Op bezoek bij

‘Fietsen en je kop leegmaken, dat doe ik al heel lang’

In het ronde bakstenen pand met grote ramen op de hoek van de Gansstraat zit sinds vijf jaar etsenwinkel en -maker FREEM. Toen de Tour de France in Utrecht startte, was de zaak van Eric van Stuijvenberg net open. Zijn team is klein, maar jn: heeft hij drie man in dienst. FREEM verkoopt vooral stads etsen, waaronder van een aantal Utrechtse merken, maar repareert alle soorten etsen. Ook kon je er terecht voor een kopje ko e, maar door de drukte staat dat deel van de zaak even op een laag pitje. DUIC etste eens langs bij FREEM bikes & co ee.

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Bas van Setten

Eric vindt een fets het mooiste in een pure vorm. “Een stalen frame, gewoon een rond buisje, that’s it”, zegt hij. “Dat vind ik sowieso met producten: als ze er functioneel uitzien, worden ze door hun puurheid vaak ook mooier. Dat is wat minder met elektrische fetsen. Daar zit zoveel omheen gebouwd dat je eigenlijk niet meer ziet wat het is.” Volgens Eric heeft het merk

Roetz dat leuk gedaan. “Daarvan zie je eigenlijk niet dat het een elektrische fets is.

De motor zit achterin het wiel, net zoals de accu.” Maar als je echt het gevoel van fetsen wil hebben, moet je niet elektrisch fetsen. “Dan zit je toch op een soort autootje.” Elektrische fetsen zijn op de Utrechtse fetspaden niet meer weg te denken. Menig

Utrechter zal er regelmatig eentje voorbij zien zoeven. Ook Eric merkt dat de elektrische fets op begint te komen. “Toen ik hier begon waren ze eigenlijk helemaal nog niet zo populair. Het afgelopen jaar begon het echt aan te trekken, vooral de bakfetsen. Mensen zoeken een vervanging voor de auto. Je kunt er drie of vier kinderen in kwijt, boodschappen mee doen en voor de deur zetten.” Zelf heeft hij geen elektrische fets, maar hij pakt er regelmatig eentje uit de zaak om te testen. “Als een fets problemen heeft gehad, rij ik zelf vaak twee dagen op naar huis.” Ook in zijn vrije tijd is hij vaak op de fets te vinden. Op zijn mountainbike dan. Maandagmorgen is vaste prik en is hij te vinden in Amerongen. “Even fetsen en je kop leegmaken. Dat doe ik al heel lang.” Ook naar werk pakt hij de fets, vanaf zijn huis in

De Meern. “Dat is gewoon heerlijk.”

Een streepje voor

“Het gaat heel goed, ondanks de corona”, zegt Eric. Hij zit aan de grote houten koffetafel die in zijn zaak staat. Hij verbetert zijn antwoord. “Of juist dankzij de coronaperiode. Het is momenteel echt crazy.” Zijn mensen meer gaan fetsen? Erics antwoord met een twijfelachtige ‘Ja’. “Ik weet niet of ze per se meer zijn gaan fetsen, maar wel meer geld gaan uitgeven aan fetsen. Dat zijn twee verschillende dingen. Er bleef geld over, omdat ze bijvoorbeeld niet op vakantie konden.” Voor het koffegedeelte is nu dan ook even geen tijd. “Het is zo druk met reparatie en verkoop”, legt Eric uit. “We zijn er eigenlijk een beetje romantisch mee begonnen, maar in de praktijk werkt het jammer genoeg niet.” Eric en zijn team hebben het dus druk genoeg. “Er kan eigenlijk niks tussendoor. Dat is wel jammer. Aan het begin was het allemaal wat gemoedelijker. Ik heb nog steeds de neiging als ik iemand over straat zie lopen met lekke band, om diegene te helpen. Maar dat doe ik ondertussen niet meer. Die professionele slag moet je maken, anders kun je niet voldoende doen op een dag. In het begin voelde het als een hobby, maar nu moet je knallen om te kunnen voldoen aan de verwachtingen van je klanten. Ik zou graag wat meer ruimte willen, maar daar kun je geen geld mee verdienen. Het is elke keer een afweging. Vaste klanten hebben toch altijd een streepje voor.” Klanten in de winkel krijgen zoveel tijd als ze willen. “We pushen nooit dat er nu beslist moet worden. Als er iemand in de winkel is, staat diegene op eerste plek. Mensen komen dan ook altijd terug.” Reparateur Marijn heeft ook in andere fetsenzaken gewerkt en daar wordt echt naar de koop toegewerkt, zegt Eric. “Je hebt een bepaalde tijd om de koop sluiten. Dat geeft natuurlijk enorme druk. De klant voelt dat op den duur ook. Dan heb je helemaal geen fjne dag. Het is juist leuk om het met een bakkie koffe erbij bijvoorbeeld even over de kids te hebben, of vakantie. Mensen wonen vaak in de buurt en je kent de buurt ook. Dat is altijd leuk.”

Tour de France

Voordat hij zijn fetsenwinkel opende, was Eric productontwikkelaar. “Ik deed wat dingen voor Gazelle. Alles met wielen wel: kinderwagens, fetsen, en dan vooral de technische uitwerking. Uitdokteren hoe het slimmer kan, of goedkoper.” Dat heeft hij vijftien jaar gedaan. “Op een beurs kwam ik mensen van BSP tegen, een fetsenmerk uit Utrecht. Zij vroegen of ik het niet leuk vond om een winkel over te nemen. Ik wilde altijd al graag een mooi kinderfetsje te ontwerpen. Een fetsje dat prettig is voor kids om mee rond te rijden. Vaak zijn die wat zwaar. Weet je wat: ik begin eerst een winkel en dan komt dat misschien wel later.” Toen Eric aan de slag ging met de winkel, startte ook de Tour de France in de stad. “Met de tijdrit kwamen ze hier voorbij knallen. Het zag zwart van de mensen. We hebben alle fetsen aan de kant gezet en verkochten ijsjes. Het was supergaaf.” Hij is blij met (de locatie van) zijn winkel. “Ik heb altijd op ontwerpbureaus veel tijd achter een beeldscherm doorgebracht. Hier heb je eigen ruimte waar je kan doen wat je wil. Dat is supertof. En met een mooi uitzicht.” Het idee om een kinderfets te ontwerpen heeft hij eigenlijk niet meer. Nu denkt hij meer aan het ontwerpen van een simpele elektrische fets, als een soort statement. “In die elektrische fetsen zit heel veel elektronica. Ze kunnen ontzettend veel: mensen kunnen zien waar ze gereden hebben, de fets op afstand openen, beveiligen tegen diefstal, je kunt het zo gek niet bedenken. Dat geeft ook veel storing.” Hij zou wel een fets willen bedenken die één aan-knop heeft. “Dat het gewoon weer simpel is, maar wel elektrisch. Mensen willen steeds meer, mooier en duurder, meer snufjes. Je hebt al zoveel ruis in je hoofd in de stad, je krijgt al zoveel prikkels. En dan heb je ook nog een fets die bijna kan vliegen.” a