Op bezoek bij

OP BEZOEK BIJ BLADMUZIEKWINKEL BROEKMANS & VAN POPPEL

‘Er komen vaak mensen binnen die een stukje neuriën of zingen’

Winkels die zich enkel en alleen op bladmuziek richten in Nederland zijn er niet veel meer. Er zit er onder meer één in Groningen, Badhoevedorp en sinds ruim dertig jaar ook in Utrecht. In 1990 opende Dinant Krouwel een tweede liaal van Broekmans & Van Poppel in Utrecht. Het bedrijf, met de andere locatie in Badhoevedorp, bestaat al vanaf 1915. In de winkel op het Oudkerkhof liggen stapels en stapels bladmuziek. Voor jonge en oude musici, en voor bijna elk instrument.

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Bas van Setten

Van modern tot klassiek, en van kerkorgel tot doedelzak, de variatie aan bladmuziek op de planken is groot. “We hebben muziek van Billie Eilish en ook veel voor op de ukelele”, zegt Dinant. “Dat is nu erg populair. Twintig jaar terug hadden we daar vier boekjes van, maar nu een hele stapel. Vroeger ging de mondharmonica mee op vakantie, nu is dat de ukelele. Ook popmuziek is populair om te spelen, zoals ABBA, de Beatles en Disney. Dat is een hele duidelij populair, net zoals Ludovico Einaudi. Vooral muziek van Einaudi is bijna niet aan te slepen.”

Een deel van de bladmuziek is online te ‘m vooral in het copyright, zegt Dinant. “Een componist moet zeventig jaar dood zijn, pas dan is de muziek copyright-vrij. Dus veel muziek van componisten uit de twintigste eeuw is nog niet copyright-vrij.” Hij ziet steeds meer musici optreden met tablets met daarop hun bladmuziek. “Dan hoeven ze niet alle muziek mee te sjouwen.” Maar hij maakt zich verder nog geen zorgen over die digitalisering. “Vaak hebben ze de originele bladmuziek op papier wel in huis. En sommige mensen blijven het prettig vinden om uit een boek te spelen. Daar kunnen ze aantekeningen in maken, bijvoorbeeld. Zolang mensen ook nog papieren agenda’s gebruiken en papieren kranten lezen, blijft de papieren bladmuziek ook.”

Onderhandelen

Voor in de zaak vind je alle nieuwe bladmuziek, achterin is een tweedehandsafdeling. In beide gedeeltes liggen de boekjes per instrument en genre keurig gesorteerd. Ieder stapeltje ligt op een kleine houten plank. Daarmee kunnen klanten gemakkelijk het stapeltje uit de kast trekken om vervolgens op de tafel in het midden beter te bekijken. Dat komen niet alleen Nederlandse musici doen, maar musici uit heel Europa, vertelt Dinant. Want bladmuziekwinkels zijn zeldzaam geworden.

Ruim dertig jaar geleden startte Broek Jansstraat. In 2012 verhuisde de winkel naar de Minrebroederstraat en begin dit jaar was er opnieuw een verhuizing. “De huurtermijn liep af en de eigenaar van het pand in de Min om er appartementen van te maken”, zegt Dinant. Gelukkig was daar het pand op het Oudkerkhof. Door het geleden verlies tijdens de coronacrisis was er nog wel enige twijfel of een fysieke winkel een goed idee zou zijn. “Ik heb goed kunnen onderhandelen met de huidige pandeigenaar over de huurprijs. Hij bleek een klant van ons te zijn en had daarom het beste met ons voor.”

Heel veel koren

Zelf speelt Dinant piano. Hij begeleidt vooral veel zangers en zangeressen. “Ik heb mu dat het een brede studie was, waardoor ik van veel muziekgebieden wat afweet.”

In de winkel ligt bladmuziek voor allerlei instrumenten, waaronder viool, trompet, harp, klarinet, cello, saxofoon en gitaar. “Voor alle strijkers, blazers en bijvoorbeeld ook voor een beetje bijzondere blaasinstrumenten, zoals de althobo en basklarinet. Eigenlijk alles.”

De bladmuziek voor violisten, pianisten, maar ook voor koren is het populairst, merkt Dinant. Zelf heeft hij zich als pianist gespecialiseerd in klassieke muziek van onder meer Schumann en Brahms. “Vooral uit de negentiende eeuw. Daar hebben we veel van liggen, omdat er ook veel gezongen wordt in Utrecht. Er zijn heel veel koren.” Tij die inkomsten weg, omdat koren niet samen mochten komen.

Een stukje neuriën

Verder wandelen er regelmatig conservatoriumstudenten binnen, maar het vaakst ziet Dinant ouders met kinderen die muziekles krijgen. “Vaak spelen hun ouders dan ook al muziek, of zingen ze. Het is grappig dat ik, doordat ik al een tijd in de winkel werk, de ouders heb leren kennen als studenten. En nu komen ze terug met hun eigen kinderen.”

“Ook komen er vaak mensen binnen die een stukje neuriën of zingen van een muziekstuk. Of ze laten iets horen op hun telefoon of hebben één los blaadje van een stuk dat ze ergens gevonden hebben. Meestal komen we er wel achter wat ze bedoelen. Dat is leuk om te doen. Als je een stuk niet herkent, kijk je naar de stijl en genre. Soms kan je aan de druk zien of het een Duitse, Franse of Engelse is. Door de ervaring als musicoloog en muziekhandelaar herken je dingen, maar af en toe zijn het wel cryptogrammetjes hoor.” Dinant blijft bladmuziek een heel leuk artikel vinden om te verkopen. “Daardoor hebben we ook leuke en erg betrokken klanten. Het zijn allemaal mensen die van muziek houden.”