Louis Vuittons laatste defilé? Smells like teen spirit

Tekst Marie Guérin

RECHT VAN DE CATWALK TEEN SPIRIT

Onder de imposante stationsklok verzamelt de menigte zich voor een reis terug in de tijd. Nicolas Ghesquière biedt ons een retourtje naar de jaren van vrijheid, toen we met onze kleding onze persoonlijkheid leerden uitdrukken. En voor we het weten, zitten we weer in onze tienerjaren. Vuittons creatief directeur vertelt ons meer over zijn laatste collectie, een ode aan de jeugd.

H

Het is een dag om blij van te worden. Louis Vuitton verzorgt het laatste defilé van de Parijse modeweek en dat is altijd een feestelijke afsluiting van de marathon aan defilés. Het is de eerste keer dat het merk zijn show in het Musée d’Orsay geeft. Vier uur voor de show is Rusland Oekraïne binnengevallen, en dat riep meteen de vraag op: moest het defilé wel doorgaan? Het antwoord was ja. Nicolas Ghesquière spoorde het publiek aan om de zorgeloosheid te vieren. “Het zou een ‘teenage fantasy’ kunnen zijn, een stilistische kijk op de tienertijd. Wat kleding betreft, is dat een periode waarin je je niet naar anderen hoeft te voegen, waarin je uit de toon mag vallen, je eigen vibes kunt vinden … Die mode is een mix van culturele referenties, idolen, het verlangen om je eigen persoonlijkheid te vinden, een intense behoefte aan authenticiteit,” verklaart hij. Er is ook een duidelijke referentie naar de nineties en de foto’s van David Sims die een hele generatie beïnvloedde. De esthetiek van toen krijgt een gesofisticeerd kantje. “Er zijn tops en sjaalrokken die je los laat hangen of voorziet van een riem. Dikke truien die je rond je taille knoopt, over een rugby-polo. Slouchy broeken met bloemen. Uniformachtige stukken met kilts die bij van alles en nog wat gedragen worden, zoals kostschoolmeisjes hun uniform na de les een andere draai gaven. Oversized cardigans op zijden broeken. Tops en jurken van lagen mousseline en tule die iets feeërieks hebben … Ik hoop dat deze collectie overkomt als ongedwongen, vol bewegingsvrijheid en comfort, ook al is er heel zorgvuldig omgesprongen met de materialen en de manier waarop de kledingstukken gecombineerd zijn. Het moet lijken alsof dat allemaal instinctief is gebeurd.”

De kleding mag dan nonchalant lijken, ze is er niet minder luxueus om. “Er is veel gewerkt met natuurlijke materialen: tricot, zijde, kasjmier … en vooral dan double faced kasjmier, verwerkt tot een trui die aan een verhuisdeken doet denken. Want als je jong bent, wil je alles customizen. Veel van het borduurwerk werd door het huis Lesage uitgevoerd. Er is zijden cloqué, verschillende jacquardtechnieken, damast, tweed in alle mogelijke variaties … en de rode draad zijn de bloemendessins die geïnspireerd zijn door de 19de eeuw, in prints of als borduursel.” Verschillende tijdperken lopen door elkaar in deze collectie, die nooit vervalt in nostalgie, maar kiest voor de authenticiteit van een mix van genres om nieuwe mogelijkheden te creëren. Was dat ook de reden waarom hij deze locatie heeft gekozen? “Ik ben heel blij dat ik de collectie hier kan tonen. De inrichting werd verzorgd door Gae Aulenti en galerie Courbet, een van mijn favorieten. Om het licht, de kleuren, het vreemde aura dat er hangt, als in een tempel onder het glazen dak van een typisch Parijs 19de-eeuws station. Dat stamt trouwens uit dezelfde tijd als Louis Vuitton. Toen was het nog het Palais D’Orsay, een gebouw dat hij heel vaak gezien moet hebben wanneer hij bestellingen bracht naar keizerin Eugénie in het Louvre er recht tegenover. We geven hier ons defilé temidden van de grote doeken van niemand minder dan Gustave Courbet. Even verderop hangen de werken van impressionisten. Die veroorzaakten ook een schandaal in hun tijd, want ze gingen in tegen de conventies. Tegenwoordig zien we ze als harmonieus en noemen we hen de schilders van het geluk. Dit is een museum van tederheid.” En als orgelpunt is daar de Belgische Lous and The Yakuza, die de show afsluit op haar eigen nonchalante manier. Een rebelse geest uit de wereld van vandaag. Een perfect einde van het verhaal.

ANNIE POWERS, MAXTREE, PERSDOC. “DE COLLECTIE IS EEN STILISTISCHE KIJK OP DE TIENERTIJD”