8 minute read
NEWS De vergeten pionier
stoppen van veroudering, is dat al het teken dat we een bepaalde leeftijd niet meer accepteren. En laten we eerlijk zijn, ouder worden is in het dagelijkse leven ook geen pretje. We hebben het altijd over de veroudering van het gezicht, dat is ook het meest zichtbare. Maar persoonlijk gaat mijn ego aan diggelen als ik naar mijn armen kijk. Op zo’n moment van twijfel moet ik mezelf echt toespreken, van: hé, het is oké, je hebt altijd van je armen gehouden, ga ze nu niet haten. Het hoort bij het ouder worden dat ook zij veranderen. Het maakt jou daarom niet minder mooi, minder sterk, minder menselijk of minder sensueel. Ik moet het zelf aanvaarden. We bekijken het woord leeftijd altijd negatief, als een strijd, maar het kan ook een positieve connotatie hebben. En dat is precies die paradox: het is zinloos om te vechten tegen veroudering en toch doen we dat constant in de hoop dat alles bij het oude blijft. Maar ik ben de eerste om goed te eten, veel water te drinken, goed voor mijn lichaam te zorgen zodat ik nog kan paardrijden en bergwandelingen aankan.”
Wat heeft leeftijd je gebracht?
“Een diep verlangen om mijn leven op mijn manier te gaan leiden en voor mijzelf te leven. Omdat ik geen tijd meer te verliezen heb. Tijd is kostbaar geworden. Er zijn nog zoveel ervaringen die ik wil opdoen. Ik heb de luxe niet meer om anderen altijd maar voor te laten gaan. Ik ben me er bewust van geworden dat ik mezelf op de eerste plaats moest zetten.”
En op welke manier beperkt leeftijd je in je dagelijks leven?
“De beperkingen komen vooral van anderen en wat ze op jou projecteren, hun idee van wat je geworden bent: een oudere vrouw, van wie ze de schoonheid niet meer zien en die ze in een doosje proberen te steken. Zonder eigenlijk goed te weten hoe die doos eruitziet. Ouder worden is een perceptieprobleem, en dat is voor mij extreem moeilijk te beheersen. Een ouder wordende vrouw verliest plotseling haar seksuele aantrekkingskracht. Terwijl een man die behoudt, wat hij ook doet. Ik wil dit cliché graag doorbreken door de rol te spelen van een verliefde en sensuele vrouw. In plaats van een oude dame, waar een pervers iemand opgewonden van kan geraken omdat hij van oudere vrouwen houdt – weet je wel. Dat zou je een man niet aandoen.”
Misschien omdat mannen na hun vijftigste nog wel kinderen kunnen krijgen en vrouwen niet meer?
“Daar gaat het inderdaad om. En dat heeft psychologisch een enorm effect. Het zal ook altijd een hindernis blijven die moeilijk te overwinnen is, want we worden er voortdurend aan herinnerd en het wordt ook steeds tegen ons gebruikt.”
Is daarmee de menopauze het laatste grote taboe?
“Ik herinner me een gesprek over de menopauze met vrouwen uit North Carolina. Ze waren er zo negatief over, ze kloegen de hele tijd over hun opvliegers en geheugen dat achteruit ging... Ik had er zelf toen nog geen last van, maar was volledig van mijn melk. Ik zei toen tegen mezelf dat ik nooit wilde worden zoals zij. Het klopt dat er tijdens de menopauze minder aangename dingen gebeuren, maar als we er zo denigrerend en clichématig over praten, doen we onszelf nog meer pijn. Helaas zijn veel vrouwen hier, zonder het echt te beseffen, er zo negatief over dat ze hun eigen ergste vijand zijn geworden. Mijn dochters en ik zijn ons erg bewust van de woordenschat die we gebruiken als we het over onszelf hebben. Omdat we beseffen dat woorden een ongelooflijke kracht hebben. Als je de menopauze vanuit een ander perspectief bekijkt, als een natuurlijk fenomeen dat verband houdt met de cycli van de natuur en van de aarde, dan besef je dat deze fase je niet aan kracht moet doen inboeten.”
Hoe ben je zelf deze periode doorgekomen?
“Ik heb toen hormonen genomen omdat ik in die tijd veel kampte met angsten. Maar iedereen is daarin anders en moet de behandeling kiezen die bij haar past. Ik heb drie oudere zussen die andere keuzes hebben gemaakt en zich daar ook heel goed bij hebben gevoeld.”
De menopauze wordt zelfs de nieuwe ‘gouden leeftijd’ genoemd. Wat vind je daarvan?
“Ik denk dat het inderdaad zo is. Ik voel het aan twintigers – vrienden van mijn kinderen, die ook mijn vrienden geworden zijn – die graag tijd met mij doorbrengen. De kijk van jongeren op oudere vrouwen is gelukkig aan het veranderen. Ze willen dat ze deel uitmaken van hun leven. Ze waarderen hun wijsheid, hun ideeën, hun energie, hun visie op de wereld. Sommige mannen om me heen beginnen ook anders naar me te kijken.”
Hoe evolueert vrouwelijkheid in de loop der jaren?
“Ze wordt intenser en minder passief. Ik heb niet langer het gevoel dat ik eruit
moet zien als een perfecte jonge pop om sexy te zijn. Dat is enorm bevrijdend. Ik kan sterk en krachtig zijn, zoals mannen. Ik hou niet van die vergelijking, maar dat is nu eenmaal hoe wij mannen doorgaans zien.”
Hoe voel je je op dit moment in je leven?
“Zeer goed. Ik voel me geen 63. Het is merkwaardig om te merken dat onze geest niet veroudert. Sommige dagen ben ik 14. Of 20. Ik ren met de hond als een tiener. Ik speel met kinderen alsof ik er zelf een ben. Ik voel me bruisen van leven. Om dan langs een spiegel te lopen en te denken: oeps!”
Praat je met je dochters over de menopauze, je lichaam, de manier waarop anderen naar je kijken…?
“Oh ja, we praten over alles! Ze steunen me en moedigen me aan, ze zijn mijn beste bondgenoten. In tijden van twijfel verzetten ze zich categorisch tegen elke vorm van zelfbevraging die me overvalt. Ze zijn geweldig, ze vinden me nog altijd prachtig.”
Je grijzende uitgroei viel afgelopen juli als een bom op de rode loper van Cannes. Had je zo’n reactie verwacht?
“Nee! Ik wist dat de jongeren om me heen het goed vonden, maar ik had geen idee hoe het publiek zou reageren. De enorme positieve feedback en steun, zelfs op Instagram, heeft me enorm geraakt.”
En met dat ene festival werd je meteen een rolmodel voor veel vrouwen.
“Zou het? Ik weet het niet. Tijdens Covid zijn, denk ik, veel mensen door dat proces gegaan. Ze moeten gedacht hebben: dit is het moment om het te doen. Ik ben zelf op zoek gegaan naar andere actrices met grijs haar en kon er maar weinig vinden. Mannelijke acteurs wel, en onbekende vrouwen op het net ook, maar actrices…? Nee. Dus heb ik George Clooney maar als haarmodel genomen. Als je dan toch een man als bron van inspiratie moet nemen, dan kan je maar beter iemand als hij kiezen!”
Wat is dat toch dat er zo weinig grijsharige actrices zijn tegenwoordig?
“De verwachtingen liggen hoger voor vrouwen, zeker in de filmbusiness, omdat het voor ons moeilijker wordt om aan werk te komen. Mensen in mijn vak hebben trouwens opgeworpen dat ik niet klaar was – lees: niet oud genoeg – om over te gaan op grijs haar. Zo’n domme opmerking. Ik anticipeer graag. En dit is mijn manier om me voor te bereiden op mijn 65ste verjaardag, een leeftijd die ik zie als een mijlpaal, in plaats van er per se als een jonge vrouw te willen blijven uitzien. Ik wil een mature vrouw zijn en ook rollen spelen die haar op het lijf geschreven zijn. Maar dat doe je niet van de ene dag op de andere, niet psychologisch, maar ook niet qua haar, ook al heb ik het geluk dat ik een mooie haardos heb.”
Je samenwerking met L’Oréal Paris dateert al van 1986. Dat is lang?
“Ik hou van de wetenschappelijke basis van dat merk, waardoor het echt krachtige formules kan ontwikkelen. Ik gebruik zelf ook Age Perfect omdat ik zie dat de producten werken. En dat zeg ik niet alleen om mijn deel van de deal na te komen. Ik ben er zelf ook heel trots op dat ik deze krachtige en gezonde band met het merk al vijfendertig jaar heb kunnen onderhouden. Ze getuigt van een groot respect. Ik tekende mijn contract en voerde de eerste campagnes uit toen ik zwanger was. Die campagnes schetsen het verhaal van een leven: in juni word ik oma!”
Als je nu terugkijkt op je carrière en privéleven, heb je dan ergens spijt van?
“Ja en nee. Bepaalde ontmoetingen had ik misschien in de hand kunnen werken – ook al ben ik heel blij met mijn carrière. Telkens als ik ergens spijt van heb, besef ik dat als ik iets anders had gedaan, ik ook altijd op een ander vlak iets verloren zou hebben. Er is geen ruimte voor spijt. Alles gebeurt met een reden. In één jaar tijd heb ik drie films na elkaar kunnen draaien; mijn carrière kwam eindelijk van de grond. Klein nadeel was dat mijn kinderen toen klein waren en ik ze nauwelijks nog zag. Daarna had ik de luxe om minder per jaar aan te nemen, slechts één commerciële film en één onafhankelijke film per jaar, om meer tijd met hen door te brengen. Professioneel heb ik daarvoor een prijs moeten betalen, maar heb ik daar spijt van? Nee. Momenteel kunnen we amper met elkaar eten, omdat ze het zo druk hebben.”
Heb je nog specifieke wensen?
“Ik zou graag bepaalde ideeën gerealiseerd zien. Met name die rol van een vervulde vrouw van mijn leeftijd, een vrouw die zich goed voelt in haar lichaam en in haar seksualiteit. Niet gemakkelijk om zo’n idee hier te laten doordringen. Misschien moet ik naar Frankrijk of Europa en een jonge regisseuse vragen om het te verfilmen...”
