Czarny Bór

Animatorki: Kamila Kamińska, Dominika Majewska Liderka lokalna: Marzena Bieniasiewicz Uczestnicy: uczniowie Gminnego Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Czarnym Borze Partnerzy: Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia Obiekty wpisane do rejestru zabytków: » ruiny zamku (XIV –XV w.) » zespół pałacowy (XVIII –XIX w.): pałac, oficyna I, oficyna II, spichrz, ul. Parkowa 6, park

Miejscowość leży na dawnym szlaku wiodącym ze Świdnicy poprzez miejscowość Czarny Bór, Grzędy do Krzeszowa, gdzie znajduje się Opactwo Cystersów. Początki wsi Czarny Bór sięgają XIII w., po raz pierwszy pojawia się w dokumentach w 1364 r. pod nazwą Swarczewalde. Największy rozkwit Czarnego Boru nastąpił jednak w XVIII w., a jej właściciele, posiadający w okolicy liczne majątki ziemskie, szybko się bogacili, głównie dzięki górnictwu węglowemu. W 1742 r. powstała tu pierwsza szkoła ewangelicka.

Podczas wojny siedmioletniej u ówczesnego właściciela wsi hrabiego K.A. von Ziedlitza – pełniącego funkcję ministra – gościł sam król Prus Fryderyk II. W 1775 r. spłonął dwór von Czettritzów, na którego miejscu wzniesiono barokową rezydencję, w której dziś mieści się znany w całym kraju ośrodek leczenia alkoholików. W 1781 r. von Czettritz założył nowa kopalnię „Margarethe”, która połączył z poprzednią i eksploatował do 1787 r. Była to płytka, może nawet odkrywkowa, kopalnia o dośćdużej wydajności – w latach 1782 –1784 wydobyto z niej około 1470 ton węgla. W okresie międzywojennym Czarny Bór był już bardzo dużą osadą, która w czasie 80 lat potroiła liczbę mieszkańców, ale dopiero w 1927 r. Zamek Lubno i browar w Czarnym Borze (k. XIX w.) |

wzniesiono tu kościół ewangelicki. Zaraz po wojnie nadano wsi nazwę Czarnolesie. Od 1946 r. nosi ona obecną nazwę – Czarny Bór. Po 1945 r. miejscowość pozostawała osiedlem górniczym, chociaż jeszcze w latach 1956 –1964 działała tu sztolnia upadowa kopalni „Victoria” z Wałbrzycha, nosząca nazwę „Czarny Bór”. Jednak eksploatacja trwała krótko. Część mieszkańców pracowała w kopalniach wałbrzyskich, w Boguszowie i Kuźniacach Świdnickich. Kwitło życie kulturalne i społeczne.