Jak to zrobić?

Na początku zajęliśmy się rekrutacją wolontariuszy, korzystając z zasobów studentów studiujących kierunki związane z opieką nad dziećmi: psychologia, pedagogika. Ich zadaniem była pomoc w opiece nad dziećmi podczas wycieczek oraz pomoc przy organizacji wernisaży.

Następnie istotna była rekrutacja animatorów, pracujących na wybranych wsiach. Każdy animator koordynował dwie miejscowości. Ich zadaniem było nawiązanie współpracy ze środowiskiem lokalnym,

rekrutacja lidera wiejskiego, organizacja wycieczek dla dzieci, poznanie środowiska wiejskiego i współorganizacja wystawy wiejskiego muzeum. Kolejnym etapem były wycieczki do trzech muzeów: Muzeum Uniwersyteckie Uniwersytetu Wrocławskiego, Współczesne Muzeum Wrocławia oraz Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia w Wałbrzychu. Wszystkie te wycieczki miały dwa cele: zwiększyć poziom uczestnictwa w kulturze odbiorców projektu (dzieci, opiekunów i seniorów), jak i stać się inspiracją dla ich własnych wystaw na wsi – wybrane miejsca przedstawiały szerokie spektrum możliwości, z których można było zaczerpnąć wzór.

Po wyciecze odbywały się warsztaty dotyczące komponowania ekspozycji, podstaw muzealnictwa oraz tego, jak zbierać artefakty. Spotkania odbywały się na miejscu, w każdej szkole oddzielnie. Warsztaty przeprowadzali animatorzy.

Warsztaty merytoryczne były realizowane naprzemiennie z warsztatami kreatywno-integracyjnymi, podczas których oglądaliśmy przedmioty, rozmawialiśmy o nich, o historii, o rodzinach dzieci, a także rysowaliśmy plany naszych wystaw, wymyślaliśmy nazwy wernisaży oraz planowaliśmy, w jaki sposób wykorzystamy przestrzeń oraz co będzie poczęstunkiem dla gości. Dzieci miały szansę lepiej się poznać, a przy okazji dobrze się bawić.

Około dziesięć dni przed finałem projektu rozmieściliśmy plakaty oraz rozdaliśmy zaproszenia dzieciom.

Na koniec przygotowywaliśmy wystawę oraz otwarliśmy wernisaż. Frekwencja podczas wernisażu przeszła nasze oczekiwania i byliśmy miło zaskoczeni. Dzięki sukcesowi tego pierwszego projektu, mamy przyjemność realizować już od września kontynuację tego przedsięwzięcia, tym razem nawiązaliśmy współpracę z nowymi wioskami – jednak

Dlatego warto na bieżąco pytać wszystkich, czy wszystko jest jasne. Przykładem takiej sytuacji jest współpraca z jedną z nauczycielek. Umówiliśmy się na warsztat z dziećmi na konkretny dzień i godzinę. Jedna z naszym animatorek miała do pokonania 2,5 godziny drogi w jedną stronę, a gdy dojechała na miejsce okazało się, że dzieci wyszły do filharmonii.

Kluczowe jest nastawienie na cel: dzieci i liderzy wiejscy od początku powinni pracować na finał, na otwarcie wystaw we wsiach. Temu służyły wycieczki, warsztaty, po to zbierane były eksponaty. Wernisaże są świętem społeczności lokalnych. Ważna jest ich rytualizacja: przecinanie wstęgi przez Wójtów, oklaski, toast sokiem w kieliszkach, ciasta upieczone przez mamy i babcie… Dzieci w roli kuratorów i kustoszy opowiadają o przyniesionych eksponatach. Króluje duma i radość.

zlokalizowanych w tych samych rejonach, z racji już nawiązanych kontaktów, owocnej dotychczasowej współpracy oraz poznania potencjału społeczności lokalnej.

Ważne wskazówki

Bardzo ważny jest kontakt z instytucjami, warto dużo wcześniej przed realizacją projektów zawierać kontakty z dyrektorami szkół i centrów kultury, ponieważ oni znają potencjał miejscowości, wiedzą, gdzie są braki i która grupa dzieci/dorosłych będzie optymalna pod kątem realizacji danego projektu.

Warto także wszystko monitorować, przypominać o terminach i zadaniach. Czasami rzeczy oczywiste dla koordynatorów czy organizatorów nie są takimi dla osób, które na co dzień nie realizują podobnych projektów. Wiele zadań może być dla nich niezrozumiałymi, skomplikowanymi.