Ei bladmaart 2016 web

PORT

BETAALD

MAART/APRIL 2016

41e jaargang nummer 1 . verschijnt 4 keer per jaar

Een uitgave van Vereniging de Alternatieve Garage ‘t Eendeëi Bezoek en correspondentieadres: Van Helmontstraat 11-13, 3029 AA Rotterdam NL

40 JAAR EENDEËI: Het hele jaar Retro!

1976 was een mooi jaar... David Bowie, The

Ramones, The Eagles, The Sex Pistols en Abba stonden hoog in de hitlijsten. Philips introduceerde de VHS, het Video Home System en ‘Apple computers’ werd opgericht. Het was het jaar dat Videla een coup pleegde in Argentinië, Prins Bernhard zijn Lockheed-affaire had, in China Mao Zedong overleed en ‘t Eendeëi werd opgericht. We hadden in 1976 nog geen last van de APK en in Rotterdam kon je gewoon overal gratis parkeren. Een motortje van je Eend vervangen midden op straat? Geen probleem, de wijkagent hielp desnoods even een handje mee. Het nieuws las je in de krant,

zag je op het Journaal of hoorde je van de buren. Die ontmoette je toen gewoon op straat of je stapte bij ze binnen voor een bakkie.

derd en verbouwd. Een trend die eigenlijk pas na de bouw van de laatste Eend stopte en we haar originaliteit weer gingen waarderen.

En... anno 2016 knutselen we bij ‘t Ei nog steeds aan onze Eendjes, ontmoeten we elkaar nog gewoon aan de Ei-bar... Alsof de tijd 40 jaar heeft stilgestaan. En misschien is dat ook hetgeen wat ‘t Ei zo uniek maakt. Niet voor niets draait de club als nooit tevoren en blijft het ledenaantal alsmaar stijgen.

foto: Evert Burger

Problemen met je Eend? Dan pakte je je vaste telefoon en belde je de EI-Foon. En was je Eend er écht slecht aan toe (bijvoorbeeld als de remmen het niet meer deden) dan kocht je voor 300 of 400 gulden gewoon een andere, De Havenloods stond er vol mee en ook op straat stonden er genoeg te koop of te krijg.

Ons interieur was oranje. paars en wit en ‘design’, maar we hielden vooral ook van ‘gezelligheid’ met veel rieten mandjes en macramé.

En onze 2CV? Die mocht er vooral niet te gewoontjes uitzien, dus er werd wat afgeschil-

Het Ei is dus Retro dit jaar. De clubstand op Citromobile wordt helemaal ‘1976’ met als blikvanger de Crea-eend van Tim van der Windt. Alle andere activiteiten, zoals Operatie Nachtvlucht, de Wielewaalrit en natuurlijk het Grote Jubileumfeest in september gaan helemaal terug naar de ‘Seventies’. Heb jij nog Retrospullen op zolder? De bar krijgt ook een metamorfose, waarvoor we helpende handen en Retro-aankleding goed kunnen gebruiken. Jim

Petra ten Hove ging in 1985 naar de 2CV -wereldmeeting in Engeland en stuurde ons een serie foto’s. Knap 2CV-knipwerk toch?

11/14 aug 2016 16th Citroën Worldmeeting Middachten Nederland

Van de voorzitter Natuurlijk als eerste allemaal van harte gefeliciteerd met het 40-jarig bestaan van ons aller EI. Zoals je weet staan activiteiten dit jaar in het teken van “de jaren 70/hippiestijl”.

De feestcommissie zal op de site en in de Ei-krant aankondigen wat er zoal op het programma staat.

Het eerste grote evenement is natuurlijk “ Nachtvlucht” op zaterdag 26 maart. (Heb je je al aangemeld?) Mensen die zich hiervoor hebben ingeschreven ontvangen na hun inschrijving verdere informatie over de nachtvlucht

in de hippiestijl. Inmiddels is de Milieuzone in Rotterdam een feit. Met de gemeente is er nog overleg over de voorgestelde oplossing om een katalysator te kunnen gaan inbouwen. Hoewel de voortekenen niet ongunstig zijn is er nog geen definitief groen licht. Ook zijn wij in gesprek met actiegroep Rotterdamse Klassiekers om te zien wat we nog samen kunnen doen, want dat de wering van klassieke youngtimers een druppeltje is op de gloeiende plaat is natuurlijk duidelijk. Wanneer wij voortgang kunnen melden doen wij dit natuurlijk direct.

Verder vast jullie aandacht voor de Algemene Leden Vergadering op zaterdag 9 april. Op deze vergadering zullen we ook tekst en uitleg geven over de veranderende structuur van ’t Ei. Nu de winter zo langzamerhand weer op zijn einde loopt begint voor velen ook weer het klusseizoen.

Veel succes gewenst met al je grote en kleine klussen en hopelijk kan na de winter het dakje vaak open! Paul Otto

Barmedewerkers gevraagd Door prive-omstandigheden van een aantal barmedewerkers zijn een aantal mensen niet meer in de gelegenheid om bardiensten te draaien. En omdat wij natuurlijk graag op de zaterdagmiddag de bar willen kunnen openen is het echt noodzakelijk dat er nieuwe barmedewerkers (m/v) komen.

De taken zijn uiterst overzichtelijk; koffie en thee verzorgen, een tosti in het apparaat en natuurlijk bier en fris uit de koelkast.

Wanneer een aantal leden zich melden bij bar@eendeei.nl of activiteiten@eendeei.nl gaat het weer helemaal goed komen.

Het zou mooi zijn als er een poule gemaakt kan worden, zodat je ongeveer een keer in de twee maanden op de zaterdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur de bar draait.

De beloning is natuurlijk duidelijk: Een gezellige middag en eeuwige roem en dank van de leden!Schroom niet….meld je aan!

De Ei-academie Het cursusaanbod van de Ei-academie staat weer op de site en kan iedereen zich weer inschrijven voor zijn of haar favoriete cursus(sen). Meestal werd er de eerste maanden van het jaar al veel ingeschreven, maar dit jaar is het tot op heden rustig met inschrijvingen! Als je een cursus overweegt, wacht dan alsje-

blieft niet te lang met inschrijven.

De cursus Versnellingsbakrevisie is een uitzondering. De cursus in het voorjaar was razendsnel vol en gelukkig is het gelukt, door de bereidwilligheid van de Ei-professoren Jan van de Velde en Roel Bot, om voor het najaar nog een cursus te plannen. Deze is inmiddels ook vol!

Paul Otto

Een overzicht per medio maart van het aantal nog beschikbare plaatsen bij de cursussen.

Cursus

Elektra Versnellingsbak Eendologie dinsdag Eendologie zaterdag Koets Lassen Motorrevisie Remmen

nog beschikbaar: Opmerking 3 Supersnel inschrijven!

VOL!!

14 7 Inschrijven voor een cursus doe je 6 4 natuurlijk via het inschrijfformulier 4 op www.eendeei.nl 5

3

Uitnodiging

Zaterdag 9 april, 11.00 uur: Algemene Ledenvergadering Vereniging de Alternatieve Garage ’t Eendeëi Agenda

commissie geworden. Per 1 januari 2016 is Dick van Gessel gestopt als penningmeester.

• Opening en mededelingen Het bestuur draagt Frans van Wittmarschen • Vaststelling van de agenda (penningmeester), Edwin van Baar (bestuurs• Ingekomen stukken lid techniek) voor als nieuwe bestuursle• Goedkeuring notulen ALV 11 april 2015 den. Mochten er andere leden zijn die zich • Bestuursverslag 2015 kandidaat willen stellen voor het bestuur dan • Financieel verslag 2015 dienen zij zich te houden aan de procedure • Verslag kascommissie / décharge bestuur die staat beschreven in het huishoudelijk • Benoeming kascommissie reglement, Artikel 9. (zie hieronder) • Opzet Bestuur & Commissies f. Alle informatie over Bestuur & Commissies • Wijzigingsvoorstel statuten is al sinds 1 januari 2016 te lezen op www. eendeei.nl / Bestuur & Commissies.

• Aanpassingen HHR en draaiboeken • Bestuursleden Artikel 9 (verkiezing) Kandidaten / verkiezingen 1. Indien een verkiezing moet worden gehou• Begroting 2016 den vestigt het bestuur de aandacht van de • Stand van zaken Milieuzone leden • Rondvraag op deze verkiezing, onder eventuele bekend• Sluiting making van de namen van de door het bestuur voorgedragen kandidaten.

Opmerkingen: 2. Kandidatenlijsten kunnen door de leden tot a. N.a.v. een verzoek vorig jaar is de aanvangsen met de dag voorafgaande aan de tijd van de vergadering vervroegd. vergadering bij de secretaris worden ingeb. Alle hierboven genoemde stukken zijn op 9 diend. april aanwezig en op verzoek aan secretaris@ 3. Iedere kandidatenlijst mag niet meer kandieendeei.nl worden zij na 1 april naar je gemaild. daten bevatten, dan er plaatsen te vervullen c. De stukken zullen ook op 1 april geplaatst zijn, worden op de website. en moet zijn ondertekend door de kandidaten. d. Het “wijzigingsvoorstel statuten” ligt vanaf 4. Een door de leden voorgestelde kandi1 april ter inzage in de bar en is ook in deze datenlijst moet worden ondersteund door Ei-krant gepubliceerd. tenminste e. Vooruitlopend op de goedkeuring door vijf leden, die van hun ondersteuning doen de ALV van de nieuwe structuur zijn per 1 blijken door ondertekening van de januari 2016 als bestuurslid teruggetreden kandidatenlijst.

Evert Burger, Jim van der Put, Edwin Nuij en Kandidaten kunnen zichzelf niet ondersteuCor Brok. Zij zijn allemaal coördinator van een nen.

5. Indien een lid meerdere kandidatenlijsten voor een te vervullen plaats als kandidaat of als ondersteuner ondertekent, zijn alle door hem geplaatste handtekeningen ongeldig.

Voorstel statutenwijziging Bron: Eistatuten 2013

Artikel 12. Oproeping tot algemene ledenvergadering.

1. Algemene ledenvergaderingen worden bijeengeroepen door het bestuur.

De oproeping geschiedt d.m.v. het bekend maken in de Ei-krant, digitale nieuwsbrief, website, Facebook. Leden die schriftelijk aangeven aan de secretaris de oproeping toegestuurd te willen krijgen op hun adres, krijgen de uitnodiging tijdig op hun adres.

Artikel 20. Commissies Laten vervallen punt 3.

Geldmiddelen en Jaarstukken Artikel 21 punt 5: Jaarlijks benoemt de algemene ledenvergadering uit de leden een kascommissie van tenminste twee personen, die geen deel mogen uitmaken van het bestuur. Leden van de kascommissie worden gekozen voor twee jaar, met dien verstande dat er sprake is van continuïteit. (A.B. – B.C. – C.D. enz.)

De commissie onderzoekt de rekening en verantwoording van het bestuur en brengt aan de algemene ledenvergadering verslag van haar bevindingen uit.

De Geschiedenis van de Eend een reactie van Hans Frieke

In 1943 ontdekte Roger Brioult in de Citroën fabriek te LevalloisPerret minstens 100 eenden afgedekt door hoezen. Hij werkte als journaliste-mécaniciën bij een onderneming aan dezelfde straat t.o. de Citroën fabriek.

Tijdens zijn middagwandelingetje na de lunch deed hij die waarneming. Een grote deur stond toevallig een eindje open. Een bewaker die zijn nieuwsgierige blikken zag

deed de deur voor zijn neus snel op slot. Ondanks de opdracht die Pierre Jules Boulanger in mei 1940 gaf alle proefserie modellen te vernietigen i.v.m. de uitbraak van de W.O. II, was die verder midden in de oorlog nog steeds niet uitgevoerd.

Wanneer dan wel ?! We zullen het waarschijnlijke nooit meer te weten komen.

Roger beschrijft zijn verrassende ervaring in een klein documentje voorzien van een situatie schets. Dit is aangetroffen in zijn nalatenschap na zijn dood 23-3-2012. Hij is 90 jaar geworden. Het bovenstaande is beschreven in het helaas ter ziele gegaand zijnde schitterende 2 maandelijkse blad “2cv & Derives” nr 11 van mei/juni 2012.

Roger speelde min of meer onbedoeld toch wel een kleine rol in de Citroën geschiedenis. Zo kocht hij de laatste 2cv Special die op 29 februari 1988 in Levallois gemaakt

was. Helaas werd die eend enkele weken voor zijn dood gestolen!!

Enige tijd later werd de auto totaal verbrand teruggevonden. Inmiddels bevindt het wrak zich in Nederland.

Edwin Gerven, die van ’t museum i.o., heef het op een veiling voor veel geld gekocht. T.z.t. kunnen we de gevolgen van de gepleegde euveldaad dus aanschouwen.

Op het gebied van Citroën heeft Roger nog meer verdiensten. In 1987 kwam zijn 2 delige werk uit over “De geschiedenis en de geheimen van de Citroën ontwikkeling afdeling ” in het Frans, zeer interessant. Het gaat over allerlei projecten, maar over de

vorderingsgeschiedenis van de 2cv staan er veel anekdotes in.

Verder werkte hij mee aan veel beschrijvingen van allerlei typen en merken auto’s m.n. de techniek en de reparatie. De titel van deze werken is R.T.A. of Revue Technique Automobile.

Uiteraard bevinden zich onder de meer dan 100 titels ook beschrijvingen van Citroën-modellen: Onder meer de van 30 titels betreft Citroën zijn er ook 2 over de 2cv. Het ene beschrijft de eend van 1950-1970. Het andere boek betreft de 2cv4 en de 2cv6. De echte oldtimers zijn opgenomen in een serie getiteld: “Les Archives du Collectionneur” Dit stukje hebben wij (handgeschreven) mogen ontvangen van de heer Hans Frieke te Veldhoven.

Wij willen Hans hiervoor hartelijk bedanken.

Welkom!

Van donderdag 11 t/m zondag 14 augustus 2016 zal het eeuwenoude landgoed Middachten worden overspoeld door duizenden Citroënliefhebbers vanuit de hele wereld. De organisatie van de ICCCR2016, de International Citroën Car Club Rally, stelt alles in het werk om deze Citroën World Meeting tot een onvergete-lijk evenement te maken. Meer dan honderd vrijwilligers werken dag en nacht aan een programma dat niet zomaar veelbelovend, maar simpelweg verbluffend zal zijn.

De zestiende Citroën World Meeting weet zichzelf verzekerd van een goed gevuld programma. De landerijen van het Gelderse Kasteel Middachten worden getransformeerd tot een festivalterrein dat zijn weerga niet kent. Musea, muziek, theater, workshops, eten en drinken, kunst, brocante, sport, onderdelenmarkt, camping, de programmalijst is schier onuitputtelijk. Eén ding is zeker, de zestiende Citroën World Meeting biedt, naast een keur aan klassieke en moderne Citroëns, voor elk wat wils. De 33 Nederlandse Citroën clubs halen alles uit de kast om van dit evenement een onvergetelijke klassieker te maken. Voor liefhebbers van Citroën, voor liefhebbers van schoonheid, cultuur en saamhorigheid. Meer informatie en inschrijven: www.icccr2016.nl

De zestiende Citroën World Meeting mag niet ontbreken op je agenda. Meld je snel aan op w

www.icccr2016.nl

Onze buren in het Vierhavensgebied

5

1. De Koerdische Volksstichting aan de overkant van onze club in de Van Helmontstraat

We zijn al weer een tijdje gevestigd aan de Van Helmontstraat en ik begin me er al behoorlijk thuis te voelen. Langzamerhand krijg ik meer belangstelling voor onze directe omgeving. Wie en wat zit daar allemaal?

Koerdische Volksstichting De kleurrijke gevel van onze overburen maakte mij vooral nieuwsgierig naar hen. Op een dag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik er binnengestapt. Een vriendelijke heer vertelde mij dat ik binnen was bij de Koerdische Volksstichting en dat er op zondag altijd wel iemand van het bestuur aanwezig is. Dus ben ik een keer op zondag langs gegaan. Er was niemand. Het pand was gesloten. Nou ja, dus niet elke zondag open! Later bleek dat ik voor mijn bezoekje een Koerdische feestdag had uitgezocht en dat alle mensen in Den Haag waren. Met mijn volgende bezoek had ik meer succes. Ik werd heel vriendelijk ontvangen door Rojda.

Zij bleek een echte Rotterdamse.

Alhier geboren in 1987. Ze spreekt nauwelijks Koerdisch maar wel heel rap Nederlands met een héél licht Rotterdams accent. Rojda vertelde dat de Koerdische Volksstichting ook nog niet zo lang op de Van Helmontstraat zit. Pas sinds januari 2014. De jaren daarvoor was er geen Koerdische organisatie in Rotterdam.

Men was aangewezen op Den Haag of Amsterdam. De meeste Ei-leden zullen begrijpen dat er een steeds sterkere behoefte kwam aan een ontmoetingsplek in de mooiste stad van het land. De stichting kent op dit moment ongeveer 200 leden (Een stichting kan geen leden hebben, dat weet ik, maar ik noem het even zo).

kan tegen een geringe vergoeding mee-eten. Wij ook!

Veel activiteiten De vereniging organiseert van alles en nog wat voor haar leden. Er worden Koerdische lessen gegeven, er wordt huiswerkbegeleiding verzorgd, lessen volksdansen gegeven (iets voor ons bestuur?). Ook zijn er gitaarlessen en tekenlessen voor kinderen. Verder worden lief en leed gedeeld.

Politiek en godsdienst De vereniging staat open voor iedereen. De nadruk ligt natuurlijk op Koerden maar ook niet-Koerden zijn welkom. Er komen ook Turken en Armeniërs. Autochtone Nederlanders zijn ook welkom. Dat zegt men niet alleen maar dat heb ik zelf gemerkt.

Ik werd vriendelijk ontvangen en van Rojda kreeg ik koffie met een lekker stuk cake.

Het grootste deel van de leden is moslim (aleviet of soenniet), maar er komen ook christenen en ongelovigen zijn ook welkom.

De stichting was af en toe in het nieuws doordat (vooral jongere) Turken en Koerden willen laten zien (vooral aan elkaar) dat ze de ander niet zo aardig vinden. De stichting betreurt dat en spant zich in om te voorkomen dat er in Nederland onrust tussen bevolkingsgroepen ontstaat.

Koerden en Eenden?

Volgens mij kijken de Koerden met belangstelling naar onze Eenden en ons gedoe met die autootjes en heeft het hun sympathie.

In een volgend nummer van de Eikrant laten we je kennis maken met een andere nieuwe buur.

Anthony Pors

Lekker eten Het pand is elke zondag open.

Dan wordt er gezamenlijk een ontbijtbuffet genoten. Dat ontbijt wordt elke keer door een andere familie verzorgd. Ook op dinsdag en donderdag is het pand open. Iedere dinsdag is het pizza-dag en iedere donderdag is het vis-dag. Iedereen Uitgeknipt... (met dank aan Jeroen)

6

Tom Schulte 5 maart 1965 - 27 oktober 2015 Een prachtig 2015 met vele bijzondere hoogtepunten zoals de opening van ons nieuwe clubhonk en de memorabele Voorleesweek werd abrupt afgesloten en overschaduwd door triest nieuws. Het plotselinge overlijden van Jaap Wilschut en een week eerder het tragische verlies van ‘Oer-lid Tom Schulte. Journalist Auke Schouwstra, die jarenlang portretten van Ei-leden in dit blad maakte gedenkt Tom:

Das war einmal...

Tom Schulte

Sommige dingen hoor je te laat; voor mij was dat het nieuws van het overlijden van clublid 5 maart 1965eind - 27oktober. oktober 2015 Tom Schulte (50), Pas half december las ik erover in de nieuwsrubriek van www.eendeei.nl.

Het bericht raakte me. Omdat Tom, toen ik hem twintig jaar geleden ontmoette voor een interview, een onuitwisbare indruk op mij achterliet. Ik bezocht Tom in 1995 voor de rubriek ‘Clublid in beeld’ in het Ei-blad.

Hij woonde toen in een voormalig café in Achthuizen, op Flakkee.

Ge-fas-ci-neerd was ik, na een uur praten en een rondleiding door zijn huis. Zowel binnen als buiten in de tuin kon je geen stap zetten zonder omringd te zijn met Citroëns compleet of in onderdelen. Het was duidelijk: hier woonde een autoliefhebber van de Eerste Categorie. Ik genoot van het bezoek en later het schrijven van het interview. Ik

interviewde in die periode vele clubleden, maar dit bezoek is me altijd het sterkst bijgebleven.

Tom vroeg me een aantal jaren later netjes per mail of hij het verhaal mocht overnemen op zijn website. Het staat er nog: http:// www.tomschulte.nl/interview.htm.

Ik viel ook als een blok voor het Ami-6 breakje dat hij toen net had gekocht. Rond de eeuwwisseling koos ik de kleur ervan (volgens mij bleu crystal) voor een nieuwe verflaag op mijn eigen Eend.

Een poosje later las ik op zijn website over zijn onderkomen in Frankrijk. Ik bood per mail aan mee te helpen met het eventueel verplaatsen van zijn auto’s omdat ik toen toevallig veel tijd over had. Maar dat hoefde niet.

Verzamelwoede Eerlijk gezegd zijn dat alle contacten die ik met Tom had. Maar omdat hij zo’n uitgebreide website had, dwaalde ik daar om de zoveel tijd naar toe om over zijn avonturen te lezen. Er gebeurde niet zoveel op de site, maar hij was zo uitgebreid dat de inhoud soms weer nieuw leek. Fantastisch, al die verhalen over zijn autoperikelen.

Bijzonder,wat hij allemaal schreef over zijn verzamelwoede. Heerlijk, zo’n leven waarin je je helemaal laat gaan rond je hobby’s.

Tom had zelfs een virtuele begraafplaats op zijn site, waar hij al zijn eerdere auto’s besprak. Das war einmal, heette die pagina.

En nu sluit het overlijden van Tom die begraafplaats af.

Het gevoel dat ik zelf graag zou doen wat Tom allemaal deed, lokte me om de zoveel tijd naar zijn site, denk ik. Het gevoel dat veel liefhebbers van oude auto’s wel kennen:

Jurgen zwemt door

als je de ruimte had, zou je die auto ook wel willen hebben, die andere zou je graag van de ondergang willen redden, die derde is zo handig voor onderdelen, die vierde is wel erg goedkoop, die vijfde te mooi om te laten staan... enzovoort. Tom deed het allemaal.

Wie nog eens wil zien hoe dat de afgelopen decennia ging, kan hier eens kijken: http:// gromsound.mfbfreaks.com/mct/mct.htm).

Moeilijk Daarom voelt het nu toch alsof er iemand overleden is die ik goed kende.

Zijn dood laat een leeg gevoel bij mij achter.

En nadat ik hoorde dat hij het de laatste tijd erg moeilijk heeft gehad, werd ik extra verdrietig. Juist op een moment dat hij zich voorbereidde op een leven in Frankrijk, eindigde zijn leven door een tragisch ongeval bij hem thuis: een brandje door roken in bed. Er waren denk ik veel mensen die van Tom hielden, niet het minst zijn ouders.

Op de website van zijn vader (http://www. edschulte.nl/) merk je dat ze veel gemeen hadden.

Bijzonder Tom was ‘een aparte’, zoals zijn moeder ook tegen mij zei toen ik haar even sprak voor dit stukje. Tegelijk ook iemand die een snaar raakte bij de mensen die hem ontmoetten.

Zelfs uit Engeland, waar hij meer dan 27 jaar geleden vrijwilligerswerk deed, was er belangstelling voor zijn uitvaart.

Tom was een bijzonder iemand, zoals dat heet. Kleurrijk, overenthousiast misschien, wellicht mateloos. Een beetje apart. In deze voortrazende wereld is er weinig plek voor zulke mensen. Wat afwijkt van het gewone, heeft het soms moeilijk. En dat is de belangrijkste reden waarom het goed is nu toch nog aandacht te besteden aan Toms overlijden.

Zijn leven en de moeilijke tijd die achter hem lag, doen een appèl op mij, vind ik. Om mensen in mijn omgeving die ook een beetje apart zijn, veel liefde en aandacht te geven.

Voordat je moet zeggen: ‘Das war einmal... und kommt nicht wieder’.

Alle eendjes zwemmen in het water, falderalderiere falderalderare...

Atlantis revisited

Wat is dat lekker, me even onderdompelen in mijn jeugd. Even lekker zingen over de auto die nu al jaren opduikt in mijn diepste fantasieën, en dat is net zo verfrissend als een lekkere zwempartij in één van Neêrlands meren. Al zingend vraag me soms af hoe het geweest zou zijn in Atlantis als er toen al eendjes hadden gereden. En natuurlijk hoe zou het eruit zien als zo’n eend, net als mijn hypotheek, volledig onder water zou staan.

Terwijl ik me wat afzijdig houdt met mijn ietwat dromerige vragen, doen andere mensen gewoon, denken niet na, maar parkeren hun auto onder water en vergeten dan waar hij staat. En dan zijn er die aspirant Atlantis bewoners die de auto terug vinden. Zo ook de eend die nu acteert als 4 sterren hotel voor de zoetwater bewoners van de Maarsseveense plassen. Als een modern Atlantis staat ze fier op 7 meter diepte en vraagt om herontdekt te worden.

Annette Karels dank voor je mooie foto’s, ik hoop dat er zo meer mensen van genieten. Nemo.

7

Naar de RDW in Schiedam

Ellen gaat even op visite...

Onlangs ben ik in Slovenië geweest. Ik bezocht daar mijn goeie vrienden Tanja en Matija.

Tanja en Natasa, een goeie vriendin van Tanja, wilden mij interviewen over de ICCCR2016, waarvan ik in de organisatie zit. Bij mij rees toen de idee om Tanja te interviewen voor ons clubblad.

Tanja en Matija ken ik van na de wereldmeeting in Maribor, welke plaatsvond in 1995. Een van de leukste meetings. Enerzijds omdat het mijn eerste wereldmeeting was en anderzijds omdat het kleinschalig was. Veel mensen gingen destijds niet naar de wereldmeeting van Slovenië omdat in de nabij gelegen landen oorlog werd gevoerd. Maribor is een grote stad in Slovenië, vlakbij de Oostenrijkse grens.

Ik vroeg Tanja hoe we elkaar ontmoet hebben, natuurlijk weet ik dat wel, maar ik vertel het altijd vanuit mijn gezichtspunt en vond het wel eens leuk om het van haar kant te horen. Tanja vertelt dat Matija en zij lagen te slapen in hun auto op een parkeerplaats. Ze waren moe omdat ze keihard hadden gewerkt op de meeting, mede omdat veel vooraf opgegeven vrijwilligers niet kwamen opdagen toen ze eenmaal hun vrije entree tot de meeting hadden verkregen en natuurlijk om het de meetinggangers zoveel mogelijk naar het zin te laten hebben.

Ze hoorden een 2cv aankomen en werden er wakker van. Ze vroegen of ik hulp nodig had. Ik vertelde hen dat ik achter mijn vriend aanreed naar Koper, dat ik hem uit het oog verloren was, dat ik zag dat er een tolweg aankwam en tot de ontdekking kwam dat ik geen Sloveens geld meer had. Tanja en Matija gaven me 500 Sloveens geld, zonder dit terug te willen hebben.

Ik heb dit zeer gewaardeerd. We zijn een heel eind met elkaar opgereden. In een wegrestaurant hebben we nog wat gedronken en afscheid van elkaar genomen. Vlak daarna splitsten onze wegen ons. Ze hadden me ook nog een plek in Koper verteld waar ik naartoe zou kunnen gaan voor het geval ik mijn vriend niet zou tegenkomen onderweg. Sindsdien onderhouden we contact, zien we elkaar op wereldmeetings en ontmoeten we elkaar in onze huizen.

Aan Tanja stelde ik de vraag hoe zij ertoe gekomen is om 2CV te gaan rijden? Ze vertelt me dat een vriendin van haar haar ouders eend reden.

De vader van die vriendin was president van de Citroënclub van de sectie Gorizia. De Sloveense Citroënclub kent 9 secties. Hier later meer over.

De vader van die vriendin wilde een jongere generatie binnen de club hebben. Tanja is een keer meegeweest met haar vriendin naar een Sloveense meeting. Ze was toen 17 jaar. Na een aantal maanden kocht ze een Dyane. Tanja en haar vriendinnen vroegen nog meer vrienden van hun om deel te nemen in hun club. Zo

verjongde de Ctitroënclub in de sectie Gorizia.

Op de Sloveense meetings heeft Tanja Matija leren kennen. Uit hun huwelijk is een tweeling geboren: Ema en Meta. Ze zijn 15 jaar. Ze houden van het 2cv-leven, van de meetings en vooral van de wereldmeetings. Tanja en Matija hebben hun kinderen iets moois meegegeven en wel dat je elkaar helpt, waarbij het niet uitmaakt wat hij of zij doet. Gewoon elkaar helpen als dat nodig is.

De Sloveense Citroënclub is er voor alle Citroëns en ook voor Citroënliefhebbers.

Slovenië kent 1 club, die onder is verdeeld in 9 secties. Elke sectie heeft een president (een voorzitter denk ik). Tanja was van 1993 tot 2000 president van de sectie Gorizia.

Matija van 2005 tot 2010. De president van de Citroënclub Slovenie geeft informatie aan alle presidenten van de secties op het moment dat alle presidenten bij elkaar komen. Dit is een of twee keer per jaar. Ook nemen ze een besluit waar de meetings met hun club zullen gaan plaatsvinden. Er zijn drie meetings per jaar met de gehele Citroënclub, waarvan er 1 in mei plaatsvindt, een andere in juni en de laatste in de september. Er komen zo’n 200 auto’s op de nationale meeting. Dit doen ze al 36 jaar. Vantevoren weten ze globaal waar ze naartoe gaan.

Aan de hand van allerlei vragen, vinden ze de plek waar de meeting plaatsvindt. Tanja vindt dit een heel leuke manier omdat je hierdoor beter let op de omgeving waar je je bevindt en hierdoor je eigen land wat beter leert kennen.

De Slovenen kennen geen clubhuis zoals bij ons. Wel vinden er binnen de eigen sectie allerlei activiteiten plaats. Zo heb ik mee mogen lopen met een wandeling van twee uur, die drie uur duurde omdat we zoveel pitstops hadden.

Pit betekent drinken in het Sloveens en drinken is dan bier en/of een of ander zelfgemaakt alcoholisch drankje. Ook vieren ze Sinterklaas met elkaar. Wel op 5 december, maar dan zonder zwarte Pieten. Ze komen nog een keer bij elkaar om te kaarten. Alle vrouwen hebben nog een meeting met elkaar.

De Citroënclub Slovenie heeft wel, net als bij ons, een eigen clubblad, -genaamd de “Spak”.

Dit betekent eend. Ellen Brocken

Over de RDW en chassisnummers / chassiswissels hoor je veel verhalen en onoverkomelijke sores die je kunnen overkomen.

Bij mij zit er een chassiswissel (en maar meteen een bodemplaten/dorpels operatie) aan te komen.

Een paar weken geleden ging ik maar eens naar de RDW in Schiedam om te horen wat voor administratieve ellende mij boven het hoofd gaat hangen.

Mijn chassisnummer is overigens al dubieus.

Ooit zelf ingeslagen in een chassis, vervolgens bij een eerdere chassiswissel na een aanrijding eruit geslepen en gelast op het huidige chassis!

Het verhaal wat ik te horen kreeg komt op het volgende neer: De RDW gaat ervan uit dat onze auto uit drie delen bestaat, nl. het chassis, de motor en de koets.

Wanneer je het chassis gaat vervangen ga je dus 1/3 van de auto vervangen. Geen probleem, zo vertelt de RDW, want 2/3 van de auto blijft in tact!

De RDW heeft een aantekening gemaakt in hun systeem. Een chassiswissel gaat eraan komen. Hier is overigens geen tijd aan gebonden, wanneer ik het over twee jaar doe, ook goed!

Tevens werd een foto gemaakt van het motornummer en het chassisnummer.

Vervolgens werd er een loodje aan de koets geklonken. Aan dit nummer (zie foto: 06042) is in het RDW-systeem gekoppeld; het loodje, de foto van het chassisnummer en de foto van het motornummer. That’s all!

Ik hoefde niets te betalen.

Vervolgens kreeg ik de mededeling:Nu kom je zomaar binnenlopen, maar als je klaar bent met de hele operatie maak je een afspraak met ons. Wij controleren in het systeem of het klopt en slaan het chassisnummer in je nieuwe chassis en klaar is kees!

Klinkt goed! Ik ben even vergeten te vragen wat het dan uiteindelijk kost, maar naar ik heb gehoord is dit een paar tientjes.

Als ik klaar ben, en het nummer staat weer in het chassis, laat ik wel weten of het dan tweede bezoek aan de RDW ook zo geruisloos is verlopen.

Paul Otto

7

8 Hoewel de 2CV Wereldmeeting naar Polen alweer ruim een half geleden was, willen we je het verslag van Fred van Wijnen niet onthouden...

Marco van 2cv-Partners uit Berkel en Rodenrijs pushte me in het voorjaar van 2015 toch ook eens naar zo’n wereldmeeting van eendenhouders te gaan. Ik grapte meestal terug dat ik de ducksociety daar dan op eendenborst zou trakteren. Maar er was altijd wel een excuus om niet te gaan vooral ook omdat ik een pesthekel heb aan massatoertochten, puzzelritten en al die ongein. Ik erger me kapot aan dat soort optochten die uitgerekend altijd op zaterdag over mijn dijk gaan.

De barre tocht naar Polen Anarchie en autarki Ik zocht geen optochtlui maar ‘ludieke’ mensen en was dus verguld met het bestaan van een ‘alternatieve’ eendenclub ’t Eendeëi. Ik ging ik er natuurlijk vanuit dat ’t Eendeëi zich niet zou inlaten inlaat met dit soort onnozele optochten maar helaas deed ’t Eendeëi dat wel, al was het dan in de nacht. Het zal wel aan mijn leeftijd liggen(70) maar ik vind dat achter elkaar rijden tijdverspilling. Een eendenman/vrouw is toch vooral een individualist. Ik verbeeld me dat de meesten toch vooral eenden houden vanwege het bizarre ontwerp en de simpele maar toch vernuftige techniek. De eend is toch beroemd door het raffinement van de eenvoud. Die Franse meneer Pierre Boulanger zette rond 1945 de bestaande Europese autotechnici toch min of meer voor aap met zijn unieke veersysteem, opklapbare halfruitjes, zijn eveneens unieke chassisconstructie en met zijn primitieve strandstoeltjes de schijn van comfort moesten ophouden . Dat grensde en grenst toch bijna aan anarchie op het gebied van autotechniek.? Zo’n veersysteem dat het al bijna een eeuw uithoudt zonder er ook maar iets aan te veranderen en nog steeds zijn weerga niet kent. Is dat niet de essentie van het liefhebberen met de Lelijke Eend?

De eend is zo ongeveer het omgekeerde van waar Duitsers voor staan: fantasie en improvisatie. Dat heeft met de Franse levensinstelling te maken: “savoir vivre” ofwel een beetje soepel en frivool door het leven gaan. Wie bij flinke vorst in zijn eend geen kou wil lijden moet bijv. zelf een houtskoolstoofje onder de voorstoel zetten, handschoenen aandoen en een plaid op schoot te nemen. De gemiddelde Duitse autobezitter zou onmiddellijk in een kramp schieten. De ware eendehouder heeft lol in zijn eigen improvisaties en die lol tref je dan ook veelvuldig aan op internationale eendefestivals. Een badkuip achter je eend hangen of een leuk wc-huisje dan wel een rokende gevechtseend met kanon of mitrailleur aan boord tref je alleen aan bij eendehouders.

Een eendehouder is niet alleen mentaal een beetje anarchist maar instrumenteel ook een autarkist. Een autarkist lost in principe al zijn eendekuren zelf op met een basis-reddingspakket bestaande uit ijzerdraad, elastiek, plakband en kauwgom en uiteraard een Zwitsers zakmes.

Een eendehouder wacht uit principe nooit op een wegenwacht, hooguit op een andere eend.

In Polen parkeerde ik mijn eend af en toe ergens op de vluchtstrook om even te pissen en binnen de kortste keren stopte er steevast een collegaeendehouder met de vraag of ik soms hulp nodig had. Kijk, dat is internationale solidariteit, of ‘solidarnosc’ zoals de Polen zeggen.

Eendenborst Ik ben dus ondanks mijn pesthekel aan massabijeenkomsten toch naar Polen gegaan, zij het dat dat meer voeten in aarde had dan vooraf voorzien. Ik wilde een slaapwagentje bij me hebben dat tevens als ‘smulparadijs’ van eendeborst zou dienen. Voor het slaapwagentje had ik mijn oog

laten vallen op mijn geitenkar. Ik heb namelijk drie witte melkgeiten. Die geitenkar was korter(1.60 m) dan ik (2.00 m) Ik liet daarom een schuine neus op de dissel smeden en zag ineens de contouren van een soort HY-bus voor me. Ik schroefde er wat plastic golfplaatjes tegenaan en nog wat andere originele attributen en de imitatie-HY-ribbelbus kon achter mijn grijze Charleston-eend. Maar daarmee was ik er niet want het ‘smulparadijs’ moest ook nog worden ingericht als mobiel restaurant. Er kwamen dus twee soorten barbecue’s in, een gaskoelkast voor de vooraad eenden borsten en zijkleppen voor het verkoopbuffet. Toen dat er eindelijk allemaal ingepropt was bleek ik de rijstoep naar de dijk niet op te kunnen komen. Mijn voorwielen begonnen te spinnen waarbij het ook nog goot van de regen. Met mijn terreinbrommertje (50 kg), mijn gaskoelkast (15kg), mijn blik zure bommen (10 kg) bleek ik veel te zwaar beladen. Ik had nu eenmaal niet de beschikking over een 300 pk Chrevolet-motor zoals vriend Marco maar slechts over een tweecylinder 602 cc boxer-motor met 29 pk. Ik moest alles weer uitladen en thuislaten. Met angst en beven ging ik van start in het stormachtige weekend van 25 juli. Ondanks mijn slakkegangetje van net 85 km/u ben ik toch nog op tijd in het Poolse Torun gearriveerd. Mijn team-Marcogenoten waren even verbaasd als ik want de eend had geen krimp gegeven ondanks het 270 kg zware slaapwagentje annex eendeborstenfornuis. We hebben in Torun uiteindelijk toch eendeborst gegeten wat mede te danken was aan de plaatselijke supermarkten waar de ingevroren eendeborsten te koop waren. Na Torun ben ik nog een dagje naar het voormalige vernietigingskamp Auswitz-Birkenau geweest want we waren er nu toch en voor een afstandje van 600 km draaide mijn eend, zonder slaapwagentje, haar hand niet om.

Duits inhalen Op de terugweg bedacht ik me dat de gemiddelde Duitse automobilist in zijn Porsche en BMW waarschijnlijk nog steeds bezig is de nederlagen in 1918 en 1945 en in de WK- finale van 1988 te verwerken. Ik heb namelijk nog nooit ergens zulke idiote bumperklevers met 240 km/u achter elkaar zien aanjagen als daar op de Duitse autobahnen. De Duitse wetgever houdt kennelijk nog steeds rekening met die innerlijke inhaalbehoefte van de Duitsers en geeft ze daarom gewoon vrij baan. Wat mijzelf betreft was de meest boeiende vraag echter of de boxermotor niet voortijdig zou sneven in de strijd. Op de autobahn was het overdag namelijk 43 graden Celsius. In haar slechts 25 jarige leven (1990) was deze nobele Charleston nog nimmer zo zwaar op de proef gesteld wat trouwens ook voor de eendehouder zelf gold. De geroemde luchtkoeling van deze boxer was in de cabine namelijk ver te zoeken. Zelfs met open dak begonnen mijn 70-jarige onderbenen en voeten te zwellen en te schroeien en moesten natte zwachtels en compressen ze voor afsterving behoeden. Oh,

wat verlangde ik toen hevig naar de automatisch aangedreven airco van mijn dagelijkse VW. Nordhausen Bij toeval zag ik net over de grens in Duitsland het bord Nordhausen. Nordhausen ligt in het Harzgebergte waar het grootste Duitse dwangarbeiderskamp in de WO2 gevestigd was.

Officieel heette het kamp Dora-Mittelbau dat eigenlijk het minst genoemd wordt in de reeks beruchte Duitse concentratiekampen terwijl het dat wel degelijk was. De mijn Dora werd tot 1943 oorspronkelijk gebruikt voor de productie van explosieve stoffen die gewonnen werden uit het kalkgesteente en gips van de berg Kohnstein. Daarvoor werd, net als in een kolenmijn, een aantal tunnels gegraven in de berg. Toen Hitler’s bovengrondse raketproductiehallen in 1943 in het Noordduitse Peenemünde werden gebombardeerd door de RAF, werd besloten uit te wijken naar de ‘bomvrije’ berg Kohnstein in Nordhausen. Hier moest ook de productie van de superraket, de V-2, tot stand komen. Het graven en uithakken van een enorm vertakt tunnelstelsel in deze kalksteenmijn werd aanvankelijk verricht door 6000 Russische krijgsgevangenen en dwangarbeiders onder de gruwelijkste werkomstandigheden die de SS hadden gecreëerd.

Totaal hebben hier meer dan 60.000 dwangarbeiders, krijgsgevangenen en joodse concentratiekampgevangenen gewerkt. Vooral de elke dag aangevoerde joodse gevangenen uit Buchenwald legden als eersten het loodje door bewuste ondervoeding en abominabele huisvesting. In de tunnels werden stapelbedden van 4 en 5 etages hoog getimmerd terwijl er nauwelijks ventilatie was. Kunstlicht was er evenmin en vele dwangarbeiders wisten op den duur het verschil niet meer tussen dag en nacht. Er zijn in Nordhausen zeker 20.000 dwangarbeiders onder de ellendigste omstandigheden omgekomen. Ik reed het stadje Nordhausen binnen en kon met veel moeite de weg naar de berg Kohnstein vinden.

Daar bleek aan de buitenrand van het dorp voor de berg een soort openluchtmuseum te zijn gemaakt. Er was op die vroege ochtend geen mens te bekennen maar de diverse monumenten en gedenkstenen waren als stille getuigen des te indrukwekkender. Ik stond ook voor de ingang van de kalksteenmijn die op dat moment gesloten was voor bezoekers. Ik heb uit woede en onmacht een paar kleine stenen uit het gebergte gepeuterd ter herinnering. De SS-boef Himmler was zowel bij het vernietigingskamp Auschwitz als het concentratiekamp Nordhausen-Mittelbau het brein.

Reclamebord Ter hoogte van Hannover las ik onder het rijden op een reclamebord de tekst “HIMMLER – Bauzentrum” dat niet eens door grafiti was geschonden. Ik dacht even dat ik gek werd. Met een schok realiseerde ik me dat het dus ook niet ondenkbaar zou zijn om ergens langs de weg nog een reclamebord tegen te komen met de tekst “HITLER, ofenbauers seit 1935”.

Op internet heb ik de namen ingetikt van Goebbels, Göring en Speer en ze blijken nog gewoon voor te komen in het Duitse telefoonboek. Kennelijk kun je in het huidige Duitsland met zulke beladen namen toch nog aan de weg timmeren. Eigenlijk wel vreemd voor een volk waarvoor WO2 nog altijd een open wond schijnt te zijn.

Fred van Wijnen (de poldereend uit BERGAMBACHT)

9

2 boeken waarin de Eend centraal staat bezienswaardigheden, restaurants, logies onderweg en lokale lekkernijen. Interessant zijn de intermezzo’s over de geschiedenis en de beleving van de N7. Achterin het boek zijn tips opgesomd voor liefhebbers van de N7, liefhebbers van architectuur, lekkerbekken, actievelingen en gezinnen met kinderen. Aangename gids voor reizigers naar de Méditerranée die de voorkeur geven aan ‘slow travel’.

Ma Petite

Margré Mijer. (24,95 euro) www.ma-petite.nl.

ja, ik wil Roelof volgde de Noordkaap Challenge al een paar jaar. En wat Roelof hoorde was dat iedereen met dikke zware 4x4’s daaraan meedeed. Spierballenauto’s dus. En dat je een pak geld mee moest brengen om daar naartoe te gaan. Maar dat moest anders kunnen, dacht Roelof. Dat Eendje stond daar maar. Toen zei Roelof: ‘Goh, zullen wij daar iets leuks mee gaan doen?’ Het is niet zo dat er nog nooit een Eend op de Noordkaap is geweest, maar er had nog nooit een Eend meegedaan aan de Noordkaap Challenge. Pruttel was dus wel gelijk de smaakmaker tijdens de Challenge. Het grappige is dat toch heel veel mensen een beetje raar opkeken en iets hadden van: Is dat wel slim om te gaan doen?

Wouter heeft altijd wat met Eenden gehad. Zijn ouders hadden als eerste auto een Eendje. Veel mensen in die tijd hadden dat omdat het de goedkoopste auto was die je kon kopen. Daarna heeft Wouter een Ami6 gehad en in zijn garage heeft hij nog veel meer modellen staan. ‘In mijn studententijd was de Eend nog steeds een studentenauto.

Dat was in de tijd dat je er voor 100 gulden een kon aanschaffen. Ik heb toen heel veel van die Eenden versleten.

Als je er problemen mee had, deed je haar weer weg en kocht je een ander. Van lieverlee zijn ze natuurlijk steeds waardevoller geworden. Tegenwoordig koop je voor een paar duizend euro een barrel.’

Roelof is niet opgegroeid met Eendjes. ‘Ik heb daar eigenlijk nooit iets mee gehad,’ zegt Roelof. ‘Ja, ooit een Ami-blok in een Eend gebouwd, jaren geleden toen ik nog jong was.’ Bij Roelof in het dorp reed je geen Eend, in zijn dorp was geen ruimte voor Eenden. Je woonde in een Kreisler- of Zündapp-dorp, allemaal volgens ongeschreven regels afgepast. Maar hoewel Roelof geen Eendenliefde kende, vond hij het zo jammer dat dat Eendje half afgemaakt daar maar stond.

Toen hij weer van de Noordkaap Challenge hoorde, heeft hij direct Wouter geappt: ‘Heb jij zin om met mij met de Eend naar de Noordkaap te gaan deze winter?’ Een half uurtje later kreeg Roelof een advertentie van Marktplaats van Wouter teruggestuurd via de app. Een foto van winterbanden. Dat was het ja-woord van Wouter!

200

ma petite

ma petite 201

Langzaam door Frankrijk

Vóór de aanleg van de Autoroutes waren de Routes Nationales de belangrijkste wegen die Parijs verbonden met alle uithoeken van Frankrijk. De Route Nationale 7 (N7) is één van deze routes en leidt van de Nôtre Dame in Parijs naar de Frans-Italiaanse grens bij Menton aan de Côte d’Azur. De N7 is thans een prima alternatief voor ‘slow travelers’, die de Autoroutes liever vermijden en willen genieten van de bezienswaardige steden en dorpen langs de N7, waarvan de geschiedenis nog steeds intrinsiek met de Route is verweven. Dit sfeervol vormgegeven boek splitst de Route in 12 dagetappes, die elk eindigen in een bijzondere stad. Per etappe vertellen de auteurs over hun ervaringen en vullen ze die aan met praktische informatie over attracties,

Ma Petite gaat over de 2CV en haar bezitter.

Margré fotografeert en interviewt verschillende Eendenbezitters, zelfs een stel eendagskuikens. Eenieder wordt prachtig geportretteerd in woord en beeld. Geen technische verhalen over de 2CV, maar juist de beleving van en met de Eend wordt uitgelicht. Daar gaat het om in Ma Petite.

De liefde voor het Lelijke Eendje spreekt niet alleen uit de verhalen, maar ook uit de met zorg opgemaakte pagina’s. Naast de interviews en portretten wordt ook, door middel van creatieve beelden, illustraties en grafische grapjes, op een ludieke manier aandacht besteed aan dat mooie fenomeen op wielen.

Het joie de vivre is voelbaar op elke pagina.

bak

Peter Jacobs en Erwin Dekker (24,99 euro) Ook Frankrijk heeft zijn Route 66: De Nationale 7 Voor de autosnelweg werd aangelegd was de legendarische ‘Nationale 7’ dé route om met de Citroën 2-cv of de DS van Parijs naar het Zuiden te rijden. Er zijn liedjes gezongen over die wereldberoemde weg en souvenirs voor bedacht; driesterrenchefs vestigden er hun restaurant en vedetten gingen er uit de bocht. In deze gids herontdekken Peter Jacobs en Erwin De Decker die N7 en brengen ze ‘slow travel’ in praktijk. Ze laten de drukke, saaie en dure snelweg naar de zon links liggen en rijden door de mooiste streken van Frankrijk, tussen de rijen platanen. Van Parijs naar Fontainebleau en verder langs de Loire, door een onbekend stuk Bourgogne, via Lyon en de oevers van de Rhône, naar de Provence en de Côte d’Azur. Ze strekken op tijd de benen en hebben aandacht voor lekker eten en drinken, kunst en natuur, vergane glorie en nieuwe luxe, leuke wandelingen en ontspanning voor het hele gezin. De reis is belangrijker dan de bestemming.

De auteur van Ma Petite is Margré Mijer. Zij is grafisch ontwerper en fotograaf, en vliegt als stewardess bij de grootste luchtvaartmaatschappij van Nederland. Haar levensmotto is ‘joie de vivre’ en dat komt in Ma Petite geheel tot uiting.

palma

Ik heb net een nieuw dak. Een verjaardagscadeau! We hadden het eerst met tape gemaakt, maar op een gegeven moment kon het dak helemaal niet meer halfopen. Weet je wat ik wel eens gedaan heb, heel stom. Ik had toen mijn nichtje en mijn dochter naast mij en we reden naar Nijmegen of zo. Het was een warme dag. Toen we de brug op moesten, reden we nog maar vijftig en ik dacht dat ik het dakje wel even rijdend open kon maken. Maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Hoe ik daar nou bij kwam? Er komt natuurlijk gelijk lucht onder.

Zij is heel trouw. Als we een grote tocht maken, krijgen we altijd van de garagejongens een zakje mee met een bobine, een v-snaar en nog een dingetje. En dat zakje leggen we achterin en als we het niet gebruikt hebben, geven we het na de vakantie weer terug. Maar dan hebben we wel altijd de onderdelen bij ons.

Soms denk ik: Oh, wat een dag. Als ik dan in mijn Eendje ga rijden en ik rijd bijvoorbeeld naar mijn lesjes toe, ik heb buiten de stad een aantal ateliers waar ik lesgeef, dan ben ik weer helemaal in mijn hum. En met zijn tweeën is het ook zo gezellig rijden. Je zit zo lekker dicht tegen elkaar aan.

verjaardagscadeau

ik heb een nieuw dak, een

100

ma petite

een nest vol!

Ik heb een Palma-bak. Die hangt hier boven in het atelier, want we hadden natuurlijk met zijn tweeën ruimte genoeg. Maar op een gegeven moment moesten we die meiden ook nog met hun koffertjes wegbrengen en toen dachten we: We kopen een Palma-bak. Via Marktplaats, bij heel lieve oude mensen. Die hadden die bak in 1968 gekocht.

Hij is oranje. En er kan zo veel in! Hij hapt aan de onderkant en dan blijft de klep er op hangen en je maakt hem ook heel simpel vast. Geniaal bedacht. Het allermooiste is dat er zelfs nog een slotje op zit. En je hebt dan een ruimte!

Ik werk ook vaak aan de andere kant van de stad. Dan geef ik les aan kinderen en scholen en ze vinden het geweldig als ik met de Eend kom. Maar het is ook ideaal om er even hup heen te tuffen met die Palma-bak achterop.

Mijn man had vroeger een Eend. Die heeft hij ooit een keer helemaal uit elkaar weten te halen en weer in elkaar weten te zetten, met behulp van een boekje, zo’n type. Maar hij vindt de Eend ook heel fijn om in te rijden. En mijn ma petite 101

160

ma petite

ma petite 161

Oldtimerdag Zoetermeer Op 21 mei organiseert De Dorpsstraat Zoetermeer weer haar jaarlijkse Oldtimer-dag. Zin om mee te doen? Ga naar www.oldtimerdagzoetermeer.nl voor meer informatie over dit spectaculaire evenement.

Zaterdag Cadeautip: Bouwplaat-eend

Niet echt goedkoop, maar weer eens wat anders, een bouwplaatje van een Eend in rib-karton. Voor kinderen vanaf 6 jaar.

Meer informatie: www.leolandia.nl

23 april van 13-17 uur

Operatie Nachtvlucht 2016 Verslag en foto’s leest en ziet u in de volgende editie van dit clubblad

meer info: activiteiten@eendeei.nl / www.eendeei.nl

10

Waarom is een 2CV een Eend?

De Citroën 2CV kent vele bijnamen. In Frankrijk wordt ze liefdevol ‘La Deuche’ genoemd.

De Britten kennen haar als ‘Tin Snail’, letterlijk ‘blikken slak’. In Vlaanderen wordt de auto een ‘Geit’ genoemd en in Nederland wordt gesproken over de “(Lelijke) Eend”.

Ernst van Altena schrijft in zijn boek ‘Een EEND van vijfendertig’ uit 1983 dat de 2CV zijn geuzennaam “Lelijke Eend” ongetwijfeld te danken heeft aan Voltaire. Die zou Nederland een land van Canaux, Canards en Canaille, genoemd hebben. Dit verhaal klopt niet en is welbeschouwd een dichterlijke vrijheid van Van Altena.

Eerst nog even iets over “2CV”. De meeste mensen denken dat 2CV een Franse afkorting is van 2 CheVaux, oftewel van 2 paarden. Het zit echter iets anders. 2CV is een afkorting van 2 Chevaux Vapeur, oftewel van 2 stoompaarden. Een chevaux vapeur is een eenheidsmaat voor door een machine geleverde

kracht. Het zal je wel bekend zijn dat de 2CV op de autosalon van Parijs van oktober 1948 aan het publiek werd gepresenteerd.

Citroën had in die tijd een zwaan in haar logo. In ieder geval het type van Citroën dat met Rosalie werd aangeduid. De Rosalie is een voorganger van de bekendere Traction Avant. Een Rosalie had een fameuze moteur flottant, een zwevende motor. Die zwevende motor werd in het logo weergegeven door een zwaan.

Jan de Lange, auteur van “De Eend, Citroën 2CV in Nederland” uit 1994 meldt dat na de introductie op de Salon de Paris een Nederlandse journalist geschreven zou hebben dat de auto ‘het lelijke eendje van Citroën’ was.

Waarschijnlijk verwijzend naar Citroën’s logo met de zwaan schreef deze journalist dat de mooie zwaan een lelijk eendje had voortgebracht. Vrij naar het sprookje “Het lelijke eendje” uit 1843 van de hand van de Deense schrijver Hans Cristian Andersen. In dat sprookje groeit een lelijk eendje overigens

uit tot een mooie zwaan.

Heel lang bleef onbekend welke journalist dit geschreven heeft. Jan-Erik Plettenburg heeft na lang speurwerk ontdekt om wie het gaat. In zijn boek ‘Eend’ uit 2011 onthult hij dat in de Autokampioen van november 1948 een recensie stond van de journalist Johan Koolhaas Revers. Die schreef: ‘Het vreemde eendje is misschien voor het nieuwe kleine Citroëntje niet de meest kenschetsende benaming: beter zou men kunnen spreken van “het lelijke jonge eendje” van het vermaarde merk van de Quai de Javel.’

Volgens Jan-Erik Plettenburg danken we de naam dus aan de journalist Johan Koolhaas Revers. Tegenwoordig wordt het ‘lelijke’ meestal weggelaten en spreken we gewoon over de Eend. Anthony Pors

Deze foto stond paginagroot in de Volkskrant van 4 februari. Een aankondiging voor een expositie van Henri Lartigue, een Franse topfotograaf die het goede leven in de 20ste eeuw vastlegde. Een aanrader. Nog te zien t/m 3 april bij ‘Foam’ in Amsterdam.

Op 30 april organiseren ‘t Eendeëi en de ASVZ weer de jaarlijkse WIELEWAALRIT!

De cliënten van de ASVZ kijken er weer reikhalzend naar uit: De jaarlijkse rondrit met 25 Lelijk Eendjes! Doe

ook mee en bezorg 50 mensen met een verstandelijke beperking en hun begeleiders een onvergetelijke middag!

Voor meer informatie: Kijk op www.eendeei.nl

Geef je op bij activiteiten@eendeei.nl of bestuur@eendeei.nl

erder met rokjesdag

Hoe nu v

Nog even en dan is ie er ineens weer, zo’n dag waarop je de lente ruikt, iedereen spontaan op een terrasje neervalt en de zon alweer iets warmer voelt....de dag die door de helaas overleden columnist en schrijver Martin Bril werd gebombardeerd tot Rokjesdag.

De dames die zich dit nog kunnen veroorloven (of niet, who cares als de zon schijnt) besluiten ‘s morgens, met de eerste zonnestraaltjes door het gordijn en een zachte briesje door het open raam, een luchtig wapperend rokje aan te trekken om het ergste karnemelkwit van de benen te verdrijven..... gewoon omdat het weer kan!

Opgewekt stappen zij op de fiets, trippelen ze op naaldhakken richting metro, of....stappen zij vrolijk in de Eend, waarvan zelfs het dak-

kie die dag alweer open kan.

Een zorgeloos bestaan, waarop de wereldproblemen even ver weg lijken. Toch is er één wereldprobleem waar de gemeente Rotterdam flink roet mee in mijn eten gaat gooien, namelijk Het Milieu in een bepaalde zone van de stad...

Mijn verloofde was er al maanden mee in de weer. De milieumaatregel van de gemeente Rotterdam. Regelmatig werd de kaart geraadpleegd om eens goed te bekijken waar die damned zone nu precies begon, zowel aan de noord- als de zuidkant. En dat zag er niet goed uit. Okee, aan de noordkant was het Eendenei uiteindelijk nog net bereikbaar en aan de zuidkant zijn werkplek ook, maar

aart

uw lidmaatschapsk Hiernaast treft u de nieuwe lidmaatschapskaart 2016. De kaart heeft u ondermeer nodig om onderdelen te kunnen kopen in ons magazijn. Geen kaart in dit blad? Dan hebben we uw contributie nog niet ontvangen.

Ook donateurs en relaties ontvangen geen lidmaatschapskaart

!

!!

Welkom bij de club

Sponsor ‘t Eendeëi gratis!

Nieuwe Eendeëi-leden en donateurs

Walter Mook, Oosterhout Joop Koole, Wassenaar Maurice v.d. Merwe, Rotterdam Ad v.d. Kruijs, Alkmaar Annemarie Kleijwegt, Hooge Zwaluwe Fennema Coaches, Oud Beijerland Bea v.d. Werf, Amsterdam Frank Borst, Numansdorp Max Noortman, Mijnsherenland Wilma Helbers, Dinteloord Chavelly Leeuw, Losser Adriana Bron, Huis ter Heide Peter Grootendorst, Delft Nicolaas Terlouw, Spijkenisse Rene Wamars, Spijkenisse Willy Poot, Heerjansdam Angela Bruurman, Kockengen Leo Jansen, Zoetermeer John Vrijhof, Krimpen aan de Lek Hubert Kivit, Castricum Ronny Everts, Maaseik Ilse Breen, Gouderak Jos Simons, Gouderak Karlo Rusbach, Hooge Zwaluwe Henk Langenfeld, Curaçao Arnold van Heusden, Alblasserdam

Koopt u weleens online? Ja? Vergeet de volgende keer niet om eerst www.eendeei.nl te bezoeken. Via de knop van SponsorKliks komt u bij ruim 100 (!) winkels. Als u bij die winkels iets koopt gaat er een commissie naar ’t Eendeëi zonder dat u meer betaalt.

U sponsort dus gratis. Doen! Tot nu toe heeft deze sponsoring ongeveer 80 euro opgeleverd. Meer weten? Kijk dan op de site onder ‘Sponsoring’.

11 dé place to be met mooi weer en het open dak, de Maasboulevard, de Coolsingel en rond de Hofpleinvijver: nee! Zoonlief woont in De Esch en dat bleek ook ineens een no-go area geworden... Het welkomstbord op de Erasmusbrug (dat-en-dat-kenteken mag er volgend jaar NIET MEER IN!) hielp er allemaal ook niet echt aan mee. Discussies met de gemeenteraad werden gevolgd in de krant, Facebook en via TV Rijnmond, soms verscheen er een bericht op Teletekst en dat werd dan koortsachtig geappt naar die en gene...maar uiteindelijk zette Rotjeknor de vermaledijde regeling gewoon dóór.....wég flaneren in de stad, even de Eend parkeren bij De IJssalon en dan met een ijsje rustig door het centrum cruisen...

Voor een creatieve geest, toch wel kenmerkend voor de gemiddelde Eendrijder, is een oplossing natuurlijk altijd nabij. Ik ga hier niet uitwijden over alle (semi)illegale toestanden als: installeer een blauw nummerbord (kan de radarapparatuur niet lezen), zet er een katalysator op, vraag ontheffing aan en vervang die op een gegeven moment door een nepperd en verkoop de goeie, nee, dat soort zaken voelt uiteindelijk toch niet goed.

Ik bedoel de echt gewaagde maar toch prima oplossing als:...ga een nóg oudere Eend kopen, opknappen en rijden...dan geldt de milieumaatregel ook níet!!!

Voor mijn verloofde was het logisch. Hij wilde altijd al een Eend uit zijn geboortejaar (dit jaar tikt ie de 56 aan dus reken maar na) en na het nodige speurwerk vond ie er één in la douce France. De tocht ernaartoe en het avontuur om het ding weer rijklaar te maken, dat zal ie zelf ooit wel vertellen (of hij heeft het u al verteld). Maar ik maak me dus tóch uiteindelijk om één ding zorgen...

In dit ouwe model zitten van die zelfmoorddeurtjes. Nu zegt die benaming niets over de levenslust van de chauffeur dan wel de bijrijder, maar ja zeg, hoe kom je als bijrijder dan nog een beetje charmant uit de voeten bij het uitstappen? Eerst een beetje naar voren schuiven, knietjes bij elkaar, rechterbeen voorzichtig naar buiten, deurtje naar achter openhouden, nog een beetje schuiven, enzovoorts. Niet al te moeilijk in een lange broek, maar denk eens aan zo’n Rokjesdag.

Moet je je witte winterbenen helemaal naar voren steken om lieflijk de Eend te verlaten.

Niks wijdbeens met het ene been de straat op en het andere er achteraan slingeren. Het idee zeg!!

Nou ja, u begrijpt wel, het leven wordt er niet gemakkelijker op. Mijn verloofde zegt in zo’n geval altijd: Bedenk Een List!!

Dat ga ik maar eens doen dan.

U ook sterkte met het vraagstuk: Hoe Nu Verder Na Het Invoeren Van De Milieuzone en alvast veel rijplezier op de eerste zonnige en warme lentedag....

Rian, verloofde van...

12 COLOFON

‘t Eendeëi’ is een uitgave van Vereniging de Alternatieve Garage ‘t Eendeëi • Werkplaats, magazijn/bar en postadres: Van Helmontstraat 11-13 3029 AA Rotterdam • gironummer 3746685 • Elke zaterdagmiddag open Contactpersonen bestuur + commissies : Paul Otto, Edwin van Baar, Pieter Vogel, Evert Burger, Edwin Nuij, Cor Brok, Guido La Croix, Frans van Witmarschen en Jim van der Put. Bereikbaar: bestuur@eendeei.nl of kijk op www.eendeei.nl • Clubblad en Mailnieuws: Anthony Pors en Daphne de Vries redactie@eendeei.nl

De Olievulpijp controleren...

In onze garagebox op het Eendeei kunnen we eenvoudig de juiste werking van de olievulpijp controleren met behulp van de vacuum tester. De vulpijp moet altijd een vacuum creëren in het motorblok ongeacht het toerental. Controleer altijd bij laag en hoog toerental of dit het geval is. We zien steeds vaker dat bij oude vulpijpen en ook nieuwe(!) vulpijpen dat deze niet goed functioneren. Het gevolg is olielekkage. Meestal onder de cilinders op de locatie van de brilrubbers of op de krukaskeringen. De meest betrouwbare oplossing is het monteren van een olievulpijp-revisieset. Met deze beknopte uitleg en de animatie op de Burton website moet de klus eenvoudig te klaren zijn.

Benodigd: Olievulpijp-revisieset uit het magazijn van het Eendeëi, Slijpmachine en/of goede vijl, Bus remmenreininger en oude doeken.

Tip: Vervang tevens de olievulpijppakking (zit tussen het motorblok en de olievulpijp) en het rubber slangetje tussen de olievulpijp en de pijlstok deze zijn meestal ook verouderd en dichten niet meer goed af.

In de korte versie: A) De vulpijp open slijpen, oude rubbers eruit halen en de vulpijp goed schoon maken aan binnen- en buitenkant B) De velsrand voldoende en mooi rond vijlen zodat het geheel goed afsluit bij montage C) Alle rubbers vervangen door nieuwe. De locatie van elk rubber wijst zich vanzelf elk rubber heeft een unieke vorm D) Afsluiten met deelbare ring aan de bovenzijde en metalen ring aan de onderzijde

voorzichtig een schroevendraaier. Let op de randen die verbuigen heel gemakkelijk wat het straks goed oliedicht maken weer moeilijker maakt. Als ze toch verbuigen, tik je ze met de hamer netjes recht op een vlakke ondergrond.

• Haal de twee helften van elkaar af en maak alles goed schoon. (Remmenreiniger oid) • Bij het plaatsen van het nieuwe rubber

lapje. Kun je gebruik een punttang om de

• Voordat je de olievulpijp gaat openen kun je een kras maken op de boven en onderkant.

Zodoende weet je eenvoudig of ze weer recht op elkaar komen straks.

• Slijp de velsrand van de defecte olievulpijp voorzichtig open. Totdat je over de hele omtrek duidelijk een zwart rubber streepje waarneemt. Dit gaat het beste met een haakse slijpmachine of nog beter met de slijpsteen in de garagebox van het eendeei.

• Het rubber wat tussen de bovenste helft en onderste helft van de olievulpijp zit kan erg vast zitten. Door deze warm te maken kun je ze makkelijker los halen. Gebruik eventueel

nippeltjes (3x) voorzichtig goed door de gaten heen te trekken ipv te duwen.

• Plaats de nieuwe afsluitring rond het tussendeel. Deze ring zorgt straks voor een luchten oliedichte werking • Vijl de opengeslepen rand zowel aan de boven en onderzijde mooi rond. Controleer of de rand genoeg is weg geslepen en dus niet het schroefdraad van de nieuwe sluitring in de weg zitten. Controleer dit door de metalen ring op beide zijden te passen. Deze moet er gemakkelijk op schuiven zonder haperingen.

Vijl dit voorzichtig bij en controleer het herhaaldelijk.

• Plaats de metalen ring aan de onderkant van de vulpijp. Buig hiervoor het olie afvoerpijpje een beetje zodat je de metalen ring er overheen kunt schuiven.

• Kijk goed of de rubber afdichting goed om het tussenstuk blijft zitten voordat je de 2 helften in elkaar zet.

• Draai de olievulpijp stevig vast en monteer deze in je auto. Daarna testen. Je zult zien dat er een continue mooi groot vacuüm ontstaat.

Controleer een keer extra op hoog toeren.

Edwin van Baar

Bekijk ook het filmpje van Burton op youtube: www.youtube.com/ watch?v= R_5rUwyVHg4 Een leuke klus voor de zaterdagmiddag op het Eendeei!