Τεύχος 143 by Εφημερίδα Αθέρας

Κωδ. 2617

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020  ΤΕΥΧΟΣ 143  ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ  ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 1 ΕΥΡΩ Αχρίδος 27 Αθήνα 111 44  ΤΗΛ/ FAX: 210 2281639 - ΤΗΛ: 210 9930458 FAX: 210 9954966 e-mail: ef.atheras@gmail.com

ΑΝΑΖΗΤΕΊΤΑΙ ΔΙΈΞΟΔΟΣ

ίναι τραγικό για την χώρα μας να βρίσκεται ξανά μπροστά σε μια νέα μεγάλη συμφορά. Αυτό το μπάχαλο που σήμερα βλέπουμε δεν έχει προηγούμενο και πολύ φοβόμαστε πως θα οδηγηθούμε σε καταστάσεις τραγικές και αδιέξοδες. Το μέλλον μας εξαρτάται από μια δράκα πολιτικών απατεώνων που χρησιμοποιούν τον λαό μας σαν ένα σύνολο υπηκόων με περιορισμένα δικαιώματα και με την υποχρέωση να υπηρετούν αυτούς που θεωρούν την χώρα μας ιδιοκτησία τους και τον λαό μας παραγωγό πλούτου που καταλήγει στις τσέπες τους. Ανατρέχοντας στην ανθρώπινη ιστορία σταματάμε στην εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κλαύδιου. Όπως η ιστορία καταγράφει ο Κλαύδιος είχε συνδέσει το όνομά του με ένα σημαντικό έργο, την αποξήρανση της λίμνης Φουτσίνο όπου για τη πραγμάτωσή του εργάστηκαν 30.000 σκλάβοι επί 11 χρόνια. Όταν το έργο ολοκληρώθηκε και λίγο πριν τα εγκαίνια ο Κλαύδιος πρόσφερε ένα θέαμα στους Ρωμαίους. Συγκεκριμένα οργάνωσε μια ναυμαχία μέσα στην λίμνη με 20 χιλιάδες σκλάβους που συγκρούστηκαν μεταξύ τους και κατέληξαν όλοι στον βυθό της λίμνης, αφού προηγουμένως περνούσαν μπροστά από τον Κλαύδιο για να τον χαιρετήσουν με τη φράση «Χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν». Γιατί συνέβαιναν όλα αυτά. Επειδή ακριβώς ο άνθρωπος ήτανε ένα τίποτα, τον οποίο η τότε άρχουσα τάξη τον θεωρούσε απλό αντικείμενο τον οποίο χρησιμοποιούσε όπως τους άρεσε. Το μόνο δικαίωμα που είχε, ήτανε να σιτίζεται για να υπάρχει. Σήμερα η φιλοσοφία παραμένει η ίδια, διαφέρουν μόνο οι εφαρμογές. Ζούμε σ’ ένα κόσμο όπου η ανισότητα στην κοινωνία κυριαρχεί και διογκώνεται μέρα με την μέρα. Είναι το κλειδί της κυριαρχίας τους, διότι όπως δημόσια παραδέχθηκε και ο Κυριάκος η ανισότητα είναι ένα δημιούργημα της φύσης, άρα θα πρέπει να αποδεχθούμε το πεπρωμένο, να ζήσουμε στην δυστυχία και να αναμένουμε καλύτερη τύχη στην άλλη ζωή. Αυτός ο κόσμος είναι για λίγους και όλοι οι υπόλοιποι επιτρέπεται απλά να ζουν πολύ καλά με 200€ τον μήνα, όπως λέει και ο μέγας Άδωνις. Οι εποχές μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Τότε στήριγμα τους ήτανε οι πραιτοριανοί και οι αυλοκόλακες, σήμερα που η τεχνολογία έχει προχωρήσει τον ρόλο, αυτοί έχουν αναλάβει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (αποβλάκωσης) και αυλοκόλακες δεν είναι άλλοι από τους στρατευμένους “δημοσιογράφους” που φιγουράρουν στην λίστα Πέτσα και διαγωνίζονται για το ποιος θα γλείψει πιο δυνατά και ποιος θα ευτελίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θα δολοφονήσει την αλήθεια. Σήμερα συγκρούονται δύο κόσμοι εντελώς αντίθετοι, βρίσκονται απέναντι αλλά μεσολαβεί μεταξύ τους ένα απέραντο πέλαγος. Μοιάζουν σαν δυο παράλληλες γραμμές που εκτείνονται στο άπειρο χωρίς να εφάπτονται πουθενά. Η επιλογή για κάθε πολίτη είναι μονόδρομος. Από τη μία βρίσκονται οι απλοί άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά για μια θέση στον ήλιο, για μια κοινωνία πιο δίκαιη και πιο ανθρώπινη. Από την άλλη αυτοί που υπηρετούν τις δυ-

>>>>>>>>ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛ. 4

ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ!... ΑΞΊΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ! και βάλτε όλοι ένα χέρι για να «προκάμουμε»!

«Νέοι συμμαθητάδες μου»! είχε πει κά-

ποτε ο Πολυλάς «μάθετε την επιστήμη και την αρετή δίχως να υπερηφανεύεσθε, και δεν θα υπερηφανευτείτε, αν αληθινά μάθετε την επιστήμη και την αρετή»! αυτή όμως η ιλιγγιώδης καθοδική πορεία προς το μαύρο σκοτάδι που χαράσσει με πονηριά το σύστημα και με πρόσχημα έναν επικίνδυνο ιό, είναι το κεντρικό πρόσημο μιας κυβέρνησης ενός άλλου “υιού” που καθημερινά ετούτο το «επιτελικό» κράτος των «αρίστων» που έχει στηθεί: απαξιεί αξίες, προκαλεί την κοινή λογική, καταπατάει κανόνες και διαδικασίες, στηρίζεται στο ψέμα και στην διαστρέβλωση για να επιτεθεί, ελεεινολογεί – υποκρίνεται… υπερηφανεύεται γιατί απλούστατα δεν έμαθε ποτέ μήτε την επιστήμη, μήτε και την αρετή… «Γιε μου, τα κατάφερες»!. Μία και μόνο φράση που ακούστηκε σαν επίλογος μιας αρχαίας αλλά και σύγχρονης τραγωδίας ήταν ικανή να συγκινήσει αυτόν τον υπέροχο λαό, που βρέθηκε εκεί την στιγμή που έπρεπε κι ας τον περιέλουσε το «ένοχο» σύστημα με τα απόβλητά του… Και τώρα τι κάνουμε; Οι Χρυσαυγίτες οδεύουν στον φυσικό τους χώρο, την φυλακή… ο Χρυσαυγιτισμός , όμως με όλες τους τις εκφάνσεις, (φασισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, μίσος για κάθε διαφορετικό…) παραμένει βαθιά στους κόλ-

πους του σάπιου συστήματος. Χρέος μας είναι να τον πολεμάμε συνεχώς, να τον ξεριζώνουμε από τις ρίζες του όπου κι αν κρύβεται, τον τρόπο τον γνωρίζουμε πολύ καλά! Μας τον δίδαξαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας όταν τον πολεμούσαν κι εκείνοι, μας τον έμαθαν οι χιλιάδες δικοί μας που ξενιτεύτηκαν, που έζησαν και αυτοί

την δική τους προσφυγιά, την φτώχια, την ανέχεια! Τώρα λοιπόν που αυτός ο Χρυσαυγιτισμός έχει ενσωματωθεί στην κυβερνητική ραχοκοκαλιά, οι πάλαι ποτέ θαυμαστές και υμνωδοί του αποτελούν μέλη της σημερινής κυβέρνησης, (Άδωνης – Βορίδης), βουλευτές με χυδαίο πολλές φορές λόγο εκφράζουν την λατρεία τους προς αυτόν,

ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ Του Μπάμπη Δρακόπουλου (Πέραν των ορίων που οδηγούν στην άβυσσο)

τις 22 Αυγούστου που πέρασε (2020), οι άνθρωποι, τα έλλογα όντα του πλανήτη, είχαν καταναλώσει για το τρέχον έτος περισσότερους φυσικούς πόρους από όσους μπορεί να τους προσφέρει η γή για τους 12 μήνες του χρόνου. Με άλλα λόγια στο τέλος του όγδοου μήνα του έτους είχαμε καταναλώσει το σύνολο των αγαθών που προσφέρει η μάνα γή και τα οποία μπορεί να αναπαράξει δίχως συνέπειες για τις ισορροπίες που χρειάζεται. Τους επόμενους τέσσερεις μήνες θα καταστρέφουμε τον πλανήτη προκειμένου να επιβιώσουμε χωρίς κανένα ίχνος ενοχής. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Με ιδιαίτερη ένταση στα φαινόμενα της συντελούμενης κλιματικής αλλαγής, την εξαφάνιση χιλιάδων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας, τις περίεργες ασθένειες και κάθε είδους λοιμών και λιμών . Από το 2003 η επιστήμη έχει δώσει στην ημερομηνία αυτή (22 Αυγούστου ) και όνομα : Covershoot day, δηλαδή ημέρα υπέρβασης. Οι αντίστοιχες μελέτες αποδεικνύουν ότι : η ημερομηνία πρόωρης εξάντλησης των ετήσιων πόρων της γής μετατοπίζεται αρνητικά συνεχώς και με ραγδαίο τρόπο. * Το 1970 η εξάντληση των ετήσιων πόρων της γής που μπορούν να αναπληρωθούν είχε γίνει στις 29 Δεκεμβρίου. Δύο μόνο μέρες πριν την λήξη του έτους. * Το 1980 στις 4 Νοεμβρίου ! * Το 1990 στις 11 Οκτωβρίου! * Το 2000 στις 23 Σεπτεμβρίου! * Το 2010 στις 7 Αυγούστου! * Το 2019 στις 20 Ιουλίου! * Για το τρέχον έτος χρειάζεται το 1,6 της γής για τις βιολογι-

της Χ. Κοτσάνη

(Μπογδάνος) άλλοι αναζητούσαν ακόμα και την συνεργασία με μία σοβαρή Χ.Α.(ο Μπάμπης του ΣΚΑΙ). Και άλλοι σαν χαμαιλέοντες κρύβουν τις φωτογραφίες με τους ναζί συντρόφους τους και φωνάζουν έρποντας και γλείφοντας ως γυμνοσάλιαγκες την εξουσία πως είναι αντιφασίστες ! (Πλεύρης)… οποία υποκρισία! Την ώρα που η κοινωνία χειμάζεται, την ώρα που λόγω κορονοϊού η ζωή μας γίνεται πρωτόγνωρη, την ώρα που οι νέοι και οι νέες, τα παιδιά μας δηλαδή, δέχονται έναν ανηλεή πόλεμο με ύβρεις, με χειροπέδες και χημικά σε κάθε διεκδίκηση, την ώρα που η κυβέρνηση καθημερινά φανερώνει τις αδυναμίες της και αποτυγχάνει με πάταγο, την ώρα που το ξέφρενο «φαγοπότι» συνεχίζεται ανερυθρίαστα… την ώρα που το νέο κύμα εξαθλιωμένων αρχίζει να φανερώνεται εξ΄ αιτίας της οικονομικής πολιτικής των αρχόντων μας, την ώρα που τα στραβοπατήματα στα ελληνοτουρκικά γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα… Ε! λοιπόν την ώρα ετούτη ξεπροβάλλει η ίδια η ιστορία και απαιτεί, δεν ζητάει απλώς, απαιτεί! (ιστορική νομοτέλεια), την δημιουργία ενός ευρύτατου, δημοκρατικού, και ριζοσπαστικού φορέα, ικανού να κερδίσει εκλογές και να κυβερνήσει! Όποιος θέλει στέκεται στην σωστή πλευρά της, όποιος δεν το αντιλαμβάνεται ας μείνει σε μια άκρη να φαντασιώνεται πόλεμο με ανεμόμυλους και νίκες πολιορκώντας κάστρα στην άμμο… Ο κόσμος της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της προόδου, ο κόσμος της εργασίας και της συνεργασίας, ο κόσμος των νέων επιστημόνων που θέλει να ζήσει στην πατρίδα του, ο κόσμος της Δημοκρατίας και της δημιουργίας, ο κόσμος της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας έχει δηλώσει την πολιτική του προτίμηση, έχει δώσει το

>>>>>>>>ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛ. 4

κές μας ανάγκες ! Αυτά όλα σημαίνουν ότι : ο τρόπος που διαχειρίζεται ο άνθρωπος την μάνα γή έχει πάρει διαστάσεις αυτοχειριασμού του ανθρωπίνου είδους. Ήδη ο πλανήτης υφίσταται μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις. Δεν πρόκειται για υπόθεση εργασίας κάποιων γραφικών ανησυχούντων που θέλουν ορισμένοι να νομίζουν, αλλά για τραγική πραγματικότητα. Η κατάσταση που διαμορφώνεται μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα αποδεικνύεται επιστημονικά εφιαλτική. Με την άφρονα, ανελέητη και αέναη καταστροφή που συντελείται, η ζωή του πλανήτη , αν δεν βρίσκεται ήδη, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα όρια της αβύσσου. Και αλοίμονο, δίχως να γνωρίζουμε, ακόμη τουλάχιστον, αν το θαύμα της ζωής είναι το μοναδικό ή όχι στο σύμπαν. Βρισκόμαστε στο παρά ένα, ούτε καν στο παρά πέντε. Μπορεί κα πρέπει κάτι να γίνει. Και αυτό αφορά όλους, μα όλους μας. Είναι πλέον καιρός το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών υποκειμένων να αναλάβουν με οριζόντιο τρόπο την υπόθεση στα χέρια τους. Το ζήτημα είναι αμιγώς διαταξικό και αφορά τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς, δικαίους και αδίκους. Ο όποιος σεχταρισμός πολιτικών οργανισμών και των διαφόρων ομάδων από ομολογουμένως ευαίσθητους συνανθρώπους μας που αυτοαποκαλούνται περιβαλλοντολόγοι και τα συναφή φέρνουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Έχουμε να κάνουμε με την ζωή του πλανήτη καθ΄αυτή και το πρόβλημα αυτό μπορεί να λυθεί μόνο μακρυά από πολιτικούς ανταγωνισμούς , ιδεολογήματα κάθε είδους, και στρατηγικές. Όσο είναι ακόμα καιρός. Και οι καιροί ού μενετοί.

ΙΚΑΡΊΑ ΘΈΡΜΑ - ΘΕΡΜΑΛΙΣΜΌΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΌΣ ΕΥΕΞΊΑΣ Πως μπορείτε να ενημερώνεστε και να είστε σε επικοινωνία μαζί μας Συμμετέχοντας στην Ομάδα του FB «Θερμαλισμός και Τουρισμός ευεξίας» Ακολουθώντας την Σελίδα του FB «Γιάννης Σπιλάνης - ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ» Μέσα από το Blog www.ioannispilanis. blogspot.gr Διευθύνσεις επικοινωνίας: ioannispilanis@ gmail.com protovouliagiava@gmaii.com Έχουμε δημιουργήσει έναν Δημόσιο Φάκελο όπου συγκεντρώνεται και αναρτάται κάθε πληροφορία σχετική με τον Θερμαλισμό και Τουρισμό Ευεξίας και θα την βρείτε εδώ:

https://www.dropbox.com/sh/ vtxg7idafkn2mw2/AABqyH4_ cp54VRAb78QFCbkLa?dl=0.

Γιατί η άποψη σας μετράει!!

2 ● Κοινωνικά

Αθέρας / ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΓΙΆΓΚΟΣ

ΓΆΜΟΙ

 Στις 28 Αυγούστου στον προφήτη

Ηλία Ραχών έγινε ο γάμος του Πολίτη Ορφέα και της Λιγνού Βάσως. Μαζί και η βάπτιση της κόρης τους.  Οι Κοτσορές Γιώργος και η Καρναβά Ισιδώρα παντρεύτηκαν στις 21 Αυγούστου στον προφήτη Ηλία στην Δάφνη

ΘΆΝΑΤΟΙ

 Καμίτσης Μάρκος ετών 96 στις 11/7 στα Θέρμα

 Γιαουρτά-Πορτέλου Φρόσω 67 στα 18/7 στον Εύδηλο

 Σαρής Αθανάσιος ετών 92 στις 13/7

στην Αμερική  Χωριάτης Βαγγέλης ετών 71 στις 20/7 στην Αμερική  Πασβάνης Διαμαντής στις 20/7 στο Καταφύγι  Μαυρογιώργης Γιάγκος ετών 98 στις 22/7 στον Κάμπο  Καλαφάτη Ευφρονία ετών 49 στις 28/7 στην Αθήνα  Καρναβάς Αργύρης ετών 93 στις 4/8 στην Δάφνη  Μουλάς Στυλιανός (Ιερέας) ετών 93 στις 29/7 στην Αθήνα. Ετάφη στις Ράχες  Φουντούλη Ελευθερία ετών 98 στις 31/7 στο Καραβόσταμο  Χριστοφυλάκη-Μελαχροινού Ευθαλία τον Σεπτέμβρη στην Αθήνα  Φούσκα Αρχοντούλα ετών 86 στο Μαυράτο • Νιαπά Δέσποινα ετών 96 στις 5/8 στην Αθήνα. Ετάφη 7/8 στον Αγ.Κήρυκο  Μουλά Ήβη ετών 82 στις 10/8 στον Κάμπο  Κοτσορές Σιδερής ετών 74 στις 30/7 στην Αθήνα  Καράς Γιώργος ετών 86 στις 10/8 στην Οξέ  Καλαφάτης Ηλ. Μιχάλης ετών 95 στις 18/8 στον Εύδηλο  Καλαφάτης Γεωργ.Μιχάλης ετών 98 στις 20/8 στην Ακαμάτρα  Τσαρνάς Στεφανής ετών 81 στις 22/8 στο Τσουρέδων  Κονταξόπουλος (Φωκιανός) Σταμάτης ετών 81 στις 29/8 στον Αγ. Κήρυκο  Γέμελα Φανή ετών 79 στις 31/8 στο Ξυλοσύρτη  Πούλου Μαρία τον Αύγουστο στο Ξυλοσύρτη  Κοτσέ Αγγέλα ετών 84 στις 2/9 στην Αυστραλία  Αβαγιάννη Άννα ετών 73 στις 4/9 στον Αγ.Κήρυκο  Πατσουράς Πέτρος ετών 77 στις 10/9 στην Αμερική  Χρούσης Δημήτρης ετών 102 στις 10/9 στον Αρμενιστή  Κουτούφαρη Ελένη ετών 97 στις 11/9 στον Αγ.Δημήτρη  Κολάρος Φώτης ετών 93 στις 14/9 στην Αμερική  Σπανός Κωνσταντίνος ετών 74 στις 23/9 στην Αθήνα  Λιγνού-Πετσάκου Αργυρώ ετών 79 στις 23/9 στο Αυλάκι  Γλαρός Εμ. Ιωάννης ετών 100 στις 26/9 στο Γλαρέδο  Ξενάκης Κων.Λεωνίδας στις 25/9 στου Κουντουμά  Ανδριώτης Χρήστος στις 30/9 στην Αθήνα. Ετάφη στα Κεραμέ 3/10  Τσαρνάς Ν. Μανώλης ετών 78 στις 29/9 στην Αίγινα

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΓΚΟ ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΓΗ

ΜΑΥΡΟΓΙΏΡΓΗΣ

από Γιώργο Καρναβά

(16/2/1923 - 21/7/2020)

Σαν όπως τα τρεχούμενα μοιράζομε νερά και τα σπαρτά ποτίζομε καθείς με την αράδα έτσι την μοιραζόμαστε και θλίψη και χαρά για βρέχει σ’ όλο το χωριό για σ’ όλο είναι λιακάδα

Ικαρία πενθεί την απώλεια ενός αγαπητού συμπολίτη μας του Γιάγκου Μαυρογιώργη, αυτή ήταν η είδηση των τοπικών νέων. Αγαπημένε θείε Γιάγκο, είμαστε σήμερα εδώ συγγενείς, φίλοι και χωριανοί για να μοιραστούμε τον πόνο, για την αναχώρησή σου για το μεγάλο ταξίδι. Φεύγεις πλήρης ημερών, έχοντας μέχρι τέλους πνευματική διάυγεια. Τους τελευταίους μήνες που έτυχε να βρίσκομαι κοντά σου με εντυπωσίαζε το ενδιαφέρον σου να παρακολουθείς τα παγκόσμια κοινωνικά δρώμενα και να έχεις αναζητήσεις για το μέλλον του πλανήτη και του κόσμου. Δεν έχασες το ενδιαφέρον σου για τα μαθηματικά που ήταν η αγάπη σου. Ήθελες να σου διαβάζω ιστορικά βιβλία, όπως αυτό του Γεράσιμου. Γεννήθηκες την ημέρα που άλλαξε το ημερολόγιο, Φλεβάρης του 1923. Σε ηλικία 3 ετών σου έμεινε χαραγμένη η φωτογραφία του στρατηγού Πάγκαλου 1925 και θυμόσουν 95 χρόνια μετά την απάντηση του παππού σου Αποστ. Πέδου, στην αθώα παιδική ερώτησή σου. Ποιός είναι αυτός παππού; Και η απάντηση: είναι αυτός που να πούμε θα μας χορτάσει ψωμί. Έζησες τα δύσκολα χρόνια του Μεσοπολέμου. Έχασες μικρό παιδί την μητέρα σου την Κυριακούλα, νοιώθωντας όμως γι αυτήν περήφανος, όταν όλοι σου έλεγαν ότι ήταν η καλύτερη γυναίκα του κόσμου. Ο πόλεμος του ‘40 σε βρήκε έφηβο να δουλεύεις εκτός Ικαρίας. Το ‘41 γυρίζεις στο νησί σου με την πείνα να θερίζει. Το ‘42 φεύγεις για την Μέση Ανατολή πηγαίνοντας εθελοντής στρατιώτης στον ελληνικό στρατό. Εκεί ανέπτυξες έντονη δράση μέσα από την Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση. Μετά από τρία και χρόνια στρατιώτης στην Παλαιστίνη, στην Λιβύη, στην Αίγυπτο, σε δύσκολες συνθήκες όταν δίνονταν μάχες των συμμάχων κατά των χιτλεροφασιστών, το 1945 επιστρέφεις στην ελεύθερη Ελλάδα. Πατώντας τα χώματα του νησιού σου βρέθηκες στον παράδεισο, όμως ενώ η Ευρώπη ανοικοδομούσε, εμείς εδώ δυστυχώς μπλέξαμε σ’ έναν ωδυνηρό εμφύλιο, που έφερε πίσω την χώρα μας, στέλνοντας κόσμο σε φυλακές και εξορίες. Έτσι και ο Γιάγκος δοκίμασε τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Έχοντας όμως δίψα για ζωή, εντάχτηκε σε πυρήνα δυνατών σκακιστών δίνοντας αναμετρήσεις όπως με τον μετέπειτα πρόεδρο της ΕΔΑ Ηλιού ή τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Σαράφη.

Τελειώνοντας η Μακρόνησος, ελεύθερος πια ρίχνεται στην μάχη της επιβίωσης. Αρχίζει με επαγγελματικό τρόπο την καλλιέργεια των μποστανιών. Ευτύχησε να δημιουργήσει μια καλή οικογένεια με παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα και να χαίρει της εκτίμησης όσων των γνώρισαν. Αγαπητέ θείε, Ένας γιατρός από την Ελβετία ο Σταύρος με παρακάλεσε να σου διαβάσω λιγα λόγια τιμής που έστειλε για σένα. Αγαπητέ Γιάγκο, εκ μέρους του παγκόσμιου κινήματος Σλόου Φούντ και των διατροφικών κοινοτήτων για μια σύγχρονη γεωργία σου απευθύνομαι το ύστατο χαίρε. Ήσουν μια δυνατή προσωπικότητα από την φύση σου, εργατικός, οξυδερκής, επινοητικός, νεωτεριστής, οραματιστής, βαθύς δημοκράτης. Θυμάμαι από παιδί να τον βλέπω να ξεκουράζεται κάτω από τον μεγάλο πλάτανο του πέρα κάμπου και να διηγείται στον παιδικό του καλό φίλο Λινάρδο, τον πατέρα μου την ιστορία της ντομάτας και την εξέλιξή της στην Ικαρία. Έδωσε μια άλλη διάσταση στην καλλιέργεια των μποστανιών. Από την αυλίτσα την εκτόξευσε παντού όπου μπορούσε να φτάσει το νερό με σωλήνες, δικιά του επινόηση. Πρασίνισαν οι παρυφές των λόφων από τον Αγκαθωπό μέχρι τον Κουταλά, τον Πετρόπιθο, την Αλάτσι το φύτεμα την Μήλινο. Θρυλικέ Γιάγκο φίλε μας, κάποτε μου μίλησες από καρδιάς για την καλλιέργεια μετά τα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Ο κόσμος έπρεπε να φάει, ΄πρεπε να βρεθεί τρόπος καλής και αρκετής παραγωγής. Εσύ ήσουν ο αγρότης επιστήμονας με το Έψιλον κεφαλαίο. Είμαστε ευγνόμωνες για την προσφορά σου. Η μνήμη σου Αιώνια. Αγαπημένε μας, στέλνομε χαιρετίσματα μ’ αυτήν την μαντινάδα κι ευχόμαστε εκεί που βρίσκεσαι νά ‘χει πάντα λιακάδα Αυτό το χώμα της Ικαριακής γής που τόσο αγάπησες θα σε σκεπάσει με την στοργή του. Και θα ‘χεις συντροφιά αδέλφια και ανήψια. Στο καλό και πάλι αγαπημένε μας θα ζείς αιώνια στις ψυχές και στις καρδιές μας. Κάμπος 22/7/2020 Φάνης Χ. Μαυρογιώργης

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑ

τις 7/7/2020 έφυγε από κοντά μας η Αγγελική Καρά-Βατούγιου από το Αμάλου Ικαρίας, σύντροφος και ακούραστος συνεργάτης του αείμνηστου Σίμωνα Καρά, του σπουδαίου δασκάλου της Βυζαντινής και Ελληνικής μουσικής. Ερεύνησαν και κατέγραψαν για πολλά χρόνια και με δύσκολες συνθήκες την ελληνική παράδοση, μουσική, τραγούδια, χορούς, ήθη και έθιμα, παραδόσεις κλπ. Συγκέντρωσαν ένα πλούσιο αρχειακό υλικό απ’ όλη την Ελλάδα και από την Ικαρία φυσικά. Ίδρυσαν σχολή με σκοπό την διάσωση και διάδωση στις νεότερες γενιές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μέχρι και σήμερα που ακόμα

υπάρχει. Το 1988 επισκεύτηκα την Σχολή επειδή με ενδιέφερε καθώς δίδασκα ελληνικούς χορούς και γνώρισα την Αγγελική η οποία αν και είχε φύγει από πολύ μικρή ηλικία από το Αμάλου δεν σταμάτησε να νοιάζεται για το νησί της. Η συνεργασία μας ήταν αδιάκοπη και της οφείλω πολλά. Μου μετέδωσε το μεράκι της για την παράδοση, και ειδικά για το νησί μας, διότι από καιρό είχε καταλάβει, όπως και εγώ αργότερα, ότι ο τοπικός μας χορός, τα τραγούδια, η μουσική... είχαν αρχίσει να παραποιούνται ακόμα και στο ίδιο μας το νησί εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Φτιάξαμε ομάδα με καριωτόπουλα, κορίτσια και αγόρια (μας παραχώρησε αίθουσα), παρουσιάσαμε σε κρατικό κανάλι τον Ικαριώτικο, που όπως αργότερα φάνηκε, ήταν μια καλή αρχή για την παράδοσή μας. Πολλά νέα ικαριωτάκια έδειξαν ενδιαφέρον για τα ξεχασμένα !! παραδοσιακά όργανα της Ικαριάς και τα κατάφεραν καλά. Τα τελευταία χρόνια είχε βάλει σαν στόχο την έκδοση ολόκληρου του αρχειακού υλικού για την Ικαρία με πάρα πολλές αντικειμενικές δυσκολίες...! Ήτανε έντονο το ενδιαφέρον της να ολοκληρωθεί και ξαφνικά μας αποχαιρέτισε. Καλό σου ταξίδι Αγγελική και ΜΑΚΑΡΙ η επιθυμία σου να πραγματοποιηθεί!!!

Προς τον αγαπημένο μου σύζυγο. Τα δέκα χρόνια πέρασαν, είναι σα νάναι τώρα αν έφυγες αληθινά μες στο μυαλό μου μένεις κουράστηκα, ειλικρινά με τίποτα δε βγαίνεις. Πήγα στα μέρη που βρισκόμαστε παρέα στα είκοσί μας χρόνια τα ωραία. Χιλιάδες όνειρα εχτίζαμε κι οι δύο ποτέ δε φανταζόμαστε το κρύο. Σαν το μαγιάτικο λουλούδι που ανθίζει έτσι ανθούσε και για μας όλη η φύση με χίλια όνειρα κανείς να μη λυγίσει. Όσες φορές προσπάθησα να δω, να μελετήσω σύγχρονα παραδείγματα τα άσχημα ήταν πολλά και τα καλά πιο λίγα.

Φραδέλου- Κόκκορη Χρυσούλα

Εμπρός μου, μια κοιλάδα θρήνος και οδυρμός μια θάλασσα φουρτουνιασμένη, δίχως καμιά γαλήνη ένας βράχος που πάνω του τσακίζονται οι δυστυχισμένοι. Που δεν τον ξεχωρίζουν πριν φτάσουν κοντά του πριν εξαιτίας του γίνουν δυστυχισμένοι. Τότε ταλαίπωροι, χύνουν ποτάμια δάκρυα που όμως δεν τους ανακουφίζουν υψώνουν κραυγή ίσα με τα ουράνια αλλά δεν βρίσκουν βοήθεια καλούν το θάνατο αλλά μάταια.

κόμα μια φορά πήρα εντολή από την συνείδησή μου να αποχαιρετήσω έναν ξεχωριστό φίλο, συγχωριανό και σύντροφο, τον Γιάγκο Μαυρογιώργη. Ο Γιάγκος πέρασε από τις συμπληγάδες μιας εποχής που για να την ζήσεις και να επιβιώσεις έπρεπε να είσαι πολύ δυνατός – τυχερός και με πίστη σε αυτά που πίστευες, ότι έπρεπε να δημιουργήσεις και να βοηθήσεις τον εαυτό σου και τους συντρόφους για ένα καλύτερο αύριο. Μέλος μιας μεγάλης οικογένειας που σφυρηλατήθηκε και κάποτε διώχθηκε από το κράτος εξουσίας για τις πολιτικές ιδέες. Γιάγκο η μακροβιότητα σου έδωσε την ευκαιρία να είσαι πάντα παρόν στα πολιτικά – συνεταιριστικά και κοινωνικά δρώμενα. Ανήκεις στη γενιά εκείνη που πάρα πολλά βίωσε: προσφυγιά, δικτατορίες, εμφύλιο και φτώχια. Μα ό,τι και να πέρασες το αποτέλεσμα μετράει στο τέλος! Αυτή την ύστατη ώρα είσαι περιστοιχισμένος από την οικογένειά που δημιούργησες με την αγαπημένη σου σύζυγο Ιωάννα… με όλα σου τα παιδιά και την πρωτότοκη κόρη σου και είμαι σίγουρος πως τα παιδιά και τα εγγόνια σου θα είναι περήφανα για τον Πατέρα και Παππού.

από Χαρούλα Κ.Κοτσάνη

γαπητέ μας Γιάγκο τα κατάφερες μια χαρά και μας έφερες σήμερα στο αγαπημένο σου χωριό να σε αποχαιρετήσουμε όλοι εμείς: συγγενείς, φίλοι, συγχωριανοί, συνοδοιπόροι που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε, έτσι το αποφάσισες κι εμείς δεν είχαμε παρά να αποδεχθούμε με λύπη το γεγονός… Για την ζωή και την δράση σου θα μιλήσουν άλλοι που γνωρίζουν καλύτερα, οι νεώτεροι πάντως, κι αυτό ήρθα ταπεινά να σου πω, θα βρίσκουν στα ίχνη που αφήνεις όχι μόνο στο σήμερα μα προπάντων και στο αύριο όλες εκείνες τις αρετές που κάνουν τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν, που κάνουν τους άξιους κάθε εποχής να παλεύουν για τις ίδιες αξίες που κι εσύ πάλεψες για τα ίδια ιδεώδη που κι εσύ οραματίστηκες και ίσως χωρίς να το επιδιώξετε όπως κι άλλοι της γενιάς σου γίνατε για μας πρότυπα ζωής λουσμένα στο απέριττο φως της έντιμης βιωτής. Η ιστορία είναι η ιστορία των ανθρώπων… και η δική σου ιστορία υπήρξε γεμάτη, πλούσια σε εμπειρίες κι αγώνες, τουλάχιστον σ΄ αυτό δεν πρέπει να έχεις κανένα παράπονο… Τα κεφάλαια της ζωής σου με τίτλους ακόμα και με υπότιτλους παραπέμπουν στα κεφάλαια της ιστορίας της Πατρίδας μας! Εργατικός! το μαρτυρεί το ποτισμένο και με τον δικό σου ιδρώτα χώμα του Κάμπου που σε λίγο θα σε κρατήσει για πάντα στην αγκαλιά του. Ευτυχής οικογενειάρχης! Το μαρτυρούν οι παρουσίες: της άξιας συντρόφισσας ως το τέλος της ζωής σου, Ιωάννας, των παιδιών, των εγγονών σου. Οραματιστής! το μαρτυρούν οι συναγωνιστές και οι συμπολεμιστές σου… Βαθιά Δημοκράτης! Κι αυτό το μαρτυρεί η πορεία των χρόνων σου… Διαβασμένος - αυτοδίδακτος όπως λέμε και αδιαπραγμάτευτος στην άποψή σου χωρίς φανατισμό, πάντα με πνεύμα ελεύθερο και κριτικό αλλά στοχευμένο σε μια δικαιότερη κοινωνία. Και τώρα, δες! που όλα βρίσκονται και πάλι σε ένα ασταθές πεδίο και τα πρώτα σύννεφα φάνηκαν να σκιάζουν τον ήλιο να είσαι σίγουρος πως και ο δικός σου σπόρος θα δώσει τους νέους καρπούς στα νέα μας ξεκινήματα! Ο Γιάγκος δεν κλείνει απλά μια εποχή, την κοσμεί όσο λίγοι… Φίλε και συναγωνιστή Γιάγκο, σε αποχαιρετώ με τον φιλοσοφικό λόγο ενός σύγχρονου στοχαστή, γιατί είμαι βέβαιη ότι θα σου αρέσει: «θάνατε! αχ θάνατε! που παίρνεις ζωντανούς και κάνεις λυπημένους μα είσαι μικρός και δεν μπορείς να πάρεις πεθαμένους»…

Στη μνήμη της Φρόσως Γιαγουρτά

φυγε η Φρόσω για το μεγάλο και άγνωστο ταξίδι. Η Φρόσω των παιδικών μας χρόνων φίλη, η συμμαθήτρια, η συγγενής, η συνεργάτης, η σύζυγος, η μάνα, η καλομάνα. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Λυκείου των Ελληνίδων Ικάριας του οποίου διετέλεσε πρόεδρος επι σειρά ετών. Είχε μια μεγάλη αγκαλιά υποστηρίζοντας τον θεσμό του Λυκείου , συνέβαλε στην επικράτηση του φροντίζοντας να το κάνει γνωστό όχι μόνο στην Ικάρια αλλά και έξω από τα σύνορα του νησιού μας, με αγάπη σεμνότητα και πάθος. Είχε κερδίσει τον σεβασμό την αγάπη όχι μόνο ημών που συνεργαστήκαμε μαζί της αλλά και των απανταχού Λυκειάδων. Υποσχόμαστε να συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος και την ιδιά αγαπη θα είναι πάντα αναμεσά μας.

Μαγδαληνή Ροζίνου

Η Προέδρος και το ΔΣ του Λυκείου των Ελληνίδων Ικάριας.

(Στη μνήμη του συζύγου μου Ροζίνου Λευτέρη προσφέρω στον Αθέρα το ποσό των 50€)

Στη μνήμη της το λύκειο Ελληνίδων Ικαρίας προσφέρει το ποσό των 50€ στην εφημερίδα Αθέρας

Πολιτισμός ● 3

ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΡΙΟΣ / Αθέρας

«Κακά μαντάτα» της Σώσα Πλακίδα Φαίνετ’ ο κορωνοϊός μας ήλθε για να μείνει και η ζωή κατάντησε καθημερινό πατίνι. Μ’ένα καινούργιο στέλεχος μας είπαν πως αλλάζει κιακάθεκτος κυκλοφορεί και δυστυχώς καλπάζει. Κιείναι αυτό το στέλεχος χειρότερο του πρώτου, η πρώτη φάση ήτανε μια βόμβα λάμψης κρότου. Όσοι τον υποτίμησαν σκληρά τους εκδικείτε άλλος αρρώστησε βαριά κιάλλος εν θάδε κοίται. Φόρα τη μάσκα σου λοιπόν δεν είν’ καιρός να παίζεις. Έστω κιάν μοιάζεις με κογιότ ή και ληστή τραπέζης. Γιαυτό τη μάσκα πούβγαλες να την ξαναφορέσεις είναι της μόδας, σκέψουτο και σε πολλούς θ’αρέσεις. Και μή το παίζεις έξυπνος πως είσαι της παρέας ξεμάσκωτος και πρόθυμος προσφέρεσαι φορέας. Βλέπεις ο έξυπνος ιός βρίσκει παραθυράκι και στα καλά καθούμενα σε κάνει «βαποράκι». Και πάς στο σπίτι ευτυχής που πέρασες ωραία μ’άλλους πολλούς ξεμάσκωτους που ήσουνα παρέα. Και κινδυνεύει απ’τον ιό όλη η φαμελιά σου απ’το ξερό κεφάλι σου κιαπ’την ανεμελιά σου Κι ο Τράμπ αρρώστησε βαριά μ’αυτός καλά θα γίνει θα θυμηθεί το φάρμακο πούν’ η απλή χλωρίνη.

το σιφούνι: αυτό, τα φταίει όλα!

Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ Πάντοτε οι καιροί κρύβουν και τα προμηνύματα τους! Πύλη του ΑΔΡΙΑΝΟΥ κοντά στου «Μακρυγιάννη», μου αρέσει πολύ να ανεβαίΣτωντην νω το λιόγερμα, τώρα που αρχίζει να αχνοφαίνεται της άνοιξης η μέρα, εκεί προς Αθηνών την Ακρόπολη!

Ω! τι μαγεία είναι αυτή! τι μουσικές, τι παράτες, τι μυρωδιές παντού, τα χρώματα του ουρανού, έτσι όπως ανακατεύονται μ’ εκείνο το πολύβουο ανθρώπινο πλήθος που ανεβοκατεβαίνει τον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου, σε ταξιδεύουν, σε γοητεύουν, σε μαγεύουν. Στέκομαι με τις ώρες μπροστά στη νεαρή κοπέλα που παίζει με τα δάχτυλα τις κούκλες της, κάνοντας τες να χορεύουν επιδέξια τον ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας ...ή άλλοτε πάλι χαζεύω το παιχνίδισμα των πολύχρωμων γεωμετρικών σχημάτων που τρεμοπαίζουν πάνω στον τεράστιο τοίχο του νέου Μουσείου, ή κάθομαι για λίγο κάτω από τις ακοίμητες ελιές μπροστά στο Ηρώδειο... (πώς να κοιμηθούν με τόσο φως που πέφτει πάνω τους νύχτα και μέρα)! Αόρατος αλλά και ορατός, μέσα σε όλο αυτό το «μυστηριώδες σύμπαν» πλανιέται, ένας αλλοτινός «Ηγέτης» ο Μέγας Αυτοκράτορας μπαίνοντας θριαμβευτικά από την Μεγάλη Πύλη, που φέρει μέχρι σήμερα το όνομα του, για να εγκαινιάσει τον Ναό του Ολυμπίου Διός μέσα σε χριστιανική περίοδο (131μ.Χ.), τι παράδοξα έζησε στ’ αλήθεια αυτή η Πόλη! Ένας Ρωμαίος «Ηγέτης» απόλυτα κυρίαρχος της εποχής του, διαβασμένος πολύ, και ταξιδεμένος ακόμα περισσότερο στον τελικό απολογισμό του δεν λησμόνησε να παραδεχτεί πως: Δεκαπέντε χρόνια στο στρατόπεδο κράτησαν λιγότερο από ένα πρωινό της Αθήνας!!! Τι παράξενα πράγματα που συνέβαιναν σ’ αυτήν εδώ την Πόλη! Η Πύλη ετούτη ορίζει και τα όρια της Πόλης: από εκεί η πόλη του Θησέα, απ’ εδώ η Πόλη του Αδριανού... έχουν περάσει περίπου δύο χυλιάδες χρόνια. Το όριο (ο «ορός» που λέμε εμείς οι Ικαριώτες) παραμένει στη θέση του, αλλά οι πραγματικοί «Ηγέτες» μετακινούν τα όρια του πεπρωμένου μας αλλάζοντας την ιστορία, κι αυτό συμβαίνει σε κάθε εποχή όπως και στη σημερινή. Είναι προφανές ότι και στις δικές μας μέρες παίζουμε με τα όρια ως κοινωνία και ως λαός, δοκιμάζοντας τις αντοχές μας στη σκέψη και στην βιωτή μας, μετατοπίζοντας συνεχώς τους «ορούς»! Η πολιτεία έχει γίνει πια κράτος και ο λαός μας πλανώμενος και περιπλανώμενος τριγυρίζει νύχτα - μέρα γύρω από την Πύλη αναζητώντας την θέση του, πιστεύοντας πως διαρκώς, του την αρπάζουν ατιμώρητα με τρόπο ύπουλο και πονηρό ... Μετά από τόσα χρόνια είμαστε και πάλι στα δύο: οι από δω και οι από κει. Η ιστορία όμως έκανε καλά την δουλειά της και τούτη την φορά μας κρατάει έναν χαρισματικό Ηγέτη στα μέτρα τα δικά μας, έναν από εμάς! εμπνευσμένος απ’ τους αγώνες των γονιών μας, ατσαλωμένος απ’ το καμίνι της γενιάς του, τραβάει εμπρός αποδιώχνοντας κάθε μιζέρια και φόβο... Είμαστε και πάλι σε σημείο οριακό, ή θα διαβούμε μαζί του τον Ρουβίκωνα και θάναι μέρα μεσημέρι με τον ήλιο ψηλά ή θα στρατοπεδέψουμε, «επ’ αόριστον», φιλοσοφώντας στις ταπεινές του όχθες. Το ίδιο βράδυ του περιπάτου από το ύψος της Πύλης ακούγεται το μέταλλο που κοχλάζει, όχι! δεν αντέχεται αυτό που ζούμε. Δεν μας αξίζει ο ευτελισμός των αξιών που μεγαλώσαμε και πορευόμαστε μ’ αυτές και ο σκοταδιστικός λόγος που μας περικλείει από παντού... δεν είναι μήτε του ύφους μας, μήτε της αισθητικής μας! φανερή μαρτυρία των αλλαγών που έρχονται και των νέων ξεκινημάτων που μας περιμένουν!!! Το τώρα το γράφουμε όλοι μαζί, όμως η αξία του θα αποτιμηθεί όχι βέβαια από εμάς, μα, από τους επόμενους που θα στέκονται πάλι κάτω από την ίδια ίσως Αψίδα στο όριο εκείνου του κόσμου, που στο μεταξύ θα έχει καταγράψει και τα δικά μας έργα!!! Θα κάνω κι άλλους περιπάτους, άλλωστε ο χρόνος όπως λέει και η Marguerite Yourcenar δεν παίζει κανένα ρόλο στην Ιστορία. «Πάντα με παραξένευε πως οι σύγχρονοι μου αγνοούν ότι μπορούμε να μικραίνουμε την απόσταση των αιώνων ανάλογα με το κέφι μας»! Τελικά αγαπώ αυτή την Πόλη!... και μετά... ήρθε η πανδημία και μας έκλεισε στα σπίτια μας να ονειρευόμαστε τις μέρες που θα ξαναπερπατήσουμε αυτή την αγαπημένη Πόλη ... Χ.Κ.

Ο ΓΆΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΓΚΟΎΝΗ

Για τον Μανώλη Νικολάου Τσαρνά

Όχι δεν χωριζόμαστε αδέλφι μου εμείς μα θα ξανανταμώνουμε στους κήπους της ψυχής

«ΘΑ ΦΑΝ΄ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΟΥΛΙΑ*»!!!

για ξεκούραση & στοχασμό!

Δυό κουταλάκια το πρωΐ και γίνεσαι περδίκι κιη άλλη μέρα θα σε βρεί μπροστά στη Θεία Δίκη.

ταν επιχείρησα λόγω κεκτημένης ταχύτηταςνα τον αναζητήσω, λίγο μετά την «αναχώρησή» του στο τηλέφωνο : «Ο αριθμός που καλείτε δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή». Συνδρομητής, συλλέκτης, αναγνώστης( τον είχε ενθουσιάσει «Το κυνήγι της ευτυχίας :Μια Ικαριώτικη ιστορία σε τέσσερεις ηπείρους» της Φίλιας Ξυλά Παττακού), θεατής, τηλεφωνητής, κηπουρός, ζωόφιλος, αγωνιστής, υπάλληλος κάποτε και διευθυντής, καλοζωιστής, παρεόφιλος,»καλός άνθρωπος» με την έννοια του Θ. Β. Την ψυχούλα σου, «καλέ μου άνθρωπε», αγαπημένο πλάσμα, την κρατώ στα χέρια μου, από τότε που ξεγλίστρησε από το γήινο είναι σου, την κρατώ σαν αγριοπερίστερο που όλο κάνει να μου φύγει και όλο το αποτρέπω με γλυκόλογα και με ανάλαφρα αγγίγματα. Θέλω, πώς το λένε, τον αέναο διάλογο μαζί της, ώσπου να φτερουγίσει κι η δική μου προ αντάμωσή της. Είχες τη στόφα του καλού ανθρώπου, είδος σπάνιο-προς εξαφάνιση- δάκρυζες από αγάπη για τη μουσική, τα τραγούδια, τα όντα, τους ανθρώπους. Όταν πέφτει η νύχτα θα σε νανουρίζω με τα ποιήματα που γεννάς μέσα μου, αδελφέ μου, και παραφράζοντας ένα από τα τραγούδια που μας μάθαινε στη κατασκήνωση της Εθνικής Αθηνών, ο αρχηγός μας Γιώργος Θεοφίλου, το ίνδαλμα των παιδικών και νεανικών μας χρόνων:

ΠΡΟΣΟΧΗ!

TOY «αθέρα» ΟΙ ΑΠΟΘΕΣΤΡΕΣ

Μια κουβέντα με τους ουρανούς

Στον αδελφό μου Μανώλη Πρώτη βροχή κι εσύ στο χώμα Με τα πιο ταπεινά σπαρτά Έρημο το μικρό σου δώμα Και η ζωή να προσπερνά Λόγια και λόγια τόσα λόγια Πετάξανε στους ουρανούς Και μόνο στα ημερολόγια Για τη φωνή σου ψάχνει ο νους Ποιος το περίμενε να φύγεις Χωρίς να πεις ούτε ένα γεια Της καμαρούλας σου της λίγης Και όσων είχες στην καρδιά Πρώτη βροχή κι εσύ δεν είσαι Παρά ένας κόκκος απ’ τη γη Με την ψυχή σου στο άστρο ζήσε Κείνο που φέρνει την αυγή Η αδελφή σου Η. Τ./Κ.

Της Σταματούλας Τσιαντή (Ποίημα βασισμένο σε ιστορία που μου είπε η γιαγιά μου Σοφία Κούβαρη-Λαζαρίδη) Σ’ έναν πλούσιο τσιγκούνη Έλεγαν να παντρευτεί Μα σκεφτόταν: Η γυναίκα Θέλει φαγητό και αυτήΠαντρειά δεν με συμφέρει… Όμως μια κοπελιά, Είπε πως θα καταφέρει να του βάλει τη..θηλιά. Δεν παντρεύεται. Δεν δίνει «του αγγέλου του νερό». Έτσι της μιλούσαν όλοι Κι είπε: θα τον φτιάξω εγώ. Στου χωριού το πανηγύρι Κάθισαν αντικρυστάΌλοι τρώνε, όλοι πίνουν, Η γυναίκα ούτε μπουκιά. Βλέπω και δεν τρως «της λέει Δεν σ’αρέσει το φαΐ;» Εγώ ζω με τον αέρα Του απάντησεν αυτή. Τον αέρα καταπίνω Και χορταίνω μια χαρά, Πήγα σε γιατρούς και μου παν: Φαίνεσαι πολύ καλά! «Να η γυναίκα που θα πάρω» Σκέφτηκε με πονηριά. Δεν υπάρχει άλλη στο κόσμο Τόσο οικονομικιά! Στο γαμήλιο τραπέζι Δεν αγγίζει φαγητό. Μα σηκώνεται τη νύχτα Κι αφανίζει το ψητό. Είπες πως δεν τρως κυρά μου Και το πίστεψα και εγώ Μα εσύ για να χορτάσεις Θέλεις ένα φορτηγό! Πρώτη μου φορά πεινάω Και με κόβει η κοιλία. Εσύ φταις π’άνοιξες τρύπα Και δεν μένει αέρας πια.

νας μακρινός αντίλαλος έρχεται σήμερα στ΄ αυτιά μας, βλέποντας αυτό το μεγάλο «φαγοπότι» που ξαναστήθηκε, και η γλώσσα που είναι στοιχείο ζωντανό, εργαλείο παλλόμενο του «κοινωνικο/πολιτικού μα και του πολιτισμικού γίγνεσθαι» είναι φυσικό να δέχεται και να αντιδρά στους κραδασμούς της καθημερινότητας με τρόπο γνήσιο, αυθεντικό καταθέτοντας τον αποθασαυρισμένο, απαράμιλλο πλούτο της! Πριν μερικά χρόνια σε ένα γειτονικό με το δικό μας χωριό στα βόρεια της Νικαριάς ζούσε ένα ζευγάρι Ικαριωτών μεγάλης ηλικίας πια και οι δύο. Σε εκείνον άρεσαν πιο πολύ το κρασάκι κι η μερακλήδικη παρέα, οι βυτίνες όλο τον χρόνο γεμάτες, μόλις άδειαζαν ξαναγέμιζαν με τον γλυκό μούστο κάθε απόκτωβρα στην βλοημένη ώρα του τρύγου! Το σπιτικό, με όλους τους καιρούς και τους ανέμους, ανοιχτό και φιλόξενο σε κάθε μουσαφίρη που τύχαινε να περνά κι ας ήτο η ώρα περασμένη τις περισσότερες φορές. Εκείνη πάντα «ετοιμοπόλεμη» με τα ντεζερέδια της και τα «εργαλεία της φωτιάς», το «πατινιώτικο - χωμάτινο» τσουκάλι δεν κατέβαινε ποτέ σχεδόν απ΄ το πυρομάχι, αβάρετη να περιποιηθεί και να φιλέψει συγγενείς και φίλους που δεν τους ξεχνούσαν ποτέ. Είχε όμως ένα μικρό ελάττωμα έτρωγε κατά πως λέγανε λίγο παραπάνω απ’ το κανονικό κι αυτό γινόταν φανερό με τα πλούσια κάλλη της που είχαν αρκετό εκτόπισμα κι ας είχε γεράσει κακκόμη! τι μ΄ αυτό; Τα βράδια ιδιαίτερα του χειμώνα που ήταν ατελείωτα κάθονταν οι δυο των απά στις «μπαγκέτες» μπροστά στο τζάκι κι άρχιζαν το κουβεντολόι πίνοντας βέβαια από το σιφούνι το οποίο τοποθετούσαν με θρησκευτική ευλάβεια σε απόσταση ικανή για να το φτάνουν υπό το ασθενικό φως μιας λάμπας πετρελαίου μόνιμα χαμηλωμένης για λόγους οικονομίας αλλά και για να μην μαυρίζει το γυαλί από την ελεεινή εκείνη κάπνα που λίγδιαζε κάθε επιφάνεια και βρώμαγε όπου εισχωρούσε. Τα τελευταία χρόνια στην προσπάθειά τους να εκσυγχρονιστούν αντικατέστησαν το σιφούνι με μπουκάλι, μετά από την επιμονή των παιδιών που έλειπαν στην Αμερική και όταν ερχόταν τα καλοκαίρια ήθελαν να βλέπουν τους «γερόντους» των κάπως μοντέρνους… Ένα λοιπόν από εκείνα τα βράδια τα μακρόσυρτα, όπως είπαμε, κάθισαν όμορφα και καλά κι αφού έφαγαν και ήπιαν, άρχισε εκείνος τα τραγουδάκια του συνήθως αυτοσχέδια με το γνωστό σεβνταλίδικο τόνο. Εκείνη τον άκουγε στην αρχή με σχετικό ενθουσιασμό αλλά όσο περνούσε η ώρα πιο πολύ χασμουριόταν παρά που συμμετείχε… δεν ήταν λίγες οι φορές που απ’ τον πολύ τον αμανέ την έπαιρνε ο ύπνος εκεί καθιστή αλλά ξεσπιόταν κιόλας και τιναζόταν απότομα τις στιγμές που η νότα έφτανε στα ύψη!!! Καθ’ όλην όμως την διάρκεια της νυχτερινής αυτής διασκέδασης άπλωνε τα παχουλά και αφράτα χεράκια της με μάτια κλειστά και ό,τι έπιανε, από συνήθεια πάντοτε, το έβαζε στο στόμα, είπαμε της άρεσαν τα μεζεκλίκια λίγο περισσότερο απ΄ όσο επιτρεπόταν, γι΄ αυτό το τραπέζι ήταν κάθε βράδυ φορτωμένο με τις μυρωδιές να ξεφεύγουν απ’ όλες τις χαραμάδες λυγίζοντας ακόμα και τους πιο «ακατάδεκτους»!… Σε κάποια στιγμή επάνω σε ένα ωραίο τσάκισμα του τραγουδιού την προλαβαίνει με την άκρη του ματιού ο τραγουδιστής της, να αρπάζει ψαχουλεύοντας πάνω στο τραπέζι τον φελλό του μπουκαλιού έτοιμη να τον καταβροχθίσει! Στην κόψη ετούτη της οριακής επιθυμίας και της αναμενόμενης απόλαυσης, ακούγεται η φωνή του: στεντόρια, σκληρή σαν το καντούνι του σπιτιού μα ταυτόχρονα τραγουδιστικά μελωδική: «Ε!!! αφάς και το μπούλι γιή»; «ο θεός σγχωρέσει τους» έλεγε η Μάνα μου όταν τα αναθυμόμαστε και ο Πατέρας παρακολουθώντας μας, πρόσθετε με χαμόγελο: «οι άνθρωποι φεύγουν, οι ιστορίες των μένουν»! Σε μας έμειναν οι μνήμες που μ’ αυτές πορευόμαστε!!! Κι έτσι όπως τα καταφέραμε άντε τώρα να ΄παντήσουμε ούλους αυτούς τους κατεργαραίους που ηκάμασιμ παρτίσματα σε ξένον αχυρώνα και φτάνουν ίσαμ΄ εδώ τα αποκίνια των, μήτε τα «μπούλια» ως φαίνεται θα γλυτώσουν από δαύτους… μα εμάς εν ημπορούν να μας ξεγελάσουν! Κι αν για κείνο το «μπούλι» της Νικαριάς γελάμε με μια γλυκιά ανάμνηση, για τούτους που νύχτα μέρα τρών’ ασυλόγιστα το βιος μας ωσάν τους μνηστήρες της Πηνελόπης… κακόφορμη την κάνουν τη ζωή κι αναμικιόρα… μα εν ημπορεί να κρατήσουν και πολύ! Θα τα φέρουμε πάλι τα ζύγια στην θέση των… Ηφτάννει να θέλει το κανείς! *μπούλι: το πώμα σε μπουκάλι ή στο σιφούνι

X.K.

●

Θέσεις - Απόψεις Κοινωνικά

Μόνικα - Λεμονιά Αβαγιάννη είναι γέννημα θρέμμα της Ικαριάς. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας οικονομικά, με ειδίκευση στα μαθηματικά, κατέχει πτυχίο νοσηλευτικής και έχει πιστοποίηση από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στις εναλλακτικές ψυχολογικές θεραπείες μέσω των εκφραστικών τεχνών. Ασχολείται από τα χρόνια της εφηβείας με την ποίηση και, σχετικά πρόσφατα, με τη ζωγραφική και το χειροποίητο κόσμημα με υλικά από τη φύση. Έπειτα από αρκετά χρόνια επιστρέφει στον τόπο που γεννήθηκε και συνδυάζει τον ερχομό της με έκθεση ζωγραφικής, στην αίθουσα του παλιού Δημαρχείου Αγίου Κηρύκου (22 - 25 Αυγούστου, 8 με 10 το βράδυ), καθώς και με την πρώτη της ποιητική συλλογή «Μπάσα στεριά».

ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΆ ΈΡΓΑ H Λεμονιά Αβαγιάννη (e-mail: avag.lemi@ yahoo.gr, Facebook: Monika Monique), μιλάει για τα έργα ζωγραφικής: «Αντλώ τα θέματά μου κυρίως από το βίωμα και τη συναισθηματική φόρτιση που προσλαμβάνω από τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, και το αίτημα για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία. Τέτοια έργα είναι «ο Σύριος πρόσφυγας με το μωρό στην αγκαλιά». «Η Χιλιομεξικανή τραγουδίστρια» Mon Laferte με το γραμμένο στο στήθος της σύνθημα διαμαρτυρίας «στη Χιλή βασανίζουν, βιάζουν και σκοτώνουν». «Ο παλαιστίνιος με τη σφεντόνα» (έργο που έχω χαρίσει στην πολιτική - πολιτιστική λέσχη Αμπάριζα). Οι «Grup Yorum» μέλη των οποίων το φασιστικό τουρκικό κράτος ουσιαστικά δολοφόνησε. «Το κόκκινο ψάρι» που σαν βέλος εφορμάει ενάντια στην πατριαρχία, το ρατσισμό και την ομοφοβία. Ζωγραφίστηκε στην επέτειο του ενός χρόνου από τη δολοφονία του Ζακ. Ακόμη το έργο φασισμός, και τα πορτρέτα για την έμφυλη βία. Έργα με το αποτύπωμα της θλίψης για την απώλεια της μητέρας μου. Και έργα με έντονο το θαλασσινό στοιχείο. Μπάσα στεριά Η πρώτη ποιητική συλλογή της Λεμονιάς Αβαγιάννη, η οποία υπογράφει με το φιλολογικό όνομα «Monique» που χρησιμοποιεί κι ως υπογραφή στις εικαστικές δημιουργίες της, ξεχειλίζει από μνήμες. Μνήμες από τη θάλασσα, τις κολλημένες στο βράχο πεταλίδες, τα καβουράκια, τα ξέφρενα μακροβούτια. Μνήμες από ατέλειωτες πρόβες των φορεμάτων της μαμάς μπροστά στον καθρέφτη της

Αθέρας / ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΜΌΝΙΚΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ ΚΕΦΑΛΟΣ

ΈΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉΣ ΚΑΙ ΠΟΊΗΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΏΤΙΣΣΑ ΛΕΜΟΝΙΆ ΑΒΑΓΙΆΝΝΗ ντουλάπας. Μνήμες από γλυκές παιδικές αμαρτίες, όταν γεύονταν κρυφά τα φρεσκοψημένα ευωδιαστά πασχαλινά κουλουράκια. Πριν κοινωνήσει… Μνήμες από τη γιαγιά, την εμβληματική Κυρά-Μαρία, κράμα απλότητας και αρχοντιάς, που λες και είχε τάξει σκοπό της ζωής της να διατηρεί την εκκλησία αστραφτερά καθαρή, που το καλοσυνάτο μα και αυστηρό της βλέμμα δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια να παίζουμε με τα αναμμένα κεριά. Μνήμες από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα στο νησί, με αναπόσπαστο το υγρό στοιχείο: Η θάλασσα μέσα μου παφλασμός στων ερώτων την ώρα. Το φτερούγισμα εκτός Ικαρίας Στα δεκαοχτώ της φεύγει για σπουδές στη Θεσσαλονίκη και αργότερα θα εγκατασταθεί στην Αθήνα. Ανήσυχος άνθρωπος, με έντονη ενσυναίσθηση, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στην αδικία, στη στέρηση ελευθερίας και στην κοινωνική ανισότητα. Συμμετείχε ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Αριστερή Πρωτοβουλία Γλυφάδας. Αγωνίζεται για τα θέματα ψυχικής υγείας και είναι μέλος του Hearing Voices και του πολύμορφου κινήματος για την ψυχική υγεία. Τα κυπαρίσσια σαν λόχες τρυπούν τον ουρανό, χέρια υψωμένα σαν ικέτες. Στο ποιητικό της έργο γίνεται εμβριθής αναφορά στο φύλο της: Γυναίκα, τοπίο κομματιασμένο με τα μέλη, φιλήδονα φυλαγμένα αλλού πεταμένα, ως ασύμμετρη απειλή. Κυνηγημένη προσφύγισσα πατριαρχικών πολέμων. Πόθος ακάλεστων νταβατζήδων και αισχρών κακοποιών.

ΑΞΊΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ!

>>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛ. 1

32% στο ΣΥΡΙΖΑ και στον ΤΣΙΠΡΑ. Για να γίνει ακόμα μεγαλύτερο και επικίνδυνο για τους νοσταλγούς του μαύρου παρελθόντος, για να στοιχειώσει την ιστορία των «πολιτικών δημαγωγών και πολλών απατεώνων», είναι αναγκαία η διεύρυνση του ενιαίου μετώπου, αδήριτη ανάγκη: η ισότιμη συμμετοχή και συστράτευση όλων στο μεγάλο εγχείρημα των καιρών. Η κοινωνία είναι σε κατάσταση βρασμού, περιμένει και αναμένει, διεκδικεί και είναι έτοιμη για την έφοδο! το αν θα γίνει ή όχι είναι υπόθεση και δική της αλλά και όλων εμάς που αγωνιούμε και αγωνιζόμαστε για όλα εκείνα που μας κρατούν στη ζωή όρθιους και όρθιες με αξίες και όνειρα, με θέληση και πίστη για το σήμερα και το αύριο!!! Ας μην καθυστερούμε άλλο κι ας μην κοροϊδευόμαστε προπάντων και μεταξύ μας… Λες και το μοναδικό διακύβευμα είναι αν ο Τσίπρας θα είναι λίγο ψηλότερος και πιο ίσος από τους άλλους, λες και όλες οι μεγάλες ανατροπές στην ιστορία δεν είχαν την σφραγίδα Ηγετών… να θυμηθούμε μόνο

ότι αρχηγοί κομμάτων και δη Αριστερών που τέθηκαν μπροστά ως μεγάλοι Ηγέτες ήταν και ο Μπερλιγκουέρ και ο Μαρσαί και ο Αλιέντε και ο Κάστρο και ο Λένιν!!! και βέβαια οι αρχηγοί δεν είναι εκεί για να κάνουν τον τροχονόμο αλλά για να παίρνουν αποφάσεις ενίοτε αν χρειασθεί και να συγκρούονται με «πονηρά» εμπόδια! Και για να είμαστε ειλικρινείς σ’ αυτές τις συνθήκες ο Αλέξης Τσίπρας είναι υποχρεωμένος όχι από εμάς αλλά από την ίδια την εποχή μας να κινηθεί αναλόγως με την δύναμη του κόσμου που τον αναδεικνύει αδιαμφισβήτητο επικεφαλής στο κόμμα του και φυσικό ηγέτη της Δημοκρατικής Παράταξης. Ένας πραγματικός Ηγέτης που διαθέτει εκτός των άλλων « Ένα τερατώδες λαϊκό ένστικτο»! δηλαδή, το μείζον εργαλείο! Υ.Γ. και μία παροιμία από τον λαό της Νικαριάς μας, που έλεγε με νόημα: «εκατό καβαδηφόροι*, ένας μόνο τα εφόρει, κι ούλοι σειούνταν και κουνιούνταν μετ΄εκείνον που τα ΄φόρει»! *καβαδηφόροι: εκείνοι που φορούν ράσα (καβάδια)

ΑΝΑΖΗΤΕΊΤΑΙ ΔΙΈΞΟΔΟΣ >>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛ. 1 νάμεις του πλούτου και της επιβολής στην κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα και των δύο ταυτόχρονα. Με αυτό το δεδομένο εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει αυτό που σήμερα ζούμε. Η δεξιά που πάντοτε διαφεντεύει αυτόν τον τόπο δεν άλλαξε σήμερα, πάντα η ίδια ήτανε και πάντα την κυριαρχία της προστάτευε. Σήμερα βέβαια εμφανίζεται πιο απάνθρωπη και πιο αποκρουστική επειδή βλέπει πως ο λαός αρχίζει να καταλαβαίνει κάποια πράγματα και να απειλεί την κυριαρχία της. Έτσι εκτελώντας τις εντολές των αφεντικών της έχει κηρύξει γενική επίθεση στην κοινωνία και στους εργαζόμενους τους οποίους διαχειρίζεται σαν απλούς υπηρέτες. Ισοπεδώνει την εργασία, ληστεύει την κοινωνία, παίρνει τα σπίτια των φτωχών ανθρώπων τους οποίους θέλει να μετατρέψει σε ενοικιαστές, διαγράφει εκατομμύρια χρεών για τους εφοπλιστές και τους πλούσιους , ισοπεδώνει το σύστημα υγείας και υποβαθμίζει την παιδεία, στερώντας από τους φτωχούς ανθρώπους την δυνατότητα να μορφωθούν γιατί όσο πιο αγράμματοι τόσο το καλύτερο για αυτούς, καταστρέφει τον πολιτισμό μας και τους παράγοντες που τον υπηρετούν, θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία την οποία αναθέτει όπως πάντα σε ξένα χέρια και γενικά διαλύει και ξεπουλάει ότι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Αυτή είναι η δεξιά και αυτά είναι τα έργα της. Η μόνη ελπίδα που μένει είναι να πάρουνε δρόμο όσο πιο γρήγορα γίνεται και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την θέληση του ελληνικού λαού.

Και κάπου αλλού: Τα κορμιά μας ξοδεύτηκαν σε απάνθρωπες σχέσεις και ανέντιμες συνωμοσίες. Κάνει αναφορές στον ανεκπλήρωτο έρωτα: Τον ήχο της φωνής σου, ψίθυρο στη σιγαλιά την ιερή στιγμή, δεν άκουσα. Στη διστακτικότητα και σε ανεκπλήρωτους στόχους: Να θυμώνεις Όταν καθώς φέρνεις το κοχύλι στ΄ αυτί ξαφνιάζεσαι από τη μελωδία και βάζεις τα χέρια να μην ακούς. Συμμετέχει ενεργά στους αγώνες για ισότητα και δικαιοσύνη. Πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, όταν ο διπλανός του δυστυχεί. Με αυτές τις ιδέες μπολιάζει τους γύρω της. Θα νιώσει τον μεγάλο πόνο, όταν ένα λατρεμένο της πρόσωπο θα υποστεί ανεξέλεγκτη βία: Δεν είναι οι πληγές στο σώμα που δεν γιατρεύονται. Στην ψυχή είναι γαμώτο! Στην ψυχή! Η μεγαλούπολη γίνεται αφιλόξενη: Ονειρεύομαι θάλασσα γιατρειά και πανάκια στης ψυχής τα αδιάβατα αιχμηρά μονοπάτια. Παίρνει την απόφαση για την επιστροφή. Άλλωστε: Είχε περάσει και αρκετός καιρός που ο ήλιος δεν έλεγε πια καλημέρα. Θα γυρίσει στην Ικαρία: Εδώ,

που οι ψυχές ξεγυμνώνουν τα πάθη τους και ξεφορτώνουν το σταυρό, που χωρίς διαμαρτυρία τόσα χρόνια υπέφεραν. Εδώ, που:

Σε ηρεμεί το τιτίβισμα ενός μικρού πουλιού.

Χωρίς το φιλί της μάνας Το βιβλίο «Μπάσα στεριά», το οποίο πωλείται στην προσιτή τιμή των 10 ευρώ, με το 30% να πηγαίνει στους εθελοντές πυροσβέστες (ένας επιπλέον λόγος να το αγοράσουμε), είναι αφιερωμένο στη μάνα. Την πανταχού παρούσα, και τώρα τραγικά απούσα. Στη μάνα που φρόντιζε όλους, εκτός από τον εαυτό της. Που ακόμα και τις τελευταίες ώρες, στο κρεβάτι του πόνου, νοιαζόταν για το διπλανό της. Που, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, είχε την ευτυχία να ακούσει από τα χείλη της κόρης της «σε αγαπάω μαμά»! Πόσες μάνες έφυγαν χωρίς να το ακούσουν… Τη μάνα που έφτιαχνε το πιο νόστιμο φαγητό. Το αχνιστό πιάτο, πάνω στο τραπέζι, ήταν το μοναδικό κίνητρο για να τελειώσει το παιχνίδι, ο πετροπόλεμος, το κρυφτό, το κυνηγητό. Τη μάνα με τη μεγάλη αγκαλιά που δεν θα σφίξει ποτέ ξανά την κόρη της, όπως τότε, όταν της πήγαινε τα αγαπημένα αγριολούλουδα. Και τώρα; Πώς επιστρέφεις σε ένα άδειο σπίτι χωρίς το καλωσόρισμα και το φιλί της μάννας! kosmaskefalos@gmail.com

ά π ι τ ε !!!... (φύγετε)!... μεγάλος Δάσκαλος η ιστορία πολλές φήμες διαδίδονται χωρίς να επιβεβαιώνονται, υπερβολικές, εξωφρενικές , κάποιες αρκετά πιστευτές, Φπόληήμες, πάντως η ατμόσφαιρα έπεφτε βαριά πάνω σε όλο το στράτευμα που έφτασε να στρατοπεδεύσει έξω από την Ώπι, μία κλειδί ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση.

Ένα σημείο που χώριζε σαν μαχαιριά δυο αντιτιθέμενους κόσμους αλλά και που ένωνε ταυτόχρονα τους μελλοντικούς… Εκεί λοιπόν στις πηγές των δύο αιώνιων ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, την ώρα που ο ήλιος πήγαινε να γείρει υπό την σκιά των Ιμαλαΐων στέκεται ένας Στρατηλάτης μπροστά στον στρατό του ζητώντας από τους παλαίμαχους να αποστρατευτούν, να αποχωρήσουν, να επιστρέψουν όσοι το ήθελαν πίσω στην Πατρίδα τους δοξασμένοι, πλούσιοι και τυχεροί με όσα κέρδισαν στην απαράμιλλη εκστρατεία που άλλη σαν αυτή δεν γνώρισε η γης! Όσοι πάλι θα ήθελαν να μείνουν μαζί του θα ΄βρισκε τρόπο να τους ανταμείψει με γενναιοδωρία… έτυχε όμως αυτός που τους μιλούσε να μην είναι ένας από αυτούς, να μην σκέπτεται σαν αυτούς! Οι πολλοί δεν κατάλαβαν και οι ελάχιστοι ψυχανεμίζονταν ότι ο κόσμος εκείνη την ώρα άλλαζε κι άλλαζε τόσο συθέμελα που τα τραντάγματα εκείνα πυροδότησαν την μεγάλη ανυπακοή!!! Χωρίς να μπορούν και με το δίκιο τους άλλωστε, απλοί στρατιώτες ήταν που οι περισσότεροι ακολουθούσαν και για δικό τους προσωπικό όφελος, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το τι έρχεται, έβγαλαν όλη την αντίθεσή και τον θυμό τους όχι μόνο για την άρνησή τους να προχωρήσουν κι άλλο στο άγνωστο αλλά και για τον τρόπο που ο Βασιλιάς τους, αντιμετώπιζε τους νικημένους Ασιάτες… πως είναι δυνατόν ένας Βασιλιάς τέτοιου μεγέθους να μην ρίχνει τα αστροπελέκια της βίας του νικητή στους νικημένους; να μην γίνεται ο επόμενος δυνάστης που θα τον τρέμουν και θα τον φοβούνται όλοι; να μην εκτοξεύει την εξουσία της ταπείνωσης και της τυφλής υποταγής όπως πάντοτε και παντού συνηθίζεται; Μα ετούτος ο παράξενος Βασιλιάς να σέβεται τους λαούς που κυριεύει, να στέκεται ευσεβής μπροστά σε βωμούς ξένων θεών, να συνομιλεί και να συνδιαλέγεται με τοπικούς άρχοντες , να δίνει ελευθερία στους απλούς ανθρώπους; να τρώει ό,τι τρώνε, να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρονται, να διασκεδάζει όπως διασκεδάζουν, να ντύνεται όπως ντύνονται, να παντρεύεται με μία αλλόφυλη και αλλόθρησκη Ρωξάνη!!! … τι κόσμος μπορεί να γεννηθεί από ένα τέτοιο αλλοπρόσαλλο και περίεργο ανακάτεμα συνηθειών, θρησκειών, ανθρώπων, θρύλων και παραδόσεων!!! Αυτά κι άλλα θα είχαν στο μυαλό τους όταν άρχισαν να δυναμώνουν οι άγριες φωνές και οι διαμαρτυρίες των… πως ήθελε λέει, τώρα να τους ξεφορτωθεί γέρους κι ανήμπορους πια, να τους στείλει πίσω στην Μακεδονία… κι όλο πιο πολύ φούντωνε ο σαματάς, τέτοια η συγκέντρωση και η ανταρσία του στρατού εκεί στην μακρινή Ώπι!!! Έξαλλος κατέβηκε από το πρόχειρο βήμα σαν τον κεραυνό που πέφτει ξαφνικά και κατακαίει ό,τι βρει στο πέρασμά του και άοπλος όρμησε ανάμεσα στο πλήθος, το βλέμμα του φωτιά, η φωνή του βροντερή, άρπαξε με σιδερένιο χέρι δέκα τρεις και χωρίς πολλά λόγια και συζητήσεις , που χρόνος τώρα για διαλόγους και ανακρίσεις ! κι έτσι τους έστειλε για εκτέλεση… και ύστερα.. αχ! ύστερα τραβάει έναν λόγο μα έναν λόγο, εκείνον που διασώζει ο Αρριανός βάναυσος λόγος μα δίκαιος… Τους αρχίζει από την αρχή: ποιοι και πώς ήταν όταν ο Φίλιππος τους μάζεψε ημιάγριους με προβιές για ρούχα, ξυπόλητους, αλήτες και φτωχούς για να τους κάνει πολιτισμένους πολίτες σε πόλεις… κιχ, δεν ακουγόταν , θες ο φόβος, θες η έκπληξη για αυτόν που έβλεπαν και άκουγαν ακίνητοι, άφωνοι στέκονταν εμπρός του, και τούτος συνέχιζε ανελέητα χωρίς οίκτο , « ποιος σας κατέβασε από τα βουνά; ποιος σας έκανε πόλεις; ποιος σας πήγε ως εκεί που σας πήγα; ποιος από σας κοιμάται λιγότερο από μένα; ποιος από σας τρώει λιγότερο από μένα; ποιος έχει περισσότερα τραύματα από μένα; Εσείς! και Σατράπες, εσείς και Στρατηγοί, εσείς και Ταξίαρχοι, εσείς και τυχοδιώκτες! Κι από όλους αυτούς τους κόπους τι απομένει σε μένα; τίποτα δικό μου πέρα από την πορφύρα ετούτη και το στέμμα!!!και τώρα τι θέλετε να πείτε; Ε! ναι λοιπόν να φύγετε, και λέει το περίφημο εκείνο που ακούγεται ως τις μέρες μας… ά π ι τ ε !!!» φύγετε!!! … λέξη βαριά, ασήκωτη με πολύ θυμό ειπωμένη, σε πολύ ελεύθερη μετάφραση… «φύγετε! άμετε και στο διάολο»! και σε λίγο ο στρατός εκείνος που κατέκτησε τον κόσμο έχει γίνει ένας σωρός συντρίμμια, χύμα και σε αναβρασμό…. Μετά από τρεις μέρες μαθαίνουν πως καινούριο στρατό οργάνωσε με απόλυτη εμπιστοσύνη στους ασιανούς και τότε τρέχουν όλοι στα ανάκτορα ρίχνοντας μπρος στις πύλες τα άρματά τους, φωνάζοντας και κλαίγοντας με παρακάλια να τους δεχτεί και πάλι… Και να τον βγαίνει επιτέλους ο Αλέξανδρος ! όπου η σκηνή είναι συγκλονιστική βλέποντάς τους παλιούς στρατιώτες μετανοημένους κι ακούγοντας τις χαρούμενες φωνές που τον ξανά αντικρίζουν δεν καταφέρνει να συγκρατήσει κι εκείνος τα δικά του δάκρυα και ρίχνονται στην αγκαλιά του και φιλιούνται εκεί καταμεσής της απέραντης Ασίας μπροστά στους έκπληκτους ασιάτες… και δίνει αμέσως διαταγή να ετοιμαστεί η μεγάλη γιορτή της συμφιλίωσης όπου ανακοινώνει την θέληση της πολιτικής του: την αρχή της κοινής εξουσίας σε Έλληνες και Ασιάτες: «κοινήν την εξουσίαν της αυτοκρατορίας αυτής»! Και από εδώ που λέτε αρχίζει ο καινούριος κόσμος, ο δικός μας κόσμος, καλός ή κακός δεν έχει σημασία, σημασία έχει εκείνο το «κοινόν» ! και εκείνο το…. ά π ι τ ε! Υ.Γ./ έτσι μόνο στέκονται στην ιστορία οι πραγματικοί Ηγέτες σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους χρόνους… κι όποτε χρειαστεί μπορεί να ακουστεί και πάλι εκείνο το… ά π ι τ ε! X.K.

Θέσεις - Απόψεις ● 5

ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΡΙΟΣ / Αθέρας

SLOW FOOD IKARIA ΓΕΩΡΓΙΚΟΔΙΑΤΡΟΦΙΚΈΣ ΚΟΙΝΌΤΗΤΕΣ SLOW FOOD ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΉ Η αλλαγή, για μια νέα μετά την Covid-19 εποχή, έρχεται από τη βάση.

ια μια άλλη γεωργία και διατροφή, πού θα έχει κεντρικό ρόλο στην ξαναθεμελίωση της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της διατροφικής ποιοτικής επάρκειας. Σήμερα και ύστερα από τις καθημερινές αβεβαιότητες ως αναφορά την πανδημία με τον COVID-19, βαδίζουμε ακόμα χωρίς πιλότο και σταθερές αναφορές στη ζωή μας. Πάμε στα ψαχτά με δυσκολίες απίστευτες και πρωτόγνωρες σε μία εποχή που όλοι πιστεύαμε τούς εαυτούς μας άτρωτους και ανίκητους, επαναπαυόμενοι όπως είμαστε στην τεχνολογική κουλτούρα της εύκολης σχετικά λύσης, σε κάθε υπαρξιακό μας πρόβλημα. Ακόμα και η διαδικασία του θανάτου μάς φάνταζε finzione, μυθιστόρημα, και δεν μάς άγγιζε πάρα μόνο επιδερμικά και στα γρήγορα. Τον είχαμε σχεδόν νικήσει κατά κράτος. Από την περασμένη δευτέρα 03.08.2020, είναι σε διαβούλευση το αποκαλούμενο σχέδιο Πισσαρίδη από το όνομα τού κύπριου οικονομολόγου βραβείο Νόμπελ οικονομίας και που ηγείται της ομάδας για το σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας κα ανάπτυξης στην Ελλάδα για το 2021 και με 7 χρόνια ορίζοντα. Στην Ευρωπαϊκή επιτροπή μιλάνε για την νέα Green Deal αλλά ακόμα δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια τι κάνουμε πραγματικά για την κλιματική αλλαγή, την βιοποικιλότητα, την σχέση διατροφής και υγείας που απορρέει από τις τοπικές αγροδιατροφικές κοινότητες μικρής αλυσίδας, και διοχέτευσης των προϊόντων σε μικρές αποστάσεις. Εμείς σαν κίνημα slow food έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε ακόμα πίσω με καθυστέρηση ως αναφορά το πρόγραμμα τής αγροδιατροφικής ανασυγκρότησης που θέλει να προωθήσει η ευρωπαϊκή επιτροπή για το 2021 και με άξονα το FARM to FORK από το χωράφι στο τραπέζι μας. Τώρα, είναι μεγάλη ανάγκη να συζητήσουμε σοβαρά για τις ζωονόσους, απο-

ψίλωση των δασών, διατροφή εντατικής βιομηχανικής παραγωγής, τσιμεντοποίηση των παραγωγικών και καλών εδαφών που κάθε χρόνο χάνονται σαν καλλιεργήσιμη γη. Οι κύριοι πυλώνες που πρέπει πάντα να έχουμε στο νου μας είναι: ΥΓΕΙΑ, ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ, ΚΛΙΜΑ . Η λύση όπως μας λέει και ο διεθνούς φήμης Γάλλος συγγραφέας και σκηνοθέτης GILLES LUNEAU κοντά στο κίνημα και υποστηρικτής του slow food, είναι οι κοινότητες με την βοήθεια της αγροβιολογίας που μας προσδιορίζουν περιοχές όχι μόνο για καλλιέργεια αλλά και γαίες σαν βοσκότοποι για ζώα μεγάλα και μικρά, που άλλωστε το προβλέπει και η Green Deal, με τη αντίστοιχη ανάπτυξη γύρω από αυτές τις όχι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δασωδών περιοχών αναλόγως με την έκταση της γης, τάφρων και δέντρων για την συγκράτηση των υδάτων από τη βροχή. Πολυκαλλιέργειες και εναλλάξ τα μόνιμα γκαζόν και βοσκοτόπια. Αυτό είναι και πολύ σημαντικό και για την δέσμευση του CO2 από την ατμόσφαιρα. Πώς τα κάνουμε όλα αυτά. Πάντα ο LUNEAU μας μιλάει και μας περιγράφει την εμπειρία του στην εποχή του Lockdown στην περιοχή της Βρετάνης στην Γαλλία, εμπειρία που αποκόμισε από τις διατροφικές κοινότητες και την δράση τους για ένα άλλο μοντέλο παραγωγής με βιώσιμη ανάπτυξη. Όλο και περισσότεροι νέοι από 25μέχρι 40 ετών από τις πόλεις πηγαίνουν πρoς τη ύπαιθρο ιδίως σήμερα που είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσουμε ένα νέο αγροτοδιατροφικό παράδειγμα με καινούργιους τρόπους επικοινωνίας και αλληλοβοήθειας. ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ. Εδώ μιλάμε και για τα λεγόμενα TIERS LIEOUX ενιαίοι χώροι καταμερισμένοι από κοινού, για γνώση, εξεύρεση πόρων, ανάπτυξη δεξιοτήτων, επιμόρφωση σε θεματικές ενότητες που έχουν να κάνουν με το αντικείμενο τής καλλιέργειας. ( Ο όρος του TIERS LIEOUX παράγεται από τον όρο The Third Place που εμπεριέχεται στο βιβλίο του επίτιμου καθηγητή

ωραία «που ‘σουν» Νικαριά!!! …με τα ψηλά βουνά σου, τα χαμηλά τα σπίτια σου, τα κρύα τα νερά σου! δεν είσαι όμως πια!

ίσεχτοι καιροί, μολυσμένα τούτα τα χρόνια, πέσαν κατά πάνω μας οι δώδεκα πληγές του Φαραώ… ήσωσε και τέλειωσε τούτο το καλοκαίρι, απογυριστήκαμε στα σπίτια μας με το φόβο και πάλι να αμπαρωθούμε μέσα και να αλωνίζουν έξω ούλοι οι χαραμοφάηδες του τόπου με την ησυχία τους … να κάνουν τις δουλειές των, να κλείνουν συμφωνίες όπως ξέρουν πάνω και κάτω από τα καλο-λουστραρισμένα τραπέζια, να γεμίζουν αμπάρες και σεντούκια, κελάρια ολόκληρα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν… η μόνη ελπίδα μπας και φαγωθούν μεταξύ των στις μοιρασιές και χυθεί αίμα «αδερφικό» στις πλάκες και στα καλντερίμια και τότε να αναρωτηθεί αυτός ο έρμος ο λαός ήντα πάθασι μωρέ και τρώγουνται οι αφεντάδες ΤΟΥ! Πήραμε που λέτε το πλοίο της γραμμής αφήνοντας τη Νικαριά μας ταλαίπωρη κι αυτή από τους δικούς της αφεντάδες .Μια Νικαριά καταμεσής του πελάγου να παλεύει ανάμεσα στην αδιαφορία, την ραστώνη, την «περίεργη» ανοχή σε όλα και στο πείσμα των ολίγων να βρεί αέρα να αναπνεύσει, στράτα να πορπατήσει, να βρεί τη συνέχεια της… Αυτοί οι ολίγοι που κρατούν πάντα την φλόγα αναμμένη, έτοιμοι να συγκρουστούν με νοοτροπίες επιζήμιες και άρρωστες συμπεριφορές, αυτοί οι ολίγοι αναγνωρίσιμοι και παρόντες ! Είδαμε, ακούσαμε, μυρίσαμε, αισθανθήκαμε και θυμώσαμε!!! Ιδού οι αποσκευές της επιστροφής! τι να πρωτοαναφέρουμε: τις στημένες σκηνές στις ωραίες παραλίες μας; Μεσαχτής, Λειβάδι… ίσως κ.α. με τους «τουρίστες» να μαλώνουν τα μικρά παιδιά που τους ανησυχούσαν παίζοντας με τα κουβαδάκια τους ; άλλοι να ικανοποιούν τις φυσικές τους ανάγκες κατά ζωώδη τρόπο εκεί σε θέαμα κοινό καταμεσής της ξανθής άμμου σε περιγιάλι φανερό, σκυλιά, γατιά, σκηνίτες σε ένα πίνακα βγαλμένο από σουρεαλ καλλιτέχνη… και η ταμπέλα με ωραία χρώματα που απαγόρευε το ελεύθερο καμπινγκ!!! αναλφαβητισμός ή υποκρισία; αμ, εκείνες οι «μυρωδιές» την ώρα του δειλινού σε Εύδηλο, Αρμενιστή ίσως κ.α. κατευθείαν από τους «βιολογικούς» που κανείς δεν γνωρίζει γιατί τόσα χρόνια δεν λειτουργούν, που δεν τολμάμε να ρωτήσουμε γιατί η απάντηση είναι πάντοτε στερεότυπα η ίδια: «ελάτε τώρα πώς κάνετε έτσι μην αγχώνεστε… εδώ δεν αγχωνόμαστε για τίποτα γι αυτό ζούμε πολλά χρόνια»!!! αμ, το νερό που κοβόταν κάθε τρείς και λίγο χωρίς καμία προειδοποίηση από κανέναν υπεύθυνο, με μία ασαφή και θολή δήλωση που πλανιόταν στον αέρα της Περαμεριάς ότι έφταιγε, λέει, μία ασφάλεια μιας κάποιος αντλίας που είναι μερικά χρόνια σε μόνιμη βλάβη… αμ, εκείνο το «καφετoειδές» πλαγκτόν που αναγκαστικά κολυμπούσαμε παρέα καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια μην και αγγιχτούμε;

του πανεπιστημίου Pensacol στην Φλώριδα της Β.Αμερικής, Ray Oldenburg, The Great Good Place .1989). Αυτή η έννοια αναφέρεται στον κοινωνικό περιβάλλοντα χώρο που έρχεται μετά το περιβάλλον του σπιτιού και της εργασίας και που λειτουργεί σαν ένα σχολείο διαρκούς και δια βίου εκπαίδευσης με δημοκρατικά πρότυπα απευθείας από τη βάση. Έχουμε ξαναπεί σε προηγούμενο άρθρο πόσο σημαντικό σε πρακτική βάση είναι π.Χ. στην Ικαρία αλλά και σε άλλες περιοχές στην ύπαιθρο, η αναβάθμιση των παλαιών κτηρίων που στέγαζαν τα δημοτικά σχολεία , και που πολλά είχαν οικοδομηθεί από δωρεές οικοπέδων και προσωπική εργασία των κατοίκων του κάθε χωριού. Αυτά τα κτήρια, που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Δήμου και της περιφέρειας , μπορούν να έχουν τώρα μια νέα ζωή στη φάση του προσδιορισμού και της δημιουργίας των δημιουργίας κοινοτήτων για την αλλαγή, με την στήριξη του κινήματος και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ του περιβάλλοντος χώρου και της τοπικής οικονομίας. Σήμερα στην Ευρώπη, η οικονομία παράγεται σε ένα χώρο μα είναι έτσι φτιαγμένα τα συστήματα, που η άμεση σκέψη είναι, τα οφέλη να μεταφέρονται σε άλλες μακρινές περιοχές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, ή στο εξωτερικό. Στο χώρο παραγωγής δεν μένει καμία υπεραξία, Plus Valore. Μια σκέψη κάθετη από τεχνολογικής άποψης. Εμείς λέμε ότι η υπεραξία σε μια τοπική παραγωγή, πρέπει να παραμένει εκεί που παράγεται και όχι να παχαίνουν τα πορτοφόλια των πολυεθνικών βιομηχανιών τροφίμων . Εντατικές καλλιέργειες αποφέρουν καταστροφή των σπόρων και της βιοποικιλότητας καθώς και της υγείας μας, του εδάφους, και των ζωικών οργανισμών κάθε είδους. Κάθε είδους ευρεσιτεχνίες με ολιγομονοπολιακή έμπνευση, καταστρέφουν την σοφία της αυτόχθονης καλλιέργειας από χρόνια μέσα στα κύτταρα του τοπικού γεωργού, ψαρά, κτηνοτρόφου, μετατρέποντας τον

σε δούλο μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Τώρα είναι πλέον καιρός να επανακτήσουμε και ψυχολογικά και φυσικά ,το έδαφος που χάσαμε. Το βιολογικό μας έδαφος. Αυτό που από τα βάθη της αγροτικής επανάστασης και του προσδιορισμού της μάνας Γης, ανήκει στον καθένα μας. Αυτός ο χώρος είναι το σημείο αναφοράς σε κάθε μας κίνηση προς τα εμπρός με παρακαταθήκη αυτά που μας πέρασε στο γονίδιο ο μόχθος των ανθρώπων που δούλεψαν με αξιοπρέπεια πριν από μάς. Δεν θα αφήσουμε να περάσουν σχέδια για μια νέα μοντέρνα ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ τής γης όπως αυτή του δέκατου όγδοου αιώνα με την πρώτη περίφραξη της γης στην Αγγλία και που είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθούν οι κοινοκτήμονες και κοινοκαλλιεργητές στο δρόμο και ΄ύστερα, να γίνουν φτηνά εργατικά χέρια για την λεγόμενη πρώτη βιομηχανική επανάσταση . Τα επακόλουθα είναι ορατά ακόμα και σήμερα με την δεύτερη περίφραξη που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση με αποτέλεσμα την εμπορευματοποίηση τής γης . Θέλουμε ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα προσδίδει την δυνατότητα στο να χρηματοδοτούνται οι εταιρείες μετά την κρίση εποχή, αλλά με συνθήκες τέτοιες που η οικολογία, η κλιματική αλλαγή του πλανήτη, η βιοποικιλότητα και η κυκλική οικονομία, θα είναι ενα από τα πρώτα μελήματα τους και ανησυχίες. Δεν θα την λέγαμε ουτοπία αλλά ευτοπία, την δημιουργία υπουργείου της οικολογίας και που μέσα σε αυτό θα έχει και θα αναπτύσσει δράσεις και προτάσεις το υπουργείο γεωργίας και αγροτοδιατροφικής ανάπτυξης. Κοινότητες λοιπόν που λειτουργούν σαν χώροι απευθείας δημοκρατίας και governance στην διατροφική επάρκεια ποιότητας, επανάκτησης του χαμένου εδάφους σε τοπικό επίπεδο, δημιουργία υπεραξίας που μένει στο μέρος που αναδεικνύεται καθώς και διαδικτύωση με άλλες κοινότητες σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό, και παγκόσμιο επίπεδο όπως αυτό με την Terra Madre του Slow Food. Σταύρος Ραντάς Πρόεδρος slow food Ikaria

αμ, εκείνο το θέαμα των εγκαταλελειμμένων αυτοκινήτων όλων των τύπων,( Ι.Χ., μπουλτόζες, φορτηγά, νταλίκες… ) δεξιά κι αριστερά και των πιο γραφικών δρόμων του νησιού μας; συνεχίζουν να προκαλούν οι «δήθεν» εξαγγελίες των τοπικών αρχών στην αρχή κάθε καλοκαιρινής περιόδου ότι σύντομα θα καθαρισθεί ο τόπος… κι εκεί που λέτε ένα απομεσήμερο του Αυγούστου πηγαίνοντας βόλτα μέσα στο δάσος σ΄ ένα γραφικό δρομάκι κάτω από τα πεύκα νάσου ένα παλαιό ψυγείο κάτι σαν τροχόσπιτο στημένο και καλο-νοικοκυρεμένο με το πλαστικό άσπρο τραπεζάκι έξω, ωραίες καρέκλες, λάστιχο νερού (υπάρχει άραγε και ρολόι , δε νομίζω),ρολόι όπως τα δικά μας εννοώ, αυτά που μετράνε πόσο νερό καταναλώνουμε και που πληρώνουμε αδρά κάθε χρόνο στο ΔΗΜΟ… ως οφείλουμε βεβαίως όλοι οι δημότες!!! Και η έκπληξη στον ίδιο χώρο και μία ψησταριά για τους ενοίκους του «εξοχικού», που εκείνη την ώρα απουσίαζαν, ήταν και ζέστη ίσως να απολάμβαναν όπως όλοι την θάλασσα… κι όλο αυτό μέσα στο καταπράσινο δάσος υπό την σκιά των πεύκων!!! Η πυροσβεστική που κάθε μέρα ανεβοκατεβαίνει περήφανη με τα κόκκινα γυαλιστερά οχήματα δεν βλέπει; Όταν ξεσπάσουν οι φλόγες που θα μετατραπεί μετά βεβαιότητας ο τόπος σε κόλαση τότε θα αρχίσουν οι ατέρμονες ανακρίσεις για την ανεύρεση των αιτίων και των υπευθύνων! Κι ούλα τούτα φαίνονται, μη μου πει κανείς πως είναι «στείρα» ή κακόβουλη κριτική! Μωρέ ίντα θες κι ίντα γυρέβγεις! Θυμήθηκα εκείνο που λέασιν παλιά και που ταιριάζει απόλυτα και στους σημερινούς αρχοντο/ Δημογέροντες: «Εδά λοιπόν, ο Μανωλιός βάλλει την βράκαν ντου οπίσ΄ομπρός, και κάμνει μας τογ κώλομ μούρην»… Χ.Κ.

6 ● Θέσεις - Απόψεις

Αθέρας / ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΙΟΥΛΙΑΝΆ 1965 (55 χρόνια μετά)

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΩΝΤΑΣ...

Του Μπάμπη Δρακόπουλου

Μαρία Λεπενιώτη: η εμβληματική πρόεδρος της δίκης της Χρυσής Αυγής, μιας δίκης που κλείνει ένα ιστορικό όσο και επώδυνο κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου μας. Έτσι αυστηρή, αλύγιστη, δίκαιη θα μείνει στην ιστορία: η Δικαστής που δίκασε ως εγκληματική οργάνωση τον φασισμό και τους φασίστες!!! ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ!

Σαν πολλά φιάσκα δεν μαζεύονται;

Φιάσκο οι μάσκες που βγήκαν αλεξίπτωτα αλλά στοίχησαν 6,2 εκατομμύρια ευρώ (ουάου)! Φιάσκο το τερατούργημα του «μεγάλου περίπατου» της Αθήνας που στοίχισε πάνω από2 εκατομμύρια ευρώ (ουάου)! Άκυρο το έργο και από το Στ.Ε (Ανώτατο Δικαστήριο). Φιάσκο ο τουρισμός που δεν τους βγήκε… Φιάσκο η ανάπτυξη που όλο και μας ξεφεύγει… Φιάσκο η εξωτερική πολιτική με μυστικές συμφωνίες και αλωνίζει ο γείτονας «ξέγνοιαστος»… Φιάσκο το προσφυγικό... Φιάσκο η κατάργηση της συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία καλούνται να υπερψηφίσουν, από εκεί που υπόσχονταν πως θα την καταργήσουν (ουάου)! Φιάσκο «ο Νόμος και η Τάξις» του Χρυσοχοΐδη... ρίχνει χημικά σχεδόν σε κάθε συγκέντρωση ακόμα και στα παιδιά, αυτός που δεν είχε προλάβει να διαβάσει τα μνημόνια που ψήφιζε! Φιάσκο το μετρό της Θεσσαλονίκης... Φιάσκο το έργο του Ελληνικού.... έμειναν οι μπουλντόζες από πετρέλαιο! Φιάσκο τα πάντα... Υπάρχει κάτι που δεν είναι ΦΙΑΣΚΟ; Ήρεμα ρωτάμε!

Τι γίνεται με το άλλοτε ιστορικό κόμμα της ταξικής πάλης, των μεγάλων ιδεών, των ύψιστων οραμάτων, των ωραίων αγώνων για ένα δίκαιο κόσμο της ισότητας και της συνεργασίας των προλεταρίων όλων των εποχών; Ναι! για το ΚΚΕ μιλάμε που θεωρεί ακόμα ότι κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε ανακοίνωση όποτε κι αν βγάλει πρώτα στρέφεται κατά της Αριστερής προδοτικής αριστεράς του ΤΣΙΠΡΑ… αν δεν ξεφύγουν από τον πολιτικό «αυτισμό» τους δεν θα τους μείνουν παρά μόνο τα επαγγελματικά τους στελέχη… ακόμα μία μεγάλη θλίψη!

Τα κατάφεραν με την Τουλουπάκη, την εισαγγελέα διαφθοράς που ερευνούσε τις κλεψιές τους! μεταξύ αυτών είχε στους φακέλους της και τον «Άδωνη». Τώρα την καταργούν με άθλια και απίστευτη μεθόδευση … η ΝΔ δεν καταλαβαίνει τίποτα μήτε και σέβεται τίποτα για τούτο ο «Άδωνης» πανηγυρίζει… έχει όμως κι ο καιρός γυρίσματα!

στα «Γεμέλια»!

Ακόμα μία αδιαφορία! Σημάδι των καιρών και τούτο…

να γεφύρι μιας αλλοτινής εποχής αφήνεται μόνο του να παλεύει: με την φθορά του χρόνου, με την διαβρωτική δύναμη του νερού που κυλάει το χειμώνα ορμητικά απειλώντας τα «πόδια» του που συνεχίζουν με όση δύναμη τους απέμεινε να το στηρίζουν σε πείσμα των καιρών, παλεύει όμως και με τις κακοτεχνίες ίσως των συγχρόνων οι οποίοι στην προσπάθεια τους να φτιάξουν το καινούριο τσιμεντένιο γεφύρι πλάι στο παλιό δεν μελέτησαν σωστά, ως φαίνεται, την αναγκαία απόσταση με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια αυξάνοντας την ταχύτητα του ο χείμαρρος καθώς κατεβαίνει, χτυπά με ορμή πάνω του και με άγριες διαθέσεις απειλεί την ίδια την ύπαρξή του. Το μονότοξο πέτρινο αυτό γεφύρι, μάλλον το μεγαλύτερο στην Ικαρία, βρίσκεται στη θέση

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ «ΑΘΕΡΑΣ» (Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Ικαρίας) ΕΚΔΌΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΎΘΥΝΟΣ ΚΑΤΆ ΤΟ ΝΌΜΟ: Ηλίας Φωκιανός: Άγιος Κήρυκος Ικαρία 83 300 Σχεδιασμός-Παραγωγή:

GOLEMA design + printing Τηλ.: 210 38.13.349 E-mail: golema@otenet.gr

EΤΉΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΉ: Εσωτερικού: 15 € - Εξωτερικού: 35 $ USA Τράπεζες - ΝΠΔΔ - Επιχειρήσεις: 15 € ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΊΑ - ΕΜΒΆΣΜΑΤΑ:

Καραγιαννάκης Εμμανουήλ Σιμωνίδου 19 Άλιμος 17456 Τηλ.: 210 99.65.216-210 99.30.458 Κάθε ενυπόγραφο κείμενο δημοσιευμένο στον «Αθέρα» εκφράζει αποκλειστικά τον συντάκτη του και δεν δεσμεύει καθόλου την εφημερίδα μας, που είναι ενδεχόμενο να έχει εντελώς αντίθετη άποψη.

«Γεμέλια». Το συναντάμε στο δρόμο από Ράχες προς Βρακάδες… παρατημένο εκεί στην ερημιά του τοπίου φωνάζει βοήθεια! Μπορεί στη Νικαριά να μην έχουμε τα πανέμορφα γεφύρια της Ηπείρου, μπορεί να μην είχαμε τους περίφημους μαστόρους της «Πυρσόγιαννης» ….. έχουμε όμως κι εμείς διάσπαρτα στο νησί μας τέτοια στοιχεία πολιτισμού και τέχνης, ταπεινά και σεμνά κατασκευασμένα από τους δικούς μας μαστόρους που γεφύρωναν κι εδώ όπως και αλλού τις κοινότητες των ανθρώπων, έσπαζαν την απομόνωση, τους έφερναν πιο κοντά, ημέρευαν τα τοπία και συμμαχούσαν με τα στοιχεία της φύσης όσο άγρια κι αν εμφανίζονταν. Οι τοπικοί σύλλογοι, Δήμος, Περιφέρεια…. Οι μόνοι που μπορούν να το σώσουν αν ενδιαφερθούν στα σοβαρά! Δεν χρειάζεται πολύ να ψάξουμε για να ανακαλύψουμε τα μνημεία μας, την ιστορία, τον πολιτισμό μας σε κάθε βήμα τα συναντάμε, σκοντάφτουμε πολλές φορές έκπληκτοι πάνω τους, οφείλουμε όμως, όχι τόσο για μας, όσο για τους επόμενους να ενδιαφερθούμε, να τα σεβαστούμε, να τα αγαπήσουμε, να τα διασώσουμε. Να τιμήσουμε εκείνους που με τεράστιο κόπο τα έφτιαξαν, ανθρώπους από άλλη γενιά τόσο διαφορετικούς (έτσι νομίζουμε) μα και τόσο όμοιους με εμάς που κι αυτοί δούλευαν, αγαπούσαν, παθιάζονταν, γλεντούσαν, δημιουργούσαν! Μια καλή ιδέα θα ήταν να αναλάβουν πρωτοβουλία και τα σχολεία με τους Δασκάλους, τους Καθηγητές και τους μαθητές, οι εκδρομές να μετατραπούν σε επιτόπιες εξορμήσεις – πολιτιστικές επισκέψεις για να γνωρίσουν, ν΄ αγγίξουν, ν΄ αφουγκραστούν την «ψυχή» του τόπο τους, να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην καταγραφή, την συντήρηση και την ανάδειξη τέτοιου είδους μνημείων. «Οι καιροί ου μενετοί»!

X.K./ 2020

(Για να μην ξεχνούν οι παλιοί και για να μαθαίνουν οι νεότεροι) ην Ιστορία την γράφουν, λέει, οι νικητές. Παντού και πάντοτε. Γι αυτό και δεν μποΤ ρεί να είναι ποτέ αληθινή. Όμως με το ιδεολογικοπολιτικό οπλοστάσιο του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού μπορεί κανείς να προσεγγίσει με επιστημονική επάρ-

κεια εποχές και γεγονότα που σημαδεύουν την πορεία και την τύχη ολόκληρων Λαών και περιοχών βγάζοντας συγχρόνως και χρήσιμα συμπεράσματα για το σήμερα. Και αυτά ισχύουν φυσικά ως την στιγμή που έρχονται στο φώς νεότερα στοιχεία. Βέβαια, εμείς εδώ δεν πρόκειται να γράψουμε ή να ξαναγράψουμε Ιστορία, απλά θα μεταφέρουμε όσα ζήσαμε τις μέρες εκείνες για τους λόγους που είπαμε στην αρχή. Με την δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη, Μπάτση, Καλούμενου και Αργυριάδη τέλη του Μάρτη του 1953 έκλεινε η πρώτη μετεμφυλιακή φάση των εγκλημάτων της Δεξιάς. Με φύλλο συκής μάλιστα τις πολιτικές δυνάμεις του Φιλελεύθερου Κέντρου και την ανοχή τους εξασφάλιζε, έναντι κυρίως των μεταπολεμικών δημοκρατικών κοινωνιών της Ευρώπης, εχέγγυα Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, πάνω στα οποία ο Παύλος Γλύξμπουργκ και η γυναίκα του Φρειδερίκη Χοεντζόλερν (μέλος της ναζιστικής νεολαίας) καθώς και ο υπόκοσμος της 4ης Αυγούστου και των συνεργατών των γερμανών κατακτητών έκτισαν και λειτούργησαν τον ζόφο των δεκαοκτώ πέτρινων χρόνων και οδήγησαν στην αποφράδα της 21ης Απριλίου 1967. Στις αρχές του ΄60 η χώρα πλέον είχε καταντήσει «πεδίον βολής που ασκούνται ξένοι φαντάροι», που λέει και το άσμα. Ο Λαός παραδέρνει στην ανέχεια και στις παντός είδους στερήσεις , ενώ ο μισός από αυτόν λειτουργεί κοινωνικά και πολιτεύεται σε κατάσταση ημιπαρανομίας. Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και οι ρεμούλες, μαζί με την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (Μάης 1963) κάνουν το ποτήρι να ξεχειλίσει. Η ιστορική δήλωση-ερώτημα του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή «μα επί τέλους, ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;» σηματοδότησε μία εγκάρσια τομή αμφισβήτησης στο σύστημα διακυβέρνησης του τόπου και την διασάλευση των εσωτερικών ισορροπιών της Δεξιάς, αφού το πατριωτικό της τμήμα, στην πλειοψηφία του τουλάχιστον, αισθάνεται την ανάγκη να διαχωρίσει την θέση του . Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξαναγκάζεται να αναχωρήσει με ψευδώνυμο για το εξωτερικό προκειμένου να γλυτώσει την μήνιν της αυλικής καμαρίλας. Ο μοιραίος, εν συνεχεία, Γεώργιος Παπανδρέου επιμένει με τον Διμέτωπο να τορπιλίζει εν τοις πράγμασι την δημιουργία μιάς προοδευτικής πλειοψηφίας ικανής να συγκρουσθεί με τις Δυνάμεις της Ανωμαλίας. Στο τέλος, με μοχλό τους αποστάτες Μητσοτάκη, Γαρουφαλλιά, και άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους καρατομείται πολιτικά και ο ίδιος, παρ΄ ό,τι τους είχε κάνει όλα τα χατήρια. Μέχρι και την Φρειδερίκη είχε χρίσει «Βασίλισσα – Μητέρα», κάτι που δεν προέβλεπε το Σύνταγμα. Εν τώ μεταξύ η μία προβοκάτσια διαδέχεται την άλλη, πχ έκρηξη με θύματα στον Γοργοπόταμο, ζάχαρη στα άρματα μάχης στον Έβρο, βόμβα στο Χίλτον , υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ , ντού στην Βουλή παρακρατικών και Εσατζήδων με πολιτικά κλπ, κλπ. Το παλάτι και ο νεαρός μονάρχης, γιός της Φρειδερίκης (Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ) εκμεταλλευόμενος την πολιτική αβελτηρία κυρίως του Γεωργίου Παπανδρέου και έρμαιο των παλατιανών έχει αποθρασυνθεί . Είναι χαρακτηριστικές οι αθλιότητες , οι αμετροέπειες και η άγνοια του ανθρώπου αυτού, ιδιαίτερα τις μέρες των Ιουλιανών που ο λαός με επί κεφαλής την νεολαία και τους εργαζόμενους, για εβδομήντα μέρες περίπου βρίσκεται κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους απαιτώντας πολιτική ομαλότητα και πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες. Καταδεικνύει σαν φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της ανωμαλίας και των πάσης φύσεως εγκλημάτων το Παλάτι και την Ακροδεξιά. Η Αθήνα κάθε βράδυ τις μέρες εκείνες βρίσκεται στις φλόγες από την δράση των προβοκατόρων του παρακράτους και της φασίζουσας αστυνομίας, με στόχο να απονομιμοποιήσουν τον Αγώνα του Λαού και τις διαμαρτυρίες. Ήταν δε φανερό πως οι αντεθνικές δυνάμεις της ανωμαλίας είχαν δημιουργήσει ερείσματα σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της δημόσιας ζωής και κινούνταν ακάθεκτοι προς την παγίωση αυτής της κατάστασης με είτε πολιτική είτε στρατιωτική δικτατορία. Ο αείμνηστος Νέστορας της δημοκρατίας Ηλίας Ηλιού είχε βροντοφωνάξει στεντόρεια στην βουλή «δέστε τους πριν μας δέσουν κι εμάς κι εσάς». Και πράγματι, η χούντα της 21ης Απριλίου ανέτρεψε και έδεσε την κυβέρνηση της Δεξιάς υπό τον αείμνηστο Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Οι όποιοι παραλληλισμοί μπορεί ενίοτε να είναι και άστοχοι. Μόνο μία παρατήρηση : ο εναγκαλισμός του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη με πατεντάτους φασίστες κι αμφιλεγόμενα πρόσωπα και συμφέροντα δείχνει την πολιτική ανεπάρκεια του ανδρός και όχι μόνο. Γι αυτό πρέπει να αποφύγουν το ίδιο λάθος οι Δυνάμεις του Δημοκρατικού Τόξου πριν να είναι αργά. Η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται και όχι ως φάρσα.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ:

ΑΠΟ ΤΟ ΈΝΑ ΣΤΟ ΆΛΛΟ! m Δέσποινα Σιμάκη: Προσγειώθηκε στα χέρια μας μια υπέροχη ιστορία από την Ικαρία, το νησί του «μύθου» και της ζωής! Ένα νησί καταμεσής του πελάγους που από ψηλά έχει το σχήμα φτερούγας κινούμενης συνεχώς όλο και πιο ψηλά προς την ελευθερία!. Μια παράξενη «πτήση» μ΄ ένα ωραίο και απολαυστικό ταξίδι σαν αυτό του δικού μας «Ίκαρου»!, μια πτήση διαφορετική από τις άλλες. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, με τίτλο: «Ο Ίκαρος και η δική του πατρίδα».

m ΠΛΑΤΙΕΙΟΝ ΙΔΡΥΜΑ: Έχουν άραγε το δικαίωμα οι κάτοικοι του χωρίου «ΜΑΡΑΘΟ ΙΚΑΡΙΑΣ» να εκφράσουν κατ’ αρχήν την απορία τους, γιατί να αφήνεται στην φθορά του χρόνου και στην αδιαφορία των «διοικούντων», ένα τεράστιο σε σημασία κληροδότημα που άφησε στο χωριό του ο αείμνηστος Μάρκος Πλατής; Ένας από τους λίγους Ικάριους που πλούτισαν στην Αμερική και που δεν ξέχασε ποτέ την γενέθλια γη του! Για τούτο δώρισε την περιουσία του με μοναδικό όραμά: την πρόοδο της ιδιαίτερης Πατρίδας του. Δημιούργησε ένα «ΙΔΡΥΜΑ» με σκοπούς την οικονομική ανάπτυξη, τον εξωραϊσμό, την χορήγηση υποτροφιών σε παιδιά να σπουδάζουν κι όλος αυτός ο πλούτος να επιστρέφει πολλαπλά στο τόπο μας! κι όμως το ΠΛΑΤΕΙΟΝ σήμερα προκαλεί θλίψη… έχει σταματήσει κάθε δράση εδώ και χρόνια και με λύπη παρακολουθούμε την σιγανή φθορά και του σπιτιού στο κέντρο του χωριού, η εγκατάλειψη φανερή… Ποιος άραγε είναι υπεύθυνος να δώσει στοιχειώδεις απαντήσεις στα αυτονόητα; Ερωτήματα διατυπώνουμε ελπίζοντας σε απαντήσεις. m Άλλο πάλι και αυτό! Κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να τοποθετηθούν καμπάνες και καμπαναριά σε όλα ή στα περισσότερα ξωκκλήσια της Νικαριάς… Μην ταλαιπωρούμε κι άλλο τις παραδόσεις μας!!! Σας υπενθυμίζουμε ότι οι προγονοί μας τα έχτισαν σεμνά και σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Αυτό ακριβώς το χαμηλόφωνο, το ταπεινό χωρίς «μικρομεγαλισμό και υπεροψία» χωρίς υπερβολή και έξαρση είναι που διδάσκει η τέχνη ετούτη… μην επεμβαίνετε ανόητα και βιαστικά, πάρτε και τη γνώμη πιο ειδικών!!! Δεν σας προλαβαίνουμε πια … έλεος!

Ειδήσεις - Διάφορα ● 7

ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΡΙΟΣ / Αθέρας

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΥΔΗΛΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ)

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΥΔΗΛΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ)

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΥΔΗΛΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (10% ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ 2019) ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ 10 ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ)

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ 10 ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ)

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ 10 ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (10% ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ 2019) ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ 10 ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (10% ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ 2018) ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΑΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΡΑΧΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ 2020 (10% ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ 2019)

Κ.Υ. Ευδήλου Ικαρίας τελευταίο καιρό άκουγα σχόλια , είτε κακοπροαίρετα είτε καλοπροαίρετα και θετικά για τις Τσηςονσχέσεις μεταξύ μέρους των εργαζομένων και της διευθύντριας ιατρού του Κ.Υ. Ευδήλου . Επίυπήρξαν δημοσιεύσεις σε site τόσο στο διαδίκτυο όσο και σε εφημερίδες των Αθηνών (Ικαρι-

ακή Ραδιοφωνία , «ΑΥΓΗ» ). Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το ότι οι δημοσιεύσεις – καταγγελία ήταν χωρίς υπογραφή. Δυστυχώς το είδα πριν δέκα μέρες παρ όλο που κυκλοφορεί από τα μέσα του Αυγούστου. Εκτιμώ ότι μια καταγγελία χωρίς υπογραφή αγγίζει τα όρια της συκοφαντίας. Επειδή όμως σαν ενεργός υπεύθυνος πολίτης δεν μπορώ να μείνω αδιάφορη και απαθής μπροστά σε τόσο σοβαρές καταγγελίες που αφορούν την υγεία όλων των κατοίκων της Ικαρίας, απαιτώ να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει με την λειτουργία του Κ.Υ. Ευδήλου. Αφού λοιπόν η πλειοψηφία ( κατά τους καταγγέλλοντες) των εργαζομένων έστειλε αυτή την καταγγελία , τι έχει να φοβηθεί και δεν υπογράφει; Αυτό που καταγγέλλουν για απολύσεις , μου φαίνεται αδιανόητο. Φαντάζομαι ότι υπάρχει σύλλογος εργαζομένων και αν όλα αυτά συμβαίνουν , ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν. Επειδή από πολλούς ασθενείς έχω ακούσει τα καλύτερα σχόλια και για την αντιμετώπιση και για την επιστημονική επάρκεια και εγώ σαν ασθενής έχω την καλύτερη αντιμετώπιση από την διευθύντρια ιατρό , ανησυχώ για το κλίμα που περιγράφει η καταγγελία και θα έπρεπε η 2η ΥΠΕ να πραγματοποιήσει ΕΔΕ . Επειδή πριν λίγα χρόνια η κ. Καττέ υπέστη επίθεση από πολίτη της Ικαρίας δεν μπορώ να καταλάβω ποιος κάνει μπουλινγκ σε ποιόν. Πως είναι δυνατόν πρίν να κάνει καλά την δουλειά της και τώρα όχι. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μια οργανωμένη ομάδα μπορεί να τινάξει στον αέρα ένα ήρεμο κλίμα που υπάρχει. Μέχρι να γίνει ΕΔΕ και να διευθετηθούν τα πράγματα, προσπαθήστε όλοι, εργαζόμενοι και διεύθυνση να κάνετε την αυτοκριτική σας, να συνεννοηθείτε για το καλό της υγείας μας. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιά είναι τα κίνητρα της διαμάχης , προσωπικά, επαγγελματικά, παραταξιακά. Οι ανάγκες του Κ.Υ. είναι πολύ μεγάλες σε προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν τα περιφερικά – αγροτικά ιατρεία αφού λειτουργούν πλημμελώς για να καλύψουν τις ανάγκες του Κ.Υ. Και αυτό προκαλεί εντάσεις και αντεγκλήσεις κατά της διευθύντριας . Να λοιπόν θέματα που πρέπει να διεκδικήσουμε από το υπουργείο Υγείας τόσο οι εργαζόμενοι στην υγεία όσο και οι πολίτες. Δεν γνωρίζω αν έχει ευθύνη η διευθύντρια για τους διορισμούς , αφού η ίδια δεν έχει ωράριο εργαζόμενη σε 24ωρη βάση παραμένοντας και εντός του Κ.Υ. πολλά βράδια. Ο αγώνας όλων μας πρέπει να είναι για την αναβάθμιση τόσο του νοσοκομείου στον Άγιο Κήρυκο, του Κ.Υ. Ευδήλου καθώς και των περιφερειακών – αγροτικών ιατρείων. Παπασιμάκη Αννα κάτοικος Ικαρίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Ν.ΣΑΜΟΥ Χ.ΣΤΕΦΑΝΑΔΗ

ατατέθηκαν δύο ερωτήσεις από το Βουλευτή Ν. Σάμου που αφορούν την μείωση συντελεστών Φόρου Προστιθέμενής Αξίας και Ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων. Η πρώτη ερώτηση έχει ως θέμα τη Μείωση ΦΠΑ στα νησιά που ανήκουν στη χωρική αρμοδιότητα των ΔΟΥ Σάμου, Μυτιλήνης, Κως και Χίου και κατατέθηκε προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Χ. Σταϊκούρα και τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Κ Πιερρακάκη (αρ. Πρωτ. 381/12.10.2020). Η δεύτερη ερώτηση αφορά την μείωση του ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) στα νησιά των Νομών που πλήττονται από το μεταναστευτικό και κατατέθηκε προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Χ. Σταϊκούρα (αρ. Πρωτ. 575/15.10.2020).

●

Κοινωνικά

Αθέρας / ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Η ΔΙΚΑΊΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ

ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΉΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ

ήμερα ένα νέο τοπίο έχει διαμορφωθεί στην πολιτική σκηνή της Χώρας. Βασικός παράγοντας στις πολιτικές εξελίξεις έχει αναδειχθεί η αριστερά, που με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ δίνει ελπίδα στα οράματα του λαού μας για μια διαφορετική Ελλάδα της προόδου, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Πάνω στο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει ο λαός μας τις ελπίδες του για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Είναι επομένως λογικό και αναμενόμενο το ενδιαφέρον της κοινωνίας για ότι συμβαίνει σ ’αυτό το κόμμα, γιατί έχει σχέση με την ίδια την ζωή του. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αναμετριέται με την ιστορία και με τον εαυτό του, αφού καλείται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής μας και να δικαιώσει τον λαό μας που τον ανέδειξε σε κυρίαρχη δύναμη στον πολιτικό χάρτη της χώρας μας. Πρέπει επομένως να αντιληφθούμε όλοι πως δεν είναι πια το μικρό αλλά ιστορικό κόμμα που άφησε το βαθύ αποτύπωμά του στην ιστορία της πατρίδας μας. Το κόμμα της αριστεράς της εποχής μας με τις τάσεις και τις αντιπαραθέσεις, που πολέμησε τον δογματισμό σ ’όλες τους τις εκφράσεις, που αναζήτησε και άνοιξε καινούργιους δρόμους στο ιδεολογικό πεδίο και στην πολιτική πρακτική, ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την ιστορική του αποστολή. Σήμερα βρίσκεται σε μια νέα αφετηρία και στην αρχή μιας καινούργιας πορείας με περισσότερες απαιτήσεις και δρόμους ανηφορικούς. Είναι σίγουρα κάτι καινούργιο και αχαρτογράφητο μα αυτό είναι που ταιριάζει στην αριστερά και εκεί είναι που δοκιμάζεται και επιβεβαιώνεται η αξία και η υπεροχή της.

Προχωράμε λοιπόν μπροστά αναζητώντας τους δρόμους που θα μας βοηθήσουν να υπηρετήσουμε τα οράματα μας, την ζωή του λαού μας και τα συμφέροντα της πατρίδας μας. Μας δόθηκε η ευκαιρία να κυβερνήσουμε και παρά τα όποια λάθη μας, αποδείξαμε πως μπορούμε να τα κάνουμε πολύ καλά μα κυρίως τίμια, διότι η ηθική στην ζωή μας βρίσκεται πολύ ψηλά. Όταν η διαφθορά, η βρώμα και η σαπίλα κυριαρχούν στην ζωή μας, εμείς στην αριστερά δείχνουμε τα χέρια μας που είναι πεντακάθαρα, διότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και έχουμε ακόμα την τύχη να μας εκπροσωπεί ένας πραγματικά μεγάλος ηγέτης ο Α. Τσίπρας. Ένας άνθρωπος σαν εμάς , γέννημα θρέμμα της δικιάς μας αριστεράς. Είναι να γελάει κανείς όταν βρίσκονται κάποιοι και από τον δικό μας χώρο να τους κατηγορούν για προσωπολατρία, για σταλινικές πρακτικές και πολλά άλλα μη σοβαρά πράγματα. Ο Τσίπρας είναι ένα διαμάντι για την αριστερά και αυτές οι περιγραφές ούτε τον αγγίζουν ούτε τον συγκινούν, αντίθετα τον βρίσκουν απέναντι. Το ότι είναι μεγάλος ηγέτης είναι κάτι που το έχει αποδώσει ο απλός λαός, που δεν ανήκει σε καμιά οργάνωση ούτε παίρνει γραμμή από κανέναν. Να μην ξεχνάμε ποτέ πως πίσω απ’ όλα τα μεγάλα γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας υπάρχει πάντα μια μεγάλη ηγετική παρουσία . Ας αφήσουμε την προσπάθεια να μειωθεί το μέγεθος της ηγετικής του αξίας στην δεξιά, που κάθε στιγμή στρέφει τα βέλη της κατά του Τσίπρα με την αρωγή των ξεπουλημένων ΜΜΕ. Ξέρουν αυτοί πολύ καλά από πού έρχεται ο κίνδυνος και ποιόν πρέπει να χτυπήσουν. Μόνο ο Κουτσούμπας δεν τους απασχολεί. Γιατί άραγε;

Ο ΠΛΑΝΉΤΗΣ ΑΠΑΙΤΕΊ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ

καταιγίδα της πανδημίας συνεχίζει να τρομοκρατεί την ανθρωπότητα και να θέτει σε δοκιμασία τις κοινωνίες του πλανήτη μας. Ο δολοφονικός αυτός ιός πέρα από τους θανάτους που έφερε και τις οικονομικές καταστροφές που προκάλεσε σε παγκόσμιο επίπεδο, ήρθε να αποκαλύψει πολλά άλλα πράγματα, καταρρίπτοντας πολλούς μύθους και ακυρώνοντας πολλά ανθρώπινα αφηγήματα. Όταν θα έχει τεθεί υπό έλεγχο αυτή η καταστροφή θα αναγκαστεί ο άνθρωπος να σταθεί, να μελετήσει, να σκεφτεί και να αποδεχτεί ότι η ίδια η ύπαρξη του και η ζωή γενικά στον πλανήτη μας, εξαρτάται από κάποιους παράγοντες και προϋποθέσεις τις οποίες πρέπει να αναδείξει, να σεβαστεί και να προστατεύσει. Θα πρέπει να στηριχθεί στην επιστήμη και να αγνοήσει τους μύθους και τα δόγματα που κυκλοφορούν και λειτουργούν σαν παραπέτασμα που κρύβει την πραγματικότητα. Τότε θα καταλάβει πολύ καλά ότι η ζωή στο διάβα της ιστορίας δεν εμφανίστηκε σαν πακέτο, ούτε ήτανε ένα ανέφελο ταξίδι αλλά το αποτέλεσμα μιας εξέλιξης που πραγματοποιήθηκε κόντρα σε πολλούς ορατούς και αόρατους εχθρούς. Η πανδημία αυτή απέδειξε για ακόμα μια φορά πως η τύχη του ανθρώπου και όλου του ζωικού κόσμου βρίσκεται σε στενή εξάρτηση με το περιβάλλον και τον πλανήτη που κατοικούμε. Γι’ αυτό και το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι πως θα σεβαστούμε και θα προστατεύσουμε το περιβάλλον το οποίο κακοποιείται και καταστρέφεται στο όνομα της ανάπτυξης και του κέρδους. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, η σημερινή πανδημία, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον θα μοιάζει σαν συνάχι. Αυτό θα πρέπει να γίνει ο στόχος κάθε ανθρώπου, τώρα που υπάρχει ακόμα ένα μικρό περιθώριο και πριν ακόμα η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε

καταστροφή που προκαλούμε στο περιβάλλον, είναι ένα τραύμα στην ίδια μας την ζωή. Τώρα που μετράμε νεκρούς και ζούμε τον εφιάλτη της καταστροφής, είναι η ευκαιρία να αλλάξουμε πορεία. Πρέπει να αναθεωρήσουμε το αφήγημα που κυριαρχεί στον σημερινό κόσμο και έχει αναδείξει το κέρδος σαν τον κυρίαρχο στόχο του σημερινού ανθρώπου. Η πανδημία αυτή για όλα τα έθνη είναι καταστροφή για μερικούς όμως είναι ευκαιρία για χρυσές δουλειές. Η προσπάθεια και ο ανταγωνισμός των μεγάλων πολυεθνικών για την Παρασκευή εμβολίου δεν προκύπτει από την αγωνία τους να σώσουν ανθρώπινες ζωές, αλλά από τους υπολογισμούς τους πόσα κέρδη θα προσκομίσουν. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι που μπορούν να δημιουργήσουν αισιοδοξία οι οποίοι όμως δεν επιλέγονται από αυτούς που διακινούν τις πληροφορίες και συντηρούν τον φόβο και την τρομοκράτηση της παγκόσμια κοινότητας όπως στον μεσαίωνα με τις φωτιές της κόλασης. Υπάρχει ένα πολύ απλό ερώτημα. Γιατί δεν αναφέρουν ποτέ τι έχει συμβεί στην Κίνα την χώρα προέλευσης του ιού, που όπως όλα δείχνουν έχουν θέσει την πανδημία υπό έλεγχο. Κάτι διαφορετικό έχουν κάνει το οποίο αποκρύπτουν συστηματικά. Λίγο περίεργο δεν είναι;

ετά από πέντε χρόνια ολοκληρώθηκε η δίκη της εγκληματικής φασιστικής οργάνωση, δηλαδή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που απασχόλησε όσο καμία άλλη δικαστική υπόθεση την ελληνική κοινωνία και ανέβασε πολύ ψηλά την αγωνία όλων των δημοκρατικών ανθρώπων της χώρας μας. Η τελική απόφαση και η καταδίκη των στελεχών της εγκληματικής αυτής οργάνωσης θα καταγραφεί στην ιστορία του Ελληνικού λαού σαν θρίαμβος της δημοκρατίας και μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της Ελληνικής δικαιοσύνης. Γράφτηκε και δεν είναι υπερβολή ότι η ιστορική αυτή δίκη και καταδίκη του φασισμού είναι η πιο σημαντική στην Ευρώπη και τον κόσμο, μετά τη δίκη των φασιστών στην Νυρεμβέργη μετά το τέλος του πολέμου. Είναι μεγάλη η τιμή για την Ελληνική δικαιοσύνη που βρήκε την δύναμη να σταθεί στο ύψος της, να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που βρήκε μπροστά της, και ήτανε πάρα πολλά, και ακόμα να αγνοήσει όλες τις πιέσεις και τις απειλές που προέρχονταν από τον υπόκοσμο του φασισμού. Είναι μια νίκη της δικαιοσύνης, που συμβαδίζει με το δημόσιο αίσθημα που απαιτούσε την προστασία της δημοκρατίας και την καταδίκη όλων αυτών των εγκληματιών. Μεγάλη υπήρξε και η χαρά του λαού μας, για τον εξευτελισμό και την απογύμνωση που ακολούθησε την απόφαση του δικαστηρίου, όταν όλοι αυτοί οι θρασύδειλοι που παριστάναν τους δυνατούς και δολοφονούσαν αθώους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους μετατράπηκαν σε ερπετά που ζητούσαν επιείκεια και κουβάλησαν για αυτό στο δικαστήριο ανήμπορους συγγενείς τους, για να σωθούν και να αποφύγουν την φυλακή. Δειλοί και τιποτένιοι όπως κάθε φασίστας. Η Ιστορία όμως θα καταγράψει και την φωτεινή

πλευρά της ιστορικής αυτής δίκης. Πάνω απ’ όλα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας η Μάγδα Φύσσα, μητέρα του αδικοχαμένου Παύλου. Ειδικά η εικόνα μετά την απόφαση του δικαστηρίου όταν σηκώνει ψηλά τα χέρια για να στείλει το μήνυμα στον Παύλο και να του πει “Νίκησες”. Πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς να απουσιάσει ποτέ από το εφετείο, κρατήθηκε όρθια, αποδείχτηκε γενναία και περίμενε καρτερικά αυτή την στιγμή. Είναι ένα σύμβολο διαχρονικό της ηρωίδας μάνας, την θαυμάζουμε και την σεβόμαστε. Σεβόμαστε και τιμάμε την πρόεδρο του δικαστηρίου Μαρία Λεπενιώτη και τους δικαστές που στάθηκαν δίπλα της. Η Ιστορία τους έχει ήδη τοποθετήσει πολύ ψηλά και θα αποτελούν πάντοτε ένα σημείο αναφοράς. Η κοινωνία μας έχει πολύ ανάγκη από τέτοιες μεγάλες μορφές. Παράγοντας στη δίκη υπήρξε και η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου, που πρότεινε στο δικαστήριο την αθώωση των κατηγορούμενων. Σίγουρα σε κάθε απλό πολίτη γεννιέται ένα ερώτημα. Πως δικαιολογείται δέκα χρόνια φυλακή σε μια γυναίκα που αλλοίωσε το απολυτήριο δημοτικού αποσκοπώντας να γίνει καθαρίστρια για να ζήσει τα παιδιά της και να θεωρούνται αθώοι κάποια υποκείμενα που κουβαλάνε όπλα και μαχαίρια, τα οποία χρησιμοποιούν για να αφαιρέσουν την ζωή αθώων ανθρώπων. Είναι σίγουρα ένα εύλογο ερώτημα. Την ιστορική αυτή μέρα θα την συνοδεύουν εικόνες από την επίθεση των δυνάμεων καταστολής χωρίς λόγο και αιτία στο συγκεντρωμένο πλήθος μπροστά στο εφετείο. Είναι η άλλη πλευρά της κοινωνίας, οι δυνάμεις της δεξιάς που με αυτό τον τρόπο έδειξαν την οργή τους για την απόφαση του δικαστηρίου. Πάντα αυτή ήτανε και πάντα με την βία έκανε παρέα

ΤΑ ΕΠΙΤΕΎΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΊΣΤΩΝ η Ελλάδα είναι η χώρα των θαυΤπειελικά μάτων. Αυτό είναι σίγουρο και δεν πρένα αμφισβητείται. Λίγοι μήνες από την

επιλογή της κυβερνήσης των αρίστων, ήτανε αρκετοί για να αλλάξει όψη η χώρα μας και να επανέλθει στην «κανονικότητα». Πάντα υπάρχει η σφραγίδα του Μωυσή που κινεί τα πάντα και φροντίζει για όλα. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την επιλογή της Μενδώνη στον τομέα του πολιτισμού όπου έχει γράψει ήδη ιστορία. Στις Μυκήνες π.χ. έγινε κάρβουνο όλη η περιοχή αλλά η πύλη των λεόντων δεν έπαθε τίποτα. Στην Ακρόπολη που η περιήγηση ήτανε προβληματική, διότι το έδαφος ήτανε ανώμαλο, αποκατέστησε τα πράγματα χωρίς μεγάλη οικονομική επιβάρυνση, αφού χρειάστηκαν μόνο μερικές μπετονιέρες τσιμέντου ακριβώς όπως θα ενεργούσαν ο Ικτίνος και ο Φειδίας αν ζούσαν σήμερα. Απομένει μόνο να ξεχαρβαλώσει τα αρχαία στη Θεσσαλονίκη για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια. Την οικονομία που την παρέλαβε διαλυμένη μπόρεσε να την στήσει όρθια, μάζεψε στα γρήγορα 37 δις € και δημιούργησε ένα απόθεμα για να μπορεί να κινείται. Όσο για την ανάπτυξη ξεκίνησε με φόρα και τώρα καλπάζει σαν άλογο στον ιππόδρομο. Η δε ανεργία στα δικά τους παιδιά που βρισκόταν πολύ ψηλά, την έχει μηδενίσει και όλοι κάπου έχουνε βολευτεί. Επειδή όπως είχε πει πως μιλάει πάντα με έργα εκεί πράγματι δε παίζεται. Ξεκίνησε με φόρα από το Ελληνικό, όπου άρχισε με μανία να γκρεμίζει τα πάντα με τις μπουλντόζες να αναστενάζουν και ήτανε τέτοια η ορμή τους που παρά λίγο να ισοπεδώσουνε την Γλυφάδα και την Βούλα. Τώρα έχει αναλάβει ο επενδυτής και το εμβληματικό έργο όπου να ναι ολοκληρώνεται. Προχωράει και το μετρό στη Θεσσαλονίκη που είχε σταματήσει ο Τσίπρας και όλα δείχνουν πως πριν το 2040 θα έχει ολοκληρωθεί μαζί με την καταστροφή των αρχαίων που βρέθηκαν στον δρόμο τους.

Το ίδιο και ο δρόμος Πάτρα-Πύργος που θα ολοκληρωθεί. Έχουν μείνει μόνο κάποιες εκκρεμότητες για να ολοκληρωθεί η πώληση σε ότι έχει απομείνει από τον δημόσιο πλούτο αλλά όλα θα πάνε καλά, ακόμα και αν χρειαστεί να κατεβάσουμε πολύ χαμηλά τις τιμές. Όσο αφορά την υγεία και την Παιδεία εκεί έχουν γίνει θαύματα .Έχουν οργανώσει και επανδρώσει τόσο καλά το ΕΣΥ και διαχειρίστηκαν την πανδημία τόσο τέλεια που φτάσαμε να έχουμε χαμηλότερα ποσοστά σε θανάτους απ’ ότι το Βέλγιο, δεν το λες και μικρό πράγμα. Αν ολοκληρώσουν και το πρόγραμμά τους και συγχωνεύσουν τα νοσοκομεία, που κοντεύουν να ξεπεράσουν σε αριθμό τις λέσχες και τα καζίνα θα έχουμε πλεονάζον προσωπικό που δε θα ξέρουμε τι να το κάνουμε. Το ίδιο ισχύει και στην παιδεία που αν γίνει μεταρρύθμιση και στριμωχτούν 50 μαθητές σε κάθε τάξη θα είναι αρκετό το μισό προσωπικό. Ένα μικρό πρόβλημα υπάρχει με τους πλειστηριασμούς των σπιτιών που πρέπει να γίνουν για να σωθούν οι τράπεζες. Τώρα που υπάρχει ανάγκη θα πρέπει να μαζέψουμε και μερικά χρωστούμενα όπως τα δάνεια των 1.362.196 € του Μητσοτάκη , τα 1.308.148 € του Πλακιωτάκη, τα 1.110.095€ του Γ. Τσακίρη, το 1.069.304 € του Μηταράκη, τα 719.951 € του Αυγενάκη, τα 624.762 € του Γεωργιάδη και ακόμα 320.000 € της ΝΔ. Ξέρουμε πως βρεθήκατε σε πολύ μεγάλη ανάγκη και δανειστήκατε, αλλά υπάρχει οικονομικό πρόβλημα και θα θέλουμε να επιστραφεί τουλάχιστον ένα μέρος απ’ αυτά τα χρήματα. Ας κρατήσει ο Κυριάκος ένα μέρος για να αντιμετωπίσει κάποιες ανάγκες και να πληρώσει και τις 150.000€ για το δάνειο που πήρε από την αδελφή του. Ο Άδωνις δεν έχει και μεγάλη ανάγκη αφού μπορεί να περνάει καλά με 200 € τον μήνα. Να αντιμετωπίσουμε τώρα τις δυσκολίες και τα επιστρέφουμε με την πρώτη ευκαιρία και μάλιστα άτοκα.