6 EKOPanorama
RDLP Piła
Nadleśnictwo Jastrowie
T
eren Nadleśnictwa obejmuje swoim zasięgiem fragmenty Równiny Wałeckiej, Pojezierza Szczecineckiego i Doliny Gwdy.Przeważająca część obszaru nadleśnictwa leży na terenie powiatu złotowskiego w gminach Jastrowie, Okonek, Tarnówka. Tylko 14 ha znajduje się na terenie województwa zachodniopomorskiego w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz. Klimat ma charakter przejściowy między chłodną i deszczowa strefą Bałtycką, a suchą i cieplejszą strefą środkowoeuropejską. Okres wegetacji trwa 200-210 dni. Średnia roczna suma opadów wynosi około 600 mm. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi około 8o C. Charakterystyczną cechą tego regionu są gęste mgły i obfite rosy, występujące późnym latem i jesienią. Częstym zjawiskiem są również przymrozki.
Na terenie nadleśnictwa przeważają siedliska borowe z dominacją sosny. Średni wiek lasów na naszym terenie to 64 lata, a przeciętna zasobność przekracza 270 m sześc./ha. W Nadleśnictwie Jastrowie istnieją trzy rezerwaty: Diabli Skok, Wielkopolska Dolina Rurzycy, Kozie Brody.
Nadleśnictwo Jastrowie 67 266 23 61 67 266 33 96 jastrowie@pila.lasy.gov.pl
N
adleśnictwo Zdrojowa Góra jest jednym z dwudziestu nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile. Siedziba Nadleśnictwa mieści się w Pile, największym mieście północnej Wielkopolski, położonym nad Gwdą. Zasięg administracyjny nadleśnictwa wynosi 445 km kw. i obejmuje części gmin: Piła, Szydłowo, Ujście, Krajenka, Tarnówka, Trzcianka, Wałcz. Nadleśnictwo bierze udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych. Przeważają tu siedliska borowe z domnacją sosny (95 proc.) Ponadto występuje: - 1 proc. – modrzew, świerk; - 2 proc. – dąb, buk; - 1 proc. – olsza. Średni wiek drzewostanów to 61 lat. Przeciętna zasobność to 262m3/ha. Odnowienia obejmują rocznie ok. 183 ha. Na terenie Leśnictwa Koszyce położony jest Rezerwat krajobrazowy „Kuźnik”, który wziął swoją nazwę od działającej w jego pobliżu od początków XVII wieku kuźnicy eksploatującej rudę darniową zawierającą żelazo. Teren rezerwatu znajduje się na obszarze długiej rynny glacjalnej rozpoczynającej się na północ od Jeziora Łachotka, a kończącej się w południowo-zachodnich krańcach Piły.
Kształtowanie się tej rynny miało miejsce podczas ostatniego zlodowacenia. Dzisiejszy rezerwat o powierzchni 96 ha obejmuje dwie małe rynny jeziorne – zachodnią z jeziorami Kuźniczek (0,03ha), Kuźnik Mały (1,68ha) i Kuźnik Duży (1,08ha) oraz wschodnią z Jeziorem Rudnickim (23,26ha). „Kuźnik” ma długą tradycję ochrony przyrody. Już w 1926 roku władze powołały rezerwat obejmujący trzy małe jeziora (Kuźnik Duży, Kuźnik Mały i Kuźniczek) oraz Cygańską Górę – wzniesienie pomiędzy małymi jeziorami kuźnickimi a Jeziorem Rudnickim. Na tym niewielkim obszarze ochroną objęto niezwykłą mozaikę różnorodnych zbiorowisk roślinnych – od ciepłolubnych muraw na zboczach wylesionej wówczas Cygańskiej Góry, przywodzących na myśl ciepłolubną roślinność południowej Europy przez dąbrowy, bory sosnowe i olsy po fragmenty boru bagiennego z torfowiskami, które nawiązują z kolei do ekosystemów borealnych, charakterystycznych dla Europy północnej. „Kuźnik” reaktywowano w 1959 roku, włączając do niego, poza terenami wcześniej już chronionymi, żyzne Jezioro Rudnickie z otaczającymi je podmokłymi olsami i łęgami, bory sosnowe na stokach wzniesień oraz liczne źródliska występujące wzdłuż brzegów jeziora. Celem ochrony rezerwatu jest: zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu bardzo zróżnicowanego pod względem siedliskowym wraz z otaczającą roślinnością, między innymi bażyną czarną i rzadkimi gatunkami zwierząt oraz ze względu na nieprzeciętne walory krajobrazowe. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 349 gatunków roślin naczyniowych. Wśród nich znajdują się rośliny ginące i zagrożone wyginięciem w skali Wielkopolski na przykład bażyna czarna, wełnianka pochwowata, modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna.