ΤΟ ΒΙΟΛΟΝΤΣΕΛΟ ...
Ιστορικά και Τεχνικά Στοιχεία To βιολοντσέλο είναι το μπάσο όργανο της οικογένειας viola da braccio και δημιουργήθηκε το 16ο αιώνα. Από τις αρχές του 19ου αιώνα εφοδιάστηκε με ακίδα, με την οποία στηρίζεται στο έδαφος, καθώς συγκρατείται ανάμεσα στα πόδια του οργανοπαίκτη. Το μέγεθος του σημερινού βιολοντσέλου καθιέρωσε ο Στραντιβάρι, με μήκος σκάφους 75-76 cm και συνολικό ύψος 125 cm. Έχει τέσσερις χορδές (ντο, σολ, ρε, λα) ενώ οι χορδές του είναι πιο παχιές από του βιολιού και της βιόλας και χρησιμοποιείται συνήθως μαζί με το κοντραμπάσο για να παίξει τις
μπάσες(χαμηλές) νότες ενός μουσικού έργου. Το βιολοντσέλο έχει ένα γεμάτο ήχο και γι' αυτό είναι δημοφιλές σολιστικό όργανο σε πολλούς συνθέτες. Από τις αρχές του 18ου αιώνα άρχισε να αποσυνδέεται το βιολοντσέλο από την αποκλειστική του χρήση, ως όργανο παραγωγής ήχου βάσης, και να αξιοποιείται σολιστικά.
ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΣΟ ..
Τεχνικά Στοιχεία Το κοντραμπάσο είναι το πιο ογκώδες και το πιο βαθύφωνο, από τα τέσσερα της οικογένειας του βιολιού. Για λόγους τεχνικής στο παίξιμο έχουν διατηρηθεί χαρακτηριστικά της viola da gamba, από την οποία και εξελίχθηκε κατά το 16ο αιώνα. Το συνηθέστερο μέγεθος σκάφους του κοντραμπάσου (για κλασική ορχήστρα) είναι το λεγόμενο
3/4 και ανέρχεται στα 115 cm και διαθέτει τέσσερις χορδές. Παίζεται με το κάτω μέρος να στηρίζεται στο έδαφος με τη βοήθεια μεταλλικής ράβδου. Το κοντραμπάσο είναι το κατεξοχήν όργανο για τη δημιουργία ηχητικού υποβάθρου και ο ήχος του είναι γεμάτος και υποβλητικός. Το κοντραμπάσο είναι επίσης βασικό όργανο της τζαζ μουσικής, όπου παίζεται συνήθως όχι με το δοξάρι, αλλά με τα δάχτυλα (pizzicato). Για το δοξάρι του κοντραμπάσου υπάρχουν δύο παραλλαγές: Το γαλλικό που μοιάζει με αυτό του βιολοντσέλου, αλλά είναι μικρότερο και ανθεκτικότερο και το γερμανικό, που προέρχεται ιστορικά από το δοξάρι της viola da gamba και πιάνεται πλευρικά. Όλοι οι εκπαιδευόμενοι, στο γερμανόφωνο χώρο, κοντραμπασίστες, μαθαίνουν παραδοσιακά αυτό το κράτημα του δοξαριού. Η καταγωγή του ανάγεται στο β’ μισό του 16ου αι., αλλά για δύο αιώνες και περισσότερο χρησιμοποιήθηκε μόνο για να ενισχύσει την μπάσα μελωδική γραμμή ενός μουσικού έργου, παρέα με το βιολοντσέλλο. Ως σολιστικό όργανο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Μότσαρτ ενώ αξιοποιήθηκε επιτυχώς και από άλλους συνθέτες όπως ο Σούμπερτ και ο Στραβίνσκι.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 12-10-2009
Σουΐτες για τσέλλο του Μπαχ
ΤΡΙΤΗ 13-10-2009
Σονάτες για βιολί και μπάσσσο 1-6 του N.Porpola
ΤΕΤΑΡΤΗ 14-10-2009 Σουΐτες για τσέλλο του Μπαχ
ΠΕΜΠΤΗ 15-10-2009
Σονάτες για βιολί και μπάσσο 7-12 του N.Porpola ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16-10-2009 Μουσική ΤΖΑΖ