mayisek’06

mayisek’06

4/27/06

10:24 PM

Page 1

ELEKTR‹K

MAYIS 200 6 S A Y I S I N I N Ü C R E T S ‹ Z E K ‹ D ‹ R HAZIRLAYAN : PROF. DR. VURAL ALTIN BTD Yay›n Kurulu Üyesi

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 2

ELEKT

Yerkabu¤unun süngerimsi dokulu ve gözeneklerinin suyla dolu oldu¤unu varsayal›m. O kadar ki, adeta bir gölün üzerinde yürüyoruz ve yüzeydeki su bas›nc› atmosferinkine eflit, diyelim s›f›ra yak›n. Bu suyun yüzeyine bir hidroforun emifl borusunu dayay›p, hidB‹L‹M ve TEKN‹K

2

Nisan 2005

roforu çal›flt›rd›¤›m›zda, hidrofor su moleküllerini harekete geçirip, onlara kinetik enerji kazand›rmaya çal›fl›r.

Emifl borusunun bir yerinde, hidrofora do¤ru tek yönlü bir sübap (‘jak valf’) bulunsun.

Ki emilen su göle geri kaçamas›n. Sürtünme kay›plar›n›

gözard› edersek, su moleküllerine saniyede kazand›r›lan kinetik enerji, ‘hidroforun gücü’ kadard›r. Hidroforun gücü, pervanesinin dönme h›z›yla kanatlar›n›n say›s›na, kanatlar›n yüzey alan›na ve geometrisine ba¤l›d›r. Hidroforun ç›k›fl›na dikine yükselen bir

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 3

KTR‹K

hortum takarsak e¤er, moleküller hortumda yükselir ve yükseldikçe, kinetik enerjileri ‘yerçekimi potansiyel enerjisi’ne dönüflür. Ta ki, hortumun dibindeki statik su bas›nc›, hidroforun, girifliyle ç›k›fl› aras›nda sa¤layabildi¤i bas›nç fark›na (Δp) eflit olun-

caya kadar. Yani; suyun hortumda t›rmanabildi¤i en yüksek düzeyle, göl yüzeyi aras›ndaki yükseklik fark›n› Δh, suyun özgül a¤›rl›¤›n› da ρ ile gösterirsek; Δp=ρgΔh oluncaya kadar... Hortumun yüksekli¤i tam Δh ve ucu da aç›ksa; su aç›k olan uçtan düflerek ifl yapabilir ve t›pk› dufl yaparken de oldu¤u gibi, vücudumuza çarparak bizi kamç›layabilir. Ancak, hortumun ucu kapal› ya da yüksekli¤i Δh’yi afl›yor ise, hidrofor suyu daha fazla yükse¤e ç›kartamayacakt›r. Çal›flmas›n› sürdürüp, ç›k›fl›nda infla etmifl oldu¤u Δp bas›nc›na karfl› ifl yapmaya devam ettirildi¤i takdirde, bu ifl hemen tümüyle ›s›ya dönüflür ve hidroforu ‘yakar’, yani pervaneyi döndüren bobinin sar›mlar›nda erimeye yol açar.

Dolay›s›yla, bu hidrofor tasar›m›nda ufak bir de¤ifliklik yapal›m ve ç›k›fl›ndaki hortumu söküp, yerine kapal› bir musluk takal›m. Hidroforun girifliyle ç›k›fl›nda birer bas›nçölçer bulunsun ve hidrofor, girifl ve ç›k›fltaki bas›nçlar aras›ndaki farka bak›p, daha h›zl› ya da daha yavafl çal›flabiliyor, hatta gerekti¤inde du-

rup kalkabiliyor olsun. Bu, ‘mükemmel bir bas›nç fark› sa¤lay›c›s›’d›r. Hatta, giriflteki bas›nc› ölçmeye gerek dahi yok; o zaten, s›f›ra yak›n, atmosfer bas›nc›nda. Böyle bir hidrofor, göl yüzeyinden çekti¤i girifl suyuyla içini bir kez doldurduktan ya da bafllang›çta taraf›m›zca doldurulduktan sonra, musluk kapal› oldu¤undan, suyu hareket ettiremeyecek ve ç›k›fl›ndaki bas›nc›, giriflindekinin Δp üzerine ç›kard›ktan sonra durup, bas›nç fark›n›n bu de¤erin alt›na düflmesini engelleyecektir. Asl›nda ço¤u hidrofor bu engellemeyi, içi kauçuk bir membranla ikiye ayr›lm›fl küresel bir ‘bas›nçlay›c›’ arac›l›¤›yla baflar›r. Ama biz bunu dikkate almayal›m. Giriflten bafllang›çta çekilen durgun suya; miktar› her ne idiyse; hidroforun kazand›rd›¤› kinetik enerji, ç›k›flta bas›nca dönüflmüfltür. (Bernoulli denklemi: p+ρv2/2+ρgh=sabit.) Ah, pardon! Biz elektrikten bahsedecektik: Çok özür dilerim, hemen flimdi dönerim...

Nisan 2005

3

B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 4

Do¤rudan Ak›m (DC) Her ne kadar ak›m›n yönü art› yüklerin hareket yönü olarak tan›mlanm›flsa da, ço¤u malzemede ak›m, genelde eksi yüklü elektronlar taraf›ndan tafl›n›r ve yerkabu¤u, serbestçe dolaflma özgürlü¤üne sahip ‘de¤erlik’ (‘valens’) elektronlar› aç›s›ndan, su örne¤indeki gölden bile ziyade, engin bir okyanus gibidir. Bas›nc›n benzeri, gerilimdir ve topraktaki elektronlar›n gerilim düzeyi, göl yüzeyindeki suyun bas›nc›na benzer flekilde, baflvuru düzeyi kabul edilip, s›f›r al›nabilir. Bu elektronlar›n say›s› s›n›rs›z say›labilecek çoklukta oldu¤undan, insan yap›m› ak›mlar›n topra¤a ilave edebilece¤i ya da topraktan çekebilece¤i yük miktar›, devede kulakt›r ve yerkabu¤unun ‘s›f›r baflvuru gerilim’ de¤erini, hemen hemen hiç de¤ifltirmezler. Bir DC üreteci (‘jeneratör’), yukar›daki, ç›k›fl›nda kapal› bir musluk bulunan hidrofora benzer.

(Bknz. Jeneratör.) Nas›l ki böyle bir hidrofor, ç›k›fl›yla göl yüzeyi aras›nda sabit bir Δp bas›nç fark› sa¤l›yorsa; DC üreteci de, topraktan çekti¤i s›f›r gerilimli elektronlar›, gücünün yetti¤i kadar yüksek bir gerilime ç›kart›r. Üreteç bunu, bir bobini, örne¤in sabit bir m›knat›s›n manyetik alan› içerisinde döndürererek ve bobinin içinden geçen manyetik ak› miktar›n› sürekli de¤ifltirerek yapmaktad›r. Çünkü Faraday yasas› gere¤i, içinden geçen manyetik ak› miktar› zamanla de¤iflen N sar›ml› bir bobinin uçlar› aras›nda, ‘elektromotor kuvveti’ de denen bir gerilim oluflur (ε=-N.dΦ/dt). Gerilimin zaman üzerinden homojenli¤i, m›knat›s›n dönme h›z›na, büyüklü¤üyse sa¤lad›¤› manyetik alan›n fliddetine, bobindeki sar›mlar›n say›s›yla geometrisine ba¤l›d›r. Gerçi bobin dönerken, sar›mlar› m›knat›s›n kah kuzey kah da güney kutbuyla bak›yor oldu¤undan, bobinin içinden geçen manyetik ak› Φ; hem yönünü de¤ifltirip durmakta, hem de art›p azalmaktad›r.

Bu durum asl›nda, bobinde yönü periyodik olarak de¤iflen bir AC gerilim oluflturur. Bu yüzden, AC gerilim oluflturmak görece kolayd›r. Fakat, bobinin uçlar›na ‘f›rça’lar arac›l›¤›yla ve gerilimin periyoduna uygun bir s›kl›kla, kah bir B‹L‹M ve TEKN‹K

4

May›s 2006

kah da di¤er yönde ba¤lanacak olursak; ba¤land›¤›m›z uçlar›n aras›ndan hep ayn› yönde bir gerilim (DC) al›r›z.

Tasar›mdaki m›knat›s› döndürmenin çeflitli yöntemleri var. M›knat›s, örne¤in bir hidroelektrik santralda oldu¤u gibi, yüksekten düflürülen suyun kanatlar›na çarpmas›yla dönen bir türbinin eksenine sabitlenmifl olup onunla birlikte dönmeye zorlanabilir ya da buhar gücüyle döndürülebilir. Gerekli buhar, gereken bas›nçta; termik santrallarda oldu¤u oldu¤u gibi do¤al gaz ya da kömür yak›larak elde edilebilir ya da bu amaçla, kalbinde uranyum çekirdeklerinin parçaland›¤› bir nükleer santral kullan›labilir. Ya da düflük güç gereksinimleri için, bir akü ya da pil düzene¤inin, iç yap›s›nda depolanm›fl olan kimyasal enerjiyi dönüfltürerek sa¤lad›¤› DC güçten yararlan›labilir.

Ancak, gerilim tek bafl›na ak›m demek de¤ildir ve ‘bobin art› firça’n›n uçlar› bu durumda; giriflinde tek yönlü bir vana, ç›k›fl›nda da kapal› bir musluk bulunan hidrofor gibidir. Muslu¤a bir hortum ba¤lay›p, serbest ucunu göle uzatal›m. Muslu¤u açt›¤›m›zda, hidrofor çal›flmaya ve gölden çekti¤i suyu, yine göle geri pompalamaya bafllar.

‘Bofluna’ çal›flmakta, göl suyunu ›s›tmaktad›r. Muslu¤u kapat›p, hidroforu durdural›m ve hidrofora yararl› bir ifl yapt›rmak için, hortumun içinde bir yere, bir uskur yerlefltirdi¤imizi varsayal›m. Uskurun dönme ekseni, hortumun çap› boyunca yerlefltirilmifl ve uçlar› d›flar›ya, s›zd›rmaz birer conta arac›l›¤›yla ç›kar›lm›fl olsun. Uçlar›n d›fltaki uzant›lar›na birer pervane takal›m.

Muslu¤u aç›p hidroforu çal›flt›rd›¤›m›zda, içteki uskur dönecek ve d›fltaki pervaneleri de beraberinde döndüreKömür Santral› Baca

Buhar hatt› Kömür Sto¤u

Kazan Nehir veya göl So¤utma suyu

cektir. Pervanelerin havaya aktard›¤› kinetik enerji, hava moleküllerini ›s›t›r.

Birim zamanda aktar›lan ›s› kadar enerji, hidroforun gücü taraf›ndan sa¤lanmaktad›r. Çünkü ›s› aktar›m süreci, uskur sonras›ndaki hortum kesitinde bas›nç düflmesine yol açmakta ve hidrofor, düflen bas›nc› yükseltmek için sürekli çal›flmak zorunda kalmaktad›r.

Gerçi yüzümüzü yaklaflt›rd›¤›m›zda, havan›n konveksiyonuyla buharlaflan ter, cildimize ferahl›k verir. Fakat toplam sonuç, bu düzenekle birlikte içinde bulundu¤umuz odan›n havas›n›n giderek ›s›n›yor olmas›d›r. “Odada göl ne ar›yor” derseniz e¤er; gölün ifllevi su dolu bir kovayla da baflar›labilir ve hidrofor, kovadan çekti¤i suyu, kovaya geri veriyor olur. Oldu mu size ‘içi su dolu koval› vantilatörlü bir ›s›t›c›’?...

Olmad› m›, be¤enmediniz mi: O halde, uskurlu pervaneleri kald›r›p, hortumun içine kum doldural›m. Kum taneleri, hortumun kesitini daraltm›flt›r. Bu daralm›fl kesitten ilerleyen suyun bas›nc›, kum tanelerinin yüzeyinde gerçekleflen sürtünme kay›plar› nedeniyle düflecek ve düflen bas›nç, çal›flmak zorunda kalan hidroforun gücüyle yükseltilecektir. Hidroforun harcad›¤› güç, kum tanelerinin üzerinde ›s›ya dönüflür. Is›nan taneler hortumu, hortum da oday› ›s›t›r. Oldu mu size ‘içi kum dolu hortumlu bir ›s›t›c›’?... Asl›nda hortumun içine kum doldurmak yerine, bir k›sm›n›n kesitini yeterince daraltmak da yeterlidir. Çünkü bir tesisatta dolaflan suyun sürtünmeden dolay› u¤rad›¤› bas›nç kayb›; borunun kesit alan›yla ters, uzunlu¤uyla ve suyun ortalama ak›fl h›z›yla da do¤ru orant›l›d›r. (Hagen-Poiseuille denklemi: Δp=8 πηvL/A.) Gerçi her çaptaki boruda sürtünmeden dolay› bir miktar bas›nç kayb› vard›r. Fakat yar›çap›n darald›¤› k›s›mlarda, kesit alan›yla h›z›n çarp›m›na eflit olan hacimsel ak›fl h›z› hat boyunca korunmak zorunda oldu¤undan, suJeneratör yun h›z› ve bununla birlikte kay›pTürbin Trafo merkezi lar artar. Özellikle hortum kesitinin darald›¤› bölgede ciddileflen kay›plar› hidrofor telafi etmek zoYo¤uflturucu rundad›r. Sonuç olarak su, kovadan al›n›p kovaya geri boflalt›l-

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 5

makta ve hidroforun bunun için harcad›¤› enerji, ›s›ya dönüflüp, hortumun çeperinden d›flar›ya at›larak, oday› ›s›tmaktad›r. Hatta, düzenek bir kez suyla dolduktan sonra, hortumun serbest ucu hidroforun girifline ba¤lan›p, kova da devre d›fl› b›rak›labilir. Bu durumda su, ‘hidrofor+hortum’dan oluflan kapal› devrenin içinde dolaflmaktad›r. Olmad› m›, be¤enmediniz mi? Hakl›s›n›z, pek al›fl›ld›k de¤il. Verimli ya da kullan›fll› bir düzenek de de¤il... O halde biz, V gerilimini sa¤layabilen DC üretecine dönüp, bobinin uçlar› aras›na, içi kum dolu hortum yerine, bu sefer elektronlar›n hareketine karfl› koyan atomlarla dolu kötü bir iletkenden oluflan bir ‘direnç’ ba¤layal›m. Üretecin uçlar› aras›ndaki direnç, hidrofor ç›k›fl›ndaki hortumun, kesiti daralt›lm›fl olan k›sm› gibi davran›r.

Kendisi de zaten, içi atomlarla dolu bir silindir fleklinde olup, kum taneleriyle dolu hortuma benzer. Direnci; kesit alan›yla do¤ru, uzunlu¤uyla ters orant›l› olup, yap›ld›¤› malzemenin özgül direnci ρ cinsinden R=ρA/L kadard›r. Üreteç çal›flt›r›l›p devre kapand›¤›nda, direncin üzerinden geçen ak›m, çok k›sa zamanda; s›f›rdan bafllayarak, I=V/R de¤erine kadar artar. Ak›m›n artarken, direncin kesiti sabit oldu¤una göre, elektronlar›n ‘sürüklenme h›z›’ artmakta, bu da, atomlarla çarp›flmalar›n s›klaflmas› sonucunda daha fazla ›s›n›n a盤a ç›kmas› anlam›na gelmektedir. Geçifl süresi sonunda direnç, P=V.I=V.V/R=V2/R=R.I2 kadar güç tüketmeye ve bu gücün tümünü ›s›ya dönüfltürmeye bafllam›flt›r. Üretecimizi biraz da ak›ll› duruma getirelim. fiöyle ki, bobinin uçlar› aras›ndan çekilen ak›m› ölçerek, P=V.I gücünü hesaplay›p, dönme h›z›n› buna göre ayarlas›n ve afl›r› güç üretip de direnci yakmas›n. Ya da fiekil 2’de gösterildi¤i gibi; üreteç olarak, sabit gerilim sa¤layan Musluk kapal›

R

DC gerilim kayna¤›

R

Pompa

Pompa

Dü¤me aç›k

Musluk aç›k

R

V

Dü¤me kapal›

R

V

DC gerilim kayna¤›

fiekil 2: Su pompas› ve DC devrelerinin benzerli¤i

Türbin taraf›ndan manyetik alan içerisinde döndürülen bobinde elektrik gerilimi eldesi

Buhar üretimi

Da¤›t›m öncesinde gerilimin trafolarda yükseltilmesi

Gerilimin kullan›m incesinde, alçalt›c› trafolarda düflürülmesi

Is› üretimi Fosil yak›tlar

Nükleer Enerji

Su gücü

Yüksek gerilimle uzun mesafe iletimi

Yerkabu¤undan çekilen yüklere enerji kazand›r›lmas›

Konut veya iflyeri devresi

Enerjisi kulan›lan yüklerin kabu¤una geri verilmesi

Yerkabu¤unda ki yük havuzu

bir akü kullanal›m. Oldu mu size bir ‘DC ›s›t›c›’?... Dikkat edilecek olursa burada ak›m, üretecin iki ucu aras›na ba¤l› bulunan dirençten oluflan kapal› bir devrenin içerisinde dolaflmakta ve devre elemanlar›n›n yap›s›ndaki elektronlar, hidrofor örne¤indeki kovay› dolduran suyun eflde¤erini oluflturmaktad›r. Çünkü, ufak bir iletken parças›nda dahi, serbestçe dolaflabilen çok say›da ‘de¤erlik’ (‘valens’) elektronu, yani “ak›m tafl›y›c› bir yük gölü” vard›r. Ancak, elektronlar›n iletken içerisindeki hareketi, hortumun içindeki suyunki kadar k›vrak de¤ildir. Çünkü, elektronlar gerilimin dürtüsüyle h›z kazanmakta, fakat s›k s›k atomlarla çarp›fl›p durduktan sonra tekrar harekete geçmektedirler. Ortalama sürüklenme (‘drift‘) h›z›, saniyede birkaç mikrometre kadar düflük, örne¤in, 0,1 amper ak›m tafl›yan 1mm çap›ndaki bir bak›r telde 9,6x10-6m/s kadard›r. Dolay›s›yla, iletken bir tel içindeki DC ak›m›n ilerleyiflini, bir hortumun içindeki suyun ak›fl›ndan ziyade, dibi s›k›lan bir tüpün içerisinde saatte birkaç santimetre h›zla ilerleyen, yo¤un a¤dal› bir macunun hareketi gibi düflünmek gerekir. Ak›m fliddeti telin her yerinde ayn› olmak zorunda oldu¤undan, kesitin darald›¤› yerlerde, elektronlar›n sürüklenme h›z› artar. Bu da keza, atomlarla çarp›flmalar›n s›klaflmas› sonucunda daha fazla ›s›n›n a盤a ç›kmas› anlam›na gelir. Gerilim yol boyunca, bu çarp›flmalar›n s›kl›¤›yla orant›l› bir flekilde düflmektedir.

Is›t›lacak hacim üreteçten uzaksa, üretecin uçlar› birer iletken kablo ilavesiyle, istenilen yere kadar uzat›labilir. Ak›m tafl›y›c› yüklerin ortalama ‘sürüklenme h›z›’ düflük olmakla beraber, birbirlerine etki ettirdikleri elektromanyetik itme ve çekme kuvvetlerinin seyahat h›z›, ›fl›k h›z›na yak›nd›r. Bu; üreteç çal›flmaya bafllay›p da devrenin kapanmas›yla birlikte bobinin ucundan harekete geçen elektronlar›n biz-

zat dirence ulaflmalar›na kadar hayli uzun bir zaman geçmesini gerektirirken, direnç üzerinden geçen ak›m›n hemen an›nda oluflabilece¤i anlam›na gelir. Bu durum; uzun bir hortumu muslu¤a ba¤lay›p muslu¤u açt›ktan sonra, suyun serbest kalan uçtan; hortumun içi bafllang›çta bofltuysa e¤er, uzunca bir süre sonra, oysa bafllang›çta zaten su dolu idiyse, an›nda ç›kmas›na benzetilebilir. Ya da, içi dolu bir tüpün dibi s›k›ld›¤›nda, macunun an›nda a¤z›ndan ç›k›fl›na... Çünkü hortumdaki su ya da tüpteki macun moleküllerinin hareket h›z› s›n›rl›, fakat birbirlerine uygulad›klar› itme kuvvetlerinin h›z›; ki bunlar da zaten elektromanyetik kuvvetlerdir; ›fl›k h›z›na yak›nd›r.

Bu nedenledir ki, üreteç Keban’da bile olsa, flalter indirildi¤inde, Ankara’daki ampulün direnci, hemen hemen an›nda ›s›n›p parlamaya bafllar. Ya da, içi dolu tüpün s›k›lan dibi Keban’da bile olsa, ucu Ankara’da ise, benzer flekilde... Öte yandan, üreteç bu durumda, devre malzemesinin yap›s›ndaki elektronlar›, kapal› bir devre içerisinde döndürüp durmaktad›r. Oysa asl›nda, bobinin uçlar›ndan direncin uçlar›na iki ayr› hat çekmeye gerek dahi yoktur. Bobinin düflük gerilim ucu topra¤a verilip, yüksek gerilim ucu direncin bir ucuna ba¤land›ktan sonra, direncin ç›k›fl› da keza topra¤a verilebilir. Üreteç bu durumda, yerkabu¤unun bir taraf›ndan çekti¤i elektronlar›, uzunlu¤u diyelim L olan tek bir iletken hat üzerinden pompalay›p, direncin üzerinden geçirdikten sonra, yerkabu¤unun bir baflka taraf›nda topra¤a geri vermektedir. Hangi kuvvettir onlar› hareket ettiren?...

Hatta uygulanan V gerilimi nedeniyle, hat boyunca iletken içerisinde, ortalama E=V/L fliddetinde bir elektrik alan› oluflur ve bu alan, hat üzerindeki herhangi bir elektrona F=q.E=e.V/L büyüklü¤ünde bir kuvvet uygular. Yani; hat ne kadar uzunsa, alan ve kuvMay›s 2006

5

B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 6

Ak›m yönü R

V

R

V

Elektronlar›n hareket yönü Potansiyel Üreteç, V (Pompa, p) Direnç, R (türbin, p)

fiekil 3: Gerilim ve potansiyel enerji

vet o kadar zay›f, ne kadar k›saysa o kadar güçlüdür. Ancak, dikkat edilecek olursa; bu kuvvetin, hatt› boydan boya kateden bir elektron üzerinde yapt›¤› ifl, ‘kuvvet çarp› yol’, W=F.L=e.V kadar olup, hatt›n uzunlu¤undan ba¤›ms›zd›r. Yani, hatt› kateden her elektron, üretecin sa¤lad›¤› V gerilimine karfl›l›k gelen elektrik potansiyel enerisi kadar enerji kazan›r.

T›pk›, yüksekli¤i belli bir yamac›n zirvesinden afla¤› akan bir su zerresinin, yamac›n e¤imi ya da yüzeyinden afla¤›ya katedilen yolun uzunlu¤u ne olursa olsun, sabit bir yükseklik fark›ndan düfltü¤ü için ayn› miktarda enerji kazanmas›nda oldu¤u gibi. Elektronlar; yol boyunca kazan›p kazan›p kaybettikleri enerjinin küçük bir k›sm›n›, az da olsa bir dirence sahip olan iletken hatt›n, fakat en büyük k›sm›n› ›s›t›c› di-

Jeneratör Bir jeneratör, örne¤in sabit bir m›knat›s›n manyetik alan› içerisinde döndürülen iletken bir bobinden oluflur. Bobin bir türbin taraf›ndan döndürülür ve ikisi birlikte, bir ‘türbin-jeneratör’ ya da ‘türbin-alternatör’ sistemi oluflturur. fiekil 1’de böyle bir düzene¤in alternatör k›sm› var. Çizimi basit tutmak amac›yla, bobin tek sar›ml› olarak gösterilmifl. Bobin, flekilde görülmeyen türbin taraf›ndan, ω aç›sal h›z›yla saat yönünde döndürülüyor. M›knat›s›n manyetik alan› Bm, yön ve büyüklükçe sabit. Sar›m›n s›n›rlad›¤› A yüzeyine dik olan birim vektör k, Bm ile α aç›s›n› yap›yor. Bobin saat yönünde döndürüldü¤ünden, bu aç›, sar›m döndükçe büyüyor. Bafllang›ç de¤eri 0 olarak al›n›rsa: α=ωt. Manyetik alan Bm’nin gördü¤ü ‘etkin sar›m alan›’ A.cos·’ya eflit ve zamanla de¤ifliyor. Dolay›s›yla, sar›mdan geçen ‘etkin ak›’ miktar› Φ, A.Bm.cosα=A.Bm.cos(ωt)’ye eflit olup, zamanla de¤iflmektedir. Bu durumda bobin, Faraday Yasas› gere¤i, içinden geçen manyetik ak› miktar›ndaki de¤iflime karfl› koyan bir tepki oluflturur. fiöyle ki, sar›mdan geçen manyetik ak›, örne¤in flekilde

B‹L‹M ve TEKN‹K

6

May›s 2006

rencin üzerinde kaybettikten sonra topra¤a inerler. Buna paralel olarak, V geriliminin küçük bir k›sm› iletken hat üzerinde peyderpey azal›r; fakat en büyük k›sm› ›s›t›c› direncin uçlar› aras›ndad›r. Hatt›n boyu uzar da, üzerindeki gerilim kayb› kayda de¤er düzeylere ulafl›rsa e¤er; bu gerilimi ›s›t›c› dirence vermeden önce, bir ‘gerilim denetleyicisi’ (‘voltaj regülatörü’) arac›l›¤›yla, ayg›t›n talep etti¤i düzeye yükseltmek gerekebilir. Hat›rlatmak gerekirse, yerkabu¤u bir ‘yükler okyanusu’dur ve ›s›t›c› direncin üzerinden akt›ktan sonra topra¤a iade edilen elektronlar›n ‘ziyan’ edilmeleri sözkonusu de¤ildir.

Hem de direncin üzerinde oluflan V gerilimini t›rmand›ktan sonra, bu elektronlar›n kinetik enerji kazanmak ve çarp›flmalarla etraf› ›s›tmak imkan› kalmam›flt›r zaten . Gerçi hat boyunca tel kesiti sabitse e¤er, hep ayn› ortalama h›zla seyahat eder ve topra¤a, hatta girdikleri h›zla inerler. Fakat kullan›m aç›s›ndan önemli olan, onlar›n herhangi bir an için sahip olduklar› kinetik enerji de¤il, atomlarla çarp›flarak a盤a ç›kartabilecekleri ›s› miktar›d›r. fiuras› önemli: Hatt›n sonuna vard›klar›nda hala sahip olduklar› kinetik enerj, yolda a盤a ç›karmak zorunda kalm›fl olduklar› ›s›ya oranla, gözard› edilebilecek kadar küçüktür. Bu aç›dan; kesiti sabit bir dere yata¤›nda akarken flela-

leden düfltükten ve bu s›rada kazand›klar› kinetik enerjiyi birbirlerini ›s›tmaya harcad›ktan sonra ilk h›zlar›na dönen su moleküllerine benzerler. Dolay›s›yla, at›lmalar›nda bir sak›nca yoktur ve bobinin topra¤a ba¤land›¤› noktada, hemen hemen benzerleri çoktur. Üreteç bir bak›ma, hemen alt›ndaki bir yerden emdi¤i elektronlar›, aradaki hat üzerinden dirence do¤ru üflemekte, dirençten geçerken ›s› üreten elektronlar, direncin di¤er ucundan topra¤a girmektedir. Tabii; hatt›n kendisinin, dirençten farkl› olarak, elektron ak›fl›na karfl› direncinin küçük olmas› gerekir. Ki, o fazlaca ›s›n›p da erimesin. Son olarak, “ya üretecin yüksek gerilim ucunu topra¤a verip, düflük gerilim ucunu dirence uzatt›ysak” derseniz; o da olur. Yaln›zca, elektron ak›fl›n›n yönü tersine döner. Baflka da birfley de¤iflmez. Üreteç bu sefer, iletken hatta elektron üflemek yerine hattan elektron emmekte, direncin toprak ba¤lant›s›ndan yukar› ç›kan elektronlar, dirençten geçerken enerjilerini kaybettikten sonra, hat üzerinden üretece ulafl›p, onun alt›ndaki topra¤a girmektedir. T›pk› fiekil 3’te gösterildi¤i gibi. T›pk›, içi kum dolu hortumun içinden geçen suyun hangi yönde geçti¤inin sonucu de¤ifltirmemesinde oldu¤u gibi... Bu da güzel, de¤il mi?

gösterilen durumda oldu¤u gibi, yukar› do¤ruyken azalmakta ise; bobinin uçlar› aras›nda; ak›daki bu azalmay› frenlemeye, yani yukar› yöndeki ak›y› artt›rmaya yönelik bir manyetik alan› üretecek olan ak›ma yol açacak flekilde bir gerilim oluflur.

Gösterilen tepki asl›nda, bobinin yap›ld›¤› iletkenin yap›s›ndaki tafl›y›c› yüklerden kaynaklanmaktad›r ve cisimlerin kütleleri nedeniyle ivemelenmeye karfl› gösterdikleri tepkiye benzetilebilir. Sonuç olarak endüklenmesine çal›fl›lan manyetik alan Be,

sar›m›n s›n›rlad›¤› yüzeye dik olan birim k vektörünün yönünde oldu¤undan, bu manyetik alan› üretebilecek olan ak›m ve dolay›s›yla da endüklenen gerilim, sa¤ el kural›na göre; sa¤ elin baflparma¤› Be yönünde diklefltirildi¤inde, k›vr›lan di¤er parmaklar›n iflaret etti¤i yönde olmak zorundad›r. fiekildeki sa¤ el çizimi, ak›m›n yönünü gösteriyor.

Fakat bu ak›m ancak, sar›mdan güç çekildi¤i takdirde oluflacak, aksi halde, bobinin uçlar› aras›ndaki gerilim ε, sar›m içerisinde herhangi bir ak›m dolaflt›ramayacakt›r. Gerilimin büyüklü¤ü, Faraday Yasas›’na göre, N sar›ml› bir bobin için, ε=N.dΦ/dt ifadesiyle verilir. Yani: ε =N.d/dt(A.Bm.cosωt) =N.d.A.Bm.ω.sinωt. Bu gerilimin yönü, bobinin her turunda iki kez yön de¤ifltiriyor olmakla beraber, bobinin uçlar›ndaki kesikli halkaya dokunan f›rçalar, yar›m halkalara kah bir, kah da di¤er s›rada de¤diklerinden, f›rça uçlar›ndaki gerilim, üstteki V-t grafi¤inde görüldü¤ü gibi hep ayn› yönde, yani DC’dir. Dolay›s›yla, flekilde gösterilen düzenek, bir DC jeneratörü olufltururur. F›rçalar genellikle grafitten yap›lm›flt›r ve yar›m halkalarla temas ettikleri yüzeylerde, s›k s›k elektrik arklar› oluflur. Örne¤in bir matkap›n s›r-

f›rça kesikli halka

fiekil 1: Jenaratör

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 7

Alternatif Ak›m (AC) E¤er derseniz ki, “bana ne DC üreteçten, benim elektri¤im AC”; o halde yine, ç›k›fl›nda kapal› bir musluk bulunan biraz farkl› bir pompa düflünelim.

Bu pompan›n giriflinde de keza, pompaya do¤ru tek yönlü bir sübap bulunsun, fakat pervanesi hep ayn› yönde de¤il de, periyodik olarak, kah bir kah da di¤er yönde dönüyor olsun. Bu durumda pompa, içi bir kez dolduktan sonra, suyu hareket ettiremez. Yaln›zca, neredeyse ‘s›k›flt›r›lamaz bir ak›flkan’ oluflturan suyun içinde, ileriye ve geriye do¤ru bas›nç dalgalar› oluflturup durur.

Bas›nç dalgalar› enerji tafl›maktad›r ve musluk aç›ld›¤› takdirde bu enerjiyle, bir ya da di¤er flekilde ifl yapmak imkan› vard›r. Bir AC jeneratörü buna benzer flekilde çal›fl›r. Bobin manyetik alan içerisinde her tur att›¤›nda, uçlar› aras›ndaki gerilimin yönü de¤iflir. Dolay›s›yla, gerilimin zamana göre grafi¤i bir sinüs dalgas› fleklindedir. M›knat›s saniyede n tur at›yor, yani ω=2πn aç›sal h›z›yla dönüyorsa: ε(t)=ε0sinωt. Burada ε0 gerilimin genli¤i olup, tekrarlamak gerekirse; büyüklü¤ü m›knat›s›n fliddetine, bobindeki sar›m say›s›na ve sar›mlarda kullan›lan iletken telin fiziksel özelliklerine ba¤l›d›r. Bobinin uçlar› aras›na bir direnç ba¤land›¤› takdirde,

t›ndaki yar›klar›n içinde görülen k›v›lc›mlar bu arklardan kaynaklanmakta ve temas yüzeylerini afl›nd›rmaktad›r. DC jeneratörleri bu yüzden, sorunlu ve görece k›sa ömürlüdür. Oysa f›rçalar kullan›lmald›¤›nda, bobinin uçlar› aras›nda, alttaki ε-t grafi¤inde görüldü¤ü gibi AC gerilim elde edilir.

Böyle bir AC jeneratörü, yap›s› görece basit oldu¤undan, daha az sorunlu ve daha uzun ömürlü olur. AC gerilimin tercih nedenlerinden birisi budur.

Jeneratörden güç çekilmedi¤i sürece, bobin sar›mlar›nda gerilim var olmakla beraber, ak›m dolaflmamaktad›r. Güç çekildi¤inde, bobin sar›mlar›nda ak›m dolaflmaya bafllar. Ak›m, sar›mlar›n iletken yap›s›ndaki elektronlar taraf›ndan tafl›nmaktad›r. Hareket halindeki bu elektronlara, m›knat›s›n sabit alan› taraf›ndan Fe=qvxBm=-evxBm kuvveti uygulan›r. O zaman flu soru do¤uyor: fiekilde bir dikdörtgen olarak gösterilmifl olan sar›m›n sa¤ ya da sol kenarlar› x, ön ve arka kenarlar› da y uzunlu¤unda ise, bu kenarlar üzerindeki toplam kuvvetlerin büyüklükleri nedir?... Sar›m› oluflturan iletkenin yap›s›n›n, uzunlu¤u boyunca ayn› oldu¤unu varsayal›m. ‹letkenin içerisinde ser-

jeneratör; ‘bobin+direnç’ kapal› devresindeki elektronlar›, kah bir kah da di¤er yönde hareketlendirip durur. Bu durumda elektronlar, DC örne¤inden farkl› olarak, kapal› devrede dolaflmamakta, yaln›zca ortalama konumlar› civar›nda sal›n›p durmaktad›rlar. Bu yüzden, ‘sal›n›ml› ak›m’ ya da ‘sal›n›ml› gerilim’ anlam›nda, ‘alternatif’ ak›m ya da gerilim: AC. Fakat elektronlar hala, bu sal›n›mlar› s›ras›nda, direnci oluflturan atomlarla çarp›flmalar› s›ras›nda onlara kinetik enerji aktararak, direnci ›s›tmaktad›rlar. Gerçi, ε(t)=ε0sinωt ifadesindeki sinωt’nin zaman üzerinden ortalama de¤eri s›f›r oldu¤undan, gerilimin ortalama de¤eri de s›f›rd›r. Fakat, biz biraz farkl› bir tan›m yapal›m ve ‘gerilimin karesinin ortalama de¤erinin kare köküne’ bakal›m...

Öte yandan; direncin büyüklü¤ü R ise, t an›nda üzerinden; I(t)=ε(t)/R=(ε0/R)sinωt kadar ak›m geçmektedir. Bu ak›m›n ‘kök alt› kare’ de¤eri: IRMS=[I2(t)ort]1/2=[(ε02/R2).(sin2ωt)ort]1/2. (sin ωt)ort=1/2 2

oldu¤una

IRMS=(ε0/√2)/R=εRMS/R.

Tüketilen

Ki, göre:

anl›k

güç:

P(t)=ε(t).I(t)=(ε02/R)sin2ωt. Bu gücün zaman üzerinden ortalama de¤eri: Port=ε02/2R. Paydadaki 2’den kurtulmak amac›yla gerilimin ‘kök alt› kare’ de¤eri kullan›l›rsa e¤er, ortalama güç; Port=εRMS2/R fleklinde yaz›labilir.

Ya da, ak›m›n›n ‘kök alt› kare’ de¤eri IRMS=εRMS/R oldu¤una göre, Port=εRMS.IRMS fleklinde... T›pk› DC örne¤indekine benzer biçimde...

de¤eri’ denir.

Bizdeki ve Avrupa’daki AC jeneratörlerin türbinleri 3000 devir/dk h›zla döner. Bu, saniyede 50 devir demektir.

Dolay›s›yla, ak›m›n frekans› 50, aç›sal h›z› ω=100 olur: I(t)=I0sinωt= I0sin100πt. Gücün frekans› ise, saniyede 100 döngü, yani 100 Hz’tir: P ( t ) = ( ε 02/ R ) s i n 2ω t = ( ε 02/ 2 R ) . ( 1 cos2ωt)=Port(1-cos200πt). Bu; gücün saniyede 100 kere maksimum, 100 kere de minimum de¤erden geçiyor oldu¤u anlam›na gelir. Her ne kadar bu s›kl›k yüksek görünüyorsa da; örne¤in motorlar gibi baz› donan›m, zaman üzerinde daha homojen da¤›l›ml› bir güçle daha verimli çal›fl›r. Bu yüzden, güç santrallar›ndaki jeneratörlerde, ‘tek fazl›’ de¤il, ‘üç fazl›’ gerilim üretilir. Bunun

bestçe dolaflabilen elektronlar›n say›s›, birim uzunluk bafl›na n ve uzunluk boyunca ortalama hareket h›z›, yani ‘sürüklenme h›z›’ da v olsun. O halde, iletkenin herhangi bir kesitinden saniyede n.v tane elektron geçmektedir ve bu, ak›m fliddetinin I=n.v.e büyüklü¤ünde oldu¤u anlam›na gelir. Öte yandan, iletkenin dL diferansiyel uzunlu¤unun tümünde, her an için dL.n=dL.I/(v.e) tane elektron vard›r. M›knat›s›n manyetik alan› Bm’nin, bu elektronlar›n tümü üzerinde etki ettirdi¤i kuvvetin büyüklü¤ü, dF=-((I/v.e).dL)evxBm=-I.dL.(v/v)xBm kadard›r. Sar›m›n herhangi bir noktas›ndaki elektronlar›n h›z› v, hem sar›ma o noktada te¤et, yani dL do¤rultusunda ve hem de ak›ma ters yönde oldu¤undan; –v/v, hem o noktada sar›ma te¤et, yani dL do¤rultusunda ve hem de ak›m yönünde bir birim vektör oluflturur. Dolay›s›yla, dL=dL.(-v/v), al›nan noktada sar›ma te¤et ve ak›m yönünde bir vektör olur. Ki bu durumda; dF=I.dLxBm eflitli¤ini elde ederiz. Dolay›s›yla, sar›m›n herhangi bir parças› üzerindeki kuvveti, o parça üzerindeki diferansiyel kuvvetlerin toplam›, yani bir integral olarak elde etmek mümkündür: F=∫I.dLxBm. I ve Bm sabit olduklar›ndan, integral I.(∫dL)xBm fleklinde

basitleflir: Örne¤in, sa¤ ya da sol kenar üzerindeki dL’lerin hepsi ayn› yönde ve sabit bir Bm’ye dik olduklar›ndan; ∫dL bize x uzunlu¤unu verir. O halde, flekilde mavi oklarla gösterilen kuvvetler, F=I.x.Bm büyüklü¤ünde olup, z›t yönlüdürler. Bu iki kuvvet, ayn› do¤ru üzerinde olmad›klar›ndan, sar›m üzerinde bir ‘kuvvet çifti’ oluflturur. Sar›ma uygulad›klar› tork, T=F.y.sinα=(I.x.Bm).y.sinωt kadard›r. Burada, x.y, sar›m›n yüzey alan› A’ya eflit oldu¤undan, T=I.A.Bm.sinωt’dir. Oysa, sar›m›n ön ve arka kenarlar› üzerindeki kuvvetler, keza z›t yönlü olmakla beraber, ayn› do¤ru üzerinde olduklar›ndan, bobini kasmaktan baflka bir sonuca yol açmazlar. Bobin ω aç›sal h›z›yla dönmekte oldu¤una göre, T torku taraf›ndan bobin üzerine W=ω.T=ω.I.A.Bm.sinωt=-I.dΦ/dt h›z›yla ifl yap›lmaktad›r ve bunun için gereken enerji türbin taraf›ndan sa¤lanmak zorundad›r. Dikkat edilecek olursa, tek sar›m için ε=-dΦ/dt oldu¤undan W=ω.T ayn› zamanda, I.ε’ye eflittir. Olmas› gerekti¤i gibi. Çünkü bu son ifade; türbin taraf›ndan bobin üzerinde yap›lan mekanik iflin (W), bobinden çekilen elektrik gücüne (P) eflit olmas› gerekti¤i anlam›na geliyor.

Yani {[ε2(t)]ort}1/2 ifadesini, k›saca ‘kök alt›nda ortalama kare’ (‘root mean square’, RMS) de¤eri olarak tan›mlay›p,

εRMS’le

gösterelim.

Buna

göre,

εRMS=[ε2(t)ort]1/2 =[(ε02.sin2ωt)ort]1/2=ε0.[(sin2ωt)ort]1/2 olur. Buradaki sin2ωt’yi, sin2ωt=(1-cos2ωt)/2 fleklinde yazmak mümkündür. Bu son eflitli¤in sa¤ taraf›ndaki cos2ωt teriminin bir periyot üzerinden ortalamas›n›n 0 oldu¤u dikkate al›nd›¤›nda; (sin2ωt)ort=1/2 oldu¤u görülür. O halde, εRMS=ε0.[(sin2ωt)ort]1/2=ε0/√2’dir. Dolay›s›yla, εRMS=ε0/√2’ye k›saca, gerilimin ‘kök alt› kare

May›s 2006

7

B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 8

Üç fazl› ak›m veya gerilim

için, sabit m›knat›s›n manyetik alan› içerisinde tek bir bobin yerine; sar›m eksenleri aras›nda 120’fler derecelik aç›lar bulunan üç bobin birlikte döndürülür. Öyle ki, bobinler dönerken, m›knat›s›n diyelim kuzey kutbu, üç bobinin sar›mlar›n›n önünden s›rayla geçmekte, yani bobinlerden her birini, turun yaln›zca üçte birlik k›sm›nda indüklemektedir. Sonuç olarak, genlik ve frekanslar› ayn› olmakla beraber, bobinlerdeki gerilimlerin aras›nda 120’fler derecelik birer faz fark› oluflur. ‘Üç fazl› gerilim’ diye buna deniyor. Dönelim direncimize...

Is›t›lmas› istenen konum jeneratörden uzaktaysa e¤er, ki genellikle öyledir; fazlardan birini üreten bobinin iki ucunu oraya kadar uzat›p, ‘yük’ü oluflturan direnci bu uçlar›n aras›na ba¤lamak gerekir. Ya da, bobinin bir ucunu topra¤a verip, di¤er ucunu dirence kadar uzat›p ba¤lad›ktan sonra, direncin serbest kalan ucunu da keza topra¤a vermek de yeterlidir. Bu durumda bobin, kah topraktan elektron çekip, kah topra¤a vermekte ve direnç, ›s›tma ifllevini hala yapabilmektedir. Nas›lsa direnci ›s›tan, topraktan çekilen ya da geri verilen elektronlar›n kendileri de¤il, bunlar›n itip kakmas› sonucunda, direncin kendi bünyesinde sal›n›p duran elektronlard›r. Sonuç de¤iflmedi¤i gibi, gereksiz yere ikinci bir hat çekmekten de kurtulmufl oluruz. Bu yüzden, üç fazl› gerilim üreten bir jeneratörün bobinlerinin, birer ucu topra¤a verilip, di¤er uçlar›, ‘faz hatlar›’ olarak tüketim merkezlerine iletilir. Toprak uçlar›n› ayr› ayr› topra¤a iletmek yerine, uçlar› önce aralar›nda ba¤lay›p, sonra tek bir hat üzerinden iletmek daha ak›ll›cad›r. Bu durumda, faz uçlar›yla toprak aras›ndaki gerilimler; eflit genlikli olup, ω aç›sal h›z›yla sal›nmakta ve aralar›nda 120’fler derecelik, yani 2π/3 ve 4π/3 kadarl›k faz farklar› bulunmaktad›r. ise; Dolay›s›yla; V1(t)=ε0sinωt V2(t)=ε0sin(ωt-2π/3), V3(t)=ε0sin(ωt4π/3) olur. Basit bir trigonometri çal›flmas› olarak, sinüsün aç›l›m formülünü B‹L‹M ve TEKN‹K

8

May›s 2006

kullanarak, bu üç gerilimin toplam›n›n, tüm t de¤erleri için s›f›r oldu¤u gösterilebilir. Nitekim bu üç gerilimi; bafllang›ç noktalar› orijinde bulunan, büyüklükleri ayn›, diyelim ε olup, birbirlerinden hep 120’fler derecelik aç›larla ayr›lan ve hepsi de ε aç›sal h›z›yla dönmekte olan üç vektörün x ekseni üzerindeki izdüflümleri olarak düflünmek mümkündür. Oysa, böyle üç vektörün toplam›, dolay›s›yla da x ekseni üzerindeki izdüflümü, daima s›f›rd›r. Dolay›s›yla, bobinlerin toprak uçlar›n›, topraktan ç›kar›p, birbirine ba¤l› olarak havada b›raksak da olur. Ama genelde, ba¤lant› noktas›ndan indirilen ortak ve tek bir hatla topra¤a verilirler. Buna üç bobinin Y ya da ‘y›ld›z’ ba¤lant›s› deniyor.

Sözkonusu vektörlerin uzunluklar› ayn› oldu¤una göre, her an için; herhangi birinin ucuyla orijin aras›ndaki uzakl›k ε0 iken, herhangi ikisinin uçlar› aras›ndaki uzakl›¤›n √3ε0 olmas› gerekir. Bu, Y’nin göbe¤iyle herhangi bir ucu aras›ndaki gerilim ε genlikli iken; Y’nin herhangi iki ucu aras›ndan √3ε0 genlikli bir gerilimin al›nabilece¤i anlam›na gelir. Fazlardan çekilen güçlerin, yani fazlara ba¤lanan yüklerin, eflit ve tümüyle dirençten oluflan ‘rezistif yük’ler olmas› halinde; bobinlerdeki ak›mlar›n aras›nda da 120’fler derecelik faz fark› bulunaca¤›ndan, ayn› durum ak›mlar için de geçerlidir. Dolay›s›yla üç fazl› gerilim, fazlar›n eflit olan genli¤inin √3 kat› kadar daha yüksek gerilimlerin kullan›lmas›na imkan tan›r. Bir yarar› daha var, ona bakmak üzere, dönelim direncimize...

Fazlar› tüketim yerine kadar uzatmam›z laz›md›. Uzatt›¤›m›z› ve bu sefer her birine birer R direnci ba¤lad›¤›m›z› varsayal›m. Fazlardaki gerilimler, birisi V1(t)=ε0sinωt olarak al›n›rsa; V2(t)=ε0sin(εt-2π/3), V3(t)=ε0sin(ωt4π/3) fleklindedir. Dirençlerin çekti¤i anl›k güçler; P(t)=V(t)2/R iliflkisinden; P1(t)=(ε02/R)sin2ωt, P2(t)=(ε02/R)sin2(ωt220 V 50 Hz

R

T V I P

Zaman

2π/3), P3(t)=(ε02/R)sin2(ωt-4π/3) olur.

Toplam gücün anl›k de¤eri; P T( t ) = P 1( t ) + P 2( t ) + P 3( t ) = (ε 02/R)[sin 2ωt+sin 2(ωt-2π/3)+sin 2(ωt4π/3)] ifadesiyle verilir. Ki buradaki, kareparantez içerisindeki sinüs kareler toplam›n›n, sabit ve 3/2’ye eflit oldu¤u gösterilebilir. Yani, PT(t)=3ε02/2R’dir.

Dirençlerin toplam gücü her an için ayn› olmakla beraber; herhangi birinde ›s›ya dönüflen anl›k güç, zamanla azal›p ço¤alarak sal›nmakta; direnç ›s›n›p, az biraz da olsa so¤uduktan sonra, tekrar ›s›nmaktad›r. Fakat, sal›n›mlar›n frekans› olan 50 Hz, gözün alg›layabilece¤i 24 Hz’in üzerinde oldu¤undan, biz bunu genelde farkedemeyiz. Ancak floresan lambalar›n ve sokak ayd›nlatmalar›n›n ‘titreme’lerinden bilinçalt› bir rahats›zl›k duyar›z. Baz›lar›m›zda, hafif bafla¤r›s› gibi semptomlar bile oluflur. Oysa dakikada binlerce devir yapan motorlarla matkaplar, anl›k güç s›f›r de¤erine yaklafl›rken ve sonra da tekrar artarken durakalkayazd›klar›ndan; hem zorlan›rlar, hem de bu yüzden, görece verimsiz çal›fl›rlar. Bu olumsuzluk, daha büyük hareketli parçalar içeren güçlü ve büyük ayg›tlarda daha ciddidir. Çünkü daha büyük kütleler, daha yüksek atalete sahiptir ve bu, maruz kald›klar› ivmelenme kuvvetlerinin daha büyük oldu¤u anlam›na gelir. Parçalar zorlan›r ve ayg›t›n ömrü k›sal›r. Oysa böyle bir ayg›t›n, üç fazdan paralel olarak çekilen ve toplam› sabit olan güçle çal›flt›r›lmas› halinde, aks›r›p t›ks›rmas› daha az, ömrü daha uzun olur. Dolay›s›yla, üç fazl› gerilim, fazlardan herhangi birinin genli¤inin √3 kat› kadar daha yüksek gerilimlerin kullan›labilmesinin yan›nda, gerekti¤inde baz› yüklerin, fazlar›n üçünü birden kullanarak, zamanla de¤iflmeyen sabit düzeyde güç çekebilmesine de imkan tan›r. Dönelim direncimize...

Fazlar› tüketim yerine kadar uzatt›k diyelim. Aradaki mesafe L olsun. ‹letim hatlar›n›n uzunlu¤unun birkaç yüz kilometreyi buldu¤u olur. Rusya’da 1000 kilometre... Kök alt› kare de¤erleriyle konufluyor olal›m, ama RMS indisini kullanmayal›m. Is›t›c›n›n ifllevini yerine getirmek için, fazlardan birindeki gerilimi do¤rudan kullanabildi¤ini ve ortalama P kadar güç talep etti¤ini varsayal›m. P=ε.I oldu¤undan, ›s›t›c› faz hatt›ndan I=P/ε genlikli bir ak›m çekecektir.

Hat, aluminyum ya da bak›r, hangi malzemeden yap›lm›fl olursa olsun, kendisi-

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 9

nin de bir özdirenci (ρ) vard›r. Hatt›n toplam direnci, telinin kesit alan›yla ters, uzunlu¤uyla do¤ru orant›l› olup, RH=ρ.L/A’ya eflittir. Dolay›s›yla, ›s›t›c› çal›fl›rken bir yandan da hatt›n üzerinde; PH=RH.I2=ρ.L.P2/(A.ε2) kadar enerji, ›s›ya dönüflerek ziyan olmaktad›r. Yani hattaki kay›plar›n, hedefe ulaflt›r›lan güce oran›; y=PH/P=ρ.L.P/(A.ε2) kadard›r. Tüketiciye iletti¤imiz enerjiyi faturaland›racak, oysa iletim hatt›ndaki kay›plar› bundan karfl›layacak oldu¤umuza göre, bu kay›p oran›n› olas› en düflük düzeye indirmeye çal›flmam›z gerekir. Diyelim, kay›p/iletim oran› y’nin, Bat› Avrupa ülkeleri için geçerli olan ymax=%2,5 oran›n› aflmamas›n› hedefliyoruz. Yani ρ.L.P/(A.ε2)<ymax olmak zorunda. Buradaki, L ve P verileri, de¤ifltirme imkan›m›z olmayan sabitler. Malzemeyi seçti¤imizde, ρ da belirlenmifl olur. Üzerinde oynayabile¤imiz yegane de¤iflken olarak geriye, telin kesit alan› olan A kal›r ve onu da, A>ρ.L.P/(ε2.ymax) olarak seçmemiz gerekir. Bu eflitsizli¤in her iki taraf›n› L ile çarparsak; A telin kesit alan› oldu¤una göre, sol tarafta L.A bize, hat için kullan›lan iletken telin toplam hacmi için; V>ρ.L2.P/(ε2.ymax) k›s›t›n› verir. Nihayet, her iki taraf› bir de özkütle ρk ile çarpt›¤›m›zda, telin toplam kütlesi için ρk.V=M>ρk.ρ.L2.P/(ε2.ymax) k›s›t›n› elde ederiz. Tabii, bu kadar uzun bir hatt›, s›rf birisi 1kw’l›k bir ›s›t›c›yla evini ›s›tacak diye döfleyemeyiz.

Büyük santrallarda çal›flt›r›lan tipik bir jeneratörün, 33,3kV gerilimle, tümüyle dirençlerden oluflan (‘rezistif’) bir grup yüke, 15kA ak›m sa¤lamakta oldu¤unu varsayal›m. Jeneratör bu durumda, P=500Mw=5x108J/s güç üretmektedir. Türbindeki mekanik güç %100 verimle elektrik gücüne dönüfltürülüyor olsun. Gerçek de¤er %99’a yak›nd›r. Türbinin sa¤lamas› gereken torkun; dönme h›z› 3000devir/dk=50devir/s=100π rad/s oldu¤una göre; P=ωT iliflkisinden, T=(5x108J/s)/(100π rad/s)=159 kN.m (kilo Newton-metre) olmas› gerekir. Bir konutun günlük elektrik enerjisi tüketimi 2,5-3,5 kWh olmakla birlikte, maksimum güç gereksinimi 2,5-3,0 kW kadar oldu¤undan, diyelim 2’fler kW’tan 250.000 konutluk bir kente elektrik gücü sa¤layaca¤›z.

Tabii, elektri¤i kente 33,3 kV’luk gerilimle da¤›t›rsak, kullan›c›lar, akkor tavaya konan sinekler gibi ‘ç›t ç›t’ ç›tlarlar. Gücü da¤›tmadan önce bu gerilimi düflürmemiz laz›md›r. ‹letmeden önce de yükseltmemiz: Nedeni flu...

En iyi iletken metaller, s›ras›yla gümüfl, bak›r ve alüminyum. ‹lk ikisi pahal›, alüminyum kulland›¤›m›z› düflünelim. Alüminyumun özdirenci ρ=2,82x108 Ω.m, özkütlesi ρk=2700kg/m3. Bunlar›, L=100km=105m, P=500MW=5x108W, ε=33kV=3,3x104V de¤erleriyle birlikte kütle k›s›t›na yerlefltirirsek; M > 2,7x103kg/m3 x 2,82x10-8Ω.m x 1010m2 x 5x108w / (0,025x3,32x108) =

fiebeke-Tesisat Ba¤lat›s›

ve biri nötür olmak üzere, dört hat ç›kmaktad›r.

Yolda bu dört hattan; birisi nötürden ve di¤erleri de gereksinime göre, fazlar›n biri, ikisi ya da üçünden olmak üzere; sokak aralar›na, say›s› ikiyle dört aras›nda de¤iflen ‘ikincil’ hatlar ayr›l›r. Sonuç olarak, konut ya da iflyerleri; bir, iki ya da üç fazl› elektri¤e, bu ikincil hatlar arac›l›¤›yla ba¤lan›r. Nötür hat, trafonun göbe¤inden topra¤a ba¤l› oldu¤undan, gerilimi genelde s›f›rd›r. Fakat, fazlara ba¤lanan yükler eflit olmayabilece¤inden, hem de zaten yüklerin hepsi direnç tipinde ve ‘reziztif’ olmay›p, baz› ‘reaktif’ bileflenler de içerece¤inden; yük da¤›l›m›n›n dengesiz ya da ‘kosinüs çarpan›’n›n 1’den az oldu¤u durumlarda, zaman zaman gerilim ve ak›m tafl›yor olacakt›r. Nötür hat bu yüzden, ayr›ca, hatlar› tafl›yan direklerin herbirinin yüzeyinden afla¤›ya indirilen birer hatla daha toprak-

Konut ya da iflyerimizdeki elektrik, tek ya da üç fazl› olsun; kent içi da¤›t›mda kullan›lan birkaç bin voltuk alçak gerilim düzeyinden, kulland›¤›m›z 220V düzeyine, yak›n›m›zdaki bir trafo merkezindeki üç fazl› bir trafoda indirilmifltir. Sonra da yeralt›ndan ya da direkler üstünden, kap›m›z›n yak›n›na kadar getirilmifl... Üç fazl› bir trafo asl›nda, keza içi ya¤ dolu bir kutunun içine yerlefltirilmifl olan; üç ayr›, bu durumda ‘alçalt›c› trafo’dan oluflur. Sar›m say›s› yüksek olan birincil bobinlere, yüksek gerilimin üç faz hatt›, ço¤u kez ‘delta’ fleklinde, yani bobinlerin uç uca seri olarak ba¤lanmas›yla oluflan üçgenin köflelerine ba¤lan›r. Düflük sar›ml› ikincil bobinlerde ise, ba¤lant› genellikle Y fleklindedir. Bobinlerin birer ucu göbekte ba¤land›ktan sonra topra¤a verilmifltir. Serbest kalan di¤er üç uç, düflük gerilimin üç faz›n› tafl›maktad›r.

Ayr›ca, Y’nin göbe¤indeki ortak ba¤lant› noktas›ndan bir de ‘nötür’ hat ç›kart›l›r. Göbek topraklanm›fl oldu¤undan, bu nötür hat da asl›nda topra¤a ba¤l›d›r. Dolay›s›yla, trafo merkezinden, üçü faz

Birincil ‘Delta’

‹kincil

Y Ü K

2 , 7 x 2 , 8 2 x 5 / ( 0 , 0 2 5 x 3 , 3 2) ] x 1 0 5 =1,4x107kg buluruz. Yani M>14 bin ton!... Alüminyumun toplam hacmi V>M/ρ k =1,4x10 7 kg/2.700kg/m 3 =5.185m3 olur.

Uzunlu¤u L=105m oldu¤una göre, kesiti A>5.185m3/105m=0,05185m2=518,5m2, çap› ise; A=πD2/4’ten, 1/2 1/2 D>(4A/π) =(4x518,5/π) =25,7 cm!...

Oysa gerilimi 380kV’a ç›kart›rsak, kütle, hacim ve alan de¤erleri gerilimin karesiyle ters orant›l› oldu¤undan; k›s›tlar, (33,3/380)2=7,68x10-3 faktörüyle azalarak M>107,5 tona, V>39,8 m3’e ve A>3,98 cm2’ye iner. Telin çap› ise, D>2,25 cm olmak zorundad›r. Kabul edilebilir düzeyler... Ayr›ca; kablo inceldikçe, a¤›rl›¤›n› tafl›yan iletim hatt› kulelerinin maliyeti de ona göre düfler. Dolay›s›yla, uzun mesafe iletim hatlar›nda; hem iletim kay›plar›n›, hem de flebekenin yat›r›m maliyetlerini asgaride tutabilmek için, 765kV’a varan yüksek gerilimler tercih edilir. Türkiye'deki üretim birimleri, ço¤unlukla güney ve güneydo¤uda, tüketim merkezleriyse kuzeybat›da oldu¤undan, iletim hatlar› uzundur.

Bu yüzden, iletim kay›plar› %3.1 düzeyinde olup, %2.5 civar›ndaki OECD ortalamas›n›n üzerindedir. Mevcut iletim hatlar›n›n yaklafl›k 11.600 km'lik k›sm› 380 kV, 25.000 km'lik k›sm›ysa 154 kV'luk olup, bu alandaki iyileflme 380 kV'luk iletim pay›n›n art›r›lmas›yla mümkündür. Neyse... lan›r. Ya da yeralt› kutular›nda topraklanm›flt›r. Sonuç olarak bu hatlardan, konut ya da iflyerimize en yak›n tafl›y›c› direkten ya da yeralt› ba¤lant› kutusundan, bir nötürle en az bir faz hatt› çekilip, elektrik panomuza kadar getirilir. Fazla nötür aras› gerilimin RMS genli¤i εRMS=ε0/√2=220 V oldu¤undan, as›l genlik ε0=220x√2=311 V’tur. ‹ki fazl› elektri¤in amac›, nötürle faz aras›ndaki 220 V’un yan›nda, gerekti¤inde iki faz aras›ndan √3ε0=220x√3=381 V çekebilmektir. Üç fazl› elektrik ise, örne¤in güçlü kaynak makinalar›, üç fazl› motorlar ve ark ocaklar› gibi, sabit güçle daha sa¤l›kl› çal›flan baz› donan›m için gerekir. Biz tek fazl› duruma bakal›m. Bu durumda güç panonuza, biri faz ve biri nötür olmak üzere, yaln›zca iki hat ba¤lanm›flt›r. fiebekenin nötür hatt›, son olarak dire¤in dibinden ve daha önce de trafo göbe¤inden topra¤a ba¤l› oldu¤undan, böyle bir flebeke ba¤lant›s›n›n, ‘topraklanm›fl’ anlam›nda ‘T’ oldu¤u söylenir. fiebekeye ait olan k›s›m bu kadar. Bundan sonras› konuta ait. Geldik mi nihayet evin kap›s›na?... Sabr›n›zdan dolay› tebrik ederim.

May›s 2006

9

B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:40 PM

Page 10

Tüketim Ev ya da iflyerindeki elektrikli ayg›tlar›n, birer ‘yük’ oluflturdu¤u söylenir. En basit örnek olarak; ›s›t›c› bir dirençle, bir ucuna ba¤l› bir ‘açma kapama dü¤mesi’nden oluflan bir f›r›n›n nas›l ba¤land›¤›na bakal›m. F›r›n› çal›flt›rmadan önce, dü¤me ‘kapal›’ konumda iken; direncin serbest ucunun panodaki faz ucuna, dü¤menin serbest ucunun da panodaki nötür uca birer hatla ba¤lanmas› gerekmektedir. Genelde bu hatlar önceden çekilmifl olup, uçlar› duvardaki bir prizde mevcuttur. F›r›n›n fifli prize tak›ld›¤›nda, direnç; faz aya¤›na do¤rudan, nötür aya¤a da dü¤me üzerinden ba¤lanm›fl olur. Dü¤me kapal› konumdayken ‘aç›k’ durumda olan bir ‘devre’ oluflturulmufltur ve dü¤me, bu devreyi aç›p kapamaya yarayan bir anahtar ifllevi görmektedir. Faz ucuna ‘canl› uç’ da denir. Dü¤menin nötür aya¤a ba¤lanmas›n›n nedeni güvenliktir. Çünkü aksi halde faz aya¤›n›n, tafl›d›¤› gerilimi, istem d›fl› bir temas sonucunda ayg›t›n d›fl yüzeyine aktarmas› olas›l›¤› daha yüksektir. Dü¤me kapal› konumda devreyi aç›k tutarken, aç›k konuma getirildi¤inde devre kapanacak ve direnç, flebekenin sa¤lad›¤› 220 VRMS’lik güç kayna¤›na paralel ba¤l› hale geçecektir. Dü¤me kapal› konumda, yani devre aç›kkenki Jeneratör veya trafo

TN Ba¤lant› Toprak

Tüketici

Jeneratör veya trafo

TT Ba¤lant›

Toprak

Tüketici

B‹L‹M ve TEKN‹K 10 May›s 2006

Toprak

durum nedir acaba?...

Nötür ayak, panodaki nötür uç kanal›yla dolayl› olarak da olsa topra¤a ba¤l› oldu¤undan, yerle ayn›, yani s›f›r gerilimdedir. Faz aya¤› ise, panodaki faz ucuna vard›ktan sonra devamla, dire¤in üzerinden bobine kadar uzan›yor ve bobin bu hatta, V=220VRMS’lik AC gerilim (ε(t)=220.√2sinωt)) uyguluyor; yani içindeki elektronlar› periyodik olarak itip çekmeye çal›fl›yor. Fakat, iterken elektronlar› hareket ettirebilmesi için; direnci de içerip, kapal› konumdaki dü¤mede biten faz hatt›n›n, flimdilik boflta olan bu bitifl ucundaki elektronlar›n en az›ndan bir k›sm›n›n, dirençten d›flar› f›rlayarak, geride art› yüklü atomlar b›rakabilmesi gerekir. ‹flte buras› önemli: Elektromanyetik kuvvet o denli güçlü bir kuvvet ki, bofl uçtaki atomlar›n en ufak bir kesrinin dahi art› yüklü hale gelmesi; bu art› yükün, f›rlay›p kaçmaya kalk›flan elektronlar üzerinde, bobinin uygulad›¤› itme kuvvetinden (Fmax=e.220.√2/L) çok daha büyük bir kuvveti, ters yönde uygulamas› anlam›na gelir. O kadar ki, küçük bir hesapla görülebilece¤i üzere; bir bak›r telin 1’er mm3’lük bitiflik iki parças›ndan birindeki atomlar›n yaln›zca birer elektronlar›n›n di¤er parçaya geçmesi halinde, iki parça birbirine, Dünya’n›n Ay’a uygulad›¤› kütleçekiminin onda birinden fazlas›n› uygular. Bu denli büyük karfl› kuvvetlerin yenilerek öyle bir ‘elektron emisyonu’nun gerçeklefltirilmesi, çok yüksek gerilimler ya da s›cakl›klar gerektirdi¤inden, bu koflullarda mümkün de¤ildir. Dolay›s›yla, elektronlar hareket edemezler. Dü¤me aç›l›p da devre kapat›ld›¤›nda da zaten, elektronlar harekete geçip ak›m tafl›maya bafllad›klar›nda, iletkenin bir kesitinden uzaklaflan elektronlar›n hemen arkas›ndan yenilerinin gelip, geride art› yüklü olarak b›rak›lm›fl olan atomlar› nötürlefltirmesi gerekir. Elektrik ak›m›n› bu aç›dan, elektronlar›n, her an için onlar›n yükünü dengeleyecek miktardaki art› yüklerin aras›nda bir seyahati olarak düflünmek yerinde olur. Aksi halde, elektron hareketi imkans›zd›r. Bobin elektronlar› itmeye çal›fl›rken durum böyle: Peki, çekmeye çal›flt›¤› s›rada ne olur?

Bobinin di¤er ucu, Y ba¤lant›n›n göbe¤inde afla¤›, topra¤a ba¤l› oldu¤una gö-

re, ilk bak›flta, faz hatt›ndan bir miktar elektron emip topra¤a verebilmesi gerekir gibi görünüyor. Fakat bu durumda da; uzunlu¤unu L olarak ald›¤›m›z faz hatt›n›n, direnci içerip kapal› konumdaki dü¤mede biten ucundaki elektronlar›n, en az›ndan bir k›sm›n›n bobine do¤ru hareket ederek, geride art› yüklü atomlar b›rakmas› gerekir. Bu sefer de keza; flimdilik boflta olan bu bitifl ucundaki atomlar›n en ufak bir kesrinin dahi art› yüklü hale gelmesi, bobine do¤ru harekete geçerek uzaklaflmaya kalk›flan elektronlar üzerinde yine, bobinin uygulad›¤› emme kuvvetinden (Fmax=e.220.√2/L) çok daha büyük bir kuvveti, ters yönde uygulamas› anlam›na gelir. Dolay›s›yla, elektronlar bu yönde de hareket edemezler. K›sacas›, bobinin uygulad›¤› periyodik itme ve çekme kuvvetleri karfl›s›nda, faz aya¤›n›n yap›s›ndaki serbetçe dolaflabilen elektronlar, itilerek s›k›flt›r›lamad›¤› gibi, emilerek de genlefltirilemeyen bir ak›flkan; ya da 220 VRMS genlikli gerilimin yol açt›¤› kuvvetleri umursamayan çok ‘ideal sert’ bir yay gibi bir davran›r. Öte yandan faz hatt›n›n, bobinden ›s›t›c› dirence kadar uzanan k›sm›n›n, her ne kadar iletken bir malzemeden yap›lm›fl olsa da, bir miktar direnci vard›r (Ri). Bu direnç, ›s›t›c›n›n direncine (RD) seri ba¤l› durumdad›r. Seri ba¤l› dirençler, üzerlerindeki toplam gerilimi, büyüklükleri oran›nda paylafl›r. RD>>Ri oldu¤undan, bobinin sa¤lad›¤› 220VRMS genlikli V(t) geriliminin hemen tamam› ›s›t›c› direncin üzerindedir (VD(t)=V(t).RD/(RD+Ri)). Neyse...

Bu durumda nötür aya¤a dokunursak, bize birfley olmaz. Olsa olsa, varsa e¤er, üzerimizdeki statik elektrik deflarj olur. Ama faz aya¤›na dokundu¤umuzda; yal›tkan bir çift terlik giymiyorsak e¤er; yerle ayn›, yani s›f›r gerilimde olaca¤›m›zdan; devreyi vücudumuz üzerinden kapatm›fl oluruz. Vücudumuzun toplam direncini, faz hatt›n›n, dokundu¤umuz noktadan bobine kadar uzanan k›sm›n›n direncine (RF) seri olarak ba¤lam›fl oldu¤umuzdan, üstlendi¤imiz gerilim miktar›, VV(t)=V(t).RV/(RV+RF) kadard›r. Fakat, oluflan ak›m›n tamam› vücudumuzdan geçmektedir. Burada ‘geçme’ deyimi, ‘elektronlar›n geçip gitmesi’ anlam›nda de¤ildir. Çünkü, ak›m sal›-

elektrikeki

4/27/06

10:41 PM

Page 11

n›ml› oldu¤undan, vücudumuzdaki elektronlar ve s›v›lardaki iyonlar, gerilimin dürtüsüyle; kabaca kah afla¤›ya, kah da yukar›ya; faz aya¤›n›n dokundu¤umuz noktas›ndan öte k›sm›ndaki elektronlar ise, ileriye ve geriye do¤ru sal›nmaktad›rlar. Gerilim sayesinde kazand›klar› kinetik enerjiyi, atomlarla çarp›flmalar› s›ras›nda onlara aktar›r ve ilgili ortamlar›n ›s›nmas›na yol açarlar.

Dolay›s›yla, faz hatt›yla birlikte, vücudumuz da ›s›nmaya bafllar. Elektrikle çarp›lma sonucundaki yan›klar, bu süreçten kaynaklan›r. Vücudumuz aç›s›ndan daha önemlisi, elektrokimyasal süreçlerle çal›flan sinir hücrelerinin ola¤an çal›flma düzeninin bu arada altüst olmas›d›r.

Sinirler, ‘gelifligüzel’ ve fliddetli uyar›lar üreterek, vücudumuzu sarsmaya bafllarlar. En ciddi tehdit, kalbin at›fl ritmini düzenleyen ‘sinüs dü¤mesi’nin sekteye u¤ramas› (‘fibrilasyon’) sonucunda kal-

‹letim, Da¤›t›m Elektrik iletim a¤›, hiyerarflik bir yap›ya sahiptir. A¤lardaki gerilimin düzeyini plastik yal›t›mla, canl›lar›n temas halinde zarar görmeyecekleri düzeylere indirmek, ekonomik aç›dan imkans›zd›r. Dolay›s›yla, hatlar›n ç›plak olarak kullan›lmas› zorunlulu¤u vard›r. O halde bu ç›plak hatlar›n, karayla temas halindeki canl›lar›n erifliminden, olabildi¤ince uzak tutulmas› gerekir.

Hatlar›n, normalde ulafl›lamayacak yükseklikteki direklerin üzerinden ç›plak olarak iletilmeleri bu yüzdendir. A¤›n belkemi¤ini, ‘yüksek gerilim’ (YG) a¤› oluflturur. Jeneratör ç›k›fl›ndaki 33,3 kV’luk gerilim, santral ç›k›fl›ndaki ana trafo istasyonunda, 765 kV’a varan düzeylere yükseltildikten sonra, YG a¤›na verilir. Bu a¤›n de¤iflik k›s›mlar› farkl› gerilimlerle çal›fl›yor olabilir. Yüksek gerilim hatlar›n› tafl›yan direklerin genellikle üç; ya da iki kolda üçerden alt›, hatta alt›flardan oniki hat bile tafl›d›¤› görülür. Bunlar faz hatlar›d›r. Ayr›ca bir nötür hatt›, direklerin en tepesinden uzanmaktad›r. Direklerden afla¤›ya indirilen iletken uzant›larla topraklanm›fl olan bu sonuncu hatt›n görevi, y›ld›r›m düflmesi halinde, enerjiyi topra¤a aktararak, alt›ndaki faz hatlar›n› korumakt›r. YG a¤›n›n amac›, ‘orta gerilim’ (OG) tafl›yan bölgesel a¤lar› beslemektir. ‹letti¤i yüksek gerilim, OG a¤lar›n›n girifl noktalar›n› oluflturan YG/OG trafo istasyonlar›nda, 100 kV civar›ndaki, örne¤in 66 kV ya da 132 kV’luk OG düzeylerine indirilir. OG a¤lar›, ortalama 100 MW civar›ndaki güç tafl›ma kapasiteleriyle, ‘düflük gerilim’ (DG) a¤lar›n› beslerler. ‹lettikleri orta gerilim, DG a¤lar›n›n girifl noktalar›n› oluflturan

Güç santral›

Uzun mesafe iletim hatlar›

Yükseltici trafo

Kent içi da¤›t›m hatlar›

Kent içi alçalt›c› trafo

Konut öncesi son aflama alçalt›c› trafo

K›sa devre yüksek ak›ma yol açar ve sigortay› att›r›r Faz Nötür

Faz Trafoya Nötür

R Tesisat panosu F›r›n

F›r›n› temsil eden direnç Açma kapama dü¤mesi

Topraklanmam›fl ayg›t

bin durmas› olas›l›¤›d›r. Is›t›c› direncin, çal›flt›rma dü¤mesine yak›n bir noktas›na dokunmuflsak e¤er, gerilimin daha küçük bir k›sm›n› üzerimize alm›fl olaca¤›m›zdan, sonuçlar bu kadar ciddi olmayabilir. Elektrik flokunun olas› seyri ve tehlikelerini daha sonra ayr›t›l› olarak ele al›r›z. fiimdi elimizi çekip çal›flt›rma dü¤mesini açal›m, bakal›m o zaman ne oluyor...

Devre kapanm›flt›r: Trafonun göbe¤inden inen toprak hatt›n›n toprak ucundan bafllayarak, bobin üzerinden OG/DG trafo istasyonlar›nda, 3,3-33 kV aras›ndaki DG düzeylerine indirilir. Tüketim merkezlerine art›k yaklafl›lm›fl demektir ve ortalama 10 MW civar›nda güç tafl›yabilen DG a¤lar› bu gücü, mahalle aralar›nda gördü¤ümüz, genelde yeflil boyal› metalle kapl› küçük odalardan oluflan yerel ‘alt trafo istasyonlar›’na da¤›t›r. Bu yerel istasyonlarda DG, da¤›t›m›n son aflamas›ndaki küçük ölçekli tüketicilere iletilmek üzere, 220 V’a indirilir. Bu sonuncu ifllem, yerel da¤›t›m›n havadan yap›ld›¤› yerlerde bazen sokak aralar›nda gördü¤ümüz elektrik direklerinin baz›lar›n›n alt›nda bulunan kutular›n içindeki düflük gerilim trafolar›nda gerçeklefltiriliyor da olabilir. Nas›l bir fley trafo?...

Bir trafo, yan yana duran, ayn› demir çekirdek üzerine sar›lm›fl iki bobinden oluflur. Yükseltici bir (‘step-up’) trafoda, bu bobinlerden ikincisinin sar›m say›s› birincisindekinden fazla, diyelim n kat› kadard›r. Birinci bobinden geçen AC ak›m, bu bobinde zamanla de¤iflen bir manyetik ak› üretmektedir. Bu ak› ikinci bobinde, daha fazla say›da sar›m halkas›n›n içinden geçmekte oldu¤undan, n kat› kadar daha büyük bir ak› oluflturur. Dolay›s›yla, ikinci bobindeki toplam ak›n›n zamanla de¤iflim h›z›, birincidekinden n misli daha büyüktür. Faraday yasas› gere¤i bu durum, ikinci bobindeki gerilimin birincidekinin n kat› kadar daha büyük oldu¤u anlam›na gelir (Â=-N.dº/dt). Buna karfl›l›k, ikinci bobindeki ak›m birincidekine göre n kat› kadar azalm›flt›r. Öyle de olmas› gerekir zaten. Ki güç, P=V.I, trafo kay›plar›’n› da göz önünde bulundurmak kayd›yla, korunmufl olsun. Trafo, içi ya¤ dolu bir kutunun içine yerlefltirilmifltir. Ya¤›n amac›, hem güç aktar›m›nda sorun yaratabilen nemi uzak tutmak, hem de s›çramalara karfl›, bobinleri kutu çeperinden yal›tmakt›r. Trafolarda maliyeti ve ulafl›labilen gerilim düzeylerini belirleyen ana etken, bu yal›t›m sorunudur. ‘Alçalt›c›’ bir (‘stepdown’) trafoda ise, tam tersine, ikinci bobindeki

devam edip, da¤›t›m hatt›yla panodaki faz ucuna gelmekte ve faz aya¤› üzerinden dirence ulafl›p, onu da içerdikten sonra, aç›k konumdaki dü¤menin üzerinden geçip, nötür ayakla yoluna devam etmekte ve panodaki nötür uca vard›ktan sonra, dire¤ine tepesinden afla¤›ya, tekrar topra¤a inmektedir. Devrenin, iletken malzemeden yap›lm›fl olan faz ve nötür ayaklar› da dahil olmak üzere, ‘elemanlar›’, bobinin sa¤lad›¤› AC gerilimden, dirençleri oran›nda pay alm›fllard›r. Faz aya¤›n›n direnci, upuzun hat boyunca homojen da¤›lm›fl oldu¤undan, hatt›n birbirine yak›n iki noktas› aras›ndaki direnç, görece küçük, dolay›s›yla gerilimden ald›¤› pay da çok düflüktür. Örne¤in da¤›t›m ya da iletim hatt› üzerine konan bir kufl, vücudunu bu iletken hatt›n, ayaklar› aras›ndaki minik bir k›sm›na paralel ba¤lam›fl oldu¤undan, o minik k›sm›n üzerindeki çok düflük ge-

Birincil

Demir çekirdek

‹kincil

Sonuç

Manyetik alan

sar›m say›s› birincidekinden daha azd›r. Bu yüzden, gerilimi yükseltmek yerine düflürürler. Trafolar›n ilk bak›flta biraz gizemli görünebilen bu ifllevi, bir bak›ma diflli çarklar›nkine benzer. Nas›l ki küçük bir çarktan, yar›çap› ve dolay›s›yla da difl say›s›, varsayal›m n kat› kadar büyü¤üne aktar›lan tork n misli büyür ve fakat bu arada aç›sal h›z da ayn› oranda küçülürken, torkla aç›sal h›z›n çarp›m› olan güç sabit kal›yor ise; burada da ona benzer flekilde. E¤er derseniz ki, “hani hidrolik örnek”: Hidrolik pompalar ve asansörler. ‹çi s›k›flt›r›lamaz bir ak›flkanla dolu kapal› bir kab›n yaln›zca, biri di¤erinkinin n misli genifl yüzey alan›na sahip iki piston ç›k›fl› varsa; küçük pistona F kuvveti uygulad›¤›m›zda, bas›nc›n ak›flkan içerisinde aynen da¤›l›m› (Pascal Yasas›) gere¤i, büyük pistonun yüzeyinde F’nin n misli kadar bir kuvvet oluflur. Fakat buna karfl›l›k, büyük kuvvete d kadar yol katettirebilmemiz için, küçük kuvvetin uygulama noktas›n› d’nin n misli kadar hareket ettirmemiz laz›md›r. Yani güç ve enerji korunur. Trafolar›n bu, diflli çarklara ya da hidrolik pompalara benzeyen basit ve maliyeti düflük yap›s› nedeniyledir ki, AC gerilimi yükseltip alçaltmak, bu ifllemi DC gerilimle yapmaya oranla çok daha kolayd›r. Gerçi flimdi art›k DC gerilimi, trafolar›n AC’de yapt›¤› gibi, yüksek verimle de¤ifltiren ‘kat› hal’ ayg›tlar› var. Fakat geçen yüzy›l›n bafllar›nda bu teknoloji yoktu. Edison’un flirketi DC güç da¤›tmaya bafllam›fl iken, Tesla’n›n gelifltirdi¤i AC gerilimin rakip Westinghouse flirketi taraf›ndan benimsenmesi üzerine iki flirket aras›nda patlak veren ‘ak›m savafllar›’n›n AC’nin zaferiyle sonuçlanm›fl olmas›n›n ana nedeni buydu.

May›s 2006

11 B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:41 PM

Page 12

rilimi kendi üzerine alm›fl olur ve çarp›lmaz. Kuflu ‘k›fl’lay›p devremize dönecek olursak; devre üzerinde sal›nan elektronlar; faz ve nötür ayaklar› oluflturan iletkenleri, onlar›n küçük dirençleri oran›nda bir miktar ›s›tmakta, fakat ›s› esas olarak direnç üzerinde a盤a ç›kmaktad›r. Bu durumda ›s›t›c› direnç, direnç özelli¤ini bir flekilde kaybederse ya da her nas›lsa, iletken metal bir çubuk, faz aya¤›n›n dirence girmeden önceki bir noktas›yla, nötür aya¤›n dirençten sonraki bir noktas›na ayn› anda temas ederse, ‘k›sa devre’ olur. Toplam direnç (RT) düfltü¤ünden, oluflan yeni devredeki ak›m (I(t)=V(t)/RT) h›zla artar. Üretilen ›s› (P(t)=RT.I(t)2) iletken hatlar› eriterek, devreyi periflan edecektir. Bu olas›l›¤a karfl› önlem olarak, devrenin faz aya¤›na, yani panodaki faz ucuyla priz aras›na, ‘devre kesici’ ifllevi gören bir ‘sigorta’ konur. Devreden geçen ak›m, örne¤in 10, 15, 20 amper gibi ola¤and›fl› düzeylere ulaflt›¤›nda, sigorta at›p, devreyi açar. Tabii, her ayg›t›n faz aya¤›na ayr› bir sigorta koymak yerine, birden fazla ayg›t›n faz ayaklar› ayn› sigortadan geçirilebilir. Ayg›t›n çal›flmas› için gereken devrenin tamam› bundan ibarettir.

Ancak, güvenlik aç›s›ndan bir de flasinin topraklanmas› gerekir. Dikkat edilecek olursa, bu devrenin, konuttaki tesisat k›sm›nda, ayr› bir toprak hatt› yoktur.

Bu durumda, topraklama ifllemi, panodaki nötür uçtan dire¤e, oradan da yere uzanan hat arac›l›¤›yla yap›labilir. Böyle bir konut ya da iflyeri tesisat›na, “nötür ayak taraf›ndan topraklanm›fl” anlam›nda, ‘N-tipi’ tesisat denir. Oysa devrenin

Topraklama Konut ya da iflyerinde TT tipi bir tesisat oluflturmak için, güç panosundaki faz ve nötür uçlar›na ek olarak, üçüncü bir toprak ucunun oluflturulmas› ve bu ucun, yeterince kal›n bir kablo ile, topra¤a gömülü iletken bir plakaya ba¤lanmas› gerekir. ‹letken plakan›n, aksi halde zamanla oksitlenip eriyece¤inden, örne¤in bak›r gibi paslanmaz bir metalden yap›lm›fl olmas› tercih nedenidir. Gerçi bak›r da oksitlenir, fakat üzerinde oluflan oksit katman›, bir kez olufltuktan sonra, alt›ndaki metali korur. Fakat bak›r bir plaka dahi, topraktaki nemle temas halinde ikenki yük aktar›mlar› s›ras›nda, kesintili ve yavafl olarak da olsa yer alan elektroliz süreçleri nedeniyle zamanla afl›naca¤›ndan, yeterince kal›n olmak zorundad›r. Ancak, bak›r pahal› bir metal oldu¤undan, plaka yerine bir çubuk da kullan›labilir. Hem de çubu¤u dar bir yere, fazla derin bir çukur açmak zorunda kalmaks›z›n çakmak mümkündür. An-

B‹L‹M ve TEKN‹K 12 May›s 2006

K›sa devre yüksek ak›ma yol açar ve sigortay› att›r›r

flebeke k›sm› do¤rudan topraklanm›fl, yani ‘T’ oldu¤undan; böyle bir flebeke-tesisat ba¤lant›s›n›n ‘TN’ tipinde oldu¤u söylenir: ‹lk harf flebekenin, ikinci harfse konuttaki tesisat›n yap›s›na at›fta bulunmaktad›r. Bu devreye parmak ucuyla dokundu¤umuz takdirde; dokundu¤umuz noktadan bafllayarak, nötür aya¤›nkine paralel olarak yere ulaflan ikinci bir hat daha oluflturmufl oluruz. Gerilimin, vücut direncimize düflen pay›n› üzerimize al›r ve vücudumuzda oluflan ak›mla ‘çarp›l›r’›z. ‘Çarp›lmak’ her ne demekse... E¤er dokundu¤umuz nokta faz aya¤›nda ise, ›s›t›c› dirençle ayn› gerilimi görürken, ak›m› aram›zda paylafl›r›z. Çünkü dirence paralel ba¤lanm›fl›zd›r. Öte yandan, direncin, çal›flt›rma dü¤mesine bakan ucunun ne kadar yak›n›na dokunursak, gerilimin o kadar küçük bir k›sm›n› üzerimize al›r ve ‘daha az’ çarp›l›r›z. Nötür aya¤› tutmam›z halinde ise, ak›m a¤›rl›kl› olarak, direnci çok daha düflük olan nötür ayak üzerinden yoluna devam etmeyi tercih eder ve sonuç olarak, üzerimizden geçen ak›m çok daha düflük olur. Bu nedenle, fliddetle tavsiye edilmemekle birlikte, nötür aya¤› ç›plak elle tutmak mümkündür. Peki, bu f›r›n devresinin, güvenlik aç›s›ndan eksi¤i nedir?...

Kablolar›n yal›t›m malzemesi zamanla, ›s›nma so¤uma döngüleri sonucunda, yal›tkanl›¤›ndan bir miktar kaybeder ve kullan›lan malzemenin kalitesine ba¤l› olarak, k›sa ya da uzun sürede k›smen iletken hale gelirler. Dolay›s›yla, faz aya¤›n›n yal›t›m›, f›r›n›n metal parçalar›ndan biriyle temasa geldi¤inde, o

parçaya gerilim aktarabilir. Böyle bir kaçak, sözkonusu parçan›n normalde s›f›r olmas› gereken gerilimini, faz aya¤›n›n gerilimine yükseltir. F›r›n ya da di¤er elektrikli ayg›tlar›n metal parçalar› genelde birbirleriyle temas halinde olup, ‘flasi’ denen bütünü oluflturdu¤undan, gerilim tüm flasiye yay›l›r. fiasi sanki, faz hatt›n› oluflturan iletkenin bir parças›, yani ‘canl› uç’ haline gelmifltir. Gerçi ayg›t kapal› konumda ve flasi de bu durumda yal›t›lm›fl oldu¤undan, ne nötür hattan afla¤›ya, ne de flasiden öteye bir ak›m yoktur. Fakat, bu durumdaki flasiye dokunmam›z halinde, toprakla aradaki devreyi kapatm›fl olur ve çarp›lmaya bafllar›z. Gerçi, üzerimizden geçen ak›m ‘sigorta efli¤i’ni aflarsa, sigorta atarak devreyi kesecektir. Fakat, genellikle bir metal parças›n›n ›s›n›p genleflmesine ba¤l› olarak atan ‘›s›l-mekanik’ sigortalar›n tepki süresi uzun oldu¤undan, devreyi kesme ifllemi gerçekleflinceye kadar ifl iflten geçmifl olabilir. Dolay›s›yla, ‘kaçak’ olas›l›¤›na karfl› önlem almak laz›md›r. Bu amaçla ayg›t›n flasisi, nötür aya¤a ba¤lanabilir. Buna ‘sahte toprak’ denir. San›r›m ço¤u tesisatta baflvurulan bu kolaya kaç›fl yöntemi, ola¤an koflullar alt›nda güvenli¤i sa¤lar. Çünkü bu

cak, çubu¤un iletkenlik yüzeyi daha az olaca¤›ndan, ayn› performans için birim yüzeye düflen afl›nma miktar› görece yüksek olacakt›r. Bu nedenle, plakayla çubuk aras›nda bir ‘ara çözüm’ olarak, birden fazla uca sahip çatal fleklinde bir iletkenin kullan›lmas› tercih edilebilir. ‹letken çubuk, galvanize demir ya da bir boru da olabilir.

Nitekim, tesisat borular›n›n galvanizli demirden yap›ld›¤› dönemlerde, toprak hatlar› bu borulara ba¤lan›rd›. Fakat demirin yerini plastik al›p da “mertlik” bozulunca, bu imkan ortadan kalkt›.

Galvaniz katman›n zedelenmesi halinde, yüzeyindeki afl›nmay› bir dereceye kadar, yük aktar›m› s›ras›nda gerçekleflen galvanik süreçlerle, yani kendi kendine tamir edebilme yetene¤i vard›r.

Ancak, yüzeysel afl›nma derinleflip geniflledikçe, kendili¤inden tamir h›z› yetersiz kal›r ve alt›ndaki demir metal paslanmaya bafllar. Dolay›s›yla, bu çubuklar›n zamanla de¤ifltirilmesi gerekir. Öte yandan, toprak kurudukça iletkenli¤i azald›¤›ndan, iletken çubuk gömülürken, etraf› topra-

¤›n iletkenli¤ini artt›ran bir tozla doldurulur. Her olas›l›¤a karfl›n; topraklama çubu¤unun, hangi malzemeden yap›lm›fl olursa olsun, topra¤›n hemen daima nemli olan bir yerine ya da yeterince derinine gömülmesi laz›md›r. Gömü yerini ara s›ra sulamakta yarar bile vard›r. Çubuk bu kadar...

Konut ya da iflyerimizdeki böyle bir TT tipi tesisata ba¤l› olan bir ayg›t›n toprak aya¤›, güç panosundaki ba¤›ms›z toprak ucu arac›l›¤›yla, TT’deki ikinci T’nin kendi topraklama çubu¤una ba¤l›d›r. Nötür ayak ise, önceki TN düzeninde oldu¤u gibi, panodaki nötür uç üzerinden dire¤in tepesine ç›k›p, oradan topra¤a iner. Bu durumda çubu¤un topraklama yetene¤i dire¤inki kadar iyi olmad›¤›ndan; topraklama aya¤›n›n (T) genel anlamdaki direncini oluflturan ‘empedans’›, nötür aya¤›n (N) empedans›ndan daha yüksektir. Dolay›s›yla, T aya¤›yla topraklanm›fl olan bir ayg›t›n faz aya¤›nda bir kaçak olmas› durumunda, flasi görece büyük bir empedansla karfl› karfl›ya kal›r.

Bu, toprak hatt›n›n flasiden al›p topra¤a aktard›-

Faz Nötür Faz

R

Tesisat Nötür panosu

Trafoya

F›r›n› temsil eden direnç Açma kapama dü¤mesi

F›r›n

Sahte topraklanm›fl ayg›t

elektrikeki

4/27/06

10:41 PM

Page 13

fiasiye kaçak yüksek ak›ma yol açar ve sigortay› att›r›r

Kaçak ak›m faz aya¤›n›n flasiyle temas› halinde oluflur

durumda nötür ayak, ayg›t kapal›yken bir kaçak oluflursa, flasiden gelecek ak›m›, panodaki nötür uca iletir. Kaça¤›n temas noktas› genellikle dirençten önce oldu¤undan, flasi; devreye sa¤lanan gerilimin tümünü görür ve direnci düflük olan flasi üzerinden geçen ak›m›n de¤eri yüksek olur. Hal böyle olunca da, sigorta atarak; hem bizi uyar›r, hem de korur. Ancak, ayg›t çal›fl›rken bir kaça¤›n oluflmas› halinde, nötür ayak, hem direnç üzerinden geçen ve hem de flasiden gelen ak›m›, keza panodaki nötür uca iletir. fiasiden geçen ak›m, sigortay› att›racak kadar yüksek de¤erlere ulaflamazsa, ayg›t çal›flmaya devam eder ve sigorta atmaz. Böyle, gerilimin tümünü devralmam›fl olup, ‘k›smen canl› uç’ haline gelmifl olan bir flasiye dokundu¤umuzda, vücudumuz, ak›m için alternatif bir hat oluflturur ve yine çarp›l›r›z.

Dolay›s›yla, flasiyi gerçek anlamda topraklaman›n yöntemi; flasiden panonun nötür ucuna kadar uzanan, devrenin nötür aya¤›na paralel ikinci bir hat daha oluflturmakt›r. Toprakl› bir prizde, bu üçüncü hat zaten vard›r. Öte yandan, çamafl›r makinas› ya da f›r›n gibi yüksek ak›m çeken elektrikli bir ayg›t, güvenlik flartnameleri gere¤i, imalattan; üçlü bir fiflle donat›lm›fl ve ayg›t›n flasisi, bu fiflin faz ve nötür uçlar›n›n ortas›n›n alt›ndaki ya da üstündeki üçüncü ‘toprak ucu’na ba¤lanm›fl halde ç›kmak zorundad›r. fiasinin bu fiflin toprak ucuna gerçekten de ba¤lanm›fl olup olmad›¤›n› anlamak için; flasinin herhangi bir noktas›yla fiflin toprak ucu aras›ndaki direncin, bir dirençölçerle (‘ohmmetre’)

ölçülmesi yeterlidir. Çünkü ba¤lant› yap›lmam›flsa, dirençölçer sonsuzu, düzgün yap›lm›flsa s›f›r›, kusurluysa arada bir de¤eri gösterir. Nötür ve faz uçlar› aras›ndaki direnç ölçümü ise, bir f›r›n için; çal›flt›rma dü¤mesi kapal› konumdayken sonsuzu, aç›k konumdayken de, ›s›t›c› direncin de¤erini verir. Fifl prize tak›ld›¤›nda; flasiden gelen toprak ucu ile, prizden afla¤›ya inip panodaki nötür uca ulaflan ve o noktada nötür ayakla buluflan ‘topraklama aya¤›’ aras›ndaki ba¤lant› kurulmufl olur. Ki, ayg›t çal›fl›rken, devrede dolaflan ak›m nötür ayak üzerinden ve varsa e¤er, flasiye kaçak da toprak hatt› üzerinden nötür uca ulafl›p, oradan da dire¤in tepesinden afla¤›, yerle ba¤lant› kurabilsin.

Ayg›t çal›flmaz durumda, yani nötür ayak devre d›fl›yken de, olas› flasi kaçaklar› yere, toprak hatt› üzerinden ulaflabilsin. Bu durumda dahi, faz ya da nötü aya¤› oluflturan kablolar›n bir tadilat s›ras›nda, örne¤in duvarlara çivi çak›l›r ya da matkapla delik aç›l›rken, bir yerden k›r›lmalar› olas›l›¤› vard›r. Faz aya¤›yla temasta olan bir çivi ya da matkap ucuna dokunman›n tehlikesi malum.

Fakat, faz aya¤› k›r›ld›ktan sonra, aç›kta kalan canl› ucu metal bir nesneye do-

¤› ak›m›n küçük olaca¤› anlam›na gelir. Nitekim de öyledir, miliamperler düzeyinde. Bu ak›m, sigortay› att›ramaz. Ama 20mA’i aflt›¤› takdirde öldürücü olabilir. Bu nedenledir ki, T aya¤›yla topraklanm›fl olan ayg›tlarda daha s›k› bir güvenlik önlemi olarak, ‘topraklaman›n kusurlu olmas› halinde devre kesici’ ifllevi gören ‘kaçak ak›m röleleri’ kullan›l›r. Kaçak ak›m rölesi, sigortan›n yapt›¤› gibi faz aya¤›ndan geçen ak›m›n tamam›n› de¤il, ayg›t›n faz ve nötür ayaklar›ndaki ak›mlar›n aras›ndaki fark› ölçer ve bu fark belli bir düzeyi, örne¤in 20 mA’i aflt›¤›nda devreyi keser.

Röle bu ifllevini, bir bobin arac›l›¤›yla yerine getirir. Ayg›t›n faz aya¤› bu bobinin içinden bir yönde, nötür aya¤› da di¤er yönden geçmektedir.

Dolay›s›yla, iki ayaktan geçen ak›mlar eflitse e¤er; bobinin üzerinde oluflturduklar› manyetik ak›lar, z›t yönlü olduklar›ndan, biribirlerini iptal ederler. Sonuç olarak, bobinde oluflan toplam manyetik ak› s›f›r, yani durum normaldir. Oysa, iki ak›m aras›nda bir fark›n bulunmas› halinde, bobinde net bir manyetik ak› oluflur. Ki bu du-

rum, faz aya¤›ndan flasiye bir kaçak oldu¤u anlam›na gelmektedir ve oluflan manyetik ak›n›n fliddeti, kaçak ak›m miktar›na eflit olmas› gereken ‘fark›n büyüklü¤ü’yle do¤ru orant›l›d›r. Dolay›s›yla, ak› fliddeti ölçülür ve bir ‘k›yaslay›c›’da, önceden belirlenmifl bir de¤erle k›yaslan›r. Örne¤in 10 mA düzeyindeki net ak›m›n yol açaca¤› ak› de¤eri afl›lm›flsa e¤er, k›yaslay›c› devreyi kesecek olan sinyali üretir. Dikkat edilecek olursa, böyle bir röle sistemi, ayg›t çal›fl›r halde olsun ya da olmas›n, ifllevseldir. Çünkü fazdan flasiye bir kaçak varsa e¤er, her iki durumda da; faz aya¤›ndaki ak›m nötür ayaktakinden, flasi üzerinden toprak hatt›na yönelen kaçak ak›m miktar› kadar büyük olmak zorundad›r.

Röle kutusunun üzerinde genellikle bir ‘deneme’ (‘test’), bir de yeniden ‘kurma’ (‘reset’) dü¤mesi bulunuyor. Deneme dü¤mesiyle röle önceden denenebiliyor, kurma dü¤mesiyle de, devreyi kestikten sonra yeniden etkin duruma getirilebiliyor. Tipine göre, ayg›ta ayr›ca ba¤lanmay› gerektirenleri ya da fiflin do¤urdan tak›labilece¤i

Faz Nötür Faz

R

Tesisat Trafoya Nötür panosu

Toprak hatt› F›r›n

F›r›n› temsil eden direnç Açma kapama dü¤mesi

Topraklanm›fl ayg›tta flasi kaça¤›

kunmuyorsa, bu tehlikeli bir durum oluflturmaz. Hem de ayg›t, dü¤mesi aç›ld›¤›nda çal›flmayaca¤› için bize uyar›da bulunulmufl olur ve gere¤ini yapar›z. Oysa, k›r›lan ayak nötür ayak ise, k›r›lma noktas›n›n yerine ba¤l› olarak, iki olas›l›k var. Birincisi, k›r›lma e¤er, ayg›t›n çal›flt›rma dü¤mesiyle panodaki nötür uç aras›nda bir yerde ise; ayg›t çal›flma konumuna getirildi¤inde, çal›flmay›p bizi uyaracakt›r. ‹kinci olas›l›k nötür aya¤›n, panodaki nötür ucun ötesinde, yani konutun d›fl›nda bir yerden k›r›lm›fl olmas›d›r. Bu durumda ise; ayg›t›n hem topraklama, hem de nötür aya¤› kesilmifl demektir. Ayg›t, çal›flma dü¤mesi aç›k konuma getirildi¤inde çal›flmayaca¤›ndan, durumun fark›na var›r ve gere¤ini yapar›z. Bu, flebekeye ait bir sorundur ve da¤›t›m flirketine haber verilmesi gerekir. Ancak, bu arada faz ucundan bir de kaçak oluflmussa, flasi canl› uç haline gelerek tehlike yarat›r. ‹flte bu olas›l›¤a karfl›, ayg›t›n toprak hatt›n› panodaki nötür uç yerine, konuttaki ayr› bir topraklama hatt›na ba¤lamakta yarar vard›r. Bu durumda konut, flebekeden ba¤›ms›z bir toprak hatt›na sahip olur. Böyle bir konut ya da iflyeri tesisat›na, “ayr›ca topraklanm›fl” anlam›nda, ‘T-tipi’ tesisat denir. fiebeke k›sm› zaten topraklanm›fl, yani ‘T’ oldu¤undan; böyle bir flebeke-tesisat ba¤lant›s›n›n ‘TT’ tipinde oldu¤u söylenir: ‹lk harf flebekenin, ikinci harfse konuttaki tesisat›n yap›s›na at›fta bulunmaktad›r. fiimdi bu ba¤›ms›z topraklaman›n nas›l yap›laca¤›na bir bakal›m...

priz fleklinde olanlar› var. Birden fazla ayg›t›, paralel olarak ayn› röleye ba¤lamak mümkün. Ancak, rölenin duyarl›l›¤› bazen s›k›nt› yaratabiliyor. Örne¤in, civardaki bir floresan lamban›n aç›l›p kapanmas› s›ras›nda, denetlenen ayg›t›n devresinde miliamper düzeyinde ak›mlar oluflabildi¤inden, röle devreyi gereksiz yere kesebiliyor. Öte yandan, garaj ya da balkon gibi d›fl ortam kullan›mlar›nda, havadaki ba¤›l nem oran›n›n yüksek oldu¤u günlerde, özellikle sabahlar›, iletkenli¤i artm›fl olan havaya s›zan yük miktar› ola¤an olarak artt›¤›ndan, röle denetledi¤i devreyi, keza gereksiz yere kesebilir. Bu yüzden daha ziyade, elektrik floku olasl›¤›n›n görece yüksek ve sonuçlar›n›n daha ciddi olabildi¤i banyo gibi ›slak zeminli ortamlarda, örne¤in saç kurutma ve çamafl›r makinas› gibi ayg›tlar›n devrelerinde kullan›l›yor. Hatta, örne¤in bir saç kurutma makinas›n›n, kapal› haldeyken dahi, küvete düflürülmesi, küvetteki talihsizin ölümüyle sonuçlanabildi¤inden, baz› ülkelerde bu flart koflulmakta. ‘Çarp›lmak’ ne demek?...

May›s 2006

13 B‹L‹M ve TEKN‹K

elektrikeki

4/27/06

10:41 PM

Page 14

Elektrik fioku ‹nsan› gerilimin de¤il ak›m›n öldürdü¤ü söylenir. Bu ifadenin ikinci k›sm› do¤ru olmakla beraber, ak›ma yol açan etkenin gerilim oldu¤unu da unutmamak gerekir. Bir elektrik floku halinde insan vücudundan geçen ak›m›n miktar›n› vücut direnci belirler. Vücut direncinin büyüklü¤ü; kifliye, cinsiyete, floka yol açan temas›n hangi vücut noktalar› aras›nda yer ald›¤›na, canl› uçla temas›n biçimine, derinin kuru ya da ›slak olmas›na ve havadaki nem oran› gibi ortam koflullar›na ba¤l›d›r.

Dirence en büyük katk›y›, genelde ilk temasa konu olan derinin en d›fl katman› olan ‘epidermis’in ölü hücrelerden oluflan en üst katman› oluflturur.

Ancak, insan vücudu genelde, a¤›rl›kça %70 oran›nda sudan oluflmaktad›r.

Dam›t›k su iyi bir iletken olmamakla birlikte, hücre s›v›lar›, baflta tuz olmak üzere çözünmüfl iyonlar içerdi¤inden, hayli iletkendir. Ya¤lardan oluflan hücre zarlar› ise, hücreler aras› iletkenli¤i engeller. Dolay›s›yla, dokular›n iletkenli¤i, içerdikleri ya¤ oran›na ba¤l›d›r ve vücut direnci aç›s›ndan cinsiyetler aras›ndaki fark, burada kaynaklan›r.

Hatta bu nedenle, vücut direncini ölçmek, vücuttaki ya¤ oran›n› belirlemenin dolayl› bir yöntemini oluflturur.

Kan ise, plazmas› ço¤unlukla tuzlu su çözeltisinden olufltu¤undan ve baflta mineraller olmak üzera iletken kimyasallar içerdi¤inden, iletkenli¤i oldukça yüksek bir ‘elektrolit’tir. Sinir ve kas lifleri, elektrokimyasal süreçlerle çal›flt›klar›ndan, keza iyi iletkendirler...

fiokun etkisi ve sonuçlar›; vücuttan geçen ak›m›n büyüklü¤üne ve etkinlik süresine, dolay›s›yla aktard›¤› enerji miktar›na ve bunun yan›nda, hangi patikay› izledi¤ine, kiflinin flok öncesi sa¤l›k durumuna, vücudun o anki kimB‹L‹M ve TEKN‹K 14 May›s 2006

yasal bileflimine ve kalp at›fl› döngüsünün hangi aflamas›nda bulundu¤una göre de¤iflir. ‹nsan vücudunun direnci, cildin kuru olmas› halinde, 0,1-1 ‘milyon ohm’ (MΩ) aras›ndad›r. Gerçek de¤er, gerilimin hangi iki nokta aras›na uyguland›¤›na ba¤l›d›r. Örne¤in iki elin parmaklar› aras›ndaki direnç, elle ayaklar aras›ndakinden daha düflük oldu¤undan, elektrikle çal›fl›rken tek eli kullanmak daha güvenlidir. Ayr›ca, canl› uca iki elle birden dokunmak, temas yüzeyini artt›r›r ve vücut direncini, paralel ba¤l› iki direnç haline getirdi¤inden, yar› de¤erine indirir. Hem de gö¤üs k›sm›nda bulunan, baflta diyafram›nkiler olmak üzere solunum kaslar› ve kalp, ak›m›n izleyece¤i patika üzerinde kal›r. Güvenlik aç›s›ndan, canl› ucun elle nas›l tutuldu¤u da önemlidir. Örne¤in avuçla kavrama, parmak ucuyla dokunmaya oranla daha düflük direnç anlam›na gelir. Öte yandan parmaktaki bir yüzük, hem temas yüzeyini geniflletip, hem de daha s›k› bir temas sa¤layaca¤›ndan tehlikelidir. Her durumda, 220 V’luk gerilim, 0,22-2,2 miliamper (mA) aras›nda ak›ma yol açar. Yandaki tablodan da görüldü¤ü üzere, 1mA civar›ndaki ak›m›, insan güçlükle farkedebilir. Oysa cildin ›slak olmas› halinde, vücut direnci kilo ohm (kΩ) düzeyine iner. Bu yüzden, giysiler ›slakken elektrikle çal›fl-

mak, çok daha tehlikelidir. Hele ›slakl›k ter biçiminde ise, suda çözünmüfl tuzun iletkenli¤i artt›rmas› nedeniyle, direnç 1 kΩ’a kadar düfler. Bu durumda, 220 V’luk gerilimin aktard›¤› elektrik enerjisi, P=V.I=V2/R=48,4 W h›z›yla ›s›ya dönüflmektedir ve yol açt›¤› ak›m 220 mA kadard›r. Oysa, koldan geçen ak›m 16 mA’i aflt›¤›nda, elin aç›lmas›n› sa¤layan ‘uzat›c›’ (‘extensor’) ve kapanmas›n› sa¤layan ‘bükücü’ (‘flexor’) kaslarda istem d›fl› kas›lmalar oluflmaya bafllar. Canl› uç elle tutulmuflsa e¤er, daha güçlü olan ‘bükücü’ kaslar bask›n ç›kacak ve floka u¤rayan kifli, elindeki canl› ucu b›rakamayacakt›r. Bu yüzden, 16 mA’den sonra, ‘b›rakabilme efli¤i’ afl›lm›fl olur. Ancak bu, daha düflük ak›mlar›n tehlikesiz oldu¤u anlam›na gelmez. Çünkü, irkilme sonucunda insan, bulundu¤u yerden düflerek bir yerini k›rabilece¤i gibi, rastgele tutunmaya çal›fl›rken daha yüksek gerilimli baflka yerlere dokunabilir. 20 mA’de, solunum kaslar› yetenek kayb›na u¤rar. Ayr›ca, istem d›fl› kas gerilmeleri, kaslar›n ba¤l› oldu¤u kemikleri k›rabilir. 100 mA, kalbin at›fllar›n› düzenleyen ‘sinüs dü¤mesi’nin etkilenmeye bafllad›¤› ve kalbin üst yar›s›ndaki kan pompalayan ‘atar’ odac›klar›n (‘ventrikül’) çal›flma düzeninde aksamalar›n (‘fibrilasyon’) baflgösterdi¤i efliktir. Beyne giden oksijen

elektrikeki

4/27/06

10:41 PM

Page 15

miktar›n› azaltan bu durum, elektrik flokuyla ölümlerde bafll›ca nedeni oluflturur. Vuku buldu¤unda, ilk yard›m gelene kadar geçici önlem olarak, yapay solunum uygulanarak, beyne giden oksijen miktar›n›n artt›r›lmas›na çal›fl›l›r. ‹lk yard›mda, bir kapasitörün yüklenmesiyle sa¤lanan 200 ile 1.700 V aras›ndaki gerilim at›m› (‘puls’), iki elektrot arac›l›¤›yla gö¤üs üzerine uygulan›r. Amaç, çal›flma düzeni bozulmufl olan kalpteki tüm etkinlikleri bir an için durdurmak ve kalbin yeniden, kendi sinüs dü¤ümünün do¤al uyar›lar›na uyarak atmaya bafllamas›n› sa¤lamakt›r. Neyse...

Elektrikle çal›fl›rken, floka u¤ranmas› halinde ak›m›n izleyece¤i patikay› kalpten uzak tutabilmek amac›yla; ço¤umuzun kalbi solda bulundu¤undan, ço¤umuz da zaten sa¤ elli oldu¤umuzdan; genelde sol eli cepte tutup, sa¤ elle çal›flmak tercih edilir. Gerilim, derideki bir yar›k üzerinden canl› hücre dokusuyla do¤rudan temasa geldi¤i takdirde, vücut direnci 500 Ω’a inerken, 220 V’luk gerilimin uyard›¤› ak›m 0,44 ampere ç›kar. Gerilim yeterince yüksek, örne¤in 1000 V civar›ndaysa e¤er; uyard›¤› ak›m, sa¤lam deriyi bile afl›nd›r›r. Ki bu durumda, direnci 500 Ω’a inen vücut, 2 amper ak›mla karfl› karfl›ya kal›r. Oysa 2 amper ve üzerindeki ak›m, kalbin durmas›na yol açabildi¤i gibi, enerji aktar›m h›z›n›n yüksekli¤i nedeniyle, iç organlarda hasar yarat›r. Çünkü, elektrik enerjisinin ›s›ya dönüflme h›z›, (P=V.I=R.I2), 2000 W’a ulaflm›flt›r ve hasar, ›s›n›n yol açt›¤› yan›klardan dolay›d›r. Bu s›rada ciltte, gerilim kayna¤›yla deri aras›nda oluflan elektrik arklar› yüzünden ‘flafl yan›klar›’, alev alan giysiler yüzünden de ‘alev yan›klar›’ oluflabilir. Bu nedenle, 600 V’un üstü, elektrik floku aç›s›ndan yüksek gerilim say›lmaktad›r. Yüksek gerilimin yol açt›¤› yan›klar genelde, yüzeyde aldat›c› bir flekilde dar kapsaml›, oysa iç organlarda derindir. ‹çteki damarlardan baz›lar› p›ht›lanma sonucunda t›kanm›fl, temas noktas› civar›ndaki sinir uçlar› tahrip olmufl olabilir. Sinirler üzerindeki olumsuz etkinin fliddeti, gerilimin büyüklü¤ü yan›nda frekans›na da ba¤l›d›r. Örne¤in baz› ülkelerde kullan›lan 60 Hz’lik frekans, biyolojik bir raslant› olarak, insan vücudundaki sinirlerin do¤al çal›flma periyoduna karfl›l›k geldi¤inden,

bu frekanstaki AC gerilim, sinirlerde rezonans sonucu, daha güçlü tepkiler uyar›r. Bizde ve Avrupa’da kullan›lan 50 Hz’lik frekans, bu aç›dan biraz daha güvenlidir. Fakat di¤er yandan, AC gerilimle çal›flan baz› ayg›tlar, 60 Hz’lik frekansta daha yüksek verimle çal›fl›r. Hayatta ço¤u zaman oldu¤u gibi; art›lar ve eksiler. “Peki bu 220 V, 60 Hz nereden ç›kt›?” derseniz... Üç fazl› alternatif ak›ma (AA) dayal› elektrik üretim ve da¤›t›m›, 19. Yüzy›l’da Nikola Tesla ad›ndaki bir dahi taraf›ndan gelifltirildi. Tesla AA sisteminin, güç da¤›t›m› aç›s›ndan kay›plar› yüksek olan do¤ru ak›m sistemine göre üstün oldu¤unu belirlemiflti. Yapt›¤› özenli araflt›rma ve dikkatli hesaplamalardan sonra, AA güç üretimi için en uygun frekans›n saniyede 60 sal›n›m, yani 60 Hz oldu¤u sonucuna vard›. Bu frekansla birlikte 240V’luk gerilim düzeyini öneriyordu. Fakat bu durum, 110V’luk do¤ru ak›m (DA) sistemlerini devreye sokmufl bulunan ve düflük gerilimin daha güvenli oldu¤unu savunan Thomas Edison’la ters düflmelerine neden oldu. Sonuç olarak, elektrik kullan›m› yayg›nlaflt›ka, daha uzak mesafelere güç iletebilmek amac›yla DA’dan AA’ya geçildi. Bu yap›l›rken, Tesla’n›n 60Hz önerisi benimsenmiflti.

Fakat Edison’un yerlefltirmifl oldu¤u 110V’’luk gerilim düzeyi korundu.

Avrupa ise, Alman AEG firmas› Avrupa’daki ilk güç üretim tesisini infla etti¤inde, ifle 110V’luk gerilimle bafllam›flt›. Oysa bu, pek de isabetli bir seçim de¤ildi. Çünkü, düflük gerilim baz› s›k›nt›lara yol aç›yordu. Ayn› güçle çal›flan iki ayg›ttan; 110V’luk olan›, 220 V’luk olan›na oranla, iki misli ak›m çekmek zorundad›r. Örne¤in 1.5kW’l›k bir elektrik süpürgesi 220V’ta 13.5A, 110 V’taysa 6.8A kadar ak›m gerektirir. Sonuç olarak, düflük gerilim tercihi halinde; kablo kesitlerinin daha kal›n olmas› gerekir ve bir prizden çekilebilecek güç miktar› daha düflüktür. Ayr›ca, bu güç düzeyinin afl›lmas› olas›l›¤›; ço¤u ayg›t›n, bafllatma s›ras›nda normal çal›flma haline göre daha fazla güç çekmesi nedeniyle yüksektir ve güvenlik amac›yla, prizlere giden da¤›t›m hatlar›na devre kesicilerin konmas› gerekir. Dolay›s›yla, bu s›k›nt›lar› aflabilmek ve ayn› bak›r tel kesitinden daha az kay›pla daha fazla güç çekebilmek için gerilimi artt›rmak

gerekiyordu. Nitekim, zamanla 220V standard›na yönelindi.

AEG mühendisleri frekans seçiminde de ‘hata’ yapm›fl ve 60, onlu say› sistemine ve metre standard›ndaki birimler dizilimine uymad›¤› için, frekans› 50 Hz olarak seçmeyi tercih etmifllerdi.

Oysa 50Hz, üretimde %20 daha az etkin, iletimde %10-15 daha verimsizdir ve trafo üretiminde, %30’a varan oranda daha büyük sar›mlar›n ve manyetik çekirdek malzemesinin kullan›m›n› gerektirir. Öte yandan, elektrik motorlar› düflük frekanslarda daha verimsiz çal›fl›r ve elektrik kay›plar›yla, bu kay›plar›n yol açt›¤› ek ›s›ya dayan›kl› olmalar› için, daha sa¤lam yap›lmalar› gerekir. Ancak, AEG o s›ralarda bu alanda bir tekel oluflturdu¤undan, benimsedi¤i frekans standard› tüm k›taya yay›ld›. ‹ngiltere’de ise, ta ki II. Dünya Savafl›’ndan sonra 50Hz standard› benimsenene kadar, her iki frekans da kullan›ld›. Bugün ülke olarak yaln›zca; Peru, Ekvator, Guyana, Filipinler ve Güney Kore, Tesla’n›n 60Hz frekans önerisini, 220-240V gerilimle birlikte kullan›yor. Avrupa düflük frekans tercihinin do¤urdu¤u ek maliyetleri üstlenirken, ABD ve Japonya düflük gerilimin s›k›nt›lar›n› yafl›yor. Bu nedenle olsa gerek, devre kesiciler ABD’de, Avrupa’dan çok daha önceleri yayg›nlaflm›fl bulunuyor. Ancak, ABD’deki yeni infla edilen binalar art›k, nötür uçla aras›nda 115V gerilim bulunan iki faz ucuna ayr›lm›fl halde, 230V’luk gerilim al›yor.

Böylelikle f›r›n gibi fazla güç kullanan ana ayg›tlar, 230V’a ba¤lan›yor. Avrupa’dan sa¤lanan elektrikli ayg›tlar, frekans fark›n› kabul ettikleri takdirde bu prizlere ba¤lanabiliyor.

Son olarak, elektrik enerjisinin iletim ve da¤›t›m›ndaki kay›plar, iyi yap›land›r›lm›fl ve iyi yönetilen flebekelerde %6-7 gibi düflük görünebilen oranlarda gerçeklefliyor olmakla beraber, kaybedilen gücün ekonomik de¤eri yüksek miktarlara ulafl›yor. Bu kay›plar› azaltmak için, iletimde kullan›lan gerilimlerin, milyon volt düzeylerine yükseltilmesine çal›fl›lmakta. Süperiletkenlerle bunu baflarmak mümkün. Öte yandan, s›f›ra yak›n dirençli süperiletken bobinler, elektrik enerjisinin ›s› kay›plar›na u¤ramaks›z›n depolanabilece¤i ‘elektromanyetik depolama sistemleri’ için ümit ›fl›¤› oluflturuyor.

May›s 2006

15 B‹L‹M ve TEKN‹K

ilanedergi

4/27/06

10:21 PM

Page 1

1 yıllık abonelik e-dergi:

e-dergi:

25

20

YTL (25 milyon TL)

YTL (20 milyon TL)

Yurtd›fl›: 15 Euro - 18 USD

Yurtd›fl›: 12 Euro - 14 USD

Bas›l› dergi:

Bas›l› dergi:

35

30 YTL (30 milyon TL)

YTL (35 milyon TL)

Yurtd›fl›: 40 Euro - 50 USD

Yurtd›fl›: 40 Euro - 50 USD

De¤erli Bilim ve Teknik / Bilim Çocuk okurları Hem bize daha kolay, daha çabuk ve daha ucuza eriflebilmenizi sa¤lamak, hem de daha genifl kitlelere ulaflabilmek için yeni bir hizmetle karflınızdayız. Artık "e-dergi" aboneli¤i seçene¤ini kullanarak dergilerinizi ‹nternet üzerinden de izleyebileceksiniz. Bu seçenek de, tıpkı basılı dergiye abonelik gibi sizleri flimdiye kadar çıkmıfl tüm dergilerimize eriflme hakkına kavuflturuyor.

Ama, o taze mürekkep kokusundan vazgeçemeyen, dergiyi koltu¤una kurularak okumanın tadına alıflmıfl, koleksiyonlarının kesintiye u¤ramasını istemeyen okurlarımız da basılı dergi seçene¤ini tıklayarak aynı ayrıcalıklara sahip olacaklar.

e-dergi uygulamasını aynı zamanda, posta maliyetlerinin yüksekli¤i ve iletim süresinin uzunlu¤u nedeniyle yeterince ulaflamadı¤ımız yurtdıflındaki büyük vatandafl kitlemiz ve Türk Cumhuriyetleri’ndeki soydafllarımıza da eriflebilmek için bafllattık.

Dergilerimize abone olmak isteyen okurlarımız http://www.biltek.tubitak.gov.tr/ adresindeki edergi sembolü üzerine t›klayacaklar. Ulaflt›klar› sayfadaki seçene¤in üzerine tıkladıklarında karflılarına çıkan formları doldurup gönderecekler ve kendilerine birer kullanıcı adı ve flifre verilecek.

Bunlarla dergilerimizin yeni sayılarına ve arflivine ulaflacaklar.

Ailemizin yeni üyelerini sevgiyle kucaklıyoruz...

Abonelik işlemleri ile ilgili sorunlarınızı e-posta yoluyla bteknik@tubitak.gov.tr adresine ya da 0(312) 467 32 46 no’lu telefona iletebilirsiniz