Em juni

JUNI 2016

Emigreer

Magazine

Inhoud 4 6 8 10 14

Voorwoord Yvonne in AustraliĂŤ De goedkoopste verhuisdozen van NL en BelgiĂŤ De Kei Harde Roep Van wonen en weerken in Nederland naar een zonnig bestaan in Spanje. (vervolg verhaal)

10 De Kei Harde Roep Emigreer Magazine

Juni 2016

16 20 24 26

Frankrijk had mijn voorkeur Feija van Bokhoven over Nieuw Zeeland Column: Maaike in Curaรงao Het verhaal van Jolanda van den Berg

20 Nieuw Zeeland is meer dan Auckland Emigreer Magazine

Colofon: Emigreer Magazine is een uitgave van MediaMix Publishing Verkoop & organisatie: Marcel Wulfers marcel@emigreermagazine.nl

Voorwoord

Redactie: Marcel Wulfers Maandelijks nieuwe auteurs Verschijning: Twaalf keer per jaar.

Iedere eerste dag van de nieuwe maand Informatie en reacties via: info@emigreermagazine.nl

Emigreren kun je leren.

Een vaak geziene uitspraak waar ook naar mijn idee veel waarheid in zit.

Als de plannen om te emigreren eenmaal gesmeden zijn begint het proces.

Zorgen over taal, de kinderen, verhuizen, geld en nog veel meer komen dan ´om de hoek kijken.

Emigranten staan bekend als durfals! Je moet wel een beetje ondernemend zijn en ook open staan voor veranderingen. Zekerheden als inkomen al dan niet met, of zonder werk in het buitenland zijn uiteraard van groot belang als je wilt emigreren. Leren emigreren is doen! Datum plannen, afspraken maken met werk, instanties en ook een verhuisofferte hoort er bij. Evenals een goede afsluiting van het vertrek uit Nederland voor vrienden en familie. Hou er maar rekening mee dat niet iedereen automatisch even vrolijk zal reageren op de voorgenomen emigratieplannen. Jalousie of een gemene opmerking als ´jullie keren vast weer terug na zoveel jaar´ kun je rustig verwachten.

Copyright 2015 MediaMix Publishing. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een automatisch gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Uitgever en auteurs verklaren dat deze uitgave op zorgvuldige wijze naar beste geweten is samengesteld. Evenwel kunnen uitgever en auteurs op geen enkele wijze instaan voor de juistheid of volledigheid van de informatie Uitgever en auteurs aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard dan ook, die het gevolg is van handelingen en/of beslissingen die gebaseerd zijn op bedoelde informatie.

Maar het is jouw, of jullie plan om te veranderen. In feite ga je gewoon verhuizen. Zij het een stukje verder op dan ´men in eerste instantie zal verwachten.

Een leerproces ter verbetering van de kwaliteit van het leven wat je nu leid. Althans dat is mijn ervaring!

Ik zeg, doen dus! Want emigreren kun je ´gewoon leren…

Succes,

Marcel Wulfers Uitgever

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Yvonne in Australië April 08, 2008 Ik ben Yvonne (45) uit Nederland (Limburg zelfs!), getrouwd met Peter (44) die geboren is in Brisbane, Australië. We zijn elkaar in 1987 in Nijmegen tegengekomen waar ik Rechten studeerde en waar Peter zijn doctoraal in Informatica kwam doen.

Eind 1993 zijn we naar Australië verhuisd en voor ons was dat de juiste beslissing.

We hebben allebei reizen altijd hartstikke leuk gevonden en na veel samen gezien te hebben werd het tijd om eens naar Australië te gaan. En wat vond ik dat land geweldig!! Ik had het gevoel dat ik eindelijk “thuis” was gekomen bij deze vriendelijke mensen, altijd mooi weer en zoooo veel ruimte. Wat een verschil was die ruimte met de drukte die we elke dag meemaakten op de Nederlandse autobanen waar we elke dag meer dan 1,5 uur onderweg waren naar ons werk om dan ‘s avonds weer de reis terug te moeten maken.

Nog eens met vakantie naar Australië en toen was het duidelijk dat we hier wilden wonen. Peter had een succesvol telefonisch interview met een van de universiteiten hier; een geweldig begin van ons avontuur. Nog even getrouwd voordat we vertrokken zodat we echt een knaller van een afscheidsfeest van Nederland gehad hebben in 1993.

Ik had ook geluk en vond werk waarin ik me helemaal heb kunnen uitleven; heerlijk! Ik had het hier zo naar mijn zin dat ik zelfs de beslissing heb genomen om de Australische nationaliteit aan te nemen wat dus betekende dat ik mijn Nederlandse paspoort heb moeten inleveren.

Aan het eind van het jaar 2000 kwam ineens de kans om een andere carrière te kiezen en terwijl ik allerlei opties de revue liet passeren, kwam ik erachter dat ik zwanger was ...… Dat is dus mijn nieuwe carrière geworden – kinderen op een leeftijd waarop andere mensen kleinkinderen verwachten!? David is in oktober 2001 geboren en Sam in Augustus 2004.

Emigreer Magazine

Nu kan ik het niet meer geloven dat ik echt van plan was om meteen een baan te zoeken na de geboorte van David en dat hij dan wel in een crèche terecht zou kunnen! Mijn “nieuwe baan” probeer ik nu met net zoveel passie te volbrengen als al mijn andere baantjes. Ook probeer ik zoveel mogelijk te “studeren” op dit nieuwe gebied en heb dus heel wat opvoedkundige literatuur gelezen in de afgelopen 5 jaar.

Wat een belangrijke functie hebben wij als TBM’s en ik vind het ongelooflijk hoe weinig hulp er beschikbaar is; geen conferenties, retreats, en coaching voor ons!?

Taal Sinds we in Australië zijn komen wonen, hebben Peter en ik altijd Nederlands met elkaar gesproken omdat hij anders de opgebouwde Nederlandse taalkennis zou verliezen. Dus toen onze jongens kwamen is er eigenlijk nooit een discussie over taal geweest omdat we thuis gewoon Nederlands praten. David heeft vanaf het begin precies aangevoeld met wie hij Engels moet praten en wie Nederlands kan verstaan.

Het is echt ongelooflijk hoe onze hersenen werken want voor kinderen is het helemaal geen probleem om verschillende talen te spreken met verschillende mensen. Bijvoorbeeld de twee dochtertjes van kennissen praten Duits met hun moeder, Chinees (kantonees) met hun vader en Engels met hun vrienden – een typisch voorbeeld van het multi-culturele Australië

Australië lijkt wel wat op Nederland Behalve het school systeem en de verschillende omgeving is het hier dus eigenlijk niet zo heel erg anders dan in Nederland. Ook hier hebben de politici een wedstrijd wie de meeste crèche-plaatsen kan aanbieden aan ouders om te zorgen dat al die moeders weer komen werken.

Mijn favoriete boek op het moment is van Anne Manne, “Motherhood” waarin wordt beschreven dat het hebben van betaald werk vaak niet alleen maar gaat over de financiële gevolgen maar meer te maken heeft met een complex geheel van culturele waarden en normen. Dus wij als Thuisblijfmoeders gaan lekker in tegen de hedendaagse kapitalistische trend van “unquestioning obedience and submission to the norms of work as the supreme overriding ethic......”

Life Style Wat mij het meeste aantrekt hier in Australië is de ‘life style”. Zeker waar wij wonen in Queensland, schijnt bijna altijd de zon en de mensen zijn vriendelijk. De winter is nu (mei) in aantocht waardoor het ‘s nachts koud is– zeker 10 graden Celsius! En dat is koud omdat de huizen hier in Queenland niet zo goed geïsoleerd zijn als in Nederland.

Gelukkig wordt het overdag rond de 26 graden dus dan kunnen we weer lekker opwarmen.

School Het school systeem is hier heel anders dan in Nederland. Gelukkig hoef ik me daar (nog?) niet mee bezig te houden omdat ik heel enthousiast ben over de mogelijkheden die Montessori education biedt en David’s school is maar een kwartiertje rijden met de auto.

Vrienden Zeker als moeder-zijnde vind ik het een uitdaging om echte vriendschap te vinden die dieper gaat dan “how do you do”. Ik vind het moeilijk om met mensen te praten die hele andere ideeën hebben over kinderen en opvoeding. Maar dit is natuurlijk niet iets wat “typisch” hier in Australië zal voorkomen??

Emigreer Magazine

Beste Emigreerder, Verhuisboxen is ooit onstaan wegens een geplande emigratie naar Engeland in 2005 en door onvoorziene omstandigheden is dat tot op heden uitgesteld. Met mijn geplande verhuizing naar Engeland had ook ik verhuisdozen nodig om alle spullen in te pakken en doordat de emigratie niet is doorgegaan heb ik van de verhuisdozen maar een bedrijf gemaakt en nu na 11 jaar is Verhuisboxen BV gespecialiseerd in verpakkingsmaterialen voor nationale en internationale verhuizingen.

Als je voor de grote besliising staat om te verhuizen naar een ander land is het ook belangrijk om je spullen goed in te pakken om zo je emigratie succesvol te laten verlopen.

Helaas horen wij vaak dat na de juichstemming op de uiteindelijke plaats van bestemming gekomen er een domper volgt als eenmaal de verhuiswagen wordt geopend. Beschadigde meubels en gescheurde verhuisdozen zijn vaak gehoorde klachten.

Als u besluit om te emigreren bespaar dan niet op goedkope verhuisdozen, want door vaak de lange rit en opslag zullen goedkope en meestal enkel golf verhuisdozen inzakken en scheuren.

Wij van Verhuisboxen hebben met ruim 11 jaar ervaring met verpakkingsmateriaal speciaal voor lokale als internationale verhuizingen en opslag onze eigen Klik Klak verhuisdoos ontwikkeld. Deze verhuisdoos is in een beweging op te zetten is dubbelgolf en heeft een echt draagvermogen van 50 kg en een stapelwaarde van 600 kg.

Absoluut de beste verhuisdoos op de Nederlandse en Belgische markt.

Op onze websitekunt u een filmpje zien waarin ik met mijn volle gewicht in deze super verhuisdoos ga staan en zelfs toen bleef deze Klik Klak verhuisdoos heel. Mede door een slimme inovatie waarmee een zeer sterk verstevigingsband in het karton boven de handvatten is meegeweven en de overlappende bodemstructuur is deze verhuisdoos ijzersterk en komt elke verhuizing en zeker een emigratie ten goede.

Tevens belangrijk bij emigratie is dat alle meubels goed verpakt zijn en Verhuisboxen heeft prima professionele verhuisdekens en noppenfolie of bubbeltjesplastic voor complete bescherming van alle meubels. Met onze extra lange verhuisdekens kunt u ook grote meubels inpakken en door de isolatie en schokwerende vermogen van noppenfolie kunnen er geen butsen of krassen ontstaan.

Bedenk ook dat als uw boeken verpakt u de verhuisdoos niet helemaal vol doet anders is de verhuisdoos niet meer te tillen. Ik wens iedereen van Emigreermagazine een voorspoedige verhuizing en geluk op de nieuwe bestemming en wij van Verhuisboxen BV staan u met raad en daad bij over elke vraag over verpakkingen die u nodig heeft voor uw emigratie.

Andreas van Beek Verhuisboxen BV

Emigreer Magazine

Professionele Klik Klak Verhuisdoos Wit

Professionele Klik Klak Verhuisdoos Bruin

Emigreer Magazine

De kei harde roep

Het is 2004 en ik ben met de laatste loodjes bezig van het afsluiten van mijn zaak, een vrouwen reintegratiebedrijf met 7 vestigingen in het land, hoofdkantoor Middelburg. Ik was snel gegroeid dus er zou niet veel over zijn na verkoop van 4 panden en van alles en nog wat. Het was goed geweest, zakendoen zit me in het bloed, en ik wilde laten zien dat het me lukte..in een ware mannenwereld met 0 te starten en een grote zaak te verkrijgen.

De laatste jaren had ik al verschillende visioenen gehad, heel wat anders dan alleen geld verdienen en ik wilde dus heel wat anders. Wat wist ik nog niet.

Vanaf 2004 kreeg ik 5 keiharde roepen in mijn hoofd 'Jeannette kom' en dat ging zo hard dat mijn wereld op haar grondvesten trilde. Toen ik vrienden naar schiphol had gebracht en in alle vroegte (5 uur) terugreed naar Middelburg kreeg ik een knalharde roep in mijn hoofd, ik zette de auto aan de kant en de tranen stroomden over mijn gezicht...pfff 'Nou zeg dan maar waar naartoe', zei ik hardop. Thuis aangekomen zette ik met 1 druk op de knp de pc van de slaapstand mijn zoon lag ernaast te slapen, daar stond ECUADOR op het scherm!! sรกvonds zit ik met mijn zoon op de bank tv te kijken en we ien allebei dat er een boek uit de boekenkast komt en open op de grond valt. Het was een boek over engelen, dat ik ooit had weggelegd, omdat ik het ietwat te zweverig vond, maar wat stond er!!!! Sommige mensen zullen een keiharde roep

horen om zich elders op deze planeet te gaan vestigen. U kunt zich voorstellen, of niet, dat mijn oneway ticket was gekocht!!

Alles ging in een sneltreinvaart, panden verkopen, banken afbetaald en belastingen. Kind 16 jaar, moest even naar zijn pa, later zou ik hem vragen te komen.

Maar ik wist niks van het land. In het vliegtuig, zou ik het boekje over Ecuador wel lezen, dacht ik. Ik heb echter de hele rit geslapen en stond verfrist op tijdens de overstap. Aangekomen in Quito, liep er rond alsof ik er geboren was. Ik visualiseerde een appartement en diezelfde middag ontmoet ik een vrouw die een appartement te huur had!!! 3 maanden Spaanse les, prive les in mijn huis, 3 uur per dag. Mijn talent, is schrijven, en dus schreef ik eerder Spaans dan dat ik het sprak. Ik heb zoveel gedaan in Ecuador, .op een berg gewoond, met Indianen door het Amazone gebied een plan gelanceerd voor een spirituele Universiteit, teveel om op te noemen.

Ik ben er bijna 6 jaar gebleven, en na 2 jaar kreeg ik een rituele cleaning van een sjamaan in het amazonegebied, hij deed ook iets met kaarsvet op een enorm blad. En ik moest lachen, toen hij zei, Mevrouw, we hebben u 5 keer geroepen!! Er stonden 5 open monden op het blad. Vanaf dat moment werd ik NUNKUI genoemd, vrouw van de aarde.

Emigreer Magazine

Emigreren naar Zweden? Zorg dan dat je een reispas hebt!

Na anderhalf jaar verzet, omdat ik het al te gek vond dat je een reispas nodig hebt binnen de grenzen van de Europese Unie, gaf ik in maart toch maar de pijp aan Maarten en legde ik me neer bij de Zweedse wetgeving.

Dat ik niet over een reispas beschikte, had me veel ellende opgeleverd gedurende heel de periode van immigratie en al dat ongemak was ik nu beu. Er komt immers al genoeg bij kijken als je naar het buitenland verhuist.

Dus toch maar een reispas bestellen, ook al ben ik niet van plan om de komende jaren Europa te verlaten. Dat betekent een afspraak met de Belgische ambassade maken, weer het nodige geld op hoesten voor een pas en naar Stockholm reizen. Gelukkig woon ik niet al te ver van de hoofdstad af, amper 258 kilometer. Voor een land als Zweden valt dat supergoed mee. Met de trein vanuit Ockelbo betekent dat 2 uur sporen. Bovendien ligt de ambassade op loopafstand van het Centraal Station.

Ik arriveerde te vroeg en dat gaf me de tijd om even van het gezellige, groene en waterrijke Stockholm te genieten. Het was zalig lenteweer, die bepaalde dag in maart, en op de pontons en bankjes langs de waterkant van de Klara genoten de mensen van het eerste lentezonnetje.

ten. Met andere woorden, wanneer je iets bestelt per internet, bijvoorbeeld, wordt dat niet zo vaak aan huis geleverd, maar wel in een postpunt.

Nu ik mijn reispas heb, kan ik mijn Zweeds rijbewijs afhalen, me een bankID aanschaffen om via internet mijn belastingen in te vullen, een bankrekening openen, makkelijker pakjes afhalen bij de post, ... Met andere woorden het leven wordt heel wat eenvoudiger.

Daarom raad ik iedereen die naar Zweden verhuist of er een langere tijd wil verblijven aan om alvast voor het vertrek, in BelgiĂŤ, een reispas aan te schaffen. Dat voorkomt heel wat ongemak en teleurstellingen.

In Zweden heeft een identiteitskaart immers niet dezelfde waarde als in BelgiĂŤ. Je moet er zelfs geen hebben, als je dat niet wil. En je hoeft die kaart dan ook niet voortdurend bij je te dragen.

Moet je je legitimeren, dan doen Zweden dat vaak met een reispas, een Zweeds rijbewijs of aan Zweedse IDkaart uitgevaardigd door een of andere openbare instantie of een werkgever.

Wie van Europa komt, kan zich echter meestal alleen maar legitimeren met een reispas. Raar, maar waar!

Toen de klok twee uur sloeg, arriveerde ik aan de ambassade en nam samen met een Waal de lift.

Een voor een passeerden we de veiligheidsdeur.

Eens binnen werden een pasfoto, mijn vingerafdrukken en mijn digitale handtekening verzameld en kreeg ik te horen dat de reispas na 14 dagen in mijn brievenbus zou liggen. Naar dat moment keek ik uit.

Twee weken later was het inderdaad zo ver. Alleen, zoals vaak gebeurt, diende de reispas afgehaald te worden in het postkantoor in Ockelbo 20 kilometer verderop. Pakjes liggen meestal daar op je te wach-

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Van wonen en werken in Nederland naar een zonnig bestaan in Spanje.

Vanaf het moment dat wij als Nederlands echtpaar uit Heemstede een uniek adres voor onze B&B in Spanje gevonden hadden, is er veel gebeurd.

In een groot landhuis in het plaatsje Caldes de Malavella in CataloniĂŤ (vlakbij Girona) namen wij begin februari 2013 onze intrek. Nadat we het huis grondig hadden gerenoveerd en een nieuwe look hadden gegeven, ging in april van dat jaar de poort gastvrij open en mochten wij onze eerste gasten verwelkomen. Maar hoe fantastisch ook, daar ging wel het een en ander aan vooraf.

Het bleek een bewogen periode te worden, dat eerste

jaar in CataloniĂŤ. Nog helemaal blanco en met een hoofd vol vraagtekens vertrokken wij op die sombere en regenachtige januaridag in 2013 vanuit ons vertrouwde Heemstede (geboren en getogen), richting het zuiden, richting Spanje. De reis naar ons nieuwe woonadres was gerust emotioneel te noemen: het afscheid van familie en vrienden was zwaar gevallen en we moesten een paar keer slikken toen we ons oude dorp uitreden. Dag huis, dag buurt, dag land.

Maar eenmaal de volgende ochtend -na een Frans ontbijt in het overnachtingshotel- voelden we ons een stuk beter en staken wij na een autorit van zo'n 8 uur met een kloppend hart en een enorme nieuwsgierigheid de sleutel in het slot van ons nieuwe huis. We konden beginnen. Beginnen met het aangeven waar alle dozen en spullen uit de grote Nederlandse verhuiswagen naartoe moesten, beginnen met de huisraad op z'n plek te zetten, beginnen met een eerste kop koffie en het eerste bord pasta uit een vreemde keuken, beginnen aan een eerste nacht met geluiden die we nog niet kenden, beginnen aan de volgende spannende jaren die voor ons lagen.

In de maanden die volgden moest er veel opgeknapt en verfraaid worden aan het huis, de tuin en de kamers, voordat wij vonden dat het goed en mooi

Emigreer Magazine

begonnen, hoe is dat zo gekomen. "Dat was zeker het roer om en een hele stap?". Nog altijd staan we er zelf ook een beetje versteld van, als we zo ons besluit van destijds vertellen, want het roer om was het absoluut, en dat het allemaal niet zo gemakkelijk was, daarover hoeven we ook niet geheimzinnig te doen.

Het heeft een enorme impact op je inlevingsvermogen, je geduld, je hoop en vertrouwen en op je relatie. Wat ook ineens ben je en doe je alles samen en hoewel de taken goed verdeeld zijn, samen ben je de B&B en deel je het dagelijkse lief en leed.

genoeg was om de B&B te kunnen starten. En dat gebeurde al snel.

Nog in Nederland kregen wij, mede dankzij een interview in de regionale kranten, al een paar reserveringen wat ons natuurlijk een enorme boost gaf. En spánnend dat we het vonden om die mensen hier te verwelkomen en voor het eerst te voorzien van een natje en een droogje. In rap tempo volgden meer reserveringen en kregen we de smaak te pakken.

Ondertussen liepen de administratieve zaken gewoon door die ons, zeker in het begin, veel kopzorgen gaven. Of wij het nou wilden of niet, we móesten omschakelen en wennen aan de Catalaanse bureaucratie en alle perikelen waar we doorheen moesten voordat we keurig waren ingeschreven, de auto's waren ingevoerd, een betrouwbare gestor hadden gevonden, een zorgverzekering konden afsluiten, een bankrekening hadden geopend en wisten waar die Catalaanse Abraham de mosterd haalt.

Inmiddels hebben we een aardige kring van kennissen en een klein technisch team opgebouwd en kunnen we ons prima redden in de taal die men hier spreekt.

We zijn goede vrienden geworden met de elektricien en de loodgieter, met de bakkersvrouw, met de eigenaar van het gezellige restaurantje in het dorp waar we alle gasten tenminste een keer heen sturen, met de wijnboer en de mensen van de olijvenkwekerij verderop en weten we de weg in de verschillende supermarkten. Want ook dat was wennen: niet alles wat wij zo gemakkelijk in Nederland kunnen kopen, feitelijk op de hoek van de straat, is hier zomaar verkrijgbaar en het kan gerust gebeuren dat we voor een bepaald potje of kruidje meerdere winkels moet afstruinen in de hoop dat toch ergens bijvoorbeeld verse basilicum wordt verkocht.

Veel mensen die hier komen zijn geïnteresseerd/ nieuwsgierig in/naar ons verhaal: een stelletje Nederlanders die op zo'n prachtige plek een B&B zijn

Maar wat is het bestaan hier heerlijk. Hoewel het best hard werken is, 7 dagen in de week, kunnen wij genieten van de ruimte en de veelzijdigheid van ons leven hier onder de Spaanse zon. Het klimaat en de leefomstandigheden spelen natuurlijk een belangrijke rol. De bevolking is vriendelijk en relaxter, het leven is hier aanmerkelijk goedkoper, de kalmte op de wegen is een verademing en zo zijn er nog wel wat meer pluspunten op te noemen. Lekker eten en drinken bijvoorbeeld, een belangrijk moment van de dag is hier de lunch waarvoor men uitgebreid de tijd neemt. En daar zijn wij inmiddels ook aardig aan gewend geraakt. Op een terras aan zee of in een gek restaurantje ergens in de bergen, zo vlakbij.

Wij denken dat we een goede keuze hebben gemaakt m de stap te wagen en in Catalonië een fijne plek hebben gecreëerd, waar gasten heerlijk kunnen uitrusten en bijkomen van hun drukke levens en hectische werkzaamheden en waar men zich welkom voelt. Het geeft elke keer opnieuw een voldaan gevoel als de mensen na hun verblijf weer met een frisse twinkel van energie in de ogen naar huis gaan.

Natuurlijk hebben we prachtige verhalen en zouden we veel over de mensen die hier logeren kunnen vertellen, maar dat doen we niet. Misschien later, in een boek, als we oud en tevreden terugkijken op ons leven in en om B&B MAS CALDES, op onze bijzondere jaren in Spanje.

Voor meer informatie: Hellen (1959) & Chris (1953) Deyll MAS CALDES bed and breakfast/turisme rural Veïnat de les Mateues 46 17455 Caldes de Malavella Girona, Spanje T. (0034) 627290522 info@mascaldes.com www.mascaldes.com Facebook Zoover Tripadvisor Googlemaps Martine Stabij - Vrijheid

Emigreer Magazine

Frankrijk had mijn voorkeur

Mijn man heeft 25 jaar erg hard gewerkt in zijn 2 bedrijven om daarna goed te kunnen verkopen en zijn eigen leven vorm te geven. Hoe en waar maakte hem niet uit. Mij wel! Ik ontmoette hem 3 jaar voor we naar Frankrijk vertrokken. Als natuurliefhebber, hovenier en boomverzorger verlangde ik naar een leven in en met de natuur zo ver mogelijk van de bewoonde wereld. Frankrijk had mijn voorkeur, maar was geen must.

Het project kan ik definiĂŤren als zelfvoorzienend op een off-grid locatie.

Maar zo gedefinieerd hebben we het in 2008 niet. We wilden graag vrij zijn in hoe en wat we deden, voor onszelf zorgen met de beschikbare middelen. 'Eigen boontjes doppen' zou een goede benaming zijn, toen en nu nog steeds.

We wonen hier nu ruim 6 jaar permanent. Klaar zijn we nooit, dus een antwoord op deze vraag heb ik niet.

Zelfvoorzienend leven in een altijd veranderende wereld kent geen eindpunt. Maar we zijn 'in onze basis voorzien' wel een heel eind. We hebben water, onderdak, verwarming en eten en zijn al veelverder als dat we ooit dachten te moeten gaan of te willen komen.

Ons huis in Nederland, hebben we in de afgelopen 7 jaar niet kunnen verkopen of degelijk kunnen verhuren voor langere tijd. Dit omdat het huis en perceel duur is, te duur voor de huidige huizenmarkt, door de crisis. Door de hypotheek en vaste lasten die we in

Nederland nog hebben kunnen we Nederland niet 'afronden' wat we wel gehoopt hadden. De kosten, de zorgen, de stress die dit (chronisch) oplevert heeft ons belemmerd, dit in steeds ernstigere mate, om hier en nu in Frankrijk de vaart erin te houden.

De crisis heeft ons niet alleen in de problemen gebracht m.b.t. het huis in Nederland. Ook zijn de reserves die we hadden en nog dachten te krijgen (achtergestelde leningen aan de nieuwe eigenaar van mijn man's bedrijven, het afronden en opdoeken van zijn holding) in rustig doch gestaag tempo verdampt. Financieel dus veel tegenvallers, ernstige verliezen en een berg aan stress tegoed.

MAAR......

Dat heeft juist hier en nu ook weer zijn voordelen.

We worden steeds creatiever, inventiever, flexibeler en leren erg veel als het over 'je eigen boontjes doppen' gaat. Het vage idee off-grid zelfvoorzienend te gaan leven krijgt een extra impuls, noem het 'zachte dwang' die ons toch tot grote hoogten stuwt.

Gezonder, bewuster, duurzamer, eindelijk vrienden, echt contact met mensen (locals).

Het is jammer dat we het ervaren als strijd om de vrijheid te (leren) ervaren die eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten kunnen zijn op onze stek.

Maar spijtoptanten zullen we nooit worden, het is alles de moeite waard te delen dat wat wel kan en voor meer mensen is weggelegd.

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

La Palma, El Paso, Valencia

â‚Ź 359.000 Huis 254 m2 Grondstuk 3070 m2 Verschillende tersasen / Zwembad 1 Slaapkamer, bad en douche 1 extra toilet 1 Keuken / Grote salon / eetkamer 1 apartement 55 m2,met toilet en douche Cita MĂĄgica Inmobiliaria 0034 603 71 02 79

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Www.Experienzimmigration.co.nz/

Nieuw-Zeeland is meer dan Auckland De meeste immigranten gaan rechtstreeks naar Auckland zodra ze in Nieuw-Zeeland aankomen (ze komen vaak al daar op de luchthaven aan). Sommigen omdat een daar gevestigde werkgever ze een baan aangeboden heeft en anderen omdat ze hopen daar een baan te vinden.

Met ruim anderhalf miljoen inwoners is Auckland verreweg de grootste stad van Nieuw-Zeeland.

Het nadeel van zoveel immigranten die naar een plek trekken is, onder andere, dat er een tekort aan woonruimte ontstaat. De prijzen van koophuizen en huurwoningen rijzen de pan uit. En dat terwijl de andere regio’s in Nieuw-Zeeland ook veel te bieden hebben.

De regering heeft dit nu ook onderkend en stimuleert immigranten om zich buiten Auckland te vestigen. Wie bijvoorbeeld een baan heeft buiten Auckland krijgt zomaar 30 punten cadeau in een Expression of Interest (eerste stap voor het aanvragen van een permanent visum op basis van werkervaring en opleidingen). Voor degene die een bedrijf willen starten of overnemen in Nieuw-Zeeland geldt eenzelfde soort regeling.

Start je dit bedrijf buiten Auckland dan krijg je ook 30 punten cadeau.

Ook gelden speciale regels voor werkvisa in een aantal regio’s.

Normaal gesproken moet een werkgever aantonen dat hij geen geschikte Nieuw-Zeelandse kandidaten kon vinden voordat hij een baan aan een immigrant mag aanbieden (dit geldt niet als een beroep op een van de drie Skill Shortage Lists staat en de kandidaat voldoet aan de eisen van de desbetreffende lijst). Dit is voor ongeschoolde beroepen, zoals serveerster, vaak lastig.

De regering heeft erkend dat voor bepaalde beroepen er in bepaalde regio’s een tekort is. De werkgever hoeft minder te bewijzen en een werkvisum wordt in deze gevallen makkelijker toegekend.

Nieuw-Zeeland heeft veel meer te bieden dan alleen Auckland als het om werk gaat. Sta open voor andere regio’s in NieuwZeeland wanneer je erover denkt om de stap te wagen.

Feija van Bokhoven Licensed Immigration advisor info@experienzimmigration.co.nz

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Autoschade, wat nu?

Een ongelukje onderweg is altijd vervelend en komt nooit uit. Langs de weg schadepapieren invullen, in Nederland weet u er wel raad mee, maar hoe werkt het in Spanje?

Wij geven u handige tips!

1) Vul van te voren alvast de basisgegevens op het schadeformulier in en leg deze in uw dashboard kastje. Zo hoeft u alleen nog maar de details van de schade en de tegenpartij in te vullen, wat u tijd en stress scheelt. Het lijkt overbodig, maar u zult blij zijn als u het formulier echt een keer nodig hebt.

2) Bij twijfel over schuld of om te voorkomen dat de schuld in uw schoenen wordt geschoven door een taalbarrière of onwetendheid, bel de politie

of vraag een medestander om hulp. Ondertekent u eenmaal het schadeformulier, dan is het definitief.

3) Kunt u niet meer met uw auto rijden? Bel de sleepdienst (Grua), uw auto wordt gratis op gehaald, dit zit in uw verzekering zonder aantasting van uw no- claim. Telefoonnummer: 4) Speel zelf niet voor rechter of verzekeraar, geeft de tegenpartij het nummer van de verzekeringsmaatschappij en zorg ook dat u de verzekeringsgegevens van de tegenpartij noteert.

5) Meld de schade gelijk bij Hypotienda of direct bij de verzekeringsmaatschappij voor verdere opvolging en afhandeling van de schade.

Heeft u vragen over een autoverzekering in Spanje? Mail info@hypotienda.com Maak gebruik van de gratis overstapservice van Hypotienda!

Emigreer Magazine

Internationale verhuizers

mediamix P u b l i s h i n g

Van Hees Worldwide Van Rooijen International Movers Atlas Movers Derksen Verhuizingen Dijkshoorn HACON containerverhuizingen HALO wwereldverhuizer Hazeleger verhuisservice Jacobs verhuizingen B.V. Stealth-Verhuizingen

Vraag hier 6 verhuisoffertes aan!

Doorklikken naar deze Internationale verhuisbedrijven kan ook via de hompage van www.emigreermagazine.nl

Emigreer Magazine

Column Maaike in Curacao

Laatst gaf ik aan de kinderen in mijn klas (groep 5) een les over dialecten en hoofdtalen. Dit is aan kinderen van Curacao lastig uit te leggen. Nederland is ver weg en voor een aantal onbekend. Daarnaast hebben wij hier geen echte dialecten, zoals Nederland dit kent. Wel worden hier veel verschillende talen gesproken, dus de kinderen zijn wel bekend met meerdere talen. Naast Papiamentu en Nederlands spreken veel inwoners goed (dan wel vloeiend) Engels en velen spreken ook een aardig mondje Spaans. Er zijn ook wel verschillen tussen Papiamentu van Aruba en Curacao, maar vraag mij niet het voor te doen, want ik ben zelf de taal nog aan het leren.

Gelukkig spreek ik een aardig woordje Utregs, dus op mijn beste Utregs heb ik de kinderen voorgelezen uit ‘Nijntje op de fiets’ (in ut Utregs). “O, o, wa goat da zwaor!” De kinderen onder de tafel en de juf haar doel gehaald!

Toevallig was in diezelfde week ook mijn zusje op het eiland. Ze wilden graag de dingen doen, die ik normaal doe, dus hup mee naar de supermarkt, naar school, naar de dansschool en ga zo maar door. Op zulke momenten realiseer ik me altijd weer hoeveel woorden ik inmiddels uit het Papiamentu overgenomen heb daarmee een eigen ‘eiland-taal’ gecreeerd heb. Voor mij is dit niet meer bewust maar een gewoonte. Zo’n gewoonte dat ik soms moet nadenken over het Nederlandse woord.

Om een paar voorbeelden te geven: Tijdens het boodschappen doen hebben we het niet over watermeloen maar over patia. We kopen ook djus en karni mula in plaats van vruchtensap en gehakt.

In het weekend gaan we de beach in plaats van het strand en als je riba kaya bent, ben je onderweg.

Wanneer ik wil dat wandelende leerlingen gaan zitten, zeg ik ‘sinta!’ en als ze moeten opschieten zeg ik ‘ ban!’ of ‘hasi lihé.’ ’s Avonds als we honger hebben, halen we chukulati bij de snek of batata ku lomitu bij de truck’i pan. Na kas (thuis) drinken we awa ku lamunchi in plaats van water met limoen en we zeggen ‘ayo’ in plaats van ‘doei’.

Ze zeggen wel eens: Alles begint met taal. Maar welke taal, dat maakt hier niet zoveel uit.

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Het verhaal van Jolanda van den Berg In 1995 ging Jolanda van den Berg, toen 30 jaar, op vakantie naar Peru. In Cusco, de oude Inca hoofdstad in de Andes, werd zij getroffen door de schrijnende omstandigheden waaronder veel kinderen moeten leven. In primitieve hutjes, meestal zonder vader of met een vader die drinkt en een moeder die onmogelijk voor al haar kroost kan zorgen. Soms zijn de kinderen zelfs helemaal aan hun lot overgelaten.

De jonge kinderen leven de hele dag op straat en proberen hun kostje bij elkaar te scharrelen. Ze komen structureel in aanraking met (huiselijk) geweld en worden op de meest elementaire fronten verwaarloosd.

Terug in Nederland kon Jolanda niet vergeten wat ze gezien had. Een half jaar later besloot ze daarom huis en haard achter te laten en zich in Cusco te vestigen. Zonder doelgericht plan, zonder geld en zonder een woord Spaans te spreken, maar met de intentie om kinderen te helpen en met de vaste overtuiging dat dit zou gaan lukken.

Dat heeft ze ondertussen meer dan waargemaakt.

In eerste instantie heeft Jolanda 12 jongens letterlijk van de straat geplukt en onder haar hoede genomen. Ze kreeg van de kinderrechter de ouderlijke macht toegewezen tot hun 18e levensjaar.

Daardoor konden ze een gezin vormen.

Stichting NINOS

Emigreer Magazine

AMBASSADEUR Met trots kunnen we u vermelden wij dat we met Emigreer Magazine officieel ambassadeur zijn van de Stichting NiĂąos.

Emigreer Magazine

Emigreer Magazine

Goede doel - Stichting Ninos Unidos Peruados STICHTING NINOS Stichting Niños Unidos Peruanos wil kinderen de kansen die hen ontnomen of onthouden zijn teruggeven. Het gaat erom de kinderen het gevoel en de overtuiging (terug) te geven dat zij waardevolle en gewaardeerde mensen zijn. Gewoon omdat zij op dat gevoel evenveel recht hebben als iedereen.

Door middel van het werven van donateurs en fondsen (giften, donaties, schenkingen, erfenissen, legaten) wil Stichting Niños Unidos Peruanos haar missie bereiken. De winst uit de hotels wordt daartoe ook aangewend.

Ook u kunt Stichting Niños Unidos Peruanos steunen. Met bijvoorbeeld 5 euro per maand kan Jolanda van den Berg al erg veel betekenen voor de kansarme kinderen in Peru.

Steun onze kinderen en doneer.

Blijf op de hoogte en voor de tweejaarlijkse nieuwsbrief.

Meer informatie vind u op: www.stichtingninos.com

Emigreer Magazine