1/26 (March 2016)
YEAR 8
R&D | technology | economy | law | management
ISSN 2300-3022
Publisher
ENERGA SA
Patronage
Scientific Council
Janusz Białek | Marko Cepin | Antoni Dmowski | Istvan Erlich | Irina Golub Bolesław Goranczewski | Nouredine Hadjsaid | Piotr Kacejko | Tadeusz Kaczorek Marian Kazimierkowski | Jan Kiciński | Kwang Y. Lee | Zbigniew Lubośny Jan Machowski | Jan Majewski | Om Malik | Peter Marton | Jovica Milanovic Marta Molinas | Jaroslav Nenadál | Josef Novák | Joao Abel Pecas Lopes | Jan Popczyk Sylwester Robak | Mariusz Swora | Zbigniew Szczerba | Anna Szeliga-Kowalczyk Vladimir Terzija | G. Kumar Venayagamoorthy | Jacek Wańkowicz | Douglas Wilson Ryszard Zajczyk
Programme Council
Rafał Hyrzyński | Marcin Lemański | Marcin Szpak | Grzegorz Widelski | Michał Zalewski
Reviewers
Stanisław Czapp | Andrzej Graczyk | Piotr Kacejko | Jan Kiciński Zbigniew Lubośny | Jan Machowski | Józef Paska | Jan Popczyk Désiré Dauphin Rasolomampionona | Sylwester Robak | Marian Sobierajski Paweł Sowa | Zbigniew Szczerba | Artur Wilczyński | Ryszard Zajczyk
Editor-in-Chief
Zbigniew Lubośny
Vice Editor-in-Chief
Rafał Hyrzyński
Copy Editors
Katarzyna Żelazek | Bernard Jackson
Topic Editors
Michał Karcz | Jacek Klucznik | Marcin Lemański Karol Lewandowski | Paweł Szawłowski
Statistical Editor
Sebastian Nojek
Managing Editor
Jakub Skonieczny
Proofreading
Mirosław Wójcik
Graphic design and typesetting
Art Design Maciej Blachowski
Translation
Skrivanek Sp. z o.o.
Grafix Centrum Poligrafii
Dispatch preparation
ENERGA Obsługa i Sprzedaż Sp. z o.o.
Politechnika Gdańska
ENERGA SA
Editorial Staff Office Acta Energetica al. Grunwaldzka 472, 80-309 Gdańsk, POLAND tel.: +48 58 77 88 466, fax: +48 58 77 88 399 e-mail: redakcja@actaenergetica.org www.actaenergetica.org Electronic Media
Anna Fibak (Copy Editor) Paweł Banaszak (Technical Editor)
Information about the oryginal version
Electronic edition of Acta Energetica is the original version of the journal, which is available on the website www.actaenergetica.org The journal is also available in hard copy. The journal is indexed in Polish Technical Journal Contents BazTech http://baztech.icm.edu.pl, in Scientific journal database – the IC Journal Master List http://jml2012.indexcopernicus.com/masterlist.php and also in Directory of Open Access Journals (DOAJ) https://doaj.org/
Information for authors published on the website: www.actaenergetica.org
From the Chief Editor The word “innovation” (Latin: innovare, or creating something new) has for years been ubiquitous in financing scientific institutions and projects, sometimes as the carrot and sometimes as the stick. According to “Oslo Manual” (an international methodological publication on statistical surveys of innovation, recommended in the OECD and EU countries) innovation is the implementation of a new or significantly improved product (or service), a new or significantly improved process, a new marketing method, or a new method of organization in terms of business practices, workplace organization or relations with the external environment (Oslo Manual 2005, OECD/Eurostat). This definition is clearly product-oriented, narrower than the notion of novelty in science. The road from an innovative idea to implemented innovation (see: innovation portal www.pl.gov.pl) is complex, and its basic steps are an innovation’s identification, protection, commercialization paths, and implementation. Each of these steps is multi-point and multi-path. A question arises: where in the process, in the area of innovation in technology, are science and technology journals, including Acta Energetica, positioned? Undoubtedly, the authors in such magazines come from scientific institutions and industry, i.e. the main actors creating innovation. They publish accounts of methods, algorithms, theories, and processes, i.e. the innovative elements, which do not necessarily translate into products. Such publications report new solutions as well as completed activities. In either case they are (or may be) a valuable source of information for others. Thus it can be said that the journals of this type are an important element in the development of science, technology, and hence innovation. I therefore invite you to read the papers in this issue of Acta Energetica, wishing the readers the ability to generate innovative solutions (the starting point of innovation is in fact an idea or need) and to continuously ask themselves the fundamental questions in science: why? As to whether the articles in this issue of Acta Energetica contain innovative elements, let’s leave that for the readers to judge. I wish the authors a positive judgment. Zbigniew Lubośny Editor-in-Chief of Acta Energetica
Od redaktora naczelnego Słowo „innowacja” (łac. innovare, czyli tworzenie czegoś nowego) jest od lat wszechobecne w obszarze finansowania instytucji nauki oraz projektów, bywa kluczem lub straszakiem. Według podręcznika „Oslo Manual” (międzynarodowego wydawnictwa metodologicznego badań statystycznych innowacji, zalecanego w krajach OECD i UE) innowacja jest to wdrożenie nowego lub istotnie ulepszonego produktu (wyrobu lub usługi), nowego lub istotnie ulepszonego procesu, nowej metody marketingu lub nowej metody organizacji w zakresie praktyk biznesowych, organizacji miejsca pracy bądź relacji ze środowiskiem zewnętrznym (Oslo Manual 2005, OECD/Eurostat). Definicja ta jest wyraźnie produktowa, zawężona w stosunku do pojęcia nowości w nauce. Droga od pomysłu do wytworzenia innowacji (zajrzyj: portal innowacji www.pi.gov.pl) jest złożona, a jej podstawowe etapy to: identyfikacja innowacji, ochrona innowacji, ścieżki komercjalizacji innowacji oraz wdrożenie innowacji. Każdy z tych etapów jest wielopunktowy i wielościeżkowy. Można postawić pytanie: jak w tym procesie, w obszarze innowacji w technice, lokują się czasopisma naukowo-techniczne, w tym Acta Energetica? Niewątpliwie w czasopismach tego typu publikują osoby wywodzące się z instytucji naukowych oraz przemysłu, tj. głównych podmiotów tworzących innowacje. Publikują informacje o metodach, algorytmach, teoriach, procesach…, tj. elementach innowacyjnych, które jednak nie muszą przekuć się w produkty. Publikacje zawierają rozwiązania nowe, jak i sprawozdania z działań przeprowadzonych. W jednym i drugim przypadku są one (mogą być) cennym źródłem informacji dla innych. Tym samym można stwierdzić, że czasopisma tego typu są istotnym elementem rozwoju nauki, techniki, a w tym innowacyjności. Zachęcam zatem do lektury artykułów zawartych w niniejszym numerze Acta Energetica, życząc Czytelnikom zdolności do generowania rozwiązań innowacyjnych (punktem wyjścia innowacji jest bowiem pomysł lub potrzeba) i ciągłego zadawania sobie podstawowego w nauce pytania: dlaczego? Na pytanie: czy artykuły zawarte w niniejszym numerze Acta Energetica zawierają elementy innowacyjne, drodzy Czytelnicy odpowiecie sobie sami. Czego życzę autorom. prof. dr hab. inż. Zbigniew Lubośny redaktor naczelny Acta Energetica
Table of contents THE METHOD OF MULTI-CRITERIA ANALYSIS TO SUPPORT THE DECISION ON LOAD OR MICRO-GENERATION CONNECTION TO A LOW- OR MEDIUM-VOLTAGE POWER GRID Paweł Bućko, Jerzy Buriak, Krzysztof Dobrzyński, Marcin Jaskólski, Piotr Skoczko, Piotr Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 OPERATION OF A BC50 COGENERATION UNIT OF A CHP PLANT IN AN ISOLATED ISLAND SYSTEM Ireneusz Grządzielski, Krzysztof Sroka, Arkadiusz Łacny, Daria Radsak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .15 AUTOMATIC SYNCHRONIZATION OF POWER SYSTEMS IN COMPREHENSIVE AND QUALITATIVE TERMS Grzegorz Grzegorzyca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33 CALCULATIONS OF SHORT-CIRCUIT CURRENT FLOWS IN EARTH WIRES OF HV LINES Jacek Klucznik, Zbigniew Lubośny, Krzysztof Dobrzyński. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45 THE OPTIMAL CHOICE OF ELECTROCHEMICAL ENERGY STORAGE PARAMETERS Jarosław Korpikiewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56 EFFICIENCY OF SUPERCRITICAL COAL POWER STATIONS WITH INTEGRATED CO2 CAPTURE AND COMPRESSION SYSTEMS BASED ON OXY-COMBUSTION TECHNOLOGY Janusz Kotowicz, Mateusz Brzęczek, Marcin Job . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69 ELECTRICITY GENERATION RELIABILITY IN A POWER SYSTEM INCLUDING RENEWABLE ENERGY SOURCES Piotr Marchel, Józef Paska. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83 WAYS OF IMPROVING THE RELIABILITY OF SUPPLY OF SELECTED IMPORTANT MUNICIPAL CUSTOMERS IN MUNICIPALITIES Bogdan Mól, Paweł Sowa, Joachim Bargiel. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93 A METHOD OF POWER SYSTEM STATIC STABILITY ANALYSIS Kazimierz Oziemblewski, Ksawery Opala. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102 INFLUENCE OF POWER SYSTEM ON OPERATION OF AN HVDC LINK. A CASE STUDY Maksymilian Przygrodzki, Piotr Rzepka, Mateusz Szablicki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114 INFLUENCE OF POWER CONVERTERS ON INCREASING THE SHARE OF RENEWABLE ENERGY SOURCES Katarzyna Przytuła, Dariusz Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125 THE USE OF SMALL SCALE INVERTERS WORKING WITH RENEWABLE ENERGY SOURCES IN ORDER TO IMPROVE VOLTAGE QUALITY IN A POWER DISTRIBUTION NETWORK Łukasz Rosłaniec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137 ENERGY EFFECTIVENESS AND ECONOMIC PERFORMANCE OF GAS AND GAS-STEAM COMBINED HEAT AND POWER PLANTS FIRED WITH NATURAL GAS Bolesław Zaporowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
2
Spis treści METODA ANALIZY WIELOKRYTERIALNEJ WYBORU WARIANTU PRZYŁĄCZENIA DO SIECI ELEKTROENERGETYCZNEJ DYSTRYBUCYJNEJ NISKIEGO I ŚREDNIEGO NAPIĘCIA Paweł Bućko, Jerzy Buriak, Krzysztof Dobrzyński, Marcin Jaskólski, Piotr Skoczko, Piotr Zieliński......................................................................10 PRACA BLOKU CIEPŁOWNICZEGO BC50 ELEKTROCIEPŁOWNI W WYDZIELONYM UKŁADZIE WYSPOWYM Ireneusz Grządzielski, Krzysztof Sroka, Arkadiusz Łacny, Daria Radsak.....................................................................................................................26 AUTOMATYKA SYNCHRONIZACJI SYSTEMÓW ELEKTROENERGETYCZNYCH W UJĘCIU KOMPLEKSOWYM I JAKOŚCIOWYM Grzegorz Grzegorzyca............................................................................................................................................................................................................39 OBLICZENIA ROZPŁYWU PRĄDÓW ZWARCIOWYCH W PRZEWODACH ODGROMOWYCH LINII WN Jacek Klucznik, Zbigniew Lubośny, Krzysztof Dobrzyński.............................................................................................................................................51 OPTYMALNY DOBÓR PARAMETRÓW ELEKTROCHEMICZNEGO MAGAZYNU ENERGII Jarosław Korpikiewicz............................................................................................................................................................................................................63 EFEKTYWNOŚĆ NADKRYTYCZNYCH ELEKTROWNI WĘGLOWYCH ZINTEGROWANYCH Z INSTALACJAMI WYCHWYTU I SPRĘŻANIA CO2 W TECHNOLOGII OXY-COMBUSTION Janusz Kotowicz, Mateusz Brzęczek, Marcin Job..............................................................................................................................................................77 NIEZAWODNOŚĆ WYTWARZANIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM PRZY UWZGLĘDNIENIU ODNAWIALNYCH ŹRÓDEŁ ENERGII Piotr Marchel, Józef Paska.....................................................................................................................................................................................................89 SPOSOBY POPRAWY NIEZAWODNOŚCI ZASILANIA WYBRANYCH WAŻNYCH ODBIORCÓW KOMUNALNYCH NA TERENIE GMIN Bogdan Mól, Paweł Sowa, Joachim Bargiel........................................................................................................................................................................98 METODA ANALIZY STABILNOŚCI STATYCZNEJ SYSTEMÓW ELEKTROENERGETYCZNYCH Kazimierz Oziemblewski, Ksawery Opala.......................................................................................................................................................................109 WPŁYW OTOCZENIA SIECIOWEGO NA PRACĘ ŁĄCZA HVDC. STUDIUM PRZYPADKU Maksymilian Przygrodzki, Piotr Rzepka, Mateusz Szablicki........................................................................................................................................120 WPŁYW PRZEKSZTAŁTNIKÓW ENERGOELEKTRONICZNYCH NA WZROST UDZIAŁU ODNAWIALNYCH ŹRÓDEŁ ENERGII Katarzyna Przytuła, Dariusz Zieliński...............................................................................................................................................................................132 WYKORZYSTANIE FALOWNIKÓW MAŁYCH MOCY WSPÓŁPRACUJĄCYCH ZE ŹRÓDŁAMI ODNAWIALNYMI DO POPRAWY JAKOŚCI NAPIĘCIA W SYSTEMIE DYSTRYBUCYJNYM Łukasz Rosłaniec...................................................................................................................................................................................................................146 EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA I EKONOMICZNA GAZOWYCH ORAZ GAZOWO-PAROWYCH ELEKTROCIEPŁOWNI OPALANYCH GAZEM ZIEMNYM Bolesław Zaporowski...........................................................................................................................................................................................................158
3
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
The Method of Multi-criteria Analysis to Support the Decision on Load or Micro-generation Connection to a Low- or Medium-voltage Power Grid
Authors Paweł Bućko Jerzy Buriak Krzysztof Dobrzyński Marcin Jaskólski Piotr Skoczko Piotr Zieliński
Keywords development planning, power system, distribution system operator, load connection, microgeneration source connection
Abstract This paper presents a method that supports the decision in terms on selecting the best option of a load connection to a low- or medium-voltage power distribution grid, and of a micro-generation source connection to a low-voltage grid. The method is based on the search for the option with the lowest aggregate assessment measure, which is the weighted average of partial assessment measures determined for each of eight considered criteria. For each of the first three, economic criteria, partial assessment measure was calculated using the normalisation method. For each of the other five, technical criteria, we developed a relative measure of the distance of the indicator from the threshold (e.g. the ratio of voltage drop in power supply line nodes in relation to its permissible value). This algorithm rejects variants whereby the thresholds set for partial criteria were exceeded in the time period of load/micro-generation source connection. The method was implemented in an MS Excel workbook and used to analyse complex problems of load or microgeneration source connections.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016101
1. Introduction Development planning of a low voltage (LV) and medium voltage (MV) power system, taking into account both technical and economic aspects, is a complex process. This is due to the multiplicity of criteria that a Distribution System Operator (DSO) must take into account when making a decision to connect a load or a micro-generation system to their network. Therefore, the development of a method of multi-criteria analysis, which would support the decision-making while considering many options of a load or a micro-generation connection, is increasingly gaining relevance in research and industry practice. Multicriteria methods have been and are being applied in power engineering. Reference [1] discusses a number of these methods, such as: 1) Data Envelopment Analysis (DEA) developed by Charnes, Cooper and Rhodes [2]; 2) Multi-criteria ranking method, 3) Analytic Hierarchy Process (AHP). In the latter method, the decision problem has a hierarchical structure, and each assessment criterion is assigned a weight. As a consequence, a multi-criteria 4
decision-making problem can be structured, and investment options can be ranked [1]. The method uses a multi-step decision process, which results in alignment of investment options in the form of a tree structure (first step), and their assessment (second step). Weighting has special significance there. This method allows, among other features, effective consideration of market conditions. A multi-criteria analysis method was used, for example, to estimate the maximum distributed generation in a power system [3].
2. Method 2.1. Basic assumptions The paper presents an original method for assessing options of load connection to a low- or medium-voltage power distribution grid or micro-generation connection to a low-voltage grid. The power grid performance was analysed in the following three moments of its operation:
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
• Start – when load/micro-generation is connected to the grid • End of analysis period – resulting from the proposed power system planning horizon (5 years for LV grids, 10 years for MV grids) • Mid-time – in the middle of the analysis period. The time horizon takes into account power grid development in the immediate vicinity of the connected object. This development is expressed by indicators that determine the annual increase in power load in aggregated nodes of the power system. The following eight criteria were proposed for assessing options of load/micro-generation connection to LV and MV distribution grids: 1. Capital expenditures on grid interconnection 2. Average annual cost of electricity, including capital costs, fixed operation and maintenance costs, and variable costs of electricity losses 3. Annual active energy losses in grid components 4. Voltage levels in power grid nodes 5. Permissible grid component loads 6. Dynamic voltage change 7. Electric shock protection 8. The ratio of short-circuit capacity in connection node to output power of micro-generation. The first three criteria are economic, the other five are technical [4], and expressed in the form of indicators limited with thresholds. The set of criteria depends on whether the analysis is carried out on low or medium voltage, and whether it is for a load or a micro-generation [4]. Data for the analysis of a case are retrieved from the request, addressed to DSO, for issuing interconnection terms and conditions. The optimal option is selected from those available and allowed by way of decision criterion. In the following subsections, decision criterion formulation, descriptions of partial assessment measures (criterion function components), penalty function and connection option admissibility conditions were presented.
2.2. Decision criterion The optimal option is selected out of a maximum of three existing interconnection investment project options (W1, W2, W3). The choice is made on the basis of a decision criterion, which is formulated so that it selects the option of minimal (Z) value of aggregate assessment measure (decision criterion), determined for each investment project option. (1) where: w is option index (w = W1, W2, W3); kw is aggregate assessment measure (criterion function) calculated for option w. The final aggregate assessment measure (kw), on the basis of which the selection is made, is the weighted average of aggregate assessment measures calculated for the three time horizons (kw,t1; kw,t2; kw,t3):
(2) where: t is time period index (t1, t2 and t3), for load connection to LV grid (in years): t1 = 0, t2 = 3, t3 = 5, for load connection to MV grid (in years): t1 = 0, t2 = 5, t3 = 10; βt – weight for partial assessment measure in time period t [-]; kw,t – aggregate assessment measure (decision criterion) calculated for option w and in each time period t [-]. The aggregated (synthetic) assessment measure calculated in a single time period is the weighted average of partial assessment measures (criterion function components – partial criteria) ki,w,t, obtained in different time periods for assessed investment project options, including a function of a penalty for exceeding thresholds determined for partial criteria. Weights are assigned to criteria only once and are applied in every option and period. Given the assumption that for criteria 1–3 the penalty function is always 1 (since in this case it should not affect the result), the partial assessment measure formula is:
(3) where: i is the index of partial assessment measure (criterion) of load/ micro-generation connection option (i = 1, 2, …, 8); hi is the weight for criterion i of partial assessment measure of load/ micro-generation connection option [-]; αi,w,t is penalty function for partial assessment measure i, for load connection option w, in time period t [-]; ki,w,t is partial assessment measure of connection (investment project) option w, calculated for criterion i, in time period t. The relationship for partial assessment measure weights is as follows:
(4)
The criteria of connection option assessment are expressed by partial assessment indicators and partial assessment measures. Partial assessment indicators are data describing the partial criterion; for example, criterion 4 (grid node voltages) is described by voltage drop, and criterion 7 (anti-shock protection) is tested against a minimum short-circuit current. Partial assessment measures ki,w,t are calculated as normalised indicator values (criteria 1–3) or as the ratios of partial assessment indicator 5
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
to its threshold (criteria 4–8). As regards criteria 4–8, the partial assessment measure is 1, when the partial assessment indicator reaches its threshold. The partial assessment measure for criteria 4–8 exceeds 1, when the partial assessment indicator exceeds its threshold or the minimum is not reached, depending on the partial criterion. For criterion 4 (grid voltages), the grid node voltage drop will be limited by an upper threshold (upper acceptable value), while for criterion 7 (anti-shock protection), short circuit current will be limited by a trip current of a protection installed on the beginning of the power line supplying considered consumer. This value is obtained from the overload protection (circuit breaker) time-current characteristic for the time equal to 5 s. A partial assessment measure value exceeding the threshold in the first time period (t = 0) excludes the option from further decision analysis and is marked as unacceptable. Such an excess in any successive time period does not exclude the option (as acceptable). However, the assessment indicator multiplied by the criterion weight (hi) increases the aggregate assessment measure for this option and lowers its chance for selection as the best strategy, as compared to a case where the limit would not be exceeded. Because the most desirable option is that with the minimum aggregate assessment measure, an option in which assessment measure thresholds are reached or exceeded may be less favourable and may not be recommended as the optimal option.
2.3. Partial assessment measures (criterion function components) 2.3.1. Criteria 1–3 – economic Partial assessment measure ki,w,t for this type of criteria was developed by normalisation of indicators (capex, annual average cost, annual average active energy losses) for each option, i.e. by dividing the indicator for each option to the sum of indicators in all three options. This allowed expressing partial assessment measures (criterion function components) as a number in the range from zero to one. The criterion function component for criteria 1–3 was therefore formulated as follows:
(5)
Capital expenditures are incurred only once, in the first time period (t1), and the partial assessment measure is carried over to the other periods of time. If: Knd,w,t1 = Knd,w,t2 = Knd,w,t3, then k1,w,t1 = k1,w,t2 = k1,w,t3. This should be kept in mind when the value of weight h1 for this criterion is set. Unlike investment expenditures (criterion 1), average annual costs (criterion 2) may vary from time to time, since active energy losses may vary (criterion 3), based on which variable costs of electricity supply are calculated.
2.3.2. Criteria 4–6 – upper thresholds Criteria 4 (max. voltage drop), 5 (max. grid component loads) and 6 (dynamic voltage change) seek the maximum partial assessment measures (worst possible cases) from measures determined for supply line nodes or power system components. For criteria 4–6 the partial assessment measure was selected as follows:
for m = var
(6)
where: i is partial criterion index (i = 4, 5, 6); m is the index of supply line node (or power system component e.g. transformer); ki,w,t,m is the ratio of the value of partial assessment measure to its threshold, in option w, in supply line node m, in time t [-]. The ratio of partial assessment measure to its threshold was formulated so that when the partial assessment indicator was zero, i.e. furthest from the threshold, the partial assessment measure reached zero, i.e. the best value from the criterion function value viewpoint. At the same time, when the indicator was at the threshold, the assessment measure was one. Moreover, it was assumed that the measure increased linearly from zero to one, reflecting the distance to the threshold. Thus, the ratio of measure value to its threshold for criteria 4–6 was formulated as follows:
(7)
Where:
, where: i is criterion index (i = 1, 2, 3); Vi,w,t is assessment indicator for criterion i, in option w, for time period t. Where: ,
,
where: Knd,w,t is investment expenditures of interconnection option w [PLN]; Kr,w,t is average annual cost of electricity in interconnection option w, in time period t [PLN/yr]; ΔEw, t – are annual active energy losses in option w, in year t [MWh/yr]. 6
,
, or ,
,
where: Vi,w,t,m is partial assessment indicator for criterion i, in option w, for time t, calculated for node/power system component m; Vdop,i,w,t,m is assessment indicator threshold for option w, for criterion i, in time t (in node/power system component m); ΔUdop%,w is
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
permissible percentage voltage drop over supply line in option w [%]; ΔU%,w,t,m is percentage voltage drop in option w, in time t, and in node m [%]; Iobc,w,t,m is current load of power system component m (line/transformer), in option w, in time t [A]; Idd,w,t,m is current-carrying capacity of line m in supply track, in option w, in time t [A]; InTD,w,t,m is rated current on the side of the lower voltage of transformer m [A]; dw,t,m is dynamic voltage change in grid node m, in option w, in time t [%], dmax,w is maximum permissible grid voltage change in option w [%].
2.3.3. Criteria 7–8 – minimum indicator limits For criteria 7 (anti-shock protection) and 8 (the ratio of shortcircuit capacity in connection node to output power of microgeneration) the partial assessment measures used for criteria 4–6 should be reversed, because for these criteria the higher an indicator (furthest from the threshold), the better. The partial assessment measure for criteria 7–8 was therefore formulated as follows:
(8) Where:
Fig. 1. Example of penalty function for load connection option assessment criterion
node, in option w and in time t [MVA]; Sn,w,t is micro-generation rated power in option w, in time t [MVA]; (S”k,w,t / Sn,w,t)dop is minimum permissible value of the ratio of short-circuit capacity in connection node to output power of micro-generation [-].
2.4. Penalty function ;
;
;
where: Vi,w,t is partial assessment indicator for criterion i (i = 7, 8), in option w, in time t; Vdop,i,w,t is assessment indicator threshold for option w, for criterion i, in time t; I”kmin,w,t is minimal short-circuit current in option w, in time t [A]; Ia(5s),w,t is tripping current of overload protection installed at the beginning of supply line, obtained from the circuit breaker time-current characteristic for time equal to 5 s; S”k,w,t is short circuit capacity at interconnection
In order to properly take into account these criteria, which check if their partial assessment measures values do not exceed the threshold (4–8), a penalty function was introduced, based on the methodology presented in [3]. The penalty function will be zero when the minimum significance level for each criterion is not reached. The minimum significance level for criterion i (ai) is defined as the partial assessment measure (e.g. the ratio of voltage drop to its permissible value), respectively close to the measure value corresponding to the partial assessment indicator threshold (i.e. voltage drop) for criterion i (ci), above which the criterion will be significant for the decision-making procedure – that is, will affect the aggregate assessment measure of considered option. The penalty function increases linearly to maximum di, if the partial
Fig. 2. Calculation results as radar graphs; a) results for an option in various time periods; b) results for various options in a time period 7
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
assessment measure reaches or exceeds its threshold (ci). We assume that the partial assessment measure threshold value is ci = 1, and penalty function maximum is di = 1. The mathematical formulation of the penalty function is as follows:
An example of a penalty function was shown in Fig. 1.
(connection) option recommended to the user. The workbook user can see which of the criteria has not been met, and in addition, in which nodes (power system components) the assessment indexes were exceeded. The user can review indicators in tables and as radar graphs (Fig. 2a–b). Radar graphs represent two approaches to component function criteria display. Firstly (Fig. 2a), results obtained in various time horizons are listed for each option. Secondly (Fig. 2b), results obtained in various options are listed for each time horizon. The waveform in the charts inscribed as “Ogr” is the threshold for criterion values, and is in every case equal to 1. In general, the individual criteria were reduced to the 0–1 range, where 1 represents the criterion threshold achievement. The workbook was tested on a few examples of complex cases of a load or micro-generation connection to power grid.
3. Summary
REFERENCES
(9)
The method presented in this paper was implemented as an extensive set of Microsoft Excel workbooks with Visual Basic for Applications (VBA) modules, containing databases of technical and economic details of grid components, loads, and micro-generation systems. The user of such a workbook enters details of a load/micro-generation connection, specifying the connected object power and type. Then, in a simplified way, although sufficient to analyse the connection, the user models a power grid fragment [4]. The workbook determines the partial assessment indicators for the proper set of criteria, dependent on the type and voltage range (LV / MV) of the connected object. The user verifies the default minimum level of significance of the assessment indicator and its thresholds, then verifies the default weights for time periods and assessment criteria. The workbook checks whether the connection option is admissible and after acceptance its aggregate assessment measure is compared to the measures determined for other admissible options. On this basis the workbook selects the optimal investment project
8
1. W. Kamrat, “Metody oceny efektywności inwestowania w elektroenergetyce” [Methods of investment effectiveness assessment in the power sector], Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk, 2004. 2. A. Charnes, W.W. Cooper, E. Rhodes, “Measuring the efficiency of decision making units”, European Journal of Operational Research, No. 2, 1978, pp. 429–444. 3. K. Dobrzyński, “Szacowanie maksymalnej mocy generacji rozproszonej w systemie elektroenergetycznym” [Maximum distributed generation output estimation in a power system], Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk, 2014. 4. P. Bućko et al., “Uproszczone modelowanie sieci dystrybucyjnej na potrzeby analiz przyłączeniowych” [Simplified distribution grid modelling for interconnection analysis], XVII International Scientific Conference “Current Problems in Power Engineering”, conference proceedings, Jastrzębia Góra, 2015.
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 4–9
Paweł Bućko Gdańsk University of Technology e-mail: pawel.bucko@pg.gda.pl Dr. Bućko works at the Power Engineering Department of Gdańsk University of Technology. His research activity is associated with the power sector’s economics with special focus on the issues of power system development planning in market conditions. His professional activity is focused on capital expenditure analysis for renewable generation sources, and on analysis of market mechanisms and settlement of accounts principles in electricity supply. He is also an energy auditor and deals with the issues of rational energy usage.
Jerzy Buriak Gdańsk University of Technology (since 2015 The State University of Applied Sciences [PWSZ] in Elbląg) e-mail: jerzy.buriak@pg.gda.pl, j.buriak@pwsz.elblag.pl Graduated from the Faculty of Electrical Engineering in Gdańsk University of Technology (1995). He obtained his doctoral degree at the Faculty of Electrical and Control Engineering of his alma mater (2001). By 2014 an assistant professor at the Department of Electrical Power Engineering of Gdańsk University of Technology. Since 2015 director of the Institute of Applied Informatics in The State University of Applied Sciences (PWSZ) in Elbląg. His professional interests include: power system development planning, formulation of optimisation models, and databases in power engineering.
Krzysztof Dobrzyński Gdańsk University of Technology e-mail: krzysztof.dobrzynski@pg.gda.pl Graduated from the Faculty of Electrical Engineering of Warsaw University of Technology in 1999. In 2012 he obtained his doctoral degree at the Faculty of Electrical and Control Engineering of Gdansk University of Technology. An assistant professor at the Power Engineering Department of Gdańsk University of Technology. His areas of interest include cooperation of distributed generation sources with the power system, mathematical modelling, power system control, and intelligent systems in buildings.
Marcin Jaskólski Gdańsk University of Technology e-mail: marcin.jaskolski@pg.gda.pl Graduated from Gdańsk University of Technology. When working on his doctoral thesis he completed training at the University of Lund in Sweden and research fellowships at the International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA) in Laxenburg, Austria (2003) and the Institute of Energy Economics and Rational Use of Energy (IER) at the University of Stuttgart (2002–2003). Currently an assistant professor at the Department of Electric Power Engineering of Gdańsk University of Technology. His scientific interests, besides integrated modelling of power system development, include the use of renewable energy resources and nuclear power generation. In 2010 he attended three-month courses in nuclear energy at Atomic Energy and Alternative Energies Commission (CEA) in Saclay, France. In 2011 he took an internship in nuclear reactor safety analysis at EDF SEPTEN research center in Lyon.
Piotr Skoczko ENERGA-OPERATOR SA e-mail: piotr.skoczko@energa.pl Graduated in power engineering from Gdańsk University of Technology Faculty of Electrical Engineering, and in economics and finance from the university’s Faculty of Management and Economics. Chief grid development engineer at ENERGA-OPERATOR SA. He plans 110 kV grid development. His interests include MV and LV grids development in the context of their interoperability with distributed generation and micro-sources. Author of papers and conference contributions at Gdańsk University of Technology
Piotr Zieliński ENERGA-OPERATOR SA e-mail: piotr.zielinski@energa.pl Graduated in power engineering from the Faculty of Electrical and Control Engineering at Gdańsk University of Technology. Development Unit manager at ENERGAOPERATOR SA. His interests also include long-term grid planning, engineering calculations, HV distribution grid development, and reactive power optimisation.
9
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 4–9
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 4–9. When referring to the article please refer to the original text. PL
Metoda analizy wielokryterialnej wyboru wariantu przyłączenia do sieci elektroenergetycznej dystrybucyjnej niskiego i średniego napięcia Autorzy
Paweł Bućko Jerzy Buriak Krzysztof Dobrzyński Marcin Jaskólski Piotr Skoczko Piotr Zieliński
Słowa kluczowe
planowanie rozwoju, system elektroenergetyczny, operator systemu dystrybucyjnego, przyłączanie odbiorcy, przyłączanie źródła mikrogeneracji
Streszczenie
W artykule przedstawiono metodę wspomagającą decyzje w zakresie wyboru najlepszego wariantu przyłączenia odbioru do sieci elektroenergetycznej dystrybucyjnej niskiego napięcia lub średniego napięcia oraz mikrogeneracji do sieci niskiego napięcia. Metoda bazuje na poszukiwaniu wariantu o najniższej wartości miernika oceny syntetycznej, który jest średnią ważoną mierników ocen cząstkowych, wyznaczanych z zastosowaniem ośmiu przyjętych kryteriów. Dla każdego z pierwszych trzech kryteriów o charakterze ekonomicznym obliczono miernik oceny cząstkowej z zastosowaniem metody normalizacji. Dla każdego z kolejnych pięciu kryteriów (technicznych) opracowano względną miarę odległości wskaźnika (np. maksymalny spadek napięcia w węzłach ciągu zasilającego) od jego wartości dopuszczalnej. Opracowany algorytm odrzuca warianty, w których w okresie czasowym przyłączenia rozpatrywanego odbioru/mikrogeneracji zostały przekroczone wartości dopuszczalne wskaźników dla poszczególnych kryteriów cząstkowych. Metodę zaimplementowano w skoroszycie kalkulacyjnym Microsoft Excel i zastosowano do analizy złożonych problemów przyłączenia odbioru lub mikrogeneracji.
1. Wstęp Planowanie rozwoju systemu elektroenergetycznego niskiego napięcia (nn) i średniego napięcia (SN), uwzględniające uwarunkowania techniczne i ekonomiczne, jest złożonym procesem. Wpływ na to ma wielość kryteriów, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu przez operatora systemu dystrybucyjnego (OSD) decyzji o przyłączeniu odbioru lub mikrogeneracji do systemu elektroenergetycznego. Dlatego istotnym zagadnieniem zarówno badawczym, jak i praktycznym staje się opracowanie metody analizy wielokryterialnej, która wspomagałaby podejmowanie decyzji w przypadku rozpatrywania wielu wariantów przyłączenia odbioru lub mikrogeneracji. Metody wielokryterialne znajdują zastosowanie w elektroenergetyce. W pracy [1] rozpatrywano kilka takich metod, m.in.: 1) nieparametryczną estymację brzegową (ang. Data Envelopment Analysis – DEA), opracowaną przez Charnesa, Coopera i Rhodesa [2]; 2) wielokryterialne metody rankingowe; 3) hierarchiczną analizę problemową (ang. Analytic Hierarchy Process – AHP). W przypadku zastosowania tej ostatniej metody problem decyzyjny ma strukturę hierarchiczną, a poszczególnym kryteriom oceny przypisuje się wagi. Dzięki temu możliwe jest uporządkowanie wielokryterialnego problemu decyzyjnego, a w efekcie możliwe jest opracowanie rankingu wariantów inwestycyjnych [1]. W metodzie tej stosuje się wieloetapowy proces decyzyjny, którego efektem jest uszeregowanie wariantów inwestycyjnych w formie struktury drzewiastej (w pierwszym etapie), oraz ocenę tych wariantów (w drugim etapie). Przypisanie wag ma tu szczególne znaczenie.
10
Metoda ta umożliwia m.in. efektywne uwzględnienie uwarunkowań rynkowych. Metodę analizy wielokryterialnej zastosowano na przykład do szacowania maksymalnej generacji rozproszonej w systemie elektroenergetycznym [3]. 2. Metoda 2.1. Podstawowe założenia W artykule zaprezentowano autorską metodę oceny wariantów przyłączenia odbioru do sieci elektroenergetycznej dystrybucyjnej niskiego lub średniego napięcia, lub przyłączenia mikrogeneracji do sieci dystrybucyjnej niskiego napięcia. Zaproponowano przeprowadzanie analizy w trzech przyjętych chwilach czasowych eksploatacji układu sieciowego: • przyłączenie odbiorcy – chwila początkowa • koniec okresu analizy – wynikający z długości okresu planowania układu sieciowego (dla sieci nn proponuje się 5 lat, dla sieci SN – 10 lat) • chwila czasowa pośrednia – w połowie okresu analizy. Horyzont czasowy uwzględnia rozwój sieci elektroenergetycznej w najbliższym otoczeniu przyłączanego obiektu. Rozwój ten wyrażony jest za pomocą wskaźników pozwalających na określenie rocznego wzrostu mocy zapotrzebowanej w zagregowanych węzłach systemu elektroenergetycznego. Zaproponowano osiem kryteriów oceny wariantu przyłączenia odbioru/mikrogeneracji do sieci elektroenergetycznej dystrybucyjnej nn i SN:
1. Nakłady inwestycyjne na realizację przyłączenia 2. Średnie koszty roczne dostawy energii elektrycznej, w tym koszty kapitałowe, koszty eksploatacyjne stałe i koszty strat energii elektrycznej 3. Roczne straty energii elektrycznej czynnej w elementach układu sieciowego 4. Poziom napięcia w węzłach analizowanej sieci 5. Dopuszczalne obciążenie elementów analizowanej sieci 6. Dynamiczna zmiana napięcia 7. Ochrona przeciwporażeniowa 8. Stosunek mocy zwarciowej do mocy źródła mikrogeneracji. Pierwsze trzy mają charakter gospodarczy, kolejnych pięć to kryteria techniczne [4], które wyrażone są w postaci wskaźników ograniczonych wartościami dopuszczalnymi. Zestaw kryteriów jest uzależniony od tego, czy analiza jest prowadzona na niskim czy na średnim napięciu oraz czy dotyczy odbioru czy mikrogeneracji [4]. Dane do analizy rozważanego przypadku wprowadzane są z wniosku o wydanie warunków przyłączenia. Wybór wariantu optymalnego spośród istniejących wariantów dopuszczalnych jest dokonywany z zastosowaniem kryterium decyzyjnego. Poniżej przedstawiono sformułowanie kryterium decyzyjnego, a także opisy mierników ocen cząstkowych (składowych funkcji kryterialnej), funkcji kar i warunków dopuszczalności wariantu. 2.2. Kryterium decyzyjne Spośród istniejących wariantów inwestycyjnych przyłączenia odbioru, maksymalnie
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 4–9
trzech (W1, W2, W3), wybierany jest wariant optymalny. Wybór ten dokonywany jest za pomocą kryterium decyzyjnego, którego sformułowanie opiera się na wskazaniu wartości minimalnej (Z) miernika oceny syntetycznej (funkcji kryterialnej) w poszczególnych wariantach inwestycyjnych.
(1)
gdzie: w – indeks wariantu (w = W1, W2, W3); kw – wartość miernika oceny syntetycznej (funkcji kryterialnej) obliczona dla wariantu w. Ostateczna wartość miernika oceny syntetycznej (kw), na której podstawie dokonywany jest wybór wariantu, jest średnią ważoną mierników oceny syntetycznej obliczonych dla trzech rozpatrywanych punktów horyzontu czasowego (kw,t1; kw,t2; kw,t3):
(2) gdzie: t – indeks okresu czasowego (t1, t2 i t3), przy czym: dla analizy przyłączenia odbioru do sieci niskiego napięcia (w latach): t1 = 0, t2 = 3, t3 = 5, dla analizy przyłączenia odbioru do sieci średniego napięcia (w latach): t1 = 0, t2 = 5, t3 = 10; βt – waga dla miernika oceny cząstkowej w okresie czasu t [-]; kw,t – wartość miernika oceny syntetycznej (funkcji kryterialnej) obliczona dla wariantu w i w każdym okresie czasu t [-]. Miernik oceny syntetycznej obliczany w pojedynczym okresie czasu t stanowi średnią ważoną wartości mierników ocen cząstkowych (składowych funkcji kryterialnej – kryteriów cząstkowych) ki,w,t, uzyskanych w poszczególnych okresach czasu i dla rozpatrywanych wariantów inwestycyjnych, z uwzględnieniem funkcji kary z tytułu przekroczenia wartości dopuszczalnych. Wagi dla kryteriów podawane są tylko raz i znajdują zastosowanie w każdym wariancie i w każdym okresie czasu. Uwzględniając założenie, że dla kryteriów 1–3 funkcja kary przyjmuje zawsze wartość 1 (gdyż w tym przypadku nie powinna mieć wpływu na wynik), sformułowanie miernika oceny cząstkowej przyjmie postać:
(3) gdzie: i – indeks miernika (kryterium) cząstkowej oceny wariantu przyłączenia odbioru/mikrogeneracji (i = 1, 2, …, 8);
hi – waga dla kryterium i cząstkowej oceny wariantu przyłączenia/mikrogeneracji [-]; αi,w,t – wartość funkcji kary dla miernika i cząstkowej oceny w wariancie w przyłączenia odbioru, w okresie czasu t [-]; ki,w,t – wartość miernika oceny cząstkowej wariantu inwestycyjnego w, obliczonego dla kryterium i, w okresie czasu t. Zależność dla wag mierników oceny cząstkowej jest następująca: (4) Kryteria oceny wariantu wyrażane są za pomocą wskaźników oceny cząstkowej i mierników oceny cząstkowej. Wskaźnikami oceny cząstkowej są wielkości opisujące dane kryterium cząstkowe, np. kryterium 4 (poziom napięcia w węzłach analizowanej sieci) opisane jest za pomocą dopuszczalnego spadku napięcia, a kryterium 7 (skuteczność ochrony przeciwporażeniowej) jest badane na podstawie minimalnego prądu zwarciowego. Mierniki oceny cząstkowej ki,w,t wyznaczane są jako wartości znormalizowane wskaźników (kryteria 1–3) lub jako relacje wartości wskaźników oceny cząstkowej do ich wartości dopuszczalnych (kryteria 4–8). W przypadku kryteriów 4–8 mierniki oceny cząstkowej przyjmują wartość 1, gdy wskaźnik oceny cząstkowej osiąga wartość dopuszczalną. Z kolei miernik oceny cząstkowej dla kryteriów 4–8 przyjmuje wartość powyżej 1, gdy wartość dopuszczalna wskaźnika oceny cząstkowej zostaje przekroczona lub wartość minimalna nie zostaje osiągnięta, w zależności od zastosowanego kryterium cząstkowego. W przypadku kryterium 4 (poziom napięcia w sieci) spadek napięcia w węźle sieci będzie ograniczony od góry wartością dopuszczalnego spadku napięcia, a w przypadku kryterium 7 (skuteczność ochrony przeciwporażeniowej) prąd zwarciowy minimalny będzie ograniczony od dołu wartością prądu zadziałania zabezpieczenia, zainstalowanego na początku ciągu zasilającego, odczytaną z charakterystyki czasowo-prądowej tego zabezpieczenia dla czasu 5 s. Przekroczenie wartości dopuszczalnej miernika oceny cząstkowej już w pierwszym okresie czasu (t = 0) powoduje wykluczenie wariantu (wariant niedopuszczalny). Z kolei przekroczenie wartości dopuszczalnych mierników cząstkowej oceny wariantów w kolejnych okresach czasowych nie powoduje wykluczenia wariantu (wariant jest dopuszczalny), ale wskaźnik oceny mnożony przez wagę kryterium (hi) powoduje zwiększenie wartości syntetycznej miary oceny w tym wariancie w stosunku do przypadku, gdy wartość dopuszczalna nie byłaby przekroczona. Ponieważ najbardziej pożądany jest wariant o najniższej wartości syntetycznej miary oceny, ten wariant, w którym przekroczone zostaną wartości dopuszczalne mierników oceny, może okazać się mniej korzystny i nie zostanie rekomendowany jako wariant optymalny. 2.3. Mierniki ocen cząstkowych (składowe funkcji kryterialnej) 2.3.1. Kryteria 1–3 – ekonomiczne Opracowanie miernika oceny cząstkowej ki,w,t dla tego typu kryteriów polegało na normalizacji wskaźników (nakłady
inwestycyjne, średnie koszty roczne, roczne straty energii elektrycznej czynnej) dla poszczególnych wariantów, tzn. odniesieniu wartości tych wskaźników w każdym z wariantów do sumy wartości wskaźnika we wszystkich trzech wariantach. Pozwala to na sprowadzenie miernika oceny cząstkowej (składowej funkcji kryterialnej) do zakresu wartości od zera do jednego. Składowa funkcji kryterialnej dla kryteriów 1–3 została zatem sformułowana następująco:
(5)
gdzie: i – indeks kryterium (i = 1, 2, 3); Vi,w,t – wartość wskaźnika oceny dla kryterium i w wariancie w, dla okresu czasu t. Przy czym: ,
,
gdzie: Knd,w,t – nakłady inwestycyjne na realizację przyłączenia w wariancie w [zł]; Kr,w,t – średnie koszty roczne dostawy energii elektrycznej w wariancie w przyłączenia, w okresie czasu t [zł/a]; ΔEw,t – roczne straty energii elektrycznej czynnej w wariancie w, w roku t [MWh/a]. Nakłady inwestycyjne ponoszone są tylko raz, w pierwszym okresie czasu (t1), a wartość miernika oceny cząstkowej jest przenoszona do pozostałych okresów czasowych. Jeżeli: Knd,w,t1 = Knd,w,t2 = Knd,w,t3, to k1,w,t1 = k1,w,t2 = k1,w,t3. Należy mieć to na uwadze przy wprowadzaniu wartości wagi h1 dla tego kryterium. W odróżnieniu od nakładów inwestycyjnych (kryterium 1) średnie koszty roczne (kryterium 2) mogą się różnić w poszczególnych okresach czasowych, ponieważ różne mogą być straty energii czynnej (kryterium 3), na których podstawie obliczane są koszty zmienne dostawy energii elektrycznej. 2.3.2. Kryteria 4–6 – wartości wskaźników ograniczone „od góry” Dla kryteriów 4 (dopuszczalny spadek napięcia), 5 (maksymalne obciążenie elementów sieci) i 6 (dynamiczna zmiana napięcia) poszukiwana jest wartość maksymalna miernika oceny cząstkowej (najgorszy z możliwych przypadków) spośród wartości tego miernika wyznaczanych dla węzłów ciągu zasilającego lub elementów systemu elektroenergetycznego. Wartość miernika oceny cząstkowej będzie wybierana dla kryteriów 4–6 następująco: dla m = var (6) gdzie: i – indeks kryterium cząstkowego (i = 4, 5, 6); m – indeks węzła ciągu zasilającego (elementu systemu elektroenergetycznego); ki,w,t,m – wartość miary odległości wskaźnika od wartości dopuszczalnej w wariancie w, w węźle ciągu zasilającego m, dla okresu czasu t [-]. Miara odległości wskaźnika od wartości dopuszczalnej jest sformułowana w taki
11
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 4–9
sposób, aby przy wartości wskaźnika równej zero, najdalej od wartości dopuszczalnej, miernik oceny cząstkowej osiągał wartość zero, czyli wartość najlepszą z punktu widzenia funkcji kryterialnej. Jednocześnie przy wartości wskaźnika równej jego wartości dopuszczalnej – miernik oceny przyjmował wartość równą jeden. Ponadto założono, że wartość miernika liniowo narasta od wartości zero do wartości jeden, odzwierciedlając miarę bliskości w stosunku do wartości dopuszczalnej. Zatem sformułowanie miar odległości od wartości dopuszczalnych dla kryteriów 4–6 będzie przedstawiać się następująco:
,
(7)
,
,
przy czym:
, lub ,
,
gdzie: Vi,w,t,m – wartość wskaźnika oceny dla kryterium i w wariancie w, dla okresu czasu t, liczona dla węzła lub elementu systemu elektroenergetycznego m; Vdop,i,w,t,m – wartość dopuszczalna wskaźnika oceny wariantu w, dla kryterium i, w okresie czasu t (w węźle lub elemencie systemu elektroenergetycznego m); ΔUdop%,w – dopuszczalna procentowa wartość spadku napięcia w ciągu zasilającym dla wariantu w [%]; ΔU%,w,t,m – procentowa wartość spadku napięcia w wariancie w, w okresie czasu t i w węźle m [%]; Iobc,w,t,m – prąd obciążenia elementu systemu elektroenergetycznego m (linii/transformatora); w wariancie w, w okresie czasu t [A]; Idd,w,t,m – obciążalność cieplna długotrwała linii elektroenergetycznej m ciągu zasilającego, w wariancie w, w okresie czasu t [A]; InTD,w,t,m – prąd znamionowy dolnej strony transformatora m [A]; dw,t,m – dynamiczna zmiana napięcia w węźle sieci m, w wariancie w, w okresie czasu t [%], dmax,w – maksymalna dopuszczalna zmiana napięcia w sieci dla wariantu w [%].
przy czym: ; ; gdzie: Vi,w,t – wartość wskaźnika oceny dla kryterium i (i = 7, 8), w wariancie w, dla okresu czasu t; Vdop,i,w,t – wartość dopuszczalna wskaźnika oceny wariantu w, dla kryterium i, w okresie czasu t; I”kmin,w,t – prąd zwarciowy minimalny w wariancie w, w okresie czasu t [A]; Ia(5s),w,t – wartość prądu zadziałania zabezpieczenia, zainstalowanego na początku ciągu zasilającego, odczytana z charakterystyki czasowo-prądowej tego zabezpieczenia dla czasu 5 s; S”k,w,t – moc zwarciowa w punkcie przyłączenia, w wariancie w i okresie czasu t [MVA]; Sn,w,t – moc znamionowa źródła mikrogeneracji w wariancie w, w okresie czasu t [MVA]; (S”k,w,t / Sn,w,t)dop – minimalny dopuszczalny stosunek mocy zwarciowej w punkcie przyłączenia źródła mikrogeneracji do jego mocy znamionowej [-].
Funkcja kary będzie przyjmowała wartość równą zeru, gdy minimalny poziom istotności danego kryterium nie zostanie osiągnięty. Minimalny poziom istotności dla kryterium i (ai) definiowany jest jako wartość miernika oceny cząstkowej (np. stosunek spadku napięcia do jego wartości dopuszczalnej), odpowiednio bliska wartości tego miernika odpowiadającej wartości dopuszczalnej wskaźnika oceny cząstkowej (np. spadek napięcia) dla kryterium i (ci), powyżej której dane kryterium będzie istotne dla procedury decyzyjnej – czyli będzie miało wpływ na miarę syntetycznej oceny wariantu. Wartość funkcji kary narasta liniowo do wartości maksymalnej di przy osiągnięciu lub przekroczeniu wartości miernika oceny cząstkowej odpowiadającej wartości dopuszczalnej (ci). Zakładamy, że wartość dopuszczalna miernika oceny cząstkowej ci = 1, jak również maksymalna wartość funkcji kary di = 1. Matematyczne sformułowanie funkcji kary przedstawia się następująco:
2.4. Funkcja kary Chcąc prawidłowo uwzględnić te kryteria, które polegają na sprawdzeniu, czy ich wartość nie przekracza wartości dopuszczalnej (4–8), wprowadzono funkcję kary, opierając się na metodyce przedstawionej w [3].
Rys. 1. Przykładowy przebieg zmienności funkcji kary dla kryterium oceny wariantu przyłączenia odbioru
2.3.3. Kryteria 7–8 – wartości wskaźników ograniczone „od dołu” Dla kryteriów 7 (sprawdzenie skuteczności ochrony przeciwporażeniowej) oraz 8 (sprawdzenie wartości stosunku mocy zwarciowej do mocy źródła mikrogeneracji) należy wykonać odwrócenia miar odległości zastosowanych w kryteriach 4–6, ponieważ dla tych kryteriów im wyższa wartość wskaźnika (im dalsza od wartości dopuszczalnej), tym lepiej. Miernik oceny cząstkowej dla kryteriów 7–8 sformułowano zatem następująco:
, (8) Rys. 2. Wyniki obliczeń w postaci wykresów radarowych; a) zestawienie wyników dla przykładowego wariantu w różnych okresach czasowych; b) zestawienie wyników w przykładowym okresie czasu dla różnych wariantów
12
(9)
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 4–9
Przykładowy przebieg zmienności funkcji kary przedstawiono na rys. 1. 3. Podsumowanie Przedstawiona metoda została zaimplementowana w formie rozbudowanego zestawu skoroszytów Microsoft Excel z modułami Visual Basic for Applications (VBA) oraz zawierającego bazy danych technicznych i ekonomicznych o elementach sieciowych, odbiorach i źródłach mikrogeneracji. Użytkownik takiego arkusza wprowadza informacje o rozpatrywanym przypadku przyłączenia odbioru lub mikrogeneracji, określając między innymi moc i typ przyłączanego obiektu. Następnie w sposób uproszczony, wystarczający jednak do analizy przyłączenia, modeluje fragment sieci elektroenergetycznej [4]. Skoroszyt kalkulacyjny wyznacza wartości wskaźników oceny dla właściwego zestawu kryteriów, zależnego od typu przyłączanego obiektu i poziomu napięć (nn/SN). Użytkownik weryfikuje domyślne wartości minimalnego poziomu istotności wskaźnika oceny oraz jego wartości dopuszczalne. Następnie dokonuje weryfikacji domyślnych wartości wag dla okresów czasowych oraz kryteriów oceny. Skoroszyt sprawdza, czy dany wariant przyłączenia jest dopuszczalny i po jego akceptacji porównywana jest jego miara oceny syntetycznej z innymi wariantami dopuszczalnymi. Na tej podstawie
skoroszyt wskazuje optymalny wariant inwestycyjny, rekomendowany użytkownikowi. Użytkownik skoroszytu ma możliwość sprawdzenia, które z kryteriów nie zostało spełnione, a dodatkowo w których węzłach (elementach systemu elektroenergetycznego) nastąpiło przekroczenie wskaźnika oceny. Użytkownik ma możliwość obserwacji wartości wskaźników w postaci stabelaryzowanej oraz za pomocą wykresów radarowych (rys. 2a–b). Wykresy radarowe prezentują dwa podejścia zestawienia wartości składowych funkcji kryterialnych. Po pierwsze (rys. 2a), dla poszczególnych wariantów zestawiane są wyniki uzyskane w poszczególnych perspektywach czasu. Po drugie (rys. 2b), dla poszczególnych perspektyw czasu zestawiane są wyniki uzyskane w poszczególnych wariantach. Przebieg widoczny na wykresach, opisany jako „Ogr”, oznacza wartość graniczną dla wartości kryterialnych i jest on w każdym przypadku równy 1. W ogólności wartości poszczególnych kryteriów zostały sprowadzone do zakresu 0–1, gdzie wartość 1 oznacza osiągnięcie wartości granicznej kryterium. Skoroszyt przetestowano na kilku przykładach złożonych przypadków przyłączenia odbioru lub mikrogeneracji do sieci elektroenergetycznej.
Bibliografia 1. Kamrat W., Metody oceny efektywności inwestowania w elektroenergetyce, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2004. 2. Charnes A., Cooper W.W., Rhodes E., Measuring the efficiency of decision making units, European Journal of Operational Research 1978, nr 2, s. 429–444. 3. Dobrzyński K., Szacowanie maksymalnej mocy generacji rozproszonej w systemie elektroenergetycznym, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2014. 4. Bućko P. i in., Uproszczone modelowanie sieci dystrybucyjnej na potrzeby analiz przyłączeniowych, XVII Międzynarodowa Konferencja „Aktualne problemy w elektroenergetyce”, materiały konferencyjne, Jastrzębia Góra 2015.
Paweł Bućko
dr hab. inż. Politechnika Gdańska e-mail: pawel.bucko@pg.gda.pl Pracuje w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Gdańskiej. Jego działalność naukowa związana jest z ekonomiką energetyki, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki programowania rozwoju systemów energetycznych w uwarunkowaniach rynkowych. Aktywność zawodowa koncentruje się na analizie inwestycyjnej dla źródeł wytwórczych, analizie mechanizmów rynkowych i zasad rozliczeń w dostawie energii. Jest także audytorem energetycznym i zajmuje się problematyką racjonalnego użytkowania energii.
Jerzy Buriak
dr inż. Politechnika Gdańska (od 2015 Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa [PWSZ] w Elblągu) e-mail: jerzy.buriak@pg.gda.pl, j.buriak@pwsz.elblag.pl Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej (1995). Stopień doktora uzyskał na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki swej macierzystej uczelni (2001). W 2014 roku został adiunktem na tym samym wydziale. Od 2015 roku dyrektor Instytutu Informatyki Stosowanej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej (PWSZ) w Elblągu. Jego zainteresowania zawodowe obejmują: planowania rozwoju systemu elektroenergetycznego, opracowanie modeli optymalizacyjnych oraz baz danych w energetyce.
Krzysztof Dobrzyński
dr inż. Politechnika Gdańska e-mail: krzysztof.dobrzynski@pg.gda.pl Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1999 roku. W 2012 roku roku uzyskał tytuł doktorski na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Gdańskiej. Obszar zainteresowań to współpraca źródeł generacji rozproszonej z systemem elektroenergetycznym, modelowanie matematyczne, sterowanie systemem elektroenergetycznym, instalacje inteligentne w budynkach.
Marcin Jaskólski
dr inż. Politechnika Gdańska e-mail: marcin.jaskolski@pg.gda.pl Wychowanek Politechniki Gdańskiej. W trakcie realizacji rozprawy doktorskiej odbył szkolenia na Uniwersytecie w Lund (Szwecja) i staże naukowe w Międzynarodowym Instytucie Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu (Austria) i Instytucie Gospodarki Energetycznej oraz Racjonalnego Użytkowania Energii (IER) na Uniwersytecie w Stuttgarcie (2002–2003). Zatrudniony jest jako adiunkt w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Gdańskiej. Jego naukowe zainteresowania, oprócz zintegrowanego modelowania rozwoju systemów energetycznych, obejmują wykorzystanie odnawialnych zasobów energii i energetykę jądrową. W 2010 roku autor uczestniczył w trzymiesięcznych szkoleniach z zakresu energii jądrowej w Komisji ds. Energii Atomowej i Alternatywnych Źródeł Energii (CEA) w Saclay (Francja). W 2011 roku odbył sześciotygodniowy staż z zakresu analiz bezpieczeństwa reaktorów jądrowych EPR w ośrodku badawczym EDF SEPTEN w Lyonie.
13
P. Bućko et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 4–9
Piotr Skoczko
mgr inż. ENERGA-OPERATOR SA e-mail: piotr.skoczko@energa.pl Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej, ze specjalnością elektroenergetyka, oraz na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej, na kierunku ekonomia i finanse. Zatrudniony na stanowisku głównego inżyniera ds. rozwoju sieci w ENERGA-OPERATOR SA. Zajmuje się planowaniem rozwoju sieci 110 kV. W obszarze jego zainteresowań znajduje się rozwój sieci SN i nn w kontekście współpracy z generacją rozproszoną i mikroźródłami. Autor referatów i wystąpień o tej tematyce na Politechnice Gdańskiej oraz na konferencjach.
Piotr Zieliński
mgr inż. ENERGA-OPERATOR SA e-mail: piotr.zielinski@energa.pl Absolwent Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej, specjalizacji elektroenergetyka. Zatrudniony na stanowisku kierownik Biura Rozwoju w ENERGA-OPERATOR SA. Jego obszary zainteresowań to także długoterminowe planowanie sieci, obliczenia inżynierskie, rozwój sieci dystrybucyjnej WN i optymalizacji mocy biernej.
14
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Operation of a BC50 Cogeneration Unit of a CHP Plant in an Isolated Island System
Authors Ireneusz Grządzielski Krzysztof Sroka Arkadiusz Łacny Daria Radsak
Keywords power system defence and restoration, island system separation, system experiment
Abstract In a paper presented at the previous APE ‚13 conference [1] results of a concept of separating an island system with a BC50 thermal unit in VEOLIA ENERGY Poznan ZEC SA’s power plant (hereinafter ECII Karolin) were presented. The following loads were selected for supply in the separated island system: EC II Karolin’s auxiliaries and general purpose loads, industrial loads in the plant’s immediate vicinity, and, in the future, municipal consumers. The concept of separation of the island supplied from BC50 unit requires comprehensive verification of the adopted assumptions through system experiments before the appropriate separation automation implementation. The paper presents selected results of the first experiment of the operation of the separated island system with a BC50 unit and the plant’s auxiliaries and general purpose loads plus an external consumer, i.e. a waste water treatment plant in the conurbation of Poznań.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016102
1. Introduction According to the Polish Grid Code [2] the process of adapting generating units to participation in the defence and reconstruction of the National Power System (NPS) is currently proceeding in two directions, aimed at achieving: • black start capabilities, i.e. an ability to start the power station up without power supply from the NPS, according to a plan approved by the transmission system operator (TSO) and continuous operation in island mode, as well as readiness to comply with the TSO’s orders concerning starting up consecutive power stations and enlarging the island • ability to operate within an island, i.e. an ability to switch to island mode operation (house load operation and then island operation) in a contingency situation, in case no power supply from the NPS is available, according to a plan approved by the TSO, and sustained island mode operation, along with a readiness to comply with the TSO’s orders concerning enlargement of the island In the authors’ opinion, these two essential solutions used in the plan of NPS defence and reconstruction may be supplemented by defining small islands of some 20-30 MW, supplied from steam cycle combined heat and power units operating in municipal CHP stations. Currently, the defence strategy adopted by ENTSO-E does not prescribe preventive isolation of individual generating units for
island mode operations, separating sections of systems or separating national systems [3–5] before critical system parameters – voltage or frequency – are achieved during contingencies in the European power system. Earlier, automated isolation of island systems, including isolation of national systems, had been prescribed by defence plans developed for UCTPE and then UCTE. A return to the idea of prompt isolation of proposed island systems of low power loads may be a very important defence measure in the context of the subsequent reconstruction of the NPS. This solution is primarily justified by improvement of security of supplies to large urban areas. Isolation of urban islands could be of great importance, as loss of power supply proves particularly dangerous in large urban areas, both due to the paralysing effect on the municipal and industrial infrastructure, and the created threat for human life. This kind of operation should ensure power supply for critical process equipment of a CHP plant, which would guarantee protection of the process against damage, protection of the district heating system and the creation of conditions for active participation of the CHP plant in the NPS rebuilding process. Of course each case of isolating a municipal CHP unit for island operation (as an exception to the general plan of NPS defence and reconstruction) should be preceded by thorough analyses, including studies determining the impact of switching the CHP plant into island operation on the remaining part of the power system. 15
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA (formerly DALKIA Poznań ZEC SA) has undertaken measures aimed at determining the possibility of isolating an island around a BC50 CHP unit in case of a major calamity within the NPS. One of the crucial stages of those works was the development and execution – in midSeptember 2013 – of the first experiment involving separation of an island with the BC50 CHP unit with a rated electrical output of 50 MW. This paper presents selected results of this experiment. A necessary condition for enabling effective separation of an island with the BC50 unit is installation of an appropriate isolating automation system approved by VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA as well as grid operators. This is considered to be a final stage of the measures undertaken in order to considerably improve security of power supply to the EC II Karolin CHP plant itself and the whole Poznań urban area.
2. Balancing power demand in the island mode The BC50 unit has been nominated for island mode operation due to its highest annual capacity utilisation, as presented in Fig. 1. The unit includes two steam boilers: biomass-fired BFB-110 designated 1K1, and coal-fired OP-140 designated 1K2, which operate together with an extraction-backpressure turbine thus forming a dual unit. Currently switching to the island mode operation is only possible using the BFB-110 boiler with an electrical output of 19 MW, which is characterised by the lowest minimum load level of 14–15 MW. This creates favourable conditions for maintaining operations of critical CHP house load equipment without significant excess of output. Thus the island mode operation with the BC50 unit will not be significantly different from normal operation in terms of the output. Possible output reduction will be smooth, unlike in the case of the other two units characterised by relatively high minimum load levels. Additionally, the BC50 unit is able to cover the summer heat load on its own.
Isolation of an island system requires extremely precise power balancing within such an island to ensure protection of equipment and infrastructure of the Karolin CHP plant. As for the power consumer structure, supplying power to the two sections of the general own consumption switchgear BA 6 kV was assumed to be a priority due to the necessity of protecting critical equipment of the CHP plant, and ensuring personnel safety. Moreover, it is planned to also energise the own consumption switchgears of the units which stay in operation also from the island with the BC50 unit. Currently the only external consumer capable of stable operation within the isolated island system is the Central Sewage Treatment Plant (COŚ), which forms a connection within the 110 kV line between the EC II Karolin CHP station and GPZ Czerwonak substation, and is characterised by a stable power consumption level of some 3 MW. Potential external consumers to be taken into account could include industrial plants connected to the MV 15 kV switching station of the EC II Karolin CHP Plant, which operatively cooperate in the power distribution process, as well as municipal and industrial consumers supplied from substations fed by 110 kV lines outgoing from the 110 kV substation of the EC II Karolin plant. This variant could be implemented in the case of adopting a very comprehensive set of automation equipment for island isolation, as the 15 kV industrial plants and 110 kV consumers have a double-sided power supply and form a connection with the NPS themselves. There is an exception of the Bridgestone plant, which is supplied exclusively from the 110 kV cable line outgoing from the EC II Karolin plant. Yet in this case there is a prohibitive technical barrier of unpredictable operating patterns of the consumer, reflected by strong fluctuations of the power load – both hourly and daily – related to switching large power consumers on and off as shown in Fig. 2. It is possible to distinguish several operating configurations of EC II Karolin plant’s boilers – 1K1, 1K2 (BC 50 unit no. 1), 2K (BC100 unit no. 2) and 3K (BK100 unit no. 3) – depending on ambient air temperature and heat demand from consumers.
Fig. 1. Operating hours of individual units within the EC II Karolin CHP plant in 2013 16
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Fig. 2. Active power consumption of the Bridgestone plant during summer season
• 3K (summer season) • 1K1 + 1K2 (summer season) • 1K1 + 3K (summer season and intermediate periods) • 1K1 + 2K + 3K (winter season and intermediate periods) • 1K1 + 1K2 + 2K + 3K (winter season). In the event of switching the BC50 no. 1 unit for island mode operation from full configuration it is proposed to immediately shut down the 1K2 boiler into reserve in order to reduce the output level. Then the own consumption of the BC50 unit is reduced by some 2 MW. It is also necessary to reduce the output of the 1K1 boiler to the minimum permissible level (14–15 MW) in order to ensure stable output reduction. In such a situation, the consumers retained within the island would include general consumers energised from the BA 6 kV switchgear, own consumption of the BC50 unit, and an external consumer – the Central Sewage Treatment Plant (COŚ). The variant of operation of both the BK100 unit and BC50 unit with the 1K1 boiler does not require shutting down the BK100 unit in the process of island isolation, as it is planned to ensure power off-take from that unit to section 2 of the main 110 kV switchgear. Except for the general consumers, own consumption of the BC50 unit and the COŚ, also the own consumption of the BK100 unit would be connected to the island via the backup/start-up bridge from the BA 6 kV switchgear. For the island load defined in such a way, operation of the 1K1 boiler does not require output reduction or even reaching the permissible minimum load. Configuration with all boilers of the EC II Karolin plant in operation requires emergency shut down of the second unit and, in order to enable balancing electrical output, shutting down the 1K2 boiler into reserve upon initiation of the island operation. Electrical diagrams for the proposed solutions are shown in Fig. 3 and Fig. 4. The island separation configuration has been verified for each analysed variant, by analysing power balance for individual days of the year 2013. It has been assumed that the island created
in a proper manner should fulfil the criterion of imbalance not exceeding ± 5 MW. Exemplary results of balance calculations for the 1K1 + 3K configuration are given in Tab. 1. All the analysed cases meet the assumed criterion for balancing the created island.
3. Primary goals of the grid experiment involving creation of an island with the BC50 CHP unit The goals of the first experiment involving creation of an island with the BC50 unit were: • confirmation of the possibility of the BC50 unit switching into island mode operation, where the island supplies own consumption of the CHP plant and consumers connected via the 110 kV COŚ line to the 110 kV substation of the EC II Karolin plant • evaluation of the quality of balancing of generated and consumed power within the created island • determination of the speed control properties of the turbinegenerator installed at the BC50 unit in island mode operation • investigation of the voltage control capabilities of the turbinegenerator installed at the BC50 unit required to ensure proper voltage levels within the created island • confirmation of the possibility to resynchronise the separated island with the NPS.
4. Course of the grid experiment involving creation of an island with the BC50 CHP unit The experiment in question had been preceded by frequent meetings of all stakeholders, i.e. VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA (formerly DALKIA Poznań ZEC SA), ENEA Operator sp. z o.o., Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA, Poznań Division (formerly Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód SA) and AQUANET SA. As a result of final arrangements between all entities involved in the experiment, it was agreed to carry out the test on 17 September 2013, and a detailed test programme was created. According 17
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Loads Day
Hour
BC50 output
BC50 own cons.
BT1
BT2
BK100 own cons.
COŚ
Total load
BALANCE
26 July 2013
[MW] 1
16.595
3.084
2.983
1.069
7.219
3
14.355
0.645
2
16.538
3.098
2.851
1.003
7.154
3
14.106
0.894
3
16.884
3.094
2.842
1.003
7.172
3
14.111
0.889
9
15.519
3.120
2.869
1.192
7.196
3
14.377
0.623
10
15.183
3.089
3.093
1.223
7.184
3
14.589
0.411
11
15.85
3.127
3.058
1.179
7.91
3
15.274
-0.274
17
17.063
3.227
2.851
1.043
7.306
3
14.427
0.573
18
17.33
3.218
2.856
1.034
7.378
3
14.486
0.514
19
16.91
3.192
2.939
1.030
7.282
3
14.443
0.557
Tab. 1. Active power balance in the isolated island with the BC50 unit, with consumers as for 1K1 + 3K variant
Fig. 3. Simplified electrical diagram of the EC II Karolin plant during island mode operation with the BC50 unit for the 1K1 + 1K2 variant
to the agreements, the following switching operations were performed within the 110 kV grid on the day of the experiment. Necessary switching operations were also performed within the CHP plant’s own consumption system. The electric configuration of the EC II Karolin substation just before the start of the experiment is shown in Fig. 5. 18
The operating status of generating units at the EC II Karolin plant was as follows: • boiler 1K1 – BFB – in operation, supplying the turbine with a load similar to the sum of power consumed through the section 1BA and 110 kV COŚ line; auxiliaries of the BFB boiler energised from the A section of the 1BB switchgear
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Fig. 4. Simplified electrical diagram of the EC II Karolin plant during island mode operation with the BC50 unit for the 1K1 + 3K, 1K1 + 2K + 3K, and 1K1 + 1K2 + 2K + 3K variants
Fig. 5. Electrical configuration of the EC II Karolin plant prior to creation of the island with the BC50 unit
19
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
• unit no. 3 in operation – generation of process steam and heat for the district heating system • unit no. 2 in reserve. Heating load on the day of the experiment stayed within the 55–70 MW range. Demand of the Poznań district heating system was covered by the no. 1 BC50 unit and additionally by the no. 3 BK100 unit. Thanks to the operation of the no. 3 unit, the thermal load of the BC50 unit was reduced, enabling operation with the fluidised bed (BFB) boiler only. The forecasted electrical load of the BC50 unit on the day of the experiment was around 10 MW. The S1 busbar system with the 110 kV line to COŚ, and BT1 transformer energising the A section of the plant’s general own consumption 6 kV BA switchgear were assigned to the island operation. The A section of the BA switchgear was used to energise the own consumption switchgear of the shut down no. 2 BC100 unit. Consumers of that unit were chosen to create load variations within the island. The BC50 unit was operating with the output of some 11 MW. Active and reactive power demand within the island about to be separated was as follows: • load of the 110 kV COŚ line – 2.1 MW and 0.4 Mvar • load of the section 1 of the 6 kV BA switchgear (via BT1) – 5.5 MW and 4.5 Mvar • own consumption of the no. 1 unit (via 1BT) – 4.1 MW and 3.0 Mvar. Thus the total active and reactive power load within the island was expected at 11.7 MW and 7.9 Mvar. Separation of the island was effected by opening the breaker within the 110 kV coupling in the 110 kV switching station. Electrical configuration of the created island with the BC50 unit is shown in Fig. 6. Due to variations of the turbine speed during island operation, the droop setting of the speed controller on the BC50 unit’s turbine-generator was changed from 6% to 12%. During the island mode operation, variability of the electrical parameters (power, frequency, voltage) was observed upon load changes effected by switching on and off consumers within the own consumption systems of BC100 and BC50 units. The island operation continued for approximately 30 minutes. Resynchronisation of the island with the NPS was made through the coupling breaker, using the synchroniser of the BC50 unit. A time line of the experiment is shown in Tab. 2. During the course of the experiment, along with the normal parameter measurements performed at the EC II Karolin plant, some electrical values were measured and recorded using A-class digital recorders: PQ Box 200 and Unilyzer, installed for the duration of the experiment at the 110 kV switching station for the EC II Karolin plant, within the net output line from the BC50 unit and on the BT1 transformer on the 110 kV side.
20
No.
Time
Operation
1.
14:29:19
Turbine-generator of the no. 1 unit switched to RO speed control mode
2.
14:32:39
110 kV coupling breaker opened – island isolation (12.1 MW and 8.1 Mvar)
3.
14:33:15
Droop setting correction from 6% to 10%
4.
14:33:17
Droop 10%
5.
14:34:00
Droop setting correction from 10% to 12%
6.
14:34:10
Droop 1%
7.
14:35:48
Shutting down the first pulveriser fan of the no. 2 unit (200 kW)
8.
14:36:40
Shutting down the second pulveriser fan of the no. 2 unit (200 kW)
9.
14:38:12
Shutting down the primary air fan of the no. 2 unit (560 kW)
10.
14:43:09
Starting up the air fan of the no. 2 unit (560 kW)
11.
14::44:57
Starting up the first pulveriser fan of the no. 2 unit (200 kW)
12.
14:45:14
Starting up the second pulveriser fan of the no. 2 unit (200 kW)
13.
14:47:28
Shutting down the 10LAC20 feed water pump of the no. 1 unit
14.
14:57:20
Erroneous deactivation of the RO speed control
15.
14:57:38
Reactivation of the RO speed control
16.
15:00:20
Synchronisation of the island with the NPS – closing the coupling at the 110 kV switching station
17.
15:00:45
Switching automation of the no. 1 turbine-generator into the power control mode
Tab. 2. Time line of the experiment performed on 17 September 2013
5. Selected results of measurements obtained during the island operation experiment Three phases of the experiment may be distinguished: • isolation of the island with the BC50 unit • operation of the island with changing loads • synchronisation of the island with the NPS. Voltage values significant in the context of frequency control requirements (50 Hz +/–1 Hz) and voltage control with an accuracy of +/–5% within the range of (0.8...1.1) Un of the generator as defined by the grid code were recorded throughout the experiment. Initiation of the island isolation involved considerable frequency fluctuations. It was necessary to change the regulator droop settings twice: from 6% to 10% and then again to 12%. Frequency recorded within the power off-take line of the BC50 unit during the experiment is shown in Fig. 2. Frequency deviations during the experiment were small. The range of variations was 50.49...49.98 Hz, and any significant changes occurred only during accidental disconnection of the speed controller RO(P) just before the resynchronisation (50.49 Hz). Fig. 8 presents recorded measurements of voltage variability at the 110 kV switching station of the EC II Karolin plant, system S1 into the power off-take line
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Fig. 6. Electrical configuration of the EC II Karolin plant after creation of the island with the BC50 unit
Fig. 7. Frequency variations recorded during the experiment on 17 September 2013 (central part of the chart)
from the BC50 unit. It may be stated that both frequency control (deviations by a maximum of 1%) and voltage control (variations also around 1% maximum) are fully compliant with the grid code requirements for island mode operation. Load changes caused by starting up or shutting down large consumers within the EC II Karolin plant (Fig. 9) introduced frequency deviations. Nonetheless, the speed control system managed to contain
those quickly. This is illustrated by the frequency curve in Fig 10. Results shown in Fig. 11 demonstrate that the changes of the turbine-generator load and related adjustments of position of control valves before the HP part as well as changes of steam flow from the boiler are not accompanied by significant steam pressure variants, and that the boiler parameters control system manages to effectively regulate those parameters. 21
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Fig. 8. Variation of phase voltage values in the power off-take line of the BC50 unit (110 kV) during the experiment
Fig. 9. Net active and reactive output in the power off-take line of the BC50 unit’s generator during load changes in the isolated island
22
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
6. Further actions aimed at automation of isolating the island with no. 1 BC50 unit Further actions will aim at creating a system for automated separation of the island upon reaching certain critical frequency and voltage values within the power system. It is proposed to install the automated isolation equipment not only within all
switchgears of the CHP plant, but also to invest in advanced isolation automation for those external consumers connected to the 15 kV and 110 kV switchgears who are interested in cooperation in the case of forming a load island. An aspect of the island isolation process which deserves special attention is the optimal choice of the island load, which could
Fig. 10. Frequency in the power off-take line of the BC50 unit’s generator during load changes in the isolated island
Fig. 11. Essential process parameters of the BC50 CHP unit recorded during the experimental island mode operation 23
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
be facilitated by implementing the SmartLoad system [6] at the switchgears of the EC CII Karolin plant, and at premises of the potential consumers connected to 15 kV and 110 kV switching stations. The Digital SmartLoad system, based on the synchronous measurements technique, is used for balancing and isolating islands, and tripping loads in the case of active power shortage within the monitored area. Continuous monitoring of potential consumers throughout the period of island operation enables optimised selection of loads which leads to minimisation of island imbalance.
7. Conclusions Technical requirements concerning adaptation of generation units for participation in NPS defence and reconstruction specified in the grid code [2] are aimed at achieving such a state where in the case of a catastrophic failure power sources will be able to effectively reconstitute their generating capabilities, thus considerably shortening the time needed for restitution of the entire power system. The first experiment of “manual” transfer to island operation of the BC50 unit with internal consumers of the EC II Karolin plant and an external COŚ consumer, enables one to draw the following conclusions: The experiment has confirmed that it is possible to execute a scenario of isolating an island with the BC50 CHP unit Proper coordination between the control systems of the BFB boiler and the speed regulator of the turbine-generator needs to be highlighted The experiment has demonstrated that both frequency and voltage control within the island is carried out effectively. Proper droop settings of the speed controller during island operation require further analysis. The experiment has confirmed that such a method for validating assumptions made in the scenarios for CHP plant capacity defence allows identifying implementation barriers and subsequently elimination of those barriers. It is worth highlighting that the companies of VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA, ENEA Operator sp. z o.o., Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód SA and AQUANET SA have undertaken measures aimed at improving security of supplies of the Poznań urban area.
24
REFERENCES
1. I. Grządzielski et al., “Możliwości pracy wydzielonej bloków elektrociepłowni miejskiej w stanach rozległej awarii katastrofalnej systemu elektroenergetycznego” [Dedicated Work Opportunities of Municipal CHP Blocks in a Catastrophic Failure of the Power System State], Acta Energetica, 1/14 (13), pp. 32–37. 2. IRiESP Transmission Grid Code. Conditions for using and operating the grid, and planning its development. Version 2.0, consolidated text in force from 1 August 2014. 3. J. Rychlak, R. Kuczyński, “Regulacyjne usługi systemowe – środki techniczne obrony i odbudowy KSE”, II Konferencja Naukowo-Techniczna ”Blackout a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poznań, kwiecień 2007 [Ancillary services – Technical means for NPS defence and reconstruction, 2nd Science and Technology Conference ”Blackout and the National Power System”, Poznań, April 2007] Energetyka, monograph edition, Vol. X, 2007. 4. J. Dudzik, R. Kuczyński, “Strategia obrony i odbudowy Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, rola wytwórców w planach odbudowy”, III Konferencja Naukowo-Techniczna ”Black-out a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poznań, październik 2008 [Stradegy for defence and rebuilding the National Power System; role of generators in the rebuilding plans, 3rd Science and Technology Conference ”Blackout and the National Power System”, Poznań, October 2008], Energetyka, monograph edition, Vol. XVII, 2008. 5. G. Pasiut, Rychlik J., Kielak R., “Weryfikacja zdolności jednostek wytwórczych do udziału w procesie obrony i odbudowy zasilania KSE, w świetle zapisów IRiESP” [Verification of the ability of generating untis to participate in the process of defending and rebuilding the National Power system in the context of Grid Code stipulations], Energetyka, monograph edition, Vol. XX, 2010. 6. M. Talaga, “Tworzenie zbilansowanych wysp jako sposób na ograniczenie skutków awarii systemowych. System SmartLoad“ [Creating balanced islands as a way of reducing results of system contingencies. SmartLoad system], Urządzenia dla energetyki, 1/ (76), 2014.
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 15–25
Ireneusz Grządzielski Poznań University of Technology e-mail: ireneusz.grzadzielski@put.poznan.pl Graduate of the Faculty of Electrical Engineering of Poznań University of Technology (1973). Employed as an assistant professor in the Institute of Electrical Power Engineering at the Faculty of Electrical Engineering of Poznań University of Technology. The scope of his academic interest includes problems of transient operations of the power system, defence and reconstruction of the power system upon catastrophic failures, connection of distributed generation – especially wind power – to the power system.
Krzysztof Sroka Poznań University of Technology e-mail: krzysztof.sroka@put.poznan.pl Graduate of the Faculty of Electrical Engineering of Poznań University of Technology (1976). Employed as an assistant professor in the Institute of Electrical Power Engineering at the Faculty of Electrical Engineering of Poznań University of Technology. His research interests include issues related to power plant operation in a power system, issues of defence and recovery of a power plant’s or co-generation plant’s generating capability in the states of catastrophic failure, and combined generation of electricity and heat.
Arkadiusz Łacny VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA e-mail: arkadiusz.lacny@veolia.com Graduate of the Electrical Engineering Department of Poznań University of Technology (1979). Since 1981 employed at the Poznań CHP plants (currently: VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA). From the beginning of his career involved in operation of electrical power systems 110/15/6/0.4 kV of CHP plants. Currently employed as a Senior Specialist for Electrical, Protection and Instrumentation Equipment.
Daria Radsak Student of the Poznań University of Technology. e-mail: daria.radsak@student.put.poznan.pl Graduated from the 1st Cycle studies at the Faculty of Electrical Engineering, Poznań University of Technology (2015). Currently a student of the 2nd Cycle studies in power engineering at the same faculty. Her area of interest includes security of energy supplies, as well as combined heat and power generation.
25
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 15–25. When referring to the article please refer to the original text. PL
Praca bloku ciepłowniczego BC50 elektrociepłowni w wydzielonym układzie wyspowym Autorzy
Ireneusz Grządzielski Krzysztof Sroka Arkadiusz Łacny Daria Radsak
Słowa kluczowe
obrona i odbudowa systemu elektroenergetycznego, wydzielanie układu wyspowego, eksperyment systemowy
Streszczenie
W artykule prezentowanym podczas poprzedniej konferencji APE ’13 [1] przedstawiono wyniki koncepcji wydzielania układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 w elektrociepłowni VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA (dalej ECII Karolin). W wydzielonym układzie wyspowym przewidziano do zasilania następujące odbiory: potrzeb własnych i ogólnych EC II Karolin, zakładów przemysłowych zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie elektrociepłowni, a także w przyszłości odbiorców komunalnych. Koncepcja wydzielania układu wyspowego zasilanego z bloku BC50 wymaga, przed wdrożeniem odpowiedniej automatyki wydzielania, wszechstronnego sprawdzenia poprzez przeprowadzenie eksperymentów systemowych weryfikujących przyjęte założenia. W artykule przedstawiono wybrane wyniki pierwszego eksperymentu pracy wydzielonego układu wyspowego z blokiem BC50 i odbiorami potrzeb własnych i ogólnych elektrociepłowni oraz zewnętrznego odbiorcy – oczyszczalni ścieków aglomeracji poznańskiej.
1. Wprowadzenie Zgodnie z „Instrukcją ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej” (IRiESP) [2] proces przystosowywania jednostek wytwórczych do udziału w obronie i odbudowie Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (KSE) przebiega aktualnie w dwóch kierunkach, których celem jest uzyskanie: • zdolności do samostartu, tj. zdolności do uruchomienia elektrowni bez zasilania z KSE według uzgodnionego z operatorem systemu przesyłowego (OSP) planu i trwałej pracy w układzie wydzielonym, oraz gotowości do realizacji poleceń OSP w zakresie uruchamiania kolejnych elektrowni i zwiększania obszaru wydzielonego • zdolności do pracy w układzie wydzielonym, tj. zdolności do awaryjnego przejścia do pracy samodzielnej (PPW, a następnie do PWE) przy braku zasilania z KSE, wg uzgodnionego z OSP planu, i trwałej pracy w tym układzie oraz gotowości do realizacji poleceń OSP w zakresie zwiększania obszaru wydzielonego. Zdaniem autorów uzupełnieniem tych dwóch podstawowych rozwiązań, stosowanych w planie obrony i odbudowy KSE, może być również wydzielanie małych układów wyspowych o mocach rzędu 20–30 MW, zasilanych z ciepłowniczych bloków parowych w elektrociepłowniach miejskich. Aktualnie, zgodnie ze strategią obrony przyjętą przez ENTSO-E, nie przewiduje się w stanie awaryjnym połączonego systemu europejskiego prewencyjnego automatycznego wydzielania, przed zaistnieniem krytycznych parametrów pracy systemu – napięcia lub częstotliwości, pojedynczych jednostek wytwórczych do pracy wyspowej, fragmentów systemów, a także wydzielania systemów krajowych [3–5]. Wcześniej samoczynne wydzielanie układów wyspowych, łącznie z wydzielaniem systemów krajowych, przewidywały plany obrony opracowywane dla UCTPE a następnie UCTE.
26
Powrót do idei szybkiego wydzielania proponowanych układów wyspowych o małych mocach może być, z punktu widzenia późniejszego procesu odbudowy KSE, bardzo ważnym elementem obrony. Rozwiązanie to ma uzasadnienie przede wszystkim z punktu widzenia poprawy bezpieczeństwa energetycznego dużych aglomeracji miejskich. Wydzielanie wielkomiejskich układów wyspowych może mieć ogromne znaczenie, ponieważ utrata zasilania jest szczególnie niebezpieczna w wielkich aglomeracjach, zarówno ze względu na paraliż infrastruktury komunalnej i przemysłowej, jak i zagrożenia dla życia ludzi. Praca taka powinna zapewnić zasilenia newralgicznych dla elektrociepłowni urządzeń energetycznych gwarantujących ochronę jej układu technologicznego przed uszkodzeniami, ochronę systemu ciepłowniczego oraz stworzenie warunków aktywnego uczestnictwa elektrociepłowni w procesie odbudowy KSE. Oczywiście każdy taki przypadek wydzielenia do pracy wyspowej bloku elektrociepłowni miejskiej (jako wyjątek od generalnego planu obrony i odbudowy KSE) powinien być poprzedzony szczegółowymi analizami, w tym między innymi określającymi wpływ wydzielenia elektrociepłowni do pracy wyspowej na pozostałą część systemu elektroenergetycznego. W VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA (dawniej DALKIA Poznań ZEC SA) podjęto działania w celu określenia możliwości wydzielenia układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 w stanach rozległej awarii katastrofalnej KSE. Bardzo istotnym etapem tych prac było przygotowanie i przeprowadzenie w połowie września 2013 r. pierwszego eksperymentu wydzielania układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 o mocy elektrycznej 50 MW. W artykule przedstawiono wybrane wyniki tego eksperymentu. Warunkiem koniecznym wykorzystania skutecznego wydzielenia układu wyspowego
z blokiem BC50 będzie zainstalowanie odpowiedniego układu automatyki wydzielającej akceptowanej przez VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA oraz operatorów sieciowych. Traktuje się to jako końcowy etap podjętych działań w celu znacznej poprawy bezpieczeństwa energetycznego samej elektrociepłowni EC II Karolin, jak i aglomeracji poznańskiej. 2. Bilans mocy zapotrzebowanej w wydzielanym układzie wyspowym Do pracy w wydzielanym układzie wyspowym dedykowany został blok BC50, z powodu największego stopnia wykorzystania w ciągu roku, co przedstawia wykres na rys. 1. Blok wyposażony jest w dwa kotły parowe: biomasowy BFB-110 nr 1K1 oraz węglowy OP-140 nr 1K2, które współpracując z turbozespołem z turbiną upustowo-przeciwprężną, tworzą duoblok. Aktualnie wydzielanie układu wyspowego możliwe jest wyłącznie przy wykorzystaniu kotła BFB-110 o znamionowej mocy elektrycznej 19 MW, który charakteryzuje się najniższym minimum technicznym na poziomie ok. 14–15 MW. Stwarza to dogodne warunki utrzymania w ruchu kluczowych urządzeń potrzeb własnych elektrociepłowni bez znacznych nadwyżek generacji. Praca wyspowa z blokiem BC50 nie będzie zatem stanowiła drastycznej różnicy dla pracy w stanie normalnym ze względu na wielkość generowanej przez blok mocy. Ewentualny zrzut mocy będzie zatem przebiegał łagodnie, w przeciwieństwie do dwóch pozostałych bloków, posiadających stosunkowo wysokie minimum techniczne. Dodatkowo blok BC50 jest zdolny do samodzielnego pokrywania obciążeń cieplnych w okresie letnim. Sytuacja wydzielenia układu wyspowego wymaga jak najdokładniejszego zbilansowania mocy w tym układzie, w celu ochrony urządzeń oraz infrastruktury w EC II Karolin. Jeśli chodzi o strukturę odbiorów energii elektrycznej, priorytetowo założono
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
zasilanie dwóch sekcji rozdzielni potrzeb własnych ogólnych BA 6 kV, ze względu na konieczność ochrony newralgicznych urządzeń elektrociepłowni, jak również zapewnienia bezpieczeństwa obsługi. Ponadto w ramach wydzielanego układu wyspowego z blokiem BC50 planuje się zasilanie rozdzielni potrzeb własnych bloków pozostających w ruchu. Obecnie jedynym odbiorcą zewnętrznym zdolnym pracować stabilnie w wydzielanym układzie wyspowym jest Centralna Oczyszczalnia Ścieków (COŚ), która stanowi połączenie w ciągu linii 110 kV pomiędzy EC II Karolin a GPZ Czerwonak i charakteryzuje się stabilnym poborem mocy na poziomie ok. 3 MW. Jako odbiory zewnętrzne mogłyby zostać uwzględnione zakłady przemysłowe przyłączone do rozdzielni SN 15 kV w EC II Karolin, z którymi prowadzona jest operatywna współpraca usługi dystrybucji energii elektrycznej, oraz odbiorcy komunalni i przemysłowi zasilani z GPZ-ów przyłączonych do linii 110 kV wychodzących z rozdzielni 110 kV EC II Karolin. Wariant ten byłby możliwy do realizacji w przypadku zastosowania bardzo rozbudowanej automatyki wydzielania układu wyspowego, gdyż zakłady przemysłowe 15 kV czy też odbiorcy 110 kV posiadają podwójne zasilanie, stanowiąc połączenie z KSE. Wyjątek stanowi zakład Bridgestone, którego zasilanie bazuje wyłącznie na połączeniu linią kablową 110 kV z EC II Karolin. Wykluczającą barierę techniczną stanowi jednak nieprzewidywalny charakter pracy odbiorcy, wyrażający się silnymi fluktuacjami pobieranej mocy elektrycznej zarówno godzinowymi, jak i dobowymi, które wynikają z załączeń odbiorników dużej mocy, co pokazano na rys. 2. W zależności od temperatury zewnętrznej oraz zapotrzebowania odbiorców na ciepło można wyróżnić kilka możliwych konfiguracji pracy kotłów 1K1, 1K2 (blok BC50 nr 1), 2K (blok BC100 nr 2) i 3K (blok BK100 nr 3) w EC II Karolin: • 3K (sezon letni) • 1K1 + 1K2 (sezon letni) • 1K1 + 3K (sezon letni i okresy przejściowe)
Data
Godzina
Moc bloku BC50
Rys. 1. Czasy pracy bloków EC II Karolin w roku 2013
Rys. 2. Pobór mocy czynnej przez zakład Bridgestone w okresie letnim
• 1K1 + 2K + 3K (sezon zimowy i okresy przejściowe) • 1K1 + 1K2 + 2K + 3K (sezon zimowy). W procesie wydzielania układu wyspowego przy pracy bloku nr 1 BC50 w pełnej konfiguracji proponuje się natychmiastowe odstawienie kotła 1K2 do rezerwy w celu zmniejszenia wielkości produkcji. Wówczas potrzeby własne bloku BC50 maleją o około 2 MW. Konieczna jest również
redukcja mocy wytwarzanej przez kocioł 1K1 do poziomu minimum technicznego (14–15 MW), aby zapewnić stabilny zrzut mocy. Odbiorami wchodzącymi w skład wydzielanego układu wyspowego byłyby w takiej sytuacji potrzeby ogólne zasilane z rozdzielni BA 6 kV, potrzeby własne bloku BC50, a także odbiorca zewnętrzny – Centralna Oczyszczalnia Ścieków (COŚ).
Odbiory PW bloku BC50
BT1
BT2
PW bloku BK100
COŚ
Suma odbiorów
BILANS
26.07.2013
[MW] 1
16,595
3,084
2,983
1,069
7,219
3
14,355
0,645
2
16,538
3,098
2,851
1,003
7,154
3
14,106
0,894
3
16,884
3,094
2,842
1,003
7,172
3
14,111
0,889
9
15,519
3,120
2,869
1,192
7,196
3
14,377
0,623
10
15,183
3,089
3,093
1,223
7,184
3
14,589
0,411
11
15,85
3,127
3,058
1,179
7,91
3
15,274
–0,274
17
17,063
3,227
2,851
1,043
7,306
3
14,427
0,573
18
17,33
3,218
2,856
1,034
7,378
3
14,486
0,514
19
16,91
3,192
2,939
1,030
7,282
3
14,443
0,557
Tab. 1. Bilans mocy czynnej w wydzielanym układzie wyspowym z blokiem BC50 z odbiorami dla wariantu 1K1 + 3K
27
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
odbiorów zakłada się przyłączenie potrzeb własnych bloku BK100 poprzez most rezerwowo-rozruchowy z rozdzielni BA 6 kV. Dla tak dobranego obciążenia układu wyspowego praca kotła 1K1 nie wymaga zrzutu mocy czy też przejścia do pracy z minimum technicznym. Konfiguracja pracy wszystkich kotłów EC II Karolin wiąże się z koniecznością awaryjnego odstawienia bloku drugiego oraz, w celu możliwości zbilansowania produkowanej mocy elektrycznej, niezbędne jest odstawienie do rezerwy kotła 1K2 po zainicjowaniu pracy wyspowej. Schematy elektryczne dla proponowanych rozwiązań zostały przedstawione na rys. 3 oraz rys. 4. Dla każdego analizowanego wariantu dokonano weryfikacji poprawności układu wydzielania wyspy, analizując bilans mocy w poszczególnych dobach 2013 roku. Przyjęto, że prawidłowo wydzielony układ wyspowy powinien spełniać kryterium niezbilansowania w granicach do ±5 MW. Przykładowe wyniki obliczeń bilansowych dla wariantu pracy 1K1+3K zawarto w tab. 1. Wszystkie analizowane przypadki spełniają założone kryterium zamknięcia bilansu wydzielanego układu wyspowego.
Rys. 3. Uproszczony schemat elektryczny EC II Karolin podczas pracy wyspowej z blokiem BC50 dla wariantu 1K1+1K2
Rys. 4. Uproszczony schemat elektryczny EC II Karolin podczas pracy wyspowej z blokiem BC50 dla wariantów 1K1+3K, 1K1+2K+3K oraz 1K1+1K2+2K+3K
Wariant pracy bloku BK100 oraz bloku BC50 z kotłem 1K1 nie wiąże się z koniecznością odstawiania bloku BK100 w procesie wydzielania układu wyspowego, bowiem
28
przewiduje się wyprowadzenie mocy z bloku na sekcję 2 rozdzielni głównej 110 kV. Poza potrzebami ogólnymi, potrzebami własnymi bloku BC50 i odbiorcą COŚ do struktury
3. Podstawowe cele eksperymentu systemowego wydzielenia układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 Celem przeprowadzonego pierwszego eksperymentu wydzielania układu wyspowego z blokiem BC50 było: • potwierdzenie możliwości przejścia bloku ciepłowniczego BC50 do pracy z wyspą obciążeniową potrzeb własnych elektrociepłowni i odbiorów przyłączonych linią 110 kV COŚ do rozdzielni 110 kV EC II Karolin • ocena stopnia zbilansowania mocy generowanej i mocy zapotrzebowanej w ramach wydzielanego układu wyspowego • określenie możliwości regulacyjnych turbogeneratora bloku BC50 w zakresie regulacji obrotów w warunkach pracy w wydzielonym układzie wyspowym • zbadanie możliwości regulacyjnych napięcia turbogeneratora bloku BC50 EC II Karolin w celu zapewnienia odpowiednich poziomów napięcia w wydzielonym układzie wyspowym • potwierdzenie możliwości synchronizacji autonomicznie pracującego wydzielonego układu wyspowego z KSE. 4. Przebieg eksperymentu systemowego wydzielenia układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 Przedmiotowy eksperyment systemowy poprzedzony był częstymi spotkaniami zainteresowanych stron, tj. VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA (dawniej DALKIA Poznań ZEC SA), ENEA Operator sp. z o.o., Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA Oddział w Poznaniu (dawniej Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód SA) i AQUANET SA. W wyniku ostatecznych uzgodnień wszystkich podmiotów uczestniczących w eksperymencie zostało zawarte porozumienie o przeprowadzeniu próby w dniu 17 września 2013 r. i ustalony został jej szczegółowy program. Zgodnie z ustaleniami w dniu eksperymentu systemowego zostały wykonane następujące przełączenia w sieci 110 kV.
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
Rys. 5. Układ elektryczny EC II Karolin przed wydzieleniem układu wyspowego z blokiem BC50
Wykonane zostały również niezbędne przełączenia w układzie potrzeb własnych elektrociepłowni. Układ elektryczny stacji EC II Karolin po przełączeniach, przed rozpoczęciem eksperymentu systemowego, przedstawiono na rys. 5. Stan pracy urządzeń jednostek wytwórczych EC II Karolin był następujący: • kocioł 1K1 – BFB – praca na turbinę z obciążeniem zbliżonym do sumy mocy pobieranych przez odbiory sekcji 1BA i linii 110 kV COŚ; urządzenia kotła BFB zasilane z sekcji A rozdzielni 1BB • blok nr 3 w ruchu – praca na parę technologiczną i miejską sieć ciepłowniczą • blok nr 2 w rezerwie. Obciążenie mocą cieplną w dniu eksperymentu zawierało się w przedziale 55–70 MW. Potrzeby systemu ciepłowniczego Poznania pokrywane były przez blok nr 1 BC50 i dodatkowo przez blok nr 3 BK100. Praca bloku nr 3 powodowała, że mniejsze obciążenie mocą cieplną bloku BC50 pozwalało na pracę tylko z kotłem fluidalnym (BFB). Przewidywane w dniu eksperymentu obciążenie mocą elektryczną bloku BC50 to około 10 MW. Do pracy wydzielonym układem wyspowym wskazano system szyn S1 z linią 110 kV, kierunek COŚ i transformatorem BT1 zasilającym sekcję A rozdzielni potrzeb ogólnych elektrociepłowni 6 kV BA. Z sekcji A rozdzielni BA była zasilana między innymi rozdzielnia potrzeb własnych niepracującego bloku nr 2 BC100, którego odbiory wytypowane zostały do wywoływania zmian obciążenia w wyspie. Blok BC50 pracował z obciążeniem ok. 11 MW. Zapotrzebowanie mocy czynnej i biernej w wydzielanym układzie wyspowym było następujące: • obciążenie linii 110 kV COŚ – 2,1 MW i 0,4 Mvar • obciążenie sekcji 1 rozdzielni 6 kV BA (z BT1) – 5,5 MW i 4,5 Mvar • potrzeby własne bloku nr 1 (z 1BT) – 4,1 MW i 3,0 Mvar. Przewidywane obciążenie mocą czynną i bierną w wydzielanym układzie wyspowym wynosiło zatem 11,7 MW i 7,9 Mvar. Wydzielenie układu wyspowego nastąpiło przez wyłączenie wyłącznika w sprzęgle 110 kV rozdzielni 110 kV. Układ elektryczny
Lp.
Godzina
Zrealizowane zadanie
1.
14:29:19
Przejście turbozespołu bloku nr 1 w tryb regulacji obrotów RO
2.
14:32:39
Wyłączenie wyłącznika sprzęgła 110 kV – wydzielenie układu wyspowego (12,1 MW i 8,1 Mvar)
3.
14:33:15
Korekta statyzmu z 6% na 10%
4.
14:33:17
Statyzm 10%
5.
14:34:00
Korekta statyzmu z 10% na 12%
6.
14:34:10
Statyzm 12%
7.
14:35:48
Wyłączenie pierwszego wentylatora młynowego bloku nr 2 (200 kW)
8.
14:36:40
Wyłączenie drugiego wentylatora młynowego bloku nr 2 (200 kW)
9.
14:38:12
Wyłączenie wentylatora powietrza pierwotnego bloku nr 2 (560 kW)
10.
14:43:09
Załączenie wentylatora powietrza bloku nr 2 (560 kW)
11.
14::44:57
Załączenie pierwszego wentylatora młynowego bloku nr 2 (200 kW)
12.
14:45:14
Załączenie drugiego wentylatora młynowego bloku nr 2 (200 kW)
13.
14:47:28
Wyłączenie pompy wody zasilającej 10LAC20 bloku nr 1
14.
14:57:20
Błędne wyłączenie regulacji obrotów RO
15.
14:57:38
Ponowne załączenie regulacji obrotów RO
16.
15:00:20
Synchronizacja wydzielonego układu wyspowego z KSE – załączenie sprzęgła w rozdzielni 110 kV
17.
15:00:45
Przełączenie pracy automatyki turbozespołu nr 1 z regulacji obrotów na regulację mocy
Tab. 2. Harmonogram przebiegu eksperymentu w dniu 17 września 2013 roku
wydzielonego układu wyspowego z blokiem BC50 przedstawiono na rys. 6. Ze względu na wahania obrotów turbozespołu w trakcie pracy wyspowej zmieniony został statyzm regulatora obrotów z 6% na 12% turbozespołu bloku BC50.
Podczas pracy wydzielonego układu wyspowego obserwowano zmienność parametrów elektrycznych w wydzielonym układzie (moc, częstotliwość, napięcie), jakie wystąpiły przy zmianach obciążenia układu przez załączanie i wyłączanie
29
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
Rys. 6. Układ elektryczny stacji EC II Karolin po wydzieleniu układu wyspowego z blokiem BC50
odbiorów potrzeb własnych bloków BC100 i BC50. Czas pracy wydzielonego układu wyspowego trwał ok. 30 min. Synchronizacja układu wyspowego do KSE odbyła się na wyłączniku sprzęgła poprzez układ synchronizatora bloku BC50. Harmonogram przebiegu eksperymentu przedstawiono w tab. 2. Podczas eksperymentu wykonywane były, obok standardowo mierzonych wielkości w EC II Karolin, pomiary i rejestracje wielkości elektrycznych przy wykorzystaniu rejestratorów cyfrowych klasy A: PQ Box 200 i Unilyzer, zainstalowanych na czas eksperymentu: w rozdzielni 110 kV EC II Karolin w torze wyprowadzenia mocy netto z bloku BC50 oraz na transformatorze BT1 po stronie 110 kV.
Rys. 7. Zmiany częstotliwości zarejestrowane podczas eksperymentu w dniu 17 września 2013 roku (środkowa część wykresu)
Rys. 8. Zmiany napięć fazowych zarejestrowane w torze wyprowadzenia mocy z bloku BC50 (110 kV) eksperymentu
30
5. Wybrane wyniki pomiarów uzyskane podczas przeprowadzonego eksperymentu wydzielania układu wyspowego W trakcie eksperymentu można wyróżnić trzy charakterystyczne fazy : • wydzielenie układu wyspowego z blokiem BC50 • praca wydzielonego układu wyspowego ze zmianami obciążenia • synchronizacja wydzielonego układu wyspowego z KSE. Istotne z punktu widzenia wymagań regulacji częstotliwości (50 Hz +/–1 Hz) i regulacji napięcia z dokładnością +/–5% w zakresie (0,8–1,1) Un generatora zawartych w IRiESP są zmiany tych wielkości zarejestrowane w czasie trwania całego eksperymentu. Inicjacja procesu wydzielania układu wyspowego cechowała się znacznymi fluktuacjami częstotliwości. Konieczna była dwukrotna korekta statyzmu regulatora z wartości 6% do 10%, a następnie do 12%. Częstotliwość zarejestrowaną w torze wyprowadzenia mocy z bloku BC50 podczas eksperymentu przedstawia rys. 7. Zmiany częstotliwości w czasie trwania eksperymentu były niewielkie. Zakres zmian to 50,49–49,98 Hz, a większe zmiany wystąpiły tylko w okresie błędnego wyłączenia
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
regulacji obrotów RO(P) tuż przed synchronizacją (50,49 Hz). Na rys. 8 przedstawiono zarejestrowane wyniki pomiarów zmian napięcia w rozdzielni 110 kV EC II Karolin, system S1 w torze wyprowadzania mocy z bloku BC50. Należy uznać, że zarówno regulacja częstotliwości (zmiany maksymalne około 1%), jak również regulacja napięcia (zmiany również maksymalne około 1%) w pełni spełniają wymogi IRiESP w odniesieniu do pracy wyspowej. Zmiany obciążenia, wywołane załączaniem lub wyłączaniem dużych odbiorów w EC II Karolin (rys. 9) powodowały odchylenia częstotliwości. Jednak układ regulacji obrotów szybko te zmiany opanowywał. Ilustruje to przebieg częstotliwości przedstawiony na rys. 10.
Rys. 9. Moc czynna i bierna netto w torze wyprowadzenia mocy z turbogeneratora bloku BC50 podczas zmian obciążeniowych w wydzielonym układzie wyspowym
Rys. 10. Częstotliwość w torze wyprowadzenia mocy z turbogeneratora bloku BC50 podczas zmian obciążeniowych w wydzielonym układzie wyspowym
Rys. 11. Zarejestrowane podczas eksperymentu wielkości charakteryzujące pracę układu cieplnego bloku ciepłowniczego BC50 z wydzielonym układem wyspowym
Wyniki przedstawione na rys. 11 pokazują, że zmianom obciążenia turbozespołu i związanym z tym zmianom położenia zaworów regulacyjnych przed częścią WP i zmianom przepływu pary z kotła do turbiny nie towarzyszą znaczne zmiany ciśnienia pary, a układ regulacji parametrów kotła skutecznie reguluje te parametry. 6. Dalsze działania w kierunku automatycznego wydzielania układu wyspowego z blokiem nr 1 BC50 Dalsze działania będą zmierzać do przygotowania układu automatycznego wydzielania układu wyspowego przy osiągnięciu krytycznych wartości częstotliwości i napięć w systemie elektroenergetycznym. Proponuje się wyposażenie w automatykę wydzielania nie tylko wszystkich rozdzielni elektrociepłowni, ale również inwestycję w zaawansowaną automatykę wydzielania obejmującą odbiory zewnętrzne przyłączone do rozdzielni 15 kV oraz 110 kV, które byłyby zainteresowane współpracą w przypadku tworzenia wyspy obciążeniowej. W procesie wydzielania układu wyspowego na szczególną uwagę zasługuje optymalny dobór obciążenia układu wyspowego, który mógłby zostać usprawniony poprzez zaimplementowanie systemu SmartLoad [6] na rozdzielniach EC II Karolin oraz u potencjalnych odbiorców, przyłączonych do rozdzielni 15 kV oraz 110 kV. Cyfrowy system SmartLoad, bazujący na technice pomiarów synchronicznych, służy do bilansowania i wydzielania układu wyspowego oraz dokonuje wyłączeń w przypadku deficytu mocy czynnej na monitorowanym obszarze. Nadzór potencjalnych odbiorów w każdej chwili trwania pracy wydzielonego układu wyspowego pozwala na zoptymalizowany dobór obciążenia skutkujący minimalizacją niezbilansowania układu wyspowego. 7. Wnioski Określone w IRiESP [2] wymagania techniczne w zakresie przystosowania jednostek wytwórczych do udziału w obronie i odbudowie zasilania KSE mają na celu doprowadzenie do sytuacji, w której źródła energii elektrycznej w warunkach awarii katastrofalnej będą skutecznie odbudowywać swoje zdolności wytwórcze, zdecydowanie skracając czas restytucji całego systemu elektroenergetycznego. Przeprowadzony pierwszy eksperyment „ręcznego” przejścia do pracy wyspowej
31
I. Grządzielski et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 15–25
bloku BC50 z odbiorami wewnętrznymi EC II Karolin i odbiorcą zewnętrznym COŚ pozwala na sformułowanie następujących wniosków: 1. Przeprowadzony eksperyment potwierdził, że istnieje możliwość realizacji scenariusza wydzielania układu wyspowego z blokiem ciepłowniczym BC50 2. Na podkreślenie zasługuje właściwa koordynacja układów regulacji kotła BFB z regulatorem obrotów turbozespołu 3. Eksperyment wykazał, że zarówno regulacja częstotliwości w wyspie, jak również regulacja napięcia realizowana jest poprawnie. Analizy wymaga na pewno ustawienie wartości statyzmu regulatora obrotów przy pracy wyspowej 4. Przeprowadzony eksperyment potwierdził, że ten sposób weryfikacji poprawności założeń w scenariuszach obrony zdolności wytwórczych elektrociepłowni pozwala na identyfikację barier ich realizacji i eliminację tych przeszkód
5. Na podkreślenie zasługuje podjęcie wspólnych działań przez VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA, ENEA Operator sp. z o.o, Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód SA i AQUANET SA, w celu dążenia do poprawy bezpieczeństwa energetycznego aglomeracji poznańskiej. Bibliografia 1. Grządzielski I. i in., Możliwości pracy wydzielonej bloków elektrociepłowni miejskiej w stanach rozległej awarii katastrofalnej systemu elektroenergetycznego, Acta Energetica, 1/14 (13) s. 32–37. 2. Instrukcja ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej. Warunki korzystania, prowadzenia ruchu, eksploatacji i planowania rozwoju sieci. Wersja 2.0, tekst jednolity obowiązujący od 1 sierpnia 2014. 3. Rychlak J., Kuczyński R., Regulacyjne usługi systemowe – środki techniczne obrony i odbudowy KSE, II Konferencja
Naukowo-Techniczna „Blackout a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poznań, kwiecień 2007, Energetyka 2007, zeszyt tematyczny, nr X. 4. Dudzik J., Kuczyński R., Strategia obrony i odbudowy Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, rola wytwórców w planach odbudowy, III Konferencja Naukowo-Techniczna „Black-out a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poz nań , październik 2008, Energetyka 2008, zeszyt tematyczny, nr XVII. 5. Pasiut G., Rychlik J., Kielak R., Weryfikacja zdolności jednostek wytwórczych do udziału w procesie obrony i odbudowy zasilania KSE, w świetle zapisów IRiESP, Energetyka 2010, zeszyt tematyczny, nr XX. 6. Talaga M.: Tworzenie zbilansowanych wysp jako sposób na ograniczenie skutków awarii systemowych. System SmartLoad, Urządzenia dla energetyki 2014, nr 1/(76).
Ireneusz Grządzielski
dr inż. Politechnika Poznańska e-mail: ireneusz.grzadzielski@put.poznan.pl Wychowanek Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej (1973). Pracuje w Instytucie Elektroenergetyki Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej na stanowisku adiunkta. Zakres jego zainteresowań naukowych obejmują zagadnienia związane z pracą systemu elektroenergetycznego w stanach nieustalonych, problematyką obrony i odbudowy systemu elektroenergetycznego w stanach awarii katastrofalnych, przyłączaniem źródeł rozproszonych, w szczególności wiatrowych, do systemu elektroenergetycznego.
Krzysztof Sroka
dr inż. Politechnika Poznańska e-mail: krzysztof.sroka@put.poznan.pl Wychowanek Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej (1976). Pracuje w Instytucie Elektroenergetyki Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej na stanowisku adiunkta. Zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia związane z pracą elektrowni w systemie elektroenergetycznym, proble matyką obrony i odbudowy zdolności wytwórczych elektrowni i elektrociepłowni w stanach awarii katastrofalnych, skojarzonym wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła.
Arkadiusz Łacny
mgr inż. VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA e-mail: arkadiusz.lacny@veolia.com Ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej (1979). Od 1981 roku pracuje w Zespole Elektrociepłowni Poznańskich SA (obecnie: VEOLIA ENERGIA Poznań ZEC SA). Od początku pracy zawodowej zajmuje się eksploatacją urządzeń elektroenergetycznych 110/15/6/0,4 kV elektrociepłowni. Aktualnie pracuje na stanowisku starszego specjalisty ds. elektrycznych, zabezpieczeń i pomiarów.
Daria Radsak
inż. dyplomantka Politechniki Poznańskiej e-mail: daria.radsak@student.put.poznan.pl Ukończyła studia I stopnia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej, uzyskując tytuł inżyniera (2015). Obecnie studentka studiów II stopnia na swoim macierzystym wydziale, kierunek energetyka. Jej zainteresowania naukowe obejmują bezpieczeństwo energetyczne, a także skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła.
32
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
Automatic Synchronization of Power Systems in Comprehensive and Qualitative Terms
Author Grzegorz Grzegorzyca
Keywords computer measurement system, PMU, WAMS
Abstract This paper presents issues related to the automatic separation of a power island from a power system, and to its operation and synchronization. Issues concerning the complexity of technical solutions are presented with particular emphasis on the quality of performed operations.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016103
1. Introduction Power systems synchronization is a very complex and responsible technical task. When analysing power systems synchronization solutions, special attention should be paid to the following very important areas: • comprehensiveness of technical solution • quality of switching operations • operating effectiveness. It may be noted that: 1. Synchronization systems are usually not comprehensively developed 2. Many power system failures have resulted from erroneous switching operations 3. Inaccurate synchronization of power systems can lead to cumulative deterioration of their original durability 4. Many switching operations are performed in a time-inefficient manner 5. Not all switching operations’ effects for power systems are properly predicted.
2. Comprehensive synchronization systems A synchronization system is comprehensive if it includes the following interrelated elements: • specialised measurement systems for recognising and recording electrical parameters of monitored power systems, and criteria parameters of switching operations • visual rendering of supervised power systems’ performance and switching operations • correctly selected systems of automatic control • correctly selected systems of automatic switching.
3. Specialised measurement systems In view of the issues of island system operation and synchronization support processes, the suitability of new measurement
and information technologies to support switching operations in power systems should be examined. A measurement system to support island system operation and synchronization: • controls 3-phase voltages in the supervised switching substation’s bays. Secondary circuits of voltage transformers are connected directly to the input circuits of the system’s measuring terminals. • is consolidated with automatic switchgear terminals, automatic system protections, and automatic controls deployed in the supervised power system • with specialised measuring terminals it measures 3-phase voltages, currents, power, and frequency and angular displacement for selected bays in the supervised system. All the measurements are taken at 40 ms interval, as required for island system performance evaluation. Terminal input circuits are connected directly to the secondary circuits of current and voltage transformers. • locally and remotely visualizes switching parameters, and provides remote real-time transmission of measurements to dispatcher centres, e.g. national or regional power dispatch centres, or at an industrial plant • records at 40 ms interval the synchronization process’ criteria parameters, electrical parameters, and binary values. Measurement series are tagged with a very precise timestamp • may be capable of action effect prediction to preclude potentially dangerous switching operations.
4. Basic assumptions for specialised WAMS to support switching operations in power systems The following basic assumptions should be adopted: • Island systems’ (including the entire NPS as an island) separation, several-hour operation, and reconfiguration to large systems are interrelated, and as such must be subjected to coordinated analysis and well-informed supervision 33
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
• the system’s measuring terminals’ metrological parameters necessary for switching operations • quality, efficiency, reliability and safety of power systems’ switching operations should be priority objectives • measurement system shall provide coordinated action, which will allow for the connection, optimal and implemented with full synchronism control, to the UCTE of catastrophic insular areas separated as a result of possible failure operated asynchronously, and synchronously operating systems. • WAMS technology application in switching support should provide: • option to implement a technologically advanced, distributed and deterministic measurement system that provides supervision of system components (generators, power lines) and selected island systems, permanent in terms of system separation and synchronization • continuous real-time monitoring of island systems’ parameters prior to their separation, during separation, at island operation, and restoration of normal operating conditions • option to comprehensively document electrical parameters. All recordings in the distributed measurement system will be tagged with a shared timestamp, and will be in real time available in the IT systems of the TSO or industrial plant. The recordings will allow assessment of the quality and precision of performed operations, and will identify and document their possible impact on the substation’s primary equipment • option to trace the effects of automatic controls • support of the decision to launch the dedicated automatic switching responsible for interconnecting the supervised power systems.
Fig. 1. Synoptics of industrial plant’s island power system 34
5. Industrial plant’s island system operation support Dedicated automation and measurement system installed in the power system of an industrial plant with own generating units: • supports activities of operating staff from the point of view of the system’s possible island operation • ensures safe and optimal operating conditions for supply and load systems • performs the multi-criteria automation functionality of island system separation • controls optimum insular operation, ensuring generation continuity, especially for the most vulnerable and expensive technologies • performs visualization and many-hour recording of the waveforms of electrical and criteria parameters of separated island system • predicts potential effects of operations and precludes potentially dangerous activities • optimizes the process of determining the best interconnection locations • assesses the accuracy and quality of switching operations (measuring and recording of current and power bumps and swings) • coordinates the operations of automatic controls and protections. Island system’s automatic separation Island system can be separated either by standard automatic protections, or by multi-criteria system automation based on dedicated and optimized operating algorithms. It seems that
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
automatic protection based solutions fail to meet some requirements for island systems’ automatic separation, and may not work properly, e.g. from the point of view of operating selectivity. Island system can be planned and deliberately isolated by the operator, or it may develop from a human error resulting, for example, from wrong operating decisions.
The automation and measurement system presented here has the following features built in: • fast, optimal and multi-criteria automatic isolation of industrial plant’s island system • mechanisms to ensure effective operation of a separated island system that allow to maintain for many hours or even
Fig. 2. Separation of industrial plant’s island power system
Fig. 3. Failure to meet the conditions of island system’s synchronism with NPS 35
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
days the operation of an industrial power system or important consumers. It is worth noting that: • proper co-operation of the island operation support system with automatic controls requires taking fast and deterministic measurements in locations of key relevance to the supervised system’s performance evaluation • with multi-criteria automation systems may be separated optimally from the point of view of NPS defence and maintaining continuous operation of the separated system and the plant’s sensitive manufacturing technologies
Fig. 4. Synchronization of industrial plant’s island system with NPS
Fig. 5. Criteria parameter recording during control interactions with NPS 36
• dedicated measurement systems continuously support the supervised system’s operation and predict system phenomena, which helps to make right decisions in support of the island operation’s feasibility • for particularly important consumers their operations’ continuity is crucial in view of the plant’s safety, production technology, and economic considerations. Isolating systems may therefore be necessary and fully justified. Island system’s synchronization with NPS It is particularly important for an island system’s synchronization with the NPS that appropriate conditions are ensured for the safe
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
a)
b)
Fig. 6. Island system synchronization with NPS: a) criteria parameters of the synchronization process, b) the electrical parameters of the elements of the island
and effective performance of switching operations. The synchronization system must be prepared to perform switching in many places of the supervised system. The measuring system visualizes the synchronism conditions at all circuit breakers provided for in the industrial plant’s power
system. The operator is therefore able to choose the optimum operating conditions for the switching. For proper evaluation of island system performance, recording of the switching process’ criteria parameters and other electrical parameters is necessary. 37
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | 33–38
This specialised system of an island system’s automatic separation, operation support and synchronization with the NPS takes real measurements of the switching process’ criteria parameters and electrical parameters of the industrial plant’s power system, allows selecting the switching operation’s optimum location, co-operates with automatic controls and executes the switching process. Switching operation outcome prediction is a very important feature that increases the operation safety. Implementation of this functionality requires a new approach to power system automation and the application of measurement algorithms requiring industrial real-time computer systems with high computing power.
6. Summary • Practical experience shows that switching operations in power systems are not always executed in an efficient manner, and are dependent on many interrelated factors. • Island system synchronization requires the development of complex, interrelated and coordinated switching automation systems, measurement systems, visualization systems and automatic controls. • Precision of switching operations is very important for the primary circuits’ durability. For assessment, recording of power switching effects is required. • Due to the importance of the performed tasks it is necessary to apply technical solutions designed for the most critical operating conditions. • In switching circuits, the human factor is crucial. Switching personnel’s appropriate experience and specialised training is necessary for proper execution of the operation. • Comprehensive analysis of physical phenomena, subjected to analysis and supervision, extended to all possible unusual situations implies the use of appropriate equipment and rules of cooperation affecting the efficiency of the operations. • Specialised system for monitoring the control process and switching operations, will allow the selection of the optimal switching locations, and will enable remote, effective and coordinated initialization of automatic switching.
• Deliberate separation of island systems and their re-connection under enhanced metrological control may prevent failure development, shorten disruption duration and limit the adverse effects. • Adaptability of the automatic switching, automatic protections, measurement, and automatic control systems streamlines the process of island system separation and operation, and makes switching operations easier. • Switching operation outcome prediction is a very important feature that increases operation safety. Implementation of this functionality requires a new approach to power system automation and the application of measurement algorithms requiring industrial real-time computer systems with high computing power. REFERENCES
1. G. Grzegorzyca, “Automatyka wydzielania, wspomagania ruchu oraz synchronizacji z SEE wydzielonego układu wyspowego zakładu przemysłowego” [Automatic separation, operation support, and synchronization with NPS of industrial plant’s separated island power system], Conference “Blackout and the National power System”, Poznań, June 2014. 2. G. Grzegorzyca, “Automatyczna predykcja ONLINE skutków realizacji procesów łączeniowych systemów elektroenergetycznych. Założenia techniczne dla dedykowanych systemów pomiarowych i EAZ” [Automatic ONLINE prediction of effects of switching processes in power systems. Technical assumptions for dedicated measurement and automatic protection systems], Conference “Blackout and the National power System”, Poznań, June 2014. 3. G. Grzegorzyca, “Rola elektroenergetycznej automatyki zabezpieczeniowej oraz układów regulacji podczas procesu synchronizacji systemów elektroenergetycznych” [The role of power system protection and control systems in power system synchronization], Energetyka, No. 3, 2009.
Grzegorz Grzegorzyca Energopomiar-Elektryka sp. z o.o. email: grzegorz.grzegorzyca@elektryka.com.pl A graduate of the Silesian University of Technology. In 1986–1992 he worked in the Electrical Department of Energopomiar, a power system’s research and measurements company, and since 1992 he has been employed in the Power System Measurement and Research Department of Energopomiar-Elektryka, now as specialist engineer for computer-aided measuring systems. His professional focus is on issues related to power system automation, industrial measuring and computer systems, and electrotechnical standardization. An expert of PKN Polish Committee for Standardization and CENELEC.
38
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 33–38. When referring to the article please refer to the original text. PL
Automatyka synchronizacji systemów elektroenergetycznych w ujęciu kompleksowym i jakościowym Autor
Grzegorz Grzegorzyca
Słowa kluczowe
komputerowy system pomiarowy, regulator, EAZ, synchronizator
Streszczenie
W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące automatyki wydzielania, prowadzenia pracy oraz synchronizacji z SEE układu wyspy elektroenergetycznej. Zaprezentowano zagadnienia dotyczące kompleksowości rozwiązań technicznych ze szczególnym zwróceniem uwagi na jakość realizowanych operacji.
1. Wprowadzenie Synchronizacja systemów elektroenergetycznych jest bardzo złożonym i odpowiedzialnym zadaniem technicznym. Analizując rozwiązania układów synchronizacji systemów elektroenergetycznych, szczególną uwagę należy zwrócić na następujące bardzo ważne obszary zagadnień: • kompleksowości rozwiązań technicznych • jakoś ci re alizowanych op erac ji łączeniowych • efektywności działań. Można postawić tezę, że: 1. Układy synchronizacji zazwyczaj nie są tworzone kompleksowo 2. Wiele awarii systemów elektroenergetycznych było skutkiem błędów popełnianych podczas wykonywania operacji łączeniowych 3. Synchronizacje układów elektroenergetycznych realizowane w sposób niedokładny mogą prowadzić do kumulującego się obniżenia trwałości układów pierwotnych 4. Dużo operacji łączeniowych jest realizowanych w sposób nieefektywny czasowo 5. Nie dla każdej wykonywanej operacji łączeniowej jest prawidłowo realizowana predykcja skutków działań dla systemów elektroenergetycznych. 2. Kompleksowe układy synchronizacji Układy synchronizacji są kompleksowe, jeżeli zawierają następujące powiązane ze sobą elementy: • specjalizowane systemy pomiarowe do wyznaczania i rejestracji parametrów elektrycznych nadzorowanych układów elektroenergetycznych oraz parametrów kryterialnych operacji łączeniowych • systemy wizualizacji pracy nadzorowanych układów elektroenergetycznych oraz realizowanych operacji łączeniowych • prawidłowo dobrane układy automatyki regulacyjnej • prawidłowo dobrane układy automatyki łączeniowej. 3. Specjalizowane systemy pomiarowe Biorąc pod uwagę szeroko rozumianą problematykę procesów wspomagania pracy układów wyspowych i synchronizacji, należy przeanalizować możliwość wykorzystania nowych technologii pomiarowych i informatycznych do wspomagania operacji łączeniowych układów elektroenergetycznych.
System pomiarowy do wspomagania pracy układów wyspowych i synchronizacji: • kontroluje pod względem spełnienia warunków synchronizmu napięcia 3-fazowe pól nadzorowanej rozdzielni. Obwody wtórne przekładników napięciowych są podłączone bezpośrednio do układów wejściowych terminali pomiarowych układu • jest skonsolidowany z terminalami automatyki łączeniowej, EAZ oraz systemami automatyki regulacyjnej zainstalowanymi w nadzorowanym układzie elektroenergetycznym • realizuje za pomocą specjalizowanych terminali pomiarowych pomiar wartości 3-fazowych napięć, prądów, mocy oraz częstotliwości i przesunięcia kątowego dla wybranych pól nadzorowanego układu. Komplet wielkości jest wyznaczany w wymaganym dla oceny pracy układów wyspowych cyklu pomiarowym 40 ms. Obwody wejściowe terminali są podłączone bezpośrednio do obwodów wtórnych przekładników napięciowych i prądowych • wizualizuje lokalnie oraz zdalnie parametry łączeniowe oraz zapewnia zdalną transmisję w czasie rzeczywistym wyników pomiarów do centrów dyspozytorskich, np. KDM i ODM lub zakładu przemysłowego • rejestruje w cyklu pomiarowym 40 ms parametry kryterialne procesu synchronizacji, parametry elektryczne oraz wielkości dwustanowe. Serie pomiarowe sygnowane są bardzo precyzyjnym znacznikiem czasu • może posiadać funkcjonalność predykcji skutków działań, zapewniającą blokowanie potencjalnie niebezpiecznych operacji łączeniowych. 4. Podstawowe założenia dla specjalizowanego WAMS do wspomagania operacji łączeniowych układów elektroenergetycznych Należy przyjąć następujące podstawowe założenia: • operacje wydzielania układów wyspowych (w tym całego KSE traktowanego jako wyspa), prowadzenia wielogodzinnej pracy wyspowej oraz ponownego łączenia układów elektroenergetycznych są ze sobą związane i jako takie muszą być poddane
skoordynowanej analizie oraz świadomemu nadzorowi • bezwzględnie należy zapewnić, konieczne z punktu widzenia realizacji operacji łączeniowych, parametry metrologiczne terminali pomiarowych systemu • jakość, sprawność, niezawodność oraz bezpieczeństwo wykonywanych łączeń układów elektroenergetycznych powinny być celami priorytetowymi • system pomiarowy ma zapewnić skoordynowane działanie, które pozwoli na optymalne i realizowane z pełną kontrolą synchronizmu połączenie z UCTE wydzielonych skutkiem możliwej awarii katastrofalnej obszarów wyspowych, pracujących asynchronicznie oraz układów pracujących synchronicznie. Wykorzystanie technologii WAMS do wspomagania łączeń powinno zapewnić: • możliwość wdrożenia zaawansowanego technicznie rozproszonego, deterministycznego systemu pomiarowego zapewniającego permanentny z punktu widzenia wydzielania oraz synchronizowania nadzór elementów (generatorów, linii elektroenergetycznych) oraz wybranych układów wyspowych • ciągłe monitorowanie w czasie rzeczywistym parametrów układów wyspowych przed wydzieleniem, w trakcie wydzielania, podczas pracy wyspowej oraz po przywróceniu warunków pracy normalnej • możliwość kompleksowego udokumentowania parametrów elektrycznych. Wszystkie rejestracje w rozproszonym układzie pomiarowym będą sygnowane wspólnym znacznikiem czasu oraz na bieżąco w czasie rzeczywistym dostępne w systemach informatycznych OSP lub zakładu przemysłowego. Rejestracja pozwoli ocenić jakość i precyzję przeprowadzanych operacji oraz określi i udokumentuje ewentualny ich wpływ na urządzenia pierwotne stacji • możliwość obserwacji skutków działania automatyk regulacyjnych • wspomaganie decyzji o starcie dedykowanej automatyki łączeniowej odpowiedzialnej za wykonanie połączenia nadzorowanych układów elektroenergetycznych.
39
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
5. System wspomagania pracy układu wyspowego zakładu przemysłowego Dedykowany system automatyki i pomiarów zainstalowany w układzie elektroenergetycznym zakładu przemysłowego wyposażonego we własne jednostki prądotwórcze: • wspomaga pracę służb ruchowych z punktu widzenia możliwej pracy wyspowej układu • zapewnia bezpieczne oraz optymalne warunki pracy układów zasilania i odbiorów
• realizuje funkcje wielokryterialnej automatyki wydzielania układu wyspowego • prowadzi optymalną pracę wyspową, zapewniając ciągłość produkcji szczególnie dla najbardziej wrażliwych i kosztownych technologii • dokonuje wizualizacji i wielogodzinnej rejestracji przebiegów czasowych parametrów elektrycznych i kryterialnych wydzielonego układu wyspowego • dokonuje predykcji potencjalnych skutków realizacji operacji i realizuje
Rys. 1. Synoptyka nadzorowanego układu wyspowego EC zakładu przemysłowego
Rys. 2. Wydzielanie układu wyspowego EC zakładu przemysłowego
40
blokowanie potencjalnie niebezpiecznych działań • optymalizuje proces wyznaczania miejsc najkorzystniejszych łączeń • ocenia precyzję i jakość wykonywanych operacji łączeniowych (pomiar oraz rejestracja uderzeń oraz kołysań prądów i mocy) • realizuje koordynację pracy automatyki regulacyjnej i EAZ.
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
Automatyka wydzielania układu wyspowego Wydzielenie układu wyspowego może być zrealizowane za pomocą standardowej EAZ lub wielokryterialnej automatyki systemowej opartej na dedykowanych i zoptymalizowanych algorytmach działania. Wydaje się, że rozwiązania oparte na EAZ nie spełniają wszystkich wymagań stawianych automatyce wydzielania układów wyspowych i np. z punktu widzenia selektywności pracy mogą działać niewłaściwie.
Układ wyspowy może być wydzielony planowo i świadomie przez operatora lub też jego powstanie może być skutkiem błędu ludzkiego wynikającego na przykład z podjęcia niewłaściwych decyzji ruchowych.
• mechanizmy zapewniające efektywną pracę wydzielonego układu wyspowego, które pozwalają utrzymać przez wiele godzin lub nawet dni ciągłość pracy układu elektroenergetycznego zakładu przemysłowego lub ważnych odbiorów.
Przedstawiony system automatyki i pomiarów posiada wbudowane: • funkcje szybkiej, optymalnej i wielokryterialnej automatyki wydzielania układu wyspowego zakładu przemysłowego
Warto zaznaczyć, że: • poprawna współpraca systemu wspomagania pracy układu wyspowego z automatyką regulacyjną wymaga realizacji szybkich i deterministycznych pomiarów
Rys. 3. Niespełnienie warunków synchronizmu układu wyspowego z SEE
Rys. 4. Synchronizacja układu wyspowego EC zakładu przemysłowego z SEE
41
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
w kluczowych dla oceny pracy nadzorowanego układu miejscach • wielokryterialna automatyka umożliwia realizację optymalnych wydzieleń zarówno z punktu widzenia obrony SEE, jak i utrzymania ciągłości pracy wydzielonego układu elektroenergetycznego oraz wrażliwych technologii produkcji zakładu • dedykowane układy pomiarowe wspomagają w sposób ciągły pracę nadzorowanego układu i zapewniają predykcję zjawisk umożliwiającą podejmowanie właściwych decyzji wspomagających utrzymanie możliwości pracy układu wyspowego • dla szczególnie ważnych odbiorów utrzymanie ciągłości pracy ma kluczowe znaczenie, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo instalacji, technologię produkcji oraz względy ekonomiczne. Wydzielanie układu może być zatem niezbędne i w pełni uzasadnione. Synchronizacja układu wyspowego z SEE Podczas synchronizacji układu wyspowego z SEE szczególne znaczenie ma zapewnienie warunków dla bezpiecznej oraz efektywnej realizacji operacji łączeniowych. Układ synchronizacji musi być przygotowany do wykonywania łączeń w wielu miejscach nadzorowanego układu. System pomiarowy wizualizuje warunki synchronizmu na wszystkich przewidzianych w układzie elektroenergetycznym zakładu przemysłowego wyłącznikach mocy. Operator ma zatem możliwość wyboru optymalnych warunków ruchowych do realizacji łączeń. Dla prawidłowej oceny pracy układu wyspowego konieczna jest rejestracja parametrów kryterialnych procesu łączeniowego oraz innych parametrów elektrycznych.
Przedstawiony specjalizowany system automatyki wydzielania, wspomagania pracy i synchronizacji z KSE układu wyspowego realizuje obszarowe pomiary parametrów kryterialnych procesów łączeniowych oraz parametrów elektrycznych układu elektroenergetycznego zakładu przemysłowego, pozwala wybrać optymalne miejsce operacji łączeniowej, współpracuje z automatykami regulacyjnymi oraz realizuje proces łączeniowy. Predykcja skutków realizacji operacji łączeniowych jest bardzo istotnym elementem zwiększającym bezpieczeństwo prowadzonych działań ruchowych. Realizacja przedstawionej funkcjonalności wymaga nowego spojrzenia na układy automatyki systemowej oraz zastosowania algorytmów pomiarowych, wymagających zastosowania przemysłowych systemów komputerowych czasu rzeczywistego o dużej mocy obliczeniowej. 6. Podsumowanie • Doświadczenia praktyczne wskazują, że operacje łączeniowe systemów elektroenergetycznych nie zawsze realizowane są w sposób efektywny i są zależne od bardzo wielu wzajemnie powiązanych ze sobą czynników. • Synchronizacja układów wyspowych wymaga budowy kompleksowych, powiązanych ze sobą i skoordynowanych układów automatyki łączeniowej, systemów pomiarowych, układów wizualizacji i automatyki regulacyjnej. • Precyzja operacji łączeniowych jest bardzo istotna dla trwałości układów pierwotnych. Dla oceny wymagana jest rejestracja skutków energetycznych łączeń. • Ze względu na rangę realizowanych zadań niezbędne jest zastosowanie rozwiązań technicznych dla najbardziej krytycznych warunków pracy.
Rys. 5. Rejestracje parametrów kryterialnych podczas oddziaływań regulacyjnych w SEE
42
• Podczas wykonywania łączeń układów bardzo duże znaczenie ma czynnik ludzki. Dla poprawnego wykonania operacji niezbędne jest posiadanie przez personel odpowiedniego doświadczenia oraz przygotowania tematycznego. • Kompleksowa analiza zjawisk fizycznych, poddana analizie i nadzorowi, rozciągnięta na wszelkie możliwe sytuacje nietypowe implikuje zastosowanie odpowiednich urządzeń oraz zasad współpracy wpływających na efektywność realizowanych operacji. • Specjalizowany system do nadzorowania procesu regulacji i operacji łączeniowych, pozwoli na wybór optymalnych miejsc do wykonywania łączeń oraz umożliwi zdalną, efektywną i skoordynowaną inicjalizację automatyk łączeniowych • Świadome wydzielania układów wyspowych i ponowne łączenia realizowane z rozszerzoną kontrolą metrologiczną mogą zapobiec rozwijaniu się awarii, skrócić czas trwania zakłócenia i ograniczyć jego niekorzystne skutki. • Adaptacyjność układów automatyki łączeniowej, EAZ, systemów pomiarowych i automatyki regulacyjnej usprawnia prowadzenie procesu wydzielania i prowadzenia ruchu układu wyspowego oraz ułatwia wykonywanie operacji łączeniowych. • Predykcja skutków realizacji operacji łączeniowych jest bardzo istotnym elementem zwiększającym bezpieczeństwo prowadzonych działań ruchowych. Realizacja przedstawionej funkcjonalności wymaga nowego spojrzenia na układy automatyki systemowej oraz zastosowania algorytmów pomiarowych wymagających zastosowania przemysłowych systemów komputerowych czasu rzeczywistego o dużej mocy obliczeniowej.
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
a)
b)
Rys. 6. Synchronizacja układu wyspowego z SEE: a) parametry kryterialne procesu synchronizacji, b) parametry elektryczne elementów układu wyspowego
Bibliografia 1. Grzegorzyca G., Automatyka wydzielania, wspomagania ruchu oraz synchronizacji z SEE wydzielonego układu wyspowego zakładu przemysłowego,
Konferencja „Blackout a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poznań, czerwiec 2014. 2. Grzegorzyca G., Automatyczna predykcja ONLINE skutków realizacji procesów łączeniowych systemów elektroenergetycznych. Założenia techniczne dla dedykowanych systemów pomiarowych
i EAZ, Konferencja „Blackout a Krajowy System Elektroenergetyczny”, Poznań, czerwiec 2012. 3. Grzegorzyca G., Rola elektroenergetycznej automatyki zabezpieczeniowej oraz układów regulacji podczas procesu synchronizacji systemów elektroenergetycznych, Energetyka 2009, nr 3.
43
G. Grzegorzyca | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 33–38
Grzegorz Grzegorzyca
mgr inż. Energopomiar-Elektryka sp. z o.o. email: grzegorz.grzegorzyca@elektryka.com.pl Absolwent Politechniki Śląskiej. W latach 1986–1992 roku pracował w Zakładzie Elektrycznym Zakładów Pomiarowo-Badawczych Eneregetyki Energopomiar, a od 1992 roku jest zatrudniony w Zakładzie Pomiarowo-Badawczym Energetyki Energopomiar-Elektryka, obecnie na stanowisku inżyniera specjalisty do spraw komputerowych systemów pomiarowych. Jego działalność techniczna koncentruje się na zagadnieniach związanych z elektroenergetyczną automatyką systemową, przemysłowymi systemami pomiarowymi i komputerowymi oraz normalizacją elektrotechniczną. Ekspert PKN i CENELEC.
44
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
Calculations of Short-Circuit Current Flows in Earth Wires of HV Lines
Authors Jacek Klucznik Zbigniew Lubośny Krzysztof Dobrzyński
Keywords transmission lines, earth wires, single phase short-circuit
Abstract This paper presents a method which enables calculating flows of short-circuit currents in earth wires of high voltage transmission lines, and its implementation in the form of a computer programme. The algorithm enables performing calculations for a double-fed line and starconnected lines (three terminal lines). The developed programme enables verifying dimensioning of earth wires in the context of their short-circuit thermal withstand value.
DOI: DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016104
1. Introduction In order to protect high voltage transmission lines from the effects of lightning strikes overhead earth wires (also called an overhead shield wires) are commonly used on transmission line towers above phase conductors. In Poland earth wires in 110 kV, 220 kV, and 400 kV lines are connected directly to the towers’ steel structures. In turn, each tower is earthed. In addition, earth wires at the ends of the line are connected to the substation’s earthing system. This solution makes lightning protection effective, with the lightning charge discharged to the earth. In spite of its high value, lightning current affects the earth wire for a short time, so its thermal effect is small. Lighting strike does not cause a thermal hazard, even for the smallest earth wire cross-section 70 mm2 (typical for 220 and 400 kV transmission lines) [1] or even 50 mm2 wires. However, the solution whereby earth wire is connected to tower structures causes problems during short-circuits in the transmission line. A single phase short circuit between a phase conductor and a tower or two-phase short-circuit between two conductors and a tower makes short-circuit current flow through the earth wires. In view of the fact that typical short-circuit durations are much longer than lightning, the short-circuit current in earth wires is the main factor taken into account in the design of the line’s lightning protection and selection of the earth wires. The basic problem which the designer has to solve is to estimate the earth wire current. While an initial short-circuit current can be easily estimated, determining how much of the short-circuit current will flow through tower structures to the earth, and how much will flow in earth wires, is problematic. A simplified approach involves the so-called reduction factor, which defines
which part of the short-circuit current flows through the tower’s earthing. (1) where: – tower’s earth current, current, - reduction factor.
- initial single phase short-circuit
The earth wire current is then formulated as: (2) The reduction factor for Polish transmission lines with different designs ranges from 0.4 to 0.7 [2]. The reduction factor may also be determined on the basis of the ratio of the earth wire’s selfimpedance to the mutual impedance of the phase wire – earth wire loop. The first approach, the adoption of a factor value between 0.4 and 0.7, can cause large discrepancies in calculation results and in extreme cases can lead to overestimation or underestimation of the earth wire current. An earth wire selected on an underestimated current may get thermally damaged, while overestimation may result in too large and too expensive earth wires. The other approach, apparently better, has a drawback in that the self and mutual impedances, neither reported in the literature nor calculated from Carlson equations [3, 4], take into account the tower earthing resistance. As a result, a reduction factor thus calculated does not depend on the line’s towers earthing resistance, which is not true. 45
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
2. Proposed calculation method In order to calculate the short-circuit current in earth wires, the authors adapted and expanded the calculation method presented by H.B. Gooi and S.A. Sebo [5]. Their paper presents a procedure to calculate the initial short-circuit current for a fault on a tower of an overhead line, and then the shortcircuit current flow in each line span. The original paper presents the procedure for a line connecting the two substations, with specific short-circuit impedances. Fig. 1 shows the idea of line modelling for the purposes of earth wire current flow calculation in each span. In a transmission line with n + 1 spans there are n + 2 towers. Two additional towers (0 and n + 1) are terminal transmission towers at the ends of the line, in the substations. Each station is represented by a threephase voltage source (VSA, VSB, VSC) and an equivalent shortcircuit impedance (ZSA, ZSB, ZSC)1. The impedances may vary in either substation, however (as in short circuit calculation using the 60909 standard) voltages in either stations are assumed to be the same. A substation resistance to earth is represented by resistor RFP. Each span (k) is represented by the phases’ selfimpedances (ZAk, ZBk, ZCk), earth wire’s self-impedance (ZEWk), mutual impedances between phases (MABk, MBCk, MACk) and mutual impedances between phases and earth wire (MAEk, MBEk, MCEk). Tower earthing resistance is represented by Rk. The current indexing convention is shown in Fig. 1. Currents in a span on the left of tower k have index k, and on the right of tower k have index k + 1. Earth currents (currents flowing through the towers to earth) are marked as IEk, where k is tower index. Not all current direction arrows in the figure represent real directions, but they are consistent with the equations presented hereinafter. This paper does not present the whole idea of the calculation method, which is reported in the original publication [5], but only a modification of it, significantly expanding its functionality. The basis of the method is the equivalent impedance matrix that refers phase and earth wire currents in a span to phase and earth wire voltages on a tower. For a single-circuit line with one earth wire the relation is:
(3)
where: VAk, VBk, VCk, VEWk – phase and earth wire voltages on tower k; Iak, Ibk, Ick, IEWk – phase and earth wire currents in span k. Impedance matrix Zk is calculated using recursive formulas for each line span, starting from the initial station to the faulted tower. For calculation of matrix Zk the transmission line model data (ZAk, ZBk, ZCk, ZGk, MABk, MBCk, MACk, MAGk, MBGk, MCGk i Rk). is used (Fig. 1). Detailed relations will not be discussed here. In the original method [5] matrix Zk for the terminal tower, i.e. for the first tower at the substation (index k = 0), equals:
(4)
where, as shown in Fig. 1, RFP represents substation resistance to earth and impedances ZSA, ZSB and ZSC are short-circuit impedances of the power system for the various phases. Unfortunately, this approach does not allow for taking into account the typical short circuit parameters available for a substation, i.e. the ratio of zero sequence reactance to positive sequence short circuit reactance X0/X1 and the ratio of zero sequence resistance to positive sequence short-circuit resistance R0/R1. Therefore the algorithm was modified to enable including this data. The modified matrix for the initial station then takes the following form:
(5)
Fig. 1. Transmission line model for short-circuit current calculation
1
To simplify drawing descriptions and formulas, in this paper complex number symbols are omitted, and all currents, voltages and impedance are treated as complex values.
46
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
where: matrix ZS_ABC, that describes the power system in terms of self and mutual phase impedances, is the result of transformation of the matrix of short-circuit impedance symmetrical components:
(6) where: ZS0, ZS1, ZS2 – substation’s zero, positive, and negative sequence short-circuit impedances, a – rotation operator defined as . Another modification of the method, allowing for the algorithm’s larger applicability, concerns the three terminal lines. The original method considers a single line connecting two substations. The modified algorithm, and also the modified software, allow analysing a quite common situation, whereby the two terminal transmission line is developed to a three terminal line, to supply another substation. The third substation can be either a passive (receiving power) substation like an HV/MV bulk substation or an active (sending power) substation like wind farms or other power sources. The calculation algorithms were made using the FreeMat open source computing platform, a free alternative to Matlab.
3. Calculation examples Subject to the analysis was a 110 kV line connecting substations A and B with short-circuit powers 2000 MVA (X0/X1 = 1.5) and 1500 MVA (X0/X1 = 1.1), respectively. The line consists of 41 spans of an equal length of 300 m. The numbering convention of towers and earth wire currents is presented in Fig. 2, showing the universal diagram which also includes a branch line to substation C, which is not analysed in the first example. The first analysed example is a short circuit at tower 13. The currents’ flow in earth wires in this case is shown in Fig. 3. The highest are the short-circuit currents in the earth wires near tower 13. The farther from the short-circuited tower, the lower are the earth wire currents, as the short-circuit current leaks to the earth through the earthing of consecutive towers. Interestingly, at some distance from the fault the earth wire currents cease to fall, and while approaching the other substation may even increase slightly (e.g. spans 38–41).
The figure also shows that much higher currents are observed in the spans to the left of the fault location, which is caused by the lower impedance resulting from the proximity of substation A and its earthing resistance considerably lower than each tower’s earthing resistance. Another example, shown in Fig. 4, refers to the current flows at a single-phase short-circuit near station P, on tower 35. The resulting earth wire current flows are similar to the previous case - most of the current flows toward the closer substation B, to the right of the fault location. The next analyses were made also for a 110 kV line connecting substations A and B, with the short-circuit powers as in the previous example. In addition, it was assumed that line splits at tower 27 (St in Fig. 2), where a branch line is connected to supply C substation (Fig. 2). The branch line contains 7 spans (300 m each) and connects the main line with C substation O, with shortcircuit power 2000 MVA, (X0/X1 = 1.5). Fig. 5 and 6 show calculation results for the short-circuit at tower 35. It is seen there (Fig. 5) that the additional branch line alters the current flows in the main line’s earth wire. To the left of split tower (27) the current in the main line’s earth wire rapidly decreases. This is because of the short-circuit current’s “escape” through the branch line’s earth wire towards the low resistance earthing of substation C. On the other hand, the small variation of the main line earth wire current (Fig. 6) can be easily attributed to the tower earthing resistance which is much higher than that C substation’s earthing resistance. The last example (Fig. 7 and 8) shows the situation for a short circuit at the branch line (on tower 2). A large portion of the shortcircuit current flows in the direction of C substation (Fig. 8), which is understandable because of its close proximity to the faulted tower. The rest of the short-circuit current flows in the earth wire towards the tower 27, where it splits into flows to substation A and B (Fig. 7). The examples presented so far showed earth wire current flows for a short circuit on a particular tower. In practice, when designing a transmission line’s lightning protection, the worst case should be specified that causes the highest current flow in a earth wire section. To calculate this, short-circuits should be analysed one after another at each tower, looking for the maximum current in a given earth wire section.
Fig. 2. Numbering of towers and earth wire currents 47
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
Fig. 3. Earth wire current flows for single-phase short-circuit at tower 13
Fig. 5. Earth wire current flows for single-phase short-circuit at tower 35 (three terminal line case)
Fig. 4. Earth wire current flows for single-phase short-circuit at tower 35
Fig. 6. Earth wire current flows in branch line for single-phase shortcircuit at tower 35 (three terminal line case)
Fig. 7. Earth wire current flows for single-phase short-circuit at tower 2 of branch line (three terminal line case)
Fig. 8. Earth wire current flows in branch line for single-phase shortcircuit at tower 2 of branch line (three terminal line)
An example of such a search is presented below. This example assumes 70 mm2 earth wire over the entire line length. The onesecond thermal equivalent short-circuit current was assumed as 9.8 kA. 48
Drawings obtained directly from the developed program are presented below. The first of these (Fig. 9) shows the maximum currents in the earth wires of a span (red solid line), and for comparison the initial single-phase short-circuit currents at the tower (blue dots). The initial single-phase short-circuit current is not directly required for the earth wire selection; however, it informs about short-circuit currents in the line, which is useful for estimating the reduction factor (2). The upper part of the figure shows values for the main line (between substations A and B), and the lower part for the branch line (to C substation). The maximum earth wire current calculated for a span is converted to the equivalent thermal current for comparison with the withstand capabilities of earth wire under short-circuit conditions. The thermal current is determined using a formula that takes into account the maximum short-circuit duration, as well as automatic reclosing, if any, in the line. The example assumes maximum short-circuit duration Tz = 0.5 s (0.4 s the line’s backup zero-current protections delay plus 0.1 s circuit-breaker response time). Assuming one failed reclosing (off-on-off) cycle, the total time necessary to determine the thermal current is 2Tz, i.e. 1 s. That means that in the example in Fig. 9 the maximum currents corresponds to the thermal currents in Fig. 10. Fig. 10 shows the maximum thermal currents in earth wires of a span (blue dots), and the one-second short-circuit withstanding current limits for the span (red solid line). For properly selected earth wire the blue dots curve should always be under the red line.
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
Fig. 9. Maximum earth wire currents in a span and initial single-phase short-circuit current at the line tower
Fig. 10. Maximum thermal earth wire currents, and the thermal limit for the span
capabilities. In this example the short-circuit withstanding capabilities of the branch line’s earth wire is not sufficient for the first three spans near the C substation (branch line’s spans 1, 2 and 3) and for the span at the split tower (branch line’s span 7).
4. Calculation method validation
Fig. 11. Error distribution of earth wire current flow calculations for single-phase short-circuit at tower 35 (three terminal line case)
The example shows that for some spans the earth wires are not properly selected. The withstanding capabilities of the main line’s earth wire is not sufficient for the first two spans near station A2 (spans 1 and 2), the spans in the vicinity of the split tower (spans 25, 26, 27,28 and 29) and for the last three spans near station B (span 39, 40 and 41). It may also be found that for some of the main line’s spans a cheaper earth wire may be used, with a smaller cross-section and lower short-circuit withstanding
In order to assess the calculation method’s accuracy the resulting earth wire currents were compared to results obtained with an commercial off-shelf software. Fig. 11 shows the relative errors of both current calculations. None of the visible differences exceeds 1%, and they are due largely to the fact that the off-shelf software’s transmission line model takes into account the line capacitance, ignored in the proposed method.
5. Summary This method of calculating short-circuit current flows in earth wires is an extension of previously developed algorithms. These modifications greatly increase its versatility and enable its extensive use for analysing or real transmission systems. This application, developed for the Matlab/FreeMat platform, allows for a fairly easy assessment of earth wire selection correctness,
2 This example, for simplicity, ignores the fact that often double earth wires are used in the first and last spans.
49
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 45–50
presenting the results in a readable graphic form as well as in the form of a detailed report. The method’s accuracy has been validated, and it seems that the software can be successfully used to analyse real transmission systems.
2. “Badanie uziemień odgromowych słupów oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej w napowietrznych liniach elektroenergetycznych NN – Standardowa Specyfikacja Funkcjonalna” [Testing the lightning earthing of towers and the effectiveness of protection against electric shock in LV overhead lines – Standard Functional Specification], Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Konstancin-Jeziorna, 2011.
REFERENCES
3. J.R. Carson, “Wave propagation in Overhead Wires with Ground Return”, Bell System Technical Journal, No. 5, 1926, pp. 539–554. 4. P. Kacejko, J. Machowski, “Zwarcia w systemach elektroenergetycznych”
1. “Przewody odgromowe 220 i 400 kV – Standardowa Specyfikacja Funkcjonalna” [220 and 400 kV earth wires – Standard Functional
[Short-circuits in power systems], WNT, 2002. 5. H.B. Gooi, S.A. Sebo, “Distribution of Ground Fault Currents Along
Specification], Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Konstancin-
Transmission Lines – an Improved Algorithm”, IEEE Transaction on Power
Jeziorna, 2013.
Apparatus and Systems, Vol. PAS-104, No. 3, 1985.
Jacek Klucznik Gdańsk University of Technology e-mail: j.klucznik@eia.pg.gda.pl Graduated from the Faculty of Electrical and Control Engineering at Gdańsk University of Technology (1999). Five years later he obtained his Ph.D. An assistant professor at the Power Engineering Department of his alma mater. His areas of interest include control systems for generators and turbines, wind power generation, and power system automatic protections.
Zbigniew Lubośny Gdańsk University of Technology e-mail: z.lubosny@ely.pg.gda.pl Graduated from Gdańsk University of Technology. A professor of engineering since 2004. Currently a full professor at Gdańsk University of Technology. His areas of interest include mathematical modelling, power system stability, power system control, use of artificial intelligence application in power system control, and modelling and control of wind turbines.
Krzysztof Dobrzyński Gdańsk University of Technology e-mail: k.dobrzynski@eia.pg.gda.pl Graduated from the Faculty of Electrical Engineering of Warsaw University of Technology in 1999. In 2012 he obtained his PhD at the Faculty of Electrical and Control Engineering of Gdansk University of Technology. An assistant professor at the Power Engineering Department of Gdańsk University of Technology. His areas of interest include cooperation of distributed generation sources with the power system, mathematical modelling, power system control, and intelligent systems in buildings.
50
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 45–50
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 45–50. When referring to the article please refer to the original text. PL
Obliczenia rozpływu prądów zwarciowych w przewodach odgromowych linii WN Autorzy
Jacek Klucznik Zbigniew Lubośny Krzysztof Dobrzyński
Słowa kluczowe
linie elektroenergetyczne, przewody odgromowe, zwarcia doziemne
Streszczenie
W artykule przedstawiono metodę oraz jej implementację w postaci programu komputerowego, które umożliwiają obliczenie rozpływu prądów zwarciowych w linkach odgromowych linii wysokiego napięcia. Algorytm umożliwia obliczenia dla linii dwustronnie zasilanej oraz linii w układzie gwiazdowym (z odczepem). Opracowany program umożliwia weryfikację doboru przewodów odgromowych z punktu widzenia wytrzymałości zwarciowej cieplnej.
1. Wstęp W celu ochrony linii wysokiego napięcia od skutków wyładowań atmosferycznych powszechnie stosuje się przewody odgromowe umieszczane na słupie powyżej przewodów fazowych. W Polsce w liniach o napięciach 110 kV, 220 kV, 400 kV przewody odgromowe połączone są bezpośrednio ze stalową konstrukcją słupa. Z kolei każdy ze słupów jest uziemiany. Dodatkowo przewody odgromowe na końcach linii łączone są z uziomem stacji elektroenergetycznej. Takie rozwiązanie sprawia, że ochrona odgromowa staje się skuteczna, a ładunek elektryczny, powodowany wyładowaniem atmosferycznym, odprowadzany jest do ziemi. Prąd wyładowania atmosferycznego mimo znacznej wartości oddziałuje na linkę odgromową przez krótki czas, zatem efekt cieplny przepływu prądu wyładowania atmosferycznego jest niewielki. Nie stanowi on zagrożenia cieplnego nawet dla najmniejszych stosowanych przekrojów linek odgromowych – 70 mm2 (linie 220 i 400 kV) [1] czy nawet linek o przekroju 50 mm2. Rozwiązanie, w którym linki odgromowe połączone są z konstrukcją słupa, powodują jednak problemy przy zwarciach w linii. Zwarcie 1-fazowe pomiędzy przewodem fazowym a konstrukcją słupa czy zwarcie 2-fazowe pomiędzy dwoma fazami a konstrukcją słupa powodują przepływ prądu zwarciowego przez przewody odgromowe. Wobec czasów trwania typowych zwarć znacznie dłuższych niż wyładowania atmosferyczne to prąd zwarciowy płynący w linkach odgromowych jest głównym czynnikiem branym pod uwagę przy projektowaniu ochrony odgromowej linii i doborze przewodów odgromowych. Podstawowym problemem, jaki ma do rozwiązania projektant, jest określenie wartości prądów płynących w przewodzie odgromowym. O ile wyznaczenie wartości początkowego prądu zwarciowego nie jest sprawą trudną, to określenie, jaka część prądu zwarciowego popłynie przez konstrukcję słupa do ziemi, a jaka część 1
popłynie przewodami odgromowymi, jest problematyczne. W podejściu uproszczonym stosuje się tzw. współczynnik redukcyjny, który definiuje, jaka część prądu zwarciowego płynie przez uziom słupa.
(1)
gdzie: – prąd płynący przez uziom, – początkowy prąd zwarcia 1-fazowego, – współczynnik redukcyjny. Wartość prądu płynącego w przewodzie odgromowym wyznacza się wówczas jako:
(2)
Wartość współczynnika redukcyjnego dla polskich linii o różnej budowie waha się od 0,4 do 0,7 [2]. Wartość współczynnika redukcyjnego może być też wyznaczona na podstawie stosunku impedancji kilometrycznej własnej przewodu odgromowego do impedancji kilometrycznej wzajemnej pętli: przewód fazowy – przewód odgromowy. Pierwsze z podejść, przyjęcie wartości z przedziału 0,4 do 0,7, może powodować duże rozbieżności w wynikach obliczeń i w skrajnych przypadkach może prowadzić do przeszacowania lub niedoszacowania wartości prądu w przewodzie odgromowym. Wykorzystanie niedoszacowanej wartości prądu w przewodzie odgromowym do doboru przewodu może się skończyć jego uszkodzeniem cieplnym, zaś przeszacowanie może powodować zastosowanie większych niż wymagane przekrojów linek odgromowych i tym samym wzrost kosztów inwestycji. Drugie podejście, pozornie lepsze, ma wadę polegającą na tym, że impedancje kilometryczne własne i wzajemne podawane w literaturze, czy liczone na podstawie równań Carlsona [3, 4], nie uwzględniają rezystancji uziomów słupów. W efekcie tego obliczany współczynnik redukcyjny nie zależy
od rezystancji uziomów słupów linii, co nie jest prawdą. 2. Proponowana metoda obliczeniowa W celu obliczenia prądu zwarciowego płynącego przewodem odgromowym autorzy zaadaptowali i rozbudowali ideę obliczeń przedstawioną przez H.B. Gooi i S.A. Sebo [5]. W artykule autorzy prezentują sposób postępowania w celu obliczenia początkowego prądu zwarciowego dla zwarcia na dowolnym słupie linii napowietrznej, a następnie obliczenia rozpływu prądu w poszczególnych przęsłach linii. Oryginalny artykuł prezentuje sposób postępowania dla linii łączącej dwie stacje, o określonych impedancjach zwarciowych. Rysunek 1 przedstawia ideę modelowania linii na potrzeby wyznaczenia rozpływu prądów w poszczególnych przęsłach linki odgromowej. W linii o n + 1 przęsłach występuje n + 2 słupów. Słupy skrajne (0 i n + 1) należy utożsamiać ze słupami bramowymi stacji elektroenergetycznych na krańcach linii. Każda ze stacji reprezentowana jest przez 3-fazowe źródło napięcia (USA, USB, USC) i zastępczą impedancję zwarciową (ZSA, ZSB, ZSC)1. Wartości impedancji dla obu stacji mogą być różne, jednak (podobnie jak w obliczeniach zwarciowych wykonywanych zgodnie z normą 60909) wartości napięć w obu stacjach przyjmuje się za takie same. Wartość rezystancji uziomu stacji reprezentowana jest przez rezystory RFP. Każde z przęseł (k) reprezentowane jest przez impedancje własne przewodów fazowych (ZAk, ZBk, ZCk), impedancje własną przewodu odgromowego (ZGk), impedancje wzajemne między przewodami fazowymi (M ABk, M BCk, M ACk) oraz impedancje wzajemne między przewodami fazowymi a przewodem odgromowym (MAGk, MBGk, MCGk). Rezystancja uziomu danego słupa reprezentowana jest przez Rk. Sposób oznaczania prądów płynących w przewodach pokazano na rys. 1, przyjmując następującą konwencję: prądy w przęśle na lewo od słupa k mają indeks k,
W artykule, dla uproszczenia opisów rysunków i wzorów, pomija się symbole liczb zespolonych, traktując wszystkie prądy, napięcia i impedancje jako wartości zespolone.
51
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 45–50
a na prawo od słupa k indeks k+1. Sposób strzałkowania prądów prezentowany na rysunku nie do końca odpowiada rzeczywistym kierunkom przepływu, ale jest zgodny z prezentowanymi dalej równaniami. Artykuł nie prezentuje całej idei metody obliczeń, która jest możliwa do prześledzenia w oryginalnej publikacji, a jedynie przedstawia propozycję jej modyfikacji znacznie rozszerzającej jej funkcjonalność. Podstawą metody jest wyznaczanie macierzy impedancji zastępczych, wiążącej prądy w przewodach fazowych i przewodzie odgromowym (danego przęsła) z napięciami przewodów fazowych i napięciem w przewodzie odgromowym na określnym słupie. Dla linii jednotorowej, z jednym przewodem odgromowym, związek ten jest następujący:
(5)
gdzie: macierz ZS_ABC, opisująca system elektroenergetyczny poprzez impedancje fazowe własne i wzajemne, jest wynikiem transformacji macierzy składowych symetrycznych impedancji zwarciowych:
(6)
(3)
gdzie: Uak, Ubk, Uck, Ugk – napięcia fazowe i napięcie przewodu odgromowego dla k-tego słupa, Iak, Ibk, Ick, Igk – prądy fazowe i prąd przewodu odgromowego dla k-tego przęsła. Macierz impedancji Zk obliczana jest za pomocą wzorów rekurencyjnych dla każdego przęsła linii, począwszy od stacji początkowej do miejsca zwarcia. Do obliczeń elementów macierzy Zk wykorzystywane są dane modelu linii przedstawione na rys. 1 (ZAk, ZBk, ZCk, ZGk, MABk, MBCk, MACk, MAGk, MBGk, MCGk i Rk). Zależności szczegółowe nie będą tu prezentowane. W oryginalnej metodzie macierz Zk dla słupa skrajnego, tj. słupa bramowego stacji elektroenergetycznej, do której dochodzi rozważana linia (indeks k = 0), jest równa:
(4) gdzie, zgodnie z rys. 1, wartość RFP reprezentuje uziom stacji, a impedancje ZSA, ZSB i ZSC są impedancjami zwarciowymi systemu elektroenergetycznego dla poszczególnych faz. Niestety, takie podejście nie pozwala na uwzględnienie typowych parametrów zwarciowych dostępnych dla stacji elektroenergetycznej, czyli stosunku składowej zerowej reaktancji do składowej zgodnej reaktancji zwarciowej X0/X1 i stosunku składowej zerowej rezystancji do składowej zgodnej rezystancji zwarciowej R0/R1. W opracowanym algorytmie wprowadzono zatem modyfikację pozwalającą na uwzględnienie powyższych danych. Zmodyfikowana macierz dla stacji początkowej przyjmuje wówczas następującą postać:
Rys. 1. Model linii na potrzeby wyznaczania rozpływu prądów zwarciowych
52
gdzie: ZS0, ZS1, ZS2 – impedancje zwarciowe stacji dla składowej zerowej, zgodnej oraz przeciwnej, a – operator obrotu określony jako . Kolejna modyfikacja metody, pozwalająca na większą aplikacyjność opracowanego algorytmu, polega na możliwości uwzględnienia odczepu w linii. W metodzie oryginalnej rozpatrywana jest pojedyncza linia łącząca dwie stacje elektroenergetyczne. Opracowany algorytm, a zarazem przygotowany program, pozwala na analizę często spotykanej w praktyce sytuacji, gdzie linia jest wyposażona w odczep (linia w układzie gwiazdowym). Odczep ten może być odczepem pasywnym, zasilającym sieć odbiorczą (stacja GPZ WN/SN), lub odczepem aktywnym, będącym źródłem prądu zwarciowego (np. farma wiatrowa lub inne źródło energii). Opracowane algorytmy obliczeniowe zaimplementowano na platformie obliczeniowej FreeMat, będącej bezpłatną alternatywą dla programu Matlab. 3. Przykłady obliczeniowe Analizy wykonano dla linii o napięciu znamionowym 110 kV, łączącej stacje elektroenergetyczne L i P, o mocach zwarciowych równych odpowiednio 2000 MVA (X0/X1 = 1,5) oraz 1500 MVA (X0/X1 = 1,1). Linia składa się z 41 przęseł o równej długości wynoszącej 300 m. Sposób numeracji słupów i prądów w linkach odgromowych przedstawiono na rys. 2, pokazując uniwersalny schemat zawierający także linię odczepową. Pierwszy z analizowanych przykładów zakłada zwarcie na słupie nr 13. Rozkład prądów w linkach odgromowych w takim przypadku przedstawia rys. 3. Największe wartości prądów zwarciowych obserwuje się w linkach odgromowych w pobliżu słupa 13. W miarę oddalania się od słupa, na którym wystąpiło zwarcie, wartości prądów w przewodzie odgromowym maleją, ponieważ prąd zwarciowy upływa do ziemi przez uziomy kolejnych słupów. Co interesujące, wartości prądów w przewodach odgromowych w pewnym oddaleniu od miejsca zwarcia przestają się obniżać, a przy zbliżaniu
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 45–50
się do stacji elektroenergetycznej mogą nawet nieznacznie wzrastać (np. przęsła 38–41). Spowodowane jest to coraz mniejszym udziałem uziomów słupów w odprowadzaniu prądu zwarciowego do ziemi w miarę oddalania się od miejsca zwarcia i jednoczesnym oddziaływaniem magnetycznym przewodów fazowych. Na rysunku widać również, że znacznie większe wartości prądów obserwowane są w przęsłach na lewo od miejsca zwarcia, co powodowane jest mniejszą impedancją wynikającą z bliskości stacji L i jej uziomu o wartości znacznie mniejszej niż rezystancje uziomów poszczególnych słupów. Kolejny przykład, przedstawiony na rys. 4, pokazuje rozpływ prądów dla zwarcia 1-fazowego w pobliżu stacji P, na słupie 35. Uzyskany rozkład prądów w przewodach odgromowych ma kształt analogiczny jak w poprzednim przypadku – większa część prądu płynie w kierunku bliższej stacji, na prawo od miejsca zwarcia. Kolejne analizy wykonano również dla linii o napięciu znamionowym 110 kV, łączącej stacje elektroenergetyczne L i P, o mocach zwarciowych jak w poprzednim przykładzie.
Rys. 2. Sposób numeracji słupów i prądów w linkach odgromowych
Dodatkowo założono, że na słupie nr 27 przyłączona jest linia odczepowa zawierająca 7 przęseł (po 300 m każde), łącząca linię ze stacją odczepową O, o mocy zwarciowej równej 2000 MVA, przy stosunku X0/X1 równym 1,5. Rysunki 5 i 6 przestawiają rezultaty obliczeń uzyskane dla zwarcia na słupie 35. Widać tu (rys. 5), że dodatkowa linia odczepowa
zmienia rozpływ prądów w lince odgromowej linii głównej. Na lewo od słupa odczepowego (27) następuje gwałtowne zmniejszenie wartości prądu w przewodzie odgromowym linii głównej. Wynika to z faktu „ucieczki” prądu zwarciowego przez przewód odgromowy linii odczepowej, w kierunku małej rezystancji uziomu stacji O. Z kolei małą zmienność prądu w przewodzie odgromowym linii odczepowej (rys. 6)
Rys. 3. Rozkład prądów w linkach odgromowych dla zwarcia 1-fazowego na słupie nr 13
Rys. 4. Rozkład prądów w linkach odgromowych dla zwarcia 1-fazowego na słupie nr 35
Rys. 5. Rozkład prądów w linkach odgromowych dla zwarcia 1-fazowego na słupie nr 35
Rys. 6. Rozkład prądów w linkach odgromowych odczepu dla zwarcia 1-fazowego na słupie nr 35
Rys. 7. Rozkład prądów w linkach odgromowych dla zwarcia 1-fazowego na słupie 2 odczepu
Rys. 8. Rozkład prądów w linkach odgromowych odczepu dla zwarcia 1-fazowego na słupie 2 odczepu
53
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 45–50
można łatwo wytłumaczyć rezystancjami uziomów słupów znacznie większymi niż rezystancja uziomu stacji odczepowej. Przy dość krótkiej linii skutkuje to bardzo małym udziałem uziomów słupów w przepływie prądu zwarciowego. Ostatni z prezentowanych przykładów (rys. 7 i 8) pokazuje sytuację, jaka wystąpi dla zwarcia w linii odczepowej (na słupie 2). Prąd zwarciowy płynie w dużej mierze w kierunku stacji odczepowej (rys. 8), co jest zrozumiałe ze względu na jej bliskość względem miejsca zwarcia. Pozostała część prądu zwarciowego płynie przewodem odgromowym w kierunku słupa odczepowego, gdzie dzieli się i rozpływa w kierunku stacji L i P (rys. 7). Przedstawiane do tej pory przykłady pokazywały rozpływ prądów w linkach odgromowych, w przypadku zwarcia na konkretnym słupie. W praktyce, projektując ochronę odgromową linii, należy określić najgorszą sytuację powodującą przepływ największego prądu w danym odcinku linii odgromowej. Aby to obliczyć, należy przeanalizować kolejno zwarcia występujące na poszczególnych słupach, poszukując wartości maksymalnego prądu dla danego odcinka przewodu odgromowego. Przykład takich poszukiwań prezentowany jest poniżej. W przykładzie założono, że linka odgromowa ma przekrój 70 mm2 na całej długości linii. Przyjęto, że jej wytrzymałość zwarciowa cieplna 1-sekundowa jest równa 9,8 kA. Poniżej prezentowane są rysunki uzyskane wprost z opracowanego programu. Pierwszy z nich (rys. 9) przedstawia maksymalne wartości prądów w linkach odgromowych danego przęsła (oznaczone linią ciągłą o kolorze czerwonym) oraz dla porównania wartości początkowego prądu zwarcia 1-fazowego na danym słupie (oznaczone niebieskimi kropkami). Znajomość początkowego prądu zwarcia 1-fazowego nie jest wprost potrzebna do doboru linki odgromowej, daje jednak informację, jakie prądy zwarciowe występują w linii, pozwalając między innymi na oszacowanie współczynnika redukcyjnego (2). W górnej części rysunku przedstawiono wartości odpowiadające linii głównej, zaś w części dolnej wartości dla linii odczepowej. Obliczony maksymalny prąd w przewodzie odgromowym danego przęsła jest przeliczany na zastępczy prąd cieplny, w celu porównania z wytrzymałością zwarciową cieplną zastosowanych przewodów odgromowych. Do wyznaczenia prądu cieplnego wykorzystuje się formułę uwzględniającą maksymalny czas trwania zwarcia, a także fakt stosowania na linii automatyki SPZ. W przykładzie zakłada się maksymalny czas trwania zwarcia równy Tz = 0,5 s (wynikający ze zwłoki czasowej rezerwowych zabezpieczeń zerowoprądowych linii – 0,4 s i czasu własnego wyłączników – 0,1 s). Przy założeniu jednokrotnego nieudanego SPZ (cykl WZW) łączny czas niezbędny do wyznaczenia prądu cieplnego wynosi 2Tz, czyli 1 s. Oznacza to, że w przykładzie zaprezentowanym na rys. 9 maksymalne wartości prądu odpowiadają wartościom prądu cieplnego na rys. 10. Rysunek. 10 przedstawia maksymalne cieplne wartości prądów w linkach 2
54
Rys. 9. Wartości maksymalnych prądów w przewodach odgromowych danego przęsła oraz wartości początkowego prądu zwarcia 1-fazowego dla danego słupa linii
Rys. 10. Wartości maksymalnych prądów cieplnych w przewodach odgromowych oraz wartości dopuszczalne dla danego przęsła
Rys. 11. Rozkład błędu obliczeń prądu w linkach odgromowych dla zwarcia 1-fazowego na słupie nr 35 (linia z odczepem)
odgromowych danego przęsła (oznaczone niebieskimi kropkami) oraz wartości dopuszczalne – prądu zwarciowego 1-sekundowego danego przęsła (oznaczone czerwoną linią ciągłą). Dla prawidłowo dobranego przewodu odgromowego krzywa utworzona przez niebieskie kropki zawsze powinna znajdować się pod linią czerwoną. Przykład pokazuje, że dla części przęseł przewód odgromowy nie jest dobrany poprawnie. Wytrzymałość zwarciowa przewodu odgromowego linii głównej nie jest wystarczająca dla dwóch pierwszych przęseł przy stacji L2 (przęsła 1 i 2), dla przęseł w otoczeniu słupa odczepowego (przęsła 25, 26, 27,28 i 29) oraz dla trzech ostatnich
przęseł przy stacji P (przęsła 39, 40 i 41). Jednocześnie można stwierdzić, że dla części przęseł linii głównej można zastosować tańszy przewód odgromowy o mniejszym przekroju i mniejszej wytrzymałości zwarciowej. Wytrzymałość zwarciowa przewodu odgromowego linii odczepowej, dla prezentowanego przykładu, nie jest wystarczająca dla trzech pierwszych przęseł przy stacji odczepowej (przęsła 1, 2 i 3 linii odczepowej) oraz dla przęsła przy słupie odczepowym (przęsło 7 linii odczepowej). 4. Weryfikacja metody obliczeniowej W celu oceny poprawności opracowanej metody obliczeniowej porównano uzyskane
W przykładzie, dla uproszczenia, pomija się fakt, że często dla pierwszego i ostatniego przęsła stosuje się podwójne przewody odgromowe.
J. Klucznik et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 45–50
wyniki wartości prądów w linkach odgromowych z wynikami uzyskanymi w oprogramowaniu komercyjnym. Na rys. 11 przedstawiono uzyskane wartości błędu względnego obliczania prądu obu metod. Widoczne różnice nie przekraczają 1% i wynikają w znacznej mierze z faktu, że w zastosowanym oprogramowaniu komercyjnym model linii uwzględniał pojemności linii pomijanej w proponowanej metodzie. 5. Podsumowanie Zaprezentowana w artykule metoda obliczania rozpływu prądów zwarciowych w przewodach odgromowych stanowi rozwinięcie wcześniej opracowanych algorytmów. Wprowadzone modyfikacje zwiększają znacznie jej uniwersalność i pozwalają na szerokie wykorzystanie metody do analizy rzeczywistych układów przesyłowych. Opracowana na platformę Matlab/ Freemat aplikacja pozwala w sposób dość łatwy na dokonywanie oceny poprawności
doboru linki odgromowej, prezentując wyniki w czytelnej postaci graficznej, jak również w postaci szczegółowego raportu. Przeprowadzona weryfikacja i potwierdzona dokładność metody pozwala uznać, że opracowany program może być z powodzeniem wykorzystywany w analizach rzeczywistych układów przesyłowych. Bibliografia 1. Przewody odgromowe 220 i 400 kV – Standardowa Specyfikacja Funkcjonalna, Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Konstancin-Jeziorna, 2013. 2. Badanie uziemień odgromowych słupów oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej w napowietrznych liniach elektroenergetycznych NN – Standardowa Specyfikacja Funkcjonalna, Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Konstancin-Jeziorna, 2011.
3. Carson J.R., Wave propagation in Overhead Wires with Ground Return, Bell System Technical Journal 1926, nr 5, s. 539–554. 4. Kacejko P., Machowski J., Zwarcia w systemach elektroenergetycznych, WNT 2002. 5. Gooi H.B., Sebo S.A., Distribution of Ground Fault Currents Along Transmission Lines – an Improved Algorithm, IEEE Transaction on Power Apparatus and Systems 1985, Vol. PAS-104, No. 3.
Jacek Klucznik
dr inż. Politechnika Gdańska e-mail: j.klucznik@eia.pg.gda.pl Studia magisterskie ukończył na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej (1999). Pięć lat później uzyskał tytuł doktorski. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Elektroenergetyki swojej macierzystej uczelni. Zajmuje się układami regulacji generatorów i turbin, energetyką wiatrową oraz elektroenergetyczną automatyką zabezpieczeniową.
Zbigniew Lubośny
prof. dr hab. inż. Politechnika Gdańska e-mail: z.lubosny@ely.pg.gda.pl Wychowanek Politechniki Gdańskiej. Od 2004 roku jest profesorem nauk technicznych. Obecnie zatrudniony na swojej macierzystej uczelni na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Obszar zainteresowań to: modelowanie matematyczne, stabilność systemu elektroenergetycznego, sterowanie systemem elektroenergetycznym, zastosowanie sztucznej inteligencji do sterowania systemem elektroenergetycznym, modelowanie i sterowanie elektrowniami wiatrowymi.
Krzysztof Dobrzyński
dr inż. Politechnika Gdańska e-mail: k.dobrzynski@eia.pg.gda.pl Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1999 roku. W 2012 roku uzyskał tytuł doktorski na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Gdańskiej. Obszar zainteresowań to współpraca źródeł generacji rozproszonej z systemem elektroenergetycznym, modelowanie matematyczne, sterowanie systemem elektroenergetycznym, instalacje inteligentne w budynkach.
55
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
The Optimal Choice of Electrochemical Energy Storage Parameters
Author Jarosław Korpikiewicz
Keywords energy storage, optimization, Smart Grid
Abstract The possibility of using energy storage in a power system is being highlighted increasingly often. Its operating mode or manner of use is called the “storage usage strategy”. One of them, program operation, was selected for this study. An algorithm of the supervisory control of storage for a chosen strategy is described. Simulation results are presented. The investor may face a dilemma of how to select parameters for the storage operated in a strategy. Based on the simulation results, technical and economic optimisation indicators were determined. A pattern of the selection of total storage capacity for the chosen strategy was developed, taking into account various types of electrochemical storage, with a fixed usable capacity. The considered optimisation problem is to establish a compromise between storage life and its effective use.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016105
1. Introduction The issue of choosing parameters of a storage system connected to a power system is a complex one. In order to solve it, it is necessary to determine the technical and operational parameters of the storage facility and choose its utilisation strategy. For the chosen strategy it is then required to develop an optimisation algorithm which will define storage operating hours, determined by charging and discharging power at individual hours.
This enables simulating storage system operation. A set of input data – electricity prices for a selected period from the Polish Power Exchange – was defined to carry out the simulation. Tab. 1 above presents a definition of parameters of energy storage systems used in a power system. Tab. 2 presents values of those parameters for different technologies. There are many variants of cell designs and materials within each technology. For this reason, some parameters are given as value ranges.
No.
Parameter
Description
1
Total (nominal) capacity of the storage system Qn
Amount of energy which can be accumulated in the storage, expressed in MWh
2
Operational capacity of the storage system Qu
Usable part of the total capacity of the storage system available for executing chosen strategy, MWh Sometimes it is more convenient to use the Qu/Qn ratio
3
Depth of discharge of the storage system DOD (Depth of discharge)
Depth of discharge expressed in % of the nominal (total) capacity. State of charge is a complementary parameter, i.e. SOC = 100% - DOD, expressed in % Efficiency of a full cycle of storage system charging and discharging has been defined as follows (power control with hourly resolution had been assumed):
4
(1)
Turnaround energy storage efficiency ηcycle
where: Pdisc i – power fed into grid [MW] during the time of ti [h] d – number of discharge hours, c - number of charge hours Pch,j – power consumed form the grid [MW] during the time of tj [h] 5
Characteristic of the storage system's lifetime
Maximum number of charge/discharge cycles for the storage system throughout its lifetime, depending on the depth of discharge (DOD).
6
Maximum charging power Pch
Maximum continuous power at which the storage system may be charged. Value measured on the alternating current side, MW.
7
Maximum discharging power Pdisch
Maximum continuous power at which the storage system may be discharged. Value measured on the alternating current side, MW.
Tab. 1. Definition of principal technical and operational parameters of energy storage systems 56
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
In order to investigate possibilities of using energy storage systems in a power system, it is necessary to define the operating regime (role) of the storage described as a utilisation strategy, develop an operating (control) algorithm for a storage operating under such a strategy, and run a relevant simulation.
2. Strategies for utilisation of energy storage systems in power grids Fig. 1. Characteristic of storage system’s lifetime depending on depth of discharge
Parameter Power in/out [MW]
NaS
Li-ion
PbAcid
sodium-sulphur
lithium-ion
lead-acid
1/1
1/3
1/2 2–3
Storage capacity -to-discharge power ratio
6–7.2
0.33–4
Turnaround energy storage efficiency [%]
85–90
90-95
75–85
Lifetime [cycles] at DOD of 80%
4500
2500–3500
1000–2000
Lifetime [cycles] at DOD of 100 %
3000
1500–2000
500–1500
2.5
Tab. 2. Technical parameters of electrochemical storage
Values printed in bold are the ones used in the simulation. When comparing technical parameters of different technologies, we may conclude that lead-acid cells have the lowest efficiency and shortest lifetime (analysis was based on industrial versions of such cells, as the common models are not suitable for the discussed applications1, e.g. armour plate cells). They are attractive in terms of price and therefore are often used in UPS systems (low required number of cycles). Lithium-ion cells2 are characterised by high charging and discharging power, which may be useful for example for load balancing and arbitration. NaS cells may find use in strategies, where capacity is the key operational parameter. Fig. 1 presents lifetime characteristics (number of cycles) of a storage system depending on its depth of discharge. The number of cycles directly depends on the depth of discharge of the storage technology. A disadvantage of electrochemical energy storage systems is their considerable loss of lifetime in the case of DOD growth. If a storage is operated with lower depths of discharge, only part of the total capacity equal to the depth of discharge is being used for a useful purpose. For example, if we use the maximum depth of discharge of 30%, at which the lifetime of NaS and Li-ion storage systems is around 20,000 cycles, then 70% of the total capacity will not be used in the strategy. Thus the lifetime and ability to use the storage to its full capacity are contradictory.
We define strategy as an operating regime or method of operation of energy storage systems in the power grids. Certain strategies have technical applications, others have market applications. Two popular strategies are presented below: • programmed operation – strategy implemented when the energy prices vary over a day, in order to reduce energy demand during high price periods and increase the demand in lower price periods. Using the storage, it is possible to shift part of the demand in time, thus reducing the cost of electricity • daily load curve flattening – this strategy also involves shifting demand in time, but the main goals are not economic aspects, but technical. Shifting part of the demand from the peak load periods into low load periods reduces the peak capacity demand – it allows reducing utilisation of expensive peaking sources, avoiding additional power unit start and increasing the load of base load plants during low-load periods. A secondary benefit is a slight reduction of losses attributable to a reduction of peak loads. Benefits will be greater in the case of larger daily load variations.
3. Control algorithm – programmed operation In order to implement the programmed operation strategy, also known as the arbitration, an algorithm was developed which takes into account restrictions on capacity, charging power and discharging power, and typical parameter values were adopted for lead-acid, lithium-ion and NaS cells (Tab. 3). The analyses were performed using actual electricity prices recorded at the Polish Power Exchange (TGE), on the Day-Ahead Market (RDN) in 2009–2013. Sessions of the Day-Ahead Market have an hourly resolution. The algorithm assumed that the price vector for the next day is known – then a schedule is developed, i.e. vector of storage power values for the individual hours of the next day. The following algorithm assumptions from that are: • primary optimisation period – 24 h, i.e. the energy balance is determined for a single day, i.e. all accumulated energy must be used within the same day. This prevents gradual accumulation of energy over a longer period, e.g. a week • input data: 24-hour vector of electricity prices, storage system parameters • schedule of storage system’s operation is optimised according to the operating profit3.
1
Common lead-acid batteries have lifetimes of some 3200 cycles at DOD = 30%. Parameters of other cell types were assumed on typical levels, i.e. for the standard designs. 2 Lithium-ion cells are characterised by very high energy storage density (both in terms of weight and volume). This is why they are popularly used in portable equipment such as laptops. 3 Operating profit is the difference between the sum of revenues from electricity sales and the amount spent on electricity purchase. It takes into account the turnaround efficiency, i.e. the amount of energy which has to be purchased is 1/η times higher than the amount of energy sold.
57
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
The algorithm has been created in the Matlab environment. The Analysis function reads the price data from an MS Excel file; it includes storage system parameters determined for a certain technology; for each day it activates the Opt function and writes the results into another MS Excel file. The Opt function is an optimisation function which determines the schedule featuring the highest operating profit; its structure is presented in Fig. 2. The function checks the availability of charging/discharging power and capacity, and if they are available, then it iteratively calls the FindCycle function. Verification of power and capacity availability involves their gradual reduction, while the consecutive pairs of hours for accumulator charging-discharging cycles are spent. The initial zero vector of the system’s power is updated for a spent pair of hours of a storage system’s operation. Similarly, the state of charge of the utility part of the storage system is controlled, and operations which would result in going above 100% or below 0% during or at the end of the day are not permissible. The algorithm of the FindCycle function is presented in Fig. 3. Its goal is to find the best individual pair of hours (the one which generates the highest operating profit, relative for all possible combinations of charging and discharging hours) at assumed restrictions, i.e. from all available combinations of pairs of charging and discharging hours within a single day; such a pair is found which: • does not violate technical restrictions (availability of charging and discharging power at specific hours and not exceeding assumed storage capacity) • is characterised by the highest operating profit as defined by formula 2 • has a relative operating profit as defined by formula 2 higher than or equal to the threshold value. The relative profit threshold is given as an input parameter. For each single charging and discharging operation, the relative operating profit is defined as (formula 2):
where: indD – discharging hour index; indC – charging hour index; Pdisch – value of discharge power determined by the function LimitV MW; Pch – value of charging power determined by the function LimitV MW; prices_d – daily vector of prices for discharging with values changed to 0 for those hours, for which the limit of discharge capacity has already been exhausted or where for several cycles the algorithm has failed to find profit involving that hour; prices_c – daily vector of prices for charging, with values changed into very high numbers for hours for which the limit of charging capacity has already been exhausted or where for several cycles the algorithm has failed to find profit involving that hour. The function is executed iteratively until all pairs of charging and discharging hours which would ensure a relative operating profit 4
at least equal to the threshold value at an assumed turnaround efficiency are exhausted. Relative operating profit has the task of ensuring minimum required profits from charging-discharging operations to cover CAPEX and OPEX throughout the system’s lifetime. Moreover, it eliminates execution of charging-discharging operations with a very low operating profit. In the first simulation, the threshold profit value was assumed at 70 PLN/MWh4. When a single charge-discharge pair is being determined, the involved powers must fulfil all the limitations concerning balancing and storage system parameters. This is accomplished using the function LimitV, which has an algorithm as shown in Fig. 4. The vector of available charging and discharging power is created within the function Opt and is updated after each accepted charging and discharging operation. Vector of available usable capacity is determined in the same manner. The LimitV function is called whenever possibility of generating profit exists. Another simulation involved determining a schedule for different usable capacity-to-nominal capacity Qu/Qn ratios, at Qn = 10 MWh and different values of relative profit threshold. The results were subsequently used to determine the total operating profit (the difference between the value of sold electricity and amount spent on its purchase)5, and relative operating time determined as a ratio of the number of days during which the storage operated to all the simulated days. The latter parameter describes the intensity of storage operation, i.e. during which time it was possible to generate operating profit with it. Additionally, a sum of energy fed into a grid (sold) and maximum usable energy Emax accumulated within the entire simulated time frame were determined. The latter parameter allows evaluating whether or not the entire usable capacity was actually utilised. Another value calculated from the schedule is lifetime. The value of a lifetime index equal to 1 denotes a factory fresh condition, and the value of 0 is achieved after the lifetime is fully exhausted (i.e. after the predetermined number of cycles at assumed DOD, as per lifetime characteristic). Taking into account the simulated period and magnitude of the lifetime loss6, we determine the lifetime (duration). Analysis of obtained simulation results should yield value criteria discussed in section 4. The object of selection is which part of the total capacity should be defined as usable capacity and what the operating profit threshold value should be. If the usable capacity is equal to the total capacity, we will obtain higher operating profit, but shorter battery lifetime. Otherwise, the lifetime may be long, but the operating profit will be much lower. But shortening the battery lifetime increases the frequency of equipment replacement during the assumed operating period, which increases the CAPEX throughout the operation.
4. Simulation results The first stage of research involved simulation of arbitration operation for different nominal capacities of the storage system,
The value for the first simulation was assumed at an arbitrary level. In the next one it is a parameter. The value of this parameter depends on the distribution of prices within the investigated period. 5 Operating expenditures were not taken into account in the operating profit. 6 It is determined upon the storage operations schedule. The DOD of every cycle is determined. By interpolating the lifetime characteristic we may determine the loss of lifetime as a difference of lifetime indexes between and after execution of the analysed schedule.
58
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
Fig. 2. Structure of the main optimisation function Opt
for price data from 2009–2013. Dependency of operating profit on the nominal capacity value is linear7. Therefore, it may not be a basis for optimising storage size. Yet the dependency between the capital expenditures for the storage system and its total capacity is not necessarily linear. This kind of data may be sourced from a potential vendor. Additionally, the cost of connecting the storage system to the grid needs to be taken into account. This will depend on the connection capacity, as well as the condition and availability of grid infrastructure at the selected location. This kind of information may be obtained from the operator of the power system to which the storage is to be connected. The next stage of the investigation involved simulations with additional parameters: relative profit threshold, Qu/Qn ratio and type of batteries. The results were used to determine several values. Relative operating time was determined as a ratio of the number of days during the storage operates to the total number of days. The average profit PLN/MWh is the ratio between the total operating profit and the sum of energy fed into the grid within a given simulation. Emax is a maximum value of energy accumulated during the entire simulation, normalized by the usable capacity value. This value shows what share of usable capacity has been used at least once. Maximum accumulated energy was determined for every 7
Fig. 3. Algorithm of the function which determines the chargingdischarging cycle
Parameter
NaS
Capacity MWh
Li-ion
PbAcid
10
Maximum charging power [MW]
1.4
10
2
Maximum discharging power [MW]
1.4
30
4
Turnaround efficiency %
85
95
75
Tab. 3. Technical parameters of storage systems used in simulation
day. These were added up and then divided by the product of the number of simulation days and usable capacity. The operations mentioned above yield the value of usable capacity utilisation coefficient. It determines average relative usable capacity utilised during simulation. Lifetime has been determined upon the number of executed cycles and relevant depth of discharge. During simulation, hourly values of usable energy are determined by the algorithm described in section 2. Total energy is the sum of usable energy and a constant value of Qn-Qu. Using those values of total energy in the storage, the number and depth of discharge of storage were determined. Taking into account characteristics of storage lifetime for a certain
When changing nominal capacity, at the same time restrictions for maximum charging and discharging power change in proportion. This led to obtaining mutually proportional operating schedules.
59
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
5. Criteria for choosing primary parameters of the storage – technical and economic optimisation indexes
technology, we may find the lifetime loss. Using lifetime loss and simulation duration the lifetime was determined.
The results reveal that the most important parameters are operating profit and lifetime. Other values are of secondary importance. Therefore, the optimisation criteria are: • operating profit – difference between the revenues from electricity sales and the cost of electricity procurement at lower prices. It is calculated using the storage operating schedule and the electricity prices vector. It takes into account the turnaround efficiency • lifetime – lifetime period. It determines the number of battery replacement operations within the assumed operating period.
6. Conclusions In the case of using the storage for the programmed operation (arbitration), the operating profit is proportional to the total capacity of the storage system. This is due to the fact that the higher the total capacity gets, the more energy may be purchased at lower prices and sold at higher8. Determination of the total storage capacity will therefore be dictated by the possibility of connecting a certain capacity to the grid, capital cost and financial capabilities of the investor9. The profit generation capability is influenced by Pch/Q, Pdisch/Q i ηcycle. The higher the relative power values are, the greater the possibilities of executing a cycle at the best possible hours using available capacity become. However, these should not be higher than 1. Turnaround efficiency affects the number of feasible cycles which can be executed. Based on the results presented in Tab. 4 it may be concluded that the operating profit threshold of 100 PLN/MWh is too high, as for every technology this yields low relative operating time, with the capacity utilisation factor of 22% or less.
Fig. 4. Algorithm of the function which determines the chargingdischarging power values
Relative operating profit threshold = 30 PLN/MWh, Qn = 10 MWh
Lifetime years
Capacity utilisation factor %
Emax %
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Operating profit, thousand PLN
Lifetime years
Capacity utilisation factor %
PbAcid
Emax %
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Operating profit, thousand PLN
Lifetime years
Capacity utilisation factor %
Li-ion
Emax %
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Operating profit, thousand PLN
Qu/Qn %
NaS
10
98.7
0.87
1,280
77
100
87
> 20
135.5
0.99
1,560
86.82
100
99
> 20
59.5
0.59
814
73.15
100
58.86
> 20
20
189.2
0.87
2,505
76
100
85
> 20
271.0
0.99
3,121
86.82
100
99
> 20
118.4
0.59
1,618
73.14
100
58.51
> 20
30
270.9
0.87
3,671
74
100
83
> 20
406.5
0.99
4,681
86.82
100
99
> 20
175.2
0.59
2,396
73.13
100
57.75
> 20
40
335.5
0.87
4,706
71
100
80
> 20
541.9
0.99
6,242
86.82
100
99
> 20
230.1
0.59
3,148
73.08
100
56.90
20
50
390.2
0.87
5,625
69
100
76
> 20
677.4
0.99
7,802
86.82
100
99
16
279.1
0.59
3,830
72.87
100
55.38
16
60
429.0
0.87
6,323
68
100
72
> 20
812.9
0.99
9,363
86.82
100
99
11
318.8
0.59
4,395
72.54
100
52.96
13
70
453.5
0.87
6,811
67
100
66
17.5
948.4
0.99
10,923
86.82
100
99
8
357.4
0.59
4,942
72.33
100
51.05
11
80
469.3
0.87
7,134
66
100
60
14
1,083.9
0.99
12,484
86.82
100
99
6.8
388.9
0.59
5,370
72.42
100
48.54
9.8
90
474.5
0.87
7,230
66
100
55
11.7
1,219.4
0.99
14,044
86.82
100
99
5.5
418.5
0.59
5,766
72.58
100
46.32
8.7
100
476.8
0.87
7,268
66
100
49
9.89
1,354.0
0.99
15,598
86.80
100
99
4
438.1
0.59
6,031
72.64
100
43.61
7.8
8
This is caused by the fact that the increase of nominal capacity implicates proportional growth of maximum charging and discharging power values. This proportionately increases charging and discharging energy. Schedules of storage systems of the same type with different nominal capacities and at the same Qu/Qn, will feature proportional power values. 9 This should be a subject of a separate detailed techno-economic study for a specific case.
60
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
Relative operating profit threshold = 100 PLN/MWh, Qn = 10 MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
Operating profit, thousand PLN
Relative operating time
Electricity fed into grid MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
Operating profit, thousand PLN
Relative operating time
Electricity fed into grid MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
34.8
0.14
207
168
100
14
> 20
54.4
0.22
347
156.64
100
22
> 20
22.4
0.09
126
177.28
100
9.14
> 20
20
65.0
0.14
383
169
100
13
> 20
108.7
0.22
694
156.64
100
22
> 20
44.6
0.09
251
177.53
100
9.09
> 20
30
90.1
0.14
528
171
100
12
> 20
163.1
0.22
1,041
156.64
100
22
> 20
66.4
0.09
373
178.06
100
8.98
> 20
40
106.4
0.14
627
170
100
11
> 20
217.4
0.22
1,388
156.64
100
22
> 20
87.5
0.09
490
178.48
100
8.86
> 20
50
118.9
0.14
706
168
100
10
> 20
271.8
0.22
1,735
156.64
100
22
> 20
106.5
0.09
596
178.77
100
8.62
> 20
60
126.4
0.14
756
167
100
9
> 20
326.1
0.22
2,082
156.64
100
22
> 20
122.4
0.09
684
178.90
100
8.25
> 20
70
129.3
0.14
776
167
100
8
> 20
380.5
0.22
2,429
156.64
100
22
> 20
138.0
0.09
771
178.99
100
7.97
> 20
80
131.3
0.14
790
166
100
7
> 20
434.8
0.22
2,776
156.64
100
22
> 20
152.2
0.09
851
178.87
100
7.69
> 20
90
132.6
0.14
800
166
100
6
> 20
489.2
0.22
3,123
156.64
100
22
> 20
166.0
0.09
929
178.76
100
7.46
> 20
100
133.2
0.14
805
165
100
5
> 20
543.1
0.22
3,467
156.66
100
22
18.4
175.1
0.09
984
177.94
100
7.12
> 20
Capacity utilisation factor %
Electricity fed into grid MWh
10
Emax %
Relative operating time
PbAcid
Operating profit, thousand PLN
Li-ion
Qu/Qn %
NaS
Relative operating profit threshold = 70 PLN/MWh, Qn = 10 MWh
Lifetime years
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Op. profit, thousand PLN
Lifetime years
Capacity utilisation factor %
PbAcid
Emax %
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Op. profit, thousand PLN
Lifetime years
Capacity utilisation factor %
Li-ion
Emax %
Average profit PLN/MWh
Electricity fed into grid MWh
Relative operating time
Op. profit, thousand PLN
21,737
NaS
10
60.7
0.36
523
116.13
100
35.5
> 20
99.5
0.57
888
112.10
100
57.0
> 20
32.9
0.18
255
129.31
100
18.4
> 20
20
112.4
0.36
963
116.78
100
32.7
> 20
199.1
0.57
1,776
112.10
100
57.0
> 20
65.5
0.18
505
129.57
100
18.3
> 20
30
154.4
0.36
1,314
117.51
100
29.8
> 20
298.6
0.57
2,664
112.10
100
57.0
> 20
97.0
0.18
745
130.15
100
18.0
> 20
40
182.7
0.36
1,561
117.10
100
26.5
> 20
398.1
0.57
3,552
112.10
100
57.0
> 20
127.4
0.18
976
130.59
100
17.6
> 20
50
204.1
0.36
1,747
116.79
100
23.7
> 20
497.7
0.57
4,440
112.10
100
57.0
> 20
154.4
0.18
1,179
131.00
100
17.0
> 20
60
217.7
0.36
1,873
116.24
100
21.2
> 20
597.2
0.57
5,328
112.10
100
57.0
19
175.6
0.18
1,332
131.80
100
16.1
> 20
70
223.7
0.36
1,931
115.82
100
18.7
> 20
696.7
0.57
6,216
112.10
100
57.0
14.4
196.3
0.18
1,481
132.55
100
15.3
> 20
80
227.4
0.36
1,968
115.60
100
16.7
> 20
796.3
0.57
7,103
112.10
100
57.0
12
214.2
0.18
1,607
133.29
100
14.5
> 20
90
229.3
0.36
1,985
115.51
100
15.0
> 20
895.8
0.57
7,991
112.10
100
57.0
9.6
231.5
0.18
1,728
133.97
100
13.9
> 20
100
230.3
0.36
1,994
115.49
100
13.5
> 20
994.3
0.57
8,868
112.11
100
57.0
7.2
242.9
0.18
1,811
134.12
100
13.1
> 20
Relative operating profit threshold = 15 PLN/MWh, Qn = 10 MWh NaS Op. profit, thousand PLN
Relative operating time
Electricity fed into grid MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
Op. profit, thousand PLN
Relative operating time
Electricity fed into grid MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
Op. profit, thousand PLN
Relative operating time
Electricity fed into grid MWh
Average profit PLN/MWh
Emax %
Capacity utilisation factor %
Lifetime years
PbAcid
Qu/Qn %
Li-ion
10
102.3
0.97
1,435
71.29
100
97.0
> 20
138.0
1
1,683
82.01
100
100.0
> 20
65.7
0.78
1,081
60.77
100
78.1
> 20
20
197.2
0.97
2,849
69.22
100
96.4
> 20
276.1
1
3,367
82.01
100
100.0
> 20
130.6
0.78
2,153
60.68
100
77.8
> 20
30
284.0
0.97
4,237
67.02
100
95.6
> 20
414.1
1
5,050
82.01
100
100.0
> 20
193.6
0.78
3,201
60.48
100
77.1
> 20
40
354.9
0.97
5,544
64.01
100
93.9
> 20
552.2
1
6,733
82.01
100
100.0
> 20
254.5
0.78
4,224
60.26
100
76.3
15
50
417.1
0.97
6,789
61.44
100
92.0
> 20
690.2
1
8,416
82.01
100
100.0
15.2
309.9
0.78
5,193
59.68
100
75.1
12
60
466.3
0.97
7,951
58.65
100
89.8
19.9
828.3
1
10,100
82.01
100
100.0
10.2
356.4
0.78
6,059
58.82
100
73.0
10
70
500.7
0.97
8,901
56.25
100
86.2
15.6
966.3
1
11,783
82.01
100
100.0
7.6
401.7
0.78
6,903
58.19
100
71.3
8.5
80
524.2
0.97
9,585
54.69
100
81.2
12.6
1,104.3
1
13,466
82.01
100
100.0
6.3
439.6
0.78
7,622
57.67
100
68.9
7.4
90
532.5
0.97
9,826
54.19
100
74.0
10.4
1,242.4
1
15,149
82.01
100
100.0
5
475.3
0.78
8,297
57.29
100
66.7
6.5
100
536.0
0.97
9,920
54.03
100
67.2
8.8
1,379.3
1
16,815
82.03
100
100.0
3.8
499.6
0.78
8,770
56.96
100
63.4
5.9
Tab. 4. Results of the simulation of storage operation at variable usable capacity and relative operating profit threshold of 15 PLN/MWh, 30 PLN/MWh, 70 PLN/MWh and 100 PLN/MWh 61
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | 56–62
This means that at such a threshold value the algorithm was unable to find many solutions which would meet imposed restrictions. This results in a long lifetime. Relative operating time depends on the relative profit threshold value, but it does not depend on the useful-to-nominal capacity ratio. In the case of the li-ion technology, the capacity utilisation factor also does not depend on Qu/Qn. For other technologies, it drops if the Qu/Qn ratio grows. Capacity in relation to the charging and discharging power was not observed to be high, i.e. a certain part of capacity was never used during simulation (Emax = 100%). In the case of the threshold value of 15 PLN/MWh, a clear impact of the depth of discharge (Qu/Qn) on lifetime can be observed. The main criterion is operating profit, but at a preserved lifetime, e.g. with battery replacement every five years. The capacity utilisation factor expresses the intensity of storage operation. Moreover, as the relative operating profit threshold value grows, so does the average profit, as the cycles of lower relative profits are not accepted then. Regardless of simulation parameters, the Li-ion storage systems prove to have the highest capacity utilisation factors and operating profits. Among all obtained results,
the optimal solution is the Li-ion storage with Qu/Qn = 90% and relative profit threshold of 30 PLN/MWh. In the case of the 15 PLN/MWh threshold, the profit does not grow significantly. It is a typical problem of a multi-objective Pareto optimisation. Evolutionary algorithms with niching may be used for this purpose [1]. After obtaining a Pareto front, one solution needs to be selected using any method or criterion, e.g. operating profit maximisation. The next stage then involves investigating the possibilities of effective application of evolutionary algorithms to optimise operating profit and lifetime using the relative profit threshold, Qu/Qn and technology type. REFERENCES
1. T. Białaszewski, ”Wielokryterialna optymalizacja parametryczna układów z zastosowaniem algorytmów ewolucyjnych” [Multiobjective parametric optimisation of systems using evolutionary algorithms], Pomorskie Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Gdańsk, 2007.
Jarosław Korpikiewicz Institute of Power Engineering, Gdańsk Division e-mail: j.korpikiewicz@ien.gda.pl Completed studies in automation and robotics at the Faculty of Electrical and Control Engineering at Gdańsk University of Technology (2002). HIs professional interest includes: design of electrical power system facilities, quality of electrical power supply, ancillary and regulation services, issues of power system operation, automation systems of power plants and the power system, and application of renewable energy sources. Additionally, his activities involve technical IT systems, i.e. analysing and creating IT systems intended for electrical power engineering and automation. PhD student at the Department of Ship Automation, Gdynia Maritime University.
62
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 56–62. When referring to the article please refer to the original text. PL
Optymalny dobór parametrów elektrochemicznego magazynu energii Autor
Jarosław Korpikiewicz
Słowa kluczowe
magazyn energii, optymalizacja, Smart Grid
Streszczenie
Obecnie coraz częściej sygnalizowana jest możliwość wykorzystania magazynów energii w SEE. Tryb pracy lub sposób wykorzystania został nazwany „strategią wykorzystania magazynu”. W artykule wybrano jedną z nich – pracę programową. Opisano algorytm sterowania nadrzędnego magazynem dla wybranej strategii. Przedstawiono wyniki symulacji. Inwestor może mieć dylemat, jak dobrać parametry magazynu pracującego w danej strategii. Na podstawie wyników symulacji wyznaczono techniczno-ekonomiczne wskaźniki optymalizacji. Opracowano schemat doboru mocy i pojemności całkowitej magazynu dla wybranej strategii, z uwzględnieniem różnych typów elektrochemicznych magazynów, przy ustalonej wartości pojemności użytkowej. Rozpatrywanym problemem optymalizacyjnym jest ustalenie kompromisu pomiędzy żywotnością magazynu a jego efektywnym wykorzystaniem.
1. Wstęp Problem doboru parametrów magazynu przyłączonego do SEE jest złożony. W celu jego rozwiązania należy określić parametry techniczno-eksploatacyjne magazynu energii, wybrać jego strategię wykorzystania. Dla tej strategii należy opracować algorytm optymalizacyjny ustalający harmonogram pracy magazynu, określony wartościami mocy ładowania/rozładowania w poszczególnych godzinach. Umożliwia to wykonanie symulacji pracy magazynu. W celu realizacji symulacji przygotowano dane wejściowe – ceny energii elektrycznej (TGE SA) za dany okres.
Lp.
Poniżej w tab. 1 przedstawiono definicję parametrów magazynu energii wykorzystywanego w SEE. W tab. 2 przedstawiono wartości tych parametrów dla różnych technologii. W danej technologii jest wiele odmian konstrukcji ogniw oraz użytych materiałów. Dlatego część parametrów została przedstawiona jako przedziały wartości. Wartości pogrubione zostały przyjęte do symulacji. Porównując parametry techniczne różnych technologii, możemy stwierdzić, że najmniejszą sprawnością i żywotnością cechują się ogniwa kwasowo-ołowiowe (do analizy przyjęto wersje przemysłowe tych ogniw, ponieważ zwykłe nie nadają się do tych zastosowań1
Nazwa parametru
np. ogniwa z płytą pancerną). Są one atrakcyjnie cenowo i dlatego często wykorzystywane w UPS (mała wymagana liczba cykli). Ogniwa litowo-jonowe2 odznaczają się dużymi mocami ładowania i rozładowania, co może być przydatne np. do wyrównywania obciążeń oraz arbitrażu. Ogniwa NaS mogą mieć zastosowanie w strategiach, w których głównym parametrem użytkowym jest pojemność. Na rys. 1 przedstawiono charakterystykę żywotności (liczbę cykli) magazynu, w zależności od głębokości rozładowania (DOD). Liczba cykli ściśle zależy od głębokości rozładowania i technologii magazynu. Wadą elektrochemicznych magazynów energii jest znaczny spadek
Opis
1
Pojemność całkowita (nominalna) zasobnika Qn
Ilość energii możliwej do zgromadzenia w zasobniku, wyrażona w MWh
2
Pojemność użytkowa zasobnika Qu
Wykorzystywana część pojemności całkowitej zasobnika dla realizacji danej strategii, w MWh. Niekiedy wygodniej operować jest ilorazem Qu/Qn.
3
Stopień rozładowania zasobnika energii DOD (ang. Depth of Discharge)
Głębokość stanu rozładowania zasobnika, wyrażony w % pojemności nominalnej (całkowitej). Stopień naładowania zasobnika jest parametrem komplementarnym, tj. SOC = 100% – DOD, w % Sprawność pełnego cyklu ładowania i rozładowania zasobnika energii zdefiniowana następująco (przyjęto sterowanie mocą z rozdzielczością godzinową):
4
(1)
Sprawność cyklu magazynowania energii ηcyklu gdzie:
Prozł, g – moc oddawana do sieci [MW] w czasie tg [h] r – liczba godzin rozładowania, l – liczba godzin ładowania Pład, d – moc pobierana z sieci [MW] w czasie td [h]
5
Charakterystyka czasu życia zasobnika
Maksymalna liczba cykli ładowania / rozładowania zasobnika w całym okresie jego eksploatacji, w zależności od stopnia rozładowania DOD
6
Maksymalna moc ładowania Pład
Maksymalna moc ciągła, którą magazyn można ładować. Wartość mierzona od strony prądu przemiennego, MW
7
Maksymalna moc rozładowania Prozł
Maksymalna moc ciągła, którą magazyn można rozładowywać. Wartość mierzona od strony prądu przemiennego, MW
Tab. 1. Definicja podstawowych parametrów technicznych i eksploatacyjnych magazynów energii
1 Zwykłe ogniwa kwasowo-ołowiowe mają żywotność ok. 3200 cykli przy DOD = 30%. Parametry pozostałych ogniw przyjęto jako typowe, tj. w wykonaniu standardowym. 2 Ogniwa litowo-jonowe cechują się bardzo dużą gęstością magazynowania energii (zarówno masową, jak i objętościową). Dlatego chętnie wykorzystywane są w urządzeniach
przenośnych, np. laptopach.
63
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
Rys. 1. Charakterystyka żywotności magazynu w zależności od głębokości rozładowania
Parametr
Moc We/Wy [MW]
NaS
Li-ion
PbAcid
sodowo-siarkowe
litowo-jonowe
kwasowo-ołowiowe
1/1
1/3
1/2
6÷7,2
0,33÷4
2÷3 Stosunek pojemność zasobnika / moc rozładowania
2,5 85÷90
90÷95
75÷85
Czas życia [cykle] przy 80% DOD
4500
2500÷ 3500
1000÷2000
Czas życia [cykle] przy 100% DOD
3000
1500÷2000
500÷1500
Sprawność cyklu magazynowania energii [%]
Tab. 2. Parametry techniczne magazynów elektrochemicznych
ich żywotności przy wzroście wartości głębokości rozładowania. Praca magazynu z mniejszymi głębokościami rozładowania powoduje, że dla celów użytkowych wykorzystana zostaje tylko część całkowitej pojemności magazynu równej wartościowo głębokości rozładowania. Przykładowo stosując maksymalny stopień rozładowania 30%, przy którym żywotność magazynów NaS i Li-ion wynosi ok. 20 tys. cykli, to 70% pojemności całkowitej nie będzie wykorzystana w strategii. Zatem żywotność oraz możliwość pełnego wykorzystania magazynu są cechami wzajemnie sprzecznymi. Aby zbadać możliwości zastosowania magazynów energii w SEE, należy zdefiniować sposób pracy (rolę) magazynu określoną jako strategię wykorzystania, opracować algorytm pracy (sterowania) magazynu pracującego w danej strategii oraz przeprowadzić symulację. 2. Strategie wykorzystania magazynów energii w sieciach elektroenergetycznych Strategią nazywamy tryb pracy lub sposób wykorzystania zasobników energii w sieciach elektroenergetycznych. Pewne strategie mają zastosowanie techniczne, inne rynkowe. Poniżej przedstawiono dwie popularne strategie: • praca programowa – strategia realizowana przy zmiennych stawkach energii w ciągu doby w celu redukcji zapotrzebowania energii w okresach wysokich 3
64
cen energii oraz wzrostu zapotrzebowania w okresach niższych cen energii. Wykorzystując magazyn, można przenieść część zapotrzebowania w czasie, redukując koszty za energię elektryczną • wyrównanie dobowej zmienności obciążeń – strategia polega również na przesuwaniu zapotrzebowania w czasie, lecz głównym celem nie są aspekty ekonomiczne, ale techniczne. Przesuwanie części zapotrzebowania z okresów szczytowych na okresy dolinowe zmniejsza wymaganą moc szczytową – umożliwia zredukowanie wykorzystania kosztownych jednostek szczytowych, dodatkowych uruchomień bloków czy też dociążenie bloków systemowych w okresach dolinowych. Korzyścią wtórną jest nieznaczna redukcja strat mocy spowodowana redukcją mocy szczytowych. Korzyści będą większe przy znacznym zróżnicowaniu dobowego zapotrzebowania. 3. Algorytm sterowania – praca programowa W celu realizacji strategii pracy programowej, zwanej również arbitrażem, opracowano algorytm, uwzględniając ograniczenie na pojemność, moc ładowania, moc rozładowania oraz przyjęto typowe wartości parametrów dla ogniw ołowiowo-kwasowych, litowo-jonowych oraz NaS (tab. 3).
Do przeprowadzania analiz wykorzystano rzeczywiste ceny energii elektrycznej zanotowane na Towarowej Giełdzie Energii SA (TGE), na podstawie Rynku Dnia Następnego (RDN) w latach 2009–2013. Sesje na Rynku Dnia Następnego występują z rozdzielczością godzinową. W algorytmie założono, że znany jest wektor cen na dobę następną – wówczas opracowany zostaje harmonogram, tj. wektor mocy magazynu dla poszczególnych godzin następnej doby. Z powyższego wynikają następujące założenia algorytmu: • okres podstawowy optymalizacji – 24 h, tzn. bilans energetyczny wyznaczany jest w ciągu jednej doby, tj. cała zgromadzona energia musi zostać wykorzystana w ramach tej samej doby. Zapobiega to lawinowemu gromadzeniu się energii w ciągu dłuższego czasu, np. tygodnia • dane wejściowe: 24-godzinny wektor cen energii elektrycznej, parametry magazynu • optymalizowany jest harmonogram pracy magazynu ze względu na zysk operacyjny3. Algorytm został zrealizowany w środowisku Matlab. Funkcja Analiza wczytuje dane o cenach z pliku MS Excel, posiada ustalone parametry magazynu dla danej technologii i uruchamia dla każdej doby funkcję Opt oraz zapisuje wyniki do innego pliku MS Excel. Funkcja Opt jest funkcją optymalizacyjną wyznaczającą harmonogram o największym zysku operacyjnym, której struktura została przedstawiona na rys. 2. Funkcja kontroluje dostępność zasobów mocy ładowania/ rozładowania oraz pojemności i jeżeli są one dostępne, wywołuje iteracyjnie funkcję WyznaczCykl. Kontrola zasobów mocy i pojemności polega na sukcesywnym ich zmniejszaniu w miarę wykorzystywania kolejnych par godzin dla cykli ładowania-rozładowania zasobnika. Początkowy zerowy wektor mocy magazynu jest aktualizowany dla wykorzystanej pary godzin pracy zasobnika. Analogicznie kontrolowany jest stopień naładowania części użytkowej zasobnika i niedopuszczalne są operacje powodujące zmianę jego wartości powyżej 100% lub poniżej 0% w trakcie lub na koniec doby. Algorytm funkcji WyznaczCykl przedstawiono na rys. 3. Jej zadaniem jest znalezienie najlepszej pojedynczej pary godzin (przynoszącej największy zysk operacyjny, względny dla wszystkich możliwych kombinacji godzin ładowania i rozładowania zasobnika) przy założonych ograniczeniach, tzn. spośród wszystkich dostępnych kombinacji par godzin ładowania i rozładowania w obrębie doby znajdowana jest para: • nienaruszająca ograniczeń technicznych (dostępność w danych godzinach mocy na ładowanie i rozładowanie zasobnika oraz nieprzekroczenie założonej pojemności zasobnika) • charakteryzująca się największym zyskiem względnym określonym wzorem 2 • względny zysk operacyjny określony wzorem 2 jest równy lub większy od wartości granicznej. Wprowadzony został parametr zysk graniczny względny. Dla każdej pojedynczej operacji ładowania i rozładowania zysk operacyjny względny ma postać (wzór 2):
Zysk operacyjny stanowi różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży energii a kwotą wydaną na jej zakup. Uwzględnia sprawność cyklu, tzn. ilość energii wymaganej do zakupu jest 1/η razy większa od energii sprzedanej.
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
(2)
gdzie: indR – nr godziny rozładowania; indL – nr godziny ładowania; Prozł – wartość mocy rozładowania wyznaczona przez funkcję OgraniczV MW; Pład – wartość mocy ładowania wyznaczona przez funkcję OgraniczV MW; ceny_r – dobowy wektor cen dla rozładowania ze zmodyfikowanymi wartościami na 0 dla godzin, dla których limit mocy rozładowania został wyczerpany lub dla kilku cykli algorytm nie znalazł zysku z udziałem tej godziny; ceny_l – dobowy wektor cen dla ładowania ze zmodyfikowanymi wartościami, bardzo dużymi dla godzin, dla których limit mocy ładowania został wyczerpany lub dla kilku cykli algorytm nie znalazł zysku z udziałem tej godziny. Funkcja jest wykonywana iteracyjnie aż do wyczerpania wszystkich par godzin ładowania i rozładowania zapewniających zysk operacyjny względny o wartości równej co najmniej wartości granicznej, przy założonej sprawności cyklu. Względny zysk
operacyjny ma za zadanie zapewnienie minimalnych wymaganych przychodów z operacji ładowanie-rozładowanie zasobnika w celu pokrycia kosztów CAPEX i OPEX w całym okresie życia zasobnika. Ponadto eliminuje realizację cykli ładowania-rozładowania o bardzo niskim zysku operacyjnym. W pierwszej symulacji przyjęto zysk graniczny względny 70 zł/MWh4. Podczas wyznaczania pojedynczej pary ładowania-rozładowania moce muszą spełniać wszystkie ograniczenia bilansowe i parametrów magazynu. Jest to realizowane za pomocą funkcji OgraniczV, której algorytm został przedstawiony na rys. 4. Wektor dostępnej mocy ładowania i rozładowania jest tworzony w funkcji Opt i aktualizowany jest po każdej zatwierdzonej operacji ładowania i rozładowania. Podobnie wyznaczany jest wektor dostępnych pojemności użytkowych. Funkcja OgraniczV jest wywoływana, gdy istnieje możliwość wypracowania zysku. Kolejna symulacja polegała na wyznaczaniu harmonogramu dla różnych ilorazów pojemności użytkowej do pojemności znamionowej Qu/Qn przy Qn = 10 MWh i różnych wartości względnych zysków granicznych.
Rys. 2. Struktura głównej funkcji optymalizacyjnej Opt
Na podstawie wyników wyznaczono sumaryczny zysk operacyjny (różnica pomiędzy kwotą, za którą sprzedano energię, a kwotą wydaną na jej zakup)5, względny czas pracy wyznaczony jako iloraz liczby dni, w których magazyn pracował, do liczby wszystkich dni symulacji. Parametr ten określa intensywność pracy magazynu, tzn. w jakiej części czasu znalazł możliwość wypracowania zysku operacyjnego. Dodatkowo wyznaczono sumę energii oddanej do sieci (sprzedanej) oraz maksymalną energię użytkową zgromadzoną w ciągu całej symulacji Emax. Parametr ten umożliwia ocenę, czy wykorzystano całą pojemność użytkową. Kolejną obliczaną wielkością na podstawie harmonogramu jest żywotność. Wartość współczynnika żywotności równa 1 oznacza stan akumulatorów fabrycznie nowy, a wartość 0 – po całkowitym wyeksploatowaniu (tj. wykonaniu zadanej liczby cykli przy określonym DOD wg charakterystyki żywotności). Uwzględniając okres symulacji i wielkość ubytku żywotności6 wyznaczamy żywotność (okres żywotności). Analiza uzyskanych wyników tych symulacji powinna wyznaczyć wielkości kryterialne omówione w punkcie 4.
Rys. 3. Algorytm funkcji wyznaczającej cykl ładowania – rozładowania
4 Wartość dla pierwszej symulacji została przyjęta arbitralnie. W kolejnej jest ona parametrem. Wartość tego parametru zależy do układu cen w badanym okresie. 5 W zysku operacyjnym nie uwzględniono kosztów eksploatacyjnych. 6 Wyznaczony jest na podstawie harmonogramu pracy magazynu. Określane są DOD każdego cyklu. Interpolując charakterystykę żywotności, wyznaczymy ubytek
jako różnicę współczynników żywotności przed i po realizacji zadanego harmonogramu.
żywotności
65
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
Parametr
NaS
Pojemność MWh
Li-ion
PbAcid
10
Maksymalna moc ładowania MW
1,4
10
2
Maksymalna moc rozładowania MW
1,4
30
4
Sprawność cyklu %
85
95
75
Tab. 3. Parametry techniczne magazynów wykorzystywanych w symulacji
Na podstawie tych wartości energii całkowitej w magazynie wyznaczono liczbę i głębokości rozładowania magazynu. Uwzględniając charakterystykę żywotności magazynu w danej technologii, wyznaczamy ubytek żywotności. Na podstawie ubytku żywotności i czasu trwania symulacji wyznaczono żywotność.
Rys. 4. Algorytm funkcji wyznaczającej moce ładowania i rozładowania cyklu
Przedmiotem doboru jest: jaka część pojemności całkowitej ma stanowić pojemność użyteczną oraz wartość graniczną zysku względnego. Jeśli pojemność użyteczna będzie stanowić pojemność całkowitą, uzyskamy większy zysk operacyjny, lecz skrócimy żywotność akumulatorów. W przeciwnym wypadku żywotność może być długa, ale zysk operacyjny znacznie mniejszy. Z kolei skrócenie żywotności akumulatorów powoduje wzrost liczby wymian w zadanym okresie eksploatacji, co powoduje wzrost kosztów inwestycyjnych ponoszonych w trakcie eksploatacji. 4. Wyniki symulacji Pierwszym elementem badań była symulacja arbitrażu dla różnych pojemności znamionowej magazynu dla danych cenowych z lat 2009–2013. Zależność zysku operacyjnego od wartości pojemności znamionowej jest liniowa7. Zatem nie może ona być podstawą do optymalizacji wielkości magazynu. Jednak zależność kosztów inwestycyjnych magazynu od jego pojemności całkowitej nie musi być liniowa. Dane takie można otrzymać od potencjalnego wykonawcy. Ponadto należy w nim ująć koszty związane z przyłączeniem magazynu do sieci. Będą one zależne od mocy przyłączeniowej, stanu i dostępności infrastruktury sieciowej w wybranej lokalizacji inwestycji. Informacje te można uzyskać 7
od operatora sieci elektroenergetycznej, do której magazyn będzie przyłączony. Następnym etapem badań były symulacje, w których dodatkowymi parametrami były: względny zysk graniczny oraz iloraz Qu/Qn i rodzaj akumulatorów. Na podstawie wyników wyznaczono kilka wielkości. Względny czas pracy wyznaczony został jako iloraz liczby dni, w których magazyn pracował, do całkowitej liczby dni. Średni zysk PLN/MWh to iloraz całkowitego zysku operacyjnego do sumy energii oddanej do sieci w danej symulacji. Emax to maksymalna, znormalizowana wartością pojemności użytkowej, energia zgromadzona w magazynie w ciągu całej symulacji. Wielkość oznacza, jaką część pojemności użytkowej wykorzystano chociaż raz. Wyznaczono dla każdej doby maksymalną zgromadzoną energię. Zsumowano je, a wynik podzielono przez iloczyn liczby dni symulacji i pojemności użytkowej. Wynik tych operacji stanowi współczynnik wykorzystania pojemności użytkowej. Określa on średnią względną pojemność użytkową wykorzystywaną podczas symulacji. Żywotność wyznaczono na podstawie wykonanych liczby cykli, ich głębokości rozładowania. Podczas symulacji godzinne wartości energii użytkowej wyznaczane są na podstawie algorytmu opisanego w punkcie 2. A energia całkowita to suma energii użytkowej i stałej wartości Qn-Qu.
5. Kryteria doboru podstawowych parametrów magazynu – techniczne i ekonomiczne wskaźniki optymalizacji Na podstawie wyników można zaobserwować, że najważniejszymi parametrami są zysk operacyjny i żywotność. Pozostałe wielkości mają znaczenie drugoplanowe. Zatem wskaźnikami optymalizacji są: • zysk operacyjny – różnica między przychodem ze sprzedaży energii elektrycznej a kosztami zakupu energii po cenach niższych. Jest wyliczany na podstawie harmonogramu pracy magazynu i wektora cen energii elektrycznej. Uwzględnia on sprawność cyklu • żywotność – okres żywotności. Wyznacza liczbę wymian akumulatorów w zadanym okresie eksploatacji. 6. Wnioski W przypadku wykorzystania magazynu do pracy programowej (arbitrażu) zysk operacyjny jest proporcjonalny do wartości pojemności całkowitej magazynu. Jest to spowodowane faktem: im większa pojemność całkowita, tym więcej energii można zakupić po niższej cenie i sprzedać po wyższej8. Dobór całkowitej pojemności magazynu będzie zatem podyktowany możliwościami przyłączenia obiektu o danej mocy i jego kosztami, możliwościami finansowymi inwestora9. Na możliwość wypracowania zysku mają wpływ Pład/Q, Prozł/Q i ηcyklu. Im większe wartości względne mocy, tym większe możliwości wykonania cyklu w najlepszych godzinach, wykorzystując dostępną pojemność. Jednak nie powinny być większe niż 1. Sprawność cyklu ma wpływ na liczbę opłacalnych cykli możliwych do zrealizowania. Na podstawie wyników przedstawionych w tab. 4 można stwierdzić, że wartość zysku operacyjnego granicznego 100 zł/MWh jest za wysoka, ponieważ w każdej technologii względny czas pracy jest niski oraz współczynnik wykorzystania pojemności jest mniejszy lub równy 22%. Oznacza to,
Przy zmianie pojemności znamionowej jednocześnie proporcjonalnie zmieniały się ograniczenia na maksymalną moc ładowania i rozładowania. Otrzymywano proporcjonalne względem siebie harmonogramy pracy. to spowodowane tym, że wzrost pojemności znamionowej implikuje proporcjonalny wzrost maksymalnych mocy ładowania i rozładowania. To zwiększa proporcjonalnie energię ładowania i rozładowania. Harmonogramy magazynów tego samego typu o różnych pojemnościach znamionowych, przy takim samym Qu/Qn, będą wykazywały się proporcjonalnością mocy. 9 To powinno być przedmiotem osobnej szczegółowej ekspertyzy techniczno-ekonomicznej dla danego przypadku. 8 Jest
66
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
Względny zysk operacyjny graniczny = 30 zł/MWh, Qn = 10 MWh
Średni zysk zł/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
Zysk operacyjny tys. zł
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk zł/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
Zysk operacyjny tys. zł
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk zł/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
10
98,7
0,87
1 280
77
100
87
> 20
135,5
0,99
1 560
86,82
100
99
> 20
59,5
0,59
814
73,15
100
58,86
> 20
20
189,2
0,87
2 505
76
100
85
> 20
271,0
0,99
3 121
86,82
100
99
> 20 118,4
0,59
1 618
73,14
100
58,51
> 20
30
270,9
0,87
3 671
74
100
83
> 20
406,5
0,99
4 681
86,82
100
99
> 20 175,2
0,59
2 396
73,13
100
57,75
> 20
40
335,5
0,87
4 706
71
100
80
> 20
541,9
0,99
6 242
86,82
100
99
> 20 230,1
0,59
3 148
73,08
100
56,90
20
50
390,2
0,87
5 625
69
100
76
> 20
677,4
0,99
7 802
86,82
100
99
16
279,1
0,59
3 830
72,87
100
55,38
16
60
429,0
0,87
6 323
68
100
72
> 20
812,9
0,99
9 363
86,82
100
99
11
318,8
0,59
4 395
72,54
100
52,96
13
70
453,5
0,87
6 811
67
100
66
17,5
948,4
0,99
10 923 86,82
100
99
8
357,4
0,59
4 942
72,33
100
51,05
11
80
469,3
0,87
7 134
66
100
60
14
1 083,9
0,99
12 484 86,82
100
99
6,8
388,9
0,59
5 370
72,42
100
48,54
9,8
90
474,5
0,87
7 230
66
100
55
11,7
1 219,4
0,99
14 044 86,82
100
99
5,5
418,5
0,59
5 766
72,58
100
46,32
8,7
100 476,8
0,87
7 268
66
100
49
9,89
1 354,0
0,99
15 598 86,80
100
99
4
438,1
0,59
6 031
72,64
100
43,61
7,8
Qu/Qn %
Energia oddana do sieci MWh
PbAcid
Względny czas pracy
Li-ion
Zysk operacyjny tys. zł
NaS
Względny zysk operacyjny graniczny = 100 zł/MWh, Qn = 10 MWh
169
100
13
> 20
108,7
0,22
528
171
100
12
> 20
163,1
0,22
40
106,4
0,14
627
170
100
11
> 20
217,4
0,22
1 388 156,64
Żywotność lata
383
0,14
Wsp. wykorz. pojemności %
0,14
90,1
Emax %
65,0
30
Średni zysk zł/MWh
20
Energia oddana do sieci MWh
54,4
Względny czas pracy
> 20
Zysk operacyjny tys. zł
14
Żywotność lata
Zysk operacyjny tys. zł
100
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
168
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
207
Średni zysk zł/MWh
Emax %
0,14
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk zł/MWh
34,8
PbAcid
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
10
Qu/Qn %
Względny czas pracy
Li-ion
Zysk operacyjny tys. zł
NaS
0,22
347
156,64
100
22
> 20
22,4
0,09
126
177,28
100
9,14
> 20
694
156,64
100
22
> 20
44,6
0,09
251
177,53
100
9,09
> 20
1 041 156,64
100
22
> 20
66,4
0,09
373
178,06
100
8,98
> 20
100
22
> 20
87,5
0,09
490
178,48
100
8,86
> 20
50
118,9
0,14
706
168
100
10
> 20
271,8
0,22
1 735 156,64
100
22
> 20
106,5
0,09
596
178,77
100
8,62
> 20
60
126,4
0,14
756
167
100
9
> 20
326,1
0,22
2 082 156,64
100
22
> 20
122,4
0,09
684
178,90
100
8,25
> 20
70
129,3
0,14
776
167
100
8
> 20
380,5
0,22
2 429 156,64
100
22
> 20
138,0
0,09
771
178,99
100
7,97
> 20
80
131,3
0,14
790
166
100
7
> 20
434,8
0,22
2 776 156,64
100
22
> 20
152,2
0,09
851
178,87
100
7,69
> 20
90
132,6
0,14
800
166
100
6
> 20
489,2
0,22
3 123 156,64
100
22
> 20
166,0
0,09
929
178,76
100
7,46
> 20
100
133,2
0,14
805
165
100
5
> 20
543,1
0,22
3 467 156,66
100
22
18,4
175,1
0,09
984
177,94
100
7,12
> 20
że przy takiej wartości granicznej algorytm nie był w stanie znaleźć wielu rozwiązań spełniających ograniczenia. Co skutkuje wysoką żywotnością. Względny czas pracy jest zależny od wartości granicznego zysku względnego, lecz nie zależy od tego, jaką część pojemności znamionowej stanowi pojemność użytkowa. W przypadku technologii Li-ion współczynnik wykorzystania pojemności również nie zależy od Qu/Qn. Natomiast w pozostałych technologiach maleje on wraz ze wzrostem Qu/Qn. Natomiast nie zaobserwowano zbyt dużej pojemności w stosunku do mocy ładowania i rozładowania, tzn. że pewna część pojemności nigdy nie była wykorzystywana w trakcie symulacji (Emax = 100%). W przypadku wartości granicznej 15 zł/MWh
widać wyraźny wpływ głębokości rozładowania (Qu/Qn) na żywotność. Głównym kryterium jest zysk operacyjny, lecz przy zachowaniu żywotności, np. wymiana akumulatorów co pięć lat. Współczynnik wykorzystania pojemności wyraża intensywność pracy magazynu. Ponadto wraz ze wzrostem wartości granicznej względnego zysku operacyjnego rośnie średni zysk, co jest skutkiem niezatwierdzania cykli o niższych zyskach względnych. Niezależnie od parametrów symulacji magazyny Li-ion mają największe współczynniki wykorzystania pojemności oraz zyski operacyjne. Spośród otrzymanych wyników optymalną wartością jest magazyn Li-ion, przy Qu/Qn = 90% i względnym zysku granicznym równym
30 PLN/MWh. W przypadku wartości granicznej 15 PLN/WMh nie otrzymujemy znacznego przyrostu zysku. Jest to typowy problem optymalizacji wielokryterialnej w sensie Pareto. Do tego celu można użyć algorytmów ewolucyjnych z niszowaniem [1]. Po otrzymaniu frontu Pareto należy wybrać jedno rozwiązanie, wykorzystując dowolną metodę lub kryterium, np. maksymalizacji zysku operacyjnego. Kolejnym etapem prac będzie zbadanie możliwości efektywnego zastosowania algorytmów ewolucyjnych do optymalizacji zysku operacyjnego i żywotności za pomocą zysku względnego granicznego, Qu/Qn oraz rodzaju technologii.
67
J. Korpikiewicz | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 56–62
Względny zysk operacyjny graniczny = 70 zł/MWh, Qn = 10 MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
Zysk op. tys. PLN
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk PLN/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
116,13
100
35,5
> 20
99,5
0,57
112,10 100
57,0
> 20
32,9
0,18
255
129,31
100
18,4
> 20
963
116,78
100
32,7
> 20
199,1
0,57
1 776 112,10 100
57,0
> 20
65,5
0,18
505
129,57
100
18,3
> 20
30
154,4
0,36
1 314 117,51
100
29,8
> 20
298,6
0,57
2 664 112,10 100
57,0
> 20
97,0
0,18
745
130,15
100
18,0
> 20
40
182,7
0,36
1 561 117,10
100
26,5
> 20
398,1
0,57
3 552 112,10 100
57,0
> 20
127,4
0,18
976
130,59
100
17,6
> 20
50
204,1
0,36
1 747 116,79
100
23,7
> 20
497,7
0,57
4 440 112,10 100
57,0
> 20
154,4
0,18
1 179 131,00
100
17,0
> 20
60
217,7
0,36
1 873 116,24
100
21,2
> 20
597,2
0,57
5 328 112,10 100
57,0
19
175,6
0,18
1 332 131,80
100
16,1
> 20
70
223,7
0,36
1 931 115,82
100
18,7
> 20
696,7
0,57
6 216 112,10 100
57,0
14,4
196,3
0,18
1 481 132,55
100
15,3
> 20
80
227,4
0,36
1 968 115,60
100
16,7
> 20
796,3
0,57
7 103 112,10 100
57,0
12
214,2
0,18
1 607 133,29
100
14,5
> 20
90
229,3
0,36
1 985 115,51
100
15,0
> 20
895,8
0,57
7 991 112,10 100
57,0
9,6
231,5
0,18
1 728 133,97
100
13,9
> 20
100
230,3
0,36
1 994 115,49
100
13,5
> 20
994,3
0,57
8 868 112,11 100
57,0
7,2
242,9
0,18
1 811 134,12
100
13,1
> 20
888
Średni zysk PLN/MWh
Żywotność lata
523
0,36
Energia oddana do sieci MWh
Wsp. wykorz. pojemności %
0,36
112,4
Względny czas pracy
Emax %
60,7
20
Zysk op. tys. PLN
Średni zysk PLN/MWh
10
Qu/Qn %
Energia oddana do sieci MWh
PbAcid
Względny czas pracy
Li-ion
Zysk op. tys. PLN
NaS
Względny zysk operacyjny graniczny = 15 zł/MWh, Qn = 10 MWh
Średni zysk PLN/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności użyt. %
Żywotność lata
Zysk op. tys. PLN
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk PLN/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności użyt. %
Żywotność lata
Zysk op. tys. PLN
Względny czas pracy
Energia oddana do sieci MWh
Średni zysk PLN/MWh
Emax %
Wsp. wykorz. pojemności %
Żywotność lata
10
102,3
0,97
1 435
71,29
100
97,0
> 20
138,0
1
1 683
82,01
100
100,0
> 20
65,7
0,78
1 081
60,77
100
78,1
> 20
20
197,2
0,97
2 849
69,22
100
96,4
> 20
276,1
1
3 367
82,01
100
100,0
> 20
130,6
0,78
2 153
60,68
100
77,8
> 20
30
284,0
0,97
4 237
67,02
100
95,6
> 20
414,1
1
5 050
82,01
100
100,0
> 20
193,6
0,78
3 201
60,48
100
77,1
> 20
40
354,9
0,97
5 544
64,01
100
93,9
> 20
552,2
1
6 733
82,01
100
100,0
> 20
254,5
0,78
4 224
60,26
100
76,3
15
50
417,1
0,97
6 789
61,44
100
92,0
> 20
690,2
1
8 416
82,01
100
100,0
15,2
309,9
0,78
5 193
59,68
100
75,1
12
60
466,3
0,97
7 951
58,65
100
89,8
19,9
828,3
1
10 100 82,01
100
100,0
10,2
356,4
0,78
6 059
58,82
100
73,0
10
70
500,7
0,97
8 901
56,25
100
86,2
15,6
966,3
1
11 783 82,01
100
100,0
7,6
401,7
0,78
6 903
58,19
100
71,3
8,5
80
524,2
0,97
9 585
54,69
100
81,2
12,6
1 104,3
1
13 466 82,01
100
100,0
6,3
439,6
0,78
7 622
57,67
100
68,9
7,4
90
532,5
0,97
9 826
54,19
100
74,0
10,4
1 242,4
1
15 149 82,01
100
100,0
5
475,3
0,78
8 297
57,29
100
66,7
6,5
100
536,0
0,97
9 920
54,03
100
67,2
8,8
1 379,3
1
16 815 82,03
100
100,0
3,8
499,6
0,78
8 770
56,96
100
63,4
5,9
Qu/Qn %
Energia oddana do sieci MWh
PbAcid
Względny czas pracy
Li-ion
Zysk op. tys. PLN
NaS
Tab. 4. Wyniki symulacji pracy magazynu przy zmiennej pojemności użytkowej i względnym zysku operacyjnym granicznym 15 zł/MWh, 30 zł/MWh, 70 zł/MWh i 100 zł/MWh
Bibliografia 1. Białaszewski T., Wielokryterialna optymalizacja parametryczna układów
Jarosław Korpikiewicz
z zastosowaniem algorytmów ewolucyjnych, Pomorskie Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Gdańsk 2007.
mgr inż. Instytut Energetyki Oddział Gdańsk e-mail: j.korpikiewicz@ien.gda.pl Ukończył studia na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki, kierunek automatyka i robotyka (2002). Jego zawodowe zainteresowania obejmują: problematykę projektowania obiektów elektroenergetycznych, jakość energii elektrycznej, usługi systemowe i regulacyjne, problematykę pracy systemu elektroenergetycznego, automatykę elektrowni i SEE oraz zastosowanie odnawialnych źródeł energii. Ponadto zajmuje się informatyką techniczną, tj. analizą i tworzeniem systemów informatycznych z zastosowaniem w elektroenergetyce i automatyce. Doktorant w Akademii Morskiej w Gdyni, w Katedrze Automatyki Okrętowej.
68
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Efficiency of Supercritical Coal Power Stations with Integrated CO2 Capture and Compression Systems Based on Oxy-combustion Technology
Authors Janusz Kotowicz Mateusz Brzęczek Marcin Job
Keywords supercritical coal power stations, oxy-combustion technology, CO2 capture system
Abstract This paper presents supercritical coal-fired power stations integrated with CO2 capture and compression systems based on oxy-combustion. The efficiency and key performance indicators of analysed units with different oxygen generation methods have been compared. The following methods are presented: cryogenic, cryogenic-membrane based on polymer membranes, and membrane methods with three-end and four-end HTM membranes. Loss of efficiency in reference to a plant operating in classic arrangement (without CO2 capture) is given for all analysed systems. The main thermodynamic parameters of the considered power units were presented. The paper is a summary of results of the strategic programme ”Development of oxygen combustion technology for pulverised- and fluidised-bed boilers with integrated CO2 capture” carried out by the authors.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016106
1. Introduction Generation of electricity is going to remain based on fossil fuel combustion for a considerable time. This particularly applies to countries such as Poland. The main requirements for coal-fired power station development involve generation of electricity at the highest possible efficiency and compliance with requirements concerning emission of pollutants to the atmosphere. Rigorous restrictions concerning CO2 emission levels may be fulfilled thanks to the carbon capture and storage (CCS) technologies. Besides CCS, an important role in CO2 emission reductions is played by the efficiency of power generation units. A significant reduction of anthropogenic greenhouse gas emissions attributable to the power industry may be achieved by CO2 capture and storage technologies. Currently three technologies for capturing this gas exist: pre-combustion (where CO2 capture is carried out before the combustion process), post-combustion (where the separation occurs after combustion) and oxy-combustion (which involves combustion in pure oxygen) [1]. Within those groups, different methods for CO2 separation from the flue gas or synthesis gas are employed. These include: physical absorption [2], chemical absorption [3], adsorption, membrane methods [4], cryogenic methods [5] as well as thermoacoustic methods based on sound waves [6].
The idea of oxy-combustion is based on eliminating the nitrogen ballast from the combustion process, i.e. on carrying out combustion in a pure oxygen atmosphere. Then the created flue gas mainly consists of carbon dioxide and water vapour. Oxidiser excess in the combustion chamber, fuel composition, leaks into the system and the presence of gases other than oxygen in the oxidiser mixture lead to the presence of additional gases in the flue gas: nitrogen, oxygen, sulphur dioxide and argon. The main direction of research involving oxygen combustion technologies for fossil fuels involves the core process itself and its optimisation [7], however at this point of time there is no large commercial power plant using this solution. Currently there are many projects carried out all over the world aimed at confirming the feasibility of employing this solution in the context of reducing CO2 emissions from the power sector. Examples of such projects are the Callide Oxyfuel plant in Australia [6] and Schwarze Pumpe plant in Germany [9] which use the oxygen combustion technology.
2. Structure of an oxy-combustion power station The unit structure presented as a base solution is schematically shown in Fig. 1. It is assumed that individual components integrated with the steam system are dimensioned to achieve 69
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Fig. 1. Schematic diagram of an oxygen combustion system with CO2 purification and compression unit; designations: ASU – air separation unit, CPU – compression and purification unit, CND – condenser, HP/IP/LP – steam turbine, DEA – deaerator, RH – regenerative heat exchangers, P1 – feed water pump, P2 – condensate pump, SC – steam cooler, G – generator
Value
Designation
Values
Unit
PF-460
CFB-600
PF-600P
Nel,u
460
600
600
MW
Live steam temperature, turbine inlet
tLs
600
600
650
°C
Live steam pressure, turbine inlet
p LS
29
29
30
MPa
Reheated steam temperature, turbine inlet
tRH
620
620
670
°C
Reheated steam pressure, turbine inlet
PRH
4.8
5.0
6.0
MPa
Deaerator pressure
pDEA
1.2
MPa
Condenser pressure
pCND
0.005
MPa
Gross electrical output of the unit
tFW
Feed water temperature Internal efficiency of turbine stage groups: parts HP/IP/LP/LP1 (final stages of LP part) Generator efficiency
297
297
310
°C
ηiHP,IP,LP,LP1
90/ 93/ 86/ 81
%
ηg
99
%
Turbine mechanical losses
Δ NmST
Pumps internal efficiency
ηiP
85
%
η W, ηSCH, ηODG
99.5
%
Efficiency of regenerative preheaters, steam cooler and deaerator
4.6
6.0
6.0
MW
Tab. 1. Characteristic parameters of the steam circuit for three plant variants
a certain gross electrical output of an entire oxy plant, equal to 460 MW (variants 1 and 2) or 600 MW (variants 3 and 4). Tab. 1 presents key parameters for analysed unit variants. The analysed oxy unit generates supercritical steam at 600°C/620°C/29 MPa (variants 1, 2 and 4) or 650°C/670°C/30 MPa (variant 3). The entire power plant consists of: pulverised bed boiler fired with hard coal (variants 1-3) or fluidised bed boiler fired with lignite (variant 4) with integrated flue gas recirculation system, an air separation unit (ASU) (cryogenic, membrane or hybrid technology), a steam cycle and a unit for CO2compression and purification before transport (CPU). 70
This paper focuses on oxy-combustion solutions; other technologies are presented in other publications, e.g. [10–12]. Different oxygen generation technologies were analysed: cryogenic ASU, hybrid membrane-cryogenic ASU (using low temperature membranes) and membrane ASU with high temperature membranes (HTM) of the three-end and four-end type. The key parameters for variants selected for analysis are shown in Tab. 2. Tab. 3 presents composition and key parameters of hard coal and lignite.
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Value
Unit
Variant 1
Variant 2
Variant 3
Variant 4
MW
460
460
600
600
Live steam temperature
°C
600
600
650
600
Reheated steam temperature
°C
620
620
670
620
MPa
29
29
30
29
Boiler type
–
pulverised bed
pulverised bed
pulverised bed
fluidised bed
Type of fuel
–
Hard coal
Hard coal
Hard coal
Lignite
ASU type
–
cryogenic
hybrid
HTM four-end
HTM three-end
Unit net output
Live steam pressure
Tab. 2. Analysed oxy-combustion plant configurations
Parameter
Values
Unit Hard coal
Lignite
LHV
kJ/kg
24,078
9,960
Moisture content (MC)
%
17.32
42.50
Ash (A)
%
9.00
17.50
C
%
61.25
28.60
S
%
1.10
0.95
H
%
3.90
2.20
N
%
0.93
0.25
A
%
6.50
8.00
Tab. 3. Hard coal and lignite parameters
2.1. System with cryogenic ASU The gross output of the oxy-combustion power unit is 460 MW. This system is referred to as the variant 1. The system uses a pulverised bed boiler with dry flue gas recirculation. The boiler is fired with a hard coal with composition as shown in Tab. 3. The oxygen for the boiler is generated in a cryogenic air separation unit. Non-recirculated flue gas flows into a purification system, where it is dried and cleaned of non-condensing gases (argon, nitrogen, sulphur dioxide). This step improves the purity of carbon dioxide, which is then compressed to the required pressure level (150 bar) for transport and storage. A detailed schematic diagram of the investigated unit is presented in Fig. 2. Key data of the boiler plant is shown in Tab. 1. The most energy-consuming component of the integrated oxycombustion plant is the cryogenic ASU with the own consumption level of 18%, which translates to an electrical power demand of 83 MW. The specific power demand of the air separation unit exceeds 0.2 kWh/kgO2 and is mainly attributable to the relatively high pressure within the high-pressure column (final pressure of the air compression system). Available publications have already presented solutions where the energy consumption is lower. Taking those into account would reduce the power demand, and thus increase the net efficiency of the entire power unit.
2.2. System with a hybrid membrane-cryogenic ASU The concept of a plant with hybrid ASU is based on the application of polymer low temperature membranes characterised by low energy consumption combined with relatively low purity of produced oxygen, combined with a cryogenic ASU which enables reaching oxygen purity sufficient for an oxy boiler. Proper integration of those two concepts enables creating a system characterised by energy consumption lower than that of cryogenic ASU solutions. This study analysed a system with a hybrid ASU, with an output of 460 MW and steam parameters of 600°C/29 MPa (referred to as variant 2). The current state of the art in polymer membrane development is such that achieving high purity of oxygen would require very high energy consumption for driving compressors and vacuum pumps or would be altogether impossible. The analysis assumed that the membrane is used to achieve such a flow of air enriched with O2, which requires the lowest energy consumption of the hybrid ASU plant analysed as a whole. Oxygen purity of 95% required by the boiler is then achieved in a classic dual-column cryogenic ASU. A diagram of the system is shown in Fig. 3. Models of analysed plants were constructed in GateCycleTM (pulverised bed boiler, water-steam cycle) and Aspen (ASU, CO2 capture system) software suites. Data of the pulverised bed boiler and combusted fuel is shown in Tab. 2 and Tab. 3.
2.3. System with a four-end HTM ASU Another analysed solution is an oxy plant with an output of 600 MW, integrated with a pulverised bed boiler and an ASU based on high temperature membrane (HTM) of the four-end type (variant 3). This type of process takes advantage of a possibility of increasing pressure difference across a membrane (which is the driving force of the process), by using flue gas as a so-called flushing gas. Parameters of a pulverised bed boiler model are shown in Tab. 2; two subvariants were investigated here: with dry recirculation (the flue gas is recirculated after the drying unit) and with wet recirculation (flue gas recirculated before the drying unit). Boiler process diagrams with both recirculation arrangements are shown in Fig. 4. 71
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
It was assumed that the boiler fuel is coal with a composition as presented in Tab. 3. An HTM-based ASU requires preheating air and flue gas to the membrane operating temperature, which was assumed to be 850°C. The preheating is carrying out in two or three preheaters for recirculated flue gas and an air preheater. The plant produces a live steam at a temperature of 650°C and
pressure of 30 MPa, as well as reheated steam with a temperature of 670°C and pressure of 6 MPa. The gross efficiency of the analysed plant depends on the oxygen recovery rate R. The efficiency of an equivalent unit operating with air combustion (reference plant) is 46.5%.
Fig. 2. Diagram of an analysed oxi-combustion system with an integrated cryogenic ASU and an CO2 purification and compression system; (HP/IP/LP – steam turbine, C – compressor, E – expander, P – pump, HE – heat exchanger, CND – condenser, HPC, LPC – distillation column, RH – regenerative preheater)
Fig. 3. Diagram of an oxy system with integrated hybrid membrane-cryogenic air separation unit 72
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Fig. 4. Diagram of an oxy-combustion plant with a pulverised bed boiler, with a dry (a) or wet (b) flue gas recirculation, integrated with an ASU based on four-end high temperature membranes (HTMs)
The CO2 conditioning plant (drying, purification and compression, CPU) consists of three compressors, three heat exchangers, three phase separators and a liquid CO2 pump. Gas outlet pressure (after the pump) is 15 MPa. Employing this configuration allows reaching a CO2 capture efficiency of some 92% and CO2 purity of 94% for dry recirculation and 92% for wet recirculation.
2.4. System with a three-end HTM ASU The last of the investigated configurations is a power unit with a gross output of 600 MW, with a fluidised bed boiler integrated with an air setpoint unit based on three-end high temperature membranes (variant 4). At the first stage of analysis, an oxy-combustion plant integrated with a three-end HTM ASU underwent a thorough investigation aimed at determining key thermodynamic parameters of the system. The investigation involved determining the influence of O2 content in the oxidiser fed into the combustion chamber and in the process oxygen flow supplied from the air separation unit on the adiabatic combustion temperature, volumetric flow of the flue gas after the particle matter separator directed to the convective part of the boiler and on the flue gas recirculation rate. Results of those analyses have been published [e.g. 13]. A diagram of an integrated model is shown in Fig. 5.
The central component of the system is a membrane module equipped with high-temperature three-end membranes (HTMs), in which three gas flows may be identified: feed, permeate and retentate. The air, upon pressure increase in the compressor (C), flows into a regenerative preheater (PRP) and then to the air preheater located within the boiler’s convective part. In the membrane, the air flow is separated to the oxygen (permeate) and remaining gases (retentate). The process oxygen with a purity of 100% leaves the membrane and then transfers heat to the circulating flow in the boiler, at the second stage of economiser (ECO II), and then to the oxygen in the oxidiser regenerative preheater (PU). The gas is then cooled down before the vacuum pump (VP) in the O2 cooler (OC). After the air separation, the membrane retentate is a gas flow consisting of z N2 and O2. This mixture has a high temperature and flows into a two-section gas turbine (GT1 and GT2). Between the expander sections there is a regenerative air preheater, where the air flowing from the compressor is heated.
3. Comparison of plant efficiencies The main goal of thermodynamic analyses was determining the key performance indicators and thermodynamic properties, including output, own consumption and net efficiency of an 73
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Fig. 5. A scheme of integrated components: CFB boiler operating in oxy-combustion, air separation unit, steam circuit and flue gas conditioning plant (CPU)
integrated plant. Yet there was no thermal integration between the investigated components, i.e. they featured no waste heat utilisation, and they had a single air compression stage within ASU, two flue gas drying stages and a single CO2 compression stage. The most important values of those parameters for analysed variants are listed in Tab. 4.
4. Summary Analysis of base variants of oxygen combustion power plant units has been presented. The study focused on analysing four plant variants which differed in terms of boiler type, combusted fuel, steam parameters and structure: 1. Unit with a pulverised bed boiler fired with hard coal with a gross output of 460 MW and live steam parameters 600°C/29 MPa, integrated with a cryogenic air separation unit 2. Unit with a pulverised bed boiler fired with hard coal with a gross output of 460 MW and live steam parameters 74
600°C/29 MPa, integrated with a hybrid membrane-cryogenic air separation unit 3. Unit with a pulverised bed boiler fired with hard coal with a gross output of 600 MW and live steam parameters 650°C/30 MPa, integrated with an air separation unit based on four-end high temperature membranes (HTMs), with wet or dry flue gas recirculation 4. Generating unit with a circulating fluidised bed boiler fuelled with lignite, with a gross output of 600 MW and live steam parameters of 600°C/29 MPa, integrated with an air separation unit based on three-end high temperature membranes. The air separation is the most energy-consuming process within an oxy plant. Methods of reducing energy consumption in reference to cryogenic ASU involving new solutions (hybrid membrane-cryogenic ASU and HTM ASU) were analysed. The HTM-based solutions are notable for their lowered energy consumption, however they are not commercially mature yet.
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Variant 3 Value
Variant 1
Variant 2
Heat flow into the steam cycle, MW
908.4
Efficiency of oxy pulverised bed boiler, %
Variant 4 R = 0.6
Dry R = 0.6
Wet R = 0.6
908.4
1154.9
1154.9
1182.2
93.19
93.16
70.12
70.58
82.62
Fuel chemical energy flow, MW
978.8
975.2
1694.7
1636.2
1430.9
Steam turbine electrical output, MW
460.0
460.0
600.0
600.0
600.0
Gross efficiency of the steam cycle, %
50.64
50.64
51.3
51.95
50.75
Own consumption of the steam cycle, MW
15.53
15.54
20.44
20.44
19.14
Own consumption of the boiler island, MW
11.82
11.82
14.31
20.11
17.56
Own consumption of the ASU, MW
71.98
61.34
–106.0
–107.2
–55.56
Own consumption of the CO2 separation unit, MW
30.98
30.96
0
0
0
Own consumption of the CO2 compression unit, MW
12.51
11.08
65.64
64.60
60.08
Net electrical output of the plant, MW
318.48
329.26
605.65
602.03
558.78
Net electrical efficiency of the plant, %
33.02
34.53
35.74
36.79
39.06
Net electrical efficiency of the plant without CCS, %
47.85
47.85
48.48
49.09
47.96
Tab. 4. Results of the thermodynamic analysis of the base oxy-combustion plant
The development of oxy-combustion technologies should focus on actions aimed at improving total efficiency of an oxy plant, mainly by improving boiler efficiency (e.g. fuel drying, configuration of flue gas recirculation flow). Process optimisation can clearly reduce the energy consumption of individual process components of an oxy plant. It is also important to utilise waste heat from intercoolers of compressors and vacuum pumps, as well as heat of condensation for increasing steam turbine output. The results presented in this paper have been obtained in the course of research work co-financed by the National Centre for Research and Development under Contract SP/E/2/6642020/10 – Strategic Research Programme “Developing a technology of oxyfuel combustion for pulverized fuel and fluidized-bed furnaces integrated with a CO2 capture system”. REFERENCES
1. M. Kanniche et al., “Pre-combustion, post-combustion and oxycombustion in thermal power plant for CO2 capture”, Applied Thermal Engineering, Vol. 30, 2010, pp. 53–62. 2. O. Maurstad, “An overview of coal based integrated gasification combined cycle (IGCC) technology”, September 2005, MIT LFEE 2005-002 WP. 3. L. Duan et al., “Integration and optimization on the coal fired power plant with CO2 capture using MEA”, Energy, Vol. 45, 2012, pp. 107–116. 4. J. Kotowicz, Ł. Bartela, “Optimisation of the connection of membrane CCS installation with a supercritical coal-fired power plant”, Energy, Vol. 38, 2012, pp. 118–127. 5. A. Skorek-Osikowska, J. Kotowicz, “Influence of the selected parameters of a single-stage flash drying and purification of flue gas in the oxy combustion system on purity and recovery rate of the separated CO2”, Archivum Combustionis, Vol. 32, 2012, pp. 47–61.
6. L. Remiorz, “Detecting disturbance of uniformity of a nitrogen and CO2 mixture in an acoustic tube”, Journal of Power Technologies, Vol. 94, 2014, pp. 226–231. 7. K. Jordal et al., “Oxyfuel combustion for coal-fired power generation with CO2 capture – opportunities and challenges”, 7th International Conference on Greenhouse Gas Technologies, Vancouver, Canada, 5–9.09.2004 [online], www.uregina.ca. 8. T. Fujimori, T. Yamada, “Realization of oxyfuel combustion for near zero emission power generation”, Proceedings of the Combustion Institute, Vol. 34, 2013, pp. 2111–2130. 9. M. Anheden et al., “Overview of Operational Experience and Results from Test Activities in Vattenfall’s 30 MWth Oxyfuel Pilot Plant in Schwarze Pumpe”, Energy Procedia, Vol. 4, 2011, pp. 941–950. 10. J. Kotowicz, A. Dryjańska, “Supercritical power plant 600 MW with cryogenic oxygen plant and CCS installation”, Archives of Thermodynamics, Vol. 34(3), 2013, pp. 123–136. 11. J. Kotowicz, A. Dryjańska, A. Balicki, “Wpływ wybranych parametrów na sprawność kotła CFB typu oxy” [Influence of selected parameters for a CFB oxy boiler efficiency], Rynek Energii, Vol. 2(99), 2012, pp. 120–126. 12. J. Kotowicz et. al., “Validation of a program for supercritical power plant calculations”, Archives of thermodynamic, Vol. 32, 2011, pp. 81–89. 13. J. Kotowicz, A. Balicki, “Thermodynamic analysis of supercritical power plant with circulating fluidized bed boiler working in oxy-combustion technology and high temperature membrane «three-end» for air separation”, Archives of Energetics, Vol. 3–4, 2011, pp. 127–140.
75
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 69–76
Janusz Kotowicz Silesian University of Technology e-mail: Janusz.Kotowicz@polsl.pl Dean of the Faculty of Energy and Environmental Engineering and head of the Division of Metrology and Power Processes Automation at the Institute of Power Engineering and Turbomachinery, Silesian University of Technology in Gliwice, Poland.
Mateusz Brzęczek Silesian University of Technology e-mail: Mateusz.Brzeczek@polsl.pl PhD student at the Division of Metrology and Power Processes Automation at the Institute of Power Engineering and Turbomachinery, Silesian University of Technology in Gliwice, Poland.
Marcin Job Silesian University of Technology e-mail: Marcin.Job@polsl.pl PhD student at the Division of Metrology and Power Processes Automation at the Institute of Power Engineering and Turbomachinery, Silesian University of Technology in Gliwice, Poland.
76
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 69–76. When referring to the article please refer to the original text. PL
Efektywność nadkrytycznych elektrowni węglowych zintegrowanych z instalacjami wychwytu i sprężania CO2 w technologii oxy-combustion Autorzy
Janusz Kotowicz Mateusz Brzęczek Marcin Job
Słowa kluczowe
nadkrytyczne elektrownie węglowe, technologia oxy-spalania, instalacja wychwytu CO2
Streszczenie
W artykule przedstawiono nadkrytyczne elektrownie węglowe zintegrowane z instalacjami wychwytu i sprężania CO2 w technologii oxy-spalania. Porównano efektywność oraz główne parametry pracy analizowanych bloków dla różnych metod produkcji tlenu. Przedstawiono metody: kriogeniczną, kriogeniczno-membranową wykorzystującą membrany polimerowe i metody membranowe wykorzystujące membrany ceramiczne HTM typu three-end oraz four-end. Pokazano utratę sprawności wszystkich analizowanych układów względem elektrowni pracującej w trybie klasycznym (bez instalacji wychwytu CO2). Przedstawiono główne parametry termodynamiczne rozpatrywanych bloków. Praca jest syntezą rezultatów w realizowanym przez autorów projekcie strategicznym „Opracowanie technologii spalania tlenowego dla kotłów pyłowych i fluidalnych zintegrowanych z wychwytem CO2”.
1. Wprowadzenie Generacja energii elektrycznej jeszcze długo będzie oparta na spalaniu paliw kopalnych. Dotyczy to w szczególności takich krajów jak Polska. Głównymi warunkami rozwoju elektrowni węglowych jest produkcja energii elektrycznej przy możliwie wysokiej sprawności oraz spełnienie wymagań dotyczących dopuszczalnych emisji gazów szkodliwych do atmosfery. Rygorystyczne ograniczenia związane z poziomem emisji CO2 mogą być spełnione dzięki technologii CCS (ang. Carbon Capture and Storage). Oprócz technologii CCS istotną rolę w ograniczaniu emisji CO2 do atmosfery odgrywa poprawa sprawności bloków energetycznych. Istotne ograniczenie antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych w sektorze energetyki może być osiągnięte poprzez stosowanie technologii separacji oraz składowania CO2. Istnieją obecnie trzy technologie wychwytu tego gazu: pre-combustion (w której wychwyt CO2 jest realizowany przed procesem spalania), post-combustion (w której separacja następuje po procesie spalania) oraz oxy-combustion (czyli spalanie paliwa w warunkach tlenowych) [1]. W ich obrębie wykorzystywane są różne metody separacji CO2 ze spalin lub gazu syntezowego, takie jak: absorpcja fizyczna [2], absorpcja chemiczna [3], adsorpcja, metody membranowe [4], metody kriogeniczne [5], a także metody termoakustyczne, wykorzystujące falę dźwiękową [6]. Idea technologii oxy-combution bazuje na wyeliminowaniu z procesu spalania balastu azotowego, czyli na przeprowadzeniu procesu w warunkach atmosfery czystego tlenu. Powstające spaliny składają się głównie z dwutlenku węgla i pary wodnej. Nadmiar utleniacza w komorze spalania, skład paliwa, nieszczelność instalacji oraz obecność innych gazów niż tlen w utleniaczu powodują obecność w spalinach dodatkowych gazów, takich jak: azot, tlen, dwutlenek siarki czy argon.
Głównym kierunkiem analiz technologii spalania tlenowego paliw kopalnych jest istota samego procesu oraz jego optymalizacja [7], jednak obecnie nie istnieje żadna komercyjnie działająca elektrownia dużej skali wykorzystująca tę technologię. Obecnie w świecie prowadzonych jest wiele projektów, których celem jest potwierdzenie zasadności takiego rozwiązania w perspektywie ograniczania emisji CO2 z sektora energetycznego. Przykładami takich projektów są pracujące w technologii spalania tlenowego elektrownie Callide Oxyfuel, zlokalizowana w Australii [8], i Schwarze Pumpe w Niemczech [9].
2. Struktura elektrowni typu oxy-combustion Jako ogólny układ bazowy przyjęto blok przedstawiony schematycznie na rys. 1. Założono, że poszczególne instalacje zintegrowane z obiegiem parowym są zwymiarowane w celu uzyskania określonej mocy elektrycznej brutto całego bloku oxy, równej 460 MW (warianty 1 i 2) lub 600 MW (warianty 3 i 4). W tab. 1 zostały przedstawione wielkości charakterystyczne dla analizowanych wariantów bloku. W analizowanym bloku oxy produkowana jest nadkrytyczna para o parametrach 600°C/620°C/29 MPa (wariant 1, 2 i 4) oraz 650°C/670°C/30 MPa (wariant 3). W skład
Rys. 1. Schemat układu spalania tlenowego wraz z instalacją oczyszczania i sprężania CO2; oznaczenia: ASU – tlenownia, CPU – układ kondycjonowania spalin, KND – kondensator, WP/SP/NP – turbina parowa, ODG – odgazowywacz, RH – wymienniki regeneracyjne, P1 – pompa wody zasilającej, P2 – pompa skroplin, SC – schładzacz pary, G – generator
77
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
Wielkość
Oznaczenie
Wartości
Jedn.
PF-460
CFB-600
PF-600P
Nel,b
460
600
600
MW
Temperatura pary świeżej przed turbiną
tPŚ
600
600
650
°C
Ciśnienie pary świeżej przed turbiną
pPŚ
29
29
30
MPa
Temperatura pary wtórnie przegrzanej przed turbiną
tPWP
620
620
670
°C
Ciśnienie pary wtórnie przegrzanej na wejściu do turbiny
pPWP
4,8
5,0
6,0
MPa
Ciśnienie w odgazowywaczu
pODG
1,2
MPa
Ciśnienie w skraplaczu
pKND
0,005
MPa
Temperatura wody zasilającej
tWZ
Moc elektryczna bloku brutto
Sprawność wewnętrzna grup stopni części WP/SP/NP/NP1 (ostatniej grupy stopni NP) turbiny Sprawność generatora Straty mechaniczne turbiny
297
Sprawność wymienników regeneracyjnych, schładzacza pary i odgazowywacza
310
°C
ηiWP,SP,NP,NP1
90/ 93/ 86/ 81
%
ηG
99
%
ΔNmTP
Sprawność wewnętrzna pomp
297
4,6
6,0
6,0
MW
ηiP
85
%
ηW, ηSCH, ηODG
99,5
%
Tab. 1. Wielkości charakterystyczne obiegu parowego dla trzech wariantów bloków
Wielkość
Jedn.
Wariant 1
Wariant 2
Wariant 3
Wariant 4
MW
460
460
600
600
Temperatura pary świeżej
°C
600
600
650
600
Temperatura pary przegrzanej
°C
620
620
670
620
MPa
29
29
30
29
Rodzaj kotła
–
pyłowy
pyłowy
pyłowy
fluidalny
Rodzaj paliwa
–
węgiel kamienny
węgiel kamienny
węgiel kamienny
węgiel brunatny
hybrydowa
membranowa HTM four-end
membranowa HTM three-end
Moc netto bloku
Ciśnienie pary świeżej
Typ tlenowni (ASU)
–
kriogeniczna
Tab. 2. Zestawienie konfiguracji analizowanych wariantów układów oxy-spalania
elektrowni wchodzi: kocioł pyłowy opalany węglem kamiennym (wariant 1–3) lub kocioł fluidalny zasilany węglem brunatnym (wariant 4) zintegrowany z instalacją recyrkulacji spalin, układ tlenowni ASU (ang. Air Separation Unit) (kriogenicznej, membranowej lub hybrydowej), obieg parowy oraz układ oczyszczania i sprężania CO2 przed transportem CPU (układ kondycjonowania dwutlenku węgla). W ramach artykułu skupiono się na wybranych strukturach układów oxy-spalania, inne rozwiązania zostały przedstawione w publikacjach, np. [10–12]. Analizie poddano wykorzystanie różnych typów układu produkcji tlenu, tj. tlenownię kriogeniczną, hybrydową membranowo-kriogeniczną (wykorzystującą membrany niskotemperaturowe) oraz membranową wykorzystującą membrany wysokotemperaturowe HTM (ang. High Temperature Membrane) typu three-end oraz four-end. Zestawienie najważniejszych danych dla wybranych wariantów do analiz układów przedstawiono w tab. 2. W tab. 3 został przedstawiony skład i główne parametry węgla kamiennego i brunatnego.
78
2.1. Układ z tlenownią kriogeniczną Moc brutto bloku pracującego w technologii oxy-spalania wynosi 460 MW. Układ ten nazywany jest wariantem 1. W układzie wykorzystano kocioł pyłowy, który realizuje suchą recyrkulację spalin. Kocioł opalany jest węglem kamiennym o składzie przedstawionym w tab. 3. Tlen na potrzeby kotła generowany jest w instalacji tlenowni kriogenicznej. Nierecyrkulowane spaliny trafiają do instalacji kondycjonowania, gdzie są osuszane oraz oczyszczane z gazów, które nie kondensują (argon, azot, dwutlenek siarki). Zabieg ten powoduje wzrost czystości dwutlenku węgla, następnie jest on sprężany do wymaganego ciśnienia (150 bar) w celu transportu i składowania. Szczegółowy schemat rozpatrywanego bloku został przedstawiony na rys. 2. Najważniejsze dane dotyczące instalacji kotła zebrano w tab. 1. Najbardziej energochłonną instalacją zintegrowanego układu oxy-spalania jest układ tlenowni kriogenicznej, dla której wskaźnik potrzeb własnych wynosi od ok. 18%, co odpowiada zapotrzebowaniu na moc elektryczną rzędu 83 MW. W układzie tlenowni
jednostkowe zapotrzebowanie na moc instalacji wytwarzania tlenu przekracza wartość 0,2 kWh/kgO2 i wynika głównie ze stosunkowo wysokiego ciśnienia, które panuje w kolumnie wysokociśnieniowej (ciśnienia końcowego w układzie sprężania powietrza). W literaturze przedmiotu przedstawiane są już rozwiązania posiadające niższą energochłonność. Uwzględnienie jej zmniejszyłoby zapotrzebowanie mocy, a tym samym przyczyniłoby się do wzrostu sprawności netto całej elektrowni. 2.2. Układ z tlenownią hybrydową membranowo-kriogeniczną Koncepcja bloku z tlenownią hybrydową bazuje na zastosowaniu membran polimerowych niskotemperaturowych, które cechuje niska energochłonność wraz ze stosunkowo niewielką czystością uzyskiwanego tlenu oraz tlenowni kriogenicznej, pozwalającej uzyskać odpowiednią czystość tlenu dla kotła oxy. Odpowiednia integracja tych dwóch koncepcji pozwala stworzyć układ o mniejszej energochłonności niż tlenownie kriogeniczne. W niniejszej pracy analizowano układ z tlenownią hybrydową o mocy
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
Wartości Parametr
Jednostka
Wartość opałowa (Wd)
kJ/kg
24 078
9 960
Wilgoć (W)
%
17,32
42,50
Popiół (A)
%
9,00
17,50
C
%
61,25
28,60
S
%
1,10
0,95
H
%
3,90
2,20
N
%
0,93
0,25
O
%
6,50
8,00
Węgiel Węgiel kamienny brunatny
Tab. 3. Parametry węgla kamiennego oraz węgla brunatnego
460 MW i parametrach pary 600°C/29 MPa (nazwany wariantem 2). Obecny etap rozwoju membran polimerowych nie pozwala na uzyskanie wysokich stopni czystości tlenu bądź otrzymanie takich czystości wiąże się z wysoką energochłonnością wymaganą do napędu sprężarek oraz pomp próżniowych. W analizie przyjęto, że na membranie otrzymano taki strumień powietrza wzbogaconego w O2, który wiąże się z najniższą energochłonnością układu hybrydowego rozpatrywanego jako całość. Wymagana dla kotła czystość tlenu równa 95% jest uzyskiwana w klasycznej dwukolumnowej tlenowni kriogenicznej. Schemat układu jest przedstawiony na rys. 3. Modele analizowanych układów zostały zbudowane w programach GateCycleTM (kocioł pyłowy, układ parowo-wodny) oraz Aspen (tlenownia oraz instalacja wychwytu CO2). Dane dotyczące kotła pyłowego oraz spalanego paliwa przedstawiono kolejno w tab. 2 oraz tab. 3.
2.3. Układ z tlenownią HTM typu four-end Kolejnym analizowanym układem jest blok oxy o mocy 600 MW, zintegrowany z kotłem pyłowym oraz tlenownią wyposażoną w wysokotemperaturową membranę HTM (ang. High Temperature Membrane) typu four-end (wariant 3). Tego typu proces wykorzystuje możliwość zwiększania różnicy ciśnień po obu stronach membrany (będącą siłą napędową procesu) poprzez wykorzystanie spalin będących tzw. gazem przemywającym. Parametry modelu kotła pyłowego zostały przedstawione w tab. 2, przy czym rozważano tu dwa podwarianty układu, tj. z recyrkulacją suchą (spaliny zawracane są za osuszaczem spalin) oraz z recyrkulacją mokrą (spaliny zawracane sprzed osuszacza). Schematy kotła z obiema recyrkulacjami przedstawiono na rys. 4. W układzie przyjęto, że kocioł opalany jest węglem o składzie przedstawionym w tab. 3.
Rys. 2. Schemat analizowanego układu spalania tlenowego zintegrowanego z tlenownią kriogeniczną oraz instalacją oczyszczania i sprężania CO2; (WP/SP/NP – turbina parowa, C – kompresor, E – ekspander, P – pompa, HE – wymiennik ciepła, KND – kondensator, HPC, LPC – kolumna destylacyjna, NP – wymiennik regeneracyjny)
Rys. 3. Schemat układu oxy zintegrowanego z hybrydową membranowo-kriogeniczną instalacją produkcji tlenu
79
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
Rys. 4. Schemat układu oxy-spalania z kotłem pyłowym realizującym suchą (a) oraz mokrą (b) pętlę recyrkulacji spalin, zintegrowanego z tlenownią membranową HTM typu four-end
ciekłego CO2. Ciśnienie gazu na wylocie z instalacji (z pompą) wynosi 15 MPa. Zastosowanie takiej konfiguracji instalacji pozwala na uzyskanie stopnia odzysku CO2 ok. 92% i czystości CO2 równej 94% w wariancie recyrkulacji suchej, a 92% w przypadku recyrkulacji mokrej.
Rys. 5. Schemat zintegrowanych instalacji: kotła CFB pracującego w technologii oxy-spalania, separacji powietrza ASU, obiegu parowego oraz kondycjonowania spalin (CPU)
W instalacji z membraną wysokotemperaturową niezbędny jest podgrzew powietrza i spalin do temperatury pracy membrany, którą przyjęto na poziomie 850°C. Realizacja podgrzewu odbywa się w dwóch lub trzech podgrzewaczach spalin recyrkulowanych oraz podgrzewaczu powietrza. W układzie produkowana jest para świeża o temperaturze równej 650°C i ciśnieniu równym 30 MPa oraz para wtórna o temperaturze
80
670°C i ciśnieniu 6 MPa. Sprawność brutto analizowanej elektrowni zależy od stopnia odzysku tlenu R. Sprawność analogicznego układu pracującego w technologii spalania powietrznego (układ odniesienia) wynosi 46,5%. Instalacja kondycjonowania CO2 (osuszania, oczyszczania i sprężania) składa się z trzech sprężarek, trzech wymienników ciepła, trzech separatorów fazowych oraz pompy
2.4. Układ z tlenownią HTM typu three-end Ostatnim z rozważanych układów jest wariant elektrowni o mocy brutto równej 600 MW z fluidalnym kotłem zintegrowanym z tlenownią bazującą na wysokotemperaturowych membranach HTM typu fhree-end (wariant 4). W pierwszym etapie prac układ oxy-spalania, zintegrowany z tlenownią HTM typu three-end, został poddany wielu analizom mającym na celu wyznaczenie podstawowych charakterystyk termodynamicznych układu. Analizie poddano wpływ zawartości O2 w utleniaczu kierowanym do komory spalania oraz w strumieniu tlenu technicznego doprowadzanego z instalacji separacji powietrza na adiabatyczną temperaturę spalania, strumień objętościowy spalin wylotowych z separatora cząstek stałych i kierowanych do części konwekcyjnej kotła, czy też stopień recyrkulacji spalin. Rezultaty tych analiz przedstawiono w literaturze [m.in. 13]. Schemat zintegrowanego modelu przedstawiono na rys. 5. Centralnym elementem instalacji jest moduł membranowy zaopatrzony w membrany wysokotemperaturowe typu three-end (HTM), w ramach którego można zidentyfikować trzy strumienie gazu: nadawę, permeat i retentat. Powietrze po podniesieniu ciśnienia w sprężarce (S) jest doprowadzane do regeneracyjnego wymiennika ciepła (PRP), a następnie do podgrzewacza powietrza zlokalizowanego w ciągu konwekcyjnym kotła. W membranie strumień powietrza jest rozdzielany na: tlen (permeat)
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
Wariant 3 Wielkość
Wariant 1
Wariant 2
Strumień ciepła doprowadzanego do obiegu parowego, MW
908,4
Sprawność kotła pyłowego oxy, %
Wariant 4 R = 0,6
Sucha R = 0,6
Mokra R = 0,6
908,4
1154,9
1154,9
1182,2
93,19
93,16
70,12
70,58
82,62
Strumień energii chemicznej paliwa, MW
978,8
975,2
1694,7
1636,2
1430,9
Moc elektryczna turbiny parowej, MW
460,0
460,0
600,0
600,0
600,0
Sprawność brutto obiegu parowego, %
50,64
50,64
51,3
51,95
50,75
Moc potrzeb własnych obiegu parowego, MW
15,53
15,54
20,44
20,44
19,14
Moc potrzeb własnych wyspy kotłowej, MW
11,82
11,82
14,31
20,11
17,56
Moc potrzeb własnych tlenowni, MW
71,98
61,34
–106,0
–107,2
–55,56
Moc potrzeb własnych układu separacji CO2, MW
30,98
30,96
0
0
0
Moc potrzeb własnych układu sprężania CO2, MW
12,51
11,08
65,64
64,60
60,08
Moc elektryczna netto elektrowni, MW
318,48
329,26
605,65
602,03
558,78
Sprawność elektryczna netto elektrowni, %
33,02
34,53
35,74
36,79
39,06
Sprawność elektryczna netto elektrowni bez CCS, %
47,85
47,85
48,48
49,09
47,96
Tab. 4. Wyniki analizy termodynamicznej układu bazowego oxy-spalania
oraz pozostałe gazy (retentat). Tlen techniczny o czystości 100% po opuszczeniu membrany oddaje ciepło czynnikowi obiegowemu w kotle w drugim stopniu podgrzewacza (ECO II), a następnie tlenowi w regeneracyjnym podgrzewaczu utleniacza (PU). Następnie jest schładzany przed pompą próżniową (VP) w chłodnicy O2 (CHT). Po procesie separacji powietrza w membranie pozostałością jest strumień gazu składający się z N2 oraz O2. Mieszanina ta posiada wysoką temperaturę i zostaje skierowana do dwusekcyjnej turbiny gazowej (TG1 i TG2). Pomiędzy sekcjami ekspandera zabudowano regeneracyjny podgrzewacz powietrza, gdzie powietrze, które opuszcza sprężarkę jest ogrzewane. 3. Porównanie efektywności elektrowni Głównym celem analiz termodynamicznych było wyznaczenie głównych wielkości i wskaźników termodynamicznych, w tym mocy, wskaźnika potrzeb własnych oraz sprawności netto zintegrowanego układu. Rozważane układy były jednak wzajemnie niezintegrowane cieplnie, tj. bez wykorzystania ciepła odpadowego, z jednym stopniem sprężania powietrza w instalacji ASU, dwoma stopniami osuszania spalin oraz jednym stopniem sprężania CO2. Najważniejsze wartości tych wskaźników dla analizowanych wariantów zostały zestawione w tab. 4. 4. Podsumowanie Przedstawiono analizy bazowych wariantów bloków pracujących w technologii spalania tlenowego. Skupiono się na analizie czterech wariantów układów, różniących się rodzajem kotła, spalanego paliwa, parametrami pary oraz strukturą:
1. Blok z kotłem pyłowym opalanym węglem kamiennym, o mocy brutto 460 MW i parametrach pary świeżej 600°C/29 MPa, zintegrowany z tlenownią kriogeniczną 2. Elektrownia z kotłem pyłowym na węgiel kamienny, o mocy brutto 460 MW i parametrach pary świeżej 600°C/29 MPa, zintegrowany z tlenownią hybrydową membranowo-kriogeniczną 3. Układ z kotłem pyłowym zasilanym węglem kamiennym, o mocy brutto 600 MW i parametrach pary świeżej 650°C/30 MPa, zintegrowany z tlenownią wykorzystującą membrany wysokotemperaturowe HTM typu four-end z recyrkulacją spalin mokrych, jak i suchych 4. Jednostka wytwórcza z cyrkulacyjnym kotłem fluidalnym, który spala węgiel brunatny, o mocy brutto 600 MW i parametrach pary świeżej 600°C/29 MPa, zintegrowany z tlenownią wykorzystującą membrany wysokotemperaturowe HTM typu three-end. Proces separacji tlenu z powietrza jest najbardziej energochłonnym procesem w bloku oxy. W odniesieniu do tlenowni kriogenicznej analizowano możliwości zmniejszenia zapotrzebowania na energię do procesu poprzez zastosowanie nowych rozwiązań (tlenowni hybrydowej membranowo-kriogenicznej oraz tlenowni wykorzystującej membrany wysokotemperaturowe HTM). Pod kątem obniżenia energochłonności na uwagę zasługują membrany HTM, jednak ich wadą jest brak dojrzałości komercyjnej. W celu rozwoju technologii oxy-spalania należy się skupić na działaniach zmierzających do poprawy sprawności całego układu oxy, głównie poprzez poprawę sprawności
kotła (np. suszenie paliwa, organizacja spalin recyrkulowanych). Optymalizacja pracy w wyraźny sposób zmniejsza energochłonność poszczególnych instalacji technologicznych wchodzących w skład struktury układu oxy. Istotne jest także wykorzystanie ciepła odpadowego z międzystopniowego chłodzenia sprężarek i pomp próżniowych oraz ciepła kondensacji w celu zwiększenia mocy turbiny parowej. Wyniki przedstawione w artykule zostały uzyskane z prac badawczych współfinansowanych przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach Kontraktu SP/E/2/6642020/10 – Strategiczny Program Badań „Zaawansowane technologie pozyskiwania energii: opracowanie technologii spalania tlenowego w kotłach pyłowych i fluidalnych, zintegrowanych z wychwytywaniem CO2”. Bibliografia 1. Kanniche M. i in., Pre-combustion, post-combustion and oxy-combustion in thermal power plant for CO2 capture, Applied Thermal Engineering 2010, nr 30, s. 53–62. 2. Maurstad O., An overview of coal based integrated gasification combined cycle (IGCC) technology, September 2005, MIT LFEE 2005-002 WP. 3. Duan L. i in., Integration and optimization on the coal fired power plant with CO2 capture using MEA, Energy 2012, No. 45, s. 107–116. 4. Kotowicz J., Bartela Ł., Optimisation of the connection of membrane CCS installation with a supercritical coal-fired power plant, Energy 2012, No. 38, s. 118–127. 5. Skorek-Osikowska A., Kotowicz J., Influence of the selected parameters of a single-stage flash drying and purification of flue gas in the oxy combustion system on purity and recovery rate of the separated CO2, Archivum Combustionis 2012, No. 32, s. 47–61. 6. Remiorz L., Detecting disturbance of uniformity of a nitrogen and CO2 mixture in an acoustic tube, Journal of Power Technologies 2014, No. 94, s. 226–231. 7. Jordal K. i in., Oxyfuel combustion for coal-fired power generation with CO2 capture – opportunities and challenges, 7th International Conference on Greenhouse Gas Technologies, Vancouver, Canada, 5–9.09.2004 [online], www.uregina.ca. 8. Fujimori T., Yamada T., Realization of oxyfuel combustion for near zero emission power generation, Proceedings of the Combustion Institute 2013, No. 34, s. 2111–2130. 9. Anheden M. i in., Overview of Operational Experience and Results from Test Activities in Vattenfall’s 30 MWth Oxyfuel Pilot Plant in Schwarze Pumpe, Energy Procedia 2011, No. 4, s. 941–950. 10. Kotowicz J., Dryjańska A., Supercritical power plant 600 MW with cryogenic oxygen plant and CCS installation, Archives of Thermodynamics 2013, nr 34(3), s. 123–136. 11. Kotowicz J., Dryjańska A., Balicki A., Wpływ wybranych parametrów na sprawność kotła CFB typu oxy, Rynek Energii 2012, nr 2(99), s. 120–126.
81
J. Kotowicz et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 69–76
12. Kotowicz J., Łukowicz H., Bartela Ł., Michalski S., Validation of a program for supercritical power plant calculations, Archives of thermodynamic 2011, No. 32, s. 81–89.
13. Kotowicz J., Balicki A., Thermodynamic analysis of supercritical power plant with circulating fluidized bed boiler working in oxy-combustion technology and high temperature membrane “three-end” for air separation, Archives of Energetics 2011, No. 3–4, s. 127–140.
Janusz Kotowicz
prof. dr hab. inż. Politechnika Śląska e-mail: Janusz.Kotowicz@polsl.pl Dziekan Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki oraz kierownik Zakładu Miernictwa i Automatyki Procesów Energetycznych w Instytucie Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
Mateusz Brzęczek
mgr inż. Politechnika Śląska e-mail: Mateusz.Brzeczek@polsl.pl Doktorant w Zakładzie Miernictwa i Automatyki Procesów Energetycznych w Instytucie Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
Marcin Job
mgr inż. Politechnika Śląska e-mail: Marcin.Job@polsl.pl Doktorant w Zakładzie Miernictwa i Automatyki Procesów Energetycznych w Instytucie Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
82
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
Electricity Generation Reliability in a Power System Including Renewable Energy Sources
Authors Piotr Marchel Józef Paska
Keywords electricity generation reliability, renewable energy sources, solar power plants
Abstract The paper presents methods of including renewable energy sources in power system reliability analyses. The focus is on solar power plants. A method of primary energy availability modelling for such sources was proposed. Methods of including solar power plants in power system reliability calculations are presented. The impact of new photovoltaic sources on electricity generation reliability in an IEEE RTS-79 test system was examined. The Capacity Credit was determined for these plants, owing to which their capability to cover load was examined.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016107
1. Foreword In recent years, the share of renewable energy in the generation capacity balance of power systems, including the national one (NPS), has been growing and growing [6]. The specific nature of generating sources using renewable energy resources’ operation also requires the application of a new approach in the analysis of power systems’ reliability and security in relation to them. In particular, this applies to wind and solar power plants, in which the generated power and energy depend on the availability of primary energy – wind and solar radiation – to a large extent. This availability is stochastic. The manner of including wind farms in calculations and their impact on the reliability of a generation subsystem was presented in [4]. The paper [3] discussed the manner of creation of a primary energy – solar radiation for photovoltaic power plants – availability model more precisely. This paper is its extension. An attempt to estimate the extent, to which the emerging solar power plants affect the power systems’ reliability, was undertaken. As a basis for the calculations, the IEEE RTS-79 test system [2], which has been upgraded with new generation units – photovoltaic farms – was adopted.
2. Modelling the primary energy availability for solar power plants Due to the photovoltaic power plants’ special character, it is important to create the primary energy availability model, i.e. solar radiation energy reaching the panel surface. It has a dual nature. On the one hand, the amount of energy reaching the upper atmosphere at a given moment and in the specified location can be calculated based on known formulas. On the other hand, the atmosphere (weather) affects how much available solar radiation energy will be let by it, and, as a result, will be available
for the power plant. It was described further in [3]. The density of radiation flux reaching the Earth’s surface can be determined from the following formulae: Gz = kb · Gp
(1)
where: Gp – the density of radiation flux reaching the upper atmosphere in a plane parallel to the Earth surface (in W/m²), kb – clearness index. Clearness index is strongly associated with cloudiness and takes values from 0, when the entire solar radiation is reflected or absorbed by the atmosphere, to 1, when the atmosphere lets all the reaching radiation through. In practice, this ratio takes values from a narrower range. The average clearness index value in Poland is c. 0.4. The simplest primary energy availability model can be created, assuming that there are two dominant weather types – sunny and cloudy ones. The analysis was presented on the basis of the data contained in typical meteorological years [7] for Tarnów. There are two weather states: state 1, when the average clearness index value is 0.2, and state 2, when the average clearness index value is 0.65. As the border between the states, the value kb equal to 0.35 was adopted. For each hour t in the year, the value kb (t) was determined from the formulae: kb(t) = GZ(t)/Gp(t)
(2)
where: Gp(t) – the calculated density of the radiation flux reaching the upper atmosphere in a plane parallel to the Earth surface 83
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
(in W/m²) at t hour, GZ(t) – the solar radiation intensity at t hour included in the meteorological data. The kb(t) ratio’s value is not specified for night (when Gp(t) ≤ 0). On the basis of an analysis of the kb(t) course, the following was determined: the average clearness index values in a given state kbi, the intensities of transitions between states λij, the average times of being in a particular state Ti and the probabilities of being in a particular state pi (Tab. 1). In Fig. 1, the solar radiation intensity corresponding to the states in the bi-state primary energy availability model in Tarnów on June, 15 was presented. The volume of radiation intensity reaching the upper atmosphere Gp(t) and the expected intensity value of the radiation reaching the Earth’s surface GZ(t) were also noted.
3. Calculations of the Power System’s reliability with the participation of solar power plants Usually, electricity generation reliability is considered as an issue of the stochastic process’s exceeding the demand for power Z(t) of the stochastic process of the system’s generation capability P(t) [5]. The generation reliability model is then the stochastic process of power deficit D(t), defined as:
(3)
Photovoltaic power plants are generally very small units connected with a distribution system at a low voltage level or operating in an island mode, supplying a local energy consumers’ group. Therefore, you can apply two approaches to including the solar power plants in the calculations of the electricity generation reliability. The first approach assumes that the photovoltaic power plants will be represented by additional units in the system and presented
λij, 1/h
Number of state i
kbi
1 2
Ti, h
pi
0.167
5.97
0.453
0.861
7.22
0.547
to the state j=1
to the state j=2
0.20
0.833
0.65
0.139
Tab. 1. Designated parameters of the bi-state primary energy availability model
in the form of a bi- or multi-state model. It is assumed that the states’ probabilities and intensities of transitions between the states are fixed for the entire analysis period, while the generation capacities corresponding to the subsequent states depend on the time of year t in accordance with the following formulae:
Pi(t) = PPV · kbi · Gp (t)/1000
where: PPV - rated capacity of the solar power plant (determined for the intensity of solar radiation equal to 1000 W/m² and the temperature equal to 25°C). The model does not include the impact of photovoltaic panels’ contamination, loss of efficiency during operation and efficiency of power electronics converters controlling the power plant’s operation and connecting it to the power system. It is assumed that the power generated in the power plant is proportional to the available solar radiation’s intensity. In order to make the model simple, it can also be assumed that the generation capacities in particular states do not change in a given week or a month, at the same hours and on the subsequent days.
Fig. 1. Bi-state primary energy availability model (solar radiation intensity) in Tarnów on June, 15: Gp – the intensity of the radiation reaching the upper atmosphere, GZ – the expected value of the solar radiation intensity reaching the Earth’s surface, kb – clearness index 84
(4)
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
Fig. 2. Example of including distributed generation in photovoltaic power plants for the theoretical course of the demand in a selected week: APV(t) – the expected volume of electricity production in photovoltaic sources, Z(t) – demand for power
The second approach to modelling the photovoltaic power plants’ operation in the power system involves reduction of the expected demand for power Z(t) by the expected volume of electricity generation in photovoltaic sources APV(t) (Fig. 2). The analysis of the solar power plants’ impact on the power systems’ reliability was executed on the example of the
Pi, MW
PPV, MW
Share of PV in system capacity, %
IEEE RTS-79 test system [2] expanded by subsequent generation units. The calculations were conducted for the data of the week with the highest demand for power. The analysis was performed for three specific weeks of the year: June, 11–18, March, 11–18 and December, 11–18. In addition, both abovementioned approaches were compared: A – adding subsequent
LOLE, h A
LOEE, MWh B
A
EIU B
A
B
Base case – RTS-79 peak week without additional generation sources 3405
0
0.00
1.9512
280.27
0.00078
Additional photovoltaic power plants, the calculations for the December, 11–18 week 3505
100
2.85
1.8829
1.9107
266.52
271.00
0.00074
0.00076
3655
250
6.84
1.8463
1.8448
258.44
258.63
0.00072
0.00072
3905
500
12.80
1.7139
1.7050
240.91
240.85
0.00067
0.00068
4405
1000
22.70
1.5142
1.5203
216.20
215.82
0.00060
0.00061
Additional photovoltaic power plants, the calculations for the March, 11–18 week 3505
100
2.85
1.7896
1.7927
250.23
250.64
0.00070
0.00070
3655 3905
250
6.84
1.5316
1.5288
215.32
215.56
0.00060
0.00061
500
12.80
1.2018
1.2340
168.96
176.49
0.00047
0.00050
4405
1000
22.70
0.9577
0.9544
136.51
136.31
0.00038
0.00040
Additional photovoltaic power plants, the calculations for the June, 11–18 week 3505
100
2.85
1.5840
1.5856
217.49
217.64
0.00061
0.00061
3655
250
6.84
1.1199
1.1166
150.94
150.44
0.00042
0.00043
3905
500
12.80
0.6682
0.6617
84.11
83.14
0.00023
0.00024
4405
1000
22.70
0.2489
0.2411
29.42
28.71
0.00008
0.00009
LOLE – expected total duration of power deficit (Loss of Load Expectation), LOEE – expected unsupplied energy (Loss of Energy Expectation), EIU – energy index of unavailability
Tab. 2. Selected indices of Power System’s reliability including solar power plants, determined with two methods: A – by adding new generating units represented with a bi-state model; B – by subtracting the expected power generated in the photovoltaic power plants from the demand 85
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
Fig. 3. Dependence of the loss of load expectation’s occurrence time on the share in the system’s power of the additionally installed photovoltaic power plants
photovoltaic generating units with a rated power of 1 MW in the form of a bi-state model, B – subtracting the expected value of the energy generated in photovoltaic sources from the volume of demand for power. The calculation results are presented in Tab. 2 and Fig. 3.
Share of PV in capacity, %
2.85
PPV, MW
100
There are many definitions and approaches for determining the power plants’ capability to cover load. Probabilistic methods, in which the value of an appropriate power system reliability index (e.g. the expected time of deficit (Loss of Load Expectation – LOLE), Loss of Load Probability (LOLPs), energy index of unavailability (EIU), energy index of reliability (EIR), etc. [1, 3]) for two systems: the first one – without additional generating units, the second one – with additional generation units, are used most commonly. In both systems, the same level of power system’s reliability must be reached – the same value of the reliability index (LOLE, LOLPs, EIU, EIR, etc.). The photovoltaic power plants’ capability to cover load CC (Capacity Credit) can be determined from the following equation:
(5)
where: CC – photovoltaic power plants’ capability to cover load expressed in relative units; PSPV – total Power System’s capability to cover load, calculated including the additional installed power, in MW; PS – total Power System’s capability to cover load, calculated without including the installed power in the photovoltaic power plants, in MW; PPV – the installed capacity of the photovoltaic power plants, in MW. 86
PSPV, MW
Capacity credit (CC), %
December, 11–18
2853.7
3.70
March, 11–18
2865.2
15.17
2884.4
34.42
2860.7
4.26
March, 11–18
2895.5
18.19
June, 11–18
2939.9
35.97
June, 11–18
4. Evaluation of the photovoltaic power plants’ capability to cover load
Week in a year
December, 11–18 6.84
250
PS, MW
2850
Tab. 3. Determined solar power plants’ capability to cover load
The capabilities to cover the load of the power system were determined for the same level of the system’s reliability in both cases: including and excluding the additional installed power in the solar power plants – the same level of the expected power deficit’s duration LOLE equal to 1.9512 h was adopted. The calculations were made for two volumes of additional installed capacity in the solar power plants: 100 and 250 MW, as well as for three characteristic weeks in a year: in December, March, and June. The system’s capability to cover load with the installed photovoltaic power plants PSPV was determined on the basis of the LOLE index’s dependency on peak load (Fig. 4). The determined Capacity Credit values are summarised in Tab. 3.
5. Conclusion The growing share of power generation using renewable energy resources in Europe requires including it in reliability analyses as well. The paper showed the ways of including the solar power
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
Fig. 4. Dependence of the expected duration of the power deficit LOLE on the volume of the peak demand ZS in the case of installing additional photovoltaic power plants with capacity of 100 MW for the three characteristic weeks in the year
plants in these analyses. For modelling their operation and reliability, it is important to create an availability model of the primary energy – solar radiation. Two approaches to including the solar power plants in the analyses of reliability were presented. The first one assumes that the photovoltaic power plants are treated as bi-state generation units, where generation capacity corresponding to both states depends on the time and day. The second is based on the assumption that solar power plants are close to recipients. Therefore, they can be considered as a takeoff of negative demand for power. In this approach, the expected value of energy production in the solar power plants must be subtracted from the demand for power. The calculation results obtained in both approaches are similar. Simpler and, therefore, less time consuming calculations are required in the second analysed method. Hence, at the comparative results, it seems to be better. The solar power plants’ capability to cover load was also examined. In December, on days of the lowest insolation, they are able to provide the power supply of c. 3–4% of their rated capacity. In spring and autumn, this ratio amounts to c. 15–18%. In the summer, it reaches c. 35%.
REFERENCES
1. M. Amelin, “Comparison of Capacity Credit Calculation Methods for Conventional Power Plants and Wind Power”, IEEE Transactions on Power Systems, Vol. 24, No. 2, 2009, pp. 685–691. 2. “IEEE Committee Report: IEEE Reliability Test System”, IEEE Transactions on Power Apparatus and Systems, Vol. PAS-98, No. 6,1979. 3. P. Marchel, J. Paska, “Modelowanie niezawodności elektrowni fotowoltaicznych” [Modelling the photovoltaic power plants’ reliability] Rynek Energii, No. 2, 2014, pp. 81–86. 4. P. Marchel, J. Paska, “Wpływ modeli niezawodności wiatrowych jednostek wytwórczych na niezawodność wytwarzania energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym” [Impact of wind generation units’ reliability models on the reliability of electricity generation in a power system], Przegląd Elektrotechniczny, No. 10, 2013, pp. 37–42. 5. J. Paska, “Niezawodność systemów elektroenergetycznych” [Power systems’ reliability], Warsaw University of Technology Publishers, Warsaw, 2005. 6. J. Paska, “Wytwarzanie rozproszone energii elektrycznej i ciepła” [Distributed generation of electricity and heat], Warsaw University of Technology Publishers, Warsaw, 2010. 7. “Typowe lata meteorologiczne i statystyczne dane klimatyczne dla obszaru Polski do obliczeń energetycznych budynków ze strony Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju” [Typical meteorological years and statistical climate data for Poland’s territory for power calculations of buildings from the website of the Ministry of Infrastructure and Development] [online], http://www.mir. gov.pl/budownictwo/rynek_budowlany_i_technika/ efektywnosc_energetyczna_budynkow/typowe_lata_meteorologic-zne/strony/start.aspx.
87
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | 83–88
Piotr Marchel Warsaw University of Technology e-mail: pm.m@interia.pl Graduated from the Faculty of Transport and next the Faculty of Electrical Engineering of Warsaw University of Technology. A doctoral student and assistant in the Electric Power Plants and Economics of Electrical Power Engineering Division of WUT. His scientific interests concern the use of information technology tools in the research of the reliability of a power system and electricity generation technology, including distributed generation and using renewable energy resources..
JĂłzef Paska Warsaw University of Technology e-mail: Jozef.Paska@ien.pw.edu.pl Graduate of Warsaw University of Technology. A professor of technical sciences since 2007. A full professor, head of the Electric Power Plants and Economics of Electrical Power Engineering Division of WUT, a member of the Power Engineering Problems Committee and the Electrical Engineering Committee of the Polish Academy of Sciences, Chairman of the Nuclear Energy Committee of the Association of Polish Electrical Engineers (SEP). His scientific interests focus on power generation technologies, including distributed generation and RES use, electrical power management and economics, power system reliability and power supply security. The author of over 300 papers and 11 monographs and academic textbooks.
88
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 83–88
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 83–88. When referring to the article please refer to the original text. PL
Niezawodność wytwarzania energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym przy uwzględnieniu odnawialnych źródeł energii Autor
Piotr Marchel Józef Paska
Słowa kluczowe
niezawodność wytwarzania energii elektrycznej, odnawialne źródła energii, elektrownie słoneczne
Streszczenie
Artykuł jest poświęcony metodom uwzględniania odnawialnych źródeł energii w analizach niezawodności systemów elektroenergetycznych. Skupiono się na elektrowniach słonecznych. Określono sposób modelowania dostępności energii pierwotnej dla tych źródeł. Przedstawiono metody uwzględniania elektrowni słonecznych w obliczeniach niezawodności systemu elektroenergetycznego. Zbadano wpływ nowych źródeł fotowoltaicznych na niezawodność wytwarzania energii elektrycznej systemu testowego IEEE RTS-79. Wyznaczono Capacity Credit dla tych elektrowni, dzięki czemu zbadano ich zdolność do pokrywania obciążenia.
1. Wstęp W ostatnich latach udział energetyki odnawialnej w bilansie zdolności wytwórczej systemów elektroenergetycznych, w tym także krajowego (KSE), jest coraz większy [6]. Specyficzny charakter pracy źródeł wytwórczych wykorzystujących odnawialne zasoby energii wymaga również zastosowania wobec nich nowego podejścia przy analizie niezawodności i bezpieczeństwa systemów elektroenergetycznych. W szczególności dotyczy to elektrowni wiatrowych oraz słonecznych, w których wytwarzana moc i energia zależą w dużej mierze od dostępności energii pierwotnej: wiatru i promieniowania słonecznego. Dostępność ta ma charakter przypadkowy. Sposób uwzględnienia farm wiatrowych w obliczeniach oraz ich wpływ na niezawodność podsystemu wytwórczego został przedstawiony w [4]. W artykule [3] omówiono dokładniej sposób tworzenia modelu dostępności energii pierwotnej – promieniowania słonecznego dla elektrowni fotowoltaicznych. Niniejsze opracowanie stanowi jego rozwinięcie. Podjęto próbę oszacowania, w jakim stopniu nowo powstające elektrownie słoneczne wpływają na niezawodność systemów elektroenergetycznych. Jako podstawę do obliczeń przyjęto system testowy IEEE RTS-79 [2], który został rozbudowany o nowe jednostki wytwórcze – farmy fotowoltaiczne. 2. Modelowanie dostępności energii pierwotnej dla elektrowni słonecznych Ze względu na specyfikę elektrowni fotowoltaicznych istotne jest stworzenie modelu dostępności energii pierwotnej, czyli energii promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni panelu. Ma ona dwoisty charakter. Z jednej strony ilość energii docierającej do górnych warstw atmosfery w danej chwili i w określonej lokalizacji może zostać wyliczona na podstawie znanych zależności. Z drugiej strony atmosfera (pogoda) ma wpływ na to, jaka część dostępnej energii promieniowania słonecznego zostanie przez nią przepuszczona i w rezultacie będzie dostępna dla
elektrowni. Szerzej zostało to opisane w [3]. Gęstość strumienia promieniowania docierającego do powierzchni Ziemi można wyznaczyć z następującej zależności: (1) gdzie: Gp – gęstość strumienia promieniowania docierającego do górnych warstw atmosfery w płaszczyźnie równoległej do powierzchni Ziemi (w W/m²), k b – wskaźnik bezchmurności. Wskaźnik bezchmurności jest silnie powiązany z zachmurzeniem i przyjmuje wartości z przedziału od 0, gdy całe promieniowanie słoneczne zostaje odbite lub pochłonięte przez atmosferę, do 1, gdy atmosfera przepuszcza całość docierającego promieniowania. W praktyce wskaźnik ten przyjmuje wartości z węższego zakresu. Średnia wartość wskaźnika bezchmurności w Polsce wynosi ok. 0,4. Najprostszy model dostępności energii pierwotnej można stworzyć, zakładając, że istnieją dwa dominujące typy pogody – pogodna i pochmurna. Analiza została przedstawiona na podstawie danych zawartych w typowych latach meteorologicznych [7] dla Tarnowa. Wyróżniamy dwa stany pogody: stan 1, gdy średnia wartość wskaźnika bezchmurności wynosi 0,2, oraz stan 2, gdy średnia wartość wskaźnika bezchmurności wynosi 0,65. Jako granicę rozdzielającą stany przyjęto wartość kb równą 0,35. Dla każdej godziny t w roku wyznaczono wartość kb(t) z zależności:
(2) gdzie: G p (t) – obliczona gęstość strumienia promieniowania docierającego do górnych warstw atmosfery w płaszczyźnie równoległej do powierzchni Ziemi (w W/m²) w godzinie t, GZ(t) – natężenie promieniowania słonecznego w godzinie t zawarte w danych meteorologicznych. Wartość wskaźnika kb(t) jest nieokreślona dla godzin nocnych (gdy Gp(t) ≤ 0). Na podstawie analizy przebiegu kb(t) wyznaczono: średnie wartości wskaźnika bezchmurności w danym stanie kbi, intensywności przejść pomiędzy stanami λij, średnie czasy przebywania w określonym stanie Ti oraz prawdopodobieństwa przebywania w określonym stanie pi (tab. 1). Na rys. 1 zostało przedstawione natężenie promieniowania słonecznego odpowiadające stanom w modelu dwustanowym dostępności energii pierwotnej w Tarnowie w dniu 15 czerwca. Zaznaczone zostały również wielkość natężenia promieniowania docierającego do górnych warstw atmosfery Gp(t) oraz oczekiwana wartość natężenia promieniowania docierającego do powierzchni Ziemi GZ(t). 3. Obliczenia niezawodności SEE z udziałem elektrowni słonecznych Najczęściej niezawodność wytwarzania energii elektrycznej jest rozpatrywana jako zagadnienie przewyższania przez proces stochastyczny zapotrzebowania na moc Z(t)
λij, 1/h Numer stanu i
kbi do stanu j = 1
do stanu j = 2
Ti, h
pi
1
0,20
0,833
0,167
5,97
0,453
2
0,65
0,139
0,861
7,22
0,547
Tab. 1. Wyznaczone parametry modelu dwustanowego dostępności energii pierwotnej
89
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 83–88
procesu stochastycznego zdolności wytwórczej systemu P(t) [5]. Model niezawodności wytwarzania stanowi wtedy proces stochastyczny deficytu mocy D(t), określony jako: (3) Elektrownie fotowoltaiczne są to na ogół bardzo małe jednostki powiązane z systemem dystrybucyjnym na poziomie niskiego napięcia lub też pracujące wyspowo, zasilające grupę lokalnych odbiorników energii. Dlatego można stosować dwa podejścia do uwzględniania elektrowni słonecznych w obliczeniach niezawodności wytwarzania energii elektrycznej. Pierwsze podejście zakłada, że elektrownie fotowoltaiczne będą reprezentowane przez dodatkowe jednostki występujące w systemie, przedstawione w postaci modelu dwu- lub wielostanowego. Zakłada się, że prawdopodobieństwa stanów i intensywności przejść pomiędzy stanami są stałe dla całego okresu analizy, natomiast zdolności wytwórcze odpowiadające kolejnym stanom zależą od chwili w roku t zgodnie z następującą zależnością:
Rys. 1. Model dwustanowy dostępności energii pierwotnej (natężenia promieniowania słonecznego) w Tarnowie w dniu 15 czerwca: Gp – natężenie promieniowania docierającego do górnych warstw atmosfery, GZ – wartość oczekiwana natężenia promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi, kb – wskaźnik bezchmurności
(4) gdzie: P PV – moc znamionowa elektrowni słonecznej (określona dla natężenia promieniowania słonecznego równego 1000 W/m² oraz temperatury 25°C). W modelu nie uwzględniono wpływu zanieczyszczenia paneli fotowoltaicznych, utraty sprawności w czasie pracy, czy też sprawności przetworników energoelektronicznych sterujących pracą elektrowni i łączących ją z systemem elektroenergetycznym. Zakłada się, że moc generowana w elektrowni jest proporcjonalna do natężenia dostępnego promieniowania słonecznego. Dla uproszczenia modelu można również przyjąć, że w danym tygodniu lub miesiącu, w tych samych godzinach, w kolejnych dniach zdolności wytwórcze w poszczególnych stanach się nie zmieniają. Drugie podejście do modelowania pracy elektrowni fotowoltaicznych w systemie elektroenergetycznym polega na zmniejszeniu oczekiwanego zapotrzebowania na moc Z(t) o oczekiwaną wielkość produkcji energii elektrycznej w źródłach fotowoltaicznych APV(t) (rys. 2). Analiza wpływu elektrowni słonecznych na niezawodność systemów elektroenergetycznych została wykonana na przykładzie systemu testowego IEEE RTS-79 [2], rozbudowywanego o kolejne jednostki wytwórcze. Obliczenia wykonano dla tygodnia o najwyższym zapotrzebowaniu na moc. Analizę wykonano dla trzech charakterystycznych tygodni w roku: 11–18 czerwca, 11–18 marca oraz 11–18 grudnia. Dodatkowo zostało wykonane porównanie obu przedstawionych wcześniej podejść: A – dodawanie kolejnych fotowoltaicznych jednostek wytwórczych o mocy znamionowej 1 MW w postaci modelu dwustanowego, B – odjęcie od wielkości zapotrzebowania na moc wartości oczekiwanej energii wytworzonej w źródłach fotowoltaicznych.
90
Rys. 2. Przykład uwzględnienia generacji rozproszonej w elektrowniach fotowoltaicznych dla teoretycznego przebiegu zapotrzebowania w wybranym tygodniu: APV(t) – oczekiwana wielkość produkcji energii elektrycznej w źródłach fotowoltaicznych, Z(t) – zapotrzebowanie na moc
Rezultaty obliczeń zostały przedstawione w tab. 2 oraz na rys. 3. 4. Ocena zdolności elektrowni fotowoltaicznych do pokrywania obciążenia Istnieje wiele definicji i podejść do wyznaczania zdolności elektrowni do pokrywania obciążenia. Najczęściej wykorzystuje się metody probabilistyczne, w których wyznacza się wartość odpowiedniego wskaźnika niezawodności systemu elektroenergetycznego (np. oczekiwany czas niepokrycia zapotrzebowania LOLE, prawdopodobieństwo niepokrycia zapotrzebowania szczytowego LOLPs, wskaźnik niedyspozycyjności energetycznej EIU, wskaźnik zapewnienia energii EIR itp. [1, 3]) dla dwóch systemów: pierwszego – bez dodatkowych jednostek wytwórczych, drugiego – z dodatkowymi jednostkami wytwórczymi. W obu systemach musi być uzyskany ten sam poziom niezawodności systemu elektroenergetycznego – taka sama wartość wskaźnika niezawodności (LOLE,
LOLPs, EIU, EIR itp.). Zdolność elektrowni fotowoltaicznych do pokrywania obciążenia CC (ang. Capacity Credit) może być wyznaczona z następującego równania: (5) gdzie: CC – wyrażona w jednostkach względnych zdolność elektrowni fotowoltaicznych do pokrywania obciążenia; PSPV – całkowita zdolność SEE do pokrywania obciążenia, obliczona z uwzględnieniem dodatkowej mocy zainstalowanej, w MW; PS – całkowita zdolność SEE do pokrywania obciążenia, obliczona bez uwzględnienia mocy zainstalowanej w elektrowniach fotowoltaicznych, w MW; PPV – moc zainstalowana elektrowni fotowoltaicznych, w MW. Zdolności do pokrywania obciążenia systemu elektroenergetycznego w obu przypadkach: z uwzględnieniem oraz
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 83–88
LOLE, h Pi, MW
PPV, MW
LOEE, MWh
EIU
Udział PV w mocy, % A
B
A
B
A
B
Przypadek bazowy – tydzień szczytowy RTS-79 bez dodatkowych źródeł wytwórczych 3405
0
0,00
1,9512
280,27
0,00078
Dodatkowe elektrownie fotowoltaiczne, obliczenia dla tygodnia 11–18 grudnia 3505
100
2,85
1,8829
1,9107
266,52
271,00
0,00074
0,00076
3655
250
6,84
1,8463
1,8448
258,44
258,63
0,00072
0,00072
3905
500
12,80
1,7139
1,7050
240,91
240,85
0,00067
0,00068
4405
1000
22,70
1,5142
1,5203
216,20
215,82
0,00060
0,00061
Dodatkowe elektrownie fotowoltaiczne, obliczenia dla tygodnia 11–18 marca 3505
100
2,85
1,7896
1,7927
250,23
250,64
0,00070
0,00070
3655
250
6,84
1,5316
1,5288
215,32
215,56
0,00060
0,00061
3905
500
12,80
1,2018
1,2340
168,96
176,49
0,00047
0,00050
4405
1000
22,70
0,9577
0,9544
136,51
136,31
0,00038
0,00040
Dodatkowe elektrownie fotowoltaiczne, obliczenia dla tygodnia 11–18 czerwca 3505
100
2,85
1,5840
1,5856
217,49
217,64
0,00061
0,00061
3655
250
6,84
1,1199
1,1166
150,94
150,44
0,00042
0,00043
3905
500
12,80
0,6682
0,6617
84,11
83,14
0,00023
0,00024
4405
1000
22,70
0,2489
0,2411
29,42
28,71
0,00008
0,00009
LOLE – oczekiwany sumaryczny czas trwania deficytów mocy, LOEE – oczekiwana energia niedostarczona, EIU – wskaźnik energii niedostarczonej Tab. 2. Wybrane wskaźniki niezawodności SEE z udziałem elektrowni słonecznych, wyznaczone dwoma metodami: A – poprzez dodawanie nowych jednostek wytwórczych, reprezentowanych za pomocą modelu dwustanowego; B – poprzez odejmowanie oczekiwanej mocy wytworzonej w elektrowniach fotowoltaicznych od zapotrzebowania
w grudniu, marcu i czerwcu. Zdolność systemu do pokrywania obciążenia z zainstalowanymi elektrowniami fotowoltaicznymi PSPV wyznaczono na podstawie zależności wskaźnika LOLE od obciążenia szczytowego (rys. 4). Wyznaczone wartości Capacity Credit zestawiono w tab. 3.
Rys. 3. Zależność oczekiwanego czasu występowania deficytu mocy LOLE od udziału w mocy systemu dodatkowo zainstalowanych elektrowni fotowoltaicznych
z pominięciem dodatkowej mocy zainstalowanej w elektrowniach słonecznych określono dla tego samego poziomu niezawodności systemu – przyjęto jednakowy poziom oczekiwanego czasu trwania deficytu mocy
LOLE równy 1,9512 h. Obliczenia zostały wykonane dla dwóch wielkości dodatkowej mocy, zainstalowanej w elektrowniach słonecznych: 100 i 250 MW oraz dla trzech charakterystycznych tygodni w roku:
5. Podsumowanie Rosnący udział energetyki wykorzystującej odnawialne zasoby energii w Europie wymaga uwzględnienia jej również w analizach niezawodnościowych. W artykule przedstawiono sposoby uwzględniania w tych analizach elektrowni słonecznych. Dla modelowania ich pracy i niezawodności istotne jest stworzenie modelu dostępności energii pierwotnej – promieniowania słonecznego. Zaprezentowano dwa podejścia do uwzględniania elektrowni słonecznych w analizach niezawodności. Pierwsze z nich zakłada, że elektrownie fotowoltaiczne są traktowane jako jednostki wytwórcze dwustanowe, gdzie zdolność wytwórcza odpowiadająca obu stanom zależy od godziny oraz dnia. Drugie podejście polega na założeniu, że elektrownie słoneczne są zlokalizowane blisko odbiorców, a zatem można je traktować jako odbiór o ujemnym zapotrzebowaniu na moc. W tym podejściu od zapotrzebowania na moc należy odjąć wartość
91
P. Marchel, J. Paska | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 83–88
Udział PV w mocy, %
2,85
PPV, MW
100
PSPV, MW
Capacity Credit (CC), %
11–18 grudnia
2853,7
3,70
11–18 marca
2865,2
15,17
2884,4
34,42
11–18 grudnia
2860,7
4,26
11–18 marca
2895,5
18,19
11–18 czerwca
2939,9
35,97
Tydzień w roku
PS, MW
11–18 czerwca 2850
6,84
250
Tab. 3. Wyznaczone zdolności elektrowni słonecznych do pokrywania obciążenia
Rys. 4. Zależność oczekiwanego czasu występowania deficytu mocy LOLE od wielkości zapotrzebowania szczytowego ZS, w przypadku zainstalowania dodatkowych elektrowni fotowoltaicznych o mocy 100 MW dla trzech charakterystycznych tygodni w roku
oczekiwaną produkcji energii w elektrowniach słonecznych. Wyniki obliczeń uzyskiwane w obu podejściach są zbliżone (tab. 2).
Prostsze, a co za tym idzie mniej czasochłonne obliczenia są wymagane w drugim z analizowanych sposobów. Dlatego przy
porównywalnych wynikach wydaje się on lepszy. Zbadano również zdolność elektrowni słonecznych do pokrywania obciążenia. W grudniu, w dniach o najniższym nasłonecznieniu, są one zdolne zapewnić zasilanie o wielkości ok. 3–4% ich mocy znamionowej. Na wiosnę i na jesieni wskaźnik ten wynosi ok. 15–18%, natomiast latem sięga ok. 35% (tab. 3). Bibliografia 1. Amelin M., Comparison of Capacity Credit Calculation Methods for Conventional Power Plants and Wind Power, IEEE Transactions on Power Systems 2009, Vol. 24, No. 2, s. 685–691. 2. IEEE Committee Report: IEEE Reliability Test System, IEEE Transactions on Power Apparatus and Systems 1979, Vol. PAS-98, No. 6. 3. Marchel P., Paska J., Modelowanie niezawodności elektrowni fotowoltaicznych, Rynek Energii 2014, nr 2, s. 81–86. 4. Marchel P., Paska J., Wpływ modeli niezawodności wiatrowych jednostek wytwórczych na niezawodność wytwarzania energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, Przegląd Elektrotechniczny 2013, nr 10, s. 37–42. 5. Paska J., Niezawodność systemów elektroenergetycznych, Of ic yna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005. 6. Paska J., Wytwarzanie rozproszone energii elektrycznej i ciepła, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2010. 7. Typowe lata meteorologiczne i statystyczne dane klimatyczne dla obszaru Polski do obliczeń energetycznych budynków ze strony Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju [online], http://www.mir.gov.pl/budownictwo/ rynek_budowlany_i_technika/efektywnosc_energetyczna_budynkow/ typowe_lata_meteorologiczne/strony/ start.aspx.
Piotr Marchel
mgr inż. Politechnika Warszawska e-mail: pm.m@interia.pl Ukończył Wydział Transportu, a następnie Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. Doktorant i asystent w Zakładzie Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej PW. Jego zainteresowania naukowe dotyczą wykorzystania narzędzi informatycznych w badaniu niezawodności systemu elektroenergetycznego oraz technologii wytwarzania energii elektrycznej, w tym wytwarzania rozproszonego i z wykorzystaniem odnawialnych zasobów energii.
Józef Paska
prof. dr hab. inż. Politechnika Warszawska e-mail: Jozef.Paska@ien.pw.edu.pl Absolwent Politechniki Warszawskiej. Od 2007 roku jest profesorem nauk technicznych. Profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej PW, członek Komitetu Problemów Energetyki PAN oraz Komitetu Elektrotechniki, przewodniczący Komitetu Energetyki Jądrowej SEP. Zainteresowania naukowe dotyczą technologii wytwarzania energii elektrycznej, w tym wytwarzania rozproszonego i wykorzystania odnawialnych zasobów energii, gospodarki elektroenergetycznej i ekonomiki elektroenergetyki, niezawodności systemu elektroenergetycznego i bezpieczeństwa zasilania w energię elektryczną. Autor ponad 300 artykułów i referatów oraz 11 monografii i podręczników akademickich.
92
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 93–97
Ways of Improving the Reliability of Supply of Selected Important Municipal Customers in Municipalities
Authors Bogdan Mól Paweł Sowa Joachim Bargiel
Keywords distributed generation, energy mini centre, renewable energy sources
Abstract This paper reviews the most important ways to improve the reliability of supply of consumers, i.e. the increase in the number of directions of supply, use of grid and system automatic controls, and installation of distributed generation sources. The order of priority of municipal loads in terms of electricity and heat supply continuity is then analysed. The concept of so-called energy mini centres containing important loads and distributed generation sources for the supply of these loads connected to medium and low voltage grids is presented in detail. Practical examples of the distributed generation solutions applied in a Silesian municipality are also given. The reliability of selected objects was evaluated using the NIEZ method developed at the Institute of Power Engineering and Control Systems of the Silesian University of Technology in Gliwice.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016108
1. Introduction At the level of local energy systems, implemented by local government, municipalities have been obligated - through assumptions of the state energy policy – to prepare local plans for heat, electricity, and gas supply by 2030. This issue is closely associated with capital expenditure planning in the distributed energy sub sector. Therefore, local governments’ awareness of the need to undertake capital expenditure projects in distributed generation is increasing, and there is a debate on the directions of the technical solution to this problem, as well as the formal and legal environment associated with the preparation and execution of business plans. At the same time the municipal investment projects already started or completed elicit discussion on the future tasks and problems of a technical and legal nature which municipalities will have to deal with using the experience of other local government agencies. Local governments at various levels are particularly interested in the development of distributed generation and RES in their areas. Planned capital expenditures, based primarily in EU programs and the state’s energy policy, are a chance for the multifaceted development of municipalities and cities in Poland. This is an impulse that sets the pace of further development of this energy sector. Municipalities, along with the growing awareness of their energy potential, will be forced to more actively participate in the
development of “prosumer” solutions appropriate to their social, economic and technical environment. Municipalities increasingly set up generation structures in their areas, thus changing their nature from consumers to consumers-and-producers, while also improving the reliability of supply of the major municipal infrastructure. These are the new issues that local self-governments face in Poland. One such example is the Silesian municipality.
2. Solutions to improve consumer supply reliability in the municipality of Gierałtowice The municipality, as a local government unit, is obliged to ensure continuity and reliability of the operation of its facilities considered to be significant in helping the people of the municipality during emergencies, for example crises related to acts of war or natural disasters. Critical infrastructure requires investment to improve the reliability of the power supply of facilities (municipal loads) recognized as important. Therefore, municipalities first and foremost define which facilities in their territory can fulfil the task of supplying the residents in a post-crisis situation, both long-term and short-term. The next step is to determine the hierarchy of importance of the facilities in the critical infrastructure group. In the Gierałtowice municipality the following facilities were recognised as important:
93
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 93–97
1. School complex in Chudów 2. Health care centre and fire station in Chudów 3. Municipal Office in Gierałtowice 4. School and pre-school complex in Gierałtowice 5. Health care centre in Gierałtowice 6. School and pre-school complex in Paniówki 7. “Wodnik Paniówki” swimming pool 8. Sewage treatment plant in Przyszowice 9. The Palace and Park in Przyszowice. After this analysis the capital expenditure projects may be identified, which are needed to improve the power supply reliability of the selected facilities. This improvement in reliability will entail strengthening the supply of important municipal facilities (municipal offices, crisis management centres, health care centres and hospitals, schools with gyms, kitchens and canteens, sport facilities, fire brigade buildings, indoor swimming pools, etc.). Power supply will be strengthened through the procurement of mostly gas, co-generation units in these buildings or in their vicinity, allowing both main and emergency power supply alike. Such projects are devised, developed, and implemented in the country as so-called municipal energy mini centres. Such centres are made up of generation units and facilities relevant for various reasons, whose operation must be maintained, even in blackout situations. Then they operate autonomously as so-called energy mini-islands.
2.1. Examples of energy capex project
Photo 1. Boiler room and 55 kW co-generation unit in the Paniówki mini centre
In the village of Paniówki (in the Gierałtowice municipality) the “Wodnik” indoor swimming pool was built for schools and residents. The pool is supplied with electricity from TAURON Dystrybucja SA’s power grid and has no backup power source. The pool is supplied with heat from a gas boiler room in the school and pre-school complex via the heat grid. In addition the heat for domestic hot water is supplied from 18 Viessman solar panels installed on the swimming pool roof.
In the school and pre-school complex in Paniówki, a 1,380 kW gas boiler room was procured, with three Viessmann condensing boilers. Heat is supplied through a pre-insulated underground grid to a substation located in the basement of the swimming pools building. The boiler room’s advanced process design can accommodate additional waste heat from the co-generation
Fig. 1. Example operating parameters of the unit in the Paniówki mini centre 94
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 93–97
2014 SAIDI – 409 [minutes/year*consumer] SAIFI – 5 [events/year*consumer] CAIDI – 82 [minutes/event] The reliability indices are characteristic of grids located in rural areas and are average for Polish MV and LV grids. Below are the average reliability indices for MV and LV grids in the majority of the country. SAIDI – 329 [minutes/year*consumer] SAIFI – 3.5 [events/year*consumer] CAIDI – 90 [minutes/event] Photo 2. School and pre-school complex located in the Paniówki mini centre
In 2014 a decrease in SAIDI and SAIFI was noted. CAIDI, however, remained at the previous year’s level.
3. Challenges and new tasks set for the municipality of Gierałtowice in the area of distributed energy
Photo 3. „Wodnik Paniówki” swimming pool in the Paniówki mini centre
unit. With the swimming pool’s year-round heat and electricity needs the unit can operate without unnecessary downtimes. The boiler house, where the unit is installed, is supplied with natural gas and bio-gas supply ready. The school and pre-school complex in Paniówki is powered by an underground cable line from the upgraded Paniówki-Szkoła transformer station in Gliwicka Street, where the transformer was replaced with a 250 kVA unit.
2.2. Paniówki mini centre power supply reliability in 2013–2014 The municipality of Gierałtowice administers its own statistics of power outages in the buildings it owns. The Paniówki mini centre underwent a statistical and reliability analysis in 2013–2014 and the results are shown below. The Paniówki mini centre reliability indices in 2013–2014 2013 SAIDI – 725 [minutes/year*consumer] SAIFI – 9 [events/year*consumer] CAIDI – 80 [minutes/event]
The municipality plans to set up a Municipal Energy Centre (made up of four mini centres), which will bring together power generating facilities (including co-generation), and facilities producing and consuming heat, as well as those providing maintenance and reconstruction of the critical infrastructure, and operation in the insular mode of a dedicated grid. • In Paniówki it is a 55 kW gas unit and, ultimately, 70 kW wind turbine. • In Przyszowice it is a 265 kW biogas unit at the sewage treatment plant, and, ultimately, a 1.5 MW wind turbine in the Kłodnica River area. • In Gierałtowice it will be a 600 kW agricultural biogas unit. • In Chudów it will be a 1.5 MW mine methane fired unit.
4. NIEZ ver. 2 software characteristics and example calculation results NIEZ is an application designed to perform calculations related to the reliability of power system components for various voltage levels, mainly 400 kV, 220 kV and 110 kV. In its original version all data was entered by keyboard and saved in the appropriate columns of specially prepared tables. The tables were populated with parameters associated with the calculation settings, component details, and the topology of interconnections between power system components. Each power system component was represented by one line in the data and topology tables. After entering data the program allowed one to write the data to a file and then perform calculations. The program produced the component’s reliability indices – disturbance frequency D and failure rate Q. The original NIEZ version was capable of calculations for a system consisting of several dozen components. Unfortunately, in addition to many advantages the program also had several disadvantages, which included: • the need to define the number of system components as of the program’s launch, which resulted in complications, especially during attempts to modify the components 95
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 93–97
• the need to introduce all the components at once without a partial data saving option • the need to memorise and remember dozens of component codes and parameters • no data verification at entry • outdated environment. Therefore, it was decided to upgrade the NIEZ software. The second version was developed in the Borland’s Delphi® program and runs in the Windows environment. Compared with the old version, a greater emphasis was placed on verification of user input data, and the ease of program use was increased through the application of features offered by Windows. The idea of the program algorithm remains the same, i.e. the program still processes data stored in tables. However, access to data is easier and can be accomplished using a mouse or keyboard. Users no longer need to remember the code identifying a component in NIEZ, since a selection list has been introduced from which the user may select the relevant component. Additionally, a component selection entails automatic supplementing of the component’s parameters with standard values. If the user decides to change a component’s parameters, the program automatically provides only the parameters appropriate for the component’s type, e.g. different parameters describe a double circuit line and a transformer. With entries from the keyboard NIEZ validates the data and, if any irregularity is detected, reports to the user the relevant error message, e.g. negative value of component parameter, no defined component interconnections, or an attempt to set an illegitimate connection between the system components. Moreover, at any time data can be saved to disk, and component parameters modified. The second version’s grid search and index determination algorithms were developed from scratch. Also, a user can identify the system components to be selected for calculations, which in some applications allowed speeding up the results. Another modification implemented in the second version was the calculations’ statistical analysis, which allows the user to read partial results for individual power system components. The method employed in NIEZ produces reliability calculation results similar to those obtained on the basis of actual statistics. Below the Paniówki mini centre’s reliability indices calculated by NIEZ are compared to those based on actual statistical data as follows: NIEZ calculation results (for a node with distributed generation): SAIDI – 8.4 [minutes/year*consumer] SAIFI – 4 [events/year*consumer] CAIDI – 120 [minutes/event]. Statistical data based results for Paniówki mini centre: SAIDI – 6.8 [minutes/year*consumer] SAIFI – 5 [events/year*consumer] CAIDI – 80 [minutes/event]. The comparison shows that the results calculated by NIEZ are similar to those based on actual statistics for the Paniówki mini centre.
96
Currently work is underway to extend NIEZ functionality options. It aims at: 1. Easier data entry by development of a graphical version, with which user will be able to define a power system by drawing up its diagram. This solution will greatly simplify the software’s user interface. 2. The software’s split into two sub-programs for performing calculations separately for HV and LV grids, and MV grids. 3. Providing the HV and LV grid sub-program with the capability to analyse the power system reliability in the event of transmission lines’ congestion. 4. Providing “power flow” analysis option in HV and LV grids.
5. Summary The results of the statistical analyses performed by the municipality of Gierałtowice verify the NIEZ programme’s capability to calculate the reliability indices of the power supply of loads connected to an MV grid. They also verify the feasibility of improving the reliability indices of power supply of important municipal facilities by way of investment in RES-based distributed generation. Setting up distributed generation sources in municipal buildings has translated directly into a shorter yearly power outage per customer, and fewer events due to the lack of power supply of important consumers in the municipality. Therefore, the municipality of Gierałtowice plans to continue the development of local distributed generation sources of various types that exploit the energy potential available in the municipality, based on agricultural and forestry biomass, and solar and wind energy. The target installed capacity that ensures safe operation of important municipal facilities is approx. 4 MW. The Gierałtowice municipality intends to reach that level in the next 4–5 years. The municipal generation capacity extension has to overcome the problem of ensuring adequate technical and organizational support from the municipality. In this regard, the municipality is facing the greatest difficulties, and will have to cope with such problems when implementing further capex projects in distributed generation. At the same time the municipality is looking to partner with the distribution system operator (DSO) for the provision of regulation services based on distributed generation clusters (energy mini centres). This task relates to the answer to the question of the feasibility of providing such services, and the assurance of adequate communication between the DSO operation services and their counterparts in the municipality. The problem articulated in this way could form the basis for a discussion on the possible inclusion of municipal energy mini centres to the national grid. These tasks and problems, new for the municipalities, require in-depth analysis on the part of local self-governments in Poland.
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | 93–97
REFERENCES
1. Ministry of Economy, Polityka energetyczna Polski do 2030 roku [Polish Energy Policy until 2030]. 2. J. Bargiel et al., “Bezpieczeństwo zasilania gmin wiejskich a bezpieczeństwo Krajowego Systemu Elektroenergetycznego” [Security of supply in rural communities and security of the National Power System], Energetyka, thematic issue No. XXIII, 2012, pp. 23–28. 3. J. Bargiel et al., “Ocena i sposoby poprawy niezawodności zasilania gmin z sieci średnich napięć” [Evaluation of and ways to improve the reliability of power supply in municipalities from MV grids], Grid Conference, Wrocław, 2012. 4. URE Energy Regulatory Office [online], http://www.ure.gov.pl/. 5. J. Bargiel et al., “Bezpieczeństwo zasilania gmin wiejskich a bezpieczeństwo Krajowego Systemu Elektroenergetycznego” [Security of supply in rural communities and security of the National Power System], “Blackout” Conference, Poznań, 2012.
6. J. Bargiel et al., “Ocena możliwości współpracy jednostek samorządu terytorialnego (JST) z operatorami sieci dystrybucyjnej (OSD) w zakresie poprawy niezawodności zasilania ważnych odbiorców komunalnych na terenie gmin, traktowanych jako prosumenci” [Evaluation of the possibility of cooperation of local government units (LGUs) with distribution system operators (DSOs) to improve the reliability of power supply of important municipal customers in municipalities, treated as prosumers], “Electricity Market” Conference, Kazimierz Dolny, 2014. 7. J. Bargiel, P. Sowa, B. Mól, “Rola generacji rozproszonej w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym na przykładzie gminy Gierałtowice” [The role of distributed generation in the National Power System using the example of the municipality of Gierałtowice], APE ’13 conference proceedings, Jurata, 2013.
Bogdan Mól TAURON Polska Energia SA e-mail: Bogdan.Mol@tauron-pe.pl M.Sc. Eng. Professionally involved in the commercial power sector. Works at TAURON Polska Energia SA. His main research interests included distribution system operation, consumer supply continuity, and development of local power generation by local government units in Poland.
Paweł Sowa Silesian University of Technology e-mail: Pawel.Sowa@polsl.pl Prof. Dr. Hab. Eng. Graduated from the Silesian University of Technology in Gliwice. Dean of the Faculty of Electrical Engineering and Director of the Institute of Power Engineering and Systems Control at the Silesian University of Technology. Specialist in power engineering, power system modelling, and electromagnetic transient phenomena. Author of over 200 scientific publications.
Joachim Bargiel Silesian University of Technology | Vogt of the Gierałtowice Municipality e-mail: wojt@gieraltowice.pl Dr. Eng. Graduated from the Silesian University of Technology in Gliwice. Assistant Professor at the Institute of Electrical Power and Systems Control of the Silesian University of Technology, Vogt of the Gierałtowice Municipality, promoter of e-municipality and distributed power generation. Author of numerous papers and articles on power system reliability.
97
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 93–97
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 93–97. When referring to the article please refer to the original text. PL
Sposoby poprawy niezawodności zasilania wybranych ważnych odbiorców komunalnych na terenie gmin Autorzy
Bogdan Mól Paweł Sowa Joachim Bargiel
Słowa kluczowe
generacja rozproszona, minicentrum energetyczne, odnawialne źródła energii
Streszczenie
W artykule dokonano przeglądu najważniejszych sposobów poprawy niezawodności zasilania odbiorców, tj.: zwiększenia liczby kierunków zasilania, zastosowania układów automatyki sieciowej i systemowej oraz instalowania źródeł generacji rozproszonej. Następnie przeanalizowano hierarchię ważności gminnych odbiorów komunalnych ze względu na ciągłość zasilania w energię elektryczną i cieplną. Szczegółowo przedstawiono koncepcję tzw. minicentrów energetycznych, zawierających ważne odbiory oraz źródła generacji rozproszonej dla zasilania tych odbiorów, usytuowanych w sieci średniego i niskiego napięcia. Podano również praktyczne przykłady rozwiązań w obszarze generacji rozproszonej, zastosowanych w jednej ze śląskich gmin. Ocenę niezawodności wybranych obiektów przeprowadzono metodą NIEZ opracowaną w Instytucie Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
1. Wprowadzenie Na poziomie lokalnej energetyki, wdrażanej w obszarze samorządowym, gminy zostały zobligowane – poprzez założenia polityki energetycznej państwa – do przygotowania do 2030 roku miejscowych planów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną, paliwa gazowe. Jest to zagadnienie, które ściśle wiąże się z planami inwestycyjnymi w obszarze energetyki rozproszonej. W związku z tym rośnie na szczeblu samorządowym świadomość konieczności podjęcia zadań inwestycyjnych w generację rozproszoną (GR) i podjęcia dyskusji nad kierunkami technicznego rozwiązania tego problemu oraz otoczeniem formalnoprawnym, związanym z przygotowaniem i realizacją zamierzeń biznesowych. Jednocześnie już rozpoczęte lub zrealizowane zadania inwestycyjne gmin wywołują dyskusję nad przyszłymi zadaniami i problemami natury technicznej i prawnej, z którymi gminy będą musiały sobie poradzić, wykorzystując doświadczenia innych podmiotów samorządowych w tym zakresie. Samorządy lokalne różnego szczebla są podmiotami szczególnie zainteresowanymi rozwojem generacji rozproszonej (GR) i OZE na ich terenie. Planowane inwestycje, znajdujące oparcie przede wszystkim w programach unijnych i polityce energetycznej kraju, są szansą na wielopłaszczyznowy rozwój gmin, miast w Polsce. Jest to impuls, który nadaje tempo dalszemu rozwojowi tego obszaru energetyki. Gminy, wraz z rosnącą świadomością swojego potencjału energetycznego, będą zmuszone do coraz aktywniejszego udziału w tworzeniu rozwiązań prosumenckich, odpowiednich dla ich otoczenia społecznego, ekonomicznego i technicznego. Gminy stają się coraz częściej podmiotami, które tworzą struktury wytwórcze na swoim obszarze, zmieniając swój charakter z konsumenta również na wytwórcę i poprawiając jednocześnie wskaźniki niezawodności zasilania najważniejszych obiektów infrastruktury gminnej. To są nowe zagadnienia, które stają przed środowiskiem samorządowym
98
w Polsce. Takim przykładem jest jedna ze śląskich gmin. 2. Rozwiązania poprawiające niezawodność zasilania odbiorców stosowane przez gminę Gierałtowice Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest zobligowana do zapewnienia ciągłości i niezawodności funkcjonowania swoich obiektów, które są uważane za znaczące w zakresie pomocy mieszkańcom gminy podczas sytuacji kryzysowych, np. kryzysów związanych z działaniami wojennymi, klęskami żywiołowymi. Infrastruktura krytyczna wymaga inwestycji poprawiających niezawodność zasilania obiektów (odbiorów gminnych) uznanych jako ważne w tym zakresie. Dlatego gminy przede wszystkim definiują, jakie obiekty na ich terenie mogą spełniać zadania zaopatrzenia mieszkańców w okresie długoi krótkoterminowym po wystąpieniu sytuacji kryzysowej. Następnym krokiem jest określenie hierarchii ważności poszczególnych obiektów w grupie obiektów infrastruktury krytycznej. W gminie Gierałtowice określono następujące ważne obiekty: 1. kompleks szkolny w Chudowie 2. ośrodek zdrowia wraz z remizą strażacką w Chudowie 3. Urząd Gminy w Gierałtowicach 4. Z e s p ó ł S z k o l n o - P r z e d s z k o l n y w Gierałtowicach 5. ośrodek zdrowia w Gierałtowicach 6. Z e s p ó ł S z k o l n o - P r z e d s z k o l n y w Paniówkach 7. Basen „Wodnik Paniówki” 8. oczyszczalnia ścieków w Przyszowicach 9. Z e s p ó ł Pałacowo-Parkowy w Przyszowicach. Po takiej analizie można przystąpić do określenia potrzebnych inwestycji poprawiających niezawodność zasilania wyznaczonych obiektów. Poprawa niezawodności będzie polegać na wzmocnieniu zasilania ważnych obiektów komunalnych (urzędy gmin,
centrale zarządzania kryzysowego, ośrodki zdrowia i szpitale, szkoły z salami gimnastycznymi, kuchniami i stołówkami, obiekty sportowe, budynki straży pożarnych, kryte pływalnie itp.). Wzmocnienie zasilania nastąpi poprzez budowę przeważnie gazowych agregatów kogeneracyjnych w tych budynkach lub w ich pobliżu, umożliwiających zarówno zasilanie podstawowe, jak i awaryjne. Powstają w kraju koncepcje i konkretne realizacje takich przedsięwzięć, tzw. minicentra energetyczne gmin. W skład takich centrów wchodzą agregaty i obiekty ważne z różnych względów, których utrzymanie w działaniu jest konieczne, również w sytuacji blackoutu. Pracują one wtedy autonomicznie, tworząc tzw. miniwyspy energetyczne. 2.1. Przykłady inwestycji energetycznych W miejscowości Paniówki (należącej do gminy Gierałtowice) została wybudowana na potrzeby szkół i mieszkańców kryta pływalnia Wodnik Paniówki. Basen jest zasilany w energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej firmy TAURON Dystrybucja SA i nie posiada rezerwowego źródła zasilania. Zasilanie pływalni w energię cieplną odbywa się z kotłowni gazowej w Zespole Szkolno-Przedszkolnym przez sieć ciepłowniczą. Dodatkowo ciepło do przygotowania ciepłej wody użytkowej jest dostarczane z 18 kolektorów słonecznych Viessmana zainstalowanych na dachu pływalni. W Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Paniówkach, wykorzystując trzy kotły kondensacyjne Viessmann, wykonano kotłownię gazową o mocy 1380 kW. Ciepło jest dostarczane podziemną siecią preizolowaną do węzła cieplnego zlokalizowanego w piwnicach budynku pływalni. Zastosowany schemat technologiczny kotłowni umożliwi przyjęcie dodatkowego ciepła odpadowego z agregatu kogeneracyjnego. Wielkość całorocznych potrzeb cieplnych i elektrycznych pływalni umożliwi pracę agregatu bez zbędnych postojów. Do budynku kotłowni, w którym zainstalowano agregat, doprowadzono gaz ziemny oraz
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 93–97
przewidziano możliwość doprowadzenia biogazu. Zespół Szkolno-Przedszkolny w Paniówkach jest zasilany podziemną linią kablową ze zmodernizowanej stacji transformatorowej Paniówki-Szkoła przy ul. Gliwickiej, gdzie wymieniono transformator na jednostkę o mocy 250 kVA. 2.2. Niezawodność pracy układu zasilania minicentrum w Paniówkach w latach 2013–2014 Gmina Gierałtowice prowadzi własną statystykę wyłączeń obejmujących obiekty, których jest właścicielem. Dla minicentrum Paniówki przeprowadzono analizę statystyczną i niezawodnościową w latach 2013– 2014, której wyniki przedstawiono poniżej. Wskaźniki niezawodnościowe dla minicentrum Paniówki w latach 2013–2014 2013 rok SAIDI – 725 [min/rok*odb] SAIFI – 9 [liczba zdarzeń/rok*odb] CAIDI – 80 [min/zdarzenie] 2014 rok SAIDI – 409 [min/rok*odb] SAIFI – 5 [liczba zdarzeń/rok*odb] CAIDI – 82 [min/zdarzenie] Przedstawione wskaźniki niezawodnościowe są charakterystyczne dla sieci leżących na obszarach wiejskich i mieszczą się w wartościach średnich wskaźników obliczanych dla sieci SN i nN w kraju. Poniżej przedstawiono średnie wskaźniki niezawodnościowe dla sieci SN i nN na przeważającym obszarze kraju. SAIDI – 329 [min/rok*odb] SAIFI – 3,5 [liczba zdarzeń/rok*odb] CAIDI – 90 [min/zdarzenie] W 2014 roku stwierdzono zmniejszenie wartości wskaźników SAIDI oraz SAIFI. W przypadku wskaźnika CAIDI można zauważyć utrzymanie się wartości na tym samym poziomie jak w poprzednim roku. 3. Wyzwania i nowe zadania stawiane przed gminą Gierałtowice w zakresie energetyki rozproszonej Według projektów gminnych zakłada się powstanie Gminnego Centrum Energetycznego (składającego się z czterech minicentrów), które skupi obiekty wytwarzające energię elektryczną (w tym w skojarzeniu) oraz obiekty wytwarzające i użytkujące ciepło, a także zapewniające utrzymanie i odbudowę tzw. infrastruktury krytycznej i pracę w tzw. sieci wydzielonej – wyspowej. • W Paniówkach jest to agregat gazowy 55 kW oraz docelowo agregat wiatrowy 70 kW • W Przyszowicach jest to agregat biogazowy przy oczyszczalni ścieków o mocy 265 kW oraz docelowo agregat wiatrowy w rejonie rzeki Kłodnicy o mocy 1,5 MW • W Gierałtowicach będzie to agregat biogazowni rolniczej o mocy 600 kW • W Chudowie będzie to agregat zasilany metanem kopalnianym o mocy 1,5 MW. 4. Charakterystyka programu NIEZ wersja 2 – przykładowe wyniki obliczeń Program NIEZ jest aplikacją przeznaczoną do wykonywania obliczeń związanych z niezawodnością elementów
systemu elektroenergetycznego dla różnych poziomów napięcia, głównie 400 kV, 220 kV i 110 kV. W pierwotnej wersji wszystkie dane wprowadzane były z klawiatury i zapisywane w odpowiednich kolumnach w specjalnie przygotowanych tablicach. W tablicach zapisywano wartości parametrów związanych z ustawieniami obliczeń, danymi elementu oraz topologią sieci połączeń elementów tworzących system elektroenergetyczny. Każdemu elementowi systemu elektroenergetycznego odpowiadał jeden wiersz w tablicach danych i topologii. Po wprowadzeniu danych program umożliwiał zapis danych do pliku i następnie wykonanie obliczeń. W efekcie działania programu użytkownik uzyskiwał wartości współczynników niezawodności elementów – częstości zakłóceń elementu D oraz wskaźnika zawodności Q. Pierwotna wersja programu NIEZ umożliwiała przeprowadzenie obliczeń dla systemu składającego się z kilkudziesięciu elementów. Niestety, obok wielu zalet program posiadał również kilka wad, wśród których należy wymienić: • konieczność określenia liczby elementów, z których system będzie się składał w momencie uruchamiania programu, co powodowało komplikacje, zwłaszcza przy próbie modyfikacji elementów • konieczność wprowadzenia wszystkich elementów za jednym razem bez możliwości zapisu częściowych danych • konieczność zapamiętania przez użytkownika kilkudziesięciu kodów elementu i jego parametrów • brak weryfikacji poprawności wprowadzanych danych • przestarzałe środowisko. W związku z powyższym zdecydowano się na unowocześnienie programu NIEZ. Druga wersja oprogramowania została stworzona w programie Delphi® firmy Borland i pracuje w środowisku Windows. W porównaniu ze starą wersją większy nacisk położono na weryfikowanie danych wprowadzanych przez użytkownika oraz udogodnienie pracy z programem poprzez wykorzystanie właściwości oferowanych przez system Windows. Sama idea działania programu pozostała taka sama, tzn. program nadal działa na podstawie danych przechowywanych w tablicach. Jednakże
Fot. 1. Widok kotłowni i agregatu kogeneracyjnego 55 kW w minicentrum w Paniówkach
dostęp do danych został ułatwiony i może odbywać się z wykorzystaniem myszki lub klawiatury. Użytkownik nie musi już pamiętać kodu identyfikującego element w programie NIEZ, gdyż wprowadzono listy wyboru, z których osoba obsługująca program może wybrać niezbędny element. Ponadto wybór elementu pociąga za sobą automatyczne uzupełnienie parametrów tego elementu o standardowe wartości. Jeżeli użytkownik zdecyduje się na zmianę wartości parametrów elementu, program automatycznie udostępnia tylko parametry właściwe dla danego typu elementu, np.: różne parametry charakteryzują linię dwutorową i transformator. Przy wprowadzaniu wartości z klawiatury program NIEZ sprawdza poprawność danych i w przypadku wykrycia nieprawidłowości zgłasza użytkownikowi odpowiedni komunikat błędu, np.: wpisanie wartości ujemnych w parametrach elementu, brak zdefiniowania połączeń dla elementu występującego w systemie lub próba utworzenia niedozwolonego połączenia pomiędzy dwoma elementami systemu. Ponadto udostępniono możliwość zapisu danych w dowolnym momencie na dysk oraz modyfikacji wartości parametrów elementu w dowolnym momencie.
Rys. 1. Przykładowe parametry pracy agregatu w minicentrum Paniówki
99
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 93–97
W trakcie prac nad drugą wersją, w części dotyczącej obliczeń wskaźników, stworzono od początku algorytmy przeszukiwania sieci i wyznaczania wskaźników. Ponadto udostępniono użytkownikowi możliwość wskazania elementów systemu, dla których należy przeprowadzić obliczenia, co w niektórych zastosowaniach pozwoliło na znaczne skrócenie czasu oczekiwania na wyniki. Dodatkową zmianą wdrożoną w wersji drugiej było stworzenie statystyki obliczeń umożliwiającej użytkownikowi zapoznanie się z cząstkowymi wynikami dla poszczególnych elementów systemu elektroenergetycznego. Metoda zastosowana w programie NIEZ pozwala na uzyskanie wyników dla obliczeń niezawodnościowych, zbliżonych do wyników uzyskiwanych na podstawie rzeczywistych danych statystycznych. Dla minicentrum Paniówki porównanie wskaźników niezawodnościowych obliczonych z wykorzystaniem programu NIEZ i na podstawie rzeczywistych danych statystycznych przedstawia się następująco: Wyniki programu NIEZ (dla węzła z generacją rozproszoną): SAIDI – 8,4 [min/rok*odb] SAIFI – 4 [liczba zdarzeń/rok*odb] CAIDI – 120 [min/zdarzenie]. Wyniki na podstawie rzeczywistych danych statystycznych dla minicentrum Paniówki: SAIDI – 6,8 [min/rok*odb] SAIFI – 5 [liczba zdarzeń/rok*odb] CAIDI – 80 [min/zdarzenie]. Przedstawione wyniki wskazują, że wyniki uzyskane z zastosowania metody obliczeniowej programu NIEZ są zbieżne do wyników uzyskanych na podstawie rzeczywistych danych statystycznych dla minicentum Paniówki. Obecnie prowadzone są prace związane z rozszerzeniem możliwości oferowanych przez program NIEZ. Mają one na celu: 1. Większe usprawnienie wprowadzania danych poprzez stworzenie wersji graficznej – dzięki czemu użytkownik będzie mógł definiować system elektroenergetyczny przez stworzenie jego schematu. Rozwiązanie to w znacznym stopniu uprości obsługę programu 2. Podział programu na dwa podprogramy umożliwiające wykonywanie obliczeń osobno dla sieci elektroenergetycznych WN i NN oraz sieci elektroenergetycznych SN 3. Umożliwienie w podprogramie dotyczącym sieci WN i NN dokonania analizy niezawodności działania systemu elektroenergetycznego na wypadek wystąpienia przeciążeń na liniach przesyłowych 4. Udostępnienie opcji analizy „rozpływu mocy” w sieciach elektroenergetycznych WN i NN. 5. Podsumowanie Przedstawione wyniki badań statystycznych prowadzonych przez gminę Gierałtowice potwierdzają możliwości programu NIEZ obliczania wskaźników niezawodności zasilania odbiorców przyłączonych do sieci SN. Potwierdzają one również możliwości poprawy wskaźników zasilania ważnych obiektów gminnych poprzez inwestycje w zakresie źródeł generacji rozproszonej, opartych na odnawialnych źródłach energii.
100
Fot. 2. Widok na Zespół Szkolno-Przedszkolny usytuowany w minicentrum Paniówki
Fot. 3. Widok na wnętrze Basenu „Wodnik Paniówki” usytuowanego w minicentrum Paniówki
Zainstalowanie źródeł generacji rozproszonej w obiektach gminnych przełożyło się bezpośrednio na skrócenie czasu przerwy w zasilaniu w roku, w odniesieniu do liczby odbiorców, oraz zmniejszenie liczby zdarzeń związanych z brakiem zasilania ważnych odbiorców na terenie gminy. W związku z tym gmina Gierałtowice planuje dalszy rozwój lokalnych źródeł generacji rozproszonej różnego typu, z wykorzystaniem dostępnego w gminie potencjału energetycznego, opartego na biomasie rolniczej i leśnej, energii słonecznej i wiatrowej. Docelowym poziomem mocy zainstalowanej, zapewniającym bezpieczną pracę ważnych obiektów gminnych, jest poziom ok. 4 MW. Do takiego poziomu mocy zainstalowanej gmina Gierałtowice chce dojść na przestrzeni najbliższych 4–5 lat. Rozbudowa gminnego potencjału wytwórczego spotyka się z problemem zapewnienia odpowiedniej obsługi technicznej i organizacyjnej ze strony gminy. W tym aspekcie
gmina napotyka na największe utrudnienia, będzie musiała zmierzyć się z takimi problemami w czasie wdrożenia kolejnych inwestycji w zakresie generacji rozproszonej. Jednocześnie gmina poszukuje możliwości nawiązania współpracy z operatorem sieci dystrybucyjnej (OSD) w zakresie świadczenia usług regulacyjnych, opartych na zgrupowanych źródłach generacji rozproszonej (minicentra energetyczne). Jest to zadanie związane z odpowiedzią na pytanie o możliwość świadczenia takich usług i zapewnienie odpowiedniej komunikacji pomiędzy służbami ruchowymi OSD i służbami techniczno-ruchowymi po stronie gminy. Tak przedstawiony problem może stanowić podstawę do dyskusji nad możliwością włączenia gminnych minicentrów energetycznych do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego. Zadania te i problemy, nowe dla środowiska gminnego, wymagają dogłębnej analizy ze strony samorządów lokalnych w Polsce.
B. Mól et al. | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 93–97
Bibliografia 1. Ministerstwo Gospodarki, Polityka energetyczna Polski do 2030 roku. 2. Bargiel J. i in., Bezpieczeństwo zasilania gmin wiejskich a bezpiec z e ńst wo Kr aj owe go Sy ste mu Elektroenergetycznego, Energetyka 2012, zeszyt tematyczny nr XXIII, s. 23–28. 3. Bargiel J. i in., Ocena i sposoby poprawy niezawodności zasilania gmin z sieci
średnich napięć, Konferencja Sieci, Wrocław 2012. 4. Urząd Regulacji Energetyki [online], http://www.ure.gov.pl/. 5. Bargiel J. i in., Bezpieczeństwo zasilania gmin wiejskich a bezpiec z e ńst wo Kr aj owe go Sy ste mu Elektroenergetycznego, Konferencja „Blackout”, Poznań 2012. 6. Bargiel J., Mól B., Sierociński T., Sowa P., Ocena możliwości współpracy jednostek samorządu terytorialnego (JST) z operatorami sieci dystrybucyjnej (OSD)
w zakresie poprawy niezawodności zasilania ważnych odbiorców komunalnych na terenie gmin, traktowanych jako prosumenci, Konferencja „Rynek energii elektrycznej”, Kazimierz Dolny 2014. 7. Bargiel J., Sowa P., Mól B., Rola generacji rozproszonej w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym na przykładzie gminy Gierałtowice, materiały konferencyjne APE ’13, Jurata 2013.
Bogdan Mól
mgr inż. TAURON Polska Energia SA e-mail: Bogdan.Mol@tauron-pe.pl Związany zawodowo z elektroenergetyką zawodową. Pracuje w TAURON Polska Energia SA. Jego główne zainteresowania naukowe to praca systemu dystrybucyjnego, ciągłość zasilania odbiorców oraz rozwój lokalnej energetyki w zakresie jednostek samorządu terytorialnego w Polsce.
Paweł Sowa
prof. dr hab. inż. Politechnika Śląska e-mail: Pawel.Sowa@polsl.pl Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Dziekan Wydziału Elektrycznego, dyrektor Instytutu Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej. Specjalista w dziedzinie elektroenergetyki, modelowania układu elektroenergetycznego, elektromagnetycznych zjawisk przejściowych. Autor ponad 200 publikacji naukowych.
Joachim Bargiel
dr inż. Politechnika Śląska | wójt gminy Gierałtowice e-mail: wojt@gieraltowice.pl Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Adiunkt w Instytucie Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej, wójt gminy Gierałtowice, propagator e-gminy i rozproszonych źródeł energii. Autor wielu referatów i artykułów z dziedziny niezawodności układów elektroenergetycznych.
101
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
A Method of Power System Static Stability Analysis
Authors Kazimierz Oziemblewski Ksawery Opala
Keywords static stability of power system, grid stiffness, power swings
Abstract The paper reports on a study of changes in a power system’s operating parameters under a rise in its load. The results of these and similar studies may lead to an expansion of current views on a grid’s stiffness, its stability and conditions for power swings development in the system. Power swings are often the beginnings of widespread system failures.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016109
Foreword Many system state analyses and evaluation methods have been developed, and many measurement and control devices as well as preventive and adjustment automation options [2, 17, 22] were implemented to ensure safe operation of the modern power systems. For this purpose, numerous measurement data and signal transmitting and processing devices have been used, system stabilisers suppressing unit swings were implemented as well as grid voltage and (mainly passive) power flow adjusting devices, including FACTS, SVC, etc., were installed. Furthermore, it is common to install the WAMS systems, which allow early detection of power system failure hazard or to activate DC couplings, which block the transfer of transient states, etc. The process of planning and daily programming of power system grid operation systems features power distribution analyses, which are calculated taking into consideration the N-1 criteria (N-2 in justified cases). It is becoming more common to utilise the results of voltage stability or angle stability analyses. The modern methods of power system operation management and the existing system devices operation control and observation methods provide the conditions to maintain the required quality parameters of the supplied power and safe operation of the power system. Much has been done, but not all problems have been solved, especially in terms of the current operator’s power system safety state evaluation. The operator has regular access to measurements of voltage modules in the supervised grid nodes and to measurements of power flows in the grid’s branches. The voltage in grid nodes is a function of many variables – theoretically, all power system operation parameters and these are subject to constant random changes. The on-state of a grid’s generation, transmission and reception elements or the generated and load powers in the nodes change by the minute; the grid’s frequency adjusting nodes feature active power generation corrections and the grid’s voltage adjusting nodes feature passive power 102
generation or transmission corrections. The turbine regulators and voltage regulators are working almost continuously and the charts of the measured voltage and frequency values include “spikes”, which are evidence of their momentary variability. A system’s safe operation is a stable operation. In the authors’ opinion, it is necessary to develop and provide the operator with tools enabling current power system static stability (reserves) state analysis and allowing the operator to take proper decisions or generating appropriate control signals regardless of the circumstances. The power system operation parameters involve nonlinear and implicit dependencies; thus analyses of at least some of the system’s functions (states or phenomena) must be conducted with the use of the differential calculus, at the level of derivatives [1, 8, 18]. This paper includes exemplary calculation results, which – according to the authors – demonstrate the possibility of broadening the current power system grid operation analyses with the grid static stability studies, including the grid stiffness and natural current capacity. A substantial decrease in the grid stiffness promotes actuation and development of unsuppressed power swings in the power system and this may be the source of a huge system failure. The authors discuss only a fragment of the conducted analysis. The paper concerns grid stability state studies depending on the changes in the active power loads of an exemplary grid. In a wider scope, similar grid stability state studies are to be conducted in the function of other independent variables, such as: passive powers, apparent powers, longitudinal and transverse transformer ratios.
Grid stiffness and stability The term “static stability” used below slightly differs from the term “static balance”, which was defined in the previous century. The term “static balance” referred to the studies of the power system responses to minor grid disruption (coercion).
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
In this paper, the term “static stability” refers to the studies of the phenomena taking place in the power system with a slow and steady increase in the system’s load, without additional coercions. The term “grid stiffness” is used traditionally to describe the variability (susceptibility) of grid node voltages in the grid load changes function. The relatively commonly published materials on voltage stability in the power system grids [6, 7, 13, 19, 20] include characterisation of the voltage vector module variability in the function of the studied node’s active power load: U = f(P), the so-called nose curves. The curves U = f(P) are designated to illustrate the dependence of voltage on the load P and to designate the maximum, theoretically transmittable (extreme) load power P = Pex. In practice, the powers P = Pex may not be transmitted in the system, because the transmission will be preceded by stability disruption and emergency shutdowns of the grid’s elements. The analysis of the curve U = f(P) leads to interesting conclusions. They were illustrated in the calculations made for a small 220/110 kV grid system. The curve U = f(P), calculated for one of the 110 kV nodes, was adopted as the starting point.
Grid operation with an increasing active power load The calculations were made with the assumption of constant active and passive powers in all grid nodes, except for the power P of the studied node. The curve U = f(P) is shown in Fig. 1. The same figure also presents other curves which illustrate the voltage vector angle variability δ = f(P), variability of active power losses ∆P = f(P) and passive power losses ∆Q = f(P) in the grid as well as the load current module variability I = f(P) in the studied node.
In the same figure and on subsequent figures, the voltage module U is given in rated voltage percentage, voltage angle δ in degrees, power P and losses ∆P in [MW], power Q and losses ∆Q in [Mvar] as well as the current I in [kA]. All charts, except for the angle δ, were developed for the absolute values (without the symbol) to fit them in the first quarter of the coordinate system. In order to improve the legibility of the charts with various values presented in a single figure, some of the parameters were multiplied by a constant (e.g. current by 10, ∆Q by 0.3). Along with the load increase from the starting value P = 57 MW to the maximum value Pex = 207 MW, the parameters presented in the figure varied as follows: voltage module – from 112.89 to 80.10 kV, voltage vector angle – from –14.47 to –39.28 degrees, active power losses – from 10.54 to 46.21 MW, passive power losses – from 19.45 to 301.75 Mvar, constant passive power takeoff Q = 20 Mvar (powers P, Q and losses were recorded without the symbol). As provided above, it is not possible to take off power exceeding P = Pex from the studied node with the assumed grid operation conditions. Why is that? The response to this question is shown in the curve U = f(P) itself, which illustrates the dependence of voltage U on the load power of node P. The voltage variability in the function of power P is illustrated by the derivative υ = ∂U/∂P. The chart of the derivative is brought up in Fig. 2. Other curves shown in the same figure will be clarified later. By definition, the derivative υ defines the changes in the studied node’s voltage module, which are caused by the unit change in the node’s active power. The curve υ is shown within the range
Fig. 1. Dependence of parameters U, δ, ∆ P, ∆Q, I on load power P 103
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
of variability of the power P load of 57 to Pex = 207 MW. As load P nears Pex, the absolute values of the derivative υ increase to ∞. Such a derivative υ is obvious, because the denominator in the expression of the derivative near point P = Pex approaches zero. The reciprocal of υ – derivative ∂P/∂U – may constitute the definition (one of the components of the definition or measure)1 of the grid stiffness. This derivative would determine the amount of active power P that needs to be transmitted additionally from the grid to/from the studied node for the voltage module U in the given node to change by a unit. A stiff grid is a grid in which any changes in the node powers do not cause changes in the grid’s operation parameters – voltages in the grid’s nodes in this case. In the case of a stiff grid, the U = const. The conditions of a stiff grid are fulfilled by the balancing node in the power distribution calculations. Fig. 2 presents the charts of ratios Φ for functions reduced to the range of 0–1. The reduction’s algorithm is as follows: Φ = sign 1/(1+ |f(x)|). If the absolute value |f(x)| is equal to or approaches zero, then the ratio Φ is equal to or approaches 1. If the absolute value |f(x)| approaches ∞, then Φ approaches 0. The curves Φυ and Φξ presented in Fig. 2 are defined in this paper as the stiffness ratios and are presented as charts of grid stiffness in the studied node with an increasing load. They are expressed by the following dependencies: Φυ = 1/(1+|υ|); Φξ = 1/(1+|ξ |) (in the figure, the curves Φυ and Φξ are presented after being multiplied by their constant; this does not change the nature of these curves). If the grid stiffness ratio is adopted as the coordinate of a point on the curve Φυ, calculated acc. to the formula Φυ = 1/(1+|υ|), then in the case of a stiff grid, the ratio would have the value of 1–100% (Fig. 2). The actual grid is not stiff and the higher the grid load P, the bigger are the changes in voltage U caused by a unit change in power in the studied node and the faster the grid’s stiffness decreases. In point P = Pex, the term of grid stiffness loses its sense: |υ|= ∞ (the grid stiffness ratio would be equal to 0, Φυ = 0!). Similar conclusions are derived from the derivative ξ = ∂δ/∂ P. The derivative determines the changes in the studied node’s voltage vector angle δ, which are caused by the unit change in the node’s active power. It turns out that the higher the grid load P, the bigger are the changes in the voltage vector angle δ caused by a unit change in power P in the studied node. This derivative may also be acknowledged as one of the definitions (or measures) of grid stiffness. Also in the case of this derivative in point P = Pex, the value of |ξ|= ∞, Φξ = 0. The derivatives υ and ξ have much in common with the studies of voltage stability and angle stability, respectively, and may be applied to them. The dependencies mentioned above, including their charts presented in Fig. 2, describe the actual changes in the grid operation parameters (voltage vectors) in the grid load function. They, however, do not precisely clarify why the dependencies are as they are. Why are the power transmission capabilities exhausted in the given operation point, at the load P = Pex? The answer may be found by studying the dependence of transmission losses on the varying power system operation parameters.
The charts of the curves ∆P = f(P) and ∆Q = f(P) are presented in Fig. 1. The derivatives of active power losses ∆P and passive power losses Q in the function of the studied node’s active power P are recorded with the following formulae: λ = ∂(∆P)/∂P; μ = ∂(∆P)/∂Q [18]. The curves λ and μ are shown in Fig. 3. Both curves near point P = Pex are approaching infinity. In the actual grid we are observing an actually local increase in losses, but are they approaching infinity? At this point, we do not analyse the functions ∆P = f(P) or ∆P = f(Q), but their derivatives λ and μ, which indicate that near the point P = Pex, the power losses increase substantially faster than the power P increases, which can be transmitted to the studied node. In point P = Pex no more additional power can be transmitted to the studied node. An increase in the load current in the given node will result in such a voltage drop that the power taken off from the node will decrease with a simultaneous increase in losses. The derivatives λ and μ increase to infinity not due to the unlimited increase of losses, but due to the decline (to zero!) in the power P increases and the grid’s loss of ability to transmit additional power P. This is very important information for us: in the conditions when λ and/or μ approaches infinity, the grid’s natural transmission capacity (dependent on the physical laws governing the power distribution in the grid) decreases to zero [10, 11, 18]. At the same time, the stability and stiffness ratios decline to zero. Fig. 3 also presents the charts for ratios Φλ and Φμ. They are expressed by the following formulae: Φλ = 1/(1+|λ|); Φξ=1/(1+|μ|). They can be conventionally considered as charts of the grid’s natural current capacity (or natural transmission capacity) in the studied node at an increasing load. In a sense, it is the stability reserves ratio (or measure) in the studied node. Both curves near point P = Pex are approaching zero. They are presented in the figure after multiplication by the constant.
Impact of the voltage adjustment on the grid’s operation conditions We have discussed the curve U = f(P) and the derivatives υ, ξ, λ and μ in the function of the grid load increases in the case of grid loading with active power P. Other cases, such as grid loading with active power, apparent power, etc., have not been included in the paper. We studied the impact of voltage adjustment on the function U = f(P) and the aforementioned derivatives in the given case. It was assumed that the studied node features a capacitor battery divided into three segments (sections). The battery segments are activated automatically when the voltage in the studied node drops below 90% Un. The curves U, δ, ∆P and derivatives λ and μ are shown in Fig. 4. The chart turn point in Fig. 4 designate the moment of activation of another battery segment. The figure demonstrates that the transmittable active power Pex increased substantially in comparison to the data provided in Fig. 1–3 (by approx. 75 MW). The voltage vector angle has also increased (by approx. 8 degrees). As expected, the voltage curve is maintained above 90% U within a significant range of variability P.
1 Another component of the grid stiffness definition may be formulated based on the derivatives ∂U/∂Q and ∂Q/∂U.
104
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
Fig. 2. Dependence of parameters U, υ, ξ, Φυ, Φξ on load power P
Fig. 3. Dependence of parameters U, λ, μ , Φλ, Φμ on load power P
However, losses increase in total; the same – although not continuously – goes for the loss derivatives λ and μ. The increase in losses (equivalent to an increase in demand) causes grid loading even with unchanged node powers.
The local loss increase of up to 700 kW per 1 MW of transmitted power (in the figure, the values λ = 70 and U > 90% have been highlighted prior to the activation of the third battery segment) may be the cause of an overload and emergency shutdowns of grid transmission devices and may also be the cause of the 105
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
Fig. 4. Dependence of parameters U, δ, ∆P, λ, μ on load power P with working voltage adjustment via activation of capacitor batteries
decline in the grid stiffness as well as power swings. All of the above may be possible with the voltage not exceeding the acceptable range of voltage variability Un ±10%.
The issue of power swings We have demonstrated and clarified the functions U = f(P) and derivatives υ, ξ, λ and μ, as well as ratios Φυ, Φξ, Φλ and Φμ. As already noted, the grid loses its stiffness at a certain level of load and even small changes in the node powers may cause substantial changes in the voltage vectors. If the voltage regulators do not adjust the grid’s voltage fast enough (because, for example, they were set to work in a grid with a higher stiffness or the local passive power reserves have been depleted) when the grid stiffness is correspondingly small, then, according to the laws governing the power distribution, the level of voltage in one of the grid’s fragments will decline. In addition, the decline of the voltage level in this fragment will also be influenced by the increase in the active and passive power losses according to the derivatives λ and μ. If the given grid includes working generators, their power characteristics will change due to the declined grid voltage. The generators will be offloaded and will accelerate – at a reduced voltage, the power returned to the grid will decline. The lower the grid stiffness, the more the grid voltage will decline and the generators will be offloaded even more, causing their further acceleration. A grid with lower stiffness creates operating conditions for the generator, which are similar to a sufficiently long unit line (additionally, with variable parameters). If the above situation regards a group of generators, their acceleration and the additional power resulting from electromechanical 106
inertia, introduced into the grid, may cause a readjustment in the grid. As result of the readjustment, the generators will be loaded excessively and will start to brake. This process may repeat itself and spread to other generators, resulting in power swings. In a grid’s normal operation conditions power swings do not take place – the grid is stiff enough to suppress small local swings caused by the operation of (passive power) voltage and (active power) frequency regulators. At a low enough grid stiffness, it is possible for unsuppressed, increasing power swings, which may be dangerous for the system, to occur spontaneously (e.g. due to the operation of the aforementioned regulators) [5, 16]. The generators may lose their synchronism and become deactivated or – regardless of the specific situation – the system will undergo emergency division due to the loss of stability. There were many cases of system failures featuring power swings [3, 4, 12]. Below we will recall only one failure which took place on 4 November 2006 in the combined UCTE system. The authors do not possess any analyses regarding the voltage or angle stability in the UCTE system from that time, nor do they possess any data regarding the grid stiffness or the system’s stability reserves. They had in their possession a generally accessible report [12] which provided only scarce information about the failure itself. The report demonstrates that: • Just before the failure of 4 November 2006, at around 10 p.m., the power transit from the systems of northern-eastern countries to the systems of western countries amounted to approx. 10 thousand MW. The power transit was ensured by 35 tracks of the 380 kV line • On 4 November 2006, at 9:41 p.m., two tracks of the 380 kV line were operatively excluded in the German system to allow
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
passage of a ship under the line. The deactivation was planned earlier for 1:00–5.00 a.m. of 5 November 2006 (Sunday), presumably in the demand dip. It is possible that the power transit during the Sunday’s night dip was smaller than during the Saturday’s evening peak and that is the reason for the planned line exclusion • Immediately after the line exclusion, the voltage angle at stations between which the lines were routed increased by 30 degrees! That is a very large increase for such a big system. This means that a highly loaded system with relatively low static stability reserves and lowered stiffness was approved for operation. After the exclusion of the line, the system was still operated synchronously for 29 minutes, i.e. until 10:10 p.m., and then – due to the activation of a coupling in one of the German system’s stations – power swings occurred, which ultimately (after approx. 17 sec) resulted in the breakdown of the UCTE system into three parts as well as limits of 17 thousand MW in electricity supply to recipients, who were mainly excluded by the SCO automation.
Summary 1. The planned grid operation system, in a periodical or daily cycle, may not be executed in the current system operation due to the operative or emergency exclusions of the system’s generating or transmitting elements. The authors deem it purposeful to develop tools (software) which will enable conducting grid analyses, including analyses in the online mode. 2. To ensure safe operation of the modern power systems, aside from the current evaluations of the system state based on the results of power distribution calculations made with consideration of the N-1 or N-2 criterion, it was deemed purposeful to conduct analyses of the static stability state (reserves), including the stiffness state of the power system grids. 3. The analyses of power transmissions in large power system grids must feature the physical and natural current capacity of the grid: a) Power transmissions must be possible without current overloads of the grid’s transmission devices (including specified reserves). The physical current capacity limits result from the acceptable current capacity of grid devices. b) The increase in the power system grid load causes a decline in the grid stiffness, theoretically even to zero. This results from the natural laws governing the power distribution. Power swings and loss of power system stability take place at a low enough grid stiffness. The acceptable natural current capacity limit is the level of grid stiffness at which it is still very unlikely for power swings to occur.
REFERENCES
1. T. Szostek, “Algorytm optymalizacji poziomów napięcia w sieciach elektroenergetycznych oparty na metodzie dwóch rozpływów mocy” [Algorithm for optimisation of the voltage levels in power grids, based on the method of dual power distribution], Energetyka, No. 2, 1975. 2. On-line Voltage Stability Assessment of power system – An Aproach of Black – box Modeling, Tampere University of Technology 2001. 3. Final Report on the August 14, 2003 Blackout in the United States and Canada. Causes and Recommendations. U.S. – Canada power system Outage Task Force, April 2004. 4. Final Report of the Investigation Committee on the 28 September 2003 Blackout in Italy. UCTE, April 2004. 5. S. Kasprzyk, “Bezpieczeństwo pracy polskiego systemu elektroenergetycznego, Ogólnopolskie seminarium nt. Blackout a krajowy system elektroenergetyczny” [Polish power system operation safety, Polish nationwide seminar regarding the Blackout and the national power system], Poznań 2004, Energetyka 2004, thematic sheet no. II. 6. J. Machowski, “Regulacja i stabilność systemu elektroenergetycznego” [Power system adjustment and stability], Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2007. 7. J. Machowski, J.W. Bialek, J.R. Bumby, “Power system Dynamics Stability and Control”, John Wiley and Sons, Ltd 2008. 8. K. Oziemblewski, “Optymalizacja napięć w węzłach dla celów prowadzenia ruchu systemu elektroenergetycznego” [Optimisation of voltages in nodes for the purpose of power system operation], PhD dissertation, Silesian University of Technology, Gliwice, 1975. 9. H. Gładyś, A. Orzechowski, K. Oziemblewski, “O konferencji CIGRE ’2006 i zagrożeniach w pracy systemu elektroenergetycznego” [On the CIGRE 2006 conference and hazards for power system operation], Seminarium SEP, Biuletyn Miesięczny PSE SA, No. 11, 2006. 10. K. Oziemblewski, “Regulacja napięcia a stabilność pracy sieci systemu elektroenergetycznego” [Voltage adjustment and power system grid operation stability], Automatyka Elektroenergetyczna, No. 2, 2007. 11. K. Oziemblewski, “Naturalna zdolność przesyłowa sieci jako kryterium oceny stabilności systemu elektroenergetycznego” [Natural grid transmission capacity as the criterion for evaluating power system stability], Wiadomości Elektrotechniczne, No. 9, 2007. 12. System failure on 4 November 2006, final report, UCTE, 2007. 13. Voltage Stability Improvement using Static Var Compensator in power system, Leonardo Journal of Science, I–VI, 2009. 14. M. Sobierajski, W. Rojewski, “Wpływ strat mocy biernej na wystąpienie lawiny napięcia w sieci przesyłowej” [Impact of passive power losses on the occurrence of voltage collapses in a transmission grid], APE 09, Jurata, 3–5 June 2009. 15. K. Madajewski, B. Sobczak, R. Trębski, “Dynamiczne aspekty utraty stabilności napięciowej” [Dynamic aspects of a voltage stability loss], APE 09, Jurata, 3–5 June 2009. 16. M. Klucznik et al., “Wpływ obecnie stosowanych układów regulacji generatorów na możliwości pogłębienia awarii napięciowej” [Impact of the currently used generator adjustment systems on the possibility of voltage failure intensification], APE 09, Jurata, 3–5 June 2009.
107
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | 102–108
17. R. Krebs, Z.A. Styczyński, “SiGuard system do zapobiegania blackoutom ze szczególnym uwzględnieniem analizy działań zabezpieczających w warunkach utraty stabilności napięciowej” [SiGuard blackout prevention system with special consideration of the analysis of security actions in conditions of a voltage stability loss], Elektroenergetyka Współczesność i Rozwój, No. 2–3, 2010. 18. K. Oziemblewski, K. Opala, “Możliwości oceny bieżącego stanu stabilności SEE. Pochodne zamiast charakterystyk” [Possibilities of evaluation of the current power system stability state. Derivatives instead of characteristics], Acta Energetica, No. 2, 2011. 19. R. Zajczyk, “Stabilność napięciowa podsystemu elektroenergetycznego” [Voltage stability of a power sub-system], Acta Energetica, No. 11, 2011.
20. S. Paszek, “Wybrane metody oceny i poprawy stabilności kątowej systemu elektroenergetycznego” [Selected methods of evaluating and improving a power system’s angle stability], monograph, Gliwice 2012. 21. S. Paszek et al., “Pomiarowa estymacja parametrów dynamicznych generatorów synchronicznych i układów wzbudzenia pracujących w krajowym systemie elektroenergetycznym” [Measurement estimation of the dynamic parameters of synchronous generators and actuation systems working in the national power system], Gliwice, 2013. 22. J. Machowski et al., “Analizy systemu elektroenergetycznego w średniookresowym planowaniu rozwoju” [Power system analyses in mid-term developing planning], Przegląd Elektrotechniczny, No. 6, 2013.
Kazimierz Oziemblewski OZW SEP Katowice e-mail: koziemblewski@wp.pl Graduated from the Faculty of Electrical Engineering at Wrocław University of Technology (1961). Postgraduate Ph.D. student at the Electrical Faculty of Silesian University of Technology. Worked at the District Dispatching Centre in Katowice between 1961 and 2003. Secondment in the Central Dispatching Centre of the Countries belonging to the Council for Mutual Economic Assistance in Prague (Czech Republic). A member of the Association of Polish Electrical Engineers. Has written elaborations and publications, mainly in the field of optimisation of grid operation systems, passive power compensation and power system stability.
Ksawery Opala Gdańsk Branch of the Institute of Power Engineering e-mail: k.opala@ien.gda.pl He graduated from the Faculty of Electrical and Control Engineering at Gdańsk University of Technology (2001). Currently employed at the Gdańsk Branch of the Institute of Power Engineering as an assistant. The scope of his scientific interests include: ARNE and ARST adjustment automation, area voltage and passive power adjustment, analysis of the power grid operation state and distribution calculations.
108
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 102–108
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 102–108. When referring to the article please refer to the original text. PL
Metoda analizy stabilności statycznej systemów elektroenergetycznych Autorzy
Kazimierz Oziemblewski Ksawery Opala
Słowa kluczowe
stabilność statyczna systemu elektroenergetycznego, sztywność sieci, kołysania mocy
Streszczenie
Treść artykułu dotyczy badania zmian parametrów pracy systemu elektroenergetycznego w warunkach narastania jego obciążenia. Wyniki tych i podobnych badań mogą prowadzić do rozszerzenia aktualnych poglądów na temat sztywności sieci, jej stabilności i warunków postawania kołysań mocy w systemie. Kołysania mocy często stanowią początek rozległych awarii systemowych.
Wstęp Dla zapewnienia bezpiecznej pracy współczesnych SEE opracowano dotąd wiele metod analizy i oceny stanu systemu, wdrożono wiele urządzeń kontrolno-pomiarowych, wiele automatyk prewencyjnych i regulacyjnych [2, 17, 22]. W tym samym celu zastosowano wiele urządzeń transmitujących i przetwarzających dane pomiarowe i sygnały, wdrożono stabilizatory systemowe tłumiące kołysania bloków, instalowano urządzenia regulujące napięcie i przepływy mocy (głównie biernej) w sieci, w tym urządzenia FACTS, SVC itp. Poza tym instaluje się układy WAMS umożliwiające wczesne wykrywanie zagrożeń awarią w SEE, uruchamia się sprzęgła prądu stałego blokujące przenoszenie stanów nieustalonych itd. W procesie planowania i dobowego programowania układów pracy sieci SEE wykonuje się analizy rozpływów mocy, obliczanych z uwzględnieniem kryteriów N-1 (w uzasadnionych przypadkach N-2). Coraz powszechniej korzysta się z wyników analiz stabilności napięciowej czy stabilności kątowej. Nowoczesne metody kierowania ruchem SEE plus istniejące możliwości obserwacji i sterowania pracą urządzeń systemu stwarzają warunki do utrzymania wymaganych parametrów jakości dostarczanej energii i bezpiecznej pracy SEE. Zrobiono wiele, ale jeszcze nie wszystkie problemy udało się rozwiązać, zwłaszcza jeśli chodzi o bieżącą, operatorską ocenę stanu bezpieczeństwa SEE. Operator na bieżąco ma do dyspozycji pomiary modułów napięć w węzłach nadzorowanej sieci oraz pomiary przepływów mocy w gałęziach tej sieci. Napięcie w węzłach sieci jest funkcją wielu zmiennych – teoretycznie wszystkich parametrów pracy SEE, a te podlegają ciągłym zmianom losowym. Faktycznie z minuty na minutę zmienia się stan załączenia elementów wytwórczych, przesyłowych i odbiorczych w sieci, zmieniają się moce wytwarzane i moce obciążenia w węzłach; w węzłach regulujących częstotliwość w sieci następują korekty wytwarzania mocy czynnej, w węzłach regulujących napięcie w sieci występują korekty wytwarzania lub przesyłu mocy biernej. Regulatory turbin i regulatory napięcia pracują praktycznie bez przerwy, a na wykresach mierzonych wielkości napięcia i częstotliwości widoczna jest „trawka” – dowód chwilowej ich zmienności.
Rys. 1. Zależność parametrów U, δ, ∆P, ∆Q, I od mocy obciążenia P
Bezpieczna praca systemu to praca stabilna. Zdaniem autorów należy dążyć do opracowania i udostępnienia operatorowi narzędzi do bieżącej analizy stanu (zapasu) stabilności statycznej SEE, które pozwolą mu na podejmowanie właściwych decyzji lub zależnie od okoliczności wygenerują odpowiednie sygnały sterownicze. Parametry pracy SEE wiążą zależności nieliniowe i uwikłane, stąd analizy przynajmniej niektórych funkcji (stanów czy zjawisk) systemu muszą być wykonywane z zastosowaniem rachunku różniczkowego; na poziomie pochodnych [1, 8, 18]. W tym artykule zamieszczono przykładowe wyniki obliczeń, które – zdaniem autorów – wskazują na możliwości poszerzenia bieżących analiz stanu pracy sieci SEE o badania statycznej stabilności sieci, a w tym sztywności sieci i jej naturalnej obciążalności. Znaczące obniżenie się sztywności sieci sprzyja pobudzeniu i rozwijaniu się nietłumionych kołysań mocy w SEE, a to z kolei może być zarzewiem wielkiej awarii systemowej. W artykule omawia się tylko fragment prowadzonych analiz. Dotyczy on badania stanów stabilności sieci w zależności od zmian obciążenia mocą czynną w przykładowej sieci. W szerszym ujęciu podobne badania stanów stabilności sieci przewiduje
się realizować również w funkcji pozostałych zmiennych niezależnych, jak: moce bierne, moce pozorne, wzdłużne i poprzeczne przekładnie transformatorów. Sztywność sieci i jej stabilność Terminu „stabilność statyczna” używa się poniżej w znaczeniu nieco różniącym się od terminu „równowaga statyczna”, zdefiniowanego w ubiegłym wieku. Termin „równowaga statyczna” odnoszono do badania odpowiedzi SEE na małe zakłócenia (wymuszenia) w sieci. W tym artykule termin „stabilność statyczna” odnosi się do badania zjawisk zachodzących w systemie elektroenergetycznym przy powolnym, spokojnym wzroście obciążenia systemu, bez dodatkowych wymuszeń. Terminu „sztywność sieci” używa się w tradycyjnym znaczeniu do opisania zmienności (podatności) napięć w węzłach sieci w funkcji zmian obciążenia sieci. Publikowane dość powszechnie materiały na temat stabilności napięciowej w sieciach SEE [6, 7, 13, 19, 20] zawierają charakterystyki zmienności modułu wektora napięcia w funkcji obciążenia mocą czynną badanego węzła: U = f(P), tzw. krzywe nosowe. Krzywe U = f(P) wyznacza się w celu pokazania
109
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 102–108
zależności napięcia od obciążenia P oraz wyznaczenia maksymalnej, teoretycznie możliwej do przesłania, (ekstremalnej) mocy obciążenia P = Pex. Praktycznie mocy P = Pex w systemie przesłać nie można; wcześniej dojdzie do zakłócenia stabilności i awaryjnych wyłączeń elementów sieci. Analiza przebiegu krzywej U = f(P) prowadzi do ciekawych wniosków. Pokazano je na przykładzie obliczeń wykonanych dla niewielkiego układu sieciowego 220/110 kV. Za punkt wyjścia przyjęto krzywą U = f(P), policzoną dla jednego z węzłów 110 kV. Praca sieci przy narastającym obciążeniu mocą czynną Obliczenia wykonano przy założeniu stałych mocy czynnych i biernych we wszystkich węzłach sieci z wyjątkiem mocy P badanego węzła. Przebieg krzywej U = f(P) pokazano na rys. 1. Na tym samym rysunku ukazano również inne krzywe, obrazujące zmienność kąta wektora napięcia δ = f(P), zmienność strat mocy czynnej ∆P = f(P) i strat mocy biernej ∆Q = f(P) w sieci oraz zmienność modułu prądu obciążenia I = f(P) w badanym węźle. Na tym rysunku, a także na kolejnych, moduł napięcia U podawany jest w procentach napięcia znamionowego, kąt napięcia δ w stopniach, moc P i straty ∆P w [MW], moc Q i straty ∆Q w [Mvar], prąd I w [kA]. Wszystkie wykresy, z wyjątkiem przebiegu kąta δ, wykonano dla wartości bezwzględnych (bez znaku), aby pomieścić je w pierwszej ćwiartce układu współrzędnych. W celu zwiększenia czytelności wykresów różnych wielkości przedstawianych na jednym rysunku niektóre parametry pomnożono przez stałą (np. prąd przez 10, ∆Q przez 0,3). Wraz ze wzrostem obciążenia od wartości początkowej P = 57 MW do wartości maksymalnej Pex = 207 MW podane na rysunku parametry zmieniły się następująco: moduł napięcia – od 112,89 do 80,10 kV, kąt wektora napięcia – od –14,47 do –39,28 stopni, straty mocy czynnej – od 10,54 do 46,21 MW, straty mocy biernej – od 19,45 do 301,75 Mvar, pobierana stała moc bierna Q = 20 Mvar (moce P, Q i straty zapisano bez znaku). Jak stwierdzono wyżej, przy założonych warunkach pracy sieci z badanego węzła mocy większej niż P = Pex pobrać nie można. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie niesie sama krzywa U = f(P), obrazująca zależność napięcia U od mocy obciążenia węzła P. Zmienność napięcia w funkcji mocy P pokazuje przebieg pochodnej υ = ∂U/∂P. Wykres tej pochodnej przytoczono na rys. 2. Pokazane na tym samym rysunku inne krzywe będą objaśnione w drugiej kolejności. Pochodna υ, z definicji, określa zmiany modułu napięcia w badanym węźle, powodowane przez jednostkową zmianę mocy czynnej węzła. Przebieg krzywej υ pokazano w przedziale zmienności obciążenia mocą P w granicach od 57 do P ex = 207 MW. W miarę zbliżania się obciążenia P do Pex bezwzględne wartości pochodnej υ rosną do ∞. Taki przebieg pochodnej υ jest oczywisty, bo mianownik w wyrażeniu tej pochodnej w otoczeniu punktu P = Pex dąży do zera. 1
110
Rys. 2. Zależność parametrów U, υ, ξ, Φυ, Φξ od mocy obciążenia P
Rys. 3. Zależność parametrów U, λ, μ , Φλ, Φμ od mocy obciążenia P
Odwrotność υ – pochodna ∂P/∂U – może stanowić definicję (jedną ze składowych definicji lub miary) 1 sztywności sieci. Taka pochodna określałaby, ile mocy czynnej P trzeba dodatkowo przesłać z sieci do/z badanego węzła, aby moduł napięcia U w tym węźle zmienił się o jednostkę. Sieć sztywna to taka sieć, w której dowolne zmiany mocy węzłowych nie powodują zmian parametrów pracy sieci – tu napięcia w węzłach sieci. W przypadku sieci sztywnej U = const. Warunki sieci sztywnej spełnia węzeł bilansujący w obliczeniach rozpływów mocy. Na rys. 2 przedstawiono wykresy wskaźników Φ funkcji zredukowanych do przedziału 0–1. Algorytm redukcji jest następujący: Φ = sign 1/(1+ |f(x)|). Jeśli wartość bezwzględna |f(x)| jest równa lub bliska zeru, wtedy wskaźnik Φ jest równy lub bliski 1. Jeśli wartość bezwzględna |f(x)| dąży do ∞, wtedy Φ dąży do 0.
Kolejną składową definicji sztywności sieci można sformułować na podstawie pochodnych ∂U/∂Q i ∂Q/∂U.
Pokazane na rys. 2 krzywe Φυ, Φξ w tym artykule definiuje się jako wskaźniki sztywności i przedstawia jako wykresy sztywności sieci w badanym węźle przy narastającym obciążeniu. Wyrażają je zależności: Φυ = 1/(1+|υ|); Φξ = 1/(1+|ξ |) (na rysunku krzywe Φυ i Φξ pokazano po przemnożeniu ich przez stałą; nie zmienia to charakteru tych krzywych). Jeśli za wskaźnik sztywności sieci przyjąć współrzędną punktu na krzywej Φυ, policzoną wg wzoru Φυ = 1/(1+|υ|), to w przypadku sieci sztywnej wskaźnik ten miałby wartość 1–100% (rys. 2). Rzeczywista sieć nie jest sztywna, a im większe obciążenie sieci P, tym większe zmiany napięcia U powoduje jednostkowa zmiana mocy w badanym węźle, tym szybciej zmniejsza się jej sztywność. W punkcie P = Pex pojęcie sztywności sieci traci sens: |υ|= ∞ (wskaźnik sztywności sieci byłby równy 0, Φυ = 0!). Podobne wnioski wypływają również z przebiegu pochodnej ξ = ∂δ/∂ P. Pochodna ta
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 102–108
napięcia (o ok. 8 stopni). Zgodnie z oczekiwaniem krzywa napięcia, w znacznym przedziale zmienności P, utrzymuje się powyżej 90% Un. Jednak straty w sumie rosną, rosną też – choć nie w sposób ciągły – pochodne strat λ i μ. Wzrost strat (równoznaczny ze wzrostem zapotrzebowania) powoduje dociążenie sieci nawet przy niezmienionych mocach węzłowych. Lokalny przyrost strat do wartości 700 kW na 1 MW przesyłanej mocy (na rysunku zaznaczono λ = 70, U > 90% jeszcze przed załączeniem trzeciego członu baterii) może być powodem przeciążenia i awaryjnych wyłączeń urządzeń przesyłowych sieci, a może być również powodem obniżenia sztywności sieci i powstania kołysań mocy. A wszystko to przy napięciu niewykraczającym poza dopuszczalny przedział zmienności napięcia Un ±10%.
Rys. 4. Zależność parametrów U, δ, ∆P, λ, μ od mocy obciążenia P przy działającej regulacji napięcia poprzez załączanie baterii kondensatorów
określa zmiany kąta wektora napięcia δ w badanym węźle, powodowane przez jednostkową zmianę mocy czynnej węzła. I tu okazuje się, że im większe obciążenie sieci P, tym większe zmiany kąta wektora napięcia δ powoduje jednostkowa zmiana mocy P w badanym węźle. I ta pochodna może być uznana jako jedna z definicji (lub miar) sztywności sieci. Także w przypadku tej pochodnej w punkcie P = Pex wartość |ξ|= ∞, Φξ = 0. Pochodne υ i ξ posiadają wiele wspólnego z badaniami odpowiednio stabilności napięciowej i stabilności kątowej i mogą być tam stosowane. Przytoczone wyżej zależności oraz ich wykresy, pokazane na rys. 2, opisują faktyczne zmiany parametrów pracy sieci (wektorów napięcia) w funkcji obciążenia sieci. Nie wyjaśniają jednak do końca, dlaczego te zależności są właśnie takie. Dlaczego w danym punkcie pracy, przy obciążeniu P = Pex, wyczerpują się naturalne możliwości przesyłu mocy? Odpowiedź można znaleźć, badając zależność strat przesyłowych od zmieniających się parametrów pracy SEE. Wykresy krzywych ∆P = f(P) oraz ∆Q = f(P) przedstawiono na rys. 1. Pochodne strat mocy czynnej ∆P i mocy biernej Q w funkcji mocy czynnej P badanego węzła zapisują się wzorami odpowiednio: λ = ∂(∆P)/∂P; μ = ∂(∆P)/∂Q [18]. Przebieg krzywych λ i μ pokazano na rys. 3. Obydwie krzywe w otoczeniu punktu P = Pex zmierzają do nieskończoności. W rzeczywistej sieci obserwujemy faktycznie lokalny wzrost strat, ale czy do nieskończoności? W tym miejscu nie analizuje się funkcji ∆P = f(P) czy ∆P = f(Q), a ich pochodne λ i μ, a te wskazują, że w otoczeniu punktu P = Pex straty mocy rosną zdecydowanie szybciej, niż przyrasta moc P, możliwa do przesłania do badanego węzła. W końcu w punkcie P = Pex już żadna dodatkowa moc do badanego węzła nie może być przesłana. Zwiększenie prądu obciążenia w danym węźle spowoduje taki spadek napięcia, że moc pobierana z tego węzła zmniejszy się, a wzrosną tyko straty.
Pochodne λ i μ rosną do nieskończoności nie z powodu nieograniczonego wzrostu strat, ale z powodu zmniejszania się (do zera!) przyrostów mocy P i utraty przez sieć możliwości przesłania dodatkowej mocy P. Jest to dla nas bardzo ważna informacja: w warunkach, gdy λ lub/i μ zmierza do nieskończoności, naturalna (zależna od fizycznych praw rządzących rozpływami mocy w sieci) zdolność przesyłowa sieci maleje do zera [10, 11, 18]. Równocześnie wskaźniki stabilności i sztywności sieci maleją do zera. Na rys. 3 pokazano również wykresy wskaźników Φλ, Φμ. Wyrażają je zależności odpowiednio: Φλ = 1/(1+|λ|); Φξ = 1/(1+|μ|). Umownie można je uważać za wykresy naturalnej obciążalności (lub naturalnej zdolności przesyłowej) sieci w badanym węźle przy narastającym obciążeniu. W pewnym sensie jest to wskaźnik (albo miara) zapasu stabilności w badanym węźle. Obydwie krzywe w otoczeniu punktu P = Pex zmierzają do zera. Na rysunku pokazano je po przemnożeniu przez stałą. Wpływ regulacji napięcia na warunki pracy sieci Powyżej omówiono przebiegi krzywej U = f(P) oraz pochodnych υ, ξ, λ i μ w funkcji przyrostów obciążenia sieci w przypadku dociążania sieci mocą czynną P. Innych przypadków, jak dociążanie sieci mocą bierną, pozorną itp., nie zawarto w artykule. Zbadano, jak w danym przypadku na przebiegi funkcji U = f(P) oraz ww. pochodnych wpływa regulacja napięcia. Założono, że w badanym węźle istnieje bateria kondensatorów, dzielona na trzy człony (sekcje). Człony baterii załączają się automatycznie, gdy napięcie w badanym węźle spadnie poniżej 90% Un. Przebiegi krzywych U, δ, ∆P oraz pochodnych λ i μ pokazano na rys. 4. Punkty załamania wykresów na rys. 4 oznaczają moment załączenia kolejnego członu baterii. Z rysunku można odczytać, że możliwa do przesłania moc czynna Pex znacząco wzrosła w porównaniu z danymi podanymi na rys. 1–3 (o ok. 75 MW), wzrósł również kąt wektora
Problem kołysań mocy Powyżej zostały pokazane i objaśnione przebiegi funkcji U = f(P) i pochodnych υ, ξ, λ i μ, oraz wskaźników Φυ, Φξ, Φλ i Φμ. Jak już podkreślano, przy odpowiednio dużym obciążeniu sieć traci sztywność i nawet małe zmiany mocy węzłowych mogą powodować znaczne zmiany wektorów napięcia. Jeśli w przypadku, gdy sztywność sieci jest odpowiednio mała, zdarzy się, że regulatory napięcia nie wyregulują odpowiednio szybko i dokładnie napięcia w sieci (bo np. ustawiono je do pracy w sieci o większej sztywności albo wyczerpały się lokalne rezerwy mocy biernej), to zgodnie z prawami rządzącymi rozpływem mocy obniży się poziom napięcia w jakimś fragmencie sieci. Dodatkowo na obniżenie poziomu napięcia w tymże fragmencie sieci wpłynie wzrost strat mocy czynnej i biernej zgodnie z pochodnymi λ i μ. Jeśli w danej sieci pracują generatory, to z powodu obniżonego napięcia sieci zmienią się ich charakterystyki mocy. Generatory zostaną odciążone i przyspieszą – przy obniżonym napięciu zmniejszy się moc oddawana do sieci. Im mniejsza będzie sztywność sieci, tym bardziej zmniejszy się napięcie sieci, tym bardziej odciążą się generatory i w następstwie tego bardziej przyspieszą. Sieć o obniżonej sztywności stwarza dla generatora warunki pracy podobne jak odpowiednio długa linia blokowa (w dodatku o zmiennych parametrach). Jeśli sytuacja jak wyżej będzie dotyczyć grupy generatorów, to ich przyspieszenie i wynikająca z inercji elektromechanicznej dodatkowa moc, wprowadzona do sieci, może doprowadzić do przeregulowania w sieci. W wyniku przeregulowania generatory dociążą się ponad miarę i zaczną hamować. Proces ten może się powtarzać, wciągając inne generatory, a to oznacza kołysania mocy. Kołysania mocy w normalnych warunkach ruchu sieci nie występują – sieć jest na tyle sztywna, że drobne kołysania lokalne, powodowane działaniem regulatorów napięcia (mocy biernej) i częstotliwości (mocy czynnej), są stłumione. Przy odpowiednio niskiej sztywności sieci mogą samorzutnie (np. na skutek działania ww. regulatorów) powstawać nietłumione, narastające kołysania mocy, groźne w skutkach dla systemu [5, 16]. Generatory mogą utracić synchronizm i zostaną wyłączone albo – zależnie od konkretnej sytuacji – dojdzie
111
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation102–108
do awaryjnego podziału systemu na skutek utraty stabilności. Awarii systemowych, w których wystąpiło kołysanie mocy, było wiele [3, 4, 12]. Poniżej przywołana zostanie tylko jedna awaria, która miała miejsce 4 listopada 2006 roku w połączonym systemie UCTE. Autorzy nie dysponują żadnymi analizami stabilności napięciowej czy kątowej w systemie UCTE z tego czasu, nie posiadają żadnych danych dotyczących sztywności sieci ani zapasu stabilności tego systemu. Dysponowali ogólnie dostępnym raportem [12], z którego można uzyskać bardzo skromne informacje o samej awarii. Z raportu wynika, że: • Tuż przed awarią 4 listopada 2006 roku (sobota) ok. godz. 22 w systemie UCTE tranzyt mocy z systemów krajów północno-wschodnich do systemów krajów zachodnich wynosił ok. 10 tys. MW. Tranzyt mocy zapewniło 35 torów linii 380 kV • 4 listopada 2006 roku o godz. 21.41 w systemie niemieckim operatywnie wyłączono dwa tory linii 380 kV w celu przepuszczenia statku pod linią. Wyłączenie było wcześniej planowane na dzień 5 listopada 2006 roku (niedziela) na godz. 1.00– 5.00, przypuszczalnie w dolinie zapotrzebowania. Jest prawdopodobne, że tranzyt mocy w niedzielnej dolinie nocnej był mniejszy niż w sobotnim szczycie wieczornym i dlatego w tym czasie planowano wyłączenie linii • Bezpośrednio po wyłączeniu linii kąt napięcia w stacjach, pomiędzy którymi biegły linie, wzrósł o 30 stopni! To bardzo dużo, jak na tak wielki system. Z tego wynika, że do ruchu dopuszczono system mocno obciążony, o stosunkowo małym zapasie statycznej stabilności i o obniżonej sztywności. Po wyłączeniu linii system pracował jeszcze synchronicznie przez 29 minut, do godz. 22.10, a potem – w następstwie załączenia sprzęgła w jednej ze stacji w systemie niemieckim – pojawiły się kołysania mocy, które w końcu (po czasie ok. 17 s) doprowadziły do rozpadu systemu UCTE na trzy części i 17 tys. MW ograniczeń w dostawie energii do odbiorców, wyłączonych głównie przez automatykę SCO. Podsumowanie 1. Planowany układ pracy sieci, w cyklu okresowym czy dobowym, może nie być realizowany w bieżącym ruchu systemu, ze względu na operatywne lub awaryjne wyłączenia elementów wytwórczych czy przesyłowych systemu. Autorzy uznają za celowe stworzenie narzędzi (oprogramowania) do wykonywania niezbędnych analiz sieciowych, również w trybie online.
112
2. Dla zapewnienia bezpiecznej pracy współczesnych SEE, obok aktualnie dokonywanych ocen stanu systemu na podstawie wyników obliczeń rozpływów mocy, prowadzonych z uwzględnieniem kryterium N-1 lub N-2, uznano za celowe wykonywanie analiz stanu (zapasu) stabilności statycznej, w tym stanu sztywności sieci SEE. 3. W analizach przesyłów mocy w sieciach dużych SEE należy uwzględniać fizyczną i naturalną obciążalność sieci: a) Przesyły mocy muszą się realizować bez przeciążeń prądowych urządzeń przesyłowych sieci (i to z określoną rezerwą). Granice obciążalności fizycznej wynikają z dopuszczalnej obciążalności prądowej urządzeń sieciowych. b) W miarę wzrostu obciążenia sieci SEE maleje sztywność sieci, teoretycznie nawet do zera. Wynika to z naturalnych praw rządzących rozpływami mocy. Przy odpowiednio niskiej sztywności sieci dochodzi do kołysań mocy i utraty stabilności w SEE. Granicę dopuszczalnej obciążalności naturalnej stanowi taki poziom sztywności sieci, przy którym wystąpienie kołysań mocy jest jeszcze mało prawdopodobne. Bibliografia 1. Szostek T., Algorytm optymalizacji poziomów napięcia w sieciach elektroenergetycznych oparty na metodzie dwóch rozpływów mocy, Energetyka 1975, nr 2. 2. On-line Voltage Stability Assessment of Power System – An Aproach of Black – box Modeling, Tampere University of Technology 2001. 3. Final Report on the August 14, 2003 Blackout in the United States and Canada. Causes and Recommendations. U.S. – Canada Power System Outage Task Force, April 2004. 4. Final Report of the Investigation Committee on the 28 September 2003 Blackout in Italy. UCTE, April 2004. 5. Kasprzyk S., Bezpieczeństwo pracy polskiego systemu elektroenergetycznego, Ogólnopolskie seminarium nt. Blackout a Krajowy System Elektroenergetyczny, Poznań 2004, Energetyka 2004, zeszyt tematyczny nr II. 6. Machowski J., Regulacja i stabilność systemu elektroenergetycznego, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2007. 7. Machowski J., Bialek J.W., Bumby J.R., Power System Dynamics Stability and Control, John Wiley and Sons, Ltd 2008.
8. Oziemblewski K., Optymalizacja napięć w węzłach dla celów prowadzenia ruchu systemu elektroenergetycznego, praca doktorska, Politechnika Śląska, Gliwice 1975. 9. G ł a dy ś H . , O r z e chow sk i A . , Oziemblewski K., O konferencji CIGRE 2006 i zagrożeniach w pracy systemu elektroenergetycznego, Seminarium SEP, Biuletyn Miesięczny PSE SA 2006, nr 11. 10. Oziemblewski K., Regulacja napięcia a stabilność pracy sieci systemu elektro energetycznego, Automatyka Elektroenergetyczna 2007, nr 2. 11. Oziemblewski K., Naturalna zdolność przesyłowa sieci jako kryterium oceny stabilności systemu elektroenergetycznego, Wiadomości Elektrotechniczne 2007, nr 9. 12. Awaria systemowa 4 listopada 2006, Raport końcowy, UCTE, 2007. 13. Voltage Stability Improvement using Static Var Compensator in Power System, Leonardo Journal of Science 2009, I–VI. 14. Sobierajski M., Rojewski W., Wpływ strat mocy biernej na wystąpienie lawiny napięcia w sieci przesyłowej, APE ’09, Jurata, 3–5 czerwca 2009. 15. Madajewski K., Sobczak B., Trębski R., Dynamiczne aspekty utraty stabilności napięciowej, APE ’09, Jurata, 3–5 czerwca 2009. 16. Klucznik M. i in., Wpływ obecnie stosowanych układów regulacji generatorów na możliwości pogłębienia awarii napięciowej, APE ’09, Jurata, 3–5 czerwca 2009. 17. Krebs R., Styczyński Z.A., SiGuard system do zapobiegania blackoutom ze szczególnym uwzględnieniem analizy działań zabezpieczających w warunkach utraty stabilności napięciowej, Elektroenergetyka Współczesność i Rozwój 2010, nr 2–3. 18. Oziemblewski K., Opala K., Możliwości oceny bieżącego stanu stabilności SEE. Pochodne zamiast charakterystyk, Acta Energetica 2011, nr 2. 19. Zajczyk R., Stabilność napięciowa podsystemu elektroenergetycznego, Acta Energetica 2011, nr 11. 20. Paszek S., Wybrane metody oceny i poprawy stabilności kątowej systemu elektroenergetycznego, monografia, Gliwice 2012. 21. Paszek S. i in., Pomiarowa estymacja parametrów dynamicznych generatorów synchronicznych i układów wzbudzenia pracujących w krajowym systemie elektroenergetycznym, Gliwice 2013. 22. Machowski J. i in., Analizy systemu elektroenergetycznego w średniookresowym planowaniu rozwoju, Przegląd Elektrotechniczny 2013, nr 6.
K. Oziemblewski, K. Opala | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 102–108
Kazimierz Oziemblewski
dr inż. OZW SEP Katowice e-mail: koziemblewski@wp.pl Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej (1961). Tytuł doktora uzyskał na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gliwickiej (1975). W latach 1961–2003 pracował w Okręgowej Dyspozycji Mocy w Katowicach. W latach 1977–1982 został oddelegowany do pracy w Centralnym Zarządzie Dyspozycji Krajów Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Pradze (Czechy). Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Ma na swoim koncie opracowania i publikacje, głównie z zakresu optymalizacji układów pracy sieci, kompensacji mocy biernej i stabilności systemu elektroenergetycznego.
Ksawery Opala
mgr inż. Instytut Energetyki Instytut Badawczy Oddział Gdańsk e-mail: k.opala@ien.gda.pl Ukończył studia magisterskie na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej (2001). Obecnie jest zatrudniony w Instytucie Energetyki Oddział Gdańsk na stanowisku asystenta. Obszar jego zainteresowań naukowych to: automatyka regulacyjna ARNE i ARST, obszarowa regulacja napięcia i mocy biernej, analiza stanu pracy sieci EE i obliczenia rozpływowe.
113
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
Influence of Power System on Operation of an HVDC Link. A Case Study
Authors Maksymilian Przygrodzki Piotr Rzepka Mateusz Szablicki
Keywords HVDC link, converter substation, LCC technology, commutation failure
Abstract An HVDC link enables power and energy exchange between unsynchronised power grids. Large possibilities of controlling active power flows through such systems enable commercial transfers, as well as emergency power balancing operations. During operation of an HVDC SwePol Link disturbances related to thyristor commutation triggered by the grid (commutation failures) are observed; these occur during power import (inverting operation) to Poland. A commutation failure may lead to an outage of the HVDC link and therefore restrict power exchange with Sweden. An outage may additionally cause some technical defects (e.g. damage of return cable insulation). This damage may lead to long outages of the link, and repairing it may be quite expensive. The paper presents results of the cause-effect analyses of the closed grid operation in the northern area of the National Power System, in the context of disturbances in operation of the HVDC SwePol Link. Events related to commutation failures have been analysed; the influence of operating conditions in the grid near an HVDC link on such occurrences has been evaluated. So far, during the operation of the link such a phenomenon has occurred more than 200 times, and some of the events led to the system shut-down. In a few cases some link components were damaged in the process.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016110
Introduction In the domestic and international power industry the alternating current form of electricity is generally used. However, in some cases the use of direct current becomes economically justified. It is particularly justified in electricity transmission over long distances and/or in submarine applications. One of the technical solutions commonly know and applied in High Voltage Direct Current (HVDC) power transmission systems is Line Commutated Converters (LCC) technology. This solution has been implemented in HVDC SwePol Link. HVDC SwePol Link is a system of submarine interconnection of the Polish and Swedish power systems. The link was put into service in 2000. It is a collection of multi-component clusters of DC and AC components. It includes a cable line (incl. submarine section) and converter stations in Słupsk (in Poland) and in Stärnö (in Sweden). HVDC SwePol Link is part of the so-called Baltic Ring (Fig. 1) aimed at the integration of the Baltic countries’ power systems, and the extension of their technical and commercial cooperation. HVDC SwePol Link’s technical solutions enable two modes of its converter station’s operation. These modes differ in the direction 114
of electricity conversion. In rectifier mode a station converts AC to DC, and in inverter mode converts DC to AC. This allows for electricity transmission both ways (i.e. export from Poland to Sweden, import from Sweden to Poland). Rated level of transmitted power is 600 MW. Fig. 2 shows the distribution of hourly average power transfers. Import and export directions are highlighted. The results were related to the total number of HVDC operating hours in the link’s service period in question (no power transfer also included).
Commutation failure in HVDC SwePol Link operation HVDC SwePol Link utilizes the Line Commutated Converters (LCC) technology. The link’s proper operation depends on the commutation process, i.e. taking over current conduction by individual thyristors. One of the most significant disruptions in the link operation is called commutation failure. In this situation, the next (according to thyristors control sequence) thyristor is switched on although the commutation is not yet completed and the switched off thyristor has not yet recovered its barrier
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
properties. In a critical case, this leads to protection tripping and switching the link off. Commutation failure’s immediate cause is an AC voltage waveform distortion at the output of the link’s
Fig. 1. The Baltic Ring concept [1]
inverter element, which results in reduction of the commutation process’ voltage-time area. Over more than 13 years of HVDC SwePol Link’s service 204 disruptions in its operation were noted that coincided with commutation failure. Year by year (cumulatively) the number of recorded commutation failures has varied between 41 (2001), 31 (2010) and 2 (2006, 2013) and 0 (2003). The largest number of commutation failures occurred in the first full year of HVDC SwePol Link service. Presumably, it was associated with the process of fine-tuning the link’s operating parameters and adaptation of the control algorithms to the actual grid conditions. In subsequent years the number of commutation failures declined. Fig. 3 shows the numbers of commutation failures identified from the beginning of the link service to the end of 2013, on a monthly basis. In spring and summer particularly numerous commutation failures in HVDC SwePol Link operation were noted in the May – August period. This effect can be directly linked with the increased incidence of storms. Storm lightning can cause shortcircuit disturbances leading to problems in the operation of the link. The largest number of commutation failures is recorded in July. Besides the aforementioned increased frequency of storms, it can be also associated with the concurrent largest share of time when electricity in HVDC SwePol Link was imported to Poland (62%).
Fig. 2. Power transfers in HVDC SwePol Link in 2003–2013
Fig. 3. Monthly statistics of commutation failures 115
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
In the autumn-winter season particularly numerous commutation failures in HVDC SwePol Link operation were noted in January and February. This is probably due to the increase in the incidence of adverse weather conditions, e.g. snow, rime and increased wind. This may result in disturbance in operating conditions of the link’s grid environment and subsequent problems in the link’s operation. It is emphasised that commutation failures occur exclusively at electricity import to the Polish system. Hence, correct inference requires referring the number of commutation failures in a given year to the percentage of time when electricity is imported to Poland in the year. Fig. 4 shows the indicators of the average number of commutation failures per 100 hours of import. Against this background, the dotted line illustrates the average number of commutation failures in the period. The indicator of average number of commutation failures in the reported 11-year period is 0.39 failures / 100 h. This means one commutation failure per 256 hours of import (equivalent to 10.7 import days).
Case study For retrospective analysis of the disturbance occurrence conditions in the Polish power system’s northern region, leading to problems in HVDC SwePol Link operation, a set had to be recognised in historical materials [3] of events related to commutation failures in the link. Discussion and analysis became
necessary that would discover the mechanisms of causes and development of the series of grid situation implying commutation failure occurrence. Grid events were selected for the retrospective analysis after the following criteria: • grid event at the time of electricity import to Poland (the Polish converter station in inverter mode) • commutation failure on the Polish side of the HVDC link • commutation failure following a disturbance in the link’s grid environment (LV and HV AC grids) • commutation failure not following a functional disturbance of the link’s internal structural elements (switch failures, control system failures, etc.) and the link’s automatic control. The selected set of events includes cases of switching problems in the link’s operation due to close and distant short-circuit disturbances and switching operations, at different levels of power transmitted in the link’s pre-disturbance condition. One of the analysed cases was an event in June 2012. HVDC SwePol Link was carrying ca. 500 MW to Poland. The commutation problems were caused by a far short-circuit fault located on the HV line. This was accompanied by an auto-reconnection cycle (line off-on). Selected electrical parameter waveforms recorded during the grid event in question are shown in Fig. 5–6.
Fig. 4. Indication evaluation of average numbers of commutation failures per 100 hours of import in 2003–2013
Fig. 5. Three-phase instantaneous current waveforms recorded in Słupsk substation’s HVDC link bay at event in June 2012 116
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
Fig. 6. Waveforms of voltage (UDL) and current (IDL) in main cable, and voltage (UDN) and current (IDNC) in return cable, as recorded in the link’s DC element at event in June 2012
Fig. 7. Waveforms of thyristor ignition angle (α), overlap angle (γ) and commutation angle (μ) as recorded in the link’s DC element at event in February 2013
Fig. 7 shows selected waveforms of electrical parameters recorded during a grid event in February 2013. Problems in the HVDC SwePol Link performance followed a close switching operation (capacitor bank on). The resulting commutation failures led to the link’s shut-down for approx. 200 ms and a break in power transmission. Prior to the event the link was importing 600 MW to Poland.
Cause and effect analysis The selected set of grid events leading to disruptions in the HVDC SwePol Link operation were subjected to detailed analysis. The analysis produced the following conclusions with regard to:
• direction of power transfer in the link The recorded commutation failures occurred when power was imported to Poland. Then the converters at the Polish link’s end are very sensitive to disturbances in the Polish power system. This is determined by the large ignition angle of the thyristors in inverter mode, which means reduction of the safety margin of proper commutation in the form of a so-called overlap angle. • prevalence of commutation failures in the link It should be emphasized that the incidence of problems in the HVDC SwePol Link’s switching operations varied by years of the link’s service. Proper evaluation requires referring the 117
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
•
•
•
•
•
numbers of events in each year to the durations of the HVDC link’s operation in import mode. The resulting ratio of the average number of commutation failures in the period indicates one commutation failure per 256 hours of the link’s operation in import mode types of disturbances in the link’s power system environment that cause commutation failures HVDC SwePol Link is LCC technology enabled. The process of thyristor switching occurs under the influence of AC voltage at the link’s inverter output. Thus, grid events that result in the voltage waveform’s deformation may lead to the link’s disturbed operation. The retrospective analysis indicates that commutation failures caused primarily short-circuit disturbances, both transient and permanent, which occurred in the areas of LV and HV grids. It is emphasized that short-circuit disturbances in power lines trigger their automatic reconnection. Particularly harmful to the HVDC link’s operating conditions is the single-phase automatic reconnection (in LV lines). This automation brings about large voltage imbalance, which may result with commutation failures in the HVDC link fault’s distance to the link The grid area, in which a disturbance occurrence can potentially result in commutation problems in HVDC SwePol Link, is relatively large. The disturbances likely leading to the recorded commutation failures were located in an area covering power facilities connected to Słupsk substation and subsequent substations (even relatively distanced from Słupsk substation) the link’s load level The vast majority of the grid events related to commutation failures occurred at high power transmissions in the HVDC SwePol Link, close to the rated transfer. The high level of the link’s load carrying capacity means a large commutation angle, which at a large ignition angle results in reduction in the proper commutation safety margin in the form of a so-called overlap angle. This means that the large power transmitted in the link requires an appropriate protection of the proper commutation conditions time of year/season In the analysed period of the HVDC SwePol Link service the largest number of events related to commutation failures were recorded in the spring-summer season, from May to August especially. This effect can be associated with the storm intensity. This increases the risk of short-circuit disturbances. They may result in distortion of the AC voltage at the output of the link’s inverter element, conditioning the course of the commutation process in the link. This may lead to disturbance in the link’s performance. In the autumn-winter season particularly numerous commutation failures were noted in January and February. This is probably due to the increase in the incidence of adverse weather conditions, e.g. snow, rime and increased wind transiency of disturbances in the link’s grid environment The grid events leading to problems in the link’s switching operation were caused by both permanent and transient disturbances. The commutation process’ correctness is related to the grid voltage waveform. Therefore this is not a function
118
•
•
of time, because the phenomenon itself applies to individual periods (in the order of tens of milliseconds) short-circuit power of the link’s inverter station Shut-downs of power facilities (e.g. lines) as a result of shortcircuit disturbances or repair activities, reduce the grid’s voltage parameter “stiffness” and thus contribute to increasing the likelihood of commutation failure occurrence in the HVDC SwePol Link, associated with grid events. In addition, there are no stable generation sources close to Słupsk substation, which means less grid stiffness, and disturbance propagation. It is expected that the planned development of the grid in the link’s vicinity will increase the grid’s “density”, which can increase the short-circuit power and the grid’s resistance to disturbance carrying-over voltage conditions in the link’s grid environment Voltage parameters in Słupsk substation are among factors that determine the HVDC SwePol Link’s switching performance. For the analysed grid events, associated with switching problems in the link performance, a voltage dip was noted in Słupsk substation. The minimum recorded decrease in the RMS voltage at a commutation failure was less than 75% (of the pre-fault voltage). It should be noted that the RMS voltage waveform does not reflect short-term rapid voltage changes, and thus does not allow for evaluation of the voltage variation dynamics, associated with grid disturbances resulting in the link’s switching performance problems. Also voltage distortions affect the link’s switching performance.
Summary In HVDC SwePol Link’s LCC technology the link’s performance is strongly affected by its grid (power system) environment’s operation parameters. Disturbances in the power system can make the voltage-time area required for the link thyristors’ proper operation insufficient for proper commutation performance. Then, following the switching problems, a commutation failure may occur. It is noted that repeated commutation failure occurrences are by far more harmful to the entire grid system’s stability than a single occurrence. In addition, multiple commutation failures adversely affect link components’ durability, and in practice maintaining such a condition is unacceptable. Therefore, a multiple commutation failure occurrence enforces the link’s shut-down. The shut-down interrupts power transmission. SwePol HVDC Link’s operating conditions are determined by the short-circuit power; voltage value, phase angle and waveform shape in the inverter substation; transmitted power; and settings of the link’s rectifier and inverter elements. These analyses show that the favourable conditions for commutation failure occur when electricity is imported to Poland. It is also worth noting that most of the commutation failure cases so far were preceded by random grid events (near and distant short-circuit disturbances and switching operations). In particular, conducive to the link’s unstable working conditions may be short-circuit disturbances in the power lines which provide strong “power support” for Słupsk substation. Voltage is especially important for the link performance’s high sensitivity to its grid environment operating conditions.
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | 114–119
It is worth noting that the wind sources planned for connection in HVDC SwePol Link’s close vicinity may affect its performance. This applies to wind sources’ operating conditions, which lead to significant momentary voltage quality deterioration, e.g. switching operations of source components, disturbances in the source’s internal grid, etc. In an extreme case, this can lead to problems in the link’s switching performance. The location of HVDC SwePol Link’s connection to the Polish power system does not guarantee stable grid parameters at disturbances, even distant, in the link’s grid environment. Therefore, it seems reasonable to advance research aimed at identification of the grid investments projects (including grid’s optimal development), which will increase the grid (primarily voltage) “stiffness” and thus contribute to reducing the likelihood of commutation failures in the link occurring, associated with disturbances in its power system environment.
REFERENCES
1. H. Majchrzak, “Integracja europejskiego rynku energii elektrycznej: jak pokonać braki w infrastrukturze?” [Integration of the European electricity market: how to overcome gaps in infrastructure?], VI Energy Forum, Sopot, 28–30 Nov. 2011. 2. Ivarsson J., “Improvement of Commutation Failure Prediction in HVDC Classic Links, bachelor thesis”, Electric Power Technology Department of Engineering Science, University West, 2011. 3. “Ocena stanu technicznego za lata 2000–2012 stacji przekształtnikowej SŁUPSK DC oraz części kabla morskiego, będącej w przyszłości własnością PSE Operator SA” [Evaluation of technical condition for the years 2000–2012 of SŁUPSK DC converter station and the portion of submarine cable, which will be owned by PSE Operator SA ], Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Północ S.A., Bydgoszcz, 2012.
Maksymilian Przygrodzki PSE Innowacje sp. z o.o. | Silesian University of Technology e-mail: maksymilian.przygrodzki@pse.pl Assistant Professor at the Institute of Power Engineering and Control Systems of the Silesian University of Technology, an expert in PSE Innovations sp. z o.o. His research interests include issues of power grid operation, particularly in the long-term horizon, and issues related to distributed generation.
Piotr Rzepka PSE Innowacje sp. z o.o. | Silesian University of Technology e-mail: piotr.rzepka@pse.pl Assistant Professor at the Institute of Power Engineering and Control Systems of the Silesian University of Technology, chief consultant in PSE Innovations sp. z o.o. His research interests include issues related to a power system’s fault condition modelling, power system automation (incl. system and protection automation), and impact of distributed sources on automatic devices’ performance in power system.
Mateusz Szablicki PSE Innowacje sp. z o.o. | Silesian University of Technology e-mail: mateusz.szablicki@pse.pl Research assistant at the Institute of Power Engineering and Control Systems of the Silesian University of Technology, chief consultant in PSE Innovations sp. z o.o. His research interests include issues related to automation of power grids with complex functionality and configuration (incl. multi-agent systems, synchronous measurements, smart grids), as well as modelling and simulation of power facilities’ operating conditions (especially of electromagnetic transients).
119
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 114–119
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 114–119. When referring to the article please refer to the original text. PL
Wpływ otoczenia sieciowego na pracę łącza HVDC. Studium przypadku Autorzy
Maksymilian Przygrodzki Piotr Rzepka Mateusz Szablicki
Słowa kluczowe
łącze HVDC, stacja przekształtnikowa, technologia LCC, przewrót komutacyjny
Streszczenie
Połączenie HVDC umożliwia wymianę mocy i energii pomiędzy systemami elektroenergetycznymi, które pracują niesynchronicznie. Duże możliwości kontroli przepływów mocy czynnej w tego typu układzie pozwalają zarówno na wymianę handlową, jak i korektę bilansu mocy w sytuacjach awaryjnych. W pracy łącza HVDC SwePol Link rejestruje się zakłócenia związane z wyzwalaną sieciowo komutacją tyrystorów (w charakterze tzw. przewrotów komutacyjnych), powstające w trakcie importu mocy (praca falownikowa) do Polski. Przewrót komutacyjny może prowadzić do wyłączenia łącza HVDC i w efekcie ograniczeń w realizacji wymiany mocy ze Szwecją. Dodatkowym skutkiem wyłączenia łącza mogą być defekty techniczne (przykładowo: uszkodzenia izolacji kabla powrotnego). Uszkodzenia te są przyczyną długich przerw w pracy łącza, a ich usunięcie wymaga niejednokrotnie znacznych nakładów finansowych. W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonej analizy przyczynowo-skutkowej funkcjonowania sieci zamkniętej w północnym rejonie Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (KSE) w aspekcie zakłóceń pracy łącza HVDC SwePol Link. Przeanalizowano zdarzenia związane z występowaniem przewrotów komutacyjnych i przeprowadzono ocenę wpływu warunków pracy otoczenia sieciowego łącza HVDC na występowanie tego zjawiska. W dotychczasowej pracy łącza zjawisko to wystąpiło ponad 200 razy, w tym część zakłóceń zakończyła się wyłączeniem układu, a w kilku przypadkach zdarzeniem towarzyszącym było uszkodzenie elementów składowych łącza.
Wstęp W krajowej i światowej elektroenergetyce zwykle wykorzystuje się zmiennoprądową postać energii elektrycznej. Niemniej w niektórych przypadkach uzasadnione ekonomicznie staje się skorzystanie z układów stałoprądowych. Stosowanie tych układów jest szczególnie uzasadnione przy przesyle energii elektrycznej na znaczne odległości i/lub w połączeniach podmorskich. Wśród elektroenergetycznych układów przesyłowych prądu stałego (ang. High Voltage Direct Current – HVDC) powszechnie znanym i wykorzystywanym rozwiązaniem jest technologia Line Commutated Converters (LCC). Takie rozwiązanie zastosowano m.in. w łączu HVDC SwePol Link. Łącze HVDC SwePol Link to układ podmorskiego połączenia systemów elektroenergetycznych polskiego i szwedzkiego. Łącze oddano do użytku w 2000 roku. Stanowi wieloelementowy zbiór układów stało- i zmiennoprądowych. Obejmuje linię kablową (w tym odcinek podmorski) oraz stację przekształtnikową w Słupsku (po stronie polskiej) i stację przekształtnikową w Stärnö (po stronie szwedzkiej). Łącze HVDC SwePol Link jest częścią tzw. Pierścienia Bałtyckiego (rys. 1), którego celem jest integracja systemów energetycznych krajów nadbałtyckich oraz poszerzenie współpracy zarówno na płaszczyźnie handlu energią elektryczną, jak i technicznej pomiędzy tymi krajami. Zastosowane rozwiązania techniczne umożliwiają pracę stacji przekształtnikowych łącza HVDC SwePol Link w dwóch trybach. Tryby te różnią się kierunkiem przekształcania postaci energii elektrycznej. Praca stacji w trybie prostownikowym
120
Rys. 1. Koncepcja Pierścienia Bałtyckiego [1]
polega na transformacji prądu zmiennego na prąd stały, natomiast praca stacji w trybie falownikowym polega na transformacji prądu stałego na prąd zmienny. Pozwala to na przesył energii elektrycznej w obie strony (tj. z Polski do Szwecji, eksport, oraz ze Szwecji do Polski, import). Znamionowy poziom przesyłanej mocy wynosi 600 MW. Na rys. 2 przedstawiono rozkład poziomów przesyłu mocy średniej godzinowej. Wyróżniono kierunek importowy oraz eksportowy. Uzyskane wyniki odniesiono do łącznej liczby godzin pracy
łącza HVDC w rozpatrywanym okresie eksploatacji łącza (uwzględniono również brak przesyłu mocy). Zjawisko przewrotu komutacyjnego w pracy łącza HVDC SwePol Link Łącze HVDC SwePol Link wykorzystuje technologię tyrystorów komutowanych sieciowo. Prawidłowa praca łącza jest warunkowana m.in. przebiegiem procesu komutacji, tj. przejmowania przewodzenia prądu przez poszczególne tyrystory. Jednym z najbardziej istotnych zakłóceń
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 114–119
w pracy łącza jest tzw. przewrót komutacyjny. W tej sytuacji następuje załączenie kolejnego tyrystora (wg sekwencji sterowania tyrystorami), mimo iż nie zakończyła się jeszcze komutacja i odzyskanie własności zaporowych przez tyrystor kończący przewodzenie. W krytycznym przypadku prowadzi to do zadziałania zabezpieczeń i wyłączenia łącza. Bezpośrednią przyczyną przewrotu komutacyjnego (przy wyeliminowaniu kwestii błędnego sterowania) jest odkształcenie przebiegu napięcia zmiennego na wyjściu strony falownikowej łącza, co skutkuje ograniczeniem obszaru
napięciowo-czasowego procesu komutacji. Na przestrzeni ponad 13 lat eksploatacji łącza HVDC SwePol Link zanotowano 204 zakłócenia w pracy łącza, którym towarzyszyły przewroty komutacyjne. W ujęciu rocznym (zdarzenia skumulowane dla poszczególnych lat) liczba zarejestrowanych przewrotów komutacyjnych waha się pomiędzy 41 (2001), 31 (2010) a 2 (2006, 2013) i 0 (2003). Największa liczba przewrotów komutacyjnych wystąpiła w pierwszym pełnym roku eksploatacji łącza HVDC SwePol Link. Przypuszczalnie było to związane z procesem dostrajania parametrów
Rys. 2. Poziom przesyłu mocy łączem HVDC SwePol Link w okresie 2003–2013
Rys. 3. Statystyka przewrotów komutacyjnych w ujęciu miesięcznym
Rys. 4. Ocena wskaźnikowa przeciętnej liczby przewrotów komutacyjnych przypadających na 100 h importu w okresie 2003–2013
pracy łącza i dostosowywaniem algorytmów sterowania do rzeczywistych warunków sieciowych. W kolejnych latach liczba przewrotów komutacyjnych się zmniejszała. Na rys. 3 przedstawiono liczbę zidentyfikowanych przewrotów komutacyjnych w okresie od początku funkcjonowania łącza do końca 2013 roku, w ujęciu miesięcznym. W sezonie wiosenno-letnim dużą liczbę przewrotów komutacyjnych w pracy łącza HVDC SwePol Link notuje się w szczególności w okresie maj – sierpień. Efekt ten można bezpośrednio powiązać ze zwiększoną częstością występowania burz. Towarzyszące im wyładowania atmosferyczne mogą być przyczyną zakłóceń zwarciowych prowadzących do problemów w pracy łącza. Największą liczbę przewrotów komutacyjnych rejestruje się w lipcu. Poza wzmiankowaną zwiększoną częstością burz można to również powiązać z występującym w tym okresie największym udziałem godzin, w których łączem HVDC SwePol Link importowano energię elektryczną do Polski (62%). W sezonie jesienno-zimowym zwiększoną liczebność przewrotów komutacyjnych w pracy łącza notuje się w styczniu i lutym. Prawdopodobnie jest to podyktowane wzrostem częstości występowania niekorzystnych warunków atmosferycznych, np. opadami śniegu, szadzią i zwiększoną wietrznością. Może to prowadzić do powstania zakłóceniowych warunków pracy otoczenia sieciowego łącza i w następstwie do problemów w pracy łącza. Podkreśla się, że przewroty komutacyjne występują wyłącznie przy imporcie energii elektrycznej do KSE. Stąd poprawne wnioskowanie wymaga zestawienia liczby przewrotów komutacyjnych w danym roku z procentowym udziałem czasu importu energii elektrycznej do KSE w danym roku. Na rys. 4 przedstawiono wskaźniki przeciętnej liczby przewrotów komutacyjnych przypadających na 100 godzin importu. Na tym tle linią przerywaną zobrazowano średnią liczbę przewrotów komutacyjnych w tym okresie. Wskaźnik przeciętnej liczby przewrotów komutacyjnych w obserwowanym 11-letnim okresie wynosi 0,39 przewrotów/100 h. Oznacza to, że jeden przewrót komutacyjny przypada na 256 godzin importu (co odpowiada 10,7 dniom importowym). Studium przypadku Analiza retrospektywna warunków występowania zakłóceń w północnym rejonie KSE, prowadzących do powstania problemów w pracy łącza HVDC SwePol Link, wymagała wyselekcjonowania w materiałach historycznych [3] zbioru zdarzeń związanych z przewrotami komutacyjnymi zaistniałymi na tym łączu. Stało się to niezbędne do przeprowadzenia rozważań i analiz ukazujących mechanizmy przyczyn i rozwoju ciągu sytuacji sieciowych implikujących wystąpienie przewrotów komutacyjnych. Do wyselekcjonowania zdarzeń sieciowych w celu analizy retrospektywnej wykorzystano następujące kryteria: • zdarzenie sieciowe powinno występować podczas importu mocy do KSE (praca stacji przekształtnikowej po stronie polskiej w trybie falownikowym)
121
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 114–119
• przewrót komutacyjny powinien występować po stronie polskiej łącza HVDC • przewrót komutacyjny powinien być następstwem zakłóceń zaistniałych w otoczeniu sieciowym łącza (dotyczy sieci zmiennoprądowej NN oraz WN) • przewrót komutacyjny nie powinien być następstwem zakłóceń funkcjonalnych elementów wewnętrznej struktury łącza (awarie łączników, awarie układów sterowania itp.) oraz działań automatyki łącza. Wybrany zbiór zdarzeń to przypadki problemów komutacyjnych w pracy łącza wywołane bliskimi i odległymi zakłóceniami zwarciowymi oraz operacjami łączeniowymi, przy różnych poziomach mocy przesyłanej łączem w przedzakłóceniowym stanie pracy łącza. Jednym z analizowanych przypadków było zdarzenie z czerwca 2012 roku. Łącze HVDC SwePol Link pracowało w trybie importu z mocą obciążenia na poziomie 500 MW. Przyczyną zaistniałych problemów komutacyjnych było odległe zakłócenie zwarciowe zlokalizowane na linii WN. Towarzyszył temu cykl SPZ WZ (wyłącz-załącz linię). Wybrane przebiegi czasowe wielkości elektrycznych zarejestrowane podczas rozpatrywanego zdarzenia sieciowego przedstawiono na rys. 5–6. Na rys. 7 zamieszczono wybrane przebiegi czasowe wielkości elektrycznych zarejestrowane podczas zdarzenia sieciowego w lutym 2013 roku. W następstwie bliskiej operacji łączeniowej (załączenie baterii kondensatorów) wystąpiły problemy w pracy łącza HVDC SwePol Link. Zaistniałe przewroty komutacyjne doprowadziły do zablokowania łącza na ok. 200 ms i przerwy w przesyle mocy. W stanie przedzakłóceniowym łącze pracowało w trybie importu z mocą obciążenia na poziomie 600 MW. Analiza przyczynowo-skutkowa Wyselekcjonowany zbiór zdarzeń sieciowych prowadzących do zakłóceń w pracy łącza HVDC SwePol Link poddano szczegółowej analizie. W wyniku przeprowadzonych rozpatrywań można wskazać następujące wnioski dotyczące: • kierunku przesyłu energii elektrycznej łączem Zarejestrowane przewroty komutacyjne występowały podczas importu energii elektrycznej do KSE. Wówczas układ przekształtnikowy łącza zlokalizowany po polskiej stronie wykazuje dużą wrażliwość na zakłócenia zaistniałe w KSE. Jest to determinowane wysoką wartością kąta zapłonu tyrystorów pracujących w trybie falownikowym, co oznacza zmniejszenie bezpiecznego marginesu poprawnej komutacji w postaci tzw. kąta zapasu. • częstości występowania zjawiska przewrotów komutacyjnych w pracy łącza Należy podkreślić, że częstość występowania problemów komutacyjnych w pracy łącza HVDC SwePol Link była różna w poszczególnych latach eksploatacji łącza. Poprawna ocena wymaga zestawienia liczby zdarzeń zaistniałych w poszczególnych latach z czasem pracy łącza HVDC w trybie importu energii elektrycznej. Uzyskany w ten sposób wskaźnik przeciętnej liczby przewrotów komutacyjnych w obserwowanym okresie wskazuje, że jeden przewrót komutacyjny
122
Rys. 5. Przebiegi czasowe wartości chwilowych prądów 3-fazowych zarejestrowane w stacji Słupsk w polu łącza HVDC podczas zdarzenia w czerwcu 2012 roku
Rys. 6. Przebiegi czasowe napięcia (UDL) i prądu (IDL) kabla głównego, napięcia (UDN) i prądu (IDNC) kabla powrotnego zarejestrowane w części stałoprądowej łącza podczas zdarzenia w czerwcu 2012 roku
Rys. 7. Przebiegi czasowe kąta zapłonu tyrystorów (α), kąta zapasu (γ) i kąta komutacji (μ) zarejestrowane w części stałoprądowej łącza podczas zdarzenia w lutym 2013 roku
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 114–119
•
•
•
•
przypada na 256 h pracy łącza w trybie importu energii elektrycznej. typu zakłóceń w otoczeniu sieciowym łącza p owo dując ych prze wroty komutacyjne Łącze HVDC SwePol Link bazuje na technologii LCC. Proces komutacji tyrystorów łącza zachodzi m.in. pod wpływem napięcia zmiennego na wyjściu strony falownikowej łącza. Tym samym zdarzenia sieciowe, które skutkują odkształceniem przebiegu czasowego tego napięcia, mogą prowadzić do zakłóceń w pracy łącza. Przeprowadzona analiza retrospektywna wskazuje, że przewroty komutacyjne powodowały przede wszystkim zakłócenia zwarciowe zarówno przemijające, jak i trwałe, które występowały w obszarze sieci NN i w obszarze sieci WN. Podkreśla się, że podczas zakłóceń zwarciowych zaistniałych na liniach elektroenergetycznych następuje zadziałanie automatyki samoczynnego ponownego załączenia linii (SPZ). Szczególnie niekorzystny dla warunków pracy łącza HVDC jest SPZ 1f (stosowany w liniach NN). Realizacji SPZ 1f towarzyszy duża niesymetria napięciowa, której następstwem mogą być przewroty komutacyjne w łączu HVDC. odległości zakłóceń od łącza Obszar sieci, w którym wystąpienie zakłóceń może potencjalnie skutkować problemami komutacyjnymi w pracy łącza HVDC SwePol Link, jest stosunkowo rozległy. Zakłócenia prowadzące prawdopodobnie do zarejestrowanych przewrotów komutacyjnych były zlokalizowane w obszarze obejmującym obiekty elektroenergetyczne przyłączone do stacji Słupsk, jak i kolejnych stacji elektroenergetycznych (zlokalizowanych nawet w stosunkowo dużej odległości od stacji Słupsk). stopnia obciążenia łącza Zdecydowana większość rozpatrywanych zdarzeń sieciowych związanych z przewrotami komutacyjnymi występowała przy dużej wartości mocy przesyłanej łączem HVDC SwePol Link, bliskiej wartości znamionowej przesyłu. Wysoki poziom obciążenia łącza oznacza dużą wartość kąta komutacji, co przy dużej wartości kąta zapłonu skutkuje zmniejszeniem bezpiecznego marginesu poprawnej komutacji w postaci tzw. kąta zapasu. Oznacza to, że duża moc przesyłana łączem wymaga odpowiedniego zabezpieczenia warunków prawidłowej komutacji. pory roku/sezonu W analizowanym okresie eksploatacji łącza HVDC SwePol Link największą liczbę zdarzeń związanych z przewrotami komutacyjnymi zarejestrowano w sezonie wiosenno-letnim, w szczególności w okresie od maja do sierpnia. Efekt ten można powiązać z intensyfikacją burz. Zwiększa to ryzyko występowania zakłóceń zwarciowych. Ich następstwem mogą być odkształcenia przebiegu czasowego napięcia zmiennego na wyjściu strony falownikowej łącza, warunkującego przebieg procesu komutacyjnego w łączu.
•
•
•
Może to prowadzić do zakłóceń w pracy łącza. W sezonie jesienno-zimowym zwiększoną liczbę przewrotów komutacyjnych notuje się w styczniu i lutym. Prawdopodobnie jest to podyktowane wzrostem częstości występowania niekorzystnych warunków atmosferycznych, np. opadami śniegu, szadzią i zwiększoną wietrznością. przemijalności zakłóceń występujących w otoczeniu sieciowym łącza Przyczyną rozpatrywanych zdarzeń sieciowych prowadzących do problemów komutacyjnych w pracy łącza były zarówno zakłócenia trwałe, jak i przemijające. Poprawność procesu komutacji jest powiązana z kształtem przebiegu czasowego napięcia sieci. Nie jest to zatem funkcja czasu, ponieważ samo zjawisko dotyczy pojedynczych okresów (jest rzędu kilkudziesięciu milisekund). mocy zwarciowej w stacji falownikowej łącza Wyłączenia obiektów elektroenergetycznych (np. linii), na skutek zakłóceń zwarciowych lub działań remontowych, zmniejszają sztywność parametrów napięciowych sieci i tym samym przyczyniają się do zwiększania prawdopodobieństwa wystąpienia przewrotów komutacyjnych w łączu HVDC SwePol Link, towarzyszących zdarzeniom sieciowym. Dodatkowo brak stabilnie pracujących źródeł wytwórczych w pobliżu stacji Słupsk oznacza mniejszą sztywność sieci i zwiększa propagację zakłóceń. Przewiduje się, że planowany rozwój sieci w otoczeniu łącza zwiększy „gęstość” sieci, co może zwiększyć poziom mocy zwarciowej i odporność sieci na przenoszenie zakłóceń. warunków napięciowych w otoczeniu sieciowym łącza Parametry napięcia w stacji Słupsk są jedną z determinant poprawności przebiegu procesu komutacyjnego łącza HVDC SwePol Link. Dla rozpatrywanych zdarzeń sieciowych, którym towarzyszyły problemy komutacyjne w pracy łącza, zaobserwowano obniżenie (zapad) wartości napięcia w stacji Słupsk. Minimalny zarejestrowany poziom obniżenia wartości skutecznej napięcia podczas przewrotów komutacyjnych wynosił niecałe 75% (w odniesieniu do wartości napięcia w stanie przedzakłóceniowym). Należy przy tym zauważyć, że przebieg czasowy wartości skutecznej napięcia nie odzwierciedla krótkotrwałych gwałtownych zmian napięcia, a tym samym nie pozwala na ocenę dynamiki zmienności wartości napięcia, towarzyszącej zakłóceniom w sieci skutkującym problemami komutacyjnymi w pracy łącza. Poprawność procesu komutacyjnego łącza jest również zależna od poziomu odkształceń napięcia.
Podsumowanie Technologia LCC, wykorzystana w łączu HVDC SwePol Link, silnie wiąże poprawność pracy łącza z parametrami pracy otoczenia sieciowego. Zakłócenia zaistniałe
w otoczeniu sieciowym łącza mogą spowodować, że wymagany dla właściwej pracy tyrystorów łącza obszar napięciowo-czasowy będzie niewystarczający dla prawidłowego przebiegu procesu komutacji. Wówczas w następstwie problemów komutacyjnych może dojść do tzw. przewrotu komutacyjnego. Zaznacza się, że wystąpienie wielokrotnych przewrotów komutacyjnych znacznie bardziej negatywnie oddziałuje na stabilność pracy całego układu sieciowego niż wystąpienie pojedynczego przewrotu komutacyjnego. Ponadto wielokrotne przewroty komutacyjne mają negatywny wpływ na trwałość pracy poszczególnych elementów łącza i w praktyce utrzymanie takiego stanu jest niedopuszczalne. W konsekwencji wystąpienie wielokrotnych przewrotów komutacyjnych wymusza wyłączenie łącza. Wynikiem wyłączenia łącza jest przerwa w przesyle energii elektrycznej. Warunki pracy łącza HVDC SwePol Link są determinowane m.in. poziomem mocy zwarciowej, wartością, kątem fazowym i kształtem przebiegu czasowego napięcia w stacji falownikowej, poziomem przesyłanej mocy oraz wysterowaniem części prostownikowej i falownikowej łącza. Przeprowadzone analizy dowodzą, że warunki sprzyjające zaistnieniu przewrotów komutacyjnych występują podczas importu energii elektrycznej do KSE. Warto również zauważyć, że większość dotychczasowych przypadków wystąpienia przewrotów komutacyjnych była poprzedzona losowymi zdarzeniami sieciowymi (bliskie i odległe zakłócenia zwarciowe oraz operacje łączeniowe). W szczególności do niestabilnych warunków pracy łącza mogą prowadzić zakłócenia zwarciowe, zaistniałe na liniach elektroenergetycznych stanowiących silne „podparcie mocowe” stacji Słupsk. Szczególnym parametrem decydującym o dużej czułości pracy łącza na warunki pracy otoczenia sieciowego jest napięcie. Warto zwrócić uwagę, że źródła wiatrowe, planowane do przyłączania w bliskim sąsiedztwie łącza HVDC SwePol Link, mogą wpływać na prawidłowość pracy łącza. Dotyczy to stanów pracy źródeł wiatrowych, które w znaczącym stopniu prowadzą do chwilowego pogorszenia parametrów jakościowych napięcia, np.: operacje łączeniowe elementów składowych źródła, zakłócenia występujące w sieci wewnętrznej źródła itp. W skrajnym przypadku może to skutkować problemami komutacyjnymi w pracy łącza. Miejsce przyłączenia łącza HVDC SwePol Link do struktur KSE nie gwarantuje stabilnych parametrów sieciowych podczas zakłóceń, nawet odległych, występujących w otoczeniu sieciowym łącza. W związku z tym zasadne wydaje się przeprowadzenie badań ukierunkowanych m.in. na wskazanie inwestycji sieciowych (w tym optymalnego rozwoju sieci), które zwiększą „sztywność” sieci (przede wszystkim parametrów napięciowych) i tym samym przyczynią się do zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia przewrotów komutacyjnych w łączu, towarzyszących zakłóceniom zaistniałym w otoczeniu sieciowym łącza.
123
M. Przygrodzki et al.| Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 114–119
Bibliografia 1. Majchrzak H., Integracja europejskiego rynku energii elektrycznej: jak pokonać braki w infrastrukturze?, VI Forum Energetyczne, Sopot, 28–30 listopada 2011.
2. Ivarsson J., Improvement of Commutation Failure Prediction in HVDC Classic Links, praca licencjacka, Electric Power Technology Department of Engineering Science, University West, 2011. 3. Ocena stanu technicznego za lata 2000–2012 stacji przekształtnikowej SŁUPSK DC oraz części kabla morskiego, będącej w przyszłości
własnością PSE Operator SA, Polskie Sieci Elektroenergetyczne Operator SA, Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Północ S.A., Bydgoszcz, 2012.
Maksymilian Przygrodzki
dr hab. inż. PSE Innowacje sp. z o.o. | Politechnika Śląska e-mail: maksymilian.przygrodzki@pse.pl Adiunkt w Instytucie Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej, ekspert w firmie PSE Innowacje sp. z o.o. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z funkcjonowaniem sieci elektroenergetycznej, w szczególności w horyzoncie długoterminowym, oraz zagadnieniami związanymi z energetyką rozproszoną.
Piotr Rzepka
dr inż. PSE Innowacje sp. z o.o. | Politechnika Śląska e-mail: piotr.rzepka@pse.pl Adiunkt w Instytucie Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej, główny konsultant w firmie PSE Innowacje sp. z o.o. Zajmuje się zagadnieniami związanymi m.in. z modelowaniem stanów zakłóceniowych w SEE, działaniem automatyki elektroenergetycznej (w tym automatyki systemowej i zabezpieczeniowej) oraz określeniem wpływu źródeł rozproszonych na funkcjonowanie automatyki elektroenergetycznej.
Mateusz Szablicki
dr inż. PSE Innowacje sp. z o.o. | Politechnika Śląska e-mail: mateusz.szablicki@pse.pl Asystent w Instytucie Elektroenergetyki i Sterowania Układów Politechniki Śląskiej, główny konsultant w firmie PSE Innowacje sp. z o.o. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z systemami automatyki elektroenergetycznej układów sieciowych złożonych funkcjonalnie i konfiguracyjnie (w tym systemami wieloagentowymi, pomiarami synchronicznymi, sieciami typu smart) oraz modelowaniem i symulacją warunków pracy obiektów elektroenergetycznych (zwłaszcza elektromagnetycznych stanów przejściowych).
124
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
Influence of Power Converters on Increasing the Share of Renewable Energy Sources
Authors Katarzyna Przytuła Dariusz Zieliński
Keywords converters, SVM, multi-channel converter, interleaved converter, VOC
Abstract The article shows various configurations of the topology of grid converters with their control systems, tailored to the needs of the energy market and regulations. Power electronic systems are used for the integration of renewable energy sources with power grids and help to increase the part they play in this network. Of particular note are the multi-channel systems, which form the basis of the modern energy market. They are more efficient and have a higher efficiency than conventional systems. The simulations are performed in the MATLAB/Simulink environment. They consist mainly of an analysis of the high harmonics injected into the grid by converters and analysis of the benefits of implementing the converter with alternating work.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016111
1. Introduction The strategic objective of a modern energy policy is to obtain energy from renewable sources. Compared to traditional sources (fossil), they are friendlier for the environment. The highest percentage of alternative sources are photovoltaic and wind farms [1]. Converters are a part of these sources, they mediate in connecting the listed energy sources to the grid. Converters can be integrated or built-in; they convert generated voltage, which is usually unstable parametrically, into the grid’s stable voltage. They are also used to transfer energy from renewable sources across very long distances, e.g. by sea (HVDC systems), where the transmission of alternating current is very poor [2]. The main disadvantage of these devices is that they are the source of high harmonics, resulting in deformations of the current and voltage. The level of distortion is highly dependent on the nature of the structure and the properties of the control system of a converter [3, 4]. The use of filters in this instance is one way of reducing distortion of the grid voltage, but their size may be uneconomical and have a low power factor. The main assumption, that is, the grid converters’ influence on increasing the share of renewable energy sources, is analysed in terms of two things. Firstly, in terms of the process control, construction and characteristics of the converters. Improving their properties affects the process of building new renewable power plants, because it reduces the amount of high harmonics injected into the network. The more people build the renewable plants, the more prominent role in the grid the converters have, due to the injection of high harmonics.
Secondly, the assumption is considered in terms of the nature of the converter’s response. A solution was analysed in the form of a multi-channel converter, which increases the efficiency of the system by alternating work. Consequently, it increases the share of renewable energy sources. This article is a review of the existing types of converters and their control systems. The first part of the paper shows the table, provided by the authors, based on simulation studies THD (Total Harmonic Distortion) for various types of converter systems. The second part presents an original idea of multi-channel converters and the benefits arising from their use. Simulations were carried out to show the relation of the junction temperature to the converters’ work and they demonstrated an improved performance in alternating work.
2. The influence of the converter structure on the high harmonics In economic terms, the most appropriate solution for couplings in power electronics are converters with thyristor circuits. They are used for the construction of high power converters. However, they emit a large amount of odd high harmonics. The solution which limits the disadvantages of their application is the use of a fully controlled IGBTs (Insulated Gate Bipolar Transistor). They can be controlled by PWM (Pulse Width Modulation). Another factor influencing its quality is the number of levels of the converter. The least effective is the two-level inverter [5]. The more levels, the better the sinusoidal voltage is and a device injects less high harmonics into the power grid. In economic terms, the application of two-level inverters may be worse 125
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
Fig. 1. Test model to study the THD factor of various converters (in the figure a three-level type)
THD [%]
Type of converter
7.73
1x two-level
3.90
1x three-level
Filters 3x filter 20 mH 3x filter 20 mH
CONTINUOUS WORK 2 x 2-level in parallel with shifting modulation signal
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
7.75
2 x 2-level in parallel with no shifting modulation signal
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
2.45
3 x 2-level in parallel with shifting modulation signal
9x filter 10 mH 3x filter 20 mH
9.27
3 x 2-level in parallel with no shifting modulation signal
9x filter 10 mH 3x filter 20 mH
6.25
ALTERNATING WORK 10.00
2 x 2-level in parallel
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
8.50
3 x 2-level in parallel
9x filter10 mH 3x filter 20 mH
CONTINUOUS WORK 1.56
2 x 3-level in parallel with shifting modulation signal
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
3.12
2 x 3-level in parallel with no shifting modulation signal
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
3.10
3 x 3-level in parallel with shifting modulation signal
9x filter10 mH 3x filter 20 mH
3.34
3 x 3-level in parallel with no shifting modulation signal
9x filter 10 mH 3x filter 20 mH
ALTERNATING WORK 5,45
2 x 3-level in parallel
6x filter 10 mH 3x filter 20 mH
5,38
3 x 3-level in parallel
9x filter 10 mH 3x filter 20 mH
Tab. 1. THD value depending on the construction of the converter system
126
because of the need to use a large output filter and the transistors with a higher operating voltage [6].
3. Determining the THD factor for various topologies of converter The study is conducted for converters controlled by VOC, built using IGBTs. DC bus voltage is 600 V, control voltage – 230 V AC, the switching frequency f = 5000 Hz. The type of converter or converter systems, the filters and the THD factor in various cases is provided in Tab. 1. The studies are a simulation and have been implemented in MATLAB/ Simulink and used the real-time system dSPACE [7]. Its main task is reflecting real conditions in the projected power systems. The conditions set out in the simulation are laboratory conditions and do not include all the factors present in reality. However, these restrictions do not affect the overall assessment of the advantages and disadvantages of the presented systems. They focus primarily on the impact of the structure of the converter on the THD factor. An exemplary simulation model is shown in Fig. 1. The results of the simulations are shown in Tab. 1. According to the theory, a two-level converter has significantly worse quality parameters than a three-level one. This situation can also be seen in cases when the converters are connected in parallel. During this exercise, a positive treatment has also been a shift in the phase of the PWM modulation signal for one of the converters connected in parallel (Fig. 2) [8]. Three modulating signals are shifted in relation to each other by 120 degrees for a three-channel inverter. This allows reducing the amount of high harmonics in the output voltage.
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
Fig. 2. Modulating signal (sawtooth) and modulated signal in three different PWM modules of control systems of multi-channel converters.
4. Alternating work mode in parallel converters As a result of the simulations it can be said that the alternating work of parallel converters in creating output sinusoidal voltage is an unfavourable method because of the high harmonics injected into the grid. This method is based on the PWM signal switching between two (or more) inverters. At the point when a lower amount of power is generated by renewable power plants, the device turns on and off one of the two inverters, each for half of the period, as shown in Fig. 5a. This method can replace the complete turning off of one of several converters in times of lower energy requirements, thus reducing the losses and a share of the cooling systems. The block model of such a converter system with a VOC (Voltage Oriented Control) system control is shown in Fig. 3a. This method can replace the need for the total switching off of one of several operating converters in periods of lower energy demand. As a consequence, it will reduce the losses and the operation of the cooling systems. The research method was applied to the VOC described in [9, 10], which introduces the least disturbance. The DPC (Direct Power Control) method has a variable switching frequency and inferior properties due to the level of the disturbances generated, which is why it was omitted in the study [11]. In addition, synchronisation of the PWM signal with the switching cycle of the converters between each other, due to the existing inertia in the elements of power electronics and controls, causes an additional interference in the process of building a signal, as shown in Picture 3b. This is the result of the short overvoltage in a compensatory choke circuit. This phenomenon causes short voltage dips in the power grid. The defined problem is the basis for further research and discussion. A flow of the output voltage in a converter without the output filter is shown in Fig. 3c. However, using appropriate filters can minimise the high harmonics content in output voltage, which is necessary in real systems. Turning off the transistors at half way through the period brings many benefits. Examples of the relationship between the junction temperature and transient thermal impedance are shown in
Fig. 4. This dependence shows that during a pause the transistor junction temperature decreases (depending on the type of the converter’s key, the cooling system, the pause time, the nature of the input pulse, etc.). Next, the relationship between the transistor’s junction temperature and time is simulated, for cases of multi-channel converters connected in parallel. On the other hand, Fig. 6 shows the dependence of conductivity on the temperature of an exemplary IGBT (SKM300GA12T4) transistor. As can be seen, the higher the temperature, the smaller the output safety current in the device. This demonstrates that the alternating work (when the inverter is turned off), in each half of the period (for the two-channel converter), has a positive effect on its current value. A multichannel converter with alternating work also provides greater reliability of the power supply. This is demonstrated by a simulated failure of one of the converters in the multichannel system and work switching, e.g. from three-channel to two-channel mode. In the case of a short-circuit of one of the keys in any of the multi-channel converters, information is sent to the control system. The control system switches work, e.g. from three-channel mode (three converters) to a two-channel converter, ensuring the continuity of the power supply. In emergencies of a failure of two of the three converters, the controller switches work to a properly functioning converter and the continuous work of that converter’s transistors. The alternating, three-channel work enables cooling in the transistors in 1/3 of the period and increases the productivity and improves reliability of transistors threefold compared to traditional solutions. In Fig. 7 the authors propose the idea of switching alternating work of three inverters connected in parallel to two of them in a certain period of time. At the time of failure of one of the three converters of the system, the control system excludes the faulty converter and ensures continuity of the power supply by the two other converters taking over. The disadvantage of this method is the appearance of voltage dips and overvoltage during switching of the converters because 127
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
a)
b)
c)
Fig. 3. a) A block model of the interleaved converter (three-channel), b) the current waveform and the output voltage of the multi-channel converter with output filter, c) the output phase and interfacial voltage, without output filters, for phase 1 128
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
5. Conclusions
Fig. 4. Dependence of the junction temperature and transient thermal impedance, where – time of abrupt power increase at the junction, – time of the junction power’s return to zero, – initial junction temperature, – maximum junction temperature [12]
of the inertia of the system, as can be seen in Fig. 8. It is important to detect an inverter failure as soon as possible and immediately disable it from the power grid.
Nowadays, the most commonly used converters may not be sufficient for market needs. The article shows that three-level converters have a better performance in terms of power quality, immunity issues and economy compared to two-level converters. The presented proposal of a multi-channel system consisting of two or more multi-level converters, with control VOC and alternating work mode, improves the electrical parameters. The use of a three-level inverter reduces the THD, while alternating work allows a periodic cooling of transistors, which increases the current efficiency, power efficiency and reliability. Further research is essential to gain knowledge of the use of improved technology converter systems, their control system, and the fastest switching and detection of failures in order to increase the share of renewable energy in the power grid.
a)
b)
Fig. 5. a) PWM signal of the sinusoid signal during alternating work of the first and the second converter, as well as during joint work of both converters, b) Dependence of the transistor’s junction temperature (blue), where Tj – junction temperature, T – period, Tc – temperature of the casing module and the PWM signal of one of the converters 129
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
These simulations are also the beginning of the construction of a converter in real laboratory conditions, using the real-time system dSPACE. It is fundamental for the research to include external factors, which are not included in the simulations in this paper. In addition, research will be continued on the elimination of short voltage dips during the converters’ alternating work, occurring due to compensatory chokes. REFERENCES
Fig. 6. Relationship between the IGBT transistor current and the junction temperature [13]
1. T. Okulski, “Analiza struktury produkcji energii elektrycznej we Francji i w Polsce” [Analysis of electricity generation structures in France and Poland], Polityka Energetyczna, Vol. 16, Issue 3, 2013. 2. T.J. Hammons et al., “Enhancement of Power System Transient Response by Control of HVDC Converter Power”, Electric Machines & Power Systems Volume 28, Issue 3, 2000, pp. 219–241.
Fig. 7. Idea of switching work from a three-channel to a two-channel converter; the control signal in SVM module
Fig. 8. Current and voltage wave during a short-circuit in a transistor in converter 3, the place of switching the work mode from three-channel to two-channel
130
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | 125–131
3. W. Jarzyna, P. Filipek, M. Charlak, “Właściwości przetwarzania energii elektrycznej w układach generatorów elektrowni wiatrowych” [Properties of electricity processing in wind power plant generator circuits], Przegląd Elektrotechniczny, No. 5, 2008. 4. W. Jarzyna, P. Lipnicki, “The Comparison of Polish Grid Codes to Certain European Standards and the Resultant Differences for WPP Requirements”, Power Electronics and Applications (EPE), 2013 15th European Conference, 2–6 September, 2013, Lille. IEEE Xplore Digital Library. 5. M. Ikonen, O. Laakkonen, M. Kettunen, “Two-level and three-level converter comparison in wind power application”, www.elkraft.ntnu. no/smola2005/Topics/15.pdf. 6. R. Strzelecki, “Technologie energoelektroniczne w nowoczesnych systemach elektroenergetycznych” [Power electronic technologies in modern power systems], Zeszyt Naukowy AM w Gdyni, No. 62, 2009, pp. 164–189. 7. D. Zieliński, “Układ badawczy przeznaczony do analizy synchronizacji przekształtników sieciowych podczas zapadów napięcia“ [Test bench for synchronicity analysis of grid converters at voltage drops] – Informatyka, Automatyka, Pomiary w Gospodarce i Ochronie Środowiska, No. 2, 2014, pp. 77–80.
8. J. Yong-Sin et al., “A Carrier Comparison PWM Method for Reducing Input Current THD of Three-Phase PWM Rectifier”, Power Electronics and Motion Control Conference (IPEMC), 7th International, Vol. 4, 2012, pp. 3015–3020. 9. M. Knapczyk, K. Pieńkowski, “Analysis of Pulse Width Modulation Techniques for AC/DC Line-Side Converters, Scientific Papers of the Institute of Electrical Machines”, Drives and Metrology of Wrocław University of Technology, No. 59, Studies and Research, No. 26, Wrocław, 2006. 10. M. Knapczyk, K. Pieńkowski, “High-Performance Decoupled Control of PWM Rectifier with Load Compensation”, Prace Naukowe Instytutu Maszyn, Napędów I Pomiarów Elektrycznych Politechniki Wrocławskiej, No. 60, Studia i Materiały No. 27, 2007. 11. M. Knapczyk, K. Pieńkowski, “Analiza nieliniowych metod sterowania przekształtnikiem sieciowym AC/DC” [Analysis of nonlinear methods for AC/DC grid converter control], Conference proceedings of XIV. KOMEL Technology Seminar, Ustroń-Jaszowiec, 2005. 12. Mitsubishi Semiconductors Power Modules MOS. General Considerations for IGBT and Intelligent Power Modules, September 1998. 13. Semikron –IGBT SKM300GA12T4 thyristor catalogue sheet.
Katarzyna Przytuła Lublin University of Technology, Department of Electrical Drives and Machines e-mail: poczta.katarzyna@gmail.com She gained her Master’s degree in electrical engineering, specialising in power engineering in the Faculty of Electrical Engineering and Computer Science at Lublin University of Technology (2014). Currently a PhD student in the Department of Electrical Machines and Drives of that university. Deals with issues of control devices in power electronics, used primarily in the electric power grid. Carries out research in interleaved converters.
Dariusz Zieliński Lublin University of Technology, Department of Electrical Drives and Machines e-mail: shadow031@gmail.com He gained his Master’s degree in electrical engineering, specialising in microprocessor drives in industrial automation in the Faculty of Electrical Engineering and Computer Science at Lublin University of Technology (2013). Currently a PhD student in the Department of Electrical Machines and Drives of that university. Deals with issues of power electronic, equipment design used primarily in electric power grid and real-time systems.
131
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 125–131
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 125–131. When referring to the article please refer to the original text. PL
Wpływ przekształtników energoelektronicznych na wzrost udziału odnawialnych źródeł energii Autorzy
Katarzyna Przytuła Dariusz Zieliński
Słowa kluczowe
falownik, SVM, przekształtnik wielokanałowy, VOC, THD
Streszczenie
Artykuł przedstawia różne konfiguracje topologii przekształtników sieciowych wraz z systemami sterowania, które są dostosowane do potrzeb rynku energetycznego oraz obowiązujących przepisów. Opisane układy energoelektroniczne stosowane są do integracji źródeł odnawialnych do istniejących sieci elektroenergetycznych i wpływają na wzrost ich udziału w tej sieci. Podkreślone jest znaczenie układów wielokanałowych, które stają się podstawą nowoczesnej energetyki, są wydajniejsze i posiadają wyższą sprawność od tradycyjnych układów. Symulacje przeprowadzono w środowisku MATLAB/Simulink. Obejmują one przede wszystkim analizę ilości harmonicznych wprowadzanych do sieci przez przekształtniki oraz analizę korzyści układu przekształtnikowego realizującego pracę naprzemienną.
1. Wstęp Celem strategicznym współczesnej polityki energetycznej jest pozyskiwanie energii ze źródeł odnawialnych, które w porównaniu ze źródłami tradycyjnymi (kopalnymi) są bardziej przyjazne środowisku naturalnemu. Największy procent źródeł alternatywnych stanowią farmy wiatrowe i fotowoltaiczne [1]. Częścią tych źródeł są różnego rodzaju przekształtniki energoelektroniczne, które pośredniczą w przyłączaniu wymienionych źródeł energii do sieci elektroenergetycznej. Przekształtnik energoelektroniczny może być zintegrowany lub wbudowany, przekształca generowane napięcie, które z reguły jest niestabilne parametrycznie, na sztywne i stabilne napięcie sieciowe. Służą również do przesyłu energii z odnawialnych źródeł
energii na bardzo dalekie odległości, np. przez morze (systemy HVDC), gdzie przesył prądem przemiennym jest bardzo niekorzystny [2]. Układy te są źródłem wyższych harmonicznych, powodujących odkształcenia prądu i napięcia. Poziom odkształceń ściśle zależy od charakteru budowy i właściwości systemu sterowania samych przekształtników [3, 4]. Zastosowanie w tym przypadku filtrów jest jednym ze sposobów zmniejszania zniekształceń napięcia sieciowego, jednak ich wielkość może się okazać nieekonomiczna, a do tego odznaczać się niskim współczynnikiem mocy. Główne założenie, czyli wpływ przekształtników energoelektronicznych na wzrost udziału odnawialnych źródeł energii w sieci
Rys. 1. Model do badania THD różnych przekształtników, na rysunku przekształtnik 3-poziomowy
132
elektroenergetycznej, przeanalizowano pod kątem dwóch zagadnień. Po pierwsze pod względem sposobu sterowania, budowy i cech stosowanych przekształtników. Ulepszanie ich właściwości wpływa na powstawanie nowych elektrowni źródeł odnawialnych, gdyż zmniejsza się ilość wyższych harmonicznych wstrzykiwanych przez nie do sieci. Im więcej jest budowanych elektrowni źródeł odnawialnych, tym przekształtniki odgrywają bardziej znaczącą rolę pod względem zakłóceń w sieci. Po drugie pod względem trybu pracy układów przekształtnikowych połączonych równolegle. Przeanalizowano rozwiązanie w postaci wielokanałowego przekształtnika, który zwiększa wydajność układu przez pracę naprzemienną, w konsekwencji następuje
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 125–131
nieparzystych. Rozwiązaniem, które ogranicza tę wadę, jest zastosowanie w pełni sterowanych tranzystorów IGBT (ang. Insulated Gate Bipolar Transistor). Mogą być one sterowane metodą PWM (ang. Pulse Widh Modulation).
Rys. 2. Sygnał modulujący (piłokształtny) i modulowany w trzech różnych modułach PWM, w systemach sterowania przekształtnikami układu wielokanałowego
THD [%]
Rodzaj przekształtnika
Filtry
7,73
1 x 2-poziomowy
3 x filtr 20 mH
3,90
1 x 3-poziomowy
3 x filtr 20 mH
PRACA CIĄGŁA 6,25
2 x równolegle 2-poziomowe, faza sygnału carrier przesunięta
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
7,75
2 x równolegle 2-poziomowe, faza sygnału carrier nieprzesunięta
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
2,45
3 x równolegle 2-poziomowe, faza carrier przesunięta
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
9,27
3 x równolegle 2-poziomowe, faza carrier nieprzesunięta
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
PRACA NAPRZEMIENNA 10,00
2 x równolegle 2-poziomowe
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
8,50
3 x równolegle 2-poziomowe
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
PRACA CIĄGŁA 1,56
2 x równolegle 3-poziomowe, faza carrier przesunięta
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
3,12
2 x równolegle 3-poziomowe, faza carrier nieprzesunięta
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
3,10
3 x równolegle 3-poziomowe, 3 PWM, faza carrier przesunięta
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
3,34
3 x równolegle 3-poziomowe, faza carrier nieprzesunięta
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
PRACA NAPRZEMIENNA 5,45
2 x równolegle 3-poziomowe
6 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
5,38
3 x równolegle 3-poziomowe
9 x filtr 10 mH 3 x filtr 20 mH
Tab. 1. Wartość współczynnika THD w zależności od budowy układu przekształtnikowego
wzrost udziału większych elektrowni przy tym samym układzie przekształtnikowym. Niniejszy artykuł jest przeglądem rodzajów przekształtników i ich systemów sterowania. W pierwszej części artykułu umieszczono tabelę zrealizowaną przez autorów na podstawie symulacji badań współczynnika THD (ang. Total Harmonic Distortion) dla różnego rodzaju układów przekształtnikowych. W drugiej części zaprezentowano ideę realizacji pracy przekształtników wielokanałowych oraz korzyści wynikające z ich stosowania. Przeprowadzono symulacje
zależności temperatury złącza od charakteru pracy przekształtników i wykazano zwiększoną wydajność z pracy naprzemiennej. 2. Wpływ budowy przekształtnika na wyższe harmoniczne Pod względem ekonomicznym najodpowiedniejszym rozwiązaniem sprzęgów energoelektronicznych są przekształtniki zbudowane na układach tyrystorowych. Wykorzystywane są one do budowy przekształtników o dużych mocach. Emitują one jednak dużą liczbę wyższych harmonicznych
Kolejnym czynnikiem wpływającym na jakość energii elektrycznej jest liczba poziomów przekształtnika. Najmniej efektywnym jest przekształtnik 2-poziomowy [5]. Im zastosowanych jest więcej poziomów, tym napięcie w większym stopniu odwzorowuje kształt sinusoidy i urządzenie wprowadza mniej harmonicznych do sieci elektroenergetycznej. Pod względem ekonomicznym stosowanie 2-poziomowych przekształtników może okazać się gorsze, ze względu na konieczność stosowania dużych filtrów na wyjściu i tranzystorów o wyższym napięciu pracy [6]. 3. Określenie wielkości THD dla różnych topologii układów przekształtnikowych Badania zostały przeprowadzone dla przekształtników sterowanych metodą VOC, zbudowanych z wykorzystaniem tranzystorów IGBT. Napięcie na szynie DC jest równe 600 V, napięcie sterujące 230 V AC, częstotliwość kluczowania f = 5000 Hz. Rodzaj przekształtnika lub układów przekształtników oraz dobór filtra oraz wartość współczynnika THD w danym przypadku podany został w tab. 1. Przeprowadzone badania mają charakter symulacyjny i zostały zrealizowane w środowisku MATLAB/Simulink oraz z wykorzystaniem systemu czasu rzeczywistego dSpace [7], którego zadaniem jest rzeczywiste odzwierciedlenie warunków panujących w projektowanych układach energoelektronicznych. Warunki określone w symulacji są warunkami laboratoryjnymi i nie uwzględniają wszystkich czynników obecnych w rzeczywistości. Ograniczenia te jednak nie wpływają na ogólną ocenę wad i zalet przedstawianych układów. Skupiają się przede wszystkim na wpływie samej struktury przekształtnika na współczynnik THD. Przykładowy model symulacyjny, na którym opierały się badania, został przedstawiony na rys. 1. Wyniki symulacji przedstawiono w tab. 1. W tab. 1 przedstawiono współczynniki THD w zależności od typu układu przekształtników. Zgodnie z założeniami teoretycznymi przekształtnik 2-poziomowy wykazuje znacznie gorsze parametry jakościowe energii niż przekształtnik 3-poziomowy. Widać to również dla układu kilku przekształtników połączonych równolegle. Podczas przeprowadzanych badań korzystnym zabiegiem okazała się również zmiana fazy sygnału modulującego PWM dla jednego z przekształtników w układzie równoległym (rys. 2) [8]. Trzy sygnały modulujące przesunięte są względem siebie o 120 stopni dla 3-kanałowego układu przekształtnika. Pozwala to na zmniejszenie ilości wyższych harmonicznych w napięciu wyjściowym. 4. Tryb pracy naprzemiennej przekształtników połączonych równolegle W rezultacie przeprowadzonych symulacji stwierdzono, że praca naprzemienna
133
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 125–131
a)
b)
c)
Rys. 3. a) Model blokowy 3-kanałowego układu przekształtników, b) przebieg prądu i napięcia wyjściowego układu wielokanałowego przekształtników z zastosowaniem filtra wyjściowego, c) przebieg napięcia fazowego i międzyfazowego na wyjściu, bez filtrów wyjściowych 1 fazy
Rys. 4. Zależność temperatury złącza tranzystora, gdzie – czas wzrostu skokowego mocy na złączu, – czas powrotu mocy złącza do zera, – temperatura początkowa złącza, – temperatura maksymalna złącza [12]
134
przekształtników równoległych przy tworzeniu napięcia sinusoidalnego na wyjściu jest metodą niekorzystną ze względu na poziom wyższych harmonicznych wprowadzanych do sieci. Metoda ta polega na przełączaniu sygnału PWM pomiędzy dwa (lub więcej) falowniki, w momencie niższej generacji mocy przez elektrownie odnawialnych źródeł energii, włączając i wyłączając jeden z dwóch falowników, co pół okresu, podobnie jak na rys. 5a. Metoda ta może zastąpić konieczność całkowitego wyłączania jednego z kilku pracujących przekształtników w okresie mniejszego zapotrzebowania na energię, zmniejszając straty i udział układów chłodzących. Schemat blokowy takiego układu przekształtnikowego ze sterowaniem VOC przedstawia rys. 3a. W badaniach zastosowano metodę VOC opisaną w [9, 10], która wprowadza najmniejsze zakłócenia. Metoda DPC (ang. Dirrect Power Control) posiada zmienną częstotliwość kluczowania i gorsze własności ze względu na poziom generowanych zakłóceń, dlatego pominięto ją w badaniach [11]. Ponadto synchronizacja sygnału PWM i cyklu przełączania przekształtników między sobą, ze względu na występującą inercję w elementach energoelektronicznych i sterujących, powoduje dodatkowe zakłócenia w procesie tworzenia sygnału, co widać na rys. 3b. Jest to wynikiem powstałego przepięcia w obwodzie dławika wyrównawczego. To zjawisko powoduje krótkie zapady napięcia sieciowego. Zdefiniowany problem jest podstawą do kolejnych badań i rozważań. Przebieg napięcia wyjściowego bez filtrów wyjściowych przedstawia rys. 3c. Stosując jednak odpowiednie filtry, można zminimalizować zawartość wyższych harmonicznych w napięciu, dlatego są niezbędne w rzeczywistych układach. Wyłączanie tranzystorów co pół okresu niesie jednak wiele korzyści. Przykładową zależność między temperaturą złącza a przejściową impedancją termiczną przedstawiono na rys. 4. Z zależności tej wynika, że w momencie przerw w zasilaniu temperatura złącza tranzystora maleje (w zależności od rodzaju klucza przekształtnika, układu chłodzenia, czasu przerwy, charakteru impulsu wejściowego itd.). Następnie zostały zasymulowane zależności temperatury złącza tranzystora od czasu, dla rozpatrywanych przypadków połączenia równoległego układu wielokanałowego. Natomiast rys. 6 przedstawia zależność prądu przewodzenia w funkcji temperatury przykładowego tranzystora IGBT (SKM300GA12T4). Widać, że im wyższa temperatura tranzystora, tym wydajność urządzenia jest mniejsza. Dowodzi to faktu, że praca naprzemienna, czyli wyłączanie danego przekształtnika co pół okresu (dla układu 2-kanałowego) wpływa korzystnie na jego wydajność prądową. Praca wielokanałowa przekształtników zapewnia również wyższą niezawodność zasilania. Dowodzą tego wyniki przeprowadzonych badań, podczas których symulowano uszkodzenia jednego z przekształtników i przełączano pracę, np. 3-kanałową na 2-kanałową. W przypadku wykrycia zwarcia jednego z kluczy w dowolnym przekształtniku układu wielokanałowego
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 125–131
a)
Rys. 6. Zależność prądu tranzystora IGBT SKM300GA12T4 od temperatury złącza [13]
na inercję układu, tak jak ma to miejsce na rys. 8. Istotne jest więc jak najszybsze wykrycie awarii przekształtnika, aby natychmiast wyłączyć go z pracy w sieci.
b)
Rys. 5. a) Sygnał PWM sygnału sinusoidalnego podczas pracy naprzemiennej pierwszego, drugiego przekształtnika oraz łączna praca obu przekształtników, b) Zależność temperatury złącza tranzystora (niebieski), gdzie – temperatura złącza, T – okres, Tc – temperatura modułu obudowy oraz sygnału PWM jednego z przekształtników
informacja trafia do układu sterowania. Ten przełącza pracę np. układu 2-kanałowego (dwóch przekształtników) na pracę jednego przekształtnika, zapewniając ciągłość zasilania. W sytuacji krytycznej awarii dwóch z trzech przekształtników sterownik przełącza się na jeden poprawnie działający przekształtnik i pracę ciągłą kluczy tranzystorowych tego przekształtnika. Praca nieciągła, 3-kanałowa pozwala na wychłodzenie tranzystorów w przedziale 1/3 okresu i zwiększa wydajność tranzystorów oraz zwiększa niezawodność trzykrotnie w porównaniu z tradycyjnymi rozwiązaniami. Rysunek 7 przedstawia proponowaną przez autorów ideę przełączenia pracy naprzemiennej trzech połączonych równolegle przekształtników na pracę dwóch z nich w pewnym okresie czasu. W momencie awarii jednego z trzech przekształtników w układzie wielokanałowym sterowanie układem wyklucza z pracy uszkodzony przekształtnik i zapewnia ciągłość zasilania poprzez przejęcie pracy przez dwa pozostałe przekształtniki.
Wadą tej metody jest pojawienie się przepięć oraz zapadów napięcia i prądu w momencie przełączania przekształtników, ze względu
5. Wnioski Najczęściej stosowane obecnie przekształtniki 2-poziomowe z czasem mogą okazać się niewystarczające na potrzeby rynku energii elektrycznej. W artykule pokazano, że przekształtniki 3-poziomowe wykazują lepsze parametry pod względem jakości energii, odporności na zakłócenia oraz ekonomii w porównaniu z 2-poziomowymi. Prezentowana propozycja polepszenia parametrów elektrycznych to układ wielokanałowy złożony z dwóch lub więcej przekształtników wielopoziomowych, ze sterowaniem VOC i z możliwością pracy naprzemiennej, np. w przypadku mniejszego generowania mocy przez OZE. Zastosowanie przekształtnika 3-poziomowego pozwala na zmniejszenie współczynnika THD, natomiast praca naprzemienna umożliwia okresowe wychłodzenie tranzystorów, co w praktyce zwiększa ich wydajność prądową, sprawność i niezawodność zasilania, a także zmniejsza udział układów chłodzenia zewnętrznego. Badania są podstawą do stosowania ulepszonych technologii układów przekształtnikowych, ich sterowania, jak najszybszego przełączania i wykrywania awarii w celu wzrostu udziału
Rys. 7. Idea przełączenia pracy 3-kanałowej na pracę 2-kanałową – sygnał sterujący w module SVM
135
K. Przytuła, D. Zieliński | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 125–131
Rys. 8. Przebieg prądu i napięcia przy zwarciu klucza w przekształtniku 3 – miejsce przełączenia pracy 3-kanałowej na pracę 2-kanałową
odnawialnych źródeł energii w sieci elektroenergetycznej. Powyższe symulacje są również początkiem budowy układów przekształtnikowych w rzeczywistych warunkach, za pomocą systemu czasu rzeczywistego dSpace. Jest to baza do badania ich pod kątem wielu czynników zewnętrznych, których nie uwzględniono w symulacjach. Ponadto badania będą kontynuowane pod kątem eliminacji krótkich zapadów napięcia podczas pracy naprzemiennej przekształtowników, spowodowanych dławikami wyrównawczymi.
Bibliografia 1. Okulski T., Analiza struktury produkcji energii elektrycznej we Francji i w Polsce, Polityka Energetyczna 2013, t. 16, z. 3. 2. Hammons T.J. i in., Enhancement of Power System Transient Response by
Control of HVDC Converter Power, Electric Machines & Power Systems 2000, Vol. 28, Issue 3, s. 219–241. 3. Zieliński D., Lipnicki P., Jarzyna W., Synchronization of Voltage Frequency Converters with the Grid in the Presence of Notching, COMPEL International Jour nal for Computation and Mathematics in Electrical and Electronic Engineering 2015, No. 3. 4. Jarzyna W., Lipnicki P., The Comparison of Polish Grid Codes to Certain European Standards and resultant Differences for WPP Requirements. Power Electronics and Applications (EPE), 2013 15th European Conference, 2–6 September 2013 Lille. IEEE Xplore Digital Library. 5. Ikonen M., Laakkonen O., Kettunen M., Two-level and threelevel converter comparison in wind power application [online], www.elkraft.ntnu.no/ smola2005/Topics/15.pdf.
6. Strzelecki R., Technologie energoelektroniczne w nowoczesnych systemach elektroenergetycznych. Zeszyt Naukowy Akademii Morskiej w Gdyni 2009, nr 62, s. 164–189. 7. Zieliński D., Układ badawczy przeznaczony do analizy synchronizacji przekształtników sieciowych podczas zapadów napięcia, Informatyka, Automatyka, Pomiary w Gospodarce i Ochronie Środowiska 2014, nr 2, s. 77–80. 8. Yong-Sin J. i in., A Carrier Comparison PWM Method for Reducing Input Current THD of Three-Phase PWM Rectifier, Power Electronics and Motion Control Conference (IPEMC), 2012 7th International, Vol. 4, s. 3015–3020. 9. Knapczyk M., Pieńkowski K., Analysis of Pulse Width Modulation Techniques for AC/DC Line-Side Converters, Scientific Papers of the Institute of Electrical Machines, Drives and Metrology of the Wroclaw University of Technology 2006, No. 59, Studies and Research 2006, No. 26. 10. Knapczyk M., Pieńkowski K., HighPerformance Decoupled Control Of PWM Rectifier With Load C ompensation, Prace Naukowe In s t y t u t u M a s z y n , N a p ę d ó w i Pomiarów Elektrycznych Politechniki Wrocławskiej 2007, nr 60, seria Studia i Materiały 2007, nr 27. 11. Knapczyk M., Pieńkowski K., Analiza nieliniowych metod sterowania przekształtnikiem sieciowym AC/DC, materiały konferencyjne XIV Seminarium Technicznego KOMEL, Ustroń – Jaszowiec, 2005. 12. M itsubishi Semiconductors Power Modules MOS. General Considerations for IGBT and Intelligent Power Modules, Sept. 1998. 13. Semikron, nota katalogowa tranzystora IGBT SKM300GA12T4.
Katarzyna Przytuła
mgr inż. Politechnika Lubelska e-mail: poczta.katarzyna@gmail.com Ukończyła studia magisterskie na kierunku elektrotechnika, specjalność elektroenergetyka na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej (2014). Obecnie doktorantka w Katedrze Napędów i Maszyn Elektrycznych macierzystej uczelni. Zajmuje się projektowaniem sterowania urządzeń energoelektronicznych, stosowanych głównie w sieciach elektroenergetycznych, oraz badaniami wielokanałowych przekształtników sieciowych.
Dariusz Zieliński
mgr inż. Politechnika Lubelska e-mail: shadow031@gmail.com Ukończył studia magisterskie na kierunku elektrotechnika, specjalność napędy mikroprocesorowe w automatyce przemysłowej na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej (2013). Obecnie doktorant w Katedrze Napędów i Maszyn Elektrycznych macierzystej uczelni. Zajmuje się zagadnieniami projektowania urządzeń energoelektronicznych, stosowanych głównie w sieciach elektroenergetycznych oraz systemami czasu rzeczywistego.
136
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
The use of Small Scale Inverters Working with Renewable Energy Sources in Order to Improve Voltage Quality in a Power Distribution Network
Author Łukasz Rosłaniec
Keywords small-scale generation units, voltage source inverters, dispersed generation, electric power quality
Abstract The paper presents the results of a research project aimed at the construction of a single-phase inverter designed to transfer power from renewable energy sources (RES) to an electric power system (EPS). The research concerned the possibility of the small scale generation units based on voltage source inverters (VSI) use for power quality improvement in similar way as is observed in generation units based on synchronous generators connected directly to the grid. An overview of a hardware design with a control scheme description of the prototype is given in the paper. In the final section the simulation and experimental results of the designed inverter are presented and discussed.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016112
Introduction The operation of a synchronous generator actually defines EPS parameters, in that it can be compared to a voltage source which helps maintain the voltage waveform shape and voltage value in steady and transient states. On the other hand, generation units using VSIs in power transfer (e.g. wind turbine supplied full-scale frequency changers and PV inverters) are operated with a current control loop to maintain the current shape and value. Therefore, they have to be rather viewed by EPS operators like current sources. This also means that VSIs operated in EPS do not take part in voltage quality improvement in the same way as synchronous generators do. It can be easily explained by a simple simulation model where the grid is modelled as a voltage source connected in series with the RL branch and the inverter as the current source. If the non-linear receiver connected to the grid is in close proximity to the inverter or at the point of common coupling PCC itself, as shown in Figure 1, one can observe that the PCC voltage is distorted by the receiver and the inverter current does not compensate for the distortion. As can be inferred from the results of the simulation presented in Figure 2, the current of the inverter is sinusoidal while its voltage is distorted. This implies that the voltage at the PCC is not filtered from the distortions produced by the rectifier (nonlinear receiver). The case is different with standard units generating energy, such as synchronous generators. For the sake of simplicity, in a single phase diagram one can present a synchronous generator as an ideal voltage source connected in series with the RL branch
Fig. 1. Simplified simulation model of inverter operation in current control mode
(Fig. 3). In this case, the energy source (synchronous generator) provides the system with distorted current, which compensates distortions over the PCC voltage. Fig. 4 presents the plots corresponding to Fig. 2 values. The parameters of the model remained unchanged, whereas the voltage source of the proper RMS value and phase replaced the current source. It can be clearly seen that the voltage waveform at the PCC is less distorted than the PCC voltage from Fig. 2. Obviously, the flow of the deformed current through the generator causes higher power losses in the generator itself. Nonetheless, the distortions in the grid current are lowered and, therefore, the losses observed are reduced. 137
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
Fig. 2. Results of the model simulation from Figure 1 (Vpcc – the PCC voltage, Iinv – inverter current, Irec – rectifier current, Igrid – grid current)
The main aim of the research conducted was to build a singlephase inverter, whose equivalent circuit would be comparable to the equivalent circuit of the synchronous generator (presented in Fig. 5). Yet, in order to construct a VSI carrying similar parameters to the ones found in a synchronous machine, a new control strategy had to be developed. One of the research objectives was also to design hardware which would allow the system to operate at high efficiency as well as to enable fast and accurate control of voltage and current. Only by combining these features can an unstable, renewable energy source-based system contribute to the improvement of electric power quality.
Project background The inverter described in the paper was designed to transfer power from multiple possible arrangements of renewable energy based generation units including hybrid systems. Two examples of these arrangements with the use of the invented inverter are given in Fig. 6 and 7. In both figures converters with galvanic separation are indicated with transformer sign. The galvanic separation is required as a mean of protection against electric shock [1]. In the hybrid unit (Figure 6) the inverter has to be operated also as a rectifier to reduce the cost of the converter by removing the additional rectifier (dashed line) which was already presented in [2]. The possible power flow directions are indicated by blue arrows. In a wind turbine arrangement (Figure 7) the inverter has to be operated with variable output power. Nonetheless, the inverter is still able to support the power system with current flow which will eventually take part in distortion compensation.
Developed control scheme background
Fig. 3. Simplified simulation model of the synchronous generator cooperation with the grid 138
To allow the grid-tie inverter to be seen by the electric power system as a device with similar features to those of the synchronous generator’s, the use of the inverter-output-voltage (instead of current) control-loop as a final stage of the inverter has been proposed. In such an arrangement, the cooperation between the inverter and the grid can be simplified to the circuit presented in Figure 8 (a), containing two ideal voltage sources (representing the PCC voltage and the inverter voltage) connected by equivalent inverter filter impedance. Based on Kirchoff’s second law one can calculate that the difference between the PCC voltage VPCC and the inverter output
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
Fig. 4. Simulation results of the model from Figure 3 (Vpcc – the PCC voltage, Iinv – synchronous generator current, Irec – rectifier current, Igrid – grid current)
Fig. 5. Simplified equivalent circuit of the synchronous generator Fig. 6. Concept for hybrid PV-battery unit arrangement
voltage Vinv lies in the inverter-impedance voltage drop VZ, described by (1).
(1)
Provided the inverter impedance is purely inductive in character, the impedance voltage-drop vector produces perpendicular lagging current vector Iinv. The module of this vector can be calculated by (2).
(2)
To make the inverter current vector perpendicular to the grid voltage (to provide the system with active power only), a certain phase angle δ between VPCC and Vinv and a certain Vinv vector module have to be produced by the inverter for a given VPCC 139
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
the two controlled parameters (δ and Vinv) have to be changed. (see Fig. 9 (c)). A similar situation takes place if the reactive power flow needs to be changed. The basic idea in this case is to change the vector’s length.
Fig. 7. Full-scale frequency converter topology based on the designed grid-tie inverter used for wind-turbine power conversion
vector as presented in Figure 8 (b). If also the resistive component of the inverter filter impedance is taken into consideration, Vinv has to have a different module and phase (see Fig. 8(c)) in order to have the same current flow as in the example in Fig. 8 (b). A standard control strategy for this kind of arrangement would be based on the PLL-algorithm yielding a base sinusoidal waveform. This function can be amplified and phase-displaced to give a different Vinv vector and, as a result, different inverterfilter voltage-drop vectors VZ. Therefore, both the current flow and the active and reactive power flow can be controlled. One might expect that in order to change only the active power, it is enough to change phase-displacement δ. This is not true. If, for example, for the system operated as in Fig. 9 (a) the control had to change the amount of active power transferred to the grid, the first course of action would be to change the phase displacement angle δ to δ’, as depicted in Fig. 9 (b). As a result, not only the active power, but also the reactive power is changed. Therefore, this type of control is not decoupled, as
If the control scheme parameters are not decoupled, the stabilization of the set parameters becomes significantly more difficult. In the case of single-phase grid-tie inverter power flow control, the change of one of the controlled parameters affects the other parts of the controller, thus forcing them to adapt to new conditions. Furthermore, it is problematic to build a controller focused on one error only and controlling two outputs, controlled in turn by another controller. Hence, control decoupling methods for this type of inverters are developed. There are multiple solutions of power-control decoupling described in scientific papers. The majority of them, however, focuses on the control strategy involving the current-control loop as the final stage of the controller output [3–5] and cannot be easily transformed to inverters operated with voltage control loop. The error of the phase displacement angle δ of the inverter was not very important when the inverter was operated with a current control loop, in that this error causes only change in active and reactive power balance (apparent power remains constant). In the case of a voltage control loop in the last stage of the controller and error of the phase displacement angle δ will lead to significant changes in apparent power flow. Therefore, to make the proposed inverter stable in steady state conditions and fast responding in EPS transient states a new decoupled control scheme was developed.
Fig. 8. Equivalent circuit of the inverter cooperation with the grid (a), the example voltage and current vectors for: purely inductive inverter impedance (b), inductive and resistive grid impedance (c)
Fig. 9. Active-power flow change in the vector representation 140
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
Developed inverter hardware and control scheme The hardware of the developed inverter is a standard topology used in multiple research projects but also in industrial designs [6–8]. It was to prove that currently used devices do not require special hardware design to be operated in a similar way to a synchronous generator. Only small changes in parameters values of the filters are required to allow stable operation. In detail especially inductive part of the filter has to be higher than in standard inverters. Nonetheless, topology of the inverter remains the same. It was proposed that instead of using the phase locked loop (PLL) for synchronization (in control system) an appropriate filter will be used. The single-phase PLL implementation is always fitted with a filter, so it is already incorporated in the system and is used for primary control vector generation, which can be seen as a representation of the Vd vector in the synchronous-reference dq-frame-based method. The chosen filtering method should display a number of features, allowing one to achieve good overall parameters of the control system, the most important of which include: no phase displacement at fundamental frequency, no suppression of the fundamental frequency signal, high suppression of higher harmonics, very low phase displacement and low signal dampening over the frequency range allowed in the electric power system. High suppression is expected already for the 3rd harmonic. The 2nd harmonic is not crucial due to the fact that the majority of the distortions present in the power system affect both halves of the voltage at the same way. In other words, the distortions are symmetrical. The tuning of the filter for the fundamental frequency does not pose any problems. Thus, the lack of suppression and phase displacement for the base frequency can be easily realized. However, the fulfilment of the remaining conditions is somewhat more complicated. The achievement of both the high suppression factor for the higher harmonics and the low phase displacement is contradictory to a given filter type. Therefore, a tradeoff has to be found between these two parameters of the filter. Nonetheless, it was achieved thanks to simple second-order band-pass filters given in (3).
(3)
Since the grid-voltage frequency in the electric power system can deviate from the norm, it is important that the filter output signal does not have a significant error in comparison to the frequency equal to the rated one, which was already achieved for the mentioned filter. The filter output signal is the basis for control scheme development. Moreover, the proposed control strategy assumes the derivation to generate a vector which is perpendicular to the filtered grid voltage. The vector, combined with the filtered grid voltage, offers an opportunity to control inverter filter voltage drop VF. Both vectors (filtered VF and derived VD) can be properly scaled and added up to produce a reference vector which can be further used for the inverter voltage generation. Practically, the control scheme is based on the filtered vector VF. The vector is
then added up to two vectors kDVD and kFVF, achieved through multiplication of the filtered grid-voltage vector VD and the derived voltage vector VF (see (2)). Adding up the vectors results in the inverter reference voltage vector, changed in the inverter to the real voltage vector. The values of the kD and kF coefficients are changed by the active power and reactive power controllers respectively.
(4)
The addition of vectors kDVD and kFVF can be seen as a direct control of the inverter filter impedance voltage drop (3). Hence, it is proposed that the developed control strategy be called:
Direct inverter filter-impedance voltage-drop control scheme
(5)
The result of such a control circuit arrangement is full decoupling of the active and reactive power flow. If the filter resistance is neglected and the VF vector is perfectly tuned with the VPCC vector, vector kDVD will be responsible only for the Iinv-d current flow. Similarily, kFVF is responsible only for the Iinv-q flow (see Figure 10 (a)). These current vectors correspond to the active and reactive power components. As can be seen in the example of the reactive power flow change given in Figure 10 (b), the increase of the coefficient the kF value to the k’F value results in the change of the inverter voltage vector to the value V’inv, which in turn causes the voltage drop value to change to V’Z. Such a change affects the current flow so that only the reactive power component of the current is adjusted from the Iinv-q value to a higher value I’inv-q. (the state presented in Figure 10 (a)). A similar situation (given in Figure 10 (c)) can be observed in the case when coefficient kD is increased to the k”D value resulting in the increase of I”inv-d, being the active power component of the current. The block diagram of the full control-system arrangement is shown in Figure 11. Inside the system, VPCC voltage is filtered. Then, as a VF signal, it is transferred to the derivation block, the multiplier and the adder. The controllers of the active and reactive power responsible for maintaining the Ps and Qs set power values respectively at the inverter output employ simple-structure PI controllers. The proposed methods of Pm and Qm power measurement calculations will be given in the next chapter. The operation of power controllers results in the generation of the kD and kF factors, which are used to calculate kDVD and kFVF. These two signals, along with the VF vector are added up to achieve the resulting Vinv signal being the reference signal for the inverter’s voltage generation.
Simulation tests At the beginning the response to the demanded power changes was prepared and tested in PSIM. The reaction for both active and reactive power changes were tested and the results of step changes of the generated power can be seen in Fig. 12. 141
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
Fig. 10. Vector representation of the proposed control scheme: (a) vectors for a purely inductive filter, (b) vectors for the increased reactive power flow, (c) vectors for the increased active power flow
Fig. 11. Block diagram of the designed control system with the voltage controller
Fig. 12. The response to active and reactive power changes seen in the inverter output current
To test if the system is capable of distortion compensation, the grid voltage has been deformed, first, with the third, next, with the sixth harmonic. The harmonic voltage value in both cases was equal to 2% of the fundamental harmonic. The results of the test are presented Figure 13 and Figure 14 respectively. The attenuation of the 3rd harmonic achieved a 20% level and the 6th harmonic a 19% one at the simulated conditions.
142
Experimental results To conduct experimental validation of the proposed control system a model of single-phase inverter has been constructed. The basis for the inverter is its motherboard, the photograph of which is presented in Figure 15. The board has six main circuits: 1 – DC filter and DC measurement, 2 – transistors with drivers, 3 – output-filter capacitors and the current measurement, 4 – output switches with pre-charge circuit, 5 – output-voltage
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
measurement and the measured signals conditioning units, which along with additional active filters form signals, 6 – RS-232 communication port. In the middle of the mother board a eZdsp f2812 rapid prototyping board from Spectrum Digital with Texas Instruments TMS320F2812 DSP was placed, which is the main control unit for the inverter. In figure 16 experimental setup during test was presented. Fig. 17 and 18 present waveforms observed during the power demand steps. In the first case the active power flow was doubled from 1200 W level. There was no reactive power flow observed. Even though the output active power was higher than the designed system it was able to stabilize the value of power flow. While internal parameters of the controller were read during the test, they indicated that the reactive power controller value hardly changed. Thus, it might be noted that the abovementioned decoupling of the control system parts was achieved.
In the second case, the reactive power flow was doubled and also a steady operation was observed after a short time. In this case one might also notice that the shape of the current changed. This is due to the fact that the phase angle of the current had to change and, therefore, the higher harmonics compensating for the grid distortions changed their position compared to the fundamental harmonic. It also proves that the control scheme prepared for the inverter is capable of improving voltage waveform.
Conclusions The research conducted and presented in this paper shows that standard, commonly used power electronic converters working with unstable renewable energy sources can take part in power quality improvement. If the grid-tie inverter is equipped with a proper control scheme, it can improve the voltage waveform at the PCC. The presented control scheme might be also evolved
Fig. 13. 3rd harmonic grid-voltage distortion compensation (Iinv – inverter current, Vgrid – grid voltage, VPCC – PCC voltage)
Fig. 14. 6th harmonic grid-voltage distortion compensation (Iinv – inverter current, Vgrid – grid voltage, VPCC – PCC voltage) 143
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
Fig. 15. Photograph of the designed inverter
Fig. 16. Experimental setup during tests
Fig. 17. Oscilloscope screenshot with: 1 – PCC voltage (orange), 2 – inverter filter capacitor voltage (turquoise) and 4 – inverter current (green) during generated-active-power step grid-tie operation
Fig. 18. Oscilloscope screenshot with: 1 – PCC voltage (orange), and 4 – inverter current (green) during generated-reactive-power step grid-tie operation
for three phase VSI systems, and therefore implemented into high power energy conversion systems. The three phase VSIs can positively affect also the voltage unbalance, which is not possible on single phase systems [9, 10]. Further information about the conducted research project can be found in [11].
4.
5. REFERENCES 6. 1. “Protection against electric shock – Common aspects for installation and equipment”, IEC 61140, 2001. 2. A. Dmowski et al., “Nowoczesne elektrownie fotowoltaiczne z zasobnikami energii połączone z systemem elektroenergetycznym“, Acta Energetica, Vol. 1, 2010, s. 81–89. 3. M. Monfared, S. Golestan, “Control strategies for single-phase grid integration of small-scale renewable energy sources a review”, 144
7.
8.
Renewable and Sustainable Energy Reviews, Vol. 16, No. 7, 2012, pp. 4982–4993. M.T. Haque, “Single-phase pq theory for active filters”, IEEE Region 10 Annual International Conference, Proceedings/TENCON, 2002, pp. 1941–1944. S.M. Silva et al., “Performance evaluation of PLL algorithms for singlephase grid-connected systems, Conference Record – IAS Annual Meeting” (IEEE Industry Applications Society), 2004, pp. 2259–2263. S.B. Kjaer, J.K. Pedersen, F. Blaabjerg, “A review of single-phase gridconnected inverters for photovoltaic modules”, IEEE Trans. Ind. Appl., Vol. 41, No. 5, 2005, pp. 1292–1306. W. Wu et al., “A new design method for the passive damped LCL and LLCL filter-based single-phase grid-tied inverter”, IEEE Trans. Ind. Electron., Vol. 60, No. 10, 2013, pp. 4339–4350. N. McNeill et al., “Efficient single-phase grid-tie inverter for small domestic photovoltaic scheme”, in IET Conference Publications, 2012.
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | 137–145
9. W. Rojewski, M. Sobierajski, “Szacowanie asymetrii napięć w sieci niskiego napięcia wprowadzanej przez jednofazową mikrogenerację”, Acta Energetica, Vol. 4/21, 2014, pp. 102–109. 10. P. Paranavithana et al., “Global voltage unbalance in MV networks due to line asymmetries”, IEEE Trans. Power Del., Vol. 24, No. 4, 2009, pp. 2353–2360.
11. L. Roslaniec, “Grid-tie inverter cooperating with renewable energy sources used for voltage quality improvement”, Ph.D Thesis, Warsaw University of Technology, 2014.
Łukasz Rosłaniec Politechnika Warszawska e-mail: lukasz.roslaniec@ee.pw.edu.pl Graduated as M.Sc. in 2008. That same year he started his doctoral course at the Institute of Power Engineering of Warsaw University of Technology. In 2009 he attended a four-month internship at RWTH Aachen in Germany, and in 2011 a six-month internship at the Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, USA. In 2014 he defended his doctoral thesis, which was awarded by the Faculty Council of Electrical Engineering and then in a competition organized by Energa SA. Now an assistant professor at the Institute of Power Engineering, Warsaw University of Technology. His research focuses mainly on the issue of transfer of power from distributed sources to the grid. His scientific interests include issues related to improvement of electricity quality, high performance electricity conversion and converters interoperable with distributed power sources.
145
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 137–145. When referring to the article please refer to the original text. PL
Wykorzystanie falowników małych mocy współpracujących ze źródłami odnawialnymi do poprawy jakości napięcia w systemie dystrybucyjnym Autor
Łukasz Rosłaniec
Słowa kluczowe
małe jednostki generacyjne, falowniki napięcia, generacja rozproszona, jakość energii elektrycznej
Streszczenie
W artykule zaprezentowano wyniki badań mających na celu opracowanie 1-fazowego falownika zaprojektowanego do przekazywania energii z odnawialnego źródła energii (OZE) do systemu elektroenergetycznego (SEE). Autor skoncentrował badania na możliwości użycia mikroźródeł bazujących na falownikach napięcia do poprawy jakości energii elektrycznej w podobny sposób, jak obserwuje się to w układach wytwórczych bazujących na generatorach synchronicznych przyłączonych bezpośrednio do sieci. Artykuł zawiera ponadto opis sposobu projektowania prototypu falownika oraz jego systemu sterowania. W ostatniej części zamieszczono wyniki badań symulacyjnych i eksperymentalnych zaprojektowanego falownika.
Wprowadzenie Praca generatorów synchronicznych w zasadzie definiuje parametry SEE, ponieważ generator ten może być porównany do źródła napięciowego, które pomaga w utrzymaniu kształtu krzywej napięcia oraz jego wartości w stanach statycznych i dynamicznych. Z drugiej strony, rozpatrując falowniki napięcia wykorzystywane w jednostkach generacyjnych, z punktu widzenia SEE są one widziane jak źródło prądowe, ponieważ mają sprzężenie zwrotne prądowe, które utrzymuje wartość i sinusoidalny kształt prądu niezależnie od wartości i kształtu napięcia w sieci. Oznacza to także, że falowniki nie wpływają na poprawę jakości napięcia w sieci, a jedynie pracują tak, aby tej jakości nie pogarszać. Można to łatwo wytłumaczyć na podstawie prostego modelu symulacyjnego, w którym sieć jest zamodelowana jako źródło napięciowe połączone szeregowo z elementem RL, a falownik jako źródło prądowe. Przy podłączeniu odbiornika nieliniowego do sieci w okolicy falownika, jak pokazano na rys. 1, napięcie w punkcie przyłączenia jest odkształcone, a falownik nie jest w stanie skompensować tego odkształcenia. Jest to spowodowane tym, że falownik pomimo obecności odkształceń krzywej napięcia utrzymuje sinusoidalny prąd oddawany, jak zaprezentowano to na rys. 2. To powoduje, że napięcie sieci nie jest filtrowane z obecności wyższych harmonicznych. Sytuacja przedstawia się inaczej, jeśli rozważy się standardowe układy wytwórcze bazujące na przykład na generatorze synchronicznym. Aby uprościć sytuację, rozważono tu układ 1-fazowy, w którym przedstawiono generator jako źródło napięciowe połączone w szereg z elementem RL (rys. 3). W tym przypadku źródło energii (generator synchroniczny) zasila SEE prądem odkształconym, co pozwala kompensować obecne w napięciu odkształcenia. Na rys. 4 zaprezentowano przebiegi adekwatne do tych z rys. 2. Parametry modelu pozostały niezmienione, jedynie źródło napięciowe o odpowiedniej wartości skutecznej i przesunięciu fazowym zastąpiło źródło prądowe.
146
Rys. 1. Uproszczony model falownika ze sprzężeniem zwrotnym prądowym
Rys. 2. Wyniki badań modelu symulacyjnego z rys. 1 (VPCC – napięcie w punkcie przyłączenia, Iinv – prąd falownika, Irec – prąd prostownika, Igrid – prąd sieci)
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
mocy falownika, który posiadałby możliwość szybkiej i dokładnej regulacji napięcia i prądu. Tylko przy wykorzystaniu tych cech możliwe jest wykorzystanie niestabilnych z natury źródeł odnawialnych do poprawy jakości energii w sieci elektrycznej.
Rys. 3. Uproszczony model symulacyjny współpracy generatora synchronicznego z siecią elektroenergetyczną
Podstawa projektu Opisywany w artykule falownik został zaprojektowany, aby przekazywać energię z kilku możliwych zestawów układów wytwórczych bazujących na odnawialnych źródłach energii, włączając w to układy hybrydowe. Dwa przykładowe układy zostały zaprezentowane na rys. 6. oraz rys. 7. W obydwu przypadkach przekształtniki zapewniające separację galwaniczną dodatkowo zostały oznaczone małym symbolem transformatora. Separacja galwaniczna jest stosowana w celu zapewnienia ochrony przeciwporażeniowej [1]. W układzie hybrydowym z rys. 6 falownik musi posiadać możliwość pracy dwukierunkowej, dzięki czemu eliminuje się konieczność stosowania dodatkowego prostownika oznaczonego linią przerywaną (zaprezentowanego w [2]). Możliwe kierunki przepływu energii są oznaczone niebieskimi strzałkami. W przypadku układu wytwórczego wykorzystującego turbinę wiatrową falownik oddaje do sieci moc czynną, której wartość nieustannie się zmienia. Pomimo to falownik może przekazywać do sieci prąd, który będzie pomagał w kompensacji mocy odkształcenia.
Rys. 4. Wyniki symulacyjne z modelu przedstawionego na rys. 3 (VPCC – napięcie w punkcie przyłączenia, Iinv – prąd falownika, Irec – prąd prostownika, Igrid – prąd sieci)
Podstawa do opracowania zaproponowanego układu sterowania Aby umożliwić pracę falownika zbliżoną swoimi parametrami do pracy generatora synchronicznego, zostało zaproponowane, aby wykorzystać sprzężenie zwrotne pochodzące od pomiaru napięcia falownika zamiast standardowo używanego sprzężenia od pomiaru prądu oddawanego do sieci. W takim przypadku współpraca falownika z siecią może zostać uproszczona do schematu zastępczego zaprezentowanego na rys. 8a, zawierającego dwa idealne źródła napięcia (odpowiadające napięciu sieci w punkcie przyłączenia oraz napięciu falownika) połączone przez zastępczą impedancję filtra falownika. Bazując na drugim prawie Kirchoffa, można obliczyć, że różnica napięć pomiędzy punktem przyłączenia VPCC a falownikiem Vinv odkłada się na impedancji filtra falownika VZ, opisano to wzorem (1).
Rys. 5. Uproszczony schemat zastępczy generatora synchronicznego w stanie ustalonym
Symulacja pozwala zauważyć, że napięcie w punkcie przyłączenia jest mniej zniekształcone niż napięcie zaprezentowane na rys. 2. Oczywiście, przepływ prądu odkształconego przez generator powoduje większe straty w generatorze, ale jednocześnie pozwala zmniejszyć straty obecne w sieci przesyłowej. Głównym celem projektu badawczego było skonstruowanie falownika 1-fazowego,
którego schemat zastępczy w stanie ustalonym przypominałby schemat zastępczy generatora synchronicznego (zaprezentowany na rys. 5). W celu skonstruowania falownika posiadającego podobne cechy do generatora synchronicznego musiała zostać zaproponowana kompletnie nowa struktura układu sterowania. Ponadto omawiany projekt badawczy wymagał skonstruowania obwodu
Rys. 6. Koncepcja układu hybrydowego ogniwa słoneczne – akumulator
147
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
Rys. 7. Pełnomocowy przemiennik częstotliwości wykorzystujących opracowany falownik sieciowy do przekazywania energii z małej turbiny wiatrowej
Rys. 8. Schemat zastępczy połączenia falownika z siecią elektryczną (a), przykładowe wektory napięcia i prądu dla czysto indukcyjnej impedancji falownika (b) oraz dla rezystancyjno-indukcyjnej impedancji filtra (c)
Rys. 9. Reprezentacja zmian mocy czynnej w formie wektorów
(1) Zakładając, że impedancja falownika jest czysto indukcyjna, spadek napięcia na niej będzie skutkował przepływem prądu opóźnionego o 90 stopni Iinv. Moduł tego prądu może zostać obliczony przy użyciu (2). (2) Chcąc sprawić, żeby wektor prądu był równoległy do napięcia sieci (aby zapewnić przepływ jedynie mocy czynnej), pewne przesunięcie fazowe δ pomiędzy VPCC a Vinv oraz odpowiednia relacja pomiędzy modułami tych wektorów musi być zapewniona przez falownik dla ustalonego VPCC, co zaprezentowano na rys. 8b. Jeśli także rezystancja filtra będzie wzięta pod uwagę, to Vinv musi przyjąć inny kąt oraz wartość (patrz rys. 8c), aby zapewnić ten sam przepływ prądu jak dla przypadku z rysunku 8b. Standardowa strategia sterowania falownika w takim przypadku bazowałaby na wykorzystaniu pętli synchronizacji fazy PLL, co prowadzi do wyznaczenia referencyjnej funkcji sinusoidalnej. Funkcja ta może następnie być skalowana i przesuwana w fazie w celu wyznaczenia wartości referencyjnej dla wektora Vinv. Dlatego prąd bierny i czynny może być sterowany. Można by się spodziewać, że aby zmienić jedynie przepływ mocy czynnej, należy zmienić
148
przesunięcie fazowe pomiędzy napięciami δ. Jest to jednak stwierdzenie nieprawdziwe. Jeśli dla przykładu system sterowany jak na rys. 9a musi zmienić wartość mocy czynnej oddawanej do sieci, nie wystarczy zmiana konta z δ do δ’, jak to pokazano na rys. 9b. Spowodowałoby to w rezultacie nie tylko zmianę mocy czynnej, ale także biernej. Tak zbudowany system sterowania nie jest odsprzężony, ponieważ żeby zmienić oddawaną moc czynną, należy regulować dwa parametry jednocześnie (δ i Vinv – rys. 9c), a co więcej – parametry te mają wpływ na zmianę także mocy biernej. Ma to związek z tym, że w przypadku regulacji mocy biernej nie wystarczy zmienić jedynie wartości Vinv, jak mogłoby się to wydawać. Jeśli układy sterowania mocą czynną i bierną nie są odsprzężone, to stabilizacja parametrów falownika staje się znacznie utrudniona. Zmiana dwóch parametrów jednocześnie, podczas zmiany jedynie zadawanej mocy czynnej, zmusza regulator odpowiadający za utrzymanie wartości mocy biernej, aby także się zaadaptował do nowych warunków. W związku z tym poszukiwane są metody odsprzęgania regulatorów mocy czynnej i biernej. Istnieje wiele przykładów możliwych układów sterowania z odsprzężonymi regulatorami mocy czynnej i biernej. Niemniej jednak większość z nich skupia się na sterowaniu falownikiem przy wykorzystaniu
prądowego sprzężenia zwrotnego [3–5] i nie nadaje się do łatwej implementacji w falowniku ze sprzężeniem napięciowym. Błąd w wyznaczeniu kąta przesunięcia fazowego δ w przypadku falowników ze sprzężeniem prądowym powoduje jedynie zmianę udziału mocy czynnej i biernej, natomiast moc pozorna zostanie praktycznie niezmieniona. Błąd taki w przypadku falownika ze sprzężeniem napięciowym spowodowałby znaczną zmianę wartości mocy pozornej oddawanej do sieci. Dlatego, aby umożliwić stabilną pracę proponowanego falownika w stanach ustalonych i szybką odpowiedź na stany przejściowe, zaproponowano nową strukturę sterowania posiadającą cechę odprzężenia torów regulacji mocy czynnej i biernej. Opracowana konstrukcja falownika i jej układ Obwód mocy opracowanego falownika został wykonany jako standardowa topologia używana w wielu projektach badawczych, ale także w falownikach stosowanych w przemyśle [6–8]. Miało to na celu udowodnienie, że także standardowe obecnie stosowane topologie falowników mogą być użytkowane w sposób przypominający zachowanie generatorów synchronicznych. Jedyną zmianą obwodu mocy jest konieczność zwiększenia wyjściowego członu obwodu mocy. Zaproponowano, aby zamiast użycia standardowego rozwiązania układu sterowania wykorzystującego pętlę synchronizacji fazy (PLL) wykorzystać odpowiednio zaprojektowany filtr do wyznaczenia sygnału będącego podstawą do wyznaczenia wartości referencyjnej dla napięcia falownika. Standardowo 1-fazowe układy PLL i tak są wyposażone w filtr, który służy do wyprowadzenia wektora sygnału referencyjnego. Projektowany na potrzeby opracowanego układu regulacji filtr powinien posiadać wiele cech pozwalających uzyskać pożądane parametry układu sterowania, wśród których najważniejsze to: brak przesunięcia fazowego oraz brak tłumienia sygnału na częstotliwości podstawowej (50 Hz), wysokie tłumienie odkształceń sygnału, niskie przesunięcie fazowe i tłumienie w przypadku odchyleń częstotliwości od 50 Hz w zakresie dopuszczalnym przez normy dotyczące jakości energii elektrycznej. Wysoki współczynnik tłumienia oczekiwany jest dla trzeciej harmonicznej. Związane jest to z tym, że harmoniczna drugiego rzędu jest spotykana w systemie elektroenergetycznym rzadko, ponieważ większość odkształceń krzywej napięcia symetrycznie wpływa na obydwie połówki kształtu napięcia sieci. Innymi słowy odkształcenia są symetryczne względem osi czasu. Ustawienie filtra na częstotliwość sieciową nie nastręcza żadnych problemów, ponieważ brak przesunięcia fazowego dla częstotliwości podstawowej może być łatwo zrealizowany za pomocą wielu filtrów pasmowo przepustowych. Jednak spełnienie pozostałych warunków jest już nieco bardziej skomplikowane. Osiągnięcie wysokiego tłumienia odkształceń oraz małego przesunięcia fazowego dla częstotliwości zbliżonych do częstotliwości podstawowej wzajemnie się wyklucza. Konieczne jest więc poszukiwanie kompromisu. Jak się okazało, otrzymanie zadowalających parametrów było możliwe już dla filtra pasmowo
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
przepustowego drugiego rzędu o transformacie (3). (3) Wyjściowy sygnał tego filtra VF jest podstawą do dalszej regulacji napięcia falownika. W układzie sterowania zastosowano dodatkowo różniczkowanie tego sygnału odfiltrowanego, dzięki czemu uzyskuje się sygnał przesunięty w fazie o 90 stopni względem napięcia sieci VD. Ten sygnał w połączeniu z sygnałem pochodzącym z filtra stanowi podstawę do wyznaczenia wartości referencyjnej napięcia dla falownika, ponieważ ich suma po odpowiednim przeskalowaniu pozwoli uzyskać napięcie falownika o odpowiedniej wartości oraz o odpowiednim przesunięciu fazowym względem napięcia sieci, aby uzyskać zamierzony przepływ mocy czynnej i biernej, a co za tym idzie pozwala także na regulację spadku napięcia na filtrze falownika VZ. W praktyce układ sterowania opiera się na wektorze VF, który sumuje się z wektorami kDVD i kFVF, otrzymanymi przez skalowanie odpowiednich sygnałów (4). Suma tych trzech wektorów stanowi wektor referencyjny dla wektora napięcia falownika Vinv. Współczynniki kD i kF służą odpowiednio do regulacji mocy czynnej oraz biernej. (4)
Rys. 10. Wektory prądów i napięć: (a) stan początkowy, (b) wzrost przepływu mocy biernej, (c) wzrost przepływu mocy czynnej
Rys. 11. Schemat blokowy zaprojektowanej struktury układu regulacji
Sumowanie wektorów kDVD i kFVF może być przedstawione jako bezpośrednie sterowanie spadkiem napięcia na impedancji filtra (5). Dlatego zaproponowano, aby opracowany układ sterowania nazywał się: bezpośrednie sterowanie spadkiem napięcia na impedancji filtra falownika.
(5)
Wynikiem takiego zaprojektowania układu sterowania jest to, że układy sterowania mocą czynną oraz mocą bierną są odsprzężone, gdy rezystancja filtra jest pomijalnie mała. Jeśli wektor VF jest idealnie w fazie z wektorem napięcia sieci VPCC, to wektor kDVD będzie odpowiedzialny jedynie za przepływ prądu Iinv-d, czyli składowej czynnej. Podobnie wektor kFVF jest odpowiedzialny jedynie za sterowanie prądem biernym Iinv-q (rys. 10a). Jak to zostało pokazane na przykładzie z rys. 10b, zwiększenie współczynnika kF do wartości k’F skutkuje zmianą wartości napięcia falownika do wartości V’inv, co powoduje zmianę spadku napięcia na filtrze do wartości V’Z. Taka zmiana skutkuje zmianą przepływu prądu w taki sposób, że jedynie bierna składowa prądu ulega zmianie z wartości Iinv-q do wartości I’inv-q. Podobna sytuacja ma miejsce dla zmiany wartości współczynnika kD do wartości większej k”D (rys. 1°C). Skutkuje to wzrostem składowej czynnej prądu do wartości I”inv-d. Schemat blokowy tak opracowanego systemu sterowania zaprezentowano na rys. 11. W tym systemie napięcie VPCC jest filtrowane. Następnie jako sygnał VF przesyłane jest dalej do bloku różniczkującego, mnożnika oraz sumatora. Regulatory mocy czynnej i biernej odpowiedzialne są za utrzymanie pożądanych wartości na wyjściu
Rys. 12. Przebieg prądu falownika podczas zmian wartości zadanych mocy czynnej i biernej
Ps i Qs przy wykorzystaniu prostych regulatorów PI. Ważnym aspektem w pracy regulatora jest zapewnienie poprawnych pomiarów mocy czynnej Pm oraz biernej Qm. Działanie regulatorów mocy pozwala na wyznaczenie wartości współczynników kD oraz kF, a co za tym idzie wektorów kDVD i kFVF. Te dwa wektory zostają zsumowane razem z VF, co w rezultacie wyznacza wektor referencyjny dla napięcia falownika Vinv, który wykorzystywany jest do generacji właściwego napięcia falownika. Wyniki symulacyjne W początkowej fazie badań symulacyjnych sprawdzono odpowiedź układu regulacji na zmianę wartości zadanych mocy wyjściowych. Reakcja na zmianę zadanej mocy czynnej i biernej przedstawiona została na rys. 12.
W celu sprawdzenia, czy opracowany układ falownika jest w stanie kompensować wyższe harmoniczne, odkształcono napięcie sieci najpierw trzecią, a następnie szóstą harmoniczną. W obydwu przypadkach odkształcenie wynosiło 2% składowej podstawowej. Wyniki badań przedstawiono kolejno na rys. 13 i 14. Tłumienie trzeciej harmonicznej wyniosło 20%, natomiast szóstej 19% w symulowanych warunkach. Wyniki eksperymentalne prototypu falownika W celu przeprowadzenia badań eksperymentalnych zaproponowanego układu sterowania skonstruowano falownik 1-fazowy. Podstawą do skonstruowania falownika jest jego płyta główna zaprezentowana na fot. 1. Główne człony tej płyty to: 1 – filtr DC oraz pomiary DC, 2 – tranzystory
149
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
płytę eZdsp f2812 do szybkiego prototypowania, która posłużyła do implementacji procesora sygnałowego Texas Instruments TMS320F2812 DSP do sterowania układem. Na fot. 1 zaprezentowano wygląd płyty głównej falownika, natomiast na fot. 2 zaprezentowano wygląd stanowiska laboratoryjnego podczas badań.
Rys. 13. Kompensacja trzeciej harmonicznej obecnej w napięciu sieci (Iinv – prąd falownika, Vgrid – napięcie sieci, VPCC – napięcie w punkcie przyłączenia)
Rys. 14. Kompensacja szóstej harmonicznej obecnej w napięciu sieci (Iinv – prąd falownika, Vgrid – napięcie sieci, VPCC – napięcie w punkcie przyłączenia)
z układami sterowania bramek, 3 – kondensatory filtra wyjściowego i pomiary wielkości po stronie AC, 4 – łączniki wyjściowe oraz obwód wstępnego ładowania
Fot. 1. Zdjęcie płyty głównej zbudowanego falownika
150
kondensatorów, 5 – pomiar napięcia wyjściowego oraz obudowy dopasowujące sygnały pomiarowe, 6 – tor komunikacyjny RS-232. W środku płyty głównej umieszczono
Na rys. 15 i 16 zaprezentowano zrzuty ekranu oscyloskopu podczas badań. W pierwszym przypadku dokonano dwukrotnego zwiększenia mocy czynnej z poziomu 1200 W. Nie zaobserwowano przepływu mocy biernej podczas tego badania. Wewnętrzne parametry układu sterowania mocą bierną praktycznie nie uległy zmianie. To pozwala wywnioskować, że zamierzone odsprzęgnięcie układów sterowania mocą czynną i bierną zostało osiągnięte. W drugim przypadku (rys. 16) dokonano zmiany zadanej mocy biernej. Kształt prądu w tym przypadku się zmienił, ale związane jest to ze zmianą fazy prądu składowej podstawowej, co z kolei spowodowało pojawienie się odkształceń w innym miejscu na krzywej prądu niż przed zmianą mocy. To również dowodzi, że odkształcenia prądu oddawanego są spowodowane obecnością odkształceń w napięciu sieci, a co za tym idzie – falownik pozwala kompensować wyższe harmoniczne obecne w napięciu sieci. Wnioski Przeprowadzone i zaprezentowane w tym artykule badania dowodzą, że standardowa powszechnie używana topologia falownika współpracującego z niestabilnymi źródłami energii może zostać użyta do poprawy jakości napięcia w sieci dystrybucyjnej. Jeśli falownik wyposażony jest w odpowiedni algorytm sterowania, może poprawiać kształt krzywej napięcia w punkcie przyłączenia, podobnie jak robią to generatory synchroniczne. Zaprezentowana strategia sterowania może być także użyta w układach 3-fazowych większej mocy, których wpływ na napięcie sieci będzie zdecydowanie większy niż w przypadku 1-fazowych mikroźródeł. Dodatkowo taki falownik posiada możliwość redukowania asymetrii napięcia [9, 10] w przeciwieństwie do falowników 1-fazowych.
Fot. 2. Zdjęcie stanowiska laboratoryjnego podczas badań
Ł. Rosłaniec | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 137–145
Rys. 15. Zrzut ekranu oscyloskopu: 1 – napięcie sieci (kolor pomarańczowy – praktycznie pokrywa się z przebiegiem 2), 2 – napięcie kondensatora w filtrze falownika (kolor turkusowy) oraz 4 – prąd falownika (kolor zielony) podczas zmiany zadanej mocy czynnej
Dodatkowe informacje dotyczące omawianego projektu badawczego można znaleźć w [11]. Bibliografia 1. Protection against electric shock – Common aspects for installation and equipment, IEC 61140, 2001. 2. Dmowski A. i in., Nowoczesne elektrownie fotowoltaiczne z zasobnikami energii połączone z systemem elektroenergetycznym, Acta Energetica 2010, nr 1, s. 81–89. 3. Monfared M., Golestan S., Control strategies for single-phase grid integration of small-scale renewable energy sources: A review, Renewable and Sustainable Energy Reviews 2012, Vol. 16, No. 7, s. 4982–4993.
Rys. 16. Zrzut ekranu oscyloskopu: 1 – napięcie sieci (kolor pomarańczowy) oraz 4 – prąd falownika (kolor zielony) podczas zmiany zadanej mocy biernej
4. Haque M.T., Single-phase pq theory for active filters, IEEE Region 10 Annual International Conference, Proceedings/ TENCON, 2002, s. 1941–1944. 5. Silva S.M. i in., Performance evaluation of PLL algorithms for single-phase grid-connected systems, Conference Record – IAS Annual Meeting (IEEE Industry Applications Society), 2004, s. 2259–2263. 6. Kjaer S.B., Pedersen J.K., Blaabjerg F., A review of single-phase grid-connected inverters for photovoltaic modules, IEEE Trans. Ind. Appl. 2005, Vol. 41, No. 5, s. 1292–1306. 7. Wu W. i in., A new design method for the passive damped LCL and LLCL filter-based single-phase grid-tied inverter, IEEE Trans. Ind. Electron. 2013, Vol. 60, No. 10, s. 4339–4350. 8. McNeill N. i in., Efficient single-phase grid-tie inverter for small domestic
photovoltaic scheme, in IET Conference Publications, 2012. 9. Rojewski W., Sobierajski M., Szacowanie asymetrii napięć w sieci niskiego napięcia wprowadzanej przez jednofazową mikrogenerację, Acta Energetica 2014, nr 4/21, s. 102–109. 10. Paranavithana P. i in., Global voltage unbalance in MV networks due to line asymmetries, IEEE Trans. Power Del. 2009, Vol. 24, No. 4, s. 2353–2360. 11. Roslaniec L., Grid-tie inverter cooperating with renewable energy sources used for voltage quality improvement, Ph.D Thesis, Warsaw University of Technology, 2014.
Łukasz Rosłaniec
dr inż. Politechnika Warszawska e-mail: Lukasz.Roslaniec@ien.pw.edu.pl Tytuł zawodowy magistra inżyniera otrzymał w 2008 roku. Tego samego roku został doktorantem w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Warszawskiej. W 2009 roku odbył czteromiesięczny staż na RWTH Aachen w Niemczech. Natomiast w 2011 roku odbył sześciomiesięczny staż na Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, USA. W 2014 roku obronił rozprawę doktorską, która została wyróżniona. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Warszawskiej. W swoich badaniach koncentruje się głównie na zagadnieniu przekazywania energii z rozproszonych źródeł energii do sieci elektroenergetycznej. W obszarze jego zainteresowań znajdują się szczególnie problemy związane z poprawą jakości energii elektrycznej, wysokosprawną konwersją energii elektrycznej i przekształtnikami o dużej gęstości mocy.
151
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
Energy Effectiveness and Economic Performance of Gas and Gas-Steam Combined Heat and Power Plants Fired with Natural Gas
Author Bolesław Zaporowski
Keywords natural gas, combined heat and power (CHP) plant, energy effectiveness, economic effectiveness
Abstract The paper presents the energy and economic effectiveness analysis of technological systems of gas and gas-steam combined heat and power (CHP) plants. For the analysis the following five technological systems of gas and gas-steam CHP plants fired with natural gas were chosen: (1) large-scale gas-steam CHP unit with three-pressure heat recovery steam generator (HRSG) and steam reheat and extraction-condensing steam turbine, (2) middle-scale gas-steam CHP unit with two-pressure HRSG and extraction-condensing steam turbine (3) middle-scale gas-steam CHP unit with one-pressure HRSG and extraction-condensing steam turbine, (4) small-scale gas CHP unit with gas turbine working in simple cycle and (5) gas CHP unit with gas engine. For the energy effectiveness evaluation of particular analyzed technological systems of cogeneration units the following quantities were determined: efficiency of electricity produced in cogeneration, efficiency of heat produced in cogeneration, overall efficiency of cogeneration unit, power to heat ratio and primary energy savings (PES). As a criterion characterizing the economic effectiveness of the analyzed CHP units the specific electricity generation cost, discounted for 2015 was chosen. The results of the performed analysis are presented in Tables and in Figures.
DOI: 10.12736/issn.2300-3022.2016113
1. Introduction Currently one of the important objectives of power generation development is the reduction of CO2 emissions to the atmosphere. Because of the expiration of the Kyoto Protocol, it was necessary for the parties to the United Nations Framework Convention on Climate Change, signed and ratified by 189 countries including Poland, to enact a new agreement on CO2 emission reductions. New related directives have also been issued by the European Parliament and the European Council [1, 2, 3, 4]. This creates a serious challenge to the Polish power industry, which has to adopt new generation technologies enabling considerable reduction of CO2 emissions in the first half of the 21st Century. In the upcoming years, the reduction of CO2 emissions in Poland may be achieved by means such as increasing the efficiency of coal-fired power stations, increasing the share of the natural gas and renewable energy, including wind, biomass and sun, in electricity generation, as well as increasing the share of combined heat and power generation in total electricity generation, including generation at gas-fired CHP plants. In longer terms, the mentioned reduction can also be achieved by introducing nuclear power generation. Combined heat and power 152
generation is one of the effective methods of generating primary energy savings, which translate to reduced CO2 emissions and a reduction of costs of power and heat generation. Poland holds a high seventh place among 28 European Union member states in terms of the share of CHP-generated electricity in total power generation, after Denmark (ca. 55%), Slovakia (ca. 37%), Latvia (ca. 34%), Finland (ca. 33%), the Netherlands (ca. 28%) and Romania (ca. 27%). Power generation capacity installed at combined heat and power plants in Poland is approximately 8200 MW, which constitutes some 20.8% of the total capacity installed at the National Power System (NPS) [5]. The share of electricity generated in CHP plants in the total electricity generation in Poland during 2013 was ca. 16.3%, and in total electricity sales to final consumers – some 21% [6]. Technical studies for the construction of new combined heat and power plants are increasingly frequently leading to the choice of gas-fired simple- and combined-cycle plants. This is thanks to their advantages such as: high energy efficiency, low capital cost, short construction time, load change flexibility, especially in terms of thermal load from district heating systems, short start-up time and low emission of pollutants, including
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
low specific emissions of CO2 (kg CO2/kWh). The only disadvantage is the high fuel price. For this reason, the energy efficiency and closely related economic efficiency is a very important criterion for choosing the type of a CHP unit fired with natural gas.
2. Technological systems of natural gas-fired combined heat and power plants Bearing in mind the current structure of generating units at the NPS as well as the condition of the district heating systems in Poland, this study assumes that the development of combined heat and power plants in Poland should go in parallel in the following two groups: large- and medium-output CHP plants supplying the municipal district heating systems or industrial plants, and low-output CHP plants (distributed cogeneration). Therefore, the following CHP units have been selected for the energy and economic performance analysis: • large-output combined cycle CHP unit with a three-pressure heat recovery steam generator (HRSG) featuring steam reheat, and an extraction-condensing steam turbine, with the process configuration as shown in Fig. 1 • medium-output combined cycle CHP unit with a two-pressure heat recovery steam generator (HRSG), and an extraction-condensing steam turbine, with the process configuration as shown in Fig. 2
• medium-output combined cycle CHP unit with a single-pressure heat recovery steam generator (HRSG), and an extraction-condensing steam turbine, with the process configuration as shown in Fig. 3 • low-output gas-fired CHP unit with an open cycle gas turbine, with the process configuration as shown in Fig. 4. • low-output gas-fired CHP unit with an internal combustion engine, with the process configuration as shown in Fig. 5. The choice of one of the solutions listed above for practical application in a CHP plant fired with natural gas will depend on the heat demand. This demand determines the parameters of a gas turbine or gas engine. Gas turbines used in large combined cycle units with three-pressure HRSG and steam reheat, should be characterised by a turbine exhaust gas temperature of 590–650°C and electrical output in condensing operation of some 200–400 MW; in the case of medium-output combined cycle units with two-pressure HRSGs a exhaust gas temperature of 530–580°C and electrical output of 60–180 MW; in medium-output combined cycle plants with a single-pressure HRSG – exhaust gas temperature of 490–520°C and electrical output of 15–60 MW. Gas turbines with the exhaust gas temperature below 490°C and electrical output below 15 MW are preferred for open cycle
Fig. 1. Scheme of a technological system of a gas-steam CHP unit with a three-pressure HRSG, steam reheat and an extraction-condensing steam turbine, fired with natural gas (HP – high pressure cylinder of steam turbine, MP – middle pressure cylinder of steam turbine , LP – low pressure cylinder of steam turbine, C – compressor of gas turbine, GT – gas turbine, WB – water boiler) 153
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
gas turbine CHP plants. Recently, for electrical outputs below 10 MW, CHP units with internal combustion engines have gained considerable edge. This paper presents a range of CHP units that is wide enough to enable one to select an appropriate technology for a combined heat and power plant fired
with natural gas, for municipal and industrial heating systems, characterised by a heat demand of 200 kW to 300 MW. The criteria chosen to evaluate technologies of CHP plants fired with natural gas are energy efficiency, economic efficiency and environmental footprint. Nevertheless, it was decided that the
Fig. 2. Scheme of a technological system of a gas-steam CHP unit with a two-pressure HRSG and an extraction-condensing steam turbine, fired with natural gas (HP – high pressure cylinder of steam turbine, LP – low pressure cylinder of steam turbine, C – compressor of gas turbine, GT – gas turbine, WB – water boiler)
Fig. 3. Scheme of a technological system of a gas-steam CHP unit with a single-pressure HRSG and an extraction-condensing steam turbine, fired with natural gas (ST – steam turbine, C – compressor of gas turbine, GT – gas turbine, WB – water boiler) 154
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
commercial future of individual technologies for combined heat and power generation will primarily depend on their economic performance. For that reason, the specific electricity generation cost levelised for the year 2015 has been chosen as the main criterion for evaluating individual technologies. This is because this specific cost directly includes important features of every technology, such as energy efficiency and environmental footprint (cost of CO2 emission allowances).
3. Energy effectiveness analysis The specific primary energy savings (PES) achieved thanks to using the CHP process instead of separated power and heat generation was used as the main evaluation parameter for the energy efficiency of individual solutions. Additional criteria calculated to characterise the energy efficiency of combined heat and power generation were also: annual average electricity generation efficiency, annual average heat generation efficiency, annual average total efficiency, annual average electricity-to-heat ratio and specific CO2 emission. The calculations
of parameters characterising energy efficiency selected for the analysis of gas-fired CHP plant technologies were performed using the methodology presented in [7] and assuming that the plants would operate at municipal district heating systems. Input data was based on parameters of gas turbines: 9FB by General Electric, V63.4A by Ansaldo Energia (licence from Siemens Power Generation), Titan 130 by Solar Turbines, CX501-KD7 by Centrax Gas Turbines, and internal combustion gas engine J416 GS BO5 by GE Jenbacher, as well as average ambient temperature during heating season of 3°C, and average summer temperature of 15°C. The calculation results are presented in Tab. 1 and 2.
4. Economic effectiveness analysis A levelised cost of electricity discounted for the year 2015 was calculated for the natural gas-fired combined heat and power plant solutions chosen for analysis, using the following algorithm:
where: Ct – annual cost of the CHP plant; Ht – annual heat sales revenues of the CHP plant; Et – annual electricity generation of the CHP plant; m – construction time of the CHP plant in years; n – operating time of CHP plant counted in years; s = m + n – economic cycle of the CHP plant in years; p – rate of discount.
Fig. 4. Scheme of a technological system of a gas unit with an open cycle gas turbine, fired with natural gas (C – compressor of gas turbine, GT – gas turbine, WB – water boiler)
Fig. 5. Scheme of a technological system of gas unit with an internal combustion engine, fired with natural gas
Fig. 6. Electricity generation unit cost at large-, medium- and small-output CHP plants fired with natural gas, discounted for 2015 [PLN/MWh] for: 1) gas-steam CHP unit with a three-pressure HRSG and steam reheat; 2) gas-steam CHP unit with a two-pressure HRSG; 3) gas-steam CHP unit with a single-pressure HRSG; 4) gas CHP unit with an internal combustion engine; 5) gas CHP unit with an open cycle gas turbine, taking into account CO2 emission fee of 168 PLN/Mg CO2) 155
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
Value
Gas - steam CHP unit with: 3-pressure HRSG
2-pressure HRSG
1-pressure HRSG
Electric power of CHP unit during heating season [kW]
442,350.3
90,483.0
36,117.9
Electric power of CHP unit during summer season [kW]
453,355.1
98,472.0
38,113.6
Thermal power of CHP unit during heating season [kW]
240,000.0
76,929.3
37,431.8
Thermal power of CHP unit during summer season [kW]
36,000.0
11,540.4
5,150.2
Annual electricity production [GWh]
2,853.1
595.1
236.1
Annual heat production [GWh]
1,128.0
346.3
175.0
Annual fuel chemical energy consumption [GWh]
5,130.5
1,214.3
538.8
Annual average efficiency of electricity generation [%]
55.61
49.01
43.82
Annual average efficiency of heat co-generation [%]
21.99
28.52
32.42
Annual average overall efficiency of the CHP unit [%]
77.60
77.53
75.94
Annual power-to-heat ratio
2.53
1.72
1.35
Primary energy savings [%]
30.35
25.04
19.54
Annual average specific CO2 emission [kgCO2/kWh]
0.281
0.301
0.311
Tab. 1. Results of calculating the quantities characterising energy effectiveness calculations for gas-steam CHP plants
Value
Gas CHP unit with: open cycle gas turbine
internal combustion engine
Electric power of CHP unit during heating season [kW]
5,470.0
1,127.0
Electric power of CHP unit during summer season [kW]
5,334.0
1,127.0
Thermal power of CHP unit during heating season [kW]
9,080.0
1,020.0
Thermal power of CHP unit during summer season [kW]
9,080.0
1,020.0
Annual electricity production [MWh]
39,879.0
8,339.8
Annual heat production [MWh]
67,192.0
7,548.0
124,233.6
19,623.1
Annual average efficiency of electricity generation [%]
32.10
42.50
Annual average efficiency of heat co-generation [%]
54.09
38.46
Annual average overall efficiency of the CHP unit [%]
86.19
80.96
Annual power-to-heat ratio
0.594
1.105
Primary energy savings [%]
21.24
23.69
Annual fuel chemical energy consumption [MWh]
Tab. 2. Results of calculating the quantities characterising energy effectiveness for gas CHP plants
The levelised cost of electricity takes into account: capital cost, fuel cost, maintenance cost, operation cost and environmental cost. Calculation of those values used as the input data parameters characterising energy efficiency of individual solutions (Tab. 1 and 2), as well as prices of the pipeline high-methane natural gas in force in Poland since 1 January 2015, and: • operating lifetime of 25 years for gas turbine plants and 15 years for gas engine plants • heat sales price of 34.26 PLN/GJ • rate of discount of 7.5% for large- and medium-output plants, and 7% for small-output plants • electrical capacity utilisation time for combined cycle plants Te = 6400 h/yr and heat capacity utilisation time of Tc = 4400 h/yr 156
• capacity utilisation time (both electrical and heat) for smalloutput plants T1 = 7400 h/yr. The analysis results are shown in Fig. 6.
5. Conclusions The performed analysis of energy efficiency, economic performance and CO2 emissions from open-cycle and combined-cycle gas-fired combined heat and power plants allows drawing the following conclusions: 1. CHP plants fired with natural gas enable reaching higher energy efficiency than CHP units fired with coal or biomass, and are characterised by lower emission of pollutants. At present time, their feasibility depends on the existence of
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | 152–157
support instruments for power generation at high-efficiency cogeneration plants fired with gas in the form of certificates of origin from gas-based cogeneration (yellow certificates). Their maximum value is equal to the equivalent fee, which in 2015 for gas-based cogeneration is 121.53 PLN/MWh. 2. The highest energy efficiency, economic performance and the lowest specific CO2 emissions (kgCO2/kWh) are observed for the large-output combined cycle CHP plants with a threepressure HRSG and steam reheat, with the thermal output in cogeneration of some 200–300 MW. Currently, electrical efficiency of those units operating in cogeneration is 55%, and in condensing operation, 60%. The vast majority of electricity generated by those units (90%) may be considered as produced in high-efficiency cogeneration and thus eligible for relevant certificates. Revenues from certificate sales considerably improve the economic performance of CHP plants. 3. Medium-output combined cycle CHP plants with heat output from 60 MW to 200 MW, with a two-pressure HRSG, are characterised electrical efficiencies of 50% and annual average efficiency of around 78%, as well as a levelised electricity generation cost of approximately 290 PLN/MWh and cost of CO2 emission around 335 PLN/MWh. 4. Medium-output combined cycle CHP units with the heat output from ca. 20 MW to ca. 60 MW with a single-pressure HRSG may be built when a considerable part of electricity would be consumed by the producer or if they could be fuelled using local sources of natural gas with the cost much lower than the pipeline gas. 5. For low-output CHP plants (distributed cogeneration), the solution based on natural gas characterised by the highest energy efficiency and lowest electricity generation costs is the internal combustion engine plant. Such plants achieve high
economic performance when they can operate at capacity utilisation times (both for electrical and heating capacity) exceeding 7000 h/yr. Such operating conditions are observed for district heating plants if the heat they generate is used for tap water heating or for plants generating process heat for industrial facilities. REFERENCES
1. Directive 2009/28/EC of the European Parliament and of the Council of 23 April 2009 on the promotion of the use of energy from renewable sources, OJ of 5 June 2009, L140/16-L 140/62 2. Directive 2009/29/EC of the European Parliament and of the Council of 23 April 2009 amending Directive 2003/87/EC so as to improve and extend the greenhouse gas emission allowance trading scheme of the Community, OJ of 5 June 2009, L.140/63-L.140/87. 3. Directive 2009/31/EC of the European Parliament and of the Council of 23 April 2009 on the geological storage of carbon dioxide, OJ of 5 June 2009, L140/114-L 140/135. 4. Directive 2012/27/EU of the European Parliament and of the Council of 25 October 2012 on energy efficiency, OJ of 14 November 2012, L315/1-L 315/56. 5. Statystyka Elektroenergetyki Polskiej 2013 [Statistics of the Polish Power Generation Industry 213], Agencja Rynku Energii SA, Warsaw 2014. 6. Informacja statystyczna o energii elektrycznej [Statistical information on the electricity market], Agencja Rynku Energii SA, No. 12 (2014). 7. Zaporowski B., Energy and Economic Effectiveness of Gas-Steam Combined Heat and Power Plants Fired with Natural Gas, Archiwum Energetyki, Vol. XLII, No. 1, 2012, pp. 123–137.
Bolesław Zaporowski Poznań University of Technology | Institute of Electrical Power Engineering e-mail: boleslaw.zaporowski@put.poznan.pl Graduate of Poznań University of Technology. Completed postgraduate course in nuclear power engineering at Warsaw University of Technology. Research intern at: Moscow Power Engineering Institute, Krzhizhanovsky Power Engineering Institute in Moscow, Brno University of Technology, University of Bologna, Eindhoven University of Technology and Sapienza University of Rome. Former head of the Division of Power Plants and Energy Management at the Institute of Electrical Power Engineering, Poznań University of Technology (1975–2006) and former dean of the Faculty of Electrical Engineering of the same university (twice: 1987–1990 and 1996–2002). His scientific activity is primarily focused on power generation and CHP technologies. He is an author or co-author of over 200 published scientific studies in this field, of those more than 70 abroad.
157
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 152–157
This is a supporting translation of the original text published in this issue of “Acta Energetica” on pages 152–157. When referring to the article please refer to the original text. PL
Efektywność energetyczna i ekonomiczna gazowych oraz gazowo-parowych elektrociepłowni opalanych gazem ziemnym Autor
Bolesław Zaporowski
Słowa kluczowe
gaz ziemny, elektrociepłownia, efektywność energetyczna, efektywność ekonomiczna
Streszczenie
W artykule została przedstawiona analiza efektywności energetycznej i ekonomicznej układów technologicznych gazowych oraz gazowo-parowych elektrociepłowni opalanych gazem ziemnym. Do analizy zostało wybranych pięć następujących układów technologicznych gazowych i gazowo-parowych elektrociepłowni opalanych gazem ziemnym: (1) ciepłowniczy blok gazowo-parowy dużej mocy z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary oraz upustowo-kondensacyjną turbiną parową, (2) ciepłowniczy blok gazowo-parowy średniej mocy z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, (3) ciepłowniczy blok gazowo-parowy średniej mocy z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, (4) ciepłowniczy blok gazowy z turbiną gazową małej mocy pracującą w obiegu prostym i (5) ciepłowniczy blok gazowy z silnikiem gazowym. Dla oceny efektywności energetycznej poszczególnych układów technologicznych skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła wyznaczono następujące wielkości: sprawność wytwarzania energii elektrycznej, sprawność wytwarzania ciepła, sprawność ogólną elektrociepłowni, wskaźnik skojarzenia i oszczędność energii pierwotnej. Jako kryterium oceny efektywności ekonomicznej analizowanych układów technologicznych skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła wybrano jednostkowe koszty wytwarzania energii elektrycznej, zdyskontowane na 2015 rok. Wyniki wykonanej analizy zostały przedstawione w tablicach i na wykresie.
1. Wprowadzenie Jednym z ważnych celów rozwoju technologii wytwarzania energii elektrycznej jest obecnie zmniejszenie emisji CO2 do atmosfery. W związku z wygaśnięciem Protokołu z Kioto zaistniała potrzeba przyjęcia nowego porozumienia w sprawie ograniczenia emisji CO2 przez strony Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmiany klimatu, którą podpisało i ratyfikowało 189 państw, w tym Polska, oraz wydanych przez Parlament Europejski i Radę związanych z tym dyrektyw [1, 2, 3, 4]. Stawia to przed polską energetyką poważne wyzwanie wdrożenia w pierwszej połowie XXI wieku nowych technologii energetycznych, które doprowadzą do poważnej redukcji emisji CO2. Redukcja emisji CO2 w najbliższych latach w Polsce może zostać osiągnięta m.in. przez: zwiększenie sprawności elektrowni opalanych węglem, zwiększenie udziału gazu ziemnego i energii ze źródeł odnawialnych, w tym energii wiatru, biomasy i słońca, w produkcji energii elektrycznej oraz zwiększenie udziału skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w produkcji energii elektrycznej ogółem, w tym w elektrociepłowniach opalanych gazem ziemnym. A w dalszej perspektywie przez udział energetyki jądrowej w produkcji energii elektrycznej. Skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej jest bowiem jednym ze skutecznych sposobów uzyskania oszczędności zużycia energii pierwotnej, a przez to zmniejszenia emisji CO2 i obniżenia kosztów wytwarzania energii elektrycznej i ciepła. Polska zajmuje wysokie 7 miejsce wśród 28 państw członkowskich Unii Europejskiej w dziedzinie udziału energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu w zużyciu ogółem: za Danią (ok. 55%), Słowacją (ok. 37%), Łotwą (ok. 34%), Finlandią
158
(ok. 33%), Holandią (ok. 28%) i Rumunią (ok. 27%). Elektryczna moc zainstalowana w elektrociepłowniach w Polsce wynosi ok. 8200 MW, co stanowi ok. 20,8% mocy zainstalowanej w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym (KSE) [5]. Natomiast udział energii elektrycznej, wytworzonej
w skojarzeniu w produkcji energii elektrycznej ogółem, w 2013 roku wyniósł w naszym kraju ok. 16,3%, a w sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym ok. 21% [6]. Przy analizie technologii do nowo budowanych elektrociepłowni coraz częściej
Rys. 1. Schemat układu technologicznego ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary oraz upustowo-kondensacyjną turbiną parową, opalanego gazem ziemnym
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 152–157
Rys. 2. Schemat układu technologicznego ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, opalanego gazem ziemnym
Rys. 3. Schemat układu technologicznego ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, opalanego gazem ziemnym
są wybierane ciepłownicze bloki gazowe i gazowo-parowe opalane gazem ziemnym. Decydują o tym takie ich zalety jak: wysoka efektywność energetyczna, niskie nakłady inwestycyjne, krótki czas budowy, elastyczność na zmiany obciążenia, szczególnie obciążenia cieplnego w miejskich systemach ciepłowniczych, krótki czas rozruchu oraz niska emisja szkodliwych substancji do środowiska naturalnego, w tym niska emisja jednostkowa CO2 (kg CO2/kWh). Jedyną ich wadą jest wysoka cena paliwa. Dlatego przy wyborze rodzaju ciepłowniczego bloku opalanego gazem ziemnym bardzo ważnym kryterium jest jego efektywność energetyczna i ściśle z nią związana efektywność ekonomiczna. 2. Układy technologiczne elektrociepłowni opalanych gazem ziemnym Biorąc pod uwagę obecną strukturę źródeł wytwórczych w KSE oraz stan rozwoju systemów ciepłowniczych w Polsce, w niniejszej pracy założono, że rozwój kogeneracyjnych źródeł wytwórczych w naszym kraju powinien się odbywać równolegle w dwóch następujących grupach: elektrociepłowni
dużej i średniej mocy, pracujących w miejskich systemach ciepłowniczych i zakładach przemysłowych oraz elektrociepłowni małej mocy (kogeneracyjnych źródeł rozproszonych). Dlatego do analizy efektywności energetycznej i ekonomicznej kogeneracyjnych źródeł wytwórczych, opalanych gazem ziemnym, w niniejszej pracy wybrano następujące rodzaje bloków: • ciepłowniczy blok gazowo-parowy dużej mocy, z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary oraz upustowo-kondensacyjną turbiną parową, którego schemat układu technologicznego jest przedstawiony na rys. 1 • ciepłowniczy blok gazowo-parowy średniej mocy, z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, którego schemat układu technologicznego jest przedstawiony na rys. 2 • ciepłowniczy blok gazowo-parowy średniej mocy, z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i upustowo-kondensacyjną turbiną parową, którego schemat układu technologicznego jest przedstawiony na rys. 3
• ciepłowniczy blok gazowy małej mocy, z turbiną gazową pracującą w obiegu prostym, którego schemat układu technologicznego jest przedstawiony na rys. 4 • ciepłowniczy blok gazowy małej mocy, z silnikiem gazowym, którego schemat układu technologicznego jest przedstawiony na rys. 5. Wybór ciepłowniczego bloku opalanego gazem ziemnym do praktycznej realizacji, z powyższego katalogu bloków kogeneracyjnych, jest zależny od wielkości zapotrzebowania na ciepło użytkowe. Pochodną tego zapotrzebowania są parametry turbiny gazowej lub silnika gazowego. Turbiny gazowe stosowane w blokach gazowo-parowych dużej mocy z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary powinny charakteryzować się temperaturą spalin na wylocie z turbiny 590–650°C oraz mocą elektryczną w trybie pracy kondensacyjnej w zakresie 200–400 MW, w blokach gazowo-parowych średniej mocy z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym – temperaturą spalin na wylocie turbiny gazowej 530–580°C i mocą elektryczną w zakresie 60–180 MW, a w blokach gazowo-parowych średniej mocy z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym – temperaturą spalin na wylocie z turbiny gazowej 490–520°C i mocą elektryczną 15–60 MW. Turbiny gazowe o temperaturze spalin wylotowych poniżej 490°C i mocy elektrycznej poniżej 15 MW są preferowane do gazowych bloków kogeneracyjnych z turbinami gazowymi, pracującymi w obiegu prostym. W ostatnim czasie przy mocach elektrycznych bloków poniżej 10 MW wyraźną przewagę uzyskały ciepłownicze bloki z silnikami gazowymi. Analizowane w niniejszej pracy bloki kogeneracyjne stanowią wystarczający katalog do wyboru odpowiedniej technologii kogeneracyjnego źródła wytwórczego opalanego gazem ziemnym dla miejskich i przemysłowych systemów ciepłowniczych, charakteryzujących się zapotrzebowaniem na moc cieplną w szerokim zakresie od ok. 200 kW do ok. 300 MW. Jako kryteria oceny wybranych do analizy technologii jednostek kogeneracyjnych opalanych gazem ziemnym przyjęto ich efektywność energetyczną i ekonomiczną oraz wpływ na środowisko. Uznano jednak, że przyszłość komercyjna poszczególnych technologii skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła zależy przede wszystkim od ich zalet ekonomicznych. Dlatego jako główne kryterium oceny poszczególnych technologii przyjęto jednostkowe, zdyskontowane na 2015 rok, koszty wytwarzania energii elektrycznej. W jednostkowych kosztach wytwarzania energii elektrycznej w sposób bezpośredni są uwzględnione bowiem takie ważne parametry poszczególnych technologii jak efektywność energetyczna oraz wpływ na środowisko (koszty uprawnień do emisji CO2). 3. Analiza efektywności energetycznej Jako podstawowe kryterium oceny efektywności energetycznej skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła przyjęto w niniejszej pracy względną oszczędność energii pierwotnej (ang. Primary Energy Savings – PES), uzyskiwaną dzięki zastosowaniu tej technologii, w porównaniu z wytwarzaniem rozdzielonym.
159
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 152–157
Jako kryteria dodatkowe charakteryzujące efektywność energetyczną skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła wyznaczano również: średnioroczną sprawność wytwarzania energii elektrycznej, średnioroczną sprawność wytwarzania ciepła, średnioroczną sprawność ogólną, średnioroczny wskaźnik skojarzenia oraz jednostkową emisję CO2. Obliczenia wielkości charakteryzujących efektywność energetyczną wybranych do analizy ciepłowniczych bloków opalanych gazem ziemnym wykonano, stosując metodologię przedstawioną w [7] i przyjmując założenie, że będą one pracowały w miejskich systemach ciepłowniczych oraz przyjmując jako dane wejściowe podstawowe parametry turbin gazowych: 9FB firmy General Electric, V63.4A firmy Ansaldo Energia (licencja firmy Siemens Power Generation), Titan 130 firmy Solar Turbines i CX501-KD7 firmy Centrax Gas Turbines oraz silnika gazowego J416 GS BO5 firmy GE Jenbacher, a także średnią temperaturę w sezonie grzewczym (zimowym) 3°C i średnią temperaturę w sezonie letnim 15°C. Wyniki obliczeń przedstawiono w tab. 1 i 2. 4. Analiza efektywności ekonomicznej Dla wybranych do analizy układów skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła opalanych gazem ziemnym wykonano analizę porównawczą jednostkowych, zdyskontowanych na 2015 rok, kosztów wytwarzania energii elektrycznej, za pomocą następującego algorytmu:
Ht – roczne przychody elektrociepłowni ze sprzedaży ciepła; Et – roczna produkcja energii elektrycznej elektrociepłowni; m – liczba lat budowy elektrociepłowni; n – liczba lat eksploatacji elektrociepłowni; s = m + n – liczna lat cyklu ekonomicznego elektrociepłowni; p – stopa dyskontowa. W jednostkowych kosztach wytwarzania energii elektrycznej uwzględniano: koszty kapitałowe, koszty paliwa, koszty remontów, koszty obsługi oraz koszty środowiskowe. Obliczenia tych wielkości wykonano, przyjmując jako dane wejściowe wielkości charakteryzujące efektywność energetyczną poszczególnych układów (tab. 1 i 2) i ceny systemowego gazu ziemnego wysokometanowego obowiązujące w Polsce od 1 stycznia 2015 roku oraz: • okres eksploatacji elektrociepłowni: z turbinami gazowymi 25 lat, a z silnikami gazowymi 15 lat • cenę sprzedaży ciepła w wysokości 34,26 zł/GJ • stopę dyskontową 7,5% dla elektrociepłowni dużej i średniej mocy oraz 7% dla elektrociepłowni małej mocy • czas wykorzystania elektrycznej mocy zainstalowanej dla elektrowni gazowo-parowych Te = 6400 godz./rok, a czas wykorzystania mocy cieplnej w skojarzeniu Tc = 4400 godz./rok • czas wykorzystania mocy zainstalowanej (elektrycznej i cieplnej) dla elektrociepłowni gazo w ych małej mocy T1 = 7400 godz./rok. Wyniki analizy przedstawiono na rys. 6.
gdzie: C t – roczne koszty elektrociepłowni;
5. Wnioski Wykonana analiza efektywności energetycznej i ekonomicznej oraz emisji CO2 gazowych i gazowo-parowych bloków kogeneracyjnych opalanych gazem ziemnym pozwala na sformułowanie następujących wniosków:
Rys. 4. Schemat układu technologicznego ciepłowniczego bloku gazowego z turbiną gazową pracującą w obiegu prostym, opalanego gazem ziemnym
Rys. 5. Schemat układu technologicznego ciepłowniczego bloku gazowego z silnikiem gazowym, opalanego gazem ziemnym
1. Ciepłownicze bloki opalane gazem ziemnym pozwalają na uzyskiwanie wyższej efektywności energetycznej od ciepłowniczych bloków opalanych
Elektrociepłownia gazowo-parowa z: Wielkość
3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym
2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym
1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym
Moc elektryczna bloku w okresie grzewczym [kW]
442 350,3
90 483,0
36 117,9
Moc elektryczna bloku w okresie letnim [kW]
453 355,1
98 472,0
38 113,6
Moc cieplna bloku w okresie grzewczym [kW]
240 000,0
76 929,3
37 431,8
Moc cieplna bloku w okresie letnim [kW]
36 000,0
11 540,4
5 150,2
Roczna produkcja energii elektrycznej [GWh]
2 853,1
595,1
236,1
Roczna produkcja ciepła [GWh]
1 128,0
346,3
175,0
Roczne zużycie energii chemicznej paliwa [GWh]
5 130,5
1 214,3
538,8
Średnioroczna sprawność wytwarzania energii elektrycznej [%]
55,61
49,01
43,82
Średnioroczna sprawność wytwarzania ciepła w skojarzeniu [%]
21,99
28,52
32,42
Średnioroczna sprawność ogólna elektrociepłowni [%]
77,60
77,53
75,94
Średnioroczny wskaźnik skojarzenia
2,53
1,72
1,35
Oszczędność energii pierwotnej [%]
30,35
25,04
19,54
Średnioroczna jednostkowa emisja CO2 [kgCO2/kWh]
0,281
0,301
0,311
Tab. 1. Wyniki obliczeń wielkości charakteryzujących efektywność energetyczną gazowo-parowych jednostek kogeneracyjnych
160
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 152–157
Elektrociepłownia gazowa z: Wielkość
turbiną gazową pracującą w obiegu prostym
silnikiem gazowym
Moc elektryczna bloku w okresie grzewczym [kW]
5 470,0
1 127,0
Moc elektryczna bloku w okresie letnim [kW]
5 334,0
1 127,0
Moc cieplna bloku w okresie grzewczym [kW]
9 080,0
1 020,0
Moc cieplna bloku w okresie letnim [kW]
9 080,0
1 020,0
Roczna produkcja energii elektrycznej [MWh]
39 879,0
8 339,8
Roczna produkcja ciepła [MWh]
67 192,0
7 548,0
Roczne zużycie energii chemicznej paliwa [MWh]
124 233,6
19 623,1
Średnioroczna sprawność wytwarzania energii elektrycznej [%]
32,10
42,50
Średnioroczna sprawność wytwarzania ciepła w skojarzeniu [%]
54,09
38,46
Średnioroczna sprawność ogólna elektrociepłowni [%]
86,19
80,96
Średnioroczny wskaźnik skojarzenia
0,594
1,105
Oszczędność energii pierwotnej [%]
21,24
23,69
Tab. 2. Wyniki obliczeń wielkości charakteryzujące efektywność energetyczną gazowych jednostek kogeneracyjnych opalanych gazem ziemnym
węglem i biomasą oraz charakteryzują się niższą emisją szkodliwych substancji do środowiska naturalnego. Ich efektywność ekonomiczna jest obecnie zależna od istnienia środków wspierania energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji gazowej w postaci świadectw pochodzenia z kogeneracji gazowej (żółtych certyfikatów). Ich maksymalna wartość jest równa opłacie zastępczej, która w 2015 roku dla kogeneracji gazowej wynosi 121,53 zł/MWh. 2. Najwyższą efektywnością energetyczną i ekonomiczną oraz najniższą jednostkową emisją CO2 (kgCO2/kWh) charakteryzują się ciepłownicze bloki gazowo-parowe dużej mocy, z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary o mocy cieplnej w skojarzeniu 200–300 MW. Sprawność wytwarzania energii elektrycznej w tych blokach w trybie pracy ciepłowniczej wynosi ok. 55%, a w trybie pracy kondensacyjnej ok. 60%. Przeważająca część energii elektrycznej produkowana przez te bloki (ok. 90%) może być zaliczona do energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji, za którą producent uzyskuje świadectwa pochodzenia energii elektrycznej z kogeneracji. Przychody z ich sprzedaży w znaczący sposób podwyższają efektywność ekonomiczną elektrociepłowni. 3. Ciepłownicze bloki gazowo-parowe średniej mocy, o mocy cieplnej w skojarzeniu od ok. 60 MW do ok. 200 MW, z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym, charakteryzują się sprawnością wytwarzania energii elektrycznej ok. 50% i średnioroczną sprawnością ogólną elektrociepłowni ok. 78% oraz jednostkowymi kosztami wytwarzania energii elektrycznej ok. 290 zł/MWh, a z kosztami uprawnień do emisji CO2 ok. 335 zł/ MWh. 4. Ciepłownicze bloki gazowo-parowe średniej mocy, o mocy cieplnej w skojarzeniu od ok. 20 MW do ok. 60 MW, z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym, mogą
Rys. 6. Jednostkowe, zdyskontowane na 2015 rok, koszty wytwarzania energii elektrycznej w elektrociepłowniach dużej, średniej i małej mocy, opalanych gazem ziemnym [zł/MWh] dla: 1) ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 3-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym i międzystopniowym przegrzewaniem pary, 2) ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 2-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym, 3) ciepłowniczego bloku gazowo-parowego z 1-ciśnieniowym kotłem odzysknicowym, 4) ciepłowniczego bloku z silnikiem gazowym opalanego gazem ziemnym, 5) ciepłowniczego bloku z turbiną gazową, z uwzględnieniem opłaty za emisję CO2 w wysokości 168 zł/tCO2
być budowane, gdy znaczna część wytwarzanej energii elektrycznej będzie zużywana przez producenta lub gdy będą mogły być zasilane ze złóż lokalnych gazu ziemnego, którego cena jest znacznie niższa od gazu ziemnego systemowego. 5. Dla elektrociepłowni gazowych małej mocy (kogeneracyjnych źródeł rozproszonych) ciepłowniczym blokiem gazowym opalanym gazem ziemnym, charakteryzującym się najwyższą efektywnością energetyczną i najniższymi kosztami wytwarzania energii elektrycznej, jest blok
z silnikiem gazowym. Bloki te uzyskują wysoką efektywność ekonomiczną, gdy mogą pracować z czasem wykorzystania mocy (elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu) powyżej 7000 godz./rok. Takie warunki pracy występują dla tych bloków w miejskich systemach ciepłowniczych, gdy wywarzane przez nie ciepło jest wykorzystywane do podgrzewania ciepłej wody użytkowej lub w zakładach przemysłowych do celów technologicznych.
161
B. Zaporowski | Acta Energetica 1/26 (2016) | translation 152–157
Bibliografia 1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z 23 kwietnia 2009 roku w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 5 czerwca 2009 roku, L.140/16-L.140/62. 2. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z 23 kwietnia 2009 roku zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu Bolesław Zaporowski
handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 5 czerwca 2009 roku, L.140/63-L.140/87. 3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z 23 kwietnia 2009 roku w sprawie geologiczn e g o s k ł a d ow a n i a d w ut l e n ku węgla, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 5 czerwca 2009 roku, L.140/114-L.140/135. 4. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z 25 października 2012 roku w sprawie efektywności energetycznej, Dziennik Urzędowy Unii
Europejskiej z 14 listopada 2012 roku, L.315/1-L.315/56. 5. Statystyka Elektroenergetyki Polskiej 2013, Agencja Rynku Energii SA, Warszawa 2014. 6. Informacja statystyczna o energii elektrycznej, Agencja Rynku Energii SA, nr 12 (2014). 7. Zaporowski B., Energy and Economic Effectiveness of Gas-Steam Combined Heat and Power Plants Fired with Natural Gas, Archiwum Energetyki 2012, t. XLII, nr 1, s. 123–137.
dr hab. inż. Politechnika Poznańska | Instytut Elektroenergetyki e-mail: boleslaw.zaporowski@put.poznan.pl Absolwent Politechniki Poznańskiej. Na Politechnice Warszawskiej ukończył studia podyplomowe w zakresie energetyki jądrowej. Staże naukowe odbył m.in. w: Moskiewskim Instytucie Energetycznym, Instytucie Energetycznym im. G.M. Krzyżanowskiego w Moskwie, Wyższej Szkole Technicznej w Brnie, Uniwersytecie w Bolonii, Uniwersytecie Technicznym w Eindhoven oraz Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Był kierownikiem Zakładu Elektrowni i Gospodarki Elektroenergetycznej w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Poznańskiej (1975–2006) oraz dwukrotnie dziekanem Wydziału Elektrycznego tej uczelni (1987–1990 i 1996–2002). Jego działalność naukowa jest związana przede wszystkim z technologiami wytwarzania energii elektrycznej oraz skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła. W tej dziedzinie opublikował, jako autor lub współautor, ponad 200 prac naukowych, w tym ponad 70 za granicą.
162
NOTES
163
NOTATKI
164
Power Engineering Quarterly