Στα μονοπάτια της Ύδρας Πορεία για τον φάρο της Ζούρβας
Δαμιανός Νάκος
Αντίδοτο στο στρες, την ένταση της δουλειάς και τις υποχρεώσεις δεν είναι παρά μια εξόρμηση, μια πεζοπορία για να ξυπνήσει σώμα και μυαλό. Ψάχνοντας στους χάρτες για έναν κοντινό προορισμό, το βλέμμα μου σταματάει στη λέξη Ύδρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη και με ένα χαμόγελο ανοίγω τον χάρτη. Όσοι άλλωστε ξέρουν καλά την Ύδρα γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνο το γνωστό ιστορικό και κοσμοπολιτικό νησί που έχουν οι πολλοί στο μυαλό τους…
Η
Ύδρα είναι ένας παράδεισος για τον πεζοπόρο και είναι δίπλα μου… Mπορώ να τη χαρακτηρίσω φυσικό μουσείο μονοπατιών. Η μοναδικότητά της στον ελλαδικό χώρο, χάρη στο ότι εκεί απαγορεύονται τα τροχοφόρα και τα κτίριά της προστατεύονται με νόμο για να διατηρηθεί αυτή η ξεχωριστή παραδοσιακή και πολιτιστική της ταυτότητα, έχουν ως αποτέλεσμα να διατηρηθούν τα παλιά σοκάκια, τα καλντερίμια και τα μονοπάτια της όπως ακριβώς είναι εδώ και αιώνες, αφού κάτοικοι και επισκέπτες τα χρησιμοποιούν με τα πόδια ή με τα ζώα. Ο επισκέπτης και ο πεζοπόρος
50 | ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ
που περπατάει στην Ύδρα έχει την αίσθηση ότι ζει σε άλλη εποχή. Οι εικόνες, το φυσικό περιβάλλον της, όλο αυτό που νιώθεις, βλέπεις και αγγίζεις σε ταξιδεύει πιο πίσω και από τον 20ό αιώνα. Πολλές οι πεζοπορικές επιλογές του νησιού, όπως η Επισκοπή, η παραλία του Αγίου Νικολάου, η παραλία Νήσιζα, το όρος Έρως με το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, τα μάτια μου όμως δεν ξεκολλάνε από το ανατολικό ακρωτήρι της Ύδρας με τον περίφημο φάρο της Ζούρβας. Η γραφικότητα του νησιού, το πέτρινο τοπίο που έχει φόντο το μπλε της θάλασσας, τα πολλά εκκλησάκια και μοναστήρια που συναντάς στο πέρας της διαδρομής, όπως η μονή της Παναγίας της Ζούρβας και ο ομώνυμος φάρος, ένα μνημείο που ανήκει στους παραδοσιακούς φάρους της Ελλάδας και όλης της Μεσογείου, είναι τα λίγα που μπορώ να σκεφτώ σκηνοθετώντας μια γεμάτη εξόρμηση. Τώρα μένει να υπολογιστούν οι λεπτομέρειες: Ύδρα (Χώρα) - Φάρος Ζούρβας 12 χλμ. και χρόνος περίπου 4 ώρες και 15 λεπτά. Το πρώτο φως της ημέρας με βρίσκει στο λιμάνι της Ερμιόνης να κοιτάζω ένα ζωντανό πίνακα ζωγραφικής. Την εικόνα αυτή στα μάτια μου τη σχηματίζουν το παραθαλάσσιο δασάκι Μπίστι και στο βάθος η σκιά της Ύδρας, που την περιτριγυρίζουν τα χρώματα της Ανατολής. Το πλοίο της γραμμής έφτασε, άλλα 20 λεπτά το ταξίδι στη θάλασσα από το λιμάνι της Ερμιόνης και βρίσκομαι στο λιμάνι της Ύδρας. Γυρίζω τη ματιά μου στο όμορφο λιμάνι για να θαυμάσω τη γραφικότητά του και ξεκινώ την πορεία μου στα γραφικά σοκάκια με κατεύθυνση το δημοτικό
