Κιβέρι
Καλοκαίρι όπως παλιά
Μάρω Κουρή
Από την άκρη του χωριού αγναντεύουμε τη θέα του Αργολικού κόλπου, το Άργος με το κάστρο του στην κορυφή, τις Μυκήνες, το Μπούρτζι και το Ναύπλιο.
60 | www.epathlo.gr
Α
ρχές καλοκαιριού, το άγχος στο ζενίθ, ενέργεια χαμηλή και αβεβαιότητα. Χτυπά το τηλέφωνο και από το περιοδικό μού ζητούν να «πεταχτώ» μέχρι το Κιβέρι. Ένα σκίρτημα χαράς και χαλάρωσης με κυριεύει. Παίρνω το πρώτο λεωφορείο από τον σταθμό του ΚΤΕΛ Κηφισού για Άργος και σε τρεις ώρες βρίσκομαι εκεί. Πριν μπούμε στο χωριό, ξεσπάω στα γέλια με μια σκηνή που αντικατοπτρίζει την ελληνική πραγματικότητα: στη γαλάζια ακτή, ένας άντρας ψαρεύει κι έχει παρκαρισμένο το μεγάλο, με σκούρα τζάμια αυτοκίνητό του στην αμμουδιά, κάτω από την ψάθινη ομπρέλα. Από τα ηχεία του ακούγεται στη διαπασών μουσική τέκνο! Στην είσοδο του χωριού στέκεται εγκαταλειμμένος μα και αγέρωχος ο μικροσκοπικός, πετρόχτιστος σιδηροδρομικός σταθμός. Μέσα στους ήχους των τζιτζικιών μυρίζω το κάρβουνο στις ράγες. Στο χωριουδάκι των 995 κατοίκων, τα νεόδμητα, αφύσικα κτίρια από τσιμέντο που προδίδουν έπαρση και πρόθεση για ανάδειξη κάποιου ανθρώπινου «εγώ» ανακατεύονται με παλαιότερα, μικρότερα, πέτρινα σπίτια που δείχνουν την αγάπη των ανθρώπων προς το σπιτικό και προς το φυσικό τοπίο με το οποίο συμβιώνουν αρμονικά. Σπίτια δίπατα ή μονόπατα, χωριάτικα, «πελοποννησιακής» αρχιτεκτονικής, με κεραμίδια τα περισσότερα. Πολλά κατοικούνται και θα τα δείτε αν περιδιαβείτε τα λιγοστά σοκάκια του χωριού. Δύο αρχοντικά σώζονται και ομορφαίνουν την παραλιακή όψη του γραφικού χωριού. Οι Κιβεριώτες ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια εργάζονται για να αναδείξουν τα καλά της περιοχής τους με τον τουρισμό. Πολλοί επισκέπτες από την υπόλοιπη Ευρώπη αναζητούν εδώ τη νηνεμία και την πολυτέλεια της απλότητας. Μέσα σε ένα από τα δωμάτια του χωριού λίγο να ξεκουραστούνε, να πούνε μια «καλημέρα» πίνοντας ελληνικό στο καφενείο, να χαρούν όσο γίνεται την ελληνική ζωή, χωρίς τα περιττά
