column

Even anders

mariska@rd.nl

Terwjl we op de bank oude vakantiefoto’s en -ilmpjes kjken –een leuk tjdverdrjf tjdens de lockdown, hebben we ontdekt– kan ik het niet laten om even te zuchten. Dat dromen over vakantie is heerljk, maar nóg ijner is het natuurljk om echt weg te kunnen gaan. En het bljft ook dit jaar nog maar de vraag of dat gaat lukken.

Tuurljk is het geen halszaak. Het is een voorrecht dat we een huis hebben, een dak boven ons hoofd, in deze tjden. Maar soms is ”even wat anders” wel erg aantrekkeljk.

De volgende ochtend als ik opsta, weet ik het opeens. Ik sleep de eettafel van z’n plek en zet hem in plaats van haaks op de muur, er parallel aan. Dat kan precies. En het is dan ook geljk het enige wat we hier in huis kunnen verplaatsen, want de bank en de kasten passen gewoon maar op één plaats.

Ik kjk eens rond. Wat voelt dat anders. Verrassend wel. Ik kan niet wachten op de reactie van de anderen. Die zjn even later duideljk wat minder enthousiast.

Wat is dit nu weer? Die tafel stond toch prima zo, is de algemene reactie. Ach, vast. Maar zó is het toch ook wel een keer leuk? „Net alsof we op vakantie zjn in ons eigen huis”, probeer ik wat enthousiasme over te brengen.

Als die avond het eten op tafel staat, moet ik weer aan dat vakantiegevoel denken. Iedereen gaat, net als in een vakantiehuisje of op het kampeersetje, op zoek naar z’n eigen plekje aan tafel. En die tafelschikking valt anders uit dan normaal. „Leuk toch”, probeer ik weer. „Dan kun je eens iemand anders in de ogen kjken.” Dat de tafel niet stante pede weer op z’n oude plek wordt gesjord, zie ik maar als teken dat ook de anderen het ‘avontuur’ wel willen aangaan.

Heel langzaam beginnen we te wennen aan onze nieuwe plekken en het voelt steeds iets minder vreemd om tjdens het eten niet naar de tuin maar naar de keuken –en naar elkaar– te kjken.

Maar opeens, op een morgen, staat de tafel weer op z’n oude plek. „Dit is toch echt het meest logisch zo, met aan de kopse kant de foto’s op een plankje aan de muur”, is de verklaring. En dat de lamp niet helemaal recht boven de tafel hing, was sommigen ook een doorn in het oog.

Tja. Misschien toch maar zo laten dan.

Na drie weken ”anders” zjn we bljkbaar weer thuisgekomen. En eigenljk is dat ook wel weer ijn.

We zjn voor ons idee even weggeweest. En dat allemaal zonder koffers te hoeven pakken.

Op een morgen staat de tafel weer op zijn oude plek