test

De markt blijft

Ommezwaai

Veel kramen met kleding en textiel verdwenen maar de handel in versproducten bloeit als nooit tevoren.

Erik Oevermans ontdekte tijdens het rietdekken dat wijsbegeerte beter bij hem past.

terdege

11 februari 2015 32e jaargang nr. 10 Losse nummers: € 3,95

reformatorisch familiemagazine

Staphorster stipwerk „De stempels zijn uniek, mijn moeder bedacht de patronen”

‘Consuminderen’ Marieke Henselmans „Jongeren hechten minder aan status” Bespaartips Volg een kapperscursus Hans ten Klooster „Kinderen moeten financieel vooruit leren denken”

reportage

Kijken, proeven en een praatje De crisis vaagde op de Nederlandse markten veel kooplieden in textiel, kleding en leer weg. Vooral grote markten hadden daaronder te lijden. De handel in versproducten bleef echter fier overeind en bloeit als nooit tevoren. Handelaren zien de toekomst met vertrouwen tegemoet. „De markt brengt beweging en gezelligheid.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt

interview

25 jaar na de val van de Muur deel 2

Altijd spanning, nooit ontdekt Opeens was het voorbij, en hoefden Dineke Rohaan-Kreijkes en haar man niet meer in het diepste geheim en onder grote spanning Bijbels te smokkelen. „Kort daarna stond een colonne van dertig vrachtwagens en transportbussen aan de grens. Ook een tankwagen vol diesel, want die was daar niet te krijgen. Maar onze mensen stonden er nu zónder geheime lading.” De weduwe Rohaan is al veertig jaar actief voor Oost-Europa. tekst L. Vogelaar foto’s Anton Dommerholt en familie Rohaan

interview

Het roer om deel 4

Filosoferen op een rieten dak

Jarenlang waren ze manager bij een bank, vrachtwagenchauffeur of rietdekker. Toen ging het roer om... Erik Oevermans ontdekte tijdens het rietdekken dat wijsbegeerte beter bij hem past. Inmiddels is hij tweedejaars student filosofie, vanuit een existentiële betrokkenheid op het vak. „Ik lijd meer aan het bestaan dan dat ik erdoor word gedragen.” tekst Huib de Vries foto’s Sjaak Verboom

interview

Kraplappen en gouden krullen Margje Haasjes-Hokse is met haar 45 jaar een van de jongsten onder de inwoners van Staphorst die nog klederdracht dragen. „Ik voel me prettig in de traditionele kleding.” tekst Marianne Witvliet foto’s Sjaak Verboom

36 terdege ● 11 februari 2015

terdege 11 februari 2015 37 â—?

interview

Mijn hobby deel 4

Altijd bezig met vuurtorens Met grote letters staat het op een bord op de overloop van zijn tussenwoning: “C. T. Rijkers Vuurtorenmuseum”. Cees Rijkers weet alles van vuurtorens, is iedere dag bezig met zijn verzameling en toont delen van zijn collectie op evenementen als de Vlootdagen en Sail Amsterdam. „Ik heb deze tic al vanaf mijn vroegste jeugd.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt

46 terdege ● 11 februari 2015

terdege 11 februari 2015 47 â—?

De koning, de koningin en premier Rutte plaatsen een kaarsje tijdens de herdenkingsdienst in kamp Auschwitz.

68 terdege â—? 11 februari 2015

Herdenking in kamp Auschwitz „Nooit meer Auschwitz”, schreef prins Willem-Alexander in 2005 in het gastenboek van concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau, nadat hij een expositie in barak 21 had geopend. Ruim tien jaar later is de koning opnieuw in Polen, om te herdenken dat het kamp 70 jaar geleden werd bevrijd door de Russen. tekst Josine Droogendijk foto’s ANP

D

Het Belgische koningspaar woont de herdenkingsplechtigheid eveneens bij.

e Tweede Wereldoorlog heeft koning Willem-Alexander niet meegemaakt, maar toch raken de verschrikkingen die ons land overkwamen niet in een vergeethoekje.

In 2005 was hij samen met prinses Máxima in Polen aanwezig om een permanente tentoonstelling te openen in het Nederlandse paviljoen.

De tentoonstelling schetst hoe in enkele jaren tijd vrijwel een gehele bevolkingsgroep in Nederland werd geïsoleerd en weggevoerd naar concentratie- en vernietigingskampen. Van de 102.000 Joden die als gevolg van de vervolging zijn omgekomen, hebben bijna 60.000 hun leven verloren in Auschwitz. In het gastenboek laat Willem-Alexander een duidelijke boodschap achter. „Een zeer indrukwekkend monument ter herinnering aan de grootste misdaad ooit tegen de mensheid begaan. Nooit meer Auschwitz.”

terdege 11 februari 2015 69 ●

2. Hans Beens (20), student Economie en Bedrijfseconomie

Cornel van Beek (21), student Rechtsgeleerdheid

Hans Verwijs alias Frits (20), student Pedagogische Wetenschappen Gert Kommer, (21), student Informatica

Paul Gorter (18), student Rechtsgeleerdheid

Izak van den Bosch (24), student Informatica

Willem Voorwinden (21), student Geschiedenis

Sam Zwemer (21), student Theologie

74 terdege â—? 11 februari 2015

Mijn stekkie deel 3

Wonen op zes vierkante meter De wc is sinds de zomervakantie exact drie keer schoongemaakt. Een huishoudschema is er niet, want „wij kennen de mensheid inmiddels”. Een mannenhuishouding is even eenvoudig als nuchter. „Eén keer per jaar een grote schoonmaak en verder geen gezeur. Dat is onze zuivere afweging van kosten en baten.” Welkom in een studentenhuis. tekst Henrieke van Dam foto’s Anton Dommerholt

Z

et acht mannen bij elkaar om te praten over hun huishouding en de lachsalvo’s zijn niet van de lucht. Evenals de discussies trouwens. Want behoort Rooibos-thee wel tot de categorie ‘gewone thee’? En wie heeft de afgelopen tijd het minst vaak afgewassen? „In discussies trekken we altijd na wie wat wanneer gezegd heeft”, zegt Hans. „We debatteren tot op de komma.” Het is aan nestor Sam, de langstzittende huisgenoot, om de orde te bewaren en deze discussies tot

een goed einde te brengen. „Ik woon hier nu drieënhalf jaar en daarom mag ik het huisbeleid bepalen. Maar zelfs een nestor helpt soms met de afwas.”

Bijna vijfentwintig jaar geleden werd de oude boerderij in Maartensdijk omgebouwd tot studentenhuis. „Wij wonen boven en hebben negen slaapkamers, twee badkamers met toilet en twee keukens. Helaas geen woonkamer dus.

Beneden wonen zes meiden. Daar hebben we goede banden mee. Eén keer per maand eten we met hen en als we te veel herrie maken, sturen ze ons alleraardigste appjes.”

Willem schiet overeind. „Behalve die

keer dat we om drie uur ’s nachts hier in de gang aan het voetballen waren. Toen kwam een van de dames naar boven gerend: ‘Weten jullie wel hoe laat het is?’ Nee, dat wisten we niet.”

Deze relaxte houding typeert het Maartensdijkse mannenhuis. „We slapen hier nooit voor twaalf uur en vaak niet voor twee uur ’s nachts”, vertelt Gert. „Sinds vorige week is de maandag onze spelletjesavond. We speelden Grote Dalmuti tot drie uur in de ochtend.” Soms gaat dat

terdege 11 februari 2015 75 ●