Περιοδικό Unlocking the Truth - Συλλεκτικό 1 (Το Μυστήριο Φαινόμενο των UFOs)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ghost Rockets: Η ιστορία των «πυραύλων φαντασμάτων» του 1946 πάνω από την Β. Ευρώπη…………………………........................7 Project Blue Book: Το σπουδαιότερο πρόγραμμα παραπλάνησης του κοινού για τα ΑΤΙΑ………………………………….15 Ανεξήγητα φαινόμενα και κοσμικό καλειδοσκόπιο…………………….27 Ο Ζακ Βαλλέ και το μυστήριο των UFOs…………………………………39 Πως οι αναφορές ΑΤΙΑ άλλαξαν με την ανάπτυξη της τεχνολογικής μας γνώσης………………………………………...……47 Περί της προέλευσης των ΑΤΙΑ: Όταν η επιστήμη λαθεύει…………….55 Η αστρική προβολή και η επαφή με εξωγήινους………………………...69 Η παράξενη ιστορία του πλάσματος της Kyshtym……………………...81 Το άλυτο μυστήριο των αγρογλυφικών…………………………………..87 Jannet Ossebaard: Συνέντευξη……………………………………………..94

Δημήτρης Αργασταράς Σταύρος Χατζόπουλος Αγγελής Μπεκιάρης

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ UFO ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Νο 1 ΙΔΡΥΤΗΣ/ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ Νίκος Αποστολόπουλος ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Θανάσης Βέμπος

Έρικ Σμυρναίος Νίκος Αποστολόπουλος ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Νίκος Αποστολόπουλος Το Unlocking the Truth, είναι ένα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα περιοδικό που διανέμετε ΔΩΡΕΑΝ από την Ερ.Ε.Ν.Ζω, και ασχολείται με την έρευνα του αγνώστου και των ανεξήγητων φαινομένων. Ολόκληρο το έργο στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεάν παραχώρηση υλικού ερευνητών, οι οποίοι

δραστηριοποιούνται στο χώρο της εναλλακτικής αναζήτησης. Οι παραπομπές σε ιστοσελίδες δεν αποτελούν διαφημιστικό μήνυμα, καθώς είναι blog μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, και δημοσιεύονται δωρεάν.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Κείμενα, γραφικά, λογότυπα, φωτογραφίες, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και ως συλλογικό έργο προστατεύεται κατά τις σχετικές διατάξεις του ελληνικού δικαίου, του ευρωπαϊκού δικαίου και των διεθνών συμβάσεων περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Η μη τήρηση των ανωτέρω επισύρει τις κυρώσεις του Ν. 2121/1993, άρθρο 66. Τα άρθρα που υπογράφονται δεν εκπροσωπούν υποχρεωτικά την άποψη του περιοδικού.

ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ: Η ΑΡΧΗ

Πολύ νωρίς κάποιο πρωϊνό του Σεπτέμβρη του 1954, τρία βομβαρδιστικά απογειώθηκαν απ’ το κατάστρωμα ενός αεροπλανοφόρου των Η.Π.Α., πετώντας πάνω απ’ την ακτή της Κορέας. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει και στον αέρα πλανιόταν μια ανησυχία. Δύο άντρες – ένας πιλότος και ένας πυροβολητής – ήταν οι επιβάτες του καθενός απ’ τα τρία αεροπλάνα που στάλθηκαν σε μία αποστολή ρουτίνας, σφυροκοπώντας και βομβαρδίζοντας μια φάλαγγα φορτηγών που η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών περίμενε ότι θα ελίσσεται μέσα σε μια κοιλάδα, σχεδόν 100 μίλια μακριά απ’ τον ποταμό Yaly. Η απογείωση ήταν μια ρουτίνα, όπως ήταν και η πτήση προς την περιοχή του στόχου. Κατά της 7 το πρωί, μόλις έσκαγε ο ήλιος πάνω από τα βουνά της ανατολής, τα αεροσκάφη πετούσαν προς το βορρά, 10.000 πόδια πάνω απ’ την κοιλάδα. Οι παρατηρητές των ραντάρ είχαν τα μάτια τους ορθάνοιχτα για το στόχο. Δεν είδαν ποτέ τον στόχο, αλλ’ αυτό που είδαν εκεί πάνω, προκάλεσε μεγάλη αμηχανία σ’ εκείνους τους έξι άντρες. Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την έκπληξή τους ή το ενδιαφέρον τους, γιατί προφανώς παρατηρούσαν τα μεγαλύτερα μη συμβατικά εναέρια αντικείμενα σε πυκνό σχηματισμό που είδαν μέχρι τότε ανθρώπινα όντα. Όπως περιέγραψε αργότερα ο ένας πιλότος στους Coral και Jim Lorenzel, ιδρυτές της APRO, «Παρακολουθούσα το έδαφος από κάτω μας για τη φάλαγγα, και έμεινα έκπληκτος βλέποντας τις μεγάλες κυκλικές σκιές να διασχίζουν το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα απ’ τα βορειοδυτικά. Πετούσαμε προς τα βόρεια, πάνω από μια κοιλάδα που περιβάλλεται απ’ τ’ ανατολικά και δυτικά από βουνά, μ’ ένα πέρασμα κατ’ ευθείαν μπροστά μας προς το βορρά. Όταν είδα τις σκιές κοίταξα προς τα πάνω και είδα τα αντικείμενα που τις δημιουργούσαν. Ήταν τεράστια. Αυτό το διαπίστωσα μόλις κοίταξα την οθόνη του ραντάρ μου. Προχωρούσαν, επίσης, με ωραίο σχηματισμό – 1000 ή 1200 μίλια την ώρα. Ο δείκτης του ραντάρ μου έδειχνε ότι η απόσταση ανάμεσα στ’ αντικείμενα και τ’ αεροπλάνα μας ήταν 1,5 μίλι, όταν ξαφνικά τ’ αντικείμενα φάνηκαν να σταματούν, να στηρίζονται στον αέρα και ν’ αρχίζουν μια «νευρική» ή «σπασμωδική κίνηση». Φυσικά, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πυροβολήσω. Όπλισα τα πυροβόλα μου, τα οποία οπλίζουν αυτόματα και τα στόχαστρα. Πάντως, μόλις όπλισα τα πυροβόλα το ραντάρ σταμάτησε να λειτουργεί. Η οθόνη «γέμισε χιόνι» κι έγινε πολύ φωτεινή. Προσπάθησα να μειώσω την φωτεινότητα γυρίζοντας το διακόπτη ευαισθησίας, αλλ’ αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Συνειδητοποίησα ότι το ραντάρ μου είχε μπλοκάρει κι ήταν άχρηστο. Τότε κάλεσα το αεροπλανοφόρο χρησιμοποιώντας το κωδικό όνομα. Είπα δύο φορές το κωδικό όνομα, αλλά ο δέκτης μου δεν λειτουργούσε – μπλοκαρισμένος από ένα παράξενο υπόκωφο θόρυβο. Δοκίμασα δύο άλλες συχνότητες, αλλά δεν μπόρεσα να δώσω σήμα. Κάθε φορά που γύριζα τον διακόπτη των συχνοτήτων, η μπάντα ήταν καθαρή για μια στιγμή και μετά άρχιζε το βούισμα. Ενώ αυτό συνεχίζονταν, τα αντικείμενα πάλλονταν ακόμα εκεί έξω, μπροστά μας, διατηρώντας τη δική μας ταχύτητα. Τη στιγμή, σχεδόν, που εγκατέλειψα την προσπάθεια να καλέσω το αεροπλανοφόρο, τ’ αντικείμενα άρχισαν να κάνουν βόλτες γύρω απ’ τα αεροπλάνα μας, περικυκλώνοντας τα από πάνω κι από κάτω. Έριξα μια προσεκτική ματιά. Ποτέ πριν δεν είχα δει κάτι σαν αυτά, και όταν φτάσαμε στο αεροπλανοφόρο έμαθα ότι οι άλλοι άντρες εκείνης της πτήσης είχαν την ίδια γνώμη: ήταν τεράστια – αυτό που είπα πριν. Προτού η συσκευή του ραντάρ μου τεθεί εκτός λειτουργίας, χρησιμοποίησα την ανώτερη ένδειξη του στοχαστρου για να προσδιορίσω το μέγεθός τους. Είχαν τουλάχιστον 200, και πιθανόν 250 μέτρα διάμετρο. Τ’ αντικείμενα είχαν εμφάνιση «ασημένιου καθρέπτη», ενώ τα περιέβαλε

μια κοκκινωπή λάμψη. Είχαν ένα σχήμα σαν τα καπέλα των κούληδων (κινέζοι αχθοφόροι με τα χαρακτηριστικά τριγωνικά ψάθινα καπέλα), με επιμήκη φινιστρίνια απ’ τα οποία εκπέμπονταν ένα πρασινωπό φως, το οποίο μεταβάλλονταν βαθμιαία σε απαλό κίτρινο για να ξαναγίνει πάλι πράσινο. Πάνω απ’ τα φινιστρίνια υπήρχε ένα λαμπυρίζον κόκκινο δακτυλίδι που περιέβαλε το κορυφαίο τμήμα του σκάφους. Όταν τ’ αντικείμενα τριγύριζαν από πάνω μας, εμείς βλέπαμε τον πυθμένα τους. Στη μέση του υπήρχε μια κυκλική περιοχή μαύρη σαν κάρβουνο που δεν αντανακλούσε το φως. Απλώς ήταν μαύρη σαν μελάνι, κι αξίζει να σημειώσουμε ότι παρ’ όλο που ολόκληρο το αντικείμενο «τρεμόπαιζε» καθώς μανουβράριζε, το μαύρο κυκλικό τμήμα του πάτου ήταν σταθερό και δεν έδειχνε καμιά ένδειξη ότι κινιόταν». Όπως είπε ο μάρτυρας, ο ίδιος και άλλοι άντρες εκείνης της πτήσης είχαν νιώσει ένα αίσθημα θερμότητας μέσα στο αεροπλάνο, και ακόμη ότι περιέγραψε σαν μια δόνηση υψηλής συχνότητας. Όταν τα αντικείμενα τέλειωσαν φαινομενικά την επιθεώρηση των αεροπλάνων του Πολεμικού Ναυτικού, έφυγαν προς την ίδια κατεύθυνση απ’ όπου είχαν έρθει κι εξαφανίστηκαν με μεγάλη ταχύτητα χωρίς να εμφανιστούν ξανά. Μετά, τα τρία αεροπλάνα γύρισαν στο αεροπλανοφόρο, όπου έκαναν αναφορές. Οι έξι άντρες ανακρίθηκαν ο καθένας χωριστά και μετά όλοι μαζί από την στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών. Εξετάστηκαν διεξοδικά για ραδιενέργεια και το ίδιο έγινε και με τα αεροπλάνα. Οι άντρες δεν έμαθαν ποτέ τα αποτελέσματα των τεστ του μετρητή Γκάιγκερ, αλλά έμαθαν ότι τα καντράν των οργάνων των σκαφών τους είχαν γίνει εξαιρετικά φωτεινά και ότι τα φιλμ των ραντάρ των πυροβόλων είχαν σκοτεινιάσει και προσβληθεί από φως, παρ’ όλο που κανένα από τα πληρώματα δεν είχε χρησιμοποιήσει πυροβόλα ή κάμερες.

Το παραπάνω περιστατικό είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα αναφοράς σε εμφάνιση μυστηριωδών αντικειμένων που διασχίζουν τον ουρανό και, μερικές φορές, κατεβαίνουν στην γη. Χωρίς αμφιβολία, ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τέτοια φαινόμενα – Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (ΑΤΙΑ) ή UFO – δείχνει πόσα λίγα είναι γνωστά πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τα ΑΤΙΑ έχουν καταγραφεί δεκάδες φορές από φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες, τα έχουν δει χιλιάδες άνθρωποι, ακόμα και πιλότοι πολεμικών και πολιτικών αεροσκαφών. Οι επίσημες αρχές απορρίπτουν την ύπαρξη των ΑΤΙΑ και καμία χώρα του κόσμου δεν έχει αποδεχθεί την ύπαρξη τους.

Όλα ξεκίνησαν στις 24 Ιουνίου 1947 όταν για πρώτη φορά κάποιος μίλησε για κάτι παράξενους ιπτάμενους δίσκους! Ήταν το περιβόητο περιστατικό του Kenneth Arnold κοντά στο βουνό Rainier της Ουάσιγκτον. Ο Arnold ένας ικανός ερασιτέχνης πιλότος, συμμετείχε εθελοντικά σε μια έρευνα για ένα χαμένο μεταγωγικό αεροπλάνο. Την προσοχή του τράβηξε μια αστραπή στην άκρη του φτερού του και πρόσεξε εννιά δισκοειδή αντικείμενα που πετούσαν κατά μήκος μιας οροσειράς στ’ αριστερά του. Είπε ότι πετούσαν όλα μαζί, το ένα πίσω απ’ το άλλο, σαν «χήνες» με ζικ ζακ κίνηση πάνω από τις κορυφές των βουνών. Ο Arnold προσπάθησε να υπολογίσει την ταχύτητα τους, βάζοντας διάφορα σημάδια σαν σημεία αναφοράς, και τα χρονικά διαστήματα που πέρασαν κατά το ταξίδι των αντικειμένων ανάμεσα σε δύο σημάδια. Συμπέρανε ότι τα δισκοειδή αντικείμενα πετούσαν με μια ταχύτητα όχι λιγότερη από 12.000 μίλια την ώρα. Ανέφερε ότι είδε και μέσα σε λίγες ώρες τα μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν την ιστορία των «ιπτάμενων αντικειμένων» που αντιλήφθηκε ο Arnold. Εξ αιτίας της πείρας του και της καλής του υπόληψης, η ιστορία του έγινε πιστευτή και του δόθηκε αρκετή αξιοπιστία για να επισύρει την παγκόσμια προσοχή στο μυστήριο των UFO. Το φαινόμενο των UFO στην σύγχρονη εποχή μόλις είχε αρχίσει…

Ghost Rockets: Η ιστορία των «πυραύλων φαντασμάτων» του 1946 πάνω από την Β. Ευρώπη Στις 26 Φεβρουαρίου 1946 μια αναφορά από Φιλανδούς παρατηρητές για «κάτι» που πετούσε στον ουρανό σε μεγάλο υψόμετρο, θα αποτελέσει την απαρχή ενός φαινομένου που θα γίνει γνωστό με την ονομασία Ghost Rockets (πύραυλοι φαντάσματα). Σύντομα έγιναν περισσότερες αναφορές παρόμοιων παρατηρήσεων από τη Νορβηγία και ακόμη περισσότερες από τη Σουηδία. Ανεξήγητα φωτεινά αντικείμενα που έμοιαζαν στο σχήμα με πυραύλους ή φωτοβολίδες κινούνταν στον ουρανό, τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και της νύχτας, τρομοκρατώντας τους αυτόπτες μάρτυρες οι οποίοι στον απόηχο των γερμανικών πυραυλικών επιδρομών με V1 και V2, την θεωρία ότι ίσως επρόκειτο για δοκιμές νέων όπλων – πιθανώς σοβιετικών, αλλά και τις ατομικές βόμβες που είχαν ριχθεί ένα χρόνο νωρίτερα, τους δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερο φόβο και πανικό. Σύμφωνα με τις σύγχρονες πληροφορίες περισσότερες από 2000 παρατηρήσεις καταγράφηκαν μεταξύ Μαΐου και Δεκεμβρίου εκείνου του έτους, με αυξημένο αριθμό παρατηρήσεων στα μέσα Αυγούστου και συγκεκριμένα μεταξύ 9 και 11, ενώ 200 περιπτώσεις εντοπίστηκαν και στα ραντάρ της Σουηδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στην πραγματικότητα όμως οι αναφορές για τον αριθμό των παρατηρήσεων των «πυραύλων φαντασμάτων» κυμαίνονται από μερικές εκατοντάδες έως δύο χιλιάδες και οι αναφορές των ιχνών στα ραντάρ από το μηδέν έως τις διακόσιες - καθώς το ραντάρ ήταν ακόμα στα σπάργανα το 1946, και δεν μπορούμε υπεύθυνα να ισχυριζόμαστε ότι μαθαίναμε πολλά από αυτό. Η δυσκολία στην εκτίμηση του αριθμού των εμφανίσεων προέρχεται από το γεγονός ότι δεν υπήρχε κεντρική καταγραφή των εκθέσεων εκείνη την εποχή και οι αριθμοί που έχουμε σήμερα προέρχονται από συγγραφείς – και κυρίως συγγραφείς UFO, οι οποίοι πραγματοποίησαν εκτιμήσεις με βάση τους ισχυρισμούς προηγούμενων ερευνητών και σύγχρονων εκθέσεων. Έτσι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αξιόπιστη εκτίμηση για τον αριθμό των «πυραύλων φαντασμάτων». Από τη μελέτη της λογοτεχνίας όμως φαίνεται σαφές ότι ήταν σχετικά μεγάλος αριθμός, τουλάχιστον δεκάδες και ενδεχομένως και εκατοντάδες, που εξαπλώθηκαν κατά το έτος 1946, φτάνοντας στα μέσα Αυγούστου. Η προέλευση αυτών των «πυραύλων» δεν αποκαλύφθηκε ποτέ πλήρως. Οι πρώτες θεωρίες Κάποιες έρευνες απέδωσαν τις παρατηρήσεις σε βροχή μετεωριτών, σημειώνοντας ιδιαίτερα ότι η κορύφωση του Αυγούστου, μεταξύ 9 και 11, συνέπεσε με τέτοια γεγονότα, καθώς από της 9 έως και της 14 του μηνός υπήρξε και μια άλλη κορύφωση και συγκεκριμένα η βροχή Περσειδών, οπότε είναι βέβαιο ότι ορισμένες από τις αναφορές ήταν ψευδείς ταυτοποιήσεις. Όμως οι περισσότερες παρατηρήσεις δεν συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας της βροχής μετεωριτών και επιπλέον εμφάνιζαν χαρακτηριστικά ασυμβίβαστα με τους μετεωρίτες, όπως ο τρόπος κίνησης τους. Άλλες θεωρίες απέδωσαν την προέλευση των «πυραύλων φαντασμάτων» σε μια πρώην γερμανική πυραυλική εγκατάσταση στο Peenemünde, και είναι η πιο συχνά αναφερόμενη συμβατική εξήγηση για το φαινόμενο των «πυραύλων». Τέτοιες θεωρίες ισχυρίστηκαν ότι ήταν δοκιμές σοβιετικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας, και ο συγχρονισμός ήταν τέλειος, καθώς στα μέσα του 1946 οι Σοβιετικοί είχαν ενεργό πρόγραμμα ανάπτυξης πυραύλων. Η έδρα τους ήταν στο Mittelwerk κοντά στο Nordhausen της Γερμανίας, το οποίο ήταν το πρωταρχικό εργοστάσιο κατασκευής των V-2 των Ναζί. Οι δοκιμαστικές εκτοξεύσεις από εκεί πιθανότατα είχαν κατευθυνθεί βόρεια προς τη Βόρεια Θάλασσα, περνώντας πάνω από το Όσλο, δηλαδή στο ακριβές μονοπάτι που οι σύγχρονες αναφορές ισχυρίζονται ότι περνούσαν οι «πύραυλοι φαντάσματα.» Ο στόχος των Σοβιετικών ήταν να αποκαταστήσουν την παραγωγή V-2 και να επιτύχουν μέχρι και 30 δοκιμαστικές εκκινήσεις την ημέρα. Για άλ-

λους το πρόγραμμα δεν αφορούσε τους V2 αλλά πρόωρους πυραύλους τύπου Cruise, λόγω του τρόπου με τον οποίο μερικές φορές φαινόντουσαν να κινούνται. Τον Οκτώβριο του 1946, λίγο πριν ατονήσει το φαινόμενο των «πυραύλων φαντασμάτων» οι σοβιετικοί έκλεισαν το εργοστάσιο στη Γερμανία και μετακόμισαν ολόκληρο το πρόγραμμα V-2 σε μια νέα εγκατάσταση κοντά στη Μόσχα. Από την αρχή που οι «πύραυλοι φαντάσματα» θεωρήθηκαν πως προέρχονταν από τη Σοβιετική Ένωση και αναπτύχθηκαν από τους Γερμανικούς V2 ήταν από τα πρώτα θέματα στον παγκόσμιο Τύπο. Ήδη από τον Φεβρουάριο του 1946, το γαλλικό επιστημονικό περιοδικό Science et Vie έφερε ένα εξώφυλλο που παρουσίαζε την έμπνευση ενός καλλιτέχνη για το R-1 (το όνομα των σοβιετικών πυραύλων από τον αναβαθμισμένο V-2) που ανατιναζόταν στον ουρανό πάνω από τη βόρεια Ευρώπη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το περιοδικό Collier δήλωνε: «Οι σκανδιναβικές χώρες αναφέρουν μυστηριώδεις ρουκέτες και φώτα να μαζεύονται στον ουρανό τους... Είναι ρώσικη εξέλιξη του V-1, που κατέστρεψαν το Λονδίνο. Αλλά αντί για ένα εύρος 160 μιλίων, αυτοί μπορούν να κινηθούν σε ολόκληρο τον πόλο - από την Σιβηρία, σε μια περιοχή στόχο στη Ευρώπη.» Οι Σοβιετικοί είχαν ασφαλώς επίγνωση των κατηγοριών από μεγάλο μέρος του δυτικού Τύπου, αν όχι ανοιχτά από τις δυτικές κυβερνήσεις, ότι ήταν υπεύθυνοι για τις υπερπτήσεις των «πυραύλων φαντασμάτων» του 1946. Στις 18 Αυγούστου, οι Ρώσοι πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη αεροπορική επίδειξή τους από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο αεροδρόμιο Tushino και αποκάλυψαν αρκετά νέα αεροσκάφη τζετ με πυραύλους, επιδεινώνοντας ενδεχομένως τους φόβους εκείνων της Δύσης που πίστευαν ότι οι Σοβιετικοί κρύβονταν πίσω από τους «πυραύλους» της Σουηδίας. Πάντως τον Σεπτέμβριο του 1946, το σοβιετικό περιοδικό New Times δήλωσε ότι ο χαρακτηρισμός του φαινομένου από τον δυτικό τύπο ως σοβιετικής επιθετικότητας ήταν απλώς αντισοβιετική συκοφαντία και προπαγάνδα και αυτή η αναφορά διαβιβάστηκε σε όλο το δυτικό Τύπο. Ωστόσο,

υπάρχει και η άλλη πλευρά που υποστηρίζει ότι οι Σοβιετικοί δεν εκκίνησαν ποτέ κανέναν πύραυλο V-2 το 1946 από οπουδήποτε. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, έγιναν διαθέσιμες αρκετές ιστορικές πληροφορίες. Καθώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε πλησιάσει στο τέλος και όλες οι συμμαχικές δυνάμεις αγωνίζονταν για να εξασφαλίσουν τη γερμανική τεχνολογία πυραύλων η κάθε μία για τον εαυτό της, υπήρξαν πολλοί παράγοντες που λειτούργησαν εναντίων των Σοβιετικών. Ο σημαντικότερος είναι ότι ο Werner von Braun και σχεδόν όλοι οι βασικοί Γερμανοί επιστήμονες είχαν κάνει σχέδια πολύ νωρίτερα - ήδη από τον Ιανουάριο του 1945 - να παραδοθούν στους Αμερικανούς παρά στους Σοβιετικούς, αφού ήταν γνωστό στο γερμανικό στρατό ότι η σύλληψη από τους Σοβιετικούς θα σήμαινε τα στρατόπεδα της Γκουλάγκ. Τα στρατόπεδα της Γκουλάγκ έγιναν διαβόητα καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που κρατούνταν στις φυλακές αυτές εξαφανίζονταν και έχαναν κάθε επαφή με τις οικογένειες τους, βασανίζονταν και έμεναν φυλακισμένοι σε φρικώδεις συνθήκες διαβίωσης για χρόνια, συχνά χωρίς καν νόμιμες δικαστικές διαδικασίες. Επιπλέον, οι Αμερικανοί μπήκαν πρώτοι στα γερμανικά εργοστάσια των V2, αφήνοντας πίσω τους εξαντλημένους Σοβιετικούς. Τα εργοστάσια στο Nordhausen και στο Peenemünde περιγράφηκαν ως «75% συντρίμματα» και κανένας από τους Γερμανούς που παρέμειναν και συνελήφθησαν δεν είχε εμπειρία υψηλού επιπέδου. Κατά συνέπεια, οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν αργά. Μέχρι τη στιγμή που έφυγαν από τη Γερμανία για τη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1946, κατάφεραν να ολοκληρώσουν μόνο 30 πυραύλους συνολικά χωρίς να εκκινήσουν κανέναν, δηλαδή μακριά από τις 30 πτήσεις την ημέρα που είχαν ως στόχο. Πάντως η θεωρία της πρώιμης σοβιετικής καταγωγής των πυραύλων σε αρχικό τουλάχιστον στάδιο απορρίφθηκε από τους Σουηδούς, Βρετανούς και Αμερικανούς στρατιωτικούς ανακριτές επειδή δεν βρέθηκαν ποτέ αναγνωρίσιμα θραύσματα πυραύλων και σύμφωνα με ορισμένες παρατηρήσεις τα αντικείμενα συνήθως δεν άφηναν κανένα ίχνος

εξάτμισης, ενώ μερικοί κινούνταν πολύ αργά και συνήθως πετούσαν οριζόντια, μερικές φορές ταξίδευαν και εκτελούσαν ελιγμούς, και συνήθως ήταν αθόρυβοι. Η ώρα των επίσημων ερευνών Αν και οι Σουηδοί είχαν απορρίψει την ιδέα των πρώιμων σοβιετικών πυραύλων ώθησαν τον στρατό να ξεκινήσει έρευνες. Κάποιοι ερευνητές του στρατού προφανώς πίστευαν ότι τα αντικείμενα δεν μπορούσαν να εξηγηθούν συμβατικά και αντ 'αυτού υπέθεσαν μια «εξωγήινη» προέλευση. Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών συμμετείχε επίσης σε έρευνες, στέλνοντας δύο υψηλόβαθμους αξιωματικούς στη Στοκχόλμη για να δουν τι θα μπορούσαν να ανακαλύψουν. Στις 14 Αυγούστου 1946, οι New York Times ανέφεραν ότι ο Υφυπουργός Dean Acheson «ενδιαφέρθηκε πολύ» με τις εκθέσεις των «πυραύλων φαντασμάτων», όπως και η αμερικανική υπηρεσία στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη συνέχεια, στις 20 Αυγούστου, οι Times ανέφεραν ότι δύο Αμερικανοί εμπειρογνώμονες στον εναέριο πόλεμο, ο θρύλος της αεροπορίας, ο στρατηγός Jimmy Doolittle και ο στρατηγός David Sarnoff, έφθασαν στη Στοκχόλμη, φαινομενικά σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο. Η επίσημη εξήγηση ήταν ότι ο Doolittle, επιθεώρησε τα υποκαταστήματα της Shell στην Ευρώπη, ενώ ο Sarnoff, πρώην μέλος του προσωπικού του στρατηγού Dwight D. Eisenhower στο Λονδίνο, μελετούσε την αγορά ραδιοεξοπλισμού. Ωστόσο, σύμφωνα με τους Times ο Αρχηγός του Σουηδικού Αμυντικού Επιτελείου ήρθε σε επαφή με τους δύο γενικούς συμβούλους και έθεσε όλες τις διαθέσιμες εκθέσεις ενώπιων τους». Στις 30 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε από τους Ν.Υ. Times ότι ο Sarnoff «ήταν πεπεισμένος ότι οι «πύραυλοι φαντάσματα» δεν είναι μύθος αλλά πραγματικά βλήματα». Στις 22 Αυγούστου 1946, ο διευθυντής

της Κεντρικής Ομάδας Πληροφοριών (CIG), Υποδιευθυντής γεν. Hoyt Vandenberg, έγραψε ένα εξαιρετικά μυστικό υπόμνημα στον Πρόεδρο Truman, ίσως βασισμένο εν μέρει στις πληροφορίες από τους Doolittle και Sarnoff. Ο Vandenberg δήλωσε ότι το «βάρος των αποδεικτικών στοιχείων» υποδεικνύει ότι η προέλευση τους ήταν από τις πυραυλικές εγκαταστάσεις του Peenemünde δηλαδή το εργοστάσιο κατασκευής των V-2. Αυτό οδήγησε τον σουηδικό στρατό να εκδώσει μια οδηγία που να δηλώνει ότι οι εφημερίδες δεν έπρεπε να αναφέρουν την ακριβή τοποθεσία των παρατηρήσεων των «πυραύλων» ή οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την κατεύθυνση ή την ταχύτητα των αντικειμένων. Αυτές οι πληροφορίες, όπως υποστήριζαν, ήταν ζωτικής σημασίας για σκοπούς αξιολόγησης για το έθνος ή τα έθνη που διεξήγαγαν τις δοκιμές. Στις 10 Οκτωβρίου 1946, το Σουηδικό Αμυντικό Προσωπικό θα δηλώσει δημοσίως: «Οι περισσότερες παρατηρήσεις είναι ασαφείς και πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολύ σκεπτικισμό. Σε μερικές περιπτώσεις ωστόσο, έχουν γίνει σαφείς παρατηρήσεις που δεν μπορούν να εξηγηθούν ως φυσικά φαινόμενα ή φαντασία από την πλευρά των παρατηρητών. Τα ραντάρ και ο λοιπός εξοπλισμός κατέγραψαν σημάδια αλλά δεν έδωσαν καμία ένδειξη ως προς τη φύση των αντικειμένων». Στις 3 Δεκεμβρίου 1946, συντάχθηκε ένα υπόμνημα το οποίο ανέφερε ότι από τις σχεδόν 1000 αναφορές που έλαβαν από το Σουηδικό Στρατιωτικό Επιτελείο μέχρι τις 29 Νοεμβρίου, 225 θεωρήθηκαν παρατηρήσεις «πραγματικών φυσικών αντικειμένων» που ο καθένας θα μπορούσε να είχε δει στο φως της ημέρας. Παρόλο που η επίσημη γνώμη του σουηδικού και του αμερικανικού στρατού παραμένει ασαφής, ένα από τα κορυφαία αμερικάνικα έγγραφα που κυκλοφορούν, εφόσον δεχτούμε την αυθεντικότητα του, με ημερομηνία 4 Νοεμβρίου 1948, δείχνει ότι τουλάχιστον ορισμένοι ερευνητές πίστευαν ότι οι «πύραυλοι φαντάσματα είχαν εξωγήινη προέλευση. Σύμφωνα με το έγγραφο: "Όταν αξιωματικοί της Διεύθυνσης επισκέφθηκαν πρόσφατα τη Σουηδική Υπηρεσία Πληροφοριών, η απάντησή τους ήταν ότι ορισμένοι αξιόπιστοι και πλήρως τεχνικά καταρτισμένοι άνθρωποι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «αυτά τα φαινόμενα είναι προφανώς αποτέλεσμα μιας υψηλής τεχνικής ικανότητας που δεν μπορούν να πιστωθούν σε καμία γνωστή στον κόσμο κουλτούρα» και υποθέτουν ότι τα αντικείμενα αυτά προέρχονται από κάποια προηγμένη άγνωστη τεχνολογία, ενδεχομένως έξω από τη γη». Το έγγραφο τελειώνει με τη

δήλωση ότι «είμαστε διατεθειμένοι να μην δυσφημίσουμε εντελώς αυτήν την κάπως θεαματική θεωρία [εξωγήινη προέλευση], εν τω μεταξύ διατηρώντας ανοιχτό το μυαλό μας πάνω στο θέμα». Συντριβή «πυραύλων φαντασμάτων» στην λίμνη Kölmjärv στη Σουηδία; Συχνά υπήρξαν πληροφορίες ότι «πύραυλοι φαντάσματα» είχαν συντριβεί σε λίμνες, ωστόσο ποτέ δεν βρέθηκαν θραύσματα από τις έρευνες που ακολούθησαν. Ο σουηδικός στρατός πραγματοποίησε αρκετές καταδύσεις στις πληγείσες λίμνες λίγο μετά τη συντριβή, αλλά δεν βρήκε τίποτα άλλο από περιστασιακούς κρατήρες στον πυθμένα της λίμνης ή από τα υδρόβια φυτά. Η πιο γνωστή περίπτωση αναφέρθηκε στις 19 Ιουλίου 1946, όταν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ένας «πύραυλος φάντασμα» κατέπεσε στη λίμνη Kölmjärv στη Σουηδία. Οι μάρτυρες είδαν ένα γκρίζο αντικείμενο σε σχήμα πυραύλου με φτερά να συντρίβετε στην λίμνη, ωστόσο μια στρατιωτική έρευνα τριών εβδομάδων που διεξήχθη με έντονη μυστικοπάθεια, δεν έδωσε κανένα στοιχείο, παρά μόνο κάποιες επιπτώσεις στο βυθό της λίμνης. Ο αξιωματικός της Σουηδικής Πολεμικής Αεροπορίας που διενέργησε την έρευνα, Karl-Gösta Bartoll ανέφερε στην έκθεση του ότι «οι πύραυλοι είναι πιθανότατα κατασκευασμένοι από υλικό που αποσυντίθεται γρήγορα στο νερό, πιθανότατα ένα ελαφρύ υλικό, ίσως ένα είδος κράματος μαγνησίου, που θα μπορούσε να αποσυντεθεί εύκολα και να μην δώσει ενδείξεις στα όργανα μας». Ένα σκάφος που κατασκευάστηκε από ένα τέτοιο υλικό, το οποίο θα έπρεπε επίσης να είναι ικανό να ταξιδεύει σε υψηλές ταχύτητες και να φέρει προοδευτικό εξοπλισμό για ελιγμούς, πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά προηγμένο και ακριβό όσον αφορά την τεχνολογία του 1946. Σε συνέντευξή του το 1984, ο Bartoll επανέλαβε την πεποίθηση του και υποστήριξε ότι «αυτό που είδαν οι άνθρωποι ήταν πραγματικό, φυσικό αντικείμενο». Οι ερευνητές και συγγραφείς των UFO, και με αφορμή το περιστατικό του Kenneth Arnold λίγους μήνες αργότερα, «τοποθέτησαν» τους «πυραύλους φαντάσματα» της Σουηδίας στην ίδια κατηγορία με τους Ιπτάμενους Δίσκους, και από εκεί και πέρα έπαψε η επιστημονική μελέτη και έρευνα του φαινομένου, και «υποβιβάστηκε» σχεδόν απόκλειστικά στο βασίλειο των βιβλίων των UFO. Τι ήταν τελικά οι σουηδικοί «πύραυλοι φαντάσματα;» Όπως συμβαίνει με τόσες πολλές ιστορίες, η καλύτερη απάντηση είναι ότι δεν ξέρουμε. Γνωρίζουμε επίσης ότι καθώς ούτε η Νορβηγία ού-

τε η Σουηδία βομβαρδίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου (με ελάχιστες εξαιρέσεις), το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν είχε ξαναδεί πυραύλους σε μεγάλα υψόμετρα και δεν ήταν εξοικειωμένο με αυτούς. Στις 26 Αυγούστου, το Ναυτικό των ΗΠΑ με ευθύνη στην Στοκχόλμη εξέδωσε ένα σημείωμα (Έκθεση R33446), ταξινομημένο ως Top Secret, με το οποίο διερευνάται η αιτία των αναφορών για τους «πουραύλους φαντάσματα» στη Σουηδία υποστηρίζοντας ότι: «Η Σουηδία μπορεί να πειραματίζεται με πυραύλους, αλλά κρύβει το γεγονός και ενθαρρύνει την πεποίθηση ότι οι πύραυλοι είναι ξένης προέλευσης» ενώ σε άλλο σημείο συνεχίζει: «Μέχρι σήμερα κανένα στρατιωτικό ή ναυτικό προσωπικό της Σουηδίας δεν έχει δει θραύσματα, φωτογραφίες, σημάδια σε ραντάρ, σημεία πρόσκρουσης ή άλλα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι «κατευθυνόμενοι πύραυλοι» έχουν πράγματι εντοπιστεί πάνω από τη σουηδική επικράτεια. Δεν υπάρχουν θραύσματα, δεν υπάρχουν φωτογραφίες, δεν υπάρχουν ίχνη ραντάρ, δεν υπάρχουν αποδείξεις καθόλου.» Σε συνδυασμό με τη μαζική διεθνή παράνοια για την άνοδο της Σοβιετικής Ένωσης και την τρομακτική δουλειά της πάνω στους βαλλιστικούς πυραύλους, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να ξεκινήσει ένα από τα πιο διάσημα χρονικά στην ιστορία της «ουφολογίας». Η πιο ευλογοφανής θεωρία ήταν ότι επρόκειτο για δοκιμές νέων όπλων – πιθανώς σοβιετικών. Η αθόρυβη απειλή όμως που ερχόταν από τον ουρανό δημιούργησε περισσότερο φόβο με σημαντική μεταφυσική διάσταση. Μπορεί μια καινούργια μαρτυρία ή κάποιο νέο στοιχείο να επαναφέρει την ιστορία των Ghost Rockets στο προσκήνιο μια ημέρα αποδεικνύοντας ότι υπήρχε κάτι παραπάνω απ’ όσα γνωρίζαμε; Σίγουρα μπορεί. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, οι «πύραυλοι φαντάσματα» θα παραμένουν απλά φαντάσματα.

Όταν κορυφαίες πολιτικές και στρατιωτικές φυσιογνωμίες μιλούσαν για τα ΑΤΙΑ

Στρατηγός Nathan Twining (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου των Η.Π.Α.) Κογκρέσο, 23 Σεπτεμβρίου 1947: «Το φαινόμενο για το οποίο έχουμε αυτές τις αναφορές, είναι κάτι αληθινό και δεν είναι οπτασίες ή φαντασιώσεις».

Πρόεδρος Harry S. Truman (12/4/1945 – 20/1/1953) 4 Απριλίου 1950 – Σε συνέντευξη στον Λευκό Οίκο δήλωσε: «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι, δεδομένου ότι υπάρχουν, δεν έχουν κατασκευασθεί από οποιαδήποτε δύναμη πάνω στη γη». Ενώ το 1952 είπε τα εξής για το φαινόμενο των ιπτάμενων δίσκων όταν ρωτήθηκε: «Ναι, το συζητούσαμε σε κάθε σύσκεψη που είχαμε με τους στρατιωτικούς. Πάντα συνέβαιναν τέτοια πράγματα, ιπτάμενοι δίσκοι και είχαμε και άλλα πράγματα, ξέρετε, εάν δεν κάνω λάθος».

Στρατηγός Douglas MacArthur Νew York Times, 8 Οκτωβρίου 1955: «Εξαιτίας των εξελίξεων της επιστήμης, όλες οι χώρες της γης θα πρέπει να ενωθούν για να επιβιώσουν και να φτιάξουν ένα κοινό μέτωπο, ενάντια σε μια επίθεση από λαούς από άλλους πλανήτες. Η πολιτική του μέλλοντος θα είναι κοσμική [διαστημική] ή διαπλανητική...»

New York Times, 28 Φεβρουαρίου 1960: «Στο παρασκήνιο, οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του στρατού ρεαλιστικά ανησυχούν για τα UFO».

Λόρδος Downing (Γενικός Διοικητής της Βασιλικής Βρετανικής Αεροπορίας, RAF) Εφημερίδα, London Sunday Dispatch, 11 Ιουλίου 1954: «Είμαι πεπεισμένος ότι αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν στ’ αλήθεια και δεν κατασκευάζονται από κανένα έθνος της γης».

Ναύαρχος Roscoe Hillenkoetter Πρώτος Διευθυντής της C.I.A., 1947 – 1950 Δήλωση το 1960 στη NICAP (National Investigations Committee on Aerial Phenomena): «Άγνωστα Ιπτάμενα Αντικείμενα διεξάγουν επιχειρήσεις κάτω από νοήμονα έλεγχο. Είναι επιβεβλημένο να μάθουμε από πού έρχονται τα UFO και ποιοι είναι οι σκοποί τους..».

John Kennedy - Πρόεδρος των Η.Π.Α Υπόμνημα Εθνικής Ασφάλειας, no. 271, προς τον James Webb, Διευθυντή της NASA, 12 Νοεμβρίου 1963: «Θα ήθελα να αναλάβω την πρωτοβουλία και την κεντρική ευθύνη μέσα στην κυβέρνηση για την ανάπτυξη ενός προγράμματος μόνιμης και ουσιώδους συνεργασίας με τη Σοβιετική Ένωση, στον τομέα του εξώτερου διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης ειδικών τεχνικών προτάσεων και της διαστημικής άμυνας..».

Jimmy Carter Πρόεδρος των Η.Π.Α. 1977 – 1981 ABC News, 22 Ιανουαρίου 1999: «Δεν περιγελώ πλέον τους ανθρώπους όταν λένε ότι έχουν δει UFO: Έχω δει ένα και εγώ ο ίδιος!..».

Ronald Reagan - Πρόεδρος των Η.Π.Α. 1981 – 1989 42η διάσκεψη της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, 21 Σεπτεμβρίου 1987: «Στις εμμονές μας με τους ανταγωνισμούς τον καιρό αυτό, συχνά ξεχνούμε ότι πολλά πράγματα ενώνουν και συνασπίζουν τα μέλη όλης της ανθρωπότητας. Ίσως χρειαζόμαστε κάποια ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ παγκόσμια απειλή που θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε αυτόν τον κοινό δεσμό μας. Συχνά σκέφτομαι πόσο γρήγορα θα εξαφανιστούν οι διαφορές μας ανά τον κόσμο, αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εξωγήινη απειλή από έξω από αυτόν τον κόσμο..»

Michail Sergejewitsch Gorbatschow Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, 1985 – 1991 Στην επιθεώρηση Soviet Life, 6 Φεβρουαρίου 1987, η επιβεβαίωση του Reagan: «Στη συνάντησή μας στη Γενεύη ο πρόεδρος των Η.Π.Α. μου είπε ότι αν η Γη αντιμετωπίσει μια εισβολή από εξωγήινους, οι Η.Π.Α. και η Σοβιετική Ένωση θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντικρούσουν την εισβολή..»

Robert Galley - Γάλλος Υπουργός Άμυνας Μάρτιος 1974, σειρά ραδιοφωνικών συνεντεύξεων: «Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι πρέπει να εξετάσουμε αυτά τα φαινόμενα με καθαρό μυαλό. Έγιναν κάμποσες εντυπωσιακές ανακαλύψεις στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, γιατί κάποιος αποπειράθηκε να εξηγήσει το ανεξήγητο. Λοιπόν, ανάμεσα στα εναέρια φαινόμενα που παρατηρήθηκαν κι εξετάστηκαν κάτω απ’ τον τίτλο UFOs, είναι αναμφισβήτητο ότι υπάρχουν γεγονότα που είναι ανεξήγητα ή κακώς εξηγημένα. Το 1954 το Υπουργείο Αμύνης δημιούργησε ένα ειδικό τμήμα για την συλλογή και την μελέτη οπτικών μαρτυριών, όσον αφορά αυτά τα ιπτάμενα αντικείμενα άγνωστης ταυτότητας. Έχω μπροστά μου μερικές από αυτές τις μαρτυρίες, που συγκεντρώθηκαν με την πάροδο των χρόνων, ως το 1970. Υπάρχουν περίπου πενήντα άπ’ αυτές. Ανάμεσα στις πρώτες είναι μια δήλωση προσωπικής παρακολούθησης του σμηναγού Ζάν Εμερύ, από την αεροπορική βάση 107 ως το Βιλλακουμπλαί, με ημερομηνία 20 Νοέμβρη 1953. Υπάρχουν, επίσης, αναφορές από τη χωροφυλακή και μερικές παρατηρήσεις από πιλότους και διοικητές του Αεροπορικού Κέντρου. Υπάρχουν πολλά στοιχεία του 1953 που η συμφωνία μεταξύ τους μας προκαλεί ανησυχία. Επομένως η στάση που πρέπει να κρατήσει κανείς είναι αυτή του ανοιχτού μυαλού, μια στάση κατά την οποία δεν αρνείται κάποιος τις παρατηρήσεις των UFOs εκ των προτέρων. Οι προπάτορές μας, σε προηγούμενους αιώνες, πρέπει ν ’αρνήθηκαν την ύπαρξη μερικών πραγμάτων που φαίνονται σε μας σήμερα εντελώς ουσιώδη, όπως ο πιεσοηλεκτρισμός και ο στατικός ηλεκτρισμός, χωρίς τα βιολογικά φαινόμενα. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η εξέλιξη της επιστήμης συνίσταται στο γεγονός ότι, σε κάποια δεδομένη στιγμή, συνειδητοποιούμαι ότι επί πενήντα χρόνια είχαμε εσφαλμένες ιδέες για την αλήθεια ορισμένων φαινομένων».

Βατικανό Το Παρατηρητήριο του Βατικανού συγχρηματοδότησε ένα μεγάλο συνέδριο το Μάρτιο του 2014 για την εξωγήινη ζωή, που συγκέντρωσε 200 από τους κορυφαίους αστροβιολόγους στον κόσμο. Ένας από τους διοργανωτές ανέφερε ότι ένας από τους στόχους της διάσκεψης ήταν να καταλάβουμε «πώς μπορούμε να βρούμε τη ζωή ανάμεσα στα αστέρια μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες».

Jose Gabriel Funes, Διευθυντής του Παρατηρητηρίου του Βατικανού και επιστημονικός σύμβουλος του Πάπα Βενέδικτου XVI: «..δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της πίστης στο Θεό και στη δυνατότητα των εξωγήινων πολιτισμών ίσως πιο εξελιγμένων από τον άνθρωπο. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει αυτή η δυνατότητα». Ερωτηθείς αν αναφερόταν σε όντα παρόμοια με τους ανθρώπους ή ακόμη και πιο εξελιγμένα από τον άνθρωπο, είπε: «Σίγουρα, σε ένα σύμπαν τόσο μεγάλο δεν μπορείς να αποκλείσεις αυτή την υπόθεση».

Dmitry Medvedev - Πρέδρος της Ρωσίας 2008 -2012 - Πρωθυπουργός της Ρωσίας 2012 – 2020 Σε βίντεο που καταγράφηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 2012, σε off-air σχόλια που έγιναν και ενώ τα μικρόφωνα ήταν ακόμα ανοιχτά: «Μαζί με τον χαρτοφύλακα με τους κωδικούς των πυρηνικών ο πρόεδρος της χώρας, έχει και ένα ειδικό φάκελο « άκρως απόρρητο ». Αυτός ο φάκελος στο σύνολό του περιέχει πληροφορίες σχετικά με τους εξωγήινους που επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας». «Μαζί με αυτό, μας δίνεται και μια έκθεση από μία απολύτως μυστική ειδική υπηρεσία που ασκεί τον έλεγχο εξωγήινων στο έδαφος της χώρας μας ... Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό μπορείτε να πάρετε από μια γνωστή ταινία με τίτλο “ Άνδρες με τα Μαύρα” ... εγώ δεν θα σας πω πόσοι από αυτούς είναι ανάμεσά μας, διότι μπορεί να προκαλέσω τον πανικό».

Ο Lord Martin Rees, πρόεδρος υ=της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών, και αστρονόμος στο Queen δήλωσε στην εφημερίδα Telegraph co.uk. στις 22/2/2010: «Οι εξωγήινοι μπορεί να κυκλοφορούν δίπλα μας, αλλά να μην μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε. Όπως οι πίθηκοι δεν αντιλαμβάνονται την κβαντική φυσική, έτσι και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πιθανό να μην έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί τις εξωγήινες μορφές. Μπορεί να είναι δίπλα μας και να μας κοιτάζουν κι εμείς απλώς να μην τους αναγνωρίζουμε! Το πρόβλημα με την αναζήτηση εξωγήινης ζωής είναι ότι ψάχνουμε κάτι που να μας μοιάζει, είτε εξωτερικά είτε σε επίπεδο γνώσεων. Υποθέτουμε ας πούμε ότι πρέπει οι εξωγήινοι να έχουν παρόμοια ή πολύ πιο εξελιγμένα μαθηματικά και τεχνολογία. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει εξωγήινη ζωή και ευφυία σε μορφές που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Μπορεί να είναι ανάμεσα μας με οποιαδήποτε μορφή».

Φυσικοί της NASA και του Χάρβαρντ ισχυρίστηκαν το 2019 ότι το κυνήγι για εξωγήινες μορφές ζωής χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, καθώς έχουμε ήδη αγνοήσει πολλά σημάδια εμφάνισης UFO. Συγκεκριμένα σύμφωνα με τον Avi Loeb από το Χάρβαρντ, «Οι εξωγήινοι δεν είναι επιστημονική φαντασία». Πρόσθεσε μάλιστα ότι αποτελεί «έγκλημα» το ότι δεν έχει τεθεί στο τραπέζι η συζήτηση για τους εξωγήινους. Ο Silvano P. Colombano του ερευνητικού κέντρου Ames της NASA, από την άλλη πλευρά, ισχυρίστηκε ότι υπάρχει πιθανότητα ο κόσμος να έχει «προσπεράσει» εξωγήινα σήματα. Όπως είπε, θα μπορούσαν να υπάρχουν ανώτερες μορφές νοημοσύνης, πολύ πιο προχωρημένες από εκείνες της Γης, και ότι μπορεί να μην είναι «οργανισμοί με βάση τον άνθρακα». Αν και πιστεύουν ότι η ζωή πιθανότατα προήλθε κάτω από τις ίδιες συνθήκες βάσει των οποίων δημιουργήθηκε και η ζωή στη Γη, ο Colombano εξήγησε ότι απλά ίσως να μην είναι οι ίδιοι οργανισμοί. Ο Caleb Scharf, διευθυντής του Κέντρου Αστροβιολογίας του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, δήλωσε επίσης ότι είναι πιθανό η εξωγήινη ζωή να είναι τόσο προχωρημένη ώστε μπορεί να είναι δύσκολο να την εξηγήσουμε! Ο Colombano πρόσθεσε ότι υπήρχαν κάποιες ανεξήγητες πτυχές σε σχέση με τα UFO. Σύμφωνα με τον ίδιο, ίσως αξίζει να μελετήσουμε το φαινόμενο των UFO σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς άλλες μορφές ζωής μπορεί να έχουν εξελιχθεί πέρα από την τεχνολογία.

Lech Walesa Πρόεδρος της Πολωνίας (1990 – 1995) Μάρτιος 2019, ομιλία στο Krosno, μια πόλη στη νοτιοδυτική Πολωνία: «Υπάρχουν τρία επίπεδα πνευματικής ανάπτυξης σε άλλους γαλαξίες. Εμείς είμαστε το χαμηλότερο. Και οι ανώτεροι πολιτισμοί έρχονται μέσω των UFOs και βλέπουν τι κάνουμε. Εάν απειλούμε να αποσταθεροποιήσουμε τον τόπο, με τον Μακρόν εδώ, τον Πούτιν εκεί, θα μας σταματήσουν, θα μας «κόψουν στο μισό» και η Γη θα καταρρεύσει, όλοι θα καταστραφούν και θα μας κρατήσουν έτσι για πέντε χιλιάδες χρόνια. Θα στείλουν τον Αδάμ και την Εύα και θα φτιάξουν τον κόσμο ξανά». Ο Πολωνός ερευνητής UFO και συγγραφέας Piotr Cielebiaś λέει ότι υπήρξαν πολλές αναφορές για συναντήσεις εξωγήινων με πιλότους από το στρατό μέχρι η Πολωνία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ το 1999. Ο Βαλέσα ήταν πρόεδρος από τον Δεκέμβριο του 1990 έως τον Δεκέμβριο του 1995, οπότε, χωρίς αμφιβολία, γνώριζε αυτές τις αναφορές.

Γράφει ο Νίκος Αποστολόπουλος

Στην Αμερική του 1952 ο Δρ. Άλλεν Χάυνεκ ένας πανεπιστημιακός αστροφυσικός, καλείται από την Αμερικανική κυβέρνηση να ερευνήσει τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (UFO), συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Blue Book. Όσο πιο πολύ όμως προχωρά η έρευνά του, ανακαλύπτει πως όχι μόνο υπάρχουν φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγήσει επιστημονικά, αλλά και πως η κυβέρνηση θέλει να αποκρύψει την αλήθεια από τους πολίτες. Τι ακριβώς ήταν όμως το project Blue Book; Σκοπός του «Project Blue Book» (Σχέδιο Κυανή Βίβλος), ήταν η καταγραφή των εμφανίσεων ATIA, κατά πόσο αποτελούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια των Η.Π.Α., αλλά και η επιστημονική ανάλυση ώστε να διαπιστωθεί η πραγματική προέλευσή τους. Αν ήταν εξωγήινα ή όχι. Στην πραγματικότητα όμως το συγκεκριμένο σχέδιο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια παραπλάνησης του κοινού ώστε να μην ξεσηκωθεί, και να αποφευχθεί ενδεχόμενος πανικός, ενώ η Αεροπορία θα συνέχιζε με μυστικότητα την συλλογή πληροφοριών αλλά και την κάλυψη της αλήθειας. Ερευνητές και οργανώσεις, θεωρούν ότι οποιαδήποτε πραγματικά ανεξήγητη έκθεση και αναφορά, που πιστευόταν ότι θα προκαλούσε τη δημόσια ανησυχία, ή θεάσεις ΑΤΙΑ που συνιστούσαν απειλή για την χώρα, δεν συμπεριλαμβάνονταν ποτέ στο «Blue Book». Ισχυρίζονται ακόμα, ότι αυτές οι εκθέσεις μεταφέρθηκαν προς μια ανώτερη αρχή που ποτέ δεν εξέθεσε τα πραγματικά αποτελέσματα πορίσματα στο ευρύ κοινό.

Οι πρόδρομοι του «Blue Book» Για να φτάσουμε όμως στο 1952 προηγήθηκαν δύο ακόμα προγράμματα που αποτέλεσαν πρόδρομοι του «Project Blue Book». Η αρχή έγινε το 1947, όταν πληθώρα αναφορών διοχετεύτηκε στο Τεχνολογικό Κέντρο Εναερίου Κατασκοπείας (ATIC), στην αεροπορική βάση Ράιτ-Πάτερσον του Οχάιο, την υπηρεσία δηλαδή που είναι υπεύθυνη για την ανάλυση των πληροφοριών που αφορούν την ασφάλεια της Αεροπορίας. Οι αναφορές περιέγραφαν μεταλλικά αντικείμενα σε σχήμα δίσκου, αεροσκάφη χωρίς φτερά, και αντικείμενα που εξαφανίζονταν με απίστευτες ταχύτητες. Η Αεροπορία όμως δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με το φαινόμενο, οι αναφορές στο Ράιτ-Πάτερσον συνέχιζαν να πολλαπλασιάζονται, και τέλος το Ράιτ-Πάτερσον πρότεινε, και η Ουάσιγκτον συμφώνησε, στην δημιουργία ενός ξεχωριστού επίσημου προγράμματος για την αξιολόγηση της καταστάσεως, και τη μια και καλή, ξεκαθάριση του προβλήματος. Έτσι το Φεβρουάριο του 1948, δημιουργείται το «Project Sign», (Σχέδιο Οιωνός). Σκοπός του προγράμματος ήταν η συλλογή πληροφοριών σχετικά με το φαινόμενο των ATIA από απλούς πολίτες. Η τελική έκθεση που εκδόθηκε στις 5 Αυγούστου 1948 με τίτλο «Εκτίμηση της Κατάστασης» παραδόθηκε στο Αρχηγείο της Πολεμικής Αεροπορίας και τον Στρατηγό Βάντεμπεργκ. Η αξιολόγηση συντάχτηκε από την επιστημονική επιτροπή και έλεγε ότι τα ΑΤΙΑ υπάρχουν, είναι διαπλανητικά, και συγκεκριμένα πρότεινε να τεθεί ο στρατός σε κατάσταση συναγερμού. Μάλιστα, ο Αντιπτέραρχος Τουίνινγκ, διοικητής της Διοίκησης Εναερίου Υλικού σε ένα γράμμα του στον Στρατηγό Διοικητή της Αεροπορίας Στρατού στις 23 Σεπτεμβρίου 1947 είχε γράψει: «Ως εζητήθη εκφράζεται κατωτέρω η άποψις της παρούσης Διοικήσεως η αφορούσα τους λεγομένους «ιπταμένους δίσκους», η οποία έχει ως εξής: α) Το αναφερόμενον φαινόμενον είναι τι το υπαρκτόν κι όχι φανταστικόν. β) Υφίστανται αντικείμενα σχήματος κατά προσέγγισιν δίσκου ομοιάζοντα εις το μέγεθος με ανθρώπινα αεροσκάφη». Παρόλα αυτά, και παρά την προσπάθεια μελών του επιτελείου να φέρουν την υπόθεση στην δημοσιότητα, αποφασίστηκε να συνεχιστεί η μυστι-

κότητα ώσπου η Αεροπορία να συλλέξει αρκετές πληροφορίες. Ο στρατηγός Βάντεμπεργκ όμως, απέρριψε το πόρισμα, και σύμφωνα με αναφορές είπε: «Δεν δέχομαι το πόρισμα. Βρείτε κάτι άλλο. Να καταστραφεί». Επίσης, με εντολή του το πρόγραμμα αντικαταστάθηκε από το αρνητικό «Project Grudge» (Σχέδιο Φειδώ, 1949 - 1952), που επικεντρωνόταν κυρίως σε αναφορές πιλότων της πολεμικής και πολιτικής αεροπορίας, αλλά με πραγματικό στόχο την ελάττωση των ερευνών και την κάλυψη της αλήθειας. Οι οδηγίες που είχαν λάβει τα μέλη της ήταν σαφέστατες. «Τα ΑΤΙΑ δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν». Στις 27 Δεκεμβρίου 1949 η Αεροπορία ανήγγειλε ότι το «Project Grudge» τερματίστηκε και η έρευνα του για το φαινόμενο των ΑΤΙΑ ολοκληρώθηκε, ενώ όλες οι αναφορές αποδείχθηκαν αβάσιμες και έπαυε κάθε έρευνα, δήλωση που αναγκάστηκε το 1951 να παραδεχθεί ότι ήταν αναληθής, καθώς το σχέδιο συνεχιζόταν. Τις επόμενες ημέρες κυκλοφόρησε και μία αναφορά 600 σελίδων με τίτλο: «UFO – Project Grudge», Technical Reports Νο 102 AC49/15-100, η οποία έλεγε ότι το 20% των αναφορών δεν μπόρεσε να εξηγηθεί ή να ταξινομηθεί σε καμία από τις γνωστές κατηγορίες γνωστών αντικειμένων. Το 1952 βγαίνει νέο πόρισμα της επιτροπής και αναφέρει ότι όλες οι εμφανίσεις των ΑΤΙΑ οφείλονται σε αυταπάτες, αντικατοπτρισμούς, αερόστατα, υστερικές εκδηλώσεις, ιστορίες τρελών, μετεωρίτες και διάφορους πλανήτες όπως η Αφροδίτη, ικανοποιώντας την επιθυμία των δημιουργών του σχεδίου που είχαν σαν βάση ότι τα ΑΤΙΑ απλούστατα δεν υπάρχουν. Η ώρα του Blue Book είχε φτάσει Το επίσημο σχέδιο (Blue Book) ποτέ δεν είχε χαρακτηριστεί «Απόρρητο» όμως εκείνοι που ήξεραν καλύτερα τα πράγματα νιώθανε βαθύτερα την κοροϊδία αυτού του μη χαρακτηρισμού. Θέλοντας να εξασφαλιστεί η αμεροληψία των ερευνών προσελήφθη ο Άλλεν Χάυνεκ, αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο του Ιλινόι, ένας άνθρωπος «κλειδί» όπως θα δούμε παρακάτω. Ο Χάυνεκ είχε προσκληθεί ως επιστημονικός σύμβουλος, θα εξέταζε κάθε αναφορά ξεχωριστά, και θα αποφάσιζε αν η περιγραφή που έδινε η Πολεμική Αεροπορία για το ΑΤΙΑ ταίριαζε με κάποιο γνωστό αστρονομικό φαινόμενο. Η επιλογή του από την Αεροπορία ήταν «στοχευμένη» αφού το 1948 ο Χάυνεκ είχε πει ότι το όλο θέμα φαίνεται τελείως γελοίο, και το χαρακτήριζε μια «πρόσκαιρη μανία» που θα περνούσε σύντομα. Είχε τη γνώμη ότι οι μάρτυρες ήταν αναξιόπιστοι, ή έστω άνθρωποι που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τεχνητά ή φυσικά (αστρονομικά ή μετεωρολογικά) φαινόμενα στον ουρανό. Η απομυθοποίηση ήταν αυτό που περίμενε η Πολεμική Αεροπορία, και ο Χάυνεκ εργάστηκε με αυτό το σκοπό. Ό-

πως αναφέρει στο βιβλίο του «The Hynek UFO Report» το 1977, «..Στην αρχή έπαιζα τον ρόλο του παντογνώστη εξυπνάκια. Ένιωθα απέραντη ευχαρίστηση να κοροϊδεύω ότι με την πρώτη ματιά φαινόταν γριφώδες στους άλλους. Ήμουν φανατικός εχθρός όλων των λεσχών και των μανιακών με τους ιπτάμενους δίσκους, αυτών που ήθελαν πάρα πολύ τα ΑΤΙΑ να προέρχονται από μακρινούς πλανήτες. Ότι ήξερα γι ’αυτές τις λέσχες, τα είχα ακούσει από το προσωπικό του Blue Book που θεωρούσε τα μέλη τους «ονειροπαρμένους και ψώνια». Το 1952, και μετά από μία θέαση στην Ουάσιγκτον που προκάλεσε πανικό – το αποκαλούμενο «Καρουζέλ της Ουάσιγκτον» - η CIA και άλλοι, ζήτησαν να γίνει συμβούλιο, φοβούμενοι ότι η νέα μανία θα οδηγούσε σε μαζική υστερία. Το συμβούλιο πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1953. Η CIA ενδιαφερόταν ακόμα πιο πολύ γιατί υποψιαζόταν μήπως κι οι πράκτορες του εχθρού (ψυχρός πόλεμος), μπλοκάριζαν τις στρατιωτικές επικοινωνίες με ένα μπαράζ ψεύτικων αναφορών για ιπτάμενους δίσκους καμουφλάροντας έτσι μια πραγματική επίθεση στην χώρα. Υποστήριξε ακόμα ότι το κοινό έπρεπε να πειστεί ότι οι θεάσεις δεν ήταν πραγματικές, παρά πλάνες και απάτες. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκαν και μπήκαν σε εφαρμογή για το στράτευμα και τους κυβερνητικούς υπαλλήλους τρεις εσωτερικοί κανονισμοί που απαγόρευαν την κοινοποίηση πληροφοριών σχετικών με το φαινόμενο των ΑΤΙΑ. Η Πολεμική Αεροπορία έδωσε διαταγή να καταρρίπτεται κάθε άγνωστο αντικείμενο που γίνετε ορατό. Μέχρι τα μέσα του 1966 το Blue Book συνέχιζε να «κουκουλώνει» τα περιστατικά και υποστήριζε ότι τα ΑΤΙΑ οφείλονται σε φυσικά αίτια. Το ίδιο έτος, και μετά από την εμφάνιση τριών ΑΤΙΑ σε πολιτείες του Μίτσιγκαν, θα σημάνει η αρχή του τέλους για το σχέδιο. Η Αεροπορία έστειλε τον Χάυνεκ στην περιοχή και εκείνος με την σειρά του απέδωσε τα φαινόμενα σε ανάφλεξη αερίων των βάλτων (αναθυμιάσεις μεθανίου). Η συγκεκριμένη εξήγηση εκείνη την εποχή δεν έπεισε κανέναν, τα ΜΜΕ εξαπέλυσαν επίθεση

εναντίον της Αεροπορίας και του Blue Book, το οποίο πλέον είχε χάσει την αξιοπιστία του. Ο στρατός συγκάλεσε έκτακτο συμβούλιο από στρατιωτικούς και επιστήμονες και αποφασίστηκε να αναλάβει τις έρευνες πολιτική επιτροπή απαλλάσσοντας το στρατό μια για πάντα. Η έρευνα ανατέθηκε στο πανεπιστήμιο Κολοράντο και έμεινε γνωστή ως «Επιτροπή Κόντον» που διήρκεσε δύο χρόνια. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν ο διάσημος φυσικός και καθηγητής του Κολοράντο, Έντουαρντ Κόντον, ο οποίος δεν ήξερε ούτε και ήθελε να μάθει τίποτα για τα ΑΤΙΑ. Θεωρούσε ότι ερευνούσε αναφορές απάτης, και πολύ πριν από το τέλος των ερευνών είχε πειστεί ότι τα ΑΤΙΑ είναι ανοησίες. Το προσωπικό στα μέσα των ερευνών θεώρησε ότι ο Κόντον προκαταλάμβανε τα αποτελέσματα , με αποτέλεσμα οι έρευνες να σταματήσουν και πολλοί να απολυθούν. Παρά τα ισχυρά επιστημονικά διαπιστευτήρια του καθηγητή η επιτροπή θα συνεχίσει να υπολειτουργεί και ο ίδιος ο Κόντον θα δηλώσει ότι η μελέτη είναι ελλιπής και θα χρειαστεί ίσως κάποιο άλλο σχέδιο. Η έρευνα δεν ήταν και τόσο αμερόληπτη, και το 1969 το «Project Blue Book» έκλεισε. Η Αεροπορία είχε πετύχει το στόχο της. Οι εργασίες του Blue Book σταμάτησαν επισήμως το Δεκέμβριο του 1969 και αφού έγινε καταγραφή για 12.618 εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Η μεταμόρφωση του Άλλεν Χάυνεκ Ο Χάυνεκ ξεκίνησε την εργασία του στο Blue Book ως απομυθοποιητής των ΑΤΙΑ, ενώ συχνά ερμήνευε πολύ διασταλτικά μαρτυρίες προσπαθώντας να εξηγήσει όσο το δυνατό περισσότερες αναφορές. Το 1953 μάλιστα, ως μέλος της επιτροπής Ρόμπερτσον (μία επιτροπή μικρής διάρκειας), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε τίποτα το ανώμαλο ή μυστηριώδες σχετικά με τα ΑΤΙΑ και ότι θα έπρεπε να αναληφθεί μία ενημερωτική εκστρατεία για την απομυθοποίηση του θέματος και τη μείωση του ενδιαφέροντος του κοινού. Ο Χάυνεκ στον επίσημο λόγο του απηχούσε τη γραμμή του Blue Book και της

Αεροπορίας. «Δεν υπάρχουν ΑΤΙΑ, και οι αναφορές τους μπορούν να εξηγηθούν κατά μεγάλο μέρος ως λανθασμένες ταυτοποιήσεις». Όπως θα αποκάλυπτε όμως αργότερα, στο «The Hynek UFO Report» το «Project Blue Book» είχε παραπλανήσει το κοινό: «Ήμουν εκεί, στο Blue Book, και ξέρω την δουλειά που είχαν αναλάβει. Τους είχαν πει να μην ξεσηκώνουν το κοινό, και το είδα να συμβαίνει με τα ίδια μου τα μάτια. Όποτε τους τύχαινε ένα περιστατικό που μπορούσαν να το εξηγήσουν το προέβαλαν πολύ και το κοινοποιούσαν στα ΜΜΕ. Τα περιστατικά που ήταν πολύ δύσκολο να εξηγηθούν έκαναν «ακροβατικά» για να τα κρατήσουν μακριά από τα ΜΜΕ. Γιατί είχαν μια συγκεκριμένη δουλειά να κάνουν. Έπρεπε είτε ήταν σωστό είτε λάθος να συγκρατούν το κοινό, ώστε να μην ξεσηκώνεται από τα ΑΤΙΑ». Οι απόψεις του Χάυνεκ έχουν υποστηριχθεί και από την πρόσφατη απελευθέρωση πρώην απόρρητων εγγράφων της CIA σχετικά με τα ΑΤΙΑ. Η μεταστροφή του Χάυνεκ άρχισε να εμφανίζεται το 1953 όταν η ποικιλία των αναφορών που έφταναν στο Blue Book τον υποχρέωσε να διευρύνει το πεδίο των ερευνών του και σε πιο περίεργες αναφορές όπως τη θέαση κάποιον όντων στο Κεντάκυ το 1955 αλλά και άλλες παρόμοιες υποθέσεις. Μετά την εξέταση εκατοντάδων αναφορών ΑΤΙΑ επί δεκαετίες ο Χάυνεκ έφθασε στο συμπέρασμα ότι μερικές αναφορές αντιπροσώπευαν γνήσιες εμπειρικές παρατηρήσεις. Οι απόψεις του Χάυνεκ για τα ΑΤΙΑ μεταβλήθηκαν. Μία άλλη τροποποίηση στις ιδέες του για το θέμα σημειώθηκε μετά τη διεξαγωγή από αυτόν μιας ανεπίσημης δημοσκόπησης στους αστρονόμους συναδέλφους το 1952. Ο επιστημονικός οργανισμός Μπάτελ που είχε συμβληθεί με την Αεροπορία ζήτησε από τον Χάυνεκ να ανακαλύψει τι σκέφτονται εκείνοι για τους ιπτάμενους δίσκους. Ξεκίνησε από το Εθνικό Αστρονομικό Συνέδριο κι εν συνεχεία ταξίδεψε σε διάφορα αστεροσκοπεία της χώρας. Ανάμεσα σε αυτούς που ρώτησε ήταν ο Κλάιντ Τόμπω, ο οποίος είχε ανακαλύψει τον Πλούτωνα. Από τους 44 αστρονόμους που

ρώτησε οι 5 (ποσοστό πάνω από 11%) είχαν δει ιπτάμενα αντικείμενα που δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν με τη γνωστή σε αυτούς επιστήμη, το 23% πίστευε ότι τα ΑΤΙΑ αποτελούσαν ένα πρόβλημα πολύ σοβαρότερο απ’ ότι πίστευαν οι άνθρωποι, ενώ το 41% ενδιαφέρονταν για το ζήτημα κι ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αν τις ζητούσαν. Σε μία συνέντευξη το 1985, όταν ρωτήθηκε τι προκάλεσε την τροποποίηση των απόψεών του, ο Χάυνεκ αποκρίθηκε: «Δύο τινά, στην πραγματικότητα. Το ένα ήταν η τελείως αρνητική και ανένδοτη στάση της Πολεμικής Αεροπορίας (κατά την διάρκεια των ερευνών του Blue Book). Αρνούνταν να δώσουν στα ΑΤΙΑ το δικαίωμα να υπάρξουν, ακόμα και αν περνοδιάβαιναν πάνω από το δρόμο μέρα μεσημέρι. Το καθετί έπρεπε να έχει μία εξήγηση. Εγώ άρχισα να δυσανασχετώ με αυτή τη συμπεριφορά, παρότι βασικά αισθανόμουν παρόμοια, επειδή σκεφτόμουν ότι δεν χειρίζονταν το ζήτημα με τον ορθό τρόπο. Δεν μπορείς να συμπεραίνεις ότι όλα είναι μαύρα οτιδήποτε και αν υπάρχει. Δεύτερον, η ποιότητα των μαρτύρων άρχισε να με απασχολεί. Αρκετές περιπτώσεις για παράδειγμα, αναφέρονταν από πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας και γνώριζα ότι ήταν αρκετά καλά εκπαιδευμένοι. Τότε ήταν που πρωτοσκέφθηκα ότι ίσως και να υπάρχει κάτι σε όλα αυτά. Σήμερα δε θα σπαταλούσα ούτε ένα λεπτό παραπάνω για τα ΑΤΙΑ, αν δεν ήμουν βέβαιος ότι το φαινόμενο είναι αληθινό και ότι οι προσπάθειες έρευνας, κατανόησης κι ερμηνείας του μπορεί να καταλήξουν σε συναρπαστικά αποτελέσματα. Μπορεί ίσως να γίνουν το κλειδί για ένα νέο επαναστατικό κοίταγμα της ανθρωπότητας προς το Σύμπαν». Ο Χάυνεκ σήμερα θεωρείται ο «πατέρας» της UFOλογίας ενώ είναι εκείνος που ταξινόμησε τις εμφανίσεις των ΑΤΙΑ με την «κλίμακα των στενών επαφών» (Close Encounter Scale), που καθιερώθηκαν και έγιναν αποδεκτές από τους ερευνητές όλου του κόσμου με κύριες τις επαφές πρώτου, δευτέρου, και τρίτου τύπου.

ΑΤΙΑ και εξωγήινοι στο Χόλυγουντ

Φόβοι και ελπίδες στα φιλμ

Τα Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα και κατ΄ επέκταση οι εξωγήινοι επισκέπτες, έχουν δονήσει μερικές ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής. Έχουμε δεχτεί με χαρά την ιδέα της συνάντησης μας με άλλα ευφυή όντα. Από το άλλο μέρος πάλι, μερικές φορές νιώθουμε φόβο. Το άγνωστο είναι κατά βάση τρομακτικό, και στο κάτω κάτω, η σκέψη εξωγήινων επισκεπτών προκαλεί ένα είδος ξενοφοβίας. Αν πραγματικά δεν είναι τόσο φιλικοί όσο πιστεύουμε και αντί για μια υπέροχη αρχή μας φέρνουν ένα φρικτό τέλος; Αυτές οι αμφιβολίες καθρεπτίζονται στη λαϊκή φαντασία. Στο κλασικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας «Ο Πόλεμος των Άστρων», για παράδειγμα, οι άνθρωποι τρομοκρατούνται όταν Αρειανοί σε ημικυκλικά διαστημόπλοια φτάνουν στην Γη σκορπίζοντας ακαριαίο θάνατο. Στο «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» (Close Encounters of the Third Kind, 1977) πάντως, τα καταστροφικά σκάφη έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σ’ ένα τεράστιο περιστρεφόμενο διαστημόπλοιο με καλοκάγαθα όντα, που επικοινωνούν με τους ανθρώπους μέσω της μουσικής και αφήνουν υποσχέσεις για θαυμαστές περιπέτειες. Ο χαριτωμένος «Εξωγήινος» (E.T. the Extra-Terrestrial, 1982), με τις αγαθές διαθέσεις, έρχεται σε δύσκολη θέση εξαιτίας της στάσης των ανθρώπων, θέτοντας έτσι το ερώτημα ποιοι είναι τελικά πιο επίφοβοι στην πραγματικότητα. Στο «Εισβολή από το Διάστημα» (It Came from Outer Space, 1953), υπάρχουν καλοί και κακοί επισκέπτες. Έρχονται στη Γη κι αρχίζουν να σφετερίζονται τα σώματα των ανθρώπων, αν και τελικά αποδεικνύεται ότι είναι άκακοι ταξιδιώτες του διαστήματος που αναγκάστηκαν να κατέβουν στον πλανήτη μας για επισκευές.

Σε πρώτο πλάνο η Μπάρμπαρα Ρας και ο Ρίτσαρντ Κάρλσον ζαρώνουν, μαζί με άλλα άτομα, από παράλογο φόβο μπροστά στους καλοκάγαθους εξωγήινους, στο φιλμ του 1953 "Εισβολείς από το Διάστημα"

Σε μια άλλη σκηνή από το "Εισβολείς από το Διάστημα", ένας άνθρωπος που η "κατάληψη" του σώματος του από τους εξωγήινους του έχει δώσει τρομακτική εμφάνιση, προσπαθεί να σταματήσει ένα αυτοκίνητο. Στο τέλος, πάντως, οι εξωγήινοι που ονομάστηκαν Εκτοπλασματικά Ξενόμορφα - εγκαταλείπουν τα ανθρώπινα σώματα και φεύγουν ειρηνικά από την Γη.

Ο Τζιν Μπάρι οδηγεί μερικούς επιζώντες ανάμεσα στα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι αρπακτικοί Αρειανοί στο κλασικό φιλμ "Ο Πόλεμος των Άστρων" του 1953. Στην φωτογραφία ένας ετοιμοθάνατος Αρειανός, θύμα των μικροβίων της Γης, απλώνει το φρικαλέο χέρι του μέσα από ένα άνοιγμα της καταστραμμένης του μηχανής - όχι όμως για χειραψία. Στο φιλμ αυτό, οι κάτοικοι της Γης θέλησαν να φερθούν φιλικά στους εισβολείς, αλλά η μόνο αμοιβή των προσπαθειών τους ήταν η εξόντωση.

Μέσα σ' ένα φαντασμαγορικό θέαμα, ένα γιγαντιαίο εξωγήινο διαστημόπλοιο κατεβαίνει προς τη Γη στο φινάλε της ταινίας "Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου". Ο μικρός ηθοποιός Κάρι Κάφι λούζεται στο φως από το εξωγήινο σκάφος που αιωρείται έξω από το σπίτι του. Σ' αυτό το φιλμ, η τρομοκρατημένη μητέρα του αγοριού αγωνίζεται απεγνωσμένα να φυλάξει το σπίτι της από τους εισβολείς, το αθώο παιδί όμως ανοίγει την πόρτα και τους υποδέχεται με άδολη χαρά. Εκείνοι τον παίρνουν στο σκάφος τους για λίγο και τελικά τον ξαναδίνουν πίσω σώο στην μητέρα του. Οι «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου», ήταν η ταινία επιστημονικής φαντασίας που άλλαξε τον τρόπο που το σινεμά αντιμετώπιζε μέχρι τότε την επαφή με πιθανούς εξωγήινους πολιτισμούς.

Στην «Ημέρα Ανεξαρτησίας 1» (Independence Day, 1996), οι παγκόσμιες τηλεπικοινωνίες βυθίζονται στο χάος, λόγω μιας μυστηριώδους ατμοσφαιρικής παρεμβολής και σύντομα διαπιστώνεται ότι κάποιο αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη γη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο, το οποίο πιλοτάρουν εκδικητικά εξωγήινα όντα τα οποία σκοπεύουν να επιτεθούν σε στρατηγικά σημεία του πλανήτη μέσα σε ένα 24ωρο. Την επόμενη κιόλας μέρα, η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και η Ουάσινγκτον μετατρέπονται σχεδόν σε στάχτη. Στην «Ημέρα Ανεξαρτησίας 2» (2016), τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει την ανθρωπότητα για την προχωρημένη και χωρίς προηγούμενο δύναμη των εξωγήινων που επανέρχονται για την τελική μάχη ζητώντας «καύσιμα» για την τεχνολογική τους ισχύ από τον πυρήνα της γης. Όταν η «Ημέρα της Ανεξαρτησίας» του Ρόλαντ Eμεριχ κυκλοφόρησε το 1996 στις κινηματογραφικές αίθουσες ήταν εκείνη η ταινία που κατάφερε να δώσει ξανά ανάσα στις ταινίες καταστροφής με σκηνές που, ακόμα και σήμερα, θεωρούνται κλασικές και αξεπέραστες για το είδος του, φτάνοντας την ίδια την ταινία σε επίπεδα καλτ ανάμεσα στους φανς αλλά και με τον ίδιο τον Eμεριχ να αποκαλείται από πολλούς ως ο πατέρας των ταινιών καταστροφής. Στην «Άφιξη» (The Arrival, 1996), ο παθιασμένος ραδιοαστρονόμος Ζέην Ζιμίνσκυ (Charlie Sheen) στην πρωτοποριακή επιστημονική έρευνά του για την προέλευση των ραδιοκυμάτων από το υπερπέραν, συνειδητοποιεί κατάπληκτος ότι κάτι υπάρχει «εκεί έξω». Και αυτό το «κάτι» δεν είναι άλλο από μια άγνωστη μορφή εξωγήινων, που βρίσκονται πολύ πιο κοντά απ' ότι πιστεύουμε! Ζουν ανάμεσα μας, αλλάζουν τον αέρα και το οικοσύστημα του πλανήτη μας για να τον κάνουν φιλικό σε εκείνους, και προσπαθούν να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησε η ανθρωπότητα διαταράσσοντας τη γήινη βιόσφαιρα και το φυσικό περιβάλλον: τον θάνατο μας!

Η Επαφή είναι μια ταινία που προσεγγίζει το θέμα της εξωγήινης ζωής με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο. Ίσως γιατί βασίζεται στο μοναδικό μυθιστόρημα που έγραψε ο αστροφυσικός Κάρλ Σαγκάν. Οι 2 πρωταγωνιστές σχηματίζουν το δίπολο θρησκεία-επιστήμη ανασύροντας ερωτήματα που βασανίζουν το ανθρώπινο γένος εδώ και αιώνες. Σε τι διαφέρει η πίστη στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής από την πίστη στο θεό; Μήπως και τα δύο υπάρχουν γιατί πιστεύουμε εμείς ότι υπάρχουν; Είναι η ανακουφιστική μας ψευδαίσθηση για να ξορκίσουμε την μοναξιά; Η Επαφή αντιμετωπίζει τόσο την πίστη όσο και την επιστήμη με έναν καθαρά πνευματικό τρόπο. Παρουσιάζει την ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια του και να εξηγήσει τα μυστήρια του σύμπαντος που προφανώς δε δημιουργήθηκε για να το κατανοήσει ο ίδιος. Η πρωταγωνίστρια λίγο πριν το τέλος λέει: «θα ήταν τεράστια σπάταλη χώρου αν ήμασταν μόνοι μας μέσα στο σύμπαν». Αυτή η φράση περικλείει ότι θέλει να πει αυτή η ταινία. Ο θεός, η θρησκεία, η εξωγήινη ζωή υπάρχουν γιατί τα χρειαζόμαστε. Είναι δημιουργήματα της ανάγκης μας να κοιτάμε τον ουρανό και να νιώθουμε λιγότερο μικροί, λιγότερο ασήμαντοι και λιγότερο μόνοι. Δώδεκα μυστηριώδη διαστημόπλοια με εξωγήινους επιβάτες προσγειώνονται σε διάφορα σημεία της γης. Μια ομάδα επιστημόνων συστήνεται για να ερευνήσει το συμβάν. Ανάμεσά τους η Λουίζ Μπανκς, μια γλωσσολόγος που καλείται να μεταφράσει τους ακαταλαβίστικους ήχους που εκπέμπουν οι εξωγήινοι, μια ομάδα ντροπαλών επτάποδων, που πάρκαραν λίγο πάνω από το έδαφος τα κατάμαυρα, σαν ωοειδείς μονόλιθους, διαστημόπλοιά τους, σε 12, φαινομενικά τυχαία επιλεγμένα, σημεία της Γης. Μετά τους πρώτους αναγνωριστικούς γύρους, η Λουίζ, με τη βοήθεια ενός επιστήμονα, του μαθηματικού Ίαν, ο οποίος θα αποσπάσει σημεία γραφής από τα πλάσματα, μια μελάνη, που ως άλλο μελάνι θα την οδηγήσει σε μια σειρά από οράματα που σχετίζονται με θραύσματα της δικής της ζωής και θα την παραπέμψουν σε μια, ετεροχρονισμένη συνειδητοποίηση – με τη γραφή να ισορροπεί την ηχητική ερμηνεία και να αποστομώνει τους πολεμοχαρείς γήινους που βλέπουν μόνο εχθρούς.

Το They Live είναι ένα ακόμα μίνι αριστούργημα από το θρυλικό σκηνοθέτη/σεναριογράφο John Carpenter που όταν κυκλοφόρησε το 1988 σημείωσε μικρή επιτυχία. Ο Nada, που υποδύεται ο πρώην wrestler Roddy Piper, φτάνει στο Los Angeles που μαστίζεται από ανεργία, προκειμένου να βρει δουλειά. Τα πάντα θα αλλάξουν για το μεγαλόσωμο χαιτά, τη μέρα που θα βρει ένα κουτί που περιέχει πολλά ζευγάρια με γυαλιά ηλίου. Όταν τελικά δοκιμάζει ένα από αυτά αρχίζει να βλέπει τον κόσμο διαφορετικά και διαπιστώνει πως οι άνθρωποι βομβαρδίζονται από την κυβέρνηση και τα media με υποσυνείδητα μηνύματα που τους διατάζουν να «μην αμφισβητούν την εξουσία», «να υπακούν» και άλλα τέτοια. Ακόμη πιο τρομακτικό είναι το γεγονός πως άνθρωποι που φαίνονται κανονικοί χωρίς τα γυαλιά, είναι στην πραγματικότητα εξωγήινοι. Ο Nada θα προσπαθήσει με τη βοήθεια του φίλου του Frank (Keith David) να σταματήσει την προσπάθεια των εξωγήινων να κατακτήσουν τη Γη. Η Κάρολ είναι ψυχίατρος και εξετάζει μια παράξενη επιδημία που αλλάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Το σύμπτωμα εξελίσσεται σε θανάσιμη απειλή για το ανθρώπινο είδος και η λύση βρίσκεται στον ίδιο της το γιο. Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν στην ταινία «Invasion (2007)», όταν τα συντρίμμια ενός διαστημοπλοίου πέφτουν στη Γη. Όσοι τα αγγίζουν μολύνονται από άγνωστο ιό. Στη διάρκεια του ύπνου τα κύτταρά τους αλλάζουν σύνθεση. Όταν ξυπνούν, είναι πια τελείως διαφορετικά πλάσματα. Η όψη τους παραμένει ίδια και έχουν πλήρη συνείδηση του παρελθόντος τους. Όμως, έχουν αποκηρύξει τον παλιό τους εαυτό και επιθυμούν διακαώς να διασπείρουν τον ιό, μέχρι η ανθρωπότητα να αλλάξει οριστικά σελίδα. Από μία άποψη είναι οι τέλειοι άνθρωποι. Δεν έχουν άγχη, δεν έχουν πάθη. Δεν έχουν αδυναμίες, σαν εκείνες που οι ψυχίατροι πασχίζουν να καταπολεμήσουν, χορηγώντας στους ασθενείς τους ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά χάπια. Μια τέτοια ψυχίατρο υποδύεται και η Νικόλ Κίντμαν. Αυτή όμως, όταν θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στους ατελείς «παλιούς» ανθρώπους και τα «τέλεια ζόμπι» της νέας εποχής, θα συνταχθεί με τους πρώτους και μαζί με τους ομοϊδεάτες της θα προσπαθήσει να αποτρέψει την επαπειλούμενη «εξέλιξη» του είδους…

Γράφει ο συγγραφέας/ερευνητής, Θανάσης Βέμπος

Αυτός ο πλανήτης είναι πραγματικά στοιχειωμένος. Μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα πηγαινοέρχονται αδιάκοπα στους ουρανούς και στο κοντινό διάστημα, κι άλλα ακόμα πιο μυστηριώδη καταδύονται ή απόθαλασσώνονται απ’ τους ωκεανούς μας. Τριχωτοί γίγαντες ή μικρά άσχημα πλάσματα που μοιάζουν με τους νάνους των παραμυθιών, κυκλοφορούν λίγο πιο πέρα απ’ τα σπίτια μας για να εξαφανιστούν με κάποιο ακατανόητο τρόπο μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Παράλληλα, άνθρωποι ντυμένοι στα μαύρα, με παράξενη συμπεριφορά, και φτερωτά πλάσματα με την παραδοσιακή μορφή του Σατανά μας απειλούν να μην πούμε τίποτα για όλα αυτά, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μιλήσουμε οπωσδήποτε… Τι συμβαίνει επιτέλους; Ποιος ή τι μας παίζει αυτή την εφιαλτική κοσμική φάρσα τόσες δεκαετίες; Εξωγήινοι, υπεργήινοι, πλάσματα από άλλες διαστάσεις ή άλλες πραγματικότητες, Άτλαντες, όντα απ’ το εσωτερικό της Γης, θεοί, άγγελοι, δαίμονες, τέρατα; Ποιος μας στέλνει αυτά τα φαινόμενα που μας τρομοκρατούν, μας καταδιώκουν, μας σκοτώνουν, μας τραυματίζουν σωματικά και ψυχικά, αλλά και μας προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία για κάποια ανώτερη μύηση στις σφαίρες της γνώσης; Ίσως η απάντηση να είναι πάρα πολύ απλή, σαν το αυγό του Κολόμβου, παρόλο που εμείς προσπαθήσαμε σε όλα αυτά τα χρόνια της έρευνας να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Ίσως υπεύθυνος για όλα αυτά τα παράξενα φαινόμενα που στοιχειώνουν την γη μας να είναι αποκλειστικά ο άνθρωπος.

Θα γίνω πιο σαφής όσον αφορά αυτήν τη δήλωση. Έχει παρατηρηθεί πως όσο κυλούν τα χρόνια το φαινόμενο των UFO (κυρίως) προσαρμόζεται στα πιστεύω της εποχής. Υπάρχουν πολλά καλά παραδείγματα. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρ-χές του 20ου ήταν πάμπολες οι αναφορές, ιδιαίτερα στα έτη 1897 και 1909 για μυστηριώδη «αερόπλοια» με κυλινδρικό σχήμα. Εκείνη ακριβώς η περίοδος ήταν αυτή που γνώρισε την ακμή των τεραστίων αεροπλοίων στην Ευρώπη και την Αμερική. Μόνο για το πρώτο 15νθήμερο του 1897 έχουμε 146 καλά ντοκουμενταρισμένες αναφορές για αερόπλοια στις Η.Π.Α.. Στις 19 του Απρίλη, ο γεωργός Τζ. Χάμιλτον, στο Γέητς Σέντερ του Τέξας, παρατήρησε κάτι το απίστευτο στο κτήμα του, στις 11 το βράδυ. Ένα μακρύ καλώδιο που κρεμόταν από ένα «αερόπλοιο» κυλινδρικού σχήματος, άρπαξε μια αγελάδα και την ανέβασε στο κύτος του, για να εξαφανιστεί κατόπιν… ποιος ξέρει που. Στις 26 Απρίλη πολλά άτομα στο Μάρκελ του Τέξας είδαν ένα μικρόσωμο πλάσμα να κρέμεται από την άκρη ενός καλωδίου, που ήταν δεμένο σ’ ένα «αερόπλοιο». Κάτι ακόμα πιο παράξενο έγινε στις 22 Απρίλη στο Ρόκλαντ του Τέξας. Ο Τζων Μπάρκλεϋ είδε ένα UFO ατρακτοειδούς σχήματος να προσγειώνεται στο κτήμα του. Ένα άτομο απ’ το πλήρωμα βγήκε έξω και του ζήτησε ορισμένα υλικά (;) Παρόμοιες συναντήσεις έχουμε την ίδια μέρα στο Τζόσεραντ και στις 25 του Μάη στο Χοτ Σπρινγκς της ίδιας πολιτείας. Παρόμοιο είναι και το Flap (κύμα) στην Αγγλία το 1909. Στις 24 Μάρτη 1909

ο αστυνομικός Π. Κεττλ είδε ένα ιπτάμενο «πούρο» στον ουρανό του Πήτερμπόρω. Ο Σ. Λέθμπριτζ είδε ένα άλλο στο Κέρφιλλυ της Ουαλλίας προσγειωμένο, με δύο όντα δίπλα του. Άλλο ένα UFO που έμοιαζε με τορπίλα κινήθηκε αθόρυβα τη νύχτα της 9ης Μαΐου στο Έσσεξ. Τέλος στις 15 Μαΐου ένα «αερόπλοιο» φάνηκε ακίνητο για λίγα λεπτά, με ισχυρό άνεμο στον ουρανό του Νιούπορτ. Στην δεκαετία του 1930 έχουμε πάμπολλες αναφορές για μυστηριώδη αεροπλάνα. Ήταν η εποχή που ο άνθρωπος προσπαθούσε ν’ αναπτύξει την αεροπλοΐα χρησιμοποιώντας μέσα βαρύτερα του αέρα. Στις 24 Δεκεμβρίου 1933 ένα αεροπλάνο φάνηκε να πετά στις 6 το πρωί στο Κάλιξ της Σουηδίας. Η ταυτότητα του ποτέ δεν εξακριβώθηκε. Δύο μέρες αργότερα ένα άλλο, άγνωστης ταυτότητας αεροπλάνο, πέταξε για πέντε ώρες μέσα σε ισχυρή χιονοθύελλα πάνω από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Αμέσως μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, ένα κύμα από «ρουκέτες» σάρωσε τη Σκανδιναβία. Χιλιάδες αναφορές έγιναν στις Αρχές για σμήνη αθόρυβων «πυραύλων» που πετούσαν πολύ ψηλά. Η προέλευση τους δεν έγινε ποτέ γνωστή και το φαινόμενο σταμάτησε γύρω στα 1947. Κατόπιν έχουμε την πλημμυρίδα των ιπτάμενων δίσκων που άρχισε απ’ την Αμερική με την περίπτωση του Κέννεθ Άρλοντ το 1947, για ν’ αρχίσουν να έρχονται πια κατά χιλιάδες οι αναφορές για μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα κάθε σχήματος μέχρι τις μέρες μας. Τι σημαίνει άραγε αυτό; Μάλλον δύο πράγματα: είτε 1) πως

τα UFO και γενικότερα όλα τ’ άγνωστα φαινόμενα, κατευθύνονται από «κάπου αλλού» - πιθανότατα πέρα απ’ αυτά τα γήινα σύνορα, προσπαθώντας να καμουφλαριστούν σύμφωνα με τις εκάστοτε αντιλήψεις, είτε 2) είναι δημιουργήματα του ίδιου του ανθρώπινου νου, του μαζικού νου όλης της ανθρωπότητας, με υλική υπόσταση, που φυσικά αλλάζουν κάθε εποχή σύμφωνα με το ιδεολογικό της περιεχόμενο. Η δεύτερη είναι μια συναρπαστική άποψη, που ίσως να βρίσκεται πολύ κοντά στην αλήθεια. Υπάρχουν δύο θεμελιακά είδη συνειδήσεων. Η αντικειμενική αιτιακή συνείδηση των φυσικών διεργασιών και η υποκειμενική συνείδηση που υπάρχει μόνο σε σχέση με το άτομο που την υφίσταται. Ίσως να είναι κάπως δυσνόητο αυτό, αλλά φανταστείτε πως ο καθένας μας είναι «ηθοποιός» του δικού του «δράματος» και ταυτόχρονα «ηθοποιός» σε κάποιο ξένο δράμα. Φαίνεται να υπάρχουν δύο διαφορετικές τάσεις στη φύση, η διαφόριση κι η ολοκλήρωση (κάτι ανάλογο με τα μαθηματικά), που επιτρέπουν σε μια οντότητα να είναι ταυτόχρονα μέρος του συνόλου αλλά και να διατηρεί τον ατομικό της χαρακτήρα. Το ίδιο άτομο είναι αυτόνομο, αλλά είναι ταυτόχρονα μέλος της οικογένεια του και της φυλής του. Κάθε κοινωνική ομάδα πάλι έχει τα χαρακτηριστικά του συνόλου, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά ενός ανεξάρτητου μέλους της κοινωνίας. Η αλληλένδετη ιεραρχία ισχύει σ΄όλο το γνωστό σύμπαν. Άτομο – οικογένεια – κοινωνία – ανθρωπότητα, κύτταρο – ιστός – όργανο – σύστημα – οργανισμός, μικροεπεξεργαστής – υπολογιστής – ON LINE SYSTEM, μυρμήγκι – μυρμηγκοφωλιά, κουώρκ – υποατομικό σωματίδιο – άτομο – μόριο – στοιχείο – χημική ένωση. Θα μπορούσαμε να βρούμε αμέτρητες τέτοιες δομές. Ίσως όλα αυτά να φαίνονται άσχετα με την έρευνα μας, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου πριν φτάσουμε στο τελικό συμπέρασμα. Ο Άρθουρ Κάισλερ ονομάζει αυτά τα ξεχωριστά υποσύνολα της κάθε δομής ολόνια (τμήματα δηλαδή του όλου), και είναι όλα τους σαν τον αρχαίο Ρωμαϊκό θεό Ιανό, οντότητες δηλαδή με δύο πρόσωπα (ύλη – ενέργεια για κάθε ολόνιο της δομήςκουώρκ… χημική ένωση, ή νους και σώμα για κάθε ολόνιο της δομής άτομο… ανθρωπότητα). Επιδεικνύουν τις ανεξάρτητες ιδιότητες των συνόλων, ταυτόχρονα με τις εξαρτώμενες ιδιότητες των μερών. Έτσι δημιουργείται μια δυναμική ισορροπία όπου η σταθερότητα επιτυγχάνεται απ’ την ισορροπία αντίθετων δυνάμεων. Έχοντας υπόψη μας τα παραπάνω, θα προχωρήσουμε παρακάτω εξετάζοντας το Ασυνείδητο. Σύμφωνα με τον ορισμό που μας δίνει η Ψυχολογία, το Ασυνείδητο είναι ένα σύνολο από ψυχικές καταστάσεις ασαφείς και συγκεχυμένες, που δεν είναι

δυνατό να γίνουν αντιληπτές με συγκεκριμένο τρόπο. Πάνω σ’ αυτόν τον σκέτο ορισμό υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Σύμφωνα μ’ όσα αναφέραμε πιο πάνω, η ομαδική συνείδηση (όπως κι η ολονιακή ατομική) θα έχει το δικό της Ομαδικό Ασυνείδητο όπως τ’ ονόμασε ο μεγάλος ψυχολόγος Κ. Γιουνγκ. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θέση – κλειδί του Γιούνγκ, το μόνο μέρος του εαυτού μας που βρίσκεται σε άμεση επαφή με την καταγωγή μας είναι το Ασυνείδητο, κι εκδηλώνεται σ’ αυτό που λέμε παραφυσικά φαινόμενα – όποια κι αν είναι αυτά. Βάσει της μαζικής ψυχολογίας λοιπόν, φτάνουμε στο σημείο να παραδεχτούμε πως σαν δομή διαμορφώνουμε ουσιαστικά το διανοητικό, αλλά και το ΥΛΙΚΟ μας περιβάλλον, κάθε φορά όπως μας βολεύει, ασυνείδητα φυσικά, και τέλος ν’ αναγνωρίσουμε πως η συνηθισμένη μας άποψη για την πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια υπόθεση που παραδεχτήκαμε τη μια στιγμή συμβατικά, και την άλλη στιγμή μπορούμε άνετα να την απορρίψουμε αφού, σύμφωνα με τον ορισμό, οι εξωτερικεύσεις του μαζικού Ασυνείδητου δε γίνονται αντιληπτές με σαφή τρόπο. Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν αρκετά τώρα. Έστω ότι βλέπουμε ένα UFO να διασχίζει τον ουρανό (ή ένα φάντασμα, ή ένα ανεξακρίβωτο πλάσμα). Αυτό το UFO ίσως να μην είναι τίποτα περισσότερο από μία εξωτερίκευση, στην υλική πραγματικότητα, μιας ασυνείδητης λειτουργίας που ώθησε σε κάποιο μυστηριώδη τρόπο το UFO στο υλικό επίπεδο ύπαρξης. Να γιατί τα UFO φαίνεται να έρχονται από το πουθενά και να εξαφανίζονται με τον ίδιο μυστηριώδη τρόπο. Σε τελική ανάλυση, τα UFO και τ’ άλλα παραφυσικά φαινόμενα είναι ουσιαστικά παραισθήσεις. (Προσοχή, η λέξη παραίσθηση έχει χάσει εδώ τη συνηθισμένη της σημασία, γι’ αυτό και παρακαλούνται οι «εξηγητές» των UFO τύπου Μέντζελ και Κλαςς να κάνουν ησυχία. Σ’ αυτή την περίπτωση η παραίσθηση έχει υλική υπόσταση). Μπορούμε ν’ αγγίξουμε ένα UFO, να αισθανθούμε τη θερμότητα που εκπέμπει, να μυρίσουμε τις χαρακτηριστικές «οσμές των UFO». Με την υπόθεση του Μαζικού Ασυνειδήτου λύνονται πολλά

προβλήματα της ουφολογίας, που αφορούν το θέμα ανθρώπινος παράγοντας. Όπως στην περίπτωση που οι μάρτυρες φαίνεται να έχουν διαλεχτοί για να γίνουν μάρτυρες του φαινομένου, στην περίπτωση των «επαφικών» ή στην περίπτωση που ένα άτομο βλέπει το UFO, ενώ άλλοι που βρίσκονται κοντά του δεν το βλέπουν. Ή όταν το UFO εμφανίζεται στο ραντάρ, αλλά δεν γίνεται οπτικά αντιληπτό, ή το αντίθετο. Κλασική είναι η περίπτωση Πασκάγκουλα το 1973, όπου οι Χίκσον και Πάρκερ απάχθηκαν από το πλήρωμα ενός UFO για να επιστρέψουν μισή ώρα αργότερα. Παρόλα αυτά, μια κάμερα που φωτογράφιζε όλη νύχτα την περιοχή του συμβάντος δεν έδειξε τίποτα, αν και το περιστατικό έγινε μέσα στα χρονικά όρια της φωτογράφισης. Η επιστημονική μεθοδολογία είναι αδύνατο να εφαρμοστεί στην προσπάθεια κατανόησης των παραφυσικών γεγονότων, γιατί είναι αυτονόητη η αντίληψη που τη χαρακτηρίζει, ότι δηλαδή πειραματιστές και παρατηρητές βρίσκονται έξω κι είναι ανεξάρτητοι απ’ τ’ αντικείμενο της παρατήρησης και του πειραματισμού. Αυτό είναι 100% λαθεμένο. Με τον διαχωρισμό, η γνώση δεν προχωρά σωστά, παραμένει στενά προσκολλημένη στα δόγματα (φυσικοί

νόμοι). Ένας από τους λιγοστούς επιστήμονες που κατάλαβαν αυτήν την πλάνη της έρευνας εγκατέλειψε την παραδοσιακή της μορφή για να διευρύνει το φάσμα της αναζήτησης του στην παραφυσική και τον μυστικισμό. Για ν’ αποκτήσουμε γνώση, πραγματική γνώση, πρέπει να’ μαστε ανοιχτοί σ’ οτιδήποτε. Ν’ απορροφούμε σαν παθητικά σφουγγάρια, χωρίς να βγάζουμε συμπεράσματα τέτοια που να εμποδίζουν την περαιτέρω πορεία της έρευνας μας. Οι αισθήσεις μας είναι το χειρότερο μέσο που μπορούμε να διαλέξουμε για να πληροφορηθούμε κάτι από τον έξω κόσμο. Ακόμη κι από άποψη φυσιολογίας, ο άνθρωπος είναι τυφλός μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων κι αποχρώσεων, είναι κουφός μέσα σ’ ένα Σύμπαν ήχων, και συναχωμένος μέσα σ’ ένα κόσμο από άπειρες μυρωδιές. Η γνώση δεν είναι το ίδιο πράγμα με την αίσθηση. Είναι το προϊόν της ενσωμάτωσης της πληροφορίας που συλλαμβάνεται απ’ τις αισθήσεις σε σύγκριση με προηγούμενες εμπειρίες και τη λογική αξιολόγηση. Το Μαζικό Ασυνείδητο είναι ο παντοδύναμος παράγοντας που αλλάζει αδιάκοπα την όψη της επιφάνειας του κόσμου μας, και φτιάχνει την ιστορία. Το Μ.Α. ενεργεί υπακούοντας σε νόμους εντελώς διαφορετικούς απ’ αυτούς που υπακούει η συνείδηση μας. Η διττή ύπαρξη ολόνιου και δομής είναι πάλι ολοφάνερη. Και πάλι όμως το πράγμα δεν είναι και τόσο απλό. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, ότι εφόσον κάθε μορφή ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη δέχεται απ’ τη στιγμή που θα γεννηθεί μια θύελλα πληροφοριών, κάθε μορφή εξειδικεύεται αναγκαστικά με το δικό της τρόπο στη συλλογή και την αξιολόγηση των μηνυμάτων που παρέχουν τα αισθητήρια όργανα. Οι εμπειρίες απ’ την πραγματικότητα είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτές που επέλεξαν για τον εαυτό τους με υποκειμενικά κριτήρια. Έτσι φτάνουμε στο σημείο να παρατηρούμε πως μερικές φορές οι εμπειρίες μας είναι αφύσικες και το χειρότερο, αντιφατικές. Το υποκειμενικό περιεχόμενο της εμπειρίας είναι τόσο παραλλαγμένο και διαφορετικό, ώστε καταντούμε να σχηματίσουμε στο νου μας

διαφορετικές απεικονίσεις της ίδιας πραγματικότητας, που δημιούργησε το Μαζικό Ασυνείδητο. Θυμηθείτε ένα απλό παράδειγμα, την αχρωματοψία. Ένα βασικό σφάλμα-υποπροϊόν της διαφορετικής αξιολόγησης των πληροφοριών είναι οι Φυσικοί Νόμοι, που τους θεωρούμε λαθεμένα ίδιους για κάθε παρατηρητή κάτω απ’ οποιεσδήποτε συνθήκες. Έτσι αν κάποιο ασυνήθιστο φαινόμενο υποπέσει στην αντίληψη μας, γίνεται αλαλούμ. Η διάνοια του καθενός το αξιολογεί διαφορετικά, χωρίς βέβαια να το παραλλάζει βασικά. Οι μάρτυρες δίνουν διαφορετικές περιγραφές για το ίδιο παραφυσικό φαινόμενο. Αλλιώς το είδε ο Α, αλλιώς ο Β, και αλλιώς το αποτύπωσε η φωτογραφική πλάκα. Έτσι δεν υπάρχει απόλυτη πραγματικότητα ούτε απόλυτη αλήθεια, μια που ο καθένας βλέπει τα πράγματα όπως θέλει. Τα όντα του φυσικού κόσμου δεν διαθέτουν απόλυτα σωστές «λύσεις», και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ακόμα κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να νιώσουμε το ίδιο πράγμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δύο φορές. Σ’ αυτό το σημείο επαληθεύεται η αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ, μιας βασικής ιδιότητας της φύσης που συνίσταται στο γεγονός ότι υπάρχει ένα αξεπέραστο εμπόδιο στον ακριβή υπολογισμό της ορμής ή της θέσης ενός υλικού αντικειμένου. Μέσα σ’ ένα μικρό φάσμα τιμών, το αντικείμενο τις έχει όλες ταυτόχρονα. Όπως είπε και ο Λάυαλλ Ουάτσον, «δεν υπάρχει κανένας λόγος ν’ ανησυχούμε αν δούμε κάτι που δεν υπάρχει ή δεν είδαμε κάτι που βρίσκεται μπροστά μας». Πράγματι, παράξενο θα’ ταν αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, μια που τα κριτήρια της πληροφοριακής αξιολόγησης ποικίλουν από ολόνιο σε ολόνιο για να επανέλθουμε. Και τώρα μια επιστροφή στο θέμα του Μαζικού Ασυνειδήτου. Τον Δεκέμβρη του 1171 ένα παράξενο φαινόμενο έλαβε χώρα στο Άντοβερ Χάντς της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια μιας καταιγίδας, ένας κεραυνός σκότωσε έναν ιερέα που βρισκόταν μέσα στην εκκλησία, κατά την διάρκεια της λειτουργίας. Ταυτό-

χρονα υλοποιήθηκε ένα χοιροειδές πλάσμα που τρομοκράτησε τους χωρικούς. Στις 4 Αυγούστου 1577 ένας κεραυνός έπεσε στο Σαφφολκ του Μπίλμπορω κι ένας μαύρος σκύλος, ή κάποιο απροσδιόριστο πλάσμα που έμοιαζε με σκύλο, σκότωσε τρία άτομα κι έκανε αρκετά άλλα να πεθάνουν απ’ το φόβο τους. Στις 24 Ιούλη 1205 τεράστια τερατώδη πατήματα εμφανίστηκαν στο Έσσεξ, μετά από μια ηλεκτρική καταιγίδα. Στις αρχές του 1800, ένας τεράστιος μαύρος σκύλος με πύρινα μάτια τρομοκρατούσε αρκετά άτομα στο Χάρτφορντ για να εξαφανιστεί «σαν σκιά» λιγό αργότερα. Σ’ αυτή ή κάποια άλλη περίπτωση ίσως να βασίζεται το βιβλίο του Κόναν Ντόυλ «Ο σκύλος του Μπάσκερβιλλ». Κάτι ανάλογο συνέβη τον Γενάρη του 1874 στην Ιρλανδία, όπου κάτι σαν τεράστιος σκύλος ήπιε το αίμα τριάντα προβάτων χωρίς να τα ξεσκίσει. Την ίδια εποχή έχουμε ένα κύμα βαμπιρισμού στην Αγγλία κι Ιρλανδία με δεκάδες περιπτώσεις. Όντα που έπιναν το αίμα ανθρώπων και ζώων τρομοκρατούσαν τον πληθυσμό. Ένας λυκάνθρωπος με πυκνό τρίχωμα και φριχτή εμφάνιση σκότωσε πολλούς ανθρώπους ξεριζώνοντας καρδιές και πίνοντας αίμα στο Λέ Γκεβουντάν της Γαλλίας στην περίοδο 1764-1767. Τέλος, το φθινόπωρο του 1967 ένας τεράστιος «πάνθηρας» προκάλεσε τον πανικό στο Κοννέκτικατ των ΗΠΑ. Δεν είχε ξεφύγει από κανένα ζωολογικό κήπο ή τσίρκο. Όταν αναφέρθηκε για τελευταία φορά σ’ ένα δασάκι στο Μπράντφορντ, η αστυνομία ανακάλυψε εκεί ένα σκίουρο κομμένο μ’ απόλυτη ακρίβεια στα δύο… Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από εφιαλτικά τέρατα, γίγαντες, λυκάνθρωπους, σκύλους, φαντάσματα, τέρατα του Λοχ-Νες και κάθε λογής πλάσματα που αναδύονται απ’ τις αδιαπέραστες ομίχλες του νου. Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται το μαζικό ασυνείδητο, όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά ίσως και κάθε ζωντανού πλάσματος του πλανήτη. Απ’ την πηγή αυτή ξεπηδούν αυτές οι φασματικές οντότητες που αλλάζουν συνεχώς σχήμα προκειμένου να προσαρμοστούν στις αντιλήψεις της εποχής. Το Μεσαίωνα είχαμε καλικάντζαρους, δαίμονες και λυκάνθρωπους, και τώρα έχουμε εξωγήινα πλάσματα που βγαίνουν από UFO. Η φύση

διαθέτει την ικανότητα απ’ τη μία να είναι αυτό που είναι, κι απ’ την άλλη να γίνεται ότι θέλουμε εμείς. Έτσι όλες οι θεωρίες είναι ταυτόχρονα αληθινές όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο. Ισχύει ταυτόχρονα κι ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν, το φως είναι ταυτόχρονα και κύμα και σωμάτιο. Οι Θιβετιανοί σοφοί αναρωτιούνται: «Η σημαία κυματίζει ή ο αέρας;» Ίσως να κυματίζει ο νους. Όλες αυτές οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις ξεπηδούν απ’ το Μαζικό Ασυνείδητο, από μερικά Αρχέτυπα ή Ιδέες, κι υλοποιούνται όταν συνειδητοποιηθούν από ένα ορισμένο αριθμό ολονίων. Είναι το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου, όπως αναφέρει ο εξαίρετος Ουάτσον στην «Παλίρροια της Ζωής», όπου μια ορισμένη γνώση μεταδόθηκε σ’ όλη την κοινωνία των πιθήκων ενός νησιού, αλλά και των γειτονικών νησιών,

όταν ξεπεράστηκε ένας αριθμός πιθήκων-ολονίων που κατείχε τη γνώση… Εδώ θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τις ομαδικές αυτοκτονίες των λέμμινγκς όταν ο πληθυσμός τους υπερβεί ένα όριο, ή ακόμη και την αλυσωτή αντίδραση στην Πυρηνική Φυσική, όταν η κρίσιμη μάζα του U-235 ξεπεραστεί. Όπως είπε και ο σερ. Τζ. Τζηνς, «το Σύμπαν μοιάζει περισσότερο με μια μεγάλη σκέψη παρά με μια μεγάλη μηχανή». Να κι ένα ουφολογικό παράδειγμα. Θυμάστε το κύμα των «πυραύλων» στην Σκανδιναβία το 1945-46. Στο μαζικό ασυνείδητο του Δυτικού Κόσμου υπήρχε σφηνωμένη η ιδέα της Σοβιετικής απειλής, ένα αρχέτυπο που εκδηλώθηκε στην υλική πραγματικότητα με τη μορφή του φαλλικού συμβόλου, που «απειλούσε» την ελευθερία της Δύσης… Εφαρμόζοντας τη διαφόριση, εξετάζοντας δηλαδή χωριστά τα ολόνια μιας δομής, φτάνουμε σε συμπεράσματα που απέχουν πολύ απ’ τη βασική αλήθεια, όπως η ύπαρξη πιθηκοειδών «χαμένων κρίκων» στα δάση των ΒΔ ΗΠΑ. Όχι, δεν είναι τίποτα έτσι. Οι δομές πρέπει να εξεταστούν σαν σύνολα για να φτάσουμε κάπου, κι όχι μόνο σαν ολόνια. Βλέποντας τα πράγματα σφαιρικά κι αμερόληπτα θα μπορέσουμε ίσως κάποτε να κατανοήσουμε, κι ακόμα ν’ ανακατασκευάζουμε κατά βούληση τον κόσμο μας, που σε τελική ανάλυση είναι ότι εμείς διαλέξαμε για να τον φτιάξουμε. Κι αυτό είναι το τελικό στάδιο της έρευνας του αγνώστου. Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «ΑΣΤΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», Τεύχος 1, Μάρτιος 1983

Εφημερίδα ΑΘΗΝΑΪΚΗ, 9/10/1954

Εφημερίδα ΑΘΗΝΑιΚΗ, 12/10/1954

Εφημερίδα ΑΘΗΝΑΪΚΗ, 28/10/1954

Εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, 21/2/1967

Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 6/9/1946

Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, 2/10/1952

Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 7/9/1981

Αν υπάρχουν αντικείμενα που μπορούν να παρερμηνευτούν ως ΑΤΙΑ, η Αφροδίτη σίγουρα βρίσκετε στην κορυφή της λίστας. Όταν είναι στις καλύτερες στιγμές της μπορεί να προκαλέσει πολλές αναφορές. Εξαιτίας αυτής της ικανότητας η Αφροδίτη συχνά αναφέρετε ως η «Βασίλισσα των ΑΤΙΑ». Η εξήγηση της Αφροδίτης έχει προκαλέσει μεγάλη δυσφορία σε οπαδούς και ερευνητές των ΑΤΙΑ, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι στις αναφορές για θεάσεις αγνώστων αντικειμένων συμπεριλαμβάνονται και πιλότοι οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με τα νυχτερινά φώτα του ουρανού, και δεν θα μπορούσαν να ξεγελαστούν περνώντας ένα πλανήτη για ΑΤΙΑ. Ακόμα και ο Ζακ Βαλλέ έγραφε το 1966 ότι «κανένα αντικείμενο δεν έχει παρερμηνευτή ως ιπτάμενος δίσκος τόσο συχνά όσο η Αφροδίτη.»

Από όλες τις ψευδαισθήσεις που μπορούν να ξεγελάσουν και να βασανίσουν το ανθρώπινο μάτι, μια είναι τόσο θεαματική όσο και σπάνια. Το φαινόμενο «Φάσμα Brocken» είναι ένα μαγευτικό οπτικό φαινόμενο που συμβαίνει όταν ένας παρατηρητής που βρίσκετε σε μεγάλο υψόμετρο, βλέπει την σκιά του να εμφανίζετε σε ένα σύννεφο που είναι πιο χαμηλά από το σημείο στο οποίο ο ίδιος στέκεται και αφού ο ήλιος βρίσκετε χαμηλά από πίσω του. Το φαινόμενο μπορεί να γίνει ορατό και από αεροπλάνο.

Πολλοί από τους μάρτυρες εμφάνισης αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων ανακαλύπτουν αργότερα ότι έχουν εξαπατηθεί. Οπαδοί και ερευνητές ΑΤΙΑ αναγνωρίζουν ότι ένα μεγάλο μέρος των αναφορών είναι λανθασμένο, αφού πρόκειται για περιπτώσεις όπου κάποιος δεν μπορεί να αναγνωρίσει ένα φυσικό ή ανθρωπογενή αντικείμενο. Πρέπει να προσθέσουμε ακόμα περιπτώσεις όπου πρόκειται για ψευδαισθήσεις ή παραισθήσεις. Παλιότερα οι εμφανίσεις του παράδοξου αντλούσαν τις μορφές τους από την μυθολογία και την λαογραφία. Αυτά ήξεραν οι άνθρωποι αυτά έβλεπαν. Στον ουρανό δεν έβλεπαν ΑΤΙΑ, αλλά ιπτάμενα καράβια με σχοινιά, βάρκες κτλ. Ότι διαβάζει, βλέπει ή ακούει ο άνθρωπος, καταγράφεται σε μια «συλλογική αποθήκη πληροφοριών ή εικόνων», η οποία τροφοδοτεί και τα οράματα όπως διατείνονται πολλοί ψυχολόγοι. Ο ψυχολόγος Καρλ Γιούνγκ είχε γράψει ότι τα ΑΤΙΑ συμπεριφέρονται όχι σαν σώματα, αλλά σαν αβαρείς σκέψεις και ότι είναι εκδηλώσεις του ασυνείδητου, αρχετυπικές ιδέες που παρουσιάζονται ακόμα και σε φυσιολογικούς ανθρώπους. Είναι τόσο «πραγματικές» και υποβλητικές, ώστε ο παρατηρητής αρνείται ενστικτωδώς να τις θεωρήσει ψευδαισθήσεις ή παραισθήσεις. Το μη συνειδητό υπόστρωμα, ανέκαθεν εμφανιζόταν με μαγικές ή υπερφυσικές ιδέες! Τo φαινόμενο των ΑΤΙΑ, κατά των Γιούνγκ, είναι μια οραματική φήμη. Εκφράζεται με οράματα και διατηρείται στη ζωή με αυτά, επειδή ίσως οφείλει την ύπαρξη του σ’ αυτά. Ο Άλλεν Χάυνεκ έχει κάνει πολλά για να αφαιρέσει κάποιες από τις συνήθεις παρανοήσεις γύρω από τις θεάσεις ΑΤΙΑ. Έτσι ξεκαθαρίζει (στο βιβλίο του «The UFO Experience») ότι οι περισσότερες θεάσεις δεν αναφέρονται από οπαδούς λατρειών, ανισόρροπους ή αμόρφωτους ανθρώπους. Οι λίγες αναφορές που γίνονται από τέτοιους ανθρώπους αναγνωρίζονται συνήθως εύκολα ως αναξιόπιστες και δεν ερευνώνται περισσότερο. Αλλά οι περισσότερο συνεπείς και ευκρινείς αναφορές προέρχονται από φυσιολογικούς, υπεύθυνους ανθρώπους (συχνά με επιστημονική εκπαίδευση), οι οποίοι δοκιμάζουν γνήσια έκπληξη ή σοκ από την εμπειρία τους και δεν ξέρουν πώς να την εξηγήσουν.

Το φαινόμενο είναι γνωστό ως Πυλώνες Φωτός (Light Pillar). Φως και νερό είναι τα μόνα που απαιτούνται για την δημιουργία του φαινομένου. Χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης όπου η ατμόσφαιρα είναι κρύα σχηματίζονται εξάεδροι κρύσταλλοι πάγου. Η αντίσταση του αέρα προκαλεί στην συνέχεια αυτούς τους κρυστάλλους να βρίσκονται σχεδόν επίπεδοι ένα μεγάλο μέρος του χρόνου, δεδομένου ότι φτερουγίζουν στο έδαφος. Οι κρύσταλλοι αντανακλούν το φως του Ήλιου και δημιουργούν την ασυνήθιστη στήλη φωτός. Το φαινόμενο είναι ορατό κυρίως την ανατολή ή τη δύση όταν ο ήλιος βρίσκετε σε χαμηλό ορίζοντα. Πυλώνες φωτός σχηματίζονται και από το φως του φεγγαριού ή από τεχνητό φως όπως οι λάμπες του δρόμου.

Το φακοειδές σύννεφο (Lenticular Cloud), είναι ένα στατικό με σχήμα φακού νέφος που σχηματίζεται συνήθως σε μεγάλο ύψος, συνήθως ευθυγραμμισμένο κάθετα στην κατεύθυνση του ανέμου. Χωρίζεται σε κατηγορίες ανάλογα με το ύψος σε φακοειδείς στάσιμους υψισωρείτες (ACSL), φακοειδείς στάσιμους στρωματοσωρείτες (SCSL) και φακοειδείς στάσιμους θύσανους (CCSL).Τα φακοειδή σύννεφα είναι απλά ένα ακόμα παράδειγμα της ομορφιάς και της πολυπλοκότητας που μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μια απλή διαδικασία της φύσης. Συγχέονται συχνά σαν ΑΤΙΑ εξαιτίας του περίεργου σχήμα τους. Το φαινόμενο εμφανίζετε κυρίως σε ορεινές περιοχές και σπάνια στα αστικά κέντρα. Όταν σταθερός υγρός αέρας περνά πάνω από ένα βουνό, προκαλείται μια σειρά από στάσιμα κύματα, με αποτέλεσμα η υγρασία του αέρα να συμπυκνώνετε και να δημιουργούνται αυτά τα εντυπωσιακά σύννεφα. Όταν ο αέρας κινείται ξανά μέσα στο κύμα, τα σύννεφα εξατμίζονται.

Σφαιρικές αστραπές Χειμώνας 1963, Ουάσινγκτον: ο καθηγητής Roger Jennison (τμήμα ηλεκτρονικής, πανεπιστήμιο του Κεντ), σε μια νυχτερινή πτήση ανέφερε μια παράξενη εμπειρία του. Αφού αντιμετώπισαν μια έντονη καταιγίδα το αεροσκάφος τυλίχτηκε από μια φωτεινή και ευδιάκριτη ηλεκτρική λάμψη. Ξαφνικά εμφανίστηκε μια έντονη φωτεινή σφαίρα περίπου 20cm στην διάμετρο που ερχόταν από την καμπίνα πιλότου και διέσχισε τον κεντρικό διάδρομο του αεροπλάνου. Η σφαίρα κινήθηκε σε ευθεία σε όλο το μήκος του διαδρόμου 75 cm από το έδαφος και με μικρή ταχύτητα. Ήταν μπλε – άσπρο στο χρώμα και ο φωτισμός της ήταν σαν λάμπα 5 έως 10 Watt. Καμιά θερμότητα δεν έγινε αισθητή ενώ οπτικά έδειχνε ότι ήταν αδιαφανής. Καμιά ασυμμετρία δεν μπορούσε να φανεί. Αυτή η εμπειρία δημοσιεύτηκε στο AA&ES Magazine, τον Ιούνιο του 1996. Οι σφαιρικές αστραπές αν και άγνωστες στην πλειοψηφία του κόσμου είναι ένα φαινόμενο από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι περισσότεροι φυσικοί φαίνεται να πιστεύουν πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το φαινόμενο είναι υπαρκτό. Διαφωνούν ως προς την φύση και στην αιτία που το δημιουργεί. Εμφανίζεται συνήθως ως μια μυστηριώδης λαμπερή σφαίρα κατά την διάρκεια καταιγίδων η οποία παρασύρεται οριζόντια μέσω του αέρα. Το μέγεθος ποικίλη από μικρό μπιζέλι μέχρι 40 – 50 cm, αν και υπάρχουν και κάποιες μαρτυρίες για μεγέθη αυτοκινήτου! Συνήθως διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα αλλά μερικές φορές κρατάει λίγο περισσότερο. Ερευνητές στο Ισραήλ έχουν κατασκευάσει ένα σύστημα που μπορεί να δημιουργήσει σφαιρική αστραπή στο εργαστήριο. Το έργο αυτό πιθανόν να βοηθήσει να κατανοήσουμε την φύση του φαινομένου, αλλά ελπίζουν ακόμη ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε πιο πρακτικές εφαρμογές, όπως η καύση και η παραγωγή ενέργειας. Η τελευταία πιθανή εξήγηση του φαινομένου ήρθε το Σεπτέμβριο του 2003. Γενικά θεωρείται ότι ο σφαιρικός κεραυνός, από ορισμένους επιστήμονες, είναι μια σφαίρα από πλάσμα και θεωρούν ότι είναι παρόμοιο με τους ιδιαίτερα φωτεινούς δίσκους πλάσματος που σχηματίζονται όταν πυροδοτούνται τα εκρηκτικά. Είναι λοιπόν ένα είδος πλάσματος, ένα υπερβολικά ζεστό αέριο που συνδέεται με μια αστείρευτη πηγή πλάσματος πάνω στην γη, τις καταιγίδες με κεραυνούς. Το πλάσμα παράγετε κατά την διάρκεια που πέφτουν κεραυνοί γιατί τότε συσσωρεύεται ρεύμα αρκετών χιλιάδων Ampere και αναπτύσσονται θερμοκρασίες της τάξης των 30.000 C.

Αντανακλάσεις φώτων Το καλοκαίρι του 1951 και για διάστημα δυο εβδομάδων εκατοντάδες άνθρωποι είδαν παράξενα αντικείμενα στο νυχτερινό ουρανό του Λάμποκ στο Τέξας. Η αρχή έγινε στις 25 Αυγούστου όταν ένα ζευγάρι ξαφνιασμένο είδε ένα τεράστιο ΑΤΙΑ με φτερά και γαλάζια φώτα να περνάει πάνω από τις παρυφές της Αλμπουκέρκε, στο Νέο Μεξικό σε ύψος 300 περίπου μέτρων. Είκοσι λεπτά αργότερα τρεις καθηγητές κολεγίου συζητούσαν στην βεράντα ενός σπιτιού, στο Λάμποκ, όταν ξαφνικά είδαν έναν ημικυκλικό σχηματισμό από φώτα να περνά από πάνω, με τόσο μεγάλη ταχύτητα που δεν πρόλαβαν να διακρίνουν τι ακριβώς ήταν. Τα φώτα επανήλθαν στο Λάμποκ μετά από 5 μέρες αλλά αυτή τη φορά ένας πρωτοετής στο τεχνικό κολέγιο του Τέξας, ο Καρλ Χάρτ, πρόλαβε να τραβήξει πέντε φωτογραφίες με μια Κόντακτ των 35mm που είχε μαζί του. Όταν εμφανίστηκαν έδειχναν μερικά φώτα σε σχηματισμό αιχμής βέλους. Η αεροπορία έκανε ανάλυση του φιλμ και διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε καμιά απάτη. Τότε ήταν η εποχή που εμφανίστηκε ο Ντόναλντ Χ. Μέντσελ, καθηγητής της αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, που ασκούσε αυστηρή κριτική κατά των ΑΤΙΑ. Ο Μέντσελ ειρωνεύτηκε την είδηση για τα φώτα του Λάμποκ με την παρατήρηση πως αν ταξίδευαν με την ταχύτητα που είχαν πει οι τρεις καθηγητές τότε κανένας δεν θα μπορούσε να τα φωτογραφίσει με μια σχετικά απλή φωτογραφική μηχανή. Αποφάνθηκε λοιπόν ότι τα φώτα ήταν απλά οι αντανακλάσεις των φώτων των δρόμων, των προβολέων των αυτοκινήτων ή των φώτων των σπιτιών πάνω σ’ένα κυματοειδές στρώμα λεπτής ομίχλης που βρισκόταν πιθανόν λίγο πάνω απ’τά κεφάλια των μαρτύρων. Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Look τον Ιούνιο του 1952, αναφέρθηκε στην περιγραφή ενός παρόμοιου γεγονότος που είχε συμβεί το 1893 και έμοιαζε με τα φώτα του Λάμποκ. Έδωσε επίσης στην δημοσιότητα τη φωτογραφία ενός σχηματισμού ΑΤΙΑ την οποία είχε φτιάξει μόνος του μέσα στο εργαστήριο του. Η άποψη του ήταν προφανώς ότι, αφού ο ίδιος είχε φτιάξει ψεύτικες φωτογραφίες, το ίδιο μπορούσε να κάνει και οποιοσδήποτε άλλος. Για την ιστορία, το «Γαλάζιο Βιβλίο» αποφάνθηκε ότι τα φώτα του Λάμποκ ήταν φυσικά φαινόμενα!

Αερόστατα Αν και εκπροσωπούν ένα μικρό ποσοστό αναφερθέντων αντικειμένων τα μετεωρολογικά αερόστατα μπορούν να μπερδευτούν με ΑΤΙΑ. Αυτές οι ασημένιες «σφαίρες» έχουν ξεγελάσει μέχρι και πιλότους. Συνήθως είναι πολύ μεγάλα και γεμάτα με Ήλιον τα οποία μεταφέρουν επιστημονικά όργανα. Συνήθως τα βλέπουμε σε βόρειες χώρες και σε ύψη 80.000 ή 90.000 πόδια. Τα βλέπουμε σε τέτοια ύψη γιατί η ατμοσφαιρική πίεση είναι λιγότερη εκεί, οπότε αυτά τα οβάλ λαμπερά πράγματα, λόγο του υλικού τους πετούν ψηλά στην ατμόσφαιρα για μέρες αντανακλώντας το φως του Ήλιου. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί από την εταιρεία World View μια νέα γενιά στρατοσφαιρικών αεροστάτων που αναπτύχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξετάζονται για χρήση από τον αμερικανικό Στρατό εναντίον των λαθρεμπόρων ναρκωτικών. Με σχετικά χαμηλό κόστος, μπορούν να εξοπλιστούν με κάμερες και άλλα όργανα παρατήρησης για να παρέχουν εικόνες υψηλής ανάλυσης από οποιοδήποτε σημείο της Γης σε εικοσιτετράωρη βάση. Λογικό ο κόσμος να τα αναφέρει ως ΑΤΙΑ. Έτσι δικαιολογούνται κάποιες αναφορές αλλά το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρό.

Νομίζω ότι τα UFOs αντιπροσωπεύουν μια αντικειμενική

πραγματικότητα που μπορούμε να μελετήσουμε μόνο εάν ριζοσπαστικοποιήσουμε τις υπάρχουσες

επιστήμες. Ζακ Βαλλέ, “Messengers of Deception»

Γράφει ο Δημήτρης Αργασταράς

Τα UFOs παραμένουν ένα μεγάλο αίνιγμα για την εποχή μας. Η συνεχής εμφάνιση τυχαίων μαρτύρων, σε συνδυασμό με το παράλογο και την αφέλεια πολλών αναφορών, εξακολουθούν να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τί πραγματικά μπορεί να συμβαίνει. Για μερικούς, αυτή η ερώτηση αντιμετωπίζεται με σκωπτική διάθεση, με καχυποψία ή, πιο απλά, ως αφορμή για διασκέδαση. Για άλλους, ωστόσο, εμφανίζεται να είναι υψίστης σημασίας, θεωρώντας ότι η εμπειρία μας με αυτό το φαινόμενο αποτελεί ένα κρίσιμο ζήτημα σχετικά με όσα θεωρούμε δεδομένα στον κόσμο μας...

Δεν είναι λίγοι οι ερευνητές και οι συγγραφείς που έχουν αφιερωθεί στην διαλεύκανση του μυστηρίου των ανεξήγητων εναέριων φαινομένων και των περίεργων αναφορών που τα συνοδεύουν. Κι ενώ οι θεωρίες και η ειλικρίνεια τους μπορεί να ποικίλουν, κανένας τους δεν έχει πλησιάσει σε ένα περιεκτικό αποτέλεσμα που να περιλαμβάνει το σύνολο των δεδομένων αυτού περίπλοκου ζητήματος. Έτσι, απέναντι σε αυτό το πρόβλημα, κάποιοι επιμένουν στις αποσπασματικές και προκατειλημμένες ερμηνείες τους, που μας αναγκάζουν να λάβουμε υπόψη μας ορισμένα μόνο στοιχεία εις βάρος άλλων, ενώ άλλοι φαίνεται να έχουν αποδεχτεί το ακατανόητο ως μια θεμελιώδης και ουσιαστική πτυχή των UFOs και προτείνουν να μάθουμε να ζούμε με αυτό το αξεδιάλυτο μυστήριο. Ανάμεσα στους διάφορους ερευνητές ο δρ. Ζακ Βαλλέ κατέχει περίοπτη θέση. Γεννημένος στην Γαλλία, ο Βαλλέ σπούδασε αρχικά μαθηματικά στην Σορβόννη, απέκτησε μεταπτυχιακό στην αστροφυσική από το πανεπιστήμιο της Λιλ, και μετά την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ έλαβε διδακτορικό στην πληροφορική από το πανεπιστήμιο Northwestern. Στην Αμερική, ο Βαλλέ έγινε στενός συνεργάτης, φίλος και μαθητής, του δρ. Άλλεν Χάϊ-

νεκ, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν ακαδημαϊκός σύμβουλος στο πρόγραμμα ‘‘Blue Book’’ της Πολεμικής Αεροπορίας για τα UFOs. Ο Βαλλέ συνέβαλλε επίσης στην ανάπτυξη του πρώτου προγράμματος χαρτογράφησης του πλανήτη Άρη για λογαριασμό της NASA, αργότερα διεύθυνε ένα πρόγραμμα για την δημιουργία του Arpanet, μιας πρώτης μορφής Διαδικτύου, ενώ από το 1987 εργάζεται ως σύμβουλος επενδύσεων και διευθυντής επιχειρήσεων. Παράλληλα, όμως, ως δεινός ερευνητής και συγγραφέας πολλών καινοτόμων βιβλίων, ο Βαλλέ έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους ufoλόγους και ένας από τους πιο αυθεντικός στοχαστές σε αυτόν τον τομέα. Αρχικά ο Βαλλέ ήταν από τους πρώτους επιστημονικούς υπερασπιστές της θεωρίας ότι τα UFOs μπορεί να είναι εξωγήινα σκάφη. Στο πρώτο του βιβλίο, ''Anatomy of a Phenomenon'', υποστήριξε ότι «μέσω της δραστηριότητας των UFOs μπορούμε ήδη να διακρίνουμε πώς θα ήταν το περίγραμμα μιας εκπληκτικά σύνθετης νοήμονος ζωής έξω από την γη», ενώ στο επόμενο ''A Challenge for Science, The UFO Enigma'', μαζί με την γυναίκα του, ψυχολόγο Τζανίν Βαλλέ, επιχείρησε να πιέσει την επιστημονική κοινότητα να

εξετάσει τα στοιχεία σχετικά με τα UFOs υπό αυτή την οπτική. Αργότερα, όμως, η αξιολόγηση του Βαλλέ για το φαινόμενο των UFOs φαίνεται να αλλάζει, να εμπλουτίζεται και να γίνεται πιο σύνθετη. Στο επόμενο βιβλίο, ''Passport to Magonia'', συγκεντρώνει πολλούς φολκλορικούς ‘‘μύθους’’, από κελτικές ιστορίες περί ξωτικών μέχρι βιβλικές αναφορές και μεσαιωνικές εξιστορήσεις για ‘‘επισκέπτες’’ από αλλού, και υποστηρίζει ότι μοιάζουν εντυπωσιακά με τις σύγχρονες επαφές με τα UFOs. Έτσι, υιοθετεί την άποψη ότι έχει δοθεί η σύγχρονη διαστημική χροιά σε ένα διαχρονικό φαινόμενο που παίρνει διαφορετικές θεωρήσεις και οπτικές δια μέσω των διαφορετικών ιστορικών πλαισίων όπου εμφανίζεται. Και υποστηρίζει πως, απ’ όσο μπορούμε να τα προσεγγίσουμε, τα UFOs αποτελούν ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο, τουλάχιστον ως προς τα αποτελέσματά τους, ένα σύνθετο ‘‘σύστημα ελέγχου’’, που διαμορφώνει την ανθρώπινη κοινωνία κατά την διάρκεια χιλιετιών ως «μία αλληλεπίδραση μεταξύ της πραγματικότητας και της συνείδησης». Η πρώτη εμπειρία «Πάντα σκεφτόμουν», αναφέρει ο Βαλλέ, «ότι αν υπήρχαν UFOs, οι αστρονόμοι θα τα έβλεπαν και θα μας το έλεγαν, αλλά η πρώτη μου δουλειά ως αστρονόμος με απογοήτευσε ως προς αυτό». Η πρώτη του δουλειά ήταν στο παρατηρητήριο του Παρισιού, ως μέλος μιας ομάδας που παρακολουθούσε τις τροχιές των δορυφόρων. Ξαφνικά, βρέθηκαν να παρακολουθούν αντικείμενα που δεν ήταν δορυφόροι, ούτε κάτι άλλο αναγνωρίσιμο. Μια νύχτα πήραν ένδεκα σημεία της τροχιάς ενός από αυτά, με σκοπό να τα περάσουν στον υπολογιστή και

να υπολογίσουν την τροχιά του. Τότε πρόσεξαν ότι ήταν αντικείμενο ‘‘αντίθετης τροχιάς’’, δηλαδή κινούνταν αντίθετα από την περιστροφή της γης. Όμως, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κανένας πύραυλος αρκετά ισχυρός ώστε να προωθήσει έναν τέτοιο δορυφόρο. Το επόμενο πρωί, ο υπεύθυνος του προγράμματος δήμευσε τα στοιχεία και τα κατέστρεψε. Ο Βαλλέ αναφέρει ότι δεν ήξεραν τί ήταν αυτό που είχαν δει, θα μπορούσε να ήταν κάποιο παράξενο κομμάτι ανθρώπινης τεχνολογίας, ήταν ωστόσο ένα μυστήριο και αυτό που τον σκανδάλισε ήταν ότι ο υπεύθυνος αρνήθηκε να το εξετάσει καταστρέφοντας τα στοιχεία. Η αιτία ήταν ο φόβος του εμπαιγμού. Το πρόγραμμα γινόταν σε συνεργασία με Αμερικανούς αστρονόμους, τα στοιχεία θα ανταλλάσσονταν, και ο υπεύθυνος δεν ήθελε το παρατηρητήριο του Παρισιού να υποβάλλει μια έκθεση με ένα ανεξήγητο αντικείμενο στον ουρανό. Όπως ανακάλυψαν στην συνέχεια, και άλλα παρατηρητήρια είχαν κάνει ακριβώς την ίδια παρατήρηση, ενώ τα αμερικάνικα παρατηρητήρια είχαν φωτογραφίσει το ίδιο αντικείμενο, χωρίς ούτε αυτοί να προσδιορίσουν τί ήταν. Ήταν ένα αντικείμενο σημαντικού μεγέθους και τόσο φωτεινό όσο ο Σείριος. Δεν θα μπορούσαν να μην το δουν. Το Αόρατο Κολλέγιο Τέτοιας μορφής στοιχεία και δεδομένα, που δεν μπορούσαν να ταξινομηθούν και να συζητηθούν ανοιχτά, οδήγησαν τον Ζακ Βαλλέ, τον Άλλεν Χάινεκ και άλλους έμπιστους συναδέλφους τους να δημιουργήσουν μια ‘‘κλειστή λέσχη’’ επιστημόνων και διανοουμένων, που συναντιόντουσαν μυστικά την δεκαετία του '60 και του '70 και εργάζονταν ήσυχα στο

παρασκήνιο. Ο Άλλεν Χάϊνεκ ήταν εκείνος που πρότεινε να ονομαστούν "Αόρατο Κολέγιο", ώστε να διατηρήσουν την βαθιά αίσθηση ότι ακολουθούσαν ένα είδος απαγορευμένης γνώσης, ότι βρίσκονταν στα ίχνη μιας νέας μορφής επιστήμης, μη αποδεκτής από τις κρατούσες δυνάμεις. Ο Βαλλέ θα γράψει για αυτή την μικρή ομάδα ότι αποτελούνταν από νέους επιστήμονες «που περιπλανούνταν στο ναρκοπέδιο του παραφυσικού, ενός θέματοςταμπού μεταξύ των ακαδημαϊκών αλλά και πηγής μερικών συναρπαστικών ερωτήσεων: Τί θα έπρεπε να κάνει μια μικρή ομάδα ερευνητών όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα φαινόμενο που δεν ακολουθεί τους αναγνωρισμένους νόμους της φύσης; Πόσο μακριά θα πρέπει να προχωρήσουν ώστε να προειδοποιήσουν τους συναδέλφους τους και τον κόσμο χωρίς την ύπαρξη μιας καθορισμένης απόδειξης; Μπορούσαν να ελπίζουν πραγματικά ότι θα επηρεάσουν την ακαδημαϊκή κοινότητα που είναι εμφανώς εναρμονισμένη με την καθεστηκυία κατάσταση και εκφοβισμένη από πολιτικές επιρροές;» Στο βιβλίο του ''Τhe Invisible College'', ο Βαλλέ συνοψίζει τις μελετημένες θέσεις της ομάδας. Κατ’ αρχάς επισημαίνει ότι, με τα δικά μας δεδομένα, «τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα δεν δείχνουν να είναι

ακριβώς ούτε αντικείμενα ούτε ιπτάμενα». Συνήθως υλοποιούνται και απο-υλοποιούνται κατά το δοκούν, ελίσσονται με τρόπους που παραβιάζουν τους πιο βασικούς νόμους των πιθανών κανόνων πτήσης, και συχνά συγχρονίζονται με την υποκειμενική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μάρτυρες. Δεύτερον, με βάση τις διαθέσιμες πηγές από παλιά βιβλία και χειρόγραφα, τα UFOs φαίνεται να είναι ενεργά σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, όπου εμφανίζονται και ενεργούν σύμφωνα με τους πολιτιστικούς όρους του κάθε τόπου και χρόνου. Τρίτον, φαίνεται ότι το κλειδί για το φαινόμενο των UFOs «βρίσκεται στα ψυχικά αποτελέσματα που παράγει (ή στην ψυχική συνειδητοποίηση που προκαλεί) στους παρατηρητές του» καθώς και στις αλλόκοτες αφηγήσεις τους. Ο Βαλλέ αναφέρει χαρακτηριστικά : «Όλα λειτουργούν σαν το φαινόμενο να είναι το προϊόν μιας τεχνολογίας που ακολουθεί καθορισμένους κανόνες και σχέδια, και ωστόσο υπερφυσικούς με τα συνηθισμένα ανθρώπινα πρότυπα. Το φαινόμενο δεν έχει αποτελέσει μέχρι τώρα καμιά προφανή απειλή για την εθνική ασφάλεια και φαίνεται να είναι αδιάφορο για την ευημερία των μεμονωμένων μαρτύρων... Αλλά ο αντίκτυπός του στην διαμόρφωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας

μακροπρόθεσμα και των ασυνείδητων επιρροών είναι πιθανότατα τεράστιος. Το γεγονός ότι δεν έχουμε καμία μεθοδολογία για να εξετάσουμε έναν τέτοιο αντίκτυπο είναι μόνο μια ένδειξη για το πόσο λίγα ξέρουμε...» Σύστημα Ελέγχου Σύμφωνα με τον Βαλλέ, αυτό που αντικειμενικά μπορούμε να πούμε για το φαινόμενο των UFOs, χωρίς να περιπλανηθούμε σε πολλές υποθέσεις, είναι ότι αποτελείται από βασικά τρία χαρακτηριστικά. Πρώτα, έχουμε το φυσικό φαινόμενο. Τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα κάνει την εμφάνισή του ένα φυσικό, υλικό αντικείμενο. Ό,τι ξέρουμε για αυτό είναι ότι αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ποσότητα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας σε έναν πολύ μικρό όγκο. Αφήνει ίχνη, αλληλεπιδρά με το περιβάλλον, εκπέμπει θερμότητα και φως και πιθανότατα μικροκύματα με πολύ ενδιαφέροντες τρόπους. Έπειτα, υπάρχει το φαινόμενο της αντίληψης. Στις ‘‘στενές επαφές’’ οι μάρτυρες αναφέρουν πράγματα που είτε είναι παράλογα, είτε εξαιρετικά απλά σε βαθμό παραπλάνησης. Κατά τον Βαλλέ οι μάρτυρες δεν ψεύδονται, έχουν εκτεθεί σε κάτι αληθινό, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε τί ακριβώς ήταν αυτό

βασισμένοι στην περιγραφή τους επειδή η αντίληψή τους έχει επηρεαστεί από το ίδιο το φαινόμενο. Πέρα από αυτά, έχουμε το τρίτο χαρακτηριστικό, το κοινωνιολογικό ή μυθολογικό. Αυτό αφορά στο τί συμβαίνει όταν αυτές οι αναφορές υποβάλλονται στην κοινωνία και εισάγονται στον πολιτιστικό χώρο. Ο Βαλλέ δηλώνει πως αυτό το βρίσκει ως το πιο ενδιαφέρον. Ίσως αυτό που αντιμετωπίζουμε να είναι βασικά μια ‘‘κοινωνική τεχνολογία’’. Να χρησιμεύει δηλαδή ως ένα είδος ‘‘σκανδάλης’’ για να παρέχει τις εικόνες που θα αναφέρει ο μάρτυρας, οι οποίες στην συνέχεια χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ορισμένα είδη κοινωνικών αποτελεσμάτων. Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, αν οι μυθολογίες και οι πεποιθήσεις μπορούν να θεωρηθούν ως τα ‘‘λειτουργικά συστήματα’’ εκείνου του λογισμικού γνώσης και συμπεριφοράς που αποκαλούμε Πολιτισμό, τότε οι θεάσεις των UFOs μπορεί να είναι ένα είδος μυθολογικού θερμοστάτη στον πλανήτη, που έχει σκοπό να ρυθμίζει και να ελέγχει τα συστήματα πίστης και πεποιθήσεων των πολιτισμών δια μέσου των αιώνων. Καθώς σήμερα ζούμε σε μια εποχή που είναι προσανατολισμένη στην τεχνολογία, όταν βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο στον

ουρανό το σκεφτόμαστε με όρους φυσικούς. Πώς κατασκευάζεται; Πώς λειτουργεί; Ποιό είναι το σύστημα προώθησής του; Υποθέσουμε ότι το φυσικό φαινόμενο είναι η σημαντικότερη πτυχή του, αλλά ίσως τα σημαντικότερα αποτελέσματα των UFOs να είναι τα κοινωνικά και μυθολογικά. Ο χειριστής ενός τέτοιου συστήματος ελέγχου, όπως το ονομάζει ο Βαλλέ, μπορεί να είναι μια εξωγήινη νοημοσύνη, αλλά όχι αναγκαστικά. Στις εναλλακτικές τις δυνατότητες αυτή η θεωρία μοιάζει να επαναδιατυπώνει την άποψη του Καρλ Γιούνγκ για ψυχολογικές προβολές στους ουρανούς σε περιόδους συλλογικών συνειδησιακών μεταβολών. Ο Βαλλέ αναφέρει : «Πιστεύω ότι μια πανίσχυρη δύναμη έχει επηρεάσει τον ανθρώπινο πολιτισμό στο παρελθόν και τον επηρεάζει ακόμα. Άραγε αυτή η δύναμη αντιπροσωπεύει εξωγήινη παρέμβαση ή προέρχεται αποκλειστικά από την ανθρώπινη συνείδηση;». Αυτό το ερώτημα το αφήνει ανοιχτό. Η πρόκληση της έρευνας Σε αυτό το άρθρο έχουμε αποφύγει την αναφορά σε περιστατικά και αποδεικτικά στοιχεία. Παρόλο που ο Βαλλέ αναφέρει αρκετές

ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, θελήσαμε να δώσουμε περισσότερο βάρος στις ιδέες και τα συμπεράσματά του. Άλλωστε πολλά γεγονότα και αποδείξεις κυκλοφορούν σήμερα ευρέως. Αυτό που ο γαλλο-αμερικανός ufoλόγος θεωρεί κεφαλαιώδους σημασίας είναι το ζήτημα της έρευνας και ο τρόπος που αυτή γίνεται. Σύμφωνα με τον Βαλλέ, το φαινόμενο δεν έχει μελετηθεί ακόμη όπως θα του άξιζε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που το ερευνούν είναι είτε στρατιωτικοί που ψάχνουν για εχθρικά αεροσκάφη και για άμεσες απειλές στην εθνική ασφάλεια, είτε απλοί ερευνητές, αφοσιωμένοι πολίτες, αλλά με περιορισμένο χρόνο και με λίγους πόρους. Επίσης, οι ερευνητές είναι συχνά προκατειλημμένοι σχετικά με την φύση του φαινομένου και έτσι μπορεί να αγνοήσουν κάποια στοιχεία. Οι Αμερικανοί ufoλόγοι, για παράδειγμα, ψάχνουν παραδοσιακά για εξωγήινα σκάφη, και έτσι κάθε μη ταιριαστή

μαρτυρία με αυτό μπορεί να μην είναι έτοιμοι να την ακούσουν ή να την δημοσιεύσουν, επειδή σκέφτονται ότι θα έβλαπτε την αξιοπιστία τους. Αλλά κάθε γνήσια θέαση UFO, λέει ο Βαλλέ, έχει μερικά στοιχεία που συγκλονίζουν την λογική μας αντίληψη για τα πράγματα. Οι συμβουλές που δίνει ο Βαλλέ για την έρευνα είναι οι εξής: δεν χρειάζεται να κυνηγάμε κάθε περίπτωση UFO που αναφέρεται. Αν μια θέαση παίρνει πολύ δημοσιότητα, παύει να είναι και τόσο πρόσφορη. Αντ’ αυτού, ο ερευνητής πρέπει να πηγαίνει σε περιπτώσεις που επιλέγει ο ίδιος, που έχουν λάβει πολύ λίγη δημοσιότητα και που έχει ακούσει μέσω προσωπικών καναλιών πληροφόρησης. Πρέπει να διαθέτει χρόνο στην έρευνά του, να συσχετίζετε με τους μάρτυρες ως ανθρώπους, και έπειτα να γίνετε μέρος της σκηνής, να έρχεται όσο μπορεί πιο κοντά σε αυτό που συνέβη. Ο ίδιος δηλώνει πως βάζει σε πιο υψηλή προτεραιότητα τις υποθέσεις των

αυτοπτών μαρτύρων που δεν αναφέρονταν στον Τύπο ή στην κοινότητα των UFOs, επειδή απ’ την στιγμή που τα περιστατικά γίνονται μέρος της τρέχουσας συζήτησης φτάνουν σε μία πόλωση, παρεισφρέουν αντιπαραθέσεις και άλλοι παράγοντες, ή αρχίζουν να συμμετέχουν στην κατασκευή μιας συναινετικής άποψης για το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, φαίνεται πως το φαινόμενο που εμφανίζεται μέσα από τα UFOs είναι πολύ πιο προκλητικό απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε. Εγείρει ερωτήματα σχετικά με την συνείδηση, την φύση της πραγματικότητας και την ανθρώπινη ιστορία πάνω στην Γη. Είναι μια ειδική περίπτωση που μας αναγκάζει να αμφισβητήσουμε αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση τα ‘‘προστατευτικά γυαλιά’’ που έχουμε συνηθίσει να φοράμε πάνω από την νόησή μας. Και, κατά τον Βαλλέ, είναι η μεγάλη ευκαιρία μας, για να επεκτείνουμε την νόησή μας και να υποχρεωθούμε να εξετάσουμε το σύμπαν που μας περιβάλλει και με άλλους τρόπους.

1. http://www.jacquesvallee.net/ 2.http://www.dailygrail.com/ 3.http://www.ufoevidence.org/d ocuments/ 4.http://www.mysterious-ameri

«Πήγαινα από το σπίτι του φίλου μου στο Liskeard στις 23:15 το βράδυ, προς εκεί που μένω, στο Pensilver. Έπειτα από 5 χιλιόμετρα περίπου περνούσα από ένα μέρος που λεγόταν Rosecraddock και καθώς ανέβαινα τον λόφο, τέσσερα λαμπερά φώτα με διαφορετικό χρώμα το καθένα πέρασαν πάνω από το αυτοκίνητο μου, τόσο χαμηλά που έσκυψα το κεφάλι μου ενστικτωδώς. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως μπορεί να ήταν αεροπλάνο έτοιμο να συντριβεί πάνω μου ή μπροστά μου. Έτσι πάτησα αμέσως φρένο. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι το αντικείμενο δεν έβγαζε καθόλου ήχο – και τότε σκέφτηκα, χμ, λίγο παράξενο είναι αυτό. Κατόπιν, αφού σταμάτησα, τα τέσσερα φώτα σταμάτησαν περίπου δέκα μέτρα μπροστά μου και έμειναν εκεί για ένα δευτερόλεπτο και γι αυτό το δευτερόλεπτο μου φάνηκε πως, ότι και αν ήταν αυτό, με κοίταζε όπως το κοίταζα και εγώ. Ύστερα απογειώθηκε τόσο γρήγορα που δεν μπορούσα να το δω όταν κοίταξα προς τα πάνω. Όμως ήταν τέσσερα φώτα με διαφορετικά χρώματα – γαλάζιο, κόκκινο, κίτρινο και λευκό – και υπήρχαν μάλλον και δύο λευκά φώτα με τη μορφή παραλληλόγραμμου. Το αλλόκοτο επίσης ήταν πως για κάποιο άγνωστο λόγω δεν υπήρχε καθόλου κίνηση στο συγκεκριμένο δρόμο». Το παραπάνω περιστατικό συνέβη στην Αμερική το 1997. Η πληροφορία της τελευταίας πρότασης για την ανεξήγητη ξαφνική ερήμωση του δρόμου μοιάζει με ένα περίεργο επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό σε περιπτώσεις ΑΤΙΑ. Άδειοι δρόμοι, άδεια στενά κλπ. Το φαινόμενο αυτό έχει ονομαστεί «Παράγοντας Οζ» από το ταξίδι της Ντόροθι στον κίτρινο πέτρινο δρόμο. Οι κινηματογραφόφιλοι μπορούν εύκολα ν’ αντιληφθούν το συναίσθημα που πρέπει να δοκίμασε η Ντόροθι όταν από το Κάνσας μεταφέρθηκε στη μυστηριώδη χώρα του Οζ. Ο όρος «Παράγοντας του Οζ» επινοήθηκε το 1983 από την βρετανίδα ερευνήτρια Jenny Randles, η οποία υποστήριξε πως οι έρευνές της απέδειξαν πως πολλοί μάρτυρες ΑΤΙΑ ένιωσαν ένα συναίσθημα ανυπαρξίας χρόνου και απομόνωσης των αισθήσεων.

Ο μάρτυρας αισθάνεται ότι το ΑΤΙΑ τον έχει παρασύρει για λίγο σε κάποιο είδος κενού, όπου συνυπάρχουν μόνο ο ίδιος και το φαινόμενο αυτό. Κατά την διάρκεια αυτού του φαινομένου συμβαίνουν διάφορα περίεργα γεγονότα, όπως το ότι η κανονική ροη του χρόνου στρεβλώνεται, οι ήχοι του περιβάλλοντος εξαφανίζονται και ο μάρτυρας συχνά ενεργεί χωρίς την δική του βούληση ή κρίση των πράξεων του σαν να βρίσκεται κάτω από το έλεγχο κάποιας άλλης νοημοσύνης. Χωρίς να απορρίπτει την επαφή με εξωγήινους η Randles πιστεύει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν κάποιος που βρίσκεται σε μια κατάσταση κάτω απ’ τη φυσιολογική εγρήγορση ερμηνεύει ορισμένα φυσικά φαινόμενα, αντικείμενα ή γεγονότα – ένα φωτεινό πλανήτη για παράδειγμα – σαν πράγματα με υπερφυσική προέλευση. Ακόμα η Randles έχει αναπτύξει τη θεωρία ότι σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις η υποκειμενική εντύπωση του μάρτυρα είναι τόσο ισχυρή που υπερισχύει της αντικειμενικής πραγματικότητας. Μ’ άλλα λόγια, όποιος βρεθεί κάτω από την επήρεια του «Παράγοντα Οζ» μπορεί να φωτογραφίσει κάτι που βλέπει, έστω κι αν αυτό δεν υπάρχει με την αυστηρά αντικειμενική έννοια. Ίσως λέει η Randles, οι εξωγήινοι να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους μόνο μέσω του υποσυνείδητου κι όχι με την εξελιγμένη τεχνολογία. Τα εξωγήινα πλάσματα ίσως είναι ικανά με κάποιο τρόπο να προκαλούν μια υποκειμενικά αληθινή αίσθηση συνάντησης!

Το 1896, οι εφημερίδες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αναφέρουν καταγραφές διαφόρων μυστηριωδών «ιπτάμενων αντικειμένων» οι οποίες πραγματοποιούνταν σε πολύ χαμηλό ύψος σχεδόν πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων των περιοχών αυτών. Αν και οι περιγραφές αυτές διαφέρουν αρκετά η μία με την άλλη, αρχικά οι μάρτυρες θεώρησαν πως ότι έβλεπαν δεν ήταν κάτι περισσότερο από τα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα του αιώνα αυτού. Ανάμεσα στις περιγραφές αυτές βρίσκουμε αρκετές πηγές που αναφέρουν την καταγραφή πηδαλιουχούμενων αερόστατων που πετούσαν με την χρήση μηχανών ατμού, άλλες όπου οι μάρτυρες είδαν μηχανοκίνητα φτερωτά σκάφη με έλικες σχήματος κοχλία, ενώ τέλος αρκετοί είναι εκείνοι που ενθυμούνται μια συγκεκριμένη ιπτάμενη μηχανή που ξεχώριζε επειδή ήταν εξοπλισμένη με έναν τρομερά ισχυρό προβολέα. Βεβαίως, πολλοί ήταν και αυτοί που ισχυρίστηκαν πως τα πλοιάρια αυτά που εντοπίστηκαν δεν ήταν φτιαγμένα από τους ανθρώπους αλλά επρόκειτο για εξωγήινη κατασκευή. Ήδη εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν βαθιά για τις αναφορές μεγάλων αστρονόμων που παρατήρησαν την ύπαρξη τεχνητών «καναλιών» (βλέπε ) και άλλων μη φυσικών δομών στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη – μια άποψη που διατυπώθηκε από τον Πέρσιβαλ Λόουελ, τον κορυφαίο αστρονόμο της χώρας. Η συγκέντρωση αυτών των πληροφοριών που χρησιμοποιήθηκε λίγο πολύ ως την απόδειξη ύπαρξης νοήμων πολιτισμού στον Άρη, πυροδότησε με την σειρά της το πιστεύω ότι οι κάτοικοι του πλανήτη αυτού αποφάσισαν να μας επισκεφτούν.

Αν και η περιέργεια και η αμηχανία που προκαλεί η εμφάνιση των άγνωστων αυτών ιπτάμενων αντικειμένων παραμένει σταθερή, η απάντηση που δίνει η ανθρωπότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου καθώς οι γνώσεις της και η τεχνολογία της αναπτύσσεται ολοένα και πιο πολύ. Σε κάθε περίπτωση αναφοράς ΑΤΙΑ, οι παρατηρητές επικαλέστηκαν τις προσωπικές τους εμπειρίες και τις επικρατούσες γνώσεις των παγκόσμιων γεγονότων για να κατανοήσουν αυτές τις νεφελώδεις εμφανίσεις. Με άλλα λόγια, οι υποθέσεις εδώ στη γη έχουν χρωματιστεί με την εκάστοτε επικρατούσα αντίληψη και την παγκόσμια γνώση για τα δρώμενα στον ουρανό. Αναφορές για περίεργα, θαυμαστά και συνάμα ανησυχητικά αντικείμενα στον ουρανό χρονολογούνται από τους αρχαίους χρόνους. Για παράδειγμα τον 17ο αιώνα, οι κομήτες και οι μετεωρίτες αναλύονταν μέσα από το πρίσμα της θρησκείας με αποτέλεσμα να αποτελούν είτε έναν κακό οιωνό των θεών ή ένα είδος θείας επικοινωνίας μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων. Μέχρι τον 19ο αιώνα, ωστόσο, τα «ουράνια θαύματα» είχαν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της θαυματουργής τους αύρας. Αντ 'αυτού, η εποχή της εκβιομηχάνισης μεταβίβασε το δέος της σε προϊόντα ανθρώπινης εφευρετικότητας. Το ατμόπλοιο, η ατμομηχανή, η φωτογραφία, η τηλεγραφία και η ωκεάνια επένδυση χαιρετίστηκαν ως «σύγχρονα θαύματα». Όλα ενσταλάζουν μια ευρεία αίσθηση προόδου - και άνοιξαν την πόρτα σε εικασίες σχετικά με το αν τα αντικείμενα στον ουρανό σηματοδότησαν περισσότερες αλλαγές.

Το αυξημένο σε αριθμό κύμα μυστηριωδών παρατηρήσεων αεροσκαφών που ξεκίνησε το 1896 δεν προκάλεσε όμως ευρύτατο φόβο, όπως πολλοί πιστεύουν σήμερα. Απεναντίας η επικρατούσα εξήγηση για αυτά τα αεροσκάφη θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν αρκετά επίγεια αλλά και ταυτόχρονα περίεργη: Κάποιος έξυπνος εκκεντρικός είχε κατασκευάσει μια συσκευή δοκιμάζοντας τις δυνατότητές της. Από το 1800 και μετά, τέτοιες εμφανίσεις αναφέρονται με όλο και περισσότερες λεπτομέρειες στις εφημερίδες και τα επιστημονικά έντυπα. Η Αγγλική Επιθεώρηση Φυσικής Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Χημείας, για παράδειγμα, δημοσίευσε τη μαρτυρία ενός παρατηρητή στο Χάτον Γκάρντεν του Λονδίνου στα 1809. Ο άνθρωπος αυτός ξαφνιάστηκε βλέποντας «πολλούς μετεωρίτες» που τινάχτηκαν από ένα σύννεφο στη διάρκεια μιας δυνατής καταιγίδας. «Έμοιαζαν με εκτυφλωτικά στίγματα φωτός, που στροβιλίζονταν και διέσχιζαν τα σύννεφα. Ένα απ’ αυτά άρχισε να μεγαλώνει, και έφτασε σε λαμπρότητα την Αφροδίτη. Το αντικείμενο αυτό είχε μεγάλη ταχύτητα. Οι αστρονόμοι που κοιτάζουν με τηλεσκόπια παρατηρούν συχνά μυστηριώδη σχήματα που περνάνε μπροστά απ’ τον ήλιο και το φεγγάρι. Παρόμοια φαινόμενα είναι επίσης συνηθισμένα και στους ωκεανούς. Αν και χρειάστηκε να περάσουν αρκετές δεκαετίες πριν οι αδελφοί Ράιτ πραγματοποιήσουν την πτήση τους στο Κίτι Χοκ, η ύπαρξη επανδρωμένων διαστημοπλοίων είχε γίνει γενικά αποδεκτή. Ένα πηδαλιουχούμενο μπαλόνι (με ατσάλινο σκελετό και προωθητική μηχανή) είχε πετάξει πάνω από το Παρίσι στα 1852. Ο Αμερικανός εφευρέτης Σόλομον Άντριους πέταξε μ’ ένα παρόμοιο σκάφος πάνω από τη Νέα Υόρκη το 1865, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα ένας εκπατρισμένος Άγγλος που λεγόταν Φρεντ Μάριοτ οδήγησε ένα μακρόστενο μπαλόνι με δυο φτερά και ατμοκίνητους έλικες στον ουρανό του Σαν Φρανσίσκο. Μετά το 1890 Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έκαναν πειράματα με ανεμόπτερα και το Γραφείο Ευρεσιτεχνών των ΗΠΑ κατακλύστηκε με σχέδια ιπτάμενων μηχανών, τόσο πηδαλιουχούμενων αεροστάτων όσο και συσκευών βαρύτερων του αέρα. Οι λαμπρές προοπτικές της τεχνολογίας εμφανίστηκαν επίσης στο νέο λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας, της ο-

ποίας ο σημαντικότερος εκπρόσωπος, ο Γάλλος Ιούλιος Βερν, απέκτησε τεράστια δημοτικότητα στην Αμερική. Το βιβλίο του «Ροβήρος ο Κατάκτητής», που εκδόθηκε στην Αμερική το 1887, αναφέρεται σ’ ένα αεροσκάφος με τ’ όνομα Άλμπατρος που κάνει το γύρω της Γης. Ένας δημοφιλής και πολυγραφότατος αμερικανός συγγραφέας, ο Λούις Φίλιπ Σενάριους έγραψε το 1880 τρείς ιστορίες σχετικές με διαστημόπλοια. Ο πρώτος πάντως αμερικανός συγγραφέας αποκλειστικά βιβλίων επιστημονικής φαντασίας ήταν ο Ρόμπερτ Ντάνκαν Μιλν, από την Καλιφόρνια. Οι ιστορίες του, στις οποίες συχνά αναφέρονται διαστημόπλοια, δημοσιεύονταν τακτικά στις εφημερίδες του Σαν Φρανσίσκο πριν από την έκρηξη της «ουφομανίας» του 1896-97. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα εφευρέσεων και δημιουργικότητας η θεωρία των αερόπλοιων, που κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1896, δε φάνηκε καθόλου απίστευτη. Οι πιο σημαντικές παρατηρήσεις έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες περί τα τέλη του 19ου αιώνα. Ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1896 και τον Απρίλιο του 1897, η χώρα πλημμύρισε από μία σειρά εμφανίσεων παράξενων αντικειμένων που ξεκίνησαν από την Καλιφόρνια και επεκτάθηκαν ανατολικά. Το φαινόμενο αυτό έγινε κοινό χαρακτηριστικό των σύγχρονων εμφανίσεων ΑΤΙΑ. Η αρχή έγινε ένα βροχερό απόγευμα, στις 17 Νοεμβρίου 1896, στο Σακραμέντο του Σαν Φρανσίσκο. Ένας οδηγός λεωφορείου, ο Τσάρλς Λασκ, στεκόταν έξω από το σπίτι του και κοίταζε τον ταραγμένο ουρανό, όταν είδε έκπληκτος ένα ισχυρό φως να κινείται σε ύψος 300 μέτρων περίπου. Ακριβώς πίσω του διακρινόταν ένα αμυδρό σχήμα, που προχωρούσε μαζί

του. Άλλα άτομα, που βρίσκονταν κοντά σ’ ένα κυβερνητικό κτήριο, είδαν επίσης το «περιπλανώμενο αντικείμενο», όπως το χαρακτήρισε μια εφημερίδα, και ανέβηκαν στη θολωτή στέγη του κτηρίου για να το παρατηρήσουν καλύτερα. Κάποιος άλλος ισχυρίστηκε ότι είδε μόνο το αντικείμενο – που είχε σχήμα πούρου μ’ ένα είδος γόνδολας κρεμασμένης από κάτω του και μ’ ένα ζευγάρι τροχών σαν τα ποταμόπλοια – αλλά και δύο άντρες που βρίσκονταν πάνω σε κάτι που έμοιαζε με σκελετό ποδηλάτου. Ο ένας ακούστηκε να λέει στο σύντροφό του, «θα φτάσουμε στο Σαν Φρανσίσκο γύρω στις δωδεκάμισι». Πραγματικά, αργότερα το ίδιο βράδυ, ένα παρόμοιο αντικείμενο φάνηκε να γλιστράει με μεγαλοπρέπεια στον ουρανό του Σαν Φρανσίσκο, φωτίζοντας την πόλη μ’ έναν ισχυρό προβολέα. Τις επόμενες δύο εβδομάδες, οι εφημερίδες της Δυτικής Ακτής έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στην ιστορία. Είναι εύκολο να φανταστή κανείς τι έγινε στην συνέχεια. Στις 24 Νοεμβρίου αναφέρθηκε η εμφάνιση του μυστηριώδους αντικειμένου πάνω από το Σαν Χοσέ και, ταυτόχρονα, στην Τακόμα της Ουάσιγκτον, 1200 περίπου χιλιόμετρα βορειότερα. Την επόμενη μέρα θεάθηκε στο Όκλαντ και το Λος Άντζελες, 600 χιλιόμετρα πιο νότια. Ο Τύπος, πάντως, φάνηκε αρκετά συγκρατημένος. Στο Σαν Φρανσίσκο, ο Examiner απέδωσε το γεγονός «σε πιθανή επήρεια αλκοόλ», ενώ ο Chronicle παρατήρησε με καυστικότητα ότι αυτό που είχαν δει στην πραγματικότητα οι μάρτυρες ήταν το φάντασμα του Διογένη, του γνωστού αρχαίου Έλληνα που έψαχνε, με το φανάρι στο χέρι, να βρει κάποιον τίμιο άνθρωπο. Μετά από ένα μήνα πρωτοσέλιδων δημοσιεύσεων, η ιστορία με τα αερόπλοια άρχισε να ξεχνιέται στη Δυτική Ακτή. Το θέμα όμως δεν είχε εξαντληθεί. Το Φεβρουάριο ξαναήρθε στην επιφάνεια – αλλά στις Κεντρικές Πολιτείες αυτή τη φορά. Οι εμφανίσεις παράξενων αντικειμένων κόπασαν στο τέλος Απριλίου. Αν κι ένα από τα πιο μυστηριώδη επεισόδια της αμερικανικής

ιστορίας πήρε τέλος, οι άνθρωποι συνέχισαν να αναρωτιούνται για την ύπαρξη τους, όπως ακριβώς και στην αρχή. Αλλά κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, τα πράγματα άλλαξαν. Καθώς οι ευρωπαϊκές δυνάμεις επέκτειναν τις ένοπλες δυνάμεις τους και τα εθνικιστικά κινήματα προκάλεσαν μεγάλη αναταραχή, η πιθανότητα πολέμου προκάλεσε άγχος στους πολίτες για επικείμενη εισβολή. Ο κόσμος έβλεπε κυρίως την Γερμανία - σπίτι του νεοαποκτηθέντα Zeppelin, το οποίο θεώρησε και ως πιθανότερο επιτιθέμενο μηχάνημα από τον ουρανό. Στρατιωτικοί, πολιτικοί, και οι εφημερίδες στη Μεγάλη Βρετανία προειδοποιούσαν τους πολίτες έντονα για την πιθανότητα επίθεσης στα εδάφη τους από τα νέοδημιουργημένα Zeppelins. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από παρατηρήσεις - φάντασμα του Zeppelin από τους πανικοβλημένους πολίτες σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία το 1909, και έπειτα το 1912 και το 1913. Ιδίως δε όταν ξέσπασε ο πόλεμος τον Αύγουστο του 1914, το κύμα των παρατηρήσεων αυτόν έγινε ακόμα πιο έντονο. Κατά την διάρκεια λοιπόν της εποχής ανάπτυξης και ενδυνάμωσης της αεροπορίας, και το φόβο του

πολέμου, υπήρξαν συνεχώς αναφορές για αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα. Ένα χρόνο μετά την παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας, η Σουηδία ήταν γεμάτη με τουλάχιστον χιλιάδες ειδήσεις περίεργων, ταχέως κινούμενων αντικειμένων στον ουρανό. Ξεκινώντας από τον Μάιο του 1946, οι κάτοικοι μαρτυρούσαν την παρουσία πυραύλων ή ιπτάμενων αντικειμένων τα οποία έμοιαζαν τρομερά με πύραυλο, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που τα αντικείμενα αυτά πήραν την ονομασία «ρουκέτες φάντασμα», λόγω της φευγαλέας φύση τους. Η αλήθεια είναι πως ίσως οι κάτοικοι να μην έκαναν και τόσο λάθος στις μαρτυρίες τους αυτές. Αντί για άγνωστα αντικείμενα πιθανόν να έγιναν μάρτυρες ενός νέου είδους όπλου -πυραύλου για την ακρίβεια, που πλέον γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιήθηκε κατά τον πόλεμο και ιδίως στον ουρανό της Σουηδίας (κυρίως τα έτη 1943 και 1944), όπου μια σειρά ρουκετών τύπου V1-V2 με αφετηρία την Γερμανία, είχαν κατά λάθος πέσει και συντριβεί στα εδάφη της χώρας της Σουηδίας. Το επόμενο καλοκαίρι, ένας ιδιώτης πιλότος, ο Kenneth Arnold, παρατήρησε εννέα αντικείμενα να πετούν σε σχηματισμό “V” πάνω από το όρος Ρέινιερ, στην πολιτεία της Ουάσιγκτον. Μιλώντας αργότερα στον τύπο ισχυρίστηκε ότι είχαν σχήμα «ημισέληνου» και του θύμισαν δίσκους που πλανάρουν πάνω στο νερό. Ένας συντάκτης της εφημερίδας Eastern Oregonian ανέφερε ότι ο Arnold είδε «στρογγυλά» αντικείμενα, ενώ νέες αναφορές μίλαγαν για «δισκοειδή» αντικείμενα. Ένας ολοκαίνουργιος όρος που ξεκίνησε μία νέα εποχή: Ιπτάμενος Δίσκος! Κοιτάζοντας πίσω τα γεγονότα χρόνια αργότερα, ο Άρνολντ σημείωσε: «Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι δεν μπορούσα να βρω καμία ουρά πάνω τους. Ήμουν σίγουρος ότι είχαν ουρές, αλλά φαίνεται πως με κάποιο τρόπο πρέπει να είχαν καμουφλαριστεί, έτσι ώστε η όρασή μου να μην τις αντιληφθεί. Ήξερα ότι η Πολεμική Αεροπορία ήταν πολύ επιδέξια στην γνώση και την χρήση του καμουφλάζ». Λίγο ημέρες αργότερα από το περι-

στατικό Arnold, τα «ιπτάμενα πιατάκια» όπως τα αποκαλούσαν έκαναν γρήγορα και την εμφάνιση τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί από την πρώτη εμφάνιση και για μια περίοδο δύο εβδομάδων ο αριθμός μαρτυριών ύπαρξης τους και πτήσης τους στον ουρανό αυξήθηκε ταχύτατα. Και καθώς τα νέα γινόντουσαν γνωστά παγκοσμίως, νέες μαρτυρίες βγήκαν στο φως, ερχόμενες από την Ευρώπη ως και την Νότια Αμερική. Τέλος μετά την δοκιμή των πυρηνικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και με την αύξηση της έντασης ανάμεσα στα κράτη των ΗΠΑ και της Ρωσίας το φαινόμενο θέασης τους άγγιξε τα όρια της φαντασίας. Βρίσκοντάς την στην πρώτη γραμμή του Ψυχρού Πολέμου, οι Γερμανοί και στις δύο πλευρές του σιδερένιου παραπετάσματος θεωρούσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες τον πιο πιθανό ένοχο. Οι Δυτικογερμανοί θεωρούσαν ότι οι δίσκοι ήταν πειραματικοί πύραυλοι ή στρατιωτικά αεροσκάφη, ενώ οι Γερμανοί στο κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ θεώρησαν πιθανότερο ότι το όλο θέμα ήταν μια φάρσα που επινόησε η αμερικανική αμυντική βιομηχανία για να καλύψει τον παραφουσκωμένο προϋπολογισμό του πολέμου. Άλλοι είχαν πιο περίπλοκες θεωρίες όπως ο Donald Keyhoe, (20 Ιουνίου 1897 - 29 Νοεμβρίου 1988) πρώην Αμερικανός αεροπόρος του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, και συγγραφέας ιστοριών και άρθρων. Μετά το περιστατικό Arnold το ενδιαφέρον του για τα «ιπτάμενα πιατάκια» αυξήθηκε έντονα, αν και ο ίδιος αρχικά διατήρησε σκεπτικιστικές θέσεις στο φαινόμενο. Για κάποιο χρονικό διάστημα ασχολή-

θηκε με τις αναφορές ΑΤΙΑ για λογαριασμό του Αμερικανικού δημοφιλούς περιοδικού True. Τον Μάιο του 1949, μετά από σειρά αντιφατικών εκθέσεων που δημοσίευσε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ο εκδότης Ken Purdy στράφηκε στον Keyhoe, ο οποίος όχι μόνο είχε γράψει για το περιοδικό, αλλά και γνώριζε καλά το Πεντάγωνο, ζητώντας του να εμβαθύνει στο θέμα. Κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, ο Keyhoe ήταν πεπεισμένος ότι τα «ιπτάμενα πιατάκια» ήταν πραγματικά και ότι οι κυβερνητικές αρχές το γνώριζαν, αλλά επιθυμούσαν να κρατήσουν το θέμα μυστικό από φόβο μην υποκινήσουν έναν γενικό πανικό. Ο Keyhoe ισχυρίστηκε ότι άλλαξε το μυαλό του ως αποτέλεσμα συνεντεύξεων με ορισμένους αξιωματικούς, οι οποίοι του είπαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα για το φαινόμενο, αλλά ταυτόχρονα τον εμπόδισαν να έχει πρόσβαση σε έγγραφα αναφορών ΑΤΙΑ. Το άρθρο του Keyhoe «Οι Ιπτάμενοι Δίσκοι είναι πραγματικοί», εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1950 στο περιοδικό True, όπου ισχυρίστηκε ότι κάτοικοι ενός άλλου πλανήτη -κοινώς εξωγήινοι- βρίσκονταν πίσω από την εμφάνιση των ΑΤΙΑ. Ο Keyhoe γράφει: «Ο ρυθμός αυτής της επιτήρησης αυξήθηκε ξαφνικά από το 1947, πιθανώς μετά τις δύο ατομικές εκρήξεις του 1945». Προχωρώντας την σκέψη αυτή λίγο παρακάτω , ο Keyhoe χτύπησε χορδή στην ήδη ολοένα αυξανόμενη θεώρηση αυτή. Μετά τον ΒΠΠ και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, φαινόταν ότι η επιστήμη και η μηχανική σημείωναν αξιοσημείωτα βήματα. Συγκεκριμένα, η ανάπτυξη πυροβόλων όπλων και πυραύλων, αεριωθούμενων αεροπλάνων, ατομικές βόμβες και βόμβες υδρογόνου, πυρηνική ενέργεια και δορυφόροι, σηματοδότησαν σε πολλούς ότι δεν υπήρχαν όρια - ούτε η ατμόσφαιρα της γης - στην τεχνολογική πρόοδο. Και αν ο πλανήτης μας βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάκτησης του

χώρου, δεν θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε ότι οι πιο προηγμένοι πολιτισμοί κάπου αλλού ήταν ικανοί για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Αλλά όλα αυτά έθεσαν μια ερώτηση. Γιατί οι εξωγήινοι μας επισκέπτονταν τώρα; Ο Keyhoe πίστευε ότι οι εξωγήινοι μας κρατούσαν σε παρατήρηση για πολύ καιρό. Μάρτυρες πλέον των πρόσφατων εκρήξεων ατομικών όπλων, είχαν αποφασίσει ότι οι κάτοικοι του πλανήτη Γη είχαν φθάσει τελικά σε αρκετά προχωρημένο στάδιο για να εξεταστούν πιο στενά. Η εποχή του Ιπτάμενου Δίσκου είχε αρχίσει. Όσον αφορά την παγκόσμια καταστροφή εξαιτίας των πυρηνικών όπλων αλλά και την περιβαλλοντική καταστροφή, μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, του '70 και του '80, και οι ισχυρισμοί για τα UFO πήραν όλο και πιο δυσοίωνες αποχρώσεις. Οι καιροί άλλαξαν. Το ίδιο έκανε και το φαινόμενο των ΑΤΙΑ, για μια ακόμη φορά.

Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 31/10/1954

Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 9/11/1954

Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 30/9/1954

Εφημερίδα Βραδυνή, 11/6/1955

Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 2/10/1960

Εφημερίδα Βραδυνή, 30/7/1968

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 20/10/1989

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 13/11/1981

Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12/2/1988

Ελεύθερος Τύπος, 31/10/1989

Εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος, 7/7/1995

Του Σταύρου Χατζόπουλου, PhD

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης ουφολογίας είναι ο προσδιορισμός της προέλευσης των ΑΤΙΑ. Πίσω στη δεκαετία του 1950, η προηγμένη τεχνολογία των παρατηρηθέντων ΑΤΙΑ αποδόθηκε σε εξωγήινους πολιτισμούς και, ακόμα και στην εποχή μας, τα ΑΤΙΑ είναι σχεδόν συνώνυμα με εξωγήινους επισκέπτες. Η επίσημη θέση της Αστροβιολογίας είναι πως υπάρχουν άφθονες πιθανότητες για εξωγήινη ζωή στο Γαλαξία μας και στο Σύμπαν, αλλά αυτή η ζωή θεωρείται ότι βρίσκεται κάπου «πολύ μακριά». Κι επειδή οι περισσότεροι εξω-πλανήτες απέχουν πολλά έτη φωτός, η πιθανότητα επαφής και επικοινωνίας με άλλες νοημοσύνες μέσω της εξερεύνησης του Διαστήματος, καταντά μηδενική, ή εξαιρετικά απίθανη, με δεδομένη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Η εργασία αυτή αναφέρεται ακροθιγώς σε θέματα που σχετίζονται με την προέλευση των ΑΤΙΑ. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει μια επισκόπηση πολύ βασικών πληροφοριών που έχουν συσσωρευτεί στη σχετική βιβλιογραφία, αλλά πίσω από κάθε επιχείρημα υπάρχει μια τεράστια γκάμα ιδιόρρυθμων στοιχείων, τα οποία ΔΕΝ εξετάζονται στην παρούσα εργασία. Υποθέσεις με απαγωγές από ΑΤΙΑ, ΑΤΙΑ και τέρατα, διαφανή σκάφη και άλλες θεωρίες συνωμοσίας, παραμένουν εκτός, για κάποια μελλοντική πραγματεία.

Η επιστήμη, εν γένει, λειτουργεί με πολύ μεθοδολογικό τρόπο, προκειμένου να καταλήξει σε ένα ειδικό συμπέρασμα. Τα συνηθισμένα βήματα περιλαμβάνουν μία σειρά παρατηρήσεων, τη δόμηση ενός μοντέλου, ανάλυση των δεδομένων και των προβλέψεων του μοντέλου, επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων μέσω επανειλημμένου πειραματισμού και τελικά τη μορφοποίηση μιας σειράς συμπερασμάτων. Αυτό το σχήμα, που είναι έγκυρο για πολλούς κλάδους, λειτουργεί καλά στις φυσικές και μερικά στις βιοϊατρικές επιστήμες. Στην Ιατρική, πχ, μπορούμε να δημοσιεύσουμε δεδομένα που ελήφθησαν από μία και μόνο περίπτωση. Οι πληροφορίες από μία και μόνο παρατήρηση θεωρούνται πολύτιμες, επειδή είναι πασίγνωστο πως η ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία έχει ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων. Η επιστήμη ερμηνεύει τα μοτίβα και συνήθως κάθε δεδομένο που δεν ταιριάζει στο αποδεκτό μοτίβο (outlier), απορρίπτεται. Αυτή η εκδοχή επιστήμης είναι βεβαίως πολύ λανθασμένη. Για παράδειγμα, η Ιατρική δεν είναι ακριβής επιστήμη, αφού τα ανθρώπινα μοτίβα ποικίλουν σημαντικά από άτομο σε άτομο. Η πραγματικότητα που θεωρούμε ως δεδομένη, είναι ένα ετερόκλητο μίγμα από μοτίβα και φαινόμενα που κατανοούμε αλλά και μοτίβα για τα οποία δεν έχουμε ιδέα. Η καθημερινή μας πραγματικότητα είναι γεμάτη σημεία που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε ορθώς (βλ. για παράδειγμα την ευρύτατη γκάμα των Φορτιανών φαινομένων) τα οποία δυστυχώς η ορθόδοξη επιστήμη επιλέγει να αγνοεί. Ευτυχώς, η εκδήλωση αυτών των άγνωστων μοτίβων επιμένει κι αυτά μας περιμένουν να τα αποκαλύψουμε.

Περί της Προέλευσης των ΑΤΙΑ Δεν είναι πολύ σαφές στη βιβλιογραφία των ΑΤΙΑ ποιος πρότεινε πρώτος την Εξωγήινη προέλευση τους. Μια υπεραπλουστευμένη άποψη είναι ότι κάτι που δεν προέρχεται από τη Γη (επειδή είναι τόσο τεχνολογικά προηγμένο) θα πρέπει να προέρχεται από κάπου ΑΛΛΟΥ. Ο σμηναγός Ντόναλντ Κήχοε, ήταν ένας από τους πρώτους συγγραφείς που απέδωσε εξωγήινη προέλευση στους παρατηρηθέντες ιπτάμενους δίσκους (Keyhoe, 1953). Το σφάλμα που διαπράττουμε διαρκώς εδώ και 60 χρόνια, είναι πως τοποθετήσαμε την προέλευση του φαινομένου σε κάποιο μακρινό μέρος του Γαλαξία ή του Σύμπαντος. Το «ΑΛΛΟΥ» (δηλ. μη Γήινο), γίνεται «ΕΞΩ-» και από το σημείο αυτό, αρχίζουν να συσσωρεύονται πολλά σφάλματα υπόθεσης (assumption-errors). Η επίσημη θέση της Αστροβιολογίας είναι ότι πιθανή έμβια ζωή μπορεί να υπάρχει σε εξωπλανήτες σε αποστάσεις μόλις 36 ετών φωτός (αρχείο εξωπλανητών της NASA, 2020). Λαμβάνοντας υπόψη την τεχνολογική μας εξέλιξη στον τομέα της πρόωσης, τον χρόνο του ταξιδιού μετ’ επιστροφής προς ένα τέτοιο προορισμό, προκύπτουν πολυάριθμες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεραστούν, κι ένα τέτοιο ταξίδι καταντά σχεδόν αδύνατο. Συνεπώς, η ορθόδοξη επιστημονική προσέγγιση στο φαινόμενο των ΑΤΙΑ υποθέτει ότι οι θεάσεις ΑΤΙΑ που έχουμε καταλογογραφήσει, δεν μπορεί να είναι αληθινές και θα πρέπει να έχουν κάποια εναλλακτική ερμηνεία. Τις περισσότερες φορές, η ορθόδοξη επιστήμη δεν εξετάζει τις περιπτώσεις με προσγειώσεις και ανθρωποειδή, αλλά τα εναέρια φαινόμενα, που είναι ευκολότερο να απορριφθούν. Το πραγματικά ενδιαφέρον στο παράδειγμα του διαστρικού ταξιδιού είναι η πλάνη του γραμμικού συλλογισμού. Πολλοί διακεκριμένοι αστροβιολόγοι χρησιμοποίησαν αυτό το παράδειγμα (ο αγαπημένος μου είναι ο Καρλ Σέιγκαν) πάνω σε στερεή επιστημονική βάση, αλλά είναι πραγματικά εκπληκτικό το ότι περιφρόνησαν το σημαντικό μέρος της ιστορίας εξαιτίας της άγνοιάς τους σε ό,τι αφορά τα πραγματικά γεγονότα περί ΑΤΙΑ. Δίνω ένα πολύ απλό παράδειγμα: Είμαι επιστήμονας, ειδικεύομαι στο ανθρώπινο αυτί, αλλά δεν είμαι ειδικός επί της ορθοπεδικής. Συνεπώς δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να δεχτώ εξειδικευμένες ερωτήσεις για συγκεκριμένα θέματα των αρθρώσεων του σώματος. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους αστρονόμους που είναι πολύ καλά κατατοπισμένοι στο πεδίο της ειδίκευσης τους, αλλά πιθανώς έχουν ακούσει τον όρο ΑΤΙΑ μόνο στην τηλεόραση ή στις ειδήσεις. Το βασικό ζήτημα είναι πως αυτά τα αντικείμενα και οι επιβάτες τους βρίσκονται πολύ συχνά στην δική μας πραγματικότητα, συνεπώς η τεχνολογική μας ανε-

πάρκεια να ταξιδεύουμε γρήγορα και μακριά δεν αποτελεί έγκυρο επιχείρημα κατά της πραγματικότητας των ΑΤΙΑ. Στο παράδειγμα του διαστρικού ταξιδιού χρησιμοποιήσαμε δυο σημαντικές υποθέσεις, που εύκολα αποδομούνται. Η πρώτη είναι οι απαιτήσεις του ταξιδιού μετ’ επιστροφής, και η άλλη είναι η τερματική ταχύτητα του σκάφους. Αλλάζοντας κάποιες υποθέσεις σχετικά με τη διάρκεια ζωής του ταξιδιώτη, ή τον τρόπο μετακίνησης (πχ σκουληκότρυπες), μπορεί κανείς να φτάσει σε πολύ διαφορετικές εκδοχές ως προς τον πιθανό αντικειμενικό σκοπό του ταξιδιού προς έναν εξωπλανήτη. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι με την τρέχουσα τεχνολογία, τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν μόνο με έναν ειδικό τρόπο (πχ, αδυναμία άφιξης στο στόχο), αλλά απλώς χρειάζεται να ρίξουμε μια ματιά 150 χρόνια πριν για να κατανοήσουμε τις λανθασμένες υποθέσεις που χρησιμοποιούμε σήμερα. Τον 18ο αιώνα είχαμε επιστημονικές αποδείξεις που έδειχναν ότι ήταν αδύνατη η χρήση του τρένου ως μεταφορικό μέσο, επειδή το όχημα θα άδειαζε από αναπνεύσιμο αέρα (Βουλή των Κοινοτήτων, 1845). Αργότερα, πριν την ιστορική πτήση των Αδελφών Ράιτ το 1903, είχαμε πρόσθετα τεκμήρια ότι η πτήση του αεροπλάνου είναι αδύνατη επειδή αυτό είναι βαρύτερο του αέρα (Lord Kelvin, 1895). Αυτά τα παραδείγματα, που σήμερα θεωρούνται απόλυτες ανοησίες, δεν επηρέασαν θετικά τον τρόπο σκέψης μας. Εξακολουθούμε να είμαιστε πολύ αλαζονικοί στις υποθέσεις μας. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε τους ύστατους νόμους του σύμπαντος, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως πολλές φορές στο παρελθόν αυτοί οι νόμοι αποδείχτηκαν λανθασμένοι και απλώς ανθρωπογενείς κατασκευές. Σήμερα πιστεύουμε αξιωματικά πως τίποτα δεν μπορεί να υπερβεί την ταχύτητα του φωτός, ή πως όλα τα όντα στο Σύμπαν έχουν διάρκεια ζωής παρόμοια με τη δική μας. Αυτές οι πεποιθήσεις υπονοούν ότι το διαστρικό ταξίδι είναι αδύνατο. Αυτά τα αξιώματα, που αντικατοπτρίζουν το τεχνολογικό και ιατρικό “status quo” του ανθρώπου τον 21ο αι-

πονοεί ότι τα σκάφη απλώς «σβήνουν» από την πραγματικότητά μας.

ώνα, είναι μυωπικά και λανθασμένα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως πριν από λίγους αιώνες, ο μέσος όρος της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής ήταν περίπου 45 χρόνια και πως η μέγιστη δυνατή ταχύτητα ενός ιππήλατου κάρου ήταν γύρω στα 30 χλμ/ω. Η ορθόδοξη επιστήμη, τείνει να αγνοεί τα συσσωρευμένα τεκμήρια που δείχνουν ότι το Σύμπαν όχι μόνο βρίθει από ζωή, αλλά και πως αυτή κατά κάποιο τρόπο αλληλεπιδρά διαρκώς με μας (Vallee, 1969; Bowen, 1974; Rosales 2015, 2016). Εξετάζοντας τα συσσωρευμένα τεκμήρια περί προσγειώσεων ΑΤΙΑ και τις περιγραφές των επισκεπτών, μπορούμε να υποθέσουμε πως τα ΑΤΙΑ έχουν τις ακόλουθες πιθανές προελεύσεις: Α. Μπορεί να είναι σκάφη από μια συγκεκριμένη περιοχή του Γαλαξία, υποθέτοντας πως οι πιλότοι τους έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από την ανθρώπινη, και ότι έχουν αναπτύξει τρόπους πρόωσης πολύ πιο πέρα από την τρέχουσα τεχνολογική μας δυνατότητα. Μπορούμε να ονομάσουμε αυτή την υπόθεση ως την οριζόντια υπόθεση (δηλ. σύνδεση δυο σημείων, από το Α στο Β) Β. Μπορεί να είναι σκάφη από άλλη διάσταση, ή άλλο επίπεδο. Η σημερινή επιστήμη δεν έχει τρόπο περιγραφής, υπό όρους 3 διαστάσεων, του τι μπορεί να είναι μια διάσταση, ή ένα επίπεδο. Ο αναγνώστης θα πρέπει να δώσει προσοχή στο ότι ο όρος «διάσταση» αναφέρεται σε μια άλλη τρισδιάστατη πραγματικότητα που χωρίζεται από τη δική μας από κάποιο είδος «ενεργειακού» φράγματος. Η θεωρία των Χορδών περιγράφει 7 θεωρητικές διαστάσεις πάνω από τις 3 τις οποίες αντιλαμβανόμαστε, οι οποίες «διπλώνουν» στις τρεις διαστάσεις χώρου τις οποίες αντιλαμβανόμαστε καθημερινά (Space.com, 2020). Οι πληροφορίες που έχουμε γι αυτές τις πιθανές διαστατικές δομές προέρχεται από μεταφυσικές πηγές (Roberts, 1972, 1997). Μπορούμε να αποκαλέσουμε αυτή την υπόθεση, ως κάθετη υπόθεση (όπου τα σημεία Α και Β συμπίπτουν). Αυτή υπόθεση στηρίζει τα δεδομένα πολλών παρατηρήσεων όπου τα σκάφη απλώς εξαφανίστηκαν επί τόπου. Ο όρος «εξαφανίζονται» υ-

Γ. Μπορεί να είναι απλώς πειραματικά οχήματα ανθρώπινης προέλευσης από νέα και μυστική, στρατιωτική τεχνολογία. Εμφανώς, η τελευταία κατηγορία αφορά ένα μικρό μέρος παρατηρήσεων ΑΤΙΑ, συμπεριλαμβανομένων εναέριων μεταλλικών αντικειμένων και φώτων στον ουρανό. Επειδή το υλικό αυτού του άρθρου αφορά παρατηρήσεις ανθρωποειδών και τις αλληλεπιδράσεις τους με τους ανθρώπους παρατηρητές, αυτή η κατηγορία παρατηρήσεων (δηλ. άγνωστα ανθρώπινα σκάφη), μπορεί να εξαιρεθεί. Στο πλαίσιο αυτό θα θεωρήσουμε ως αληθή τεκμήρια περί ΑΤΙΑ, ΜΟΝΟ στοιχεία σχετικά με περιπτώσεις όπου άνθρωποι παρατήρησαν ανθρωποειδείς επισκέπτες κοντά σε δισκοειδή, ή ωοειδή αντικείμενα. Παράγοντες που επηρεάζουν τις υποθέσεις περί προέλευσης 1. Ο Ζακ Βαλλέ παρατήρησε (Vallee, 1988) ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλές εμφανίσεις, απαγωγές, προσγειώσεις και παρατηρήσεις ΑΤΙΑ (θεωρώντας ότι τη νύχτα ο κόσμος συνήθως κοιμάται μετά από μια ορισμένη ώρα και δεν παρατηρεί συνεχώς τον ουρανό). Στο πλαίσιο αυτό, είναι μάλλον αδύνατο οι διαστρικοί ταξιδιώτες να μας επισκέπτονται τόσο συχνά, προκειμένου να πραγματοποιήσουν επαναλαμβανόμενες και συχνά γελοίες πράξεις (λήψη δειγμάτων νερού, φυτών κλπ). Ο Βαλλε το 1993 (Vallee, 1993) έγραψε ένα πολύ αξιόλογο άρθρο στο περιοδικό Journal of Scientific Exploration , εξηγώντας γιατί τα ΑΤΙΑ είναι πολύ πιθανόν να μην είναι εξωγήινης προέλευσης. Το συγκεκριμένο άρθρο θα πρέπει να διαβαστεί από όλους τους ερευνητές της Ουφολογιας.

2. Έχουμε μια εξαιρετικά μεγάλη ποικιλομορφία της μορφολογίας των επισκεπτών και των παρατηρηθέντων εναέριων σκαφών. Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, το τελευταίο στοιχείο ποικίλει αναλόγως της ιστο-

ρικής περιόδου. Αν εξετάσουμε τα τελευταία 4000 χρόνια της ιστορίας μας, έχουμε έμμεσες περιγραφές περί επίσκεψης Θεών, Αγγέλων, παράξενων μικρόσωμων πλασμάτων (γνώμοι), αερόπλοια, ιπτάμενους δίσκους, γκρίζα ανθρωποειδή, ξανθά ανθρωποειδή, ή ερπετόμορφα ανθρωποειδή (Vallee, 1969, Rosales 2015, 2016). Χωρίς καμία αμφιβολία, αυτές οι παρατηρήσεις μπορεί να είναι το άθροισμα επισκεπτών που προέρχονται από το Διάστημα, ή από ένα άλλο χώρο, ή τόπο (επίπεδο/διάσταση). Όμως η μεγάλη ποικιλομορφία των αναφορών υπονοεί μια πολύ απλή αλήθεια. Ότι δηλαδή η παρατήρηση δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή συμβάν αλλά, το πιθανότερο, σε μια διαστρεβλωμένη εκδοχή από κάτι πραγματικό. Ο κάθε παρατηρητής αναφέρει κάτι που βγάζει νόημα στη δική του δόμηση της πραγματικότητας. Αυτή είναι μια θεωρία που κατάστρωσε ο Ισπανός ουφολόγος Χοσέ Αντόνιο Καραβάκα (Caravaca, 2019) η οποία υποστηρίζει την διαστατική προέλευση αυτών των επισκεπτών. Η διαστρέβλωση προέρχεται από το γεγονός ότι τα σκάφη αυτά ανήκουν σε μια διαφορετική πραγματικότητα, συνεπώς προκαλούν μια χωροχρονική διαστρέβλωση (κάτι σαν τους κυματισμούς σε μια υδάτινη επιφάνεια) όταν εισέρχονται στις δικές μας τρισδιάστατες συντεταγμένες. Σύμφωνα με τις αναφορές, αυτά τα φαινόμενα διαστρέβλωσης επηρεάζουν τους μάρτυρες, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της παρατήρησης, αλλά σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο (Vallee, 1988, Linda Moulton Howe, 1998). Τυπικές περιπτώσεις όπου οι μάρτυρες υπέφεραν για μεγάλη χρονική περίοδο (σωματικά και ψυχικά) είναι η απαγωγή των Μπέτυ και Μπάρνεϋ Χιλλ το 1961, ή το περιστατικό με τον Στήβεν Μίκαλακ στο Falcon Lake το 1967. Η προέλευση των ΑΤΙΑ από άλλες διαστάσεις, ή επίπεδα, μπορεί να εξηγήσει τον υψηλό αριθμό παρατηρήσεων («αναλαμπές» μέσα από ποικίλες πραγματικότητες) και τις διαστρεβλώσεις σε ό,τι αφορά τα φυσικά χαρακτηριστικά των ΑΤΙΑ. Συνήθως υπάρχουν κάποιοι χρονικοί περιορισμοί στην διάρκει-

α της επίσκεψης, σχετιζόμενοι με ενεργειακά θέματα που η τωρινή επιστήμη δεν κατανοεί. Οι σχετικές πληροφορίες προέρχονται κυρίως από μεταφυσικές πηγές (Roberts, 1997). Εάν οι διαστατικές επισκέψεις έχουν χρονικούς περιορισμούς, τότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πλήρως τις καταθέσεις από άτομα που ισχυρίστηκαν ότι είχαν παρατεταμένη και επαναλαμβανόμενη φυσική επαφή με άλλα όντα (επαφικοί). Οι πλέον περιβόητες περιπτώσεις είναι του Τζωρτζ Αντάμσκι που ισχυρίστηκε ότι είχε επαφές με Αφροδιτιανούς (Adamski, 1956, Bennett, 2008) και του Μπίλλι Μάγιερ που ισχυρίστηκε ότι είχε επαφή με όντα από τις Πλειάδες (Stevens & Meier, 1988, Korff, 1995). Ο αναγνώστης ας σημειώσει πως η υπόθεση Αντάμσκι είναι ιδιαίτερη, επειδή από μη επιβεβαιωμένες πηγές έγινε γνωστό πως ο ίδιος διέθετε συγκεκριμένα πολιτικά προνόμια, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην υπόθεση ότι ο Αντάμσκι εργαζόταν για κάποια μυστική υπηρεσία, ακολουθώντας κάποια παράλογη μυστική ατζέντα. Και στις δυο περιπτώσεις των επαφικών, διαθέτουμε άφθονο φωτογραφικό υλικό, που μάλλον δεν είναι αυθεντικό. Αυτό δεν σημαίνει πως οι περιπτώσεις είναι αποδεδειγμένα απάτες, ή παραισθήσεις. Είναι δυνατό κάποια μη ανθρώπινη νοημοσύνη να ήρθε σε επαφή με αυτά τα άτομα, τους προσέφερε πληροφορίες κι αυτοί πλα-

στογράφησαν τα υλικά τεκμήρια για να υποστηρίξουν τις εμπειρίες τους. Πιθανώς το ίδιο ισχύει για ένα πολύ μεγάλο αριθμό απαγωγών από ΑΤΙΑ (Mack, 1999), όπου οι πραγματικές «σκηνές» μάλλον δεν λαμβάνουν χώρα στην υλική πραγματικότητα και δεν μπορούν να υποστηρίξουν τα υλικά τεκμήρια που αναφέρονται.

3. Ένα προσωπικό ερώτημα που μορφοποίησα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 είναι πως οι αναφορές για ανθρωποειδή που φορούν κάποιο είδος αναπνευστικού εξοπλισμού, είναι σχετικά σπάνιες. Η πλειονότητα των περιπτώσεων αναφέρονται σε όντα που αναπνέουν την ατμόσφαιρά μας. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό, ή έστω κατανοητό, δεδομένης της αναπόφευκτης ποικιλομορφίας της ζωής στο Σύμπαν. Συνεπώς αυτή η παρατήρηση ίσως απότελεί ένδειξη κάποιας διαστρέβλωσης από μέρους του παρατηρητή. Ότι δηλαδή ο παρατηρητής αντιλαμβάνεται κάτι που δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά τα οποία αυτός νομίζει πως αυτό το κάτι πρέπει να έχει. Η διαστρέβλωση μπορεί να γεννιέται από το νου του μάρτυρα, αλλά θα μπορούσε να δημιουργείται εκουσίως από τους επισκέπτες. Είναι πολύ πιθανό οι επισκέπτες να καμουφλάρουν την εικόνα τους ως ανθρωποειδείς μορφές, προκειμένου να αποφύγουν την ολική σύγχυση των ανθρώπων μαρτύρων. Αυτή η υπόθεση δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά, επειδή εάν οι επισκέπτες καμουφλάρουν την εμφάνισή τους, τότε τίποτα δεν αποκλείει ότι μπορεί να καμουφλάρουν και όλο το σκηνικό. Αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό, τότε η παρατήρηση των ΑΤΙΑ μεταβάλλεται σε κάτι ακραία υποκειμενικό. Η υπόθεση του καμουφλάζ δεν συνάδει με την θεωρία περί διαστατικής, ή χωρικής προέλευσης των ΑΤΙΑ.

4. Ένα ενδιαφέρον ζήτημα στη βιβλιογραφία περί ΑΤΙΑ σχετίζεται με τις πληροφορίες που έδωσαν στους μάρτυρες οι πιλότοι και οι επιβάτες των ΑΤΙΑ. Αυτό το ζήτημα απαιτεί εκτεταμένη παρουσίαση, αλλά αναφέρεται εδώ σε σχέση με την μη χωρική προέλευση των ΑΤΙΑ. Τον περισσότερο χρόνο, οι πληροφορίες που παρέχουν οι ουφοναύτες είναι άχρηστες ή ασυνάρτητες (πχ η προέλευσή τους) και δίδεται στους «λάθος» ανθρώπους (προειδοποιήσεις για την κακή χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ή προειδοποιήσεις για το περιβάλλον του πλανήτη κλπ). Ο Βαλλέ στα βιβλία του (Vallee 1969, 1988) επιβεβαιώνει ότι αυτό το είδος της παραπλανητικής πληροφορίας είναι πολύ κοινό στην αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και μη ανθρώπινων οντοτήτων. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι υπάρχει κάποια σκανδαλιάρικη πρόθεση, αλλά η αλήθεια ίσως είναι πολύ απλή, ότι δηλαδή σε διαφορετικές διαστατικές πραγματι-

κότητες, οι ίδιες πληροφορίες μπορεί να είναι παντελώς άχρηστες αφού αναφέρονται σε διαφορετικά πλαίσια αναφοράς (πχ, «ερχόμαστε από τον Άρη ή την Αφροδίτη»). Βέβαια οι νοημοσύνες που μπορούν να γεφυρώνουν αυτές τις διαστάσεις θα έπρεπε να γνωρίζουν την πιθανή διαστρέβλωση των πληροφοριών που δίνουν! Εναλλακτικά, θα πρέπει να θεωρήσουμε πως οι πληροφορίες που δίδονται, διαστρεβλώνονται κατά κάποιο τρόπο από το σύστημα πεποιθήσεων του ανθρώπου-παρατηρητή. Προσωπικά πιστεύω σχετικά, ότι ο νους του ανθρώπουπαρατηρητή δεν μπορεί να συσχετίσει ευθέως το όλο πλαίσιο της εμπειρίας με τα ΑΤΙΑ και προκαλεί κάποια διαστρέβλωση της τελικής, απομνημονευθείσας πληροφορίας. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με τις ονειρικές εμπειρίες, τις οποίες πολλές φορές δεν μπορούμε να εκφράσουμε σε λογικές σκέψεις. Συμπεράσματα Μια μερίδα των σύγχρονων ουφολόγων υποστηρίζει τη θεωρία ότι τα ΑΤΙΑ προέρχονται από μια άλλη διάσταση πραγματικότητας. Ως υποστήριξη σε αυτήν, συγκεκριμένες μεταφυσικές πηγές περιγράφουν ότι υπάρχουν πολυάριθμα επίπεδα, ή διαστάσεις (Roberts, 1997) που συμπίπτουν στον ίδιο χώρο με την δική μας 3D πραγματικότητα. Οι πολυπληθείς επισκέψεις υπαινίσσονται ότι είναι πιο πιθανό οι επισκέπτες να έχουνε αναπτύξει τεχνολογία για διαστατικά άλματα, παρά μια τεχνολογία για να διανύουν τις τεράστιες αποστάσεις στο Γαλαξία μας, ή στο Σύμπαν. Πιθανώς το σύνολο των παρατηρήσεων ΑΤΙΑ (δηλ. προσγειώσεις με ανθρωποειδή) αναφέρονται σε επισκέπτες και από διασταλτικές και από χωρικές συντεταγμένες. Επειδή οι αστρικοί ταξιδιώτες δεν προκαλούν χωροχρονικές διαστρεβλώσεις, η λεπτομερής εξέταση των μαρτύρων μπορεί να παράσχει στοιχεία για την προέλευση των επισκεπτών. Αυτό το θέμα γίνεται φυσικά κάπως πιο περίπλοκο αν θεωρήσουμε την πιθανότητα ότι οι επισκέπτες μπορούν να καμου-

φλάρουν όχι μόνο την εμφάνισή τους, αλλά και ολόκληρη τη σκηνή όπου λαμβάνει χώρα αυτή η άλληλεπίδραση. Υπάρχει και άλλο ένα σημείο που θα πρέπει να στρέψουμε απαραίτητα την προσοχή μας, στο πως επηρεάζουν τα ΑΤΙΑ την κοινωνική μας συμπεριφορά. Τα τελευταία 30 χρόνια ο Βαλλέ υποθέτει ότι ο ρόλος των ΑΤΙΑ είναι να δημιουργήσουν συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές μέσα από συγκεκριμένα αρχέτυπα. Από αυτή την άποψη τα ΑΤΙΑ υπεισέρχονται πλήρως στο χώρο του παραφυσικού. Η ουφολογία δεν πρέπει να εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της καταλογογράφησης των εναέριων φαινομένων. Το κάναμε αυτό επί πολλά χρόνια και ξέρουμε ότι δεν μας οδηγεί πουθενά. Η παρατήρηση φώτων, ή παράξενων αντικειμένων στον ουρανό, είναι αρκετά επικίνδυνη για την ουφολογία, γιατί πρέπει να φιλτράρουμε και να απορρίψουμε όλα τα φυσικά και ανθρωπογενή φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένων πιθανών άκρως απόρρητων συσκευών και σκαφών. Και με τη διείσδυση της τεχνολογίας των drone στην καθημερινή ζωή, η παρατήρηση φώτων και μεταλλικών αντικειμένων στον ουρανό, καταντά σχεδόν μάταιη. Πιθανώς η καλύτερη προσέγγιση προς την ανεύρεση του κλειδιού του μυστηρίου των ΑΤΙΑ είναι ο ανθρωπος-μάρτυρας και οι αλληλεπιδράσεις του με τα σκάφη και τους επισκέπτες. Το επιχείρημα της ορθόδοξης επιστήμης για το αδύνατο των επισκέψεων από άλλους πλανήτες, βασισμένο στην έννοια των τεράστιων διαστρικών αποστάσεων, ίσως είναι εν μέρει ορθό, αν η πλειονότητα των επισκεπτών προέρχεται από άλλες διαστάσεις!! Φυσικά, η τεχνολογική πρόοδος στην ανθρώπινη ιστορία, τα τελευταία 600 χρόνια (από την εποχή του Γαλιλαίου και του ηλιοκεντρικού συστήματος) υπονοούν σαφώς ότι τα πάντα είναι δυνατά, ακόμα κι αν προς το παρόν φαίνονται αδιανόητα. Η επιστήμη θα πρέπει να είναι αντικειμενική, αλλά όχι δογματική. Τα αξιώματα είναι χρήσιμα, αλλά πολλές φορές μπορούν να οδηγήσουν σε σφάλματα. Τα τεκμήρια για τα ΑΤΙΑ ήταν μπροστά στα μάτια μας εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά στον αιώνα αυτό έχουμε αναπτύξει όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να κατανοήσουμε ότι το Σύμπαν βρίθει από εκδηλώσεις ευφυΐας.

1. Donald Keyhoe - Flying Saucers from Outer Space, Henry Holt & Co, 1953.

2. NASA exoplanet Archive, 2020.

3. Βουλή των Κοινοτήτων, 1845 –Report from the selected committee on Atmospheric Railways.

4. Lord Kelvin - https://www.xaprb.com/blog/flightis-impossible/, 2020 5. Jacques Vallee – Passport to Magonia: From Folklore to flying saucers, Daily Grail Pub, 1969

(ανατύπωση 2014).

6. Charles Bowen (editor) – The humanoids, Futura publications, 1974 7. Albert Rosales – Humanoid Encounters 1930-1949, Triangulum Publishing, 2016.

8. Albert Rosales – Humanoid Encounters 1995 -1999, Triangulum Publishing, 2015.

9. Space.com – How the Universe could possibly have more dimensions , https://www.space.com/moreuniverse-dimensions-for-string-theory.html, 2020.

10. Jane Roberts – Seth Speaks, the eternal validity of the soul, Amber-Allen, 1972 11. Jane Roberts – The early sessions: Book 1 of the Seth material, New Awareness Network, 1997.

12. Jacques Valle – Dimensions: A Casebook of Alien contact, Anomalist Books, 1988.

13. Jacques Valle – Five Arguments Against the Extraterrestrial Origin of Unidentified Flying Objects , Journal of Scientific Exploration Vol 4: 1, 105-117 , 1990.

14. Jose Antonio Caravaca – Distortiòn , Guante Blanco Editorial, 2019 15. Linda Moulton Howe – Glimpses of other realities, Paper Chase Press, 1998.

16. George Adamski – Flying Saucers have landed, New Saucerian Press , 1956 (1977 reprint) 17. Collin Bennett – Looking for Orthon: The Story of George Adamski, the first flying saucer contactee, Paraview Press 2001.

18. Wendelle C. Stephens and Eduard Billy Meir – Message from the Pleides: The contact notes of Eduard Billy Meir Volume 1, Ufo photo archives, 1988.

19. Kal K Korff – The Billy Meir Story: Spaceships from the Pleides, Prometheus books, 1995.

20. John E Mack – Passport to the Cosmos, White crow books, 1999 (reprint 2011).

Σχετικά με το συγγραφέα Ο Σταύρος Χατζόπουλος (PhD), έχει σπουδάσει Ηλεκτρολογικη και Βιοϊατρική Μηχανολογία στην Αμερική, με ειδίκευση στην Ακοολογία (Audiology and Hearing Science). Το ενδιαφέρον του για το φαινόμενο των ΑΤΙΑ ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν γνώρισε στην Αθήνα τον θρυλικό Γιώργο Μπαλάνο. Το 1975 ίδρυσε στην Αθήνα την Πανελλήνια Ένωση Ερευνητών Αγνώστων Φαινομένων (ΠΕΕΑΦ), για την έρευνα των ΑΤΙΑ, η οποία το 1980 μετατράπηκε στο Κέντρο Εξωβιολογικής Έρευνας, με αντικείμενο την έρευνα για εξωγήινες νοημοσύνες. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Ιταλία. Ο δρ. Χατζόπουλος επικοινωνεί στο sdh1@unife.it.

Το 1954 ο συνεργάτης της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ κ. Β. Τσιμπιδάρος θα παρουσιάσει σε ένα άρθρο του τα προβλήματα υποδομών που αντιμετωπίζει η πόλη του Λουτρακίου. Στην φωτογραφία που επισυνάπτεται εικονίζεται το παλιό κτήριο των ιαματικών πηγών. Πάνω δεξιά, στον ουρανό, υπάρχει η φιγούρα ενός παράξενου δισκοειδούς αντικειμένου που φαίνεται να έχει αποτυπώσει τυχαία ο φωτογραφικός φακός. Εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, 18/10/1954 (Αρχείο Ερ.Ε.Ν.Ζω)

Επάνω στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο Μηλέων – Τσαγκαράδας και σε μικρή απόσταση από το χωριό Μηλιές, τον Αύγουστο του 1978 προσγειώθηκε ένα αντικείμενο που αναστάτωσε τις στρατιωτικές μονάδες του Πηλίου. Ανώτερος αξιωματικός ανέφερε ότι έγινε άμεση κινητοποίηση ενός λόχου με βαρύ οπλισμό και μηχανοκίνητες μονάδες, που πλησίαζε με μεγάλες προφυλάξεις και περικύκλωσε το σημείο της προσγείωσης. Ο δρόμος αποκλείστηκε για αρκετή ώρα. (Προσωπικό αρχείο Σωκράτη Αικατερινίδη)

Βαρύπετρο Χανίων, 5 Μαΐου 1975: Στις 4μ.μ. Άγνωστο Ιπτάμενο Αντικείμενο θα φωτογραφηθεί από τον Α.Ν. να κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο χωριό Βαρύπετρο του πρώην δήμου Θερίσου, επτά χιλιόμετρα από την πόλη των Χανίων, με ταχύτητα λήψης 125 και διάφραγμα 16. Ο ίδιος δεν πρόσεξε τίποτα, η αδερφή του όμως που στεκόταν δίπλα του πρόλαβε και είδε μια φευγαλέα κίνηση στον ουρανό. (Θανάσης Βέμπος, Ανεξήγητο, σειρά Β, τόμος Α, σελ.195)

Το Σάββατο 31 Ιανουαρίου 1981 στις 7:30 μ.μ. ένα φωτεινό αντικείμενο χαμήλωσε πάνω από μια πεδιάδα κοντά στην περιοχή Θεσπιές Θήβας. Μάρτυρες ήταν ο φαρμακοποιός Διονύσης Γράμψας ο γιατρός Γιώργος Γκιγκέλος και ο επίσης γιατρός Στάθης Λάζαρης. Το φωτεινό αντικείμενο φαινόταν να αιωρείται 3 με 4 μέτρα πάνω από το έδαφος και εξέπεμπε ένα μελωδικό ήχο, όχι οξύ, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «βόμβος». Επιτόπια έρευνα πραγματοποίησαν μετά από 15 βροχερές ημέρες από το περιστατικό οι ερευνητές της ομάδας Σείριος, Δημήτρης Κουτσούκης, Δημήτρης Κούρτης, Βασίλης Καμετόπουλος, και ο Λεωνίδας Γκινοσάτης. Η επιτόπια έρευνα έδειξε ότι όντος υπήρχαν περίεργα κυκλικά σημάδια στο έδαφος μέσα στα καταπράσινα σπαρτά ύψους 10 περίπου εκατοστών. Ξεχώριζε ένα καμένος κύκλος που συνοδευόταν από άλλους 3 μικρότερους ομόκεντρους κύκλους. Η διάμετρος του πρώτου εξωτερικού κύκλου ήταν 12 μέτρα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη περιφέρεια άφηναν ένα κενό μεταξύ τους, πλάτους 0,50 εκατοστών. Οι γραμμές των περιφερειών των τριών ομόκεντρων κύκλων είχαν χορτάρι που φαινόταν λίγο «πατημένο» με μια δεξιόστροφη κλίση. Τα κενά ανάμεσα στις περιφέρειες και η εντυπωσιακή μεγάλη επιφάνεια των 95m2 του τρίτου κύκλου ήταν γυμνές, δίχως ίχνος βλάστησης. Τέλος, στο κέντρο του κύκλου διακρινόταν ένα μάλλον τριγωνικό βαθούλωμα. (Αστρική Επαφή – UFO, τ 2, Απρίλιος 1981)

Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν από την προσγείωση που συνέβη στις 7/8/02 περίπου στις 3 π.μ στον Πρίνο Τρικάλων, υπάρχουν τρεις αναφορές για τη θέαση ενός ΑΤΙΑ στο Θεσσαλικό κάμπο. Η πρώτη αναφορά προέρχεται από ένα στρατιωτικό ο οποίος μετέβαινε από το χωριό του όπου έκανε τις διακοπές του στην στρατιωτική μονάδα που υπηρετεί και παρατήρησε ένα τεράστιο ελλειψοειδές αντικείμενο να ίπταται ψηλά στον ουρανό αργά και με σταθερή ταχύτητα, γιατί το έβλεπε για μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά του. Η επόμενη αναφορά προέρχεται από ένα υπάλληλο της ΔΕΗ ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος και όπως απεκάλυψε κατά τις τρεις τη νύχτα παρατήρησε ένα κυκλικό αντικείμενο το οποίο ήταν πολύ λαμπρό κοντά στα Τρίκαλα να διαχωρίζεται σε δυο μέρη από τα οποία το ένα έφυγε ταχύτατα προς τα βόρεια και το άλλο κατευθύνθηκε προς την περιοχή του χωριού Πρίνος. Το ίδιο αντικείμενο παρατήρησε λίγο αργότερα κι ένας βοσκός, να πέφτει όπως είπε χαρακτηριστικά σε ένα χωράφι κοντά στο χωριό Πρίνος. Η επόμενη μαρτυρία που είναι η πιο σημαντική προέρχεται από τον αγρότη Νίκο Τσούκα ο οποίος όταν μετέβη κατά τις 4 τη νύχτα στο χωράφι του για να ποτίσει έμεινε άφωνος από το δέος και τον τρόμο που ένιωσε να τον κατακλύζει. Σε απόσταση περίπου 60 μέτρων αντίκρισε ένα αντικείμενο που όπως διαπιστώθηκε την επόμενη ημέρα είχε μήκος 10 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο και μέσα η έξω από αυτό το αντικείμενο το οποίο ήταν πολύ φωτεινό, διέκρινε «μαημούνια». Είναι αξιοσημείωτο ότι σε αυτή την περιοχή χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να προσδιορίσουν τα λεπτά νευρικά και ευκίνητα όντα. Όμως μερικά λεπτά μετά το ΑΤΙΑ απογειώθηκε προς άγνωστη διεύθυνση. Όμως όταν ξημέρωσε με μεγάλη έκπληξη ο κ. Τσούκας είδε ότι το ΑΤΙΑ είχε αφήσει στο σημείο που προσγειώθηκε την ταυτότητα του, αδιάψευστο στοιχείο της παρουσίας του που ήταν ένας κύκλος με διάμετρο 10μ. ο οποίος έμοιαζε σαν σαλίγκαρος. Ακόμα όπως διαπιστώθηκε αργότερα μετά από μετρήσεις στην περιφέρεια του κύκλου ανά δέκα πόντους υπήρχαν τρύπες βάθους 20 πόντων. Ακόμα τα σπαρτά που ήταν μέσα στον κύκλο ήταν πολύ πατημένα ενώ στο υπόλοιπο χωράφι ήταν ανέπαφα και σε ευθεία απόσταση τεσσάρων μέτρων υπήρχε στο χωράφι ένα άνοιγμα βάθους 30 πόντων το οποίο προφανώς δημιουργήθηκε όταν από αυτό το σημείο αυτά τα όντα πήραν δείγματα των σπαρτών μαζί με χώμα. (Προσωπικό αρχείο Σωκράτη Αικατερινίδη)

Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2013 μεταξύ 3:30 με 4:30 το απόγευμα, σε μια περιοχή λίγο έξω από το Μεσολόγγι. Ο μάρτυρας Γιώργος Τ. βρισκόταν στην περιοχή για επαγγελματικούς λόγους και κατά την διάρκεια φωτογράφισης ενός λατομείου ο φακός «τσίμπησε» και το συγκεκριμένο αντικείμενο. Το αντικείμενο παρουσιάζει την κλασική κλίση που έχουμε δει όλοι και σε αντίστοιχες φωτογραφίες του εξωτερικού ενώ το σχήμα του διαγράφεται πεντακάθαρα. Δίσκος με θόλο που προεξέχει στο άνω μέρος. Αίσθηση προκαλεί η λάμψη στο κάτω μέρος και δεξιά η οποία στο φίλτρο θερμοκρασίας παρουσιάσει έντονη θερμότητα. Το χρώμα του αντικειμένου ασημί. Το αντικείμενο δεν έγινε ορατό από τον μάρτυρα εκείνη την στιγμή, αλλά την επόμενη ημέρα και αφού πέρασε την φωτογραφία στον υπολογιστή. Η απόσταση του μάρτυρα από την κορυφή του λόφου ήταν περίπου στα 200 με 300 μέτρα. Για τον μάρτυρα Γιώργο Τ. να πούμε πως πρόκειται για πολύ σοβαρό άτομο 40 ετών, με ανώτατη μόρφωση (ΕΜΠ), κάτοικο Αθηνών, και χωρίς πολλές γνώσεις πάνω σε τέτοιου είδους θέματα. (Αρχείο Ερ.Ε.Ν.Ζω)

Η πρώτη πανελλήνια φωτογράφιση τριγωνικού ΑΤΙΑ. Αυτό το «σημάδι» στην φωτογραφία στις 13 Αυγούστου του 3013 στην Άναξο Λάσβου τράβηξε αμέσως την προσοχή του κ. Γιώργου Νικολού. Σύμφωνα με την περιγραφή του μάρτυρα, «η φωτογραφία τραβήχτηκε από το κινητό μου Nokia X2-00 το οποίο έχει μηχανή 5 mega pixels. Βγάζει πολύ καλές φωτογραφίες, για κινητό, αλλά αυτή για κάποιον λόγο βγήκε έτσι κάπως θολή. Η συγκεκριμένη τραβήχτηκε στις 17.21 και έχω άλλες 3 φωτώ χωρίς το αντικείμενο στις 17.20 και 17.22. Δηλαδή αν ήταν κάποιο σκουπίδι άμμος σκόνη κτλ. θα ήταν και σ' αυτές. Ο καιρός ήταν καλοκαιρινός όπως βλέπετε. Επίσης στην Άναξο δεν έχει θαλάσσια σπορ και την συγκεκριμένη μέρα

δεν είχε κάποιος εκεί κάποιο πετούμενο.» Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε με χαμηλή ανάλυση 960x720. Σε όλη την φωτογραφία, στα σημεία του κύματος που σκάει στην παραλία, τις ομπρέλες κλπ. Βλέπουμε ότι υπάρχει ένα βινιετάρισμα (θόλωμα), που είναι λίγο περίεργο. Όταν κουνάμε μια φωτογραφία μας κάνει ουρές θολές και δίπλα είδωλα, κάτι που δεν συμβαίνει στην συγκεκριμένη, ενώ θα έπρεπε να είναι και υπερφορτισμένη. Η περίπτωση να έχει πέσει νερό στο φακό ναι μεν δημιουργεί θόλωμα, αλλά η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι η δεύτερη σε σύνολο τριών που τραβήχτηκαν σε διάστημα δυο λεπτών. Η πρώτη φωτογραφία και η τρίτη είναι πεντακάθαρες με κανένα σημάδι θολώματος, πράγμα περίεργο σε περίπτωση που ο φακός είχε νερό. Το ελάττωμα υπάρχει μόνο στην συγκεκριμένη (τις δυο άλλες φωτογραφίες δεν τις δημοσιοποιούμε, γιατί απεικονίζονται τα παιδιά του μάρτυρα). Το άλλο περίεργο της φωτογραφίας είναι ότι βρίσκετε σε μια θολή κατάσταση που θυμίζει ένα είδος συχνότητας που θα μπορούσε να το κάνει αυτό ένα είδος παρεμβολής από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που συμβαίνει εκείνη την στιγμή που ο μάρτυρας τράβηξε την φωτογραφία. Σύμφωνα με την προσωπική μας άποψη, υπάρχει κατά πάσα πιθανότητα παρεμβολή από συχνότητα, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει γνήσια φωτογραφία UFO που να μην είναι θολή! Εάν αντί για φωτογραφία ήταν βίντεο, θα βλέπαμε θόλωμα με τρεμούλιασμα σε όλη την εικόνα, και τμηματικά χάσιμο της εικόνας. Βέβαια δεν αποκλείουμε και το θάμπωμα της εικόνας από έντονο refle, αλλά λίγο έως πολύ απίθανο στην συγκεκριμένη περίπτωση, εξαιτίας της γενικής ορατότητας στο άπειρο και της ώρας. (Αρχείο Ερ.Ε.Ν.Ζω)

Το χόμπι του κ. Φανούρη Φραγκιά για την φωτογραφία από μικρή ηλικία ήταν η αιτία 2 φορές σε διάστημα 2,5 μηνών το 2012 να σταθεί τυχερός, και να βρεθεί στο σωστό σημείο την στιγμή της διέλευσης άγνωστων αντικειμένων. Η πρώτη φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε στις 9 Ιουνίου 2012, απεικονίζει ένα αντικείμενο πιθανόν κυλινδρικό (πούρο). Η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά το σούρουπο και κοιτώντας προς την ανατολή, προς το Όρος Αίνος, και ενώ ο κ. Φραγκιάς βρισκόταν στο χωριό Καλλιγάτα. Με διαφορά μιας ημέρας στις 10 Ιουνίου 2012, από το ίδιο σημείο ένα νέο αντικείμενο

έκανε την εμφάνιση του. Μετά από λίγα χρόνια, και συγκεκριμένα στις 25 Ιουνίου 2018, στις 19:55, χρησιμοποιώντας μια φωτογραφική μηχανή Canon IXUS 160, και τραβώντας προς την περιοχή της Παλικής, στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς είδε και πάλι κάτι «περίεργο» όταν κατέβασε τις φωτογραφίες στο τάμπλετ. Σύμφωνα με τον ίδιο: «Η φωτογραφία τραβήχτηκε χθες (25/6) στις 8 παρά, και ενώ ήθελα να αποτυπώσω την καταιγίδα που ερχόταν προς το σημείο του Αργοστολίου (περιοχή γύρος Φαναρίου , όπου καθόμουν για καφέ). Μετά στο σπίτι κοιτάζοντας αν είχα τραβήξει κάποια αξιόλογη φωτογραφία έτσι ώστε να άξιζε τον κόπο να την ανεβάσω facebook, είδα αυτό το σημάδι.» Το περίγραμμα του αντικειμένου το οποίο διακρίνεται πολύ καθαρά, θυμίζει κάτι σε «ταψί», και έχει απόλυτα συμμετρικό σχήμα. Παρουσιάζει επίσης την γνωστή γωνία κλίσης, που είναι κοινό χαρακτηριστικό αντίστοιχων φωτογραφιών ΑΤΙΑ.

Περιγραφή της κ. Ρένας Λ.: «Αυτά είναι πραγματικά Α.Τ.Ι.Α , θεάθηκαν μέσα Νοεμβρίου του 2009, πάνω από την Βουλιαγμένη Αττικής. Η ώρα ήταν περίπου 15.40,ο ουρανός πεντακάθαρος χωρίς ίχνος σύννεφου ή ομίχλης και παντελής άπνοια. Είχαν κατεύθυνση από Γλυφάδα προς παραλία Βουλιαγμένης, μετά έστριψαν σχεδόν κάθετα πάνω από τη λίμνη Βουλιαγμένης και περνώντας πάνω από το βουνό κατευθύνθηκαν προς τη Βάρκιζα και χάθηκαν από το οπτικό μου πεδίο. Ήταν 7 φωτεινά αντικείμενα ακολουθούμενα από 7 ακόμα, τα οποία ακολουθούνταν από 2 ακόμα. (Τραβήχτηκαν με μεγάλο τηλεφακό) Η πτήση τους δεν έμοιαζε με πτήση αεροπλάνου ή άλλου ιπτάμενου αντικειμένου που έχω δει μέχρι τώρα ,ήταν σαν να έπλεαν..!!!! Έκανα έρευνα τηλεφωνώντας μέχρι και στη μετεωρολογία επειδή παλαιότερα ''σήκωναν'' μπαλόνια μετεωρολογικά για τον καιρό. Με διαβεβαίωσαν ότι δεν φεύγουν πια μπαλόνια από το αεροδρόμιο του Ελληνικού και μου είπαν επίσης ότι μόνο από άλλες περιοχές μπορεί να σηκώνουν αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν μπαλόνια αυτά που πέρασαν από πάνω μας την συγκεκριμένη ημέρα, νομίζω απ'ότι θυμάμαι ήταν Κυριακή. Τα αντικείμενα αυτά τα είδαν μαζί μου άλλα 3 άτομα, είχαν μεγάλη λευκή λάμψη ,στο πίσω τους μέρος είχαν μία κόκκινη λάμψη, όταν κάναμε μεγέθυνση φάνηκε η κόκκινη αυτή λάμψη σαν στρογγυλές μπάλες, πέταγαν πάρα πολύ ψηλά και οι αποστάσεις μεταξύ τους δεν μεταβάλλονταν καθόλου απ' όσο μπορούσα να καταλάβω λόγω της πολύ μεγάλης απόστασης. Μεταξύ των δύο τριάδων και του ενός αν κάνετε μεγέθυνση θα δείτε ένα γκρι σώμα σε σχήμα πούρου διακρίνεται πολύ καθαρά το περίγραμμά του.» (Αρχείο Ερ.Ε.Ν.Ζω)

Γράφει ο συγγραφέας ΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ

Πριν αναλύσουμε το αν και πως υφίσταται εξωγήινη επαφή μέσω της Αστρικής προβολής θα ήθελα να απαντήσω πρώτα σε κάποια ερωτήματα που σίγουρα θα έχουν όλοι.

Οι εξωγήινοι είναι Αστρικές Οντότητες

Πού βρίσκεται αυτός ο αστρικός κόσμος;

Το κλειδί για να βγάλουμε νόημα είναι να κατανοήσουμε πως οι εξωγήινοι δεν έχουν υλική υπόσταση! Όλοι τους είναι αστρικές οντότητες. Οι κάτοικοι στον αστρικό κόσμο μπορούν να πάρουν όποια μορφή εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες ή τους σκοπούς τους. Ωστόσο πιο συχνά υιοθετούν τις μορφές που ικανοποιούν τις προσδοκίες που έχουν στο μυαλό τους αυτοί που τους αντιλαμβάνονται, εφόσον αυτός ο τρόπος είναι ο καλύτερος για να καθιερώσουν μια σχέση με αυτά τα άτομα. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα όταν συναντούν εξωγήινους περιμένουν να δουν Γκρίζους και επομένως οι περισσότεροι βλέπουν αυτό τον τύπο. Παρόλο που οι εξωγήινοι είναι αστρικές οντότητες, και οι συναντήσεις μαζί τους συμβαίνουν πάντα σε αστρικό επίπεδο, είναι πιθανό να παράγουν φυσικά φαινόμενα και τεχνουργήματα, είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Δε πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο χώρο, αλλά για ένα διαφορετικό τρόπο αντίληψης.

Πως γίνεται να τους βλέπουμε και κάποιοι να τους νιώθουν αν είναι σε αστρικό επίπεδο;

Υπάρχουν οντότητες στον αστρικό κόσμο που δεν υπάρχουν στον φυσικό;

Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται Αισθητιριακή Μεταφορά. Οι πληροφορίες σχετικά με τις αστρικές οντότητες δε φτάνουν σε εμάς μέσω των φυσικών μας αισθήσεων. Μονάχα φαίνεται πως φτάνουν σε εμάς μέσω των αισθήσεών μας. Παράγονται μέσα στο μυαλό με τη μορφή που ονομάζεται αισθητηριακές μεταφορές (Sensory metaphors) και ύστερα προβάλλονται φαινομενικά προς τα έξω, σε αυτό που θέλουμε να νομίζουμε πως είναι το εξωτερικό μας περιβάλλον. Λέω <<προβάλλονται φαινομενικά>>, επειδή το εξωτερικό περιβάλλον υπάρχει μέσα στο μυαλό, όπου εν πρώτης γεννήθηκε η αισθητηριακή μεταφορά, και έτσι δεν απαιτείται κανενός είδους προβολή. Το όνειρο είναι ένα είδος αισθητηριακής μεταφοράς. Οι αστρικές οντότητες μπορούν να μας μιλούν στα όνειρά μας, και εμείς να τα ακούσουμε. Μοιάζει να τους ακούμε με τα αυτιά μας αλλά ακούμε μονάχα μια αισθητηριακή μεταφορά των φωνών τους. Εδώ μπορούμε ίσως να πούμε πως ένα αστρικό όν, για να ερεθίσει το μυαλό του κατά τη διαδικασία της δη-

Τι σημαίνει αστρική προβολή με απλά λόγια; Η αστρική προβολή είναι ένα φαινόμενο όπου το άτομο νιώθει να αποχωρίζεται από το φυσικό του σώμα και είναι σε θέση να ταξιδέψει στον αστρικό κόσμο και να έχει και εμπειρίες μέσα σε αυτόν. Πότε συμβαίνει; Η αστρική προβολή συμβαίνει όταν το αστρικό σώμα διαχωρίζεται από το φυσικό σώμα. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε ακούσια είτε με τη θέλησή μας. Ακούσια μπορεί να συμβεί σε περιπτώσεις ατυχημάτων, βαριών ασθενειών ή και μέσω ονείρων.

Γενικά είναι αποδεκτό ότι όχι απλά υπάρχουν, αλλά αλληλοεπιδρούν και με τους ανθρώπους. Γενικά ο αστρικός κόσμος είναι γεμάτος με αστρικούς κατοίκους και θεωρητικά είναι και πιο ασφαλής από τον υλικό κόσμο. Ποια είδη επαφών με εξωγήινους έχουν καταγραφεί στην ιστορία; Μακρινές θεάσεις: 1. Νυχτερινό φως 2. Δισκος στο φως της μέρας 3. Ορατό από Ραντάρ Στενές Επαφές. Πρώτου τύπου: ΑΤΙΑ σε κοντινή απόσταση χωρίς αλληλεπίδραση με το περιβάλλον Δεύτερου τύπου: ΑΤΙΑ σε κοντινή απόσταση που αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον. Αφήνει στοιχεία όταν αποχωρεί όπως σημάδια καψίματος Τρίτου τύπου: ΑΤΙΑ σε τέτοια απόσταση που φαίνονται οι επιβάτες να μπαίνουν η να βγαίνουν από το σκάφος. Τέταρτου τύπου: Απαγωγή ανθρώπων χωρίς τη θέλησή τους από τους επιβαίνοντες στο ΑΤΙΑ. Πέμπτου τύπου: Άμεση επαφή μεταξύ επιβαινόντων των ΑΤΙΑ και των ανθρώπων που τα εντοπίζουν. Υπάρχει επικοινωνία που μπορεί να είναι λεκτική η τηλεπαθητική.

μιουργίας μιας αισθητηριακής μεταφοράς και να εξομοιώσει την υλική του παρουσία, θα χρειαζόταν να επηρεάσει τον υλικό εγκέφαλο, και γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται να είναι υλικό. Αλλά αν αυτό ισχύει, τότε η ψυχή θα πρέπει να είναι υλική, εφόσον επηρεάζει τον εγκέφαλο. Ωστόσο λίγοι θεολόγοι, και ακόμα λιγότεροι επιστήμονες, θα ήταν πρόθυμοι να επικυρώσουν την ύπαρξη της υλικής ψυχής. Το σημαντικό στοιχείο που πρέπει να συγκρατήσουμε εδώ είναι πως οι πληροφορίες για τα αστρικά όντα δεν προέρχονται πέρα από τις λεωφόρους των πέντε φυσικών αισθήσεων. Αλλά παράγονται μέσα στο μυαλό και δίνουν την απατηλή εντύπωση των αισθήσεων χρησιμοποιώντας τις αισθητηριακές μεταφορές ,έτσι ώστε να μοιάζει πως οι πληροφορίες αποκτήθηκαν από τις εξωτερικές αισθήσεις. Αυτή η ψευδαίσθηση μπορεί να είναι απολύτως τέλεια. Αν σκεφτείτε τι υπαινίσσεται όλο αυτό, σύντομα θα συνειδητοποιήσετε πόσο σημαντικό είναι. Συχνά, είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε μια αισθητηριακή μεταφορά από μια εντύπωση των αισθήσεών μας. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως ένα αστρικό όν εμφανίζεται ως Γκρίζος εξωγήινος. Το αστρικό όν υπάρχει μονάχα στο αστρικό επίπεδο του μυαλού, καθώς δεν έχει καμία υλική υπόσταση. Ωστόσο, μπορεί να αλληλοεπιδράσει με το μυαλό του ατόμου με το οποίο επικοινωνεί μονάχα αν πάρει τη μορφή μιας αισθητηριακής μεταφοράς. «Φοράει» ένα σώμα και φαινομενικά προβάλλει το σώμα αυτό στο εξώτερο περιβάλλον, κάνοντας το τελείως στέρεο και αληθινό για το άτομο που βιώνει την αισθητηριακή μεταφορά της ύπαρξής του. Στην πραγματικότητα δε βρίσκεται καν στον υλικό κόσμο, απλώς έχει παραθέσει μια αστρική μορφή του εαυτού του που υπάρχει στον αστρικό κόσμο πάνω στον υλικό κόσμο. Όμως, στο άτομο που την αντιλαμβάνεται, έχει υφή, σχήμα και θερμότητα. Μπορεί να το δει, να το αγγίξει, να το μυρίσει, να του μιλήσει, να το ακούσει και, όταν αγγίξει η πιάσει το χέρι αυτού του ατόμου, το άγγιγμα είναι πραγματικό. Το άτομο αυτό μπορεί αρκετά εύκολα να έχει μια πλήρη σεξουαλική επαφή με το αστρικό όν παρόλο που δεν υπάρχει στον υλικό κόσμο με καμία έννοια. Τώρα θα επεκτείνουμε το παράδειγμα και θα υποθέσουμε πως το αστρικό όν

έχει τη δύναμη να επηρεάζει όχι μονάχα την αισθητηριακή αντίληψη του αρχικού ατόμου με το οποίο αλληλοεπιδρά, αλλά και οποιουδήποτε άλλου τυχαίνει να βρίσκεται κοντά σε αυτό το άτομο ή το παρακολουθεί. Ξαφνικά, το άτομο δε μιλά πια μόνο του, αλλά εμφανίζεται να μιλά με έναν Γκρίζο εξωγήινο. Αν οι απορημένοι φίλοι πλησιάσουν τον εξωγήινο, θα μπορούν να τσιμπήσουν με τα δάχτυλά τους το δέρμα του εξωγήινου, αν θεωρήσουμε βέβαια πως ο εξωγήινος είναι τόσο ανεκτικός στην ανθρώπινη ηλιθιότητα. Θα ακούσουν τα λόγια του ταυτόχρονα με το αρχικό άτομο με το οποίο έχει κάνει την επαφή. Στη συνέχεια θα πάμε το παράδειγμα ένα βήμα παραπέρα. Ας υποθέσουμε πως ένας από τους φίλους έχει ψηφιακή κάμερα και βγάζει φωτογραφία τον εξωγήινο. Το αστρικό όν είναι ικανό να δημιουργήσει μια αισθητηριακή μεταφορά της εικόνας στην οθόνη της κάμερας στο μυαλό όλων όσοι είδαν τον φίλο να βγάζει τη φωτογραφία, και έτσι όταν η ομάδα συγκεντρώνεται να δει την κάμερα, φαίνεται να βλέπουν την εικόνα του Γκρίζου εξωγήινου, παρόλο που από αυστηρά υλική άποψη δεν έχει εντυπωθεί καμιά απολύτως εικόνα στον αισθητήρα της κάμερας. Παρ’ όλα αυτά, πώς μπορούν οι παρατηρητές να ξεχωρίσουν πως η εικόνα της φωτογραφίας που κοιτάζουν διαφέρει από αυτή που βλέπουν; Ίσως αν το δημοσιεύσουν σε κάποιο περιοδικό εθνικής κυκλοφορίας; Ναι, ίσως αυτό να είναι ότι χρειάζεται. Αλλά πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε πόσο εκτεταμένη είναι η επιρροή της αισθητηριακής μεταφοράς ή πόσο μπορεί να επεκταθεί; Απλώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Εντέλει, μπορούμε να υποθέσουμε πως η ισχύς της αισθητηριακής μεταφοράς θα φτάσει στα όριά της και κάποιος θα προσέξει πως δεν υπήρχε ποτέ εξωγήινος στη φωτογραφία. Αλλά ποιος μπορεί να πει πότε θα συμβεί αυτό; Για να το κάνουμε ακόμα πιο πολύπλοκο, υπάρχει και ο παράγοντας του ελέγχου του μυαλού. Τα αστρικά όντα μπορούν να καταλάβουν αρκετά εύκολα ανθρώπους και να χρησιμοποιήσουν το σώμα τους, για να κατασκευάσουν υλικά στοιχεία που να υποστηρίζουν την υλική τους παρουσία. Για παράδειγμα, κάποιος που πίστευε πως έβλεπε ένα εξωγήινο σκάφος να προσγειώνεται και μετά να απογειώ-

νεται ξανά, ενώ ταυτόχρονα τον είχε καταλάβει κάποιο αστρικό όν που παρουσιάζεται ως Γκρίζος, θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν καμένο δακτύλιο ή να φτιάξει ένα δαχτυλίδι από χώμα, για να σημαδέψει το μέρος όπου υποτίθεται πως προσγειώθηκε το διαστημόπλοιο. Αφού πάψει το διάστημα της κατάληψης, το άτομο αυτό δεν θα θυμάται πως έφτιαξε το δαχτυλίδι, και συνεπώς θα ορκιζόταν ακόμα και μπροστά στο δικαστήριο πως το δημιούργησε εξωγήινο σκάφος. Μια κλασική απαγωγή από Εξωγήινους Τα πιο ξεκάθαρα στοιχεία που αποδεικνύουν πως οι απαγωγές είναι αστρικές προβολές προέρχονται από τη διήγηση των εμπειριών του Αλμπερτ Κ. Μπέντερ. Στο βιβλίο του 1963, Flying Saucers and the Three Men, ο Μπέντερ περιέγραψε την απαγωγή του, που συνέβη στις 15 Μαρτίου 1953, με όρους που δεν αφήνουν αμφιβολία για τη φύση της. Ως μέρος ενός ευρύτερου πειράματος που διεξήγαγαν τα μέλη της ερασιτεχνικής ομάδας γνωστής ως International Flying Saucer Bureau, στην οποία ανήκε ο Μπέντερ, ξάπλωσε στο κρεβάτι του, στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ, στις έξι το απόγευμα, και προσπάθησε επανειλημμένα να προβάλει με το μυαλό του ένα πρότυπο μήνυμα επαφής σε όποιους εξωγήινους μπορούσαν να το «πιάσουν» τηλεπαθητικά. Ανά τον κόσμο, και άλλα μέλη της ομάδας έκαναν το ίδιο ως κομμάτι της συμμετοχής τους σε αυτό που η ομάδα ονόμαζε Παγκόσμια ημέρα Επαφής. Μετά την τρίτη νοητική προβολή του μηνύματος επαφής, ο Μπέντερ ένιωσε το σώμα του ξαφνικά να παγώνει. Το κεφάλι του άρχισε να πονάει, σαν να είχε σοβαρό πονοκέφαλο, και αισθάνθηκε μια μυρωδιά που έμοιαζε με θείο που καίγεται. Βυθίστηκε τότε σε μια ημι-συνειδητή κατάσταση και το δωμάτιο γύρω του έμοιαζε να χάνεται. Είχε την εντύ-

πωση πως μικρά μπλε φώτα κολυμπούσαν στον εγκέφαλό του αναβοσβήνοντας. Οι κρόταφοί του συνέχισαν να χτυπάνε, αλλά επιπλέον ένοιωθε το μέτωπό του ακριβώς πάνω από τα μάτια να φουσκώνει. Η αίσθηση του κρύου εξακολουθούσε να υφίσταται. Άνοιξε έπειτα τα μάτια του και έκπληκτος βρέθηκε να αιωρείται στον αέρα περίπου ενάμιση μέτρο πάνω από το σώμα του. Όταν κοίταξε κάτω, είδε το υλικό του σώμα ακόμα ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Μια φωνή μίλησε στο μυαλό του Μπέντερ και του είπε πως είχε επιλεχθεί για μια ειδική αποστολή. Απάντησε τηλεπαθητικά και έπεσε πίσω στο κρεβάτι. Το δωμάτιο σύμφωνα με τη περιγραφή του ήταν γεμάτο με μια κίτρινη ομίχλη. Είδε τότε μια σκιερή μορφή να χάνεται στον Αέρα. Σταδιακά, η ομίχλη εξαφανίστηκε και ο Μπέντερ ανακάλυψε πως είχε ανάψει το ραδιόφωνό του και είχε γυρίσει σε μια μπάντα συχνοτήτων όπου ακούγονταν μονάχα παράσιτα. Όλη αυτή η εμπειρία διήρκεσε μονάχα πέντε λεπτά. Όταν ανακάθισε στο κρεβάτι του, ανακάλυψε πως ένιωθε ναυτία. Το κεφάλι του ακόμα πονούσε και συνέχισε να αισθάνεται το μέτωπό του πρησμένο. Αυτή η απαγωγή θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα μια τυπική εμπειρία αστρικής προβολής. Το μόνο που λείπει είναι η ασημένια χορδή. Το αίσθημα φουσκώματος στο μέτωπο του Μπέντερ πάνω από τα φρύδια μπορεί να έχει σχέση με αυτό που ο Όλιβερ Φοξ ονόμασε πύλη της Επίφυσης, η οποία πίστευε πως βρισκόταν ανάμεσα στα φρύδια εκεί όπου στην κουνταλίνι γιόγκα βρίσκεται το τσάκρα άζνα, το τσάκρα εκείνο που σχετίζεται περισσότερο με τις ψυχικές ικανότητες (τρίτο μάτι). Η αίσθηση του κρύου στο σώμα είναι κάτι που απαντάται στις συναντήσεις με αστρικά όντα. Η κίτρινη ομίχλη είναι, ξανά μια κλασική λεπτομέρεια. Εκείνοι που προβάλλουν το αστρικό τους διπλό συχνά, αναφέρουν πως ο αέρας μοιάζει να ζωντανεύει με τα μικροσκοπικά

μόρια της σκόνης που χορεύουν και λαμποκοπούν σαν μια ηλιαχτίδα να πέφτει επάνω τους. Αυτό το έχω δει κι εγώ στη διάρκεια αστρικής προβολής. Είναι αρκετά ξεκάθαρο. Ο ίδιος αέρας μοιάζει να αποτελείται από μικροσκοπικά λεπτεπίλεπτα μόρια, που στα μάτια μας του δίνουν μια αμμώδη υφή. Μερικές φορές είναι δυνατόν να δει κανείς το ίδιο φαινόμενο σε ένα δωμάτιο όταν έξω έχει προχωρημένο λυκόφως και τα φώτα είναι ακόμα κλειστά, ή όταν τα μάτια είναι πλήρως προσαρμοσμένα στο θολό φως, ενώ πέρα από αυτό, στην αστρική προβολή ο αέρας φαίνεται να λάμπει χρυσός. Όσο για το ραδιόφωνο που άνοιξε, η πιο προφανής εξήγηση είναι πως ο Μπέντερ το άναψε μόνος του στη διάρκεια της προβολής του, όπως ακριβώς και ο υπνοβάτης που μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα χωρίς να το γνωρίζει αφού ξυπνήσει. Τα παράσιτα του ραδιοφώνου λειτούργησαν ως ένα είδος μεταφοράς που για τον Μπέντερ συμβολίζει την παρουσία των εξωγήινων, όπως άλλωστε και η μυρωδιά του θείου που καίγεται. Είναι σύνηθες για όσους έχουν οράματα αστρικών όντων να αντιλαμβάνονται διάφορες μυρωδιές. Όταν τα αστρικά όντα εκλαμβάνονται ως άγιοι και άγγελοι, οι μυρωδιές είναι συνήθως ευχάριστες ευωδιές λουλουδιών και θυμιάματος. Όμως όταν εκλαμβάνονται ως δαίμονες συχνά αναφέρεται η μυρωδιά του θείου. Επρόκειτο μάλλον για σύνθημα από το υποσυνείδητο του Μπέντερ πως δεν θα έπρεπε να εμπιστεύεται τους εξωγήινους που θα του εμφανίζονταν. Επιστρέφοντας από διακοπές 2 εβδομάδων, ο Μπέντερ ανακάλυψε πως το ραδιόφωνο του ήταν ανοιχτό όσο έλειπε και γυρισμένο σε κενό σημείο της μπάντας συχνοτήτων, ενώ η μυρωδιά του θείου που καίγεται είχε παραμείνει στο δωμάτιό του. Ενώ προετοιμαζόταν να πέσει για ύπνο, ένιωσε ένα τσίμπημα στο σβέρκο του και τα μάτια του άρχισαν να δακρύζουν.

Μπλε φώτα χόρευαν τριγύρω στο δωμάτιό του. Ζαλίστηκε, το κεφάλι του άρχισε να πονάει και ένιωσε το μέτωπο πάνω από τα μάτια του να φουσκώνει. Καθώς έφτασε παραπατώντας στο κρεβάτι και ξάπλωσε, το σώμα κρύωσε αρκετά. Ανέφερε πως το δωμάτιο έμοιαζε να σκοτεινιάζει, αλλά πως μπορούσε παρόλα αυτά ακόμα να βλέπει. Τότε τρείς άντρες ντυμένοι στα μαύρα εμφανίστηκαν να αιωρούνται 30 εκατοστά πάνω από το πάτωμα. Ο Μπέντερ ένιωθε το σώμα του να γίνεται ολοένα και ελαφρύτερο, ενώ ο φόβος τον εγκατέλειπε. Τα μάτια των τριών αντρών ξαφνικά φωτίστηκαν καθώς επικοινωνούσαν μαζί του τηλεπαθητικά. Η ιστορία μας θα τελειώσει κάπου εδώ προς το παρόν. Οι άνθρωποι αν και το θέλουμε πολύ δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για μια φυσική επαφή με εξωγήινους. Στο αστρικό επίπεδο υπάρχει ασφάλεια, μηδενισμός του χρόνου και του χώρου και τηλεπαθητική επικοινωνία. Είναι οι κατάλληλες συνθήκες και για εμάς και γι’ αυτούς. Γι’ αυτό ίσως έχουν επιλέξει να επικοινωνούν μαζί μας με αυτόν τον τρόπο. Οπότε την επόμενη φορά που θα «δείτε» κάποιον Εξωγήινο να ξέρετε ότι είστε ασφαλής γιατί είναι στο αστρικό επίπεδο, όσο κι αν σας φαίνεται πραγματικό.

ΕΞΩΓΗΙΝΕΣ ΑΠΑΓΩΓΕΣ

Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 όλο και περισσότερα άτομα ισχυρίζονται ότι όχι μόνο βλέπουν ΑΤΙΑ, αλλά και ότι έχουν μεταφερθεί πάνω σε διαστημόπλοια παρά την θέλησή τους. Αν και οι λεπτομέρειες διαφέρουν, πολλές απ’ αυτές τις περιπτώσεις φαίνονται να εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο εκπληκτικό πάντως είναι ο πανομοιότυπος ισχυρισμός ότι μετά την εμφάνιση ενός ΑΤΙΑ τα θύματα ξαφνιάζονται διαπιστώνοντας ότι έχουν περάσει μια και δύο ώρες χωρίς να θυμούνται τι είχε γίνει στο διάστημα αυτό. Στις επόμενες μέρες ή μήνες έχουν εφιάλτες, αναλαμπές της μνήμης ή τρομερή υπερένταση. Κάποιοι απαχθέντες ανακαλούν τις εμπειρίες τους αυτόματα, αλλά κάποιοι άλλοι απλώς τις «θυμούνται» κατά τη διάρκεια θεραπευτικών συνεδριών, ομάδων υποστήριξης ή κάτω από την επίδραση ύπνωσης. Οι σκεπτικιστές θεωρούν αυτές τις μαρτυρίες, που συχνά μιλάνε για ενδελεχή σωματική εξέταση των θυμάτων ή ακόμα και γονιμοποιήσεις μερικών γυναικών από εξωγήινους, σαν εντελώς ψεύτικες ή οφειλόμενες σε αυταπάτες. Από το άλλος μέρος, μερικοί ευφάνταστοι ερευνητές ΑΤΙΑ ισχυρίζονται πως αν οι ιστορίες των απαγωγών είναι αληθινές, οι εξωγήινοι πρέπει να ασχολούνται με μακροχρόνιες μελέτες των ανθρώπων και να πραγματοποιούν γενετικά πειράματα με σκοπό να δημιουργήσουν μιγάδες ανθρώπων – εξωγήινων. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι οι απαχθέντες είναι νοητικά ασθενείς. Αλλά αυτή η υπόθεση δεν υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη βιβλιογραφία που υπάρχει για το πεδίο. Εντούτοις, οι Bloecher, Clamar και Hopkins (1985) βρήκαν ευφυΐα παραπάνω από το μέσον όρο και κανένα δείγμα σοβαρής παθολογίας σε εννέα άτομα που ισχυρίζονταν ότι είχαν απαχθεί, ενώ ο Parnell (1988) δε βρήκε κανένα στοιχείο ψυχοπαθολογίας σε 225 άτομα που εξέτασε και που είχαν αναφέρει ότι είδαν UFO χωρίς να έχουν απαχθεί από αυτά.

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ TRAVIS WALTON Η υπόθεση του Travis Walton είναι μια συναρπαστική ιστορία, αλλά από την πρώτη μέρα σκεπτικιστές αλλά και UFOλόγοι παραμένουν επιφυλακτικοί για το τι πραγματικά συνέβη εκείνη την νύχτα. Η υπόθεση έλαβε αμέσως μεγάλη δημοσιότητα και παραμένει μία από τις πιο γνωστές υποτιθέμενες αναφορές απαγωγής από εξωγήινους. Σε αυτό βοήθησε ότι οι αυτόπτες μάρτυρες, εκτός από έναν, πέρασαν με επιτυχία από παλμογράφο (ανιχνευτή ψεύδους), και γι αυτό το λόγω το National Enquirer απένειμε στον Walton και τους συναδέλφους του το βραβείο των 5000 δολαρίων ως «καλύτερη περίπτωση UFO της χρονιάς». Σύμφωνα με τον Travis Walton, στις 5 Νοεμβρίου 1975, και ενώ εργαζόταν μαζί με τους συνεργάτες του στον Εθνικό Δρυμό Sitgreaves κοντά στο Snowflake της Αριζόνα, παρατήρησαν ένα ΑΤΙΑ να αιωρείται πάνω από το έδαφος σε μια απόσταση 110 ποδιών μακριά. Ο Walton υποστήριξε ότι ο ίδιος έφυγε από το όχημα και πλησίασε αυτό το παράξενο αντικείμενο, όταν μια δέσμη φωτός εμφανίστηκε ξαφνικά από το σκάφος, χτυπώντας τον και ρίχνοντας τον στο έδαφος. Οι υπόλοιποι άνδρες φοβισμένοι τράπηκαν σε φυγή. Ο Walton βρέθηκε κατά μήκος μιας εθνικής οδού πέντε ημέρες αργότερα! Πίσω στο σπίτι, τυλιγμένος με κουβέρτες, ο Travis καθόταν τυλιγμένος στον καναπέ. Η αδερφή του βημάτιζε γύρω του και συνεχώς ρωτούσε: τι είχε συμβεί; που ήταν όλες αυτές τις μέρες; αν ήταν καλά; Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, ο Travis άρχισε να μιλάει, και καθώς της έλεγε την τρομερή του ιστορία αυτή καθόταν σιωπηλή και κατάπληκτη. Αυτό το διάστημα των πέντε ημερών, υποτίθεται ότι ο Walton υποβλήθηκε σε οδυνηρά και απόκοσμες ιατρικές μελέτες! Θυμήθηκε την στιγμή στο δάσος που τον είχε χτυπήσει η ακτίνα φωτός, και το επόμενο πράγμα που θυμόταν ήταν να βρίσκεται ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο με δυνατό φωτισμό. Σήκωσε με πόνο το κεφάλι του για να κοιτάξει γύρω του. Κατέληξε πως πρέπει να τον μετέφεραν σε νοσοκομείο. Έτσι άρχισε να φωνάζει για νοσοκόμα. Αντί όμως για μία νοσοκόμα ή ένα γιατρό, εμφανίστηκαν τρία τερατώδη πλάσματα σκύβοντας από πάνω του. Κοίταξε με τρόμο τα άτριχα κεφάλια τους, τα τεράστια μάτια τους και τα σαν σχισμή στόματά τους και πετάχτηκε από το τραπέζι. Ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα όπλο, ο Travis άρπαξε ένα εργαλείο και το κούνησε κατά τον παράξενων πλασμάτων. Ολοφάνερα τρομαγμένοι βγήκαν τρέχοντας από την αίθουσα. Ο Travis βγήκε τρέχοντας από την αίθουσα και μπήκε σε μία άλλη απέναντι. Στιγμιαία ξέχασε τον πανικό του. Ατενίζοντας γύρω του, παρατήρησε την εκπληκτική θέα του σύμπαντος με τους γαλαξίες και τα αστέρια τους. Συνειδητοποίησε πως βρισκόταν μέσα σε κάποιο είδος σκάφους που ταξίδευε μέσα στο διάστημα. Ξαφνικά ένιωσε κάποιον να στέκεται πίσω του. Ένα ον είχε εισέλθει στο δωμάτιο. Έμοιαζε ανθρώπινο, αλλά φορούσε ένα περίεργο κράνος. Έκανε νόημα στον Travis να τον ακολουθήσει, και τον οδήγησε έξω από το ΑΤΙΑ, σε ένα τεράστιο κτίριο, σαν αποθήκη αεροσκαφών. Ο Travis είδε πολλά ακόμα σκάφη σε σχήμα δίσκου. Υπήρχαν και άλλα όντα επίσης. Ήταν ψηλά και ξανθά με όμορφα χρυσά μάτια. Ο Travis άρχισε να κάνει ερωτήσεις στο ον με το κράνος. Που βρισκόταν; τι συνέβαινε; Όμως αντί για απαντήσεις του ζήτησε να ξαπλώσει. Ο Travis θυμόταν πως τοποθέτησαν μια μάσκα στο πρόσωπό του και αμέσως μετά πως βρέθηκε σε μια λεωφόρο. Το ΑΤΙΑ εκτοξεύτηκε ψηλά στον ουρανό και εξαφανίστηκε. Ο Travis κατάφερε να συρθεί σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο και να μιλήσει στην αδερφή του πριν καταρρεύσει.

ΑΠΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ Κάτι τρομερό θα συνέβαινε και η Linda το ένοιωθε. Ήταν 3.00 π.μ. Η Linda ήταν στο κρεβάτι. Γυρίζοντας προς τον άντρα της που κοιμόταν δίπλα της, τον κούνησε και φώναξε το όνομα του αλλά αυτός δεν κουνήθηκε. Ένα μικρό πλάσμα εμφανίστηκε στην πόρτα και η Linda ήξερε τι συνέβαινε. Είχε ξανασυμβεί. Την απήγαγαν εξωγήινοι. Με την τελευταία σταγόνα ενέργειας στο σώμα της, η Linda σήκωσε ένα μαξιλάρι και το πέταξε στον εξωγήινο που πλησίαζε. Όμως το μαξιλάρι δεν πέτυχε τον στόχο του και η Linda δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο για να προστατεύσει τον εαυτό της. Ένιωθε να έχει παραλύσει εντελώς. Το μυαλό της σταμάτησε. Όταν συνήρθε ήταν πάλι στο δωμάτιο της ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Η Linda είχε πρωτοεπισκεφτεί τον UFOλόγο Budd Hopkins τον Απρίλιο του 1989. Χρειαζόταν βοήθεια. Ήταν ανεξήγητα σίγουρη πως είχε απαχθεί από εξωγήινους πριν από 20 χρόνια. Ο Budd Hopkins χρησιμοποιούσε την ύπνωση για να βοηθήσει ανθρώπους να θυμηθούν εμπειρίες για τις οποίες δεν είχαν συνειδητή μνήμη, και φυσικά η Linda υπνωτισμένη, ξανάζησε την απαγωγή. Δεν ήταν μόνο ένας εξωγήινος, αλλά τέσσερις. Έχοντας καρφωμένο το παγωμένο μαύρο βλέμμα τους πάνω της, τρομοκρατούσαν την Linda. Ήσυχα την πλησίασαν καθώς ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, ανίκανη να κουνηθεί. Μετά την σήκωσαν ψηλά, κρατώντας τη, χωρίς στην ουσία να ακουμπάνε το σώμα της. Μαζί πέρασαν μέσα από το κλειστό παράθυρο, λες και το τζάμι δεν βρισκόταν εκεί. Έξω από την πολυκατοικία της, δώδεκα ορόφους πάνω από το έδαφος, η Linda πετούσε σε μια μπλε ακτίνα φωτός. Οι εξωγήινοι την πήγαιναν στο διαστημόπλοιο τους που πετούσε πάνω από τις οροφές. Μέσα στο διαστημόπλοιο η Linda κοιτούσε έντρομη, καθώς οι εξωγήινοι συγκεντρώθηκαν γύρω της κρατώντας όργανα και καθετήρες στα μακριά και λεπτά χέρια τους. Υποβλήθηκε σε μια ιατρική εξέταση. Το επόμενο πράγμα που θυμόταν ήταν πως βρέθηκε στο κρεβάτι της. Στην αρχή ο Hopkins δεν θεώρησε την ιστορία της Linda εξαιρετική. Είχε ακούσει εκατοντάδες παρόμοιους ισχυρισμούς. Όμως δεκαπέντε μήνες αργότερα άλλαξε γνώμη. Ένα γράμμα έφτασε στο γραφείο του. Δεν είχε διεύθυνση επιστροφής. Φαινόταν να είναι από δυο αστυνομικούς. Είχαν υπογράψει μόνο με τα μικρά τους ονόματα: Ρίτσαρντ και Νταν. Έγραφαν για μια εμπειρία τους που τους είχε κάνει εντύπωση για περισσότερο από ένα χρόνο. Την νύχτα της 30ης Νοεμβρίου 1989, ο Ρίτσαρντ και ο Νταν συνόδευαν μια σημαντική προσωπικότητα στο ελικοδρόμιο της Νέας Υόρκης. Όλα πήγαιναν ομαλά μέχρι που διέσχισαν τη γέφυρα του Μπρούκλιν. Ξαφνικά η μηχανή της λιμουζίνας που οδηγούσαν έσβησε. Καθώς έμειναν καθισμένοι και παραξενεμένοι στο αυτοκίνητο, και οι δυο αστυνομικοί και ο σημαντικός επιβάτης τους, είδαν ένα απίστευτο θέαμα. Ψηλά πάνω τους μια γυναίκα με φαρδύ λευκό νυχτικό πετούσε στο νυχτερινό ουρανό σε εμβρυακή στάση. Σαν άγγελος γλιστρούσε μέσα στον αέρα, μέχρι που έφτασε σε ένα σκάφος σε σχήμα δίσκου. Μαζί της υπήρχαν τρία ή τέσσερα πλάσματα με περίεργη εμφάνιση. Όταν όλοι μπήκαν μέσα στο σκάφος, απομακρύνθηκαν με ταχύτητα πάνω από την πόλη, προς το ανατολικό ποτάμι. Το σκάφος χωρίς να μειώσει ταχύτητα, βυθίστηκε κάτω από την επιφάνεια του νερού και εξαφανίστηκε. Ο Hopkins συνειδητοποίησε πως η υπόθεση της Linda Cortile ήταν μια από τις πιο σημαντικές όλων των εποχών, γιατί στην απαγωγή της υπήρχαν τρεις μάρτυρες άγνωστοι μεταξύ τους.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΥΟ ΩΡΩΝ Η Μπέττυ Χιλ στρίγγλιξε καθώς ο εξωγήινος πίεζε τη μεγάλη βελόνα όλο κι πιο βαθιά στον αφαλό της. Καθόταν τεντωμένη στο κρεβάτι και συνειδητοποίησε πως έβλεπε έναν ακόμα από εκείνους τους τρομακτικούς εφιάλτες. Αυτή τη φορά η Μπέττυ αποφάσισε πως θα ανακάλυπτε τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα πριν δύο χρόνια που της προξένησε τόσο τρόμο. Ήταν νύχτα 19 Σεπτεμβρίου 1961. Η Μπέττυ και ο άντρας της Μπάρνευ είχαν απολαύσει τις διακοπές τους στον Καναδά. Προειδοποιήσεις για έναν τυφώνα που κινούνταν κατά μήκος της ανατολικής ακτής τους είχαν ωθήσει να οδηγήσουν όλη τη νύχτα για να φτάσουν στο σπίτι τους στο Πόρτσμουθ του Νέου Χάμπσαϊρ. Τότε ήταν που βρέθηκαν να κατευθύνονται νότια στον αυτοκινητόδρομο 3, που περνά μέσα από τα Λευκά ‘Ορη. Η Μπέττυ πρώτη πρόσεξε το δυνατό φως μπροστά τους. Ο Μπάρνευ είπε πως ήταν μάλλον ένα αεροσκάφος ή ένας δορυφόρος που είχε βρεθεί εκτός πορείας. Καθώς το φως πλησίαζε, η Μπέττυ πείστηκε πως τους ακολουθούσε. Ακριβώς έξω από την πόλη του Λάνκαστερ, σε ένα κομάτι του δρόμου γνωστό ως «Ινδιάνικο Κεφάλι», ο Μπάρνευ μείωσε ταχύτητα προσπαθώντας απεγνωσμένα να διακρίνει τι προκαλούσε το δυνατό φως. Στο τέλος σταμάτησε και έσβησε τη μηχανή. Παίρνοντας τα κιάλια από την πίσω θέση, ο Μπάρνευ βγήκε έξω και περπάτησε προς το φως. Το αντικείμενο κινούνταν σε ύψος δέντρου, μόνο 15 μ. μακριά. Ξαφνικά η Μπέττυ ανησύχησε. Φώναξε στον Μπάρνευ να επιστρέψει. Εκείνος, σαν υπνωτισμένος, δεν φαινόταν να την ακούει. Απλώς συνέχισε να προχωράει προς το φως. Φέρνοντας τα κιάλια στα μάτια του, ο Μπάρνευ κοίταξε προς το φως. Ήταν ένα σκάφος σε σχήμα δίσκου και μπορούσε να διακρίνει μια σειρά παραθύρων γύρω από την εξωτερική του πλευρά. Μέσα ήταν σίγουρος πως μπορούσε να δει φιγούρες που κοιτούσαν προς αυτόν από τα φωτισμένα παράθυρα. Μετά ο Μπάρνευ πανικοβλήθηκε. Έτρεξε πίσω στο αυτοκίνητο και όρμησε στη θέση του οδηγού. Ξεκίνησε τη μηχανή και έφυγε τρέχοντας χωρίς να σταματήσει, μέχρι που έφτασαν στο σπίτι τους. Εκεί όμως προέκυψε ένα ενοχλητικό στοιχείο. Το ταξίδι τους είχε χρειαστεί περισσότερο χρόνο από ότι θα έπρεπε. Έλειπαν δύο ώρες. Αποφάσισαν να αναζητήσουν βοήθεια και επικοινώνησαν με έναν γιατρό στη Βοστόνη ο οποίος υπνώτιζε τους ασθενείς του για να βρει τα αίτια των ανησυχιών τους. Ο Δρ. Σάιμον έμεινε κατάπληκτος από αυτά που άκουσε. Ενώ οι φωνές τους πρόδιδαν το φόβο τους, είπαν πως βρήκαν τον αυτοκινητόδρομο αποκλεισμένο από μια ομάδα περίεργων όντων. Δεν ήταν πολύ ψηλά, αλλά είχαν μεγάλα κεφάλια σε σχήμα αχλαδιού. Στη συνέχεια η Μπέττυ και ο Μπάρνευ ανέφεραν πως βρέθηκαν να πλέουν μέσα σε ένα διαστημόπλοιο. Εκεί υποβλήθηκαν σε ιατρικές εξετάσεις, όπου τους πήραν δείγματα από τα σώματα τους. Η Μπέττυ θυμόταν τον πόνο μιας μακριάς βελόνας που εισχωρούσε στον αφαλό της. Ήταν ο πόνος που τη βασάνιζε στον ύπνο της για πολλές νύχτες. Στη διάρκεια των εξετάσεων οι εξωγήινοι μιλούσαν στην Μπέττυ και τον Μπάρνευ όχι με τα στόματα τους αλλά με τις σκέψεις τους. Μετά το τεστ, ένα από τα πλάσματα έδειξε στην Μπέτυ ένα σχεδιάγραμμα. Της είπε πως το σχέδιο των γραμμών και τελειών ήταν χάρτης άστρων, που έδειχναν τις πορείες που είχαν ακολουθήσει μέσα από το διάστημα. Με κάποιο τρόπο το ζευγάρι ξαναβρέθηκε στο αυτοκίνητο του. Το ΑΤΙΑ αποχώρησε φωτίζοντας τον ουρανό με μια πορτοκαλιά λάμψη. Όταν ο Δρ. Σάιμον έβγαλε τους Χιλλ από την ύπνωση τους, εξεπλάγησαν όταν έμαθα τι είχαν διηγηθεί.

Σε διάφορα μέρη του πλανήτη μας, και σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης ιστορίας, έχουν καταγραφεί εμφανίσεις πλασμάτων που μοιάζουν να μην ανήκουν σε αυτό τον κόσμο. Η περίπτωση που θα σας αφηγηθώ σε αυτό το άρθρο προέρχεται από μια μακρινή γωνιά της Ρωσίας και μοιάζει με ένα σκοτεινό παραμύθι το οποίο όμως υποστηρίζεται από φωτογραφικό υλικό και από κάποιες πολύ παράξενες βιντεοσκοπήσεις.

Γράφει ο συγγραφέας ΕΡΙΚ ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ

Η παράξενη ιστορία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1996. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Tamara Prosvirina έκανε το συνηθισμένο της περίπατο έξω από το χωριό Kaolinovy, που βρίσκεται στην περιοχή Kyshtym, στα Ουράλια της Ρωσίας. Εκείνη την ημέρα επέστρεψε στο χωριό κρατώντας μια κουβέρτα μέσα στην οποία βρισκόταν τυλιγμένο κάποιο ζωντανό πλάσμα. Η γυναίκα ισχυρίστηκε ότι μέσα στην κουβέρτα βρισκόταν τυλιγμένο το "μωρό της" το οποίο είχε βρει εγκαταλειμμένο στην ερημιά, κάτω από ένα δέντρο, δίπλα σ' ένα πηγάδι που βρισκόταν κοντά σε ένα νεκροταφείο. Όταν οι συγχωριανοί της την πλησίασαν για να δουν το εύρημα της, εκείνη αρνήθηκε να τους το δείξει και τους είπε απλά ότι το όνομά του ήταν Αlyoshenka. Η συμπεριφορά της ήταν πολύ παράξενη αλλά οι συγχωριανοί της την απέδωσα στη μεγάλη της ηλικία και σε πιθανή άνοια. Ωστόσο, πολύ σύντομα η όλη υπόθεση πήρε μια πολύ παράξενη τροπή: Κάποιοι χωριανοί που κατάφεραν να δουν τι υπήρχε τυλιγμένο στην κουβέρτα της Tamara, δήλωσαν ότι το υποτιθέμενο "μωρό" δεν θα μπορούσε να είναι ανθρώπινο: Περιέγραψαν ένα πλάσμα που ήταν εξαιρετικά μικρόσωμο, με σκούρο γκρι δέρμα και καφέ σημάδια στο κεφάλι του. Δεν είχε καθόλου τριχοφυΐα, τα μάτια του ήταν μεγάλα και προεξέχοντα και είχαν κάθετες κόρες σαν του ερπετού ή της γάτας. Το στόμα του ήταν μικροσκοπικό και είχε μικρές τρύπες στη θέση των αυτιών του. Τα δάχτυλά του ήταν μακριά και λεπτά και κατέληγαν σε μυτερά νύχια. Δεν φαινόταν να έχει αφαλό ή γεννητικά όργανα, ούτε βλέφαρα, και έβγαζε κάτι "τσιριχτούς" ήχους ενώ ανέπνεε από μια μικροσκοπική μύτη που ήταν εντελώς επίπεδη. Η Tamara Prosvirina ισχυρίστηκε ότι το πλάσμα δεν μπορούσε να μασήσει την τροφή του εξαιτίας του σχεδόν ανύπαρκτου σαγονιού και του μικροσκοπικού του στόματος και έτσι το τάιζε με γάλα και γιαούρτι ενώ είπε ότι του άρεσε να γλύφει καραμέλες και γλυκά. Για τις επόμενες βδομάδες που το φρόντιζε είπε ότι κινούταν ελάχιστα, μόνο για να τεντώσει τα πόδια του ή να πλησιάσει το πρόσωπό του στο φαγητό που το πρόσφερε ενώ η ίδια έπρεπε να το σκουπίζει συχνά σε όλο του το σώμα επειδή παρήγαγε ένα είδους ιδρώτα που μύριζε γλυκά. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν από την νύφη της Prosvirina η οποία περιέγραψε το πλάσμα ως εξής:

"Συνήθιζα να επισκέπτομαι την πεθερά μου δυο φορές την εβδομάδα. Ζούσε μόνη της. Εκείνη την ημέρα της έφερα τρόφιμα ως συνήθως. Κάποια στιγμή ετοιμάστηκα να την αφήσω μόνη όταν μου είπε: "Καλύτερα να ταΐσουμε και το μωρό." Τότε μου το έδειξε στο κρεβάτι. Το κοίταξα πολύ προσεκτικά. Ξάπλωνε στο πάνω μέρος του κρεβατιού και έβγαζε κάτι παράξενους τσιριχτούς ήχους. Το στόμα του είχε το σχήμα ενός μικρού σωλήνα. Η μικρή πορφυρή γλώσσα του κινούταν. Είδα μέσα στο στόμα του δυο δόντια. Κατά κάποιο τρόπο όντως έμοιαζε με μικρό μωρό. Το κεφάλι του ήταν καφέ και το σώμα του έμοιαζε γκρι. Δεν είχε βλέφαρα. Ούτε και γεννητικά όργανα. Το κεφάλι του είχε το σχήμα κρεμμυδιού. Και οι κόρες των ματιών του μεγάλωναν και μίκραιναν σαν τα μάτια μιας γάτας όταν ανάβεις και σβήνεις το φως πολλές φορές. Tα δάχτυλά του στα χέρια και στα πόδια ήταν αρκετά μακριά. Ρώτησα την πεθερά μου που στην ευχή είχε βρει εκείνο το τέρας. Εκείνη μου είπε ότι το βρήκε σε ένα δάσος. Το απόκαλούσε "Alyoshenka"’. Του έδωσε ένα γλυκό και εκείνο άρχισε να το ρουφάει. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν κάποιου είδους ζώου. Έβγαζε και μια περίεργη οσμή που όμοια της δεν είχα ξαναμυρίσει. Ήταν αρκετά όμορφη αλλά και κάπως αρρωστημένη ταυτόχρονα. Δεν έβγαζε κόπρανα ή ούρα. Απλά ίδρωνε όλη την ώρα. Είδα την πεθερά μου να του σκουπίζει το πρόσωπο με ένα μαντήλι...." Οι περισσότεροι γείτονες δεν είχαν δει αυτό το παράξενο "παιδί" αλλά επειδή είχαν αρχίσει να ανησυχούν για την ψυχική ισορροπία της ηλικιωμένης γυναίκας, ειδοποίησαν τις αρχές για να την βάλουν σε κάποιο ίδρυμα. Καθώς η Prosvirina απομακρύνονταν με βία από το σπίτι της, διαμαρτύρονταν με ζέση και έλεγε ότι το μωρό θα πέθαινε χωρίς τη δική της φροντίδα. Πραγματικά, ύστερα από λίγες μέρες, ένας γείτονας, ο Vladimir Nurtdinov μπήκε στο σπίτι της και βρήκε το πλάσμα νεκρό. Μάλιστα, για κάποιο μυστηριώδη λόγο είχε μουμιοποιηθεί. Η σωρός του δόθηκε στην αστυνομία ενώ ο Nurtdinov συνελήφθη επειδή όπως αποδείχτηκε, είχε μπει στο σπίτι για να το λεηλατήσει. Η όλη ιστορία έμελλε ωστόσο να γίνει ακόμα παράξενη: Ένας αστυνομικός επιθεωρητής, ο Vladimir Bendlin άρχισε να ερευνά την αλλόκοτη εκείνη υπόθεση σε αντίθεση με τους συναδέλφους του που δεν την πήραν και πολύ στα σοβαρά. Βρήκε το πτώμα του πλάσματος, το φύλαξε στο ψυγείο του σπιτιού του, το βιντεοσκόπησε, το φωτογράφησε και τελικά έβαλε να του κάνουν κάποιες ιατροδικαστικές εξετάσεις. Τα αποτελέσματα εκείνων των εξετάσεων ήταν ανάμεικτα. Κάποιος ειδικός αποφάνθηκε ότι ήταν ένα παραμορφωμένο παιδί που είχε γεννηθεί πρόωρα. Κάποιος άλλος είπε ότι σίγουρα δεν ήταν

ανθρώπινο γιατί είχε ανώμαλη οστεοδομή και εσωτερικά όργανα, η φυσιολογία του ήταν "παρεκκλίνουσα" ενώ κάποιοι άλλοι ειδικοί έδωσαν εντελώς ασαφείς απαντήσεις ως προς την πραγματική του προέλευση. Ο Bendlin άρχισε να αναζητά απαντήσεις από ανθρώπους που ίσως ήξεραν κάτι περισσότερο από τους συμβατικούς επιστήμονες. Ήρθε σε επαφή με ένα ρώσικο οργανισμό UFOλογίας. Οι εκπρόσωποί του, του ζήτησαν να τους παραδώσει το πτώμα του πλάσματος για να το μελετήσουν. Εκείνος υποχώρησε απρόθυμα στις απαιτήσεις τους και έκτοτε τα ίχνη του όντος χάθηκαν για πάντα. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του, έπεφτε μονίμως σε δικαιολογίες, ο ένας τον παρέπεμπε στον άλλο και τελικά όλες του οι προσπάθειες για να το ξαναβρεί κατέληξαν στο μηδέν. Στο μεταξύ η Tamara Prosvirina βγήκε από το ίδρυμα όπου κρατούνταν το 1999 και πέθανε με πολύ παράξενο τρόπο, όταν την πάτησαν δυο αυτοκίνητα, τη στιγμή ακριβώς που βγή-

κε από το κτίριο όπου νοσηλευόταν. Όλος περιέργως ποτέ δεν έγινε κάποια σοβαρή έρευνα από την τροχαία ως προς τις συνθήκες του συγκεκριμένου ατυχήματος. Κάποιοι μάρτυρες ισχυρίστηκαν ωστόσο ότι η Tamara χόρευε στη μέση του δρόμου λες και είχε περιέλθει σε μια παράξενη κατάσταση έκστασης. Έκτοτε, το σώμα του "Νάνου του Kyshtym" όπως κατέληξε να αποκαλείται, χάθηκε για πάντα. Ίσως να φυλάσσεται ακόμα στα αρχεία του Οργανισμού που κατάφερε να τον πάρει στην κατοχή του. Ίσως πάλι να μελετάται σε κάποιο μυστικό κυβερνητικό εργαστήριο. Θα μπορούσε επίσης να βρίσκεται στα χέρια κάποιου πλούσιου συλλέκτη παράδοξων ευρημάτων. Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ. Το παράξενο πτώμα εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη, αφήνοντας πίσω του μονάχα φωτογραφίες, βίντεο, και ένα πανί που περιέχει ίχνη του ιδρώτα του. Όσοι αποδέχονται την αληθοφάνεια της όλη ιστορίας, τη θεωρούν απόδειξη της ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Οι σκεπτικιστές πάλι λένε ότι απλά επρόκειτο για κάποιου είδους παραμορφωμένου μωρού. Σύμφωνα με μια τρίτη θεωρία, πρόκειται για προϊόν γονιδιακής μετάλλαξης που προκλήθηκε από το πυρηνικό ατύχημα του 1957 στην περιοχή του Kyshtym, όταν ένα container αποθήκευσης υγρών πυρηνικών αποβλήτων εξερράγη στο πυρηνικό εργοστάσιο πλουτωνίου Mayak στο Ozersk, απελευθερώνοντας μεγάλα ποσά ραδιενέργειας τα οποία εξαπλώθηκαν

και μόλυναν πάνω από 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης στις περιοχές Chelyabinsk, Sverdlovsk και Τyumen. Σήμερα μάλιστα το καταστροφικό εκείνο γεγονός συγκαταλέγεται στις τρεις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές της ιστορίας μετά το Chernobyl και τη Fukushima της Ιαπωνίας. Κάποιοι άλλοι τέλος, εστιάζονται στο γεγονός ότι η Tamara βρήκε το μωρό δίπλα σε ένα πηγάδι και συνδέουν το εύρημα της με τη θεωρία της κούφιας Γης σύμφωνα με την οποία, βαθιά μέσα στο υπέδαφος του πλανήτη μας, σε αχανή υπόγεια σπήλαια, ακμάζουν υποχθόνιες φυλές και άγνωστοι καταχθόνιοι πολιτισμοί. Ο Bendlin έμαθε αργότερα από συνεντεύξεις που πήρε από τους ντόπιους ότι παρόμοια πλάσματα έχουν θεαθεί στα γύρω δάση και θεώρησε ότι η Prosvirina είχε βρει κάποιο μικρό ή τραυματισμένο δείγμα. Η γενετική ανάλυση του πανιού που περιείχε τον ιδρώτα του πλάσματος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει ομοιότητες με γονίδια ανθρώπων ή πρωτεύοντων ή κάποιου άλλου γνωστού πλάσματος. Τι ήταν τελικά αυτό το πλάσμα και από που προήλθε; Ήταν απλά και μόνο ένα παραμορφωμένο μωρό; Ένα εξωγήινο εύρημα; Το παιδί κάποιου υποχθόνιου βασιλείου; Μια έξυπνη απάτη; Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ. Αν θέλετε πάντως να παρακολουθήσετε ένα βίντεο που παρουσιάζει μια δραματοποιημένη εκδοχή αυτής της πολύ παράξενης ιστορίας, μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=AdzLWMK8HtY 1) https://en.wikipedia.org/wiki/Alyoshenka 2) https://en.wikipedia.org/wiki/Kyshtym 3) https://www.thesun.co.uk/news/8995988/russiaalien-dwarf-corpse-human-foetus-nuclear-disaster/ https://www.pinterest.nz/pin/44247873212113944

Παρά τις αμέτρητες παρατηρήσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων και υποτιθέμενων περιστατικών εξωγήινων επαφών στον πλανήτη μας, μέχρι στιγμής έχουμε αποδεχτεί πολύ λίγα δυνατά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι έχουμε τη συντροφιά ευφυούς ζωής από αλλού στο σύμπαν. Δεδομένου του άπειρου μεγέθους του σύμπαντος και της ηλικίας του, φαίνεται σχεδόν αδύνατο ότι η ευφυείς ζωή είναι μοναδική στον πλανήτη μας. Το 1973 ο ερευνητής John Ball του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης έφτασε στο σημείο να υποθέτει 0 ότι οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να μας παρατηρούν σαν ζώα σε ζωολογικό κήπο. Η ο οργάνωση ΜΕΤΙ (Μηνύματα Εξωγήινης Νοημοσύνης) με έδρα το Σαν Φρανσίσκο σ συνεδρίασε το 2019 στο Παρίσι για να επανεξετάσει αυτή την ανησυχητική 0 θεωρία. Αν και η ανθρωπότητα ψάχνει για ίχνη 0 ε ευφυείς εξωγήινης ζωής εδώ κ 0 και δεκαετίες, δεν έχουμε 0 καταφέρει ακόμα να βρούμε 0 στοιχεία - παρά τα 0 0 δισεκατομμύρια αστέρια που 0 μας περιβάλλουν. Δεδομένου 0 του άπειρου μεγέθους του 0 0 σύμπαντος και της ηλικίας 0 0 του, φαίνεται σχεδόν αδύνατο ότι η 0 ευφυείς ζωή είναι μοναδική για τον 0 πλανήτη μας – επόμενος γιατί δεν 0 0 είμαστε ακόμα σε θέση να επικοινωνή0 σουμε με εξωγήινους; Το 1950, ο φυσικός Enrico 0 Fermi βρήκε έναν πιθανό λόγο, ο οποίος αργότερα 0 έγινε γνωστός ως το «Παράδοξο του Φέρμι» (Fermi 0 Paradox). Παράδοξο του Φέρμι ονομάζεται το λογικό 0 0 παράδοξο που αναπτύχθηκε από τον επιστήμονα σχετικά 0 με την πλήρη απουσία στοιχείων για την ύπαρξη εξωγήινων 0 πολιτισμών, παρά το γεγονός ότι βάσει των αστρονομικών 0 0 μετρήσεων υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλοι πλανήτες μόνο στον 0 0 Γαλαξία όπου βρίσκεται η Γη. Καθώς ο αριθμός αυτός είναι πολύ 0 0 0 μεγάλος, θεωρητικά υπάρχει υψηλή πιθανότητα σε κάποιο ποσοστό των πλανητών 0 0 0 αυτών να έχει αναπτυχθεί ζωή, και ακολούθως σε κάποιο μικρότερο ποσοστό να έχει 0 0 εξελιχθεί σε νοήμονα πολιτισμό ο οποίος θα έχει αναπτύξει ικανότητα για διαστρικά ταξίδια. Έτσι, βάσει των αριθμών που εμπλέκονται η Γη θα έπρεπε ήδη να έχει δεχθεί την επίσκεψη εξωγήινων πολιτισμών. Έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες για την εξήγηση του παραδόξου, οι οποίες κυμαίνονται από την εκτίμηση πως οι νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι έως την πεποίθηση πως οι τεράστιες αποστάσεις εντός του σύμπαντος αποτελούν εξαιρετικά μεγάλο εμπόδιο στις επαφές μεταξύ πολιτισμών διαφόρων πλανητών, και από το ότι δεν υπάρχουν άλλοι νοήμονες πολιτισμοί έως το ότι είναι ήδη στην Γη αλλά

περνούν απαρατήρητοι. Υπήρχουν επίσης ορισμένες θεωρίες που έχουν χαθεί μεταξύ μας μέσα στον χρόνο, καθώς και η υπόθεση ότι είμαστε αδιάφοροι για τους εξωγήινους. Το METI, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, ένας οργανισμός που έχει δεσμευτεί για την έρευνα και την εκπαίδευση σχετικά με την αναζήτηση ευφυούς ζωής και την επαφή με εξωγήινους, συναντήθηκαν όπως προαναφέραμε το 2019 σ στο Παρίσι για να προσπαθήσουν και να φτάσουν σε μια απάντηση στο ερώτημα γιατί συνεχίζουμε να ζούμε στη μοναξιά του διαστήματος. Μερικοί έχουν προτείνει την ιδέα ότι οι εξωγήινοι είναι γύρω μας ως πανταχού παρόντες παρατηρητές. Μια υπόθεση που προέκυψε είναι ότι οι εξωγήινοι μπορεί κάλλιστα να έχουν αναγνωρίσει την ύπαρξή μας και ακόμη και να μας έχουν παρατηρήσει. Ωστόσο, μπορεί να μας κράτησαν σκόπιμα σε απόσταση. Στο τραπέζι έπεσε επίσης μια σοβαρή ιδέα ως απάντηση στο «Fermi Paradox» και δεν είναι εντελώς καινούργια. Το 1973, ο ερευνητής John Ball του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) υπέβαλε τη θεωρία ότι οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να «παρατηρούν τα πάντα», όπως μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα ζώα σε ένα καταφύγιο ή ένα ζωολογικό κήπο. Σύμφωνα με την υπόθεση του «ζωολογικού κήπου», μπορεί να υπάρχουν εξωγήινοι επιστήμονες που μελετούν τον πολιτισμό και το περιβάλλον μας, και οι οποίοι δεν θέλουν να έρθουν σε επαφή - κάτι που θα εξηγούσε γιατί, μέχρι στιγμής, αισθανόμαστε τόσο μόνοι. Αυτή η ιδέα επανεξετάστηκε στο Παρίσι, όπου οι παρευρισκόμενοι συζήτησαν την υπόθεση ότι οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να μας κρατούν σε κάποια μορφή «διαστημικής καραντίνας» για να μην παρεμβαίνουν ή και να καταστρέφουν ακόμα τον μικρό «βιότοπό μας». Η προϋπόθεση για αυτήν τη θεωρία είναι ότι υπάρχει ευφυείς ζωή πέρα από τον πλανήτη μας και ότι οι κάτοικοί της μπορεί ακόμη και να είναι ανώτεροι από εμάς γνωστικά. Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των ταινιών επιστημονικής φαντασίας στις οποίες η ανθρωπότητα συγκλονίζεται από την άφιξη των εξωγήινων και καταλήγει να αντιδρά σε πανικό ή με επιθετικότητα, η θεωρία δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, τα αγρογλυφικά εμφανίζονται σχεδόν κάθε καλοκαιρινή ημέρα, κάπου σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι παράξενοι κύκλοι και τα μοτίβα, εμφανίζονται μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια της νύχτας, προκαλώντας αμηχανία, ανησυχία, χαρά, αλλά και ίντριγκες τόσο για τους ντόπιους όσο και για τα μέσα μα-

ζικής ενημέρωσης. Οι κύκλοι βρίσκονται κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά έχουν εξαπλωθεί ακόμα σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά ποιος - ή τι – δημιουργεί αυτούς τους εντυπωσιακούς γεωμετρικούς σχηματισμούς; Τα αγρογλυφικά έχουν προσαρμοστεί σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, και συνήθως

η χρήση των αγρογλυφικών σε αυτά τα «προφητικά» μέσα, είναι να δώσουν τη θέση τους σε μια υπερφυσική ή απόκοσμη οντότητα που έχει έρθει στη γη. Αν δεχθούμε αυτή την υπόθεση, μήπως τότε τα μηνύματα προορίζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα; Μήπως μία μη ανθρώπινη ανώτερη διάνοια προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας; Και αν «σπουδάσουμε» αυτήν την γλώσσα, μήπως τότε θα μπορούσαμε να

επικοινωνήσουμε κι εμείς μαζί τους;

Κάνοντας μία βόλτα στο διαδίκτυο για το φαινόμενο των αγρογλυφικών, θα ενημερωθούμε ότι η παλαιότερη αναφορά, αν και λανθασμένα, έρχεται από το μακρινό 1678. Είναι η χρονιά που θα τυπωθεί ένα ξυλόγλυπτο φυλλάδιο και θα αφηγείται την ιστορία ενός αγρότη στο Hartford-shire, του οποίου το χωράφι με βρόμη καταστράφηκε από το διάβολο. Σύμφωνα με το φυλλάδιο ένας αγρότης προσπαθούσε να προσλάβει κάποιον εργάτη για τη συγκομιδή, αλλά ο εργάτης ήθελε να τον χρεώσει περισσότερο από ό, τι ο αγρότης θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Ο αγρότης αρνούμενος να πληρώσει ορκίστηκε ότι θα προτιμούσε να το θέριζε ο διάβολος αντ 'αυτού. Σύμφωνα με το φυλλάδιο, την νύχτα στο χωράφι του φάνηκε ένα φωτεινό φως. Το επόμενο πρωί, το χωράφι βρέθηκε θερισμένο και θεωρήθηκε εκείνη την εποχή ότι επρόκειτο περί διαβολικού χειροτεχνήματος. Όμως, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, οι πρώτες τεκμηριωμένες αναφορές των σχηματισμών των καλλιεργειών πάνε πίσω στο 815 μ.Χ. Είναι η εποχή που ο Επίσκοπος της Λυών, Agobard, εξέδωσε ένα διάταγμα με το οποίο απαγόρευε τη λήψη σπόρων από πεπλατυσμένους κύκλους καλλιεργειών (!), και τους οποίους σπόρους τους χρησιμοποιούσαν για παγανιστικές τελετές γονιμότητας. O Agobard, έγραψε «Ενάντια στην ανόητη γνώμη των μαζών για το χαλάζι και τις βροντές» και ανέφερε ότι οι άνθρωποι πίστευαν σε «Tempestarii» (μάγοι, που κατοικούσαν ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους και για κάποιους άλλους στα σύννεφα, και οι οποίοι κατείχαν την εξουσία να αυξήσουν ή να αποτρέψουν καταιγίδες κατά βούληση. Κυρίως όμως προορίζονταν για την ενθάρρυνση της κακοκαιρίας). Σύμφωνα με την «μυθολογία» οι Tempestarii συνεργάστηκαν με την Magonia, ένα βασίλειο μακρινό στα σύννεφα και του οποίου οι κάτοικοι ταξίδευαν με ιπτάμενα πλοία (πλοία σύννεφα), για να κλέψουν τα σιτηρά από τα χωράφια. Οι Tempestarii οδήγησαν σε σφοδρή κακοκαιρία – καταστροφή, με τη μορφή των καλλιεργειών που είχαν ισοπεδωθεί (κύκλοι στο έδαφος) και απαιτήθηκαν

λύτρα για λογαριασμό των Magonians. Η ιστορία έγινε διάσημη από τον κορυφαίο ερευνητή Jacques Vallee στο βιβλίο του «Passport to Magonia», στην οποία υπογράμμισε ότι το φαινόμενο των UFO φαίνεται να είναι μια σύγχρονη παραλλαγή του αρχαίου θέματος!!! Λίγα χρόνια μετά την ιστορία του διαβόλου του Hartford-shire το 1678, θα δημοσιευθούν νέες πληροφορίες για παράξενους κύκλους σε καλλιέργειες. Τεκμηριωμένα στοιχεία των σχηματισμών/αγρογλυφικών μπορούμε να βρούμε στα αρχεία του καθηγητή Robert Plot (13, Δεκέμβρη 1640 30 Απριλίου του 1696). O Plot ήταν ένας Άγγλος φυσιοδίφης, ο πρώτος καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και ο πρώτος φύλακας του Μουσείου Ashmolean. Ο καθηγητής Plot δημοσίευσε την εργασία, “A Natural History of Staffordshire” και σε αυτό το βιβλίο ανέφερε πληροφορίες σχετικά με τις έρευνες του, «Δαχτυλίδια νεράιδων», το οποίο όνομα πρέπει να ήταν εύστοχο, στο πλαίσιο της εποχής του, όταν η δεισιδαιμονία ήταν γενικά διαδεδομένη και η ύπαρξη των μαγισσών, ξωτικών, και νεράιδων ήταν αναμφισβήτητη. Αυτή η περιγραφή μπορεί πλέον να θεωρηθεί ότι αναφέρεται στο σύγχρονο φαινόμενο των «Αγρογλυφικών». Το κείμενο του καθηγητή καθιστά σαφές ότι οι σχηματισμοί προκύπταν συχνά στα χωράφια του Staffordshire για μια περίοδο ετών, και επίσης επιβεβαιώνονται από επιστήμονες φίλους του αλλά και τους γαιοκτήμονες. Ο Plot βρέθηκε σε διάφορους σχηματισμούς αγρογλυφικών και είχε μια μάλλον ευφάνταστη θεωρία για το πώς σχηματίστηκαν. Πίστευε ότι ο άνεμος ήταν η αιτία για τη δημιουργία δινών που επηρέαζαν στη συνέχεια τις καλλιέργειες στο έδαφος με αποτέλεσμα τη δημιουργία των τέλειων γεωμετρικών σχηματισμών. Δεν διευκρινίζετε αν αναφέρετε σε ανεμοστρόβιλο δηλαδή δίνη που προκαλείται από ανέμους αντίθετης φοράς ή σε στρόβιλος, δηλαδή περιστροφική κίνηση. Η θεωρία των στροβίλων επανήλθε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 από τον καθηγητή φυσικής του Πανεπιστημίου Dalhousie, και αρχισυντάκτη του περιοδικού Journal of Meteorology, Terence Meaden. Μερικά

Αγγλία 1932! Το πρώτο αγρογλυφικό του 20ου αιώνα, και το πρώτο που αποτύπωσε η φωτογραφική μηχανή! Όσοι ασχολούνται σοβαρά με την μελέτη και την έρευνα των αγρογλυφικών, γνωρίζουν πως πρόκειται για ένα φαινόμενο αιώνων, και όχι για ένα φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Ως παλαιότερο και μάλιστα πρώτο φωτογραφισμένο αγρογλυφικό, αναφέρεται το Saucer Nests (Οι φωλιές του Δίσκου) στην περιοχή Tully, της Αυστραλίας από το 1966 που είναι αναμφισβήτητα οι πιο διάσημοι κύκλοι. Πριν από λίγα χρόνια όμως αποκαλύφθηκε ότι το πρώτο καταγεγραμμένο αγρογλυφικό του 20ου αιώνα, το οποίο είναι και το πρώτο πραγματικά αγρογλυφικό που αποτυπώθηκε στην παγκόσμια ιστορία από φωτογραφική μηχανή, έρχεται από το μακρινό 1932! Η υπόθεση αυτή αποκαλύφθηκε από τον Andy Thomas, γνωστό συγγραφέα και ομιλητή του ανεξήγητου στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος το ανακάλυψε σε ένα παλιό αντίγραφο του Sussex Notes and Queries (Sussex, Σημειώσεις και Ερωτήματα), που δημοσιεύτηκε από την Αρχαιολογική Εταιρία του Sussex. Η ημερομηνία της φωτογράφισης σύμφωνα με το άρθρο είναι ο Αύγουστος του 1932, ενώ η ημερομηνία δημοσίευσης πιστεύεται ότι είναι το 1937. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή περίπτωση, γιατί ορίζει την περιγραφή του τόπου από τον αυτόπτη μάρτυρα, υπάρχει φωτογραφία του τόπου για πρώτη φορά, και υπάρχει φυσικά και διάγραμμα του σχηματισμού. Εξαιτίας της παλαιότητας, η εικόνα δεν αναπαράγετε καθαρά, όμως ο κύκλος, ο ένας από τους τέσσερις που φωτογραφήθηκε, είναι αρκετά ορατός στο κάτω μέρος της εικόνας. Συγγραφέας του κειμένου είναι ο Eliot Cecil Curwen (1895-1967), ένας αρχαιολόγος και συγγραφέας με βάση το Sussex, και στο οποίο κείμενο αναφέρει τα εξής: «Αυτό (δακτυλίδι) βρέθηκε να αποτελείται από έναν κύκλο στον οποίο το κριθάρι ήταν ισοπεδωμένο ή πατημένο κάτω».

χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1991, η εμφάνιση ενός αγρογλυφικού φάνηκε να υποστηρίζει την θεωρία του. Ένα ζευγάρι Βρετανών ήταν παρόν στη φάση δημιουργίας ενός κύκλου. Ο Γκάρυ και η Βίβιαν Τομλισον έκαναν μια βραδινή βόλτα σε ένα σταροχώραφο κοντά στο Hambledon του Surrey, όταν τα σπαρτά άρχισαν να κινούνται και μία ομίχλη να αιωρείται από πάνω τους. Ύστερα άκουσαν έναν υψίσυχνο ήχο. Κατόπιν ένας ανεμοστρόβιλος άρχισε να αναπτύσσεται γύρω τους και ο Γκάρυ Τόμλινσον ένιωσε τα μαλλιά του να σηκώνονται, σαν από συσσώρευση στατικού ηλεκτρισμού. Ξαφνικά ο ανεμοστρόβιλος χωρίστηκε στα δύο και εξαφανίστηκε σ ένα χωράφι. Ακολούθησε σιωπή και το ζευγάρι συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στο μέσον ενός κύκλου με ομαλά πατικωμένα σπαρτά. Η ερμηνεία του Meaden ήταν ότι

καλύτερο μπορούσε να υπάρξει εκείνη την εποχή, αλλά ήταν αστήρικτη. Η επόμενη αναφορά έρχεται από το διάσημο περιοδικό Nature του 1880. Η περιγραφή των αγρογλυφικών, δόθηκε στη δημοσιότητα από έναν επιστήμονα ο οποίος ήταν ένας συχνός ανταποκριτής σε επιστημονικά περιοδικά της εποχής εκείνης. Το όνομά του είναι J. Rand Capron, που έζησε στο Guildown κοντά στο Guildford, Surrey, στο νότο της Αγγλίας. Η αναφορά είναι όπως είπαμε από το περιοδικό Nature, τεύχος 22, σελ 290-291, 29 Ιούλιος του 1880 και αναδημοσιεύθηκε στο τεύχος Journal of Meteorology, Ιανουαρίου 2000, τόμος 25, σελ. 20-21, με τίτλο «Μια γνήσια περίπτωση αγρογλυφικών που χρονολογούνται από τον Ιούλιο του 1880». Όπως περιγράφετε στο άρθρο από τον Capron: «Οι καταιγίδες σε αυτό το μέρος του Surrey τον τελευταίο

Πολλές γεωμετρικές ενδιαφέρουσες εικόνες αγρογλυφικών υπήρχαν το 1999, εκ των οποίων του West Overton, στο Wiltshire ήταν η πιο έξυπνη. Στις 23 Ιουνίου, εμφανίστηκε ένα από τα καλύτερα γεωμετρικά σχήματα με δέκα μεγάλα στοιχεία να είναι σαφώς εξάγωνα, ενώ αυτό που κατέστη σαφές μόνο για έρευνα πεδίου, ήταν ότι οι πολύάριθμοι μικροί κύκλοι ήταν επίσης εξάγωνα. Όπως πάντα με τους κύκλους κάθε ερμηνεία είναι δυνατή. Εδώ όμως είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα διάγραμμα οκτάεδρου. Στη στερεομετρία, οκτάεδρο λέγεται ένα πολύεδρο που έχει οκτώ έδρες. Το οκτάεδρο είναι ένα από τα πέντε Πλατωνικά στερεά, που έχει για έδρες οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τα οποία ενώνονται ανά τέσσερα σε κάθε κορυφή του.

καιρό είναι τοπικές και βίαιες, και τα αποτελέσματα που παράγονται σε ορισμένες περιπτώσεις περίεργα. Σε επίσκεψη σε αγρόκτημα ενός γείτονα, την Τετάρτη το απόγευμα βρήκαμε έναν αγρό με σιτάρι που χτυπήθηκε σημαντικά, όχι όμως στο σύνολο, αλλά σαν μπαλώματα που σχηματίζουν, όπως φαίνεται από μια απόσταση, κυκλικές κηλίδες. Εξετάζοντας τα με μεγαλύτερη προσοχή, όλα αυτά παρουσιάζονται με τον ίδιο χαρακτήρα, δηλ., λίγα κοτσάνια των φυτών στέκονταν ως κέντρο, μερικά κοτσάνια ήταν κατάκοιτα με τα κεφάλια τους τοποθετημένα αρκετά ομοιόμορφα σε μια κατεύθυνση που σχηματίζει έναν κύκλο γύρω από το κέντρο, και έξω από αυτά ένας κυκλικός τείχος από κοτσάνια ο οποίος δεν είχε υποστεί τίποτα». (σημ. η περιγραφή μέχρι αυτό το σημείο είναι εντυπωσιακή. Για όσους δεν κατάλαβαν περιγράφει λίγα κοτσάνια ως πυρήνα που στέκονται όρθια, ενώ τα υπόλοιπα γύρω από το πυρήνα είναι πατημένα στο έδαφος με κυκλική φορά σχηματίζοντας κύκλο γύρω από το πυρήνα, και έξω από όλους αυτούς του μικρούς κύκλους ένας μεγάλος εξωτερικός κύκλος!), και ο Capron συνεχίζει: «Στέλνω ένα σκίτσο που έγινε επιτόπου, δίνοντας σας μια ιδέα αυτών των τέλειων μπαλωμάτων. Το έδαφος είναι αμμώδες και εύφορο, και η καλλιέργεια είναι έντονη, με ισχυρά κοτσάνια φυτών, κι εγώ δεν θα μπορούσα να εντοπίσω κάτω από αυτές τις συνθήκες οποιεσδήποτε αιτίες που να αντιπροσωπεύουν τις ιδιόμορφες μορφές των μπα-

λωμάτων στον αγρό, ούτε υποδεικνύει εάν ήταν άνεμος ή βροχή, ή συνδυασμός, ο οποίος να τα προκάλεσε, πέρα από τη γενική μαρτυρία των ισχυρών βροχοπτώσεων. Για μένα υποδηλώνει κάποια κυκλωνική δράση του ανέμου, και ίσως να έχει παρατηρηθεί και αλλού από μερικούς από τους αναγνώστες σας». Πολλοί χωρικοί έχουν δει θερινό ανεμοστρόβιλο˙ ένα χωνί σκόνης που στροβιλίζεται σε ένα χωράφι και ρουφάει τα πάντα στο δρόμο του. Όμως οι θερινοί ανεμοστρόβιλοι δεν έχουν διάμετρο είκοσι μέτρα – κάτι τέτοιο θα ήταν κυκλώνας. Ούτε μένουν στο ίδιο σημείο. Ένας θερινός ανεμοστρόβιλος θα ακολουθούσε ένα τυχαίο μονοπάτι μέσα στο χωράφι. Επίσης η εξέλιξη των αγρογλυφικών σχηματισμών τα χρόνια που ακολούθησαν συμπεριλαμβάνοντας γραμμές και περίπλοκες γεωμετρικές μορφές, λειτούργησαν αρνητικά ώστε να στηριχτεί η θεωρία του Meaden. Άλλοι πάλι ερευνητές, με πιο σημαντικό τον Τζέραλντ Χώκινς, Βρετανό ραδιοαστρονόμο και καθηγητή αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, που είχε γίνει διεθνώς πασίγνωστος με το βιβλίο του «Το Στοουνχεντζ Αποκωδικοποιημένο» το 1965, θεωρούν ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στα αγρογλυφικά και τις μουσικές νότες, ένας κώδικας στην πραγματικότητα, ενώ έρευνες με τη βοήθεια της κυματικής αποκάλυψαν ότι τα αγρογλυφικά θα μπορούσαν, όντως, να είναι προϊών ηχητικών κυμάτων. Ο Χώκινς μετρώντας και συγκρίνοντας τους κύκλους των αγροΤον Μάιο του 2010, ένας ακόμα παράξενος σχηματισμός παρουσιάστηκε στο Wilton Windmill και συγκεκριμένα στις 22 του μήνα. Αμέσως φάνηκε πως επρόκειτο για ένα μήνυμα κωδικοποιημένο σε δυαδική μορφή 8-bit. Μετά την αποκωδικοποίηση το αποτέλεσμα ήταν το εξής: e^(hi)pi)1=0. Έμοιαζε με κάποιο είδος εξίσωσης και αποδείχτηκε πως πρόκειται για την ταυτότητα του Euler: eiπ+1=0, όπου e είναι ο αριθμός του Όιλερ, η βάση των φυσικών λογαρίθμων, i είναι ο φανταστικός αριθμός, ένας από τους δυο μιγαδικούς αριθμούς του οποίου το τετράγωνο ισούται με μείον ένα, και π ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς την διάμετρο του. Αυτό έχει ονομαστεί ως ένα από τα ομορφότερα θεωρήματα όλων των μαθηματικών.

γλυφικών, ανακάλυψε πως οι περισσότερες αναλογίες φανερώνουν απλά κλάσματα – και ακόμα περισσότερο, τα κλάσματα της διατονικής κλίμακας. Μια θεωρία ακόμη υποστηρίζει ότι οι αγροί αποτελούν πεδίο δοκιμής ενός νέου είδους όπλων, και τα αγρογλυφικά είναι αποτέλεσμα εφαρμογής μιας προχωρημένης στρατιωτικής τεχνολογίας. Φυσικά υπήρξαν και περιπτώσεις που έχει αποδειχθεί ότι οι κύκλοι αποτελούν έργο φαρσέρ. Όμως η θεωρία πως όλοι είναι αποτέλεσμα απάτης είναι δύσκολο να γίνει πιστευτή. Έρευνα του Terence Meaden το 1991 απέδειξε πως η θεωρία περί φαρσέρ ήταν ανεπαρκής. Η έρευνα ονομάστηκε «Γαλάζιος Λόφος» και χρηματοδοτήθηκε από ιαπωνικά πανεπιστήμια σε συνεργασία με μία εκπομπή του BBC. Εγκαταστάθηκε εξοπλισμός ραντάρ, σκοπός του οποίου ήταν να ανιχνεύσει φαρσέρ και ανεμοστρόβιλους. Στο τέλος του προγράμματος βρέθηκαν δύο κύκλοι πολύ κοντά στην «παγιδευμένη» με ραντάρ περιοχή, δείχνοντας με αρκετά παραστατικό τρόπο πως δεν είχαν δημιουργηθεί ούτε από φαρσέρ ούτε από ανεμοστρόβιλους. Το φθινόπωρο του 1991 εμφανίστηκαν δύο μεσήλικες, ονόματι Doug Bower και Dave Chorley που ζούσαν στο Σαουθάμπτον και ισχυρίστηκαν ότι σχεδίαζαν από το 1978 τους κύκλους στα αγροκτήματα με βασικό εξοπλισμό ένα κοντό σανίδι. Οι ισχυρισμοί τους αναφέρθηκαν σε εφημερίδες σε ολόκληρο τον κόσμο και πολλοί πίστεψαν πως αυτή ήταν και η λύση του μυστηρίου – χωρίς να σκεφτούν πως το 1991 οι κύκλοι στα σπαρτά πλέον αναφέρονταν από ολόκληρο τον κόσμο, όπως και ότι θα ήταν τελείως αδύνατο να κατασκευάζουν κύκλους σε απόσταση 100 χιλιομέτρων μέσα σε μια μόνο νύχτα. Υπήρξαν μάλιστα νύχτες που κατασκευάστηκαν πάνω από εκατό κύκλοι σε χωράφια όλης της Αγγλίας. Μετά από λίγα χρόνια όμως αποδείχτηκε ότι η ιστορία των δύο μεσηλίκων είχε κατασκευαστεί σε συνεργασία με το Βρετανικό Υπουργείο Αμύνης και της CIA, ενώ και οι δύο τους είχαν κάνει καριέρα στο στρατό. Η πληροφορία δόθηκε από ένα υπάλληλο του Βρετανικού Υπουργείου Αμύνης που απεκάλυψε ότι όλα έγιναν με σκοπό να κατευναστεί το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του κόσμου για τα αγρογλυφικά. Στη συνέχεια, οι δυο μάρτυρες επανεξετάστηκαν από ουδέτερη επιτροπή και υπέπεσαν σε πλήθος σφαλμάτων και ανακριβειών. Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που πιστεύει ότι τα αγρογλυφικά είναι μηνύματα εξωγήινης προέλευσης. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι εξωγήινοι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με κάποιο τρόπο μαζί μας, και οι ερευνητές από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι περεταίρω στοιχεία γι αυτό μπορούν να βρεθούν εξετάζοντας τις αστρονομικές, επιστημονικές, και μαθηματικές εξισώσεις που βρι-

Ένα από τα πλέον εντυπωσιακότερα αγρογλυφικά είναι επίσης αυτό του Barbury Castle, που αποτυπώθηκε την 1η Ιουνίου 2008. Αν και με την πρώτη ματιά φαίνεται περίπλοκο, το συγκεκριμένο «πάζλ» είναι πραγματικά τέλειο και απλό, αρκεί να προσεγγιστεί βήμα – βήμα για να μπορέσει να γίνει κατανοητό. Αποκωδικοποιήθηκε από τον Mike Reed αστροφυσικό από την Νότια Καρολίνα. Το κωδικοποιημένο αγρογλυφικό απεικονίζει τον αριθμό π:3,141592654, δηλαδή τα δέκα πρώτα ψηφία του. Η μαθηματική σταθερά π, είναι ένας πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς την διάμετρο του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά, τη φυσική και την μηχανολογία. Πως διαβάζετε τώρα το αγρογλυφικό̇˙ πρώτον το διάγραμμα χωρίζετε σε δέκα ίσα τμήματα, επειδή υπάρχουν δέκα κλιμακωτές ακμές που βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία γύρω από το κύκλο του αγρογλυφικού (αριθμοί με πορτοκαλί χρώμα στο αγρογλυφικό). Ξεκινάμε από το βέλος στο κέντρο με την ένδειξη Start. Από την πρώτη ακμή (start), μέχρι την δεύτερη μεσολαβούν 3 ίσα τμήματα με κόκκινο χρώμα (αριθμός 3), από την δεύτερη ακμή μέχρι την τρίτη υπάρχει ένα τμήμα με χρώμα πράσινο (αριθμός 1), από την τρίτη ακμή μέχρι την τέταρτη υπάρχουν τέσσερα τμήματα χρώματος μωβ (αριθμός 4). Με την ίδια σειρά και λογική, στο τέλος θα έχουμε τον αριθμό 3,141592654. Εντυπωσιακή είναι η τελεία που υπάρχει στο αγρογλυφικό πριν την δεύτερη ακμή ώστε να σχηματιστεί το 3,1!

σκονται μέσα σε αυτά. Πολλά από τα πιο διάσημα αγρογλυφικά στην πραγματικότητα παράγονται από δομές φράκταλ. Με τον όρο φράκταλ στα Μαθηματικά, τη Φυσική αλλά και σε πολλές επιστήμες, ονομάζεται ένα γεωμετρικό σχήμα που επαναλαμβάνεται αυτούσιο σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης, κι έτσι συχνά αναφέρεται σαν «απείρως περίπλοκο». Τα μαθηματικά είναι φυσικά η παγκόσμια γλώσσα, κι αν κάποτε συναντήσουμε εξωγήινους, δεν θα μας μιλήσουν αγγλικά ούτε φυσικά ελληνικά. Θα μιλήσουν και θα επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω των μαθηματικών. Ποια είναι τελικά η σημασία των αγρογλυφικών; Η σημασία των αγρογλυφικών μάλλον είναι διπλή. Καταρχήν, υπάρχει μια συνειδητή συνιστώσα, που ση

«δουλειά». Τα γεωμετρικά σχήματα των σχηματισμών αυτών δουλεύουν μαζί μας σε αυτό το βαθύ επίπεδο, και μας υποκινούν να μεγαλώνουμε συναισθηματικά και πνευματικά. Μία εξέλιξη πολύ ευπρόσδεκτη. Τελικά ποιοι φτιάχνουν τα αγρογλυφικά;

Ο τελευταίος σημαντικός σχηματισμός για το 2002, κράτησε μόνο λίγες ώρες πριν οι μηχανές το καταστρέψουν, και εμφανίστηκε το βράδυ της 27ης Αυγούστου. Αυτό το αριστούργημα, που ονομάστηκε Crooked Soley, ήταν απίστευτα όμορφο και λεπτά δημιουργημένο, και απεικόνιζε μια αδιάσπαστη διπλή έλικα του DNA - μια εξαιρετικά προηγμένη γεωμετρία, που παρουσιάζει αυτό που ο Πλάτωνας περιγράφει ως το ουράνιο πρότυπο, το οποίο αποτέλεσε τη βάση του σχεδιασμού των αρχαίων μνημείων, όπως το Στόουνχεντς και την Μεγάλη Πυραμίδα. Ο σχηματισμός Crooked Soley μετρήθηκε περίπου 300 μέτρα πλάτος, και το σχέδιο αποτελείτο από «κυρτές πλατείες» συνολικού αριθμού 1296. Σε 504 από αυτές τις «πλατείες», η καλλιέργεια έμεινε όρθια, και απεικονίζεται η διπλή έλικα του DNA. Τα άλλα 792 καμπύλα τετράγωνα ισοπεδώθηκαν και έτσι επέτρεψε να ξεχωρίσει το πρότυπο του DNA. Αυτοί είναι οι αριθμοί της ιερής γεωμετρίας. Αν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των πλατειών που στέκονται όρθιες (..504), κατά 10, θα μας δώσει 5040, που είναι ο αριθμός που χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα για το σχεδιασμό της ιδανικής πόλης του. Ο συνιστώμενος αριθμός των πολιτών για την ιδανική πόλη είναι 5040, και όλα τα θεσμικά όργανα της πόλης με βάση τον αριθμό αυτό, όπως είναι και η φυσική ακτίνα της πόλης. Ο Πλάτωνας πήρε τον αριθμό αυτό ως το κλειδί για μια θεϊκή Δημιουργία..

μαίνει ότι αναγνωρίζουμε ορισμένους σχηματισμούς όπως πυραμίδες, συσκευές ελεύθερης ενέργειας, λουλούδια, ζώα, αστρικά συστήματα κ.λπ. Στη συνέχεια, μιλάμε γι 'αυτό, διαβάζουμε γι' αυτό, και μελετάμε θέματα που βρίσκουμε, όπως τα αγρογλυφικά. Για παράδειγμα, όταν εξακολουθούν να κάνουν σχηματισμούς σχετιζόμενους με τους Μάγια ή αρχαίους αιγυπτιακούς σχηματισμούς, καταλαβαίνουμε ότι προσπαθούν να μας πουν κάτι για αυτούς τους πολιτισμούς και έτσι αρχίζουμε να διαβάζουμε περισσότερα γι 'αυτούς, μέχρι να καταλάβουμε τι προσπαθούν να μας πουν. Αυτή είναι η γνώση σε συνειδητό επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο είναι στο υποσυνείδητο επίπεδο, μέσω της γεωμετρίας. Η γεωμετρία λειτουργεί γύρω από το μυαλό, και τον εγκέφαλο. Πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά, ακόμα και στο επίπεδο της ψυχής. Εκεί είναι που γίνεται η

Οι κύκλοι βρίσκονται κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά έχουν εξαπλωθεί ακόμα σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες ακόμα και στην χώρα μας, την Ελλάδα. Αλλά ποιος - ή τι – δημιουργεί τελικά αυτούς τους εντυπωσιακούς γεωμετρικούς σχηματισμούς; Τα αγρογλυφικά έχουν προσαρμοστεί σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, και συνήθως η χρήση των αγρογλυφικών σε αυτά τα «προφητικά» μέσα, είναι να δώσουν τη θέση τους σε μια υπερφυσική ή απόκοσμη οντότητα που έχει έρθει στη γη. Αν δεχθούμε αυτή την υπόθεση, μήπως τότε τα μηνύματα προορίζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα; Μήπως μία μη ανθρώπινη ανώτερη διάνοια προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας; Και αν «σπουδάσουμε» αυτήν την γλώσσα, μήπως τότε θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε κι εμείς μαζί τους; Τελευταίο αφήσαμε ένα καταπληκτικό αγρογλυφικό που εμφανίστηκε στη Vale of Pewsey το 2010. Αυτή τη φορά παρουσιάστηκε μια έξυπνη μαθηματική αναπαράσταση της χρυσής τομής «Φ» έως δέκα ψηφία, δηλαδή 1,61803399. Η χρυσή τομή Φ ορίζεται ως το πηλίκο των θετικών αριθμών α/β όταν ισχύει, α/β=α+β/α που ισούται περίπου με 1,618. Θεωρείται ότι δίνει αρμονικές αναλογίες και για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί στην αρχιτεκτονική και την ζωγραφική, τόσο κατά την αρχαία Ελλάδα όσο και κατά την Αναγέννηση. Την χρυσή τομή εισήγαγε και υπολόγισε ο Πυθαγόρας (585-500π.Χ), ενώ συμβολίζεται με το γράμμα Φ προς τιμή του Φειδία, του γνωστότερου ίσως γλύπτη της ελληνικής αρχαιότητας, και του σημαντικότερου της κλασικής περιόδου. Από το σημείο 0 στο κέντρο, απλώνονται προς τα έξω 11 κύκλοι. Στην συνέχεια από το σημείο 0 απλώνονται ακτίνες κάθετες. Μετρώντας από πόσα κομμάτια αποτελείτε κάθε ακτίνα, έχουμε την χρυσή αναλογία (Φ).

Η Janet Ossebaard είναι μία από τις γνωστότερες ερευνήτριες των αγρογλυφικών σχηματισμών, με καταγραφή εκατοντάδων περιστατικών σε πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης. Έχει επικεντρωθεί στη λήψη δειγμάτων για βιοφυσική έρευνα, τη λήψη λεπτομερών φωτογραφιών και τη χαρτογράφηση των ανωμαλιών: παράξενες ανωμαλίες όπως η παρουσία ξένων ουσιών, λυγισμένων, στριμμένων ή σχισμένων μίσχων και αιχμών. Συμμετείχε στη δημιουργία τριών ντοκιμαντέρ για τους κύκλους των καλλιεργειών, που παρήγαγε ο Bert Janssen. Το 1996, "Crop Circles, What On Earth Is Going On?", το 1998 "Crop Circles, The Research" και το 2001 "Contact": το βίντεο που κέρδισε το βραβείο EBE σχετικό με τα UFO ντοκιμαντέρ κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ συμποσίου και κινηματογράφου στο Laughlin, Νεβάδα (ΗΠΑ). Το 2000 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο "Οι κύκλοι καλλιέργειας, ένα παγκόσμιο μυστήριο" που εξαντλήθηκε μετά την κυκλοφορία 12.000 αντιτύπων. Το καλοκαίρι του 2002 συμμετείχε σε μελέτη του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, όπου εξετάστηκαν πρόσφατα διαμορφωμένοι κύκλοι καλλιέργειας με υπέρυθρη θερμογραφία.

Κυρία Janet Ossebaard, πότε και πως εμπλακείκατε στην έρευνα των αγρογλυφικών; Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το φαινόμενο των αγρογλυφικών από αρκετά παλιά, γύρω στο 1994, όταν επισκέφτηκα ένα αγρογλυφικό στην Ολλανδία. Ήμουν πολύ σκεπτικίστρια, με επιστημονικό υπόβαθρο, και πίστευα ότι όλα τα αγρογλυφικά ήταν τεχνητά. Αλλά κάτι μέσα μου παρέμενε πολύ αθόρυβο, πολύ ήσυχο. Ένιωσα δέος και θαυμασμό... Και έτσι, το 1995 πήγα στην Αγγλία, το λίκνο του φαινομένου όπου επισκέφτηκα και έψαξα τους σχηματισμούς που σχηματίστηκαν εκεί. Ήθελα να μάθω μια για πάντα, εάν οι σχηματισμοί αυτοί ήταν πράγματι από τον άνθρωπο... και ήμουν σύντομα σε θέση να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήταν! Ποια είναι τα συγκεκριμένα κριτήρια για τον προσδιορισμό της γνησιότητας ενός αγρογλυφικού σχηματισμού; Υπάρχουν 3 τρόποι για να καθορίσετε εάν ένα αγρογλυφικό είναι γνήσιο ή όχι. Κατ 'αρχάς, βρείτε βιοφυσικές ανωμαλίες: λυγισμένα κλαδιά, λυγισμένους κόμβους (Ένας κόμβος φυτών είναι η περιοχή από την οποία τα φύλλα αναπτύσσονται), ανοιγμένους κόμβους (σαν να έχουν εξερράγη), τέτοια πράγματα. Αν τους βρείτε, ξέρετε για μία περίπτωση ότι ο σχηματισμός είναι γνήσιος (όχι από τον άνθρωπο). Δεύτερον, να δούμε τις γραμμές του σχηματισμού. Αν η διάταξη έχει μια όμορφη ροή, στροβιλίζεται, ή ακόμα και αναμιγνύονται τα φυτά, είναι γνήσιος. Υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος για να καθορίσει την γνησιότητα ενός σχηματισμού: ένας πραγματικός σχηματισμός φαίνεται να είναι ζωντανός. Φαίνεται να αναπνεύσει, να έχει ψυχή. Θα σας κάνει να χαμογελάσετε, να νιώσετε την ενέργεια. Ένας τεχνητός σχηματισμός είναι νεκρός, δεν έχει ψυχή. Μεγάλη διαφορά! Έχετε μια συγκεκριμένη άποψη ως προς την πηγή του φαινομένου των αγρογλυφικών; Πιστεύω ότι τα αγρογλυφικά γίνονται από μια ποικιλία πηγών. Μερικοί γίνονται από εξωγήινους, από άλλα ηλιακά και πλανητικά συστήματα. Άλλοι γίνονται από φωτεινά όντα, μία πολύ υψηλή δόνηση της συνείδησης. Αυτά είναι συχνά και θεωρούνται ως σφαίρες του φωτός ή ακόμα και όντα του φωτός. Στη συνέχεια, υπάρχει η πτυχή της ανθρώπινης συνείδησης, η συλλογική, δημιουργώντας αυτά τα μοτίβα από ένα (υπο) συνειδητό επίπεδο. Και τέλος, η Γη συμμετέχει επίσης, οι σχηματισμοί εμφανίζονται στις διαβάσεις των γραμμών ley και φαίνεται σαν η γη και το σύμπαν να συνεργάζονται σε μια διαδικασία δημιουργίας, ακριβώς σαν την αστραπή που προέρχεται απόβτον ουρανό και καταλήγει στη γη. Είναι το μέρος όπου ο ουρανός συναντά τη γη, σα να λέμε... Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε λίγο για το τι πιστεύετε ότι σημαίνουν τα αγρογλυφικά; Η σημασία των αγρογλυφικών πιστεύω ότι είναι διπλή. Καταρχήν, υπάρχει μια συνειδητή συνιστώσα, που σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ορισμένους σχηματισμούς όπως πυραμίδες, συσκευές ελεύθερης ενέργειας, λουλούδια, ζώα, αστρικά συστήματα κ.λπ. Στη συνέχεια, μιλάμε γι 'αυτό, διαβάζουμε γι' αυτό, και μελετάμε θέματα που βρίσκουμε όπως τα αγρογλυφικά. Για παράδειγμα, όταν εξακολουθούν να κάνουν σχηματισμούς σχετιζόμενους με τους Μάγια ή αρχαίους αιγυπτιακούς σχηματισμούς, καταλαβαίνουμε ότι προσπαθούν να μας πουν κάτι για αυτούς τους πολιτισμούς και έτσι αρχίζουμε να διαβάζουμε περισσότερα γι 'αυτούς, μέχρι να καταλάβουμε τι προσπαθούν να μας πουν. Αυτή είναι η γνώση σε συνειδητό επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο είναι στο υποσυνείδητο επίπεδο, μέσω της γεωμετρίας. Η

γεωμετρία λειτουργεί γύρω από το μυαλό, τον εγκέφαλο. Πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά, ακόμα και στο επίπεδο της ψυχής. Εκεί είναι που γίνεται η «δουλειά»: τα γεωμετρικά σχήματα των σχηματισμών αυτών δουλεύουν μαζί μας σε αυτό το βαθύ επίπεδο και μας υποκινούν να μεγαλώνουμε συναισθηματικά και πνευματικά. Αυτό είναι που βιώνει κανείς στα αγρογλυφικά: συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη. Νομίζω ότι είναι μια πολύ ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Βλέπετε κάποια σύνδεση μεταξύ αγρογλυφικών και άλλων κυκλικών σχεδίων της νότιας Αγγλίας; Γιατί η νότια Αγγλία είναι το σπίτι της μεγαλύτερης συλλογής τεχνητών μονόλιθων στον κόσμο, αλλά και το σπίτι του φαινομένου των αγρογλυφικών; Η Νότια Αγγλία είναι το μέρος με τις μεγαλύτερες και τις ισχυρότερες γραμμές leyline (ενεργειακή γραμμή) σε όλο τον κόσμο. Τα αγρογλυφικά εμφανίζονται πάνω ή γύρω τους. Είναι επίσης η περιοχή των αρχαίων ναών, όπως οι μόνιμες πέτρες στον πέτρινο κύκλο Avebury, την αρχαία Avalon (σύγχρονη Glastonbury), την αρχαία πυραμίδα Silbury Hill, το Long Barrow του West Kennett, κλπ. Οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό μέρος στη γη και σε πολλές περιοχές λάτρευαν τους θεούς και τις θεές. Αργότερα, χτίσαμε τις εκκλησίες και τους καθεδρικούς ναούς σε αυτές τις περιοχές. Και σήμερα, τα αγρογλυφικά εμφανίζονται πάνω τους και κοντά τους. Ο στρατός έχει κάποιο ενδιαφέρον για τα αγρογλυφικά; Υπάρχει μεγάλο στρατιωτικό ενδιαφέρον για το φαινόμενο των αγρογλυφικών. Προσωπικά, έχω δει έντονη στρατιωτική εμπλοκή, ιδιαίτερα στη Νότια Αγγλία. Μαύρα (unregistered) ελικόπτερα πετούν συχνά πολύ χαμηλά πάνω από τους σχηματισμούς, έχουν στρατιωτικό προσωπικό, έχουν απομακρύνει ερευνητές αγρογλυφικών στους σχηματισμούς, ενώ προχωρούν στην καταγραφή και στη λήψη φωτογραφιών των πινακίδων των αυτοκινήτων των ερευνητών. Φαίνονται να κινηματογραφούν και να εγγράφουν ό, τι μπορούν. Προσωπικά, έχω δει ένα μαύρο ελικόπτερο το 2007, καθώς κυνηγούσε μια μεγάλη κόκκινη μπάλα φωτός. Ήμουν εκεί με δύο άλλους αυτόπτες μάρτυρες. Πείτε μας λίγα λόγια ακόμα για τα συναισθήματα σας όταν βρίσκεστε στη μέση ενός αγρογλυφικού. Έχω βρεθεί μέσα σε εκατοντάδες σχηματισμούς και σε διάφορες χώρες, όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, το Βέλγιο και η Αγγλία. Μετά από όλα αυτά, και έχοντας ερευνήσει το φαινόμενο για 26 ολόκληρα χρόνια, έχω βιώσει πολλά πράγματα, με μερικά από τα οποία δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω. Έχω δει μπάλες φωτός και όντα από άλλες διαστάσεις. Τα αγρογλυφικά, πραγματικά, με έχουν κάνει να αλλάξω γνώμη για τα πάντα στη ζωή. Ολόκληρη η άποψή μου για τον κόσμο άλλαξε δραματικά τα τελευταία χρόνια. Με το πανεπιστημιακό μου υπόβαθρο, σκέφτηκα και κατάλαβα τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Όμως, αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος... Ο τρόπος που βλέπω τη ζωή και την πραγματικότητα τώρα είναι εντελώς διαφορετική από ό, τι πριν από 26 χρόνια. Ήταν ένα απίστευτο ταξίδι και μια απίστευτη περιπέτεια, και ελπίζω να απολαύσω αυτή τη μαγική βόλτα για άλλα 26 χρόνια ακόμη!

Αν και δεν γνωρίζω καμία επιστημονική υπόθεση που να μπορεί να ερμηνεύσει όλες αυτές τις θεάσεις, αυτό δεν πρέπει και δεν μπορεί να μας κάνει να ξεχνάμε τα λόγια του Erwin Schroedinger: «Να είμαστε πάντα περίεργοι, να μπορούμε πάντα να νιώσουμε έκπληξη, και πάντα να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε».

Josef Allen Hynek

Ο Γιόζεφ `Αλλεν Χάινεκ (Josef Allen Hynek, 1 Μαΐου 1910 – 27 Απριλίου 1986), συνήθως απαντώμενος ως J. Allen Hynek, ήταν Αμερικανός καθηγητής της Αστρονομίας, γνωστός ως ο πρώτος και ένας από τους λίγους επαγγελματίες αστρονόμους που μελέτησαν το φαινόμενο των ΑΤΙΑ. Αυτό έγινε αρχικά μετά από παράκληση της αμερικανικής κυβερνήσεως και της πολεμικής αεροπορίας, οπότε και συμμετείχε σε 3 διαδοχικά προγράμματα: Το Πρόγραμμα Σάιν (Project Sign, 1947–1949), το Πρόγραμμα Γκρατζ (Project Grudge, 1949–1952) και τέλος το Πρόγραμμα Κυανή Βίβλος (Project Blue Book, 1952 ως 1969). Στη συνέχεια, επί δεκαετίες διεξήγε τις δικές του ανεξάρτητες έρευνες σχετικά με τα UFO.

Θέλεις να αποκτήσεις δωρεάν ένα τεύχος του ηλεκτρονικού μας περιοδικού για τον υπολογιστή σου, ή να εκτυπώσεις τα τεύχη μας ώστε να τα φυλάξεις στην βιβλιοθήκη σου και να τα «ανακαλέσεις» όταν θα σου χρειαστεί για οποιονδήποτε λόγο; Επισκέψου την ιστοσελίδα του Unlocking the Truth και κατέβασε δωρεάν όποιο τεύχος επιθυμείς από την παρακάτω διεύθυνση: unlockingthetruthproject.blogspot.gr

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ 8ο ΤΕΥΧΟΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

© Ερ.Ε.Ν.Ζω 2020