NOESIS ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2020 – 2021 ΣΧΟΛΕΙΟ: 2ο Εσπερινό ΕΠΑ.Λ. Ιωαννίνων
Τίτλος σχεδίου δράσης:
… έλα να μάθεις … τη δικιά μου καραντίνα ...
Το βιβλίο με τίτλο: «… έλα να μάθεις … τη δικιά μου καραντίνα ...» είναι πλημμυρισμένο με εμπειρίες, απόψεις (θετικές κι αρνητικές), σχόλια (θετικά κι αρνητικά), βιώματα και συναισθήματα των μαθητών από τις περιόδους της καραντίνας, αποτυπωμένα με γλαφυρό τρόπο με τη μορφή κειμένου αλλά και με εικαστικούς τρόπους έκφρασης (ζωγραφική, σχέδιο, πλαστική, κουκλοθέατρο, μακέτες).
Δώρα Μ. Τον τελευταίο χρόνο όλοι μας έχουμε γνωρίσει και πλέον καθημερινά χρησιμοποιούμε τη λέξη «καραντίνα». «Είμαι σε καραντίνα», «Θα μπω σε καραντίνα», «Μετά την καραντίνα», αντί να λέμε όπως παλιότερα «Είμαι σε δίαιτα», «Θα μπω σε πρόγραμμα», «Μετά την εξεταστική». Όμως όλα τώρα κυμαίνονται γύρω από τη λέξη «καραντίνα». Μα τελικά τι είναι αυτή η καραντίνα; Μήπως είναι η απομόνωσή μας από τους φίλους μας, η μη δυνατότητα να κάνουμε ανέμελα τη βόλτα μας ή να πάμε να πιούμε το καφεδάκι μας με το συνάδερφό μας και να τα πούμε λιγάκι; Είναι αυτό; Είναι μόνο αυτό; Άλλοι πάλι λένε … είναι μόνο μια περίοδος … ιδιαίτερη περίοδος, πρωτότυπη περίοδος … για το καλό μας … για το καλό όλων … Όπως όλοι μας έτσι κι εγώ περνώ τη δική μου καραντίνα … τις τελευταίες 8 ημέρες λίγο διαφορετικά, καθώς δεν μπορώ να πάω πουθενά, ούτε στο σούπερ μάρκετ, ούτε μια βόλτα γύρω από το σπίτι, ούτε μια βόλτα το σκύλο … Ο ιός χτύπησε και τη δική μου πόρτα … Έλα να παλέψουμε … Δεν έρχεσαι να σε κεράσουμε … δεν έρχεσαι για να μας δεις και να τα πούμε λιγάκι … έρχεσαι για να παλέψουμε … μα με τι όπλα … με τι δύναμη … όταν ο δικός σου άνθρωπος κουβαλά πάνω του, μέσα του τον ιό και δεν ξέρεις που μπορεί να τον οδηγήσει … και η επιστήμη να λέει ότι έχει φτάσει στο φεγγάρι, όμως ακόμα δεν έχει φτάσει να κατακτήσει τον κορονωϊό. Αγαπητοί μου φίλοι, η δική μου Σπιναλόγκα είναι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι τώρα … και σκέφτομαι ότι τελικά ο Θεός με αξίωσε να δω τι τελικά μπορώ να αντέξω … άραγε και τι άλλο …
Χριστίνα Τς. Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΜΟΥ Τον πρώτο εγκλεισμό, εκείνον του Μαρτίου τον πέρασα με ηρεμία, αν και μου στοίχισε που έχασα τους φίλους μου, την διασκέδασή μου, το σχολείο μου και γενικότερα την καθημερινότητά μου. Ευτυχώς είχα τους αγαπημένους μου ανθρώπους υγιείς. Αν και εδώ που τα λέμε δεν φοβήθηκα ιδιαίτερα τον ιό γιατί αν καταλάβεις τι συμβαίνει και τι μ πορείς να κάνεις για να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Ο δεύτερος εγκλεισμός όμως ήταν διαφορετικός!! Ανέκαθεν ήμουν ένας άνθρωπος κοινωνικός αλλά και μοναχικός συνάμα, η ρουτίνα όμως της καθημερινότητας με έκαναν να ξεχάσω να αξιοποιώ μοναχικό χρόνο. Η απομόνωση ήρθε για να μου το υπενθυμίσει. Η μοναξιά μας μαθαίνει να συζητάμε με τον εαυτό μας και να ξύνουμε τις πληγές μας, μπορεί να μας διδάξει σθένος και ικανότητα να ικανοποιούμε τις δικές μας ανάγκες, να ρυθμίζουμε και να προσαρμόζουμε την ζωή μας . Άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο σίγουροι είμαστε ότι πριν από τον ιό αγκαλιαζόμασταν πραγματικά; Στα μπαρ που πίναμε το ποτό μας η ευχαρίστησή μας ήταν ουσιαστική; Κάναμε ότι κάναμε και πηγαίναμε όπου πηγαίναμε γιατί πραγματικά το θέλαμε και το είχαμε ανάγκη; Κατάλαβα λοιπόν ότι και πριν από τον εγκλεισμό είχαμε πολλά κουσούρια και όλο αυτό μας έφερε αντιμέτωπους με την ωμή πραγματικότητα που δεν είναι τίποτε άλλο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το θέμα είναι πόσο αντέχει ο καθένας μας. Οι επαφές μου με τον έξω κόσμο περιορίστηκαν αρκετά, το τηλέφωνο χτυπούσε σπάνια πια και οι ''φίλοι'' έγιναν καπνός. Δεν με ένοιαξε όμως καθόλου. Οι σχέσεις δοκιμάστηκαν και έμειναν εκείνες που άξιζε τελικά να μείνουν. Αξιοποίησα δημιουργικά και στο έπακρο τον χρόνο μου και εξακολουθώ να το κάνω με πράγματα που με ευχαριστούν. Φυσικά και θέλω να τελειώσει όλο αυτό γρήγορα και όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, δεν θέλω όμως να ξαναγυρίσω στην κανονικότητα, δεν θέλω να επιστρέψω σε αυτό που θεωρούσα φυσιολογικό. Βρήκα τον εαυτό μου και δεν θέλω να τον χάσω ξανά. Ξέρετε που βρίσκεται η ευτυχία; μέσα μας! Κλείνοντας θα δανειστώ τα λόγια του Καζαντζάκη ''Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο, ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.'' Ένα μικρό σπιτάκι λοιπόν ψηλά στο βουνό ή και ακόμα δίπλα στη θάλασσα, με λίγα χρήματα για να μπορέσεις να ζήσεις και να κερνάς κρασί τους δυο τρεις φίλους σου!!
Κωνσταντίνος Σι. ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ Καραντίνα, κοινωνικός αποκλεισμός με περιορισμό κυκλοφορίας που στόχο έχει την μη εξάπλωση της ασθένειας. Την βιώνουμε μήνες τώρα με κάποια διαλείμματα σχετικής ελευθερίας. Ένας ρυθμός ακορντεόν. Μια μελωδία μελαγχολική, γραμμένη πάνω στις παρτιτούρες εκατομμυρίων οικογενειών. Επιχειρήσεις με αβέβαιο μέλλον. Εργαζόμενοι να σχοινοβατούν στο χάος της ανεργίας. Όπως η μελωδία, έτσι και η καραντίνα έχει τα θετικά της. Αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα πρόσωπα που αγαπάμε και με τα οποία συζούμε, σε πράγματα που η καθημερινότητα και η ταχύτητα της ζωής δεν επέτρεπαν. Ο ρυθμός έγινε αργός, συζητάμε πιο πολύ, δουλεύουμε από το σπίτι, μαθαίνουμε από τις οθόνες υπολογιστών, αγοράζουμε ηλεκτρονικά. Καραντίνα μια λέξη ικανή να κρατήσει όλους τους κατοίκους της γης σε ομηρία.
SALMA, 18 YEARS OLD, PAKISTAN The _rst time I heard about the coronavirus, I heard that it had started in China because someone had eaten some weird animal. Hearing about its transmissibility, I realized that it would spread to all the world by the travelers. During the _rst wave of the virus,( I had just arrived in Greece, so I was spending time in police stations. But )the biggest di_culty that I faced because of the coronavirus was that I could not go outside and see my friends. I was feeling that I had lost my freedom and my mood was bad. As all this situation was new, and with all the changes that were happening in my life, I feel that the _rst wave passed quickly. But I was feeling that the problem had not stopped and that situation would be repeated. And that is what happened. In the meanwhile, I had moved to the hotel where I am living now, at Aspraggeloi of Zagori. It was the _rst weeks that I was spending in my new home, when I heard that there would be a second lockdown as many people were getting sick again. All I could do was pray for this situation to _nish in all the world. But that second time is more di_cult for me. Being afraid of going outside, as the danger is great and I would risk my friends’ health and mine, I have stopped visiting my friends and going shopping. So I stay home, with few things to do to _ll my day, sleeping and playing games. When someone has to be at one place for a long time, his mind gets tired of that situation. I miss going out, talking face to face with my friends, shopping or even going for a walk at a new place. I hope that it ends as soon as possible.
Μετάφραση SALMA, 18 ΧΡΟΝΩΝ, ΠΑΚΙΣΤΑΝ Την πρώτη φορά που άκουσα για τον κορωναϊό, άκουσα ότι είχε ξεκινήσει στην Κίνα επειδή κάποιος είχε φάει ένα παράξενο ζώο. Ακούγοντας για τη μεταδοτικότητά του, συνειδητοποίησα ότι θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο από τους ταξιδιώτες. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος του ιού, μόλις είχα φτάσει στην Ελλάδα, έτσι περνούσα αρκετό χρόνο σε αστυνομικά τμήματα. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα λόγω του Κορωναιού ήταν ότι δεν μπορούσα να πάω έξω και να δω τους φίλους μου. Ένιωθα ότι είχα χάσει την ελευθερία μου και η διάθεσή μου ήταν κακή. Καθώς όλη αυτή η κατάσταση ήταν νέα, και με όλες τις αλλαγές που συ νέβαιναν στη ζωή μου, νιώθω ότι το πρώτο κύμα πέρασε γρήγορα. Αλλά ένιωθα ότι το πρόβλημα δεν είχε σταματήσει και ότι η κατάσταση θα επαναλαμβανόταν. Και αυτό συνέβη. Εν τω μεταξύ, είχα μετακομίσει στο ξενοδοχείο όπου μένω τώρα, στους Ασπράγγελους του Ζαγορίου. Ήταν οι πρώτες εβδομάδες που περνούσα στο καινούριο μου σπίτι, όταν άκουσα ότι θα γινόταν ένα δεύτερο λοκντάουν επειδή πολλοί άνθρωποι αρρώσταιναν ξανά. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ να τελειώσει αυτή η κατάσταση σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτή η δεύτερη φορά είναι πιο δύσκολη για μένα. Φοβάμαι να πάω έξω, καθώς ο κίνδυνος είναι μεγάλος και θα διακινδυνεύσω και τη δική μου υγεία και των φίλων μου, έχω σταματήσει να επισκέπτομαι τους φίλους μου και να πηγαίνω για ψώνια. Έτσι μένω σπίτι, με λίγα πράγματα που έχω να κάνω για να γεμίσω τη μέρα μου, κοιμάμαι και παίζω παιχνίδια. Όταν κάποιος πρέπει να βρίσκεται σε ένα μέρος για μεγάλο χρονικό διάστημα, το μυαλό του κουράζεται από αυτήν την κατάσταση. Μου λείπει το να βγαίνω έξω, να μιλάω πρόσωπο με πρόσωπο με τους φίλους μου, να ψωνίζω ή ακόμα και να κάνω μια βόλτα σε ένα νέο μέρος. Ελπίζω να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.
MOHAMMED, 16 YEARS OLD, SYRIA Corona virus 19 The corona virus began in late 2019 in the chinese province of Wuhan. Quickly, it spread to all of China and to all the world, causing shock to many, as at the begin ning everyone thought it was a simple thing, but soon they discovered that it was a dangerous threat. Because of that, people started protecting themselves and the lockdown began in the whole world. That continued for all the year 2020, which was a really tough year, as we couldn’t enjoy it, being in quarantine and waiting for the news of making the vaccine. Because of this virus we realized the importance of life and the value of our freedom. After a long time, nally a vaccine has been made, and this is news that work as a source of hope for the whole world. I hope that the new year will be better than this dicult year. Μετάφραση MOHAMMED, 16 ΧΡΟΝΩΝ, ΣΥΡΙΑ Κορωνοϊός 19 Ο κορωνοϊός ξεκίνησε στα τέλη του 2019 στην κινεζική επαρχία Γιουχάν. Γρήγορα, εξαπλώθηκε σε όλη την Κίνα και σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας σοκ σε πολλούς, καθώς στην αρχή όλοι πίστευαν ότι ήταν απλό πράγμα, αλλά σύντομα ανακάλυψαν ότι ήταν μια επικίνδυνη απειλή. Έτσι οι άνθρωποι άρχισαν να προστατεύουν τον εαυτό τους και έγινε λοκντάουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό συνεχίστηκε για όλο το έτος 2020, που ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, διότι δεν μπορούσαμε να το απολαύσουμε καθώς ήμασταν σε καραντίνα και περιμέναμε τα νέα για την παρασκευή του εμβολίου. Λόγω αυτού του ιού συνειδητοποιήσαμε τη σημασία της ζωής και την αξία της ελευθερίας μας. Μετά από πολύ καιρό, επιτέλους το εμβόλιο έχει κατασκευαστεί, και αυτά τα νέα λειτουργούν ως πηγή ελπίδας για ολόκληρο τον κόσμο. Ελπίζω ότι η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη από αυτή τη δύσκολη χρονιά.
Hammad, 16 YEARS OLD PAKISTAN During the rst days of coronavirus, I was living in Patra. I was afraid of it as my parents told me how dangerous it was, so I decided to go to an NGO and ask for help. While the rst wave of coronavirus was ending in Greece, and between the two waves, I was moving to a new, nice house, so I was more happy and excited rather than afraid. At the time between the two waves we were happy as we could go anywhere and see our friends, thinking that it had stopped forever. My life was getting better, I was living in my new home, meeting new people, going for walks and shopping downtown, and I could not wait for my school to start so that I would be a student once again. When the second wave of corona came, I was very disappointed. I was thinking that a world earthquake or something would come with it. Life started getting bad. I couldn’t go downtown no more to see my friends, go to school or do most of the things that make someone happy. I still had my friends here, but the loss of my freedom was a big hit. I can say that the second wave of the virus was much more dicult for me, and I believe for everyone. Now it is a little easier than the rst weeks, but still I really cannot wait until it stops and we get our freedom back again.
Μετάφραση Hammad, 16 ΧΡΟΝΩΝ, ΠΑΚΙΣΤΑΝ Τις πρώτες μέρες του Κορωναιού, ζούσα στην Πάτρα. Φοβήθηκα καθώς οι γονείς μου μού είπαν πόσο επικίνδυνο ήταν, για αυτό αποφάσισα να πάω σε μια ΜΚΟ και να ζητήσω βοήθεια. Ενώ το πρώτο κύμα Κορωναιού τελείωνε στην Ελλάδα, και ανάμεσα στα δύο κύματα, μετακόμισα σε ένα νέο, ωραίο σπίτι, οπότε ήμουν πιο χαρούμενος και ενθουσιασμένος παρά φοβισμένος. Εκείνο το διάστημα ανάμεσα στα δύο κύματα ήμασταν χαρούμενοι καθώς μπορούσαμε να πάμε οπουδήποτε και να δούμε τους φίλους μας, νομίζοντας ότι είχε σταματήσει για πάντα. Η ζωή μου γινόταν καλύτερη, ζούσα στο καινούριο σπίτι μου, γνώριζα νέους ανθρώπους, πήγαινα για περιπάτους και ψώνια στο κέντρο της πόλης και περίμενα πώς και πώς να ξεκινήσει το σχολείο μου, ώστε να γίνω ξανά μαθητής. Όταν ήρθε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, απογοητεύτηκα πολύ. Σκέφτηκα ότι θα έφερνε μαζί του ένα παγκόσμιο σεισμό ή κάτι τέτοιο. Η ζωή άρχισε να χειροτερεύει. Δεν μπορούσα πλέον να πάω στο κέντρο για να δω τους φίλους μου, να πάω σχολείο ή να κάνω τα περισσότερα πράγματα που κάνουν κάποιον ευτυχισμένο. Είχα ακόμα τους φίλους μου εδώ, αλλά η απώλεια της ελευθερίας μου ήταν μεγάλο χτύπημα. Μπορώ να πω ότι το δεύτερο κύμα του ιού ήταν πολύ πιο δύσκολο για μένα και πιστεύω για όλους. Τώρα είναι λίγο πιο εύκολο από τις πρώτες εβδομάδες, αλλά ακόμα πραγματικά περιμένω να σταματήσει και να βρούμε ξανά την ελευθερία μας.
Παναγιώτα Ν. Η καραντίνα μου Το θέμα του Κορωναιού έγινε μεγάλο θέμα στην πατρίδα μας. Εδώ και ένα χρόνο τα κανάλια, το διαδίκτυο, όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικά μέσα στο διαδίκτυο ασχολούνται με το θέμα του Κορωναιού. Το κράτος θεώρησε σκόπιμο και σωστό να μας κλειδώσει σπίτια μας και να κλείσει τα μαγαζιά. Ήταν κάτι πρωτοφανές για όλους μας! Η καραντίνα σε εμένα λειτούργησε πολύ όμορφα. Μου άρεσε η ιδέα να μείνω στο σπίτι και να περάσω χρόνο με τον γιο μου! Λόγω του ότι ανήκω σε μονογονεϊκή οικογένεια και έπρεπε όλα τα χρόνια να δουλεύω και να μην περνάω πολύ χρόνο με το παιδί μου, η καραντίνα για μένα ήταν ότι καλύτερο στην παρούσα φάση! Χαίρομαι που είμαστε στο σπίτι, περνάμε χρόνο μαζί, μελετάμε μαζί για το σχολείο, κάνουμε τηλεκπαίδευση (όταν μπορούμε - λόγω γραμμής- δεν έχουμε καλό ιντερνέτ) και το διασκεδάζουμε πραγματικά! Παίζουμε πολλά επιτραπέζια παιχνίδια, μαγειρεύουμε, τρώμε, πηγαίνουμε για περπάτημα και σουπερμάρκετ! Η δική μας καραντίνα είναι πολύ όμορφη και μακάρι να ήταν πάντα έτσι!!!
D.42. Καραντίνα «Καραντίνα», μια λέξη που είχα ακούσει για πρώτη φορά πιτσιρικάς, πρέπει να ήμουν έξι ή επτά χρονών και μου φάνηκε πολύ περίεργη για τα μέχρι τότε συνήθη ακούσματά μου. - Μαμά, τι είναι καραντίνα ρώτησα, γιατί ρωτάς, μου απάντησε. Άκουσα αυτή την λέξη στην τηλεόραση και δεν κατάλαβα τι είναι. Όταν κάποιοι άνθρωποι κλείνονται στο νοσοκομείο, γιατί νοσούν από κάτι και δεν επιτρέπεται να βγουν από εκεί μέχρι να τους περάσει. Μάρτιος 2020, είμαι 42 ετών και μου έρχεται ξαφνικά στο νου η εικόνα από το παρελθόν. Καραντίνα μέσα στο σπίτι, καραντίνα έξω και απομόνωση, καραντίνα γενικώς και με άγνωστη ημερομηνία λήξης.
Είναι κάτι πολύ δύσκολο που ζούμε όλοι και δοκιμάζουμε τα όρια μας ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ταυτόχρονα. Ιανουάριος 2021, κοντεύει ένας χρόνος από την αρχή της καραντίνας και ακόμη ψάχνουμε την πραγματική έννοια, το μέγεθος και την διάρκειά της. Τελικά, ποιος ερμήνευσε την έννοια της καραντίνας καλύτερα; Η μητέρα μου πριν 35 χρόνια ή εμείς που ακόμη ζούμε μέσα σε αυτή και ψάχνουμε διέξοδο;
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΣ. Πανδημία – καραντίνα Στην εποχή μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση, αυτής της πανδημίας του COVID-19. Για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού επιβάλλεται η καραντίνα. Στα θετικά αυτού του μέτρου συγκαταλέγονται η προφύλαξη του εαυτού μας, αλλά και γύρω μας, και η προστασία των αγαπημένων μας προσώπων. Επιπλέον, μας δίνεται η ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά με τις οικογένειές μας, να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να επαναξιολογήσουμε τις βαθύτερες ανάγκες μας. Πολλές, όμως, είναι και οι επιπτώσεις που επιφέρει ο εγκλεισμός, με κυριότερες την ανατροπή της καθημερινότητας, την αγωνία και την ανασφάλεια για το μέλλον και την έλλειψη επαφής και κοινωνικής συναναστροφής.
Φίλιππος Μπ. Η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ Η καραντίνα που βιώνουμε αυτόν τον καιρό είναι πολύ ψυχοφθόρα. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε όλοι μέσα στο σπίτι χωρίς να μας επιτρέπουν να βγαίνουμε, ρίχνει πολύ την ψυχολογία μας. Και ειδικά του δικού μας λαού που είναι συνηθισμένος να εκφράζει τα αισθήματά του μέσα από πράξεις (π.χ. αγκαλιές, χειραψίες, φιλιά κ.α.) . Γι’ αυτό το λόγο παρατηρείται και μια αύξηση στην ενδοοικογενειακή βία, τα αντικαταθλιπτικά χάπια και τα ναρκωτικά. Δεν καταλάβαμε Πάσχα, Χριστούγεννα, γιορτές μακριά από τους δικούς μας ανθρώπους. Μας έχουν λείψει οι λειτουργίες στις εκκλησίες, τα ήθη και έθιμά μας, οι εκδηλώσεις όλο αυτό τον καιρό. Ελπίζουμε να βγούμε από όλη αυτή την δοκιμασία όσο πιο σύντομα μπορούμε!
Θεόδωρος Κίγ. Όλα κυλούσαν ήρεμα στη ζωή μας, έως ότου εμφανίστηκε ένας απειλητικός για την υγεία ιός. Ένας "άγνωστος" ιός που εξαπλώθηκε ραγδαία παντού, και μετατράπηκε σε πανδημία. Για να αποτρέψει η κυβέρνηση την μεγάλη διασπορά του πήρε δραστικά μέτρα όπως την απαγόρευση άσκοπης μετακίνησης, το κλείσιμο σχολείων και καταστημάτων. Όλα άλλαξαν ριζικά! Πολλοί έμειναν άνεργοι, καταστήματα χρεοκόπησαν και συνάνθρωποι μας "πρώτης γραμμής" όπως ιατροί δούλευαν ακατάπαυστα. Ως έγκλειστοι, αρκετοί μελαγχόλησαν, ενώ κάποιοι άλλοι το είδαν ως μια ευκαιρία ξεκούρασης, ενδοσκόπησης και αναθεώρησης. Τίποτα δεν θύμιζε τη παλιά καθημερινότητα και οι ελπίδες μας στράφηκαν στην εύρεση "εμβολίου" για την εξόντωση του ιού! Φωτεινή Σμ. Στο άκουσμα της είδησης πως μπαίνουμε για δεύτερη φορά σε καραντίνα όλοι απογοητευτήκαμε. Είχαμε ήδη από την πρώτη περιορίσει τον κοινωνικό μας κύκλο, αλλά και οποιαδήποτε δραστηριότητα. Προσωπικά ο μεγαλύτερος φόβος και άγχος ήταν, και παραμένει ακόμη και σήμερα, να μη μεταδώσω τον ιό σε κάποιο άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα ή στους ηλικιωμένους γονείς μου. Ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν ταιριάζει σε κανέναν και σίγουρα πολλοί δοκίμασαν τις αντοχές τους, ψυχολογικές αλλά και οικονομικές. Αυτό βέβαια που είναι πιο τρομακτικό από όλα είναι το αποτύπωμα που θα αφήσει η πανδημία στην κοινωνία, στην οικονομία, στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή. Εύχομαι κι ελπίζω σύντομα όλοι μαζί να επιστρέψουμε στη ζωή όπως την ξέραμε. Το μόνο σίγουρο είναι, αν και στο μεσοδιάστημα οι πολιτικοί μας διαβεβαίωναν πανηγυρικά το αντίθετο, πως το εθνικό σύστημα υγείας είναι ετοιμοθάνατο και διασωληνωμένο σε μονάδα ΜΕΘ εξαιτίας covid 19. Χριστίνα Τ. 16 ετών Εμένα δεν με επηρέασε καθόλου η καραντίνα. Είμαι μια χαρά, χαρούμενη χωρίς να φοβάμαι καθόλου αυτήν την κατάσταση. Το μόνο που με στενοχωρεί είναι που δεν μπορώ να βγω βόλτα με τις φίλες μου.
Άννα Ρ. 42 ετών «Καραντίνα». Μέχρι ένα χρόνο πριν σχεδόν άγνωστη λέξη. Στο άκουσμα ενός θανατηφόρου ιού με πιάνει πανικός, φόβος για το άγνωστο. Φόβος για τη ζωή των δικών μου ανθρώπων και για τη ζωή μου στο τέλος. Η μόνη λύση για προστασία: ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ. Απομόνωση από φίλους, γνωστούς. Ευτυχώς με το σόι μου δεν τα πάω καλά και γλύτωσα και από αυτό το άγχος. Η εργασία μου σε χώρο υγείας με κάνει υστερική. Όχι τόσο για εμένα. Η υ ψηλή αίσθηση ευθύνης μερικές φορές για τους ανθρώπους που φροντίζω με πνίγει. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα, να σκεφτώ καθαρά. Φοβάμαι τον ίσκιο μου. Μη βήξει άνθρωπος, μην φταρνιστεί!
ΠΑΝΙΚΟΣ! Φωνάζω στα παιδιά μου να προσέχουν. «Την μάσκα σου» λέω, κάποτε λέγαμε «τη ζακέτα σου». Στο τέλος θα χρειαστούν ψυχολόγο αν όχι ψυχίατρο. Είμαι και από τους «τυχερούς» που έχω ακόμη δουλειά. Τι να πουν και εκείνοι που έχουν μείνει άνεργοι…
Γιώργος Αλ. Κορωναιός-καραντίνα-κρούσματα-θάνατοι. Λέξεις που αντηχούν στα αφτιά μου καθημερινά τον τελευταίο χρόνο. Πώς νιώθω; Τι αισθήματα μου δημιουργούνται; Η απάντηση που δίνω στον εαυτό μου δεν είναι απόλυτη. Ο εγκλεισμός είναι κάτι που δεν είχα ξαναζήσει μέχρι τώρα. Παράξενο θαρρείς. Η λέξη ελευθερία που ήταν τόσο απλή, τόσο δεδομένη για μας που ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα, τώρα αποτελεί το ζητούμενο για όλους μας. Εγώ προσωπικά προσπαθώ όλο αυτό να το δω από την θετική του πλευρά. Μπορεί πολλοί να νομίζουν πως δεν υπάρχει, όμως υπάρχει. Έχω καταλάβει πόσο σημαντική είναι η έννοια της οικογένειας. Τώρα που δεν τους βλέπουμε τόσο συχνά συνειδητοποίησα πόσο σπουδαίο ρόλο παίζουν στην ζωή μου. Εξέφρασα συναισθήματα που υπό άλλες συνθήκες ίσως δεν εξέφραζα ποτέ. Ξεκίνησα δραστηριότητες που πριν δεν είχα χρόνο να κάνω, όπως το περπάτημα που ειλικρινά το είχα παραμελήσει. Βρήκα χρόνο να μιλήσω με τους φίλους μου. Τώρα θα μου πεις εξ’αποστάσεως; Ναι εξ’αποστάσεως. Έστω και έτσι. Η ανάγκη μας να μιλήσουμε με ανθρώπους είναι μια καθολική ανθρώπινη κατάσταση. Μέσα σε κάτι αρνητικό πάντα υποβόσκει και το θετικό, και καλό είναι αυτό να βλέπουμε και να σκεφτόμαστε. Εγώ τουλάχιστον έτσι θέλω να το βλέπω.
Κωνσταντίνα Μα. Η καραντίνα μου! Μια πολύ δύσκολη περίοδος που βιώνει όλος ο κόσμος, μια πανδημία, για την οποία οι μισοί λένε ότι υπάρχει και οι άλλοι μισοί ότι είναι κάποιο σχέδιο, μια συνωμοσία. Εγώ είμαι κάπου ενδιάμεσα. Παρόλα αυτά αυτή η περίοδος είναι ίσως μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Εγώ έχω αφιερώσει πολύ χρόνο σε αυτή κι έχω εκμεταλλευτεί το χρόνο μου, ασχολούμαι με την γυμναστική, την ζωγραφική, όσο μπορώ με τα μαθήματα του σχολείου(δυσκολεύομαι μέσω webex, πιο εύκολο μου είναι από κοντά), και διαβάζω βιβλία ψυχολογίας που είναι τα αγαπημένα μου. Διαβάζω Φρόυντ (ο πατέρας της ψυχανάλυσης όπως λένε), Γιαλομ, Μπουκάι, οπότε ξεφεύγω από αυτή την δραματική και αποπνικτική κατάσταση. Τα βιβλία είναι μια πολύ ωραία βόλτα για το μυαλό. Εύχομαι να βγούμε όλοι από αυτή την κατάσταση σίγουρα υγιείς, αλλά και πιο δυνατοί, πιο καλοί άνθρωποι.
Γεωργία Σίν. Ο κορωναιός μας οδηγεί σε αναμονή, περιμένουμε να αρχίσουμε να ζούμε φυσιολογικά όπως πριν. Αυτή η κατάσταση που ζω, χωρίς την ελευθερία μου, είναι δύσκολη γιατί μου στερεί το εισόδημά μου. Λόγω της καραντίνας, δεν μπορώ να δω δικούς μου ανθρώπους, να τους αγκαλιάσω. Μου δημιουργεί μια πίεση και ένα άγχος περίεργο, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Προσπαθώ να ξεχαστώ, αλλά όσο περνάει ο καιρός αρχίζω να βαριέμαι και να θέλω να βγω εκτός σπιτιού, να δω ανθρώπους γύρω, να αναπνεύσω οξυγόνο, να θαυμάσω την φύση. Έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος φόβος, θα είναι δύσκολο να ξεκινήσουμε από την αρχή. Υπάρχει θυμός για τις συνεχόμενες αλλαγές και εξελίξεις που παρατείνουν τα μέτρα και την καραντίνα. Έχω αναλωθεί σε έναν υπολογιστή και σε ένα κινητό που αυτό δεν είναι σωστός τρόπος ζωής. Η θλίψη μας αγγίζει όλους, καθημερινά για τους ανθρώπους που νοσούν και χάνονται.
Κωνσταντίνος Σιαμ. Πανδημία Περπατώ στο πεζοδρόμιο και βλέπω πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας την χρονιά που μόλις έφυγε. Ο κόσμος, λιγοστός πλέον, κινείται έξω. Ο κόσμος φοβάται. Φοβάται έναν ιό που δε βλέπει. Βλέπεις όμως ποσό επιφυλακτικά σε κοιτάζει όταν διασταυρώνεσαι μαζί σου στο δρόμο. Προσπαθεί να σε αποφύγει, να μην περάσει κοντά σου. Η μάσκα πλέον είναι παντού. Δεν βλέπεις πρόσωπα μόνο τα μάτια. Μάτια που δεν μιλούν, αλλά λένε πολλά. Χάθηκε η κοινωνικότητα μας, οι φιλίες μάκρυναν, συγγενείς χάθηκαν. Όλα θυσιάστηκαν στο βωμό της Πανδημίας. Σχολεία κλειστά. Μαγαζιά με λουκέτα. Πόλεις και δρόμοι έρημοι με απαγόρευση κυκλοφορίας. Σκηνικό πολέμου και αριθμοί θανάτων να το επιβεβαιώνουν. Πανδημία 2020. Η μεγαλύτερη απώλεια ανθρώπινης ζωής από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια μαύρη χρονιά που όλοι ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε.
Χρυσούλα ετών 60 Τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν κυριαρχήθηκαν από ανία, θυμό και εκνευρισμό. Η διακοπή της εργασίας και των δραστηριοτήτων που έδιναν νόημα στη ζωή μου, η μειωμένη επαφή με ανθρώπους συγγενείς και φίλους, διατάραξαν την καθημερινότητά μου. Επίσης έχω μια αίσθηση περιορισμού της ελευθερίας μου. Νοιώθω ότι ζω σε εμπόλεμη κατάσταση όπου οι άλλοι μου καθορίζουν πότε θα βγω από το σπίτι, πότε θα επιστρέψω και πολύ περισσότερο πρέπει να μου δίνουν με sms την άδεια να βγω. Γενικά, στρεσογόνα κατάσταση
Δημήτρης Μ. 36 ετών Μέρες καραντίνας που μου μεταδίδουν το φόβο για τη δική μου υγεία αλλά και των ανθρώπων γύρω μου. Μέρες καραντίνας γεμάτες αβεβαιότητα, σκέψεις και αγωνία για το μέλλον μας. Μέρες καραντίνας, μέρες για περισυλλογή, αυτοπροσδιορισμό και επαναγνωριμία με μένα. Μέρες καραντίνας, άπλετος ελεύθερος χρόνος για τα χόμπι μου. Μέρες καραντίνας χρόνος μακριά από φίλους και από ανθρώπους που αγαπώ, χρόνος που εκτίμησα την αξία της αγκαλιάς, της κοντινής απόστασης και του φιλιού. Μέρες καραντίνας, μέρες μάσκας που βλέπω μόνο μάτια και στερούμαι τα χαμόγελα.
Ματθαίος Μπ. ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το προηγούμενο έτος εμφανίστηκε στην Ε.Ε μια νέα πανδημία εισερχόμενη από τα βάθη της Ασίας με όνομα Covid-19 Κορωναιός.Αυτό είχε σαν επίπτωση τον περιορισμό μετακινήσεων στην χώρα μας. Αυτή η πράξη οδήγησε σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων με συνέπεια την ύφεση της οικονομίας και την απόλυση τον υπαλλήλων.Απο την άλλη η πανδημία συνείσφερε στην μείωση της κίνησης κάτι το οποίο είναι θετικό για το πράσινο του πλανήτη μας αλλά και για το ζωικό βασίλειο.
Βασίλης Τ. Τους τελευταίους μήνες με την εμφάνιση και την εξάπλωση του ιού covid 19 πολλές χώρες έχουν κληθεί να πάρουν πολύ αυστηρά μετρά. Ζητούν από όλους εμάς τους πολίτες να κρατούμε αποστάσεις ή να μπούμε σε καραντίνα είτε σε απομόνωση με στόχο να μειωθεί η εξάπλωση του ιού. Τα μετρά αυτά, αν και είναι απαραίτητα για την πανδημία μας έχουν προκαλέσει έντονα και αρνητικά συναισθήματα. Εγώ με την σειρά μου ανησυχώ και νιώθω φόβο για τα αγαπημένα μου πρόσωπα για πιθανή εκδήλωση της ασθένειας και τη μετάδοση της. Επίσης με ανησυχεί η προμήθεια αγαθών -αν είναι ασφαλής και κατά πόσο θα έχουμε επάρκεια. Στην δουλειά μου έχω πάψει να κάνω διάλειμμα, ώστε να κρατάω το μυαλό μου απασχολημένο. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ και ανταπεξέρχομαι σωστά στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις. Υπάρχουν μέρες που εμφανίζω προβλήματα στον ύπνο ή ακόμα και στην εκτέλεση των καθημερινών εργασιών. Έχω παρατηρήσει επίσης πως πίνω περισσότερους καφέδες από παλαιότερα. Σε κάποιες περιπτώσεις έχω πιάσει τον εαυτό μου να θυμώνει με όλη αυτήν την κατάσταση της απομόνωσης.
Ηλίας Μ. Φεβρουάριος του 2020 ήταν περίπου, όταν πρωτοακούστηκε η λέξη Κορωναιός που ξεκίνησε ως επιδημία και έγινε τελικά πανδημία. Πολλές οι χώρες που έχουν κληθεί να πάρουν πολύ αυστηρά μέτρα. Στους πολίτες, από την επέλαση της πανδημίας προκλήθηκαν έντονα και αρνητικά συναισθήματα. Η αντίδραση ωστόσο του κάθε ατόμου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα από την προσωπικότητα, το κοντινό περιβάλλον και την κοινότητα μέσα στην οποία ζει. Σε μένα οι αντιδράσεις ήταν διαφορετικές ανά περίοδο. Οργή, ενοχή, θλίψη γιατί ένιωθα ότι δε μπορούσα να ανατρέψω τις συνθήκες που ενδεχομένως οδηγούσαν στο θάνατο κάποιου. Αυξημένο άγχος και στεναχώρια που δε μπορούσα να δω τους ηλικιωμένους γονείς μου, συγγενικά μου πρόσωπα. Άρνηση να δεχτώ όλη αυτή την κατάσταση την οποία και κάποιες φορές δε μπορούσα να διαχειριστώ. Θυμός, και πολύ συχνά βέβαια, απέναντι στους γιατρούς, νοσηλευτές, απέναντι στις κυβερνήσεις που δεν έκαναν περισσότερα για να προστατεύσουν το πληθυσμό, απέναντι στους ανθρώπους που πιθανόν μετέδωσαν τον ιό σε κάποιον από τους αγαπημένους μας. Όμως, μάθαμε να ζούμε με αυτή την κατάσταση και πορευόμαστε πλέον με τον Κορωναιό.
ΜΑΡΙΑ Κ. ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ. Κατά την διάρκεια της καραντίνας από την πανδημία του Κορωναιού βίωσα ανάμεικτα συναισθήματα και καταστάσεις. ΘΕΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Χρησιμοποίησα το διαδίκτυο σε καθημερινή βάση και τα απογεύματα έκανα τηλεκπαίδευση στα μαθήματα του σχολείου μου με καθηγητές και συμμαθητές και έτσι βρισκόμασταν έστω και εξ αποστάσεως. Στην καθημερινότητα μου πήγαινα για περπάτημα στο παραλίμνιο και έκανα διάφορες ασκήσεις γυμναστικής. Τα πρωινά άκουγα μουσική στο ραδιόφωνο και ταυτόχρονα έφτιαχνα διάφορες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Από την πανδημία του Κορωναιού και την καραντίνα που ακολούθησε αισθάνθηκα μια έντονη μοναξιά και πολύ άγχος λόγω της κατάστασης. Αισθάνθηκα φόβο και αμηχανία για κάτι πρωτόγνωρο που συνέβη γιατί ήταν κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό και δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Απουσία φίλων μου και έλλειψη παρέας που βρισκόμασταν και τα λέγαμε είτε στον καφέ είτε βόλτα στην αγορά. Μετά την δοκιμασία της καραντίνας από την πανδημία του Κορωναιού άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου γιατί κάποια πράγματα τα θεωρούσα δεδομένα ενώ στην ουσία δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο και ότι πρέπει να βλέπουμε δυνατότητες και όχι αδιέξοδα. Το πιο πολύτιμο πράγμα που έχει σημασία είναι η Υγεία όλων των ανθρώπων.
Δήμητρα 47 ετών Όταν ήρθαν έτσι τα πράγματα όλοι μείναμε αποσβολωμένοι και ανήμποροι να διαπραγματευτούμε όλη αυτή την κατάσταση. Είμαστε αυτοί που θα μείνουμε στην ιστορία ως τα άτομα που μπόρεσαν και επιβίωσαν από την επιδημία του Κορωναιού. Απίστευτα πράγματα!!!! Όμως εάν καθίσω και αναλογιστώ όλη αυτή την περίοδο θα μπορούσα να πω ότι ήταν ένας χρόνος που μπόρεσα και συγκεντρώθηκα μόνο στα πιο βασικά ενδιαφέροντά μου και ως επί το πλείστον στους ανθρώπους που αγαπώ. Να και κάποια θετικά δείγματα αυτής της αλλοπρόσαλλης κατάστασης.
Είμαι η Σ.Κ ετών 45. Σχετικά με το πώς βίωσα την καραντίνα, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, θετικά και αρνητικά. Αναφορικά με τα θετικά συναισθήματα, σαφώς είχα άφθονο χρόνο με την οικογένειά μου, απόλαυσα τα παιδιά μου. Γενικά η καραντίνα με έκανε πιο δημιουργική. Ανακάλυψα δεξιότητες μου, που πριν την καραντίνα τις προσπερνούσα λόγω έλλειψης χρόνου. Είχα περισσότερο χρόνο και για τον εαυτό μου. Έμαθα να απολαμβάνω στιγμές και καθημερινές εικόνες της φύσης που πριν ούτε καν σκεφτόμουν. Τέλος έμαθα να εκτιμώ κάθε τι ασήμαντο, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο! Όσο αφορά την αρνητική πλευρά της καραντίνας, ελαχιστοποιήθηκαν στον απολύτως απαραίτητο αριθμό οι κοινωνικές επαφές μου. Επομένως αυτό έχει αρνητική επίδραση σε εμένα. Μου έχει δημιουργηθεί άγχος κατά την επιστροφή μου στην κανονικότητα . Υπάρχει άρνηση και φόβος . Αναρωτιέμαι αν θα κερδίσουμε την πρότερη ζωή μας χωρίς covid. Πάντως το εύχομαι!!
ΕΛΕΝΗ Ετών 47 Η καραντίνα ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους, αλλά προσωπικά για εμένα δεν με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Η δουλειά μου συνεχίστηκε κανονικά και μαζί με τις άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις με βοήθησαν να κυλήσει ο χρόνος σχετικά εύκολα. Τα μαθήματα, έστω και εξ αποστάσεως, τα παρακολουθούσα ανελλιπώς και αυτό με βοήθησε να μην χάσω την επαφή με το σχολείο. To μόνο που με δυσκόλεψε ήταν ότι δεν μπορούσα να δω τους δικούς μου, που βρισκόταν μακριά και ανησυχούσα για την υγεία τους. Γενικά όμως υπάρχει μια πίεση και άγχος για την όλη κατάσταση και την εξέλιξη της. Δήμητρα Ν 44 ετών Με την καραντίνα βιώσαμε όλοι μαζί μια ξαφνική αλλαγή και εισήλθαμε σε μία καινούργια δοκιμασία, την κοινωνική απομόνωση, βιώσαμε αλληλεγγύη Την ανησυχία την αϋπνία το φόβο, θλίψη για το τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο το κλείσιμο σχολείων και καταστημάτων. Ενώ είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη ζωή μας διαφορετικά να γνωρίσουμε και να ασχοληθούμε περισσότερο με τον εαυτό μας μείναμε αρκετή ώρα μόνοι μας κάναμε έναν απολογισμό . Χτίσαμε την δική μας καθημερινότητα, είχαμε όμορφες αλλά και πολύ δύσκολες στιγμές, περιμέναμε να συναντήσουμε τους συγγενείς μας να δούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, διαπιστώσαμε ότι μας έχουν λείψει, ζήσαμε μια αόρατη απειλή. Έπρεπε να τηρήσουμε νόμους και κανόνες και να τους ακολουθούμε βήμα βήμα φορώντας μάσκες, βάζοντας αντισηπτικά, γράφοντας μηνύματα μετακίνησης, 13033 SMS, υπήρχε περιορισμένος χρόνος. Υπήρξαν μεγάλες αλλαγές στη καθημερινότητα μας. Αλλά όλα γίνονται για το καλό μας. Πρέπει να κάνουμε όλοι υπομονή για να είμαστε αργότερα όλοι μαζί ελεύθεροι και υγιείς.
Νίκη Λ. 43 ετών Η περίοδος αυτή δύσκολη για όλους... Ο φόβος μην πάθει κάποιος δικός μου κάτι κακό κυριαρχεί αν και είμαι άνθρωπος αισιόδοξος..γι' αυτό πάντα λέω μπόρα είναι θα περάσει.. Παρόλα αυτά αυτό το διάστημα το είδα κάπως σαν κερδισμένο χρόνο.. Με όλη την οικογένεια μου κάναμε καθημερινά πράγματα μαζί που λόγω των γρήγορων ρυθμών γινόταν πιο σπάνια και πάντα με πίεση χρόνου. Βόλτα στην εξοχή, μαγειρική, κηπουρική, εργασίες και μικρές ανακαινίσεις στο σπίτι και πολλά άλλα ... Όμως από την άλλη η συνθήκη αυτή μας κράτησε μακριά από συγγενείς, φίλους, τραπέζια στο σπίτι και έδωσε άλλη αξία σε πράγματα όπως το άγγιγμα ,η αγκαλιά, το φιλί.. Κάτι κερδίσαμε και κάτι στερηθήκαμε.. Ελπίζω να επανέλθουμε στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς γρήγορα! Ευχή μου!
Κωνσταντίνος Δαρ. Η καραντίνα επηρέασε τις ζωές των ανθρώπων είτε θετικά είτε αρνητικά. Κατά την προσωπική μου γνώμη περισσότερα είναι τα θετικά παρά τα αρνητικά. Τα θετικά είναι ότι μπόρεσε και πήρε ανάσα η γη το περιβάλλον. Για παράδειγμα η θάλασσα πλέον έχει περισσότερα ψάρια, βλέπουμε και ακούμε ζώα όπως τα πουλιά σε περιοχές που δεν υπήρχαν, διότι το αποτύπωμα του ανθρώπου δεν άφηνε την φύση να κάνει τον κύκλο της και τα ζώα είχαν διωχθεί σε διάφορες μορφές. Η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή. Γενικώς μπόρεσε και ανέπνευσε η γη έστω και λίγο. Επίσης θέλω να πιστεύω ότι στα θετικά είναι ότι κάποιοι άνθρωποι αναθεώρησαν την σκέψη τους και πλέον εκτιμούν ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την υγεία, την ελευθερία, τον σεβασμό και την αγάπη. Τώρα για το κατά πόσο έβαλε μυαλό η ανθρωπότητα, μου φαίνεται πως όχι. Διότι ο άνθρωπος ξεχνάει εύκολα και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δυστυχώς το αρνητικό με την καραντίνα είναι ότι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και οικογένειες υποφέρουν και καλό θα ήταν να στηρίξουμε αυτές τις οικογένειες όπως μπορεί ο καθένας.
Ντίνα Λ. ετών 54 Τον Μάρτιο του 2020 ένας καινούριος ιός που απειλούσε ολόκληρο τον πλανήτη μας έκλεισε στα σπίτια μας. Φόβος και ανησυχία για το άγνωστο άρχισε να μας διακατέχει... Προσωπικά η ανησυχία μου εστιαζόταν περισσότερο στο τί θα ακολουθήσει μετά και πόσο θα κρατήσει όλο αυτό. Προσαρμόστηκα στα νέα δεδομένα αρκετά εύκολα ελπίζοντας για τη γρήγορη ανάρρωση του πλανήτη. Το Νοέμβριο όμως του ίδιου έτους όταν στη χώρα μας τα κρούσματα εκτοξεύθηκαν επικίνδυνα άρχισα να ανησυχώ περισσότερο ,να προβληματίζομαι για το μέλλον και να μελαγχολώ. Είμαι ένας άνθρωπος δραστήριος ,.με αρκετή υπομονή .... όμως η ψυχολογική κούραση άρχισε να μου χτυπά την πόρτα....στερούμαι όπως όλοι.... όλα τα ωραία που θεωρούσα δεδομένα και νιώθω εξάντληση.... Και όσο δεν τελειώνει απογοητεύομαι.... Η κανονικότητα δυστυχώς έχει αλλάξει και δεν ξέρω αν μου αρέσει. Είμαι 54 χρονών και νιώθω συχνά σαν συνταξιούχος. Μία κούραση ανεξήγητη... Πηγαίνω στη δουλειά μου, βγάζω το σκυλί μου βόλτα, περνάω όμορφα με δικούς μου ανθρώπους αλλά πάντα πλανάται κάτι που μου στερεί την ελευθερία μου....
Δέσποινα Η περίοδος της καραντίνας ήταν και συνεχίζει να είναι γεμάτη με ανάμεικτα συναισθήματα. Φόβος, άγχος, αγωνία, στεναχώρια, προβληματισμός για μία νέα ασθένεια που έχουμε πρώτη φορά συναντήσει και πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Η ζωή μας άλλαξε σε πολλά επίπεδα. Το γεγονός ότι φοράμε μάσκα σε κάθε μας κίνηση εκτός σπιτιού είναι πολύ δύσκολο. Παρ' ότι δεν σταμάτησα να δουλεύω, το οποίο είναι καλό και κακό, με έφερε αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα. Αλλά αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι χάθηκε η προσωπική επαφή με τα αγαπημένα μου πρόσωπα!!!Ελπίζω και εύχομαι σύντομα να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο με τον λιγότερο πόνο!!!
Σχολιάζει η Όλγα με χιουμοριστική διάθεση! Με την καραντίνα βγήκε το συμπέρασμα ότι είμαστε ένας λαός πολύ «φιλόζωος», «γυμνασμένος» (πάμε για τρέξιμο στις 11 το βράδυ) και βαθιά θρησκευόμενος!
Ξένια Κατά τη διάρκεια της καραντίνας η καθημερινότητα μου δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν σταμάτησα καθόλου να εργάζομαι, όπως και ο σύζυγός μου. Τα απογεύματα που μέναμε οικογενειακώς στο σπίτι ήταν πολύ ευχάριστα. Για πρώτη φορά περάσαμε τόσο χρόνο όλοι μαζί, αφού δεν χρειαζόταν να τρέχουμε σε δραστηριότητες, φροντιστήρια κ.α. Είχαμε την ευκαιρία για περπάτημα, ποδήλατο και βόλτες στην περιοχή μας. Συναντηθήκαμε με φίλους ανταλλάσσοντας επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι ή από αυλή σε αυλή. Εκείνο που μου έλειψε είναι η διασκέδαση εκτός σπιτιού (κινηματογράφος, θέατρο, εστιατόριο, καφετέρια) μια εκδρομή, συγγενείς και φίλοι που δεν ζουν στην ίδια περιοχή με εμάς. Ακόμη μου είναι δυσάρεστη η απόσταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των ανθρώπων εξαιτίας του φόβου μετάδοσης του ιού. Βγαίνοντας από αυτή την κατάσταση της καραντίνας, νομίζω ότι θα το θυμάμαι σαν μια παράξενη φάση της διάρκειας της ζωής μου, λίγο κουραστική ψυχικά όχι όμως δυσάρεστη, αφού ξεκουράστηκα και απόλαυσα την οικογένειά μου.
Αγγελική 49 ετών Η πανδημία και η απειλή ευρείας εξάπλωσης του Κορωναιού έχει επιβάλει την καραντίνα, την κοινωνική αποστασιοποίηση, την απομόνωση ως μέτρο επιδημιολογικής επιτήρησης για την αποτελεσματικότερη διαχείριση της απειλής. Ωστόσο, σε ψυχολογικό επίπεδο, ο “εγκλεισμός” λειτουργεί σε εμένα, σαν έλλειψη αέραοξυγόνου και στέρηση των προσωπικών μου δικαιωμάτων. Μου λείπουν η αγκαλιά, το άγγιγμα, η χειραψία, η εγγύτητα, η συνύπαρξη σε μικρή απόσταση, η συνεύρεση με ανθρώπους που αγαπώ και στην καθημερινότητά μου τους έβλεπα καθημερινά. Επιθυμώ και ευελπιστώ να ξαναπάρω την ζωή μου και τα θέλω μου πίσω.
Ανδρομάχη Ν. Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι από εμάς λόγω της έξαρσης του κορονoϊού μιας και είχαμε συνηθίσει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας, προσωπικά έχω μπει σε μια συνεχόμενη ρουτίνα, επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα καθημερινά. Η απομόνωση όμως είναι πρωτοφανής κατάσταση πράγμα που μερικές φορές επηρεάζει και ψυχολογικά. Πώς περνάω τη μέρα μου λοιπόν; Συνεχίζω να ξυπνάω νωρίς λόγω του παιδιού. Το καθημερινό άγχος είναι: τι θα μαγειρέψω σήμερα; Κάθε μέρα ασχολούμαι με την διαπαιδαγώγηση του παιδιού και φροντίζω να είναι το σπίτι τακτοποιημένο. Το γεγονός ότι έχω ανθρώπους δίπλα μου με βοηθάει να μην νοιώθω την πλήρη απομόνωση. Ευτυχώς πλέον υπάρχει και η τεχνολογία που είναι πιο εξελιγμένη και μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα στο σπίτι ώστε να περνάει η μέρα πιο ευχάριστα, όπως είναι οι ταινίες, η μουσική στο internet. Τα απογεύματα κάνουμε οικογενειακή έξοδο το τετράγωνο για να πάει και το σκυλάκι μας τη βόλτα του. Προσπαθούμε να μην βγαίνουν πολύ έξω για να προφυλάξουμε κυρίως τους κοντινούς μας ανθρώπους. Προστατεύουμε εμάς και τους γύρω μας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 39 ετών Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όλοι μας βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή μας....Με αφορμή μια πανδημία τον γνωστό πλέον σε όλους ΚΟΡΟΝΟΪΟ ζήσαμε καταστάσεις και γεγονότα που θα μας μείνουν πραγματικά αξέχαστα!!!! Η καραντίνα και το γενικό Lock down δημιούργησαν στον καθένα μας διάφορα συναισθήματα... Προσωπικά η περίοδος της καραντίνας αρχικά δεν με επηρέασε καθόλου αρνητικά γι ατί μέσα από αυτή την κατάσταση μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου...Έζησα στιγμές μαζί με τα παιδιά μου που είχα χάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της εργασίας μου...Δεν με φόβισε ΠΟΤΕ η πανδημία άλλα ούτε και η ερημιά που επικρατούσε στην πόλη... Κατάφερνα πάντα όσο και αν τα ΜΜΕ προσπαθούσαν για το αντίθετο, να βρίσκω την θετική πλευρά της κατάστασης!! Και αυτή ήταν η ηρεμία που τόοοσο πολύ είχα ανάγκη... Δεν με ενόχλησε ούτε μια στιγμή ο εγκλεισμός...Για το μόνο πράγμα που στεναχωριόμουν ήταν για τα ΠΑΙΔΙΑ που δεν μπορούσαν να ζουν ελεύθερα κάτι που δεν πρέπει να στερούνται ΠΟΤΕ... Σαφώς η Ελευθερία είναι δικαίωμα όλων μας και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας την στερεί...Πόσο μάλλον στα παιδιά...Πως μπορείς να εξηγήσεις σε ένα παιδί πως δεν μπορεί να παίζει με τους φίλους του, δεν μπορεί να πηγαίνει σχολείο, δεν μπορεί να πηγαίνει στους συγγενείς που πήγαινε σχεδόν κάθε μέρα;;;; Αυτό μου ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ... Επίσης όλο αυτό το διάστημα του εγκλεισμού μου δόθηκε χρόνος να γνωρίσω πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα γιατί η καθημερινότητα και το άγχος δεν μου το επέτρεπαν... Όσο λοιπόν και αν ακουστεί παράξενο για εμένα η καραντίνα ήταν πραγματικά μια σαφώς αξέχαστη αλλά και μοναδική όμορφη εμπειρία!!!
Μάνος. Χ. 37 ετών Βάσει των νέων συνθηκών που επικρατούν, εδώ και ένα χρόνο, σε παγκόσμια κλίμακα, αναγκαστικά αλλάξαμε συνήθειες και τρόπο ζωής , προκειμένου να επιβιώσουμε από την πανδημία του Covid-19. Πλέον συνήθειες και πράγματα που κάναμε στην καθημερινότητά μας δεν είναι εφικτά να γίνουν λόγω περιορισμού μετακίνησης για την πρόληψη εξάπλωσης της πανδημίας. Προσωπικά αυτό για έναν άνθρωπο, 37 ετών, ελεύθερο, χωρίς υποχρεώσεις , είναι από δύσκολο έως απάνθρωπο, αν σκεφτεί κανείς ότι στην ουσία του στερούν κάθε διαπροσωπική του σχέση, από φιλική , συγγενική, μέχρι και το δικαίωμά του στον έρωτα, τη συντροφικότητα και το σεξ. Όταν η μόνη κοινωνική επαφή που μπορείς να έχεις είναι οι συνάδελφοί σου στο χώρο εργασίας, συνεπάγεται ότι τείνεις χωρίς να το θέλεις από κοινωνικός χαρακτήρας να μετατραπείς σε ένα πλάσμα ακοινώνητο, χωρίς καμία φυσική επαφή με άλλα πρόσωπα, νιώθεις το χαρακτήρα σου να αλλάζει. Γίνεσαι απόμακρος, σκληρός, και σιγά σιγά αρχίζει να μη σε ενδιαφέρει η κοινωνική σου ζωή που αφήνεις. Ελπίζω μετά τους εμβολιασμούς να αποκτήσουμε την ‘ελευθερία’ που είχαμε πριν, να μπορούμε να πάμε μια βόλτα με αγαπημένα πρόσωπα, να νιώσουμε το κράτημα του χεριού και την αγκαλιά ενός δικού μας ανθρώπου. Βλέπετε η ελπίδα δεν χάνεται ποτέ.
ΕΛΣΑ Κ. ΗΛΙΚΙΑ (22) Λόγω του ότι εργάζομαι δεν κατάλαβα ότι ήμαστε εδώ και δύο μήνες καραντίνα απλά το μόνο πού με στεναχωρεί είναι η ψυχολογία τού κόσμου γιατί για μερικούς δεν είναι πολύ εύκολο να το περάσουν αυτό λόγω δουλειάς και λόγω οικονομικών. Αλλά δεν πειράζει, όλοι μας ελπίζουμε ότι θα φύγει και θα γυρίσουμε στην καθημερινότητα μας και να γυρίσουμε και στο σχολείο γιατί δεν είναι και εύκολο να κάνουμε μάθημα με αυτό τον τρόπο. Ας ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά .
ΠΑΠΑΚ. Δ. 52 Μαθαίναμε από την ιστορία, για πανδημίες στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα το ζήσουμε τη σημερινή εποχή. Είναι κάτι πρωτόγνωρο και ούτε και διαχειρίσιμο, γιατί έχουμε να κάνουμε με έναν αόρατο εχθρό. Όσον αφορά την προσωπική μου ζωή και καθημερινότητα, μου ήταν ακόμη πιο δύσκολο γιατί εργάζομαι σε ευαίσθητο τομέα εργασίας και συγκεκριμένα σε δομή ΑΜΕΑ και Κοινωνικής Πρόνοιας. Με κρούσματα σε νοσηλευόμενους και σε εργαζόμενους, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η πίεση και το άγχος να χτυπήσουν κόκκινο. Πέρα από την εργασία και η καθημερινότητα έγινε πιο δύσκολη και ψυχοφθόρα με όλα αυτά τα μέτρα, τα πρωτόγνωρα, με συνέπεια να απομακρυνθούμε από το οικογενειακό και συγγενικό μας περιβάλλον. Ευελπιστώ, ότι τα πιο δύσκολα έχουν περάσει και σύντομα θα κάνουμε την "αγκαλιά" που τόσο μας έχει λείψει!!!!
ΧΑΖΜΠΙΕ ΠΛ 43 χρόνων Πώς περνάω στην καραντίνα... Πώς κυλάει η ώρα, η μέρα, οι μήνες με την καραντίνα????..Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε και εμείς στην οικογένεια μας με τα ζόρια μας, με τα προβλήματα μας ...ξαφνικά χάσαμε τις δουλειές, αποκτήσαμε φόβο, αποκτήσαμε ανησυχίες για την υγεία μας... Στην αρχή ήμασταν όλη μέρα στην τηλεόραση, ακούγαμε, μιλάγαμε με φίλους για το κακό που μας βρήκε. Χαλαρώσουμε, ξεκουραστήκαμε μα η άγνοια για το κακό που μας βρήκε μεγάλωνε..... Στην οικογένεια μου έχω πολλά προβλήματα, το παιδί μου πάσχει από ζάχαρο τύπο ένα έχουμε 4 χρόνια αγωνία, φόβο και παλεύουμε με μια αρρώστια που θέλει προσοχή σε όλα, σε φαγητό, σε ηρεμία, σε ξεκούραση και θα το έχουμε όλη την ζωή μας... Δεν ήταν εύκολο για τον άντρα μου να παραδεχτεί την ασθένεια του παιδιού του, από τότε έως τώρα παλεύουμε με την κατάθλιψη και δεν συνήθισε ποτέ πώς ο γιός του θα κάνει ενέσεις και θα εξαρτάται από την ινσουλίνη....Το νοσοκομείο το κάναμε δεύτερό σπίτι ,την ψυχιατρική δωμάτιο μας και ακόμα παλεύουμε.... Και πώς περνάω στην καραντίνα; Εκεί που δούλευα κάθε μέρα και ερχόμουν σπίτι μόνο για να ξανακάνω δουλειές και σε μια ώρα να πάω σχολείο, ήταν κουραστικό μα ήμουν χαρούμενη γιατί έκανα κάτι για εμένα, έδινα χρόνο στην Βίκυ να χαλαρώσει και να μην σκέφτεται τα προβλήματα.... Αρχικά άρχισα να καθαρίσω το σπίτι μου καλά, μετά αγόρασα λουλούδια να φυτέψω, να απολαμβάνω την διαδικασία τις καραντίνας… Είχα χρόνο να ακολουθώ την οικογένεια μου, να φροντίσω τον άντρα μου που του έλειπα και παραπονιόταν πώς δεν τον αγαπώ.... Να πω την αλήθεια για μένα η καραντίνα ήταν ξεκάθαρα μια δοκιμασία. Πώς κάθεσαι σπίτι χωρίς να δουλεύεις και να προσφέρεις υπηρεσίες στους άλλους; Ήταν χαρά μου να μαγειρεύω, να διαβάζω, να βλέπω σήριαλ που στο πραγματικό χρόνο δεν θα μπορούσα να τα κάνω.... Δεν βλέπουμε φίλους, δεν πάμε σε σπίτια συγγενών, αυτό μου λείπει μα για μένα η καραντίνα ήταν ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί τα 4 τελευταία χρόνο μετά από τόσο πόνο κούραση ήρθε και έδεσε....η καραντίνα.
ΤΣ. ΑΛΙΚΗ. Η ονομαζόμενη ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ για εμένα ήρθε ξαφνικά ..Η πρώτη μου αντίδραση ήταν κάπως περίεργη, ένιωσα φόβο, λύπη και τρόμο. Καθώς όμως περνούσε ο καιρός δημιούργησα δική μου άποψη και γνώμη για το θέμα αυτό. Ο εγκλεισμός αυτός έχει και τα καλά του έχει και τα άσχημα του. Στενοχωρήθηκα και εκνευρίστηκα πάρα πολύ που έχασα την δουλειά μου και αυτό με ανάγκασε να ζω δύσκολα όλο το διάστημα αυτό. Πλέον δεν φοβάμαι αν νοσήσω. Το καλό από όλο αυτό είναι ότι περνώ πάρα πολύ χρόνο με το παιδί μου κάτι που πιο πριν δεν κατάφερνα. Στενοχωριέμαι επίσης γιατί δεν μπορώ να διδαχτώ όπως θα έπρεπε και όλο αυτό με έχει φέρει πίσω στο να επιτύχω το σκοπό μου. Παρόλα αυτά όμως προσπαθώ να το διασκεδάζω όπως μπορώ. Μερικές από τις ασχολίες μου, είναι να τραγουδώ ή μόνη μου ή και με φίλους καθότι επαγγελματίας μουσικός-τραγουδίστρια. Επίσης ασχολούμαι πολύ με το πλέξιμο και συγκεντρώνοντας διάφορα πλεκτά (κουβέρτες παιδικά ρουχαλάκια κ α.) τα δωρίζω στην Μονή της Δουραχάνης ή και σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη γενικώς. Σαφώς μας λείπουν τα γλέντια αλλά φροντίζω να γλεντάω και μόνη μου στο σπίτι μου. Πλέον για καλημέρα έχουμε την λέξη υπομονή. Θεωρώ άδικα τα μέτρα και τις αποφάσεις του κράτους. Νιώθω εν μέρη πως κοροϊδεύουν τον κόσμο. Δεν γίνεται να επιτρέπεται ο συνωστισμός όπου και όταν συμφέρει. Πιστεύω πως υπάρχει η πανδημία, αλλά πιστεύω πως καλώς κρατούν και τα πολύ καλοστημένα παιχνίδια του κράτους. Αυτή είναι η άποψη μου. Προσπαθώ λοιπόν να κάνω διάφορα πράγματα και να το παίρνω και ως χαβαλέ, ελπίζοντας πως θα περάσει γρήγορα και πως θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Γιώργος Π. 44 ετών Η καραντίνα ήταν σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο για μένα, ειδικά την εποχή που ήμουν κλεισμένος στο σπίτι. Η μόνη έξοδος ήταν για επείγουσες ανάγκες π.χ. τροφή, φάρμακα κ.ά. και αυτό δίνοντας τα στοιχεία μου και παίρνοντας άδεια από την πολιτική προστασία. Υπήρξε άγνοια για την ασθένεια αυτή, αλλά και φόβος. Σε γενικές γραμμές όμως ξεκουράστηκα λίγο και αυτό με βοήθησε στο να δω κάποια πράγματα διαφορετικά αλλά και να νιώσω πραγματικά την οικογένειά μου. Έφυγε από πάνω μου αυτό το γρήγορο και το αγχώδες και ένιωσα λίγο άνθρωπος… παρόλο που έβλεπα συνανθρώπους μου να χάνονται καθημερινά. Θέλω να πιστεύω πως το κακό πέρασε… και εύχομαι υγεία σε όλον τον κόσμο.
Βασίλης Σ. 44 ετών Η καραντίνα δεν άλλαξε την καθημερινότητα μου γιατί συνεχίζω να εργάζομαι. Απλά μόνο με έχει περιορίσει στις ώρες που μπορούσα να είμαι έξω στον ελεύθερο χρόνο μου με φίλους κλπ και τώρα τις περνάμε μέσα στα σπίτια κάθε φορά και σε άλλο. Τέλος και τα ταξίδια εκτός νομού που κάναμε πριν, απαγορεύτηκαν.
Μαρίνα Μ. 51 ετών Η εποχή του Κορωναιού Η εποχή που διανύουμε είναι ξεχωριστή και πρωτόγνωρη για όλους μας. Ο κορωναιός αποτελεί πλέον μέρος της ζωής μας και η καραντίνα μας οδηγεί σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής με θετικές και αρνητικές συνέπειες.
Ο εγκλεισμός προκαλεί έντονα συναισθήματα μοναξιάς καθώς πολλοί άνθρωποι έχουν μείνει μόνοι και αποκλεισμένοι από τον περίγυρο. Παράλληλα μεταξύ των οικογενειών δημιουργούνται εντάσεις λόγω της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας. Βέβαια κυριαρχεί η έντονη ανησυχία για το μέλλον η οποία λόγω της καραντίνας και της ρευστότητας που επικρατεί εντείνεται. Ωστόσο υπάρχουν και πλεονεκτήματα. Οι οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να περάσουν ποιοτικό χρόνο μεταξύ τους και να έρθουν ακόμα πιο κοντά. Πολλοί άνθρωποι έχουν ανακαλύψει νέα ενδιαφέροντα και έχουν αρχίσει να ασκούνται. Η καραντίνα επηρέασε όλους μας και οφείλουμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες με την ευχή σύντομα όλα να τελειώσουν.
Πέτρος Μ. 16 ετών «Πως περνάω τη μέρα μου στη διάρκεια της καραντίνας» Ο ερχομός του Κορωναιού στη χώρα μας έχει φέρει πολλές και άσχημες στιγμές, όμως μας έχει προσφέρει την ευκαιρία να μείνουμε με την οικογένεια μας στο σπίτι να ανανεώσουμε τις σχέσεις μας και να περάσουμε χρόνο μαζί τους. Η δική μου καθημερινότητα δεν έχει αλλάξει πολύ με την καραντίνα. Ξυπνάω το πρωί σχετικά νωρίς, πηγαίνω για μια χαλαρωτική βόλτα στη λίμνη(αφού πρώτα έχω στείλει 6 στο 13033). Γυρνώντας σπίτι ασχολούμαι με τα μαθήματά μου. Κάθε μέρα από τις 15:00 ως τις 18:00 έχω φροντιστήριο και μετά ξεκινάει το σχολείο. Είναι δύσκολα τα μαθήματα με την καραντίνα και από τη δική μας μεριά, αλλά και από τη μεριά των καθηγητών γίνεται το ανθρωπίνως δυνατό. Ζούμε πρωτόγνωρες εποχές, ας αφήσουμε τα προβλήματά μας στην άκρη και ας σκεφτούμε συλλογικά για να καταφέρουμε να βγούμε από αυτή τη δύσκολη δοκιμασία με επιτυχία. Δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε, ας εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μας δίνει η καραντίνα και ας μην τις αφήσουμε να πάνε χαμένες.
Δημήτρης Ξ. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας συνηθίζω το πρωί να πηγαίνω στη δουλειά μου. Γυρνώντας στο σπίτι μετά την εργασία μου το μεσημέρι στρώνουμε τραπέζι και μαζευόμαστε για το μεσημεριανό μας γεύμα. Αν δεν προκύψει δουλειά ως το απόγευμα ξεκουράζομαι και κοιμάμαι. Μέσα σε αυτό το διάστημα ξεκίνησα να διαβάζω για να δώσω εξετάσεις για επαγγελματικό δίπλωμα Γ κατηγορίας. Το απόγευμα παρακολουθώ τα μαθήματα μέσω διαδικτύου για το σχολείο μου και συμμετέχω στις συζητήσεις με τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου.
Παρασκευή Μ. «Πως βιώνουμε την καραντίνα» Η καραντίνα είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος για όλους μας. Κανένας από εμάς δε θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Χάσαμε την ελευθερία μας, τους ανθρώπους μας, τη ζωή μας! Στην δεύτερη καραντίνα ευτυχώς δούλευα και δεν την ένιωσα όπως την πρώτη φορά, μέχρι και την προηγούμενη βδομάδα που έληξε η σύμβασή μου και ξανακλείστηκα στο σπίτι. Η ψυχολογική μου διάθεση είναι ασταθής. Όσο και να προσπαθώ για τα παιδιά μου να είμαι καλά, δεν τα καταφέρνω. Θέλω να τελειώσει σύντομα να ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας και να ξαναβρούμε τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας.
Όλγα Π. Η ζωή μας στην καραντίνα είναι βαρετή-ανιαρή. Είμαστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι και βλέπουμε μόνο τέσσερις τοίχους. Όλη την ημέρα προσπαθούμε να δώσουμε βοήθεια στον εαυτό μας να αντέξει. Τις πρώτες μέρες με σόκαρε το πόσο άδεια πόλη είναι τα Ιωάννινα που έμοιαζαν σαν σκηνικό κάποιας ταινίας θρίλερ. Ζω διαφορετικά την καθημερινότητά μου και το αποδέχομαι πιστεύοντας ότι το δέχεται ο περισσότερος κόσμος. Είμαι ψύχραιμη, προσπαθώ να περνάω καλά τη μέρα μου με την οικογένειά μου.
Βάϊα Β. «Πως ζω στην καραντίνα» Όλα μπορούσα να τα φανταστώ! Δεν όμως φανταστεί ποτέ πως θα ζούσα σε καραντίνα και πως όλοι μας θα κυκλοφορούσαμε με μια μάσκα προσώπου και με το φόβο αγκαζέ. Ως αθλήτρια αυτό που μας ‘έχει λείψει πάρα πολύ είναι το γυμναστήριο. Χάσαμε την ελευθερία μας που ίσως τελικά ποτέ δεν είχαμε. Πίσω από όλο αυτό το σχέδιο πιστεύω δεν κρύβεται μόνο ένας Κορωναιός αλλά δυστυχώς και κάποια άλλα συμφέροντα και παιγνίδια για την ανθρωπότητα. Λυπάμαι πολύ για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Εύχομαι και ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο! Σε ένα αύριο που οι άνθρωποι θα μπορούν και πάλι να αγκαλιάζονται χωρίς φόβο.
Ιωάννα Π. «Πως ζω στην καραντίνα» Η καραντίνα είναι για μένα μία πρωτόγνωρη κατάσταση που δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα μπορούσε να μου συμβεί, κάτι που βλέπω σε ταινίες φαντασίας. Την πρώτη φορά αλλά και τώρα είναι ένα θέμα που το έχω πάρει σχετικά ψύχραιμα και με σύνεση. Ζω περιορισμένα την καθημερινότητα μου και το αποδέχομαι όπως πιστεύω ότι κάνει ο περισσότερος κόσμος. Είμαι ψύχραιμη. Προσπαθώ να διασκεδάζω την μέρα μου και γενικά διατηρώ την ηρεμία μου και προσπαθώ να κάνω απόλαυση αυτή την καινούργια εμπειρία.
Μαρίνα Θ. «Πως βιώνω την καραντίνα» Ανάμικτα τα συναισθήματα, πολύ μπερδεμένα. Αγανάκτηση, καχυποψία, κατάθλιψη και πολύ ξεκούραση. Στην αρχή φοβήθηκα πάρα πολύ στην πρώτη καραντίνα επειδή δούλευα πολύ νύχτα και σταμάτησα απότομα. Κοιμόμουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τον δεύτερο μήνα έπαθα κατάθλιψη, φοβερό πράγμα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Όταν άνοιξαν όλα δούλεψα, μέχρι και σήμερα δεν έχω σταματήσει. Σκέφτηκα ότι δεν με έβαλαν κάτω άλλα και άλλα προβλήματα δεν θα αφήσω το τέρας να κάνει άνω κάτω τη ζωή μου. Έτσι όταν πήγα σε ένα περιστατικό που αποδείχθηκε θετικό και βίωσα προσωπική καραντίνα τις ημέρες των Χριστουγέννων μόνη χωρίς την οικογένεια μου και χωρίς να κολλήσω ευτυχώς, έπαψα να πιστεύω ότι είναι τόσο επικίνδυνο ή ακόμη και έχω αμφιβολίες ότι υπάρχει κάτι τόσο θανατηφόρο. Εύχομαι απλά να λήξει γρήγορα όλο αυτό για όλους μας.
Ειρήνη Τα. Ετών 42 «Πως βιώνουμε την καραντίνα» Στην εποχή που διανύουμε στην εποχή της πανδημίας. Η πανδημία που οφείλεται στον ιό covid-19 έχει τρομοκρατήσει, παραλύσει όλο τον πλανήτη. Οι λύσεις που έχουν υποβληθεί από το κράτος είναι πρώτα η χρήση μάσκας προστατεύοντας μας από τη μεταδοτική ασθένεια. Στη συνέχεια ο περιορισμός των κινήσεών μας άσκοπα, οι εξορμήσεις, οι βόλτες κ.ά. Αυτό κατά συνέπεια φέρνει αλλαγές στις συνήθειές μας με αποτέλεσμα τη διατάραξη της ψυχολογίας μας. Η μεγάλη αυτή πρόκληση για το μυαλό και την ψυχή μας. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι η οικονομική κρίση και ο εγκλεισμός στο σπίτι. Μέσα από αυτές τις νέες συνθήκες η ζωή μας άλλαξε δραματικά, ζώντας την καθημερινότητά μας κάπως πιο κακόκεφοι και δραστήριοι. Από την άλλη πλευρά βρίσκουμε χρόνο να περάσουμε με την οικογένειά μας να ενωθούμε, κάτι που οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης καθημερινότητάς μας δεν εννοούνε. Γινόμαστε δημιουργικοί, βρίσκουμε τρόπους να περάσουμε ευχάριστα μέσα στο σπίτι είτε μαγειρεύοντας καινούργιες συνταγές είτε κάνοντας γυμναστική είτε παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι. Ακόμα κάτι που με ευχαριστεί είναι να παρακολουθώ τα μαθήματά μου μιας και φοιτώ στη Γ λυκείου και μαθαίνω καινούργια και χρήσιμα πράγματα. Κλείνοντας θα ήταν καλό να αναφέρω ότι την περίοδο της καραντίνας έχω αποκτήσει μία νέα συνήθεια η οποία είναι το περπάτημα κάθε απόγευμα κάτι που με ηρεμεί και καθαρίζει τις σκέψεις μου. Οπότε καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε αισιόδοξα την περίοδο που διανύουμε κάνοντας θετικές σκέψεις και προστατεύοντας εμάς και τους συνανθρώπους μας.
Μαρία Ν. ετών 54 «Καραντίνα, η αλλαγή στη ζωή μας» Ποιος θα το περίμενε ότι θα άλλαζε η ζωή μας έτσι! Ότι θα κυκλοφορήσαμε και μάλιστα υποχρεωτικά με μάσκες. Ότι θα έπρεπε να στέλνουμε μηνύματα για οποιαδήποτε μετακίνησή μας εκτός σπιτιού. Ότι δεν θα μπορούσαμε να επισκεπτόμαστε τους ηλικιωμένους γονείς μας χωρίς φόβο και προφυλάξεις. Να μην μπορούμε να συναντηθούμε με τους φίλους μας, να μην μπορούν τα παιδιά μας γεμάτα ενέργεια να ζήσουν και κλείστηκαν στους τέσσερις τοίχους. Ότι το μάθημα θα γίνεται από το σπίτι; Άλλο και τούτο!
Όταν μπήκαμε στην καραντίνα πρώτη φορά πριν ένα χρόνο μας είχε κυριεύσει ο φόβος. Τώρα πια ένα χρόνο μετά βλέπω ότι ξεθώριασε λίγο όλο αυτό. Προσωπικά εργάζομαι και δεν μπορώ να πω ότι έχω εγκλωβιστεί στο σπίτι. Ας κάνουμε όλοι μας λίγο υπομονή για να μπορέσουμε να επανέλθουμε στον φυσιολογικό τρόπο ζωής μας.
Αθανασία Σ. ετών 48 Εξασφάλιση υγείας και περιορισμό ελευθερίας; Στην σύγχρονη κοινωνία όπου κυριαρχεί η ανάπτυξη και συγχρόνως μαστίζει η διαφθορά ο πλανήτης καλείται να αντιμετωπίσει μία πρωτόγνωρη για τα δεδομένα κατάσταση που έχει αλλάξει τους ρυθμούς της καθημερινότητας. Η πανδημία αυτή έχει στερήσει τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, γεγονός που το καθιστά θλιβερό. Η αντιμετώπισή της κατά τα λεγόμενα των ειδικών είναι η εφαρμογή των εμβολίων αλλά και η απαραίτητη χρήση μάσκας όπου σε πολλές περιπτώσεις γίνεται ανυπόφορη όπως σε ανθρώπους με αναπνευστικά προβλήματα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να φέρει διχασμό στην κοινωνία χωρίζοντάς τους σε υποστηριχτές της και μη, θέτοντας ερωτήματα στο αν είναι αποτελεσματική η χρήση της ή την καθιστά βλαβερή για την υγεία μας. Όσο αφορά τη δική μου καραντίνα ως προς την καθημερινότητα δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ένα μελανό σημείο είναι ότι καλούμαστε σε κάθε έξοδο ακόμα και για ανεφοδιασμό πρώτων αναγκών να στέλνουμε μήνυμα ώστε να μπορούμε να κυκλοφορούμε με αποτέλεσμα να περιορίζομαι τόσο εγώ όσα και η οικογένειά μου. Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι παρόλο που η καραντίνα έχει δημιουργηθεί για την εξασφάλιση της υγείας μας, έχει επιφέρει δυσάρεστες επιπτώσεις κυρίως στον ψυχολογικό τομέα.
Μαρία Αρ. Με λένε Μαρία και θα ήθελα να σας πω, πως περνάω εδώ και ένα χρόνο περίπου στην καραντίνα λόγω Κορωναιού. Η ζωή μου και η ζωή της οικογένειάς μας είναι πολύ δύσκολη. Όταν ξεκίνησε όλο αυτό έφυγε η ζωή κάτω από τα πόδια μας. Το ότι μας στέρησαν την ελευθερία μας, το ότι κλείσανε τα καταστήματα, τα σχολεία, το να μην μπορούμε να βλέπουμε τους γονείς μας, τους συγγενείς, τους φίλους ήταν πολύ άσχημο. Τα παιδιά μας που αναγκάστηκαν να κάνουν τα μαθήματά τους διαδικτυακά και να είναι επί ώρες καθηλωμένα σε ένα κομπιούτερ και να μην μπορούν τουλάχιστον να βγουν και να συναντηθούν με τους φίλους τους είναι τρομερό. Το να ακούς και να βλέπεις στις ειδήσεις τα κρούσματα, τους διασωληνωμένους και πόσους νεκρούς είχαμε είναι πολύ οδυνηρό. Περνάμε πολύ άσχημες καταστάσεις. Θα ήθελα να τελειώσει όλο αυτό και να είμαστε όπως πρώτα. «θα ήθελα πίσω την ελευθερία μας»
Σταυρούλα Σ. ετών 46 Ζούμε μία μοναδική, μία ακατανόητη εποχή σαν να έχει βγει από έργο επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που ζούμε είναι δύσκολο και θα αφήσει σημάδια φόβου, μοναξιάς και αδικίας στο βάθος της ψυχής μας. Ο καθένας μας το βιώνει διαφορετικά γιατί δεν έχουμε μεγαλώσει όλοι μας με τα ίδια δεδομένα στη ζωή μας. Μία λύπη με κυριαρχεί που σπαταλούμε χρόνο μακριά από τους δικούς μας ανθρώπους, με το φόβο ότι κάτι κουβαλάμε και θα το μεταδώσουμε και για την άπληστη συμπεριφορά στα υλικά αγαθά. Εγώ μπόρεσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Έχω βάλει ένα πρόγραμμα καθημερινά και κάποιους απλούς στόχους μέσα στη μέρα ώστε να μπορώ να επικοινωνώ με ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μένα και να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Σκέφτομαι θετικά και προσπαθώ να μεταφέρω τη θετικότητα. Έχω αρχίσει να ανακαλύπτω και άλλες δραστηριότητες που με ευχαριστούν πέρα από τα χόμπι μου(πλέξιμο, χειροτεχνία, ζωγραφική, κηπουρική, μαγειρική κ.ά.) ομαδικά με την οικογένειά μου, όπου οι σχέσεις αυτό το διάστημα δοκιμάζονται. Προσπαθώ να βάζω ισορροπία και μοιραζόμαστε συναισθήματα, σκέψεις κ.ά. ώστε να βελτιώνουμε την επικοινωνία και να μην μένουμε αποξενωμένοι. Χρειάζεται να έχουμε μία ισορροπία σωματική και συναισθηματική. Δεν είμαστε μόνο νους αλλά και σώμα, ψυχή και χρειαζόμαστε να είμαστε υγιείς σωματικά, ψυχικά και πνευματικά και έτσι κλέβω λίγο χρόνο για περπάτημα. Το θετικό είναι που είμαι μαθήτρια καθημερινά έστω και από απόσταση και επικοινωνώ, εκπαιδεύομαι, διαβάζω και περνά ο χρόνος δημιουργικά. Ακόμη πιο θετικό η δουλειά μου που ξεκίνησε η επαναλειτουργία δια ζώσεις και έτσι βγαίνω από το σπίτι και ακόμη πιο λειτουργική από την τηλεεκπαίδευση. Πιστεύω αυτός ο φόβος για την υγεία, το άγχος για το μέλλον, για το πώς και πότε θα τελειώσει αυτή η κατάσταση, για τη σωστή τήρηση των μέτρων προφύλαξης, η θλίψη για τους περιορισμούς και την απόσταση με φίλους, οικείους και συγγενείς και ο θυμός για τις συνεχόμενες αλλαγές και εξελίξεις που παρατείνουν τα μέτρα να είναι παροδικός. Και κάτι που είπε ο Κάρλ Γιούνγκ, Ελβετός ψυχολόγος, 1875-1961: «Ο άνθρωπος χρειάζεται δυσκολίες. Είναι απαραίτητες για την υγεία»
Σοφία Θ. ετών 47 Εν μέσω πανδημίας πολλά και διαφορετικά ήταν τα συναισθήματα που ήρθαν στο προσκήνιο και συγχρόνως επιβαλλόταν να τα αντιμετωπίσω και να τα διαχειριστώ κατάλληλα έτσι ώστε να συνεχίσω να βρίσκομαι σε μία ισορροπία με τον εαυτό μου αλλά συνάμα και με τον περίγυρό μου, είτε αυτό λέγεται οικογενειακό περιβάλλον, είτε επαγγελματικό, είτε κοινωνικό. Απογοήτευση, αβεβαιότητα, αστάθεια, φόβος (απομόνωσης, για το άγνωστο, έως και για τον θάνατο), άγχος, μονοτονία, αγωνία και στενοχώρια είναι κάποια από τα αρνητικά συναισθήματα που πρόβαλλαν κάθε τόσο και με αποσυντόνιζαν πρόσκαιρα όμως έως και καθόλου αργότερα, όσο πέρναγε ο καιρός, γιατί φρόντισα γρήγορα να επικεντρωθώ σε πράγματα που ήθελα πολύ καιρό να κάνω αλλά δεν έβρισκα χρόνο. Από την μία ο φόρτος εργασίας (είμαι νοσηλεύτρια) μου επέβαλλε πάντα να διαθέτω αρκετό από τον χρόνο μου για να ξεκουράζομαι σωματικά και ψυχικά και από την άλλη όλες εκείνες οι δραστηριότητες που δεν μπορούσα να απολαύσω, ήρθε ο καιρός να τις πραγματοποιήσω. Από τα πιο απλά όπως να διαβάσω ένα βιβλίο ή να πάω για έναν περίπατο στο πλάι της λίμνης περπατώντας ή με το ποδήλατο για να εκτονωθώ μέσω της κίνησης ή να περάσω περισσότερο εποικοδομητικό χρόνο με την οικογένειά μου, μέχρι τα πιο σύνθετα όπως την ανάγκη μου να αφουγκραστώ βαθύτερους προβληματισμούς μου. Πραγματικά εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο που μου δόθηκε εν μέσω πανδημίας για να κάνω έναν απολογισμό για το τι θέλω να κρατήσω στην ζωή μου και από τι θέλω να απαλλαγώ. Η ενδοσκόπηση που έκανα όλους αυτούς τους μήνες και συνεχίζω και θα συνεχίσω να κάνω, (με απέτρεπε η ρουτίνα της καθημερινότητάς μου), γιατί αυτό δε πρέπει να σταματά ποτέ, ήταν, είναι και θα είναι χρέος μου προς τον εαυτό μου από εδώ και πέρα έτσι ώστε οι επιλογές μου να είναι περισσότερο συνειδητές σε όλα τα επίπεδα. Έτσι, εν κατακλείδι, παρόλη την απότομη αλλαγή που έφερε στις ζωές μας η πανδημία φρόντισα την περίσσεια του χρόνου μου να την αξιοποιώ επαρκώς και ικανοποιητικά έτσι ώστε να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και τους γύρω μου έτσι ώστε να βγω πιο δυνατή με το τέλος της πανδημίας και πιο συνειδητοποιημένη!
Κώστας Ν. 15 ετών Αυτή η κατάσταση με τον Κορωναιό δεν με έχει επηρεάσει ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά. Το περνάω όλο αυτό το γεγονός με ψυχραιμία, υπομονή και θετικές σκέψεις. Κάθε μέρα που ξυπνάω μπορεί να είναι μία τελείως διαφορετική μέρα λόγω των υποχρεωτικών μέτρων, αλλά η ρουτίνα μου παραμένει η ίδια.
Π. Γκ. 15 ετών Πιστεύω πως με έχει επηρεάσει κατά πολύ το loc down επειδή δεν είχα τι να κάνω και είμαστε σε μία ηλικία που δεν μπορούμε να αντέξουμε πολύ μέσα στο σπίτι. Επίσης με δυσκόλεψε πάρα πολύ η τηλεεκπαίδευση διότι είχαμε αρκετά προβλήματα καθημερινά. Δήμητρα Γ. 16 ετών Εμένα όλο αυτό που γίνεται τώρα με τον ιό δεν με έχει επηρεάσει σχεδόν καθόλου. Είμαι το ίδιο όπως πριν χαρούμενη, αν και βαριέμαι αλλά προσπαθώ να βρω κάτι να κάνω. Αυτό που φοβάμαι είναι να μην κολλήσω εγώ ή οι δικοί μου άνθρωποι. Τώρα που άνοιξαν πάλι τα σχολεία είναι πολύ επικίνδυνο να κολλήσει κάποιος γιατί κανένας δεν τηρεί τα μέτρα.
Παναγιώτης Γ. 16 ετών Αυτός ο ιός που έχει εμφανιστεί μου έχει δημιουργήσει αρκετά συναισθήματα αλλά τα πιο έντονα είναι ο φόβος και η ανακούφιση. Φόβο διότι δεν μπορούμε να πάμε πουθενά χωρίς μάσκα γιατί ποτέ δεν ξέρουμε αν έχει κάτι ο άλλος. Ανακούφιση διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεκουραστούμε περισσότερο διότι τα σχολεία ήταν κλειστά και ήμασταν πιο πολλή ώρα στο σπίτι.
Μαρία Π. 16 ετών Η όλη κατάσταση με τον ιό εν μέρει δεν με επηρέασε πολύ γιατί κάνω τα ίδια πράγματα με πριν (βόλτες, σχολείο κλπ) αλλά με κάποιους όρους που επέβαλε η κυβέρνηση για την προστασία όλων των πολιτών. Σίγουρα θέλω κάποια στιγμή να τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση να μην νιώθω πίεση διότι πιστεύω πως μένω πίσω στο σχολείο όπως οι περισσότεροι μαθητές και να κυκλοφορώ δίχως μάσκα και χωρίς όρους.
Kathrin P. 15 ετών Αγχώνομαι όταν βλέπω ειδήσεις αλλά όχι ιδιαίτερα. Τα διαδικτυακά μαθήματα δεν είναι πολύ ευχάριστα, δεν μαθαίνεις τίποτα από αυτά. Όχι ότι μαθαίνω στο σχολείο αλλά είναι καλύτερα. Η μάσκα είναι ό,τι χειρότερο, δεν την αντέχω.
Αφρούλα Σ. 16 ετών Εμένα όλο αυτό το θέμα με τον Κορωναιό δεν με επηρέασε καθόλου. Μόνο με αγχώνει το γεγονός που ήταν κλειστά για αρκετό καιρό τα σχολεία και αυτό ίσως στο τέλος να μας δημιουργήσει πρόβλημα με τις εξετάσεις, όπως και στα φροντιστήρια. Η ζωή μου δεν άλλαξε πολύ διότι βγαίνω και πηγαίνω συχνά για τη σωματική μου άσκηση.
Μπάμπης Κ. 16 ετών Αρχικά η καραντίνα δεν με άφησε να κάνω ένα πράγμα που ήθελα εδώ και καιρό και αυτό με εκνεύρισε πολύ. Από την άλλη γλιτώσαμε κάπως το σχολείο γιατί από το σπίτι τα μαθήματα ήταν πιο ξεκούραστα. Στην καραντίνα δε βαρέθηκα και τόσο γιατί ή θα έπαιζα στον υπολογιστή ή θα έβγαινα έξω άμα είχε καλή μέρα. Συνήθως τις βροχερές μέρες είναι που βαριούνται σχεδόν τα περισσότερο παιδιά γιατί δεν έχουν άλλες επιλογές να απασχοληθούν μέσα στο σπίτι.
Τάσος Κ. 15 ετών Εγώ δεν νιώθω κάτι διαφορετικό στην καραντίνα. Φοβάμαι όμως μην πάθουν τίποτα οι παππούδες μου και η γιαγιά μου. Είναι λίγο βαρετά που δεν μπορούμε να βγαίνουμε από το σπίτι τόσο πολύ.
Θανάσης Κ. 15 ετών Η κατάσταση με τον ιό με έχει φοβίσει λίγο για την υγεία μου και την υγεία των συγγενών μου. Έχω απελπιστεί γιατί έχει αλλάξει η καθημερινότητα μας και είμαστε συνεχώς σε αναμονή για να βλέπουμε τα νέα μέτρα προστασίας που ανακοινώνει το κράτος.
Σπετίμ Αντεμί Ρ. 16 ετών Εγώ δε νιώθω κάτι ιδιαίτερο, το ίδιο και πριν, το ίδιο και τώρα απλά τώρα είναι λίγο πιο βαρετά. Μας έχουν κουράσει με αυτόν τον ιό και τα έχω βαρεθεί όλα. Παύλος Φ. 15 ετών Η ιστορία με τον Κορωναιό άρχισε το 2019 και τον έχουν ονομάσει covid 19. Αυτός ο ιός έχει πάρει πάρα πολλούς ανθρώπους από τη ζωή και άλλους τους έχει κάνει να αρρωστήσουν πολύ βαριά και να πονάνε ψυχολογικά. Στην αρχή αυτής της πανδημίας όλοι νομίζαμε ότι ήταν μία απλή γρίπη αλλά καταλάβαμε λάθος. Ο ιός μας έβαλε σε καραντίνα συνολικά 6-8 μήνες και θα ξαναμπούμε γιατί τα κρούσματα όλο και ανεβαίνουν. Είναι πολύ λυπηρή η κατάστασή μας γιατί μας έχει επηρεάσει πολύ και είναι δύσκολο να φοράμε μάσκες όλη την ώρα. Όλοι ευχόμαστε να τελειώσει αυτή η ιστορία γιατί μας έχει κου ράσει πολύ.
Μαρία Λ. 15 ετών Νιώθω περίεργα με αυτήν την κατάσταση διότι έχω άγχος για το αν θα τελειώσει όλο αυτό με τον ιό. Νιώθω και καλά με αυτές τις συνθήκες που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και έτσι μπόρεσα να έρθω πιο κοντά με την οικογένειά μου. Νιώθω όμως και άγχος με τα διαγωνίσματα και τα πρόχειρα διότι όπως όλοι ξέρουμε κανείς δεν πρόσεχε στα τηλεμαθήματα και μάθαμε πολύ λίγα πράγματα.
Μπάμπης Β. 15 ετών Ο κορωναιός είναι μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια που έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους. Μακάρι να μην υπήρχε γιατί περνάμε δύσκολα και έχουμε πάντα φόβο. Τώρα όμως με τα παιδιά μπορεί να είναι διαφορετικά γιατί δεν έχουν πολλά μαθήματα και μπορούν έτσι να ξεκουραστούν και έτσι να είναι χαρούμενα. Άλλοι όμως μπορεί να νιώθουν ανασφάλεια και να έχουν τρομοκρατηθεί γιατί δεν έχει βρεθεί λύση ακόμα.
Μάκης Κ. 16 ετών Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δεν με έχει επηρεάσει τόσο πολύ. Παρόλο που δεν μπορούσα να βρεθώ με φίλους, πράγμα δύσκολο για έναν έφηβο ήταν μία ευκαιρία να βρω νέα ενδιαφέροντα. Δεν ανησυχώ τόσο για το εάν θα νοσήσω εγώ γιατί οι νέοι το περνάνε πιο ελαφρά αλλά για το εάν θα νοσήσει κάποιος από την οικογένειά μου ή από το φιλικό μου περιβάλλον.
Βασίλης Χ. 16 ετών Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρούμαστε από τον Κορωναιό κλείνοντάς μας σε καραντίνα δύο φορές. Προσωπικά με έχει επηρεάσει και θετικά και αρνητικά. Κυρίως όμως αρνητικά γιατί ένιωθα πολύ πιεσμένος με το να είμαι πολλές μέρες στο σπίτι και να μην μπορούμε να βγούμε με τους φίλους μου. Θετικά με επηρέασε γιατί τα μαγαζιά ήταν κλειστά και δεν χαλούσα λεφτά άσκοπα. Ακόμη τις μέρες που ήμουν στο σπίτι αφιέρωνα πολύ χρόνο για τον εαυτό μου.
Χριστίνα Χ. 16 ετών Με την καραντίνα μπορούσα και είχα αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου και μου άρεσε αυτό, αλλά υπάρχουν και πολλά αρνητικά. Με το που ξεκίνησαν τα σχολεία φοβάμαι πάρα πολύ μην κολλήσω. Επίσης έβγαινα σχεδόν κάθε μέρα έξω και τώρα με τον ιό δεν μπορώ να βγαίνω. Μέσω webex ήταν λίγο δύσκολο το μάθημα που γινόταν (ιντερνετική κατανόηση μαθήματος), αλλά το προτιμούσα γιατί έτσι ήμασταν ασφαλείς.
Κωνσταντίνα ετών 16 ¨Τα συναισθήματά μου μέσα στην καραντίνα¨ Τα σχολεία έκλεισαν, όλα τα καταστήματα, καφετέριες, εστιατόρια το ίδιο. Όλοι οι άνθρωποι αναγκαζόμαστε να μένουμε στο σπίτι. Για πόσο όμως; Πριν ξανανοίξουν τα σχολεία στο σπίτι δεν είχα και τόσα πολλά πράγματα να κάνω αλλά ήμουν χαρούμενη γατί είχα περισσότερο χρόνο να δω τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Δεν ένιωθα μοναξιά, το αντίθετο θα έλεγα αλλά βέβαια πάντα με περιορισμούς. Ήταν και είναι κάτι το εκνευριστικό ακόμα και τώρα που πάμε και σχολείο. Πάντως δεν άλλαξε κάτι συναισθηματικά, το ίδιο χαρούμενη και ευτυχισμένη είμαι.
Νάγια Μ. 15 ετών Τις πρώτες μέρες της πανδημίας ήταν δύσκολο να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασης αυτής. Αυτό γινόταν μάλλον γιατί έγιναν όλα τόσο γρήγορα που δεν μπόρεσα να συνειδητοποιήσω το πότε εξαπλώθηκε ο ιός και το πότε κλειστήκαμε στα σπίτια μας λόγω καραντίνας. Τα συναισθήματά μου είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με την αρχή της εξάπλωσης του ιού. Στην πρώτη καραντίνα τα κυρίαρχα συναισθήματα που είχα ήταν ο φόβος και η λύπη διότι ήταν η στιγμή που κατάλαβα πόσο γρήγορα μπορείς να νοσήσεις και γιατί όχι και να πεθάνεις. Αργότερα αυτά τα συναισθήματα μειώθηκαν γιατί έμαθα πώς να προστατεύομαι από το ιό και πως αν τηρώ τα μέτρα με ευλάβεια θα καταφέρω να μην κολλήσω ούτε εγώ αλλά ούτε και η οικογένειά μου. Επίσης για να είμαι ειλικρινής με ευνόησε λίγο αυτός ο εγκλεισμό στο σπίτι διότι μπόρεσα και γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και ασχολήθηκα και με άλλα πράγματα που μου αρέσουν. Βέβαια δεν ξέρω αν θα άντεχα να καθίσω παραπάνω μήνες στο σπίτι γιατί κουράστηκα να σκέφτομαι το πότε όλα αυτά θα τελειώσουν, αν θα τελειώσουν, πώς θα τελειώσουν και πώς θα ζούμε μετά. Σκέφτομαι επίσης τι άλλο πρέπει να κάνω για να μην νοσήσει η μητέρα μου ή η γιαγιά μου ή ο παππούς μου. Τουλάχιστον το μόνο που ελπίζω είναι πως κάποια στιγμή όλα αυτά θα τελειώσουν και θα γυρίσουμε ξανά στην κανονική μας ρουτίνα.
Ίρις Μ. 15 ετών Το θέμα του Κορωναιού έχει επηρεάσει τη ζωή των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νεαρών ατόμων. Στις αρχές πίστευα πως δεν θα μπει ριζικά στη ζωή μας και ότι δεν θα αποτελεί καθημερινό θέμα στις ειδήσεις. Στην πορεία όμως ένιωθα την απειλή του σε μεγάλο βαθμό γιατί κοντινό μου άτομο νόσησε από αυτόν τον ιό. Μετά όμως αφού όλο αυτό τελείωσε και το άτομο αυτό έκανε τεστ αντισωμάτων και βγήκε αρνητικό όλο αυτό στα μάτια μου είναι ένα ψέμα που πολλά έχουν μεγαλοποιήσει για να τρομοκρατούν και να φοβίζουν τον κόσμο. Άποψή μου είναι πως αυτό θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια. Στη ζωή των παιδιών όπως και στη δική μου έχει αλλάξει η καθημερινότητα. Αναγκαστήκαμε να μείνουμε πίσω στα μαθήματα και στις υποχρεώσεις χωρίς να μας δώσουν μία λογική εξήγηση. Άνοιξαν πρώτα τα μαγαζιά και όχι τα σχολεία με το λόγο ότι στα μαγαζιά μπορούν να κρατηθούν οι
ανάλογες αποστάσεις, όμως σε αυτά μπαίνεις και είσαι δίπλα με έναν που δεν ξέρεις και μπορείς να μην τον ξαναδείς ποτέ. Όλο αυτό με έχει κουράσει και επιτέλους πρέπει να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Αισθάνομαι άσχημα για τους ανθρώπους που όλο αυτό τα περνάνε δύσκολα ή και που χάνουν τη ζωή τους. Εν κατακλείδι συμπεραίνω ότι πρέπει να προσέχουμε και να μην πιστεύουμε ότι μας λένε με το δικό τους τρόπο!
Ροζαλία Μ. 16 ετών Στις μέρες του Κορωναιού η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει μέτρα να μας προστατέψει από τον ιό που μας απειλεί. Η αλήθεια είναι πως δεν με τρομάζει, απλά πλέον δεν ξέρω τι να πιστέψω, σίγουρα υπάρχει ιός αλλά δεν ξέρω αν είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα όσα τα παρουσιάζει η τηλεόραση και τα ΜΜΕ. Από την αρχή δεν μου άρεσε όλη αυτή η κατάσταση με τις μάσκες και τους περιορισμούς και νομίζω πως δεν άρεσε σε κανένα παιδί και σε κανέναν έφηβο. Χάνουμε τα καλύτερα χρόνια, την παιδικότητά μας και τα τελευταία χρόνια που είμαστε ακόμα στα θρανία. Μόνο λύπη και απογοήτευση μου φέρνει αυτή η κατάσταση. Δεν με νοιάζει τόσο για το ποιος ή τι ευθύνεται για αυτόν τον ιό, με νοιάζει το τώρα που μοιάζει περισσότερο με ταινία επιστημονικής φαντασίας. Από την άλλη όλη αυτή η κατάσταση με έβαλε σε σκέψεις καιρό τώρα. Κατάλαβα πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε αχάριστοι και τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Από τη μία μέρα στην άλλη χάνουμε την ¨ελευθερία¨ μας. Μείναμε μόνοι μας και κάναμε εβδομάδες να δούμε τους φίλους μας. Όλο αυτό με έχει κάνει να νιώσω λύπη, θυμό, απογοήτευση και αδικία αλλά με έχει κάνει πιο δυνατή και μου έμαθε να εκτιμώ τα απλά πράγματα στη ζωή. Τέλος ελπίζω να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.
Μαρίνα Π. 15 ετών Όλη αυτή η κατάσταση με τον ιό και με τις δύο καραντίνες μέχρι τώρα σε όλο τον κόσμο μου έχει δημιουργήσει πολλά συναισθήματα. Αρχικά αισθάνομαι φόβο και ανησυχία για το αύριο διότι καθημερινά τα πράγματα χειροτερεύουν και αντί να πέσουν τα κρούσματα όλο και ανεβαίνουν παντού. Εξαιτίας της καραντίνας νιώθω πιεσμένη και φυλακισμένη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι αν και ξέρω πως ότι γίνεται αποσκοπεί στο καλό όλων μας. Προσωπικά μου δημιουργήθηκαν και κάποια θετικά συναισθήματα μέσα από όλο αυτό, όπως η ελπίδα από τους επιστήμονες που κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα εμβόλιο εγκαίρως. Επίσης το ότι μείναμε στο σπίτι και περάσαμε άπλετο χρόνο με την οικογένειά μας με χαροποιεί ιδιαίτερα. Τέλος κάτι που μου έδωσε ένα ευχάριστο συναίσθημα, το οποίο δεν μπορώ να το κάνω συγκεκριμένο είναι το ότι σε όλο αυτό το χαμό με την πανδημία οι άνθρωποι είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι για να το ξεπεράσουμε.
Κωνσταντίνα Ν. 16 ετών Αυτές οι μέρες είναι πολύ περίεργες γιατί η πανδημία μας έχει φέρει τα πάνω κάτω. Δεν φοβάμαι και τόσο. Ο κορωναιός με έχει κουράσει γιατί τη μια μας λένε μπείτε στα σπίτια σας και την άλλη βγείτε έξω. Εκεί που πάω να μπω σε πρόγραμμα με βγάζουν. Δεν φοβάμ αι τόσο γιατί είναι ένας ιός όπως και άλλοι. Εντάξει δεν θα πάθουμε και τίποτα αν τηρούμε τα μέτρα και κρατάμε τις αποστάσεις. Μακάρι να τελειώσουμε γρήγορα.
Αφροξυλάνθη Β. 16 ετών Στις μέρες μας υπάρχει μια μεγάλη πανδημία. Είναι πολύ επικίνδυνη αλλά με τα κατάλληλα μέτρα όπως το να φοράμε μάσκα και να κρατάμε αποστάσεις μπορεί να προστατευτούμε. Αυτή η κατάσταση εμένα δεν με ευχαριστεί καθόλου γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν καθημερινά καθώς μολύνονται από ανθρώπους που δεν τηρούν τα μέτρα. Καταλαβαίνω βέβαια πόσο δύσκολο είναι να φοράμε μάσκα γιατί ίσως κάποιοι έχουμε προβλήματα υγείας (π.χ. άσθμα) και μας ενοχλεί, αλλά πρέπει να φοράμε κάτι που δεν κάνουν όλοι. Προσωπικά αυτή η κατάσταση δεν με ευχαριστεί καθόλου γιατί με την καραντίνα είχα καιρό να δω τους συμμαθητές μου και μου είχαν λείψει. Νιώθω πολύ στενοχωρημένη που πρέπει όλη η χώρα να περνάει αυτό το ζόρι αλλά αφού έτσι θα πρέπει να κάνουμε για να μην μολυνθούμε, θα το υποστούμε. Με ενοχλεί που μερικοί δεν φοράνε μάσκες αλλά για αυτό υπάρχουν και τα πρόστιμα.
Αφροδίτη Τ. 16 ετών Στις μέρες μας τα πράγματα είναι δύσκολα. Είναι πολύ κουραστικό όλο αυτό που συμβαίνει με αυτό τον ιό. Νιώθω πολύ άσχημα. Σχετικά με το σχολείο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά διότι μέσα από μία οθόνη δεν μπορείς να κατανοήσεις σχεδόν τίποτα, αλλά ευτυχώς ανοίξαμε. Επίσης φοβάμαι αρκετά μην κολλήσω και εγώ αυτόν τον ιό και τον μεταφέρω στην οικογένειά μου που είναι μεγάλης ηλικίας. Τέλος πιστεύω ότι η μάσκα είναι πολύ κουραστική ως μέτρο πρόληψης. Ελπίζω να τελειώσει όλο αυτό σύντομα.
Νίκη Κ. 16 ετών Θεωρώ ότι ο Κορωναιός μας έχει επηρεάσει όλους. Τα συναισθήματά μου αυτές τις μέρες είναι κυρίως φόβος μην κολλήσω τον ιό και τον μεταδώσω στην οικογένειά μου και λύπη διότι μου λείπει η παλιά ζωή που βγαίναμε έξω χωρίς να φοβόμαστε. Μαζευόμασταν πολλά παιδιά σε διάφορα μέρη και αγκαλιαζόμασταν χωρίς να υπάρχει κίνδυνος. Επίσης νιώθω αρκετά πιεσμένη με τα μαθήματα των Αγγλικών και του φροντιστηρίου που εξακολουθούν να είναι μέσω διαδικτύου. Τέλος πιστεύω ότι τα πράγματα πάνε χάλια και κάποιες πληροφορίες στις ειδήσεις είναι υπερβολικές.
Βαλεντίνα Ν. 16 ετών Εγώ αυτές τις μέρες με αυτό τον ιό που μας έχει επιβαρύνει με πολλά πράγματα και μας έχει αλλάξει την καθημερινότητά μας έχω ανάμεικτα συναισθήματα και φοβάμαι μην μεταφέρω αυτόν τον ιό στα κοντινά μου πρόσωπα όπως η γιαγιά μου και ο παππούς μου που είναι σε ευπαθή ομάδα. Πιστεύω ότι όλη αυτή η διαδικασία που περνάμε μας έχει κάνει καλό γιατί πήραμε ένα καλό μάθημα που αφορά το να εκτιμάμε όσα έχουμε κάθε μέρα γιατί η ζωή μπορεί να τα αλλάξει όλα από τη μια στιγμή στην άλλη και να τα χάσουμε όλα. Τότε θα καταλάβουμε το λάθος μας αλλά θα είναι αργά. Φυσικά δεν είναι καλό που πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι από τον ιό αυτό, όμως ο κόσμος φταίει για αυτό. Κατερίνα Μ. 15 ετών Πιστεύω πως η κατάσταση με τον ιό είναι υπερβολική. Ο Κορωναιός υπάρχει αλλά είναι απλά μία ίωση. Όπως π.χ. και από μία απλή ίωση οι μεγαλύτεροι άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν έτσι είναι και με τον ιό αυτό. Δεν μπορώ να πω ότι φοβάμαι και η κατάσταση αυτή είναι υπερβολική. Είναι δύσκολο να φοράμε όλη μέρα μάσκα, όπου και να πάμε, να μην είμαστε ελεύθεροι να βγούμε έξω, να πάμε όπου θέλουμε και για όση ώρα θέλουμε, να κυκλοφορούμε με ταυτότητα, να στέλνουμε μήνυμα, να κρατάμε αποστάσεις.
Αλεξάνδρα Ν. 15 ετών Με την αρχή αυτού του ιού τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα, κάποια θετικά και κάποια αρνητικά. Αρχικά ήταν όλα πολύ χάλια, ο φόβος με είχε κυριαρχήσει με όλα αυτά που ακούγαμε. Η ψυχολογία μου είχε πέσει, με τον καιρό όμως προσπαθούσα να το δω πιο θετικά όπως ήταν και μια καλή ευκαιρία να βλέπω πιο πολύ τους γονείς μου και τον αδερφό μου λόγω του εγκλεισμού. Από την άλλη όμως πόση υπομονή μπορεί να κάνει κάποιος όταν βλέπει τους γονείς του να μην εργάζονται και να αγωνιούν κάθε μέρα; Όλο αυτό με στενοχωρεί και προσπαθώ να το βλέπω πιο ψύχραιμα αλλά όχι για πολύ ακόμα γιατί ο άνθρωπος κάπου κουράζεται.
Φρειδερίκη Χ. 15 ετών Εμένα αυτή την περίοδο με την καραντίνα μου άρεσε που ήμουν σπίτι γιατί πέρασα πολύ χρόνο με την οικογένειά μου. βέβαια μου έλειψε το να βγαίνω βόλτες με τους φίλους μου, την καραντίνα την βλέπω σαν μια φυλακή που σε έχουν περιορισμένο. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό που άνοιξαν τα σχολεία διότι είμαι η μόνη που βγαίνω από το σπίτι και η οικογένειά μου φοβάται μήπως μολυνθώ και τους μεταφέρω τον ιό. Όμως με σχολεία ανοιχτά κάνουμε καλύτερο μάθημα σε σχέση με το διαδικτυακό. Βαλεντίνα Κ. 15 ετών Στην καραντίνα πέρναγα ωραία με την οικογένειά μου, ενώ άλλες χρονιές δεν είχαμε το χρόνο να είμαστε όλοι μαζί. Όμως όλο αυτό με τα τηλεμαθήματα με κούρασε, αγχωνόμουν πάρα πολύ και μου έλειψαν οι καθηγητές και οι συμμαθητές μου. Δεν ξέρω αν φοβάμαι τον ιό αυτό, αλλά σίγουρα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην κολλήσω ούτε εγώ ούτε και η οικογένειά μου.
Νάσια 15 ετών Έχουμε ήδη μπει σε δύο lock down στη χώρα μου λόγω Κορωναιού αλλά μπορώ να πω δεν είμαι ενοχλημένη ή φοβισμένη. Οι γονείς μου από την άλλη πλευρά προσπαθούν να με προστατέψουν με το να μην βγαίνω συχνά αλλά δεν συμφωνώ μαζί τους πάντα και να είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Με ενοχλεί που μετά τις 9:00 απαγορεύεται η κυκλοφορία και δεν μπορώ να είμαι έξω με τις φίλες μου. Προς το παρόν εγώ και οι κοντινοί μου άνθρωποι παραμένουμε υγιείς και ασφαλείς.
Νίκος Τσεκ. ''ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ''
Για μένα η λέξη ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ έχει χάσει τελείως την έννοιά της , με βάση την σημερινή κατάσταση. Ακούγοντας την λέξη καραντίνα πάει ο νους μου σε κάτι σοβαρό, κάτι που σίγουρα θέλει μεγάλη προσοχή, απομόνωση και αυστηρά μέτρα για να αντιμετωπιστεί με επιτυχία μια σοβαρή κατάσταση ή και να έρθει το τέλος μια κατάστασης. Η καραντίνα που ξέρουμε όλοι μας, πλέον σίγουρα δεν αναλογεί στην βαρύτητα της λέξης καραντίνα. Είναι απλά ένα ψέμα. Ένα τέχνασμα για να πετύχουν κάτι άλλο. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ. Όταν βρίσκεσαι σε καραντίνα, δεν υπάρχει κινητικότητα ελεύθερη σε περιοχή ή σημείο. Απαγορεύονται σχεδόν τα πάντα, και όλα είναι υπό έλεγχο, η παραμικρή κίνηση. Στην εποχή μας η λέξη καραντίνα δυστυχώς σημαίνει στέλνουμε μήνυμα και δεν υπάρχει καραντίνα. Και αυτό το δημιούργησαν οι πολιτικοί μας. Είναι τραγικό για μια λέξη τόσο βαριάς σημασίας. Επίσης, αν υπήρχε κάτι σοβαρό εκεί έξω, σίγουρα την λέξη καραντίνα δεν θα την καταργούσαν ΑΠΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ.