ΦΕΣ τ. 3

τεύχος 3 ● σεπτέμβρης 2008 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Φοιτητές-μαθητές-εκπαιδευτικοί-εργαζόμενοι Ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης

ν η τ α ι γ ς να

Αγώ

! ή π ο ρ τ ανα

Εμπρός για συνελεύσεις, απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις Αφιέρωμα:

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ 2006-2007

2

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας. Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθμολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του. Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυχαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους. Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύουμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επιβάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου. Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοιτητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέεται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασίζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κόσμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσετε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: ● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους ● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία ● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο ● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο ● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα ● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους ● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν ● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό ● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς

Καμιά εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο Η κυβέρνηση πέρασε μέσα στο κατακαλόκαιρο τα νομοσχέδια για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά καθώς και για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (σελ. 5) παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος! Παρά την πλατιά απονομιμοποίησή της στα μάτια των εργαζομένων και της κοινωνίας, η Ν.Δ. επιμένη να εφαρμόσει το σχέδιο για την εξάρτηση της εκπαίδευσης από την αγορά (σελ 13). Η προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου – πλαίσιο ξεκίνησε νωρίτερα την άνοιξη με την εφαρμογή της διάταξης για εκλογή των πρυτάνεων με νέα διαδικασία, δήθεν απευθείας από τους φοιτητές χωρίς τη μεσολάβηση εκλεκτόρων από τους φοιτητικούς συλλόγους και με το πρόσχημα της «πάταξης της διαφθοράς». Η κυβέρνηση απέτυχε να νομιμοποιήσει την πολιτική της αφού, παρά το ότι οι διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν, κατά τόπους ελάχιστοι ή κανένας φοιτητής, δεν συμμετείχε. Βέβαια τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα αν δεν υπήρχαν συγχύσεις (ΔΑΡΑΣ) ή υποτίμηση (ΠΚΣ) της σημασίας της μάχης αλλά και πολιτικές αδυναμίες (ΕΑΑΚ) γύρω από τους όρους με τους οποίους δίνουμε τη σύγκρουση. Ωστόσο, τα μέτωπα είναι ακόμη ανοικτά. Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι ο νόμος – πλαίσιο θα εφαρμοστεί. Το «ένα σύγγραμμα ανά μάθημα», τα ασφυκτικά περιορισμένης διάρκειας εξάμηνα, οι ρυθμίσεις για το άσυλο, προκαλούν αντιδράσεις και μαζί με τις υπόλοιπες εφαρμογές των νόμων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (όπως η αξιολόγηση, σελ 6-7) μπορούν να δώσουν την αφορμή για να αναθερμανθεί η μάχη για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Χρηματοδότηση Β ασικός άξονας πάνω στον οποίο στηρίζονται όλες οι αντιμεταρρυθμίσεις στην παιδεία είναι η διαρκής υποχρηματοδότηση. Οι ελλείψεις σε υποδομές, σε προσλήψεις καθηγητών, σε συγγράμματα, είναι αναγκαία για το «σπρώξιμο» του Δημόσιου πανεπιστημίου προς τα δίδακτρα, τους ιδιώτες και τη λειτουργία με τους όρους της αγοράς, αλλά και για την υποβάθμισή του ώστε να μπορούν να το ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά ΚΕΣ, κολέγια και ΙΕΚ. Ειδικά φέτος η μάχη για αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως θα αναγκαστεί να κόψει κι άλλα κονδύλια για να ανταπεξέλθει στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Την ίδια ώρα βέβαια η Ελλάδα παραμένει πρώτη χώρα στην ΕΕ και τρίτη στο ΝΑΤΟ στο ποσοστό του ΑΕΠ ( περίπου 4,5 %) που ξοδεύεται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για αποστολές στο Αφγανιστάν, το Κόσσοβο και αλλού, και για επέκταση της βάσης της Σούδας για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών πολέμων! Απέναντι στην πολιτική της υποχρηματοδότησης χρειάζεται να ξαναχτίσουμε τον πανεκπαιδευτικό συντονισμό με τους δασκάλους της ΔΟΕ, τους καθηγητές της ΟΛΜΕ και τους μαθητές. Να διεκδικήσουμε λεφτά για τις δικές μας ανάγκες, για δωρεάν σίτιση και στέγαση, για δωρεάν μετακινήσεις, αλλά και συνολική ανατροπή της πολιτική ς της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων.

σεπτέμβρης 2008

3

ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Φοιτητές-εργαζόμενοι κοινός αγώνας Κι αυτό γιατί οι επιθέσεις της κυβέρνησης στα δικαιώματά μας δεν σταματούν μέσα στο χώρο που σπουδάζουμε. Προχωρούν σε όλα τα δικαιώματά μας, όπως με τη στράτευση στα 18, με νέους ρατσιστικούς νόμους (σελ 20) κλπ. Φτάνουν στα εργασιακά μας δικαιώματα, το τι μισθούς θα παίρνουμε αν και όταν καταφέρουμε να

βρούμε δουλειά, τι ασφαλιστικά δικαιώματα θα έχουμε. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μετά τον ΟΤΕ έχει βάλει στο στόχαστρο την Ολυμπιακή και τους Σιδηροδρόμους. Πρόκειται για την ίδια τακτική που έχει οδηγήσει τα αεροπλάνα των «μικρών και ευέλικτων εταιρειών» να πέφτουν σαν τις μύγες σε όλο τον κόσμο, που ευθύνεται για τα σιδηροδρομικά ατυχήματα στην Αγγλία. Υπάρχει όμως απάντηση σ’ αυτές τις επιθέσεις. Απέναντί της είναι η δύναμη των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών για το Ασφαλιστικό πέρυσι το χειμώνα, είναι η δύναμη που ανέτρεψε τα σχέδια της κυβέρνησης τα τελευταία δύο χρόνια για «μεταρρύθμιση στην παιδεία χωρίς αντιδράσεις» και για την αναθεώρηση του Συντάγματος (βλ. Αφιέρωμα, σελ 9-12). Οι 30.000 διαδηλωτές στη ΔΕΘ, περισσότεροι εργαζόμενοι και νεολαίοι από κάθε άλλη φορά, δείχνουν ότι αυτή η δύναμη αυτή είναι εδώ και μπορεί να συγκρουστεί αποτελεσματικά με την κυβερνητική πολιτική. Κάθε μέρα που περνά η κυβέρνηση δείχνει όλο και πιο αδύναμη να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, αδύναμη να πείσει είτε για «τη σεμνότητα και ταπεινότητά της», είτε για την «αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεών της». Είναι ευκαιρία να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτήν και την πολιτική της συνολικά. Για να το πετύχουμε θα χρειαστεί να απλώσουμε το δίκτυο της αντίστασης μέσα σε κάθε σχολή και αμφιθέατρο. Να αναδείξουμε τη σύνδεση ανάμεσα σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τη συνολικότερη πολιτική για την παιδεία. Να οργανώσουμε τη συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την υποχρηματοδότηση με προκηρύξεις, ενημερώσεις και εκδηλώσεις. Να προετοιμάσουμε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις για να συντονίσουμε όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να αντισταθούν. Να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη στους αγώνες των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων και να συντονίσουμε τη δράση και τις κινητοποιήσεις μας με τις απεργίες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Βήμα το βήμα να ξαναπιάσουμε το νήμα των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε! Δημήτρης Μπάρκας, Πάντειος

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα Φτάσαμε αισίως στο 3ο τεύχος. Οι εξεταστικές και οι καλοκαιρινές διακοπές δεν επέτρεψαν στο τεύχος Νο 2 να φτάσει στα νούμερα του Νο 1. Είμαστε έτοιμοι όμως να επανέλθουμε δριμύτεροι. Με 20 σελίδες αυτή τη φορά, ξεκινάμε από την αρχή της χρονιάς για να έρθουμε σε επαφή με χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες. Εκτός από τη διακίνηση «χέρι με χέρι», θα μπορείτε να μας διαβάσετε και στο fes.dea.org.gr. Ήδη σχεδιάζουμε το επόμενο τεύχος, φιλοδοξώντας να κυκλοφορήσει το Νοέμβρη με μεγάλο αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, φωτό, ή απλά ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων στο e-mail fes@dea.org.gr. Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις: Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461 Ηράκλειο 6975206490

Ρέθυμνο 6932008743 Κοζάνη 6975522509 Γιάννενα 6945704488 Λιβαδειά, 6948364232 Βόλος, 6979459034

4

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Κάμπινγκ Νεολαίας 2008 Το φετινό κάμπινγκ των «Φοιτητών-τριων ενάντια στο Σύστημα» πραγματοποιήθηκε 16-21 Ιουλίου στη Σκοτίνα Πιερίας. Μετά από μία χρονιά γεμάτη αγώνες και στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία, ο στόχος του κάμπινγκ ήταν να βρεθούμε όλοι μαζί, και να συνδυάσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές και τη διασκέδαση, με έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και προετοιμασία για τους αγώνες που έρχονται. Και αυτό το «όλοι μαζί» ήταν το κλειδί της επιτυχίας του κάμπινγκ, αφού δημιουργήσαμε ένα κλίμα συλλογικότητας και συντροφικότητας που μας έκανε να μην θέλουμε να φύγουμε! Εξίσου συλλογικός όμως ήταν και ο τρόπος που κάναμε την προετοιμασία για το κάμπινγκ: Οργανώνοντας αφισοκολλήσεις και μαζικές εξορμήσεις σε σχολές, γειτονιές και νεολαιίστικα στέκια. Μοιράζοντας χιλιάδες φυλλάδια στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπως και στο Rockwave, κάνοντας έτσι περισσότερο γνωστές τις ομάδες μας. Στο κάμπινγκ, με αφορμή τα 40 χρόνια από το Μάη του ’68, προβλήθηκαν ταινίες και έγιναν συζητήσεις με θέματα, από τη μία τον παγκόσμιο Μάη με τα κινήματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, και από την άλλη την επίδραση των κινημάτων αυτών στην Ελλάδα και τις διαδικασίες που οδήγησαν στην εξέγερση του πολυτεχνείου και στους αγώνες της μεταπολίτευσης. Παράλληλα στη συνέλευση των «Φοιτητών-τριων ενάντια στο Σύστημα» απολογίσαμε τη δουλειά που κάναμε τη χρονιά που πέρασε, ανταλλάξαμε εμπειρίες, εικόνες και απόψεις, θέσαμε στόχους για το επόμενο διάστημα και συνθέσαμε όλοι μαζί το έντυπο που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας! Το Σαββατοκύριακο, στον ίδιο χώρο έγινε και το 3ο κάμπινγκ του «Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών» και της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό». Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία έλληνες και μετανάστες να κουβεντιάσουμε μαζί, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και να οργανώσουμε δράσεις από τη νέα χρονιά με τη λογική των κοινών αγώνων ελλήνων και «ξένων» ως πάλη ενάντια στο ρατσισμό. Στο κάμπινγκ πέρα από τις συζητήσεις οργανώσαμε από κοινού τη διασκέδασή μας με τουρνουά (τάβλι, σκάκι, αθλημάτων) όπως και τις βραδιές μας με μουσική, ψησταριές και πάρτι!

Eύα Παπατζανή, Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Η Αριστερή Ενότητα έκανε νωρίς φέτος την εμφάνισή της με την έκδοση φυλλαδίου που ενημερώνει τους πρωτοετείς: «…Κάποιοι όμως θέλουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση σαν το σχολείο, αυταρχική και αποστειρωμένη, εντατικοποιημένη και χωρίς ακαδημαϊκές ελευθερίες…» και για να εμποδιστεί αυτή πολιτική «… χρειάστηκε το φοιτητικό κίνημα να δώσει σκληρές μάχες τα τελευταία χρόνια.», αναφέρει μεταξύ άλλων το φυλλάδιο. Είναι μια καλή αρχή για να δώσουμε ακόμη καλύτερη συνέχεια στην περυσινή δράση μας. Δράσεις που περιλάμβαναν την έκδοση αφίσας για το πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, τη διοργάνωση εκδήλωσης στα πλαίσια του τριημέρου του Πολυτεχνείου. Αλλά και σε αρκετές σχολές υπήρχαν δράσεις για τις απεργίες και εκδηλώσεις για το ασφαλιστικό, καθώς και για θέματα όπως ο ρατσισμός, το περιβάλλον ή ο Μάης του ’68. Φέτος θα χρειαστεί να αποφύγουμε «αδράνειες» και «δυσλειτουργίες» που μας ταλαιπώρησαν πέρυσι και να είμαστε πολύ πιο έτοιμοι και αποφασισμένοι να πρωταγωνιστήσουμε μέσα σε κάθε σχολή. Στόχος της Αριστερής Ενότητας θα πρέπει να είναι η αποτροπή της εφαρμογής κάθε διάταξης του νέου νόμου – πλαίσιο, με μαχητικό και μαζικό τρόπο αλλά και η ανάπτυξη του πανεκπαιδευτικού συντονισμού με τις κινητοποιήσεις δασκάλων, καθηγητών και μαθητών. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μην πληρώσουμε εμείς την οικονομική κρίση με μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, την υγεία, τους μισθούς. Επιπλέον, πρέπει να ανοίξουμε με ακόμη πιο μαζικό τρόπο το ζήτημα της αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, λιμάνια κλπ) και του συντονισμού με το εργατικό κίνημα.

σεπτέμβρης 2008

5

ελευθερη προσβαση σε αει και τει

Όχι στην αναγνώριση των ΚΕΣ Αιφνιδιαστικά, μέσα στην εξεταστική περίοδο του Ιουνίου, η κυβέρνηση ψήφισε το νέο της νομοσχέδιο για την αναγνώριση των κολεγίων και των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος. Η χρονική περίοδος για την ψήφισή του δεν επιλέχθηκε τυχαία. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της εξεταστικής περιόδου και ότι μεσολαβούσε καλοκαίρι και προχώρησε στην ψήφιση του νομοσχεδίου με σκοπό να αποφύγει αντιδράσεις από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς. Η κίνηση αυτή δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις τις κυβέρνησης και του Στυλιανίδη την ίδια στιγμή που μιλάνε για διάλογο…

Σ

ήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν 30 κολέγια με 19.000 σπουδαστές περίπου. Ο τζίρος τους από τα δίδακτρα που κατατίθενται, ετησίως φτάνει τα 110 εκατομμύρια ευρώ και με την εγγραφή όλο και περισσότερων αποτυχόντων από τις πανελλαδικές εξετάσεις αναμένεται να διπλασιαστεί φέτος, φτάνοντας τα 220 εκατομμύρια ευρώ μετατρέποντας τα ΚΕΣ σε οικονομικούς κολοσσούς. Μέχρι τώρα τα ΚΕΣ και τα κολέγια αποτελούσαν δομές «μη τυπικής εκπαίδευσης» και υπάγονταν στο υπουργείο εμπορείου. Από εδώ και στο εξής θα θεωρούνται δομές «εκπαιδευτικής διαδικασίας» και θα υπάγονται στο υπουργείο παιδείας. Πλέον αυτές οι επιχειρήσεις θα πωλούν εκπαίδευση και όχι κατάρτιση όπως μέχρι τώρα. Το επιχείρημά της κυβέρνησης ήταν ότι με την αναβάθμιση αυτή «θα αποτραπούν χιλιάδες φοιτητές από το να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, ξοδεύοντας μια περιουσία σε έξοδα διαβίωσης». Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις αυτές ενισχύουν το κεφάλαιο και τις ιδιωτικοποιήσεις αυτό το καταλάβαμε όλοι μας μέσα στο καλοκαίρι και ειδικά μετά την ανακοίνωση των φετινών βάσεων. Οι δηλώσεις λοιπόν του υπουργού παιδείας Στυλιανίδη ότι «βάλαμε τάξη στο χάος της μεταλυκειακής εκπαίδευσης» και «δημιουργήσαμε προοπτικές και σε ανθρώπους που έτυχε από τη ζωή να μην μπορέσουν να περάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο» κάθε άλλο παρά με το μέρος μας είναι. Αντίθετα, με τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις έμειναν εκτός ΑΕΙ – ΤΕΙ 60.000 απόφοιτοι λυκείων εκ των οποίων 29.183 δεν πέρασαν σε κανένα ανώτατο ίδρυμα και οι 30.000 δεν δήλωσαν καν μηχανογραφικό. Από τους 97.407 υποψήφιους όλων των κατηγοριών πέρασαν οι 68.224 (34.122 σε ΑΕΙ και 26.004 σε ΤΕΙ). Την ίδια στιγμή που μαθητές κόβονται στις πανελλαδικές και μένουν κενές θέσεις πρωτοετών στα ιδρύματα, τμήματα στις περιφέρειες αποδυναμώνονται και κλείνουν ή συγχωνεύονται, το Υπουργείο σπρώχνει τη νεολαία σε άλλες κατευθύνσεις… στην επί πληρωμή παιδεία. Αξίζει να σημειωθεί πως φέτος έμειναν 18.435 θέσεις πρωτοετών κενές (οι οποίες εμφανίζονται σε 90 από τα 195 τμήματα ΤΕΙ, σε 23 εισάγεται μονοψήφιος αριθμός φοιτητών και σε 5 τμήματα ο αριθμός των εισακτέων είναι μηδενικός). Η βάση του 10 – το μεγαλύτερο εμπόδιο των μαθητών να μπουν σε κάποια σχολή – αλλά και η αδυναμία των οικογενειών να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε άλλη πόλη και να συντηρήσουν δύο σπίτια αφού τα έξοδα συνέχεια αυξάνονται, σπρώχνουν τη νεολαία στην ιδιωτική εκπαίδευση πληρώνοντας χιλιάδες ευρώ (5-7.000 το χρόνο για προπτυχιακό και 10-12.000 για μεταπτυχιακό), σπουδάζοντας σε μια σχολή που ελπίζουν να τους φέρει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση. Επιπρόσθετα, με τη μαζική εισαγωγή σπουδαστών στα ΚΕΣ και την αναγνώρισή τους επιχειρείται να εισαχθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα

σε αυτούς τους απόφοιτους και τους απόφοιτους των ΑΕΙ και – ιδιαίτερα – των ΤΕΙ. Από τον ίδιο – κοινό πλέον – επαγγελματικό κλάδο οι εργοδότες θα μπορούν να διαλέγουν αυτούς με την άμεσα και προσωρινά εφαρμόσιμη γνώση αφού αυτοί θα έχουν το λιγότερο δυνατό κόστος (σε διάστημα προσαρμογής, μισθό, εξοικείωση με εντατικοποιημένη εργασία). Τα ΑΕΙ –ΤΕΙ με αυτήν την πίεση θα αναγκαστούν να υποβαθμίσουν το έργο τους σύμφωνα με τους κανόνες τις αγοράς (κατάρτιση). Ουσιαστικά πρόκειται για την εξίσωση των δικαιωμάτων όλων προς τα κάτω. Εμείς σαν ΦΕΣ θέλουμε να έχουμε όλοι μας ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, διεκδικούμε την κατάργηση της βάσης του 10 και ελεύθερη πρόσβαση σε όλη την παιδεία σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αν όλα τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα δημόσια ιδρύματα, την ίδια στιγμή θα έκλειναν όλα τα κολέγια, ΙΕΚ, ΚΕΣ. Αυτή είναι η μόνη λύση που θα εξασφαλίσει από τη μια να μην πληρώνουν οι οικογένειες των εργαζομένων δίδακτρα στους ιδιώτες και από την άλλη να έχουμε όλοι εργασιακά δικαιώματα. Γι’ αυτό διεκδικούμε να αυξηθεί ο προϋπολογισμός για την εκπαίδευση, να δοθούν χρήματα για εγκαταστάσεις, συγγράμματα, εργαστηριακό εξοπλισμό, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Να υπάρχει δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές. Εμείς με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους δίπλα μας θα συνεχίσουμε τους αγώνες διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν. Πάνος Παρθένης, Λογιστική ΤΕΙ Κοζάνης Ντόρα Σαρδέλη, Διακοσμητική ΤΕΙ Αθήνας

6

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

ΟΧΙ στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - Έξω Η αξιολόγηση είναι μία από τις ναυαρχίδες της επίθεσης της κυβέρνησης στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Η εφαρμογή της μαζί με τα νομοσχέδια της έρευνας και των μεταπτυχιακών έχει ως σκοπό την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων, τον ευτελισμό της ποιότητάς τους, την χειραγώγηση και πειθάρχηση της ακαδημαϊκής κοινότητας μέσω της υποχρηματοδότησης και του ελέγχου της ακαδημαϊκής έρευνας από τις επιχειρήσεις. Η νεοφιλελεύθερη αξιολόγηση είναι αντιδραστικό δημιούργημα πανευρωπαϊκής κατεύθυνσης που εφαρμόζεται όλο και σε περισσότερες χώρες της Ε.Ε. και έχει θεσπισθεί κυρίως από τις συμφωνίες Μπολόνια, Βερολίνου, Πράγας με τη συναίνεση των δεξιών κομμάτων και της σοσιαλδημοκρατίας. Η αξιολόγηση είναι ήδη νόμος ψηφισμένος από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2005 και αυτήν την περίοδο γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί στα ελληνικά δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τα βασικά σημεία του τωρινού νομοσχεδίου περιλαμβάνουν το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς και συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων και το παράρτημα διπλώματος που διευρύνουν ακόμη περισσότερο το θέμα των πιστωτικών μονάδων και το σπάσιμο των πτυχίων, ιδρύει την ΑΔΙΠ(Αρχή διασφάλισης ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση) μία διορισμένη «ανεξάρτητη» αρχή που θα προσπαθεί να επιβάλλει έμμεσα τις αλλαγές,

Έλεχγος των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση, τα παπαγαλάκια της και οι επιχειρηματίες για να επιβάλλουν την αξιολόγηση είναι πολύ συγκεκριμένα. Ισχυρίζονται ότι θα βελτιωθεί το ερευνητικό έργο των ιδρυμάτων και ότι θα τιμωρούνται οι «αμελείς καθηγητές και φοιτητές». Επιπρόσθετα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα είναι ότι η αξιολόγηση θα φέρει την άμεση σύνδεση του πανεπιστημίου με την «αγορά εργασίας» αλλά και με τις «ανάγκες των επιχειρήσεων». Γίνεται ξεκάθαρο ότι τα κριτήρια της αξιολόγησης θα είναι προσανατολισμένα στην μείωση των κρατικών κονδυλίων και στην βαθμολόγηση της ακαδημαϊκής έρευνας σύμφωνα με τα κριτήρια που βάζουν οι επιχειρήσεις. Η αξιολόγηση που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση στα δημόσια πανεπιστήμια είναι ακριβής αντιγραφή του βρετανικού συστήματος RAE και διαπιστώνεται ότι τα κριτήρια αξιολόγησης είναι πλήρως εναρμονισμένα με την εμπορευματοποίηση που προωθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης στην εκπαίδευση. Χαρακτηριστικό σημείο είναι ότι μεγάλο κομμάτι της ορολογίας που χρησιμοποιείται στην αξιολόγηση προέρχεται από το management των επιχειρήσεων. Γίνεται σαφές ότι μια πρώτη συνέπεια είναι η επιβολή περικοπών κονδυλίων και άλλων ποινών σε πανεπιστημιακά τμήματα που δεν θα πειθαρχήσουν με τις κατευθυντήριες γραμμές που θα βγάζει η επιτροπή αξιολόγησης και το υπουργείο Παιδείας. Με την σύνδεση των κονδυλίων με την αξιολόγηση αναμφισβήτητα θα δημιουργηθούν πανεπιστήμια,

καθηγητές και φοιτητές πολλών ταχυτήτων με στόχο την δημιουργία τμημάτων ελίτ και αριστείας αλλά και την διάλυση ή την υποβάθμιση πολλών άλλων τμημάτων. Επιπλέον, πολλά ιδρύματα θα αναγκαστούν να επιβάλλουν δίδακτρα, να εντατικοποιήσουν το πρόγραμμα σπουδών και, φυσικά, να παρεμποδίσουν γενικές συνελεύσεις και κάθε είδους κινητοποιήσεις για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ανταγωνισμού και υποχρηματοδότησης.

Το παράδειγμα της Exxon Mobil

Μία από τις σημαντικότερες συνέπειες θα είναι όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία θα είναι η οριστική κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της πανεπιστημιακής έρευνας και ιδιαίτερα για πολύ σημαντικά αντικείμενα για την καθημερινή ζωή του ανθρώπου όπως η ιατρική, η φυσική, η ιστορία και τα οικονομικά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αλλοίωσης του κοινωνικού χαρακτήρας της έρευνας σε χώρες που εφαρμοσθεί το συγκεκριμένο μοντέλο αξιολόγησης είναι το εξής: Η Exxon Mobil μία από τους μεγαλύτερους πετρελαϊκούς κολοσσούς πριν λίγα χρόνια στις ΗΠΑ στην προσπάθεια της να προωθήσει ακόμη πιο πολύ την χρήση πετρελαίου έναντι των ανανεώσιμων πηγών, ανακοίνωσε σε πανεπιστήμια που είχαν πληγεί από την αξιολόγηση λόγω μείωσης κονδυλίων ότι δίνει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε όποια πανεπιστήμια ανακοινώσουν έρευνες που να αποδεικνύουν ότι το πετρέλαιο μολύνει λιγότερο από την ηλιακή και αιολική ενέργεια!(πολλά πανεπιστήμια αρνήθηκαν να πειθαρχήσουν στις ορέξεις του πολυεθνικού κολλοσού αλλά κάποια άλλα αναγκάστηκαν να πειθαρχήσουν και έτσι να εκδοθούν έρευνες με αυτό το αντι-επιστημονικό αποτέλεσμα). Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση απορρίπτεται στο σύνολο του από όλη την φοιτητική Αριστερά αλλά και από τη μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων της ΠΟΣΔΕΠ. Ανοικτό θέμα παραμένει στο τι μπορεί να απαντήσει το φοιτητικό κίνημα στις κατηγορίες που του αποδίδουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στο ότι δεν έχει επιχειρήματα και προτάσεις περί αυτού του θέματος. Δύο άξονες πάνω στους οποίους θα μπορούσε το φοιτητικό κίνημα να αναπτύξει προτάσεις είναι καταρχήν στο ότι η έρευνα, η διδασκαλία καθώς και όλες οι άλλες εκπαιδευτικές διαδικασίες πρέπει να μείνουν έξω από τις ορέξεις των επιχειρήσεων και να παραμείνουν αποκλειστικά στην υπηρεσία του λαού και της κοινωνίας. Δηλαδή οι ανάγκες των ανθρώπων πάνω από τα κέρδη. Ένας 2ος άξονας είναι το πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος για ενίσχυση οργάνων όπως οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων, οργάνων που λειτουργούν ως ένα βαθμό με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και να μειωθούν πάρα πολύ οι εξουσίες συγκεντρωτικών και αντιδημοκρατικών οργάνων όπως το πρυτανικό συμβούλιο, ο πρύτανης ή η σύγκλητος.

σεπτέμβρης 2008

7

οι εταιρείες απ’τις σχολές! Το παραδειγμα της βρεταννιασ

Τ

ο παράδειγμα της αξιολόγησης στη Βρετανία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών που θα έχει η αξιολόγηση εάν εφαρμοστεί στα ελληνικά πανεπιστήμια. Λόγω της εφαρμογής της αξιολόγησης στη Βρετανία έχουν κλείσει μέχρι στιγμής πάνω από 80 πανεπιστημιακά τμήματα κυρίως θετικών και μηχανικών επιστημών π.χ. το τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου του Newcastle και το τμήμα χημείας του Exeter και του Keele έκλεισαν λόγω «δυσμενούς βαθμολόγησης» από την επιτροπή αξιολόγησης και αυτόματο κόψιμο κονδυλίων. Τα συγκεκριμένα τμήματα έπεσαν και θύματα των συνεπειών της περιώνυμης ιδιωτικής χρηματοδότησης αφού βάσισαν τις ελπίδες τους στις χρηματοδοτήσεις εταιρειών. Τμήμα φυσικής της Αγγλίας έπεσε θύμα της ιδιωτικής χρηματοδότησης, αφού λόγω της μείωσης των κονδυλίων στράφηκε για να κάνει την έρευνα για την γνωστή εταιρεία Trident η οποία τελικώς πήρε πίσω τη χρηματοδότηση επειδή οι έρευνες που αφορούσαν τα προϊόντα της απέδειξαν ότι δεν είναι υγιεινά για τους καταναλωτές. Επίσης σοβαρά προβλήματα λειτουργίας λόγω της εφαρμογής της αξιολόγησης αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια London South Bank University, Greenwich University and Liverpool John Moores University, Queen Mary, University of London, για κλείσιμο επίσης προορίζεται και η αρχιτεκτονική του Cambridge. Το σύστημα RAE έχει στραγγαλίσει την πανεπιστημιακή διδασκαλία όπως αναφέρει η Βρετανική Ένωση Ιατρικής μιας και η χρηματοδότηση δίνεται στη βάση της απόδοσης ενός τμήματος στην έρευνα, ωθώντας τους πανεπιστημιακούς να αφιερώνουν όλο και λιγότερο χρόνο στην διδασκαλία και τον περισσότερο στην απορρόφηση κονδυλίων. Όπως τονίζει η Stephanie Pain μια από τους διευθυντές του περιοδικού New Scientist “Ενώ κάποτε η έρευνα ήταν κατά το πλείστον ουδέτερη, τώρα, πρέπει να ικανοποιεί μια ολόκληρη σειρά από χρηματοδότες. Τα ερευνητικά πορίσματα, αντί να είναι αμερόληπτα, χειραγωγούνται διακριτικά και «μαλάζονται», η ακόμη και κλειδώνονται στα συρτάρια εάν δεν εξυπηρετούν τα σωστά συμφέροντα. Το σπόνσορινγκ σπανίως έρχεται χωρίς όρους» Χαρακτηριστικές είναι και οι δηλώσεις της κ. Sally Hunt, επικεφαλής της ομοσπονδίας των Πανεπιστημιακών Καθηγητών στην Αγγλία, η οποία έχει δηλώσει επανελημένα ότι η εφαρμογή της αξιολόγησης εκεί είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία τμημάτων ελίτ (στα οποία εγγραφόταν η αφρόκρεμα των καθηγητών-φοιτητών), την υποβάθμιση των περισσοτέρων καθώς και το κλείσιμο άλλων. Αυτό το σύστημα επίσης έχει οδηγήσει απώλεια θέσεων εργασίας (πάνω από 3500), σε πρακτικές προκατάληψης στην επιλογή προσωπικού, σε ευρεία απώλεια ηθικού του προσωπικού και στη συρρίκνωση του ερευνητικού έργου λόγω της υπερσυγκέντρωσης της χρηματοδότησης σε λίγους και την υπονόμευση της σχέσης μεταξύ διδασκαλίας και έρευνας. Μάλιστα, η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών και η Ένωση καθηγητών ασκεί κριτική ότι μέσω της αξιολόγησης οι γυναίκες υφίστανται τεράστιες και

οφθαλμοφανείς διακρίσεις εις βάρος τους. Στην Αγγλία το χτύπημα των δημόσιων πανεπιστημίων από την νεοφιλελεύθερη αξιολόγηση, η υπερβολική στροφή των σπουδών στην υπερεξειδίκευση σε συνδυασμό με την παράδοση της έρευνας στους επιχειρηματίες έχει καταστήσει στους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εργαζόμενους χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα αλλά και χωρίς γνώσεις γενικής παιδείας απαραίτητες για κάθε πολίτη. Τα παραπάνω είναι μια μικρή γεύση από τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η τομή της αξιολόγησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην κοινωνία. Στη χώρα μας η πίεση των κινητοποιήσεων έχει μπλοκάρει τη συνολική εφαρμογή του νόμου προς το παρόν, αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται βήματα σε κάποιες σχολές για την ίδρυση επιτροπών αξιολόγησης. Καθήκον της Αριστεράς είναι να αναδείξει το ζήτημα στις σχολές σαν ένα μέσο διάλυσης των Πανεπιστημίων, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και της κοινωνικής έρευνας και να ενισχύσει τη δημιουργία κινήματος παιδείας απέναντι στην αξιολόγηση αλλά και στη συνολική εκπαιδευτική αποσάθρωση- μεταρρύθμιση που επιδιώκει η Κυβέρνηση της Δεξιάς. Κώστας Παπανικολάου, Πανεπιστήμιο Πειραιά Δανάη Παπαδοπετράκη, Βιολογικό Κρήτης

8

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

οχι στισ Φοιτητικές ταυτότητες

Έ

να παραπάνω βήμα στην κατεύθυνση αστυνόμευσης των πανεπιστημίων και εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο αποτελούν οι φοιτητικές ταυτότητες που γίνεται προσπάθεια να επιβληθούν στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Οι ταυτότητες αυτές θα είναι πλαστικοποιημένες κάρτες με bar code και μαγνητική ταινία που θα χρησιμοποιούνται ως πάσο και κάρτα εισόδου σε όλους τους χώρους του παν/στημίου από τους φοιτητές, το εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά ακόμη και από το διοικητικό προσωπικό. Επιπλέον, όταν έγινε αυτή η προσπάθεια, για να πάρουμε ως φοιτητές την ταυτότητα έπρεπε να υπογράψουμε ότι η ταυτότητα θα μας αφαιρεθεί σε περίπτωση «παρακώλυσης» των εκπαιδευτικών και διοικητικών λειτουργιών από μέρους μας, το οποίο πρακτικά σημαίνει αναστολή της φοιτητικής ιδιότητας ή και ακύρωση! Είναι προφανές ότι η παρακώλυση αναφέρεται σε καταλήψεις, σπασίματα μαθημάτων για να γίνουν συνελεύσεις, παρεμβάσεις σε διοικητικά όργανα κ.λπ.. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι η ταυτότητα με τον τρόπο αυτό θα λειτουργεί ως ένα επιπλέον μέσο πειθάρχησης των φοιτητών, δρώντας ενισχυτικά στα πειθαρχικά συμβούλια που προβλέπει ο Εσωτερικός Κανονισμός.

Αστικά λεωφορεία

Η κατάσταση με τις αστικές συγκοινωνίες έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πέρα από τις άθλιες συνθήκες μεταφοράς (αραιά δρομολόγια, ασφυκτικές και ανθυγιεινές συνθήκες), το κυριότερο ζήτημα είναι τα πανάκριβα εισιτήρια με τις συνεχείς ανατιμήσεις; Το κόστος μεταφοράς πλήττει τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους φοιτητές. Για τους φοιτητές το κράτος «μεριμνεί» με μια έκπτωση της τάξεως του 25% . Ωστόσο στις πόλεις με 25% έκπτωση όπου τα λεωφορεία είναι υπό ιδιωτικό καθεστώς τα φοιτητικά εισιτήρια κοστίζουν από 0,90 στο Ηράκλειο έως και 1,00 στην Πάτρα. Αντίθετα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όπου τα λεωφορεία επιχορηγούνται από το κράτος τα φοιτητικά εισιτήρια κοστίζουν 0,50 και 0,25 αντίστοιχα. Υποτίθεται πως το αυξημένο κόστος οφείλεται στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου (τότε πως πριν την άνοδο της τιμής του τα εισιτήρια ήταν ήδη στα 0,80;). Προφανώς το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί. Ο ιδιώτης λειτουργεί με βάση το κέρδος και όχι το κοινωνικό όφελος, αυξάνοντας τις τιμές και μειώνοντας την ποιότητα. Όσον αφορά τη στάση της κυβέρνησης επί του ζητήματος αδιαφορεί, ή καλύτερα απαντά επισπεύδοντας την ιδιωτικοποίηση και των υπόλοιπων μέσων μεταφοράς από Οκτώβρη, αρχής γεννωμένης με τον ΟΣΕ και την Ολυμπιακή. Και όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει ο Υπ. Μεταφορών Χατζηδάκης «στόχος είναι τα εισιτήρια του ΟΣΕ να φτάσουν τις τιμές των ΚΤΕΛ». Διεκδικούμε δημόσιες αστικές συγκοινωνίες με χαμηλό κόστος για όλους και δωρεάν μεταφορά για τους φοιτητές. Πιστεύουμε ότι η ανατροπή της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και του νεοφιλελευθερισμού μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τον κοινό αγώνα φοιτητών και εργαζομένων. Μ.Κ.

Άλλωστε, πριν περίπου 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είχε επίσης επιχειρηθεί ο έλεγχος της εισόδου των φοιτητών στο πανεπιστήμιο με ελεγκτές καρτών. Ωστόσο με απόφαση Γενικής Συνέλευσης για το ζήτημα, τα μηχανήματα καταστράφηκαν και το θέμα δεν ξανάνοιξε. Επιπλέον αν οι ταυτότητες δεν χρησιμοποιούνταν για έλεγχο εισόδου στους χώρους του πανεπιστημίου, δεν θα υπήρχε λόγος να έχουν ταυτότητες και τα μέλη του διοικητικού προσωπικού. Καθώς φαίνεται οι ταυτότητες έρχονται να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στα security που με επιμονή προσπαθούν να περάσουν οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Κρήτης τα τελευταία χρόνια. Πιστεύουμε σε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο, όπου θα υπάρχει πραγματικά ελεύθερη διακίνηση ιδεών, υπερασπιζόμαστε το άσυλο με τη γνωστή του ως τα τώρα μορφή και διεκδικούμε να μην ισχύσουν οι «Αστυνομικές Ταυτότητες του φοιτητή». Επιθέσεις σαν κι αυτή, πρέπει να φροντίσουμε να συναντούν την αντίδραση όλου του κόσμου των πανεπιστημίων και της κοινωνίας για να ανατραπούν! Μαριάννα Καραγεώργη, Βιολογικό Κρήτης

Αλλαγή Οδηγού Σπουδών – πιστωτικές μονάδες Εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει το θέμα της αλλαγής οδηγού σπουδών στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπως άλλωστε και σε πολλά τμήματα πανελλαδικά. Μετά την ψήφιση του νόμου πλαισίου τα πανεπιστήμια καλούνται να συμμορφωθούν με κανονισμούς που έχει απορρίψει σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και η κοινωνία, Η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή οδηγία μιλάει για σταδιακή αντικατάσταση του πτυχίου από τον “Φάκελο Δεξιοτήτων”, έναν φάκελο στον οποίον θα καταγράφονται πιστωτικές μονάδες (ECTS).Το νέο μοντέλο πανεπιστημίου που προωθείται θα πρέπει να παράγει αποφοίτους με εξειδικευμένες, αλλά αποσπασματικές, γνώσεις πάνω στις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών για εργαζόμενους με υψηλή κατάρτιση. Μέσα από τις σπουδές του ο κάθε φοιτητής θα είναι «ελεύθερος να επιλέγει» κομμάτια γνώσεων, τα οποία θα είναι σταθμισμένα με «πιστωτικές μονάδες». Έτσι η αξία του πτυχίου ή των πτυχίων θα εξαρτάται από το πόσες πιστωτικές μονάδες έχει συλλέξει κανείς, οδηγώντας στον κατακερματισμό και την αποσπασματικότητα της γνώσης. Αυτό το «εξατομικευμένο» πτυχίο θα μεταφράζεται σε «εξατομικευμένες» εργασιακές σχέσεις, στοχεύοντας στην καρδιά των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με τη σειρά του αυτό συνεπάγεται αφενός φτηνότερο ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για τους καπιταλιστές, αφετέρου ένα συνεχές κυνήγι για περισσότερες πιστωτικές μονάδες για τους εργαζόμενους (βλ. Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης) υπό το φόβο της αντικατάστασης από νέους πιο εξειδικευμένους εργαζόμενους. Αξιοσημείωτο είναι ότι μετά από κάποιο χρόνο οι πιστωτικές μονάδες πολλαπλασιάζονται με έναν συντελεστή μικρότερο του 1 (δηλαδή μειώνονται) και αυτόματα προκύπτει η ανάγκη για επανακατάρτιση στα ΙΔΒΕ τα οποία προφανώς και θα πληρώνει ο εργαζόμενος. Όλη αυτή η κατάσταση περιγράφεται με τον όρο ελαστική και επισφαλής εργασία. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί το πιο πειθήνιο όσον αφορά στην αντιμεταρρύθμιση της παιδείας (βλ. σπάσιμο ασύλου στο Ηράκλειο το καλοκαίρι, κινδυνολογίες καθηγητών για χάσιμο εξεταστικής σε φοιτητές που “απειθαρχούν”, επίθεση στην κατάληψη Ευαγγελισμού με το πρόσχημα της καταπάτησης του ασύλου που ο Νέος Νόμος Πλαίσιο τους δίνει πλέον το δικαίωμα να χρησιμοποιούν). Όσον αφορά και στην επικείμενη αλλαγή του οδηγού σπουδών λοιπόν, εισάγονται οι πιστωτικές μονάδες και ενισχύεται (μερικώς) η έννοια των κατευθύνσεων. Η κουρελοποίηση του πτυχίου δε θα περάσει και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο ενωμένοι, φοιτητές-καθηγητές-κοινωνία με τους αγώνες μας. Ιάσωνας Γραμματικόπουλος, Φυσικό Κρήτης

σεπτέμβρης 2008

9

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟσ 2006-2007 Α Μ Ω ΕΡ

ΑΦΙ

Όχι στην παιδεία της αγοράς Ο αγώνας συνεχίζεται

Η παιδεία τα τελευταία 3 χρόνια έχει βρεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων. Για την κυβέρνηση και τους «από πάνω», ήταν και παραμένει προτεραιότητα να «μεταρρυθμίσουν» (να μετατρέψουν σε εμπόρευμα) την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για μας τους «από κάτω», η παιδεία είναι ένα από τα τελευταία δημόσια αγαθά που δικαιούμαστε δωρεάν. Το πανεπιστήμιο είναι ένας από τους χώρους όπου χάρη στους μεγάλους αγώνες του παρελθόντος και την ισχυρή παράδοση της Αριστεράς (κίνημα του 15% για την παιδεία, εξέγερση του Πολυτεχνείου, φοιτητικοί αγώνες στη Μεταπολίτευση, ανατροπή του νόμου 815 το 1979) έχουμε κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως οι συνελεύσεις για αυτά που μας αφορούν, η καταλήψη ως μέσο πάλης όταν χρειάζεται, η ελεύθερη πολιτική συζήτηση και δράση λόγω του ασύλου. Α λλά το πιο σημαντικό, που έφερε τα πανεπιστήμια στο κέντρο της προσοχής της κοινωνίας, είναι ότι σε αυτά αναπτύχθηκε ένα συγκλονιστικό σε διάρκεια και μαχητικότητα κίνημα αντίστασης που έπιανε το νήμα των ιστορικών αγώνων της νεολαίας και έδινε στον Καραμανλή την πρώτη δυναμική απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα του. Δεν είναι η πρώτη φορά που η παιδεία βρίσκεται στο στόχαστρο των καπιταλιστών. Όλοι οι αγώνες του παρελθόντος έγιναν ενάντια σε προσπάθειες των βιομηχάνων και των τραπεζιτών να ρυθμίσουν την παιδεία σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και όχι με βάση τις ανάγκες των πολλών. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική –μια πολιτική που διαλύει κάθε δημόσιο αγαθό και το μετατρέπει σε πηγή κέρδους για τους καπιταλιστές- εντείνει την προσπάθεια των «από πάνω» να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο που να εξυπηρετεί την διατήρηση των υψηλών κερδών τους. Όλη η «μεταρρύθμιση» της Ν.Δ. (αξιολόγηση, νόμος-πλαίσιο, αναθεώρηση άρθρου 16, αναγνώριση των ΚΕΣ) αυτό που επιδιώκει είναι το κράτος να «απαλλαγεί» από τις δαπάνες για την παιδεία για να μπορεί να παρέχει φοροαπαλλαγές στους βιομήχανους, τα πανεπιστήμια να στραφούν στις εταιρείες για να βρουν «χορηγούς»-χρηματοδότες προκειμένου να επιβιώσουν και οι «χορηγοί» με τη σειρά τους εκβιάζοντας τα ιδρύματα με την «κάνουλα» της χρηματοδότησης να ελέγχουν την έρευνα και το περιεχόμενο των σπουδών μας. Παράλληλα τα ιδιωτικά ιδρύματα θα πουλάνε πτυχία βγάζοντας κέρδος και από εκεί ενώ η αγορά εργασίας θα αποτελείται από «ειδικευμένους ηλίθιους» μιας χρήσης και εργαζόμενους χωρίς κανένα επαγγελματικό δικαίωμα. Ο παράδεισος των καπιταλιστών… Έτσι εξηγείται και η ανακήρυξη της «εκπαιδευτικής μεταρρύθ-

μισης» σε «ναυαρχίδα» του προγράμματος του Καραμανλή από την εκλογή του το 2004. Όμως εκτός από το ότι η ιδιωτικοποίηση είναι επιτακτικό ζήτημα για την άρχουσα τάξη, η Ν.Δ. έβαλε ως πρώτο μεγάλο στόχο την παιδεία γιατί πίστευε ότι δεν θα συναντήσει ιδιαίτερες αντιδράσεις από τη «γενιά του φραπέ» όπως μας χαρακτήριζαν υποτιμητικά τα ΜΜΕ. Όμως ο πανεκπαιδευτικός ξεσηκωμός το 2006-2007 και η αγωνιστική «κληρονομιά» αυτής της περιόδου της έχουν χαλάσει τα σχέδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση άλλαξε τους στόχους της. Σήμερα η Ν.Δ. συνεχίζει με την ίδια ένταση την επίθεσή της (επιβολή νόμου-πλαίσιο, αναγνώριση των ΚΕΣ) όχι από «τσαμπουκά» σαν αυτόν που είχε το 2006 (αυτόν της τον κόψαμε), αλλά γιατί -έχοντας απέναντί της την οργή των εργαζομένων- δεν «την παίρνει» να φανεί ότι μπορούν να την νικήσουν τα «κωλόπαιδα».

Φοιτητές-εργαζόμενοι κοινός αγώνας

Το φοιτητικό κίνημα μπορεί πολλές φορές να πυροδοτήσει με την μαχητικότητα και την αποτελεσματικότητά του γενικευμένους εργατικούς αγώνες. Και αυτό είναι που τρέμει η κυβέρνηση. Το χαστούκι που δέχτηκε με την ανατροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16 τσάκισε το σκληρό προφίλ της και ήταν η αρχή της σημερινής κρίσης της. Αν ο νόμος-πλαίσιο δεν εφαρμοστεί και ανατραπεί, θα δημιουργήσει «κακό προηγούμενο» για όλα τα μέτωπα. Θα δείξει στο εργατικό κίνημα ότι η μάχη δεν τελειώνει με την ψήφιση ενός νόμου. Ότι ψηφισμένοι νόμοι του κράτους μπορούν να καταργηθούν στο πεζοδρόμιο. Το «αν τα κατάφεραν οι φοιτητές, μπορούμε και εμείς» στα μυαλά χιλιάδων εργαζομένων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μάχη του ασφαλιστικού, τόσο στις μεγάλες απεργίες, όσο και στην διάθεση αντίστασης που υπάρχει στους εργασιακούς χώρους ακόμα και μετά την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου. Οι αγώνες των φοιτητών μπορούν να πυροδοτήσουν τους αγώνες της εργατικής τάξης, της κοινωνικής δύναμης που μπορεί να ταρακουνήσει και να ανατρέψει όλο το σύστημα. 40 χρόνια πριν, το Μάη του ’68, η εξέγερση των φοιτητών αρχικά πυροδότησε την γενική απεργία διαρκείας, και έπειτα «οι εργάτες πήραν τη σημαία του αγώνα από τα χέρια των φοιτητών» για να γίνει το φοιτητικό κίνημα γενικευμένος ξεσηκωμός και να απειλήσει την κυβέρνηση και τον καπιταλισμό. Από τις πιο μικρές μάχες μέχρι την πάλη για μια άλλη παιδεία σε μια άλλη κοινωνία, είναι η συμμαχία φοιτητών-εργατών που μπορεί να φέρει νίκες. Σήμερα το δικό μας κίνημα άνοιξε το δρόμο για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος ενάντια στον Καραμανλή. Αλλά για να κλιμακώσουμε τη σύγκρουση με την κυβέρνηση, για να ανατρέψουμε την ίδια αλλά και τις πολιτικές που επιβάλουν οι καπιταλιστές θα χρειαστεί η σταθεροποίηση αυτής της συμμαχίας φοιτητικού-εργατικού κινήματος. Η συνέχεια είναι μπροστά μας και οι δυνατότητες μας πολλές. Η κυβέρνηση σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα ψήφισε στο κατακαλόκαιρο το νόμο για τα ΚΕΣ αλλά τα εμπόδια στην πλήρη εφαρμογή των μέτρων είναι πολλά και η πολιτική κρίση την οδηγεί σε αστάθεια. Πρέπει να πιάσουμε το νήμα του μεγάλου αυτού ξεσηκωμού. Πιο έμπειροι από ποτέ, αποφεύγοντας τους «ρεαλισμούς», την ηττοπάθεια και τις διασπαστικές τακτικές να οργανώσουμε ξανά μαζικές και μαχητικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Να βαδίσουμε σε κοινό μέτωπο με την εργατική τάξη για την ανατροπή συνολικά των μέτρων τους. Οι Φοιτητές/τριες Εναντία στο Σύστημα σε καλούμε να δώσεις αυτή τη μάχη μαζί μας!

10

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ Δύο μήνες αφότου ανακοινώθηκαν τα σχέδια της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα αποτελέσματα των εκλογών δημιουργούν την αίσθηση ότι τα μέτρα της θα περάσουν «αέρας». Το κλίμα ηττοπάθειας επηρρεάζει τη φοιτητική Αριστερά που μιλάει κυρίως για την ανάγκη «αλλαγής των συσχετισμών». Όμως το παράδειγμα των Γάλλων φοιτητών και εργατών που με καταλήψεις και απεργίες πέτυχαν να τσακίσουν ένα ψηφισμένο νόμο της δικιάς τους κυβέρνησης, τον CPE, δείχνουν τις δυνατότητες για αγώνες και νίκες εδώ και τώρα. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, προεκλογικά ακόμα, σύνθημά μας είχαμε το «Η Γαλλία δείχνει το δρόμο-Όλοι μαζί να ανατρέψουμε τα μέτρα της κυβέρνησης».

. . .

6 0 20 λρτη: Συ 23 Μά ης ριο τ λαλητή (στα Π ΠΟΣΔΕ πενθήπλαίσια απεργίμερης τη συμ ας) με 0 2.50 μετοχή και ών φοιτητ τών. καθηγη

οιίλη: Φ 9 Απρ εκλογές. τητικές της ΔΑΠ. Πρωτιά σοστά της Τα πο άς παραΑριστερ στάσιμα. μένουν άμεις που, Οι δυν βδομάδες λίγες α στήριζαν μετά, θκαταλήψεις το τις ερνάνε δεν ξεπ 10%.

Οι συσχετισμοί άλλαξαν μέσα στους αγώνες, η εικόνα των φοιτητικών εκλογών ανατρέπεται από τον αυθόρμητο ξεσηκωμό του φοιτητόκοσμου. Η «πρώτη δύναμη» ΔΑΠ χάνει όλες τις συνελεύσεις (σε όποιες τολμάει και εμφανίζεται!). Μάχη ενάντια στις καταλήψεις δίνει δυστυχώς και η ΠΚΣ, η πιο ισχυρή παράταξη της Αριστεράς. Όμως στις συνελεύσεις η ΠΚΣ παίρνει ελάχιστες ψήφους. Και αυτό το εμπόδιο σαρώνεται, χάρη και στην προσπάθεια αριστερών δυνάμεων όπως τα ΕΑΑΚ και η μετέπειτα ΑΡΕΝ. Οι ΦΕΣ ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις για επέκταση των καταλήψεων και του κινήματος. Το σκηνικό στα πανεπιστήμια αλλάζει και βουλιάζει η φιλολογία ότι η νεολαία είναι «γενιά του φραπέ», του ατομισμού και της απάθειας και ότι οι αγώνες και οι καταλήψεις είναι «ντεμοντέ». Η συνέλευση, η κατάληψη, το συντονιστικό, η διαδήλωση γίνονται εμπειρίες και αλλάζουν τις ιδέες σε δεκάδες χιλιάδες φοιτητές.

Μάη: 6 00 100.0 ωλ η διαδ 4ο τές στο ό αϊκ Ευρωπ κ ό νι ω ν ι Κο υμ ο ρ ό Φ να. ή στην Αθ

Η απεργία της ΠΟΣΔΕΠ ήταν το μεγάλο στήριγμα του φοιτητικού κινήματος, και έδωσε το έναυσμα για το μεγάλο ξεσηκωμό. Οι πανεπιστημιακοί από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκαν στα κυβερνητικά μέτρα με τις απεργίες του Μάρτη. Η απεργία διαρκείας δημιούργησε το έδαφος για να ξεσπάσει το κύμα καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα. Τα αιτήματά τους για δημόσια δωρεάν παιδεία τσάκισαν την προπαγάνδα του υπουργείου περί «βολεμένων». Επίσης, με τον αγώνα τους και τη διαρκή στήριξη με κάθε τρόπο στο φοιτητικό κίνημα καταρρίπτεται ο μύθος των «καθηγητών-εχθρών του φοιτητικού κινήματος» που καλλιεργούσαν μέχρι τότε κάποιες δυνάμεις της Αριστεράς. Ο συντονισμός φοιτητών-καθηγητών ήταν απαραίτητο στοιχείο για να πατήσει ο αγώνας μας σε γερές βάσεις.

Μάη: 10 ΣΔΕΠ Η ΠΟ ε ι ά ξ ε κ ι ν μα λ επανα ες ν ε μ βανό ε ς . ί γ ρ απε τες Π ρ ώ εις σ αποφά ε ψ ή καταλ ων.

η: 25 Μά απ Πρώτο ό ικ νελλαδ η λ α λ συλ Οι . ιο ρ τή ήλ κ α τ α υο φ ψεις υν ντώνο (150)...

νη: Η 1 Ιού ξεκινά ΠΟΣΔΕΠ διαραπεργία υνελεύκείας. Σ ε όλες σεις σ λές, οι τις σχο ήψεις καταλ σονται εκτινάσ ! στις 260

νη: Τε 8 Ιού πανεκράστιο υτικό παιδε , ητήριο συλλαλ ό π ω α με πάν διαδη25.000 δέχεται λωτές επίθεση άγρια ΜΑΤ. από τα

Η αναίτια επίθεση των ΜΑΤ στις 8 Ιούνη γυρίζε κερδίζουν τη συμπαράσταση της κοινωνίας, στα πλέον δάσκαλοι, η ΑΔΕΔΥ με 24ωρες απεργίες κ σίας. Η ΠΟΣΔΕΠ και το Συντονιστικό Καταλήψεω απαντάνε στην καταστολή: «Να παραιτηθούν οι Γ (τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης)!». Τελικά η ψήφ βάλλεται (ενώ η Μαριέττα έλεγε πως τον Ιούνη Παρά την αναβολή, το κίνημα συνεχίζει, οι καταλ η ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει συνέχεια των απεργιών: «Π Με τη συγκλονιστική συμπαράσταση του κόσμο κάτων να αναγκάζονται να βγάζουν απεργίες σ γενική απεργία, ήταν πιο κοντά από ποτέ και μπο μαζικές εξορμήσεις σε γειτονιές και χώρους δου λώσεις οι ομάδες των ΦΕΣ προσπαθούμε η συμ γίνει κοινός αγώνας στους δρόμους. Δυστυχώς ο που πλειοψηφούσαν στην ηγεσία του κινήματος φοιτητών-εργατών ως τακτική επιλογή. Ενώ η διά τοποιήσεων υπήρχε, κυριάρχησε ο «ρεαλισμός» τ μα έδωσε «ραντεβού το Σεπτέμβρη».

σεπτέμβρης 2008

11

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ 2006-2007 Δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι, με πρωτοστάτες τους νέους σε ηλικία, διαδηλώνουν κάθε βδομάδα. Το σύνθημα «1400 βασικό μισθό για όλο το λαό» βρίσκει απήχηση σε όλους τους εργαζόμενους που στενάζουν από τη λιτότητα. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να ανέβει το κλίμα στις σχολές, να βγουν οι φοιτητές στους δρόμους στο πλευρό των απεργών δασκάλων. Μαζεύουμε υπογραφές και ψηφίσματα συμπαράστασης και λεφτά για τα απεργιακά ταμεία. Δυστυχώς η πλειοψηφία των δυνάμεων της Αριστεράς που έπαιξαν ρόλο στις καταλήψεις, τώρα υπέκυψε στο «ρεαλισμό» της εξεταστικής.

Ιούνη: 15 μαζικό Νέο ητήριο συλλαλ ο τ ση, απάντη δείχνει κίνημα ασάει». ότι δε «μ ιση του Η ψήφ λαίσιο νόμου-π λεται. αναβάλ

Σεπτέμ 18 ι Ξεκινάε βρη: γία που η απερ τορία! ισ έγραψε καλοι άσ δ Οι ί ύν επ απεργο άδες! ομ 6 εβδ ις στα ψε Καταλή . σχολεία

...2007

έμβρη: 17 Νο ότερη ζικ Η μα του ία ε ρ πο χνείου Π ο λ υ τ ε χρόνια. ι εδώ κα χιλιάς ε δ ά κ Δε , κόσμου ς ε δ ά τ σ ο πρ με «μ δασκάρηδες» αθητές μ λους, ητές. ιτ ο και φ

εκιάρη: Ξ 10 Γεν «μάχη του νάει η 16».Πρώτη άρθρου συζήτησης μέρα υλή, πρώτο στη Βο τήριο απέσυλλαληώτη εμφάνιξω. Πρ Πανελλαδιση της ωτοβουλίας κής Πρ Α16. 100 για το ψεις σε μια καταλή μέρα!

εβάρη: 4 Φλ Κ αναΤο ΠΑΣΟ από ι γκάζετα α να μ η ίν κ το ρήσει ω α π ο χ διάλοαπό το Ν.Δ. Η γο με τη ρ η σ η ώ α ν α θ ε ρή! κ ε ν ι είνα

άρη: Η 5 Φλεβ προΠΟΣΔΕΠ απερε χωρά σ κείας, ρ ια γία δ ήψεις λ α τ α οι κ τις ν υ ο ν ά φτ Να μη 300! « ί ο νόε κατατεθ ιο, να ίσ α λ -π μος υν όλα ο ρ ά π α τ πίσω!»

τη: Ψη 8 Μάρ ο νόμοςφίζεται . Απ’ πλαίσιο ιαδηλώέξω δ νω από νουν πά! Άγρια 40.000ολή της καταστ λ ω σ η ς . δ ι α δ ή καταΠολλές συνεχίλήψεις έχρι το ζονται μ Πάσχα.

Στη «μάχη του άρθρου 16» το αυθόρμητο ξέσπασμα του Ιούνη γίνεται συνειδητό κίνημα. Αυτή τη φορά, το κίνημα περιμένει την κυβέρνηση, οι καταλήψεις ξεκινάνε συντονισμένα από την πρώτη μέρα συζήτησης στη βουλή. Ακόμα και η ΠΚΣ αυτή τη φορά συμμετέχει στις καταλήψεις. Ο συγκεκριμένος αγώνας «αγκαλιάζεται» από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Στήνονται σε κάθε γειτονιά πρωτοβουλίες και επιτροπές ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Η Πανελλαδική Πρωτοβουλία για το Α16 (συμμετέχουν ΠΟΣΔΕΠ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ και αριστερές οργανώσεις) οργανώνει πικετοφορίες, εκδηλώσεις σε σχολεία, σχολές, γειτονιές με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή η δυναμική που αναπτύσσεται σε όλη την κοινωνία, απομονώνει την κυβέρνηση και αναγκάζει το ΠΑΣΟΚ (που η βάση του προχωρά σε οργανωμένη ανταρσία ενάντια στα «μη κρατικά πανεπιστήμια» που στηρίζει ο Παπαδρέου) σε άτακτη υποχώρηση. Τσακίζει τη συνταγματική αναθεώρηση και αποδεικνύουμε ότι οι αγώνες μας έχουν αποτέλεσμα, μπορούν και πετυχαίνουν νίκες. Τη σημασία αυτής της μεγάλης νίκης τη βλέπουμε στη σημερινή κρίση της κυβέρνησης.

ει μπούμερανγκ. Οι φοιτητές α συλλαλητήρια συμμετέχουν και η ΓΣΕΕ με στάσεις εργαων και Γενικών Συνελεύσεων Γιαννάκου και ο Πολύδωρας φιση του νόμου-πλαίσιο αναθα έχει ψηφιστεί σίγουρα). λήψεις ανεβαίνουν στις 400, Πάρτε το πίσω μια και καλή!» ου και τις ηγεσίες των συνδισυμπαράστασης, μια μεγάλη ορούσε να φέρει τη νίκη. Με υλειάς και με τοπικές διαδημπαράσταση του κόσμου να οι παρατάξεις της Αριστεράς ς δεν είχαν την κοινή δράση άθεση για συνέχεια των κινητου καλοκαιριού και το κίνη-

Επιμέλεια:

Αλέξανδρος Τσεκούρας, ΦΛΣ Αθήνας

Πάνος Πέτρου, Πάντειος

12

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟσ 2006-2007

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που αναδείχθηκαν στον πολύμηνο αυτό αγώνα ήταν οι μαζικές διαδικασίες και η συμμετοχή του κόσμου σ' αυτές. Οι Γενικές Συνελεύσεις με την πρωτοφανή μαζικότητα λειτούργησαν ως κέντρο αποφάσεων του κινήματος. Οι χιλιάδες φοιτητών-τριών που κατέκλυσαν τα αμφιθέατρα και τους δρόμους τσάκισαν την προπαγάνδα περί «μειοψηφιών». Για πρώτη φορά μετά από χρόνια ξεχωριστών πορειών και συντονιστικών οργάνων, Οι αποφάσεις των ΓΣ συντονίζονταν πανελλαδικά σε ένα Συντονιστικό. Το ότι τα Συντονιστικά πήραν θέση για «παραίτηση της Μαριέττας και του Πολύδωρα», για «Συνέχεια του αγώνα μετά τη νίκη στο Άρθρο 16» και το αίτημα προς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για γενική απεργία και κοινό αγώνα είχαν τεράστια σημασία για τη φυσιογνωμία του κινήματος. Αρχικά οι διαδικασίες αυτές είχαν πρωτόγνωρη συμμετοχή. Αυτό δυστυχώς δεν έγινε δυνατό να συνεχιστεί και να διερυνθεί. Πολύ συχνά τα συντονιστικά, όπως και οι Γ.Σ., μετατρέπονταν σε πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΠΚΣ και ΕΑΑΚ με αφορμή κυρίως τη μορφή του Συντονιστικού όπου υπήρχαν δύο βασικές απόψεις. Η μια για «εκλεγμένους εκπροσώπους» της ΠΚΣ και η άλλη για «ανοιχτά» συντονιστικά των ΕΑΑΚ με στόχο και στις δύο περιπτώσεις τον έλεγχο του συντονιστικού ή της συντονιστικής επιτροπής της κάθε σχολής. Στην πρώτη περίπτωση «εκλέγονταν» όλα τα μέλη της ΠΚΣ και έτσι το θέμα «λύνονταν» με την «έγκριση» της συνέλευσης. Από την άλλη, στα «αμεσοδημοκρατικά» συντονιστικά, που τελικά επικράτησαν, η δράση τους δεν απολογιζόταν στις συνελεύσεις και έτσι η κατάσταση δεν άλλαζε ποτέ. Ειδικά στις συντονιστικές της κάθε σχολής οι αποφάσεις συχνά δεν υλοποιούνταν, ειδικά αυτές που δεν άρεσαν στην πλειοψηφία των συντονιστικών. Στο όνομα της «αντιπροσώπευσης του συλλόγου» αποκλείονταν οι μειοψηφίες και ουσιαστικά δεν ακούγονταν οι διαφορετικές απόψεις -κυρίως στα πανελλαδικά συντονιστικά. Έτσι, η συμμετοχή του κόσμου ήταν αδύνατη και οι όποιες αποφάσεις (αν) παίρ-

νονταν ήταν ζήτημα των παρατάξεων. Όλη αυτή η συζήτηση έχει ως βάση την ηττοπάθεια για το αν μπορούμε πραγματικά να νικήσουμε. Γι αυτό η κόντρα αυτή δεν είχε να κάνει με πολιτική αντιπαράθεση για το ποια πολιτική είναι η πιο αποτελεσματική αλλά για παραταξιακές καταγραφές και τον έλεγχο του συσχετισμού στην Αριστερά. Σαν Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα πιστεύουμε ότι τα συντονιστικά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικά κέντρα οργάνωσης του αγώνα που να τον βοηθούν να φτάσει στη νίκη. Να είναι ανοιχτά στη συμμετοχή των φοιτητών και φοιτητριών. Να έχουν ορισμένο αριθμό άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων με αναλογική εκπροσώπηση των αγωνιστικών απόψεων που να λογοδοτούν και να απολογίζουν τη δράση τους στις Γ.Σ. Να συντονίζουν όχι μόνο τους συλλόγους μεταξύ τους αλλά το φοιτητικό κίνημα με την ΠΟΣΔΕΠ και συνολικά το εργατικό κίνημα. Ο τρόπος και η μορφή του συντονισμού θα είναι ένα κρίσιμο ζήτημα στα επόμενα βήματα του αγώνα μας.

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Οι συγκλονιστικοί αυτοί αγώνες δεν ανήκουν σε κάποιο μακρινό παρελθόν! Ο νόμος-πλαίσιο δεν αποτελεί ουσιαστικά πραγματικότητα καθώς πέρα απ’ την ψήφισή του στη βουλή δεν έχει συνολικά εφαρμοστεί. Έχει καταρχήν κριθεί ανεφάρμοστος από μια σειρά ακαδημαϊκών οργάνων. Το κυριότερο όμως εμπόδιο στο νόμο-πλαίσιο είναι η σταθερή συμμαχία του φοιτητικού κινήματος με την ΠΟΣΔΕΠ που με τις δημοκρατικές τους αποφάσεις αλλά κυρίως τη δράση τους τον έχουν μπλοκάρει σε σημαντικό βαθμό. Το τελευταίο επεισόδιο της αναμέτρησης αυτής παίχτηκε φέτος τον Μάιο. Πολύ πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά, η κυβέρνηση είχε ως αιχμή στην αντεπίθεση της τις εκλογές οργάνων (πρυτάνεις, πρόεδροι τμημάτων κ.λπ.) με καθολική ψηφοφορία για τους φοιτητές βάσει του νέου νόμου-πλαίσιο. Παρουσιάζοντας το μέτρο αυτό σαν «αποθέωση της δημοκρατίας» και «σπάσιμο της διαπλοκής», θέλησε να δείξει ότι η Αριστερά είναι «με τη στασιμότητα και τη μόνιμη άρνηση», ξεχνώντας ότι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τόσα χρόνια στα πανεπιστήμια έχουν αντικαταστήσει την πολιτική και το συνδικαλισμό με τη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις, κάτι που θα εντείνει το νέο σύστημα μετατρέποντας τη φοιτητική συμμετοχή στις πρυτανικές εκλογές σε μάχες κινητοποίησης μηχανισμών. Η όλη διαδικασία πάντως απονομιμοποιήθηκε πλήρως στα μάτια όλων καθώς η συμμετοχή φοιτητών στις εκλογές ήταν απειροελάχιστη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν κρυφά, εκτός πανεπιστημιακών χώρων ή ακόμη και με προστασία μπράβων! Είναι κωμικοτραγικό να μας εμφανίζουν σαν δημοκρατική μια διαδικασία στην οποία ψηφίζουν μερικές 100άδες φοιτητές σε σύγκριση με τις δεκάδες χιλιάδες που ψηφίζουν και εκλέγουν αντιπροσώπους στις φοιτητικές εκλογές. Το ότι ξαναβγήκαμε στους δρόμους με συλλαλητήρια, το ότι έγιναν Γενικές Συνελεύσεις και καταλήψεις, ήταν πολύ σημαντικό γιατί ξαναμπήκαν στο προσκήνιο οι αγώνες. Αυτή τη φορά και η στάση της αντιπολίτευσης ήταν διαφορετική και δυστυχώς κάτω των περιστάσεων. Στην ΠΑΣΠ η όποια αγωνιστική διάθεση του προηγούμενου διαστήματος έγινε «υπεύθυνη δύναμη του πανεπιστημίου και όχι ομάδα διαμαρτυρίας». Η ΠΚΣ κράτησε στάση αποχής από τις εκλογές (όχι μπλοκαρίσματος) αλλά και από τους αγώνες, ενώ το ΚΚΕ δέχτηκε τα συγχαρητήρια από το Στυλιανίδη ως «δύναμη που δεν παρακωλύει τη λειτουργία του πανεπιστημίου». Στο ΣΥΝ επικράτησε σύγχυση για το αν πρέπει να κυριαρχήσει το «καμιά εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο» ή μήπως υπάρχουν και κάποιες «θετικές πτυχές του νόμου». Τέλος, η πολιτική των ΕΑΑΚ δυσκόλεψε πολύ την κατάσταση. Επέλεξαν να δώσουν τη μάχη με μειοψηφικούς όρους «ηρωισμού», καθώς δεν υπήρχε πια το αυθόρμητο όπως το ’06. Αυτή τη φορά υπήρχε η ανάγκη του κόσμου για ενημέρωση και πολιτική συζήτηση, για το σπάσιμο του ψεύτικου διλλήματος για «κατάληψη ή μη κατάληψη» και η ανάγκη για σπάσιμο της απομόνωσης και της κατασυκοφάντησης του κινήματος. Τη ζωτική ανάγκη για εξωστρεφή δράση και σύνδεση με την υπόλοιπη κοινωνία σε μέτωπο συνολικά ενάντια στη πολιτική τους. Αυτό που είχαμε ανάγκη σε εκείνη τη φάση ήταν οι δυνάμεις της Αριστεράς να «σηκώσουν» το κλίμα με μαζική ενημέρωση και ενωτική και ριζοσπαστική δράση μέσα στα αμφιθέατρα αλλά και στους δρόμους.

σεπτέμβρης 2008

13

Σύνδεση της παιδείας με την αγορά (της Wall Street);

Από «ειδικευμένοι ηλίθιοι», απολυμένοι ηλίθιοι! Έ να βασικό επιχείρημα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι όσοι στηρίξαμε τις καταλήψεις ενάντια στην εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει ότι ζούμε σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο.Οι πληροφορίες τρέχουν! Οι αγορές αλλάζουν! Και άρα το πανεπιστήμιο πρέπει να ακολουθήσει. Κομμένες οι κινητοποιήσεις λοιπόν! Να συνδεθούμε με την αγορά! Έτσι θα προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, έτσι θα ανέβει η αξία των πτυχίων μας! Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα; Όσα παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, με τις δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη Wall Street και το Σίτι του Λονδίνου που πετιούνται στο δρόμο δεν δείχνουν να το επιβεβαιώνουν. Και δεν το επιβεβαιώνουν γιατί δεν είναι μόνο εργάτες και κατώτεροι υπάλληλοι αυτοί που απολύονται, αλλά και πολλοί που είναι απόφοιτοι σχολών όπως το ΜΙΤ, σχολών που βγάζουν την αφρόκρεμα των μελλοντικών στελεχών. Και αυτοί οι τύποι σίγουρα δεν τρέχανε σε πορείες αντί να διαβάζουν... Βλέποντας λοιπόν αυτούς που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «κυρίαρχοι του παιχνιδιού» να μην μπορούν να βρουν δουλειά μπορούμε να πούμε δυό πράγματα. Το πρώτο είναι τσακίζεται ο μύθος του ατομικού δρόμου για την επιτυχία, το περίφημο καλό πτυχίο-καλό μεταπτυχιακό-σίγουρη και εξασφαλισμένη δουλειά και ζωή Και το δεύτερο είναι ότι ακριβώς επειδή γνωρίζουμε σε τι κόσμο ζούμε πρέπει να συζητήσουμε για το τι είδους εκπαίδευση πρέπει να μας παρέχουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Οι Κυβερνήσεις μας και η Ευρ. Ένωση προώθησαν και προωθούν σταθερά το σπάσιμο των πτυχίων, την όλο και μεγαλύτερη εξειδίκευση τους και τον προσανατολισμό της έρευνας και της διδασκαλίας στις ανάγκες της αγοράς. Υποτίθεται πως τα παραπάνω –ειδικά στις οικονομικές σχολές, αλλά όχι μόνο - είναι αυτά που εξασφαλίζουν την άμεση απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, την ικανότητα τους να ανταποκρίνονται στο όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον και την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας (η οποία φυσικά μετριέται μόνο με βάση την κερδοφορία των επιχειρήσεων). Αν είμαστε τόσο εξειδικευμένοι όμως, τι θα γίνει αν η κρίση χτυπήσει τον κλάδο μας; Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι αποκαλυπτικά! Όλα αυτά τα στελέχη εξειδικεύτηκαν στον χρηματοοικονομικό τομέα, θεωρώντας ότι το μέλλον είναι εκεί. Και τώρα που η κρίση υποχρεώνει σε πτώχευση κολοσσούς όπως η Lehman Brothers εμφανίζεται μια τρομακτική υπερπροσφορά εργαζομένων και καθόλου δουλειές στον κλάδο για να απορροφηθούν! Οι “winners” του χθες και η πολλά υποσχόμενη καριέρα τους έχει γίνει κομμάτια και θρύψαλα. Αντί για μεγάλοι μανατζαρέοι η μόνη δουλειά που ίσως θα μπορούσαν να κάνουν τώρα είναι παίκτες στα καζίνο! Μεγαλύτερη σύνδεση και πλήρης προσαρμογή στην αγορά σημαίνει προσαρμογή

Απολυμένοι εργαζόμενοι της Lehman Brothers

στο τρελλοκομείο! Η εκπαίδευση που εξειδικεύεται στον κάθε κλάδο που είναι της μόδας κάθε φορά είναι μια εκπαίδευση που πηγαίνει όπου τη φυσάει ο άνεμος. Και οι επιστήμονες που βγαίνουν με αυτά τα εφόδια είναι επιστήμονες μιας χρήσης, άψογοι στο να συνεισφέρουν στην κερδοφορία μέχρι να γυρίσει ο τροχός.. Άρα λοιπόν σαν φοιτητές πρέπει να διεκδικήσουμε να αποκτούμε σφαιρική, πλήρη γνώση του αντικειμένου μας. Να είμαστε εκπαιδευμένοι και κατοχυρωμένοι πολύπλευρα και όχι αναλώσιμοι, «ειδικευμένοι ηλίθιοι» και τελικά -κάποια στιγμή- απολυμένοι ηλίθιοι. Θάνος Λυκουργιάς, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ Η ΟΧΙ? Αυτή είναι μια ερώτηση που απ’ ότι ξέρω έχει απασχολήσει πολλές σχολές. Στη σχολή μου, Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών Ιωαννίνων, λειτουργούσε ως εξής: μπορούσε σε κάθε έτος ο φοιτητής να διαλέξει τα μαθήματα πού ήθελε, να παρακολουθήσει και τέλος το πτυχίο που έπαιρνε ήταν ενιαίο. Όταν άρχισε η συζήτηση για την εφαρμογή κατευθύνσεων αρχικά ειπώθηκε ότι δεν θα καταγράφεται στο πτυχίο η κατεύθυνση ενώ τελικά θα καταγράφεται και τα σχέδια για μια γενική κατεύθυνση εγκαταλείφθηκαν. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Βιολογικό Κρήτης. Εκεί εφαρμόστηκαν 2 κατευθύνσεις και έχει γίνει το αναμενόμενο: η μία κατεύθυνση (περιβαλλοντική) να έχει υποβαθμιστεί κατά πολύ σε σχέση με την άλλη (μοριακής-γενετικής) και προφανώς λίγοι φοιτητές επιλέγουν ν’ ασχοληθούν με αυτή. Προφανώς τα διάφορα συμφέροντα λίγο ενδιαφέρον έχουν για το περιβάλλον και προτιμούν να χρηματοδοτούν την πιο επικερδή έρευνα στη γενετική. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος να διασπαστεί το πτυχίο μας στα δύο και να χάσουμε κάποια απ΄ τα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Πολλοί ελπίζουν ότι αυτό το σύστημα θα θεωρηθεί σαν μεταπτυχιακό ή θα μας παρέχει περισσότερες πιθανότητες εργασίας πάνω στην ειδίκευση. Αυτά είναι αυταπάτες. Όλοι πρέπει να έχουμε ίση μεταχείριση σαν εργαζόμενοι ειδικά μόνο με το πτυχίο. Εξ άλλου όλα αυτά οδηγούν την εξάρτηση των σχολών από τα διάφορα συμφέροντα και την αγορά. Εξάλλου ο ταυτόχρονος ενθουσιασμός του πρύτανη για την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και η πίεση της υπεύθυνου του τμήματος μας για εφαρμογή των κατευθύνσεων δεν είναι τυχαία. Ερμής Ρυακιωτάκης, ΒΕΤ Ιωαννίνων

14

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Μαύρη καταπίεση... μαύρη μουσική Οι Αφρικανοί μαύροι εργάτες της Αμερικής, στη δουλική ζωή που τους επιβλήθηκε, τα μαζικά βασανιστήρια και τους αφανισμούς που υπέστησαν, απάντησαν με την πολιτική και κοινωνική αντίσταση τους. Μία μορφή της αποτέλεσε και η αφρικάνικη τέχνη που στην αρχική της μορφή εκφράστηκε μέσα από τα τραγούδια των εργατών στα ριζοχώραφα. Μέσα από αυτά και των μετέπειτα εξελίξεων τους (spirituals, gospels, blues) κραύγαζε ο πόνος της αδικίας αλλά και η ελπίδα για απελευθέρωση.

Ο

ι αγώνες των μαύρων, αντιμετωπίζοντας τα μαζικά κυνηγητά της ρατσιστικής Κου Κλουξ Κλαν και τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια από την ρατσιστική αστυνομία του αμερικάνικου Νότου, κορυφώθηκαν στα τέλη του ‘50 με αρχές ‘60. Παράλληλα με την κορύφωση των αγώνων τους ήρθαν στο προσκήνιο και τα blues τα οποία όχι μόνο επηρέασαν την δυτική-ευρωπαϊκή μουσική με τα αφρο-επαναστατικά στοιχεία αλλά ανέδειξαν και δεκάδες μαύρους τραγουδιστές-κιθαρίστες. Στα τέλη του ‘50 με αρχές ‘60 αρχίζει μία προσπάθεια των αφεντικών να κάμψουν το ηθικό των αγωνιστών. Το σημαντικότερο όπλο ήταν η προπαγάνδα κατά των «νέγρων», όπως τους έλεγαν περιφρονητικά. Με τους χώρους «μόνο για λευκούς» και την γκετοποίηση των μαύρων συνοικιών, με τις ρατσιστικές επιθέσεις, τα αφεντικά ήθελαν να ποδοπατήσουν κάθε ίχνος θάρρους και αξιοπρέπειας. Εκτός από τους αγώνες του Λούθερ Κινγκ και του Μάλκολμ Χ, και την οργή που προκάλεσαν οι δολοφονίες τους, υπήρξαν και άλλες πηγές έμπνευσης. Όπως η άδικη καταδίκη του μαύρου πρωταθλητή πυγμαχίας Rubin «Hurricane» (τυφώνας) Carter με πλαστά στοιχεία για την δολοφονία 3 λευκών που δεν έπραξε ποτέ. Ο «τυφώνας» ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες (γνωστό το κομμάτι του Μπομπ Ντύλαν “Hurricane”) ενώ με την αθώωσή του χρόνια μετά (1978) δικαιώθηκαν χιλιάδες μαύροι που αντιμετωπίζονται σαν δολοφόνοι και ζώα. Η «μουσική αντίσταση» επεκτάθηκε και στην Αφρική καθώς η ήπειρος συγκλονιζόταν από εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Πέρα από τα τραγούδια και τις συναυλίες που δόθηκαν κατά καιρούς για την απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα, οι εστίες εξέγερσης είχαν εξαπλωθεί σε όλη την αφρικάνικη ήπειρο. Στην Νιγηρία γεννήθηκε ο Fela (Ransome) Kuti. Σπούδασε στο Λονδίνο μουσική, ενώ στο Λάγκος διαμόρφωσε το κύριο στυλ του. Σε ένα ταξίδι του στο Los Angeles μυήθηκε στο μαύρο κίνημα. Εισχώρησε στους μάυρους πάνθηρες, ήρθε σε επαφή με τα γραπτά του Malcolm X και του Eldridge Cleaver. Ο Fela Kuti τότε αποφασίζει να αντισταθεί στα

Ο Fela Kuti

υπολείμματα της αποικιοκρατίας και στους φιλόδοξους δικτάτορες. Έγραψε στίχους (σε μία μικτή γλώσσα -αγγλικά με την γλώσσα των ιθαγενών) που έθιγαν το πολιτικό σύστημα στο Λάγκος και ειρωνεύονταν την κυβέρνηση. Αποτέλεσμα ήταν η εκτέλεση της οικογένειας του και των φίλων του και τελικά η εξορία του στην Γκάνα. Το κίνημα της africanism και της afro-beat μουσικής άντλησε την δύναμη της τέχνης του από τα δεκάδες χρόνια απαγορευμένης έκφρασης της αφρικανικής κουλτούρας. Μετά τον Fela Kuti πολλά συγκροτήματα ντύνονταν με παραδοσιακές φορεσιές, εισήγαγαν αφρικανικά όργανα και προώθησαν τον αφρικάνικο πολιτισμό που για χρόνια καταπιεζόταν από τον δυτικό.

H jazz σαφώς και δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Η μουσική των μαύρων από τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν πολιτικοποιημένη. Είτε μιλούσε για τον ρατσισμό είτε για τον πόλεμο με την νέα της πνοή, δήλωνε την αντίθεση της σε κάθε τι κατεστημένο. Στις αρχές του ’60 μετά από τον κορεσμό και την εμπορευματοποιημένη jazz των λευκών, η “free” jazz σπάει τους φραγμούς της αρμονίας, της φιλοσοφίας και της τέχνης. Οι νέοι μουσικοί εισάγουν νέες ατονικές συνήθεις, αμφισβητούν το swing, το bebop και πολιτικοποιούνται. Το κάθε τι τους εμπνέει. Η αρχιτεκτονική, η ποίηση, οι ανατολικές θρησκείες, ο χορός, η κοινωνία και ο πολιτικός αναβρασμός ωθούν τους μουσικούς να πειραματίζονται ασταμάτητα. Ο Archie Shepp γράφει και απαγγέλει πρόζες στον δίσκο Fire Music μιλώντας για τη ζωή, το έργο του Malcolm X και για τις κακουχίες των μαύρων. Ο Cecil Τaylor πριν αγγίξει το πιάνο χορεύει για την «μητέρα-Αφρική», ενώ γράφει πρόζες για τις διαδηλώσεις και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων (ο ίδιος ήταν). O Sun Ra ζει με τους μουσικούς του και δημιουργούν κολεκτίβα για την πολιτιστική επανάσταση. Ο John Coltrane στήριξε τον Martin Luther King με οκτώ συναυλίες ενώ αφιέρωσε τον δίσκο του Cosmic World σε εκείνον (ξεχωρίζει το κομμάτι Alabama που γράφτηκε την επόμενη μέρα για την ρατσιστική δολοφονία μαύρων το 1963). Τέλος, ο πλέον πολιτικοποιημένος τζαζίστας Charles Mingus με το κομμάτι Haitian Fight Song τιμά τους επαναστάτες της Αϊτής (και όχι μόνο) και κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου συνθέτει το “Oh Lord, Don’t let Them Drop That Atomic Bomb on Me”. Πολλοί μουσικοί επηρρεάζονται από την καταπίεση και τους αγώνες. Και σήμερα που η καταπίεση αλλά και η αντίσταση συνεχίζεται για τους μαύρους, η «μαύρη μουσική» (hip-hop, jazz, soul...) συνεχίζει να καταγγέλει την αδικία, να εμπνέεται και να εμπνέει τους αγωνιστές. Γιώργος Κοκκινάρης, Μηχανολόγοι Πάτρας

σεπτέμβρης 2008

15

Μουσική της αμφισβήτησης στην εποχή της αμφισβήτησης Κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, δεν ήταν μόνο η μαύρη μουσική που πολιτικοποιήθηκε. Η δεκαετία του ’60 με την έκρηξη των κινημάτων και ιδιαίτερα το γιγάντιο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, αλλά και με το συνολικότερο ρεύμα αμφισβήτησης στη νεολαία δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους τους μουσικούς. Η ροκ μουσική εξέφραζε, ακόμα και αν ο στίχος δεν ήταν ξεκάθαρα «πολιτικός», την αμφισβήτηση στα συντηρητικά ήθη του ’50. Η «αγριάδα» του ήχου και της εμφάνισης των ροκ συγκροτημάτων, το εκκεντρικό ντύσιμο των Rolling Stones, το μποέμικο στυλ καλλιτεχνών όπως ο Bob Dylan και η Joan Baez ήταν στοιχεία με τα οποία ταυτίζονταν εκατομμύρια νεολαίοι. Καθώς το κίνημα γινόταν όλο και πιο μαζικό, μαχητικό και πολιτικοποιημένο, πολλοί καλλιτέχνες εκείνης της γενιάς έγραφαν στίχους για το κίνημα. Δεν αρκεί πια το sex, drugs and rock’n’roll για τους Rolling Stones που το 1968 γράφουν το street fighting man, εμπνευσμένο από την καταστολή μιας διαδήλωσης στο Λονδίνο και την εξέγερση του γαλλικού Μάη. Όπως έλεγε ο Jagger: «Ήταν πηγή έμπνευσης. Παραλίγο να ανατρέψουν την κυβέρνηση Ντε Γκωλ…». Το τραγούδι κυκλοφορεί μετά τα επεισόδια στο Σικάγο και παρά τις προσπάθειες λογοκρισίας γίνεται τεράστια επιτυχία. Οι Beattles έχοντας ξεκινήσει ως μια μπάντα που τραγουδούσε “All you need is love”, γράφουν το “working class hero”. Το Imagine εκφράζει τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς και καθιερώνει τον John Lennon ως σύμβολο της εξέγερσης των 60’s, κάνοντάς τον στόχο παρακολούθησης του FBI! Συχνά τραγούδια γράφονται για συγκεκριμένες μάχες που έδινε το κίνημα. Γράφτηκαν πολλά τραγούδια για τους «επτά του Σικάγο» που συνελήφθηκαν κατά τις άγριες συγκρούσεις διαδηλωτώναστυνομίας στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος, ένα γεγονός που συγκλόνισε τις ΗΠΑ και ριζοσπαστικοποίησε ακόμη περισσότερο μια ολόκληρη γενιά. Η Baez αφιερώνει στους μαύρους που σπάνε τη ρατσιστική νομοθεσία του Νότου (που στις ΗΠΑ λεγόταν

“Dixie”), το πανηγυρικό “The night the brought old Dixie down!”. Η Joan Baez είναι από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που δεν έγραψαν απλώς κάποιο τραγούδι αλλά «δέθηκαν» και έγιναν κομμάτι του κινήματος. Όταν οι φοιτητές του Μπέρκλεϋ ξεκινούσαν το 1964 για να καταλάβουν τη σχολή τους (η πρώτη κατάληψη πανεπιστημίου πριν ξεσπάσει το παγκόσμιο φοιτητικό κίνημα), η Baez ήταν στο προαύλιο για να τους ενθαρρύνει τραγουδώντας καθώς ανέβαιναν τα σκαλιά. Χρόνια μετά, το 1974 διοργανώνει συναυλία αλληλεγγύης στο χιλιανό λαό που υποφέρει κάτω από τη μπότα του δικτάτορα Πινοσέτ. Μια άλλη μουσική επανάσταση των 60’s είναι το «folk revival», η αναγέννηση του λαϊκού αμερικάνικου τραγουδιού (κιθάρα και φυσαρμόνικα) το οποίο ξαναβρίσκει τις καλύτερές του ρίζες, αυτές του εργατικού τραγουδιού της δεκαετίας του ’30 με κύριο εκφραστή τον Pete Seeger, του οποίου το “We shall overcome” γίνεται ύμνος του κινήματος των μαύρων για τα πολιτικά δικαιώματα. Οι ΗΠΑ πλημμυρίζουν από τους λεγόμενους «τροβαδούρους της εργατικής τάξης». Το στυλ μουσικής που εκφράζει σε επίπεδο «κορυφής» ο Μπομπ Ντύλαν, έχει πάρει τα χαρακτηριστικά μαζικού μουσικού κινήματος σε επίπεδο «βάσης». Κάθε πόλη, σε κάθε πλατεία και δρόμο, έχει 2 και 3 περιπλανώμενους «τροβαδούρους» που διαμαρτύρονται για τη φτώχεια, την έλλειψη ελευθερίας λόγου και τον πόλεμο μέσα από τα τραγούδια τους. Η πιο διάσημη και μεγάλη στιγμή του μουσικού κινήματος είναι το Woodstock. Ονόματα-θρύλοι όπως η Jannis Jopplin, οι Who, ο Joe Cocker, o Santana, η Joan Baez συγκεντρώνονται για ένα μουσικό-αντιπολεμικό φεστιβάλ με το όνομα «Three days of Peace and Music», μια γιορτή αμφισβήτησης που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων από κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Μαζί με τα τραγούδια τους, οι μουσικοί καταγγέλουν τον πόλεμο από τη σκηνή. Ο Country Joe McDonald δίνει ρεσιτάλ αντιπολεμικού στίχου, ο Jimmy Hendrix παίζει την περίφημη παρωδία του αμερικανικού εθνικού ύμνου στη σκηνή…

16

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Ολυμπιακοί Αγώνες:

Ντόπα, κέρδη, καταστολή Για τη φετινή Ολυμπιάδα του Πεκίνου ακούστηκαν πολλά για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και δεν έλειψαν οι απειλές κυβερνήσεων για μποϋκοτάζ στους αγώνες. Όσο καταπιεστικό και αν είναι το καθεστώς του Πεκίνου όμως, οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν κάποια «εξαίρεση» στην κατά τα άλλα «γιορτή της ειρήνης και των λαών», αλλά η πιο βάρβαρη μορφή του κανόνα. Από την ίδρυσή τους οι αγώνες είναι η ακριβή «βιτρίνα» του καπιταλισμού. Σε οικονομικό επίπεδο είναι ένα τεράστιο «φαγοπότι» για τις πολυεθνικές εταιρίες που έχουν τη δυνατότητα να διαφημιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, να κερδίσουν από τη κατασκευή τεράστιων σταδίων, να πουλήσουν «ασφάλεια». Σε ιδεολογικό επίπεδο είναι η ευκαιρία προώθησης εθνικισμών, μέσα από την συμβολική αντιπαράθεση μέσα στα γήπεδα αθλητών από διάφορα κράτη, αλλά και τη ιδέας της «εθνικής ενότητας» όπου ο λαός της χώρας που φιλοξενεί τους αγώνες πρέπει να υποστεί θυσίες για το «καλό του έθνους» ενώ οι εργάτες και τα αφεντικά υποτίθεται πως ενώνονται κάτω από εθνικά σύμβολα και ύμνους. Τα «ευαίσθητα» ελληνικά ΜΜΕ όσον αφορά την καταπίεση στην Κίνα, δεν είχαν πει κουβέντα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τοξικομανών για να «καθαρίσει» η Αθήνα το 2004, για τους δεκάδες νεκρούς εργάτες στα Ολυμπιακά έργα τότε. Η τελετουργία της ολυμπιακής φλόγας, εμπνευσμένη από την ναζι-

στική Γερμανία για να προπαγανδίσει τους «άριους» αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, δεν θα έπρεπε να γίνεται ποτέ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαύσαμε το φετινό «κυνήγι της φλόγας» από ακτιβιστές των ανθρωπινών δικαιωμάτων σε δεκάδες χώρες). Ο Τζορτζ Όργουελ έγραφε ότι «οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι πόλεμος. Μόνο που δεν πέφτουν σφαίρες». Είχε απόλυτο δίκιο. Μόνο που τόσο το Πεκίνο φέτος όσο και μια άλλη Ολυμπιάδα, 40 χρόνια πριν στο Μεξικό, έδειξαν ότι άμα «χρειαστεί», θα πέσουν και πυροβολισμοί και ο «πόλεμος» θα έχει νεκρούς.

Η Ολυμπιάδα του Πεκίνου

Τ

ο μεγάλο υπερθέαμα επίδειξης της ντόπας, των προϊό- των Αγώνων επίσης ήταν η ντόπα. Δεκάδες αθλητές πιάστηκαν ντοντων των πολυεθνικών και των εθνικιστικών ανταγωνισμών παρισμένοι από πολλές χώρες ενώ και η Ελλάδα πρωταγωνίστησε έχει τελειώσει. Φυσικά αναφερόμαστε στους Ολυμπιακούς στην ντόπα αφού 2 πρωταθλητές ο Γκούσης και η Χαλκιά πιάστηκαν Αγώνες του Πεκίνου. Τα χαρακτηριστικά των αγώνων ήταν ντοπαρισμένοι ακολουθώντας δεκάδες Ελλήνων αθλητών(άρση βαρών, πολύ συγκεκριμένα. Τα κέρδη των πολυεθνικών ξεπέρασαν κάθε κολύμβυση) που είχαν πιαστεί και αυτοί ντοπαρισμένοι. Και με τους φετιπροηγούμενο αφού εταιρείες όπως η Coca Cola, η Kodak, Adidas νούς αγώνες αναδείχθηκε η συνενοχή της πολιτείας (του δικομματισμού πραγματοποίησαν το 60% του φετινού τους τζίρου και απέδειξαν για δηλαδή), των αθλητικών παραγόντων και πολλών προπονητών ώστε να ποιους είναι θετικό γεγονός οι αγώνες. Ένα 2ο χαρακτηριστικό των αναδεικνύεται το δόγμα «η ισχυρή Ελλάδα του αθλητισμού». αγώνων ήταν η μη τήρηση της πολυδιαφημισμένης «ολυμπιακής εκεχειρίας». Στη διάρκεια των αγώνων οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίστηκαν και μάλιστα εντάθηκαν. Ο πόλεμος της Γεωργίας άρχισε ανήμερα της τελετής έναρξης, η κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν συνεχίστηκαν με τεράστιες απώλειες για τους αμάχους, οι πολεμικές σειρήνες των ΗΠΑ συνέχισαν να ηχούν έντονα για το Ιράν και τη Β. Κορέα. Ένα σημαντικό σημείο αναφοράς επίσης ήταν η διοργανώτρια χώρα των αγώνων. Η «κομμουνιστική» Κίνα εκτός από το μετάλλιο της ΔΟΕ για την «καλή διοργάνωση των αγώνων» επιβεβαίωσε άλλα πολλά μετάλλια. Το μετάλλιο των περισσοτέρων εργατικών «Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για ατυχημάτων και κακομεταχείριση ντόπιων τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια και μεταναστών εργατών κατά τη διάρκεια σε όλον τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το της κατασκευής των έργων, της μόλυνσης του μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν περιβάλλοντος αλλά και στην κατάπνιξη της υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου». διαφορετικότητας και της ελεύθερης έκφραΔήλωση της «φράου» Φανής Χαλκιά το 2004 σης λαών όπως οι Θιβετιανοί. Πρωταγωνιστής

σεπτέμβρης 2008

17

Η Ολυμπιάδα του ‘68 στο Μεξικό Όταν η «Ολυμπιακή εκεχειρία» κόστισε 400 νεκρούς... Η Ολυμπιάδα του Μεξικού έγινε το 1968, χρονιά της παγκόσμιας έκρηξης των «από κάτω». Το ’68 ξεκινούσε με την σαρωτική αντεπίθεση των Βιετκόνγκ ενάντια στην αμερικανική πολεμική μηχανή στον πόλεμο του Βιετνάμ και συνέχισε με τις εξεγέρσεις του Μάη στη Γαλλία, του Σικάγο στις ΗΠΑ, της Πράγας στην Τσεχοσλοβακία, την έκρηξη του κινήματος των μαύρων στην Αμερική.

Η

χώρα που θα φιλοξενούσε τους αγώνες κυβερνιόταν για δεκαετίες από το διεφθαρμένο Επαναστατικό Θεσμικό Κόμμα (PRI) με αυταρχικότητα κ καταστολή. Οι φοιτητές επηρεασμένοι από το παγκόσμιο επαναστατικό κύμα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1968 διαδηλώσεις για την απελευθέρωση των δεκάδων πολιτικών κρατουμένων και διεκδικώντας δημοκρατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση απάντησε με την κατάληψη της πανεπιστημιούπολης από το στρατό, κάνοντας συλλήψεις και δολοφονώντας δεκάδες φοιτητές. Στον ίδιο χώρο λίγους μήνες αργότερα θα γινόταν η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως το φοιτητικό κίνημα δυνάμωνε και γινόταν πιο μαχητικό. Μαζί με τις καταλήψεις σχολών γίνονταν διαδηλώσεις οι οποίες κατέβαζαν μέχρι και 500.000 στο δρόμο, ενώ ξένες εφημερίδες ανέφεραν ότι οι φοιτητές απαντούσαν στα πυρά της αστυνομίας. Σε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης στις 13/8/68 έγινε «ανακατάληψη» της κεντρικής Πλατείας Συντάγματος (ZOCALO) από 200.000 διαδηλωτές με επικεφαλής τους καθηγητές πανεπιστημίου. Οι φοιτητές, έχοντας πρόσφατο το παράδειγμα του γαλλικού Μάη, απευθύνθηκαν στους εργάτες για να μπορέσει η εξέγερσή τους να νικήσει. Οργανώθηκαν «μπριγάδες» προπαγάνδας που με προκυρήξεις πήγαιναν σε φτωχογειτονιές, μετρό, στάσεις λεωφορείων και εργοστάσια να ζητήσουν συμπαράσταση. Όταν ο πρόεδρος Ορντάζ ανάγκασε τους δημόσιους υπάλληλους να κατέβουν σε αντιδιαδήλωση στους φοιτητές, αυτοί άρχισαν να φωνάζουν «μας έφεραν εδώ με το ζόρυ-είμαστε τα πρόβατα του Ορντάζ». Η συμμετοχή εργατών στις κινητοποιήσεις αλλά και η καθυστέρηση των ολυμπιακών έργων εξαιτίας τους απειλούσε να τινάξει τη «μεγάλη γιορτή» στον αέρα. Οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει από την κυβέρνηση του Μεξικού να καταστείλει με οποιονδήποτε τρόπο τις διαδηλώσεις. Το PRI εξαπέλυσε την πιο βίαιη καταστολή για να μην στραπατσαριστεί το προφίλ της «αναπτυσσόμενης χώρας» που ήθελε να προβάλει με τους αγώνες. Οι φοιτητές, ζητώντας την αποχώρηση του στρατού από το πανεπιστήμιο, καλούν διαδήλωση την Πλατεία των Τριών Πολιτισμών (Τλατελόλκο) στις 2 Οκτώβρη, μόλις 10 μέρες πριν την έναρξη των Αγώνων. Ο στρατός έχει τοποθετήσει ελεύθερους σκοπευτές σε ταράτσες κατοικιών και στους τρούλους της κοντινής εκκλησίας ενώ 7000 στρατιώτες, εκατοντάδες αστυνομικοί και 300 τανκς έχουν περικυκλώσει τους 15000 φοιτητές αλλά και οικογένειες με παιδιά, που κρατούσαν κόκκινα γαρύφαλλα. Δύο ελικόπτερα πάνω από την πλατεία έδωσαν το σύνθημα με φωτοβολίδες να ξεκινήσει το μακελειό. Η σφαγή που ακολούθησε είναι απερίγραπτη. Οι φοιτητές παρακαλούσαν τους ιερείς του ναού να ανοίξουν τις πόρτες αλλά μάταια. Οι γύρω κάτοικοι έβαζαν τους κυνηγημένους φοιτητές στα σπίτια τους, αλλά η μανία του στρατού ήταν τέτοια που έμπαιναν στα διαμερίσματα και σκότωναν και τους φοιτητές και τις οικογένειες που προσπάθησαν να τους προστατέψουν. Η κτηνωδία δεν έχει προηγούμενο. Γιατρός που εφημέρευε εκείνη τη μέρα σε κοντινό νοσοκομείο αποκάλυψε: «Έφερναν δεκάδες πτώματα νέων, τα οποία ζητούσαν να καούν με συνοπτικές διαδικασίες. Κάποια από τα παιδιά ζούσαν ακόμη, αλλά τα αποτέφρωναν. Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να συγκαλύψουν το έγκλημα ή να αναπαράγουν την προπαγάνδα της κυβέρνησης για 25 νεκρούς και μερικούς τραυματίες «ταραξίες». Όμως οι μαρτυρίες των επιζώντων μιλούν για 400 ενώ ανεπίσημη εκδοχή τους ανεβάζει στους 3000! Ο αριθμός παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα. «Η πλατεία ήταν γεμάτη αίματα. Θυμάμαι άρχισε να βρέχει κατά τις 8 το απόγευμα. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν, τα νερά είχαν πια κόκκινο χρώμα…. Δεκάδες ήταν τα φορτηγα που φόρτωναν τους νεκρούς. Προς θεού,

δεν ήταν ούτε 20 ούτε 400, ήταν εκατοντάδες. Ο κόσμος πρέπει να το μάθει αυτό. Στη μνήμη των φοιτητών που χάθηκαν άδικα. Στη μνήμη των συμφοιτητων μου.» Παρά τις φωνές για μποϋκοτάζ, οι αγώνες θα γίνονταν κανονικά… Λίγες μέρες αργότερα, πριν στεγνώσει το αίμα των νεκρών, η Ολυμπιάδα ξεκινούσε κανονικά ενώ ακούγονταν πάλι τα κούφια λόγια για Ολυμπιακή Εκεχειρία… Παρά τη σφαγή, το φοιτητικό κίνημα είχε τεράστιο αντίκτυπο στη μεξικανική κοινωνία που κρατάει μέχρι σήμερα. Με τα λόγια του Πάκο Ιγνάθιο Τάιμπο, αριστερού συγγραφέα που τότε συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση: «Το φοιτητικό κίνημα ήταν σχολές κατειλημμένες, «απελευθερωμένες ζώνες» που στηρίζονταν σε συνελεύσεις… ήταν η ανακάλυψη της προκήρυξης, της συζήτησης στο δρόμο ως απάντηση στον Τύπο και την τηλεόραση… ήταν και βία, καταπίεση, δολοφονίες. Αλλά πάνω απ’ όλα, ήταν η επίθεση μιας γενιάς ενάντια στην κοινωνία που μεγάλωνε… ήταν η ανακάλυψη της αλληλεγγύης που διαπερνούσε τα γκρίζα τείχη των εργοστασίων και άγγιζε αυτούς που ήταν μέσα…» Παναγιώτης Λογοθέτης, ΣΤΕΓ-ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης Παρά την καταστολή, η δύναμη του ’68 ήταν τέτοια που το κλίμα εξέγερσης μπόρεσε να σπάσει τη «βιτρίνα» της Ολυμπιάδας. Οι αγώνες αξιοποιήθηκαν από τους αγωνιστές του κινήματος ως βήμα καταγγελίας στο ρατσισμό. Στην τελετή απονομής μεταλλίων για το αγώνισμα των 200 μ. οι Σμιθ και Κάρλος, μαύροι αθλητές, πρώτος και τρίτος αντίστοιχα, ανεβαίνουν στο βάθρο. Την ώρα που ακούγεται ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ και υψώνεται η αμερικανική σημαία, οι δύο αθλητές στρέφουν τα κεφάλια τους από τη σημαία και υψώνουν τις γροθιές τους φορώντας μαύρα γάντια (το σύμβολο των Μαύρων Πανθήρων). Τα μετάλλια αφαιρέθηκαν από τους δύο αθλητές οι οποίοι διώχτηκαν από το Μεξικό και αποκλείστηκαν από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα. Αλλά η δράση στους αγώνες συνεχίστηκε: οι τρεις μαύροι νικητές στα 400 μέτρα εμφανίζονται στην απονομή φορώντας μαύρους μπερέδες (και αυτό σύμβολο των Πανθήρων), η ομάδα κωπηλασίας των ΗΠΑ (όλοι λευκοί φοιτητές του Χάρβαρντ!) έβγαλε δήλωση συμπαράστασης στους μαύρους συναθλητές τους και στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

18

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Παγκόσμια αντίσταση

Επιμέλεια: Κώστας Παπανικολάου

ΧΙΛΗ

Στη Χιλή όλη την άνοιξη και το καλοκαίρι αναπτύσσεται ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα εκπαιδευτικά κινήματα με καθηγητές, μαθητές και φοιτητές να αντιστέκονται στην αντιλαϊκή αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών που θέλει να μειώσει ακόμη πιο πολύ τα κονδύλια για τη δημόσια εκπαίδευση και να ευνοήσει τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα έναντι των δημοσίων. Σε μαζικές διαδηλώσεις χιλιάδων μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας έγιναν πάνω από 150 συλλήψεις από τις δυνάμεις καταστολής. Η καταστολή από την κυβέρνηση δεν τελείωσε εκεί αφού έγινε προσπάθεια φίμωσης και αφαίρεσης της ελευθερίας της έκφρασης σε φοιτητές και μαθητές. Στις διαδηλώσεις αυτές συμμετέχουν με αρκετά μεγάλη παρουσία τα μεγαλύτερα συνδικάτα όπως η CUT ( που έχει προχωρήσει επανειλημμένα σε μονοήμερες και διήμερες απεργίες).

ΑΓΓΛΙΑ

Οι φοιτητές στην Αγγλία έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους μήνες έναν σημαντικό αντιφασιστικό αγώνα μέσα στα πανεπιστήμια. Στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, το φασιστικό BNP κέρδισε 300.000 ψήφους –ρεκόρ για φασιστικό κόμμα στην Αγγλία και προσπαθεί να εδραιώσει την επιρροή του, ανάμεσα σε άλλους χώρους, και στα πανεπιστήμια. Η επίσκεψη του ηγέτη του BNP Γκρίφιν στο πανεπιστήμιο του Μπαθ ματαιώθηκε μετά από μαζική κινητοποίηση φοιτητών και καθηγητών. Ανάλογες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις για να αποτραπεί η παρουσία του Γκρίφιν στο πανεπιστήμιο του Όξφορντ συνάντησαν τις απειλές των φασιστών σε φοιτητές και σε έναν δημοτικό σύμβουλο των Πρασίνων. Μετά από αυτά τα γεγονότα, η κίνηση Unite Against Fascism έχει ξεκινήσει την καμπάνια «όχι βήμα λόγου στους φασίστες» και μια σειρά πανεπιστημίων έχει υπερψηφίσει την πρόταση.

ΙΣΠΑΝΙΑ Μεγάλες ήταν οι κινητοποιήσεις των Ισπανών φοιτητών, ιδιαίτερα στη Σεβίλλη και στη Βαρκελώνη, ενάντια στη διαδικασία της Μπολόνια και στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων που προωθεί και η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Θαπατέρο. Τον Μάρτιο του 2008 πάνω από 15000 φοιτητές διαδήλωσαν και προχώρησαν σε καταλήψεις καλώντας σε ένα πανευρωπαϊκό συντονισμό φοιτητών και εκπαιδευτικών και φέρνοντας ως παράδειγμα νίκης τις κινητοποιήσεις των Ελλήνων φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ανάλογες κινητοποιήσεις έκαναν φοιτητές σε πανεπιστήμια της Μαδρίτης και της Χώρας των Βάσκων όπου δέχθηκαν και την έντονη καταστολή των δυνάμεων ασφαλείας.

σεπτέμβρης 2008

19

Σύντομα διεθνή

ΓΑΛΛΙΑ

Στα τέλη του 2007 αλλά και στις αρχές του 2008 το γαλλικό φοιτητικό κίνημα απάντησε με καταλήψεις και διαδηλώσεις ενάντια στον αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο που προωθεί η δεξιά κυβέρνηση του Σαρκοζί. Ανάμεσα σε άλλα προβλέπει μείωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, εμπορευματοποίηση των σπουδών και σε περίπτωση που τα πανεπιστήμια δεν πειθαρχήσουν περικοπή κονδυλίων. Οι διαδηλώσεις και οι συνελεύσεις ήταν ιδιαίτερα μαζικές(600 φοιτητές ψήφισαν για κατάληψη στο πανεπιστήμιο της Nantes ενώ σε κάποια πανεπιστήμια του Παρισιού ξεπερνούσαν τους 1500 φοιτητές). Ο νέος νόμος του Σαρκοζί τροποποιεί τους εσωτερικούς κανονισμούς των πανεπιστημίων ενώ ανοίγει τον δρόμο για την εμπορευματοποίηση των σπουδών και την είσοδο ιδιωτικών κεφαλαίων. Μία από κορυφαίες στιγμές των πολύμηνων κινητοποιήσεων των Γάλλων φοιτητών και πανεπιστημιακών ήταν όταν κάποιοι φοιτητικοί σύλλογοι ενώθηκαν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις με τους απεργούς στους δημόσιους σιδηροδρόμους. Φοιτητές και συνδικάτα μαζί για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαρκοζί.

ΗΠΑ

Τον Μάρτιο του 2008 ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Schwarzenegger μείωσε κατά 2 δις. δολάρια τον προϋπολογισμό για την παιδεία και την πρόνοια. Αυτό ανέδειξε την συνεχιζόμενη δυσκολία των φτωχών φοιτητών να σπουδάσουν αφού τα δίδακτρα στα πολιτειακά(κρατικά) πανεπιστήμια φθάνουν τα 4000 δολάρια ενώ και οι συνθήκες διαβίωσης λόγω και της γενικότερης οικονομικής πολιτικής Schwarzenegger-Bush ολοένα και δυσκολεύουν. Στην Καλιφόρνια αριστεροί φοιτητές αμερικάνοι και μετανάστες έχουν ιδρύσει την Επιτροπή ενάντια στα δίδακτρα προσπαθώντας να αντιπαλέψουν την ιδιωτικοποίηση και γενικότερη υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Η κίνηση των φοιτητών έχει οργανώσει πολλές παραστάσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις ενάντια σε αυτήν την νεοφιλελεύθερη πολιτική τονίζοντας ότι μόνο η φορολόγηση κατά 3% παραπάνω των 104 πιο εύρωστων εταιρειών θα έλυνε το θέμα της χρηματοδότησης της παιδείας και της πρόνοιας. Άρα φορολογήστε τους πλούσιους-Λεφτά για Παιδεία-Υγεία. Στην ίδια πολιτεία και συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο της Santa Cruz ομάδα φοιτητών με την επιδοκιμασία πολλών συναδέλφων τους κατέβασαν κάμερες παρακολούθησης της αστυνομίας μέσα στην πανεπιστημιούπολη. Φοιτητές από το ίδιο πανεπιστήμιο συμμετείχαν στην εκστρατεία αλληλεγγύης υπέρ των μεταναστών(οι οποίοι είχαν δεχθεί και δέχονται ακόμη διώξεις από την ρατσιστική εθνοφυλακή του Μπους) που οργανώθηκε από αριστερές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών .

►Στην Βολιβία πρόσφατα τελείωσε η προσπάθεια ανατροπής της αριστερής κυβέρνησης του Μοράλες από την ανοικτή ανταρσία των πλούσιων δεξιών κυβερνητών αλλά και από μαζικές επιθέσεις από φασιστικές συμμορίες. Η δεξιά αντιπολίτευση αναγκάστηκε να υποχωρήσει λόγω της διεθνής κατακραυγής αλλά και λόγω της αντίστασης από τα κάτω των εργατών και χωρικών υποστηρικτών της κυβέρνησης. Από την άλλη ο πρόεδρος Μοράλες άργησε πολύ να αντιδράσει σε αυτή την απόπειρα πραξικοπήματος αφήνοντας τον απλό κόσμο άοπλο και δείχνοντας υποχωρητικότητα στις πιέσεις της αντιδραστικής αντιπολίτευσης. ►Στην Βενεζουέλα απελάθηκε ο αμερικάνος πρέσβης ως δείγμα αλληλεγγύης προς την κατάσταση στη Βολιβία αλλά και λόγω αποκάλυψης των νέων σχεδίων των ΗΠΑ για δολοφονία του Τσάβες και βοήθεια στην ακροδεξιά αντιπολίτευση για ανατροπή της αριστερής κυβέρνησης του. Είχαν προηγηθεί οι εθνικοποιήσεις-απαλλοτριώσεις από την κυβέρνηση της βιομηχανίας τσιμέντου και ηλεκτρικού που ανήκαν σε αμερικάνικες πολυεθνικές. Παράλληλα ο Τσάβες επέτρεψε ρωσικές επενδύσεις στο φυσικό αέριο και φιλοξενεί ρωσικά βομβαρδιστικά. Όμως ο Πούτιν δεν είναι αντιϊμπεριαλιστής ή «φίλος του λαού», ούτε της Ρωσίας, ούτε της Βενεζουέλας. ►Αξιόλογη κίνηση μέσα στον Αύγουστο ήταν το συμβολικό σπάσιμο του απάνθρωπου ισραηλινού αποκλεισμού του παλαιστινιακού λαού στην Γάζα. 2 πλοιάρια με 44 ακτιβιστές (ανάμεσά τους ο Γ. Κουράκης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τ. Πολίτης από την ΠΟΣΔΕΠ) πέρασαν από τον αποκλεισμό του Ισραήλ και έφθασαν στις ακτές της Γάζας όπου χιλιάδες Παλαιστίνιοι του; Υποδέχθηκαν με μηνύματα ελπίδας αλλά και αγώνα. Η κίνηση απέδειξε ότι με πραγματικό αγώνα ακόμα και ο πιο σκληρός μιλιταρισμός μπορεί να νικηθεί. ►Συγκλονιστικότερο γεγονός των διεθνών εξελίξεων τους τελευταίους μήνες υπήρξε σίγουρα ο πόλεμος στη Γεωργία. Ο πόλεμος αυτός ήταν αποτέλεσμα των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Οι ΗΠΑ με την δημιουργία διαφόρων προκτετοράτων προσπαθεί να συνεχίσει την πορεία της ως απόλυτης μονοκρατορίας πιέζοντας στην περιοχή της Ευρασίας ανακόπτοντας την ανάδειξη της Ρωσίας σε νέας υπερδύναμης. Η Ρωσία από την πλευρά της αναδεικνύεται εκ νέου ως ιμπεριαλιστικός παίκτης μη χάνοντας την ευκαιρία να αντεπιτεθεί διεκδικώντας μερίδιο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Οι λαοί της Γεωργίας και της Οσετίας πλήρωσαν με χιλιάδες νεκρούς τα πολεμικά παιχνίδια Μπους-Πούτιν-Σακαασβίλι.

20

Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Όχι στο ρατσιστικό «Σύμφωνο Μετανάστευσης» της Ε.Ε. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο αναγκάζονται να μεταναστεύσουν εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των δικτατορικών καθεστώτων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Αναζητούν στην ‘’πολιτισμένη’’ Ευρώπη μια καλύτερη ζωή αλλά αντι γι’ αυτό πέφτουν θύματα ρατσιστικής νομοθεσίας και πολιτικών που τους θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους. Το Σύμφωνο Μετανάστευσης που προωθεί ο Σαρκοζί για την Σύνοδο Κορυφής τον Οκτώβριο, σκοπό έχει την εντατικοποίηση της ρατσιστικής πολιτικής των χωρών της Ε.Ε. και την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση των μεταναστών. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος εναρμονίστηκαν πλήρως με τα ρατσιστικά αντι-μεταναστευτικά αυτά μέτρα. Το Σύμφωνο Μετανάστευσης αποτελείται από 5 πυλώνες που προβλέπουν ενίσχυση της φρούρησης των συνόρων, απελάσεις των χωρίς χαρτιά μεταναστών και δυνατότητα φυλάκισης τους μέχρι και 18 μήνες, περιορισμό των νομιμοποιήσεων σε αυτές που εξυπηρετούν την ελεύθερη αγορά και το κεφάλαιο, ενιαία κριτήρια απόρριψης των αιτήσεων ασύλου και τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης εντός και εκτός της Ε.Ε. Όχι μόνο δεν θα αποτρέψει τους μετανάστες από το έρθουν στην Ευρώπη, όπως υποκριτι-

κά ισχυρίζεται ο Παυλόπουλος, αλλά αφήνει χιλιάδες ανθρώπους έρμαια στα χέρια δουλεμπόρων, κυκλωμάτων πλαστών νομιμοποιητικών εγγράφων. Επιπλέον, δεν καταργεί τις αιτίες που αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους να δουλεύουν ανασφάλιστοι, με μισθούς πείνας, σε άθλιες συνθήκες τις περισσότερες φορές, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα. Στο Σύμφωνο αυτό, όπως και στην ήδη υπάρχουσα νομοθεσία δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα αλλά δεν θεωρούνται πολίτες καμιάς χώρας. Αυτά τα παιδιά κινδυνεύουν με απέλαση όταν κλείσουν τα 18 και πρέπει να δικαιολογούν συνεχώς την ύπαρξη τους στην Ελλάδα. Είναι συμφοιτητές μας που ζουν

και αγωνίζονται μαζί μας για δημόσια δωρεάν παιδεία, για μόνιμη και σταθερή εργασία. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα συμμετέχουμε στην Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και διεκδικούμε νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας σε όσα παιδιά μεταναστών το επιθυμούν. Ίσα δικαιώματα για όλους. Διεκδικούμε επίσης την απονομιμοποίηση των ακροδεξιών φασιστικών ομάδων που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στις σχολές, αποθρασυμένες από την ανοχή της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους, έλληνες και μετανάστες για να μην περάσει το ρατσιστικό Σύμφωνο Μετανάστευσης. Ελένη Πελέκη, Φιλοσοφική Αθήνας

Στην Πάτρα συντελείται ένα από τα χειρότερα μαζικά αντιρατσιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Εκεί οι τοπικές αρχές (δήμος, αστυνομία, λιμενικό) εξαπέλυσαν επιχείρησησκούπα σε Αφγανούς πρόσφυγες με αποτέλεσμα την απομόνωση τους σε καταυλισμό, μαζικές απαγωγές αλλά και τον εξαναγκασμό τους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Ο κόσμος απάντησε με πορείες αλληλεγγύης και άλλες αντιρατσιστικές δράσεις. Στο επόμενο διάστημα η αντιρατσιστική δράση θα πρέπει να ενταθεί αυτή τη φορά με μαζικότερες δράσεις και κινητοποιήσεις συνδεδεμένες με τις φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις στην Πάτρα και στην ευρύτερη περιοχή ώστε να σταματήσει αυτό το ρατσιστικό έγκλημα.

Στην περιοχή της Nέας Μανωλάδας αρκετοί μετανάστες οι οποίοι εργάζονται σε γεωργικές καλλιέργειες (μάζεμα φράουλας) ανασφάλιστοι, με χαμηλό μεροκάματο με άθλιες συνθήκες διαβίωσης δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται την εκμετάλλευση των ντόπιων αφεντικών και την αστυνομική βία επειδή απέργησαν ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, τις πολλές ώρες απασχόλησης και τα χαμηλά μεροκάματα. Η «Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό» και εμείς ως ΦΕΣ κινητοποιηθήκαμε με εξορμήσεις στην περιοχή, και θα συνεχίσουμε ώστε οι μετανάστες να κερδίσουν καλύτερα μεροκάματα και καλύτερες συνθήκες ζωής, στον αγώνα για ίσα δικαιώματα για όλους. Γιάννης Σπαθής, Επιστήμη Υλικών Πάτρας