რედ ა ქ ტორი ს ს ვ ეტი
20 წელზე მეტი ხანი გავიდა მას შემდეგ, რაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა და, შესაბამისად, საბჭოთა კინოც დამ თავრდა. იქიდან მოყოლებული, ბევრმა პესიმისტმა ხელი ჩაიქნია ქართულ კინემატოგრაფზე, აქაოდა, აწი აღარა ფერი გვეშველებაო. თავისთავად, ახალ რელსებზე გა დაწყობა ყოველთვის რთული და მტკივნეული პროცესია, მით უფრო მაშინ, როცა სახელმწიფო კინოწარმოების აწყობილ სისტემაში ხარ ჩართული და ფილმს თუ გადაი ღებ (ბუნებრივია, გარკვეული სტანდარტების გათვალისწი ნებით), არც მის დაფინანსებას გეკითხებიან, არც რეკლა მას, არც დისტრიბუციას. 90-იანი წლების დასაწყისიდან ჩვენი ეროვნული კინო ახალი გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდა. მართალია, მის რიგებში არასდროს შეიმჩნ ეოდა ნიჭიერი შემოქმედე ბის ნაკლებობა, მაგრამ წარმოებ ითი, და არა მარტო წარმოებ ითი, საკითხების მოწესრიგებას წლები დას ჭირდა (თუმცა ამ მხრივ, წინ კიდევ არაერთი საქმეა გა საკეთებელი). გაჩნდა ახალი კინოკომპანიები, „ძველი გვარდიის“ წარმომადგენლების გვერდით, ასპარეზზე გამოჩნდნენ ახალგაზრდა პროდუსერები, კინორეჟისო რები, კინოდრამატურგები, კინოოპ ერატორები, ვისაც მიაჩნია, რომ ხელეწიფება ქართული კინოს აღორძი
ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი
ნება, საერთაშორისო დონეზე ღირსეულად გატანა. რა
ნომერი ეძღვნება ყველას, ვისაც უყვარს კინო ☺
თქმა უნდა, უმეტესწილად, მათი სურვილი სურვილად
„ფილმპრინტის“ ეს ნომერი, შევეცადეთ, მრავალფეროვა
რჩება, არადა, ხანდახან ამოტივტივდება საყურადღებო
ნი ყოფილიყო და მოეცვა როგორც ქართული, ასევე მსოფ
ნამუშევრებიც, რომელთა შემხედვარეს აღტკინება გიპყ
ლიოს ძველი თუ თანამედროვე ფილმების ისტორიებ ი,
რობს, მომავლის რწმენა გიღვივდება. ჩვენნაირი პატა
რეცენზიები, ამბები მათზე და მათ შემქმნელებზე. ამასთან,
რა ერისთვ ის, ალბათ, ესეც საკმარისია.
ასპარეზი დიდწილად სხვადასხვ ა თაობის კინოკრიტიკო
თანამედროვე მსოფლიოში უფრო და უფრო მცირდება
სებსა თუ კინოისტორიკოსებს დაეთმოთ პროფესიული
შთამბეჭდავი, ამაღელვებელი და დასამახსოვრებელი
ხედვების გაზიარ ებისთვის, რადგან სინამდვილეში ამ პრო
ფილმების რიცხვი, რაც სხვადასხვა მიზეზითაა გამოწ
ფესიის ადამიანებისთვის „ფილმპრინტი“ ერთადერთი ბეჭ
ვეული. მათში, უპირველეს ყოვლისა, იგულისხმება სა
დური პროფესიული ჟურნალია, სადაც მათ თავის წარდგენა
ინტერესო თემების სიმწირე და კინოდრამატურგიული
შეუძლიათ.
არქიტექტონიკის პრობლემები. დღეს, როდესაც კინოთე
თავის მხრივ, ჩემთვ ის საინტერესო იყო რედაქტორად მუ
ატრების ეკრანებსა თუ სატელევიზიო არხებზე ამდენ მდა
შაობ ის გამოცდილება, რომელიც ჩემს ყოფილ პროფესორ
რე, უნიათო კინოსურათს უყურებ, უნებლიეთ გახსენდება
თან და უფროს კოლეგასთან, ბატონ ზვიად დოლიძესთან
ცნობილი ფრანგი თეორეტიკოსისა და პრაქტიკოსის,
ერთად შედგა, რაც დიდი პატივია.
ლუი დელიუკის შეძახილი – „გეყოფათ ფოტოგრაფია, გვაჩვენეთ კინო!“.
და ბოლოს, ამ ნომრისთვ ის გაწეული შრომა ეძღვნებო დათ ქართულ კინოში მომუშავე ადამიანებს და იყო მცდე
იმედია, მდგომარეობა მალე გამოსწორდება როგორც
ლობა, აგვესახა მათი სინამდვილე, ზოგიერთებისთვ ის კი,
საზღვარგარეთ, ისე ჩვენში და კვლავაც დავტკბ ებით ჭეშმა
საშუალება მიგვეცა, ახლიდან აღმოეჩინათ თავი ამ სფერო
რიტი კინოხელოვნების ახალი ნიმუშების ცქერით.
ში. წარმატებები მათ!
> > ზ ვ ია დ დ ოლ იძ ე
> > თ ა მთ ა ხ ელ ა ი ა
1