#4 filmprints

redaqtoris sveti თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი კი­ნოს მდგო­მა­რე­ ო­ბა და პერ­სპ ­ ექ­ტი­ვე­ბი – ერ­თი კომ­პ­ლექ­სუ­რი პრობ­ლე­მა და მი­სი ორ­გ­ვა­რი, გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ ლი,­ზოგ­ჯერ თით­ქ­მის სა­პი­რის­პი­რო

ხედ­ვა,

გე­მოვ­ნე­ბა... ­ ო­რი ჟურ­ნა­ლის მო­რიგ ნო­მერს ორი რედ­ქტ ქმნის და სწო­რედ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულ­თა ერ­თი­ან ­ ო­ ბა გა­ნა­პი­რო­ბებს მის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლო­ბას. მე,როგორც

ერ­თ­-ერ­თ­მა

რე­დაქ­ტორ­მა,

მიზ­ნად და­ვი­სა­ხე, სა­კუ­თა­რი მზარ­დი თე­ ო­რი­უ­ლი და პრაქ­ტი­კუ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბის კვა­ლად, მი­მო­მე­ხი­ლა თა­ნა­მედ­რო­ვე კი­ნოს ­ ა – შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი, ფი­ნან­სუ­რი მდგო­მა­რე­ობ თუ სხვა პრობ­ლე­მე­ბის წყე­ბა. ­ ი მუ­ თბი­ლი­სის კი­ნო­თე­ტა­რე­ბის მე­ნეჯ­მენ­ტშ ­ ის რამ­დე­ნი­მეწ­ლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბის წყა­ლო­ბით, ჩემ­თვ ­ ის კარ­გა­დაა ცნო­ბი­ შა­ობ ლი არა მხო­ლოდ ის, თუ რა

მი­ლი­ო­ნო­ბით ადა­მი­ა­ნი და­დის კი­ნო­ში,­ მათ­გან უმ­რავ­

სირ­თუ­ლე­ე­ბის გა­და­ლახ­ვა უხ­დე­ბა ფილ­მის შე­საქ­მ­

ლე­სო­ბა ფილ­მებ­ში მხო­ლოდ გარ­თო­ბი­სა და დას­ვე­ნე­ბის

ნე­ლად თი­თო­ე­ულ დამ­წყებ ან უკ­ვე შემ­დ­გარ რე­ჟი­სორ­სა თუ პრო­დუ­სერს, არა­მედ

სა­შუ­ალ ­ ე­ბას ხე­დავს, მაგ­რამ რო­დე­საც ნა­ხავს ფილმს – ხე­

ისიც, რომ კი­ნოპ­რო­დუქ­ცი­ის­თ­ვის მა­ყუ­რებ­ლამ­დე გზის გა­საკ­ვა­ლად აუცი­ლე­ბე­ლია

ლოვ­ნე­ბის ნა­წარ­მო­ებ­ს­,­ რო­მე­ლიც შეძ­რავს და და­ა­ფიქ­

საწყი­სი ეტა­პი­დან­ვე და­გეგ­მი­ლი და მარ­თე­ბუ­ლად გა­აზ­რე­ბუ­ლი მე­ნეჯ­მენ­ტი. კი­ნო­ბა­

რებს, შემ­დეგ ის მოს­ვე­ნე­ბას არ აძ­ლევ­ს.­ ერ­თი­-ო­რი ასე­თი

ზარ­ზე ახ­ლად გა­მო­ჩე­ნილ კი­ნოპ­რო­დუქ­ცი­ას კი, უპირ­ვე­ლე­სად, მა­ყუ­რებ­ლის თვა­

ფილ­მი და, მა­ყუ­რე­ბე­ლი აღ­მო­ა­ჩენს, რომ ეს არის ეს­თე­

ლი­თა და გე­მოვ­ნე­ბით წი­ნას­წა­რი შე­ფა­სე­ბა სჭირ­დე­ბა, რად­გან კო­მერ­ცი­ას თა­

­ ი ძვრე­ბის სამ­ყა­ ტი­კუ­რი სი­ა­მოვ­ნე­ბის და ღრმა სუ­ლი­ერ

ვი­სი კა­ნო­ნე­ბი აქვს. ამ ვი­თა­რე­ბა­ში მით უფ­რო სა­სი­ხა­რუ­ლო­ა, რომ მსოფ­ლი­ო­ში

რო და იწყებს და­ინ­ტე­რე­სე­ბას კი­ნო­ხე­ლოვ­ნე­ბით­,­მი­სი გა­

­ ე­ბულ ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე სა­ავ­ტო­რო კი­ნოს შემ­ქ­მნ ­ ელ ქარ­თვ ­ ელ რე­ჟი­სორ­თა აღი­არ

მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბით­,­მი­სი ის­ტო­რი­ით.

­ ე­ნი­ლი, რაც, კი­ნო­წარ­მო­ე­ბა­ში დღეს არ­სე­ბუ­ლი სულ უფ­რო მე­ტი ფილ­მია წარ­დგ პრობ­ლე­მე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, წინ­ს­ვლ ­ ის ნი­შა­ნი­ა.

კი­ნოს და­არ­სე­ბი­დან დღემ­დე სხვა­დას­ხ­ვა დრო­ი­სა და ქვეყ­ ნის ოს­ტა­ტე­ბი და­უ­ღა­ლა­ვად ეძებ­დ­ნენ მხატ­ვ­რულ მე­თო­დებ­სა

ჩე­მი ფიქ­რით, დღეს, რო­ცა თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი კი­ნო ძი­ე­ბი­სა და თვით­

და ხერ­ხებ­ს­.­რ­თუ­ლია კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი ძი­ე­ბე­ბის ეს გზა.

გა­მორ­კ­ვე­ვის პრო­ცეს­ში­ა, მი­სი შე­ფა­სე­ბი­სას მე­ტის­მე­ტად მკაც­რი კრი­ტე­რი­უ­მე­ბის

კი­ნოს ენა ძალ­ზედ მრა­ვალ­ნიშ­ნა ფე­ნო­მე­ნი­ა,­რო­მე­ლიც

მო­მარ­ჯ­ვე­ბა გა­უ­მარ­თ­ლე­ბე­ლი­ა. გა­ცი­ლე­ბით ნა­ყო­ფი­ე­რად მე­სა­ხე­ბა მი­სი პო­ზი­

სხვა­დას­ხ­ვა ფაქ­ტო­რის ზე­მოქ­მე­დე­ბით ჩა­მო­ყა­ლიბ­და­. ი­გუ­

ტი­ურ ­ ი ას­პექ­ტე­ბის წინ წა­მო­წე­ვა და წა­ხა­ლი­სე­ბა, თუმ­ცა აქაც ობი­ექ­ტუ­რო­ბა­ზე

­ ე­ბა რო­გორც ეს­თე­ტი­კუ­რი და კულ­ტუ­რუ­ლო­გი­უ­რი, ასე­ ლის­ხმ

დამ­ყა­რე­ბუ­ლი გარ­კვ ­ ე­ულ ­ ი ზო­მი­ე­რე­ბაა სა­ჭი­რო, რა­თა

ვე სა­წარ­მო­ო-­ტექ­ნი­კუ­რი ფაქ­ტო­რე­ბიც.

ნე­ბით თუ უნებ­ლი­ედ,

ხე­ლი არ შე­ვუ­შა­ლოთ სა­ღი კონ­კუ­რენ­ტუ­ლი გა­რე­მოს პი­რო­ბებ­ში მის გან­ვი­თა­

ჭეშ­მა­რი­ტი შე­მოქ­მე­დი ცდი­ლობს პრობ­ლე­მის წა­მოჭ­

­ ი ხედ­ვი­დან პრაქ­ტი­კულ ხორ­ც­შეს­ხმ ­ ამ­დე რომ საკ­მა­ რე­ბას. მაგ­რამ, თე­ო­რი­ულ

რას­,­სიძ­ნე­ლე­ე­ბის გა­მომ­ჟ­ღავ­ნე­ბას­,­სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვ ­ ის

ოდ ძნე­ლი გზა­ა, ამა­ში ჟურ­ნა­ლის მა­სა­ლებ­ზე – რე­ცენ­ზი­ებ­ზე მუ­შა­ო­ბი­სას კი­დევ

მტკივ­ნე­ულ სა­კითხებ­ზე მსჯე­ლო­ბას­, ­მაგ­რამ სხვა­დას­ხ­ვა

ერ­თხელ დავ­რ­წ­მუნ­დი. მარ­თ­ლაც, რთუ­ლი­ა, იყო მი­უ­კერ­ძო­ებ ­ ე­ლი შემ­ფა­სე­ბე­ლი

ხე­ლო­ვა­ნის ფიქ­რის, გან­სჯ ­ ის­,ფ ­ ორ­მის მო­დუ­სი სხვა­დას­ხ­

იმ გა­რე­მო­ში, რომ­ლის კი­ნოკ­ლა­სი­კაც საქ­ვეყ­ნოდ აღი­არ ­ ე­ბუ­ლი­ა, თა­ვი­სუ­ფა­ლი

ვა­ა, სხვა­დას­ხ­ვაა მა­თი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ულ ­ ი ენაც; თუმ­ცა

კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რია კი პირ­ველ ნა­ბი­ჯებს დგამს. რა­კი ჩემს რეს­პონ­დენ­ტთ ­ ა ერ­თი ნა­წი­ლი ნაკ­ლე­ბად იც­ნობ­და ჟურ­ნალს, ინ­ტერ­ ვი­უს ჩა­წე­რამ­დე მცი­რე ექ­ს­კურ­სის ჩა­ტა­რე­ბა მიხ­დე­ბო­და, ვუ­ამ­ბობ­დი FILMPRINT-ის მიზ­ნებ­ზე; რომ ჟურ­ნა­ლი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის სფე­რო­ში მო­მუ­შა­ვე ადა­მი­ა­ნებს მათ ­ არს სთა­ვა­ზობს . პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლურ გა­მოც­დი­ლე­ბა­სა და პრობ­ლე­მებ­ზე სა­უბ ამ სივ­რც ­ ე­ში მრა­ვალ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულ პო­ზი­ცი­ას შეხ­ვ­დე­ბით, თუმ­ცა სა­ბო­ლო­ოდ ყვე­ ლას – რე­დაქ­ტო­რებს, ავ­ტო­რებს, ინ­ტერ­ვი­უე ­ ­რებ­სა და მკითხ­ვე­ლებს – ქარ­თუ­ლი კი­ ნოს წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მო­მავ­ლის იმე­დი გვა­ერ­თი­ა­ნებს.

ის ყო­ველ­თ­ვის მჭიდ­როდ არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ერის კულ­ტუ­რას­თან და ტრა­დი­ცი­ებ­თან. ქარ­თ­ვე­ლი კი­ნო­მოღ­ვა­წე­ებ ­ ის ბო­ლოდ­რო­ინ­დე­ლი წარ­ მა­ტე­ბე­ბი ყვე­ლას ერ­თ­ნა­ი­რად გვა­ხა­რებს. ალ­ბათ ისიც სიმ­ბო­ლუ­რი­ა,­რომ ჟურ­ნალ FILMPRINT-ის ამ ნომ­რის რე­დაქ­ტო­რე­ბი სხვა­დას­ხ­ვა თა­ო­ბის წარ­მო­მად­ გენ­ლე­ბი ვართ. ჩვენ­ც­, ი­სე­ვე რო­გორც წი­ნა ნომ­რე­ბის რე­დაქ­ტო­რე­ბი, შე­ ვე­ცა­დეთ გაგ­ვე­შუ­ქე­ბი­ნა ქარ­თუ­ლი კი­ნოს სი­ახ­ლე­ე­ბი, გავ­

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

ნათია მეფარიშვილი

სა­უბ­რე­ბო­დით

ახალ­გაზ­რ­და

რე­ჟი­სო­რებ­ს­,­ მ­სა­ხი­ო­ბებ­ს,­

პ­რო­დუ­სე­რებს და ამა­ვე დროს ჩვე­ნი მკით­ვე­ლის­თვ ­ ის შეგ­ ვეხ­სე­ნე­ბი­ნა წი­ნა თა­ო­ბე­ბის წარ­მო­მად­გე­ნელ­თა ღვაწ­ლი. ლი­კა ცი­ხი­სე­ლი

1

[ 34 ]

ყდაზე: ვახტანგ რურუას ესკიზები ფილმიდან "ლაზარეს თავგადასავალი" გამომცემელი საქართველოს კინემატოგრაფიის ეროვნული ცენტრი აღმასრულებელი მენეჯერი ნათია კანთელაძე მთავარი რედაქტორები ლიკა ციხისელი, ნათია მეფარიშვილი არტ დირექტორი მანანა არაბული ფოტოგრაფი ხათუნა ხუციშვილი ლიტ. რედაქტორი/კორექტორი ნინო სვანიძე პრეპრესი ალექს კახნიაშვილი ნომერზე მუშაობდნენ ლიკა ციხისელი, ნათია მეფარიშვილი, ირმა ჯანჯღავა, მარიამ კანდელაკი, ნატო პაჭკორია, თაკო კალანდაძე, მაგდა გოგოლაშვილი, ელისო გაზდელიანი, ლელა ოჩიაური, ნინო ძანძავა, თეო გაბუნია, ქეთა კირტავა, ნინო სანადირაძე, ბექა ელბაქიძე რედაქცია ტელ.: +995 32 2 999200 / ელ. ფოსტა: info@gnfc.ge დაიბეჭდა “24 საათის“ გამომცემლობაში; ტელ.:

მსოფლოე პრესა ქართული კინოს შესახებ

+995 32 2 409445

__4გვ დიდ მადლობას ვუხდით თეტრის,

ბერლინალე 62 – კინოფესტივალის ინდუსტრიული მხარე

მუსიკის, კინოსა და ქორეოგრაფიის

__6გვ

მუზეუმს, ვახტანგ რურუას და კონსტანტინე მიქაბერიძის

THE NAKED KING და ოქროს პეპელა საბავშვო კინოფესტივალი

__10გვ

წარმოება დღეს

__13გვ

“ორი კვირით ადრე“ რეცენზია

__14გვ

“უკანასკნელი წერილი“ რეცენზია

__16გვ

“სიცოცხლის ფასი“ რეცენზია

__18გვ

“თეთრი ყვავილი და თეტრი პეპელა“ რეცენზია

__20გვ

თანამედროვე ქართული ზღაპარი და კინოსადისტრიბუციო კომპანია

__22გვ

ქართული კინობაზარი დღეს...

__24გვ

ჩემი კინო

__27გვ

კინოს მხატვარი ვახტანგ რურუა ფოტოპროექტი

__28გვ

მასალების მოწოდებისთვის. განსაკუთრებული მადლობა

__38გვ

ინტერვიუ რეჟისორ თაკო შავგულიძესთან __40გვ 2

ეროვნული ცენტრის დირექტორს თამარ ტატიშვილს და სტრატეგიისა და კვლევის მენეჯერს ირმა ჯანჯღავას. ჟურნალი გამოდის კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს

ინტერვიუ მსახიობ ნინო ხომასურიძესთან __34გვ ინტერვიუ მსახიობ ნინო ქორიძესთან

საქართველოს კინემატოგრაფიის

მხარდაჭერით.

sarCevi

[ 60 ] ინტერვიუ პროდუსერთან ლევან კორინთელი

__43გვ

რეჟისორი კოტე მიქაბერიძე – შარჟების ფოტოპროექტი

__46გვ

შინ – 80 წლის შემდეგ, რეჟისორი ნუცა ღოღობერიძე

__54გვ

ინტერვიუ რეჟისორ ლევან კოღუაშვილთან __60გვ ინტერვიუ პროდუსერ ირაკლი ჩიკვაიძესთან

__66გვ

სპეციალური რეპორტაჟი

__69გვ

ინტერვიუ ფრანგ რეჟისორთან პიერ გოეჩელი

__ 70გვ

თავისუფალი თემა

__75გვ

მას კინო ყველაზე მასობრივი ხელოვნება __76გვ ჰოლივუდი – მითი თუ სინამდვილე

__78გვ

კინოაღმოჩენები

__82გვ

გოდერძი ჩოხელი – “სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა“ __86გვ ინდუსტრია და თანამედროვე ტექნოლოგიები

__89გვ

geocinema.ge ქართული კინო დასაწყისიდან დღემდე

__90გვ

სცენარისტების შეხვედრა რეჟისორებთან და პროდუსერებთან კინოცენტრში __92გვ ნებაყოფლობითი ჰიპნოზი

__93გვ

მარკეტინგული ტექნოლოგიების როლი კინოწარმოებაში

__94გვ

კინოსთვის ერთად

__99გვ

გზა კინოსკენ – დამწყები რეჟისორები

__100გვ

პროფესია სცენარისტი. ინტერვიუ თამარ ბართაიასთან

__102გვ

[ 54 ] 3

არ­სე­ბობს არც ისე ბევ­რი პრო­ფე­სი­უ­ლი გა­

– ისი­ნი, ვინც მოთხოვ­ნას აღ­ვი­ვე­ბენ, აკა­ნო­

გე­ბუ­ლი აქვს პუ­ლი­ცე­რის 106 ჯილ­დო. The New

მო­ცე­მა, სა­დაც კრი­ტი­კო­სე­ბი ამა­თუ­იმ ფილ­მ­ზე

ნე­ბენ მი­მარ­თუ­ლე­ბებს და სა­ბო­ლოო ჯამ­ში,

York Ti­mes ვებ­-­გ­ვერ­დი ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი

თა­ვი­ანთ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს გვი­ზი­ა­რე­ბენ. მათ

თა­ნა­მედ­რო­ვე ხე­ლოვ­ნე­ბის მა­მოძ­რა­ვე­ბელ

ონ­ლა­ინ სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­ზე­თია ამე­რი­კა­ში

მი­ერ ჟურ­ნალ­ში და­წე­რი­ლი რე­ცენ­ზი­ე­ბი წი­

ძა­ლას წარ­მო­ად­გე­ნენ.

და მას ყო­ველ­თ­ვი­ურ ­ ად 30 მი­ლი­ო­ნი ე.წ. უნი­

მიღ­წე­ვე­ბის­(­მო­მავ­ლის) შე­სა­ხებ.

THE HOLLYWOOD REPORTER

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ გა­ზე­თის ბეჭ­დუ­

მთელ მსოფ­ლი­ოშ ­ ი ყო­ველ წელს ათა­სო­ბით

ქარ­თულ კი­ნო­ზე წერს

რი ვერ­სია ყვე­ლა­ზე მსხვი­ლი გა­მო­ცე­მაა

კა­ლუ­რი მომ­ხ­მა­რე­ბე­ლი ჰყავს.

ნას­წა­რი პროგ­ნო­ზია ფილ­მის სა­ფეს­ტი­ვა­ლო

ამე­რი­კის დიდ ქა­ლა­ქებ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ

ფილმს იღე­ბენ. ბევ­რი მათ­გა­ნი მწარ­მო­ე­ ბე­ლი ქვე­ყა­ნის კი­ნო­დარ­ბა­ზებს არ სცდე­ბა;

თბი­ლის­ში და­ბა­დე­ბულ­მა ფრან­გ­მა

ჟურ­ნალ­-­გა­ზე­თებს შო­რის, მსოფ­ლი­ოს მას­შ­

ზო­გი კი სცდე­ბა, თუმ­ცა კრი­ტი­კოს­თა ინ­ტე­

კი­ნო­რე­ჟი­სორ­მა გე­ლა ბაბ­ლუ­ან­მა შექ­მ­ნა

ტა­ბით იგი მე­სა­მე ად­გილ­ზე­ა. გა­ზე­თის ტი­რა­ ჟი დღეს 1 მი­ლი­ონ ეგ­ზემ­პ­ლარს შე­ად­გენს.

რესს მოკ­ლე­ბუ­ლი­ა. ქარ­თუ­ლი კი­ნო­წარ­

2005 წელს გა­და­ღე­ბუ­ლი „13“-ის რი­მე­ი­კი,

მო­ე­ბის სიმ­ცი­რის მი­უ­ხე­და­ვად, მსოფ­ლი­ოს

რო­მელ­შიც ინ­გ­ლი­სუ­რე­ნო­ვან­მა მსა­ხი­ო­ბებ­

The New York Ti­mes მფლო­ბე­ლი გახ­ლავთ

წამ­ყ­ვან ჟურ­ნალ­-­გა­ზე­თებ­ში ქარ­თულ კი­ნო­ზე

მა მი­ი­ღეს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. მთა­ვარ რო­ლებ­ში

The New York Ti­mes Company, რო­მე­ლიც კი­დევ 18 გა­ზეთს ფლობს. 1896 წლი­დან

საკ­მა­ოდ ხში­რია გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა.

რე­ჟი­სორ­მა და­ა­კა­ვა ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი

ამო­ნა­რი­დე­ბი რამ­დე­ნი­მე პრო­ფე­სი­უ­ლი კი­

– ჯე­ი­სონ სტეტ­ჰე­მი და მი­კი რურ­კი.

კომ­პა­ნი­ას ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლობს არ­ტურ ოქს

ნო­გა­მო­ცე­მი­დან: The Hollywood Re­por­ter, The

გე­ლა ბაბ­ლუ­ა­ნის ფილ­მი დახ­ვე­წი­ლი სტი­

სალ­ც­ბერ­გე­რი – უმ­ც­რო­სი.

New York Ti­mes, The Economist, Variety, Scre­en

ლი­თა და სა­დე­ბი­უ­ტო ფილ­მის­თ­ვის ჩვე­უ­ლი

International.

The Hollywood Re­por­ter

ამ­ბი­ცი­უ­რო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვა.

THE NEW YORK TIMES

მა­ყუ­რე­ბე­ლი ად­ვი­ლად მიხ­ვ­დე­ბა, რომ

ქარ­თულ კი­ნო­ზე წერს

რა­ი­ლის პარ­ტ­ნი­ო­რე­ბი – რურ­კი და რეი უინ­ ს­ტო­ნი შე­ჯიბ­რის საწყის ეტაპს გა­და­ურ­ჩე­ბი­

The Hollywood Re­por­ter პრო­ფე­სი­უ­ლი

ან, თუმ­ცა ბაბ­ლუ­ა­ნი სა­ო­ცარ და­ძა­ბუ­ლო­ბას

ფილ­მი, ბა­ტონ ბაბ­ლუ­ან ­ ის „ცამეტის“ ამე­რი­კუ­ლი რი­მე­ი­ქი, რო­მელ­მაც დრა­მის კა­

ჟურ­ნა­ლი გა­მო­დის 1930 წლი­დან; 2010

ქმნის წა­მის იმ მე­ა­თე­დებ­ში, რაც მო­თა­მა­შე­

ტე­გო­რი­აშ ­ ი მსოფ­ლიო ჟი­ურ ­ ის ჯილ­დო მო­ი­

წლი­დან გა­ნახ­ლე­ბუ­ლი ფორ­მა­ტი წა­რუდ­გი­

ებს დარ­ჩე­ნი­ათ, სა­ნამ მათ ჩახ­მა­ხის გა­მოკ­ვ­

პო­ვა „სანდენს კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე“ (Sundance

ნა მკითხ­ველს და დღეს გახ­ლავთ უნი­კა­

რას უბ­რ­ძა­ნე­ბენ.

Film Festival), გახ­ლავთ, ყი­ნუ­ლი­ვით ცი­ვი

ლუ­რი ჰიბ­რი­დუ­ლი გა­მო­ცე­მა, რო­მე­ლიც

John DeFoe http://www.hol­l­y­wo­od­re­por­ter­.­com­/­

ფან­ტა­ზია კაფ­კას სტილ­ში.

გარ­თო­ბის ინ­დუს­ტ­რი­ას ემ­სა­ხუ­რე­ბა. 2011

re­vi­ew­/­1­3­-­fil­m­-­re­vi­ew-254280

წლის ივ­ლის­ში ინ­დი უაიერ­მა აღ­ნიშ­ნა, რომ ჟურ­ნალ­ში იდე­ა­ლუ­რად არის კომ­ბი­ნი­რე­ბუ­

The New York Ti­mes

ლი გარ­თო­ბი­სა და კი­ნოს სი­ახ­ლე­ე­ბი. ჟურ­ნა­ლის მკითხ­ველ აუდი­ტო­რი­ას შე­

The New York Ti­mes ამე­რი­კუ­ლი ყო­ველ­დღი­

ად­გენს გარ­თო­ბის ინ­დუს­ტ­რი­ის ყვე­ლა­ზე

უ­რი გა­ზე­თი; და­არ­ს­და ნი­უ­-ი­ორ­კ­ში 1851 წელს,

გავ­ლე­ნი­ა­ნი ადა­მი­ან ­ ე­ბის უდი­დე­სი ნა­წი­ლი

და მას შემ­დეგ უწყ­ვე­ტად გა­მო­დის; გა­ზეთს მო­

4

­y ­ t­i­mes­.c ­ om­/­2­0­1­ Step­hen Holden http://mo­vi­es­.n ­ /­­28 ­ ­/­mo­vi­es­/1 ­ ­3­-­wit­h­-­sam­-­ri­ley­-an­d­-­ja­son­-­s­tat­­ 1­/­10 ham­-­re­vi­ew.html

saerTaSoriso presa

Variety Variety ყო­ველ­კ­ვი­რე­ულ ამე­რი­კუ­ლი ჟურ­ნა­ ლი; 1905 წელს ნი­უ­-ი­ორ­კ­ში სა­იმ სილ­ვერ­მან­მა

y­.­com. ჟურ­ნა­ლის გა­მომ­ცე­მე­ლია ბრი­

­ ა შე­იძ­ლე­ბა სხვა ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის­კე­ ფილ­მმ

ტა­ნუ­ლი მე­დი­აკ ­ ომ­პა­ნია B2B (business to

ნაც გა­იკ­ვა­ლოს გზა. ფილ­მის „მარილივით

bu­si­ness) და იგი მსოფ­ლი­ოს 70-ზე მეტ

თეთ­რი“ წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრე­მი­ერ ­ ა უკ­ვე შედ­

ქვე­ყა­ნა­ში ვრცელ­დე­ბა.

გა კარ­ლო­ვი ვა­რის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე.

Dan Fainaru http://www.scre­en­da­il­y­.­com­/r­ e­vi­ew­s­/­

და­ა­არ­სა; ჟურ­ნა­ლი აშუ­ქებს მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ ლა­ზე აქ­ტუ­ა­ლურ გა­სარ­თობ ინ­დუს­ტ­რი­ას – კი­

SCREEN INTERNATIONAL

ნოს, თე­ატრს, მუ­სი­კას, ტე­ლე­ვი­ზი­ას. 1933 წელს

ქარ­თულ კი­ნო­ზე

ლოს ან­ჟე­ლე­სის Daily Variety ყო­ველ­დღი­უ­რი გა­მო­ცე­მა და­ე­მა­ტა, ხო­ლო 1998 წელს ყო­ველ­

la­tes­t­-­re­vi­ew­s­/­sal­t­-­w­hi­te/­5­0­2­9­6­5­4­.ar­tic­le

The Economist

სა­ქარ­თ­ვე­ლო – „ევროპული კო­ნოს

დღი­უ­რი Daily Variety Gotham – უკ­ვე ნიუ იორ­კ­ში.

მხარ­და­ჭე­რის“ (European Film Promotion) 36-ე

The Economist ინ­გ­ლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი ყო­ველ­

დღეს Variety მსოფ­ლი­ოს 60 ქვე­ყა­ნა­ში იყი­დე­ბა.

წევ­რი გახ­და. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი კი­

კ­ვი­რე­უ­ლი სი­ახ­ლე­ებ ­ ის ჟურ­ნა­ლი და გა­ზე­თი

ჟურ­ნა­ლის ვებ­გ­ვერ­დი www.va­ri­ety­.­com

ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის ცენ­ტ­რი გა­წევ­რი­ან­და კი­ნოს

ჯე­იმს უილ­სონ­მა 1843 წელს, ლონ­დონ­ში

მხარ­და­ჭე­რის ქსელ­ში, რა­თა წა­რად­გი­ნოს

და­ა­არ­სა. ის­ტო­რი­უ­ლი მი­ზე­ზე­ბის გა­მო, The

VARIETY

თა­ვი­სი ფილ­მე­ბი და ნი­ჭი­ე­რი წევ­რე­ბი ევ­რო­

Economist წარ­მოდ­გე­ნი­ლი იყო სა­გა­ზე­თო

ქარ­თულ კი­ნო­ზე წერს

კავ­ში­რის ეგი­დით გა­მარ­თულ სა­ერ­თა­შო­რი­

ფორ­მა­ტად. 2009 წელს ჟურ­ნა­ლის ნომ­რის ტი­

ქე­თი მა­ჭა­ვა­რი­ან ­ ის გა­მა­ოგ­ნე­ბელ სა­დე­ბი­

სო სა­მარ­კე­ტინ­გო ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ზე.

რაჟ­მა შე­ად­გი­ნა 1,6 მი­ლი­ო­ნი, რომ­ლის ნა­ხე­

ქარ­თუ­ლი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი უკა­ნას­კ­ნელ წლებ­

ვა­რი ინ­გ­ლი­სუ­რე­ნო­ვან ქვეყ­ნებ­ში ნა­წილ­დე­ბა.

უ­ტო ფილ­მშ ­ ი აღ­წე­რი­ლია სა­მი გმი­რის მოგ­

ში კვლავ ყუ­რადღე­ბის ცენ­ტრ ­ ­ში მოხ­ვ­და სა­ერ­

ზა­ურ ­ ო­ბა, რო­მელ­თა გზე­ბი ერ­თ­მა­ნეთს კვეთს

თა­შო­რი­სო ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე ისე­თი ნაშ­რო­მე­ბის

THE ECONOMIST

სა­ქარ­თვ ­ ე­ლოს შა­ვიზღ­ვის­პი­რა სა­ზაფხუ­ლო

წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ჩვე­ნე­ბით, რო­გო­რე­ბი­ცაა ზა­ზა

ქარ­თულ კი­ნო­ზე წერს

კუ­რორ­ტ­ზე. ამ, ფაქ­ტობ­რი­ვად უს­ცე­ნა­როდ

ურუ­შა­ძის „სამი სახ­ლი“, ლე­ვან კო­ღუ­აშ­ვი­ლის

შეს­რუ­ლე­ბულ ფილ­მ­ში მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნი გა­ურ­ბის

„ქუჩის დღე­ე­ბი“– ვის­ბა­დე­ნის ფეს­ტი­ვა­ლის

„აგვისტოს ხუ­თი დღე“ – 2008 წლის

წი­ნა­ის­ტო­რი­ის თხრო­ბას და გმი­რე­ბის წარ­

Go­East მთა­ვა­რი პრი­ზის მფლო­ბე­ლი 2010

რუ­სეთ­-­სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ომის შე­სა­ხებ მოგ­

სულს. Montreal World Film Fest („მარილივით

წელს, და ქე­თი მა­ჭა­ვა­რი­ან ­ ის „მარილივით

ვითხ­რობს. პირ­ვე­ლი ინ­გ­ლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი

თეთ­რი“, რე­ჟი­სო­რი ქე­თი მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნი, 2011)

თეთ­რი“ – „კოტბუსის“ (Cottbus) კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­

ჰო­ლი­ვუ­დუ­რი ფილ­მის ჩვე­ნე­ბა მო­ეწყო

Ron­nie Sche­ib VARIETY http://www.va­ri­ety­.c ­ om­/­

ლის გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლი სა­უ­კე­თე­სო მსა­ხი­ო­ბი­სა

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს დე­და­ქა­ლაქ­ში.

re­vi­ew/VE1117945977/

და სა­უ­კე­თე­სო დე­ბი­უ­ტის ნო­მი­ნა­ცი­ებ­ში.

თბი­ლის­მა უმას­პინ­ძ­ლა ჰო­ლი­ვუ­დის ვარ­ს­კ­ვ­

Martin Blaney http://www.scre­en­da­il­y­.c ­ om­/­new­s/­

ლავს ენ­დი გარ­სი­ას, რო­მე­ლიც პრე­ზი­დენტ

Scre­en International Scre­en International ყო­ველ­კ­ვი­რე­უ­ლი

e­u­ro­pe/­ge­or­gi­a-­jo­in­s­-e­ur­ o­pe­an­-­fil­m­-­p­ro­mo­ti­on­/­5­

მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის როლს ას­რუ­ლებს.

0­3­5­95 ­ ­7.­ar­tic­le

ფილ­მის რე­ჟი­სო­რია წარ­მა­ტე­ბუ­ლი რე­ჟი­სო­

სა­გან­გე­ბოდ შერ­ჩე­უ­ლი უჩ­ვე­უ­ლო ად­

რი რე­ნი ჰარ­ლი­ნი.

კი­ნო­ჟურ­ნა­ლი და­არ­ს­და 1976 წელს. 2001

გილ­მდ ­ ე­ბა­რე­ობ ­ ის, გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი

G.E. http://www.e­co­no­mis­t­.­com­/­b­log­s­/e­as­ter­nap­

წელს და­ე­მა­ტა ვებ­გ­ვერ­დი www.scre­en­da­il­

სი­ზუს­ტი­სა და ფა­ქი­ზი სტი­ლის წყა­ლო­ბით,

p­ro­ac­hes­/­2­0­1­1­/­0­6­/­fil­m­-­ge­or­gia

5

კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის ინ­დუს­ტ­რი­უ­ლი მხა­რე >> მა­რი­ამ კან­დე­ლა­კი

მო­ნა­წი­ლე ხდე­ბა. ამ ფილ­მმ ­ ა კი­დევ ერ­თხელ დაგ­ვა­ნა­ხა, რომ უილი­ამ შექ­ს­პი­რის სამ­ყა­რო მარ­თლ ­ აც უკი­დე­გა­ნო, თა­ნა­მედ­რო­ვე და მა­ ­ ი­ა. „ვერცხლის დათ­ვის“ მფლო­ბე­ლი რა­დი­ულ გახ­და ახალ­გაზ­რდ ­ ა უნ­გ­რე­ლი რე­ჟი­სო­რი ბენ­ ცე ფლი­ე­გო­ფი ფილ­მით „მხოლოდ ქა­რი“. სი­უ­ ­ ურ ის­ტო­რი­ას ეფუძ­ნე­ბა. უნ­გრ ­ ეთ­ში ჟე­ტი რე­ალ 2008-2009 წლებ­ში ბო­შე­ბით და­სახ­ლე­ბულ სოფ­ლებ­ში სე­რი­უ­ლი მკვლე­ლო­ბე­ბი მოხ­და. ფილ­მის გმი­რე­ბი სწო­რედ ეს ბო­შე­ბი არი­ან, რომ­ლებ­საც მი­უ­ხე­და­ვად მძი­მე რე­ალ ­ ო­ბი­სა, მა­ინც აქვთ გა­დარ­ჩე­ნის იმე­დი და ამის­თ­ვის ბერ­ლი­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის მთა­ვა­რი

იბ­რ­ძ­ვი­ან. სა­პა­ტიო „ოქროს დათ­ვით“ და­

კი­ნო­დარ­ბა­ზის შე­სას­ვ­ლელ­ში წელს 62-ედ

ჯილ­დოვ­და ძალ­ზედ ნი­ჭი­ე­რი, ყვე­ლას­თ­ვის

და­ე­ფი­ნა წი­თე­ლი ხა­ლი­ჩა. წლე­ვან­დე­ლი

კარ­გად ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბი – მე­რილ სტრი­პი.

ჟი­უ­რის პრე­ზი­დენ­ტი გახ­ლ­დათ მა­იკ ლიი

კი­დევ ბევ­რი სხვა რამ შე­იძ­ლე­ბა აღი­ნიშ­

და მის გუნ­დ­ში იყ­ვ­ნენ გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ისე­

ნოს და და­ი­წე­როს ბერ­ლი­ნის 62-ე სა­ერ­თა­

თი ცნო­ბი­ლი რე­ჟი­სო­რე­ბი და მა­სა­ხი­ო­ბე­ბი,

შო­რი­სო კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­თან და­კავ­ში­რე­

რო­გო­რებიც არი­ან ფრან­სუა ოზო­ნი, ას­ღარ

ბით, მაგ­რამ ამ­ჯე­რად თქვე­ნი ყუ­რადღე­ბა

ფა­რა­დი, ბარ­ბა­რა სუ­კო­ვა, შარ­ლო­ტა გინ­ს­

ფეს­ტი­ვალ­თან არ­სე­ბულ კი­ნო­ბაზ­რო­ბა­ზე

ბურ­გი და სხვა კი­ნოპ­რო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი.

მინ­და შე­ვა­ჩე­რო. კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ყო­ველ­

ჟი­უ­რის გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბით, მთა­ვა­რი პრი­ზი

6

წ­ლი­უ­რად ევ­რო­პუ­ლი ფილ­მე­ბის ბაზ­რო­ბა –

„ოქროს დათ­ვი“ სა­უ­კე­თე­სო ფილ­მი­სათ­ვის

European Film Market, ეწყო­ბა. წელს ის 9-დან

დავით ვაშაძე და სალომე

გა­და­ე­ცათ ცნო­ბილ იტა­ლი­ელ რე­ჟი­სო­რებს,

17თებერვლამდე ჩა­ტარ­და. ამ ბაზ­რო­ბას

სეფაშვილი;

ძმებს – პა­ოლ ­ ო და ვი­ტო­რიო ტა­ვი­ა­ნებს ძალ­

მსოფ­ლიო კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის კა­ლენ­დარ­ში

მარიამ კანდელაკი,

ზედ სა­ინ­ტე­რე­სო ნა­მუ­შევ­რი­სათ­ვ­სის „ცე­ზა­რი

მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ად­გი­ლი უკა­ვი­ა. ამ­ჯე­რად

თამარ ტატიშვილი და

უნ­და მოკ­ვ­დეს“. ეს არის მხატ­ვრ ­ ულ­-­დო­კუ­

კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის 7000-მდე წარ­მო­მად­გე­ნე­

სალომე სეფაშვილი

მენ­ტუ­რი ფილ­მი, რო­მე­ლიც გა­და­ღე­ბუ­ლია

ლი იღებ­და მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, მათ შო­რის 1500

ცი­ხე­ში, სა­დაც პა­ტიმ­რე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბით

ფილ­მე­ბის შეს­ყიდ­ვე­ბით და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი

მძი­მე და­ნა­შა­უ­ლი­სათ­ვის იხ­დი­ან სას­ჯელს.

პი­რი თუ კომ­პა­ნია გახ­ლ­დათ. მსოფ­ლი­ოს 54

ცი­ხე­ში უილი­ამ შექ­ს­პი­რის ცნო­ბილ ტრა­გე­

სხვად­ს­ხვ ­ ა ქვე­ყა­ნა 400 სტენ­დით იყო წარ­

დი­ას „იულიუს კე­ი­სარს“ დგა­მენ. ფილ­მის

მოდ­გე­ნი­ლი. კი­ნო­ბაზ­რო­ბა ძი­რი­თა­დად ორ

მსვლე­ლო­ბი­სას პა­ტი­მა­რი მკვლე­ლი კე­ის­რად

შე­ნო­ბა­შია გან­ლა­გე­ბუ­ლი – მარ­ტინ გრო­პი­უს

იქ­ცე­ვა და მა­ყუ­რე­ბე­ლიც შექ­სპ ­ ი­რის სამ­ყა­როს

ბაუ და სას­ტუმ­რო მა­რი­ო­ტი. 39 კი­ნო­დარ­ბა­ზი

festivali

ნიკოლოზ რურუა, ფესტივალის სტუმრები; ნიკოლოზ რურუა და მარიამ კანდელაკი ფესტივალის სტუმრებთან ერთად; მარიამ კანდელაკი და ვლადიმერ კაჭარავა

ემ­სა­ხუ­რე­ბა ბაზ­რო­ბა­ზე წარ­დ­გე­ნი­ლი ფილ­ მე­ბის ჩვე­ნე­ბებს, სა­დაც დას­წ­რე­ბის უფ­ლე­ბა აქვთ მხო­ლოდ კი­ნო­ბაზ­რო­ბა­ზე აკ­რე­დი­ტე­ ბულ პრო­დუ­სე­რებს თუ კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის სხვა წარ­მო­მად­გენ­ლებს. ბერ­ლი­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის ბაზ­რო­ბა არის ფილ­მე­ბის ყიდ­ვა-­გა­ყიდ­ვის, ახა­ლი პრო­ექ­ ტე­ბის პრე­ზენ­ტა­ცი­ე­ბი­სა და ამ პრო­ექ­ტებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბის წარ­მარ­ თ­ვის, ასე­ვე პრო­ფე­სი­ო­ნალ პრო­დუ­სე­რებს და რე­ჟი­სო­რებს შო­რის ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბე­ბის და­დე­ბის ად­გი­ლი; აქ­ვე ხდე­ბა დის­ტ­რი­ბუ­ტო­ რებ­თან და სხვა­დას­ხ­ვა ტე­ლე­არ­ხის წარ­მო­

Docs შეხ­ვედ­რებს, რო­მელ­საც ბერ­ლი­ნა­ლეს

მად­გენ­ლებ­თან შეხ­ვედ­რე­ბი, კი­ნო­ფონ­დე­ბის

კი­ნო­ბაზ­რო­ბა ევ­რო­პუ­ლი დო­კუ­მენ­ტუ­რი

და ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის პრე­ზენ­ტა­ცი­ე­ბი. ბაზ­რო­ბა­

ფილ­მე­ბის ქსელ­თან – EDN ერ­თობ­ლი­ვად

ზე დამ­წყებ პრო­დუ­სე­რებს, რე­ჟი­სო­რებს და

ატა­რებს. ამ შეხ­ვედ­რებ­ზე დო­კუ­მენ­ტუ­

კი­ნოს­კო­ლე­ბის სტუ­დენ­ტებ­საც წა­აწყ­დე­ბით,

რი ფილ­მე­ბის წამ­ყ­ვა­ნი სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო

რო­მელ­თაც სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვთ, მსოფ­ლი­ოს

­ ­რე­ებს აც­ნო­ბენ თა­ვი­ანთ კომ­პა­ნი­ე­ბი დამ­სწ

ნე­ბის­მი­ე­რი ქვეყ­ნის ტე­ლე­არ­ხ­თან თუ კი­ნო­

მიზ­ნებს, თუ რა სა­ხის ფილ­მე­ბით არი­ან

ფონ­დ­თან და­ამ­ყა­რონ უშუ­ა­ლო კონ­ტაქ­ტი და

და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლე­ბი. შეხ­ვედ­რებს ეს­წ­რე­

მათ თა­ვი­ან­თი ნა­მუ­შევ­რე­ბი თუ მო­მა­ვა­ლი

ბოდ­ნენ ცნო­ბი­ლი დო­კუ­მე­ტუ­რი ფეს­ტი­ვა­ლე­

პრო­ექ­ტე­ბი წა­რუდ­გი­ნონ.

ბის დი­რექ­ტო­რე­ბი და მსჯე­ლობ­დ­ნენ მა­თი

10-12 თე­ბერ­ვალს კი­ნო­ბაზ­რო­ბა­ზე შედ­გა დე­ბა­ტე­ბი, რომ­ლებ­ზეც გა­ნი­ხი­ლე­ბო­და თა­

ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის სპე­ცი­ფი­კა­ზე, პროგ­რა­მებ­სა და მუ­შა­ო­ბის სტილ­ზე.

ნა­მედ­რო­ვე კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის სა­ინ­ტე­რე­სო

12-14 თე­ბერ­ვალს მეცხ­რედ ჩა­ტარ­და ბერ­

და პრობ­ლე­მუ­რი სა­კითხე­ბი. მა­გა­ლი­თად,

ლი­ნა­ლეს კოპ­რო­დუქ­ცი­ის ბაზ­რო­ბა - Berlinale

რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა გა­მო­ი­ვი­ყე­ნოთ ინ­ტერ­

Co-­Pr­ o­duc­ti­on Market. ორი დღის გან­მავ­ლო­

ნე­ტის მომ­ხ­მა­რე­ბე­ლი და­ფი­ნან­სე­ბი­სას;

ბა­ში მსოფ­ლი­ოს 450 სხვა­დას­ხ­ვა კუთხის

ფილ­მის ინ­ტერ­ნე­ტით გავ­რც ­ ე­ლე­ბა. თუ

წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი პრო­დუ­სე­რე­ბი, ფილ­მის

რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ინ­ტერ­ნე­ტის სა­შუ­ალ ­ ე­ბით

გა­ყიდ­ვე­ბის აგენ­ტე­ბი, ტე­ლე­არ­ხე­ბი­სა და

და ტრა­დი­ცი­უ­ლი გზე­ბით მო­პო­ვე­ბუ­ლი და­

კი­ნო­ფონ­დე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი შეხ­ვ­დ­ნენ

ფი­ნან­სე­ბე­ბის შე­თავ­სე­ბა.

ერ­თ­მა­ნეთს; მათ ერ­თობ­ლივ ფილ­მ­წარ­მო­ე­

11-14 თე­ბერ­ვალს დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­

ბებ­თან და­კავ­ში­რე­ბულ წი­ნას­წარ და­გეგ­მი­ლი

მე­ბის ინ­დუს­ტ­რი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლებს

მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბის პი­რის­პირ ჩა­ტა­რე­ბის სა­შუ­

სა­შუ­ლა­ე­ბა ჰქონ­დათ, დას­წ­რე­ბოდ­ნენ Meet

ა­ლე­ბა ჰ­ქონ­დათ.

7

2001 წელს მე, რო­გორც ნიპ­კო­ვის პროგ­

კინოცენტრის

რა­მის სტი­პენ­დი­ან­ტი, პირ­ვე­ლად და­ვეს­წა­რი

პა­რა­კე­ბის გა­მო, ერ­თი სა­კონ­კურ­სო ფილ­მის

წარმომადგენელი

ბერ­ლი­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალს და ფეს­ტი­ვალ­

სა­ნა­ხა­ვა­დაც რომ ვერ მო­ი­ცა­ლოს.

ალექსანდრა სტრელკოვა;

თან არ­სე­ბულ კი­ნო­ბაზ­რო­ბა­ზეც პირ­ვე­ლად

თამარ ტატიშვილი

მა­შინ მოვ­ხ­ვ­დი.

პი­რა­დად მე, წლე­ვან­დე­ლი ბერ­ლი­ნა­ლეს გან­მავ­ლო­ბა­ში მხო­ლოდ სა­მი ფილ­მის ნახ­

მახ­სოვს, იმ დროს ჩე­მი მე­გო­ბა­რი, გერ­

­ ე­ლოს კი­ნო­ ვა მო­ვა­ხერ­ხე, რად­გან სა­ქარ­თვ

­ ა და მითხ­რა, მა­ნე­ლი პრო­დუ­სე­რი შემ­ხ­ვდ

ცენ­ტ­რის მი­ერ კი­ნო­ბაზ­რო­ბა­ზე წარ­დ­გე­ნი­ლი

ხელმძღვანელი); ვახშამი

– არც ერ­თი ფილ­მი არ მი­ნა­ხავს, და იმე­დი

სტენ­დით ვი­ყა­ვი და­კა­ვე­ბუ­ლი.

ქართულ რესტორანში;

მაქვს, და­ხურ­ვის ცე­რე­მო­ნი­ა­ზე მა­ინც ვნა­ხავ

მარიამ კანდელაკი,

რა­მე­სო. ძალ­ზედ გა­მიკ­ვირ­და, ვი­ფიქ­რე, –

და მირიამ არაბი (კანის კინობაზრობის

გა­სულ წლებ­თან შე­და­რე­ბით, წელს ბევ­რად დი­დი ინ­ტე­რე­სი იყო სა­ქარ­თ­ვე­

თამარ ტატიშვილი,

რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა პრო­დუ­სერ­მა 10 დღის

ლოს კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის და კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის

სალომე სეფაშვილი და

გან­მავ­ლო­ბა­ში ერ­თი ფილ­მიც ვერ ნა­ხოს­­

მი­მართ. ეს იყო პირ­ვე­ლი დი­დი კლა­სის

ვლადიმერ კაჭარავა;

-­თქო?! ჩემ­თ­ვის პირ­ვე­ლი ბერ­ლი­ნა­ლე იყო

სა­ერ­თა­შო­რი­სო კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლი, რო­დე­საც

სალომე სეფაშვილი

მა­შინ და ყო­ველ­დღი­უ­რად ოთხ, ხან კი ხუთ

საქ­რ­თ­ვე­ლო წარ­დ­გა რო­გორც ევ­რო­პის

ფილ­მ­საც ვნა­ხუ­ლობ­დი. ჩემ­თ­ვის, საქ­რ­თ­ვე­

საბ­ჭოს კი­ნოს დახ­მა­რე­ბის ფონ­დის – „Eurim­

ლო­დან ჩა­სუ­ლი ადა­მი­ა­ნის­თ­ვის სრუ­ლი­ად

ages“ წევ­რი ქვე­ყა­ნა.

ახა­ლი იყო ასე­თი მას­შ­ტა­ბის ფეს­ტი­ვა­ლი და

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი კი­ნო­ცენ­ტ­რის

რო­გორც რე­ჟი­სორს ძალ­ზედ მა­ინ­ტე­რე­სებ­

დე­ლე­გა­ცი­ას წარ­მო­ად­გენ­დ­ნენ – დი­რექ­ტო­რი

და რას ქმნიდ­ნენ, რო­გო­რი ხერ­ხე­ბით და

თა­მარ ტა­ტიშ­ვი­ლი, დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე

რი­სი თქმა სურ­დათ სხვა ქვეყ­ნის რე­ჟი­სო­

სა­ლო­მე სე­ფაშ­ვი­ლი, ექ­ს­პორ­ტი­სა და დის­

რებს. იმ დროს მე­გო­ნა, რომ პრო­დუ­სე­რე­

ტ­რი­ბუ­ცი­ის დე­პარ­ტა­მენ­ტის უფ­რო­სი და­ვით

ბიც ასე­ვე სა­კონ­კურ­სო თუ არა­სა­კონ­კურ­სო

ვა­შა­ძე. ზო­გა­დად, ბერ­ლი­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­

ფილ­მე­ბის ყუ­რე­ბით უნ­და ყო­ფი­ლიყ­ვ­ნენ

ვალ­ზე ჩა­სულ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს დე­ლე­გა­ცი­ას

და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი. მა­შინ ნაკ­ლე­ბად ვი­ცო­დი,

კი შე­ად­გენ­დნ ­ ენ – რე­ჟი­სო­რი ნა­ნა ჯა­ნე­ლი­ძე,

რომ კი­ნოპ­რო­დუ­სე­რის სა­მუ­შაო ჩვე­უ­ლებ­

თბი­ლი­სის სა­ერ­თა­შო­რი­სო კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის

რი­ვი ბიზ­ნე­სი­ა, სა­დაც დი­დი ყუ­რადღე­ბა

გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რი გა­გა ჩხე­ი­ძე და

ფულს ეთ­მო­ბა. რა თქმა უნ­და, მათ შო­რის

დი­რექ­ტო­რი ნი­ნო ან­ჯა­ფა­რი­ძე; რე­ჟი­სო­რე­ბი

არ­სე­ბო­ბენ გა­მო­ნაკ­ლი­სე­ბიც – ვინც კი­ნო­თი,

ოთარ შა­მა­თა­ვა, ზა­ზა ბუ­ა­ძე; პრო­დუ­სე­რე­

რო­გორც ხე­ლოვ­ნე­ბი­თაც ინ­ტე­რეს­დე­ბა.

ბი ვლა­დი­მერ კა­ჭა­რა­ვა და ლა­შა ხალ­ვა­ში.

ჩე­მი პირ­ვე­ლი ბერ­ლი­ნა­ლეს შემ­დეგ თერ­თ­

8

პრო­დუ­სერ­მა, უამ­რა­ვი შეხ­ვედ­რი­სა და მო­ლა­

სლოვაკეთის

რე­ჟი­სო­რი სა­ლო­მე ჯა­ში, მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი

მე­ტი წე­ლი­წა­დი გა­ვი­და. ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­

დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მით „ცურვა“, მო­ნა­წი­

ში მეც გა­ვერ­კ­ვიე და­სავ­ლურ კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ა­

ლე­ობ ­ ას იღებ­და მულ­ტი­მე­დია დო­კუ­მენ­ტუ­რი

ში და აღარ მიკ­ვირს, ამ ბიზ­ნეს­ში ჩაფ­ლულ­მა

ფილ­მე­ბის პრო­ექ­ტ­ში „15 Young by yo­ung“,

festivali რომ­ლის პრე­ზენ­ტა­ცია და პრე­მი­ე­რა ბერ­ლ­

წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი და და­ი­გეგ­მა სა­ქარ­თ­

ნა­ლეს ფეს­ტი­ვალ­ზე გა­იმ ­ არ­თა. ეს არის მოკ­

ვე­ლო­ში ტრე­ნინ­გე­ბი არა მარ­ტო მხატ­ვრ ­ ულ

­ ი ფილ­მე­ბის სე­რი­ა, რო­მე­ლიც ლე­მეტ­რა­ჟი­ან

და დო­კუ­მენ­ტუ­რი, აგ­რეთ­ვე ანი­მა­ცი­უ­რი

საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაშ­ლი­დან 20 წლის­თა­ვის

ფილ­მე­ბის სფე­რო­შიც. საქ­რ­თვ ­ ე­ლოს კი­ნო­

აღ­სა­ნიშ­ნად შე­იქ­მნ ­ ა. ამ პრო­ექ­ტ­ში მო­ნა­წი­ლე­

ცენ­ტ­რ­მა სხვა ქვეყ­ნე­ბის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის

ობ­დ­ნენ სო­მე­ხი, ბე­ლო­რუ­სი, ლიტ­ვე­ლი, ეს­ტო­

ბაზ­რო­ბე­ბის­გან მი­იღ ­ ო მიწ­ვე­ვე­ბი მო­ნა­წი­

ნე­ლი, რუ­სი და სხვა პოს­ტს ­ აბ­ჭო­თა სივ­რ­ცის

ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად. შედ­გა შეხ­ვედ­რე­ბი

ქვეყ­ნე­ბის რე­ჟი­სო­რე­ბი. დამ­წყე­ბი რე­ჟი­სო­რი

­ ის დი­რექ­ტო­რატ­თან, ისე­თი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებ

ლა­შა ცქვი­ტი­ნი­ძე ბერ­ლი­ნა­ლე ტა­ლენტ კამ­

რო­გო­რიც არის ბერ­ლი­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლი,

პუ­სის მო­ნა­წი­ლე გახ­ლ­დათ. რო­ბერტ ბო­შის

ევ­რო­პუ­ლი კი­ნო­ა­კა­დე­მია (EFA ), ევ­რო­პუ­ლი

ფონ­დის ნო­მი­ნან­ტე­ბი, ახალ­გაზ­რ­და პრო­დუ­

კი­ნოს გან­ვი­თა­რე­ბა (EFP) და სხვა მსოფ­

ვლადიმერ კაჭარავა;

სე­რი ნა­თია გუ­ლი­აშ­ვი­ლი და რე­ჟი­სო­რი ნი­ნო

ლიო კი­ნო­ინ­დუს­ტრ ­ ი­ის­თ­ვის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვანი

ოთარ შამათავა

­ ას იღებ­დნ ­ ენ გერ­მა­ნუ­ლი გო­გუ­ა, მო­ნა­წი­ლე­ობ

ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებ ­ ი. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი

უკრაინელ და გერმანელ

ფონ­დის ნო­მი­ნან­ტე­ბის ფო­რუმ­ში. ბერ­ლი­ნის

კი­ნო­ცენ­ტ­რი დიდ ძა­ლის­ხ­მე­ვას იჩენს, რა­თა

კო-პროდუსერებთან

ფეს­ტი­ვალს აგ­რეთ­ვე ეს­წ­რე­ბოდ­ნენ ქარ­

სა­ქარ­თ­ვე­ლო ღირ­სე­ულ პარ­ტნ ­ ი­ო­რად წარ­

ერთად; ფესტივალის

თ­ვე­ლი კი­ნოკ­რი­ტი­კო­სე­ბი. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს

დ­გეს მსოფ­ლიო კი­ნო­ინ­დუს­ტრ ­ ი­ა­ში.

სტუმრები და ზაზა ბუაძე;

სხვა­დას­ხ­ვა ტე­ლე­არ­ხი და ბეჭ­დვ ­ ი­თი მე­დი­ის

ქარ­თულ პა­ვი­ლი­ონ­ში, ეროვ­ნუ­ლი კი­ნო­

მარიამ კანდელაკი

წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი აშუ­ქებ­დ­ნენ ფეს­ტი­ვა­ლის

­ ის შეხ­ვედ­რე­ბის გარ­და, ბერ­ლინ­ში ცენ­ტრ

ფესტივალის ლიტველ

მსვლე­ლო­ბას ქარ­თვ ­ ე­ლი მა­ყუ­რებ­ლი­სა და

ჩა­მო­სულ ქარ­თ­ველ კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის­ტებ­საც

სტუმრებთან ერთად

მკითხ­ვე­ლის­თ­ვის.

ჰქონ­დათ სა­შუ­ა­ლე­ბა უცხო­ელ პრო­დუ­სე­რებს

9-16 თე­ბერ­ვალს სტენ­დ­ზე წი­ნას­წარ და­გეგ­მი­ლი 50-ზე მე­ტი ინ­დუს­ტ­რი­უ­ლი

და დის­ტ­რი­ბუ­ტო­რებს პი­რის­პირ შეხ­ვედ­როდ­ ნენ და მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი წა­რე­მარ­თათ თა­ვი­

შეხ­ვედ­რა გა­ი­მარ­თა. და­გეგ­მი­ლი შეხ­ვედ­

ანთ მო­მა­ვალ პროქ­ტებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით.

რე­ბის გარ­და, ყო­ველ­დღი­უ­რად ქარ­თულ

13 თე­ბერ­ვალს, გერ­მა­ნი­აშ ­ ი სა­ქარ­თვ ­ ე­ლოს

სტენ­დ­ზე მო­დი­ოდ­ნენ სხვა­დას­ხ­ვა ფეს­ტი­ვა­

სა­ელ­ჩოს თა­ნად­გო­მით, ქარ­თულ პა­ვი­ლი­

ლე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი და ეც­ნო­ბოდ­ნენ

ონ­ში ჩა­ტარ­და სტენ­დის პრე­ზენ­ტა­ცია და მი­

ახა­ლი ქარ­თუ­ლი ფილ­მე­ბის კა­ტა­ლოგს და

­ ე­ლოს კულ­ტუ­რი­სა ღე­ბა, რო­მელ­საც სა­ქარ­თვ

ტრე­ი­ლე­რებს. მათ შო­რის იყ­ვ­ნენ იტა­ლი­ის,

და ძეგ­ლ­თა დაც­ვის მი­ნის­ტ­რი ნი­კო­ლოზ

მექ­სი­კის, პორ­ტუ­გა­ლი­ის, ჩე­ხე­თის, გერ­მა­

რუ­რუა და სა­ქარ­თ­ვე­ლოს სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი

ნი­ის, იაპო­ნი­ის, საფ­რან­გე­თის, კა­ნა­დის,

ელ­ჩი გერ­მა­ნი­აშ ­ ი გაბ­რი­ელ ­ ა ფონ ჰაბ­ს­ბურ­გი

კო­რე­ის, ჰო­ლან­დი­ის და სხვა ქვეყ­ნე­ბის

ეს­წ­რე­ბოდ­ნენ. პრეზენტაციაზე მსოფ­ლი­

ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი, ვი­საც

ოს სხვა­დას­ხ­ვა ქვეყ­ნის კი­ნო­ინ­დუს­ტრ ­ ი­ის

ევა­ლე­ბა სა­ფეს­ტი­ვა­ლო პროგ­რა­მე­ბი­სათ­ვის

უამ­რა­ვი და თან დი­დი მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ბის მქო­ნე

ფილ­მე­ბის შერ­ჩე­ვა. წი­ნა წლებ­ში თუ­კი ჩვენ

კი­ნოპ­რო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი შე­იკ­რიბ­ნენ.

უნ­და მოგ­ვე­ძებ­ნა ფეს­ტი­ვა­ლე­ბი და მა­თი

ბერ­ლი­ნა­ლეს კი­ნო­ბაზ­რო­ბის ქარ­თულ

წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ქარ­თუ­ლი ფილ­მე­ბის

პა­ვი­ლი­ონ­ში გა­ტა­რე­ბულ­მა დღე­ებ­მა კი­დევ

შე­სა­თა­ვა­ზებ­ლად, წელს თა­ვად გვპო­უ­ლობ­

ერ­თხელ დაგ­ვა­ნა­ხა, თუ რო­გორ მა­ტუ­ლობს

დ­ნენ. პა­ვი­ლი­ონ­ში მო­დი­ოდ­ნენ სხვა­დას­ხ­

მსოფ­ლი­ოს ინ­ტე­რე­სი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს კი­

ვა კი­ნო­ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის თუ კი­ნო­კომ­პა­ნი­ის

ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის მი­მართ. იმე­დი­ა, უცხო­ე­

წარ­მომ­და­გენ­ლე­ბი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბით თუ

ლი კო­ლე­გე­ბის ეს ინ­ტე­რე­სი კი­დევ უფ­რო

შე­კითხ­ვე­ბით. დი­დი იყო ინ­ტე­რე­სი სა­ქარ­თ­

გამ­ყარ­დე­ბა მო­მა­ვალ­ში უკე­თე­სი ქარ­თუ­ლი

ვე­ლოს ბუ­ნე­ბის, ლან­დ­შაფ­ტის, გა­და­სა­ღე­ბი

პრო­ექ­ტე­ბი­სა ფილ­მე­ბის წარ­დ­გე­ნით.

ად­გი­ლე­ბის მი­მართ, რაც და­სავ­ლუ­რი სამ­ყა­ ­ ის საკ­მა­ოდ ეგ­ზო­ტი­კუ­რი­ა. ზოგს ერ­ როს­თვ თობ­ლი­ვი თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა აინ­ტე­რე­სებ­და. იყო შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი იმის თა­ო­ბა­ზე, რომ ­ ე­ლო­ში მოხ­დეს ევ­რო­პუ­ლი ფილ­ სა­ქარ­თვ მე­ბის წარ­მო­ე­ბა, გა­და­ღე­ბა, კოპ­რო­დუქ­ცი­ა. შედ­გა მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი, რომ უცხო­ელ ­ ი რე­ჟი­სო­რე­ბი ჩა­მო­ვიდ­ნენ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ ში და აქ არ­სე­ბულ გა­დამ­ღებ ჯგუ­ფებ­თან და ქარ­თ­ველ მსა­ხი­ო­ბებ­თან ერ­თობ­ლი­ვი ­ ონ თა­ვი­ თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბით გა­ნა­ხორ­ცი­ელ ­ ენ მო­სუ­ ან­თი პრო­ექ­ტე­ბი. სტენ­დ­ზე იყ­ვნ ­ ­ვა ტრე­ნინ­გის პროგ­რა­მე­ბის ლე­ბი სხვად­სხ

9

THE NA­KED KING და ოქ­როს პე­პე­ლა >> ნატალია პაჭ­კო­რია

უც­ნა­უ­რი ტან­დე­მი­ა, და­მე­თან­ხ­მეთ – შიშ­ვე­

­ ებს ამ ორი ფეს­ტი­ვა­ლის არ­სე­ბო­ბა და ბავ­შვ

ლი მე­ფე და ოქ­როს პე­პე­ლა, თუმ­ცა ორი­ვე

მათ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის სურ­ვი­ლი გა­უჩ­ნ­დათ.

მხო­ლოდ კი­ნოს სამ­ყა­როს მო­იც ­ ავს. ეს,

ფაქ­ტობ­რი­ვად ამ ფეს­ტი­ვალ­მა გვი­ბიძ­გა,

რო­მე­ლიც მთე­ლი სა­მე­ფო კა­რის­თ­ვის, სა­ზო­ გა­დო­ე­ბის­თ­ვის, ფეს­ტი­ვა­ლის შემ­თხ­ვე­ვა­ში კი, მა­ყუ­რე­ბე­ლის­თ­ვის – არც მე­ფე­ა, არც

არც მე­ტი, არც ნაკ­ლე­ბი, ორი სა­ბავ­შვ ­ო

­ ე­ბით­ვის შეგ­ვექ­მ­ნა სპე­ცი­ა­ლუ­რი სას­ ბავ­შვ

გმი­რი, არც ქვეყ­ნის მმარ­თ­ვე­ლი და არც პა­

კი­ნოფეს­ტი­ვა­ლის სა­ხელ­წო­დე­ბა­ა; ორი­ვეს

­ ან წავ­ლო კურ­სი. ჩვენ პირ­ვე­ლი­ვე ლექ­ცი­იდ

ტივ­სა­ცე­მი ადა­მი­ა­ნი. ის შიშ­ვე­ლია – ის არის

ბავ­შვ ­ ის ასა­კი აქვს 2 წე­ლი­წა­დი, და ორი­ვე

ვემ­ზა­დე­ბით Films Shor­t­-ის­თ­ვის. ჩარ­თუ­

ის, რაც არის. ვე­რა­ფერს ვერ­სად და­მა­ლავს,

მხო­ლოდ მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მე­ბის

ლია ყვე­ლა მოს­წავ­ლე. ზო­გი იღებს, ზო­გი

ყვე­ლა­ფე­რი გა­მომ­ზე­უ­რე­ბუ­ლი­ა.

კონ­კურსს აწყობს. ერ­თი სა­ერ­თა­შო­რი­სო­ა,

სცე­ნარს წერს, ზო­გი რე­ჟი­სო­რობს, მაგ­რამ

მე­ორ ­ ე კი ქარ­თუ­ლი.

მონ­ტა­ჟი მათ­თ­ვის ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო

ვებ­მა გა­და­ი­ღონ და წარ­მო­ად­გი­ნონ მოკ­

აღ­მოჩ­ნ­და.

ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მე­ბი. ჟი­უ­რის უჩ­ვე­ნონ

იმა­საც მო­გიყ­ვე­ბით, თუ ­რა კავ­ში­რია მათ

­ ის ვემ­ზა­დე­ ჩვენ ორი­ვე ფეს­ტი­ვა­ლის­თვ

ფეს­ტი­ვა­ლიც ასეა ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი – ბავ­შ­

ცხოვ­რე­ბა ისე­თი, რო­გორ­საც ისი­ნი ხე­და­ვენ;

შო­რის, ოღონდ ახ­ლა მინ­და თა­ვი­დან და­

ბით. მაისი და ივ­ნი­სი ჩვე­ნი მოს­წავ­ლე­ე­ბის

ბავ­შ­ვის თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი – ყო­ველ­გ­ვა­რი

ვიწყოთ.

პირ­ვე­ლი გა­მოც­დის, ანუ ჟი­უ­რის წი­ნა­შე

ჩა­რე­ვის, უფ­რო­სე­ბის, ზე­დამ­ხედ­ვე­ლე­ბის,

­ ო­მის პირ­ვ­ელი ეტა­პი­ა. წარ­დგ

რჩე­ვა-­და­რი­გე­ბის, მი­თი­თე­ბა-­მი­ნიშ­ნე­ბის

„ჭკვიანებს უყ­ვართ სწავ­ლა, სუ­ლე­ლებს –

გა­რე­შე.

სწავ­ლე­ბა.“ ამ ფრა­ზით ვიწყებ ხოლ­მე ჩვენს

Cult mo­vi­es – რო­გორც მა­სობ­რი­ვი, ისე

ტე­ლე-­კი­ნო სტუ­დი­ა­ში პირ­ველ მე­ცა­დი­ნე­ო­

სპე­ცი­ფი­კუ­რი ეს­თე­ტი­კუ­რი კუ­ლუ­რაა – ეს

2011 წლის მა­ის­ში ფ ­ ეს­ტი­ვალ­მა წარ­მა­ტე­

ბას და ვა­მა­ტებ, რომ მე სუ­ლე­ლებს მი­ვე­კუთ­

პრინ­ცი­პუ­ლად ორი მიდ­გო­მა გახ­და იმის

ბით ჩა­ია ­ ­რა, გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლი ქვე­ყა­ნა ლატვია

ვ­ნე­ბი. იცი­ნი­ან მოს­წავ­ლე­ე­ბი, მაგ­რამ ყვე­ლა

სა­ფუძ­ვე­ლი, რომ შექ­მნ ­ ი­ლი­ყო ახა­ლი

გახ­და, რი­გე­ლი მოს­წავ­ლის ფილ­მით „ქვის

– არა­… ­შემ­დეგ ვა­მა­ტებ კი­დევ ერთ ფრა­ზას:

ფეს­ტი­ვა­ლი მხო­ლოდ ბავ­შ­ვე­ბის­თ­ვის. სხვა

ფო­თო­ლი“, რო­მე­ლიც გა­რე­მოს დაც­ვის

“ვერავის ვე­რა­ფერს ას­წავ­ლი! სწავ­ლა კი

ფეს­ტი­ვა­ლის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბით, The nac­ked

პროგ­რა­მით წა­რად­გი­ნა 14 წლის კარ­ლო

ყვე­ლაფ­რის შე­იძ­ლე­ბა, და ეს ჩვე­ნი სტუ­დი­ის

king (შიშველი მე­ფე) – ახა­ლი სა­ფეს­ტი­ვა­ლო

ფე­ლექ­სის­მა. ბავ­შ­ვის თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი

პო­ზი­ცი­ას მა­შინ­ვე აფიქ­სი­რებს. სწავ­ლე­ბის

მი­მარ­თუ­ლე­ბა­ა, ე.წ. სო­ცი­ა­ლუ­რი კი­ნოს

გა­რე­სამ­ყა­რო, ბუ­ნე­ბა და ფოთოლი, რო­

პრო­ცე­სი თა­ვად სწავ­ლის მსურ­ვე­ლებ­ზეა

კულ­ტუ­რა, რო­მე­ლიც დღე­ვან­დე­ლო­ბი­

მე­ლიც გა­რე­მოს და­ბინ­ძუ­რე­ბის გა­მო ქვის გახ­და. და ბო­ლოს კითხ­ვა – რა მოხ­დე­ბა,

და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ის უნ­და იყოს აქ­ტი­უ­რი.

­ ე­ბა. სა და მო­მავ­ლის პრობ­ლე­მებს ეძღ­ვნ

სწავ­ლა აუცი­ლე­ბე­ლია მთე­ლი ცხოვ­რე­ბის

ფესტივალი ყო­ველ წელს იც­ვ­ლის ად­გილს.

რო­ცა ყვე­ლა ფო­თო­ლი გაქ­ვავ­დე­ბა? – ამ

მან­ძილ­ზე! სხვა სა­კითხია – სად და რი­სი?

შარ­შან ის შვე­ი­ცა­რი­ა­ში ჩა­ტარ­და, წელს კი

კითხ­ვა­ზე კარ­ლომ ჟი­უ­რის­გან ასე­თი პა­სუ­ხი

მას ლატვია უმას­პინ­ძ­ლებს.

მი­ი­ღო – „გრან პრი“.

მე­ექ­ვ­სე სა­ავ­ტო­რო სკო­ლას მრა­ვა­ლი წლის ტრა­დი­ცია აქვს. ამ სკო­ლა­ში ჩვე­ნი სტუ­დია წელს ჩა­მო­ყა­ლიბ­და და ტე­ლე-­კი­ნო

The nac­ked king – ჰანს ქრის­ტი­ან ან­დერ­

ფესტივალი იმის­თ­ვი­საა შექ­მ­ნი­ლი, რომ

სე­ნის ცნო­ბი­ლი ზღაპ­რის სა­ხე­ლი, თით­ქოს

სა­ზო­გა­დო­ებამ ყუ­რადღე­ბა მი­აქ­ცი­ოს გლო­ ბა­ლურ სო­ცი­ა­ლურ პრობ­ლე­მებს.

ხე­ლოვ­ნე­ბის მსურ­ველ­თა რიცხ­ვი მოს­წავ­

უც­ნა­უ­რია ფეს­ტი­ვა­ლის­თ­ვის. თუმ­ცა, მის­მა

ლე­თა შო­რის ნელ­-­ნე­ლა იზ­რ­დე­ბა. გას­ნა­

შემ­ქ­მ­ნე­ლებ­მა, ჩე­მი აზ­რით, ზუს­ტად მი­აგ­ნეს

კუთ­რე­ბით დი­დია ინ­ტე­რე­სი მას შემ­დეგ, რაც

­ ელს. შიშ­ვე­ლი მე­ფე ზღაპ­რის გმი­რი­ა, სათ­ქმ

10

პირველი ფეს­ტი­ვა­ლის თე­მა „ბავშვი და ბავ­შ­ვო­ბა“ ი­ყო. ფეს­ტი­ვალ­ში მო­ნა­წი­ლე­

festivali

11

წინა გვერდზე: ფესტივალის გამარჯვებულების დაჯილდოვება; ოპერატორი გია კაიშაური და სტუდიის ხელმძღვანელი ნატალია პაჭკორია

ო­ბა მი­იღ ­ ეს მხო­ლოდ სკო­ლის მოს­წავ­ლე

­ ე­ნე­ბი, „შიშველ მე­ფეს“ ჰყავს თა­ვი­სი წარ­მ­დგ

ნი­კო­ლოზ გაგ­ლოშ­ვი­ლის ვი­დე­ო­ჩა­ნა­ხა­ტე­ბი.

პა­ტა­რა რე­ჟი­სო­რებ­მა სცნა­რის­ტებ­მა და

რომ­ლე­ბიც მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე გრან­­

„შიშველი მე­ფეს“ გზას სხვა მოს­წავ­ლე­ე­ბიც გაჰ­ყვ ­ ე­ბი­ან.

მსა­ხი­ო­ბებ­მა. გა­მო­იკ­ვე­თა რამ­დე­ნი­მე მოკ­

-­პ­რის საქ­მი­ა­ნი პარ­ტ­ნი­ო­რე­ბი ხდე­ბი­ან. 2011

­ ი ფილ­მი ზო­გა­დი კა­ტე­გო­რი­ ლე­მეტ­რა­ჟი­ან

წელს მე­რილ სტრი­პი და ქე­ვინ სპე­ი­სი იყ­ვ­ნენ

ით: „დიდი ბავ­შ­ვე­ბი ანუ ახალ­გაზ­რ­დო­ბის

ფეს­ტი­ვა­ლის სა­ხე­ე­ბი. წლის მან­ძილ­ზე კარ­

­ უ­რი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზ­მი“, „სამყარო სო­ცი­ალ

ლო ფე­ლექ­სის­თან ერ­თად მათ ბავ­შ­ვ­თა 4

შარ­შან ევ­რო­პულ­მა სკო­ლამ ჩა­ატ­რა. სას­კო­

ბავ­შ­ვის თვა­ლით“, „ბავშვი და მარ­ტო­ო­ბა“.

საქ­ველ­მოქ­მე­დო აქ­ცი­ა­ში მი­ი­ღეს მო­ნა­წი­

ლო კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის ჩა­ტა­რე­ბის უფ­ლე­ბა

ლე­ო­ბა.

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მხო­ლოდ ამ სკო­ლას აქვს.

პრო­ექ­ტშ ­ ი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ი­ღეს მსოფ­

„შიშველი მე­ფეს“ ასა­კი­საა ქარ­თუ­ლი ფეს­ტი­ვა­ლი „ოქროს პე­პე­ლა“ , რო­მე­ლიც

„ოქროს პე­პე­ლა“ 1 ივ­ნისს “ბვშვთა სა­ერ­

ლი­ოს თით­ქმ ­ ის ყვე­ლა ქვყნის წარ­მო­მად­

წელს ფეს­ტი­ვა­ლი, 17-19 მა­ისს რი­გა­ში

გენ­ლებ­მა. დიდი ყუ­რადღე­ბა არ ექ­ცე­ო­და

იმარ­თე­ბა. ფესტივალის თე­მაა „ლექსი და

მათ პრო­ფე­სი­ულ უნ­რ­-­ჩ­ვე­ვებ­სა და ფილ­მის

კი­ნო“. 5-10-წუთიან ფილ­მებ­ში ბავშვებ­მა

ლი გა­მოც­დი­ლე­ბის შემ­დეგ აუცი­ლებლად

ხა­რისხს. მთა­ვა­რი იყო იდე­ა.

ლექ­სი კი­ნო­ჩა­ნა­ხა­ტად უნ­და წა­რად­გი­ნონ.

მი­ვი­ღებთ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას ამ ფეს­ტი­ვალ­

თა­შო­რი­სო დღეს იმარ­თე­ბა. ჩვენ ევ­რო­პუ­

უც­ნა­უ­რი­ა, რომ ფეს­ტი­ვა­ლის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­

ში. ფესტივალის თე­მა­ტი­კა ფილ­მებ­ზე

­ ის თვა­ლით“ ტო­გა­მო­ფე­ნე­ბი – „კინო ბავ­შვ

რე­ბი არ ითხო­ვენ ლექ­სის თარ­გ­მანს. ასე

­შეზღუ­დუ­ლი არ არის. ასე რომ, მე­ექ­ვ­სე

­ ებ­ში მო­ეწყო ფო­ ფესტივლის ფარ­გლ – ფო­ტო­სე­სი­ე­ბი გა­და­სა­ღე­ბი მო­ედ­ნე­ბი­დან.

რომ, ფილ­მის შემ­ქ­მ­ნე­ლებ­მა ლექ­სის რიტ­

სა­ავ­ტო­რო სკო­ლა საქ­მი­ა­ნად ემ­ზა­დე­ბა ორი

შვე­ი­ცა­რი­ულ­მა ფეს­ტი­ვალ­მა „შიშველი მე­ფე“

მი­თა და გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბით უნ­და მო­ა­ხერ­ხონ

ფეს­ტი­ვა­ლის­თ­ვის. პედაგოგებს იმე­დი გვქვს,

წლის მან­ძილ­ზე სა­გას­ტ­რო­ლო ჩვე­ნე­ბე­ბიც

ჟი­უ­რი­ზე შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბის მოხ­დე­ნა.

გა­მარ­თა. გამარჯვებულმა პირ­ველ­მა სა­მე­

მეექვსე სა­ავ­ტო­რო სკო­ლის ტე­ლე-­კი­ნო

რომ ის, რა­საც ბვშვე­ბი ხე­და­ვენ, კა­მე­რით აუცი­ლებ­ლად და­ფას­დე­ბა. ახლა კი ის, თუ რა სა­ერ­თო აქვთ „შიშველ

ულ­მა თა­ვის ქვეყ­ნებ­ში წა­რად­გი­ნა ფილ­მე­ბი.

სტუ­დი­ა, უკ­ვე 2 თვე­ა, ემ­ზა­დე­ბა ამ ფეს­ტი­

ასე რომ, „შიშველი მე­ფე“ , ზღაპ­რი­სა არ

ვა­ლის­თ­ვის. ჩვენ ფეს­ტი­ვალ­ზე რამდე­ნი­მე

მე­ფე­სა“ და „ოქროს პე­პე­ლას“ – ბვშვე­ბის მი­

იყოს, მარ­თ­ლაც წარ­დ­გა მა­ყუ­რე­ბელ­თა წი­

ფილ­მის გაგ­ზ­ვ­ნას ვა­პი­რებთ. უკვე მზა­დაა

ერ და არა მარტო ბავ­შ­ვე­ბის­თ­ვის შექ­მ­ნი­ლი

ნა­შე ჩე­ხეთ­ში, საფ­რან­გეთს და მექ­სი­კა­ში.

სკო­ლის 11-ე კლა­სე­ლის სან­დ­რო ჯამ­ბუ­რი­ას

მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მე­ბი.

ამ ფეს­ტი­ვალს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი სი­ახ­ ლე აქვს, რაც ალ­ბათ ტრა­დი­ცი­ად იქ­ცე­ვა.

12

ფილ­მი „ნაპოლეონი“ გა­გა ნა­ხუც­რიშ­ვი­ლის ლექ­ს­ზე. მონ­ტაჟ­დე­ბა მა­რი­ამ ჟვა­ნი­ა­სა და

warmoeba dRes

თავ­სა­ტე­ხი მა­ყუ­რებ­ლის­თვ ­ ის, ანუ რა მოხ­და ორი კვი­რით ად­რე

>> თა­კო კა­ლან­და­ძე

გერ­მა­ნი­ის სა­ელ­ჩო­ში ეუბ­ნე­ბი­ან, რომ სას­წავ­ლო

რამ­დე­ნა­დაც ქა­ლა­ქია სან­დო, იმ­დე­ნად

ლი­ან მარ­ტი­ვად შე­იძ­ლე­ბა ხოლ­მე – კარგ

ვი­ზის­თვ ­ ის სა­ჭი­როა 7000 ევ­რო პი­რად ან­გა­რიშ­ზე.

უტო­პი­უ­რია ამ­ბა­ვი!

ფილმს ვერ მოჰყ­ვე­ბი. ამ დას­კ­ვნ ­ ამ­დე მი­დი­

სხვა ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე­ა. არის კი­დევ ერ­თი

ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც დი­დი მონ­დო­მე­

ამა­ნა­თი ამე­რი­კი­დან, რო­მე­ლის ად­რე­სა­ტე­ბიც

რა­ზეა ფილ­მი? – კითხ­ვის გა­ბა­თი­ლე­ბა ძა­

იქ­ნებ ფილ­მის შემ­ქ­მ­ნე­ლებ­მა გა­მიზ­ნუ­ლად თქვეს უარი დრა­მა­ტურ­გი­ის ელე­მენ­ტა­რუ­ლი

ბით ცდი­ლო­ბენ, „მოგვიყვნენ“, „აგვიხსნან“

მი­თი­თე­ბულ მი­სა­მარ­თ­ზე აღარ ცხოვ­რო­ბენ. გიო

კა­ნო­ნე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბა­ზე და ამით შეგ­

ფილ­მი, მაგ­რამ აღ­მო­ა­ჩე­ნენ, რომ ვერ­ბა­

მან­ქა­ნა­ში ხსნის ყუთს (სხვის ამა­ნათს!). წვრილ­­

ნე­ბუ­ლად და­ა­სა­ხიჩ­რეს სი­უ­ჟე­ტუ­რი ლო­გი­კა?

ლუ­რი კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის ფარ­გლ ­ ებ­ში ხში­რად

-­წვ­რილ სუ­ვე­ნი­რებ­თან ერ­თად აღ­მო­ა­ჩენს თა­ვის

არა მგო­ნი­ა. იქ­ნებ ცდუ­ნე­ბა იყო დი­დი, და

ძა­ლი­ან რთუ­ლია კი­ნო­კად­რით მი­ღე­ბუ­ლი

ზო­მა მა­ი­სურს (რომელსაც შემ­დეგ ეპი­ზოდ­ში

ეს ამ­ბა­ვი ვი­ღაც კონ­კ­რე­ტუ­ლი ადა­მი­ა­

შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბის ზუს­ტი, ადეკ­ვა­ტუ­რი გად­

გა­და­იც­ვამს კი­დეც და ძვე­ლე­ბურ ზარ­დახ­შას

ნის (რეჟისორის, რე­ჟი­სო­რის მე­გობ­რის)

მო­ცე­მა. რად­გან გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბის პრო­ექ­ცი­

­(­„­შ­კა­ტულ­კას­“ ­) ­მო­ცეკ­ვა­ვე ბა­ლე­რი­ნით.

უ­ლი ძა­ლა რა­ღაც უფ­რო მე­ტი­ა, ვიდ­რე ამ

„რა უნ­და ქნა?“ – ეკითხე­ბა ძმა­კა­ცი (ლევან

ბი­ოგ­რა­ფი­უ­ლად და­დას­ტუ­რე­ბუ­ლი ფაქ­ტია და ამი­ტო­მაც ვე­ღარ და­იმ­სა­ხუ­რა ფილ­მ­მა

გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბის ნე­ბის­მი­ერ ­ ი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა

სტუ­რუ­ას გმი­რი) და თან მშე­ნე­ბა­რე სახ­ლის კარ­

სა­კად­რი­სი სიცხა­დე. შემ­ქ­მ­ნე­ლებ­მა იცი­ან.

ან აღ­წე­რა-­და­ხა­სი­ათ ­ ე­ბა.

კასს ღე­ბავს. „რა ვი, მო­ვი­ფიქ­რებ რა­მეს“ . „ამის

მაყურებელმა კი თა­ვი იმ­ტვ ­ ­რი­ოს.

დამ­თავ­რე­ბა­ში 2000-ს მიხ­დი­ან, შე­მიძ­ლია 1000 ვხე­დავთ სრუ­ლი­ად უკ­მა­ყო­ფი­ლო ფი­ზი­ო­

მოგ­ცე.“ უსიმ­პა­თიო ხალ­ხის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას არ

სულ არ არის აუცი­ლე­ბე­ლი, რე­ჟი­სორს მოვ­თხო­ვოთ, მა­ყუ­რე­ბელს ერ­თ­მ­ნიშ­ვ­ნე­

ნო­მი­ის ახალ­გაზ­რ­დას აერო­პორ­ტის შე­ნო­ბა­ში.

ტო­ვე­ბენ, არა? ორი თბი­ლი­სე­ლი ახალ­გაზ­რ­და.

ლოვ­ნი სიმ­პა­თია გა­უ­ჩი­ნოს თა­ვი­სი პერ­სო­

მარ­ტო­ა. ხაზ­გას­მით უხა­ლი­სოდ გა­ივ­ლის

მუ­შა­ო­ბას არ თა­კი­ლო­ბენ. უან­გა­რო მე­გობ­რო­ბა.

ნა­ჟის მი­მართ, მაგ­რამ სულ მცი­რე, ამ პერ­

რე­გის­ტრ ­ ა­ცი­ას, პას­პორ­ტკ ­ ონ­ტრ ­ ოლს. მი­ემ­

სწავ­ლის და­ფი­ნან­სე­ბა. ძა­ლი­ან კარ­გი.

გ­ზავ­რე­ბა. რა ჭირს გმირს, რა ხდე­ბა? მო­დის

სეს­ხის აღე­ბა არ გა­მო­დის. ხელ­ფა­სია

სო­ნა­ჟის ქმე­დე­ბე­ბის ლო­გი­კა, ინ­ტუ­ი­ცი­ურ დო­ნე­ზე მა­ინც, გა­სა­გე­ბი უნ­და გა­ხა­დოს. ის, რომ გიო არა­კე­თილ­სინ­დი­სე­რად იქ­ცე­ვა,

შავ ფონ­ზე თეთ­რი წარ­წე­რა/­სა­თა­უ­რი – „ორი

და­ბა­ლი. სახ­ლი­დან ნა­ხა­ტი მი­აქვს. XIX-XX

კვი­რით ად­რე“ ე.ი ავ­ტო­რებს უნ­დათ გაგ­ვა­გე­

სა­უ­კუ­ნის რუ­სუ­ლი ფერ­წე­რა. 1400 დო­ლა­

სხვის ამა­ნათს ხსნის და შიგ­თავსს ისა­კუთ­რებს,

ბი­ნონ, რით არის შე­წუ­ხე­ბუ­ლი პრო­ტო­გო­ნის­ტი,

რი ან­ტიკ­ვა­რი­ა­ტი­დან. სა­ღა­მოს ძმა­კაც­თან

აბ­სო­ლუ­ტუ­რად არ კმა­რა მი­სი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი

რა მოხ­და ორი კვი­რით ად­რე. ძა­ლი­ან კარ­გი.

აივ­ლის­,­რა­ღაც წვე­უ­ლე­ბა­სა­ვი­თა­ა. ცეკ­ვა­ვენ.

პორ­ტ­რე­ტის „წარმოსადგენად“. ქურ­დო­ბა და

სვა­მენ. გიო არ მხი­ა­რუ­ლობს. ოდ­ნავ ნერ­

უახ­ლო­ე­სი ადა­მი­ა­ნე­ბის მი­ტო­ვე­ბა, უხე­შად რომ

ვუმ­ზერ­დი, სა­ვა­რა­უდ ­ ოდ, ბახ­ტრ ­ ი­ო­ნი-­დო­

ვი­უ­ლი, შე­წუ­ხე­ბუ­ლი გა­მო­მეტყ­ვე­ლე­ბით

ვთქვათ, ბევ­რად უფ­რო მეტ ცივ­სის­ხ­ლი­ა­ნო­ბას

ლი­ძის ქუ­ჩე­ბის მიმ­დე­ბა­რე ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე

და­დის. ბო­ლოს მა­გი­დის ფეხ­თან იკუნ­ტე­ბა.

მო­ითხოვს, ვიდ­რე ეს უბ­რა­ლო ქურ­დ­ბა­ცა­ცას

მე­ო­რე დღე. დი­ლა. ამ­ჯე­რად სა­ინ­ფორ­მა­

შე­უძ­ლი­ა. ამი­ტომ რი­გი პა­სა­ჟე­ბი (დეტალები)

უნ­და გა­მოვ­ტყ­დე, ერ­თ­გ­ვა­რი სი­ხარ­ბით

აღ­მარ­თუ­ლი კორ­პუ­სე­ბის ხე­დებს, ქა­ლა­ქის

ფილ­მ­ში სრუ­ლი­ად უფუნ­ქ­ცი­ოდ რჩე­ბა.

პე­რი­ფე­რი­ას, მო­უვ­ლელ სა­დარ­ბა­ზო­ებს,

ციო გა­მოშ­ვე­ბი­დან ტექ­ს­ტი ის­მის: თბი­ლი­სო­ბა.

მშე­ნე­ბა­რე სახ­ლებს, ქუ­ჩებს. სა­ერ­თოდ, ფილ­

რო­გორ სე­ირ­ნო­ბენ ქარ­თ­ვე­ლი ფუნ­ქ­ცი­ო­ნე­

მ­ში არეკ­ლილ ქა­ლაქს, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან

რე­ბი უცხო­ელ კო­ლე­გებ­თან ერ­თად მტკვარ­ზე

და­ძა­ბუ­ლო­ბა და ნევ­რო­ტუ­ლი თავ­შე­კა­ვე­ბუ­ლო­

იქ­ნებ და­ვით ბროც­კის გმი­რის პერ­მა­ნენ­ტუ­ლი

ნამ­დ­ვი­ლი­ა. ნაცნობია! ეს ჩვე­ნი, ქარ­თ­ვე­ლი

ტი­ვე­ბით. გიო ზურ­გ­ჩან­თით გა­დის სახ­ლი­დან.

ბა უნ­და გამ­ხ­და­რი­ყო დი­ე­გე­ტი­კუ­რი? ხა­ზის და­მა­

მა­ყუ­რებ­ლის პრობ­ლე­მა­ა, რომ თვალ­ში

ბე­ბო თა­ვის პენ­სი­ას სთა­ვა­ზობს. ეზო­ში ძმა­

ჯე­რებ­ლო­ბის გა­რან­ტი? ან შე­მიძ­ლია უფ­რო მარ­

მუდ­მი­ვად გვაკ­ლია სივ­რ­ცე­ე­ბი, რომ­ლებ­საც

კა­ცი ელო­დე­ბა. გუ­შინ­დე­ლი ღა­მის შემ­დეგ

ტი­ვად ვი­კითხო: რა ამე­რი­კი­დან გა­მოგ­ზავ­ნი­ლი

მო­მენ­ტა­ლუ­რად ვიც­ნობთ, ან, თუ არ ვიც­

ნა­ბა­ხუ­სე­ვი­ა. რამ­დე­ნი­მე ბოთლ ლუდს სვა­მენ.

„შკატულკა“ და რუ­სუ­ლი ფერ­წე­რა? მით უმე­ტეს

ნობთ, ვენ­დო­ბით მა­ინც. ალ­ბათ ამი­ტო­მაც,

თან იმ მარ­ტო­ხე­ლა კაცს და­უ­და­რაჯ­დ­ნენ

კინ­ტო გუ­ბერ­ნა­ტო­რე­ბი. ვი­მე­ო­რებ, ქა­ლა­ქი

პო­ზი­ტი­უ­რი მო­ლო­დი­ნის გა­სა­ჩე­ნად სრუ­

ძვე­ლე­ბურ სახ­ლ­ში რომ ცხოვ­რობს. ალ­ბათ,

ნამ­დ­ვი­ლი­ა, მაგ­რამ არა – სუ­ლის­შემ­ხუთ­ვე­ლი.

ლი­ად საკ­მა­რი­სი აღ­მოჩ­ნ­და სტან­დარ­ტუ­ლი

ბევ­რი ან­ტიკ­ვა­რუ­ლი ნივ­თი ექ­ნე­ბა. ზურ­გ­ჩან­თა

ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, გა­რე­მოს ნაც­რის­ფე­რი

„ხრუშჩოვკის“ ინ­ტე­რი­ერ­ში მო­თავ­სე­ბუ­ლი

საკ­მა­ოდ მოზ­რ­დი­ლი­ა. ტე­ნი­ან კედ­ლის სა­ა­

უსა­ხუ­რო­ბა არაფ­რით არ კმა­რა იმის­თ­ვის, რომ

გიო (დავით ბროც­კის გმი­რი) და ბე­ბი­ა­მი­სი.

თებს, ჭურ­ჭელს. გა­მო­დი­ან. კი­ბე­ზე ჩას­ვ­ლი­სას

მა­ყუ­რე­ბე­ლი დარ­წ­მუნ­დეს, რო­გო­რი გარ­და­უ­

სახ­ლის პატ­რონს ჩა­უვ­ლი­ან. ტემპს უმა­ტე­ბენ.

ვა­ლია გმი­რის მენ­ტა­ლუ­რი გა­დარ­ჩე­ნის­თ­ვის

სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბის ფო­ნი (წამყვანის ხმა ნაც­ნო­ბი­ა, თუმ­ცა ტექ­ს­ტი ძნე­ლად გა­სარ­ჩე­

ქუ­ჩის კუთხე­ში სა­პატ­რუ­ლო პო­ლი­ცი­ის თა­ნამ­

ქვეყ­ნი­დან გაღ­წე­ვა. გა­უ­გე­ბა­რი­ა, რა და­ა­შა­ვა

ვი­ა). ბე­ბია ჭურ­ჭელს რეცხავს. გიო სა­უზ­მობს. ტე­

შ­რომ­ლე­ბი აჩე­რე­ბენ. გარ­ბი­ან. გიო ას­წ­რებს

ბროც­კის გმირ­მა ისე­თი, რომ რამ­დე­ნი­მე წუთ­ში

ლე­ფო­ნის ზა­რი. შეხ­ვედ­რას უნიშ­ნა­ვენ პირ­ვე­ლის

ჩან­თი­ა­ნად კე­დელ­ზე გა­დაძ­რო­მას. მე­გო­ბარს

(ფილმი მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი­ა) გა­და­იქ­ცა გულ­ქ­ვა

ნა­ხე­ვარ­ზე. „კარგი, მო­ვალ, გმად­ლობ“. თორ­მეტ

აპა­ტიმ­რე­ბენ. მორ­ჩა.

სა­ათ­ზე ერ­თი მარ­ტო­ხე­ლა კა­ცის ვრცელ, ძვე­ლე­ ბურ ბი­ნა­ში­ა. ამა­ნა­თი მი­უ­ტა­ნა სა­ბერ­ძ­ნე­თი­დან. თურ­მე კუ­რი­ე­რად მუ­შა­ობს, თვე­ში 600 ლა­რად.

აი, რა მომ­ხ­და­რა ორი კვი­რის წი­ნათ. ისევ აერო­პორ­ტის კად­რე­ბი. დაძ­მა­რე­ბუ­ ლი სა­ხით გერ­მა­ნი­ის­კენ.

აქე­დან შეხ­ვედ­რა­ზე მი­დის. „ჯერ ენის კურ­სებ­

­ ად გა­მირ­თულ­და. ჩე­მი საქ­მე ერ­თი­ორ

­ ე­ლე­ბა“. ზე და მე­რე იქ მინ­და სწავ­ლის გაგ­რძ

მო­ლო­დი­ნის­გან იმედ­გაც­რუ­ე­ბა­ღა დარ­ჩა.

14

რო­ბოტ ბი­ჭუ­ნად დაღ­ვ­რე­მი­ლი სა­ხით. ფე­ხებ­ზე და­ი­კი­და პა­ტი­ოს­ნე­ბა, ძმა­კა­ცი, ბე­ბია და მა­ინც მი­დის გერ­მა­ნი­ა­ში ლო­ზუნ­გით „ენის კურ­სე­ბი ყვე­ლაფ­რის ფა­სად!“ რა­ტომ, რა ხდე­ბა, რა გა­მოვ­ტო­ვე, ბა­ტო­ნო პა­პუ­ნა? (ფილმის რე­ჟი­სორ პა­პუ­ნა მო­სი­ძეს მივ­მარ­თავ), რა­ზეა ფილ­მი?

recenzia

15

"უკანასკნელი წე­რი­ლი" >> მაგ­და გო­გო­ლაშ­ვი­ლი

ვე­თან­ხ­მე­ბით ამ აზრს თუ არა, ფაქ­ტი­ა, რომ

ახა­ლი ანი­მა­ცი­ურ ­ ი ფილ­მი „უკანასკნელი

სხე­უ­ლი­ა, არა­მედ სი­ცოცხ­ლის წყა­რო­ცა­ა,

წე­რი­ლი“ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი კი­ნო­

რომ­ლის­კე­ნაც ადა­მი­ა­ნე­ბი მი­ვილ­ტ­ვით.

მსოფ­ლი­ო­ში გე­ნი­ო­სე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბა

ცენ­ტ­რის მხარ­და­ჭე­რით 2011 წელს გა­და­

ვან გოგ­მა ეს „სინათლე“ მხო­ლოდ თა­ვის

დეპ­რე­სი­ით იტან­ჯე­ბო­და: უკ­ვე ნახ­სე­ნე­ბი

ღე­ბულ ფილ­მთ ­ ა­გან ერ­თ-­ ერ­თი­ა. სუ­რათს

შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში იპო­ვა. მი­სი ცნო­ბი­ლი ნა­ხა­

ჰე­მინ­გუ­ე­ი, ედ­გარ ალან პო, სალ­ვა­დორ

ლა­იტ­მო­ტი­ვად ვან გო­გის ის უკა­ნას­კ­ნე­ლი

ტი „სკამი“ , რო­მე­ლიც მხატ­ვარ­მა გო­გე­ნის

და­ლი, უილი­ამ ფოლ­კ­ნე­რი... და მათ შო­რის

წე­რი­ლი გას­დევს, რომ­ლი­თაც მხატ­ვა­რი

­ ით გა­მოწ­ვე­ულ სი­ცა­რი­ელ ­ ეს მი­უძღ­ წას­ვლ

– ვან გო­გი. მი­სი სუ­ლი­ე­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა

ძმას მი­სი გან­ც­დე­ბის შე­სა­ხებ უყ­ვე­ბა. ხე­ლი­

ვ­ნა, რე­ჟი­სორ­მა ორი­გი­ნა­ლუ­რი ხერ­ხით,

ძმი­სად­მი მი­წე­რილ წე­რი­ლებ­ში ჩანს, სა­დაც

თა და კომ­პი­უტ ­ ე­რუ­ლი გრა­ფი­კით შეს­რუ­

მა­ტა­რე­ბელ­ში მჯდო­მი ვან გო­გის ფიქ­რე­

ძმას დაწ­ვ­რი­ლე­ბით უხ­ს­ნის, თუ რო­გორ

ლე­ბუ­ლი, შავ­-­თეთ­რი ანი­მა­ცია მხატ­ვრ ­ ის

ბად წარ­მოგ­ვიდ­გი­ნა; ხო­ლო ცნო­ბი­ლი

მარ­ტოდ გრძნობს თავს, რო­გო­რი აუცი­

შე­მოქ­მე­დე­ბის „რგოლებს“ აქამ­დე უც­ნო­ბი

„ავტოპორტრეტი“ – ფან­ჯა­რა­ში არეკ­ლილ

ლე­ბე­ლია მის­თ­ვის ოჯა­ხუ­რი სიმ­ყუდ­რო­ვე,

კუთხით „კინძავს“. ეს თით­ქოს მცდე­ლო­

მი­სი­ვე გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბად.

ბა­ა, არა შემ­ფა­სებ­ლის, არა­მედ თა­ვად ვან

დეპ­რე­სი­ულ ­ ი გან­წყო­ბა თით­ქოს ამ

სიყ­ვა­რუ­ლი… თით­ქოს და­უ­ჯე­რე­ბე­ლიც არის, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა გა­ნიც­დი­დე გა­მუდ­მე­ბულ

გო­გის თვა­ლით და­ვი­ნა­ხოთ და თა­ვი­დან,

ფილ­მის თან­მხ ­ ­ლე­ბი კა­ნონ­ზო­მი­ე­რე­ბა­ა.

მე­ლან­ქო­ლი­ას, და ამავ­დ­რო­უ­ლად შე­ნი შე­

ახ­ლე­ბუ­რად შე­ვიც­ნოთ მი­სი შე­მოქ­მე­დე­ბა

ანი­მა­ცი­ის შავ­-­თეთრ ფერ­ში გა­დაწყ­ვე­ტა

მოქ­მე­დე­ბით ბევრ სი­ნათ­ლეს, სით­ბო­სა და სი­ცოხ­ლეს ქმნი­დე.

და პი­როვ­ნე­ბა... ვან გო­გის ფერ­წე­რა უკ­ვე

ძალ­და­უ­ტა­ნებ­ლად უს­ვამს ხაზს ამ­გ­ვარ

მოძ­რა­ვი ემო­ცი­აა ­ ... ფილ­მის ავ­ტო­რებ­მა

კონ­ცეფ­ცი­ას. ეს ერ­თ­გ­ვა­რი კონ­კ­რე­ტი­კა­ა,

ამ ემო­ცი­ის მე­ორ ­ ად მოძ­რა­ო­ბა­ში მოყ­ვა­ნა

რო­მე­ლიც უც­ნა­უ­რად გან­გ­ვაწყობს ვან გო­გის

ლი“ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია იმი­თაც, რომ აერ­თი­

შეძ­ლეს. მათ ოდ­ნავ იმ­პულ­სუ­რად წარ­მო­

ფერ­წე­რი­სად­მი; და ამით არა თუ და­ი­კარ­

ა­ნებს მხატ­ვრ ­ ის პი­როვ­ნე­ბა-­შე­მოქ­მე­დე­ბას.

ად­გი­ნეს ტი­ლო­ებ ­ ი­სათ­ვის სუ­ლის შთა­ბერ­

გა მი­სი დრა­მა­ტუ­ლი ჟღე­რა­დო­ბა, არა­მედ

ვან გო­გის შე­მოქ­მე­დე­ბის­თ­ვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­

ვის უც­ნა­ურ ­ ი პრო­ცე­სი.

გაძ­ლი­ერ­და კი­დეც მი­სი არ­სი. მხატ­ვ­რის

ბე­ლი ხიბ­ლი რთუ­ლად და­სა­კავ­ში­რე­ბე­ლი

სამ­ყა­როს ძი­ე­ბა­ში ავ­ტო­რებ­მა გრა­ფი­კუ­ლი,

იყო მის პი­როვ­ნე­ბას­თან. რე­ჟი­სორ­მა ეს,

ღია სივ­რც ­ ე შექ­მ­ნეს და თა­მა­მად გა­ნიზ­რა­ხეს

სტან­დარ­ტუ­ლი დო­კუ­მენ­ტუ­რი თხრო­ბით კი

ტე­ბით შექ­მნ ­ ილ პა­ტა­რა სო­ფელ­ში მხატ­ვრ ­ ის

მი­სი რე­ალ ­ ურ სამ­ყა­როდ გა­დაქ­ცე­ვა. სიღ­

არა, ალე­გო­რი­უ­ლი, ერ­თ­გ­ვა­რი სი­უ­რე­ა­ლის­

­ ის მთა­ვარ გმი­რებს ცნო­ბი­ლი ტი­ლო­ებ

რ­მე­უ­ლი პერ­სპ ­ ექ­ტი­ვა, რო­მე­ლიც ფილ­მის

ტუ­რი ანი­მა­ცი­ით გა­დაწყ­ვი­ტა. ალ­ბათ ასე

ვხვდე­ბით, რომ­ლე­ბიც ჩი­ტე­ბის ჟღურ­ტუ­ლის,

გრა­ფი­კულ ნა­წილს ახა­სი­ა­თებს, ტრა­დი­ცი­უ­

უფ­რო მძაფ­რად შე­იძ­ლე­ბა გრძნო­ბე­ბის (და

სა­და და ერ­თი შე­ხედ­ვით მარ­ტი­ვი ჩა­ნა­ხა­

ანი­მა­ცი­უ­რი ფილ­მი „უკანასკნელი წე­რი­

სა­სი­ა­მოვ­ნო მუ­სი­კის ფონ­ზე ცოცხ­ლ­დე­ბი­ან.

ლი რო­მან­ტი­კუ­ლი ხედ­ვი­თაა გან­პი­რო­ბე­ბუ­

არა ფაქ­ტე­ბის ქრო­ნო­ლო­გი­ის) გა­ცოცხ­

სა­ინ­ტე­რე­სო ის არის, რომ ამ ყვე­ლა­ფერს

ლი და არა­ვი­თარ ნე­გა­ტი­ვიზმს არ იწ­ვევს.

ლე­ბა. ასე უფ­რო სა­ინ­ტე­რე­სოა მხატ­ვ­რის

არა გვერ­დი­დან, არა­მედ „სუბიექტური

ამ­ქ­ვეყ­ნად ყვე­ლა­ფერს აქვს თა­ვი­სი ფა­სი,

თვა­ლით და­ი­ნა­ხო „მთესველი“ , ,,ხორბლის

მათ შო­რის – ბედ­ნი­რე­ბას, ნი­ჭი­ე­რე­ბას…

ვე­ლი კვი­პა­როს­თან“ ... და რაც მთა­ვა­რი­ა,

რა­ში მხატ­ვ­რის „არეულ“ ფიქ­რებს, ხო­ლო

ბე­დის ირო­ნი­ად შე­იძ­ლე­ბა ჩა­ით­ვა­ლოს

მზე... რო­გორც კრი­ტი­კო­სი ალ­ბერ ორიე

გვი­რაბ­ში შეს­ვლ ­ ი­სას მის გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბას

ის, რომ რო­გორც ჰე­მინ­გუეი ამ­ბობ­და:

„მერკიურ დე ფრან­სის“ პირ­ველ ნო­მერ­ში

ვხე­დავთ. ფილ­მი ვან გო­გის თავის ძმი­სად­მი

„ბედნიერება ჭკვი­ა­ნი ადა­მი­ა­ნე­ბი­სათ­ვის

წერ­და: „აქ საგ­ნე­ბი ყოვ­ლის­მომ­ც­ველ, გი­ჟურ

მი­წე­რი­ლი სიტყ­ვე­ბით სრულ­დე­ბა...

ყვე­ლა­ზე იშ­ვი­ა­თი რამ არის.“ გე­ნი­ო­სო­ბას

და თვა­ლის­მომ­ჭ­რელ ნა­თე­ბას გა­მოს­ცე­მენ.

იღ­ბ­ლი­ან ­ ო­ბაც და უიღ­ბლ ­ ო­ბაც ერ­თ­დ­რო­უ­

პა­როქ­სიზ­მამ­დე მი­სუ­ლი მთე­ლი მა­ტე­რი­ა,

მკვეთ­რი და ნა­თე­ლი ფე­რე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად,

ლად ახ­ლავს თან. ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი თით­

მთე­ლი ბუ­ნე­ბა შმა­გად იგ­რი­ხე­ბა და სიმ­წ­ვა­

მხატ­ვარს გა­მუდ­მე­ბით სტან­ჯავ­და დეპ­რე­სია

ქოს საზღა­ურს იხ­დი­ან „გადაჭარბებული“

ვის უმაღ­ლეს წერ­ტილს აღ­წევს. აქ ფორ­მა

(რასაც მი­სი წე­რი­ლე­ბი მოწ­მობს). ალ­ბათ ამ

ნი­ჭი­ე­რე­ბის გა­მო. იღ­ბ­ლი­ა­ნო­ბა იმ დიდ

კოშ­მა­რად გარ­და­იქ­მ­ნე­ბა, ფე­რი ცეცხ­ლის

გან­წყო­ბის შე­საქ­მ­ნე­ლად გა­დაწყ­ვი­ტა რე­ჟი­

უნარს გუ­ლის­ხმ ­ ობს, რომ­ლი­თაც შე­გიძ­

ენე­ბად, ვულ­კა­ნის ლა­ვად და ძვირ­ფას ქვად

სორ­მა, რომ ანი­მა­ცია ძი­რი­თა­დად შავ­-­თეთ­

ლია ადა­მი­ა­ნებს ბედ­ნი­ე­რე­ბა მი­ა­ნი­ჭო

დნე­ბა, სი­ნათ­ლე ხან­ძ­რად იქ­ცე­ვა, ცხოვ­რე­ბა

რი ყო­ფი­ლი­ყო. რო­დე­საც ფილ­მ­ში მხატ­ვრ ­ ის

­ ო­ბად შე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბით, მაგ­რამ უიღ­ბლ

– ცი­ებ­-­ცხე­ლე­ბად…“

სი­ლუ­ე­ტი მის­სა­ვე ნა­ხატ­ზე გა­მო­სა­ხუ­ლი მზის

შე­იძ­ლე­ბა ჩა­ით­ვა­ლოს ის, რომ რაც უფ­რო

ფე­რა­დოვ­ნე­ბა­ში იკარ­გე­ბა, უნე­ბუ­რად მი­სი

მე­ტი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა აქვს ადა­მი­ა­ნის ტვინს,

დე­ბის ეს ცეცხ­ლი აფე­რა­დებს, რო­მე­ლიც

სიტყ­ვე­ბი გახ­სენ­დე­ბა: „მე ჩემს შე­მოქ­მე­დე­

მით უფ­რო მე­ტია პა­სუხ­გა­უ­ცე­მე­ლი კითხ­ვე­

შავ­-­თეთ­რი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბით არა თუ და­ი­

ბა­ში გუ­ლი და სუ­ლი ჩავ­დე და ამა­სო­ბა­ში

ბი, მო­რა­ლუ­რი და­უკ­მა­ყო­ფი­ლებ­ლო­ბის,

კარ­გა, არა­მედ ახ­ლე­ბუ­რი და სა­ინ­ტე­რე­სო

­ ი თა­ვი დავ­კარ­გე“ . მზე ხომ არა მარ­ტო ცი­ურ

სი­მარ­ტო­ვი­სა და სი­ცა­რი­ე­ლის გან­ც­და.

ელ­ფე­რი შე­ი­ძი­ნა...

კა­მე­რით“ ვუ­ყუ­რებთ. მა­ტა­რებ­ლის ფან­ჯა­

ვან გო­გის ტი­ლო­ებ­ზე გა­მო­სა­ხუ­ლი

16

ფილ­მ­საც სწო­რედ ვან გო­გის შე­მოქ­მე­

recenzia

17

სი­ცოცხ­ლის ფა­სი

>> ელისო გაზ­დე­ლი­ა­ნი

მსოფ­ლიო კი­ნე­მა­ტოგ­რაფ­ში პო­პუ­ლა­

თ­ვის ბრძო­ლას თით­ქოს ეკარ­გე­ბა აზ­რი,

ბელ შრო­მა­ზეც მი­უ­თი­თებს, რა­საც ექი­მე­ბი

­ ან და­კავ­ში­რე­ბულ რულ აპო­კა­ლიფ­სთ

ერ­თი შე­ხედ­ვით. „არ ყო­ფი­ლა შემ­თხ­ვე­ვა,

სწე­ვენ პა­ცი­ენ­ტის­თ­ვის თუნ­დაც რამ­დე­ნი­მე

თე­მას, რო­გორც ჩანს, ქარ­თუ­ლი კი­ნოც

ახ­ლობ­ლის მოთხოვ­ნის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ

წუ­თით სი­ცოცხ­ლის გა­სა­ხან­გ­რ­ძ­ლი­ვებ­ლად;

ვერ ას­ც­და, ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში – გაკ­ვ­რით

აპა­რა­ტი­დან გა­მოგ­ვერ­თო ვინ­მე, (მხოლოდ)

თუმ­ცა, თა­ვად ამას გმი­რო­ბად სუ­ლაც არ

მა­ინც. ლე­ვან კი­ტი­ას დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი

მან, თვი­თონ უნ­და გა­დაწყ­ვი­ტოს, რო­დის

მი­იჩ­ნე­ვენ და ექი­მის ყო­ველ­დღი­ურ, უკ­ვე მე­

"სიცოცხლის ფა­სი" იწყე­ბა ცი­ტა­ტით იოანეს

შეწყ­ვი­ტოს სი­სოცხ­ლე“. თით­ქოს მის­ტი­კას­

ქა­ნი­კუ­რად ქცე­ულ საქ­მი­ა­ნო­ბას კა­ლა­ტო­ზის შრო­მას ადა­რე­ბენ.

გა­მოცხა­დე­ბი­დან: "და რო­ცა ახ­ს­ნა მეშ­ვი­დე

თან გვაქვს საქ­მე: ადა­მი­ან­მა, რო­მელ­საც,

ბე­ჭე­დი, ასე, ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თით დუ­მი­ლი

ჩვე­ნი შე­ფა­სე­ბით, სუნ­თ­ქვ ­ ა­ღა შე­უძ­ლი­ა, და

აღ­სა­ნიშ­ნა­ვი­ა, რომ კად­რე­ბი ინ­ტერ­ვი­უ­ი­

ჩა­მო­ვარ­და ზე­ცას". უნ­და შე­გახ­სე­ნოთ,

ისიც არა და­მო­უ­კი­დებ­ლად, თვი­თონ უნ­და

რე­ბის ეპი­ზო­დებ­ში გან­სა­კუთ­რე­ბით ცოცხა­

რომ მეშ­ვი­დე ბეჭ­დის ახ­ს­ნა მი­ნიშ­ნე­ბაა

გა­დაწყ­ვი­ტოს, რო­დის მოკ­ვ­დეს. ფან­ტას­ტი­კის

ლი და რე­ა­ლუ­რია (ექიმის ტე­ლე­ფონ­ზე

აპო­კა­ლიფ­სუ­რი სა­ში­ნე­ლე­ბე­ბის, რო­გორც

სფე­როა თით­ქოს. სხვა მხრივ, ვის შე­უძ­ლია

სა­უ­ბა­რი, ბავ­შ­ვი ბა­ბუ­ის სა­წოლ­თან), ასე­თი

შე­უქ­ცე­ვა­დი პრო­ცე­სის და­საწყი­სის.

პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბა აიღოს სხვი­სი სი­ცოცხ­

მა­სა­ლის არ­სე­ბო­ბა კი ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ლო­

ლის დას­რუ­ლე­ბა­ზე – ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თ­ქ­ვის

ვა­ნია დო­კუ­მენ­ტუ­რი კი­ნოს­თ­ვის; იმის­თ­ვის,

აპა­რა­ტის ადა­მი­ა­ნის­თ­ვის, თუნ­დაც შვი­ლის­

რომ რე­ჟი­სორ­მა რე­პორ­ტა­ჟუ­ლო­ბის ცდუ­

ინ­ტენ­სი­ურ ­ ი თე­რა­პი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში

თ­ვის გა­მორ­თ­ვით. ზო­გი­ერ­თი მშობ­ლის

ნე­ბას სძლი­ოს და დო­კუ­მენ­ტუ­რი კი­ნოს იმ

არის გა­და­ღე­ბუ­ლი. რა არის ეს ინ­ტენ­სი­

მე­სა­კუთ­რუ­ლი ხა­სი­ა­თის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით

ვიწ­რო წი­თე­ლი ხა­ზის გას­წ­ვ­რივ იაროს, რო­

უ­რი თე­რა­პი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა? – იგი­ვე

(ლოგიკით: ჩე­მი შვი­ლი ჩე­მი სა­კუთ­რე­ბა­ა),

მელ­საც ბეწ­ვის ხიდ­ზე სი­ა­რულს ადა­რე­ბენ.

ფილ­მი სა­მე­დი­ცი­ნო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბის

მა­ინც რა ფა­სი აქვს სი­ცოცხ­ლეს?! ვი­ნაა

­ ი­მა­ცი­უ­ლი... სა­ა­ვად­მ­ყო­ფო­ში ეს არის რე­ან

ამ ე.წ. დი­ლე­მის გა­დაჭ­რის გზა­ზე შე­საძ­ლო

­ ­ვის აპა­რატ­ზე მი­ერ­თე­ ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თქ

შე­დე­გის გა­მოც­ნო­ბა პრობ­ლე­მას ალ­ბათ

მთა­ვა­რი სპე­ცი­ა­ლის­ტი-­შემ­ფა­სე­ბე­ლი ამ სფე­რო­ში?! რო­გორც ამ­ბო­ბენ, მსგავ­სი და­

ბუ­ლი პა­ცი­ენ­ტე­ბის გან­თავ­სე­ბის ად­გი­ლი.

არ წარ­მო­ად­გენს, ხო­ლო კლი­ნი­კა, სა­დაც

გა­რე­მო აბ­სო­ლუ­ტუ­რად რე­ალ ­ უ­რია – პა­

ფილ­მის მოქ­მე­დე­ბა ვი­თარ­დე­ბა, მსგავ­სი შემ­

მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა არა­ჰუ­მა­ნუ­რი­ა, მაგ­რამ ღირს

ცი­ენ­ტე­ბი, აქა­-იქ მა­თი გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი,

თხ­ვე­ვე­ბის ნაკ­ლე­ბო­ბას არ გა­ნიც­დის.

კი სი­ცოცხ­ლის გა­ხან­გ­რ­ძ­ლი­ვე­ბა იმ შემ­თხ­ვე­

ექი­მე­ბი, პლას­ტ­მა­სის მი­ლე­ბი­ან ­ ი აპა­რა­

თე­მის პრობ­ლე­მუ­რო­ბა ფილ­მის ძლი­ე­რი

ვა­ში, თუ ადა­მი­ა­ნი/­პა­ცი­ენ­ტი სრულ­ფა­სო­ვან

ტუ­რის ხლარ­თე­ბი. რე­ა­ლუ­რი ადა­მი­ან ­ ე­ბი

მხა­რე­ა, რა­საც ვერ ვიტყ­ვით მის ვი­ზუ­ა­ლურ

ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბას ვერ და­უბ­რუნ­დე­

რე­ალ ­ ურ პრობ­ლე­მა­ზე სა­უბ­რო­ბენ: აქვს თუ

გა­დაწყ­ვე­ტა­ზე. უძ­რა­ვი კა­მე­რა, უც­ვლ ­ ე­ლი

ბა; თუმ­ცა იმა­საც ამ­ბო­ბენ, ბევრს იკა­მა­თებ, ვიდ­რე პა­ცი­ენ­ტის ტყავ­ში არ აღ­მოჩ­ნ­დე­ბი­ო.

არა უფ­ლე­ბა ვინ­მეს, შე­ა­ფა­სოს კო­მა­ტო­ზურ

რა­კურ­სე­ბი, „სინქრონების“ მსგავ­სად ჩას­მუ­ლი

მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მყო­ფი ადა­მი­ა­ნის სა­სი­

ექი­მე­ბის მო­ნო­ლო­გე­ბი, ინ­ტერ­ვი­უს ეპი­ზო­

ცოცხ­ლო აქ­ტი­ვო­ბა, რო­გორც უიმე­დო? არის

დე­ბი გარ­კვ ­ ე­ულ­წი­ლად რე­პორ­ტა­ჟუ­ლო­ბის

მის­კენ მივ­ყა­ვართ. ფილ­მი სრულ­დე­ბა

კი ასე­თი აქ­ტი­ვო­ბა სი­ცოცხ­ლე, და არის თუ

­ ას იწ­ვევს. ამ გა­რე­მო­ში, სა­დაც კა­მე­რა გან­ცდ

ჰენ­დე­ლის ოპე­რის „რინალდო“ ერ­თ­-ერ­

არა სი­ცოცხ­ლის ამ უმ­ცი­რე­სი აქ­ტი­ვო­ბის

მხო­ლოდ დგას, რე­ა­ლუ­რად უფ­რო მე­ტია

თი არი­ით (რომელიც ტორ­კ­ვა­ტო ტა­სოს

სა­შუ­ა­ლო კო­ე­ფი­ცი­ენ­ტის მრუ­დე­წი­რი­ა­ნი

სა­ნა­ხა­ვი, ვიდ­რე ამას ფილ­მის ოპე­რა­ტო­რი

„გათავისუფლებული იერუ­სა­ლი­მის“ მი­ხედ­ვით

გრა­ფი­კუ­ლი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბა საკ­მა­რი­სი იმი­

გვთა­ვა­ზობს. რო­გორც ჩანს, მხო­ლოდ პერ­სო­

შე­იქ­მ­ნა), რომ­ლის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის შე­სა­ხებ

სათ­ვის, რომ ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თ­ქ­ვის აპა­რა­ტი

ნა­ლი­სა და სა­მე­დი­ცი­ნო აპა­რა­ტუ­რის მსხვი­ლი

კითხ­ვის ნიშ­ნე­ბი ჩნდე­ბა. რო­გორც წე­სი, მუ­სი­

ფილ­მის ფი­ნალს ისევ ბიბ­ლი­უ­რი თე­

არ გა­მო­ირ­თოს? ან ვის ჰყოფ­ნის აპა­რა­ტის

ხე­დით მო­წო­დე­ბა საკ­მა­რი­სი არ აღ­მოჩ­ნ­და

­ ე­ნე­ბა, კა ფილ­მ­ში „ისე, უბ­რა­ლოდ“ არ გა­მო­იყ

გა­მორ­თ­ვის გამ­ბე­და­ობ ­ ა, რა­საკ­ვირ­ვე­ლი­ა,

ატ­მოს­ფე­როს შე­საქ­მ­ნე­ლად, რად­გან ეს ის

გან­სა­კუთ­რე­ბით – ფი­ნა­ლურ ნა­წილ­ში.

ვის აქვს უფ­ლე­ბა, და აქვს თუ არა იგი ვინ­მეს

გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ა, სა­დაც სიკ­ვ­დილ­-­სი­ცოცხ­ლის

ვფიქ­რობ, ამ ნა­ხე­ვარ­სა­ა­თი­ა­ნი ფილ­მის მა­

სა­ერ­თოდ... ეს ის რი­ტო­რი­კუ­ლი კითხ­ვე­ბი­ა,

ბრძო­ლის ვე­ლი­ა, უფ­რო სწო­რად გა­ჭი­ა­ნუ­რე­

ყუ­რე­ბე­ლი მხო­ლოდ ცალ­კე­უ­ლი პრო­ფე­სი­ის

რომ­ლე­ბიც დას­მუ­ლია ფილ­მ­ში, და პა­სუხს

ბუ­ლი ომის. თუ ქი­რურ­გი­ულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში

ადა­მი­ა­ნე­ბის ან კონ­კ­რე­ტუ­ლი პა­ცი­ენ­ტე­ბის

­ ე­ბი სცე­მენ, რომ­ლებ­საც ამ პრობ­ ის ადა­მი­ან

რამ­დე­ნი­მე­სა­ა­თი­ა­ნი ბრძო­ლა მი­დის პა­ცი­ენ­

ახ­ლო­ბელ­თა მცი­რე წრით რომ არ შე­მო­ი­

ლე­მას­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი შე­ხე­ბა აქვთ.

ტის სი­ცოცხ­ლის გა­და­სარ­ჩე­ნად, ინ­ტენ­სი­უ­რი

ფარ­გ­ლოს, ან­და სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სი­უ­ჟე­ტი­ვით

თე­რა­პი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში ეს ბრძო­ლა

ერ­თ­ჯე­რა­დი არ აღ­მოჩ­ნ­დეს, ნა­ხე­ვარ­სა­ა­თი­

რი­სას გა­სა­გე­ბი ხდე­ბა პრობ­ლე­მის რე­ა­ლუ­რი

ხში­რად რამ­დე­ნი­მე თვე გრძელ­დე­ბა, აქე­დან

ან ფილ­მშ ­ ი ეფექ­ტუ­რი სა­ხის შექ­მნ ­ ა გა­ცი­ლე­

სიღ­რ­მე, თუმ­ცა ცალ­სა­ხად ერ­თ­მ­ნიშ­ვნ ­ ე­ლო­

გა­მომ­დი­ნა­რე, ეს მდო­რე უძ­რა­ო­ბა, რო­მე­ლიც

ბით სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბო­და.

ვა­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მა­ინც წარ­მო­უდ­გე­ნე­

ფილ­მის ტემ­პ­საც გან­საზღ­ვრ ­ ავს, მხო­ლოდ

ლი­ა. თუ ერთ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ექი­მი აპა­რა­ტის

მოჩ­ვე­ნე­ბი­თია და სწო­რედ ეს შე­უ­თავ­სებ­ლო­

(ტიტრებამდე, ჰენ­დე­ლის ფონ­ზე, რა­ტო­მაც არა!) სტა­ტის­ტი­კის მოყ­ვა­რულ­თათ­ვის არის

ფილ­მ­ში კონ­კ­რე­ტულ შემ­თხ­ვე­ვებ­ზე სა­უბ­

და­სას­რულ, ფილ­მის ფი­ნალ­ში

გა­მო­სარ­თა­ვად მო­სუ­ლი ახ­ლობ­ლე­ბის

ბა იქ­მ­ნე­ბა გა­რე­მოს რე­ა­ლურ ხა­სი­ათ­სა და

მო­გე­რი­ე­ბას ახერ­ხებს და შე­დე­გად გა­მო­

კა­მე­რის უძ­რა­ო­ბას შო­რის. ამიტომ, ემო­ცი­უ­

სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცი­ა: სა­ქარ­თ­ვე­ლო­

ჯან­მ­რ­თე­ლე­ბულ პა­ცი­ენტს უშ­ვებს სახ­ლ­ში;

რი ზე­მოქ­მე­დე­ბის თვალ­საზ­რი­სით, ფილ­მი

ში ინ­ტენ­სი­უ­რი თე­რა­პი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში

იმა­ვე ლო­გი­კით, სა­სი­ცოცხ­ლო ფუნ­ქ­ცი­ე­ბის

ნაკ­ლე­ბად ეფექ­ტუ­რი გა­მო­ვი­და და უფ­რო

წე­ლი­წად­ში 600 პა­ცი­ენ­ტი მკურ­ნა­ლობს,

აღ­დ­გე­ნის ნაკ­ლე­ბი შან­სის მქო­ნე პა­ცი­ენ­

სა­ტე­ლე­ვი­ზიო რე­პორ­ტაჟს და­ემ­ს­გავ­სა.

სიკ­ვ­დი­ლი­ა­ნო­ბის სა­შუ­ა­ლო მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი

ტის შემ­თ­ვე­ვა­ში, ადა­მი­ა­ნის სი­ცოცხ­ლის­

18

ფილ­მი „სიცოცხლის ფა­სი“ იმ და­უ­ფა­სე­

მხო­ლოდ 2%-ია.

ფოტო: დიმიტრი კვესელავა

recenzia

19

"თეთრი ყვა­ვი­ლი და თეთ­რი პე­პე­ლა"

>> მაგ­და გო­გო­ლაშ­ვი­ლი

ქარ­თუ­ლი ანი­მა­ცი­ის პო­ე­ტურ­-ლ ­ ი­რი­კუ­ლი

უკეთ ჩავ­წ­ვდ ­ ეთ სა­კუ­თარ მან­კი­ერს... თუმ­ცა,

შუ­რი ამოძ­რა­ვებ­დეთ. შე­იძ­ლე­ბა, იგი­ვეს მიღ­წე­

ხა­სი­ა­თი სა­ყო­ველ­თა­ოდ იყო ცნო­ბი­ლი

ამა­ზე ცო­ტა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით...

ვა მიზ­ნა­დაც კი გა­და­ექ­ცეთ და წარ­მა­ტე­ბუ­ლად

მა­ში­ნაც კი, რო­დე­საც XX სა­უ­კუ­ნის 80-ან წლებ­ში მულ­ტიპ­ლი­კა­ცი­აშ ­ ი მო­სულ­მა

­ ე­დი­ა­ნის ნო­ვე­ლის მი­ხედ­ვით ერ­ლომ ახ­ვლ გა­და­ღე­ბუ­ლი, ხუთ­წუ­თი­ა­ნი ანი­მა­ცია ,,თეთრი

წარ­მარ­თონ სა­კუ­თა­რი ცხოვ­რე­ბა. თუმ­ცა, ასე­თი ბედ­ნი­ე­რი და­სას­რუ­ლი იშ­ვი­ა­თად აქვს

ახალ­მა თა­ობ ­ ამ, სტი­ლი­ზე­ბუ­ლი ხელ­წე­რი­

ყვა­ვი­ლი და თეთ­რი პე­პე­ლა“ (რეჟისორი-

შე­უძ­ლე­ბე­ლის­კენ სწრაფ­ვას. ადა­მი­ა­ნე­ბი შე­

სა და გან­სხ ­ ­ვა­ვე­ბუ­ლი თე­მა­ტუ­რი აზ­როვ­

მალხაზ კუ­ხი­ა­ნი­ძე) 2011 წელს შე­იქ­მ­ნა, სა­ქარ­

იძ­ლე­ბა ერ­თ­მა­ნეთს ჰგავ­დ­ნენ ამ თვი­სე­ბე­ბით,

ნე­ბის ფონ­ზე, სხვაგ­ვა­რი აზ­როვ­ნე­ბის ტრა­

თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი კი­ნო­ცენ­ტ­რის მხარ­და­ჭე­

მაგ­რამ იმ­დე­ნად გან­ს­ხ­ვავ­დე­ბოდ­ნენ ყო­ფით,

დი­ცია შექ­მ­ნა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით შე­ჩე­რე­ბულ­მა

რით. კლა­სი­კუ­რი, ფე­რა­დი ანი­მა­ცია ეტი­უდ ­ ის

რომ ერ­თის ყო­ველ­დღი­ურ ­ ო­ბა, მე­ო­რეს­თვ ­ ის

წარ­მო­ებ ­ ით­მა პრო­ცეს­მა ეს გან­ვი­თა­რე­ბაც

რიტ­მ­ში, მის ხა­სი­ათ­ში გან­ფე­ნი­ლი მო­უთხ­

ყო­ველ­თ­ვის მი­უღ­წე­ვე­ლი იყოს. ანი­მა­ცი­უ­რი

შე­ა­ჩე­რა, მაგ­რამ თან­და­თა­ნო­ბით დაწყე­

რობს მა­ყუ­რე­ბელს, თუ რო­გორ გა­და­აწყ­ვე­ტი­

ფილ­მის სი­უ­ჟე­ტი­დან გა­მომ­დი­ნა­რეც, რო­გორც

ბულ­მა ცვლი­ლე­ბებ­მა, სხვა ძი­ე­ბებ­თან

ნა თეთრ ყვა­ვილს მის­მა მგავ­ს­მა თეთ­რ­მა პე­

უნ­და სდო­მე­ბო­და ყვა­ვილს გაფ­რე­ნა, მის­თ­ვის

ერ­თად, პო­ე­ტუ­რი აზ­როვ­ნე­ბის ფორ­მე­ბიც

პე­ლამ გაფ­რე­ნა... იმ­დე­ნად ხა­ლას ფე­რებ­შია

სა­სი­ცოცხ­ლოდ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი სწო­რედ ერთ

შეც­ვა­ლა, ამას­თა­ნა­ვე და­აბ­რუ­ნა ქარ­თუ­ლი

მო­ცე­მუ­ლი ამ ამ­ბის ინ­ტერ­პ­რე­ტა­ცი­ა, იმ­დე­ნად

ად­გი­ლას ყოფ­ნა იყო. შე­იძ­ლე­ბა იმ არა­რე­

კი­ნოს იმ სის­ტე­მა­ში, სა­დაც ანი­მა­ცია თა­ვის

ლა­მა­ზი სა­ნა­ხა­ვია მუ­სი­კის ფონ­ზე პეპ­ლე­ბის

ა­ლურ­თან მი­ახ­ლო­ე­ბის­კენ სხვამ გი­ბიძ­გოს;

ფარ­ფა­ტი, მინ­დო­რი, ყვა­ვი­ლი, რომ ფილ­მი

ისეთ­მა, რომ­ლე­ლიც ტრა­გი­კუ­ლი და­სას­რუ­ლის

პირ­ვე­ლი­ვე წა­მე­ბი­დან ქმნის სა­მა­ყუ­რებ­ლო

შემ­თხ­ვე­ვა­შიც კი, პე­პე­ლა­სა­ვით გულ­გ­რი­ლი

ახალ გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბით გზებს ეძებ­და.

ახა­ლი ანი­მა­ცი­ურ ­ ი ფილ­მის „თეთრი ყვა­ვი­ ლი და თეთ­რი პე­პე­ლა“ შემ­ქ­მ­ნე­ლებ­მა ლი­რი­

გან­წყო­ბას. ალ­ბათ ამ იდი­ლი­უ­რი გა­რე­მოს

იქ­ნე­ბა: „უი, მარ­თ­ლა არ სცოდ­ნია ფრე­ნა (და

ზე­მოქ­მე­დე­ბის შე­დე­გა­დაც იბა­დე­ბა მო­ულ ­ ოდ­

გზის აუღელ­ვებ­ლად გაგ­რ­ძე­ლე­ბა)“ . ფილ­მი ახა­ლი სა­ფე­ხუ­რის, ახა­ლი პრო­ცე­

კუ­ლი და პო­ე­ტუ­რი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის ტრა­დი­

ნე­ლად გან­ც­დი­ლი მძაფ­რი და გუ­ლი­სა­მა­ჩუ­ყე­

ცია გა­ა­ცოცხ­ლეს, ოღონდ სულ სხვა ჭრილ­ში

ბე­ლი სევ­და. ნო­ვე­ლა მძაფრ გან­ც­დას, უამ­რავ

სის და­საწყის­შია შექ­მ­ნი­ლი – იგუ­ლის­ხ­მე­ბა

– ერ­თი­ა­ნო­ბი­თი და ჰარ­მო­ნი­უ­ლი თან­მიმ­დევ­

სა­ფიქ­რალს აღ­ძ­რავს მა­ყუ­რე­ბელ­ში.

ზო­გა­დად თა­ნა­მედ­რო­ვე რე­ა­ლო­ბა და ანი­მა­

რო­ბით. სტრუქ­ტუ­რა სწო­რედ ამ­გ­ვარ და­მო­

არ­სე­ბობს სა­სი­ა­მოვ­ნოდ სა­ყუ­რე­ბე­ლი

კი­დე­ბუ­ლე­ბას აღ­ძ­რავს. რო­მან­ტი­კულს და

ფილ­მე­ბი, ასე­ვე სა­ინ­ტე­რე­სო, დი­ნა­მი­კუ­რი

ცი­ურ კი­ნოს­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ინ­ტე­რე­სე­ბი, რომ­ლე­ბიც 2009 წლის შემ­დეგ გან­სა­კუთ­რე­ბით

იმავ­დ­რო­უ­ლად ახა­ლი ლი­რი­კუ­ლი ემო­ცი­ით

სი­უ­ჟე­ტე­ბი, მაგ­რამ საკ­მა­რი­სია ფილ­მის დას­

აქ­ტი­უ­რი­ა. გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი სივ­რ­ცის შექ­

დატ­ვირ­თულს. გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბამ ამ­ჯე­რა­დაც

რულ­დეს, რომ მას­ზე ფიქრს ავ­ტო­მა­ტუ­რად

მ­ნა რომ თავ­მოყ­რი­ლი ში­ნა­არ­სის თან­მივ­დევ­

მო­ი­ტა­ნა სტი­ლი­ზე­ბის ნიშ­ნე­ბი: ოდ­ნა­ვი უტ­

წყვეტ. „თეთრი ყვა­ვივ­ლი და თეთ­რი პე­პე­

რუ­ლი გად­მო­ცე­მა არ არის, ამას თა­ნა­მედ­რო­

რი­რე­ბა და ოდ­ნა­ვი ირე­ა­ლო­ბა. ამას­თა­ნა­ვე,

ლა“, მი­უ­ხე­და­ვად მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნო­ბი­სა,

ვე კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფიც მოწ­მობს. ეს ზუს­ტად ის

მკვეთ­რი ტო­ნა­ლუ­რი გან­წყო­ბა – ის, რაც ასეთ

იმ ფილ­მებს გა­ნე­კუთ­ვ­ნე­ბა, რომ­ლიც ნახ­ვის

გა­დამ­წყ­ვე­ტი კომ­პო­ნენ­ტი­ა, რომ­ლის გა­რე­შეც

გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბას ახ­ლავს თან და ყო­ველ­თ­ვის

შემ­დე­გაც გახ­სოვს, რო­მე­ლიც სა­ფიქ­რალს

კარ­გი ფილ­მი წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი­ა. თუ ნაკ­ლე­ბი

ხა­სი­ა­თის მიმ­ცე­მი­ა, გან­საზღ­ვ­რავს ანი­მა­ცი­ურ ­ ი

გი­ჩენს და არ გა­ვიწყ­დე­ბა. ფიქ­რე­ბით ყვა­

ში­ნა­არ­სობ­რი­ვი დატ­ვირ­თ­ვის შემ­თხ­ვე­ვა­ში,

ფილ­მის ავ­ტორ­თა ხელ­წე­რას.

ვი­ლე­ბი­სა და პეპ­ლე­ბის სამ­ყა­რო­დან უფ­რო

გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი სივ­რ­ცე იდე­ალ ­ უ­რი­ა,

ნაც­ნობ, ადა­მი­ა­ნე­ბის სამ­ყა­რო­ში გა­და­დი­

შე­იძ­ლე­ბა მა­ინც და­ა­მახ­სოვ­რ­დეს მა­ყუ­რე­ბელს,

ნის­თვ ­ ის და გა­გი­ფიქ­რი­ა: „ნეტავ მის ად­გი­ლას

ხარ... იმ­დე­ნად ნაც­ნო­ბია ყვა­ვი­ლი­სა და

მაგ­რამ თუ ეს ფაქ­ტო­რი არ არის სა­ინ­ტე­რე­სო,

მე ვი­ყო“... ხში­რად ადა­მი­ა­ნე­ბი ერ­თმ ­ ა­ნე­თის

პეპ­ლის დი­ა­ლო­გი... იმ­დე­ნად ნაც­ნო­ბია ცა­ში

მას ში­ნა­არ­სი ეკარ­გე­ბა, სიღ­რმ ­ ი­სა და თე­მა­ტუ­

ყო­ფას შე­ნატ­რი­ან, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, უკე­თეს

აჭ­რი­ლი ყვა­ვი­ლის და­სას­რუ­ლი...

რი სი­სავ­სის მი­უ­ხე­და­ვად. ანი­მა­ცი­ა, რო­მე­ლიც

­ ე ადა­მი­ა­ რამ­დენ­ჯერ შე­გი­ხე­დავს მე­ორ

მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში არი­ან თუ არა. რო­გორც

გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბი­თი მხა­რე, ში­ნა­არ­სი და

ორ­გან­ზო­მი­ლე­ბი­ა­ნი გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბით

უნ­და უღი­მო­დეს ბე­დი, მა­ინც სხვა, კარ­დი­ნა­

ხმო­ვა­ნი რი­გი – ეს ის აუცი­ლე­ბე­ლი კომ­პო­

თა­ნა­მედ­რო­ვე კი­ნოს სტან­დარ­ტებს სრუ­ლი­

ლუ­რად გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი რამ უნ­და. შე­დე­გებ­ზე

ნენ­ტე­ბი­ა, რომ­ლის სრულ­ყო­ფის შემ­თხ­ვე­ვა­

ად აკ­მა­ყო­ფი­ლებს, მა­ყუ­რე­ბელს პეპ­ლი­სა და

და შე­სა­ბა­მი­სად იმა­ზე, რომ „ოცნებების“ ას­რუ­

შიც ფილ­მი სა­ინ­ტე­რე­სოდ და ერ­თი მთლი­ა­

ყვა­ვი­ლის ისეთ რე­ა­ლის­ტურ გა­რე­მოს უქ­მ­ნის,

­ ე­ბა, ლე­ბას ყო­ველ­თ­ვის კარ­გი რო­დი მოჰ­ყვ

ნის სი­ნო­ნი­მად იქ­ცე­ვა მა­ყუ­რებ­ლის­თ­ვის.

რო­მე­ლიც მას ერ­თ­დ­რო­უ­ლად აღ­ტა­ცე­ბას

ნაკ­ლე­ბად ვფიქ­რობთ. ის­მის ასო­ცი­ა­ცი­უ­რი

ცა­ში აფ­რე­ნილ­მა პე­პე­ლამ გე­ლა ბაბ­ლუ­ა­ნის

და ყვა­ვი­ლის ის­ტო­რი­ით გა­მოწ­ვე­ულ სევ­დას

კითხ­ვა – რა შუ­აშ ­ ია ადა­მი­ან ­ უ­რი სი­ხარ­ბე

„13“-ის მთა­ვა­რი გმი­რი, გი­ორ­გი გა­მახ­სე­ნა, რო­

ჰგვრის. პე­პე­ლა­სა და ყვა­ვი­ლის თავ­გა­და­

თეთრ, ლა­მაზ პე­პე­ლას­თან და ყვა­ვილ­თან?!

მე­ლიც ზუს­ტად ასე, ყო­ველ­გ­ვა­რი კონ­კ­რე­ტუ­ლი

სა­ვალს ანი­მა­ცი­ის მსგავ­სი სი­სა­და­ვი­თა და

ალ­ბათ ისიც გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ, თუ გეტყ­ვით,

გათ­ვით­ც­ნო­ბი­ე­რე­ბის გა­რე­შე, დი­დი ჟი­ნით

სი­ფა­ქი­ზით სავ­სე მუ­სი­კა გას­დევს ფო­ნად­.

რომ არა თუ შუ­ა­ში­ა, არა­მედ „თეთრი ყვა­ვი­ლი

მი­დის სა­ვა­რა­უ­დო სიკ­ვ­დი­ლის­კენ იმ იმე­დით,

­შე­იძ­ლე­ბა ას­გ­ვერ­დი­ა­ნი წიგ­ნი წა­ი­კითხო და არ

და თეთ­რი პე­პე­ლა“-­ზე სა­უბ­რი­სას ამ თე­მის­

რომ მი­ზანს (თითქმის შე­უძ­ლე­ბელს) მი­აღ­წი­ოს.

იყოს იმ­დე­ნად მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი, რამ­დე­ნა­დაც

თ­ვის გვერ­დის ავ­ლა შე­უძ­ლე­ბე­ლი­ა. ალ­ბათ

სა­ერ­თოდ, ხე­ლოვ­ნე­ბის მა­რა­დი­უ­ლი თე­მაა და­

რამ­დე­ნი­მე წი­ნა­და­დე­ბის ერ­თობ­ლი­ო­ბა. ახალ

მცე­ნა­რე იქ­ნე­ბა თუ ცხო­ვე­ლი, უნ­და აალა­პა­

უ­ოკ ­ ე­ბე­ლი სწრაფ­ვა მი­უღ­წე­ვე­ლის­კენ, თუნ­დაც

ანი­მა­ცი­ურ ფილ­მ­-ე­ტი­უდს ზუს­ტად ეს იმ­პრ ­ ე­სი­

რა­კოს ხე­ლო­ვან­მა, რომ ადა­მი­ა­ნი სა­კუ­თარ

წი­ნას­წარ იცოდ­ნენ, რომ ყო­ვე­ლი­ვე ეს ხი­ფათს

ო­ნის­ტუ­ლი ხიბ­ლი აქვს – ში­ნა­არ­სობ­რივ­-­სა­ნა­

კარ­გ­სა თუ ცუდს უფ­რო სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნად ჩა­უ­

მო­უ­ტანს. არ არის აუცი­ლე­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნებს,

ხა­ობ­რი­ვი ლა­კო­ნუ­რო­ბი­თა და უმ­თავ­რე­სით

ფიქ­რ­დეს. ასე­თი შე­მოვ­ლი­თი გზით შე­იძ­ლე­ბა

სხვი­სი ყო­ფით აღ­ფ­რთ ­ ო­ვა­ნე­ბის შემ­თხ­ვე­ვა­ში,

– მძაფ­რი ემო­ცი­ით.

20

recenzia

21

თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი ზღაპა­რი და კი­ნო­სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნია ინ­ტერ­ვიუ სტუ­დია Light Bank -ის გე­ნე­რა­ლურ დირ­ქ­ტორ დე­ვი გვა­ხა­რი­ას­თან

ვინ არი­ან „ანოს და ვა­ნოს თავ­გა­და­სა­ ვა­ლი“-ს შემ­ქმ ­ ­ნე­ლე­ბი ?

ზღაპ­რულ პერ­სო­ნაჟ­ზე. არაა გა­მო­რიცხუ­ლი,

დუს­ტ­რი­ამ თა­ვი ირ­ჩი­ნოს, თუ არ ჩავ­თ­ვ­

რომ და­ინ­ტე­რე­სე­ბა მა­ინც იყოს...

ლით კი­ნო­ცენ­ტ­რის დახ­მა­რე­ბით შექ­მ­ნილ ფილ­მებს, რაც აბ­სუ­ლუ­ტუ­რად გან­ს­ხ­ვა­ვე­

ფილ­მი შედ­გა ორი მხა­რის co pro­duc­ti­on­-ით

სად მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და გა­და­ღე­ბე­ბი?

– სტუ­დია Light Bank-ის, და მე­ო­რე მხა­რეს – ფილ­მის ორი რე­ჟი­სო­რი ლე­ვან დაბ­რუნ­

ბუ­ლია თა­ვი­სი ში­ნა­არ­სი­თა და მიზ­ნე­ბით. კო­მერ­ცი­უ­ლი კი­ნოს­თ­ვის კი აუცი­ლე­ბე­ლი­ა,

მხო­ლოდ ერ­თი სცე­ნა იყო პა­ვი­ლი­ონ­ში

­ ონ რომ კონ­კ­რე­ტულ­მა სტუ­დი­ებ­მა გა­ნაგ­რძ არ­სე­ბო­ბა. ბიზ­ნეს­სექ­ტო­რის დახ­მა­რე­ბის და

დაშ­ვი­ლი, ჯა­ბა მელ­ქა­ძე და პრო­დუ­სე­რი თე­

გა­და­ღე­ბუ­ლი, და­ნარ­ჩე­ნი სულ ექ­ს­ტე­რი­ე­

ი­მუ­რაზ ბარ­ბა­ქა­ძე მთე­ლი თა­ვი­სი გუნ­დით.

რი იყო გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი და დე­კო­რა­ცი­ე­ბი

სა­რეკ­ლა­მო თა­ნად­გო­მის გა­რე­შე, კი­ნო ისევ

ბუ­ნე­ბა­ში. შერ­ჩე­უ­ლი იყო ისე­თი ად­გი­ლე­ბი,

იქ დარ­ჩე­ბო­და, სა­დაც 2007 წლამ­დე იყო.

ეს ფილ­მი მხო­ლოდ ქარ­თუ­ლი ბაზ­რის­

რომ­ლე­ბიც მაქ­სი­მა­ლუ­რად ზღაპ­რუ­ლ გა­რე­

თ­ვის შე­იქ­მ­ნა თუ და­გეგ­მი­ლია სა­ქარ­თ­ვე­

მოს შექ­მ­ნი­და. მიზ­ნად გვქონ­და, გვეჩ­ვე­ნე­

ლოს გა­რეთ მი­სი დის­ტ­რი­ბუ­ცი­ა?

ბი­ნა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ბუ­ნე­ბა. გა­და­ღე­ბე­ბი მიმ­

კი­ნო­ში ჰო­ლი­ვუ­დის ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვის გა­მო­ჩე­

დი­ნა­რე­ობ­და აჭა­რა­ში. ძი­რი­თა­დად იღე­ბენ

ნა, დის­ტ­რი­ბუ­ცი­ის თვალ­საზ­რი­სით?

ეს ფილ­მი თა­ვი­დან შე­იქ­მ­ნა კონ­კ­რე­ტუ­

ქალ­ქის ხე­დებს, ჩვენ კი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს

ლად ქარ­თუ­ლი ბაზ­რის­თ­ვის, რა­საც მე

ულა­მა­ზე­სი ბუ­ნე­ბა გა­და­ვი­ღეთ. ვიტყო­დი,

შეც­დო­მად მი­ვიჩ­ნევ. თა­ვი­დან­ვე დრო რომ

რომ ეს ამ ფილ­მის დი­დი პლუ­სი­ა.

გვქო­ნო­და, კარ­გად დავ­ფიქ­რე­ბუ­ლი­ყა­ვით, ­ ი ისე­თი კომ­ შევ­ძ­ლებ­დით შეგ­ვე­ტა­ნა ფილ­მშ პო­ნენ­ტე­ბი, რაც სა­ერ­თა­შო­რი­სო ბა­ზარ­ზე

ღაც კა­რს გიხ­ს­ნის. გა­და­ღე­ბის დროს?

რამ­დე­ნად რე­ა­ლუ­რი­ა, რომ თქვენ­თან კონ­კ­რე­ტუ­ლი იდე­ით მო­ვი­დეს კი­ნო­ხე­ლო­

პირ­ველ რიგ­ში აღ­ვ­ნიშ­ნავ, რომ დე­კო­რა­

იდე­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, უფ­რო ქარ­თულ

ტო­რებ­მა და მხატ­ვ­რებ­მა ბრწყინ­ვა­ლედ გა­

ბა­ზარს იყო მორ­გე­ბუ­ლი. აქ­ვე ვიტყ­ვი, რომ

არ­თ­ვეს თა­ვი და­ვა­ლე­ბას. ისი­ნი ნამ­დ­ვი­ლი

მი­სი უცხოურ ბა­ზარ­ზე გა­ტა­ნის მცდე­ლო­ბა

პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი არი­ან.

­ ი აქვს, ამის მა­ინც გვაქვს; თუ რა პო­ტენ­ცი­ალ

ეს უდა­ვოდ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი კომ­პო­ნე­ტი­ა, რაც სა­ქარ­თ­ვე­ლოს საზღ­ვ­რებს გა­რეთ რა­

რა პრობ­ლე­მებს გა­და­აწყ­დით ზღაპ­რის

ზღაპ­რის გა­ტა­ნას შე­საძ­ლე­ბელს გახ­დი­და. თუმ­ცა, ისე მოხ­და, რომ თვი­თონ სცე­ნა­რი,

რამ­დე­ნად მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია ქარ­თულ

ძი­რი­თა­დი პრობ­ლე­მა არის ყო­ველ­თ­ვის

ვა­ნი? ჩემ­თ­ვის მე­გობ­რო­ბით და ნაც­ნო­ბო­ბით გა­კე­თე­ბუ­ლი კი­ნო არ არ­სე­ბობს. მე წარ­მო­ ვად­გენ კერ­ძო სტუ­დი­ას, რო­მელ­საც ამ ეტაპ­

თქმა რთუ­ლი­ა, ალ­ბათ – მცი­რე. სი­ტუ­ა­ცი­ას

არა­საკ­მა­რი­სი ფუ­ლი, ბიზ­ნეს­სექ­ტო­რის გა­

ზე არ აქვს არა­ნა­ი­რი სუბ­სი­დი­ე­ბი. არ მაქვს

არ­თუ­ლებს, რომ სხვა ბაზ­რის მა­ყუ­რე­ბელ­თა

უ­ნათ­ლებ­ლო­ბა და პა­სი­უ­რო­ბა ამ მი­მარ­

უფ­ლე­ბა, გა­და­ვი­ღო ფილ­მი, რო­მე­ლიც არ

მოთხოვ­ნე­ბი ამ ფილ­მის იდე­ა­სა და ში­ნა­

თუ­ლე­ბით, რის გა­მოს­წო­რე­ბა­ზეც, რო­გორც

არის კო­მერ­ცი­უ­ლი. Light Bank-ს ამ ეტაპ­ზე

არსს არ ემ­თხ­ვე­ვა.

ვი­ცი, კი­ნო­ცენ­ტ­რი მუ­შა­ობს. თა­ვი­დან იყო

აქვს მი­ზა­ნი, ისე­თი პრო­ექ­ტე­ბი გა­ნა­ხორ­

თუ არის მოთხოვ­ნა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ბა­ზარ­ზე მსგავს ფილ­მებ­ზე? თუ გინ­და, რომ გა­ი­ტა­ნო ფილ­მი კონ­კ­ რე­ტულ სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო

ენ­თუ­ზი­აზ­მი ბიზ­ნეს­სექ­ტო­რი­დან, რაც აისა­

ცი­ე­ლოს, რო­მელ­თა შე­მო­სა­ვა­ლი გე­ნე­რი­

ხე­ბო­და სა­რეკ­ლა­მო pla­ce­ment-ებით, თუმ­ცა

რე­ბას გა­უ­წევს მო­მა­ვალ პრო­ექტს. ეს არის

ეს ხდე­ბო­და ძა­ლი­ან არას­წო­რად. შე­დე­გად,

დღე­ვან­დე­ლი ვი­თა­რე­ბა, თუმ­ცა მო­მა­ვალ­ში,

ბიზ­ნეს­კომ­პა­ნი­ე­ბის უმე­ტე­სო­ბა უკ­მა­ყო­ფი­

შე­საძ­ლო­ა, ასე აღარ იყოს.

­ ი სა­რეკ­ლა­მო ლო იყო ფილ­მ­ში გა­წე­ულ მომ­სა­ხუ­რე­ბით. შე­სა­ბა­მი­სად, ბა­ზა­რიც ამ მი­

მზად ვარ, ვი­მუ­შაო ნე­ბის­მი­ერ ადა­მი­ან­ თან, რო­მე­ლიც მო­მი­ტანს იდე­ას; შემ­დეგ

ბა­ზარ­ზე, ის უნ­და აკ­მა­ყო­ფი­ლებ­დეს კონ­კ­რე­

მარ­თუ­ლე­ბით გა­პა­სი­ურ­და, ისე­ვე რო­გორც

იდეა შე­ფას­დე­ბა, დაით­ვლე­ბა ბი­უ­ჯე­ტი

ტულ სტან­დარ­ტებს. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ფილმს

– მა­ყუ­რე­ბე­ლი უხა­რის­ხო ფილ­მე­ბი­სად­მი.

და მოხ­დე­ბა წი­ნას­წა­რი პროგ­ნო­ზი­რე­ბა.

­ ე­ტი.­მ­სოფ­ლი­ უნ­და ჰქონ­დეს საკ­მა­რი­სი ბი­უჯ

არას­წო­რია და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, რომ თუ

ჩვენ კონ­კ­რე­ტულ მი­მარ­თუ­ლე­ბა­ზე, ჟან­რ­ზე

ოს მას­შ­ტა­ბით „ანოს და ვა­ნოს თავ­გა­და­სა­ვა­

ფილ­მ­ში არის რეკ­ლა­მა, ე.ი ის არაფ­რად არ

აქ­ცენტს არ ვა­კე­თებთ, მთა­ვა­რია პო­ტენ­ცი­ა­

ლის“ ბი­უ­ჯე­ტი ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლო­ა. ფილ­მ­ში

ვარ­გა. არი­ან კომ­პა­ნი­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც დღე­

ლი და­ვი­ნა­ხოთ.

არ არის უნი­ვერ­სა­ლუ­რი ფორ­მუ­ლა, რომ

საც გა­ნაგ­რ­ძო­ბენ სა­რეკ­ლა­მო აქ­ტი­ვო­ბას

მო­ერ­გოს უცხო ქვეყ­ნებს. გათ­ვ­ლა იყო ქარ­

კი­ნოს მი­მარ­თუ­ლე­ბით. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ

თ­ველ მსა­ხი­ო­ბებ­სა და რამ­დე­ნი­მე ქარ­თულ

არის საკ­მა­რი­სი კა­პი­ტა­ლი, რომ კი­ნო­ინ­

22

recenzia

კადრები გადასაღები მოედნიდან

23

24

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu

ქარ­თუ­ლი კი­ნო­ბა­ზა­რი დღეს... სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის სიმ­ცი­რე

მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავ­დეს. ამი­ტომ, ტე­ლე­ვი­ზი­ას

სი „რუსთაველი“, ბა­თუმ­ში კი­ნო­თე­ატ­რი

აშ­კა­რა­ა, რაც ძა­ლი­ან უშ­ლის ხელს კი­ნო­ინ­

და კი­ნო­თე­ატ­რებს მჭიდ­რო კავ­ში­რი აქვთ,

„აპოლო“, ასე­ვე – კი­ნო „საქართველო“, რო­

დუს­ტ­რი­ის სწრაფ გან­ვი­თა­რე­ბას. ხში­რად

რაც გა­ნა­პი­რო­ბებს მთლი­ა­ნო­ბა­ში ფილ­მის

მელ­საც დის­ტ­რი­ბუ­ცი­ას ჩვენ ვუ­კე­თებთ. იგეგ­

პრო­დუ­სერ­სე­ბი და რე­ჟი­სო­რე­ბი ფილ­მის

წარ­მა­ტე­ბას. რო­დე­საც ადა­მი­ან ­ ი მო­დის

მე­ბა ქუ­თა­ი­სის კი­ნო­თე­ატ­რის გა­ციფ­რუ­ლე­ბა;

უხა­რის­ხო­ბის ერ­თ­-ერთ მი­ზე­ზად ბაზ­რის

ჩვენ­თან და გვე­უბ­ნუ­ბა, რომ მის ფილმს აქვს

სამ­წუ­ხა­რო­ა, რომ რუს­თა­ვის კი­ნო­თე­ატ­რის

სიმ­ცი­რეს ასა­ხე­ლე­ბენ. თბი­ლის­ში დღეს

ტე­ლე­ვი­ზი­ის მხარ­და­ჭე­რა, იგუ­ლის­მე­ბა გარ­

და­ხურ­ვა მოგ­ვიხ­და. წლის ბო­ლომ­დე და­გეგ­

ფუნ­ქ­ცი­ო­ნი­რებს ყვე­ლა სა­ერ­თა­შო­რი­სო

­ ე­ტის ფარ­გ­ლებ­ში პრო­მო­უ­შე­ნი. კ­ვე­უ­ლი ბი­უჯ

მი­ლია მი­ნი­მუმ ერ­თი მულ­ტიპ­ლექ­სის გახ­ს­ნა,

სტან­დარ­ტით აღ­ჭურ­ვი­ლი კი­ნო­თე­ატ­რე­

რაც ნიშ­ნავს, რომ ფილ­მი მი­ნი­მუმ თა­ვის

კი­ნო­თე­ატრ „ამირანის“ რე­კონ­სრ ­ ­ტუქ­ცი­ა, და ორი ახა­ლი დარ­ბა­ზის და­მა­ტე­ბა.

ბი, ამე­რი­კა­სა და ევ­რო­პა­ში არ­სე­ბუ­ლი

ხარ­ჯებს და­ფა­რავს. მინ­და აღ­ვ­ნიშ­ნო, რომ

კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის ანა­ლო­გი­უ­რი ტექ­ნი­კუ­რი

ტე­ლე­ვი­ზია ყვე­ლას არ უწევს სა­რეკ­ლა­მო

რე­სურ­სით – მულ­ტიპ­ლექ­სი „რუსთაველის

მხარ­და­ჭე­რას და მეც აქ­ვე ვა­ფიქ­სი­რებ ჩემს

კი­ნო­თე­ატ­რი“, კი­ნოთე­ატ­რი „ამირანი“, და

პო­ზი­ცი­ას – ყვე­ლა ფილ­მი არ უნ­და უჩ­ვე­ნონ

უ­ლად ყვე­ლა­ზე მომ­გე­ბი­ა­ნი ქარ­თუ­ლი

კი­ნო­თე­ატ­რე­ში. არც ისე დი­დი ხნის წი­ნათ

ფილ­მი?

კი­ნო­თე­ატ­რი „საქართველო“.

დაგ­ვი­სა­ხე­ლეთ 2011 წლის კო­მერ­ცი­

რამ­დე­ნი­მე ქარ­თულ ფილმს კი­ნო­თე­ატ­რშ ­ი ვფიქ­რობ, სა­ინ­ტე­რე­სო­ა, თუ რას სთა­ ვა­ზო­ბენ სა­ქარ­თვ ­ ე­ლოს კი­ნო­თე­ატ­რე­ბი

გაშ­ვე­ბა­ზე უარი ვუთხა­რით. ჩვენ არ გვინ­და ვი­ყოთ კა­ტე­გო­რი­უ­ლე­ბი, მაგ­რამ აუცი­ლე­

და­გი­სა­ხე­ლებთ 2011 წლის კო­მერ­ცი­უ­ლად მომ­გე­ბი­ა­ნი ფილ­მე­ბის ხუ­თე­ულს:

­ ებს ან კი­ნო­წარ­მო­ე­ბით და­კა­ვე­ბულ ადა­მი­ან

ბე­ლია არ­სე­ბობ­დეს რა­ღაც ინ­ს­ტი­ტუ­ცი­ა,

1. „ერთხელ შუა ქა­ლაქ­ში“

მათ ვინც გეგ­მავს კი­ნოს და­უკ ­ ავ­ში­როს თა­

რო­მე­ლიც იმუ­შა­ვებს ფილ­მე­ბის შე­ფა­სე­ბე­ბის

2. „აგვისტოს 5 დღე“

­ ა­ბი­საა ვი­სი მო­მა­ვა­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა. რა მას­შტ

მი­მარ­თუ­ლე­ბით. ამ­ჯე­რად ამის გა­კე­თე­ბა

3. „ანოს და ვა­ნოს თავ­გა­და­სა­ვა­ლი“

ქარ­თუ­ლი კი­ნო­ბა­ზა­რი და რა კო­მერ­ცი­ულ

უწევს სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნი­ას, სა­დაც

4. „სიყვარულის ბა­ლა­და“

შე­მო­სა­ვალ­ზეა შე­საძ­ლე­ბე­ლი გათ­ვლ ­ ა.

სა­ზო­მი ერ­თე­უ­ლი მხო­ლოდ ფუ­ლი­ა, და

5. „გარიგება 2“

ფილ­მი კო­მერ­ცი­უ­ლად მომ­გე­ბი­ა­ნი პო­ტენ­ ცი­ალ ­ ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ფას­დე­ბა.

ინ­ტერ­ვი­უ, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს კი­ნო­სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნი­ის გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე ალექ­სან­დ­რე ფუტ­კა­რა­ძეს­თან.

გა­და­ი­ღეს ფილ­მი და სურთ მი­სი კი­ ნო­თე­ატ­რ­ში ჩვე­ნე­ბა. რა არის ამი­სათ­ვის

კი­ნო­თე­ატ­რ­თან მო­ლა­პა­რა­კე­ბის გზით ფილ­მის ჩვე­ნე­ბა მა­ლე შე­უძ­ლე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა.

აქამ­დე ალ­ბათ ყვე­ლას გვახ­სოვს, რო­

­ი კლა­სი­კურ მე­თოდ­ზე. რო­გორც ტე­ლე­ვი­ზი­აშ

აქ­ცი­ე­ბის შე­სა­ხებ თა­ვი­დან­ვე საქ­მის კურ­ს­

ვერ მიხ­ვალთ სა­რეკ­ლა­მო რგო­ლით და ფუ­

ში ვა­ყე­ნებთ ფილ­მის პრო­დუ­სერს, და ამას­

ლით ხელ­ში რეკ­ლა­მის გა­საშ­ვე­ბად, ზუს­ტად

თან და­კავ­ში­რე­ბით არას­დ­როს პრობ­ლე­მა

­ ელს კი­ნო­თე­ატ­ ისე­ვე არ ექ­ნე­ბა მწარ­მო­ებ

არ გქვო­ნი­ა. ეს აქ­ცი­ე­ბი ხომ მა­ყუ­რებ­ლის

რ­თან სა­ერ­თოდ შე­ხე­ბა – ამი­სათ­ვის უნ­და

მო­სა­ზი­დად ტარ­დე­ბა.

მი­მარ­თოთ კი­ნო­სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნი­ას რივ ბა­ზარ­ზე შე­იძ­ლე­ბა მი­აღ­წი­ოს კი­ნო­გა­

კონ­კ­რე­ტუ­ლი ორ­გა­ნოც, რო­მე­ლიც ამა­თუ­იმ

ქი­რა­ვე­ბამ...

ფილმს აფა­სებს, თუ რამ­დე­ნად აკ­მა­ყო­ფი­

­ ი უჩ­ვე­ნებ­და, ჰქონ­და, რომ კი­ნო­თე­ატ­რშ

ლებს ის აუცი­ლე­ბელ სა­შუ­ა­ლო სტან­დარტს.

და ასეც ხდე­ბო­და ფილ­მი კი­ნო­თე­ატ­რის გა­რე­შე ხვდე­ბო­და. დღეს სხვაგ­ვა­რა­დაა

ამ თან­ხამ შე­იძ­ლე­ბა მი­აღ­წი­ოს 500 000 ლარს.

რამ­დე­ნი კი­ნო­თე­ატ­რია დღეს ქარ­თულ კი­ნო­ბა­ზარ­ზე?

– ტე­ლე­ვი­ზია აუცი­ლე­ბე­ლი კომ­პო­ ნენ­ტია იმის­თ­ვის, რომ ფილმს

მაქ­სი­მა­ლური თან­ხა, რა­საც ად­გი­ლობ­

კლა­სი­კურ სქე­მა­ში უცხო­ეთ­ში არ­სე­ბობს გორც იყო, ვინც გა­და­ი­ღებ­და ფილმს, იმე­დი

რე­პერ­ტუ­არ­ში ყვე­ლა­ნა­ი­რი დაბ­რ­კო­ლე­ბის

ფას­დაკ­ლე­ბე­ბი ბი­ლე­თებ­ზე?

ტე­ლე­ვი­ზი­ის მსგავ­სად, ჩვენც გა­დავ­დი­ვართ

და ის ჩა­უშ­ვებს ფილმს კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბა­ში.

სა­ჭი­რო?

რამ­დე­ნად მი­სა­ღე­ბია პრო­დუ­სე­რე­ბის­ თ­ვის კი­ნო­თე­ატ­რ­ში მიმ­დი­ნა­რე აქ­ცი­ე­ბი და

იმოქ­მე­დებს თუ არა კი­ნო­თე­ატ­რი­ე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბის გაზ­რ­და მა­ყუ­რებ­ლის რა­ო­დე­

კი­ნო­თე­ატ­რი „ამირანი“, მულ­ტიპ­ლექ­

ნო­ბა­ზე?

25

მის ეკ­რა­ნებ­ზე გა­მოს­ვ­ლის გა­მო. ხში­რია

რა თქმა უნ­და. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, რომ ამას დი­დი მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ბა აქვს. რა ჟან­რის უცხო­უ­რი კი­ნოს ანი­ჭებს უპი­ რა­ტე­სო­ბას ქარ­თ­ვე­ლი მა­ყუ­რე­ბე­ლი?

კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის „რუსთაველი“სა და , „ამირანი“-ს - სა­ზო­გა­დო­ე­ ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის მე­ნე­ჯე­რი ირი­ნა კი­ლო­სა­ნი­ძე

შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, რო­დე­საც ჩვე­ნი თა­ნად­გო­მის მი­უ­ხე­და­ვად, ფილ­მი კო­მერ­ცი­ულ ­ ად მომ­ გე­ბი­ა­ნი არ არის. რო­მე­ლი კი­ნო­თე­ატ­რი გა­მო­ირ­ჩე­ვა

ქარ­თ­ვე­ლი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ყვე­ლა­ზე ნაკ­ლე­ ბად სწყა­ლობს სა­ში­ნე­ლე­ბა­თა ფილ­მებს.

მა­ყუ­რე­ბე­ლის სიმ­რავ­ლით – „ამირანი“ თუ რამ­დე­ნად მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია ე.წ „პიარი“

ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლია სა­ბავ­შო და ანი­მა­

ქარ­თუ­ლი ფილ­მის კო­მერ­ცი­უ­ლი წარ­მა­ტე­

­ ი ფილ­მე­ბი; რო­მან­ტი­კულ კო­მე­დი­ა­ზეც ცი­ურ

ბის­თ­ვის?

არ ამ­ბო­ბენ უარს. ამ ბო­ლო დროს გა­ი­ზარ­ ­ ე­ტი­ან ფილ­მებ­ზე. და მოთხოვ­ნა მძაფ­რ­სი­უჟ არ უნ­და გა­მოგ­ვ­რ­ჩეს „რიმეიქები“.

„რუსთაველი“ ? „ამირანს“ თავ­სი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავს, „რუსთაველს“ – თა­ვი­სი. კი­ნო­თე­ტა­რე­ბი

ზო­გა­დად, ყვე­ლა ფილმს სჭირ­დე­ბა „პიარი“, ქარ­თუ­ლი ფილ­მის შემ­თხე­ვა­ში

ახალ­გაზ­რ­დე­ბის­თ­ვის ჯერ კი­დევ გარ­ თო­ბის ყვე­ლა­ზე უალტე­რნა­ტი­ვო ად­

კი, გან­სა­კუთ­რე­ბით მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი­ა. რაც

გი­ლი­ა. „რუსთაველი“-ს კი­ნო­თე­ატ­რი

უფ­რო აქ­ტი­ურ „პიარს“ ეწევიან ფილ­მის

„მულტიპლქსია“, რაც ნიშ­ნავს, რომ ხუ­თი

ჩვე­ნე­ბა­ზე უფ­ლე­ბის გამ­კაც­რე­ბა მა­ყუ­რებ­

შემ­ქ­მ­ნე­ლე­ბი, მით უფ­რო დი­დია მა­ყუ­რებ­

მოქ­მე­დი დარ­ბა­ზი აქვს, შე­სა­ბა­მი­სად ფილ­

ლის კლე­ბას ხომ არ უკავ­შირ­დე­ბა?

ლის ინ­ტე­რე­სი. თუმ­ცა, მარ­ტო „პიარი“

მე­ბის არ­ჩე­ვა­ნიც უფ­რო მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია

საკ­მა­რი­სი არ არის. თუ ფილ­მი არ ვარ­გა

და მა­ყუ­რე­ბელ­თა რიცხვს უმე­ტე­სად ახალ­

და მა­ყუ­რე­ბელ­მა არ მო­ი­წო­ნა, გა­წე­უ­ლი

გაზ­რ­დე­ბი წარ­მო­ად­გე­ნენ. ორი­ვე კი­ნო­თე­

კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში ქარ­თუ­ლი ფილ­მე­ბის

ზო­გი­ერ­თი ქარ­თუ­ლი ფილ­მის ნახ­ვის შემ­დეგ მა­ყუ­რე­ბე­ლის მო­ლო­დი­ნი არ გა­

ხარ­ჯის მი­უ­ხე­და­ვად, კო­მერ­ცი­უ­ლად მომ­

ტარს ერ­თ­ნა­ი­რი რე­პერ­ტუ­ა­რი აქვს. გა­მო­ნაკ­

მარ­თ­ლ­და. შეგ­ნე­ბუ­ლად თავს შე­ვი­კა­ვებ ამ

გე­ბი­ა­ნი ვერ იქ­ნე­ბა.

ლი­სი შემ­თხ­ვე­ვაა სა­ფეს­ტი­ვა­ლო ფორ­მა­ტის ფილ­მე­ბი, რომ­ლის ნახ­ვა მა­ყუ­რე­ბელს

ფილ­მე­ბის და­სა­ხე­ლე­ბის­გან. ზოგ შემ­თხ­ვე­ ვა­ში, ადა­მი­ა­ნებ­მა ჩათ­ვა­ლეს, რომ ამა­ოდ იზა­რა­ლეს ბი­ლეთ­ში გა­დახ­დი­ლი 10 ლა­რი;

რამ­დე­ნად აქ­ტი­უ­რად თა­ნამ­შ­რომ­ლობს დღეს კი­ნო­თე­ატ­რე­ბი პრე­სას­თან?

იყო შემ­თხ­ვე­ვაც, რო­ცა კონ­კ­რე­ტუ­ლი ფილ­მი სულ 600-მა კაც­მა ნა­ხა. ეს ცუ­დი მა­გა­ლი­თი­ა,

კი­ნო­თე­ატრ „ამირანში“ შე­უძ­ლი­ა. წე­ლი­წად­ში ერ­თხელ კი­ნო­თე­ატ­რი

ჩვენ საკ­მა­ოდ მჭიდ­როდ ვთა­ნამ­შ­რომ­

„ამირანი“ მას­პინ­ძ­ლობს სა­ე­თა­შო­რი­სო

რად­გან უკ­მა­ყოფილო მა­ყუ­რე­ბე­ლის მი­ერ

ლობთ მას­მე­დი­ას­თან. თით­ქმ ­ ის ყვე­ლა

კი­ნო­ფეს­ტი­ვალს „პრომეთეს“. კი­ნო­თე­ატ­რი

სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­ზი­ა­რე­ბუ­ლი შთა­ბე­ჭი­

პრე­მი­ე­რის­თ­ვის ვაწყობთ პრეს­ჩ­ვე­ნე­ბას

რა­ი­მე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას თუ იღებს ფეს­ტი­ვა­

დი­ლე­ბა, მი­ნი­მუმ 600 და­მა­ტე­ბით მა­ყუ­რე­

ტე­ლე-რა­დიო და ბეჭ­დ­ვი­თი მე­დი­ის წარ­

ლის ორ­გა­ნი­ზე­ბა­ში?

ბელს აკ­ლებს ფილმს.

მო­მად­გენ­ლე­ბის­თ­ვის. ამის შემ­დეგ ისი­ნი აფიქ­სი­რე­ბენ თა­ვი­ანთ შე­ხე­დუ­ლე­ბას ფილ­

რა პრო­ცენ­ტუ­ლო­ბით ნა­წილ­დე­ბა ფილ­

მ­ზე და, რა­საკ­ვირ­ვე­ლი­ა, კარ­გი რე­ცენ­ზია

ფეს­ტი­ვა­ლის ირ­გა­ნი­ზე­ბას­თან ჩვენ არა­ ფე­რი გ­ვა­კავ­ში­რებს. კი­ნო­თე­ატ­რე­ბი ექ­ვ­სი

მის შე­მო­სა­ვა­ლი – ავ­ტორ­სა და კი­ნო­თე­ატ­

მა­ყუ­რებ­ლის ინ­ტე­რესს ზრდის. გარ­და ამი­სა,

დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში მხო­ლოდ მას­პინ­ძ­ლის

რებს, თუნ­დაც სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნი­ას

კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში არ­სე­ბობს კი­ნომ­ცოდ­ნე­ე­ბის

როლ­ში­არიან. ამ პე­რი­ოდ­ში კი­ნო­თე­ტა­რი

შო­რის?

თხუთ­მეტ­კა­ცი­ა­ნი სი­ა. მათ ვინც ამ სი­ა­

აჩე­რებს მიმ­დი­ნა­რე რე­პერ­ტუ­არს და ორი­ვე

ში­ა, კი­ნო­თე­ატ­რის სა­ლა­რო­ში, მხო­ლოდ

დარ­ბაზს ფეს­ტი­ვალს უთ­მობს. ფილ­მებ­ზე

პი­რა­დო­ბის და­მა­დას­ტუ­რე­ბე­ლი მოწ­მო­ბის

და­სას­წ­რე­ბი ბი­ლე­თის ფა­სი ბევ­რად და­ბა­

სე­რი, კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბი­დან შე­მო­სუ­ლი

სა­ფუძ­ველ­ზე, უფა­სოდ იღე­ბენ სა­სურ­ვე­ლი

ლი­ა, რაც შე­ღა­ვა­თია კი­ნოს მოყ­ვა­რულ­

შე­მო­სა­ვა­ლი ნა­წილ­დე­ბა 50%-50%, ეს იმ

ფილ­მის ბი­ლეთს.

სტუ­დია იქ­ნე­ბა ეს, თუ ფილ­მის პრო­დუ­

­ ე­ბა; ხო­ლო თუ ის ჩარ­თუ­ლი იყო არ ერ­თვ ფილ­მის პრო­მო­უ­შენ­ში, მა­შინ იღებს მომ­სა­

თათ­ვის. ეს კი­ნო­თე­ტა­რის მე­ნეჯ­მენ­ტის­თ­ვის კო­მერ­ცი­უ­ლად მომ­გე­ბი­ა­ნი არ არის, თუმ­ცა

შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნია რა გა­ნა­პი­რო­ბებს ქარ­თულ ფილ­მის კო­მერ­ცი­ულ წარ­მა­ტე­ბას?

ემ­სა­ხუ­რე­ბა კი­ნოს გან­ვი­თა­რე­ბას და, იმი­ჯის თვალ­საზ­რი­სით, და­დე­ბი­თად აისა­ხე­ბა კი­ ნო­თე­ტა­რებ­ზე.

ხუ­რე­ბის 10%-ს. მსა­ხი­ო­ბი, რე­ჟი­სო­რი, სცე­ნა­რი, სი­უ­ჟე­ტი. რა ენა­ზე გა­დის უცხო­უ­რი ფილ­მე­ბი კი­ ნო­თე­ატ­რ­ში?

მა­ყუ­რე­ბელს აღარ უნ­და დამ­თ­რ­გუ­ნევ­ლი, ტრა­გი­კუ­ლი და­სა­სას­რუ­ლის მქო­ნე ფილ­მე­ ბის ნახ­ვა. გან­სა­კუთ­რე­ბით ეს ეხე­ბა ნარ­კო­

კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში ფილ­მე­ბი გა­დის მხო­ ლოდ ქარ­თულ ენა­ზე. სტუ­დია Bravo Re­cords ახ­მო­ვა­ნებს ფილ­მებს, რაც უკ­ვე ნიშ­ნავს

ტი­კე­ბის თე­მას. ქარ­თულ კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ა­ში შე­უ­ი­ა­რა­ ღე­ბე­ლი თვა­ლი­თაც შე­იმ­ჩ­ნე­ვა წინ­ს­ვ­ლა.

გახ­მო­ვა­ნე­ბის მა­ღალ ხა­რისხს. მა­ყუ­რე­ბელ­

ამ ბო­ლო დროს იმა­ტა კი­ნო­წარ­მო­ე­ბამ.

მა უკ­ვე იხი­ლა ქარ­თუ­ლი კარ­გი ხა­რის­ხის

ჩვენ­თ­ვის ქარ­თუ­ლი კი­ნო ყო­ველ­თ­ვის

დუბ­ლი­რე­ბუ­ლი ფილ­მე­ბი: „სამი მუშ­კე­ტე­რი“,

არის პრი­ო­რი­ტე­ტი და ბევ­რ­ჯერ ყო­ფი­ლა

„ჯონი ინ­გ­ლი­ში“, და სხვა.

შემ­თხ­ვე­ვა, რო­დე­საც უარი გვით­ქ­ვამს მსოფ­ლიო პრე­მი­ე­რა­ზე, ქარ­თუ­ლი ფილ­

26

>> ნათია მეფარიშვილი

Cemi kino

fotoproeqti

28

არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რო­მელ­თა ასა­კიც პას­პორ­ტ­ში აღ­ნიშ­ნუ­ლი თა­რი­ ღით არ გა­ნი­საზღ­ვ­რე­ბა. სწო­რედ მათ რიცხვს მი­ე­კუთ­ვნ ­ ე­ბა მხატ­ვა­რი ვახ­ტანგ რუ­რუ­ა. ახ­ლა­ხან გა­მო­ი­ცა ალ­ბო­მი „ნიკო ფი­როს­მა­ნაშ­ვი­ლი - 100 კვად­რა­ტი“, რომ­ლის იდე­ის, კონ­ცეფ­ცი­ის და დი­ზა­ი­ნის ავ­ტო­რი მხატ­ვა­რი ვახ­ტანგ რუ­რუ­ა­ა. ბა­ტონ ვახ­ტანგს მა­ნამ­დეც ბევ­რი წიგ­ნი აქვს გა­ფორ­მე­ბუ­ლი,­ მაგ­რამ მას მა­ინც რო­გორც კი­ნოს მხატ­ვარს უფ­რო იც­ნო­ბენ­.ის 20-მდე მხატ­ვ­რუ­ლი ფილ­მის დამ­დგ ­ ­მე­ლი მხატ­ვა­რი­ა, ­მათ შო­რის ისე­თე­ბის, რო­გო­რე­ბი­ცა­ა:­ „ფი­როს­მა­ნი“; „ლაზარეს თავ­გა­და­სა­ვა­ლი“­; ­„­ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ებ ­ ი“­;­ „­პას­ტო­რა­ლი“; „ქვიშანი დარ­ჩე­ბი­ან“; „თუში მეცხ­ვა­რე“­;­„ბა­თა ქე­ქი­ა“­;­„რო­ბი­ზო­ნი­ა­და­, ა­ნუ ჩე­მი ინ­გ­ლი­სე­ლი პა­პა“­; ­„თ ­ ე­მო“­; „­შვ ­ იდ­კა­ცა“ დ ­ ა სხვა. ამ­ჟა­მად ბა­ტო­ნი ვახ­ტან­გი დიდ ალ­ბომ­ზე – „ფიროსმანი“ მუ­შა­ობს. მოკ­რ­ძა­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი­ა. სა­კუ­თარ თავ­ზე ლა­პა­რაკს გა­ურ­ბის­. ურ­ ჩევ­ნია, უფ­რო მე­ტი დრო სა­მუ­შა­ოს და­უთ­მოს. ქარ­თულ კი­ნოს წარ­მა­ტე­ბებს უსურ­ვებს და რამ­დე­ნი­მე თა­ვის ნა­მუ­შე­ ვარს გვთა­ვა­ზობს.

ვახტანგ რურუა "თუში მეცხვარე"-ს გადაღებებზე ფოტო: პირადი არქივიდან

29

"ფერწერის ალეგორია" (მარცხნივ) იან ვერმეერი (მარჯვნივ) ვახტანგ რურუა; "იტალია XX საუკუნე" პირადი არქივიდან

30

fotoproeqti

31

fotoproeqti

ესკიზები ფილმისთვის "ვერის უბნის მელოდიები" ესკიზები თეატრის, მუსიკის, კინოსა და ქორეოგრაფიის სახელმწიფო მუზეუმიდან

ნინო ხო­მა­სუ­რი­ძე – საფ­რან­გე­თის სა­პა­ტიო მო­ქა­ლა­ქე და პედ­რო ალ­მა­დო­ვა­რის პირ­ვე­ლი ქარ­თვ ­ ე­ლი მე­გო­ბა­რი ქა­ლი

მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რის პო­პუ­ლა­რუ­ლი

ფაქ­ტობ­რი­ვად თა­ვი­დან გავ­ცოცხ­ლ­დი, რო­ცა

სპექ­ტაკ­ლით "შთამომავლობა" დაწყე­ბუ­ლი

მურ­მან ჯი­ნო­რი­ას­თან ერ­თად ფილ­მე­ბი­სა და

გარ­და იმი­სა, რომ დი­დი ტექ­ნი­კუ­რი ბა­ზა

სამ­სა­ხი­ობ ­ ო კა­რი­ერ ­ ა დღეს უკ­ვე ევ­რო­პულ

სე­რი­ა­ლე­ბის გახ­მო­ვა­ნე­ბა და­ვიწყე. ამა­საც

აქვთ და ძა­ლი­ან ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლად მუ­შა­ო­ბენ.

კი­ნო­ში გრძელ­დე­ბა. თუმ­ცა თა­ვის დრო­ზე

მხო­ლოდ იმი­ტომ ვა­კე­თებ­დი, რომ ფუ­ლი მქო­

ისე, ახა­ლი ევ­რო­პუ­ლი კი­ნო, გარ­კ­ვე­უ­ლი

უარი თქვა ჰო­ლი­ვუ­დის 2-მილიონიან კონ­

ნო­და. ფრან­გულ ფილ­მამ­დე დიდ კი­ნო­ში არც

გა­მო­ნაკ­ლი­სე­ბის გარ­და, ჩე­მი აზ­რით, მა­ინც

რე­ჟი­სო­რებს. ახა­ლი არა­ფე­რი კეთ­დე­ბა,

ტ­რაქ­ტ­სა და ფრან­გი რე­ჟი­სო­რის კატ­რინ

მი­თა­მა­ში­ა. ჯერ მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რი იყო,

ზე­და­პი­რუ­ლი­ა. ის არ წარ­მო­ა­ჩენს ადა­მი­ანს

ბრე­ას სკან­და­ლურ პრო­ექ­ტ­ზე.

სა­დაც გი­გა ლორ­თქ ­ ი­ფა­ნი­ძემ მი­მიყ­ვა­ნა. ძა­

თა­ვი­სი ტკი­ვი­ლე­ბით, ში­ნა­გა­ნი მდგო­მა­რე­ო­

­ ია და ამბობს, რომ გან­წყო­ბის ადა­მი­ან

ლი­ან იღ­ბ­ლი­ა­ნი გა­მოდ­გა ჩე­მი პირ­ვე­ლი სპექ­

ბით, პრობ­ლე­მე­ბით – აქ თა­მა­შიც ტექ­ნი­კუ­

ხში­რად მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ვან შე­თა­ვა­ზე­ბებ­ზეც

ტაკ­ლი „შთამომავლობა“, რო­მელ­საც უმა­რა­ვი

რად ხორ­ცი­ელ­დე­ბა. არ ვი­ცი, შე­საძ­ლო­ა, მე

ამის გა­მო უთ­ქ­ვამს უარი. მის კა­რი­ე­რა­

რო­ლი და გას­ტ­რო­ლი მოჰ­ყვ ­ ა, მოგ­ვი­ან ­ ე­ბით

მა­ინც იმ ძვე­ლი ფრან­გუ­ლი კი­ნოს ნოს­ტალ­

ში ყვე­ლა­ფე­რი სპონ­ტა­ნუ­რად ხდე­ბო­და.

და­ვით დო­ი­აშ­ვი­ლის გახ­მა­უ­რე­ბუ­ლი „ჯინსების

გია მაქვს და ძა­ლი­ან მკაც­რად ვა­ფა­სებ

რამ­დე­ნი­მეთ­ვი­ან პა­უზ ­ ას ყო­ველ­თ­ვის მოს­

თა­ო­ბა“ და თე­ატ­რა­ლუ­რი სარ­და­ფის სპექ­ტაკ­

ახა­ლი ტალ­ღის გად­მო­სა­ხე­დი­დან.

­ ა ნი­ნო დევ­და რა­ღაც ახა­ლი. ასე აღ­მოჩ­ნდ

ლე­ბი. თე­ატ­რის პა­რა­ლე­ლუ­რად, მხო­ლოდ

ხო­მა­სუ­რი­ძე ფრან­გულ ფილ­მ­ში, რო­მელ­

სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სე­რი­ა­ლებ­ში ვთა­მა­შობ­დი.

მაც "სეზარი" აიღო, თა­ვად მსა­ხი­ობ ­ ი კი კა­

2002 წელს თბი­ლის­ში ჩა­მო­ვი­და ჟი­უ­ლი

და­სავ­ლურ კი­ნე­მა­ტოგ­რაფ­ში რთუ­ლია დამ­კ­ვიდ­რე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით ემიგ­რან­ტე­ბის­

­ ი ნის ფეს­ტი­ვა­ლის აღ­მო­ჩე­ნა გახ­და. ჟი­ულ

ბერ­ტუ­ჩე­ლი, რო­მე­ლიც წლე­ბის გან­მავ­ლო­

თ­ვის. თქვენ კი ძა­ლი­ან გა­გი­მარ­თ­ლათ; უფ­რო

ბერ­ტუ­ჩე­ლის ფილ­მი "რაც ოთა­რი წა­ვი­და"’

ბა­ში ოთარ იოსე­ლი­ან­თან მუ­შა­ობ­და. მის

მე­ტიც, კა­ნის ფეს­ტი­ვა­ლის აღ­მო­ჩე­ნა გახ­დით.

­ ა­რი თი­ლის­მა გახ­და. სწო­რედ მი­სი ერ­თ­გვ

კას­ტინ­გ­ზეც ინერ­ცი­ით მი­ვე­დი.­ამ როლ­ზე

ამ კი­ნო­სუ­რათ­ში შე­ამ­ჩ­ნია ეს­პა­ნელ­მა რე­

ძა­ლი­ან ბევ­რი მსა­ხი­ო­ბი გა­ი­სინ­ჯა­. არც კი

დიახ, ეს იყო 2003-ში, ერ­თი წლით ად­რე,

ჟი­სორ­მა პედ­რო ალ­მა­დო­ვარ­მა და თა­ვის

მი­ფიქ­რი­ა, რომ ამ ფილმს ჩემ­თ­ვის წარ­მა­

ვიდ­რე ჩვე­ნი ფილ­მი „სე­ზარს“ მი­ი­ღებ­და. ეს

ფილ­მ­ში მი­იწ­ვი­ა. გთა­ვა­ზობთ ექ­სკ ­ ­ლუ­ზი­ურ

ტე­ბის მო­ტა­ნა შე­ეძ­ლო, მით უმე­ტეს, რომ

ჩემ­თ­ვი­საც წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი რამ გახ­ლ­დათ,

ინ­ტერ­ვი­უს ნი­ნო ხო­მა­სუ­რი­ძეს­თან, რო­მე­

დი­დად არც სცე­ნა­რი მომ­წონ­და. შემ­დეგ

მით უმე­ტეს, რომ ეს ჯილ­დო მა­შინ პირ­ვე­

ლიც ეს­პა­ნე­თი­დან ახ­ლა­ხან დაბ­რუნ­და.

ვხუმ­რობ­დი კი­დეც, – სინ­ჯებ­ზე უფ­რო მეტ

ლად და­ა­წე­სეს. ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი. აი,

ხანს ვი­ა­რე ვიდ­რე გა­და­ღე­ბა­ზე მეთ­ქი.

აქ ვიგ­რ­ძე­ნი თა­ვი ნამ­დ­ვილ მსა­ხი­ო­ბად. კა­ნის ფეს­ტი­ვა­ლი დი­დი ზე­ი­მი­ა, რო­მელ­ზეც ყვე­ლა

თქვენ ჟი­უ­ლის­თან ორ ფილ­მ­ში ითა­

მსა­ხი­ო­ბი ერ­თხელ მა­ინც უნ­და მოხ­ვ­დეს.

სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თი აღ­მოჩ­ნ­და ევ­რო­პა­ში. რა

მა­შეთ – „რაც ოთა­რი წა­ვი­და“ და ბო­ლოს

შე­ი­სუნ­თ­ქოს იმ გა­რე­მოს სუ­ნი, რო­მე­ლიც

ხდე­ბო­და თქვენს კა­რი­ე­რა­ში ამ ფილ­მამ­დე?

,,მეგობრები ფრან­გე­ბის­თ­ვის’’. რო­გო­რი იყო

გარ­შე­მო ტრი­ა­ლებს... იმ წელს გან­სა­კუთ­რე­

მას­თან მუ­შა­ო­ბა? დით. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, ქარ­თუ­ლი კი­ნო

ბუ­ლი კა­ნი იყო. თით­ქ­მის ყვე­ლა, დი­დი თუ პა­ტა­რა ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვი ჩა­მო­ვი­და ფეს­ტი­ვალ­ზე.

90-იან წლებ­ში სრულ ვა­კუ­უმ­ში ვცხოვ­რობ­ ჟი­უ­ლი მა­ინც დო­კუ­მენ­ტა­ლის­ტია და რა­ი­მე

ყუ­რადღე­ბის ეპი­ცენ­ტ­რ­ში ორი მტრუ­ლად გან­

მკვდა­რი იყო, მკვდა­რი იყო ნი­ნოც... ჩემ­მა

გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მიდ­გო­მა არ აქვს მსა­ხი­ო­

წყო­ბი­ლი ლა­მაზ­მა­ნი იყო – ნი­კოლ კიდ­მა­ნი

ოჯა­ხურ­მა ტრა­გე­დი­ამ ყვე­ლაფ­რი­სად­მი ინ­ტე­

ბებ­თან, თუმ­ცა ეს მხო­ლოდ ჟი­უ­ლის არ ეხე­ბა.

და პე­ნე­ლო­პა კრუ­სი, რომ­ლე­ბიც მა­შინ ტომ

რე­სი და­მა­კარ­გ­ვი­ნა და სახ­ლ­ში გა­მო­ვი­კე­ტე.

ეს ეხე­ბა ზო­გა­დად თა­ნა­მედ­რო­ვე ფრანგ

კრუ­ზის გა­მო აწყობ­დ­ნენ სკან­და­ლებს.

34

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

ქალ­ბა­ტო­ნო ნი­ნო, ჟი­უ­ლი ბერ­ტუ­ჩე­ ლის ქარ­თულ­-­ფ­რან­გუ­ლი პრო­ექ­ტი თქვე­ნი

interviu

35

ამ ფეს­ტი­ვალ­ზე ხომ არ გა­ი­ცა­ნით პედ­ რო ალ­მა­დო­ვა­რიც?

კატ­რინ ბრე­ას უარი უთხა­რით, თუმ­ცა პედ­რო ალ­მა­დო­ვარს და­თან­ხ­მ­დით. რო­ გორ მოხ­და თქვე­ნი და­კავ­ში­რე­ბა?

არა, ეს მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მოხ­და. თუმ­ცა, დი­დი იმე­ დი მქონ­და, რომ შევ­ხ­ვდ ­ ე­ბო­დი. სხვა­თა შო­რის,

ფილ­მზ ­ ე ძა­ლი­ან ცო­ტა რამ შე­მიძ­ლია გითხ­რათ, რად­გან კონ­ტ­რაქ­ტით აკ­რ­ძა­ლუ­ ლი მაქვს. მთა­ვარ რო­ლებს ხა­ვი­ერ ბარ­დე­ მი და პე­ნე­ლო­პა კრუ­სი ას­რუ­ლე­ბენ. ისი­ნი

ალ­მა­დო­ვარ­მა ჟი­უ­ლის ფილ­მ­ში მნა­ხა –

სცე­ნა­რის მი­ხედ­ვი­თაც ცოლ­-­ქ­მა­რი არი­ან.

ფეს­ტი­ვალ­ზე გამ­გ­ზავ­რე­ბამ­დე სა­ქარ­თ­ვე­ლო­

„რაც ოთა­რი წა­ვი­და“; შემ­დეგ პრო­დუ­სე­რებს

ჩე­მი პერ­სო­ნა­ჟი სწო­რედ მათ სახ­ლ­ში მუ­შა­

დან წა­ვი­ღე ძვე­ლე­ბუ­რი ყა­ბა­ლა­ხი, რო­მე­ლიც

და­უ­კავ­შირ­და და ბო­ლოს სკა­იპ­ში ვი­სა­უბ­

ობს მო­სამ­სა­ხუ­რედ. ვფქი­რობ, სა­ინ­ტე­რე­სო

მის­თ­ვის უნ­და მე­ჩუ­ქე­ბი­ნა. სამ­წუ­ხა­როდ ჩვე­ნი

რეთ, სა­დაც როლ­ზე მი­ვი­ღე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა.

რო­ლი გა­მო­დის. რამ­დე­ნი­მე სცე­ნა უკ­ვე გა­

შეხ­ვედ­რა კან­ზე არ შედ­გა, მე ჩა­ვე­დი, პედ­რო კი

სულ მა­ინ­ტე­რე­სებ­და, ჩე­მი რა მო­ე­წო­ნა

და­ვი­ღე ხა­ვი­ერ ბარ­დემ­თან. ჩემ­და გა­საკ­ვი­

იმ დღეს გა­ემ­გ­ზავ­რა. სა­მა­გი­ე­როდ გა­ვი­ცა­ნი ვიმ

პედ­როს იმ ფილ­მ­ში?!

რად, აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რომ კო­მი­კურ სცე­ნებ­შიც

ვენ­დერ­სი, პედ­როს­თ­ვის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი ყა­ბა­ლა­ხი კი დე­ნი დე ვი­ტოს ვა­ჩუ­ქე.

შემ­ძ­ლე­ბია თა­მა­ში. ფილ­მი ჯერ­ჯე­რო­ბით ალ­ბათ ესეც ძა­ლი­ან ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად მი­ი­ ღეთ, რო­გორც სხვა და­ნარ­ჩე­ნი სი­ახ­ლე­ე­ბი?

ერ ბარ­დემს კი ახალ ჯე­იმს ბონ­დ­ში იღე­ბენ.

ალ­მა­დო­ვა­რის გაც­ნო­ბამ­დე თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში კი­დევ ერ­თი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი

გა­ჩე­რე­ბუ­ლი­ა, რად­გან პედ­რო ჰო­ლი­ვუდ­ში გა­ემ­გ­ზავ­რა. იქ მე­ო­რე ფილმს აკე­თებს, ხა­ვი­

ალ­მა­დო­ვარ­ზე გუ­ლი ნამ­დ­ვი­ლად არ წამ­ს­

შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა იყო, რო­მე­ლიც დიდ პო­პუ­ლა­

ვ­ლი­ა, რო­გორც ერთ დროს ალენ დე­ლონ­ზე

რო­ბას მო­გი­ტან­დათ...

და­მე­მარ­თა. მად­რიდ­ში ჩას­ვ­ლამ­დე თა­ვი გა­და­ვი­პარ­სე და წო­ნა­ში 10 კი­ლოგ­რა­მი

გა­და­ღე­ბე­ბი გა­ზაფხულ­ზე გაგ­რ­ძელ­დე­ბა და მეც ამ დროს გა­ვემ­გ­ზავ­რე­ბი მად­რიდ­ში. წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მუ­შა­ობ­დით თე­

მო­ვი­მა­ტე– ასე­თი იყო მი­სი მოთხოვ­ნა. ისე

ატ­რ­ში, სცე­ნა­ზე თა­მა­ში არ გე­ნატ­რე­ბათ, თუ

რო­ვას­თან, რო­მე­ლიც ბერ­ტუ­ჩე­ლის ფილ­მ­ში

შევ­ხ­ვ­დით, თით­ქოს დი­დი ხნის ნაც­ნო­ბე­ბი

კი­ნომ ჩა­ა­ნაც­ვ­ლა?

­ ე­ბა­ზე ვი­ყა­ვი. ჩე­მი პარ­ტ­ნი­ო­რი­ა, წვე­ულ

ვყო­ფი­ლი­ყა­ვით. მა­შინ­ვე საქ­მი­ა­ნი ურ­თი­

დი­ახ, პა­რიზ­ში მსა­ხი­ობ დი­ნა­რა დრუ­კა­

დი­ნა­რას მე­უღ­ლე კი­ნოპ­რო­დუ­სე­რია და

ერ­თო­ბა და­იწყო. ჩე­მი რო­ლიც ად­გილ­ზე,

თე­ატ­რ­ში რო­ცა ახალ­გაზ­რ­და ვი­ყა­ვი, მა­შინ

შე­სა­ბა­მი­სად ბევ­რი ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვი ტრი­ა­ლებ­

ყო­ველ­დღი­უ­რად იც­ვ­ლე­ბო­და. თა­ვი­დან

უფ­რო მომ­წონ­და. ამ გა­და­სა­ხე­დი­დან კი­ნო­ში

და იქ. მათ შო­რის კატ­რინ დე­ნე­ვი, კი­ა­რა

სცე­ნარ­ში უბ­რა­ლოდ ემიგ­რან­ტი ქა­ლი იყო

მუ­შა­ო­ბა მირ­ჩევ­ნი­ა, თუმ­ცა სა­ინ­ტე­რე­სო რე­

მას­ტ­რო­ი­ა­ნი, ჟე­რარ დე­პარ­დი­ე, ჟან­-­პოლ

ნა­გუ­ლის­ხ­მე­ვი, ჩე­მი გაც­ნო­ბის შემ­დეგ კი

ჟი­სორ­თან რო­ცა ხარ, ორი­ვე კარ­გი­ა. სი­მარ­

ბელ­მონ­დო... აქ­ვე გა­ვი­ცა­ნი სკან­და­ლუ­

პედ­რომ გა­დაწყ­ვი­ტა,– ეს ქა­ლი ქარ­თ­ვე­ლი

თ­ლე რომ ვთქვა, დი­დი კრი­ზი­სი აქვს ორი­ვე

რი რე­ჟი­სო­რი კატ­რინ ბრე­ა, რო­მელ­საც

გა­ე­ხა­და და ჩე­მი­ვე სა­ხე­ლი, ნი­ნა და­ერ­ქ­მი­ა.

სფე­როს, გან­სა­კუთ­რე­ბით და­ბა­ლი დო­ნი­საა

იმ­დე­ნად მო­ვე­წო­ნე, რომ იქ­ვე შე­მომ­თა­ვა­ზა თა­ვის ახალ კი­ნო­სუ­რათ­ში რო­ლი.

თე­ატ­რი ეს­პა­ნეთ­ში. კი­დევ ერ­თხელ ვამ­ბობ, რო­გორ მუ­შა­ობს ალ­მა­დო­ვა­რი, ალ­ბათ რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ხელ­წე­რა აქვს?

ზი­სი, დი­დი დო­ზით შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი კრი­ზი­სი­

მაგ­რამ თქვენ უარი უთხა­რით კატ­რინ ბრე­ას, რა­ტომ? სხვა­თა ­შო­რის, სა­ნამ მე მეტყო­და, რამ­დე­

რამ­დე­ნი­მე გა­მო­ნაკ­ლი­სის გარ­და, არც კი­ნო ყვა­ვის. აქ არ არის მხო­ლოდ ფი­ნან­სუ­რი კრი­

უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა, შე­მიძ­ლია ვთქვა,

ცა­ა. აი მა­გა­ლი­თად, რაც ჰქონ­და იტა­ლი­ურ

რომ ის ნამ­დ­ვი­ლად დი­დი მეტ­რია – მა­ეს­

ნე­ო­რე­ა­ლიზმს, სა­ავ­ტო­როს კი­ნოს, ის, მგო­ნი,

ტრო, რო­გორც ჯგუ­ფის წევ­რე­ბი ეძა­ხი­ან.

აღა­რას­დ­როს დაბ­რუნ­დე­ბა.

ნი­მე მსა­ხი­ო­ბი ქა­ლი გა­უ­სინ­ჯავს, მათ შო­რის

ჩა­ვე­დი თუ არა, მა­შინ­ვე და­იწყო ჩე­მი პი­როვ­

იზა­ბელ აჯა­ნი, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან უნ­დო­და

ნე­ბის შეს­წავ­ლა, ყვე­ლა­ფე­რი გა­მომ­კითხა.

ამ რო­ლის თა­მა­ში. კატ­რინ­მა რო­გორც კი

ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლია მას­თან მუ­შა­ო­ბა,

ევ­რო­პუ­ლი გა­და­სა­ხე­დი­დან რო­გორ ჩანს სა­ქარ­თ­ვე­ლო – დი­დი გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბა­ა?

ამიხ­ს­ნა ფილ­მის სცე­ნა­რი, მა­შინ­ვე ვუთხა­რი

ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ სა­უ­კე­თე­სოდ იც­ნობს ქა­

უარი. იქ ისე­თი ერო­ტი­კუ­ლი სცე­ნე­ბი იყო,

ლებს. ყვე­ლა­ზე ჭირ­ვე­ულ მსა­ხი­ობ ქა­ლებ­საც

რო­მელ­შიც მე ვერ ვი­თა­მა­შებ­დი. ვი­საც ბრე­ას

კი – მა­რი­სა პა­რე­დესს, ვიქ­ტო­რია აბ­რილს ხე­

ნე ქვე­ყა­ნა მო­ვი­ა­რე და კი­დევ ერ­თხელ

ფილ­მე­ბი ნა­ნა­ხი აქვს, მი­მიხ­ვ­დე­ბა, რა­საც ვგუ­

ლის გულ­ზე ატა­რებს. გან­სა­კუთ­რე­ბით უყ­ვარს

დავ­რ­წ­მუნ­დი, რომ არა­ფე­რი გვაკ­ლია – არც

ლის­ხ­მობ. მო­ლა­პა­რა­კე­ბა ძა­ლი­ან დიდ­ხანს

პე­ნე­ლო­პა კრუ­სი, მან პედ­როს­თან უზარ­მა­

კულ­ტუ­რა, არც გა­ნათ­ლე­ბა. ჩვენ დი­დი

გაგ­რ­ძელ­და. ბო­ლოს მითხ­რა, – ყვე­ლა­ზე

ზა­რი სკო­ლა გა­ი­ა­რა. ყვე­ლა­ფერს უკე­თებს,

პო­ტენ­ცი­ა­ლი გვაქვს, ხა­ნა­და­ხან ამ­ბი­ცი­ე­ბი

მა­ღა­ლი თან­ხა რომ და­მი­წე­რო, იმა­საც გა­

პლას­ტე­ლი­ნი­ვით ჰყავს გა­მო­ძერ­წი­ლი. მათ

გვღუ­პავს ხოლ­მე, თუმ­ცა ამის გა­მოს­წო­რე­

და­ვიხ­დი, ოღონდ ითა­მა­შე­ო; მაგ­რამ მე არ

ძა­ლი­ან კარ­გად ეს­მით ერ­თ­მა­ნე­თის. პედრო,

ბაც შე­იძ­ლე­ბა. იქ არა­ფე­რია ისე­თი, რაც ჩვენ

დავ­თან­ხმ ­ ­დი. შე­მეძ­ლო ამ ფილ­მით ცხოვ­რე­ბა

გარ­და იმი­სა, რომ იცის რო­გორ მი­უდ­გეს

არ გვაქ­ვ­ს­, უბ­რა­ლოდ მე­ტი რე­ა­ლი­ზე­ბის

ამეწყო, მით უმე­ტეს, რომ ვინც მას­თან თა­მა­

ქალს, ძა­ლი­ან უფ­რ­თხილ­დე­ბა მსა­ხი­ო­ბებს.

სა­შუ­ა­ლე­ბა გვჭირ­დე­ბა, მე­ტი ინ­ვეს­ტი­ცია და

შობს, წარ­მა­ტე­ბულ კა­რი­ე­რას იკე­თებს. არ

მუ­შა­ო­ბი­სას ცდი­ლობს, მსა­ხი­ობს მო­არ­გოს

ბიძ­გი გვინ­და, რაც სწო­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით

ვი­ცი, ეს მენ­ტა­ლი­ტე­ტის ბრა­ლი­ა, ქარ­თ­ვე­

რო­ლი და არა პი­რი­ქით. ატარებს უამა­რავ

წაგ­ვიყ­ვანს.

ლო­ბის, თუ რი­სი, მაგ­რამ მე სხვა გა­რე­მო­ში

რე­პე­ტი­ცი­ას და პა­რა­ლე­ლუ­რად იღებს, სწო­

ვარ გაზ­რ­დი­ლი. არ ჩათ­ვა­ლოთ, რომ მე იმ

რედ ამი­ტო­მაც აქვს შე­დე­გი მის ფილ­მებს.

მსა­ხი­ო­ბებს ვკიცხავ, ვინც ერო­ტი­კულ სცე­ნებ­ში თა­მა­შობს; არა! უბ­რა­ლოდ არ შე­მეძ­ლო. თუ

გარ­და ასე­თი ცნო­ბი­ლი რე­ჟი­სო­რი­სა, ამ

გინ­დათ ეს ჩემს შეზღუ­დულ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას

ფილ­მ­ში ჰო­ლი­ვუ­დის ვარ­ს­კვ ­ ­ლა­ვებ­თან გი­

და­აბ­რა­ლეთ.

წევთ თა­მა­ში – მოგ­ვი­ყე­ვით ამის შე­სა­ხებ.

36

არა­ვი­თარ შემ­თხ­ვე­ვა­ში! უკ­ვე მე­რამ­დე­

>> ბე­ქა ელ­ბა­ქი­ძე

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu

37

38

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu

და მა­ინც კი­ნო

ფილ­მის „მარილივით თეთ­რი“ თბი­ლი­სუ­რი

­ ი „გოგონა გა­რე­უბ­ნი­დან“ შემ­დეგ იყო სე­რი­ალ

პრო­დუქტს ჰგავს... თუმ­ცა დღეს ევ­რო­პა­სა და

პრე­მი­ე­რა 2012 წლის 9 თე­ბერ­ვალს გა­ი­მარ­

და ბო­ლოს „მარილივით თეთ­რი“.

ჰო­ლი­ვუდ­ში ისეთ სე­რი­ა­ლებს იღე­ბენ... იქა­უ­ რი გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბა არ ვი­ცი... (იცინის)

თა. ქე­თი მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნის ფილ­მ­მა არა­ერთ კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე მო­ი­პო­ვა წარ­მა­ტე­ბა.

იქო­ნია თუ არა გავ­ლე­ნა მა­მის კა­ხა

ფილ­მი მო­ნა­წი­ლე­ობ­და კარ­ლო­ვი ვა­რის,

ქო­რი­ძის კი­ნოროლ­მა ფილ­მშ ­ ი „ღიმილის

მონ­რე­ა­ლის, მონ­პე­ლი­ეს, კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლე­

ბი­ჭე­ბი“?

რო­გორ მოგ­წონთ თქვე­ნი ბო­ლო კი­ ნოგმი­რი?

ბის სა­კონ­კურ­სო პროგ­რა­მებ­ში. მას ასე­ვე წა­რად­გე­ნენ მან­ჰა­იმ ­ ის, კალ­კუ­ტას, ტა­ლი­ნის და მა­კე­დო­ნი­ის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე.

კოტ­ბუს­ში ფილ­მი და­ჯილ­დოვ­და 2 პრი­ზით – რე­ჟი­სო­რი – სა­უ­კე­თე­სო დე­ბი­უ­ტი­სათ­ვის და ­ ე­თე­სო გა­გი სვა­ნი­ძე – მა­მა­კა­ცის რო­ლის სა­უკ შეს­რუ­ლე­ბი­სათ­ვის.

2012 წელს ფილ­მი უკ­ვე რამ­დე­ნი­მე ფეს­ტი­ ვალ­ზეა მიწ­ვე­ულ ­ ი.

მა­ინც მგო­ნი­ა, რომ იქო­ნი­ა. ეტყო­ბა კი­ნო­ში

გან­წყო­ბით, სიმ­ძი­მეს­თან ერ­თად ოპ­ტი­მის­ტიც

სადღაც სიღ­რ­მე­ში, ქვეც­ნო­ბი­ერ­ში იყო და­

არის. ზუს­ტად არ ვი­ცი რი­თი მგავს, მგო­ნი ტემ­

ლე­ქი­ლი, ამან გა­აღ­ვი­ძა. მაგ­რამ მი­უ­ხე­და­ვად

პით. ის არ არის ერ­თი ფე­რის, მოვ­ლე­ნებ­თან

ამი­სა, სამ­სა­ხი­ო­ბო­ზე მა­ინც არ ჩა­ვა­ბა­რე.

ერ­თად იც­ვ­ლე­ბა და რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ჩემ­თ­ვის

ხატ­ვა ბავ­შ­ვო­ბი­დან მიყ­ვარ­და სულ ვხა­ტავ­

სა­ინ­ტე­რე­სო იყო მი­სი კე­თე­ბა. რთუ­ლი იყო, მე­

დი ვი­ცო­დი, რომ სამ­ხატ­ვ­რო აკა­დე­მი­ა­ში უნ­და

ში­ნო­და კი­დეც, მაგ­რამ სურ­ვი­ლი უფ­რო დი­დი

ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. კი­ნოს სურ­ვი­ლი კი დრო­დად­

იყო და გავ­რის­კე. (იცი­ნის)

რო გა­მი­ევ­ლებ­და ხოლ­მე. იცით რო­გორ, სულ

მთა­ვარ როლს ნი­ნო ქო­რი­ძე ას­რუ­ლებს.

რომ არის, ოღონდ ხან­და­ხან რომ შე­გახ­სე­

პრემიერის შემ­დეგ ნი­ნო ქო­რი­ძეს გა­ვე­სა­

ნებს ხოლ­მე თავს. თუმ­ცა რო­ცა ინ­ს­ტი­ტუტ­ში

უბ­რეთ: კი­ნო­ში 5 წლის ასაკ­ში მოვ­ხ­ვ­დი, ეს იყო ფილ­მი „დემეტრე თავ­და­დე­ბუ­ლი­“, ­(­რე­ჟი­სო­რი

ჩე­მი გმი­რი მომ­წონს თა­ვი­სი დი­ნა­მი­კით,

ყოფ­ნის ის ფა­რუ­ლი სურ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც

შეც­ვა­ლა თუ არა ამ ფილ­მ­მა შე­ნი და­მო­ კი­დე­ბუ­ლე­ბა კი­ნო­სად­მი?

ჩა­ბა­რე­ბის დრო დად­გა მა­ინც ვყოყ­მა­ნობ­დი. ძა­ლი­ან მორ­ცხ­ვი ვი­ყა­ვი და ვფიქ­რობ­დი რომ მსა­ხი­ო­ბი მორ­ცხ­ვი არ უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო. ჩე­მი

ბ. ხო­ტი­ვა­რი.) ჩემ­თვ ­ ის სა­ო­ცარ, ზღაპ­რულ სამ­

მსა­ხი­ო­ბო­ბის დი­დი სურ­ვი­ლი ოჯა­ხის წევ­რებ­

ყა­რო­ში აღ­მოვ­ჩ­ნ­დი. და­ვა­ბი­ჯებ­დი გა­და­სა­ღებ

შიც ვერ და­ვი­ნა­ხე. მა­მა­ჩემს კა­ხას ძა­ლი­ან

მო­ედ ­ ან­ზე და გულ­დას­მით ვაკ­ვირ­დე­ბო­დი

არ უნ­დო­და რომ მსა­ხი­ო­ბი გავ­მხ ­ ­და­რი­ყა­ვი.

უფ­რო დი­დი და სა­ინ­ტე­რე­სო რო­ლე­ბის თა­მა­ში მო­მინ­და.­.­. ­(ი­ცი­ნის) რო­გორ ფიქ­რობ, რა არის დღე­ვან­ დე­ლი ქარ­თუ­ლი კი­ნოს პრობ­ლე­მა და რა

გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის წევ­რებს, მსა­ხი­ო­ბებს,

დი­დი ზე­წო­ლა არ იყო, მაგ­რამ არც ინი­ცი­ა­

სჭირ­დე­ბა ქარ­თულ კი­ნოს ძვე­ლი დი­დე­ბის

კოს­ტ­უ­მებს. იმას­,­თუ რო­გორ უკე­თებ­დ­ნენ მსა­

ტი­ვას იჩენ­დ­ნენ და ვერც მხარ­და­ჭე­რას ვერ

და­საბ­რუ­ნებ­ლად?

ხი­ო­ბებს გრიმს, და ა.შ. და­ვა­ბი­ჯებ­დი და მეც

ვგრძნობ­დი, ამი­ტომ მა­ინც მხატ­ვ­რო­ბის­კენ

თა­ვი მსა­ხი­ობ ­ ი მე­გო­ნა­(ი­ცი­ნის).

გა­და­ვი­ხა­რე. დღვენ­დე­ლი გა­და­სა­ხე­დი­დან

„დემეტრე თავ­და­დე­ბუ­ლის“ შემ­დეგ იყო

სცე­ნა­რი (მოკლე და კა­ტე­გო­რი­უ­ლი პა­სუ­ხი).

ვხვდე­ბი რომ უფ­რო თა­მა­მი უნ­და ვყო­ფი­ლი­ყა­

„ბესამე“ ( რე­ჟი­სო­რი ნი­ნო ახ­ვ­ლე­დი­ა­ნი). 13

ვი ჩემს არ­ჩე­ვან­ში. ახ­ლა უკ­ვე გუ­ლი მწყდე­ბა,

წლის ვი­ყა­ვი და ეს იყო ჩე­მი პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი

რომ არა მაქვს პრო­ფე­სი­უ­ლი გა­ნათ­ლე­ბა, არ

უკ­ვე აირ­ჩი­ა,­პა­ტა­რა ნა­ტა­ლი­ა­საც რომ გა­

კი­ნო­სამ­ყა­რო­ში. ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, მა­შინ

გა­მივ­ლია სამ­სა­ხი­ო­ბო ოს­ტა­ტო­ბის სკო­ლა.

უჩ­ნ­დეს მსა­ხი­ო­ბო­ბის სურ­ვი­ლი,­რას იზამთ?

რო­გორც ვი­ცი, ­თ­ქ­ვენ­მა ვაჟ­მა ეს გზა

ასე ვფიქ­რობ­დი... (იცინის). შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი მე­რეც იყო, მაგ­რამ რა­ტომ­ღაც ვერ ვა­ხერ­ხებ­ დი, რად­გან პა­რა­ლე­ლუ­რად იყო რეკ­ლა­მე­ბი,

რა გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბას ხე­დავ კი­ნორო­ლებ­სა და ტე­ლერო­ლებს შო­რის?

პო­დი­უმ ­ ი. მაგ­რამ, რო­გორც ჩანს, კი­ნო­სად­მი ინ­ტე­რე­სი და სიყ­ვა­რუ­ლი იმ­დე­ნად დი­დი იყო, რომ გვერ­დი მა­ინც ვერ ავუ­ა­რე. შემ­დეგ

წი­ნა­აღ­მ­დე­გო­ბას­, ­პი­რი­ქით­,­შე­ვეც­დე­ბი, კი­ნო აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­ს­ხ­ვავ­დე­ბა ყვე­ლაფ­ რით, ფორ­მით, და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბით, გან­წყო­

იყო „ანგელოზების გა­დაფ­რე­ნა“ (რეჟისორი

ბით. კი­ნოგა­და­ღე­ბის მო­ე­დან­ზე სულ სხვა

ნო­დარ მა­ნა­გა­ძე). ამას მოჰ­ყვ ­ ა „სამი სახ­ლი“

სამ­ყა­რო­ში ხარ, ძა­ლი­ან მა­გა­რი­ა... (იცინის)

(რე­ჟი­სო­რი ზა­ზა ურუ­შა­ძე)­.­„­სა­მი სახ­ლი“-ს

ის ჯერ ძა­ლი­ან პა­ტა­რა­ა, ­მ­ხო­ლოდ ორი თვი­საა. არავითარ შემ­თხ­ვე­ვა­ში არ გა­ვუ­წევ შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად და­ვეხ­მა­რო და მხარ­ში ამო­ვუდ­გე . >> ლიკა ციხისელი

სე­რი­ა­ლი კი უფ­რო ბრტყე­ლია და ქარ­ხ­ნულ

39

მე, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი

­ ი­ვით არის­, ა;­და­ტუქ­სუ­ლი პა­ტა­რა ბავ­შვ

მახ­სოვს, სახ­ლ­ში გვი­ან მი­ვე­დი. კომ­პი­უ­

რო­ცა ამ „სცენარს“ ვწერ­დი, გმი­რე­ბის,

ტერ­თან დავ­ჯე­ქი და ერ­თ­-ერთ სო­ცი­ა­ლურ

­ ი ხმა­უ­რე­ბის და მუ­სი­კის გან­წყო­ბის, ფილ­მშ

­მაგ­რამ რო­ცა რა­მის კე­თე­ბა­ზე მიდ­გე­ბა საქ­

ქსელ­ში შე­ვე­დი, სა­დაც შემ­თხ­ვე­ვით წა­ვაწყ­

­ ე­ბო­და. მე­რე 2008 გარ­და, ბევ­რი რამ იც­ვლ

მე, ძალ­ზედ დის­ციპ­ლი­ნი­რე­ბუ­ლი და მო­ბი­

დი ფო­ტოს, რო­მელ­ზეც ჩე­მი ამ­ხა­ნა­გი ჩემ­თ­

წლის აგ­ვის­ტოს ომი და­იწყო. სა­ბო­ლო­ოდ

ლი­ზე­ბუ­ლი ხდე­ბა. სხვებს არ ჰგავს, მაგ­რამ

ვის უც­ნობ ბიჭ­თან ერ­თად იყო აღ­ბეჭ­დი­ლი.

ფი­ნა­ლი მა­შინ დავ­წე­რე.

მათ­სა­ვით სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­შია და­ბა­დე­ბუ­ლი.

ვეც­დე­ბი, აგიხ­ს­ნათ, რა და­ვი­ნა­ხე.

მას­თან ინ­ტერ­ვი­უც სხვა ინ­ტერ­ვი­უ­ებ ­ ის­გან გან­სხ ­ ­ვა­ვე­ბუ­ლი ფორ­მი­სა­ა.

­ ი­დან ფო­ტო: შავ­-­თეთ­რი. კა­ფეს ინ­ტე­რი­ერ (საშუალო ხე­დი) მყუდ­რო ქუ­ჩის და მა­გი­დის

კად­რი­რე­ბის კე­თე­ბა და­ვიწყე. ხატ­ვა არ ვი­ცი. ამი­ტო­მაც ჩემს გა­კე­თე­ბულ კად­რი­ რე­ბას რომ და­ხე­დოთ, ვე­რა­ფერს გა­იგ ­ ებთ.

­ ა ნა­წი­ლი ჩანს. მა­გი­დას­თან ზის ახ­ლ­გაზ­რდ

სა­მა­გი­ერ ­ ოდ, მყავს სა­ლო­მე (სალომე სხირ­

ბი­ჭი, ბიჭ­თან ახ­ლოს გო­გო­ნა დგას და თმას

ტ­ლა­ძე – მხატ­ვა­რი), რო­მე­ლიც სა­ბო­ლო­ოდ

ლობ­დი, რომ სულ თან მქო­ნო­და სახ­ლ­ში,

ურევს. თა­ვად გო­გო­ნა­საც მოკ­ლედ შეჭ­რი­

­ ებ­რო­ბას. შემ­ ნა­თელს ჰფენს ხოლ­მე ამ გა­უგ

ქუ­ჩა­ში, სკო­ლა­ში.

ლი და არე­ულ ­ ი თმა აქვს. იღი­მი­ან.

დეგ ეს ყვე­ლა­ფე­რი გი­ოს ვაჩ­ვე­ნეთ (გიორგი

ბავ­შო­ბა­ში სკე­იდ­ბორ­დი მიყ­ვარ­და. ვცდი­

­ ე­ტი­ა­ნი მა­მა­ჩემ­თან ერ­თად მძაფ­რ­სი­უჟ ფილ­მე­ბის ყუ­რე­ბა მიყ­ვარ­და და ახ­ლაც მიყ­ვარს. მარ­კებს ვაგ­რო­ვებ­დი, ახ­ლა აღარ ვაგ­ რო­ვებ. ჩე­მი ძმის ტან­საც­მელს ვიც­ვამ­დი, ახ­ლა ვე­რი­დე­ბი. ომო­ბა­ნას თა­მა­ში მიყ­ვარ­და. ახ­ლა, რად­ გა­ნაც ომი საკ­მა­რი­სად ვნა­ხე, აღარ მიყ­ვარს.

რამ­დენ ხანს ვუ­ყუ­რებ­დი ამ ფო­ტოს, არ ვი­ცი. მე­ო­რე დღე­საც ვუ­ყუ­რებ­დი და დღის

დენ­ჯერ­მე მითხ­რეს კი­დეც, შე­იძ­ლე­ბა ყალ­ბი

ეს ფო­ტო და სა­წო­ლის წინ და­მე­კი­და, რაც

გა­მო­ვი­დე­სო. თუ არ მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, მათ

გა­ვა­კე­თე კი­დეც. იმა­საც მივ­ხ­ვ­დი, რომ ძი­ლის წინ ან ახალ­ გაღ­ვი­ძე­ბულს მის­თვ ­ ის უნ­და შე­მე­ხე­და. ­ე ამ ფო­ტოს გა­მო და­ვიწყე ფიქ­რი ფილ­მზ – „დაბადებულები სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში“. თუ არ

9 აპ­რი­ლის შემ­დეგ ბო­რო­ტებს სა­ხე­ლიც და­

ვცდე­ბი, 2007 წე­ლი იყო.

12 წლამ­დე კითხ­ვა კარ­გად არ ვი­ცო­დი, შემ­დეგ ვის­წავ­ლე. მშობ­ლე­ბის მო­ცე­მულ ფულს კა­სე­ტებ­ში და წიგ­ნებ­ში ვხარ­ჯავ­დი. ჭი­ა­თუ­რა­ში მიყ­ვარ­და ზაფხუ­ლო­ბით ჩას­ვ­ ლა, ახ­ლაც მიყ­ვარს. სკო­ლა­ში ცუ­დად ვსწავ­ლობ­დი. სკო­ლა

და სა­ლო­მე­საც ეში­ნო­დათ სტა­ტი­კის. რამ­

ბო­ლოს მივ­ხ­ვ­დი, რომ უნ­და ამო­მე­ბეჭ­და

­ ო­დით, ჩე­მი რაზ­მი მყავ­და, ბო­რო­ტებს ვებ­რძ ვარ­ქვ ­ ით – რუ­სე­ბი. დღე­საც აზ­რი არ შემ­ცვ ­ ­ლი­ა.

შვე­ლი­ძე – ოპე­რა­ტო­რი). ქა­ღალ­დ­ზე მუ­შა­ო­ ­ აც ბი­დან­ვე ვგრძნობ­დი, რომ ორი­ვეს – გი­ოს

ჩემს ამ­ხა­ნაგს, რო­მე­ლიც ამ ფო­ტო­ზეა

მზე­რა­ში ვგრძნობ­დი, რომ ამის ეში­ნო­დათ. მეც მე­ში­ნო­და, ახ­ლა გა­ვამ­ხელ, მაგ­რამ ისე ვიქ­ცე­ოდ ­ ი, თით­ქოს დარ­წმ ­ უ­ნე­ბულ­ზე დარ­ ­ ე­და­ წ­მუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. მაგრამ, ეჭ­ვის მი­უხ ­ ი მედ­გ­ნენ. ვად, ბო­ლომ­დე გვერ­დშ ობი­ექ­ტე­ბის ძებ­ნა და­ვიწყეთ. თით­ქ­მის ყო­ ­ ა ჩვე­ნი არ­ჩე­ვა­ნი, რაც ველ­თ­ვის ემ­თხ­ვე­ოდ

აღ­ბეჭ­დი­ლი, თი­ნა ჰქვი­ა. ამი­ტომ ფილ­მის

ძა­ლი­ან მა­ხა­რებ­და, იმი­ტომ, რომ ვგრძნობ­

ერ­თ­-ერთ გმირს თი­ნა და­ვარ­ქვ ­ ი (ნუცა კუ­ხი­

დი, ჩემს მე­გობ­რებს ზუს­ტად ეს­მო­დათ, რაც

­ ა თამ­რი (თამრი ბზი­ა­ვა), ა­ნი­ძე), მე­რე გაჩ­ნდ

მინ­დო­და.

მე­რე გი­ორ­გი (გიორგი გი­ორ­გა­ნაშ­ვი­ლი), მე­რე ნი­კა (ვანო თარ­ხ­ნიშ­ვ­ლი). სცე­ნა­რის კითხ­ვა მიყ­ვარს და ბევ­რი კარ­გი ავ­ტო­რის სცე­ნა­რიც წა­მი­კითხავს. ამიტომ, ასე

„სცენარის“ წე­რის დროს ვფიქ­რობ­დი ხმებ­ზე კი­ნო­ში. რო­ცა წე­რა და­ვას­რუ­ლე, ირაკ­ლის შე­ვუ­თან­ხმ ­ ­დი, სად რა ხმა მინ­დო­ და (ირაკლი ივა­ნიშ­ვი­ლი – ხმა). ირაკ­ლი

არ მომ­წონ­და. სა­მა­გი­ერ ­ ოდ, სკო­ლა­ში ვის­

თუ ისე, ვი­ცი, რა არის კარ­გი, გა­მარ­თუ­ლი

მაქ­სი­მა­ლის­ტი­ა, და ამი­ტომ მე, რო­მელ­საც

წავ­ლე, თუ რო­გორ შევ­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბო­დი

სცე­ნა­რი. „დაბადებულები სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­ში“

­ ის პრო­ცეს­ში მაქ­სი­მა­ლიზ­მის ნა­სა­ხიც მუ­შა­ობ

­ ავ­სე­ბო­ სურ­ვილს, რომ ყვე­ლას არ დავ­მ­სგ

სცე­ნა­რი არ ყო­ფი­ლა... ის უფ­რო ჩე­მი გრძნო­

­ ა. არ მაქვს, მომ­წონს მას­თან მუ­შა­ობ

­ ის მოთ­მი­ნე­ბით აკ­ დი. მშობ­ლე­ბი ყო­ველ­თვ

ბე­ბის მი­ხედ­ვით აგე­ბუ­ლი ტექ­ს­ტი იყო. ესეც

ასე­ვე, „სცენარი“ გი­ოს მი­ვუ­ტა­ნე (გიორგი

ვი­რე­ბოდ­ნენ ჩემს ცხოვ­რე­ბას. დღემ­დე ასე­ა.

არის მი­ზე­ზი, რის გა­მოც ფილ­მის კრი­ტი­კო­

ცინ­ცა­ძე – კომ­პო­ზი­ტო­რი). მი­სი დამ­სა­ხუ­რე­

­ ენ და არა­მარ­ტო სე­ბი სცე­ნარს აკ­რი­ტი­კებ­დნ

ბაა, ფილ­მშ ­ ი ხმე­ბის მი­მართ ჩე­მი გან­სა­კუთ­

12 წლის ვი­ყა­ვი, ფილ­მე­ბის გა­და­ღე­ბა რომ

კრი­ტი­კო­სე­ბი, მა­გა­ლი­თად – დე­და­ჩე­მიც. მეც

რე­ბუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და ისიც, რომ

მშვე­ნივ­რად ვხვდე­ბო­დი, რომ დრა­მა­ტურ­

ფილ­მშ ­ ი მუ­სი­კის გა­მო­ყე­ნე­ბას არ ვე­რი­დე­ბი.

23 წლის ვი­ყა­ვი, რომ და­ვამ­თავ­რე. ეს ხუ­თი

­ არ­თა­ვი იყო, მაგ­რამ იმ დროს გი­უ­ლად გა­უმ

მახ­სოვს გი­ოს ვუთხა­რი, – ბევ­რი მუ­სი­კა მინ­

წე­ლი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი წლე­ბია ჩემ­თვ ­ ის.

მხო­ლოდ იმ გან­წყო­ბის და იმ შეგ­რძ ­ ­ნე­ბის

და, იმ­დე­ნად ბევ­რი, რომ თუ ამ ოთხ გმირს

გა­ვი­ცა­ნი ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­მაც დი­დი

გად­მო­ცე­მა მინ­დო­და და მა­ინ­ტე­რე­სებ­და,

ვხე­დავთ და „ვგრძნობთ“, მუ­სი­კა თით­ქმ ­ ის

შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნეს ჩემ­ზე და გა­ვი­ცა­

რა­საც გან­ვიც­დი­დი. მა­შინ ვფიქ­რობ­დი, რომ

სულ უნ­და გვეს­მო­დეს; მუ­სი­კა ფილ­მის მე­ხუ­

ნი თა­ნა­მო­აზ­რე­ებ ­ ი, რომ­ლებ­თა­ნაც ერ­თად

მთა­ვა­რი ფილ­მ­ში გან­წყო­ბაა და ყვე­ლა­ზე

თე გმი­რი უნ­და იყოს­-­მეთ­ქი. და ასეც მოხ­და.

მო­მინ­და – რა­ტომ, დღემ­დე არ ვი­ცი...

18 წლის ვი­ყა­ვი, ინ­ს­ტი­ტუტ­ში რომ ჩა­ვა­ბა­რე.

ჩე­მი გმი­რე­ბის კოსტუმებიც თით­ქმ ­ ის წარ­

დღეს ვცხოვ­რობ და ვმუ­შა­ობ. მო­მა­ვალ­შიც

რთუ­ლი მა­ში­ნაც და ახ­ლაც გან­წყო­ბის გად­

ასე იქ­ნე­ბა. ამ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად გა­დავ­

მო­ცე­მა მგო­ნი­ა. რამ­დე­ნად გად­მო­ვე­ცი, არ

მოდ­გე­ნი­ლი მქონ­და და თი­კოს ვუთხა­რი

წყ­ვი­ტე პირ­ვე­ლი სრულ­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მის

ვი­ცი. ალ­ბათ, საკ­მა­რი­სად არა. ამის მი­ზეზ­საც

(თინათინ კვი­ნი­კა­ძე – კოს­ტუ­მე­ბის მხატ­ვა­რი).

გა­და­ღე­ბა. ეს ასე მოხ­და...

ვხვდე­ბი. ეს ჩე­მი გა­მო­უც­დე­ლო­ბის ბრა­ლი­ა.

ისიც, რო­გორც ყო­ველ­თ­ვის, ბევ­რი ლა­პა­რა­

40

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

სხვებს არ ჰგავს; ძა­ლი­ან მოკ­რძ ­ ა­ლე­ბუ­ლი­

interviu

41

კის გა­რე­შე მიხ­ვდ ­ ა, რაც მინ­დო­და. იმუ­შა­ვა,

მონ­ტა­ჟის გე­მო იცის, მიხ­ვ­დე­ბა, რამ­დე­ნად

ზოგ­ჯერ მგო­ნი­ა, რომ დაღ­ლი­ლე­ბი იბა­დე­ბი­ან.

დახ­ვე­წა და სა­ბო­ლო­ოდ ისე აც­ვი­ათ გმი­რებს,

აუცი­ლე­ბე­ლი­ა, რომ სა­მონ­ტა­ჟო მა­გი­დას­თან

სიყ­ვა­რუ­ლით არი­ან სავ­სე, მაგ­რამ რა­ღაც

რო­გორც უნ­და ეც­ვათ. მახ­სოვს, მე, გი­ორ­გი

შენ­თან ერ­თად იჯ­დეს ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც

უშ­ლით ხელს, რომ ამ გრძნო­ბით იცხოვ­რონ

გი­ორ­გა­ნაშ­ვილს და თი­ნა­თინ კვი­ნი­კა­ძეს ერ­

შენს რიტმს გრძნობს. ასეთ ადა­მი­ან­თან ერ­

და სხვე­ბიც აცხოვ­რონ. ეს რა­ღაც გა­უ­ბე­და­ობ ­ ა­ა,

­ ა ერ­თი და იგი­ვე აზ­ თ­დ­რო­უ­ლად გაგ­ვიჩ­ნდ

თად და­ვა­მონ­ტა­ჟე ფილ­მი. მთე­ლი მონ­ტა­ჟის

­ ე­და­ო­ბა... სიყ­ვა­რუ­ლის გა­უბ

რი. ფილ­მის ერ­თ­-ერ­თი გმი­რი გი­ორ­გი – სულ

პე­რი­ო­დი შე­მიძ­ლია შე­ვა­და­რო გან­წყო­ბას,

თეთრ უსა­ყე­ლო პე­რან­გ­ში უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო.

რო­მე­ლიც გე­უფ­ლე­ბა მა­შინ, რო­ცა კარგ

­ ის ერ­თ­-ერ­თი საყ­ვა­რე­ლი წიგ­ნის ჩემ­თვ ­ ე­ბა სურ­ვი­ლი, რომ შეყ­ გმირს რო­ცა უჩ­ნდ

მშვე­ნივ­რად ვხვდე­ბო­დი, რომ ეს დამ­თხ­ვე­ვა

მუ­სი­კას უს­მენ, რა­ღაც გა­მო­უთ­ქმ ­ ე­ლი რომ

ვა­რე­ბულს სიყ­ვა­რუ­ლი აუხ­სნ ­ ას და უთხ­რას

არ ყო­ფი­ლა. გმი­რე­ბი, კოს­ტუ­მე­ბი, გა­რე­მო,

გე­მარ­თე­ბა და სადღაც უჩი­ნარ­დე­ბი. ეს გა­უ­ჩი­

– „მიყვარხარ“ , ვერ უბე­დავს და ამ სურ­ვილს

რო­მე­ლიც ჩე­მი მე­გობ­რე­ბის დახ­მა­რე­ბით შევ­

ნა­რე­ბა ნო­დარ ნო­ზა­ძის, ფილ­მის მე­მონ­ტა­ჟეს

სი­გა­რე­ტის მო­წე­ვით იკ­მა­ყო­ფი­ლებს. ასე­ვე

ქ­მე­ნი, ისე­თი იყო, რო­გო­რიც წარ­მო­მედ­გი­ნა.

დამ­სა­ხუ­რე­ბა­ა.

ვართ ჩვენ­,­სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­ში და­ბა­დე­ბუ­ლე­

მე­რე ერ­თ­თვ ­ ი­ა­ნი რე­პე­ტი­ცი­ებ ­ ი და­იწყო.

ბო­ლოს... არ ვი­ცი, ამ ფო­ტოს ავ­ტორ­მა რა­ტომ

ბი – არც სიყ­ვა­რულ­ზე ლა­პა­რა­კი და არც

გა­და­იღ ­ ო ეს ფო­ტო. შე­იძ­ლე­ბა მხო­ლოდ იმი­

სიყ­ვა­რუ­ლის კე­თე­ბა არ შეგ­ვიძ­ლი­ა, ამის

ტომ, რომ ორი კარ­გი გა­რეგ­ნო­ბის, მომ­ღი­მა­რი

გამ­ბე­და­ობ ­ ა არ გვყოფ­ნის.

სა­ერ­თოდ არ მქონ­და მსა­ხი­ო­ბებ­თან მუ­შა­ო­

ახალ­გაზ­რ­და და­ი­ნა­ხა და უნ­დო­და, ეს ფირ­ზე

ვფიქ­რობ, ეს ფილ­მი, რო­გორც ჩემ­მა მე­

ბის გა­მოც­დი­ლე­ბა, რაც, ჩე­მი აზ­რით, ფილმს

აღე­ბეჭ­და; შე­იძ­ლე­ბა იმი­ტო­მაც, რა­ტო­მაც მე

გო­ბარ­მა თქვა, ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი რე­ალ ­ ო­ბის

ეტყო­ბა კი­დეც.

თვი­თონ რა­ღაც პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში

­ ის მცდე­ლო­ბა იყო; რე­ალ ­ ო­ბის, სა­დაც შექ­მნ

თვალს ვერ ვა­ცი­ლებ­დი ამ ფო­ტოს – ორი

­ ი­ შე­იძ­ლე­ბა ერ­თ­მა­ნეთს სიტყ­ვე­ბით ვერ უხ­სნ

ბევრს ვფიქ­რობ­დი მათ­ზე, ვი­ცო­დი, რო­ გო­რე­ბი უნ­და ყო­ფი­ლიყ­ვ­ნენ, რო­გორ უნ­და

მომ­ღი­მა­რი ახალ­გაზ­რ­დას მიღ­მა ვხე­დავ­დი

­ ის სი­გა­რე­ტის ან სიყ­ვა­რულს, და ამ სურ­ვლ

ელა­პა­რა­კათ, რო­გორ უნ­და ემოძ­რა­ვათ...

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში და­ბა­დე­ბუ­ლებს. სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­

მო­წე­ვით იკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბენ, მაგ­რამ სა­მა­გი­

მაგ­რამ სა­ბო­ლო­ოდ ვერ მი­ვაღ­წიე იმას, რაც

ში და­ბა­დე­ბუ­ლებს ხომ სხვა­ნა­ი­რი მზე­რა აქვთ

ე­როდ მა­თი მზე­რა, მა­თი ქმე­დე­ბა სავ­სეა

მინ­დო­და. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ამა­ზე მწყდე­ბა

– ათას სხვა მზე­რა­ში გა­მო­არ­ჩევთ, საკ­მა­რი­სი­ა,

სიყ­ვა­რუ­ლით, სიყ­ვა­რუ­ლის გამ­ბე­და­ო­ბით.

გუ­ლი, იმი­ტომ, რომ ჩე­მი აზ­რით, ოთხი­ვე

კარ­გად და­უკ­ვირ­დეთ. რო­გორც უნ­და ერ­თო­

ნი­ჭი­ე­რი მსა­ხი­ო­ბი­ა.

ბოდ­ნენ ისი­ნი, რო­გორ აღ­ფ­რთ ­ ო­ვა­ნე­ბა­საც

გა­და­ღე­ბე­ბი რთუ­ლი იყო და არც ისე ად­ვი­ ლია ჩემ­თ­ვის იმ დღე­ე­ბის გახ­სე­ნე­ბა. ამი­ტომ ჯობს, ამა­ზე არ დავ­წე­რო. მე­რე და­იწყო მონ­ტა­ჟი. ყვე­ლამ, ვინც

42

PS. სკე­იდ­ბორ­დით და­ვიწყე, ამი­ტომ... ზაფხულ­ში ალ­ბათ ისევ სკე­იდ­ბორ­დზ ­ ე დავ­

უნ­და ხე­დავ­დეთ მათ სა­ხე­ზე, სევ­და, სა­სო­წარ­კ­ვე­

დ­გე­ბი. ამ წელს კი მხო­ლოდ მოკ­ლე­მეტ­რა­

თი­ლე­ბა მუ­დამ არის მათ მზე­რა­ში. მათ უყ­ვართ

ჟი­ან ­ ი ფილ­მე­ბის გა­და­ღე­ბას და­ვუთ­მობ.

ყუ­რე­ბა, დაკ­ვირ­ვე­ბა, მაგ­რამ ყვე­ლა­ფერს თა­ვის­ თ­ვის ინა­ხა­ვენ, არ არი­ან გახ­სნ ­ ი­ლე­ბი, ლა­ღე­ბი.

>> ესაუბრა ლიკა ციხისელი

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

შე­იძ­ლე­ბა ბევ­რის­თ­ვის არა­და­მა­ჯე­რე­ბე­ლი, მაგ­რამ ჩემ­თვ ­ ის და­მა­ჯე­რე­ბე­ლი.

interviu

ინ­ტერ­ვიუ კი­ნოპ­რო­დუ­სერ­თან ლე­ვან კო­რინ­თე­ლი

საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის ნგრე­ვამ პოს­ტ­საბ­ჭო­თა

ვან თუთ­ბე­რი­ძის, მოწ­ვე­უ­ლი ოპე­რა­ტო­რის

ქვეყ­ნე­ბის გა­კოტ­რე­ბა გა­მო­იწ­ვი­ა. სა­ჭი­რო

­ ალ­თა გო­რან პა­ჩი­ე­ვი­ჩის და პრო­ფე­სი­ონ

იყო ყვე­ლაფ­რის ნუ­ლი­დან დაწყე­ბა, აღორ­

­ ის პრო­ცე­სი; და ამის ნახ­ვის ჯგუ­ფის მუ­შა­ობ

ძი­ნე­ბა. გა­ი­ყი­ნა მეც­ნი­ერ ­ ე­ბა, კულ­ტუ­რა,

სა­შუ­ა­ლე­ბაც მო­მე­ცა. მახ­სოვს, გა­ო­ცე­ბუ­ლი

ხე­ლოვ­ნე­ბა. გან­სა­კუთ­რე­ბით ცუდ მდგო­მა­

ვი­ყა­ვი ლე­ვან კო­რინ­თე­ლის აქ­ტი­უ­რო­ბით

რე­ო­ბა­ში აღ­მოჩ­ნ­და კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ა. ქვე­ყა­

– ის ყველ­გან იყო, რე­ჟი­სორ­თან, ოპე­რა­

ნა იწყებ­და ფეხ­ზე წა­მოდ­გო­მას. აღარ არ­სე­

ტორ­თან, ხმის რე­ჟი­სორ­თან, მსა­ხი­ობ ­ ებ­თან;

ბობ­და თან­ხე­ბი, რო­მე­ლიც ქარ­თულ კი­ნოს

გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის მთა­ვა­რი მა­მოძ­რა­ვე­ბე­

და­ა­ფი­ნან­სებ­და. სა­ჭი­რო იყო ახა­ლი გზე­ბის

ლი ძა­ლა იყო და ეს ისე ბუ­ნებ­რი­ვად გა­მოს­

ძი­ე­ბა მის გა­და­სარ­ჩე­ნად. ლე­ვან კო­რინ­

დი­ო­და, რომ არა­ვის აღი­ზი­ან ­ ებ­და. ახ­ლა

თე­ლი პი­ო­ნე­რი აღ­მოჩ­ნ­და ამ საქ­მე­ში.

ვხვდე­ბი, რა­ტომ! მას უყ­ვარ­და ის, რაც მის

2005 წელს პირ­ვე­ლი კერ­ძო ინ­ვეს­ტი­ცი­ით

­ ე­ბო­და, უყ­ვარ­და თი­თო­ეუ ­ ­ლი თვალ­წინ იქ­მნ

შექ­მ­ნი­ლი ფილ­მი „გასეირნება ყა­რა­ბახ­ში“

გმი­რის რეპ­ლი­კა და მოქ­მე­დე­ბა. მა­შინ ვი­

კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის ეკ­რა­ნებ­ზე გა­ვი­და. ამას

ფიქ­რე, რომ ლე­ვან­მა თა­ვის თა­ვი იპო­ვა.

შე­დე­გად ქარ­თუ­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე კი­ნოს

ლე­ვან კო­რინ­თე­ლის ფილ­მოგ­რა­ფი­ა:

გა­მოღ­ვი­ძე­ბა მოჰ­ყვ ­ ა. ეს იმის თვალ­სა­ჩი­ნო

„გასეირნება ყა­რა­ბახ­ში“ – 2005 წ, „რუსული

მა­გა­ლი­თი­ა, რომ რა­იმ ­ ე ღი­რე­ბუ­ლის შექ­მ­

სამ­კუთხე­დი“ – 2007 წ. „სამი სახ­ლი“ 2008წ,

ნას, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი კი­ნოს უკი­დე­გა­ნო

„კონფლიქტის ზო­ნა“ – 2009წ, „რენე მი­დის ჰო­

სივ­რ­ცე­ში, მაქ­სი­მუ­მის გა­ღე­ბა და სა­უ­კე­თე­

ლი­ვუდ­ში“ – 2010 წ, „ქუჩის დღე­ებ ­ ი“ – 2010 წ.

სო პრო­ფე­სი­ონ ­ ე­ლე­ბის მო­ზიდ­ვა სჭირ­დე­ბა.

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

რამ­დე­ნად გა­ა­მარ­თ­ლა ფილ­მ­მა აკა მორ­ჩი­ლა­ძის ნა­წარ­მო­ე­ბის მი­ხედ­ვით შექ­მნ ­ ი­ლი ფილ­მის „გასეირნება ყა­რა­ბახ­

„გასეირნება ყა­რა­ბახ­ში“ თქვე­ნი მო­ლო­ დი­ნი?

ში“ გა­და­ღე­ბე­ბი დიდ ინ­ტე­რესს იწ­ვევ­და. მა­შინ მე თე­ატ­რი­სა და კი­ნოს სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტე­ტის მე­ოთხე კურ­სის სტუ­დენ­ტი

ეჭ­ვი არ მე­პა­რე­ბო­და ფილ­მის წარ­მა­ტე­ ბა­ში და ასეც მოხ­და. პრო­ექ­ტ­მა თა­ვი­დან­

ვი­ყა­ვი, ვოც­ნე­ბობ­დი გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე

ვე გა­ა­მარ­თლ ­ ა. თე­მა იყო აქ­ტუ­ა­ლუ­რი და

მოხ­ვედ­რას. სა­ინ­ტე­რე­სო იყო რე­ჟი­სორ ლე­

მტკივ­ნე­უ­ლი. მე თით­ქ­მის ყვე­ლა ქარ­თ­ველ

43

44

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu არას­დრ ­ ოს გა­მი­კე­თე­ბია ფილ­მი მხო­ლოდ ქარ­თუ­ლი ბაზ­ რის­თ­ვის; მე არ ვქმნი ფილ­მებს მარ­ტო სა­ქარ­თ­ვე­ლოს­თ­ვის

წამ­ყვ ­ ან რე­ჟი­სორ­თან ვი­თა­ნამ­შ­რომ­ლე...

რას ფიქ­რობთ ქარ­თულ კი­ნო­ბა­ზარ­ზე? არას­დ­როს გა­მი­კე­თე­ბია ფილ­მი მხო­ლოდ

სა­ინ­ტე­რე­სოა თქვენს მი­ერ გა­და­ღე­ბუ­ ლი ფილ­მე­ბის წარ­მა­ტე­ბე­ბი... ბევრ ფეს­ტი­ვალ­ზე იყო წარ­დ­გე­ნი­ლიც და

უკ­ვე დამ­შ­ვი­დო­ე­ბა­ბას ვა­პი­რებ­დი რეს­ პონ­დენ­ტთ ­ ან, რომ კა­რი გა­ი­ღო და სა­მი­ვე

(თავისთვის იღი­მის)

„ყარაბახის“უცველელი გმი­რი – „გოგლიკო“

ქარ­თუ­ლი ბაზ­რის­თ­ვის; მე არ ვქმნი ფილ­

( მი­შა მეს­ხი) შე­მო­ვი­და. მო­მენ­ტი ხე­ლი­დან

მებს მარ­ტო სა­ქარ­თ­ვე­ლოს­თ­ვის. ჩვე­ნი ბა­ზა­

არ გა­ვუშ­ვი და პო­პუ­ლა­რულ მსა­ხი­ობს ორი­

რი, უბ­რა­ლოდ, ძა­ლი­ან მცი­რეა იმი­სათ­ვის,

ო­დე კითხ­ვით მივ­მარ­თე.

რომ კი­ნო თა­ვი­სი ყვე­ლა ხარ­ჯით და­ფა­როს.

გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლიც, რამ­დე­ნი­მეს გა­ვიხ­სე­ნებ

რო­დე­საც ჯერ კი­დევ პირ­ველ ფილ­მ­ზე

– „გასეირნება ყა­რა­ბახ­ში“ გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლი

ვმუ­შა­ობ­დი, ზუს­ტად ვი­ცო­დი, რომ სა­ქარ­თ­

ფილ­მი სმო­ლენ­ს­კის კი­ნოფეს­ტი­ვალ­ზე,

­ ა­ბი არ იქ­ნე­ბო­და საკ­მა­რი­სი. ვე­ლოს მას­შტ

„ყარაბახი2 კონ­ფ­ლიქ­ტის ზო­ნა“ მოს­კო­ვის

„გასეირნება ყა­რა­ბაღ­ში“ რუ­სე­თის ეკ­რა­

ტია კი­ნო­ში, თა­ნაც – პირ­ვე­ლი­ვე წარ­მა­ტე­ბუ­

სა­ერ­თა­შო­რის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე სა­უ­კე­თე­სო

ნებ­ზეც გა­ვი­და, ასე­ვე – ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა

ლი. სულ მე­კითხე­ბი­ან, რო­მე­ლი ფილ­მი გირ­

დე­ბი­უტ ფილ­მად და­სა­ხელ­და.

კავ­ში­რის უმე­ტეს ქვე­ყა­ნა­სა და ევ­რო­პა­ში.

ჩევ­ნია , – პირ­ვე­ლი, მე­ო­რე თუ მე­სა­მე­ო. სა­მი­ვე

რა შე­გიძ­ლია თქვა შენს შე­მოქ­მე­დე­ბა­ზე? „გასეირნება ყა­რა­ბახ­ში“ ჩე­მი პირ­ვე­ლი დე­ბი­უ­

ჩე­მი­ა, ვერ გან­ვას­ხ­ვა­ვებ. ძა­ლი­ან და­ვიხ­ვე­წე მარ­ტ­ში სა­ქარ­თ­ვე­ლოს კი­ნო­ეკ­რა­ნებ­ზე

ბო­ლო წლებ­ში თქვენ არა­ერ­თი

ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში.­.­.­(ი­ცი­ნის). სრუ­ლი­ად შე­ვიც­ვა­ლე რა, გაზ­რ­დი­ლი ვარ რო­გორც მსა­

ახა­ლი ფილ­მი გა­მო­დის – სა­მუ­შაო სა­ხელ­

ფილ­მის პრო­დუ­სე­რი იყა­ვით, თან უნ­და

წო­დე­ბით „ყარაბახი 3“. ტრი­ლო­გი­ად დარ­

აღი­ნიშ­ნოს, რომ – ხა­რის­ხი­ა­ნის. რა არის

ხი­ო­ბი. სა­ერ­თოდ, მე თა­ვი­დან­ვე გა­მი­მარ­თ­ლა,

ჩე­ბა, თუ ვე­ლო­დოთ გაგ­რ­ძე­ლე­ბას?

გა­მო­სა­ვა­ლი?

თე­ატ­რა­ლურ­ში რე­ზო ჩხე­ი­ძის ჯგუფ­ში მოვ­ხ­ვ­დი. მე­რე იყო და – კი­ნო, თა­ნაც თა­ვი­დან­ვე ასე­თი

ეს სა­მუ­შაო სა­თა­უ­რი­ა, თუმ­ცა სა­ბო­ლოო

გა­იხ­ს­ნას კი­ნო­თე­ატ­რე­ბი, მულ­ტიპ­ლექ­

მა­გა­რი, და მთა­ვა­რი რო­ლი. სა­მი­ვე ყა­რა­ბახ­ზე

სა­თა­უ­რიც უკ­ვე მო­ფიქ­რე­ბუ­ლი­ა.­.­. ­(ი­ცი­ნის).

სე­ბი. ეს არა­ვი­თარ შემ­თხ­ვე­ვა­ში არ უნ­და

სხვა­დას­ხ­ვა სა­უ­კე­თე­სო რე­ჟი­სორ­მა იმუ­შა­ვა, მე

ტრი­ლო­გი­ის დას­კ­ვ­ნი­თი ნა­წი­ლი წი­ნა

­ არ­ბა­ზი­ან ­ ი კი­ნოკ­ლუ­ბე­ბი. ხალ­ხი იყოს ერ­თდ

კი­დევ ამ სა­მი­ვე­ში, სცე­ნა­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, შე­უც­ვე­ლე­ლი ვარ – მე „გოგლიკო“ ვარ.

ფილ­მე­ბის ლო­გი­კუ­რი გაგ­რ­ძე­ლე­ბა­ა, თუმ­ცა

დღეს უმე­ტე­სად გა­სარ­თო­ბად და­დის, რაც

ამავ­დ­რო­უ­ლად ის სრუ­ლი­ად და­მო­უ­კი­დე­

არ­თუ­ლებს კი­ნოს რო­გორც ხე­ლოვ­ნე­ბის

ბე­ლი ფილ­მი­ა. „ყარაბახი 3“ „მილიმეტრ

გან­ვი­თა­რე­ბას, სა­ავ­ტო­რო კი­ნოს შექ­მ­ნას.

ფილ­მის“, „დამოუკიდებელი კი­ნოპ­რო­ექ­ტის“ და „სანგუკოს“ ერ­თობ­ლი­ვი ნა­მუ­შე­ვა­რი­ა.

არის მსგავ­სე­ბა მი­შა მეს­ხ­სა და „გოგლიკოს“ კი­ნოგ­მირს შო­რის?

კი­ნო­წარ­მო­ე­ბა­ში არ­სე­ბულ პრობ­ლე­

და­ნამ­დვ ­ ი­ლე­ბით ვაცხა­დებ, რომ ეს ტრი­

მებს ყვე­ლა­ზე მე­ტად პრო­დუ­სე­რი აწყ­დე­ბა.

ლო­გი­ად დარ­ჩე­ბა – ერ­თი, ორი და სა­მი...

თქვე­ნი აზ­რით, გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის და­კომ­პ­

სა­ინ­ტე­რე­სოა ჩემ­თ­ვის სცე­ნე­ბი, რო­დე­საც

ლექ­ტე­ბი­სას პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბის ნაკ­ლე­ბო­

„გოგლიკოს“ ვთა­მა­შობ და არ ვარ მი­შა...

„ყარაბახი 2“-ის მუ­სი­კა ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­

ბა ყვე­ლა­ზე მე­ტად სად იჩენს თავს ? ­ უ­რი ხე­ლოვ­ნე­ბი­დან ყვე­ლა­ზე დღეს ვი­ზუ­ალ

რუ­ლი გახ­და, ამ­ჯე­რად ვინ წერს ფილ­მის­თ­ ვის მუ­სი­კას?

კი ძა­ლი­ან დი­დი მსგავ­სე­ბა­ა.. უფ­რო

ნაკ­ლე­ბა­დაა პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი გრა­ფი­

მე­ტად კრი­ტი­კო­სე­ბი კი­ნოს შე­ფა­სე­ბი­თა და გან­

­ ის გა­მოც­დი­ლე­ბით, კო­სი კი­ნო­ში მუ­შა­ობ

ხილ­ვით არი­ან და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი. საქ­რ­თ­ვე­ლო­ში

ასე­ვე სა­ო­პე­რა­ტო­რო სკო­ლის, მე ვიტყო­დი,

ბევ­რი კი­ნოს მარ­ტი­ვად უდ­გე­ბა, თვლი­ან, რომ

დი­ა­სა­მი­ძე წერს, „ყარაბახი 3“-ის რე­ჟი­სო­რია

არარ­სე­ბო­ბა, და სა­ერ­თოდ, კი­ნოს სტა­ფის

კი­ნო გარ­თო­ბის და შე­მო­სავ­ლის ერ­თ­-ერ­თი

ზა­ზა ურუ­შა­ძე, დამ­დ­გ­მე­ლი ოპე­რა­ტო­რი –

პრო­ფე­სი­ო­ნალ­თა რე­სურ­სის სიმ­ცი­რე. ეს

რი­გი­თი სა­შუ­ა­ლე­ბა­ა. ლე­ვან კო­რინ­თე­ლი ასე

მინ­დია ესა­ძე, და მე რო­გორც პრო­დუ­სე­რი,

ადა­მი­ა­ნე­ბი ცო­ტა­ნი არი­ან.

სა­უნ­დ­ტ­რეკს ახა­ლი ფილ­მის­თ­ვის ისევ ნი­აზ

გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბით პირ­ვე­ლი ყა­რა­ბა­ხის­გან, ამ­ჯე­

არ ფიქ­რობს – ის არ უერ­თ­დე­ბა გავ­რ­ცე­ლე­ ბულ აზრს, რომ მარ­ტო „პოპკორნის კი­ნო­თი“

კმა­ყო­ფი­ლი ვარ მათ­თან თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბით. რა იქ­ნე­ბა ტრი­ლო­გი­ის შემ­დეგ?

უნ­და დავ­კ­მა­ყო­ფილ­დეთ, და ოპ­ტი­მის­ტუ­რად უყუ­რებს ქარ­თუ­ლი კი­ნოს მო­მა­ვალს.

რად და­ფი­ნან­სე­ბა კი­ნო­ცენ­ტ­რმ ­ ა გა­მო­ყო. ეს არ არის დი­დი ბი­უ­ჯე­ტი, თუმ­ცა ქარ­თუ­ლი ბაზ­

მა­გას „ყარაბახი 3“-ის კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის ეკ­

რის­თ­ვის ფილ­მის შე­საქ­მნ ­ ე­ლად საკ­მა­რი­სი­ა.

რა­ნი­დან მოხ­ს­ნის შემ­დეგ გეტყ­ვით­.­..­­(ი­ცი­ნის)

>> ნათია მეფარიშვილი

45

მი­ქა­ბე­რი­ძე კონ­ს­ტან­ტი­ნე არ­ჩი­ლის­-ძ ­ე

>> ლიკა ციხისელი

[ 31.07. 1896 წ. ქ.თემ­რი­უკ ­ ი – 09. 01. 1973 წ.თბილისი ] სწავ­ლობ­და ა.­ფა­ღა­ვას დრა­მა­ტულ სტუ­დი­ა­ში;­პირ­ვე­ლად სცე­ნა­ზე 1919 წ. გამოვიდა; მუშაობდა ქუ­თა­ი­სის „ახალგაზრდა მსა­ხი­ობ­თა“ დას­ში.

1920 წლი­დან თბი­ლის­ში გად­მო­ვი­და და დრა­მა­ტუ­ლი სტუ­დი­ის დამ­თავ­რე­ბის შემ­ დეგ „ქართულ დრა­მა“­-­ში მსა­ხი­ო­ბობ­და. კი­ნო­ში ჯერ ეპი­ზო­დუ­რი რო­ლე­ბი გა­ნა­სა­ხი­ერ ­ ა (­„არ­სე­ნა ჯორ­ჯი­აშ­ვი­ლი“­,­ “­სა­მი სი­ ცოცხ­ლე“­)­,­ ხო­ლო ფილ­მებ­ში “ჩვენი დრო­ის გმი­რი“­ (­ს­პი­რი­დონ მცი­რიშ­ვი­ლი)­, ­“­ვინ არის დამ­ნა­შა­ვე?­“ ­(­სი­კო)­, ­“­ძი­ნა ძა­ძუ“ ­(­ზერ­ხა­ნი)­, ­“­ხა­ნუ­მა“ ­(ი­ლო)­, ­“ო­რი მო­ნა­დი­რე“ (­მ­გე­ლი­კა)­მ­თა­ვა­რი მოქ­მე­დი გმი­რე­ბის სა­ხე­ე­ბი შექ­მ­ნა. გა­და­ღე­ბუ­ლი აქ­ვ­ს ­შემ­დე­გი ფილ­მე­ბი: “ჩემი ბე­ბი­ა“ (1929 წ.); “ჰასანი“ (1932 წ.); “ქაჯეთი“ (1936 წ.); „დაგვიანებული სა­სი­ძო“ (1939 წ.); “ფორპოსტი“ (1941 წ.).

1953 წელს დად­გა მულ­ტიპ­ლი­კა­ცი­უ­რი ფილ­მი “ზურიკო და მა­რი­კო“. სი­ცოცხ­ლის ბო­ლო წლებ­ში იყო გახ­მო­ვა­ნე­ბის რე­ჟი­სო­რი; ქარ­თუ­ლად ახ­მო­ვა­ნებ­ და რუ­სულ ფილ­მებს. „ჩემი ბე­ბი­ა“ კ. მი­ქა­ბე­რი­ძის პირ­ვე­ლი რე­ჟი­სო­რუ­ლი ნა­მუ­შე­ვა­რი­ა. ­ ავ­დე­ბა მა­ნამ­დე არ­სე­ბუ­ ფილ­მი თა­ვი­სი მხატ­ვ­რულ­-­ს­ტი­ლის­ტუ­რი ფორ­მით გან­ს­ხვ ლი და მე­რე შექ­მნ ­ ი­ლი ქარ­თუ­ლი კო­მე­დი­ე­ბის­გან. ამ კი­ნო­ნა­წარ­მო­ებ­ში პირ­ვე­ლად გაჩ­ნ­და ფან­ტას­ტი­კა, ტრა­გი­კო­მე­დი­ის­თ­ვის და­მა­ხა­სი­ათ ­ ე­ბე­ლი გრო­ტეს­კი და უკი­დუ­ რე­სი პი­რო­ბი­თო­ბა. სა­ინ­ტე­რე­სო­ა, რომ სცე­ნა­რის და­მუ­შა­ვე­ბი­სას შე­იმ­ჩ­ნე­ვა მხატ­ვ­რის ფუნ­ქ­ცი­ის გაზ­რ­ და.­ რე­ჟი­სო­რი კ. მი­ქა­ბე­რი­ძე თა­ვად ფლობ­და გრა­ფი­კუ­ლი ნა­ხა­ტის, კერ­ძოდ შარ­ ჟის სპე­ცი­ფი­კას. ცნო­ბი­ლი­ა, რომ გრა­ფი­კას კი­ნო­ზე დი­დი გავ­ლე­ნა აქვს. იგი გა­მო­სახ­ვის ოპე­რა­ტი­ უ­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბა­ა. სა­ხა­სი­ა­თოს ხაზ­გას­მი­სა და ზედ­მე­ტის ჩა­მო­ცი­ლე­ბის უნა­რი აქვს. გთა­ვა­ზობთ კ.მი­ქა­ბე­რი­ძის მი­ერ შეს­რუ­ლე­ბულ შარ­ჟებს.

46

spec proeqti

გვ. 47 – ჩანახატები

გვ. 52 – სასცენო მასალა

გვ. 48 – სასცენო მასალა

"მოთხრობა" 1959 წ.

"მოთხრობა გიორგისა და

გვ. 53 – სასცენო მასალა

თამარის შესახებ"

"მოთხრობა გიორგისა და

გვ. 49 – ჩანახატები

თამარის შესახებ"

გვ. 50 – სასცენო მასალა "მოთხრობა" 1959 წ.

შარჟები თეატრის,

თბილისი

მუსიკის, კინოსა

გვ. 51 – "ლიტერატურულ

და ქორეოგრაფიის

საქართველოში" N19

სახელმწიფო მუზეუმიდან

გამოქვეყნებული შარჟი 1934 წ.

47

48

spec proeqti

49

50

spec proeqti

51

52

spec proeqti

53

შინ – 80 წლის შემ­დეგ კულ­ტურ­ფილ­მი "ბუბა" = სა­ქარ­თვ ­ ე­ლოს ის­ტო­რი­ას + ქარ­თუ­ლი კი­ნოს ის­ტო­რია >> ლე­ლა ოჩი­ა­უ­რი

ქარ­თულ კი­ნომ­ცოდ­ნე­ო­ბა­ში არ­სე­ბობს

ნის, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის, ხე­ლო­ვა­ნის, კი­ნე­მა­ტოგ­

მენ­ტუ­რი, სა­არ­ქი­ვო მა­სა­ლაც „ბუბასა“ და მი­სი

დამ­კ­ვიდ­რე­ბუ­ლი გან­საზღ­ვრ ­ ე­ბე­ბი – "კინოს

რა­ფი­სა თუ ფილ­მის...) გა­მომ­დი­ნა­რეა და

რე­ჟი­სო­რის შე­სა­ხებ ძა­ლი­ან მწი­რი­ა. რა­ტომ

გა­რიჟ­რაჟ­ზე", "კინოს პი­ო­ნე­რე­ბი", "კინოს

პირ­და­პი­რაა მას­ზე მიბ­მუ­ლი.

ხვდა წი­ლად ასე­თი ბე­დი „ბუბას“ და რა­ტომ

ნო­ვა­ტო­რე­ბი"...

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ასე­ვე უყ­ვართ ხაზ­გას­

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ასე­ვე უყ­ვართ თქმა –

აღ­მოჩ­ნ­და ის, ხე­ლოვ­ნე­ბის სხვა არა­ერ­თი

„ცხოვრებაში დაბ­რუ­ნე­ბა“, „ხელახალი

ნა­წარ­მო­ებ ­ ის მსგავ­სად, და რა­ღაც თვალ­საზ­

სი­ცოცხ­ლე“, „მაყურებლის ფარ­თო მა­სებს

რი­სით, რა­ღა­ცა­ზე უფ­რო მე­ტა­დაც, შე­რის­ხუ­

მა, რომ – რა­ღაც თუ ვი­ღაც „პირველია“,

(ან ჯერ არ) უნა­ხავთ“ და ა.შ. „ბუბა“ დღეს ამ

ლი საბ­ჭო­თა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­ერ?! რა­ტომ

რა­ღაც „პირველად ხდე­ბა“, ვი­ღა­ცამ რა­ღაც

პრო­ცე­სებ­საც გა­დის – მა­ყუ­რე­ბელ­თან, სა­

მოხ­და, რომ ფილ­მი, რო­მე­ლიც საბ­ჭო­თა იდე­

„პირველად გა­ა­კე­თა“... მეც მივ­ბა­ძავ სხვებს და გა­მო­ვი­ყე­ნებ იმას, რაც სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში უყ­ვართ და დამ­კ­ვიდ­

ზო­გა­დო­ე­ბას­თან, კულ­ტუ­რა­ში,­ცხოვ­რე­ბა­ში

ო­ლო­გი­ის, ცენ­ზუ­რის, სკპ (ბ)-ს დად­გე­ნი­ლე­

დაბ­რუ­ნე­ბის გზას.

ბე­ბი­სა და კი­ნო­ხე­ლოვ­ნე­ბის­თ­ვის წა­ყე­ნე­ბუ­ლი

დი­დი ხა­ნი­ა, უკ­ვე აღარც საბ­ჭო­თა კავ­ში­რია

მოთხოვ­ნი­ლე­ბე­ბის შეს­რუ­ლე­ბი­სა და თა­ვის

რე­ბუ­ლი­ა, რად­გან ფილ­მი, რო­მელ­ზეც

და აღარც სა­ხელ­მ­წი­ფო, რო­მელ­საც კო­მუ­

დრო­ზე აღი­ა­რე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ბო­ლოს თით­

სა­უბ ­ არს ვა­პი­რებ – „ახალი სა­ქარ­თვ ­ ე­ლოს

ნის­ტე­ბი 70 წე­ლი­წადს აშე­ნებ­დ­ნენ, აღარც –

ქ­მის და­კარ­გუ­ლი იყო ფი­ზი­კუ­რად და ქარ­თუ­

გა­რიჟ­რაჟს“, ახა­ლი (გამანადგურებელი)

სა­ხალ­ხო კო­მის­რე­ბი და რეპ­რე­სი­ე­ბი, აღარც

ლი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის ის­ტო­რი­ი­და­ნაც?!

სა­ხელ­მწ ­ ი­ფოს შე­ნე­ბის, ახა­ლი ცხოვ­რე­ბის

– „გულაგები“ და აღარც მგზნე­ბა­რე იდე­ა­ლის­

იმი­ტომ, რომ ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე რეპ­რე­სი­

წე­სის დამ­კ­ვიდ­რე­ბი­სა და საბ­ჭო­თა კი­ნე­მა­

ტი-­ჯა­ლა­თი-­ბოლ­შე­ვი­კე­ბი არი­ან; აღარც საბ­

რე­ბუ­ლი იყო, 10 წე­ლი­წა­დი გა­და­სახ­ლე­ბა­ში

ტოგ­რა­ფის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის პირ­ველ წლებს

ჭო­თა იდე­ო­ლო­გიაა და აღარც სამ­თავ­რო­ბო

გა­ა­ტა­რა. ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, ხალ­ხი­სა და სამ­შობ­

უკავ­შირ­დე­ბა; ე.ი. ერ­თ­-ერ­თი პირ­ვე­ლი­ა.

დად­გე­ნი­ლე­ბა-­დეკ­რე­ტებ­-­ყ­რი­ლო­ბა-­დი­რექ­

ლოს მტრის შე­მოქ­მე­დე­ბას, მით უმე­ტეს

მი­სი შემ­ქ­მ­ნე­ლი კი – ნუ­ცა (ნინო) ღო­ღო­

ტი­ვე­ბი მოქ­მე­დებს. აკ­რ­ძალ­ვე­ბი, დი­დი ხა­ნი­ა,

ისეთ სფე­რო­ში, რო­გო­რიც კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფია

ბე­რი­ძე (ხუციშვილი) – პირ­ვე­ლი ქარ­თ­ვე­ლი

მო­იხ­სნ ­ ა; თა­რო­ებ ­ ი­დან, რაც ჩა­მო­სა­ღე­ბი

(კომუნისტების ხედ­ვით ყვე­ლა­ზე მა­სობ­რი­

კი­ნო­რე­ჟი­სო­რი ქა­ლი­ა, ქა­ლი-­კი­ნო­რე­ჟი­სო­რის

იყო, ჩა­მო­ი­ღეს და ყვე­ლა სკივ­რი გა­ი­ღო შიგ­

ვი და აგი­ტა­ცი­ის სა­უ­კე­თე­სო სა­შუ­ა­ლე­ბა),

მი­ერ გა­და­ღე­ბუ­ლი პირ­ვე­ლი საბ­ჭო­თა (ცხადია,

თავ­სის გა­მო­სამ­ზე­ურ ­ ებ­ლად, უკ­ვე 20-ზე მე­ტი

ინ­ფორ­მა­ცი­ას მის შე­სა­ხებ და თვით მის

ქარ­თუ­ლიც) მხატ­ვრ ­ უ­ლი ფილ­მის ავ­ტო­რიც.

წე­ლია და და­მა­ლუ­ლი თით­ქოს აღა­რა­ფე­რი

სა­ხელ­საც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სი­სას­ტი­კით

დარ­ჩა; მაგ­რამ პირ­ვე­ლი ქარ­თ­ვე­ლი ქა­ლი-­

­ ენ. ასეც მოს­პობ­დ­ნენ და გა­ა­ნად­გუ­რებ­დნ

მის დო­კუ­მენ­ტურ ფილ­მ­ზე „ბუბა“ ერ­თ­-ერ­თი

კი­ნო­რე­ჟი­სო­რის ფილ­მი თით­ქ­მის დღემ­დე

მოხ­და. შემ­დეგ კი, რო­დე­საც რეპ­რე­სი­ებ­მა

პირ­ვე­ლია [(„ბუბას“ გარ­შე­მო კვლე­ვა­-ა­ნა­

„ელოდა“ ცხოვ­რე­ბა­ში – შინ – დაბ­რუ­ნე­ბას –

­ იწყა პირ­ გა­და­ი­ა­რა, თით­ქ­მის ყვე­ლამ მი­ივ

ლი­ზი ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი აქვს კი­ნომ­ცოდ­ნე ეთერ

გა­და­ღე­ბი­დან 80 წლის შემ­დეგ.

ვე­ლი ქარ­თ­ვე­ლი კი­ნო­რე­ჟი­სო­რი ქა­ლი და

და ეს წე­რი­ლიც ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე­სა და

ფილ­მი ლა­შა ბაქ­რა­ძემ კი­ნოს­ტუ­დი­ა­ში სა­

მა­ნაც „დაივიწყა“ სა­კუ­თა­რი თა­ვი, „ძველი“

არ­ქი­ვო მა­სა­ლებ­ზე მუ­შა­ო­ბი­სას შემ­თხ­ვე­ვით

ცხოვ­რე­ბა და პრო­ფე­სი­ა, რო­დე­საც გა­და­

­ ე­ლოს გი­ორ­გი ლე­ მკვლე­ვა­რი, სა­ქარ­თვ

აღ­მო­ა­ჩი­ნა. მი­სი ვა­რა­უ­დით, „ბუბა“, XX სა­უ­კუ­ნის

სახ­ლე­ბი­დან შინ დაბ­რუნ­და და კვლავ, ალ­

ო­ნი­ძის სა­ხე­ლო­ბის სა­ხელ­მ­წი­ფო მუ­ზე­უ­მის

80-იან წლებ­ში (სავარაუდოდ, მი­წუ­რულს, რო­

ბათ უკ­ვე მე­სა­მედ, ახა­ლი ცხოვ­რე­ბა და­იწყო,

დი­რექ­ტო­რი), ჟურ­ნალ­ში „კინო ცხე­ლი

დე­საც ასე­თი რა­ღა­ცე­ბი შე­საძ­ლე­ბე­ლი გახ­და)

რო­მე­ლიც სამ­წუ­ხა­როდ დიდ­ხანს არ გაგ­რ­ ძე­ლე­ბუ­ლა. იგი 62 წლი­სა გარ­და­იც­ვა­ლა.

ოკუ­ჯა­ვას წიგ­ნ­ში „დავით კა­კა­ბა­ძე თე­ატ­რ­სა და კი­ნო­ში“ და ლა­შა ბაქ­რა­ძეს (გერმანისტი,

შო­კო­ლა­დი“, გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ სტა­ტი­ა­ში

მოს­კო­ვის „გოსფილმოფონდიდანაა“ (სადაც

„ნუცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე (1902-1966) პირ­ვე­ლი

უკ­ლებ­ლივ ყვე­ლა ფილ­მი ინა­ხე­ბა, გან­სა­კუთ­

ქარ­თ­ვე­ლი რე­ჟი­სო­რი ქა­ლი“. ამ პუბ­ლი­კა­

რე­ბით სსრკ-ში შექ­მი­ლი) გა­მო­წე­რი­ლი. თუმ­ცა,

ასაკ­ში გახ­და. სხვა­თა შო­რის, ერ­თა­დერ­თი

ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე რე­ჟი­სო­რი 25 წლის

ცი­აშ ­ ი, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ყვე­ლა არ­სე­ბუ­ლი დო­

დრო­სა და სამ­შობ­ლო­ში „დაბრუნების“ მი­უ­ხე­

ქა­ლი რე­ჟი­სო­რი და, რო­გორც ლა­შა ბაქ­რა­

კუ­მენ­ტია თავ­მოყ­რი­ლი, „დღის სი­ნათ­ლე­ზე

და­ვად, ფილ­მი სულ ერ­თხელ თუ ორ­ჯე­რაა

ძემ გა­მო­იკ­ვ­ლი­ა, „სახკინმრეწვის“ ერ­თა­

გა­მო­ტა­ნი­ლი“ (ესეც საყ­ვა­რე­ლი გა­მოთ­ქ­მაა

დატ­რი­ალ ­ ე­ბუ­ლი (ისიც, სა­ვა­რა­უ­დოდ, უვიწ­

დერ­თი ქა­ლი თა­ნამ­შ­რო­მე­ლი.

­ ა­ლი­ზე­ბუ­ლი. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში)] და გა­ან

რო­ეს წრე­ში), შემ­დეგ ისევ რამ­დე­ნი­მეწ­ლი­ან

რე­ჟი­სო­რო­ბა დო­კუ­მენ­ტუ­რი კი­ნო­თი

და­ვიწყე­ბას მი­ცე­მუ­ლი (ალბათ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში

და­იწყო და პირ­ვე­ლი ფილ­მი, რო­მელ­ზეც მი­

არა­ერ­თი მი­ზე­ზი აქვს და ეს მე­ტად მნიშ­

90-იან წლებ­ში არ­სე­ბუ­ლი ვი­თა­რე­ბი­და გა­მომ­

ხე­ილ კა­ლა­ტო­ზიშ­ვილ­თან ერ­თად იმუ­შა­ვა,

ვ­ნე­ლო­ვა­ნია არა თა­ვის­თა­ვად, არა­მედ

დი­ნა­რე), და რომ არა ლა­შა ბაქ­რა­ძე, ვინ იცის,

1928 წელს, „მათი სა­მე­ფო“ იყო, რო­მელ­შიც

გა­მომ­დი­ნა­რე იმ რე­ა­ლო­ბი­დან, რო­მე­ლიც

გან­წი­რუ­ლი იქ­ნე­ბო­და კი­დევ რამ­დე­ნი წლით

კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლის სა­რე­ჟი­სო­რო აზ­როვ­ნე­ბაა

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­სა და, უშუ­ა­ლოდ, რე­ჟი­სო­რის

წარ­სულ­ში და­სარ­ჩე­ნად.

უკ­ვე გა­მოკ­ვე­თი­ლი, იმ პე­რი­ო­დის კი­ნოს­ტი­

წი­ნამ­დე­ბა­რე სტა­ტი­ის „პირველობასაც“

პი­რა­დი და, შე­სა­ბა­მი­სად, კი­ნო­სუ­რა­თის

მა­ნამ­დე ფილ­მის სხვა ას­ლი, ცალ­კე­უ­ლი

ლის­ტი­კის მთა­ვა­რი ხა­ზე­ბიც გავ­ლე­ბუ­ლი და

ის­ტო­რი­ი­დან (რომელიც გან­ზო­გა­დე­ბულ

ფრაგ­მენ­ტე­ბის გარ­და (ეროვნული არ­ქი­ვი),

იდე­ო­ლო­გი­უ­რი მოთხოვ­ნე­ბის პრინ­ცი­პე­ბიც

ის­ტო­რი­ა­დაც შე­იძ­ლე­ბა მი­ვი­ღოთ – ადა­მი­ა­

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ­სად არ­სე­ბობ­და. დო­კუ­

უკ­ვე ფეხ­მო­კი­დე­ბუ­ლი­ა.

54

ფოტო: ოჯახის არქივიდან

Cemi kino

ნუცა ღოღობერიძე

55

კადრი ფილმიდან "ბუბა"

ამ­ბო­ბენ, რომ ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე „წინ ვერ აღუდ­გა“ ისე­თი დი­დი რე­ჟი­სო­რის ხე­ლოვ­

„ბუბა“ 5-ნაწილიანი დო­კუ­მენ­ტურ­-­სა­დად­გ­ მო ფილ­მი­ა, რო­მელ­შიც თხრო­ბა თა­ვი­სე­

ახა­ლი აღ­მო­ჩე­ნი­ლი და დამ­კ­ვიდ­რე­ბუ­ლი იყო), მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან აქ­ცენტს აკე­თებს ფილ­

ნე­ბის თავ­ბრ ­ უ­დამ­ხ­ვევ ძა­ლას, რო­გო­რიც

ბუ­რი ფორ­მი­თაა გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი – რა­ჭის

მის პლას­ტი­კურ გა­დაწყ­ვე­ტა­ზე. რა­კურ­სე­ბი,

„ჯიმ შვან­თეს“ ავ­ტორს ჰქონ­და და აშ­კა­

ბუ­ნე­ბი­თა და რე­ალ ­ ო­ბით ტუ­რის­ტი ტკბე­ბა,

ხე­დე­ბის და გა­და­ღე­ბის წერ­ტი­ლე­ბის, მონ­

რად გა­ნი­ცა­და მი­ხე­ილ კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლის

რო­მე­ლიც აქეთ­-ი­ქით მი­დი-­მო­დის, მთის

ტა­ჟუ­რი წყო­ბის მო­ნაც­ვ­ლე­ო­ბა, სპე­ცი­ფი­კუ­რი

გავ­ლე­ნა და­მო­უკ ­ ი­დე­ბელ ფილმ „ბუბაზე“

წყა­როს წყლით ბუ­ნე­ბის სადღეგ­რ­ძე­ლოს

გა­ნა­თე­ბა, ამ­ბის თხრო­ბის მა­ნე­რა, პორ­ტ­რე­

(გადაღებულია 1930 წელს, ნუ­ცა ღო­ღო­

სვამს და მო­სახ­ლე­ო­ბის ცხოვ­რე­ბას ეც­ნო­

ტე­ბი – ტი­პა­ჟე­ბი, ეთ­ნოგ­რა­ფი­უ­ლი ეტი­უ­დე­ბი,

ბე­რი­ძის­ვე სცე­ნა­რით, მხატ­ვა­რია და­ვით

ბა. მი­სი „შთაბეჭდილებები“ სა­ა­გი­ტა­ციო

წა­ფე­ნე­ბი, დი­ა­გო­ნა­ლუ­რი კად­რე­ბი – ერ­თი

კა­კა­ბა­ძე, ოპე­რა­ტო­რი – სერ­გო ზა­ბოზ­ლა­

ელ­ფე­რის ტიტ­რე­ბის მო­ნაც­ვ­ლე­ო­ბი­თაა

სიტ­ვით, აქ ყვე­ლა მხატ­ვრ ­ უ­ლი ელე­მენ­ტი­ა,

ე­ვი, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბენ – ქუ­თა­ი­სის თე­ატ­რის

„გახმოვანებული“, რომ­ლებ­საც სადღაც

რომ­ლე­ბიც კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი სტრუქ­ტუ­

მსა­ხი­ო­ბი პეტ­რე ჭი­ჭი­ნა­ძე და რა­ჭის სო­ფელ

მიჩ­ქ­მა­ლუ­ლი ირო­ნია დაჰ­კ­რავთ და ამა­ვე

რის შე­საქ­მ­ნე­ლად „გამოიყენება“.

ღე­ბის მცხოვ­რებ­ლე­ბი) მუ­შა­ო­ბი­სას. ასე­თი

დროს, პო­ლიტ­კო­რექ­ტუ­ლი­ა, რად­გან მთა­

რამ სრუ­ლი­ად ბუ­ნებ­რი­ვი და გა­სა­გე­ბი იყო,

ვარ სათ­ქმ ­ ელს ატა­რე­ბენ.

რად­გან კი­ნო­ე­ნა მხო­ლოდ მა­შინ ყა­ლიბ­დე­

ფილ­მის მხატ­ვარ­მა და­ვით კა­კა­ბა­ძემ,

ბუ­ბა რა­ჭის ერ­თ­-ერ­თი უმაღ­ლე­სი და თოვ­ლი­ა­ნი მწვერ­ვა­ლი­ა. აქე­და­ნაა ფილ­მის სა­ხელ­წო­დე­ბაც და ბუ­ნე­ბის სი­პირ­ქუ­შის,

ბო­და და რე­ჟი­სო­რე­ბი ამ კი­ნო­ე­ნის ძი­ე­ბე­ბის,

ისე­ვე რო­გორც „ჯიმ შვან­თეს“ შემ­თხ­ვე­ვა­ში,

სტი­ქი­ის უმარ­თა­ო­ბი­სა და ადა­მი­ა­ნე­ბის ბედ­

­ ე­რი­მენ­ტე­ბის, სა­ხე­ებ ­ ის – სხვა­დას­ხ­ვა ხა­ ექ­სპ

მნიშ­ვ­ნე­ლოვ­ნად გან­საზღ­ვ­რა „ბუბას“ პლას­

ზე ბუ­ნებ­რი­ვი პი­რო­ბე­ბის მძი­მე შე­დე­გე­ბის

რის­ხი­თა და ფორ­მით – არ­სე­ბულ გა­მოც­დი­

ტი­კურ­-­მხ ­ ატ­ვრ ­ უ­ლი სა­ხის გა­დაწყ­ვე­ტა. აქაც

მე­ტა­ფო­რუ­ლო­ბაც; ბუ­ბას ამ ყვე­ლა­ფერ­თან

ლე­ბას აშ­კა­რად ორ­გა­ნუ­ლად იყე­ნებ­დ­ნენ.

რე­ჟი­სო­რი, მხატ­ვარ­სა და ოპე­რა­ტორ­თან

გა­ი­გი­ვე­ბაც – სა­თა­ურ­ში ჩა­დე­ბუ­ლი.

(„ბუბას“ თე­მაც ახ­ლოა „ჯიმ შვან­თეს­თან“,

ერ­თად იყე­ნებს მონ­ტა­ჟურ­-­პო­ე­ტუ­რი კი­ნოს

რო­მელ­შიც ამ­ბა­ვი, სვა­ნეთ­ში ვი­თარ­დე­ბა და

პრინ­ცი­პებს (რომელიც იმ­დ­რო­ინ­დელ

ვე­ვა­ში, „ბუბა“ – სხვა­დას­ხ­ვა თვალ­საზ­რი­სით

ანა­ლო­გი­ურ ის­ტო­რი­ას მო­იც ­ ავს).

ქარ­თულ თუ ევ­რო­პულ­-ა­მე­რი­კულ კი­ნო­ში

შე­მეც­ნე­ბი­თი, პრო­პა­გან­დის­ტუ­ლი, სა­ა­გი­

56

სა­ერ­თოდ, „კულტურფილმი“ – ამ შემ­თხ­

Cemi kino

კადრი ფილმიდან "უჟმური"

­ ა, ერ­თად­-ერ­თი გა­მო­სავ­ლის გარ­და გა­აჩ­ნდ

ტა­ციო ფილ­მი­ა, რო­მე­ლიც, ერ­თი მხრივ,

და, აშენ­და ჰე­სე­ბი, კაშ­ხ­ლე­ბი, კუ­რორ­ტე­ბი,

მა­ყუ­რე­ბელს აც­ნობს რა­ჭას, მის ბუ­ნე­ბას,

­ ე­ბი, მშრო­მე­ლებ­მა კომ­ფორ­ სა­ნა­ტო­რი­უმ

– იდე­უ­რი კა­ბა­ლი­სად­მი, XX სა­უ­კუ­ნის 30-იანი

სამ­კურ­ნა­ლო წყლებს და მე­ო­რე მხრივ, იმ

ტულ პი­რო­ბებ­ში საგ­ზუ­რე­ბით დას­ვე­ნე­ბა და

წლე­ბის პირ­ველ წლე­ბამ­დე, მხატ­ვრ ­ უ­ლი

მძი­მე ყო­ფას, რო­მელ­შიც სო­ფელ ღე­ბის,

სამ­კურ­ნა­ლო წყლე­ბის სმა და­იწყეს, გა­ჭირ­

ამო­ცა­ნე­ბის, წმინ­და კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი

ზო­გა­დად რა­ჭის, ზო­გა­დად მთი­ა­ნი რე­გი­

ვე­ბა და­ი­ვიწყეს. მათ­მა შვი­ლებ­მა კი, შრო­

ხერ­ხე­ბის, პლას­ტი­კუ­რი თუ შე­მოქ­მე­დე­ბი­

ო­ნე­ბი­სა და კი­დევ უფ­რო ზო­გა­დად ძვე­ლი

მის, ჭინ­ჭ­რის კრე­ფის, ხე­ლე­ბის და­სუს­ხ­ვის,

თად ეს­თე­ტი­ზე­ბუ­ლი ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შე­ბით,

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს მძი­მე ცხოვ­რე­ბას ასა­ხავს.

დე­დებ­ზე ოც­ნე­ბი­სა და მა­მე­ბის მო­ნატ­რე­ბის

ხერ­ხე­ბით აზ­როვ­ნე­ბა და და­პი­რის­პი­რე­ბა.

ამ, სო­ცი­ა­ლუ­რად და ფი­ზი­კუ­რად რთულ

ნაც­ვ­ლად, გარ­თო­ბის უფ­ლე­ბა მო­ი­პო­ვეს,

„ბუბა“ სწო­რედ ამ­გ­ვა­რი და­პი­რის­პი­რე­ბი­სა და

ცხოვ­რე­ბას, ძველს – ახ­ლით ახა­ლი სა­ქარ­

მხი­ა­რუ­ლად დროს­ტა­რე­ბის, ცეკ­ვა-­თა­მა­ში­სა

შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ძი­ე­ბე­ბის ნი­მუ­ში­ა.

თ­ვე­ლო ცვლის; და თუ მა­ნამ­დე გლე­ხე­ბი,

და სი­ცი­ლის – ტი­რი­ლის ნაც­ვ­ლად.

P.შ. ნი­ნო – ნუ­ცა – ხუ­ციშ­ვი­ლი – ღო­ღო­ბე­

ეს ხერ­ხი – ძვე­ლი­სა და ახ­ლის და­პი­რის­პი­

რი­ძე – ინ­გი­ლო იყო, სო­ფელ კა­ხი­დან. 1903

­ ენ მუხ­ლ­ჩა­უხ­რე­ლად ნად იძუ­ლე­ბულ­ნი იყ­ვნ

რე­ბა, საბ­ჭო­თა კი­ნოს პირ­ვე­ლი ათ­წ­ლე­უ­ლის­

წელს (მეორე ვერ­სი­ით, 1902-ში) და­იბ ­ ა­და, 6

ეშ­რო­მათ, ბავ­შ­ვებს, ჩვი­ლო­ბის ასა­კი­დან გა­

თ­ვის და­მა­ხა­სი­ათ ­ ე­ბე­ლი, თან სა­ვალ­დე­ბუ­ლო

წლი­სა (ცხადია, ოჯახ­თან, მშობ­ლებ­თან, სამ

მოვ­იდოდ­ნენ თუ არა, მა­შინ­ვე შრო­მა უნ­და

გა­მო­ხატ­ვის ფორ­მა იყო. ადა­მი­ან ­ ებს უნ­და

ძმა­სა და 5 დას­თან ერ­თად) სა­ინ­გი­ლო­დან

და­ეწყოთ, დე­დებს შვი­ლე­ბის­თ­ვის არ ეცა­

და­ე­ნა­ხათ, თუ რა მშვე­ნი­ე­რი ცხოვ­რე­ბა მო­უ­

თბი­ლის­ში გად­მო­სახ­ლ­და. კარ­გი გა­ნათ­ლე­ბა

ლათ, რად­გან მუ­შა­ო­ბით იყ­ვ­ნენ და­კა­ვე­ბულ­

ტა­ნა მათ ახალ­მა დრო­ებ ­ ამ და რე­ჟი­სო­რებს

მი­იღ ­ ო. გიმ­ნა­ზია და­ამ­თავ­რა, ის­წავ­ლა რუ­სუ­

ნი, მა­მე­ბი ქედს იქით შე­შის საჭ­რე­ლად დი­დი

მათ­თ­ვის ეს ყვე­ლა­ფე­რი უნ­და ეჩ­ვე­ნე­ბი­ნათ.

ლი, ფრან­გუ­ლი, გერ­მა­ნუ­ლი ენე­ბი. თბი­ლი­სის

სოფ­ლის მცხოვ­რებ­ლე­ბი დი­დი­ან­-­პა­ტა­რი­ა­

ხნით მი­დი­ოდ­ნენ, რომ სარ­ჩო ეშო­ვათ, მა­თი

ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძე ამ მხრი­ვაც – რო­გორც

უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ფი­ლო­სო­ფი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე

სოფ­ლის ნა­თე­სებს კი მეწყე­რი აჩა­ნა­გებ­და,

რე­ჟი­სო­რი – თა­ვი­სი ეპო­ქის მსხვერ­პლ ­ ი იყო

ჩა­აბ ­ ა­რა და შემ­დეგ იენის (გერმანია) უნი­ვერ­

ახალ­მა სა­ქარ­თ­ვე­ლომ ახა­ლი ცხოვ­რე­ბა

და უნ­და და­მორ­ჩი­ლე­ბო­და „ბედის ძა­ლას“,

სი­ტე­ტის სტუ­დენ­ტი გახ­და. სამ­შობ­ლო­ში დაბ­

მო­უ­ტა­ნა ადა­მი­ა­ნებს!!! ბუ­ნე­ბა მოთ­ვი­ნი­ერ­

რო­მელ­საც შე­მა­კა­ვე­ბე­ლი ჯე­ბი­რე­ბი არ

რუ­ნე­ბის შემ­დეგ კი­ნოს – რო­გორც მა­შინ ით­ვ­

57

ლე­ბო­და – ახალ, პროგ­რე­სულ და აქ­ტუ­ა­ლურ

­ ის რა ბავ­შ­ვი ჰყავ­და, რო­მე­ლიც იმ დრო­ის­თვ

­ ა! დე­დის­თვ ­ ის ეს სიტყ­ვა ნა­წი­ლე­ბი­ნა. მო­ნა­ნი­ებ

ხე­ლოვ­ნე­ბას – და­უ­კავ­შირ­და და რე­ჟი­სო­რი

ქმარ­მა მი­ა­ტო­ვა (რომელმაც და­პა­ტიმ­რე­ბის

ღრმა და ძა­ლი­ან პი­რა­დი მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ბით იყო

გახ­და. თუმ­ცა, სულ სა­მი (1928-1934 წლებ­

შემ­დეგ შე­უთ­ვა­ლა – ურ­ჩი­ა, გა­ეცხა­დე­ბი­ნა,

სავ­სე. მას უნ­და მო­ე­ნა­ნი­ე­ბი­ნა მი­სი მე­უღ­ლის

ში) ფილ­მის (ყოველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, დღემ­დე

რომ მი­ტო­ვე­ბუ­ლი ცო­ლი იყო და ლე­ვან ღო­

ბოლ­შე­ვი­კუ­რი მრწამ­სი, რო­მელ­საც თვი­თონ

არ­სე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ით ­ ა და დო­კუ­მენ­ტუ­რად

ღო­ბე­რი­ძეს­თან აღა­რა­ფე­რი აკავ­ში­რებ­და),

არას­დ­როს იზი­არ ­ ებ­და... რო­გორ, რი­თი? ალ­

და­დას­ტუ­რე­ბით) გა­და­ღე­ბა მო­ას­წ­რო – ორი

გა­დაწყ­ვი­ტა, გა­ე­ზი­ა­რე­ბი­ნა ადა­მი­ან ­ ის ბე­დი,

ბათ მხო­ლოდ ცი­ხით და გა­და­სახ­ლე­ბით“, –

დო­კუ­მენ­ტუ­რის – „მათი სა­მე­ფო“, მი­ხე­ილ კა­

რო­მე­ლიც ალ­ბათ მა­ინც (ან ოდეს­ღაც) უყ­ვარ­

წერს ლა­ნა ღო­ღო­ბე­რი­ძე ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძის

ლა­ტო­ზიშ­ვილ­თან ერ­თად, და ზე­მოხ­სე­ნე­ბუ­ლი

და. მი­სი მდგო­მა­რე­ობ ­ ის თა­ნა­მო­ნა­წი­ლედ

მოთხ­რო­ბე­ბის კრე­ბუ­ლის წი­ნათ­ქ­მა­ში.

„ბუბა“; ასე­ვე მხატ­ვ­რუ­ლის – „უჟმური“.

ყოფ­ნა ისურ­ვა. რო­გორც გვახ­სოვს, ასე­თი

იმ წლებ­ში­ვე ძმის, რაჟ­დენ ხუ­ციშ­ვი­ლის ოჯახ­

შემ­თხ­ვე­ვე­ბი არ­სე­ბობს ის­ტო­რი­აშ ­ ი.

ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძემ ალ­ბათ სა­კუ­თარ თავს მარ­თლ ­ ა თვი­თონ გა­მო­უტ ­ ა­ნა გა­ნა­ჩე­ნი და მი­

­ ოთ ლა­ნა შე­იძ­ლე­ბა თა­ვი­სუფ­ლად გა­ვი­ზი­არ

ი­ღო სას­ჯე­ლი, რო­მე­ლიც არ და­უმ­სა­ხუ­რე­ბი­ა;

– ახალ­გაზ­რდ ­ ა პარ­ტი­უ­ლი მუ­შა­კი (რომელსაც

ღო­ღო­ბე­რი­ძის პო­ზი­ცი­ა, რო­დე­საც იგი დე­დის

მსხვერ­პლ ­ ­შე­წირ­ვის აქ­ტი აღას­რუ­ლა და­ნა­შა­

­ ა წლებ­ში სხვა­დას­ხვ ­ ა, მა­ღა­ლი სა­ სხვა­დას­ხვ

საქ­ცი­ელს (ნუცა და ლე­ვან ღო­ღო­ბე­რი­ძე­ებ ­ი

­ ის, რო­მე­ლიც არ ჩა­უდ ­ ე­ნი­ა, მაგ­რამ უ­ლის­თვ

ხე­ლი­სუფ­ლო თა­ნამ­დე­ბო­ბა ჰქონ­და) და დი­დი

მი­სი მშობ­ლე­ბი იყ­ვ­ნენ) ხსნის, და თუ ჩვენც ნუ­

რომ­ლის ირი­ბი, სუ­ლი­ე­რი თა­ნა­მო­ნა­წი­ლეც

სიყ­ვა­რუ­ლით ცო­ლად გაჰ­ყვ ­ ა მას.

ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძის ნა­მოქ­მე­და­რის ახ­ს­ნის სხვა

(თანამოაზრე) აღ­მოჩ­და, რად­გან ჯა­ლა­თი

კუთხე­საც მოვ­ძებ­ნით, შე­იძ­ლე­ბა შე­დე­გი კი­დევ

უყ­ვარ­და, რო­მე­ლიც, რო­გორც სხვა არა­ერ­თი

ში გა­იც­ნო რძლის ძმა ლე­ვან ღო­ღო­ბე­რი­ძე

­ ა სიყ­ვა­რუ­ლის ეს ამ­ბა­ვი რით დამ­თავ­რდ და რა მო­უ­ტა­ნა ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძეს იმ სა­ბე­

უფ­რო რთუ­ლი და მძი­მე, უფ­რო ამა­ღელ­ვე­ბე­

მი­სი ძვე­ლი თა­ნა­მებ­რძ ­ ო­ლი, შემ­დეგ თა­ვად­

დის­წე­რო შეხ­ვედ­რამ?

ლი და უფ­რო ამაღ­ლე­ბუ­ლიც აღ­მოჩ­ნ­დეს.

ვე იქ­ცა თა­ვი­სი­ან ­ ე­ბის მსხვერ­პ­ლად.

თით­ქოს „ჩვეულებრივი“ ის­ტო­რი­ა­ა,

„ციხიდან მა­მამ წე­რი­ლი მოს­წე­რა დე­დას

P.S. ნუ­ცა ღო­ღო­ბე­რი­ძეს შე­მოქ­მე­დე­ბი­დან

(მისი ორი ბა­რა­თი, რო­მე­ლიც მი­ვი­ღეთ, პა­პი­

სა­მი ფილ­მი და ექ­ვს ­ ი მოთხ­რო­ბა დარ­ჩა. მოთხ­

ტუ­ლი სურ­ნე­ლი­თა და სევ­დის­მომ­გ­ვ­რე­ლიც;

­ ის ახე­ულ ქა­ღალ­დზ ­ ე იყო და­წე­რი­ რო­სის­თვ

რო­ბე­ბის ეს კრე­ბუ­ლი – „ბედნიერების მა­ტა­რე­

მის მიღ­მა კი რო­გორც ერ­თი პი­როვ­ნე­ბის,

ლი და გა­სა­რეცხად გა­მოგ­ზავ­ნი­ლი ტა­ნი­

ბე­ლი“, ლა­ნა ღო­ღო­ბე­რი­ძის ზე­მოხ­სე­ნე­ბუ­ლი

ასე­ვე მთე­ლი ქვეყ­ნის ის­ტო­რია და ბე­დიც

სა­მო­სის სარ­ჩულ­ში ჩა­მა­ლუ­ლი): – და­წე­რე,

წი­ნათ­ქ­მით, ახ­ლა­ხან (2001 წლის მი­წუ­რულს)

თით­ქოს ილან­დე­ბა, ამ ის­ტო­რი­ის მთე­ლი

რომ და­შო­რე­ბუ­ლი ხარ ჩემ­თან და და­ჭე­რას

გა­მოს­ცა გა­მომ­ცემ­ლო­ბა „ინტელექტმა“. ლი­ტე­ რა­ტუ­რის მუ­ზე­უმ­ში, ლა­შა ბაქ­რა­ძის ინი­ცი­ა­ტი­

სადღაც სენ­ტი­მან­ტა­ლუ­რიც, მე­ლოდ­რა­მა­

­ უ­ნებ­ლო­ბა, რაც ქარ­ ტრა­გიზ­მი და შე­მაძ­რწ

გა­დარ­ჩე­ბი­ო; ლა­ნა­ზე იფიქ­რე და და­წე­რე­ო,

თუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის უდი­დეს­მა ნა­წილ­მა

– თვი­თონ მარ­თლ ­ აც ასე და­წე­რა ცი­ხე­ში შედ­

ვით, წიგ­ნის წარ­დგ ­ ი­ნე­ბა და „ბუბას“ ჩვე­ნე­ბა

სა­კუ­თარ თავ­ზე ტან­ჯ­ვით გა­და­ი­ტა­ნა.

გე­ნილ ავ­ტო­ბი­ოგ­რა­ფი­ა­ში. დე­დამ ეს არ გა­ა­

გა­იმ ­ არ­თა. ყვე­ლა­ფე­რი ეს – ფილ­მიც, მოთხ­რო­

თუ ცო­ტა­თი რო­მან­ტი­კუ­ლე­ბი, ცო­ტა უფ­რო

კე­თა, ვერ გა­დად­გა ნა­ბი­ჯი, რო­მე­ლიც ალ­ბათ

ბებ­ში აღ­წე­რი­ლი ამ­ბე­ბი „გულაგიდან“, მა­თი ავ­

ადა­მი­ან ­ უ­რი და არა­ცი­ნი­კუ­რე­ბი ვიქ­ნე­ბით და

ათი წლის სა­ში­ნე­ლე­ბას გა­და­არ­ჩენ­და, რად­

ტო­რის ბე­დიც და ის, რაც ში­და ის­ტო­რი­ებს გარს ახ­ვე­ვი­ა, ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ის­ტო­რი­ა­ა, რო­მე­ლიც

სხვა რა­კურ­სი­თაც შევ­ხე­დავთ ნუ­ცა ღო­ღო­

გან თვლი­და, რომ ამის მო­რა­ლუ­რი უფ­ლე­ბა

ბე­რი­ძის თავ­გა­და­სა­ვალს, და­ვი­ნა­ხავთ, რომ

არ ჰქონ­და; რომ ვალ­დე­ბუ­ლი იყო, თა­ვი­სი

წარ­სუ­ლი­დან თავს მუ­დამ გვახ­სე­ნებს და თან

მან – ახალ­გაზ­რ­და ქალ­მა, რო­მელ­საც პა­ტა­

სინ­დი­სის წი­ნა­შე, მა­მას­თან მი­სი სას­ჯე­ლი გა­ე­

ბევრ გა­მაფ­რთ ­ ხი­ლე­ბელ ნი­შანს იძ­ლე­ვა.

ტიციან ტაბიძე, ნუცა ღოღობერიძე და ალექსანდრე დიღმელაშვილი (კიდეში); კადრი ფილმიდან "უჟმური"

58

ფოტო: ოჯახის არქივიდან

Cemi kino

ნუცა ღოღობერიძე

59

ლე­ვან კო­ღუ­აშ­ვი­ლი

ბო­ლო დროს სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­და­ღე­ბულ

ნის „ამადეუსი“ მქონ­და ტე­ლე­ვი­ზორ­ში ნა­ნა­ხი

ფილ­მებს შო­რის ხში­რად გა­მო­არ­ჩე­ვენ

და ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. მო­მე­წო­ნა სი­ამ ­ ოვ­ნე­

ხოლ­მე ფილმს "ქუჩის დღე­ე­ბი"

ბის ის გან­ც­და, რო­მე­ლიც კარ­გი ფილ­მის,

ფილ­მ­ზე უკ­ვე ბევ­რი ით­ქ­ვა და და­ი­წე­რა.

სა­ერ­თოდ ხე­ლოვ­ნე­ბას­თან შე­ხე­ბის შემ­დეგ

ამ­ჯე­რად გვინ­და მი­სი რე­ჟი­სო­რის ლე­ვან

გე­უფ­ლე­ბა. დღეს ეს ფილ­მი ნაკ­ლე­ბად მომ­

კო­ღუ­აშ­ვი­ლის მი­ერ გავ­ლი­ლი შე­მოქ­მე­დე­

წონს, მაგ­რამ მა­შინ, ეტყო­ბა, მან ჩემ­ზე ისე

ბი­თი გზის შე­სა­ხებ გი­ამ­ბოთ.

იმოქ­მე­და, რომ რო­გორც კი თე­ატ­რა­ლუ­რის ახა­ლი ფა­კულ­ტე­ტის შე­სა­ხებ გა­ვი­გე, მა­შინ­ვე

არ ვე­კუთ­ვ­ნი იმ ადა­მი­ა­ნებს რიცხვს, ვი­საც

გა­დავ­წყ­ვი­ტე, რომ მეც იქ უნ­და ჩა­მე­ბა­რე­

კი­ნო­რე­ჟი­სო­რო­ბა ბავ­შ­ვო­ბი­დან უნ­დო­და. სკო­

ბი­ნა. სა­ერ­თოდ, კი­ნოს­თან ახ­ლოს ყოფ­ნა

ლას რო­დე­საც ვამ­თავ­რებ­დი, სა­ერ­თოდ არ

მო­მინ­და. სა­რე­ჟი­სო­რო­ზე ჩა­ბა­რე­ბა ძა­ლი­ან

ვი­ცო­დი, რი­სი კე­თე­ბა მინ­დო­და ცხოვ­რე­ბა­ში.

თავ­ხე­დო­ბა იქ­ნე­ბო­და, კი­ნო­მე­ნე­ჯე­რო­ბა კი

ინერ­ცი­ით ვემ­ზა­დე­ბო­დი, რომ ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა

ამ სი­ტუ­აც ­ ი­ა­ში რა­ღაც გა­მო­სა­ვა­ლი იყო.

უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში საზღ­ვარ­გა­რე­თის ეკო­ნო­ მი­კუ­რი გე­ოგ­რა­ფი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე; რა­ღაც „საზღვარგარეთის“ მომ­წონ­და. (იცინის.) ამ დროს ჩე­მი მე­ზო­ბე­ლი და მე­გო­ბა­რი შემ­

იქ რა­მე ვის­წავ­ლე. კარ­გი ჯგუ­ფი ვი­ყა­ვით

ხ­ვ­და, რო­მელ­მაც მითხ­რა, რომ თე­ატ­რა­ლურ

და ძი­რი­თა­დად ვერ­თო­ბო­დით. ცხა­დი­ა,

ინ­სტ ­ ი­ტუტ­ში კი­ნო­მე­ნე­ჯე­რის სპე­ცი­ა­ლო­ბა გა­იხ­

ფილ­მებ­საც ვუ­ყუ­რებ­დი, მაგ­რამ ამას რა­ღაც

ს­ნა, და რომ თვი­თონ იქ აპი­რებ­და ჩა­ბა­რე­ბას.

სე­რი­ო­ზუ­ლი სა­ხე არ ჰქო­ნია მა­შინ. ეს ცო­ტა

მე კი­დევ რამ­დე­ნი­მე დღით ად­რე ფორ­მა­

60

თე­ატ­რა­ლურ­ში გვყავ­და რამ­დე­ნი­მე სა­ინ­ ტე­რე­სო ლექ­ტო­რი, მაგ­რამ ვერ ვიტყ­ვი, რომ

მოგ­ვი­ან ­ ე­ბით და­იწყო.

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu

უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი მი­დი­ოდ ­ ა ომ­ში და, ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, ჩემს მე­გობ­რებ­საც და მეც რა­ღა­ცის კე­თე­ბის სურ­ვი­ლი გაგ­ვიჩ­ნდ ­ ა გე­ლო­ვა­ნის დე­დამ, ნა­ნა ან­ჯა­ფა­რი­ძემ გა­მი­

მა­ლე ყვე­ლა­ფე­რი შე­იც­ვა­ლა. თბი­ლის­ში

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ „იბერვიზია“ ძა­ლი­

ომი და­იწყო. მე­რე სა­მა­ჩაბ­ლო, აფხა­ზე­თი.­

ან კარ­გი ეტა­პი იყო, რა­ღაც მო­მენ­ტ­ში დად­გა

წია რე­კო­მენ­და­ცია მარ­ლენ ხუ­ცი­ევ­თან და

­ ავ­ლა­ზე უკ­ვე ლა­პა­რა­კი აღარ იყო. უამ­რა­ვი ­სწ

ის დრო, რო­დე­საც მივ­ხ­ვ­დი, რომ სხვა რა­მე

სულ მა­ლე თა­ვი­სუ­ფა­ლი მსმე­ნე­ლის სტა­ტუ­

ადა­მი­ა­ნი მი­დი­ო­და ომ­ში და, ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, ჩემს

უნ­და მე­ცა­და. ამ დროს საზღ­ვარ­გა­რეთ სა­

სით აღ­მოვ­ჩ­ნ­დი „ვგიკში“.

მე­გობ­რებ­საც და მეც რა­ღა­ცის კე­თე­ბის სურ­

მუ­შა­ოდ წას­ვ­ლის შან­სი გა­მო­მიჩ­ნ­და და მეც მი­უხ ­ ე­და­ვად იმი­სა, რომ ვე­ნი­დან მოს­კოვ­ში

­ ა. ვგრძნობ­დი, რომ სა­ომ­რად ვი­ლი გაგ­ვიჩ­ნდ

გა­დავ­წყ­ვი­ტე წას­ვ­ლა. ეს არ იყო ად­ვი­ლი,

წას­ვლ ­ ა მა­ინ­ცდ ­ ა­მა­ინც ჩე­მი საქ­მე არ იყო,

რად­გა­ნაც მიყ­ვარ­და ჟურ­ნა­ლის­ტო­ბა, თან

გა­დას­ვ­ლა „ავანტიურა“ იყო ჩე­მი მხრი­დან,

ამი­ტომ გა­დავ­წყ­ვი­ტე, რომ სამ­ხედ­რო კო­რეს­

პა­რა­ლე­ლუ­რად, მა­შინ ვი­დე­ოკ­ლი­პე­ბის

(იმიტომ, რომ არ ვი­ცო­დი, მარ­თლ ­ ა მინ­დო­და

პონ­დენ­ტი გავ­მ­ხ­და­რი­ყა­ვი. იმ დროს ახა­ლი

და რეკ­ლა­მე­ბის გა­და­ღე­ბაც და­ვიწყე. ამ

ეს რე­ჟი­სო­რო­ბა, თუ რა­ღა­ცა პო­ზა, ან­და აკ­ვი­ა­

გახ­ს­ნი­ლი იყო ტე­ლე­კომ­პა­ნია „იბერვიზია“,

ყვე­ლაფ­რის მი­ტო­ვე­ბა და საზღ­ვარ­გა­რეთ

ტე­ბუ­ლი აზ­რი იყო), მაგ­რამ რო­გორც კი „ვგიკ“-ში

მეც იქ მი­ვე­დი და ჩე­მი „სამსახური“ შევ­თა­ვა­ზე.

თა­ვი­დან დაწყე­ბა ად­ვი­ლი არ იყო, მაგ­რამ

აღ­მოვ­ჩ­ნდ ­ ი, რო­გორც კი პირ­ველ სა­რე­ჟი­სო­რო

იქ ცო­ტა „დამამიწეს“, მითხ­რეს, რომ ომ­ში ­ ამ­დე ჯერ თბი­ლის­ში უნ­და მეს­წავ­ წას­ვლ

რა­ღაც ში­ნა­გან­მა ხმამ მი­კარ­ნა­ხა, რომ სხვა

ეტი­უდ­ზე და­ვიწყე მუ­შა­ო­ბა, რო­გორც კი დიდ

ქვე­ყა­ნა­ში (ან ქვეყ­ნებ­ში) წას­ვ­ლის, სხვა გა­

ეკ­რან­ზე და­ვიწყე კი­ნოკ­ლა­სი­კის ყუ­რე­ბა, მა­შინ­ვე

მოც­დი­ლე­ბის, ემო­ცი­ე­ბის აკ­რე­ფის დრო­ა.

მივ­ხ­ვ­დი, რომ ვი­პო­ვე ის, რა­საც ვე­ძებ­დი, და რომ პრო­ფე­სი­ის ძი­ე­ბა დამ­თავ­რე­ბუ­ლი­ა.

ლა კა­მე­რი­სა და მიკ­რო­ფო­ნის ხელ­ში ჭე­რა და ასე და­ვიწყე მუ­შა­ო­ბა სა­ინ­ფორ­მა­ციო

­ ­დი ვე­ნა­ში, სა­დაც ერ­თი წე­ლი­ ასე აღ­მოვ­ჩნ „ვგიკ“-ში 4 წე­ლი­წა­დი დავ­ყა­ვი, ბო­ლოს

პროგ­რა­მა „მონიტორში“. თა­ვი­დან ვი­ყა­ვი

წა­დი გა­ვა­ტა­რე. ვმუ­შა­ობ­დი ჟურ­ნა­ლე­ბის რე­

ჟურ­ნა­ლის­ტი, მე­რე წამ­ყვ ­ ა­ნი, რე­ჟი­სო­რი

­ ი, მე­რე გავ­ხ­დი რე­დაქ­ტო­რიც, მქონ­და დაქ­ცი­აშ

და ა.შ. იმ დროს ყო­ველ­თ­ვის გან­სა­კუთ­რე­

კარ­გი ანაზღა­ურ ­ ე­ბა, მაგ­რამ რა­ღაც ეტაპ­ზე

ბით კარ­გად ვიხ­სე­ნებ, იმი­ტომ, რომ მა­შინ

აქაც მივ­ხ­ვ­დი, რომ ეს არ არის ის, რი­სი კე­თე­

სტუ­დენ­ტო­ბა იქ ვიგ­რ­ძე­ნი, თუმ­ცა ვერ ვიტყ­ვი, რომ ჩემს პრო­ფე­სი­აშ ­ ი ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე.

ჩა­ვი­რიცხე და დიპ­ლო­მიც ავი­ღე. ძა­ლი­ან კარ­გი წლე­ბი იყო, ნამ­დ­ვი­ლი

გა­მოვ­ცა­დე პირ­ვე­ლად რა­ღა­ცის კე­თე­ბის,

ბაც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მინ­და. სა­ერ­თოდ, ეს

რა­ღა­ცის შექ­მ­ნის სი­ა­მოვ­ნე­ბა. ამის გე­მოს

მო­მენ­ტი, იმის აღ­მო­ჩე­ნა, თუ რა უნ­და აკე­თო

„ვგიკი“ უკ­ვე აღარ იყო ის სკო­ლა, რაც 60-70-იან

რო­დე­საც გა­ი­გებ, რთუ­ლი­ა, მე­რე ეს რა­ი­მე

ცხოვ­რე­ბა­ში, ალ­ბათ ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი

წლებ­ში, რო­დე­საც იქ იოსე­ლი­ა­ნი, რეხ­ვი­აშ­ვი­

სხვა სი­ა­მოვ­ნე­ბა­ში გაც­ვა­ლო. ეტყობა, ამან

ეტა­პია ადა­მი­ა­ნი­სათ­ვის. ზოგ­მა ეს თა­ვი­დან­ვე

ლი და შენ­გე­ლა­ი­ა­ე­ბი სწავ­ლობ­დ­ნენ. ამიტომ,

და­მი­ფა­რა შემ­დ­გომ­ში სხვა „სიამოვნებებით“

იცის, მაგ­რამ ვინც არ იცის (როგორც მე), იმის­

შე­მიძ­ლია თა­მა­მად ვთქვა, რომ „ვგიკ“-ში მე

სე­რი­ოზ ­ უ­ლი გა­ტა­ცე­ბის­გან, თო­რემ ეს ის

თ­ვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი­ა, გა­დამ­წყ­ვე­ტი­ა,

კი­ნო­რე­ჟი­სო­რის პრო­ფე­სია არ მის­წავ­ლი­ა.

პე­რი­ო­დი­ა, რო­დე­საც სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ნარ­

რომ ამა­ში კარ­გად გა­ერ­კ­ვეს და ამ გარ­კ­ვე­

უბრალოდ, ვნა­ხე ის ფილ­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც უნ­

კო­ტი­კებს, ალ­კო­ჰოლს და სხვა ფსევ­დო­სი­ა­

ვის ეტაპ­ზე არ წა­ვი­დეს რა­ი­მე კომ­პ­რო­მის­ზე

და მე­ნა­ხა, წა­ვი­კითხე ის წიგ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც

მოვ­ნე­ბე­ბის ბუ­მი­ა, რა­მაც ამ­დე­ნი ადა­მი­ან ­ ის,

სა­კუ­თარ თავ­თან. კომ­პ­რო­მი­სის სა­ბა­ბი კი

უნ­და წა­მე­კითხა, ვუს­მენ­დი მუ­სი­კას, დავ­დი­ო­დი

მათ შო­რის ჩე­მი ბევ­რი ახ­ლო­ბე­ლი ადა­მი­ა­

ყო­ველ­თვ ­ ის მო­ი­ძებ­ნე­ბა. ჩემს შემ­თხე­ვა­ვა­ში,

მუ­ზე­უმ ­ ებ­ში, ვურ­თი­ერ­თობ­დი სხვა­დას­ხ­ვა ნა­ცი­

ნის, სი­ცოცხ­ლე შე­ი­წი­რა.

ეს იყო წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კა­რი­ე­რა „იბერვიზიაშიც“,

ო­ნა­ლო­ბის სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნებ­თან. ერ­თი

ვე­ნა­შიც. ამ ყვე­ლა­ფერს შე­იძ­ლე­ბო­და

სიტყ­ვით, ვსარ­გებ­ლობ­დი იმ სი­კე­თე­ე­ბით, რი­სი მო­ცე­მაც დიდ მე­გა­პო­ლისს შე­უძ­ლია და ამან,

გან­სა­კუთ­რე­ბით რე­პორ­ტა­ჟე­ბის კე­თე­ბა

„დავეჭირე“, მე­ფიქ­რა, რომ ძი­ებ ­ ა აღარ ღირს,

მიყ­ვარ­და, ტექ­სტ ­ ის წე­რა, მონ­ტა­ჟი. სხვა­თა

რომ უკ­ვე ნა­პოვ­ნი მაქვს პრო­ფე­სი­ა, რო­მე­ლიც

ცხა­დი­ა, დი­დი რო­ლი ითა­მა­შა ჩემს პი­როვ­ნულ

შო­რის, ეს ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა

გა­მომ­დის, რო­მელ­შიც ხელ­ფას­საც მიხ­დი­ან,

ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში. მაგრამ, კი­ნო­რე­ჟი­სო­რის

დღე­საც ძა­ლი­ან მად­გე­ბა. ჩემ­თ­ვის სცე­ნარ­ზე

მაგ­რამ თუ ში­ნა­გა­ნი ეჭ­ვი მა­ინც გაქვს, რომ ეს

პრო­ფე­სია მე იქ არ მის­წავ­ლი­ა.

­ ა მა­სა­ლე­ბის შეგ­რო­ვე­ბით, გა­მოკ­ მუ­შა­ობ

ბო­ლომ­დე შე­ნი არ არის, მა­შინ ძი­ე­ბა არ უნ­და „ვგიკ“-ის შემ­დეგ მქონ­და არ­ჩე­ვა­ნი– ან

ვ­ლე­ვით იწყე­ბა. ვცდი­ლობ, გა­ვი­გო რაც

შეწყ­ვი­ტო. ამის მტკი­ცედ მჯე­რა ახ­ლაც და,

შე­იძ­ლე­ბა მე­ტი ფილ­მის მო­მა­ვალ გმი­რებ­ზე,

კი­დევ კარ­გი, რომ მჯე­რო­და მა­შინ, რო­დე­საც

დავ­რ­ჩე­ნი­ლი­ყა­ვი მოს­კოვ­ში, სა­დაც იყო

მათ პრო­ფე­სი­ებ­ზე, ხა­სი­ათ­ზე, ინ­ტე­რე­სებ­ზე,

20-21 წლის ვი­ყა­ვი.

ცხოვ­რე­ბი­სა და მუ­შა­ო­ბის პერ­ს­პექ­ტი­ვა, ან­და დავ­ბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­

სა­უბ­რის მა­ნე­რა­სა და ლექ­სი­კა­ზე. ამ მა­სა­ლე­ ბის შეგ­რო­ვე­ბის დროს კი ვმუ­შა­ობ რო­გორც

ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ვე­ნი­დან მივ­ლი­ნე­ბა­

ში, სა­დაც მა­შინ კი­ნო იყო აბ­სო­ლუ­ტუ­რად მკვდა­რი. არც მი­ფიქ­რი­ა, და დავ­ბ­რუნ­დი

ჟურ­ნა­ლის­ტი – ბლოკ­ნო­ტი, პას­ტა, დიქ­ტო­ფო­

ში გა­მაგ­ზავ­ნეს მოს­კოვ­ში, მეც ვი­სარ­გებ­ლე

ნი, ფო­ტო­ა­პა­რა­ტი, კონ­კ­რე­ტუ­ლი შე­კითხ­ვე­ბი,

შემ­თხ­ვე­ვით და „ვგიკ“-ში (რუსეთის სა­ხელ­

სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­ში; არა იმი­ტომ, რომ რა­ღაც

ხალ­ხთ ­ ან კონ­ტაქ­ტშ ­ ი შეს­ვ­ლის უნა­რი, დაკ­ვირ­

მ­წი­ფო კი­ნო­ინ­ს­ტი­ტუ­ტი) „შევიარე“. „ქუჩის

გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პატ­რი­ო­ტი ვარ, უბ­რა­

ვე­ბა და ა.შ.

დღე­ე­ბის“ მო­მა­ვა­ლი პრო­დუ­სე­რის არ­ჩილ

ლოდ, ში­ნა­გა­ნად ყო­ველ­თ­ვის ვი­ცო­დი და

62

interviu

მივ­ხ­ვდ ­ ი, რომ პრო­ფე­სი­ონ ­ ა­ლუ­რი კუთხით პრობ­ლე­მე­ბი მაქვს. ჩე­მი გა­ნათ­ლე­ბა და მო­ნა­ცე­მე­ბი რეკ­ლა­მის სა­კე­თებ­ლად და ტე­ლე­ვი­ზი­ის­თ­ვის საკ­მა­რი­სი იყო, მაგ­რამ კი­ნოს­თ­ვის – არა ერ­თ­დრ ­ ო­ულ ­ ად დრა­მა­ტუ­ლი და სა­სა­ცი­ლოც

ვგრძნობ­დი, რომ კი­ნო სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში უნ­

პირ­ვე­ლი წლის სწავ­ლის სა­ფა­სუ­რის გა­

და ვა­კე­თო, რომ ჩე­მი „ტერიტორია“– ემო­ცი­

დახ­და (ძალიან ძვი­რი სკო­ლა­ა). მე­ორ ­ ე კურ­

და მჯე­რო­და, რომ კარ­გი სცე­ნა­რის და­წე­რა შე­

უ­რად, თე­მა­ტი­კით და ასე­ვე რა­ღაც ში­ნა­გა­ნი

სი­დან უკ­ვე სტი­პენ­დია და­მი­ნიშ­ნეს, რა­მაც

იძ­ლე­ბო­და, მაგ­რამ ამ დროს მო­ულ ­ ოდ­ნე­ლად

ვალ­დე­ბუ­ლე­ბით– სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ა.

გა­და­სა­ხა­დის­გან გა­მა­თა­ვი­სუფ­ლა.

და­მი­რე­კეს სა­ქარ­თ­ვე­ლო­დან და თბი­ლის­ში კი­ნოს გა­და­ღე­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზეს. მო­მიყ­ვ­ნენ ის­

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­და­ვი­ღე ორი ფილ­

ნიუ იორ­კი არის ის ად­გი­ლი, სა­დაც მე

ტო­რი­ას, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც უნ­და და­მე­წე­რა

მი. ერ­თი იყო ნა­ხევ­რად ექ­ს­პე­რი­მენ­ტუ­ლი,

­ უ­რად და­ვიწყე პრო­ფე­სი­აშ ­ ი გარ­კ­ვე­ რე­ალ

სცე­ნა­რი. სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბა­ვი იყო, ყვე­ლა­ფე­რი

მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი „2“, მე­ო­რე ამ­ბი­ცი­უ­რი,

ვა, რა­ღა­ცის სწავ­ლა და ეს პირ­ველ რიგ­ში

ის, რაც მიყ­ვარს კი­ნო­ში: სე­რი­ოზ ­ უ­ლი სათ­ქ­მე­

გა­წე­ლი­ლი და ალაგ­-ა­ლაგ სა­ინ­ტე­რე­სო

ჩე­მი იქა­უ­რი პე­და­გო­გის, ბო­რის ფრუ­მი­ნის

­ ია ლი, კარ­გი დრა­მა­ტუ­ლი, დი­ნა­მი­კუ­რი სი­ტუ­აც

დო­კუ­მენ­ტურ­-­მ­ხატ­ვრ ­ უ­ლი „ბეთლემი 2000“.

(შემდგომში ჩე­მი სცე­ნა­რე­ბის თა­ნავ­ტო­რის)

(მიყვარს სი­უჟ ­ ე­ტი), კარ­გი რო­ლე­ბი მსა­ხი­ობ ­ ე­

ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო, ჩე­მი აზ­რით, იყო

დამ­სა­ხუ­რე­ბა­ა. მარ­თა­ლი­ა, ინ­ს­ტი­ტუტს მნიშ­

ბის­თ­ვის და კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი ფაქ­ტუ­რა.

სა­ახ­ლ­წლ ­ ო პრო­ექ­ტი „გივი“, რო­მე­ლიც გა­და­

ვ­ნე­ლო­ბა აქვს, მაგ­რამ მჯე­რა, რომ რე­ალ ­ ურ

ვი­ღეთ, და­ვა­მონ­ტა­ჟეთ, მაგ­რამ ბო­ლოს დამ­

ცოდ­ნას მა­ინც კონ­კ­რე­ტუ­ლი ადა­მი­ან ­ ის­გან

კ­ვეთ­მა კომ­პა­ნი­ამ ისე გა­და­ამ ­ ონ­ტა­ჟა სხვე­ბის

იღებ. სულ ასე იყო კი­ნო­ში. ყვე­ლა ვი­ღა­ცის­

ან დავ­რ­ჩე­ნი­ლი­ყა­ვი ნიუ იორ­კშ ­ ი და ფილ­მის

მი­ერ გა­და­ღე­ბულ ბლო­კებ­თან ერ­თად, რომ

გან სწავ­ლობ­და ამ ხე­ლო­ბას. ჩემ­თ­ვის ეს

გა­და­ღე­ბა მე­ცა­და, ან­და სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში დავ­ბ­

­ არ­გა. ამ ფილ­მე­ბის პა­ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად და­იკ

“ვიღაც“ ბო­რის ფრუ­მი­ნი აღ­მოჩ­ნ­და.

რუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი და იქ გა­და­მე­ღო ჩე­მი სრულ­მეტ­ რა­ჟი­ა­ნი დე­ბი­უტ ­ ი. ხან­მოკ­ლე ფიქ­რის შემ­დეგ

რა­ლე­ლუ­რად, ვმუ­შა­ობ­დი ტე­ლე­ვი­ზი­ის­თ­ვის და ვი­ღებ­დი რეკ­ლა­მებს. მოკ­ლედ, უსაქ­მოდ

­ ი გა­და­ვი­ღე ის ფილ­მე­ბი, რომ­ ნიუ იორ­კშ

არ ვყო­ფილ­ვარ, მაგ­რამ ვხვდე­ბო­დი, რომ

ლებ­საც ალ­ბათ რე­ა­ლუ­რად ჩე­მი პირ­ვე­ლი

ასე გაგ­რ­ძე­ლე­ბა დიდ­ხანს არ შე­იძ­ლე­ბო­და.

ფილ­მე­ბი შე­მიძ­ლია ვუ­წო­დო. ყვე­ლა მათ­გა­ნი იყო ქარ­თ­ველ არა­ლე­გალ

მივ­ხვ ­ ­დი, რომ პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რი კუთხით

კი­დევ ერ­თხელ აღ­მოვ­ჩნ ­ ­დი დი­ლე­მის წი­ნა­შე–

­ ი კი­დევ ემიგ­რან­ტებ­ზე, რად­გა­ნაც ნიუ იორ­კშ

სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა გა­დავ­წყ­ვი­ტე და და­ვიწყე მუ­შა­ო­ბა იმ ის­ტო­რი­ის სცე­ნა­რად და­წე­რა­ზე. ასე და­ი­წე­რა „ქუჩის დღე­ე­ბი“. ამის მე­რე ერ­თი წლით დავ­ბრ ­ უნ­დი ნიუ იორ­კშ ­ ი და იქ ჩე­მი სა­დიპ­ლო­მო დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი

პრობ­ლე­მე­ბი მაქვს. ჩე­მი გა­ნათ­ლე­ბა და

ერ­თხელ დავ­რ­წ­მუნ­დი, რომ მა­სა­ლა „შენი“ უნ­და

„ქალები სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­დან“ გა­და­ვი­ღე. ნიუ

მო­ნა­ცე­მე­ბი რეკ­ლა­მის სა­კე­თებ­ლად და

იყოს და რომ ფილ­მე­ბი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ზე უნ­და

იორ­კუ­ლი მხატ­ვ­რუ­ლი ფილ­მის სცე­ნა­რი კი

ტე­ლე­ვი­ზი­ის­თ­ვის საკ­მა­რი­სი იყო, მაგ­რამ

ვა­კე­თო. სა­ქარ­თ­ვე­ლო კი ნიუ იორ­კშ ­ ი მყო­ფი

და­უმ­თავ­რე­ბე­ლი დარ­ჩა, თუმ­ცა, თუ ინ­ტე­რე­სი

კი­ნოს­თვ ­ ის – არა. იყო მო­მენ­ტი, რო­დე­საც

ქარ­თვ ­ ე­ლი ემიგ­რან­ტე­ბი იყ­ვ­ნენ ჩემ­თვ ­ ის.

იქ­ნე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა რო­დეს­მე მი­ვუბ­რუნ­დე კი­დეც.

იმის სე­რი­ო­ზუ­ლი საც­დუ­რიც გაჩ­ნდ ­ ა, რომ კი­

ეს სტუ­დენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბი წარ­მა­ტე­ბუ­

ნოს­თ­ვის თა­ვი სა­ერ­თოდ და­მე­ნე­ბე­ბი­ნა. იყო

ლი აღ­მოჩ­ნ­და – გან­სა­კუთ­რე­ბით სა­კურ­სო

ხალ­ხი, ვინც მე­უბ­ნე­ბო­და, – „დაანებე თა­ვი

„ვალი“, რო­მე­ლიც მთა­ვა­რი ამე­რი­კულ ფეს­

ახ­ლა­ხან და­ვამ­თავ­რე მუ­შა­ო­ბა ახალ სცე­ნარ­ ზე და თუ და­ფი­ნან­სე­ბა გა­მოჩ­ნ­და, ამ შე­მოდ­გო­

ამ კი­ნოს, წა­მო­დი ტე­ლე­ვი­ზი­აშ ­ ი, სა­ქარ­თ­ვე­

ტი­ვა­ლის „სანდენსის“ კონ­კურ­სშ ­ ი მოხ­ვდ ­ ა

­ უ­ლი ფილ­მი მა­ზე შე­იძ­ლე­ბა ჩე­მი მე­ო­რე მხატ­ვრ

ლო­ში კი­ნო მოკ­ვ­და, ტე­ლე­ვი­ზია რე­ალ ­ უ­რი­ა,

და მე­რე ნიუ იორ­კის ყვე­ლა­ზე ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­

გა­და­ვი­ღო. სცე­ნა­რი ტრა­გი­კო­მე­დი­ა­ა. “ქუჩის

თან გა­მოგ­დის... შე­ეშ­ვი მე­ოც­ნე­ბე­ო­ბას, გახ­დი

ლურ­მა მე­ცა­მე­ტე არ­ხმ ­ აც იყი­და.

დღე­ებ ­ ი­სა“ და სხვა ტრა­გი­კუ­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი ფილ­მე­ბის მე­რე ცო­ტა უფ­რო სა­ხა­

რე­ალ ­ ის­ტი და ა.შ.“ რა­ღაც თა­ნამ­დე­ბო­ბებ­ საც მთავაზობდნენ, მაგ­რამ „გავუძელი“ ამ

ამის გა­მო, მე გავ­ხდ ­ ი ცნო­ბილ რე­ჟი­სო­რის

ლი­სო, პო­ზი­ტი­ურ ­ ი კი­ნოს გა­და­ღე­ბა მო­მინ­და,

საც­დურს და გა­დავ­წყ­ვი­ტე, ისევ წავ­სუ­ლი­ყა­ვი

ანგ ლის პირ­ვე­ლი უცხო­ელ ­ ი სტი­პენ­დი­ან­ტი.

ოღონდ ისე, რომ რა­ღაც სათ­ქ­მე­ლიც ვთქვა. ამ

სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­დან და ისევ სას­წავ­ლებ­ლად.

ნიუ იორ­კე­ლი და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი პრო­დუ­სე­რე­

­ ას იმ ადა­მი­ან ­ ებ­ ფილ­მ­ზეც ვაგ­რ­ძე­ლებ მუ­შა­ობ

­ ა. ბის მხრი­დან ჩემს მი­მართ ინ­ტე­რე­სი გაჩ­ნდ

თან ერ­თად, ვის­თა­ნაც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ამის

შე­ვი­ტა­ნე სა­ბუ­თე­ბი ამე­რი­კის ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­ჟულ კი­ნოს­კო­ლა­ში, ნიუ იორ­კის

და­ინ­ტე­რეს­დ­ნენ, ხომ არ მქონ­და სრულ­მეტ­

კე­თე­ბა. ესე­ნი პირ­ველ რიგ­ში არი­ან ბო­რის

­ ი მხატ­ვ­რუ­ლი ფილ­მის სცე­ნა­რი ქარ­თ­ რა­ჟი­ან

ფრუ­მი­ნი და მხატ­ვა­რი კო­ტე ჯა­ფა­რი­ძე. ამ ადა­

უნი­ვერ­სი­ტე­ტის თი­შის ხე­ლოვ­ნე­ბის სკო­ლა­

ველ ემიგ­რან­ტებ­ზე. მე რა­ღაც იდე­ებ ­ ი მქონ­და,

­ ებ­თან ერ­თად გა­ვა­კე­თე „ქუჩის დღე­ებ ­ ი“ მი­ან

ში. წი­ნა ნა­მუ­შევ­რე­ბის წყა­ლო­ბით, გა­ვი­ა­რე

მო­ვუ­ყე­ვი, მო­ეწ ­ ო­ნათ და და­ვიწყე დიდ სცე­ნა­

­ ის პრო­ფე­სი­ონ ­ ა­ლიზ­მის, საქ­მი­ და ისი­ნი ჩემ­თვ

კონ­კურ­სი და მი­მი­ღეს.

რი­სათ­ვის მა­სა­ლე­ბის შეგ­რო­ვე­ბა.

­ უ­ლე­ბის ნამ­დვ ­ ი­ლი მა­გა­ლი­თე­ბი სად­მი ერ­თგ არი­ან. რო­დე­საც ასეთ ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად

შემ­დეგ ჩე­მი ძმის თავ­და­დე­ბის და მთე­ლი

ვა­თე­ნებ­დი და ვა­ღა­მებ­დი ქარ­თვ ­ ელ

მუ­შა­ობ, კი­ნო­გა­და­ღე­ბა ნამ­დ­ვილ დღე­სას­წა­უ­

რი­გი ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბის წყა­ლო­ბით (მათ სი­კე­

არა­ლე­გალ ემიგ­რან­ტებ­თან ბრუკ­ლინ­ში,

ლად იქ­ცე­ვა ხოლ­მე. მჯე­რა, რომ თა­ნა­მო­აზ­რე­

თეს არას­დ­როს და­ვი­ვიწყებ), შევ­ძე­ლით

ბრა­იტ ­ ონ ბიჩ­ზე. კარ­გი მა­სა­ლა მო­დი­ოდ ­ ა,

ე­ბის ეს წრე კი­დევ გა­იზ­რდ ­ ე­ბა.

64

interviu

კეთ და­ვით კლდი­აშ­ვილ­ზე, მე­ორ ­ ე დი­ლით

­ ის ფილ­მებ­ზე, რას, ვფიქ­რობ­დი იოსე­ლი­ან

მსოფ­ლი­ო­ში ერ­თ­-ერ­თი ყველ­ზე სა­ინ­ტე­რე­

კი “ქუჩის დღე­ე­ბის“ სა­ნა­ხა­ვად წა­მო­ვი­და.

იმა­ზე, რაც მან პრო­ფე­სი­ის, ცხოვ­რე­ბის

სო ქვე­ყა­ნაა კი­ნოს სა­კე­თებ­ლად. აქ იმ­დე­ნია

ნა­ხა და მე­რე ის დღე ერ­თად გა­ვა­ტა­რეთ;

წე­სის, და­ვით კლდი­აშ­ვი­ლის და ათა­სი სხვა

დაგ­რო­ვი­ლი, რომ ამის გად­მო­ცე­მას ერ­თი,

ვსე­ირ­ნობ­დით, ში­გა­და­შიგ ცოტ­-­ცო­ტას

რა­მის შე­სა­ხებ მითხ­რა და ვგრძნობ­დი, რომ

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

ასე­ვე მჯე­რა, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლო დღეს

ორი და სა­მი ფილ­მი არ ეყო­ფა. ბევ­რია მო­სა­

ვსვამ­დით, ვსა­უბ­რობ­დით, ჩუ­მად ვის­ხე­დით,

ჩვე­ნი თა­ო­ბის უკან ძა­ლინ დი­დი კულ­ტუ­რა­ა;

­ ე­ბი­ან, ვი­საც ყო­ლი და იმე­დი­ა, ისი­ნიც გა­მოჩ­ნდ

ვი­ცი­ნო­დით. გზა­ში შე­მოგ­ვი­ერ­თდ ­ ა მოს­

კულ­ტუ­რა, რო­მე­ლიც ბევრ რა­მეს ჰგავს და

“მოყოლა“ შე­უძ­ლი­ა. წე­სით, უნ­და გა­მოჩ­ნ­დნ ­ ენ

კოვ­ში მო­მუ­შა­ვე კარ­გი რე­ჟი­სო­რი და კარ­გი

თან არა­ფერს, რო­მე­ლიც ერ­თ­დრ ­ ო­ულ ­ ად

(უკვე ჩა­ნან). ეს ხომ “ჯიმ შვან­თე“-ს, “ჩემი ბე­ბი­

ადა­მი­ა­ნი ნი­კო­ლოზ ხო­მე­რი­კი. სა­ღა­მოს­კენ

მსუ­ბუ­ქიც არის და ღრმაც, ძა­ლი­ან სევ­დი­ა­ნი,

ა“-ს,“ ცის­ფე­რი მთე­ბი“-ს, გე­ლა კან­დე­ლა­კის,

კი, რო­დე­საც ბა­ტო­ნი ოთა­რი სას­ტუმ­რო­ში

ტრა­გიზ­მამ­დე სევ­დი­ან ­ ი, მაგ­რამ ამა­ვე დროს

მი­ვა­ცი­ლეთ, ცო­ტა ხანს იქ­ვე ღია ტე­რა­სა­ზე

მხი­არ ­ უ­ლი, ჰა­ე­რო­ვა­ნი– ისე­თი, რო­გორც

მი­შა კო­ბა­ხი­ძის, ოთარ იოსე­ლი­ა­ნის ქვე­ყა­ნა­ა.

ჩა­მოვ­ს­ხე­დით. არ ვი­ცი, რას მოჰ­ყ­ვა, მაგ­რამ

გერ­მა­ნუ­ლი სას­ტუმ­როს ტე­რა­სა­ზე, ცო­ტა­თი

იოსე­ლი­ა­ნი ცალ­კე თე­მა­ა.

ბა­ტონ­მა ოთარ­მა უცებ და­ბალ ხმა­ზე და­იწყო

ნას­ვა­მი ოთარ იოსე­ლი­ა­ნის მი­ერ და­ბალ

ბ-ნი ოთა­რი 2 წლის წი­ნათ გა­ვი­ცა­ნი გერ­

სიმ­ღე­რა. სიმ­ღე­რა სა­ხუ­მა­რო იყო და იოსე­

ხმა­ზე ნამ­ღე­რი სიმ­ღე­რა.

მა­ნი­ის ერ­თ­-ერთ კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე. გვი­ან

ლი­ანს სიმ­ღე­რის დროს ეღი­მე­ბო­და, მაგ­რამ

ღა­მით შევ­ხ­ვდ ­ ი შემ­თხ­ვე­ვით ქუ­ჩა­ში, გა­ვე­ცა­

ღი­მილ­თან ერ­თად თვა­ლე­ბი ცრემ­ლე­ბით

­ ი ვი­ლა­პა­რა­ ნი. იქ­ვე ქუ­ჩა­ში ნა­ხე­ვა­რი სა­ათ

ჰქონ­და სავ­სე. ვუს­მენ­დი ამ უც­ნა­ურ სიმ­ღე­

>>> ესაუბრა ლიკა ციხისელი

65

66

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

interviu

247F – PRO­DU­CED IN GEORGIA შექმნილია სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში

2011 წლის 8 დე­კემ­ბერს თბი­ლი­სის კი­ნო­

ყვე­ლა­ფე­რი ტე­ლე­ფო­ნის ზა­რით და­იწყო

ჟან­რი არის სას­პენს ტრი­ლე­რი. სცე­ნარს

თე­ატ­რე­ბის ეკ­რა­ნებ­ზე გა­მო­ვი­და ფილ­

– და­მი­რე­კა თა­ვი­სი საქ­მის მარ­თ­ლაც პრო­

მი „247 გრა­დუ­სი ფა­რენ­გე­ი­ტი“. ფილ­მი

ფე­სი­ო­ნალ­მა ადა­მი­ან­მა და მითხ­რა, – შენ­

აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი დრა­მა­ტურ­

რე­ა­ლურ ამ­ბავ­ზეა და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი. სი­უ­ჟე­ტი

თან საქ­მე მაქ­ვ­სო. ამ სა­უბ­რი­სას აღ­მოჩ­ნ­და,

­ ი ფორ­მა. უწო­დე­ბენ. „დრამატიკა“-ს, გი­ულ

ასე­თია – ახალ­გაზ­რ­დე­ბი გა­სარ­თო­ბად

რომ ერ­თ­სა და იმა­ვე­ზე ვფიქ­რობ­დით და

ძა­ლი­ან სპე­ცი­ფი­კუ­რი­ა, აქვს გა­წე­რი­ლი

აგა­რაკ­ზე იყ­რი­ან თავს. საღ­მოს პი­რას მათ

შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბიც სა­ერ­თო გვქონ­და. ამი­ტომ,

ფორ­მუ­ლა და თე­ო­რი­ა, რო­მელ­საც შემ­დეგ ამ ჟან­რის შემ­ქ­მ­ნე­ლი სცე­ნა­რის­ტე­ბი იყე­ნე­

ვუკ­ვე­თავთ, ეს გახ­ლავთ ამ­ბის თხრო­ბის

ფი­ნუ­რი სა­უ­ნას კა­რი მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ჩა­

მეც და­ვინ­ტე­რეს­დი და ერ­თად გა­ვაგ­რ­ძე­

ე­კე­ტე­ბათ და გმი­რე­ბი ფილ­მის ბო­ლომ­დე

ლეთ. ლე­ვანს, რა თქმა უნ­და, უფ­რო მე­ტი

ბენ. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, მა­ყუ­რებ­ლის ემო­ცია

სა­უ­ნა­დან გა­მოღ­წე­ვას ცდი­ლო­ბენ.

გა­მოც­დი­ლე­ბა ჰქონ­და; თა­ნაც, ჩემ­გან

ზუს­ტად ის არის, რა­საც ფილ­მის შემ­ქმ ­ნ ­ ე­ლი

გან­ს­ხვ ­ ა­ვე­ბით – სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ფარ­გ­ლებს

უკ­ვე­თავს სცე­ნა­რისტს.

ინ­ტერ­ვიუ პრო­ექ­ტის პრო­დუ­სერ­თან და

გა­რეთ მი­ღე­ბუ­ლი. თა­ვი­დან მე წმინ­და

ფილ­მის შემ­ქმ ­ნ ­ ე­ლი კო­მპა­ნი­ის პარ­ტ­ნი­ორ

ორ­გა­ნი­ზა­ცი­უ­ლი მხა­რე ვი­თა­ვე – ად­მი­ნის­ტ­

ირაკ­ლი ჩიკ­ვა­ი­ძეს­თან

რი­რე­ბა, ფი­ნან­სე­ბი... თუმ­ცა, ძა­ლი­ან მა­ლე,

21 გა­და­სა­ღე­ბი დღე, ყვე­ლა­ფე­რი წი­ნას­ ­ ას­ წარ გან­საზღ­ვ­რუ­ლი გეგ­მის თა­ნახ­მად­;ს

გარ­კვ ­ ე­ულ­წი­ლად, კრე­ა­ტი­ულ ­ ი ფუნ­ქ­ცი­აც შე­ვას­რუ­ლე. სად მო­იძ ­ ი­ეთ საწყი­სი ინ­ვეს­ტი­ცი­ა?

ონ­ში აშე­ნე­ბუ­ლი სა­უ­ნა და თბი­ლი­სის ზღვა.

ვაგ­ნე­რი­ა. ის ამ ჟან­რ­ში გა­მოც­დი­ლი სცე­ნა­ რის­ტი­ა, ასე­ვე წერს მოთხ­რო­ბებს Cam­p­fi­re

რუ­ლია ქარ­თუ­ლი კი­ნო­წარ­მო­ე­ბის­თ­ვის. სულ ორი გა­და­სა­ღე­ბი მო­ედ ­ ა­ნი, პა­ვი­ლი­

იდე­ას, ანუ იმ რე­ა­ლურ ამ­ბავს, რის ეკ­რა­ ნი­ზა­ცი­ა­საც ვა­კე­თებთ, ჩვენ ვირ­ჩევთ. „247 გრა­დუ­სი ფა­რენ­გე­ი­ტი“-ს სცე­ნა­რის­ტი ლო­იდ

პენ­სი, ტრი­ლე­რი, გრო­ტეს­კის ჟან­რი, რაც არა­ორ­დი­ნა­რუ­ლი და ნაკ­ლე­ბად პო­პუ­ლა­

ვინ არის ფილ­მის სცე­ნა­რის ავ­ტო­რი?

პრო­ექ­ტი შე­იქ­მ­ნა მთლი­ა­ნად კერ­ძო ინ­ვეს­ტი­ცი­ით, კომ­პა­ნი­ის პარ­ტნ ­ ი­ორ ­ ე­ბის

Graphic Novels -ისთვის ამა­ვე ჟან­რ­ში. ლო­ი­ დი თბი­ლისს ეწ­ვია 2011 წლის მა­ის­ში და ათი

შე­დე­გად ფილ­მის შე­მო­სა­ვალ­მა ქარ­თუ­ლი

მი­ერ მო­ძი­ე­ბუ­ლი ფი­ნან­სე­ბით. ყვე­ლა­ფე­რი

დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში მუ­შა­ობ­და სა­ფი­ნა­ლო

კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბის­თ­ვის უპ­რე­ცე­დენ­ტო ციფ­რი

წი­ნას­წარ გვქონ­და გან­საზღ­ვ­რუ­ლი, ამი­ტომ

სცე­ნებ­ზე ლე­ვან ბა­ხი­ას­თან ერ­თად.

შე­ად­გი­ნა, თა­ნაც – წარ­მო­ე­ბა­ზე და­ხარ­ჯუ­ლი

რის­კის ფაქ­ტო­რი მი­ნი­მუ­მი იყო. ეს პრო­ექ­

საკ­მა­ოდ და­ბა­ლი ბი­უ­ჯე­ტის ფონ­ზე.

­ ი, მძაფ­რი ტი გათ­ვ­ლი­ლია მცი­რე­ბი­უ­ჯე­ტი­ან

გვი­ამ­ბეთ თქვენს მი­ერ გა­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ ლი კი­ნოპ­რო­ექ­ტის შე­სა­ხებ.

ფილ­მ­ში და­კა­ვე­ბუ­ლი გყავთ მხო­ლოდ

შეგ­რ­ძ­ნე­ბე­ბის, ტრი­ლე­რის, სას­პენ­სის ჟან­

უცხო­ე­თი­დან მო­წე­ვე­უ­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი. ქარ­

რის ფილ­მე­ბის შექ­მ­ნა­ზე და საზღ­ვარ­გა­რე­

თ­ვე­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი რა­ტომ არ მი­იწ­ვი­ეთ?

თის კი­ნო­ბაზ­რზ ­ ე მათ დის­ტრ ­ ი­ბუ­ცი­ა­ზე. გა­ ვით­ვა­ლის­წი­ნეთ აუცი­ლე­ბე­ლი მოთხოვ­ნე­ბი

მარ­თა­ლი­ა­, არ გვყავ­და არც ერ­თი ქარ­თ­ვე­

სა­ერ­თა­შო­რი­სო სტან­დარ­ტ­თან მი­მარ­თე­

ლი მსა­ხი­ო­ბი, რა­საც ვერ ვიტყ­ვით გა­დამ­ღებ

ამე­რი­კულ­მა კომ­პა­ნი­ამ შარ­კე შტუ­დი­ო-მ,

ბით; ფილ­მის ბი­უ­ჯე­ტი, ჩვენს შემ­თხ­ვე­ვა­ში,

ჯგუფ­ზე – ფილმს ჰყავ­და ორი რე­ჟი­სო­რი ლე­

რომ­ლის მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი ძა­ლა იდე­ი­დან –

არ უნ­და ას­ც­დე­ნო­და 400 000 აშ­შ­.დ ­ ო­ლარს.

ვან ბა­ხია და ბე­ქა ჯგუ­ბუ­რი­ა. გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­

გან­ვი­თა­რე­ბამ­დე, სხვაგ­ვა­რად რომ ვთქვათ

და­ვამ­ყა­რეთ აუცი­ლე­ბე­ლი კონ­ტაქ­ტე­ბი.

ფის ნა­წი­ლიც უცხო­ე­ლე­ბი იყ­ვ­ნენ; რე­ჟი­სო­რის

„დრაივი“, გახლავთ რე­ჟი­სო­რი ლე­ვან ბა­ხი­ა.

გვყავს ჩვე­ნი გა­ყიდ­ვე­ბის აგენ­ტი ამე­რი­კა­ში,

პირ­ვე­ლი ასის­ტენ­ტი მარკ ვე­ბე­რი, მე­მონ­ტა­ჟე

რო­მელ­საც მსგავ­სი ფორ­მა­ტის ფილ­მებ­თან

პი­ტერ ჰო­ლი­ვუ­დი და გრი­მი­ო­რი ბულ­გა­რე­

ეს პრო­ექ­ტი და­იწყო 2010 წლის ბო­ლოს

ლე­ვანს ჰქონ­და იდე­ა, რო­მელ­ზეც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ძა­ლი­ან ბევრს მუ­შა­ობდა.

და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი დი­დი გა­მოც­დი­ლე­ბა აქვს.

თი­დან. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ამ ჟან­რის ფილ­მით­ვის

„247 გრა­დუ­სი ფა­რენ­გე­ი­ტი“ პირ­ვე­ლი გან­

ჩვენ აქ­ტი­უ­რად ვართ წარ­დ­გე­ნი­ლი ე.წ DVD

გრიმს მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ფუნ­ქ­ცია აკის­რი­ა.

ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი ფილ­მია ამ პრო­ექ­ტის

კომ­პაქტ დის­კე­ბის სა­ერ­თა­შო­რის ბა­ზარ­ზე.

ფარ­გ­ლებ­ში.

გვი­ამ­ბეთ ფილ­მის სიუ­ჟეტ­ზე ?

თუ რა­ტომ არ და­ვა­კა­ვეთ ფილ­მ­ში არც ერთ ქარ­თ­ვე­ლი მსა­ხი­ო­ბი, ამა­ზე გეტყ­ვით, რომ ეს

67

interviu

არა­ვის მი­თი­თე­ბა ან მოთხოვ­ნა არ ყო­ფი­ლა. ჩვენ გვქონ­და კლა­სი­კუ­რი მარ­კე­ტინ­გუ­ლი

სად არის წარ­დ­გე­ნი­ლი ფილ­მი ამ დრო­ ის­თ­ვის და რა წი­ნა­და­დე­ბე­ბი მი­ი­ღეთ?

გათ­ვლ ­ ა, რომ მთა­ვა­რი რო­ლის შემ­ს­რუ­ლებ­

Anchor Bay-მ, ჩვე­ნი ფილ­მ­ზე pre-­pay­ment უკ­ვე გაგ­ვი­კე­თა. პრო­ექ­ტი გას­ც­და DVD Re­le­ a­se წარ­მო­ე­ბა-­გა­ყიდ­ვებს და სა­მო­მავ­ლოდ

ლე­ბი უნ­და ყო­ფი­ლიყ­ვ­ნენ ამე­რი­კა­ში ამ ჟან­

ჩვენ­თ­ვის აქ­ტუ­ა­ლუ­რი იყო ამ ფილ­მის

არ­სე­ბობს სურ­ვი­ლი Com­mit­tee Re­le­a­se­-ის

რ­ში პო­პუ­ლა­რუ­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი. ამი­ტომ მო­

გა­ტა­ნა მიზ­ნობ­რივ ბა­ზარ­ზე საზღ­ვ­რებს გა­

– ანუ ფილ­მის სხვა­დას­ხ­ვა კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში

ვიწ­ვი­ეთ, სკა­უტ ტა­ი­ლერ კომ­პ­ტო­ნი, ტა­ი­ლერ

რეთ; გვყავს სე­ილს აგენ­ტი. ეს არის აგენ­ტი,

გაშ­ვე­ბის.

მე­ი­ნი, ტრე­ვის უან ვინ­კ­ლი, კრის­ტი­ნა ულუ­ა.

რო­მე­ლიც ფლობს თა­ვის დახლს ე.წ DVD-ს

ისი­ნი არი­ან „ჰელოუინი 1“-ის და „ჰელოუინი

ბა­ზარ­ზე და ამ სა­ხით ყი­დის ფილ­მებს. ძა­ლი­

ფილ­მი სამ­მაგ მო­გე­ბას მო­უ­ტანს ჩვენს კომ­ პა­ნი­ას.

2“-ის მთა­ვა­რი რო­ლის შემ­სრ ­ უ­ლებ­ლე­ბი. ეს

ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი­ა, რომ ფილ­მი გა­ვი­ტა­ნეთ

ფილ­მე­ბი იქ ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი იყო.

AFM – American Film Market-ზე (ამერიკული

მსა­ხი­ობ­თა ამ­გ­ვა­რი ტან­დე­მი ამე­რი­კა­ში უკ­ვე

კი­ნოს ბაზ­რო­ბა), 1400 ფილმს შო­რის. გვქონ­

რა­ღა­ცას ნიშ­ნავს. ეს კი­დევ ერ­თხელ ადას­ტუ­

და ორი ჩვე­ნე­ბა, რო­მელ­საც 70 კომ­პა­ნია

ყვე­ლა­ზე პე­სი­მის­ტუ­რი შე­ფა­სე­ბი­თაც კი,

სა­მო­მავ­ლო ­გეგ­მე­ბი?

რებს, რომ ფილ­მი არ იყო გათ­ვ­ლი­ლი ქარ­თუ­

ეს­წ­რე­ბო­და და რაც კარ­გი მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი­ა.

2012 წელს გეგ­მა­ში გვაქვს სა­მი ფილ­მის

­ ის. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, თბი­ლი­სის ლი ბაზ­რის­თვ

იქ დამ­ს­წ­რე 70 კომ­პა­ნი­ი­დან და­ახ­ლო­ე­ბით

გა­და­ღე­ბა. სა­მი­ვე ფილ­მის სი­უ­ჟე­ტი უკ­ვე ვი­ ცით. ეს ფილ­მე­ბიც რე­ა­ლურ ამ­ბებ­ზე იქ­ნე­ბა

კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში ფილ­მი მა­ინც ვუჩ­ვე­ნეთ. გათ­

60-ისგან მი­ვი­ღეთ სხვა­დას­ხ­ვა შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა.

­ ი, რად­გან ვი­ცო­დით, ვ­ლა არ იყო კო­მერ­ცი­ულ

მათ შო­რის იყო Sony-ც. ჩვენ გვჭირ­დე­ბო­და

და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი. ამ­ჯე­რად უკ­ვე სცე­ნა­რებ­ზე

რომ ქარ­თ­ველ მა­ყუ­რე­ბელს მათ­თვ ­ ის უც­ნო­ბი

Sony, რო­გორც პრეს­ტი­ჟუ­ლი კომ­პა­ნი­ა. რა­

მუ­შა­ო­ბენ.

მსა­ხი­ო­ბე­ბით დი­დად ვერ მოვ­ხიბ­ლავ­დით.

საკ­ვირ­ვე­ლი­ა, მათ­თ­ვის ჩვენ რა­ი­მე დი­დად

თუმ­ცა, ქარ­თუ­ლი კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბი­დან შე­მო­

მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვანს არ წარ­მო­ვად­გენთ. მსგავ­სი

სუ­ლი შე­მო­სავ­ლის უკ­მა­ყო­ფი­ლო არ ვართ –

ფილ­მე­ბი სჭირ­დე­ბათ თა­ვი­სი გა­სარ­თო­ბი არ­

ერ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­და­ღე­ბუ­ლი ფილ­მე­ბი

თან­ხამ 120 000 ლა­რი შე­ად­გი­ნა.

ხე­ბის­თ­ვის. თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა შე­მოგ­ვ­თა­ვა­ზა

იქაც წარ­დ­გეს.

ქარ­თ­ველ მა­ყუ­რე­ბელს ფილ­მი უარ­ყო­

Anchor Bay-მ, ის არის „სტარს მე­დია ლა­ინ­ს­“­

­ ა­სე­ბი­ა. არის შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, ფი­თად არ შე­უფ

-ის შვი­ლო­ბი­ლი კომ­პა­ნი­ა. Anchor Bay არის

რო­დე­საც ვი­ღა­ცას ეს ჟან­რი არ მოს­წონს.

სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო კომ­პა­ნი­ა, რო­მე­ლიც ორი­

ფილ­მის დი­ნა­მი­კა, რიტ­მი, სცე­ნა­რი და მსა­

ენ­ტი­რე­ბუ­ლი ამ ჟან­რის ფილ­მებ­ზე, ფილ­მი

­ ე­ბის მუ­შა­ო­ბა სრუ­ლი­ად გან­სხ ­ ­ვავ­დე­ბა ხი­ობ

„ხერხ“-ს ისი­ნი წარ­მო­ად­გენ­დ­ნენ მსოფ­ლიო

ქარ­თუ­ლი კი­ნოს­თ­ვის ჩვე­უ­ლი ფორ­მის­გან.

სა­დის­ტ­რი­ბუ­ციო ბა­ზარ­ზე.

68

ვემ­ზა­დე­ბით ევ­რო­პის კი­ნო­ბაზ­რის­თ­ვის. გვინ­და, რომ, ამე­რი­კის მსგავ­სად, ჩვენს მი­

>> ნათია მეფარიშვილი

specialuri reportaJi

CRAD­LE OF WI­NE - "ღვინის სამ­შობ­ლო" პი­ერ გო­ჩე­ლი - ფრან­გი რე­ჟი­სო­რი

პი­ერ გო­ჩელ­მა თა­ვი­სი კი­ნო­კა­რი­ე­რა მხატ­ვ­რუ­ლი ფილ­მე­ბი­თა და სა­რეკ­ლა­მო

დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის სე­რი­ა­ში მოხ­ ვ­დნ ­ ენ ის ქვეყ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც საბ­ჭო­ურ

რგო­ლე­ბის შექ­მ­ნით და­იწყო. მან 10 წლის

ეპო­ქა­ში სა­კუ­თარ ხე­ლოვ­ნე­ბას, სპორ­ტ­სა და

მან­ძილ­ზე იმუ­შა­ვა რე­ჟი­სო­რის პირ­ველ

სხვა დარ­გებს რუ­სე­თის სა­ხე­ლით წა­რუდ­

ასის­ტენ­ტად სხვა­დას­ხ­ვა რე­ჟი­ოს­რ­თან

გენ­დ­ნენ მსოფ­ლი­ოს. ევ­რო­პა არ იც­ნობ­და

ფილ­მებ­ზე – "მე მოვ­კა­ლი კლე­მანს კა­სე­

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს, უკ­რა­ი­ნას, ბე­ლო­რუ­სი­ას,

რა", რე­ჟი­სო­რი ჟან­-­ლუკ გა­ჟე; "ყველა თა­

ყა­ზა­ხეთს რო­გორც ცალ­კე­ულ და­მო­უ­კი­დე­

ვის­თ­ვის" რე­ჟი­სო­რი ბრუ­ნო ბონ­ზო­ლა­კი­სი,

ბელ სა­ხელ­მწ ­ ი­ფო­ებს.

"ორი ნა­ბი­ჯი ვარ­ს­კ­ვ­ლა­ვე­ბამ­დე" რე­ჟი­სო­ რი კლოდ ფი­ლი­პო, "პა­სა­ჟი" რე­ჟი­სო­რი

გვი­ამ­ბეთ თქვენს შე­სა­ხებ?

ბრუ­ნო ვიქ­ტორ პუ­ჟე­ბე, "ფა­ტა­ლის­ტი ჟა­კი" რე­ჟი­სო­რი ან­ტუ­ან დუ­შე და სხვა. შემ­დეგ მუ­შა­ო­ბა გა­აგ­ძე­ლა ევ­რო­პა­სა და აფ­რი­კა­ში

70

და­ვი­ბა­დე პა­რიზ­ში 1969 წელს. ჩე­მი პირ­ვე­ლი შე­ხე­ბა საბ­ჭო­თა კავ­შირ­თან

რო­გორც დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის შემ­ქ­

სკო­ლი­დან და­იწყო. რა გა­საკ­ვი­რიც უნ­და

მ­ნელ­მა ტე­ლე და რა­დი­ო­მა­უწყებ­ლო­ბის­

იყოს, დავ­დი­ო­დი რუ­სულ სკო­ლა­ში. ახ­ლაც

თ­ვის. მი­სი ნა­მუ­შევ­რე­ბის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი

მე­ცი­ნე­ბა, ჩვე­ნი რუ­სუ­ლი ენის მას­წავ­ლებ­

ნა­წი­ლი მსოფ­ლი­ოს ქვეყ­ნე­ბის კულ­ტუ­რას

ლის სიტყ­ვე­ბი რომ მახ­სენ­დე­ბა – ყო­ვე­ლი

შე­ე­ხე­ბა. მან, რო­გორც და­მო­უ­კი­დე­ბელ­

გაკ­ვე­თი­ლის დაწყე­ბის წინ ის და­ჟი­ნე­ბით

მა რე­ჟი­სორ­მა, და­ახ­ლო­ე­ბით ათი წლის

გვი­მე­ო­რებ­და ერ­თ­სა და იმა­ვეს, რომ კარ­

მან­ძილ­ზე მო­ი­ა­რა ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა კავ­

გად გვეს­წა­ლა რუ­სუ­ლი, რად­გან ძა­ლი­ან

ში­რის ქვეყ­ნე­ბი და შექ­მ­ნა დო­კუ­მენ­ტუ­რი

მა­ლე, მი­სი მო­საზ­რე­ბით, პურ­საც კი რუ­სუ­ლი

ფილ­მე­ბის სე­რი­ა.

რუბ­ლით შე­ვი­ძენ­დით. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ჩე­მი

71

მას­წავ­ლებ­ლის სიტყ­ვე­ბი არ ახ­და, თუმ­ცა

საც პირ­ვე­ლად კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის ეკ­რა­ნებ­ზე

ტუ­რი ფილ­მე­ბის სე­რი­ე­ბის გა­და­ღე­ბე­ბი ორ

ამ პე­რი­ოდ­ში საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი თან­და­თან

შე­სა­ნიშ­ნა­ვი რე­ჟი­სო­რე­ბის ნა­მუ­შევ­რებს

წე­ლი­წადს გაგ­რ­ძელ­და. ეს იყო შრო­მა­ტე­ვა­

ცდი­ლობ­და ევ­რო­პის ნა­წი­ლის გავ­ლე­ნის

ვეც­ნო­ბო­დი (ფა­რა­ჯა­ნო­ვი, ოთარ იოსე­ლი­

დი და ამავ­დრ ­ ო­უ­ლად ახა­ლი აღ­მო­ჩე­ნე­ბით

ქვეშ მოქ­ცე­ვას, რა­მაც საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის

ა­ნი, ელ­დარ შენ­გე­ლა­ი­ა, პე­ლი­კი­ა­ნი და

დატ­ვირ­თუ­ლი წლე­ბი. უკ­რა­ი­ნა იყო პირ­ვე­

კი­ნოს ევ­რო­პა­ში შე­დი­ნე­ბა გა­ნა­პი­რო­ბა.

სხვე­ბი), მწარ­მო­ებ­ლად ეწე­რა და სა­ხელ­დე­

ლი, შემ­დეგ მოჰ­ყ­ვა მოგ­ზა­უ­რო­ბა სა­ქარ­თ­ვე­

კარ­გად მახ­სოვს კი­ნო­თე­ატ­რი „კოსმოსი“,

ბო­და საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი. ჩვენ არ გვქონ­და

ლო­სა და ყირ­გი­ზეთ­ში.

სა­დაც რუ­სულ ფილ­მებს უჩ­ვე­ნებ­დ­ნენ. მე და

შე­საძ­ლებ­ლო­ბა გვცოდ­ნო­და უფ­რო მე­ტი ამ

ჩემ­მა თა­ნა­ტო­ლებ­მა არ ვი­ცო­დით, რომ ის

რე­ჟი­სო­რე­ბის სამ­შობ­ლო­ზე, არ ვი­ცო­დით,

ბრწყინ­ვა­ლე რე­ჟი­სო­რე­ბი რო­მელ­თა ფილ­

რომ ისი­ნი სხვა კულ­ტუ­რის და ეროვ­ნე­ბის

მებ­ზეც გა­ვი­ზარ­დეთ, სრუ­ლი­ად სხვა­დას­ხვ ­ა

ხალ­ხებს წარ­მო­ად­გენ­დ­ნენ.

ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რის და ერის წარ­მო­მად­გენ­

რაც შე­ე­ხე­ბა ქარ­თულ თა­ნა­მედ­რო­ვე კი­

რო­დის ეს­ტუმ­რეთ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს? პირ­ვე­ლად სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ვი­მოგ­ზა­უ­რე 1996 წელს და ეს იყო ძა­ლი­ან ხან­მოკ­ლე

ლე­ბი იყ­ვ­ნენ. პირ­ვე­ლად სწო­რედ რომ ამ

ნოს, მა­ხა­რებს, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ფილ­

ვი­ზი­ტი, თუმ­ცა – ძა­ლი­ან ნა­ყო­ფი­ე­რი და

რე­ჟი­სო­რე­ბის მი­ერ შექ­მ­ნილ­მა ფილ­მებ­მა

მის გა­და­ღე­ბა დღეს გა­ცი­ლე­ბით მარ­ტი­ვი­ა,

დატ­ვირ­თუ­ლი. ჩემს თავს ვუთხა­რი, რომ

მა­ზი­ა­რა კი­ნო­ხე­ლოვ­ნე­ბას და გა­მი­ჩი­ნა სურ­

ვიდ­რე ევ­რო­პის ნე­ბის­მი­ერ ქყვე­ყა­ნა­ში, მათ

აუცი­ლებ­ლად დავ­ბ­რუნ­დე­ბო­დი სა­ქარ­თ­ვე­

ვი­ლი, საფ­რან­გე­თის კი­ნოს უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში,

შო­რის – საფ­რან­გეთ­ში. ეს უდა­ვოდ გა­ნა­პი­

ლო­ში და უკეთ შე­ვის­წავ­ლი­დი ამ უძ­ვე­ლე­სი

სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა.

რო­ბებს კი­ნოს შემ­დ­გომ გან­ვი­თა­რე­ბას.

ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რას. ძა­ლი­ან მად­ლი­ე­რი ვარ ჩე­მი მე­გობ­რის ირ­მა ინა­რი­ძის, რო­მელ­მაც

რა­ტომ შე­ა­ჩე­რეთ თქვე­ნი არ­ჩე­ვა­ნი დო­ კუ­მენ­ტურ კი­ნო­ზე? ვთვლი, რომ დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი ნამ­დ­ ვი­ლი კი­ნო­ა. პი­რა­დად მე სწო­რედ დო­კუ­მენ­

თქვენ და­იწყეთ ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა კავ­ ში­რის ქვეყ­ნებ­ზე დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის სე­რი­ის გა­და­ღე­ბა. ეს ამ ქვეყ­ნე­ბის შე­სა­ხებ

ბას. მინ­და აღ­ვ­ნიშ­ნო, რომ არა ირ­მა, მე ვერ

წარ­სულ­ში ინ­ფორ­მა­ცი­ის არარ­სე­ბო­ბამ ხომ

შევ­ძ­ლებ­დი ამ პრო­ექ­ტის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას.

არ გა­ნა­პი­რო­ბა?

ტუ­რი ფილ­მი მაძ­ლევს შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, არ მო­ვექ­ცე ჩარ­ჩო­ებ­ში და შევ­ქ­მ­ნა თა­ვი­სუ­ფა­

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ყვე­ლა უმ­შ­ვე­ნი­ერ­სი კუთხის კა­რი გა­მი­ღო და მა­ზი­ა­რა ქარ­თულ ხე­ლოვ­ნე­

თქვენ გა­და­ი­ღეთ დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი ჩე­მი ერ­თ­-ერ­თი მო­ტი­ვა­ცია სწო­რედ ეს

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს­თ­ვის ყვე­ლა­ზე სა­თუთ და

ლი კი­ნო. მა­ყუ­რე­ბე­ლი დო­კუ­მენ­ტურ ფილმს

იყო. თუმ­ცა, თან­მიმ­დევ­რუ­ლად მივ­ყ­ვე­ბი,

სა­ა­მა­ყო თე­მა­ზე – ღვი­ნო­ზე, და და­არ­ქ­ვით

აღიქ­ვამს, რო­გორც დას­მულ კითხ­ვებ­ზე გა­

თუ რა­ტომ გა­დავ­წყ­ვი­ტე, რომ დო­კუ­მენ­ტუ­რი

„ღვი­ნის სამ­შობ­ლო“ / crad­le of wi­ne. გვი­ამ­

ცე­მულ პა­სუ­ხებს, ელო­დე­ბა ჟურ­ნა­ლის­ტის ან

ფილ­მე­ბის სე­რი­ა­ზე შე­მე­ჩე­რე­ბი­ნა არ­ჩე­ვა­

ბეთ ფილ­მის შე­სა­ხებ?

რე­პორ­ტი­ორ ­ ის გა­მო­ჩე­ნას კად­რ­ში და ვერ

ნი. საფ­რან­გე­თის ფრან­გუ­ლი კულ­ტუ­რის

ხე­დავს რე­ჟი­სო­რის ჩა­ნა­ფიქრს, რო­მე­ლიც

არ­ხის­თ­ვის France Cul­tu­re­-ის­თ­ვის ვი­ღებ­დი

ფილ­მი, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­

რე­ა­ლურ სამ­ყა­როს აღ­ბეჭ­დავს ფირ­ზე ყვე­

მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ან დო­კუ­მენ­ტურ ფილ­მებს.

და­ვი­ღე – „ღვინის სამ­შობ­ლო“, ფრან­გუ­ლი

ლა­ნა­ირ ­ ი გა­ლა­მა­ზე­ბის გა­რე­შე. დო­კუ­მენ­ტუ­

დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის სე­რი­ის გა­და­ღე­ბის

ტე­ლე­არ­ხის „არტე“-ს და­ფი­ნან­სე­ბით შე­იქ­მ­ნა.

რი კი­ნო ეს­თე­თი­კა­ა, თა­ნაც – სა­თუ­თი.

სურ­ვი­ლიც მა­შინ გა­მიჩ­ნ­და. და­ვიწყე მზა­

დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის გან­ხ­რით ყვე­ლა­

დე­ბა ამ პრო­ექ­ტის გან­სა­ხორ­ცი­ე­ლებ­ლად;

ზე მომ­ხიბ­ვ­ლე­ლი არ­ხი­ა. აქამ­დე საფ­რან­

თა­ნაც კარ­გი პე­რი­ო­დი იყო დო­კუ­მენ­ტუ­რი

გეთს არა­ფე­რი გა­და­უ­ღია სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ზე.

რას გვეტყ­ვით ქარ­თულ კი­ნე­მა­ტოგ­ რაფ­ზე?

ფილ­მის შე­საქ­მ­ნე­ლად. დაშ­ლი­ლი საბ­ჭო­თა

თა­ვი­დან, რო­დე­საც შევ­თა­ვა­ზე „არტე“-ს და

კავ­ში­რი და ცალ­კე­ულ ქვეყ­ნებ­ში დაწყე­ბუ­ლი

სხვა ტე­ლე­არ­ხებს სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ზე დო­კუ­მენ­

რე­ვო­ლუ­ცი­ე­ბის ტალ­ღა ამ ქვეყ­ნე­ბის შე­სა­ხებ

ტუ­რი ფილ­მის და­ფი­ნან­სე­ბა, კა­ტე­გო­რი­უ­ლი

შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ სწო­რედ ქარ­თ­ვე­ლი

გა­და­ღე­ბულ ფილ­მე­ბი­სად­მი მსოფ­ლი­ოს

უარი მი­ვი­ღე. არ იყო ბი­უ­ჯე­ტი, რაც ძა­ლი­ან

დი­დი რე­ჟი­სო­რე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ე­ბა­ა, რომ მე

ინ­ტე­რესს აღ­ვი­ვებ­და.

არ­თუ­ლებ­და ფილ­მის შექ­მ­ნას. ამის მი­უ­ხე­

მე კარ­გად ვიც­ნობ ქარ­თულ კი­ნოს და

ჩე­მი მო­ლო­დი­ნი გა­მარ­თ­ლ­და. ყვე­ლას­

და­ვად, და­ვიწყეთ გა­და­ღე­ბის­თ­ვის სა­ჭი­რო

თ­ვის სა­ინ­ტე­რე­სო იყო ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა

ად­გილ­მ­დე­ბა­რე­ო­ბის მო­ძი­ე­ბა. ძი­რი­თა­დად

ვი­მე­ო­რებ. ქარ­თუ­ლი კი­ნო უფ­რო ახ­ლო­საა

კავ­ში­რის რკი­ნის ფარ­დის მიღ­მა მოქ­ცე­უ­ლი

გა­და­ღე­ბე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და კა­ხეთ­ში. სა­

ევ­რო­პულ კი­ნოს­თან თა­ვი­სი ეს­თე­ტი­კით,

ქვეყ­ნე­ბის პოს­ტ­რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი ბე­დი.

დღეს კი­ნო­რე­ჟი­სო­რი ვარ. ამას ყო­ველ­თ­ვის აღ­ვ­ნიშ­ნავ­დი და მო­მა­ვალ­შიც სი­ა­მა­ყით გა­

რიტ­მით, თე­მი­სად­მი სიღ­რ­მი­სე­უ­ლი მიდ­

პირ­ვე­ლი დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი გა­და­ვი­ღე

ქარ­თ­ვე­ლო­ში ჩა­მო­ვი­და ჩე­მი მე­გო­ბა­რი, პო­ პუ­ლა­რუ­ლი ჟურ­ნა­ლის GEO -ს ფო­ტოგ­რა­ფი,

გო­მი­თა და ხედ­ვით, ვიდ­რე – ამე­რი­კუ­ლი.

უკ­რა­ი­ნა­ზე – ამ ქვეყ­ნის ის­ტო­რი­ა­ზე, კულ­

რო­მე­ლიც მო­სამ­ზა­დე­ბელ პე­რი­ოდ­ში გვეხ­

ქარ­თუ­ლი ფილ­მი რე­ჟი­სო­რის მო­რი­გი

ტუ­რა­ზე, მუ­სი­კა­ზე, ად­გი­ლობ­რივ მო­სახ­ლე­

მა­რე­ბო­და მე და ირ­მა ინა­რი­ძეს. და­ფი­ნან­

ნა­მუ­შევ­რის ნახ­ვის ინ­ტე­რესს და ცნო­ბის­მოყ­

ო­ბა­ზე. უკ­რა­ი­ნა­ში ახა­ლი მომ­ხ­და­რი იყო

სე­ბა­ზე უარის მი­უ­ხე­და­ვად, გან­ვაგ­რ­ძობ­დით

ვა­რე­ო­ბას გი­ჩენს. ვფიქ­რობ, სხვა უცხო­ე­ლი

„ნა­რინ­ჯის­ფე­რი რე­ვო­ლუ­ცი­ა“, და ეს კი­დევ

სხვა ტე­ლე­არ­ხე­ბის­თ­ვის შე­თა­ვა­ზე­ბას, თუმ­ცა

რე­ჟი­სო­რე­ბიც და­მე­თან­ხ­მე­ბი­ან, რომ ქარ­თუ­

უფ­რო ამ­ძაფ­რებ­და ქვეყ­ნის შიგ­ნით ცხოვ­

უშე­დე­გოდ. სა­მი კვი­რის დაწყე­ბუ­ლი გვქონ­და

ლი კი­ნო გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი­ა.

რე­ბის რიტმს. იყო შეხ­ვედ­რე­ბი სხვა­დას­ხ­ვა

გა­და­ღე­ბე­ბი, რომ მოხ­და ის, რა­საც არა­ვინ

ხალ­ხუ­რი მუ­სი­კის მიმ­დევ­რებ­თან. დო­კუ­მენ­

ელო­და. მო­უ­ლოდ­ნე­ლად და­იწყო რუ­სეთ­-­სა­

სამ­წუ­ხა­რო­ა, რომ ჯერ კი­დევ მა­შინ, რო­დე­

72

პიერ გოეჩელი და ირმა ინარიძე; პიერ გოეჩელი; ფილმის "ღვინის სამშობლო" გადაღებები

73

კახეთი, ფილმის გადაღებები

ქარ­თ­ვე­ლოს აგ­ვის­ტოს ომი და ტე­ლე­არ­ხებს თა­ვად გა­უჩ­ნ­დათ ინ­ტე­რე­სი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს

დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი „ღვინის სამ­შობ­ლო“ ერ­თ­გ­ვა­რი სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თია თქვე­ნი ქვეყ­

რას იტყ­ვით სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში კი­ნო­წარ­ მო­ე­ბა­ზე?

მი­მართ. და­მი­კავ­შირ­და ტე­ლე­არ­ხი „არტე“,

ნის­თ­ვის. ფილ­მი და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­ქარ­თ­

და 2008 წელს დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მი სა­ქარ­თ­

ვე­ლო­ზე, მის დღე­ვან­დელ ის­ტო­რი­ა­ზე გვი­

ვე­ლოს შე­სა­ხებ დას­რულ­და. მსოფ­ლი­ომ გა­

­ უ­რი ამ­ბობს და წინ მსოფ­ლი­ოს­თ­ვის აქ­ტუ­ალ

მხატ­ვ­რული ფილ­მი და გა­ვა­ცოცხ­ლო ერ­თი

იც­ნო პა­ტა­რა ქვე­ყა­ნა, რო­მე­ლიც უდი­დე­სი და

თე­მა – ღვი­ნოა გა­მო­ტა­ნი­ლი. ფილ­მის ნახ­

მი­ვიწყე­ბული ნამ­დ­ვი­ლი ის­ტო­რი­ა. დღემ­დე

უძ­ვე­ლე­სი კულ­ტუ­რის მქო­ნე­ა. სამ­წუ­ხა­რო­ა,

ვის შემ­დეგ ლო­გი­კუ­რი­ა, რომ მა­ყუ­რე­ბელს

მა­ო­ცებს, აქამ­დე რო­გორ არ გა­და­ი­ღეს ეს

რომ კი­ნო მო­ითხოვს რა­ღაც რა­დი­კა­ლიზმს

უჩენ­დე­ბა კითხ­ვა – რა­ტომ და­უ­წე­სა ღვი­ნო­ზე

ამ­ბა­ვი. ბევრს ვე­რა­ფერს გეტყ­ვით ფილ­

მა­ყუ­რებ­ლის ინ­ტე­რე­სის მი­საპყ­რო­ბად. ფილ­

ემ­ბარ­გო „კრემლმა“ ქვე­ყა­ნას, რომ­ლის­თ­ვი­

მის შე­სა­ხებ ერ­თის გარ­და, რომ სი­უ­ჟე­ტი

მის ავ­ტო­რე­ბი ვართ მე და ირ­მა ინა­რი­ძე,

საც ღვი­ნო სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თი­ა.

კავ­კა­სი­ის მთებ­ში ვი­თარ­დე­ბა და ეს არის

ოპე­რა­ტო­რი – ფრანს რუ­სი.

თა­ვი­დან არ მი­ფიქ­რია ფილ­მის ფეს­ტი­ვა­ ლებ­ზე წარ­დ­გე­ნა. ეს თა­ვის­თა­ვად მოხ­და.

თქვენ რო­გორ შე­ა­ფა­სებ­დით პოს­ტ­რე­ ვო­ლუ­ცი­ურ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს? სა­ქარ­თ­ვე­ლო ძა­ლი­ან სპე­ცი­ფი­კუ­რია ყვე­

მე მსურს, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გა­და­ვი­ღო

ის­ტო­რი­უ­ლი დრა­მა. აღ­ფ­რ­თო­ვა­ნე­ბუ­ლი ვარ ქვეყ­ნის დი­ნა­მი­

მი­სი ტე­ლე­არ­ხზ ­ ე გას­ვ­ლის შემ­დეგ გა­მო­

კუ­რი სვლით, რაც ასე­ვე აშ­კა­რაა კულ­ტუ­რის

მეხ­მა­უ­რა სხვა­დას­ხ­ვა ფეს­ტი­ვა­ლი, იყო

დარ­გ­ში. ბევ­რად მარ­ტი­ვია სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში

მიწ­ვე­ვე­ბი. 2009 წელს Grand Prix Festival-ზე

ფილ­მის გა­და­ღე­ბა, ვიდ­რე ევ­რო­პის ნე­ბის­

აიღო მთა­ვა­რი ჯილ­დო; წარ­დ­გე­ნი­ლი იყო

მი­ერ ქვე­ყა­ნა­ში.

ლა სფე­რო­ში. რე­ვო­ლუ­ცია ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­

სხვა ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზეც; Wi­ne Co­untry Film

თა კავ­ში­რის სხვა ქვეყ­ნებ­შიც მოხ­და, თუმ­ცა

Festival-ზე, აშშ, კა­ლი­ფორ­ნი­ა, Festival de

ვინც იცის, თქვენ არას­დ­როს და­ი­კარ­გე­ბით“.

გა­მო­ნაკ­ლი­სია თქვე­ნი ქვე­ყა­ნა, რო­მელ­მაც

­ a­sus Film Festival-ზე, Ci­ne­ma Douarnenez, Ca­uc

რა­ბი ნა­მა­ნის (იუდაიზმის ერ­თ­-ერ­თი რე­

მოკ­ლე პე­რი­ოდ­ში ძა­ლი­ან დი­დი ცვლი­ლე­

საფ­რან­გე­თი, BIAFF Batumi International Film

ლი­გი­უ­რი მიმ­დევ­რო­ბის ფუ­ძემ­დე­ბე­ლი) ამ

ბე­ბი მო­ახ­დი­ნა უკე­თე­სო­ბის­კენ – კულ­ტუ­რის,

fes­ti­val და სხვა…

ცი­ტა­ტით იწყებს რე­ჟი­სო­რი თა­ვის ბო­ლო ნა­

ეკო­ნო­მი­კის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში.

ღვი­ნის თე­მა დღეს აინ­ტე­რე­სებს მსოფ­ლი­

„არასდროს სთხო­ვო გიჩ­ვე­ნოს გზა იმას,

მუ­შე­ვარს, დო­კუ­მენ­ტურ ფილმს „საქანელა“.

ოს. რო­დე­საც ვსა­უბ­რობთ ღვი­ნო­ზე, ნა­თე­ლი რა გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყ­ვა დო­კუ­მენ­ტურ ფილმს სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ზე?

74

ხდე­ბა ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რა, ის­ტო­რი­ა, ეკო­ნო­ მი­კა და სხვა.

>> ნათია მეფარიშვილი

Tavisufali Tema

მას კი­ნო – ყვე­ლა­ზე მა­სობ­რი­ვი ხე­ლოვ­ნე­ბა >> ნათია მეფარიშვილი

მის კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბა­ში ჩაშ­ვე­ბას საფ­რ­თხე

ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მი­ის­წრ ­ აფ­ვის, რომ ქვეყ­ნის

უფ­რო მე­ტი უყუ­რებს ფილ­მებს ტე­ლე­არ­

მო­სახ­ლე­ობ ­ ა­ში ავ­ტო­რი­ტე­ტი აიმაღ­ლოს.

ხებ­ზე. ყო­ველ წელს იქ­მ­ნე­ბა ახალ­-ა­ხა­ლი

და­ე­მუქ­რე­ბო­და. კა­ნო­ნის თა­ნახ­მად, გათ­

ამის­თ­ვის სა­უ­კე­თე­სო დამ­ხ­მა­რე მე­ქა­ნიზ­მი

ფილ­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც, უზო­მოდ დი­დი

ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო ხალ­ხ­ში

მა­სობ­რი­ვი კო­მუ­ნი­კა­ცი­ე­ბი გახ­ლავთ. სის­

რა­ოდ ­ ე­ნო­ბით გა­ყი­დუ­ლი ბი­ლე­თე­ბით,

ნა­ცი­ო­ნა­ლიზ­მის, პატ­რი­ო­ტუ­ლი სუ­ლის­კ­ვე­

ტე­მა­ტურ რე­ჟიმ­ში ინ­ფორ­მა­ცი­ის გავ­რც ­ ე­

რე­კორდს ამ­ყა­რე­ბენ. ჩვენს რე­ა­ლო­ბა­ში

თე­ბის ე.წ na­ti­o­nal fe­e­lings და ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი

ლე­ბა (ბეჭდვითი, რა­დი­ო, ტე­ლე­ვი­ზი­ებ ­ ი­სა

ფილმს აფა­სე­ბენ კო­მერ­ცი­უ­ლი მო­ნა­ცე­მე­ბი­

სიმ­ბო­ლი­კის მი­მართ პა­ტი­ვის­ცე­მა, რა­საც

და კი­ნოს სა­შუ­ა­ლე­ბით) არ­სე­ბულ სა­ზო­გა­

დან გა­მომ­დი­ნა­რე, სწო­რედ რომ გა­ყი­დუ­ლი

ასე ეძახ­დ­ნენ: use of the flag shall be con­s­tanlty

დო­ე­ბა­ში იდე­ოლ ­ ო­გი­უ­რი, პო­ლი­ტი­კუ­რი,

ბი­ლე­თე­ბის მი­ხედ­ვით. თუ ფილ­მი კო­მერ­

res­pec­t­ful; ასე­ვე ე.წ მა­ღა­ლი მო­რა­ლის პრო­

ეკო­ნო­მი­კუ­რი ან სა­ორ­გა­ნი­ზა­ციო მიზ­ნე­ბი­

ცი­უ­ლად მომ­გე­ბი­ა­ნია მწარ­მო­ებ­ლის­თ­ვის,

პა­გან­და; პა­ტი­ვის­ცე­მა რე­ლი­გი­ის, კა­ნო­ნის,

სათ­ვის. სხვაგ­ვა­რად რომ ვთქვათ, ქვეყ­ნის

მა­ყუ­რებ­ლის დი­დი ნა­წი­ლი მას და­დე­ბი­თად

ტრა­დი­ცი­ე­ბის და ის­ტო­რი­ი­სად­მი. თა­ვის

სის­ტე­მუ­რი წყო­ბის შე­სა­ხებ სა­ზო­გა­დო­ებ ­ ის

აფა­სებს და კი­ნო­თე­ატ­რ­ში მი­სუ­ლი არ­ჩე­ვანს

დრო­ზე კო­დექ­ს­მა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი რო­ლი

მსოფ­ლხ ­ ედ­ვე­ლო­ბას პრო­პა­გან­და გა­ნა­პი­

ამის მი­ხედ­ვით აკე­თებს.

რო­ბებს.

ჩვენს დრო­ში კი­ნო შეგ­ვიძ­ლია შე­ვა­ფა­ სოთ, რო­გორც ხე­ლოვ­ნე­ბა იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში,

ითა­მა­შა და სა­ჭი­რო გზავ­ნი­ლე­ბი გა­უშ­ვა კი­ნოს გა­მო­ყე­ნე­ბით – პრაქ­ტი­კუ­ლად, სა­ერ­ თოდ ამო­ი­ღო ძა­ლა­დო­ბის, სექ­სის სცე­ნე­ბი

ყვე­ლა­ზე მე­ტად მსოფ­ლი­ოშ ­ ი პრო­პა­გან­

თუ დარ­ბა­ზი სავ­სე არ არის. არა­და, ტექ­ნი­

და ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა ცნო­ბი­ე­რე­ბა­ში cor­rect

დის ამ ხერ­ხით გა­მო­ირ­ჩე­ვა ამე­რი­კის შე­ერ­

კუ­რი თვალ­საზ­რი­სით, კი­ნო ერ­თ­-ერ­თი იმ

stan­darts of li­fe – ანუ მარ­თე­ბუ­ლი ქცე­ვის წე­სი

თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბი.

სფე­რო­თა­გა­ნი­ა, რო­მე­ლიც ფეხ­და­ფეხ მის­

სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში. პრაქ­ტი­კუ­ლად, დღე­საც

დევს მსოფ­ლიო ტექ­ნო­ლო­გი­ურ პროგ­რესს.

ყვე­ლა სა­ტე­ლე­ვი­ზიო გა­სარ­თო­ბი პროგ­რა­მა

კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი, უდა­ვო­ა, ახალ­გაზ­რ­და მცნე­ბაა ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში. თუმ­ცა ეს მას ხელს

­ უ­ნის და­საწყი­სი­დან, შავ­-­თეთ­რი მე­ო­ცე სა­უკ

თა­ვი­სი ში­ნა­არ­სით იგი­ვე ფუნ­ქ­ცი­ის მა­ტა­რე­

არ უშ­ლის, იყოს ყვე­ლა­ზე მა­სობ­რი­ვი ხე­

კი­ნო­დან დღემ­დე იგი სა­ო­ცარ სა­ნა­ხა­ო­ბად

ბე­ლი­ა.

ლოვ­ნე­ბა.

მოგ­ვევ­ლი­ნა. კი­ნოს თან­ხ­ვედ­რი გახ­და კომ­

კო­მე­დი­ურ ­ ი სა­ო­ჯა­ხო ფილ­მე­ბი ურ­თი­

პი­უ­ტე­რუ­ლი გრა­ფი­კა, რი­სი უმ­ნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­

ერ­თო­ბე­ბის პრო­პა­გან­დი­რე­ბას ეწევა, გა­

ხიჩ­კოკ­მა ერ­თხელ თქვა: „კინო – ეს არის

ნე­სი მი­ზა­ნი მა­ყუ­რებ­ლის ფილ­მის სი­უ­ჟეტ­ში

­ ის­ტურ და შე­ჯიბ­რის სარ­თო­ბი შოუ მა­ტე­რი­ალ

ცხოვ­რე­ბ­ა, რო­მელ­საც მოწყე­ნი­ლო­ბა ჩა­მო­

ჩარ­თ­ვა­ა.

პრინ­ცი­პებს აღ­რ­მა­ვებს. სპორ­ტუ­ლი ტრან­ს­

დიდ­მა ინ­გ­ლი­სელ­მა რ ­ ე­ჟი­სორ­მა ალ­ფრ ­ ედ

ა­შო­რეს“ . მარ­თ­ლაც, კარ­გი კი­ნო გვა­ო­ცებს, გვით­

დღეს კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ ლი­სა ინ­დუს­ტრ ­ ი­ა­ა, ეკო­ნო­მი­კის ნა­წი­ლი,

რევს, გვა­ფიქ­რებს ცხოვ­რე­ბა­ში მომ­ხ­დარ

ქვეყ­ნის­თ­ვის უდი­დე­სი შე­მო­სავ­ლე­ბის წყა­

სი­ტუ­ა­ცი­ებ­ზე. ზუს­ტად ისე, რო­გორც წიგ­ნი

რო. კი­ნო­ხე­ლო­ვა­ნე­ბი ირ­გე­ბენ მხატ­ვ­რის

­ ავ­რი აქ­ცენ­ტია შე­ჯიბ­რ­ზე და ლი­ა­ცი­ე­ბი ერ­თგ თა­მა­შის წე­სე­ბის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა­ზე. მა­ყუ­რე­ბე­ლი უბ­რა­ლოდ თვალს ადევ­ნებს ყვე­ლა­ფერ ზე­ვით ჩა­მოთ­ვ­ლილს, კი­ნოს ან

მწერ­ლის­თ­ვის, მუ­სი­კა მუ­სი­კო­სის­თ­ვის,

როლს, რომ­ლებ­საც ჰო­ნო­რარს ზუს­ტად იმ

ნე­ბის­მი­ერ ტე­ლე­გა­და­ცე­მას, და გა­უა ­ ზ­რებ­

ნა­ხა­ტი მხატ­ვ­რის­თ­ვის, კი­ნო რე­ჟი­სო­რის­

და­ვა­ლე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა­ში უხ­დი­ან, რა­საც

ლად ხდე­ბა რო­გორც ინ­ფორ­მი­რე­ბუ­ლი,

თ­ვის – ეს არის მი­სი ში­ნა­გა­ნი გან­წყო­ბის,

დამ­კ­ვე­თის­გან იღე­ბენ. ამ დროს ხე­ლო­ვანს

ასე­ვე ინ­ფორ­მა­ცი­ის გა­მავ­რ­ცე­ლე­ბე­ლი.

აზ­რე­ბის, სურ­ვი­ლე­ბი­სა და გრძნო­ბე­ბის

გა­თა­ვი­სე­ბუ­ლი აქვს, რომ მი­სი ნა­მუ­შე­ვა­რი

კი­ნო­ფილ­მე­ბი უბ­რა­ლოდ ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის

თვით­გა­მო­ხატ­ვა. ყვე­ლა­ზე ხში­რად კი­ნო

შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი თვალ­საზ­რი­სით არა­ნა­ირ

პრო­პა­გან­დას კი არ ეწევიან, არა­მედ მა­ნი­პუ­

გვიჩ­ვე­ნებს იდე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბას; ცხოვ­რე­

ღი­რე­ბუ­ლე­ბას არ წარ­მო­ად­გენს. ფილ­მის

ლი­რე­ბენ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ცნო­ბი­ე­რე­ბა­ზე.

ბას, რო­მელ­ზეც ბევ­რი ჩვენ­გა­ნი ოც­ნე­ბობს.

სი­უ­ჟე­ტი მი­მარ­თუ­ლია მა­სის სურ­ვი­ლე­ბის

კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი ერ­თ­გ­ვა­რი ხე­ლოვ­ნუ­რად

და­საკ­მა­ყო­ფი­ლებ­ლად.

შექ­მ­ნი­ლი მო­ტი­ვი­ა, რო­მე­ლიც გვიღ­ვი­ვებს

ხე­ის ­ ის კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის კო­დექსს

კი­ნოპ­რო­პა­გან­და აუცი­ლე­ბე­ლი და გარ­და­უ­ვა­ლი­ა. მი­სი რო­ლი ნარ­ცის­ზ­მის, რა­სობ­რი­ვი გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლო­ბის წი­ნა­ამ­ღ­

(რესპუბლიკელი, პო­ლი­ტი­კო­სის სა­პა­ტი­ვცე­

დეგ ბრძო­ლა­ში ყვე­ლა­სათ­ვის ნა­თე­ლი­ა;

ალ­ტერ­ნა­ტი­ულ გზებს წარ­მო­სახ­ვით იდე­ა­

­ ა, ის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლობ­და მულოდ და­ერ­ქვ

ასე­ვე ცხა­დი­ა, რომ კი­ნო პრო­პა­გან­დის­ტუ­ლი

ლებ­თან მი­სა­ახ­ლო­ვებ­ლად.

­ ი­ას) თუ გა­დავ­ სა­კონ­ტ­რო­ლო ასო­ცი­აც

ინ­ფორ­მა­ცი­ის ყვე­ლა­ზე მძლავ­რი და უალ­

ხე­დავთ, რო­მე­ლიც 1930 წელს მი­ი­ღეს,

ტერ­ნა­ტი­ვო სა­შუ­ა­ლე­ბა გახ­ლავთ.

უკე­თე­სი ცხოვ­რე­ბის სურ­ვილს, გვიჩ­ვე­ნებს

დღეს აღარ შე­იძ­ლე­ბა კი­ნო მთლი­ა­ნო­ბა­ში მო­ვი­აზ­როთ რო­გორც ხე­ლოვ­ნე­ბა. ყო­

ჰო­ლი­ვუ­დუ­რი ფილ­მე­ბის­თ­ვის გა­სათ­ვა­ლის­ წი­ნე­ბე­ლი აუცი­ლე­ბე­ლი ეთი­კის პრინ­ცი­პე­

ველ­დღი­უ­რად მი­ლი­ო­ნო­ბით მა­ყუ­რე­ბე­ლი

ბი კა­ნო­ნი­კად ჩა­მო­ყა­ლიბ­და, და ფილ­მ­ში

ავ­სებს კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის დარ­ბა­ზებს, კი­დევ

რო­მე­ლი­მე მათ­გა­ნი თუ და­ირ­ღ­ვე­ო­და,

76

maskino

77

მი­თი თუ სი­ნამ­დვ ­ ი­ლე >> ნათია მეფარიშვილი

ჰო­ლი­ვუ­დი – ეს სიტყ­ვა ბევ­რის­თ­ვის ასო­

ამე­რი­კუ­ლი ოც­ნე­ბა, რო­მელ­საც ჰო­ლი­ვუ­დი

ცირ­დე­ბო­და და ასო­ცირ­დე­ბა მარ­მა­რი­

ეწო­და. კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი იქ­ცა ყვე­ლა­ზე მოქ­

1945 წელს მა­ყუ­რე­ბელ­თა რიცხ­ვ­მა კი­ნო­ თე­ატ­რებ­ში შე­ად­გი­ნა 90 მი­ლი­ო­ნი, 1963

ლოს სა­სახ­ლე­ებ­თან, ლა­მაზ­მა­ნებ­თან,

ნილ იარა­ღად ამი­რი­კუ­ლი ის­ტო­რი­ის მი­თის

წლი­დან კი მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ეს რიცხ­ვი

შუშ­ხუ­ნა ღვი­ნოს­თან, აუზებ­თან, მო­სამ­

შექ­მ­ნა­ში. ის არის “სუპერმენის“ სამ­შობ­ლო.

გა­ნა­ხევ­რ­და, რა­მაც გა­მო­იწ­ვია კი­ნო­წარ­მო­

სა­ხუ­რე­ებ­თან – ერ­თი სიტყ­ვით, ყვე­ლა

მან­ვე და­იპყ­რო ამე­რი­კუ­ლი ეროვ­ნუ­ლი ფსი­

ე­ბის მკვეთ­რი შემ­ცი­რე­ბა: ამე­რი­კის შე­ერ­

ამ­ქ­ვეყ­ნი­ურ ბრწყინ­ვა­ლე­ბას­თან. ეს

ქი­კა და ხორ­ცი შე­ას­ხა რე­ვო­ლუ­ცი­ის გმირს

თე­ბულ შტა­ტებ­ში 20 000 კი­ნო­თე­ატ­რი­დან

ნა­წი­ლობ­რივ ხე­ლოვ­ნუ­რად შექ­მნ ­ ი­ლი

ჯორჯ ვა­შინ­გტ ­ ონს, კე­თილ­შო­ბილ ყა­ჩაღს ჯო

1963 წელს მოქ­მე­დი მხო­ლოდ 9250 დარ­ჩა.

სტე­რე­ოტ ­ ი­პი­ა, რომ­ლის შექ­მ­ნა­შიც ბევ­რმ ­ა

ლუ­ისს და ქე­რათ­მი­ან ლა­მაზ­მანს მე­რი­ლინ

ამის მი­ზე­ზი იყო ეკო­ნო­მი­უ­რი, პო­ლი­ტი­კუ­რი, და სო­ცი­ა­ლუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა. პირ­ველ­მა

ნი­ჭი­ერ­მა ადა­მი­ან­მა მი­იღ ­ ო მო­ნა­წი­ლე­ობ ­ა

მონ­როს. ასე­თი იყო 60-იანი წლე­ბის ზო­გა­

და რის­თვ ­ ი­საც ათა­სო­ბით მეტ­რი კი­ნო­ფი­

დი სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ­-­პო­ლი­ტი­კურ სუ­რა­თი,

პო­ლი­ტი­კურ­მა პრობ­ლე­მა­ტი­კამ იჩი­ნა თა­ვი.

რი და­იხ ­ არ­ჯა.

ვიდ­რე მა­სის ეს­თე­ტი­კუ­რი მოთხოვ­ნე­ბი

ჰო­ლი­ვუ­დის ეკო­ნო­მი­კას მძი­მე დარ­ტყ­მა

­ ა კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ დი­დი არ იყო. ახალ­გაზ­რდ

მი­ა­ყე­ნა უმაღ­ლე­სი სა­სა­მარ­თ­ლოს 1942

ქვე­ყა­ნამ, რო­მელ­საც არ ჰქონ­და დი­დი

ას მოჰ­ქონ­და არ­ნა­ხუ­ლი ფუ­ლა­დი მო­გე­ბა,

წლის გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბამ. ეს იყო წარ­მო­ე­

ხნის ის­ტო­რი­ა, რო­გორც ამას ამ­ბო­ბენ სხვა

ჰო­ლი­ვუ­დი აკ­მა­ყო­ფი­ლებ­და ყვე­ლას: იყო

ბი­სა და დის­ტ­რი­ბუ­ცი­ის გან­ცალ­კე­ვე­ბა, რის

დი­ა­დი კულ­ტუ­რის და ის­ტო­რი­ის მქო­ნე

წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ბიზ­ნე­სი, იყო სა­ნა­ხა­ობ ­ ა და

შე­დე­გა­დაც ჰო­ლი­ვუდ­მა და­კარ­გა უფ­ლე­

ქვეყ­ნე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი, შექ­მ­ნა დი­დი

ბო­ლოს ყო­ველ­თ­ვის “ჰეფი ენ­დი“ .

ბა კი­ნო­თე­ატ­რე­ბის მფლო­ბე­ლო­ბა­ზე და

78

79

­ ­ვა­ვე­ბულ აზ­რის მქო­ნე. სი­ა­ში იყ­ვ­ნენ გან­სხ

თა­ვი­სი ფილ­მე­ბის გა­ქი­რა­ვე­ბა­ზე. 50-იან

თუნ­დაც სიმ­პა­თი­ით იყო გან­წყო­ბი­ლი საბ­

წლებ­ში მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ზი­ა­ნი მი­ად­გა „ძველ

ჭო­თა კავ­ში­რის მი­მართ. და­იწყო მა­სობ­რი­ვი

ისი­ნიც, ვინც უარს აცხა­დებ­და ეთა­ნამ­შრ ­ ომ­

ჰო­ლი­ვუდს“ ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის სწრა­ფი გან­ვი­

დევ­ნა გან­ს­ხვ ­ ა­ვე­ბუ­ლი აზ­რი­სა. ეს მოვ­ლე­ნე­ბი

ლა მთავ­რო­ბას­თან და არ თან­ხ­მ­დე­ბო­და

­ ა არ­ჩე­ვა­ნი და ალ­ტერ­ნა­ თა­რე­ბით. გაჩ­ნდ

შე­ეხ ­ ო კი­ნო­მოღ­ვა­წე­ებ­საც – ე.წ. „ჰოლივუდის

­ ომ­ლო­ბას. გა­მო­ძი­ე­ბას­თან თა­ნამ­შრ

ტი­ვა. რა­ტომ უნ­და წა­სუ­ლი­ყო მა­ყუ­რე­ბე­ლი

ათე­ულს“. ამე­რი­კა მო­იც­ვა შიშ­მა და ში­შის

კი­ნო­თე­ატ­რ­ში ისევ და ისევ გან­გ­ს­ტე­რუ­ლი

ფაქ­ტორ­მა სე­რი­ოზ ­ უ­ლი ზი­ა­ნი მი­აყ ­ ე­ნა კი­ნე­

პირ­ვე­ლი „შავი სი­ა“ ჰო­ლი­ვუ­დის სტუ­დი­ ებ­მა შე­ად­გი­ნეს 1947 წლის 25 ნო­ემ­ბერს. ამ

კი­ნო­სუ­რა­თის ან ვეს­ტერ­ნის სა­ყუ­რებ­ლად,

მა­ტოგ­რაფს. „მაკარტიზმი და ან­ტი­კო­მუ­ნიზ­მი

სი­აშ ­ ი მოხ­ვედ­რილ ადა­მი­ა­ნებს აიძუ­ლებ­დ­

რო­დე­საც სახ­ლი­დან გა­უს­ვლ ­ ე­ლად სა­

გა­მო­ი­ყე­ნეს რო­გორც სე­ნი და და­სა­ხეს მის

­ ომ­ლათ გა­მო­ძი­ებ ­ ას­თან. და ნენ, ეთა­ნამ­შრ

ტე­ლე­ვი­ზიო არ­ხე­ბი სთა­ვა­ზობ­დ­ნენ იგი­ვე

წი­ნა­აღ­მ­დეგ ბრძო­ლა, რა­თა ეს ყო­ფი­ლი­ყო

ვინც უარი გა­ნაცხა­და, და ასე­თი ათი კი­ნე­მა­

ფილ­მებს. ამას მოჰ­ყ­ვა დი­დი ფი­ნან­სუ­რი

სა­ბა­ბი ამე­რი­კე­ლე­ბის ყუ­რადღე­ბის გა­და­

ტოგ­რა­ფის­ტი აღ­მოჩ­ნ­და, მათ ერ­თ­წლ ­ ი­ან ­ი პა­ტიმ­რო­ბა მი­უს ­ ა­ჯეს. 1950 წელს გა­მოჩ­ნ­და

და­ნა­კარ­გე­ბი და და­მო­უკ ­ ი­დე­ბე­ლი კი­ნო­იმ­

სა­ტა­ნად“, – წერ­და ამე­რი­კუ­ლი კულ­ტუ­რის

პე­რი­ე­ბი, იმის გა­მო, რომ ვერ გა­უმ­კ­ლავ­დნ ­ ენ

ერ­თ­-ერ­თი თვალ­სა­ჩი­ნო მოღ­ვა­წე ნორ­მან

კი­დევ ერ­თი სი­ა, სა­დაც უკ­ვე 151 ადა­მი­ან ­ ის

სირ­თუ­ლე­ებს, ბან­კე­ბის და მწარ­მო­ებ­ლე­ბის

მე­ილ ­ ე­რი.

სა­ხე­ლი და გვა­რი ეწე­რა, და მო­იხ­სე­ნი­ე­ბოდ­

სა­კუთ­რე­ბა­ში აღ­მოჩ­ნ­დ­ნენ.

გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი შე­ხე­დუ­ლე­

ნენ რო­გორც „წითელი ფა­შის­ტე­ბი და მა­თი

რო­გორც ამე­რი­კე­ლი ლი­ტე­რა­ტო­რი

ბე­ბის გა­მო, 1940-1950-იან წლებ­ში არ­სე­ბულ

­ი გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი“. ყვე­ლა, ვინც ამ სი­აშ

ლ. ბოლ­დმ ­ ა­ნი წერ­და: „ეს იყო ყვე­ლა­ზე

„ჰოლივუდის შავ სი­აშ ­ ი“ მოხ­ვდ ­ ა კულ­ტუ­რის

ხვდე­ბო­და, აწყ­დე­ბო­და დიდ წი­ნა­აღ­მ­დე­გო­

რთუ­ლი პე­რი­ო­დი ამე­რი­კის ცხოვ­რე­ბა­ში,

და ხე­ლოვ­ნე­ბის არა­ერ­თი მოღ­ვა­წის სა­ხე­

ბებს, კარ­გავ­და სა­მუ­შაო ად­გი­ლებს, გან­სა­

რომ­ლიც თი­თო­ე­ულ ამე­რი­კელს შე­ე­ხო“ .

­ა ლი. სი­ა­ში ჰო­ლი­ვუ­დის ბევ­რი სხვა­დას­ხვ

­ ი, იბ­ლო­კე­ბო­და კუთ­რე­ბით კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­აშ

სტუ­დი­ის მფლო­ბე­ლი შე­ვი­და, ასე­ვე ამე­

ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის კი­ნოს­ცე­ნა­რე­ბიც.

ისევ და­იწყო მოქ­მე­დე­ბა ან­ტი­ა­მე­რი­კულ­მა კო­მი­სი­ამ, რო­მე­ლიც მიზ­ნად ისა­ხავ­და დევ­

რი­კის კომ­პარ­ტი­ის წევ­რე­ბი; ასე­ვე ქვეყ­ნის

1947 წლის შე­მოდ­გო­მა ის პე­რი­ო­დი­ა,

ნას ყვე­ლა იმ პი­როვ­ნე­ბის წი­ნა­აღ­მ­დეგ, ვინც

­ ზ­რე­ბო­და ყვე­ლა და­ნარ­ჩე­ნი მტრე­ბად მო­ია

რო­დე­საც კო­მი­სი­ამ და­იწყო გა­მო­ძი­ებ ­ ა­თა

80

მთე­ლი ციკ­ლი ჰო­ლი­ვუდ­ში. 1947 წლის 20

უპი­რო­ბო მოთხოვ­ნას პირ­ვე­ლი ცვლი­ლე­ბის

უარი გა­ნაცხა­დეს კონ­გ­რე­სის კო­მი­სი­ას­თან

ოქ­ტომ­ბერს შედ­გა სა­ხალ­ხო მოს­მე­ნე­ბი

შე­ტა­ნა­ზე ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბის

თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა­ზე. მა­შინ, რო­დე­საც კი­ნოს მოყ­ვა­რუ­ლე­ბის­

ვა­შინ­გ­ტონ­ში. კო­მი­სი­ამ შე­ად­გი­ნა 43-კაციანი

კონ­ს­ტი­ტუ­ცი­აშ ­ ი. მათ უარი თქვეს, გა­ე­ცათ

სი­ა. ყვე­ლა მათ­განს სთხოვ­დ­ნენ ჩვე­ნე­ბას.

პა­სუ­ხი დას­მულ შე­კითხ­ვა­ზე, იყ­ვ­ნენ თუ არა

ჰო­ლი­ვუ­დის მო­ხე­ლე­თა ჯგუფ­მა შექ­მ­

ისი­ნი კო­მუ­ნის­ტუ­რი პარ­ტი­ის წევ­რე­ბი. ამის

­ ­ვლ ­ ა­ვუ­რი ცხოვ­რე­ბის ეპი­ცენ­ტრ ­ ი იყო, ვარ­სკ

ნა „კონსტიტუციის პირ­ვე­ლი ცვლი­ლე­ბის

შე­დე­გად ყვე­ლა მათ­გა­ნი და­ა­და­ნა­შა­ულ ­ ეს

“ ამერიკული ათე­უ­ლის“ პრო­ცე­სი ბუ­რუ­სით

დაც­ვის კო­მი­ტე­ტი“ , რო­მელ­შიც გა­ერ­თი­ან­

კონ­გ­რე­სის მი­მართ უპა­ტივ­ცე­მუ­ლო­ბა­ში.

დ­ნენ რე­ჟი­სო­რე­ბი: უილი­ამ უაილე­რი, ჯონ

­ა ამე­რი­კის კი­ნო­კომ­პა­ნი­ის პრე­ზი­დენ­ტმ

თ­ვის ჰო­ლი­ვუ­დი ამე­რი­კის ოც­ნე­ბი­სა და

­ უ­რე­ბა მო­ცუ­ლი რჩე­ბა და შავ ლა­ქად გა­მო­იყ ამე­რი­კუ­ლი კი­ნოს ის­ტო­რი­ა­ში. კი­ნო­ფილ­მი არა მარ­ტო კარ­გად გა­სა­

ჰი­უს­ტო­ნი, მსა­ხი­ო­ბე­ბი: ჰამ­ფ­რი ბო­გარ­ტი,

ერიკ ჯოს­ტონ­მა გა­ნაცხა­და, რომ ვერც ერ­თი

ჯინ კე­ლი და სხვე­ბი. ისი­ნი მო­ითხოვ­დ­

კო­მუ­ნის­ტი ვერ მი­ი­ღებ­და სა­მუ­შაო ად­გილს,

ნენ, რომ პირ­ვე­ლი ცვლი­ლე­ბა ყო­ფი­ლი­

რომ „ისინი წარ­მო­ად­გე­ნენ დეს­ტ­რუქ­ცი­

იდე­ოლ ­ ო­გი­ურ ­ ი ინ­ს­ტრ ­ უ­მენ­ტი, რო­მე­ლიც

ყო გა­რან­ტი სიტყ­ვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა და

ულ ძა­ლას და მე არ მინ­და ვი­ხი­ლო ისი­ნი

ზე­მოქ­მე­დე­ბას ახ­დენს მა­სე­ბის ფსი­ქო­ ლო­გი­ა­ზე. სწო­რედ ამი­ტომ, ამე­რი­კუ­ლი

ყი­დი პრო­დუქ­ტი­ა, არა­მედ ეს არის ძლი­ე­რი

შეკ­რე­ბი­სა და რომ კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის­ტე­

ჩემს ირ­გ­ვ­ლივ“. კი­ნომ­სა­ხი­ობ­თა უმაღ­ლე­სი

­ ის არ მო­ეთხო­ვათ ჩვე­ნე­ბის მი­ცე­მა. ბის­თვ

გილ­დი­ის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლებ­მა: რო­ნალდ

კი­ნო­ექ­სპ ­ ან­სია უნ­და გან­ვი­ხი­ლოთ არა

19-მა ადა­მი­ან­მა უარი გა­ნაცხა­და ჩვე­ნე­ბის

რე­იგ ­ ან­მა და უოლტ დის­ნე­იმ გა­ნაცხა­დეს,

მარ­ტო ეკო­ნო­მი­კურ, არა­მედ იდე­ო­ლო­გი­ურ ექ­ს­პან­სი­ა­დაც.

მი­ცე­მა­ზე და 11 მათ­გა­ნი გა­მო­ძა­ხე­ბუ­ლი იყო

რომ კო­მუ­ნის­ტე­ბი უქ­მნ ­ ი­ან სე­რი­ოზ ­ ულ საფ­

მოს­მე­ნა­ზე. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ბერ­ტოლდ ბრეხ­ტი

რ­თხეს ჰო­ლი­ვუდს. მსა­ხი­ობ­თა უმაღ­ლეს­მა

და­თან­ხ­მ­და მის მი­მართ არ­სე­ბულ კითხ­ვებ­

გილ­დი­ამ მი­მარ­თა თა­ვის წევ­რებს, არ ეთა­

ზე პა­სუ­ხე­ბის გა­ცე­მას. მან გა­ნაცხა­და, რომ

ნამ­შ­რომ­ლათ კო­მუ­ნის­ტებ­თან. ასე შე­იქ­მ­ნა

არ იყო კო­მუ­ნის­ტი და და­ტო­ვა ქვე­ყა­ნა. 10

პირ­ვე­ლი „შავი სი­ა“ და­კომ­პ­ლექ­ტე­ბუ­ლი

დარ­ჩე­ნი­ლი ბრალ­დე­ბუ­ლი გა­ნაგ­რ­ძობ­და

ათი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის­ტით, რომ­ლებ­მაც

81

კი­ნო­აღ­მო­ჩე­ნე­ბი

>> ნინო ძანძავა

კადრი ფილმიდან "ლურსმანი ჩექმაში"

ძვე­ლი სა­ში­ში კი­ნო

სა­რეს­ტავ­რა­ციო თუ სა­კონ­სერ­ვა­ციო პრო­ექ­

ტო­ზიშ­ვი­ლის სუ­რა­თის კო­ლო­ფი მე­ჭი­რა.

­ ა გარ­კ­ვე­ულ თავ­გა­და­სავ­ლებ­თან ტ­ზე მუ­შა­ობ

­ ა იყო. ეჭ­ვი ძა­ლი­ან ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი გან­ცდ

წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რო­გორ უკი­დებს სი­გა­რეტს

არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. სა­მუ­შაო პრო­ცეს­

მაქვს, გოს­ფილ­მო­ფონ­დის თა­ნამ­შ­რომ­ლე­

20-იან, 30-იან, 40-იან წლებ­ში ელე­გან­ტუ­ რად გა­მოწყო­ბი­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მელ­საც

ში რეს­ტავ­რა­ტო­რე­ბი ტექ­ნი­კუ­რი საქ­მის

ბი, რომ­ლებ­მაც „ლურსმანი ჩექ­მა­ში“ მოგ­ვი­ა­

მე­ნეჯ­მენ­ტ­თან ერ­თად კვლე­ვით საქ­მე­საც

ნე­ბით პორ­დე­ნო­ნე­ში აჩ­ვე­ნეს, ამ ფილ­მის

­ უ ისე ძვი­რადღი­რე­ბუ­ლი, მაგ­რამ ლა­ არ­ცთ

აკე­თე­ბენ. ხში­რად ამ დროს ფილ­მის ის­ტო­

არ­სე­ბო­ბა სწო­რედ მა­შინ გა­ი­გეს.

მა­ზი მძი­ვი აქვს ყელ­ზე და რო­გორ მი­აქვს

რი­ის ახა­ლი დე­ტა­ლე­ბის მიგ­ნე­ბა, უფ­რო იშ­ ­ ად კი და­კარ­გუ­ლად მიჩ­ნე­უ­ლი ფილ­მის ვი­ათ

ქარ­თულ კი­ნომ­ცოდ­ნე­ო­ბა­ში მი­ღე­ბუ­ლი ფაქ­ ტი, რომ „ლურსმანი ჩექ­მა­ში“ კო­მუ­ნის­ტებ­მა

ალ­მო­კი­დე­ბუ­ლი ასან­თის ღე­რი ყელ­სა­ბამ­ თან ძა­ლი­ან ახ­ლოს, ნი­კაპ­თან. ქალ­ბა­ტონს

აღ­მო­ჩე­ნაც ხდე­ბა. ასე­თი რამ კი­ნო­ცენ­ტ­რის

გა­ა­ნად­გუ­რეს, ასე­ვე იყო ცნო­ბი­ლი კა­ლა­ტო­

ან­თე­ბუ­ლი სი­გა­რე­ტი მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ხელ­ში

პრო­ექ­ტ­ზე მუ­შა­ობ ­ ის დრო­საც მოხ­და...

ზიშ­ვი­ლის ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­თ­ვი­საც. ამი­ტომ,

გა­და­აქვს, სადღაც წე­ლის არე­ში, სა­დაც მის

გოს­ფილ­მო­ფონ­დის არა­ო­ფი­ცი­ა­ლურ

რო­ცა კი­ნო­ცენ­ტ­რ­ში სტუმ­რად მო­სულ­მა დი­დი

მშვე­ნი­ერ კა­ბას ასე­ვე მშვე­ნი­ე­რი იაფ­ფა­სი­ან ­ი

მი­ხე­ილ ­ ის შვი­ლიშ­ვილ­მა, ასე­ვე რე­ჟი­სორ­მა

ღი­ლე­ბი ამ­შ­ვე­ნებს, და თი­თებს შო­რის სი­

კა­ტა­ლოგ­ში სა­თა­ურს „ლურსმანი ჩექ­მა­ში“

მი­შა კა­ლა­ტო­ზიშ­ვილ­მა იმის შე­სა­ხებ გა­იგ ­ ო,

გა­რე­ტით მო­თა­მა­შე მე­გო­ბარს ლა­ღად ება­ა­

გა­და­ვაწყ­დი. ეს გა­მა­ოგ­ნე­ბე­ლი ფაქ­ტი თა­

რომ ფილ­მი ცოცხა­ლი­ა, გა­იკ­ვირ­ვა და თავ­

სე­ბა. თით­ქოს არა­ფე­რი, მაგ­რამ ეს მარ­ტი­ვი

ვი­დან შეც­დო­მა მე­გო­ნა და ლა­შა ბაქ­რა­ძეს

და­პირ­ვე­ლად და­ეჭ­ვ­და კი­დეც. 2009 წელს

­ ა სი­ნამ­დვ ­ ი­ლე­ში დიდ რის­კებ­თან მოძ­რა­ობ

ვუთხა­რი, – ეს ფილ­მი გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლად ით­

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მა­ყუ­რე­ბელ­მა ეს სუ­რა­თი

იყო და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი.

ვ­ლე­ბა-­მეთ­ქი. შემ­დეგ რუ­სე­თის სა­შუ­ა­მავ­ლო

პირ­ვე­ლად ნა­ხა, ხო­ლო მომ­დევ­ნო წელს ის

საქ­მე ისა­ა, რომ და­სა­ხე­ლე­ბულ პე­რი­ოდ­

ფირ­მა­ში სო­ფია დმიტ­რი­ე­ვას მივ­წე­რე და მი­

იტა­ლი­ის ქა­ლაქ პორ­დე­ნო­ნე­ში, უხ­მო კი­ნოს

ში ხში­რი იყო ძვე­ლი კი­ნო­ფილ­მე­ბის ისე­თი

მო­წე­რა­ში ფილ­მის არ­სე­ბო­ბა და­დას­ტურ­და.

ნო­მერ პირ­ველ კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე აჩ­ვე­ნეს.

უტი­ლი­ზა­ცი­ის შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, რო­ცა ფი­რებს

რა თქმა უნ­და, აღ­სად­გე­ნი ფილ­მე­ბის სი­აშ ­ი

ფილ­მი ფეს­ტი­ვა­ლის პროგ­რა­მის ნამ­დ­ვილ ჰი­

თი­თე­ბის ლა­ქის, სა­ვარ­ცხ­ლე­ბის, ღი­ლე­ბის,

„ლურსმანი ჩექ­მა­ში“ ნო­მერ პირ­ველ სა­თა­

ტად იქ­ცა. „ჯიმ-შვანთესთან“ ერ­თად ის პროგ­

მძი­ვე­ბი­სა და სხვა ნივ­თე­ბის და­სამ­ზა­დებ­

უ­რად ჩავ­სვ ­ ით და, სა­ნამ რუ­სეთ­ში სა­ქარ­თ­

რა­მა­ში რუს­მა კი­ნომ­ცოდ­ნე სერ­გეი კაპ­ტე­რი­

ლად იყე­ნებ­დ­ნენ. ამ ფაქტს ჩვენ­ში უცა­ბე­დად

ვე­ლოს სა­ელ­ჩოს დიპ­ლო­მა­ტი­ურ ­ ი ფოს­ტით

ოვ­მა წა­რად­გი­ნა. რუ­სე­ბის ინი­ცი­ა­ტი­ვით­ვე

პო­პუ­ლა­რუ­ლი იონას მე­კა­სის ფილ­მშ ­ იც გა­და­

ფილ­მის ას­ლი თბი­ლის­ში არ მი­ვი­ღეთ,

აჩ­ვე­ნეს ქარ­თუ­ლი უხ­მო კი­ნოს პროგ­რა­მა 2011

აწყ­დე­ბით ან­რი ლან­გ­ლუ­ა­ზე რომ გა­და­ი­ღო

ბო­ლომ­დე არ მჯე­რო­და, რომ ხელ­ში კა­ლა­

წელ­საც პორ­დე­ნო­ნე­ში (სულ ექ­ვ­სი ფილ­მი).

60-იან წლებ­ში და პირ­ვე­ლი არ­ქი­ვის­ტე­ბის

82

Tavisufali Tema

კადრი ფილმიდან "არსენა ყაჩაღი"

მოღ­ვა­წე­ობ ­ ას­თან და­კავ­ში­რე­ბულ ტექ­ს­ტებ­შიც.

და­ო­ბას უკავ­შირ­დე­ბო­და, ვიდ­რე კი­ნო­ინ­

ტე­ლე­ვი­ზი­ის გა­მო­ჩე­ნა ამ ადა­მი­ან ­ ე­ბის

დუს­ტ­რი­ამ რის­კებ­ზე უარის თქმა გა­დაწყ­ვი­ტა

მი­ერ დაწყე­ბუ­ლი საქ­მის წინ წა­წე­ვას გარ­კ­

ლო­ვა­ნი იმით იყო, რომ ამ წელს ამე­რი­კის

და უსაფ­რ­თხო­ე­ბის წე­სე­ბის გა­ამ­კაც­რა.

ვე­ულ­წი­ლად და­ეხ­მა­რა. რო­გორც კი ტე­ლე

­ი შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბის კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­აშ

ძვე­ლი ფილ­მე­ბის უტილ­ზა­ცი­ის მომ­ხ­

1951 წე­ლი კი­ნოს ის­ტო­რი­ა­ში მნიშ­ვ­ნე­

და კი­ნო­ინ­დუს­ტ­რი­ის მეს­ვე­ურ ­ ე­ბი მიხ­ვ­დ­ნენ, რომ ძვე­ლი ფილ­მე­ბის ეკ­რან­ზე ხე­ლა­ხა­

ფილ­მე­ბის გა­და­სა­ღე­ბად ნიტ­რო­ფუ­ძი­ა­ნი

რე­ებ ­ ის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ევ­რო­პა­სა და

­ ა­ლა. ევ­რო­პულ ფი­რის გა­მო­ყე­ნე­ბა აიკ­რძ

ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობ­დნ ­ ენ ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვი­საც

ლი გაშ­ვე­ბით დიდ­ძა­ლი მო­გე­ბის ნახ­ვა იყო

კი­ნო­საც ეს ეტა­პი ამა­ვე პე­რი­ოდ­ში და­უდ­გა.

ძა­ლი­ან კარ­გად ეს­მო­და, რომ ფილ­მის

შე­საძ­ლე­ბე­ლი, მა­თი გა­მო­ყე­ნე­ბა და­იწყეს.

საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის მა­მა­ცი ახა­ლი სამ­ყა­რო

სი­ცოცხ­ლის ხან­გძ ­ ­ლი­ვო­ბა კი­ნო­თე­ატ­რებ­ში

­ ის მე­ო­რე ბუ­მი, რო­მელ­მაც კი­ნოს­ტუ­დი­ებ

კი ნიტ­რო­ფუ­ძი­ა­ნი ფილ­მე­ბის გა­მო­ყე­ნე­

რამ­დე­ნი­მეკ­ვი­რი­ან ­ ი ტრი­ალ ­ ის შემ­დე­გაც

­ ი აღაგ­ზ­ნო და გა­დაყ­რი­ლი მე­პატ­რო­ნე­ებ

ბას გვი­ან სა­მო­ცი­ან ­ ე­ბამ­დე გა­ნაგ­რ­ძობ­

უნ­და გაგ­რ­ძე­ლე­ბუ­ლი­ყო და რომ­ლე­ბიც არ

ფილ­მე­ბის არ­ქი­ვებ­ში მო­ძი­ებ ­ ა და­აწყე­ბი­ნა,

და (საქართველოს ეროვ­ნულ არ­ქივ­ში

ეთან­ხ­მე­ბოდ­ნენ გა­ქი­რა­ვე­ბის დას­რუ­ლე­ბის­

ვი­დე­ო­გა­ქი­რა­ვე­ბის წა­მოწყე­ბას უკავ­შირ­დე­

და­ცუ­ლი კი­ნო­დო­კუ­მენ­ტე­ბი 1968 წლამ­დე

თა­ნა­ვე კი­ნო­სუ­რა­თე­ბის ნა­გავ­ში მოს­რო­ლის

ბა. ძვე­ლი ფილ­მე­ბი­სათ­ვის ახა­ლი ბა­ზა­რი

ნიტ­რო­ფირ­ზეა გა­და­ღე­ბუ­ლი). THIS FILM IS

იდე­ას (ჯეიმს ქარ­დი, აირის ბე­რი, ან­რი ლან­

გა­მოჩ­ნ­და. ეს პრო­ცე­სი დღემ­დე გრძელ­დე­

DANGEROUS – „ეს ფილ­მი სა­ში­ში­ა“, მო­ნოგ­

გ­ლუ­ა, ერნსტ ლინ­დ­გ­რე­ნი). ჩი­ნოვ­ნი­კებ­თან

ბა. კი­ნოს­ტუ­დი­ებ ­ ი თა­ვი­ანთ ბიბ­ლი­ოთ ­ ე­კებს

რა­ფი­ა, რო­მელ­ზე მუ­შა­ო­ბაც ცხრა წე­ლი­წადს

ბრძო­ლი­თა და და­უღ ­ ა­ლა­ვი მცდლო­ბით

მი­ლი­არ­დო­ბით დო­ლა­რად ყი­დი­ან და ასე­ვე

­ ელ­და, თავ­მოყ­რი­ლი სა­ხით ასა­ხავს გაგ­რძ

მათ მო­ა­ხერ­ხეს, რომ მსოფ­ლი­ოშ ­ ი პირ­ვე­ლი

უამ­რავ ფულს დე­ბენ ფილ­მე­ბის რეს­ტავ­რა­

ნიტ­რო­ფუ­ძი­ან ­ ი ფილ­მის ტექ­ნო­ლო­გი­ი­სა

კი­ნო­მუ­ზე­უმ ­ ე­ბი, კი­ნო­ბიბ­ლი­ო­თე­კე­ბი და

­ ი. მარ­თა­ლი­ა, კი­ნოს­ტუ­დი­ებ ­ ის მი­ერ ცი­აშ

და გან­ვი­თა­რე­ბის ის­ტო­რი­ას. ამ წიგ­ნის სა­

სი­ნე­მა­ტე­კე­ბი შე­ექ­მნ ­ ათ. ფილ­მე­ბის ნა­გავ­ში

კი­ნო­სუ­რა­თე­ბის რეს­ტავ­რა­ცია წმინ­და კო­

ხელ­წო­დე­ბი­და­ნაც ჩანს, რომ კი­ნო­მე­დი­უ­მის

­ ებ­მა სა­ მა­ძი­ებ­ლე­ბის სტა­ტუ­სი ამ ადა­მი­ან

მერ­ცი­უ­ლი პრო­ცე­სია და ამ­დე­ნად, რა­დი­კა­

გა­მორ­ჩე­ულ ­ ი გა­მომ­სახ­ვე­ლო­ბა, ჯა­დოს­ნუ­რი

­ ი. მუ­და­მოდ და­იმ­კ­ვიდ­რეს კი­ნოს ის­ტო­რი­აშ

­ვ ­ ავ­დე­ბა კი­ნო­არ­ქი­ვე­ბის მი­ერ ლუ­რად გან­სხ

სი­თეთ­რი­სა და გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბის სიმ­კ­ვეთ­

სწო­რედ მათ უნ­და ვუ­მად­ლო­დეთ, რომ ათი

ფილ­მე­ბის რეს­ტავ­რა­ცი­ის გა­მოც­დი­ლე­ბის­

რის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ეფექ­ტი, რო­მე­ლიც

ათა­სო­ბით ფილ­მი და­ღუპ­ვას გა­და­ურ­ჩა და,

გან, მაგ­რამ დღეს ყვე­ლა­ნი თან­ხმ ­დ ­ ე­ბი­ან,

ნიტ­როს შემ­დეგ ფირ­ში გა­მო­ყე­ნე­ბულ არც

ჩვენ­თ­ვის თუ არა, ბევ­რი გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი

რომ კი­ნო­ფილ­მი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კვ ­ იდ­რე­ო­

ერთ ფუ­ძეს არ ჰქო­ნი­ა­,ა­ა­ლე­ბა­დი ქი­მი­ურ ­ ი

ქვეყ­ნის კი­ნო­მოყ­ვა­რუ­ლის­თ­ვის ორი­გი­ნა­

ბის ისე­თი­ვე ნა­წი­ლი­ა, რო­გორც ე.წ. მა­ღა­ლი

სტრუქ­ტუ­რი­სა იყო. კი­ნოს სიყ­ვა­რუ­ლი გამ­ბე­

ლურ ფორ­მატ­ში დღე­საც ხელ­მი­საწ­ვდ ­ ო­მი­ა.

ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შე­ბი პრა­დოს, ლუვ­რის და

83

გადამღები ჯგუფი ფილმის "ლურსმანი ჩექმაში"

თა­ნა­მედ­რო­ვე ხე­ლოვ­ნე­ბის მუ­ზე­უ­მე­ბი­დან.

ბებს, რომ­ლე­ბიც კი­ნო­კო­ლექ­ცი­ებს ფლო­ბენ,

(1928წ. რეჟ.: ნი­კო­ლოზ კა­ხი­ძე), „არსენა ყა­

უცხო­ე­თის აუდი­ოვ ­ ი­ზუ­ა­ლუ­რი არ­ქი­ვე­ბის

არ აქვთ შე­საძ­ლებ­ლო­ბა მა­სა­ლე­ბის დაც­ვის

ჩა­ღი“ (1923 წ. რეჟ.: ვლა­დი­მირ ბარ­ს­კი), „ვინ

მუ­შა­ო­ბის მთა­ვა­რი სფე­რო ფილ­მე­ბის დაც­ვა

პრო­ცე­დუ­რას სრუ­ლი სა­ხით წა­რუძღ­ვ­ნენ.

არის დამ­ნა­შა­ვე?“(1925 წ. რეჟ.: ალექ­სან­დ­რე

და მა­თი ხელ­მი­საწ­ვ­დო­მო­ბის უზ­რუნ­ველ­

ცნო­ბი­ლი­ა, რომ რეს­ტავ­რა­ცია იმ­დე­ნი ჯდე­ბა,

წუ­წუ­ნა­ვა) და „ლურსმანი ჩექ­მა­ში“ (1931. რეჟ.:

ყო­ფა­ა. ორი­ვე ას­პექ­ტი სა­მუ­შა­ო­ე­ბის მთელ

რამ­დე­ნი ფუ­ლიც გაქვს. არ­სე­ბობს პრო­ექ­ტე­

მი­ხე­ილ კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლი).

ჯაჭვს მო­იც ­ ავს, რო­მე­ლიც კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის

ბი, რო­მელ­თა ბი­უჯ ­ ე­ტი ათი­ათ ­ ას დო­ლარს

­ ი­ულ ­ ი ის­ტო­რი­ის პრაქ­ტი­კუ­ლი და თე­ორ

შე­ად­გენს და პრო­ექ­ტე­ბი, რომ­ლე­თა გან­ხორ­

ვი­ნა­ი­დან საბ­ჭო­თა ეპო­ქა­ში ქარ­თუ­ლი კი­ნოს­ტუ­დი­ის მი­ერ წარ­მო­ე­ბუ­ლი სუ­რა­თე­ბის

ცოდ­ნას მო­ითხოვს. ასე მა­გა­ლი­თად, დაც­

ცი­ე­ლე­ბაც 600 000 ევ­რო ჯდე­ბა (ასეთი იყო

საწყი­სი მა­სა­ლე­ბის რუ­სე­თის კი­ნო­არ­ქივ­ში,

ვა­ში შე­დის ძვე­ლი ას­ლის, იგი­ვე საწყი­სი

მა­გა­ლი­თად, მარ­ტინ კი­ორ­ბე­რის მი­ერ 2010

გოს­ფილ­მო­ფონ­დშ ­ ი გაგ­ზავ­ნა აუცი­ლებ­ლო­ბას

მა­სა­ლის კონ­სერ­ვა­ცია (კლიმატკონტროლი

წელს რეს­ტავ­რი­რე­ბუ­ლი „მეტროპოლისი“)

და სხვა პრო­ცე­დუ­რე­ბი), მა­სა­ლის კვლე­ვა,

ბო­ლო ოცი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ქარ­თვ ­ ე­

წარ­მო­ად­გენ­და, კი­ნო­მემ­კ­ვიდ­რე­ობ ­ ის დაც­ვის გან­ყო­ფი­ლე­ბის მი­ერ შერ­ჩე­უ­ლი ფილ­მე­ბის

ახა­ლი ას­ლე­ბის ბეჭ­დ­ვა, რე­კონ­ს­ტ­რუქ­ცი­ა,

ლო­ში კი­ნოს პრე­ზერ­ვა­ცი­ის სულ რამ­დე­ნი­მე

ყვე­ლა ას­ლი სწო­რედ გოს­ფილ­მო­ფონ­დის

რეს­ტავ­რა­ცია და შე­დე­გად მი­ღე­ბუ­ლი ფი­

პრო­ექ­ტი გან­ხორ­ცი­ელ­და. აქე­დან ერ­თ­-ერ­

ლა­ბო­რა­ტო­რი­აშ ­ ი დამ­ზად­და. ქარ­თულ

რე­ბის სა­თა­ნა­დოდ შე­ნახ­ვა. ეს პრო­ცე­სი,

თია ნა­ნა ჯა­ნე­ლი­ძი­სა და მა­რი­ნა კე­რე­სე­

მხა­რეს არ ჰქო­ნია შე­საძ­ლებ­ლო­ბა უკე­თე­სი

­ უ­რად, არის ერ­თა­დერ­თი გა­რან­ტი რე­ალ

ლი­ძის თა­ოს­ნო­ბით აღ­დ­გე­ნი­ლი ფილ­მი

შე­დე­გე­ბის მი­საღ­წე­ვად სა­მუ­შაო პრო­ცესს

კი­ნოპ­რო­დუქ­ცი­ის დაც­ვი­სა და მი­სი შე­უს­რუ­

სა­ხელ­წო­დე­ბით „აკაკი წე­რეთ­ლის მოგ­ზა­უ­რო­

რუ­სეთ­ში დას­წ­რე­ბო­და. უფ­რო მე­ტიც, გოს­

ლებ­ლო­ბა ფილ­მე­ბის პირ­და­პირ სიკ­ვ­დილს

ბა რა­ჭა-­ლეჩხუმ­ში“ (1912). მე­ო­რე კი სა­ქარ­თ­

­ ან სა­თა­ნამ­შრ ­ ომ­ლოდ არ­ ფილ­მო­ფონ­დთ სე­ბობს მხო­ლოდ ერ­თი სა­შუ­ა­მავ­ლო ფირ­მა,

იწ­ვევს, რად­გა­ნაც ქი­მი­უ­რი და ფი­ზი­კუ­რი

ვე­ლოს კი­ნე­მატ­გო­რა­ფის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტრ ­ ის

მო­ნა­ცე­მე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, კი­ნო­ფი­რი

2006-2009 წლებ­ში არ­სე­ბუ­ლი კი­ნო­მემ­კვ ­ იდ­რე­

რო­მე­ლიც ყვე­ლა სა­ხის სა­მუ­შა­ოს ჩა­ტა­რე­ბა­ზე

არამ­დ­გრ ­ ა­დი მე­დი­უ­მია (რომ აღა­რა­ფე­რი

ო­ბის დაც­ვის გან­ყო­ფი­ლე­ბის მი­ერ იუნეს­კოს

პა­სუ­ხის­მგ ­ ებ­ლო­ბას სა­კუ­თარ თავ­ზე იღებს. ფილ­მე­ბის აღ­სად­გე­ნად შერ­ჩე­ვა რამ­დე­ნი­

ვთქვათ ციფ­რულ ფორ­მატ­ში შექ­მნ ­ ილ და

„მონაწილეობის ფარ­გლ ­ ებ­ში“ და­ფი­ნან­სე­ბუ­

შე­ნა­ხულ ფილ­მებ­ზე, რომ­ლე­ბიც დაც­ვის

ლი პრო­ექ­ტი „ადრეული ქარ­თუ­ლი ფილ­მე­ბის

მე მი­ზე­ზით იყო გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი. ნი­კო­ლოზ კა­ხი­ძის, ვლა­დი­მირ ბარ­ს­კის, ალექ­სან­დრ ­ ე

სა­უ­კე­თე­სო პი­რო­ბებ­შიც კი ფაქ­ტობ­რი­ვად,

ას­ლე­ბის დამ­ზა­დე­ბა“. ამ პრო­ექ­ტით ოთხი

ჰა­ერ­ში არ­სე­ბო­ბენ). შე­სა­მა­ბი­სი მოვ­ლის გა­

ქარ­თუ­ლი ფილ­მის ახა­ლი საპ­რო­ექ­ციო

წუ­წუ­ნა­ვა­სა და მი­ხე­ილ კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლის

რე­შე კი­ნო­ფი­რი ფი­ზი­კურ ინ­ტეგ­რა­ცი­ას ვერ

ას­ლის და­ბეჭ­დ­ვა მო­ხერ­ხ­და. ორი მათ­გა­ნის­

ჩა­მოთ­ვლ ­ ი­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბი კი­ნო­მა­ყუ­რებ­

ინარ­ჩუ­ნებს და სწრა­ფად ნად­გურ­დე­ბა. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ­სე­ბულ და­წე­სე­ბუ­ლე­

84

თ­ვის კი ნე­გა­ტი­ვის ას­ლიც (დუბლნეგატივი)

ლის­თვ ­ ის არ ყო­ფი­ლა სრუ­ლად ხელ­მი­საწ­ვ­

დამ­ზად­და. ეს ფილ­მე­ბი­ა: „ნორჩი მფრი­ნა­ვი“

დო­მი, რაც გა­ნა­პი­რო­ბა რო­გორც ქარ­თუ­ლი

Tavisufali Tema

კადრები ფილმიდან "ვინ არის დამნაშავე"

ფილ­მს ­ ა­ცა­ვე­ბის კი­ნო­კო­ლექ­ცი­ის სიმ­წი­რემ

გა­ნი­ხი­ლე­ბო­და. ამ დრო­ის­თვ ­ ის აკ­რ­ძა­ლუ­

რომ ფილ­მის ავ­ტო­რად სა­კუ­თა­რი თა­ვის

და სა­ქარ­თვ ­ ე­ლო­ში არა­კო­მერ­ცი­ულ ­ ი კი­

ლი იყო „არსენა ჯორ­ჯი­აშ­ვი­ლი“, „არსენა

და­სა­ხე­ლე­ბაც ეჭ­ვქ ­ ­ვეშ და­ა­ყე­ნა. არუს­ტა­ნოვ­მა

ნოს პრე­ზენ­ტა­ცი­ის­თ­ვის სა­ჭი­რო სივ­რც ­ ის

ყა­ჩა­ღი“, „მამის მკვლე­ლი“, „სურამის ცი­ხე“,

ფილმს ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი სა­თა­უ­რიც შე­ურ­ჩია

უქონ­ლო­ბამ, ასე­ვე იმ ფაქ­ტ­მა, რომ 20-იან

„დაკარგული სა­უნ­ჯე“. საბ­ჭომ და­ად­გი­ნა,

– „კავკასიელი ჯი­გი­ტე­ბი“. თუმ­ცა, რუ­სულ კი­

წლებ­ში შექ­მნ ­ ი­ლი ბევ­რი ქარ­თუ­ლი ფილ­მი

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ტე­რი­ტო­რი­აზ ­ ე და­ეშ­ვათ ყვე­

ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბას წუ­წუ­ნა­ვას ნა­მუ­შე­ვა­რი მა­ინც

საბ­ჭო­თა ცენ­ზუ­რის წნე­ხის ქვეშ აღ­მოჩ­ნ­და.

ლა ფილ­მის გა­ქი­რა­ვე­ბა, გარ­და ვლა­დი­მირ

სხვა სა­თა­ურ ­ ით შე­მორ­ჩა – „უაილდ-ვესტის მხე­და­რი“. 1966 წელს ფილ­მი აღად­გი­ნა, გა­

მა­გა­ლი­თად, „ნორჩი მფრი­ნა­ვი“ ეკ­რა­ნებ­

ბარ­ს­კის „არსენა ყა­ჩა­ღი­სა“. გა­ურ­კვ ­ ე­ვე­ლი­ა,

ზე არას­დრ ­ ოს გა­სუ­ლა, მსგავ­სი ბე­დი ეწია

რა მი­ზე­ზით მოხ­და ფილ­მე­ბის აკ­რძ ­ ალ­ვა და

ახ­მო­ვა­ნა და გა­და­ა­მუ­შა­ვა რე­ჟი­სორ­მა კო­ტე

ფილმს „ლურსმანი ჩექ­მა­ში“. არა­და კა­ლა­

რა იყო შემ­დ­გომ­ში მა­თი ეკ­რა­ნებ­ზე ხე­ლახ­

გრძე­ლიშ­ვილ­მა და ახალ აფი­შებ­ზე ფილ­მი

ტო­ზიშ­ვილ­მა ე.წ. აგიტ­-­პრ ­ ო­პის – სა­ა­გი­ტა­ცი­

ლა დაშ­ვე­ბის გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბის მი­ზე­ზი. არც

სწო­რედ ამ, რუ­სულ კი­ნო­გა­ქი­რა­ვე­ბა­ში მი­

ო-­პ­რო­პა­გან­დის­ტუ­ლი ფილ­მის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი

­ ალ­ვა ის ვი­ცით, რო­დი­დან მოქ­მე­დებ­და აკ­რძ

ღე­ბუ­ლი სა­თა­ურ ­ ით გა­ვი­და. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში

მა­გა­ლი­თი შეს­თა­ვა­ზა საბ­ჭო­თა მთავ­რო­ბას.

„არსენა ყა­ჩაღ­ზე“ და რო­მელ წლამ­დე არ

უხ­მო ფილ­მე­ბის გახ­მო­ვა­ნე­ბა 60-იან წლებ­ში

ფილ­მის აკ­რძ ­ ალ­ვის მი­ზე­ზად ჟურ­ნა­ლი

უნა­ხავს მა­ყუ­რე­ბელს ეს ნა­მუ­შე­ვა­რი.

„პროლეტარსკოე კი­ნო“ 1932 წელს „წითელი არ­მი­ის არას­წო­რად ჩვე­ნე­ბა­ზე“ მი­უ­თი­თებ­და. საბ­ჭო­თა ცენ­ზო­რე­ბის ყუ­რადღე­ბის მიღ­მა

აკ­რძ ­ ა­ლუ­ლი არ ყო­ფი­ლა ალექ­სან­დრ ­ ე წუ­წუ­ნა­ვას „ვინ არის დამ­ნა­შა­ვე“, 1925 წელს ნი­ნო ნა­კა­ში­ძის ამა­ვე სა­ხელ­წო­დე­ბის პი­ე­სის

მო­და­ში იყო და ეს, რაც უნ­და უც­ნა­უ­რად ჟღერ­დეს, ფილ­მის აღ­დ­გე­ნად ით­ვლ ­ ე­ბო­და. კი­ნო­მემ­კვ ­ იდ­რე­ო­ბის დაც­ვის გან­ყო­ფი­ლე­ბამ 2009 წელს თბი­ლი­სის სა­ერ­თა­შო­რი­სო კი­ნო­

არც ვლა­დი­მირ ბარ­ს­კის სუ­რა­თი „არსენა

მი­ხედ­ვით გა­და­ღე­ბუ­ლი ფილ­მი. ფილ­მი ორ­

ფეს­ტი­ვა­ლის ფარ­გ­ლებ­ში მა­ყუ­რე­ბელს ოთხი­ვე

ყა­ჩა­ღი“ დარ­ჩა. ფილ­მი 1923 წელ­საა გა­და­

სე­რი­ი­ან ­ ი უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო, მაგ­რამ დი­რექ­ცი­

ფილ­მის ორი­გი­ნა­ლუ­რი ვერ­სია შეს­თა­ვა­ზა.

ღე­ბუ­ლი. მე­ამ­ბო­ხე პერ­სო­ნა­ჟე­ბი ქარ­თუ­ლი

ის მოთხოვ­ნით, კო­მერ­ცი­ულ ­ ი მო­საზ­რე­ბე­ბის

ცოცხა­ლი მუ­სი­კის აკომ­პა­ნე­მენ­ტით ოთხი­ვე

კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის ად­რე­ულ წლებ­ში ძა­ლი­ან

გა­მო, ის ერთ სე­რი­ად გა­მო­ვი­და. თბი­ლის­ში,

სე­ან­სი ან­შ­ლა­გით გა­ვი­და. ეს იყო ძვე­ლი და მი­

პო­პუ­ლა­რუ­ლე­ბი იყ­ვ­ნენ. ბარ­ს­კის შემ­დეგ ამ

სამ­ხატ­ვო საბ­ჭოს მოთხოვ­ნით, შემ­ცი­რე­ბუ­ლი

ვიწყე­ბუ­ლი ფილ­მე­ბის გა­ცოცხ­ლე­ბის იშ­ვი­ა­თი

სი­უჟტს მი­ხე­ილ ჭი­აუ ­რ ­ ელ­მა მოჰ­კი­და ხე­ლი,

სუ­რა­თი მოს­კოვ­ში გა­და­იგ­ზავ­ნა, სა­დაც ქარ­

შემ­თხ­ვე­ვა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში, რო­მე­ლიც თა­ვი­

რო­დე­საც 1937 წელს გა­და­ი­ღო მხატ­ვრ ­ უ­ლი

­ ის წარ­მო­მად­გე­ნელ­მა, თუ­ლი კი­ნო­წარ­მო­ებ

სუფ­ლად შე­იძ­ლე­ბა ამ ფილ­მე­ბის DVD ას­ლე­ბის

ამ­ხა­ნაგ­მა არუს­ტა­ნოვ­მა თვით­ნე­ბუ­რად, რე­

დამ­ზა­დე­ბი­თა და გა­ყიდ­ვით გაგ­რძ ­ ელ­დეს.

ფილ­მი „არსენა“.

1933 წლის 21 აპ­რილს სახ­კინ­მ­რეწ­ვის

ჟი­სორ­თან შე­თან­ხმ ­ ე­ბის გა­რე­შე, კი­დევ ბევ­რი

­ ო პო­ლი­ტი­კუ­რი საბ­ჭოს სხდო­ სამ­ხატ­ვრ

ეპი­ზო­დი ამოჭ­რა. წუ­წუ­ნა­ვა იმ­დე­ნად იყო

მა­ზე აკ­რძ ­ ა­ლუ­ლი ფილ­მე­ბის სა­კითხი

აღ­შფ ­ ო­თე­ბუ­ლი არუს­ტა­ნო­ვის საქ­ცი­ე­ლით,

85

"სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა" გოდერძი ჩოხელი >> თეო გაბუნია

ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ის­ტო­რი­ას თუ გა­დავ­ხე­დავთ, მივ­ხ­ვ­დე­ბით, რომ კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის არ­სე­

დო­ე­ბის­თვ ­ ის აქამ­დე უც­ნო­ბი სამ­ყა­რო. მათ შო­რის იყო გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი.

ბო­ბის ად­რე­ულ ეტა­პებ­ზე ფილ­მებს შე­და­

ახალ­გაზ­რდ ­ ა ავ­ტო­რის უშუ­ა­ლო­ბამ, მის ხა­

რე­ბით ერ­თ­მ­ნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ფუნ­ქ­ცია ჰქონ­

­ ა­ლუ­რი ნიშ­ნე­ბის სიმ­რავ­ლემ, სი­ათ­ში ნა­ცი­ონ

დათ და­კის­რე­ბუ­ლი. მათ­ში სწო­რედ ისე­თი

ტრა­დი­ცი­ის, მთის და სა­ერ­თოდ ეროვ­ნუ­ლი

გმი­რე­ბი გვხვდე­ბოდ­ნენ, რო­გო­რიც ჩვენ,

კულ­ტუ­რის მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბამ

მა­ყუ­რე­ბელს გვჭირ­დე­ბო­და. ეკრანულ

გულ­გრ ­ ი­ლი არა­ვინ და­ტო­ვა.

გმირს ეპო­ქა და სო­ცი­ა­ლუ­რი გა­რე­მო აიძუ­

გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლის ფილ­მებ­ში იგ­რძ ­ ­ნო­ბა

ლებ­და, მა­ყუ­რებ­ლის­თ­ვის სა­მა­გა­ლი­თო და

სევ­დაც და სი­ცოცხ­ლის სიყ­ვა­რუ­ლიც­... ­მის

უნაკ­ლო ყო­ფი­ლი­ყო.

­ ებს სი­ნამ­დ­ვი­ლის შე­მოქ­მე­დე­ბას ახა­სი­ათ პო­ე­ტუ­რი, და ამა­ვე დროს შე­უ­ლა­მა­ზე­ბე­ლი

იზო­ლი­რე­ბუ­ლად იარ­სე­ბოს. არ­სე­ბუ­ლი სი­ნამ­დ­ვი­ლე სხვა­დას­ხ­ვაგ­ვარ გავ­ლე­ნას

­ ა ავ­ტო­რის ფილ­მებ­ში პო­ე­ტუ­ ახალ­გაზ­რდ ­ ი­ლის, რა­დაა ასა­ხუ­ლი სი­ცოცხ­ლის, სიკ­ვდ

ახ­დენს ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სებ­

ბე­დის­წე­რის, სი­ბე­რის და სხვა მა­რა­დი­უ­ლი

ზე, ამი­ტო­მაც 80-იანელთა შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში

თე­მა­ტი­კა.

მძაფ­რად აისა­ხა რე­ა­ლო­ბა. თა­ნა­მედ­რო­ვე რე­ჟი­სო­რებს რთულ დრო­ში უხ­დე­ბო­დათ მუ­შა­ო­ბა.

80-იანელთა შე­მოქ­მე­დე­ბა ახა­ლი თა­ო­ბის

86

ხედ­ვა.

ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი პი­რო­ბი­თო­ბა და კი­ნე­ მა­ტოგ­რა­ფი­უ­ლი ნა­ტუ­რა­ლუ­რო­ბა გა­ერ­თი­ ან­და ჩო­ხე­ლის „ბაკურხეველ ხევ­სურ­ში“ და „ადგილის დე­და“­-­ში.

მოს­ვ­ლას­თან ასო­ცირ­დე­ბა ქარ­თულ კი­ნო­ში.

მხატვრული დახ­ვე­წი­ლო­ბით და სა­ინ­ტე­

ახა­ლი იდე­ე­ბით, თა­ნა­მედ­რო­ვე სტი­ლით და

რე­სო, სრუ­ლი დრა­მა­ტურ­გი­უ­ლი ხერ­ხე­ბით.

ახა­ლი გმი­რე­ბით ახალგაზრდა რე­ჟი­სო­რებ­

­ ა პირ­ველ­მა შეძ­ლო გ. ჩო­ხელ­მა ერ­თ­-ერ­თმ

მა გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ხედ­ვა, ხელ­წე­რა გა­მო­ამ­ჟ­

გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი, მე­ტად მტკივ­ნე­ულ ­ ი და

ღავ­ნეს. მათ თა­ვი­ან­თი თა­ო­ბის პრობ­ლე­მე­ბი

ზო­გა­დად პრობ­ლე­მუ­რი სა­კითხის ჩვე­ნე­ბა

წარ­მო­ა­ჩი­ნეს­.­ფირ­ზე გა­და­ი­ტა­ნეს ქარ­თუ­ლი

80-იანი წლე­ბის ეკ­რან­ზე. ამა­ვე დროს ის ეს­

კი­ნოს­თ­ვის, მაგ­რამ არა ქარ­თუ­ლი სა­ზო­გა­

წ­რაფ­ვის, გვიჩ­ვე­ნოს ადა­მი­ა­ნის ბუ­ნე­ბას­თან

ფოტო: ოჯახის არქივიდან

ძნე­ლი­ა, ხე­ლოვ­ნე­ბამ სი­ნამ­დ­ვი­ლის­გან

sarCevi

გოდერძი ჩოხელი ფილმების გადაღებების დროს

უნ­და გა­მო­ეწ­ვი­ა, მაგ­რამ პი­რი­ქით მოხ­და –

ნი მშვი­დად და უდ­რტ ­ ვ ­ ინ­ვე­ლად უბ­რუნ­დე­ბა

„ბაკურხეველი ხევ­სუ­რი“ ორი­გი­ნა­ლუ­რი

ახალ­გაზ­რ­და ბა­კურ­ხე­ვე­ლი თა­ნაგ­რ­ძ­ნო­ბას

სი­ცოცხ­ლეს. მაყურებელი ისე­დაც ხვდე­ბა,

­ ა. ამ ფილ­მ­მა სცე­ნა­რის სა­ფუძ­ველ­ზე შე­იქ­მნ

და სევ­და­ნა­რევ ღი­მილს უფ­რო იწ­ვევ­და. ამ

თუ რა ტრა­გე­დი­ას იტევს ამ პა­ტა­რა ქა­ლის

თა­ვი­დან­ვე და­იპყ­რო მა­ყუ­რე­ბე­ლი. მთის

პა­ტა­რა სუ­რათ­ში ყვე­ლა­ფე­რი იყო, რაც მა­ყუ­

გუ­ლი... ეკ­რან­ზე კი ახა­ლი მე­ტა­ფო­რა ჩნდე­

ერთ მე­ტად კო­ლო­რი­ტულ სო­ფელ­ში ახალ­

რე­ბელს და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებ­და.

ბა – სახ­რჩ ­ ო­ბე­ლა ახ­ლო ხე­დით, მის უკან

გაზ­რ­და კა­ცი თო­ფით ერ­თო­ბა. ნელ-ნელა ეჩ­ვე­ვა ახალ „სათამაშოს“, ხან სოფ­ლის

„ადგილის დე­და­ში“ მოქ­მედ გმი­რად ჩო­ხელ­მა სო­ფე­ლი მოგ­ვივ­ლი­ნა. მთის

„ქალების რაზმს“ წვრთნის და აწი­ოკ ­ ებს,

და­ცა­რი­ე­ლე­ბუ­ლი სო­ფე­ლი სი­ცოცხ­ლი­სა

ხან უმიზ­ნოდ „თამაშობს“, ბო­ლოს სა­კუ­თარ

და გარ­დაც­ვა­ლე­ბის მა­რა­დი­ულ ფი­ლო­სო­

კი თით­ქოს ყულ­ფშ ­ ი თავ­გაყ­რილ სოფ­ლის პე­იზ ­ ა­ჟი, რო­მე­ლიც უკ­ვე გან­წი­რუ­ლი­ა. ­ ა ცდი­ლობ­და, დი­ა­ლო­ 80-იანელთა თა­ობ გი გა­ებ ­ ა მა­ყუ­რე­ბელ­თან. გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი

თავ­ზე მო­ინ­დო­მებს იარა­ღის „გამოცდას“ –

ფი­ა­ზე დაგ­ვა­ფიქ­რებ­ს.­­სულ ორი მო­ხუ­ცი­ღა

ამ თა­ობ ­ ის ერ­თ­-ერ­თი თვით­მყ ­ ო­ფა­დი რე­ჟი­

ხუმ­რო­ბით მი­მარ­თავს თა­ვის­კენ, გუ­ლის­კენ.

შე­მორ­ჩე­ნია სო­ფელს – ქა­ლი და მა­მა­კა­ცი.­

სო­რი­ა. მას სჯე­რო­და, რომ იდე­ალ ­ ი აუცი­ ლებ­ლად უნ­და არ­სე­ბობ­დეს, უპირ­ვე­ლეს

ფილ­მის ავ­ტო­რე­ბი გან­ზ­რახ აარი­დე­ბენ

­ არ­გავს და ­მა­მა­კაცს უკ­ვე თვა­ლის ჩი­ნიც და­უკ

ობი­ექ­ტი­ვის მზე­რას ბა­კურ­ხე­ველს, და

თუ ფეხ­ზე დგო­მა ძა­ლუძს, მთე­ლი დღე­ე­ბის

ყოვ­ლი­სა მთლი­ა­ნო­ბა­სა და ჰარ­მო­ნი­აშ ­ ი, და

გას­რო­ლის ხმით სრულ­დე­ბა ახალ­გაზ­რ­და

გან­მავ­ლო­ბა­ში სახ­ლის ბან­ზე, კა­მე­რის­კენ

ამ ჰარ­მო­ნი­ის აღ­მო­ჩე­ნა სწო­რედ იქ არის შე­

ზურ­გშ ­ ექ­ცე­ვით ზის გა­რინ­დუ­ლი; ქა­ლი კი

საძ­ლე­ბე­ლი, სა­დაც შე­მოქ­მე­დი ბუ­ნებ­რი­ვად,

„ფატალისტის“ თა­მა­ში. ­ ა­ვე­ ამ ფილ­მ­ში გო­დერ­ძი ჩო­ხელ­მა გან­ს­ხვ ბუ­ლი რო­მან­ტი­კუ­ლი გმი­რი შექ­მ­ნა – ახალ­

მუდ­მივ მოძ­რა­ო­ბა­ში­ა; ძრო­ხა, სახ­ლი, სა­დი­

გა­რე­მოს შე­მად­გე­ნელ ნა­წი­ლად გრძნობს

ლი მო­ხუ­ცის­თვ ­ ის...

თავს. ამ­გ­ვარ მთლი­ან ­ ო­ბას მის ფილ­მებ­ში

გაზ­რდ ­ ა მთი­ე­ლის ცოცხა­ლი, იუმო­რი­თა და

ამ სა­ში­ნელ სი­ჩუ­მე­ში მხო­ლოდ მა­თი

­ ი ვხვდე­ბით – ერ­თი­ა­ნო­ბას, სა­დაც ცალ­კე­ულ

ამა­ვე დროს ტრა­გიზ­მით აღ­სავ­სე ახ­ლე­ბუ­რი

არ­სე­ბო­ბა ხდის გა­საძ­ლებს უსი­ცოცხ­ლო

ეპი­ზო­დე­ბი, ნა­წი­ლე­ბი და კა­ტე­გო­რი­ებ ­ იც კი

სა­ხე; ულა­მა­ზე­სი მთის პე­იზ ­ ა­ჟი კი თით­ქოს

სოფ­ლის ხედ­ვას. მაგრამ აი, მო­ხუ­ცი კა­ცი

და­მო­უკ ­ ი­დე­ბე­ლი მხატ­ვ­რუ­ლი გა­მომ­სახ­ვე­

ბა­კურ­ხე­ვე­ლის თა­მა­შის არე­ნად აქ­ცი­ა.

გარ­და­იც­ვა­ლა. ქალი მშვი­დად იღებს გა­

ლო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან, თუმ­ცა თი­თო­ე­უ­ლი ერ­თი მთლი­ა­ნის შე­მად­გე­ნე­ლი­ა.

გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლის გულ­წრ ­ ­ფე­ლო­ბას,

დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბას – მტკი­ცე ხე­ლით ჩა­მო­კი­

­ უ­რი სევ­დი­სად­მი მის ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი, ადა­მი­ან

დებს თოკს, თან მო­სინ­ჯავს გა­უძ­ლებს თუ

და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას იდე­ა­ლურ გმი­რებს შეჩ­

არა, ამ დროს მას გაბ­მუ­ლი ბღა­ვი­ლით

ვე­ულ მა­ყუ­რე­ბელ­ში თით­ქოს აღ­შ­ფო­თე­ბა

ძრო­ხა შე­ახ­სე­ნებს თავს და ქა­ლი – ადა­მი­ა­

88

ფოტო: ოჯახის არქივიდან

გა­ნუყ­რე­ლო­ბის აუცი­ლებ­ლო­ბა.

industria da Tanamedrove teqnologiebi

>> ნათია მეფარიშვილი

ადა­მი­ა­ნებს, რომ­ლებ­მაც ელექ­ტ­რო­ნუ­ ლი ქარ­თუ­ლი კი­ნოს კა­ტა­ლო­გი შექ­მ­ნეს,

ვერ­დის ტექ­ნი­კურ გა­მარ­თ­ვა­ზე. მსოფ­ლი­ომ ინ­ტერ­ნე­ტის სა­ხით ახა­ლი

კი­ნოს­თან არა­ფე­რი აკავ­ში­რებ­დათ გარ­და

და თა­ნაც ძა­ლი­ან მას­შ­ტა­ბუ­რი სა­რეკ­ლა­მო

სიყ­ვა­რუ­ლი­სა. 80-იანი წლე­ბის ბო­ლოს,

სივ­რ­ცე შე­იძ ­ ი­ნა. მსხვი­ლი თუ მცი­რე ბიზ­ნეს­

ჯერ კი­დევ მა­შინ, რო­დე­საც ინ­ტერ­ნე­ტი

კომ­პა­ნი­ებ ­ ის მარ­კე­ტო­ლო­გე­ბი სა­რეკ­ლა­მო

ახა­ლი ხი­ლი იყო, კო­ბა და­ლა­ქიშ­ვი­ლი და

ბი­უ­ჯე­ტის და­გეგ­მ­ვი­სას ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რც ­ ის

ალე­კო ას­კი­ლაშ­ვი­ლი ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი კი­

ასათ­ვი­სებ­ლად თან­ხებს არ იშუ­რე­ბენ და მის

­ ­ნენ ნო­კა­ტა­ლო­გის აუცი­ლებ­ლო­ბას მიხ­ვდ

სა­რეკ­ლა­მო მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბას ერ­თ­-ერთ პრი­

და ინ­ტერ­ნეტ სივ­რ­ცე­ში გა­ნა­ხორ­ცი­ელ ­ ეს

ო­რი­ტე­ტულ ად­გილს ანი­ჭე­ბენ. ინ­ტერ­ნე­ტი

პრო­ექ­ტი, რომ­ლი­თაც დღეს უკ­ვე უამ­რა­ვი

იძ­ლე­ვა აუდი­ტო­რი­ის სეგ­მენ­ტი­რე­ბის უნი­კა­

ადა­მი­ა­ნი სარ­გებ­ლობს უფა­სოდ. თა­ვი­დან,

ლურ სა­შუ­ა­ლე­ბას. მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ფაქ­ტი­ა,

რო­დე­საც ამ გვერ­დის შექ­მ­ნა­ზე მუ­შა­ო­ბა

რომ, კო­მერ­ცი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, ინ­

და­იწყეს, ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რ­ცე არ იყო ასე­თი

ტერ­ნე­ტი­თა და სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლით მო­სარ­

გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი, ამი­ტომ ვებ­გ­ვერ­დი თან­

გე­ბე­ლე ადა­მინ­თა ყო­ველ­დღი­ურ ­ ი აქ­ტი­ვო­ბა

და­თან იხ­ვე­წე­ბო­და და ეს პრო­ცე­სი დღე­

კომ­პა­ნი­ებ ­ ის მი­ერ შე­თა­ვა­ზე­ბულ სხვა­დას­ხ­ვა

საც გრძელ­დე­ბა.

პრო­დუქ­ცი­ა­ზე ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი­ა. geocinema.ge პირ­ვე­ლი და ერ­თა­დერ­თი

ჩვენს დრო­ში ბიბ­ლი­ო­თე­კით სარ­გებ­ლო­ბა არა­პო­პუ­ლა­რუ­ლი გახ­და, და იგი თით­ქ­მის

ნე, რო­მე­ლიც მო­ი­ცავს ქარ­თულ კი­ნო­ზე

მთლი­ა­ნად ინ­ტერ­ნეტ­მა ჩა­ა­ნაც­ვ­ლა, გარ­და

ინ­ფორ­მა­ცი­ას და­არ­სე­ბი­დან დღემ­დე. ვებ­გ­

გა­მო­ნაკ­ლი­სი შემ­თხ­ვე­ვე­ბი­სა. ინ­ტერ­ნეტ­ში

ვერდს ყო­ველ­დღი­უ­რად ასო­ბით ადა­მი­ა­ნი

უამ­რა­ვი სხვა­დას­ხ­ვა და­სა­ხე­ლე­ბის ელექ­ტ­

ეც­ნო­ბა.

რო­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ოთ­კა, ცნო­ბა­რი, კა­ტა­ლო­გი არ­სე­ბობს. სამ­წუ­ხა­რო­ა, რომ მსგავ­სი პრო­

90

გა­მარ­თუ­ლი ვებ­გ­ვერ­დია – კი­ნო­მე­მა­ტი­ა­

პროქ­ტ­ზე მუ­შა­ო­ბა დიდ ძა­ლიხ­მე­ვას მო­ ითხოვ­და. აუცი­ლე­ბე­ლი იყო მა­სა­ლე­ბის

ფი­ლის ქარ­თუ­ლი ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი ვებ­გ­ვერ­

თავ­მოყ­რა, ცალ­კე­უ­ლი ფილ­მე­ბის სი­ნოფ­

დე­ბით არ ვართ გა­ნე­ბივ­რე­ბუ­ლე­ბი. ამის

სი­სე­ბის მომ­ზა­დე­ბა, გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის წევ­

მთა­ვარ მი­ზე­ზად უსახ­ს­რო­ბა სა­ხელ­დე­ბა,

რე­ბის ფო­ტო­ბა­ზა და ა.შ. იყ­ვ­ნენ ადა­მი­ა­ნე­ბი,

რად­გან მსგავ­სი პრო­ექ­ტე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­

ვი­სი დახ­მა­რე­ბი­თაც მა­სა­ლე­ბი შეგ­როვ­და

ბის­თ­ვის აუცი­ლე­ბე­ლია პრო­ფე­სი­ო­ნალ­თა

– კი­ნომ­ცოდ­ნე მა­რი­ნა ჩხე­ი­ძე, მა­რი­ნა ორ­ბე­

ჯგუ­ფი, რო­მე­ლიც იმუ­შა­ვებს ინ­ფორ­მა­ცი­ის

ლი­ა­ნი, ახალ­გაზ­რ­და მსა­ხი­ო­ბე­ბი და სხვე­ბი.

მო­ძი­ე­ბა­ზე, შემ­დ­გომ და­მუ­შა­ვე­ბა­სა და ვებ­გ­

ვებ­გ­ვერ­დ­ზე, სა­თა­უ­რით „ჩვენს შე­სა­ხებ“,

პრო­ექ­ტის ავ­ტო­რე­ბი მად­ლო­ბას უხ­დი­ან

მი­ერ მო­წო­ნე­ბუ­ლი ოცამ­დე ფილ­მი. თუ გინ­

გა­წე­უ­ლი დახ­მა­რე­ბის­თ­ვის სა­ქარ­თ­ვე­ლოს

დათ იცო­დეთ, რა მოს­წონს დღეს ქარ­თვ ­ ელ

კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტ­რის

მა­ყუ­რე­ბელს, ეს ინ­ფორ­მა­ცი­ა, ყვე­ლა­ნა­ირ ­ ი

­ ომ­ლებს (ამჯერად უკ­ვე ყოფილი) თა­ნამ­შრ

­ ის მარ­ტი­ვად კვლე­ვის გა­რე­შე, თქვენ­თვ

ნი­ნო ძან­ძა­ვას და ლა­შა ბაქ­რა­ძეს. geocinema.ge მუ­შა­ობს 2007 წლი­დან. ვებ­გ­

ხელ­მი­საწ­ვ­დო­მი­ა. სვე­ტის ბო­ლოს კი­დევ ერ­ თი სა­თა­ურ ­ ია – „დაემატა ფილ­მე­ბი“, სა­დაც

ვერ­დის მი­მართ თა­ვი­დან­ვე დი­დი ინ­ტე­რე­სი

აღი­ნიშ­ნე­ბა თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი კი­ნოს

იყო, რაც იქ შე­სუ­ლი ფილ­მე­ბის რა­ოდ ­ ე­ნო­

ყვე­ლა სი­ახ­ლე.

ბის ზრდი­თაც გა­მო­იხ ­ ა­ტა. ჯერ 300 ფილ­მი

ვებ­გვ ­ ერდს და­ფი­ნან­სე­ბა კი­ნო­ცენ­ტ­რ­მაც

იყო, დღეს უკ­ვე – 1040 მხატ­ვრ ­ უ­ლი, 430 დო­

გა­მო­უყ ­ ო, რად­გან ამ იდე­ის გან­ხორ­ცი­ლე­ბის

კუ­მენ­ტუ­რი და 67 ანი­მა­ცი­ურ ფილ­მი­ა. ემა­ტე­

აუცი­ლებ­ლო­ბა ეჭ­ვ­გა­რე­შე იყო. ის სა­ინ­ტე­რე­

­ ერ­დი მოქ­ნი­ლი ბა ახა­ლი ფილ­მე­ბიც. ვებ­გვ

­ ის­ვის, ვი­საც ქარ­თუ­ლი კი­ნო სოა ყვე­ლას­თვ

სივ­რ­ცე­ა, სა­დაც ნე­ბის­მირ დროს შე­საძ­ლოა

უყ­ვარს. ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, ამ ვებ­გ­ვერ­დის მეშ­ვე­

ცვლი­ლე­ბის შე­ტა­ნა.

­ ი ო­ბით შე­საძ­ლე­ბე­ლია რამ­დე­ნი­მე ასე­ულ

ვებ­გ­ვერ­დის გა­მარ­ტი­ვე­ბუ­ლი ინ­ტერ­ფე­ი­სი

ფილ­მის ნახ­ვაც. გვერ­დის შემ­ქმ ­ნ ­ ე­ლე­ბის

მო­სა­ხერ­ხე­ბე­ლია ნე­ბის­მი­ე­რი ინ­ფორ­მა­

სურ­ვი­ლი­ა, რომ სა­მო­მავ­ლოდ ინ­ფორ­მა­ცი­

ცი­ის მო­სა­ძი­ებ­ლად. სა­ძი­ე­ბო სის­ტე­მა ისეა

ის მო­ძი­ებ ­ ა ინ­გ­ლი­სურ ენა­ზეც შე­საძ­ლე­ბე­ლი

აწყო­ბი­ლი, რომ ფილ­მი შე­იძ­ლე­ბა მო­ძებ­ნო

გახ­დეს, რაც ქარ­თუ­ლი კი­ნოს საზღ­ვარ­გა­

და­სა­ხე­ლე­ბის, რე­ჟი­სო­რის, მსა­ხი­ობ ­ ის, სცე­

რეთ ინ­ტეგ­რი­რე­ბის საქ­მეს უდა­ვოდ ხელს

ნა­რის ავ­ტო­რის, წლე­ბის მი­ხედ­ვით. მთა­ვარ

შე­უწყობს.

გვერ­დზ ­ ე ყო­ველ­თ­ვის ჩნდე­ბა შეტყო­ბი­ნე­ბა ბა­ზა­ში შე­სუ­ლი ნე­ბის­მი­ერ ­ ი ხე­ლო­ვა­ნის

­ ერ­დის შემ­ქ­მ­ნე­ლე­ბის მთა­ვარ მიზ­ ვებ­გვ ანია კი ის არის, რომ არ და­ი­კარ­გოს ქარ­

და­ბა­დე­ბის დღის შე­სა­ხებ. გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლია

თულ კი­ნო­ში შე­ტა­ნი­ლი დი­დი თუ მცი­რე­დი

ქარ­თუ­ლი კი­ნოს თე­მა­ზე დღემ­დე გა­მო­

წვლი­ლი და ყვე­ლა­ფე­რი ელექ­ტ­რო­ნულ

ცე­მუ­ლი თით­ქ­მის ყვე­ლა ლი­ტე­რა­ტუ­რა,

მო­ნა­ცემ­თა ბა­ზა­ში აისა­ხოს.

ბეჭ­დ­ვი­თი გა­მო­ცე­მე­ბი, სა­არ­ქი­ვო მა­სა­ლე­ბი,

P.S. ფილ­მე­ბის მო­ძი­ებ ­ ა გრძელ­დე­ბა.

სა­ო­ჯა­ხო ალ­ბო­მე­ბი, პი­რა­დი ინ­ტერ­ვი­უე ­ბ ­ ი, ვი­დე­ო­მა­სა­ლე­ბი და ინ­ტერ­ნეტ­ში არ­სე­ბუ­ლი ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ა. მარ­ჯ­ვე­ნა მხა­ რეს არის სვე­ტი სა­თა­ურ ­ ით „პოპულარული ფილ­მე­ბი“. აქ თან­მიმ­დევ­რუ­ლად წარ­მოდ­ გე­ნი­ლია ბო­ლო პე­რი­ოდ­ში მა­ყუ­რებ­ლის

91

კიდევ ერთი საინტერესო შეხვედრა ეროვნულ კინოცენტრში >> ირ­მა ჯან­ჯღა­ვა

სტა­ტია ეხე­ბა შეხ­ვედ­რას, რო­მე­ლიც ლი­ტე­

შედ­გა, და შედ­გა არა­მარ­ტო სცე­ნა­რის­ტებ­სა

ხვე­დე­ლი­ძემ მო­ნა­წი­ლე­ებს შეს­თა­ვა­ზა სცე­ნა­

რა­ტუ­რუ­ლი კონ­კურ­სი "გალას" მო­ნა­წი­ლე

და პრო­დუ­სე­რებ­ს­/რ ­ ე­ჟი­სო­რებს შო­რის, ასე­

რე­ბის და­ბეჭ­დ­ვა „ლიტერატურულ პა­ლიტ­

სცე­ნა­რის­ტებ­სა და რე­ჟი­სო­რებ­ს­/პ ­ ­რო­დუ­სე­

ვე – თა­ვად სცე­ნა­რის­ტებს შო­რი­საც. ბევრი

რა­ში“, რომ­ლის რე­დაქ­ტო­რიც თა­ვა­და­ა, და

­ არ­თა კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის რებს შო­რის გა­იმ

მათ­გა­ნი ერ­თმ ­ ა­ნეთს არ იც­ნობ­და.

რო­მე­ლიც 10 000 ტი­რა­ჟით გა­მო­დის. თვე­ში

ეროვ­ნულ ცენ­ტ­რშ ­ ი 2011 წლის 21 დეკემბერს.

შეხ­ვედ­რის საქ­მი­ან ­ ი მხა­რის გარ­და, უნ­და აღი­ნიშ­ნოს ისიც, რომ აქ და­დე­ბი­თი ემო­ცი­

დი­დი ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში მზად­დე­ბო­და შეხ­ ვედ­რა სცე­ნა­რის­ტებ­სა და რე­ჟი­სო­რებ­ს­/­პ­რო­დუ­

­ ე­ბა მოხ­და, რაც ასე ე­ბის ურ­თი­ერ­თ­გა­ზი­არ გვაკ­ლია ბო­ლო დროს.

ერ­თი სცე­ნა­რის გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბა წე­ლი­წად­ში უკ­ვე 12 სა­ინ­ტე­რე­სო პუბ­ლი­კა­ცი­ას შე­ად­გენს. შეხ­ვედ­რა­ზე ისა­უბ­რეს მა­ღა­ლი დო­ნის თარ­გ­მა­ნე­ბის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა­ზე და მა­ღალ­კ­ვა­

ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, შეხ­ვედ­რი­სას ბევრ სა­ჭირ­ბო­

ლი­ფი­ცი­უ­რი ავტორების გვა­რე­ბიც ახ­სე­ნეს.

ნერ­ვი­ულ ­ ობ­დნ ­ ენ, და ეს ბუ­ნებ­რი­ვიც იყო.

რო­ტო სა­კითხ­ზე ისა­უბ­რეს. შე­სა­ვალ სიტყ­ვა­ში

ასევე ხა­ზი გა­უს­ვეს სკრიპ­ტ­დოქ­ტო­რე­ბის და

მსგავსი ფორ­მა­ტის შეხ­ვედ­რა არ ჩა­ტა­რე­ბუ­ლა.

ეროვ­ნუ­ლი კი­ნო­ცენ­ტრ ­ ის დი­რექ­ტო­რი, ქ-ნი

პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი წამ­კითხ­ვე­ლე­ბის არ­სე­ბო­

სე­რებს შო­რის. განსაკუთრებით სცე­ნა­რის­ტე­ბი

ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო კი შეხ­ვედ­რის შემ­დ­ გომ ხდე­ბო­და. დარ­ბაზ­ში გა­ი­გებ­დით:

თა­მარ ტა­ტიშ­ვი­ლი ბევრ ისეთ პრობ­ლე­მას

ბის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბას; გა­ნი­ხი­ლეს ტრე­ნინ­გე­ბის

შე­ე­ხო, რაც სცე­ნა­რე­ბის და სცე­ნა­რის­ტე­ბის

ჩა­ტა­რე­ბის აუცი­ლებ­ლო­ბის, სას­წავ­ლო სა­

თქვენი სცე­ნა­რი მა­ინ­ტე­რე­სებს და თუ შე­იძ­

წი­ნა­შე დგას. მან­იმ­სჯ ­ ე­ლა იმა­ზე, თუ რას

ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლო­ებ ­ ის თარ­გ­მ­ნის და ზო­გა­დად

ლე­ბა, რომ წა­ვი­კითხო;

გვა­ვა­ლებს Eurimages-ს წევ­რო­ბა სცე­ნა­რე­ბის

გა­ნათ­ლე­ბის პრობ­ლე­მე­ბი. აღი­ნიშ­ნა, თუ

ნუგზარ მეტ­რე­ვე­ლის სცე­ნა­რი მა­ინ­ტე­რე­სებს;

თვალ­საზ­რი­სით; აღ­ნიშ­ნა, თუ რა­ოდ ­ ენ დი­დი

რამ­დე­ნად მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ვა­ნი იქ­ნე­ბო­და სცე­ნა­

მე მი­ხო მორ­ჩი­ლა­ძემ და­მა­ინ­ტე­რე­სა, ძა­ლი­

რო­ლი ენი­ჭე­ბა პრო­ექ­ტე­ბის ბე­დის გა­დაწყ­ვე­

­ ა­ლუ­რი გილ­დი­ე­ რის­ტე­ბის­თ­ვის პრო­ფე­სი­ონ

ან სა­ინ­ტე­რე­სო პი­როვ­ნე­ბა ჩანს...

­ ანს. ტი­სას სცე­ნარს და მის თარ­გმ

ბის შექ­მ­ნა.

მაკა კუ­კუ­ლა­ვა...

თა­მარ ტა­ტიშ­ვილ­მა კი­ნო­ცენ­ტ­რის სა­მო­მავ­

ქ-ნმა ნი­ნო გო­გო­ლაშ­ვილ­მა ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­

ჯარჯი აქი­მი­ძე...

ლო გეგ­მე­ბიც გა­აც­ნო დამ­სწ ­ ­რეთ – „სცენარის

ლი სა­აგ ­ ენ­ტოს და­არ­სე­ბის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა­ზეც

ლევან ფირ­ცხა­ლა­ვა...

გან­ვი­თა­რე­ბის გრან­ტე­ბის“ გა­ცე­მი­სა და

ილა­პა­რა­კა.

რე­ჟი­სო­რე­ბის და პრო­დუ­სე­რე­ბის უმე­ტე­სო­

სცე­ნა­რის­ტე­ბის­თვ ­ ის ტრე­ნინ­გე­ბის მოწყო­ბის

P.S. ვფიქ­რობთ, ამ შეხ­ვედ­რას უშე­დე­გოდ

ბამ აღ­ნიშ­ნა, რომ შეხ­ვედ­რამ ყო­ველ­გ­ვარ

თა­ობ ­ ა­ზე. ეს ის სა­კითხე­ბი­ა, რა­ზეც მა­ჟა­მად

არ ჩა­უვ­ლი­ა. იქ­ნებ ასე­თი შეხ­ვედ­რე­ბი მო­

მო­ლო­დინს გა­და­აჭ ­ არ­ბა, რად­გან ერ­თია

მუ­შა­ობ ­ ენ კი­ნო­ცენ­ტ­რის მეს­ვე­უ­რე­ბი.

მა­ვა­ლი პრო­ექ­ტე­ბის და­ბა­დე­ბის ად­გი­ლა­

რო­ცა ეც­ნო­ბი სი­ნოფ­სისს, სცე­ნარს, და სულ

შეხ­ვედ­რა­ზე სხვა­დას­ხვ ­ ა პრობ­ლე­მა გა­

დაც იქ­ცეს. და თუ ასე მოხ­დე­ბა, ეს ხელს

მო­იკ­ვე­თა: და­სა­ხელ­და, პირ­ველ რიგ­ში,

შე­უწყობს სექ­ტო­რის გაძ­ლი­ე­რე­ბას, რაც

და ცოცხა­ლი კონ­ტაქ­ტი გაქვს შე­მოქ­მედ­თან.

კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის პრობ­ლე­მა სცე­ნა­რის­ტებ­სა და

კი­ნო­ცენ­ტ­რის მი­ზანს წარ­მო­ად­გენს.

შეხ­ვედ­რამ გვიჩ­ვე­ნა, რომ სცე­ნა­რის­ტებს

პრო­დუ­სე­რებ­ს­/რ ­ ე­ჟი­სო­რებს შო­რის. აღი­ნიშ­

სხვაა, რო­ცა ხვდე­ბი ავ­ტორს, სცე­ნა­რისტს

­ ე­ლი და­უგ­როვ­დათ. ასევე ბევ­რი სათ­ქმ

ნა, რამ­დე­ნად მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ვა­ნი­ა, არ­სე­ბობ­დეს

მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია ისიც, რომ კო­მუ­ნი­კა­ცია

გა­მო­ცე­მა სცე­ნა­რის­ტე­ბის­თ­ვის. ბა­ტონ­მა ბე­სო

92

ნებაყოფლობითი ჰიპნოზი >> ქეთა კირტავა

1924 წელს ერ­თ­-ერთ ამე­რი­კულ კი­ნო­ჟურ­

დი­დი სი­ამ ­ ოვ­ნე­ბით ვუ­ყუ­რე­ბო. ის სწრა­ფად

და ბო­ლოს სკამ­ზე მი­ჯაჭ­ვუ­ლი აფეთ­ქე­ბე­ბის

ნალ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნ­და დ.ვ. გრი­ფი­ტის წე­რი­ლი

მიხ­ვ­და, რომ რა­ღა­ცის მსხვერ­პლ ­ ი იყო.

სე­რი­ით არის გაბ­რუ­ე­ბუ­ლი. ასე­თი ფილ­მის

– „კინო 100 წლის შემ­დეგ“. გრი­ფი­ტი წერს,

„ა­ი­მაქს“ ფორ­მატ­ში ყვე­ლა ფილ­მი სა­სი­ა­

მთა­ვა­რი მი­სი­აც სწო­რედ ის არის, რომ მა­

რომ 2024 წელს კი­ნო­თე­ატ­რ­ში მი­სუ­ლი მა­ყუ­

მოვ­ნო სა­ნა­ხა­ვი­ა; სა­სი­ა­მოვ­ნო, მაგ­რამ არა

ყუ­რე­ბე­ლი რაც შე­იძ­ლე­ბა მა­ლე აჰ­ყ­ვეს კად­

რე­ბე­ლი ორ­ჯერ უფ­რო დიდ ეკ­რან­ზე ნა­ხავს

სა­ინ­ტე­რე­სო. მო­წო­დე­ბის ფორ­მა იმ­დე­ნად

რე­ბის სწრაფ მო­ნაც­ვლ ­ ე­ო­ბას. კი­ნო­თე­ატ­რ­ში

ფილმს, მსა­ხი­ობ ­ ის, შე­სა­ბა­მი­სად, ორ­ჯერ

„მომხიბვლელია“, რომ მა­ყუ­რე­ბელს გა­უჭ ­ ირ­

წას­ვლ ­ ა უფ­რო მე­ტად ნე­ბა­ყოფ­ლო­ბი­თი ჰიპ­

უფ­რო დი­დი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბით. ასე­თი გა­დი­

დე­ბა ასე­თი ზე­გავ­ლე­ნის­გან თა­ვის დაღ­წე­ვა

ნო­ზის რი­ტუ­ალ ­ ი­ა, ვიდ­რე ძი­ებ ­ ის, აღ­მო­ჩე­ნის

დე­ბის შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ახ­ლო ხე­დი და­კარ­გავს

და ის ფილ­მის შე­ფა­სე­ბის უნარს კარ­გავს. მო­

ან თუნ­დაც გარ­თო­ბის ფორ­მა. მა­ყუ­რე­ბე­ლი,

აქ­ტუ­ალ ­ ო­ბას, რად­გან მსა­ხი­ო­ბის მი­მი­კის

წო­დე­ბუ­ლი პრო­დუქ­ტი კი მე­ორ ­ ე­ხა­რის­ხო­ვა­ნი

რო­მე­ლიც ასეთ კი­ნოს ირ­ჩევს, უკ­მა­ყო­ფი­ლო

ჩვე­ნე­ბა სა­შუ­ალ ­ ო ხე­დის შემ­თხ­ვე­ვა­შიც შე­

ხდე­ბა. გა­ნურ­ჩევ­ლად ფილ­მის ხა­რის­ხობ­რი­

თით­ქ­მის არას­დრ ­ ოს რჩე­ბა; ასე­თი შემ­თხ­ვე­

საძ­ლე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა. ხო­ლო მი­მი­კის ჩვე­ნე­ბის

ვი ან მხატ­ვ­რუ­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბი­სა, უზარ­მა­ზა­

ვის­გან ის დაზღ­ვე­უ­ლი­ა. შე­ძე­ნი­ლი ბი­ლე­თი

აუცი­ლებ­ლო­ბა ყო­ველ­თ­ვის იქ­ნე­ბა, რად­გან

რი ეკ­რა­ნი უნაკ­ლო გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბით და ხმით

„ხარისხიანი“ პრო­დუქ­ტის პირ­და­პირ­პრ ­ ო­

ადა­მი­ა­ნის სა­ხე მი­სი სუ­ლის ანა­რეკ­ლი­ა. ასეც

შთან­თ­ქავს მა­ყუ­რე­ბელს; თუმ­ცა სრულ­ყო­

­ ი­ა; ხა­რის­ხი კი – მა­ყუ­რებ­ლის პორ­ცი­ულ

მოხ­და: ამე­რი­კის ერ­თ­-ერთ კი­ნო­თე­ატ­რ­ში­

ფი­ლი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბა სუ­ლაც არ იძ­ლე­ვა

მოთხოვ­ნის შე­სა­ბა­მი­სი. შე­დე­გად კი იქ­მ­ნე­ბა

­ აქს“ ფორ­მა­ტით ვნა­ხე „შეუსრულებელი „ა­იმ

მე­ტი სი­ნამ­დვ ­ ი­ლის შეგ­რ­ძ­ნე­ბას; თით­ქოს

ძა­ლა­დობ­რი­ვი კი­ნო, რო­მე­ლიც არ­ჩე­ვანს

მი­სია 4“. ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი სი­ახ­ლით და­ინ­ტე­

აღარ არ­სე­ბობს ეკ­რან­თან დის­ტან­ცია (რაც,

არ ტო­ვებს. მა­ყუ­რე­ბე­ლი ფსი­ქი­კურ ზე­წო­ლას

რე­სე­ბულს, კი­ნო­თე­ატ­რ­ში მარ­თ­ლაც ორ­ჯერ

ვფიქ­რობ, აუცი­ლე­ბე­ლი­ა); ისე­ვე რო­გორც

გა­ნიც­დის, მა­შინ რო­დე­საც კარ­გავს ეკ­რა­ნის

უფ­რო დი­დი ეკ­რა­ნი და ორ­ჯერ უფ­რო დი­დი

ამ­რი­კუ­ლი ბლოგ­ბას­ტე­რი, სა­დაც შე­უძ­ლე­ბე­

საზღ­ვრ ­ ებს, ვერ მიჯ­ნავს ეკ­რანს და რე­ა­ლურ

ტომ კრუ­ზი დამ­ხ­ვ­და. (თუმცა, ახ­ლო ხე­დი ჯერ

ლი შე­საძ­ლე­ბე­ლი ხდე­ბა, „ა­ი­მაქს“ ფორ­მა­ტიც

სივ­რ­ცეს. ის ახ­ლოს მო­ტა­ნი­ლი სი­მუ­ლა­ცი­ის

ისევ აქ­ტუ­ალ ­ უ­რი­ა). ფილმს „შეუსრულებელი

მცდე­ლო­ბა­ა, რომ მა­ყუ­რე­ბე­ლი თით­ქ­მის

ნა­წი­ლი და ამი­ტომ, მსხვერ­პლ ­ ი ხდე­ბა. ასეთ

­ ი ატა­ მი­სი­ა“ ჰქვია და თით­ქოს თა­ვად სა­თა­ურ

ფი­ზი­კუ­რად გა­და­ის­რო­ლოს ისეთ რე­ალ ­ ო­ბა­

დროს ფილ­მის ყუ­რე­ბა არის არა გა­ზი­არ ­ ე­ბის,

რებს ფილ­მის ფუნ­ქც ­ ი­ურ ში­ნა­არსს – შე­უს­რუ­

ში, რო­გო­რიც არის ფილ­მი „შეუსრულებელი

არა­მედ თავს მოხ­ვე­ვის პრო­ცე­სი. „ა­იმ ­ აქს“

ლე­ბე­ლი მი­სია (Mission Im­pos­sib­le), სწო­რედ

მი­სია 4“ და ჰო­ლი­ვუ­დის სხვა გმი­რუ­ლი

კი­ნოს გან­ვი­თა­რე­ბის ის ხა­ზი­ა, რო­მე­ლიც მას

ის არის, რომ კი­ნო­ში მი­სულ მა­ყუ­რე­ბელს ეს

კი­ნო­ეპ ­ ო­სი. ასე­თი კი­ნოს სტრუქ­ტუ­რა და

მე­ტი მა­ნი­პუ­ლა­ცი­ის უნარს შეს­ძენს; მა­ნი­პუ­

ფილ­მი უნ­და მო­ეწ ­ ო­ნოს. მაგ­რამ აღ­ნიშ­ნუ­ლი

აღ­ნიშ­ნუ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­ურ ­ ი ინო­ვა­ცია

ლა­ცი­ის – არა ენობ­რი­ვი, არა­მედ ტექ­ნი­კუ­რი

ფორ­მა­ტის პი­რო­ბებ­ში, ნე­ბის­მი­ე­რი ვი­ზუ­ა­ლუ­

სინ­ქრ ­ ო­ნუ­ლად მუ­შა­ობს და შე­დე­გიც აქვს.

სა­შუ­ალ ­ ე­ბე­ბით. ასე­თი კი­ნოს მა­ყუ­რე­ბე­ლი კი

რი მა­სა­ლა სა­ნა­ხა­ობ­რი­ვი ხდე­ბა. ფილ­მის

აიმაქს ფორ­მა­ტის მა­ყუ­რე­ბე­ლიც სპე­ცი­ფი­

არ­ჩე­ვა­ნის არარ­სე­ბო­ბას თა­ვად ირ­ჩევს.

ყუ­რე­ბი­სას ჩემ­მა მე­გო­ბარ­მა მითხ­რა: ასეთ

კუ­რი­ა; თა­ვი­დან მო­დუ­ნე­ბუ­ლი, ნა­ხევ­რად

ეკ­რან­ზე რა უნ­და მაჩ­ვე­ნო, რომ არ მო­მე­

პოპ­კორ­ნით გარ­თუ­ლი დარ­ბა­ზი თან­და­თან

წო­ნოს; აქ სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბა­საც კი

ერ­თ­ვე­ბა ფილ­მშ ­ ი, პოპ­კორნს თავს ანე­ბებს,

93

მარ­კე­ტი­ნგუ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­ებ ­ ის რო­ლი კი­ნო­წარ­მო­ე­ბა­ში >> ნინო სანადირაძე

კულ­ტუ­რის სფე­როს მე­ნეჯ­მენ­ტ­ზე მსჯე­

ესა­თუ­ის წიგ­ნი, უყუ­რა სპექ­ტაკლს, ფილმს,

პრო­დუქ­ტი სა­ქონ­ლის (სასაქონლო) ხა­რის­

ლო­ბი­სას გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნებ­ლია შემ­დე­გი

მო­უს­მი­ნა კონ­ცერტს – მით უფ­რო მა­ღა­ლია

ხის სე­რი­ას შე­იძ­ლე­ბა ნიშ­ნავ­დეს.

გა­რე­მო­ე­ბე­ბი: კულ­ტუ­რის სფე­როს მარ­თ­

მა­თი სო­ცი­ა­ლუ­რი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა). კი­ნო – ეს

ვის პრო­ცე­სი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია არა­მარ­ტო

არის სა­ჯა­რო პრო­დუქ­ტი, რო­მე­ლიც სო­

ეფექ­ტუ­რია თუ არა კი­ნოს კონ­კუ­რენ­ტუ­ნა­ რი­ა­ნო­ბის ამაღ­ლე­ბის­თვ ­ ის მარ­კე­ტინ­გუ­ლი

სო­ცი­ა­ლურ­-კ ­ ულ­ტუ­რულ კონ­ტექ­ს­ტ­სა და

ცი­ალ ­ უ­რი მოვ­ლე­ნაა და და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ

ტექ­ნო­ლო­გი­ებ ­ ი, რომ­ლე­ბიც სხვა სა­მომ­ხ­მა­

სო­ცი­ა­ლურ­-კ ­ ულ­ტუ­რულ გა­რე­მო­ზე, არა­მედ

პი­რებს ან კონ­კ­რე­ტულ ჯგუ­ფებს შე­უძ­ლი­ათ

რებ­ლო ბა­ზარ­ზე წარ­მა­ტე­ბით მოქ­მე­დებს?

­ ებს სო­ცი­ალ ­ ურ­-კ ­ ულ­ მას თა­ვა­დაც ახ­ასი­ათ

­ ე­ნონ რო­გორც პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ის ინ­ს­ გა­მო­იყ

ცხა­დი­ა, ში­და და გა­რე ბა­ზარ­ზე კი­ნო­ფილ­

ტუ­რუ­ლი ნი­შან­-თ ­ ­ვი­სე­ბე­ბი. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­

­ ის ეკო­ნო­მი­კუ­რი ტ­რუ­მენ­ტი, კი­ნო­წარ­მო­ებ

­ ე­ბის მარ­კე­ტინ­გუ­ლი სტრა­ტე­ მის და­წი­ნა­ურ

ში, კულ­ტუ­რის ცნე­ბა­ში იგუ­ლის­ხმ ­ ე­ბა არა

­ უ­რი (გარდა სათ­ქმ ­ ე­ლის მნიშ­ვ­ და სო­ცი­ალ

გია მთა­ვარ როლს თა­მა­შობს მის წარ­მა­

ცალ­კე­ულ ­ ი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი აქ­ტი, არა­მედ

­ ის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ ნე­ლოვ­ნე­ბი­სა და კი­ნო­ენ

ტე­ბით გა­ყიდ­ვა­ში. ამ­დე­ნად, გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა

შე­მოქ­მე­დე­ბა და შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი პრო­ცე­სი,

ლო­ბი­სა) უმ­თავ­რე­სი ამო­ცა­ნა ის გახ­ლავთ,

ინ­სტ ­ ­რუ­მენ­ტთ ­ ა მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი სპექ­ტ­რი:

რო­გორც ადა­მი­ან ­ ის უნი­ვერ­სა­ლუ­რი და­

რომ რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტ­მა ადა­მი­ან­მა ნა­ხოს

დაწყე­ბუ­ლი PR–პროგ­რა­მე­ბით, დას­რუ­ლე­

მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა სამ­ყა­რო­სად­მი, რომ­ლის

კი­ნო­ფილ­მი.

მეშ­ვე­ო­ბი­თაც ის ქმნის "ახალ სამ­ყა­როს" და სა­კუ­თარ თავს.

კულ­ტუ­რის სფე­როს მე­ნეჯ­მენ­ტის სპე­ცი­ფი­

ეკო­ნო­მის­ტე­ბის, მარ­კე­ტინ­გი­სა და ბაზ­რის კვლე­ვის სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბის გან­მარ­ტე­ბით,

ბუ­ლი „კროს-პროექტებითა“ და მას­შ­ტა­ბუ­რი ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბით ეროვ­ნულ პრე­მი­ერ ­ ებ­ზე. აღ­ნიშ­ნუ­ლი გა­მომ­დი­ნა­რე­ობს იქე­დან, რომ

პრო­დუქ­ტი არის სარ­გებ­ლის ნაკ­რე­ბი

რო­დე­საც სა­უ­ბა­რია ფილ­მის გა­ყიდ­ვა­ზე, იგი

მყიდ­ვე­ლის თვალ­საზ­რი­სით. პრო­დუქ­ტის

უკ­ვე აღარ გვევ­ლი­ნე­ბა უბ­რა­ლო ფი­რად – ეს არის პრო­დუქ­ტი, რო­მელ­მაც და­მა­

კას, რო­გორც წე­სი, „სულიერი წარ­მო­ე­ბის“

აღ­წე­რა მი­სი ტექ­ნი­კუ­რი პა­რა­მეტ­რე­ბის

­ ა­რი თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბებს უკავ­ში­რე­ბენ. ამ­გვ

­ ო­ბის მი­ხედ­ვი­თაა ან სიმ­ბო­ლუ­რი ფა­სე­ულ

­ ი­ნა წარ­მო­ებ ­ ის ტე­ბი­თი ფა­სე­უ­ლო­ბა შე­იძ

­ ო­ბის „პროდუქტები“ არა იმ­დე­ნად საქ­მი­ან

შე­საძ­ლე­ბე­ლი, რაც სა­ბო­ლო­ოდ რე­ა­ლურ

პე­რი­ოდ­ში სა­ინ­ფორ­მა­ციო მხარ­და­ჭე­რით, სა­ფეს­ტი­ვა­ლო ის­ტო­რი­ით და სხვა ინ­ფორ­

საგ­ნობ­რი­ვი ხა­სი­ა­თი­სა­ა, რამ­დე­ნა­დაც

ან წარ­მო­სახ­ვი­თი სარ­გებ­ლის ნაკ­რებს

აზ­როვ­ნე­ბის ფე­ნო­მე­ნებს (აღქმას, გა­გე­ბას,

წარ­მო­ად­გენს. მომ­ხ­მა­რებ­ლე­ბი იყე­ნე­ბენ

მა­ცი­ულ ­ ი მი­ზე­ზე­ბით. კი­ნო­ფილ­მის კონ­კუ­

გან­ც­დას და მისთ.) უკავ­შირ­დე­ბა და უშუ­ა­ლო

თა­ვი­ანთ ფი­ნან­სებს ცალ­კე­ულ ­ ი პრო­დუქ­

რენ­ტუ­ნა­რი­ან ­ ო­ბის ასა­მაღ­ლებ­ლად, ბაზ­რის

დათ­ვლ ­ ა­სა და შე­ჯა­მე­ბას არ ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბა.

ტის შე­სა­ძე­ნად სა­კუ­თა­რი სურ­ვი­ლე­ბი­სა

თვალ­საზ­რი­სით, გა­მო­იყ ­ ე­ნე­ბა სხვა­დას­ხ­ვა

ხში­რად მა­თი წარ­მო­ებ ­ ა მათ გა­მო­ყე­ნე­ბას

და სა­ჭი­რო­ებ ­ ის შე­სა­ბა­მი­სად. ნე­ბის­მი­ერ ­ ი

მარ­კე­ტინ­გუ­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი და ტექ­ნო­ლო­

ემ­თხ­ვე­ვა (სპექტაკლის, კი­ნო­ფილ­მის ჩვე­ნე­

კომ­პა­ნი­ის ­ ათ­ვის პრო­დუქ­ტი გა­ნი­საზღ­ვ­რე­ბა

გი­ებ ­ ი, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი დი­დი ყუ­რადღე­ბა

ბა, კონ­ცერ­ტ­ზე დას­წ­რე­ბა, წიგ­ნის კითხ­ვა).

­ ებ­ლე­ბის ერ­ რო­გორც ტექ­ნი­კუ­რი მა­ხა­სი­ათ

ენი­ჭე­ბა მომ­ხ­მა­რებ­ლის, მყიდ­ვე­ლის ფა­სე­უ­

უფ­რო მე­ტიც, მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი და სხვა ტი­პის

თობ­ლი­ო­ბა, რო­მე­ლიც სხვა­დას­ხ­ვა­ნა­ი­რად

ლო­ბი­სა და კმა­ყო­ფი­ლე­ბის კვლე­ვას.

პრო­დუქ­ტე­ბის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბით, რომ­ლე­ბიც

­ ე­ლი კომ­პა­ნი­ის მი­ერ. აღიქ­მე­ბა მწარ­მო­ებ

­ ა­რე­ბე­ლი, ჩვე­უ­ლებ­რივ, უამ­რავ მომ­ხმ

გა­მო­ყე­ნე­ბის პრო­ცეს­ში ცვდე­ბა, კულ­ტუ­რუ­

­ ა ადა­მი­ან ­ ის თვალ­თა­ხედ­ვი­დან სხვა­დას­ხვ

პრო­დუქ­ტს ­ ა თუ მომ­სა­ხუ­რე­ბას ეც­ნო­ბა და

­ ო­ბე­ბი გა­მო­ყე­ნე­ბი­სას სულ უფ­ ლი ფა­სე­ულ

პრო­დუქ­ტი სხვა­დას­ხ­ვაგ­ვა­რად ხა­სი­ათ­დე­ბა:

ყი­დუ­ლობს იმას, რა­საც მი­სი მოთხოვ­ნი­ლე­

რო მეტ ღი­რე­ბუ­ლე­ბას იძენს (მაგალითად,

თუ ერ­თის­თ­ვის წარ­მო­ად­გენს მა­ტე­რი­ალ ­ უ­რი

ბე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა შე­უძ­ლი­ა. რო­გორ

რაც უფ­რო მეტ­მა ადა­მი­ან­მა წა­ი­კითხა

კომ­პო­ნენ­ტე­ბის ნაკ­რებს, მე­ო­რეს­თვ ­ ის იგი­ვე

არ­ჩე­ვენ ისი­ნი სა­სურ­ველ მარ­კე­ტინ­გულ

94

sarCevi

95

შე­თა­ვა­ზე­ბას? არ­ჩე­ვა­ნი და­ფუძ­ნე­ბუ­ლია იმ

სპე­ცი­ფი­კურ გან­ზო­მი­ლე­ბებ­ზე:

რაც უფ­რო დი­დი ყუ­რადღე­ბის მიპყ­რო­ბას

ფა­სე­ულ ­ ო­ბებ­სა და კმა­ყო­ფი­ლე­ბის აღ­ქმ ­ ა­ზე,

>> სივ­რ­ცობ­რი­ვი მოც­ვა, კონ­ტაქ­ტის

შეძ­ლებთ, მით უფ­რო ძვი­რად გაჰ­ყი­დით

რო­მე­ლიც ამა­თუ­იმ პრო­დუქ­ტ­სა თუ მომ­სა­ხუ­

­ ე­ნო­ბა; წერ­ტი­ლე­ბის და ზო­ნე­ბის რა­ოდ

პრო­დუქ­ცი­ას. და რა კავ­ში­რი აქვს ყო­ვე­ლი­ვე

­ ა მარ­კე­ტინ­გუ­ლი რე­ბას ახ­ლავს. სხვა­დას­ხვ

­ ­ცო­ბა; >> დრო­ში გან­ვრ

­ ­ვავ­ ამას პრო­დუ­სი­რე­ბას­თან და რით გან­სხ

შე­თა­ვა­ზე­ბე­ბით მყიდ­ველს უყა­ლიბ­დე­ბა

>> სა­კო­მუ­ნი­კა­ციო არ­ხე­ბი;

დე­ბა მარ­კე­ტინ­გუ­ლი მიდ­გო­მა ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი

გარ­კ­ვე­უ­ლი მო­ლო­დი­ნი, რომ­ლის შე­სა­ბა­მი­

>> კონ­ტენ­ტის ტი­პე­ბი

რეკ­ლა­მის­გან? სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ეს იგი­ვე­ა, რაც და­მო­კი­

სად იგი ყი­დუ­ლობს სა­სურ­ველ პრო­დუქტს და

(შინაარსობრივი გან­სხ ­ვ ­ ა­ვე­ბე­ბი);

თა­ვის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს უზი­არ ­ ებს სხვებ­საც.

>> მიზ­ნობ­რი­ვი ჯგუ­ფის ტი­პე­ბი, გან­სხ ­ვ ­ ა­ვე­ბე­ბი

დე­ბუ­ლე­ბით და ქცე­ვით ვაჭ­რო­ბა, მაგ­რამ

ნე­ბის­მი­ე­რი პრო­დუქ­ტი­ს, მათ შო­რის – კო­

მიზ­ნობ­რი­ვი ჯგუ­ფე­ბის პა­რა­მეტ­რებ­ში და ა. შ.

ბევ­რად უფ­რო ვირ­ტუ­ო­ზუ­ლად. პრო­დუ­სერს

ნო­ფილ­მის, ბა­ზარ­ზე გა­ტა­ნი­სას ყვე­ლა­ფე­რი

ამ კუთხით, პრო­დუ­სინ­გი – ეს არის

არა­ფე­რი გა­აჩ­ნია ლა­მა­ზი იდე­ის გარ­და. მი­სი ერ­თა­დერ­თი სა­ქო­ნე­ლი ვირ­ტუ­ა­ლუ­

და­მო­კი­დე­ბუ­ლია მე­ნეჯ­მენ­ტზ ­ ე – რამ­დე­

მარ­კენ­ტინ­გუ­ლი კო­მუ­ნი­კა­ცი­ებ ­ ის ბაზ­რის

ნად ხა­რის­ხი­ა­ნად იქ­ნე­ბა რე­ალ ­ ი­ზე­ბუ­ლი

­ ი სექ­ტო­რი, რო­მე­ლიც მო­იც ­ ავს ცალ­კე­ულ

რი მო­მა­ვა­ლი­ა, თუმ­ცა მი­სი რე­ალ ­ ი­ზე­ბა

გა­ყიდ­ვე­ბის სტრა­ტე­გი­ა. აქ უნ­და აღი­ნიშ­ნოს

მო­სა­ხუ­რე­ბის მი­წო­დე­ბას უნი­კა­ლუ­რი მარ­კე­

­ ურ და არა­ვირ­ტუ­ა­ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად რე­ალ

არა მხო­ლოდ ინ­ვეს­ტი­ცი­ებ ­ ის კო­მერ­ცი­უ­ლი

ტინ­გუ­ლი პრო­დუქ­ტის შექ­მ­ნის სფე­რო­ში, და­

ლურ ფულს მო­ითხოვს. რაც უფ­რო მე­ტია

ამო­ნა­გე­ბი, არა­მედ იმი­ჯის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბაც,

­ ე­ბის, გარ­თო­ბის და სხვა ამო­ცა­ნა­თა წი­ნა­ურ

ფი­ნან­სე­ბი, მით უფ­რო დი­დია ალ­ბა­თო­ბა

რაც არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი აქ­ტივს წარ­მო­ად­გენს.

გა­დაწყ­ვე­ტის მიზ­ნით. უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა,

აუცი­ლე­ბე­ლი პრო­პორ­ცი­ით მო­ვი­ზი­დოთ

პრო­დუ­სერ­მა კი ყვე­ლა მარ­კე­ტინ­გუ­ლი ინ­ს­

უნ­და გა­ვარ­კ­ვი­ოთ, თუ რას წარ­მო­ად­გენს

ყუ­რადღე­ბა (ამბავი ფილ­მის გა­მოს­ვ­

ტ­რუ­მენ­ტის გა­მო­ყე­ნე­ბით უნ­და მო­ა­ხერ­ხოს

პრო­დუ­სი­რე­ბა ბიზ­ნე­სის თვალ­საზ­რი­სით.

ლის შე­სა­ხებ, და­ინ­ტე­რე­სე­ბა) და ქცე­ვა

ინ­ვეს­ტი­რე­ბი­დან მო­გე­ბის მი­ღე­ბა. სწო­რედ

პრო­დუ­სი­რე­ბა შე­იძ­ლე­ბა გა­ნი­საზღ­ვ­

ამი­ტო­მაა ასეთ დროს პრო­დუ­სე­რის რო­ლი

როს რო­გორც პრო­ექ­ტე­ბის რე­ალ ­ ი­ზე­ბის

ეკო­ნო­მი­კა­ა. რო­გორც უკ­ვე აღ­ვ­ნიშ­ნეთ,

გან­სა­კუთ­რე­ბით მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი.

სა­შუ­ალ ­ ე­ბა; უფ­რო მე­ტიც – პრო­დუ­სი­რე­ბა,

პრო­დუ­სი­რე­ბის ფორ­მუ­ლა­ა: იდე­ას + რე­სურ­

(ბილეთების გა­იყ ­ იდ­ვა). შემ­დეგ კი მარ­ტი­ვი

ნე­ბის­მი­ე­რი პრო­დუქ­ტი­ს, მათ შო­რის – კო­ნო­ფილ­მის, ბა­ზარ­ზე გა­ტა­ნი­სას ყვე­ლა­ფე­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია მე­ნეჯ­მენ­ტ­ზე კი­ნოს, ისე­ვე რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი სხვა

რო­გორც ბიზ­ნე­სი, ყი­დის პრო­დუქტს მო­

სე­ბის (უმჯობესია – ფი­ნან­სუ­რის) საკ­მა­რი­სი

პრო­დუქ­ტის მარ­კე­ტინ­გშ ­ ი, არ­სე­ბობს ცნე­ბა

მა­ვალ­ში, ვი­ნა­იდ ­ ან მი­სი წარ­მო­ებ ­ ი­სა და

რა­ოდ ­ ე­ნო­ბა. ამ­გვ ­ ა­რად, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრო­ ექ­ტის პრო­დუ­სი­რე­ბის­თვ ­ ის აუცი­ლე­ბე­ლია

– მიზ­ნობ­რი­ვი ჯგუ­ფი. კი­ნოს პრო­ფე­სი­უ­

რე­ა­ლი­ზე­ბის ხერ­ხე­ბი უპყ­რია ხელთ. იგი

ლად შე­ფა­სე­ბა „კარგია/ცუდია“– თი არ

შე­ი­ცავს სამ ძი­რი­თად ელე­მენტს: ნა­ყო­

იდე­ის და ფუ­ლის მო­ძი­ებ ­ ა. პრო­დუ­სი­რე­ბის

ამო­ი­წუ­რე­ბა. აქ იწყე­ბა პრო­დუ­სე­რის საქ­მე.

­ ა (ან შექ­მნ ­ ა), ფი­ე­რი ბიზ­ნეს­-ი­დე­ის მო­ძი­ებ

ტექ­ნო­ლო­გია (ფილოსოფია) ეს არის სხვა­

მა­გა­ლი­თად, სა­კუ­თა­რი მარ­კე­ტინ­გუ­ლი ჰი­

­ ი­ზე­ბა. რე­სურ­სე­ბის მო­ზიდ­ვა და იდე­ის რე­ალ

დას­ხ­ვა გა­რე­მო­ე­ბი­სა და რე­სურ­სის შერ­წყ­მის

პო­თე­ზის შექ­მ­ნა: კონ­კ­რე­ტუ­ლი სო­ცი­ა­ლუ­რი

თუმ­ცა, რე­ა­ლი­ზე­ბა უკ­ვე ტექ­ნი­კურ სა­კითხს

­ ის მიზ­ნით. ხე­ლოვ­ნე­ბა რა­ი­მე ახ­ლის შექ­მნ

ჯგუ­ფის­თ­ვის სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა ესა­თუ­ის

წარ­მო­ად­გენს, თუ­კი იდე­ას და რე­სურ­სებს

­ ა­რად ხდე­ბა პრაქ­ტი­კა­ში ყო­ვე­ლი­ვე ეს ამ­გვ

ის­ტო­რია ამა­თუ­იმ სი­ტუ­აც ­ ი­ე­ბით; სცე­ნა­რის­

ვფლობთ. ამ­დე­ნად, პრო­დუ­სე­რი ეძებს მხო­

- პრო­დუ­სე­რი მი­მარ­თავს პო­ტენ­ცი­უ­რად და­

ტის შერ­ჩე­ვა, რო­მე­ლიც შეძ­ლებს ამ იდე­ის

ლოდ იდე­ებ­სა და რე­სურ­სებს. ყვე­ლა­ფერ

ინ­ტე­რე­სე­ბულ პირს შემ­დე­გი წი­ნა­და­დე­ბით:

გა­მო­სახ­ვას, და რე­ჟი­სო­რის და­ქი­რა­ვე­ბას

და­ნარ­ჩენს ის თვი­თონ უზ­რუნ­ველ­ყოფს.

„მაქვს შე­სა­ნიშ­ნა­ვი იდე­ა, რო­მელ­საც თქვე­ნი

ჩა­ნა­ფიქ­რის ხორ­ცხ­შეს­ხ­მის­თ­ვის; თუ ნახ­სე­

მარ­კე­ტინ­გ­ში კი­ნოს, ისე­ვე რო­გორც კულ­

ბიზ­ნეს­-­პრ ­ ობ­ლე­მე­ბის გა­დაწყ­ვე­ტა შე­უძ­ლი­ა.

ნე­ბი მარ­კე­ტინ­გუ­ლი ჰი­პო­თე­ზა კი­ნო­თე­ატ­რე­

ტუ­რის ნე­ბის­მი­ე­რი სხვა პრო­დუქ­ტის შე­მოქ­

ამ იდე­ის რე­ალ ­ ი­ზე­ბა მო­გი­ტანთ მო­გე­ბას

ბის ბი­ლე­თე­ბის კარ­გად გა­ყიდ­ვა­ზეც აისა­ხა,

­ ე­ბის მო­სა­ზი­დად მე­დე­ბი­თი მხა­რე ადა­მი­ან

­ ი­ზე­ბის­თ­ვის 1000%-ის ოდე­ნო­ბით. მი­სი რე­ალ სა­ჭი­როა ფუ­ლის 100%, მაგ­რამ თქვენ­გან

მა­შა­სა­და­მე პრო­დუ­სე­რის შრო­მის შე­დე­გი

­ ე­ლო­ვა­ნი­ა; მე­ტიც, შე­საძ­ ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნ

­ ად გა­კე­თე­ბუ­ლი კი­ნო­ა. თუ­კი პრო­ფე­სი­ულ

ლე­ბე­ლია შემ­დე­გი ჰი­პო­თე­ზის წა­მო­ყე­ნე­ბა:

მხო­ლოდ 20%-ს ვითხოვ; თუ თქვენ­თ­ვის ეს

ფილ­მი ჩა­ვარ­და, ე. ი. სადღაც შეც­დო­მაა

­ ე, რა­საც შე­უძ­ლია თუ თქვენ იპო­ვეთ რა­იმ

სა­ინ­ტე­რე­სო­ა, და­ნარ­ჩენ 80%-ს მე ვი­შო­

დაშ­ვე­ბუ­ლი.

ხალ­ხი (ან მა­თი ყუ­რადღე­ბა) მი­იზ ­ ი­დოს,

ვი.“ აღ­ნიშ­ნუ­ლი სტრა­ტე­გია მარ­კე­ტინ­გ­

ჩათ­ვა­ლეთ, რომ ფუ­ლის მო­ზიდ­ვის ხერ­ხს ­ აც

ში გა­ნი­ხი­ლე­ბა რო­გორც მარ­კე­ტინ­გის

ე­ბის ბა­ზარს აქვს სა­კუ­თა­რი სექ­ტო­რე­ბი და

მი­ა­გე­ნით. ამა­ზეა აგე­ბუ­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე

მარ­თვ ­ ის მი­მარ­თუ­ლე­ბა, კონ­კ­რე­ტუ­ლად კი

სეგ­მენ­ტე­ბი, რომ­ლე­ბიც და­მო­კი­დე­ბუ­ლია

რეკ­ლა­მა: ადა­მი­ან­თა ყუ­რადღე­ბა = ფულს.

სო­ცი­ო­ე­თი­კურ მარ­კე­ტინ­გულ კონ­ცეფ­ცი­ას

მა­სობ­რი­ვი მარ­კენ­ტინ­გუ­ლი კო­მუ­ნი­კა­ცი­

96

sarCevi

97

წარ­მო­ად­გენს. სო­ცი­ო­ე­თი­კუ­რი მარ­კე­ტინ­

ამას­თან, ხელ­მძ ­ ღ­ვა­ნე­ლე­ბი ხში­რად არ

შეძ­ლებს უინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რი­ის მა­ყუ­რებ­

გუ­ლი კონ­ცეფ­ცია – გუ­ლის­ხ­მობს კომ­პა­ნი­ის

უფიქ­რ­დე­ბი­ან, რომ და­ფა­რულ­მა რე­სურ­სებ­

ლის­თ­ვის მი­ყიდ­ვას.

მი­ერ მარ­კე­ტინ­გუ­ლი გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბე­ბის

მა მათ, შე­საძ­ლო­ა, საკ­მა­ოდ დი­დი ფუ­ლი

მი­ღე­ბას მომ­ხ­მა­რებ­ლის სურ­ვი­ლე­ბის, კომ­

მო­უ­ტა­ნოს, ზოგ­ჯერ იმა­ზე ბევ­რად მე­ტიც კი,

პრო­დუ­სერს არ უნ­და ჰქონ­დეს არა­ვი­თა­რი ილუ­ზია – პრო­დუ­სი­რე­ბა, რო­გორც ტექ­ნო­

პა­ნი­ის მოთხოვ­ნი­ლე­ბე­ბის, მომ­ხ­მა­რებ­ლი­სა

რაც ძი­რი­თად ბიზ­ნესს მო­აქვს. ამ პრო­ცე­სის

ლო­გი­ა, პი­როვ­ნულ დო­ნე­ზე სხვა არა­ფე­რი­ა,

და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბის გათ­ვა­ლის­

ნი­უ­ან­სე­ბი ეფუძ­ნე­ბა მარ­კე­ტინ­გის ისეთ ფუნ­

თუ არა პი­რა­დი გა­ყიდ­ვე­ბის ხე­ლოვ­ნე­ბა.

წი­ნე­ბით. ადა­მი­ა­ნე­ბი, რო­მელ­თაც ეს­მით

და­მენ­ტურ ცნე­ბებს, რო­გო­რი­ცაა 4P, 5P, 7P +

ეს პრინ­ცი­პუ­ლი დე­ბუ­ლე­ბა­ა. იდეა თა­ვის

მარ­კე­ტინ­გი, ამ წი­ნა­და­დე­ბას „უნიკალურ

თქვე­ნი მო­გე­ბის რე­ალ ­ უ­რი მო­დე­ლი.

თავს არ ყი­დის, იგი მხო­ლოდ პრო­დუქ­ტი­ა, მო­მავ­ლის ერ­თ­-ერ­თი ვა­რი­ა­ცია და მას გამ­

სა­ვაჭ­რო წი­ნა­და­დე­ბას“ უწო­დე­ბენ. თუმ­ცა,

პრო­დუ­სე­რის ამო­ცა­ნაა – წი­ნას­წარ გან­ჭ­

ჩვე­ნი აზ­რით, ისი­ნი ცდე­ბი­ან. მას სხვა სა­

ვ­რი­ტოს, რა რე­სურ­სე­ბია სა­ჭი­რო არ­ტ­-­პრ ­ ო­

ყიდ­ვე­ლი სჭირ­დე­ბა. სწო­რედ ამ ფუნ­ქ­ცი­ას

ხელ­წო­დე­ბა აქვს – „წინადადება, რო­მელ­

ექ­ტის რე­ალ ­ ი­ზე­ბის­თ­ვის და მი­მარ­თოს მას

ას­რუ­ლებს პრო­დუ­სე­რი. გა­ყიდ­ვი­სას პრო­

ზეც უარის თქმა შე­უძ­ლე­ბე­ლი­ა“. ცხა­დი­ა,

(მათ), ვინც ამ რე­სურ­სებს ფლობს. ამას­თან,

­ ი­ო­რი დუ­სერ­მა უნ­და მი­აღ­წი­ოს, რომ პარ­ტნ

შე­თა­ვა­ზე­ბა უნი­კა­ლუ­რიც უნ­და იყოს, მაგ­რამ

რე­სურ­სე­ბის მფლო­ბე­ლი შე­იძ­ლე­ბა ვერც

­დ ­ ეს მის შე­თა­ვა­ ან სპონ­სო­რი და­თან­ხმ

მი­სი მთა­ვა­რი ღირ­სე­ბა მას­ზე უარის თქმის

­ ა­რი სა­ხის ხვდე­ბო­დეს, რომ მის ხელთ ამ­გვ

ზე­ბას ურ­თი­ერ­თ­მი­სა­ღე­ბი პი­რო­ბე­ბით. ამ

შე­უძ­ლებ­ლო­ბა­ა. უნი­კა­ლუ­რო­ბის ხა­რის­ხის

­ ა­ რე­სურ­სი არ­სე­ბობს. მა­შინ, რო­დე­საც ამ­გვ

თვალ­საზ­რი­სით, კონ­კრ ­ ე­ტუ­ლი პრო­ექ­ტის

ამაღ­ლე­ბი­სა და უარის თქმის თა­ვი­დან აცი­

რი „რესურსული სპონ­სო­რე­ბის“ საკ­მა­რი­სი

­ ე­ბის­თვ ­ ის აუცი­ლე­ბე­ლია ორი გან­ხორ­ცი­ელ

ლე­ბის­თ­ვის შე­თა­ვა­ზე­ბი­სას შე­საძ­ლე­ბე­ლი­ა,

რა­ო­დე­ნო­ბა მო­ძი­ებ ­ უ­ლი­ა, პრო­დუ­სე­რი

ელე­მენ­ტის არ­სე­ბო­ბა – თა­ვად გა­ყიდ­ვის ხე­

მო­სა­ლოდ­ნე­ლი შე­მო­სა­ვა­ლი მი­ლი­ონ პრო­

სა­კუ­თარ თავ­ზე იღებს მა­თი რე­სურ­სე­ბის

ლოვ­ნე­ბა და პრო­დუქ­ტი, ანუ იდე­ა. დამ­წყებ

ცენ­ტამ­დე ავ­წი­ოთ, ხო­ლო მოთხოვ­ნი­ლი

შეკ­რე­ბის, კონ­ფ­ლიქ­ტე­ბის მოგ­ვა­რე­ბი­სა და

გამ­ყიდ­ველ­საც კი ხე­ლე­წი­ფე­ბა სა­უცხოო

ხარ­ჯი 0%-მდე და­ვიყ­ვა­ნოთ.

პო­ზი­ცი­ა­თა და­ახ­ლო­ებ ­ ის ფუნ­ქ­ცი­ას. ძი­რი­

პრო­დუქ­ტის გა­სა­ღე­ბა, მაგ­რამ გე­ნი­ოს ­ იც

თა­დად, აღ­ნიშ­ნუ­ლი საქ­მი­ან ­ ო­ბის გარ­და,

კი ვერ გა­ას­ხვ ­ ი­სებს პრო­დუქტს, რო­მე­ლიც

პრო­დუ­სე­რის ამო­ცა­ნაა სა­უცხოო არ­ტ­-­პრო­

შეთავაზების მთა­ვა­რი ღირ­სე­ბა მას­ზე უარის თქმის შე­უძ­ლებ­ლო­ბა­ა ენ­თუ­აზ ­ ი­აზმს არ იწ­ვევს. აღ­ნიშ­ნუ­ლი­დან

ექ­ტის რე­ა­ლი­ზე­ბა, და არა – ადა­მი­ან ­ ე­ბის

­ ე და­ვა­ლე­ბე­ბის ან პრო­დუ­სერს სხვა რა­იმ

მოტყუ­ებ ­ ა. ეს გან­სა­კუთ­რე­ბით მნიშ­ვნ ­ ე­ლო­ვა­ნია

მოქ­მე­დე­ბე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა არც უწევს. ცხა­

გა­მომ­დი­ნა­რე, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრო­დუ­სი­

იმ­დე­ნად, რამ­დე­ნა­დაც პრო­დუ­სე­რი ყი­დის

დი­ა, რომ წი­ნამ­დე­ბა­რე სტა­ტი­ის კონ­ტექ­ს­ტ­ში

რე­ბა – ეს არის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი იდეა და მი­სი

მო­მა­ვალს, ამის გა­კე­თე­ბა კი მხო­ლოდ იმ

გა­ნი­ხი­ლე­ბა გე­ნე­რა­ლუ­რი პრო­დუ­სე­რის, და

გა­ყიდ­ვის ხე­ლოვ­ნე­ბა. პრაქ­ტი­კა გვიჩ­ვე­ნებს,

შემ­თხ­ვე­ვა­შია შე­საძ­ლე­ბე­ლი, რო­დე­საც პი­როვ­

­ ი­ურ ­ ი ან სხვა პრო­დუ­სერ­ არა – ხა­ზის, ფუნ­ქც

­ ა ბევ­რად რომ შე­სა­ნიშ­ნა­ვი იდე­ის მო­ძი­ებ

ნე­ბას აქვს სა­ხე­ლი, რე­პუ­ტა­ცია და ის­ტო­რი­ა.

­ ი. გან­ვმ ­ არ­ტავთ – პრო­ექ­ტის თა ფუნ­ქ­ცი­ებ

უფ­რო რენ­ტა­ბე­ლუ­რი­ა, ვიდ­რე მი­სი შექ­მ­ნა.

არ გა­გაჩ­ნი­ათ სა­ხე­ლი და რე­პუ­ტა­ცი­ა? არა­ვინ

­ვ ­ ავ­დე­ გე­ნე­რა­ლუ­რი პრო­დუ­სე­რი იმით გან­სხ

­ ი­ ამი­ტო­მაც, მსოფ­ლი­ო­ში არ­სე­ბობს კრე­ატ

და­გი­ჯე­რებთ და თქვე­ნი ულა­მა­მა­ზე­სი იდე­აც

ბა სხვა მო­ნა­წი­ლე­თა­გან, რომ იგი ერ­თა­

­ აგ­ვა­რი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი უ­ლი და სხვა­დას­ხვ

კი მი­უ­ღე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა. პრო­დუ­სე­რი აკე­თებს

დერ­თი­ა, ვინც პრო­ექ­ტშ ­ ი ფუ­ლად სახ­ს­რებს

სა­აგ ­ ენ­ტო­ებ ­ ი, რომ­ლე­ბიც მუ­შა­ო­ბენ იდე­ებ ­ ის

მკა­ფიო გათ­ვ­ლას და მი­ნი­მუ­მამ­დე დაჰ­ყავს

მო­ი­ზი­დავს; ყვე­ლა და­ნარ­ჩე­ნი კი ამ ფუ­ლის

მრა­ვალ ავ­ტორ­თან. ამას­თან, ავ­ტორ­თა

სა­კუ­თა­რი და სხვი­სი რის­კე­ბი. ეს კი უკ­ვე ტექ­ნო­

ხარ­ჯ­ვით არის და­კა­ვე­ბუ­ლი.

უმ­რავ­ლე­სო­ბა მხო­ლოდ იმ იმე­დით წერს,

ლო­გი­ა­ა. ბიზ­ნეს­ში ამას აქ­ტი­ვებ­სა და პა­სი­ვებს

პრო­დუ­სე­რი და­მო­უ­კი­დებ­ლად ან სხვადა­ ს­ხ­ვა შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი სა­აგ ­ ენ­ტოს შუ­ა­მავ­ლო­

რომ მათ შე­თა­ვა­ზე­ბულ იდე­ას სა­აგ ­ ენ­ტო მიჰ­ ყი­დის გა­მომ­ცე­მელს, ტე­ლე­ვი­ზი­ას ან კი­ნე­

უწო­დე­ბენ. თუმ­ცა, რა სა­ხელ­წო­დე­ბაც უნ­და

ბით პო­უ­ლობს სა­ინ­ტე­რე­სო კონ­ტენტს, ანუ

მა­ტოგ­რაფს და ზოგ­ჯერ ასეც ხდე­ბა ხოლ­მე.

ჰქონ­დეს, ხში­რია შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, რო­დე­საც

იგი იმე­დოვ­ნებს, რომ მომ­ხ­მა­რე­ბელ­თა საკ­

­ ი­ცებს, რომ იმ ადა­ თუმ­ცა, სტი­ვენ კინ­გი ამ­ტკ

კომ­პა­ნი­ას უზარ­მა­ზა­რი რე­სურ­სე­ბი აქვს,

­ ოვ­ნე­ბით გა­იღ ­ ე­ბენ მა­ოდ დი­დი ჯგუ­ფე­ბი სი­ამ

მი­ან­თა­გან, რომ­ლე­ბიც იდე­ბის გე­ნე­რი­რე­ბას

მაგ­რამ მხო­ლოდ მცი­რე ნა­წილს იყე­ნებს.

­ ე­ტუ­ლი პრო­დუქ­ტის დრო­სა და ფულს კონ­კრ

ეწე­ვი­ან, შე­მო­სა­ვალს მხო­ლოდ 5% იღებს,

ამ მცი­რე ნა­წილ­საც კი მო­აქვს მო­გე­ბა –

ასათ­ვი­სებ­ლად. ეს პრო­დუ­სე­რის ყვე­ლა­ზე

ხო­ლო ყვე­ლა და­ნარ­ჩენს სხვა სფე­რო­ში უხ­

ტოპ­-­მე­ნეჯ­მენ­ტი თავს მშვი­დად გრძნობს და

დი­დი რის­კი­ა, იმ­დე­ნად, რამ­დე­ნა­დაც მას

დე­ბა საქ­მი­ა­ნო­ბა – ამ­გვ ­ ა­რია ბიზ­ნე­სი.

დი­დად არ ცდი­ლობს სა­კუ­თა­რი რე­სუ­სე­ბის

შე­უძ­ლია მიჰ­ყი­დოს სა­ინ­ვეს­ტი­ციო კონ­ტრ ­ აქ­

გა­მო­ყე­ნე­ბის ეფექ­ტუ­რო­ბის ამაღ­ლე­ბას.

ტი ბან­კირს, მაგ­რამ ვე­რა­ვინ, ვე­რას­დ­როს

98

kinosTvis erTad

გზა კი­ნოს­კენ >> თეო გა­ბუ­ნია

„ეს არის ფილ­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც იყო ჩვე­ნი

პირ­ვე­ლი ფილ­მე­ბი, რო­მე­ლე­ბიც კო­ტეს

სიყ­ვა­რუ­ლის ახ­ს­ნა კი­ნო­სად­მი“, – ასე და­

­ ა, მას­ში და­ი­ლე­ქა და დარ­ჩა, სულს ჩას­წ­ვდ

მა­გის­ტრ ­ ა­ტუ­რა; ის­წავ­ლოს სა­რე­ჟი­სო­რო­ზე,

რომ წა­ვი­დეს იტა­ლი­ა­ში და იქ და­ამ­თავ­როს

­ ა­რი ამ ახალ­გაზ­რდ ­ ებ­მა, იწყეს ჩემ­თან სა­უბ

ჩემ­და გა­სა­ოც­რად, კო­ტე მი­ქა­ბე­რი­ძის

გა­და­ი­ღოს მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მე­ბი და

რომ­ლე­ბიც ჩემ­თვ ­ ის და, ჩე­მი აზ­რით, დღე­

„ჩემი ბე­ბი­ა“ და ფე­დე­რი­კო ფე­ლი­ნის

რაც შე­იძ­ლე­ბა მე­ტი ფილ­მი ნა­ხოს.

ვან­დე­ლი ქარ­თუ­ლი კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის­თვ ­ ის

„ამარკორდი“ ყო­ფი­ლა. „ეს ფილ­მე­ბი იყო

აღ­მო­ჩე­ნა გახ­ლავთ.

ჩე­მი“, – მითხ­რა კო­ტემ. ირაკ­ლის სულ­ში კი

ურ­ზე, ზუს­ტად იმი­ტომ, რომ „ეს და­მეხ­მა­რე­ბა

ან­ტო­ნი­ო­ნიმ და­ი­დო სა­მუ­და­მო ბი­ნა.

თე­ო­რი­უ­ლი ხედ­ვა დავ­ხ­ვე­წო და სრუ­ლი

მა­თი პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯე­ბი კი­ნო­ში ფრან­

სა­ხე მივ­ცე იდე­ას. სა­ერ­თოდ ვთვლი, რომ

ყოლ­ბაია – თექ­ვს ­ ­მე­ტის. ისი­ნი ერ­თ­მა კი­ნო­ზე

გუ­ლი „ახალი ტალ­ღის“ ზე­გავ­ლე­ნით

კი­ნო უნ­და იყოს ფი­ლო­სო­ფი­უ­რი, და უნ­და

უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბულ­მა ადა­მი­ან­მა გა­მაც­ნო.

და­იწყო. ნა­ხეს ჟან ლუკ გო­და­რის ფილ­მე­ბი

ჩა­ა­ფიქ­როს მა­ყუ­რე­ბე­ლი“, – აი, ასე ფიქ­რობს

და ასე და­ი­ბა­და კო­ტე გუ­ნი­ას და ირაკ­ლი

ირაკ­ლი.

კოტე გუ­ნი­ამ და ირაკ­ლი ყოლ­ბა­ი­ამ ჩემ­ში ­ ის­ და­ან­გ­რი­ეს სტე­რე­ო­ტი­პი – რომ ამ თა­ობ

ყოლ­ბა­ი­ას ფილ­მე­ბი: „ეს სიყ­ვა­რუ­ლია ჟან­­

თ­ვის ხე­ლოვ­ნე­ბა არ არის ღი­რე­ბუ­ლი, რომ

-­ლუკ!“ „ბედის ირო­ნი­ა“, „მომენტო მო­რი“

რუ­ლე­ბუ­ლი­ყო, მაგ­რამ დად­გა დრო, რომ

­,­(­ტ­რი­ლო­გია გო­და­რის თე­მა­ზე); შემ­დეგ

ბო­ლო შე­კითხ­ვა და­მეს­ვა... და მა­ინც, რო­

„ფელინი“, „პატიმარი“, „სამი სიყ­ვა­რუ­ლი“,

გო­რი გინ­დათ, რომ იყოს თქვე­ნი კი­ნო?

მათ სხვა ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი აქვთ. ახალგაზრდა მო­მა­ვა­ლი რე­ჟი­სო­რე­ ბი ფიქ­რო­ბენ, რომ „ტე­ლე­ვი­ზი­ა, ტექ­ნი­კა, ზო­გა­დად გლო­ბა­ლი­ზა­ცია კლავს სუ­ლი­ერ

„ხმა“ . კო­ტე და ირაკ­ლი ახ­ლა მი­იჩ­ნე­ვენ, რომ

საზ­რდ ­ ოს, ახალ­გაზ­დ­რო­ბას უვიწ­რო­ვებს

ფილ­მებ­ში დაშ­ვე­ბუ­ლი შეც­დო­მე­ბი, ასა­კობ­

ჰო­რიზონტს“. არაფ­რის გა­კერ­პე­ბა არ შე­იძ­

რი­ვი (14 და 16 წე­ლი) იყო. „ეს იყო სპონ­ტა­

ლე­ბა, „ჟეშტებზე“ (რკი­ნას გუ­ლის­ხ­მობ­და☺)

ნუ­რად გა­კე­თე­ბუ­ლი, ეს ჩვე­ნი სიყ­ვა­რუ­ლი

მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბა – ეს არის მსოფ­ლი­ოს პრობ­

ახ­ს­ნაა კი­ნო­სად­მი“ .

ლე­მა და ეს არ არის კარ­გი“, – გან­მი­მარ­ტა

ამ პა­ტა­რა სუ­რა­თე­ბით გა­მო­ხა­ტეს თა­ვი­ან­

ძა­ლი­ან არ მინ­დო­და ჩვე­ნი სა­უ­ბა­რი დას­

ამ შე­კითხ­ვა­ზე კო­ტემ მოკ­ლე და კონ­კ­რე­ ტუ­ლი პა­სუ­ხი გამ­ცა: „გროტესკული ალე­გო­ რი­ა, სა­ტი­რუ­ლი ელე­მენ­ტე­ბით“ !. ირაკ­ლი რამ­დე­ნი­მე წა­მით ჩა­ფიქ­რ­და და მი­პა­სუ­ხა: „მე ვერ მივ­დი­ვარ სა­ბო­ლოო გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბამ­დე, რად­გან მეჩ­ვე­ნე­ბა, რომ ყო­ვე­ლი ახა­ლი ფილ­მი, რო­მელ­საც

კო­ტემ. „ადამიანს შე­უძ­ლია ცი­ხე­შიც იყოს

თი სათ­ქ­მე­ლი და ეს არის მა­თი პრო­ტეს­ტი

ვნა­ხუ­ლობ და წიგ­ნი, რო­მელ­საც ვკითხუ­

თა­ვი­სუ­ფა­ლი, მთა­ვა­რია გო­ნე­ბა და სუ­ლი“, –

თა­ნა­მედ­რო­ვე, კო­მერ­ცი­უ­ლი ფილ­მე­ბის

ლობ, მინ­გ­რევს იდე­ას და უფ­რო მე­ტი მინ­და.

ასე და­ას­რუ­ლა სათ­ქ­მე­ლი ირაკ­ლიმ.

მი­მართ: „ჩვენ გვაქვს პრო­ტეს­ტი კო­მერ­ცი­უ­

სა­ნამ იდეა თავ­ში­ა, ცოცხა­ლია და სულ

ლი, ტექ­ნო, თა­ნა­მედ­რო­ვე კი­ნოს მი­მართ და

რა­ღა­ცე­ბი ემა­ტე­ბა, მი­ჭირს ნა­ბი­ჯის გა­დად­გ­

ყველაზე სა­ინ­ტე­რე­სოა ის ფაქ­ტი, რომ კო­ტე გუ­ნია ტექ­ნი­კუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის არ­

იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის მი­მართ, რომ­ლე­ბიც ხელს

მა, სა­ბო­ლო­ოდ და­ფიქ­სი­რე­ბა, შთა­გო­ნე­ბის

ქი­ტექ­ტუ­რის ფა­კულ­ტე­ტის პირ­ვე­ლი კურ­სის

უწყო­ბენ ასე­თი ფილ­მე­ბის შექ­მ­ნას“, – ასე­თი

გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა... და მა­ინც, ჩე­მი კი­ნო უნ­და

სტუ­დენ­ტი­ა, ირაკ­ლი ყოლ­ბაია კი წმინ­და

პა­სუ­ხი არც გამ­კ­ვირ­ვე­ბია ამ ახ­ლ­გაზ­რ­დე­

იყოს ისე­თი, რო­გო­რიც მე მინ­და, იდე­ე­ბი –

გი­ორ­გის სა­ხე­ლო­ბის სკო­ლის მოს­წავ­ლე.

ბის­გან, რად­გან კო­ტეს­­„­ფე­ლი­ნი თა­ვი­სი­ა­ნი

მორ­გე­ბუ­ლი რე­ა­ლო­ბას“ .

ვუს­მენ­დი მათ და ვფიქ­რობ­დი, სა­ი­დან

ჰგო­ნი­ა“, ირაკ­ლი კი ან­ტო­ნი­ო­ნი­ზეა უზო­მოდ

გა­უღ­ვივ­დათ ამ ახ­ლ­გაზ­რ­დებს კი­ნო­სად­მი ასე­თი სიყ­ვა­რუ­ლი? მე­რე ვკითხე. მი­პა­სუ­ხეს,

შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი. ეს ახალ­გაზ­რ­დე­ბი სი­ა­მოვ­ნე­ბით უს­მე­ნენ

მარ­თა­ლი­ა, ჯერ ამ ახალ­გ­ზარ­დებს არა­ვინ იც­ნობს, მაგ­რამ, ჩე­მი აზ­რით, ეს ბი­ჭე­ბი სა­ ზო­გა­დო­ე­ბამ კარ­გად უნ­და და­ი­მახ­სოვ­როს,

რომ ისი­ნი ისეთ გა­რე­მო­ში იზ­რ­დე­ბოდ­ნენ,

ნი­ნო რო­ტას, ბეთ­ჰო­ვენს, ჯუ­ზე­პე ვერ­დის,

რად­გან მო­მა­ვა­ლი რე­ჟი­სო­რე­ბი, ვფიქ­რობ,

სა­დაც მუდ­მი­ვად სა­უბ­რობ­დნ ­ ენ ხე­ლოვ­ნე­ბა­

ჩა­ი­კოვ­ს­კის, ჯონ ბე­რის... ძა­ლი­ან ბევრს

სწორ გზა­ზე დგა­ნან და ეს გზა მათ იმ კა­რიბ­

ზე, შემდეგ და­ინ­ტე­რეს­დნ ­ ენ, და­იწყეს ძვე­ლი

კითხუ­ლო­ბენ, უყ­ვართ ჯა­ზი და ძა­ლი­ან ბევრ

ჭეს­თან მი­იყ­ვანს, რო­მე­ლიც თა­ვის დრო­ზე

ფილ­მე­ბის ყუ­რე­ბა, შე­ის­წავ­ლეს კი­ნოს

ფილმს უყუ­რე­ბენ.

შეაღეს ფე­დე­რი­კო ფე­ლი­ნიმ, მი­ქე­ლან­ჯე­ლო

სა­ფუძ­ვ­ლე­ბი და,­რო­გორც ამ­ბო­ბენ, „კინოთი მო­ი­წამ­ლ­ნენ“ .

100

კოტეს მი­ზა­ნი არის, გახ­დეს რე­ჟი­სო­რი, ამის­კენ მას გზას არ­ქი­ტექ­ტუ­რა უხ­ს­ნის; სურს,

ან­ტო­ნი­ო­ნიმ, ჟან ლუკ გო­დარ­მა.

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

კო­ტე გუ­ნია თვრა­მე­ტი წლი­სა­ა, ირაკ­ლი

ირაკ­ლის მი­ზა­ნი­ა, ჩა­ა­ბა­როს ფი­ლო­სო­ფი­

kinosTvis erTad

101

პრო­ფე­სია სცე­ნა­რის­ტი ინ­ტერ­ვიუ თა­მარ ბარ­თა­ია­სთან

არა­ერ­თი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პი­ეს ­ ის თუ

რო­დე­საც ფილ­მი ვერც კი­ნოს­ტან­დარ­

კი­ნოს­ცე­ნა­რის ავ­ტო­რი ბრძან­დე­ბით და

ტე­ბის და ვერც მა­ყუ­რებ­ლის მოთხო­ნას

თქვე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს

ვერ აკ­მა­ყო­ფი­ლებს, რა არის ამის მი­ზე­ზი –

ფარ­გ­ლებს გას­ც­და. არა­და, მთე­ლი მსოფ­

იქ­ნებ ის, რომ რე­ჟი­სო­რე­ბი ხში­რად თა­ვად

ლი­ოს კო­ნო­ხე­ლოვ­ნე­ბის წარ­მო­მად­გენ­

გვევ­ლი­ნე­ბი­ან სცე­ნა­რის­ტე­ბად?

ლე­ბი დღეს სცე­ნა­რე­ბის არარ­სე­ბო­ბა­სა და ზო­გა­დად დრა­მა­ტურ­გი­ის არას­რულ­ ფა­სოვ­ნე­ბა­ზე მსჯე­ლო­ბენ. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში კი­ნო­რე­ჟი­სო­რე­ბის ახა­ლი თა­ო­ბაც ჩი­ვის, რომ კი­ნოს­ცე­ნა­რის­ტი აღარ არ­სე­ბობს. რო­

კარ­გი სცე­ნა­რი­დან ხან გა­მო­დის კარ­გი ფილ­მი და ხან არა. ცუ­დი სცნა­რი­დან გა­მო­სუ­ლი კარ­გი ფილ­მი კი არ გა­მი­გო­ნი­ა. თუმ­ცა კარგ და ცუდ სცე­ნა­

გორ მი­გაჩ­ნი­ათ, რა არის მი­ზე­ზი და რით

რებს შე­იძ­ლე­ბა სცე­ნა­რის­ტე­ბიც წერ­დ­ნენ და

შე­იძ­ლე­ბა ამის გა­მოს­წო­რე­ბა?

რე­ჟი­სო­რე­ბიც. მთა­ვა­რი პრობ­ლე­მა ის არის, რომ ვიდ­რე წე­რას და­იწყე­ბენ, ჯერ ბევ­რი უნ­და იკითხონ.

შე­ეძ­ლოს ამ ყვე­ლაფ­რის­თ­ვის დი­აგ­ნო­ზის

ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბის გა­რე­შეც

დას­მა და რე­ცეპ­ტის გა­მო­წე­რა, მა­შინ წა­მალ­საც

შუძ­ლე­ბე­ლია წე­რა. რა­ღა­ცას და­წერ ერთს,

იშოვ­ნიდ­ნენ. თუმ­ცა, სცე­ნარ­თან და კი­ნოს­

ორს, მე­რე კი?!...

ცე­ნა­რის­ტის პრო­ფე­სი­ას­თან და­კავ­ში­რე­ბით გარ­კ­ვე­უ­ლი მო­საზ­რე­ბე­ბი ნამ­დ­ვი­ლად მაქვს.

რაც შე­ე­ხე­ბა რე­ჟი­სო­რის მი­ერ სცე­ნა­რის ავ­ტო­რო­ბას, ამა­ში ცუდს ვე­რა­ფერს ვხე­დავ. რე­

2000 წელს თბი­ლის­ში მსოფ­ლოს კი­ნო­ლე­გენ­

ჟი­სო­რი, სცე­ნა­რის ავ­ტო­რი თუ არა, თა­ნა­ავ­ტო­

და ტო­ნი­ნო გუ­ე­რა ჩა­მობ­რ­ძან­და, რო­მელ­მაც

რი მა­ინც უნ­და იყოს, მით უმე­ტეს – სა­ავ­ტო­რო

ახალ­გაზ­რ­და კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფის­ტე­ბის­თ­ვის

ფილ­მ­ზე. კი­ნო­ში მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი­ა, და სცე­

ერ­თ­კ­ვი­რი­ა­ნი მას­ტერ­კ­ლა­სე­ბი ჩა­ა­ტა­რა. შე­ახ­

ნა­რის­ტის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მი ისა­ა, რომ დამ­კ­

ვედ­რე­ბი ერ­თი მსა­ხი­ო­ბის თე­ატ­რ­ში ეწყო­ბო­და.

ვე­თის (ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში რე­ჟი­სო­რის) მოთხოვ­ნა

ივ­ნი­სის თვე იყო, კარ­გი ამინ­დე­ბი, არაჩ­ვე­უ­

შე­ას­რუ­ლოს. თუ შეკ­ვე­თა მის პი­როვ­ნულ

ლებ­რი­ვი გა­რე­მო და თან ქ-ნ სო­ფი­კო მას­პინ­

ღირ­სე­ბებს შე­უ­რაცხ­ყოფს, ან მთა­ვარ­ში ვერ

ძე­ლი... ამას ხაზს იმი­ტომ ვუს­ვამ, რომ გარ­და

თან­ხ­მ­დე­ბი­ან, მა­შინ უარი უნ­და თქვას, და რაც

ოფი­ცი­ა­ლუ­რი სა­უბ­რე­ბი­სა, ტო­ნი­ნო გუ­ე­რას­თან

თვი­თონ უნ­და, ის წე­როს, ვინ უშ­ლის.

ურ­თი­ერ­თო­ბა შემ­დე­გაც გრძელ­დე­ბო­და. ეს იყო ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო, ბევ­რის მომ­ცე­მი, და

ფილ­მი არის რე­ჟი­სო­რის! კი­ნოს­ცე­ნარს არ შე­იძ­ლე­ბა წმინ­და ლი­ტე­

ის პე­რი­ო­დი ალ­ბათ თი­თო­ე­უ­ლი ჩვენ­გა­ნის­

რა­ტუ­რუ­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­დეს, მა­შინ ის

თ­ვის სა­უ­კე­თე­სო მო­გო­ნე­ბად დარ­ჩე­ბა. რო­ცა

არ არის კარ­გი სცე­ნა­რი.

მას­ტერ­კლ ­ ა­სე­ბი დას­რულ­და, მახ­სოვს ჩე­მი

თუ სცნა­რის­ტი თვი­თონ წერს კი­ნოს­ცე­

გან­ც­და – რა­ღაც უც­ნა­უ­რი სი­ამ ­ ა­ყის შეგ­რძ ­ ­ნე­ბა

ნარს, რო­მელ­საც მარ­ტო ,,მატორის’’ და­ძა­

მქონ­და, იმის გა­მო, რომ ტო­ნი­ნო გუ­ე­რას­გან

ხე­ბა უნ­და, მა­შინ ის რე­ჟი­სო­რის ამ­პ­ლუ­ა­ში

არა­ფე­რი ისე­თი არ გა­მი­გი­ა, რაც ჩე­მი პე­და­

გვევ­ლი­ნე­ბა. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, რე­ჟი­სორს რა

გო­გის ერ­ლომ ახ­ვ­ლე­დი­ა­ნის­გან არ ვი­ცო­დი.

ფუნ­ქ­ცი აქვს, გა­უ­გე­ბა­რი­ა.

განსხვავება ის იყო, რომ რო­ცა მა­გა­ლი­თე­ბი მოჰ­ყავ­დათ, ერ­ლო­მი გი­ორ­გი შენ­გ­ლა­ი­ა­ზე, მე­რაბ კო­კო­ჩაშ­ვილ­ზე ოთარ იოსე­ლი­ან­ზე გვე­

რო­გორ წარ­მო­გიდ­გე­ნი­ათ რე­ჟი­სო­რის და სცე­ნა­რის­ტის იდე­ა­ლუ­რი ტან­დე­მი?

სა­უბ­რე­ბო­და, ტო­ნი­ნო კი – დე სი­კა­ზე, ან­ტო­ნი­ ო­ნი­ზე, ფე­ლი­ნი­ზე და ა. შ. ასე რომ, მე ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თ­ლა პე­და­გო­გებ­ში.

102

მე ბევრ რე­ჟი­სორ­თან მი­მუ­შა­ვია კი­ნო­შიც და თე­ატ­რ­შიც, ქარ­თ­ვე­ლებ­თა­ნაც და უცხო­ე­

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

არ მგო­ნი­ა, რომ ვინ­მეს, ჩე­მი ჩათ­ვ­ლით,

kinosTvis erTad

103

kinosTvis erTad ლებ­თა­ნაც. ბევ­რი გა­ნუ­ხორ­ცი­ე­ლე­ბელ პრო­

ნოს­ცე­ნა­რის­ტი, რო­გორც და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი

ექ­ტად დარ­ჩა ფი­ნან­სუ­რი სირ­თუ­ლე­ებ ­ ი­დან

პრო­ფე­სი­ა, არ არ­სე­ბობს. და­მო­უ­კი­დე­ბე­

რას იტყ­ვით თქვე­ნი მო­მა­ვა­ლი გეგ­მე­ბის შე­სა­ხებ?

გა­მომ­დი­ნა­რე (მათ შო­რის, კი­ნო­ცენ­ტ­რის

ლია თე­ატ­რის დრა­მა­ტურ­გი­ა, სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის

პირ­ვე­ლი პრე­მი­ის მფლო­ბე­ლი კი­ნოს­ცე­ნა­

წი­ნათ და­წე­რი­ლი პი­ე­სე­ბი დღე­საც იდ­გ­მე­ბა,

რიც არ გა­და­უ­ღი­ათ). ნი­ჭი­ერ რე­ჟი­სორ­თან

და და­იდ­გმ ­ ე­ბა. აქ მეც ძა­ლი­ან კა­ტე­გო­რი­

მუ­შა­ო­ბა მარ­თ­ლა დი­დი ბედ­ნი­ე­რე­ბაა და

უ­ლი ვარ და ყვე­ლა რე­ჟი­სორს წი­ნასწრ

რამ­დე­ნი­მე პო­ექ­ტია და­გეგ­მი­ლი კი­ევ­ში,

პი­რი­ქით – პი­რი­ქით არის.

ვაფ­რ­თხი­ლებ, რომ არც ერ­თი სიტყ­ვა არ

ბრი­ტა­ნეთ­ში, სა­ბერ­ძ­ნეთ­ში, ამე­რი­კა­ში.

იდე­ა­ლურ ვა­რი­ან­ტ­ში სცე­ნა­რის­ტი უნ­და იყოს მწე­რა­ლი, რო­მელ­მაც კარ­გად იცის კი­ნო. გა­და­ხე­დეთ სა­ავ­ტო­რო ფილ­მე­ბის სი­ას.

შე­მიც­ვა­ლონ პი­ე­სა­ში. კი­ნო კი სულ სხვაა – აქ თუ მა­გა­რი ხარ, ამ

რისტს რა ფუნ­ქ­ცია აქვს?

ყვე­ლა­ფერს ისე უნ­და მო­ერ­გო, რომ არც შე­

სა­ავ­ტო­რო ფილ­მ­ზე, ეს ჩე­მი ოც­ნე­ბა­ა, ხაზს ვუს­ვამ, – „სხვის“ სა­ავ­ტო­რო ფილ­მ­ზე – ჩემ­ თ­ვის ეს არის სცე­ნა­რის­ტის პრო­ფე­სი­ო­ნა­

დღე­ვან­დელ ქარ­თულ კი­ნე­მა­ტოგ­რაფ­

ლიზ­მი.

ში, თქვე­ნი რო­გორც დრა­მა­ტურ­გის გად­მო­ სა­ხე­დი­დან, რამ­დე­ნად არის გათ­ვა­ლის­წი­

ტარ­კოვ­სკ ­ ი წერ­და: ჩემ­თ­ვის მთა­ვა­რია ის

რო­გორც შე­მოქ­მედს ამ მხრივ სა­წუ­წუ­ნო არა­ფე­რი მაქვს. მაგ­რამ კი­ნო­ში მუ­შა­ო­ბა,

ნი თა­ვი და­კარ­გო და არც ცალ­კე დარ­ჩე. თუ რე­ჟი­სო­რი თვი­თონ იგო­ნებს ამ­ბავს, კარ­გად წერს დი­ა­ლო­გებს, მა­შინ სცე­ნა­

ჩე­მი წარ­მა­ტე­ბე­ბი აქაც და უცხო­ეთ­შიც თე­ატ­რ­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. ახ­ლაც

ნე­ბუ­ლი მა­ყუ­რებ­ლის მოთხოვ­ნა?

თქვენ პე­და­გო­გი­ურ მოღ­ვა­წე­ო­ბა­საც ეწ­ ვით, რო­გო­რია თქვე­ნი მუ­შა­ო­ბის პრინ­ცი­პი.

ნა­აზ­რე­ვი მქონ­დეს ჩა­წე­რი­ლი, რო­მელ­საც მთა­ვა­რი წერ­ტი­ლის­კენ მივ­ყა­ვა­რო... სა­ბო­ლოო სცე­ნა­რი, რომ­ლი­თაც რე­ჟი­სო­ ­ ებ­რი­ვი მკითხ­ვე­ რი ფილმს იღებს, ჩვე­ულ ლი­სათ­ვის სრუ­ლი­ად გა­უ­გე­ბა­რი იქ­ნე­ბა, და რა თქმა უნ­და, ამ­გ­ვარ ნა­წერს არ შეძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს წმინ­და ლი­ტე­რა­ტუ­რულ ღი­რე­ ბუ­ლე­ბა. ეს ხომ ის რე­ბუ­სე­ბი­ა, რო­მე­ლიც მარ­ტო მან იცის – რე­ჟი­სორ­მა. მე სა­ბო­ლოო სცე­ნარს ვგუ­ლის­ხ­მობ იმას, რა­საც ეკ­რან­ ზე ვხე­დავთ. მაგ­რამ არის მე­ო­რე სცე­ნა­რი, ­ ებ­მა, რო­მე­ლიც უნ­და წა­ი­კითხონ იმ ადა­მი­ან ვინც ამა­ში ფულს დებს. ამი­ტომ სა­ჭი­როა და­ ი­წე­როს ისე, რომ არც რე­ჟი­სო­რის ნა­აზ­რევს

თამარ ბართაია ტონინო

ცვლი­დეს, იყოს ად­ვი­ლად აღ­საქ­მე­ლი და

გუერასთან შეხვედრაზე

სა­ინ­ტე­რე­სო. მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რა­საც მე ვამ­ბობ, ინ­დი­ვი­დუ­ალ ­ უ­რი­ა, ამის რე­ცეპ­ ტე­ბიც არ არ­სე­ბობს, ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, მე არ ვი­ცი. რო­ცა პირ­ველ კურ­ს­ზე პირ­ვე­ლი

ორი-­სა­მი რე­ჟი­სო­რის გარ­და, იმას, რა­საც

ძი­რი­თა­დად მო­მა­ვალ რე­ჟი­სო­რებს ვას­

დღეს იღე­ბენ, სამწუ­ხა­როდ, კი­ნოს ვერ

წავ­ლი კი­ნო-­ტე­ლე დრა­მა­ტურ­გი­ას. წელს

სრულ­მეტ­რა­ჟი­ა­ნი ფილ­მის სცე­ნა­რი დავ­წე­

და­ვარ­ქ­მევ­დი. შე­მოქ­მედ­მა ხა­რის­ხი­ა­ნი

ალ­ბათ სცე­ნა­რის­ტე­ბის ჯგუფ­საც ავიყ­ვან,

­ ი დრა­მა­ტურ­გი­ის კა­ნო­ნე­ რე, მა­შინ არა­ნა­ირ

პრო­დუქ­ცი­ით უნ­და აამაღ­ლოს მა­ყუ­რებ­ლის

მა­გის­ტ­რან­ტებს.

ბი არ ვი­ცო­დი, მაგ­რამ აღ­მოჩ­ნ­და, რომ ამ

გე­მოვ­ნე­ბა... ზო­გა­დად, უხა­რის­ხო არა­ვის

მხრივ ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე იყო.

არა­ფე­რი უნ­და, მაგ­რამ თუ ხა­რის­ხი­ანს ვე­

გა­მაჩ­ნი­ა. მე წლე­ბის მან­ძილ­ზე არა­ჩვე­უ­

რა­ფერს სთა­ვა­ზობ, რა ქნას? იძუ­ლე­ბუ­ლი­ა,

ლებ­რი­ვი პე­და­გო­გე­ბის გვერ­დით მო­მიხ­და

მი­ი­ღოს ის, რაც არის.

ყოფ­ნა. მათ­გან ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე, და

ე.ი.­თქ ­ ­ვენ ფიქ­რობთ რომ ამ კა­ნო­ნე­ბის

თავს ვალ­დე­ბუ­ლად ვთვლი, რომ ეს ცოდ­ნა

ცოდ­ნის გა­რე­შეც შე­იძ­ლე­ბა და­იწ ­ ე­როს კარ­ გი სცე­ნა­რი?

ცნო­ბი­ლი­ა, რომ იშ­ვი­ა­თი გა­მო­ნაკ­ლი­ სის გარ­და, ინ­ტერ­ვი­უს თით­ქ­მის არა­ვის

არა, ასე არ ვფიქ­რობ. კა­ნო­ნე­ბის ცოდ­ნა გეხ­ მა­რე­ბა, მაგ­რამ მარ­ტო კა­ნო­ნე­ბის ცოდ­ნა და

ნი­ჭი­ა, რო­გორ ყვე­ლა სხვა და­ნარ­ჩე­ნი. თუმ­ცა ­ ე­ბა, თუ ყვე­ლა კო­მერ­ცი­ულ კი­ნოს რაც შე­ეხ

ჩემს სტუ­დენ­ტებ­საც გა­დავ­ცე. პრინ­ციპს ვერ და­ვარ­ქ­მევ­დი, მაგ­რამ

აძ­ლევთ; რას ნიშ­ნავს ეს, ერ­თგ ­ ­ვა­რი „პოზა“

სულ ვე­უბ­ნე­ბი, რომ რაც შე­იძ­ლე­ბა ბევ­რი

ხომ არ არის?

იკითხონ, რად­გან ისე არა­ფე­რი ზრდის ადა­ მი­ანს, რო­გორც წიგ­ნი.

გა­ნათ­ლე­ბა არ კმა­რა იმი­სათ­ვის რომ კარ­გად წერ­დე. ეს ისე­თი­ვე ღვთით­მო­მად­ლე­ბუ­ლი

არა­ნა­ი­რი გა­ნა­კუთ­რე­ბუ­ლი პრინ­ცი­პე­ბი არ

მე მა­თი მიკ­ვირს, ვინც ხში­რად აძ­ლევს ინ­ ტერ­ვი­უს – რა აქვთ ამ­დე­ნი სა­ლაპა­რა­კო?! დრა­მა­ტურგს სა­ხე­ზე რომ ვერ ცნო­ბენ, ამა­ში

ცნო­ბი­ლი ფრან­გი ფი­ლო­სო­ფო­სის პი­ერ ბუ­ას­ტის სიტყებს მო­ვიშ­ვე­ლი­ებ: „ეძებეთ ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვის­თან სა­უ­ბა­რი კარ­გი

კა­ნო­ნი და კი­ნო კარ­გად იცი, შე­საძ­ლე­ბე­ლია

ცუდს ვე­რა­ფერს ვხე­დავ (მწერალს ნა­წე­რე­ბით

წიგ­ნის ტოლ­ფა­სი­ა, და ეძე­ბეთ წიგ­ნე­ბი, რო­

სტან­დარ­ტუ­ლი მოთხო­ვი­ლე­ბე­ბი და­აკ­მა­ყო­

უნ­და ცნობ­დ­ნენ, და არა ცხვი­რით). რო­ცა დარ­

მელ­თა წა­კითხ­ვა ბრძენ­თან გა­სა­უბ­რე­ბას

ფი­ლო და გა­მარ­თუ­ლი სცე­ნა­რიც და­წე­რო.

ბაზ­ში ზი­ხარ, ვე­რა­ვინ გცნობს და მა­ყუ­რებ­ლის

უტოლ­დე­ბა“.

მაგ­რამ კი­დევ ერ­თხელ ვი­მე­ო­რებ ჩემს აზრს და ეს მარ­ტო ჩე­მი აზ­რი არ არის – კი­

104

აღ­ტა­ცე­ბუ­ლი ოვა­ცი­ე­ბი გეს­მის, ამას ვე­რა­ნა­ი­რი ყალ­ბი კომ­პ­ლი­მენ­ტი ვერ შე­ედ­რე­ბა.

>> ნათია მეფარიშვილი