#5 filmprints

redaqtoris sveti

კი­ნო უყ­ვარს ყვე­ლას – დიდს თუ პა­ტა­რას, რი­გით მა­ყუ­რე­ბელს თუ ინ­ტე­ლექ­ტუ­ალს, წარ­ჩი­ნე­ ­ ი ბულს თუ მდა­ბი­ოს, ნე­ბის­მი­ერ გე­მოვ­ნე­ბის, სო­ცი­ა­ლუ­რი ფე­ნის, რწმე­ნის, მის­წ­რა­ფე­ბე­ბის, ვნე­ბის ადა­მი­ანს. თუმ­ცა, რო­გორც 2007 წლის კა­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე ჟილ ჟა­კობ­მა ბრძა­ნა, – „ყველას თა­ვი­სი კი­ნო აქვს“. კი­ნომ მრა­ვა­ლი დღე­სას­წა­უ­ლი აჩუ­ქა ადა­მი­ა­ნებს. პირ­ველ რიგ­ში, ეს ის ფილ­მე­ბი­ა, რომ­ლე­ბიც წლე­ბის თვით­მყ ­ ო­ფა­დო­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა მხო­ლოდ დიდ ხე­ ლოვ­ნე­ბა­შია შე­საძ­ლე­ბე­ლი, და ამა­ვე დროს რთუ­ლია – ხე­ლოვ­ნე­ბის იმ დარ­გშ ­ ი, რო­მე­ლიც თა­ვი­სი არ­სე­ბო­ბის

იმ დღე­სას­წა­უ­ლებს შო­რის, რო­მე­ლიც კი­ნოს­თან არის

­ ის ღი­ა, გახ­ს­ნი­ლი­ა. პირ­ვე­ლი­ვე დღი­დან ყვე­ლაფ­რის­თვ

და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი, კა­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვალს გა­მორ­ჩე­უ­ლი ად­

კი­ნო ადა­მი­ა­ნის მა­რა­დი­უ­ლი სწრაფ­ვის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­

გი­ლი უკა­ვი­ა. არ­სად ისე არ იგ­რ­ძ­ნო­ბა კი­ნოს ბრწყინ­ვა­ლე­ბა,

ბა­ა: ის მო­ი­ცავს ყვე­ლა­ფერს, რა­საც ვხე­დავთ, ვე­ხე­ბით,

რო­გორც კან­ში. აქ, კან­ში 12 დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში გრძელ­დე­

ვგრძნობთ, რა­ზეც ვსა­უბ­რობთ და ვფიქ­რობთ. წლე­

ბა „დღესასწაული, რო­მე­ლიც მუ­დამ შენ­თან რჩე­ბა“. ალ­ბათ,

ბის მან­ძილ­ზე შექ­მ­ნი­ლი სა­უ­კე­თე­სო ფილ­მე­ბი ხში­რად

სწო­რედ კა­ნის კი­ნო­ფეს­ტი­ვა­ლის ის­ტო­რია გა­მოდ­გე­ბა

ცვლიდ­ნენ ადა­მი­ა­ნის ზო­გად წარ­მოდ­გე­ნას ფა­სე­ულ ­ ო­

ყვე­ლა­ზე მე­ტად კი­ნოს ის­ტო­რი­ის მე­მა­ტი­ა­ნედ. არ შე­იძ­ლე­ბა

ბა­თა შე­სა­ხებ, მის­სა­ვე არ­სშ ­ ი და­ფა­რულს ხსნიდ­ნენ,

აქ ერ­თხელ მოხ­ვ­დე და არ აღივ­სო რწმე­ნით – არა, კი­ნოს

დრო­დად­რო კი დი­დი საპ­რო­ტეს­ტო ტალ­ღის მი­ზე­ზიც ხდე­

და­სას­რუ­ლი არ უწე­რი­ა, რად­გან ადა­მი­ა­ნე­ბი არც ისე­თი

ბოდ­ნენ . ბუ­ნებ­რი­ობ ­ ა კი­ნოს თან­და­ყო­ლი­ლი ნი­შა­ნი, მი­სი

სუ­ლე­ლე­ბი არი­ან, რომ თავს უფ­ლე­ბა მის­ცენ, მო­იკ­ლონ ის

თვი­სე­ბა­ა; თვით ყვე­ლა­ზე პი­რო­ბით ნა­მუ­შე­ვარ­შიც კი ასე­ა.

სი­ხა­რუ­ლი და ბედ­ნი­ე­რე­ბა, რა­საც მათ კი­ნო ანი­ჭებთ.

ჟურ­ნა­ლი კი­ნოს შე­სა­ხებ, ჩე­მი აზ­რით, სწო­რედ ასე­თი უნ­და იყოს: ბუ­ნებ­რი­ვი, თა­ვი­სუ­ფა­ლი, გარ­კ­ვე­უ­ლი გან­

არ შე­იძ­ლე­ბა არ და­ე­თან­ხ­მო ალენ რე­ნეს, რომ „ცხოვრება – რო­მა­ნი­ა“. უფ­რო მე­ტიც, ცხოვ­რე­ბა – კი­ნო­ა.

წყო­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი, ისე­ვე რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი ახა­ლი

და რო­გორც ყვე­ლა ადა­მი­ანს აქვს ცხოვ­რე­ბის სა­კუ­თა­

აზ­რი. გან­წყო­ბა ის მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი ძა­ლა­ა, რო­მე­ლიც

რი გზა, ასე­ვე, „ყველას თა­ვი­სი კი­ნო აქვს“. მეც ჩე­მი კი­ნო

სრუ­ლი­ად სხვა­დას­ხვ ­ ა ადა­მი­ა­ნის ნა­აზ­რევ­საც კი ერთ

მაქვს, რო­მე­ლიც ჟან ვი­გო­თი, ფე­დე­რი­კო ფე­ლი­ნით,

ჭრილ­ში მო­აქ­ცევს ხოლ­მე.

ლუ­კი­ნო ვის­კონ­ტით, ალ­ფ­რედ ჰიჩ­კო­კით, რო­ბერ ბრე­სო­

ყვე­ლა­ზე დი­დი კი­ნო­მოვ­ლე­ნა სხვა­დას­ხვ ­ ა გან­წყო­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი იყო კი­ნოს ის­ტო­რი­ა­ში. ჩვე­ნი გან­წყო­ბაც

ნით, ლუ­ის ბუ­ნუ­ე­ლით, ინ­გ­მარ ბერ­გ­მა­ნით, ან­ჯეი ვა­ი­და­თი და სხვე­ბით იწყე­ბა და ტე­რენს მა­ლი­კით, ძმე­ბი დარ­

ხომ მუდ­მი­ვად ცვა­ლე­ბა­დია იმის მი­მართ, რაც იქ­მ­

დე­ნე­ბით, ჯიმ ჯარ­მუ­შით, მი­ხე­ილ ჰა­ნე­კე­თი და სხვე­ბით

­ ე­ბა, ან ნე­ბო­და და იმის მი­მარ­თაც, რაც ამ­ჟა­მად იქ­მნ

გრძელ­დე­ბა. ამ ჩა­მო­ნათ­ვალ­ში აუცი­ლებ­ლად და­ი­კა­ვებს

მხო­ლოდ ჩა­ნა­ფიქ­რის სა­ხით არ­სე­ბობს... კი­ნო ათა­ვი­

ღირ­სე­ულ ად­გილს ქარ­თუ­ლი კი­ნოს „სამოციანელთა“

სუფ­ლებს ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი შტამ­პე­ბის­გან, დად­გე­ნი­ლი

თა­ო­ბის შე­სა­ნიშ­ნავ წარ­მო­მად­გე­ნელ­თა ფილ­მე­ბი.

ჩარ­ჩო­ე­ბის­გან, ში­შის­გან, უსუ­სუ­რო­ბის­გა­ნაც კი... ამი­ტომ, კი­ნოს შე­სა­ხებ ფიქ­რი და წე­რა სა­კუ­თა­რი გან­წყო­ბის სა­ჯა­როდ გა­მო­ტა­ნას, შეძ­ლე­ბი­სდ ­ აგ­ვა­რად გან­სხ ­ ­ვა­ვე­ბუ­ლი პო­ზი­ცი­ის გა­მო­ხატ­ვას ნიშ­ნავს... პირ­ველ რიგ­ში, ჩვენ გვა­ინ­ტე­რე­სებს ის, თუ რა პრო­ცე­

ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი

გან­მავ­ლო­ბა­ში სხვა­დას­ხ­ვა თა­ო­ბის მა­ყუ­რე­ბელ­თა საყ­ ვა­რელ ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბად რჩე­ბა.

იმის­თ­ვის, რომ ქარ­თულ კი­ნოს და­უბ­რუნ­დეს სა­ყო­ველ­ თაო აღი­ა­რე­ბა, ური­გო არ იქ­ნე­ბო­და, პე­რი­ო­დუ­ლად შე­მოქ­ მე­დე­ბი­თი მუ­შა­ო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა იმ ავ­ტო­რებ­საც მის­ცე­მო­ დათ, რომ­ლებ­საც ლო­მის წი­ლი მი­უძღ­ვით ქარ­თუ­ლი კი­ნოს ფე­ნო­მე­ნის შექ­მ­ნა­ში. რაც შე­ე­ხე­ბა დღე­ვან­დელ ქარ­თულ

სი მიმ­დი­ნა­რე­ობს თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თულ კი­ნო­ხე­ლოვ­

კი­ნოს, აშ­კა­რად იგ­რ­ძ­ნო­ბა ოც­წ­ლი­ა­ნი კრი­ზი­სის დაძ­ლე­

ნე­ბა­ში; თუმც, ეს სრუ­ლი­ად ­ აც არ გა­მო­რიცხავს ეროვ­ნუ­

ვის ნიშ­ნე­ბი. მაგ­რამ მე, რო­გორც ჩვე­ნი კი­ნო­ხე­ლოვ­ნე­ბის

ლი კი­ნოს ის­ტო­რი­ის კი­დევ ერ­თხელ, გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი

გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი, ვე­ლო­დე­ბი ისეთ ფილ­მებს, რომ­ლებ­საც

რა­კურ­სით გა­აზ­რე­ბას. რა თქმა უნ­და, ვერც მსოფ­ლიო

სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც ექ­ნე­ბათ წარ­მა­ტე­ბა და ყვე­ლა­ზე პრეს­ტი­

კი­ნოს ავუვ­ლით გვერდს. აი, რა­ზეც გვსურ­და ამ ჟურ­ნა­

ჟულ ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზეც ასა­ხე­ლე­ბენ ქარ­თულ კულ­ტუ­რას.

ლის მეშ­ვე­ო­ბით სა­უ­ბა­რი... არ­ჩილ შუ­ბაშ­ვი­ლი ქე­თე­ვან ტრა­პა­ი­ძე

1