Bzndr

Page 1

BZNDR De uitzondering ís de regel

ZWERKBALLEN? DE GROTE MAN OP HET VELD: EEN SCHEIDSRECHTER MET DWERGGROEI

APRIL 2015 - 3.49

Tweelingtelepathie


Advertorial:

Pjot-AIR:

wat

Come fly with


een op-lucht-in

g

Pjot-AIR!


EDITORIAL Het is een heerlijke paradox: er zijn zoveel mensen met bijzondere verhalen dat bijzonder zijn een cliché geworden is. De uitzondering ís de regel.

INHOUD PAGINA 6:

IWAN REDAN, DE BUSINESSMAN VAN ROTTERDAM

PAGINA 10:

QUIZ’T NIET!

Daarmee schiet ik een beetje mijn eigen blad in de hiel, denk je natuurlijk. Niets is echter minder waar, want wat is er nu lekkerder dan een ouderwets clicheetje. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Vrouwen zeuren teveel. Mannen zijn lomp en dom. Was alles maar zo lekker simpel. Aan de andere kant geven de uitzonderingen dingen juist weer kleur.

PAGINA 12:

TWEELINGTELEPATHIE

PAGINA 14:

ZWERKBALLEN!

In de BZNDR vind je een mix van uitzonderingen en clichés. De verhalen en interviews passen perfect in het glazen muiltje van de uitzondering als cliché, maar zijn ook lekker kleurvol en divers. Je vindt alles van gehandicapte sporters, tot cavia’s tot treinliefhebbers en ondertussen geniet je van een heerlijk clichématige quiz, films waarvan je al in 180 andere bladen hebt gelezen hoe gek ze zijn en zelfs een paar kazige quotes.

PAGINA 18:

COLUMN: GOD BLESS AUSTRALIA, AND NO PLACE ELSE

Ook deze editorial is handgeschreven en speciaal ontworpen om een zo hoog mogelijke clichédichtheid te bereiken. Ik spreek je aan met ‘je’, om als een gezellige student over te komen. Ik beloof je alvast wat leuke onderwerpen en guitige rubriekjes en ik gebruik hier en daar een leuk modewoordje. Allemaal zodat jij lekker bij de kapper kunt zeggen van: “Oh, heb je dat gelezen? Wat BZNDR…”

4 BZNDR

PAGINA 20: PAGINA 23:

MET ÉÉN ARM EN ÉÉN BEEN NAAR RIO

PAGINA 24:

FLOWER POWER FYSICA

PAGINA 26:

TREINLIEFHEBBERS

PAGINA 28:

KANYE WEST EN STEVE JOBS INÉÉN

PAGINA 34:

VIJF BIZARRE FILMS

‘WAT MOET IK IN GODSNAAM MET EEN KUNSTGEBIT?”

PAGINA 36:

HET LEVEN VAN EEN KAVIA

PAGINA 38:

SEX, DRUGS & BROK’N ROLL


Advertorial:

22 oktober Faraodag


Iwan

6 BZNDR


Redan,

de businessman van

Rotterdam

FOTO’S EN TEKST DOOR JASPER SPANJAART

Iwan Redan stond op zijn negentiende alom bekend als ‘de nieuwe Patrick Kluivert’. Snelheid, lengte, atletisch vermogen en het belangrijkste voor een spits: scorend vermogen. Redan voldeed aan het ideaalbeeld van een Nederlandse nummer negen. Twee afgescheurde kruisbanden later ging Redan een andere carrière tegemoet dan verwacht; hij speelde in totaal ‘slechts’ 149 wedstrijden in zijn veertien jaar lange loopbaan in het betaald voetbal. Nu, drie jaar na het beëindigen van zijn loopbaan, heeft de 34-jarige Rotterdammer zijn voetbalschoenen ingeruild voor hardloopschoenen. Redan is de eigenaar en hét gezicht van Beyond Yourself, een bedrijf dat zowel personal- als groepstrainingen aanbiedt.

->


Daarnaast is Redan trainer van de minipupillen van RKSV Excelsior '20. Het team van zijn eigen zoontje, Jo’Riley, die op 5-jarige leeftijd al zijn vader probeert na te bootsen op het voetbalveld. Huize Redan hangt vol met trikotjes van zowel oud-ploeggenoten als opponenten. “Hier heb ik een shirtje van Eljero Elia, toen hij nog bij Werder Bremen speelde. En hier een shirtje van mijn goede vriend Boulah (Khalid Boulahrouz, nu actief bij Feyenoord); zijn allemaal goeie herinneringen.”

Mis je het voetbal? “Natuurlijk mis ik het; ik houd van voetbal. Als ik niet zo’n problemen gehad met m’n knieën, dan weet ik zeker dat ik nu nog steeds elk weekend op het veld stond. Als ik dan op bezoek ben bij RKC, of een wedstrijdje Sparta ga kijken – dan begint het wel weer te kriebelen. Maar ik heb er wel vrede mee.”

En nu actief in de fitnesswereld? “Jep! Vier jaar geleden ben ik samen met Boulah (Boulahrouz) en wat andere jongens Beyond Yourself begonnen. Sommigen zijn er nu uitgestapt, omdat ze zich wilden focussen op hun voetbalcarrière. Maar met het bedrijf gaat het verder hartstikke prima; we hebben een soort vaste klantendatabase opgebouwd van zo’n veertig mannen en vrouwen, dus ik mag niet klagen.”

Waar staat het precies voor, Beyond Yourself? “Het belangrijkste is eigenlijk dat er een mindset ontwikkeld wordt bij mensen, waarbij het bewust worden van het eigen kunnen centraal staat; maar dat ‘eigen kunnen’ ligt verder dan je denkt. Beyond Yourself probeert grenzen te verleggen, op zowel fysiek, conditioneel, als mentaal vlak.”

Naast Beyond Yourself coach je nu het team van je zoontje… “Nadat ik bij Almere City klaar was, wilde ik mijn trainerspapieren halen. Dus dat ben ik gaan doen, haha. Begin 2014 heb ik een UEFA C diploma voor jeugdtraining gehaald; dus nu moet mijn zoontje me ‘trainer’ noemen in plaats van ‘papa’. Maar ik vind het prachtig om samen met Jo’Riley op een voetbalveld te staan. Hij is nu al sterker en sneller dan zijn vader ooit geweest is. Hopelijk mag hij volgend jaar in de Feyenoord academie spelen, maar daar is hij nu nog te jong voor.”

Dus over vijftien jaar: Iwan Redan, bondscoach en Jo’Riley Redan, nummer negen van het Nederlands Elftal? “Haha! Dat zou mooi zijn. Maar ik denk dat tegen die tijd Beyond Yourself zo groot is geworden, dat ik geen tijd meer heb om te coachen. De Beyond Yourself Dome runt zichzelf immers niet.”

“Wacht even, dat moet ik je laten zien”, zegt Redan terwijl hij van zijn stoel opveert. “Oh niet alweer dat idiote Dome plan”, zucht Redan’s zwangere vriendin Michelle van Wijk vanuit een bank in de hoek van de huiskamer. “Luister maar niet naar hem. Dit plan is echt weer typisch Iwan.” Een voluit grijnzende Redan keert terug met een boek zo dik als de Bijbel met daarop groot de tekst: BEYOND YOURSELF BUSINESS PLAN. “Stel je voor: een fitnesscomplex, een hotel, een restaurant met goed gezond eten, een sparuimte, een indoor voetbalruimte met kunstgras en een enorme overlegruimte; alles in een. Bedrijven kunnen hier komen vergaderen en slapen terwijl Lionel Messi en de hele selectie van Barça een balletje trapt op het veld. Fantastisch toch?”

En dit is niet allemaal ietwat onrealistisch? “Nee joh, dit wordt dé attractie van Nederland. Dit bouwen we gewoon op zo’n vijf kilometer afstand van Schiphol, zodat het, het eerste is wat mensen zien als ze hier landen. Kinderen smeken hun ouders later voor een uitstapje naar de BY Dome: Papa gaat lekker sporten, moeder gaat lekker zwemmen en zoonlief gaat lekker voetballen.”

88 BZNDR -naam


Over voetballen gesproken… wat is nou de mooiste herinnering uit je carrière? “Ik denk toch mijn jaren bij RKC. We hadden echt een heerlijk team in 2000/2001, met Martin Jol als coach. En dat seizoen was ook een beetje mijn doorbraak. Mijn eerste goal tegen NAC kan ik me nog zo goed herinneren. Ik krijg een lange bal van Željko (Petrovic, inmiddels assistent-trainer bij de nationale ploeg van Servië), ik kap de verdediger uit, en ram hem zo in de binnenhoek. Heb je die goal ooit gezien? Oh die moet je zien, hij staat op YouTube”, zegt Redan terwijl hij naar zijn MacBook grijpt. Na even stil te hebben gestaan bij de duidelijke kwaliteit die Redan toonde als profvoetballer, is het weer tijd om door te gaan met life after football, zoals Redan het noemt. “Nu even die kleintjes trainen; kijken of Jo’Riley nog die schaarbeweging heeft geoefend zoals ik hem vorige week geleerd heb. Bij grote dromen moet je klein beginnen.”

9 BZNDR naam- 9


QUIZ’T H Onze redactie is natuurlijk altijd op de hoogte van de gekste nieuwtjes, maar ben jij dat ook?! Heb je de achterklappagina van nu.nl gebookmarkt? Heb jij ook een abonnement op De Telegraaf? Bewijs het dan hier! Weet jij welke van de vier nieuwsfeitjes waargebeurd is? (Pssst, het antwoord staat onderaan de pagina.)

A: Po

collectie 369 etin verkoopt

egint thuis B: McDonalds b C: Piloo

flessen wodka

bezorgservice

s was werkne t Germanwing

D: Chirurg verw

mer van de ma

luk penis bij n ijdert per onge

2

1

and

ieroperatie

A: Man plakt vagina van vrouw dicht

B: Walvis ligt al 2 jaar op Rottumeroog

C: Politieagent Den Haag droeg hakenkruis

D: Beatrix roept op tot prinsessendag

5:D ,4:B, 3:D, 2:A, 1:D 10 BZNDR


ET NIET! 3

A: Fossiel leven ontdekt op

Mars

B: George Bush senior begin

t fashionlabel

C: Vrouw bevalt in reddingsb

D:Inbreker ziet as overled

A: Henne

estuintjes A pzaden bij mo

B: Chinees pri C: Belgisc D: Koffi

nt auto

5

en man aan voor coke

H Dordrecht

mt dronken he premier ko

wste Merc ehouders nieu

oot

4

bij ministerra

ad

edes smelten

A: Basketbalteam degradeert door update Windows B: 120% van de wetenschappers verzint cijfers C: Jeremy Clarkson begint eigen zender D: Koning: ‘monarchie moet minder pretentieus’

11 BZNDR


Je lijkt op elkaar, maar be Daphne en Lieke Van der Meule (17) uit Someren zijn een goedlachse, identieke tweeling. Hoewel ze veel op elkaar lijken aan de buitenkant zijn het twee verschillende mensen. Zij geven hun mening over het nieuwe programma ‘De Nationale Tweelingtest’ van SBS6, over hun eigen ervaring als tweeling , op wat voor vlakken ze verschillen, hoeveel ze op elkaar lijken, over ‘tweelingtelepathie’ en waarom ze niet met én niet zonder elkaar kunnen. DOOR MARTIJN HOEBEN

Vleeskeuring en telepathie “Dat programma is echt onzin. Ik vind het eigenlijk een grote vleeskeuring. Het is nog erger dan America’s Next Top Model, maar dan per twee. Ze kiezen 400 tweelingen van de 1400 die in het register van Nederland staan. En als je dat wint dan ben je de leukste tweeling van Nederland. Ik denk dan: ja jongens, waar gaat dit over? Het is één grote flauwe show.’’ “Die uitspraken - denk eens na! Dirk Smit, van de Vrij Universiteit in Amsterdam, zegt dan : ‘alleen échte tweelingen hebben telepathie’. Ik ben daar sowieso al heel sceptisch over. We hebben wel een soort instinct en extreem goed inlevingsvermogen. Wij voelen elkaar wel heel goed aan. Dat gebeurt onbewust.’’ “Ja maar dat is geen telepathie, joh! Die testen zijn ook momentopnames. Net als met die spin, dat wordt aangepraat. Je maakt mij niet wijs dat dat bestaat. Dat wordt je aangepraat. Ik denk dat het dat is.’’

Hetzelfde maar toch verschillend “Je wordt vaak gezien als één persoon Ja, je bent een tweeling en ja, je lijkt op elkaar maar je bent je eigen persoon. Ik kan me er druk om maken , en soms doe ik dat ook. Eigenlijk vind ik het alleen vervelend als mensen ervan uitgaan dat je hetzelfde voelt of vind. Dat is niet zo wij verschillen ook wel van elkaar. Eigenlijk best veel.”

Beste vriendinnen “Ja dat is heel fijn. Want eigenlijk is je beste vriendin altijd bij je, maar soms denk ik ook : Lieke, ga weg! Ja je zit constant bij elkaar. School, werk, vriendinnen, je zit op elkaars lip en je kent elkaar zo goed, dat je je ook kan ergeren aan elkaar. Maar dat is gezond. We hebben ook wel vaak ruzie.’’ “We hebben het er wel naar gemaakt om zoveel bij elkaar te zijn. We trekken naar elkaar toe. Het feit dat je zoveel samen deelt en elkaar zo goed kent weegt wel op dat je ooit gek van elkaar wordt. Lieke kan ook echt niet zonder mij. Dan verveelt ze zich.’’

12 BZNDR


ent wel je eigen persoon

Vleeskeuring en telepathie “Ik vind het op zich wel leuk, maar het idee dat je de leukste tweeling van Nederland gaat zoeken is triest.. kijk, ik snap wel dat het leuk is voor andere mensen, en kijkcijfers en zo, maar als je er zelf als tweeling naar kijkt denk je : alsjeblieft. Ik vind het leuk om te zien hoe andere mensen reageren en hoe tweelingen tegenover zichzelf staan maar het programma zelf is een beetje shit.”

Beste vriendinnen “Heel vaak, maar de loyaliteit is heel groot. Ik weet wel als ik een avond thuis zit, terwijl Daphne is stappen of werken; dan voel ik me niet alleen, maar leeg.” “Nou, het voelt leeg als de ander er niet is. Ik kan wel functioneren hoor hahaha, maar wij houden elkaar op de grond. Anders vliegen we allebei weg.”

“Het kan wel zo zijn, dat jij ergens om moest huilen wat los van mij stond… maar ik moest dan ook huilen. Meteen. Maar dat heeft ook te maken met hoe sterk je band is. Wat wel raar is : we halen wel supervaak dezelfde punten op school en bij debat hadden we dezelfde stelling én we waren allebei vóór de stelling.”

Hetzelfde maar toch verschillend “Ik heb veel reacties gezien op forums en tv van tweelingen die het punt aansnijden dat je vaak gezien wordt als één persoon.” “Daphne is bijvoorbeeld meer extravert en meer aanwezig. Ze heeft een sterke mening en ik ben meer het katje uit de boom kijken. Dus je karakter verschilt heel erg.” “Vroeger waren we wel hetzelfde. Allebei hele blije kindjes met dezelfde voorkeuren, dezelfde interesses, dezelfde kleren.” “We hebben wel dezelfde humor én dezelfde vriendinnengroep. Dat is wel fijn.”

13 BZNDR


‘Mensen vragen of we DOOR SVEN DE LAET


écht kunnen vliegen’

->


Zwerkbal spelen zonder te vliegen, hoe gaat dat?

“Tijdens het spel hebben we bezems of pvc-buizen, die constant tussen onze benen moeten zitten. We spelen net als in de verhalen met zeven spelers in vier verschillende posities. Die worden uit elkaar gehouden door middel van gekleurde hoofdbanden. De drie Jagers proberen met de slurk te scoren in de hoepels van het andere team. De Wachter probeert dit te voorkomen en is dus een soort keeper. Dan heeft ieder team ook nog twee Drijvers die met behulp van beukers proberen tegenstanders raak te gooien. Lukt dit, dan moet de tegenstander eerst terug naar zijn eigen hoepel voordat hij weer aan het spel deel mag nemen. Tot slot is er nog de Zoeker, die de snaai moet vangen om de wedstrijd te beëindigen.”

16 BZNDR

Hoe kom je in hemelsnaam bij deze bijzondere sport terecht?

draagzaamheid tegenover verschillende seksuele voorkeuren, opvattingen en dat soort zaken. Het is niet eens zozeer de liefde voor Harry Potter die ons verbindt, maar eerder de passie voor de sport. Niet iedereen die aan deze sport deelneemt is ook per definitie fan van de verhalen. Bij nieuwe teams is dat vaak wel zo, omdat die ontstaan rondom een groepje liefhebbers. Maar vooral bij de grotere teams, zoals Brussel en Gent, zie je dat er meer spelers zijn die het vooral voor de sport zelf doen.”

“Enkele jaren geleden was ik de sport al op internet tegengekomen en het leek me direct heel tof. Ik heb er toen verder alleen nog niet serieus bij stilgestaan. Vorig jaar werd mijn interesse toch weer gewekt nadat iemand me vertelde dat ze al een tijdje Quidditch speelde. Nadat ik op FACTS (een fantasy- en science fictionbeurs) een demonstratiewedstrijd zag, was ik om. Ik ben ermee begonnen en sindsdien kan ik mijn leven Hoe reageren mensen als niet meer inbeelden zonder je vertelt over je bijzonde sport en de community.” dere sport? Wat is er zo bijzonder aan die community?

“Het is een hele hechte groep. Je kan met iedereen babbelen zonder problemen. Er is ook enorme ver-

“De reacties zijn heel uiteenlopend. Eerst willen mensen vaak weten of ze je wel goed verstaan hebben. Als ze dan eenmaal snappen dat het écht de sport uit de Harry Potterboeken is,


zijn er twee groepen mensen: sommigen vinden het geweldig en zijn geïnteresseerd, anderen vinden het te nerdy of kijken je raar aan. Er komen vaak ook dezelfde vragen. Mensen willen weten of we echt vliegen en hoe we dat dan met de snaai doen.” Maar hoe dóén jullie dat dan met de snaai?

“De snaai is een tennisbal in een sok, die aan de broek van een persoon is bevestigd. Na zeventien minuten betreedt de snaai het veld, een minuut later mogen ook de Zoekers het speelveld betreden. Net als de scheidsrechters, is een snaai vaak iemand die zelf actief is als speler bij een ander team. Om een snaai te worden, moet je wel eerst een cursus volgen. Die worden regelmatig gegeven op de zogeheten “Snitch Academies”. Afhankelijk van je prestaties, kun je een gouden, zilveren of bronzen snaai worden.” Hoe zit het met jouw prestaties en die van de Ghent Gargoyles tot nu toe?

“Zelf speel ik nog niet zo lang, maar leden van mijn team zijn de afgelopen maanden naar grote buitenlandse toernooien geweest. Zo zijn ze derde geworden op de Benelux Cup en hebben ze in een gemengd Belgisch team, The Belgian Blackbeards, meegedaan aan een toernooi in Toulouse. Daarnaast waren er ook twee fantasytoernooien in Oxford. Over een paar weken gaan we daar dus weer naartoe voor het Europees kampioenschap, dat vorig jaar nog in Brussel georganiseerd werd.”

Zijn er nog dromen voor de toekomst?

“Allereerst willen we het op het EK zo goed mogelijk doen, al zal de top 3 er waarschijnlijk niet inzitten. De echte kanshebbers komen voornamelijk uit Engeland, Turkije en Noorwegen. We hopen vooral een hoop bij te leren en veel plezier te hebben. Voor daarna is het wel een droom

om van Quidditch een olympische sport te maken, al zal daar nog veel werk voor nodig zijn. Een eerste stap zou kunnen zijn om het een erkende Belgische sport te laten worden. Voor mezelf hoop ik vooral de top in België en Europa te bereiken, veel van de wereld te zien door Zwerkbal en vooral nog heel veel fantastische mensen te leren kennen.” 17 BZNDR


God bless and no place else DOOR JASPER SPANJAART

D

ners van de Engelse wielerformatie Team Sky, via e Uluru rock, the Twitter en ook op enkele Great Barrier Reef, Mount evenementen. Het zijn Frankland National Park ECHT de vriendelijkste of zelfs de Sydney Opera mensen op aarde. Keer House… ik ben altijd al op keer kom ik erachter gefascineerd geweest dat ik toch echt in het door Australië. En dat foute land geboren ben. ondanks mijn grote haat voor spinnen, insecten Drieentwintigmiljoenen al dat soort beesten zeshonderdvijfentwinwaar God bij de creatie tigduizendzeshonderd. ervan een beetje blunHet totale bevolkingsderde. Na het lezen van aantal van een land het boek ‘Down Under’, met een oppervlak van geschreven door de 7,692,024 vierkante buitengewoon getakilometer (dat uitschrijlenteerde schrijver Bill ven van getallen is maar Bryson, was ik verkocht. vermoeiend). Dat beteZonder ook maar ooit kent, voor degenen die voet op Australische op de middelbare school grond te hebben gezet, wat meer moeite hadwas ik verliefd op ‘Straya. den met Wiskunde, dat je voor elke vierkante Ik ben er heilig van over- kilometer gemiddeld tuigd dat als je de meest 2.8 inwoners hebt. Verdepressieve mensen ter gelijk dat eens met 493 wereld naar Australië mensen per vierkante zou sturen, ze het gekilometer hier in Nederluk in het leven weer land. Says it all, doesn’t zouden hervinden. En it? Natuurlijk is het zo dan heb ik het niet over dat in Australië de mende prachtige stranden, sen veelal aan de kust in de vrijwel constant de grote steden wonen, schijnende zon of de maar dat neemt niet weg eindeloze hoeveelheid dat het een buitengeprachtige natuurverwoon leuke statistiek is. schijnselen (zie: vorige alinea)… maar de men- “Liever bartender in Aussen. Sinds het lezen van tralië dan succesvol jourDown Under heb ik een nalist in Nederland”, zijn behoorlijk aantal Austra- woorden die ik regelmaliërs gesproken; wielren- tig gebruik. Nu ben ik 18 BZNDR

een van de weinige studenten die vrijwel niks om alcohol geeft, dus bartender worden lijkt me bij voorbaat al geen slimme keuze, maar ik denk dat jullie wel snappen wat ik bedoel, toch? Nu kan het zo zijn dat ik de hele Australië situatie gigantisch romantiseer. En het is een feit dat ik toch echt een keer zelf alles een keer met eigen ogen zal moeten zien, maar van alles wat ik gelezen en gehoord heb over het land – is er niks (behalve die ellendige insecten) waarvan ik denk “nah, niks voor mij.” Dan wil ik nu nog even een van mijn favoriete Australië verhalen met jullie delen: het verhaal van voormalig ministerpresident Harold Holt. “Wie?!”, hoor ik je denken… maar dat is niet erg. Niemand heeft ooit enig idee wie de minister-president van Australië is. Ik denk dat zelfs Australiërs niet precies weten wie de minister-president van Australië is. Maar goed… Harold Holt dus, hij was al jaren actief in de Australische politiek, en werd uiteindelijk verkozen tot premier van het prachtige land in


1966. Zijn premierschap duurde echte niet lang. Een kleine twee jaar later ging hij met wat vrienden op vakantie naar z’n favoriete vakantiestulpje op Cheviot Beach, een kustplaats ten zuiden van Melbourne. Bij aankomst was de zee was ruw, de stroming sterk en de golven te hoog. Toch besloot Harold die dag een duik te nemen, ondanks vele “doe het niet!” kreten van zijn vrienden. Hij verdween, en is nooit meer gevon-

den; een buitengewoon fascinerend verhaal.

dat deden de Australiërs niet. In plaats van een mooi standbeeld of moMaar om de dood van nument werd besloten een premier nou een dat er een nieuw zwem‘favoriet verhaal’ te noe- centrum in de buurt van men gaat wat ver, hoe Melbourne naar Holt verfascinerend het ook mag noemd zou worden: ‘the zijn. Het is echter de Harold Holt Swim Cenreactie van het Austratre’. Een zwemcentrum lische volk die ik zo fan- vernoemen naar iemand tastisch vind. Meestal als die (naar alle waarschijner iemand met een belijkheid) verdronken is… langrijke functie komt te als dat niet de mooiste overlijden, is het logisch vorm van ironie is weet om iets van een mooi ik het ook niet meer. monument neer te zetten ter herdenking. Maar

19 BZNDR


Met één arm en één been naar Rio 20 BZNR

DOOR PJOTR BOS Marlene van Gansewinkel (19) heeft een transversaal reductiedefect. Ze mist een onderarm en een onderbeen. Per jaar worden er veertien kinderen geboren die hun onderarm missen. De combinatie is nog zeldzamer. Ondanks dat ze de statistieken tegen zich heeft, heeft ze het tot bovenaan geschopt. Tot in de top van de gehandicaptenatletiek. Onlangs werd ze tweede in Dubai en nu staan de Paralympische spelen op de planning.


H

oe ziet de woonkamer van een gehandicapte topatlete eruit? Is het netjes en opgeruimd? Staan er overal fitnessapparaten en ligt het vol met gewichten? Nee. Het is vrij leeg. De kast en tafel liggen vol met lege verpakkingen, boeken en prulletjes. Ze geeft me een glas water en zegt: “Let niet op de rommel. Zo is het hier altijd.” Ze zet het geluid van de tv uit, ploft neer op de bank en draait zich naar me toe. Ik probeer niet al te veel naar het stompje te kijken waar eigenlijk een onderarm zou moeten zitten. Of naar de stalen buis die net onder haar broekspijp uitkomt. Pas aan het eind van het gesprek stelt ze me gerust: “Ik heb niet eens door dat mensen ernaar kijken. Ik mis een arm en een been. Dat kan ik moeilijk ontkennen.” Nog geen maand geleden was ze op de IPC Grand Prix in Dubai tweede geworden. Nu zat ze hier. “Thuis lig ik regelmatig drie uur voor de tv. Goed

uitrusten is belangrijk.” Ze kijkt er heel ontspannen bij, maar ondertussen doet ze acht tot tien trainingen van vier uur in de week. Wat ze in haar vrije tijd doet? Ze haalt haar schouders op en denkt even na. “De normale dingen: feestjes, filmpjes en uit eten.” Daarnaast zit ze in een speciaal traject voor mensen die in 2016 misschien naar de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro mogen. Misschien, want pas twee maanden van tevoren krijgt ze het telefoontje: wel of niet. Maar ook dat is pas over anderhalf jaar. Of het lastig is als het zolang duurt? “Het spannendst is het als je je limieten moet halen. Dan is het erop of eronder. Maar veel lastiger zijn de laatste weken. Er mag dan helemaal niets fout gaan.” Ze kijkt even naar haar knie. “Twee weken voordat ik op het Europees Kampioenschap moest lopen, ging ik door mijn knie. Op zo’n moment ben je alleen nog bezig met herstellen, herstellen, herstellen en hopen dat het goed komt.”

21 BZNR


naam- 2222 BZNDR

Het is voor topsporters belangrijk om voldoende te rusten en te trainen. “Je moet goed naar je lichaam luisteren en elke dag beter worden. Elke dag dat je beter wordt, wordt de kans dat het mis gaat kleiner.” Ze is er zo relaxed over, want shit happens. “Je doet je best, maar de kans zit er gewoon altijd in. In het dagelijks leven kan het ook zo misgaan. Als je ergens over struikelt en je been breekt bijvoorbeeld. Zolang ik niet dood op de grond lig, is het prima.” De deur gaat open en haar moeder komt binnen. Ze glimlacht, zegt “ga gerust door” en begint in een boodschappentas te rommelen. Marlene kijkt er even naar. Sporten is haar baan. Ze krijgt een minimumloon van de Atletiekunie. “Het is genoeg om van te leven. Ik ben nu 19, als ik straks in de 20 ben is het al een stuk meer.” Voorlopig woont ze nog thuis. En twee dagen in de week slaapt ze op Papendal. Papendal is het nationale sportcentrum. In dit sportcentrum bij Arnhem verblijven zo’n 300 topspor-

ters. “Het is er heel rustig. Iedereen ligt de hele dag op bed. Je ziet er nooit iemand roken en er zit een extra tax op ongezond eten. Sommige mensen zitten daar zes dagen in de week; dan zou ik me dus echt vervelen.” Met het stompje van haar ene arm en haar hand klemt ze een glas water vast en neemt een slok. Was je ooit zo competitief geweest als je niet gehandicapt was? “Er wordt heel vaak tegen je gezegd dat je iets niet kan. Dan krijg je snel de neiging om te laten zien dat je het wel kan. Maar met sport heb ik dat niet meer. Topsport doe je voor jezelf. Het is toch gaaf als je kunt zeggen: “Ik ben de snelste vrouw met een been ter wereld.” “Ik vind het alleen vervelend als mensen me gaan helpen terwijl ik daar niet om gevraagd heb. Of als anderen zielig gaan doen met hun handicap. Ik doe gewoon alles wat ik leuk vind. Of het dan moeilijk of makkelijk is maakt niet zoveel uit. Gewoon proberen. Ik bepaal zelf wel wat goed voor me is.”


VIJF BIZARRE FILMS DOOR SVEN DE LAET

Als er één plek is waar de meest rare dingen kunnen gebeuren, dan is het wel op het witte doek. De afgelopen decennia zijn er dan ook de meest vage films en absurde scènes de revue gepasseerd. Hier een lijstje met vijf bizarre films die je gezien moet hebben!

5. Borgman (2013) We beginnen deze lijst met deze Nederlandse tragikomedie van Alex van Warmerdam. Deze film boeit van de eerste tot de laatste minuut, maar aan het einde heb je totaal geen idee waar je nou eigenlijk naar gekeken hebt. Deze film met Hadewych Minis en de Belgische Jan Bijvoet in de hoofdrol werd wel een gigantisch succes. Het was de eerste Nederlandse film in jaren die werd genomineerd voor beste film op het filmfestival in Cannes.

sieker is de eerste grote film van grootheid Peter Jackson. Jawel, de regisseur van gigantische miljoenenproducties als King Kong en de The Lord of the Rings- en Hobbit-trilogie. Voor Bad Taste moest hij het nog doen met een schamel budget. Sterker nog, de (verschrikkelijke) maskers werden gemaakt in de oven van zijn ouders schuurtje.

2. Oldboy (2003) Van deze film werd in 2013 een Amerikaanse remake gemaakt, maar die kan niet tippen aan het Zuid-Koreaanse origineel. Hoofdpersonage Oh Dae-su is plotseling opgesloten in een voor hem gemaakte gevangenis. Net zo abrupt wordt hij vijftien jaar later weer vrijgelaten. Al snel ontdekt hij dat zijn vrouw in de tussentijd is vermoord. Oh Dae-su zweert wraak. Bizar detail: hoofdrolspeler Minsik Choi moest tijdens de opnames een levende octopus in zijn mond stoppen.

4. The Game

1. The Human Cen-

(1997)

tipede (2009

3. Bad Taste

Met stip op nummer een: The Human Centipede (First Sequence). De film spant echter wel de kroon de afgelopen jaren. Wie de parodie van South Park hierop gezien heeft weet genoeg. Voor anderen: in deze misselijkmakende film worden gekidnapte mensen met hun mond aan het achterwerk van hun voorganger genaaid door een krankzinnige wetenschapper. Zijn doel is om een nieuw wezen te creëren. Gek genoeg bood deze film genoeg stof voor twee vervolgen.

Dit is zo’n typische “niets is wat het lijktfilm”. Michael Douglas is de afstandelijke zakenman Nicholas van Orton. In deze psychologische thriller krijgt hij van zijn broer Conrad (Sean Penn) een wel heel bijzonder cadeau: “The Game”, een liveaction spel waarin hij zelf de hoofdrol speelt. Al snel staat zijn hele leven op z’n kop. Het meeslepende verhaal komt tot een climax waar je mond van open valt.

(1987) In het horrorgenre worden talloze bizarre films gemaakt, maar deze werkt meer op je lachspieren. Deze cultklas23 BZNDR


Flower Power Fysica FOTO’S EN TEKST DOOR MELISSA WALS

Z

eventig jaar na de Tweede Wereldoorlog is het moeilijk voor te stellen dat natuurkunde zoals wij die vandaag kennen bijna uitgestorven was. Vincent Schotel is een vrije geest en student technische natuurkunde die zich verdiept heeft in de Fundamental Fysiks Group (FFG) die natuurkunde nieuw leven in heeft geblazen. “Ik heb veel respect voor Elizabeth Rauscher, er werd in tijd neergekeken op vrouwelijke natuurkundigen en toch heeft een enorme impact gehad op de natuurkunde.” De FFG is opgericht door Elizabeth Rauscher en George Weismann met de bedoeling om bij elkaar te komen en datgene te bespreken wat ze in hun opleiding te kort kwamen. De groep heeft geld opgehaald voor onderzoek naar Quantum Fysica, en misschien nog wel belangrijker de interesse in leven gehouden. Veel van de leden hebben bijgedragen aan ontwikkelingen in de Quantum Fysica en zelfs meegehol-

24 BZNDR

pen aan projecten van de Amerikaanse defensie. “Elizabeth Rauscher heeft een belangrijke rol gehad in de ontwikkeling van raketten voor NASA.” Tijdens de tweede wereldoorlog was er een toename in natuurkundigen die nodig waren voor het ontwikkelen van wapens. Na de oorlog werd er gedacht dat er niks meer te ontdekken was op natuurkundig gebied. De Quantum Fysica, die bedacht is door Albert Einstein, werd met rust gelaten. De Amerikaanse defensie had wel interesse in Einsteins relativiteitstheorie en probeerde er daarom ook geen aandacht op te vestigen. “Er ging destijds in de natuurkundige wereld de slogan rond ‘shut up and calculate’ wat neer komt op niet filosoferen maar rekenen.”

Hippies De hippies van de jaren 60 en 70 konden deze beperkte vorm van natuurkunde niet waarderen.


Zij wilden liever filosoferen over de mogelijkheden van Quantum Fysica. Met de opkomst van geestverruimende middelen probeerde hippies steeds meer in contact te komen met de kosmos. “Quantum fysica gaf de ruimte aan deze theorieën”, legt Vincent Schotel uit, “een verbinding tussen het aardse en het goddelijke.” Hippies zetten in hun vrije tijd natuurkunde groepen op om te filosoferen over de mogelijkheden bij natuurkunde, en om geld op te halen voor experimenten. “De Amerikaanse Defensie had interesse in Remote Viewing.” Remote Viewing houdt in dat iemand via de deeltjes in zijn hersenen kan zien wat iemand anders ziet, omdat iedereen delen van dezelfde deeltjes in hun hersenen heeft zitten. Als je een deeltjes splitst dan maakt het niet uit hoever ze uit elkaar zijn ze reageren nog steeds gelijktijdig. Deze theorie suggereert dat in principe iedereen mentaal met elkaar verbonden is via deze deeltjes. “De theorie is getest door een groep mensen bij elkaar te zetten die elkaar niet kenden, door een voor een iemand weg te halen en naar een locatie te sturen moest de rest proberen vast te stellen waar diegene was.” De resultaten uit het onderzoek waren onduidelijk. “Hoewel het aantal keren dat de testgroep het antwoord goed had relatief groot was zaten ze er nog steeds vaak naast.”

Vincent Schotel studeert momenteel duurzame energie met een minor in nanotechnologie. “Ik hoop later te kunnen werken voor ITER in ZuidFrankrijk.” De ITER is een project om een nucleaire fusie centrale te bouwen die energie haalt uit het samensmelten van waterstof atomen om helium te maken. Het voordeel daarvan is dat de grondstof water is en de afvalstof helium, in plaats van radioactief afval. In theorie kan op deze manier meer energie geproduceerd worden op een minder schadelijke manier. “De doelstelling is om in 2030 efficiënt genoeg te zijn om meer energie te produceren dan er gebruikt wordt.”

Hoe had de natuurkunde er nu uitgezien zonder hippies?

“Je had dit gesprek niet kunnen opnemen op je telefoon. Veel van de technologie in je telefoon is ontwikkeld door Quantum Fysica. Bijvoorbeeld GPS, dat is gebaseerd op de relativiteit theorie van Einstein. Door te zoeken naar andere gebruiken van bestaande technologie, zoals satellieten, hebben we veel technische vooruitgang geboekt.”

Duurzame douche “ Ik heb last van chronisch constitutioneel eczeem wat inhoudt dat douchen voor mij erg belangrijk is. Vorig jaar was ik op het evenement Nowhere waar je 5 dagen in een woestijnachtige omgeving overleeft. Ik werk nu aan duurzame douche die ik daar neer wil zetten zodat ik dit jaar wel kan douchen en anderen ook die mogelijkheid kan geven. Water is erg waardevol in een woestijnachtige omgeving dus ik wil een douche ontwikkelen waarbij zo min mogelijk water verloren gaat.” Het systeem werkt door er zelf water in te doen wat met een veer naar beneden geduwd wordt voor de druk. Na het douchen wordt het water opgevangen in een bassin. Het opgevangen water wordt gefilterd door een biologische filter van onder andere stenen en zand. Dit gereinigde water wordt vervolgens verdampt door de natuurlijke hitte. Het condens wordt verzameld en komt als schoon drinkwater weer uit de douche. “Een douche gebruikt veel water en elke liter is een kilo die met je mee moet slepen, op deze manier gaat er geen water verloren.”

25 BZNDR

25 - naam


“Er was altijd wel een trein in huis die reed” DOOR MAYONI OOSTERHOFF

Als kind groeide Hans van der Heijden op met modeltreinen. “Er was altijd wel een trein in huis die reed.” Zo is zijn liefde voor de modeltrein ontstaan. Twaalf jaar geleden is hij pas begonnen om ook een modeltreinbaan in huis te hebben. Toen ging er een nieuwe wereld voor hem open. “Mijn eerste vaste modeltreinbaan waar ik mee begonnen was, stond in de slaapkamer. Daar ben ik vrij snel mee gestopt en ben kleine modules gaan bouwen. Een module is maar één tot twee meter maar niet veel groter. Je bent ongeveer maar een jaar met zo’n module bezig. Dat vond ik leuker omdat een module echt af komt en je hem kunt laten zien aan mensen. Iedere baan is weer anders, je moet niet

naam- 26 26 BZNDR

twee keer met hetzelfde komen. Soms ben ik nog met een baan bezig en dan krijg ik al weer ideeën voor een nieuwe. Ik heb zelfs een baan gemaakt die volledig is gebaseerd op de televisieserie ‘Little House’. Dat bracht een prachtig resultaat op.” “Ik maak alles zelf, op een paar kleine dingetjes na zoals de rails. Dat doe ik voornamelijk met hout. Het is fijn materiaal om mee te werken en de huisjes bijvoorbeeld zien er bovendien zo veel

echter uit. Ook past het goed bij de stijl van mijn baan. Ik bouw met smalspoor. Op die spoorbreedte heeft vroeger de Amerikaanse trein gereden. Daar was ik helemaal weg van daarom bouw ik mijn banen in dezelfde 19de eeuwse stijl. Ik heb zelfs in een hobbyblad gestaan met een baan. Dat was een baan waar die 3 modules achter elkaar waren geplaatst in een soort U vorm. Daar was ik toch wel heel trots op.” kinderen van een afstand een hijskraan bedienen. Het was leuk om te zien dat er na een tijdje echt een rij van kinderen bij mijn baan stond omdat ze allemaal graag een keer de hijskraan wilden bedienen. Zo iets dergelijks zouden meerdere mensen moeten doen. Kinderen moeten straks de hobby overnemen van ons grijze muizen dus je moet ze wel de kans geven om de hobby leuk te vinden.”


“Er is geen land in Europa waar ik niet met de trein ben geweest’’ DOOR MYRTHE DE GRAAF

Simon Hokke is als zoon van een spoorman geboren in 1953. Via zijn vader is hij op zijn achttiende als ontwerper bij de NS gaan werken en nu hij sinds drie jaar met pensioen is, geniet Simon nog steeds met volle teugen van de vele treinreizen die hij maakt. ‘’Mijn vader heeft mij altijd aangespoord om bij het spoor te gaan werken. Het is dan ook niet gek dat ik op mijn zestiende ging studeren aan de bedrijfsschool van de NS. Na twee jaar studeren kreeg ik mijn eerste echte baantje aangeboden in de lijnwerkplaats van Zwolle, waar dieseltreinen onderhouden werden. In deze tijd heb ik ook mijn eerste treinreizen gemaakt. Deze waren naar Frankrijk en naar Oostenrijk.’’ ‘’In 1976 heb ik mij geabonneerd op het blad ‘HobbyBulletin.’ Hierin stonden twee prachtige treinreizen die mij zo geïnspireerd hebben dat ik direct een maand later een treinreis naar Zwitserland gemaakt heb. Op dat moment lag er sneeuw op de bergpassen, wat een prachtige herinnering bij mij heeft achter gelaten die ik nog steeds koester. Een halfjaar later maakte ik de tweede reis naar Nice en Parijs waardoor ik de smaak te pakken kreeg en mijn passie voor het treinreizen ontstond. Ik maakte destijds een lijst

van reizen die ik sowieso wilde maken en deze brachten mij onder andere in Spanje, Portugal, Zwitserland, Oostenrijk, België, Joegoslavië, Italië en Engeland. Er is geen land in Europa waar ik niet met de trein ben geweest.’’ “Ik zorg er altijd voor dat de kinderen ook iets met mijn baan kunnen doen. Bij mijn laatste baan bijvoorbeeld konden treinreizen. Nu, na bijna veertig jaar huwelijk, zou ze toch liever andere dingen doen dan treinstations bezoeken tijdens onze vakanties.’’ ‘’Door mijn werk bij de NS moest ik minstens zes keer per jaar naar congressen in Europa. Mijn collega’s namen hiervoor het vliegtuig en terwijl zij urenlang moesten wachten op hun bagage en vaak veel gedoe hadden bij de douane, zat ik relaxt in de trein te genieten

van de prachtige landschappen die voorbij raasden. Deze verplichte reizen van de NS mis ik vreselijk sinds ik drie jaar geleden met pensioen ben gegaan.’’ ‘’Dat ik met pensioen ben wil niet zeggen dat ik minder met de trein zal gaan reizen. Graag zou ik nog een keer een treinreis willen maken naar Lhasa, de hoofdstad van Tibet. Hier loopt een spoorlijn tot 6000 meter hoogte en daarmee is dit de hoogste spoorlijn ter wereld. Ik had deze reis al in 2008 willen maken, maar toen kreeg ik helaas een negatief reisadvies; er waren namelijk conflicten tussen de Tibetaanse bevolking en de Chinese autoriteiten. Ik ben van plan om deze reis in het voorjaar van 2016 alsnog te gaan maken. Ook zou ik graag nog een keer met alle hogesnelheidstreinen in Europa willen reizen.’’ 27 BZNDR


28 BZNDR


Kanye West en Steve Jobs inéén

FOTO’S EN TEKST DOOR JASPER SPANJAART

Met een lach zo breed als de lengte van Chili ontvangt John Sandiford mij in zijn gloednieuwe kantoor in het klokgebouw in Eindhoven. Twee glimmende iMacs, een 40” 4K plasmatelevisie van Samsung en Philips Hue lampen ‘voor concentratie’. De conclusie dat het goed gaat met Antonio Media, het bedrijf van Sandiford, is makkelijk te trekken. De introductie was echter volledig anders geweest, had Sandiford op zijn 25e een ander pad gekozen. Dan was de titel niet ‘John Sandiford, eigenaar van Antonio Media’, maar ‘Nemesiz, dé rapper van Sint Maarten’. Hij stond ooit op hetzelfde podium als Jay-Z en 50 Cent in New York, maar nu beproeft de 30-jarige zijn geluk in een kantoor van 25 vierkante meter in Eindhoven.

29 BZNDR


“Ik wilde de nieuwe Kanye of Jay-Z worden” “Precies tien jaar geleden was ik volledig in de muziekmodus; ik focuste me puur en alleen op mijn rapcarrière. Ik wilde de nieuwe Kanye (West) of Jay-Z worden. Maar wel op mijn eigen manier; zonder nep Amerikaans accent. Met mijn Island accent (Carribisch) wilde ik op mijn eigen unieke manier wereldberoemd worden.”

“Ik had geen manager en geen label; ik deed alles zelf. Zo maakte ik bijvoorbeeld ook mijn eigen videoclips. Een paar honderd euro om een Rolls Royce en Bentley te huren voor een avond, dan wat drank kopen, en honderd vrouwen in bikini’s zoeken die in de videoclip wilden. Nou moet ik eerlijk toegeven dat honderd wat overdreven is; het waren er 25, er pasten namelijk geen honderd vrouwen in één shot. Toen een vriend alles op laten nemen en zelf de video gemonteerd. Ik deed écht alles zelf.”

“Het waren eigenlijk een beetje de MySpace days. In 2005 ging ik voor het eerst in mijn leven naar New York, op uitnodiging van een producer die naar een van mijn optredens op St. Maarten was komen

30 BZNDR

kijken, en mij een plaats op het podium beloofde voor een show. Toentertijd had ik niet zomaar even duizend euro om naar New York te vliegen. Maar ik heb toen het geld bij elkaar gefixt, en een ticket geboekt. Een week voordat ik zou vertrekken kreeg ik een telefoontje van ‘sorry man, het gaat niet door.’ Dat kwam eerst best hard aan, want ik had dat geld echt bij elkaar moeten schrapen, en zag die reis echt als mijn potentiële doorbraak.”

“Toen besloot ik toch te gaan. Ik dacht ‘fuck it’, ik heb het ticket al, dan maar gewoon het beste ervan maken. Een beetje backstage kijken is ook een leuke ervaring. Uiteindelijk heb ik toen rappers als Akon, DJ Khaled en T-Pain ontmoet. Ik stond ineens naast mensen die ik voorheen als helden zag.”

“Uiteindelijk heb ik in New York samen met een rapper die toen ook hot was, Junior Reid, een nummer opgenomen. Dat zou mijn eerste officiële single worden. Daarna kreeg ik ineens van een bekende platenmaatschappij, Bad Boy Records, een contract dikker dan een Harry Potterboek voorgeschoteld met de tekst ‘hier, teken maar.’ Het werd mij vrij snel duidelijk wat ze met een New York minute bedoelen. Minuten lijken daar langer te duren dan dagen hier. Ik besloot niet meteen het contract te tekenen, maar het eerst even digitaal naar mijn zussen te sturen – om het zeker te weten.” “Een uur later ging mijn telefoon, het was mijn


oudste zus. ‘DON’T SIGN THAT SHIT’, kreeg ik in mijn oor geschreeuwd. In van dat typische jargon stond blijkbaar dat ze 50% van mijn muzikale en merchandise rechten kregen. That’s a no-go.”

wat flyertjes en posters ontwerpen zóveel geld verdiend kon worden. En aangezien ik meer geld in mijn muziekcarrière had gestopt dan ik ooit eruit haalde, dacht ik: ‘time for a career switch!’”

“Uit een hele hoop zelfreflectie kwam eigenlijk dat de grote droom niet altijd de juiste droom is”

“Toen heb ik me in 2008 als bedrijfje ingeschreven op Sint Maarten, en begon het met een aantal logootjes voor familie en vrienden. Twee jaar later was ik eindelijk klaar met school en schreef ik me officieel in bij de KVK als Antonio Media. Ik kleedde me niet meer als gangsterrapper, maar droeg nu een pak. De dreadlocks gingen eraf en muziek ging definitief on hold.”

“Achteraf ben ik heel blij dat ik naar New York gegaan ben; het blijft het Mekka van de rapindustrie. Maar eigenlijk kwam ik er daar pas achter dat de muziekindustrie zo vol met sneaky mensen zit. Er worden grootse and ongelofelijke dingen beloofd – maar zo weinig is écht. Het was wel een hele belevenis. Toen ik een tweede keer naar New York ging (in 2007), mocht ik optreden bij 106 & Park, destijds een supergroot muziekprogramma in the States. Ineens sta je dan op hetzelfde podium waar alle grote rappers hebben gestaan met de vlag van mijn land, Sint Maarten. Dat was het hoogtepunt van mijn rapcarrière. Het voelde ook eigenlijk als het begin van een superster in wording, maar eigenlijk was dit het begin van het einde. Uit een hele hoop zelfreflectie kwam eigenlijk dat de grote droom niet altijd de juiste droom is. Ik ambieerde andere dingen dan ik oorspronkelijk dacht.”

“Met name school had er onder te lijden dat ik teveel met muziek bezig was. En als ik meer voor school deed, dan had mijn muziek er weer onder te lijden. Dus toen besloot ik me echt meer te focussen op school; ik ging op stage bij een grafisch vormgeving bedrijf en probeerde nu alles te halen. Op stage in 2008 moest ik bijvoorbeeld allemaal dingen doen voor de EK-campagne van Heineken. Ik hield altijd al wel van design, maar ik had niet het idee dat het me allemaal zo makkelijk af zou gaan. Heineken was misschien wel de grootste klus die het bedrijf binnen had gehaald – maar in plaats van dat de ervaren krachten het werk deden, deed ik, de stagiair, alles. Toen zag ik op een dag een factuur voorbij komen van €25.000 met Heineken als geadresseerde, en schrok ik me rot. Ik had werkelijk geen flauw idee dat er met

“Ik kleedde me niet meer als gangsterrapper, maar droeg nu een pak” “Ik heb eerst nog een aantal maanden vanuit huis gewerkt, maar toen kwam een oud-docent met de vraag of ik niet in het Glasgebouw op Strijp-S een klein kantoortje wilde. En in het Glasgebouw begon het écht. Ik begon met netwerken, ging iedere maand wel naar drie of vier evenementen – en kwam zo ook bij de Dutch Creatives terecht, een groep vol met creatieve net-afgestudeerden. Zet een aantal creatievelingen bij elkaar, dan komt er allicht iets goeds uit.”

“Netwerken is een must voor mensen met startups. Al zit er maar één goede bij van de honderd mensen die je spreekt; diegene kan dan misschien wel voor een mooie klus zorgen. Ik heb wel 1500 businesskaartjes, waarvan ik misschien maar aan 2% daadwerkelijk iets heb gehad – maar dat is voldoende. Er was ooit een tijd dat ik moest vechten om een deal binnen te slepen, maar nu moet ik soms gewoon ‘nee’ zeggen; dat is best wel moeilijk.”

31 BZNDR


“You reach for the stars but you land on a cloud... at least you reached”

naam- 3232 BZNDR


Ineens zet je dan systemen of websites in elkaar voor bedrijven met een waarde van miljarden” “15 april (2015) bestaat Antonio Media vijf jaar, en het had eigenlijk allemaal niet heel veel beter kunnen lopen. Ik heb inmiddels een grote database opgebouwd aan klanten, met ook een aantal big boys; bedrijven als ASML, Honeywell en mijn eerste project: Rockwool. Ineens zet je dan systemen of websites in elkaar voor bedrijven met een waarde van miljarden, niet miljoenen (waarde ASML wordt geschat op $42 miljard, Honeywell zo’n $79 miljard red.)”

“Ik probeer heel veelzijdig te zijn in die dingen die ik op grafisch gebied kan doen – maar ik zorg er ook voor dat als ik het zelf niet kan, dat ik anderen in kan schakelen om voor de rest te zorgen. Als ik goed ben in A, maar een bedrijf is naast A ook op zoek naar B en C, en ik ken de mensen die voor B en C kunnen produceren – dan zijn we zo net the Avengers als combipakket. Iedereen is uniek, iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten; daar moet je gebruik van maken. Ik ben niet de enige die geld moet verdienen.”

Het gevoel van Antonio Media is dat we geloven dat iedereen, ieder ding, de potentie heeft om succesvol te worden. Dat komt er natuurlijk niet zomaar uit, maar met de juiste mensen en een volledige inzet is alles mogelijk. Tegenwoordig zijn er zoveel mensen die alles half willen doen; ik kan dat niet. Als ik ergens voor ga – doe ik dat met volle overmacht. Ik heb liever dat ik alles geef, en faal, dan dat ik het überhaupt niet probeer te doen met volle inzet: ‘You reach for the stars but you land on a cloud… at least you reached’.”

“Ik wil dat mensen me respecteren voor wie ik nu ben, niet voor wie ik tien jaar geleden was” “Het zijn soms absurde werktijden, dan zit ik rond 4 uur ’s nachts nog steeds te werken, maar het is het wel waard. Ik zal niet liegen en zeggen dat ik de muziek niet mis, maar het is niet alsof ik dat nooit meer wil of kan gaan doen. Het duurde even voordat ik van de ‘the black rapper guy’ associatie af was. Ik wil dat mensen me respecteren voor wie ik nu ben, niet voor wie ik tien jaar geleden was.”

33 BZNDR


‘Wat moet ik in godsnaam met een kunstgebit?’ DOOR DAAN VAN DONGEN

Afgedankte knuffels, tweedehands tijdschriften en oude wandkleden. Voor de meeste mensen is het rommel, maar niet voor Marianne van Heeswijk. De 54-jarige kunstenares uit Den Bosch maakt kunst van tweedehands materiaal. Of zoals ze het zelf noemt: “ Ik reanimeer de voormalige iconen van huiselijkheid en geef de voorwerpen een nieuwe ziel.” 34 BZNDR


“H

et werken met tweedehands materialen is eigenlijk begonnen naar aanleiding van mijn afstuderen bij de kunstacademie. Ik vond veel verschillende technieken leuk om te gebruiken en ik wist niet hoe ik het in een vorm moest gieten. Daarom had ik bedacht om een nieuw interieur voor Villa Kakelbont (huis van kinderfiguur Pippi Langkous) te maken, want hiermee kon ik veel verschillende dingen toepassen. Daarvoor heb ik toen alleen maar tweedehands materiaal gebruikt. Dit kwam omdat Pippi Langkous in de serie veel spullen hergebruikte.”

een schilderij bij de rommelmarkt en dan bewerk ik dat met plaatjes van tweedehands tijdschriften of boeken en andere materialen.” “Het leuke aan voorwerpen kopen op een rommelmarkt is dat je hele gekke dingen kan tegenkomen. Het gekste wat ik daar ooit heb gekocht is een kunstgebit. Later heb ik dan: wat moet ik in godsnaam met een kunstgebit! Toen kreeg ik een tijd daarna een opdracht van een reclame bureau wat 25 jaar bestond. Het personeel wilde een kunstwerk aanbieden, wat zowel de klanten als het personeel moest representeren. Ze hadden een tandartspraktijk als klant dus heb ik dat kunstgebit gebruikt om in de trofee te verwerken. Zo zie je maar dat het toch weer van pas komt.”

“De keuze welk materiaal ik koop en gebruik is dan ook meestal “Het gebruik van twee- intuïtief. De ene keer is het de dehands materiaal is vorm die me aanspreekt, de anechter wel een bewuste dere keer is het de kleur, de details keuze. In mijn werk of de uitstraling van het materivoeg ik het samen aal waar ik me tot aangetrokken zowel 2D als 3D en voel. En omdat ik zo veel materiaal daarmee verbind ik alles heb om inspiratie uit te putten op een gelijkwaardige maak ik nooit een ontwerp of plan manier. Ik fantaseer voor een kunstwerk. Dit ontstaat tijdens het werken over meestal tijdens het proces. Ik zie een ideale multicultumezelf dan ook als een organische rele samenleving waarin bouwer, als je dat zo kunt noemen.” iedereen gelijkwaardig is. Daar gaat mijn werk over en dat heeft dan veel verschillende verschijningsvormen.”

Rommelmarkten & Kringloopwinkels

“Ik haal mijn materiaal vooral uit kringloopwinkels en rommelmarkten. De meeste mensen zien het als rotzooi, maar voor mij zijn het schatten. Ik koop dan bijvoorbeeld

‘Nature is art enough’

“Mijn inspiratie haal ik vooral uit het materiaal wat ik ter beschikking heb, maar ook de natuur als zo veel kunstenaars. Ik ben dan ook wel voor het streven: ‘Nature is art enough’. De natuur kunnen we nooit overtreffen en ik blijf het zien als een groot wonder. Ik zeg ook vaak tegen kinderen: ‘als je echt met aandacht naar een vlieg kijkt, sla je hem nooit meer dood’.”

35 BZNDR


“Het is de crème de la crème van de kleindiersho DOOR JAMIE-LEE SCHIJF

Met de hoofdprijs voor het fokken van de mooiste cavia van Zuid-Holland op zak, rust Jacqueline Zoon niet op haar lauweren. Ze droomt er van om nog meer zachtaardige knaagdiertjes aan haar collectie toe te voegen en natuurlijk nog wat grote prijzen in de wacht te slepen. “Het begon allemaal zo’n zes jaar geleden. Voor mijn studie dierverzorging liep ik stage op de kinderboerderij in Hendrik-Ido-Ambacht en daar leerde ik mijn toenmalige vriend kennen. 36 BZNDR

Hij was professioneel caviafokker en leerde me eigenlijk alles wat een beginnende fokker zou moeten weten. Ook nam hij me mee naar een zogeheten ‘knuffelshow’. Hier werd mijn cavia (die overigens gewoon uit de dierenwinkel kwam) gekeurd. Bij wijze van aanmoediging werden er prijzen uitgedeeld zoals oorkondes en kleine bekers.”

‘Twee mooie dieren kunnen een misbaksel van een jong krijgen’

Knuffelshow Knuffelshows zijn keuringen, waar niet geregistreerde dieren toch mee mogen doen aan een keuring. Het doel van de Nederlandse Caviabond was om hobbyfokkers aan te moedigen zich te laten registreren en mee te doen aan echte shows. Na het aanschaffen van één beertje (mannetje) en twee zeugen (vrouwtjes) begon Jacqueline pas echt met fokken. “Het fokken van een mooie cavia is moeilijker dan de meeste mensen denken. Je moet weten waar je mee bezig bent. Twee mooie dieren kunnen samen een misbaksel van een jong krijgen


“Je let op haarstructuur, kleur en stand van de poten, maar zelfs op de vouw in de oortjes wordt gelet.

Het klinkt als een grote prijs, maar Jacqueline ziet dat niet zo Ze zit naar eigen zeggen nog vol ambitie. “Eigenlijk zal ik nog naar de Oneto, Noordshow en Championsshow willen. Als je daar überhaupt mag meedoen is dat al een hele prestatie, het is Op het toppunt had ik ongeveer 24 de crème de la crème van de cavia’s, die zatenin een flat in de kleindiershows. Je kan het eigenschuur. Acht kooien, met elk één lijk wel vergelijken met van die mannetje en twee vrouwhondenshows, zo fanatiek tjes. Zo hield ik de goede en kan het er aan toegaan. slechte genen uit elkaar.” Op dit moment zit het er gewoon niet in voor mij. Mijn cavia’s worden ook ouder en daar worden ze niet mooier van. Ik hoop snel op mezelf te wonen, zodat ik weer kan gaan fokken. Een cavia kan wel vier jonkies per Nadat ze een half jaar geleden is ver- nestje krijgen, dus dat kan heel huisd van Barendrecht naar Dordsnel gaan als je vijf recht moest Jacqueline afstand doen vrouwtjes hebt.” van een groot aantal dieren. “Inmiddels heb ik nog maar vijf vrouwtjes. We hadden nog wel genoeg plek voor alle cavia’s, maar de nieuwe schuur is veel te koud voor ze. Ik wilde het mijn ouders ook niet aan doen om zoveel dieren in de woonkamer te Waarom zou je bij maar één ras huisvesten. Dat hadden ze waarblijven, terwijl tegenwoordig schijnlijk ook niet goed gevonden.” de meest exotische rassen erkend worden. Zo vindt Jacqueline dat ook. “Elk jaar worden er nieuwe rassen erkend. Dit betekend dat er een nieuw ras ‘gecreëerd ‘ is en is toegestaan om deel te nemen aan een show. Om een “Ik fok op het moment dus geen ras of kleurslag te laten erkencavia’s meer, maar probeer de dieren nen door de bond heb je zowel die ik nu nog heb zo goed mogelijk te een oud (ouder dan één jaar) presenteren. De laatste (en grootste) mannetje en vrouwtje nodig én prijs die ik heb gewonnen was de een jong (jonger dan één jaar) eerste prijs voor de mooiste cavia van mannetje en vrouwtje. Om het Zuid-Holland. Die heb ik gewonnen nog gekker te maken, moeten met mijn crèmekleurige gladhaar. Ik deze dieren precies dezelfde moest helpen met het schrijven van kleur en tekening van de vacht de keurkaarten en wist dus al van te hebben. Een ras dat ik heel graag voren dat zowel mijn witte als crème wil hebben is de Lunkarya. Dit kleurige cavia doorgingen voor de ras komt uit Zweden en is helaas hoofdprijs. Ik heb de hele dag met nog niet erkend in Nederland. een grote glimlach rondgelopen Ik zie mezelf al met zo’n ‘fluffen iedereen vroeg zich af waarom ball’ de Noordshow winnen.” ik niet zenuwachtig was, haha!”

“Zo hield ik de goede en slechte genen uit elkaar.”

“Dat hadden ze waarschijnlijk ook niet goed gevonden.”

“Ik zie mezelf al met zo’n ‘fluffball’ de Noordshow winnen.”

ows” Shows De Oneto, Noordshow en Championsshow zijn de grootste drie van Nederland. Naast cavia’s, worden hier ook kippen, konijnen, ganzen, duiven, hazen, parkieten en kwartels gekeurd. Om mee te doen aan één van deze drie shows moet je jezelf eerst kwalificeren door kleinere shows te winnen.

“Iedereen vroeg zich af waarom ik niet zenuwachtig was”

Jacqueline Zoon is 26 en woont in Dordrecht Ze is in 2009 begonnen met het fokken van cavia’s als hobby en is nu professioneel cavia fokker en heeft ook de certificaten voor keurmeester In totaal heeft ze meer dan dertig cavia’s gehad van acht nestjes Ze heeft meerdere grote prijzen gewonnen De laatste was de eerste prijs voor mooiste cavia van ZuidHolland, deze won ze in Februari 2015 Naast crèmekleurige gladhaar cavia’s fokt ze ook witte roodogen

37 BZNDR


SEx, drugs & brok’n roll

DOOR SOPHIE KLOK

Bij het woord drugshond word al snel gedacht aan een politie hond die drugs opspoort. De hond van Antoine Smallegange gaf echter een andere dimensie aan het woord. Het verhaal van Antoine over zijn hond Barry, dat het volgens hem altijd goed doet op verjaardagen. “Nadat Barry afgekeurd werd bij de politie kwam hij bij ons terecht. Het was een flinke hond, een Mechelse herder, maar hij was altijd lief. Ik woonde in Vlissingen en we hadden een huis vol dieren waarvan de meesten buiten leefden. Zo hadden we onder andere zes katten, vijftien kippen en nog een handvol konijnen. Ook Barry bracht het grootse deel van zijn tijd in de tuin door.”

“Barry hield van teefjes. “Barry hield van teefjes. Hij liep altijd achter de vrouwtjes aan. Dan waren we hem weer een paar dagen kwijt, maar hij kwam altijd terug. Ik vermoed dat hij ook die bewuste dag een leuke teef heeft ontmoet, want hij was weer weggelopen. Omdat het wel vaker gebeurde maakte ik me geen zorgen en ging het leven zijn normale gangetje. Maar toen hij na een week nog niet terug was ging ik me toch wel zorgen maken. Ik begon mijn zoektocht met het bellen naar een aantal dierenasielen. Dit leidde niet tot resultaat dus heb ik uiteindelijk de politie maar gebeld. We hebben toen Barry als vermist opgegeven.”

Niet alleen mensen kunnen besmet raken met soa’s. Twee of drie van de bekendste soa’s zijn zelfs afkomstig van dieren, zegt Alonso Aguirre, dierenarts en vice president bij Wildlife trust. Zo weet hij te vertellen dat onder andere gonorroe afkomstig is van vee. Ook een van de gevaarlijkste soa’s, HIV is afkomstig van dieren en is later pas overgedragen aan mensen. Gonorroe bij mensen kan zorgen voor pijn en jeuk bij het plassen. Er is een soort pusachtige afscheiding te zien die geel of groen van kleur is. Ook een keelontsteking of opgezette klieren zijn veel voorkomende symptomen. Gonorroe is goed te behandelen met een penicilline kuur of injectie van de dokter. 38 BZNDR

Deze heroïne hoer nam wel vaker dieren mee

“Na ongeveer anderhalve week belde de politie dat Barry gevonden was. Hij zat bij een oude bekende van de politie , een dame van lichte zeden die ook regelmatig wat dope tot zich nam. Deze heroïne hoer nam wel vaker dieren mee volgens de agent die ons belde. Ik denk dat ze gezelschap zocht. Ik heb Barry opgehaald van het politiebureau en hem weer mee naar huis genomen. We waren erg blij dat hij er weer was en dat hij niks had overgehouden aan dit avontuur. We bleken echter te vroeg te juichen.” “Barry lag vaak stil in een hoekje, en dat een aantal dagen achter elkaar. Hij trilde over zijn hele lichaam. Na een aantal dagen stopte het trillen, dat vermoedelijk afkickverschijnselen waren van de dope die hij had gekregen, maar hij bleef zich raar gedragen en aan zijn kruis krabben. We hebben hem naar de dierenarts gebracht en de heroïne bleek niet het enige dat deze prostitué met Barry had gedeeld: hij bleek ook nog eens een druiper te hebben. Dat is een sexueel overdraagbare aandoening (soa) die je oploopt door onveilig te vrijen (met een mens). De medische term voor deze specifieke soa is gonorroe (zie kader).”

Achter de vrouwtjes aan lopen was niet Barry’s enige hobby “Het leek er dus op dat de verslaafde tippelaarster haar lief en leed met Barry had gedeeld. De hond kreeg een penicilline kuur van de dierenarts en is er gelukkig weer helemaal bovenop gekomen. Het is me altijd bijgebleven als een bizarre samenloop van omstandigheden, niet echt iets wat je snel vergeet. Achter de vrouwtjes aan lopen was trouwens niet Barry’s enige hobby, hij rende ook graag achter auto’s aan. Uiteindelijk heeft dan ook niet de druiper maar een auto hem de das om gedaan. Hij werd vier jaar na dit voorval doodgereden.”


naam- 39 39 BZNDR


BZNDRE

REDACTIE - ‘Ik kijk colleges met mijn laptop in bad’’ - hoofdredacteur Pjotr Bos - ’Je kan me altijd wakker kan maken voor sushi’ - Myrthe de Graaf - ’Ik zie mezelf dan ook als een organische bouwer’ - Daan van Dongen - ’Ik heb mijn huis zo ingericht dat ik vanuit bed kan eten, drinken en computeren’ - Melissa Wals - ‘Mijn wekker moet met een 6 erin staan, anders heb ik een kutdag’ - Sophie Klok - ‘Ik eet eerst de kortstjes van een boterham, dan de rest’ - Martijn Hoeben - ‘Pizza is my one weakness’ - Mayoni Oosterhoff - ‘Het enige echte talent dat ik heb is Nintendo’en’ - Emmy van de Ven - ‘Ik trek graag rare gezichten en maak daar ‘selfies’ van’ - Jamie-Lee Schijf - ‘Ik kijk graag naar slechte ‘chickflicks’ en vrouwenseries’ - Sven de Laet - ‘Ik kan Welshe volkslied volledig meezingen’ - Jasper Spanjaart

BZNDR nummer 1 - APRIL 2014 Opmerkingen? redactie@BZNDR.nl


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.