CLICHÉ
Niet alles is wat het lijkt
April 2015 € 4,95
“Ik wilde ook dat mooie lange haar” “Je kan natuurlijk best een beetje gêne hebben voor het naakte gebeuren” “Als je aan klassiek ballet denkt, denk je aan roze tutu’s en meisjes die mooi op hun tenen staan” “Ik wil dat mensen gaan zien dat wij ook dingen kunnen
Tinderverslaving “Hoe meer matches hoe meer bevestiging”
Eerste editie
Inhoud
“Vooroordelen betekenen niet echt iets. Het zijn gedachten die je hebt.”
4 Inleiding 6 De wereld vanuit Jan zijn rolstoel 10 Grenzeloos Veroordeeld 12 “Je buurman zou aan larp kunnen doen” 16 Vrouwen aan het stuur 18 Koning column 20 Geen dom blond- je maar Roodkapje 24 Mannelijke balletdanser 26 Column Brabant 28 Een levensverande- rende transformatie 32 Feitjespagina 34 Tinderverslaving 36 Mannen VS. Vrouwen 38 Een gesprek met een vluchteling 42 Elke dag vaginadag 46 Het leven bij een studentenkorps 50 Miljardair of niet? 51 Uitslag hokjestest
3
Oordeel zelf Vooroordelen. De welbekende vooroordelen die wij mensen hebben over bepaalde dingen of personen, daar is dit blad door geïnspireerd. Want zeg nou eerlijk, we hebben ze – bewust of onbewust – allemaal. Sommige vooroordelen zijn er zelfs zo diep ingesleten dat veel mensen ze als ‘waar’ zijn gaan beschouwen. Het zijn clichés geworden. Vanuit dit oogpunt is de naam van ons blad dan ook ontstaan. Echter zijn we allemaal snel geneigd om te zeggen dat we niet bevooroordeeld zijn. Maar als we er goed over nadenken en goed opletten zien we dat iedereen het in meerdere of mindere mate wel is. Niets is minder waar, ik heb mezelf er ook op kunnen betrappen. Zo was ik er namelijk van overtuigd dat de meeste studenten die lid zijn van een studentenvereniging, slechte studieresultaten behalen en jaren uitlopen met hun studie. Toch heb ik na mijn interview met een studentenbal mijn ‘clichémening’ wat moeten bijstellen. We laten in dit nummer een aantal bekende vooroordelen aan bod komen. Personen die betrokken zijn bij deze vooroordelen worden helemaal binnenstebuiten gekeerd. Je zult lezen dat sommige vooroordelen deels bevestigd worden, andere worden daarentegen volledig weerlegd. Anders zouden het geen vooroordelen zijn natuurlijk. Ons blad is grotendeels gevuld met interviews, gerelateerd aan de wat ons betreft veel voorkomende vooroordelen. Van transgenders en gingers tot vluchtelingen en Brabanders. Daarnaast zijn er ook een aantal rubrieken en columns te vinden en maak je via een aantal vooroordelen kennis met onze redactie. Op verschillende pagina´s zijn foto´s te vinden van de redactieleden. Bovenin staat een vooroordeel. Je kunt zelf bepalen of dit juist is of niet. Aan het einde van het blad staan de antwoorden. Je kunt ze herkennen aan de naam ´hokjestest´. Persoonlijk denk ik dat het goed, vermakelijk en bovenal verhelderend is voor iedereen om dit blad te lezen. Wie weet betrap jij jezelf tijdens het doorspitten van Cliché ook wel op een aantal vooroordelen. Want OPGELET, de foto’s bij de artikelen zouden wat misleidend kunnen zijn en misschien wel een aantal vooroordelen bij je naar boven kunnen brengen. Lees, geniet, laat je inspireren en vooral verbazen...
Anouk Slot 4
Hokjestest
“Ik heb tatoeages”
5
6
De wereld vanuit Jan zijn rolstoel
Door: Daan Jas
Van dreigbrieven tot een positie in het bestuur van de gehandicaptenraad LEES MEER >>
7
Volgens Jan Troost kan er nog veel verbeteren in de Nederlandse samenleving om vooroordelen over gehandicapten op te lossen. De politiek, de economische mogelijkheden van gehandicapten, de emancipatie, kennis; volgens Jan troost heeft het met onze samenleving te maken. “Er zijn maar twee soorten mensen, mannen en vrouwen. Gehandicapten vormen daar geen uitzondering in.” Sinds zijn geboorte heeft Jan Troost een botafwijking waardoor hij heel snel botbreuken oploopt. “De bus is voor mij een onmogelijke optie van vervoer omdat het te gevaarlijk is.” Zelfs bij reflexen op bijvoorbeeld geluid loopt Jan het risico iets te breken. “Mijn spieren trekken dan samen en breken het bot wat er tussen zit.” Vanwege zijn zwakke botten zit Troost in een rolstoel. Het is voor Troost niet altijd mogelijk om te doen wat hij wil vanwege zijn rolstoel. Zo is er in de bioscoop van Wijchen waar hij woont maar één zaal rolstoeltoegankelijk. Wel heeft Jan Troost een aangepaste bestelbus
8
waardoor hij met zijn rolstoel de auto in kan komen zonder hulp. “Ik heb letterlijk mijn leven te danken aan de bus. Zonder die bus zou ik niet kunnen werken, omdat het openbaar vervoer niet toegankelijk genoeg is voor mensen met een rolstoel.” Al bij kleine zaken zoals openbare wc’s is er sprake van vooroordelen. “Gehandicaptentoiletten zijn toegankelijk voor zowel mannen als vrouwen. Alsof wij sekseneutraal zijn. Wij hebben net zo goed seks en seksuele voorkeuren als iemand zonder rolstoel. Veel mensen snappen pas als ze kennismaken met een gehandicapte dat die persoon ook gewoon een
man of vrouw is.” Troost is niet tevreden over de manier waarop de politiek omgaat met gehandicapten. Zo wijst hij op de bezuinigingen in de mantelzorg. “Mijn vrouw is geen mantelzorger, maar de regering ziet haar wel zo. Zij moet mij dus helpen, terwijl ze zelf een baan heeft en dus geen tijd heeft om mij te verzorgen. Gehandicapten worden weggezet als een kostenpost zonder rekening te houden met hun economische capaciteiten. Wie zegt dat een jongen in een rolstoel niet net zo goed kan koken als de chef zonder rolstoel?”
“Sinds mijn veertiende zit ik in actiegroepen. Daarnaast heb ik acties opgezet, was ik ambassadeur van Versterking Cliënten Positie (VCP) en ben ik bestuurslid geweest van de Chronische zieken en Gehandicaptenraad (CGraad). Ook schrijf ik theatervoorstellingen en geef ik voorlichting over gehandicapten.” Vooral zijn acties hebben hem veel media-aandacht opgeleverd. Zo zat Jan Troost achter de rel rond de Nijmeegse Vierdaagse waar mensen in een rolstoel niet aan mee mochten doen. “Ik vond dit belachelijk en heb elf mensen met rolstoelen ingeschreven. Dit viel niet goed bij de organisatie en de lopers. Ik heb zelfs dreigbrieven gekregen en tijdens de tocht zijn we heel vaak smerig aangekeken.”
Toch neemt hij het mensen niet kwalijk dat ze snel oordelen over gehandicapten. “Iedereen vindt het ongemakkelijk om voor het eerst op een gehandicapte af te stappen, daar ben ik van overtuigd. Daarom is voorlichting ook zo belangrijk. Als ze wel op mij afstappen dan ben ik niet meer die gehandicapte op straat, maar die man met wie ze een goed gesprek hadden.”
Dat de emancipatie van gehandicapten achterloopt op bijvoorbeeld die van vrouwen of allochtonen ligt volgens Jan aan de gehandicapten zelf en aan de politiek. “De laatste regeringen hebben de zorg gekort en veel voorlichtingscampagnes wegbezuinigd. Een baan is belangrijker dan inkomen, maar zonder eerlijke kansen krijgt een gehandicapte geen baan. Zonder die baan is er ook geen inkomen en kunnen ze moeilijk leven, laat staan voor zichzelf opkomen.” Hoewel Jan niet voor politieke partijen met maar een aandachtsgebied is, denkt hij dat een gehandicaptenpartij misschien nodig wordt. “Je ziet dat sinds de komst van de Partij voor de Dieren alle partijen zich ook met dieren bezig zijn gaan houden terwijl ze er eerst nooit naar keken dus misschien moet het dan maar zo.” Ondanks de rolstoel ziet Jan minister Klijnsma niet als een voorbeeld voor gehandicapt Nederland. “Voor de beeldvorming is het aardig, maar het zet geen zoden aan de dijk om één minister in een rolstoel te hebben.” Ook ziet Jan problemen aan de kant van de gehandicapten. Zo legt hij uit dat hij met een redelijk inkomen al veel kwijt is aan verzekeringen en bijkomende kosten. Dit krijgt hij niet vergoed waardoor hij weinig overhoudt van wat er maandelijks binnenkomt. “Als iemand geen geld heeft kan hij ook niet naar bijvoorbeeld een demonstratie, want een gehandicapte kan zich niet makkelijk verplaatsen.” Troost geeft voorlichting over de wereld van een gehandicapte. Daarnaast schrijft hij een boek. “Ik wil dat mensen gaan zien dat wij ook aan dingen kunnen bijdragen. Als ik een café niet in kan dan loopt de eigenaar inkomsten mis. Als mensen alleen focussen op een rolstoel zien ze misschien mijn kwaliteiten niet die in hun bedrijf goed werk kunnen opleveren. Wij zijn net zo goed een economische mogelijkheid voor Nederland.”
9
Grenzeloos veroordeeld Vooroordelen komen niet uit de lucht vallen. Ze zijn ergens op gebasseerd. Veel vooroordelen zijn niet meer van deze tijd en zijn verouderd. Sommigen slaan op een hele kleine groep. Ze zijn dus vaak niet waar. Maar niet altijd. “Aziaten zijn de beste gamers” Aziaten staan bekend om het feit dat ze gek zijn van gamen en de cultuur die eromheen hangt. Dat is begin februari alleen maar duidelijker geworden. Heb je niemand om mee te eten in een café? Eet dan met Pikachu. De mascotte van de Japanse tekenfilmserie zit in het Tokyo Pokémon Café om eenlingen gezelschap te houden. Behalve het feit dat ze gek zijn van gamen, zouden ze ook de besten zijn, dat blijkt niet altijd waar. Het jaarlijkse Call of Duty-wereldkampioenschap, één van de grootste gametoernooien van de wereld, begon 27 maart. Geen enkel Aziatisch team had zich geplaatst. Uiteindelijk waren het de Amerikanen die het toernooi domineerden. De winnaars gingen overigens naar huis met 400.000 euro.
“Amerikaanse politici zijn dom” Amerikaanse politici worden niet gezien als de meest briljante politici van de wereld. In plaats van zich bezig te houden met zaken die het land weer op de rails moeten helpen, zijn ze vaker bezig met andere dingen. Zo is Tick Segerblom, een democraat, bezig met een wetsvoorstel om medicinale wiet voor huisdieren te legaliseren. Terwijl een burgemeesterkandidaat in Dallas het getal ‘666’, wat de duivel symboliseert volgens de Bijbel, op een kerk had geverfd. Zijn reden hierachter? Hij is tegen homoseksualiteit. Maar zijn het alleen Amerikaanse politici die zo dom zijn? In Engeland heeft een parlementariër porno geliked met zijn gsm. Eerst gaf hij aan dat het een foutje was, later kwam hij daarop terug. Het was namelijk een boodschap aan alle kiezers; “men wil politici die in de echte wereld leven”, zo zei hij.
10
“Allochtonen zijn lui en verpesten Nederland” Allochtonen zouden zich niet kunnen aanpassen en zijn vaak crimineel. Dat is een gedachte die een hoop Nederlanders hebben. Dat het een onterecht vooroordeel is, blijkt gelukkig even vaak. Op oudejaarsavond was er een groep Marokkanen die een man redde van verdrinking. Ook in het weekend van 21 maart was een drietal Marokkanen er als de kippen bij toen zij een man hoorden schreeuwen. De reactie van de geredde man: “Zijn jullie echt Marokkanen?”, spreekt boekdelen over de gedachtes van een hoop Nederlanders. Waar die vooroordelen vandaan komen wordt pijnlijk duidelijk wanneer een groep allochtonen een Nederlander in elkaar slaat op een middelbare school in Krommenie. Gelukkig waren er genoeg medeleerlingen ter plaatse om het geweld snel te stoppen.
hokjestest
“Ik kom van het kamp�
11
“Je buurman zou zo aan larp kunnen doen”
12
Ebergrik (22)Kruidenis een student die een niet-alledaagse hobby heeft. Samen met vrienden heeft hij Aren, een LARP (live-action roleplaying game)-vereniging opgericht. Deze vereniging organiseert jaarlijks diverse evenementen. De grootste is een LARP-weekend, een evenement waarbij Erik samen met vrienden een rollenspel speelt. “LARP wordt niet alleen gedaan door het stereotype nerd”
Wat betekent LARP voor jou? “Het is mijn favoriete hobby. Ik ben er acht of negen jaar geleden mee begonnen. Het heeft me ontzettend veel geholpen in het ontwikkelen van mezelf. Mijn zelfvertrouwen is nu een stuk beter. Ik durf veel meer voor mezelf op te komen. Op school had ik een paar vrienden, maar was ik in de klas altijd rustig. Ik hoefde niet op te vallen. Nu met de vereniging heb ik nieuwe vrienden gemaakt en durf ik te zeggen wat ik wil. Ik ben niet meer bang om iets gênants te zeggen.” Waar komt die passie vandaan? “Mijn vriend vertelde er ooit over en ik was enthousiast. Toen ben ik een keer meegegaan. Het was leuk en toen ben ik vaker gegaan. Ik hield al van gamen, want dat was voor mij een leuke manier om in mijn fantasie te stappen. LARP sluit hier perfect bij aan.” Nu een aantal jaar later doe je het nog steeds, wat is er anders? “Op een gegeven moment wilden we een keer een andere LARP-setting hebben. Toen vroegen we aan de vereniging om dit te organiseren, maar zij wilden niet. Dus toen dachten we: Dat organiseren we zelf wel. Zo besloten twee vrienden en ik samen een vereniging op te richten. Op dit moment noemen we het nog een jongerengroep, maar we zijn bezig om geld bij elkaar te krijgen om er een stichting van te maken, zodat alles officieel is.” Om welke setting gaat het dan? “Wij wilden een post-apocalyptische setting. Een setting waarbij er een ramp in de wereld is gebeurd en dat er overal paniek was. De wereld ligt in duigen, er zijn rellen en wij willen de wereld herbouwen. Waarom we dit wilden weet ik al niet meer. Volgens mij leek het ons gewoon leuk. Daarnaast heb je met een kleinere groep veel meer invloed op het verhaal dat je naspeelt.” Welke settings zijn dan populairder? “Het beeld wat veel mensen hebben bij LARP is het naspelen van de middeleeuwen met een fantasysetting. Lord of the Rings, World of Warcraft en Dungeons & Dragons zijn veel voorbeelden van achtergronden die vaak als setting worden gebruikt. Heel erg fantasy. Dat wordt erg veel gedaan en is het populairst en daar liggen ook de beginselen van LARP.”
13
Is LARP voor iedereen? “Ja, absoluut. Vrijwel iedereen die ik ken uit de LARP-scene heeft een carrière, is een student of een combinatie daarvan, het is niet zo dat LARP het leven bepaalt van mensen. Daarnaast heb je ook een hoop stellen die samen larpen of zelfs hele gezinnen. Als de ouders aan LARP doen, dan doen de kinderen vaak ook mee. Er zijn trouwens ook LARPs voor alleen kinderen tot bijvoorbeeld twaalf jaar. Het is echt iets voor jong en oud.”
Als zoveel verschillende mensen het doen, hoe komt het dat mensen toch een negatief beeld van larpers hebben? “In Europa en in Amerika wordt er anders over LARP gedacht. In Amerika heb je meer het stereotype wat op televisie komt. Dat het echt alleen maar nerds zijn, zo wordt het ook getoond op bijvoorbeeld televisie. Je ziet alleen maar mensen die het stereotype nerd zijn, als het ooit nagespeeld wordt. Mensen die te dik zijn en overdreven veel puisten hebben. In Nederland is dit juist niet zo. Je kan aan iemand niet zien of hij aan LARP doet, tenzij hij zijn kostuum bij heeft. Zonder dat je het weet, zou je buurman aan LARP kunnen doen.” Vind je dat storend, dat stereotype beeld? “Het kan erg storend zijn. Als ik bijvoobeeld in het openbaar vervoer zit met mijn spullen dan kijken mesen me vreemd aan. Dan hoor ik ook wel eens gefluister. Maar dat zijn dingen die horen erbij en dat weerhoudt mij er niet van om mijn grootste hobby uit te oefenen.” Werd je er op school mee gepest? “Nee. Ik begon toen ik ongeveer zestien was. Dan zit je al in de bovenbouw. Mensen houden zich dan veel meer bezig met hun eigen ding heb ik gemerkt. Daarnaast wisten de meesten het ook gewoon niet, want je kon het bij mij ook niet zien. Op mijn opleiding is het precies hetzelfde verhaal. Een aantal mensen weten het, maar zij geven er niets om.” Als je je voorstelt, zeg je dan ook als eerste dat LARP je passie is? “Ik zal het wel snel noemen, want ik schaam me er niet voor. Maar als eerste, nee dat denk ik niet. Mensen plaatsen je al gauw in hokjes en dat wil ik liever niet.”
14
Hokjestest
Ïk ben fan van Guus Meeuwis”
15
Vrouwen achter het stuur, bloed aan de muur Autorijden wordt vaak als een mannending gezien en van mannen wordt dan ook verwacht dat ze beter kunnen rijden. Rijinstructrice Jacqueline van Gils vertelt over haar ervaringen. Zijn er eigenlijk wel verschillen in het rijgedrag tussen mannen en vrouwen? Door: Willem Klaverdijk
“Er zijn wel degelijk verschillen in de manier
van autorijden. Dat zie je al tijdens de eerste rijles. Mannen zijn vaak wat handiger en hebben daardoor sneller door wat er in een auto moet gebeuren. Maar of ze daardoor beter gaan rijden? Nee. Dat komt doordat ze wat stoerder zijn dan vrouwen en eerder de grenzen opzoeken. Een vrouw zal eerder denken: dat zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn. Als het sneeuwt bijvoorbeeld, dan gaan de mannen naar het parkeerterrein om te slippen, vrouwen doen dat niet zo snel. Ik geef zelf slipcursussen, daar zie je dat ook terug. Mannen reageren sneller, maar vrouwen leren dat ook en zijn na drie keer proberen zelfs vaak beter dan mannen. Dat komt doordat vrouwen luisteren naar de uitleg en zich daar aan houden. Als ik zeg dat je 45 kilometer per uur moet rijden, rijdt een vrouw dat ook ongeveer, mannen gaan dan richting de 53, die zoeken eerder die grens op.” Inparkeren “Een veelvoorkomend vooroordeel is dat vrouwen niet kunnen inparkeren. Nu is het zo dat wij leren inparkeren op techniek. En een techniek kan iedereen leren, ook al ben je nog zo stom. Maar als je een tijdje een rijbewijs hebt, dan willen mensen nog wel eens vergeten wat die techniek is en dan gaan ze zelf iets verzinnen. Dan zie je toch wel dat vrouwen daar slechter in zijn, omdat zij meer zekerheid willen en te voorzichtig zijn. Mannen bedenken makkelijker zelf een manier en hebben bovendien vaak meer zelfvertrouwen. Die gooien de auto gewoon in een parkeervak,
16
die draaien nog eens bij als ze in het vak staan. Als je je gewoon aan de techniek houdt die je tijdens je lessen leert, dan zou er helemaal niets aan de hand zijn. Vroeger zeiden mensen ooit: ‘De heer in het verkeer is een vrouw’, dat is volgens mij wel veranderd. Onder jongeren kunnen meisjes net zo asociaal rijden als jongens.” Kameleon “Er is ook een groot verschil in het risico dat een man of een vrouw neemt. Mannen moet ik veel eerder dimmen. Zij rijden bijna overal te hard en proberen nog snel voor andere auto’s langs te schieten. Je bent als rijinstructeur een kameleon; de ene keer heb ik dunne handschoenen aan en de andere keer moet ik bij wijze van spreken bokshandschoenen aandoen om iemand een tik op de neus te geven. Veel jongens die scooter gereden hebben rijden gevaarlijk. Vorig jaar had ik twee jongens met scooters die 95 kilometer per uur reden, die dingen mogen maar 25 kilometer per uur. Ze gaven tijdens het autorijden gas en dachten verder nergens over na. Ze zijn allebei ook pas na vier examens geslaagd. Dan denk ik: hoe dom kun je zijn, je hoeft alleen maar te luisteren naar wat ik je zeg en dat uit te voeren.”
“De wereld van het autorijden is een mannenwereld.” Mannenwereld “De wereld van het autorijden is een mannenwereld. Rijinstructeur wordt dan ook gezien als een
mannenberoep, toch merk ik hier tijdens de lessen zelf weinig van. Bij de slipcursus is dat anders, daar zie je mensen wel kijken met een blik van: moeten wij echt van dat vrouwtje leren hoe we dit gaan doen. Dan moet ik altijd eerst even laten zien dat ik het echt kan.” Cultuur “Je ziet dat wel dat er in bepaalde culturen moeilijker over gedaan wordt. Ik gaf ooit les aan een Marokkaanse jongen die me vertelde dat we een probleem hadden. Hij legde uit dat het in zijn cultuur niet gebruikelijk is om naar een vrouw te luisteren. Hij wilde een mannelijke rijinstructeur, maar zoiets moet je niet tegen mij zeggen. Ik heb hem gewoon zelf les gegeven. We hebben vaak ruziënd naast elkaar gezeten omdat hij tot het einde toe niets van mij aan wilde nemen. Hij is geslaagd, maar ik heb nooit een bedankje gekregen. Je kunt de verschillen in afkomst van
mensen goed zien. Niet alleen het land, maar ook uit wat voor soort familie iemand komt.” Aziaten “Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb nog nooit een Aziaat gezien die goed kan autorijden. Zij zijn vaak slim, maar hebben geen goede coördinatie. Zij kunnen niet denken en autorijden tegelijk. In de tijd waarin de meeste mensen leren autorijden, heeft een Aziaat net de besturing onder de knie. Aziaten rijden ook bijna allemaal in een automaat, daar hoeven ze alleen gas te geven en te sturen. Ik kan het niet verklaren, maar om de een of andere reden hebben ze het niet in zich.” Examen “Als iemand op examen gaat kun je eigenlijk niet meer zeggen wie er beter is in autorijden. Hier houdt iedereen zich sowieso beter aan de regeltjes en zenuwen spelen een grote rol.”
17
K
oning Column Door:
Martian Bastianen (18), Journalist in opleiding
Belgen zijn dom, Duitsers drinken alleen bier en Fransen zijn arrogant. Een kleine impressie hoe de doorsnee Hollander over het algemeen denkt over haar medewesterlingen. Maar kloppen deze vooroordelen en stereotypetjes wel? En zijn wij de enigen met vooroordelen?
Allé! Amai! Wat zijn die Vlamingen dom! Heb jij ooit een slimme Belg ontmoet? Wat wij Hollanders leuk vinden om te vertellen zijn mowaise er bovenop. En als ze geen frietjes in hun klavatten hebben dan is het wel een Brusselse wafel of een stuk chocolade. Het zijn simpelweg een stelletje nep-Nederlanders die zich zo nodig in 1830 moesten afsplitsen van Het Koninkrijk Der Verenigde Nederlan- den. En bovendien kunnen ze niet eens een regering vormen, na 541(!) dagen was er pas een regering. Toch zijn er wel positieve clichés over Belgen, bijvoorbeeld over hun bier. Ze kunnen bier brouwen als geen ander. Van een Jupiler, Duvel, La Chouffe, Karmeliet of Rochefort zijn de meeste mannen niet vies. Als je het over speciaalbier hebt, heb je het al gauw over België.
Alle Duitsers zijn homo Van onze clichématige onderburen gaan we door naar onze vijand des vaderland, u raadt het natuurlijk al; Bundesrepublik Deutschland! Het eerste waar je aan denkt is bier, lederhosen, Oktoberfest, braatwursten, schnitzels, bierbuiken en oorlog. Of de afschuw tegen Duitsers komt door het zomaar binnenvallen in het neutrale Nederland op 10 mei 1940 of dat het komt door de WK-finale 1974 waar we door Die Manschaft werden verslagen met 1-2, is niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat we veel vooroordelen hebben over die hardwerkende buren. Kijkt u eens naar uw oprit, staat daar toevallig een Duits pronkstuk in de vorm van een Opel, BMW, Mercedes, Audi of Volkswagen? Weet u weer waarom het Duitse volk toch niet zo heel gek is. Feitje: Weet u trouwens dat de Duitsers nog steeds een stukje Nederlands grondgebied in bezit hebben? Het stukje grondgebied wordt ook wel ‘Limburg’ genoemd. Maar genoeg over de dikke Duitsers! De anti-Engelssprekende Weet u welk volk echt arrogant is? Die Franse wijnzuipers! De Dikke Van Dale beschrijft een Fransman als iemand met een wijnglas gevuld met Sauvignon-Merlot in de hand, stokbrood onder de oksel, snorretje boven de mond en baret schuin op hun hoofd. Wij als Nederlanders gaan graag op vakantie in het zonnige natuurrijke Frankrijk. Alleen de arrogantie van de Fransen vinden wij verschrikkelijk, mijn opa zei vroeger altijd: ‘’Frankrijk is een prachtig land, er hadden alleen geen Fransen moeten wonen.’’ Een erger chauvinistisch volkje als de Fransen is ook niet bedenkbaar. Naast deze overtallige clichés mogen we ook blij zijn met onze chauvinistische stokbrodenverorberaars. De wijnen en kazen die ze produceren is van ongekende hoogte en amper te evenaren en als vakantieland is het er ook verrukkelijk. Vooroordeel jezelf Na het afkraken en het vooroordelen van andere Europeanen gaat het stokje nu over naar ons. Hollanders worden door de ogen van Fransen, Duitsers, Engelsen, Belgen en Italianen vaak gezien als boeren met klompen aan die iedere dag op de fiets naar onze molens en tulpenvelden fietsen met een kaas onder ons oksel en een eigen gekwekt jointje in de mond. Nederland wordt gezien als vrij land waar drugs en prostitutie hartstikke legaal zijn. Amsterdam wordt gezien als drugscapital van de wereld waar meer fietsen zijn dan mensen. Elk volk heeft oordelen en clichés over andere landen en daar is niks mis mee. Zolang in ons achterhoofd maar blijft spelen dat dit stereotypetjes zijn en dat ze vaak ver van de werkelijkheid afstaan.
18
hokjestest
“Ik hou van metal-muziek”
19 -naam 19
“Het voelt soms als één grote roodharige familie’’ 20
Geen dom blondje maar een roodkapje
Door: Martijn Bastianen
Rood haar, blanke huid en sproeten. Iedereen kent wel een roodharige in zijn omgeving. Er zijn veel vooroordelen en mythes te vertellen over roodharige mensen, ze zouden bijvoorbeeld vuriger, temperamentvoller of sensueler zijn. Cor Gootjes, organisator van de camping tijdens de Roodharigendag, heeft rood haar en vertelt of hij last heeft van vooroordelen en wat de Roodharigendag precies inhoudt. ‘’Vroeger was het minder om roodharig te zijn. Dan was ik vaak de enige die rood haar had, in de klas bijvoorbeeld. Ik werd wel eens raar aangekeken en soms ook wel geplaagd. Ze noemden me wel eens ‘vuurtoren’ of ze riepen: “Hé rooie, spring eens op groen!” Dat soort grapjes allemaal. Ik heb vroeger zelfs gedacht om mijn haar te verven, maar dat heb ik uiteindelijk nooit gedaan. Ik heb daar niet voor gekozen omdat het blijkbaar heel moeilijk is om m’n rode haar te verven. Je moet het dan eerst bleken, blond verven en daarna kan je pas je haar een andere kleur geven. Na een tijdje ga je je rode haar wel accepteren en waarderen. Het is natuurlijk wel bijzonder om rood haar te hebben. Ik had ook een leraar op mijn basisschool en die vertelde mij altijd: “Als de zon op je haren schijnt, dan lijkt het net
goud.” Naarmate ik ouder werd maakt het me steeds minder uit. Ik krijg nu zelfs regelmatig te horen dat mensen mijn rode haar juist mooi, leuk of apart vinden!’’
Bijzonder ‘’Het is natuurlijk een bijzondere kleur haar, maar om me nou meteen uniek te gaan voelen, dat valt ook wel weer mee. Het is wel leuk, als ik bijvoorbeeld andere roodharigen tegenkom, heb je toch wel een bepaalde band en connectie met die mensen. Je hebt dan oog contact en knikt even naar elkaar, dat is wel speciaal. Daarnaast zijn er ook heel wat mythes over roodharigen, zoals dat we temperamentvoller, vuriger, energieker of zelfs sensueler zijn!’’
21
Roodharigendag ‘’Sinds vorig jaar ben ik organisator van de camping die tijdens de Roodharigendag wordt opgezet. Campinggasten kunnen per mail reserveren voor een plekje op de camping. De locatie was vorig jaar de Fellenoordstraat in Breda, dit jaar is de locatie nog niet bekend. Het leek me leuk om de camping mee op te bouwen, omdat ik vroeger ook wel eens ging kamperen op festivals. Zodoende ben ik bij het campingteam terecht gekomen. In het begin had ik wel eens van de Roodharigendag gehoord maar toen dacht ik eerst: Dan word je zo bekeken als je naar de Roodharigendag gaat, daar heb ik geen zin in. In het begin hebben veel roodharigen die gedachte ook. Toen ben ik er een keertje naartoe gegaan met mijn ouders en mijn zus, die hebben namelijk ook rood haar. Toen bleek het best wel leuk te zijn! Je ziet ook zoveel verschillende soorten rood haar voorbij komen. Je ontmoet mensen uit heel de wereld, er lopen wel meer dan tachtig nationaliteiten rond. Ik heb ook veel vrienden aan de Roodharigendag overgehouden.’’ Verlichting ‘’Voor sommige roodharigen voelt het ook als een verlichting. Ik heb de film ‘Being Ginger’ gezien en daar wordt een klein meisje gefilmd op de Roodharigendag. Die was eerst een beetje bang voor alle aandacht, waarschijnlijk omdat ze altijd wordt aangekeken vanwege haar rode haar. Ze het niet zo leuk, maar uiteindelijk zie je dat ze lacht en plezier beleeft. Voor roodharige kinderen is het goed, omdat je vaak hoort dat ze gepest worden of dat ze het gevoel hebben dat ze anders zijn. Bij de Roodharigendag voelt het soms als één grote roodharige familie. Iedereen is gelijk aan elkaar, ook al heb je rood haar.’’
22
Er bestaan veel vooroordelen en mythes over roodharige, daarom heb ik vier van deze mythes gevraagd aan Cor. Hier ziet u zijn antwoorden! Bent u vurig? ‘’Ja, soms wel. Als ik iets heel erg leuk vind, dan ga ik er wel vol voor. Misschien is dat bij andere mensen ook wel zo, maar ik ben wel een vurig persoon.’’ Bent u gevoeliger voor pijn? ‘’Dat weet ik niet zo goed. De een zegt dat roodharigen gevoeliger zijn voor pijn, een ander zegt weer dat ze een hogere pijngrens hebben. Ik weet wel dat je meer verdoving nodig hebt als roodharige.’’ Zijn er over honderd jaar nog roodharigen op deze wereld? ‘’Ik denk dat we blijven bestaan. Het is namelijk een gen die ook in mensen kan zitten die geen rood haar hebben. Als twee roodharige genen bij elkaar komen is er een kans dat het kindje rood haar krijgt. De kans is niet groot, omdat de nietrode gen dominanter is dan het rode gen. Maar van uitsterven geen sprake.’’ Bent u beter in bed? ‘’Dat kan best wel eens kloppen. Ligt er ook wel aan wie je tegenkomt, maar ik heb wel een aantal roodharige vriendinnen gehad en dat was best wel ‘oké’, haha.’’
Hokjestest
“Ik wil bij defensie”
23
Klassiek ballet: intensief, zwaar en mannelijk Door: Stijn van Mierlo
Sander Pol (17) doet al zo’n tien jaar aan klassiek ballet. Denk jij dat dansen niet mannelijk is? “Als je aan ballet denkt, denk je niet aan dingen die bijvoorbeeld mannen moeten doen.” Sander woonde vroeger naast de moeder van de eigenaresse van de balletschool, Carla. “Blijkbaar zag zij dat ik talent had.” Na een proefles gevolgd te hebben besloot hij het te blijven doen. “Je kunt jezelf uiten in dans en dat is iets wat ik er heel leuk aan vind. Net als bij een potje voetballen doe je het ook in groepsverband.”
“Als je aan klassiek ballet denkt, denk je aan roze tutu’s en meisjes die mooi op hun tenen staan”
Hij is een van de twee jongens op dansschool Carladans. “Hoewel je op professioneel niveau ongeveer evenveel jongens als meisjes ziet, wordt ballet niet gezien als mannelijke sport. Ik denk dat dat komt door de vooroordelen over dat jongens niet horen te dansen. Die gedachte vind ik echt niet terecht. Als je wil dansen, moet je gewoon gaan dansen en dat is iets wat je jezelf moet realiseren. Als jij er blij van wordt, dan moet je dat vooral doen.” Al kan hij zich enigszins wel verplaatsen in de gedachten van mensen die vooroordelen hebben. “Toen ik mijn eerste proefles ging doen zag ik er ook tegenop. Ik dacht toen ook echt dat het een meisjessport was. Maar omdat ik het toen een keer gedaan heb, denk ik dat ik daar anders tegenaan ben gaan kijken. Misschien zo doen: Als je aan klassiek ballet denkt, denk je aan roze tutu’s en meisjes die mooi op hun tenen staan. Je denkt niet zo snel aan de dingen die mannen moeten doen; zoals grote sprongen maken. Sander weet nog hoe de reacties waren van zijn leeftijdsgenoten toen hij begon aan balletdansen. Meisjes vonden het geweldig en zijn beste vrienden vonden dat hij moest doen wat hij het leukste vond. “Er waren ook mensen die ik niet zo goed kende en diedan voor de grap vroegen of ik iets leuks kon doen, een leuke beweging kon maken. Ik vertel sowieso niet dat ik aan ballet doe als ik mezelf aan
24
“Vooroordelen betekenen niet echt iets. Het zijn gedachten die je hebt.” iemand voortel. Ik stel het meestal een beetje uit en vaak krijg ik daar ook wel begrip voor.” Maar hij voelde zich nooit gepest. Hooguit geplaagd, maar die tijd ligt al weer een tijdje achter hem. “Dat was vooral toen ik wat jonger was, toen waren het vooral oudere kinderen. Volgens mij is het ook de volwassenheid.” Hij heeft echter nooit overwogen om te stoppen. In aanloop naar een tweejaarlijkse voorstelling oefent Sander de komende weken hard aan zijn optreden. Dit doet hij met een aantal meiden en één jongen. “ Hij is een heel stuk jonger, pas tien of elf jaar, dus ik spreek hem niet zo heel vaak. Ik wil de komende tijd wel een keer met hem gaan praten. Toen ik begon was er ook een oudere jongen waar ik altijd tegenop keek. Ik heb het gevoel dat ik die rol nu gekregen heb. Misschien heeft hij ook last van vooroordelen, daar wil ik hem bij helpen.” Behalve klassiek ballet doet Sander ook aan judo. Daar heeft hij inmiddels de bruine band behaald. “Als ik tegen iemand zeg dat ik aan ballet doe, zeg ik er vaak meteen achteraan dat ik ook aan judo doe.” Hij doet al langer aan judo dan aan ballet en is van mening dat beide sporten iets aan elkaar toevoegen. “Voor beide sporten heb je heel veel balans en controle nodig over je eigen lichaam, alleen op een iets andere manier.” Judo wordt gezien als een veel mannelijkere sport dan ballet. Toch zegt Sander dat hij judo niet direct gebruikt om te laten zien dat hij ook aan echt ‘mannelijke’ sporten doet. “Ik gebruik judo niet om het tegendeel te bewijzen. Het maakt mij niet mannelijker.” Sander doet nog één laatste poging om de vooroordelen te ontkrachten: “Dan moet je sowieso een definitie hebben van mannelijkheid. Daar is natuurlijk een stereotype voor, maar die is voor iedereen anders. ‘Mannelijk’ is denk ik intensief, zwaar en gespierd. Geloof me, ballet is ook zwaar. Na een training ben ik ook uitgeput. Alleen de bewegingen die je doet worden niet gezien als mannelijk, maar als je bezig bent zie ik het verschil niet. Judo wordt ook niet gezien als typische meisjessport, maar er zijn genoeg vrouwen die het doen. Dus van beide kanten kun je daar wat over zeggen. Vooroordelen betekenen niet echt iets. Het zijn gedachten die je hebt. Je kunt alleen de andere kant ervan zien als je ook tegen de andere kant aan wil kijken. Dat is het beste wat ik erover kan zeggen.
25
V
Zuh trots as un fiets
oor mensen buiten Nederland worden we vaak gezien als gierige mensen die elke dag met klompen aan op de fiets naar een coffeeshop gaan nadat we een blok kaas gegeten hebben. Zelf zijn we het niet met dit beeld eens, Nederlanders zijn juist heel verschillend van elkaar, vinden wij. Nouja, er zijn twaalf verschillende soorten mensen en die hebben we bij elkaar gezet. Zo wonen alle boeren nu in Brabant, lekker makkelijk, want dan hoef je je nooit druk te maken over welk beroep je later gaat uitoefenen. Hebben jongeren het ook makkelijk, deze hoeven alleen maar “Kut!” te roepen en Schultenbraü te drinken totdat ze de boerderij van hun ouders over kunnen nemen. Ik woon zelf mijn hele leven al in Brabant en ik dacht altijd dat wij heel normaal waren, dingen niet al te serieus namen en vooral van gezelligheid hielden. Maar wanneer ik praat met mensen buiten Brabant leer ik dat ik het al die jaren verkeerd gezien heb. Brabanders eten alleen maar worstenbroodjes, nooit geweten. Waarom heeft niemand me dat ooit verteld? Heeft Brabant dan massaal afgesproken alleen worstenbroodjes te eten als ik er niet bij ben? Ik word hier erg onzeker van. Verder heb ik geleerd dat ik eigenlijk vreemd hoor te gaan tijdens carnaval. Sinds ik dit weet heb ik dit voorgesteld bij mijn vriendin, ook een Brabander, maar zij wil niet meegaan in deze Brabantse traditie. Zo hoor ik er natuurlijk nooit echt bij. Het ergste is nog wel dat ik tijdens carnaval juist heel veel mensen van boven de rivieren zie die het wel lukt om vreemd te gaan. Zij nemen zelfs hun partner niet mee, die hebben het veel beter begrepen dan ik.
Ik doe heus mijn best wel en dans met tegenzin mee met een net iets te dikke, bezweette vrouw in een net iets te klein Mega Mindy-kostuum op het schitterende nummer “Kedeng Kedeng” van knuffelbrabander Guus Meeuwis. DJ Tiesto en Hardwell komen trouwens ook uit Brabant, maar die maken geen Brabantse muziek. Bij hen zet niemand de polonaise in. Ik vind het fijn om te horen dat mensen buiten Brabant vinden dat ik erg Brabants praat. Van Brabanders hoor ik vaak dat ik juist te netjes praat voor een Brabander. Als ik een Brabander op tv hoor denk ik ook wel: misschien is het maar goed dat ik niet zo praat. Ik doe wel graag het Brabantse accent na, maar merk dat ik dan niet verder kom dan spreekwoorden op een verkeerde manier uitspreken; “Ik zeg altej mar zuh:, bitter gin gebroke nek as wel.” Ik weet niet eens hoe ik dat zou moeten schrijven, mèr wa zouda?
Ik hoor er gewoon bij, wat houd ik toch van vooroordelen! Toch is er ook voor mij nog hoop om geaccepteerd te worden als Brabander, zo heb ik afgelopen te week gehoord dat ik gezien wordt als stereotype Brabander. Mijn eerste gedachte was: dan is de rest in Brabant misschien wel geen echte Brabander. Maar toen bedacht ik me: je kunt aan mij dus niet zien dat ik geen worstenbroodjes eet, niet vreemdga, de liedjes van Guus Meeuwis niet uit mijn hoofd ken, geen plat Brabants kan lezen of praten en dat ik me er aan erger dat wanneer er een domme Brabander op tv komt. Dat maakt voor het Brabander zijn helemaal niet uit, voor mensen buiten Brabant zijn we hier allemaal hetzelfde.
Willem Klaverdijk
26
Hokjestest
“Ik heb geen vaste baan”
naam27 27
28
Een levensveranderende transformatie
29
Hoe Robin
Tessa werd
Als je Tessa Laurijssens (19) op het station ziet lopen, zie je een doodgewone jongvolwassen vrouw. Ze studeert aan het Grafisch Lyceum in Utrecht en volgt daar de richting Game Design. Tessa is gek op Hello Kitty en heeft al bijna een jaar een relatie met Wouter. Er is alleen één dingetje wat haar iets minder doodgewoon maakt: anderhalf jaar geleden was Tessa namelijk geen meisje, maar een jongen. “Wat ik precies ben, begrijp ik zelf ook niet helemaal! Het zijn allemaal een hoop vreemde termen, maar dit is wat ik er van denk: een transgender is iemand die zich een ander geslacht voelt dan hij of zij daadwerkelijk is. Je gender is dus niet het geslacht dat je hebt, maar het geslacht hoe je je voelt. Op dit moment ben ik een transseksueel en dat betekent dat je tussen de twee geslachten in zit. Ik ben namelijk een vrouw, maar heb nog wel het mannelijke geslacht. Transseksueel is alleen zo’n vies woord, dus ik hou het liever op transgender.”
30
“Ik wilde ook dat mooie lange haar” In Tessa’s kamer staan overal Helly Kitty-spullen en liggen er grote knuffels op haar felroze dekbed. “Ik denk dat ik een beetje mijn kindertijd aan het inhalen ben. Ik ben pas sinds mijn achttiende een meisje, dus vroeger heb ik nooit met poppen gespeeld of knuffels gehad. Toen ik nog in de beginjaren van de basisschool zat, was ik totaal niet bezig met het hele transgenderproces. Pas op de middelbare school begon ik erover na te denken. Ik was namelijk nooit verliefd op een
meisje. Ik had er meer een jaloezie voor. Ik wilde ook dat mooie lange haar.” Paniek Toen ik veertien was liep ik al bij een medisch centrum waar ik mijn gevoelens moest uiten van de specialisten, omdat ik ‘waarschijnlijk’ transgender was. De dokter stelde toen voor om te beginnen met medicatie. Ik moest pillen slikken die de mannelijke hormonen afremden en ik zou het vrouwelijke hormoon oestrogeen moeten innemen. Ik was toen zo jong en eigenlijk heb ik in een paniekaanval
alles afgeblazen. Achteraf heb ik daar echt onwijs veel spijt van, omdat ik dan nooit zo lang was geworden of nooit deze maat schoenen had gekregen.”
Ze heeft nu schoenmaat 44, net als Paris Hilton. “Nadat ik op mijn veertiende de kans had afgewezen om een meisje te worden, begon ik heel erg te twijfelen of ik niet homoseksueel was. Maar juist omdat ik dat ook een hele rare gedachte vond, besloot ik een echte gentleman te worden. Ik zag er echt netjes uit; droeg iedere dag een colbertje en was eigenlijk de man die ik later zelf graag zou willen hebben! Het was een soort tweede persona ie ik creëerde. Iets om achter te schuilen.” Liefde “Ik heb nu al bijna een jaar een relatie met Wouter en dat gaat heel goed. Ik ben altijd erg open geweest over alles, naar iedereen toe. Hij accepteert mij volledig en zit er voor mijn gevoel helemaal niet mee. Juist omdat ik
vanaf het begin af aan heel erg open over de situatie ben geweest, was dat heel fijn voor mijn omgeving. Mijn ouders en broertje steunen me echt enorm. Ook naast mijn familie kreeg ik veel goede reacties. Al mijn klasgenoten waren positief en mijn vrienden reageerden heel sportief. Wel heb ik op het begin een beetje onderschat dat dit voor andere mensen ook heel moeilijk is. Voor hen verandert er ook veel; hun vriend wordt een vriendin. Ik zag mijn vrienden soms maar één keer in de week, omdat we dan druk waren. Zij gaan ook door die transitie, zo noem je deze transformatie, maar voor alle buitenstaanders duurt dit veel langer dan voor mijzelf. Ik ben hier iedere dag mee bezig, ik zie mezelf in de spiegel dus voor mij lijkt het proces veel korter te duren. Eind dit jaar vindt de geslachtsoperatie plaats. Voor mij is het een afmaker van mijn lichaam. Ik vind het wel een lastige situatie, omdat ik me nu ook goed voel. Maar aan de andere kant ben ik dan wel honderd procent een vrouw. Stel dat mijn relatie met Wouter eindigt, dan is er ook niets aan mijn lichaam dat door de maatschap-
pij als ‘raar’ wordt gezien. Ik heette eerst Robin, maar heb toch gekozen voor een naamswijziging. Waarom? Tessa is overduidelijk vrouwelijk. Over de naam Robin kan onduidelijkheid ontstaan en ik wilde gewoon graag de verandering duidelijk maken. Tessa is overigens ook de naam die mijn ouders me hadden gegeven als ik als meisje geboren was.” Vooroordelen “Er zullen gegarandeerd mensen zijn die een vooroordeel hebben over transgenders, maar dat is met alles. Ik heb nooit iemand gehad die me niet meer wilde spreken of iets dergelijks omdat ik transgender ben. Er was wel een keer iemand in de bus die opeens een heel verhaal ophing over iemand die zich ‘liet ombouwen’ en hoe belachelijk dat was. Ik was op dat moment nog een jongen, maar het spookte wel de hele tijd door mijn hoofd. Na een tijd kwam hij opeens naar me toe en vroeg heel vriendelijk hoe het allemaal ging, terwijl ik duidelijk een vrouw was. Heel vreemd! Sinds ik in deze situatie zit, probeer ik zelf niet meer te snel mensen te beoordelen.”
31
FEITJES OVER VOOROORDELEN Vooroordelen zijn vaak negatief en kloppen niet met de werkelijkheid Vooroordelen kunnen gebaseerd zijn op iets wat je een keer meegemaakt of gezien hebt
Bijna alle mensen hebben wel vooroordelen over mensen uit andere groepen Mensen kunnen op basis van vooroordelen besluiten dat zij niet met iemand uit een bepaalde groep om willen gaan of dat zij iemand niet geschikt vinden voor een bepaalde baan Een vooroordeel kan gezien worden als een veel voorkomende menselijke fout in het denken, redeneren of het nemen van beslissingen Een vooroordeel kan negatieve gevolgen hebben op de manier waarop iemand met mensen omgaat Voorbeelden van vooroordelen zijn: a ‘ lle Duitsers hebben bierbuiken’, ‘Belgen zijn dom’, ‘Nederlanders zijn krenterig’ of ‘dikke mensen zijn gezellig’
Door vooroordelen krijgen mensen niet de kans om te laten zien wie ze zijn of wat ze kunnen
Stereotypen zijn gedachten over eigenschappen van leden van groepen die vaak niet op voldoende feiten zijn gebaseerd
Het handelen op basis van vooroordelen kan leiden tot discriminatie
In de opvoeding komen we al heel jong in aanraking met hiërarchische gestructureerde en stereotype beelden over onszelf en over anderen Vooroordelen vormen een bescherming tegen het onbekende dat bedreigend kan zijn
Vooroordelen zijn gekoppeld aan emoties
Albert Einstein heeft eens gezegd dat het eenvoudiger is om een atoom te splitsen dan iemand met een vooroordeel te overtuigen van het tegendeel 32
De hokjestest
“Ik ga drie keer per week
naar de sportschool”
33
“Tinder gaf mijn zelfvertrouwen een boost” Wilco Hitzert (19) is een doorsnee sociale jongen. Hij studeert aan het Grafisch Lyceum om cameraman te kunnen worden, houdt ervan om een biertje te drinken met zijn vrienden en om naar de bioscoop te gaan. Toch was hij een lange tijd verslaafd aan internetdaten, maar waarom kan hij niemand in het echte leven vinden?
Door: Karlijn Hartveld “Het begon toen ik 18 jaar was. Ik had eerst de app ‘Hot or Not’. Dat is net als Tinder. Ik zat thuis bij wat vrienden en die zaten de hele tijd te lachen en te wijzen vanwege wat op hun mobiel stond. Ik vroeg waar zij mee bezig waren. Tinder was hun antwoord. Je kunt daarbij mensen op hun uiterlijk beoordelen en ik vond het eerst echt belachelijk. Uiteindelijk ga je toch maar mee met je vrienden. Langzaam begon ik ook dus mensen heen en weer te swipen. Jij bent leuk en jij bent niet leuk. Dan opeens heb je een eerste match. Dat is best apart want je hebt zoiets van: ‘wow diegene vond mij dus ook knap!’ Het geeft je zelfvertrouwen wel een boost. Hoe meer matches, hoe meer bevestiging. Ook in het dagelijks leven werkt het in je voor-
34
deel. Ik was niet alleen op internet een stuk zelfverzekerder en daarom ben ik doorgegaan. Ik kreeg het gevoel dat ik gewaardeerd werd en de aandacht vond ik leuk. “Ongeveer vier maanden nadat ik Hot or Not en Tinder had geïnstalleerd, had ik voor het eerst een date. Toen ik voor haar deur stond zag ik opeens een hoofdje verschijnen dat seinde dat ik achterom moest komen. Het was allemaal heel ongemakkelijk. Moest ik haar nu een knuffel geven of drie zoenen? Ik wist het niet. We zijn in de stad wat gaan eten en zaten daar als enigen in het restaurant. Omdat je al super veel hebt gepraat via Tinder was er nu niet veel meer te zeggen. Ik was daardoor behoorlijk door mijn kaarten heen
en ik scande mijn omgeving maar een beetje af om onderwerpen te verzinnen. Even later gingen we naar huis om een film te kijken en toen was het toch nog wel even flink raak, om het netjes te zeggen. Ik vond het persoonlijk wel een mijlpaal omdat ik voor het eerst in mijn leven echt flink gezoend heb. Het is wel jammer, want nadat ik thuis kwam reageerde ze heel erg kortaf als we online aan het praten waren. Na twee weken wilde ik wel eens weten wat er was. Dan kom je erachter dat ze je toch niet leuk vindt en verder niets wil… Dat deed best pijn en het heeft ook even geduurd voordat ik over die teleurstelling heen was. “Ik ging meer en meer daten. Ik raakte verslaafd aan de aandacht die ik kreeg. Het gaat makkelijker en je kan veel meer inspelen op wat die meisjes willen. Je leert van dingetjes en weet wat je wel of niet kan maken om ervoor te zorgen dat ze met je te laten blijven. Op een gegeven moment zag ik bepaalde patronen. De meeste mensen zeggen na een date: ‘wow dat was echt super leuk! Ik wil je vaker zien’. Maar naarmate ik meer dates kreeg werd ik er gevoelloos voor. Ik ging het niet meer waarderen. Ik verwachtte steeds minder van alles en vond het daarom ook niet meer geweldig. Ik wilde alleen gewaardeerd worden. Ik heb in totaal meer dan twaalf dates gehad in een half jaar tijd, maar daarnaast praatte ik met een stuk of dertig meisjes. Elke dag zat ik op Tinder en mijn vrienden werden gek van mij. Ook ging ik meisjes via Facebook benaderen. Het lullige was dat ik altijd met minstens vier of vijf meisjes tegelijk ‘bezig’ was.
“Mijn mening is nu echt veranderd nu ik gezien heb hoe het er aan toegaat. Met ieder meisje op Tinder lijkt wel iets mis te zijn, om het zo te zeggen. De een heeft een gebroken hart en heeft gewoon aandacht nodig en de ander wil alleen maar seks. Ik ging mijzelf ook afvragen wat er mis was. Ik wilde veel aandacht en had bevestiging nodig van vrouwen over mijn uiterlijk. Uiteindelijk denk ik ook wel dat ik me er veel te veel in heb laten meeslepen. “Een tijd geleden ben ik gestopt. Ik was er klaar mee. Soms zoek je naar een blauwe legosteentje en dan uren later als je het niet meer zoekt vind je opeens dat steentje. Dat heb ik nu ook met een relatie. Ik ben aan het daten met een meisje die ik in real-life ben tegengekomen. Met mij gaat het daardoor een stuk beter. Ik dacht ook bij mezelf: hoe ga ik mijn kinderen later vertellen dat hun moeder en ik elkaar zijn tegengekomen via een datingapp. Ik ben er nu van overtuigd dat internetdaten meer iets is voor ouderen die alleen zijn. Het leek me makkelijk dat je via die app interesses kon instellen en zo mijn perfecte match kon vinden, maar ik heb liever liefde op het eerste gezicht. Voor ouderen wordt het moeilijker iemand te vinden aangezien het lastig is uit te vinden wie er single is op die leeftijd. Bij jongeren is dat eigenlijk super gemakkelijk. Daar heb je geen app voor nodig.”
Tinder is een datingapp waarbij je heel gemakkelijk in contact komt met mensen uit je omgeving. Via Facebook koppel je jouw profiel. Je kunt je keuze voor leeftijd en interesses allemaal zelf instellen. Je ziet foto’s voorbij komen en kan zelf op ja of nee klikken. Bij een ja van beiden kan er gechat worden.
35
De jongens tegen de meisjes, de heren tegen de dames En de mannen tegen de vrouwen; het is de grootste strijd op aarde. De vier vooroordelen over beide seksen worden toegelicht. De eindconclusie laten we in het midden, want dan blijft die strijd voortduren, wel zo leuk.
MANNEN
. S V
Mannen zijn viezer dan vrouwen We kennen allemaal het geklaag van vrouwen over het herentoilet. Wat zich op de damestoiletten afspeelt, dat krijgen mannen maar zelden te horen. Dus: zijn mannen viezer dan vrouwen? De University of Colorado zocht het uit. Eerst een stukje: 90% van alle vrouwen wast haar handen na een toiletbezoek. Dit geldt voor 75% van alle mannen. Daarentegen staat 70% van alle mannen dagelijks onder de douche tegenover 57% van de dames. Gelijkspel? Hoewel vaak blijkt dat vrouwen meer werk maken van hun hygiëne dan wij, dragen zij toch twee keer zo veel bacteriën met zich mee. Hoe dan ook, mannen zijn dus niet viezer dan vrouwen.
Mannen hebben meer humor De Stanford universiteit deed onderzoek en schotelde mannen en vrouwen grappige plaatjes voor. Wat bleek: mannen moesten inderdaad vaker en eerder lachen. Echter bleek ook dat vrouwen meer lol hadden. De algemene conclusie was dat mannen zich snel geamuseerd voelden, maar toch hadden verwacht dat de plaatjes grappiger zouden zijn. Vrouwen daarentegen namen over het algemeen wat langer de tijd om de afbeeldingen te analyseren en kwamen vervolgens tot de conclusie dat deze toch wel erg grappig waren. Mannen luisteren slechter Een klassieker. Elke echtgenote of vriendin roept het wel eens. De vrouw die de man verwijt niet naar haar te luisteren. Is dat waar? Ja, zo bevestigt onderzoek van Discovery Channel. Maar: het stemgeluid van vrouwen bestaat uit veel meer frequenties dan dat van mannen waardoor het brein harder moet werken om alles te interpreteren. En wat blijkt? Ook vrouwen luisteren slechter naar vrouwen dan naar mannen. Oordeel zelf. Mannen kunnen beter inparkeren Hoewel er uitzonderingen op de regel zijn, kunnen mannen over het algemeen beter inparkeren dan vrouwen. In elk geval hebben zij er meer aanleg voor. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de manier waarop het mannelijke brein verbindingen legt en diepte verwerkt. Kort gezegd komt het er op neer dat het mannelijk oog en brein qua diepte en afstanden inschatten efficiënter met elkaar samenwerken.
36
VROUWEN
Vrouwen zijn ijdeler dan mannen IJdelheid kent vele vormen maar als vrouwen op de spiegel af mogen gaan, dan luidt de conclusie bevestigend. Gemiddeld spenderen vrouwen in hun leven bij elkaar opgeteld twee hele jaren aan het bekijken van hun spiegelbeeld. Mannen hebben aan zes maanden genoeg om te weten dat ze er goed uitzien. Vrouwen zijn gevoeliger dan mannen University College London deed onderzoek naar het verschil aan empathie tussen mannen en vrouwen. Dit deden zij op redelijk brute wijze: een testpanel van zestien mannen en zestien vrouwen kreeg beelden te zien van mensen die een schok kregen toegediend. Zowel de visuele als emotionele onderdelen van de hersenen werden tijdens het kijken gemonitord. Bij beide seksen sloegen de metingen van het visuele gedeelte vanzelfsprekend uit bij het zien van de beelden, maar alleen bij de vrouwen was ook het emotionele gedeelte zeer actief: bijna op het niveau alsof de schokken zelf werden ervaren. De wetenschap zegt: vrouwen zijn gevoeliger dan mannen. Vrouwen praten meer dan mannen Hier kunnen we niet omheen. Het is bewezen. Dus sorry dames, maar: ja. Vrouwen spreken gemiddeld 7000 woorden per dag, mannen 2000. Vrouwen zijn thuis de baas Of vrouwen thuis de baas zijn, is moeilijk te bepalen. Dit verschilt natuurlijk per huishouden. Dat het verstandig is wanneer vrouwen thuis de baas zijn, dat is wél bewezen. Uit onderzoek van de Iowa State University blijkt dat stellen over het algemeen het gelukkigst zijn wanneer de vrouw de belangrijke beslissingen neemt die het huishouden aangaan.
Hokjestest
“Ik ben gothic”
37
Van Afghaanse vluchteling naar echte nederlander
38
“Mijn vader stond op een dodenlijst van de Taliban” Door: Julyan Kuijer
Vermoeid en op doorreis naar Amerika, kwam de familie Stanekzai uit Afghanistan in 2006 Nederland binnen. Negen jaar later zit de middelste zoon Hasibullah Helal Stanekzai op de Universiteit van Amsterdam waar hij Biomedische Wetenschappen studeert. De negentien-jarige Afghaan heeft zich in no time aangepast en spreekt (ondertussen) vloeiend Neder-lands.
Waarom ben je uit Afghanistan gevlucht? “Het was niet meer veilig voor ons in Afghanistan. Mijn vader werkte daar voor de regering. Hij was een soort staatsecretaris, iedereen die voor de regering werkte kwam automatisch op de dodenlijst van de Taliban te staan. Het was dus voor ons noodzaak om zo snel mogelijk te verdwijnen. Voor het hele gezin was het niet veilig meer, en er zou vroeg of laat iets met ons gebeuren. Was Nederland al vanaf het begin jullie bestemming? “Nee, ik was tien jaar toen ik met mijn ouders en drie broers in Nederland aankwam. We waren al een aantal jaren op de vlucht uit Afghanistan en waren op doorreis naar Amerika, eenmaal in Ne-derland aangekomen bleken onze papieren tijdens de reis verloren te zijn gegaan. Vanaf dat mo-ment hebben we in Nederland asiel aangevraagd en zijn we nooit meer weggegaan.” Hoe ben je dan uit Afghanistan gevlucht? “We zijn achterin een vrachtwagen Afghanistan uit gevlucht. Dit was het meest gevaarlijke stuk, want de Taliban controleerde de grenzen. Mijn kleinste broertje was pas een paar maanden oud, het was midden in de nacht en het was koud. Mijn broertje begon te huilen. We zaten niet alleen ,maar met tientallen anderen achterin de vrachtwagen en mijn broertje kon ons allemaal verraden, dus hij kreeg een prik zodat hij in slaap viel. Ik weet nog dat ik daar erg veel moeite mee had. Vandaag de dag heeft mijn broertje nog steeds last van die bewuste prik, hij heeft erg veel moeite met praten, gelukkig gaat het door de goede zorg die Nederland heeft al een stuk beter. We hebben vervolgens twee jaar in Pakistan gewoond. Uiteindelijk zijn we via Dubai, Oekraïne en Duitsland in Nederland terechtgekomen.”
“Ik voel me echt een Nederlander” Dan kom je in een vreemd Westers land aan als vluchteling, Is het dan belangrijk om zo snel mogelijk om te schakelen? “Ja, ik wist niet beter, het is vanzelf gegaan. Het was soms wel lastig, ik heb in erg veel asielzoe-kerscentra gewoond en dan ben je gewoon compleet afgezonderd van de buitenwereld. Toen ik voor het eerst naar een Nederlandse school ging, ging het gelijk een stuk beter met me. Op school ging het goed, ik maakte vrienden en ging op voetbal. Ondanks dat ik nog steeds heel gebrekkig Nederlands sprak ging ik naar het havo-vwo.” Je bent opgegroeid in twee verschillende werelden, botst dit wel eens tussen jou en je ou-ders? “Ja daar heb ik wel last van gehad, het begon met onschuldige feestjes en dat werd al snel roken en alcohol drinken, en uiteindelijk ook meisjes. In mijn ogen kies ik het beste van beide werelden, iets wat mijn ouders niet zullen accepteren. Maar ik wil mijn eigen weg vinden en daar hoort bij-voorbeeld ook een vriendin bij.”
39
Heb je het gevoel dat mensen anders naar je kijken omdat je uit het buitenland kom? “Ja, ik weet heel goed dat mensen vooroordelen hebben. Ik weet alleen van mezelf heel goed dat ik mensen kan overtuigen dat het vooroordeel niet klopt, en daar hou ik me aan vast. Ik weet dat mijn schoonvader het ook maar niks vond dat zijn dochter met een buitenlander thuis kwam. Totdat hij mij beter leerde kennen, nu voel ik mij compleet geaccepteerd en hoor ik er helemaal bij. Er zullen altijd mensen zijn die anders naar je kijken en vooroordelen hebben, ik trek me daar gewoon niks van aan.”
Hoe is het nu met je? “Erg goed, sinds december heb ik een paspoort en ben ik dus officieel Nederlander, hiermee sluit ik een traject van iets minder dan tien jaar af. Ik ben ondertussen goed geïntegreerd en heb een hoop Nederlandse vrienden en een Nederlandse vriendin. Verder studeer ik aan de Universiteit, en ik ben hier pas sinds 2006. Als ik daar aan denk ben ik toch wel erg trots dat ik dit al heb bereikt. Maar ik ben vooral Nederland heel erg dankbaar voor alle kansen die mijn familie en ik hebben gekregen, ik voel me ondertussen ook echt een Nederlander”
Wat zijn verder nog je dromen voor de toekomst? “Ik wil later chirurg worden, Neurochirurg om precies te zijn. Maar eerst zou ik een tijdje voor Artsen Zonder Grenzen willen werken om mensen te helpen die het echt nodig hebben. Ik ben in Ne-derland geholpen terwijl ik niks had en daar ben ik nog altijd elke dag dankbaar voor, ik ben be-voorrecht dat ik deze studie mag doen. Ik wil in mijn leven mensen helpen die ook niks hebben.”
40
Hokjestest
“Ik geef veel geld uit aan kleding”
41
42
Elke dag vaginadag Door: AnaĂŻs Vije
Gynaecologen zijn vieze mannetjes die de hele dag in vagina’s van vrouwen wroeten. Dit is natuurlijk een hardnekkig vooroordeel. Wat vindt een gynaecoloog hier zelf van? LEES MEER >>
43
Toon Toolenaar (58) werkt al 21 jaar als gynaecoloog in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht. Hij is gespecialiseerd in de behandeling en begeleiding van zwangere vrouwen met complicaties. Hij wil graag reageren op de, volgens hem, ‘misvatting’ dat gynaecologen hele dagen in vagina’s neuzen. “Gynaecologie is een ongelofelijk mooi, maar het is ook een zwaar vak.” Toolenaar heeft vijf jaar gestudeerd om basisarts te worden. Daarna is hij anderhalf jaar naar Tanzania gegaan voor een assistentschap stage op de afdeling gynaecologie en verloskunde. “Vervolgens heb ik vijf jaar in Rotterdam moeten studeren om gynaecoloog te worden. Door het werken in het vak werd ik enthousiast. Ik had dus niet als jongentje van vijftien het idee: ‘Ja, ik wil gynaecoloog worden!’” Uiteindelijk is Toolenaar met zijn werk als gynaecoloog begonnen toen hij 38 jaar was. Als je nu aan een dokter denkt dan denk je over het algemeen aan vrouwen. Van het aantal mensen dat nu geneeskunde studeert is 75 procent vrouwelijk tegenover de 25 procent mannelijke studenten. “Ik ben begonnen met studeren in 1975 en toen was het precies andersom. De gynaecologen waren vaker mannen. Van de assistenten die nu opgeleid worden tot gynaecoloog is 80 procent vrouwelijk en 20 procent mannelijk. Ons clubje gynaecologen bestaat uit vier mannen, waar ik de jongste van ben, en tien jongere vrouwen. We zitten te springen om een jonge mannelijke gynaecoloog aan te nemen!”
“Je kan natuurlijk best een beetje gêne hebben voor ‘het naakte gebeuren” Waarom denkt u dat er tegenwoordig niet veel mannen zijn die gynaecoloog willen worden? “Ik denk dat het aantrekkelijk is voor vrouwen. Soms vraagt een patiënt of ze door een vrouw behandeld kan worden.” Het bekende voorbeeld is volgens Toolenaar een allochtone vrouw met een vrij dominante man. “De vrouw vindt het niet eens erg, maar de man zegt: ‘er mag geen man in mijn vrouw kijken’. Dit komt een aantal keer per jaar voor.” “Gisteren had ik een afspraak met een patiënte en die wilde liever geholpen worden door een vrouw. Je kan natuurlijk best een beetje gêne hebben voor ‘het naakte gebeuren’. Het gaat er om hoe je daar als arts mee omgaat en niet of je een man of een vrouw bent. Onze benadering van een vrouw heeft niets met seks te maken.”
44
“Je kan natuurlijk best een beetje gêne hebben voor ‘het naakte gebeuren’” In het verleden heeft Toolenaar meegemaakt dat een vrouwelijke collega van hem erg hardhandig was met patiënten. Toen heeft een vrouw aangegeven dat ze liever door een mannelijke arts geholpen wilde worden. “Het gaat er meer om hoe je een patiënte behandeld. Zeker in ons vak waar vrouwen letterlijk bloot gaan. Je moet daar netjes mee omgaan en de vrouw geruststellen.”
“Hoe dik, hoe dun, hoe het er ook aan de onderkant uitziet. Ik zal nooit een waardeoordeel geven” Hoe stelt u een patiënte dan gerust? “Hoe ik dat doe? Vrouwen generen zich voor allerlei zaken, van hun figuur tot de pantykousjes die ze aan hebben. Ik kan je precies vertellen waar ze zich allemaal voor schamen. Ik begin altijd met te zeggen: ‘U hoeft zich niet te generen voor mij, want ik heb alles al gezien op dit gebied. Hoe dik, hoe dun, hoe het er ook aan de onderkant uitziet: ik zal nooit een waardeoordeel geven’. Bijvoorbeeld als een vrouw een piercing heeft aan de onderkant, dan zal ik er niets van zeggen. Tenzij ze zegt dat het pijn doet, dan zal ik er naar kijken. En anders is het niet van belang. Ik doe gewoon mijn werk.” Bent u het nooit beu om hele dagen in vagina’s te wroeten? “Kijk dat is een grote misvatting. Het is een vooroordeel dat gynaecologen hele dagen in vagina’s kijken.” Toolenaar krijg per dag zo’n vijftien tot twintig vrouwen op spreekuur en bij ongeveer drie van die vrouwen voert hij inwendig onderzoek uit. Vaak is het zo dat 95 procent van de klachten een vraag tot geruststelling is. “Het komt bijvoorbeeld regelmatig voor dat vrouwen met buikpijnklachten langskomen en bang zijn dat ze kanker hebben. Vaak hebben ze dan gewoon een cyste, dat is een holte gevuld met vocht.” Zijn er mensen die zich anders tegenover u gedragen als u vertelt dat u gynaecoloog bent? “Nee eigenlijk niet. Het grootste compliment dat ik ooit gekregen heb is: ‘U bent zo gewoon!’”
hokjestest
“Ik game veel”
45
46
‘Uiteindelijk is het één grote act’ Lui zijn, veel bier drinken, leven in smerige studentenhuizen en studies niet afronden. Dit zijn volgens Niels van Kemenade, zelf lid van een studentenvereniging, een aantal vooroordelen die er zoal zijn over studentenverenigingen. Een gesprek met hem over de waar- en onwaarheden hierover. “Lid zijn is onwijs leuk en echt een extra toevoeging op mijn studententijd. Door de studentenvereniging leer ik meer mensen kennen buiten mijn studie om. Mensen die allemaal wel van ‘pilzen’ houden en die wat mij betreft vrijwel allemaal ambitieus zijn. Je bent met allemaal gelijkgestemden, dat geeft een prettig gevoel. Het heeft allemaal een bepaalde lading. Ik vind het leuk en een eer de tradities voort te kunnen zetten.” Hoe kwam je erbij om lid te worden? “Mijn broer was al lid en ik moet toegeven dat de tvserie ‘Feuten’ ook wel een klein beetje heeft bijgedragen aan mijn keuze. Al was de grote doorslag voor mij de introweek van de stad waar ik studeer, toen was ik er zeker van dat ik lid wilde worden.” Wat voor aanvulling is lid zijn op jouw leven? “Voor mij heeft lid zijn onder andere gezorgd voor: een huis, een jaarclub, een dispuut, veel vrienden en lid zijn van de commissie wat ook erg goed staat op mijn CV. Veel tijd doorbrengen met mensen die ook echt wat van hun studententijd willen maken, maar waar je wel goede gesprekken en discussies mee kunt hebben.”
“Vriendschappen die je opbouwt met de mensen uit je jaarclub (kleine groep jaargenoten van ongeveer 14 man) of dispuut (groep van ongeveer 100 man uit verschillende jaren, je wordt hier voor uitgekozen/ gevraagd) zijn heel anders dan ‘normale’ vriendschappen. Dit zijn echt vrienden voor het leven.” Wat voor vooroordelen denk jij dat er zijn over studentenverenigingen? “Extreem lui zijn, veel zuipen, studie niet halen, veel seks hebben, vrouwen zijn sletten, mannen zijn ballen, smerige studentenhuizen, studentenverenigingen zou-
den alleen voor de rijkeren zijn, maximaal bij lenen...” Kloppen die vooroordelen? °Het enige vooroordeel dat inderdaad echt klopt, is dat er inderdaad veel gezopen wordt op de vereniging. Verder denk ik dat het met vooroordelen vaak zo is dat ze gebaseerd zijn op kleine groepen die wél aan die vooroordelen voldoen. Echt lang niet iedereen doet het.”
“We spelen er wel mee. Het is een beetje een act opvoeren, maar dat betekent niet dat het allemaal 100% waar is, want dat is niet zo. Uiteindelijk is het studentenvereniging gebeuren één grote act. Ook de tradities zijn allemaal een soort toneelstukjes, maar dat maakt het allemaal mooier.” De grootste misvatting “Het meest onrealistische vooroordeel is wat mij betreft het niet halen van je studie. Er zijn zelfs onderzoeken geweest naar deze bewering en de uitkomst daarvan was dat studenten die lid zijn juist gemiddeld een hoger slagingspercentage hebben dan niet-leden. Persoonlijk denk ik dat dit komt doordat iedereen elkaar motiveert. Je wilt het halen, want anders moet je weg bij de studentenvereniging.” Ontgroeningen “Buitenstaanders zien ontgroeningen als ‘het verneuken van je leven’. Uiteindelijk valt dat allemaal wel mee. Op het moment zelf is het niet leuk en je wilt het ook echt niet overdoen, maar drie weken er na voelt het lang zo erg niet meer. Als je er eenmaal zit en je begrijpt beter wat er gaande is dan is het minder erg. Al moet ik toegeven dat ik echt last had van zelfmedelijden gedurende de ontgroening.”
47
Wat maakt het zo vervelend? “Ze pakken je op zo’n manier aan dat je je heel klein voelt. Zo word je bijvoorbeeld niet bij je naam genoemd, je bent gewoon een nummer. Ze noemen je feut of feut nummer zoveel. Ook zorgen ze dat ze altijd boven je staan, letterlijk. Je mag ze niet aankijken, dus je kijkt automatisch naar beneden en wordt van bovenaf gecommandeerd. Je kan niets goed doen en daarnaast zorgen ze dat je continu vies bent en je vies voelt. Het eten dat je krijgt is wel voedzaam, maar echt niet te kanen.” Idee en het doel achter de ontgroening “Het doel van de ontgroening is uiteindelijk: hiërarchie. Als je van de middelbare school afkomt staat iedereen in principe ergens anders. De een was populair, de ander werd gepest of was altijd het pispaaltje. Na de ontgroening is iedereen gelijk. Je begint als het ware allemaal weer vanaf nul. Je maakt het met z’n allen mee en de ontlading aan het eind als het allemaal voorbij is schept een band.” Zijn er bepaalde regels waar jullie je per se aan moeten houden? “In feite praat je er gewoon niet over met niet-leden, dat is een ongeschreven regel. Een reden daarvoor is dat mensen van buiten de vereniging het toch niet snappen. Ons ‘taaltje’ spreken we daarom ook alleen met elkaar. Zo is bijvoorbeeld bij ons het woord voor ongeschreven regel: mos (mv. mores). Het leuke van mores is, dat ze niet vast staan. Je kunt dus overal over in discussie gaan, dat maakt het leuk en houdt het speels.”
Een aantal leuke weetjes over ‘mores’ voor niet-leden: - - - - -
48
Je staat niet met je rug naar de bar. De onderste knoop van je jasje is niet dicht indien je nog niet afgestudeerd bent. Geen sneakers in de bar. Heb je dit wel? Dan moet je laarzen aan en mogen andere mensen daar bier in gieten. Indien je een significante hoeveelheid van je bier morst, moet je het overgebleven deel van je bier in je schoen gieten en dit vervolgens van uit je schoen opdrinken. Vozen in de bar mag niet. Doe je dit wel? Dan mogen anderen water over je heen gooien.
49
“Ik denk dat het een vlotte leraar is. Die verdienen zo rond de 2500 euro denk ik. Hij is in ieder geval niet rijk.”
“Ik denk dat deze man redelijk wat geld heeft, maar niet rijk is. Zijn inkomen ligt denk ik boven dat van de gemiddelde Nederlander.”
Wij gingen de straat op met een foto van Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj, een Russische miljardair. Abramovitsj heeft dit enorme fortuin te danken aan zijn vele bedrijven in en buiten Rusland. Zo heeft hij aandelen in grote Russische ondernemingen en oliemaatschappijen. Ook bezit hij de voetbalclub Chelsea en is hij mede-eigenaar van de voetbalclub CSKA Moskou. Hij was de rijkste man van Rusland in 2008 en stond zelfs op de vijftiende plaats van Forbes Magazine met een vermogen van 23,5 miljard dollar. Door de economische crisis is het vermogen van Abramovitsj afgenomen tot 8,5 miljard dollar. De man bezit nog altijd een van de grootste jachten ter wereld en een boeing 767. Wij vroegen de mensen op straat wat zij dachten dat de man op de foto, Roman Abramovitsj, voor werk heeft en hoe zijn financiële situatie eruitziet. “De man ziet er wel geletterd uit. Misschien is hij een ingenieur of iets in die hoek. In ieder geval wel iemand die goed verdiend en een goede opleiding heeft gehad.”
50
“Volgens mij is het een voetbaltrainer… Hij zal geen miljonair zijn, maar ook niet arm of zo.”
Uitslag hokjestest 6. Ja 7. Ja 8. Nee 9. Ja 10. Ja
1. Nee 2. Nee 3. Nee 4. Ja 5. Ja
Hoofdredactie
Eindredactie
Vormgeving
Redactie
51
Dé AANBIEDING VOOR
CLICHÉ lEZERS
10x
voor
40,Be spa ar
Kijk voor meer informatie op www.cliche.nl
9,5 0
!