10 ans d’art contemporain avec Eric Linard

10 ANS d’art 2000-2010

contemporain

CATALOGUE

AVEC ERIC LINARD

‫שנים‬10 ‫של‬ ‫עכשווית‬ ‫אומנות‬ 2000-2010 ‫עם אריק לינארד‬

2000-2010

CATALOGUE

‫‪ 2000-2010‬עשור של אמנות עכשווית‬

‫עם אריק לינרד‬

‫חלל הבועה פותח ביום חמישי ‪ ,28/04/2011‬בשעה ‪ ,19:00‬תערוכה ראשונה עם מבחר יצירות מאוספו של אריק‬ ‫לינאר‪ .‬הזדמנות לחזור ולהתחקות אחר האמנות הגראפית הצרפתית של העשור האחרון‪.‬‬ ‫התערוכה ‘‪ ,2000-2010‬עשור של אמנות העכשווית’ דומה משהו לחדר‪-‬פלאות‪ ,‬מוצגות בה יצירות שונות אלה‬ ‫מאלה ולעיתים אף כאלה המשתייכות לזרמים אמנותיים מנוגדים‪ ,‬ואולם ההדפס – הטכניקה שבה נעשה שימוש –‬ ‫מחבר ביניהן‪ .‬ואכן‪ ,‬אריק לינאר אינו אספן פשוט אלא אומן הדפסים בעצמו‪ ,‬המגלה מעורבות ביצירה‪ 26 .‬הדפסי‬ ‫המשי והדפסי האבן המוצגים מעידים‪ ,‬כל אחד לגופו‪ ,‬על דו‪-‬שיח בין אמן שמגיע עם הלך מחשבתו‪ ,‬סגנונו והאומן‬ ‫– אריק לינאר – שמציב בפניו אתגרים ופתרונות טכניים‪.‬‬ ‫שגרירות צרפת בישראל והמכון הצרפתי בישראל שמחים אם‪-‬כן להציג בפניכם את אוסף היצירות העכשוויות‬ ‫האלה שלמרות ההבדלים ביניהן‪ ,‬מסעירות כולן ביופיין ובאיכותן‪ .‬בין ‪ 15‬האמנים המציגים תוכלו לפגוש ברישומי‬ ‫הפחם של ג’ראר דפרלון‪ ,‬בפיגורות האבסטרקטיות של איב דוביי‪ ,‬צילומיו המצוירים של טוני סולייה‪ ,‬יצירותיו‬ ‫המינימליסטיות של אנדרה סטמפפל או ביצירות האבסטרקט הגראפי של יאן טיזון‪ ...‬יבוא כל איש וטעמיו‪ ,‬סיפור‬ ‫חייו ורגישותו‪ ,‬ויתבונן‪.‬‬

‫‘‪ ,2000-2010‬עשור של אמנות עכשווית’‬ ‫‪29/04-30/05/2011‬‬ ‫תערוכה במכון הצרפתי בתל‪-‬אביב – הבועה הצרפתית‬ ‫שדרות רוטשילד ‪7‬‬ ‫כניסה חופשית‪ ,‬ימי ראשון‪-‬חמישי בין השעות ‪ ,8:00-22:00‬יום שישי בין השעות ‪8:00-13:00‬‬

‫קשר עיתונות‪:‬‬ ‫אן‪-‬סופי טרויאר‪ ,‬המכון הצרפתי בתל‪-‬אביב‬ ‫‪a-s.trouillard@ambfr-il.org‬‬ ‫‪03-796 80 28, 052 396 4467‬‬

2000-2010 Une décennie d’art contemporain avec Eric Linard La Bulle inaugure, le jeudi 28 avril 2011 à 19h, sa première exposition avec une sélection d’œuvres issues de la collection d’Eric Linard. L’occasion de revenir sur la création graphique française de la décennie passée. « 2000 – 2010, une décennie d’art contemporain » s’apparente à un cabinet de curiosité, les œuvres y étant très différentes et appartenant à des familles artistiques parfois opposées car c’est la technique utilisée, la sérigraphie, qui relie les tableaux entre eux. En effet, Eric Linard n’est pas un simple collectionneur, il est véritablement, en tant que sérigraphiste, un acteur de la création. Les 26 sérigraphies et lithographies exposées témoignent chacune d’un dialogue entre un artiste, venu avec sa démarche, son style, et un artisan, Eric Linard, lui apportant des défis et des propositions techniques.

L’Ambassade de France et l’Institut français d’Israël sont donc heureux de présenter cette sélection d’œuvres contemporaines qui malgré leurs différences touchent toutes par leur beauté et leur grande qualité. Vous pourrez découvrir parmi les quinze artistes exposés, les dessins à la mine de plomb de Gérard Depralon, les figures abstraites d’Yves Dubail, les photographies peintes de Tony Soulié, les œuvres minimalistes d’André Stempfel ou encore les abstractions géométriques d’Ian Tyson… A chacun de les appréhender selon ses goûts, son histoire et sa sensibilité. « 2000 – 2010, une décennie d’art contemporain » Du 29 avril au 30 mai 2011 Exposition à l’Institut français de Tel-Aviv – « La Bulle » 7, boulevard Rothschild.

Entrée libre du dimanche au jeudi de 8h à 22h et le vendredi de 8h à 13h.

Vernissage le jeudi 28 avril 2011 à 19h.

Contact presse francophone : Benoit Martin : b_martin@ambfr-il.org / 03 796 80 30

CONCEPTION GRAPHIQUE / PAO

STUDIO PHOTO

SERIGRAPHIE

DIGIGRAPHIE

ENCADREMENT

L’INTERFACE

www.ericlinardeditions.com infos@ericlinardeditions.com

La sérigraphie, outil de provocation dans les œuvres d’Andy Warhol, est désormais un outil de création contemporain. Entre l’artiste et le sérigraphe - Eric Linard pour cette exposition - se crée une relation équivalente à celle qui unit le compositeur et son interprète. Aussi l’Institut français d’Israël est très fier de présenter l’exposition « 10 ans d’art contemporain avec Eric Linard », un très grand interprète qui a su s’entourer de talentueux artistes. comme Bernard Venet, André Stempfel, Tony Soulié ou Yves Dubail…

A partir du 26 avril leurs œuvres viennent s’installer dans notre Bulle éphémère et jouissive, comme toutes les bulles, et nous vous attendons pour partager ce plaisir avec nous.

Annette Levy-Willard Conseiller culturel, Directrice de l’ Institut français d’Israël

.‫ הפך היום לכלי יצירה באמנות העכשווית‬,‫ כלי פרובוקטיבי בידיו של אנדי וורהול‬,‫הדפס המשי‬ ‫בין האמן לאומן ההדפס – אריק לינאר בתערוכה זו – מתפתח קשר הדומה לקשר שבין מלחין‬ ‫ עם‬,‫כן להציג את התערוכה ‹עשור של אמנות עכשווית‬-‫ המכון הצרפתי שמח אם‬.‫למבצע‬ ‫ אנדרה‬,‫ מבצע גדול שהצליח לאסוף סביבו אמנים ברוכי כישרונות כמו ברנר וונה‬,›‫אריק לינאר‬ ...‫ איב דוביי ועוד‬,‫ טוני סולייה‬,‫סטמפל‬ ‫ באפריל יצירותיהם יוצבו בבועה שלנו – עליזה וזמנית כדרכן של בועות – ואתם‬26-‫החל מה‬ .‫מוזמנים לחלוק את השמחה איתנו‬ ‫וילאר‬-‫אנט לוי‬ ‫ מנהלת המכון הצרפתי בישראל‬,‫יועצת תרבות‬

‫‪ 2010-2000‬עשור של אמנות עכשווית‬

‫עם אריק לינרד‬

‫נולד בקומפיין ב‪.1944 -‬‬ ‫אריק לינרד‪ ,‬בעל תארים בציור ובפרסום‪ ,‬החל לעסוק בחיתוך עץ ב‪, A2 -‬‬ ‫הסטודיו הראשון שהקים ב‪ 1970-‬במחוז אלזאס‪ .‬בשנת ‪ ,1996‬הוא ייסד‪,‬‬ ‫הפעם באזור דרום‪-‬פרובנסל‪ ,‬את 'אריק לינרד הוצאה לאור' (סטודיו וגלריה)‬ ‫– מוסד המתרכז בהדפס משי‪ ,‬הדפס אבן‪ ,‬וחיתוך עץ‪ .‬אמנים מקומיים רבים‪,‬‬ ‫אמנים מרחבי צרפת ומרחבי העולם באים לעבוד בסטודיו שמלווה אותם משלב הקונספציה ועד שלב ייצור ההדפסים‬ ‫שלהם‪.‬‬ ‫בארבעים שנות קריירה‪ ,‬הצליח אריק לינרד להפוך את הסטודיו שלו לקומפלקס בינלאומי ולקנות לו מוניטין רבים‬ ‫באירופה‪ .‬זאת כשהוא עצמו נוטל חלק אקטיבי ביצירה ובהפצת יצירות האוסף שלו ברחבי העולם‪.‬‬ ‫רוב היצירות שיוצאות את הסטודיו חבות לו‪ ,‬למעלה מהאספקט המעשי‪ ,‬גם תרומה אישית יקרת ערך‪ .‬כל אמן על פי‬ ‫צרכיו‪ .‬אלה שסולדים מכול מתכון ומבקשים לחקור ולמצות בעזרת הסטודיו את כל טכניקות הרפרודוקציה‪ :‬הדפס‬ ‫אבן‪ ,‬הדפס משי‪ ,‬דיג'יגרפיה וכו'‪ .‬אלה שמבקשים התערבות עמוקה יותר‪ ,‬ואלה שמחפשים בסטודיו את הרעיון‬ ‫ההתחלתי ליצירה עתידית מבלי שהדבר יחייבם לשתף פעולה בכול שלבי ההפקה‪ .‬הדבר אינו מפתיע‪ .‬האמנות‬ ‫הקונספטואלית מורגלת‪ ,‬כבתחומים אחרים‪ ,‬בהאצלת מיומנויות‪ .‬עם זאת מחייב הדבר‪ ,‬מעבר לשיתוף הפעולה‬ ‫האמיץ בין האמן למבצע (קרי הסטודיו)‪ ,‬גם תיאום מדויק בין האמצעים לבין העוסקים במלאכה‪ ,‬הגלויים והחבויים‬ ‫מעין‪ ,‬המעורבים ביצירת האמנות‪.‬‬ ‫‪ ‬‬

‫ةف‬ ‫ن ذ‬ ‫ش‬ ‫� ن‬ ‫� ا لرسم و ا لإ� علا�ذن�‪ ،‬را ح �إ ي��أري� ك ي‬ ‫ط�ع ا لرسو م ب‬ ‫ل�ف�ا ر ي� آ ب‬ ‫ع�ر ا ل�ما ف� ج�‬ ‫ب�عد ا لحص�ةو ل علشى �ة�هفا د � � ي‬ ‫ت‬ ‫�ز‬ ‫ن‬ ‫�‬ ‫� ا ل� ل ا س عا م ف‪ .1970‬و � ي‬ ‫� ا س�و د ي�و (‪ )2A‬ا ل ي� كا � �ةسسه �ض ي‬ ‫ا لمعكو نس ق ا ل�خ� ب�ي�ش � ي‬ ‫ف�ظ�ة‬ ‫� ل� ن�ا (�ا ل ت‬ ‫ت‬ ‫ك‬ ‫� محا �‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫لع‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫صا‬ ‫�‬ ‫اس�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫)‬ ‫لد‬ ‫د‬ ‫ى‬ ‫‪ ،1996‬ا ���لف د اّر �ن�ر �إ ي ري ق ي ر ب �ة و ي و و‬ ‫ذ ر� إ �ة ر شو م �ة ي‬ ‫�ة‬ ‫ف ن‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ع�را ل�ما � ج� ا لمعكو س ا ل�خ� ب�ي� و ا لحر�ر�‬ ‫ل�ر وف�ا �س‪� ،‬كرس ي‬ ‫لط�ا ع ا لرسو م ب‬ ‫ل��اقر و ً��ه ف ب‬ ‫ا ب‬ ‫ن �ذ ن �أ يت ي‬ ‫ف‬ ‫�غ‬ ‫�غ‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ل��ي� ا ل �ي� ي� �و �ن‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫س�‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫حل�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫لل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫لح�‬ ‫‪.‬‬ ‫لد‬ ‫صد‬ ‫د‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫ي ي� و ر ي ي� و أو ي‬ ‫ي�‬ ‫ل‬ ‫وا ر‬ ‫للعم على م ن�ق� ش�ا ت� ف�� ش��تى ا لم ا ح م ن ا ت‬ ‫ل�صمي� � لى للمسا ت‬ ‫� ا ل� خ�ي�ر�ة‪.‬‬ ‫ر ل �‬ ‫ل‬ ‫�أ و هم ي‬ ‫أ مت إ‬ ‫ش‬ ‫ف�� �غ�ض ن� ب�ع� ن‬ ‫ي� عا ًما‪ ،‬ش�هد � ي�ر� ك‬ ‫ل� ن�ا رت�حو ل ا ل�‬ ‫س�و د ي�و ا لص�غ ي�ر �إ ل‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ى م ج�مشع �ن�ر أد و ل ي‬ ‫و ي‬ ‫إ‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫ي‬ ‫ف‬ ‫ش ف‬ ‫ح�تى �ا ت‬ ‫ن ف ك �ذ ذ ك‬ ‫ن‬ ‫�‬ ‫� �ت�ي�ي�د ا ل� عما ل‬ ‫ب‬ ‫� و ر و ب�ا‪ .‬و لم ي���� م � ا � ي�سا هم � ي‬ ‫�أحد ما ك� ا لعمل ا �أل�أ�هر� ي‬ ‫ا ل�د �د �ة � ش‬ ‫ع�را لعا لم ج�مع‪.‬‬ ‫ن�رها ب‬ ‫ج ةي و‬ ‫�أ‬ ‫أ‬ ‫�ة‬ ‫ذ‬ ‫ف‬ ‫ة‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫� �ر ج�� م ن� مكا � ب�ه م ن� د و ن� ن� �ح�ظى ب�ا لمسا عد �‪� ،‬إ � لا‬ ‫� ا ل� عما ل ا ل��ي� ا ل�‬ ‫ي‬ ‫�اقد ر� ه ي‬ ‫ً‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫ف‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫ق‬ ‫ً‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ث‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫حس�‬ ‫� سرا ب�مسا هم ك�رعم�ا ب�‬ ‫طل� كل ��ا ن�‪.‬‬ ‫ب‬ ‫� و ف�ة ب‬ ‫ي��د ي‬ ‫حس� ب�ل ي��ة � ي‬ ‫ل��ا ر ا لد عم ا ل�� ي‬ ‫بف ت ف‬ ‫أ �ة‬ ‫ف�م ن� م م ن لا � ت‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ص�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ل�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ح‬ ‫سع‬ ‫�‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ح�‬ ‫–‬ ‫–‬ ‫د‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ى‬ ‫و ي �ة و يس إ�ة �أ و‬ ‫ول و‬ ‫ر و‬ ‫ه�ة � ي ج�‬ ‫�ة �أ آ ي�ة‬ ‫ل�ما ذ� ا لمعك س ا ش‬ ‫م ل� ن�ت�ا ا لمت�ك إ ‪ :‬ط�ا ع�ة ا ل س ع� ا ن‬ ‫ل�خ� ب�ي� و ا لحر�ر� و ا ل� ل‬ ‫عم ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ج‬ ‫و‬ ‫�‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ل� ا إ ج�‬ ‫م‬ ‫ي ف ني‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫ف�أ‬ ‫طل�ا ح� ن� �س ل ن�ه ا ق�ت� ا ف�ك �ة ل�خ لق‬ ‫ك� ت� ً‬ ‫ا لطا �ع�ة ا ل خ ‪� .‬أ ما �آ خ� ن � ث‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ع‬ ‫� ج�د ي�د‬ ‫م‬ ‫تى‬ ‫رو�‬ ‫ر ب‬ ‫ب‬ ‫هم ي و‬ ‫�‬ ‫ر ح ر ف � ذ ل �أي‬ ‫م ن د ن �أ � � ش‬ ‫ل�عا ن على ش��تى م ا ح ا ت‬ ‫خ���ة م ن ا ت‬ ‫ل�ك � ن‬ ‫� �� � ك‬ ‫ل�‪� ،‬إ ذ� ن� ه�ذه‬ ‫ي�‪ .‬و ما م ن� ر�‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫تف‬ ‫� ع د �ة ف� ف‬ ‫�خ ق‬ ‫ل�عا ن �� ن ف ن‬ ‫ت‬ ‫ل� ن ا لم ف� م� ث‬ ‫ت‬ ‫ال‬ ‫هو ي ي‬ ‫مما رسا م ف�ذه‬ ‫ي� ان�ةل��أ�ا ن� ا ل لا �‬ ‫�ا �‬ ‫ح��ف ي�سو د ا ل��ا هم و ا أ فو � ب‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫ا ف‬ ‫ل�ا ش� )‪ ،‬لا � �� �ز �ت�ض ا � لل سا ئ� �� ن ا ل� ط ا � ا لكا � ا ل�ظ ا ه �ة‬ ‫ل� ن�ا ن ا لم ن�� ( � ا ن‬ ‫م‬ ‫ر و ل ب ي�‬ ‫�‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ي ف�ة ف ر �ة ب ل ي ب ر‬ ‫و‬ ‫ع���ة �ب� ن�ت�ا ا ت‬ ‫ن‬ ‫ل�ح� ا ل� ن�ي� ‪.‬‬ ‫ا لم ي إ ج�‬

2000-2010 Une décennie d’art contemporain avec Eric Linard Né à Compiègne en 1944.

Diplômé en publicité et en peinture, Eric Linard commence à éditer des estampes dans son atelier 2A fondé en Alsace en 1970. En 1996, il installe Eric Linard Editions (ateliers et galerie) en Drôme provençale, pour se consacrer à la sérigraphie, la lithographie et la gravure. De nombreux artistes locaux, nationaux et internationaux viennent y travailler, de la conception à la finition de leurs estampes.

En quarante ans, Eric Linard voit son petit atelier de sérigraphie devenir un complexe international d’édition et l’un des ateliers les plus célèbres d’Europe tout en participant activement à la création et à la circulation des œuvres de sa collection dans le monde entier.

Peu d’œuvres sorties de ses ateliers qui, au-delà de l’apport technique, ne lui doivent secrètement quelque contribution plus essentielle. C’est selon les artistes. Certains ne souhaitent qu’une assistance à la mesure des ressources – bien autre chose que les recettes – de chaque procédé de reproduction : lithographie, sérigraphie, digigraphie etc. D’autres réclament davantage, et quelquefois même la suggestion ou l’idée de départ de l’œuvre originale, sans préjudice d’une collaboration à toutes les étapes de sa mise en forme. Il n’y a pas à s’en étonner. L’art conceptuel, notamment, est coutumier de ces délégations. Elles participent tout de même d’une peu courante condition : non pas seulement de complicité entre l’artiste et son interprète (en l’occurrence son éditeur), mais d’intelligence concordante des moyens et des partis, latents ou manifestes, de l’œuvre d’art.

‫פרנסוא ברואטצ’י‬

‫נולד ב‪1938-‬‬

‫ במבט ראשון‪ ,‬הדבר המושך בתמונות שלך היא הפלטה הרחבה של הצבעים והגוונים; ואולם המתבונן מקרוב‬‫רואה שהתמונה מאורגנת על פי קו ורישום‪ ,‬שהיא כפופה לארכיטקטורה מיוחדת במינה‪.‬‬ ‫ כפי שאתה יודע‪ ,‬הכול מתחיל מרישום מכיוון שהוא זה שקושר אותנו ישירות לאינטליגנציה‪ .‬כל הקונספטים‬‫הקיימים מבוססים על רישום; שהוא מעין אימון‪ .‬הוא זה שיוצר את השפה המיוחדת שהצייר מנכס לעצמו על‪-‬מנת‬ ‫ליצור מימד תחבירי מקורי חדש‪.‬‬ ‫בתוך היצירה‪ ,‬ישנו ארגון של החלל הארכיטקטוני והציור והצבעים לכאורה רק נעים בו‪ .‬מאז ומעולם חיפשתי‬ ‫בעבודתי תבניות וויברציות‪ ,‬משמעויות פנימיות‪ ,‬מעין רצון לפרק את השפה על מנת לחלץ ממנה שפה אחרת‪.‬‬ ‫הבד הופך בשבילי חלל בעל מסגרת‪ ,‬פרגמנט של העולם‪ .‬מכאן שהציור שלי אינו רפרזנטטיבי אלא כמעט ציור‬ ‫קונקרטי‪ .‬הפירוק מחד ואפשרות התזוזה המתגלית ביצירה מאידך מנכיחים את המאבק נגד האחדת החלל ואת‬ ‫הגיוון ביצירה‪ .‬ברגע שאתה מאחד את המגוון אתה כמו מציג רק את הפשט ואת האקטואליה כי הרי בן האנוש הוא‬ ‫בעת ובעונה אחת גם אחד וגם הרבה‪.‬‬ ‫הייתי רוצה לחזור למקום שתופסים הצבעים בעבודות שלך‪..‬‬ ‫ ‬‫בבסיס הצבע לא היה אחת מהמומחיות שלי‪ .‬הרי מוצאי הוא בחבל אלזס ושם הנטייה היא יותר לכיוון‬ ‫ ‬‫הגראפי‪ .‬הצבעים חדרו ליצירה שלי‪ ,‬לאט לאט‪ ,‬תוך כדי העבודה‪ .‬העניין שלי במוסיקה הוא שעורר אצלי את המשיכה‬ ‫לצבעים‪ .‬אני שומע כל העת מוסיקה מזרחית‪ ,‬אפריקאית‪ ,‬הינדית‪ ,‬סינית‪ ,‬סופית‪ ...‬אבל גם ג’אז‪ ,‬מוסיקה קלאסית‪,‬‬ ‫מוסיקה קאמרית וכו’‪ ...‬הסגנונות השונים תורמים לעבודה היצירתית‪ .‬הצבע הוא החזרה לאדמה‪ ,‬לאור ולמוסיקליות‪.‬‬ ‫וההדהוד שבין הצבעים השונים הוא בוחן חשוב משום שמקור הסכנה הוא הפחד ליפול אל היפה ואל האסטטי‬ ‫הבנאלי‪ .‬ובכול הנוגע לצורה הייחודית בה אני מטפל בצבע‪ ,‬אני נוקט בשיטה של הסרת כול העודף בעזרת ספטולה‬ ‫כדי לחשוף את ‘עור’ הבד כי – כדברי המשורר – ‘הדבר העמוק ביותר אצל האדם הוא העור’ ; ככול שהוא שטחי‬ ‫יותר כך הוא יותר עמוק‪ .‬זהו אכן פרדוקס‪ .‬בהיקש למונחיו של דושאן‪ ,‬היית מעז לומר שאני עובד על ‘האינפרא‪-‬‬ ‫דקות’‪ .‬זה הדבר המאפשר את תחושת הקלילות החיצונית והדחיסות הפנימית‪ .‬לעיתים אני מצר על שאני מפתה‬ ‫את המתבונן‪ ,‬לוכד בעזרת פיתיון גלוי את מבטו ומורידו לעומקים‪ .‬מין מלכודת ציפורים שמושכת ולוכדת בעזרת‬ ‫פיתיון‪.‬‬ ‫)‪(Le Temps‬‬

‫فرانسوا بروتشي‬ ‫�أ‬ ‫أ‬ ‫ف‬ ‫�أ ن ن�ظ‬ ‫ب�غ ت‬ ‫� لو حا ت�كم هو ت� ن�و ع ا ل� ل‬ ‫و ل ما ي� ج��ذ ب� �‬ ‫ن�ة ا ن� و ا لصا � ا �‪ .‬لك ن� �إ ن� مع�ا ا ل� ر‪ � ،‬ج‬ ‫ن�د ا للو‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫خ�ا �ض ع لحكم ا ل�خ ط و ا لرسم و ن�ها مكو � م ن� ب� ن�ا ء خ�ا ‪...‬‬ ‫�ذ أ‬ ‫أ خص ة ا ق�ة‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫�ذ‬ ‫ذ‬ ‫ة‬ ‫ق‬ ‫ت‬ ‫ش‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ل� ب�رم�ها ��طل� م ن� ا لرسم �إ � له�ذه ا ل� �ي�ر� عل � م ب�ا �ر� مع ا ل كا ء ا ل�ب�ر ي�‪.‬‬ ‫ه ا ل� ن� ا لعم‬ ‫ي‬ ‫ُت���نى �م� ا لم ف�ا ه� ا لحا ل��ة عل� ا‪ ،‬مما �ق��ت�ض � ت�د � ً�ا‪ .‬ف�ا ل سم�ة ل�غ�ة خ�ا ص�ة � ت‬ ‫س�ملكها‬ ‫�ة ي يه‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ج يع‬ ‫يم‬ ‫يح�ة‬ ‫ر ح�ة‬ ‫ي ري بف‬ ‫ن‬ ‫� ا للو ت��ن�ظ ي�م لمسا ا‬ ‫� ما ي�مي��زه ع ن� �غ ي�ره‪� .‬‬ ‫ل��خ لق� ب� ن�ي�ت�ه ا ل�خ ا ص و ي� ب� ن�‬ ‫ا لرسا‬ ‫ل��ا ء‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫م‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫� ت� ك ن ا ل س �ة ا لل ن �خ ق‬ ‫�ة خ‬ ‫� ف�� عمل� ن ك� ش‬ ‫ت‬ ‫ت� ف�‬ ‫� لم‬ ‫ب�ذ� ر م و و � ف ي‬ ‫ي �ة �‬ ‫ل��ة ل�ا رخحل �ة دتا �ل ًا لإ� طا ر‪ .‬لطات لما ف رد ت ف ي‬ ‫وشي ي‬ ‫�غ�ة‬ ‫� عا �خ‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫� ب��ي� ا لل م�ن‬ ‫ن‬ ‫ك� ك‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ع‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ع�‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�أ�كا لا و ذ� �‬ ‫‪،‬‬ ‫د‬ ‫د‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫نٍ‬ ‫�أ‬ ‫�ة‬ ‫ح�ة‬ ‫ح�ة ن ب�ة‬ ‫�أ � ا ش�ت�ق�ا ق ت� ك��ة ل�غ ��ة خ� ى‪� .‬ت�غ د �ا ت‬ ‫� ا للو ب�ا‬ ‫ل�ا ل‬ ‫� ر ي‬ ‫� مسا �أ ق�إ طا ري� ‪ ،‬لا فب�ل‬ ‫جل‬ ‫وي‬ ‫ر‬ ‫ل�س� �ًإ ل ي‬ ‫ي‬ ‫و بن ت ف‬ ‫��ز ء م ن ا لك ن ‪ .‬ا ت‬ ‫ل�ا‪ ،‬ب�ل ه � ب� � لى ا ل� ن‬ ‫س� ن�ا ًد ا � لى ذ� ك‬ ‫� رس ًما ت�مث�ي�‬ ‫ع� ب�ا ر� ن�‬ ‫ل�‪ ،‬لا ي�مك� ا‬ ‫ي‬ ‫ج‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫إ‬ ‫�أ‬ ‫ف �ة‬ ‫ق�ة‬ ‫ح�ة ف‬ ‫ا ل�ت� �د � ا ل ن�د س�‪ .‬ما ا ل�ت��ز �ئ�ة ع ض � مكا ن���ة ا ل ن‬ ‫ا�ت�ق�ا ل على ا للو ‪� ،‬طر�� لمكا �ح‬ ‫ي‬ ‫ه‬ ‫ج‬ ‫ج‬ ‫�‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ق�ة ف‬ ‫ح�ة‬ ‫خ ف‬ ‫�خ ق ف‬ ‫�ة ف‬ ‫ح�ة‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ا�ت� ا � عل ا لل‬ ‫ت�مي�ع ا ل‬ ‫ح�د على ا للو ‪،‬‬ ‫�‬ ‫ا ل�و ي‬ ‫� ا ل ل��ة‪ �� .‬ج‬ ‫طري�� � ي‬ ‫مما ي�و ذلد �عد�ذ د ي� � ي‬ ‫لة ت ى ةو ف آ‬ ‫�ة‬ ‫ق‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫�ز‬ ‫ن‬ ‫� � ن� و ا حد‪.‬‬ ‫� ا فب‬ ‫لط�ي�ع ا ل�ب�ري� ‪ :‬و ا حد � و م�عد د � � ي‬ ‫�إ�أ ب�را �أ ر و�أ ح ا لإ� �سا � و و ا �ن�ةعه �إ � هك ا ه ي‬ ‫ل�� � ت‬ ‫د ن ع د � لى ا لمكا � ا ت‬ ‫ح�لها ا للو �ن‬ ‫�‬ ‫� عملكم‪....‬‬ ‫يي‬ ‫ي‬ ‫و � و إ‬ ‫آ‬ ‫�أ‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫فن ن‬ ‫ذ ن‬ ‫خت‬ ‫ن ق�ة �ز‬ ‫ث‬ ‫ل�د ا ي� ‪ ،‬لم ي�ك ن� ا للو ن� م ن� ا ��صا ص�‪� � � ،‬ا م ن� م�ط� ا ل� ل ا س ي‬ ‫ح�� ي�م�يل ا ًل��ا �و ًن�‬ ‫�ا ب‬ ‫�ي‬ ‫ى ا ل س ل� على ا لل ن ‪.‬ي�أ مإا ه�ذ ا ا ل�أ خ�� ف�ق�د ت�سل � لى �أ عما ل� ش�� ئ�ا � ش‬ ‫ف���ائ‬ ‫� لى ا لعمل عل‬ ‫ي‬ ‫ي ي‬ ‫ل‬ ‫و�‬ ‫ير‬ ‫س�رد �م ‪.‬و ايس ق‬ ‫�إ ف� ّ‬ ‫لح���ق�ة �أ ن ا لم س��قى ه� ا ت‬ ‫إع� ا لعم ا لم ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫�أح�‬ ‫لل‬ ‫ا‬ ‫ح�‬ ‫ل�‬ ‫‪:‬‬ ‫لد‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�ة ي ب ف �ةو � �أ ب‬ ‫قي �ة � ف و �ةي‬ ‫ل‬ ‫ي �ة ي و‬ ‫ي و‬ ‫بر‬ ‫اس�ما � لى ا لم س�م�قى ا ش‬ ‫ال ت‬ ‫لص� ن�ي� و ا لصو �ي� ‪ ...‬و ي��ضً ا‬ ‫س� و ا‬ ‫ل�ر�ي� و ا لإ� �ري�ق�ي� و ا له ن�د‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ع‬ ‫إ‬ ‫ئ�ة‬ ‫�ة‬ ‫س��قى ا لها د � ا ل خ�‪� ...‬إ ذ� ت�سا هم ج�مي�ع ه�ذه‬ ‫ل�ا �ز و ا لمو س��قى ا لكلا س�ك� ا لم‬ ‫�إ ل أى ا ج‬ ‫س�ق��ي�ة ف� ع ل��ةي خ�ليق اولع و ا يف‬ ‫ل� ن� ‪ .‬ف�ا لل ن ه ا لع د �ة � ل ا ل�أ ض‬ ‫ا ل�ن‬ ‫ن‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫ى‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ي �ذ �‬ ‫ي �خ فو � أ و �أو إ�ة ف ر� و و ذر‬ ‫ا ل� ج��ا ّس و قي ي ي‬ ‫�غ‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ك‬ ‫ن‬ ‫س��‬ ‫� ا لمعا ي�ي�ر �إ �‬ ‫�‪ .‬و ي�ك� ق ب‬ ‫و ا لحس ا لمو ي‬ ‫س� كف ل� ا ل��ا م ب��ي� م ��ةل� فا ل� لو ا � همي� � ي‬ ‫ه�ايل�خ‬ ‫ل�ا �غ�ة م ن ك مع�نى‪� .‬أ ما ط �ق�ت‬ ‫ن�ح ن مع �ض ن ن‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫لسطح�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ط‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ر � ل‬ ‫�خ� �ة فر و � �ة ر و ف و ع‬ ‫ري ي‬ ‫ق�ض ي �ا جن��ت�ز ا ي ا ف‬ ‫ل�ا ئ� ض� م ن�ه ع ن� ا لل ح�ة ب� ا سط�ة ا لسك� ن‬ ‫ل� ا للو ن�‪� ،‬ت��‬ ‫ي� ح�تى‬ ‫� معا ج‬ ‫�ب‬ ‫و‬ ‫ف و‬ ‫ع‬ ‫ي‬ ‫ا ل�ظ ا ص ق� ي‬ ‫ّ‬ ‫�أ‬ ‫ة‬ ‫ق‬ ‫ش‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫ل�ما ش� � ذ� على حد ق�و ل ا ل�ا عر‪« :‬ا ل�ب�ر� عم� ما ي�كو ن� �� ا ل� �سا ن�»‪ ،‬كلما كا ن� ا للو �ن‬ ‫� ا‬ ‫ي إ‬ ‫ً‬ ‫ي هر ً ّ‬ ‫�أ‬ ‫ق‬ ‫كلما ا إ ت‬ ‫س� عمق�ا‪ .‬ي�ا له م ن� ت� ن�ا � ض�! ب�ا لعو د �ة �إ لى كلا م د و ش�ا ن� (‪ ،)Duchamp‬ن�ا‬ ‫ك�‬ ‫ا‬ ‫سطح�‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ك�ا �ف�ة د ا خ�ل��ة ‪ .‬ف� � ض‬ ‫�أ عم على ا لل ن ا ش‬ ‫ل�د �د ا ل �ق�ة مما �عط� ا لل ح�ة خ��ف�ة خ�ا ���ة ث‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ج‬ ‫ع�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫�ة‬ ‫�ذ‬ ‫ا سه عل ا ل�ز ا ئ� ‪ � ،‬ذ� ف‬ ‫�ذ �غ‬ ‫ل� ت‬ ‫�أح�ا ن� لو م ذ� ا ت�‬ ‫� �ن�ظ ره ب�و ا سط �إ �غ را ء‬ ‫� على ه ا ا لإ� را ء ا ل ي� م‬ ‫ى‬ ‫ال ي‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫�أ‬ ‫�ظ ا ه لك � ّ ه ن�ح ا ل� ا ا لد ا خ�ل ‪ .‬ه�ذ ا ا ل� �غ ا ء ش���ه � ف� خ‬ ‫ا‬ ‫لط�و ر‪ :‬ي� ج��ذ ب� و ي�صطا د‪.‬‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫إ ر بي ب � ي‬ ‫ري ي ج ر و ج ل‬ ‫ي‬ ‫ح�ة‬

François BRUETSCHY

Né en 1938

Ce qui attire dans vos toiles, c’est, d’abord, la palette variée de coloris et de teintes ; mais de plus près, on voit que le tableau est orchestré par la ligne et le dessin, qu’il obéit à une architecture particulière...

- Vous savez, tout part du dessin car il est en rapport direct avec l’intelligence. Tous les concepts existants sont construits à partir du dessin ; c’est un entraînement. Il constitue un langage particulier que le peintre s’approprie pour inventer sa propre syntaxe et pour créer son originalité.

Au sein de l’œuvre, il y a une organisation de l’espace architectural et le dessin et la couleur viennent pour créer une promenade. Dans mon travail, j’ai toujours voulu trouver des formes et des vibrations, des signifiants intérieurs, c’est une volonté de déconstruire le langage pour arriver à en extraire un autre. La toile devient pour moi un espace de cadrage, c’est un fragment d’univers. De ce fait, ma peinture n’est pas représentative, elle est presque une peinture concrète. La façon de fragmenter et le fait de montrer la possibilité du déplacement représentent une manière de lutter contre l’uniformisation de l’espace, ce qui instaure la diversité dans la création. Unir le divers, c’est une mise en évidence de l’esprit et de l’actualité car l’être humain est, à la fois, un et multiple.

Je voudrais revenir à la place qu’occupe la couleur dans votre travail...

- A la base, je n’étais pas naturellement coloriste. Je suis d’origine alsacienne et là-bas, on est plutôt graphiste. La couleur s’est immiscée dans mes œuvres, petit à petit, par le travail continu. C’est l’intérêt pour la musique qui a éveillé en moi cet engouement pour la couleur.

J’écoute énormément de musique orientale, africaine, hindou, chinoise, soufi... mais aussi du jazz, de la musique classique, de la musique de chambre etc... Ces différents genres contribuent au travail de création.

La couleur c’est le retour à la terre, à la lumière et à la musicalité. Et la résonance entre les différentes couleurs est un critère important parce que le danger vient de la peur de tomber très vite dans le joli et l’esthétisme banaux. Quant à la manière singulière avec laquelle je traite la couleur, elle consiste à enlever tout le superflu par le biais d’une spatule pour laisser voir « la peau » de la toile car, comme le dirait le poète « la peau c’est ce qu’il y a de plus profond chez l’homme » ; plus c’est superficiel et plus c’est profond, c’est un paradoxe.

En empruntant le terme de Duchamp, je dirai que je travaille de « l’inframince », ce qui lui donne, à la fois, une légèreté extérieure et une densité intérieure. Des fois, je me reproche la séduction que j’opère auprès du visiteur, j’accroche son regard par une séduction apparente pour aller à ce qui est profond. En somme, cette séduction est comme les pièges à oiseaux, elle appâte.

(Le Temps)

AnnĂŠe : 2008 Titre : Sans titre (K) Format : 106 x 68,5 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

AnnĂŠe : 2008 Titre : Images presses 2 Format : 80 x 62 cm Technique:DigigraphiesurpapierArches240g

‫ג’ראר דפרלון‬

‫נולד ב‪1950-‬‬

‫ג’ראר דפרלון‪ ,‬אמן פלסטי ורשם‪ ,‬מתעסק בעיקר ברישום הגם שלעיתים הוא שולח ידו בצילום ובוידיאו‪ .‬עפרון‬ ‫הרישום בידיו הינו כלי רגיש אך עם‪-‬זאת חיוני לעבודתו המבקשת להתחקות אחר המציאות‪ .‬מוכרים לנו היטב‬ ‫כתבות‪-‬הרישומים איתם שב ג’ארר דפרלון ממסעותיו החטופים במחוזות קרובים ורחוקים‪ ,‬עדויות מדויקות‬ ‫ואישיות‪ .‬עתה האמן מרחיב את תחומי התעניינותו ומטפל בהם בדרכים שונות‪ .‬הסדרה ‘תמונות דפוס’ מתבססת‬ ‫‪.‬על קריאה יומיומית בעיתונות העכשווית או בקריאה חוזרת בעיתונים ישנים‬ ‫תמונות דפוס’ נקראת כמו גיליון חדשות מצויר שבין מקורותיו ניתן למצוא עיתונים‪ ,‬כתבי‪-‬עת ואפילו קטלוגים‪‘.‬‬ ‫גיליון המציג רצף של שקופיות בזק‪ ,‬רישומי רגע‪ ,‬שעל גביהם נקראות החדשות דהיום‪ ,‬דאתמול‪ ,‬ואף דשלשום‬ ‫‪.‬ללא סדר תמטי או כרונולוגי‬ ‫ז’אן‪-‬בטיסט גורלי (‪)SuperVues‬‬

‫جيرار دوبرالون‬

‫سا‪ ،‬سا ً‬ ‫ت�ك�ل ‪ ،‬ا ت� ن �� ا د � ا ل ن ا ل س �أ سا ً‬ ‫ش‬ ‫حا ن‬ ‫فن‬ ‫ل� ف�سه �ع ض ا ل� ل ت‬ ‫ا�‬ ‫م‬ ‫فرسا م و ��ا ن� � �أي‬ ‫� جو‬ ‫ف�ض� فر‬ ‫�ف م ه��أ ج ي ر ر و ب ر و‬ ‫ي‬ ‫م‬ ‫ب �ة‬ ‫ق‬ ‫ح�ب�ذ �ة‬ ‫�� عا ل ا ت‬ ‫ل�صو ي�ر و ا ل�ي�د ي�و‪ .‬ما سلا حه ا لم� ل‪�� ،‬لم ا لرصا ص‪� ،‬أد ا ت�ه ا لحسا س و ا لم‬ ‫ف ي م‬ ‫ف‬ ‫ق‬ ‫�ض‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫كل�ا �ع ف� �أ ف�لا ا ل ث�ا ئ�ق�� ا لم س م�ة ‪ ،‬ه�ذه ا ل�ز �ا ا ت‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫عه‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫� ب� ن�ا ء ع‬ ‫�‬ ‫‪.‬‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫م‬ ‫ة ق ق�ة ش �خي �ة‬ ‫خ ق ف‬ ‫ي ف �ة‬ ‫� �عط� �� ا د � ا ل ن ن‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ع�‬ ‫حا‬ ‫سا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ع‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ص� ‪.‬‬ ‫د‬ ‫حد‬ ‫ص‬ ‫�م‬ ‫ا م م �ذب‬ ‫ي�ة �أ خ ي ج ي ر خر و ب ر و � ن�ظه و ر�خ ف ي و‬ ‫ذست ر � ي‬ ‫ي �ة‬ ‫ت‬ ‫ك‬ ‫ل�‪ ،‬و م ن�ها سلسل‬ ‫س� �رى د ا �لا �إ ل�يها م ن� م� و ر م ت�‬ ‫ا‬ ‫ا�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ه‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ي�كرس ك‬ ‫د‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ي‬ ‫�ة إ ى م ج‬ ‫�ة‬ ‫س� ن�د عل ر ق� ا ء �ة ا لصحا �ف�ة ا ل� ��ة �أ � عا د �ة ق� ا ء �ة ا ل�أعد ا د ا ق‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫س‬ ‫ل‬ ‫«ا‬ ‫ل�د ي�م ‪.‬‬ ‫»‬ ‫كد‬ ‫لصو را م‬ ‫�أ ى‬ ‫�‬ ‫�ةي و مي و‬ ‫ُت ق �أ‬ ‫ر ف�ة‬ ‫ي�ة‬ ‫سطإ�ة ا رف‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ا‬ ‫ح�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫لصح�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫س‬ ‫�‬ ‫صح�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ك‬ ‫س‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫«ا‬ ‫�‬ ‫‪،‬‬ ‫»‬ ‫كد‬ ‫لص‬ ‫ل‬ ‫م‬ ‫ور م‬ ‫تى‬ ‫و �ة ه‬ ‫قي مر و م �ةب و‬ ‫� ر‬ ‫و �أ‬ ‫ق �ة‬ ‫جق‬ ‫�‪ ،‬ت�ع ض‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫حك‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ع‬ ‫�‬ ‫لس‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫طا‬ ‫لل�‬ ‫ا‬ ‫سلسل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫لكا‬ ‫ص‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫م�‬ ‫ا ح�ة �أو ج ق و ذ ر�‬ ‫و ع يو م و‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫�أ ي‬ ‫ل� م ن د ن ت�سلس م �ض ع� �أ ي �ز م ن‬ ‫�‬ ‫� و ت�ردد‪.‬‬ ‫ل�ا ر و ما � ب�ل � ك � و �‬ ‫ا ب‬ ‫ل و و ي و ي‬

‫‪Né en 1950‬‬

‫‪Gérard DEPRALON‬‬

‫‪Plasticien, dessinateur, Gérard Depralon pratique essentiellement le dessin s’autorisant‬‬ ‫‪parfois quelques incursions dans la photographie ou la vidéo. La mine de plomb, outil‬‬ ‫‪sensible, est privilégiée dans l’accomplissement d’un travail qui porte sur le réel. On‬‬ ‫‪connaît les reportages dessinés, visites instinctives de territoires dont Gérard Depralon‬‬ ‫‪donne une transcription précise et personnelle. Il se consacre aussi à d’autres espaces de‬‬ ‫‪recherches qu’il aborde sous plusieurs formes. La série « Images pressées » s’appuie sur la‬‬ ‫‪lecture quotidienne de la presse ou la relecture d’anciennes parutions.‬‬ ‫‪Les « Images pressées » se lisent comme une revue de presse dessinée à partir de jour‬‬‫‪naux, de magazines, voire de catalogues montrant une suite d’instantanés, croquis sans‬‬ ‫‪repentirs où l’actualité peut venir d’aujourd’hui, d’hier ou d’avant-hier sans ordres théma‬‬‫‪tique ou chronologique.‬‬ ‫)‪Jean-Baptiste Gurly (SuperVues‬‬

‫איב דוביי‬

‫נולד ב‪1930-‬‬

‫למתבונן בחטף באחת מתמונותיו של דוביי אורבת סכנה שייאבד את העיקר ‪ -‬את המטלטל והמרטיט – )‪(...‬‬ ‫‪.‬שהופך את האמנות הגיאומטרית שלו‪ ,‬הקרה לכאורה‪ ,‬למלכודת מרתקת עד מאוד‬ ‫בתמונותיו מוצגות פיגורות מופשטות‪ ,‬משורטטות בדיוק רב‪ ,‬בקפדנות נוקדנית ממש‪ .‬מאוזנים ואנכים הממוקמים‬ ‫היכן‪-‬שהוא על הבד‪ .‬המיקום‪ ,‬כך מתבהר‪ ,‬הינה נקודה המעוררת להתייחסות‪ ,‬חלל פואטי המעורר למדיטציה‪.‬‬ ‫דבר על הבד אינו ניתן להזזה מבלי שישתבש הכל‪ ,‬יאבד‪ .‬המיקום הינו כעין שער רוחני שאנו מוכנים לקבלו מוצג‬ ‫בשחור ובלבן‪ .‬ואולם איב דוביי מנצל גם את הוויברציה האופטית שהיא למעשה התנועה שקמה בעת מבטו של‬ ‫הצופה‪ .‬קבוצת קווים‪ ,‬שבהשפעת מבטו של הצופה‪ ,‬נודדת אנה ואנה בקצב‪ ,‬מקוטעת כמו בסרט ישן‪ .‬המתבונן‬ ‫בעבודות נזכר כמובן ביצירות אופטיות אחרות ובמיוחד ביצירות ‘הקדם‪-‬קינטיות’ של סוטו‪ ,‬אליו דוביי היה קרוב‬ ‫מאוד‪ .‬ריבוע של קווים צבעוניים מתפרק משל היה מבוך שנגעש‪ .‬מציק ומושך בעת ובעונה אחת‪ .‬משחק מחד‬ ‫‪.‬ואובייקט מדיטטיבי מאידך‬ ‫‪.‬זאת יצירה תובענית‪ ,‬עמוקה‪ ,‬חפה מכול זיוף‪ ,‬ואין חולקין שהיא ראויה להערכה‬ ‫ג’‪.‬ג’‪ .‬לראן (‪)Le Progrès‬‬

‫‪Année : 2007‬‬ ‫‪Titre : sans titre II‬‬ ‫‪Format : 80 x 80 cm‬‬ ‫‪Technique : Sérigraphie sur‬‬ ‫‪vélin d’Arches‬‬ ‫‪240g en 1 couleur‬‬

‫إيف دوبايل‬ ‫�ة‬ ‫ق ن�ظ ة‬ ‫خ �أ ق ف ق ن‬ ‫ م ن م ف�ا ق�ا ت‬، ‫ا لل ح�ة‬ ‫ت‬ � ‫� ر‬ ‫)ب�ذلعل �إ ل�ا ء � ر� سر�ذي�ع فعلى لو حا � د و ب�ا �يل�ظ�ط ً�د ي�ف�خً��د �ا رً و ح و‬...( ‫ذ‬ ‫ن ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ .‫ل�ا مد ا هر�ا � ا سا حرا‬ ‫� ا�ة ج‬ ‫فو ّ� � ب�ا � � ج‬ ‫ت�عل م� ه ا ا�ةل��ّا لهة�د س ي‬ ‫ي‬ ‫ح�ة‬ ‫ق�ة‬ ‫ت�غ‬ ‫ة‬ ‫ة‬ ‫ن‬ ‫ ب�ل ب�د � ح�تى � د ا‬،�‫س� م ج�رد � مرسو م �ب�إ معا ن‬ ‫ه�د‬ ‫� ن�ه ع�ا � ع ن ص‬ �‫ع�ا ر� فع ن‬ ‫للو ت�أب‬ ‫ذ نت و ن ف‬ ‫ح�ة‬ ‫ب ر � �ة �أو ر �أ ف ق �ة ي ن ش ة ف‬ ‫ق‬ ‫ة‬ ‫ن‬ � �‫ل‬ ‫ا‬ � ‫ع‬ � � � ‫لل‬ ‫ا‬ � � ‫ا‬ � � �‫ت‬ � � � � � ‫خ�طو ط‬ . � � ‫� مو‬ ‫مل ي‬ ‫ح�ة ت ع محد قد م� آ ف وقً و إ �ش م �ت�أ ي‬ ‫ح�ة عمو د في� و ق ي م�خ ر ي‬ ‫ � ت‬. ‫� � �ا �ا م ن ا ل�ع ا ل� م‬ ‫ت‬ �‫س�ح‬ ‫ �قج‬، ‫ات�غللو‬ ‫يل‬ ‫ل ي‬ ‫ف � �ذ ر‬ ‫�خمو �ع ا ل ط�ضو ط مسات�أ �و لد علا �ا و‬ ‫ن�د �أ� ي‬ ‫ح�ة‬ ‫ل�و �ض‬ ‫ش‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫لل‬ ‫ا‬ ‫عل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ه‬ � ‫ع‬ �‫ل‬ ‫ا‬ �‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ �‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ل‬ � ‫كا‬ ‫ط‬ � . � �‫� ي�ي�رمو �ع ي‬ ‫مو ع ى و‬ ‫ع أمل ضو م أنى و‬ ‫�و‬ ‫ر ي‬ ‫�ت� �د حا ن�� �ص � لى ا إ ت‬ ��‫ع�ي�ر ب�ا ل� ب‬ �‫ل‬ .‫ي� و ا ل� سو د‬ ‫ب‬ ‫ج ري ر و‬ ‫ي ي لإ‬ ‫ح�ة‬ ‫�ة‬ ‫ل� ت��ق�ض‬ ‫� ا ل�ص ��ة ا ت‬ ‫� � � ف� د ت�ا � �س�ت�غ ا ل�ذ �ب�ذ �ا ت‬ ‫لك ن� لا ي� ن� ف� ك‬ ‫� �ب�إ د خ�ا ل حرك �إ لى ا لل‬ � ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫ت ت ن�ظ �ذ أ خ ت خ ي‬ ‫ف‬ ‫ق‬ ‫�ة �خ‬ ‫ �ح� � ر ه ا‬.‫ع�ر �إ د را ك� ا لم ش�ا هد‬ ‫� ت�ما م‬ � ‫ب‬ ‫س�� ي‬ ‫ �د �لقم ج��ةمو ع اضل ط أو ط � ي‬،‫ت�ذ ا ل� ن�ي�ر‬ ‫�ة‬ ‫و ج��ة و يق‬ ‫س عل �غ ا ا ل�أ ف� ا ا ق‬ ّ �‫ق‬ ‫ن‬ ‫ت‬ � � � ‫ا‬ � �‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ع‬ � � � � � �‫ل‬ ‫ا‬ ‫ه�ذه‬ ‫ا‬ � ‫ك‬ � . ‫ل�د ي�م‬ « ‫ل‬ ‫م ل ب صري م‬ ‫م‬ ‫ى‬ ‫ي‬ ‫ل‬ � ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�أ‬ ‫ن�ة‬ ‫ا لح ك�ة » ف‬ � ‫ ي� ن� ف�صم مر ب�ع م ن� ا ل�خ طو ط ا لملو‬.‫لل� ن�ا ن� سو ت�و ا ل�ذ ي� ي�ق�ت�ر ب� د و ت�ا ي� م ن� سلو ب�ه‬ ‫ر‬ ‫ف آ‬ ‫�أ‬ ‫نً ن ً �أ‬ ‫ن ت �ة ف‬ ‫�ذ‬ ‫ك�أ ن�ه د ها ل��ز �ا ت� ت‬ ‫ك‬ � ‫ت�أ ب�ركاف �ا آم�� ج‬ �‫ و ك ن‬.‫� � ن� و ا حد‬ ‫و ح�ة ب�ة ي ب‬ ‫ �عمل ج� ا ب� و مر ب�� � ي‬، �‫ ما ا ل��ي� ج‬.‫ف�را‬ � ‫ا للو لع� و �أد ا �ة � مل‬ .‫� � ن� و ا حد‬ ‫ي‬ ‫ت ق �أ‬ ‫ةف‬ ‫ذ ت ق�ة‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫ة‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫�ذ ن‬ ‫� ه ا ا ل�و ع م ن� ا ل� ن� عمل م� ب‬ �‫ ي�س�ح� ن‬،‫طل� و ج�د ي� � ا � د � و طها ر� �ري�د � م ن� �و عها‬ ‫ن� ي‬ ‫ن�ظ‬ .�‫ل�ه �ب�إ معا ن‬ ‫�� ر �إ ي‬

Yves DUBAIL

Né en 1930

(...) A regarder trop vite un tableau de Dubail on risque d’en perdre l’essentiel, les décalages ou les vibrations qui font de cet art géométrique, apparemment froid, un piège assez fascinant.

Ce sont des figures abstraites, tracées avec application, méticulosité même, des horizontales, des verticales disposées à un certain endroit du tableau. On s’apercevra que cet endroit là précisément est un lieu qui engendre des rapports, un espace poétique de méditation. Rien ne pourrait être déplacé sans tout compromettre, sans tout perdre. Et cette localisation est une véritable ascèse spirituelle dont on admet qu’elle puisse aboutir au noir et blanc.

Mais Yves Dubail use aussi de la vibration optique qui est l’introduction du mouvement par la perception du spectateur. Tel ensemble de lignes, sous le regard, entre en errance cadencée, fragmentée comme un film ancien. On pense à certaines œuvres optiques et par là « précinétiques » de Soto, dont Dubail est assez proche. Un carré de lignes colorées est disjoncté comme un labyrinthe entré en éruption. C’est à la fois irritant et attirant. C’est à la fois un jeu et un objet de méditation.

Il y a là une œuvre exigeante, grave, d’une pureté sur la pointe d’épingle, qui mérite, à coup sûr, la considération.

J. J. Lerrant (Le Progrès)

‫דומיניק גוטייה‬

‫נולד ב‪1953-‬‬

‫דומיניק גוטייה מתנסה מזה עשרים שנה בציור מופשט סטרוקטורליסטי‪ .‬ואכן מאז שהציג בשנות השמונים את‬ ‫‘האופרות’ במוזיאון הלאומי לאמנות ותרבות ע»ש ג’ורג’ פומפידו‪ ,‬סדרת יצירות עשויה מגזרות פרושות בחלל‪,‬‬ ‫ניכרת התפתחות חשובה מאוד בעבודתו‪ .‬האמן החליט להתמודד עם חלל מצומצם של בד בגודל של שני מטר‬ ‫על שניים‪ ,‬פורמט שאינו מרחיקו מהפורמט הקטן ואף לא מהנטייה למונומנטאלי שמאפיינת את עבודתו‪ .‬לבד‬ ‫מפורמט זה‪ ,‬אותו הוא כופה על עצמו‪ ,‬ניתן למצוא בעבודתו סימנים‪ ,‬צורות שחוזרות על עצמן‪ ,‬מעין מבנים‬ ‫גרפיים איתם הוא מלהטט בכל סדרה באופן אחר – כל ציור‪ ,‬לדידו‪ ,‬מציע בגופו את הלך רוחו העכשווי של האמן‬ ‫הבא לידי ביטוי בתנועה‪ ,‬כעין משפט בקומפוזיציה רחבה יותר‪ .‬עם‪-‬זאת העבודה מגוונת להפליא ואינה רפטטיבית‬ ‫כלל ועיקר‪ .‬עבודות מאותה תקופה ממש יכולות להיות תקיפות בצבעוניותן‪ ,‬נוכחות מאוד בפלסטיות שלהן כמו‬ ‫או משרות תחושה של התפוצצות ’‪- ‘ Hostinatos‬או להיפך מדיטטיביות כמו ב ‪- ‘Contre-Raisons’ ,‬ב‬ ‫יצירתו תמיד מדהימה בעיני אלה המתירים לעצמם התבוננות בכללותה‪ .‬היא‪- ‘ Orphiques’.‬רבתי כמו ב‬ ‫מטביעה את חותמה ברב‪-‬גוניותה ובעושרה הפלסטי‪ .‬הקונספט הקרוב ביותר ליצירה הוא האין‪-‬סוף‪ ,‬כל‪-‬כך מהלכה‬ ‫‪.‬דינאמי‪ ,‬בתנועת הציור כמו באמצעי הביטוי העמוקים ביותר שלה‬ ‫קריסטיאן אוייה‬

‫‪Année : 2008‬‬ ‫‪Titre : Transhumanares‬‬ ‫‪Format : 90 x 87,2 cm‬‬ ‫‪Technique : Digigraphie‬‬ ‫‪sur papier Arches 240g‬‬

‫دومينيك غولتيي‬

‫ �ن�ذ‬. ��‫ا ل� ن‬ ‫ق ة ف‬ ‫ن ك �غ ت‬ ‫م�ن�ذ ش ن‬ ‫نف ك‬ ‫ت�ري�د ي� ب ي و ي� م‬ ‫� ي� ي‬ ‫ع�د �را ء � ا ل� ن� ا ل� ج‬ ‫ لا ي���� د نو مي��ي�� و ل�ي� ي‬،‫ع�ري�� تعا م�أ‬ ‫ف‬ ‫�ض�ة‬ ‫سلسل�ة ل حا �ه « �� ا ا ث‬ ‫�ز‬ ‫ل�ما �ي� ن�ا ت‬ des années 80( »� ‫و ب يفر‬ ‫و‬ �‫ر‬ ‫)�ة ا لمعرشو ة � ي‬Opéras ‫� مرك ج�و تج‬ ‫�أ‬ ّ ‫ف‬ ‫ف�ة‬ ‫ق‬ ‫ق‬ ّ ‫ق‬ ‫لل� ن ا ث‬ ‫� ن���د ا ل ن‬ � ‫ ا ن�طل� � ن�ه م ن� عما ل م�سم و م ن��ت�ر� على ا لمسا حا‬، � ‫ل��ا‬ �‫ط‬ � � ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ � � عا د �ة ا ف‬.‫�بلو �بآ في�ا ق �د �د �ة‬ ‫ ف�� ا �ه ف� ا �غ‬2 × 2 �‫ل� ن�ا ن � ل ا خ�ت��ا ا لع عل ح‬ ‫� إ�أ ى‬ ‫ي ر مل ى ج م م �أ م ي و ج‬ ‫ي ميل‬ ‫إ ى ح�ة � ج ي‬ ‫ر‬ ‫ح�ة‬ ‫�غ ة‬ ً ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ل�ي��ض ا ء عل‬ .‫لك� ب�ر�ة‬ ‫�أح�ا م ا لص ي�ر� وفح�تى ا �أ ي‬ ‫ى ه�ذه ا لمسا �إ لا �ه لا �يه ج�فر �ما ما ا ل ج‬ ‫ا للو ا ب‬ ‫�ذ‬ ‫� �غ‬ ‫�ض‬ ‫ش‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ك‬ � � �‫ل‬ � � � ‫ا‬ � � �‫ل‬ ‫ا‬ ‫ه‬ � ‫ا‬ �‫ت‬ � ‫ل‬ ‫ا‬ �‫لح‬ ‫ا‬ � ‫ا‬ ‫حا‬ ‫لل‬ ‫ا‬ ،‫� كل عما له‬ ، � ‫على‬ ‫ه�ذه و‬ ‫� و ي‬ ‫� ي ر ه د و مي ي و ي ي‬ ‫ج م �أ نم ب �ة شي‬ ‫�ع�د ا ف‬ ‫ل� ن�ا ن م �زً ا ش‬ ‫كل��ة ي�ع د ي�ع�ز ف�ها ف�� كل ل ح�ة على لح�ن‬ � ‫سلسل‬ ‫ا‬ � ‫ك‬ ‫ل‬ ‫كا‬ �‫�أ‬ ،‫ا‬ ‫ي‬ ‫� ر و وق ف و ه‬ ‫و‬ ‫و و‬ ‫ي �خ يت� ف‬ ‫ ح�تى �ت�غ د ك ل ح�ة �ن�ظ ��ة ش� �ةيت‬، ‫ل�ك ا‬ ‫ف ة فن‬ ‫ل� م ن د ن ا ل � �� ا ت‬ ‫م‬ ‫و ف ل و ف ري�ة �أ ي‬ �‫كل� � �أعكس�ذ �كر� ا ل� ف�ا ن‬ � � ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫ �إ لا ن� ه ا ا لعمل �ي�ه‬.‫ك�ر‬ �‫س�م�و ن�ي‬ � ‫س�ق�ي� و ا حد �ة‬ ‫� حرك و ا حد �ة و ك ن�ها ج�مل‬ � ‫م‬ � ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫ت�أ‬ ‫ح�ة‬ ‫ف‬ ‫ب�ة‬ ‫ح�ة‬ ‫ف‬ ‫�ة‬ ‫ق‬ ‫�غ‬ ‫ة‬ ‫خ‬ ‫ت�عد د � ا � ��ه ا ت‬ ‫�ز‬ ‫على ل ا ن‬ ‫ �د � ت�� ا لل‬.‫ل�كرا ر‬ ‫� لو‬ ‫صا � �أ� و ملا مح ب�ا ر � كما � ي‬ ‫أ ف ي و ب ي �ة‬ ‫ي و �أ ت�أ �ةو � ف‬ ‫ت‬ � ‫ا‬ ‫ك‬ �‫ل‬ � )Hostinatos( ‫س�ي� ن�ا ت�و س‬ )Contre-Raisons( » ‫«ا ل� �كا ر ا لمعا كس‬ ‫و مي م‬ � ‫و‬ ‫ي‬ ‫�ة‬ ‫ً أ ف‬ ‫ق ب�ة ش‬ ‫�أ ن‬ ‫ت‬ ‫س�ا ت‬ ‫ت�ا ه ه�ذه‬ � ‫ آو لا ي�سع �ةكل م ن� ي�ع�مد م�ا ر� �مو ي‬.)Orphiques( ‫ف�ا را ا �أل� و ر�ي�و ذي‬ ‫ل� � ج‬ ‫وأ ا �� ج‬ ‫�أ‬ ‫ف‬ ُ ‫�غ‬ ً ‫ا ل� عما � لا ن �� � � ت�ت� ك� �� ا لم ش�ا هد � ث�ا ا �م م ن ح� ث‬ ‫ ما‬.�‫م‬ ‫� ت�عد د ها ن�ا ها ا ل س‬ ‫ف ر ج ف � ي‬ ‫ل إ �أ � ي ب ه فر إ ً ر ف ي‬ ‫�أ‬ ‫وأ ن ن ر ًي ف‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ص� ف� ن �غ ت‬ ‫� ذ� ا رد ن�ا ن‬ ‫ا‬ � � ‫ا‬ � � ‫ه‬ � ‫ل‬ ‫ه‬ ‫ا‬ � � ‫ل‬ ‫«ا‬ � ‫لعه‬ � � �‫ل‬ �‫ن�د م�هو ما ي‬ » ، ‫د‬ ‫ل‬ ‫م‬ ‫م‬ � � � ‫ي‬ ‫ه‬ ‫�� ج‬ � ‫ي‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر� د و م ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫م‬ ‫ج‬ ‫�أ‬ ‫أ‬ ‫ف‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫ق‬ ‫ق‬ ‫�خ‬ ‫ت‬ ‫ش‬ ‫إ ن‬ .�‫ل‬ ‫� �ر ب� ما ي�كو ن� �إ لى ا ل� ب‬ ‫د ي��ا مي� ي‬ ‫� ا ل� لو ا ن� و سط � ب‬ ‫ع�ي�ر� ص ي‬ ‫ك� و حرك � ي‬

Dominique GAUTHIER

Né en 1953

Dominique Gauthier revisite l’abstraction structuraliste, depuis une vingtaine d’années.

En effet, depuis les Opéras des années 80, présentés au Centre National d’art et de Culture Georges Pompidou, œuvres découpées et déployées dans l’espace, l’évolution formelle de son travail est très importante. L’artiste s’est confronté au champ délimité du tableau avec un format de prédilection de deux mètres par deux, sorte de norme qui ne l’écarte pas totalement du petit format ou de la tentation monumentale, fréquente chez lui. S’il s’impose le format, on peut retrouver également, dans tout son travail, des signes, des formes récurrentes, sorte de trames graphiques qu’il rejoue différemment dans chaque série - chaque tableau étant, quant à lui, une proposition formelle d’un état de la pensée de l’artiste exprimée dans un geste, telle la phrase d’une composition plus globale. Pourtant ce travail est fondamentalement divers et non répétitif. Dans un même temps donné, il peut être violemment coloré, très présent plastiquement comme dans les Contre-Raisons, ou au contraire, peut être méditatif comme dans les Hostinatos ou pure explosion comme dans les Orphiques. L’œuvre est impressionnante pour ceux qui l’approchent dans son entièreté. Elle marque par sa diversité, et par sa richesse plastique. Le concept le plus proche, pour la qualifier, serait l’infini, car elle s’inscrit sans cesse dans une dynamique, dans le mouvement de la peinture et dans son expressivité la plus intime.

Christine Ollier

‫ז’אן לה‪-‬גאק‬

‫נולד ב‪1936-‬‬

‫משנוכח לדעת שלא יהיה בכוחו להיות האמן שחלם להיות בימי נעוריו‪ ,‬החליט ז’אן לה‪-‬גאק שלא לגלם תפקיד‬ ‫ריק מתוכן ופנה לעולם הציור המודרני כשבכוונתו – מתוך עבודת האבל ‪ -‬לא לצייר את הדבר אלא את האדם‬ ‫שפועל לייצורו‪ .‬להציג את עצמו בציוריו כמו צייר של עיתות‪-‬פנאי‪ ,‬שהינו בעת ובעונה אחת הצייר המיתי מושא‬ ‫‪.‬לתשוקותיו‬ ‫כמו היה קורבן לעבודתו של הצייר פיקסו שחותם תקופה בהיסטוריה של הציור‪ ,‬הוא‪ ,‬ז’אן הצייר‪ ,‬פותח בתקופה‬ ‫חדשה‪ ,‬בה הוא גיבור של רומן‪ ,‬ותמונותיו תפאורתו‪ .‬עבודתו של האמן בשולי עולם האמנות נעים בין ציור לספרות‬ ‫ומוצאת את ביטוייה בסוגות לכאורה מינוריות‪ :‬רישום‪ ,‬אקוורל‪ ,‬פסטל וצילום‪ ,‬מלווים בטקסטים שהוא עצמו כותב‬ ‫‪.‬בסגנון רומנסקי של רומנים בהמשכים‬ ‫הנושא המרכזי שלו‪ ,‬תלאותיו של אמן שהקריירה שלו אמורה היו להיות שלו‪ ,‬מתפתחת ברווח שבין פיקציה‬ ‫‪.‬לווידוי‬ ‫‪.‬הוא נוטל חלק בתערוכה ‘מיתולוגיה אינדיבידואלית’ בדוקומנטה החמישית ומצטרף לזרם האמנות הנרטיבית‬ ‫עם‪-‬זאת‪ ,‬ומבלי לסטות כהוא‪-‬זה מאותה עבודת בילוש אחר ‘הצייר’‪ ,‬נע ונד בין מציאות לדמיון‪ ,‬מביט ז’אן לה‪-‬‬ ‫גאק על עולם האמנות במבט משועשע ולעגני‪ ,‬לש בחומרי זהותו ומזין בהם את יצירתו שאינה אלא אמנות במדעי‬ ‫‪.‬ההתנהגות‬ ‫‪Année : 2008‬‬ ‫‪Titre : Demoiselles d’Avignon et cie II‬‬ ‫‪Format : 63 x 52 cm‬‬ ‫‪Technique : Digigraphie sur papier‬‬ ‫‪Arches 240g‬‬

‫جان لو غاغ‬

‫لك�ه ف� ض �أ ن �لع� د ا ف‬ ‫ا ق‬ ‫�غ �غ �أ �غ‬ ‫ ن‬،‫ه�ت�ه‬ ‫فن‬ ‫�ز‬ ‫ل� ن�ا ن ا لصا م ت‬ ،� ‫ج‬ ‫ر‬ ‫ع� ف ج�ا ن� لو ا ن� ي�ث�ة د و ��ا ن� �أحلا م مر‬ ‫أ‬ ‫و ر� ا ل� ن��سا ن ا ل�ذ‬، ‫� س� يا ل�غ ب ض‬ ‫ف�ا ن‬ ‫ت‬ ‫ا‬ � � ‫ل‬ ‫ط‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫عل‬ ‫كا‬ �‫ل‬ ‫ا‬ � ‫حا‬ ‫ل‬ �‫ع‬ � ‫ا‬ ‫ا‬ ‫عل‬ � � � ‫ء‬ : ‫لحد‬ ‫ل‬ �‫ي‬ ‫ى‬ ‫ى‬ � ‫ل‬ � ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫تح‬ ‫إ‬ ‫�غ م ت فم‬ ‫ف‬ ‫�ضً ن ف‬ ‫ذ ت‬ ‫�أ ن‬ ‫قف فن‬ ‫ن‬ �‫� مو �� ا ل��ا ن‬ ‫م� � ي‬ ‫ مر ي‬،�‫ ي�ر مح�ر‬،‫ �أعا ر �غا ��سه�ذ و كف �ه رسا م ها ٍو‬،‫ ي�رسم � ا ف�ه‬.‫ص�عه‬ ‫أ‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ك‬ ‫ن‬ ‫ن‬ � ‫ ي�حلم‬،�‫ا ل� سطو ر ي‬ .‫� � ي� د و ه ا ا ل��ا � لك�ه �د � �عد �ا حل ه‬ ‫ي‬ ‫تي ر ف ب فم تل خم ف ن �أ‬ ‫�ة‬ ‫ق‬ ‫�ذ‬ ‫�غ‬ ‫�غ‬ ‫ش ة‬ ‫� ل ا �ض‬ ‫ت‬ ‫ ا ل‬، ‫ ما ه‬. �‫� و �مم �صلا �� �ا � ا ل‬ ‫ح� �فهر� ب�ي�كا ًسو ا ل ي��ذ ك� ب‬ ‫ي‬ ‫سا م‬ ‫ني ري � � �ة وت ن ق ر ف‬ ‫و ع و ف‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ث‬ ‫ن‬ ‫ا‬ � � � � ‫ل‬ ‫ا‬ � ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ط‬ � ‫ه‬ ‫ك‬ � � �‫ح‬ � ‫ا‬ �‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ه‬ ‫ا‬ � � � � �‫ك‬ �‫س‬ � �‫ا لم‬ ، ‫د‬ ‫د‬ ‫ص‬ ‫ل‬ ‫م‬ ‫م‬ � ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ج‬ ‫ل‬ ‫ل‬ � � ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر‬ � ‫�ةي‬ ‫ �� ن� ذ� ا ت�ه ع� ا �ت� ا ا ف‬،�‫ ��ت�أ � ف� ن�ه �� ن ا ل س ا ل�أد ي‬. ‫د � جكهوا للل ح�ة‬ ‫ل� ن�و ن� ا‬ : �‫ل�ا ن� ب�ي‬ ‫بر ج م‬ � ‫ج‬ ‫ج‬ �‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ح‬ ‫ت ً ا �غ�ة‬ ‫ي�ة‬ ‫ئ �ة‬ ‫�خ‬ ‫ن‬ ‫مت‬ ‫ت‬ ‫ا لرس و ا ل�أ لو ا ن‬ ‫ع�را ب�ل‬ ‫ل�ا س��يل و ا ل�صو ي�ر م ن� ج�ه مع �صو ص ي� طها مس� ي‬ ‫� �أا لما �ي� و ا ب‬ ‫�ة‬ ‫م �ة‬ .‫ا لر و ا ي� م ن� ج�ه خ�رى‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫�غ‬ ‫� � ن�ا ن �ع� ش ا لح�ا �ة ا لم ن�� ا ت‬ ‫� ك�ز ف�� عمله على م ا م ا ت‬ ‫ �ي�ت�طو ر � ن�ه‬.‫� ي�حلم هو ��يها‬ �‫ل‬ ‫هي‬ ‫� ي ي� ي‬ ‫ر‬ ‫ير‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫أ‬ ‫ش �خ �ة‬ ‫ف‬ ‫�غ‬ ‫�غ‬ ‫ض‬ ‫�� ن ا ل ت‬ ‫ ش�ا ر ك� ج�ا ن‬.‫اع�را ف� ا لصر�ح و ا ل�خ ي�ا ل ا لو ا سع‬ � ‫ا‬ ‫ل‬ » �‫ص‬ ‫ط�را ل� ي‬ ‫� معر� «ا ل� سا ي‬ � �‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫) � ن‬Documenta V( ‫) مع ض ا لد ك م ن�ت�ا ا ل�خ ا م‬Mythologies � Individuelles( ‫د‬ ‫س‬ � ‫ي‬ �‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ج‬ ‫ف‬ �‫� ن�ه �ض م ن� ا لرسم ا لر و ا ئ‬ .)Narrative Art( � ‫ي‬ ‫ت�أ‬ ‫ق‬ ‫�ذ‬ ً ‫ف‬ ‫�غ‬ ‫�غ‬ ‫�خ‬ ‫ن‬ ‫ث‬ ‫ن‬ ‫ي�كمل لوق ا م ن� د و ن� كلل ه ا ا ب‬ ‫ها هو‬ ‫ و‬،‫ل��ةح� حو فل ا ل��ا ن� م ف� ر�ضج�حا ب��ي� ا لو ا �ع و ا ل ي�ا ل‬ ‫ا ل� �ل� ن�ظ ة خ ة �ض‬ ‫ح� م�غ�ذ ًي�ا م�ن‬ ‫ن‬ ‫ �ي� ع هو ي�ت�ه على ا لم ك‬، ‫ل�و‬ ‫يو م ي ي‬ ‫� ت� ر� فسا �رت� و ف ا حك على ا ل�� ا ي م‬ .�‫خ�لا لها عملا م�صلا ب�� ن� ا ل�صر‬

Jean LE GAC

Né en 1936

Ne pouvant être le peintre qu’il avait rêvé de devenir quand il était adolescent et refusant d’en mimer le seul rôle, Jean Le Gac va s’ouvrir à la modernité par un travail de deuil : il peindra non la chose, mais l’homme qui la produit. Il va se mettre en scène comme le peintre du dimanche, le doublant de la mise en situation d’un peintre mythique, objet perdu de son désir.

Victime de la gloire de Picasso qui clôt un chapitre de l’histoire de la peinture, lui Jean, le Peintre, en ouvre un autre dans lequel il sera le héros d’un roman dont ses toiles seront le décor. A la périphérie de l’art, son œuvre entre peinture et littérature se construit dans la rencontre de genres dits mineurs : dessin, aquarelle, pastel et photographie sont associés à des textes qu’il écrit en empruntant la verve romanesque des romans de séries.

Son thème, les tribulations d’un artiste dont la carrière aurait dû être la sienne, se développe entre fiction et confession. Il participe à l’exposition « Mythologies Individuelles » à la Documenta V et sera intégré dans le Narrative Art. Cependant, et sans jamais dériver de cette enquête sur Le Peintre, dans un va-et-vient permanent entre réel et imaginaire, Jean Le Gac qui pose sur l’art d’aujourd’hui un regard narquois et amusé, met fondamentalement en jeu sa propre identité pour nourrir une œuvre qui relève de l’art du comportement.

Jean Clair

‫ז’אן‪-‬מישל מוריס‬

‫נולד ב‪1938-‬‬

‫קולנוען בעל מוניטין‪ ,‬מוריס הצייר אינו אוהב דימויים‪ .‬את פעולתו בתוך הציור הוא עושה מתוך התחשבות‬ ‫במורכבות החומר הנושא אותו‪ .‬הבדים הקופטים במצרים‪ ,‬ציורי הקיר הרומאים בסן‪-‬סוון‪ ,‬הארכיטקטורה של‬ ‫הויזיגוטים‪ ,‬אמנות בית אומייה‪ ,‬הפרסקות של לודיוס הנמצאות במוזיאון מרחצאות דיוקלטיאנוס‪ ,‬מגילת מעשה‬ ‫גנז’י מיפאן של המאה ה‪ ,12-‬את כולם צייר מוריס במהלך מסעותיו הרבים‪ :‬מהם חזר עם וודאות שאצל בני‬ ‫‪’...‬האנוש קיים צורך פנימי אוניברסאלי לשרטט קווים באופן מסודר‪ .‬קווים‪ ,‬קווים ב‪’-‬צבעים נקיים‬ ‫ואולם לפתע בשנות השמונים‪ ,‬הקווים מפנים מקומם לצורות של עלים‪ .‬עלים של עצי אגוז או צמחי קוציץ‪ ,‬של עצי‬ ‫תאנה או של במבוק‪ .‬עלים או למעשה טביעת חותמם‪« .‬הרעיון הוא סימן לדברים‪ ,‬התמונה סימן לרעיון‪ ,‬סימנו של‬ ‫‪’.‬הסימן‪ »...‬אומר אומברטו אקו בספרו ‘שם הורד‬ ‫דיו וצבעים בשילוב פסטל‪ ,‬ז’אן‪-‬מישל מוריס שב לצורך תערוכה זו להשתמש אך ורק באקריליק‪ .‬אבל גם פה‬ ‫הוא יוצר מהם צורות מורכבות‪ ,‬זוויות ‪ (carton plume).‬הוא מחדש‪ :‬החומר הנושא הוא דפי פוליאוריתן‬ ‫ואליפסות‪ ,‬וכשהוא נוקט בשיטת ה‪’-‬טונדו’ (עיגול בתוך עיגול)‪ ,‬הוא מניח לקומפוזיציה שלו לזלוג מעט החוצה‪.‬‬ ‫‪.‬ואף אינו נמנע מלצטט את עבודותיו בשילוב קווים ועלים בסגנון מאטיס‬ ‫אוליבייה דה‪-‬שמפרי‬

‫‪Année : 2009‬‬ ‫‪Titre : Cencelles n°7‬‬ ‫‪Format : 56 x 76,2‬‬ ‫‪Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g‬‬

‫جان ميشال موريس‬ ‫� عا ل ا ف‬ ‫خ‬ ‫ل�ا ل� م ن ا لص �ة ق� ا ت‬ ‫ ه � �ا ت‬. � � ‫ل� ن ع� � ا �ب�ة ا لس� ن�ما ح� ث‬ ‫سل�ط‬ �‫ل‬ ‫د� م‬ ‫ي � ور و رر‬ ‫ني �ة‬ ‫ل و ري شس �ةم �خ�ف ب�ةرفب و ف ن ي ن أ ني ب�ةرعق ر ب�ة بف‬ ‫ن‬ ‫ت‬ �‫ل�د را �ي�ا � ا لر و ما �ي‬ ‫س� ا ل� ب� ي‬ ‫فعلى د م ج� �إ �كا ي‬ ‫� مصر و ا ج‬ ‫ م� ا ل��ة� فج‬.��‫� ا ل‬ ‫ط� � ي‬ ‫ل� ا ل ل�ي� � ي‬ ‫� لى ن‬،)Saint-Savin( ‫سا ف�� ن‬ ‫ ص لًا � لى �د ا ن�ي�ا ت‬، ‫ل�ي��ز ��غ ف� ن ا ل�أم �� ن‬ � ‫ا‬ ‫س‬ �‫ه‬ ‫د‬ �‫ي‬ �‫� سا ن‬ ‫ي و و � و ي ي��خ و و إ�غ ج ر‬ ‫�ي‬ ‫) ف� ت� ف‬Ludius( ‫كل��ا ن‬ ‫ح� إحما د � ت‬ ‫ا ل ما ن�� م ط ط م ا م ا ت‬ �‫ن‬ � � � � � ‫ل‬ ‫د‬ ‫م‬ � � ‫و‬ ‫يو‬ ‫ّ م في و ي و س ر و‬ ‫ف ًر ج ج ي‬ ‫ف�و ي�او�اسن ا ق‬ ‫ل�ا ن�ي� ش‬ ‫ل� ن ا ث‬ ‫ كل ا ع � ت‬، �‫ع‬ ‫ عا د م�ن‬،‫� � ش��ة م �س ل�أ ن�ه ج�ا ب� ا لعا ل مسا � ا‬ � ‫�ة خ �ة م �ة رخ و‬ ‫ي ي ب � ق ر ��ة ب�أ ي ر�خ ه ر ت�ظري �ة و ر‬ ‫ث‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫�ةي ن ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫�رحا له و ب�ه ��ا ع � ن� رسم ا ل طو ط ا لم�� م حا ج� �إ �سا �ي� د ا � ي‬ ‫ �طو ط و �م‬. �‫ل� و كو �ي‬ ‫�خ‬ ‫خ‬ ...‫�طو ط م ن� ا للو ن� ا ل ا م‬ ‫�أ‬ ‫ ح ّ ش�ك �أ ا ق ا ش‬،� ‫�ف��أ �ة ف�� �د ا ��ة ا ث‬ ‫ل�ما ن�ي� ن�ا ت‬ ، ‫ و را ق� ش� ج�ر ا للو �ز‬.‫ل� ج�ر مكا ن� ا ل�خ طو ط‬ ‫ج‬ � ‫ل‬ ‫ل‬ ‫ي ب ي‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫�أ‬ ‫ح�ة ف‬ ‫ق�ة‬ ‫ا ش‬ ‫ ا ت‬،�‫ل� ك‬ ‫ل�� ن‬ ‫� ر و ا ي�ت�ه‬ � . ‫ و ب�ا ل�أحرى علا مت�ها على ا للو‬، �‫ ي�رسم ا لو ر‬.�‫ي� و ا ل�خ ي��ز را ن‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�ة ع ا �ة ا ف‬ ‫ف‬ ‫�ؤ ف‬ ‫و«ا س ا ل د �ة ق‬ ‫ت‬ ‫ل�ك �ة علا م�ة ا ل ش‬ .‫ل�كر�ة‬ ‫ و ا لصو ر ل م‬،‫�أ�ي�ا ء‬ ‫ «ا ر‬:‫ ي��و ل ا لم ل� و م ب�ر�و �إ ي�كو‬،» ‫�ةم و ر �ة‬ .» ‫علا م ع ن� علا م‬ ‫ف‬ ‫�عد ا لعم � ا سط�ة ا لح� ا لص�ب�غ�ة ا لمم�ز ��ة �ا ل�ا ت‬ � �‫ ي�عو د ج�ا ن� مي� ش�ا ل مو ر‬،‫س�ل‬ � ‫وج ب ب‬ ‫ب‬ ‫بر و‬ ‫ل بو‬ ‫ي‬ ‫أ‬ ‫س ف ي�ة‬ ‫ن ف‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫ل� ك‬ �‫ �ل�ي‬:‫� عمله ا ب��كا ر ج�د ي�د‬ �‫ه�ذ ا ا لمعر ض� �إ لى ا س�ت�خ د ا م ا للو ن� ا ل� كر‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫�و‬ ‫ لك�أ� � ي‬.�‫حس‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�خ ت ف�ة‬ ‫ش‬ ‫ ما ن‬،� ‫ل��ا ت‬ ‫م ن� ا لكرت�و ن� ا لسمي� ك‬ ‫ع�د ما ي�عو د �إ لى‬ ‫ ي�عط�يها ف�أ�كا لا م �ل� �ةم ن� ف�ز و ا ي�ا و ي‬.� ‫هل� ي ج‬ ‫�ة‬ ‫ح�ة ت ق‬ ‫ة‬ ‫ض‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ث‬ ��‫ح‬ ‫ل�و ا � ب‬ ‫ ي�صل �إ لى حد ي‬.� ‫ا للو ا ل���أ ي‬ ‫ �ي� ج�عل ا لرسم أ ���ي� ع ن� ا ج‬،�‫ل�د ي� ا لمس��ةد ي�فر‬ ‫ق�ة‬ ‫�خ‬ ‫�خ‬ ‫ق‬ ‫ت‬ ‫�ز‬ .‫ �ي�م ج� ا ل طو ط و ا ل� و را � على طر�� ما ��يس‬، ‫ي�ق�ت� ب�س م ن� عما له ا ل ا ص‬ ‫ي‬

Jean-Michel MEURICE

Né en 1938

Cinéaste renommé, Meurice le peintre fuit les images. Son intervention s’inscrit dans la matière picturale en intégrant la problématique du support. Les tissus coptes d’Egypte, les fresques romanes de Saint-Savin, l’architecture des Wisigoths, l’art des Omeyyades, les fresques de Ludius au musée des thermes de Dioclétien, le rouleau du Dit du Genji au Japon du XIIè siècle, Meurice les a dessinés, car il a beaucoup voyagé : il en est revenu avec la certitude que, pour la personne humaine, tracer des lignes de manière régulière est de l’ordre d’une nécessité intérieure universelle. Des lignes, des lignes de «couleur pure»...

Soudain, dans les années 1980, la ligne fait place à des formes de feuilles. Des feuilles de noyer et d’acanthes, de figuier et de bambous. Des feuilles ou du moins leurs empreintes. « L’idée est signe des choses, et l’image est signe de l’idée, signe d’un signe…», dit Umberto Eco dans « Le nom de la rose » .

Des encres et des teintures, associées au pastel, Jean-Michel Meurice revient pour cette exposition au seul médium de l’acrylique. Mais il invente encore : support carton plume. Il leur donne des formes additionnées, angles et ellipses, et quand il reprend le traditionnel tondo, il fait déborder partiellement sa composition. De même qu’il fait de l’autocitation, lignes et feuilles matissiennes mêlées.

Olivier de Champris

‫אנדרה רפריי‬

‫נולד ב‪1925 -‬‬

‫אנדרה רפריי שהגיע לציור דרך הצילום והקולנוע‪ ,‬יוצר יצירה מיוחדת במינה‪ ,‬ששבה וחוזרת ליצירות המופלאות‬ ‫‘במוזיאון הדמיוני’ שלו‪ ,‬בצבעי בד או עפרונות צבעוניים‪ .‬מסע חוצה גבולות בין ההיסטוריה של האמנות‪ ,‬הקולנוע‬ ‫‪.‬וחייו האלגוריים של מרסל דושאן‬ ‫כמו בורג’ס בספרות‪ ,‬רפריי מציב במרכז עבודתו את הנושא החידתי של ההעתק‪ .‬לא כמו זיוף מכני של יצירה‬ ‫‪.‬מקורית אלא כמלאכה של רה‪-‬אקטואליזציה של יצירות רבי‪ -‬אמנים מפורסמים‬ ‫בעזרת עדשת המצלמה‪ ,‬עפרונות צבעוניים‪ ,‬מקטעים בלב הציור (כמו בסדרה המכונה ‘קרעים’) ואף בעזרת מסע‬ ‫‪(...‬מסלול לכאורה רחוק מהציור)‪ ,‬יוצא אנדרה רפריי לחיפוש אחר פבלו פיקאסו‪ ,‬רובר דלונה‪ ,‬גוסטב קורבה‪ ,‬ועוד‬ ‫‪.‬מהו צייר?‪ ...‬זהו אספן שמצייר תמונות שהוא אוהב אצל אחרים» כתב פיקאסו«‬

‫‪Année : 2006‬‬ ‫‪Titre : Autoportrait de Picasso‬‬ ‫‪Format : 95 x 61 cm‬‬ ‫‪Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g‬‬

‫أندري رافراي‬

‫ق �أ‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ً ‫ ا لد لد �ه �أ سل ً�ا خ�ا‬،‫ل�ص � ا لس� ن� ا‬ ‫خ‬ .‫صا‬ ‫�د م ن�د ر ي� را �ر ي� �إ لى عا لم ا ل� ن� م ن� �لا ل ا ت و ي ر و ي �أم مم‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫ت خ ف‬ ‫ق‬ ‫ن ا ئ� ت� ف �خ‬ ‫ش‬ ‫ت‬ ‫� م� ر و ع م‬ ‫� �ي� ي‬ �‫ع�ر �ا ري�� ا ل� ن‬ ‫ ي� ب�حر ب‬.‫ع�د رسمها ب�ا لري�� و ا ل�لم‬ ‫ح��خه ا ل �ةي�ا ل ي‬ ‫ي�س�و ح ي‬ ‫ت‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫�ز‬ . �‫ص‬ ‫ح�ا �ه ا ل� ي‬ ‫لس��ما و رمو ي‬ ‫وا ي‬ ‫أ‬ ‫ �ط ا ف� � ف�� ل حا ت�ه ل�غ�ز ا ن‬،� ‫ش��أ ن � �غ ف�� ا ل�أد‬ ‫ل�س�خ�ة �إ ذ� لا �ت�غ د و ه�ذه ا ل� خ�ي�ر�ة ن�ق�لا‬ ‫ب ي رح ر�ة ر ي ة ي و‬ ‫و �ن ب و ر س ي�أ‬ ‫� ل�أع ا ك�ا ا ف‬ ‫ل� ن�ا ن�� ن‬ �‫ ب‬،� ‫ك�ا لعمل صل‬ .�‫ي‬ ‫ل� �إ عا د � ت�حد ي� ث م‬ ‫لقعم ي‬ ‫مي�كا �ي� ي‬ ‫ل‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫ف‬ ‫ل� خ سط ل حا ت‬ ‫ ا ش‬، ‫ل�ل � ن‬ ‫سلسل�ه «ا ت‬ ‫ت‬ ‫ل�ص � �لا ا ت‬ ‫�س�ت�خ د عد س�ة ا ت‬ ‫ل�م�ز �ق�ا ت‬ �( ‫ه‬ � »� � ‫ي‬ ‫و‬ ‫م و ي� و ر� و‬ ‫فو ي ر و‬ ‫م‬ ً ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ ف�ي� ن�طلق� ب� ث ن‬،) ‫ع�د �ظ ا ه ً�ا ع ن� ا ل س‬ ‫ و ا لس�ر (مسا ر ب� ي‬،)Déchirures( ‫ح�ا ع� ب�ا ب�لو ب�ي�كا سو‬ ‫ر م‬ ‫ري‬ ‫�غ ت ف‬ ‫ن‬ Gustave( � Picasso( ‫) و و س�ا � كو ر ب� ي‬Robert Delaunay( � ‫) و ر و ب�ي�ر د ي�لو � ي‬Pablo ‫�أ‬ .�‫ ل خ‬،)Courbet ‫« ا ه ا ل سا ؟» ق‬ ‫ش‬ ‫ع�ه ع� س ما �أح�ه ن‬ ‫�� ن�� م�م ت‬ ‫ع�د‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ «هو ��خص ي ب ي ج و‬،‫«��و ل ب�ي�كا سو‬ ‫بر ر م‬ ‫آم خ و ر م‬ .»�‫ا ل� �ر� ن‬ ‫ي‬

André RAFFRAY

Né en 1925

Venu à une carrière artistique à travers la photographie et le cinéma, André Raffray produit une œuvre singulière, qui recommence les chefs-d’œuvre de son musée imaginaire, à la peinture ou au crayon de couleur. Un voyage à travers l’histoire de l’art, le cinéma et la vie emblématique de Marcel Duchamp.

Comme Borges en littérature, Raffray pose dans sa peinture l’énigme de la copie. Non pas en tant que contrefaçon mécanique d’une œuvre originale, mais en tant qu’entreprise de ré-actualisation des œuvres des grands maîtres.

A l’aide de l’objectif photographique, de crayons de couleurs, d’une rupture au milieu des tableaux (pour sa série intitulée Les Déchirures) et d’un voyage (cheminement en apparence tout à fait en dehors de la peinture), André Raffray part à la recherche de Pablo Picasso, Robert Delaunay, Gustave Courbet, etc. « Qu’est-ce qu’un peintre ?… C’est un collectionneur qui se constitue une collection en faisant les tableaux qu’il aime chez les autres » écrivait Picasso.

‫ולדימיר סקודה‬

‫נולד ב‪1942-‬‬

‫ולדימיר סקודה נמשך בנעוריו בצ’כיה למתמטיקה‪ ,‬לפיסיקה‪ ,‬אבל גם לעבודת כפיים והוא פונה ללימודי חרטות‪.‬‬ ‫בשנת ‪ 1968‬הוא מגיע לצרפת ולומד באקדמיה לאמנויות בפריז‪ .‬בתחילת שנות השבעים הוא מגלה את עולם‬ ‫האמנות העכשווית‪ .‬ובשנת ‪ 1975‬הוא מתחיל ליצור בברזל ובפלדה בכבשן מפוח‪ ,‬דבר המאפשר לו להימנע‬ ‫משאלת הפרזנטציה‪ .‬מופיעים בעבודתו ‘הכדורים’‪‘ ,‬הסביבונים’ ו‪‘ -‬הפירמידות’ הראשונים‪ .‬הספֵ ירות שלו‪,‬‬ ‫הפֵ אונים‪ ,‬המשטחים הקעורים והמקומרים‪ ,‬מוצבים על הקרקע או נשענים על קיר‪ ,‬מעוררים ראשית חשש‬ ‫בשל המסה והכובד שלהם‪ ,‬בשל הגרביטציה שלהם והבסיסים המוחשיים שלהם‪ ,‬וזאת אף כשהם עשויים פלדה‬ ‫‪.‬ממורקת שהחלל משתקף בהם‬ ‫בין מיקרו למקרו מגוון ולדימיר סקודה את מעטפות וצורות פסליו‪ .‬הספֵ ירה הופכת להיות אחת מהנושאים‬ ‫העיקריים במחקרו ודרכה הוא מפתח שלל התייחסויות בין הפנימי והחיצוני של החומר‪ ,‬בין חללו של הצופה וזה‬ ‫‪.‬של היצירה‪ .‬יצירתו של ולדימיר סקודה מטפלת למעשה ביקום ובחוקיו‬

‫‪Année : 2008‬‬ ‫‪Titre : Sans titre‬‬ ‫‪Format : 50 x 65 cm‬‬ ‫‪Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g‬‬

‫فالديمير سكودا‬

‫ف‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫لل�ي��ز �ا ء ا ل �ا �ض ي�ا ت‬ �‫ �ت�د ر ب‬،�‫ل�د و ي‬ ‫ ب‬.� ‫�رعرع � �ألا د ي�مي�رسكفو د ا و ب�ه ب‬ ‫�أح� ا لعمل ا ي‬ ‫ح� �اف ص �ة ق ي و ر‬ ‫ي‬ ‫ف‬ ‫ة‬ ‫خ‬ ‫ت‬ �‫ل�ص�بح �صا ئ‬ ‫ و ا ر�ا د د ر و س معهد‬1967 ‫ �د م �إ لى �ر ن�سا عا م‬. �‫� ح�ر ب�ا لإ� ب�ر� ا ل�أح�و ري‬ ‫�ةي ف‬ ‫� ا ف ذ‬ ‫ت� ف� ا ف‬ ‫ا يف‬ ‫ �د �أ � ق‬1970 ‫ل� ن ا ل عا ص عا‬ ‫ش‬ ‫ا‬ �‫ص‬ �‫ك‬ ‫ا‬ � ‫ا‬ � � ‫ل‬ �‫ل�مي‬ ‫ل� ن�و ن� ا‬ . � ‫ل�لا‬ ‫د‬ ‫لحد‬ � ‫ج‬ ‫�أ و ب ي ل‬ ‫س‬ ‫ب‬ ‫ي و‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫ش �ة ف� م ض ر �ظم‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫�» »مد ما ت‬ ‫«ك �ا ت‬ ‫ت‬ ‫ي �ذ ذ ت‬ »� ‫ هر� و ل ر و ي‬.�‫� ا لعر‬ ‫و و‬ ‫ ف�لم في�عدة له م � ا � م�كل � ي‬1975 � ‫� �أي‬ .‫» ه ا » �� ا ل�ت� � ع� ن� ا‬ ‫�ض�ة‬ ‫ة أ ف‬ ‫�ة‬ ‫توث �أر م ي ش ر ي ه �ة‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ � ‫عل‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ � ‫حا‬ ‫سا‬ � ‫ا‬ ‫ط‬ ‫ل‬ ‫ا‬ � � ‫ل‬ ‫ا‬ �‫س‬ � ‫ل‬ ‫ا‬ � ‫د‬ ‫عد‬ ‫د‬ ‫ه م‬ ‫ر وم‬ ‫ي م‬ ‫ى‬ ‫��ي�ر عما له �ب�أ�كا لها ا لكر و ي و ه‬ ‫�ةر وق‬ ‫ك�ا ف�ت� ا ت‬ ‫ا ل�أ ض �أ ا لمعل�ق�ة على ا لحا ئ�ط خ� فً�ا �حك �ز ن� ا ث‬ ‫لل�ا ذ� ب�ي� و �ا عد ت�ها‬ ‫ا‬ � � ‫حد‬ ‫و ب م و ه و ف ذ ه و ق يه ج‬ �‫ر‬ ‫ ل ا ح�ض‬.‫ل�ا سع�ةو‬ ‫ت‬ ‫ا ش‬ ‫ص� ا ل�ذ � �عك ا ن‬ ‫ن‬ ‫ل�و ر مما‬ ‫ب�أ ه‬ ‫ي ي س‬ ‫�أو ر �غعا رم ح�تى ع�د ما �كو ن� م ن� ا ل�لا � ا لم و ل‬ ‫ن‬ ‫ه‬ ‫ا‬ ‫ا‬ �‫ح‬ � ‫ه‬ � .‫عل�ه‬ ‫ص‬ ‫رمم و ي‬ ‫مه‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫ي��و ن املعا ل� ا جلص�غ‬ ‫ا ل�خ‬ ‫ش‬ ‫ت‬ ‫ا‬ ‫ا‬ � ‫ط‬ ‫ط‬ ‫كا‬ �‫�أ‬ ‫ل‬ ‫ا‬ � ‫ا‬ ‫سك‬ � � � �‫ع‬ � � � �‫لك‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫لعا‬ ‫ا‬ � ، ‫د‬ ‫د‬ ‫ل‬ ‫ل‬ � ‫أب‬ �‫ب ي‬ ‫ب ير ي‬ ‫�ة ي ذمي ر و ب‬ ‫لقو‬ ‫ير و‬ ‫� ا ل تو�عد د ي�ة‬ ‫م�ت�غ د ا لك �ة �أحد مم ا �ض � � ث‬.‫م ن�ح ت�ا ت�ه‬ ‫ح�ه ا ل� سا‬ ‫س� �إ � ت�سمح ب�ت�طو ي�را لعلا�أ �ا ت م‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ف‬ ‫ح�ة ت ف�ة ت�غ‬ ‫ة خ‬ ‫�� ن د ا خ‬ ‫ح�ة ش‬ ‫ن‬ �‫ب ي‬ ‫ � و ص عما ل �لا د ي�مي�ر‬. �‫ ب��ي� مسا ا لم�ا هد و مسا ا ل�ح‬،‫�ل ا لن�ظما د � و �ا ر ج�هقا‬ ‫ف‬ .‫� � ا م ا لكو ن� و �و ا ن�ي� ن�ه‬ ‫سكو د ا � ي‬

Vladimir SKODA

Né en 1942

Vladimir Skoda grandit en ayant un intérêt particulier pour les mathématiques et la physique. S’intéressant au travail manuel, il entame une formation de tourneur-fraiseur.

En 1968, il arrive en France et suit les cours aux Beaux-Arts de Paris. Au début des années 1970, il découvre l’art contemporain et en 1975, travaille le fer et l’acier à la forge ce qui lui permet de régler le problème de la représentation. Les premières « boules », « toupies » ou « pyramides » apparaissent.

Ses sphères, polyèdres et surfaces concaves ou convexes, posées au sol ou contre un mur, suscitent d’abord une appréhension de leur poids et de leur masse, par leur gravité et leur assise tangible, et ce même lorsqu’elles sont en acier poli et réfléchissant l’espace.

Entre microcosme et macrocosme, Vladimir Skoda va varier les enveloppes et les formes de ses sculptures. La sphère devient l’un de ses sujets de recherche prédominant pour développer la multiplicité des relations entre l’intérieur et l’extérieur de la matière, entre l’espace du spectateur et celui de l’œuvre. L’œuvre de Vladimir Skoda aborde le cosmos et les lois de l’univers.

‫טוני סולייה‬

‫נולד ב‪1955-‬‬

‫אמן המשתייך לזרם האבסטרקטי החדש בצרפת‪ ,‬טייל‪ ,‬צייר‪ ,‬משורר וצלם‪ ,‬המבקש «להיות בסימביוזה עם הזמן‬ ‫‪.‬והחלל שלנו»‪ .‬טוני סולייה מטייל וקונה לו תוך כדי כך את העולם‬ ‫בעבודה שלי ישנה דחיפות»‪ .‬הוא מערב אם כך בין החיים לציור‪ .‬מסעותיו מובילים אותו למחוזות רחוקים‪«:‬‬ ‫מדבריות‪ ,‬הרי געש‪ ,‬חופים אבל גם לאזורי מטרופולין שם הוא פוגש את «ערים הגובלות לעולם»‪ .‬הוא מצלם‪ ,‬הוא‬ ‫‪.‬מצייר‪ ,‬הוא זורה מיצבים זמניים – וכך הוא מציין את חולשתנו בפני עוצמתם ושחיקתם של האלמנטים‬ ‫‪.‬יצירותיו המורכבות משלבות בסיס של צילום עליו מכחולו רושם את עקבות נדודיו‬ ‫פ‪.‬ג’‪ .‬פרסין‬

‫طوني سولي‬

‫�ة‬ ‫ف‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ف ن‬ ‫فن‬ ‫� رحا ل ‪ ،‬رسا م‪ ،‬ش�ا عر و مصو ر‪،‬‬ ‫��ا ن� م ن� �ي�ا ر ا ل� ن� ا ل� ج‬ ‫ت�ري�غ�د ي� ا ج‬ ‫� سو ل ي‬ ‫�‪ .‬طو � ي‬ ‫ل�د ي�ند ا ل�رئ�س ي‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ش‬ ‫ي�سعى لك� �ع�‬ ‫«���ا م مع عصر�ا ب�ي����ا»‪ .‬ي� ج� ب� ا لعا ل ي�س�ملكه‪.‬‬ ‫ف‬ ‫‪ �»:‬ي يع لي��ض ب �ة»‪� � .‬ز ا ف‬ ‫ق‬ ‫ل� ن و ا لح�ا �ة‪ .‬ت�ق� وده حلا ت�مه �ول �أ ق�طا �ع�د �ة خ‬ ‫�‬ ‫ط�ر�ة‪:‬‬ ‫م‬ ‫ى‬ ‫�‬ ‫ر ب ي و ق�ة ي‬ ‫� م ي ر و ر ي ج� � و ي‬ ‫ي��و ل‬ ‫ي‬ ‫و �ة ر �أ ن إ‬ ‫ش‬ ‫ث‬ ‫ئ‬ ‫م ن� ا لصح ا ء � ل ا ل� ا ك� ن‬ ‫ح��‬ ‫ل�حر� ‪� .‬إ لا �ه لا �يه ج�را لمد ن� ا لعملا �‬ ‫لا � ل ا ل� ا ط ا‬ ‫ر ًث إ ى ب ر ي� و صو إ ى و � ب ي‬ ‫�أ‬ ‫ف �ة‬ ‫يً‬ ‫ح�ا ع ّما هو «على حد و د ه�ذ ا ا لعا لم»‪ .‬ي�صو ر و ي�رسم و ي��ز رع عما لا �ا ن�ي� م ش�د د ا‬ ‫��ذ ه� �‬ ‫ي ت ب ب �ض ف ن �أ‬ ‫�ظ �ة‬ ‫�ة ق‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫لط�ي�ع و �و �ها و �لو د ها‪.‬‬ ‫� على �أ ع��ا ما م قع م ع�ا صرا ب‬ ‫ب�ا ل�ا ل ي‬ ‫عمله م�ز � ج�‪ ،‬ي� �خ�ذ ا لصو ر�ة �ا عد �ة له و ت�رسم عل�يها ر� ش�ت�ه ملا مح ت�رحا له‪.‬‬ ‫ي‬ ‫ي‬

‫‪Né en 1955‬‬

‫‪Tony SOULIÉ‬‬

‫‪Artiste de la nouvelle abstraction française, voyageur, peintre, poète et photographe,‬‬ ‫‪il cherche à « être en accord avec le temps et l’espace qui sont les nôtres ». Tony Soulié‬‬ ‫‪parcourt le monde et se l’approprie.‬‬ ‫‪« Dans mon travail, il y a urgence. » Il mêle la vie à la peinture. Ses voyages le conduisent‬‬ ‫‪dans des contrées extrêmes : les déserts, les volcans, les rivages marins mais aussi les‬‬ ‫‪mégalopoles où il va à la rencontre « des états limites du monde ». Il photographie, il peint,‬‬ ‫‪il sème des installations éphémères soulignant ainsi notre fragilité devant la force et la‬‬ ‫‪pérennité des éléments.‬‬ ‫‪Ses œuvres mixtes ont désormais pour base une photographie sur laquelle son pinceau‬‬ ‫‪dessine les repères de son errance.‬‬ ‫‪P. G. Persin‬‬

Année : 2007 Titre : New York n°1 Format : 80 x 78,89 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

AnnĂŠe : 2008 Titre : Ingba Format : 56 x 82,6 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

‫אנדרה סטמפפל‬

‫נולד ב‪1930-‬‬

‫אנדרה סטמפפל משלב דייקנות והומור ביצירה שממוקמת בין אמנות קונסטרוקטיבית לאמנות קונקרטית‪ .‬היצירה‬ ‫‪.‬באה לידי ביטוי על נייר או על בד אבל גם בביצוע המונומנטאלי של הארכיטקטורה‬ ‫אם נוטים לקשור את יצירתו העכשווית למינימליזם או לאמנות קונסטרוקטיבית‪ ,‬סטמפפל אינו רואה בכך מושא‬ ‫להשגה אלא נקודת פתיחה‪ ,‬נושא‪ .‬המוטיב המינימאלי שב ומופיע ברצפים של מספר אלמנטים המשבשים את‬ ‫הסדר הראשוני‪ ,‬הופכים לעיתים במעין מטמורפוזה תמונה לפסל‪ .‬הטרנספורמציה הזו‪ ,‬אולי משום מקוריותה‪,‬‬ ‫‪.‬מתעוררת לא אחת בפרצי הומור חריפים‬ ‫הארי בלה כתב בלה‪-‬מונד‪ )...(« :‬סטמפפל מדובב עולם בארוקי עליז ואף ליצני בו התמונות תלויות ישר אבל‬ ‫הדלתות נפרצות במעוקם‪ ,‬אלא שגם הוא חוקר ‪ -‬באלגנטיות קונדסית‪ ,‬באדישות נינוחה ‪ -‬את סוגיית המימד‬ ‫‪.‬השלישי‪ ,‬העתיקה כמו האמנות עצמה‬

‫أندري ستانبفل‬

‫�أ‬ ‫ب�ة‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫ن‬ ‫تت‬ ‫ت ف �ز‬ ‫ن ف ن‬ ‫ن‬ ‫�‬ ‫� فعمل س�م ب��ل م ي� ج� م� ا لصرا م و ذر وتح ا لد عا � وقسط عماح�ةل ��راأ و ح ب��ي� ا ل��ق�ةا لم ب� ف� ي‬ ‫�ي‬ ‫ن‬ ‫و ا ل� ن� ا ل� ج‬ ‫ع�ر ع ن� � ا �ه على ا لو ر � و ا للو و ا ل� عما ل ا لعملا � و ا ل� ن�‬ ‫�‪ .‬ي� ب‬ ‫ت�ري�د ي� ا له�د س ي‬ ‫ا لمعما �‪.‬‬ ‫ن ق �ة‬ ‫�ة‬ ‫ل�ق�ل�ل �أ ا ف‬ ‫� ذ� ا ق� �أ نر�اي ف� ن�ه عل �ض ء ا ف‬ ‫ل� ن ا لم� ن��‪ ،‬ن� ا ه لا � ت‬ ‫ل� ن ا ت‬ ‫ع� ب�رهما �غ ا ي� ب�ل ��ط‬ ‫�‬ ‫ى‬ ‫�‬ ‫ي ي و �غ � بق ي ر ق ي‬ ‫إ‬ ‫رق �أ‬ ‫ع�ا ص عد �ة‬ ‫و ق‬ ‫�ض‬ ‫�ض‬ ‫� م�ؤ ل�ف�ة م ن ن‬ ‫ل�طا ت‬ ‫ا ن�طلا � و مو و ع‪ .‬ي� ن�طل� م ن� ا لمو و ع ا لص ر ي� و ي��سمه �إ لى‬ ‫�‬ ‫ر‬ ‫ح�ة‬ ‫ف‬ ‫ن تق‬ ‫تق‬ ‫�خ‬ ‫ض‬ ‫ت ث‬ ‫ل� ا ل�ن�ظ ا م ا لمعهو د‪ ،‬ح�تى ت�ت�‬ ‫�� ب‬ ‫� ب�ع� ا ل ي‬ ‫�أح�ا ن� ا للو �إ لى �م�ا ل‪ .‬لا ي� لو ا لا���ا ل‬ ‫حو ل � ي‬ ‫ب�ة‬ ‫ذ‬ ‫�ذ‬ ‫م ن� ه ا �إ لى � ا ك� م ن� ر و ح ا لد عا � ‪.‬‬ ‫ف‬ ‫� (‪ )Harry Bellet‬ف�� صح��ف�ة «ل م ن�د»‪�« :‬ت�كل ت‬ ‫ت‬ ‫ك�� ها � ��ل� ت‬ ‫س� ب� ف�ل ع ن� عا لم م�ز خ�ر�‬ ‫ف ب‬ ‫ري ب ي ي‬ ‫ي‬ ‫و�ة ُو‬ ‫ت ق ي‬ ‫أي م‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫�خ‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ش‬ ‫ث‬ ‫ت‬ ‫ح�� �عل� ا‬ ‫و �رح‪ ،‬طا �ئ� و م ج��و ن� ي‬ ‫للو حا � ج�ا لس قو ���تحق ا ل� ب�و ا ب� م ن� ا ل ل�‪ .‬لك ن� م ن� د و ن�‬ ‫ش‬ ‫م ن ا ل ق�� ا لد عا �ب�ة ‪� ،‬ط س�ؤ ا �د � �د ا ل س ‪ :‬س�ؤ ا ا ل�عد ا ث‬ ‫ل�ا ث‬ ‫ل�»‪.‬‬ ‫ل ب‬ ‫ي رح‬ ‫ا ل�ت�د ي�د‪ ،‬و ب�ر و ح � ر ي و‬ ‫ل يم م ر م‬

‫‪André STEMPFEL N‬‬

‫‪é en 1930‬‬

‫‪André Stempfel marie rigueur et humour dans une œuvre qui se situe entre art construit‬‬ ‫‪et art concret. Cette œuvre s’exprime à la fois sur le papier ou la toile et dans la réalisation‬‬ ‫‪monumentale dans l’architecture.‬‬ ‫‪Si l’on rapproche son œuvre actuelle du minimalisme ou de l’art construit, Stempfel‬‬ ‫‪considère ceux-ci non pas comme un aboutissement mais comme un point de départ,‬‬ ‫‪un sujet. Le motif minimal est décliné en séquences de plusieurs éléments qui bousculent‬‬ ‫‪l’ordre établi, métamorphosant, parfois, un tableau en sculpture. Ce transfert, par son coté‬‬ ‫‪insolite, n’est pas sans générer un humour subtil.‬‬ ‫‪Harry Bellet écrit dans Le Monde : « […] Stempfel parle d’un monde joyeusement baroque‬‬ ‫‪et un peu loufoque où des tableaux sont accrochés droits et les portes percées de travers,‬‬ ‫‪mais pose, sans appuyer, mine de rien, avec l’élégance de l’espièglerie, la question, vieille‬‬ ‫» ‪comme la peinture, de la troisième dimension.‬‬

‫ז’אק טומאן‬

‫נולד ב‪1951-‬‬

‫יצירתו של ז’אק טומאן המורכבת מרצפים סדרתיים מבוססת על רישום חזק וקונספט של בחירה נועזת במיוחד בצבע‪.‬‬ ‫היא נוצרת בדיו‪ ,‬בעפרון‪ ,‬פסטל‪ ,‬אקוורל ושמן על בד או נייר וממוקמת בצמתים של כמה זרמי אמנות של סוף המאה‬ ‫ה‪ ,20-‬ביניהם בשנות ה‪ 70-‬זרם הפיגורטיבי‪-‬נרטיבי‪.‬‬ ‫סלידתו של האמן מריבוי הקיצורים וראשי‪-‬התיבות במרחב המקצועי והטכני של חיי האנוש עוררה אותו ליצור סדרה‬ ‫שכותרתה ‘נוטריקון’‪.‬‬ ‫צילומים של עוברי‪-‬אורח‪ ,‬צעירים‪ ,‬זקנים‪ ,‬פועלים‪ ,‬פקידים‪ ,‬בטלנים‪ ,‬נתונים בין לסתות פעורות של אותיות ראשיות‪.‬‬ ‫האדם נדמה כממתין‪ ,‬תלוש מפעולותיו היומיומיות‪.‬‬ ‫«קיצורים וראשי תיבות הם כלים בידי אנשי שררה שחותרים לרמת הפשטה בה אנשים‪ ,‬על משקלם ובשרם‪ ,‬אינם‬ ‫קיימים עוד‪ .‬הם הופכים לאנשים ממוצעים‪ ,‬אדם כאצצעי‪ .‬אדם סיזיפי שמוסיף את משקלו לכובד משקלה של מכונה‬ ‫ששוב אין בכוחה לנוע» (ז’אן קלייר)‪.‬‬ ‫השפה המתדלדלת אף היא קורבן לעיכול המהיר של הצורה הכתובה‪ .‬שיר ההאיקו המורכב מראשי התיבות הוא כמובן‬ ‫שיר גנאי‪ ,‬לעג לפצילות הנכפית של הקיצורים‪.‬‬

‫جاك تومان‬

‫ق‬ ‫ذ ت ف‬ ‫� ت�ك�ز ع �ا ك ت� ا ن ا ل �ؤ ف‬ ‫ت‬ ‫ل� م ن� سلسل�ة مت�ت�ا ي �ة ن‬ ‫مل ج � و م � م‬ ‫ير‬ ‫ل� تم� ا للو حا � علىئ رسم �و ي� � ا � م�هو قم‬ ‫ق‬ ‫�ز‬ ‫� � ء ف�� ا ل�أ ل ا ن ‪� .‬ط عمله �ا لح� ا ل�ل ا ل�ا س�� ا لل ن ا لما �� ا ل � ت‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫عل‬ ‫�‬ ‫‪،‬‬ ‫ى‬ ‫�أج‬ ‫و فر �‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ب برو م و ب‬ ‫يل ةو و � �ة ق ي و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ق ش فن ق‬ ‫ض‬ ‫ئ‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫و على ا ل�ما �‪�� .‬ه �ري� فب‬ ‫� م ن� ب�ع� ا ل�ي�ا را ف� ا لعا �ذد � �أل�ها ي� ا ل�ر ن� ا لع�ري� ن�‪ ،‬م�ها � ن�‬ ‫ق‬ ‫ل� ن�ه �ك ه ا ل خ‬ ‫ئ‬ ‫ت‬ ‫� ا لعلا ما ت‬ ‫ا�ت�صا ا ت‬ ‫ع� ن�ي�ا ت‬ ‫�‪� .‬أ�ض � � لى � ك‬ ‫�‬ ‫لس� ي‬ ‫�ا ب‬ ‫ا ل� ب‬ ‫� ا لسا �د � ي‬ ‫ع�ي�را ةل�فصص ي‬ ‫ت إ‬ ‫ف ي شر ت ن نر نو �ة‬ ‫�خ‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫� �ن�ا طا ��ا ا لإ� �سا �ي� �إ لى حد‬ ‫� عا ل�ةم�ا ا لمعا صر و اف لا�كا ل على ا ل�ك�و لو ج�ي�ا � ي‬ ‫ا لم �صر� � ي‬ ‫ج�عله ي�رسم سلسل ا سمها «ا ل�أحر� ا لم�خ ت�صر�ة» (“‪.).”Les Acronymes‬‬ ‫ف ت �ة‬ ‫�خ�ة‬ ‫ق‬ ‫�ظ ف‬ ‫ن �أ ن‬ ‫ص �غ لا ‪ ،‬ش�ا ب�‪ ،‬ج �ز‬ ‫ع�و ‪،‬قًعا مل‪�،‬أ مو � و ا �ع�ة ب��ي� �ي�ا ب� ملط ب�ا ل�أحر� ا ل�ا ج�ي� ‪ .‬ي� ب�د و‬ ‫ور م‬ ‫ا ل� ن�سا ن� ف�� ا ن��ت�ظ ا ‪ ،‬عا ل�ا ب�� ن‬ ‫ي� عما له ا‬ ‫ل�و مي� ‪.‬‬ ‫ي‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫إ«ا ل �ز �أح ف� ا ل خ‬ ‫� ا خ�ت� ع ا ش‬ ‫ع�ا ق ا لسلط�ة ت�سم �ا ل ص � لى م ت‬ ‫ا�ت�صا �أد ا ت‬ ‫س�و ى‬ ‫ه‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫رمو و ر‬ ‫ح‬ ‫إ‬ ‫�ة‬ ‫� ��ض مح ا ل�سد ��غ �� ع ن ا ل � د‪ .‬ه ا ل� ن‬ ‫م ن ا ل�ت� د ح� ث‬ ‫ن‬ ‫س��ز � ف�‬ ‫ه‬ ‫ل‬ ‫س�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫سا‬ ‫�‬ ‫‪.‬‬ ‫و ي�ة ي �ذب � و ج و �ة و إ �ة � و ي‬ ‫� جر ي‬ ‫و ي ي‬ ‫ي أ ل ة ج �غ ق‬ ‫سا ع �عد سا ع ت� ت‬ ‫ح� و �ز ن� ص�خ ر�ة ي��ت�ز ا ي�د‬ ‫ب‬ ‫(‪ ،)Sisyphe‬ب�فطل ا ل� سط�ةو ر� ا لإ� ري��ي� ا ل ي� ي�ر �زح‬ ‫ت‬ ‫�ز ن� ا ف��ع��ز � ن‬ ‫كل�ر‪.‬‬ ‫� ا ل�ها ي��ة ع ن� �حري�كها» ج�ا ن� �أ ي‬ ‫ه ي ج‬ ‫ف‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫�خ‬ ‫تو ف ت ق �غ�ة ت قي �ض‬ ‫�ض‬ ‫�ؤ‬ ‫ن‬ ‫� ا لم ل� ب�و ا سط ا ل�أحر�‬ ‫ح� ا ل�ةهف م ا لسري�ع لل ط‪ .‬ما ا لها ي�كو ا ي‬ ‫� أ���را للف و ��ع ي‬ ‫ل�ا ب�ا � ي‬ ‫ا ل� ل ‪� ،‬ا ن�حد ا ‪� ،‬ض حك � �ه ا ل خ‬ ‫ا�ت�صا ر‪.‬‬ ‫وى‬ ‫�و ج‬ ‫ر و‬ ‫ي‬

Jacques THOMANN

Né en 1951

L’œuvre de Jacques Thomann, composée de suites sérielles repose sur un dessin fort au concept de la couleur particulièrement audacieux. Elle se développe à l’encre, crayon, pastel, aquarelle et huile sur toile ou papier. Elle croise certains courants de la peinture de la fin du XXéme siècle parmi eux, dans les années 1970, celui de la figuration narrative.

L’allergie de l’artiste à la submersion des abréviations-sigles dans l’organisation et la technicité de nos activités humaines a engendré une série au titre générique : « Les Acronymes ».

Photographies de quidam, jeune, vieux, travailleur, fonctionnaire, dilettante, pris entre les mâchoires éclaboussées de Lettres Majuscules. L’homme semble en attente, suspendu à ses vacations ordinaires. « Sigles et acronymes sont les outils des hommes de pouvoir qui permettent de parvenir à ce niveau d’abstraction où les personnes, avec leur poids de chair, n’existent plus. Il est l’homme moyen, l’homme comme moyen. Il est aussi Sisyphe, accroissant de son poids la pesanteur d’une machine de plus en plus inamovible » Jean Clair. L’appauvrissement du langage est victime de cette digestion accélérée de la forme écrite.

La forme du Haïku composée sur la première lettre du sigle est une déviation, un éclat de rire au clivage unique de l’abréviation.

Année : 2008, Titre : Dé-tailleur, Format : 37 x 46 cm, Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

‫טילמן‬

‫נולד ב‪1959-‬‬

‫האמן מקיים דיאלוג בין התבנית לצבע שמקורותיו במסורת האמנות הקונסטרוקטיבית‪ .‬עם‪-‬זאת‪ ,‬השימוש שעושה‬ ‫טילמן בצבעים חומציים מתרחק כמו במכוון ממטרות האמנות המינימליסטית‪ .‬הממד המשחקי בדיאלוג זה עם‬ ‫היצירה נשען ברובו על הצבע והערכים הכרומטיים המשמשים כלי בידי הצופה על מנת שיוקיר או שלא את התבניות‪.‬‬

‫تيلمان‬

‫�أ ن ف‬ ‫��ا ش� ا ف‬ ‫ل� ن�ا ن �ح ا �� ن ا ش‬ ‫ن‬ ‫ل�كل ا لل ن� ت� ن� ب� ج��ذ ه ف�� ت�ق� ي ف ن‬ ‫�‪.‬‬ ‫�‬ ‫ي ب ت�خ ر‬ ‫ف�ة �إفلا �ه � ي‬ ‫ل�د ا ل�� ا لم ب�� ي‬ ‫و و ف عق ور ي‬ ‫أ� ب نو ر اب ذي��ة‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫�‬ ‫� ب�عد ه‬ ‫�‬ ‫ح�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫لح‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫س�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ل�‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ع‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ا س�‬ ‫‪.‬‬ ‫‪،‬‬ ‫د‬ ‫عد‬ ‫�‬ ‫د‬ ‫ل‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ع‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫علم ا لل ن خ�ا �ة ا لل ن ا ل�أسا س ا ل�ذ‬ ‫عط� للم ش�ا هد ف� ص�ة ت�ق�د � ا يش‬ ‫�‬ ‫ل�كل ‪/‬‬ ‫ص‬ ‫ا لم‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ى‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ير‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫رح‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ق‬ ‫ال ش‬ ‫�أ�كا ل على حد �ي�مت�ها‪.‬‬

‫‪Né en 1959‬‬

‫‪TILMAN‬‬

‫‪L’artiste engage un dialogue entre la forme et la couleur qui prend ses origines dans la‬‬ ‫‪tradition de l’art construit. Néanmoins, l’usage que Tilman fait des couleurs acidulées‬‬ ‫‪marque une distance avec les enjeux de l’art minimal. La dimension ludique de ce‬‬ ‫‪dialogue avec l’œuvre repose en grande partie sur la couleur et les valeurs chromatiques‬‬ ‫‪qui fournissent un outil permettant au spectateur d’apprécier la ou les formes.‬‬

Année : 2008 Titre : Fundstrück 4-5-19-20 Format : 42 x 30 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

Année : 2003 Titre : Sans titre Format : 100 x 14 cm Technique : Sérigraphie sur BFK Rives 300g en 4 passages

‫יאן טיזון‬

‫נולד ב‪1933-‬‬

‫עבודתו של יאן טיזון המשתייך לזרם האבסטרקט הגיאומטרי מעידה על התעסקותו המתמדת ביחסים שבין‬ ‫הצבעים לצורות‪ .‬יאן טיזון מעיד במילים אלה‪“ :‬עבודתי מתבססת על הגיאומטריה של הפרופורציות והיחסים שלהם‬ ‫עם העולם בו אנו חיים‪ .‬מבחינה מסוימת ניתן לכנותה עבודה מבנית‪ .‬אני קשוב לקונסטרוקציה שאני בונה ולכן כשאני‬ ‫משתמש במילים ובאימג’ים‪ ,‬טיפוגרפיה ועימוד חשובים בעיני בדיוק כמו האימג’‪ .‬אותם אימג’ים אינם אילוסטרציה‬ ‫לטקסטים אלא מעין הסבר נוסף‪ ,‬או כדברי מאטיס ‘כינור ראשון וכינור שני’‪.‬‬

‫يان تايسون‬

‫ن �أ ت��ا ح ك�ة ا ف‬ ‫ل� ن ا ل�ت� �د ا ل ن�د س ‪� ،‬ع � �ا ن ت�ا �س ن ف� �أ ع ا له ع ن ق� ق‬ ‫ل�ه‬ ‫� م‬ ‫�‬ ‫ج ري ي�‬ ‫ه‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫م� ب ع ر‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫ق�ة‬ ‫ه�ما ما ت�ه ف�� ش� ن ا لعلا � �� ن ا ش‬ ‫ا ت‬ ‫ل�ك ا لل ن ‪� .‬ق� ع ن عمله م ف�س ً ا‪ �« :‬ت�ك�ز‬ ‫ل‬ ‫ع‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ي�‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫�ة ي‬ ‫ف‬ ‫اق‬ ‫�ذ‬ ‫ق‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫� عل ��ها مع ا لعا لم ا ل ي� ��ط�ه‪ .‬ي�مك� �‬ ‫�أح�ا م �‬ ‫س� و ا ل‬ ‫على ه�د س ا ل�‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫ج‬ ‫ع�هً ب�ا ل�ا ل في‬ ‫ي‬ ‫�أ‬ ‫�أ‬ ‫ف‬ ‫ل�ا ل� لل� ن�ا ء ا ل�ذ � ش‬ ‫�أ��د ه �� ل ت‬ ‫ت‬ ‫ن نت‬ ‫ن‬ ‫� مس�ت�خ د ما ا لحر�‬ ‫ح�‬ ‫�ذ ا لمعما ر ي�‪� .‬ا �� ب�ه ب�ا �ة ي ب‬ ‫ب�ا له�د ةس ي‬ ‫ي �أ ي �ة ت �زي �أو ي�ة‬ ‫ف‬ ‫ة‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫�ز‬ ‫ن‬ ‫�أح�ا م همي� �و ا ي� همي� ا لصو ر� ��سها‪ .‬لا‬ ‫ا لط�ا ع � � ا ل‬ ‫ا لص �‪� � � ،‬ك�س� ك‬ ‫تو و ر إ أيخ ة ب ن ل م� ب تو و قي ع�ض ف ج �أ‬ ‫أ‬ ‫ق‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫عل�‬ ‫�‬ ‫ه‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ع�ره�ذه ا ل� �ي�ر� ع� ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‪ ،‬و على حد �و ل ما ��يس «ا لكما ن� ا ل� و ل‬ ‫ي�‬ ‫ل‬ ‫نص‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫إ‬ ‫�ة‬ ‫ب ن ث ن ف‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫لك‬ ‫ا‬ ‫� سم ف�و ن�ي� و ا حد �ة»‪.‬‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫و‬ ‫ي ي‬

‫‪Né en 1933‬‬

‫‪Ian TYSON‬‬

‫‪Rattaché au mouvement de l’abstraction géométrique, le travail de Ian Tyson témoigne de‬‬ ‫‪ses préoccupations sur les rapports entre formes et couleurs. A propos de son travail, Ian‬‬ ‫‪Tyson explique : « Mon travail est basé sur la géométrie des proportions et leurs relations‬‬ ‫‪au monde dans lequel nous habitons. Il peut en ce sens être appelé architectural. Je suis‬‬ ‫‪attentif à la construction que je fais ainsi en utilisant des mots et des images, typographie‬‬ ‫‪et mise en page étant pour moi aussi importantes que l’image. Ces images n’illustrent pas‬‬ ‫‪le texte mais sont un commentaire complémentaire, « premier et second violon » comme‬‬ ‫» ‪disait Matisse.‬‬

‫ברנר וונה‬

‫נולד ב‪1959-‬‬

‫ברנר וונה המוכר בזכות ציוריו ופסליו שייך למעשה לדור המייסדים של האמנות הקונספטואלית‪ .‬את צעדיו הראשונים‬ ‫כאמן הוא עושה בראשית שנות החמישים כעוזר תפאורן באופרה של ניצה‪ ,‬אבל חושף את אישיותו האסטטית כאמן‬ ‫פלסטי כאשר הוא עובר להתגורר בארה”ב‪ .‬להוט אחר מדעים מדויקים ומדעי המתמטיקה‪ ,‬הוא מפתח חשיבה‬ ‫מיוחדת על האמנות הנובעת מהאמנות האבסטרקטית‪ .‬ואכן אי‪-‬הסדר והמקריות הם הנושאים המעסיקים אותו‬ ‫ביותר‪ ,‬כפי שמעידה עבודתו ‘קווים לא מוגדרים’‪ ,‬עבודת מיצב ממתכת שקונה לו מוניטין עולמי‪ .‬ברנר וונה‪ ,‬ביצירתו‬ ‫‘ ‪ ( ’monosémies multiples‬פירושים יחידניים מרובים או יצירות חד כיווניות) משתמש באמצעי תקשורת‬ ‫ויזואליים שונים‪ .‬במחצית שנות השבעים הוא פורש זמנית מהאמנות ונכנס כפרופסור לסורבון אבל היצירה מפעפעת‬ ‫בו ובשנת ‪ 1999‬הוא חוזר עם ‘‪ ’4Arcs de 235.5°‬יצירה שביצע לרגל פסגת ארגון המדינות המתועשות בקלן‪.‬‬ ‫צייר‪ ,‬פסל‪ ,‬רשם‪ ,‬צלם ואפילו כוריאוגרף‪ ,‬ברנר וונה הוא אלקטרון חופשי המסוגל לתכנן וויטראז’ים ורהיטים לקפלה‬ ‫באותה מידה שהוא נרתם לרפרזנטציה על קיר‪ .‬כוח יצירתי שאינו נח מזה כבר חמישים שנה‪.‬‬ ‫)‪(artzari‬‬

‫برنار فيني‬

‫ت أ‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫خ‬ ‫‪ ،‬ا ش�ت� � ن�ا ف�� ن� �ل حا ت�ه ت� ا ث��له‪ .‬خ‬ ‫ف ن‬ ‫ن‬ ‫�‬ ‫م�‬ ‫� ب و ف �أو م ي‬ ‫هفر ب ر ر ي‬ ‫م� ر و ا فد ا فل�� ا ل�خم�هو‬ ‫�ط نىّ �طو�أ اث�ه ا ل� فو لى � ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ث‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ه�مه‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ك‬ ‫�‬ ‫سا‬ ‫ه‬ ‫�‬ ‫ص�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫س�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫� و ب ي ر يس‪ ،‬م مى وف ب ت�أم ي‬ ‫�ق م ي ي ب‬ ‫م عد د ية و ر ي‬ ‫عا م �ة� ي‬ ‫�ض‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ا‬ ‫ح‬ ‫�‬ ‫ط‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫لعل‬ ‫ا‬ ‫�أح�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ا�‬ ‫ل‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ه‬ ‫�‬ ‫م حد ف‪ .‬ب‬ ‫ل�ما ي‬ ‫ا فج‬ ‫و مف و ري ي ‪ ،‬و ر�ة مل و ل‬ ‫عد د و م إ ى و ي‬ ‫ل� ب� قً‬ ‫�ض‬ ‫ف�ض‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫عه‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ت�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ط‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫� و �ضى و لصد مو ي‬ ‫م �ذ و �ألد يل‬ ‫ا � ذ ل ث م� ف ج ر ذي د‪ .‬ب خ ب �غ ي‬ ‫ة‬ ‫على � ك‬ ‫�‬ ‫كس�ه‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ل�‪� ،‬مث�ا له ا ل�لا � ي� «�طو ط ي�ر محد د » (‪)Lignes indéterminées‬‬ ‫ي�‬ ‫ب‬ ‫ً ن أ‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫س� ك عد ًد ا ن خ� ف‬ ‫ش ة‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ع�‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�أحا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ك‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫د ي م نى و مل�‬ ‫ف م� ي‬ ‫و صل‬ ‫�هر� عا ل فمي ‪ .‬ب ف رعد د م� م ل‬ ‫�ة‬ ‫ق‬ ‫ف‬ ‫ا ل�ص �‪ � .‬ن‬ ‫�‪ ،‬ت� �� ع ن ا ل� ن�ت�ا ل�مت� ن ت‬ ‫ع� ن�ي�ا ت‬ ‫� ج�ا مع ا لسو ر ب�و ن�‪.‬‬ ‫ه� ا ل� ي‬ ‫� إ ج� ي‬ ‫لس� ي‬ ‫� �ص� ا ب‬ ‫و‬ ‫عل�م � ي‬ ‫ب ري ي‬ ‫� �أ ن عا د � لى ا لا�ت‬ ‫لك ن ما ف�ت� ئ‬ ‫عا‬ ‫كا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ش إ �أ �ة �أ ق م‬ ‫ت ث‬ ‫‪ 1999‬ب��م�ا�ةله ا ل�هي�ر « ر ب�ع �و ا س‬ ‫‪ 235.5‬د ر ج� » (‪)Arcs de 235.5° 4‬‬ ‫ث ن �ة ف‬ ‫ن ب�ة ق �ة‬ ‫�‬ ‫ب�م�ا نس� ف �م ا لد و ل ا ل�ما �ي� � ي‬ ‫ت‬ ‫ن‬ ‫ه�‪ ،‬ي� ج�ي�د‬ ‫كو لو �ي�ا‪�� .‬ا ن� م�عد د ا لمو ا ب‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ال س ا ن‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ح�‬ ‫�‬ ‫ل�‬ ‫ا‬ ‫ح�‬ ‫ل�‬ ‫و‬ ‫ر مو‬ ‫صو ي فر و ن تى ًصمي ًم‬ ‫ن‬ ‫ا ل ق�صا ت‬ ‫�ز‬ ‫ط�را حرا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‪،‬‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫ي‬ ‫�أ ث ث ن �ة �أ‬ ‫ر ق‬ ‫طل�ق�ا �ا د ر على ت�صمي�م �ا �‬ ‫ي‬ ‫ك�ي�س و‬ ‫�أ‬ ‫�ة ف‬ ‫س ا لل حا ت‬ ‫� ا ل�ز ج�ا ج�ي� ��يها و ح�تى‬ ‫و‬ ‫ر م‬ ‫�ة‬ ‫ف‬ ‫�‪ .‬ف ن‬ ‫ت� ن� ف�ي��ذ ا ل�د ا ن�ي�ا ت‬ ‫ح�و ي�‬ ‫ن�ذ ��ا نف� مق�عم ب� ي‬ ‫خ ق�ة ج قر‬ ‫�لا � لم ت� ن��طع م� ن�ص� �ر ن�‪.‬‬ ‫‪Année de parution : 2002‬‬ ‫‪Titre : Planches mathématiques‬‬ ‫‪Format : 7 planches de 120 x 80 cm,‬‬ ‫‪4 planches de 80 x 80 cm sur polycarbonate‬‬

Bernar VENET

Né en 1959

Connu pour ses dessins et ses sculptures, Bernar Venet appartient aux initiateurs de l’art conceptuel. S’il fait ses premiers pas d’artiste dans les années 1950 en tant qu’assistant décorateur à l’Opéra de Nice, le plasticien affirme sa personnalité esthétique une fois installé aux États-Unis. Féru de sciences exactes et de mathématiques, il développe une réflexion sur l’art à partir de l’abstraction. Le désordre et le hasard constituent ainsi ses thèmes de prédilection, comme en témoigne l’exemple le plus explicite « Lignes indéterminées », installation en acier qui le fait connaître mondialement. Auteur de monosémies multiples (ou œuvres à sens unique), Bernar Venet s’approprie divers supports de communication visuelle. Au milieu des années 1970, il s’autorise un entracte artistique durant lequel il devient professeur à la Sorbonne. Mais l’insatiable créateur revient à la charge en 1999 avec sa sculpture événement « 4 Arcs de 235.5°», réalisée à l’occasion du sommet du G8 à Cologne. Peintre, sculpteur, dessinateur, photographe ou encore chorégraphe, l’artiste apparaît comme un électron libre capable de dessiner le mobilier et les vitraux d’une chapelle comme de s’atteler à la représentation murale. Une force créatrice qui s’exerce depuis une cinquantaine d’années. (artzari)

Année : 2002 Titre : Combinaison aléatoire de lignes indéterminées Format : 65 x 50 cm Technique: lithographie sur Rivoli ivoire 300g

AnnĂŠe : 2008 Titre : Sans titre 7 Format : 163 x 37 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

AnnĂŠe : 2008 Titre : Sans titre 6 Format : 117 x 51 cm Technique : Digigraphie sur papier Arches 240g

‫קלוד וייאלה‬

‫נולד ב‪1936 -‬‬

‫חבר מייסד בתנועת ‪ ,Supports/Surfaces‬יצירתו מגלמת את האסתטיקה‪ .‬עבודה ‪ -‬מונח שתיאוריית‬ ‫‪ Supports/Surfaces‬מציבה כנגד המונח אמנות או יצירת אומנות ‪ -‬המתבססת על חזרה על צורה פשוטה‬ ‫המתפקדת כמו לוגו‪ .‬אבל הצורה‪ ,‬שנמצאה לכאורה באקראי‪ ,‬ומצוירת על חומר המזכירה משחק צורות דקורטיביות‬ ‫במבני מגורים ים‪-‬תיכוניים‪ ,‬אינה מקרית‪ ,‬כפי שנאמר ונכתב רבות‪ .‬זוהי צורה אורגנית בעלת אספקט האנשה ברור‪.‬‬ ‫השימוש בה מאפשר לשוב‪ ,‬לנקודת המוצא‪ ,‬לעבודת הצייר‪ ,‬לארגן את המסע הדיאלקטי בין פרקטיקה לתיאוריה‪.‬‬ ‫החל משנת ‪ 1966‬קלוד וונה מניח את צורותיו על נייר או בד חופשי ממסגרת‪ .‬החומר הנושא והנספג הוא שנותן‬ ‫לצורה ‪ -‬על פי המארג והמרקם שלו ‪ -‬קו מתאר נקי פחות או יותר‪ ,‬עוצמת גוון חזקה פחות או יותר‪ .‬אמנותו של‬ ‫קולוד וונה מאופיינת בנדיבות צבעיו והיא זאת המעמידה אותו כאחד מגדולי הקולוריסטים בהיסטוריה של הציור‬ ‫המערבי‪.‬‬

‫كلود فياال‬

‫�أ‬ ‫ن �ؤ سس ح ك�ة خ� ف‬ ‫�‪�� ،‬سد عمله �ما ل��ة ه�ذ ا ا ت‬ ‫�‪ /‬مسا حا ت‬ ‫ل�ي�ا ت‬ ‫م� م‬ ‫ل�ي�ا ر‪ .‬ي�رت�ك�ز سلو ب�ه على‬ ‫ي‬ ‫ج‬ ‫ج‬ ‫ي‬ ‫� ر‬ ‫ً‬ ‫�ة‬ ‫�ة‬ ‫� ا ل عا كس لل�خ لق ا ف‬ ‫ب�عا � ث��ا ت�ا ل�ن�ظ � ا ل�خ ف‬ ‫�أ��ه � ش‬ ‫ت�ك ا ش�ك ي�س�ط ش‬ ‫ل� ن‬ ‫�‪ /‬مسا حا ت‬ ‫ل�ي�ا ت‬ ‫�‬ ‫�‪.‬‬ ‫م‬ ‫ي‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫أ ي‬ ‫�خ ف �ة‬ ‫لك نر رخ� ا فً�ا ل ا �ق�ا ‪ ،‬لا ُ�ك� ش فر إ �ذ‬ ‫ل�كري ا ل ق‬ ‫ل�ي� ا لمت�حد ر�ة م ن� ا ل� لعا ب�‬ ‫ص�و ل على ا ل‬ ‫ت�� ه ا ا ش ل م‬ ‫� ل م ي ل ي‬ ‫�ة‬ ‫ق�ة‬ ‫ا ل�ت�ز �� ن���ة ف�� ا لمسك ن ا لمت� سط� �ط �� ش‬ ‫ع� ا ئ�ي� ‪ � .‬ه ش�ك ع�ض � ذ� ا ت‬ ‫عا‬ ‫�‬ ‫م‬ ‫ي ي‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ت�خ ي ر‬ ‫و‬ ‫وي‬ ‫ي‬ ‫نٍ‬ ‫ق�ة‬ ‫لعي د �ة � ل و ا ل س ك ا ف� و ا ل ا �ض‬ ‫� ن�ساي ن���ة ‪� .‬سم �ا ت‬ ‫�‪ ،‬و ت��ن�ظ ي�م ا لعلا �‬ ‫ا‬ ‫�‬ ‫ه‬ ‫ا‬ ‫س�‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ل�‬ ‫د‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ى‬ ‫�‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫ح‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫و إ‬ ‫ر م‬ ‫ل�ط��ق‬ ‫اإ ل�د ل��ة �� ن ا ل�ن�ظ ��ة ا ت‬ ‫ي�‪.‬‬ ‫جن�ذ ي‬ ‫ي�‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫�أ‬ ‫ف‬ ‫‪� ،1966‬ع ريكل و د ف��ا لا عل خ� ف‬ ‫ل���ة ن ا ل ق �أ ا ق‬ ‫ل�ما ش� م ن‬ ‫ن‬ ‫ط�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫طا‬ ‫�‬ ‫م�‬ ‫‪،‬‬ ‫د‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ى‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫ي‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ب‬ ‫ع‬ ‫و ق ية إ ر‬ ‫ور و‬ ‫ل�ك عل ا ل سا ح�ة او ل ف�ت� ح�ة ‪� .‬أ ا ا ل�خ ف‬ ‫ل�� ت�عط� ش‬ ‫ا ش‬ ‫ل���ة ‪ ،‬ف� � ا ت‬ ‫ا‬ ‫حك‬ ‫�‬ ‫للع‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ك‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫ى‬ ‫ي‬ ‫ه‬ ‫ل‬ ‫ل‬ ‫ب‬ ‫و و‬ ‫ي‬ ‫�أ م‬ ‫وت ث ف‬ ‫ف ي ن يق‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫� ي‬ ‫س� ج�ها و �إ طا رهاف و ملمسه ي‬ ‫ا‪�.‬ف�م�ل�غ � ن� كلو د �ي�ا لا ب�ر و �� ا للو ن� مما ي� ج�عل م�ه �أحد ب‬ ‫ك�ر‬ ‫خ‬ ‫خ‬ ‫ت‬ ‫ئ‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫�‪.‬‬ ‫� �ا ري�� ا ل�� ا ل ر ب� ي‬ ‫� ا للو � � ي‬ ‫ا �صا �ي� ي‬

‫‪Né en 1936.‬‬

‫‪Claude VIALLAT‬‬

‫‪Membre fondateur de Supports/Surfaces, son œuvre en incarne l’esthétique. Son travail,‬‬ ‫‪terme que la théorie Supports/Surfaces oppose à art ou création artistique, est fondé sur‬‬ ‫‪la répétition d’une forme simple fonctionnant comme un logo. Mais la forme, soi-disant‬‬ ‫‪trouvée par hasard, dont l’apposition sur un support découlerait des jeux décoratifs de‬‬ ‫‪l’habitat méditerranéen, n’est pas indéfinie, comme on l’a trop dit ou trop écrit. Il s’agit‬‬ ‫‪d’une forme organique aux signifiés indéniablement anthropomorphiques. Son usage‬‬ ‫‪permet donc de reprendre, comme à l’origine, le travail de la peinture, d’organiser la‬‬ ‫‪navette dialectique entre la pratique et la théorie.‬‬ ‫‪C’est depuis 1966, sur des supports de papier ou de toile libre que ne structure plus un‬‬ ‫‪châssis que Claude Viallat appose sa forme. C’est la matière du support imprégné qui‬‬ ‫‪donne à la forme, en fonction de son tissage, de sa texture, un contour plus ou moins‬‬ ‫‪net, une intensité de ton plus ou moins forte. L’art de Claude Viallat se caractérise par la‬‬ ‫‪somptuosité de la couleur qui l’impose comme l’un des grands coloristes de l’histoire de‬‬ ‫‪la peinture occidentale.‬‬