![](https://static.isu.pub/fe/default-story-images/news.jpg?width=720&quality=85%2C50)
1 minute read
Partner Geert nam alle scenario’s alvast in zijn hoofd door
![](https://stories.isu.pub/82803959/images/9_original_file_I0.jpg?width=720&quality=85%2C50)
Partner Geert (rechts) samen met Ilana
Partner Geert nam alle scenario's alvast in zijn hoofd door
Nadat de huisarts Ilana heeft doorgestuurd naar Franciscus Gasthuis & Vlietland, brengt haar partner Geert haar naar het ziekenhuis. Op dat moment nemen zij afscheid van elkaar, zonder te weten voor hoelang.
In shock
‘Ik zette Ilana in de middag af bij het ziekenhuis en moest daarna van de huisarts zelf twee weken in thuisisolatie. Die avond kreeg ik het bericht dat ze naar de Intensive Care (IC) ging en heb ik haar nog gebeld. Ik zei: Tot straks, omdat het voor iemand die slaapt net is alsof de tijd voorbij vliegt. Toen ik ophing, wist ik niet wat er in me omging. Ik denk dat ik in shock ben geraakt.
Overlevingsstand
Vanaf dat moment belandde ik in de overlevingsstand. Ik was elke dag aan het bellen. Met familie, met vrienden van Ilana en met het ziekenhuis. Om iedereen te kunnen informeren over hoe het met Ilana ging, heb ik een groepsapp op WhatsApp aangemaakt. Daarin meldde ik wat ik te horen kreeg van het ziekenhuis.
Mogelijke risico's
In het nieuws kreeg ik veel mee over het coronavirus en ook over de mogelijke risico’s van een langdurige opname op de IC. Ik hoorde over mogelijke trauma’s en het langdurig revalideren. Ik ben toen alle scenario’s in mijn hoofd gaan doornemen. Hoe gaat dat straks met revalideren? En als ze thuiskomt, moeten we dan dingen aanpassen in het huis? Ik maakte mij enorm zorgen.
Vertrouwen in de toekomst
Na twee weken in spanning te hebben geleefd, kreeg ik te horen dat Ilana weer wakker is. Ondanks dat ik dolblij was, werd het eerste moment dat wij elkaar via videobellen weer zagen onverwacht moeilijk. Ze kwam verward over en kon alleen wat fluisteren. Ik heb vooral tegen haar gepraat en haar gerustgesteld. Het was heel confronterend. Aan de ene kant krijg je een bericht van artsen die heel blij zijn dat ze het heeft gered, maar aan de andere kant herkende ik Ilana niet terug. In de weken na de opname zag ik Ilana stappen maken. Samen kijken we nu met vertrouwen naar de toekomst.’