Portret van: Coördinator kinderzorg en huiselijk geweld

'De functie is divers en ik houd van het contact met de patiënt'

Een zorgverlener heeft een zorgplicht om verder te kijken dan alleen de medische situatie. Klopt het letsel bij het verhaal van de patiënt? Ziet de patiënt er verwaarloosd uit? Bij een vermoeden van huiselijk geweld of ouderenmishandeling vraagt de zorgverlener om de hulp van Carolien Mansveld en Yvonne Witte, coördinatoren kinderzorg en huiselijk geweld.

Positief gesprek

Carolien: ‘Als onze dag begint, kijken we welke patiënten er zijn aangemeld. Soms zijn dat kinderen, maar ook vaak kwetsbare ouderen. Vervolgens lezen we het medisch dossier van de patiënt en stellen feitelijk vast welke zorgen er zijn. Dat doen wij in overleg met de arts. Vervolgens bellen we de patiënt of de ouders van het kind. Meestal verloopt een gesprek heel positief.’

Het gesprek aangaan

Carolien geeft bij de gesprekken aan dat zij belt om te helpen en niet om iemand te beschuldigen. Carolien: ‘Ik benoem altijd open en eerlijk de aanleiding van mijn telefoontje en dat ik graag hun kant van het verhaal nog eens hoor. Sommigen zijn terughoudend, maar anderen reageren juist opgelucht. Voor iemand die mantelzorger is van een partner met bijvoorbeeld dementie, is het een grote stap om aan te geven dat de zorg te zwaar wordt. Dan zijn ze blij dat wij het gesprek aangaan.’

Veilig Thuis

Als er na het gesprek nog steeds zorgen zijn omdat er dingen niet lijken te kloppen, draagt Carolien, na overleg met collega’s, de zaak over aan Veilig Thuis. Carolien: ‘Wij horen als ziekenhuis in bepaalde gevallen Veilig Thuis in te schakelen. Veilig Thuis gaat vervolgens verder in gesprek met de betrokkenen.’

Eerste stap naar een oplossing

Ondanks de zware onderwerpen waar Carolien mee te maken krijgt, is zij wel dol op haar functie. Carolien: ‘De functie is divers en ik houd van het contact met de patiënt. Daarnaast vervult de coördinator kinderzorg en huiselijk geweld ook een belangrijke rol binnen het ziekenhuis. Voordat de functie bestond, werden signalen van huiselijk geweld niet snel opgepakt. Nu bespreken we onze zorgen openlijk met de betrokkenen en kunnen wij hulp aanbieden. Want praten over een zorgelijke of onveilige thuissituatie, kan een eerste stap zijn naar een oplossing!’