Willemien ervaart zorgzaamheid en zorgvuldigheid

'Er is altijd persoonlijk contact'

Willemien ervaart zorgzaamheid en zorgvuldigheid

Willemien Caderius van Veen heeft borstkanker en krijgt chemotherapie. Dat betekent dat ze vele uren doorbrengt op de dagbehandeling. Heel vervelend vindt ze dat niet. Ze voelt zich in goede handen bij de artsen en verpleegkundigen in Franciscus Gasthuis & Vlietland. ‘Je bent hier geen nummer. Er is altijd persoonlijk contact.’

De agenda van Willemien is sinds juni gevuld met afspraken in Franciscus Gasthuis & Vlietland: voor onderzoeken, de chemokuren en gesprekken met artsen en oncologieverpleegkundigen. Ze heeft een vrij agressieve vorm van borstkanker, die in eerste instantie met chemotherapie wordt behandeld. Willemien: ‘Toch kom ik niet met tegenzin naar het ziekenhuis. Ik weet waar ik het voor doe. En ik heb het geluk dat ik tot nu toe positieve uitslagen heb gekregen. De tumor is niet meer voelbaar en mijn poortwachtersklier is schoon, dus geen uitzaaiingen.’

Vertrouwen

Elke patiënt met kanker wordt omringd door een team van oncologen (artsen gespecialiseerd in kanker), verpleegkundig specialisten, artsen van andere specialismen, oncologieverpleegkundigen en andere zorgverleners. Willemien: ‘Ik had meteen een goed gevoel bij dit ziekenhuis. De oncoloog gaf mij een duidelijke uitleg over de soort tumor. Afspraken werden zoveel mogelijk op één dag gepland en ze hielden de snelheid erin. Wat mij ook vertrouwen gaf, is dat diagnose en behandelplan ook besproken zijn met artsen van andere ziekenhuizen, waaronder Erasmus MC.’

Geen nummer

Willemien voelt zich gezien als patiënt. ‘Je bent hier geen nummer. Er is altijd persoonlijk contact. Bovendien zijn ze aardig en zorgzaam. Toen ik mijn verjaardag vierde, vroegen ze op de dagbehandeling hoe mijn feestje was. Of als er een vriendin meekomt: heb je weer een nieuwe gezellige vriendin bij je? Ook zijn ze zorgvuldig. Als er iets besproken is of er is een uitslag bekend, dan vragen ze mij altijd: Weet u dit al? Ik vind het zorgvuldig dat de zorgverleners in de gaten houden of de patiënt zelf op de hoogte is van wat er speelt.’

Nu de laatste chemokuur erop zit, wacht haar in januari een operatie. Op basis van een MRI-scan beslist de chirurg of het een borstsparende operatie wordt of niet. De oncoloog bepaalt mede met behulp van uitslagen van de patholoog-anatoom of er daarna nieuwe chemokuren volgen. Ondanks alle onzekerheden, heeft ze vertrouwen in de toekomst. ‘Vanaf het begin is tegen mij gezegd: mevrouw, we gaan voor beter worden. Dat is bemoedigend, absoluut.’ n

‘We volgen mensen op hun pad’

Eén van de oncologieverpleegkundigen op de dagbehandeling die regelmatig naast de stoel van Willemien staat, is Laura (foto: uiterst links). Zij vindt dat haar werk meer inhoudt dan het verrichten van verpleegkundige handelingen alleen. Luisteren naar het verhaal van de patiënt is ook van grote betekenis. Laura: ‘Mensen komen hier telkens terug. Sommige patiënten zie je elke week, sommige om de twee, drie of vier weken, afhankelijk van de behandeling. Je volgt ze op hun pad en probeert hen er doorheen te loodsen. Door in gesprek te gaan en vragen te stellen, krijg je een beeld van hoe het gaat. Als de patiënt veel last heeft van bijwerkingen of er mentaal doorheen zit, helpen we zoeken naar een oplossing.’