Orca's Jubileummagazine - 1963-2013 - 50 jaar by GBU printmedia

De prestaties door de jaren heen

Het basketbalhart van Anne

Oud-voorzitters over hun passie

Kleersnijder is back in town

De Amerikanen van Russell tot Tracey pagina 1 |

De jeugd en de topprestaties

In dit nummer:

Van de voorzitter

50 jaar...

Voorwoord burgemeester

122 jaar basketbal, 50 jaar Orca’s

De sponsors en de tenues

In gesprek met oud-voorzitters

De rol van ouders

In gesprek met Anne Groothuis

Basketbal past bij de Urkers

Willem Wakker, een van de eersten 25 Orca’s door de jaren heen

Orca’s en de Amerikanen

50 jaar Orca’s, 60 vreemden

Uit de oude doos

Interview met Henny Koffeman

De mini’s van Orca’s

De meisjes kadetten uit 1988

Clubmensen Liesbeth en Jurie

Herinneringen aan Orca’s jeugd

Orca’s & pleintjesbasketbal

Kleersnijder en Jerusalem aan tafel 68 Clubicoon Fred van Urk

Jan Verhoeff en het basketbal

Column Cees de Vries

Basketballcamp Urk

Clubblad ‘The Dunk’

Onneembaar bolwerk

De plaat en zijn verhaal

Vrijwilligers aan het woord

De teamfoto’s van Orca’s

Het traditionele OTO

De ouwe garde

Slot en colofon

Vijftig jaar Orca’s. Je spreekt het snel uit, maar denk er eens over na. Vijftig jaar Orca’s. Dat is 50 jaar basketbal op Urk, 50 jaar beweging, 50 jaar spanning en sensatie, 50 jaar winnen, 50 jaar verliezen, 50 jaar kampioenen, 50 jaar degradanten, 50 jaar sponsoren, 50 jaar tranen van vreugde, 50 jaar tranen van verdriet, 50 jaar… vul het zelf maar in. Iedereen zal er zijn verhaal bij hebben, al dan niet gebaseerd op persoonlijke belevenissen uit die halve eeuw. Als ik terugkijk op mijn 37 levensjaren kom ik al snel tot de conclusie dat Orca’s daar al 30 jaar deel van uitmaakt. Mijn eerste kennismaking met de club is het moment dat ik met vader Langman een bomvolle Waaiershoek betreed. Een ervaring om nooit te vergeten. Vanaf dat moment zijn basketbal en Orca’s in mijn hart. Het is liefde op het eerste gezicht. Via een uitstekende jeugdopleiding en met helden als Johns, Scheffer, Ridderhof en Koffeman (zowel Henny als Dirk) als voorbeelden heb ik het uiteindelijk tot heren 1 geschopt. Ergens in 2010 heb ik de taak als vuurzitter op me genomen en nu kan ik dus ook meepraten over 50 jaar zorgen, 50 jaar verantwoordelijkheden, 50 jaar vergaderen en 50 jaar VRIJWILLIGERS. 50 jaar VRIJWILLIGERS, vetgedrukt en met hoofdletters. Want 50 jaar Orca’s was onmogelijk geweest zonder deze mensen, deze toppers, deze helden. Helden? Ja Helden! Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk deze mensen (geweest) zijn voor onze prachtige vereniging. Deze helden in de rol als trainer, coach, lid van commissie of bestuur, inplannen tafelen/fluiten, wedstrijdsecretaris, etc. Ze hebben één ding gemeen: ze zijn verliefd op hun Orca’s, ze hebben het Orca’s bloed door de aders stromen, ze geven hun kostbare vrije tijd

op voor het basketbalplezier van anderen! Voor mij persoonlijk staat 50 jaar Orca’s voor 50 jaar vrijwilligers!! Tot slot: Onder leiding van Klaas Jan Mazereeuw en Wim van Eck is dit prachtige boekwerk tot stand gekomen. Als trotse vuurzitter is het mij een eer en genoegen om iedereen heel veel leesplezier toe te wensen. En doe mij en jezelf één groot plezier: probeer voor jezelf te achterhalen wat de 50 jaar voor jouw persoonlijk heeft betekend. Op naar de volgende 50 jaar!

Arjan Langman

Schulpengat 9, 8321 WC Urk • Tel. +31 527 684 684 • Fax +31 527 681 477 • www.dayseaday.com

Voorwoord Onbekend met de basketbalsport ben ik natuurlijk niet. Mijn dochter beoefent de sport immers zelf ook. Toen we dus naar Urk kwamen werd direct onderzocht of deze sport ook op Urk werd beoefend. Nou dat bleek dus het geval te zijn, en hoe! De basketbalvereniging kent een rijke historie, heeft met diverse teams op het hoogste niveau gespeeld, heeft meegestreden voor de landstitel, is een grote vereniging in basketballand, is onlangs landskampioen geworden bij de amateurs en ga zo maar door. Wie is er niet opgegroeid met Orca´s? Een vereniging dus waar we als gemeente Urk trots op mogen zijn! In de gesprekken op het gemeentehuis blijken in het ambtenarenkorps diverse personeelsleden te zijn, die de sport hebben beoefend (al dan niet op een hoog niveau). Ik heb begrepen dat één van de ambtenaren wel eens in een wedstrijd beschermd is door een slof van zijn moeder, maar dat exacte verhaal moet ik nog verifiëren… Maar ook in de gemeenteraad zitten leden die verdienstelijk een balletje konden gooien. Ook zijn er diverse personeelsleden bestuurslid van de vereniging geweest. Het basketbalspelletje blijkt bij iedereen toch een bijzondere plek in te nemen.

pagina 5 |

En daarmee kom ik direct tot de kern van een sport, de band die het met zich meebrengt. Met het jubileum kunnen velen ongetwijfeld de nodige anekdotes benoemen. Gemengd met de typische Urker humor is het vaak cabaret van de hoogste plank. Sport en gezelligheid gaan en gingen dan ook hand in hand. Al weer enige tijd geleden oordeelde de Hoge Raad dat sportorganisaties geen algemeen nut dienden. Want, zo was de redenering, de feitelijke werkzaamheden van een sportvereniging zijn helemaal gericht op de belangen van de eigen leden. Als ik kijk naar de basketbalvereniging Orca´s ben ik het niet helemaal eens met de Hoge Raad. De plek van een sportvereniging is groot in een maatschappij. Het leert jongeren niet alleen zelfstandigheid en collectiviteit, maar is ook gericht op gezondheid. Het leert leden vrijwilligerswerk te verrichten en betrokkenheid. Een jubileum is bij uitstek een moment om terug te blikken. Dit boek staat ongetwijfeld vol met

mooie gedenkwaardige momenten. Maar een jubileum kan ook benut worden om vooruit te kijken. Waar staan we over 5, 10 of 15 jaar? Met de drukke werkzaamheden van jong en oud loopt bijvoorbeeld het vrijwilligerswerk terug, de jongeren spelen liever NBA op de computer dan dat ze zelf actief zijn in de zaal. Daar moeten antwoorden op gevonden worden. Onlangs is de Orca teruggekeerd in het Urker straatbeeld als teken van onverzettelijkheid. Orka’s zijn spectaculaire dieren die zich relatief gemakkelijk laten trainen. Zo mag de vereniging de toekomst tegemoet treden. Goed en onverzettelijk om kunnen gaan met de omstandigheden. Met het sporten gezondheidsbeleid probeert de gemeente Urk ook op de vragen in te spelen en samen moeten we de vereniging klaar stomen voor de toekomst. Ik wil de vereniging hartelijk feliciteren met het jubileum. Dat er nog vele sportieve jaren mogen volgen! P.C. van Maaren Burgemeester

122 jaar basketbal, Basketbal werd in december 1891 bedacht door Jim Naismith. De sportinstructeur van het YMCA Springfield College in de Amerikaanse staat Massachusetts had van zijn chef de opdracht gekregen om een nieuw spel te bedenken voor de studenten die hun buik vol hadden van de gangbare spelvormen in die tijd. Rugby was te ruw en voetbal veroorzaakte teveel gebroken ruiten. De verveelde studenten waren daarom meteen enthousiast toen Naismith op een dag twee perzikmanden ophing in het sportlokaal. De bal moet in het mandje verkondigde Naismith en tegen de tijd dat een slimmerik bedacht dat het wel handig zou zijn om de bodem uit de mand te snijden was een nieuwe sport geboren. Terwijl Amerika warmliep voor basketbal werd het verboden door de YMCA (Young Mens Christian Association): het spel bleek toch vrij ruw en waar voorheen makkelijk zestig personen gebruik konden maken van het sportlokaal, was het nu steeds een groepje basketballers dat bezit nam van het veld. Dit leidde in 1898 tot het eerste professionele basketbal, aangezien de vele beoefenaars niet van plan waren om te stoppen met hun nieuwe favoriete tijdverdrijf. De National Basketball League, voorloper van de tegenwoordig bekende NBA, was geboren.

Olympisch

Basketball verspreidde zich steeds verder over de wereld en was in 1904 demonstratiesport tijdens de Olympische Spelen in St. Louis. Toch duurde het tot 1936 voor basketbal definitief werd opgenomen in het Olympisch programma. Uitsluitend mannenteams participeerden. Vrouwen deden pas voor het eerst mee in 1976. In Nederland werd basketbal in 1926 geïntroduceerd op de Militai-

D.J. glipt langs Jaap den Dulk en Bert Jerusalem tijdens de jubileumwedstrijd 30 jaar Orca’s. re Sportacademie door Dr. W. van Bleijenburg die het als ex-student van Springfield College meenam

uit Amerika. Via het AMVJ-instituut en demonstratielessen van de Engelsman Lew Lake raakten veel

50 JAAR ORCA’S | pagina 6

50 jaar Orca’s

Orca’s tijdens de kampioenswedstrijd in 2013. handbal- en korfbalspelers enthousiast voor deze nieuwe sport. Maar overdekte speelruimte was een serieus probleem in die tijd en pas na de bouw van de Amsterdamse Apollohal in 1934 werd er voor het eerst in competitieverband gespeeld. Na de oorlog werd op 15 juli 1947, op initiatief van de Amsterdamse Basketball Bond, de NBB (Nederlandse Basketball Bond) opgericht. Er werden districten gevormd, competities opgezet en clubs opgericht. Basketball kwam eindelijk op stoom in Nederland.

Buurtwerk

Op Urk ontstond uit de Stichting Gereformeerd Buurtwerk een groep enthousiastelingen, die het verlangen had om ook in competitieverband

pagina 7 |

hun krachten eens te kunnen meten. Basketball vereniging Urk werd opgericht op 2 augustus 1963. Toen in 1968 tijdens de viering van 1000 jaar Urk een Orka werd geplaatst bij de dorpsingang keken de basketballers elkaar aan en dachten: ‘Mooie naam voor onze club!’

Urkerland

De naam Orca‘s was een schot in de roos, deels om het visserijgebonden karakter van Urk, deels om de unieke karaktereigenschappen van de Orka zelf, namelijk vechtlust en agressiviteit verbonden met een sterk familiegevoel. De basketballers speelden destijds in het gymlokaaltje aan De Noord met een paar geleende ballen uit Emmeloord. In het seizoen `65-`66 speelde Orca`s voor het eerst in competitieverband.

In het seizoen `67-`68 wordt er in Emmeloord een scholenbasketbaltoernooi georganiseerd. De Urker MULO doet van zich spreken door dit toernooi met overtuiging te winnen. Aanvoerder van het Urker team is het Orca`s talent Jan Korf. Ook toen al met zijn karakteristieke schot: hard via het bord. De rest is geschiedenis en is beschreven onder “Archief ” op de website www.orcas.nl.

Wedstrijdsecretaris Anne Groothuis schrijft zijn eerste berichtjes in het Urkerland: Op Urk wordt sinds enige tijd met veel enthousiasme gebasketbald. Aanstaande zaterdag 5 februari 1966 speelt Orca`s een wedstrijd tegen ODI.

‘Sponsor zijn van een eredivisieclub wekte vertrouwen’

De sponsors en de Door de jaren heen hebben heel wat sponsors Orca’s gesteund in de ambities om zo hoog mogelijk te spelen. De partners hadden zo hun eigen argumenten om met de Urker basketbalclub een samenwerking aan te gaan. Enkele sponsors aan het woord. Een fantastisch gezicht: bij de kampioenswedstrijd in 2013 van heren 1 van Orca’s om de titel in de promotiedivisie in Almelo zag de tribune oranje. De driehonderd meegereisde supporters van Orca’s waren door Martho Flexwerk in oranje shirts gestoken en dus was de Urker aanhang opvallend aanwezig bij de wedstrijd tegen Binnenland. Een gebeurtenis die bovendien een prominente plaats in neemt in het nieuws op de website van het Emmeloorder bedrijf. Zaken die de betrokkenheid en het enthousiasme tonen van hoofdsponsor Martho Flexwerk. Relatiebeheerder Franklin Bode van Martho Flexwerk vertelt: ‘De samenwerking met Orca’s verloopt goed en de dagen voor de kampioenswedstrijd ontstond bij ons het idee shirtjes uit te delen onder de supporters. Dit straalt eenheid uit.

Daarbij valt het oranje op en was het voor ons een reclamestunt.’

Zichtbaar

‘Martho Flexwerk is sinds de zomer van 2012 hoofdsponsor van Orca’s. Het contact kwam tot stand doordat mijn collega Peter Idzenga eerder ook al sponsorcontacten had met Orca’s.’ De reden om met Orca’s in zee te gaan? ‘In eerste instantie het vergroten van de naamsbekendheid’, zegt Franklin Bode. ‘Op Urk waren we nog een relatief onbekende partij. Doordat we ons als naamsponsor aan Orca’s verbonden was onze naam ineens vaak in beeld in de krant en op televisie. Dit is best bijzonder, want bij veel sporten kun je geen naamsponsor worden van een club. Voor ons was dit dus een ideale kans. Als de club dan ook nog goed presteert en met heren 1 een

Martho Flexwerk had oranje shirts geregeld voor de supporters.

mooi kampioenschap behaalt, zorgt dat alleen maar voor meer exposure. Dit maakte ons zichtbaar in een groot gebied.’

Uitstraling

Het stukje landelijke uitstraling van de promotiedivisie deed ook Marcel Crezee in 2006 instappen bij Orca’s. Met de formule Keuken3000 was hij al actief in veel andere sporten. In Orca’s zag hij daarnaast een goede partner. Marcel Crezee: ‘Bij al onze formules van Der Kreis willen we graag onze naamsbekendheid vergroten. Sportsponsoring is daarom een belangrijk onderdeel van onze landelijke marketingactiviteiten. We staan bij veel eredivisieclubs met bordreclame langs de lijn. Ook doen we iets met ijshockey en autoraces. Tevens doen we veel bij zaalsporten. Wij hebben een paar mooie jaren

Marcel Crezee tekent het contract.

50 JAAR ORCA’S | pagina 8

tenues gehad als hoofdsponsor van Orca’s. Bovendien hebben we onze doelstellingen gehaald. ’

Gemeente

Een bekende speler in de regionale sponsormarkt is ook Levago Projectontwikkeling uit Lelystad. Het bedrijf van Jeroen Visser was veertien jaar actief in het Lelystadse tennis, steunde het futsal eredivisieteam uit diezelfde plaats en was midden jaren negentig naamsponsor van Orca’s. Visser: ‘Ik kreeg destijds bezoek van een delegatie van het bestuur van de club. Ynze Scheffer was voorzitter en hij had een duidelijk verhaal over wat Orca’s wilde en hoe de club dat wilde bereiken. Ik kreeg een videopresentatie van Orca’s te zien en ik zag dat er een goede organisatie stond op Urk. Orca’s presenteerde zich perfect. We gingen verder praten en daar rolde het hoofdsponsorschap uit.’ Net als Crezee ging het Visser vooral om de naamsbekendheid. ‘Orca’s balde in de top van de promotiedivisie en werd zelfs kampioen. Dat leverde een hoop publiciteit op. Niet alleen in de regionale kranten, ook op Omroep Flevoland. Dat was voor mij erg interessant. Verder heb ik op Urk een aantal woningen kunnen bouwen. Via Orca’s raakte ik in gesprek met de gemeente. Zonder Orca’s was dat nooit gelukt.’

een kostbare onderneming was. Als alternatief werden veertig bedrijven bereid gevonden 2500 gulden in Orca’s te steken. In een loterij werd bepaald wie welke sponsoruitingen mocht opvullen, met als hoofdprijs de sponsorplaats op de shirts. Het Emmeloorder aluminium constructiebedrijf Kolf en Molijn van Jean de Heus kwam als winnaar uit de bus. De Heus terugblikkend: ‘Nadat ik de loterij had gewonnen kwam Orca’s bij me met de vraag of ik naamsponsor wilde worden. Na lang wikken en wegen ben ik met mijn compagnon op het voorstel ingegaan. We

betaalden in totaal 27500 gulden. Een gigantisch bedrag voor ons, omdat we in 1982 net met Kolf en Molijn waren begonnen. We waren nog maar een klein bedrijf.’

Groei

De Heus was drie jaar hoofdsponsor van Orca’s. Hoewel de offers groot waren heeft hij achteraf geen spijt van het sponsorschap. ‘In de eerste plaats was het een leuke tijd, waarin van alles gebeurde. Ik raakte steeds enthousiaster en miste geen wedstrijd. In de tweede plaats presteerde Orca’s goed. In seizoen

Loterij

Midden jaren tachtig zat Orca’s in een lastige positie. De club speelde eredivisie, maar slaagde er niet in een hoofdsponsor te vinden. Een lastige situatie, omdat met name het aantrekken van Amerikanen

pagina 9 |

‘Kampioenschap van Orca‘s maakte ons als sponsor zichtbaar in een groot gebied’

De diverse clubtenues waarmee Orca’s in de loop der jaren heeft gespeeld.

1986/1987 haalde de ploeg zelfs de play-offs. Een geweldige prestatie. Dat betekende ook dat onze naam veelvuldig in de media verscheen.’ Deze media-aandacht had voor Kolf en Molijn een positief bijeffect. De Heus: ‘Kolf en Molijn was toentertijd maar een klein bedrijf. Maar omdat we in de eredivisie tussen namen stonden als Nashua, Direktbank en Sportlife was ons imago veel groter dan hij zou moeten zijn. Mensen in het hele land pikten onze naam op. Het feit dat we tussen een aantal grote bedrijven stonden en dat we een eredivisieclub sponsorden wekte vertrouwen. Dat leverde ons klanten in het hele land op. Ik weet daarom zeker dat het sponsorschap een bijdrage aan onze groei heeft geleverd.’

Clubtenue van Orca’s Basketballvereniging Orca’s heeft in de beginjaren van haar bestaan geen officiële clubkleuren gedragen: pas vanaf het seizoen ‘67/’68 werd voor het eerst competitie gespeeld. Toen deden ook de eerste officiële clubkleuren hun intrede: Het tenue bestond uit een wit shirt, een groene broek en een logo met een spuitende walvis. Voor dit tenue kwam in het seizoen ‘68/’69 een rood shirt en een glimmend rode broek in de plaats. Het rode tenue van de heren werd in ‘70/’71 alweer vervangen door een groen shirt met oranje bies en een oranje broek. Als uitvloeisel van een contract met Rucanor werd vanaf ‘80/’81 in kleding van die firma gebald. Het groene shirt bleef, maar nu afgezet met witte biezen op de mouwen en met een groene broek. Deze clubkleuren hielden een flink aantal seizoenen stand in diverse uitvoeringen. Onder: enkele clublogo’s van Orca’s door de jaren heen.

Terugdoen

Maar Orca’s is niet alleen afhankelijk van naamsponsors. Ook de kleinere sponsors spelen een belangrijke rol in het sponsorbeleid. Veelal gaat het dan om bedrijven die affiniteit hebben met de club. Bedrijven als Snijder Reclame, Rijschool P. Goosen, Schildersbedrijf Coenen, Vivan, Piet Brouwer Elektro en Bakkerij Brouwer hebben een bepaalde link met Orca’s. Jan de Boer, eigenaar van Bakkerij Brouwer, is hiervan een mooi voorbeeld. Hij basketbalde zelf jaren in heren 1 en is nog steeds actief binnen de club. ‘Sponsoring hoeft niet altijd wat op te leveren. Ik basketbal al van kind tot nu bij Orca’s en ben vergroeid met de vereniging. Ik heb hier heel veel mooie seizoenen meegemaakt en ik basketbal nog steeds. Dan is het leuk als je wat terug kunt doen. Ik heb al jaren

een bord langs het veld bij heren 1 en ik sponsor wel eens producten uit de bakkerij voor bijvoorbeeld een verloting. Het leven is duur genoeg. Ik heb inmiddels zelf een zoontje op basketbal. Ik draag mijn steentje graag bij om de Urker jeugd de mogelijkheid te bieden lekker te basketballen.’

Sponsors

De eerste sponsor waarvan bij Orca’s melding wordt gemaakt is verzekeraar Ago. De eerste naamsponsor

van Orca’s was Optonica - een hi-fi bedrijf uit Roelofarendsveen - die de Urker club steunde vanaf seizoen 1979-1980. Kuipers Kantoorefficiency was clubsponsor vanaf seizoen 1981-1982. Kuipers kwam met basketbal in contact via toeleverancier Nashua en was na een spannende wedstrijd in de Waaiershoek overtuigd: het bedrijf ging de basketbalclub uit Urk steunen. De uitstekende relatie met sponsor Kuipers bleek wel uit het feit dat er in maart 1984 afscheid van elkaar werd

50 JAAR ORCA’S | pagina 10

De diverse tenues waarmee het eerste team en sommige standaardteams in de loop der jaren hebben gespeeld.

genomen middels een roadtrip met wedstrijd in Duitsland. Waar zie je dat nog? Hoewel de trip wat negatief beïnvloed werd door de verstoorde relatie met coach Rupport Clements wist Klaas Mars er toch nog een kostelijk verslag over te schrijven in clubblad “The Dunk”. Exit hoofdsponsor, welkom subsponsors. Veertig subsponsors hielden Orca’s in het seizoen 19841985 in de eredivisie. Kolf & Molijn werd uit de hoge hoed getrokken als shirtsponsor en werd naamsponsor vanaf seizoen 1985-1986. Als shirtsponsors kwamen in die periode tevens o.a. Messilot staaldraad en Bose geluidsboxen voorbij. Oliebunkerbedrijf KBS was clubsponsor vanaf seizoen 19901991, gevolgd door vastgoedbedrijf Levago vanaf seizoen 1995-1996. Een nieuw logo deed zijn intrede. Geen officieel clublogo, maar het werd wel gebruikt voor het clubblad en andere communicatiemiddelen. Vanaf seizoen 1999-2000 stond er “Tijd voor vis” op de tenues van Orca’s 1. Baarssen, Mercurius, de Lage Landen en opnieuw Kolf & Molijn ondersteunden de club. Het bestuur schreef een prijsvraag uit om een nieuw club logo te ontwerpen. Het huidige logo van Orca’s kwam uit de hoge hoed.

Nieuw tenue

In seizoen 2002-2003 introduceerde het bestuur van Orca’s een nieuw tenue. Het shirt was dubbelzijdig draagbaar, voorzien van het nieuwe logo en was op het moment van schrijven (september 2013) nog steeds in gebruik.

pagina 11 |

Sponsors in die periode waren o.a. Galaxy, Anker, Hypotheek Company, uitzendbureau AB Oost, Bescon, Keuken 3000 en Habitop. De

huisstijl van hoofdsponsor Martho Flexwerk zorgde ervoor dat Orca’s 1 vanaf seizoen 2012-2013 ging spelen in kobalt blauwe tenues.

Gefeliciteerd met het

Ga je trouwen?

Ben je op zoek naar de perfecte outﬁt waarin je je helemaal TOP voelt?

Zoek je de WOW factor? Kom dan eens bij Brouwer’s Mannenmode kijken!

TROUWKOSTUUMS 2-delig vanaf €299

-jarig

jubileum

Ook voor maatkostuums waarbij je zelf voering, knopen, model, lengte, alles kunt aangeven.

BROUWER’S

MANNENMODE www.bromode.nl

Je scoort altijd met brood en gebak van Bakkerij Brouwer

BikeShop feliciteert basketbalvereniging Orca’s met het 50-jarig jubileum

Industrierondweg 20, Urk. Telefoon 684857 www.bikeshopurk.nl

Bakkerij Brouwer, al 80 jaar een begrip op Urk en omstreken….

Nagel 54, Urk, tel. 0527 688066 Wijk 7-30, Urk, tel. 0527 681232

Voorzitter in gesprek met oud-voorzitters:

‘Orca’s zit in je hart’ In vijftig jaar Orca’s kwamen verschillende voorzitters voorbij. Huidig voorzitter Arjan Langman zocht er een paar op, ging terug in de tijd en deelde ervaringen met Joop van Eck, Klaas Buis, Bram ten Napel en Ynze Scheffer. De oud-voorzitters over uitdagingen, leden, hoogtepunten en dieptepunten. Elke organisatie, elke vereniging heeft er één nodig. De man-upfront, the leader of the pack, de man op de voorgrond. Niet omdat deze mannen graag op de voorgrond staan, maar omdat dit gewoon bij de job hoort. Elke verenging heeft er één nodig, dus ook basketbalvereniging Orca’s. De één doet het vele jaren, de ander voor een kortere periode. De ene bestuurt met strakke hand, de ander zoekt meer de zachte kant. Er zijn erbij die ervoor geboren zijn, anderen moeten er hard voor werken. Sprekers-luisteraars, denkers-doeners, jong-oud, groot-klein. Voorzitters in alle soorten en maten en allemaal verschillend. Ze hebben wel één overeenkomst: ze doen het omdat ze graag een ander plezier zien maken!

Voorstelrondje

Joop van Eck is voorzitter geweest van Orca’s in de periode van begin 1978 tot en met 1990. Een periode van 12 jaar dus. Klaas Buis is na het aftreden van Joop een jaar interim-voorzitter geweest, dit naast zijn functie als penningmeester. Bram ten Napel was tijdelijk voorman van 1992 tot en met 1994, hij was daarnaast ook nog wedstrijdsecretaris. Ynze Scheffer sloeg de hamer van 1995 tot en met 1998.

Waarom wil iemand ooit voorzitter worden?

Al snel kom ik er achter dat de redenen om (interim-)voorzitter te

worden veelal hetzelfde zijn. ‘Er was gewoonweg geen opvolger voor de vorige te vinden, dus verantwoordelijkheid genomen.’ De omstandigheden waarin ze de vereniging aantroffen vertoont wel de nodige verschillen. Sommige voorzitters

kwamen in een gespreid bedje, anderen moesten het nodige herstelwerk verrichten.

Starten zonder voorganger

Zo begon Joop van Eck eigenlijk zonder voorganger. Er was wel

‘Een bestuur staat voor vele uitdagingen’ een voorzitter, maar die was al een tijdje in geen velden of wegen te bekennen. Joop probeerde informatie in te winnen, maar de persoon in kwestie was gewoonweg onbereikbaar. Op de algemene ledenvergadering waar Joop de voorzittershamer overhandigd zou krijgen was dan ook niemand om de hamer te overhandigen. Gelukkig voor Orca’s heeft Joop de hamer toch gevonden, opgepakt en hij begon aan zijn avontuur. De grootste uitdagingen

waren een tekort aan kader, een schuld bij de bank, geen verstand hebben van basketbal en het nog nooit in een sportbestuur gezeten hebben. Eerste acties waren meer bestuursleden benaderen en geld in het laatje zien te krijgen. Joop slaagde erin beide zaken met succes op te pakken! Orca’s organiseerde begin 1979 een bazar die veel saamhorigheid in de club teweegbracht. Financieel en bestuurlijk gaf de bazar de club een enorme oppep-

Staand van links naar rechts: Bram ten Napel, Arjan Langman, Klaas Buis. Zittend: Joop van Eck en Ynze Scheffer .

per. Het werd de start van een hele mooie periode.

Interim

Bij Klaas Buis en Bram ten Napel was er sprake van een interim-voorzitterschap. Beiden hadden al een bestuurlijke taak en pakten het voorzitterschap er tijdelijk bij. Klaas Buis was destijds penningmeester en Bram ten Napel wedstrijdsecretaris. Aan tafel noemt Ynze Scheffer zichzelf trouwens ook interim. Reden hiervoor is dat hij de voorzittershamer voor korte periode op zou pakken nadat hij noodgedwongen moest stoppen met werken. Deze korte periode liep echter iets uit de hand. Hij bleef bijna vier jaar als voorzitter aan Orca’s verbonden.

Uitdagingen: algemeen

Elke bestuur en elke voorzitter komt ze tegen: uitdagingen. Geen problemen, maar uitdagingen. Uitdagingen in diverse vormen en op diverse niveaus. Soms zijn het spelers/teams die ondeugende of niet te tolereren acties ondernemen. Soms is de uitdaging van puur financiële aard. Soms is er verschil van mening over beleid. Soms leidden uitdagingen tot slapeloze nachten en soms bood snel beslissen uitkomst.

Uitdaging: tafelen/fluiten

Een uitdaging door de jaren heen was en is het tafelen en fluiten. In de tijd van Joop van Eck is de verplichting om te tafelen en te fluiten ontstaan, met een simpele reden: ‘Zonder tafelaars en scheidsrechters konden er gewoonweg geen wedstrijden gespeeld worden.’ Op de invoering van deze verplichting volgden -helaas- de daarbij beho-

rende schorsingen als leden niet kwamen opdagen. Bij de eerste keer verzaken volgde een waarschuwing, daarna volgde een schorsing. Niet iets waar je op zat te wachten als vereniging, maar helaas hoorde het erbij. Er waren leden die het soms vergaten, anderen kwamen structureel niet opdagen.

Uitdaging: vervoer

Vervoer is van oudsher een punt van aandacht. Elke speler had en heeft de verplichting om af en toe voor vervoer te zorgen. Zonder vervoer wordt een uitwedstrijd een hele uitdaging. Joop vertelt dat hij op vrijdagavond de stekker van de telefoon er wel eens uittrok, want sommige teams wisten dat hij wel zo ‘gek’ was om te rijden als ze zelf niets geregeld hadden. Joop reed vaak, maar soms dus even niet. Typerend, want de voorzitter kon het vaak niet over zijn hart verkrijgen een team niet op pad te laten gaan. Dan restte dus niets anders dan zelf toch de auto te pakken.

Uitdaging: vrijwilligers vinden

Het vinden van vrijwilligers is in de historie van Orca’s altijd een uitdaging geweest. Elk team van een trainer/coach voorzien. De bemensing van het bestuur en van de commissies. Het vinden van scheidsrechters. De oud-voorzitters zijn het er over eens dat het vinden van vrijwilligers in de glorietijden makkelijker ging dan in sportief mindere tijden. Onze eredivisie-voorzitters Joop van Eck en Klaas Buis hadden er weinig moeite mee, alhoewel Joop in de beginperiode nog wel de nodige zorg had. Joop: ‘De maanden april en mei waren altijd lastig en spannend. Welke vrijwilligers gaan door? Welke vrijwilligers gooien de handdoek in de ring? Daarnaast was het verloop in het kader af en toe veel te groot. Dan is het lastig om continuïteit te waarborgen.’ Bram ten Napel heeft een dubbel gevoel bij de vrijwilliger. ‘Aan de ene kant zijn vrijwilligers lastig te vinden,

‘Bij een bedrijf krijg je betaald, bij een vereniging is het allemaal liefdewerk-oud papier’ maar aan de andere kant stond ik in positieve zin versteld van alle mensen die zich belangeloos inzetten voor de vereniging.’

Uitdaging: het besturen

Het besturen zelf is door de jaren heen altijd een uitdaging geweest. Ynze Scheffer was een man uit het bedrijfsleven en was vanuit zijn bedrijf gewend leiding te geven. Hij geeft aan dat hij genoten heeft van een hele fijne groep medebestuurders. Voor hem was het een kwestie van kort vergaderen, delegeren en toezien dat de acties uitgevoerd werden. Maar Ynze geeft ook aan dat het lastiger is een vereniging te runnen dan een bedrijf te leiden. De reden is helder. In een bedrijf krijgen medewerkers betaald voor hun werk. Bij een vereniging is het allemaal liefdewerk-oud-papier. Joop van Eck geeft nog aan dat een valstrik van besturen is dat je teveel zelf wilt doen. Je weet zelf wat je wilt. Soms wijkt een idee of werkwijze van een ander af van hetgeen jezelf in je hoofd hebt. ‘Trap niet in deze val. Het levert je zelf heel veel werk op en je ontneemt plezier van enthousiaste vrijwilligers. De kans is groot dat deze uiteindelijk stoppen omdat je het zelf toch allemaal oppakt.’

Uitdaging: herstart

Bram ten Napel stond voor de uitdaging om een herstart te maken nadat Orca’s zich terugtrok uit de eredivisie. In het jaar voor zijn voorzitterschap was er nog sprake van de vereniging Orca’s met daarnaast de stichting voor het eredivisiegedeelte. In datzelfde jaar werd besloten

dat het eredivisieavontuur voor Urk over was. De stichting hield op te bestaan en de heren kwamen enkele niveaus lager te spelen. Een groot deel van het bestuur verdween en de uitdaging was om de club weer op te bouwen. Gelukkig waren er snel de nodige nieuwe vrijwilligers gevonden en kon de opbouw beginnen. Toenmalig sponsor KBS kwam nog met de nodige centen en al snel stond er weer een degelijke organisatie.

De leden

Gedurende de afgelopen 50 jaren zijn er heel veel leden langsgekomen. Soms talentvol, soms gemotiveerd, soms meer recreatief. Ook in de leden zien de voorzitters in vijftig jaar een rode lijn. Het verschil tussen leden die zich met tomeloze inzet geven voor de club en de leden die niks doen en overal over klagen. Leden die er altijd zijn op trainingen en wedstrijden en leden die eigenlijk niet voor een teamsport in de wieg gelegd zijn. Leden die goed beseffen dat er af en toe wat moet gebeuren als lid, bijvoorbeeld tafelen of fluiten. Leden die snappen dat er zonder tafelaars en scheidsrechters geen wedstrijd gespeeld kan worden. De droom van alle voorzitters is en was dat steeds meer leden zich zouden aansluiten bij het clubje van actieve leden. Als voorzitter probeer je je altijd vast te houden aan de enthousiaste mensen binnen de club, maar soms is dat moeilijk. Bram ten Napel bevestigt dit. Hij geeft aan dat hij zich af en toe teveel heeft aangetrokken van de negatieve energie die sommige leden met zich meebrachten.

50 JAAR ORCA’S | pagina 16

Druk, druk en druk…

Druk, druk en druk, de 3-D’s. Druk als voorzitter, druk als persoon en druk als in pressure. De laatste druk is de druk op de schouders, de druk als eindverantwoordelijke. Voorzitter zijn is een drukke taak, met daarnaast een baan, een gezin en vaak ook nog het nodige erbij. Zo werd Joop van Eck bij ‘toeval’ op voorkeursstemmen in de raad gekozen vlak na het moment dat hij voorzitter van de vereniging werd. Een dubbele taak, naast zijn reguliere baan op school en zijn gezin. Een periode die een behoorlijke impact had op het gezin. Altijd op pad en weinig thuis. Voor Bram ten Napel was er de dubbelrol van wedstrijdsecretaris en voorzitter, gecombineerd met een drukke baan. Daarnaast was er de (op zijn zachtst gezegd) stroeve relatie met de gemeente Urk. Zaken die uiteindelijk leidden tot het neerleggen van het interim-voorzitterschap. Klaas Buis weet het eigenlijk nog het meest treffend te verwoorden. Als antwoord op de vraag wat het hoogtepunt was tijdens zijn interim-periode: ‘Geen, daar had ik het te druk voor met de twee bestuurstaken.’ Daarnaast is er bij alles wat er in een vereniging georganiseerd wordt altijd sprake van druk. Loopt alles zoals gepland? Vindt iedereen het leuk? Joop van Eck voelt nog steeds de spanning van de laatste paar minuten van de wedstrijden in de Waaiershoek. Niet alleen met het oog op winst of verlies, maar ook met het oog op een ordentelijk verloop na afloop van de wedstrijd. Zou iedereen veilig, netjes en zonder problemen het veld af komen? Zouden emoties niet te hoog oplopen? Joop was altijd weer blij als hij na de wedstrijd tevreden naar huis kon om naast zijn vrouw op de bank te ploffen.

Hoogte- en dieptepunten

Bij 50 jaar Orca’s horen ook hoogte- en dieptepunten. Hoogte- en dieptepunten op allerlei vlakken. Laten we beginnen met de diepte-

pagina 17 |

punten. Dieptepunt voor Joop van Eck is zondermeer de confrontatie tussen een baksteen en de achterruit van zijn auto. Zonder er teveel op in te gaan resulteerde een conflict met een niet-nader-te-benoemen team in het genoemde incident. De scherven en de daarbij behorende rekening waren voor Joop van Eck. Voor Klaas Buis was het dieptepunt het degraderen van heren 1 uit de eredivisie. Na jaren van volle sporthallen en basketbalgekte is het afgelopen met basketbal op het hoogste niveau. Voor Bram ten Napel was het dieptepunt het niet meer kunnen combineren van werk, functie als wedstrijdsecretaris, interim-voorzitter en hoofd van het gezin zijn. Uiteindelijk heeft dit Bram doen besluiten om te stoppen, zoals reeds bovenin dit artikel beschreven. Gelukkig zijn de hoogtepunten talrijker dan de dieptepunten. Voor Joop van Eck zijn de hoogtepunten duidelijk: het Nederlands kampioen worden van meisjes kadetten, het groeien van de vereniging tot een piek van bijna 600 leden en de sfeer in een volle Waaiershoek in de tijd van de eredivisie. Bram ten Napel ervoer het samenwerken binnen het bestuur als hecht team als hoogtepunt. Hij geeft aan voor iemand als Sijmen Ras heel veel waardering te hebben. Samen, met elkaar aan de slag zijn om de vereniging te laten groeien is een pracht! Ynze Scheffer had als hoogtepunt het kampioenschap van heren 1 in de promotiedivisie, met natuurlijk zoon Jaap in de gelederen. Maar daarnaast zijn alle voorzitters het er wel over eens dat elk moment dat er met veel plezier gebasketbald wordt als hoogtepunt kan worden aangemerkt. Van

tientallen mini’s die de beginstelen van het spel onder de knie proberen te krijgen, tot en met een vierde seniorenteam dat met veel plezier een wedstrijdje afwerkt. En met alles wat er tussen zit: jeugd, oudere jeugd, heren, dames, hobby’s, supporters. Het palet met hoogtepunten is eindeloos en met geen pen te beschrijven.

Na het voorzitterschap…

Wat doet een voorzitter na één, enkele of vele jaren van voorzitterschap? Ze volgen Orca’s allemaal nog via de media, maar bezoeken niet regelmatig meer de sporthal.

Concluderend

De conclusie van alle geïnterviewde voorzitters is snel gemaakt, ze hadden de periode voor geen goud willen missen! Ik sluit me hier bij aan. Ondanks dat ik zelf nu middenin ‘the rush’ zit, met alle voors en tegens, weet ik zeker dat ‘het voor geen goud willen missen’ voor mij de eindconclusie ooit zal zijn. Heel treffend is dat wat Klaas Buis schreef in een mail. Klaas vecht momenteel tegen de ziekte met de grote ‘K’ en is voor onderzoek en behandeling vaak in het ziekenhuis. Ik wens Klaas bij deze alle sterkte en beterschap toe, en sluit af met een stuk tekst uit zijn mail, de reden waarom we het allemaal doen, zowel de frontmannen als alle andere vrijwilligers: ‘Veel succes met Orca’s. De club zit nog in mijn hart!’

Tot slot, de trotse vuurzitter…

Als vuurzitter van Orca’s op dit moment wil ik natuurlijk gebruik maken van deze gelegenheid om

‘Het groeien van de vereniging en de sfeer in een volle Waaiershoek zijn hoogtepunten’

Zij winkelen niet bij De Corner, maar voor al uw basketbalspullen bent u bij ons aan het goede adres!

Isola Fish bv feliciteert basketbalvereniging orca’s met het 50-jarig jubileum

Isola FIsh bv Keteldiep 15a, 8321 MH Urk Tel. +31 (0)527 685 043 Fax +31 (0)527 681 627 e-mail: isola@isolafish.nl website: www.isolafish.nl Wijk 2 102 | Urk Telefoon 0527 685 979 van € 99,95 nu voor maar

€

25,-

De Flux een begrip in De scheepsvaart & bouw CADEAU TIP!

www.deflux.nl Specialist in: ◆ Scheepsrestauratie ◆ Jachtbetimmering ◆ Beroepsvaart & binnenvaart ◆ Bouwbedrijf; nieuwbouw & renovatie, etc. ◆ Winter- & zomerstalling Neem vrijblijvend contact op voor meer informatie.

Scheepsbetimmering & Bouwbedrijf Keteldiep 7 | 8321 MH Urk | T 0527 687700 | F 0527-687770 | info@deflux.nl

n o B

VERRASSING! Geef het lekkerste cadeau.

i l u C

Verkrijgbaar in diverse coupures bij Tourist Info Urk, Kantoorboekhandel Koster, Cigo en Kwalitaria De Bolder. Te besteden bij 28 culinaire ondernemers op Urk. Kijk voor meer info op www.culibon.nl.

Het bestuur in 1988 met staand v.l.n.r. Anne Groothuis, Sijtje Korf-Kramer, Albert Hakvoort, Geert Korf, Harm de Boer. Zittend van links naar rechts: Marijke de Boer, Klaas Buis, Joop van Eck, Liesbeth Roskam. wat over mijn bevindingen/ervaringen tot dusver te schrijven. Ik sluit me direct aan bij hetgeen er allemaal geschreven is. Zeer herkenbaar. Ik heb het voorzitterschap omstreeks 2010 van Fred van Urk over mogen nemen. Vanaf dat moment is er van alles en nog wat gebeurd. Hoogtepunten en dieptepunten. Bestuurscrisis, failliete hoofdsponsor, pijnlijke beslissingen moeten nemen. Voordat je het weet staat de volgende ‘uitdaging’ weer voor de deur. In het bijzonder herinner ik me de dood van jeugdlid Dirk Post. Dat was zeer heftig! Niet alleen de impact op Urk en in de vereniging, maar ook persoonlijk. Enkele maanden daarvoor was ik net vader geworden van ons derde kindje en even later loop je met de kinderwagen mee in de stille tocht. Hartverwarmend was het wel om te zien hoe de coach en begeleiders van het team waarin Dirk speelde zich ontfermden over zijn teamgenoten en over elkaar. Dit heb ik als heel bijzonder ervaren. Maar naast dieptepunten en trieste momenten zijn er natuurlijk ook hoogtepunten en momenten van vreugde. Ik

pagina 19 |

houd me graag vast aan de mooie momenten en de hoogtepunten en die komen vaker voor dan je denkt. Een mooi moment in een wedstrijd, tevreden en lachende gezichten bij het Sinterklaasmiddagje van de mini’s, het omhoog houden van een kampioensbeker. Allemaal mooie momenten. Maar de mooiste momenten, het fijnste gevoel beleef ik als ik vrijwilligers aan het werk zie. Als ik zie dat mensen hun kostbare

tijd en energie besteden om iets moois te doen voor hun club, voor onze club. Al deze mensen zorgen er (helemaal gratis en voor niets) voor dat onze speelsters en spelers heerlijk kunnen genieten van hun geliefde spelletje basketbal. Dit zijn de momenten dat ik als vuurzitter apetrots ben! Dit zijn de momenten waar ik het voor doe!

Een goede sfeer tijdens wedstrijden is iets om trots op te zijn.

Arjan Langman

De rol van ouders Hun ervaringen en adviezen

‘Mens sana in corporo sana’ luidt een Latijns spreekwoord, wat zoiets betekent als: ‘Een gezonde geest in een gezond lichaam’. ‘Om het lichaam, maar ook de geest gezond te houden is bewegen belangrijk. We moeten dat niet alleen voor onszelf in acht nemen, door te fietsen, te wandelen of te sporten, maar we zouden ook onze kinderen meer moeten stimuleren om een sport te gaan beoefenen. Lichamelijke conditie, reactiesnelheid, het vermogen om samen te werken en de sociale vaardigheden van uw kind varen er wel bij. Gerard Hakvoort is getrouwd met Aag en samen zijn ze de trotse ouders van Luuht en Jan. Gerard: ‘Basketbal en mijn ouderlijke gezin horen bij elkaar. In de glorietijd van Orca’s 1 speelden mijn oudere broers Albert en Kees in het eerste team. Die zaterdagen waren een uitje voor het hele gezin, zowel uit als thuis werd er geen wedstrijd overgeslagen. Mijn moeder zat als fanatiek supporter vooraan en mijn vader stond achteraan zodat hij even naar buiten kon gaan als het te spannend werd… Zelf heb ik ook ruim 10 jaar gebasketbald. Het tweede team was voor mij het hoogst haalbare. De mooiste tijd beleefde ik bij heren 3. Daar stond het plezier voorop en dat vind ik nog steeds belangrijk bij het sporten. Naast de beweging voor kinderen is het plezier en het samenwerken in een team goed voor ze. Daarom heb ik het sporten altijd gestimuleerd bij mijn kinderen. Dat ze dan een sport kiezen die je zelf ook hebt gespeeld is dan een leuke bijkomstigheid. Omdat je zelf gespeeld heb kan je zelf met ze ‘sparren’ op een basketbalveldje en ze aanwijzingen en tips meegeven’.

Supporter

Gerard: ‘De laatste vijf jaar komen we weer vaak in sporthal de Vlechttuinen. Onze beide zoons zitten op

basketbal en wij als ouders zitten iedere wedstrijd op de tribune. Luuht (onze oudste van 19 jaar) is talentvol en speelt in het tweede team. Hij begon op zijn veertiende met basketbal na vier jaar Hapkido. Jan onze jongste (15 jaar) is al enige jaren van grote waarde voor zijn team vanwege zijn lengte. Hij begon op zijn tiende en had daarvoor nooit gesport. Hij is inmiddels met zijn team twee keer kampioen geworden en ook dit jaar strijden ze weer om het kampioenschap. Het is mooi om naar ze te kijken en dan te horen krijgen dat je zoons goed spelen en zelfs dat ze beter zijn dan ikzelf op die leeftijd. In de sporthal kom je de supporters van vroeger ook weer tegen. Het is een sociaal gebeuren en daarom gaan we er graag naartoe. Ook als het eerste team speelt zijn we van de partij als supporter. Dit seizoen ben ik gevraagd om als scorer (schrijver) van het wedstrijdformulier bij heren 1 achter de tafel te gaan zitten. Daaruit blijkt ook de betrokkenheid naar de vereniging toe. Natuurlijk zou ik wel wat meer voor de vereniging willen doen, maar daar is niet altijd tijd voor. Ik bewonder dan ook de stille krachten achter de vereniging die bijna altijd beschikbaar zijn als de club een beroep op hen doet’. ‘Ik vind het jammer dat er zo weinig jongens voor het basketbal kiezen terwijl er wel weer meer meiden-

teams zijn. Er moet naar mijn mening veel meer bekendheid aan de sport gegeven worden op de basisscholen zodat jongens niet als vanzelfsprekend voor het voetbal kiezen. Vroeger kregen we op bijna elke gymles basketbal van Piet Brouwer. Dat miste zijn uitwerking niet. Daar is toch een mooie basketbalperiode uit voortgekomen. Wij als ouders hopen nog lang te mogen genieten van onze basketballende zoons en hun teamgenoten. Of ze nu kampioen worden of niet: het plezier in het sporten moet voorop staan. Het plezier in het spelletje is door hun ook bij vader weer teruggekomen want tegenwoordig speel ik als 50 -plusser weer lekker mee bij de hobbybasketballers’. Annemarie Hakvoort is anno 2014 ruim 27 ½ jaar getrouwd met Teun, is oud-speelster, voormalig trainster van een mini-team en moeder van (ex) Orca’s-leden Jan-Tiemen, Lubbert en Klaas. Hoe kwam jij met basketbal in aanraking? ‘Ik zat met een aantal meiden op catechisatie die op basketbal zaten, en zij spraken hier altijd vol enthousiasme over. Door hen ben ik een keer meegegaan en ik was gelijk verkocht. Deze meiden werden mijn vriendinnen, en dat zijn ze nog steeds. Al snel zat ik, als het even

50 JAAR ORCA’S | pagina 20

Annemarie Hakvoort (rechts achter) als coach van een miniteam. kon, in de Waaiershoek. Daar was het gezellig en daar kwamen ook al mijn vrienden en vriendinnen. Vaak hielp ik mee achter de bar, want dat was vrijwilligerswerk. Een voordeel was dat er in de Waaiershoek geen drank geschonken mocht worden, dus mocht ik altijd wel heen van mijn ouders. Ik heb in de aspiranten, kadetten en junioren gespeeld. En later mocht ik af en toe met dames 1 meedoen als ze spelers tekort kwamen. Degene die mij het meeste heeft bijgebracht is Liesbeth Pasterkamp, toen nog Roskam. Zij was ontzettend gedreven en streng. Je mocht alleen wegblijven bij trainen of een wedstrijd als er erge ziekte of een sterfgeval was. Maar omdat ik nogal druk was en in die tijd overal om moest lachen, kon ik die discipline goed gebruiken. Een aantal jaren geleden heb ik samen met Hilda Kramer-Woord een mini-team getraind en gecoacht. Dit was echt heel leuk om te doen’. Wat zijn je positieve en negatieve ervaringen met Orca’s? ‘Positief aan basketbal is, dat het een teamsport is. Je kunt niet egoïstisch zijn maar moet ook aan een ander denken. Je leert van anderen en je bouwt vriendschappen op. In de Waaiershoek vond ik vroeger de gezelligheid, die ze tegenwoordig

pagina 21 |

op andere plekken zoeken, die niet altijd aan te bevelen zijn voor de jeugd.’ ‘Die gouden tijd van Orca’s 1 in de Waaierhoek vergeet je nooit meer. Dat was echt lachen op de tribune met het ludieke commentaar van mannen als de Vette en de Pipo. Iets negatiefs noemen vind ik moeilijk. Waar ik nog weleens moeite mee had, was dat sommige spelers geen speelminuten kregen. Ik kon het nog begrijpen als het erg spannend was op zo’n moment, maar als een team bijvoorbeeld met 30 punten voorstaat en sommige spelers krijgen dan nog geen kans, daar kon ik me wel aan ergeren. Daardoor zijn er toch wel wat leden gestopt met basketbal, wat niet had gehoeven.’ Wie zaten er in het gezin Hakvoort op basketbal? Jan-Tiemen heeft er van zijn zevende tot zijn achttiende opgezeten. Hij is gestopt omdat hij ging studeren in Groningen en omdat hij zijn knieën had geruïneerd met basketbal. Jan-Tiemen was een beetje wild in het spel en lag daardoor vaak op de grond of in de opberghokken. Hij heeft dat van niemand vreemd, want ik was precies hetzelfde. Jan Tiemen heeft lange tijd Fred van Urk als trainer/coach gehad. Hier heeft hij veel van geleerd, al had-

den ze wel een haat/liefde verhouding. J.T was het vrijwel nooit met Fred zijn manier van trainen/coachen eens maar kon na een wedstrijd snel weer goede vrienden met hem zijn. Tot op de dag van vandaag kan hij goed met Fred opschieten. Jan Tiemen heeft een tijd in de technische commissie gezeten van Orca’s en nu zit hij in het bestuur van het jaarlijkse basketbalkamp. Dit vindt hij super om te doen en hij neemt dan ook altijd vrij om er bij te kunnen zijn. Klaas was net als Jan Tiemen van zijn zevende tot en met zijn negentiende lid van Orca’s. Ook hij is gestopt omdat hij is gaan studeren in Groningen en daarom niet meer mee kon trainen. Klaas sport nog ontzettend veel in Groningen en op Urk, want sporten is zijn lust en zijn leven (of eigenlijk een gespierd lijf, oftewel buf zijn). Toch vertelde hij me dat hij basketbal ontzettend mist, en dan vooral omdat je dan met vrienden samen sport. Het is gezelliger dan alleen op een loopband te staan. Klaas heeft heel veel geleerd van Eize-Fokke van de Berg en Jurie Bakker. Om in Klaas zijn woorden te spreken: dit zijn topgozers. Klaas hoopt ooit nog eens terug te keren op het basketbalveld. Waarom is sporten en basketbal in het bijzonder zo belangrijk? Natuurlijk voor je gezondheid, maar zoals jullie ook al wel hebben kunnen lezen, voor sociale contacten en om rekening te leren houden met anderen. Op een sportvereniging wordt er een stukje discipline bijgebracht. Ikzelf heb er al mijn vrienden en vriendinnen aan overgehouden, waar ik niet meer zonder zou kunnen. Nog een voordeel is dat ze later op de avond pas kunnen uitgaan omdat ze eerst een wedstrijd moeten spelen. Vroeg op de avond beginnen met drinken is dan niet aan de orde. Nu gaat de jeugd soms al voor de kost opperdan, met alle problemen van dien. Hierbij wil ik de vereniging feliciteren met hun 50-jarig bestaan en hoop dat ze nog lang door kunnen gaan met een groeiend aantal leden’.

Het grote basketb van Anne Grooth Is it a plane, is it a bird? Nee, het is Anne Groothuis. Je hebt zo van die mensen die bij leven al legendarisch zijn. Ze hebben zogezegd de X factor. Bij Orca’s hebben we Anne Groothuis. Bekend in én ver buiten Urk. meegenomen. Dan moet je niet gaan lopen zeuren over een peukje zo nu en dan. Het interview met Anne vindt plaats in de hal van verzorgingstehuis Talma Haven. Het is hier een komen en gaan van mensen. Een groet, een praatje. Iedereen kent Anne en Anne kent iedereen.

Anne Groothuis valt zeker in de categorie X factor. Als Anne ergens binnenkomt dan veren mensen op, zie je hoofden draaien en beginnen er her en der gesprekken over de persoon die net is binnen geschreden of tegenwoordig is binnen gerold. Anne zit sinds enige jaren in een rolstoel en kan niet meer zonder zijn zuurstoffles. Dit weerhoudt hem er overigens niet van om af en toe een sigaretje op te steken. Anne is een levensgenieter en leeft al decennia lang in geleende tijd, dus wat dat betreft is iedere dag mooi

Anne’s leven begint in 1954. Bij de geboorte gaat er iets mis waardoor hij met een handicap verder door het leven moet. Waarschijnlijk een fout van de dokter maar Anne rekent hem dit absoluut niet aan. Zo is het leven, daar moet je niet moeilijk over doen. Anne’s vader was Sjoert Groothuis. Hij werkte bij de waterwerken en bouwbedrijf Ten Napel, maar werd vooral bekend als koster van de hervormde kerk. Sjoert overleed in 1989. Zijn vrouw en Anne’s moeder Trijntje Groothuis-Oost, overleed in 1986. Zij diende eerst buiten Urk en werd daarna fulltime huisvrouw om de zorg op zich te nemen voor Anne en zijn broer Evert. Anne en Evert bleven ook na de dood van hun ouders nog in het ouderlijk huis wonen. Evert was eerst visserman, werkte in de plantsoenendienst en werd net als z’n vader koster bij de Hervormde kerk. De broer van Anne overleed in 2006. Anne heeft warme herinneringen aan Evert en zijn ouders en raakt zichtbaar geëmoti-

oneerd als het over hen gaat. Anne: ‘Evert was zeer zorgzaam en regelde alles thuis. Ik hoefde nooit wat te doen als ik thuis kwam. Mijn ouders waren ruimdenkende en liefdevolle mensen die altijd achter me stonden. Bij ons thuis kon alles.’

Vrijwilligerswerk

Wat voor opleidingen heb je gehad? Anne: ‘Ik heb op de Mulo gezeten en daarna een diploma boekhouden gehaald. Ik ben toen aan de slag gegaan als boekhouder bij diverse winkels en bedrijven. Zo heb ik ondermeer jarenlang bij Modecentrum Oost gewerkt. Naast het werk was ik ook altijd zeer actief in het vrijwilligersleven. Ik zat al op jonge leeftijd in het bestuur van Orca’s, ik trainde teams, ik floot wedstrijden en ik was regelmatig chauffeur bij uitwedstrijden.’ Anne was verder voorzitter van de wedstrijdcommissie en was actief voor het rayon en de Topsport Liga en ook zat hij nog in het bestuur van de plaatselijke bibliotheek. Anne heeft zelf ook nog een jaar of tien gebasketbald. Hij had een goed schot, een redelijke bal handling en aldus de overlevering beschikte hij over een legendarisch hoekschot. Zijn laatste wedstrijd speelde hij in Spakenburg, waar hij een ernstige blessure opliep. We verhuizen naar Anne’s kamer waar we onder het genot van een

50 JAAR ORCA’S | pagina 22

alhart uis drankje nog even verder praten over Orca’s en Annes leven. Her en der zie je op zijn kamer foto’s, shirtjes en andere memorabilia die herinneren aan zijn Orca’s verleden. In de vensterbank staat een foto van Russell Chapman. Anne: ‘Orca’s kreeg aspiraties voor de eredivisie en om dat te bereiken moest er versterking komen. Ik regelde dat de Amerikaan Russell Chapman op Urk kwam. Russell sliep, voordat hij een eigen woonruimte kreeg, de eerste drie maanden van zijn verblijf op Urk bij een tante van me, die geen woord Engels sprak. Ik kwam elke dag even langs om als tolk alles een beetje in goede banen te leiden.’ Russell was de eerste van een hele stoet Amerikanen die voor Orca’s zou gaan basketballen. Voor Orca’s braken gouden tijden aan met vele hoogtepunten. Anne’s ster rees met Orca’s mee en hij werd een waar fenomeen binnen de Nederlandse basketbalwereld. Ook nu nog heeft Anne regelmatig contact met mensen uit de basketbalwereld die hij toen heeft leren kennen. Vooral Russell Chapman lijkt een warm plekje in zijn hart te hebben. Anne vertelt over contacten met Russells kinderen en vader. Anne: ‘De vader van Russell werkte in Detroit bij General Motors. Russell was na Orca’s aan een basketbalavontuur in Argentinië begonnen, maar Orca’s had hem weer nodig en dus werd ik ingeschakeld om hem weer terug te halen. Ik belde Russells vader op om het een en ander te kort te sluiten. Russell kwam enige tijd later terug

pagina 23 |

uit Argentinië thuis in Detroit, waar hij een briefje op tafel vond: ‘Anne has called.’ Een dag later stond Russell voor de etalage van Modecentrum Oost in Wijk 2, op zoek naar mij.’ ‘Ja, ja, ja, ik zweer het je’, lacht Anne.

Netwerk

Er wordt wel eens gezegd dat je bijna ieder mens via zes contacten kan verbinden met een ander mens. Daar zijn bij Anne over het algemeen maar drie contacten voor nodig. Anne was zogezegd een analoge voorloper van LinkedIn en Facebook. Zo had hij onder meer contacten met de vader van de hui-

dige sterspeler van de San Antonio Spurs, Tony Parker, en met de beste Nederlandse speler aller tijden: Rik Smits. Anne was destijds met het idee gekomen om de sporthal, die nu de naam Vlechttuinen draagt, de Rik Smits hal te noemen. Anne: ‘Ik had Smits al een paar keer aan de lijn gehad en het was al bijna in kannen en kruiken, toen het project door omstandigheden werd afgeblazen. Een gemiste kans want het was toch prachtig geweest als een NBA multimiljonair als Rik Smits vanuit de VS naar Urk was gekomen om de hal te openen.’ Bij de naam Rik Smits moet Anne ook direct denken aan een wedstrijd van het Nederlands team tegen Griekenland in De Schelp. Anne: ‘Het was geweldig om Rik Smits te zien maar bij Griekenland speelde die avond een klein, voor velen, onbekend mannetje die niet kon missen en er 40 punten in gooide. Dat was dus de Nikos Galis, die later met Griekenland Europees kampioen werd. Een van de beste Europese spelers aller tijden.’ Als je vraagt wie Anne’s favoriete Amerikaan was, qua spel, dan denkt hij direct aan Bernard Toone. Anne: ‘Wat een speler en wat een schot, die gast kon alles’. Zijn favoriete Nederlander was Marcel Huijbens. Anne: ‘Toch mooi dat wij bij Orca’s een speler hebben gehad die uiteindelijk de beste speler van de Nederlandse competitie werd en als international ook nog heeft geschitterd.’ We genieten in gedachten nog even na van de eerste keer dat we Marcel Huijbens op Urk zagen trainen in de Waaiershoek. De ene dunk was nog mooier dan de ander. ‘Wat kon die gozer springen.’ Van de Urker spelers was hij vooral gecharmeerd van Jan Korf, Jurie van

‘Bernard Toone was mijn favoriete Amerikaan. Marcel Huijbens mijn favoriete Nederlander’

den Berg en Rikus ten Napel. Anne: ‘Stuk voor stuk totaal-spelers. Wel jammer dat Rikus nu naar Meppel is gegaan.’ Eén van zijn mooiste Orca’s herinneringen is de wedstrijd van Orca’s thuis tegen Nashua Den Bosch in een uitpuilende Waaiershoek, waarin Dewayne Johns 48 punten scoorde. Maar er waren meer mooie momenten. Zoals het bereiken van de vierde plek in de eredivisie en het Europees basketbal dat Orca’s speelde. Ook moet Anne denken aan de vele derby’s tegen Meppel. Anne: ‘Dat was altijd hommeles, hard tegen hard wedstrijden met veel strijd en passie. Supporters die op de vuist gingen. Na de tijd was het overigens altijd super gezellig.’

Terugkeer

Anne heeft nog altijd een enorme passie voor Orca’s. Hij pocht enorm op alle vrienden en bekenden uit de Orca’s kringen. Spelers van het eerste team waar hij een goed contact mee heeft en vele Orca’s-leden die hem bijstaan. Orca’s is familie. Op de vraag of Orca’s ooit nog weer eens eredivisie gaat spelen antwoord Anne: ‘Ik heb goede hoop dat ze ooit nog weer eens met een low budget op het hoogste niveau gaan ballen.’ Anne woont sinds een aantal jaren in de Talma en dat bevalt hem uitstekend. Hij heeft daar als jongste bewoner een prominente rol ingenomen. Hij zit in de cliëntenraad van de Talma, doet wat administratief werk en verzorgt technische ondersteuning. Anne heeft ondanks zijn beperkingen wat van zijn leven gemaakt. Eenmaal buiten gaat Anne nog even een sigaretje roken. Het is tijd om afscheid te nemen. Heb je nog een goede raad voor de jeugd, vraag ik hem. Anne: ‘Zorg dat je een doel hebt in je leven, zoals een sport en ga niet doelloos op straat rondhangen.’ Wijze woorden van een man die centraal staat in veel legendes uit de 50-jarige geschiedenis van Orca’s.

‘Basketbal pa Piet Brouwer kwam op de hbs met basketbal in aanraking en exporteerde de sport naar Urk. Zo stond hij in 1963 aan de basis van basketbalclub Orca’s. Als leraar lichamelijke opvoeding op de Urker mavo had hij in de beginjaren rechtstreeks invloed op de groei van de vereniging.

Piet, hoe ben jij met basketbal in aanraking gekomen? ‘In klas 2 van de hbs maakte ik op pikante wijze kennis met basketbal. Mijn docent zette een korf tegen de muur en liet ons zo basketballen. Mijn interesse was meteen gewekt. Op de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Arnhem ben ik me meer in deze sport gaan verdiepen.’ Wanneer ging je op Urk met basketbal aan de slag? ‘In 1963. Ik studeerde nog op de Academie en ging elke zaterdag via stichting Buurtwerk met een aantal jongens gymnastieklokaal De Noord in om te basketballen. Willem Wakker, Graddus Brouwer en Arie Post waren basketballers van het eerste uur. Langzaam ontwikkelde zich dat tot een vereniging. In 1967 kreeg alles wat meer structuur met een jeugd- en seniorenafdeling. Toen Urk in 1968 duizend jaar bestond ontstond de naam Orca’s.’ Jij was leraar lichamelijke opvoeding. Heb je de Urker jeugd een basketbalopvoeding geven? ‘Dat kun je wel zeggen. Ik kwam in 1966 op de Urker ulo terecht en heb daar in de gymlessen veel aandacht aan basketbal besteed. Dat kwam de groei van Orca’s ten goede.’ Urk en basketbal vormen een goede combi? ‘Zeker. Basketbal is een directe sport. Daar houden Urkers van, want Urkers zijn zelf ook direct. Recht toe recht aan naar de basket. Dit merkte ik op school ook. In de gymlessen zag ik dat mensen aanleg hadden voor basketbal.’ Is de charme van die begintijd van Orca’s te omschrijven? ‘Orca’s is groot geworden met een geleende bal in een klein zaaltje.’ In die eerste jaren heb je ongetwijfeld veel meegemaakt... ‘Het reizen was toen iets aparts. Als we met Orca’s in Tilburg moesten spelen was je een dag kwijt. De Ketelbrug was er nog niet. Je reed via Kampen en Dronten de polder in. Daarbij kwam dat er navigatietechnisch ook nog wel eens wat mis ging. Als we het dorp of de stad van bestemming binnenkwamen stuurde ik altijd Fred van Urk en Gerard Buimer het busje uit om de weg te vragen. Zij kwamen standaard met twee verschil-

50 JAAR ORCA’S | pagina 24

st bij de Urkers’ ‘We wisten helemaal niets van basketbal’ Willem Wakker was één van de Urker basketbalpioniers. Hij behoorde tot het groepje dat de basisbeginselen van basketbal door trainer Piet Brouwer kreeg aangeleerd.

lende routes terug. Je kunt je voorstellen dat we vaker dan ons lief was verkeerd reden.’ Waar bewaar je de mooiste herinneringen aan? ‘Dat is moeilijk te zeggen. De hele ontwikkeling was mooi. De groei, de hectiek rond de Amerikanen, de entree van sponsors, de overgang van de Prins Willem Alexander Hal naar De Waaiershoek. Later de verhuizing naar De Schelp. De kampioenschappen in de eerste divisie en de promotiedivisie. Er gebeurde in die tijd van alles.’ Is Orca’s nog steeds speciaal voor je? ‘Natuurlijk. Het is en blijft Orca’s en het is en blijft basketbal.’ Hoe kijk je nou naar Orca’s? ‘Op een geven moment ben ik een andere kant op gegaan. Ben ik bij de Nederlandse Basketball Bond terechtgekomen. Sindsdien sta ik er verder van af. Maar ik volg Orca’s nog steeds met meer dan normale interesse. Daarbij: ik ben altijd blij als het goed gaat met de vereniging.’

pagina 25 |

‘Ik had wel eens basketbal op de televisie gezien. Dat leek me wel wat, want ik was vrij lang. Maar anders dan voetbal hadden we destijds niet op Urk ’, vertelt Willem Wakker lachend. ‘Toen we met basketbal begonnen wisten we helemaal niets van de spelregels. Piet Brouwer zat op de CALO en hij maakte ons wegwijs in het basketbal. Ik kan me nog goed herinneren dat we na een paar weken dachten dat we de sport aardig onder de knie hadden. We waren klaar voor een wedstrijd en maakten een afspraak met leerlingen van de HBS in Emmeloord. Toen bleek dat we niet zo goed waren als we dachten. We verloren met 102-4. Dat was mijn eerste wedstrijdervaring.’ ‘Andere zaken die me zijn bijgebleven uit die beginperiode? Dat we in een rood tenue begonnen en we eredivisieploeg Flamengo’s uit Haarlem op bezoek kregen toen het pleintje naast De Noord werd geopend. En natuurlijk de mensen met wie ik begon: Arie Post, Jan Meun, Tiemen ten Napel, Bert Visser, Graddus Brouwer, Kees Brouwer, Jan Brouwer en Klaas Ras. Later toen er herenteams ontstonden kwam ik in heren 2 terecht met Graddus, Maarten Meun en Pieter Andries Pasterkamp. Werden we zelfs nog een keer kampioen. Met enkelen van deze mensen heb ik nog in de hobby’s gebasketbald. Op mijn 49ste ben ik vanwege een schouderblessure gestopt. Soms mis ik het nog wel eens. Basketbal blijft een mooie sport om te doen.’

Orca’s doorr de ja De eerste grote prestatie werd in 1982 geleverd Kampioenschappen, promoties, historische wedstrijden, degradaties, verloren kampioenswedstrijden. De historie van Orca’s is er één van hoge pieken, maar ook van diepe dalen. Vijftig jaar Orca’s in vogelvlucht.

1963

Een groep enthousiaste basketballers in de Stichting Gereformeerd Buurtwerk Urk heeft de wens ook in competitieverband uit te komen. De spelers steken de koppen bij elkaar en richten op 2 augustus 1963 een basketbalvereniging op. Twee jaar later gaat Orca’s voor het eerst in competitieverband spelen.

1968

Als in 1968 tijdens de viering van 1000 jaar Urk een Orka wordt geplaatst bij de dorpsingang ontstaat de naam Orca’s bij de basketbalvereniging.

1969

Orca’s viert de eerste titel. Onder leiding van coach Eef Halewijn is Orca’s in district IJsselstreek met teams als The Jokers, Kweekschool, ZAC, ODI en HTS heer en meester. Het is een opmaat naar meer succes, want in 1973 maakt Orca’s zijn entree in de landelijke competitie. In dat jaar bereikt Orca’s namelijk de eerste divisie.

1975

Na gedegradeerd te zijn uit de eerste

De immer gedreven Fred van Urk glipt langs Ron Kruidhof van Permalens/Haaksbergen. L.J. Pipkin kijkt toe.

divisie herstelt Orca’s zich in seizoen 1974-1975 meteen. In de competitie gaat het tussen Orca’s en Ceres. Oftewel het team van gymleraar Piet Brouwer en van gymleraar Jan

Borgers. Orca’s is dit seizoen oppermachtig. De ploeg speelt ijzersterk, verliest geen wedstrijd en wordt kampioen. De club keert terug in de eerste divisie.

50 JAAR ORCA’S | pagina 26

ren heen 1977

Een mijlpaal: Orca’s krijgt een eigen sporthal. De mavo wordt gebouwd en bij dit gebouw komt een sportzaal: De Waaiershoek. Orca’s maakt er een nieuwe start. Later dat jaar doet Orca’s een sensationele aankoop. De eerste Amerikaan komt naar De Bult: Russell Chapman. Met de Amerikaan presteert Orca’s boven verwachting. De ploeg eindigt op de achtste plaats in de eerste divisie A.

1982

Wat een jaar eerder niet lukte lukt in 1982 wel. Met David Moore, Russell Chapman, Glenn Omanette, acht Urkers en de nieuwe coach Ruppert Clements worden de Urkers kampioen van de eerste divisie A. De eerste echte grote prestatie in de Orca’s historie. In de play-offs blijft Orca’s echter wederom met lege handen achter. Omdat de promotiedivisie wordt opgericht gaat Orca’s toch een klasse hoger spelen.

1983

De sensatie is compleet. Voor het tweede achtereenvolgende jaar wordt Orca’s kampioen. Deze keer in de promotiedivisie. Slechts met twee punten voorsprong op Werkendam wordt de competitie winnend afgesloten. Eindelijk is het zover: de eredivisie.

1984

Coach Ruppert Clements spreekt zijn contacten in Groningen aan en vindt Frank Ardon en Martin de Vries bereid voor Orca’s te spelen. Daarnaast wordt er een excentrieke Amerikaan gestrikt: Bernard Toone. In het debuutjaar in de eredivisie

pagina 27 |

wordt Orca’s zesde. De ex-NBA’er Toone laat een onvergetelijke indruk achter. Hij blijkt even onhandelbaar en ongedisciplineerd als geniaal.

1986

Moeilijke jaren voor Orca’s. Met een bescheiden budget en dito team strijdt Orca’s in de onderste regionen van de eredivisie. Desondanks komen de eredivisieteams niet graag naar Urk toe. In De Waaiershoek kan het namelijk stormen. De entree van

Coach Ruppert Clements (rechts). Amerikaan Dewayne Johns tegen Den Bosch is spectaculair.

1987

Driepunterkanon René Ridderhof en topverdediger Martin Esajas komen naar Orca’s en geven de ploeg een kwaliteitsinjectie. Aan het begin van

Het kampioenschap in 1982 met een uitgelaten Jan Korf.

Onder leiding van Fred van Urk en Jan Verhoeff haalt Orca’s de play-offs. het seizoen ontstaat met uitzeges in Weert en Groningen het gevoel dat hier onder leiding van Jan Verhoeff en Fred van Urk iets moois kan ontstaan. En dat gebeurt ook. De Urkers worden derde in de reguliere competitie en halen de play-offs.

1988

Meisjes kadetten 1 van Orca’s wordt Nederlands kampioen in de Diekmanhal in Enschede. Het team van coach Liesbeth Roskam, met speelsters als Ellen Bakker, Anita Brouwer en Ellis van der Kooi, wordt groots binnengehaald op Urk.

1989

Meisjes aspiranten A van Orca’s vertegenwoordigt Flevoland in juni op de Jeugd Olympische Dag op Papendal. Na een paar eenvoudige poulewedstrijden tegen vertegenwoordigers van Utrecht en Zeeland volgen moeilijkere wedstrijden tegen Zuid-Holland en Overijssel (Tonego). Voor de camera’s van de AVRO verslaat het team van Liesbeth Roskam in de finale de meiden uit Noord-Holland (Den Helder). In een spannende finale revancheert

Ruim duizend toeschouwers zien L.J. Pipkin scoren tegen Albert ‘Appie’ van der Ark van Ahrend/Donar in de gloednieuwe sporthal De Schelp. Orca’s zich voor het verloren NK. Orca’s wint het toernooi!

1992

Orca’s heeft de mooiste jaren eredivisie achter de rug. Met een achtste (1989) en zesde (1990) plaats doet Orca’s het nog redelijk. Daarna komt de klad in het team en worden de prestaties minder. In 1992 neemt Orca’s met pijn in het hart afscheid van de eredivisie. Orca’s zakt naar de eerste divisie. Een financieel onvermijdelijke stap.

1994

De dames van KBS/Orca’s debuteren in de eredivisie. Onder leiding van coach Fred van Urk eindigen ze als derde in poule B. Hennie Koffeman staat hoog in de landelijke statistiekenlijstjes.

1996

Jeroen Visser van naamsponsor Levago wil met Orca’s kampioen wor-

den van de eerste divisie. Daarnaast wil hij het spektakel verhogen door een Amerikaan naar Urk te halen: Aaron Atkinson. Met de Amerikaan is Orca’s veruit de sterkste van de eerste divisie. Het team van Theo Wouters wordt in maart al kampioen. Orca’s promoveert naar de promotiedivisie.

1998

Het hoogtepunt in het Urker damesbasketbal: met Jan Verhoeff als coach lukt het de dames om de playoffs te halen. Den Helder schakelt het Urker team uit. Het eredivisieavontuur van de dames komt ook ten einde. Vanwege onzekerheid of de sponsor doorgaat schrijft Orca’s in voor de rayon hoofdklasse.

1998 (2)

Als trainer is hij geen hoogvlieger, maar als coach weet Glenn Omanette de juiste snaar bij heren 1 van Orca’s te raken. Hij is wars van

50 JAAR ORCA’S | pagina 28

systemen en laat Orca’s rennen. De juiste tactiek, zo blijkt. Met Akrides werkt Orca’s naar een ongekend spannende climax van de competitie. De kampioenswedstrijd wordt in IJmuiden gespeeld. Orca’s wint en pakt de titel. Vanwege het afhaken van de sponsor maakt Orca’s geen gebruik van het recht om te promoveren naar de eredivisie.

2000

Na twee middenmootjaren in de promotiedivisie slaat het noodlot toe. Orca’s trekt zich terug uit de promotiedivisie en wordt door de Nederlandse Basketball Bond teruggeworpen naar de rayon eerste klasse. Dit betekent dat heren 2 in zijn geheel heren 1 wordt en dat Orca’s weer terug is bij af. Binnen het jaar is Orca’s terug op rayon hoofdklasseniveau.

2004

Het heeft even geduurd, maar Orca’s keert terug op landelijk niveau. De ploeg wordt onder leiding van Mark de Vries kampioen van de rayon hoofdklasse. Het sein voor Arjan Langman weer terug te keren van BV Aris uit Leeuwarden.

2006

De ploeg van coach Willem Zwart is lange tijd de grote favoriet voor de titel in de eerste divisie. Orca’s gaat in de allerlaatste wedstrijd -de

pagina Het kampioenschap 29 | in 2013.

Renate Uninge pakte veel rebounds voor Orca’s.

kampioenswedstrijd- tegen Zoebas voor het oog van zo’n zestig Urker toeschouwers echter onderuit. De ploeg eindigt als tweede, maar mag wel promoveren. Orca’s keert terug in de promotiedivisie.

2007

Orca’s kent een lastig jaar in de promotiedivisie. De ploeg moet wennen aan het beduidend hogere niveau en eindigt met drie gewonnen wedstrijden op de op één na laatste plaats. De ploeg blijft wel in de promotiedivisie.

2012

Na een bijzonder sterk seizoen spelen de heren van Orca’s in Almere om de titel in de eerste divisie. Met spelers als Jesper Jobse, Rikus ten Napel, Arjan Langman, Sonny Waal-

dijk en Bas van Riessen overklast Orca’s in de Topsporthal Zeemacht uit Den Helder. Orca’s komt het seizoen erna in de promotiedivisie uit.

2013

In de promotiedivisie is Orca’s heren 1 niet te stuiten. Als de ploeg met de meeste overwinningen in de Promotiedivisie na een overtuigende Final Four de kampioenstitel behaalt, mag Orca’s de terechte kampioen genoemd worden. Martho Flexwerk/Orca’s wint de finale van de Final Four in de IISPA-sporthal in Almelo. Gesteund door een supportersschare van zo’n 150 in oranje shirts gestoken fans verslaat Orca’s het Barendrechtse Binnenland met 74-53. Orca’s besluit om niet te promoveren naar de Eredivisie.

Diensten Uitzenden • Detacheren • Payroll • Werving en selectie

Sectoren Agrarisch • Groenvoorziening • Bollenteelt • Glastuinbouw • Productie • Techniek • Logistiek

t h c e t k r e w k r e w Martho Flex

Penning 4a 8305 BH EMMELOORD

T 0527-20 22 91 F 0527-20 27 23 E info@martho.nl

www.martho.nl

Zoekt u een accountant die uw taal spreekt? Worstelt u met uw boekhouding? Wilt u weten of u belasting kan besparen?

Maak vrijblijvend een afspraak met Proﬁ ﬁnis.

cco

Ten Napel Brandbeveiliging

b.v.

www.proﬁnis.nl of bel 0527 - 681 726

m m o d a ti e

Sportaccommodatie Urk B.V. Sportieve evenementen, bruiloften, verjaardagen, kinderfeestjes, etc.

feliciteert Basketbalvereniging Orca’s met het 50-jarig jubileum

Warme en koude buffetten Bel snel! Bel nu!

682848

Postbus 55, 8320 AB Urk Tel. 06-22562063. Fax 0527-681333 E-mail: tennapelbeveiliging@solcon.nl

Het debuut van Dewayne Johns.

Van Russell Chapman tot Tracey Murray 50 JAAR ORCAâ&#x20AC;&#x2122;S | pagina 32

Orca’s slijt 37 Amerikanen in 50 roerige basketbaljaren

Groot, klein, blank, zwart, miskopen, toppers. Chapman, DJ, David Moore. In 50 jaar kwamen er op Urk heel wat Amerikaanse basketballers voorbij. Alle Urker yanks op een rij... 1. Russell Chapman

Wie over Amerikanen en Urk praat komt automatisch terecht bij Russell Chapman. Hij was de eerste en zette in november 1977 voet op Urker bodem. Piet Brouwer -toen coach van heren 1- haalde de uit Toledo (Ohio) afkomstige Amerikaan naar Orca’s en hij maakte op meerdere vlakken indruk op De Bult. In het veld met zijn dunks en punten, buiten de lijnen met zijn imposante verschijning. De toen 23-jarige Chapman speelde jaren bij Orca’s en leidde het team van promotiedivisie naar eredivisie. Was vormcrisis gevoelig, kende zware (knie-)blessures, maar was uiterst geliefd. In 1985 stuurde coach Jan Korf hem weg, omdat hij zijn beste tijd erop had zitten. Keerde bij het feest ter ere van dertig jaar Orca’s terug en stal meteen weer de harten van het Urker publiek. Hij was zelfs het Urkers nog niet verleerd.

2. Brewer Gray

De van de University of Ohio afkomstige Brewer Gray maakte aan het begin van het seizoen 1979-1980 zijn entree bij Orca’s. De 22-jarige forward-center stond, in tegenstelling tot de meeste Amerikaanse spelers, niet graag op de voorgrond en dat was ook zijn zwakte. Hij wisselde wedstrijden waarin hij veel scoorde af met wedstrijden waarin hij onzichtbaar was. Na een paar maanden kreeg hij dan ook zijn congé.

van Eck (voorzitter) -nog voor hij zich voorstelde- de legendarische woorden: ‘Pay that taxi man.’ Orca’s haalde met hem een van de meest showy spelers uit de geschiedenis van de club binnen. Was slechts 1.80 meter groot, maar zag dit niet als een belemmering om wekelijks uit te blinken. De 25-jarige spelverdeler koppelde een fabelachtige technische vaardigheid aan een enorme doelgerichtheid en zette hiermee sporthal de Waaiershoek regelmatig in vuur en vlam. Hij werd vanwege individualistisch spel na een paar wedstrijden ontslagen, even later weer in genade aangenomen en tenslotte weer ontslagen, omdat hij een speler van het Amsterdamse Cangarous knock-out sloeg. Liet in het Urker bijnamencircuit zijn sporen na.

5. David Moore

Amerikaan die als gastspeler van Orca’s meedeed aan een basketbalpromotiewedstrijd tegen het grote Nashua Den Bosch. Orca’s raakte gecharmeerd van de speler, die op de loonlijst stond bij BV Amstelveen, en trok Moore aan. Hij ontpopte zich als de getruukte motor van heren 1 en kreeg met zijn arsenaal aan kunstjes de Waaiershoek bomvol. Scoorde makkelijk en wordt door basketbalminnend Urk als een van de beste Amerikanen in de Urker basketbalgeschiedenis beschouwd. Was overigens ook buiten het veld onnavolgbaar. Schreef historie door in de eerste divisie wedstrijd tegen de Amsterdamse Wolves zijn schoenen te vergeten.

6. Rob van Essen

Speelde begin 1980 even in Urker dienst. Werkte hard, verdedigde goed, maar voldeed niet aan de verwachtingen die Orca’s aan een Amerikaan stelde. Was derhalve snel weer weg.

De sympathieke Nederlands-Amerikaanse forward die in 1982 Orca’s kwam versterken en ook later in de jaren tachtig in het Orca’s tenue speelde. Geen man van atletisch vermogen, spektakel en show, maar wel een van hard werken en efficiëntie. Had een goed schot en speelde

Russell Chapman.

Brewer Gray.

4. Keith Yzar

3. Larry Slappy

Sprak bij zijn aankomst op Urk tegen Cor Roskam (manager) en Joop

pagina 33 |

Rodney Butts.

Dewayne Johns en Reginald Hanna. ook een aantal interlands voor het Nederlands basketbalteam.

7. Michael ‘Spiderman’ Johnson

Een 2.05 lange en 115 kilo zware center die in de voorbereiding op het seizoen 1983-1984 werd afgetest door coach Ruppert Clemens. Maar: gewogen en te licht bevonden. Was een redelijke aanvaller die hield van dunken, maar verdedigen zonde van zijn tijd vond.

8. Evans Ford

Opvolger van Spiderman en met zijn 205 centimeters gehaald als power center. Bleek echter in het vliegtuig gekrompen en was meer een forward. Een agressieve, snelle, aanvallend ingestelde speler die de ring makkelijk wist te vinden. Ford ging in het veld echter volledig zijn eigen gang, verdedigde niet en liep zijn eigen systemen. Kortom: na een paar wedstrijden lag een retourticket voor hem klaar.

9. Bernard Toone

Bernard Toone is de 2.06 meter lange center die via de Philadelphia 76ers, Italië en Venezuela bij Orca’s terechtkwam. Toone was een on-

doorgrondelijke persoonlijkheid die met moeite te motiveren was. Hij maakte zich niet druk, maar was een absolute topper. Toone dreef Ruppert Clemens regelmatig tot wanhoop en pareerde alle kritiek door in alle landelijke statistiekenoverzichten hoge ogen te gooien. Werd op een gegeven moment geschorst omdat hij een week niet had getraind, kwam vervolgens in aanraking met justitie en was ineens van De Bult verdwenen.

10. LJ Pipkin

Lange (2.05 meter), dunne Amerikaan die graag buffelde onder de borden. Was jarenlang toprebounder van Nederland en kwam in 1985 over van Den Helder naar Urk. Had een goed midden-afstand schot, liep vaak tegen vijf persoonlijke fouten aan en was naast het veld een echte gentleman.

11. Dewayne Johns

Eind 1985. Een volle Waaiershoek. Tegenstander Nashua. Wat een debuut. DJ was een paar dagen op Urk, scoorde 36 punten tegen tachtig procent en stal de show. De thuisploeg verloor de wedstrijd, maar DJ had

Glenn Omanette en Evans Ford. zijn visitekaartje afgegeven. De man uit Nashville werd vaak vergeleken met David Moore: een goed schot, snel, goede pass en een sterke verdediger. Verwierf eind jaren tachtig de heldenstatus op Urk. Stond ook centraal in enkele incidenten met coach en management. Woont tegenwoordig in Emmeloord.

12. Rodney Butts

Hard werkende Amerikaan die in 1987 onder Jan Verhoeff en Fred van Urk een fantastisch koppel vormde met DJ. De 2.02 meter lange yank kende aanvankelijk wat opstartproblemen, maar ontwikkelde zich na het overwinnen van heimwee tot een topper. Vertrok na een seizoen voor een hoop francs naar Le Havre in Frankrijk.

13. Landreth ‘Mack’ Baugh

Lange speler die vooral basketbalde ‘om gratis te reizen en de wereld te

50 JAAR ORCA’S | pagina 34

tweeledig gevoel aan terugdenkt. Op de eerste plaats de killer in het veld, de oorlogmaker onder de borden en bovenal op alle vlakken een zeer waardevolle speler. Aan de andere kant een Amerikaan waarmee Orca’s de nodige problemen heeft gehad. Hij raakte overhoop met medespelers, trainer en management en vertrok uiteindelijk.

18. Greg Williams

De voornaamste herinnering aan Greg Williams is een kapot gedunkt bord net voor de wedstrijd tegen Akrides in 1988. Verder deed de 23-jarige Williams niet erg van zich spreken. Was zeer kort op Urk.

19. Guy Williams zien’. Kwam in de oefenperiode voor het seizoen 1988-1989. Was bijzonder lui, kon zich niet meten met de andere centers in de eredivisie en werd nog voor de competitie begon weggestuurd.

14. Norman Anderson

Amerikaan die tegelijkertijd met Baugh in Nederland was. Anderson was vijftien kilo te zwaar, te traag en kwam volledig out of shape in Nederland aan. Haalde ook het begin van het seizoen niet.

15. Glenn Myreth

Werd eind 1989 met veel tamtam binnengehaald, maar bleek een flop. Had op zijn cv de Golden State Warriors (NBA) staan en leek een buitenkansje. Werd als center aangetrokken, maar wist in wedstrijden niet hoe snel hij uit de bucket moest wegkomen. Viel dus volledig door de mand.

20. Jerry Prior

Maakte alleen een korte proefperiode mee in januari 1990 en was even snel weg als hij kwam.

21. Kenny Cox Zie Jerry Prior.

22. Fernando Sanders

Amerikaan die in 1990 als vervanger van Reggie Hanna de Urker basketballers kwam versterken. Werkte hard, nam de ploeg op sleeptouw en bleek de Amerikaan waar Orca’s naar op zoek was.

23. Jerry Beck

Voor seizoen 1990-1991 -het rampseizoen waarin ternauwernood een sponsor (KBS) werd gevonden- contracteerde Orca’s de oude (31) vos Jerry Beck. De Amerikaan die zijn sporen verdiende bij Elmex Leiden, Hatrans Haaksbergen, Das Delft en Nashua Den Bosch. Speelde ook bij Orca’s zeer verdienstelijk en blonk uit door zijn spelslimheid. Pakte zijn punten mee en sleepte de Urker ploeg door een moeilijk seizoen.

24. Kurt Colﬁn

Was voorbestemd om de tweede Amerikaan naast Jerry Beck te worden maar slaagde er niet in een contract af te dwingen. Deze blanke 1.95 meter lange forward bleek niet de beloofde puntenmachine te zijn die de club nodig had.

25. Veda Martin

Een bijzondere basketballer en dat was hij. Veda Martin, de man van de eerste helft. Maakte vaak bijna al zijn punten in het eerste bedrijf om vervolgens onzichtbaar te worden.

Deed slechts een oefenwedstrijd mee en was ook niet de Amerikaan die Orca’s zocht. Was veel te klein en vloog dus meteen terug.

16. Andre McLoud

Een 25-jarige rasschutter van Seaton Hall University. Speelde met zijn 2.01 meter op de forward positie, scoorde zonder dat je er erg in had twintig punten per wedstrijd, kon redelijk verdedigen maar deed dit helaas niet altijd. Coach Roel Tuinstra hield het drie maanden met de Amerikaan uit.

17. Reginald Hanna

Amerikaan waar Orca’s met een

pagina 35 |

Staand v.l.n.r.: Jan Verhoeff, Menno Halewijn, Rob van Essen, Paul van Maren, Kees Hakvoort, Martin Esajas, Fred van Urk. Zittend: Bert Brouwer, John Emanuels, René Ridderhof, Dewayne Johns en Rodney Butts.

◗ taxaties ◗ aankoop- en verkoopmakelaar ◗ financiering ◗ verzekering

Financiering op maat en scherpe tarieven! Wijk 4-43, 8321 GE Urk • info@hlvastgoed.com Tel. 0527-690334 b.g.g. 0527-701768

CheCk onze website! www.hlvastgoed.com

Omdat hij altijd twintig of meer punten maakte was hij toch van onschatbare waarde.

26. William Allen

Was de eerste van acht Amerikanen in seizoen 1991-1992. Kon veel, had een voorbeeldige wedstrijdmentaliteit maar was een flierefluiter op de training. Kreeg het daarom aan de stok met coach Jurie van den Berg en kon vertrekken.

27. Ron Ateman

Kwam als center naar Nederland en bleek op Schiphol het postuur van een flinke guard te hebben. Per kerende post...

28. Max Blank

Leek de gouden Amerikaan waar Jurie van den Berg (1991-1992) naar op zoek was. Speelde goed, lag goed in de groep maar verdween van het een op het andere moment naar Israël. Hij kreeg bij Maccabi Richoni namelijk een contract voorgehouden ter waarde van 100.000 Dollar. Dat kon Orca’s hem helaas niet betalen.

Van links naar rechts: Gary Williams, Jan Bos, Menno Halewijn, Reginald Hanna, Bert Brouwer, Marcel Huybens, Michael de Jager, Paul Georgiades, Rob van Essen, René Ridderhof en Roel Tuinstra.

29. Sanders Jackson

Speler die al jaren in Nederland woonde -hij speelde vroeger voor Werkendam- en werd in december 1991 gehaald voor de breedte van de selectie. Deze forward op leeftijd (34) was geen hoogvlieger, maar kon als Nederlander opgesteld worden en was in die hoedanigheid een welkome aanvulling. Niets meer, niets minder.

Kwam van Campbell University en ontwikkelde zich tot een belangrijke pion van Orca’s. Ruim 2.00 meter, beresterk, hard werkend. Sanders Jackson ging voorop in de strijd en was zeer geliefd bij het publiek.

30. Reggie Law

Het trieste verhaal van een getalenteerde basketballer. Hij imponeerde tijdens de training, zou een contract tekenen en raakte zwaar geblesseerd aan zijn knie. Exit Reggie Law.

31. Carlton Thacker

Was met 2.14 meter de langste Amerikaan ooit op Urker grondgebied. Raakte in zijn eerste training geblesseerd aan zijn enkel, herstelde, maar was gewoon niet goed genoeg.

32. Chris Moore

Kwam met het ego van een NBA-speler naar Urk, speelde vooral

pagina 37 |

op en voor zichzelf en maakte daardoor in het team niet echt vrienden. Stond na een paar wedstrijden weer op Schiphol.

bezorgde het Orca’s van coach Theo Wouters inderdaad de titel. Deed zijn werk en was buiten het veld een man op de achtergrond.

33. Greg Floyd

36. Cliff Windham

34. Eric Conrad Strothers

Qua teamspel een van de beste Amerikanen die Orca’s naar Nederland heeft gehaald. Was eerst een rebounder en een verdediger. Werd later ook een scorer. Liet bovendien zijn medespelers beter spelen.

35. Aaron Atkinson

De Amerikaan die Orca’s in de tweede helft van seizoen 1996-1997 naar de titel in de eerste divisie moest leiden. Speelde een half jaar op Urk, scoorde enorm veel punten en

Amerikaan die ooit door Theo Kinsbergen naar Nederland werd gehaald. Kwam op zijn oude dag met Glenn Omanette mee en presteerde goed in Urker dienst. Was alleen zo nu en dan erg solistisch bezig. Was aan de andere kant wel een belangrijke factor in de promotiedivisie titel van 1998.

37. Tracey Murray

Een naar Amerikaanse maatstaven ongewone speler: Tracey Murray was een teamspeler pur sang, die op veel posities uit de voeten kon. Hoewel geen echte schutter verbaasde hij zo nu en dan iedereen door met dodelijke precisie raak te gooien. Harde werker die altijd oog had voor zijn medespelers. In en buiten het veld. Het verhaal gaat dat hij in het weekend zo nu en dan bij de familie Langman verbleef en na het eten de keuken in dook om af te wassen. Vertrok in 2000 van Urk.

René Ridderhof in actie.

50 jaar Orca’s, 60 vreemden 50 JAAR ORCA’S | pagina 38

In de loop der jaren zijn er nogal wat personen van buiten Urk komen aanwaaien op de Bult om actief te zijn binnen de plaatselijke basketbalclub. Het begon allemaal met Eef Halewijn, Paul Erkelens, Gerard Buimer en Koos van Putten, maar nam pas echt een vlucht tijdens de eredivisiejaren van Orca’s. Een overzicht. 1. Meintho Krol (1982-1983)

Door het wegvallen van David Moore werd versterking in de breedte gezocht en gevonden in de persoon van Meintho Krol. De ranke forward uit Stadskanaal moest samen met Kees Hakvoort vechten voor een paar speelminuten. Had een redelijk schot, maar te weinig impact voor een langer verblijf. Werd later schooldirecteur in Zwolle.

2. Geerten Rijks (1982-1983, 1984-1986)

Werd in de promotiedivisie met Orca’s kampioen en was populair vanwege zijn werkethiek en goede schot. In het seizoen ’84-’85 was hij naast de Amerikanen LJ Pipkin en Russell Chapman de enige vreemde in de Urker selectie. In datzelfde seizoen groeide Rijks uit tot hart en ziel van de Urker ploeg. De spelverdeler werd aanvoerder en ging in het eerste moeilijke jaar onder Jan Korf -er werd slechts twee keer gewonnen- altijd voorop in de strijd. In zijn laatste seizoen bij Orca’s verspeelde hij langzaam zijn krediet bij de Urker aanhang. Hij benaderde niet het niveau van het seizoen ervoor en speelde opmerkelijk genoeg op de trainingen beter dan in de wedstrijd. Rijks schopte het in het maatschappelijk leven tot directeur pensioenfonds bij Boskalis.

genieten en dat zegt eigenlijk alles over de kwaliteiten van deze guard. Ardon bezat een goed schot en uitstekend spelinzicht. En dus was het niet gek dat hij na een jaar al weer opstapte om het hogerop te zoeken in het Nederlandse basketbal. Ging vanuit Urk via Haaksbergen terug naar het door hem zo geliefde Donar en bekroonde later zijn loopbaan met een transfer naar het grote Den Bosch. Speelde 31 interlands. Werkzaam in de IT sector.

4. Martin de Vries (1983-1984)

Zie het verhaal Frank Ardon. Kwam tegelijk met de spelverdeler naar Urk en vestigde zijn naam meteen als begenadigd schutter. Was een bijzonder slimme speler. Stond altijd op de goede plek voor de rebound en strooide en passant met assists. Een absolute alleskunner die evenals zijn maatje Frank Ardon Orca’s na één seizoen verruilde voor Permalens Haaksbergen. Volgde Ardon later naar Donar. Bracht Orca’s in het debuutseizoen in de eredivi-

sie wel naar een mooie zesde stek. Bleef wonen in Groningen en was 25 jaar lang eigenaar van meubelzaak de Komeet in de wijk Oosterpoortbuurt.

5. Glenn Omanette (19831984,1985-1986, 1996-1998)

Slangenmens, dunker, schutter. Maar ook iemand die met frisse tegenzin verdedigde. Dat is Glenn Omanette in twee zinnen. De Amsterdamse Surinamer die Orca’s met zijn vele scores van promotiedivisie naar eredivisie leidde. Relaxed en kleurrijk figuur. Verdween diverse malen van Urk en kwam even vaak weer terug. Midden jaren negentig was hij er ineens weer. Orca’s speelde inmiddels promotiedivisie en werd met Omanette als coach kampioen. Het was financieel echter niet verantwoord aan een nieuw eredivisie-avontuur te beginnen. Omanette keerde in 2004 terug naar Suriname en runt er bedrijfjes op het gebied van techniek en sportmarketing/consultancy.

3. Frank Ardon (1983-1984)

In het eerste seizoen eredivisie slaagde Orca’s er meteen in een paar fantastische spelers naar Urk te halen. Uit de failliete boedel die Nationale Nederlanden Donar in Groningen achterliet plukten de Urkers twee toppers in de dop: Frank Ardon en Martin de Vries. Slechts eén seizoen mocht Urk van Ardon

pagina 39 |

Marcel Huybens en Wouter de Vries zetten een blok voor Menno Halewijn.

6. Erik Wasse (1985-1987, 1989)

11. Paul van Maren (1987-1988)

Drontenaar die op zeventienjarige leeftijd en letterlijk als groot (2.08 m) talent naar Orca’s kwam. Goede schutter, sterk in de rebound en met de potentie een topper te worden. Helaas dacht men er in Amerika ook zo over. Na twee seizoenen Orca’s vertrok hij naar Fresno State University, nabij Los Angeles. Maakte in 1989 een comeback op Urk en bleek een grote aanwinst. Totdat hij in november 1989 met spoed in het Sophiaziekenhuis in Zwolle werd opgenomen. Diagnose: het Marfan Syndrome, oftewel een aorta die op knappen stond. Wasse kreeg derhalve een kunstaorta en kon een leven als topsporter vergeten.

7. René Ridderhof (1986-1992)

Kwam naar Urk met de reputatie van driepunterkoning en maakte die status meer dan waar. Toonde zich in en buiten het veld de dirigent van het team en was het verlengstuk van coaches Jan Verhoeff en Fred van Urk. Haalde bovendien meer dan eens de zege binnen met zijn fabelachtige afstandsschot. Eén van de mooiste was misschien wel die tegen zijn oude club Hatrans Haaksbergen, waarmee hij Orca’s in zijn eerste seizoen de play-offs in schoot. Het hoogtepunt in de Orca’s-historie. In de play-offs werd Orca’s door Den Helder uitgeschakeld. Ridderhof bleef op Urk werken bij Opticien Dirk Korf.

8. Marten Esajas (1986-1988)

Kwam tegelijk met René Ridderhof over van Haaksbergen. Harde werker, vechter, verdediger, krachtmens, maar zeker ook sfeermaker bij Orca’s. De Amsterdammer speelde in totaal twee seizoenen op Urk en blonk in die periode nooit echt uit. Verzette echter bergen werk en stelde anderen in staat beter te spelen. Was altijd goed voor een rebound of zes per wedstrijd. Runt een buro voor portiers in Amsterdam.

Paul van Maren speelde twee jaar in Amerika, op Utah University, en kon bij zijn terugkeer in Nederland kiezen uit aanbiedingen van vier eredivisieclubs. Orca’s was er één van. De 2.10 meter lange Hagenaar koos voor een verblijf op het eiland, maar kon de hooggespannen verwachtingen nooit waarmaken. De boomlange center vertrok na een jaar al weer. Een paar jaar later liet hij bij Rotterdam zien toch wel wat in zijn mars te hebben. Met name in de rebound ontwikkelde hij zich daar tot een stabiele kracht.

12. Marcel Huijbens (1988-1991)

Zoon van Eef Halewijn die in de jaren zestig een belangrijke rol speelde in de opbouw van basketbalvereniging Orca’s. Menno was een forward met een goed schot, maar met een belangrijk mankement: hij was nogal blessuregevoelig. Daarom heeft hij op Urk niet altijd gebracht wat hij had kunnen brengen. Was wel een noeste werker. Werd later gymleraar.

Speelde voor zijn Orca’s periode in Utah, maar ging vanwege een ernstige rugblessure terug naar de club in zijn geboorteplaats Leiderdorp. Maakte indruk in de eerste divisie en vestigde zo de aandacht op zich. Is de beste Nederlandse speler die Orca’s in de gelederen gehad heeft en balde zich op Urk naar de status ‘eredivisietopper’. Bleek een enorme versterking van de Urker luchtmacht. Verdiende in 1991 een mooie overgang naar Den Bosch en werd daar, vrij uniek voor een Nederlandse speler, in 1997 MVP van de eredivisie. Woont in Hilversum en is mede-eigenaar van de automatiseringstak van ACS All Office

10. John Emanuels (1987-1988)

13. Paul Santen (1988-1990)

Slangenmens Glen Omanette scoort in de Waaiershoek.

9. Menno Halewijn (1987-1991)

Een mooiere entree kon John Emanuels zich op Urk niet wensen. Tijdens een op Urk gespeelde oefeninterland van Nederland tegen Griekenland gooide hij na een interceptie meteen zijn eerste driepunter raak. Welkom op De Bult! Globetrotter die bij zijn komst op Urk al vier andere eredivisieclubs had versleten in zeven jaar. Scoorde bij Orca’s geregeld zijn driepunter en besliste met zijn handelsmerk ook enkele wedstrijden. Woonachtig in Haarlem en werkzaam voor de Sociale Verzekeringsbank.

Voormalig Rookie of the Year in Nederland en bij Orca’s een sobere, maar heel erg nuttige forward. Maakte samen met Michael de Jager de overstap van Sportlife naar Orca’s. Hun overgang begon met een ware klucht, want het tweetal bezorgde de overschrijvingspapieren te laat bij de NBB. Volgens de overlevering brachten ettelijke kilo’s vis uitkomst en waren de twee zo toch speelgerechtigd. Gelukkig maar, want met name Paul Santen ontpopte zich als een echte vechtjas. Is nu sportmarketeer in Amsterdam.

50 JAAR ORCA’S | pagina 40

14. Michael de Jager (1988-1989)

Met scherp schietende spelverdeler die werd gehaald als opvolger van John Emanuels. Scoorde in zijn enige jaar op Urk veel punten. Zeker in het begin. Basketbalde in de loop van het seizoen wisselvalliger en kwam steeds minder makkelijk tot scoren. Zat aan het eind van het seizoen niet lekker meer in zijn vel op het eiland en vertrok. Bleef lang betrokken bij eredivisiebasketbal, o.a. als voorzitter van Solskin Weert.

15. Paul Georgiades (1988-1990)

Kwam als grote onbekende, maar vestigde vrij snel zijn naam. De van ICL Zaandam overgenomen speler was een welkome aanvulling voor de 4 en de 5 positie. Verre van atletische speler, die onder het bord toch tot de meest wonderbaarlijke acties in staat was. Het zag er over het algemeen niet uit wat hij deed, maar de forward/center deed alles op een bijzonder doeltreffende en efficiënte manier. Tegenwoordig organisatie-adviseur in Culemborg.

16. Rik Cremer (1989-1990)

Kreeg zijn congé bij het Den Helder van Ton Boot, zat een half jaar stil en kwam bij Orca’s terecht. Werd binnengehaald als een begenadigd schutter, maar verdween na een jaar weer als schlemiel. Speelde haast niet en bleek niet de schutter te zijn waar op was gehoopt. Kon weinig goed doen op Urk

18. Peter Dam (1990)

Geharrewar, een jawoord aan twee clubs en een speler die zich op Urk verre van zeker voelde. Was getekend, Peter Dam. Het verhaal van Dam was net een soap. Hij volgde coach Pinas van Red Giants naar Urk, bereikte eveneens overeenstemming met GOBA, maar meldde zich toch bij Orca’s op de training. Vervolgens kwam er een enorme vormcrisis, voelde hij zich miskend op Urk en ging hij alsnog naar GOBA. Het huwelijk tussen Dam en Orca’s was ‘ongelukkig’ en hield derhalve niet lang stand.

19. Jeroen Talens (1990-1991)

Echte Red Giants man die coach Glenn Pinas volgde naar Urk. Was een zeer slimme speler met oog voor de assist. Voelde op Urk de hete adem van Sjoert Visser in zijn nek. Visser pakte veel minuten, speelde met flair en snoepte met zijn op lef gebaseerde spel veel speeltijd af van Talens. De Groninger ging gaandeweg het seizoen wel beter spelen, maar haalde nooit het niveau dat hij in Meppel ten toon spreidde. Stopte na een tropenjaar Orca’s met basketbal. Werkt als copywriter voor

pagina 41 |

20. Edwin Haan (1990-1992)

Sympathieke schutter uit Lelystad. Was als back up forward van waarde voor de Urker basketbalploeg. Pakte met zijn schot bovendien zijn puntjes mee. Kon daarnaast zijn man uit de wedstrijd verdedigen. Moest helaas lange tijd van de kant toekijken met een blessure. Fotograaf en webbouwer in Lelystad.

21. Casper Wit (1991-1992)

Sierlijke speler die overkwam vanuit Groningen. Groeide onder coach Jurie van den Berg uit tot onbetwiste leider van de ploeg. Snel, balvaardig, goede schutter, sterke verdediger, wedstrijdsluw en bovenal bescheiden. Wit beheerste het spelletje en was de motor van het laatste Urker team dat eredivisie speelde. Werkzaam in winkel voor pc’s op maat.

22. Paul Kees Faber (1991-1992)

Kwam na langdurig blessureleed bij Orca’s terecht. Had nul minuten eredivisie-ervaring achter zijn naam staan maar hield zich in de hoogste Nederlandse klasse toch aardig staande. Tot het blessurespook weer opdook. Fotograaf te Leeuwarden.

23. Steven Dijksteel (1992, 1997-1998)

Jonge springveer die even snel ging als hij kwam. Had overduidelijk talent, maar had moeite met de discipline van Jurie van den Berg. Keerde later onder Glenn Omanette bij Orca’s terug in het kampioensteam van de promotiedivisie. Liet toen weer zien het nodige in huis te hebben, maar haakte weer om onduidelijke redenen af. Actief in de financiële sector en toerisme.

17. Hugo Butter (1990)

Kwam halverwege seizoen 19891990 over van het Voorburgse Festo BVV omdat de Nederlanders van Orca’s te moeilijk tot scoren kwamen. Die druk werkte voelbaar verlammend op Butter. De schutter die bij Festo wekelijks vijftien punten maakte, kreeg de bal in De Schelp niet door het netje. Hield het daarom na dat ene halve jaar op De Bult voor gezien. Werkzaam voor de overheid (ICTU) in Den Haag.

communicatieburo WWAV.

24. John ter Horst (1996-1997) Geerten Rijks, hard werkend en een goed schot.

De van GSS Elburg afkomstige center was een welkome versterking onder de borden. Kwam met de bus naar

de trainingen toe. Slimme en sympathieke kerel die in het veld bij Orca’s echter vaak ongelukkig speelde. Een ernstige blessure bespoedigde zijn vertrek. Actief als docent, schrijver, wetenschapper en lecturer.

26. Johan Gerbranda (1997-1999)

Kwam via de junioren van Orca’s het eerste team versterken dat op weg naar het kampioenschap in de promotiedivisie te kampen kreeg met veel blessureleed. Duwde een aardig partijtje mee maar koos na twee seizoenen weer voor het spelen met zijn makkers bij Ceres in Emmeloord. Militair verpleegkundige bij de Landmacht.

27. Cor Holtrop (1997-1999, 2005-2008)

Johan Gebranda bracht waarschijnlijk goede berichten mee naar Emmeloord, want er was zowaar even sprake van een mini-invasie van Ceres-spelers bij Orca’s. Cor Holtrop deed het meest van zich spreken. Werkte hard, was fanatiek en kon een goede fast break lopen. Kwam

terug voor een tweede periode op Urk een bleef nog lang betrokken.

28. Dirk-Jan Wassink (1998-1999)

De lange poldergast kwam op de bagagedrager van Holtrop mee naar Urk. Ontbeerde fundamentals en soepelheid en leek soms ongelukkig op het basketbalveld. Maar in de States zeggen ze dan: ’You can’t teach height’. Werd op Urk buiten het veld wel gelukkig omdat hij daar Susan van Veen tegen het lijf liep. Zij ging op de bagagedrager weer mee terug naar Emmeloord.

29. Steve Leysner (1998-1999)

Handige pointguard van de Amsterdamse school die samen met Steven Dijksteel en Cliff Windham het Orca’s van coach Dick de Boer op titelkoers zette in de promotiedivisie. Nadat het top trio op non-actief werd gezet deed Orca’s niet meer mee voor de bovenste plaatsen.

30. Stacey Engelhart (1998-1999) Stevige forward die overkwam van Drenthe en een eigen taaltje intro-

duceerde op de Bult. Zo stopte hij gemaakte fouten snel in zijn tas (‘my bag!’). Kon het zwalkende Orca’s niet redden en was snel weg toen hij een nieuwe baan had gevonden.

31. Geraldo Rustenburg (1999-2000)

Goedlachse pointguard die in Emmeloord onderdak vondt en bij Orca’s zijn basketbal aspiraties wilde uitrollen. De promotiedivisie bleek het plafond.

32. Jappie van der Schaaf (2000-2001)

Gedegen en rustige forward die in zijn topjaren bij Aris Leeuwarden regelmatig Orca’s gek maakte met zijn schoten en drives. Ging in de buurt wonen en bouwde verder af bij Ceres.

33. Merijn van Heumen (2002-2004)

Merijn kwam van de junioren van Omniworld en was een introverte speler. Had in 2003-2004 een lastige eerste seizoenshelft met als

Staand: Rupport Clemens, Jaap Scheffer, Meintho Krol, Fred van Urk, Jan Korf, Kees Hakvoort, Geerten Rijks, Glenn Omanette, Piet de Boer, Russell Chapman, Albert Hakvoort. Zittend: Sponsor, Ella Bolhuis, Ritske Brouwer, scout, scout, sponsor, Cor Roskam, Klaas de Boer, sponsor, Rein Brands, Fokke Hoekstra en Graddus Brouwer.

50 JAAR ORCA’S | pagina 42

klap op de vuurpijl een vergooide wedstrijd tegen Wyba. Ging daarna beter spelen. Hij werd effectiever in zijn acties en daardoor steeg het vertrouwen en de waardering in Van Heumen. Een attractieve speler die zijn familie als trouwe supporters altijd op de tribune had.

34. Peter Baars (2002-2004)

Afkomstig van BC Lelystad 2. Hoewel hij van alle spelers de meeste trainingen bijwoonde bleef hij twee seizoenen lang de tiende man. Toch was Peter een belangrijke factor in het team. Hij zorgde voor sfeer, kreeg de lachers op zijn hand in de kleedkamer en oogstte door zijn positieve instelling veel waardering van zijn medespelers.

35. Erik Huybens (2002-2005)

Powerhouse die zich bij Orca’s tevens ontwikkelde als driepuntschutter. Erik bracht explosiviteit en body in de bucket. Was daarnaast een speler met een positieve instelling en zijn initiatieven om zijn teamgenoten bij te sturen waren een meerwaarde. Hij hield met regelmaat zichzelf en de anderen een spiegel voor. Zijn verbale aanwezigheid werd door scheidsrechters echter niet altijd op de juiste waarde geschat. Sloot bij Orca’s een mooie carrière af met een kampioenschap, maar kwam terug om het team uit de brand te helpen. Typisch Erik.

36. Lex de Vries (2006-2008)

Kwam met coach Zwart mee uit Friesland als jonge en begenadigde basketballer. Had zeker skills en inzet maar helaas voor hem waren het teleurstellende seizoenen en na degradatie vanuit de promotiedivisie vertrok Lex ook. Speelt tegenwoordig promotiedivisie bij de Groene Uilen.

37. Eric Harder (2006-2008)

Spontaan, enthousiast en welwillend zijn de kernwoorden. Talent-

pagina 43 |

25. Edwin van Schaik (1996-heden) Als je met Edwin hebt samengespeeld zijn er diverse kwalificaties voor hem mogelijk. De van OSG Utrecht afkomstige forward was/is namelijk een basketballer met vele kwaliteiten. Maar het woord slimheid overheerst. Ed speelde altijd slim, als het moest sluw, en om te winnen. Met Edwin aan boord speelde je meestal mee om de bovenste plaatsen. Werd 5x kampioen met Orca’s, waarvan twee keer winst in de promotiedivisie. Coach Mark de Vries schreef na het kampioenschap in de rayon hoofdklasse het volgende over Van Schaik: ‘Onze hoop in bange dagen. Ed heeft heel wat wedstrijdjes voor ons gewonnen, door op cruciale momenten opeens raak te gaan schieten. Ed schiet veel, soms wel eens te veel. En Ed schiet vaak raak als het er echt toe doet. Door tijdgebrek en tekort aan trainingen was hij soms niet in conditie. Hij compenseert dat met geslepenheid en daar kunnen veel mensen wat van leren. De effectiviteit van zijn acties is enorm. Waar de meeste spelers drie keer een in and out maken om vrij te komen, heeft Ed er één nodig. Verdedigend pakt hij enorm veel rebounds. En als het teamspel daarom vraagt dan maakt hij de verdediging van de tegenstander compact om andere spelers buiten de bucket de ruimte te geven of zijn tegenstander met een fade away hookshotje vanaf de bucketlijn gek te maken. Ergernis komt ook voor. Als je net hebt gezegd dat we een aantal lange aanvallen moeten spelen gooit hij de bal na één pass naar de ring. Om gek van te worden! Maar als hij dan weer een wedstrijd voor je wint…. Tja!’ Qua talent en fundamentals een eredivisiewaardige speler, maar misschien net een beetje te lui om op dat niveau hoge ogen te kunnen gooien. Dat zullen we overigens nooit weten. Edwin bleef plakken op Urk, werkt in de zorgsector, trouwde met Hermina Brands en ziet er inmiddels op toe dat zoon Bart zich ontwikkelt tot een waardige opvolger van zijn vader.

volle center die bij Orca’s net tekort kwam om echt al door te breken op het niveau van promotiedivisie. Kwam en vertrok net als Lex de Vries, speelt tegenwoordig promotiedivisie bij Cangeroes in Utrecht.

38. Thijs Schokkenbroek (2007-2008)

Kleine dribbelvaardige guard afkomstig van Shooters uit Spakenburg. Urk heeft niet lang van hem mogen genieten, vertrok halverwege het

BASKETBALVERENIGING ORCA’S

gefeliciteerd MET HET 50-JARIG JUBILEUM

Centrale verwarming Vloerverwarming Sanitair / Badkamers Zink- en Koperwerk Reinigingsinstallaties Koelinstallaties De Meer 11 8321 MT Urk

Breehorn 12, 8321 WP Urk • Tel. 0527-681228 Fax 0527-683189 • www.topfishseafood.nl

Basketbalvereniging Orca’s gefeliciteerd met het 50-jarig jubileum De Riepel 4, 8321MR, Urk w w w. v i s g r o o t h a n d e l d e j o n g . n l

Mobiel: 06-53750745 06-53619329 Fax: 0527-690645 E-mail: info@totec.nl Internet: www.totec.nl

seizoen tegelijk met coach Carlo Rizzone.

39. Sergei Lomtev (2007-2008)

De uit Friesland afkomstige schutter dacht wat te lichtzinnig over het niveau van de competitie. Kon enorm goed schieten, maar helaas voor hem en voor Orca’s kwam dit er niet uit.

40. Sebastian Morawski (2007-2008)

Nog een Fries! Nuttige, hardwerkende speler. Had helaas onvoldoende talent/geluk om het echt te maken op Urk

41. Dennis Thuis (2007-2008)

Eén van de Thuis-brothers uit Zuid-Flevoland. Topgozer om in je team te hebben, niet alleen voor het basketballen. Sfeermaker die voor de promotiedivisie iets aan kwaliteit tekort kwam. Was van 2009 tot en met 2012 bij heren 2 een belangrijke speler binnen het veld en gangmaker daarbuiten. Doet tegenwoordig Michael Jackson imitaties op bruiloften en partijen!

42. Owen Thuis (2007-2008)

De andere Thuis-brother uit Zuid-Flevoland. Begenadigd schutter met Amsterdamse allure en brede glimlach. Heeft menig 3-punter voor Urk binnen gegooid, maar dat mocht helaas niet altijd resulteren in winst…. Speelt tegenwoordig promotiedivisie bij Almere Pioneers

43. Ronald van Velzen (2007-2008)

Ex-international kwam, zag en was vlot weer vertrokken. Verwachtingen van publiek en coach waren niet gelijk aan de prestaties. Besloot half in de derde of vierde thuiswedstrijd voortijdig de kleedkamer op te zoeken en is daarna niet meer op Urk gezien

44. Harvey Blom (2008-2009) pagina 45 |

Van links naar rechts: Paul Georgiades, Wouter de Vries, Rik Cremer, Paul Santen, Reginald Hanna, René Ridderhof, Marcel Huybens, Menno Halewijn, Erik Wasse, Jan Bos, Roel Tuinstra, Dewayne Johns en Bert Brouwer. Verscheen ergens na de start van het seizoen, was niet in shape en verdween vrij snel via de achterdeur…

45. Worthy de Jong (2008-2009)

Een groeibriljant waarvan Orca’s een dik half jaar van heeft kunnen genieten. Dit ongelofelijke megatalent deed zijn medespelers en het publiek af en toe versteld staan van onnavolgbare acties. Leek af en toe uit het dak te komen vallen voor een block of een dunk. Was te talentvol om op Urk te houden. Tegenwoordig basisspeler bij ZZ Leiden in de eredivisie, meest waardevolle speler van de finale in seizoen 2012-2013.

46. Rik van de Nes (2008-2010)

De lange forward was vaak in de buurt van de 3-puntslijn te vinden. Maakte menig punt vanaf die lijn, maar was ook niet vies van drive naar de basket, al dan niet afgerond met een dunk. Maakte zijn tweede seizoen op Urk niet af, de combinatie Rik – coach was niet optimaal. Speelt tegenwoordig eerste divisie in Elburg

47. Joery Uefﬁng (2009-2010)

Kwam met coach Carlo mee vanuit Hilversum. Talentvol en snel, maar wist niet echt potten te breken. Heeft na het vertrek van de coach het seizoen afgemaakt en is daarna weer bij Hilversum gaan spelen.

48. Thijs van der Leest (2009-2010)

Kwam en ging net als Joery. Zeer snelle, balvaardige guard, heeft goede dingen voor het team gedaan.

49. Ton Grit (2009-2011)

Zowel binnen als buiten het veld een speler van ongekende waarde. Talentvol, snel, sociaal, gedreven. Helaas voor Ton en voor Orca’s zat het niet goed met de enkel. Vond Orca’s zo leuk dat hij JU14 ging trainen, heeft dit team ontzettend veel geleerd! Is na Orca’s gestopt met basketballen en is nu (zeer talentvol) trainer/coach van JU14 bij Landstede/Zwolle. Gaan we meer van horen,

50. Martijn Reijersen (2009-2010) Kwam en ging net als Joery en Thijs. Kon de bal er vanaf de driepuntslijn zeer goed in krijgen.

51. Ruben Bevelander (2009-2010)

Kwam en ging net als Joery, Thijs en Martijn. Talentvolle center, maar net iets te klein en te weinig gemotiveerd. Was in staat om 20 minuten voor het begin van de wedstrijd nog een broodje hamburger te verorberen.

52. Bas van Riessen (2010-2012)

Bas speelde sinds jaar en dag voor Akrides/IJmuiden, maar had beloofd

Wij feliciteren Basketbalvereniging Orca’s met het 50-jarig jubileum

Vliestroom 4 - 8321 EG - Urk - Holland Tel. 0527-260030 - Fax. 0527-260406 info@variavis.nl - www.variavis.nl

Waar sfeer en persoonlijke zorg een natuurlijke zaak is! Voor de perfecte verzorging van uw:

♦ Bruiloft ♦ Receptie ♦ Warm en koud buffet ♦ Diner ♦ Broodmaaltijd ♦ Koffietafel Wij bieden u naast onze sfeervolle zalen en persoonlijke zorg ook nog de laagste prijs!

Kom eens even langs of bel ons voor een gratis offerte.

ZALENCENTRUM

W ijk 8-85, 8321 TL Ur k. Tel. 0527-681590/682874

Jesper Jobse, Sonny Waaldijk en Jeffrey Lippe lezen het verslag van Orca’s in Het Urkerland. om ooit nog een keer op Urk te komen spelen. Zo gezegd, zo gedaan. Bas kwam twee seizoenen lang vanuit Almere naar Urk, pakte hier (na meerdere malen misgrijpen bij Akrides) zijn eerste kampioenschap in de eerste divisie! Speelt tegenwoordig zeer behoorlijk tennis, is nog wel af en toe op Urk te vinden.

53. Dewey Stoorvogel (2010-2011)

Dewey kwam een tijdje sfeer proeven. Speciaal voor deze boomlange Lelystatter zijn enkele deuren in de sporthal aangepast. Dewey was lang, maar speelde nog niet zo lang basketball. Heeft in dit ene seizoen wel enorm veel bijgeleerd, speelt nu weer in Lelystad.

54. Yentl Ellens (2010-2014)

Zeer talentvol, maar tijdens zijn eerste seizoen was dit te weinig te zien. Yentl nam dit mee de zomer in en aan het begin van het tweede seizoen stond er een nieuwe Yentl. Lang, snel, balvaardig, sterk. Kan enorm goed basketballen, aanvallend niet of nauwelijks af te stoppen. Ook centers vanuit de eredivisie kunnen hier over meepraten, tijdens oefen-/bekerwedstrijden tegen teams uit deze competitie stond menig Amerikaanse center zich vertwijfeld achter zijn oren te krabben na weer een score in the face. Zal ons niks verbazen als Yentl volgend seizoen eredivisie speelt.

55. Sonny Waaldijk (2011-2014)

Jonge, oud-eredivisie speler uit Amsterdam. Was zijn vreugde in basketbal verloren, maar heeft het plezier op Urk weer terug gevonden. Is geen trainingsbeest, maar kan in wedstrijden enorm tekeer gaan. In het seizoen van het kampioenschap promotiedivisie heeft Sonny een keer of vijf in de laatste seconde de wedstrijd, in het voordeel van Or-

pagina 47 |

ca’s, beslist. Verdedigend en aanvallend absoluut top van Nederland.

56. Jesper Jobse (2011-2014)

Via o.a. Ton Grit (nr. 49 in de lijst) hoorde Jesper dat spelen op Urk niet zo erg was als dat iedereen vertelde. Jesper kwam, zag, speelde en genoot direct van Urk. Als speler enorm belangrijk voor het team, als persoon enorm geliefd bij iedereen die hem kent. Is naast speler bij heren 1 ook nog trainer/coach van dames 2. De Amsterdammer heeft de dames vanuit de middenmoot (afgelopen seizoen) naar kandidaat voor kampioenschap gebracht. Wij houden nog steeds de hoop dat hij de nieuwe Van Schaik wordt….

57. Jeffrey Lippe (2011-2014)

Talentvolle guard afkomstig vanaf Almere Pioneers. Een gevalletje verliefd op Urk, geniet hier met volle teugen. Helaas seizoen 2012-2013 uitgeschakeld vanwege ernstige knieblessure. Binnen en buiten het veld een rustige burger met toch een vleugje Amsterdamse bluf.

58. Florian de Vries (2011-2013)

Kwam na de blessure van Jeffrey Lippe het Urker team versterken. Nog een Amsterdammer erbij, speelde met lef, inzet en veel bravoure, ging tot het randje, en af en toe verder. Moest helaas afhaken omdat hij werk en basketballen op Urk niet meer kon combineren.

59. Fabio van Hooijdonk (2012-2014)

Nog maar een Amsterdamse ex-eredivisie speler erbij, en wat voor één! Als je één speler in je team wilt, dan is het Fabio. Deze guard zorgt voor controle binnen en buiten het veld, is extreem balvast, doorziet het hele spel en kan er daarnaast ook nog 30 punten in gooien! Rustige burger, enorme fijne vent om in je team te hebben!

60. Pascal Balm (2013-2014)

Omdat spelen op Urk zo geweldig is, maakte Pascal de overstap van eredivisie in Amsterdam naar promotiedivisie op Urk. Kan met enorme accuratesse schieten vanaf de 3-puntslijn, maar doet dit ook graag van één of twee meter verder. Woont in Almere, maar is eigenlijk Amsterdammer. Pascal in één woord: Lefgozer! Zo is hij, en zo speelt hij.

61. Esat Figengul (2013-2014)

Vanwege het vertrek van Rikus ten Napel naar Meppel kwam er een plaatsje vrij in heren 1. Omdat lijnverbinding Amsterdam – Urk al een feit was, was de meest logische keus om er nog een Amsterdammer bij te vragen. Esat wilde wel op Urk basketballen en werd daarom aan de selectie toegevoegd. De goedlachse center-forward brengt humor en werklust met zich mee. ■

Beelden van toen

Uit de oude doos

50 JAAR ORCAâ&#x20AC;&#x2122;S | pagina 48

pagina 49 |

Voormalig dames 1 boegbeeld Henny Koffeman:

‘Orca’s-tijd is de mooiste periode uit mijn leven’ Henny Koffeman, beter bekend als ‘Henny De Kiele’, was jarenlang het boegbeeld van het eerste damesteam van Orca’s. Basketbal op hoog niveau en gezelligheid gingen bij Henny hand in hand. we zoveel dat basketbal er ook voor zorgde dat ik mega-fit bleef. Verder gaf basketbal me ook structuur en ritme. Als ik uit school en later uit mijn werk kwam dan was duidelijk: ik ging daarna naar trainen. Daar bereidde ik me op voor. Buiten school en later werk was basketbal dat andere dat gewoon vast stond. Maar ik heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal. Ik weet niet hoe het leven gelopen zou zijn als ik basketbal niet had gehad.’

In 1962 kwam Henny ter wereld in een op Urk wereldberoemd gezin met negen broers en drie zussen. Henny’s vader Kees was visserman en haar moeder Fiene huisvrouw. De familie staat bekend om het voortbrengen van zeer kleurrijke en humoristische personen op wie het gezegde ‘ruwe bolster, blanke pit’ vaak van toepassing is. Na de huishoudschool ging Henny werken bij Orca Vis waar ze het als fileerster zo’n 25 jaar uithield. Vervolgens stapte ze over naar de sportwinkel van Jan en Babette Jongman, waar ze nu ook al weer een jaar of tien met plezier werkt.

Basketbalfamilies

In haar gezellige, kleine en historische huisje tegenover de Bethelkerk vertelt Henny hoe ze in aanraking kwam met basketbal. ‘Ik vond de sport op school al leuk. Daarnaast was ik als kind vaak bij mijn zus Lu. Van de Industrierondweg naar het Rif was maar een klein stukje. Op het Rif had je met de families Bakker en Van den Berg twee echte basketbalfamilies. Ik heb op de straat bij de familie Van den Berg wat af gebasketbald met Ellie, Tineke, Lummie en Marretje. En ook Karin, Alie en Jannie Bakker waren daar vaak te vinden. Zij hebben er zeker aan bijgedragen dat ik op mijn twaalfde lid werd van Orca’s.’

Tweede thuis

Structuur

Opmerkelijk: Alie Bakker was ook meteen haar eerste trainster in de aspiranten van Orca’s. Henny lachend: ‘Toen was het al moeilijk om vrijwilligers te vinden. Je kreeg toen trainen van een speler of speelster die in een hogere leeftijdsklasse speelde.’ En al snel kreeg Henny door dat de sport haar op het lijf was geschreven. ‘Eerst vond ik basketbal gewoon een leuke sport. Toen ik wat ouder werd en ik in dames 1 kwam werd het echt mijn sport. Ik kon er alles in kwijt. Na een dag hard werken kon ik mijn frustraties even van me afspelen. Ik kon mijn agressiviteit op een positieve manier kwijt. Op een gegeven moment trainden

Maar basketbal was meer dan een sport alleen. Henny is ook een gezelligheidsmens en het sociale karakter van de sporthal was belangrijk voor haar. ‘De sporthal was mijn tweede thuis. Ik was altijd in de sporthal. Ik was ruim voor trainen in de hal, bleef altijd nog even hangen. Basketbal was een sociaal gebeuren. Bovendien: ik heb natuurlijk wel de mooiste periode van Orca’s meegemaakt. De weg van Orca’s naar de eredivisie, de sfeer in de Waaiershoek, de Waaiershoek als thuishal van de vereniging. Alles wat na die periode kwam is niet te vergelijken met die periode.’

Hard werken

Henny ziet zichzelf als speelster die het vooral moest hebben van hard werken. ‘Ik was niet echt een natuur talent, zoals Ellen Bakker of Lenie

50 JAAR ORCA’S | pagina 50

Dames 1 in 1988. V.l.n.r. Gera Korf, Alie Schenk-Bakker, Marijke de Boer, Liesbeth Roskam, Lenie Hoekman, Henny Koffeman, Karin Bakker, Liesbeth Kramer-Hakvoort en coach Maarten Heijink. Margriet Bakker ontbreekt op de foto. Hoekman. Ik was een aanvallend ingestelde speelster, speelde fysiek. Uitdelen en incasseren. Ik ging de psychologische oorlogsvoering met mijn tegenstander niet uit de weg en kon als het moest gemeen zijn. Daarbij moest ik het van spelslimheid hebben. Op het juiste moment mijn tegenstander aan haar shirt trekken zodat ik net even wat eerder bij de rebound was.’ Henny speelde op haar zeventiende in dames 1 en speelde een grote rol in de opmars van het eerste damesteam naar de eredivisie. Een periode waar ze met veel plezier aan terugdenkt. ‘Jan Verhoeff was onze coach, Klaas ‘de kloerk’ Post onze teammanager en de bus van mijn broer Klaas-Jelle was omgetoverd tot onze wedstrijdbus. Verder presteerden we met veel Urker speelsters en de zussen Renate en Margreet Uninge fantastisch.’ Daarbij behoorde Henny tot de top van de rebounders in de eredivisie. Bijzonder: ‘Want ik was de kleinste center van Nederland. Speelsters als Annet Keur en Caroline Smit waren een kop groter dan me.’

Onbevangen

Dat bewuste seizoen eindigde Orca’s als nummer vier van Nederland. Een verrassing? ‘Nee’, zegt Henny.

pagina 51 |

‘Ik denk dat iedereen daar in zekere zin naar toe groeide. Bij ons waren de meeste speelsters al bij het hele voortraject betrokken geweest. Alle speelsters hadden al de nodige ervaring en konden hun steentje bijdragen. Verder stapten we het avontuur onbevangen in en hadden we geen angst voor ploegen. Alleen Den Helder stak er in de eredivisie met kop en schouders bovenuit. Bij Den Helder dacht je: hier gaan we niet van winnen. Maar vervolgens dacht je ook: we gaan er een leuke wedstrijd van maken.’ De kater was groot toen het bestuur van Orca’s besloot dames 1 vanwege financiële redenen niet meer voor de eredivisie in te schrijven. ‘Een beslissing die bij mij en bij het team hard aan kwam. We hadden er met z’n allen jaren keihard voor gewerkt om zover te komen. Die beslissing was voor mij een grote teleurstelling.’

Gedreven

In haar loopbaan zag Henny veel goede trainers voorbij komen. Jan Verhoeff, Fred van Urk, Eli Lupo, Maarten Heijenk. Terugkijkend noemt ze Jan Verhoeff de trainer waar ze het meeste van geleerd

heeft. ‘Jan was technisch gezien sterk. Door het hameren op mijn fundamentals en inside moves ben ik een betere speelster geworden. Hij leerde je bewegingen aan en legde je daarbij uit waarom je die beweging zo moest uitvoeren. Jan was ook degene die me omturnde van power-forward naar center. Hij zorgde ervoor dat ik een center was die links en rechts even sterk was. Aan de andere kant kon ik ook botsen met Jan. We waren allebei heel erg gedreven en dat leverde wel eens strijd op. Dan konden we dagen niets tegen elkaar zeggen. Dat hebben we wel eens een paar weken volgehouden. Maar uiteindelijk kwam het altijd weer goed.’ Een prachtige periode in de eredivisie, meerdere kampioenschappen, twee keer winnaar van de sportvouw van Urk verkiezing, een keer sportvrouw van Flevoland. Prachtige prestaties in een lange loopbaan, die ze in 2003 op 41-jarige leeftijd afsloot. ‘Ik was er klaar mee. Weer dat achtje draaien. Weer die 24 lay ups. Ik volg Orca’s nog wel, maar vind andere sporten ook leuk. Maar ik weet één ding zeker: mijn Orca’s-tijd is de mooiste periode uit mijn leven.’

De mini’s van Orca’s in 1988.

De mini’s van Orca’s:

Eén groot feest Het is eind augustus 1990 als ik met m’n kleine zoontje van 6 jaar (hij is nu een kop groter dan ik) naar sporthal De Schelp ga: sportkleding en basketballschoentjes mee. Voor het eerst naar een mini-basketbal training. De training wordt gegeven door Dirkje de Vries, Leida van Veen en Willie Oost. Op de tribune zit Ada Buys. En dan is meteen de minicommissie van die tijd genoemd. Er zijn twee meisjesteams en een jongensteam. De leeftijd varieert van 6 tot 11 jaar, best een groot onderling verschil, maar de jongelui hebben plezier in het spelletje en daar gaat het toch om. Omdat ik meestal meega naar de training wordt er al gauw gevraagd of ik eens met een toernooi wil coachen. Och dat lijkt me wel leuk. En zo rol je er vanzelf in. Aan het eind van het seizoen wil Ada Buys stoppen als voorzitter van de mini-commissie en word ik gevraagd of ik wat voor die functie voel. Je bent toch al aangestoken door het virus en dus stem ik toe als de anderen blijven. Dit is het begin van een jarenlange tijd als voorzitter bij de mini’s (8 of 9 jaar). We hebben dan drie mini-teams en deze spelen hun wedstrijden in toernooivorm. De kinderen vinden zo’n toernooi schitterend. Je bent een dagje uit, je sport lekker en ontmoet veel andere kinderen. Zoals het hoort krijg je hier nieuwe vrienden, maar ook nog wel eens wat minder goede contacten. En van thuis krijg je natuurlijk ook wat lekkers mee als je een hele dag weg bent. Sterker: sommigen komen met twee sporttassen de sporthal binnen. Eén tas met sportkleren en een tas met chips, marsen, lolly’s, rolletjes drop, chocola enz. Vervolgens rennen de mini’s om een uur of 10 -na de eerste wedstrijd- naar de kantine om te vragen of de frikadellen al warm

pagina 53 |

zijn. Je moet toch weer een beetje aansterken. Het is echt één groot feest. Bovendien reis je bijna de hele wereld over, van Meppel tot Putten. Al snel groeide het aantal mini-basketballers, zodat we groeiden naar 5 à 6 ploegen. Het vervoer moest dan ook goed geregeld worden en dus kregen de basketballertjes ruim voor het toernooi een briefje in de bus wie er wanneer voor vervoer moesten zorgen. Dan werd het vrijdagavond: de telefoon. Ik kan murregen niet raaien, want ik moet nog wel noar de markt. Soms om 12 uur ’s nachts nog; ik kan niet oor want

Bert Hartman.

angers wordt mun bekkien bai mun mimme koud en dat kan ik ut ouwe mins niet andoen. Toch kregen we het iedere keer weer voor elkaar dat iedereen op de plaats van bestemming kwam.

Anonieme sponsor

Het aantal mini’s groeide nog steeds en op het hoogtepunt had Orca’s 11 teams in competitie. Dat vraagt natuurlijk om een goede organisatie. Om het vervoer te regelen kreeg iedereen aan het begin van het seizoen een overzicht van de te spelen toernooien en wie dan voor vervoer was ingedeeld. Dit zorgde voor een stuk rust. Heel fijn was het dat een sponsor (die niet bekend gemaakt mocht worden) voor alle mini’s (ongeveer 110 leden) nieuwe tenues aanschafte. We hebben hier jaren veel plezier aan beleefd. Bij de toernooien op Urk werden de wedstrijden gelijktijdig in ‘De Schelp’ en ‘De Waaiershoek’ gespeeld. Gelukkig konden we altijd terugvallen op veel vrijwilligers die fungeerden als scheidsrechter, tafelbezetting, speaker of trainer/coach. Maar het hoogtepunt was altijd het onderling mini-toernooi als afsluiting van het seizoen (minidag.) Alle ploegen werden door elkaar gehusseld en dan hadden we eerst een paar basketballwedstrijden, daarna bingo, een miniplaybackshow, terwijl de zaal werd omgetoverd in een

Waargebeurde anekdotes uit het minibasketbal ■ Het was een ongelijke strijd die dag. De tegenstander was veel en veel beter en we kwamen de middenlijn eigenlijk niet eens over. We mochten alleen de bal uitnemen. Maar ach, je bent jong, speels en krijgt het niet echt mee dat je ingemaakt wordt. Aan het eind van de wedstrijd vraag ik de tafel wat de schade was. Een teleurstellend 56-0 verlies. De kinderen komen bij met staan en vragen wat de stand was. ‘56-0’ zeg ik enigszins neerslachtig. ‘Vor oens?’ klinkt het hoopvol. Tja, wat zeg je dan tegen die hoopvolle kinderogen? ‘Ja or vor jullie…!’ Juichend, de tegenstander verbaasd achterlatend, de handen de lucht in, sprinten de kinderen op weg naar de kantine. Ze hebben een frikandel verdiend van hun ouders…omdat ze gewonnen hadden. ■ Eigenlijk moet je de mini’s alles bijbrengen. Dat het niet normaal is als je tikkertje doet in het veld, of handstand! Nee, er komt veel bij kijken. Wat voor ons ouderen zo normaal is. Dat je moet uitleggen dat een team bijvoorbeeld allemaal hetzelfde tenue aanheeft. Net als de tegenstander. Dat is immers het onderscheid? Ik kwam hier achter toen ik een jongetje bij me riep om te wisselen. ‘Oke, coach bai wie bin ik…bai die rooien of bai die grunen?’ ■ En ach, basketbal, show en spektakel, het hoort er allemaal een beetje bij. Door de mooie gympen onderscheid je je van de rest. Neem nou een miniwedstrijd tegen Ceres. Spannend tot de laatste seconde. Het ging gelijk op en als coach wil je toch ook niet verliezen van die Emmeloorders. Met een voorsprong van 2 punten, met nog 10 seconden op de klok, middenin de verdediging komen ze met z’n tweeën aansprinten naar de bank. Wordt de spanning teveel? Willen ze advies? Zijn ze moe? Dan klinkt het: ‘Hé coach, waar koop je die zweetbanden die die jongen om heeft….’

50 JAAR ORCA’S | pagina 54

plek voor een zeskamp. Ook werd wel eens een toernooi gehouden met de ouders van de mini’s, waarbij de kinderen zelf mochten fluiten en coachen. De tribune zat tijdens dit toernooi altijd vol met fanatiek aanmoedigende vaders en moeders, bèbes en bessies en verdere bekenden. Andere hoogtepunten waren natuurlijk de Nederlandse Kampioenschappen waar we een aantal keren aan mee mochten doen, zowel met de jongens als de meisjes. Schitterend was de derde plaats die onze meiden hier een keer behaalden. De top van Nederland. De bezetting van de mini-commissie wisselde ook af en toe, van Jolanda Scheffer, Wilja Wakker, Saskia Kok, Cobie van Urk tot op het laatst Jacob Coenen, Liesbeth en Andries Brands en Fokke Hoekman (sorry als ik iemand vergeten ben te noemen). Na een jaar of 8 à 9 kon ik de leiding van de mini’s met een gerust hart overgeven aan Jacob, Fokke, Liesbeth en Andries, die ook nog een aantal jaren fanatiek met de mini-basketballers verder gingen en weer andere leuke dingen organiseerden. Zoals bijvoorbeeld de uitgave van een heuse mini-dunk, die er echt professioneel uitzag en altijd goed gevuld was met prachtige verhalen. Toch jammer, dat die verdwenen is. Ik feliciteer Orca’s hartelijk met het 50-jarig bestaan en wens de mini’s en natuurlijk heel Orca’s nog vele sportieve jaren toe, waarbij plezier in het spelletje hoog in het vaandel mag staan. Bert Hartman

pagina 55 |

Jeugdig talent onder de borden in sporthal De Schelp.

Mini-basketbal in de jaren 80

Winnen? Daar waren we niet mee bezig Het begeleiden van de mini-basketballertjes van Orca’s was doorgaans geen grote opgave. Een oud trainster vertelde dat haar was bijgebleven dat ze die mini’s gewoon ontzettend leuk vond. De meesten wilden lekker vrij spelen en met winnen waren ze helemaal niet zo bezig. De mooiste illustratie hiervan was het moment dat een groep mini’s van Orca’s een punt scoorde, waardoor de stand op dat moment 18-2 werd in het voordeel de van de tegenstander. Wederom was het oordeel van de coach doorslaggevend met betrekking tot winst of verlies. Diplomatiek zei hij: ‘Nee hoor jullie hebben toch gescoord en dus hebben jullie gewonnen’. Supertrots liepen onze toekomstige sterren het veld af, want ja ze hadden toch maar even mooi gewonnen. Nog een voorbeeld van onbekommerd spelen was van een jongetje die gewoon tijdens de wedstrijd het veld uitliep en zei: ‘Zo, ik koem ff noast je zitten’. Ik moest dan gauw iemand anders het veld in sturen. Na een minuutje of twee zei meneer ‘nou ik goan der mar wier in’ waardoor we in één keer met 6 man speelden. Hij stal daarmee het hart van de scheidsrechter van de tegenpartij die het daarom maar liet begaan. Gebrek aan fanatisme viel echter niet bij iedereen in goede aarde. De fanatiekelingen onder de jongens hadden al duidelijk een voorkeur voor een bepaalde coach die speelde om te winnen en daarbij niet iedereen een gelijk aantal minuten in het veld liet. De komst van trainers zoals de Wolly en Tuke waren voor die laatste groep dan ook een geschenk uit de hemel. En zo had ook deze groep plezier, want eerlijk is eerlijk, deze jongens werden wel onze latere sterspelers.

Meisjes kadetten in 1988 Nederlands kampioen

We are the champions...

Eigenlijk was de reünie een beetje jammer. Tot die tijd, 25 jaar om precies te zijn, leefde ik namelijk in de veronderstelling dat ik goed kon basketballen. Zo goed zelfs, dat ik in 1988 met mijn kadettententeam (meisjes tot 18 jaar) kampioen van heel Nederland was geworden. Dat ik het jaar daarop naar college in Amerika ging en niet door de tryouts kwam voor het juniorenteam had achteraf misschien een corrigerende werking op mijn zelfbeeld moeten hebben, maar dat effect had het niet. Ik was immers Nederlands kampioen! Bovendien, de meisjes die wél in het team waren gekomen, leken met hun uit de kluiten gewassen postuur meer op mannen dan op vrouwen. En daarbij, wilde ik in mijn ene jaar Amerika nou echt elke dag trainen en daarnaast elke dag óf suïcides lopen óf gewichtheffen? Nee toch zeker? Toch voelde ik me rot en schaamde me toen ik daarna in mijn brieven naar vriendinnen en verkering moest schrijven dat ik niet ging basketballen in Amerika. Ik had het simpelweg niet gered. Op 22 juni 2013 besefte ik precies waarom. Yvonne Baarssen en Anita Brouwer vonden het 25 jaar na dato tijd om eens uitgebreid stil te staan bij het uitzonderlijke en wonderbaarlijke feit dat wij destijds Nederlands kampioen waren geworden. Wat leuk, was mijn eerste gedachte, en enthousiast reageerde ik met de mededeling dat ik er graag bij wilde zijn. Het lukte om het hele team bij elkaar te krijgen en we begonnen die zaterdagmiddag thuis bij Yvonne met het eten van een slagroomtaart met daarop de kampioensfoto afgebeeld: tien jaren ’80-hoofden in glimmende trainingspakken die onnozel en tegelijk verwachtingsvol de camera inkeken. We waren nog jong en – min of meer – onbedorven. Op tafel lagen oude exemplaren van The Dunk, ons clubblad, waar ik destijds geregeld verslagen voor

schreef over gespeelde wedstrijden en tussen de regels door over heel veel andere dingen. Toen de hapjes en drankjes op tafel kwamen, werd het tijd voor De Film. Vol verwachting ging ik zitten op de bank, naast Liesbeth Roskam, onze coach. We praatten wat over werk, mannen, kinderen en hoe oud ze waren. Opeens was ik weer terug in de sporthal. Ik kon het linoleum bijna ruiken en het kenmerkende piepende geschraap van plots afremmende basketballgympen horen. We stonden weer in een halve cirkel om Liesbeth heen en luisterden naar de instructies die ze ons gaf. Het gevoel van toen was terug. Het gevoel dat we samen alles konden. Op de bank bij Yvonne besefte ik een beetje wat het moet zijn geweest. Op een

merkwaardige manier wist Liesbeth mij – en ik vermoed ook de rest van ons team – het gevoel te geven van onvoorwaardelijke acceptatie. ‘Ze moet een talent hebben gehad voor het scheppen van een veilige omgeving waarbinnen wij konden floreren’, drong het tot me door. Ik geef meteen toe, dit klinkt nogal pompeus, maar ik weet niet hoe ik het anders moet formuleren. Dit is hoe het was. De film begon. Yvonne en Anita hadden verschillende figuren geïnterviewd over ons kampioenschap. Toenmalige voorzitter van Orca’s Joop van Eck, Piet Brouwer en natuurlijk Anne Groothuis, die speciaal voor ons nog een keer op zijn eigen wijze het Orca’s-lied zong. Toen kwam Liesbeth. Hoe ze

50 JAAR ORCA’S | pagina 56

Yvonne Baarssen, Edith Visser-De Boer, Anita Romkes-Brouwer, Wilma Kaptijn-Stoutjesdijk, Agnita Bakker-Post, Ellen Ras-Bakker, Ellis Hakvoort-Van der Kooi, Francisca Kramer, Jacqueline Visscher-Van Veen, Jolanda Scheffer-Pasterkamp en Liesbeth Pasterkamp-Roskam.

het precies zei weet ik niet meer, maar de strekking was duidelijk. Ja natuurlijk konden we lekker basketballen, maar uitzonderlijke getalenteerd waren we niet. Daar kwam het zo’n beetje op neer. Behalve natuurlijk Ellen Bakker en Ellis van der Kooi, die beiden terechtkwamen in Jong Oranje, was de rest van het team niet bijzonder. Sterker nog, Liesbeth had later in haar loopbaan bij Orca’s veel talentvoller spelers gecoacht. Maar geen enkel team had het ooit na ons nog geschopt tot Nederlands kampioen. In het filmpje noemde Liesbeth spelers die ze zich nog herinnerde. Edith de Boer, bijvoorbeeld. Met haar enorme enthousiasme kon ze het hele team vleugels geven. Jolanda Pasterkamp, die een drive had waar zoveel power van afspatte dat ze er ons allemaal

pagina 57 |

een injectie superbenzine mee leek toe te dienen. Toen hoorde ik mijn naam. ‘Francisca Kramer... Ze kon aan- of uitstaan.... Volstrekt onnavolgbaar... Maar het werkte....’ Ze noemde nog wat namen. Yvonne Baarssen, die letterlijk en figuurlijk stond als een huis en in de verdediging een onmisbare schakel bleek. Jacqueline van Veen en Wilma Stoutjesdijk die precies op het juiste

moment de juiste assist of een lucky lay-up uitvoerden. Ik glimlachte. Wat wij dus hadden gehad samen, was de exacte combinatie voor de gouden formule: spelers die elkaar kennelijk perfect aanvulden en een coach die ons precies op de juiste manier aanpakte. Dankzij die elementen konden wij het destijds schoppen tot Nederlands kampioen, samen. Afzonder-

‘We konden lekker basketballen, maar uitzonderlijk getalenteerd waren we niet’

SERVICE KWALITEIT

Je scoort altijd bij C1000 Winkelcentrum De Hofstee Winkelcentrum Urkerhard

Oliehandel Klaas de Boer B.V. URK - IJMUIDEN - DEN HELDER - HARLINGEN - LAUWERSOOG - DELFZIJL - EEMSHAVEN

URK: IJMUIDEN: HARLINGEN:

Tel. 0527-681343 Tel. 0255-513240 Tel. 0517-415647

E-mail: urk@klaasdeboer.nl E-mail: ijmuiden@klaasdeboer.nl E-mail: harlingen@klaasdeboer.nl

ACTIVITEITEN: • Sportevenementen • Bedrijfspresentaties • Beurzen • Congressen • Concerten VERHUUR: • Geluid • Licht • Beamers/schermen • Podium Correspondentieadres Vooronder 9 8322 AK Urk

Tel. 0527-686425 Fax 0527-686425 Mob. 06-18510664

E-mail info@deboeraudio.nl Website www.deboeraudio.nl

geluid-, licht- en podiumverhuur, installatie en advies

lijk van elkaar, in een andere samenstelling, hadden we dat waarschijnlijk nooit gehaald. Toen de film was afgelopen, gingen we op de foto voor Het Urkerland, in precies dezelfde volgorde als toen. Daarna vertrokken we naar Ketelhaven waar we aan boord van de UK 10 een gezellig etentje hadden onder leiding van Sjoerd Snoek. We hadden ontzettend veel lol, net als toen. En mooie, kwetsbare gesprekken. Sommigen hadden in de tussentijd veel meegemaakt. Wat ik ook weer voelde: de veiligheid en acceptatie van toen. Iedereen mocht er zijn, iedereen had haar rol. Ik kwam thuis met een veel mooier gevoel. Ik had dan wel geen uitzonderlijk basketbaltalent, maar wél in een uitzonderlijk team gespeeld. Ik heb nog lang gefantaseerd. Want als wij kennelijk samen met Liesbeth een gouden formule waren, konden we dat dan niet ook op andere dingen toepassen dan alleen basketbal? Ik zag een florerend bedrijf voor me en daarna een film over hoe tien vrouwen uit Urk samen met hun toenmalige coach niet alleen Nederland, maar de hele wereld veroverden. Wat kan ik zeggen... ik hou van dromen. Francisca Kramer

pagina 59 |

Nederlands Kampioen Op 28 mei 1988 werden de meisjes Kadetten A van Orca’s Nederlands Kampioen. Al in het seizoen ’86-’87 bereikten zij de rayonkampioenschappen en in het jaar daarna bleef het team onder aanvoering van topscoorster Ellen Bakker ongeslagen. Met coach Liesbeth Roskam werd op het rayonkampioenschap al in de eerste wedstrijd van Jolly Jumpers uit Tubbergen gewonnen, waarna het team de rest van de wedstrijden op vleugels speelde. Het Nederlands kampioenschap werd vervolgens overtuigend gewonnen in Enschede met als tegenstanders Leiderdorp (20-16), Exercitia (29-20), Landsmeer Landslake Lions (29-20) en Souburg (40-15). Luid toeterend en onder begeleiding van tientallen supporters kwam de bus na afloop op Urk aan waar burgemeester Buys de spelers toesprak in Sporthal De Schelp. Voor alle spelers een hoogtepunt uit hun leven én een mijlpaal in het 50-jarig bestaan van Orca’s als club.

Clubmensen Liesbeth Pasterkamp en Jurie van den Berg:

‘In rayon West kunn De namen van trainers Liesbeth Pasterkamp (53) en Jurie van den Berg (57) zijn onlosmakelijk verbonden met Orca’s. Een groot deel van de 50 jaar dat Orca’s bestaat waren ze erbij. Eerst als speler, daarna als trainer/coach. Hun overeenkomsten? Ze zaten gezamenlijk in de TC, delen een passie voor werken met jeugd en zijn nu beiden actief aan de dameskant van de vereniging. Liesbeth: ‘Ik ervaar het 50-jarig jubileum van Orca’s wel als heel bijzonder. Ik heb een historie met deze club en ik heb veel met Orca’s en de jeugd. Ik beleef al veel jaren plezier aan het werken met de meiden en je kunt als trainer alle kanten op bij Orca’s.’ Jurie: ‘We zijn allebei al lang bij de club betrokken. Eerst als speler, later als trainer/coach. Dat betekent dat er wel Orca’s bloed door de aderen stroomt en dat 50 jaar Orca’s je wat doet. Aan de andere kant, als ik voor mezelf spreek doe ik dit werk vooral omdat ik verslaafd ben aan basketbal. Het als trainer graag met een groep willen werken. Spelers wat willen leren en jonge basketballers beter willen maken. Het maakt me niet uit of ik dat bij Orca’s, Ceres of Vuas doe. Ik werkte namelijk ook met veel plezier in Emmeloord en Dronten.’ Liesbeth:‘Ik heb die binding denk ik iets meer. ik ben wel eens gevraagd buiten Urk, maar heb nooit de behoefte gehad van Urk af te gaan. Als je hogerop gaat krijg je te maken met druk en dat hoeft van mij niet zo. Ik zit prima op mijn plek bij Orca’s.’

Hoogtepunten

Jurie: ‘De jaren dat ik bij Orca’s betrokken ben kennen voor mij de nodige hoogtepunten. Als trainer heb ik verschillende kampioenschappen meegemaakt. In die kampioenschappen maak ik wel onderscheid. Soms hadden we gewoon geen tegenstand. Dan zegt zo’n kampioenschap me minder. Een kampioenschap is mooi als je er voor hebt moeten werken en vechten.’ Liesbeth: ‘Hoogtepunten die mij zijn bijgebleven? De Nederlandse titel met de meisjes kadetten in 1988 was heel bijzonder. In dat team viel alles op het rayon kampioenschap en op het Nederlands kampioenschap op zijn plaats. Maar de winst van de meisjes passerelle een jaar later op de Jeugd Olympische Dagen op Papendal was minstens zo mooi.’ Jurie: ‘Ook in mijn periode als speler heb ik veel mooie momenten beleefd. In die beginperiode kwam ik al vrij snel in heren 1 te spelen. Deze tijd was eigenlijk één groot hoogtepunt. Kampioenschappen in de rayon hoofdklasse en in de eerste divisie. De jaren met Russell Chapman. De sfeer in de Waaiershoek.

‘In De Waaiershoek was basketbal meer een sociaal gebeuren’

Een aaneenschakeling van onvergetelijke momenten.’

Consumeren

Liesbeth: ‘Ik merk wel aan mezelf dat 50 jaar Orca’s me minder doet dan 25 jaar Orca’s. Orca’s is nog steeds m’n club, maar het gevoel is anders. Het komt denk ik ook doordat ik zelf in een andere fase zit.’ Jurie: ‘De tijd is anders. Hoewel het vinden van genoeg vrijwilligers een probleem van alle tijden is, is de betrokkenheid veranderd. Mensen worden meer en meer lid van een club om te consumeren. Dit gaat ten koste van het clubgevoel. Gelukkig zijn er bij Orca’s veel positieve uitzonderingen. In het bestuur en de commissies zitten veel enthousiaste mensen en als ik zie hoeveel functies de leden van dames 1 vervullen dan vind ik dat prachtig om te zien.’ Liesbeth: ‘Ik zie meer eilanden binnen de club en eigen belang gaat te vaak boven clubbelang. Er ontbreekt een stukje eenheid. Waar dat aan ligt? Ik heb geen idee.’ Jurie: ‘Ik denk dat de overstap naar De Vlechttuinen - waar de faciliteiten overigens prima zijn - hierin een rol heeft gespeeld. In De Vlechttuinen kom je de hal in, loop je naar je kleedkamer, ga je je eigen zaal in en ga je daarna weer naar huis. Dan heb je niemand anders dan je eigen teamgenoten gesproken. In De Waaiershoek was basketbal meer

50 JAAR ORCA’S | pagina 60

en we winst pakken’

een sociaal gebeuren. Bleef je nog even hangen in de ontmoetingsruimte en keek je op vrijdagavond en zaterdag bij wedstrijden van andere teams. Automatisch ontstaat er dan een andere betrokkenheid en ken je meer mensen van de club.’

Talent

Liesbeth: ‘Je ziet ook een verandering bij de spelers en speelsters. De instelling lijkt anders dan twintig jaar geleden. Talenten hebben er niet meer alles voor over om een goede basketballer te worden. Ze zien geen kans om tijd vrij te maken

pagina 61 |

voor basketbal en zijn te druk met andere verplichtingen als school, bijbaantje, computer, uitgaan en ga zo maar door. Een voorbeeld: spelers van heren 1 gaven op maandagavond een talententraining voor de meiden. In september was de opkomst groot. Daarna nam het af en zijn de trainingen stopgezet. Hier was geen sprake van desinteresse van de meiden, maar de meeste meiden hadden op dat tijdstip catechisatie. Zij konden daardoor niet meer komen. Dit is jammer.’ Jurie: ‘De uitzonderingen daargelaten, deel ik die mening wel. Vroeger

was je ‘groos’ als een ouder team je vroeg om mee te trainen en dan deed je maar wat graag mee. Als ik nu een jonger iemand vraag met dames 1 mee te trainen is dit al gauw teveel. Het probleem is inderdaad dat de jeugd zoveel andere dingen te doen heeft. De focus ligt anders. De ambitie ontbreekt.’ Liesbeth: ‘Als je de top wilt halen moet je veel tijd investeren of misschien wel de stap maken naar plaatsen buiten Urk, zoals Den Helder of Zwolle. Je moet er veel voor over hebben.’ Jurie: ‘Je hoeft niet perse weg.

Vertrekken naar Den Helder of Zwolle is de hoogste stap. Maar met de stap daaronder kun je ook een heel eind komen. Je kunt enorm veel leren door zo veel mogelijk trainingsuren te maken en als jeugdspeler zoveel mogelijk met oudere teams mee te trainen. Om dit te optimaliseren zal Orca’s, nog veel meer dan nu het geval is, wel moeten zorg dragen voor een goede organisatie en goede trainers. Op die manier creëer je een klimaat waarin jonge spelers zich kunnen ontwikkelen. De rest moet dan uit de talenten zelf komen.’

Urk

Jurie: ‘Ik heb in meerdere plaatsen gewerkt en loop al een tijdje mee in het basketbal. Wat me opvalt is dat Urk bovengemiddeld veel basketbaltalent heeft. Basketbal is geschikt voor Urkers. In agressiviteit, felheid en techniek is een Urker een ‘vreemde’ vaak de baas.’ Liesbeth: ‘Je ziet het in de prestaties terug. Orca’s is een recreatieve vereniging. We hebben geen bolwerk achter ons en in bijvoorbeeld rayon West zijn veel clubs die op een professionelere manier werken dan wij. Verenigingen die school en sport combineren en waar talent veel trainingsuren maakt. Desondanks draaiden er de afgelopen jaren een aantal teams redelijk goed mee in rayon West. Het MU20 onder leiding van Maarten Meun haalde bijvoorbeeld zelfs de play-offs in West en het huidige MU16 draait er nu leuk mee. Het potentieel is er zeker op Urk.’ Jurie: ‘De vijver waarin we vissen wordt helaas kleiner. Waar we twintig jaar geleden een ledenstop hadden bij de mini’s hebben we nu vier miniteams. Dit zie je terug in de opbouw van je hele vereniging.’ Liesbeth: ‘Daarnaast verliezen we veel spelers in de categorie boven de zeventien jaar. Die gaan werken of studeren. Zonde. Een goede lichting kun je in één klap kwijt zijn.’ Jurie: ‘En dan hebben wij nog het geluk dat de binding met Urk bij veel

pagina 63 |

Een nostalgische foto. Staand helemaal rechts: Jurie van den Berg. Kent u de anderen nog? mensen groot is. In Emmeloord zien ze er nog veel meer vertrekken.’

Dames

Jurie: ‘Ik vind het wel leuk om te zien dat we met dames 1 met een mix van oud en jong goed presteren in het rayon. Daarbij heb ik het erg naar mijn zin als coach van dames 1. Toen ik daar vier jaar geleden in stapte was het toch weer even nieuw voor mij. Ik heb alleen aan het begin van mijn trainersloopbaan een damesteam getraind. Daarna alleen jongensteams.’ Liesbeth: ‘Ik heb in al die jaren alleen maar meidenteams getraind. Ik stond en sta helemaal niet negatief tegenover jongensploegen, maar het is gewoon zo gelopen. Maar ik weet niet of het trainen van een meidenteam leuker is dan het trainen van een jongensteam. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Misschien is een jongensteam trainen wel heel leuk…’ Jurie: ‘Als ik de vergelijking maak: meiden zijn socialer. Dit zie je in het veld terug. Ze delen de bal makkelijker. En als trainer moet je bij meiden wat voorzichtiger zijn met wat je zegt. Een jongen laat makkelijker iets langs zich heen gaan, terwijl meiden twee weken later nog terug kunnen komen op iets wat je hebt gezegd. Verder zijn meiden iets minder atletisch en balvaardig dan jongens. Dat moet je accepteren. Aan de andere kant kunnen meiden soms veel meer dan ze zelf denken. Waarom zouden

meiden geen sprongshot kunnen aanleren? Op veel vlakken kunnen ze nog een flinke stap maken.’

Toekomst

Liesbeth: ‘Orca’s neemt met zijn dameskant een bijzondere plaats in in het rayon. Geen club in rayon Oost heeft zoveel meidenteams als Orca’s ’ Jurie: ‘Een groot probleem. Rayon Oost stelt vooral aan de meidenkant totaal niets voor. Meiden spelen in jongenscompetities, er zijn zelfs gemengde teams. Dit is veelzeggend en komt de kwaliteit van het damesbasketbal in ons rayon niet ten goede.’ Liesbeth: ‘Enkele meiden- en damesteams van Orca’s hebben in het verleden meegedraaid in rayon West. Dit gaf het niveau en de attractiviteit van de wedstrijden een impuls.’ Jurie: ‘Ik zou niets liever willen dan met dames 1 aansluiten bij rayon West. Qua afstanden maakt het voor ons niets uit. Omdat de eredivisie en de promotiedivisie bij de dames zijn samengevoegd is het rayon voor ons eigenlijk het hoogst haalbare. Als we wat willen kunnen we in rayon West nog de nodige stappen maken. Het niveauverschil met Oost is behoorlijk groot. Aan de dameskant -en misschien in sommige gevallen ook wel bij de heren- zouden meer teams naar de Randstad kunnen kijken. In de ontwikkeling van spelers en speelsters kunnen we in die regio onze winst pakken.’

Herinneringen aan In de sfeervolle sportzaal ‘Waaiershoek’ raakte begin jaren ’80 menig Urker besmet met het basketbal virus. Christiaan Kramer, Klaas Jan Mazereeuw en Jan de Boer weten er alles van. Orca’s speelde flitsend en showy basketbal met exotische atleten die uit Amerika kwamen en alles was even mooi en indrukwekkend. In 1986 doet Studio Sport verslag van de NBA Finals: De Boston Celtics versus de Houston Rockets. Larry Bird laat zien dat een blanke speler ook kan uitblinken in de NBA. Kramer verhaalt: ‘Op dat moment wist ik het zeker. Ik ging me per direct aanmelden als lid van basketbalvereniging Orca’s.’ Het waren de hoogtijdagen van het Urker basketbal. Orca’s haalde zelfs de eredivisie en Urk genoot van het succes en van spelers als Dewayne Johns, René Ridderhof, Marcel Huybens en een stoet aan andere talentvolle Amerikaanse spelers. Als Orca’s tegen Nashua Den Bosch speelde kwamen voormalige NBA sterren zoals Paul Thompson en Terence Stansbury voorbij. De pleintjes waren vol en basketbal leefde op Urk. Orca’s was veruit de grootste basketbal vereniging van Nederland. Kramer: ’Na de zomer van ‘87 waren er selectiewedstrijden en ik werd ingedeeld in het jongens kadetten 1 team met Jan de Boer, Bram Brouwer, Bert van Slooten en Henk Visser. De eerste wedstrijd was in Lelystad tegen de Rainbow Stars. De homies uit de ‘Hood’ bleken niet opgewassen tegen de jongens van De Bult. We werden getraind door Jurie van den Berg die ons op een strenge doch sympathieke wijze heel wat heeft bijgebracht. Het seizoen liep voorspoedig en zoals wel vaker hadden we maar twee echte concurrenten: Ceres uit Emmeloord en Red Giants uit Meppel. Red Giants pakte dat jaar de titel.’ In 1988 werd er gestart met een landelijke eredivisie voor junioren

De Urker talenten moesten wekelijks aantreden tegen gerennomeerde teams als Commodore Den Helder, DAS Delft en Sportlife Amsterdam en wisten zich na een prachtig seizoen ternauwernood te handhaven. Staand van links naar rechts: Sjoert Visser, Henk Visser, Rik Buter, Eize Kramer, Jaap den Dulk, Christiaan Kramer, Piet Bakker, Bram Brouwer, Andre de Vries, Eize-Fokke v/d Berg, Klaas Jan Mazereeuw en trainer/coach Fred van Urk. teams. Orca’s speelde onder de bezielende leiding van Fred van Urk tegen de crème de la crème van de Nederlandse basketbaljeugd. De thuiswedstrijden in de Waaiershoek waren best leuk om naar te kijken. Chris: ‘Vooral spelers als Sjoert Visser en Jaap den Dulk konden direct goed meedoen op dat niveau. Voor Bram Brouwer en mij was het eerste jaar vooral veel kijken en leren. Klaas Jan Mazereeuw vult aan: ‘Thuis konden we tegen iedereen

opspelen, maar uit was winnen erg lastig. De uitoverwinning op Sportlife in Amsterdam is me van dat seizoen daarom het meest bijgebleven. Maar ook de thuisoverwinning op BC Shooters na verlenging met Jaap den Dulk in de hoofdrol was mooi. Fred behandelde je als een kerel en gaf je zelfvertrouwen. Voor hem liep je zo door een muur heen.’ Kramer: ‘Het tweede seizoen junioren eredivisie was met Eef de

50 JAAR ORCA’S | pagina 64

een Orca’s jeugd Vries als trainer/coach. De dragende spelers van het eerste seizoen gingen naar de senioren en Bram en ik werden herenigd met onze vrienden uit Kadetten. We hadden erg weinig lengte, de grootste speler was 1,95 m. zodat center Edwin Sloove uit Lelystad overkwam. Geen topper, maar wel een hele aardige gozer.’ Jan de Boer was de schutter, Ludolf de Vries de center en shotblocker, Bram Brouwer de man van de assist, aangevuld met allround spelers als Henk Visser, Jan “de Wilde” Bakker, Hendrik Brands en keiharde werkers als Bert Jerusalem en Rik Buter. In de loop van het seizoen werd het team versterkt met een Russische aanwinst. Een linkshandig talent uit Moskou die leefde op cola en vrijwel geen woord Engels sprak. Dat Orca’s bijna iedere week verloor leek deze jongeman niet te deren, zijn leven was vermoedelijk al geslaagd: hij speelde basketbal in het vrije westen waar je op iedere straathoek cola kon kopen. Chris: ‘We eindigden stijf onderaan maar toch hadden we een heel leuk seizoen, waarin we, vooral thuis, vaak goed tegenstand konden bieden. Jan de Boer: ‘Het derde seizoen startte met Beno Martinus en later Jan Verhoeff als coach. Toen wonnen we regelmatig met daartussen enkele krakers zoals de thuiswinst tegen het onverslaanbaar geachte Den Helder. Tegen Groningen stonden we met rust 25 punten achter en die wedstrijd wisten we na een inhaalrace toch te winnen. De altijd keurig geklede Jan Verhoeff trok in de hitte van die strijd steeds meer kledingstukken uit wat bij de toeschouwers natuurlijk begon op te vallen. Het was de wedstrijd van Christiaan Kramer die strooide met

pagina 65 |

‘It has to be the shoes, Mike!’ Het ging in die tijd niet alleen om je schot, je passing of je moves, het ging ook om de gympies. Mijn eerste ‘sneakers’ waren de groene Converse schoenen die mijn idool Larry Bird in die dagen ook aan zijn voeten had. Converse had destijds de twee beste basketballers van de wereld gestrikt om het merk te promoten. Aartsrivalen die uiteindelijk vrienden werden. Larry Bird van de Boston Celtics en Magic Johnson van de LA Lakers. Bij de Intersport op Urk stond een grote kartonnen afbeelding van de twee rivalen met de rug tegen elkaar. Die schoenen moest ik natuurlijk hebben en na wat gezeur kreeg ik ze van m’n moeder. Ik voelde me uiteraard gelijk een stuk beter met die schoenen aan. Daarna volgden Reebok Pumps, die waren populair geworden nadat Dee Brown van de Boston Celtics in 1991 de dunkwedstrijd van het NBA All Star Weekend had gewonnen. Voor iedere dunk drukte hij op een knop op de schoenflap, waarmee hij de suggestie wekte dat er lucht in de zolen werd gepompt waardoor hij hoger kon springen. Dat bleek natuurlijk onzin te zijn want je pompte er alleen de ruimte rondom je enkels mee vol en verder had het weinig om het lijf. Ik trapte er vanzelf in. Christian Laettner had in 1992 voor Duke de landelijke college titel binnengehaald door in de bloedstollende finale tegen Kentucky in de allerlaatste seconde de beslissende score te maken. Laettner droeg het merk Adidas, dus ik ook aan de Adidas. Nogal lompe dingen maar als ze goed genoeg waren voor Laettner dan mocht ik niet zeuren. Later kwamen de bekende Nike Air Jordan campagnes met Michael Jordan en Spike Lee en hoewel Jordan zelf in de reclame spotjes beweerde dat de schoenen niet belangrijk waren, vonden ze toch gretig aftrek. Bram van Piet Brouwer speelde een tijdlang op de meest legendarische gympies aller tijden. Geen Nikes voor hem. Zijn vader was tijdens een reis door Polen tegen een paar stappers van Oostblokmakelij aangestrompeld. Het leek alsof ze uit een afgekeurde partij kwamen, vervaardigd door een stel Oekraïense arbeiders na een avondje stappen. Het waren echt de Lada’s onder de gympies. Bram vond echter dat je een gegeven paard niet in de bek kijkt en hij heeft met deze bakstenen aan zijn voeten nog zeer aardig gespeeld. Zijn sprongkracht en dunks leken er in ieder geval niet onder te lijden en daarmee toonde hij eens te meer aan dat de marketing rondom basketbalschoenen voor een groot gedeelte gebakken lucht was. Chris Kramer

de mooiste passes. De Waaiershoek stond toen op zijn kop!’ Chris: ‘Terugkijkend op mijn jeugdjaren bij Orca’s kan ik zeggen dat het me veel heeft gebracht. We

zagen iets van de wereld buiten Urk, we hadden wat nuttigs te doen in onze vrije tijd en het competitieve element en de teamspirit zijn denk ik zaken waar je de rest van je leven wat aan hebt.’

Orca’s & pleintjes Op Urk had je in de jaren tachtig en begin jaren negentig van de vorige eeuw een echte pleintjesbasketbalcultuur. Veel legendarische Orca’s spelers hebben hun roots op die pleintjes liggen. Daar werden de eerste driepunters, layups en dunks uitgeprobeerd. Je had toen nog geen hufter proof veldjes waar je op veel te hoge ringen met ijzeren netjes moest basketballen. Geliefde pleintjes, met echte ringen én netjes van touw, waren onder andere bij de Cornelis Zeemanschool, achter de Mavo en natuurlijk bij het Jeugd te vinden. Het meest legendarische pleintje was echter het pleintje bij De Noord. Daar kwamen, bij weer of geen weer, de beste en meest basketbalgekke spelers van Urk samen om het tegen elkaar op te nemen. Op een mooie avond kon je daar partijtjes zien met Orca’s legendes als Wouter de Wollie, André Tuke, Bert Brouwer, Bram Brouwer, Ludolf de Vries, Jaap Scheffer, Sjoert Visser, Klaas Jan Mazereeuw, Jaap den Dulk, Jan Bos, Andries Hoekstra, Ellis van der Kooi, Anneke Post en zelfs af en toe een verdwaalde Amerikaan. Maar ook niet-Orca’s leden kwamen graag naar De Noord en hingen rond, op of om het veld. De Noord was het Rucker Park van Urk. Rucker Park is een pleintje in New York waar het beste pleintjesbasketbal van de wereld wordt gespeeld en waar alle grote NBA-spelers wel eens een balletje hebben gegooid. Een NBA-titel is mooi meegenomen maar als je nog nooit op Rucker Park hebt gespeeld tel je eigenlijk niet mee. In Rucker Park waren altijd spelers te vinden

die natuurlijk veel beter waren dan de Michael Jordans en Kobe Bryants van deze wereld. Deze spelers waren om allerlei redenen nooit aan een NBA-carrière toegekomen.

Pleintjeslegende

Op Urk hadden we ook zo’n pleintjes legende. Dat was Jan Bos. Een kleine, fragiele jongen die enorm atletisch was en onnavolgbare acties in huis had. Pas nadat hij op latere leeftijd op de pleintjes furore had gemaakt zette hij via de junioren binnen een jaar of twee zijn eerste schreden in het eerste team van Orca’s. In de eredivisie. Het basketbalpleintje aan De Noord was een hangplek voor basketbaljunkies, waar je tijdens het schieten en dunken wat foute grapjes in de ronde slingerde, een beetje met elkaar dolde en waar vooral veel gepraat werd over de NBA, Orca’s en het leven. Therapie aan het einde van een school- of werkdag. De ring aan de kant van het Wilhelminapark was meestal kapot, omdat

’Op De Noord waren alle basketballers sterren’

die een stuk lager hing waardoor veel mensen daar op konden dunken en aan de ring konden hangen. Als je niet mee kon doen met de grote jongens of je moest even wachten om in te vallen, dan ging je even op dit bord schieten of een alternatief partijtje spelen met de ‘reserves’. De andere ring, aan de kant van de Schuilplaats, waar de ‘echte’ partijtjes werden gespeeld was een stuk hoger maar nog steeds een paar cm lager dan de officiële hoogte. Hierdoor kon je op De Noord net even wat meer dunks doen dan in de sporthal. We probeerden daar de dunks na te doen die we op tv zagen van Michael Jordan, Dominique Wilkens, Scotte Pippen, Rex Chapman, Charles Barkley, Tom Chambers, Kenny “Sky” Walker, etc. Een bekende lokale dunk was de ‘Schwarzenegger’ dunk, genoemd naar de spierbundel Arnold Schwarzenegger. Dat was een dunk, zo genoemd door, ik meen Wouter de Vries, die qua uitvoering hier op neer kwam dat je de bal met zoveel mogelijk kracht vanuit je nek door de ring ramde. Door al dat gedunk en gehang aan de ring sneuvelde er natuurlijk regelmatig een ring of netje maar die werd meestal binnen afzienbare tijd met veel liefde en zorg weer vervan-

50 JAAR ORCA’S | pagina 66

basketbal om p’s. Het basketbalpleintje had haar eigen regels en er werd pas een fout gegeven als je bloed zag of een hand in je huid zag staan. Niet zeuren, doorgaan.

‘Streetbal’

gen door een nieuw exemplaar. De leukste partijtjes waren vaak die, waar leden van de Urker familie Post aan mee deden. De jongens van deze gezellige en fanatieke basketbalfamilie waren vaak te vinden op De Noord. Ze waren allemaal gezegend met een goed schot en een niet kapot te krijgen zelfvertrouwen. De meeste ‘Posten’ waren er heilig

pagina 67 |

van overtuigd dat ze beter waren dan Larry Bird of Michael Jordan. Hun zelfvertrouwen kreeg nog een extra boost toen ze een keer in het winnende team zaten dat tijdens een partijtje een team met de welbekende Orca’s Amerikaan Dewayne Johns versloeg. Tijdens die partijtjes moest je niet al te kinderachtig zijn of gaan zeuren

Toernooien op straat kwamen in de jaren ’90 in opkomst: 3 tegen 3 op 1 basket. Het begon in de USA en waaide via Lloret de Mar over naar Urk. Stichting Sportpromotie Urk organiseerde een aantal 3x3 toernooien op de haven. Zeer succesvolle evenementen waarbij basketballers uit heel Nederland het tegen elkaar op namen. Die echte pleintjesbasketbal cultuur is er nu niet meer. Jammer, maar ook wel logisch natuurlijk dat het allemaal wat minder geworden is. Basketbal was vooral een fenomeen op Urk in de periode dat Urk in de eredivisie speelde. Daarna was de echte hype voorbij maar nu de dames en heren van Orca’s weer mee doen in de top van het amateurbasketbal lijkt de populariteit van de sport op Urk weer wat aan te trekken. Met weemoed denk ik nu terug aan die lange zwoele zomeravonden met gepassioneerd basketbal op het scherp van de snede, de crazy lay ups van Tuke, de vlammende rainbow driepunters van Klaas Jan Mazereeuw, luie schotjes van Sjaak den Dulk, sky hooks van Jaap den Dulk, keiharde dunks van Jaap Scheffer, ellebogen van de Wollie, balletjes achter de rug langs van Geert Snijder, shot blocks van Ludolf de Vries, lepe pasjes van Bram Brouwer, prachtige acties van Jan Bos en Andries Hoekstra en fade away jumpers van Bert Brouwer en Pieter Post. Op De Noord waren alle basketballers sterren. Chris Kramer

Alleen een visje krijgt In de roerige eredivisietijd van Orca’s liepen de gemoederen in het heetst van de strijd regelmatig hoog op. De strijd tussen het fanatieke Urker publiek en de scheidsrechter zorgde zo nu en dan voor storm in de Waaiershoek. Onder het motto ‘alleen een visje krijgt ze weer aan tafel…’ een terugblik van twee hoofdrolspelers: Henk Kleersnijder (65) en Gerrit Jerusalem (64).

‘Als scheids heb ik de sporthal nooit via de achterdeur verlaten’

Bij aankomst in Het Achterhuis is er geen twijfel mogelijk. In het prachtige nazomerweer van september is Henk Kleersnijder met zijn vrouw Annet Pot op het terras van Het Achterhuis neergestreken. De voormalig scheidsrechter is wat ouder geworden, maar geen steek veranderd. De handdruk is stevig, de begroeting hartelijk. ‘Dus jouw vader zat altijd bij de ingang van de Waaiershoek de kaartjes te verkopen? Die man met dat grijze haar? Hoe is het met hem? En hoe is het met Anne Groothuis?’ Zoveel is duidelijk: Henk Kleersnijder bewaart genoeg herinneringen aan Urk en Orca’s.

Sympathiek

Dat terwijl de Groninger in eerste instantie wat voorzichtig reageerde toen hij de vraag kreeg om naar Urk te komen om voor het magazine ter ere van het 50-jarig jubileum van Orca’s terug te blikken op de hectische momenten in de Waaiershoek. ‘Eigenlijk houd ik niet zo van achteruit kijken. Ik ben iemand die altijd naar de toekomst kijkt’, zegt Henk Kleersnijder. ‘Ik vond het idee sympathiek, maar wilde het even laten bezinken en met mijn vrouw bespreken. Die reageerde meteen enthousiast.’ En dus mailde Kleersnijder binnen een uur terug en

50 JAAR ORCA’S | pagina 68

ze weer aan tafel… net, Gerrit Jerusalem en de schrijver van dit verhaal mee op zijn boot. Met een lekker zonnetje en geen zuchtje wind zet Eppo koers naar de vuurtoren. Als appetizer heeft Henk-Jan de Raat vast een visje meegegeven. Terwijl ze genieten van een gebakken scholletje komt het gesprek al gauw op de Waaiershoek-periode. ‘Ik was regelmatig op Urk als scheidsrechter. De sfeer in die kleine sportzaal was wat bijzonders. Je had een paar plaatsen in Nederland waar basketbal enorm leefde. Den Bosch, Leiden, Groningen én Urk. Op Urk was de sfeer altijd goed en waren de supporters heel erg fanatiek. Aan de andere kant waren de mensen er ook gastvrij. Ik kwam er daarom graag.’

Emoties

deed hij meteen een datumvoorstel. Na hun vakantie reed het echtpaar Kleersnijder op woensdag 4 september 2013 naar De Bult.

Biertje

Als een paar tellen later Gerrit Jerusalem het terras op komt volgt weer een hartelijke begroeting. De eerste herinneringen bij Henk Kleersnijder komen meteen boven. ‘Woonde jij niet vlakbij de Waaiershoek? Ik kan me herinneren dat we na de wedstrijd wel eens naar jouw huis gingen om nog even met wat mensen een biertje te drinken. Maar hoe is het met je? Wat doe je

pagina 69 |

nu?’ Gerrit vertelt: ‘Nadat ik stopte als visserman heb ik drie jaar een snackbar gehad. Inmiddels werk ik al weer jaren in de visafslag. Op de vloer en in de kantine. Maar wat doe jij tegenwoordig?’ Kleersnijder: ‘Ik ben op 1 januari 2012 met pensioen gegaan. Daarvoor was ik controller in de bibliotheekwereld. Ik heb altijd op financiële afdelingen gewerkt en deed dit in de stad en de rest van de provincie Groningen.’ De toon van een leuke en bijzondere avond is gezet. Na de hernieuwde kennismaking neemt Eppo Vink Henk Kleersnijder, zijn vrouw An-

Terug van het vaartochtje gaat het gesprek op het terras van Het Achterhuis verder. Gerrit Jerusalem: ‘Nu we er zo over zitten te praten komen al die herinneringen weer boven. Het was echt een fantastische periode. De periode dat we met bussen vol supporters naar elke uitwedstrijd gingen. Een gekkenhuis.’ Haast schuldbewust vervolgt Gerrit: ‘Kun je je nog herinneren dat ik in Haaksbergen een prullenbak naar beneden gooide?’ Na een ontkenning van Henk Kleersnijder Gerrit Jerusalem zich haast excuserend: ‘Ik had niets tegen scheidsrechters in het algemeen of een scheidsrechter in het bijzonder. Maar in het heetst van de strijd liepen de emoties bij mij wel eens hoog op. Gelukkig was ik mijn emotie na de wedstrijd altijd meteen weer kwijt. Ik ben blij dat we na een wedstrijd gewoon een biertje met elkaar konden drinken.’

Haat & nijd

In de herinnering van veel Orca’s-supporters staat een aantal mo-

Pyramideweg 15, Urk Telefoon 681420

SCHOENEN - LEDERWAREN - PODOLOGIE

Pyramideweg 3 - 8321 CG Urk - Tel. 68.68.68 www.visserschoenen.nl

DE TWIEDE BOET PYRAMIDEWEG 3B, URK, TEL. 688549

“Mijn werk is mijn passie. Ik wil een accountant die dát begrijpt.” Ondernemen is ’durven kiezen’ Flynth adviseurs & accountants Vlaak 4, 8321 RV Urk, T. (0527) 68 16 41, www.flynth.nl Pyramideweg 9, 8321 CG Urk Tel. 0527-683700

Ondernemen inspireert.

Pyramideweg 5, 8321 CG Urk Tel. 0527-681683 • www.schildertennapel.nl

Da’s goed zeg... zeker van de Pyramideweg!

Alle e n h e t b este is goe d ge noe g Seafood Connection is een ambitieus en toonaangevend bedrijf op het gebied van import, export en distributie van diepgevroren visproducten van topkwaliteit.

Kijk voor het uitgebreide assortiment op onze website.

w w w. s e a fo o d c o n n e c t i o n . n l

Trademark of Seafood C Connection B.V.

Seafood Connection Postbus 73 8320 AB Urk Tel. + 31(0)527 687 066 Fax +31 (0)527 687 067 info@seafoodconnection.nl

menten dat de scheidsrechters aan het eind van enkele tumultueuze wedstrijden onder begeleiding van bestuursleden van Orca’s het veld af gingen. De naam die in veel herinneringen daarbij het eerst opkomt is die van Henk Kleersnijder. Een beeld dat Kleersnijder niet deelt. Nuchter: ‘Ik heb die periode absoluut niet als haat en nijd ervaren. Natuurlijk maakte ik het als scheidsrechter niet iedereen naar de zin. Maar het is nooit voorgekomen dat ik de sporthal door de achterdeur verliet. Ik heb op Urk altijd de tijd genomen om nog even wat te drinken. Als ik me niet veilig gevoeld zou hebben zou ik dat niet hebben gedaan. Elders in het land zijn wel eens wat vervelende en bedreigende dingen geroepen. Zo van: we weten je auto te staan. Maar daar heb ik me nooit iets van aangetrokken. Gelukkig is er nooit iets gebeurd. In mijn tijd als bondsbestuurder heb ik altijd gezegd: als ooit aan de orde komt dat vanwege wangedrag van supporters hekken om een basketbalveld moeten komen dan stop ik per direct met al mijn basketbalactiviteiten.’

Lef

Gerrit Jerusalem terugkijkend: ‘Nu denk ik wel eens: een scheidsrechter in het basketbal heeft het niet makkelijk. Het spel gaat zo snel, je moet ogen in je achterhoofd hebben.’ Henk Kleersnijder neemt over: ‘Het is maar een klein veld. Op het moment dat je onder het bord staat zie

pagina 71 |

je tien grote kerels op je af stormen. Dan moet je wel lef hebben om te durven zeggen dat iemand een fout maakt. En als dat in de ogen van de supporters iemand van de verkeerde kleur is heb je de poppen aan het dansen. Met die belevingswereld heb je als scheidsrechter te maken. Daarbij hebben scheidsrechters het nu iets makkelijker dan twintig jaar geleden. In mijn tijd liepen we nog met z’n tweeën op het veld, nu lopen er drie scheidsrechters.’

Bijzonder

Annet Pot maakte als vrouw van Henk veel wedstrijden mee in het land. Ze kwam net als haar man graag op Urk. ‘De sfeer in de Waaiershoek was heel bijzonder. Ik ging altijd gewoon ergens in het publiek zitten. Ze wisten niet dat ik de vrouw ben van Henk en ik hoorde de supporters dan gewoon aan. Daar moet je als scheidsrechtersvrouw nooit mee zitten. Het hoort er bij. Een scheidsrechter krijgt zelden complimenten en is in de ogen van het publiek bij verlies vaak de schuldige. Maar wat ik op Urk bijzonder vond: tijdens een wedstrijd liepen de emoties soms hoog op, maar na de tijd was er altijd ruimte voor relativering. Even wat drinken en een praatje maken. We zijn zelden zonder visje naar huis gegaan. Ook dit was en is typisch Urk.’

Bert

Op weg naar het toetje is in het gesprek ruimte voor persoonlijke

verhalen. De tafel valt stil als Gerrit over zoon Bert vertelt. Gerrit trots: ‘Bert speelde na de eredivisieperiode jaren in het eerste van Orca’s. In 2005 kreeg hij een hersentumor. Hij slaagde er na behandeling in toch weer terug te komen bij Orca’s. Dit leverde hem zelfs een nominatie op bij de Urker sportverkiezingen. Maar in 2007 keerde zijn ziekte terug. Hij overleed in mei van dat jaar.’ Nog voor Henk en Annet kunnen reageren pakt Gerrit het gesprek alweer op. ‘Dit zijn zaken die indruk maken en die je nooit vergeet. Maar we hebben vooral heel veel mooie herinneringen. En het is nu mooi om te zien dat onze dochter in dames 1 speelt. De link met basketbal is er nog steeds.’

Traditie

Bij het naar buiten lopen stopt de avond zoals hij begon. Hartelijk. ‘Wat vind ik het nou jammer dat ik geen visje voor jullie heb meegenomen’, zegt Gerrit. ‘Ik heb er helemaal niet aan gedacht. Dan houden jullie die van me tegoed. Dat betekent dat we er maar een traditie van moeten maken. Tot over vijf jaar?’ Henk en Annet enthousiast: ‘Wij maken er graag een traditie van. Wij vonden de uitnodiging hartstikke leuk en hebben een geweldige avond gehad. Daar willen we Orca’s, Het Achterhuis en Eppo graag voor bedanken. We komen over vijf jaar graag terug!’ Met dank aan restaurant Het Achterhuis en Eppo Vink (rondvaart).

Clubicoon Fred van Urk over 50 jaar Orca’s

‘Dit jubileum doet Op Urk wordt Fred van Urk vaak in één adem genoemd met Orca’s. Wat heet: als speler, trainer/coach en commissie- en bestuurslid was Fred van Urk het grootste deel van de vijftig jaar dat de club bestaat nauw betrokken bij Orca’s. Met zijn eeuwige optimisme en het van hem bekende fanatisme was hij van onschatbare waarde voor de vereniging. Een terugblik op 46 roerige en boeiende jaren bij Orca’s. ‘Mijn eerste herinnering aan Orca’s?’ Het is even stil in de woonkamer aan de Robbenplaat. Maar na een paar tellen klinkt het beslist: ‘Een bomvolle gymzaal De Noord op zaterdagavond ergens in 1963. Stichting Buurtwerk had een advertentie in Het Urkerland gezet met de mededeling dat de jeugd die avond kon komen basketballen in De Noord.

Basketballen in De Noord. Fred van Urk met zijn befaamde hoekshot.

Daar kwamen zo’n honderd jongeren op af. Ik was een jaar of elf en was er één van. Ik ging daar heen met Jan Korf en Ritske Brouwer. De kiem voor basketbal op Urk en basketbal bij mij was gelegd.’ Piet Brouwer was op dat moment al begonnen met een illustere groep senioren met daarbij Graddus Brouwer, Willem Wakker, Jacob Hakvoort en Maarten Meun. De volgende stap was om de jeugd op Urk warm te maken voor basketbal en dus initieerde Piet Brouwer in samenwerking met Stichting Buurtwerk de trainingen voor de Urker jeugd. Fred balde op zijn vijftiende zijn eerste competitiewedstrijd en Eef Halewijn haalde hem op zijn zeventiende bij heren 1 van Orca’s. ‘We gingen met die ploeg de provincie in en speelden wedstrijden in bijvoorbeeld Almelo, Enschede en Hengelo. Met Jan Korf, Pieter ten Napel en Dirk Korf behaalden we ons eerste kampioenschap in de tweede divisie. Een memorabel moment. We werden op het plein bij de Bethelkerk ingehaald door brassband Valerius. Daarna vierden we feest op de camping. Fantastisch!’

Fred kwam al jong in het eerste terecht. ‘Eigenlijk mijn eerste team waar ik echt competitie ging spelen, want een gestructureerde jeugdopleiding was er toen nog niet. En ik ging er helemaal voor. Het prestatiegerichte heeft er bij mij altijd in gezeten. Ik wilde me ontwikkelen en wilde zo hoog mogelijk spelen.’ Het van Fred bekende fanatisme was zeker ook in zijn spel terug te vinden. ‘Ik was gedreven, wilde nooit opgeven en was in het veld soms ook wel wat egocentrisch. Mijn kracht was mijn scorend vermogen. Gaandeweg ontwikkelde ik mijn verdediging steeds meer. Om op een hoger niveau mee te kunnen moest ik die stap maken. Daarbij kreeg ik steeds meer plezier in verdedigen. De uitdaging was altijd: hoe elimineer ik mijn tegenstander? Het gaf een kick als dat lukte.’ Het kampioenschap in de promotiedivisie noemt Fred hét hoogtepunt in zijn spelersloopbaan. ‘Een zware competitie waarin je niet zomaar kampioen werd. In De Waaiershoek speelden we mooie wedstrijden en ook de eerste Amerikanen -Russell Chapman en David Moore- speelden

‘Het prestatiegerichte heeft er bij mij altijd in gezeten’ 50 JAAR ORCA’S | pagina 72

me zeker wat’

al op Urk. Met coach Ruppert Clements pakten we de titel en promoveerde ik in de herfst van mijn carrière naar de eredivisie. De bekroning van jaren hard werken. Ik heb nog twee jaar eredivisie gespeeld. Een jaar onder Ruppert waarin ik veel op de bank zat en een jaar onder Jan Korf, die me de nodige speeltijd gaf. Ik kon op een mooie manier afscheid nemen.’

De coach

Lachend: ‘Nu ik er op terugkijk heb ik volgens mij nadat ik gestopt ben

pagina 73 |

geen wedstrijd meer gespeeld. Ik heb zelfs niet afgetraind. Aan de ene kant had ik niet de behoefte in heren 2 of heren 3 te spelen. Aan de andere kant had ik daar geen tijd voor, want het management van heren 1 vroeg Jan Verhoeff en mij of wij heren 1 wilden gaan trainen en coachen. Ik had op dat moment wel enige ervaring in coachen -ik had de jongens junioren onder mijn hoede gehaden nam de stap met Jan.’ Jan en Fred gingen aan de slag met een compleet nieuw team met verschillende nieuwe jongens: René Ridderhof, Martin

Esajas en Rob van Essen. Fred sprak tegen journalist René van Hattem de voorzichtige woorden: ‘Ik zou het al fijn vinden om niet te degraderen en dat we een hecht team worden.’ Fred terugkijkend: ‘In januari zagen we dat dat team aan het ontstaan was. We raakten in vorm, zetten goede uitslagen neer en legden beslag op de derde plek in de eredivisie. We speelden in een volle Schelp play-offs tegen Den Helder. Jan en ik genoten, maar realiseerden ons ook dat het zo weer anders kon zijn.’ Een jaar later viel het doek voor Jan en Fred. Een paar slechte wedstrijden werd het duo fataal. ‘Een teleurstelling, maar de herinneringen aan het eerste jaar overheersen. De hectiek, de wedstrijden die we met één punt wonnen, de beleving in De Waaiershoek en De Schelp. Onvergetelijk.’ Maar Fred trainde meer teams. In verschillende perioden ging hij aan de slag met jongens junioren, met wie hij eredivisie speelde. Verder coachte hij vijf jaar dames 1, met wie hij na twee jaar promotiedivisie ook de eredivisie in ging. ‘Je kon toen vrij inschrijven voor de eredivisie. Om de kosten te dekken haalden de dames zelf met acties geld binnen. Na drie jaar nam Jan Verhoeff het van mij over. Hij haalde dat jaar de play-offs met de dames.’ Bijzonder: ‘Omdat Jan een behandeling aan zijn kaak onderging nam ik de playoff wedstrijden op me. Ik herinner me een fantastische wedstrijd van Gera Korf op Urk. Ze knalde de ene na de andere driepunter raak. We verloren, maar sloten het seizoen waardig af.’ Het fanatisme van op het veld spreidde Fred ook ten toon langs de lijn. ‘Ik eiste veel van mijn spelers.

‘Ik denk dat mensen soms moeite hadden met mijn gedrevenheid’ Ik denk dat mensen soms moeite hadden met mijn gedrevenheid. In de verhouding arbeid/rust sloeg de balans bij mij denk ik wel eens door. Daar hadden we dan in wedstrijden last van, omdat iedereen aan het eind van de wedstrijd op was. Dat zijn leermomenten.’

De bestuurder

De betrokkenheid van Fred bij Orca’s ging verder dan alleen het veld. Met passie voor de jeugd en de jeugdopleiding zette hij zich jaren in voor de technische commissie (TC). Vervolgens was hij in twee perioden voorzitter van de vereniging. Na een korte periode van 1999-2002, waarin het totale bestuur uiteindelijk terugtrad omdat de leden een meer recreatieve koers voor de vereniging wensten en nam Fred in 2004 opnieuw de voorzittershamer ter hand. ‘De vereniging lag op dat moment op alle fronten op zijn gat: spor-

tief en financieel. Er waren maar een paar jeugdteams en Orca’s zat financieel aan de grond. Er was een schuld van zo’n 7500 euro. En ook waren er personele problemen. Er was geen enkele motivatie binnen de vereniging om aan de voorbereidingen op seizoen 2004/2005 te beginnen. Het moment dat de stekker uit Orca’s zou worden getrokken was erg dichtbij.’ Fred van Urk zag de ernst van de situatie, mobiliseerde samen met Maarten Meun een aantal mensen en startte een reddingsoperatie. Gesprekken met het toenmalige bestuur en de technische commissie volgden en er werd in allerijl een algemene ledenvergadering belegd. Ondertussen werden er mensen gezocht om de commissies te bemensen en ook werden er nieuwe bestuursleden gevonden. Eind februari van dat jaar werd in de algemene ledenvergadering gevraagd

de schouders onder de vereniging te zetten en kreeg Fred van Urk de vraag van de leden om voorzitter te worden. ‘Na een week bedenktijd ben ik op het verzoek in gegaan. Vervolgens zijn we vol aan de bak gegaan om Orca’s weer gezond te krijgen.’ Een nieuw bestuur trad aan en met hernieuwd elan werden de verschillende posities ingevuld en er werd gekeken hoe het tekort van 7500 Euro kon worden weggewerkt. Een groot aantal vrijwilligers stak de handen uit de mouwen en de rommelmarkt op Koninginnedag werd aangegrepen om geld binnen te halen. Met succes. Aan het eind van de dag kwam er een bedrag van 3100 Euro op tafel en was de helft van het financiële gat weggewerkt. Fred: ‘Je voelde langzaam dat er een kentering optrad in de vereniging. Mensen werden weer enthousiast en kregen weer zin wat voor Orca’s te doen. Er ontstond weer een wij-gevoel en dat was precies datgene wat er een paar jaar aan had ontbroken. Het resultaat was dat we op de algemene ledenvergadering van juni 2004 een sluitende begroting

Maarten Meun & de reddingsoperatie Een behoorlijke schuld, een club die futloos was en een organisatie die een impuls nodig had. Dat was het moment dat Maarten Meun, Jan Verhoeff en Fred van Urk in 2004 de schouders onder Orca’s zetten. Maarten vertelt: ‘Een intensieve periode. We gingen via acties op zoek naar geld en sponsoren, investeerden in onze relatie met Rayon Oost en NBB en bemensten commissies en bestuur. Een enorme krachtsinspanning die al snel zijn vruchten afwierp. Na een jaar hadden we weer een positief saldo.’ ‘Jan, Fred en ik verdeelden in die periode onderling de taken, waarbij Fred als man op de voorgrond fungeerde. Fred nam de rol van voorzitter op zich, ik werd secretaris en later vicevoorzitter. Dat werkte goed. De vereniging kwam op de rails te staan. De hand bleef echter op de knip en we slaagden erin wat vet op de botten te krijgen. Daarbij kregen we meer voor elkaar in het rayon en bij de NBB. Orca’s kreeg weer een gezicht in het land. ’

50 JAAR ORCA’S | pagina 74

konden presenteren. Stap één in het herstel van de vereniging was gezet.’ Ook in de tweede periode -Fred nam in 2009 afscheid- dook de aloude discussie over prestatiebasketbal of recreatief basketbal bij Orca’s weer op. ‘Prestatie werd soms als vies woord beschouwd. Zeker in combinatie met het woord plezier. Maar ik ben altijd van mening geweest dat prestaties en plezier goed samengaan. Ook aan prestatiebasketbal kun je heel veel plezier beleven. Verder is basketbal een hele verantwoorde vrije tijdsbesteding. Bovendien loopt er op Urk zoveel talent. Deze mensen moet je de mogelijkheid bieden dit talent te ontwikkelen en te etaleren.’ Fred vervolgt: ‘Ik realiseer me ook dat discussie erbij hoort in een vereniging. Dat is ook goed. We hebben die discussie vaak op een goede manier kunnen voeren. Ik heb de samenwerking binnen bestuur en commissies en met de leden altijd zeer plezierig gevonden. Er zijn veel mensen met een Orca’s hart. Die betrokkenheid moet de club koesteren.’

Jubileum

Na het voorzitterschap van Rayon Oost (2010-2012) maakt Fred sinds november 2012 deel uit van het bestuur van de Nederlandse Basketball Bond. Zijn betrokkenheid bij Orca’s veranderde daardoor de laatste jaren. ‘Ik volg Orca’s in de krant en kijk zo nu en dan bij een wedstrijd van heren 1. Het is altijd leuk even bij te praten in de kantine van De Vlechttuinen.’ Dat maakt het 50-jarig bestaan van de club niet minder bijzonder voor hem. ‘Dit jubileum doet me zeker wat. Ik heb genoten van de contacten met de leden, heb vrienden en kennissen aan de periode overgehouden, heb me op verschillende vlakken kunnen ontwikkelen. Al met al kun je zeggen dat Orca’s een stabiele factor in mijn leven was. Orca’s was er altijd. Ik blijf de club zeker volgen.’

pagina 75 |

Jan Verhoeff: een leven vol basketbal Een naam die hier niet mag ontbreken is die van Jan Verhoeff. In 1987 bereikte hij samen met Fred van Urk de play-offs van de manneneredivisie. In 1998 deed hij dit nog een keer dunnetjes over met de dames van onze basketbalvereniging. Saillant detail is dat Jan in beide gevallen strandde tegen Den Helder. Meer dan 30 jaar was Jan als trainer/ coach actief in de vereniging. Als trainer/coach werd hij meerdere malen door het bestuur benaderd om taken van trainers van buiten Urk over te nemen, die er tijdens het seizoen de brui aan gaven. Hij nam halverwege het seizoen het stokje over van Beno Martinus die afhaakte bij de jongens junioren in de eredivisie, bij de dames stapte hij in toen Emile van Heumen er bij dames I de brui aan gaf en bij heren I viel hij aan het eind van de competitie in toen Willem Zwart vertrok. Als bestuurder bekleedde hij meerdere functies binnen de technische commissie en stond hij aan de basis van het Jeugd Opleidingsplan. Praten over basketbal met Jan is praten over de avonturen die hij in zijn periode bij Orca’s beleefde. Verhalen over de Orca’s-bus die er op een zaterdagavond in Hengelo mee ophield. Of de rookavonturen van een aantal dames van het eerste team,

die stiekem rookten op weg naar een uitwedstrijd en met hun sigaret onder de bank doken als ze door Jan met de auto werden ingehaald. Het gevolg: brandgaten in hun jassen… Een leuke anekdote is een bezoek bij Henny Koffeman toen dames I in de eredivisie speelde en met de kerst op de tweede plek stond. Het hele kerstweekend stond teletekst bij Henny aan, want iedereen moest weten dat de dames tweede stonden. En niet te vergeten de wedstrijd in Katwijk tegen Grashoppers, waar Ellen Bakker en Stephanie Smith samen 63 punten maakten van de in totaal 72 punten. Jan is pas op een laat tijdstip geïnterviewd voor dit magazine. Dit maakt het helaas noodzakelijk de bijdrage met zijn ervaringen en anekdotes beperkt te houden. Een man die samen met Fred van Urk en Maarten Meun zijn sporen verdiende in de vereniging.

“Practical is een accountantskantoor dat mijn boekhouding en administratie compleet uit handen heeft genomen. Dankzij hun inzicht en advies heb ik een veel beter beeld van onze ﬁnanciële situatie. Hierdoor kunnen we sneller inspelen op de ontwikkelingen van de markt. Pure tijdwinst noem ik dat.” Tim Kapitein, Directeur Clickpulse – Internet marketing

Elke ondernemer heeft een goede boekhouding nodig. Niet alleen omdat regelgeving dat vereist, maar ook omdat het voortdurend inzicht geeft in de bedrijfsvoering. Een goede boekhouding is belangrijk voor een gezond bedrijf, maar het mag niet te veel tijd en geld kosten. Met Practical kan dat.

Onze accountants verwerken je documenten direct in je boekhouding. Practical geeft je real-time informatie over je onderneming. Zo weet je altijd hoe je er ﬁnancieel voor staat. Door op de bedragen in je ﬁnanciële dashboard te klikken kun je zien hoe deze zijn opgebouwd. Zo heb je optimaal inzicht in je boekhouding.

Om succesvol te zijn wil je je aandacht richten op je onderneming en niet op je boekhouding. Toch vraagt een boekhouding al snel veel aandacht en tijd, vooral in een omgeving met steeds complexer wordende regelgeving. Practical Accounting wil jou ontzorgen zodat jij je kunt richten op ondernemen.

Onze efﬁciënte werkwijze vertaalt zich in vaste lage maandelijkse prijzen. De hoogte hiervan wordt vastgesteld door beantwoording van een aantal vragen waarmee jouw persoonlijke wensen duidelijk worden. We bieden zo dienstverlening op maat. Op de website van Practical kan je precies zien welke diensten wij verlenen en wat de maandelijkse kosten daarvan zijn.

Met Practical Accounting wordt je boekhouding volledig in de cloud bijgehouden door onze toegewijde accountants. Je hoeft deze documenten (facturen, aankoopbonnen etc.) slechts aan te leveren.

Met Practical heb je altijd grip op je boekhouding, waar je ook bent.

Keizersgracht 125-127 | 1015 CJ | Amsterdam | Marsdiep 16c | 8321 MC | Urk

practical

Tel: + 31 20 707 06 71 | Fax: + 31 20 620 72 93 | Web: www.practical-accounting.com | Mail: info@practical-accounting.com

ToyoTa Bakker & van Duren Door BOVAG bekroond met de titel

Erkend Duurzaam Bedrijf

FeliciTeerT BaskeTBalvereniging orcaâ&#x20AC;&#x2122;s meT heT 50-jarig juBileum

Twee motoren. Daarin zit de kracht van Toyota Full Hybrid.

Bakker & Van Duren Uw Toyota-dealer voor Noordoostpolder en Urk Tinweg 10, 8304 BP emmeloord - tel. 0527-614204 - www.bakkerenvanduren.nl

Het fenomeen hobbybasketbal

Wisseeel! Het was het jaar waarin voor het eerst de Amerikaanse serie ‘All in the family’ op de Nederlandse televisie kwam. De elfde Olympische Winterspelen werden gehouden in Sapporo, Japan. De Nederlandse schaatsploeg, met onder andere Ard Schenk, Stien Kaiser, Kees Verkerk en Atje Keulen-Deelstra, in totaal vier gouden, drie zilveren en twee bronzen medailles won. De Belgische wielrenner Eddy Merckx voor de vierde maal de Ronde van Frankrijk won. West-Duitsland in Brussel het EK voetbal won door de Sovjet-Unie in de finale met 3-0 te verslaan. Het jaar 1972 liep op zijn laatste benen. En terwijl op een regenachtige avond de wind loeide om het kleine huisje op Domineesweg 33c, werden plannen gesmeed voor iets nieuws: hobby-basketbal op Urk. De toen 24-jarige Tiemen de Vries legde samen met Evert Tromp het fundament voor wat later uit zou groeien tot een belangrijke pijler van basketbal vereniging Orca’s. Met illustere namen als Lub de Kapper, Arie de Bil en Willem Wakker werd er, getooid in strakke T-shirts en iets te kleine sportbroekjes, wekelijks een balletje gegooid in gymlokaal ‘De Noord’. Het schoeisel: overwegend van het merk ‘Rucanor’. Het begrip ‘de hobby’s’ was geboren op Urk. De groep beoefenaars werd groter en op enig moment werd er zelfs een heuse vrouwenafdeling toegevoegd op de donderdagavond onder de bezielende leiding van Tiemen de Vries. Als kind groeide ik dus op met het feit dat Orca’s een grote rol speelde in mijn jeugd. Behalve het feit dat het vanzelfsprekend was dat ik ook de beginselen van het basketbal onder de knie moest krijgen, werd ik door zijn rol binnen het bestuur vaak door mijn vader meegenomen naar plekken die een onuitwisbare herinnering zou vormen. Het was

Tiemen de Vries, een van de grondleggers van het hobbybasketbal op Urk. in de tijd dat Russell Chapman zijn opwachting maakte binnen Heren 1, met een grote kop kroeshaar waar de leden van Kool & the Gang allemaal jaloers op konden zijn. Dan breekt het jaar 1982 aan, en omdat er binnen de hobby’s veel behoefte is om elkaar de maat te nemen, bedenkt mijn vader een fantastisch evenement namelijk ‘het Hobbytoernooi’. De teams werden deskundig en met zorg samengesteld zodat er een uitgebalanceerd deelnemersveld ontstond met namen als de ‘Donald Ducks’ , ‘Willie Wortels’, ‘Sjors en Sjimmies’ en zo kreeg

elk jaar zijn eigen thema. Speciale spelregels werden bedacht om iedereen gelijke kansen te bieden op de overwinning. Alles werd op het spel gezet voor die felbegeerde overwinning, want een vermelding op de ‘heilige graal’ had eeuwigheidswaarde. Hieraan terugdenkend werd ik nieuwsgierig wat er met die beker gebeurd zou zijn. Zou deze nog bestaan? Of moest deze als verloren beschouwd worden, doordat het verdwenen is in ondoordringbare krochten oftewel ‘achter de lukkies’. Ik vroeg voorzichtig aan mijn vader waar deze beker gebleven zou kunnen zijn en mijn grootste angst werd bewaarheid toen de beruchte term ‘achter de lukkies’ als een mokerslag in mijn gezicht sloeg. Van de laatste persoon die het aandurfde om zich daar te begeven is namelijk nooit meer iets vernomen. Toen mijn vader toch een dappere poging wilde wagen om deze beker boven water te krijgen, beseften we beiden dat dit weleens de laatste keer zou kunnen zijn dat we elkander zouden zien. Wenamen emotioneel afscheid van elkaar. Tot mijn grote verrassing kwam ik mijn vader de volgende dag in levende lijve bij hem thuis weer tegen en hield hij triomfantelijk

50 JAAR ORCA’S | pagina 78

Basketballcamp Urk

Plezier als toverwoord In een paar jaar tijd is het Basketballcamp Urk een begrip geworden in de Nederlandse basketbalwereld. Een club enthousiaste Orca’s-vrijwilligers bezorgt tientallen kinderen een sportieve meivakantie.

de ‘Beker’ omhoog. Alles begon te draaien en als verloren gewaande herinneringen kwamen weer tot leven, de Waaiershoek stroomde vol, de messen werden geslepen. De veters werden nog een keer strak getrokken, de zweetband met het merkje naar voren om het hoofd. Warmlopen werd als zinloos beschouwd. Het fluitsignaal klonk schel door de hal en de strijd was begonnen. Mijn vader riep me weer bij zinnen en vroeg wat ik eigenlijk met die beker moest. Beduusd zei ik: Niets, alleen maar vasthouden. Vol trots liep ik weg met de beker in mijn hand. En ik dacht alleen maar aan mijn vader, mijn Indiana Jones, mijn held. Bedankt vader, voor die prachtige tijd hobbybasketbal. Nu nog, terwijl er niemand in de Waaiershoek aanwezig is, hoor je zacht fluisterend door de zaal “Wisseeel!” Cees de Vries

pagina 79 |

Op moment van schrijven zijn de voorbereidingen op het Basketballcamp Urk 2014 al gestart. De organisatie maakt zich op voor de vijfde editie van het evenement. De Basketball Trainer niveau 3 (BT3) cursus bracht de groep vrijwilligers vier jaar geleden op het idee om een camp te organiseren, met als doel het basketbal op Urk naar een hoger niveau te tillen. In eerste instantie was het namelijk de bedoeling om het camp te organiseren voor de leden van Orca’s, aangevuld met kinderen van buitenaf. Het camp groeide snel. In het eerste jaar had het evenement 38 deelnemers, in het tweede jaar 49, in het derde jaar 72 en in 2013 60. Afgelopen jaar waren er 39 deelnemers van buiten Urk en 21 deelnemers van De Bult. De deelnemers komen echt uit heel Nederland. Van Amsterdam tot Almelo en van Leeuwarden tot Gilze. De enige voorwaarde voor deelname is dat je lid bent van een basketball-

vereniging en dat je tussen de 12 en 18 jaar oud bent.

Plezier

Op het camp krijgen de deelnemers allemaal een reversible Spaldingsetje en een eigen basketball. Een camp duurt vier dagen - altijd van woensdag tot zaterdag - en wordt gehouden in De Vlechttuinen. De deelnemers trainen drie keer per dag onder leiding van bekende trainers uit de Nederlandse eredivisie en promotiedivisie. Voor de editie van 2014 hebben toppers als Vincent Krieger, Dino Bergens, Lace Strong al toegezegd. Maar ook spelers en coaches als Tom Simpson, Ton Grit, George Abbringh, Jesper Jobse en Fabio van Hooijdonk verleenden in recente edities hun medewerking. De deelnemers verblijven tijdens deze dagen in De Vlechttuinen. Naast eten, drinken en slapen en hebben de deelnemers bovenal heel veel plezier.

Bij GBU vindt u alle grafische diensten onder één dak. Dát is handig!

Het Spijk 4 Postbus 29 8320 AA URK

0527-689168 info@gbu.nl @gbugrafisch

www.gbu.nl

Clubblad ‘The Dunk’ Een papieren versie, met passie gemaakt Informatievoorziening bij verenigingen is tegenwoordig snel en eenvoudig. Nieuws en informatie wordt op de website van de club geplaatst. Teams gebruiken WhatsApp om elkaar op de hoogte te houden en middels Facebook en Twitter kan het nieuws ook razendsnel verspreid worden. Informatie kan dus ‘real-time’ en actueel naar de leden worden verstuurd. Jongeren onder ons kunnen zich wellicht niet voorstellen dat dit niet al te lang geleden nog heel anders ging. Internet, e-mail en social media waren tot een aantal jaren geleden nog geen gemeengoed waardoor informatie bij Orca’s werd verspreid via één kanaal: Clubblad The Dunk. Eind jaren ’70, begin jaren ‘80 was het maandelijks samenstellen van het clubblad een hele klus. Orca’s was één van de grootste verenigingen in Nederland en veel teams leverden elke maand een geschreven stukje in. Deze moest dan worden verzameld en overgetypt, niet m.b.v. een computer maar met een ouderwetse typemachine. Er kwamen veel flesjes correctievloeistof (Typex) aan te pas om de artikelen foutloos op te leveren. Vervolgens werden hiervan stencil-platen gemaakt en met behulp van een stencilmachine werden dan van elk artikel zo’n 400 exemplaren gedrukt. Deze stencilmachine stond in eerste instantie bij iemand op zolder en later bij Stichting Buurtwerk. Omdat een clubblad altijd zo’n 50 tot 60 pagina’s A4 tekst bevatte betekende dit enkele middagen werk om alle inhoud klaar te maken. Mensen als Klaas Mars en later Kees Hakvoort moesten daar vele uurtjes werk in stoppen. Uiteraard moest een clubblad zichzelf financieel kunnen bedruipen en dus werden er in aanloop naar een nieuw seizoen adverteerders

pagina 81 |

gezocht wat gelukkig meestal wel lukte. Vervolgens volgde er dan een afspraak met Albert Brouwer van Het Urkerland (huidige GBU) die ons dan vroeg hoeveel we te besteden hadden zodat we elk jaar binnen het budget het clubblad konden uitbrengen. Als dan uiteindelijk alle kopij gedrukt was werd in één avond het clubblad handmatig in elkaar gezet. Vele rondjes lopen langs lange tafels met papier. Erg vond je het niet want het was altijd erg gezellig! Medio jaren ‘80 werd voor het eerst de computer ingezet, een MS-DOS computer met een tekstverwerker (Word perfect), waarmee je ook nog eens plaatjes kon printen op je matrixprintertje. Een hele kwaliteitsslag want pagina’s tekst kwamen er wat minder saai uit te zien. De maandelijkse oplage bleef maar groeien want Orca’s was inmiddels de grootste vereniging van Nederland. Ook kwamen er steeds meer nieuwe artikelen bij zoals ‘Wist-JeDat?’, ‘Orca’s-Prive’, ‘FC Knudde’, en er werd elke maand reikhalzend uitgekeken naar de soms spraakmakende interviews en columns in het

clubblad. Daarnaast liepen er binnen de vereniging schrijvers rond die prachtige achtergrondverhalen konden schrijven zoals Lucas Visser en Fokke Hoekstra. Hoogtepunt was elk jaar de ‘KerstDunk’, het december-exemplaar met o.a. de Kerst-puzzel. Doel van de redactie was altijd om deze ruim 100 pagina’s te maken. De redactie schreef en tikte z’n vingers blauw, Kees Hakvoort stencilde zich een ongeluk, maar de week voor Kerst viel er dan met een harde klap de Kerst-Dunk op de mat. The Dunk bestaat inmiddels al een tijdje niet meer en dat is best jammer. Ondanks het digitale tijdperk hoort een papieren clubblad gewoon bij een vereniging. Wellicht komt The Dunk ooit weer eens terug ? Ik zie er in ieder geval al naar uit ! Rein Brands

De Waaiershoek

Het onneembare Orca’s bolwerk De ouderen onder ons, waaronder ik mezelf ook schaar, denken vaak met weemoed terug aan de tijd dat Orca’s 1 haar wedstrijden speelde in Sportzaal Waaiershoek, de gymzaal naast wat nu het Berechja College is. Eind jaren ’70 begon de opmars van Orca’s in het landelijke basketbal, Amerikanen deden hun intrede op Urk en Orca’s speelde in ‘De Waaiershoek’, een gymzaaltje dat door een bestuurslid van destijds werd omschreven als ‘een fantastische klotehal’. Het basketbalveld in de Waaiershoek had de minimaal vereiste afmetingen en dan bleef er achter de baskets nog geen meter ruimte over. De tribune bood plaats aan ongeveer 200 personen, maar desondanks werden er soms 700-800 bij een wedstrijd ingeperst. Eigenlijk volstrekt onverantwoord, maar het maakte Orca’s thuis vrijwel onverslaanbaar. Ik vergeleek het vaak met een Engelse voetbalwedstrijd waar de mensen ook bijna tegen de lijn aanzitten, en dat was dus ook het geval in de Waaiershoek. Orca’s

kreeg jaar in jaar uit dispensatie om hier te spelen en veel bezoekende teams wisten bij voorbaat al dat winnen op Urk een vrijwel kansloze missie was. Om de Waaiershoek gereed te maken voor een thuiswedstrijd van heren 1 moest er elke zaterdag heel

veel gebeuren. Er was een tribuneploeg samengesteld die zich ’s morgensvroeg bij de sporthal meldde om het aantal zitplaatsen op te voeren naar 700. Een hele klus, die voor de middag moest worden afgerond omdat er ’s middags gewoon nog andere wedstrijden gepland stonden. Tegenwoordig is het vinden

50 JAAR ORCA’S | pagina 82

DJ etaleert zijn sprongkracht in een afgeladen Waaiershoek.

Behalve het opzetten van de grote stalen tribune aan de overkant, werden er ook allerlei tribune-units voor, achter, en tussen gezet, en werd elk gaatje benut om stoelen neer te zetten. Degenen die dan toch pech hadden en geen zitplaats hadden, zochten gewoon een staanplaats achter de achterlijnen van het veld. De spelersbanken stonden stijf voor de tribune waardoor er voor de thuisploeg een extra wapen ontstond in de heksenketel. Onder andere een enorme accutoeter van ene Wim Koster zorgde ervoor dat de coach van de tegenpartij zich in time-outs niet verstaanbaar kon maken. BC Groningen coach Bill Pijl was de enige die daar een slimme oplossing voor had door met zijn team aan de overkant van het veld de time-out af te werken. Het grote aantal supporters in zo’n kleine zaal had ook een groot nadeel. De airco was hier niet op berekend waardoor het veld vaak veranderde in een ijsbaan met glijpartijen. Niemand die erom maalde, het hoorde er gewoon bij. Orca’s had wijlen Dirk Stolp die de vloer dan droog veegde en Dirk nam dan meteen de rol van verzorger op zich. Een ander enorm voordeel thuis waren de borden. Die waren zo zacht dat een speler als Jan Korf vaak veel punten kon scoren en allemaal via het bord. Dat lukte Jan dus alleen thuis...

van vrijwilligers bij verenigingen een hoofdpijndossier, maar destijds wilde je gewoon deel uitmaken van die tribuneploeg. Het betekende dat je eigenlijk van 10 uur ’s ochtends tot soms middernacht in de sporthal zat, want ja, die rayonwedstrijdjes ’s middags waren natuurlijk ook heel erg leuk.

pagina 83 |

Als al deze thuisvoordelen niet afdoende waren dan was er altijd nog de befaamde ‘handklok’. Elektronische scoreborden waren er nog niet dus de tijd werd bijgehouden met een handklok. Voor de beeldvorming : je had drie knoppen, links (groen) was om de tijd aan te zetten, rechts (rood) om de tijd te stoppen, en in het midden een witte knop om de tijd te ‘resetten’. Een niet nader te noemen Orca’s persoonlijkheid had hier een handigheidje op bedacht. Als hij de witte knop ietsje indrukte kon hij de wijzer van de klok stilzetten waardoor de duur van de wedstrijd enigszins gemanipuleerd kon worden. Dat betekende concreet dat als Orca’s

Thuishaven Basketbalvereniging Orca’s speelde vanaf 1973 haar ‘thuis’ wedstrijden in de Emmeloorder Prins Willem-Alexander hal. Over de belangstelling was toen al niet te klagen, maar basketbal op Urk kwam pas echt tot bloei toen in 1978 sportzaal Waaiershoek werd geopend. En zelden heeft een sportaccommodatie in Nederland zoveel over zich heen gekregen als de Waaiershoek. Het werd in de eredivisieperiode omgedoopt tot ‘glijbaan’, ‘de huiskamer van Urk’, en ‘een fantastische klotehal’. Fantastische wedstrijden werden er zeker gespeeld. Het debuut van Dewayne Johns bij Orca’s in het thuisduel tegen het superieure Nashua Den Bosch was zo’n wedstrijd. Normaal gesproken was Orca’s kansloos maar de combinatie van publiek, sfeer, accommodatie en een ontketende Johns bracht Nashua wel degelijk aan het wankelen. In januari 1987 speelt Orca’s haar eerste thuiswedstrijd in de gloednieuwe sporthal ‘De Schelp’. Een prachtige ruime hal met een geweldige verlichting en een gezellige kantine. En uiteraard was de sfeer daar anders dan in de knusse Waaiershoek. Maar je club met ruim duizend andere toeschouwers zien winnen van het sterke Ahrend Donar was ook een geweldige ervaring. In datzelfde seizoen verslaat Orca’s in een uitpuilende Schelp kampioenskandidaat Direktbank. Het prachtige duel was de basis voor de derde plek in de eindrangschikking van de eredivisie en het veroveren van plaats in de play offs. Een hoogtepunt in de geschiedenis van Orca’s. In 2006 werd sporthal De Vlechttuinen geopend. De hal, die oorspronkelijk was ingezet als Multifunctioneel Centrum, is de huidige thuishaven.

CONTAINER HANDLING From container y ard to our inhou s e border inspection post to delivery at your f actory, You don’ t need t o worry abou t it. We’ll do that for you. COLD STORAGE We provide cold storage with the care your product needs. EUROPEAN DISTRIBUTION Through our extensive partner network, we can offer daily departures to destinations throughout Europe. BONDED STORAGE We offer bonded storage and customs services. WAREHOUSE ACTIVITIES Container stripping/stuffing, food grade handling, pick & pack and cross docking are just a few of our other activities. Contact us for more information.

We fit our services to your needs

Abbert 10 8321 WN Urk NL

Ziedewij 44-46 2991 LB Barendrecht NL

Tel +31[0]527-686403

Tel +31[0]180-618111

WWW.COLDSTORE-URK.NL

WWW.COLDSTORE-WIBACO.NL

Vlaak 6 Postbus 168 8320 AD Urk T lefoo Te f n 0527-681430 foo Fax 0527-681435 info@ nf notarissteenhuis.nl nfo@ www.n w etweerknotarissen.nl/steenhuis w.n

Voor goede en heldere adviezen

achterstond, de laatste fase van de wedstrijd wel erg lang duurde. Het kon zomaar gebeuren dat Orca’s een achterstand van 10 punten in ‘1 minuut’ kon goedmaken, en bij een voorsprong gingen de laatste minuten soms onverklaarbaar snel. Dit grote handmatige voordeel verdween toen er een elektronisch scorebord werd gemonteerd in de hal. Ik zat onlangs op het terras van Het Achterhuis en zag daar voormalig scheidsrechter Henk Kleersnijder eten met o.a. Gerrit Jerusalem. Stomme verbazing maakte zich van mij meester, want Gerrit was niet altijd de grootste vriend van de arbitrage van destijds. Kleersnijder had het niet altijd gemakkelijk in de Waaiershoek, leek altijd tegen Orca’s te fluiten en moest bij verlies dikwijls onder begeleiding de zaal uitgebracht worden. Mooi om te zien dat zij dan jaren later toch samen een visje zitten te eten! Na afloop van de thuiswedstrijd begon dan het grote opruimen. Tribunes afbreken, aanvegen, stoelen opruimen, om een uurtje of half 11 was je dan klaar. Kom daar nu eens om. Het is nu een hele tour om vrijwilligers te vinden (voor wat voor taak dan ook) maar om destijds deel uit te mogen maken van de tribuneploeg moest je op de wachtlijst. Je wilde deel uitmaken van het tweewekelijkse avondje Waaiershoek. ‘Spanning, Sensatie en Top-basketbal’ , zo werd het elke keer in de krant aangekondigd en zo was het ook. Reputaties van topteams als Den Bosch, Groningen, en Leiden sneuvelden in de Waaiershoek. Mensen praten nu nog over die unieke sfeer. Dat is na de verhuizing naar een andere hal nooit meer hetzelfde geweest. De omschrijving van Fokke Hoekstra over deze unieke basketballocatie klopt dan ook helemaal: ‘Een fantastische klotehal!’ Rein Brands

pagina 85 |

Kees Hakvoort vecht in de Waaiershoek om de bal met Jos Kuipers en Mike Reddick van Nashua Den Bosch. Henk Pieterse (rechts) en Emile Hagens kijken toe.

Orca’s verdedigt in de afgeladen sportzaal de Waaiershoek.

De plaat De Derby Op 19 april 1980 speelt Orca`s een demonstratiewedstrijd in de Emmeloorder Bosbadhal tegen Ceres. Gastspelers bij Ceres zijn de Amerikanen Hank Smith van Delta Lloyd en niemand minder dan David Moore van B.V. Amstelveen.

Jerry Beck Jerry Beck was een bijzondere man. Een rustige Amerikaan die kon scoren, rebounden en vooral een

Orca’s, spelend in een hogere competitie dan Ceres, mocht het duel ondanks de versterkingen en het karakter van de wedstrijd natuurlijk niet verliezen. Dat was zo en dat is zo. Red Giants ten spijt, Orca’s-Ceres is de enige echte derby voor de club uit Urk. Tegen Ceres moet er worden gewonnen. Punt. Door de financiële steun van sponsor Optonica, een HiFi merk uit die tijd, werd de spectaculaire David Moore, op dat moment een topspeler in de Nederlandse eredivisie, voor het seizoen 1980-1981 door Orca`s vastgelegd. Moore wist Orca’s niet naar de eredivisie te loodsen, dat lukte pas in 1983 toen Moore alweer was weggekocht. Orca`s won het demonstratieduel met Ceres overigens met 111-105.

teamspeler was. ‘Timing is everything’ zei hij ooit. Een waarheid als een koe, want met zijn 1.98 m was hij de kleinste onder de toprebounders in de Nederlandse eredivisie. Jerry Beck werd een held op Middle Tennessee State University toen hij in 1982 de Blue Raiders naar het NCAA toernooi leidde waar ze in de 1ste ronde titel favoriet Kentucky uitschakelden. De Milwaukee Bucks selecteerden hem in de 4e ronde van de NBA draft als 89ste speler. Beck telde zijn knopen en koos voor Nederland (Elmex Leiden) waar hij in 1984 werd verkozen tot Most Valuable Player. Nadat Leiden teveel van hem eiste verkaste bij naar het Belgische Merksem. Nashua Den Bosch haalde hem terug en prompt werd hij met Den Bosch in 1987 kampioen van Nederland. Na uitstapjes bij Haaksbergen en Delft stond hij in 1990 bij Orca’s op de stoep. Het was een seizoen vol strubbelingen, maar in de bekerwedstrijd tegen Nashua Den Bosch liet Jerry Beck nog wel even zien waartoe hij in staat is. De Urker supporters konden in een uitpuilende sporthal De Schelp hun ogen niet geloven toen Orca’s onder leiding van Beck Nashua uit het bekertoernooi wipte: 78-71. Het was de laatste echte stunt van Orca’s in de eredivisie. Jerry Beck was opnieuw de held. Hij balde bij Werkendam tot zijn 42ste door en bleef wonen in Amsterdam.

50 JAAR ORCA’S | pagina 86

en zijn verhaal... Het nieuwe dames 1 Het team van de meisjes onder de 10 jaar (MU10-1) van Orca’s had het zwaar te verduren in het seizoen 2012-2013. Vrijwel iedere wedstrijd werd verloren.

Kampioenschap dames 1 1976-1977 ‘Het was het seizoen 1976-1977. We hadden de kampioenswedstrijd van Dames 1 gespeeld en gewonnen natuurlijk! Ik deed mee als bankspeler, maar had veel speelminuten gekregen. Piet Brouwer was die dag de gelegenheidscoach en dat ging gewoon heel erg goed. Alie en ik speelden officieel bij de junioren en het was voor mij best wennen om te spelen met de oudere dames, maar wel erg leerzaam.’ ‘Ik ging met m’n dertiende jaar op basketbal, omdat twee broers (Jurie en Lub van den Berg) er ook opzaten en wij hadden op het Rif 10 een basketbalbord op de straat. Dus na school was ik altijd aan het basketballen en ook tijdens de gymlessen van Piet Brouwer natuurlijk. De beginjaren in de jeugd vond ik het mooist. We hadden met ons nieuwe team eerst een jaar getraind onder leiding van Hennie Verhoeff. Toen we daarna de competitie in gingen als aspiranten, wonnen we van iedereen. Zelfs van de kadetten, die hoger speelden dan wij. We hadden een echte vriendenploeg, en die vriendschap is altijd gebleven.’ Boven v.l.n.r.: Hillie Bakker, Hennie Verhoef-Van Slooten, Piet Brouwer, Co van Urk-Korf, Lummie de Boer-Van den Berg. Onder v.l.n.r.: Jet Korf-Pruiksma, Freda du Bois, Alie Schenk-Bakker. Lummie de Boer-Van den Berg

pagina 87 |

Niet zo gek overigens, want de meiden speelden mee in de sterke Jongens A poule. Maar op het laatste toernooi van het seizoen in Meppel bleek dat het team niet stil was blijven staan. Wat heet, de groei die deze meiden in korte tijd doormaakten was gewoonweg fantastisch! In Meppel werden bijna alle wedstrijden gewonnen, en zelfs VUAS, waar ieder toernooi met ruim 20 punten van werd verloren, werd nu met 3 punten verschil verslagen. De trotse trainsters wilden dit prachtige team na zo’n mooi toernooi daarom maar wat graag vastleggen op de gevoelige plaat: ‘Hou deze meiden in de gaten want hier staat het toekomstige dames 1 team te juichen!’ Boven van links naar rechts: Bernadien van den Berg, Wendy Jansen, Ilse van Slooten, Mirjam Wakker, Hennie van Schaik, Shenna Wakker, Martine van Eerde. Onder van links naar rechts: Hananja Taal, Jenny van Slooten (trainster), Janita de Boer (trainster) en Erica Romkes

De vrijwilligers Binnen een vereniging als Orca’s zijn altijd een groot aantal vrijwilligers nodig. Toch wordt het steeds moeilijker om mensen te vinden, die behalve het hebben van de benodigde kwaliteiten ook nog eens bereid zijn om zich in dienst te stellen van een ander, de vereniging. Tegenwoordig komt het steeds vaker voor dat men het belang van het individu, het eigenbelang, boven dat van de groep, Orca’s, stelt. Toch kan een vereniging als Orca’s alleen dankzij deze vele vrijwilligers functioneren. Eenheid kan alleen bereikt worden als iedereen zich dienstbaar naar elkaar toe wil opstellen. Het hebben van een grote sponsor is slechts een tijdelijke basis om het gebrek aan vrijwilligers met geld te compenseren. Spelers en coaches met een financiële drijfveer missen een clubhart en zijn slecht passanten. Even lijkt het dan geweldig met

een vereniging te gaan, maar gebrek aan beleving/clubliefde zorgt al snel

voor een onafwendbare neergang. De enige manier waarop een basketbalvereniging als Orca’s ook in de toekomst kan blijven bestaan, is met mensen die een ander in staat willen stellen te presteren. Wacht niet af tot je gevraagd wordt om iets te doen voor Orca’s, maar kijk nu al wat jij voor de vereniging kunt doen. Volg eens een cursus om behalve je spel ook je kwaliteiten als trainer/coach/scheidsrechter te ontwikkelen en Orca’s gaat een gouden toekomst tegemoet. Sijmen Ras

Susan Wassink-Van Veen Even voorstellen…

Mijn naam is Susan Wassink-van Veen. Ik ben 46 jaar, getrouwd met Derk Jan en moeder van Rick (bijna 8) en Irene (6). Wij wonen in Emmeloord en ik werk als vrijwilliger 1,5 dag op de peuterspeelzaal en 1 ochtend bij de ouderen in de ‘Hof van Smeden’.

Kennismaking met Orca’s

Toen ik in de 4e klas van de Huishoudschool zat ben ik met een klasgenoot meegegaan naar een wedstrijd in de Waaiershoek. Voor je het weet zit je er elke vrijdagavond en zaterdag. Toen ik na mijn diploma in de vis ging werken heb ik me aangemeld als lid van Orca’s en kwam ik in junioren 2 terecht. Ik trainde het liefst iedere dag en mocht ook met junioren 1 en dames 3 mee trainen. Graddus Brouwer vroeg wel eens of het geen tijd werd dat ik huur zou gaan betalen want ik woonde bijna in de Waaiershoek.

Vrijwilligerswerk

Wat ik zelf allemaal gedaan heb voor de club? Van tribunes opbouwen en houten vloeren leggen in de Waaiershoek tot jaren op bank bij heren 1 als scout. Van jeugdtrainer tot lid van de Technische Commissie. Verder nog stencilen (jeugd: Google maar even wat dat is) en in elkaar zetten van clubblad the Dunk. O ja ook nog heel veel getafeld, gefloten en bardiensten gedraaid.

Hoogtepunt

Een hoogtepunt was wel dat ik Annet Keur (in die tijd een eredivisiespeelster met heel wat interlands achter haar naam) helemaal uit de wedstrijd haalde door middel van irritant maar legaal verdedigen. Een paar weken later kwam dezelfde scheidsrechter op Urk fluiten en vroeg wie die speelster was die Keur zo goed had ‘aangepakt’. Hoogtepunt is natuurlijk ook dat ik

50 JAAR ORCA’S | pagina 88

Rick de Graaf Even voorstellen

Rick de Graaf, 45 jaar, getrouwd, drie kinderen waarvan er twee bij Orca’s spelen. Ik werk bij Seafood Connection.

Kennismaking met Orca’s

Van +/- 1976 – 1986 ben ik actief geweest van de mini’s tot junioren, dus van JU12-JU20, na een aantal jaren zonder actieve rol in 1997 via de TC weer binnen de vereniging gekomen.

Vrijwilligerswerk

Ik ben in 1997 collega geworden van Lucas Visser bij van der Lee, en die heeft me eigenlijk weer binnen de vereniging Orca’s gebracht. Van 1997-2001 ben ik lid van de Technische Commissie geweest en vanaf 2001 ben ik wedstrijdsecretaris.

door het basketbal mijn man heb leren kennen. Leuk hoogtepunt was ook het pre-Olympisch toernooi (1987 of zo) in Arnhem, waarbij ik bij een ploeg scouts zat om de wedstrijdstatistieken bij te houden van onder ander het Deense en Turkse nationale team.

Dieptepunt

Een dieptepunt zou ik zo niet kunnen noemen. Natuurlijk zijn blessures altijd ongewenst. Ook zeg je op het veld wel eens dingen tegen speelsters of coaches die je niet meent, of je speelt (expres) iets ruwer dan je normaal doet.

Huidige betrokkenheid

Sinds ik ben geëmigreerd naar Emmeloord ben ik niet meer actief betrokken bij Orca’s. Natuurlijk houd ik de site nog steeds in de gaten en moedig ik Orca’s nog geregeld aan als er tegen Dames 1 van Ceres gespeeld wordt of als ik de mini’s eens fluit op een toernooi. Je ziet dan wel de verbaasde blikken van de speelsters als ze aangemoedigd worden door een ’vreemde’ of als de scheidsrechter je in het Urkers een tip geeft.

pagina 89 |

Hoogtepunt

Het amateur kampioenschap van heren 1 in 2013.

Dieptepunt

In het seizoen 1999-2000 was ik lid van de Technische Commissie en ‘moesten’ we Jurie van den Berg wegsturen na slechte resultaten bij heren 1. Vervolgens moesten we adviseren om heren 1 terug te trekken naar de 1e klasse van het rayon. De beste (jeugd)trainer die we hadden is daarmee jarenlang verloren geweest voor Orca’s.

Huidige betrokkenheid

Momenteel ben ik nog steeds wedstrijdsecretaris en scorer/timer bij heren 1. Als je dingen doet die je leuk vindt, kun je het blijkbaar lang volhouden.

Orca’s 2013-2014

Dames 1 Van links naar rechts: Jans de Groene, Marlies de Heus, Elisabeth Bakker, Jennefer Bode, Lianne Post, Marlies Verhoeff en Jurie van den Berg (trainer/coach) Van links naar rechts onder: Ri-janne van den Berg, Janita de Boer, Anne de Boer, Jenny de Boer en Wilja ten Napel.

Dames 3 Boven van links naar rechts: Mirna Brouwer, Marlies de Heus (coach), Williane Mollenaar, Tiny van Urk, Vera, Annegre van den Berg, Corine Bakker. Onder van links naar rechts: Annemarie Hoekstra, Laurie van Urk, Lubbete van Eerde, Hanna Razoky en Joanie Anker.

Dames 2 Van links naar rechts: Joselien Ruiten, Sylvia Kramer, Vera Brouwer, Eva Hakvoort, Alice Scheffer, Jessica de Raat en coach Jesper Jobse. Onder: Didi Kramer, Lubbete van Urk, Duanne van der Reest, Jamie Jongman, Margo Visscher, Mirjam Kruithof.

Meisjes MU18 Van links naar rechts bovenaan: Alice Kramer (coach), Marijke Nentjes, Emily Kramer, Willemijn de Boer, Erika van Urk, Corine Snoek, Gerdiene Hakvoort, Dorien Romkes, Zwanet van Veen. Van links naar rechts: onderaan: Esther Pasterkamp, Loïs Snijder en Marriëtte van Wesel.

50 JAAR ORCA’S | pagina 90

De teamfotoâ&#x20AC;&#x2122;s

Meisjes U16-1 Boven van links naar rechts: Rianne Gnodde, Joselien Ruiten, Diddie Kramer, Liesbeth Kramer, Duanne van der Reest, Lumanda Hoekman. Onder van links naar rechts: Jacolien Roskam, Marissa de Munnik, Romi Visser, Marianne Bakker, Rianne Brouwer. Trainster Liesbeth Pasterkamp ontbreekt op deze foto.

Meisjes U14-1 Boven v.l.n.r.: Diena Nentjes, Janice Wakker, Thirza Brink, Heleen Hakvoort, Trainster/Coach Anne Hoekstra-de Boer. Onder v.l.n.r.: Alinda Roskam, Myrthe Pasterkamp, Mirjam ten Napel, Yvonne Hoekman, Grethe de Vries en Tiny van den Berg. Op de foto missen: Anne Wil Bakker en trainster/coach Marlies Verhoeff.

Meisjes U16-2 Boven links naar rechts: Wilja ten Napel. Maria, Dorien, Jantine en Marissa. Onder links naar rechts: Anja, Janica, Sophie en Jana Kramer.

Meisjes U12-1 Bovenste rij v.l.n.r.: Elisabeth Bakker (trainster), Myrthe Hakvoort, Anne-wil van den Berg, Jamie van Loosen, Nine van Maaren, Wiltina Loosman (trainster), Duanne van der Reest. Middelste rij: Zwanet van der Reest, Tjalliene Romkes, NoĂŤlle Bakker, Roselie Brands, Brigitte Hartman. Onderste rij: Lejah Schaak, Nadine Bakker.

pagina 91 |

Ovranchaarte’s

met het 50-jarig jubileum Voor al uw kwaliteitssystemen

LASTIG KIEZEN? Kunnen ze zelf shoppen!

n o B CADEAU TIP!

d Urk

Verkrijgbaar in diverse coupures bij Tourist Info Urk, Kantoorboekhandel Koster, Cigo en Kwalitaria De Bolder. Te besteden bij de ondernemers van winkelcentrum Oud Urk. Kijk voor meer info op www.oudurkbon.nl.

HaCCP - BrC - iFs - iso - FssC - Gmo urk | telefoon 0527-764003 | info@hqs.nu www.hakvoortqualityservice.nl

Wij geven je graag houvast!

Vivan accountants - adviseurs lijkt een accountantskantoor zoals er meerdere zijn, maar… met een aanpak die het verschil maakt. Zowel in het middenkleinbedrijf als de maritieme sector voelen we ons als geen ander thuis. Onze persoonlijke en ondernemende manier van werken leidt tot inspirerende relaties, waar je als ondernemer wat aan hebt. Want zeg nu zelf, een beetje houvast is nooit weg.

Je kan beter ondernémen

Mini’s meiden Boven van links naar rechts: Jenny, Martine van Eerde, Erica Romkes, Hennie van Schaik, Hananja Taal, Mirjam Wakker, Ilse van Slooten en Janita. Onder van links naar rechts: Melanie Schenk, Wendy Jansen, Bernadien van den Berg, Shenna Wakker, Naomi en Sabine Schenk.

Heren 2 Staand van links naar rechts: Rick van Eerde, Klaas Hoorn, Evert-Jelle Post, Laurens van Loosen, Bas de Heus, Arjan Langman (speler/coach). Zittend van links naar rechts: Hendrik Hakvoort, Luuht Hakvoort, Wouter de Vries, Johan van Slooten en Leon van Slooten.

Mini’s meiden Boven van links naar rechts: Joyce Spoelstra, Naomi Post, Esther. 2de rij van links naar rechts: Minke, Elizabeth Foppen, Angelie, Joanne Brands. Onderste rij van links naar rechts: Corline, Maninne en Joanne de Vries.

Jongens U20 Staand van links naar rechts: Klaas-Jan Scheffer, Pieter Brands, Bertus Gnodde, Pieter Hoekstra en trainer/coach Tjeerd de Vries. Zittend: Jan Oost, Jariën Kramer, Freek Pereboom, Frans-Willem Stoutjesdijk en Evert-Jelle Post.

Het succesvolle Orca’s H1 team 2013 Geheel links Wiecher Braad van Martho Flexwerk B.V. en daarnaast Edwin Reijenga, trainer. Geheel rechts staand: Roberto Kwakman en Peter Idzenga van Martho Flexwerk B.V. Spelers staand v.l.n.r.: Rikus ten Napel, Yentl Ellens, Johannes Visser, Jelle Hoekman, Fabio van Hooijdonk, Florian de Vries, Jesper Jobse. Gehurkt: Sonny Waaldijk, Jeffrey Lippe, Arjan Langman.

Jongens U16-1 Staand van links naar rechts: Klaas-Jan Post, Klaas-Jan Scheffer, Jan Hakvoort, Bader Abukar. Gehurkt van links naar rechts: Willem van Eerde, Hendrik Tromp Snijder, Luka de Jong en Jelle Pasterkamp.

pagina 93 |

Het Berechja College feliciteert Orca’s met hun 50-jarig bestaan.

Basketbalvereniging Orca’s gefeliciteerd met het 50-jarig jubileum

Wijk 8-31, 8321 TH Urk Telefoon 0527 231 771 • Fax 0527 231 779 www.vabu.nl

www.berechja.nl /

@Berechja_op_Urk

Het traditionele OTO met spectaculaire evenementen

Jongens U16-2 Staand van links naar rechts: Eize Hoekstra, Frans Schraal, trainer Johannes Visser, Hendrik Tromp Snijder en Arie Hoekstra. Zittend: Cornelis Van Eerde, Joas van der Reest en Geert de Wit.

Het Onderling Toernooi Orca’s (OTO) is onlosmakelijk verbonden met de club. Mensen als Klaas Molenaar en de Gebroeders Visser waren jaarlijks maar wat druk met de organisatie en vaak kreeg het toernooi mooie namen mee zoals ‘Face the Basket’, ‘Jump for Joy’ en tijdens 30 jaar Orca’s ‘Back to the Future XXX’. Het toernooi wordt tot op heden nog steeds georganiseerd. Natuurlijk moest er naast een nieuwe toernooinaam ook elke keer weer een nieuwe activiteit worden bedacht aangezien een dunkwedstrijd vaak maar een zeer beperkt aantal deelnemers opleverde. Wie herinnerd zich niet de ‘Crazy Lay-up Contest’ met fantastische pogingen van onder meer Willem Schraal?

Jongens U12 Staand van links naar rechts: Marco de Vries, Jan de Boer, Okke de Boer, Aron de Jong. Zittend: Jelte Kramer, Tashi en Louwrens Schraal. (De trainers Joselien, Didi en Rianne missen op de foto)

Tijdens weer zo’n toernooi in sporthal De Schelp organiseerde de toernooileiding in samenwerking met het bestuur van Orca’s het Nederlands kampioenschap afstandschieten. Er was zelfs een heuse notaris opgetrommeld om een eventuele succesvolle poging notarieel vast te leggen en het record vervolgens voor te dragen aan het Guinness Book of Records.

De Schelp ontplofte

Jongens Mini’s Boven van links naar rechts: Pieter Kramer, Frank Ruizendaal, Nathan de Jong, Patrick Vos, Sander Vos, Joas Bakker, Wybe Pasterkamp, Albert-Hendrik Snijder en Klaas Hoorn. Onder: Willem-Pieter Kramer, Jaawk Coenen, Andries van Slooten, Johannes Romkes, Wilmar, Nicolas Visser, Klaas de Boer. Liggend: Mark de Graaf

pagina 95 |

De opzet was om binnen 1 minuut van een zo’n groot mogelijk afstand te scoren, te beginnen vanaf de middenlijn. Het lukte een aantal deelnemers om te scoren vanaf de middellijn, maar het was Geert Snijder die kans zag hierna ook vanachter vrije worplijn (op driekwart van het veld) te scoren. Iedereen had zich verzoend met de winnende poging van Geert, met uitzondering van Jan de Boer. Jan begon direct vanachter de achterlijn (baseline) te gooien en mikte eigenlijk steeds compleet mis, totdat er in de allerlaatste seconden toch een bal goed viel. De afgeladen Schelp ontplofte natuurlijk en Orca’s was een record afstand schieten rijker. Tot op heden heeft, voor zover bekend, nog niemand dit record officieel verbeterd. Een mooi en hilarisch moment uit de geschiedenis van Orca’s.

De Orca’s mannen van onder én boven de 50 jaar...

De ouwe garde Orca’s bestaat dit jaar 50 jaar en dat is een felicitatie waard. U52 (spreek uit: Under 52) is echter in naam nog ouder, al bestaat die teamaanduiding natuurlijk nog niet zo lang. Inmiddels telt het team drie vijftigplussers. Waarom ballen deze mannen nog steeds? In de eerste plaats omdat het spelletje nog zo leuk is, want basketbal heeft eigenlijk alles. En al neemt de snelheid wat af, een mooie pass of een mooi schot blijft hetzelfde gevoel geven als vroeger. We zijn dan ook echte liefhebbers. Soms werd ik zo van de kotter, onderweg naar huis, opgepikt om te ballen. Mijn tenue hadden ze thuis al opgehaald. Daarnaast speelt natuurlijk de gezelligheid en saamhorigheid onder de spelers mee. Hoewel het er tijdens trainingen en wedstrijden soms hard (ook verbaal) aan toegaat, is na afloop alles weer vergeven en vergeten. U 52 staat dan ook binnen en buiten Urk bekend om zijn gezelligheid. Zo wilde ooit de barkeeper in de Stilohal te Zwolle de bar dichtdoen, toen wij net onder de douche vandaan kwamen. Wij moesten daar altijd als laatste spelen. De eigenaar kwam binnen, stuurde de barkeeper naar huis, ging zelf achter de bar, en het werd nog erg gezellig. Niet in het minst natuurlijk omdat wij allen een Orca’s hart hebben, want er is maar één club en dat is Orca’s! Tja en als je dan zelf al zo’n 38 jaar lid bent van die club, dan kun je wel wat vertellen. Ik zou wel een boekje kunnen schrijven. Een korte terugblik:

In 1975 zette deze speler van U 52 zijn eerste stappen in het Orca’s tenue, destijds een groen shirt en oranje broekje. Als schoenen de befaamde All Stars, die nu weer in de mode zijn. Trainend in De Noord onder leiding van Willem Wakker, jawel één van de oprichters van Orca’s en de vader van medespeler Jan Wakker, leerden we onze eerste fundamentals. Enkele vergeet je nooit meer: duimen achter de bal (oftewel hoe vang je een bal) en het elfde gebod: altijd de bal verwachten en de langzaamste pass is sneller dan de snelste speler. Medespelers toen o.a. Riekelt Post (Pipo), Pieter Romkes (de Kit), Geert

Kruithof, Hans Mars, Freek Kramer, Riekelt Pasterkamp (panter), Evert van Urk en nog enkele anderen. Als kadettenteam speelden we toen onze thuiswedstrijden in Emmeloord, in de Prins Willem-Alexanderhal. Zelfs De Waaiershoek bestond nog niet. Van dat ploegje ben ik de enige die nog balt, de rest is afgehaakt, versleten, of heeft met de oranje bal geen enkele binding meer. Die coach van toen kwam ik enkele jaren later - toen ik in Heren 3 speelde en na het hobbyvoetbal doodleuk nog even ging hobbybasketballen - nog regelmatig tegen. Wederom in sportzaal De Noord. Hard tegen hard ging het daar aan toe en ook

Boven van links naar rechts: Hendrik Brands, Peter de Heus, Jan Wakker, Kees Hakvoort, Jacob van Urk. Onder van links naar rechts: Jan de Boer, Johan van Slooten, Arie Radewalt, Albert Brouwer, Marco Hoorn.

50 JAAR ORCA’S | pagina 96

Onze club

Arie Post leerde ik daar kennen als de man die geen baseline weggaf. Je verdaagde dan dus tegen de muur in dat kleine zaaltje. Maar om een lang verhaal kort te maken: via de junioren, diverse derde teams, soms het tweede tussendoor en zelfs nog het zevende team (Orca’s was toen waarschijnlijk de grootste vereniging van Nederland), verdaagde ik uiteindelijk samen te spelen met een man die veel vroeger had moeten beginnen met basketballen. Groot en sterk, goed schot, en uiteindelijk de leider van het roemruchtige derde van Orca’s: Peter de Heus. Peter de Heus is wel het cement van het team, regelt alles, vervoer, kantine, pre game voorbereiding, boottochten enz. Als hij er niet geweest was, dan was er waarschijnlijk geen U 52 meer geweest. Natuurlijk is er wel verloop, maar de

Jacob van Urk

pagina 97 |

Als je 50 jaar Orca’s probeert te overzien en de vele oude clubblaadjes doorworstelt ontdek je vanzelf een paar rode lijnen. Er was (en is) in zo’n vereniging altijd wel wat ‘gedoe’. Gedoe met mensen, bestuurders, meningsverschillen, trainingsplannen, te leveren scheidsrechters, tafelbezetting en de altijd terugkerende onderwerpen binnen een vereniging: (tekort aan) vrijwilligers, sponsors en geld. Maar wat ons verbindt aan zo’n club, is sterker is dan wat ons scheidt. De voldoening na een geslaagd schot. De saamhorigheid onder supporters. De gedeelde overwinningen, het teamgevoel, de trainingen, het kapot gaan, de ervaringen, een onderling toernooi, een feestavond, het plezier, de gesprekken, de relaties, maar ook de aanvaringen, de levenslessen die je er opdoet. Dat maakt een club. Dat geeft het clubgevoel. Daarin ontstaat de liefde voor de sport.

Voor nog eens 50 jaar!

Oplage: 6000 exemplaren Samenstelling & redactie: Klaas Jan Mazereeuw Wim van Eck Jacob Coenen Chris Kramer Vormgeving en druk: GBU grafisch compleet (www.gbu.nl)

Colofon

harde kern is door de jaren heen toch wel het groepje Peter de Heus, Henk Visser, Jan Wakker, Arie Radewalt en Jacob van Urk geweest. En aangevuld met Kees Hakvoort, Jan (bakker) de Boer, Hendrik Brands, Albert Brouwer, Marco Hoorn en bankspeler Johan van Slooten, heet het team nu officieel het vierde. En daar er tegenwoordig geen kadetten of junioren meer zijn, maar dat tegenwoordig U 16 en U 20 of zoiets heet, zijn wij ook maar U 50 gaan heten. Inmiddels zijn we naar U 52 opgeklommen. Daar laten we het bij, want hoewel we nog lang niet van plan zijn te stoppen lijkt U 60 ons teveel van het goede. Dat staat wel erg oud. Trouwens, elk seizoen hopen onze tegenstanders dat we stoppen. We zijn namelijk, naar het schijnt, nogal fysiek. En de meeste potjes winnen we gewoon nog! Trouwens, let op, we gaan voor het kampioenschap dit jaar, want we hebben diverse topschutters (de drietjes zijn soms niet meer te tellen) in ons team. Ook de centerposities zijn goed ingevuld. Wij kunnen niet alleen twin towers, maar soms zelfs een triple tower opstellen. En als guard is Henk Visser onmisbaar in ons team. Stoppen met basketbal is nog niet aan de orde, want ik heb net weer nieuwe gympies aangeschaft, en ik hoop mijn grote voorbeeld Arie Post te gaan opvolgen. Die balde op zijn 72e nog en stond ook op die respectabele leeftijd nog steeds zijn mannetje. Wel bij de hobby’s natuurlijk en uiteraard in De Noord, daar waar het voor Orca’s en mij vele jaren geleden allemaal begon.

Dit jubileummagazine had nog dikker, mooier en gevarieerder kunnen zijn. Er zijn namelijk vele verhalen te vertellen uit de rijke geschiedenis van basketbalvereniging Orca’s. Als redactie van dit jubileummagazine moet je echter keuzes maken en dan nog ben je afhankelijk van de medewerking van mensen. Onze dank gaat uit naar al die mensen die zich hebben ingezet om deze uitgave mogelijk te maken. We hopen dat u dit blad met plezier zult lezen en beseffen tegelijkertijd dat er ook wel wat kansen zijn blijven liggen. Om wat voor reden dan ook.

Voor al uw verf en behang Handelskade 1, 8321 KB Urk • Postbus 41, 8320 AA Urk • Telefoon 0527-681441 Fax 0527-683591 Internet: www.kjcoenen.nl • E-mail: info@kjcoenen.nl

Toonaangevend de beste! Basketbalvereniging Orca’s van harte gefeliciteerd met het 50-jarig jubileum.

ma gesloten - di / do 10.00 - 18.00 uur - vr 10.00 - 21.00 uur za 10.00 - 17.00 uur - zo gesloten

marco.woninginrichting

Urk

Talma Urk is een protestants-christelijk zorgcentrum met twee locaties op Urk. Talma Urk is Van, Voor en Door de Urkers, daar zijn wij trots op! Een team van professionals staat klaar voor u!

thuiszorg

De kost is iedere dag goed!

De beste zorg gewoon bij mij thuis!

Wat ben ik blij met die heerlijke verse maaltijd die ik thuis bezorgd krijg! En voor de gezelligheid kan ik altijd naar restaurant ‘de Messroom’ of ‘de Salon’ in Talma Haven.

Heerlijk om in mijn huis de zorg te ontvangen die ik nodig heb. Gewoon kunnen bellen en dan contact met de zuster geeft een veilig gevoel. Hoef ik niet altijd de kinderen lastig te vallen.

Wij informeren u graag over de service die wij kunnen bieden. Wilt u zolang mogelijk thuis blijven wonen? Dan helpen wij u hierbij.

In uw eigen vertrouwde omgeving voelt u zich het beste thuis. En als het nodig is staan wij 24 uur per dag voor u klaar.

haven

het dok

Hier woon ik met erg veel plezier!

Wat een mooie

plek om te wonen!

Het lukt echt niet meer thuis, die lastige trap naar boven, het wordt te gevaarlijk. Soms weet ik niet eens meer waar ik ben en brengt een aardige mevrouw mij naar huis.

In Het Dok ontvang ik de zorg die ik elke dag nodig heb en alles ziet er netjes en verzorgd uit. Gelukkig kan ik zo op het mooie Urk blijven wonen. Dicht bij mijn familie.

Voor uw vader, moeder, broer, zus bieden wij een veilige woonomgeving. U kunt erop vertrouwen dat ze goed worden verzorgd.

Kleinschalig wonen in uw ‘eigen’ zorgappartement dat kan boven het gezondheidscentrum Het Dok! En alle zorg in de buurt die u nodig heeft. Dat is ﬁjn geregeld.

Ankerplaats 2 • 8321 RT Urk • T: 0527-681735 • E: info@talmahaven.nl • I: talmahaven.nl

Ankerplaats voor welzijn, wonen en zorg.

NBB Cup Finale 2013 Eiffeltowers Den Bosch vs. Landstede Zwolle Foto: Ruud van der Lubben

Ook voor workshops, altijd scherp... www.cameranu.nl/workshops www.cameranu.nl

(0527) 690 404

info@cameranu.nl

Het Spijk 8 â&#x20AC;˘ 8321WT Urk