Column Be'In: lopen

Tegen de achtergrond van Jette, onbelangrijke anekdotes door mystery writer Be’In Jette Herkenbaar of een (on)wijze levensles?

Ik ben een loper die niet echt vooruit gaat en wat ter plaatste blijft trappelen, figuurlijk uiteraard. Wanneer na 5km lopen in de verte de 10km in het vizier komt is het genoeg geweest. Grotere afstanden nemen meer tijd en (al dan niet) spontaan beginnen er dan wat fysieke pijntjes te komen. Ik ben dan ook geen 25 meer, toen liep ik de 10 Miles gezwind en vervolgens is het alleen maar bergafwaarts gegaan met de conditie en twee kinderen is een te gemakkelijk excuus om te gebruiken, dus ik doe het eervol niet. Bij deze.

Mijn eerste beste wapenfeit, sinds ik Strava gebruik, is Local Legend worden op de ‘trapkes van Tour & Taxispark’. Eerst had ik nog in de illusie dat dit de trappen aan Belgica waren waar ik Rambogewijs met ‘Eye of the Tiger’ naar boven loop, maar het bleken de trappen aan de fitnesstoestellen te zijn, waar ik eerst wat flapperende armspieren oefen, vervolgens traag trede per trede mijn beenspieren stretch en, als niemand kijkt, wat squatjes pleeg. Het is best cardio en spieren te combineren om blessures te vermijden, weet de pseudo echte loper in mij.

Onlangs ben ik per ongeluk Local Legend geworden in de Kempen, mede dankzij de kinderen. Ze doen aan atletiek en de eerste veldcross van het nieuwe jaar kwam er aan. Nu zijn wij opportunistische hobbybeoefenaars die maar 1x per week gaan trainen in plaats van 2. Na al die kerstpretkroketten, zieken, uitstapjes... hadden we eerlijk gezegd - zelfs voor ons doen - te weinig geoefend en je wil de kinderen ook niet half suf over de eindmeet laten sloffen. Het plan was dus voor Driekoningen eerst wat te gaan lopen achter mijn ouderlijk huis. Ik ben niet zulk een fan van Halloween, maar het zingen aan huizen voor Driekoningen vond ik geweldig als enig kind dat niks moest delen. Ook was mijn songtekst redelijk kort

zodat ik efficiënt rendabel veel meer huizen kon rondgaan (“Één Koning, één koning, de twee ander die zijn zat, wat hebben ze gedronken, jenever van het vat”, en dan zakje open). Uiteindelijk bleken mijn kinderen al na 7 huizen gestopt en belden ze terug bij moeke en vokke aan. Huh?!

Wat vroeger maïsvelden waren, werden vervolgens boomgaarden om te verworden tot een typische verkaveling vandaag. Gezien de schaarste aan oppervlakte kun je dus wel raden dat een rondje niet zo lang is en na een viertal familierondjes, liep ik de huisjesmolen nog wat extra rond en voor amper 3km krijg je dan de geweldige Strava-erkenning: Local Lagend. Die ondertussen wel al half haar leven in Brussel slijt, maar ik ben erkentelijk en zal zeker een beetje jaloers zijn als een of andere verkavelingsbewoner me de titel ooit afsnoept (als die durft, tenminste).

Ik tracht me nu verder te verdiepen in steeplechase en parcours. Het is soms toertjes combineren en ik geef graag tips: voor stretchsprongen over de vele plassen is de lus bij Tour & Taxis top, voor hoger springen over random gestrooide steps en ontwijken van te weinig contrasterende uitwerpselen is de Finse piste aan de basiliek dan weer een aanrader. Maar de belangrijkste tip is gewoon genieten van buiten bewegen: een nieuw jaar en de voornemens. Op 1 januari liep ik zelfs een toertje, respect/verbazing voor mezelf, en vandaag genoot ik van de knisperende blaadjes na een vriesnacht. Dus kom lekker uw zetel uit, het makkelijkste is direct ’s morgens de kinderen naar school lopen en de dag kan fris beginnen. Nog voor uw werk begint, hebt u al iets verwezenlijkt. Mooi toch?!