Hoe maakt u het, Bahram?

Het was je misschien al opgevallen: basisschool Sint-Pieterscollege in de Leopold I-straat verbouwt. Voor hun turnlessen en alle voor- en naschoolse opvang vonden ze tijdelijk onderdak in GC Essegem. Onze jeugdzaal wordt dit laatste trimester bijna exclusief door hen gebruikt. Op een maandag na schooltijd praten we met Bahram Shamssarya van IBO De Puzzel. Hij vertelt zijn bijzondere verhaal.

“In 2001 ben ik met mijn familie uit Iran gevlucht. Mijn vader was bankdirecteur en kon daar niet langer blijven. Ikzelf studeerde geologie, mijn twee jongere zussen zaten nog op de secundaire school. Het parcours dat ik heb gelopen was niet makkelijk, maar ik heb mijn weg gevonden en na 20 jaar mag ik zeggen dat ik een thuis gevonden heb hier in Jette.”

“De eerste maanden woonden we in een opvangcentrum in Yvoir, in de provincie Namen. Het centrum was groot en lag afgelegen. Je kwam er met niemand echt in contact. Later, toen onze asielprocedure startte, verhuisden we naar Jette. We huurden een deel van een huis in de Bonaventurestraat. De eigenaars, een ouder koppel met een hondje, waren onze eerste Belgische contacten. We woonden er 10 jaar.”

“Die eerste periode was echt moeilijk. Ik wou mijn studies opnieuw oppikken aan de VUB, maar ik moest zo veel praktische dingen doen: water, gas en elektriciteit regelen, communicatie met de scholen voor mijn zussen... Er was weinig tijd voor mezelf. En ook financieel was het krap.”

“Mijn eerste redding waren de kunsten. In Iran deed ik al traditioneel houtsnijwerk. Tijdens een inburgeringscursus kwam Globe Aroma langs om te vragen of er kunstenaars onder ons waren. Via hen vond ik mijn weg naar Sint-Lucas, waar ik in 2015 ben gaan studeren.”

“Mijn tweede redding was het IBO (Initiatief Buitenschoolse Opvang). Omdat mijn Nederlands nog te beperkt was om echte studies aan te vatten, heb ik in 2006 via de VDAB van Vilvoorde een opleiding kinderbegeleider gevolgd. Op mijn stageplaats, IBO De Buiteling, kon ik deeltijds aan de slag. Daarna ben ik bij IBO De Puzzel begonnen. Ik werk heel graag met kinderen, en bovendien heeft het me de kans gegeven mijn Nederlands te oefenen en te verbeteren.”

“De asielprocedure duurde 7 jaar, daarna werden we erkend als vluchtelingen. Ik bleef aan de slag als kinderbegeleider, maar droomde ook van een diploma. Ik slaagde in de toegangsproef voor Sint-Lucas. Ik combineerde werken en studeren. Ik leerde veel fijne mensen kennen. Eindelijk voelde ik me stilaan terug het sociaal wezen dat ik in mijn thuisland was. In 2018 ontving ik mijn diploma bachelor in de vrije kunsten.”

“Niet lang daarna kreeg ik de kans door te groeien tot vestigingsverantwoordelijke van IBO De Puzzel. Het is een veeleisende job, waarin ik kan blijven leren. Ik organiseer het werk, regel de administratie, maar val even goed in als er begeleiders ziek zijn. Zelf had ik als begeleider fijne collega’s waarvan ik veel heb geleerd. Dat heeft me geholpen. Nu wil ik goed voor ons team zorgen. Sfeer is heel belangrijk. We moeten op elkaar kunnen rekenen en er zijn voor de kinderen en hun ouders.”