ONDERWIJS
Frederik Tack neemt afscheid als directeur Spes Nostra eerste graad Na een loopbaan van meer dan 40 jaar bij Spes Nostra gaat Frederik Tack per 1 mei met pensioen. Kort samengevat was hij 26 jaar leraar Frans, tien jaar adjunct-directeur en tot slot vijf jaar directeur van de eerste graad. En zeggen dat het niet veel gescheeld heeft dat destijds niet hij maar zijn echtgenote Marian in Spes Nostra was binnengeraakt… Uiteindelijk zijn ze alle twee leerkracht Frans geworden. Frederik eindigt nu zijn loopbaan na zowat twee jaar corona, maar nog het meest was hij net een jaar geleden diep getroffen door de brand van de kloosterkapel die toen ook consequenties had en nog heeft voor de school. “Nee, ik zal niet in een zwart gat vallen en ik zal straks weten wat te
doen”, zegt Frederik, “maar wat ik enorm zal missen, is het sociaal contact. Ik kon als directeur veel mensen helpen en dat gaf voldoening. Onze mentaliteit is altijd geweest: wat kan ik doen voor de school? Sommigen draaien het wel eens om: wat kan de school doen voor mij, voor mijn carrière…? Het is ook nooit mijn betrachting geweest om directeur te worden.” Frederik is een onderwijzerszoon. Vader Marcel – die uit een typische weversfamilie kwam – stond voor de klas in Stasegem. Frederik: “Daarnaast kluste hij bij als cinemaoperateur, eerst in Harelbeke, daarna in de Ingelmunsterse bioscoop Corso in dienst van mijn moeder Marie-Rose, die zaakvoerder was. Zo verhuisden we, toen ik de lagere school beëindigd had, ook effectief naar Ingelmunster.” Frederik trok toen naar het SintJozefscollege in Izegem waar hij
Frederik Tack als klassenleraar van het 6de jaar verkoop en etalage schooljaar 1995-96.
4
Latijn-Grieks volgde. Hij wilde eerst ook onderwijzer worden maar een leraar vond dat hij hoger moest mikken. Na een jaar klassieke filologie aan de Kulak – “Maar dat lag mij niet” – koos hij dan voor het regentaat in Torhout (Fransgeschiedenis-Engels-godsdienst). Toen hij in 1981 afstudeerde, was het een bijzonder moeilijke tijd om werk te vinden als leraar. “De meesten die met mij afstudeerden, zijn ergens bij een bank beland. Ik heb 115 sollicitatiebrieven verstuurd, zonder resultaat. Toen ontmoette ik bij toeval een neef van zuster Martha Delporte, de toenmalige directrice in de Koffiestraat. Hij belde haar of er geen job was in Spes Nostra. Directeur Jacques Oosterlynck antwoordde dat hij voorrang gaf aan oud-leerlingen. Had mijn vrouw Marian toen gesolliciteerd, ze kreeg voorrang… maar ze was een jaar jonger. Wat later kwam er toch een telefoon van Spes Nostra: of ik 5 uur Frans wilde geven. Het werden er al snel 15, ik moest dan nog legerdienst doen en daarna raakte ik snel benoemd. Het liefst gaf ik geschiedenis, maar het is uiteindelijk Frans geworden.” Een directiefunctie ambieerde Frederik niet maar hij schuwde het engagement niet. “Marian zei altijd dat twee maanden vakantie voor mij te lang was. Zo ging ik bijvoorbeeld directeur Nes Six helpen met zijn uurrooster en loste ik hier en daar een probleempje op. Ik was voorzitter van de schoolraad en personeelsafgevaardigde. Ik heb ook meegewerkt aan handboeken Frans, voor aso, tso en vooral voor bso, waar veel vraag naar was en dit tot 2008.” Toen adjunct-
De Heulenaar | is een uitgave van het Heuls DenkPlatform | APRIL 2022
