Belevenissen in het Caribisch gebied in 2016

BELEVENISSEN in het Caribisch gebied Jaar 2016

Ik woon en werk sinds december 2012 op Sint Maarten. Een tropisch eiland in het Caribisch gebied, onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Dingen die ik mee maak of bepaalde bijzonderheden of observaties kun je lezen in dit document. Deze verzameling komt van mijn Blog artikelen op www.geertvanderleest.com uit 2016.

Geert van der Leest 1

Cash-problems Deze week las ik een bijzonder berichtje in de krant.

Het ging over een bezoeker van het casino. Hij speelde aan een tafel, maar de inkomsten waren niet groot te noemen. Sterker nog, het ging zelfs behoorlijk slecht. De man verloor veel geld en had op het laatst nog 20 USD over. Hij legde het biljet op tafel en zij tegen de croupier dat deze zijn stoel even bezet moest houden aan de tafel omdat hij even weg moest om wat te halen. De man verzekerde de croupier dat hij met 25 minuten wel terug zou zijn.

Kort daarna wordt 12 kilometer verderop de plaatselijke bank beroofd door een man met een bivakmuts op die een plastic tas in de hand houdt en dreigt dat de bom die daarin zit zal afgaan als de kassiers hem geen geld geven.

Keurig op tijd komt de man die het casino even had verlaten ‘om wat op te halen’ terug in het Casino. Hij neemt zijn plaats aan de tafel weer in en vervolgt zijn spel met nieuwe inzet.

Een half uur later wordt hij ter plaatse in het Casino aangehouden door de politie die bij foullering 120.000 USD aan cash geld op zijn lichaam vindt.

Ik heb er hartelijk om moeten lachen omdat het herkenbaar is en zo hier op Sint Maarten had kunnen gebeuren want er worden hier regelmatig banken overvallen. Dit geval speelde zich overigens af in de staat Virginia.

30 November 2016

2

Island Democracy

“The promise to the public made by politicians was greater economic growth, prosperity for all and reduced inequality with autonomy. But after six years, the conclusion is, that it did not. The absence of the warranty function by The Hague, real or perceived, left the island, in the eyes of foreign investors, as something hardly more than a banana republic.. Today, our island scores as one of the least attractive investment regions in the world, at par with Niger, in Africa.

The new government has at the top of her priority list, the road to independence and again with the same false promises, greater prosperity, wealth and equality for all.

The State, which already owns close to 30% of the island economy, intends to use “state capitalism,” taxpayers money, land and industrial assets, and leveraging as its tool. Unfortunately, the Island community lacks robust institutions for oversight of such policies. There are little or no checks-andbalances, no policing of cronyism, favoritism, and nepotism, as has become apparent time after time, not before and not after 2010.

At the formation of the autonomous island on 10-10-10, setting up a democratic government was [from Dutch perspective: ed] , […] automatic, and without any second thought. But it may not have been the best way to govern the island and create prosperity.

Democracy was sold to the world as the one, and the only road to economic growth and wealth equality. Over the last 50 years, it turned out to be a false promise. Autocratic countries, like China, lifted just as many people out of poverty as democratic, like India. And the other way around, democracies, like Indonesia and the Philippines, with record economic growth rates, are still at par with autocracies like Singapore, Hong Kong, and Malaysia.

Our democratic institutions were "copy-paste" of the Dutch city and town administrative laws. For a mere 150,000 people, a gigantic government evolved with enough capacity for four or five times such population, if one had the 3

training. The administrative colossus has not much efficacy and has become a slow creeping syrup, which kills most citizen’s initiative. Using the back door to get at least something done, became the only way to survive, which made corruption endemic. State capitalism soaked up all initiative: the economy is dominated by power of politicians with secret private scenarios; islands entrepreneurship may as well be dead. The new government is promising improvement but with even larger overhead and more regulation. “ Story By Jacob Gelt Dekker Published On: Wed, Nov 30th, 2016, Opinion columnist for Curaçao Chronicle Oeps, dat klinkt niet zo heel goed eigenlijk. Nu wil deze columnist zijn mening soms een beetje zwaar/somber aanzetten, maar er is toch wel iets van herkenning van de situatie. Als geschreven wordt over het staats kapitalisme wordt gedoeld op de verschillende belangrijke bedrijven waarin de overheid een meerderheidsbelang heeft. Gelukkig gaat dit verhaal niet over Sint Maarten maar over Curacao. Maar toch zijn er ook wel punten in het verhaal die ook hier op Sint maarten wel herkend kunnen worden. Positief gesteld; er zijn nog veel uitdagingen voor een land in opbouw, zowel voor het Land Curacao als voor het Land Sint Maarten !

4

Culture of trust and transparancy “People don’t want to read in the newspaper about a big project and not know who was involved or how it came about,” Festen said. Situations that leave people guessing further erode the trust people should have in their institutions, she added.

The team aims to catch criminal elements, but it will ultimately be up to the country to close loopholes and tackle lack of transparency to prevent reoccurrence. “St. Maarten’s problems can only be solved by St. Maarten.” “We can catch certain criminals and in a few years take them out of the playing field.

The next step is St. Maarten [government, Ed.] has to fix the way things are done or another criminal will step in and use the same method,” she said.

Hanneke Festen, Coordinator Team Bestrijding Ondermijning (TBO) or the AntiCorruption Taskforce, talking with The Daily Herald reporter about the culture of (lack of) openness, trust and transparency in the institutions on Sint Maarten . The TBO is a multi-disciplinary group of the Attorney General’s Office of Curaçao, St. Maarten, Bonaire, St. Eustatius and Saba.

Published Wednesday November 30th 2016 https://www.thedailyherald.sx/islands/61931-anti-corruption-team-seeks-torestore-trust-in-community Ik plaats dit omdat het erg logisch en normaal klinkt wat deze mevrouw zegt.

En toch is het niet ongebruikelijk in de manier van communiceren hier dat er soms projecten wel worden aangekondigd (veel ook niet) maar dat aan de informatieverstrekking nog veel te verbeteren valt.

5

Treuren om laatste Jumbo-vlucht naar Sint Maarten: ‘Einde van iconisch plaatje’ Geplaatst op 28 oktober 2016door redactie curacao | Iedereen kent het beeld: de stofwolken, wegwaaiende parasols en soms zelfs mensen die de zee in rollen. De aankomst en het vertrek van de Boeing 747 van de KLM op Maho Beach op Sint Maarten was jarenlang een attractie. Maar aan de traditie komt een eind.

Je kan de vliegtuigen voor je gevoel bijna aanraken als ze over je hoofd heen scheren. Maar de 747 is verouderd en wordt van de route gehaald.

De teleurstelling onder de piloten is groot, vertelt Paul van der Ven. Hij is ChiefPilot van het 747-team. “Het is een iconische nadering, met name door het onafscheidelijke plaatje. Het Caribische, blauwe water en dan het vliegtuig dat vlak achter het strand landt. De 747 verdwijnt langzaam uit de vloot maar dat deze landing verdwijnt doet pijn. We vinden het heel jammer, ook gezien de historische band met het eiland.”

Zelf heeft Van de Ven in zijn zeven jaar als 747-piloot de landing zo’n twaalf keer gedaan. “De nadering is voor piloten zo speciaal omdat je een groot gedeelte helemaal zelf moet doen. Omdat de baan zo kort is, is je hoogte erg belangrijk. Op andere vliegvelden maak je zo’n mooie en zachte landing mogelijk, dat doe je voor het applaus en je ego. Maar op Sint Maarten moet je meteen staan.”

Van die honderden mensen op het strand krijg je als piloot niet veel mee. “Het is het spannendste moment dus je bent overgeconcentreerd, dat zie je niet.

Maar je weet dat ze er staan. Bij het opstijgen zie je ze wel. Dan rijd je eerst op de mensen af en draai je pal voor het strand om. Dan zwaai je met zijn allen naar de mensen op het strand. Dat zijn dierbare herinneringen.”

Maar er komt dus een einde aan de traditie. KLM wisselt de Jumbo in voor de efficiëntere Airbus A330. “Ook een heel mooi vliegtuig, hoor. Maar de modernere vliegtuigen lijken allemaal wel een beetje op elkaar. Ze hebben niet de tweede verdieping en de vier motoren die de 747 heeft. Dat is de Queen of the Skies.”

6

Als chef had Van de Ven zichzelf op de vlucht kunnen zetten. “Dat was niet helemaal eerlijk geweest, haha. Maar ik had het graag willen doen.” Voor de mensen op Sint Maarten: om 10.55 uur plaatselijke tijd komt de 747 aan.

Een uur later zal het toestel voor de allerlaatste keer Maho Beach op zijn kop zetten als het opstijgt voor de vlucht naar Curaçao. “Daar rijden we nooit op volle kracht weg omdat we anders de toeschouwers misschien te veel zandstralen.”

7

Strengere voorwaarden aan lening Sint Maarten Een klein berichtje. Je leest er zo overheen. In de locale kranten heb ik er zelfs helemaal niets over gelezen. Toevallig dat de knipselkrant Curacao het oppikt.

Geen vragen in het parlement van Sint Maarten. Ook niet van de locale pers.

De regering van Sint Maarten heeft al langer financiĂŤle problemen en dreigt in een zogeheten technisch default terecht te komen. Dat betekent dat het land niet meer kan voldoen aan de afbetaling van leningen of andere betalingsvoorwaarden. Na een default is het risico op een faillissement groot.

Meestal is er dan niet of nauwelijks geld voor basisvoorzieningen van een land.

Blok noemt als mogelijk voorbeeld politiesalarissen, watervoorziening of levensmiddelen.

Geplaatst op 25 oktober 2016door redactie curacao |

http://www.kkc-curacao.com/ntr-blok-strengere-voorwaarden-aan-lening-sintmaarten/#more-171993

------------------------------------

8

Eigen schuld, dikke bult(en) Ik plaats dit verhaal om een verschil aan te geven tussen Sint Maarten en Curacao. Ik zal het aan het einde van dit artikel toelichten. Okee, hier komt eerst het verhaal.

Wel of niet een alternatieve carnavalsroute, dat is de jaarlijkse discussie. Wel, omdat vele gebouwen langs een deel van de route op instorten staan en niet tegen de geluidstrillingen zouden kunnen. Maar het wordt altijd niet, omdat het nou eenmaal zo gezellig is.

Maar tijdens de Marcha di Despedida in 2014 is dat precies wat er gebeurt. Een muur langs de route stort in. Tien mensen moeten naar het ziekenhuis, waaronder Maureen Verginie die een dwarslaesie oploopt waardoor zij de rest van haar leven verlamd is. De vrouw maakt door haar verlamming veel kosten en vordert 500.000 gulden van de overheid. Woensdag diende het kort geding.

Volgens de advocaten valt het VVRP-ministerie niks te verwijten. “Maatregelen die redelijkerwijs van haar gevergd konden worden. Eventuele gevaren zijn in kaart gebracht en de politie is geïnstrueerd om maatregelen te treffen op de gevaarzettende punten.” Wat zij er niet bij vertellen – en misschien niet eens weten – is dat de politie een uitgeklede versie van het rapport kreeg. De Amigoe is erachter gekomen dat in het rapport dat de politie kreeg de bewuste muur niet voorkomt. Bij alle bouwsels waarvan zij wel wist zijn dubbele maatregelen genomen: zowel afzetting als toezicht door agenten.

Niet alleen heeft VVRP dus nagelaten melding te maken van de muur die elk moment kon instorten, ook probeert het ministerie de politie de zwarte piet toe te spelen en zelfs de schuld in de schoenen van de vrouw zelf te schuiven.

“Van Verginie mocht ook eigen oplettendheid worden verwacht. De bouwvallige conditie van de panden die zijn opgenomen in de rapportage ‘Visuele bouwvallige situatie langs de carnavalsroute 2014’ zijn visueel, dus met het blote oog, waargenomen. Als de opstal daadwerkelijk in een dusdanig slechte conditie verkeerde, dan had Verginie dat ook moeten kunnen waarnemen en daar haar gedrag op moeten aanpassen”, aldus de VVRPadvocaten. Waarom de muur en andere bouwsels zijn weggelaten uit het

9

rapport dat de politie kreeg, is een raadsel. Of het moet de doodsimpele reden zijn dat het goed gaat zolang het niet fout gaat.

Een wijsheid die de advocaten aanhaalden in het kort geding: “In de traditie van carnaval is nimmer een opstal omgevallen en dat geldt ook voor de overige – soms in nog slechtere staat verkerende – aangehaalde panden in de rapportage ‘Visuele bouwvallige situatie langs de carnavalsroute 2014’.Dat de onderhavige opstal uitgerekend dit jaar, uitgerekend op Verginie zou instorten, was niet te voorzien.”

Overigens viel de muur niet alleen op Verginie. Van de tien slachtoffers liep ook Rita de Freitas Patricio blijvend rugletsel op. Ze schreef vorig jaar een brief naar de Staten waarin ze opriep om de gevaarlijke route aan te passen.

Toenmalig VVRP-minister Earl Balborda (PNP) zei destijds tegen de Amigoe: “En ja, steeds is het goed gegaan. Tot vorig jaar… toen ging er iets mis. Goed mis, met vreselijke gevolgen voor de betrokkenen. We luisteren naar de bezwaren die zijn opgetekend onder andere door Ruimtelijke Ontwikkeling en Planning (ROP) en daar komt een duidelijk signaal uit: het is gevaarlijk de route te laten zoals hij is. De veiligheid moet voorop staan en wanneer je beter weet, moet je het ook beter doen. Het is onverantwoordelijk zoveel mensen bijeen te hebben op dit deel van de carnavalsroute.”

Afgelopen carnaval was de route echter als vanouds. Iedereen weet toch dat het levensgevaarlijk is om langs de carnavalsroute te staan?! Betreden op eigen risico dus en mocht u onverhoopt onder een ingestort gebouw belanden, houd er dan rekening mee dat de autoriteiten alle verantwoordelijkheid van de hand wijzen; eigen schuld, dikke bult!

Bron: Amigoe, Amigoe commentaar | Eigen schuld, dikke bult! 22 oktober 2016 door redactie curacao.

Ook Sint Maarten kent z’n bouwvallige gebouwen en achteraf buurtjes met twijfelachtige bouwsels. Maar niet in de hoofdstad Philipsburg langs de Carnavals-route. Hier zullen de Curacao’se toestanden zich niet snel voordoen.

Otrabanda is inderdaad een stadscentrum met bouwkundig gezien erg veel (zeer) slechte panden. Ja, en als advocaat moet je toch wat. Je bent toch 10

ingehuurd door je client om hem of haar te verdedigen. Je past je betoog dus gewoon aan, aan de Caribische situatie in de trant van: ”dan had je maar niet onder de palmboom met rijpe kokosnoten moeten gaan staan.” Inderdaad een zeer gevaarlijk iets, waar je inderdaad op moet letten. Als zo’n ding op je hoofd valt…….. Op Sint Maarten kent de wijk Beacon Hil, waar ik tot voor kort woonde, een kokosnoot snijder. Met een kapmes klimt hij de bomen in om de rijpe kokosnoten los te snijden. Of dit nu zomaar een privaat initaitief is (likely), een door de overheid geprivatiseerd dienst (probably), of gewoon de ambtenaar-kokossnijder (unlikely), in ieder geval wordt de burger op deze wijze beschermd tegen kokosnoten op zijn hoofd op de openbare weg. In ieder geval in Beacon Hill. Op de weg naar mijn nieuwe huisje In de wijk Point Blanche, waar ik nu woon, speelt dat uberhaupt niet; er staan daar geen palmbomen.

______________________

11

Verkiezingen In Sint Maarten en op Curacao waren er de afgelopen week verkiezingen voor een nieuw parlement. Op Curacao keurig conform de 4 jaars termijn, maar op Sint Maarten het gevolg van de politieke turbulentie van vorig jaar, toen een aantal parlementsleden overliepen naar andere partijen en het zittende cabinet geen meerderheid meer had.

Het artikel geeft op humorvolle wijze precies aan waar de schoen wringt. En dat geldt 1 op 1 ook voor Sint Maarten.

Zo, dat is achter de rug. De verkiezingen zijn voorbij en we weten nu wie de sollicitanten zijn die doorgaan naar de volgende ronde. Het was spannend. U heeft zich van alle kanten aan ons gepresenteerd. Met reclamefilmpjes, met billboards, per brief, per mail, via de sociale media en telefonisch.

Op de catwalk van deze verkiezingen heeft u zich in allerlei toepasselijke outfits laten zien. U heeft rondjes gedraaid, geflaneerd, u heeft de vragen van verschillende showmasters beantwoord en u heeft dwars door het hele land heen veel gezwaaid, gegroet en vooral veel beloofd.

Nee, aan u heeft het niet gelegen. U heeft uw beste beentje voortgezet om ervoor te zorgen dat u en uw boodschap zichtbaar waren de afgelopen maanden. En voor een aantal van u heeft dat er dan nu voor gezorgd dat u door de eerste selectie heen bent om aan het roer te mogen staan van het volk. Gefeliciteerd, pabien, proficiat.

Bij het bestuur van het Land Korsou (bLK), uw toekomstige werkgever, verwachten wij een aantal zaken van u waarvan het goed is dat u daar van te voren van op de hoogte bent. U heeft gesolliciteerd en bent in principe aangenomen. Laten we dan nu praten over de arbeidsvoorwaarden van de baan waar u zo graag in aan de slag wilt.

Wat u allereerst moet beseffen is dat u de kleur die u de afgelopen maanden gedragen heeft van u af zal moeten schudden. U gaat bij bLK niet alleen voor uw eigen kleur aan de slag, nee u werkt in een team en dient alle kleuren. Het bLK draagt een regenboog aan kleuren. Bovendien zijn onze problemen van 12

een dusdanig basale aard dat er geen ruimte is voor individuele verschillen.

Wie het daar niet mee eens is, kan in dit stadium van de samenstelling van de Partido Korsou beter de eer aan zichzelf houden.

In principe verbindt u zich aan ons voor vier jaar. Die beschikbaarheid is van belang voor de continuïteit en uitvoering van de taken die onder uw verantwoordelijkheid vallen. Dit werk eist uw onverdeelde, onafgebroken aandacht. Dat betekent geen nevenactiviteiten, geen lange vakanties, geen ziekteverzuim en geen langdurig verblijf in de een of andere inrichting. Wat u ook gepland had op persoonlijk vlak voor de komende vier jaar, zult u moeten parkeren. Wie zich daar niet in kan vinden, of nu al weet dat hij of zij zich hier redelijkerwijze niet aan kan houden, doet er goed aan zich nu terug te trekken.

De te verdelen functies zijn 21 zetels in het Parlement, negen ministerposten, een gevolmachtigde minister en wat commissariaten hier en daar. De werkzaamheden waarvoor u wordt aangetrokken beslaan een aantal algemene gebieden waar u allen in uw eigen partijcampagnes ook de mond vol van had: economische groei, werkgelegenheid, onderwijs, gezondheidszorg, armoedebestrijding en aanpak criminaliteit. Het is heel simpel: alles moet beter! Voor degenen die de afgelopen vier jaar al voor ons werkten is een serieuze reflectie op uw eigen functioneren en resultaten van groot belang. Dat u toch door de selectieprocedure bent gekomen, betekent niet per definitie dat u het goed heeft gedaan. Dus we houden u in de gaten.

Voor wat betreft de verdeling van de openstaande vacatures hanteren wij het principe dat de meest geschikte man of vrouw op de juiste plek terecht moet komen. Ja dat heeft u goed gehoord. De invulling van de vacatures moet gebeuren op basis van geschiktheid en niet op basis van verkiezingswinst. Zoals we al zeiden: u werkt in een team. Wanneer u een post toegewezen krijgt die u eigenlijk niet kan invullen maar een andere sollicitant wel dan wordt u geacht in het belang van de partido Korsou die post af te staan aan de beste kandidaat.

En alstublieft... wanneer u in coalitievorm in het parlement plaatsneemt, stemt u dan alstublieft ‘pro’ bij een goed plan dat voor ons allemaal werkt en ‘contra’ bij een slecht plan dat dat niet doet. U werkt voor de partido Korsou en niet meer voor uw eigen groepje. Het is voor ieder van ons doodvermoeiend om 13

naar stemmingen in het parlement te moeten luisteren waarvan de uitslag van te voren al vast staan omdat u het algemeen belang uit het oog bent verloren.

We hebben daar echt geen tijd meer voor.

Een proeftijd kennen we niet, helaas, maar u kunt bij ons ook geen contract voor onbepaalde tijd binnenslepen. Vier jaar, dat kunnen we u bieden. Tegen een salaris waar elk lid van de Partido Korsou een deel van zijn inkomen voor afstaat. Wilt u dat laatste even heel goed in u opnemen: elke burger staat een deel van zijn of haar zuurverdiende centen af zodat u het werk kan doen waarvoor wij u aanstellen. Elke alleenstaande moeder, elk gezin, elke bejaarde en elke maximum- en minimumloner.

Het is van groot belang dat u dit beseft, bij voorkeur wanneer u uw tanden zet in een luxe broodje voor de lunch dat de meerderheid die u betaalt zich niet kan permitteren. Dit laatste geldt uiteraard ook voor reizen in het kader van uw functie. De maatstaf is daarbij niet wat er in het buitenland gebruikelijk is maar wat in eigen land te verantwoorden is. Gepaste soberheid is hier op zijn plaats.

En indien u er een potje van maakt, is uw contract van nul en generlei waarde... u kunt op stel en sprong vervangen worden.

Wie akkoord gaat met deze voorwaarden kan nu meteen een handtekening onder het contract zetten. Onderhandelen is niet mogelijk. Zij die nu niet of slechts gedeeltelijk kunnen voldoen, mogen het bij de volgende verkiezingen nog eens proberen. Namens het bestuur van het Land Korsou, dank voor uw sollicitatie.

Ps: De prijzen voor de beste marketingcampagne, de mooiste outfit, de beste speech en de mooiste folder worden dit jaar niet uitgereikt. Het geld is op....

(C) zaterdag 8 oktober 2016, Elodie Heloise, www.elodieheloise.com (iets ingekort door mij GeertvanderLeest) Š http://deachterkantvancuracao.blogspot.com/2016_10_01_archive.html

________________________

14

Curaรงao kiest niet op basis partijprogramma Onderstaand berichtje geldt -zo is mijn beleving - grotendeels ook voor Sint Maarten, vandaar dat ik het plaats. In Sint marten is dit nooit zo stelselmatig onderzocht, maar de getallen zullen niet heel erg afwijken denk ik.

WILLEMSTAD - De meeste kiezers kozen in 2012 niet voor een partij vanwege het partijprogramma. Dat blijkt uit een onderzoek naar stemgedrag door onderzoeksbureau GrootZ in opdracht van journalist Yves Cooper (19 oktober 2012: Kiko a pasa? ). Slechts 5,3 procent vond inhoudelijke punten belangrijk voor de stemkeuze. Alleen de PS trekt meer stemmers om de inhoud, al blijft het bij een schamele 9%. uit het onderzoek blijkt dat ruim een kwart van de kiezers op Curaรงao een partij kiezen vanwege persoonskenmerken van de politicus (28,7%). Vooral voor de PAR, PNP en PS-stemmer is dit het belangrijkste argument (respectievelijk 42,5%, 46,9% en 37,7%).

Bij alle partijen speelt familiariteit een aanzienlijke rol, Van de gehele steekproef geeft 12,4% bij deze open vraag aan de kandidaat persoonlijk te kennen en daarom op de kandidaat te hebben gestemd. Bij de PNP-stemmers wordt 'familiariteit' veel vaker genoemd (21,9%) in vergelijking met de andere partijen.

In ruil voor3% van de respondenten gaf aan gestemd te hebben in ruil voor iets retour, een gunst. Bij de MAN, MFK en PS was dit percentage het hoogst. Bij de MAN zelfs 7,5%.

Geplaatst door Dick Drayer, zondag 25 september 2016 http://deachterkantvancuracao.blogspot.com/2016/09/curacao-kiest-niet-opbasis.html

____________________________

15

State of Affairs “At least 30% of the economy is no longer part of the normal society, where government authority is respected, but takes place in the shadow economy, which makes up its rules and regulations, mostly opportunistically and randomly. But it is not only the economy that operates in the shadows. Social morals, and ethics, once dictated by the Roman Catholic Church, have been replaced by criminal standards, dictated by the power of the strongest. A large part of the population does not respect and accept the authority of Government, the Law of the Courts. Others think they can buy just about any favor. The former Minister of Justice, Navarro, made it very clear that according to his observation every branch of government is infiltrated by organized crime, with nothing but selfish objectives.” © Jacob Gelt Dekker, Curacaochronicle.com, copied in newspaper Today, Sint Maarten on October 7th 2016.

Oeps, dat klinkt niet best…………….. Maar……………. ‘gelukkig’ gaat dit niet over Sint Maarten maar over Curacao. Opgeschreven door iemand van Curacao die over het algemeen de dingen redelijk scherp ziet. Dit is natuurlijk opgeschreven zoals hij dat ziet, en visies en meningen zijn in beginsel subjectief. Zo denk ik dat zijn bewering ‘dat een groot deel van de bevolking geen orde en gezag zou accepteren’ een beetje te negatief is. Maar ik vrees dat de grote lijn van zijn betoog wel degelijk de trend omschrijft die zich langzaam aan aftekent. Op Sint Maarten is het wat dat betreft net ietsje minder somber denk ik, maar ook hier kan dezelfde trend worden waargenomen. Er is een gezegd dat luidt: ‘Goed voorbeeld doet goed volgen’. Misschien dat daar de schoen een beetje wringt?

Zijn er in de diverse lagen van de bevolking nog genoegd goede voorbeelden die gevolgd kunnen worden? Mensen die – soms ondanks alles - WEL verantwoordelijkheid nemen voor hun leven en dat van anderen? Ja, ze zijn er wel gelukkig. Er is bijvoorbeeld nog steeds een redelijk functionerend netwerk van mensen in de verschillende communities die vrijwilligerswerk doen. Maar helaas zijn er ook veel voorbeelden van situaties (in alle lagen van de bevolking, 16

van hoog tot laag) waar mensen ermee weg lijken te komen die tegen alle regels in, en in strijd met de belangen van de gemeenschap, hebben gehandeld.

Het stelselmatig aan de kaar stellen daarvan (via een vrije pers) in combinatie met handhaving van deze regels door de verantwoordelijke instanties (opsporing, vervolging, strafoplegging) kan mogelijk het gevoel wegnemen dat ‘men er mee weg komt’. Good governance. Er is nog een lange weg te gaan.

________________

17

Geloof in politiek (verkiezingstijd) DAMES EN HEREN politici, wat fijn dat ik u steeds vaker zie.

In de wijk, op tv en in de krant.

U voelt voor het volk, werkt voor het land.

Uw gezicht op meer dan honderd platen, vertrouwenwekkende gelaten.

Vrolijke vlaggen in alle kleuren, hier gaat vast iets moois gebeuren.

Ik droom graag weg bij al wat u belooft.

Het warmt mijn hart en duizelt mijn hoofd.

Minder boeven, meer geld en meer werk.

God is met ons, uw partij maakt ons sterk.

Maar toch zijn er van die boze tongen, wantrouwig, door wanhoop verwrongen.

Die willen echt dat u zich laat screenen, u mag nooit iets extra’s verdienen.

18

Eén keertje gevang vindt men al verkeerd.

Zij eisen dat u iets heeft geleerd.

Familie en vrienden geen voorrang meer.

Voor mediatraining in de leer.

Zomaar alles doen wat u heeft beloofd.

Uitleggen wie wat waar heeft geroofd.

Samenwerken, feedback accepteren, ook plannen en evalueren.

Hoe durfden zij mijn geloof te remmen.

Ik weet niet meer op wie te stemmen.

Dames en heren in de politiek, dit is mijn vraag: “Voelt u de kritiek?”

JACINTA SNOEREN, Curaçao, dinsdag, 04 oktober 2016 11:52

http://www.amigoe.com/ingezonden/30-ingezonden/236235-geloof-inpolitiek

_________________________

19

Organisme “Het lijkt alsof we door de economische stilstand van de afgelopen twintig jaar als bedrijfsleven immuun zijn geworden voor alle collectieve drama’s om ons heen. We hebben als een in zijn jeugd getraumatiseerd en voortdurend geslagen kind geleerd om dóór te gaan, wat er ook gebeurt. En dat lukt op microniveau ook wel. De bedrijven zelf doen het niet slecht. Het zijn stuk voor stuk overlevers. Wat in dat proces van overleven verdwenen is, is de interactie, het zicht op het geheel en de communicatie daarover. De richting van ons land is uit onze handen weggeglipt.

Ik pleit ervoor dat dit onderwerp met ingang van vandaag op de agenda komt van elke bestuursvergadering en een vast agendapunt wordt op de agenda van elke vergadering van elke Raad van Commissarissen in ons land: wat kan het bedrijf doen om ons land duurzaam te verbeteren? De interne organisatie in een vinger kan namelijk perfect zijn, maar als de aderen in ons organisme door verkalking verstoppen, als de hersenen verweken en de voeten worden afgezet, dan is de bewegingsruimte voor de vinger beperkt. Die vinger overleeft het niet. De oplossing: gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen voor het gehele organisme.”

Bovenstaand stukje gaat over Curacao, maar geldt in zekere zin ook voor Sint Maarten. Niet wat betreft economische groei want dat ging in het verleden goed voor Sint Maarten, hoewel die nu de laatste jaren is afgevlakt tot 1 of 2% per jaar. Maar wel wat betreft de interactie, gezamenlijke verantwoordelijkheid. Iedere groep, bedrijf of gemeenschap gaat zijn eigen gang zonder veel saamhorigheid of gezamenlijke verantwoordelijkheid in relatie tot anderen. Hoewel ook op dit vlak lijkt er – misschien vanwege het kleinschaliger karakter van Sint maarten - altijd nog meer cohesie dan in de Curacaose samenleving.

20

Het artikeltje is uit http://www.kkc-curacao.com/column-kunnemanorganisme/#more-170234, Column Kunneman, Organisme, Geplaatst op 4 oktober 2016.

Prof. dr. F.B.M. Kunneman is senior partner bij advocatenkantoor VanEps Kunnenman VanDoorne en hoogleraar Corporate Governance aan de UoC. Hij leidt het team dat adviseert over corporate governance. Hij schrijft en doceert al decennia over dit onderwerp.

__________________________

21

Herdenking Columbus Het was het jaar van de herdenking van Columbus. De grote zeevaarder die vanuit Europa op ontdekkingtocht ging naar 'de West' en zo´n beetje alle eilanden in de Caribische zee heeft ontdekt zo rond 1492-1493. De festiviteit vond plaats in San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico. De kosten werden betaald door Spanje en de Verenigde Staten. Dat de organisatie en uitvoering niet zo eenvoudig was bleek echter al gauw.

"Spanje wilde dat het een eerbetoon werd aan de Spaanse bijdragen aan De Nieuwe Wereld. Maar de afgevaardigden namens het Amerikaanse Congres, die deels Italiaanse voorouders hadden, meenden dat Columbus van Italiaanse afkomst was en daarmee was het dus Italie dat De Nieuwe wereld had ontdekt.

De andere delegaties lachten verachtelijk om deze vondst en wilden daarop de Amerikaanse afgevaardigden niet aan de vergadering laten deelnemen.

De Spaans sprekende naties zeiden: "die zijn we kwijt, we laten onze geschiedenis niet vervalsen om het Amerikaanse Congres te plezieren."

De echte moeilijkheden begonnen echter pas met het ongelukkige woord 'ontdekt'.

Afgevaardigden van Midden- en Zuid-Amerikaanse landen riepen: "Ho eens even! Niemand ontdekte iets, geen enkele Italiaan of Spanjaard. Onze Indiaanse vooraderen waren er al en het ging ons redelijk goed. Wie Columbus ook geweest mag zijn, hij 'bezocht' ons en ontdekte ons niet."

Nadat de Italianen, Spanjaarden en Indianen hun standpunt uiteen hadden gezet, wezen de zwarte leiders van de Antillen erop, dat in het Caribisch gebied als geheel de zwarten doorslaggevend zijn geweest. Zij teelden het suikerriet, fabriceerden de suiker, destilleerden de rum, kweekten de tabak en verzorgden de katoen." *

22

Kortom, men was in ieder geval eensgezind in de onenigheid. Hoe het gekibbel afliep vertelt het verhaal niet. Wel geeft het verhaal een mooie nuancering van historische 'waarheden' en hun interpretaties.

* geciteerd uit: James A. Michener, Antillen, 1989, p.788/789

geplaatst: 19 September 2016

_________________

23

Meer = niet altijd beter !

Dit artikeltje is eigenlijk een vervolg op mijn hiervoor staande berichtje.

Minstens net zo belangrijk om te weten.

ORANJESTAD — Dat er elk jaar meer toeristen naar Aruba komen, betekent niet dat de welvaart stijgt. Integendeel, de gemiddelde welvaart is al 25 jaar op hetzelfde niveau. Dat blijkt uit onderzoek van econoom Arjen Alberts, die de van toerisme afhankelijke economie van Aruba in kaart bracht.

“Het bruto binnenlands product (bbp) stijgt elk jaar, maar dat betekent niet dat de welvaart stijgt”, aldus Alberts. Het bbp is de waarde van wat een land produceert. Dit cijfer is op Aruba niet zo hoog, omdat alle import niet meetelt en dat is veel op een klein eiland. “Het bbp groeide, omdat er steeds meer hotels bij kwamen. Ik heb dat van dertig jaar achter elkaar gezet. Maar hoe vertaalt zich dat in de welvaart voor de bevolking?” vroeg Alberts zich af.

De schokkende uitkomst van zijn onderzoek is dat het welvaartsniveau op Aruba al 25 jaar gelijk is gebleven. “Als het bbp groeide met 5 procent, groeide ook de bevolking met 5 procent. Vooral arbeidskrachten uit het buitenland, die in de hotels gingen werken.” Door de groeiende inkomsten te verdelen over meer mensen, wordt wel ‘de taart’ groter, maar moeten er ook meer ‘stukjes’ worden gesneden. “Iedereen krijgt steeds een even groot stukje taart.”

Volgens Alberts is het goed mogelijk dat de welvaart zeer binnenkort zelfs daalt in plaats van gelijk blijft. “Het knelpunt is vooral de ruimte. Telkens raakt het eiland voller. Die lijn kun je onmogelijk doortrekken in de toekomst.” De conclusie die hij trekt in zijn onderzoek, is niet nieuw, maar Alberts is de eerste die dit totaalplaatje heeft neergezet. “We hebben heel hard gehold, terwijl we stil zijn blijven staan.” De econoom benadrukt dat dit gaat om het gemiddelde.

Dat de welvaart al jaren stilstaat, voelt vaak niet zo, zegt hij. “De Arubanen die hier woonden, hebben wel degelijk een groter stukje taart gekregen. Alleen zijn er veel mensen bij gekomen, die maar een klein stukje krijgen. Die recente 24

immigranten komen vaak uit een omgeving waar ze het nog veel slechter hadden. Die denken misschien: het is een klein stukje, maar groter dan wat ik had.”

Dit leidt tot een verschuiving in de piramide die de Arubaanse bevolking vormt.

Rijke mensen worden rijker, maar in de onderste laag komen steeds meer mensen, waardoor het gemiddelde gelijk blijft. “Iemand die hier al een lange tijd woont, merkt dat niet, want die zit in de bovenste laag”, zegt Alberts. Het verdelingsvraagstuk van Aruba wijkt sterk af van andere landen. Alleen St. Maarten, waar Alberts woont en waar hij zijn onderzoek ook op richtte, heeft een gelijksoortig model.

De oorzaak ligt in de manier waarop het toerisme zich heeft ontwikkeld vanaf de sluiting van de raffinaderij in 1986. De enige oplossing die Alberts ziet om de welvaart wel te laten stijgen, is het richten op het verbeteren van de beleving van de toerist. Met minder toeristen, die meer geld uitgeven, is er nog een kans dat de Arubaanse economie niet instort.

Bron: Amigoe, Aruba, ZATERDAG, 12 MAART 2016, http://www.bearingpointcaribbean.com/welvaart-al-25-jaar-op-hetzelfdeniveau/

hier geplaatst: 18 September 2016

_______________________________

25

Toerisme van de toekomst De aanleiding voor dit artikeltje is de wens vanuit de politiek om enkele grote toeristische projecten hier op Sint Maarten te faciliteren. Het gaat om de realisering van grote accommodaties met veel kamers. Maar dat roept dan ook bij de burger wel vragen op of Sint Maarten dan mee geholpen is. Wordt de bevolking er ‘beter’ van? Ik laat de conclusie aan u, lezers. Ik hoop dat de politici/beslissers in ieder geval op de hoogte zijn of komen van dit artikeltje.

Op Aruba is inmiddels goed zichtbaar wat de gevolgen zijn van een op ongebreidelde groei gerichte toeristenindustrie. Daar wonen ruim 100 duizend mensen en iedere vier jaar komen er 20 duizend mensen bij: arbeidsmigranten en hun gezinnen uit met name Venezuela. Ze zijn hard nodig in de almaar groeiende toeristenbranche. Het eiland, net iets groter dan Texel, heeft zelf onvoldoende mensen om de arbeidsplaatsen in te vullen. Deze enorme toevloed aan nieuwe mensen zorgt voor een complexe verandering van de eilandgemeenschap. De gezondheidszorg en het onderwijs komen onder druk te staan. Het ziekenhuis is te klein voor een bevolking van deze omvang en de scholen hebben problemen met de instroom van Spaanstalige kinderen. De dropouts veroorzaken op straat problemen en belanden soms in de criminaliteit. De taal en gebruiken van Aruba veranderen door de migranten.

Papiamentu radiostations verdwijnen ten gunste van Spaanstalige stations; in restaurants wordt al standaard Spaans gesproken. Er zijn te weinig huizen om alle nieuwkomers een plaats te bieden, dus gaan die soms illegaal in schuurtjes wonen.

Arubanen voelen zich, zo blijkt uit gesprekken die Postma voerde, tweederangs burgers op hun ‘One happy island’, zoals het zich graag toeristisch profileert.

Nieuwe hotels worden niet – zoals vroeger – achter de kustweg, maar aan het strand gebouwd. Met de rug naar het eiland sluiten ze het strand af voor nietgasten. Zo hoeven de voor het merendeel blanke Amerikaanse toeristen het strand niet te delen met bewoners. Alhoewel het strand officieel openbaar toegankelijk is, schrikken door hotels ingehuurde strandwachten de Arubanen af. De bewoners rest een strand onder de rook van de raffinaderijen. Toch lopen de Arubanen niet te koop met hun ergernissen. Pas na doorvragen vertelden ze Postma dat ze niet gelukkig zijn met deze situatie. Ze hebben het 26

gevoel dat ze hun eiland en hun identiteit kwijtraken. Het eiland kraakt in zijn voegen, maar de grote hotelketens en touroperators voelen geen verantwoordelijkheid naar de bewoners. Zo lang ze geld kunnen verdienen, zetten ze in op groei: meer en groter.

Deze voor het eiland onwenselijke ontwikkeling, waarbij belangen van oorspronkelijke bewoners en de kwaliteit van het landschap worden genegeerd, geven volgens Postma de noodzaak aan van een verandering in het denken over toerisme. Het oude economische idee van groei heeft zijn geldigheid verloren en moet plaatsmaken voor duurzaam denken. Maar wat is dat dan precies, duurzaam toerisme? Volgens Postma is het te kort door de bocht om dit alleen te verbinden aan keurmerken als Blauwe Vlag (onder andere schoon strand/goed zwemwater) en Green Key (onder andere energiebesparing). ‘Hotels die een kaartje neerzetten met de vraag of je je handdoeken twee keer wilt gebruiken zijn niet duurzaam zolang ze gebruik maken van onderbetaalde of zelfs uitgebuite arbeidskrachten. Duurzaam bezig ben je pas als iedereen profiteert: de natuur, de economie en de bevolking.’

Het gaat om een balans tussen de belangen van die drie aspecten. Het werkt ook alleen maar als de bevolking mee kan doen en serieus genomen wordt bij ontwikkelingen die hun kwaliteit van leven beïnvloeden.

Postma benadrukt dat hij in zijn onderzoek de problemen signaleert, maar geen oplossingen paraat heeft: ‘Dat is het nou net, duurzaam toerisme, waarbij ook de belangen van de bevolking in het oog worden gehouden, moet van de eilanders zélf komen. Er moeten geen dure consultants van buiten komen, de mensen moeten het zelf doen. Maar dat hoeft niet zo ingewikkeld te zijn, als je oog hebt voor elkaars belangen en bereid bent om eens wat water bij de wijn te doen en een ander iets te gunnen, dan ben je al een heel eind.’

Interview door Annelies van der Goot op 1 juni 2013 met Albert Postma, lector scenarioplanning aan het European Tourism Futures Institute van Stenden Hogeschool in Leeuwarden

© http://www.noorderbreedte.nl/nog_niet_toegekend/toerisme-van-detoekomst/, geplaatst 18 September 2016 27

Mijn scooter is gestolen !

Helaas, na bijna 4 jaar rond te hebben gereden op Sint Maarten op mijn scooter is het dan zo ver. Gestolen terwijl die achter een gesloten stalen hek stond, dat hek net een nieuw slot had en de scooter niet zichtbaar was vanaf de openbare weg, want achter een hoge muur. Het slot was vakkundig gedemonteerd (dus niet simpelweg kapot gebroken of zo) en de heren of dames hebben het werk stilletjes uitgevoerd; de 3 waakhonden hebben niets gehoord. Ze hadden alles kunnen weghalen nadat ze op het erf kwamen. Maar alleen de scooter is meegenomen.

“Ach meneer”, zei de politieman van de Nederlandse kant toen ik aangifte deed, “U mag eigenlijk blij zijn dat ze u niet verder hebben lastig gevallen, het had ook heel anders kunnen aflopen als ze echt uw huis zouden hebben doorzocht”. En, het moet gezegd, daar had de man natuurlijk gelijk in.

De volgende dag ging ik met het ingevulde aangifteformulier naar de politie op de Franse kant, want ik vermoed dat de scooter daarheen is gebracht. De polities op beide kanten van het eiland hebben nog geen mogelijkheid tot uitwisseling van gegevens, dus dat gaat nog ouderwets met het zelf brengen van de ingevulde aangifte. Nadat ik de gendarmerie had gevonden in Marigot (in het centrum, verstopt in het gebouw van de Collectivite) wist de baliemedewerker me te melden dat ik verkeerd was. Ik moest het papier brengen bij de gendarmerie achterin de wijk in Concordia. Dat is een eind lopen als je geen transportmiddel meer hebt, zo verteld ik de medewerker. Die keek bedenkelijk en belde zijn chef. En zo kwam het dat ik ontvangen werd in het kantoor van de chef van de Gendarmerie en hem hetzelfde probleem uitlegde.

“Ach meneer, zei deze, “ik maak 2 kopien, 1 voor dit kantoor en 1 voor de Gendarmerie in Concordia en dan ga ik het zelf wel even brengen.” Kijk, dat is pas klantenservice! De man voegde er nog een opmerking aan toe ter vergroting van de positieve energie. Hij zei: “weet u meneer, u moet het maar positief zien. U heeft 4 jaar lang ongestoord genot gehad van uw scooter. Niet iedereen hier kan dat zeggen. Ik krijg wekelijks mensen hier die huilend komen vertellen dat hun nieuwe auto of scooter van slechts enkele dagen oud is gestolen. U bent dus eigenlijk een gelukkig mens dat u zolang zonder 28

problemen heeft rondgetoerd.� En ik moet zeggen dat hij dat zo overtuigend zei dat ik onmiddellijk aannam wat hij zei. Ja, het is waar. Focus je op wat je wel hebt gehad en niet op wat je niet meer hebt. Dat is toch wat onze spirituele leiders ook altijd zeggen? De boodschap vanuit de praktijk ervaring van de politie is dus gewoon een spirituele boodschap; stay positive !

14 September 2016

___________________________

29

De Zee Ze zeggen dat je uiteindelijk weer terugkeert naar de zee als je er ooit geboren bent. Als je als pasgeborene de eerste lucht inademt, en als die lucht dan zeelucht is, en als je als klein kindje dan de achtertuin – die dan het strand heet – in kan rennen om schelpen te zoeken, dan schijn je altijd (onbewust) weer terug te willen keren naar de zee. Nu kom ik uit een stad waar in de verste verte geen zee te bekennen is, maar ook in mij schuilt dat verlangen om terug te keren. Terug te keren naar een geboorteplaats die niet van mij is. Een geboortegebied misschien, want de ligging van de zee maakt me niet eens zo heel veel uit. Het is een klein bolletje in mijn buik dat langzaam begint te stuiteren, steeds harder en wilder, tot de zeelucht hem tot rust wiegt. Ik verdenk mijn moeder ervan dat ze, toen ze zwanger was van mij, is gaan zwemmen in de hoge golven, en dat een van die hoge golven haar toen een liter zeewater heeft gevoerd, waardoor ik in de overgebleven maanden in zoutwater ronddobberde.

Nu staan we op een leeg strand, en kijken we uit over de dreigende regen en het water. Voor tropische begrippen zou het op dit moment winter kunnen zijn (als die bestond), maar daar trekken we ons allebei niets van aan. Samen wachten we tot het donker wordt. Onze voeten begraven in het zand, mijn zeebolletje tevreden op de bodem van mijn buik.

(C) Maaike Ouboter, Blog, 14 juli 2016

30

Hired hands Zoals eerder gemeld gaan we zowel in Curacao als in Sint Maarten eind September 2016 naar de stembus. Dat is bijna een soort folklorisch feest met toeters en bellen en slingers en optochten. Hieronder een column over de situatie op Curacao maar, zoals zo vaak, ook herkenbaar voor Sint Maarten, met dien verstande dat hier geen 16 partijen zich aanmelden, maar toch ook nog een respectabele 9 of zo. Hier komt het berichtje (vrijwel) integraal. “Curacao has a democracy, without absolute values of morals and ethics like the Church; not the Church rules, but an elected autonomous Parliament. Laws and regulations exist by a majority vote of Parliament. In Curacao, members of Parliament do not like to work together; they do not like a compromise; reaching consensus is very slow, difficult and costly. For most politicians, there is only One Way, and that is their High Way. The level of sophistication of island politics varies from clowns, who eagerly engage in carnivalesque popularity contestants but can hardly read or write, to highly educated political scientists, smart economists, and lawyers. They all claim to have a silver bullet that will make everything right again instantly.

But, beyond money for partying, for sun, sea, samba and sex, most politicians are unable to formulate clear objectives how to improve welfare and wellbeing of the population. A large part of the economy operates in the shadows, selfregulated and with a little need of government. The shadow economy is quickly set straight from time to time with muscle power, the power of the strongest, who is not necessarily the most righteous.

A generation of new parties consists of a group of undetermined opportunists.

These parties have but the very thinnest veil of any political doctrine, faith, or belief. They go for the best opportunity, whatever looks best, makes the most money, [‌.] and makes their party members rally. Behind banners of a few flimsy and fickle populist slogans, members are marching as if it were Carnival.

There is nothing much wrong with such a setup, as long as elected politicians stay away from governing. Let them do their show and dance, let them be bombastic and bigger their life, If the public likes this kind of popular

31

entertainment, then let the people have it. Curacao is tiny with a population of hardly 150,000 people.

Nothing would be easier than to hire professional administrators from anywhere in the world, and fire them when they do not perform. Why not have the best Commissioners of Education, Infrastructure, Security, etc. that money can hire, and at least be sure that matters are handled professionally, at arms length and with the necessary checks and balances?

Yes, you are right, it is a silly fleeting fantasy of the moment, and it would not work; politicians are even more hungry for power than show and dance.“

© By Jacob Gelt Dekker, Opinion columnist for Curaçao Chronicle, Geplaatst op 17 augustus 2016 door redactie Knipsel krant Curacao

______________________

32

Willekeur, wetteloosheid en anarchie Hieronder een artikeltje dat is geschreven gericht op de situatie op Curacao.

Ook daar staan binnenkort (eind september 2016) verkiezingen voor de deur, net zoals op Sint Maarten. De situatie zoals beschreven in dat artikeltje is op Sint Maarten iets minder ernstig, zo lijkt het, maar roept toch ook herkenning op. Hieronder volgt de tekst integraal, maar wel iets ingekort.

"Bij God en op Curaçao is alles mogelijk. De uitdrukking wordt vaak gekscherend gebezigd, maar langzaam maar zeker lijkt het bittere ernst en dagelijkse realiteit geworden. Diefstal van overheidsterrein, bouwen zonder vergunning, verkeersovertredingen, horizonvervuiling, belastingontduiking, het innemen van openbare stranden, het illegaal dumpen van vuil en ga zo maar door, het is aan de orde van de dag op het eiland.

En wat misschien wel het ergste is, het gebeurt ‘sin berguensa’ (schaamteloos), niet stiekem maar ‘gewoon’ in alle openheid. Handhavend optreden van de overheid is immers een uitzondering en gedogen is de regel. Wetteloosheid lijkt de norm geworden. Dit tot frustratie van de brave burger die al twintig jaar wacht op een terreintje, zich aan de verkeersregels houdt en netjes zijn belasting betaalt. De overtreder is uiteraard de lachende derde. Een pleidooi voor controle, handhaving en onderhoud.

Het is niet zo dat men bij de verantwoordelijke ministeries stil zit. Met grote regelmaat worden er projecten gelanceerd om het leven op Curaçao beter te maken [….]. Fantastische initiatieven die inderdaad kunnen bijdragen aan een beter georganiseerd eiland, een betere verdeling van de lasten, een gevoel van veiligheid. Jammer is wel dat na de oplevering van een project de boel vaak stilvalt. Een project afronden houdt ook in dat het overgedragen wordt aan een organisatie die vervolgens de controle, handhaving en onderhoud voor haar rekening neemt.

Wie nog nooit een auto recht op zich af heeft zien komen omdat de chauffeur zat te appen, woont niet op Curaçao. Wie nog nooit al rijdend iets met zijn telefoon heeft gedaan, waarschijnlijk ook niet. Het is verboden, maar iedereen lijkt het te doen. Dat het levensgevaarlijke taferelen oplevert, en ongetwijfeld 33

ook gewonden en wellicht zelfs doden, lijkt maar weinigen te deren. Door rood rijden, te hard rijden, zonder helm een motor besturen, een auto gevaarlijk beladen, bellen, met te veel drank op aan het verkeer deelnemen, geen richting aangeven, geen gordel dragen, onverzekerd rondrijden, het is een aan anarchie grenzend ‘free for all’ op de Curaçaose wegen. Doe wat je wilt, je wordt toch niet op je wangedrag aangesproken. Niet door je medeweggebruiker. Sociale controle is ver te zoeken en waar geen toezicht is, ook niet door de ‘sterke arm’, gaan mensen meer en meer hun eigen gang.

De politie is sowieso de grote afwezige in dit verhaal. Onderzoek toont aan dat zwaarder straffen niet afschrikt. De pakkans vergroten daarentegen wel. Dat bereik je onder meer met meer politie op straat.

Door het gedogen van misstanden ontstaat er een hellend vlak. Als er geen ‘level playing field’ is, is er geen eerlijke concurrentie tussen ondernemers. Het ontbreken van het principe ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ leidt tot ongenoegen en frustraties bij de burger. Gevolg is dat gaandeweg steeds meer bedrijven en individuen zich niet meer aan de wet houden. Zelfs de braafste burger denkt erover om zonder vergunning een washokje in de achtertuin te bouwen en de anders zo nette ondernemer overweegt maar eens een aanslag niet te betalen en af te wachten tot de Belastingdienst zelf in actie komt.

Zolang de kans dat hij ermee wegkomt groot is, doet de brutale wat hij wil. Hij rijdt door rood, appt onder het rijden, betaalt zijn belasting niet en bouwt lekker door zonder vergunning, al dan niet op overheidsterrein. En als hij al ergens op aangesproken wordt, zet hij gewoon een keel op. “Iedereen doet het!” en “Ga boeven vangen”, hoort de agent. “We doen het voor de ontwikkeling van het eiland, voor de buurt”, spiegelt men de minister voor.

Voor een wet wordt ingevoerd, wordt een heel proces doorlopen. Van voorstel, via de ministerraad, Raad van Advies en Staten, uiteindelijk getekend door gouverneur. Vele wijze en kundige personen buigen zich erover en na al dat wikken en wegen en het doorlopen van het hele democratische proces wordt een wet uiteindelijk ingevoerd. Wat geeft een minister het recht om een wet naast zich neer te leggen, want dat is toch wat er gebeurt als er besloten wordt niet te handhaven en overtredingen te gedogen?

34

De gezagsgetrouwe burger kijkt intussen machteloos toe en houdt zich – inherent – koest. Hij wordt niet gehoord en gemakkelijk over het hoofd gezien.

Maar hopelijk is zijn stem nog niet geheel verstomd. Met de verkiezingen in het vooruitzicht wordt de ‘silent majority’ misschien weer interessant voor de heren en dames politici. De stem van de brave burger klinkt niet vaak, maar bij de verkiezingen is hij wel een factor om rekening mee te houden. Het gouden bergen beloven is dan ook alweer in alle hevigheid losgebarsten. Maar welke partij wil zich echt inzetten voor het volk? Wie kijkt er verder dan partij- en eigenbelang? Wie heeft er echt een langetermijnvisie voor het eiland en weet die ook in een praktische en efficiënte aanpak te vertalen? Welke politicus durft het aan preventieve maatregelen te nemen en rechtszaken aan te gaan?

Wie gaat er zinvolle projecten initiëren die vervolgens ook ingebed worden?

Zorgen dat er niet alleen palmboompjes geplant worden, maar dat ze voor de rest van hun leven ook water krijgen? Zorgen voor controle, handhaving, onderhoud? Wie stopt de verloedering en pakt de overtreder aan? Wie pakt de handschoen op en zet zich werkelijk, duurzaam, in voor een beter en veiliger Curaçao?"

© Michael Voges, directielid Amigoe, 6 augustus 2016, bron: Amigoe

__________________________

35

Pattern youth-related crimes De Jeugd Prosecutor bij het Openbaar Ministerie gaat het eiland verlaten na ruim 3,5 jaar hier in functie te zijn geweest. In de krant stond een afscheidsinterview en dat kan soms interessant zijn omdat mensen bij hun afscheid iets minder diplomatiek behoeven te zijn of omdat hun ervaring van jaren nu een gevoel of indruk kan onderbouwen. Ook in dit geval las ik iets dat de moeite waard is in de (politieke) discussie waar met prioriteit gemeenschapsgeld heen moet gaan.

De vraag was: what pattern, if any, have you noticed where youth-related crimes are concerned?

“I had a survey done about Youth Crime in St. Maarten (it was published on Sintmaartengov.org) and this survey showed my view on youth crime.

“Almost half of the crimes that are being committed at schools (mostly abuse, threat, theft and drugs) don’t reach the police. Schools deal with those crimes themselves, most often by suspending the child. In some of those cases it will, however, lead to expulsion and the risk of then ‘losing’ the child to crime is high.

“If you want to be serious about fighting youth crime, you need to keep every child as long as possible within the school system, preferably in schools which also offer a great range of afterschool activities.

“Not every child can be helped by structure, though. Sometimes it needs a good psychological diagnosis or knowledge of the family situation to understand why a child is showing behavioural problems. But investing in a strong educational system where there is a place for every child is the key when it comes to building a strong and safe society.”

Duidelijke taal zo lijkt me ! © The Daily Herald, Youth Prosecutor Karola van Nie bids farewell to island, 29 July 2016 36

To live and let live Het is onrustig in Europa. Allerlei lui die om zich heen schieten, zich opblazen of op andere wijze er genoegen in scheppen om de medemens om zeep te helpen. Het heft sluipenderwijze impact op hoe je naar je omgeving kijkt, zo merkte ik. Ik was een paar weken geleden in Nederland en sprak daar veel mensen, waarbij enkelen aangaven niet meer naar het vliegveld te durven, of niet meer naar steden in Europa op vakantie te willen. Het ontwricht langzaam het gevoel van vrede en veiligheid, zo merkte ik. Het is een observatie die ook anderen doen. Een bewoner van Sint Maarten schreef er ook iets over als reactie op al dat gedoe. Het is misschien een enigszins romantische mijmering, maar ik betrapte me zelf ook op die gedachte: "dat gedoe in Europa dat hebben we op Sint Maarten gelukkig niet". Hier komt het.

"On St. Maarten, believe it or not, we may be just 37 square miles of green hills with blue water surrounding our island. We may have serious economic problems and social issues that need attention. We may not have the best electricity company or the greatest politicians, with a crime rate at an unacceptable level. However, we are a perfect and prime example of different cultures, different religions, different races and different lifestyles living together as one in peace.

We have a Dutch side and a French side. We have residents and visitors from as far as the Orient and Australia, and as close as our neighbours across the border living together. We share moments together on New Year’s Eve. We compete and party together at events like Heineken Regatta. We drink, eat and experience life during our Carnival celebration/season.

We work hard together and help our neighbours during the Hurricane Season and times of natural disasters. During tragedy, we mourn and pray together.

We argue politics and then turn around and laugh together.

Make no mistake about it, we are a unique island, unmatched when it comes to diversity yet being able to live in harmony. I pray that it remains that way. Let us be the little island the big countries can learn a lesson or two from, on how to live together."

(C) Armand Meda, Letter to the Editor, The Daily herald, July 26 2016.

37

Planmatig en projectmatig werken Als je aan iets begint is het soms handig om even na te denken wat het doel er van is, welke investering nodig is in tijd en menskracht, wie de stakeholders zijn, wat de risico's zijn, wat het programma van eisen moet zijn etc. Wat dat betreft is er nog wel een wereld te winnen in de Cariben, zo is mijn indruk. Hier is het vaak toch nog vaak de korte termijn score, de waan van de dag, het adhoc moment dat er 'ineens' iets moet gebeuren. Er worden wel aanzetten tot het maken van beleid en lange termijn visies geschreven, maar het is niet eenvoudig om dat ook daadwerkelijk vastgesteld te krijgen (want - zo bestaat de indruk - als je iets op voorhand vastlegt betekent dat minder flexibiliteit, en die maximale vrijheid in keuzes wil men graag houden; men bindt zich (daarom) niet graag op voorhand.

En als het al wordt vastgesteld dat is er nog een uitdaging om het uitgevoerd te krijgen.

Kortom, er ligt nog een mooie uitdaging om hier wat stappen in te maken.

Hieronder een observatie van een inwoner van Sint Maarten in dit verband die het beeld - in mijn beleving - goed schetst.

"Most Caribbean islands claim to be doing future planning, but in actual practice the real activity only starts when a foreign investor shows an interest.

Could it be that the lack of such foreign investment interest is the real reason for nothing much happening in Sint Maarten? Could it be that without such investor interest nothing much will happen? Could it even be that if nothing much happens by the time an investor does come, we will be so desperate for investment, we will accept any investor profile no matter what the long-term risks associated?

38

Almost all of the diversification options involve investment with a likely considerable lead time before benefit will accrue to the country. In order for them to succeed, it would require political will that would remain constant for the lead time required to achieve success. It would almost inevitably require sacrificing short-term projects that would provide immediate employment to current voting blocks. It would require a tax system that inspires confidence to the investor that it not only is competitive, but structured in a manner that is long term sustainable.

What is the likelihood of finding a political coalition that will commit (not just agree to how good a plan it is), allocate resources with the necessary sacrifices and stay in power long enough to ensure success of any essential significant diversification in Sint Maarten?"

(C) Letter to the editoir, Robbie Ferron, The Daily Herald, July 25 2016.

____________________________

39

Electricity outages continues to plague several areas -- Alleged sabotage taking place as election nears.

In September 2016 mogen de burgers weer naar de stembus. Ik ben de tel kwijt. Ik geloof voor de vierde keer in 6 jaar. Rond die tijd is er een intensivering van iets wat vaker voorjkomt in kleinere gemeenschappen: namelijk 'geruchten'. Hieronder als voorbeeld een berichtje van een internet krantjes dat goed wordt gelezen. Maar, ik heb inmiddels geleerd hier dat niet alle 'geruchten' geheel onjuist zijn. Soms geldt ook hier; waar rook is, is vuur. Over deze kan ik geen oordeel vellen want ik weet het gewoon niet. Maar het blijft 'smullen' om dit soort dingen te lezen.

"SMN News learnt that the outages are coming from failing engines that were not maintained. Some workers at GEBE told SMN News that persons working at the power plant are in the pockets of a particular politician that is paying the employees to sabotage the current government and supervisory board of directors.

One employee was quoted as saying that the former management of GEBE including the former members of the supervisory board of directors were not running the government owned company instead they were busy cutting deals and fighting court cases, thus leaving the workers most of whom have their own grievances to do whatever they want while those on the operational board paid no attention to what was ahead of them." (c) smn news, Last Updated: 07 July 2016 Published: 07 July 2016

______________________

40

Energie Het is een beetje stil op GeertBlogt de laatste tijd. Nee, ik ben niet ziek, of op vakantie of in een dip. Maar de leuke berichten of aanleidingen daartoe zijn wel in een dip. Er is gewoon weinig opmerkelijks te melden. Dat kan je zien als goed nieuws want dan draait het eiland blijkbaar redelijk wel. Hoewel, niet iedereen zal het daar mee eens zijn.

De stroomvoorziening op Sint Maarten draait in ieder geval niet super de laatste tijd. Veel problemen met een uitvallende hoofdgenerator waardoor toch enkele keren per maand de stroom her en der uitvalt. Zoals in veel dingen gaan ontwikkelingen in Curacao en Sint Maarten gelijk op. Dat geldt in ieder geval ook voor de energie leverantie. Met name de commentaren zijn soms hilarisch en daaro plaats ik dit stukje voornamelijk. Dan is er toch nog wat te (glim)lachen ondanks gedoe.

Hier komt het.

Onvoldoende reservecapaciteit stroom Geplaatst op 27 juni 2016door redactie curacao | 9 reacties WILLEMSTAD — Aqualectra beschikt over onvoldoende reservecapaciteit.

Waarschijnlijk zal er vanaf vandaag tijdens de piekuren geschakeld moeten worden. Dat laat het nutsbedrijf in een persbericht weten.

De precaire situatie wordt veroorzaakt door onderhoudswerkzaamheden aan een installatie met een capaciteit van 20 MW op Mundu Nobo. Deze werkzaamheden nemen tien dagen in beslag. Daarnaast levert de BOOenergiecentrale minder stroom.

Ook de windmolens zullen onvoldoende elektriciteit opwekken. Aqualectra verwacht dat er vooral in de vroege middag grote vraag zal zijn naar elektriciteit. Het nutsbedrijf vraagt consumenten om spaarzamer gebruik te maken van elektriciteit.

Bron: Amigoe

41

Reacties op “Amigoe | Onvoldoende reservecapaciteit stroom” 1.Joep Meloen | 28 juni 2016 om 01:04 | Beantwoorden En iedere keer komt Aqualectra met het verhaal dat er weinig wind is, terwijl bij mij de gordijnen horizontaal in het huis hangen ! Dus ook de windmolens hebben meer dan genoeg wind en zouden volle capaciteit moeten en kunnen leveren……………tenzij men natuurlijk weer eens geen onderhoud heeft gedaan, maar het geld heeft opgezopen bij de snek.

2.Roadrunner | 27 juni 2016 om 22:11 | Beantwoorden Als men bij Aqualectra een vooruitziende blik had gehad, hadden ze alle scholen voorzien van zonnepanelen en konden die – nu in de vakantie – additionele stroom leveren aan het net, net als particulieren… Maar ja, dat mocht niet en er moest een heffing op worden geheven. Ze zeggen wel eens: regeren is vooruit zien, nou men kijkt niet verder dan hun neus lang is.

Verder, het valt mij eigenlijk al jaren op dat er net onderhoud wordt gepleegd in de warme periodes; kan er niet met een wat betere planning onderhoud worden gepleegd in de ‘koudere’ periodes?.

3.Bartje | 27 juni 2016 om 15:50 | Beantwoorden Begint het primitieve circus weer… !!! zucht. ◦Sonny | 27 juni 2016 om 16:16 | Beantwoorden Niet piepen Bartje, het duurt maar 10 daagjes. ◦Bartje | 27 juni 2016 om 21:48 |

42

Is wel zo, Sonny, maar dat herhaalt zich telkens….10 daagjes zonder koud biertje ! zucht. ◦Sonny | 27 juni 2016 om 22:37 | Bartje, Ik begrijp het. Een Brabander zonder bier is als tuinman zonder tuin. Kijk dáár ligt de oplossing: in de tuin.

De methodiek is als volgt: Stap 1. Ga naar Kooyman; koop 1 grondboor die circa 10 meter diep kan boren; koop 10 x 10 meter plastic regenpijp; koop 10 x 10 meter vislijn.

Stap 2. Boor 10 gaten in de tuin met een diepte van 10 meter; stop in elk gat een stuk regenpijp van 10 meter.

Stap 3. Koop 10 pijpjes Hertog Jan: bevestig aan de bovenkant van het pijpje een vislijn van 10 meter.

Stap 4. Laat het pijpje langzaam in de regenpijp zakken tot een diepte van 10 meter; herhaal dit 9x met de andere pijpjes.

Stap 5. Neem een dagje rust.

Stap 6. Haal voorzichtig een pijpje Hertog Jan naar boven, controleer of de temperatuur circa 10* is.

Stap 7. Gebruik je verstand!

_______________________

43

Resilience of small Caribbean islands In his presentation, Mr Alberts emphasized the exceptional characteristics of Sint Maarten, Aruba and the USVI as islands that are extremely focused on tourism, even when compared to other Caribbean islands. Surprisingly, research shows that this specialization does not make these islands particularly vulnerable to external economic shocks. These Small Island Tourism Economies (SITEs) are in fact remarkable resilient.

On a household level, the economic resilience of our islands comes at a price, though. It turns out that the apparent lack of vulnerability is caused in part by many people working several jobs at the same time, having side-jobs or sidebusinesses. This strategy is known as “occupational multiplicity�. Our high cost of living drives individuals and families to work different jobs and long hours to either pay for children’s education, build a house, support overseas relatives or simply to get by. On the positive side, this high intensity of employment also creates a short-term financial buffer against an economic downturn. When one job is cancelled, there is often an alternative to fall back on.

Another explanation for our economic resilience is found in migration. In favorable economic times, islands like Sint Maarten, Aruba and the USVI expand their labor force through immigration. Conversely, when the economy contracts, many immigrants return home, especially those who recently arrived and those without an official status. This mechanism limits unemployment significantly compared to larger, non-island economies. At an individual level, many island residents see migration as a ready and acceptable alternative when employment becomes scarce. In the US Virgin Islands this is true not only for recent immigrants but also for US citizens themselves, who see migration to mainland US as a permanently available fallback option.

44

Š Alberts presents research at International Island Studies Conference in Greece. Alberts’ presentation is part of his PhD project with the University of Amsterdam, entailing a study into the socio-economic development model of Aruba and Sint Maarten. Alberts presentation about research at International Island Studies Conference in Greece.

http://smn-news.com/st-maarten-st-martin-news/22447-alberts-presentsresearch-at-international-island-studies-conference-in-greece.html. Published: 02 June 2016

________________________________

45

Held op Wielen Naast al het moois in de Cariben is er ook een schaduwzijde. Nu is schaduw een welkom iets hier, maar in dit geval toch niet. Ik bedoel dan de relatief vele gewapende overvallen en berovingen, met name op winkels en tankstations. Er is redelijk war illegal wapenbezit en er is ook behoorlijk wat armoede bij delen van de bevolking. De werkloosheid onder jongeren is al tijden ruim boven de 25%. Dat helpt ook niet echt.

Onlangs verwerkte iemand om ludieke wijze haar ervaringen. Hieronder komt het.

Wij wachtten rustig in een rij.

Driest drong daar een auto voor.

Reed supersnel van rechts voorbij.

Nou dat ging dus ‘nooit niet’ door!

Wij toeterden, dat was verwacht.

Maar kregen geen grein gehoor.

Wij foeterden uit alle macht.

Hij bleef onbewogen voor.

Boos verbaasd, beval ik de baas: “Geef die rakker van katoen!”

Hij kwam, keek, kende ‘m helaas.

Stakker! Durfde niets te doen.

46

Zelfs de bewaker gaf niet thuis.

Liet gelaten grijnzend zien: “Ik wil vanavond wel naar huis.

Ingrijpen? Mij niet gezien!�

Getergd trof ik een straf besluit.

Trok mijn stoute schoenen aan.

Stapte met pit mijn auto uit.

Zo zou het niet verder gaan.

Ik kon het fiksen, ik, ja ik!

Kil flitsten mijn ogen, koel.

Verachting vuurde uit mijn blik.

Wat gaf dat een flink gevoel.

Tuurde toornig die auto in.

Zag meteen met tegenzin, bonken van binken achterin, koud metaal tussen hen in.

47

Van wapens heb ik geen verstand.

Maar dat dreigend harde staal lag daar luguber bij de hand.

Ik verbleekte helemaal.

Angst! Hevig bevend ging ik af, met staart tussen de benen.

Ai, bonkend hart zo luid en laf, ben in mijn brik verdwenen.

(C) http://www.amigoe.com/ingezonden/30-ingezonden/228504-held-opwielen

JACINTA SNOEREN

Curaรงao

_________________________________

48

Zonne-energie niet mogelijk in de tropen Ja, het is niet altijd eenvoudig om bijvoorbeeld energiebeleid vastgesteld en uitgevoerd te krijgen. Ik kan spreken uit ervaring. De regering van Sint Maarten heeft in 2014 energiebeleid vastgesteld. Daarin staat dat over 5 jaar een forse reductie van CO2 uitstoot moet zijn bereikt. Een aantal algemene uitvoeringsaanbevelingen zijn gedaan in dat beleid. Het komt er op neer dat overheid, bedrijfsleven en consumenten gezamenlijk tot die reductie kunnen komen op basis van overleg en implementatie. Er is een begin gemaakt met overleg tussen overheid en het nutsbedrijf, maar dat overleg loopt niet bepaald soepel wegens verschillen van inzichten maar ook wegens steeds wisselende verantwoordelijken, zowel aan de zijde van de overheid (5 regeringen in 5 jaar) als aan de zijde van het energiebedrijf. Dus gaan we die targets halen? Laat ik zeggen dat ik enige twijfel heb.

Maar net als je denkt dat het hier niet optimaal loopt verschijnt er een krantenberichtje dat het perspectief weer doet kantelen. Ach, het valt hier nog wel mee. Hier komt het. maandag, 16 mei 2016 10:56 “WE KUNNEN nooit afhankelijk worden van zonne- energie op Curaçao, daar we die nooit constant hebben op het eiland”, zo konden we horen in het parlement van Curaçao.

Is de klimaatverandering al zo ver doorgeslagen dat zonne-energie niet meer mogelijk is in de ‘ tropen’? Want voor degenen die het niet weten, Curaçao ligt in de tropen. En naar mijn weten is de tropen de plek op aarde met de meeste zon. Vrijdag werd voor de zoveelste keer de toekomst van de raffinaderij op Curaçao behandeld, in de Staten. Opmerkingen zoals bovengenoemde passeerden daarbij de revue. Een andere parlementariër stond stil bij het feit dat het moderniseren van de raffinaderij, een project van 3000 miljoen VS dollar, de grootste uit de geschiedenis van het eiland zou worden.

49

Geen enkel moment werd er stilgestaan bij het feit dat een wereldtop bestaande uit 77 landen, vorig jaar november in Parijs een verklaring tekenden om de opwarming van aarde onder de 2 procent te houden, door voornamelijk af te stappen van fossiele brandstoffen.

En met zo’n wereld macrofactor als gegeven wil Curaçao een bedrag ter grootte van zijn Bruto Nationaal Product gaan investeren in een bedrijf dat fossiele brandstoffen producten gaat produceren. De nieuwe raffinaderij zal, volgens de parlementariÍrs, volledig pollutievrij moeten gaan opereren. Een contradictio in terminis... Want het grootste pollutieprobleem dat de wereld momenteel ondervindt is de uitstoot van koolstofdioxide (CO2) en dat kan geen enkele raffinaderij die verbranding in haar productieproces gebruikt, niet uitstoten.

http://www.amigoe.com/ingezonden/30-ingezonden/227733-zonne-energieniet-mogelijk-in-de-tropen

________________________________

50

Vluchteling in de Cariben Ik schreef al iets over de ervaringen van een vluchteling in de Cariben ergens in januari 2016 in deze blog. Met de economische problemen in Venezuela wordt verwacht dat de komende tijd meer en meer vluchtelingen zullen proberen om hun toevlucht te zoeken in omliggende landen (zoals Aruba en Curacao). Het Rode Kruis in Curacao kondigde deze week aan goed voorbereid te zijn en zo’n 500 mensen aan te kunnen. Naar aanleiding daarvan het navolgende krantenberichtje dat uik vrijwel integraal heb overgenomen.

“WILLEMSTAD – Het is te hopen dat de 500 vluchtelingen uit Venezuela deze week niet besluiten naar Curaçao te komen. De voordeur van het Rode Kruis is dicht en zou bezwijken onder de druk van zoveel hulpzoekenden in één keer.

Zelfs één is al teveel.

En het zag er zo mooi uit, afgelopen vrijdag. Het Rode Kruis meldde trots dat de organisatie klaar stond om 500 Venezolanen onder te brengen in het geval zij vanwege de politieke situatie hun land moeten ontvluchten en naar ons eiland komen.

De verstorende waarheid [….] is dat het Rode Kruis niet in staat is gebleken om de enige vluchteling die Curaçao op dit moment rijk is, aan te kunnen. De ingeslapen organisatie is zo gestructureerd dat er alleen actie kan worden ondernomen als de operationele manager […] op z’n werkplek zit.

Al eerder was me opgevallen dat er van enige assistentie of hulpverlening ten aanzien van vluchtelingen of politieke asielaanvragers niet gerekend kan worden op de organisatie die daarvoor gemandateerd is door de UNHCR, de vluchtelingenclub van de Verenigde Naties in Washington. Een mandaat dat extra zorgvuldigheid vereist, nu duidelijk is dat Curaçao de Conventie van Genève niet heeft ondertekend en om die reden het begrip vluchteling niet kent. Anders dan dat die ongedocumenteerd is. Illegaal dus.

Toen de Syrische vluchteling Aktham Abu Fakher zich op 19 januari 2016 meldde bij de immigratiedienst van Curaçao, konden ze dan ook niets anders doen, dan hem op te sluiten in de voormalige Bon Futuro gevangenis. Daar 51

gaan immers alle vreemdelingen zonder papieren naar toe om uitgezet te worden naar hun land van herkomst. Het Rode Kruis kreeg weliswaar lucht van deze zaak, maar nam niet de moeite om Abu Fakher op te zoeken in de cellen van de Koninkrijksonwaardige gevangenis in Koraal Specht. Zijn vluchtverhaal aanhoren, aanmelden bij UNHCR, het was allemaal teveel voor het Rode kruis.

Volgens de vertegenwoordiger van het Rode kruis was dit allemaal heel normaal, want de zaak was in handen van de veiligheidsdienst van Curaçao, en ‘u wilt toch niet dat ik iets illegaals ga doen, meneer Drayer’? Waar hij op doelde is mij altijd nog een raadsel, maar ik weet wel dat je je als hulpverlener niet door autoriteiten moet laten ringeloren. Jouw belang is hulp geven aan het slachtoffer.

Helemaal kolderiek werd het vandaag. Of eigenlijk diep triest.

Aktham Abu Fakher heeft een advocaat in de hand genomen, die geheel belangeloos zijn zaak wil bepleiten, opdat de Syriër uiteindelijk geen vluchteling meer is, maar door kan met z’n leven. Eerste vereiste daarvoor is dat zijn status hier wordt geregeld en dat begint met een basisverklaring van de UNHCR. Verkrijgbaar via bemiddeling van het gemandateerde Rode Kruis. Even bellen dus. Eitje, dacht ik zo: – Hallo, met het Rode Kruis?

– Ja daar spreekt u mee.

– Ik sta hier met een vluchteling en wil graag vanmiddag langskomen voor een aanvraag basisverklaring UNHCR. – Ah, u heeft een vluchteling?

– Nou ja, hij staat hier in ieder geval naast mij…

– Komt u maandag maar terug, dan kunnen wij u helpen.

– Begrijp ik goed dat u deze vluchteling vandaag niet kan helpen?

– Ja, dat klopt. De meneer die over vluchtelingen gaat is er niet. Hij komt maandag terug.

52

– Ik heb alleen maar een aanvraagformulier nodig…

- Ja, komt u maandag maar terug, dan wordt dat geregeld.

– Begrijp ik goed, dat het Rode Kruis vluchtelingen niet bij kan staan als de operationele manager er niet is?

– Ik heb instructies dat ik niets mag doen als hij er niet is.

– Dus de hulpverlening van het Rode Kruis ligt op z’n gat, totdat de baas weer achter z’n bureau zit?

– Dat hoort u mij niet zeggen. U trekt nu uw eigen conclusie.

– Het was maar een vraag. Eerlijk gezegd, ik geloof m’n oren niet. Dus de vluchteling is er voor u en u bent er niet voor de vluchteling?

– U trekt weer uw eigen conclusie. U kunt over en half uur terug bellen.

– Ah, dan is meneer Stomp weer terug?

– Nee, maar dan heb ik misschien iemand gevonden die u kan helpen.

– O, dus dan kan ik zo’n formulier krijgen en de procedure starten?

– Nee, dat kan alleen met meneer Stomp – Waarom moet ik dan met die andere meneer praten?

– Geen idee, maar dit gesprek wordt vervelend. Belt u nu maar gewoon terug over een half uurtje meneer!

– En wie krijg ik dan aan de lijn?

– Geen idee, ik zou niet weten wie u kan helpen als de heer Stomp er niet is. Ik in ieder geval niet. Ik ben maar de secretaresse.

Einde gesprek." © Bron: AchterkantVanCuracao, geplaatst op woensdag 11 mei 2016 door redactie KKcuracao, http://www.kkc-curacao.com/avc-rode-kruis-verdientschop-onder-de-kont/#more-154691

53

Terugtrekken banken VS uit Cariben begint urgent probleem te worden Het betaalsysteem van de banken, en daarmee het betaalgedrag, zijn op Sint Maarten een beetje ouderwets in vergelijking bijvoorbeeld met Europa. Het internetbanking systeem is pas vrij recent gestart, kent veel kinderziektes en een gebruiksonvriendelijk programma. Met mijn bankpas kan ik geldpinnen, maar de pas is alleen beveiligd met een (eenvoudig te kraken) strip, niet met een special digital marking in de kaart. Om die reden kiezen onder andere Oost Europeanen er regelmatig voor om hun geldtekort via deze eenvoudig te skimmen apparaten en passen aan te zuiveren op onreglementaire wijze.

Transacties met je bankpas worden niet altijd goed verwerkt in het systeem.

Soms vinden dubbele afboekingen plaats. Voor elke pintransactie bij de betaalautomaat moet je bovendien hoge administratiekosten betalen. Om een creditcard te kunnen krijgen moet je eerst een saldo storten op een speciale rekening van 4000 usd; dat is het saldo dat je dan maximaal mag pinnen op je credit card. De administratiekosten voor overzeese transacties zijn absurd hoog; 100-200 usd per transactie. De omrekenkoers tussen Antilliaanse Gulden en andere currency onwijs onvoordelig.

Om die reden doe ik hier alle betalingen gewoon cash en heb ik geen creditcard. Dat geld haal ik 5 x per jaar van de bank. Daarvoor moet je dan wel een uur in de rij staan, want er zijn maar weinig kassa-dames en juist als jouw middagpauze start en je even geld wilt halen bij de bank, start ook de middagpauze van de kassa-dames zodat er tussen 12 uur – 2 uur wordt gewerkt met een minimale bezetting terwijl dat het piekmoment van de dag is.

Een situatie die zich al vele jaren voordoet bij alle banken.

Hieronder een opmerkelijk krantenberichtje dat aangeeft wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. De aanbevolen maatregelen lijken logisch, maar er lijkt om mij onbekende redenen tot nu toe weinig urgentie bij de banken of wie dan ook om iets te trachten te verbeteren.

54

Hier komt het.

WILLEMSTAD — Niet zozeer de angst voor het financieren van terrorisme of het witwassen van geld door banken in de Caribische en Latijns-Amerikaanse regio en de boetes die daarmee gepaard gaan, is er de oorzaak van dat steeds meer Amerikaanse banken zich als corresponderende banken terugtrekken uit de regio. Het lijkt eerder te maken te hebben met een kosten-baten afweging, mede vanwege de vele contante betalingen die hier nog steeds plaatsvinden.

Maar het terugtrekken van deze banken begint inderdaad urgent te worden.

Correspondentbanken moeten relatief veel extra werk verrichten om zich ervan te verzekeren dat er geen aanwijzingen zijn dat specifieke transacties uit en naar onze regio, die zij faciliteren, met terrorismefinanciering en witwassen van gelden te maken hebben. Dit doen deze correspondentbanken onder andere ook om de hoge boetes te voorkomen. Ook als zich nog geen daadwerkelijke gevallen hebben voorgedaan.

Een groot deel van de transacties in de Caribische regio nog steeds contant wordt verricht, omdat veel mensen nog geen toegang hebben tot een operationele bankrekening. Verder is de regio sterk afhankelijk van de zogenoemde remittances. Dat zijn gelden die door familieleden van buiten de regio naar inwoners in onze regio worden overgemaakt via de zogenoemde money transfer companies. Dit gebeurt trouwens ook vice versa.

Daarnaast draagt de afhankelijkheid van de regio van toerisme in het algemeen en de aanwezigheid van ‘land based’ casino’s in het bijzonder (met significante contante stromen) bij aan het beeld wat de correspondentbanken uit de VS van de regio hebben. Er is geen zicht op deze geldstromen en dat draagt bij aan een minder transparant imago.

Zonder de facilitering van grensoverschrijdende financiële transacties is een duurzame economische ontwikkeling voor onze regio onmogelijk, voorspelt Adams, voorzitter van de Internationale Bankiersvereniging (IBA) . Een financiële isolatie die zal leiden tot een verdergaande sociale isolatie.

De Amerikaanse autoriteiten, zoals US State Department of Treasury, vinden het belangrijk dat de regio iets doet om haar imago te verbeteren door een minder cashgedreven regio te zijn. Dit zal een proces zijn om de 55

langgewortelde gewoontes van de regio te beĂŻnvloeden. In dit kader wordt gedacht aan de zogenoemde fintech ontwikkelingen met name gericht op Financial Inclusion (en dus Social Inclusion). Mensen die geen bankrekening hebben, worden alternatieven geboden om via hun mobiele telefoon transacties te verrichten of via prepaid (credit)cards.

(c) Aldus Amigoe | ‘Terugtrekken banken VS begint urgent te worden’, geplaatst op 9 mei 2016 door redactie Knipsel krant curacao.

SXM, 11 mei 2016

_______________________

56

Hotel op Zee Vorige week was ik even op pad. Met een bootje eiland-hoppen van eiland naar eiland. Of zoals iemand anders zei: “hee, zat jij in een varend hotel?” Ja, dat was het eigenlijk wel. Meer dan 2000 gasten, en 800 personeelsleden. Negen verdiepingen hoog. Inderdaad een aardig bootje.

Eerst met het vliegtuig van Sint maarten naar San juan in Puerto Rico. Dat klinkt allemaal erg ver, maar het is maar een uurtje vliegen.

Ik was er vorig jaar al geweest, maar het is de enige echte stad in de omgeving hier en soms mis ik de stadse cultuur een beetje, dus voordat de boot vertrok vanuit san Juan ben ik even een dagje eerder gegaan om wat stadlucht op te snuiven.

De mevrouw (meisje eigenlijk) die de intake deed in het havengebouw om de boot op te mogen was van San Juan zelf en stelde verbaasd vast “hee, u heeft bijna dezelfde naam als ik!”

Huh, ook VanderLeest? In het van oorsprong Spaanse Puerto Rico? Hoe kan dat nu?

Het meisje wilde weten wat mijn naam betekent en ik he haar verteld dat het iets met de ‘leest’ van een schoenmaker te maken heeft. Toen schreef ze haar naam op en vroeg me wat haar naam betekende. De schreef op: vandenDijs. Ik vroeg haar hoe dat nu kon; een spaans meisje met een nederlandse naam. Ze vertelde dat haar overgrootopa van Nederlandse komaf was getrouwd met een vrouw van het eiland en dat het op die manier is gekomen. Jeetje, wat leuk om dat zo te ervaren.

Een leuk begin van mijn boottochtje!

Van Puerto Rico (San Juan) naar St. Thomas (150.000 inwoners, US Virgin islands), Barbados (250.000 inwoners), St. Lucia (150.000 inwoners) , St. Kitts (40.000 inwoners) en St. Maarten (40.000 inwoners).

57

Ik heb vier eilanden gezien St. Thomas (USA Vrigin islands), Barbados, St. Lucia en St. Kitts. De laatste drie eilanden als zelfstandig land onderdeel van Great Brittisch Commonwealth.

En in alle gevallen links rijden.

Elke eiland met zijn/haar eigen unieke dingen.

Hier komt mijn ranglijstje (St. Maarten doet niet mee ik ben als inwoner niet objectief genoeg) : Mooiste landschap: St. Lucia (Bergen en type beplanting), St. Kitts (wijds, weilanden! en groen), Barbados, St. Thomas Mooiste stad: San Juan (Puerto Rico, little Havanna, Spaans), Barbados (Engelse invloed), St. Thomas (Deense, Franse en Engelse invloeden), St. Kitts (Engelse invloed), St. Lucia Mooiste meisjes:

St. Lucia en Puerto Rico.

Meest bijzondere tour: St. Thomas, in een open rangerover bus met harde Zook-music, een hard meezingende chaufeur die pompend remt op het ritme van de muziek; een bijzondere ervaring, vooral bij pompend remmen heuvelafwaarts ! Wel flinke hoofdpijn na afloop van al dat ‘lawaai’, maar wel een onvergetelijke tour.

Meest bijzonderen verhaal: St. Thomas was bijna 300 jaar van de Denemarken, maar is in 1918 door hen verkocht aan de USA. Het eiland was te klein om zichzelf te kunnen voorzien; het bracht te weinig op. USA was wel geinteresseerd vanwege de goede uitvalbasis vanaf daar in de Caribbean area. Toch weinig kenbaar specifiek Deense overblijfselen uit de Deense tijd, alleen de straatnamen; die zijn deels nog in het Deens!

Achtduizend Fransen voerden maandenlang strijd tegen de Engelsen om het Brimstone hill fort op St. Kitts. Uiteindelijk wonnen ze. Maar na 1 jaar later werd in het kader van een Europees vredesverdrag wat voortvloeide uit een verloren oorlog in Europa St. Kitts teruggeven aan de Engelsen. Een hard gelach 58

voor al degenen die het jaar daarvoor waren gestorven om hun land te verdedigen.

Na 6 dagen toeren was het wel weer mooi. Zo'n boot is best luxe. Twee keer per dag je kamer schoongemaakt. Maar al die mensen maakt het wel een beetje vol. En na elke dag een nieuw eiland met een eiland-toer ga je op een gegeven moment de indrukken en belevenissen een beetje door elkaar halen.

Dus na 6 dagen weer terug op Eigen Sint Maartense bodem; wat een prachtig eiland is dat toch eigenlijk, zo bedacht ik me. Je kijkt toch weer met een frisse blik naar je eigen eiland.

Good to be back.

10 Mei 2016

______________________________

59

Ongunstige wisselkoers bedreigt operationele inzet Kustwacht Aldus de kop van een krantenartikel.

Even uitleg vooraf: de waarde van de Antilliaaanse gulden (gebruikt in Curacao en St. Maarten) is vast gekoppeld aan de waarde van de dollar. Als de dollar stijgt, dan stijgt de Antilliaanse gulden mee. Dan kan je als Europeaan minder kopen voor je euro in St. Maarten en Curacao. De kosten voor de Kustwacht worden gemaakt in de locale munteenheid; dus de Antilliaanse Gulden.

Verschillen in wisselkoersen tussen dollar en euro kunnen ineens tot gekke consequenties leiden. Zie hieronder een integraal krantenartikeltje (met name het door mij onderstreepte deel). dinsdag, 26 april 2016 13:52 DEN HAAG/ORANJESTAD — De Kustwacht Caribisch Gebied komt dit jaar 3 miljoen euro (ongeveer 6 miljoen florin) tekort op de begroting. Dat komt door een ‘ongunstig koersverschil’ tussen de euro en de Antilliaanse gulden/Arubaanse florin. Als het negatieve koersverschil niet deels opgevangen kan worden met geld uit de Koninkrijksbegroting, dan volgen maatregelen die ‘de operationele inzet van de Kustwacht zullen raken’.

Daarvoor waarschuwt de Nederlandse Defensie-minister Jeanine HennisPlasschaert in een begeleidende brief aan de Tweede Kamer na het aanbieden van het Jaarplan 2016 voor de Kustwacht, eind vorige week. Hoewel de wisselkoersproblematiek buiten de beleids- en beheersinvloed van de ministeries van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties en Defensie (gezamenlijk verantwoordelijk voor de Kustwacht) ligt, moet het tekort ‘binnen de eigen kaders’ worden opgelost, aldus Hennis-Plasschaert.

Het ontstane tekort wordt deels (0,65 miljoen euro) gefinancierd door bezuinigingsmaatregelen. Zo kan het doorstroombeleid slechts beperkt worden uitgevoerd, wordt aanvullende scholing voor personeel geschrapt en worden interne herplaatsingsmogelijkheden beperkt. Daarnaast worden het opleidingsplan voor de medezeggenschap vertraagd en worden dienstreizen en 60

havenbezoeken beperkt. Ten slotte zijn er minder financiĂŤle middelen beschikbaar voor vervolgonderzoeken in het kader van de integriteit en moeten cutters met ĂŠĂŠn in plaats van twee motoren gaan varen. Met de laatstgenoemde maatregel wordt volgens Defensie bespaard op brandstof en onderhoud.

Fijn om straks op halve kracht een drugboot achterna te zitten!

(C) http://www.amigoe.com/aruba/226779-ongunstige-wisselkoers-bedreigtoperationele-inzet-kustwacht

_________________________

61

Beach life On the beach the time passes slowly, easily. On the days when I am not working I eat my meals, swim, read, walk, sketch, write. The day does not hurry by. The view is familiar, the seasonal changes, negligible. This is my time, personal and private. Whatever is going on in this world, with its hurry and its business, is something else. Its progress is marked by time, too, by clocks and calendars –civil time – but on the beach the days move by the tick of a different clock.

Civil time, as the chronologists call it, has always been based on the rotation of the earth. But our sense of ‘private’ time is innate. Neurologists think that this sense of time, which is always of present moment, is conditioned by our nervous systems. As we grow older, our nervous systems decelerate and our sense of personal time dawdles correspondingly. But civil time, of course, tramps on remorselessly, its divisions constant and inexorable. This is why our lives seems to pass more quickly as we age.

So I try to ignore civil time on the beach and instead measure my days by the clocklike systems in my own body, whatever they are. I am pleased with this idea: if I can ignore civil time as I age, and as my nervous system slows, the sense of the passing of my life will become ever more attenuated. Always slowing down, never quite able to catch the tortoise of my death, no matter how close I come. No, there is one thing we can be sure of –the one big axiom: when my nervous system shuts down entirely, and it will, my personal time will end.

The weight of the sense of the world overpowers me some days. All itch and clutter of the world, its bother and fuss, its nagging pettiness, can wear you down easily. And this is why I like the beach.

After a storm the beach has always changed slightly in some way – the sand washes away here to reveal the rocks beneath, then piled up in a swelling dune four hundred yards away. Once, on what had been a wide flat area, a small lagoon formed for a week or so, about sixty feet long behind a solid sandbar.

Then came another high tide with a strong wind and the next morning it was 62

gone. The geography of the beach is always changing, but at the other hand remains somehow the same in its continuity.

A heavy shower of rain has just passed over. In the sun the warm teak planks of my deck steam visibly, as if a vat were bubbling beneath them. Out at sea the sky is filled with the soft baggy furniture of clouds – the dented beanbags and winded sofas, the exploding kapok cushions. The wind hurries them away, and leaves the beach to everyone and me, washed and smooth.

SXM, 26 april 2016

© Some parts of the novel ‘Brazzaville Beach’ by William Boyd, 1990

-----------------------------------------------------

63

Plantations op Nevis Ik zat in een stoel op het terras in het zonnetje en in de wind een biertje te drinken. Een prima plek om even uit te rusten van mijn tochtje op mijn laatste dag Nevis door de Golden Rock Plantation. Die ligt, net zoals de meeste anderen plantations, in het zuidelijk deel van Nevis.

Ik heb de vijf meest bijzondere gerestaureerde plantations gezien. In de meeste gevallen zijn er in de hoofdgebouwen van de voormalige suikkerriet plantages nu horecavoorzieningen ten behoeve van de gasten van de verblijfsaccommodaties die op de plantations zijn gebouwd.

De Hermitage heeft het oudste houten hoofdgebouw.

In de Montpelier plantation heeft lady Diana Spencer (de eerste vrouw van Prins Charles van Engeland) gelogeerd, dus dat is ook prima in orde.

De Botanical Garden is ook een mooie voormalige plantation, alleen moet je daar 13 USD betalen om rond te lopen. Dat is wel een beetje veel geld voor mooie, maar niet heel bijzondere tuin. Alleen de Nisbeth plantation in het noorden valt tegen. Er zijn nog maar weinig historische elementen over.

Maar de mooiste parel is de Golden Rock Plantation. Men had al tegen mij gezegd dat het daar mooi was en men heeft gelijk. Een plek met historisch bakstenen hoofdgebouw, totaal afwijkend van de andere plantage hoofdgebouwen die in een traditionele grotendeels houten veranda architectuur zijn gebouwd. Een bakstenen molenromp, zoals er nog wel meer te zien zijn te zien (o.a. bij Montpellier plantation). En een bakstenen schoorsteenpijp van de voormalige oven, waarvan er nog maar 2 zijn op het eiland. Maar misschien nog wel de mooiste attractie de prachtige tuin zelf. Hier is zichtbaar veel geld geĂŻnvesteerd in aanleg, beheer en onderhoud.

Terwijl ik zo zat te mijmeren over al het moois wat mij omringde op het terras in de zon op de Golden Rock Plantation kwamen twee toeristen op ons af.

Mannen die erg op elkaar leken, met een kaart in de hand die dringend vroeg of wij wisten waar de wandeling naar de waterval begon, want hij kwam er niet uit. Mijn reisgenote kent de omgeving goed en vertelde hem dat er een 64

gemakkelijker pad was om er heen te gaan maar dat is niet goed vindbaar als je niet weet waar je moet zijn. De mannen vertelden dat zij broers waren en dat hun gezinnen op de naastgelegen parkeerplaats stonden te wachten en dat hij graag snel verder wilde. Het waren Amerikanen uit Virginia, zo vertelden ze. Ze waren zo druk met de kaart en het praten over hun geplande tocht dat het mij opviel dat ze geen 1 keer om zich heen keken op welke paradijselijk plek ze bij toeval beland waren. Mijn reisgenote zei nog dat het niet veel had geregend en dat de waterval niet zo groot zou zijn, maar de mannen wilden hun plan toch graag doorzetten. We zijn hen daarop voorgegaan met de auto en hen de weg laten zien waar die ingang was.

De waterval stelde -zoals mijn reisgenote al zei – niet veel voor. De paradijselijke plek die er wel was en waar ze al stonden (Golden Rock Plantation) hebben de toeristen niet gezien en ervaren.

SXM, 31 maart 2016

_____________________________

65

NEVIS; een reisverslag Het eiland Nevis ligt op 30 minuten vliegen (in zuidelijke richting) van Sint Maarten. Net onder Sint Kitts. Of beter gezegd, net onder Sint Christoffel, want dat is de officiele naam van Sint Kitts. Je kan beide eilanden bij helder weer vanaf Sint Maarten zien liggen.

Columbus ontdekte het eiland toen hij het voorbij zeilde in 1493. De naam komt van "Nuestra Senora de Las Nieves" wat betekent "Our Lady of the Snows," vanwege de wolken die de berg omringden en Columbus aan sneeuw deden denken. Voordat Columbus kwam langsvaren werd Nevis Dulcina genoemd "Sweet Island" door de Arawaks en later Oualie "land of beautiful waters" door de Caribs. Later, in de 18e eeuw, werd Nevis bekend als "Queen of the Caribees." Het is het enige eiland in de Caribbean dat sinds de eerste kolonisatie (in dit geval door Engeland) ook in handen is gebleven van diezelfde kolonisator. In de meeste gevallen zijn veel eilanden in de afgelopen eeuwen wel meerdere keren van ‘eigenaar’ verwisseld. In 1983 is het onafhankelijk geworden van Engeland, als autonoom onderdeel van de staat St. Christofer and Nevis.

Ik ben 4 daagjes op Nevis wezen rondkijken. Het is een klein eiland. In een 45 minuten rijden ben je er helemaal rond gereden. Het is een rustig eiland en stil.

Er wonen ongeveer 13.000 mensen. Pas op Nevis merk je het verschil in hectiek met Sint Maarten. Ik hoorde andere reizigers zeggen dat dit eiland hun deed denken aan Sint maarten van voor de grote ontwikkelingen (dus van voor 1970).

Veel te doen is er niet. Een (groot) deel van de mensen werkt in de toeristenindustrie. Direct maar ook vooral indirect (toeleveranciers, onderhoud etc).. Grote plantages of grootschalige agrarische bedrijven bestaan niet (meer). Een deel van de bewoners doet wel aan het bewerken van het (eigen) land, maar op meer individuele basis. Voor de rest is er wat dienstverlening (government, banken, postkantoor, winkels) en dat is het wel zo ongeveer.

66

Er is niet veel te doen op het eiland. Er zijn een paar mooie plantagehuizen met omliggende tuinen en in de hoofdstad Charlestown is een aardige hoofdstraat met oude huizen uit de koloniale tijd, maar verder is er niet zo veel te doen.

Het landschap in de lagere vrij vlakke gebiedsdelen kent veel ruige wilde beplanting (bosjes, doornen, hoog gras etc). Wat hogerop staan er meer de bomen. Die vegetatie met bomen is duidelijk anders dan in Sint Maarten (andere types).

De mensen zijn correct. Als jij groet, groeten ze terug. Ook de jongeren. Dat laatste is wel een verschil met Sint maarten waar lang niet alle jongeren meer groeten.

Ik ben op zoek geweest naar armoede en ook op Nevis leven mensen soms in houten optrekjes die eigenlijk geen huis genoemd mogen worden. Maar, anders dan op Sint Maarten, zijn er op Nevis geen echte Shanty towns. Ik vroeg er naar in Charlestown maar iemand vertelde me: “dit komt op Nevis niet voor want wij houden elkaar een beetje in de gaten en zorgen desnoods voor elkaar.

Daarom hebben we ook geen bedelaars.” “Maar dat is niet waar”, zei ik, “ want in Charlestown kwamen twee jongens bij mij bedelen om geld”. Toen ik haar had beschreven hoe ze er uit zagen zei ze: “ooh, maar dat zijn Johnny and Peter, die hebben het geld eigenlijk niet nodig want wij zorgen voor hen”. Wat ben ik blij dat ik hen geen geld heb gegeven, dacht ik als eerste reactie toen ik dat hoorde.

Ongeveer 90% van de bevolking heeft een afro-caribische achtergrond. De overige mensen zijn blanken en van andere herkomst. Ikzelf ervoer geen spanningen of verschil in benadering tussen blank en zwart, maar wat wel gebeurt – zo vertelde een blanke mevrouw – is dat als zij op de markt fruit koopt zij als blanke een dollar meer moet betalen dan een gekleurde eilandgenoot. Kijk, dat gebeurt dan weer niet op Sint Maarten.

Maar diezelfde blanke mevrouw vertelde me wat haar overkwam toen ze bij de bank een bepaalde transactie gedaan moest krijgen.

De transactie voldeed volgende de bankmedewerker niet aan de vereisten (ontbreken van een tweede bewijs). Maar voor de mevrouw was die transactie erg belangrijk en zij kon op korte termijn dat bewijs niet leveren. Maar ook de 67

manager was onvermurwbaar. Regel is regel, bewijs is bewijs. De mevrouw was in een scheiding verwikkeld en erg emotioneel en barste in tranen uit.

De (gekleurde) omstanders in de bank begonnen zich nu met de zaak te bemoeien. “Doe toch niet zo flauw man, je kent haar haar toch, ze woont hier al jarenlang en is altijd al klant bij jouw bank.” Maar niets hielp. En de mevrouw verliet huilend het bankgebouw.

Op straat wordt ze echter aangesproken door een andere (gekleurde) mevrouw met een gele hoofddoek die haar omhelst en zegt: ik zie dat je verdriet hebt en dan heb ik ook verdriet, maar je bent niet alleen, ik houd je vast”. En zo stonden ze daar minuten lang op de stoep terwijl het drukke verkeer langs reed en de blanke mevrouw haar al sniffend vertelde van de afwijzing van de bankmanager en dat haar man haar had verlaten en dat ze nu grote problemen had.

De volgende ochtend kreeg de blanke mevrouw een telefoontje van de bank, met het verzoek om langs te komen. Toen ze de bank binnen kwam, kwam de manager naar haar toe en vertelde haar dat haar verzoek als nog WEL zou worden gehonoreerd, ondanks ontbrekende tweede bewijs. De mevrouw was ontzettend blij en opgelucht en vroeg hoe het kwam dat de manager van gedachten was veranderd. Hij zei: “nadat u gisteren de bank had verlaten kwam even later een mevrouw naar binnen stappen die mij in niet mis te verstane bewoordingen heeft duidelijk gemaakt dat ik in uw geval een uitzondering behoor te maken.”. “Hoe zag die mevrouw er uit”, vroeg de blanke mevrouw nieuwsgierig. “Het was een mevrouw met een gele hoofddoek om”, aldus de manager.

SXM, 29 maart 2016

________________________

68

De handen vol aan één Syrische vluchteling "WILLEMSTAD - Curaçao heeft de handen vol aan de Syrische vluchteling Aktham Abu Fakher (26). Zijn zaak maakt duidelijk dat het jonge land het lastig vindt om de vreemdelingenproblematiek het hoofd te bieden. Aktham dreigt tussen wal en schip te vallen, nadat hij op 19 januari vluchtte uit Venezuela.

Op advies van de Nederlandse Ambassade in Caracas vroeg hij asiel aan op Curaçao. Aktham zit sindsdien in detentie, terwijl hij politiek asiel heeft aangevraagd.

Oorzaak is ontbrekende wetgeving op het terrein van asielbeleid. "Curaçao heeft helemaal niets", zegt advocaat Berend Scheperboer. Hij houdt zich bezig met vreemdelingenbeleid op het eiland. In de praktijk betekent dit, dat er wordt geïmproviseerd. "Dat krijgt in alle omstandigheden een andere invulling."

Een immigratiefunctionaris op de luchthaven doet daar nog een schepje bovenop: "Als we een probleem hebben op vliegveld Hato, dan wordt er een functionaris gebeld en die beslist wat er gaat gebeuren. Op basis waarvan is ons onduidelijk. Deze man heeft geen autorisatie van de minister. De enige die bij uitzondering mag beslissen."

De immigratiefunctionaris weet wel een oplossing: "als hij slim is, vertrekt die man illegaal met een bootje naar Bonaire. Dat eiland is onderdeel van Nederland. Daar hebben ze de wetgeving wel op orde."

Een reportage van Dick Drayer http://caribischnetwerk.ntr.nl/2016/03/23/curacao-heeft-handen-vol-aan-eensyrische-vluchteling/

_____________________________

69

Vooroordeel Gisteren haalde ik mijn scooter op van de scooter dealer op Sandy Ground. Dat is een beetje een arme buurt ten westen van Marigot. Op het Nederlandse deel zijn geen scooter dealers, dus voor reparaties en onderhoud moet ik wel naar het Franse deel. Mijn scooter had een lek in de benzine tank en moest worden gemaakt.

Nadat ik had betaald en mijn gerapareerde scooter weg reed stond ik echter na 1,5 kilometer alweer stil. Het ding wilde niet meer starten. Er was iets met de brandstoftoevoer naar de motor niet in orde. Dat was duidelijk.

Ik stond een beetje te overpeinzen hoe nu verder. Teruglopen naar de dealer leek me enige (vermoeiende) optie. Een ruige jonge man op een scooter stopte naast me en schreeuwde me me iets toe. Nu is het van belang te weten dat in de buurt waar ik nu stil stond regelmatig mensen worden beroofd van hun auto of scooter, op een niet zo vriendelijke wijze (mes of pistool). Maar dat is meestal alleen als het donker is. Nu was het nog licht.

De jongen keek nieuwsgierig naar mijn scooter. Ik vertaalde dat als begerig. Hij kwam naar mij en de scooter toe en ik zei in mijn beste frans "je suis en panne". Ik dacht in een reflex "een kapotte scooter zullen ze toch niet willen stelen?" . Maar de jongen sprak beter Engels dan Frans, zo bleek. "Need any help", vroeg hij. Ik zei dat dat ik terug moest naar de scooter dealer en hij bood me aan te duwen. Hoe? Gewoon door zijn voet tegen de achterkant van mijn scooter te zetten en dan met zijn scooter gas te geven. Een methode die met name op het franse deel van het eiland gebruikelijk is (had ik al vaker gezien).

En zo komt het dat ik 3 minuten later dus alweer terug was met mijn kapotte scooter bij de scooter dealer. De jongeman op zijn scooter zwaaide als groet en reed verder.

En zo zie je dat ik toch weer in de val was getrapt van (voor)oordeel. Een ruig uitziende jongeman bleek geen boef maar een (reddende) engel.

SXM, 17 maart 2016. _______________________ 70

Ondersteboven “HET IS droevig gesteld met de naleving en handhaving van een paar eenvoudige verkeersregels in het verkeer. Ik stel vast dat de verkeersmentaliteit de afgelopen jaren tot voorbij het vriespunt gedaald is (en dat op een tropisch eiland...) en ik ben daar behoorlijk van ondersteboven geraakt.

Een aantal weken heb ik op circa 125 kruispunten urenlang gepost en opgetekend: – Bijna 6 van de 100 automobilisten weet waar de richtingaanwijzer van hun auto zit, maar slechts de helft daarvan gebruikt hem ook daadwerkelijk. De rest van de automobilisten (94 procent) is ofwel onwetend over de aanwezigheid van een richtingaanwijzer in de auto en heeft geen idee waarvoor die linker handle aan de stuurkolom dient, ofwel is te beroerd om richting aan te geven en blijkt het bewegen van die handle voor velen een te zware vingeroefening te zijn.

– 1 op de 3 automobilisten voert correcte verlichting; 20 procent heeft geheel geen benul dat er een lichtschakelaar in de auto zit en al helemaal niet dat die ook nog verschillende standen heeft. Zien en gezien worden is er niet bij; niet in de schemeruren en zelfs niet wanneer het echt donker is en dus rijdt deze groep simpelweg zonder verlichting rond. 29 procent voert ondeugdelijke verlichting omdat deze stuk is, verkeerd is afgesteld, of omdat te weinig verlichting (slechts stadsverlichting) of te veel verlichting (groot licht) in plaats van het gewone dimlicht gebruikt wordt; 18 procent voert incorrecte verlichting door bijvoorbeeld het misbruik van mistlampen (wanneer is het hier mistig?) of omdat de verlichting onjuiste kleuren vertoont. Ik zie verlichting aan de voorzijde van wagens in de kleuren blauw, groen, rood, paars.

– Dit lijkt het enige land ter wereld waar meer auto’s door rood dan door groen rijden! Blijkbaar vinden we dit met zijn allen heel gewoon want 97 procent van de automobilisten doet dit. De vraag doemt op of de automobilist het verschil tussen rood en groen wel kent. En de minister van Verkeer zich maar afvragen waarom er zoveel aanrijdingen op het eiland zijn... Of zou het helpen als we de verkeerslichten ondersteboven hangen?”

71

(C) woensdag, 16 maart 2016, H. DE JONG, Curaรงao, http://amigoe.com/ingezonden/30-ingezonden/224428-ondersteboven Okee, dit artikel gaat over het verkeersgedrag op Curacao. Het verschil met Sint Maarten is dat hier de mensen wel beter de functie van dat linker handeltje aan het stuur weten en ook wel eerder toch gevolg geven aan de betekenis van de kleur rood, maar heel erg goed is het ook hier bepaald niet, dat moet gezegd. Wat de verlichting betreft is het hier ook vrijwel net zo droevig gesteld als in Curacao.

________________________

72

Cultuur "Om Curaçao te begrijpen kan je geen Europees-Nederlandse maatstaven aanleggen. Curaçao heeft zijn eigen cultuur, ook op politiek gebied, vergelijkbaar met de Zuid-Amerikaanse cultuur. Daar kijkt men niet op van een minister die veroordeeld is geweest; in Colombia bijvoorbeeld is meer dan zestig procent van alle rechters, officieren van justitie, politici, de top van leger en politie al eens veroordeeld. Dat is geen belemmering voor je carrière. Een deel van de Curaçaose bevolking denkt er kennelijk ook zo over.

[De deze week veroordeeld parlementslid en voormalig minister president van Curacao] Schotte heeft het juiste karakter voor een typisch Latijns-Amerikaanse leider, populisten die vroeg of laat wegens corruptie en machtsmisbruik veroordeeld worden maar daar geen last van hebben in hun verdere politieke loopbaan. Praktisch alle Zuid-Amerikaanse leiders zijn veroordeeld of worden vervolgd, zoals nu weer Lula in Brazilië.

Is Schotte de eerste corrupte politicus op het eiland? Nee hoor, in 2003 en volgende jaren zagen we het vergelijkbare politieke en juridische treurspel van Godett c.s. En toen was het eiland nog geen autonoom land binnen het Koninkrijk.

Op Curaçao heerst een cultuur van corruptie en van misdaad en dat schijnt sterker te zijn dan de eveneens aanwezige integriteit en goede wil.

Een koloniaal bewind zoals van Spanje, Portugal en ook Nederland concentreerde de juridische en politieke macht in de handen van een kleine groep en deze elite beheerste eveneens het economische leven. Deze eeuwenlange bestaande maatschappijstructuur zit dan ook ingebakken op Curaçao, eveneens in de na-koloniale tijd. Het is een ideaal model voor populisten die geen last hebben van beperkingen als geweten, eer, plichtsbesef en dat soort hinderlijke zaken. Deze cultuur kan alleen veranderen vanuit de samenleving zelf. En zolang de meerderheid van de bevolking die omslag niet maakt,….[…..] ."

73

Bovenstaande is een integraal deel van een artikel geplaats 16 maart 2016 in Knipsel Krant Curacao en gaat over Curacao. En hoewel benedenwinds Curacao op 800 km van bovenwinds Sint Maarten ligt is het bovenstaande qua cultuur ook wel enigszins herkenbaar in Sint Maarten. Herkenbaar is misschien niet het goede woord, want van wat er zich voordoet speelt veel zich juist niet altijd herkenbaar af. http://www.kkc-curacao.com/crimesite-politiek-curacao-in-de-greep-van-demafia-3/#more-147886

_________________________

74

Wat een week Vorige week zou dan eindelijk de begroting 2016 kunnen worden vastgesteld door het parlement.

Het hele begrotingsproces was een beetje uitgelopen (net als vorig jaar en het jaar daarvoor). In dit geval doordat afgelopen najaar 2015 twee leden van de regerende Unitde Party zich zelfstandig verklaarden en met hun zetel van de ene dag op de andere de tegenpartij gingen steunen. Iets wat hier de afgelopen jaren ook al wel is gebeurd.

Maar nu was het dan zo ver.

Een meerderheid van het parlement (15 zetels) was voorstander van het voorstel tot vaststellen van de begroting voor het jaar 2016. Die meerderheid bestond uit de regeringscoalitie van National Alliance en Democratic Party (6 zetels), aangevuld met twee parlementsleden die zich onafhankelijk hadden verklaard van hun partij United Party.

Nu was het al wel bekend dat tegen 1 van die 'onafhankelijke' personen (voormalig UP-parlementslid) een onderzoek van het Openbaar Ministerie liep tegen de verdenking van het kopen van stemmen. Dat was niks nieuws. Al eerder waren er parlementsleden in het parlement met lopende onderzoeken.

Maar men is onschuldig totdat de overtrading ook daadwerkelijk bewezen en uitgesproken is door de rechter. Ook in dit geval.

Laat nu net op de dag dat gestemd zou gaan worden dat betreffende 'onafhankelijke' parlementslid worden opgepakt voor verhoor en voorlopige hechtenis door het Openbaar Ministerie.

Daarmee was de coalitie in 1 klap haar meerderheid kwijt.

Wat een timing.

Onmiddelijk was er ongeloof over de bewering van het hoofd van het Openbaar Ministerie dat die niet op de hoogte was van die belangrijke parlementsmeeting. Okee, hij zit in Curacao, maar toch....... Zit Nederland er soms achter en waarom dan? Dat zijn de eerste gedachten hier.

75

De oppositie zag diezelfde dag nog haar kans schoon en gaf aan wel voor de begroting te willen stemmen, maar dan in ruil voor onder andere 2 ministeries (om die door hun mensen te laten bemensen).

De huidige coalitie kan nu wachten totdat het betrokken onafhankelijke parlementslid weer in vrijheid wordt gesteld. Of men gaat in op de eisen van de oppositie, of men wacht op een ander mirakel of andere oplossing.

De verkiezingen waren toch al wel gepland in september 2016 maar je ziet dat niks zeker is hier, totdat het zeker is. En zelfs dan is het nog niet zeker.

SXM, 6 Maart 2016

________________________________

76

Autokat Autokat? De lezer zal wellicht denken:"autocad zult u bedoelen." U weet wel dat digitale tekenprogramma.

Maar nee, het is geen schrijffout. Het is echt autokat. Lees maar.

De politie van St. Maarten heeft gisteren een man tot stoppen gedwongen voor een wel heel bijzondere overtreding.

Een surveillance wagen signaleerde een rijdende auto met een kat op het dak.

Nadat de bestuurder tot stoppen was gedwongen verklaarde deze dat hij zich niet bewust was geweest van het beest op zijn dak. Hij had tijdens zijn rit weliswaar opvallend veel mensen naar hem zien zwaaien, maar had zich beperkt tot vriendelijk teruggroeten. De kat bleek overigens zijn eigen kat te zijn die waarschijnlijk onverhoeds op het dak was gesprongen toen de man van zijn erf vertrok. De man verklaarde dat de kat graag op en in de auto zat en beloofde voortaan extra alert te zijn bij het verlaten van zijn erf. Met die belofte is de man met een berisping naar huis gezonden. Immers, het is verboden om dieren bloot stellen aan gevaar en door deze handelwijze de medeweggebruiker af te leiden van hun vereiste oplettendheid in het verkeer.

SXM, 5 Maart 2016.

--------------------------------------

77

Change; verkiezingstijd Het jaar 2016 wordt het jaar van het politieke circus.

Want er komen verkiezingen voor een nieuw parlement.

Voor Sint Maarten (alweer, na de val van het kabinet in 2015) en ook in Curacao (regulier).

De voorbereidingen zijn alweer gestart. De vlaggetjes en slingers liggen al weer klaar. De posters worden binnenkort gedrukt. Hierna volgt integraal een deel van een artikel dat treffend een stukje Caribische Cultuur weergeeft. Het speelt in dit geval op Curacao, maar is ook (groten)deels wel herkenbaar voor Sint Maarten. Hier komt het.

“Mihó Opshon Kòrsou is alweer enige tijd bezig om mensen te werven voor het reformeren (reforma) van het politieke systeem vanuit de burgerij. Eenvoudig is dit allesbehalve; niet zozeer om het systeem, maar wel om mensen te rekruteren.

Elke keer komen hetzelfde verweer en de identieke uitvluchten naar voren om er niet aan mee te doen. 1) Vrees 2) Betweters 3) Politieke vermoeidheid. Het laatste is te begrijpen, gezien het geknoei en het geklungel van veel van de huidige politici. Daar wil geen enkele fatsoenlijke burger aan mee doen.

Boeli van Leeuwen schreef: “Wij zijn een volk van ongedisciplineerde, inventieve, natuurlijk begaafde mensen, die op geen enkele manier gebundeld kunnen worden tot een regiment. All chiefs, no Indians!”

Schot in de roos. Iedereen wil verandering. Iedereen praat over Obama’s bekende verkiezingscampagne slogan “Change”, maar niemand wil zelf veranderen. Door met kliekjes, bendes en vriendjes een politieke partij samen te stellen die dan bij enig gewin mee doen om onze toekomst te bepalen houden we ons aan hetzelfde patroon dat ons elke verkiezing er weer in laat 78

trappen. Het zijn vaak betweters die alles beter menen te weten dan anderen.

Ze hebben over elk onderwerp een eigen opvatting en denken dat ze de wijsheid in pacht hebben.

En dan is er vrees. Vrees blijkt elke keer weer duidelijk naar voren te komen wanneer je te horen krijgt: “Ik wil wel meedoen, maar noem mijn naam niet”.

Het is nu juist die vrees die ons bij elke verkiezing weer een krakkemikkig en gammel parlement en bestuur levert en die ons op datzelfde niveau bestuurt.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat het tijdens het zaken- of takenkabinet relatief rustig was en het ons land goed verging. De vrees is geen schijnvrees.

Dreigingen en op- en aanmerkingen over de persoon of familie weerhoud integere aspirant politici ervan om deel te nemen. Als ze al niet gepest of weggejaagd worden dan staat hun in elk geval geen promotie te wachten.” http://www.kkc-curacao.com/column-casimiri-miho-opshon-korsou-zoektintegere-bestuurders/#more-146202 Column Casimiri | Mihó Opshon Kòrsou zoekt integere bestuurders, Geplaatst op 26 februari 2016 door redactie KKcuracao

--------------------------------

79

Georganiseerde misdaad Dit weekend een opmerkelijke uitlating van de premier van Curacao.

Het vermoeden bestond al wel, maar nu zegt de hooggeplaatste volksvertegenwoordiger het zelf.

Hier kiomt het.

"Volgens de premier is de gemeenschap op Curaçao ‘diep gedaald in onze normen en waarden’. ,,De sociale verloedering viert welig tij. Jammer genoeg hebben we te weinig aandacht besteed aan het aspect mens en het sociale aspect, alles draait nu om materialisme en geld, de georganiseerde misdaad heeft zijn intrede gedaan in dit land en je zult verbaasd zijn tot waar. We hebben een heel groot probleem.”

Bron : Antilliaans Dagblad, 13 februari 2016, interview premier Whiteman van Curacao Tja, tot waar heeft de georganiseerde misdaad haar intrude gedaan? Daarover gaan veel geruchten. Dat gaat bijvoorbeeld over het opvallend vaak betalen in casino's met een biljet van 500 euro (een toerist heeft zo'n biljet niet snel in z'n zak, en de euro is geen gangbare currency hier op Sint Maarten, want dat is de dollar). Of over de invloed van sommige bedrijven/organisaties op parlementsleden, en zelfs over het functioneren van het openbaar ministerie.

Het zijn geruchten. Maar zo'n berichtje in de krant van de prime minister zelf zet je toch weer even aan het denken. Okee, dit gaat over Curacao, maar er liggen op veel gebieden veel paralellen met Sint Maarten. Wellicht ook op dit vlak. Dat doet de vraag rijzen hoe groot het zelfreinigend vermogen is van een kleine gemeenschap.

SXM, 15 februari 2016. ___________________________ 80

Onderwijs WILLEMSTAD — Slechts 30 procent van de studenten van de University of Curaçao (UoC) slaagt in het eerste jaar voor hun propedeuse. In het tweede jaar is dat 48 procent. En slechts 11 procent studeert binnen de gestelde tijd van hun studie af. Verreweg de meesten doen er langer over.

De uitspraken van rector magnificus Francis de Lanoy tijdens de laatste dies natalis, namelijk dat het instroomniveau van een groot aantal studenten te laag is, baren het parlement zorgen. De UoC moet wonderen verrichten om de studenten bij te spijkeren zodat ze kunnen afstuderen volgens de vereiste criteria.

En dan nog is een veelgehoorde klacht dat het niveau niet aansluit op de arbeidsmarkt. Er is dus sprake van desintegratie tussen het primaire, secundaire en tertiaire onderwijs en dat brengt de naam van de UoC in diskrediet.

De Lanoy en zijn team van decanen en kwaliteitsmanager waren vandaag 1 februari 2016 in de Staten om nadere uitleg te geven over de constateringen."

Bron: Amigoe, 1 februari 2016

De reacties vanuit het parlement waren verschillend.

"Klopt dit wel," aldus een afgevaaardigde, "heeft u harde cijfers? Misschien moeten we eerst een onderzoek doen."

Een ander zei: "laten we hier een landelijke conferentie over houden zodat de problematiek en de eventueel benodigde oplossingen van alle kanten kan worden bekeken."

Weer een ander zei: "ja het klopt wel, maar als je wilt dan lukt het je toch echt wel, want het is mij en mijn broers ook gelukt om een diploma te halen."

81

En tenslotte enkele afgevaardigden die verontwaardigd zeiden:"waarom vertelt u dit ons nu pas, als wij dit eerder hadden willen weten dan hadden we eerder maatregelen kunnen nemen" Dit is een vrije vertaling van mij, maar wel de kern van hetgeen werd gezegd. Ik kan daar een kwalitatieve mening over aangeven, maar een scherpe geest kan zijn Eigen conclusies trekken, denk ik.

Nog diezelfde dag stond er nog een artikeltje in de krant, precies berichtje onder dat vorige berichtje. De eerste maatregel leek al snel genomen.

Verplichte toets voor leraren De aangekondigde verplichte reken en taaltoets voor leraren is de druppel. Dat zegt Darius Plantijn, woordvoerder van Sitek tegenover het Antilliaans Dagblad.

De onderwijsvakbond is niet blij met de test.

Volgens Plantijn zitten docenten niet te wachten op nog meer druk. De bond stelt dat de leraren een steeds hogere werkdruk ervaren door de vele probleemleerlingen en de beperkte professionele ondersteuning van specialisten.

Bron: ParadiseFM reacties Freek | 2 februari 2016 om 15:47 | Beantwoorden Het grote gewijs in verband met de deplorabele stand van het onderwijs is begonnen: wie heeft het gedaan? Het zal uiteindelijk die boom wel zijn die tegen m’n auto is gebotst.

Brian S | 2 februari 2016 om 14:48 | Beantwoorden Als je zelf niet kan rekenen en een taal slecht beheerst hoe kan je dan met probleem kinderen omgaan?

Tuna | 2 februari 2016 om 14:18 | Beantwoorden Als je als volwassene een simpele reken en taaltoets als “druk” ervaart dan is er wat anders aan de hand.

82

Ik moest glimlachen om inhoud en de de combinatie van de twee artikelen en het commentaar erop, maar eigenlijk is dit natuurlijk een Trieste zaak.

In st. Maarten spelt dit ook maar misschien ietsje minder ernstig. Maar ook hier komen veel kinderen rond 1.30 pm thuis en is er niemand voor hen omdat vader (indien uberhaupt deel uitmakend van het gezin) en moeder allebel aan het werk zijn. Als oma in de buurt is dan houdt zij een oogje in het zeil en anders soms het oudere broertje of zusje of de buurvrouw. Maar vaak ook niet.

Een mooie ontwikkeling voor sociale ontsporing. Schoolbesturen zien dat ook wel en zoeken naar oplossingen. Zo is er een schoolbestuur dat de schooltijden gaat verruimen tot 3 uur pm, maar dat stuit op weerstanden van zowel leraren, leerlingen als ouders. Want wie moet de kinderen rond 3 uur ophalen van school. De ouder kan niet zomaar vanuit het werk weg. Met de huidige tijden kan het ophalen in de middagpauze. De leerlingen zien het niet zitten om binnen een lessysteem nog langer in zo'n warme benauwde schoollokaak te zitten (want bijna allen hebben geen airco) en dat geld ook voor de leraren die eigenlijk na 1 uur pm ook total loss zijn door de grote lawaaigige en warme Sommigen pleiten voor uitbreiding van de al bestaande naschoolse opvang voor iedereen tot 12 jaar en zo mogelijk tot 16 jaar. Maar dat vergt wat investeringen in accommodatie en personeel. Kortom, men is wel zoekende, maar echt tastbare stappen voorwaarts heb ik nog niet gezien. Overigens ishet natuurlijk deels ook een verantwoordelijkheid van de ouders zelf, maar die lijken te druk met het Eigen hoofd boven water houden.

______________________________

83

Hier en Nu Het gedrag van de bewoners van de Caribische eilanden komt voort uit de achtergronden van de verschillende rassen en herkomst daarvan in het verleden. En natuurlijk ook de relatief geisoleerde ligging van de eilanden.

Radio en Tv waren er al wel maar vaak alleen met plaatselijke zenders. De verbindingslijnen met de rest van de wereld waren gewoon nog niet zo ontwikkeld. Een kwestie van techniek. De kranten uit het buitenland werden ingevlogen met de vliegtuigjes die landen op de eilanden. Het nieuws was daarmee meestal tenminste3-5 dagen oud.

Met de techniek van de laatste decennia komt de wereld meer en meer vrijwel rechtstreeks op je bordje. Ook hier op de Cariben.

De mens krijgt daarmee veel impulsen te verwerken. Steeds meer en meer. Dat is ook in de Cariben van invloed op het gedrag en de beleving van mensen.

De van oudsher bestaande cultuur van relaxed zijn en je niet al te veel zorgen maken over de dag van morgen, gewoon lekker leven in het nu, staat ook hier onder druk. Ik schreef daar al eerder over in mijn blog.

Er zijn mensen die dit signaleren en een tegenwicht proberen te bieden. Via een gedicht bijvoorbeeld.

Hier komt het.

Heeft u dat ook?

HEEFT U dat ook meneer, mevrouw dat u soms denkt: ‘He, moet dat nou?

Al die ellende op tv.

Het negatieve telt meer mee.’

84

Heeft u dat ook mevrouw, meneer dat u dan denkt: ‘Daar gaan we weer.

Het zicht op al dat mensenleed vertekent alles wat ik weet.

Vervormt mijn denken en mijn doen, verbeeldt een rampenvisioen.

Hoe willen wij zo verdergaan?

Wie kan nog ‘s werelds zorgen aan?’

Maar zie, daar is dat lachend kind.

Het zwemmen in de regenzee.

Die koele zwoele zachte wind, Intimiteit van tijd voor twee.

Die roze-rode ochtendlucht Het volgen van een vogelvlucht Geluksmomenten manen u: Geniet meer van het hier en nu!’

JACINTA SNOEREN, Curaçao, bron amigoe 29 januari 2016

85

Hoe gaat 't met Sint Maarten?

Zo af en toe stel ik die vraag om even stil te staan bij de actualiteit.

De laatste keer was in November 2015, geloof ik.

Soms vertellen een paar woorden meer dan een heel verhaal.

“We have had five governments and three prime ministers in five years.

If we continue at this rate we will soon run out of prime ministers and ministers�.

(C) Prime Minister William Marlin, meet-and-greet 17 Januari 2016 St. Maarten House in the Hague, gepubliceerd in the Daily Herald van 18 januari 2016.

Dit zegt veel over de huidige situatie.

In november 2015 leek het er nog op dat er binnen 4 maanden verkiezingen zouden worden gehouden.

Maar de nieuwe regeringsploeg heeft inmiddels besloten dat nog even uit te stellen tot September 2016. Als reden werd opgegeven dat men dan de tijd had om gebreken in het verkiezingssysteem te repareren.

Nu ben ikzelf al vaak te optimistisch in de planning van dingen, maar hier kunnen ze er ook wat van.

Zelfs ik - met mijn optimism - kan zien dat het wijzigen van het verkiezingssysteem, waarvoor dus wetten moeten worden gewijzigd, en mogelijk de constitutie (grondwet), en mogelijk instemming van de overige Koninkrijkslanden echt niet haalbaar lijkt in 8 maanden tijd. Okee, er is inmiddels wel een commissie aan het werk gezet die advise moet uitbrengen in 86

maart 2016, maar dan moet het wetgevingstraject nog gaan starten. nee, dat zal niet gaan lukken denk ik.

Ondertussen is de (geringe) economische groei tot stilstand gekomen. Er lijken wat minder toeristen binnen te komen dan voorgaande jaren. Waarom is niet helemaal duidelijk. Financieel heeft de government weinig speelruimte. Men heft geconcludeerd dat dit kan worden opgelost door de inning van verschuldigde belastinggelden te verbeteren. Een mooi streven, zoals dat ook al wel door voorgaande minister van Financien al wel is aangekondingd.

We zullen zien hoe het gaat de komende tijd.

SXM, 20 januari 2016. ______________________

87

Misverstand; de plaatselijke zonderling Het weekend heeft zo z’n vaste gewoontes.

Op zaterdagochtend even een balletje tennissen, daarna even een boodschapje doen, dan koffie drinken, naar het strand, middageten, siesta doen, beetje computeren en andere hobbies, avondeten koken, TV uitzendingen kijken via ‘uitzending gemist’, muziekje luisteren wat lezen en dan lekker slapen.

En de zondag gaat in een ongeveer gelijk tempo, maar dan wordt het tennissen ingeruild voor een rondje fietsen en wordt er ’s avonds live TV gekeken via BVN om studio sport te volgen. Ja, met name de belevenissen van FC Utrecht blijven een trekker. En als het ’s middags erg warm is, dan pak ik even een bioscoopje; de airco staat daar altijd lekker koud en soms mag ik een kaartje op seniorentarief (afhankelijk van de cassiere).

Afgelopen zaterdag was het weer zover. Even naar het strand. Ga ik dan inksaf (richting het strand aan de Simpson Bay of ga ik rechtsaf naar het strand aan de zeekant (Beacon Hill ligt immers op een landtong in zee). Bepalend is soms hoe de wolken gaan en waar ze zijn. Deze zaterdag was wel erg bijzonder. Er was weinig wind. De wolken bewogen niet heel erg, maar door onstabiele lucht groeiden er wel hele grote bloemkoolwolken (stapelwolken). En de grens van die wolken was precies boven Beacon Hill. Het gevolg was dat het strand ten oosten (Simpson Bay area) in de schaduw was met een dreigende regenbui en het strand aan de westzijde in de zon. Dat werd dus mijn plekje zaterdag.

Ik ging welgemoed op pad met mijn bezem. Die gebruik ik om een betonnen plateau op het strand schoon te vegen van zand zodat ik daar lekker kan liggen.

Twee mannen op het strand stonden een beetje gek te kijken naar die bezem, dus ik voelde me genoodzaakt de aanwezigheid van die bezem te verklaren. “Ik moet even wat zand wegvegen” zei ik met een armgebaar wijzend naar het betonnen plateau in verte. Maar die mannen zagen alleen mijn brede armgebaar die naar het zandstrand wees. “Okee, good luck mate, dan heb je nog wel even wat te doen voorlopig” zo was hun reactie. Ze zullen wel gedacht 88

hebben: ‘laten we die plaatselijke zonderling maar niet al te veel lastig vallen en gewoon lekker het strand laten vegen’.

SXM, 10 januari 2016

___________________________

89

Police Dutch-side detain Gendarmes French side after brawl in beach bar Op Sint Maarten krijg je feitelijk 2 voor de oprijs van 1. Kom je op visite hier dan heb je de Dutch-side en de French side. Er is wel een grens maar die is meer symbolisch. Maar toch niet helemaal. Want met de overschrijding van die grens kom je in een ander land met andere regels, verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Mensen die daar mee te maken hebben zijn bijvoorbeeld de politiemensen. Die hebben geen bevoegdheid om over de grens wapens te gebruiken of mensen met geweld te overmeesteren, vast te houden en af te voeren. Dat kan soms bijzondere situaties geven.

Zo werd 2 jaar geleden tijdens de viering van een officiele plechtigheid een escorte van dutch-side ministers uitgevoerd door de politie van de dutch-side op de grens tegengehouden door de politie van de French side omdat de dutch-side politie die de escorte vormeden gewapend waren. En andersom is dat ook wel eens gebeurd.

In de krant van afgelopen maandag stond weer een mooi verhaal over zo'n conflicterende situatie. Ik heb er hartelijk om gelachten en zag het hele gebeuren zo voor me. Hier komt het.

MAHO--Dutch-side police detained three men who identified themselves as Gendarmes on Monday evening after what some said was a fight at Sunset Beach Bar involving a security guard that led to a scuffle with the police officers.

The Dutch-side police were summoned to the scene of the fight and, according to reports reaching the press, another fight ensued between the police and the Gendarmes.

Both sets of lawmen subsequently called for backup. Several Gendarmerie vehicles were spotted in the area and reportedly there was a standoff between the two sides. Eventually, the French-side lawmen retreated and the three involved in the fight were detained for assault.

90

It is understood that one of the detained men is a high ranking official.

05 January 2016 / https://www.thedailyherald.sx/islands/54548-police-detaingendarmes-after-brawl-in-beach-bar De volgende dag haastten de politie van dutch-side en french side zich om te verklaren dat het verhaal in de krant niet klopte en dat het allemaal wel meeviel. Te constateren viel in ieder geval dat de lezingen uiteen lopen, afhankelijk van wie je het vraagt.

SXM, 6 januari 2016.

---------end document - -----------------

91