52e jaargang | 5 augustus 2020
Oogsten 3
Weer kermis 5
In de Biechtstoel
7
Zomerfoto 8
32
Gemeentenieuws 12
Ex-coronapatiënte waarschuwt voor ingrijpende gevolgen
‘Niemand kan zeggen hoe ver ik ga komen’ GEMERT – Als José Geurts de lezers van deze krant een ding zou willen meegeven, is het dat ze voorzichtig moeten blijven. “Doe je ding, altijd binnen zitten is ook geen optie. Maar blijf opletten, het virus is nog niet weg”, waarschuwt ze. Hoe hard het kan toeslaan, weet ze als geen ander. Op 16 maart werd de 65-jarige Gemertse ziek en ze is nog altijd zwaar aan het revalideren. Of ze ooit weer normaal kan lopen is nog niet duidelijk, al knokt ze er keihard voor. Door Wim Poels
van Helmond gebracht. De arts geeft Broer toeMet een rollator beweegt stemming zijn vrouw een José zich door het huis. afscheidskus te geven. Hij “Ze loopt nog steeds niet zou haar immers zeker zoals het hoort”, zegt drie weken niet meer haar man Broer. Want zo- wakker zien, voorspelt de dra ze een been optilt, medicus. “Het verbaasde gaat de voet naar benemij dat het mocht”, zegt den hangen. Alleen dank- Anthony nu. “Ik denk dat zij anti-slipkousen blijft ze de dokter vermoedde dat overeind. De spieren daar het ook helemaal fout zou functioneren nog lang niet kunnen gaan.” naar behoren. “De een Nog diezelfde dag wordt heeft een probleem met José in een kunstmatige de longen, de ander met zijn armen. Ik ben voor zo- slaap gebracht en overgebracht naar de IC in Dorver mij bekend de enige drecht. De eerste twee wedie het zo zwaar aan de ken mogen Broer en voeten heeft. Heel veel Anthony niet eens op bemensen ondervinden zoek komen. Wel hebben ze langdurig gevolgen van drie keer per dag telefohet coronavirus, maar allemaal op een andere ma- nisch contact en het ziekenhuis stuurt af en toe nier. Dat maakt het heel filmpjes. “Die zitten nog in apart.” En verder kan ze mijn telefoon en als ons gewoon nog niet veel. moeder ze wil zien, dan “Een beetje voor de tv mag dat natuurlijk. Maar ik hangen. Zelfs een blikje heb ze zelf ook nog niet beopen maken lukt niet.” keken. Ik weet dat mijn Terug naar de dag waarop moeder een paar keer op het begon, die gewraakte haar buik werd gelegd en ik heb nog niet zo’n behoefmaandag 16 maart. José te haar zo te zien liggen.” voelt zich hondsberoerd en appt zoon Anthony aan Na twee weken mag er het eind van de nacht dat wel bezoek komen. Tegen de regels in rijden Anthohij haar man Broer op moet komen halen. “Mijn ny en Broer samen dagelijks naar Dordrecht. Telmoeder was bang dat ze corona had. En mijn vader kens mag er één persoon op bezoek komen, de anheeft hartproblemen, als iemand tot de risicogroep der blijft in de auto zitten. Ze hebben een gesprek behoort, is hij het”, legt hij uit. Broer zelf denkt er met het hoofd van de IC. “Die dag vertelde hij dat anders over: hij moet en het fifty fifty was. “Het zal zijn vrouw verzorgen. wordt niet beter, het Dat hij daarbij zelf ook riwordt niet slechter”, alsico’s loopt, vindt hij op dus de arts. José hield dat moment niet belanghoge koorts, soms boven rijk. “Ik heb heel veel geluk gehad”, beseft hij nu. de 40 graden. De zuurstofVanaf dat moment is José opname was aan de lage kant, het was duidelijk al haar herinneringen kwijt, tot ze 6,5 weken la- dat haar longen het zwaar ter in Helmond wakker zal te verduren hadden. “Daardoor kregen we onworden. Aanvankelijk derweg en thuis een voor blijft ze thuis, haar toeons nieuw soort gesprekstand verslechtert geleiken”, vertelt Broer. “Wat delijk. Precies een week als José het niet haalt?” nadat ze ziek is geworden, op maandag 24 maart aan het eind van de Na vijf en een halve week nacht, wordt ze per ambu- wordt José op verzoek lance naar het ziekenhuis van Broer en Anthony
Anthony, José en Broer overgeplaatst naar de IC in Helmond. Toeval of niet, vanaf dat moment is de koorts gezakt en kort daarna wordt ze wakker. “De eerste verpleger die ik zag kwam toevallig uit Gemert, dat gezicht kende ik. Ik kan me herinneren dat ik me in het begin niet kon bewegen en niet kon praten”, vertelt José. “Ik dacht dat ik slachtoffer was van een ongeluk. Maar het personeel vertelde me dat ik corona had. Daar had ik nog nooit van gehoord. Dat er niemand op bezoek kwam, ik begreep het niet. Ik dacht dat iedereen om me heen gek geworden was.” José was dus ook veel informatie uit de weken net voor haar ziekte kwijt, want dat was de periode waarin dit soort maatregelen werden ingevoerd. Waren Broer en Anthony al lang blij dat José er nog
was, voor haarzelf begon het toen pas. Ze had niet half door hoe verzwakt ze was, ook door het lange verblijf op de IC. “Ik bleef maar roepen dat ik fysiotherapie wilde, dus op een dag werd ik in een rolstoel naar die therapeut gebracht. “Jij denkt dat je er al aan toe bent. Dan sta maar op”, begon hij. “Nou, ik bleek helemaal niks te kunnen. Dus zette hij me overeind tussen twee steunen. ‘Ga maar lopen.’ Ik kon het niet.” Twee weken later mocht ze toch naar Blixembosch, het revalidatiecentrum in Eindhoven waar ze veertien dagen zou verblijven. “Ik ben José en op 2 juni, mijn 65e verjaardag, ben ik thuis”, stelde ze zich voor. Ze koos voor de harde aanpak, knokte keihard. “Ik heb daar gezien
hoe anderen zijn gebroken. Ze zijn weken van hun leven kwijt, kunnen dingen niet meer en hebben er moeite mee dat te dragen. Ik heb ergere dingen meegemaakt – (José en Broer verloren enkele jaren geleden een dochter aan kanker, red) – en ik wil vooruit.” Hoe dan ook, op 31 mei was ze inderdaad thuis. “Dat was heel raar. Ineens was ik totaal afhankelijk. Beneden was een bed neergezet, maar dat deed me te veel aan mijn dochter denken. Dus kroop ik met handen en voeten de trap op. Eenmaal boven was ik kapot. Het bed verdween na een paar dagen. Nu doe ik fysiotherapie in Gemert, ga ik langzaam vooruit. Maar niemand kan me zeggen hoe lang ik nog zo afhankelijk ben en in hoeverre ik zal herstellen.”
VOETINSTITUUT
“Mensen nemen het tegenwoordig minder nauw met afstand houden”, ziet ook Anthony. “Anderhalve meter gaat gewoon niet altijd, kijk maar in de supermarkt.” Juist daarom vindt José het belangrijk om haar verhaal te vertellen. “Ik blijf ook niet achter de geraniums zitten, ik ga echt wel de deur uit. Maar blijf alert . Het virus is er nog en het kan ingrijpende gevolgen hebben.”
Huisstijl drukwerk Promotie drukwerk Binnen- & Buitenreclame Stickers Horeca drukwerk Wij laten uw grafische ideeën werkelijkheid worden
PENNINX van helvoort Grafisch bedrijf BV
De lokale omroep met radio en tv voor Gemert-Bakel www.omroepcentraal.nl
ORTHOPEDIE PODOTHERAPIE • PODOLOGIE www.devoetspecialist.nl • 0492-361553
.nl Vliet 24, 5422 VV Gemert Tel. 0492 37 11 37
Gemerts Nieuwsblad is een uitgave van Gemert Media BV en wordt huis-aan-huis verspreid in een oplage van 30.000 exemplaren.