Exit flipbook (1)

5 x het mooiste Edinburgh volgens een Nederlandse local

2015

EMIGREREN:

Een droom of

een nachtmerrie?

“Als je niks probeert, gebeurt er ook niks.�

2015 : : : :

Het portret van een jonge globetrotter

: : : :

: : : :

Leven met je gezin aan de andere kant van de wereld

: : : :

: : : :

Achter schermen

de bij

Floortje Dessing

: : : :

EXIT, LEES EN DROO WEG

OM

Reizen Ik kan er van kinds af aan al geen genoeg van krijgen. Heerlijk, de dagen aftellen totdat je eindelijk je koffer kunt pakken en met je paspoort in de hand vertrekhal twee van Schiphol binnenloopt! Maar ook voor een langere tijd, zo niet voor altijd? Ik zou het me god niet durven!

Van de zomer ben ik drie maanden van huis geweest om te werken op een Zuid-Franse camping aan de Middellandse Zee. Een geweldige ervaring om mee te maken en om jezelf te leren kennen, maar wat vond ik het ook heerlijk om de grensovergang van Nederland weer over te rijden. Dit zette me echter wel aan het denken: waarom en hoe durven zoveel Nederlanders te emigreren naar een ander land? En zie hier: de geboorte van Exit.

Een van ’s Nederlands bekendste globetrotters is presentatrice Floortje Dessing. Voor haar nieuwste televisieprogramma, nu al genomineerd voor de Gouden Televisier-Ring, reist zij af naar mensen die op de meest afgelegen plekken wonen. Ik sprak met de hoofdredactrice van ‘Floortje naar het einde van de wereld’ en kwam erachter hoe zij deze extreme verhalen vinden. Daarnaast laten Julia Gieskes, Quirine van Egmond, Katrien Lammerts en Lisette de Bree met hun persoonlijke verhalen zien wat voor een droom, of juist nachtmerrie, een emigratie kan zijn.

Ook lees je in deze uitgave waar je aan moet denken als je wilt emigreren binnen Europa. Met een checklist kun je aan de slag en beginnen met jouw vertrek. En ik? Deze zomer tover ik mezelf weer om tot een echte Fransman (elke avond slakken eten met rode wijn!) en blijf ik er misschien wel voor veel langer hangen dan drie maanden.

Of is dit nu puur stoerdoenerij? We zullen het zien!

Veel leesplezier,

Mitchel

Inhoud INTERVIEWS 6. Portret

Twee jongeren laten zien waar ze over de hele wereld hebben gewoond tijdens hun leven. Van Singapore tot Italië: waar voel je je nu echt thuis?

14. Wereldreiziger strijkt neer in Edinburgh Quirine van Egmond heeft al over de hele wereld gewoond, maar is nu neergestreken in Edinburgh; de plek waar veel Nederlandse jongeren naartoe emigreren. Maar waarom nou juist Schotland?

22. Je familie aan de andere kant van de wereld

27. Project Bulgarije

Je hart luchten of het thuisfront op de hoogte houden: Katrien Lammerts blogt over haar emigratie naar het thuisland van haar partner: Bulgarije.

Je reist samen met je familie de hele wereld over en eindigt in Australië, waar de scholen een beetje tegenvallen.

Zou jij ook alleen terug durven? Julia Gieskes durfde het wel en woont nu alleen in Nederland.

30. Jeugddroom ‘gewoon’ naleven

Hun droom: alles verkopen en naar het zuiden vertrekken. Lisette de Bree emigreerde naar Spanje, maar helaas viel haar droom in duigen toen het plan tot twee keer toe niet slaagde.

........... ............. ............. ............. ............. ............. ............. ..

8. Achter de schermen bij Floortje Dessing 4

Met haar programma ‘FLoortje naar het einde van de wereld’ reist Floortje Dessing de hele wereld over om op bezoek te gaan bij mensen die zijn geëmigreerd naar het spreekwoordelijke einde van de wereld. Hoofdredactrice Hanneke van Bindsbergen legt uit hoe zij deze bijzondere verhalen vinden.

....... ............. ..............

ACHTERGROND

KNOW HOW

34. 5x Edinburgh met een Nederlandse local Quirine woont in een historische wereldstad, maar waar moet je nu heen? 5 Tips van een Nederlandse local!

13. Cijfers zeggen zoveel meer dan...

18. How to...

26. Lijstjes enzo

20 Mitchell 20 Brno

28 Veliko Tarnovo 14 Edinburgh 20 New York 30 Torrox Costa

20 Willemstad 20 Bali / Bangkok

22 Sydney

6.

8.

5

22.

30.

14.

20.

Portret

GEWOOND: 1992 - 1994 Jerez de la Frontera, Spanje 1994 - 2003 Soest, Nederland 2003 - 2007 Kuala Lumpur, Maleisië 2007 - 2010 Santiago, Chili 2010 - 2011 Rotterdam, Nederland 2011 - 2011 Salamanca, Spanje 2011 - 2012 Singapore, Singapore 2013 - 2015 Den Haag, Nederland

6

NAAM:

Renée-Anne de

Rond GEBOREN: 4 mei 1992, Jerez de la Frontera in Spanje FAVORIETE WOONPLEK: Deze vraag hoor ik best vaak als ik de lijst met mijn woonplekken opsom. Ik vind het alleen zo moeilijk om uit te kiezen. Dit komt natuurlijk ook doordat ik op zulke afwisselende en unieke plekken op speciale momenten in mijn leven heb gewoond.

Ik heb met zulke diverse en opvallende culturen geleefd, ze hebben allemaal mijn leven beïnvloed.

TOEKOMSTIGE WOONPLEK: Tot nu toe heb ik me nog nergens echt thuis gevoeld, tot het moment dat ik voor de eerste keer in San Francisco was. Mijn broer ging daar voor vijf jaar studeren. Tijdens mijn eerste reis daarheen voelde dat gelijk als thuiskomen. Vanaf dat moment wist ik dat ik daar ooit een keer wil wonen!

2015 - Heden Amsterdam, Nederland

GEWOOND: 1994 - 2006 Soest, Nederland 2006 - 2007 Dongo, Italië 2007 - 2009 Soest, Nederland 2010 - 2011 Londen, Engeland 2012 - 2014 Leeuwarden, Nederland 2014 - 2015 Bali, Indonesië 2015 - Heden Bangkok, Thailand

7

NAAM:

Rik Batenburg

GEBOREN: 22 augustus 1994, Baarn in Nederland FAVORIETE WOONPLEK: Voor mijn studie International Hospitality Management in Leeuwarden woon ik nu in Bangkok voor een half jaar.

Hiervoor woonde ik in Bali, wat echt een paradijs. Maar in Bangkok gebeurt veel meer, wat het daar een stuk levendiger maakt.

Maar een Aziatisch land bevalt tot zover heel erg goed!

TOEKOMSTIGE WOONPLEK: Op de bucketlist staat nog Australië. Daar wil ik me ooit nog een keer vestigen. Het land fascineert me enorm, en het leven van een echte surfer lijkt me geweldig. Met mijn studie heb ik baangarantie over de hele wereld, dus wie weet!

e

st i o o m e d e w n e d n i v is n n e a i d h , c t oi o n l ‘Miss e w n e l a h r m ve o t ch a r b l o v .’ e i n j s i s z i e m t r n a u h ba d n i v on

8

Achter de schermen bij Floortje’s zoektocht Floortje Dessing reist al jaar en dag de wereld over voor het maken van de mooiste reportages over steden en landen. Sinds twee seizoenen presenteert ze echter ook het mateloos populaire programma “Floortje naar het einde van de wereld”. Samen met Hanneke van Bindsbergen zoekt ze mensen die op de meest afgelegen plekken ter wereld wonen. Maar hoe vinden zij deze praktisch onvindbare mensen?

E

en oud spreekwoord luidt: een goed begin is het halve werk. Bij een goed begin hoort natuurlijk een goede voorbereiding. Al vijftien jaar zorgt Hanneke voor deze voorbereiding samen met Floortje, voordat de presentatrice zelf op reis gaat. “Ik heb samen met Floortje voor veel programma’s gewerkt.

Van Yorin Travel en RTL Travel tot 3OpReis. In die programma’s draait het vooral om de bestemming op zich. In één aflevering laat je zoveel mogelijk zien van een land of stad.

Daardoor is er minder ruimte voor persoonlijke verhalen.”

Het begin Zo ontstond het plan om een programma te maken waarin Floortje meer tijd neemt voor de plekken die ze bezoekt en de mensen die er wonen. Een idee waar Floortje al jaren mee rondliep. “Het moest om mensen gaan die hun hart hadden gevolgd. We wilden de echte verhalen vertellen. Uiteindelijk

kregen we de kans van NPO1 om het programma ook daadwerkelijk te maken. Toen werd Floortje alleen voor de eerste keer ziek, dus werden alle plannen een jaar vooruit geschoven.” Tot haar verrassing sloeg het eerste seizoen ineens wel heel erg aan toen de afleveringen eenmaal werden uitgezonden. “Het viel ons zo zwaar om het eerste seizoen te maken. Mensen zeiden af, het vlotte niet. Maar de kijkcijfers waren verbluffend.”

Zoektocht Hanneke’s taak op de redactie is het research-gedeelte. Zij belt iedereen, houdt mailcontact en polst of alles lukt of gaat lukken.

Ze plant de datum en regelt verder alles. “De aanvliegroute naar onze hoofdpersonen is heel anders dan normaal. Vaak pakken we gewoon simpelweg de kaart erbij en kijken we waar we topografisch uitkomen.

Dan ga je graven, graven en graven. Soms zelfs eindeloos zoeken.”

Ook met de plekken die ze uitzoe-

9

10 ken voor de afleveringen houden ze rekening. Zo willen ze een afwisseling tot het vaste land en eilanden, koude gebieden afwisselen met subtropisch gelegen plekken en ga zo maar door. “Ook moet de hoofdpersoon Engelstalig zijn. Zo kan Floortje gewoon communiceren met de desbetreffende mensen. Als dit met een tolk zou moeten gebeuren, loop je de kans dat je de essentie van het verhaal misloopt. Als ze dezelfde taal spreken zorgt dat voor een persoonlijker gesprek.”

Uitdaging Soms is het alleen niet heel makkelijk om de personen te bereiken.

Dat is vaak een hele uitdaging. In het eerste seizoen reisde Floortje af naar Chili. “We hadden een plek gevonden waar we heen wilden en via de havenmeester die ik belde, kwam ik erachter dat er een Nederlands meisje in de buurt zou wonen. Hij noemde mij ook een naam, maar hoe ik ook zocht, ik vond niks. Toch was hij er zeker van dat ze bestond en dat ze goed over dingen kon praten. We beslo-

ten uiteindelijk om er, zonder haar ooit te hebben gesproken, heen te gaan.” Ze bleek gelukkig daadwerkelijk te bestaan en fungeerde zo als hoofdpersoon in de derde aflevering. “Een jongen uit het nieuwe seizoen kon ik per telefoon bereiken, maar waar hij woonde had hij maar op één vierkante meter bereik en moesten we snel bellen, want hij kon in de tussentijd worden aangevallen door een ijsbeer. Het maakte niet uit waar ik was of hoe laat het was: als hij belde moest ik hem gelijk opnemen zodat we dingen konden plannen.”

Betrokken

Hanneke reist nooit mee als ze gaan draaien voor het programma.

“Vroeger ging ik wel overal mee naartoe, maar tegenwoordig heb ik een kind, dan is het simpelweg onhandig. Ik ben alleen zo betrokken bij de productie, dat het soms voelt alsof ik er wel bij ben. Floortje en ik spreken elkaar tijdens een reis dagelijks. We kennen elkaar door door, dus ik kan haar vanuit Nederland helpen als er iets is.” Tijdens

de reis doet Floortje overigens heel veel zelf en ook tijdens de montage bepaalt de blondine veel. “De eerste twee dagen van de montage van een nieuwe aflevering doet Floortje zelf om ervoor te zorgen dat de aflevering er ruw opstaat.

Een regisseur gaat dan verder waarna Floor het zelf nog een keer doorneemt. Ik maak het vervolgens af en zorg voor titelbalkjes en de aftiteling en dat soort dingen.”

Mooiste verhaal Voor Hanneke was het verhaal over een gezin dat op een ingevroren schip in Canada woonde het meest bijzondere verhaal: “Het was zo’n extreme manier van wonen wat die mensen deden. De wc bevond zich achter een stuk ijs en op de slaapkamers van de kinderen vroor het soms wel 2 graden. Toch waren het zulke gewone mensen en leefden ze met volle overtuiging het leven.

Dit verhaal staat waar ons programma voor staat: mensen die hun hart volgen.”

FUNFACTS “FLOORTJE NAAR HET EINDE VAN DE WERELD” gen

temmin Reisbes 1 seizoen

- Nieuw-Z - Noorweegeland - Chili en - Au - Faeroërs-tralië Eil - Canadaanden - Zambia - Afghanis tan

Reisbestemmingen seizoen 2*

- Tanzania - Sint-Helena - Canna Island - Ecuador

* Floortje werd wederom ziek, dus de opnames van het tweede seizoen werden vroegtijdig afgebroken.

Naar de aflevering op Sint Helena waarin de verzorger van ‘s werelds oudste schildpad centraal stond, keken 2,1 miljoen mensen 11

@Floortjedessing

“vBaisjtngae-

n vrore ren: giste zo ens sterv Voor koud. nder, Alexa perhoofd van soon de af ing, lever heel al norma

“

Bram o r p t i d e t e m “Samen afgemaakt voor de montageaflevering van mn eerste programma nieuwe egin januari vanaf b

12

“

“ De

hele reda ctie van ‘Floortje n a a r het einde van d e w ereld’ is deze w e e k w e er begonnen h i e r b i j BNN/VARA: -)

“

Cijfers zeggen zoveel meer dan...

ScandinaviĂŤrs zijn van alle Europeanen het meest Inwoners tevreden over de kwaliteit van hun leven. van Finland, Denemarken en Zweden geven een 8,0.

Wij zijn ook een best BULGAREN ZIEN HET ALLEMAAL IETS tevreden volkje en geven ons MINDER POSITIEF IN leven gemiddeld een 7,8.

EN STAAN MET EEN 4,8 ONDERAAN.

Bij de laatste Europese volkstelling (2011) bleek dat 470 duizend in Nederland geboren personen in een ander land wonen.

Van het totaal aantal Nederlanders in het Verenigd Koninkrijk was 49% onder de 30 jaar.

zoveel mensen wonen er per vierkante kilometer in het meest dichtbevolkte land ter wereld: Macau (Volksrepubliek van China).

Toe aan meer rust? Verhuis dan naar Groenland! Daar wonen gemiddeld 0,03 personen per vierkante kilometer.

In 1993 was dit bijna de helft: namelijk 74.788 Nederlanders die hun geluk in een ander land opzochten.

19.433,

In 2013 emigreerden 145.669 Nederlanders

47% van de Nederlanders die in Duitsland wonen, is 50 jaar of ouder.

13

14

‘Het is zo’n geweldige stad, zó mooi!’

Wereldreiziger strijkt neer in Edinburgh Uit cijfers van de laatste Europese volkstelling blijkt dat Nederlandse jongeren ondervertegenwoordigd worden als het gaat om emigreren. Behalve in het Verenigd Koninkrijk, daar blijkt de helft van het aantal Nederlanders dat daar woont onder de dertig jaar te zijn. Quirine van Egmond (1991) is ĂŠĂŠn van hen, maar waarom woont ze nu precies in Schotland?

15

“V

16

roeger reisde ik al heel veel samen met mijn vader. We bezochten echt zo veel verschillende plekken op de wereld, dat het kriebelen om meer van de wereld te zien toen al begon,” vertelt Quirine. In 2010 vetrok de Amersfoortse dan ook naar Finland voor een uitwisseling met haar school. “Hier ontmoette ik een Australiër: Josh. Het klikte vanaf moment één, ik was opslag verliefd. We begonnen dan ook met daten en kregen uiteindelijk wat.

Maar na dat halve jaar in Finland ging ik terug naar Nederland en hij stapte in het vliegtuig richting de andere kant van de wereld: terug naar Australië.” Het was een lastige periode voor de twee, gezien de afstand en het tijdsverschil wat daardoor ook ontstond. Om dit op te lossen, besloot ze om haar stage te lopen bij Josh in Australië. “Ik vertrok voor een jaar naar Brisbane, wat veel makkelijker verliep dan ik ooit had kunnen denken. Binnen 24 uur had ik een visum om een heel jaar in Australië te blijven!”

Lijstje

Het jaar erop kwam Josh voor een jaar mee naar Nederland, waar hij gelijk een baan vond. “Maar ja, wat daarna? In welke landen willen we nog wonen voordat we ons ergens vast gaan settelen?” De twee vertrokken naar Canada om daar de eerste plek van hun lijst af te strepen. “We hebben allebei studies gedaan waarmee we snel aan een baan kunnen komen. Zo werk ik in de hotel-branche: elke plek heeft wel hotels waar je aan de slag kunt. Ik vond in Canada dan ook heel snel werk, ge-

lukkig.” Ze wilden eigenlijk langer dan een jaar in Canada blijven, maar het visum van Quirine werd niet verlengt. “Omdat Josh een Australiër is, kreeg hij makkelijker een langer visum voor in Canada.

Ik moest alleen weer het land uit na een jaar. Toen was er wel even paniek. Wat moesten we dan?”

Quirine vertrok tijdelijk terug naar Nederland terwijl Josh in Canada bleef voor zijn werk. Nieuwe plannen moesten worden gemaakt.

Schotland

“Ons volgende land stond eigenlijk al wel vast, voor als we weggingen uit Canada. Engeland trok ons allebei heel erg, maar we wilden dit alleen een jaartje later doen.

Nu moest het dus snel een jaartje eerder,” zegt de brunette lachend.

“Londen leek ons alleen te veel van het goede. Dat is zo’n immense stad en ook nog eens super duur.

Edinburgh is de hoofdstad van Schotland, wat het dus ook iets groter maakt dan een gemiddelde andere stad. Maar het is niet zoals in Londen. Hier is alles veel gemoedelijker. We liepen het station uit en waren gelijk verkocht.” Het grote voordeel was ook dat Josh voor twee jaar een visum kon krijgen.

En voor Quirine was het als Europeaan helemaal geen probleem om daar te wonen. “Het was dus eigenlijk een handige optie om naar het Verenigd Koninkrijk te vertrekken. Ook zijn daar heel veel banen te vinden. Binnen een maand dat we er waren hadden we allebei een baan te pakken. Dat wisten we vooraf natuurlijk niet, maar het was wel heel erg meegenomen.” Voor Quirine is het nu ook leuk dat haar familie om de hoek woont: “Of ja, om de hoek? In vergelijking met Australië en Canada is Edinburgh praktisch om de hoek. Mijn familie kan nu veel makkelijker op bezoek komen.”

Familie

Dat is wel het lastige volgens Quirine: je moet je familie soms voor zo lang missen. “Alleen personen mis ik nu. En kaas,

heerlijke Nederlandse kaas, die mis ik ook heel erg soms! Verder mis ik niet echt heel veel. Ik kan er gewoon heel erg van genieten om nieuwe dingen mee te maken of nieuwe mensen te ontmoeten.

Maar je houdt natuurlijk je momenten, dat je veel liever thuis op de bank bij je ouders zit.” Het zwaarste moment van de afgelopen jaren was toen bekend werd dat twee vriendinnen van Quirine in Panama vermist waren. “Toen bekend werd dat Kris en Lisanne vermist waren, zat ik ‘gelukkig’ in Nederland. Dat was de periode dat ik weg moest uit Canada en dus even in Nederland zat. Ik heb vroeger vijf jaar lang gewerkt met de twee meiden, dus het was echt heel heftig. Vooral toen het zo groots werd. Alle kranten stonden ineens vol met hun vermissing.” Toen Quirine tijdelijk terugging naar Canada om daar te backpacken met Josh, hoorde ze het vreselijke nieuws dat de twee studentes uit Amersfoort waren gevonden. “Nog steeds is het heel raar en nog niet helemaal geland denk ik. Dat komt vooral doordat we alle feiten die bekend zijn met halve vraagtekens moeten accepteren. Maar verder heb ik weinig lastige momenten, gelukkig.”

Terug?

Tot 8 juli 2016 kunnen Josh en Quirine in Edinburgh blijven, in verband met de visums. “Het is soms wel lastig met al dat papierwerk.

Het is gewoon zo veel en je moet het zo goed plannen. Alles is anders. Maar doordat ik het met Josh doe, is het honderd keer makkelijker. Zonder hem had ik dit nooit gekund.” Terug naar Nederland gaat Quirine in ieder geval niet meer, denkt ze. Het idee is om uiteindelijk een leven op te bouwen in Australië. “Hoewel Engeland super is om in te wonen, is Australië gewoon praktischer. Engeland is relatief gezien heel erg duur, in Australië word je zo goed betaald. De levensstandaard is daar veel beter. Maar we gaan eerst hier nog even genieten van het prachtige Edinburgh. Het is namelijk zo’n geweldige stad!”

17

How to...

Emigreren binnen Europa Allemaal leuk en aardig natuurlijk dat emigreren, maar waar moet je nu eigenlijk aan denken? Vertrekken naar een ander Europees land: het is echt niet zo gemakkelijk als dat het lijkt.

D 18

e Europese Unie staat voor twee doelstellingen: zorgen voor vrijheid en veiligheid. Gevolgen van deze doelstellingen zijn onder andere dat de grenzen van de Europese landen zijn opengesteld voor Europeanen om gemakkelijk te kunnen reizen naar andere Europese landen. Daarom rijden wij dus ook bijvoorbeeld zo makkelijk over de grens met BelgiĂŤ als we met de sleurhut onderweg zijn naar onze Zuid-Franse kampeerbestemming. Maar hoe zit dat nu concreet als je wilt emigreren?

Emigranten

Als je minder dan drie maanden in een ander land wilt verblijven, dan is er eigenlijk helemaal niks aan de hand. Je hoeft je dan bijvoorbeeld niet aan te geven bij overheidsin-

stanties of dergelijken. Maar reis je Europa door om ergens langer dan drie maanden te verblijven, dan zijn er voorwaarden gesteld.

Voorbeelden van deze emigranten zijn mensen die werkzaam zijn voor een bedrijf die in een ander Europees land opereert of een gepensioneerde die woonachtig wil zijn in een ander land tijdens de warme zomermaanden.

gedaan op de sociale zekerheid en zorg van het desbetreffende land.

Je mag eventueel ook werkloos vertrekken naar het buitenland, maar dan geldt de voorwaarde wel dat je binnen een periode van drie tot zes maanden een baan hebt gevonden. Familieleden, mits zij ook EU-inwoner zijn, kunnen zonder problemen meereizen met degene die vertrekt.

Huisvesten

Periode

Als je als Europeaan werkzaam bent in een Europees land, dan heb je het recht om in dat land te wonen, ook voor een langere tijd.

Wanneer je echter nog geen baan hebt, dan ben je verplicht om over een gezonde financiĂŤle situatie te beschikken en moet je ziektekostenverzekering goed geregeld zijn.

Hierdoor wordt er geen aanspraak

De periode dat je als persoon verblijft in een ander Europees land, legt de basis voor de formaliteiten die geregeld dienen te worden.

Voor een verblijf van korter dan drie maanden is bijvoorbeeld geen inschrijving bij de overheidsinstanties van dat land nodig, betreffende de immigratie. Blijf je langer, dan moet dat wel.

Stemmen

Ben je nog in Nederland en komen er politieke verkiezingen aan? Op de volgende partijen kun je dan beter niet stemmen, of juist weer wel natuurlijk. Uit de resultaten van de StemWijzer Europa blijken de volgende partijen namelijk voor of juist tegen emigratie te zijn.

Het blijkt dat D66 zich het meest laat gelden als de belangenbehartiger van Nederlanders in het buitenland. Zij heeft aangekondigd een aparte portefeuille voor Nederlanders in het buitenland op te richten naast een aparte Regio Buitenland.

Door onder andere het bezuinigen op Nederlands taalonderwijs in het buitenland en het sluiten van ambassades en consulaten staan de PVV, CDA en VVD onderaan.

Ook het willen afschaffen van het dubbele paspoort doet de partijen niet veel goeds.

Goede partijen:

Slechte partijen:

D66 Groenlinks SP

PVV CDA VVD

Checklist Bij het verlaten van Nederland dienen er echter ook dingen geregeld te worden. Bekijk onderstaande checklist om te kijken of je alles echt geregeld hebt voor je grote vertrek.

Informatie halen bij consulaat of ambassade

Per land verschilt het natuurlijk wat en vooral hoe iets geregeld moet worden. Ga daarom altijd eerst langs de ambassade om te checken wat je moet weten. Op de site van de Rijksoverheid vind je waar welke ambassade zich bevindt.

DigiD

Met je persoonlijke DigiD kun je jezelf identificeren op websites van de Nederlandse overheid en online zaken regelen, bijvoorbeeld bij de Belastingdienst. Vraag je DigiD in ieder geval aan voordat je jezelf uitschrijft bij de Nederlandse gemeente waar je woont voor de emigratie van start gaat.

Belastingen

Voor vragen over belastingen en alle rondslomp hier omheen, kun je bellen met de Belastingtelefoon. Hier kun je terecht met vragen over alle belastingen en toeslagen. Het gratis telefoonnummer hiervan is 0800 - 05 43.

Daarnaast vind je op de site http://www.zorginstituutnederland.nl/verzekering/buitenland meer informatie over de regelingen rondom zorgverzekeringen. Informatie als het volgende kun je hier vinden: “U gaat in het buitenland werken of studeren. U kunt uw zorgverzekering in Nederland alleen aanhouden als u in Nederland verzekerd blijft voor de Wlz. De SVB beoordeelt dat. Voor uw gezinsleden kunnen andere regels gelden dan voor u.�

Eventuele uitkering

Met een uitkering kun je niet in alle gevallen naar het buitenland vertrekken zonder dit te melden. Geef dit daarom altijd aan bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzkeringen (UWV) of de Sociale Verzekeringsbank (SVB).

Onderstaande uitkeringen kun je in principe meenemen naar het buitenland bij een emigratie binnen Europa: Algemene Ouderdomswet (AOW) Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (WAZ) Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA) Algemene nabestaandenwet (ANW) Ziektewet

Legalisatie documenten

Tijdens een emigratie kunnen instanties in het buitenland op bepaalde documenten vragen, denk bijvoorbeeld aan een akte van de burgerlijke stand. Een document dat in Nederland rechtsgeldig is, maar dat geldt niet automatisch ook voor andere landen. Meestal kun je voor legalisatie van Nederlandse documenten terecht bij het Consulair Dienstencentrum (CDC) van het ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa). Sommige documenten kan het CDC meteen voor je legaliseren. Dit is alleen afhankelijk van het land waar je het document wilt gebruiken. Maar ook van het soort document. Let hier dus op!

19

n e v e o r P n e v E

Voor een paar maanden weg om te studeren of om van een andere cultuur te proeven: veel jongeren doen dit tegenwoordig. Maar waarom? En zouden ze terug willen om zich er bijvoorbeeld voor goed te vestigen?

WIE? Tama ra Man

WIE? Manon

Peek (1995) WAAR? Mitchell, Canada WAT? Elf maanden High School volgen en wonen bij een gastgezin

20

HOE? Het was een jaar met heel veel ups and downs waarin ik heel veel over mezelf heb geleerd. Het was een mega eye opener.

ubulu (1995) WAAR? New Yo rk, Verenigde Staten WAT? Zes maa nden stage b ij The Row HOE? Ik heb d e b este tijd van m gewaarschu ijn le ook wel “Thewd voor de keiharde New ven gehad! Ik werd York mode D ev il Wears Prad maal niet zo n wer d, a” scenario’sse eg at ie , dit heb ik hel f er varen. Ik kree energie uit! eleg hier juist en orm veel TERUG? Abso daar terugkomluut! Ik zie mezelf daar b zo veel meer en en niet meer terugkoinnen nu en vijf jaar kansen dan in m . Er liggen gebied van m Nederland, hen daar ode. elemaal op het

TERUG? Voor nu: nee, niet voo altijd. Het is een geweldig land,r maar als je weg bent leer je Nederland pas echt waarderen.

4) rkhof (199

ana Be WIE? Rom

uracao d Salinja, C a st m le il W WAAR? Yellow Tours n stage bij e d n a a m s niet had WAT? Ze aring die ik verrijkt rv e e h c is st ta orm was een faeneft mijn zelfbeeld en HOE? Het se h t e H . n willen mis s echt leerzaam. len, maar en het wa zo terug wil. ik u zo e ti n n ik ouder be or een vaka TERUG? Voast nu. Misschien als niet voor v

k (1994)

Brin ny van den WIE? Ken

o, TsjechiĂŤ WAAR? Brn rsiteit nden Unive a a m s e Z ?

WAT oit om te beslissing oaar vooral om de e st e b e d s a m HOE? Het wper se om de school, gaan. Niet r vakan ervaring. en keer voo E . d ij lt a r o e niet vo is niet zo TERUG? Neleuk zijn, maar Brno inuten heb je alle u m -tie zo innen vijf bijzonder. Bh lights wel gezien.

ig h

21

ijk

D van a n i r

?I WIE91) land Thai (19 n e i l minog Media ? Ba R n A e WA aand leidin ment . es mvoor opManage Z eldige ? w T e t n A g W volge inmen n nd ware nsen e ren nterta d n e a l en E de m Thai li en natuur, en a B ? r, de og eIn E n ! r O r e H wee sup zeke tie.

Het r. Echt u ik n vakan el eens o z i e l sfe og w r in r ee r Ba Naa aan voontueel nwel mee esters ?

G W e U e g TER r terug u ik ev aar danat meer ten in d o kee iland z nen, m een w n olifan Tha nen wo n en in iĂŤne. E kun noorde itto hyg het met d huis ! tuin

22

‘Jezus, ik zit echt aan de andere kant van de wereld.’

23

Leven met je familie die in Australië woont Even snel bij haar ouders langs voor een kop thee zit er voor Julia Gieskes (1991) niet in: daarvoor is ze minimaal een dag voor onderweg. Ze wonen namelijk samen met haar broertjes in Sydney, Australië.

24

“T

ot mijn elfde woonde ik gewoon in Amsterdam.

Maar toen hoorde ik dat we voor mijn vaders werk bij de Rabobank naar een ander land konden verhuizen: Chili zou het worden.

M’n ouders maakten er toen een heel punt van, terwijl ik het niet begreep. ‘Sicilië ligt toch helemaal niet zo ver weg?’. Google gaf echter het antwoord: Chili ligt aan de andere kant van de wereld. Uiteindelijk vertrokken we toen ik in groep 8 zat. Het was heel moeilijk voor mij, maar ook heel spannend en leuk. Het lastige was alleen dat

ik wel de Cito-toets had gedaan, maar niet meekon op kamp of meedeed aan de eindmusical.

Naar Australië

Het eerste jaar viel wel best zwaar en was moeilijker dan ik had gedacht. De wisseling van het schoolsysteem met een heel andere taal was gewoon zwaar. Ik ging daar ook terug naar groep 7 om mijn Engels bij te spijkeren. Mijn vader had toen een contract getekend voor 2,5 jaar in Chili. Dit verlengden we alleen steeds. Eerst naar 4,5 jaar, toen 5,5 jaar maar uiteindelijk bleven we daar 6,5 jaar voordat we doorgingen naar Australië.

Hier gingen we heen voor wederom het werk van mijn vader. Met die verhuizing sloegen we overigens de kerst van dat jaar over. In Chili stapten we 25 december in en in Australië kwamen we de 26ste weer aan.

Een nieuw avontuur kon beginnen in Sydney!

“Is dit wat ik wil?”

In Chili had ik mijn examens gedaan, dus in Australië wilde ik gaan studeren. Het lastige in Australië is dat er alleen Universiteiten zitten die niet praktijkgericht zijn. Daarvoor moet je een niveau lager gaan studeren, zeg maar het MBO van Nederland.

Ook zat ik middenin mijn puberteit en kon ik lekker feesten en mezelf vinden. “Is dit nu wat ik wil?”, spookte er telkens door m’n hoofd. Ik wist dat ik een studie in de media heel erg leuk zou vinden, maar daar had ik te weinig punten voor. Wat moet je dan?

Terug naar de basis

Om erachter te komen wat ik nu echt wilde, moest ik terug naar de basis. Wat vind ik nu echt leuk? Zingen en muziek maken,

series en reviews hierover lezen, tijdschriften doorbladeren en foto’s shoppen kwamen er eigenlijk uit.

Hierdoor spookte de muziekschool even door m’n hoofd, maar dat werd hem toch niet. Ik moest en zou iets in de media doen! Dit kon dus alleen niet in Sydney. Hierdoor kreeg ik het idee om weer terug naar Nederland te gaan. Maar wilde ik dat wel? Als enige van het gezin?

En waar naartoe dan? Welke studie? Ik twijfelde echt enorm over alles.

School of media

Uiteindelijk werd ik met vlag en wimpel na een sollicitatie via Skype toegelaten tot de school van de journalistiek in Zwolle. Ik kon tussentijds instromen, dus dat zou betekenen dat ik in februari zou beginnen. Al met al woonde ik toen een jaar in Australië met mijn ouders en broertjes, maar ging ik binnen drie weken weer terug naar mijn geboorteland. Mijn moeder ging toen mee naar Nederland, zodat ik mij even kon settelen. In het begin woonde ik bij mijn oma, op een klein kamertje. Dat was heel leuk, mijn oma is een schat van een vrouw, maar het was ook heel eenzaam soms. Daar zat ik dan op mijn kamertje met de televisie aan terwijl mijn ouders aan de andere kant van de wereld al lagen te slapen door het tijdsverschil. En dan?

‘Toeleef momenten’

Vanaf het moment dat ik vetrok uit Sydney had ik zogenoemde ‘toeleef momenten’. Dit zijn de momenten waarvan je weet dat je elkaar weer ziet en dus naartoe leeft. Zo weet ik dat ik het hele gezin weer in de zomer zie en bijvoorbeeld met de feestdagen in december. Eén van

de zwaarste, of raarste momenten was toen ik voor het eerst helemaal alleen afscheid van hun allemaal moest nemen. De eerste paar keer toen ik wegging uit Australië na bijvoorbeeld een vakantie, dan ging één van mijn ouders mee naar Nederland voor een familiebezoek of voor het werk. Maar de eerste keer dat ik helemaal alleen ging en dus afscheid van allebei mijn ouders en mijn broertjes moest nemen was heel raar. Vooral mijn moeder en mijn jongste broertje Sam van 13 zijn dan emotioneel. Mijn vader en mijn oudste broer zijn dan vaak veel nuchterder.

Brand

Tijdens de kerst van 2013 zouden we met het hele gezin op vakantie gaan naar New York. Zij zouden vanuit Australië komen en ik vloog via Schiphol. De nacht voordat ik vetrok werd ik alleen middenin de nacht wakker gemaakt, omdat het gebouw naast mijn eigen huis in Deventer in lichtelaaie stond en de kans dat het oversloeg heel erg groot zou zijn. Met mijn paspoort en mobiele telefoon stond ik uiteindelijk buiten en zag ik hoe mijn hele appartement afbrandde.

Letterlijk alles was weg. Toen ik daar in mijn eentje stond dacht ik wel even: ‘Jezus, ik zit echt aan de andere kant van de wereld zonder mijn gezin om me heen.’ Uiteindelijk vloog ik wel naar New York die dag, want in Deventer kon ik zelf toch niks doen. Veel bagage had ik niet, met alleen mijn paspoort en telefoon checkte ik in en vloog ik naar mijn gezin. Na de vakantie in New York gingen we door naar Sydney, maar daarna moest ik toch echt terug. Maar ja, ik was dakloos,

en nu? Ook kwam de realisatie bij mij binnen dat als ik was blijven slapen het heel anders had kunnen aflopen.

Hecht

Uiteindelijk kwam alles gelukkig helemaal goed. Het huis is, met veel moeite laatst weer opgeleverd en ik woon weer in Deventer.

Mijn ouders en broertjes gaan heel erg goed in Australië. Ik weet nu alleen niet wanneer ik ze de volgende keer zie. Er is nog geen ‘toeleef moment’, geen uitkijkpunt.

Door de stage die ik liep kon ik de afgelopen feestdagen niet naar Australië wat heel erg jammer was.

Het is voor ons zo’n familiegerichte feestdag, die ik nu alleen moest vieren. Ook was Skypen door mijn stageritme vaak heel erg lastig, dus ik heb de afgelopen tijd niet veel of uitgebreid contact met ze kunnen hebben. Maar mijn ouders zijn in de tussentijd wel een keer langs geweest in Nederland, dat was wel erg fijn. Maar al met al gaat het eigenlijk heel erg goed. Van alle tegenslagen en zware momenten word je als gezin alleen maar sterker denk ik, hoe moeilijk dat soms ook is.”

25

Lijstjes enzo Europa telt 51 landen waarin zo’n 840 miljoen mensen wonen. Deze landen zijn de grootste uit de lijst als je kijkt naar de meeste inwoners. Zoek je dus veel locals om je in te mengen, vertrek naar de volgende landen:

1.

1.Rusland: 142.100.000 inwoners, 17.098.242 vierkante kilometer 2. Duitsland: 81.799.600 inwoners, 357.168 vierkante kilometer 3. Turkijke: 70.000.987 inwoners, 783.562 vierkante kilometer

........... ............. ............. ............. ............. ............. ............. ..

26

Wil je liever meer anoniem ergens wonen en niet teruggevonden worden? Dit zijn de meest afgelegen plekken op de wereld:

2.

1.Tristan da Cunda: een klein eiland met een oppervlakte van 98 vierkante kilometer wat op 2.816 kilometer van Zuid-Afrika ligt en in Zuid-Amerika ben je binnen 3.360 kilometer.

2. Alert, Nunavut (Canada): afgelegen ĂŠn heel erg koud, dat omschrijft deze ‘s werelds noordelijkst gelegen nederzetting. Mocht je een bezoekje willen brengen aan de Noordpool: binnen 817 kilometer ben je er al.

3. Kerguelen Eilanden: ook wel bekend als de Desolation eilanden, is een eilandengroep in de zuidelijke Indische Oceaan. Even boodschappen doen bij het eerste dichtbevolkte land in de buurt kan een dingetje zijn: hiervoor moet je 3.300 kilometer reizen.

........... ............. ............. ............. ............. ............. ............. ..

Zie je jezelf eerder in een grote wereldstad wonen? Dit zijn volgens onderzoek de zes mooiste steden ter wereld. Mocht je krap bij kas zitten, let dan vooral op stad nummer 3:

1. Parijs 4. Istanbul 2. New York 5. Bangkok 3. Amsterdam 6. Londen

.

3

27

Project Bulgarije Je bent jong en slaat een Bulgaar aan de haak waarmee je een gezinnetje sticht. Om de kinderen ook een gedeelte van Bulgaarse cultuur mee te geven verhuis je vervolgens naar Bulgarije en laat je het veilige Nederland achter je. Dat is het verhaal van Katrien Lammerts (1980). Ze vertrok naar Bulgarije en houdt er nu een blog over bij: Project Bulgarije.

“I

28

n 1999 studeerde ik in Groningen. Wat betreft mijn studie kon ik mijn draai niet vinden, maar mijn sociale leven was leuk”, zegt Katrien.

Zo ontmoette ze dan ook Mitko, de man waarmee ze dit hele avontuur is aangegaan. “Ik was 23 en hield van pizza’s. We werden verliefd.

Hij werkte 6 dagen per week, 12 uur per dag om geld te verdienen voor zichzelf en zijn familie. Alles stond op losse schroeven, want ik wist niet of hij op de een of andere manier kon blijven. Destijds hoorde Bulgarije nog niet bij de EU. Om een verblijfsvergunning te krijgen, moesten Bulgaren student zijn of getrouwd zijn met een Nederlander die genoeg verdiende om de ander te onderhouden. Dit laatste was zeker nog niet van toepassing, dus we maakten een plan: geld verdienen en sparen, Nederlands leren, studeren (hij Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en ik Logopedie) en vervolgens een vaste baan krijgen. Niemand die hem dan nog terug zou kunnen sturen.” De twee woonden vervolgens anti-kraak om geld te sparen. Toen ze na zeven jaar hard werken en studeren uiteindelijk volgens plan beide een vaste baan kregen, hadden ze genoeg van altijd maar dat idee dat je er binnen twee weken uitgezet kon worden. “We besloten een huisje in Groningen te kopen, klein maar fijn maar wel rekening houdend met de komst van een kleine.”

Gezinnetje

Al gauw kregen de twee twee pracht dochters: oudste dochter Rajna van nu drieënhalf en de 2-jarige Bojanna kwamen ter wereld. “Alles verliep eigenlijk perfect.

Huisje, boompje, beestje. Sinds de geboorte van ons eerste kindje is het idee eigenlijk al ontstaan om naar Bulgarije te gaan. Voor die tijd heb ik altijd gezegd dat ik nooit van mijn leven in dat rare land wilde wonen, met al die corruptie en negativiteit. Maar de kindjes zijn nu eenmaal half Bulgaars, daar doe je niks aan.”

Elke zomer ging Katrien al op vakantie naar Veliko Tarnovo, de plek in Bulgarije waar de ouders van Mitko in de buurt wonen. “Zijn ouders hebben het alleen niet heel breed. Het zijn lieve gastvrije men-

sen en het is heerlijk om daar een weekend te verblijven, maar voor een hele vakantie is het gewoon niet praktisch.”

Nu of nooit

Het idee om een eigen vakantiehuis te kopen en verbouwen werd steeds groter. “Ons huisje in Groningen werd intussen steeds kleiner. We kwamen op een punt dat we moesten beslissen: of een groter huis kopen op het platteland in Nederland, of die stap zetten en naar Bulgarije verhuizen voor een paar jaar nu de kinderen nog niet naar shool hoeven en daar een groter huis kopen of huren. Het was nu of nooit.” In april 2014 kocht Mitko daadwerkelijk een huis. “Het is een huis in vrijwel onbewoonbare staat. Er moet heel veel aan gedaan worden. Dus vanuit Nederland het hele project leiden ging hem niet worden. We moesten daarheen!” Langzaam maar zeker werd het plan echter en echter en ging de tijd snel. “We zetten het huis in Nederland te koop, de banen werden opgezegd en het plannen van het grote project kon beginnen.

Het huis raakten we verassend snel kwijt, wat alles in nog een versnelling hoger zette.”

Bloggen

Eigenlijk puur voor de lol is Katrien toen begonnen met haar blog over de hele verhuizing en alle perikelen daaromheen. “In eerste instantie was het voor de lol ja. Maar ik merk dat het ook enorm helpt met het relativeren van m’n gevoelens.

‘Hoe voel ik me nu?’ of ‘Waar staan we nu eigenlijk?’, je kan het in zo’n blog allemaal van je afschrijven.

Dat blog is echt belangrijk voor me geworden. Extra leuk vind ik het als mensen reageren. Dat geeft me vaak weer frisse moed.

Ik vertrek

Het gezin vetrok uiteindelijk de dag voor kerst: 23 december 2014. “Wij vlogen per vliegtuig naar Bulgarije waar we na veel geregel met een taxi in Veliko aankwamen. Onze spullen kwamen meteen dezelfde avond met een verhuiswagen en de neef van Mitko zou onze afgeladen auto met nog meer spullen de dag

voor ons vertrek naar Bulgarije rijden.” De verhuizing liep dus niet helemaal op rolletjes. “Het was de dag voordat we vetrokken. De neef van Mitko was gelukkig ongedeerd, maar er was wel een probleem: een Bulgaar in een Nederlandse auto was door een Pool op de Duitse snelweg aangereden. Lastiger dan dat kon het niet echt worden denk ik. Ook was het de bedoeling dat we met onze eigen auto van Sofia naar Ternovo zouden rijden met onze eigen spullen. Dat was dus heel veel stress voordat we überhaupt weg waren.” Ook het huis dat het gezin huurt tot ze in hun eigen woning kunnen, viel wat tegen. “Het was hiervoor aan een stel studenten verhuurd met alle gevolgen van dien. Na drie maanden ben ik eindelijk bijna klaar met alles schoonmaken, wat natuurlijk ook lastiger gaat als er de hele dag twee peuters aan je been hangen.

Het zag er niet uit.”

Spijt?

Alles verliep uiteindelijk dan ook anders dan de Groningse vooraf had gedacht: “Je moet hier af en toe flink oppassen dat je geen oor aangenaaid wordt. Net als in Nederland maar dan iets meer.

Dat maakt me soms erg wantrouwig. We hadden bijvoorbeeld een andere auto hier gekocht toen die van ons was verongelukt, maar die auto bleek na de aankoop bijna helemaal kapot te zijn. Zo’n beetje alle onderdelen moesten vervangen worden. Of het huis wat we nu huren: de makelaar ‘was even vergeten te zeggen hoe belachelijk goor het was’. Soms heb ik geen idee of ik word bedrogen of niet.

Dat maakt het dan ook niet heel gemakkelijk soms, maar ik heb nog totaal geen spijt gehad van ons hele project.” Mitko en ik houden ons bezig met de verbouwing van het huis en hij werkt ondertussen als beëdigd tolk van het Bulgaars naar het Nederlands en andersom. “Onze oudste dochter heeft in september 2016 leerplicht, dus dan moeten we kijken hoe we het gaan doen: of hier blijven of terug naar Nederland. Maar voorlopig zitten we hier goed. Project Bulgarije bevalt prima!”

KATRIEN’S BLOG projectbulgarije.nl

14 december 2014

Zoals eerder al eens vermeld, hebben we een bouwval gekocht in het mooie oude gedeelte van Veliko Tarnovo. En een bouwval is het! Ik heb het zelf nooit van binnen gezien. Mitko is er geweest en heeft het huis uitgebreid bekeken van binnen en van buiten, samen met zijn vader en een vriend die in de bouw werkt. Vorig jaar hebben we het huis ernaast gehuurd voor een maandje, dus ik ken het huis van buiten wel een beetje, maar toen wisten we natuurlijk nog niet dat we het zouden kopen.

....... ............. ..............

30 maart 2015 Ook onze bouwval wacht geduldig af, hoewel ik zelf bij tijd en wijle wel eens mijn geduld verlies. Ik wil zo graag dat er nu eindelijk eens iets tastbaars gaat gebeuren. In mei hebben we het huis gekocht en nu, tien maanden later, staat het er nog net zo florisant bij als toen. Soms krijg ik daardoor te maken met hevige watdoen-we-hier-eigenlijk-aanvallen, die tot nu toe gelukkig vrij rap weer over waaien. We leven hier. Ik leer Bulgaars, Mitko werkt, de kinderen spelen. Maar wat zal het een opluchting zijn als het startsein straks klinkt.

....... ............. ..............

21 april 2015

De laatste stempel is gezet: We hebben de bouwvergunning eindelijk in handen. Helaas betekent dit niet dat we nu kunnen starten met ons bouwproject. De aannemers die we gevraagd hebben een offerte op te stellen, komen stuk voor stuk aanzetten met uit de lucht gegrepen, veel te globale kostenplaatjes. Soms ben ik bang dat, als het huis eenmaal af is, ik dan ook wel zo’n beetje aan m’n eind ben, zie figuur 1.

29

30

‘Uitkomsten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst.’

31

Jeugddroom ‘gewoon’ naleven

32

Een droom was het: alles verkopen in Nederland en met al je spullen naar het buitenland vertrekken. Lisette de Bree (1975) vertrok met haar partner Michel tot twee keer toe richting het zonnige zuiden, maar kwam twee keer weer terug doordat het toch niet zo’n droom bleek te zijn als dat de twee hadden gehoopt. “Maar ja, we hebben het wel gedaan en vragen ons niet over veertig jaar af hoe het zou zijn geweest!”

“H

et was vroeger al een jeugddroom van mij om naar het buitenland te vertrekken. Nederland is ook maar Nederland. Al twintig jaar ben ik samen met mijn levenspartner Michel. Vanaf dag één van onze relatie stond het vast: we gaan een keer emigreren. We hadden altijd het idee dat we het een keer gewoon moesten doen.

Ik zou het vreselijk vinden om later achter de geraniums te denken ‘hadden we maar...’ Daarom besloten we in 2009 dan ook om de hele inboedel te verkopen. Alles werd verkocht aan vrienden en kennissen en zo raakten we alles verrassend snel kwijt, zelfs het huis. Het gekke was alleen dat ik het totaal niet eng vond, maar juist geweldig! We hebben zo vreselijk gelachen met z’n allen. Het voelde geweldig.

Reizen

Echte plannen hadden we nog niet, dus kochten we een jeep met een

caravan en besloten we om een tijdje door Europa te reizen. Het was zo impulsief dat we onderweg pas een luivel kochten. Onze reis ging via Luxemburg, Frankrijk en Zwitserland richting Italië waar we vervolgens van camping naar camping reden. Van Pisa tot de rand van Rome: we verbleven overal.

Het voelde zo vrij en fijn. Kerst werd gevierd in de caravan op Sardinië met kleine hapjes. Toen kwam toch wel de vraag: wat doen we?

Hoelang blijven we dit doen? Michel werd toen gebeld door een vriend van ons die in Spanje woonde en terug naar Nederland moest voor een operatie. Ik keek Michel toen aan en het was eigenlijk al klaar: we gingen naar Spanje!

Cortijo Amaya

Toen we in Spanje aankwamen en op een camping vlakbij die vriend stonden, raakte Michel aan de praat met onze buurman. Hij vertelde ons dat zijn dochter in het zuiden van Spanje een Bed and Breakfast

had waar ze vanaf wilde. Van het één kwam het ander en voor we het eigenlijk echt wisten, stond het hotel op onze naam en waren we de trotse eigenaren van Cortijo Amaya. Het was heel leuk, maar de constructie was achteraf gezien niet ideaal. In het hotel hadden we alleen onze keuken voor onszelf, terwijl daar vaak genoeg ook nog gasten kwamen. Dat is heel gezellig en je leert zo heel veel mensen kennen, maar tijd en ruimte voor jezelf heb je daardoor niet. Ook was het mega hard werken terwijl het buiten soms wel 45 graden kon zijn.

Dictator

Hoewel het eerste jaar nog best oké ging, viel het tweede jaar vreselijk zwaar. De winter waren we prima doorgekomen in Spanje met vrienden om ons heen. Maar na de tweede zomer waren we stuk, helemaal af. De huurbaas bleek een vriend te zijn van een oud-dictator van Spanje en was zo onguur als

maar kon. Na de tweede winter wisten we het eigenlijk al: dit is het niet voor ons. Toch bleven we, omdat we niet op wilden geven. In april kregen we vervolgens lekkage waardoor de huurbaas ontplofte.

Uiteindelijk begon hij zo te schreeuwen dat ik me niet meer op mijn gemak voelde. Hierdoor kwam het besef: we kappen ermee!

Sneeuw

Tot eind oktober zijn we vervolgens in Spanje gebleven door verschillende misverstanden met de huurbaas. Uiteindelijk hebben we de huur maar gewoon opgezegd.

De familie heeft het toen een jaar gedraaid waarna er nieuwe Nederlanders in zijn gaan zitten. Deze beheren Cortijo Amaya nog steeds.

Toen wij in Nederland aankwamen hadden we een chalet in onze oude woonplaats geregeld. Een ‘warm’ welkom volgde toen we de eerste ochtend wakker werden en uit het raam keken: een dikke pak sneeuw wachtte op ons. Daar zit je dan, van plus 26 graden naar drie graden onder nul. Die shock was voor Michel zo groot, dat hij helemaal dichtklapte. We hielden het vol tot eind januari, toen boekten we in een waas van verstandsverbijstering een vlucht naar Spanje. Een klein eettentje kwam vervolgens al snel op ons pad. Na een paar dagen na te hebben gedacht, besloten we om het te doen! Avontuur twee kon beginnen.

Overhaast

Al snel bleek dit ook niet leuk te zijn. Criminelen die hier gezocht zouden worden, zaten daar gewoon op ons terras een biertje te drinken. Ook lag het restaurant totaal niet gelegen en deelden we ons terras met een ander. Dat in combinatie met onze uitputting van de vorige emigratie werkte gewoon niet. Dit was een te overhaaste beslissing geweest. Op een zekere ochtend zeiden we ‘toedeloe’ tegen

de huurbaas en konden we gelukkig in het huis van een vriend van ons die ook gelijk verhuizer was.

De jeep hadden we ondertussen verkocht omdat die heel duur in gebruik is, dus we moesten op een andere manier terug naar Nederland. Met de bus bleek dat we meer bagage konden meenemen, dus uiteindelijk stonden we na 26 uur bij de Douwe Egberts fabriek met onze koffer in onze handen.

Dat was het dan, onze jeugddroom.

Spijt?

Ik zou het allemaal zo weer doen.

Wij huurden alles, dus deden niet echt hele grote investeringen. Wat heb je dan te verliezen? Met Cortijo Amaya hebben we uiteindelijk geen winst, maar ook geen verlies gemaakt. Met het restaurantje hebben we wel wat geld verloren helaas. Maar ja, we hebben het wel gedaan! Ik vraag me over veertig jaar niet af hoe het zou zijn geweest als we het gedaan zouden hebben, we just did it! Voor ‘als’ en ‘waarom’ koop je niks. En natuurlijk was de tweede keer misschien wel te overhaast besloten, maar uitkomsten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst. Ik vind dat als je niks probeert, er ook niks gebeurt in je leven. Daarom heb ik ook geen spijt van onze beslissingen. Ik zou het alleen nooit meer in Spanje doen, dat is echt klaar.

Die mensen kunnen zo achterbaks zijn en je betaalt daar al gauw de hoofdprijs. Wil je dit niet betalen?

Prima, voor jou zijn er duizend anderen. Het heeft me allemaal wel cynisch gemaakt. Ik denk nu heel vaak ‘het zal allemaal wel’. Verder gaat het goed met mij. Ik kon snel terug naar mijn oude baan, maar dat contract werd in juli 2014 helaas niet verlengt. Tussen Michel en mij ging het een periode minder, maar daar werken we nu succesvol aan. Ook heb ik sinds kort weer een baan en geniet ik vol van het leven!”

TIJDLIJN

2009

2010

2012

2013

2014

33

5X

Edinburgh met een Nederlandse local Een local weet de beste plekjes waar je als toerist heen moet. Maar een Nederlandse local weet dat voor ons natuurlijk nog veel beter!

1.

2.

Quirine van Egmond geeft je hier vijf spots van haar Edinburgh.

1. CALTON HILL Hier heb je het beste uitzicht voor foto’s van de stad.

34

2. CAFE W. Het is een café in The Waterstones Bookstore, middenin het centrum. Als je eenmaal een plekje aan het raam hebt veroverd, dan heb je een geweldig uitzicht. De koffie is niet te duur en ze hebben geweldige cakes en sandwiches (Ik zit hier minstens 2 keer per week).

3. THE GOLF TAVERN Oer-Schotse pub met live muziek en goede ambiance net buiten het centrum, maar wel loopbaar.

4. ROYAL MUSEUM OF SCOTLAND Free entrance, mooi gebouw en echt super veel te zien.

4.

5. FIRST COAST Geweldig restaurant met ontzettend lekker eten en vriendelijke bediening. Het is zo’n 20 minuten lopen vanaf het centrum of 5 minuten met de bus.

3.

5.

Bedankt!

M e r c i !D a nkeschon !

G racias !T hankyou!

Deze productie is gemaakt door studenten van de opleiding Journalistiek van de Hogeschool Windesheim.

Ondanks de constante zorg en aandacht die we besteden aan de samenstelling van dit product, kan de opleiding Journalistiek niet instaan voor de volledigheid, juistheid of voortdurende actualiteit van de gegevens en de inhoud hiervan. Mocht u feitelijke onjuistheden tegenkomen dan stellen wij een reactie erg op prijs via info@ windesheim.nl . De inhoud van deze productie kan zonder vooraankondiging wijzigen. Aan de inhoud hiervan kunnen derhalve geen rechten worden ontleend.

Auteursrecht

Op de inhoud van dit platform rust auteursrecht. Het is niet toegestaan de auteursrechtelijk beschermde werken of andere informatie openbaar te maken of te verveelvoudigen zonder toestemming van de Opleiding Journalistiek.

Wij stimuleren linken naar producties op de site van Journalistiek Zwolle zoveel mogelijk. Linken mag altijd en is aan geen enkele voorwaarde gebonden.

Foto- en videomateriaal

Exit is gemaakt door: Mitchel van Essen

Aan dit nummer werkten mee: Hanneke van Bindsbergen Irina van Dijk Julia Gieskes Katrien Lammerts Kenny van den Brink Lisette de Bree Manon Peek Quirine van Egmond

Renée-Anne de Rond Rik Batenburg Romana Berkhof Tamara Manubulu Annelies van der Goot Ger Bomans Hylke van der Zee

De redactie spant zich in om iedereen die geportretteerd wordt om toestemming te vragen. Mocht je bezwaar hebben tegen bepaalde foto’s of video’s waarop je te zien bent, neem dan contact op via info@windesheim.nl .

35

‘Iemands bestemming is nooit een plaats, maar een nieuwe manier om dingen te zien.’ Henry Miller, Amerikaanse schrijver