Red e nwsbeat flipbook

NEWSBEAT MAGAZINE | GROEP E | 22 MEI 2015

NEWS

BEAT MAGAZINE

LADY DI ARRHEA

QUEEN OF THE NORTH

P16

ELAYNE LUSSENBURG Medium: waarheid of waanzin?

ISABEL RUPSCHUS Leeft al een jaar zonder geld

P26

P18

“Power means happiness; power means hard work and sacrifice” - Beyoncé Beste lezer, Zoals powervrouw Beyoncé ons vertelt: ‘Kracht betekent blijdschap; kracht betekent hard werken en opofferen.’ En wat hebben wij als redactie hard gewerkt en wat hebben wij veel opgeofferd. Maar wat zijn we nu blij en wat zitten wij nu vol met vreugde dat al ons harde werk nu iets tastbaars is geworden, in de vorm van het NEWSBEAT magazine.

De redactie is voor u stad en land afgereisd om diepgaande interviews af te nemen en om mooie reportages te maken over actuele onderwerpen. Zo staat ons magazine vol met interessante stukken die andere media overslaan: Drag queens, katholieke homo’s, hamburgers van God, de betrouwbaarheid van een medium en hoe het is om een jaar zonder geld te leven.

Net als bij ieder ander tijdschrift hebben we helaas enkele artikelen moeten schrappen, omdat we daar geen plek voor konden vinden. Toch gaan deze verhalen niet verloren.

Al deze reportages en interviews zijn te vinden op de website van NEWSBEAT. Ook nemen wij afscheid van een trouwe vriend en collega-redacteur. Jeroen Schaaphok verlaat de redactie en gaat zijn droom achterna om freelance fotograaf te worden.

Wij hebben het volste vertrouwen in onze knuffelbeer en wensen hem het allerbeste toe voor de toekomst. En zoals ik begon met een quote, wil ik er ook graag met één eindigen. Deze is voor jou, Jeroen.

“It’s something unpredictable, but in the end it’s right. I hope you had the time of your life.” – Billie Joe Armstrong Hoofdredacteur Stefan Post

22 MEI 2015 | REDACTIE E P2

ALBERTO STEGEMAN IN ‘UITGELICHT’ P20

GORDIJNEN DICHT, TV WEG “Ik denk nu wel minstens vier keer na voordat ik een Facebook-status plaats”

P22 DRAG QUEEN “De onzekerheden die ik heb, heeft zij niet” P16

PANIEKSTOORNIS P8 UFC-VECHTER ‘SKYSCRAPER’ MAAKT COMEBACK

P24 22 MEI 2015 | REDACTIE E P3

MEDIUM: WAARHEID OF WAANZIN? “Geen garantie bij toekomstvoorspelling”

P18 XTC-winkel 4 BBQ met God 5 Bed, Bad en Brood Zwolle 6 Paniekstoornis 8 Kindermiddag 10 Circusdieren verbod 11 Annette Reiling: aardbeving Nepal 12 Mijn vader is uitgezonden 14 Azielzoekerscentrum Winterswijk 15 Dragqueen Lady Di Arrhea 16 Jaar zonder geld 18 Alberto Stegeman in ‘Uitgelicht’ 20 Inbraak na Facebook-update 22 Nieuwe school 23 Comeback UFC-vechter 24 Hoe betrouwbaar is een medium? 26 Gezond eten 29 Jong, christen en homo 30 Loonheffing jongvolwassenen 32 Stufi 2015: hoe zit het?

33 Een eigen bedrijf op jonge leeftijd 34

ANNETTE REILING MAAKTE DE AARBEVING IN NEPAL MEE

P00 P12

JONG, CHRISTEN EN HOMO

P30 P00 JAAR ZONDER GELD

P18

REPORTAGE

Jonge Democraten openen eerste XTC-shop

FOTO: ROEL MULDERIJ

Naast coffeeshops mogen er ook XTC-shops komen, vinden de Jonge Democraten. Op dit moment zijn drugs als XTC illegaal. Mensen die het gebruiken kopen het van straatdealers, maar weten niet precies wat er in hun pil zit. Om te laten zien wat de jongerenpartij van D66 bedoelt, is er een tijdelijke XTC-shop geopend.

ROEL MULDERIJ In de Rosmarijnsteeg is er voor één dag een XTC-shop te vinden. Op het raam staat het met grote letters aangegeven, met eronder de leus: “Wegkijken helpt niet. Legaliseren wel!” Bij de deur wordt er gevraagd om je identiteitskaart. Binnen liggen pamfletjes en hangen t-shirts met ‘MDMJA’ erop geprint. Ook liggen er voor het raam plastic zakjes met gekleurde pilletjes.

TABOE

De Tweede Kamer heeft het nog nooit gehad over de legalisering van XTC. “Het is een groot taboe”, vertelt Arnout Maat van de Jonge Democraten. Coffeeshops en het gebruik van wiet wordt gedoogd, maar zijn beide nog niet gelegaliseerd.

“D66 probeert daar nu wel heel erg aan te trekken, maar durft de XTC nog niet aan.”

“ZOLANG DE POLITIEK NIETS DOET, MOETEN WIJ HET ZELF DOEN“

22 MEI 2015 | REDACTIE E P4

Naast zakjes zijn er ook drie potten gevuld met verschillende pilletjes. Op de muur hangt een lijst met beschrijvingen en prijzen ervan. ‘Green’ kost € 4,-, ‘grey’ € 5,- en ‘colored’ is het duurst: € 6,-. Elke pil is getest en bevat een andere hoeveelheid MDMA. Bij de aankoop van een pilletje krijgen klanten een lange bijsluiter. In werkelijkheid zijn het gewoon snoepjes.

IMAGO

Het maakt de Jonge Democraten niet uit als Nederland het land van de drugs wordt. “Je krijgt ook een imago van een land waar alles veilig is. zonder problemen op straat.” Ook toeristen zouden welkom zijn in de XTC-shops. “Ik heb liever dat een toerist hier veilig een pil kan kopen, dan dat ze van een brug af springen door slecht spul.”

Het is niet de eerste keer dat de Jonge Democraten een actie voeren voor de legalisering van MDMA. Vorig jaar deelde ze gratis pillen uit tijdens Bevrijdingsdag. Deze actie trok veel media-aandacht, maar niet genoeg om de Tweede Kamer te bereiken. “We kunnen nog heel vaak aandacht vragen, maar zolang de politiek niets doet moeten wij het zelf doen.”

MDMJA

Met het burgerinitiatief ‘MDMJA’ willen de Jonge Democraten ervoor zorgen dat de legalisering en regulering van XTC op de agenda van de Tweede Kamer komt.

Hiervoor hebben ze 40.000 handtekeningen nodig. In de XTC-shop kunnen

mensen het burgerinitiatief tekenen via een laptop of tablet, maar het kan ook gedaan worden via MDMJA.nl.

“ER BESTAAT OOK GEEN GEZOND BIERTJE OF SIGARET“

De Jonge Democraten zijn niet voor drugsgebruik, maar voor de problemen- en verslaafdenvermindering. Ze ontkennen niet dat er veilige XTC-pillen bestaan. “Er bestaat ook geen gezond biertje of sigaret. Mensen kunnen zelf ook die afweging maken.” Ze streven naar een beleid dat veilig is voor iedereen.

“Ik vind het een gek idee,” zegt iemand die net het burgerinitiatief heeft getekend, “maar het lijkt me wel de beste oplossing.” Uiteindelijk hopen de Jonge Democraten dat alle drugs gelegaliseerd worden. Voorlopig focussen ze zich eerst op XTC. “Elke drug verdient zijn eigen maatwerk.”

WIST JE DAT? - XTC IN DE TOP 4 VAN MEEST GEBRUIKTE DRUGS VAN NEDERLAND STAAT? - XTC MINDER VERSLAVEND DAN ALCOHOL IS? - XTC VAN HET ENGELSE WOORD ECTASY KOMT? - XTC 24 TOT 72 UUR AANTOONBAAR IS IN URINE EN BLOED?

REPORTAGE

Gratis hamburgers van God Bij de ingangen van alle hogescholen in Zwolle delen jongeren foldertjes uit aan studenten. De tekst: ‘Gratis hamburgerfeest in Park Eekhout’.

Het feest is een onderdeel van de Mission-week, met allerlei activiteiten georganiseerd door christelijke Zwolse studentenverenigingen.

ANNEKE LAMMERS Nieuwsgierig geworden loop ik, een blonde journaliste onder een paarse paraplu, die avond door de miezerende regen naar het park toe. Al gauw ben ik onderdeel van een groep van een twintigtal jongeren. Bij het met slingers versierde hek worden we enthousiast welkom geheten door een paar van de organisatoren van de verenigingen Absens Carens, Ichtus, Navigators en Netwerk.

“MEN KAN NIET LEVEN VAN BROOD ALLEEN”

In het park ontstaat al snel een lange rij voor de hamburgertent. Het is lang wachten, maar niemand lijkt dat erg te vinden. Er ontstaan gezellige gesprekjes en er wordt veel gelachen. Barbara en Marieke beamen giechelend dat ze hier toch echt voor de gratis hamburgers zijn.

Wat er nog meer gaat gebeuren? “Geen idee”, antwoordt Marieke.

FOTO: ANP

22 MEI 2015 | REDACTIE E P5

Rimke en Nicole weten het wel. “Het is een evangelisatieweek”, legt Rimke uit. “Er zijn drie avonden en elke avond heeft een ander thema. Vanavond met dit hamburgerfeest is het thema Waar vind ik mijn geluk?, woensdagavond is het thema Wie ben ik? en donderdagavond is het thema Zijn er bewijzen voor God?” Nicole knikt vrolijk. “Ja, en woensdag is er gratis taart!”

Degenen die al een hamburger hebben bemachtigd staan een stukje verderop bij een partytent. In de tent zingen twee meisjes verschillende covers van bekende popmuziek, begeleidt door een band.

“Leuke sfeer hier, hè?”, zegt Benjamin, lid van studentenvereniging Netwerk.

“Weet je wat er in de Bijbel staat? Men kan niet leven van brood alleen. Zou dat niet een mooie titel zijn voor dit evenement?”, grapt hij.

Ondertussen zetten leden van de verenigingen nieuwe partytenten op. Dat is maar goed ook, want kort daarna verandert de miezerregen in een ware stortregen die met bakken uit de hemel valt.

Een zegening van boven? Ondertussen is het bandje gestopt met muziek maken en pakt een ander meisje de microfoon over van de zangeressen. “Hoi, ik ga jullie

“ALS JE MET GOD LEEFT, BEN JE ECHT GELUKKIG”

wat vertellen over geluk!”, zegt ze vrolijk.

Door het harde geluid van de regen en hagelstenen die op de tent neervallen, is niet alles wat ze zegt verstaanbaar. Toch luistert iedereen aandachtig. ‘’Kennen jullie het verhaal over Adam en Eva?‘’, vraagt het meisje. Om me heen wordt bevestigend geknikt. Toch besluit het meisje het maar even uit te leggen: ‘’Adam en Eva waren de eerste mensen op aarde. Ze leefden in een paradijs en waren volmaakt gelukkig.’’ Het blijft even stil. ‘’Dat is het verschil tussen gelukkig of ongelukkig zijn’’, gaat het ze verder. ‘’Als je met God leeft, ben je echt gelukkig. Zonder God zal je nooit echt gelukkig zijn.’’

“GOD IS ER ALTIJD VOOR JE“

Om half acht is het ‘feest’ alweer afgelopen. Het meisje met de microfoon wenst iedereen een fijne avond. Of de avond ook echt mensen tot God heeft geleid, betwijfel ik. Gert van de organisatie hoopt het wel: “Door met gelovigen in contact te komen, gaan de studenten hopelijk mijn overtuiging delen. En dat is dat God er altijd voor je is “Dat je altijd iemand hebt om op terug te vallen. Iemand met wie je samen kunt wandelen. ” Maar degenen die hier waren, lijken daar nog niet helemaal klaar voor. Zij wandelen gewoon met een volle maag naar huis.

‘Gel uitg

Johran Willegers

Johran Willegers is slechts 23 jaar en zit al enkele jaren in de politiek.

We spraken met het gemeenteraadslid in Zwolle over de bed, bad en brood-discussie en over zijn vroege politieke carrière: “Als je je interesseert in een kwestie is de politiek echt leuk.”

JASPER VAN LOO Eén van die kwesties is de discussie over bed, bad en brood. Ruim een maand geleden viel de regering bijna door een kabinetscrisis over de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland. Na een week vergaderen kwam de VVD en PvdA tot een ‘zwaarbevochten compromis’: illegalen krijgen recht op tijdelijk opvang in de vijf grootste steden en Ter Apel. In andere gemeenten, waaronder Zwolle, worden de bed-bad-broodvoorzieningen gesloten. Maar een deel van de gemeenteraad in Zwolle wil dit voorkomen en vindt eventuele boetes van het Rijk als de opvang wel open blijft belachelijk. Daarom dienden – behalve de VVD en Fractie Jurgens – alle partijen een motie in om te laten weten dat het onacceptabel is dat er op het gemeentebudget wordt gekort als Zwolle het gewoon zelf blijft regelen.

De reden dat wij de motie niet hebben gesteund is dat de motie er van uitgaat dat de nieuwe plannen van het Rijk niet goed zijn. En daar zijn we het niet mee eens. In het landelijke akkoord staat dat in enkele grote steden de opvang blijft.

Dat is ook prima, maar wel om ze voor te bereiden op terugkomst naar land van herkomst. De verschillende partijen in Zwolle hebben niet door dat een opvang slecht is voor de gemeente maar ook voor de asielzoekers zelf.

“WAT MIJ BETREFT GAAT DE OPVANG IN ZWOLLE MORGEN DICHT”

Je zou verwachten dat jullie deze motie zouden steunen omdat die tegen financiële sancties is. Waarom heeft de VVD deze motie toch niet gesteund?

Opvang voor vluchtelingen

22 MEI 2015 | REDACTIE E P6

Wij denken dat er een goed nieuw beleid moet komen zonder de opvang van bed, bad en brood in Zwolle te behouden.

Wat mij betreft gaat hij morgen dicht.

Het kost ons al een ton per jaar. Uitgeprocedeerde asielzoekers hebben een uitzichtloze toekomst in Nederland, die niet wordt verbeterd. Zo sociaal is dat niet. En ten tweede creëren we een probleem voor onszelf. We kunnen financiële sancties krijgen. In de motie staat niet dat er door uitgeprocedeerde asielzoekers moet worden meegewerkt aan een terugkeer.

INTERVIEW

d naar zorg bejaarde òf eprocedeerde asielzoeker’ Het kabinet dreigt gemeenten die hun opvang openhouden te korten. Wat zijn de consequenties dan voor Zwolle?

Dat is nu nog schimmig. Wij hebben eerder wel een brief gestuurd aan het college om te vragen om meer duidelijkheid van de landelijke overheid over wat er precies gaat gebeuren. Daar hebben we nog geen reactie op gehad en nu ligt er wel een motie. Dat is erg vreemd. In een debat met de minister president is wel gezegd dat er sancties komen en ik ga er vanuit dat het niet hele lichte sancties zijn. Dat kan ervoor zorgen dat er bezuinigen komen op de zorg. Oudere mensen die een rollator nodig hebben kunnen die niet meer krijgen. Het is oneerlijk dat de situatie van mensen in de zorg in gevaar komt door de illegalen opvang.

“DE UITGEPROCEDEERDE ASIELZOEKERS NOG LANGER IN NEDERLAND HOUDEN HEEFT GEEN ZIN”

In een persbericht op de website wordt dit gezegd: ‘Uitgeprocedeerde asielzoekers moeten terug naar land van herkomst, niet in uitzichtloze opvang.’ Van enkele burgers komt de kritiek dat dit een PVV-standpunt is. Wat vind je daarvan?

Hier ben ik het niet mee eens. Het is geen PVV-standpunt maar een VVD-standpunt. Als mensen niet terug kunnen naar hun land krijgen ze een verblijfsvergunning. Dit gaat over uitgeprocedeerde asielzoekers. Ze kunnen maar willen niet terug. Alle zaken die voor ons heel normaal zijn. Dat zit er voor hun niet in.

Hun kinderen kunnen niet naar school.

Ze kunnen niet werken en zich niet inschrijven bij een woningcorporatie.

Want ze zijn illegaal. Ze hier nog langer houden heeft geen zin. Ze hebben hier geen toekomst.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P7

Een infographic over het standpunt van de VVD met bed, bad en brood.

De portefeuille van Willegers bestaat onder meer uit sociale zaken, participatie, armoede en leefbaarheid & welzijn. De discussie over de bed, bad en brood zit dus ook in zijn domein. Samen met Thom van Campen behoort Willegers tot de jongsten van de gemeenteraad in Zwolle.

Hoe ben je de politiek ingerold?

Ik heb me in 2009 aangemeld bij de VVD Zwolle. Ik vond het heel leuk om mee te doen met campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2010 en ik ben betrokken gebleven bij de fractie. Daarna heb ik van alles gedaan voor de fractie.

In 2013 werd de lijst gemaakt voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 en toen ben gevraagd of ik door wilde maar dan als raadslid. Als VVD hebben we met de verkiezingen vijf zetels gehaald. Wel een daling maar meer ten opzichte van het landelijke gemiddelde. Toen zat ik als 22-jarige in de gemeenteraad.

Zijn, helemaal op deze jonge leeftijd, al die vergaderingen niet vermoeiend?

Op een gegeven moment raak je eraan gewend. Het is vermoeiend als je niet weet waar het over gaat. Als ik een vergadering heb over armoede, lees je je daar goed over in. Dan wordt het een stuk makkelijker en op een gegeven moment zelfs leuk. Ik wil enkele dingen veranderen in de politiek. Je moet een doel voor ogen hebben en dan kan je het voor jezelf heel aantrekkelijk maken.

Wat hoop je uiteindelijk in de politiek te bereiken?

Dat is heel moeilijk te zeggen. Ik heb eerst journalistiek gestuurd in Zwolle en doe nu de studie politicologie in Arnhem.

Ik ben net een paar jaar bezig in Zwolle en wil me daar eerst op focussen. Ik vind de politiek een heerlijk vak met zoveel mooie mogelijkheden.

Angst om de straat op te gaan “Op een gegeven moment durfde ik nergens meer alleen heen te gaan. Ik was zo afhankelijk van anderen” Het was een mooie woensdag middag, midden in de tentamen week.

Joyce liep het klaslokaal uit want ze had net haar wiskundetoets gemaakt. In de aula van haar middelbare school gebeurde er in een keer iets geks. Haar hart klopte zoals nooit te voren. Binnen een fractie van een seconde zakte ze door haar knieen en had ze het gevoel dood te gaan. Zwetend en trillend lag ze op de grond in de aula van de school, omringd door tientallen leerlingen.

Ze was wel vaker gestresst, vooral rond de tentamenperiodes, maar op 14-jarige leeftijd kreeg de studente Joyce van Stein haar eerste paniekaanval. De altijd vrolijke, spontane en ambitieuze Joyce veranderde even naar een gestresste en vooral angstige scholier. Deze dag was het begin van een lange strijd tegen paniekstoornissen en agorafobie.

CHEY MALAIHOLLO Wat houdt een paniekstoornis met agorafobie precies in?

Een paniekstoornis houdt in dat je bang bent voor een nieuwe paniekaanval.

Doordat zo’n aanval zo beangstigend is let je als persoon op de lichamelijke symptomen die je ervaart. Wanneer deze weer opkomen, komt de angst voor een paniekaanval weer naar boven. Wanneer je door de angst om een nieuwe paniekaanval te krijgen bepaalde situaties gaat ontwijken, zoals het vermijden van drukke plekken, is er sprake van agorafobie.

“MIJN ZUSJE HEEFT MIJ EEN KEER MOETEN OPHALEN UIT DE ALBERT HEIJN OMDAT IK NIET MEER ALLEEN NAAR HUIS DURFDE TE GAAN”

Je eerste paniekaanval was in de vierde klas. Wist je op dat moment gelijk dat er iets mis was of dacht je dat het iets onschuldigs was?

22 MEI 2015 | REDACTIE E P8

Het was tentamenweek en ik was wel vaker gestrest voor toetsen. Maar op het moment dat ik een paniekaanval kreeg voelde het alsof ik dood ging. Na die paniekaanval ben ik gewoon weer naar school gegaan, maar na twee weken durfde ik ineens niet meer naar school te gaan. De dagen dat ik wel naar school ging liep ik met stress door de gangen met de angst om weer zo’n aanval mee te maken. Toen pas wist ik dat er iets mis was.

Wanneer en op welke manier heb je maatregelen genomen?

De angst om door school te lopen veranderde al gauw in de angst om de straat op te gaan. Ik durfde niet meer alleen naar de winkel te gaan, naar school te gaan. Ik durfde helemaal niets. Op het moment dat ik mijn ouders hierover vertelde hebben we contact gezocht met de huisarts en die heeft me direct doorverwezen naar Mediant. Hier werd ik behandeld door een psycholoog die me juist de angst liet ervaren. Ik moest inzien dat de angst vanzelf weg zou gaan en niets erg voorspelde. Ik moest iedere keer oefeningen doen die steeds meer spanning opleverden voor mij. Dit was makkelijker dan gezegd, want nog elke dag liep ik met die angsten rond.

Wat voor een impact/ gevolgen had dit op je dagelijkse functioneren?

Op een gegeven moment durfde ik nauwelijks nog ergens naartoe. Als ik dan ergens naartoe ging, moest het altijd met iemand anders, die ook van mijn situatie af wist. Ik was zo afhankelijk van anderen. Ik ben uiteindelijk een maand niet naar school geweest en moest ook mijn bijbaantje opzeggen. Ik begon ook heel erg te piekeren waardoor ik minder goed kon slapen. De nachten voor de dagen dat ik weer moest proberen om naar school te gaan waren verschrikkelijk. Ik was in mijn hoofd al aan het plannen met wie ik naar school zou fietsen, en wie er met mij les had, zodat ik maar niet alleen was. Deze manier van veiligheid regelen deed ik eigenlijk hele dagen door. Het gevolg hiervan was dat ik in 6VWO mijn examens niet had gehaald en een jaar opnieuw moest doen.

“DAT HET ZO GOED MET ME GAAT HEB IK TE DANKEN AAN MIJN PSYCHOLOOG, MAAR OOK AAN MIJN FAMILIE EN VRIENDEN“ Had dit ook impact op je naasten (familie, vrienden etc.)?

Mijn ouders hebben het er heel moeilijk mee gehad, vooral omdat ze zich machteloos voelden in de situatie. Ze steunden me heel erg en waren erg begripvol, maar ik merkte gewoon dat ze er heel erg mee zaten. Mijn zusje was erg jong, namelijk 11 en heeft denk ik weinig meegekregen van deze situatie. Ze wist er wel van en probeerde het ook te begrijpen. Zo heeft ze mij een keer moeten ophalen uit de Albert Heijn omdat ik niet meer alleen naar huis durfde te gaan.

Mijn toemalige vriend heeft veel moeite gehad met de situatie, maar hij is ook degene die me heeft geholpen weer naar buiten te gaan. Voor mijn beste vriendin was het misschien wel het lastigst. Voor dit alles gingen we heel vaak leuke dingen doen en op een gegevenmoment kon ik dit gewoon niet meer. Maar ondanks alles heeft ze me gesteund.

Was er veel onbegrip van mensen om je heen?

Niet iedereen begreep wat ik had maar ze konden zich er meestal wel iets bij voorstellen. Ik vertelde het ook niet aan iedereen, omdat ik me er voor schaamde.

De mensen die het belangrijkste voor mij zijn begrepen me wel, en dat deed me heel goed. Voor klasgenoten die er niet vanaf wisten was het wel vaak een vraag waar ik was en waarom ik er niet was.

Dit was voor mij lastig omdat ik simpelweg niet wilde vertellen wat er aan de hand was. Voor mij was het belangrijk dat mensen niet denken dat ik gek was.

Maar dit is gewoon niet haalbaar. Niet iedereen kan je begrijpen en nu hoeft dat ook niet meer. Zoals ik al zei, zolang de mensen die belangrijk voor je zijn het maar begrijpen, dan is het goed.

INTERVIEW

“VOOR MIJ WAS HET BELANGRIJK DAT MENSEN NIET DENKEN DAT IK GEK WAS. MAAR DIT IS GEWOON NIET HAALBAAR”

Inmiddels is Joyce 20 lentes jong en studeert ze psychologie aan de Universiteit van Twente. Tegenwoordig gaat het stukken beter met haar in vergelijking met een paar jaar geleden. “Ik ben van het angstige en onzekere meisje ontpopt tot een volwassene, zelfverzekerde en sterke vrouw.” Tot nu toe heeft ze al haar punten op school gehaald en heeft ze zelfs een bijbaantje. Met tranen in haar ogen vertelde ze haar verhaal. “Dat het zo goed met me gaat heb ik te danken aan mijn psycholoog, maar ook aan mijn familie en vrienden.” Toch zal ze die dag nooit vergeten, want die dag heeft haar gemaakt tot wie ze nu is.

FOTO: CHEY MALAIHOLLO

22 MEI 2015 | REDACTIE E P9

REPORTAGE

Lage opkomst bij kindermiddag van De Koppel Natuuractiviteitencentrum De Koppel organiseerde een kindermiddag rondom lieveheersbeestjes. “We willen ze op speelse wijze kennis laten maken met de natuur”, aldus medewerker Ariane Kamerman.

De opkomst was gering, maar de kinderen die er waren, hadden het erg naar hun zin.

MILOU TAUTZ In het kleine gebouw van De Koppel staan een aantal opgezette dieren, waar met een grote boog omheen wordt gelopen door de kinderen, de muren zijn met bossen en bloemen beschilderd, er hangen zelf geknutselde vlinders aan het plafond en in het midden van het kleine gebouw staat een tafel, met opvallend weinig bezette stoelen. “Ik had gehoopt op meer opkomst, maar het viel ook wel te verwachten. We hadden namelijk maar acht aanmeldingen”, zegt Kamerman terwijl ze een aantal tafels wegschuift die niet in gebruik zijn, ‘‘Gelukkig zijn er nog een paar kinderen spontaan gekomen, want acht zou wel erg weinig zijn geweest.”

Met z’n allen zittend aan de lange tafel, begint de middag met wist-je-datjes over lieveheersbeestjes. “Wie weet de betekenis achter de stippen van lieveheersbeestjes?”, vraagt één van de vrijwilligers aan de kinderen. “Dan weet je hoe oud ze zijn”, roept een jongen vastberaden. “Goed bedacht, maar helaas fout. De stippen zeggen iets over het soort lieveheersbeestje, er zijn namelijk verschillende soorten lieveheersbeestjes”, legt de vrijwilliger uit.

Een aantal wist-je-datjes verder mogen de kinderen beginnen aan een werkstukje, het is een 3D-landschap van zelf

FOTO’S: MILOU TAUTZ

22 MEI 2015 | REDACTIE E P10

geplukte grassprietjes en uitgeknipte lieveheersbeestjes van papier. Waar het ene kind makkelijk in een half uur alle figuurtjes netjes om de rand heen heeft uitgeknipt, loopt de ander achter en krijgt hulp van de vrijwilligers. Tijdens het knippen en plakken praten en lachen de kinderen met elkaar, en dat terwijl de meesten elkaar niet kennen.

“Naast dat we de kinderen op speelse wijze wat leren over de natuur, leren ze hier ook nieuwe vrienden te maken”, aldus Ariane Kamerman.

Na het knippen en plakken mogen de kinderen erop uit om grassprietjes te plukken voor hun knutselwerk. Ondanks de regen en de wind, trekt

“NAAST DAT WE DE KINDEREN OP SPEELSE WIJZE WAT LEREN OVER DE NATUUR, LEREN ZE HIER OOK NIEUWE VRIENDEN TE MAKEN”

iedereen enthousiast zijn jas aan. Maar de kinderen zijn nog maar net buiten en het begint hard te onweren: “Snel naar binnen jongens,” roepen de vrijwilligers terwijl ze iedereen weer optrommelen.

“Jammer dat het weer niet mee zit, maar gelukkig hebben we van te voren ook al wat grassprieten geplukt, dus daar kunnen we nu mee aan de slag”, zegt een vrijwilliger.

Nadat de knutselwerkjes af zijn en er even een korte pauze is gehouden, krijgen de kinderen nog een rondleiding door het gebouw. Het is een klein, knus gebouw. Overal hangen kleine knutselwerkjes en beelden van verschillende dieren, de meeste delen van het gebouw zijn van hout. Zo ook de trap, die omgeven is van een klimplant en je naar een kleine vergaderzaal leidt. Maar tijdens de rondleiding beginnen de kinderen het wel zat te worden. Er zijn verveelde gezichten te zien, zuchten te horen en er komen vragen als “Hoe laat is het?”, “Hoe lang moeten we nog?”. Maar dat betekent niet dat ze het niet naar hun zin hebben gehad: “Ik vond het een leuke middag en het ging ook snel voorbij. Ik had nog wel wat langer willen knutselen”, zegt de 6-jarige Marinka.

“Het was een geslaagde middag, misschien dat we de volgende keer basisscholen kunnen informeren om een wat grotere opkomst te krijgen maar met een kleiner groepje ben ik ook tevreden”, aldus Kamerman. Als aan het einde van de middag de kinderen weer worden opgehaald, laten ze allemaal vrolijk hun kunstwerkje zien aan hun ouders en vertelt één van de kinderen trots dat hij weet dat de stippen van een lieveheersbeestje niks zegt over de leeftijd. “Daar doen we het voor, dat ze met plezier wat hebben geleerd”, zegt één van de vrijwilligers met een grote glimlach.

Circusdieren het land uit Het einde van door hoepels springende tijgers in Nederland is in zicht. Dieren zoals bijvoorbeeld de leeuw, de olifant en de tijger zijn vanaf 15 september in ons land niet meer te bewonderen in circussen.

Sinds mensenheugenis zijn wilde dieren op twee plekken te zien namelijk: in de dierentuin en in het circus.

Aan deze traditie lijkt dus nu een einde te komen. Verschillende gemeenten dreigen geen vergunning te verlenen als circussen optreden met wilde dieren. Vele circussen bezwijken onder de druk om hun inkomsten te beschermen.

HUMPHREY PERK

VNCO

WELZIJN DIEREN

Dat dieren in gevangenschap ouder zouden worden dan dieren in het wild is volgens Wouter Miedema, dierenliefhebber, een fabeltje.” Het oud worden van dieren hangt van verschillende factoren af en uitschieters heb je overal. Mocht het al waar zijn dan moet je jezelf afvragen of dit wenselijk is. Dieren in het wild moeten achter hun eigen voedsel aan met alle risico’s van dien. Het is dus logisch dat de levensverwachting van deze roofdieren lager ligt. De onnatuurlijke leefomgeving in het circus en het “IN PRINCIPE HEBBEN missen van soortgenoten veroorzaken ernWIJ GEEN INVLOED OP stig gestoord gedrag”, HET WETSVOORSTEL. aldus Miedema.

OFFICIEEL MOET HET

“Dit is nog geen WILD DIER VNCO DAAR INVLOED gelopen race. Kamerleden moeten dieren zijn OP UITOEFENEN. DAT IS “Wilde zich nog over dit dieren die in de natuur DE VERENIGING VAN voorstel uitspreken leven en dus niet dieen ik ga er alles die in gevangenNEDERLANDSE CIRCUS- ren aan doen dat zij de schap zijn opgegroeid.

ONDERNEMINGEN’’ juiste rapporten en Al deze dieren zijn stukken ontvangen. met de hand grootgeDan zullen zij zien dat mijn leden bewust bracht, hebben namen en voelt voor vele omgaan met het als een familielid”, aldus Nanne Jansen, dierenwelzijn en een verbod niet nodig van circus Werona. is”, aldus Adri Lammers tegenover Metro. Dan moet je denken aan: tijgers, leeuVolgens Lammers wordt geen van zijn wen, apen, zeeleeuwen en zebra’s. Daar leden verdacht van wantoestanden. De tegenover staan dan weer dat kamelen, dieren zouden niet de hele dag gekelama’s, krokodillen, papagaaien en gantend staan zoals door sommige wordt zen wel toegestaan zijn. Het zijn voornabeweert. melijk zoogdieren die niet meer worden toegestaan. Volgens tegenstanders draait

REPORTAGE het erom of de dieren al langer gedomesticeerd leven. Dus honden, paarden of hanen zijn vooralsnog geen probleem.

LEVEN NA CIRCUS

De meeste circusacts die in Nederland optreden zijn buitenlands. Deze worden geweerd in ons land. Voor de wilde circusdieren die wel uit Nederland komen zal opvang geregeld worden. Er wordt gekeken of de dieren geschikt zijn voor een leven in de dierentuin. Een enkeling zal gewoon bij de huidige eigenaren mogen blijven met de toezegging het dier niet meer te zullen laten optreden. Al zal hier wel een strenge toetsing aan vooraf gaan.

CIRCUS ZONDER DIEREN

“Als je de dieren weg neemt is het meer theater en variété”, aldus Natascha Freiwald circus Nijmegen. Natascha geloofd wel dat circussen creatief genoeg zijn om hier adequaat op in te spelen.

DE KINDEREN

Zolang er kinderen zijn zullen er circussen zijn. Er zijn genoeg circussen zoals het circus Herman Renz die al een tijd geen dierenacts meer inhuren voor hun shows. De leeuwen worden ingeruild voor paarden of iets dergelijks. Met het vrijgekomen budget kunnen ze dan weer andere shows contracteren en dat doen zij dan ook. De inkomsten lopen niet terug. Sterker nog velen zijn benieuwd naar de creativiteit van het circus.

FOTO: ANP

22 MEI 2015 | REDACTIE E P11

Nepal hou

Het verhaal van de Ne “DE MENSEN WAREN BANG DAT DOOR DE NASCHOKKEN HET HUIS ALSNOG ZOU INSTORTEN’’

Voor veel Nepalezen staat de wereld sinds de eerste aardbeving op zaterdag 25 april op zijn kop. Deze aardbeving kwam onverwachts en had een 7,8 op de schaal van Richter.

Het was de zwaarste aardbeving die heeft plaatsgevonden in Nepal sinds 1934 en heeft geleid tot meer dan achtduizend doden en honderdduizenden gewonden. Alsof dit niet al zwaar genoeg was, vond op dinsdag 12 mei een tweede aardbeving plaats met een 7,3 op de schaal van richter, ook deze zorgde voor veel schade, doden en gewonden. De Nederlander Annette Reiling was tijdens beide aardbevingen in Nepal, waar ze werkt voor de stichting ‘Nepal Sambandha’.

LOTTE RINZEMA

DE EERSTE AARDBEVING

Verbazing en schrik in het Summet Hotel in Kathmandu,waar die dag koningsdag werd gevierd, toen de aarde begon te beven.

“HET WATER KWAM OMHOOG UIT HET ZWEMBAD EN HET HOTEL SCHUDDE HEEN EN WEER’’

Ook Annette Reiling vierde hier de Nederlandse feestdag, “Het water kwam omhoog uit het zwembad en het hotel schudde heen en weer.’’De aardbeving kwam onverwachts en bracht veel angst en schrik met zich mee. Na twee uur gewacht te hebben, vertrok Annette naar 22 MEI 2015 | REDACTIE E P12

haar huis, “Onderweg zagen we pas de schade die de aardbeving had aangericht, overal waar we kwamen waren huizen ingestort.”

nog grotere schok, niemand had er op gerekend. Annette was die dag souvenirs aan het kopen in de stad toen de paniek toesloeg omdat de aarde weer begon te beven. “We zijn gelijk op de motor gestapt om de stad uit te komen, alles is er dicht op elkaar gebouwd en we moesten door smalle straatjes rijden om er uit te komen.’’

“VAN DE 76 HUIZEN IN HET DORP IS MEER DAN DE HELFT VERWOEST”

Aangekomen in Dadhikot, het dorp waar Annette woont samen met een Nepalese familie, wordt duidelijk dat niemand van de familie gewond is geraakt. Ook het huis heeft naast een paar scheuren geen ernstige schade opgelopen. De rest van het dorp is wel zwaar getroffen, er zijn zeven mensen overleden door de aardbeving, waaronder een moeder en dochter. Van de 76 huizen in het dorp is meer dan de helft verwoest en maar 22 huizen hebben geen schade opgelopen.

Er heerste paniek en de mensen waren bang, maar iedereen kwam gelijk in actie. “Er waren veel gewonden. Er werd ons vertelt minimale verwondingen zelf te behandelen in plaats van naar het ziekenhuis te gaan waar al lange wachtrijen waren”, vertelt Annette. ‘’Ik heb toen zelf ook mensen met verwondingen zoals kneuzingen geholpen te verzorgen.’’

DE TWEEDE AARDBEVING

“Na de aardbeving durfde niemand meer in huis te slapen, overal werden tenten gebouwd met zeilen en bamboestokken”, zegt Annette, “de mensen waren bang dat door de naschokken het huis alsnog zou instorten.” Maar na een paar nachten in de tenten trokken veel mensen weer hun huis in. De tweede aardbeving drie weken later kwam dan ook als een

De tweede aardbeving zorgde voor nog meer schade en de mensen trokken de tenten weer in. ‘’Iedereen is nu veel voorzichtiger, de mensen zijn bang. Als er een tweede aardbeving is geweest, waarom zou er dan nog niet een derde kunnen komen?’’ Maar het leven gaat door en dat beseffen de Nepalezen maar al te goed. Ze gaan door met de alledaagse dingen, zoals het oogsten van het graan. Ook helpt iedereen mee met het ruimen van puin en worden de kinderen in noodscholen opgevangen door het Rode Kruis.

HULP

Nederland heeft inmiddels al meer dan 21 miljoen euro ingezameld om Nepal te helpen. En dat kan goed gebruikt worden vindt Annette. “Er is veel geld nodig om Nepal weer op te bouwen, maar eerst moet het puin geruimd worden en hebben er veel mensen hulp nodig.” Met haar eigen stichting zamelt ze ook geld in voor het land, samen met de mensen in Nepal beslist ze waar dit aan besteed wordt. Zo is er al iemand van het team

dt zich sterk

INTERVIEW

e derlandse Annette Reiling die het drama meemaakte

FOTO’S: ANNETTE REILING

naar het dorpje Chandanpur gegaan om de door de aardbeving vernielde watervoorziening te repareren. Ook hebben ze rijst en linzen uitgedeeld in de dorpen.

“Het mooie aan kleine stichtingen zoals ‘Nepal Sambandha’ is dat de organisatie in direct contact staat met de bevolking.

Zo komt het geld gelijk bij de mensen en gaat het niet langs de regering. Maar ook de grotere stichtingen doen er toe” zo vindt Annette. Het geld wat hieraan geschonken wordt gaat meestal wel langs de (corrupte) regering, maar zo kan de hulp wel gestructureerd worden. Er zijn ook grote hulporganisaties naar Nepal gegaan om hulp te bieden, zoals het Rode Kruis, Artsen Zonder Grenzen en Save The Children. Het Rode Kruis heeft onder andere voor tenten gezorgd en vangt veel kinderen op terwijl de familie op het land aan het werk is of puin ruimt.

Ook het Rode Kruis van China heeft voor tenten gezorgd. In de omgeving van Annette helpen de legers van India en Pakistan de bevolking met het afbreken van huizen.

“HET IS FIJN OM WEER HIER TE ZIJN, MAAR IK BEN LIEVER BIJ MIJN FAMILIE DAAR’’

22 MEI 2015 | REDACTIE E P13

Stichting Nepal Sambandha De stichting is in 1999 opgericht door bestuurslid Annette Reiling. Sindsdien gaat zij jaarlijks terug en tegenwoordig woont ze een groot deel van het jaar in Nepal.

Ze woont bij een lokale familie, die ze eigenlijk beschouwd als haar eigen familie.

Er worden bestaande en nieuwe projecten opgepakt en uitgevoerd, deze worden gefinancierd met giften. De stichting bestaat uit vier bestuursleden; Annette Reiling, Marian Klein Ikkink, IJke Krol en Hanne Sikkema. Samen hebben ze de doelstelling om de levensomstandigheden in Nepal te verbeteren, in nauwe samenwerking met de lokale bevolking via kleinschalige projecten die vooral gericht zijn op gezondheid en school. De stichting heeft vier districten met dorpen waar ze de projecten uitvoeren. In al deze stichtingen wonen en werken Nepalezen of Tibetanen die voor de stichting in hun eigen dorp toezien op en meewerken aan de uitvoering. De stichting werkt nauw samen met de bevolking, zij komen zelf met projectvoorstellen die voor hen prioriteit hebben. Voor meer informatie over de stichting en de projecten van de stichting is de site te bezoeken: www.stichtingnepalsambandha.nl Inmiddels is Annette weer in Nederland. Maandag kwam ze terug met het vliegtuig, hierover heeft ze dubbele gevoelens. “Het is fijn om weer hier te zijn, maar ik ben liever bij mijn familie daar. Gelukkig hebben we wel elke dag contact.” Als het kon zou ze morgen terug gaan. In november gaat ze in ieder geval weer terug, maar misschien gaat ze ook wel eerder om te helpen met de wederopbouw.

INTERVIEW

Thuisfront belangrijkste front van Nederland Elk jaar zijn er honderden Nederlandse militairen die hun gezin achterlaten om te vertrekken naar oorlogsgebied. Sommigen voor een half jaar, sommigen voor veel langere tijd en enkelen zullen nooit meer thuiskomen. Het thuisfront is een belangrijk onderdeel van de uitzending. Maar hoe is het voor dit thuisfront om iemand zo lang los te moeten laten? Om iemand zo lang niet vast te kunnen houden?

ESMAY LOKHORST “Zes maanden zijn zo voorbij”, was de uitspraak van Ize’s vader voordat hij zou vertrekken naar Afghanistan. Er zit een kern van waarheid in, maar als hij zo’n lange periode in een oorlogsgebied moet doorbrengen, lijkt de tijd zo langzaam te gaan. Elk uur, elke minuut en elke seconde van elke dag voel je. En niemand bereidt je erop voor. Ize’s vader vertrok voor een half jaar naar Afghanistan, voor haar en haar familie was dit een ontzettend moeilijke tijd.

Hoe kwam het nieuws bij jou binnen?

Het moment waarop ik te horen kreeg dat papa naar Afghanistan zou gaan stortte mijn wereld even compleet in.

Je hoort het wel, je neemt het op dat moment alleen niet echt in je op. Op dat moment besef je het eigenlijk nog niet zo.

Het dringt niet tot je door. De realisatie komt pas als het zover is.

En hoe is die dag van vertrek dan?

Er zit totaal geen rem meer op je emoties, op die van niemand. Zelfs niet die van papa. Alles komt er dan uit. Papa huilt nooit, nu wel. Het voelde alsof met een mes mijn hart werd doorboord. Een vreselijk gevoel en een verdrietig gezicht.

Toen hij echt weg was, besefte ik pas dat het zomaar eens de laatste keer geweest kon zijn dat ik hem vast heb kunnen houden. Dat was het zwaarst.

Had je veel van die negatieve gedachtes toen hij weg was?

Ze spoken toch altijd door je hoofd.

Iedereen probeert er op een positieve manier in te staan: “Hij komt terug, echt.”

Maar je leeft elke dag in onzekerheid.

Ergens in je achterhoofd is er altijd die vraag: “Wat als?”

Die negatieve gedachtes, hadden die veel invloed op je?

22 MEI 2015 | REDACTIE E P14

FOTO: ANP

Er zijn nachten geweest waarop ik mezelf in slaap heb gehuild. Het moeilijkste was om mijn emoties te kunnen uiten, ik vond het lastig er met iemand over te praten. Het liefst hield ik alles voor mezelf. ’s Avonds als ik in bed lag, dacht ik altijd aan papa. Verschillende scenario’s speelden zich af in mijn hoofd, scenario’s waarin ik papa nooit meer terug zou zien en die gedachten zijn angstaanjagend. Ik hoef er alleen maar aan terug te denken of ik krijg al koude rillingen. Zo’n gedachte is eigenlijk maar iets kleins, maar ik kan er wel heel emotioneel van worden.

“HET VOELDE ALSOF MET EEN MES MIJN HART WERD DOORBOORD”

Heb je veel contact met hem gehad terwijl hij daar zat?

Bellen lukte niet altijd, maar gelukkig heb je tegenwoordig ook Skype. Ideaal

was dat eigenlijk ook lang niet altijd. De verbinding was verschrikkelijk slecht.

De dagen waarop Skype wel werkte, waren de dagen waarop je weer voor even gerustgesteld kon worden. Dat gaf een bepaalde zekerheid. Ik had papa weer gezien en dat gaf een enorm goed gevoel.

En dan het moment dat hij weer thuis zou komen, hoe was die dag voor jou?

Zijn terugkomst was misschien wel één van de mooiste momenten van mijn leven. Ik had me voorgenomen niet te huilen, maar toen ik papa eenmaal de aankomsthal in zag lopen was dat voornemen al gauw verleden tijd. Ik omhelsde hem en was voor even het gelukkigste meisje ter wereld. Opgelucht, want ik had mijn papa weer terug! *Wegens veiligheidsredenen is Ize een pseudoniem.

REPORTAGE

Leven in asielzoekerscentrum Winterswijk Het komt steeds vaker in het nieuws: het aantal vluchtelingen neemt toe en asielzoekerscentra stromen vol.

Maar hoe ziet het dagelijks leven er nou uit in zo’n centrum? We vragen het aan Farah (43) en Sara (36), die al enkele jaren verblijven in het asielzoekerscentrum van Winterswijk.

MADELEINE VUIJK In eerste instantie lijkt het een normale woonwijk. Er staan mooie auto’s en huizen en er spelen veel kinderen buiten.

Maar aan het einde van de laan is er een totaal andere wereld: grijze flatgebouwen staan naast elkaar. Een groepje mannen loopt doelloos rond om hun tijd te verdrijven. Iets verderop zit een vrouw op een kruk om op de kinderen te passen die buiten spelen.

Er is een duidelijk contrast met tweehonderd meter verderop. De ‘gewone’ Nederlandse gezinnen wonen zorgeloos in hun grote huis, pal naast vluchtelingen die in grote onzekerheid zitten over hun toekomst. Het is begrijpelijk dat het voor de vluchtelingen lastig is om dat te aanvaarden. Maar ze zijn nu veilig en dat is het belangrijkste.

“HET LEVEN WAS NIET MEER VEILIG VOOR ONS”

Farah (43), woont al een paar jaar in het asielzoekerscentrum in Winterswijk met haar man en twee jonge kinderen. Ze

vluchtte acht jaar geleden met haar man uit Iran naar Nederland toen ze zwanger was van haar eerste kind. ‘We zijn christen en werden daardoor vervolgd.

Het leven was niet meer veilig voor ons.

Daarom besloot mijn man als eerste te vluchten naar Turkije, daarna volgde ik.’

De jaren daarvoor heeft het gezin in veel verschillende opvangcentra gezeten in de rest van de Nederland. ‘We werden eerst in ter Apel geplaatst, maar na een paar maanden moesten we verhuizen naar Drachten. Nadat we daar gewend waren aan het leven daar moesten we naar Winterswijk.’

Het gezin woont nu al zo’n vijf jaar in het dorp in de Achterhoek. Hun tweede kind is er geboren en gaat nu ook al naar school, maar een verblijfsvergunning hebben ze nog steeds niet. ‘Onze kinderen hebben een normaal leven hier. Het zijn echt Nederlandse kinderen geworden’, zegt Farah terwijl ze langs de flats loopt. Ze begroet vriendelijk de mensen die ze tegenkomt en loopt een gebouw in, waar ze wekelijks lessen Nederlands krijgt van vrijwilligers. Het is een fijne ontmoetingsplaats voor de asielzoekers, hier voelen ze zich wat minder eenzaam.

Na jarenlang procederen is het voor veel gezinnen op het AZC nog steeds onduidelijk of ze in Nederland mogen blijven of niet. Sommige wonen er al zes jaar. Zo ook Sara (36) uit Rusland: ‘We zijn hier al zolang dat we ons er maar bij neergelegd hebben dat we hier voorlopig blijven wonen. Het is wel lastig, want we hebben niet echt een eigen plek.’

“WE HEBBEN NIET ECHT EEN EIGEN PLEK” Dat asielzoekerscentra bekend staan om hun sombere uiterlijk heeft ook een reden. Het moet functioneren als een tijdelijke opvangplaats voor de vluchtelingen, daarom mogen de bewoners niks verbouwen in hun huis of muren beschilderen. Maar Sara probeert er het beste van te maken: ze laat haar woonkamer zien waar ze foto’s heeft opgehangen en gekleurde sjaals heeft gedrapeerd over de muur. Ook koopt ze leuke kussentjes voor op de bank. ‘Je wordt creatief als je sommige dingen niet mag doen’, lacht ze.

IRRITATIES

De meeste ruimtes worden verdeeld onder meerdere gezinnen. Een kamer heeft een grote woonruimte met meerdere kamers waar de gezinnen verblijven. Om naar buiten te gaan moeten de gezinnen elkaar dan ook steeds passeren. Door het gebrek aan privacy ontstaan er weleens meningsverschillen tussen de gezinnen.

Ook Farah deelt een woonkamer met een ander gezin. ‘Doordat je constant op elkaars lip zit, raak je op een gegeven moment wel geïrriteerd. Dat is normaal.’

Doordat er steeds meer vluchtelingen naar Nederland komen heeft het AZC Winterswijk besloten het complex te vergroten. Hierdoor kunnen ze nog meer vluchtelingen zoals Farah en Sara opvangen.

FOTO: MADELEINDE VUIJK

22 MEI 2015 | REDACTIE E P15

De 23-jarige Ricardo Brouwer uit Leeuwarden staat ook wel bekend als Lady Di Arrhea, the queen of the North. Dit alter ego organiseert verschillende feesten en vaart mee op de Gay Pride. Daarnaast presenteerde Brouwer voor VARA, Froeks.

TV en had hij vele andere opdrachtgevers.

Ricardo by day,

ROEL MULDERIJ

Weet je nog wanneer je voor het eerst een jurk aantrok?

Vanaf het moment dat ik begon met lopen was het al vrij duidelijk: ik was een entertainer. De eerste keer dat ik me kan herinneren was toen ik vijf jaar was. Het was tijdens een verjaardag van mijn vader óf moeder. Ik trok een wit laken aan en dat moest een trouwjurk voorstellen.

“VANAF HET MOMENT DAT IK BEGON MET LOPEN, WAS HET AL VRIJ DUIDELIJK: IK WAS EEN ENTERTAINER”

Keken je ouders hiervan op?

Ze vonden het vermakelijk. Ze hebben ook altijd geweten dat ik gay was. Het paste wel echt in het plaatje. Mijn vader is een echte man, die was wel wat terughoudender. Hij wist niet echt goed wat hij ervan moest vinden, maar keurde het niet af. Mijn moeder vindt alles wel best.

Waren er ooit twijfels?

Mijn ouders hebben wel getwijfeld of ik geen meisje wou worden. Er was ook een periode waar ik zelf dacht: “Wil ik eigenlijk wel een jongen zijn?” Ik ben er nu heilig van overtuigd dat ik dat wil. Ik ben namelijk heel blij met wat ik heb en wil dat echt niet kwijt. Thuis heb ik een hele collectie van jurken. Die hangen in de kast en komen er niet eerder uit dan dat ik geboekt ben voor een optreden.

Travestieten en drag queens, is dat precies hetzelfde?

Sommige van de oude stempel noemen drag queens allemaal travestieten. Maar het is niet helemaal hetzelfde. Een travestiet is over het algemeen een man die zich thuis als vrouw verkleedt, omdat hij zich daar fijner in voelt. Een drag queen is een man die blij is om een man te zijn, maar het doet voor de entertainment.

Dus alleen op het podium.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P16

Hoe reageerde je ouders erop toen je echt drag ging doen?

Toen ik drag ging doen, iets meer dan een jaar geleden, kwam het niet helemaal onverwacht. Als je met mij omgaat weet je dat je ik onverwachte dingen doe.

Natuurlijk dachten ze eerst dat het een maar een fase was, wat al snel niet zo bleek te zijn. M’n omgeving dacht juist: “Tuurlijk, echt iets voor Ricardo.”

“IK BEN EEN EKSTER. IK HOUD VAN ALLES WAT GLIMT”

Hoe lang wist je al dat als drag wou optreden?

Ik had al langer de drang om het te doen, maar werd tegengehouden door mijn toenmalige partner. Ik deed het niet omdat hij het niet leuk vond. Toen ging het uit en drie weken later stond ik voor het eerst in een jurk in de discotheek.

Wat spreekt je het meeste aan om als drag queen op te treden?

Er zijn verschillende aspecten die me heel erg aanspreken. Ik ben een ekster.

Ik houd van alles wat glimt, maar wil ook niet op Gerard Joling lijken. En de entertainmentwaarde die het met zich meebrengt, spreekt me aan. Niemand herkent me zo één, twee, drie. Ik kan alles doen en maken wat ik wil. Perfect!

Het is net als zwarte piet, maar die kan niet het hele jaar door en ik wel.

Lijken jij en Lady Di Arrhea op elkaar of zijn jullie compleet andere personen?

We hebben dezelfde schoen- en kledingmaat. Het is opvallend. Qua karakter ja en nee. Di Arrhea doet alles wat ze wil.

Ze is een uitvergroting van mij. Ze heeft mijn meest opvallende eigenschappen: humor, enthousiasme en het extravagante. De onzekerheden die ik heb, heeft zij niet. Sinds ik optreed als drag queen, ben ik ook wat extravaganter geworden.

Lady Di Arrhea by night

INTERVIEW

“MAAK JEZELF GELUKKIG, DAN WORDT JE OMGEVING DAT OOK”

SANDOR PLOEGMAN-STAM

Hoe kom je eigenlijk aan de naam ‘Lady Di Arrhea’?

Het eerste deel van mijn naam, ‘Lady Di’, komt van prinses Diana Spencer. Ik ben van kinds af aan al ontzettend fan van koningshuizen. Kwam er een prinses in het nieuws, dan wist ik het. Diana Spencer is altijd al m’n favoriete prinses geweest. Ze overleed op 31 augustus 1997, toen ik 6 jaar oud was.

‘Di Arrhea’ is diarree, spetterpoep. Ik heb er puur voor gekozen omdat ik ontzettende schijthumor heb. Als ik m’n mond open doe, komt er alleen maar poep uit. Die twee betekenissen heb ik gecombineerd.

“DE ONZEKERHEDEN DIE IK HEB, HEEFT ZIJ NIET”

Is Lady Di Arrhea ook een beetje geinspireerd door Diana?

Qua uiterlijk lijken ze niet op elkaar. De 22 MEI 2015 | REDACTIE E P17

enige overeenkomst die ze hebben is de verlovingsring. De verlovingsring die Diana had toen ze met Charles had, en later die van Kate Middleton. Ik heb daar een vergrote versie van gemaakt. Op mijn facebookpagina schrijf ik ook uitsluitend in het Brits-Engels.

Heb je iets te zeggen tegen de mensen die graag als drag willen optreden, maar het niet durven te doen?

Doe het gewoon. Fuck hun allemaal. Het is jouw leven. Als je het wil, moet je het zeker doen. Al is het voor één of twintig keer. Wie is een ander om jouw leven te regisseren? Maak jezelf gelukkig. Als je dat bent, wordt je omgeving dat automatisch ook. Ik heb mezelf laten tegenhouden. Nu ik het doe is het misschien lastiger om aan een man te komen, maar heb ik wel een leuker leven.

Lady Di Arrhea organiseerde in januari de RuPaul’s Drag Race PreSeason 7 Party voor het het Amerikaanse talentenjachtprogramma voor drag queens. Het vond plaats in de ‘De Kast’, de grootste gayclub van het Noorden, de plek waar het allemaal begon voor Ricardo Brouwer.

In totaal kwamen er meer dan 300 bezoekers. Naast een vooraflevering van het nieuwste seizoen van RuPaul, traden ook 21 queens op, wat dit het grootste drag evenement in Noord-Holland maakte. Megan Schoonbrood (Miss Travestie Holland), Annie Alcohol, Chloë Andersen en vele anderen waren er. Het was zo’n groot succes dat zelf deelnemers van RuPaul’s Drag Race het erover hadden.

Leven zonder geld

De 29-jarige Rotterdamse Isabel Rubsches leeft al ruim een jaar zonder geld en heeft zich nog nooit zo vrij gevoeld.

“Dat had allang af moeten zijn!” schreeuwt een zakenman, voor mij in de tram, in zijn telefoon. Terwijl we wegrijden zie ik iemand woedend met de tram mee rennen, hij blijft achter op het perron. Ik ben onderweg naar Isabel Rubsches. Ze besloot zonder geld te willen leven.

Ze opende een koffiezaak in Rotterdam. Nu, ruim een jaar later, leeft ze nog steeds zonder geld, is ze vrijer dan ooit en heeft ze haar koffietent afgestaan. De koffietent, heeft de naam ‘Waardeloos’ gekregen. “Als je alles van waarde weg neemt houd je alleen de kern over.” Volgens Isabel.

Dat wat ze echt móet betalen doet ze met de DAM, de alternatieve Rotterdamse munt.

CAROLIEN RONDE

22 MEI 2015 | REDACTIE E P18

Hoe ben je hier aan begonnen?

“Vroeger werd ik altijd heel erg verwend door mijn moeder. Ik kocht zelf ook veel. Ik was eigenlijk een beetje shopverslaafd. Ik kon heel slecht met geld omgaan. Dat wilde ik niet meer, ik wilde zien wat ik kon zonder geld. Ik wilde niet meer afhankelijk zijn.”

“IK DOE DINGEN DIE IK LEUK VIND. EN WAT IK NIET LEUK VIND, DOE IK ZO MIN MOGELIJK”

Wat vond je familie daar van?

“Mijn familie begreep niet zo goed wat ik aan het doen was. Ze begrijpen mijn manier van leven nog steeds niet. Ze zijn meer van ‘recht-toe-recht-aan’. Zij hadden zo iets van: ‘Wanneer ga je nou een baan zoeken?’ Maar ik leefde van heel weinig, had weinig nodig. Ik heb

nu tijd voor mezelf, om te mediteren, te sporten en te ontdekken waar ik echt blij van werd in het leven. Lief zijn voor mezelf. Goed voor mezelf zorgen.”

Er komt een stel binnen, nog een beetje in de rush van buiten worden ze overweldigd door alléén het jazzy geluid van een saxofoon op de achtergrond. Isabel springt op. “Hallo, kan ik jullie iets aanbieden?” Ze draait zich om naar mij: “Vind je het erg?” vraagt ze. “Nee, tuurlijk niet!” roep ik direct.

“Je hebt toch geen haast he?” vraagt ze met een grote glimlach. “Nee.” antwoord ik.

Maar de meeste mensen zien juíst geld als comfort, jij niet?

“Nee, in deze tijd dat ik geen geld gebruik ben ik me veel beter gaan voelen. En af en toe was het best eens lastig. Voor ik begon rookte ik. Zonder geld heb ik echt de meest gekke plannen bedacht om aan sigaretten te komen. Maar het lastigste is toch wel

REPORTAGE dat anderen er problemen mee hebben of er niks in zien.”

Maar de DAM is eigenlijk ook een valuta waarmee je betaalt, hoe is dat dan anders dan geld?

“Zoals ik het altijd een beetje zie is het: ‘Ik wil van jou een boek, en ik geef je een koffie terug’ dan is het weer in verhouding. En de DAM maakt het dan wel weer makkelijk dat je het in gradaties zet. Het staat wel helemaal los van de Euro, je kan de DAM niet kopen, alleen verdienen. Het is eigenlijk een zelfbedacht ruilsysteem. Je kunt net zo goed knopen aan elkaar gaan geven. Het is heel erg op basis van vertrouwen.”

Maar hoe zit het dan als je DAM op is?

Hoe leef je dan? In Euro zou je dan in de goot zitten.

“Ik heb nu ook geen DAM. Ik werk nu weer in de koffiezaak om wat bij te verdienen. Verder woon ik nu bij mijn oma.

Mijn leven is een beetje een ‘heitje-voorkarweitje’.

“ZEVEN EURO IS MIJN HELE VERMOGEN”

Niet iedereen zal dat waarschijnlijk even goed begrijpen. Wat vinden mensen van jouw manier van leven?

“Voor veel mensen is het moeilijk te snappen. Ze zien me als een profiteur.

Maar zo zie ik het niet. Ik ben hartstikke hard aan het werk. En ik geef ze er veel voor terug. Als ik bijvoorbeeld in iemand huis woon kook ik en maak ik schoon voor ze.”

Vanachter de bar roept iemand: “Isabel hoeveel kosten jouw healty-happyenergy-bars?” “Uhm, geen idee, 80 cent?!” Ze haalt haar schouders op en lacht. “Ik zou ze het liefste nog voor niks weggeven. Ik ben een slechter ondernemer.”

Wordt het geldloze leven in de loop van de tijd ook makkelijker, omdat je eraan gewend raakt?

“Ja, ik heb veel meer vertrouwen gekregen in mezelf. Ik ben nu ook niet meer bang om zonder geld te zitten. Dan red je je er ook altijd wel weer uit. Vroeger maakte ik me er altijd druk om of ik nog wel geld zou hebben. Maar nu kijk en plan ik niet meer dan een week vooruit.

Vrijheid is vooral gewoon het zijn, nu.”

Hoe komt het dat je je zo vrij voelt?

“Veel mensen voelen zich slachtoffer van het systeem, belemmerd door mensen 22 MEI 2015 | REDACTIE E P19

FOTO’S: JEROEN SCHAAPHOK

en regels. Ik probeer zo veel mogelijk de regels te omzeilen. Ik zei tegen mijn werknemers: ‘Kom maar wanneer je wil.’

Ik wilde dat ze gewoon op eigen verantwoordelijkheid dingen gingen doen. Ik hou ook niet van leiders of zo. Mensen die je vertellen wat je moet doen. Ik zou willen leven in een wereld waar we allemaal onze eigen verantwoordelijkheid dragen.”

Wat belemmerd jouw nog in het vrij zijn?

“Eigenlijk niet zo heel veel. In Nederland moet je eigenlijk een zorgverzekering hebben. Maar ik negeer de mijne al een paar maanden. Ik ben benieuwd hoe lang dat lukt.”

Hoe sta je nu tegenover geldgebruik?

“Mijn visie op geld is wel erg veranderd, ik was echt heel erg anti-geld toen ik begon. Maar nu zie ik ook wel in dat je met

geld ook hele mooie dingen kan doen.

Mooie projecten opstarten. In geld zit energie. Ik kon op een gegeven moment niet eens een zwerver een euro geven.

Het gaat er niet om het geld te hebben, maar het is wel handig.”

Isabel geeft me een knuffel, ik vertel haar me te berichten als ze iets nodig heeft. Ik stap naar buiten waar de zakenman me tegemoet komt met armen vol papieren en een gezicht vol zorgen.

“IK NEGEER DE REKENINGEN VAN MIJN ZORGVERZEKERING AL EEN PAAR MAANDEN”

UITGELICHT: ALBERTO STEGEMAN FOTO’S: JEROEN SCHAAPHOK

‘’Het filmpje doet het even niet, die houden jullie nog van ons te goed. Maar eerst wil ik graag een hartelijk applaus voor Alberto Stegeman.’’ Zo openen Joost Karreman en Dieuwe Beersma de eerste uitzending van Uitgelicht, een programma gemaakt door studenten die bekende journalisten interviewen. Het is een onderdeel van CollegeTour, waaronder ook de colleges van de journalistiek na Charlie Hebdo, digitale journalistiek en voetbalen datajournalistiek vallen.

HIDDE WISSELS De eerste gast die is uitgenodigd voor Uitgelicht is misdaadjournalist Alberto Stegeman. Stegeman is een oud-student van het Windesheim, waar hij in 1994 is afgestudeerd.

Stegeman is bekend van tv-programma’s als Trauma NL en Red Mijn Vakantie, maar hij heeft toch de meeste wenkbrauwen doen fronzen met het programma Undercover in Neder22 MEI 2015 | REDACTIE E P20

land. Stegeman infiltreert in dit programma met een verborgen camera in verschillende milieus doorzelf ‘undercover’ te gaan. Bekend zijn de acties op Schiphol en bij Defensie.

Nadat de presentatoren hebben uitgelegd dat er vragen kunnen worden gesteld en waar de nooduitgangen waren, kon het eindelijk beginnen.

Onder luid applaus betreedt Stegeman het podium van het Audiotorium dat goed gevuld is met enthousiaste studenten. In zijn kielzog gevolgd door zijn beveiliger, laten we hem maar meneer X noemen.

Stegeman neemt plaats op de grijze bank terwijl meneer X teleurgesteld een plekje vooraan vindt in het Audiotorium.

“THED BRANS IS DE DOCENT DIE MIJ GESTIMULEERD HEEFT OM MET RADIO EN TV AAN DE SLAG TE GAAN’’

‘’Kon je de weg een beetje vinden?, is de eerste vraag die aan hem wordt gesteld. Ja, die kende Stegeman nog wel. ‘’Het verschil is dat we toen nog in het D-gebouw les hadden en dat is wel wat anders waar jullie nu les krijgen’’. Toen Stegeman op school zat was hij vooral bezig met de geschreven-journalistiek. Dat zou je vreemd kunnen noemen omdat Stegeman nu vooral bekend is van televisie. ‘’Thed Brans is de docent die mij gestimuleerd heeft om met radio en televisie aan de slag te gaan.’’ Er kwam even wat gelach en opwinding vanuit het publiek. Brans is populair onder de studenten maar moest dit jaar stoppen met lesgeven vanwege bezuinigingen. ‘’Hij maakte toen radio op school en ik was daar de eindredacteur van. Op die manier bracht hij mij daarmee in contact.’’

Toen het interview een beetje op gang begon te komen, klonk er een scherpe pieptoon uit de boxen waar zelfs meneer X van schrok. X die tijdens het gehele interview chagrijnig voor zich uit zat te staren of er nog iemand van plan was iets jegens Stegeman te doen.

REPORTAGE Undercover in Nederland is veruit het bekendste programma van Stegeman. Momenteel loopt het twaalfde seizoen alweer. Via een verborgen camera brengt hij problemen aan het licht. ‘’Ik had nooit gedacht dat dit z’n groot succes zou worden.

Je verwacht het niet meteen. Het was ook de bedoeling dat we maar één seizoen gingen maken. Op een gegeven moment kregen we tips binnen van kijkers over mistanden.

Ik kon dat op dat moment niet geloven, maar het was wel een mooie input voor onderwerpen. Al bedachten we de grote onderwerpen zoals

22 MEI 2015 | REDACTIE E P21

Schiphol, Defensie en de sektes wel zelf ’’.

Het aangeven van de presentatoren dat er nooduitgangen waren is niet voor niets geweest. Docent Politiek Spencer Buth vindt het namelijk mooi geweest en neemt vlak voor het einde de benen.

“IK HAD NOOIT GEDACHT DAT DIT ZO’N GROOT SUCCES ZOU WORDEN’’

Stegeman is niet zoals vele andere journalisten naar de Randstad vertrokken om daar faam te maken.

Dit heeft hij bewust gedaan en vindt ook dat de journalistiekstudent van nu zijn eigen weg moet uit stippelen. ‘’Bij studenten zie ik graag dat ze enthousiast, leergierig en niet bang zijn om fouten te maken want dat mag zeker als student.’’ Een enkeling schrijft dit laatste nog gauw op een kladpapiertje, waarna Stegeman wordt bedankt voor zijn komst en naar de uitgang wordt begeleid door zijn grote vriend meneer X.

REPORTAGE

Gordijnen dicht en tv weg

De gordijntjes dicht en niet eens meer een ‘hallo’ op straat. Het is een alledaags fenomeen geworden in Nederland. Maar op Facebook plaatsen we ons hele hebben en houwen. De generatiekloof is duidelijk zichtbaar als het om privacy op internet gaat, want vooral de ouderen valt het op.

Of toch niet?

DAPHNE OLDE HEUVELT “Het is raar dat we mensen wel toelaten tot ons Facebookprofiel, maar dat we ze thuis bij wijze van spreken voor de deur laten staan”, aldus Bianca Kuenen, tweedejaars student Verpleegkunde.

En inderdaad, van de honderd ondervraagden heeft 60 procent er problemen mee als men bij hun thuis naar binnen kan kijken. Terwijl op de vraag ‘Heb je er problemen mee als mensen op jouw Facebookprofiel kunnen kijken?” ruim 80 procent ‘nee’ antwoordt.

“HET IS ERGENS OOK WEL EVEN COOL DOEN”

“Ze zetten echt alles op Facebook. Waar ze naar toe gaan op vakantie, dat is nog niet eens zo erg. Maar ook wanneer. Je kunt net zo goed een groot bord in de tuin zetten voor inbrekers van ‘joehoe, wij zijn er niet hoor!’” Vindt Bianca. De meerderheid van de studenten is het met haar eens, het is belachelijk dat we dit doen. En toch heeft het grootste deel van diezelfde meerderheid allemaal wel is een zonnige vakantiefoto geplaatst.

Terwijl ze nog op vakantie waren. Maar waarom dan? “Ja, je hebt toch niet voor niks Facebook. Je wilt toch je vrienden laten weten wat je op dat moment doet”, zegt Glenn Hofman “Hoewel het soms ergens ook wel even cool doen is denk ik. Even laten zien hoe goed jij het hebt.

Maar ach, zolang je dit niet dagelijks doet kan het geen kwaad toch?”

Maar het kan wel zeker kwaad. De 18-jarige Eline uit Wierden en haar ouders hebben dat op de harde manier ervaren.

Na twee weken vakantie in Turkije keerden zij terug naar hun huis, waarvan de voordeur al open stond. “Na zo’n lange reis ben je natuurlijk moe, dus in eerste instantie dachten we dat de buurvrouw misschien de deur open had laten staan.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P22

FOTO: ANP

Klinkt heel dom nu, maar een inbraak lijkt zo onwerkelijk.” Maar het onwerkelijke werd realiteit. “M’n vader ging als eerste naar binnen en toen we hem hoorden vloeken wisten we genoeg. Achteraf kon je het ook wel zien, de deur was geforceerd, maar het was donker. Gelukkig viel de schade nog mee, ze hebben alleen dingen als tv’s en de laptop meegenomen waar we voor verzekerd waren.”

“TOEN WE M’N VADER HOORDEN VLOEKEN, WISTEN WE GENOEG”

Maar hoe weet Eline zo zeker dat het door een Facebook-post komt? “Zeker weet je het natuurlijk nooit. Maar op een status waarin ik schreef onderweg te zijn naar Schiphol, kreeg ik de vraag van een vriend wanneer we weer terug zouden zijn. En die heb ik nog beantwoord ook.

Bovendien had ik m’n profiel niet goed afgeschermd dus in feite was bijna alles openbaar.” Voelde ze zich schuldig? “Een beetje wel natuurlijk, maar mijn moeder en zusje hadden ook beide een foto en meerdere statussen geplaatst. Het was dan ook wel een beetje gênant om het tegen de politie te vertellen,” vertelt ze lachend.

LESJE GELEERD

“Maar wat bleek, ze hadden nog drie op andere aangiftes van inbraak gehad, en allemaal in onze wijk. Waarvan twee families ook op vakantie waren, en dit doodleuk

Facebook hadden laten weten. Nogmaals, zeker weten doe je het niet. Maar wij hebben ons lesje wel geleerd, ik denk nu wel minstens vier keer na voordat ik een Facebookstatus plaats!”

“IK DENK NU WEL MINSTENS VIER KEER NA VOORDAT IK EEN FACEOOK STATUS PLAATS!”

“HET WAS DAN OOK WEL EEN BEETJE GÊNANT OM HET TEGEN DE POLITIE TE VERTELLEN”

REPORTAGE

De Heerd opent haar deuren CBS Wereldwijs, een fusieschool van de Willem Alexander School en de Emmaschool, heeft op maandag 18 mei haar intrede gedaan in het nieuwe gebouw De Heerd. Het multifunctionele gebouw bestaat onder andere uit drie scholen, een bibliotheek, een theater, sportzalen en het dorpshuis.

FOTO’S KRIS NITRAUW

KRIS NITRAUW Een week eerder namen de Parkschool en CBS De Kristal al hun intrede in het nieuwe gebouw, maar vandaag was het de beurt aan CBS Wereldwijs. Het splinternieuwe onderkomen is een multifunctionele accommodatie. Het is alweer de tweede accommodatie die gemeente Heerde laat bouwen. In 2012 werd De Rhijnsberg al geopend. De twee nieuwe onderkomens vervangen de meeste verouderde scholen en zijn toegerust op de huidige onderwijsmethoden.

SCHOLEN

Oorspronkelijk zouden er vier scholen in De Heerd komen. Fusieschool CBS Wereldwijs, De Parkschool, CBS De Kristal en de Horsthoek school.

Laatstgenoemde weigerde echter om haar pand te verlaten en de rechter oordeelde op 6 juni dat basisschool de Horsthoek ook niet over hoefde te stappen naar het nieuwe pand. Zo blijven er nog drie scholen over die het pand bewonen.

“HET IS HEEL SPANNEND DAT IK VOOR DE EERSTE KEER NAAR SCHOOL MOET, MAAR OOK WEL HEEL LEUK” Maandag was het dan zo ver voor de kinderen van CBS Wereldwijs.

Ze waren erg onder de indruk van het enorme gebouw. De juffrouw liep voorop omdat de kinderen nog niet wisten waar ze heen moesten.

De 9-jarige Jordy zegt: “Het is heel spannend dat ik voor de eerste keer 22 MEI 2015 | REDACTIE E P23

Bovenste afbeelding: de Heerd Onderaan van links naar rechts: Emma school, Parkschool, Willem Alexander school

naar deze school moet, maar ik vind het wel heel leuk.” Zijn moeder, Sonja Scholten, is blij met de ontwikkelingen “De school is van alles voorzien.

Ze hebben zelfs de schooltijden aangepast, zodat de kinderen tussen de middag allemaal op school blijven.

Voor ons ouders is dat ideaal. Wij hoeven dan geen oppas te regelen of zelf vrij te nemen voor een uurtje.”

Toch ondervindt ze ook nadelen: “Normaal gesproken kon Jordy naar school lopen, maar omdat de school verder van huis is moet ik hem nu ’s ochtends heenbrengen.

MULTIFUNCTIONEEL

Naast de drie scholen geeft de accommodatie ook ruimte aan het dorphuis, een theater, een sportzaal, een cultuurplein, een bibliotheek en ’t hummelhuis.

Laatstgenoemde is een kinder- en buitenschoolse opvang. Ook is er plaats voor de allerkleinsten, een peuterspeelzaal.

Zo is deze accommodatie dus multifunctioneel en heeft het voor ieder wat wils.

HET GEBOUW

Het gebouw heeft een oppervlakte van maar liefst 6.200 vierkante meter

en kostte 12,8 miljoen euro. De gemeente heeft jarenlang geld opzij gezet en dus zijn de kosten afgedekt in de begroting. Het is een duurzaam gebouw, net zoals de Rhijnsberg, en dat betekent dat men de milieueffecten over de hele levensloop van het gebouw bekijkt. Zo is er gekeken naar de CO2-uitstoot door energieverbruik van verwarming en koeling van het gebouw.

“NORMAAL GESPROKEN KON JORDY NAAR SCHOOL LOPEN, MAAR OMDAT DE SCHOOL VER VAN HUIS IS MOET IK HEM ER NU ’S MIDDAGS HEENBRENGEN”

VALLEN EN OPSTAAN

FOTO: ANP

Hoe UFC-vechter Stefan Struve zijn weg terug naar de kooi vond na het overwinnen van levens- en carrièrebedreigende hartproblemen.

LENNARD NIJENHUIS

Alsof de duivel hem hoogstpersoonlijk uitnodigde, zag een 15-jarige Stefan Struve aan de overkant van zijn schoolgebouw iets bewegen. Waar zich eerst een garage bevond met auto-onderdelen, hing nu een nieuw bord aan de gevel: Sports Academy Schreiber. Door de grote ramen zag hij twee mannen elkaar opjagen in een kooi van staaldraad. Ze sloegen elkaar, schopten elkaar, wurgden elkaar.

Wat het vijftienjarige jochie voelde, terwijl hij door dat raam tuurde? Een vreemde mix van emoties. Angst, ja.

Maar ook: fascinatie. En jaloezie. Zelf sleet hij zijn dagen op de middelbare school. Het leven van die mannen in de kooi leek alleen zoveel spannender, zoveel echter, zoveel… mannelijker.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P24

Hij gooide het roer om en schreef zich in bij de sportacademie. Binnen enkele maanden vocht hij al zijn eerste professionele knokpartij. Nu, twaalf jaar later, vecht hij voor de grootste vechtsportorganisatie ter wereld; de Ultimate Fighting Championship (UFC). Met 27 gewonnen en 9 verloren partijen behoort Struve – bekend als The Skyscraper wegens zijn lengte van twee meter twaalf – tot de beste zwaargewichten van zijn divisie.

Toch is het verhaal van Stefan Struve no Cinderella story. In 2013 zette een ernstige hartlekkage en een vergroot hart alles op z’n kop. Twee jaar lang stonden zijn leven en carrière op het spel. Vanuit zijn woning in Beverwijk blikt hij terug op deze donkere periode uit zijn leven.

“IK ZOU OVER TWEE UUR AL GEOPEREERD MOETEN WORDEN, ANDERS WAS IK BINNEN DRIE UUR DOOD”

Wanneer kwam je erachter dat er iets mis met je was?

‘Hier, bij mij thuis. Ik was twee keer flauwgevallen nadat ik te snel was opgestaan. Kan iedereen gebeuren natuurlijk, maar ik bleef erna gigantische steken in m’n hart voelen. Toen ik me bij het ziekenhuis liet nakijken, werden de dokters ineens stil. Ze vertelden me dat ik misschien kampte met een scheur in mijn aortaklep of een ernstige hartlekkage. Ik zou over twee uur al geopereerd moeten worden, anders was ik binnen drie uur dood.’

Dat was wel even schrikken zeker.

‘Tuurlijk. Ik was doodsbang. Het liet me ook geen keus, een openhartoperatie zou het einde van mijn carrière betekenen. Dat was het eerste dat ik kreeg te horen: “Je kan nooit meer vechten, nooit meer topsport bedrijven.” Dat was wel even eng, ja.’

Ben je uiteindelijk geopereerd?

‘Nee. Uiteindelijk werd bij mij een lekkende aortaklep in combinatie met een vergroot hart geconstateerd. De oorzaak hiervoor was een bicuspide aortaklep; een aangeboren hartaf-

INTERVIEW wijking. Na raadpleging van deskundigen werd besloten om dat met medicijnen te behandelen.’

Maar als je al je hele leven met een hartaandoening rondloopt, waarom beoefen je dan Mixed Martial Arts?

‘Ik wist niet dat ik ermee rondliep.

Weet je, MMA geeft me een kick en daar was het me om te doen. Of ik de sport zou beoefenen als ik van tevoren van m’n aandoening had geweten? Geen idee. Bang om weer te vechten was ik wel toen ik erachter kwam. Maar blijkbaar kan zo’n bicuspide klep heel normaal functioneren.

Ik heb tot nu toe een succesvolle carrière achter de rug zonder ooit ergens last van gehad te hebben.’

VERVOLG: HERSTEL, MEDICIJNEN EN MENTALE KWESTIES

Een lange periode van herstel, medicijnen en mentale kwesties volgde.

Langzaamaan ging Struve’s gezondheid vooruit, als positieve reactie op de behandeling. Maar dan bereikt zijn leven op 8 april 2014 een keerpunt: Struve’s dokters en cardiologen verklaren hem volledig gezond. Een carrière, die hij wegens een zeldzame hartkwaal leek te moeten verlaten, leek nu weer klaar voor een herstart.

Op 4 juli 2014 was het dan zover. Die nacht zou hij, voor het eerst sinds twee jaar en drie maanden, weer een stap zetten in de kooi. Maar net op het moment dat de meest donkere periode uit zijn leven tot een triomfantelijk einde zou komen, zakte Struve in elkaar, één minuut voor aanvang van de wedstrijd.

Het gevecht werd afgeblazen.

“IK DACHT GELIJK: NU IS HET KLAAR. NIEMAND LAAT ME NU NOG OOIT VECHTEN” Wat dacht je, toen je te horen kreeg dat het gevecht niet meer doorging?

‘Tja, wat denk je zelf? Ik was er kapot van. Ik was gebroken. Twee jaar lang was ik continue bezig geweest met mijn rentree, en dan neemt het ineens een andere wending. Dat komt hard aan. Ik dacht gelijk: nu is het klaar. Niemand laat me nu nog ooit vechten.’

Lag het uiteindelijk aan je hartkwaal?

‘Nee, gelukkig niet. Blijkbaar waren het de bijwerkingen van de medicijnen die ik 22 MEI 2015 | REDACTIE E P25

FOTO: STEFAN STRUVE

slikte, in combinatie met de forse stress die ik had. Dat was eenW flinke opluchting. De wedstrijd was dan wel afgelast, maar ik zou er weer bovenop komen. Ik hoopte in ieder geval snel weer een kans te krijgen.’ Die kans kwam er. Kort daarop kreeg Struve het verlossende woord van de dokters om weer te vechten. Dat deed hij op 15 december tegen landgenoot Alistair Overeem, die voorafgaand aan het gevecht de voorspelling maakte dat hij Struve binnen de eerste dertig seconde van de partij knock-out zou slaan.

Dat deed hij niet.

Sterker nog, er vielen geen enkele klappen binnen de eerste dertig seconde. Toch zette Overeem in de vroegste stadia van de partij de toon voor het gevecht, door Struve onverwachts naar de grond te halen. De linkerhoek die hij vervolgens landde

op de kaak van de gevloerde Struve leidde tot een bombardement aan zware klappen op het gezicht. Struve verloor zijn bewustzijn.

Het zou Struve’s grote comeback zijn geweest, maar naast zijn vermogen om zijn gezondheidsproblemen te overwinnen heeft hij jammer genoeg weinig indruk gemaakt. Maar hij is terug, en dat is het enige wat er toe doet. “Zolang ik gezond kan blijven dit jaar, moet ik in staat zijn om me te hergroeperen en om dit verlies te gebruiken voor de herstart van mijn carrière”, aldus een teleurgestelde, maar ambitieuze Stefan Struve.

Stefan Struve zal op 1 augustus 2015 vechten tegen Minotauro Nogueira.

Hoe betrouwbaar is

FOTO’S: JEROEN SCHAAPHOK

Ik test de betrouwbaarheid van een medium. Is het nou allemaal een grote goochelshow of krijgt ze werkelijk informatie van boven binnen?

STEFAN POST Waar de gemiddelde mens maar vijf zintuigen heeft, heeft het medium er zes. Met dit zesde zintuig kan een medium in contact komen met overledenen, een kijkje nemen in de toekomst en gebeurtenissen uit het verleden oprakelen.

Zweverig, in een gewaad met vloekende kleuren, vreemde frutsels in het haar, een huis wat blauw staat van de wierrook, kopjes met koffieprut en een x aantal Boeddhabeeldjes. Vaak wordt de betrouwbaarheid van mediums in twijfel getrokken; ze zouden mensen met simpele goochel22 MEI 2015 | REDACTIE E P26

trucjes en psychologische spelletjes oplichten voor veel geld. Dat is het beeld wat ik en andere mensen hebben bij een medium.

Mensen zijn dus sceptisch. Bij mij rees de vraag of dit nou terecht was of dat mediums daadwerkelijk in contact kunnen komen met een mysterieuze wereld waar wij leken niks van af weten. In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik zo ook mijn vraagtekens heb bij deze mensen.

In het verleden zijn al velen van hen opgedoekt als charlatan. Toch wou ik deze ‘boodschapoverbrengers’ graag een kans geven. Daarom besloot ik als razende reporter mijzelf te onderwerpen aan een consult en sprak ik af met Elayne Lussenburg; een medium gevestigd in Zwolle.

Schaaphok fietsen wij naar haar toe.

We beleefden een hele tour waarbij we soms het idee hadden dat we door een prachtige natuuromgeving fietsen. Een idyllisch beeld wat ruw verstoord werd door een spoorwegovergang. Uiteindelijk komen we na een paar minuten aan bij het huis van Elayne die ons voor het raam al stond op te wachten.

De werkruimte van Elayne bevindt zich in een rustige wijk in Zwolle Zuid. Samen met fotograaf Jeroen

Ze begeleidt ons naar haar werkruimte: een kamer achter in het huis waar zij haar consult geeft. In de kamer

NIET JE DOORSNEE MEDIUM

Voor mij staat een vrolijke en goedlachse vrouw. We schudden elkaar de hand en ze neemt me mee naar de kamer achter haar huis. Dat een medium gekleed moet zijn in een gewaad ontkracht Elayne: ze komt net uit de sportschool en heeft haar sportkleding nog aan. Hiervoor bied ze haar excuses aan, maar ik vertel haar dat het mij niks uitmaakt.

een medium? staan inderdaad wat Boeddhabeeldjes en ook de wierrook is aanwezig.

Aan de muur hangt een instrument dat lijkt op een mix van een harp en een gitaar. Voordat we beginnen drinken we eerst een kopje koffie en legt ze uit hoe ze te werk gaat. Tijdens deze sessie spreken we over het verleden, de tegenwoordige tijd, mijn toekomst en proberen we in contact te komen met overledenen. Wanneer het teveel of het té persoonlijk zou worden, moest ik het aangeven zodat zij wat gas terug zou nemen.

Voordat ik aan het echte verhaal begin moet ik meteen al toegeven: voor iemand die contact heeft met overledenen en beelden uit de toekomst ziet, komt Elayne heel erg ‘down to earth’ op mij over. Weer een stereotype minder. Dat ze zelf niet zo zweverig is bevestigt ze wanneer zij vertelt over ‘collega’s’. Ze legt uit dat zij sommigen van deze mensen zelf ook té zweverig vindt.

“MEDIUMS DIE CONSTANT HUN ‘GIDS’ OVERAL BIJ BETREKKEN, DAT IS VOOR MIJ TE ZWEVERIG” COMPUTERS, RIVIEREN EN DRADEN

Aan de hand van computertechnici, kolkende rivieren en gespannen draden legt ze uit hoe informatie wordt overgedragen van mijn lichaam naar het hare. Ze zegt dat zij als een soort ICT-medewerker een kijkje neemt in mijn computer (leven). Als ik haar mijn wachtwoord geef (toestemming) heeft zij toegang in mijn gehele computer. Dan komt er een stroom van informatie op haar af en in die rivier plukt ze beelden die zij kan gebruiken om mij te vertellen. Voor elk beeld dat ik bevestig, wordt er een draad gespannen tussen ons twee.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P27

HET HEDEN EN VERLEDEN VAN MIJ EN DAT VAN MIJN NAASTEN

Ze begint met: “Heb je een zusje?”

Elayne lijkt op het begin meteen al de plank mis te slaan, maar zodra we er verder op in gaan blijkt het niet echt om een ‘zusje’ te gaan. Samen komen we er achter dat het zowel het vroegere oppaskindje was van mij en mijn moeder of dat het ging om te grapje van ‘het zusje in de kelder’ wat we thuis altijd maken.

“SOMS ONTSTAAT ER VERWARRING DOOR DE BEELDEN DIE IK BINNENKRIJG, MEESTAL KOMT DAT DOOR DE MANIER WAAROP IK ER TEGENAAN KIJK” Zo komt er nog een hele reeks aan ingevingen en informatie binnen bij Elayne.

Er kwam zowel informatie binnen over mijn moeder als mijn vader. Ze vertelt over het verleden van mijn vader, over de modelvliegtuigjes die hij vroeger had, over zijn knieën en over zijn dromen.

Dingen die ze absoluut niet kon weten en die mij aan het hart gaan om ze te horen.

Hoe het komt dat ze zoveel door kreeg over mijn ouders? Volgens Elayne komt dat door de band die ik met mijn ouders heb. Ze vertelt dat het vaker voorkomt. “Als mensen een goede band met een ander persoon hebben, kan ik ook inzicht krijgen in hun verleden. Dit kun je als bewijs zien dat jij en je ouders veel om elkaar geven.”

HET CONTACT MET HET HIERNAMAALS

Na nog het een en ander over het heden en verleden te hebben gesproken, wat ik hier niet zal vermelden, komen we aan bij het volgende punt: contact met de overledenen. Ik heb niet heel veel van mijn dierbaren verloren, maar het is alsnog teveel. Zo verloor

REPORTAGE

mijn moeder op jonge leeftijd haar beide ouders. Mijn opa, een man die nog altijd in mijn geheugen gegriefd staat als een geweldige, lieve pake (Fries voor opa, red.).

Het idee dat ik op dat moment in contact zou kunnen komen met iemand die al jaren niet meer op deze aarde is, is iets heel raars. Voor Elayne was het lastig om met mijn opa in contact te komen, maar wel kreeg ik de bevestiging dat hij mij al eens had bezocht. Een gevoel dat ik altijd al heb gehad.

Beter contact kreeg ze met een jongen die een paar jaar geleden zichzelf van het leven beroofd had. Hierin ging ze heel erg in op de details; de hoe, de waar en de waarom. Alsof het nog niet griezelig genoeg was. Jaren lang was ik sceptisch over leven na de dood, hoewel ik altijd hoopte dat er meer was, en dit werd nu beetje bij beetje bijgesteld.

MIJN TOEKOMSTPERSPECTIEF

Het consult sluiten we af met de vraag: “Wat gaat de toekomst met mij doen?” Elayne geeft aan dit lastige vragen zijn. Ze legt uit dat ze wel iets kan voorspellen en dat ze ook al zeker een beeld klaar heeft over mijn toekomst, maar dat het geen garantie geeft. Zo vertelt het medium dat als zij nu zegt dat ik volgende week A ga doen dat ik ook daadwerkelijk A ga doen. “Je zult altijd nog zelf aan je toekomst moeten gaan werken, wat ik je nu vertel is hoe je toekomst eruit zal zien als je nu door blijft gaan als of je hier nooit was gekomen.”

“WAT IK VOOR DE TOEKOMST VOORSPEL IS GEEN GARANTIE, HET HANGT AF VAN TE VEEL FACTOREN” >>

>> Betreft baangarantie en geldperspectief hoef ik mij volgens Elayne totaal geen zorgen te maken. Ze voorspelt dat ik binnen een jaar om tafel zit met allemaal mensen in pak en dat dat te maken heeft met wat ik uiteindelijk als baan ga hebben. Volgens haar zal ik dit in combinatie gaan doen met mijn studie, waarin mijn tweede jaar geweldig gaat maar dat ik mijn laatste twee jaren kamp met motivatieproblemen. Echter word ik volgens haar geen journalist, maar zal ik wel verder gaan als schrijver.

“GELD, BAAN EN GELUK; JE GAAT EEN GLANSRIJKE EN UITERST CREATIEVE TOEKOMST TEGEMOET, IK ZIE JE EIGEN BOEK” Elayne vertelt dat zodra ik alle problemen die ik met mijzelf heb, en dat zijn er nogal wat, van mij weet af te schuiven het allemaal beter zal gaan. Ook zit er een nieuwe bijbaan voor mij in het verschiet waar ik veel mee zal bereiken, vertrek ik volledig naar Zwolle, ga ik binnen een jaar samenwonen met een vriend en kom ik weer in contact met een oude geliefde.

Ik kon het niet laten om de vraag te stellen over mijn toekomstige vrouw.

Hier keek ze mij wat krampachtig aan en vertelde ze me dat dat nogal onduidelijk was. Wel zou ik in de toekomst nog enkele relaties krijgen van korte en langere duur, maar deze zouden vrijwel allemaal stuk lopen. Om het af te maken lag de schuld alle keren bij mij. Elayne zij dat ik binnenkort een nieuwe liefde zou vinden in Het Vliegende Paard in Zwolle.

Of dat nou slinkse reclame was van de studentencafé of dat het werkelijk zo is?

De toekomst zal het uitwijzen.

CONCLUSIE: MEDIUMS – CHARLATANS OF SPREKEN ZE DE WAARHEID? Om eerlijk te zijn. Ik ben om. In ieder geval voor Elayne. Het is onmogelijk, althans daar ben ik nu van overtuigd, dat ze deze informatie van tevoren heeft kunnen vinden. Trek ik dan nu 22 MEI 2015 | REDACTIE E P28

FOTO’S: JEROEN SCHAAPHOK

meteen de conclusie dat elke medium de waarheid spreekt? Zeker niet. Er lopen nog genoeg mensen rond die misbruik maken en de naam ‘medium’ bedoezelen.

De echte charlatans die gebruik maken van bepaalde psychologische technieken en standaard riedeltjes om mensen geld af te troffelen.

Het consult ging niet foutloos. Zo nu en dan zat ze er naast, maar dat overkomt de besten. Ik heb de mogelijkheid gekregen om mij een middag in een

hele andere wereld te wanen. Ik heb er van geleerd en het heeft mijn horizon verbreed. Ik heb inzage gekregen over het niet zichtbare wat zich in mij huist en rondom mij afspeelt.

Nu zelf ook laaiend enthousiast over medium en van plan om zelf een consult te gaan doen? Bedenk je van te voren wel goed wat er allemaal naar boven kan komen en wat het met je kan gaan doen. Zo heb ik meer gehoord dan mij lief was en waar ik bevestiging op heb gekregen. En dat moet ik nu voor altijd bij me gaan dragen.

REPORTAGE

CBS: “Nederlanders eten te ongezond” Nederlanders eten te weinig groente, fruit en vis, meldde het CBS vorige week donderdag.

Vooral vis wordt veel te weinig gegeten. Maar 15% van de Nederlanders eet genoeg vis, 26% eet genoeg fruit en 28% eet genoeg groente. Vrouwen eten meer groente en fruit dan mannen en laagopgeleiden eten ongezonder dan hogeropgeleiden. Jongeren laten het vaakst de voedingsrichtlijnen links liggen.

MATTI KRANENBORG

ALLOCHTONEN ETEN GEZONDER

Opvallend is dat allochtonen gezonder eten dan autochtonen. Ali Kaplan is een 19-jarige Moslim en hij merkt wel dat hij meer groente, fruit en vis dan de gemiddelde Nederlander eet: “Hier bij ons thuis staat er een grote fruitschaal op tafel, waar de hele dag door veelvuldig gebruik van wordt gemaakt, ikzelf ongeveer twee keer per dag maar mijn familieleden nog meer dan ik. Groente eet ik eigenlijk alleen bij het avondeten.

We hebben wel een vaste visdag in de week, dan wordt er vis gehaald op de markt. Lang niet alle Nederlanders eten één keer per week vis.”

De eetstijl van moslims lijkt dus al een stuk gezonder. Bij moslims is het avondeten veel meer een happening dan bij Nederlanders: “Wij eten veel uitgebreider. We hebben eigen recepten en we steken meer tijd in eten. We willen het maximaal goed laten smaken. We eten ook veel kip en borgul; borgul is een hele gezonde rijst die veel in fitnesswinkels wordt aangeboden.”

75-PLUSSERS ETEN HET GEZONDST

De meeste gezonde eters zijn de 75-plussers. Ouderen eten het meeste groente (45% voldoet aan de norm) en fruit (42%). Ide Tamminga is 94 jaar, hij hoeft zelf niet meer voor zijn eten te zorgen. Boodschappen doet hij nog wel eens, maar hij heeft iemand die voor het avondeten zorgt. Voor hem wordt zeven keer in week het avondeten bereid. “Ouderen letten het meest op wat ze eten.

Ze staan er langer stil bij wat ze eten en ze kijken goed welke voeding het beste bij hen past. Ik beperk me tot hoeveelheden die mijn lichaam nodig heeft. Ik heb inmiddels een vast patroon gecreëerd. Ik eet gezonder dan de gemiddelde Nederlander. Ik eet elke dag groente en haast nooit vet eten. Ik eet ook meerdere stukken fruit op een dag. Vlees eet ik niet zoveel maar dat is meer omdat ik niet zo’n vleeseter ben.”

FOTO’S: MATTI KRANENBORG

Uit het onderzoek blijkt wel dat 75-plussers niet echt viseters zijn, maar 18% voldoet aan de norm. “Ik vraag de vrouw die mijn eten bereidt ook om vis, ik eet dat af en toe, eens in de twee weken ongeveer.” Meneer Tamminga moet ook op de bloeddruk letten en eet daarom zo min mogelijk zout. “Ik voeg nooit zout toe in gerechten en ik vraag altijd om zo min mogelijk zout in mijn maaltijden. Ik neem medicijnen voor mijn bloeddruk en mag dus niet te veel zout binnen krijgen, want dat kan zorgen voor een hogere bloeddruk.”

RUSTIG ETEN

Ouderen en allochtonen, of in dit geval moslims, besteden meer tijd aan het eten. Ze nemen er de tijd voor en lijken er meer van te genieten. Daardoor wordt het eten ook een stuk gezonder en dan maakt het niet eens uit wat je eet. Door langer te kauwen haal je meer voeding uit je eten en geniet je meer van wat je eet. Zo wordt eten een vorm van ontspanning.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P29

Jong, homo en christen

“Mijn moeder bidt nog steeds elke dag voor me�

De 26-jarige Jordy Huber is opgegroeid in een christelijk gezin. Op zijn twaalfde is hij erachter gekomen dat hij homo is. Na een lange strijd waarin hij een weg heeft moeten vinden tussen het geloof en zijn gevoelens, kan hij zichzelf nu accepteren.

ROY PRENT

22 MEI 2015 | REDACTIE E P30

Was het moeilijk om te beseffen dat je homo bent?

Het was een strijd, ik probeerde loyaal te blijven aan God en mijn geloof. Mijn gevoelens hierin klopten Bijbels gezien niet. Later ben ik er zelf een weg in gaan vinden. Ik heb wel een ontkenningsfase gehad, een periode waarin ik hoopte dat God in zijn vingers zou knippen en me hetero zou maken. In het begin heeft het me wel belemmerd in mijn geloof. Ik voelde me niet waardig genoeg. Tegenwoordig accepteer ik mezelf wel, maar dit heeft jaren geduurd.

Hoe reageerde je omgeving op je geaardheid?

Toen ik uit de kast kwam heeft mijn moeder met de Bijbel in haar hand gestaan.

Ze heeft gehuild en gevraagd hoe ik dit kon doen. Ze wilde een jaar geen contact met me. Na dit jaar is ze tot de conclusie gekomen dat ze me moest accepteren.

Maar ze bidt nog steeds elke avond dat God mij toch mag aanraken. Ze denkt dat ik straks niet in de hemel terechtkom, dit zit haar wel heel erg dwars.

INTERVIEW Als christen mag je wel homoseksuele gevoelens hebben, maar geen relatie met een man aan gaan. Wat vind jij hier van?

Ik vind het krom. Wanneer je toestaat dat iemand deze gevoelens mag hebben, maar geen relatie aan mag gaan is dat heel frustrerend. Wat moet je dan met je gevoelens? Ik wil die gevoelens met iemand delen op dezelfde manier als een hetero man dit met een vrouw doet wanneer hij verliefd is. Je maakt het iemand op deze manier alleen maar moeilijker.

Zelf zou ik wel een relatie met iemand aangaan, dat heb ik ook altijd gedaan.

Hoe ga je zelf om met je geaardheid?

Ik dacht dat mijn homoseksualiteit een zonde was, een strijd die God me heeft gegeven die ik dan maar moet dragen.

Ik ben natuurlijk al jaren bezig met mijn geloof en naarmate je ouder wordt ga je dingen van een andere kant bekijken. In de Bijbel staan hele duidelijke teksten wat betreft homoseksualiteit, maar het gevoel dat God iedereen accepteert zoals ze zijn heeft voor mij de overhand genomen. God neemt mij zoals ik ben. Ik heb zeker niet het gevoel dat God mij niet accepteert. Maar dat heb ik wel moeten leren in de afgelopen jaren.

Niemand zou mij meer het gevoel kunnen geven dat God niet van mij houdt.

Dat ik homoseksueel ben, maakt mij geen slecht mens.

“ZE KON NIET NAAST MIJ ZITTEN OMDAT IK HOMO BEN”

FOTO: ROY PRENT

Tegenwoordig word ik wel geaccepteerd, maar binnen mijn familie wordt er niet over gepraat. Mijn familie zou nooit uit zichzelf een gesprek met mij aangaan over mijn geaardheid. Ik word wel geaccepteerd, maar er blijft een taboe op rusten.

“NIEMAND ZOU MIJ MEER HET GEVOEL KUNNEN GEVEN DAT GOD NIET VAN MIJ HOUDT. DAT IK HOMOSEKSUEEL BEN, MAAKT MIJ GEEN SLECHT MENS”

22 MEI 2015 | REDACTIE E P31

Is het voor jou moeilijker om homo te zijn dan voor een niet gelovige homo?

Ja, dat denk ik wel. Het is niet zo dat ik mezelf zielig vind, maar als homoseksueel christen moet je dubbel zo hard vechten voor een plekje binnen de kerk.

Ik heb een keer meegemaakt in de kerk, dat ik naast een vrouw ging zitten en dat die vrouw demonstratief opstond.

Ze keek me aan en zei: “Naast jou kan ik niet zitten”. Toen is ze twee rijen achter mij gaan zitten. Dat is de enige echte veroordeling geweest die ik heb gehad.

Dit heeft mij echt verdrietig gemaakt.

Eigenlijk zou het er helemaal niet toe moeten doen, je gaat naar de kerk voor je relatie met God. Niet om je te bewijzen naar andere mensen. Daar was ik aan het begin vooral mee bezig. Ik heb jarenlang met de jeugddiensten gezongen in de kerk. Toen ik uit de kast kwam mocht ik dat niet meer doen. Ik word keihard veroordeeld. Als je homoseksueel bent mag

Wat de Bijbel zegt over homoseksualiteit: “Of weet gij niet, dat de onrechtvaardigen het koninkrijk Gods niet zullen beërven?

Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen het Koninkrijk Gods beërven.”

“Die bij mannen liggen” verwijst naar homoseksualiteit.

je geen taak uitvoeren binnen de kerk.

Dat maakt het moeilijk voor homoseksuelen binnen de kerk.

Verbiedt het geloof je dingen die wettelijk gezien wel mogen? Zoals bijvoorbeeld trouwen?

Trouwen wordt niet toegestaan, dat komt omdat er in de Bijbel een duidelijke richtlijn wordt gegeven over man en vrouw. Ik heb mezelf wel altijd afgevraagd: ‘Wat als ik later wil trouwen?’ Ik zou dat wel graag willen. Maar ik zou nooit in een kerk gaan trouwen.

Ik vind dat God daar heel duidelijk over is geweest. Hij ziet het huwelijk als iets heiligs tussen man en vrouw. Als ik in de kerk zou trouwen, zou dit tegen mijn gevoel ingaan. Dit is voor mijn een stukje respect naar God. Ik ga niet in zijn huis tegen zijn regels in. Ik zou bijvoorbeeld wel een voorganger of een dominee laten komen op de locatie waar ik mijn feest houd.

Ik heb hier een keer een discussie over gehad met mijn voorganger. Ik heb hem gevraagd wat de belangrijkste reden is om mensen te trouwen. Zijn antwoord was: “Als ik zie dat er echte liefde is tussen twee mensen, dan is dat voor mij een reden om hen te trouwen.” Toen ik vroeg wat het verschil was tussen de liefde tussen twee mannen en de liefde tussen een man en vrouw, was het stil.

INTERVIEW

Young & United wil geen minimumloon Zestien jaar oud? 2,35 euro. Zeventien jaar oud? 3,22 euro. Achttien jaar oud? 3,95 euro.

Het zijn de minimumlonen van jongvolwassenen, ingevoerd om hen te beschermen. Toch zijn veel mensen ontevreden over de bedragen. Waarom? te gast geweest bij Eén Vandaag. “Al die aandacht is goed! Hoe meer mensen van ons weten, hoe meer mensen ons kunnen sturen. Toen ik me bij Young&United aansloot, hadden we 1000 handtekeningen. Nu hebben we er 75.000.”

Toch wil Frederika nog een stapje verder.

Ze neemt ons mee naar een productievergadering voor een mini-documentaire die Sylvia Blok van Young&United aan het maken is.

“WE MOETEN DEZELFDE PLICHTEN EN RECHTEN KUNNEN GENIETEN ALS VOLWASSENEN”

“JONGVOLWASSENEN MOETEN DE MOGEIJKHEID HEBBEN OM FINANCIEEL ONAFHANKELIK TE ZIJN” NOAH STAPHORST Frederika van Laar is een achttienjarige fulltime medewerkster bij Subway. Ze studeert niet en woont op zichzelf. Zij moet rondkomen van het minimumloon, maar dat is niet genoeg om het hoofd boven water te houden. Daarom zit ze bij de stichting Young & United, die pleit voor afschaffing van het minimumloon.

“Jongvolwassenen moeten in de mogelijkheid worden gesteld om financieel onafhankelijk te zijn en moeten dezelfde plichten en rechten van volwassenen genieten”, stelt Frederika. Ze is niet de enige. De jongerenbeweging krijgt steeds meer aandacht, voornamelijk door de grote acties op Facebook, de demonstraties en interviews. Zo zijn ze ook al 22 MEI 2015 | REDACTIE E P32

Ze gaat een mini-documentaire maken, om nog een breder publiek te bereiken.

“Het zal gaan over mijn leven en die van twee anderen. Verder lichten we de toekomstplannen voor Young&United toe. Zo hopen we handtekeningen te verwerven voor onze petitie. We willen er echt verandering in brengen.”

We ontmoetten Sylvia Blok bij haar thuis met twee andere kandidaten voor deze documentaire. Sylvia blok is één van de vele jongvolwassenen die zelf acties onderneemt. Ze kwam op het idee een documentaire te maken over de jongeren en Frederika hiervoor te vragen. Sylvia laat ons binnen in haar kleine appartement. Arnoud, een andere aanhanger van de jongerenvereniging komt er ook bijzitten. Young&united vindt het belangrijk dat jongeren als Sylvia Blok dit soort projecten opzet en laten haar graag de vereniging vertegenwoordigen.

Sylvia legt kort uit wat het idee is en hoe ze het wil aanpakken. Arnoud stelt een paar vragen terwijl Frederika aandachtig luistert.

‘Moeten we ook vertellen waarom onze ouders ons niet kunnen steunen?’, vraagt Arnoud.

Sylvia verteld hem dat hij zelf mag bepalen wat hij wil zeggen.

Nadat ze nog wat zakelijke dingetjes

bespreken zoals wanneer en hoelaat nemen we afscheid van Sylvia. Zij hoeft nu alleen nog maar met de Young&united vertegenwoordiger te praten over apparatuur en het publiceren op de website. Om nog even terug te komen op Frederika haar ouders, sprak ik met mevrouw van Laar.

‘Het is heel moeilijk om je dochter niet te kunnen ondersteunen. Ik ben heel trots op hoe hard ze werkt maar het doet me pijn om te zien hoe weinig zij daarvoor terugkrijgt. Ze kan bijna nooit iets leuks voor zichzelf doen. Al het geld gaat op aan haar huur en de boodschappen.

Ik ben blij dat er iets wordt opgezet als deze jongeren beweging. Toen ze me vertelde over de documentaire die nu nog geheim wordt gehouden was ik heel trots. Ze durft haar verhaal te vertellen en komt daarmee niet alleen op voor zichzelf maar ook voor heel veel anderen. Ik kan niet wachten tot het op TV komt, hopelijk kan op aanleiding daarvan het minimumloon eindelijk afgeschaft worden’.

“IK BEN HEEL TROTS OP HOE HARD MIJN DOCHTER WERKT, MAAR HET DOET PIJN HOE WEINIG ZE ER VOOR TERUGKRIJGT”

De documentaire zal verschijnen rond 25 juni.

INTERVIEW

Studiefinanciering 2015: Hoe zit het?

Waarom hoort een eerstejaarsstudent daar niks over?

In het eerste jaar van je opleiding kom je er als student vaak achter of de opleiding wel of niet bij je past.

Voor velen blijkt het lastig om in één keer de goede keuze te maken en zij kiezen ervoor om over te stappen naar een andere studie. Hoe zit het dan met je studiefinanciering? Met de nieuwe regeling, die komende zomer ingaat, bestaat daar veel onduidelijkheid over. Ook voor studenten die blijven zitten is dit een spannend onderwerp.

NICK VAN DE KLOMP Hoe zit het dan echt? Wanneer je vóór 2015 aan een studie bent begonnen, blijf je gebruik maken van het oude systeem tot je een diploma hebt behaald. Er zijn wel uitzonderingen. Ga je bijvoorbeeld van een bachelor- naar een masteropleiding, dan val je wel onder de nieuwe regeling en wordt je beurs omgezet in een lening.

“HBO-STUDENTEN HOREN IN PRINCIPE NIKS”

HOE LICHT DUO STUDENTEN IN?

Gé van ’t Holt, regionaal voorlichter van DUO, onderschrijft dat er onduidelijkheid heerst over de nieuwe wetgeving, maar dat DUO zich voornamelijk richt op MBO-studenten en leerlingen in het voortgezet onderwijs.

“DUO verwacht van hogeropgeleiden dat zij zelf op de website kunnen uitzoeken of zij nog recht hebben op een basisbeurs. DUO speelt bij deze studenten een reactieve rol. Mochten ze vragen hebben, dan beantwoorden wij die. Zo niet, dan horen ze in principe niks van ons.”

Wisten HBO-studenten dan hoe het zit?

Het antwoord daarop is duidelijk: nee.

Twee eerstejaarsstudenten-journalistiek aan het Windesheim, Klaasjan (19) en Matti (19), keken verbaasd op bij het horen van dit nieuws. “Als ik dat had geweten, had ik veel minder stress gehad”, zegt Klaasjan hierover. Matti ging nog een stapje verder: “Dan stop ik nu gelijk, ik pak mijn tas en ga naar huis.”

Toch moet ook Van ’t Holt toegeven dat de website niet altijd even duidelijk is.

“We hadden eerder een soort vragenboom. Daarmee kon je aan de hand van een aantal vragen zelf uitzoeken of je onder de nieuwe of oude wetgeving viel.

Die is van de site gehaald, omdat DUO ervoor gekozen heeft de site zo kaal mogelijk te maken. Nu moet je zelf met de juiste zoektermen bij je antwoord komen.”

PER 1 SEPTEMBER 2015 GELDT VOOR STUDENTEN AAN HBO EN UNIVERSITEIT EEN NIEUW STELSEL VAN STUDIEFINANCIERING. VANAF DAT MOMENT VERDWIJNT DE BASISBEURS. IN PLAATS HIERVAN KUNNEN STUDENTEN PER MAAND MAXIMAAL € 854,13 LENEN. DAARNAAST KUNNEN ZIJ NOG € 162,58 PER MAAND LENEN VOOR HET COLLEGEGELD. (STUDENTEN DIE INSTELLINGSCOLLEGEGELD BETALEN, KUNNEN TOT MAXIMAAL € 812,90 LENEN VOOR HET COLLEGEGELD.)

“DIT IS WEL IETS WAAR IK HET MET MIJN COLLEGA’S OVER MOET HEBBEN” Verder is er een belangrijke rol weggelegd voor de decanen. Zij krijgen wel de informatie toegestuurd vanuit DUO, maar ook voor hen geldt dat ze voornamelijk een reactieve rol spelen. Dat komt ook doordat ze veel meer leerlingen onder hun hoede hebben. “Een aantal jaar geleden had een decaan op het Windesheim verantwoordelijkheid over zo’n 1500 leerlingen, tegenwoordig zijn dat er 3000 tot 4000” aldus Van ’t Holt.

VERBETERPUNTEN

Er moet echter wel verandering komen in het voorlichten vanuit DUO. Het moet allemaal steeds meer digitaal worden.

Daarnaast wil Van ’t Holt ook meer voorlichtingen geven op hogere scholen, of een aanspreekpunt creëren voor de studenten op deze scholen. “Het Windesheim heeft al zo’n punt en het zou mooi zijn als iemand van DUO daar ook aanwezig kan zijn voor vragen zoals deze.”

Van ’t Holt is zelf ook niet te spreken over de voorlichting naar HBO- en universiteitsstudenten. DUO zou daarin een meer proactieve rol moeten spelen. “Dit is wel iets waar ik het met mijn collega’s over moet hebben. Ik denk dat ik vandaag nog even contact met ze opneem.”

Daarnaast is dit ook een eenzijdig besluit geweest. DUO heeft bij de keuze om een reactieve houding aan te nemen niet bij studenten gepolst hoe zij over deze manier van informeren denken.

22 MEI 2015 | REDACTIE E P33

INTERVIEW

Christian van ’t Hof, ambitieuze student met oog voor ondernemen Over het algemeen staan studenten bekend als luie, ongeïnteresseerde jongeren die geen stap teveel willen zetten. Voor de 22-jarige Christian van ‘t Hof uit Nunspeet gaat dit stereotype niet op. Naast zijn studie International Business and Languages heeft hij namelijk Brightsol opgericht. Een bedrijf, speciaal gericht op online marketing en communicatie, dat in een paar maanden is uitgegroeid tot een eenmanszaak die haast al niet meer alleen te runnen is. Voor Christian is het een leuk project, en misschien zelfs wel meer, om alvast een berg ervaring op te doen voor zijn latere beroep.

KLAASJAN SCHAAK Christian, om maar makkelijk te beginnen: wat is Brightsol nou precies?

Brightsol is een bedrijf dat vanuit een hobby is gegroeid naar een uiteindelijke baan. Wat ik exact doe, is dat ik bedrijven adviseer, ondersteun en help bij het opzetten van hun online aanwezigheid als bedrijf zijnde. Dus meedenken met hoe zij succesvol kunnen zijn met een website en social media, en hoe dat onderling met elkaar verbonden is. Brightsol kan daarnaast de grafische vormgeving regelen, wat ook erg belangrijk is. En dat houdt in dat ik bijvoorbeeld logo’s ontwerp of slogans verzin.

En doe je dat bewust alleen?

Ik ben er momenteel alleen mee bezig, omdat ik er naast mijn studie aan werk.

Dus dan kan ik zelf in de hand houden hoeveel tijd en energie ik erin stop. Ik vind het vooral belangrijk dat ik ontdek welke kwaliteiten ik heb en welke ik nog kan ontwikkelen. En dan vooral een stukje ondernemerschap. Ik volg de studie International Business and Languages op Windesheim. Aan de ene kant is ondernemerschap ontwikkelen wel bij de studie inbegrepen, maar toch hoor je er weinig over. Je weet niet wat er allemaal bij komt kijken. Dat leer ik nu in de praktijk. Daarom vind ik het interessant om te leren wat er bij hoort; het inschrijven bij de KvK en de belastingzaken die ook geregeld moeten worden.

Is het vooral ‘voor erbij’? Ik zie het momenteel vooral als een project voor naast mijn studie. Het is voor mij nu vooral ontdekken hoe deze wereld in elkaar zit, en daar mijn voordeel mee doen. Ik ben 22 MEI 2015 | REDACTIE E P34

beschikbaar is om te praten met studenten over dit soort projecten. Om tips te geven, maar ook voor een gratis consulgesprekje met een accountant. Omdat Windesheim een opleidingsinstituut die vanuit de praktijk denkt, wil ze dit soort projecten juist stimuleren. Het idee is dat jongeren zelfstandig keuzes moeten maken en ontdekken wat de mogelijkheden zijn. Dan zien ze vanzelf in hoe leuk het is om naast je studie ervaring op te doen en ook nog eens leuk bij te verdienen.

wel van plan om hierna bij een groter bedrijf te werken, waar ik me dan kan opwerken met de kennis en ervaring die ik heb door het runnen van Brightsol. Ik werk hiernaast in loondienst als marketing en communicatie medewerker bij een ander bedrijf. Dat werk is dus in principe vergelijkbaar met het werk bij Brightsol. Dus daar kan ik mijn winst uit halen. Natuurlijk is het wel zo dat, mocht mijn klantenbestand zo hard groeien de komende jaren dat ik er mijn brood mee kan verdienen, ik zal overwegen om er definitief mee verder te gaan. Mocht het niet zo lopen, dan heb ik in ieder geval een berg ervaring en kennis opgedaan voor bij een andere baan. Win-win dus.

Valt het op dit moment wel te combineren met je schoolwerk?

Wanneer je werkt op de manier zoals ik dat doe, ligt het er vooral aan hoe hoog je de lat zelf legt. Ik weet voor mezelf dat mijn studie prioriteit één is. Soms is het wel lastig om mijn vrije tijd te combineren met mijn baan in loondienst. Maar ook daar mag ik zelf mijn uren indelen, dus dat maakt het switchen tussen mijn bezigheden wel prettiger. Natuurlijk maak ik rond de tentamenweken wel minder tijd vrij om te werken, want dan heb ik mijn concentratie nodig om te kunnen leren. Of het te combineren valt, ligt er dus maar net aan hoe gedisciplineerd je zelf bent, en of je de juiste balans kunt vinden.

Merk jij dat er meer studenten zijn die een eigen bedrijf, gericht op hun studie, oprichten?

Het kom wel steeds meer voor. Daarom heeft Windesheim ook ‘Startpunt’ opgericht. Dat houdt in dat er elke vrijdag 2 uurtjes iemand vanuit Windesheim

Zo te horen hoef jij over inkomsten niet te klagen, of wel?

Haha, ja ik verdien inderdaad zeker leuk bij. Helemaal de laatste tijd begint Brightsol echt goed te lopen. Er zijn weken dat ik bijna €1000,- extra verdien, naast mijn andere baan. Mede daarom heb ik dan wel besloten om de studiefinanciering die ik krijg, gelijk over te maken naar mijn moeder. Op die manier kan ik wat terug doen voor de opvoeding die ik van mijn ouders heb gekregen. Want als ik eerlijk ben, was ik zonder hen nooit in de positie gekomen waarin ik nu sta. Het geld wat ik nu verdien gaat trouwens voor een groot deel regelrecht naar mijn spaarrekening, om mijn stage volgend jaar te kunnen bekostigen. Ik ga namelijk naar Zuid-Amerika, waar ik een aantal jaar geleden ook geweest ben om vrijwilligerswerk te doen voor mensen die het moeilijk hebben. Dus helpen bij het bouwen van huizen en scholen en het opzetten van projecten om de infrastructuur te verbeteren. Komend jaar zal mijn reis een wat zakelijkere achtergrond hebben en meer gericht zijn op mijn studie, om mijn netwerk in deze regio te kunnen vergroten.

Het lijkt me duidelijk dat jij het andere jonge studenten kunt aanraden?

Ja, absoluut. Je ontwikkelt zoveel vaardigheden waar je later enorm veel aan hebt. Wanneer je het serieus aanpakt leer je gedisciplineerd te werken. Je moet keuzes maken, voor de korte en lange termijn. Hoe ga je bijvoorbeeld om met risico’s? Dat vormt je als student en ook als ondernemer. Daarnaast staat het natuurlijk heel lekker op je cv.

Bedrijven kunnen zien dat je zelfstandig en ambitieus bent, en dat je weet waar je over praat. Veel studenten vinden het eng om zomaar met zoiets te beginnen.

Bang dat het niet gaat lukken, denk ik dan. Maar het begint allemaal met gewoon doen. Als je nooit begint weet je ook niet of het gaat werken.

COLOFON REDACTIECHEFS

OPMAAK

EINDREDACTIE

REDACTIE

22 MEI 2015 | REDACTIE E P35

Deze productie is gemaakt door studenten van de opleiding Journalistiek van de Hogeschool Windesheim. Ondanks de constante zorg en aandacht die we besteden aan de samenstelling van dit product, kan de opleiding Journalistiek niet instaan voor de volledigheid, juistheid of voortdurende actualiteit van de gegevens en de inhoud hiervan. Mocht u feitelijke onjuistheden tegenkomen dan stellen wij een reactie erg op prijs via info@windesheim.nl . De inhoud van deze productie kan zonder vooraankondiging wijzigen. Aan de inhoud hiervan kunnen derhalve geen rechten worden ontleend.

te maken of te verveelvoudigen zonder toestemming van de Opleiding Journalistiek. Wij stimuleren linken naar producties op de site van Journalistiek Zwolle zoveel mogelijk. Linken mag altijd en is aan geen enkele voorwaarde gebonden.

Op de inhoud van dit platform rust auteursrecht. Het is niet toegestaan de auteursrechtelijk beschermde werken of andere informatie openbaar

Foto frontcover: Lucas Kemper Foto backcover: Jeroen Schaaphok

AUTEURSRECHT

FOTO- EN VIDEOMATERIAAL

De redactie spant zich in om iedereen die geportretteerd wordt om toestemming te vragen. Mocht je bezwaar hebben tegen bepaalde foto’s of video’s waarop je te zien bent, neem dan contact op via info@windesheim.nl .