ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗΣ
Ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ Ενα καλό, πολύ καλό σκυλάκι ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ (Με νόημα για μεγάλους!)
Εικονογράφιση
Μιχάλης Μηναριτζόγλου
Εκδόσεις «Κύων» 2012
Ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΚΥΛΑΚΙ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗΣ
Ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ (Με νόημα για μεγάλους!)
Αθήνα 2011
Μια φορά κι έναν καιρό, στην επάνω την Κυψέλη, πέρ’ απ’ το βαθύ τ’ αυλάκι ζούσ’ ο Μπούμπης το σκυλάκι. Τα ματάκια του μελιά, Με μια γούνα κανελιά κι ένα έξυπο μουτράκι, έμοιαζε αλεπουδάκι.
Αγαπούσε τους ανθρώπους αγαπούσε τα παιδιά, τον φροντίζανε, κι εκείνος τους κουνούσε την ουρά. Έβγαινε κι ο φούρναρης, του ‘ριχνε δυο φάσκελα μα ο Μπούμπης τα δικά του, ξάπλωνε τ’ ανάσκελα.
Όλη μέρα στην αλάνα, που πετούσαν τα σκουπίδια, έλειωνε για μια σκυλίτσα, για τα μάτια της τα πλάνα. Είχ’ απ’ όλα η αλάνα: Κούτες, γυαλικά, παιχνίδια Κι ενα στρώμα ξεσκισμένο Και παπούτσια πάνινα.
Και τραγούδαγε ο Μπούμπης Της αγάπης τους καημούς, Πα’ στο στρώμα καθισμένος, Σα πασάς στα Γιάννενα: «Έχω το στρώμα μου για δυο, για σένα και για μένα. Σε αγαπώ σκυλίτσα μου! Αγάπα με και μένα!»
Μα ‘ρθε το βαρυχείμωνο - βοριάς, βροχές και χιόνια. Μας έλειψε η ανθρωπιά, έλειψε κι η συμπόνια. Του ‘πε τοτ’ ο φούρναρης: «Δεν μου κάνεις... πάρε δρόμο, με την σκύλα σου μαζί, δεν δαγκώνεις ζητιανάκια, δεν φιλάς το μαγαζί»
Σαν τον άκουσε να κλαίει, η σκυλίτσα -του του λέει: «Θέλω σκύλο από σόϊ, θέλω σκύλο πλούσιο κι όχι κόπρο της αλάνας βρώμικο κι ανούσιο». Και ο Μπούμπης πληγωμένος, έσκουξε όλος μανία: «Παλιοζωή, παλιόκοσμε, και παλιοκοινωνία»
Μες στης Κυψέλης τα στενά ο Μπούμπης τώρα τριγυρνά πλησιάζει ο Μουτζούρης και του σιγοτραγουδά: «Μας έχουν παρατήσει στο βαρυχείμωνο, κρίμα και αμαρτία, κρίμα κι αλίμονο...»
Σκύλος εσύ κι εγώ γατί, ζητάς στοργή, ζητώ στοργή, αγάπη, χάδι και φιλιά, λίγη φροντίδα κι ανθρωπιά. Τ’ ακούσαν τότε τα παιδιά Τρέχει ο Μπό, τρέχει ο Για, τρέχ’ η μαμά, τρέχ’ η γιαγιά, η Σία με τον Βασιλάκη, να βοηθήσουν το σκυλάκι.
Βρήκαν κι ένα παλιό αμάξι, τις νύχτες να περνά εκεί, τον ταχτοποίησαν με τάξη. να μη κρυώνει, μη βραχεί. Ακούει η σκυλίτσα για τ’ αμάξι τα λούσα και τα μεγαλεία (πάντα το έπαιζε κυρία), σκυλομετάνοιωσε και κλαίει, ξαναγυρίζει και του λέει: «Πάρε με, Μπούμπη, στο αμάξι! Εγώ που πάντα σ’ αγαπούσα, σ’ είχα μη βρέξει και μη στάξει!»
Και η χαδιάρα η Μαυρούλα, τόνε φίλησε στη μούρη... Και του λέει: «Πως μπορούσα ν’ αρνηθώ τέτοιο κούκλο σκυλομούρη;» Μες στης Κυψέλης τα στενά ο ήλιος μας χαμογελά... Χαίρεται ο Μπό, γελάει ο Για, κουνάει κι ο Μπούμπης την ουρά.
Αγάπες, γλύκες και χαρές είχε ζήσει η αλάνα, όταν του είπε η Μαυρούλα: «σίγουρα θα γίνω μάνα». Να γελάει και να κλαίει κι όλο νάζι να του λέει: «Τώρα που είμαι έγκυος, να μου φανείς φερέγγυος»
Κοιλοπόνεσε λιγάκι και του έκαν’ η Μαυρούλα τρία φίνα κουταβάκια, ίδια σαν κι αυτή μαυράκια. Είδ’ ο Μπούμπης τα σκυλάκια και της είπε πικραμένος: «Εγώ ξανθά τα ήθελα κι έβγαλες αραπάκια!»
Μα ‘χε την καλή του μοίρα Μια ωραία ζωντοχήρα να τον νουθετεί, να μην είν’ εγωιστής, Κοπραυγίτης, ρατσιστής... Και ο Μπούμπης π’ αγαπούσε κι άκουγε την ζωντοχήρα, το κατάλαβε και είπε: «Μαύροι σκύλοι, άσπροι σκύλοι, - ολ’ οι σκύλοι μια γενιά έχουνε στον ήλιο μοίρα...»
Τρέχει ο Μπούμπης στη Μαυρούλα, και γλυκά την φιλάει, την αγκαλιάζει, της κουνάει την ουρά κι έχοντας αλλάξει γνώμη, της ζητά γλυκά συγγνώμη. Χαίρεται ο Μπό, χαίρεται ο Για, γελάει και η μικρούλα η Γιούλη και τα τρία κουταβάκια, κουνώντας τις ουρίτσες τους, να του λεν χαρούμενα: «Καλώς ήρθες πατερούλη!»
Και από την πολύ χαρά τους Ο Μπο και ο Για κάνανε μαζί μπογιά Κι εβάψαν τον κόσμο όλο Και της μάνας τους τον... κότσο.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗ «Ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΚΥΛΑΚΙ» ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΙ ΝΑΡΙΤΖΟΓΛΟΥ, ΕΠΙΚΡΙΘΗΚΕ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΣΦΟΔΡΑ «ΩΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ ΑΠΟΡΙΑ» ΣΕ ΛΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΩ ΣΤΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥ ΑΡΙΟ ΤΟΥ 2012 ΣΤΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γ.Φ.
«...και τραγούδαγε ο μπούμπης της αγάπης τον καημό, παν’ στο στρώμα καθισμένος σαν πασάς στα Γιάννενα...»