Nieuwslijn juni 2016

Uitgave van de â&#x20AC;&#x2122;s-Gravenhaagse Hengelsport Vereniging - 21e jaargang nr. 2 - juni 2016

G H V Nieuwslijn

Colofon

Alles rond lidmaatschap, vergunningen en ledenadministratie Postadres: GHV, Postbus 162, 3720 AD Bilthoven. E-mail: ghv@vispas.nl Telefoon 0900-2025358 (€ 0,35 pm). Algemeen correspondentie-adres Postbus 32318 - 2503 AA ’s-Gravenhage contact@ghvdenhaag.nl

Algemeen telefonisch contact (via voicemail) 070-3297965 Clubhuis GHV De Topstek, Madesteinweg 34 2553 EC Den Haag Voorzitter Ton van der Spiegel

Secretaris / Webmaster Lex Peters Penningmeester Frans Kuijper

Tweede secretaris / Spiegelkarperproject Hans Moolenaar

Bestuurslid Coördinator uitgifte vergunningen Rob Cramer Bestuurslid Externe relaties viswaterhuur Marius van Kampen

Bestuurslid Commissie Haagse Wateren a/i Ton van der Spiegel haagsewateren@ghvdenhaag.nl

Bestuurslid Commissie Viswaterbeheer Kors Verweij vwb@ghvdenhaag.nl Bestuurslid Roofviscommissie/-afd. Haakon Nadorp roofvisafdeling@ghvdenhaag.nl

Bestuurslid Vliegviscommissie/-afd. “De ’s-Gravenhaagse Vliegvisser” Commissie/-afd. Speyclub Jan Ockhorst vliegvissen@ghvdenhaag.nl Bestuurslid Jeugdcommissie/ -afd. Raymond Renirie jeugd@ghvdenhaag.nl

Vertegenwoordiger GHV-afdeling VWP Ben Boere vwpgouda@ghvdenhaag.nl

Vertegenwoordiger GHV-afdeling MWV Emile Meuldijk mooiweervissers@ghvdenhaag.nl Website/Internet GHV www.ghvdenhaag.nl

Website/Internet Haagse Wateren www.visstandbeheerdenhaag.nl Meldpunt spiegelkarpers skp@ghvdenhaag.nl of via aanmeldbutton website Meldpunt vissterfte sos@ghvdenhaag.nl

Redactie Nieuwslijn Hans Moolenaar (Ton van der Spiegel) p/a GHV redactie, Postbus 32318, 2503 AA Den Haag redactie@ghvdenhaag.nl Contactadres Karpercommissie/-afd. karperafdeling@ghvdenhaag.nl Clubhuisbeheerder Wim Peeters beheerder@ghvdenhaag.nl

In deze uitgave

4 5 8

12 14 16 18 19 21 23 24 26

Voorwoord van de voorzitter In memoriam Jos Vanrunxt Speyclub Silverdropshot (Ed Stoop) Commissie Haagse Wateren Afdeling VWP Roofviscommissie Onvergetelijk verhaal voor Jong en Oud Update ’s-Gravenhaagse Vliegvisser Wintervoorn in Bunschoten-Spakenburg Commissie Viswater Beheer Er is meer… tussen hengel en aarde (Column J. Hoogervorst)

VOORWOORD

Beste sportvissers,

De afgelopen maanden hebben we met vrijwilligers van binnen en buiten onze vereniging veel tijd besteed aan het monitoren van glasaal bij de Scheveningse Haven. Weliswaar geen vissoort waar jullie als sportvissers elke dag aan denken, maar wel een belangrijk onderdeel van de levensgemeenschap in ons zoete water waar de sportvisserij een deel van haar verantwoordelijkheid in wil nemen. Als sportvisserij hebben wij niet voor niets op geheel vrijwillige basis een meeneemverbod voor aal ingesteld. Ook onze waterschappen doen hun uiterste best om zoveel mogelijk barrières voor in- en uittrekkende aal op te heﬀen. In het gebied van Delﬂand was gemaal Schoute op Scheveningen het eerste gemaal dat passeerbaar werd gemaakt voor glasaal en andere vissoorten. Inmiddels is dat voor meerdere gemalen gebeurd, zoals onlangs nog het gemaal Westland aan de Nieuwe Waterweg.

Behalve aan betere vismigratiemogelijkheden werken de waterschappen ook aan een betere waterkwaliteit. Minder fosfaten, minder nitraten en minder bestrijdingsmiddelen in het water staan hoog op het wensenlijstje van de waterbeheerder. Over minder bestrijdingsmiddelen vooral uit het “glazen” Westland zijn we het snel eens. Over de gevolgen van minder fosfaten en nitraten ontstaat al snel discussie. Moet het water nog helderder, moeten we van (te)weinig waterplanten naar een overlast aan waterplanten?

Vragen die sportvissers regelmatig stellen. Troebel water betekent voedselrijk water en dus ook veel vis, hoe helderder het water des te minder vis. BEHALVE AAN BETERE VISMIGRATIEMOGELIJKHEDEN WERKEN DE WATERSCHAPPEN OOK AAN EEN BETERE WATERKWALITEIT.

Ook de aal trekt liever naar “dik” water en groeit daar ook beter op. Sloten met helder water groeien in de loop van de zomer snel dicht met waterplanten. Om de waterafvoer veilig te stellen moet de waterbeheerder ze dan toch weer weghalen. Wie massaal maaien en verwijderen van waterplanten weleens heeft kunnen meemaken, kan dat beamen: een grote ecologische ramp op dat moment onder water. De zorgvuldig opgebouwde levensgemeenschap in een klap weg; en vaak ook de vis beschadigd of dood. Tegengestelde belangen tussen waterbeheerders en sportvissers dus, maar ook tegengestelde belangen in doelstellingen en taken voor de waterbeheerders zelf. Zonder nu uitgebreid in te gaan op evenwichten die zich nog onder water

ZUURSTOF INBRENGENDE FONTEIN AAN DE VLASKAMP

moeten instellen, nalevering van nutriënten uit de bodem, verwijderen van bagger e.d. is wel duidelijk dat de omgekeerde route, het weer voedselrijker maken van water, niet mogelijk is. Of zijn we de nadelen van het supervoedselrijke water in de vorige eeuw al weer vergeten?

Hoe moet het nu verder? De waterbeheerders gaan door met hun taken droge voeten, voldoende en gezond water en goed anticiperen op de gevolgen van klimaatsverandering. Tegelijkertijd zullen zij daar waar het mogelijk is de sportvissers de ruimte moeten geven bij het streven naar een voor de sportvisserij interessante visstand. Niet gelijk dus op de rem gaan staan bij voorstellen van de sportvisserij om baggerbodems te verbeteren met coccolietenkrijt, pilots voor het beheersen van overtollige waterplanten met graskarpers of het starten van een mooi spiegelkarperproject. Er is meer ruimte mogelijk dan de KRW-vismaatlatten doen geloven!

De mogelijkheden zijn er. Zo hebben het hoogheemraadschap van Delﬂand en de gemeente Den Haag onlangs de Wateragenda 2016 - 2020 ondertekend. Hierin staan belangrijke gezamenlijke voornemens op het gebied van waterkwaliteit, waterkwantiteit en waterveiligheid. Ook de waterkwaliteit in Mariahoeve gaat verbeterd worden. Kroosruimen en inlaat van goed Rijnlands water zijn enkele van de maatregelen. Als symbolische start voor de verbetering voor water en visstand werd daarbij een nieuwe zuurstof inbrengende fontein in de vijver aan de Vlaskamp in werking gesteld. Laat de GHV nu hier de ruimte om het begin van een mooie en interessante visstand aan te brengen! Ton van der Spiegel, voorzitter

IN MEMORIAM JOS VANRUNXT

Eind april ontvingen wij het droevige bericht dat ons oud-bestuurslid en secretaris van de GHV-Speyclub Jos Vanrunxt is overleden. Jos is niet alleen voor de 's-Gravenhaagse Hengelsport Vereniging, maar ook voor de gehele sportvisserij van de laatste decennia van grote waarde geweest.

Ik heb Jos voor het eerst ontmoet in 1975 toen we samen toetraden tot het bestuur van de GHV. Jos, geboren en getogen in Vlaanderen, kwam vanuit Gent in 1971 als afgestudeerd ingenieur werktuigbouw naar Nederland om aan zijn nieuwe baan bij het Europees Octrooibureau in Rijswijk te beginnen. Jos, enthousiast sportvisser die hij toen al was, werd meteen lid van de Haagse Castingclub waar hij van bekende mannen als Cor van Beurden en Klaas Pigge leerde vliegvissen. Van de GHV was Jos al in 1966 lid geworden. Hij kwam al graag voor zijn verhuizing naar ons mooie polderwater naar Nederland.

In 1977 richtte Jos samen met Joop Fortuin binnen de GHV de Commissie Werphengelsport op. Hij organiseerde vanaf dat moment samen met Joop en anderen vele activiteiten op het gebied van het vissen met kunstaas, vliegvissen en vliegbinden. Ik heb de eer gehad om van Jos het vliegvissen te leren op een van de vele cursussen die vanuit de commissie werden georganiseerd. Jos was niet alleen lid van de GHV en de Haagse Castingclub, maar was ook enthousiast lid van Nederlands oudste vliegvisclub, het Nederlands Vliegvissers Gezelschap (NVG), in Den Haag. Hij heeft als secretaris van deze mooie ‘club’, rijk aan tradities, mooie visverhalen en goed eten (ik heb dat zelf als oud NVG-lid kunnen meemaken), nog onlangs het 60-jarig bestaan van het NVG mogen meevieren.

Jos zocht altijd weer nieuwe uitdagingen binnen de sportvisserij. Was het bootvissen en het vliegvissen vanuit de boot op zeebaars bij de basaltblokdammen van Hoek van Holland nog niet genoeg, Jos ging geen vistrip te ver. Hij viste werkelijk overal ter wereld. Van forel in Oostenrijk, Chili en Argentinië, steelhead in Canada-BC, zalm in Ierland, Schotland en Noorwegen tot Taimen in zijrivieren van de Lena in Rusland en de Amur in Mongolië. Jos richtte op een gegeven ogenblik zelfs een eigen visreisbureau op en organiseerde vele reizen met sportvissers. Het meest bekend zijn de reizen die hij naar de zalmrijke rivieren van het schiereiland Kola op de grens van Finland en Rusland organiseerde. Het hield maar niet op, nog onlangs ontving ik een e-mail van hem waarin hij namens een groep van drie vliegvissers nog een vierde vliegvisser uitnodigde

om mee te gaan met een reis in september naar nog nauwelijks beviste pools in zijrivieren van de rivier de Amur in het oosten van Rusland. Er zou dan gevist worden op grote Taimen. Dat was weer typisch zo’n “Jos-reis”. Met twee 5 meter lange Zodiac's elk uitgerust met een 50 PK Jetmotor zouden over de Amur verre en nog niet beviste zijrivieren worden opgezocht, onderweg steeds kamperend in tenten. Wat een zin in avontuur nog steeds… ! Jos heeft in al die visjaren ook de nodige sportvisboeken, -video’s en -ﬁlms gepubliceerd. Zo heeft hij in zijn “karperperiode” in 1986 meegewerkt aan het bekende boek “Kapitale Karpers / Boilie vangtechnieken” van André van der Schaft, Hans Nijman en Cees van Kempen. In die periode ontwierp hij ook een van de eerste elektronische beetverklikkers voor karper.

Rond 2000 maakte hij tal van video’s, zoals de DVD “Snoekbaars moderne stijl”. En niet te vergeten zijn vliegvis video’s die hij maakte samen met de bekende Roman Moser aan de Traun in Oostenrijk. Als het om filmmateriaal ging, was Jos niets te gek. Hij vertelde mij een keer dat hij vanwege het mooie materiaal over de kweek en opgroei van snoek al het ruwe filmmateriaal en de filmrechten van de oude OVB-film De Snoek van cineast Albert Gols had gekocht.

Jos was inmiddels al een tijd geen bestuurslid van de GHV meer, toen hij ineens weer ‘opdook’ met mooie plannen voor de GHV. Hij werd snel weer bestuurslid en kreeg het voor elkaar om de eigenaar van het toenmalige ’t Brasserietje Bij Ons (het vroegere pan-

nenkoekenhuis) in het recreatiegebied Madestein te interesseren voor een verkoop van het pand aan de GHV. En zo gebeurde het … We hebben het dus aan Jos te danken dat we al weer een aantal jaren in het bezit zijn van een fantastisch clubhuis aan het water. Het hield daarmee niet op, want Jos had natuurlijk direct alweer ideeën om het clubhuis en het mooie aanliggende viswater met zandstrandje goed te benutten. Voor eenieder die interesse had in het werpen en vissen met de tweehandige zalmhengel werd de GHV Speyclub opgericht. Jos was een sportvisser in hart en nieren, een avonturier, een innovator, een initiator en een levensgenieter. Hij was inmiddels 50 jaar lid van onze vereniging. Op de ALV in mei zou hij daarvoor worden geëerd. Dat heeft hij helaas niet meer gehaald. Hij heeft gelukkig wel alles uit zijn hobby sportvissen gehaald en ervan genoten. Hieronder een quote uit een voorstelrondje op onze website bij het aantreden als secretaris van de Speyclub. “Door mijn hobby heb ik veel van de wereld gezien. Je bezoekt de mooiste plekjes op aarde, daar waar een toerist nooit komt. Die springende steelhead, de schuimbaan van die dikke zalm door de rivier, de prachtige sterrenhemels, het geruis van de rivier als je in je tentje ligt, het glaasje Vodka bij het knetterende kampvuur… Wat ben ik blij dat ik sportvisser ben.” Jos bedankt! Namens het bestuur wens ik ook zijn vrouw Elena, kinderen en andere familieleden veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies. Ton van der Spiegel, voorzitter

JOS EN LEKKERE HAPJES

Bij onderstaande winkeliers en regionale aanmeldpunten kan men lid worden van de ’s-Gravenhaagse Hengelsport Vereniging en direkt de schriftelijke toestemming meekrijgen na betaling van de verschuldigde contributie.

Albatros Hengelsport * Dr. Lelykade 68-70 ARA-Dier en Zorg * Kerklaan 42a Camp Carp * Appelstraat 199 De Goudvis * Stuyvesantplein 3 De Sportvisser * Jan van der Heijdenstraat 61 De Zwarte Vogel * Schalk Burgerstraat 274-284 Dierenshop Rijswijk * Huis te Landelaan 45 - 47 Dierenwinkel Harstduiven* Badhuisstraat 154 Dobey Leidschenveen * Jaap Hoekdreef 156 Dobey Scheveningen * Stevinstraat 135 Faunaland Hofstede * Schrepelpad 6 Faunaland Hoodie Tweede Bloksweg 2 Fish24.nl Dorpsstraat 177a Hengelsport de Spot Zuidkade 1 Hotspot Fishing Ripselaan 3 Klaas van der Heijden * De Savornin Lohmanplein 40k Nico’s Hengelsport * Fahrenheitstraat 242 Paddy Hengelsport * Van de Wateringelaan 1b Pet’s Place * Lange Baan 13 RTV Hengelsport * Almeloplein 60 - 61 Teunissen Hengelsport Korevaarstraat 37 * Winkeliers waar ook het Stadsvisbewijs van Den Haag los te koop is.

2583 CM Scheveningen 2282 CK Rijswijk 2564 EE Den Haag 2593 EK Den Haag 2522 EL Den Haag 2572 TE Den Haag 2283 VA Rijswijk 2584 HL Den Haag 2492 JS Den Haag(Leidschenveen) 2587 ED Den Haag 2491 EE Den Haag/Leidschendam 2742 KJ Waddinxveen 2712 AJ Zoetermeer 2741 JA Waddinxveen 2375 NA Rijpwetering 2566 AE Den Haag 2561 EJ Den Haag 2274 CA Voorburg 2632 GC Nootdorp 2533 AD Den Haag 2311 JT Leiden

070-3556013 070-7620818 070-3239816 070-3859685 070-3905820 070-3807777 070-3935118 06-36189619 070-4444202 070-3541746 070-3860916 0182-640141 079-5937100 0182-620417 071-5801323 070-3674467 06-14536756 070-3873831 015-3697286 070-8874370 071-5122053

Ve r

d w u o tr

ti a c lo

Uw adres voor al uw Karper, Witvis, Roofvis, Vliegvis en Zeevis materiaal

we u e i N

2 m 0 25

ke n i w Gr

Openingstijden ma t/m vr 06.00 t/m 18.00 ! ! ! ! ! !! za 06.00 t/m 17.00 ! ! ! ! ! !! zo 06.00 t/m 10.00

as r e t o

e m i t or

***Nieuw*** Carp-Corner

Bezoek onze website op www.albatroshengelsport.nl Dr. Lelykade 70, 2583 CM, Den Haag 070-3556013

SPEYCLUB

Een zomerse week in Groenland

Waarschijnlijk heeft de sociale media op een aantal van u ook een invloed, zeker als het gaat over onze hobby. Uiteraard laat ook ik de sociale media op me afkomen en pik er zo af en toe iets uit wat echt mijn aandacht trekt. En zo zag ik ruim 2 jaar geleden een You Tube filmpje over Groenland voorbij komen. Een clip van 2 minuten, gemaakt door Niels Vestergaard van Wide Open. Juist ja, die meneer van onder andere die –inmiddels- 6 zeeforelfilms in Denemarken, en ja dat was het helemaal. Dit keer een filmpje over Arctic char vissen op een locatie waar maar maximaal 2 maanden per jaar kleine groepjes vissers kunnen komen, om een unieke ervaring te kunnen meemaken. Wow… da’s gaaf, en dit voelde op dat moment beter dan het idee waar ik al langer mee liep, n.l. om naar de Kola Peninsula te gaan om daar op bruine forel te gaan vissen. Het positieve voor mij persoonlijk waren een aantal zaken: al de visserij op deze rivieren in Groenland kon gebeuren met het “normale” materiaal waar ik over beschikte, een #5,#6 of maximaal een #7 hengel. Makkelijk dus met een enkelhandige hengel, je gewone waadpak en schoenen. En met streamers en gurglers vissen is wel mijn “ding”, zeker in water waar massaal verse vis optrekt die puur op agressie je vlieg pakt. Goed, Groenland… en dan, dan maar eens informeren wat zoiets ging kosten en wat er allemaal bij kwam kijken. Dus gebeld met de betreffende mensen van Get A Way uit Denemarken en na het lezen van extra informatie toch definitief besloten om het gewoon te gaan doen. Na ruim anderhalf jaar voorbereiden, sparen, en andere vliegvissers uit mijn omgeving trachten te inspireren om aan te sluiten, was het dus DDay geworden. De tassen zaten vol met enkelhandige hengels, voor de zekerheid (het zou maar eens een aantal dagen flink waaien en je met je #6 niet uit de voeten kunt ) en tevens voor de fun ook maar een switch hengel meegenomen, reels, spoelen, wat lijnen, de nodige outdoor- en viskleding, een slaapzak (ja slapen in een tentje) en wat je normaal nog meer zou meenemen op een meerdaagse vistrip waarbij

je de “beschaving” achter je laat. En zo vlogen Stijn en ik dus de avond van 14e juli naar Kopenhagen om daar Charles ontmoeten. Na een nachtje Kopenhagen was het ’s morgens even kort kennismaken met de overige vissers, 2 Argentijnen, een Amerikaan, een Italiaan, 3 Fransen en de 2 Deense begelei-

ders die meegingen naar het kamp en al snel vertrokken we dan via Kangerlussuaq naar Sisimut, waar we in de middag aankwamen. Na het inchecken in Sisimut Hotel konden er in het plaatsje de laatste inkopen gedaan worden, alcoholische dranken waren nl. niet in de reissom inbegrepen.

Na een wandeling door het toch wel heel bijzondere Sisimut, er zijn n.l. wel gewoon plaatselijke wegen, gewoon openbaar vervoer in de vorm van een bus e.t.c., maar er is geen enkele ontsluitingsweg naar een andere plaats. Het is dus sec lokaal en alles wat er binnenkomt aan vracht, goederen en levensmiddelen komt met het vliegtuig of met de boot. Vandaar ook dat we in Sisimut meer sneeuwscooters hebben zien staan dan personenauto’s. Daarnaast zie je in het gehele dorp roedels met sledehonden die liggen te zonnen, wachten tot ze weer aan de slag kunnen als er sneeuw ligt.

Maar ik zal eens verder gaan met het tripverslag, als je meer over Sisimut wil weten… ga er eens kijken, heel bijzonder, je kunt van hieruit ook meerdaagse wandeltochten ondernemen en in de vrije natuur kamperen! Na een nacht in het “zonovergoten” Sisimut was het dan toch eindelijk de dag van de waarheid geworden en begaven we ons naar de haven. Daar werden nog even 2 pallets met eten (heel veel verse groente en vers fruit ), vlees, brood, eieren, spek, heel veel drinken en de overige basisbehoeften aan boord gehesen en verdween het samen met onze bagage netjes in het ruim van de boot. Waarna we via een 4,5 uur durende boottocht naar het tentenkamp werden gebracht. Dat tentenkamp lag wel fantastisch, het lag aan het einde van een zeearm daar waar de rivier de zee in stroomde. Het mooie was dat je zowel bij laag als bij hoogwater altijd vis voorbij zag komen, om de rivier op te trekken.

De formule van deze trip was heel simpel; 6,5 dag vissen op basis van “self guiding” maar dat “self guiding” is helemaal niet zo moeilijk, er zijn op loopafstand 2 rivieren waar massaal Arctic char optrekt, de poelen, pockets en de doorgangen van het ene naar het andere meer zijn allemaal plekken waar je vis kan vangen. De Erfalik rivier, de noordelijke van de 2, is in een klein uur te bereiken waarbij je dan eerst als groep met een boot het eerste meer overvaart. Dan is het nadien nog een stevige wandeling van een minuut of 30 - 40. Maar dan ligt er een prachtige rivier aan je voeten waarbij we hebben ondervonden dat je na 2 uur langs de rivier lopen geen voetstappen meer gaat tegenkomen van vissers die je voor zijn geweest. Dat was dus water waar wij, zeker dit jaar, als eersten aan het vissen waren, echt uniek water en verse optrekkende Arctic char. Dat er hier bijna of misschien wel hele-

maal geen mensen zijn geweest, toch zeker niet recent, is te zien aan de afgeworpen geweien die je op sommige plekken kan vinden. De geweien die n.l. wel gevonden zijn liggen in grote aantallen in het kamp als sfeermakers.

Maar ik zal niet te veel ingaan op de “omgeving”, de omgeving is iets dat je niet kan beschrijven, die moet je gewoon ervaren. Je voelt hier echt de enorme contrasten tussen mooi weer met strak blauwe luchten en stralende zon, maar het kan ook heel snel omdraaien en dan komen er met rasse schreden enorme mistbanken opzetten en die vinden dan hun weg in de dalen. Dan is het, ineens, fris en een hele kleine wereld, waarin je beseft dat veiligheid en oriëntatie enorm belangrijk zijn! Dus de basisafspraken van nooit alleen

de boot vertrekt (om dat stuk van de wandeling over te slaan) en nadien een ieder zijn stekken gaat zoeken, zijn zalig en zeer goed geregeld.

gaan vissen en een GPS meenemen om de coördinaten van het kamp terug te kunnen vinden zijn essentieel. Een heel aardige en sympathieke Italiaan die in ons midden was, dacht dat hij van de zuidelijke rivier wel “even” zonder GPS solo terug naar het kamp kon lopen. De zuidelijke rivier genaamd Sassanguit, is normaal 1,5 tot 2 uur lopen voor een doorsnee visser, hij was verkeerd gelopen en is 5 uur onderweg geweest. ‘En ja’… bekende hij, ‘ik ben dom geweest, en zat wel tegen een paniek aanval aan. Gelukkig zag ik op een gegeven moment de noordelijke rivier lopen en besefte dat ik teveel naar het oosten liep’. Onze Italiaan heeft nadien geen enkele maal meer de groep of een 2-tal vissers verlaten.

En het is nu, terwijl ik dit schrijf - ik ben nu anderhalve week terug in België dat ik pas eigenlijk besef wat een enorm privilege het is geweest om daar echt in de middle of nowhere, te kunnen vissen. Natuurlijk hebben we genoten tijdens het vissen en het wandelen, maar nu er geen muggen meer rond je hoofd zoemen, de indrukken nog eens binnenkomen als je je foto’s aan het bekijken bent, nu pas besef ik dat je niet “ﬀ” terug kunt om het over te doen. En tijdens het terug bekijken van de foto’s beleef je weer die zere armen van het drillen. Er waren middagen bij dat je, bij vis nummer zoveel, na het zetten van de haak, de eerste runs van de enorm sterke vis die al “bonkend” met z’n kop zich van z’n weerhaakloze streamer wil ontdoen, echt hoopte op een traditionele “LDR”. Voor diegene

die niet weten wat ik met “LDR” bedoel, we kennen het allemaal hoor, LDR staat voor Long Distance Release☺ Maar als je dan uiteindelijk weer zo’n prachtig getekende verse opgetrokken Arctic char in je handen hebt, dan toch maar op de foto en weer snel retour het water in.

De afspraken die we in de groep hadden gemaakt werkten goed, ontbijt om 08.00 uur en het avondeten om 20.00 uur. Dan hadden we de gehele dag aan onszelf en waren we in staat langere trips te ondernemen. Het was zelfs mogelijk om een extra tentje mee te nemen en dan b.v. een nacht bij de zuidelijke rivier te overnachten. Met een brandertje mee kon je nog iets warms eten en drinken ook. Ook het besparen van een eerste wandeling (toch een uurtje) door met de groep af te spreken dat je na het ontbijt tesamen met

Het vissen zelf, dit kan niet missen, er zijn twee rivieren met optrekkende Arctic char, die willen maar één ding, die rivier op en paaien, en pakken vaak uit agressie knalhard een roze of paarse streamer of foamvlieg die over het wateroppervlak heen “skate”. Vissen die in ondiep water, een enorme boeggolf achterlatend, over een afstand van 6 tot 7 meter je streamer nemen… dat is wel heel gaaf om mee te maken, adrenaline verzekerd! Uiteraard vinden de optrekkende vissen, in hun trektocht de rivier op, de nodige obstakels, b.v. lange stukken met zeer snel stromend water.

De vissen kan je vinden in de “pockets” en tegen de kant aan, dus ook hier is voorzichtig het water benaderen heel belangrijk. Na en voor stroomversnellingen en watervallen hoopt de vis zich echt op.

We hebben op de bovenloop van de rivier, na drie uur lopen, heel veel stroomversnellingen en twee heftige watervallen, alleen maar vissen gevangen die groter dan 60 cm waren. Dat terwijl we onder de watervallen massaal vissen vingen tussen de 45 en de 60 cm. Wandelen loont dus, de meest prachtig gekleurde en enorm vechtende chars vang je hoger in de rivier. Maar in alle poelen, pockets en in- en uitgangen van meren kolkt het van de vis.

Enkel en alleen char, char en nog eens char. Het is wel aanbevolen om de poelen direct voor de watervallen een beetje te mijden, we hebben poelen gezien die echt zwart waren van de vis, een voorzichtige schatting kan ik helaas niet doen, maar een getal groter dan 1000 stuks komt wel eerst. Ze lagen gewoon “opgestapeld” in die poel, en de 6 poelen daarachter ook, achter elke steen, langs de kanten en in de keerstromen . . . . zij aan zij lagen ze te wachten tot ze verder konden. Het advies om dit te mijden komt voort uit bescherming van de vis en het behoud van je streamer, de vis hapt in deze poelen vol “stress” echt niet, hier

haak je ze alleen vals in de rug of de vinnen. Als je echt je backing nog eens wil zien kan ik je adviseren om in de ondiepere stukken van het 2e meer te vissen daar waar de rivier het meer in komt, hier liggen ook vissen in grotere getalen te wachten en als die je streamer nemen dan is het voor je twee maal met je ogen kan knipperen “zjing, zjing, zjing, zjing…” en dat was het knoopje van je backing aan je vliegenlijn… echt, voor je het weet zie je een meter of 40 verder een geweldige vis “airborne “ gaan die er met je streamer vandoor is, dit is echt mega geweldig. Dit is onbeperkt genieten, zere armen

van het drillen, genieten van de natuur. Want in de verte zie je de zeearend naar haar nest met jongen vliegen, en terwijl de wind om je hoofd de muggen verjaagt, die prachtige char je werparm en de kromming van je hengel test en de zon lekker op je hoofd schijnt… dan besef je dat deze locatie in Groenland echt uniek is. En dat besef komt na een weekje thuis nog eens eens zo hard binnen, misschien volgend jaar . . .en zo beëindig ik dit verslag, een smile op mijn gezicht en ja, misschien in 2017 maar weer. Arjan Maat

SILVERDROPSHOT Zo nu en dan hoor ik sportvissers beweren dat zij hun interesse in het vissen beginnen te verliezen bij gebrek aan nieuwe uitdagingen. Alles doen leidt bij sommigen kennelijk tot verzadiging. Heb ik gelukkig totaal geen last van, in tegendeel zelfs! Kom hooguit af en toe tijd te kort. Vooral nu ik naast alles wat ik met een hengel in de hand al doe, ook nog eens het Silver-dropshotten heb ontdekt…

Voor wie het nog niet weet: gewoon dropshotten doe je met een niet te korte en tamelijk gevoelige werphengel, of nog mooier een speciale dropshot-hengel, met daaraan een werploodje en daarboven een shadje of ander klein kunstaas of een vette worm. Vissen op baars en snoekbaars met af en toe snoek die meestal het lijntje doorbijt, omdat bij deze visserij geen stalen onderlijn wordt gebruikt. Een discipline die razend populair is bij street-vissers. Aanvankelijk gedaan door met name jonge moderne sportvissers in hippe kledij (hipsters), maar inmiddels ook door ‘oudere jongeren’ die met een minimum aan materiaal (lees bepakking) langs grachten en anders stadswater struinen. Zo ook een groeiend aantal leden van onze vereniging. WITVIS VOLGENS BART DE BAES Een prachtige variant op dat dropshotten op roofvis is het Silver-dropshotten. Witvis wordt aan de overkant van onze zoute plas namelijk ‘silverﬁsh’ genoemd. Dus gaan we met de dropshotmethode actief vissen op voorn en brasem met baars als bijvangst. Onze Belgische collega Bart de Baes krijgt daarvoor alle credits. Hij bedacht behalve de naam immers ook hoe je deze manier van vissen het beste kunt

doen. Vervolgens zie je dat ook hij vaak nog experimenteert en waar nodig zijn aanpak verbetert, zodat ook deze piepjonge discipline zich in korte tijd al aardig heeft doorontwikkeld.

EERSTE KEER Mijn eerste kennismaking met dat Silver-dropshotten was tijdens opnamen voor de start van de nieuwe serie Vis TV Stad en Land in hartje Utrecht. Marco had het een en ander van Bart

ED MET EEN SILVERDROPSHOTBLANKVOORN

gezien en gelezen en toetste dat nu aan de praktijk in de Oude Gracht van onze Domstad. En, het werkte als een Jekko!

Een ultralicht werphengeltje, kleine molen met 14/00 nylon, onderaan een loodje van 7 gram en 30 centimeter daarboven een zijlijn van circa 20 centimeter lang met een haakje 14 en een paar maden. Inwerpen, wachter tot het loodje de bodem raakt en dan tergend langzaam indraaien, zorgen dat het werpgewicht de bodem blijft raken en af en toe even een paar tellen wachten alvorens weer verder te draaien. Bij een voorzichtige beet even wachten om de vis de kans te geven het aas goed in de bek te nemen, maar bij een onvervalste beuk op de hengeltop natuurlijk meteen rammen. Zo ving onze Kraal in rap tempo enkele blankvoorns, een winde en een baarsje en was ook mijn interesse en vooral m’n enthousiasme gewekt. ROOFVIS WERD WITVIS En, dan ben ik ook iemand die bij de eerstvolgende gelegenheid meteen aan de slag gaat. Min of meer bij toeval zag ik bij De Sportvisser aan de Jan van der Heijdenstraat een mooi werphengeltje van Berkley staan. Rood met kleine lichtgewicht ogen en prachtig afgewerkt. Een soort tramerello, dus ontworpen voor het forelvissen met deeg,

maar eigenlijk in eerste instantie gekocht om er ultralicht mee op poldersnoek te gaan vissen. Superlicht, dun en soepel, 2,7 meter lang en voor een weggeefprijsje van drie tientjes. Alleen al daarom kon ik het niet laten staan!

Op dat mooie rode stokje een kleine Gold Arc 1000 van Spro met 16/00 nylon en vervolgens eerst thuis tussen het woud van hengels weggezet omdat het seizoen voor roofvis dicht was. Totdat dus dat Silver-dropshotten ineens in beeld kwam en het stokje ook daarbij niet zou misstaan.

En, zoals inmiddels velen van jullie hebben kunnen zien, begon ook voor mij de Victorie in Alkmaar en in de grachten rond de Kaasmarkt. METEEN VERKOCHT Begon daar in eerste instantie met een zes meter lange bolognesehengel, wat midden in een stad met overal om je heen mensen en obstakels geen verstandige keuze was. Telkens weer dat inschuiven en weer uitschuiven, je kent dat wel. Had dan ook al gauw spijt het ‘gevaarte’ mee te hebben genomen en heb hem vervolgens in elkaar geschoven om alleen nog verder te vissen met dat rode werphengeltje. Dat was me toch leuk en verslavend tegelijk. En, zo eenvoudig en op zoveel plekken mogelijk mits er natuurlijk wel vis aanwezig is.

Ook in veel van onze stadsgrachten waar vaak meer witvis leeft dan wordt gedacht, maar waar ook baarzen niet vies zijn van wormen en maden.

HUISWERK Voorafgaand aan het Alkmaarse avontuur had ik thuis al van alles in elkaar geflanst en de hengel opgetuigd. Aan de 16/00 hoofdlijn een meter 25/00 fluor carbon. Daarin op circa 30 cm van het uiteinde een stevig lusje en daaraan (lus in lus) ongeveer 25 centimeter 14/00 nylon met een haakje 12. In het uitende van de fluorcarbon een 8-knoop. EN, ZOALS INMIDDELS VELEN VAN JULLIE

HEBBEN KUNNEN ZIEN, BEGON OOK VOOR MIJ DE

VICTORIE IN ALKMAAR EN IN DE KAASMARKT.

GRACHTEN ROND DE

Echte dropshotloodjes zijn namelijk voorzien van een oogje waartussen je de lijn kunt vastklemmen. Dus in tegenstelling tot bijvoorbeeld wartellood waaraan je de lijn echt vastknoopt, hoeft dat bij dropshotlood niet. Daardoor kun je indien nodig snel wisselen van loodgewicht of het loodje hoger of lager op de lijn vastzetten waarbij de 8-knoop dient als extra beveiliging. Een kind doet de was. Zeker als je bekend bent met de zeevisserij en een eenvoudige paternoster - in dit geval dan met één zijlijn en haakje - kunt knopen.

DE JUISTE DROPSHOTLOODJES VOOR SILVERFISH

AFHOUDER Met een haaklijntje aan een lusje vastgemaakt wil deze tijdens het werpen en vissen echter nog wel eens om de hoofdlijn draaien. Dat maakt de aaspresentatie minder goed en daarom bedacht De Baes dat je net als bij het zeevissen gebruik kunt maken van een kleine ﬂexibele afhouder. Een van dik stug en bij voorkeur transparant nylon, maar eventueel ook van heel dun verenstaal. Altijd de moeite van het proberen waard.

ACTIE Eenmaal aan de gracht kreeg ik al heel snel beet. En, als je dan voelt wat een middelgroot blankvoorntje al met zo’n ragfijn hengeltopje doet, dan kun je bedenken wat voor geweld een bak van een voorn en even later een brasem ontketenden. Ving ook nog een baarsje maar heb de ontmoeting met een veertiger nog even moeten uitstellen. Maar, wat een heerlijke visserij! En, dat met één hengel, een schepnet, een tasje met wat dropshotloodjes van 5 tot 10 gram wat klosjes lijn en haakjes, een hakensteker, doosje maden en een bakje wormen en eventueel je natje en droogje. Al kun je wat dat laatste betreft in de stad natuurlijk overal neerploffen voor een bak koffie en appelgebak met slagroom. Tenzij je inmiddels net zo verslaafd bent al ik, want dan vergeet je al heel snel dat je af en toe moet eten! Ed Stoop

MOOI ROOD IS NIET LELIJK

COMMISSIE HAAGSE WATEREN

Vissen naar glasaal op Scheveningen

GLASAAL (FOTO MARION HAARSMA)

Na het geweld aan karpervangsten van de afgelopen maanden nu weer eens aandacht voor vissoorten die minder interessant zijn aan de hengel, maar o zo belangrijk zijn voor ons ecosysteem! Ook dit jaar heeft de GHV in de periode maart – juni weer met het ‘glasaalteam Scheveningen’ meegewerkt aan het project “Samen voor de aal”. Een onderzoeksproject van de Stichting RAVON, Waterschap Hollandse Delta, Hoogheemraadschap van Delﬂand, Waterschap Rivierenland, Rijkswaterstaat en World Fish Migration Foundation. Met kruisnetten wordt het aanbod van trekvissen, zoals glasaal en trekvissen zoals driedoornige stekelbaars bij migratieknelpunten in het estuarium van de Rijn en de Maas in kaart gebracht. Ook in Noord-Holland loopt een dergelijk project. Ons team bestond uit sportvissers/ leden van onze commissie Haagse wateren, en daarnaast ook andere natuurliefhebbers en medewerkers van het hoogheemraadschap van Delﬂand. Evenals vorig jaar zijn we weer actief geweest bij de spuisluis van gemaal Schoute aan het eind van de 2de Binnenhaven van Scheveningen. Glasaal en driedoornige stekelbaars Dit schrijft Nature Today erover op haar website www.naturetoday.com: Doel is de waterbeheerders van kennis te voorzien om gericht vismigratieknelpunten op te lossen. De doelsoorten

zijn glasaal en driedoornige stekelbaars, die vanuit de Noordzee langs sluizen, gemalen en vispassages naar zoet water willen trekken. De aal en de driedoornige stekelbaars zijn voor hun voortbestaan afhankelijk van deze migratie tussen zout en zoet. De volwassen aal plant zich voort in de Sargassozee. Na een lange reis van ruim 5.000 kilometer trekt de jonge, doorzichtige glasaal in het voorjaar via de Europese kustwateren de zoete binnenwateren in om in circa 10 jaar tijd op te groeien tot paairijpe schieraal die vervolgens weer richting zee trekt.

De migrerende driedoornige stekelbaars doet het andersom. De soort leeft in zoute en brakke wateren en plant zich voort in ondiep zoet water. Sinds de aanleg van de gemalen en de Deltawerken is de migrerende vorm sterk afgenomen. Andere soorten die migreren tussen zee en zoet water zijn bijvoorbeeld spiering, bot en dunlipharder. Voor deze migrerende vissen zijn vrije migratieroutes en passeerbare knelpunten van levensbelang.

De paling staat zelfs op uitsterven: Het aantal glasalen dat vorig voorjaar de Nederlandse binnenwateren introk is minder dan 1% van het niveau rond 1970.

Dankzij de meerjarige monitoring leren de waterbeheerders waar en wanneer trekvissen vanuit zee naar binnen willen en of er van jaar tot jaar grote verschillen zijn. Hiermee kan het beheer van de knelpunten op migratieroutes en de aanleg van vispassages beter op de vissen worden afgestemd.

3-DOORNIGE STEKELBAARS (FOTO MARION HAARSMA)

Dit jaar vindt de monitoring plaats op 15 locaties in Zuid-Holland en 18 locaties in Noord-Holland. Dit is mogelijk dankzij de inzet van ruim 130 vrijwilli-

gers (natuurliefhebbers, sportvissers, waterschapsmedewerkers, beroepsvissers en studenten) verdeeld over de 33 locaties. Tijdens de intrekperiode, van maart tot en met juni, worden de locaties tweemaal per week vanaf een half uur na zonsondergang met behulp van een kruisnet onderzocht.

HISTORISCHE DIEPTEPUNT Hoewel het aanbod van glasaal licht toenam in 2013 en 2014, liet 2015 opnieuw een dieptepunt zien. Uit de zeer grote inspanning van vele duizenden kruisnettrekken verspreid langs de kust kwam een eenduidig signaal: het aanbod aan glasaal is lager dan voorheen. Bij Den Oever is dit zelfs het laagst sinds het begin van de metingen in 1938. Een duidelijke boodschap dat de toekomst van de paling nog lang niet zeker is. Nationale en internationale samenwerking is vereist om de oorzaken van de achteruitgang aan te pakken en de paling in de lift te krijgen. Op het moment van schrijven van dit artikel hadden we nog geen aanwijzingen dat de intrek in 2016 beter was dan in 2015. Ondanks het feit dat we op Scheveningen bijna altijd wel glasaal vingen met kruisnet.

GLASAALVANGST (FOTO MARION HAARSMA) NIEUWE TV-SERIE ‘WILDERNIS ONDER WATER’ Het glasaalteam Scheveningen heeft ook dit jaar weer leuke en leerzame momenten meegemaakt.

Zo zijn er bij twee monitoringen ﬁlmopnamen maakte voor een nieuwe Tvserie "Wildernis onder Water". Daarbij was ook een duikteam aanwezig dat onderwater ﬁlmopnamen maakte.

Hetzelfde duikteam dat betrokken is geweest bij die prachtige onderwateropnamen van migrerende driedoornige stekelbaars in de ﬁlm 'Holland, Natuur in de Delta'!

De TV-serie wordt gemaakt door Kunst&Wunderkammer (www.wunderkammer.nl) en wordt medio dit jaar door de EO uitgezonden. Ton van der Spiegel,

KRUISNETMONITORING GEFILMD

DUIKER PETER VAN RODIJNEN

namens de commissie Haagse wateren

AFDELING VWP

De eerste witviswedstrijd in het nieuwe jaar

Het is nog aardedonker als de wekker van zich in de ochtend van dinsdag 5 april laat horen om 05.15 uur. Snel opstaan en aankleden en een boterham naar binnen werken, samen met de nodige pilletjes voor de diverse kwaaltjes die mij plagen. 5.40 uur staat Rob, mijn vismaat, voor de deur met onze nieuwe viskar, een vouwcaravan die wij samen hebben omgebouwd tot viskar. Het deksel is voorzien van een gasveer zodat het openen van de viskar een ﬂuitje van een cent geworden is. Mijn tas met visnet en een emmer met lokvoer worden in de kar gezet. We zouden vandaag aan de Oude Rijn bij de schaatsbaan bij Zwammerdam gaan vissen, maar omdat bekend is geworden dat daar asfalteringswerkzaamheden zullen plaatsvinden is de wedstrijd verplaatst naar de Oude Rijn tussen Nieuwerbrug en Woerden. Eerst moeten wij echter richting Stolwijk. Daar wacht Anton op ons. Anton is de wedstrijdleider, maar heeft geen eigen vervoer zodat Rob en ik hem elke visdag ophalen in Stolwijk. Het is precies 6 uur als wij bij Anton zijn. De klep van de viskar zwaait open en de visspullen van Anton zijn snel in de viskar gezet. Het is nog steeds donker als wij Stolwijk verlaten en via Gouda, Reeuwijk en Bodegraven richting “De Krom” rijden zoals de Oude Rijn bij Nieuwerbrug ook genoemd wordt. Vlak voordat we ter plekke zijn staan we in de ﬁle.

Een personenauto is tegen de laadbak van een grondverzetmachine gereden en is achterstevoren, maar gelukkig rechtop, in de sloot naast de weg beland. De chauﬀeur heeft zelf uit zijn zwaar beschadigde auto kunnen komen. Wij zetten de auto aan de kant en stappen uit om hulp te bieden. Gelukkig zijn er meer helpende handen die snel 112 bellen. Zodra bekend is dat de politie en ambulance er aan komen rijden wij verder naar onze visplaats aan de Oude Rijn.

heb, maak ik een voerplek aan de overkant van het water met mijn feeder en een grote voerkorf. Na 5 voerkorven geplaatst te hebben monteer ik mijn onderlijn 12/100 met haak 10.

Als aas gebruik ik maden en mestpiertjes. Nadat de feeder op zijn plek ligt zie ik dat ik beet heb op mijn vaste hengel. Het is een voorntje van ca 18 cm. Ik heb het visje nog maar net in mijn leefnet gedaan als mijn feeder als een gek tekeer gaat. Ja hoor, ik voel het al, een grote “platte”.

Als we uitstappen merken we eigenlijk pas dat het erg koud is voor een viswedstrijd. De temperatuur zal zo’n 2 á 3 graden zijn. Gelukkig staat er niet veel wind. Langzaam wordt het ook lichter en kunnen we zien welk nummer we geloot hebben aan de waterkant. Een van de vismaten heeft de nummers van de visplekken geplaatst langs de waterkant, op zo’n 25 meter van elkaar. Nadat we onze visspullen naar de visplek gebracht hebben worden de hengels gereed gemaakt.

JAN BOEREFIJN

We mogen vissen met 2 hengels. Ik tuig een feeder op plus mijn vaste stok van 13 meter. Ik ben net klaar met het aanmaken van mijn lokvoer als Anton het beginsignaal geeft. Ik maak eerst een voerplek bij mijn vaste hengel. Als ik daar 5 voerballetjes geplaatst

JACq GOUW.....ZIT DIE VIS NU IN DE HENGEL?

ANTON ANKER, DE WEDSTRIJDLEIDER Het duurt even voordat deze zware brasem geland is. Ik schat deze vis op wel 2 kilo. Rob die naast me zit, komt naar me toe met koﬃe en een koek. Ja, van zo’n vismaat kun je alleen maar dromen. Hij heeft nog geen hengel in het water liggen, maar ik krijg al een kop koﬃe van hem. Ik blijf regelmatig vis vangen, zowel aan de vaste stok alsook aan de feeder. Om 10.15 uur blaast Anton voor de pauze. We verzamelen aan de viskar van Rob.

Naast koﬃe is er ook een Beerenburger voor die vissers die daar trek in hebben. Beste lekker, zeker nu het zo koud is. De pauze duurt een kwartiertje en daarna zitten we weer te turen naar onze dobber en/of het topje van de f,eeder. Het is niet gemakkelijk om met twee hengels te vissen. Vaak genoeg heb je beet op je vaste stok maar je ziet ook je feedertop bewegen, welke moet je nu als eerste pakken? Ik blijf regelmatig vis vangen. Een half uur voor het einde van de viswedstrijd krijg ik weer een geweldige beet op mijn feeder. Ik land een mooie brasem. Om half 1 wordt de wedstrijd afgeblazen. Na het inpakken en opruimen van de visspullen wordt de vis gewogen door de weegploeg die op elke visplek langskomt. Nadat alle vis gewogen is blijkt dat ik de meeste vis gevangen heb; 5 kilo en 180 gram. Anton Anker is 2e met 4 kilo en 760 gram. 3e is Jan Boereﬁjn met 2 kilo en 900 gram gevolgd door Jan van Tol met 2 kilo en 700 gram. Op de 5e plaats is geëindigd Ton Dijkgraaf met 1900 gram. 6e is Jacq Gouw met 1600 gram. Mijn vismaat Rob Bremer wordt 7e met 1400 gram en laatste is Arie Verkerk met… 50 gram. Om 13 uur is alles ingepakt en vertrekken we richting huiswaarts. Eerst weer Anton naar Stolwijk brengen en dan terug naar Gouda. De eerste visdag zit erop en met in totaal 20 kilo en 490 gram vis is het zeker geen slechte visdag geworden. Op de terugweg komen we ook weer langs de plek waar die ochtend een ongeluk was gebeurd… alles blijkt opgeruimd. Hopelijk gaat het ook goed met de bestuurder van de verongelukte auto?

Chiel Amkreutz

JAN VAN TOL ZOU VANDAAG 4E WORDEN

ROOFVISCOMMISSIE

CECILE MET EEN DIKKE BAARS VAN 37 CM

Nieuws vanaf het roofvisfront

Als ik dit schrijf zitten we inmiddels al ongeveer een maand in de gesloten tijd. Voor mij de tijd om met wormen achter onze baars en snoekbaars te gaan. Met de dropshot methode vanaf de kant maar ook met de bellyboat. De regenworm blijft gewoon een topaasje voor deze roofvissers. Maar het is ﬁjn als het gesloten seizoen weer voorbij is en we met kunstaas weer op snoek kunnen jagen.

De roofvisafdeling heeft intussen ook niet stilgezeten. Zo hadden we op 19 maart j.l. een roofvisuitje in Amsterdam. Streetfishing style, maar dan met zwaarder materiaal, vissen op het IJ vanaf de kant op jacht naar mooie baarzen en dito snoekbaarzen. Helaas werd het een zeer taaie dag.

Een ﬂinke gure wind maakte het er allemaal niet makkelijk op. Was je niet goed aangekleed, dan was je snel verkleumd. Vistactiek was met loodkop of dropshot vanaf een gram of 10/15 zo ver mogelijk werpend het IJ op om maar dichtbij de vaargeul te komen. Aan de haak ging een shad van zo’n 10 tot 12 cm.

patatje er bij sommigen prima in. Maar dit is zeker een plek om terug te komen. Ook om in het centrum te vissen in de zomer als de baars vanuit het IJ het centrum in trekt.

‘slack’ in de lijn je aasje attractiever te maken. Dit kon dan mooi op 24 april j.l. ingezet worden toen we met ongeveer 25 personen naar Leiderdorp trokken om daar aan de Zijl te vissen.

We blijven bij streetfishing. Een visdiscipline die aardig in opkomst is. Lekker licht bepakt met licht materiaal op pad. Op het lichte hengeltje geeft een baars van 20 cm prima sport. In gesloten tijd vissen we dus met wormen op deze manier. Corné Ouwehand gaf een zeer interessante presentatie in het clubhuis over dropshotten 2.0. Een verdieping in de techniek om bijv. met wat

Zoals altijd met onze roofvisuitjes zijn de weergoden ons nooit gunstig gezind. Voorspelling was regen en hagel. De Roofviscommissie had die dag voor alle deelnemers de wormen geregeld.

WESLEY JANSEN MET ZIJN 39 CM BAARS UIT DE ZIJL

BOUKE BOSGRAAF MET EEN MOOIE SNOEKBAARS UIT HET IJ

Startend bij de WDSM werf nam men al snel de gratis veerpontjes richting o.a. het Centraal Station. Daar waren genoeg kantstekken zoals de opstapplekken voor de veerpond en de lange steigers bij de ﬁetsenstallen plus waar de cruiseschepen aanmeren. Sommige deelnemers vingen hun baars en snoekbaars, maar over het algemeen waren de vangsten magertjes. Zeer leuke omgeving om in te vissen, maar die gure wind hè… Toch hebben we het ondanks de kou en de slechte vangsten aardig volgehouden. Na aﬂoop ging een lekker biologisch

SCHOUDER AAN SCHOUDER IJ IN AMSTERDAM

AAN HET

Na de brieﬁng van organisatoren Rene Laning en Pieter Koek vertrok iedereen snel naar het water. De regen/hagel kwam al uit de lucht vallen. Ondergetekende stond inmiddels onder de brug, maar een hoop anderen lieten de bui over zich heen komen. Onze jeugdige deelnemer Wesley Jansen snapte het kunstje met de worm al en stond al snel met een ﬂink kromme hengel en na een prima dril lag er een baars van 39 cm in het net. Wat een mooi begin. Her en der werd er gelukkig vis gevangen. Vooral baars onder de kant en vaak ook nog maatse (20 cm en groter) baarzen. Ook Cecile Knoppen mocht een dikke knoeperd op haar naam schrijven. William Lagerweij ving zelfs een snoekje op de worm en wat later bleek ook een 2e snoek te zijn gevangen. We hadden mazzel met het weer. Na die eerste ochtendhoosbui en een klein buitje aan het einde van de ochtend was het eigenlijk prima weer waarbij de zon ook nog eens lekker doorkwam, ondanks de vrij pittige wind. Al met al dus een zeer geslaagde en gezellige dag. Haakon Nadorp

ONVERGETELIJK VERHAAL VOOR JONG EN OUD

Kinderen hebben het vermogen om met een indirecte vraag iets gedaan te krijgen. Zo ook mijn kleindochter Mèlodie. Van de zomer vroeg ze mij out of the blue: “Opa, je hebt toch ook vishengels voor kinderen?” Ik bevestigde haar vraag, maar uit haar verwachtingsvolle blik maakte ik op dat er meer was. Ik begreep de hint en zei: “Zal opa voor jou een kindervishengel kopen, en samen een keer gaan vissen?” Het antwoord was te verwachten: “Ja, graag opa. Dat wil ik wel.” Er werd hier verder niet meer over gesproken en geduldig heeft ze een vervolg afgewacht. Op 12 september 2015 werd ze 7 jaar. Als cadeau had ik een hengeltje met simmetje gekocht en die ingepakt. Bij het uitpakken van het cadeau bleek ze geen ﬂauw vermoeden te hebben van wat zo’n lange, dunne ‘stok’ nu zou kunnen zijn. Het simmetje bracht de oplossing ook nog niet direct aan het licht. Ze was kennelijk haar vraag toch ook wel weer vergeten. Na wat uitleg viel het cadeau in hele goede aarde.

Afgesproken werd om snel te gaan vissen als het weer het toeliet. De weersverwachting voor het weekend na haar verjaardag zagen er veelbelovend uit. Op de dinsdag of de woensdag in die week maakten we de afspraak om op zondag te gaan vissen. Het weekend zou ze toch al bij ons logeren, dus dat kwam mooi uit. Haar moeder liet dezelfde dag nog weten dat de hengel met bijhorend sim klaar was gezet in de gang. Je kan maar beter op tijd klaar zijn met de voorbereiding, zal ze gedacht hebben. Aan het eind van de vrijdagmiddag werd Mèlodie bij ons gebracht. De hengel werd nu prominent in onze gang gepositioneerd. En er was een paar prachtige lichtblauwe kaplaarzen aangeschaft die bij de hengel werden gezet.

HET VISVIRUS IS OVERGEDRAGEN DOOR OPA

’s-Avonds bespraken wij de tactiek voor de zondag: “Waarmee gaan we vissen, opa?” Ik zei dat wij de volgende dag aas zouden gaan kopen. Om preciezer te zijn: maden! Ik omschreef ze als een soort kleine wormpjes en toen oma aangaf dat ze dat enge beestjes vond, begon ze zich waarschijnlijk een beetje af te vragen of dat vissen nu wel zo’n goed idee was. Ze gaf in ieder geval al aan die niet aan te willen raken. O ja, ook van de vissen wist ze nog niet of ze die wel wilde beetpakken.

ALS DE DOBBER ONDERGAAT DAN MOET JE DE HENGEL RUSTIG OPTILLEN, WAS DE BOODSCHAP. EN DE DOBBER GING ONDER! EN NOG EENS EN NOG EENS, MAAR HET AANSLAAN LEVERDE NOG GEEN VIS OP.

Op zaterdag togen wij naar de hengelsportzaak en ik bestelde een portie maden. “Gatsie”, was zo ongeveer het eerste wat ze zei toen ze de krioelende beestjes zag. De verkoopster zei dat het de schoonste beestjes ter wereld waren. Dat stelde haar enigszins gerust.

Op zondag was het dan zover. Er werd een tas met brood en drinken klaar gemaakt en een snoepje en een koekje mochten niet ontbreken. De laarzen gingen aan alsmede een fel roze jas, want die was lekker warm. Na nog wat spullen als mijn viskoﬀer en wat lokvoer te hebben opgehaald, reden we naar de Segbroeklaan. In het water van de Haagse Beek had ik ooit (kan inmiddels wel 50 jaar geleden zijn) zelf mijn eerste voorntjes gevangen en het leek mij leuk dat ook zij daar haar eerste visje zou vangen. Helaas lag het water er troosteloos bij. Volledig bedekt met kroos. Ik ben toen doorgereden naar de Wennetjesloot. Uit ervaring weet ik dat het daar nog wel eens lastig is om een visje te verschalken, maar ik gokte er op dat het wel goed zou komen. Eén visje zal toch wel lukken, dacht ik. Ik installeerde de jongedame aan de waterkant met wat instructies om niet te dicht bij het water te komen en zo. De hengel werd opgetuigd, de haak voorzien van een made en er werd gecontroleerd ingeworpen. In het begin hielden wij samen de hengel vast maar algauw ‘kon’ ze het wel alleen. Tijd voor een foto. Als de dobber ondergaat dan moet je de hengel rustig

optillen, was de boodschap. En de dobber ging onder! En nog eens en nog eens, maar het aanslaan leverde nog geen vis op. Kleine vis vermoedde ik en schoof de dobber wat hoger om wat dieper te gaan vissen. Het was direct raak. De eerste voorn was een feit en vol trots poseerde ze met haar vangst voor een foto. Ik maakte meteen van de gelegenheid gebruik om haar de vis te laten vasthouden onder het mom van: dat hoort er nu eenmaal bij als je gaat vissen. Ze liet zich overhalen en de actie werd uiteraard weer vastgelegd voor de thuisblijvers. Na het terugzetten van de vis met twee handen volgde er een high ﬁve. Waar de uitdrukking - zo blij als een kind - vandaan komt werd maar weer eens bevestigd. Daarna ving ze nog een tiental vissen en er zaten mooie formaten voorns bij. Een beetje eng bleef het wel. Tussen de bedrijven door was ze toch ook wel geïntrigeerd door de maden en ze zat veelvuldig met de madendoos in haar handen naar de beestjes te kijken. Ik zei dat ze de beestjes rustig kon aanraken en uiteindelijk stak ze ook

ANGST OVERWONNEN

voorzichtig een vinger tussen de friemelende beestjes. Het kriebelde een beetje. Niet veel later pakte ze de maden ook op om aan mij te geven voor aan de haak. Dat zij iets deed wat oma niet durfde gaf de doorslag en voor een ﬁlmpje liet ze zelfs wat maden op haar hand kruipen.

De hengelsteun riep ook wat vragen op, want die is zo roestig. “Hoe oud is die, opa?” Ik realiseerde me dat die meer dan 50 jaar oud moest zijn, want die was nog van mijn vader geweest en die had hij al toen we voor het eerst samen gingen vissen. Ik herinner me mijn eerste vis nog als de dag van gisteren.

We aten een boterham en ze mocht nog wat snoepen. Ze aarzelde met de keuze tot ik zei dat ik ook stroopwafels bij me had waarop ze zei: “Zeg dat dan meteen”, gek als ze is op die dingen.

Na 2 à 2,5 uur hielden we het voor gezien. De vismiddag was zeer geslaagd voor haar. Ik hoop dat zij zich die eerste vis ook altijd zal blijven herinneren. O ja, wat heb ik zelf eigenlijk gevangen? Een onvergetelijke tijd met mijn kleindochter met de nodige nostalgie. MéLODIE HAAR EERSTE VIS

Wat is vissen toch mooi.

Eric van den Eijnden

UPDATE â&#x20AC;&#x2122;S-GRAVENHAAGSE VLIEGVISSER

Als ik een update schrijf lees ik als voorbereiding altijd de laatste Nieuwslijn nog even door en kijk dan wat er sinds de vorige update allemaal is gebeurd. Waaruit bestond het programma op de clubavonden en waar hebben we gevist? Ook nu heb ik dit weer gedaan en stelde vast dat er zeker een vol programma is geweest. De veiling en donaties brachten een mooi bedrag op en is door ons middels een cheque op een clubavond uitgereikt aan de familie die ook het verzoek aan ons heeft gedaan. Het vissen op voorn in de havens is nu wel over, maar onze gezamenlijke visdagen in de haven van Bunschoten hebben wel velen enthousiast gemaakt. Er zijn nog diverse tripjes gemaakt door vliegvissers van uit de club om de ervaring van grote voorn en baars mee te maken. Nu zullen we tot volgend jaar moeten wachten maar komen zeker weer terug.

UITREIKING CHEqUE STICHTING SYNDROOM VAN DE LACH We hebben voor het eerst in jaren en op veler verzoek weer een veiling voor tweede hands vliegvisspullen georganiseerd. De organisatie hiervoor was in handen van Chris van Elk, samen met Wim ter Haar. Wim heeft in het verleden ook veilingen op de club meegemaakt en was daarom onmisbaar als ervaringsdeskundige.

Als je niet bekend ben met deze stichting kijk dan eens op

http://www.syndroomvandelach.nl.

Het laatste snoekuitje is al weer enige tijd terug maar was met zoÂ´n acht snoeken een succes te noemen. Dit keer niet met bootjes maar te voet en op een locatie waar we in het verleden ook altijd wel goede resultaten hebben geboekt. We waren er nu al een paar jaar niet in Aarlanderveen geweest, dus leek het een goed moment voor hernieuwde kennismaking. Met succes dus.

De inname van spullen, het samenstellen van een kavellijst en het bijhouden van de opbrengst was tot in de puntjes georganiseerd. De veiling onder leiding van Rene Wetters, het showen van de waar door Chris en het enthousiaste publiek heeft voor een geweldige avond gezorgd. Vooraf hadden we afgesproken dat een deel van de opbrengst naar een goed doel zou gaan. Naar welk goed doel was snel besloten nadat de commissie het verzoek kreeg of er iets kon worden georganiseerd voor Stichting Syndroom van de Lach.

SNOEKUITJE LEEN MET SNOEK

WERPCURSUS

In de vorige Update kondigde ik de werpcursus aan , inmiddels is deze achter de rug. Onder de leiding van Hanaﬁ Saleh en Peter Kortman hebben negen deelnemers zich de basis van het werpen machtig gemaakt. Na een korte introductie werd er vooral veel geoefend langs de waterkant. Natuurlijk is dit het begin maar we hopen dat het leidt tot een voortzetting en het uitbreiden van vliegvissen als hobby.

Nog tijdens de periode van de cursus zijn we met de club in de Ruijgenhoek in een forellenput waar we vaker komen gaan vissen. De deelnemers aan de cursus waren ook in de gelegenheid om mee te gaan en zelfs hun eerste forel te vangen. Een ervaring die je niet snel zal vergeten.

2016

Een nieuw onderdeel in ons programma is een avond met de naam “de favoriete vlieg van...”.

Een van onze leden zal op deze avond een van zijn favoriete vliegen bespreken. Het waarom, hoe en waar er mee te vissen en zelf het binden van zijn favoriete vlieg. De eerste deelnemer die ons een presentatie heeft gegeven was Rene Wetters.

Het gaat bij dit onderdeel niet om mooie en ingewikkelde vliegen, maar om vliegen die vangen en waar de spreker vertrouwen in heeft. Iedereen kan zich bij Chris van Elk opgeven om een avond te verzorgen . We kijken er met spanning naar uit.

FAVORIETE VLIEG VAN RENE WETTERS

SNOEKSTREAMER

In de maanden juli en augustus zijn wij elke veertien dagen op dinsdag open; welke dinsdagen dit zijn kunt u op onze website zien. Natuurlijk bent u van harte welkom om kennis te komen maken met het vliegvissen en de ’s-Gravenhaagse Vliegvisser. SNOEKUITJE NICO MET SNOEK

Tot ziens in de Topstek. Jan Ockhorst

Wintervoorn in Bunschoten-Spakenburg Ondanks de weervoorspellingen was het in de ochtend, toen we met 9 man aankwamen in Bunschoten- Spakenburg, ernstig koud. De zon stond nog laag, dus visten we in de schaduw bij 2 graden boven nul. De lente brak pas later door, toen werd het overal aangenaam. Bij aankomst bij het Oude sluisje kregen we een indrukwekkende preview van de vis die in de haven zat. Werkelijk enorme ruisvoorns en windes lagen strak tegen het wateroppervlak en hapten loom voedsel van het wateroppervlak.

Als gebruikelijk begonnen we in de kom bij de botenwerf en visten vandaar uit verder naar buiten en de tweede haven in. Enkelen gingen direct door naar de nieuwe jachthaven, maar kwamen na een goed uur terug omdat ze daar geen enkele vis konden vangen. Inmiddels was het feest in de kom bij de scheepswerf. Elke voorn die naar boven kwam was aan de maat en –we hadden er op basis van de berichten in de week ervoor op onze visapp- niet verwacht dat er zoveel voorns geschept moesten worden. Er lag zoveel vis, dat degenen die echt heel zwaar over de bodem visten telkens weer vals gehaakte vis naar boven haalden. Inmiddels waren enkele leden doorgegaan naar de tweede haven. Daar, altijd aan de korte kade aan het eind van de jachthaven, zaten zoals verwacht een stuk of tien witvissers. Zij hadden het er over dat ze vandaag de 40 kilo gingen binnen halen. En aan de snelheid van vangen en de grootte van de vissen te zien ging die voorspelling uitkomen. Wij stonden op de lange walkant, maar genoeg in de hoek om van de overvloed mee te proﬁteren. Op twee meter diepte vissen, strak tegen de bodem aan en de nimf stil laten liggen, hooguit een beetje drift op de wind en de stroming. Aanbeten zag je nauwelijks omdat de vis de nimf heel langzaam mee omhoog neemt en niet wegtrekt. Op het minste rimpeltje rond je beetverklikker moest gereageerd

worden anders was het voorbij, geen vis. Niet te ver van de kant, waar het ook nog meer dan anderhalve meter diep is, was de baars actief. En dat merkten Leen en ik. Als je het laatste stukje iets feller binnenstripte reageerde de baars. Leen haakte twee grote baarzen waarvoor we het schepnet van een van de witvissers moesten gaan halen. Niet veel later had ik een grote baars op z’n 12/100. Weer het schepnet lenen. Een prachtige ervaring als het even duurt voordat je van die diepte een vis omhoog hebt en de eerste keer ziet dat het zo’n enorme baars is. Voor degenen die in de oude haven waren gebleven, gebeurden ook avontuurlijk / onwinterse dingen. Jan slaagde er in om met een droge vlieg een van de grote ruisvoorns binnen te halen. Prachtige vis.

Dankzij het bestuur van de ’s-Gravenhaagse Vliegvisser genoten we tijdens de lunch allemaal van heerlijke kibbeling. De laatste vissers gingen pas rond 18.00 uur naar huis. Jammer dat deze vorm van visserij nu weer een paar maanden in de kast gaat. Veel en vooral hele grote voorns op de vliegenhengel, een drietje met lijn 12/100. Kan (bijna) niet mooier.

Door Chris van Elk

Dank voor deze geslaagde dag aan

FRANS, EDUARD, HANAFI, BEN B.,

JAN, MARIUS, LEEN, RENE EN TON

HANAFI

MOOIE VOORN

MARIUS

COMMISSIE VISWATERBEHEER

POLDER STEIN

Nadat op 13 februari al de Baarsjeskade en polder Bloemendaal te Reeuwijk aan de beurt waren geweest voor een visstandbemonstering kwamen daarna op 27 februari polder Stein boven Hekendorp en op 12 maart HoenkoopKeulevaart onder Hekendorp, aan de beurt. En het Spookverlaat bij Alphen aan de Rijn op 9 april sloot de rij dit winterseizoen. POLDER STEIN Polder Stein is alleen maar met het elektro-apparaat afgevist. Al met al opnieuw een zeer matige visserij-opbrengst. Totaal 15 kg. Een beetje kleine snoek, wat zeeltjes, blankvoorns en baarzen. De laatste visserij in polder Stein was op 12 december 2009. Ook toen hadden we nog geen 15 kg vis. Er zijn geen karpers gezien of gevangen, terwijl er 10 jaar geleden veel karpers uit de Plas van Buizen zijn overgezet. Er is in deze polder in de zomer een grote zuurstofwisseling door de vele plantengroei, dus waarschijnlijk zijn ze allemaal dood. Afgelopen zomer hebben wij veel éénen tweejarige prooivis gezien, die nu waarschijnlijk weer zijn opgegeten door de aalscholvers. Een van de snoeken was ook behoorlijk toegetakeld door een aalscholver. POLDER HOENKOOP-KEULEVAART Zowel twee keer een zegentrek gedaan, als met het elektro-apparaat gevist.

Grotendeels grote vis, maar minder dan eerdere opvissingen, geen prooivis en nauwelijks snoek. Met grote vissen wordt bedoeld karper, zeelt en brasem. Ook hier was duidelijk te zien dat er vis aangevallen en beschadigd was door aalscholvers. Een aantal van de ooit uitgezette spiegels kwam wel op de kant, duidelijk nog samengeschoold in een winterconcentratie.

De waterdiepte was prima in orde, tot 150 cm, zowel in de Hoenkooopse Boezem als langs de Tiendweg.

POLDER HOENKOOP-KEULEVAART, UITKIJKEND OVER DE VAART LANGS DE TIENDWEG

POLDER HOENKOOP-KEULEVAART; EEN PAAR KARPERS WERDEN TERUGGEVANGEN

HET SPOOKVERLAAT; BITTERVOORNTJES ZIJN OOK PROOIVISJES

HET SPOOKVERLAAT Ook aan het Spookverlaat is alleen het elektro-apparaat gebruikt. De eerste drie putjes gezien vanaf de Oostvaart zijn bemonsterd. Naast de verwachte karper en zeelt alleen in het eerste en kleinste putje, maar mÃ¨t schuilmogelijkheden, wat prooivis en snoek. Wij gaan adviseren de putje weer te laten uitdiepen, ooit waren ze behoorlijk veel dieper. En ook het plaatsen van onderwaterobstakels zal zeker zijn vruchten afwerpen.

CONCLUSIE Ook in deze polders een slechte tot zeer slechte visstand, hier en daar een karper, zeelt of snoek, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Is het tij nog te keren? Commissie Viswaterbeheer

IN POLDER STEIN EEN DOOR EEN AALSCHOLVER BESCHADIGDE SNOEK

HET SPOOKVERLAAT

ER IS MEER… TUSSEN HENGEL EN AARDE

COLUMN JOHN HOOGERVORST

Wat maakt het leven aangenaam voor een visser? Vissen zou het eerste antwoord zijn. Immers een visser vist en met behulp van hengel en lijn maakt hij contact met een wereld die voor nietvissers onbekend is. Een wereld vol van verwachting, spanning en avontuur. En wereld los van familieverplichtingen, werk, huishoudelijke klussen, rekeningen en belastingaangiftes. Vissen is de puurheid van zon, regen en wind. De krachten van de natuur.

Vraag mij nu wat of ik elke dag zou willen doen? Dan zou het antwoord niet perse vissen alleen zijn. Voor mij is er meer tussen hengel en aarde.

Ten eerste de mensen die mij dierbaar zijn. “Hun warmte verdrijft de koude”, waarbij natuurlijk ook mijn vismaten behoren. “De koﬃe is goed, de verhalen sterk en het gelijk in onze hand”.

Maar soms komen ze op de tweede plaats, dan geef ik voorrang aan vriendin Marijke en familie. Of aan een collectie van kevers die ligt te wachten om ingelijst te worden. Mijn werk dat ook zingeving geeft en er ook voor zorgt dan ik de ﬁnanciering heb om te doen wat ik doe. En natuurlijk kijk ik dan af en toe naar buiten en denk ik aan de waterkant. Of wordt ik met de waterkant geconfronteerd als de vangstberichten via SMS tot mij komen. Dan komen gedachten als “was ik maar aan de waterkant” en “was ik nu ook maar een deel van de wereld, waarin alleen maar hengel en lijn bestaat”. Er ontstaat een soort onrust die kan omslaan in frustratie. Maar ja, tegelijkertijd, alleen maar vissen zou me een

gevoel van egoïsme geven. Alleen maar vissen zou tevens mij het schrijven van deze woorden ontnemen. Het bijzondere van een moment aan de waterkant zou mogelijk een routinematige sleur worden. Niet altijd kiezen voor vissen maakt mij een gelukkigere visser. En anders kan ik mij ook nog altijd troosten met de volgende relativering: er zullen altijd mensen zijn die meer dan ik vissen. Maar er zullen ook altijd mensen zijn die minder vissen. En er zullen altijd mensen zijn die altijd vissen. En mogelijk ontberen die de kennis dan dat er meer is tussen hengel en aarde. En dat geeft mij troost.

Ripselaan 3, 2375 NA Rijpwetering

PADDY HENGELSPORT

Van de Wateringelaan 1b - 2274 CA Voorburg - Telefoon 070-3873831 Email: info@paddyhengelsport.nl

Internet: www.paddyhengelsport.nl 24/7 online webshop Roofvissen Zeevissen Witvissen Karpervissen Vers zeeaas op voorraad

Wij zijn dealer van:

Avid Carp, B.T.C., Carp Collector, DAM, Daiwa, Drennan, Enterprise Tackle, Evezet, Fox, Fox Rage, Grauvell, KGB Baits, Korda, Korum, Kryston, MAD, Marcel van den Eynde, Martin SB, Matrix, Midnight Moon, Nash, Nutrabaits, Preston, Proline, Rapala, River2sea, Rozemeijer, Salmo, Salmon, Sanger, Savage Gear, Shimano, Solar, Sonubaits, Spro, Strategy, Sticky Baits, The Force, Trakker, Wychwood, X-line.

Paddy Hengelsport heet u van harte welkom in onze winkel !

Paddy Hengelsport dĂŠ meest gesorteerde speciaalzaak in uw regio.