Seksisme in mijn cultuur

De 18 jarige Sibel uit IJburg is het niet eens hoe ze binnen haar cultuur met vrouwen omgaan. Zij wil haar leven niet laten beheersen door een man. Wat maakt het dat je seksisme in jouw cultuur zo belangrijk vind?

“Ik ben Sibell, 19 jaar oud. Ik studeer International Business Administration aan de Vrije Universiteit. Ik ben geboren in Amsterdam in een traditioneel Albanees huishouden.” worden door een man!” Siebel ervaart dat meisjes in de Albanese cultuur niet veel waard zijn. Zo vertelt zij dat op het moment dat een meisje trouwt (en dit met een Albanese man) ze al haar rechten kwijt is. “Ze MOET bij haar schoonouders wonen. Haar eigen ouders mag ze niet meer zien. Ze is hun dienstmeisje. Ook thuis worden Albanese meisjes zo behandeld hier in Nederland. Ze moeten het hele huis onderhouden en koken. Iedereen dienen.” “Zelf moet ik altijd mijn familie gaan bedienen als ze hier zijn. Omdat het bijvoorbeeld een feestdag is moeten mijn moeder en ik het eten maken. Eerst mogen de mannen eten en dan de vrouwen. Wij mogen eigelijk niet aan tafel zitten.” “Ik vind niet perse dat mannen en vrouwen gelijk behandeld moeten worden in alles, maar dat er wel gekeken moet worden naar onze needs. Mannen en vrouwen verschillen nou eenmaal psychologisch en biologisch van elkaar. Ik ben geen feminist. Maar wat ik wel vind is dat vrouwen niet als minderwaardig gezien moeten worden. Wij zijn allemaal gelijk als mens, man of vrouw. Geen geslacht is superieur aan de ander.

“Als mijn neefje meehielp in de keuken werd hij voor

“Mijn leven zal niet beheerst

vrouw uitgemaakt” Ik ben blij dat mijn moeder geen jongen heeft gebaard. Dan was ik minder waard in mijn ouders ogen. Ze zouden alles voor hem doen, kopen en laten doen wat hij wilt. Hij mag bij ze blijven wonen en ik word weggegeven aan een man. Dit noemen ze ‘verre gikën’ letterlijk vertaald: meisje geven.”

Wat heb je geleerd van deze manier van het behandelen van vrouwen? “Ik heb helaas moeten leren dat zelfs in deze tijd nog veel mensen vrouwen als minder beschouwen. Mensen doen hard hun best om dat voor de buitenwereld verborgen te houden. Omdat ze zich schamen. Ik merk dit meteen op bij andere gezinnen, maar andere mensen zien het niet.”

Wat wil je meegeven aan vrouwen die in deze positie staan? “Als jij zelf in deze positie staat, bedenk je dan dat jij beter verdiend. Ik begrijp dat dit je cultuur is, maar je cultuurtje staat niet parallel aan wat goed of fout is. Een vrouw moet een kind negen maanden dragen dan baren, de vrouw heeft het meeste contact met het kind en de vrouw wordt elke maand ongesteld. Wij zijn niet minderwaardig. Weet wat je waard bent. En wat je famillie vervolgens van je ‘rebelse’ gedrag vindt doet er niet toe, je pakt gewoon waar je recht op hebt, namelijk een eerlijke behandeling.”