Οι αςΟι μιας finalist

rOlliNG BOll

Η νεαρή Φωτεινή Ζαγλάρα είναι η νικήτρια του Εθνικού Βραβείου για την Ελλάδα στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Φωτογραφίας της Sony, γεγονός που την τοποθετεί ανάμεσα στις καλύτερες φωτογράφους για το 2022, ενώ έχει καταλάβει και την 3η θέση στον Διαγωνισμό Φωτογραφίας του “The Independent Photographer”. Στο GLOW μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, όπως άλλωστε και μέσα από τις φωτογραφίες της, που δεν είναι άλλο από αυτοπορτρέτα, αφού τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα βρίσκεται η ίδια.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΡΙΑ αραΜπατζίΔου 2020

ΛΗΨΗ ΠΡΩΤΗ: Η ΑΡΧΗ Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο και μετακόμισα στα Ιωάννινα, επειδή είμαι αρκετά εσωστρεφής, περνούσα αρκετό χρόνο παρέα με τη φωτογραφική μου μηχανή -δώρο των γονιών μου-, ανεβάζοντας διάφορες φωτογραφίες στο Flickr. Μέσα από αυτό ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με την καλλιτεχνική φωτογραφία, η οποία μου άνοιξε έναν καινούριο κόσμο. Στην αρχή, ήταν ένα είδος έκφρασης κι ανακάλυψης του εαυτού μου. Με το που θα δημιουργούσα μια λήψη, ένιωθα πως γινόταν πιο ελαφρύ το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλούσα. Ταυτόχρονα, άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία σε όσα συνέβαιναν μέσα και γύρω μου και να τα εξερευνώ. Όσο μεγαλώνω και έχω μια πιο καθαρή εικόνα του ποια είμαι, αυτή η εξερεύνηση έχει περάσει σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο: δε βγάζω τις αυτοπροσωπογραφίες για να δείξω πώς είναι να είσαι η Φωτεινή, αλλά είμαι το μέσο για ν’ αφηγηθώ ιστορίες.

ΛΗΨΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ Γενικά, όταν ο κόσμος ακούει ότι βγάζω φωτογραφίες τον εαυτό μου, αυτομάτως σκέφτεται τις selfie, που έχουν τεράστια διαφορά από αυτό που κάνω. Αν εξαιρέσουμε το τεχνικό κομμάτι της λήψης, που με εξάσκηση μπορεί να το μάθει κανείς, οι αυτοπροσωπογραφίες έχουν αρκετή δουλειά από πίσω. Για να δημιουργήσω μια εικόνα, μπορεί να χρειαστεί να κάνω έρευνα, να δουλέψω την ιδέα στο μυαλό μου, να φτιάξω ένα moodboard, να ψάξω για props, ή μερικές φορές να τα δημιουργήσω, να βρω τα κατάλληλα ρούχα, το ανάλογο make up και, όταν έρθει η ώρα της φωτογράφισης, να στήσω το σετ και να μπω στο concept… Κάθε φωτογραφία μου αφηγείται μια ιστορία, που επιλέγεται με βάση τα ερεθίσματα της εκάστοτε περιόδου. Για παράδειγμα, όταν έχασα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το πένθος. Το παρατήρησα, διάβασα γι’ αυτό, συζήτησα με άτομα που έχουν χάσει κάποιον δικό τους και, περνώντας όλα αυτά, δημιούργησα μια μίνι σειρά φωτογραφιών που ονομάζεται “The anatomy of grief”. Όσον αφορά στο φωτογραφικό μου στιλ, νομίζω πως αυτό είναι ακόμη μια «διαδικασία σε εξέλιξη».

η Φωτεινή δουλεύει αυτόν τον καιρό μια νέα σειρά φωτογραφιών, που ευελπιστεί να παρουσιάσει το φθινόπωρο, ενώ θα συμμετάσχει και σε εκθέσεις στο εξωτερικό, τις οποίες θα ανακοινώσει το καλοκαίρι. την ερχόμενη σεζόν, θα βρεθεί και στην έκθεση του διαγωνισμού “the independent photographer” στο Βερολίνο, όπου θα παρουσιάζεται η νικητήρια φωτογραφία της.

BOdY iMAGE diStOrtiON

ΛΗΨΗ ΤΡΙΤΗ: Η ΤΕΧΝΗ Δε θεωρώ πως η φωτογραφία αδικείται συγκριτικά με τις υπόλοιπες τέχνες. Προσωπικά, πιστεύω πως οποιαδήποτε μορφή έκφρασης κι επικοινωνίας, η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει διάφορες μορφές συγκίνησης στους θεατές προκαλώντας άμεσα τον εσωτερικό τους κόσμο, δε θα πρέπει να αξιολογείται σε σύγκριση με άλλες. Ο προβληματισμός του κοινού, η συζήτηση και η γένεση νέων ιδεών που έχουν πηγή τους τις δημιουργίες μιας τέχνης είναι κάτι δραματικά συναρπαστικό. Ο καλλιτεχνικός κόσμος, όμως, είναι αρκετά ρευστός - δεν μπορεί να σου εγγυηθεί κανείς ότι θα πετύχεις σ’ αυτό που κάνεις. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως η επιτυχία έρχεται όταν είσαι ειλικρινής κι έτοιμος να εκθέσεις τον εαυτό σου. Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη φωτογραφία, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, και γενικότερα κυριαρχεί μια διάθεση να προωθηθεί η δική μας γενιά. Ωστόσο, τα νέα παιδιά θα πρέπει να είναι προσεκτικά, ειδικότερα με τους διαγωνισμούς και τις εκθέσεις, γιατί αρκετές φορές γίνονται με μόνο σκοπό το οικονομικό συμφέρον. Ό,τι συμβαίνει σε όλους τους χώρους, συμβαίνει και στον δικό μας. Επικρατεί μεγάλος ανταγωνισμός κι ανασφάλεια. Μπορεί, ειδικά στην αρχή, να δουλέψεις χωρίς ή με ελάχιστα χρήματα, μέχρι να δημιουργήσεις ένα portfolio. Χρειάζεται υπομονή κι επιμονή και κυρίως να αγαπάς αυτό που κάνεις, για να αντέξεις τις δυσκολίες.

ΛΗΨΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ Μια μέρα πριν κλείσει ο διαγωνισμός της Sony είχα στείλει τη συμμετοχή μου στην κατηγορία “Creative” και περίμενα τα αποτελέσματα. Ξαφνικά, λαμβάνω μήνυμα ότι πήρα την πρώτη θέση στο Εθνικό Βραβείο, αλλά δεν μπορούσα να το φανταστώ, μέχρι τη στιγμή που ανακοινώθηκε επίσημα. Σε όσα σχόλια πήρα, τους εντυπωσίαζε πως η συγκεκριμένη φωτογραφία αποτελεί μια αυτοπροσωπογραφία. Στις περισσότερες λήψεις μου λείπει η περιγραφή, γιατί δε θέλω να καθοδηγώ τους θεατές. Για τη συγκεκριμένη, άκουσα διάφορες παραλλαγές: ότι ο καπνός συμβολίζει ένα όνειρο, ένα συναίσθημα ή μια ανάμνηση, ακόμη και το υποσυνείδητο. Ως αποτέλεσμα του διαγωνισμού, το ό,τι αναγνωρίζεται η δουλειά μου σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μια μορφή επιβράβευσης, αλλά θεωρώ πως οι στιγμές που με κάνουν να νιώθω πως είμαι στον σωστό δρόμο είναι όταν συνδέεται ο θεατής με το έργο μου.

EYES

ZANtEdESChiA

BEtWEEN liFE ANd dEAth