Νο 8 20/3/2014
έΛα Ρέ!! Εγχώριοι σωτήρες, ψεύτες κατ΄ εξακολούθηση που θα πούλαγαν και το τομάρι τους για λίγη εξουσία. Και α υ τ ό δ ε ν αφ ο ρ ά μ ό ν ο τ ο υ ς πολιτικούς. «Παράγοντες» που δεν άλλαξαν ούτε θ΄ αλλάξουν νοοτροπία θα συνεχίσουν να γελούν πάνω από τ ο πε ι ν ασ μέ ν ο μ ας κ ο υ φ ά ρ ι . Υποκείμενα που έχουν μάθει μόνο να σκύβουν. Μα και το σκύψιμο για να είμαστε ειλικρινείς θέλει ταλέντο και συμφέρει. Τίποτα από ότι συμβαίνει δεν γίνετε ερήμην μας. Είναι μεγάλη η ευθύνη μας όσο και αυτών που μας κυβερνούν. Η γελοιότητα ,που δεν είναι χαρακτηριστικό των γονιδίων μας αλλά του τρόπο που μεγαλώσαμε, έχει στιγματίσει γενιές σε αυτόν τον τόπο και δυστυχώς συνεχίζει. Όμως η απαιτούμενη μετάλλαξη μπορεί να πραγματωθεί μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον απώλειας και παρακμής. Η βάρβαρη και τετελεσμένη ισχύς της επιβίωσης που υπερκαλύπτει την πολιτισμένη υποκρισία. Ευμορφία Δαπόντε 1
Αναδημοσίευση αποσπάσματος άρθρου της Ελένης Πορτάλιου
Η Αθήνα –ειδικότερα το Κέντρο– συγκέντρωνε πάντα ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Άνεργοι, πένητες, άστεγοι, χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, πρόσφυγες και μετανάστες αναζητούσαν στην πόλη κοινωνικές δομές, εργασία, αλληλεγγύη των διερχομένων, γενικότερα στήριξη για την επιβίωσή τους. Σήμερα η κατάσταση αυτή έχει διαχυθεί σε όλο το σώμα της πόλης, αφορώντας ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, που παλιότερα διέθεταν τα βασικά προς το ζην ή/και ευημερούσαν.
Η κρίση εκτόξευσε τον αριθμό των ανέργων και μείωσε τον ήδη χαμηλό βαθμό κάλυψής τους από επιδόματα ή βοηθήματα ανεργίας. Η επισφάλεια, η περιστασιακότητα και η ανυπαρξία εργασιακών δικαιωμάτων χαρακτηρίζουν τις νέες μορφές εργασίας, ενώ οι συνέπειες των υφεσιακών μνημονιακών πολιτικών για τις πολύ μικρές, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις είναι επίσης οδυνηρές. Η φορολογική πολιτική, προκλητικά άδικη και καταχρηστική, με χαράτσια και άλλες μορφές φορολογίας, υφαρπάζει τα ελάχιστα εισοδήματα των λαϊκών τάξεων και οδηγεί σε μια ιδιότυπη δήμευση της μικρής ιδιοκτησίας. Χιλιάδες κάτοικοι στερούνται βασικά είδη διατροφής και χιλιάδες σπίτια ζουν στο σκοτάδι, ακόμα και χωρίς νερό, επειδή αδυνατούν να πληρώσουν. […]Η νέα φτώχεια διαλύει τις κοινωνικές σχέσεις και την κοινωνικότητα των ανθρώπων στην πόλη«Να είσαι φτωχός σημαίνει να είσαι μόνος», γράφει o Ζ. Μπάουμαν. «Το αίσθημα της ταπείνωσης πάντοτε διαβρώνει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση των ταπεινωμένων, αλλά αυτό συμβαίνει πολύ πιο έντονα όταν η ταπείνωση βιώνεται ατομικά». Πηγή: http://anasyn.wordpress.com/2014/01/26/k%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE% B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD/ //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Μέρος Β΄, §2. Ο άνθρωπος αρχίζει να σκέφτεται πραγματικά μόνον όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ότι έχει δεμένα τα χέρια. Γι’ αυτό και κάθε βαθύς στοχασμός ξεπηδάει πάντοτε μέσα από την αμφιβολία. Απεναντίας, η αισιοδοξία, η ευκολία να πηδάει κανείς γρήγορα από το ένα συμπέρασμα στο άλλο, πρέπει να θεωρούνται πάντοτε σαν το σίγουρο σημάδι ενός πνεύματος στενού, που είναι ικανοποιημένο με τον εαυτό του και τρέμει την αμφιβολία, δηλαδή ενός πνεύματος επιπόλαιου. Αν ένας άνθρωπος σάς πει ότι έχει τη λύση των αιώνιων προβλημάτων, αυτό σημαίνει πως δεν έχει αρχίσει καν να τα στοχάζεται κι ότι το μόνο που κάνει είναι να ‘ενεργεί’, να ‘δρα’, να ‘πράττει’. […]
Λέων Σεστώφ, Τα σύνορα της ζωής (1905) Πηγή: http://dangerfew.blogspot.gr/search/label/%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7 2