Νο 9 29/4/2014
έΛα Ρέ!! Σε ένα έθνος που βρίσκεται σε αδυναμία , αυτουργοί ντελάληδες υπερασπίζονται την προσαρμογή στην λιμοκτονία. Καλοβολεμένοι εγκάθετοι-κι όμως συμβαίνει ακόμα-είναι οι φανατικότεροι υποστηρικτές της μιας και μοναδικής λύσης. Κι εμείς τι θα κάνουμε; Πολιτικό στο «τσουβάλι» θα ψηφίσουμε; Ή θα ψωνίσουμε κομματάρχη από «σβέρκο»; Ξυπνήσαμε. Τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουμε οι περισσότεροι κατά την διάρκεια της μηνιαίας πεντάλεπτης επανάστασης. Είμαστε δυστυχώς κατά φαντασίαν αντιδραστικοί και πλήρως υποταγμένοι στην ανυποληψία του πρότερου βίου. Στους δρόμους συμπολίτες, στους δρόμους. Μόνο αν το κατοχυρώσει βέβαια το εξελισσόμενο lifestyle. Εσείς μπροστά πολιτευτές μας και εμείς… ουρά σας. Έχουμε άλλωστε ως κοινωνία μια παράλληλη πικρή ιστορία ανευθυνότητας, αδράνειας αλλά και πανικού επιβίωσης. Ιδίως ο πανικός της επιβίωσης αποτελεί την «χαρά» των οικονομικά ισχυρών, των υποψήφιων επενδυτών και των εκλιπαρούντων κ υβερνώντων. Μας φτωχοποίησαν αφού, όπως φαίνεται τουλάχιστον, κατάφεραν να εξουδετερώσουν τις αντιστάσεις μας. Και όλα έγιναν νομίμως βέβαια και ηθικώς για να μην παρεξηγηθεί η πολιτισμένη , ανέκαθεν, φύσις μας.
Ευμορφία Δαπόντε 1
Απόσπασμα από το άρθρο του Κ.Λαπαβίτσα «Ο θάνατος της ελληνικής βιομηχανίας» 21/2/2014 «[… ]ίσως πει κανείς, αλλά οι μισθοί έχουν επίσης συντριβεί και άρα η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ανεβαίνει. Γιατί δε φαίνεται αυτό στα αποτελέσματα της οικονομίας; Φαίνεται μια χαρά, αρκεί κανείς να καταλαβαίνει τι βλέπει. Η απάλειψη του εξωτερικού ελλείμματος, για την οποία τόσο περηφανεύεται η κυβέρνηση, είναι αντανάκλαση της ανόδου της συνολικής ανταγωνιστικότητας που οφείλεται στη συντριβή των μισθών. Μόνο που η απάλειψη συνέβη λόγω της κατάρρευσης των εισαγωγών και όχι της εκτόξευσης των εξαγωγών (οι οποίες αντιθέτως μειώνονται). Η άνοδος της συνολικής 'εθνικής' ανταγωνιστικότητας που μετριέται με το μοναδιαίο κόστος εργασίας είναι απολύτως συμβατή με το πλεόνασμα που πλέον παρατηρείται στις τρέχουσες συναλλαγές. Η 'εθνική' ανταγωνιστικότητα όμως μικρή σχέση έχει με την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, ή οποιουδήποτε άλλου κλάδου, η οποία καθορίζεται από πολύ πιο συγκεκριμένους παράγοντες. Η ελληνική βιομηχανία αντιμετωπίζει πτώση της εγχώριας και της εξωτερικής ζήτησης, άλμα του κόστους ενέργειας, φορολογικές πιέσεις, πολύ υψηλά επιτόκια και έλλειψη πιστώσεων. Πως να αντισταθμιστούν όλα αυτά από την πτώση των μισθών; Η ελληνική οικονομία έχει όντως πετύχει μια σχετική σταθεροποίηση με την απάλειψη του ΄διπλού ελλείμματος'. Αλλά η σταθεροποίηση αυτή είναι αποτέλεσμα καταστροφής και δε δείχνει απολύτως καμία εξυγίανση του παραγωγικού ιστού, ή της οικονομίας γενικότερα. Η Ελλάδα κατέστρεψε τη βιομηχανία της και κατασπατάλησε τους πόρους της - κυρίως τον κόσμο της εργασίας - ακολουθώντας την πολιτική της Τρόικας[…]» Πηγή: http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_21.html
«[…]ίσως να είναι ουτοπική έστω και σαν προσέγγιση η προσδοκία ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να μεταλλαχθεί σε ένα δυναμκό ,ισχυρό, διεκδικητικό σύνολο. Έχουμε πληρώσει την αφέλειά μας να πιστεύουμε σε ηχηρές και στομφώδεις διαβεβαιώσεις. Είναι ειλικρινής η άποψη που υποστηρίζει ότι είμαστε σε κατάσταση απροθυμίας. Έτσι είμαστε; Αποφασίσαμε ότι τα γεγονότα έχουν πάρει πια τον δρόμο τους; Μέσα σε όλη αυτή την επαναλαμβανόμενη ανοησία δεν είδαμε ή δεν θέλαμε να δούμε ότι μια ισχυρή αντίδρασή μας είναι δημόσια υπόθεση και ευθύνη πρώτης προτεραιότητας. Η αναποφασιστικότητα δεν ανανεώνει τις ελπίδες μας αλλά δημιουργεί αμηχανία και αδράνεια. Προσπαθούν έτσι να μας πείσουν , και έως ένα βαθμό το κατορθώνουν, ότι ο μόνος ορθολογικός, αποτελεσματικός δρόμος είναι αυτός που ακολουθούν και κουνάνε το δάχτυλο επιδεικτικά. Είμαστε ικανοί να πειστούμε ότι σε λίγο καιρό θα ρεμβάζουμε , κάνοντας βόλτα στην εξοχή! Είναι καιρός να μεταλλάξουμε την δυσανάλογη κοινωνική μας λειτουργία. Είναι ώρα να αποδομήσουμε την καινούρια κανονικότητα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.» Ιωάννης Τόμπρος ( απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης διάλεξής του στα πλαίσια δράσης της μειοψηφικής συλλογικότητας του Πολιτικού Διευθυντηρίου), Αθήνα 2014. 2