Goiberri 169. zenbakia

Goierritarraren eta Otamotzen astekaria

169. zenbakia. 2015eko azaroaren 20a

GOI B ERRI Pello Ramirez Musikaria

«Hemen artistak ez du bere tokia gizartean» 6-7

Pello Ramirez musikari ordiziarra Barrena jauregian. ASIER ZALDUA

Mikel Alustiza 3 Iritzia 4-5 ‘Euri tanta banintz’ diskoa 8-9 Lau Katu 10 Movember 11 Igeralde errota 12-13 Pello Arroyo 14 Ormaiztegiko festak 16-18

02 GOIBERRI

PUBLIZITATEA

GOIBERRI 03

kATE MoTZEAn

ASIER ZALDUA

Mikel Alustiza Zumarragako pandero-jotzailea

«Gu kaleko eta tabernako trikitilariak gara eta Laja, berriz, erromeria girokoa» Asier Zaldua Zumarraga Mikel Alustiza (Zumarraga, 1965) Zumarragako Trikitixako kidea da umetatik. Egun, bere osaba Migelekin eta bere lehengusu Keparekin jotzen du.

Laja trikitilariarekin ere bai.

Zumarragako Trikitixaren eta Lajaren arteko aldeak?

Gu kaleko eta tabernako trikitilariak gara eta Laja, berriz, erromeria girokoa. Lajarekin jotzea oso aberasgarria izan da. Mundu honen beste alde bat ezagutu dut, agian profesionalagoa.

Zein da zure plaza kuttuna?

Antio Santa Ixabel egunean eta Aristerrazuko erromeria.

Diruz laguntzen duten erakundeak: Udalak: Altzaga, Arama, Ataun, Beasain, Itsasondo, Lazkao, Olaberria, Urretxu, Zerain, Segura eta Zumarraga

GOI B ERRI

Gustuko trikitixa pieza?

Txuleta.

Nire osabek 1957ko diskoan grabatu zuten edozein.

Edari bat.

Zein zaletasun dituzu?

Goierriko txoko bat.

Ardoa.

Mendira joatea.

Antio.

Liburu bat.

Amets bat?

Zahartzarora ondo iristea.

Antxiñe Mendizabalek guri buruz idatzi zuena asko gustatu zitzaidan. Baita Andoni Salameroren Japonia ere. Bere eskutik poesia deskubritu dut.

Pelikula bat.

El nombre de la rosa.

Musika talde bat.

Gorka Knörr.

Abesti bat.

Oi ama Eskual Herri.

Janari bat.

Jaso duzun oparirik bereziena.

Nire alabak: Leire eta Mirene.

Gorroto duzuna.

Ez dut ezer gorroto.

«Antio Santa Ixabel egunean eta Aristerrazuko erromeria dira nire plaza kuttunak»

Zumarragako alkatea bazina...

Industriari pisu gehiago ematen saiatuko nintzateke, lanpostuak sortzeko.

Zumarragan biziko ez bazina...

Legazpin. Izan ere, Legazpin bizi izan nintzen urte askoan.

Argitaratzailea: Goierriko Hedabideak SL

Egoitzak: Beasain:

Webgunea:

Zuzendaria: Iñaki Gurrutxaga

Oriamendi, 32. 20200.

Posta elektronikoa:

goiberri.eus

Urretxu:

goiberri@hitza.eus

Diseinua eta banaketa:

Iparragirre, 11 (Kaletxiki). 20700.

Publizitatea:

Bidera zerbitzuak. Berria Taldea

Telefonoak: Beasain: 943-16 00 56 Urretxu: 943-72 34 08

Bezero arreta / harpidetzak:

Lege gordailua: SS-1638/2011

607 530 424 – publi@goiberri.eus 902-82 02 01 – harpidetza@hitza.eus

04 GOIBERRI

IRITZIA

Itxaro Mendizabal Amundarain Ttiklik! Elkargunea

Gurasoei gutuna aixo ama, kaixo aita. Badakizue, ondo jakin, aspaldi nabilela zuei gutuna idatzi nahian. Badakit azken 17 urte hauetan bizi izan dudanaren berri baduzuela. Ez nago seguru nola… baina hain gertu sentitzen zaituztet, nik bizi dudana zuek ere sentitzen duzuela badakidala.

Dakizuen bezala askotan hasi naiz, eta hasi bezalaxe, malkoz bustita idatzitakoa ezin ikusi geratu naizela. Idazteko, barruan dudana ateratzeko beharra hainbestekoa da ama, idazlan lehiaketa bat ere martxan jarri dudala. Bai aita, inguruko guztiak dantzan jarri ditut (nire espezialitate bat da hau), nik ere nire buruari gor egin eta zuei idatzi ahal izateko. Aurten lortuko dudalakoan nago. Dudalakoan ez, lortuko dut! Gaur ere, idazten hastearekin batera korapilo gogor bat egin zait eztarripean, bihotza eta urdailaren erdiko puntu horretan… eta negarrez hasteko puntuan naiz berriz ere.

Hala ere, zerbaitetan abila banaiz, buruan sartzen zaidana aurrera ateratzen da, eta aurten

K

idatziko dizuedala erabaki dut.

17 urte pasatu dira jadanik, baina bihotza nola den, atzo bertan pasatu zela sentitzen dut gehienetan. 21 urterekin gauzak nola ikusten diren… garai hartan 50 urte izatea bizitzaren ia dena bizi zenutela pentsatzen nuen, eta orain, ni 40 urtera gerturatzen ari naizen heinean, bizitza osoa ez bazen ere, bizitzaren etaparik hoberena izan daitekeena aurrean zenutela konturatzen hasia naiz.

17 urte hauek oso gogorrak izan dira. Gogorrak bai, baina izan dituzte beraien zati politak ere; yin-yang teoriak bezala.

Zati txarretan momentu onak bilatzen saiatu gara, eta momentu onei, beti aurkitu izan diegu zuetaz gogoratu eta triste jartzeko arrazoiren bat. Guregandik erabat urrundu ez zaretela sentitzen dut askotan, benetan!. Bizitzan aurrera jarraitzeko indarra zuek ematen diguzuela ziur nago eta. Nire alabek, zuen bost birlobetatik biek, askotan galdetzen didate zuetaz. Beraiek ere ez dute ulertzen nola ez duten aitona eta amonaren berotasun hori sentitzeko aukerarik. Askotan zuek

medio, nirekin haserre daudela ere sentitu izan dut. Nik zuekin egoteko aukera kendu izan banie bezala. Eta esan beharrik ere ez dut… Nik ere faltan botatzen zaituztet. Ondoan behar zaituztet.

Orain arte zuei idazteko adorea falta izan zait. Zuen heriotzaren errudun sentitu naizelako. Bai…’nik hil nituen’ esaldiak askotan jo dizkit ateak… baina badakizue zer? Kostata, baina konturatu naiz hau ez dela horrela. Gizakion joera omen da beti errudunak bilatzea. Eta noski, bere burua maite ez duen pertsona batek nori bota behar zion zuek hiltzearen zama…ba

berari. Azken urte hau ordea desberdina izan da. Nire burua maitatzen ikasi dut ama, barkatzen ikasi dut aita. Aurrena nire buruari barkatu diot eta ondoren ingurukoei barkatzea lan erraza izan da. Min asko egin digute urte hauetan. Alde batetik familiak, bestetik ‘lagunen’ batek edo bestek… eta min haundiena guk geuk. Barkatzea izan da barruak lasaitzeko modurik hoberena. Banekien nik…negar malkotan nago berriro ere… baina ez! Oraingoan paretik kendu eta hasi dudan gutun hau amaitu beharra daukat.

Zorionekoa sentitzen naiz, zorionekoa zuek bezalako guraso batzuk izateko aukera izan dudalako. Zorionekoa, izan nezakeen haurtzarorik hoberena eman didazuelako. Zorionekoa, naizen bezala izaten lagundu nauzuelako. Zorionekoa, urte gutxi izan baziren ere zuekin konpartitzeko aukera izan nuelako. Jadanik ez naiz errudun sentitzen. Jadanik ez dut nire burua zigortzen. Ama, lasai nago. Aita, lasai nago. Triste bai, baina barruak lasai. Maite zaituztet, eta faltan bota…ez dakizue nola!

GOIBERRI 05

IRITZIA

Asteko irudia

Josu Maroto

Oskorriren agurra Musikaren inguruan gabiltza ale honetan eta agur esan digun Oskorri taldeari nire omenalditxoa.

Arrastion Crisostomo Bienzobas maite eta extraĂąatua; Zingirako arratoi ximela. Lokatzetako zizare koloregabea. Eskuin baten ezkerra. Azaostoa. Brown Indioilarraren gandor zahartua. Txoixoa.

Txoixo pikantea. Txoixo dultzea. Lerdoa. Arlotea. Ikasi zak erderaz.

Konpost poltsaren tantakari likatia. Zapatila azpiko gauza berde eta jugosoa. Baina, ona haiz. Eta ez naiz txisteez ari. Lagun, pisukide, eta irainaren bestaldeko irrifarre. Plazer bat izan da ekaitzaren zure alde berean egotea. Bizitza bat irabazteko Brown, txoriak RIPen abestiak kantatzera iritsi arte. Ta elkartu bitartean, emaiek egurra. Ederra izan da, tabernako argiak piztu artean, baina egunsentia itzela zetorrek, eta Ebroren alde honetatik begira izango nauk, hire autobusaren zain, hi iraintzeko gogo biziz. Zaindu hadi, puta hori.

Abestu ezak, abestu indar biziz, jendea txaloka ari da, eta hiltzen ari zaren arren, ez dute zure mina ezagutzen. Eta tango gaizto bat abestu zuen, jendeari bere mina itsatsiz. Eta munduaren suntsiketa oparitu zien. Polako Goienetxe alua.

PD: Irainak ulertzeko bakik, aldatu hitz politengatik ;) PD1: Bueltarako, gogoratu, Ebron piraĂą(e)ak botako ditugula.

PD2: Maite zaituztegu, gehiegitan esan ez arren.

PD3: eta‌ Ostia!

Alex Areizaga

bat eta

Ez zaituztet geldiaraziko nire etxeko alfonbrak lapurtzen badizkidazue, ez dit axola nire aurrezki guztiak lapurtzen badizkidazue, ezta nire twitter, facebook, instagram edo tinderreko kontuak hackeatu eta biluzik agertzen naizeneko argazki muntaiak prentsa arrosari saltzen, edo okerrago, oparitzen badizkiozue ere. Nire txandalarekin igande goizean mendi buelta egin eta izerdi egin ondoren berriz tolestu eta armairuan sartzen badidazue ez naiz haserretuko, ezta nire katua nire kanarioa jatera behartzen baduzue ere, izan ausartak eta bota reflexa bildurrik gabe nire kaltzontzilotan eta grabatu gero zuen smartphonearekin nire koittau aurpegia haiek jartzerakoan; erre nazazue plazan sorgina bainitzan, jarri loctite nire sarrailan, kenduidazue mehatxuka bokadiloa jolasorduan edota moztu zuztarra nire txapelari.

Baina argi ibili, ez ezazuela hankarik sartu, egiten duzuena egiten duzuela, ez niri Talex kendu. Ez, Talex ez.

bat

Jon Plazaola

06 GOIBERRI

ELKARRIZKETA

ASIER ZALDUA

Pello Ramirez Musikaria

«Musika baloratzen badugu, gizartea hobeto ibiliko da»

GOIBERRI 07

ELKARRIZKETA

Asier Zaldua Ordizia Pello Ramirezek (Ordizia, 1966) musika maite du eta jendeak musika maite dezan lan egiten du. Biolontxeloa, akordeoia eta pianoa jotzen ditu eta Ordiziako musika eskolako irakaslea da. Horretaz gain, Alos Quartet taldean eta Benito Lertxundirekin jotzen du, besteak beste. Gipuzkoako Bertsolari Txapelketako sintonia berak egin du.

Nolatan halako musika zaletasuna?

Aita tratantea zen eta ama etxekoandrea. Amaren aitak ahoko-soinua jotzen zuen tarteka. Hori da nire familiak musikarekin duen lotura. Dena den, amari musika gustatzen zaio eta 9 urte nituenean Iñaki Aierbe soinu-jotzailearengana bidali ninduen. Ekainean hasi nintzen eta abuztuan jo nuen lehenengo aldiz jendearen aurrean: Itsasondoko festetan.

Hortik aurrera a tope ibili nintzen.

Nondik nora ibili zinen?

Garai hartan akordeoia indar asko hartzen ari zen. Txapelketa asko antolatzen ziren. Erraz ikasi nuen eta txapelketa dezente irabazi nituen. 19 urte bete nituen arte ez nintzen gelditu. Ordu asko sartzen nituen.

Ikastetxeetan ez zegoen egun dagoen kontrola eta akordeoiari emanda bizi nintzen. Frantziako, Alemaniako... txapelketatan parte hartu nuen.

Zergatik utzi zenion akordeoia jotzeari?

Akordeoiak etorkizun handia zuela uste zuten eta nirekin esperimentatu zuten. 18-19 urterekin, ordea, akordeoiarekin ez nuela etorkizunik konturatu nintzen. Hori dela eta, txeloarekin hasi nintzen. Musika klasikoa asko gustatzen zitzaidan eta nire helburua orkestra sinfoniko batean jotzea zen.

Lortu al zenuen?

Txeloa oso instrumentu konplikatua da eta eskusoinuarekin lortu nuena txeloarekin lortzea oso zaila zen. Zerotik hastea

oso gogorra izan zen. Kostata lortu nuen txelo ikasketak bukatzea. Izan ere, ez nuen hasieratik lortu akordeoiarekin lortu nuen konexioa. Sentsazioak oso ezberdinak dira. Euskadiko Orkestra Sinfonikoan jo nuen, baina ez nintzen eroso sentitu.

Zergatik?

Musika sinfonikoa asko gustatzen zait, baina orkestra batean denek bat balira bezala jo behar dute. Norberak ez du bere instrumentua entzuten, giroa oso funtzionala da eta ez zitzaidan gustatu.

Hala, beste bide bat hartzea erabaki zenuen.

Ordurako taldeen munduan sartuta nengoen eta hortik jarraitu nuen. Beste mundu honek bi instrumentuak jotzeko aukera ematen dit.

dia ematen die. Nik ez nuen lan egiteko modu hori ezagutzen eta bera horretan maisua da.

Zer edo zer entzun eta berehala konturatzen da horrek zein sentimendu sortzen duen. Intuizio hori du.

Benitorekin emandako kontzertu bereziena?

ketak, Ken Zazpi eta Kepa Junkerarekin kolaboratu dugu, zinerako jo dugu... Ez gara ohiko laukotea. Mentalitate irekia dugu eta estilo asko jorratu ditugu. Laukotea formazio zailena dela esango nuke. Oso zorrotza da. Koordinazio handia eskatzen du.

Lehen urteetako kontzertuak flipanteak ziren: jendearen komentarioak, jendearen hunkipena, ikusleak negarrez ikustea...

Sekula ez duzu zure herriarekin harremana galdu. Goierriko biolontxelista ofiziala zara. Ekitaldi askotan jotzeko deitzen zaituzte.

Alos Quartet laukotean ere jotzen duzu.

Nire lanaren beste alor bat da: sari banaketetan, aurkezpenetan... jotzeko deitzen didate. Ez naiz herritik urrundu eta herriari nire instrumentua, landu dudana, eskaintzen diot.

Duela 18 bat urte hasi ginen.

Niko Etxartek laukote bat behar zuen eta nigana jo zuen.

Laukotea osatzeaz arduratu nintzen eta ordutik elkarrekin jo dugu. Lan asko egin dugu: Dulce Pontesekin bira bat, graba-

Zergatik aukeratu zenuen txeloa?

Umetatik asko erakartzen ninduten arkuzko instrumentuek.

Garai hartan telebistan musika programa pedagogikoak ematen zituzten. Egun, hori sinestezina da. 14 bat urterekin Rostropovich txelista mitikoaren kontzertu bat ikusi nuen eta txundituta utzi ninduen.

Hautatu zenuen bideak Benito Lertxundirekin jotzera eraman zintuen, besteak beste. Ohorea al da?

20 urte baino gehiago daramatzat berarekin jotzen. Pello Irizar beasaindarrak Benitoren taldean jotzen zuen eta bere anaiaren omenez txelo eta piano pieza bat konposatu zuen.

Pieza hori izan zen Benitorekin jo nuen lehena.

Zer moduzkoa da Benitorekin lan egitea?

Dagoeneko familiakoak bezala gara. Benito oso pertsona berezia da eta artista itzela. Jenioa du eta gauza batzuk oso ondo funtzionatzen dute eta beste batzuetan komerietan ibiltzen gara. Talde guztietan gertatzen da hori. Benitorekin asko ikasi dut. Berak ez du musika ikasketarik eta dena intuizioz egiten du. Sentsazioei garrantzia han-

«Akordeoiak etorkizuna zuela uste zuten eta esperimentua egin zuten nirekin» «14 bat urterekin Rostropovichen kontzertu bat ikusi nuen eta txunditu egin ninduen» «Benitorekin emandako lehen kontzertuak ‘flipanteak’ izan ziren» «Hezkuntza sisteman, emozioei ez zaie merezi duten garrantzia ematen»

Gainera, Ordiziako musika eskolako irakaslea zara.

Hezkuntza sisteman emaitzak eta kontrolak gehiegi baloratzen dira. Emozioei ez zaie merezi duten garrantzia ematen.

Hori dela eta, gazteei zalantzak sortzen zaizkie: musika ikasten badut, non lan egingo dut?

Egun, akordeoia ikasten hasiko banintz, ez nuke lortu nuena lortuko. Haurrek ez dituzte bi ordu pianoa edo beste instrumentu bat jotzeko. Eta haur batek musika ikasiko du, hori baloratuta dagoela ikusten badu.

Gogorra al da zure lanbidea?

Lanbide xelebrea da. Hemengo kultur maila den hori da. Gure betebeharra gizarteari gure instrumentua eskaintzea eta musika giroa sortzea da, musikariek ere beraien tokia izan dezaten gizartean. Hemen artistak ez du bere tokia gizartean, oraindik. Frantzian, adibidez, kultur tradizio handia dute eta artistek gizartearen errekonozimendua dute. Gure lanak ez du etekin materialik ematen, baina emozionalki aberasten gaitu. Benitok musikak arima elikatzen duela esaten du. Etekin materialak oso ondo daude, baina emozioak ere oso garrantzitsuak dira. Musika, artea, baloratzen baditugu, hobeto biziko gara eta gure gizartea hobeto ibiliko da.

08 GOIBERRI

ASTEKO GAIA

Goiko irudian, pailazoak Legazpiko saiorako prestatzen. Eskubikoan, diskoa aurkezten Tolosan. MIKEL ALBISU/IÑAKI GURRUTXAGA

Euri tanta banintz Lan bikoitza plazaratu dute Pirritx, Porrotx eta Marimotots pailazoek denboraldi berrian. Baserriaren inguruko ‘Amalur’ diskoa eta ikuskizuna; eta Joxan Ormazabalen olerki musikatuen ‘Euri tanta banintz’ diskoa.

Loinaz Agirre Legazpiko haurrak pribilegiatuak direla esan daiteke. Pirritx, Porrotx eta Marimotots pailazoan ikuskizun berria ikusten lehenak izaten dira urtero. Pasa den astean ere, Amalur ikuskizun berriaz gozatzeko aukera izan zuten legazpiarrek.

Baserriaren gaiari heldu diote berriz ere Pirritx, Porrotx eta Marimototsek. Orain dela dozena bat urte baserriaren gaia landu zuten, Amona Josefinaren baserrian. «Baina iruditzen zitzaigun bertsio gaurkotu bat egin beharra genuela. Aldaketa

asko izan dira Euskal Herrian, eta baserri munduan ere bai.

Garai hartan Amona Josefina izan genuen bezala, eta atzera begira jarri ginen bezala, orain, aurrera begira jarri nahi dugu», zehaztu du Jose Mari Agirretxe Porrotxek.

Haurdun dagoen Ilargirekin barneratuko dira pailazoak eta ikusleak baserrian. Marimototsek baserritar izan nahi du eta Ilargiren baserrira joan da ikastera. «Modu baikor batean landu dugu baserriaren gaia, baserriak dituen onura guztiak azpimarratuz». Ikuskizuna presta-

tzeko, besteak beste, Jakoba Errekondoren eta Lazkaomendiko Iztueta baserriko laguntza ere izan dute. «Gu guztiontzat baserria zein garrantzitsua den nabarmendu nahi dugu».

Ilargiren haurra, Amalur, jaioko da ikuskizunean. «Umetxoa da Amalur; bizi garen lurra ere ama lurra da. Denok gara lurraren seme-alabak», argitu du Aiora Zulaikak Pirritxek. «Amak zaintzen gaituen bezala, guk zaindu behar dugu lurra. Amalur, Amalur gure besoetan zaude, Amalur, amalur, zure eskuetan gaude dio abestiak».

Era berean, baserritarraren lanari aitortza egin nahi diote.

«Baserritarra sendagilea, albaitaria, astronomoa, eguraldi iragarlea, ekonomialaria, lorazaina, euskararen zaindaria… da». Txakurra, tximeleta, lorea, txerria, ardia, behia, porrua, babarrunak…. «Baserriko protagonista guztiak azalduko dira, bi hankakoak ez direnak, baina bizirik daudenak». Azokara ere joango dira baserriko produktuez osatutako otarreak eramatera. «Joxan Ormazabalen astoak otar bat eramango du eskolara».

GOIBERRI 09

ASTEKO GAIA

Joxan Ormazabalen omenezko diskoa ro tago n i s m o berezia izan du Joxan Ormazabal zenak Pirritx, Porrotx eta Marimototsen lan berrian. Duela bost urte hil zen zegamarra omendu nahi izan dute Euri tanta banintz diskoarekin, eta Ormazabalen olerkiak musikaz eta doinuz jantzi dituzte.

Pirritx, Porrotx eta Marimototsek azaldu dute zergatia: «Orain dela bost urte hil zenean, arantza bat geratu zitzaigun sartuta bihotzean.

Bera ezagututa, ez genuen ordura arte, bere olerkirik musikatu. Eta bera hain eskuzabala zenez, aspaldi esan zigun bere olerkiak nahi genituenerako erabiltzeko, baina ez genuen erabili eta arantzarekin gelditu ginen».

Xabier Zabalak jarri die doinua Ormazabalen hitzei.

«Hiruzpalau olerki musikatuak bazituen Xabier Zaba-

P

lak, baina guk bere olerkirik, ez genuen erabili».

Arantza atera dute orain pailazoek. Ormazabalen hamabi poema abesti bihurtu eta diskoan sartu dituzte. «Oso idazkera jostaria dauka, oso ulerterraza, oso umeena eta oso gurea. Gai sozialak ere lantzen ditu, injustiziak, gerrak, munduaren norabidea, maitasuna, askatasuna… oso modu jolastian», dio Pirritxek.

Familiaren laguntza Ormazabalen familiaren pailazoek. «Gauzak nola diren, bere semea, Txoan, Tolosako Bonberenea gaztetxetik ezagutzen genuen. Elkarlan bat izan da, familiaren, bi semeen, emaztearen eta gure artean. Hirurek parte hartu dute. Oso aberatsa izan da beraiekin lan egitea», argitu du Porrotxek.

Familia arduratu da olerkien aukeraketaz. «Txoanek egin ditu olerkien arteko loturak eta sarrerak. Jatsuk parte hartu du

bere ahotsarekin ipuintxoetan, eta Ana emazteak, Iniminidad ipuintxoan ahotsa jarri du».

Astoa ikusi nuen Amalur ikuskizunean eta diskoan Ormazabalen beste hainbat kanta ere sartu dituzte. Astoa ikusi nuen kantu historiko famatua esate baterako. «Joxea-

«Oso idazkera jostaria dauka, oso ulerterraza, oso umeena, oso gurea» Aiora Zulaika Pirritx pailazoa

«Familiaren eta gure arteko elkarlana izan da; beraiek aukeratu dituzte olerkiak» Jose Mari Agirretxe Porrotx pailazoa

nen astoak ikuskizunean agertuko dira. Astoak eramango du baserrian prestatutako otarrea ikastolara», zehaztu dute pailazoek.

Ohi bezala, Zaldibiako Oneka Garmendiaren eta Ordiziako Musika Eskolako Zaldibiako eta Ordiziako haurrek eta gazteek hartu dute parte. Lau bakarlari goierritarrek, gainera, protagonismo berezia izan dute Ormazabalen diskoan. Sara Etxabe

Ametsak abestiko bakarlaria izan da; Oneka Aiestaran Infinitu abestikoa, Irati Aiestaran Hiru hitz: urruti, zubia, maitasuna abestikoa eta Saioa Munduate Maitasuna abestikoa.

«Aurten pailazook asko abestu dugu, Porrotxek eta Marimotsek ere bai», baina Euskal Herriko hainbat eta hainbat musikariren eta lagunen laguntza izan dute: Eñaut Elorrieta, Petti, Onintza Enbeita, Maialen Iriarte, Unai Iturriaga, Miren Amuriza, Alex Sardui, Imanol Urbieta, Ramon Agirre...

10 GOIBERRI

GAZTEAK

Lau Katu, kaleko animalien zaindariak Tere Madinabeitia Legazpi Ez da musika taldea, Legazpiko gazte batzuek kaleko animaliekiko dituzten kezkak eta ardurak biltzen dituen elkartea baizik. Lau Katu du izena, eta herriko kale-katuen egoera hobe tzea da bere helburu nagusia.

Eva Triguero (Legazpi, 1980) da elkarteko lehendakaria, eta Leyre Duran (Legazpi, 1996) eta Unai Fragoso (Legazpi, 1991) taldeko kideetako bi.

Animaliekiko maitasuna dute komunean, eta haien ongizatearen alde lan egiteko gogoa ere bai. Gazteak dira, eta kezkatuta daude Legazpin kalean bizi diren katuen kopuruarekin eta beren egoerarekin. Kalkuluak egin dituzte, eta une honetan herriko kaleetan 150 bat bizi direla uste dute. Koloniak egin dituztela ere ikusi dute: Patrizio Etxeberria kalearen atzealdeko berdegunean, Azpikoetxe inguruan, San Inazio eta Urtatza auzoetan... Batzuk abandonatutakoak dira, besteak kalean bertan jaio eta hazitakoak. Jatorri batekoak edo bestekoak izanik, kexak eragin dituzte gune horietako bizilagunen artean.

Hori dela eta, katu horiek kontrolatzea dute helburutzat, eta lehen pausoa kaletik ateratzea litzateke. Gero, antzutu egingo lituzkete, hainbeste ez ugaltzeko, eta, azkenik, adop-

Babeslea

Eva Triguero elkarteko lehendakaria –erdian–, Leyre Duran eta Unai Fragosorekin. C. LIMIA

«Boluntarioak behar ditugu, beren etxeetan kalean jasotako animaliak hartzeko»

zio eta harrera etxeetan edo egoitza berezi batean kokatu.

Baina hori egiteko dirua behar da, albaitaria ordaindu egin behar delako eta janaria erosi behar delako. Hori dela eta, Lau Katukoek dei egiten diete legazpiarrei, eta animaliak maite dituzten guztiei, egitasmo honi dirulaguntza eman diezaioten.

Eva Triguero

Harrera etxeak

Lau Katuko lehendakaria

Lau Katu elkarteak lehen pausoak besterik ez ditu eman, eta oraindik ez du erabat osatuta bere kide eta boluntarioen sarea. Horregatik, Gasteizko Esperanza Felina izeneko elkartearen babesean egiten du lan, eta bertara bideratzen ditu, adibidez, kalean jasota iristen zaizkien katakumeak. Helbu-

rua, ordea, independiente izatea da, eta Legazpin bertan kudeatu ahal izatea animalien arreta. Dirulaguntzaz gain, boluntarioak ere behar dituzte, tartean beren etxeetan animaliak aldi baterako jasotzeko prest daudenak ere.

Legazpiko hirukoak erakusten dutenez, musika, ikasketak, kirola, lagunak, bikotekidea edo parrandak ez dira gazteek dituzten kezka bakarrak. Animaliak gustuko dituztenek eta egoera larrian daudenei lagundu nahi dietenek badute orain non asetu ardura hori. Hauxe da Lau Katu elkartearekin harremanetan jartzeko helbidea: asociacionlaukatu@gmail.com.

Facebook-en ere badute irekita perfila, Lau Katu elkartearen izenean.

GOIBERRI 11

MOTZEAN

Herritar ugarik bat egin dute Ordizian Merkatari Elkarteak bultzatutako Miss eta Mister Movember kanpainarekin. ORDIZIAN

Movember, biboteen aroa Prostata eta barrabiletako minbiziaren inguruko kontzientzia lantzeko sortu zen Movember egitasmoa, Australian. Urte gutxiren buruan, mundu osora zabaldu da, eta Ordizian, bosgarren urtez bat egin dute kanpaina honekin.

A. Apalategi Ordizia Ingelesezko Moustache (bibotea) eta November (azaroa) hitzen artean sortutako akronimoa da Movember, eta Australian sortutako mugimendu bati ematen dio izena. Hainbat lagunek, bibotea uztea erabaki zuten, prostatako eta barrabiletako minbiziaren inguruko kontzientzia sortu nahian.

Urtebeteren buruan, Australia osora zabaldu zen mugimendua, eta handik, munduko hainbat herrialdeetara. Ordiziara, Ampo Ordizia errugbi taldearen bidez iritsi zen. Paul Healy entrenatzaileak 2011n egin-

dako proposamen batetik sortu zen ideia, eta hainbat jokalarik bat egin zuten kanpainarekin. Errugbi taldea ekimen honen bultzatzaileetako bat izan da harrezkero.

Dagoeneko bosgarren urtez egingo dute Movember egitasmoa Ordizian. Kalera atera besterik ez dago, gizonen artean normalean baino bibote gehiago ikusten direla konturatzeko.

Kontzientzia sortuz Movemberren helburu nagusia, minbizia mota honen inguruko kontzientzia sortzea da. Gaiaren inguruan naturaltasunez

hitz egitea eta gaitza garaiz atzematea da lortu nahi dutena. Horretarako, diru bilketa ere egiten dute, ikerketa laguntzeko. Ordizian bertan, ia 4.000 euro bildu zituzten iaz. Aurten ere, asmo berarekin, 50 itsulapiko jarri dituzte herrian zehar, eta 1.000 pegatina eta beste hainbeste txapa atera dituzte; euro batean daude salgai.

Herriko hainbat elkartek ere bat egin dute kanpainarekin.

Tabernariek, esaterako, bibotedun pintxoak jarri dituzte. Bestalde, herriko lau bizargin biboteak doan txukuntzen ari dira.

Ordizian Merkatari Elkarteak

berriz, Miss eta Mister Movember lehiaketa antolatu du. Bibotearekin argazkia atera eta Facebook sare sozialera igotzen dutenen artean, bi lagunentzako afaria zozkatuko dute.

Errugbi taldeko kideek eta Ordiziako gaztetxeak elkarrekin egindako pankarta bat ere atera zuten Altamira zelaira, Quesos Entrepinaresen aurkako partidan. Horrez gain, jokalariek sinatutako kamiseta bat ere zozkatuko dute.

Movember egitasmoko ekitaldiak bukatzeko, hilaren 28an Basic talde donostiarrak kontzertua egingo du, plazan.

12 GOIBERRI

GARAI BATEAN

Errota zahar maitea Brinkolako Igeralde errotak 500 urte bete ditu aurten, eta urteurrena ospatzeko hainbat ekitaldi egin dira asteburuan Lenbur Fundazioak bultzatuta eta ondoan duen Ogiaren Txokoa museoak lagunduta.

Benito Iñurritegi eta Manoli Beristain, Brinkolako azken errotariak. IGERALDE ERROTA

Tere Madinabeitia Legazpi Lurdes Iriondo eta Xabier Leteren Errota zahar maitea abestian jasotzen diren hitzak ondo egokitzen zaizkio Legazpiko Brinkola auzoan dagoen Igeralde errotari. Zaharra baita, eta

maitea ere bai. Aurten 500 urte betetzen dira berari buruz dokumentu batean lehen aipamena egin zenetik, eta urteurren hori baliatu du Lenbur Fundazioak hainbat ekitaldiren bitartez eraikuntza zahar baina

zaindu honen historia zabaltzeko.

Igeralde errotari buruzko aipamen zaharrena 1515ekoa da, Ojer Lopez de Agirrek Miguel Ibañez de Elorregiri zati bat saldu zionekoa. Elorregi etxeko

jaunak Oñatiko Juan Perez de Lazarragari saldu zion bere zatia 1516an.

Mendeetan aurrera eginda, 1729ko data da errotaren historian hurrengo mugarri garrantzitsua, orduan eraberritze lanak egin baitziren. Francisco Manuel de Plaza, Oñatiko Lazarragatarren ondorengoa, eta Francisco Aguirre ziren jabeak.

Martin de Garro hargin-maisu ospetsuari enkargatu zizkioten lanak. Haren hargin-lana gaur egunera arte iritsi da.

XIX. eta XX. mendeetara iritsita, Urmeneta da Igeralde errotan nagusitzen den abizena. Azkeneko Urmenetatarra Marceliano izan zen, eta honek, auzoko bertako Olazar baserriko Klara Iñurritegirekin ezkonduta, 1906an hartu zuen errotaren jabetza. Ez zuten oinordekorik izan, eta Klararen iloba Benito Iñurritegi (1918) jaso zuten etxean hilabeteak zituela.

Hark eman zion jarraipena errotari, Manoli Beristain emaztearen laguntzaz –Benitok fabrikan egiten zuen lan

GOIBERRI 13

GARAI BATEAN

arratsaldeko erreleboz–, eta haien seme-alabak dira gaur egungo jabeak.

Azken errotariak Ez dira oraindik urte asko Igeralde errotak lan egiteari utzi ziola.

Auzotarrek gogoan dute artoa eramaten zuten garaia, ordainetan Benitori edo Manoliri, ehotakoaren parte bat emanez. Horixe izaten zen, normalean, errotariaren saria, laka (irindutakoaren edo txikitutakoaren portzentaia, gehienez ere %10koa). Pentsu-saltzaileentzako ere lan egiten zuten Igeralden, artoaz gain, baba eta garagarra txikituz. Hauei, xehetutakoaren zatiaz gain, dirutan ere kobratzen zieten.

Atxurra hartu eta errotako beste elementuak zaintzen ere gogoratzen dute Benito brinkolarrek. Olalde inguruko presatik errotaren gainaldeko aldaparo bitartean doan kanala garbitzen, kanalera ura bideratzeko

llabea irekitzen, aldaparoa bera garbi mantentzen, ehotarria eta egurrezko makineria zaintzen ... Izan ere, errotariak ez zuen alea ehotzen bakarrik, bazituen beste lan batzuk ere.

Lan horiei, gainera, turismo-gidariena ere gehitu zitzaien, 1995ean Legazpiko udalarekin sinatutako akordio bati jarraiki.

Errotak bere ateak ireki eta bisitariak hartzen hasi zen.

Benito eta Manolik 2002ra arte egin zuten lan errotan. Azken urteak lasaiak izan ziren lanaren aldetik. Erretiroa hartu zutenean, haien alaba Maria Luisaren senarrak, Pepe Segadek hartu zien erreleboa, etxera ezkondutakoan lanbidea ikasi eta urtetan laguntzaile izan eta gero. Honek ere errotan lan egiteari utzi zion, eta Lenbur Fundazioaren eskuetan utzi zuen familiak. Lenbur arduratzen da harrezkero errotaz, 2007etik, baina IĂąurritegi familiaren jabetzakoa da oraindik.

Bizirik dirau Igeralde errotak, Ogiaren txokoa museoren alboan

P

araje zoragarrian dago kokatuta Igeralde errota, Brinkola erdigunean, auzoko zubi ikusgarrien artean eta Urola ibaiaren ertzean. Ez du garai batean bezala baserritarrentzako alea xehetzen, baina noizean behin martxan jartzen ditu errotarriak, ondoan dagoen Ogiaren Txokoa museoa ikustera joandako bisitariei bere funtzionamendua erakusteko.

Errotaren gainaldean, bidearen beste aldean dago Ogiaren Txokoa, Igeralde-Goena baserrian. Tibur Agirre bertako semea da arduraduna, eta Lenbur Fundazioarekin lankidetzan egiten ditu anfitrioi lanak. Bere etxean kokatuta dagoen museoa erakusteaz gain, martxan jartzen du errota ere. Errota honen 500. urteurrena ospatzeko antolatu diren bezalako tailerrak ere gidatzen ditu noizean behin, eta haurrei ogia egiten erakusten die.

Ogiaren Txokoak errotaria eta ogiaren kontsumoa omendu nahi ditu, elementu garrantzitsuak izan baitira gure historian. Bertan, hazia nola landatu eta jasotzen den azaltzen da hasteko, irina nola lortzen den gero, eta ogia labetik atera arteko prozesu osoa erakusten da. Nekazaritza-tresnak, hazia mugitzen duen errota, ogia erretzen duen labea eta beste elementu asko daude gune horretan.

Errota, bisitaren ezinbesteko osagarri egiten da.

14 GOIBERRI

MOTZEAN

eramaten ditut, eta urtean 2.400-2.500 kilometro egin ohi ditut korrika. Beraz, kalkulatzen dut 70.000 kilometrotik gora daramatzadala. Lesioekin zortea izan dut. Ohikoak izan ditut, baina txikiak.

Behobia 25. aldiz osatu duzu.

Zer dauka berezitik?

Giro ona egoten da, eta ondo antolatuta dago. Ibilbidea ez da samurra, baina ondo prestatuta dago. Eta, batez ere, jendea.

Bide guztian egoten da. Ikusgarria da: batzuk musika joz, besteek platanoekin edo laranjekin itxaroten dizute, ura emanez...

Lotu egiten zaitu, benetan.

1988tik ederki aldatu da, bada.

Arroyo, txapelarekin, Marimurumendi mendi maratoian, Bealak taldeko kideek inguratuta. AIMAR MAIZ

Pello Arroyo Behobia-Donostia 25. aldiz egin duen korrikalaria

«Niretzat saria helmugara irribarre batekin iristea da, ondo bukatzea» Aimar Maiz Beasain Behobiatik Donostiarako lasterketa herrikoia 25. aldiz egin du, aurten, Pello Arroyo beasaindarrak. 1988an hasi zen, eta harrezkero bitan soilik huts egin du. Karrera berezia dela aitortu du, gozatuz korrika egin beharrekoa.

Noiztik datorkizu Behobia-Donostiarekiko lotura?

Lehenengo Behobia orain 27 urte egin nuen. Bitan huts egin dut: urte batean informatika sartu zuten, ez ginen ohartu, eta dortsalik gabe geratu ginen.

Beste batean, pneumoniarekin ezin izan nintzen irten. Batzuetan ezin izaten da.

Gainontzean ere korrikalari ohitua zara zu.

«Behobia-Donostia ez da samurra.

Baina bide guztiko jendea eta giroa ikusgarria da»

Bai, hala da. Goierriko Bi Handiak bi aldiz bukatua dut. Erromako, Parisko eta Islandiako maratoietan ere izan naiz. Islandian ezin izan nuen parte hartu, min hartuta nengoelako, baina Bealak talde osoa joan ginen. Basamortuan ere korrika egin dugu. Donostiako maratoia ere askotan, eta hemengoak: San Silbestre Beasainen, Josetxo Imaz, Idiazabalgo krosa... Aurrean jarritako guztia ia.

Usurbeko Igoera guztiak egindako bakarra naiz, gainera.

Makina bat kilometro izango dira horiek.

Korrika 30 urte daramat. Orain 56 urte dauzkat. Esperientzia pixka bat eta kilometro asko ditut hanketan. Orain kalkuluak

Irten nintzen lehen Behobian 2.800 pertsona ginen. Familiagiro gehiago zegoen. Egia da, azken urteetan, lehengo zerbait faltan sumatu dudala.

Uste dut zenbakiaren bila dabiltzala. Ez dakit zein duten helburua, 40 edo 50.000 partaidera iristea. Baina bakoitzak nahi duena bilatzen du. Eta, izatez, estatuko lasterketa herrikoi garrantzitsuena da.

Denbora ontzera joaten direnetakoa zara? Ala lagun artean igande goiza lasai pasatzera?

Hori beste edozertan bezala da. Denbora batekin hasten zara, eta, jakina... zeure buruaren kontra aritzeko harra sartzen zaizu. Beti saiatzen zara denbora hobetzen. Baina urte batzuk badira, Roberto Iñiguez lagunarekin batera hasi nintzenetik, lasaiago hartzen dudala.

1:23ko denbora egitetik, 1:40ra.

Eta konturatu naiz mutil gazte batek bezala bukatzen dudala.

Dauzkazun urteekin asko oroitu behar da, ez dira alferrik eta.

Zeure burua ondo ezagutzea beharrezkoa dela, alegia.

Horixe. Gaur egun, nik gehiago baloratzen dut karreran irten eta gozatzea, giroa ikusi, paisajeak, jendea... Orain etekin edo onura hori ateratzen dut. Niretzat saria bukatzea da. Helmugara iritsi, eta, irribarre batekin, ‘bihar ere korrika egitera noa’ esan ahal izatea.

GOIBERRI 15

MOTZEAN

Ander Barrenetxeak, Juan Mari Beltranek eta Ane Erregek osatzen dute Juan Mari Beltran hirukotea. GOIBERRI

‘Zur eta lur’ Anduetzan Zegamako Udalak eta Anduetza parketxeak lau kultur jarduera antolatu dituzte elkarlanean datozen asteetarako. Juan Mari Beltranen eskutik Euskal Herriko musika eta soinu tresnak ezagutzeko aukera izango da aurrenekoan.

Iñaki Gurrutxaga Zegama Urtez urte errepikatzeko asmoarekin sortu dute aurten Zegamako Udalak eta Anduetza parketxeak Zur eta Lur egitasmoa. Bi helburu nagusi ditu, Nerea Tauschke parketxeko dinamizatzaileak adierazi duenez: «Batetik, udazkenari begira Zegaman kultur jarduerak antolatzea, eta bestetik, parketxea bera ezagutzera ematea».

Lau dira igande honetan hasi eta abenduaren 19a bitarte Anduetzak hartuko dituen jarduerak. Lehen biak datozen bi aste-

Egitaraua Azaroak 22, igandea. Juan Mari Beltran hirukotearen kontzertua. 19:00etan.

Azaroak 28, larunbata. Arkeologia esperimentala Suhar taldearen eskutik. 17:00etan.

Abenduak 12, larunbata. Marimundukoren ipuin harrigarriak. Lehen saioa 17:00etan, bigarrena 18:00etan.

Abenduak 19, larunbata.

Olentzeroren etorrera eta taloak egiteko tailerra.17:00etan.

buruetan izango dira, eta beste biak Eguberrien aurreko bi larunbatetan. «Jarduera guztiak oso lotuta daude Anduetzan egiten dugun lanarekin».

Euskal herri musika Kantu, doinu, dantza eta soinutresnen bitartez euskal herri musikaren zenbait alderdi erakutsiko dituzte igandean Ander Barrenetxeak, Juan Mari Beltranek eta Ane Erregek. Ospakizun publiko nahiz familiarretan entzun izan diren doinuak joko dituzte, baita berriak ere. Tartean,

alboka doinuak entzungo dira, garai batean Zegamako Altziber Goikoa baserrian aditzen ziren modukoak. Sarrerak 5 euro balio du aurrez, bertan 7.

Azaroaren 28an, San Adriango igarobidean bizi ziren gizakien bizimodua sentitu eta ezagutzeko aukera izango da Suhar arkeologia taldearen eskutik. Abenduaren 12an, Marimunduko –Maitane Aizpurua– izango da gonbidatua, eta abenduaren 19an Olentzeroren etorrera eta taloak egiteko tailerra izango da.

16 GOIBERRI

ORMAIZTEGI

San Andres festak Azaroak 20, ostirala: 17:30: Umeen showa, Muxika egurastokian.

Arratsaldean: Futbito txapelketako final erdia.

19:00: Ander Letamendia Loinazen Gure txistua hitzaldi musikala, kultur etxeko aretoan.

23:00: Kontzertuak gazteeak antolatuta, txosnetan: Sukarra 37, Xaiko eta Egurra Eta Kitto

Azaroak 21, larunbata, Eleganteen eguna: Goizean: Antzezpenak, Anacronicos Recreacion Historica taldearen Mitin sufragista. Egurrezko kalesan paseoak. Herriko denda, taberna zein txokoetan photocalla.

09:30-11:00: Gosari elegantea, XIX. mendeko ukituarekin, Antzi単e okindegian.

12:00-14:00: Pintxo eleganteen II. lehiaketa.

14:30: Eleganteen bazkaria, gazteek antolatuta, herriko plazan.

Bazkalondoren: Bingo herrikoia, XIX. mendeko jokoak, eleganteen dantzaldia eta txokolate beroa.

23:30: Kontzertuak gazteek antolatuta, txosnetan: Stai Zitto eta Guri5!.

MIRIAM LUKI

Azaroak 22, igandea: 12:00: Haurren danborrada.

18:30: Goruntz taldearen saioa, Zubipe kiroldegian.

Azaroak 27, ostirala: 17:00: Umeen kalejira, kiroldegitik herriko plazara.

Ondoren: Umeentzako askaria, Muxika egurastokian.

19:00: Ikurrina altxatzea, suzirien jaurtiketa eta zapia jartzea.

Ondoren: Buruhandiak eta Jundajo txaranga.

Ondoren: Futbito txapelketako finala.

23:00: Kontertuak gazteek antolatuta, txosnetan: Northern Pride, Alerta Gorria eta Ingo Al Deu?.

Azaroak 28, larunbata, Mozorro eguna: 12:00: Jundajo txaranga herrian zehar.

14:30: Mozorroturiko lagun taldeen bazkaria, Zubipe kiroldegian.

17:00: Zezentxoak eta poniak, 14 urtetik beherakoentzat, Zubipe kiroldegi kanpoaldean.

GOIBERRI 17

ORMAIZTEGI

tiduak, Zubipe kiroldegian.

19:00: Kantujira Bentazaharreko Mutiko Alaiak taldearekin.

21:00: Helduen danborradako partaideen afaria, Zubipe kiroldegian.

23:00: Helduen danborrada.

18:00: Mozorroturiko lagun taldeen jaitsiera Elektrotxarangarekin.

20:00: Mozorro lehiaketako sari banaketa, Muxika egurastokian.

20:00-21:00 eta 23:00-02:00: Egan taldearen kontzertua, Muxika egurastokian.

23:00: Kontertuak gazteek antolatuta, txosnetan: DJ Bull

Azaroak 30, astelehena: Goizean eta arratsaldean: Haurrentzako parkea, Zubipe kiroldegian.

Goizean: Txindata musika eskolako txistularien goiz eresia.

11:30: Urmaiz abesbatzak abesturiko meza.

12:00: Udalak eskainitako hamaiketakoa, plazan.

13:00: Herri kirol jaialdia Muxika egurastokian: I単aki Azurmendi eta Joxe Ugarteburu aizkolariak, Joseba Ostolaza eta Urtzi Telleria harrijasotzaileak, eta Leire Astiazaran, Nerea Sorondo, Irati Astondoa eta Alazne Etxaburua trontzalariak.

Azaroak 29, igandea: 11:00-14:00: Haurrentzako parkea, Zubipe kiroldegian. Irizarren eskutik 11:00-14:00: Herriko plazan Ormaiztegiko XIX. Odolki lehiaketa, XVIII. Odolki osagaien azoka eta lehiaketa, Odolkia osagaitzak duten plateren XIV. sukaldaritza lehiaketa.

12:00: Ardo dastaketa, Zumalakarregi kaleko karpan.

Goiz osoan zehar: Euskal Herriko produktuen azoka.

17:00: Eskola kiroleko pilota parMIRIAM LUKI

18 GOIBERRI

ORMAIZTEGI

Urtez urte, elegante XIX. mendean janzten ziren bezala janzten dira asko eta asko Ormaiztegiko Elegante Egunean. Aurten, dantzaldia egingo dute eliza azpiko atarian, eta txokolatea banatuko dute. Denda eta tabernak ere elegante apainduko dituzte.

M.Aranburu Ormaiztegi Ormaiztegiko Elegante egunak 40 urte baino gehiago ditu, baina duela hiru urte hasi ziren Elegante Egun hori beste modu batera ospatzen. Izan ere, 2012an, Zumalakarregi Museoak buelta eman zion ordura arteko elegante esanahiari. XIX. mendera joan zen horretarako, eta garai hartako ohiturak berreskuratzeari ekin zion. Herritarrak mende hartako elegante jantziekin janztea da helburua, horrela, arbasoen bizimoduaren zati bat erakutsiz.

Aurtengo berrikuntza nagusia eleganteen dantzaldia izango da. Bazkalostean bingo herrikoiaren eta XIX. mendeko jokoen ondoren egingo dute.

Bazkaria karpan izango da, eta dantzaldia, berriz, eliza atarian.

Herritarren partaidetza Zumalakarregi Museoko Lurdes Azpiazuk jendearen partaidetza nabarmendu du: «Herritarrek gogoz parte hartu dute.

Baina baita dendek eta tabernek ere. Egitasmoari ilusioz heldu diote askok».

Jendea elegante janzteaz gain, Ormaiztegiko hainbat txokotan ikusi ahalko dira mende hartako nolakotasunak.

«Herria XIX. mendez jantzi nahi dugu; bai, behintzat, herriaren zati bat bai», adierazi du Azpia-

zuk. Dendek, esaterako, lehengo jantziez apainduko dituzte eskaparateak.

Bainuetxea ezagutuz 2013an izan zen lehenengo XIX. mendeko eleganteen bilkura.

Bertan mende horretan burgesek soinean eraman ohi zituzten jantziak aurkeztu zituzten proiekzio bidez. Horren bidez garai hartako giroa gaur egunera ekartzea lortu zuten.

Garai batean Ormaiztegin zegoen bainuetxea ezagutzera eman zuten. Izan ere, antzinan, 1854. urtean, putzuaren inguruan bainuetxe bat eraiki zuten, eta urtean zehar 500 gaixo baino gehiago tratatzen ziren bertan. Egun ez dago bainuetxerik eta hura egon zen lekuan kiroldegia eraiki zuten. «Garrantzitsua da herritarrek bere istoriaren ezagutza izatea», azaldu du Azpiazuk.

Iaz, berriz, photocall bat jarri zuten, atrezzo eta garai hartako autoa ere jarriz. Horrez gain, elegante gosaria egin zuten, eta pintxo eleganteen lehiaketa ere bai. Dudarik gabe, urtez urte eleganteago janzten dira Ormaiztegin.

Iaz herritar asko atera zen XIX. erropak jantzita Ormaiztegiko Elegante egunean. MIRIAM LUKI