Goiberri 272. zenbakia

Goierritarraren eta Otamotzen astekaria

272. zenbakia. 2018ko otsailaren 23a

GOI B ERRI Jose Manuel Bereziartua Gibela transplantatutako urretxuarra

«Transplantatu ondoren mirari gisa ulertzen dut bizirik egote hutsa» 10-11

Gibela transplantatu zioten duela zortzi urte Jose Manuel Bereziartua urretxuarrari; transplante haren atzean dagoen historia kontatzen du barruko orrietan. MIRIAM LUKI

Iñigo Etxeberria 3 Iritzia 4-5 Patin ikastaroa 6 Josetxo Mendia nekazaria 8-9 Goierriko bertso eskola helduentzat 12-13 Ane Negueruela 14-15 Artzeri omenaldia 16-17 Kirola 18 Gabiriako Ostatuko errezeta 19

GOIBERRI 03

KATE MOTZEAn

Iñigo Etxeberria

LegoReggaeren antolatzailea

«Hego Amerika eta Afrika ezagutu nahi ditut»

GOI B ERRI

Liburu bat.

Zein zaletasun dituzu?

Zerk sortzen dizu irribarrea?

Bidaiatzea, kirola egitea, irakurtzea, musika entzutea...

Goierriko txoko bat.

Pelikula bat.

La Mision edo La vida es bella.

Herriko alkate bazina...

«Lehen reggaea buruhausteak kentzeko entzuten genuen, orain sortu egiten dizkigu»

MIKEL ALBISU

Diruz laguntzen duten erakundeak: Udalak: Altzaga, Arama, Ataun, Beasain, Itsasondo, Olaberria, Segura, Urretxu, Zaldibia, Zerain eta Zumarraga

Mikel Albisu Legorreta Lagun artean hasi zen Iñigo Etxeberria (Legorreta, 1990) reggae kontzerturen bat antolatzen. Ondoren, «modu naturalean» sortu zen LegoReggae.

Eta jaialdiak izandako jendearen erantzunak ezustean harrapatu zituen. Orain, bete-betean ari dira antolatze lanetan. «Lehen reggaea buruhausteak kentzeko entzuten genuen eta orain buruhausteak sortzen dizkigu!», dio irribarrez.

Reggae musika garrantzitsua da berarentzat, «gauza asko transmititzen dizkit. Melodia alaiak ditu eta alaitasun hori kritika sozial eta elkartasun letrekin nahasten ditu».

Argitaratzailea: Goierriko Hedabideak SL Zuzendaria: Iñaki Gurrutxaga Kudeatzailea: Josu Iñigo Koordinatzailea: Tere Madinabeitia

Diseinua eta banaketa: Bidera zerbitzuak. Berria Taldea Lege gordailua: SS-1638/2011

Paulina Chizianeren Vientos del Apocalipsis

Musika talde bat.

Ez nuke jakingo bakarra esaten, Tiken Jah Fakoly, Dennis Brown, Bob Marley, Kase O, Doble V...

Abesti bat.

Mikel Laboaren Txoria txori.

Janari bat.

Nire amaren kroketak, piper beteak, arroza eta abar eta abar...

Edari bat.

Kafe on bat.

Oporretarako leku bat.

Hego Amerika eta Afrika ezagutu nahi ditut.

Amets bat.

Askatasuna eta berdintasuna gizabanako bakoitzarentzat.

Naturaltasunak.

Murumendi inguruko pagadiak.

Herritarren arteko elkarbizitza hobetzea izango nuke helburu.

Baina hori herritarrok landu eta hartu beharreko erabakia da.

Legorretan biziko ez bazina...

Gustura sentituko nintzatekeen lekuren batean, jende onez inguratuta.

Egoitzak: Beasain:

Webgunea:

Oriamendi, 32. 20200.

Posta elektronikoa:

goiberri.eus

Urretxu:

goiberri@hitza.eus

Iparragirre, 11 (Kaletxiki). 20700.

Publizitatea:

Telefonoak: Beasain: 943-16 00 56 Urretxu: 943-72 34 08

Bezero arreta / harpidetzak:

607 530 424 – jizagirre@hitza.eus 902-82 02 01 – harpidetza@hitza.eus

04 GOIBERRI

IRITZIA

Joseba Imaz Ganzarain Kazetaria

Urrea balio du

A

zkenaldian zeresana ematen ari da N afa r r o a ko Burlata herria. Festetan xexenak askatu eta kalean gora eta behera ibiltzeko ohiturari buruz herritarrei galde gitea erabaki zuen udalak, eta berriki egin dute kontsulta hori. Eztabaida piztu du galdeketak IruĂąerrian. Zezenei lotutako usadio eta denborapasak aski errotuak baitaude nafarren artean eta normala da halako erabaki batek hautsak harrotzea. Horregatik agian, harrotutako hautsen artean, arreta handirik piztu gabe pasa da Burlatako herriko etxeak berriki hartutako erabaki bat: jolaslekuen inguruko kale ohar edo afitxak aldatzea.

Azken urteotan ia konturatu gabe zabaldu zaizkigu auzo eta kaleetan halako ohar eta seinaleztapenak. Haurrei bizikletan ibiltzea edo futbolean jolastea debekatzen dieten kartelak dira. Herriko kale, plaza, arkupe eta parke jakin batzuetan jarri izan dituzte, haur eta gaztetxoen jolasek gainerako bizilagunengan sor dezaketen ustezko

arriskua eta deserosotasuna mugatzeko edo.

Burlatako herriak hartu duen erabakiaren arabera, lehen prohibido jugar edo jolastea debekatua esaten zuten afitxen lekuan, errespetuz jolasten gara/ jugamos y respetamos izeneko beste batzuk jarri dituzte orain. Debekua altxa dute gune horietan, nolabait esateko, baina herritarrei gogorarazi diete gainontzeko bizilagunei eragozpenik sortu jabe aritu behar dela espazio publikoan.

Pentsatzen jarrita, erabat zentzuzkoa dirudi erabakiak.

Haurren obesitateaz, bizitza sedentarioaz, umeen imajinazio faltaz, mugikor eta bideo kontsolen diktaduraz eta halakoez hain arduratuta bizi garen garai hauetan, kontraesan ulertezina delako haurrei kalean jolasteko aukera hainbeste mugatzea.

Badakit gure populazioa, adinari dagokionez behitzat, gero eta zaharragoa dela. Zahartzaroan kokatzen dugun biztanlegoa nagusitzen ari dela demografia piramidean. Gero eta garrantzi handiagoa aitor-

tzen diogu oreka mantendu eta heldu eta adinekoentzako kale eta auzo lagunkoiak egokitzeari. Eta hala behar du. Baina hortik kale kantoietan futbolean edo pilotan jokatzea debekatzera, tarte handia dago. Oreka hori bilatzeko, debekua baino, agian hezkuntza eta formazioa bezalako armak erabiltzea egokiagoa izan daiteke. Eta hori gizarte osoaren ardura da.

Gogoan dut mutiko kozkorrak ginenean kaleetan izan ohi genuen xextra. Pertsona hel-

duak ( jubilatuak esaten genuen orduan) urduri jartzen ziren espaloiean beren ondotik bizikletan pasatzen ginenean.

Beldur izaten, noiz bizikletarekin jo eta lurrera botako eta hala adierazten ziguten. Askotan arrazorik ez zitzaien falta, batetik bestera ziztu bizian joaten ginen eta.

Baina garai hartan errepidean ez zegoen bizikletekin gaur izaten dugun errespeturik – oraindik badago zer hobetua–, eta karreterara ez zegoen irteterik. Ezta pentsatu ere! Gaur egungo ikuspegitik zaila da debate hura ulertzen. Batetik, bizikletan ibiltzeko espazioak garatu direlako gure herri eta auzoetan eta, bestetik, ziur asko guztiok (oinezko, gidari eta txirrindulari) kultura garatuagoa dugulako espazio publikoan mugitzeko garaian. Eta bizikidetza urbanoa erraz eta orekatuagoa da gaur egun, zorionez.

Badut esperantzarik kaleetako jolas lekuekin ere gauza bera gertatuko den. Kaleetan haur eta gazteak jolasean egin ahal izateak badakar arazoren bat edo beste. Hala da. Tartean eraikin publikoren bateko kristalen bat edo beste haustea, esate baterako. Baina kaleetan haurrak jolasean ikusteak, herriko gainontzeko haur, gaztetxo eta, oro har, herritarrekin kontaktuan, horrek urrea balio du. Hautsitako kristal guztiekin alderatuta, izugarrizko balioa.

GOIBERRI 05

IRITZIA

Asteko irudia

Josu Maroto

‘Bere’ Gaurko alean, Jose Manuel Bereziartua Bere-ri elkarrizketa egin zaio gibela transplantatua duelako, baina Josu Marotok txoko honetatik «bizilagun eta karikaturagile moduan omenalditxoa» egin nahi dio.

Gure eguneroko «multipantailak» ematen digun informazio jarioaz nekatuta, bertako eta kanpoko miserietatik ihesi, oraingoan txikitasunaren handitasunaz hitz egitea pentsatu dugu. Zutabe hau idaztea dagokigun bakoitzean berdintsu ibiltzen gara, zertaz arituko garen ezin erabaki. «Azken aldian herriko martxaz erabat deskonektatuta nabil», aipatu izan dugu maiz. Goizean Donostira abiatu eta iluntzera arte ez dugu herria zapaltzen; horrela egunero. Gogoan dut Bilbon ikasten emandako urteetan antzeko sentsazioa izaten nuela, urteek ordea beste ikuspuntu bat eman didate. Orduan faltan ere ez nuen somatzen, orain, aldiz, pozik esan dezaket gustuko dudala herriko bizitza. Eskertzen dudala laneko zurrunbilotik irten eta bertako lasaitasunera eskapatzea, auzokideekin topo egitea eta dendari edo tabernariekin solasean aritzea. Globalizazioaren kontzeptua makina bat aldiz entzun dugu azken hamarkadan. Izan dituen eraginen artean kontuan hartzekoa da gure bizimoduetara ekarri duena. Dena eroso, azkar eta

merke nahi dugu. Eta, zintzo hitz eginda, denok erori gara joko horretan. Hasierako hariari tiraka, herriko bizimodu horretaz gehien gustatzen zaidan gauzetako bat bertako saltoki eta zerbitzuetan kontsumitzea da. Aitortzen dut azken urteetan hartutako ohitura dela hau, baina inoiz ez da berandu. Negozio txikiek egiten duten ahaleginari errekonozimendu txiki bat ere bada hau. Elkar zainduz bizitzeko beste eredu batzuk eraiki daitezkelako.

Iraia Oiartzabal

bat eta

«Eta zergatik ez zoaz Donostiara bizitzera?», galdetzen didate askotan. Ez dut nahi. Legazpin bizi nahi dut. Baina momentuz, behintzat, lo-herria da niretzat. Jai dudanean gustatzen zait erosketak egitera joatea, nire karroarekin gora eta behera ibiltzea, etxetik atera eta 10 minututan egin ahal nezakeena ordu betean egitea. Batekin eta bestearekin hitz egin, hiriaren inpertsonaltasunetik gehien faltan botatzen dudana hori da. Egia da nire erosketa horiek basikoetara mugatzen direla: hozkailua eta despensa bete, eta kitto. Bestelako saltokiak gutxitan zapaltzen ditut, nola ba herrira itzultzean dena itxita badago? Baina ezin dut ukatu herriko saltokiek, borrokalari txiki horiek, badutela meritu handia.

Kalitatean eta zerbitzuan dago gakoa: praken tailarekin zalantza badaukat, Ibanek sorta bat etxera eramaten utziko dit; nire dekorazioko elementuak gustu handiz pertsonalizatuko dituzte Rutheko neskek; eta garbigailua matxuratzen bazait, Jesus etorriko zait etxera txantxak egiten. Ez dut herrian nahi beste kontsu-

bat

Nagore Belastegi

mitzen, baina argi daukat Legazpin bizi nahi dudala. Bizi, ez bakarrik lo egin. Gure herria bizia izateko ezinbestekoak dira saltzaile txikiak. Iraiak Bilbo gogora ekarri duenez, pasadizo bat kontatuko dizuet: Deustun bizi nintzen ni eta etxean nengoela lagun batek gauza bat eman behar zidala eta, etxeko zapatiletan jaitsi nintzen. Jendearen begirada salatzaileak ikusita konturatu nintzen hiriak eta herriak ez direla berdinak. Gora herriak!

06 GOIBERRI

MOTZEAN

Ederrenan dozena pare bat haur elkartzen dira larunbat goizetan bi taldetan banatuta patinekin ibiltzen ikasteko. T. MADINABEITIA

Patinak modan daude Urretxuko Ederrena pilotalekuko zorua irristaketa pista bihurtzen da larunbat goizetan. Dozena pare bat haur patinatzen ikasten ari dira udalak antolatutako ikastaro batean. Patinekin ibiltzen umetan ikastea hobea dela dio irakasleak.

Tere Madinabeitia Urretxu Patinak hanketan, kaskoa buruan eta era guztietako babesgarriak belaunetan, eskumuturretan eta ukondoetan. Dozena pare bat haur dira, eta bi taldetan banatuta, patinatzen ikastera joaten dira larunbat goizetan horrelako itxurarekin, Urretxuko Ederrena pilotalekuan herriko udalak antolatutako ikastaroetara. Zerki Kirol Zerbitzu enpresako Iker Mujika ari da irakasle lanak egiten, bera ere patinen gainean jarrita.

Patinatzea beti modan dagoen jolas jarduera da, eta patinak oso opari estimatuak dira, batez ere haurren artean. Kirola

Patinatzeak oreka garatzen eta gorputzaren armonia mantentzen laguntzen du Patinen gainean ibiltzea ikasi egin behar den zerbait da, ez delako berezkoa

ere bada, eta bere praktikak eskatzen dituen mugimenduek eta ariketek oreka garatzen eta gorputzaren armonia mantentzen laguntzen dute.

Patinetan ikastea Baina patinen gainean ibiltzea ikasi egin behar den zerbait da, ez delako berezkoa. Horretarako antolatzen dituzte ikastaroak Urretxun azken urteotan eta aurten izena haurrek besterik eman ez badute ere, besteetan helduak ere izaten dira.

Iker Mujika irakasleak berak ere heldutan ikasi zuen patinekin ibiltzen, eta umetan ikastea hobe dela dio, haurrak askoz

ere bizkorragoak eta malguagoak direlako, baita ausartagoak ere gehienak. Hala ere, erorketak izaten dira adin guztietan, eta ausart txiki horiei erortzen erakutsi egin behar zaie, min har ez dezaten: ÂŤErortzen... eta zutitzen, beldurra kentzen azken fineanÂť, azaldu du Mujikak.

Horixe da Urretxuko ikastaroetan erakusten dutena, eta horretarako jolasaz eta jokoaz baliatzen dira: sokak, baloiak, konoak... Segurtasuna eta konfiantza hartzen dute haurrek, frenatzen ikasten dute, abiaduraz gozatzen, taldean patinatzen... Gustura ibiltzen dira.

GOIBERRI 07

PUBLIZITATEA

08 GOIBERRI

GURE LURRA

Kaletik baserrira 45 urterekin langabezian geratu, eta bere ametsa egi bihurtzea erabaki zuen Josetxo Mendia beasaindarrak. Formazioa jaso eta Zegamako Altzibar baserria erosita, nekazari lanetan dabil azken sei urteetan.

Josune Zarandona Zegama Zegama herrira iritsi aurretik, bide bazterrean ezkerretara dago Altzibar baserria. Edo baserriak, plurala erabilita. Izan ere, eraikin berean hiru bizitoki daude, izen berarekin: Altzibar.

Garai hobeak ezagututakoak izango dira seguruenik Altzibar baserriak, gaur egun hiruetatik bakarra baita bizitokia. Gainontzekoak, hala ere, ez daude abandonatuta. Horietako bat, bide bazterretik hasita lehena, Beasaingo Josetxo Mendiak erosi zuen orain sei urte, bere ametsa egi bihurtzeko.

Nekazaria da Mendia orain sei urtetik hona. Hori dio berak.

Baina aurretik, bere bizitza oso bestelakoa izan da. «45 urte egin nituen arte galdaragile izan nintzen Idiazabalgo tailer batean», azpimarratu du. Tailerrak ateak itxi behar izan zituen krisiaren ondorioz, eta langabezian geratu zen Mendia.

«Nekazaritza beti izan dut gustuko, niretzako aukera bat izan zitekeela pentsatu nuen, eta aurrera egitea erabaki nuen», kontatu du.

Nekazaritzarako zaletasuna nondik datorkion galdetuta,

erantzuna beti da bera: gustuko izan duela betidanik. Mendia kaletarra da jaiotzez, baita bere familia ere, ez du inoiz baserriarekin zerikusirik izan. Baina erakarpen hori beti egon da hor.

Bizitzako apustua Nekazaritzaz ezer gutxi zekienez, lehendabiziko pausoa formazioa jasotzea izan zen.

«Fraisoron ikastaro trinko bat egin nuen». Bitarte horretan, erosteko edo alokatzeko lursail bila hasi zen. «Gipuzkoan oso zaila da, ezinezkoa ez esatearren, erosteko edo alokatzeko

lursailik aurkitzea», dio. Azkenean, Altzibar baserria eta haren lursailak erosteko aukera sortu zitzaion eta aurrera egitea erabaki zuen. «Ez zen erabaki erraza izan, apustu erraldoi bat izan zen. Baina 45 urterekin langabezian geldituta, pausoa emateko unea zela erabaki nuen», azpimarratu du.

Behin ikastaro trinkoa amaituta, praktikak egin zituen Astigarragako Lizardi baserrian.

«Badira 16 urte ekologikoan aritzen direla Lizardin. Hantxe ikasi nuen dakidan gehientsuena», esan du. Praktikak egin bi-

GOIBERRI 09

GURE LURRA

Mendia Zegaman dituen sailen aurrean. JOSUNE ZARANDONA

tartean, martxan jarri zuen Altzibargo bere baratzea, 2012an.

Urte bete beranduago Beasaingo azokan hasi zen bere produktuak saltzen. Hasieran dena berria zela berarentzat aitortu du, eta orain, urteak pasata, beste segurtasun batekin aritzen dela lanean. «Formazioa izatea bezain garrantzitsua da norberaren lurrak ondo ezagutzea —zenbat eguzki jasotzen duen, zer hezetasun maila daukan...— baita dauden gaixotasunak ezagutzea ere», gehitu du.

Mendiak hasieratik garbi izan zuen ekologikoan arituko zela.

«Beste eredu batzuk ere ezagutu nituen, baina ez ninduten bete», dio. Ekologikoa biderik garbiena eta zuzenena dela sinisten du. «Kimikoak erabiltzeak osasun arazoak sortu ditzake kontsumitu ostean, eta gainera, lurrari ere kalte egiten diote». Produktuak ekologiko bezala saldu ahal izateko ziur-

«Kimikoak erabiltzeak osasun arazoak sor ditzake, lurrari ere kalte egiten diote» «Jendearen erosketa ohiturak aldatu behar dira.

Oraindik lan asko dago egiteko» Josetxo Mendia Nekazaria

tagiri baten jabe izatea beharrezkoa da. «Ni ENEEK elkarteko kide naiz, eta gutxienez urtean behin ikuskaritzak egitera etortzen dira baratzeetara».

Gaurko ereduak ezbaian

Negua oso euritsua izaten ari da eta uztan eragin zuzena izango du guraldia ere faktore erabakigarria da nekazaritzan. Uzta ona ala txarra izan, bere esku izaten da askotan. Mendiak dioenez, aurtengo negua oso euritsua izaten ari da, eta horrek eragin zuzena izango du udaberriko uztan.

Abendutik hona euri asko bota du. «Urtarrilaren amaieran soilik izan ditugu lau egun jarraian lehorretik. Azken hiru hilabeteetan urte erdian bota beharreko euria bota du», esan du Mendiak.

Euriaz gain, eguzki falta ere «ikaragarria» dela dio, ondorioz, landareak ez dira behar bezainbat hazi, ito egin dira, usteldu...

Lurra busti-bustia dago eta ez dago ezer egiterik momentuz.

«Lurra horren bustia dagoenean ezin da ukitu, ezta erein ere, lurra zanpatu egiten baita». Ondorioz, udaberriko uzta ere beranduago iritsiko da aurten.

E

Beste baldintza batzuk betetzea ere beharrezkoa da ekologikoan aritu ahal izateko, kimikorik ez erabiltzea horietako bat, noski. Bestalde, Mendiak ereiten dituen landare edo hazi guztiak ere ekologikoak dira, «edo bestela gure landareetatik eratorritakoak». Lurrari ez zaio atsedenik ematen urte guztian, etengabe ereiten da.

Errotazio sistema erabiltzen du Mendiak: «Honek esan nahi du ez garela modu intentsiboan aritzen, lurra ez pobretzea eta biodibertsitatea mantentzea lortzen dugu modu honetan».

Mendiak 45 bat barietate

landatzen ditu orotara bere baratzeetan. Barietate horietako batzuk lan gehiago ematen diote lurrari beste batzuk baino, «tomateak, pepinoak... adibidez asko nekatzen dute lurra, lekaleek nitrogenatu egiten dute, eta barazki hostodunak erdi bideko zerbait direla esan daiteke». Batak eta besteak txandaka landatuz lurraren oreka bilatzea da, hortaz, errotazio sistemaren helburu nagusia.

Bere produktu ekologikoak hiru bide ezberdinetatik saltzen ditu gero, Mendiak. Beasaingo azokan postua jartzen du astero, Beasaingo Andramendi ikastolari barazkiak saltzen dizkio Ekolapiko proiektuaren barruan, eta Ordiziako kontsumo taldeko hornitzailea ere bada.

Azoken etorkizunari buruz galdetuta, etorkizun ilunik ez diola antzematen aitortu du, baina eredua aldatzearen beharraz aritu da. Beasainen, adibidez, hilean behin larunbatetan ere azoka jartzen dute, «gazteei, lanean dauden horiei ere aukera bat emateko». Bestalde, jendearen erosketa ohiturak aldatzeko beharra ere badagoela dio, «ekologikoa eta bertako produktua kontsumitzeko kontzientzia sortu beharra dago». Oraindik «lan handia» dagoela egiteko uste du.

Kontsumo taldeak nekazarientzako beste alternatiba oso eraginkor bat direla uste du, zentzu askotan. «Segurtasuna ematen dute, ereiten duzun hori salduta duzula jakitearen segurtasuna», azpimarratu du.

Etorkizunean urratu beharreko bidea hortik irudikatzen du Mendiak. Bera hasi da jada.

10 GOIBERRI

ELKARRIZKETA

MIRIAM LUKI

Jose Manuel Bereziartua Gibela transplantatutako urretxuarra

«Transplantearen ostean mirari gisa ulertzen dut bizirik egote hutsa»

GOIBERRI 11

ELKARRIZKETA

Miriam Luki Urretxu Jose Manuel Bereziartua Bereri (Urretxu, 1963) gibela transplantatu zioten orain dela zortzi urte. Hondatutako gibelaren ordez beste bat jarri zioten eta «hari esker bizirik» dagoela dio.

Bizikletan ibiltzen da, margotu egiten du, kazetari lanak ere egin izan ditu. Bizitza normala egiten du.

Otsailaren 27an Transplanteen Nazioarteko Eguna izango da. 2017an Araban, Bizkaian eta Gipuzkoan 282 herritarri organu transplantea egin zieten; gehienak, giltzurrun transplanteak izan ziren. Azken hamar urteetan 2.494 transplante egin dira. Donazio tasa 70,3 emailekoa da milioi bat biztanleko.

Transplante bakoitzaren atzean historia bat dago. Jarraian dator Bereziartuarena.

Non hasten da zure transplantearen historioa?

Haurra nintzela aldaka gaizki neukan eta hainbat ebakuntza egin zizkidaten. Odol-transfusio batean hepatitis AB sartu zidaten. Garai hartan ez ziren egun bezala ebakuntza geletako baldintzak zaintzen. Egia esateko, sekula ez nion kasu gehiegirik egin hepatitisari, baina denborarekin gaiztotu egin zen.

Gaztetan, astakeriarik egin ez nuen arren, bolada batean ez nintzen behar bezala zaindu.

Ez nintzen medikura joaten, banekien hepatitisa nuela eta azkenean, 45 urte inguru nituenean gaixotasuna asko konplikatu zen.

Zer gertatu zen?

Gibelak, gaizki badago ere, ez du abisatzen. Nirea oso zigortuta zegoen, zirrosia nuen. Bestelakoan ongi nengoen, arnasa ondo, bihotza ondo... Gibelak, ordea, ez zuen ongi funtzionatzen eta hori jartzen hasi nintzen, ahul sentitzen.

Nireak bueltarik ez zuela esan zidaten eta transplante bat behar nuela. Beste gauza batzuk pilatu zitzaizkidan garai hartan; lanik gabe geratu nin-

tzen eta albistea gogorra izan zen.

Zer sentitu zenuen?

Mundua gainera etorri zitzaidan. Egun transplante bat ez da garai batean bezain latza. Gurutzetan egingo zidaten, Bizkaian. Han egiten dituzte penintsula iparraldeko guztiak.

Ordurako 800 bat eginak zituzten eta eskarmentu handia zuten.

Aurretik uste asko dituzu, benetakoak diren edo ez jakin ez arren. Transplante bat gaurgaurkoz nahiko segurua da, ongi aterako denaren probabilitatea handia da.

Zeintzuk izan ziren epeak?

Itxaron zerrendan sartu ninduten. Zure egoeraren arabera kokatzen zaituzte zerrenda horretan. Premia latzena duena, beranduago etorri arren aurrerago jarriko dute zerrendan.

Ni bestela ongi nengoen eta itxaroteko aukera nuen. Itxaron zerrendan zaudela emaile egoki bat agertu behar da; odol mota berbera, antzeko ezaugarriak eta gorputzaren tamaina ere garrantzitsua da.

Nolakoa izan zen itxaronaldia?

Nahiko lasaia. Azkenean denera ohitzen zara. Orduan bikotekidea nuen eta Idoiak asko lagundu zidan. Dena prestatzeari ekin genion, jendea bilatu genuen laguntzeko. Izan ere, transplantea egiteko deitzen dizutenean ezin duzu «bihar noa» esan eta deia bat-batekoa da.

Froga asko egin zizkidaten itxaron zerrendan nengoela.

Tarte horretan medikuari arnasa hartu behar nuela esan nion eta haren baimenarekin mendira joan nintzen astebetez bakarrik. Ongi sentitzen nintzen eta behar nuen. Redesera joan nintzen, Asturiasera, eta han otso artean ibili nintzen. Itzultzean etxean zain egon nintzen.

Halako batean Gurutzetatik deitu zizuten arte.

Bai. «Emaile bat dago, Gurutzetara etorri», esan zidaten telefonoz beste aldetik. Lagunak

ohartarazita genituen eta haietako batek Durangoraino eraman ninduen, Bizkaian. Bidean, baina, galdu egin ginen eta Debaraino iritsi ginen jainkoaren inguruko solasaldi batean murgilduta geundela. Durangon neskalagunak jaso ninduen eta elkarrekin joan ginen Gurutzetara.

Itxaronaldiak zenbat denbora iraun zuen?

Hiru hilabete. Zorte handia izan nuen. Emaile bat dagoela esan ahal dizute, azken unean arazoak sortu eta bertan behera utzi transplantea. Gerta liteke, baita ere, ebakuntzarekin hasi, arazoak sortu eta anestesiatik transplantea egin gabe itzartzea.

Ospitaleratu ninduten eta mediku bat etorri zitzaidan.

Biharamuneko goizeko bederatzietan hasiko zela ebakuntza. «Bilbotarra zara?», galdetu zidan, nik ezetz eta orduan anestesia jarri beharko zidatela esan zidan txantxetan. Bitxia egin zitzaidan ebakuntza gelan ere, ni hil ala biziko egoera batean egon, eta hango profesionalak egunerokoaz hitz egiten entzutea. Transplante bat haientzat eguneroko lana zen.

«Transplante bat gaur-gaurkoz nahiko segurua da, ondo ateratzeko aukera asko dago» «Barrutik eskertuta nago Osakidetzarekin, emailearekin eta haren senideekin»

Esnatu, eta zer?

Ebakuntzak zortzi ordu iraun zuen. Esnatu nintzenean amaginarreba ikusi nuen eta biok hilda geundela edota ebakuntza ongi atera zela pentsatu nuen. Eta berpiztu izanaren sentipena izan nuen.

Ebakuntza ondoreneko lehenengo egunetan dena lausoa izan zen.

Aitzitik, gibel berria zenuen.

Halako egoeran bi muturrak daudela esango nuke. Ezer berezirik ez duzula sentitu edo tope sentitu duzula dena. Hil ala biziko ebakuntza batetik irtenda edozer gauza.

Emailearen senideekin komunikatzea bururatu al zaizu inoiz?

Egia esan ez, protokolo bat dago gainera. Ez diot buelta asko eman. Bizirik nago eta esker ona sentitzen dut barru-barruan. Eskertuta nago emailearekin, haren senideekin eta Osakidetzarekin ere.

Azalduko zenuke Osakidetzarena?

AEBtan, esate baterako, transplantatzen duten gibela ez dute kobratuko, baina ebakuntza bai. Gurean, 150.000 euro balio duen ebakuntza bat doan egiten dizute. Osakidetza kritikatu dezakegu, alabaina zer dugun ez dakigu. Mekanikoa ematen du organu bat atera eta beste bat jartzea, magia trikimailu bat; medikuntzan egongo da zailagoa denik, transplante bat ez da erraza halere.

Ni orainidik harritu egiten naiz, emaile bat dago, haren senideak daude, zirujau bat dago, bere lantaldea egunerokoari buruz hitz egiten dago eta guzti-guztiek bizirik egon nadin lagundu dute. Orduan, giza pertsonok onena egiteko gaitasuna ere badugula konturatzen naiz.

Zain daudenei zer esango zenieke?

Jarrera positiboa oso garrantzitsua dela. Nik bizitza normala egiten dut, bizikletan, igerian, margotu egiten dut... Transplantearen ondoren, mirari gisa ulertzen dut bizirik egote hutsa.

12 GOIBERRI

ASTEKO GAIA

Bertsoekin gozatuz Goierriko helduen bertso eskola lehenengo urratsak egiten hasia berria da.

Bertsoarekin gozatzeko helburuarekin, dozena bat lagun elkartzen da asteazkenero Ordiziako Dorretxean. Izena eman daiteke oraindik ere.

Loinaz Agirre Ordizia Ikasteko ez da inoiz ere berandu; eta bertsoak osatzen ikasteko ere ez. Goierriko Bertsozale Elkarteak Goierriko helduen bertso eskola jarri du martxan eta dozena bat goierritar elkartzen dira asteazkenero, 20:30etik 21:30era, Ordiziako Dorretxean, hitzarekin, errimarekin eta doinuarekin jolasean, bertsoarekin gozatuz.

Ainhoa Mujika bertsolariak gidatzen du taldea. «Goierriko

Bertsozale elkartea sortu berria dugu, errelebo aldaketa bat egon da antolakuntzan, eta asmoen artean bazen helduen bertso eskola sortzea. Baina frente asko geneuzkan irekita, eta orduan ez genion heldu», adierazi du. Hala ere, Xanti Salceda, Igor Sarasola eta Asier Muñagorri ordiziarrak Ainhoa Mujikarengana joan ziren: «Esan zidaten astean behin elkartzen zirela beraien artean eta gustatuko litzaiekeela nor-

bait gidari bezala edukitzea.

Momentua izan zitekeela pentsatu genuen, eta deialdi zabalxeagoa egitea pentsatu genuen».

Uste baino jende gehiago Mujikaren harridurarako, ez zuten uste hainbeste jende animatuko zenik. «Asmoa zen, besterik animatzen ez bazen ere, Salcedaren, Sarasolaren eta Muñagorriren eskariari erantzutea eta hirukotearekin

hastea. Baina gero ikusi da jende gehiago animatu dela».

Adin desberdinetako dozena bat lagun inguru elkartzen dira: «Goierri osorako egin zen deialdia, baina gehienak Ordiziakoak dira».

Bertsozaleak dira guztiak, gehienak aurretik bertso eskoletan ibili gabeak. Baina «bertsozalea zaren aldetik bertsoaren egitura zein den badakizu gutxi gorabehera», diote hiru ordiziarrek. Hori dela eta, lehe-

GOIBERRI 13

ASTEKO GAIA

nengo egunetik bat-batean bertsoak botatzen jarri zituen irakasleak ikasleak. «Ez dira zerotik hasi. Ideia bat bazuten.

Bazekiten bertsoa egiten», dio Mujikak.

Helburu desberdinak Dena den, helduen bertso eskolako kideek helburu desberdinak dituzte. Salcedak, Sarasolak eta Muñagorrik, esate baterako, bat-batean arinago aritzea eta bertsoak zuzenago osatzea dute, «gutxienez puntuka aritzeko gaitasuna hartzea». Ane Ormazabali bertsoa betidanik gustatu izan zaio, baina «orain ikasteko gogoarekin nago; probatzeko gogoa daukat, ezer serio bezala hartu gabe. Bakoitzak ahal duena egiten du, baina elkartzea polita da».

Julene Otegik, berriz, «helburu sozial» bat du: «Ni berez Mungiakoa naiz, bizkaitarra.

Beasainen hasi nintzen azaroan lanean eta Ordizian bizi naiz. Bertsozalea aspaldidanik izan naiz eta nire helburu nagusia herrian integratzea da, eta zer hoberik giro euskaldun baten bueltan hori lortzea baino.

Ideala da».

Ordubeteko saioa egiten dute astean behin, eta bertso saio ororen gisan, agurra kantatuz hasten dute eskola. «Hasierako agurra izaten da etxeko lana. Agurra idatzita ekartzen dute eta txandan-txandan abesten dute». Horrezaz gain, «saiatzen naiz astean doinu bat edo bi ekartzen. Errima kateren bat osatzen, edo errima jolasen bat, oinak, puntu erantzunak, bukaerak, gairen bat, hitzak... Oraindik zortziko txikian ari gara batez ere». Ikasleek diotenez, «norberak bota behar duenean ezin etorri ibiltzen gara, besteak bota behar duenean errazago etortzen dira ideiak». Momentuan mikrofonorik gabe aritzen dira kantuan.

«Erratzen bat bada, baina oraindik ez dut atera. Momentuz eserita kantatzen dugu».

Lanerako konfiantza giroa lortu dute hasiera-hasieratik, eta irakaslearen esanetan, «oso gustura nago jendearen ausardiarekin eta lehenengo egunetik lotsarik gabe ari direlako kantuan».

Julen Agirre ere iritzi berekoa da: «Ni harrituta nago jendearen aurrean nola kantatzen dudan ikusita. Lehenengo unetik jarri gintuzten kantari eta nik neure burua ez nuen imajinatzen kantatzeko gai. Baina giroa badaukagu taldean, lotsarik gabe kantatzekoa. Ondo bota edo gaizki bota, konfiantza giroa dago. Erraz lortu dugu konfiantza giroa».

Talde irekia Helduen bertso eskolako taldea irekia da eta interesa dutenek goierrikobertsozaleelkartea@gmail.com posta elektronikoan eman daiteke izena; 18 urtetik gorakoei zuzendua dago. «Jendea animatu nahiko

Dozena bat laguneko taldea elkartzen da astero helduen bertso eskolan. Etxean idatzitako agurra kantatuz hasi ohi dira. LOINAZ AGIRRE

«Ez dira zerotik hasi.

Ideia bat bazuten.

Bazekiten bertsoa egiten» Ainhoa Mujika Irakaslea

«Bertsozalea aspaldidanik naiz eta nire helburu nagusia herrian integratzea da» Julene Otegi Ikaslea

genuke. Lasai asko etortzeko, konfiantza giroa dagoela eta.

Ez gara jende aurrera aterako, momentuz, dena hemen gelditzen da». Hori bai, sagardotegiren batera joateko plana antolatzen ari direla aurreratu dute ilusioz beteta.

Bertsozaleen sarea Hala ere, bertsoak osatzen ikastearekin batera, badu bestelako helburu bat helduen bertso eskolak: «Beraien eskaerari erantzutea da gure helburua, baina beste alde batetik, guri Bertsozale Elkarte bezala, egitasmo honekin iruditzen zaigu bertsozaletasuna ere sustatzen dela. Sare bat sortu daitekeela. Jendea elkarren artean ezagutzea eta bertsozale sare hori eskualde mailan elkarren ezagunago bihurtzea, edozein ekitaldi edo plan dela, noizbait agian beraien laguntza beharko dugulako». Bertso saioetan aulkiak jartzeko, adibidez.

14 GOIBERRI

GAZTEAK

MARKEL IDIGORAS

«Musikarekin mezu bat kontatu arren, norberak interpretatzen du gero» Ane Negueruela lazkaotarra (1994) Nøgen musika taldeko abeslaria da.

Azken urte honetan goranzko bilakaera izan du Donostiako taldeak.

Babeslea

Izaro Insausti Betidanik izan du Ane Negueruelak musika presente bere egunerokotasunean. Umea zenetik du abesteko grina, baina ez du aurrez horrelako esperientziarik izan. Nøgen taldeko abeslaria da lazkaotarra, Lys izeneko lehen diskoan entzun daiteke bere ahotsa.

gun ezagun batek esan zidan abeslari bila zebiltzala.Talde bat sortzeko intentziorik ez genuen hasieran, eta Donostiako Cristina Enean elkartu ginen.

Egun hura izango litzateke nolabaiteko nire lehen hartuemana. Probak egiten hasi ginen eta handik gutxira kontzertu bat lotu zuten.

Donostiako taldea da Nogen, zu, berriz, lazkaotarra. Nola elkartu zineten?

Zuk aurrez abeslari bezala ez zenuen honelako esperientziarik ezta?

Taldeko bi kide abestiak idazten ari ziren eta komunean du-

Ez, hori da, talde baten parte inoiz izan gabe nintzen, asko

GOIBERRI 15

GAZTEAK

jota umetan herriko abesbatzan! Pentsa zenbat denbora igaro den batetik bestera. Esperientziarik gabe abiatu nintzen Nøgenen.

Hiru kiderekin hasi zineten, baina orain bostek osatzen duzue taldea.

Bai, taldea pixkanaka osatzen joan da. Hasiera batean hiruk osatzen genuen taldea: Markel Idigorasek, Alex Irazustak eta nik. 2016ko urri aldera Olatz Cuevasekin elkartu ginen, baxua batuz gure abestietan, gorputz gehiago nahi genuelako.

Azkenik, 2016ko abendu amaieran bateria baten falta sumatu genuen taldea guztiz osatzeko, eta Jokin Gilisagastirekin elkartu ginen.

Izena nondik dator?

Danierazko hitza da Nøgen, Danimarkatik dator, Markel duela hiru bat urte bertan izan zelako.

Biluzik esan nahi du eta horrekin gelditu da azkenean proiek-

tua. Diskoak, berriz, Lys-ek, argia esan nahi du.

Zer transmititu nahi duzue zuen musikarekin?

Abestiekin publikoak gozatzea bilatzen dugu. Musikarekin istorio desberdinak kontatzen ditugu, baina ondoren publikoak bere erara ulertzen du. Hori da musikak duena, zuk mezu bat zabaltzen duzu eta norberak modu batera jasotzen du. Bakoitzak, bere bizipenekin lotuta, irakurketa bat edo beste bat emango dio.

Musika alaia egiten saiatzen gara. Estilo alai horretatik abiatuta, pop eta folk doinuak nahasten ditugu.

Irratiko uhinetan ere entzungai zaudete orain.

Egia esan sorpresa izugarria izan da taldearentzat. Abuztu aldera atera genuen Lys diskoa eta gu zabaltzen saiatu ginen.

Irratirako saltoa eman zuen eta guretzat poz izugarria izan zen.

Irrati bidez, hedatzeko aukera askoz zabalagoa duzu eta benetan harrituta gelditu gara izan duen eraginarekin.

‘Nora’ izan zen lehen single-a irratian. Orain, berriz, diskoko hirurak daude irratian.

Hori da, Nora izan zen gure burua aurkeztu zuen lehen abestia. Hilabete batzuk irratian eta Top Gaztea zerrendan egon ondoren, gainontzeko bi kantak ere jartzen hasi dira. Guretzat ere ondo dator hori, lehen abestiaz gain, besteak ere entzungai badaude, horiek ere gustatzen diren seinale baita.

Zuen lehen diskoa izanik, nola joan zen grabaketa?

Oso ondo, Yon Vidaurrekin aritu ginen Muir Estudioetan grabatzen. Berarekin lan egitea oso erraza egin zaigu, asko irakatsi digu. Jokinek, bateria jotzaileak, badu esperientzia beste talde batzuekin eta lagungarria izan da hori ere guretzat.

Hasierako hiru abestiez gain, beste kantu batzuk ere izango dituzue esku artean ezta?

Zuzeneko kontzertuetan maketako hiru abestiez gain, grabatuta ez ditugun baina garai berekoak edo lehenagokoak diren abestiak jotzen ditugu. Hamabi kanta inguruko errepertorioa dugu. Hori kontuan izanda, disko luzeagoa grabatzen ari gara orain, eta lehenagokoak zein idatzi ditugun doinu berriak ere sartuko ditugu.

Disko berria beraz. Zein momentutan zaudete horrekin?

Orain instrumentuen zatiak grabatzen ari gara, eta hau amaituta ahotsak grabatzeari ekingo diogu. Martxo ingururako guztia grabatuta izatea espero dugu, baina horren ondoren nahasketa lanak datoz. Disko berria, gutxi gorabehera, uda ondorenerako prest izan nahi dugu, datorren Durangoko Azokarako posible bada.

16 GOIBERRI

ERREPORTAJEA

Artzeri omenaldia Beasainen Bihar, 10:30ean, goierritar talde batek Joxean Artze omenduko du Beasaingo Ttiklik gunean.

Asier Zaldua Joxean Artze poetak lagun asko utzi zituen. Baita Goierrin ere.

Horietako batzuk omenaldia antolatu dute biharko. Ekitaldiaren izenburua Joxean: Artze eta emate da. Beasaingo Ttiklik gunean egingo dute, 10:30ean.

Omenaldia 1994an Artzeren Mundua gizonarentzat egina da, baina ez gizona munduarentzat ikuskizunean parte hartu zutenetako batzuk antolatu dute. Ikuskizun hartan Urretxu eta Zumarragako Hits&Fits taldeko kideek Artzeren poema batzuk errezitatu zituzten. Ines Elortza legazpiarrak, berriz, ehule lana egin zuen.

Emanaldi hartan parte hartu zutenetako bat Iñaki Bastarrika idazle eta itzultzaile urretxuarra da. Biharko omenaldiaren

abiapuntua Hits&Fitseko beste kide batek, Pello Biainek, bere blogean idatzi zuen artikulu bat dela esan du. «Artze hil zenean testu bat idatzi zuen eta hortik tiraka omenaldia antolatu dugu».

Parte hartzaileak Mahaian Biain, Elortza, Miriam Luki eta Andoni Salamero (azken bi hauek ere 1994ko ikuskizunean parte hartu zuten) eseriko dira. Lauek Artzeri buruz hitz egingo dute. Olerkari batzuk ere parte hartuko dute.

Gabriel Kortak, Agustin Zamorak, Garazi Solorzanok eta Koldo Zubeldiak, besteak beste.

«Ekitaldi xume bat izango da.

Lagunartekoa», azaldu du Bastarrikak.

Artze artista handi bat izan

zela dio. «Olerkari handi bat izan da. Guretzat, baita maisua ere. Guk 20 urte pasatxo genituen eta gure zaletasun horretan maisua den pertsona bat etorri zitzaigun. Topaketa zoriontsu bat izan zen. Bere ikuskizunean gauza txiki bat egiten lagundu genion: bere olerki batzuk errezitatu genituen, abesbatza bat izango bazina bezala.

Neskak eta mutilak behar zituen olerki batzuk taldean erre-

«Joxean Artze onetsia eta txalotua izan da, baina ez lagundua eta aintzat hartua» Iñaki Bastarrika Antolatzailea

GOIBERRI 17

ERREPORTAJEA

Joxean Artze, Urretxu eta Zumarragako Hits&Fits taldekoekin egin zuen ikuskizunean. GOIBERRI

zitatzeko eta guregana jo zuen».

Berarekin oso harreman ona izan zutela dio. «Lagunarteko giroa eskaini zigun. Lagun bezala hartu gintuen. Bera ezagutzea oso polita izan zen. Gainera, bere bitartez, bere anaia, bere emanaldietan lan egiten zuen jendea... ezagutu genuen».

Solasaldi luzeak izaten zituztela gogoratzen du. «Behin afa-

ri bat egin genuen Santa Barbaran eta goizeko lauetan bukatu genuen. Gai guztiei buruz hitz egiten genuen. Bere ikasleak ginen, baina ez zuen eskola bat muntatu».

Oso esperientzia aberasgarria izan zela dio. «Oso interesgarria izan zen eta esker onekoak izan beharra dugu. Artze mendi bat bezala ikusten dut: mendi horretara joan den bakoitzak esperientzia bat bizi

izan du. Ez naiz bera definitzera ausartzen. Hor dago bere obra.

Lan asko egin zuen, nahiz eta jendeak oso gutxi ezagutzen duen. Azken 30 urteetan egin zuen lana ez da batere ezaguna. Baina hori ez da Artzerekin bakarrik gertatzen, baita Leterekin eta belaunaldi horretako beste batzuekin ere. Gizartean bigarren maila batean gelditu dira».

Hori bai, historiara pasako direla uste du. «Artze klasikoen artean aipatuko dute 100 urte barru. Antologia bat egiten denean, XX. mendekoen artean azalduko da. Artzeren arazoa ez da kalitatea izan, gizarteak beste gauza batzuk lehenetsi dituela baizik. Euskal rock erradikalak gauza onak ekarri zituen, baina baita jende hau bigarren mailara igarotzea ere.

Hori ez zen rockaren errua izan.

Zergatik ez zen bientzako tokirik izan? Gaztetxe batean rocka edo heavya bakarrik sartzen badituzu, tendentzia bat markatzen ari zara».

Ez Dok Amairuko kideek erakusketa iraunkor bat merezi dutela uste du. «Artze eta Lete garrantzitsuak direla esaten dugu, baina Letek ez dauka

museo txiki bat ere Oiartzunen.

Eta Mariasun Landaz zer esan...

Hiltzen denean aitortuko zaio egin duena. Haurrentzako bere liburuak hizkuntza askotara itzuli dituzte, baina gure gizarteak ez ditu bere artistak dion bezainbeste estimatzen. Artze onetsia eta txalotua izan da, baina ez lagundua eta aintzat hartua. Hori hala izan balitz, bere olerkiak atarietan egongo lirateke. Euskal poesiak arazo handi bat du: ez badira kantu bihurtzen, ez dira ezagun egiten».

Poeta musikatuena Artzeren poema asko musikatu dira, baina askok ez dakite bereak direnik. Mikel Laboak Gernika, Gogo eta gorputzaren zilbor-hesteak , Ama hil zaigu , Baztan, Geure bazterrak, Txoria txori, Martxa baten lehen notak eta Zaude lasai musikatu zituen, besteak beste. Benito Lertxundik Zure askatasunagatik borrokatzen banaiz eta Txori ttikia, Antton Valverdek Pisako dorrea, Urkok Usurbilgo eliza, Gontzal Mendibilek Ez zara aske , Erramun Martikorenak Hegoak, Negu Gorriak taldeak Arrano beltza, Txomin Artolak Iragana eta geroan , Oskorrik Iturri zaharretik , Etsaiak taldeak Txoria txori...

Artze poeta musikatuena da eta Txoria txori gehien musikatu den olerkia. Euskaldunon olerki kuttuna.

18 GOIBERRI

KIROL AGENDA

Belaunaldiak batuz, Kilometroak lasterketa Zubiak batuz ari dira lanean Urretxun eta Zumarragan aurtengo Kilometroak festari begira, eta biharko, belaunaldien arteko binakako lasterketa proposatu dute.

Lau kategoriatan banatuta egingo da. Lehenean, Haur Hezkuntzako haurrek hartuko dute parte, 500 metroko bidea egiteko; bigarrenean, LHko 1. eta 4. maila arteko ikasleek 1.000 metroko ibilbidea izango dute; hirugarrenean, 5. mailatik DBH-2ra artekoek 2,8 kilometrokoa; eta laugarrenenean, DBH3tik gorakoek 5,6 kilometrokoa. Bikotean, 20 urteko aldea izan behar dute partaideek.

Larunbata, otsailak 23, 16:30ean, Areizaga-Kalebarren plazan.

ANGEL ELORTZA

Ormaiztegin, aurten ere Sahararen alde Hamabigarren ediziora iritsi da Ormaiztegiko Sahararen aldeko lasterketa herrikoia, Salem Hach Embarek Memoriala. Igandean jokatuko da, Muxika Egurastokitik 11:00etan abiatuta.

Aurreko edizioetan bezala, bi lasterketa izango dira, bata 10 kilometrokoa eta bestea 5,4 kilometrokoa. Ibilbide osoa herrigunean zehar egingo dute korrikalariek. Ez dago adin mugarik parte hartzeko –adingabeek gurasoen baimena beharko dute– eta izen-ematea irekita dago kirolprobak.com webgunean biharko 1400ak arte.

Herri Lasterketaren 9. ligan sartuta dago proba hau.

Lasterketa luzeaz eta motzaz gain, horiek amaitutakoan beste bat egingo da, 600 metroko luzerakoa, testimoniala, 12:15ean hasita.

Sahara-Cross elkarteak antolatutako lasterketa honekin biltzen den diru guztia saharar herriarentzat izango da, eta Sahara Herriaren Lagunak elkartearen bidez helaraziko zaio.

Igandea, otsailak 25, 11:00etan, Muxika Egurastokian.

Izazpin eta Irimon zehar UZ Trail Gaur itxiko da igandean Urretxun eta Zumarragan egingo den UZ Trail mendi lasterketarako izen-ematea. Bi proba izango dira; bat 11 kilometrokoa eta 800 metroko desnibelarekin, eta bestea 22 kilometrokoa eta 1.600 metroko desnibelarekin. Proba motza Izazpitik igaroko da, eta luzea Irimora ere iritsiko da.

Goierri Trail Koparako puntuagarria izango da UZ Trail.

Igandea, otsailak 25, 10:00etan, Areizaga-Kalebarren plazan.

GOTZON ARANBURU

GOIBERRI 19

ERREZETA

Brasatan egindako itsas zapoa MIKEL ALBISU

Osagaiak (2 pertsonentzat) Itsas zapo bat (1.300gr inguru) Txirlak Otarrainxkak Baratxuriak Olioa Piper mina Perrexila

Prestaketa Ikatza piztu eta brasa ondo berotu. Lehenik bero handiarekin arraina alde batetik markatu, buelta eman eta parrila pixka bat igo. 15-20 minutu inguru behar ditu egiten.

Zartaginean olio pixka batekin baratxuriak, txirlak eta zuritutako otarrainxkak egin.

Aurkezpena Bandeja bero batean arraina jarri eta gainetik perrexila, ozpina eta olio frijitua bota. Saltsa berriro zartaginera isuri eta sutan ligatu ondoren arrainari gainetik bota.

Betiko sukaldaritza Gabirian adira zazpi hilabete Juan Carlos Korta ezkiotarrak Gabiriako Ostatu berritua hartu zuenetik. Gabiriako plazan bertan dago ostatua; taberna zabala eta 60 bat lagunentzako prestatutako jangela goxoa aurkituko ditu bertaratzen denak.

Mahaian eseritakoan, berriz, betiko sukaldaritza dastatzeko aukera eskaintzen dute Kortak eta bere lan-taldeak. Brasatan egindako arrainak eta haragiak, zaharrarenak zein gaztearenak, dira bertako izarrak, batez ere itsas zapoa eta txuleta. Plantxan prestatutako txipiroiek ere oso harrera ona izaten dute.

Eguneroko menua 11 euroan eskaintzen dute, eta asteburuko menuak ere badituzte. Astelehena dute atseden eguna.

B