Β.1. ( Νεο)Υ λ ι κές δ ια δ ι κα σίε ς δ ιαμ ό ρ φ ω σ ης των ε δα φών | M an ue l De L a nd a
Το έργο του μεξικανού φιλοσόφου και καλλιτέχνη Manuel De Landa, επικεντρώνεται στην οντολογία του Deleuze (αλλά και στην επανάγνωση φιλοσόφων όπως οι: Baruch Spinoza, Nietzsche, Henri Bergson), και την επαναφέρει μέσα από διαφορετικά θεωρητικά νήματα, εστιάζοντας κυρίως στους κλάδους της επιστήμης και των μαθηματικών. Στο έργο του Χίλια Χρόνια Μη Γραμμικής Ιστορίας (1997), ασχολείται με μια ιστορική και φιλοσοφική ανίχνευση τριών κατηγοριών υλικών: των γεωλογικών, των βιολογικών και των γλωσσικών, παρουσιάζοντας τις ικανότητές τους για συνύπαρξη και διάδραση. Ο De Landa, προσδίδει μια διαφορετική έκφραση στην ύλη, όχι ως παθητικό δοχείο που διαμορφώνεται από κάποιο υπερβατικό κανόνα, αλλά ως διαδικασία εν τω γίγνεσθαι, με εγγενείς αυτομεταμορφωτικές ικανότητες, βασισμένη στην μη-γραμμικότητα και τη μη-ισορροπία. Το έργο του Deleuze, επηρεασμένο από την σπινοζική ρήση, πως «ο νους είναι πάντα ήδη υλικός (ο νους είναι μια ιδέα του σώματος) και πως η ύλη είναι αναγκαστικά κάτι του νου (ο νους έχει το σώμα ως αντικείμενο του)» (Dolphijn & van der Tuin 2012: 48), και η συνεργασία του με τον Guattari, δημιουργεί το γόνιμο έδαφος, πάνω στο οποίο θα δράσουν, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, νεοϋλιστές μελετητές όπως ο Manuel De Landa και η Rosi Braidotti. Το άνοιγμα του Νέου Υλισμού, αποτελεί μια πρακτική και θεωρητική στροφή σε υλικές διεργασίεςi και δυνάμεις που προικίζουν την ύλη με ενδεχομενικότητα και εσωτερική ορμή. Το νέο υλιστικό γίγνεσθαι, είναι πολύπλοκο και περιλαμβάνει πολλαπλές κλίμακες και οντότητες: από τα ανθρώπινα σώματα και τους έμβιους οργανισμούς, έως τα ορυκτά και γεωλογικά υλικά, τις άψυχες και μη ανθρώπινες συνθέσειςii. Έτσι, ο Νέος Υλισμός «κλονίζει τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού» (Witzgall and Stakemeier, 2014: 18), και τις δυαδικές αντιθέσεις, δίνοντας υπόσταση στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ εφήμερων σωμάτων και υλικών, δηλαδή, στην ικανότητα «να προκαλούν παθήματα [to affect] και να παθαίνουν i. Υλικές διεργασίες, που ωστόσο, είναι ασυνεχείς με τον ανθρωποκεντρικό υλισμό του Karl Marx, κατά τον οποίο πηγή αξίας, αποτελεί μόνο η ανθρώπινη εργασία. ii. Επιπλέον, περιλαμβάνει αφηρημένες έννοιες, όπως η φαντασία, η μνήμη, η σκέψη, η σεξουαλικότητα, η επιθυμία, που συμβάλλουν στην δημιουργία υλικών αποτελεσμάτων.
118
