Α. 4.1. Σώμα χωρίς όργα να | Gil l es D el eu ze & Fél i x G uattari
Ο Antonin Artaud, υπήρξε ιδιαιτέρως αγαπητός από τους Γάλλους διανοητές Gilles Deleuze (1925-1995) και Pierre-Félix Guattari (1930-1992), αφήνοντάς τους ως παρακαταθήκη όχι μόνο την έννοια του σώματος χωρίς όργανα, αλλά και μια ιδιάζουσα γραφή, που αποδομεί τη σκέψη μέσα από το αντι-λογογραφικό της ύφος. Οι παράλληλες πορείες σκέψης τους, είναι καταγεγραμμένες σε τέσσερα κεντρικά κείμενα: στο Logique du Sens (1969) του Deleuze, στο κείμενο To Have Done With The Massacre of The Body (1973) του Guattari και στους δύο τόμους του καρπού της συνεργασίας τους, Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια [Capitalisme et schizophrénie]: Αντι-Οιδίπους [L’Anti-Œdipe], (1972) και Χίλια Πλατώματα [Mille Plateaux] (1980). Η υποενότητα, επιχειρεί να χαράξει συρραφές ανάμεσα στην έννοια του Σχο ως ένα αντι-ανατομικό σώμα, όπως διαμορφώνεται από τον Artaud και στην έννοια του Σχο, ως μια σύγχρονη προβληματική με πολιτικές συνδηλώσεις όπως αναπτύσσεται από τους Deleuze & Guattari. Στο έργο του Η Λογική της αίσθησης, ο Deleuze αναλύει την απόπειρα του Artaud να μεταφράσει το ποίημα Jabberocky, του Lewis Carroll. Η συνάντηση Artaud και Lewis Carroll, αποτελεί αφετηρία για την λογική της αίσθησης, «μιας αίσθησης που έχει αίσθηση μόνο σε σχέση με την μη-αίσθηση» (Scheer, 2004: 27), και που συμμετέχει σε μια γεωλογική σύμφυρση βαθών και επιφανειών, όντας περιορισμένη στα βάθηi. Τα πάντα διαδραματίζονται στο θορυβώδες βάθος, τα «πάντα είναι σώμα και σωματικά. Τα πάντα είναι μείγμα σωμάτων και μέσα στο σώμα διεισδύουν και διαπλέκονται» (Deleuze [1969], 1990: 87). Η σύγκριση επιφάνειας-βάθους παραπέμπει σε μια σύγκριση διανοητικής και σαρκικής γλώσσας, ή υγιούς ψυχικής ζωής και σχιζοφρένειας, που πράγματι, κατείχε σημαντικό τόπο στην γραφή του Artaud, αλλά μόνο προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί και να δοθεί έμφαση στην κινητική διαδικασία αυτής της αποσταθεροποίησης. Ομοίως, ο Deleuze, εξηγεί πως τα στοιχεία του βάθους διαπλέκονται με αυτά της επιφάνειας, όταν βρίσκουν διεξόδους για να αρθρωθούν - για παράδειγμα, συχνά γίνονται φωνές όταν συναντούν την κοιλότητα του στόματος. i. Το κείμενο του Deleuze θα δεχθεί αυστηρή κριτική από την Paule Thévenin. H φίλη του Artaud, αντιλαμβάνεται με βάση το κείμενο την σύνδεση του Carroll με ένα επιφανειακό πλαίσιο της αίσθησης, και τον περιορισμό του Artaud στα βάθη της σχιζοφρένειας. Τονίζει πως ο Artaud, ουσιαστικά δεν μετέφρασε ποτέ το ποίημα με όρους τυπικής μετάφρασης, αλλά το ιδιοποιήθηκε προσθέτοντας δικά του στοιχεία σε αυτό.
82
