Myszka Hania - fragment książki

O tym, jak Hania lepiła bałwana Hania zjadła kaszę i szybciutko pobiegła do przedpokoju.

– Tylko ciepło się ubierz! – krzyknęła za nią mama.

– Tak, mamusiu!

Myszka założyła kurtkę, ciepłe buciki, szalik i czapkę i wybiegła na dwór. Od razu wzięła się do pracy. Doskonale wiedziała, jak należy lepić bałwanka, bo mama jej o tym opowiedziała i pokazała też w kolorowej książeczce z obrazkami, jak trzeba to robić. Hania jeszcze nie umiała czytać, ale doskonale rozumiała rysunki. Dlatego cała sprawa nie wydawała się taka trudna.

13

Myszka chwyciła w łapki trochę śniegu i ulepiła pierwszą kulkę. A potem położyła ją w białym puchu i lekko przyciskając, potoczyła przed sobą.

Najpierw szło całkiem łatwo, ale później, z każdym obrotem, było coraz trudniej, aż wreszcie Hania nie dała rady poruszyć kuli.

Stanęła i przez chwilę podziwiała swoją pracę, a wtedy dotarło do niej, że strasznie zmarzły jej łapki.

– Auuu! – zapiszczała i spróbowała je schować do kieszonek. Ale łapki były sztywne i mokre i nawet zaczynały boleć.

– Mamooo! – krzyknęła przestraszona myszka i pobiegła do norki. – Mamooo, coś się stało z moimi łapkami!

Mama spojrzała na Hanię i od razu wiedziała, co się dzieje.

– Ależ kochanie, mówiłam ci przecież, żebyś się ciepło ubrała – powiedziała z wyrzutem.

14

15

– Ja się przecież ubrałam – wyjaśniła płaczliwie myszka. – Mam buciki, kurtkę, czapkę i szalik!

– A rękawiczki? Oj, gapa z ciebie – zaśmiała się mama. – Idziesz lepić bałwana, a nie pamiętasz o najważniejszym.

I szybciutko wysuszyła łapki Hani, a potem założyła jej cieplutkie rękawice. A kiedy myszka wyszła na dwór, zupełnie inaczej lepiło jej się bałwanka. I zimny śnieg wcale nie przeszkadzał.

17