Op Weg6, 2010

Tweemaandelijks • december 2010-januari 2011 • 4,90 €

België-Belgique P.B.-P.P. 9099 Gent X BC21170

Retouradres: Grote Routepaden vzw, Van Stralenstraat 40, 2060 Antwerpen - Afgiftekantoor Gent X

Erkenning: P 309099

Magazine voor Wandelaars & Fietsers

De Weg van Koning Dagobert

Rondje IJsselmeer Dwars door het Land van Herve Van de Maas naar de Loire

Auvergne * Vendée * GR 5 * Montenegro

2010 • 6

in dit nummer 6 Wandelreportage | Frankrijk

De weg van Koning Dagobert II Luc Selleslagh wandelde in Noord-Frankrijk een streek-GR in het spoor van Dagobert II, koning van Austrasië.

10 Fietsreportage | Frankrijk

Tour de la Vendée langs groene wegen Johan Lauwerier verkende de Vendée per fiets, van het vlakke, moerassige Marais Poitevin tot de heuvels een eind verderop.

40 Info | Lawines 42 Fietstreportage | Wallonië en Frankrijk

Van de Maas naar de Loire De Maasvallei was voor Guy Raskin de ideale springplank om Frankrijk binnen te fietsen tot aan de kastelen van de Loire.

46 Wandelreportage | Montenegro

Bergwandelen in Montenegro

15 Wandelreportage | België

Dwars door het Land van Herve Wandelen in de sneeuw, het kon vorige winter ook in België. Gilbert Bastiaensen verkende de GR 563.

Rutger van den Hoofdakker ontdekte de ‘wild beauty’ van de Montenegrijnse bergen.

49 Column | Een vraag aan Eddy M. 50 Fotoreportage | Frankrijk

GR 5: van de Noordzee naar de Rivièra 19 Fietstip | Wallonië

Genieten van de Hoge Venen 20 Fietsreportage | Nederland

53 Wandeltip | Oost-Vlaanderen

Langs de oevers van de Dender 54 Avontuur | Tandemtrektocht van Wenen naar huis

Rondje IJsselmeer: de Zuiderzeeroute Zo’n grote waterplas als het Nederlandse IJsselmeer vraagt gewoon om er rond te fietsen, vond Guido Vandroemme.

24 Wandelnieuws 28 Gebeten door het virus | Ilse Michielsen

56 Wandeltip | België en Nederland

Grenstocht aan de Achelse Kluis 57 Fietstip | België en Nederland

Mergelland en Voeren

31 Gezond op Weg | Een pijnlijk verhaal

60 GR-nieuws

32 Fietsnieuws

63 Wedstrijd | Win een verblijf in De Meren

36 Wandelreportage | Frankrijk

65 Opmerkelijk

Winterwandelen in de Auvergne Terwijl de meeste wintersporters oostwaarts voor de Alpen kozen, reed Annie Thys verder zuidwaarts, naar het natuurpark Livradois-Forez.

66 Column | Klein ongemak 67 Index 2010

6/10

5

| Fietstip | Wallonië

Genieten van de Hoge Venen Steekkaart

Het hoeft geen mountainbike te zijn, ook met een gewone fiets kan je in de Hoge Venen prachtig grensoverschrijdend toeren langs een uitgebreid netwerk van fietsknooppunten. Maar test wel vooraf je versnellingen en remblokjes. Net zoals je conditie misschien.

48

29

N6 8

Raeren 47

Roetgen 30

r

44

DUITSLAND 28

42 41

N67

tzb

51

ach

24

BELGIË

B25 8

52 53 69

26

28 33

Ruh r

84 85

Hoge Venen N6

8

(TL)

Ge

54

Verder gaat het, nu in noordoostelijke richting.

Je komt weer bij de Duitse grens en ditmaal steek je hem over. De Duitse knooppunten volgend kom je via Kaltenherberg in het schilderachtige stadje Monschau, dat met zijn vele vakwerkhuizen en typische geveltjes terecht ‘Parel van de Eifel’ wordt genoemd.

Monschau ligt in een dal en dat merk je de volgende dag, als je het stadje weer uitfietst. Deze klim zullen je kuiten zich nog lang herinneren.

Maar als beloning rij je al snel weer over het Belgische Imgenbroicher Venn, het Konzener Venn… Kortom, de Hoge Venen op hun best.

Gelukkig mag je vanaf nu lange tijd dalen.

Net zoals tijdens de heenrit kom je bij het stuwmeer van Eupen, maar nu aan de andere kant. Je rijdt stroomopwaarts (dus klimmend) langs het riviertje Weser in de richting van Roetgen. Voor de derde keer kom je bij de Duitse grens. Je blijft aan de Belgische kant om door het Raerenwald terug te keren naar Raeren.

49 55

Hill

Deze Belgisch-Duitse tweedaagse fietstocht start aan het stadhuis van het Belgische Raeren. Dit slaperige dorp was van de 14de tot de 19de eeuw tot ver over de landsgrenzen bekend om zijn pottenbakkers. Veel van die geschiedenis is te zien in het Pottenbakkersmuseum in het 14de-eeuwse kasteel van Raeren. Dit museum staat sedert 2007 op de lijst van Europees Cultureel Erfgoed.

Je vertrekt zuidwaarts in de richting van Eupen.

Wanneer je de spoorwegbrug bent overgestoken ga je voor vele kilometers de uitgestrekte wouden in. Tot het stuwmeer van Eupen, het grootste van België, verloopt de route relatief vlak. Je fietst de stuwdam over die werd aangelegd vlakbij de samenvloeiing van de Vesder en de Getz, en begint aan een lange stevige klim met als beloning dat je stilaan in de Hoge Venen komt. Je rijdt naast de Getzbach met aan de overkant het prachtige natuurgebied. Venen, berken en lage struiken bepalen je uitzicht.

Vanaf knooppunt 69, vlakbij de Duitse grens, neem je een grindpad langs het kleine maar mooie Im Platten Venn met een paar hoogveenmeren. Een afdaling langs de Spohrbach brengt je bij het volgende riviertje, de Helle. Fietsend tussen twee grote veengebieden, de Fagne de Calbour en de Fagne de Wallonie, bereik je het meest zuidelijke punt van deze tweedaagse.

46

Eupen

se We

0

1

39

Baraque Michel 675 m

Botrange 673 m

32

30

38

2

km

Monschau

Kalterherberg

86 83

Op Weg 2010

Route en bewegwijzering Deze tweedaagse fietstip met start aan het gemeentehuis van Raeren ligt in de driehoek Raeren, Eupen en Monschau.

De route gebruikt de volgende knooppunten: Dag 1: Raeren: 29, 30, 44, 42, 41, 55, 54, 53, 69, 85, 84, 83, 86, 38, 39, 30, 32 (ca. 43 km) Dag 2: Monschau: 32, 33, 26, 28, 24, 51, 52, 49, 28, 46, 47, 48, 29 (ca. 39 km) De bewegwijzering in België is uitstekend. Die aan Duitse kant liet in de zomer van 2010 soms te wensen over. Een kaart is dus nuttig.

Kaart: ‘Fietskaart Velo Tour Hoge Venen – Eifel’ (1 : 50.000), 850 km bewegwijzerde fietsroutes. Uitgegeven door het NGI. Ook de Duitse knooppunten in het grensgebied staan erop.

Te koop via www.oostkantons.be

Info Monschau heeft een mooie jeugdherberg in het kasteel (www.jugendherberge.de).

Soms is het laveren tussen de houtkappers.

6/10

19

| Fietsreportage | Frankrijk

Tour de la VendĂŠe langs groene wegen In de VendĂŠe zijn de Voies Vertes letterlijk groen, zeker in het vlakke moerassige Marais Poitevin.

Verderop zijn er ook pittige heuvels en daar werd het Johan Lauwerier soms figuurlijk groen voor de ogen. Maar een portie oesters maakte veel goed.

Een fietsbrug in la Venise Verte.

10

6/10 5/10

De 19de-eeuwe molens van Terrier-Marteau.

Korte droom Als we in de buurt van La Roche-sur-Yon de piste cyclable opdraaien weten we niet waar we het hebben. Een droom is het, die eerste kilometers over een geasfalteerde oude spoorbedding. De spoorweg werd in 1880 aangelegd en dat de locomotieven van toen nauwelijks een helling aankonden, speelt in ons voordeel. De fiets is een vliegend tapijt dat met ons in een zinnenprikkelende luchtstroom van hooi en vers groen naar de Atlantische kust vlucht. Helaas, die spoorbaan strooit ons zand in de ogen. Letterlijk, want na tien kilometer is onze droom voorbij. Over kronkelende zandwegen met veel steile klimmetjes en haakse bochten in de afdalingen hobbelen we nu met volle overgave en veel wilskracht richting oceaan. En dat verrast ons enigszins.

Assiette du pêcheur Op een webzoektocht naar een bestemming waren we terecht gekomen bij de overzichtskaart van de Voies Vertes. In de Vendée bleek het netwerk het best ontwikkeld. Wij hadden een beeld van een redelijk vlakke Vendée, het Marais Poitevin maakt er immers deel van uit. In het binnenland kon het misschien wat heuvelachtig zijn, hooguit zoals bij ons in Haspengouw, dachten we. En die spoorbaan bevestigde ons vermoeden.

Een totale misvatting, want een korte studie van de fietsgids leert dat er de komende dagen nog heel wat tracés in de categorie ‘difficile’ op ons menu staan. Het tochtje rond de havenkom van St-Gilles-Croix-de-Vie is alvast vlak. Op de kop van de pier, 300 meter ver de Atlantische oceaan in, genieten we van onze eerste zonnige vakantiedag. Die misrekening is onze zorg niet meer

en ’s avonds in het restaurant in Brétignollessur-Mer zetten we oesters en een assiette du pêcheur op ons menu. Van de prijs vallen we achterover. Naar Belgische normen is het hier spotgoedkoop.

In de Vendée is het netwerk van Franse Voies Vertes het best ontwikkeld.

Facile De volgende twee etappes zijn ‘facile’. Ze zijn ook vlak, maar allerminst eentonig. We laveren

onafgebroken tussen de zee en het boerenland, van strand naar duin, van moeras naar bos, van een wei met Vendéepaarden naar een oud vissersdorp. Men heeft er alles aan gedaan om de fietser vrije doorgang te geven, met brugjes over de moeraskanalen en dwarsbalken om alle gemotoriseerde ‘natuurliefhebbers’ voor schut te zetten. Eén nadeel: in volle zomervakantie zijn we hier met (te) veel om ervan te genieten. Maar dat heeft ook zijn charme. Er is veel schoon volk onderweg. De route wordt druk gebruikt om te pendelen tussen het vakantieverblijf en het strand. Fietsen beladen met parasols, vliegers en opgeblazen boten snijden ons geregeld de pas af. Tussen de strandtoeristen op Le Remblai in Les Sables-d’Olonne wordt een curiositeit gesignaleerd: fietstrekkers. Wij dus. Winkels, cafés en hotels langs deze promenade, waarvan de eerste sporen teruggaan tot de 18de eeuw, etaleren nog de grandeur van toen.

Dan resten ons weer de hemel, de zon en de zee.

Aan de Plage du Veillon strandt onze route op rotsen en zand. Een ongetwijfeld spectaculair parcours langs zilte moerasplassen en oesterkwekerijen is nog niet afgewerkt. We moeten een heel eind het land in. Twintig kilometer verder kunnen we het bos van Longeville, dat letterlijk tot op de kustlijn staat, induiken. De geneugten van een slingerende fietsroetsjbaan in de schaduw van een eikenbos vlakbij de zee worden toch even verstoord. Het is late namiddag en het strand is uit. Fietsers, hoedt u voor overstekende surfplanken!

Groen Venetië De romaanse kerk van Oulmes.

Aan de mosselbanken in de lagune van La Belle Henriette nemen we afscheid van de oceaan. Bij een charmant vissershaventje aan de monding

1/10 6/10

11

| Wandelreportage | Frankrijk

Winterwandelen in de Auvergne Terwijl de meeste wintersporters oostwaarts voor de Alpen kozen, reed Annie Thys verder zuidwaarts, recht naar het hart van Frankrijk, de Auvergne. Op sneeuwschoenen wandelde ze door het natuurpark Livradois-Forez en het Parc naturel régional des Volcans. aan de voordeur”, vertelt Vera, onze gastvrouw.

Klimmen voor sneeuw Rond de Moulin de Bény, gelegen op een hoogte “Maar de voorbije week is het gaan regenen en van 825m, liggen hier en daar nog wat sneeuw- toen is alles gesmolten”. Vera’s echtgenoot Nico ziet mijn teleurstelling en voegt er snel aan toe: resten en ook de omgeving van het stille dorpje Valcivières, wat hoger op de helling, is lieflijk “Wees gerust, morgen trekken we hogerop en stappen we een ganse dag in een wit decor”. groen. “Tot vorige week lag de sneeuw nog tot

36

6/10

Ondertussen zijn onze tochtgenoten Marleen en Leo toegekomen. Ons minigroepje is compleet.

De volgende ochtend doen we ons te goed aan versgebakken brood, geurende koffie, confituur van het huis en heerlijke streekkazen. We maken onze picknick en vullen de thermosflessen. Met

55mm

Steekkaart Op Weg 2010

Col des Supeyres,

Le Perrier 1365 m

MONTS

Valcivières Cirque de Valcivières

Ambert 0 5

FOREZ 10

km

Col de Baracuchet, 1256 m

St.-Anthème

Route en bewegwijzering Vanuit de Moulin de Bény in Valcivières maakten we onder begeleiding van de uitbaters gevarieerde wandelingen van 4 tot 6 uur met hoogteverschillen van 200 tot 500m.

De tochten vanuit de Auberge d’Aijean deden we zonder begeleiding.

Oude vulkaankegels in de Cantal. het op. Als in de winter de paadjes zijn ondergesneeuwd, is een plaatselijke gids geen overbodige luxe.

Als ik later die dag vanuit de Auberge nog enkele foto’s van de vallei bij de ondergaande zon maak en inzoom op de huisberg, zie ik op de top een groot edelhert staan dat statig over de vallei uitkijkt. Wat verder rennen gemzen zonder moeite tegen de bergwand omhoog. Die hebben duidelijk geen gids nodig!

Tekst en foto’s: Annie Thys

shops in Ge

nt, Brugge

www.avven

en Brussel

tura.be

Kaarten Forez: Topografische kaart 1 : 25.000, IGN 2732 est, Michelin kaart 1 : 50.000 nr. 326.

Cantal: Top 25 Monts de Cantal 2435OT.

Info Toen Vera en Nico, twee Nederlandse wandel- en natuurfanaten, acht jaar geleden naar een tweede woonst zochten, werden ze meteen verliefd op de 17de-eeuwse watermolen Moulin de Bény. Na zorgvuldige restauratiewerken is het oude molenhuis omgetoverd tot een authentiek en gezellig klein pension met tweepersoonskamers, gemeenschappelijk sanitair en verzorgde maaltijden met uitzicht op het draaiende molenrad. Acht maanden per jaar ruilen Vera en Nico het vlakke Nederland voor de ruige Livradois-Forez om er te genieten van rust en stilte. In de zomer trekken ze met groepjes wandelaars door de ongerepte natuur en geven ze foto- en zangcursussen. In de winter verzorgen ze sneeuwschoenvakanties, die je kan boeken via Anders Reizen. Data en prijzen vind je in de winter/lente 2010-2011 brochure of via www.andersreizen. be.

Websites van de streek: www.parc-livradois-forez.org, www.moulindebeny.com. www.auberge-puy-mary.com, www.gite-laboudio.fr, www.parc-volcansauvergne.com, www.sancy.com, www.auvergne-neige.info.

uw stapcomfort, onze zorg Brugge

Ezelstraat 71

Gent

St Amandstraat 20

6/10

39

| Gebeten door het virus |

Niets moet, alleen ademen

Langs de Cubaanse kust.

Op reis door Aziﾃｫ ruilde Ilse Michielsen twintig jaar geleden het openbaar vervoer voor de fiets. Sindsdien heeft ze alle continenten doorkruist en van haar passie haar job gemaakt. Een gesprek met een vrouw gebeten door het fietsvirus.

Hoe zeggen ze dat? De reismicrobe in het bloed? Bij mij hebben die beestjes zich alleszins goed genesteld. Aanvankelijk trok ik vooral met het openbaar vervoer rond, heel low budget.

Kwestie van me goed te kunnen onderdompelen

28

6/10

in een ander land en een andere cultuur. Maar op een bepaald moment, ergens in Indonesiﾃｫ, was ik plots het wachten beu. Wachten op de trein die steevast hopeloos te laat kwam.

Wachten op de bus die maar wou vertrekken als

ze vol 窶田orrectie: overvol- zat. Toen kreeg ik een inval: als ik nu eens een fiets kocht. Gedaan met wachten.

belangrijke reden waarom ik daar zo’n positieve ervaringen mee heb. Als fietser alleen, en zeker als vrouw, kom je niet bedreigend over.

Integendeel, jij bent de kwetsbare.

Ik heb nooit toeristische toppers opgezocht.

Dus ook geen klassiekers onder de fietsroutes, zoals Compostella of de Pan American Highway.

Maar ik doorkruiste intussen wel alle continenten: Azië van India tot Vietnam, Nieuw-Zeeland en Australië, Cuba, Mexico en een groot stuk Zuid-Amerika. In Afrika bleef het voorlopig beperkt tot Zuid-Afrika, Kenia en Tanzania. Europa kwam eigenlijk pas later, toen ik een tijdje professioneel fietsroutes mocht verkennen.

De eerste stap is het bepalen van een startplaats en een eindbestemming. Van Havana naar Santiago de Cuba. Van Mumbai naar Madras. Voor de rest leg ik niets vast. Maar ik informeer me wel grondig, meestal met de hulp van Footprint Travel Guides. Kaarten koop ik bijna altijd ter plaatse. De zoektocht naar goede kaarten is een deel van het avontuur. Ze zijn enorm belangrijk, want als je de lokale bevolking de weg vraagt, sturen ze je vaak van A naar B langs de drukste weg. Sinds ik professioneel fietsvakanties buiten Europa organiseer, heb ik ontdekt dat je met militaire stafkaarten vaak het verst komt. Al is het niet zo makkelijk om er aan te geraken.

Beginnen fietsen voelde aan als het herwinnen van mijn vrijheid. Ik vertrek wanneer ik wil. Ik bepaal mijn eigen tempo. Mijn motto is simpel: “Op reis moet niets, behalve ademen.”

Ik leg op voorhand ook nooit een overnachtingsplaats vast. Dat verplicht je om ’s avonds ergens te geraken. Maar hoe kan ik nu weten wat ik die dag ga meemaken? De vrijheid die ik dankzij de fiets gevonden heb, is een essentieel onderdeel van mijn avonturen geworden.

De voordelen van fietsen zijn eindeloos. Het gaat sneller dan wandelen, je ziet dus veel meer van het land. Je beleeft ook veel meer dan achter het glas van een busraampje. Ook al blijf je toerist, je zit veel dichter bij de lokale bevolking en die apprecieert dat. Zelfs al is de communicatie er louter één ‘met handen en voeten’…

De zo geroemde gastvrijheid van mensen in het Zuiden heb ik in al zijn vormen mogen ervaren.

Waarschijnlijk is mijn manier van reizen een

Een goed fietsland moet aan drie voorwaarden beantwoorden. Ten eerste moet het beschikken over een secundair wegennet dat vlot berijdbaar is. De drukke hoofdbanen vermijden en rustig kunnen fietsen, daar draait het om.

Daarom is het arme India bijvoorbeeld veel interessanter dan het veel rijkere Maleisië, waar de pickups je op de highways om de oren vliegen.

Ten tweede moet het terrein fietsbaar zijn.

Uiteindelijk ben je niet met een koersfiets op weg, maar met een hoop bagage. Ik hou ook van het sportieve aspect, dus een berg mag. Maar geen hooggebergte natuurlijk.

Tenslotte moet het veilig zijn om als vrouw alleen rond te trekken. Op de fiets ben je nu eenmaal kwetsbaar. Je geld, je bagage, je fiets, je lichaam, iedereen weet dat je alles op zak hebt.

In bepaalde regio’s zal ik dus nooit fietsen, zoals Mombasa, Naïrobi of Pakistan. Eigenlijk heb ik maar één keer het gevoel gehad dat het slecht kon aflopen. Ik werd achtervolgd door een auto.

Ik heb nog nooit zo snel gefietst. Maar dat was niet zo ver weg, in Portugal…

Een speciaal moment? Ik was op weg naar Madras in Zuid-India. Het feit dat een vrouw

Mountainbiken door de Balinese jungle. de streek doorkruiste op een fiets was als een lopend vuurtje rondgegaan. Gevolg: op een bepaald moment stond een lokale televisieploeg me op te wachten en werd ik een onderwerp in het avondnieuws…

Voor fietsreizen binnen Europa verkies ik een degelijke trekkingfiets. Ik heb er dan ook lang naar gezocht. Hij moest stevig zijn, bij voorkeur met een stalen kader en sterke wielen en spaken. De losse onderdelen moest ik zelf kunnen samenstellen. Bij seriewerk betaal je vaak ook voor de merknaam, dus ben ik gaan zoeken bij de kleinere merken. Zo kwam ik uit bij het Nederlandse Santos.

Maar ik gebruik mijn Santos enkel in Europa.

Een trekkingfiets meenemen op een vlucht mét tussenstops raad ik iedereen af. Een koersfiets kan in een fietskoffer, voor een trekkingfiets is dat al veel moeilijker. En als je van punt a naar

6/10

29

| Wandelreportage | Montenegro

Bergwandelen in Montenegro Montenegro promoot zichzelf met de slogan ‘wild beauty’. In de hoofdstad Podgorica is daar weinig van te merken, maar eens in de bergen kon Rutger van den Hoofdakker zijn hart ophalen.

Cetinje Een paar weken voor mijn reis wist ik eigenlijk niets van het land, behalve dat het vroeger tot Joegoslavië behoorde en heel erg bergachtig is. De hoofdstad moest ik opzoeken: Podgorica.

Tot 1946 was dat echter Cetinje, een stad in de bergen. De vele ambassadegebouwen getuigen nog van die periode. Sommige worden gebruikt als schoolgebouw. Het aantal studenten in deze 20.000 inwoners tellende stad is groot en geeft

Starende koeien vlakbij de grens met Albanië.

46

6/10

het plaatsje een dynamische sfeer. In de autovrije hoofdstraat is het aangenaam toeven op een terrasje, aan horecagelegenheden geen gebrek. Cetinje is door de aanwezigheid van vele musea ook een goede plaats om meer van het land te leren. Er zijn ook fraaie gebouwen zoals een klooster, het voormalige koninklijk paleis en de Vlaska-kerk, waarvan de restanten tot 1450 terug gaan. Later tijdens onze tocht zien we nog vaak indrukwekkende kloosters.

Vlakbij Cetinje ligt het nationaal park Lovćen.

Deze 1749 meter hoge berg is voor vele Montenegrijnen het symbool van hun onafhankelijkheid en wordt als heilig beschouwd. Wij maken er onze eerste wandeltocht en treffen verrassend veel wandelroutes aan. Soms is er een overdaad aan bordjes, soms is het zoeken naar de juiste weg. Geen twijfel echter om de juiste weg te vinden naar het mausoleum van Peter II Petrović Njegoš. Via 461 traptreden bereiken

we de tombe die als een sphinx boven het landschap is verheven.

Imam Montenegro is ongeveer zo groot als Vlaanderen, maar met 670.000 inwoners heel dun bevolkt.

Podgorica telt 170.000 inwoners, maar de stad is ronduit lelijk en het bezoeken niet waard. We reizen daarom via de Komovi bergen naar Plav in het oosten. Ondanks de relatief korte afstand

In de Komovibergen ligt in juni nog sneeuw.

Het Hridsko meer is het hoogst gelegen, glaciale meer van Montenegro.

zijn we toch lang onderweg, maar het decor van wildstromende rivieren en woeste bergen maakt veel goed. Bij Gusinje, niet ver van de grens met Albanië, maken we een korte wandeltocht door de Ropojana vallei in het Proklejete Nationaal Park. Koeien vergezellen ons of staren ons gemoedelijk aan.. Bij een koude beek en een meer met groen-blauwe kleur kunnen we even afkoelen. Later eindigen we bij de Vusanje-waterval, die zich meters naar beneden stort om in een spelonk te verdwijnen. In Plav bezoeken we ook een moskee. Gezeten op een tapijt vertelt de imam over zijn geloof. Na een uurtje discussiëren is er stof genoeg om over na te denken.

Prokletije In een land dat jaren deel uitmaakte van Joegoslavië en pas in 2006 weer onafhankelijk werd, staat het toerisme nog in de kinderschoenen. Zo zijn de Montenegrijnen druk bezig met het plaatsen van wandelbordjes. In afwachting

deden wij een beroep op Rams Travel, dat instond voor transport, gids en overnachting. Op het programma stond een tocht in het Nationaal Park Prokletije, één van de vijf nationale parken van Montenegro. Na de transfer met een soort pick-up beginnen we bij ‘katun Bajrovic’. Een katun is een plaats waar de boeren tijdens de zomermaanden leven met hun vee. De huisjes zijn meestal bescheiden in omvang en liggen op plaatsen die van de buitenwereld zijn afgesloten.

Maar je krijgt er wel de heerlijkste schapenkaas, melk en yoghurt. Het inkomen is schamel, maar gastvrijheid is de normaalste zaak van de wereld.

De fles met zelfgestookte rakija gaat rond alsof het sportdrank is. We wandelen die dag naar het Hridsko meer, het hoogst gelegen glaciale meer van Montenegro. De temperatuur is in juni 5 graden, maar dat let één van onze groepsleden niet om een duik te nemen. We ontdekken nog een bloem waarvan zelfs onze gids de naam niet kent. Ook later in de botanische tuin moet de bioloog passen. In Montenegro valt nog veel te ontdekken…

Katun

meter hoge Vasojevicki. We staan vroeg op, want op het programma staat een pittige wandeltocht.

Gedurende de eerste kilometers is de omgeving nog bosrijk en dalen we zowaar af naar de katun Ljuban. Wilde paarden, weides en besneeuwde bergtoppen bepalen het uitzicht. Daarna klimmen we langzaam naar de Rogampas. Gelukkig hebben we geen last van hoogtevrees, want de dalen zijn wel erg diep. Boven genieten we in de zon van het uitzicht op de vele tweeduizenders.

De lucht is helder en blauw en we wanen ons op de top van de wereld. Aan de andere zijde dalen we af, via ruïnes van een katun en dan weer het bos in over vlakker terrein. Nog even op de tanden bijten, maar om acht uur bereiken we dan toch onze overnachtingsplaats.

In een katun leven de boeren tijdens de zomermaanden met hun vee.

‘s Avonds slapen we in een luxe vakantiehuisje bij de Stavna Katun, gelegen aan de voet van de 2401 Montenegro verrast ons ook de volgende dag. Na een verplaatsing per jeep staan plotseling drie paarden ons op te wachten. De rugzakken worden op de ruggen vastgebonden, wij verkiezen te wandelen. Na een uurtje gaan we het veld in en komen opnieuw aan bij een katun. De man schenkt ons borrels in en zijn vrouw deelt schapenkaas en een soort oliebollen rond. Het lopen valt ons daarna even niet mee, maar na tien kilometer bereiken we toch de katun Vranjak.

Via het Nationaal Park Biogradska Gora met

6/10

47

GR-wandeltochten…

… in alle seizoenen

GR-tochten worden georganiseerd door de provinciale werkingen en zijn bedoeld zowel voor trouwe GR-leden als voor iedereen die met GR wil kennismaken. Sommige provincies trekken er met de bus op uit, anderen gebruiken het openbaar vervoer. Vooraf inschrijven verplicht. Picknick en stevige wandelschoenen ook. Meestal keuze uit meerdere afstanden.

Zin om een keer mee te wandelen? Aarzel niet en bel of mail de provinciale contactpersoon.

Foto’s: Wim Patry en Ronald Rothwell

60

6/10

GR WANDEL ARRANGEMENTEN

Grote Routepaden werkte 8 korte arrangementen uit langs de mooiste GR-paden in Vlaanderen. Je gaat zorgeloos op pad met uitgewerkte routebeschrijvingen, GR-wandelgidsen en kaartmateriaal. Je verblijft in één hotel. De hotelier zorgt voor een warm onthaal, lekkere maaltijden, een stevig lunchpakket en het nodige vervoer ter plaatse.

Pajottenland

Dwars door golvende akkers, kleine dorpjes, grote vierkanthoeves en kastelen. De GR 512 leidt je via het kasteel van Gaasbeek naar St.-Kwintens-Lennik, de Dendervallei en Geraardsbergen.

In een modern, sfeervol hotel *** in hartje Ninove.

Zwalm en Vlaamse Ardennen

De GR129, GR 122 en Streek-GR leidt je door de driehoek Oudenaarde-Ronse-Brakel met zijn pittige hellingen, een tros schitterende panorama’s, eeuwenoude bosgroepen en rustige dorpen.

In een modern, rustgevend hotel *** in het landelijke Parike.

“Uitwerking als gesneden brood: alles super”

Hageland

Via de GR 512, de GR 5 en de Streek-GR volg je de Demer en de Winge langs fikse heuvelruggen, broeken en beemden, de waterburcht van Horst en Zichem.

In een charmehotel ** in Rillaar met sauna en jaccuzi. Met mogelijkheid tot gps-initiatie.

Hoppe- & Heuvelland

De GR 5A brengt je vanaf Poperinge door het Hoppeland via de Rodeberg naar Kemmel, waarna je op de GR 128 nog andere ‘toppen’ aan beide zijden van de ‘schreve’ beklimt.

In een gastvrij hotel *** op de Poperingse markt.

“Hotel en trajecten: knap over heel de lijn.”

Maas- & Mergelland

Vanop de Pieterberg bij Maastricht heb je een verrassend mooi panorama. Andere hoogtepunten langs de GR 128 Oost en de GR 5 zijn het fort van Eben-Emael, de kastelen van Alden-Biesen en Renesse en de watermolen in Blaar.

In een prachtig gerestaureerde hotelhoeve ** in Riemst.

In en om Voeren

Een golvend landschap overdekt met velden en bossen: op de GR 128, de GR 563 en de LAW 7 (Krijtlandpad) snoep je niet enkel van Voeren, maar ook van het Zuid-Hollandse Krijtland en het Waalse Land van Herve.

In een schitterend gerestaureerde vierkantshoeve *** in ’s Gravenvoeren.

“Een heel geslaagde ervaring met GR-paden”

Fruitig Haspengouw

Holle wegen, akkers, boomgaarden, tal van schitterende uitzichten en een stukje Romeinse heirbaan zijn de ingrediënten van GR 128 en GR 564.

In een comfortabele hotelhoeve ** in Batsheers.

Antwerpse Kempen

Waar vind je nog de “stille” Kempen? Op GR565 en de streekGR rond Kasterlee met zijn zandige heuvelruggen, uitgestrekte bossen, kleine landbouwgehuchten en natuurreservaten.

In een stijlvol hotel **** met binnenzwembad in het rustgevende groen van Lichtaart .

Tweedaagse arrangementen vanaf 100 euro, driedaagse vanaf 165 euro.

Ook vierdaagse mogelijk.

Meer info: www.groteroutepaden.be

64

6/10

Informatie en boeking enkel via : Anders Reizen tel. 013 33 40 40 www.andersreizen.be.