Op Weg 1, 2011

Tweemaandelijks • februari-maart 2011 • 4,90 €

België-Belgique P.B.-P.P. 9099 Gent X BC21170

Retouradres: Grote Routepaden vzw, Van Stralenstraat 40, 2060 Antwerpen - Afgiftekantoor Gent X

Erkenning: P 309099

Magazine voor Wandelaars & Fietsers

Langs kanalen en rivieren De Amalfitaanse kust Op bezoek bij Dracula Droompaden in de Eifel

Vogezen * GR-Dijleland * Canal de Bourgogne * Forêt d’Orient 2011 • 1

| Gebeten door het virus | Heidi Renwa en Steven Geirnaert

Levenslang nagenieten Fietsen van Hongarije naar China, zo zag het afgelopen jaar van Heidi en Steven er uit. Goed voor twintigduizend kilometer en veertig platte banden, maar vooral voor duizenden foto’s en ontelbare verhalen en vriendschappen. aangelegd voor militaire doeleinden. Je fietst er tot op een hoogte van 5000 meter, met links en rechts sommige van de hoogste Himalayatoppen.

In Nepal hadden we minder geluk: op het Everest viewpoint konden we geen twee meter ver zien omwille van de mist.

Enkele jaren geleden hebben we onze rugzak ingeruild voor de fiets. Liever een stevige duw op de pedalen dan een zware last op de schouders. Onze eerste fietsreis, van Hamburg naar Kopenhagen, was meteen een voltreffer. Daarna kwamen de Alpen en de Pyreneeën.

Vervolgens vier maanden kriskras door de Balkan. Het weer was fantastisch en we genoten van de ongelooflijke diversiteit van de regio.

Een voorliefde voor bergen? Zeker, maar vooral omwille van het authentieke, het ‘pure’.

Fietsen door downtown Mumbai verschilt niet zoveel van fietsen door Londen. Maar fietsen door afgelegen stukken platteland is telkens weer uniek. En in bergstreken vind je de natuur in zijn zuiverste vorm. Bergen zorgen ook voor de meest extreme emoties: frustratie omwille van de lastigheid, geluk omwille van de schoonheid.

Al die reizen smaakten naar meer. Dus namen we allebei een jaar loopbaanonderbreking en bogen we ons over kaarten en reisverhalen.

De Amerikaroute van Alaska naar Patagonië

34

1/11

was lang in de running, maar uiteindelijk viel de keuze op Azië. Vooral de culturele diversiteit trok ons aan. Als aanloop trokken we opnieuw naar de Balkan. Daar voelen we ons op ons gemak, weg van de westerse hectiek, volop in vakantiegevoel en Azië dat overal aan de deur klopt. Vervolgens fietsten we door Turkije, Iran, Pakistan, India, Nepal en China. Waar het omwille van het verkeer of politieke situatie te onveilig was, of soms gewoon om saaie stukken over te slaan, namen we het openbaar vervoer.

In principe fietsen we elke dag. We zijn ook kampeerders. We dwingen onszelf om weg te blijven van grijze hotelkamers of drukke campings.

Die enkele keren dat je tent in de modder staat of ’s morgens blijkt dat je vlakbij een vuilnisbelt logeert, nemen we er graag bij. Uiteindelijk doe je het voor die ongelooflijk zalige topmomenten, wanneer je ’s avonds zit te genieten van panorama’s die je nooit vergeet.

Het mooiste stuk was ongetwijfeld de Karakoram Highway. Dat is een weg die Pakisten met China verbindt, oorspronkelijk

Minstens even mooi zijn de talrijke ontmoetingen met mensen. Heel gewone mensen, die voor ons heel speciale mensen werden. De grootste gastvrijheid hebben wij ervaren in de moslimlanden. Als je wil, word je op het Iraanse platteland elke avond door families uitgenodigd om te komen eten en slapen. Pakistan is een chaotisch land met een verschrikkelijk imago, maar er wonen fantastische mensen. Op een bepaald moment konden we door politieke problemen een vallei niet in. Toen hebben we een week gelogeerd bij een wachter van het Nationaal Park. We leefden en aten mee met zijn familie, Tadzjiekse herders. De culturele uitwisseling was compleet, tot en met een poging om Belgische frieten te bakken…

Bergen zorgen voor extreme emoties: van enorme frustratie tot immens geluk.

Reizen is inleven en respect opbrengen.

Daarvoor is natuurlijk communicatie nodig. En daarom vinden we het ook belangrijk om zoveel mogelijk woorden van de grote talen te leren.

Voor Turks en Farsi bijvoorbeeld hebben we echt ons best gedaan om tweehonderd basiswoorden te leren. Op de fiets ondervragen we elkaar dan.

Vaak zegt men: ‘hoe armer hoe gastvrijer’.

Maar op het Indische platteland hadden we

in dit nummer 6 Wandelreportage | Italië

Bergop bergaf langs de Amalfitaanse kust Wandelen doorheen de Monti Lattari is een aparte belevenis, zo vertellen vijf wandelaars van GRAntwerpen.

10 Fietsreportage | Frankrijk

Van Voies Vertes tot Vogezencols Voor een gevarieerd fietsparcours moet je in de Vogezen zijn, ontdekte Guy Raskin.

Dossier Langs kanalen en rivieren

30 Fietsnieuws 34 Gebeten door het virus | Steven Geirnaert en Heidi Renwa 38 Wandelreportage | Roemenië

Op bezoek bij Dracula Christina Bloem ging in Transsylvanië op zoek naar sporen van Dracula en ontdekte een sprookjespaleis.

42 Fietsreportage | Frankrijk

Langs de meren van het Forêt d’Orient Het Regionaal Natuurpark is niet enkel een aantrekkelijke bestemming voor Parijzenaars, ook voor Hilde Leemans.

45 Gezond op Weg | Op weg met een discusprobleem 46 Wandelnieuws 51 Column | Beste Siggy 52 Fotoreportage | België

Twaalf maanden door het Dijleland 15 Fietsreportage | België

Een rondje waterfietsen Langs kaarsrechte kanalen en slingerende rivieren en beken verkende Wim Van Damme het platte Vlaamse land.

54 Wandelreportage | Duitsland

Droompaden in de Eifel In de Vordereifel kregen ze geen ‘steig’, maar kozen ze voor een ander concept.

19 Wandeltip | Duitsland

Parallel met Kyll en spoor 20 Fietsreportage | Frankrijk

De eindeloze traagheid van het Canal de Bourgogne Heraangelegde trekwegen zijn vandaag een zoete droom voor de fietser, ondervond Johan Lauwerier.

25 Fietstip | Duitsland

Langs de Sauer

57 Fietstip | België

Tweerivierentocht 58 GR-nieuws 63 Wedstrijd | Win een verblijf in de Pluimpapaver

26 Wandelreportage | Nederland

Kronkelen langs Regge en Dinkel

65 Opmerkelijk

Christina Bloem wandelde en meanderde langs de Regge en de Dinkel.

66 Column | Zondagavond

1/11

5

| Wandelreportage | Italië

Bergop bergaf langs de Amalfitaanse kust

Wandelen doorheen de Monti Lattari is een aparte belevenis: je loopt de hele tijd in de bergen, maar je ziet voortdurend de zee. Door het toerisme wordt dit middelgebergte grotendeels genegeerd, maar volgens vijf wandelaars van GR-Antwerpen is het een echte aanrader.

Adembenemend De eerste drie dagen logeren we bij donna Fausta in Agerola, waar het heerlijk rustig is. De haan ’s morgens neem je er dan graag bij. Een bus brengt ons ruim op tijd in Amalfi, zodat we de kathedraal nog kunnen bekijken. Daar maken we voor het eerst kennis met onze gids, Giovanni Visetti. Hij is cartograaf en zal ons de volgende vijf dagen langsheen de mooiste paden van de Monti Lattari leiden.

Voor we de rugzak omgespen, neemt ons gezelschap in de gekende pasticceria Pansa nog een caffè of cappuccino, al dan niet met wat zoetigheid erbij. Doorheen de smalle straatjes van Amalfi stijgen we meteen een honderdtal meter waardoor we een mooi uitzicht krijgen op de zonovergoten Golf van Salerno. We keren nog even terug tot op zeeniveau, maar vanaf dan is het voortdurend klimmen geblazen. Giovanni voert ons van uitzichtspunt naar uitzichtspunt,

6

1/11

het ene al adembenemender dan het andere.

Vlak voor de middag houden we even halt in Pontone, een bergdorpje, om de watervoorraad aan te vullen. We wandelen vervolgens door de Valle dei Muline: een aquaduct en restanten van een aantal watermolens herinneren aan vroegere activiteiten. Hier werd ondermeer papier gemaakt. Een tweetal kilometer verder wijkt Giovanni plots af van het pad en voert ons naar een stukje natuurreservaat, afgesloten voor het publiek. Het decor dat zich daar voor onze ogen ontvouwt lijkt zo te zijn weggeplukt uit Lord of the Rings. Er is een kleine waterval, maar ook langsheen een overhangende rots, die volledig begroeid is met mossen, sijpelt het water druppelsgewijs naar beneden. We verorberen er onze panini. In de namiddag voert het slingerende bergpad ons langsheen nog meer watervallen en

Hoog boven de Golf van Salerno.

GO LF V

Steekkaart AN

Castellammare di Stabia

S PEL NA

Villaggio Monte Faito

Vico Equense

Monte Molare

Tekst en foto’s: Patrick Willems – Wim Patry

Argerola

Sorrento Massa Lubrense

Bomerano

Positano Praiano

Sant’Agata sui Due Golfi Punta della Campanella

GO

en Positano zich voorbereiden op een mogelijke inval. De zone rond de punta is thans natuurreservaat. Je vindt er zeldzame bloemen en planten.

Na de punta jaagt Giovanni ons de rotsen op voor een echte kuitenbijter. Over een afstand van amper anderhalve kilometer stijgen we ruim 450 meter tot op een plateau. Via een kleine dip in het landschap komen we langsheen een heuse kruisweg op de volgende top terecht.

We passeren een uit de kluiten gewassen kapel, gewijd aan San Costanzo. Tijdens de korte rustpauze kunnen we genieten van het weidse uitzicht op de Baia di Jeranto, een beschermd natuurgebied. Het is intussen al laat geworden en Giovanni leidt ons terug naar Sant’ Agata in plaats van door te gaan naar Sorrento, Meteen een gelegenheid om ons de plaatselijke ‘lavatoi di canale, te laten zien. Dit is een nog steeds in gebruik zijnde openbare wasplaats, waar een lokale bewoonster druk bezig is de was te doen.

De Monti Lattari waren het decor voor een prachtige wandelvijfdaagse en dat vieren we op gepaste wijze met een uitgebreid restaurantbezoek.

Santa Maria del Castello

SALERNO AN V LF 0

2

km

Furore

Amalfi Conca dei Marini

4 Op Weg 2011

Route en bewegwijzering In vijf dagen overbrugden we een afstand tussen Amalfi en Sorrento van 109 km waarbij we ruim 6600 meter in stijgende lijn en 6300 meter in dalende lijn hebben gewandeld. De route die wij liepen, was voor het grootste deel niet bewegwijzerd, maar is wel volledig terug te vinden op de site van Giovanni Visetti (www.giovis.be). Op het schiereiland van Sorrento heeft Giovanni samen met zijn wandelkompanen van de Free Ramblers Escursionisti Epicurei (www.freeramblers.com) en in samenwerking met de plaatselijke diensten voor toerisme, een aantal wandelingen bewegwijzerd, die het schiereiland in alle richtingen doorkruisen en stuk voor stuk de moeite waard zijn. Alle paden zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer.

Een aantal jaren terug markeerde de CAI (Club Alpino Italiano) ook een ‘Alta Via dei Monti Lattari’ die het gebergte doorkruist. De Alta Via begint aan Punta della Campanella op het schiereiland van Sorrento om te eindigen in Corpo di Cava. Daarnaast heeft de toeristische dienst van Positano een luswandeling bewegwijzerd naar Santa Maria del Castello en terug. Vanuit Positano kun je ook het volledig bewegwijzerde Sentiero degli Dei (Het pad van de goden) volgen naar het hoger gelegen Bomerano: een populaire, maar ook heel mooie wandeling. Afgezien hiervan zijn echter weinig paden bewegwijzerd, zeker naarmate je iets meer het binnenland intrekt of het iets hogerop zoekt.

Kaarten en gidsen Cartograaf Giovanni Visetti heeft heel wat paden in kaart gebracht en zijn kaartjes kun je gratis downloaden (www.giovis.com). Ze zijn accuraat en ruim voldoende gedetailleerd om mee op stap te gaan.

Voor wie een algemene oriëntatie over het gebied wil, verwijzen we naar www.lac-cartografia. it, waar je een kaartje op 1:35.000 kan kopen over de Penisola Sorrentina en de hele Costiera Amalfitana. Je vindt dit kaartje ook ter plaatse in sommige boekhandels en bij de diensten voor toerisme.

Ook Kompass heeft op 1:50.000 een kaartje van de regio, waar wandelpaden op getekend zijn.

Info We verbleven telkens in een B&B en wisselden tijdens de duur van de tocht drie keer van slaapplaats. Terwijl we wandelden werd onze bagage van de ene overnachtingsplaats naar de andere getransporteerd, zodat we ons tijdens de tocht konden beperken tot het meenemen van een (lichte) dagrugzak.

Alle praktische informatie is terug te vinden op de website www.giovis.com (met nog meer foto’s van onze tocht in 2010 en info over tochten voor 2011).

Het openbaar vervoer in de regio is goed uitgebouwd. Alle info en dienstregelingen zijn te vinden op: http://www.sitabus.it/wps/portal/DovePartire_Campania.

1/11

9

| Fietsreportage | Frankrijk

De eindeloze traagheid van het Canal de Bourgogne In de 18de en de 19de eeuw werd vaak langer aan een kanaal gegraven dan er echt werd op gevaren. De heraangelegde trekwegen, destijds een meanderende nachtmerrie voor de boottrekkers, zijn vandaag een zoete droom voor de fietser. Johan Lauwerier mocht dat ondervinden langs het Canal de Bourgogne.

20

1/11

Een smalle passage op het hoogste punt.

Fietsers getolereerd

Tussen Tonnere en Tanlay.

Fiets en mens Bij de toeristische dienst in startplaats Migennes koesteren ze een Romeins mozaïek. Maar onze aandacht gaat meer naar de tijdelijke tentoonstelling van menselijke silhouetten met bizar geassembleerde fietsonderdelen. Niemand twijfelt eraan dat twee korte eindjes afgezaagde achtervork, op een dikke balhoofdbuis gelast, de borsten voorstellen. Uiteraard is niet dit detail, maar het geheel van het oeuvre symbolisch bij de start van een fietstocht: het gebruik van de fiets maakt van de mens een ander mens.

Het Canal de Bourgogne verbindt de Yonne met de Saône, over de waterscheiding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Het is gebouwd vanaf 1775 en geopend in 1832. Het kanaal is 242km lang, heeft 189 sluizen, meerdere aquaducten en een tunnel op het hoogste punt (378m). Vandaag dient het enkel nog voor de pleziervaart. Het voormalige jaagpad is nu een (meestal) comfortabele fietsweg. De wegversperrende barelen mogen worden genegeerd. De sluiswachtster in Migennes weet ons te vertellen dat Artikel 62 van de wegcode alle verkeer op de trekwegen van rivieren en kanalen verbiedt voor wie geen vergunning heeft, tenzij hij zich te voet verplaatst. Maar de ongeschreven wet is dat fietsers wel worden getolereerd, als ze ‘niemand hinderen bij de uitvoering van zijn werk’.

Hoe zouden we? Het is de trekweg die óns hindert bij het volbrengen van onze taak. De eerste kilometers zit hij vol stenige blutsen en builen.

Bovendien moeten we tijdens de eerste etappe enkele fikse buien verwerken. De stroken met geen of een te dunne grindlaag worden snel modderig. Gelukkig is een alternatief over asfaltwegjes parallel met het kanaal gemakkelijk gevonden.

Kastelen Voor we de volgende etappe starten, zoeken we eerst ‘La Fosse Dionne’ in het centrum van Tonnerre. De cirkelvormige lavoir rond de bron dateert van 1758. De reflectie van de omgeving in de ronde reuzentobbe is fascinerend. De wereld staat op zijn kop! En, eerlijk gezegd, hij ziet er alleszins niet slechter uit zo. Voorbijtrekkende fietsers en motards maken uitgebreide fotoses-

sies in het betoverende decor. Verre voorouders zagen in de bron de hand des duivels, in hun overtuiging dat het een put zonder bodem was.

Wij weten nu dat er een galerij van 360m lang tot 61m diepte gaat.

Drie takken van de rivier de Armançon over en we zijn weer aan ons kanaal. Het is er immens rustig. Heel af en toe passeert een pleziervaarder en op het jaagpad kruisen we gemiddeld om het halfuur een paar fietstrekkers. We observeren een poosje twee Limburgse koppels. Ze zijn een tijd zoet om met hun boot een sluis te nemen.

Twee sluizen verder maken ze al rechtsomkeer naar Migennes. Zij moeten hun boot een week huren om aan maximum 8 km/u de afstand te varen, die wij in anderhalve dag fietsen.

Als fietser ben je de snelste en staat de wereld rondom als het ware stil.

In Tanlay staat een kasteel waarvoor we de route een kilometer verlaten. Het kasteel is gebouwd rond 1550, naar het schijnt in zuivere Franse renaissancestijl, vrij van Italiaanse invloeden. Aan de voorkant is alleen een klein kasteel te zien en de verrassing is groot als daarachter ‘le Grand Château’ opduikt. Het kasteel in Ancy-le-Franc wordt vanuit Le Notre’s park bezichtigd. Dit kasteel is een hoogtepunt in de Bourgondische renaissance. Het is gebouwd in een perfect vierkant met vier identieke vierkante hoektorens.

Het interieur krijgt weliswaar twee sterren in

1/11

21

| Wandelreportage | Nederland

Kronkelen langs Regge en Dinkel In het waterrijke Nederland zijn vele kronkelende riviertjes in het kader van een snellere waterafvoer rechtgetrokken tot kaarsrechte sloten. De laatste jaren komt men terug op dit beleid en worden de oude bochten in ere hersteld. Christina Bloem meanderde mee langs de Regge en de Dinkel.

Regge en Dinkel Het karakteristieke coulisselandschap van de Nederlandse streek Twente (provincie Overijssel) wordt doorsneden door twee riviertjes, de Regge in het westen en de Dinkel in het oosten, tegen de Duitse grens. De naam Regge is afgeleid van het Latijnse woord ‘rigare’, dat overstromen betekent. Dat deed dit meanderende riviertje dan ook regelmatig. Soms was het in de winter wel één kilometer breed. Vanaf halverwege de 19de eeuw werd de rivier gekanaliseerd en verbreed ten behoeve van een snellere waterafvoer.

Intussen zijn de inzichten veranderd. Ongeveer 20 jaar geleden werd begonnen met het herstel van de Regge zodat die rond 2020 weer vrij mag meanderen en lage gronden onder water mag

26

1/11

zetten. Grote delen van deze projecten zijn reeds gerealiseerd.

De Dinkel ontspringt in Duitsland, brengt ongeveer de helft van zijn 93km lange leven in Nederland door en mondt, net als de Regge, uit in de Vecht, maar dan in het Duitse deel ervan.

In Nederland heeft de Dinkel grotendeels zijn natuurlijke karakter mogen behouden.

In beide rivierdalen werd een bewegwijzerde wandelroute ontwikkeld.

dat we horen, zijn onze voetstappen door de afgevallen blaadjes. Het bos is volledig verlaten.

Nee, toch niet: de picknickplaats is bezet door drie pauwen.

Reggepad

We ontmoeten de Regge voor het eerst vlakbij zijn monding in de Overijsselse Vecht. Hij is breed en stroomt langzaam en bedachtzaam.

We vergezellen hem op een paar ruime bochten en verwijderen ons dan van het water. Een bos-

Als we met de verkenning van het Reggepad aan het station van Ommen beginnen, staan we al meteen in een mooi beukenbos. Het is eind november en de bomen zijn kaal. Het enige geluid

Onze picknickplaats is bezet door drie pauwen.

| Fietsreportage | Frankrijk

Langs de meren van het Forêt d’Orient Het Regionaal Natuurpark Forêt d’Orient ligt niet ver van Parijs en op een steenworp afstand van de champagnestreek. Daardoor is het een aantrekkelijke dicht-bij-huis bestemming. Niet alleen voor de Parijzenaars, maar ook voor Hilde Leemans.

Troyes We zakken eerst af naar Troyes dat een bezoekje meer dan waard is. Het oude centrum heeft op de plattegrond de vorm van een champag-

42

1/11

nekurk. Met zijn prachtige oude, soms scheve vakwerkhuizen is het een lust voor het oog. De Cathédrale St. Pierre-et-Paul, de Basilique St. Urbain, de Eglise Ste. Madeleine en de Eglise St.

Panthaléon bevatten alle prachtige glas-in-lood ramen. Al tussen de 14e en 17e eeuw werd Troyes beroemd door deze ramen. De stad telt er meer dan 9.000m2 van.

Tour de la Famenne Eind vorig jaar is bij onze Waalse GR-vrienden de nieuwe Franstalige topogids verschenen van de GR 577, Tour de la Famenne. Dit wandelpad in de provincies Namen en Luxemburg strekt zich grosso modo uit tussen de Ardennen en de Condroz. De tocht is 170 kilometer lang (vroeger slechts een goede 150), en gaat in wijzerszin van Marche-en-Famenne naar Han-sur-Lesse, dan verder noordwaarts richting Beauraing, Houyet, Durbuy, Hotton en terug naar Marche.

De oude gids uit 1998 was al geruime tijd niet meer verkrijgbaar en ook onderweg was men her en der al bezig om de route te wijzigen. Dit gebeurde om diverse redenen: gevaarlijke kruisingen met grote wegen moesten worden weggewerkt en er was nood aan meer onverharde wegen. Een deel van het oude traject zal binnenkort deel uitmaken van de verlenging van de GR 129 vanuit Dinant tot ver in de provincie Luxemburg.

De meeste en grootste wijzigingen situeren zich in het noordwesten van de route. Ten zuiden van Ciney, onder andere richting Beauraing, is grote kuis gehouden. Het weglaten van stukken asfalt of beton heeft blijkbaar geleid tot het ontdekken van mooie wandelpaden, zoals in de vallei van de Ywoigne in de buurt van Custinne. De toeristische trekpleisters Houyet, Han-sus-Lesse, Rochefort en Beauraing heeft men zeker niet opzij geschoven. Er zijn drie mogelijkheden om de tocht een beetje in te korten: een doorsteek van Sinsin naar Humain en een variante langs Chevetogne en Revogne. Wat dan weer een optie is om een leuke drie- of vierdaagse in mekaar te steken.

Topo-Guide du Sentier de Grande Randonnée GR 577 / Tour de la Famenne. Te koop in de GR(web)winkel - leden € 14,10 - niet leden € 16,50. www.groteroutepaden.be > winkel

Luswandelingen in Waals-Brabant Nadat de Franstalige topogidsen met luswandelingen in vier Waalse provincies een topsucces werden, is de cirkel nu rond. Onze Waalse collega’s van SGR hebben er voor gezorgd dat we nu met het vijfde boek uit deze reeks zestien keer kunnen gaan stappen ten zuiden van Brussel.

Het is misschien niet de meest voor de hand liggende wandelregio en het lijkt niet echt spectaculair. Maar ook in Waals-Brabant valt steeds wat te beleven. De tochtjes zijn verspreid over de ganse provincie, waarbij de kortste 20 kilometer bedraagt en de langste zelfs 26,6 kilometer haalt.

Telkens zijn er één of meerdere mogelijkheden voorzien om in te korten. Elke tocht loopt deels over het traject van een bestaande GR, in dit geval de GR 579, 12, 121 en 126. Rond Wavre en in de buurt van Mont-Saint-Guibert is het aanbod groter met respectievelijk vier en drie tochten.

De voorgestelde wandelroutes zijn netjes verdeeld met enerzijds bosrijke trajecten en anderzijds tochten door heuvelend landbouwgebied en soms langs een rivier of kanaal. Bijzonder

zijn enkele wandelingen over oude kasseibaantjes, in andere provincies worden die zeldzaam.

Voor de rest het gekende stramien: gemiddeld een tiental bladzijden per wandeling, opgefleurd met meerdere kleurenfoto’s en een kleurenkaartje met de ingekleurde route. Ook andere info ontbreekt niet: openbaar vervoer, nutsvoorzieningen, adressen voor bijkomende toeristische info, enz..

Topoguide Randonnées en Boucle dans la province du Brabant-Wallon. Te koop in de GR-(web)winkel - leden € 14,10 - niet leden € 16,50.

Ter info: van deze succesvolle Waalse reeks met luswandelingen (uitgegeven door SGR) is enkel de gids voor de provincie Luik in het Nederlands vertaald. Wegens het beperkte succes van deze vertaling heeft men beslist de andere provincies niet te vertalen. www.groteroutepaden.be > winkel

1/11

49

Nieuwe GR-overzichtskaart In samenwerking met de Waalse collega’s van SGR en met het Nationaal Geografisch Instituut brengt Grote Routepaden een gloednieuwe uitgave van de GR-overzichtskaart. Hierop staan alle GR-paden van België.

De nieuwe kaart ziet er helemaal anders uit dan de editie van 2007. Het hele netwerk aan GR-paden wordt nu op één zijde geprojecteerd, handiger en overzichtelijker. Basis vormt een digitale NGI-kaart op schaal 1/300.000. Vele GR’s lopen grensoverschrijdend verder en daar hebben de kaarttekenaars rekening mee gehouden, ook de trajecten in een ruime zone langs de Nederlandse, Franse en Luxemburgse grens zijn dus op de kaart terug te vinden! Op de achterzijde -en dat is helemaal nieuw- krijg je nu ook heel wat praktische informatie. Zo is er een opsomming van het geactualiseerde aanbod aan topogidsen, waarin de GR-routes in detail beschreven staan. Een adressenlijst van partnerorganisaties en een overzicht van het Europese wandelnetwerk van E-wegen zijn eveneens op de keerzijde weergegeven.

Sinds de vorige editie uit 2007 is er heel wat gesleuteld om de bestaande lange afstandswandelroutes nog attractiever te maken en om niet ontsloten wandelgebieden in te kleuren met nieuwe GR-trajecten. Zowat 8000 kilometer lang is het Belgische GR-net inmiddels, opgebouwd uit 40 GR-routes. Die trajecten vind je dus allemaal terug op de nieuwe kaart, zowel de hoofdroutes (geverfd met wit-rode streepjes) als de StreekGR’s (geel-rode streepjes).

Enkele nieuwigheden: Voor Vlaanderen: • GR 130 - IJzer.

• GR 131 - Krekengebied en Ieperboog.

• Streek-GR Heuvelland (Frans- en WestVlaanderen), een volledig nieuwe GR van 130 km.

• Voor Wallonië: • GR 121 - Verlenging van 55 km door WaalsBrabant.

• GR 15 - Verlenging van 30 km tussen Martelange en Aarlen.

• GR 16 - Verlenging van 60 km tussen Aarlen en Chiny.

• GR 129 - Voorlopige (nog niet bewegwijzerde) verlenging zuidelijk tot Aarlen.

• GR 577 - Sterke hertekening van het oude traject.

Onnodig om hieraan toe te voegen dat de nieuwe GR-overzichtskaart een haast onmisbaar hebbeding is voor wie graag over GR-paden wandelt.

Deze papieren versie, die met zeer veel zorg is gemaakt, verslaat nog steeds alle internet- en GPS-kaarten wat overzichtelijkheid betreft.

(LS)

GR 130 en GR 131 GR IJzer krijgt een voortaan een nummer opgeplakt en wordt GR 130-IJzer, naar analogie met het Franse nummersysteem. Het pad loopt immers grensoverschrijdend van Frankrijk naar Vlaanderen, de IJzer volgend van bron tot monding. Dat heeft als gevolg dat de al langer bestaande GR 130 in 2011 een makeover krijgt. Deze oude Vlaamse GR-route, die oost-west door noordelijk Vlaanderen loopt over 108 km, krijgt er een leuke verlenging bij in West-Vlaanderen. Eindpunt is niet langer Stavele, maar al bij de Knokkebrug (ten westen van Diksmuide) wordt afgetakt om een zuidelijke koers te volgen. Aansluiting is er met de GR 128 - Vlaanderenroute in de buurt van het Molenbos, ten zuiden van Ieper).

Op dit heel nieuwe stukje Vlaamse GR van 33 km lengte, passeer je tussen de Knokkebrug

De GR-overzichtskaart is te koop in de GR-(web) winkel op www.groteroutepaden.be. Leden € 6, niet-leden € 7. en Palingbeek langs een rist interessante plaatsen, zoals het Ieperleekanaal met zijn sas te Boezinge en talrijke monumenten die herinneren aan de bloedige oorlogsgeschiedenis, zo aangrijpend verwoord in John Mc Crae’s ‘In Flanders Fields, where poppies blow’. In Ieper loop je langs de Ieperse Vesten, de Menenpoort, de Zillebekevijver en de Verdronken Weide. Vergeet je verrekijker niet, want vogels zal je zeker zien, oa in ‘De Blankaart’.

En de nieuwe naam van de oude GR 130? GR 131 Krekengebied – Ieperboog.

Nummeraanpassing op het terrein en bewegwijzering van het nieuwe deel zal later in 2011 volgen.

1/11

59